PROJEKT REZOLUCJI w sprawie stanowiska Parlamentu Europejskiego dotyczącego konferencji w sprawie przyszłości Europy
10.1.2020 - (2019/2990(RSP))
Gunnar Beck, Marco Zanni, Nicolas Bay, Gerolf Annemans, Peter Kofod, Gilles Lebreton
w imieniu grupy ID
B9‑0037/2020
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie stanowiska Parlamentu Europejskiego dotyczącego konferencji w sprawie przyszłości Europy
Parlament Europejski,
– uwzględniając krajowe konstytucje państw członkowskich UE,
– uwzględniając art. 4, 5, 10, 12, 48 oraz 50 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE),
– uwzględniając wytyczne polityczne na następną kadencję Komisji Europejskiej w latach 2019–2024 przedstawione 10 września 2019 r.,
– uwzględniając art. 132 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że Europa stanowi wyjątkową cywilizację o korzeniach grecko–rzymskich, kulturze chrześcijańskiej oraz cechującą się przywiązaniem do wartości, jakimi są wolność i odpowiedzialność; mając na uwadze, że cywilizacja ta jest kolebką demokracji;
B. mając na uwadze, że nie istnieje europejski lud ani demos, lecz narody europejskie przywiązane do swoich wyjątkowych kultur i tożsamości oraz połączone wspólnymi wyzwaniami, którym należy sprostać;
C. mając na uwadze, że suwerenność narodowa jest w rękach ludu, który egzekwuje ją za pośrednictwem swoich przedstawicieli; mając na uwadze, że w konsekwencji przedstawiciele ci nie mają prawa zrzec się z takich suwerennych uprawnień ani przekazać ich bez skutecznej kontroli;
D. mając na uwadze, że Unia Europejska powstała jako wspólnota suwerennych narodów mających wspólne interesy i dążących do osiągnięcia wspólnych celów handlowych;
E. mając na uwadze, że od czasu przyjęcia Jednolitego aktu europejskiego ten realistyczny i ograniczony cel zaprzepaściła oparta na wartościach koncepcja Europy federalnej, której nie podzielają wszystkie państwa członkowskie i która stała się podstawą stopniowego ograniczania narodowych tożsamości, kultur i demokratycznych samodzielnych rządów w państwach członkowskich;
F. mając na uwadze, że od wielu lat obywatele państw członkowskich apelują o Unię Europejską, która wspiera ich dobrobyt i wspólne interesy, nie zagrażając przy tym ich tożsamości narodowej ani nie ograniczając ich suwerennych praw krajowych;
G. mając na uwadze, że w rzeczywistości UE ignoruje coraz większy niepokój obywateli o „coraz ściślejszy związek między narodami” i wdraża projekty integracyjne lekceważące obawy obywateli UE i ich wspólny interes, jakim jest dobrobyt gospodarczy, bezpieczeństwo wewnętrzne i demokratyczne samostanowienie;
H. mając na uwadze, że obowiązujące Traktaty zawierają wiele elementów nieprzyjętego projektu traktatu konstytucyjnego UE, wobec którego sprzeciw obywateli był powszechny i który został odrzucony w referendach we Francji i w Holandii;
I. mając na uwadze, że stale wzrasta sceptycyzm wobec Unii Europejskiej w jej obecnej formie, a nawet brak zaufania do niej, jak również do funkcjonowania jej instytucji i wielu spośród kierunków politycznych, jakie obiera, a także mając na uwadze, że wyniki ostatnich wyborów europejskich odzwierciedlają ten sprzeciw na „coraz ściślejszy związek” w realiach politycznych wielu krajach, a zwłaszcza w kilku krajach założycielskich;
J. mając na uwadze, że Unia Europejska popełniła kilka poważnych błędów, na przykład w kwestii ustanowienia strefy euro i prowadzenia polityki otwartych drzwi w dziedzinie imigracji, które to błędy osłabiły zaufanie obywateli państw członkowskich do europejskiej współpracy;
K. mając na uwadze, że dążenie do celu federalnego za wszelką cenę ostatecznie przyczyniło się do wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE;
L. mając na uwadze, że UE utrzymuje, iż jej podstawą jest poszanowanie zasady demokracji, choć w praktyce opiera się bezpośrednim i pośrednim demokratycznym wyborom podjętym w drodze referendum i faktycznej odpowiedzialności parlamentów narodowych;
M. mając na uwadze, że członkowie Rady i Komisji oraz przedstawiciele Parlamentu Europejskiego, inicjując konferencję na temat przyszłości Europy, w sposób dorozumiany uznali, że UE w obecnym kształcie jest niezadowalająca;
Konferencja
1. przyjmuje do wiadomości organizację konferencji w sprawie przyszłości Europy oraz powszechną wolę pogłębionej debaty na temat zakresu i funkcjonowania współpracy między państwami kontynentu europejskiego;
2. podkreśla, że polityczne wnioski z tej konferencji powinny być otwarte i uwzględniać rozważenie wszystkich opcji, w tym przeniesienie uprawnień z instytucji centralnych do państw członkowskich, a także propozycje kwestionujące dogmat „coraz ściślejszego związku”; dlatego uważa, że kierunkami refleksji, które należy wziąć pod uwagę są: skupienie się na wzajemnie korzystnej współpracy międzynarodowej raczej niż na federacji europejskiej, a także na rzeczywistym poszanowaniu zasad pomocniczości i proporcjonalności, współpraca międzyrządowej i przywrócenie jednomyślnego lub opartego na konsensusie procesu decyzyjnego w Radzie;
3. podkreśla, że konferencja ma sens tylko wtedy, gdy wszystkie siły polityczne są reprezentowane na wszystkich szczeblach; wyraża zaniepokojenie w związku z rażącymi i ponawianymi w Parlamencie Europejskim próbami wykluczenia sił i grup parlamentarnych, które opowiadają się za obraniem alternatywnego, mniej integracyjnego kierunku europejskich dążeń;
Ogólne ramy konferencji
4. przyjmuje do wiadomości prace grupy roboczej PE dotyczące praktycznych aspektów organizacji konferencji; wyraża żal, że choć wszystkie grupy polityczne zostały zaproszone na posiedzenia tej grupy, nie wszystkie były w stanie uczestniczyć w opracowywaniu jej wniosków;
5. przyjmuje do wiadomości, iż wyrażono wolę, by konferencja była przejrzysta pod względem organizacji, dyskusji, publikacji i wniosków; podkreśla, że poszanowanie zasady wielojęzyczności jest preferowanym instrumentem służącym osiągnięciu tego celu dzięki udostępnianiu wszelkiej wymiany poglądów i wszelkich dokumentów we wszystkich językach UE;
6. z zadowoleniem przyjmuje ambitny cel, jakim jest osiągnięcie szerokiego udziału obywateli państw członkowskich w całej konferencji; przypomina jednak, że ważne jest, by nie mylić udziału obywateli z udziałem podmiotów społeczeństwa obywatelskiego, w szczególności organizacji pozarządowych, które czasami realizują swoje własne cele i nie zawsze reprezentują wolę ogółu czy interes powszechny;
7. podkreśla, że faktycznym przedmiotem tej konferencji jest organizacja instytucjonalna UE; uważa, że chociaż dyskusja nad zagadnieniami tematycznymi jest możliwa, konkluzji nie można uznać za wiążące ani dla państw członkowskich, ani dla UE, gdyż każde z nich ma własne procedury instytucjonalne służące do zajmowania się tymi kwestiami; zwraca uwagę, że wybory (w tym wybory do Parlamentu Europejskiego) stanowią właściwą drogę do przełożenia suwerenności narodowej i decyzji politycznych na wymierne działania;
Organizacja, skład i harmonogram
8. wyraża nadzieję, że obrady podczas konferencji będą przeprowadzone przez uczestników w sposób poważny i skrupulatny, i uważa, że okres dwóch lat będzie sprzyjał dyskusjom wysokiej jakości, o ile spełnione zostaną warunki określone w niniejszej rezolucji;
9. jest zdania, że struktura konferencji powinna być jak najprostsza i że wszystkie siły polityczne powinny być reprezentowane na wszystkich szczeblach procesu decyzyjnego;
10. sugeruje, że konferencją powinny kierować trzy osobistości publiczne, bezstronne i posiadające wiedzę oraz doświadczenie konieczne do prowadzenia i organizowania debat, bez uprzedzania wniosków; jest zdania, że nadzór nad przebiegiem prac i przegląd procedur powinno prowadzić prezydium, w którego skład wejdą przedstawiciele Rady, Komisji i grup politycznych tworzących Parlament Europejski;
11. uważa, że zgromadzenie plenarne mogłoby składać się w jednej trzeciej z przedstawicieli Parlamentu Europejskiego i w dwóch trzecich z członków zgromadzeń narodowych, z należytym poszanowaniem pluralizmu politycznego; przyznaje jednak, że nawet ten skład rodzi problemy związane z legitymacją polityczną;
12. sprzeciwia się stworzeniu agory obywatelskiej, która w żadnym razie nie może być uznana za reprezentatywne forum obywateli państw członkowskich; zwraca uwagę, że taki zamysł stwarza poważne problemy związane z wyborem obywateli, organizowaniem takich agor w kilku państwach członkowskich UE, kosztami związanymi z wkładem finansowym i opłacaniem tych obywateli, a także rzeczywistym i ciągłym udziałem tych obywateli w całym procesie;
13. jeżeli faktyczny i bezpośredni udział obywateli ma być w istocie przestrzegany jako jedna z zasad organizacyjnych, proponuje, by kandydaci byli wybierani w drodze losowania, przy czym należy zwrócić szczególną uwagę na zapewnienie, by byli oni reprezentatywni dla struktury demograficznej państw członkowskich oraz by przestrzegana była różnorodność pokoleniowa, geograficzna, socjologiczna oraz społeczno-zawodowa;
14. uważa, że najskuteczniejszym, najsprawiedliwszym i niepodważalnym sposobem zaangażowania obywateli państw członkowskich jest demokracja bezpośrednia i, w szczególności, wykorzystanie referendów;
15. potępia organizowanie agor, których celem jest zaangażowanie młodych ludzi, gdyż zamysł ten bezpośrednio narusza zasadę równości obywateli niezależnie od wieku, która przewiduje, że po osiągnięciu pełnoletności mogą oni korzystać z przysługujących im jako obywatelom praw i obowiązków; uważa ponadto, że tego rodzaju inicjatywa może podsycać konflikty międzypokoleniowe, podczas gdy wzajemna pomoc między pokoleniami jest ważnym fundamentem naszych społeczeństw;
Podsumowanie prac konferencji
16. wzywa konferencję do opracowania na zakończenie prac wspólnego uzasadnionego dokumentu określającego, czy potrzebna jest zmiana funkcjonowania instytucji UE;
17. domaga się, by w sytuacji, gdy konferencja faktycznie wezwie do wprowadzenia zmian w Traktatach, państwa członkowskie przedstawiły takie zmiany w referendum, jeżeli ich konstytucje to przewidują;
°
° °
18. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.