PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Mjanmie
8.2.2021 - (2021/2540(RSP))
zgodnie z art. 132 ust. 2 Regulaminu
Heidi Hautala, Francisco Guerreiro, Rosa D’Amato, Monika Vana, Bronis Ropė, Mounir Satouri, Saskia Bricmont, Ernest Urtasun, Hannah Neumann, Sara Matthieu, Jordi Solé, Alviina Alametsä, Niklas Nienaß
w imieniu grupy Verts/ALE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B9-0116/2021
B9‑0117/2021
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w Mjanmie
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Mjanmy i w sprawie sytuacji Rohingjów, w szczególności rezolucje z 7 lipca 2016 r.[1], 15 grudnia 2016 r.[2], 14 września 2017 r.[3], 14 czerwca 2018 r.[4], 13 września 2018 r.[5] i 19 września 2019 r.[6],
– uwzględniając konkluzje Rady z 26 lutego 2018 r. oraz z 10 grudnia 2018 r. w sprawie Mjanmy/Birmy,
– uwzględniając decyzję Rady z 23 kwietnia 2020 r. w sprawie przedłużenia obowiązywania obecnych środków ograniczających wobec Mjanmy o kolejnych dwanaście miesięcy,
– uwzględniając 6. dialog dotyczący praw człowieka między Unią Europejską a Mjanmą, który odbył się 14 października 2020 r. w postaci wideokonferencji,
– uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa z 1 lutego 2021 r. oraz oświadczenia ministrów spraw zagranicznych państw grupy G7 z 3 lutego 2021 r. w sprawie sytuacji w Mjanmie,
– uwzględniając sprawozdanie sekretarza generalnego Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie przemocy seksualnej związanej z konfliktami, opublikowane 23 marca 2018 r. (S/2018/250),
– uwzględniając sprawozdanie Rady Praw Człowieka ONZ z 8 sierpnia 2018 r. (A/HRC/42/50) w sprawie szczegółowych ustaleń niezależnej międzynarodowej misji rozpoznawczej w sprawie Mjanmy (UNIFFM), rezolucję Rady Praw Człowieka ONZ z 3 października 2018 r. w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka muzułmańskiej mniejszości Rohingja oraz innych mniejszości w Mjanmie (A/HRC/RES/39/2), sprawozdanie Rady Praw Człowieka ONZ z 5 sierpnia 2019 r. w sprawie interesów gospodarczych mjanmańskiego wojska (A/HRC/42/CRP.3), sprawozdanie Rady Praw Człowieka ONZ z 7 sierpnia 2019 r. w sprawie niezależnego mechanizmu śledczego ONZ ds. Mjanmy (A/HRC/42/66) oraz sprawozdanie Rady Praw Człowieka ONZ z 3 września 2020 r. w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka muzułmańskiej mniejszości Rohingja oraz innych mniejszości w Mjanmie (A/HRC/45/5),,
– uwzględniając sprawozdanie UNIFFM z 22 sierpnia 2019 r. w sprawie przemocy seksualnej i przemocy ze względu na płeć w Mjanmie oraz skutków konfliktów etnicznych w aspekcie płci (A/HRC/42/CRP.4),
– uwzględniając sprawozdania specjalnego sprawozdawcy ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w Mjanmie, Biura Wysokiego Komisarza NZ ds. Praw Człowieka oraz sprawozdania w ramach mechanizmu nadzorczego MOP,
– uwzględniając sprawozdanie końcowe i zalecenia komisji doradczej ds. stanu Arakan (sprawozdanie Annana),
– uwzględniając decyzję III Izby Przygotowawczej Międzynarodowego Trybunału Karnego z 14 listopada 2019 r. zgodnie z art. 15 statutu rzymskiego w sprawie zezwolenia na przeprowadzenie dochodzenia dotyczącego sytuacji w Ludowej Republice Bangladeszu oraz Republice Związku Mjanmy,
– uwzględniając postanowienie Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości z 23 stycznia 2020 r. w sprawie wniosku o wskazanie środków tymczasowych złożonego przez Republikę Gambii w sprawie dotyczącej stosowania Konwencji w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa (Gambia przeciwko Mjanmie),
– uwzględniając konwencję genewską z 1949 r. i protokoły dodatkowe do niej,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając Konwencję ONZ dotyczącą statusu uchodźców z 1951 r. oraz protokół do tej konwencji z 1967 r.,
– uwzględniając Konwencję ONZ w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa z 1948 r.,
– uwzględniając art. 132 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że siły zbrojne Mjanmy, nazywane Tatmadawem, aresztowały przywódców politycznych i działaczy społeczeństwa obywatelskiego, w tym radczynię stanu Aung San Suu Kyi i prezydenta Wina Myinta, podczas zamachu stanu wymierzonego w prawowity, cywilny rząd Mjanmy; mając na uwadze, że wojsko ogłosiło roczny stan wyjątkowy; mając na uwadze, że tylko Win Myint, jako prezydent Mjanmy, jest upoważniony na mocy konstytucji do wprowadzenia stanu wyjątkowego;
B. mając na uwadze, że prawa ludności Mjanmy zostały jeszcze bardziej ograniczone, w tym wolność wypowiedzi, informacji, zgromadzeń i zrzeszania się; mając na uwadze, że użyto siły do bezprawnego rozpędzenia protestów; mając na uwadze, że nadal organizowane są protesty i kampanie nieposłuszeństwa obywatelskiego; mając na uwadze, że dostęp do internetu i linii telefonicznych w dużych częściach kraju został niepotrzebnie i nieproporcjonalnie ograniczony, co uniemożliwiło przepływ informacji, funkcjonowanie usług medialnych i naruszyło możliwość wyrażania przez obywateli poglądów politycznych; mając na uwadze, że w związku z tym dostawcy usług internetowych powinni zapobiegać wszelkiemu negatywnemu wpływowi swojej działalności na prawa człowieka, zgodnie z wytycznymi ONZ dotyczących biznesu i praw człowieka;
C. mając na uwadze, że pierwsze posiedzenie wybranego parlamentu Mjanmy miało się odbyć w pierwszym tygodniu lutego 2021 r.; mając na uwadze, że nie ma dowodów na systematyczne oszustwa wyborcze w wyborach parlamentarnych w listopadzie 2020 r.; mając na uwadze, że około 1,5 mln wyborców z mniejszości etnicznych na obszarów dotkniętych konfliktem, z których większość to Rohingjowie, nie zostało dopuszczonych do udziału w wyborach; mając na uwadze, że na mocy ustawy o obywatelstwie Mjanmy Rohingjowie uznani zostali za „cudzoziemców” lub „zagranicznych rezydentów” i pozbawieni obywatelstwa;
D. mając na uwadze, że Mjanma, tak jak reszta świata, stoi w obliczu kryzysu zdrowotnego, a w kraju odnotowano ogółem 140 000 przypadków COVID-19; mając na uwadze, że obecny system opieki zdrowotnej w Mjanmie jest słabo rozwinięty z powodu wieloletnich zaniedbań ze strony reżimu wojskowego i uzależniony jest w dużej mierze od zewnętrznego finansowania przez instytucje wielostronne; mając na uwadze, że osoby wewnętrznie przesiedlone w Mjanmie są szczególnie narażone na pandemię; mając na uwadze, że działania rządu cywilnego w zakresie ochrony zdrowia osób wewnętrznie przesiedlonych są niewystarczające, ponieważ na przykład nie obejmują testowania na COVID-19;
E. mając na uwadze, że od sierpnia 2017 r. ponad 740 000 Rohingjów uciekło do sąsiedniego Bangladeszu w poszukiwaniu schronienia, gdzie w przepełnionych obozach dla uchodźców narażeni są na niehigieniczne warunki oraz inne zagrożenia; mając na uwadze, że łączna liczba uchodźców Rohingja w Bangladeszu przekroczyła milion; mając na uwadze, że mordowanie, gwałty i torturowanie Rohingjów przez mjanmańskie ugrupowania zbrojne oraz palenie ich wsi w stanie Arakan stosowane są jako narzędzia trwałego niszczenia struktury społecznej tego ludu oraz ich psychicznego wyniszczania;
F. mając na uwadze, że według szacunków około 600 000 Rohingjów pozostaje w stanie Arakan, gdzie poddawani są dyskryminacyjnym strategiom politycznym i praktykom, ich prawa podstawowe są systematycznie łamane, dochodzi do bezpodstawnych aresztowań, przetrzymywań w przeludnionych obozach oraz obowiązuje zakaz swobodnego przemieszczania się, a dostęp do edukacji i opieki zdrowotnej jest poważnie ograniczony;
G. mając na uwadze, że 14 listopada 2019 r. III Izba Przygotowawcza Międzynarodowego Trybunału Karnego podjęła decyzję o zezwoleniu na przeprowadzenie dochodzenia w sprawie zbrodni wydalenia ludności Rohingja z Mjanmy do Bangladeszu; mając na uwadze, że zgodnie z ostatnim sprawozdaniem UNIFFM z 16 września 2019 r. działania rządu Mjanmy w dalszym ciągu stanowią element powszechnych i systematycznych ataków na Rohingjów pozostających w stanie Arakan, które urastają do rangi prześladowania i innych zbrodni przeciwko ludzkości;
H. mając na uwadze, że 23 stycznia 2020 r. Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości wydał postanowienie o zastosowaniu środków tymczasowych w sprawie wniesionej przez Gambię przeciwko Mjanmie w związku z Konwencją w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa; mając na uwadze, że rząd Mjanmy, którego obroną przed Międzynarodowym Trybunałem Sprawiedliwości kierowała Aung San Suu Kyi, stwierdził, iż zarzut ludobójstwa daje mylący i niepełny obraz sytuacji; mając na uwadze, że rząd Mjanmy podjął ograniczoną liczbę działań, w postaci szeregu dyrektyw prezydenckich, w celu przeciwdziałania naruszeniom praw człowieka; mając na uwadze, że rząd musi jeszcze zmienić lub uchylić kluczowe przepisy, które ułatwiają dyskryminację Rohingjów, w tym ustawę o obywatelstwie z 1982 r.;
I. mając na uwadze, że Parlament wielokrotnie potępiał łamanie praw człowieka oraz systematyczne i powszechne ataki na ludność Rohingja; mając na uwadze, że władze Mjanmy odmawiają rzetelnego zbadania przypadków łamania praw człowieka ludności Rohingja i pociągnięcia ich sprawców do odpowiedzialności; mając na uwadze, że najwyżsi rangą wojskowi, którzy nadzorowali ataki na Rohingjów, pozostają na stanowiskach; mając na uwadze, że władze odmawiają współpracy z mechanizmami ONZ; mając na uwadze, że bezkarność jest głęboko zakorzeniona w systemie politycznym i prawnym Mjanmy; mając na uwadze, że żadna z doraźnych komisji i rad śledczych powołanych przez władze Mjanmy nie spełnia standardów bezstronnego, niezależnego, skutecznego i dokładnego dochodzenia w zakresie praw człowieka;
1. stanowczo potępia zamach stanu przeprowadzony przez siły zbrojne Mjanmy przeciwko cywilnemu rządowi, będący próbą podważenia silnego zaangażowania ludności Mjanmy na rzecz demokracji;
2. wzywa wojsko Mjanmy do natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia wszystkich aresztowanych przywódców politycznych i działaczy społeczeństwa obywatelskiego; wzywa do natychmiastowego zakończenia bezprawnego stanu wyjątkowego i położenia kresu bezkarności w kraju, przywrócenia cywilnych rządów, powrotu na drogę ku demokracji oraz szybkiego otwarcia parlamentu z udziałem wszystkich wybranych przedstawicieli, zgodnie z zapisami konstytucji;
3. wyraża zaniepokojenie obecną konstytucją Mjanmy – narzuconą narodowi Mjanmy przez wojsko w procesie, który nie był ani sprawiedliwy, ani wolny – która nie odzwierciedla woli ani interesów narodu oraz bezprawnie przyznaje wojsku wyjątkowe i nieuzasadnione uprawnienia, takie jak ustalony kontyngent miejsc w parlamencie, stała kontrola rządowa nad niektórymi ministerstwami, a także prawo do blokowania wszelkich zmian konstytucyjnych; wzywa wojsko i legalnie wybrany rząd Mjanmy z prezydentem Winem Myintem na czele do zainicjowania wolnego i sprawiedliwego procesu opracowania i wdrożenia nowej konstytucji, wraz z ludnością Mjanmy, w celu ustanowienia prawdziwej demokracji i państwa, które działa na rzecz dobrobytu i pomyślności całej ludności Mjanmy, w szczególności gwarantując uznanie i reprezentację wszystkich grup etnicznych w Mjanmie, w tym Rohingjów, oraz zapewniając wszystkim bezpieczeństwo, wolność, harmonię i pokój;
4. wyraża poważne zaniepokojenie, że ludność Mjanmy stoi obecnie nie tylko w obliczu kryzysu humanitarnego związanego z ciągłym łamaniem praw człowieka, zwłaszcza praw mniejszości, takich jak ludność Rohingja, oraz kryzysu zdrowotnego ze względu na rosnącą liczbę przypadków COVID-19, ale także kryzysu politycznego i demokratycznego;
5. wzywa delegaturę UE w Mjanmie i ambasady państw członkowskich do ścisłego monitorowania sytuacji w zakresie praw człowieka i zdrowia w Mjanmie, a także spraw przywódców politycznych i działaczy społeczeństwa obywatelskiego, którzy obecnie przebywają w areszcie; zwraca się do misji dyplomatycznych UE, aby oferowały wsparcie i ewentualną ochronę osobom zagrożonym prześladowaniem, w tym poprzez zapewnienie bezpiecznego schronienia w ambasadach oraz ułatwianie wjazdu w celu uzyskania azylu lub tymczasowego schronienia; oczekuje, że Europejska Służba Działań Zewnętrznych (ESDZ) w pilnych przypadkach przejmie wiodącą rolę w koordynowaniu międzynarodowej pomocy humanitarnej i zdrowotnej dla ludności Mjanmy;
6. uważa, że ASEAN może w razie potrzeby służyć jako kanał pomocy dla Mjanmy ze strony społeczności międzynarodowej, tak jak to miało miejsce po zniszczeniach w Mjanmie spowodowanych przez cyklon Nargis w 2008 r.; ponadto zachęca ASEAN do odegrania aktywnej roli mediatora w obecnym kryzysie w Mjanmie; uważa, że misje obserwacji wyborów mogą być dla ASEAN-u skutecznym narzędziem wspierania umacniania demokracji w jego państwach członkowskich, ponieważ misje te nadają procesowi wyborczemu dodatkowy stopień legitymizacji;
7. z zadowoleniem przyjmuje decyzję Rady z 2020 r. o przedłużeniu obowiązywania środków ograniczających wobec Mjanmy o kolejne dwanaście miesięcy do 30 kwietnia 2021 r. oraz o zmianie wykazu osób i podmiotów objętych środkami ograniczającymi; wzywa Radę do rozszerzenia zakresu stosowania obecnego systemu środków ograniczających w celu uwzględnienia przypadków naruszania zasad demokracji oraz do objęcia ukierunkowanymi sankcjami całego przywództwa wojskowego Mjanmy, w tym głównodowodzącego gen. Mina Aunga Hlainga i jego zastępcę generała Soe Wina, jak również wszystkich innych osób uczestniczących w zamachu stanu; wzywa ponadto Radę do zmiany obecnego systemu środków ograniczających, tak aby uwzględnić możliwość sporządzania wykazów przedsiębiorstw i rozszerzyć ukierunkowane sankcje na ogromne konglomeraty gospodarcze armii Mjanmy i jej członków, które zapewniają wojsku dochody; zachęca UE do wspierania międzynarodowej koordynacji i wielostronnych działań w tym zakresie;
8. przypomina, że w latach 1997–2013 zawieszono udział Mjanmy w programie „wszystko oprócz broni” (EBA), ale w 2013 r. została ona ponownie beneficjentem EBA na podstawie tendencji do demokratyzacji w tym kraju; podkreśla, że proces zwiększonego zaangażowania został uruchomiony już w 2018 r., przy czym większą uwagę zwraca się na przestrzeganie konwencji dotyczących praw człowieka i praw pracowniczych; podkreśla, że zamach stanu przywraca w kraju sytuację sprzed procesu demokratyzacji i nie pozwala już na spełnienie warunków przyznania preferencji w ramach EBA; wzywa Komisję do szybkiego wszczęcia dochodzenia na mocy art. 19 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie ogólnego systemu preferencji taryfowych (GSP) w celu zawieszenia w określonych sektorach preferencji handlowych, z których korzysta Mjanma, zwłaszcza przedsiębiorstwa należące do członków armii, oraz do należytego informowania Parlamentu o krokach, które zostaną podjęte;
9. z zadowoleniem przyjmuje sprawozdanie A/HRC/42/CRP.3 Rady Praw Człowieka ONZ z 5 sierpnia 2019 r. w którym stwierdza się, że firmy mające powiązania handlowe z wojskiem Mjanmy i jego konglomeratami, Myanmar Economic Holdings Limited (MEHL) i Myanmar Economic Corporation (MEC), wraz ze wszystkimi spółkami zależnymi, wspierają zdolność finansową Tatmadawu; zwraca się w związku z tym do UE i jej państw członkowskich o podjęcie działań na rzecz przyjęcia na najbliższym posiedzeniu Rady Praw Człowieka ONZ rezolucji w sprawie zbadania naruszeń i zagrożeń związanych z wojskowym zamachem stanu oraz o zwrócenie się do Biura Wysokiego Komisarza ds. Praw Człowieka o stworzenie bazy danych przedsiębiorstw, które przyczyniają się do zawierania umów handlowych z wojskiem Mjanmy i jego konglomeratami lub czerpią z nich korzyści gospodarcze;
10. z zadowoleniem przyjmuje włączenie do programu prac Komisji na 2021 r. inicjatywy ustawodawczej w sprawie obowiązkowych przepisów dotyczących należytej staranności w zakresie praw człowieka i środowiska w łańcuchu dostaw; jest zdania, że aby skutecznie rozwiązać problem pracy przymusowej i innych naruszeń praw człowieka w łańcuchach dostaw przedsiębiorstw, takie przepisy powinny również obejmować zakaz wprowadzania odnośnych towarów na rynek UE; wzywa Komisję do wydania pilnych zaleceń dla przedsiębiorstw z siedzibą w UE, ostrzegających je przed zagrożeniami dla praw człowieka, ryzykiem uszczerbku na reputacji i ryzykiem prawnym związanymi z prowadzeniem interesów z armią Mjanmy, a także do wspierania przedsiębiorstw z siedzibą w UE w nawiązywaniu i zacieśnianiu więzi gospodarczych z przedsiębiorstwami będącymi własnością prywatnych podmiotów cywilnych; apeluje ponadto do Komisji o dopilnowanie, by żadne fundusze UE nie przyczyniały się do działań i zwiększenia majątku armii Mjanmy, jak to może mieć miejsce w przypadku decyzji wykonawczej Komisji w sprawie finansowania drugiej części rocznego programu działań na rzecz regionu Azji do 2020 r., która umożliwiła rządowi Mjanmy uporanie się z kryzysem w stanie Arakan za pośrednictwem unijnego mechanizmu przedsiębiorczości na rzecz pomocy humanitarnej, przesiedleń i rozwoju w stanie Arakan, co przyniosło korzyści gospodarcze wojsku;
11. zdecydowanie wzywa przedsiębiorstwa z siedzibą w UE do zachowania należytej staranności w zakresie praw człowieka oraz do zapewnienia, że nie mają one żadnych powiązań z siłami bezpieczeństwa Mjanmy, ich poszczególnymi członkami lub podmiotami będącymi ich własnością lub przez nie kontrolowanymi, oraz że nie przyczyniają się one, bezpośrednio lub pośrednio, do tłumienia przez wojsko demokracji i praw człowieka; wzywa przedsiębiorstwa z siedzibą w UE, w tym spółki dominujące i zależne, do pilnej ponownej oceny swoich powiązań biznesowych w Mjanmie i do zawieszenia wszelkich stosunków z przedsiębiorstwami powiązanymi z wojskiem; apeluje do przedsiębiorstw z siedzibą w UE o publiczne ujawnienie wszystkich istotnych informacji, w tym nazw, adresów i stosunków własnościowych, dotyczących spółek zależnych, dostawców i partnerów biznesowych w ich łańcuchu wartości w Mjanmie; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje oświadczenie Kirin Holdings Company Limited z 5 lutego 2021 r. o zakończeniu obecnego partnerstwa joint venture z Myanmar Economic Holdings Public Company Limited;
12. wzywa UE i państwa członkowskie do wspierania międzynarodowej koordynacji w celu zapobiegania nielegalnym wywozom z Mjanmy wszelkich niedozwolonych towarów, z których korzyści gospodarcze czerpie zwłaszcza wojsko, oraz do położenia kresu produkcji nielegalnych towarów, szczególnie eksploatacji zasobów naturalnych, takich jak nielegalnie pozyskiwane drewno;
13. apeluje do Rady o dokonanie przeglądu i ewentualnej zmiany unijnego embarga na broń nałożonego na Mjanmę w celu zapewnienia, że embargo obejmuje wszystkie produkty i urządzenia podwójnego zastosowania, w tym urządzenia dozorowania, które mogą być wykorzystywane przez wojsko do naruszania praw i represjonowania dysydentów;
14. wzywa UE i państwa członkowskie do objęcia przewodniej roli w dążeniu do osiągnięcia jedności w Radzie Bezpieczeństwa ONZ w celu potępienia wojskowego zamachu stanu w Mjanmie, a Chińską Republikę Ludową do zaprzestania blokowania inicjatyw w tym zakresie; wzywa Radę Bezpieczeństwa ONZ do przyjęcia ukierunkowanych, indywidualnych sankcji, w tym zakazu podróżowania i zamrożenia aktywów, wobec tych, którzy okazują się odpowiedzialni za zamach stanu i poważne przestępstwa w świetle prawa międzynarodowego, a także do nałożenia na Mjanmę całkowitego i kompleksowego embarga na broń, zawieszającego wszystkie bezpośrednie i pośrednie dostawy, sprzedaż lub transfer – w tym tranzyt i przeładunek – wszelkich rodzajów broni, produktów podwójnego zastosowania, amunicji oraz innego sprzętu wojskowego i sprzętu służącego do ochrony, a także organizowanie szkoleń lub udzielanie innego rodzaju wsparcia wojskowego lub w dziedzinie bezpieczeństwa;
15. z zadowoleniem przyjmuje decyzję Międzynarodowego Trybunału Karnego o zezwoleniu na przeprowadzenie dochodzenia w sprawie wydalenia ludności Rohingja z Mjanmy do Bangladeszu; ponownie wzywa Mjanmę do podpisania Rzymskiego Statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego; wzywa Radę Bezpieczeństwa ONZ do powierzenia Międzynarodowemu Trybunałowi Karnemu pieczy nad sytuacją w Mjanmie, w tym nad zbadaniem wszystkich przestępstw podlegających jego jurysdykcji, popełnionych przeciwko Rohingjom, lub do utworzenia doraźnego międzynarodowego trybunału karnego; ponownie wzywa UE i państwa członkowskie, by z ich inicjatywy Rada Bezpieczeństwa ONZ powierzyła Międzynarodowemu Trybunałowi Karnemu pieczę nad sytuacją w Mjanmie; ponadto z zadowoleniem przyjmuje wstępne postanowienie Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości o wskazaniu środków tymczasowych w sprawie dotyczącej stosowania Konwencji w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa (Gambia przeciwko Mjanmie);
16. z dużym zadowoleniem przyjmuje wiodącą rolę UE w powołaniu niezależnego mechanizmu śledczego ONZ ds. Mjanmy, który ma gromadzić, konsolidować, przechowywać i analizować dowody w sprawie najpoważniejszych międzynarodowych zbrodni i naruszeń prawa popełnionych w Mjanmie od 2011 r.; wzywa Mjanmę do współpracy w międzynarodowych wysiłkach na rzecz rozliczenia sprawców, w tym poprzesz umożliwienie wreszcie wjazdu do kraju przedstawicielom niezależnego mechanizmu śledczego ONZ ds. Mjanmy; wzywa UE, jej państwa członkowskie i społeczność międzynarodową do zagwarantowania niezależnemu mechanizmowi śledczemu ONZ ds. Mjanmy wystarczającego wsparcia, również finansowego, w wykonywaniu mandatu;
17. jest zaniepokojony ostatnim sprawozdaniem A/HRC/45/5 Biura Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka z 3 września 2020 r., w którym przedstawiono ciągłe poważne naruszenia praw człowieka wobec Rohingjów i innych mniejszości w kilku regionach Mjanmy; wzywa rząd Mjanmy do podjęcia niezbędnych środków w celu natychmiastowego położenia kresu naruszeniom praw człowieka, w tym przemocy seksualnej i przemocy ze względu na płeć;
18. domaga się od władz Mjanmy zapewnienia bezpiecznego, uporządkowanego i legalnego powrotu ludności Rohingja, pod auspicjami ONZ, gdy tylko zostaną spełnione warunki powrotu; potwierdza zasadę non-refoulement i podkreśla, że żaden uchodźca nie powinien zostać przymusowo odesłany do Mjanmy; wzywa rząd Mjanmy do niezwłocznego pełnego wdrożenia zaleceń komisji doradczej ds. stanu Arakan oraz postanowienia Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, a także do jak najszybszego powołania organu wykonawczego; zachęca UE, ONZ oraz inne podmioty międzynarodowe do wspierania tego procesu;
19. zachęca Mjanmę do podpisania i ratyfikowania Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych; ponadto zachęca Mjanmę do ratyfikacji czterech podstawowych konwencji MOP, których jeszcze nie ratyfikowała, a mianowicie Konwencji dotyczącej stosowania zasad prawa organizowania się i rokowań zbiorowych z 1949 r. (nr 98), Konwencji dotyczącej jednakowego wynagrodzenia dla pracujących mężczyzn i kobiet za pracę jednakowej wartości z 1951 r. (nr 100), Konwencji dotyczącej zniesienia pracy przymusowej z 1957 r. (nr 105) oraz Konwencji dotyczącej dyskryminacji w zakresie zatrudnienia i wykonywania zawodu z 1958 r. (nr 111); wzywa Mjanmę do szybkiego podjęcia działań w odpowiedzi na wnioski w ramach mechanizmu nadzorczego MOP, które kraj ten otrzymywał wielokrotnie w ciągu wielu lat, zwłaszcza w odniesieniu do pracy przymusowej i pracy dzieci oraz wolności zrzeszania się;
20. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji prawowitemu rządowi i parlamentowi Mjanmy, prezydentowi Mjanmy Winowi Myintowi, radczyni stanu Mjanmy Aung San Suu Kyi, armii (Tatmadawowi) Mjanmy, wiceprzewodniczącemu Komisji / wysokiemu przedstawicielowi Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, sekretarzowi generalnemu ASEAN, Międzyrządowej Komisji ds. Praw Człowieka ASEAN, specjalnemu sprawozdawcy ONZ ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w Mjanmie, Wysokiemu Komisarzowi ONZ ds. Uchodźców oraz Radzie Praw Człowieka ONZ.