PROJEKT REZOLUCJI w sprawie uniwersalnej ładowarki do przenośnych urządzeń radiowych
22.1.2020 - (2019/2983(RSP))
zgodnie z art. 132 ust. 2 Regulaminu
Christel Schaldemose, Alex Agius Saliba
w imieniu grupy S&D
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B9-0070/2020
B9-0072/2020
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie uniwersalnej ładowarki do przenośnych urządzeń radiowych
Parlament Europejski,
– uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/53/UE (dyrektywę w sprawie urządzeń radiowych) z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich dotyczących udostępniania na rynku urządzeń radiowych i uchylającą dyrektywę 1999/5/WE[1],
– uwzględniając art. 132 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że jednolity rynek był i pozostaje podstawą sukcesu gospodarczego UE, fundamentem europejskiej integracji oraz motorem wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy;
B. mając na uwadze, że jednolity rynek nie wykorzystuje w pełni swojego potencjału, a dalsze rozdrobnienie rynku ładowarek do telefonów komórkowych oraz ładowarek do innych małych i średnich urządzeń elektronicznych przekłada się na poważne szkodliwe skutki dla rynku, w tym na wzrost ilości odpadów elektronicznych i wykorzystania tworzyw sztucznych, frustrację konsumentów oraz przeszkody dla konkurencji w produkcji ładowarek;
C. mając na uwadze, że od ponad 10 lat posłowie do Parlamentu Europejskiego zabiegają o wprowadzenie uniwersalnej ładowarki do przenośnych urządzeń radiowych, w tym telefonów komórkowych i innych urządzeń elektronicznych, takich jak tablety, czytniki e‑książek, inteligentne aparaty fotograficzne oraz urządzenia ubieralne;
D. mając na uwadze, że pomimo wysiłków Komisji dobrowolne porozumienia między podmiotami z branży nie przyniosły zadowalających rezultatów i okazały się nieskuteczne we wspieraniu zmian na rynku i jednolitego konkurencyjnego rynku, ponieważ konsumenci muszą nadal kupować nowe ładowarki wraz z nowymi urządzeniami;
E. mając na uwadze, że co roku na świecie wytwarza się około 50 mln ton odpadów elektronicznych, średnio ponad 6 kg na osobę, co ma negatywny wpływ na składowanie odpadów elektronicznych w krajach trzecich; mając na uwadze, że w 2016 r. Europa była drugim co do wielkości wytwórcą odpadów elektronicznych o łącznej ilości 12,3 mln ton, co odpowiada średnio 16,6 kg na mieszkańca;
F. mając na uwadze, że łączna waga wszystkich ładowarek do telefonów komórkowych i innych urządzeń elektronicznych produkowanych każdego roku szacowana jest na 1 mln ton; mając na uwadze, że – w ramach zobowiązania Komisji do realizacji Zielonego Ładu – fakt ten podkreśla znaczenie znalezienia trwałego rozwiązania w celu ograniczenia liczby takich zasilaczy do jednej uniwersalnej ładowarki kompatybilnej z różnymi urządzeniami;
G. mając na uwadze, że tendencje konsumenckie w ostatnich 10 latach pokazują, że ilość przestarzałego sprzętu elektronicznego zwiększana jest dodatkowo przez stosunkowo krótki cykl wymiany i eksploatacji niektórych urządzeń elektronicznych, takich jak smartfony, które są często wymieniane nie dlatego, że są zepsute lub przestarzałe, ale dlatego, że są uważane za przestarzałe;
H. mając na uwadze, że konsumenci posiadają, używają i często noszą ze sobą wiele różnych ładowarek do podobnych urządzeń zasilanych przez baterie; mając na uwadze, że obecna nadmierna podaż ładowarek – zarówno w obrębie określonych marek, jak i w całej branży – generuje zatem nadmierne koszty i niedogodności dla konsumentów oraz niepotrzebny ślad środowiskowy;
I. mając na uwadze, że konsumenci nie mają żadnej motywacji finansowej do kupowania produktów bez ładowarek, ponieważ zakup osobnej ładowarki kosztuje średnio więcej niż w przypadku dostarczenia jej wraz z produktem; mając na uwadze, że zachęca to konsumentów do niezrównoważonych nawyków i wzorców konsumenckich, co powoduje niepotrzebne koszty i obciążenie dla środowiska naturalnego wiążące się z wydobywaniem surowców do produkcji ładowarek, a następnie z ich transportem, wysyłką i utylizacją;
J. mając na uwadze, że urządzenia przenośne są obecnie ważnymi narzędziami w sytuacjach kryzysowych i w sytuacjach związanych z siłą wyższą, a ludzie zaczęli korzystać z telefonów komórkowych, które można łatwo i szybko naładować, w celu uzyskania szybkiego dostępu do wyszukiwania informacji, nawigacji, służb ratunkowych itp.;
K. mając na uwadze, że urządzenia przenośne są podstawowym narzędziem uczestnictwa w rynku oraz integracji społecznej, ponieważ ich użytkowanie w codziennych transakcjach i komunikacji znacznie wzrosło;
1. zdecydowanie podkreśla, że UE musi pilnie podjąć działania regulacyjne w celu zmniejszenia ilości odpadów elektronicznych oraz liczby ładowarek do jednej uniwersalnej ładowarki, a także umożliwienia konsumentom dokonywania bardziej zrównoważonych wyborów oraz ich pełnego uczestnictwa w sprawnym i właściwie funkcjonującym rynku wewnętrznym;
2. wzywa Komisję do opublikowania i przedstawienia bez jakiejkolwiek dalszej zwłoki wyników oceny skutków wprowadzenia uniwersalnych ładowarek do telefonów komórkowych i innych kompatybilnych urządzeń w celu przedstawienia projektu wiążących przepisów;
3. w związku z tym wzywa Komisję do przyjęcia najpóźniej do lipca 2020 r. aktu delegowanego uzupełniającego dyrektywę 2014/53/UE w sprawie urządzeń radiowych, aby zapewnić niezwłoczne wprowadzenie uniwersalnej ładowarki; wzywa ponadto Komisję do jak najszybszego przyjęcia dalszego środka ustawodawczego dotyczącego rozwiązań w zakresie ładowania innych urządzeń elektronicznych w celu stworzenia zrównoważonego rynku urządzeń przenośnych;
4. podkreśla, że Komisja powinna zażądać opracowania jednego europejskiego standardu uniwersalnej ładowarki do przenośnych urządzeń radiowych i innych urządzeń, który powinien zostać przyjęty w trybie pilnym, aby uniknąć dalszego rozdrobnienia rynku wewnętrznego;
5. uważa, że stosowanie technologii ładowania bezprzewodowego zapewnia dodatkowe potencjalne korzyści; w związku z tym wzywa Komisję do uniknięcia rozdrobnienia rynku także w tej dziedzinie oraz do podjęcia działań, aby jak najlepiej zapewnić interoperacyjność i szybkość ładowania różnych ładowarek bezprzewodowych z różnymi przenośnymi urządzeniami radiowymi;
6. wzywa Komisję do zmniejszenia przeszkód i kosztów dla konsumentów oraz ułatwienia stosowania przyjaznych dla użytkownika rozwiązań dla osób niepełnosprawnych w odniesieniu do ładowania urządzeń;
7. uważa, że Komisja powinna przyjąć inicjatywy ustawodawcze mające na celu zmniejszenie ilości kabli i ładowarek zbieranych i poddawanych recyklingowi w państwach członkowskich, zwiększenie ponownego wykorzystania przestarzałych materiałów oraz zapewnienie korzyści w zakresie bezpieczeństwa, gospodarki i środowiska naturalnego w interesie konsumentów i środowiska naturalnego;
8. wzywa Komisję do zagwarantowania, że konsumenci nie będą już zobowiązani do zakupu nowej ładowarki wraz z każdym nowym urządzeniem, co tym samym zmniejszy koszty zakupu, a także będą informowani o interoperacyjności, wydajności ładowania i szybkości ładowarek, tak aby mogli dokonać jak najwygodniejszego, najbardziej opłacalnego i zrównoważonego wyboru;
9. podkreśla, że wszelkim środkom mającym na celu rozdzielenie sprzedaży urządzeń przenośnych i ładowarek powinny towarzyszyć środki regulacyjne, które wprowadzą uniwersalną ładowarkę do przenośnych urządzeń radiowych w celu uniknięcia dalszych niedogodności i potencjalnie wyższych cen dla konsumentów;
10. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.
- [1] Dz.U. L 153 z 22.5.2014, s. 62.