PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka i demokracji w Nikaragui
16.12.2019 - (2019/2978(RSP))
zgodnie z art. 132 ust. 2 Regulaminu
Kati Piri, Maria Manuel Leitão Marques
w imieniu grupy S&D
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B9-0251/2019
B9‑0251/2019
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka i demokracji w Nikaragui
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Nikaragui, w szczególności rezolucje z dnia 18 grudnia 2008 r.[1], 26 listopada 2009 r.[2], 16 lutego 2017 r.[3], 31 maja 2018 r.[4] i 14 marca 2019 r.,[5]
– uwzględniając układ o stowarzyszeniu między UE a Ameryką Środkową z 2012 r.,
– uwzględniając krajowy dokument strategiczny UE i wieloletni program orientacyjny na lata 2014–2020 w sprawie Nikaragui,
– uwzględniając konkluzje Rady w sprawie Nikaragui, w szczególności konkluzje z dnia 14 października 2019 r. ustanawiające przepisy o ukierunkowanych sankcjach,
– uwzględniając oświadczenia wysokiej przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa oraz wiceprzewodniczącej Komisji wydane w imieniu UE w sprawie sytuacji w Nikaragui, a w szczególności oświadczenie z dnia 20 listopada 2019 r.,
– uwzględniając oświadczenie rzecznika Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka Ruperta Colville’a z dnia 19 listopada 2019 r.,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji wysokiego szczebla Organizacji Państw Amerykańskich (OPA) ds. Nikaragui z dnia 19 listopada 2019 r.,
– uwzględniając biuletyny informacyjne w ramach specjalnego mechanizmu monitorowania dla Nikaragui (MESENI) ustanowionego przez Międzyamerykańską Komisję ds. Praw Człowieka,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r.,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając wytyczne UE w sprawie obrońców praw człowieka z czerwca 2004 r.,
– uwzględniając konstytucję Nikaragui,
– uwzględniając art. 132 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że obrońcy praw człowieka i inni krytycy poczynań rządu Nikaragui w dziedzinie praw człowieka coraz częściej stają się obiektem gróźb śmierci, zastraszania, internetowych kampanii zniesławiających, nękania, inwigilacji, napaści i prześladowań sądowych; mając na uwadze, że międzynarodowe organizacje praw człowieka donoszą, iż ponad 80 000 osób zostało zmuszonych do opuszczenia Nikaragui w wyniku obecnego kryzysu, a represje nasiliły się;
B. mając na uwadze, że według najnowszych danych MESENI 328 osób zginęło, setki zostało rannych, ponad 150 więźniów politycznych wciąż jest arbitralnie przetrzymywanych tylko za korzystanie z przysługujących im praw, a 144 studentów zostało wydalonych z uniwersytetów za udział w demonstracjach na rzecz demokracji, większej wolności i poszanowania praw człowieka; mając na uwadze, że według doniesień Biura Wysokiego Komisarza NZ ds. Praw Człowieka (OHCHR) ponad 100 dziennikarzy i pracowników mediów musiało opuścić kraj;
C. mając na uwadze, że poszanowanie niezawisłości wymiaru sprawiedliwości, pluralizmu politycznego oraz wolności zgromadzeń i wypowiedzi to prawa podstawowe i podstawowe filary demokracji i praworządności;
D. mając na uwadze, że 14 listopada 2019 r. między innymi ośmiu krewnych uwięzionych przeciwników politycznych rozpoczęło strajk głodowy w kościele San Miguel w miejscowości Masaya, wzywając do uwolnienia 130 osób rzekomo zatrzymanych w związku z protestami; mając na uwadze, że policja otoczyła kościół, odcinając wodę i prąd; mając na uwadze, że policja uniemożliwiła komukolwiek wstęp do kościoła oraz niesienie pomocy humanitarnej i medycznej;
E. mając na uwadze, że tej samej nocy zatrzymano grupę co najmniej 13 członków opozycji, którzy podawali wodę osobom otoczonym przez policję, w tym Amayę Evę Coppens, nikaraguańską i belgijską obrończynię praw człowieka, która była przetrzymywana w związku z protestami przez osiem miesięcy i została zwolniona 11 czerwca 2019 r. na mocy ustawy o amnestii;
F. mając na uwadze, że nikaraguańska prokuratura niesłusznie postawiła im szereg zarzutów, w tym porwania, nielegalnego posiadania broni palnej oraz terroryzmu, co stanowi jawne naruszenie gwarancji sprawiedliwości proceduralnej i przysługującego im prawa do rzetelnego procesu sądowego; mając na uwadze, że warunki panujące w więzieniach w Nikaragui również nie spełniają norm międzynarodowych; mając na uwadze, że członkowie nikaraguańskiej opozycji informują o stosowaniu tortur i przemocy seksualnej w więzieniach;
G. mając na uwadze, że rząd Nikaragui nasila prześladowania rodzin ofiar demokratycznego, instytucjonalnego i politycznego kryzysu, stosując metody zastraszania i inwigilacji, tak aby uniemożliwić prywatne i publiczne działania upamiętniające ich najbliższych oraz dochodzenie sprawiedliwości;
H. mając na uwadze, że rząd Nikaragui podejmuje działania odwetowe w stosunku do osób, które głośno wypowiadają się na temat sytuacji w zakresie praw człowieka w Nikaragui oraz docierają do urzędników i mechanizmów międzynarodowych i ONZ;
I. mając na uwadze, że rząd Nikaragui wydalił z kraju organizacje międzynarodowe, które dążyły do pokojowego rozwiązania konfliktu i pojednania narodowego; mając na uwadze, że represje wobec organizacji społeczeństwa obywatelskiego nasiliły się, a organizacje te pozbawiono statusu prawnego, co w kraju o słabych ramach instytucjonalnych stanowi podwójną karę dla ofiar represji;
J. mając na uwadze, że niektórym urzędnikom wysokiej rangi z państw członkowskich UE wielokrotnie odmówiono wjazdu do Nikaragui; mając na uwadze, że rząd Nikaragui uniemożliwił wstęp do kraju Komisji wysokiego szczebla OPA ds. Nikaragui, która wnosiła o przeprowadzenie reformy wyborczej; mając na uwadze, że reforma wyborcza jest kluczowym elementem na drodze do prawidłowego ustanowienia instytucji demokratycznych w Nikaragui;
K. mając na uwadze, że rząd Nikaragui nie wykazał zainteresowania wznowieniem wiarygodnego i pluralistycznego dialogu z Sojuszem Obywatelskim oraz pełnym wdrożeniem porozumień z marca 2019 r.;
L. mając na uwadze, że rozwój i umacnianie demokracji i praworządności oraz poszanowanie praw człowieka i podstawowych wolności muszą być nieodłącznymi elementami polityki zewnętrznej UE, w tym układu o stowarzyszeniu między UE a krajami Ameryki Środkowej z 2012 r.; mając na uwadze, że układ ten zawiera klauzulę demokratyczną, stanowiącą jej zasadniczy element; mając na uwadze, że w obecnej sytuacji należy uruchomić klauzulę demokratyczną, co spowoduje zawieszenie obowiązywania tego układu wobec Nikaragui;
1. solidaryzuje się z ludnością Nikaragui i potępia wszelkie represje stosowane przez rząd Nikaragui, w szczególności pozbawianie życia, powszechne ograniczanie wolności słowa, zgromadzeń i demonstracji, delegalizację organizacji pozarządowych i społeczeństwa obywatelskiego, wydalenie z kraju organizacji międzynarodowych, zamykanie mediów i ataki na nie, ograniczanie prawa do informacji oraz wydalanie studentów z uczelni;
2. wzywa rząd Nikaragui do zaprzestania uporczywych represji wobec dysydentów i ciągłego stosowania arbitralnych aresztowań, tortur i przemocy seksualnej oraz do powstrzymania się od karania, prześladowania i atakowania obrońców praw człowieka, przeciwników politycznych, rodzin ofiar oraz wszelkich innych osób wyrażających sprzeciw, a także do natychmiastowego rozwiązania sił paramilitarnych działających w kraju;
3. wzywa do natychmiastowego uwolnienia wszystkich arbitralnie przetrzymywanych osób, w tym Amayi Evy Coppens, wycofania wszystkich postawionych im zarzutów oraz respektowania ich podstawowych gwarancji prawnych; apeluje o postawienie przed wymiarem sprawiedliwości osób odpowiedzialnych za naruszenia praw człowieka oraz podważanie demokracji i praworządności;
4. z zadowoleniem odnosi się do decyzji Rady o przyjęciu przepisów o ukierunkowanych środkach ograniczających wobec osób odpowiedzialnych za naruszenia praw człowieka, nadużycia i represje wobec społeczeństwa obywatelskiego i demokratycznej opozycji w Nikaragui; wzywa państwa członkowskie, aby szybko doszły do porozumienia w sprawie wykazu osób i podmiotów, które należy objąć sankcjami;
5. potępia brak woli rządu Nikaragui do wznowienia konstruktywnego dialogu wewnętrznego; wzywa władze do wznowienia dialogu z Sojuszem Obywatelskim w celu wypracowania demokratycznego, trwałego i pokojowego rozwiązania, umożliwiającego pełne wdrożenie porozumień z marca 2019 r.; podkreśla potrzebę zagwarantowania swobód politycznych i obywatelskich wszystkim obywatelom Nikaragui, powrotu osób przebywających na uchodźstwie, powrotu organizacji międzynarodowych i współpracy z nimi, przywrócenia osobowości prawnej organizacjom praw człowieka oraz ustanowienia wiarygodnego procesu wyborczego, który zapewniłby natychmiastowe uczciwe i przejrzyste wybory z udziałem obserwatorów międzynarodowych;
6. zwraca się do wiceprzewodniczącego / wysokiego przedstawiciela oraz do delegatury UE w Nikaragui, by uważnie obserwowali rozwój sytuacji w tym kraju i by nadal rozwiązywali problemy w zakresie praw człowieka wynikające z sytuacji panującej w tym kraju, dotykające m.in. więźniów, studentów, demonstrantów, rodziny ofiar i dziennikarzy;
7. wzywa do jak najszybszego wysłania delegacji Parlamentu do Nikaragui, aby wznowić monitorowanie sytuacji w tym kraju i apeluje do władz Nikaragui o zezwolenie na swobodny wjazd delegacji do kraju oraz dostęp do wszelkich rozmówców i obiektów;
8. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Państw Amerykańskich, Europejsko-Latynoamerykańskiemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu, Parlamentowi Środkowoamerykańskiemu, Grupie z Limy, a także rządowi i parlamentowi Republiki Nikaragui.
- [1] Dz.U. C 45 E z 23.2.2010, s. 89.
- [2] Dz.U. C 285 E z 21.10.2010, s. 74.
- [3] Dz.U. C 252 z 18.7.2018, s. 189.
- [4] Teksty przyjęte, P8_TA(2018)0238.
- [5] Teksty przyjęte, P8_TA(2019)0219.