PROJEKT REZOLUCJI w sprawie zróżnicowania wynagrodzenia ze względu na płeć
22.1.2020 - (2019/2870(RSP))
zgodnie z art. 132 ust. 2 Regulaminu
Jadwiga Wiśniewska, Elżbieta Rafalska
w imieniu grupy ECR
B9‑0069/2020
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie zróżnicowania wynagrodzenia ze względu na płeć
Parlament Europejski,
– uwzględniając art. 2, art. 3 ust. 3 i art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej,
– uwzględniając art. 8, 151, 153 i 157 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) i protokół nr 2 do tegoż traktatu,
– uwzględniając Europejski filar praw socjalnych,
– uwzględniając Agendę na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 i cele zrównoważonego rozwoju ONZ, w szczególności cele 1, 5, 8 i 10 wraz z odpowiednimi zadaniami i wskaźnikami,
– uwzględniając roczne sprawozdanie Komisji na temat równości kobiet i mężczyzn w UE za 2019 r.,
– uwzględniając konkluzje Rady z dnia 13 czerwca 2019 r. pt. „Zlikwidowanie zróżnicowania wynagrodzenia ze względu na płeć: kluczowe polityki i środki”,
– uwzględniając konkluzje Rady z dnia 22 listopada 2019 r. pt. „Gospodarki w UE uwzględniające równość płci: dalsze działania”,
– uwzględniając porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 13 kwietnia 2016 r. zawarte między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Europejską w sprawie lepszego stanowienia prawa[1],
– uwzględniając art. 132 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że walka ze zróżnicowaniem wynagrodzenia ze względu na płeć pozostaje priorytetem dla wszystkich państw członkowskich;
B. mając na uwadze, że za zapewnienie postępu społecznego i wzrostu gospodarczego, np. dzięki krajowym reformom strukturalnym i stabilnej polityce budżetowej, w pierwszym rzędzie odpowiadają państwa członkowskie; mając na uwadze, że inicjatywy unijne nie mogą i nie powinny próbować wkraczać w kompetencje krajowe istniejące w tym obszarze;
C. mając na uwadze, że strategie polityczne na rzecz równouprawnienia płci stanowią siłę napędową inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu, a także warunek wstępny wspierania dobrobytu, konkurencyjności i zatrudnienia oraz inkluzywności i spójności społecznej;
D. mając na uwadze, że zarobki kobiet w całej UE są niewspółmiernie niższe od zarobków mężczyzn; mając na uwadze, że według Eurostatu średnia stawka godzinowa brutto wśród kobiet jest niższa niż wśród mężczyzn, natomiast zróżnicowanie wynagrodzenia ze względu na płeć w UE nadal wynosi około 16 % i zmniejsza się bardzo powoli, a w niektórych państwach członkowskich wręcz rośnie; mając ponadto na uwadze, że ogólny wskaźnik zróżnicowania zarobków ze względu na płeć dowodzi istnienia w UE-28 luki płacowej na poziomie około 40 %;
E. mając na uwadze, że zróżnicowanie wynagrodzenia ze względu na płeć zdefiniowano jako różnicę między średnią stawką godzinową brutto stosowaną w przypadku mężczyzn i kobiet i wyrażoną jako odsetek średniej stawki godzinowej brutto wypłacanej mężczyznom; mając na uwadze, że zróżnicowanie ze względu na płeć zarobków miesięcznych brutto wśród pracowników w wieku 15–24 lat (7 %) było pięć razy mniejsze niż wśród pracowników w wieku 65 lat i starszych (różnice rzędu 38 %); mając na uwadze, że ubóstwo panuje głównie w rodzinach, których jedynymi żywicielami są kobiety, a w 2017 r. zagrożonych ubóstwem było 35 % samotnych matek i 28 % samotnych ojców[2];
F. mając na uwadze, że ponad połowa kobiet niepełnosprawnych w wieku produkcyjnym jest bierna zawodowo; mając na uwadze, że wskaźnik pogłębionej deprywacji materialnej kobiet z niepełnosprawnościami jest we wszystkich państwach członkowskich wyższy niż w przypadku kobiet bez niepełnosprawności;
G. mając na uwadze, że zróżnicowanie wynagrodzenia ze względu na płeć jest wynikiem całego szeregu dysproporcji na rynku pracy związanych z płcią, takich jak segregacja płciowa w kształceniu, szkoleniach i zatrudnieniu, segregacja rynku pracy, dysproporcja płci na stanowiskach kierowniczych i decyzyjnych oraz częstsze zatrudnianie kobiet w niepełnym wymiarze czasu pracy;
H. mając na uwadze, że w 2018 r. w UE w niepełnym wymiarze czasu pracowało 30,8 % zatrudnionych kobiet w wieku 20–64 lat, a wśród mężczyzn odsetek ten wyniósł 8 %;
I. mając na uwadze, że zatrudnienie w niepełnym wymiarze czasu pracy, jak również opieka nad dziećmi lub niesamodzielnymi osobami dorosłymi były częściej zgłaszane przez kobiety (29 %) niż przez mężczyzn (6 %); mając na uwadze, że opieka nad dziećmi, starszymi, chorymi lub niepełnosprawnymi członkami rodziny oraz niesamodzielnymi osobami dorosłymi wymaga zaangażowania, rzadko kiedy jest płatna i nie jest dostatecznie doceniana przez społeczeństwo, choć ma ogromne znaczenie społeczne, przyczynia się do dobrobytu społecznego i można ją wymierzyć za pomocą wskaźników gospodarczych takich jak PKB;
J. mając na uwadze, że choć prawie 60 % absolwentów uczelni w UE stanowią kobiety, to ich obecność w zawodach związanych z naukami przyrodniczymi, technologią, inżynierią i matematyką (STEM) oraz z technologią cyfrową jest nadal niewspółmiernie niska; mając na uwadze, że nierówność w zakresie ścieżek zawodowych przybiera w rezultacie nowe formy i mimo inwestycji w edukację prawdopodobieństwo, że dana osoba pozostanie bierna zawodowo, jest wciąż dwa razy wyższe w przypadku młodych kobiet niż w przypadku młodych mężczyzn;
K. mając na uwadze, że UE posiada środki, by pomóc państwom członkowskim w wymianie najlepszych praktyk z myślą o państwach, które szczególnie tego potrzebują, zwłaszcza w dziedzinie równouprawnienia i zróżnicowania wynagrodzenia ze względu na płeć;
1. wzywa państwa członkowskie do wzmożenia wysiłków zmierzających do zmniejszenia różnic w wynagrodzeniu ze względu na płeć poprzez egzekwowanie na szczeblu krajowym zasady równej płacy za jednakową pracę lub pracę o takiej samej wartości, także dzięki środkom na rzecz większej przejrzystości płac;
2. apeluje do Komisji i państw członkowskich o realizację polityki promującej zatrudnienie kobiet i ich finansową niezależność, a w szczególności strategii politycznych na rzecz integracji na rynku pracy kobiet ze zmarginalizowanych grup społecznych;
3. wzywa państwa członkowskie do podjęcia skutecznych środków na rzecz promowania równouprawnienia w dziedzinie edukacji i zatrudnienia i do przeciwdziałania segmentacji rynków pracy dzięki inwestowaniu w edukację formalną, nieformalną i pozaformalną, uczenie się przez całe życie i szkolenia zawodowe dla kobiet, by zapewnić im dostęp do miejsc pracy wysokiej jakości oraz możliwość przekwalifikowania się i podnoszenia kwalifikacji z myślą o zapotrzebowaniu na rynku pracy w przyszłości; apeluje zwłaszcza o mocniejszy nacisk na promowanie wśród dziewcząt już od najmłodszych lat przedsiębiorczości, przedmiotów STEM, edukacji cyfrowej i wiedzy finansowej, by walczyć w ten sposób ze stereotypami w edukacji i zwiększyć dostęp kobiet do rozwijających się i dobrze płatnych sektorów;
4. wzywa państwa członkowskie, by wprowadziły środki oraz skutecznie wdrożyły obowiązujące środki unijne na rzecz łatwiejszego godzenia życia zawodowego i rodzinnego, m.in. dzięki poprawie dostępu do wysokiej jakości i przystępnych cenowo usług opiekuńczych;
5. apeluje do Komisji i państw członkowskich o zintegrowane podejście we wszystkich wysiłkach na rzecz zniesienia luki płacowej między kobietami i mężczyznami i promowania równouprawnienia płci, również dzięki wspieraniu zgodnie z ich kompetencjami synergii między strategiami w zakresie zatrudnienia a innymi strategiami polityki gospodarczej i społecznej dotyczącymi m.in. młodzieży, podatków, świadczeń rodzinnych, ochrony socjalnej i opieki zdrowotnej;
6. wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania dialogu między zainteresowanymi stronami, w tym z partnerami społecznymi, przedsiębiorstwami, krajowymi organami ds. równości i organizacjami działającymi w tym obszarze;
7. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom państw członkowskich.