PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji humanitarnej w Wenezueli oraz kryzysu migracyjnego i uchodźczego
6.7.2020 - (2019/2952(RSP))
zgodnie z art. 132 ust. 2 Regulaminu
Kati Piri, Maria‑Manuel Leitão‑Marques, Javi López
w imieniu grupy S&D
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B9-0211/2020
B9‑0213/2020
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji humanitarnej w Wenezueli oraz kryzysu migracyjnego i uchodźczego
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Wenezueli, w szczególności rezolucję z dnia 18 lipca 2019 r. w sprawie sytuacji w Wenezueli[1] i rezolucję z dnia 16 stycznia 2020 r. w sprawie sytuacji w Wenezueli po nielegalnym wyborze nowego przewodniczącego i prezydium Zgromadzenia Narodowego (parlamentarnym zamachu stanu)[2],
– uwzględniając oświadczenia w sprawie Wenezueli wydane w imieniu UE przez wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa 3 kwietnia 2020 r., 16 czerwca 2020 r. i 30 czerwca 2020 r.,
– uwzględniając porozumienie zawarte między Ministerstwem Zdrowia („Ministerio del Poder Popular para la Salud”) Boliwariańskiej Republiki Wenezueli i zespołem doradczym Zgromadzenia Narodowego ds. COVID-19 w sprawie połączenia sił z Panamerykańską Organizacją Zdrowia (PAHO) w celu zwalczania pandemii COVID-19,
– uwzględniając oświadczenia międzynarodowej grupy kontaktowej z 16 czerwca 2020 r. w sprawie podważonej wiarygodności wenezuelskiego organu wyborczego oraz z 24 czerwca 2020 r. w sprawie pogłębiającego się kryzysu politycznego w Wenezueli,
– uwzględniając rezolucję Organizacji Państw Amerykańskich (OPA) z 26 czerwca 2020 r. w sprawie niedawnych bezprawnych decyzji Sądu Najwyższego w Boliwariańskiej Republice Wenezueli,
– uwzględniając oświadczenia Grupy z Limy z 20 lutego, 2 marca, 2 kwietnia i 16 czerwca 2020 r.,
– uwzględniając wspólny komunikat Komisji i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa z dnia 8 kwietnia 2020 r. w sprawie światowej reakcji UE na COVID-19 (JOIN(2020)0011),
– uwzględniając decyzję Rady (WPZiB) 2020/898 z dnia 29 czerwca 2020 r. zmieniającą decyzję (WPZiB) 2017/2074 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Wenezueli[3],
– uwzględniając oświadczenie wysokiej komisarz ONZ ds. praw człowieka wygłoszone 2 lipca 2020 r. podczas 44. sesji Rady Praw Człowieka ONZ,
– uwzględniając wspólny komunikat z 2 lipca 2020 r. wydany po rozmowie telefonicznej między wiceprzewodniczącym Komisji / wysokim przedstawicielem Josepem Borrellem a wenezuelskim ministrem Jorge Arreazą,
– uwzględniając konstytucję Wenezueli,
– uwzględniając art. 132 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w wyniku niestabilności politycznej, braku bezpieczeństwa i załamania gospodarczego Wenezuelę opuściło 5,1 mln osób; mając na uwadze, że przeważająca większość z nich – około 80 % – przebywa w krajach Ameryki Łacińskiej i Karaibów; mając na uwadze, że jest to największy kryzys uchodźczy w historii Ameryki Łacińskiej i jeden z największych kryzysów przesiedleniowych na świecie;
B. mając na uwadze, że prawa gospodarcze i socjalne ludności Wenezueli są nadal poważnie naruszane z powodu niskich wynagrodzeń, wysokich cen żywności, utrzymujących się braków w zakresie usług publicznych, takich jak dostawy elektryczności i wody, niedoborów paliwa i niepewnego dostępu do opieki zdrowotnej; mając na uwadze, że kryzys zaostrzył się wskutek zwiększenia sankcji gospodarczych oraz pandemii COVID-19;
C. mając na uwadze, że Unia Europejska i jej państwa członkowskie od lat wspierają ludność Wenezueli i społeczności przyjmujące uchodźców; mając na uwadze, że w październiku 2019 r. UE, wraz z oenzetowską agencją ds. uchodźców (UNHCR) i Międzynarodową Organizacją ds. Migracji (IOM), zorganizowała w Brukseli pierwszą konferencję solidarnościową, aby zwiększyć świadomość powagi sytuacji i potrzeby zgromadzenia funduszy za pośrednictwem konferencji darczyńców w pierwszej połowie 2020 r.; mając na uwadze, że kryzys spowodowany COVID-19 sprawia, że wypełnienie tego zobowiązania staje się jeszcze pilniejsze;
D. mając na uwadze, że UE i rząd Hiszpanii zwołali – podczas trwającej pandemii COVID-19 – międzynarodową konferencję darczyńców na rzecz solidarności z wenezuelskimi migrantami i uchodźcami w państwach tego regionu, która odbyła się 26 maja 2020 r.; mając na uwadze, że w konferencji wzięło udział ponad 40 państw, obok agencji ONZ, międzynarodowych instytucji finansowych i przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego na szczeblu krajowym i międzynarodowym, i zobowiązało się do uruchomienia 2 544 mld EUR, w tym 595 mln EUR w postaci dotacji bezpośrednich dla ludności przesiedlonej i głównych społeczności przyjmujących, oraz do wzmocnienia koordynacji między najważniejszymi podmiotami;
E. mając na uwadze, że UE udziela zarówno w Wenezueli, jak i poza nią pomocy o wartości ponad 319 mln EUR; mając na uwadze, że 156 mln EUR przeznaczono na pomoc humanitarną, 136 mln EUR na rozwój oraz 27 mln EUR na stabilność i pokój; mając na uwadze, że UE zapewnia uchodźcom i migrantom z Wenezueli usługi ratownictwa medycznego, pomoc żywnościową, schronienie, informacje i wsparcie prawne, inicjatywy w zakresie ochrony przed przemocą ze względu na płeć oraz handlem ludźmi, a także edukację w sytuacjach nadzwyczajnych;
F. mając na uwadze, że w związku z globalną pandemią COVID-19 UE przyjęła podejście Drużyny Europy (Team Europe), aby złagodzić skutki kryzysu i przyczynić się do stabilności w regionie; mając na uwadze, że 918 mln EUR przekierowano do najbardziej narażonych krajów i grup ludności w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach; mając na uwadze, że UE przeznaczyła 9 mln EUR na wsparcie PAHO i Międzynarodowej Federacji Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, aby pomóc w ograniczeniu rozprzestrzeniania się COVID-19 w Wenezueli i krajach regionu oraz przygotować odpowiedź na kryzys; mając na uwadze, że wsparcie to rozdzielono na cały region, przy czym pierwszeństwo dano krajom, które przyjęły największą liczbę uchodźców i migrantów z Wenezueli znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji, w szczególności Kolumbii, Peru i Ekwadorowi;
G. mając na uwadze, że do 15 maja 2020 r. UNHCR otrzymało jedynie 22 % środków finansowych zadeklarowanych przez społeczność międzynarodową w celu rozwiązania kryzysu uchodźczego i migracyjnego w Wenezueli; mając na uwadze, że społeczność międzynarodowa musi znaleźć innowacyjne rozwiązania, które pozwolą uwolnić inne możliwe środki finansowe, aby pomóc ludności Wenezueli w zaspokojeniu nadzwyczajnych potrzeb, wykraczające poza pomoc humanitarną i długoterminową pomoc w zakresie współpracy;
H. mając na uwadze, że 1 czerwca 2020 r. zawarto porozumienie między Ministerstwem Zdrowia Boliwariańskiej Republiki Wenezueli i zespołem doradczym Zgromadzenia Narodowego ds. COVID-19 mające umożliwić apolityczne przekazanie do Wenezueli za pośrednictwem PAHO pomocy humanitarnej o wartości milionów dolarów oraz koordynację działań zmierzających do uzyskania finansowania międzynarodowego, aby wzmocnić zdolność Wenezueli do reagowania na pandemię;
I. mając na uwadze, że 26 maja 2020 r. Sąd Najwyższy Wenezueli zatwierdził Luisa Parrę jako przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego; mając na uwadze, że posiedzenie, które odbyło się w styczniu 2020 r. nie było zgodne ani z procedurą prawną, ani z demokratycznymi zasadami konstytucyjnymi, gdyż uniemożliwiono w nim udział, a tym samym oddanie głosu zdecydowanej większości przedstawicieli sił demokratycznych;
J. mając na uwadze, że zgodnie z konstytucją Boliwariańskiej Republiki Wenezueli mianowanie członków Krajowej Rady Wyborczej leży w gestii Zgromadzenia Narodowego; mając na uwadze, że 10 czerwca 2020 r. Sąd Najwyższy wydał decyzję, zgodnie z którą Komitet ds. Nominacji Wyborczych miał 72 godziny na wskazanie nazwisk kandydatów na stanowisko rektorów Krajowej Rady Wyborczej; mając na uwadze, że 12 czerwca 2020 r. Sąd Najwyższy powołał rektorów Krajowej Rady Wyborczej; mając na uwadze, że wymiana zarządów niektórych głównych partii opozycyjnych w znacznej mierze zniweczyła możliwość przeprowadzenia opartego na konsensusie procesu wyborczego i demokratycznych wyborów;
K. mając na uwadze, że 29 czerwca 2020 r. Rada dodała 11 czołowych urzędników wenezuelskich do listy osób objętych środkami ograniczającymi ze względu na ich rolę w działaniach i decyzjach podważających demokrację i praworządność w Wenezueli; mając na uwadze, że w wyniku tej decyzji całkowita liczba osób objętych sankcjami, które obejmują zakaz podróży i zamrożenie aktywów, wzrosła do 36; mając na uwadze, że sankcje są skierowane przeciwko konkretnym osobom i nie wpływają na ogół ludności;
L. mając na uwadze, że reżim Maduro zareagował na decyzję, ogłaszając, że ambasador UE Isabel Brilhante Pedrosa, szefowa delegatury UE w Caracas, ma 72 godziny na opuszczenie kraju; mając na uwadze, że UE wezwała do cofnięcia decyzji i zdecydowanie ją potępiła; mając na uwadze, że po rozmowie telefonicznej między wiceprzewodniczącym Komisji / wysokim przedstawicielem Josepem Borrellem a wenezuelskim ministrem spraw zagranicznych Jorge Arreazą rząd Wenezueli postanowił uchylić decyzję z 29 czerwca 2020 r., w której ambasador Isabel Brilhante Pedrosa została uznana za persona non grata; mając na uwadze, że obie strony zgodziły się co do potrzeby utrzymania ram stosunków dyplomatycznych i ułatwienia dialogu politycznego;
M. mając na uwadze, że w styczniu 2019 r. siedem państw członkowskich UE i Zjednoczone Królestwo wraz z partnerami regionalnymi ustanowiło międzynarodową grupę kontaktową, której celem jest stworzenie warunków dla procesu politycznego mogącego doprowadzić do pokojowego przywrócenia demokracji oraz wsparcie tego procesu; mając na uwadze, że UE będzie nadal dążyć do budowy szerokiego międzynarodowego wsparcia dla pokojowej, wynegocjowanej transformacji prowadzącej do demokratycznej przyszłości w Wenezueli;
1. wyraża solidarność z ludnością Wenezueli i deklaruje pełne wsparcie dla Wenezuelczyków, którzy cierpią z powodu skutków poważnego kryzysu humanitarnego i politycznego, pogłębionego obecnie z powodu pandemii COVID-19;
2. potwierdza swoje stanowisko, zgodnie z którym trwałe rozwiązanie głębokiego kryzysu w Wenezueli musi obejmować wolne, przejrzyste, wiarygodne i uczciwe wybory parlamentarne i prezydenckie z udziałem obserwatorów międzynarodowych oraz w pełni niezależnej Krajowej Rady Wyborczej i Sądu Najwyższego, a także pełną wolność prasy i udział wszystkich Wenezuelczyków w życiu politycznym;
3. pozostaje przekonany, że pokojowe, polityczne i demokratyczne rozwiązanie jest jedyną drogą trwałego wyjścia z kryzysu wenezuelskiego, i przypomina, że przemoc, w tym wszelka militarna czy siłowa interwencja w kraju, nie wchodzi w grę;
4. nie akceptuje nielegalnego powołania członków Krajowej Rady Wyborczej Wenezueli w drodze orzeczenia Sądu Najwyższego, które otwarcie narusza konstytucję Wenezueli i podważa minimalne gwarancje niezbędne do przeprowadzenia procesu wyborczego i przywrócenia demokracji w Wenezueli;
5. z zadowoleniem przyjmuje osiągnięte 2 lipca 2020 r. porozumienie w sprawie uchylenia decyzji z 29 czerwca 2020 r. uznającej ambasador Isabel Brilhante Pedrosa za persona non grata; uważa, że dla dobra ludności dyplomatyczne kanały dialogu muszą pozostać otwarte;
6. wzywa międzynarodową grupę kontaktową, aby dążyła do porozumienia z innymi podmiotami międzynarodowymi w celu wywołania reakcji społeczności międzynarodowej, która przyczyni się do szybkiego przywrócenia demokracji i praworządności w Wenezueli;
7. wzywa społeczność międzynarodową do skutecznej wypłaty 2 544 mld EUR, przyrzeczonych na konferencji darczyńców, i popiera innowacyjne programy umożliwiające Wenezuelczykom dostęp do ich zamrożonych aktywów ze względów humanitarnych;
8. z zadowoleniem przyjmuje osiągnięte porozumienie w sprawie zwalczania COVID-19 wspólnie z PAHO i wzywa obie strony, aby natychmiast podjęły konstruktywne i pluralistyczne negocjacje w sprawie składu Krajowej Rady Wyborczej i zniesienia zakazów nałożonych na partie opozycyjne;
9. potwierdza swoje wcześniejsze stanowisko, zgodnie z którym pokojowe, demokratyczne i pluralistyczne rozwiązanie jest jedyną drogą trwałego wyjścia z obecnego impasu politycznego i poważnego kryzysu społecznego i humanitarnego wywołanego przez ten impas;
10. wzywa Europejską Służbę Działań Zewnętrznych (ESDZ), aby kontynuowała prace za pośrednictwem międzynarodowej grupy kontaktowej, dążąc do pokojowego i demokratycznego rozwiązania w drodze wolnych i uczciwych wyborów prezydenckich;
11. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącemu Komisji / wysokiemu przedstawicielowi Unii ds. polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, prawowitemu tymczasowemu prezydentowi i Zgromadzeniu Narodowemu Boliwariańskiej Republiki Wenezueli, rządom i parlamentom państw Grupy z Limy, Europejsko-Latynoamerykańskiemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu oraz sekretarzowi generalnemu Organizacji Państw Amerykańskich.
- [1] Teksty przyjęte, P9_TA(2019)0007.
- [2] Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0013.
- [3] Dz.U. L 205 I z 29.6.2020, s. 6.