PROJEKT REZOLUCJI w sprawie piątej rocznicy porozumienia pokojowego w Kolumbii
26.4.2021 - (2021/2643(RSP))
zgodnie z art. 132 ust. 2 Regulaminu
Jordi Solé, Diana Riba i Giner, Ernest Urtasun, Hannah Neumann, Ignazio Corrao, Bronis Ropė, Benoît Biteau, Francisco Guerreiro
w imieniu grupy Verts/ALE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B9-0227/2021
B9-0229/2021
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie piątej rocznicy porozumienia pokojowego w Kolumbii
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Kolumbii, w tym w sprawie praw człowieka w Kolumbii, jak również rezolucje w sprawie wcześniejszych procesów pokojowych,
– uwzględniając Ostateczne porozumienie w sprawie zakończenia konfliktu zbrojnego oraz budowy stabilnego i trwałego pokoju podpisane 24 listopada 2016 r. między Rewolucyjnymi Siłami Zbrojnymi Kolumbii – Armią Ludową (FARC-EP) a rządem Kolumbii,
– uwzględniając Umowę o handlu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Kolumbią i Peru, z drugiej strony[1], podpisaną w Brukseli 26 lipca 2012 r., a także Umowę między Unią Europejską a Republiką Kolumbii dotyczącą zniesienia wiz krótkoterminowych[2], podpisaną 2 grudnia 2015 r.,
– uwzględniając utworzenie w Kolumbii specjalnej jurysdykcji na rzecz pokoju,
– uwzględniając oświadczenie rzecznika Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) z 26 lutego 2021 r. w sprawie Kolumbii – przemoc wobec obrońców praw człowieka,
– uwzględniając sprawozdanie Sekretarza Generalnego ONZ dla Rady Bezpieczeństwa z 26 marca 2021 r. w sprawie misji weryfikacyjnej ONZ w Kolumbii oraz pismo Sekretarza Generalnego ONZ do przewodniczącego Rady Bezpieczeństwa z 24 lutego 2021 r.,
– uwzględniając oświadczenie prasowe Rady Bezpieczeństwa ONZ z 28 stycznia 2021 r. w sprawie Kolumbii oraz komunikat prasowy Rady Bezpieczeństwa ONZ z 21 stycznia 2021 r. pt. „Special Representative Outlines Priority Areas for Progress in Colombia, as Security Council Members Share Concern over Continuing Deadly Attacks” (Specjalny przedstawiciel przedstawia priorytetowe obszary działania na rzecz postępów w Kolumbii, podczas gdy członkowie Rady Bezpieczeństwa podzielają obawy w związku z ciągłymi krwawymi atakami),
– uwzględniając oświadczenie z 21 kwietnia 2021 r. wydane przez specjalnego przedstawiciela Sekretarza Generalnego ONZ w Kolumbii Carlosa Ruiza Massieu,
– uwzględniając komunikaty prasowe misji weryfikacyjnej ONZ w Kolumbii z 6 kwietnia 2021 r. w sprawie kwartalnego sprawozdania Sekretarza Generalnego ONZ dla Rady Bezpieczeństwa na temat misji weryfikacyjnej ONZ w Kolumbii oraz z 26 marca 2021 r. w sprawie ataku w Corinto (departament Cauca),
– uwzględniając uwagę rzecznik Biura ONZ ds. Praw Człowieka Liz Throssell z 19 lutego 2021 r. na temat dochodzenia Kolumbii w sprawie „fałszywych pozytywów” podczas konfliktu zbrojnego oraz oświadczenie Biura ONZ ds. Praw Człowieka z 15 grudnia 2020 r. pt. „Bachelet urges Colombia to improve protection amid heightened violence in remote areas” (M. Bachelet wzywa Kolumbię do lepszej ochrony ludności w związku z nasilającą się przemocą na obszarach oddalonych),
– uwzględniając wnioski z dwudniowej wirtualnej wizyty w Kolumbii zastępczyni Sekretarza Generalnego ONZ Aminy Mohammed z 30 października 2020 r., poświęconej kobietom jako sile napędowej budowania pokoju w Kolumbii,
– uwzględniając notę werbalną Stałego Przedstawicielstwa Kolumbii przy biurze ONZ w Genewie skierowaną do Biura Wysokiego Komisarza NZ ds. Praw Człowieka 29 stycznia 2021 r.,
– uwzględniając sprawozdanie Wysokiego Komisarza NZ ds. Praw Człowieka z 8 maja 2020 r. w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w Kolumbii,
– uwzględniając przyjęte przez oenzetowski Komitet ds. Likwidacji Dyskryminacji Kobiet uwagi końcowe z 14 marca 2019 r. dotyczące dziewiątego sprawozdania okresowego Kolumbii,
– uwzględniając przyjęte przez oenzetowski Komitet ds. Likwidacji Dyskryminacji Rasowej uwagi końcowe z 22 stycznia 2020 r. dotyczące połączonego siedemnastego i dziewiętnastego sprawozdania okresowego Kolumbii,
– uwzględniając Pokojową Nagrodę Nobla z 2016 r. przyznaną prezydentowi Kolumbii Juanowi Manuelowi Santosowi „za jego zdecydowane wysiłki na rzecz zakończenia ponad 50-letniej wojny domowej w tym kraju, wojny, która kosztowała życie co najmniej 220 000 Kolumbijczyków i doprowadziła do wysiedlenia blisko sześciu milionów ludzi”,
– uwzględniając Regionalną umowę o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa i sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach podpisaną w Escazú (Kostaryka) 4 marca 2018 r.,
– uwzględniając art. 132 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że Ostateczne porozumienie w sprawie zakończenia konfliktu zbrojnego oraz budowy stabilnego i trwałego pokoju (porozumienie pokojowe) podpisane 24 listopada 2016 r. między rządem Kolumbii a Rewolucyjnymi Siłami Zbrojnymi Kolumbii – Armią Ludową (FARC-EP) to istotny krok w kierunku budowy stabilnego, pluralistycznego i trwałego pokoju w Kolumbii; mając na uwadze, że w porozumieniu uznano wszystkie ofiary konfliktu nie tylko za ofiary, lecz także i przede wszystkim za obywateli posiadających prawa, w szczególności prawo do udziału w ustalaniu prawdy i do otrzymania zadośćuczynienia za szkody poniesione w wyniku konfliktu zbrojnego, społecznego i politycznego;
B. mając na uwadze, że pięć lat od wprowadzenia w życie porozumienia pokojowego skala przemocy w Kolumbii nadal jest ogromna i obejmuje zabójstwa przywódców społecznych, zatrzymania i przymusowe wysiedlenia; mając na uwadze, że to, co stanowiło wielką i historyczną szansę dla Kolumbii, przekształciło się w niepokojącą stagnację w niektórych kluczowych obszarach;
C. mając na uwadze, że system sprawiedliwości okresu przejściowego utworzony na mocy porozumienia pokojowego nadal czyni postępy w zapewnianiu prawdy, sprawiedliwości i zadośćuczynienia ofiarom wszystkich stron trwającego przez dziesięciolecia konfliktu zbrojnego w Kolumbii w celu dopilnowania, by konflikt się nie powtórzył; mając na uwadze, że w ciągu kilku lat od jej ustanowienia kolumbijska specjalna jurysdykcja na rzecz pokoju zaczęła podejmować działania mające na celu zapobieżenie bezkarności za poważne naruszenia praw człowieka i nadużycia popełnione podczas konfliktu zbrojnego oraz zapewnienie ofiarom zadośćuczynienia i odszkodowania za te naruszenia; mając na uwadze, że osiągane są postępy na drodze do nawiązania stałego i płynnego dialogu z władzami tubylczymi;
D. mając na uwadze, że sytuacja nadal jest szczególnie trudna dla obrońców praw człowieka i środowiska, zwłaszcza tych, którzy działają na rzecz ochrony ziemi przed projektami rolno-przemysłowymi i wydobywczymi; mając na uwadze, że Kolumbia jest obecnie najbardziej niebezpiecznym krajem na świecie dla obrońców środowiska, ziemi i praw człowieka, a w 2020 r. 53 % wszystkich zabójstw obrońców praw człowieka i środowiska na świecie miało miejsce w Kolumbii, gdzie odnotowano 177 ofiar;
E. mając na uwadze, że bezkarność pozostaje normą, a zabójstwa często poprzedzają agresywne kampanie oszczerstw w internecie i poza nim, mające na celu dyskredytację pracy obrońców praw człowieka i środowiska; mając na uwadze, że istnieje zasadniczy rozdźwięk między obowiązkami i działaniami przedsiębiorstw, inwestorów i władz lokalnych a prawami społeczności, w tym prawem do otrzymywania informacji o proponowanych projektach i ich odrzucania; mając na uwadze, że w sytuacji, gdy zmiana klimatu i dramatyczna utrata różnorodności biologicznej stanowią poważne zagrożenie dla światowego bezpieczeństwa żywnościowego, a społeczności tubylcze odgrywają kluczową rolę w zrównoważonym zarządzaniu przyrodą, obrońcy praw ludów tubylczych są częstym celem ataków;
F. mając na uwadze, że przywódczynie społeczne oraz obrończynie praw człowieka i środowiska są szczególnie narażone na przemoc w tym kraju, a postępy w realizacji kompleksowego programu na rzecz przywódczyń i obrończyń praw człowieka są wyjątkowo ograniczone; mając na uwadze, że w grudniu 2020 r. specjalne forum ds. płci poinformowało, że 10 z 16 jego członków nie mogło wywiązywać się z obowiązków przywódczych z powodu niewystarczającego poziomu bezpieczeństwa i ochrony;
G. mając na uwadze, że zgodnie z kwartalnym sprawozdaniem Sekretarza Generalnego ONZ dla Rady Bezpieczeństwa na temat misji weryfikacyjnej ONZ w Kolumbii pięć priorytetów kompleksowej realizacji porozumienia pokojowego w 2021 r., biorąc pod uwagę ich wzajemnie wzmacniający charakter, to: zapewnienie ochrony i bezpieczeństwa byłym bojownikom, społecznościom dotkniętym konfliktem i przywódcom społecznym; zapewnienie trwałości procesu reintegracji; konsolidacja zintegrowanej obecności państwa na obszarach dotkniętych konfliktami; wzmocnienie konstruktywnego dialogu między stronami oraz wzmocnienie warunków pojednania;
H. mając na uwadze, że byli bojownicy nadal muszą przenosić się dla własnego bezpieczeństwa, a w obliczu zagrożeń stoją również ich bliscy, przede wszystkim partnerzy i dzieci, dla których nie istnieją specjalne mechanizmy wsparcia; mając na uwadze, że od czasu zawarcia porozumienia pokojowego zginęło 262 byłych bojowników, w tym siedem kobiet; odnotowano również 59 usiłowań zabójstwa i 21 zaginięć; mając na uwadze, że młodzi byli bojownicy i młodzi członkowie społeczności dotkniętych konfliktem nadal są szczególnie nękani przemocą, oraz mając na uwadze, że od zawarcia porozumienia pokojowego 18 % zabitych byłych bojowników miało mniej niż 29 lat;
I. mając na uwadze, że w styczniu 2021 r. specjalna jurysdykcja na rzecz pokoju ponownie zwróciła się do doradcy prezydenckiego ds. stabilizacji i konsolidacji, jako przewodniczącego Komitetu Technicznego ds. Bezpieczeństwa i Ochrony, o przedstawienie strategicznego planu bezpieczeństwa i ochrony byłych bojowników i wyraziła zaniepokojenie tym, że środki podjęte przez rząd i jednostki państwowe w celu ochrony byłych bojowników są niewystarczające i niedostatecznie koordynowane; mając na uwadze, że w marcu 2021 r. doradca prezydencki ds. stabilizacji i konsolidacji przedstawił ten plan strategiczny poddyrekcji Jednostki Ochrony Narodowej, tak by partia polityczna Comunes mogła przedstawić swoje uwagi;
J. mając na uwadze, że byłe bojowniczki FARC-EP i członkinie partii Comunes nadal zmagają się z wyzwaniami w zakresie bezpieczeństwa; mając na uwadze, że ustanowiono komisje, których zadaniem jest opracowanie zaleceń związanych z płcią w ramach mechanizmów gwarancji bezpieczeństwa przewidzianych w porozumieniu pokojowym; mając na uwadze, że komisje te mają kluczowe znaczenie dla przeciwdziałania zagrożeniom, na jakie narażone są kobiety, oraz dla wzmocnienia zdolności instytucjonalnych w zakresie płci;
K. mając na uwadze, że koncentracja przemocy w niektórych regionach jest wynikiem ograniczonej obecności państwa, a mianowicie publicznych usług społecznych, a także mniejszego zaufania między społecznościami i instytucjami, wysokiego poziomu ubóstwa oraz rozprzestrzeniania się nielegalnych ugrupowań zbrojnych i organizacji przestępczych walczących o kontrolę nad nielegalną działalnością gospodarczą;
L. mając na uwadze, że rząd Kolumbii reaguje na wyzwania w zakresie bezpieczeństwa, przed którymi stoją byli bojownicy, głównie poprzez militaryzację odnośnych terytoriów i zapobiegawcze rozmieszczanie sił zbrojnych i policji wokół dawnych stref szkolenia i reintegracji; mając na uwadze, że bezpieczeństwo poza dawnymi strefami ciągle stanowi problem;
M. mając na uwadze, że UE i Kolumbia utrzymują relacje polityczne w drodze dialogu politycznego opartego na wzajemnym szacunku na podstawie protokołu ustaleń z 28 listopada 2009 r. i w drodze specjalnego dialogu politycznego dotyczącego praw człowieka, rozpoczętego w 2009 r.; mając na uwadze, że od 2013 r. UE i Kolumbia utrzymują ramy ścisłej współpracy gospodarczej i handlowej ustanowione w umowie o handlu między Kolumbią, Peru oraz UE i jej państwami członkowskimi, która zawiera postanowienie dotyczące praw człowieka (art. 1), a w szczególności rozdział dotyczący handlu i zrównoważonego rozwoju;
N. mając na uwadze kluczową rolę, jaką w działaniach na rzecz pokoju odgrywa społeczeństwo obywatelskie skupiające organizacje obrońców praw człowieka, organizacje kobiece, społeczności wiejskie, afrokolumbijskie i ludność rdzenną, które opracowują liczne inicjatywy i propozycje o zasięgu lokalnym, regionalnym i krajowym;
1. wyraża zdecydowane poparcie dla wdrożenia porozumienia pokojowego i budowy stabilnego i trwałego pokoju w Kolumbii; podkreśla, że pomyślne wdrożenie porozumienia pokojowego jest kluczowym priorytetem nie tylko Kolumbii, ale także Unii Europejskiej i całej społeczności międzynarodowej;
2. potępia z całą surowością wszystkie cierpienia spowodowane konfliktem i podkreśla, że pełne wdrożenie porozumienia pokojowego istotnie przyczyniłoby się do zapewnienia ofiarom konfliktu prawa do pełnego, prawdziwego i sprawiedliwego zadośćuczynienia za poniesione szkody fizyczne, moralne i materialne oraz do dopilnowania, by takie zdarzenia nigdy się już nie powtórzyły;
3. wyraża uznanie dla ogromnego wysiłku politycznego, realizmu i wytrwałości wykazanych zarówno przez rząd Kolumbii, jak i przez FARC-EP z myślą o pogodzeniu sprzecznych poglądów i o stopniowym utworzeniu przestrzeni kompromisu, która umożliwiła zawarcie porozumienia pokojowego;
4. wyraża zaniepokojenie ogromnymi wyzwaniami w zakresie ochrony praw człowieka w Kolumbii i jest przerażony niezwykle wysokim poziomem przemocy w tym kraju, a także zwraca uwagę, że w 2020 r. 53 % zabójstw obrońców praw człowieka i środowiska na świecie miało miejsce w Kolumbii;
5. ponawia apel o pełne i trwałe zagwarantowanie poszanowania praw człowieka przez kolumbijski system polityczny i jego instytucje oraz wzywa do ochrony wszystkich osób, które bronią praw człowieka w Kolumbii, i do zagwarantowania prawa do wolności zrzeszania się i pokojowych demonstracji;
6. przypomina, że Kolumbia jest drugim krajem o największej różnorodności biologicznej na świecie; jest zbulwersowany tym, że obrońcy środowiska cały czas są dyskryminowani, przymusowo wysiedlani i brutalnie atakowani, a także często zabijani wyłącznie dlatego, że w pokojowy sposób bronią środowiska; jest szczególnie zaniepokojony poważnym brakiem bezpieczeństwa, z jakim borykają się obrońcy środowiska i ich rodziny, zwłaszcza w czasie pandemii COVID-19, kiedy środki państwowe nie przyczyniły się do zagwarantowania ich egzystencji i dobrostanu; wzywa rząd Kolumbii, aby w trybie pilnym zapewnił ochronę obrońcom środowiska i ratyfikował w tym celu umowę z Escazú; w szczególności wzywa Komisję do zainicjowania programu wspierającego umowę z Escazú, który miałby m.in. na celu pomoc Kolumbii w ratyfikowaniu i wdrożeniu umowy, wspieranie społeczeństwa obywatelskiego, aby angażowało się i przyczyniało do jej wdrożenia, oraz wspieranie dobrowolnego funduszu ustanowionego na mocy umowy;
7. ubolewa, że rząd Kolumbii reaguje na wyzwania w zakresie bezpieczeństwa, przed którymi stoją przywódcy społeczni, obrońcy środowiska i praw człowieka, byli bojownicy i – ogólniej rzecz biorąc – lokalni mieszkańcy, głównie poprzez militaryzację odnośnych terytoriów i zapobiegawcze rozmieszczanie sił zbrojnych i policji wokół dawnych stref szkolenia i reintegracji; w związku z tym wzywa rząd Kolumbii do priorytetowego potraktowania pogłębionego dialogu ze społecznościami lokalnymi oraz do podjęcia pilnych działań w celu dopilnowania, by nie było nowych ofiar, w tym poprzez wdrożenie programów rozwoju zawartych w porozumieniu pokojowym, takich jak plany rozwoju z podejściem terytorialnym (PDET) i krajowy program zastępowania nielegalnych upraw (PNIS); zauważa, że priorytetem w tych programach powinna być obecność państwowych instytucji cywilnych, a nie coraz większa militaryzacja regionów;
8. podkreśla, że do nieustającej przemocy przyczyniły się ograniczona obecność państwa w niektórych regionach kraju, którą utrwala i której sprzyja trwający od dziesięcioleci konflikt, a także brak zaufania między społecznościami i instytucjami; podkreśla, że dzięki różnym programom porozumienie pokojowe zaczęło łączyć społeczności i instytucje w celu wspierania pokoju, rozwoju i praworządności, zwłaszcza na obszarach dotkniętych w przeszłości konfliktem;
9. wzywa Armię Wyzwolenia Narodowego (ELN), aby zaprzestała konfliktów i nadużyć oraz aby bez dalszej zwłoki zdecydowanie opowiedziała się za pokojem w Kolumbii; wzywa ELN do podjęcia równoległych negocjacji z rządem Kolumbii oraz zorganizowania ich na takich samych zasadach jak FARC-EP;
10. wyraża pełne poparcie dla sprawiedliwości okresu przejściowego oraz dla mandatu i prac trzech elementów całościowego systemu na rzecz prawdy, sprawiedliwości, zadośćuczynienia i zapobiegania powtórzeniu konfliktu, które stają nie tylko wobec wyzwań związanych z ich złożonymi mandatami, lecz także wobec działań nielegalnych podmiotów zbrojnych, utrudniających ich podstawową pracę; z zadowoleniem przyjmuje wszystkie działania podjęte przez trzy elementy kompleksowego systemu, aby w przyszłości nadrzędną wartością było budowanie pokoju; wzywa Wiceprzewodniczącego Komisji / Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, ESDZ i państwa członkowskie, aby wyrażali dalsze poparcie dla prac specjalnej jurysdykcji na rzecz pokoju, wydziału poszukiwań osób uznanych za zaginione oraz komisji prawdy, a także by dalej popierali ich wspólne wysiłki podejmowane mimo licznych wyzwań; jest jednak nadal zaniepokojony opóźnieniami we wdrażaniu przepisów i przyjmowaniu już uzgodnionych zmian w dziedzinie sądownictwa, w tym porozumienia pokojowego i specjalnej jurysdykcji na rzecz pokoju;
11. podkreśla kluczową rolę specjalnej jednostki dochodzeniowej Biura Prokuratora Generalnego w ściganiu sprawców i zleceniodawców zbrodni popełnionych przeciwko byłym bojownikom i liderom społecznym, w walce z bezkarnością i dopilnowaniu, by naruszenia się nie powtarzały; wzywa rząd i biuro prokuratora generalnego Kolumbii do zapewnienia jednostce niezbędnego wsparcia i zasobów, w tym dodatkowych zdolności na szczeblu lokalnym, aby mogła realizować swój mandat;
12. ubolewa, że wdrożenie porozumienia pokojowego było ogólnie niezadowalające, co uwypukliło istniejące podziały polityczne i społeczne w kraju; wzywa rząd Kolumbii, aby przyspieszył i priorytetowo potraktował wdrażanie wszystkich rozdziałów porozumienia pokojowego; zauważa z zaniepokojeniem, że jak dotąd wdrożono tylko około 30 % i że nie podjęto żadnych prób wdrożenia 20 % postanowień porozumienia pokojowego;
13. wzywa Wiceprzewodniczącego Komisji / Wysokiego Przedstawiciela, specjalnego wysłannika ds. procesu pokojowego w Kolumbii, ESDZ i państwa członkowskie, aby wywierali dalszy nacisk na rząd Kolumbii oraz dalej apelowali o kompleksowe wdrożenie porozumienia pokojowego, o postępy w prowadzeniu dochodzeń w sprawie struktur przestępczych odpowiedzialnych za ataki na przywódców społecznych i obrońców praw człowieka oraz o wdrażanie gwarancji i zapobiegawczych środków bezpieczeństwa, w tym o realizację mandatu krajowej komisji bezpieczeństwa i specjalnej jednostki dochodzeniowej do likwidacji następczych grup paramilitarnych;
14. przypomina o swoim zdecydowanym poparciu dla wszystkich obrońców praw człowieka i środowiska w Kolumbii oraz dla ich pracy; wzywa delegaturę UE i przedstawicielstwa państw członkowskich w tym kraju, aby w kontaktach z władzami kolumbijskimi zwiększyły wsparcie dla społeczeństwa obywatelskiego oraz wykorzystały wszystkie dostępne instrumenty w celu większego wsparcia pracy obrońców praw człowieka i środowiska oraz, w stosownych przypadkach, ułatwiały wydawanie wiz nadzwyczajnych i zapewniały tymczasowe schronienie w państwach członkowskich UE;
15. wyraża zaniepokojenie powolnym tempem wdrażania porozumienia pokojowego, w szczególności jego aspektów społeczno-gospodarczych, w tym ważnego rozdziału dotyczącego kompleksowej reformy rolnej, którego wdrożenie jest najsłabsze spośród wszystkich rozdziałów i wyniosło zaledwie 4 % w ciągu pięciu lat; wyraża ponadto zaniepokojenie ogólnym brakiem postępów w przyjmowaniu polityki publicznej i wprowadzaniu w życie przepisów mających na celu likwidację nielegalnych ugrupowań zbrojnych, organizacji przestępczych i ich sieci wsparcia;
16. wyraża szczególne zaniepokojenie w związku z faktem, że nielegalne uprawy znów zaczęto opryskiwać z powietrza glifosatem, i ostrzega przed szczególnie dużym zagrożeniem, jakie fumigacja tym herbicydem stwarza dla zdrowia i środowiska; podkreśla również, że fumigacja glifosatem stanowi naruszenie porozumienia pokojowego; przypomina, że w 2014 r. kolumbijski Trybunał Konstytucyjny nakazał zawieszenie oprysków z powietrza po tym, jak Światowa Organizacja Zdrowia uznała, że glifosat może powodować raka u ludzi; podkreśla, że stosowanie glifosatu wywiera istotny wpływ na nie tylko na uprawy krzewów kokainowych, ale na całe rolnictwo, ponieważ pestycyd ten przenika do gleby i do wody; podkreśla, że jego liczne negatywne skutki dla zdrowia ludzi, w połączeniu z katastrofalną utratą upraw roślin spożywczych i źródeł utrzymania, mogą wywołać kryzys humanitarny; dotknie on wielu rolników, nie tylko tych uprawiających krzewy kokainowe, i spowoduje dalsze przesiedlenia rodzin, które nie będą mogły uprawiać roślin spożywczych w zanieczyszczonej glebie;
17. jest szczególnie zbulwersowany bardzo niskim wskaźnikiem wykonania inicjatyw związanych z płcią i pochodzeniem etnicznym – zrealizowano zaledwie 10 % strategii politycznych związanych z płcią, a w odniesieniu do 80 % przepisów dotyczących inicjatyw na tle etnicznym osiągnięto minimalne postępy;
18. podkreśla, że przemoc ze względu na płeć jest plagą, która utrudnia ważną pracę działaczek praw człowieka, obrończyń środowiska i przywódczyń społecznych oraz reintegrację byłych bojowniczek, a także uwłacza godności Kolumbijek; ubolewa nad faktem, że pomimo wysiłków instytucjonalnych powszechną praktyką władz lokalnych pozostaje godzenie ofiar i oprawców, co utrudnia ofiarom dostęp do kompleksowej pomocy, w tym do wymiaru sprawiedliwości, oraz normalizuje przemoc w ich społecznościach; podkreśla, że właściwe wdrożenie kompleksowego programu na rzecz przywódczyń i obrończyń praw człowieka ma zasadnicze znaczenie dla dopilnowania, aby mogły one nadal odgrywać kluczową rolę w działaniach na rzecz pokoju; jest zaniepokojony faktem, że z powodu stygmatyzacji i dyskryminacji osoby LGBTI nadal napotykają trudności w dostępie do usług w związku przemocą seksualną i przemocą ze względu na płeć;
19. wyraża zaniepokojenie faktem, że w kilku regionach społeczności etniczne nadal borykają się z poważnymi problemami związanymi z bezpieczeństwem, w tym z przemocą wobec rdzennych i afrokolumbijskich przywódców społecznych, obrońców praw człowieka i obrońców środowiska oraz byłych bojowników; zwraca uwagę, że według Biura ONZ ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej w samym departamencie Chocó groźby ze strony nielegalnych podmiotów zbrojnych doprowadziły do zatrzymania 9 352 osób i przymusowego wysiedlenia 486 cywilów; jest zbulwersowany ciągłym wykorzystywaniem min przeciwpiechotnych, które ma szczególny wpływ na ludność tubylczą Emberá na ich terytoriach;
20. wyraża szczególne zaniepokojenie sytuacją ludu tubylczego Awá oraz aktami przemocy wobec jego przedstawicieli w departamencie Nariño, które jeszcze nasiliły się w czasie pandemii COVID-19; przypomina, że w rozdziale porozumienia pokojowego dotyczącym kwestii etnicznych wyraźnie nadano ludowi Awá zbiorowe prawa priorytetowe; w związku z tym apeluje o zapewnienie ludowi Awá większego bezpieczeństwa oraz wzywa rząd Kolumbii, aby zrealizował inwestycje społeczne pilnie potrzebne na wybrzeżu Pacyfiku w departamencie Nariño, w szczególności ludom tubylczym, oraz by zastosował się do nakazów Trybunału Konstytucyjnego nr 620/2017, 174/2011 i 004/2009, uznających wielokrotnie, że Awá jest jednym z ludów tubylczych, którego przetrwanie i fizyczne istnienie są zagrożone;
21. wzywa ESDZ i państwa członkowskie, aby priorytetowo potraktowały wsparcie działań, w tym wsparcie finansowe, aby przyspieszyć wdrażanie porozumienia pokojowego, ze szczególnym uwzględnieniem aspektu płci i włączenia ludów tubylczych, społeczności wiejskich i społeczności afrokolumbijskich; wzywa rząd Kolumbii, aby w trybie pilnym zwiększył zdolności instytucjonalne w zakresie płci oraz włączania ludów tubylczych, społeczności wiejskich i społeczności afrokolumbijskich, w tym poprzez zatwierdzenie i wdrożenie w ramach krajowej polityki reintegracyjnej specjalnej strategii ochrony byłych bojowniczek, która jest ważnym elementem walki z konkretnymi zagrożeniami dla ich bezpieczeństwa;
22. wzywa rząd Kolumbii do pełnej i prawdziwej współpracy z różnymi mechanizmami ONZ w celu wyjścia z poważnego i utrzymującego się kryzysu praw człowieka oraz do przyspieszenia realizacji zaleceń specjalnego sprawozdawcy ONZ po jego wizycie w tym kraju w 2019 r., a także zaleceń UE i jej państw członkowskich z ostatniego powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka;
23. ponownie wyraża gotowość do dalszego udzielania wszelkiej możliwej pomocy, aby wspierać wdrożenie porozumienia pokojowego; ponawia swój apel do ESDZ i państw członkowskich, aby zapewniły w tym celu odpowiednie i przejrzyste finansowanie, w tym za pośrednictwem Instrumentu Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej (ISWMR), aby udzielić wsparcia dla etapu pokonfliktowego poprzez oceny ex ante wpływu na prawa człowieka, kontrolę parlamentarną, rozliczalność i zaangażowanie organizacji społeczeństwa obywatelskiego; podkreśla, że społeczności lokalne i organizacje społeczeństwa obywatelskiego powinny mieć bezpośredni dostęp do tego finansowania, aby móc działać zgodnie z określonymi przez ofiary priorytetami dotyczącymi prawdy, sprawiedliwości i zadośćuczynienia oraz gwarancji niepowtórzenia, z myślą o zapewnieniu stabilnego i trwałego pokoju; ponawia swój apel do Komisji o pełne zaangażowanie Parlamentu Europejskiego w kontrolę funduszy przeznaczonych dla Kolumbii oraz procesu pokojowego;
24. wzywa UE i jej państwa członkowskie do przejęcia wiodącej roli na najbliższej sesji Rady Praw Człowieka ONZ, Rady Bezpieczeństwa ONZ i na innych wielostronnych forach politycznych, aby ustanowić mechanizm monitorowania i sprawozdawczości w zakresie poważnych naruszeń praw człowieka i porozumienia pokojowego, który powinien był powstać dawno temu; wzywa UE i jej państwa członkowskie, by zapewniły międzynarodową obserwację wdrażania porozumienia pokojowego, oraz apeluje o odnowienie mandatu specjalnego wysłannika ds. procesu pokojowego w Kolumbii;
25. podkreśla, że pięć lat od wprowadzenia w życie porozumienia pokojowego sprostanie wyzwaniom wymaga dialogu między stronami na szczeblu politycznym i technicznym; wzywa strony porozumienia, by nadal wykazywały ogromne zaangażowanie i współpracowały w celu zapewnienia postępów we wdrażaniu; wyraża uznanie dla wytrzymałości Kolumbijczyków na obszarach dotkniętych konfliktem, którzy wciąż oczekują na obiecany pokój;
26. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącemu Komisji / wysokiemu przedstawicielowi Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, Europejsko-Latynoamerykańskiemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu oraz rządowi i Kongresowi Republiki Kolumbii.