PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Nikaragui
5.7.2021 - (2021/2777(RSP))
zgodnie z art. 132 ust. 2 Regulaminu
Anna Fotyga, Elżbieta Kruk, Charlie Weimers, Jadwiga Wiśniewska, Adam Bielan, Jan Zahradil, Alexandr Vondra, Joanna Kopcińska, Hermann Tertsch, Ladislav Ilčić, Assita Kanko, Valdemar Tomaševski, Ryszard Czarnecki, Elżbieta Rafalska, Witold Jan Waszczykowski
w imieniu grupy ECR
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B9-0400/2021
B9‑0403/2021
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w Nikaragui
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje, a w szczególności rezolucję z 19 grudnia 2019 r. w sprawie sytuacji praw człowieka i demokracji w Nikaragui[1] oraz 8 października 2020 r. w sprawie nikaraguańskiej ustawy o obcych agentach[2],
– uwzględniając oświadczenie Sekretariatu Generalnego Organizacji Państw Amerykańskich (OPA) z 6 maja 2021 r. w sprawie wyboru sędziów Najwyższej Rady Wyborczej i reformy wyborczej w Nikaragui, a także rezolucję OPA z 15 czerwca 2021 r. w sprawie sytuacji w Nikaragui,
– uwzględniając oświadczenia Międzyamerykańskiej Komisji Praw Człowieka, biuletyny publikowane przez specjalny mechanizm monitorowania dla Nikaragui (MESENI) oraz uwagi komisarz Antonii Urrejoli, przewodniczącej Międzyamerykańskiej Komisji Praw Człowieka, wygłoszone na specjalnej sesji Stałej Rady OPA 23 czerwca 2021 r. na temat sytuacji w Nikaragui,
– uwzględniając rozdział poświęcony Nikaragui w rocznym sprawozdaniu UE dotyczącym praw człowieka i demokracji na świecie w 2020 r., przyjętym przez Radę 21 czerwca 2021 r.,
– uwzględniając konkluzje Rady z 21 stycznia 2019 r., w których wyrażono zaniepokojenie sytuacją w Nikaragui i podkreślono, że ostatnie środki przeciwko organizacjom społeczeństwa obywatelskiego i niezależnym mediom stanowią kolejny cios wymierzony w demokrację, prawa człowieka i wolności obywatelskie w tym kraju,
– uwzględniając konkluzje Rady z 14 października 2019 r. i towarzyszące im ramy dotyczące ukierunkowanych sankcji w związku z sytuacją w Nikaragui,
– uwzględniając sprawozdanie Departamentu Stanu USA z 2019 r. na temat praw człowieka w Nikaragui,
– uwzględniając uwagi końcowe dotyczące wstępnego sprawozdania w sprawie Nikaragui z 11 października 2016 r. oenzetowskiego Komitetu Ochrony Praw Pracowników Migrujących i Członków ich Rodzin,
– uwzględniając rezolucję Rady Praw Człowieka ONZ z 19 marca 2019 r. w sprawie wspierania i ochrony praw człowieka w Nikaragui,
– uwzględniając sprawozdanie wysokiego komisarza ONZ ds. praw człowieka z 3 września 2019 r. w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w Nikaragui,
– uwzględniając oświadczenie Stowarzyszenia na rzecz Ludów Zagrożonych, organizacji pozarządowej o specjalnym statusie konsultacyjnym, złożone w Radzie Praw Człowieka ONZ 7 lipca 2020 r.,
– uwzględniając rezolucję Organizacji Państw Amerykańskich z 21 października 2020 r. w sprawie przywrócenia instytucji demokratycznych i poszanowania praw człowieka w Nikaragui w drodze wolnych i uczciwych wyborów,
– uwzględniając komunikat prasowy Międzyamerykańskiej Komisji Praw Człowieka (IACHR) z 26 lutego 2021 r. zatytułowany „IACHR odrzuca nikaraguańską ustawę o obcych agentach i wzywa państwo do jej uchylenia”,
– uwzględniając konstytucję Nikaragui,
– uwzględniając art. 132 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że od początku kadencji Daniela Ortegi sytuacja w zakresie praw człowieka w Nikaragui pogarsza się w sposób destabilizacyjny, a w praworządność i demokrację wymierzone są nieustanne i coraz bardziej brutalne ataki, co doprowadziło do całkowitej marginalizacji wszelkiej opozycji politycznej, zapewniając reżimowi Ortegi pełnię władzy i umacniając jego już ugruntowane autorytarne rządy;
B. mając na uwadze, że Rada Praw Człowieka ONZ w swoich sprawozdaniach z 19 marca i 3 września 2019 r. w sprawie propagowania i ochrony praw człowieka w Nikaragui stwierdziła, że nie poczyniono namacalnych postępów w zakresie demokracji i praw człowieka; mając na uwadze, że wręcz przeciwnie, od czasu protestów z kwietnia 2018 r. w postępie geometrycznym rosną naruszenia praw człowieka w odniesieniu do prawa do wolności wypowiedzi, zrzeszania się i pokojowych zgromadzeń; mając na uwadze, że arbitralne aresztowania i zatrzymania jako środek represji za wyrażanie sprzeciwu, niezliczone przypadki tortur, złego traktowania i napaści na tle seksualnym pozbawiły obywateli i inne osoby wolności; mając na uwadze, że ludziom odmawia się pomocy medycznej, co jest również taktyką przymusu stosowaną przez reżim w celu uznania sprzeciwu za przestępstwo i zapewnienia bezkarności osobom odpowiedzialnym za łamanie praw człowieka, co świadczy o braku niezależności sądownictwa od władzy wykonawczej;
C. mając na uwadze, że Sandinistowski Front Wyzwolenia Narodowego sprawuje całkowitą kontrolę nad Zgromadzeniem Narodowym i w ciągu 13 lat nigdy nie odrzucił inicjatywy zaproponowanej przez Daniela Ortegę;
D. mając na uwadze, że reżim Daniela Ortegi i jego żony Rosario Murillo przekształcił Nikaraguę w państwo autorytarne, które działa poza prawem, stosując taktykę represji, i które zagraża życiu i bezpieczeństwu swoich obywateli, a także stabilności regionu Ameryki Środkowej pod względem politycznym, gospodarczym i bezpieczeństwa; mając na uwadze, że Nikaragua stała się jednocześnie schronieniem i bezpieczną przystanią dla osób oskarżonych o korupcję, pranie pieniędzy lub terroryzm;
E. mając na uwadze, że reżimy komunistyczne, jak również Rosja, są bardzo aktywne w Nikaragui, dostarczając rzekomo broń i sprzęt do celów represji na prośbę rządu Nikaragui;
F. mając na uwadze, że totalitarne rządy w Nikaragui nie są odosobnionym przypadkiem w Ameryce Łacińskiej, lecz raczej zorganizowanym w wysokim stopniu procesem realizowanym przez międzynarodowe siły, które są jawnie komunistyczne i antydemokratyczne, takie jak Forum São Paulo, których celem jest destabilizacja kontynentu, aby zdobyć władzę i ustanowić opresyjne i totalitarne reżimy; mając na uwadze, że Forum São Paulo i jego członkowie, którzy rządzą w Ameryce Łacińskiej, wraz z narkodyktaturami i komunistycznymi reżimami destabilizują region oraz stosują represje i brutalną przemoc wobec obywateli, co można zaobserwować w Boliwii, na przykładzie partii politycznej Ruch na rzecz Socjalizmu Evo Moralesa – oskarżonego o zbrodnie przeciwko ludzkości – obecnie kierowanej przez Luisa Arce, jak również w innych krajach, takich jak Wenezuela pod rządami reżimu Maduro, Meksyk pod rządami Obradora, czy Sandinistowski Front Wyzwolenia Narodowego Daniela Ortegi w Nikaragui;
G. mając na uwadze, że parlament Nikaragui, kontrolowany przez Ortegę, przyjął niezliczone ustawy, które bezpośrednio naruszają prawa człowieka, w tym specjalną ustawę o cyberprzestępczości, której głównym celem jest kryminalizacja publikacji w mediach i na portalach społecznościowych treści uznawanych przez rząd za fałszywe, za co grozi kara do 10 lat więzienia, oraz ustawę o obcych agentach, która blokuje międzynarodowe finansowanie i darowizny na rzecz społeczeństwa obywatelskiego, w szczególności dziennikarzy i przeciwników politycznych, aby ograniczyć i uniemożliwić ich udział w życiu politycznym i społecznym; mając na uwadze, że ustawa o zwalczaniu przestępstw z nienawiści może przewidywać wyroki dożywotniego więzienia za przestępstwa z nienawiści, co rząd wykorzystuje przeciwko dysydentom; mając na uwadze, że ustawa o prawach osób do niezależności, suwerenności i samostanowienia dla pokoju, reforma powiązanego kodeksu postępowania karnego oraz ustawa 528, zwana „ustawą Arce”, kryminalizują wszelką krytykę rządu, który cenzuruje i ogranicza treści w mediach oraz sprawuje kontrolę nad prasą;
H. mając na uwadze, że 4 maja 2021 r. Zgromadzenie Narodowe Nikaragui zatwierdziło reformę prawa wyborczego i mianowania sędziów do Najwyższej Rady Wyborczej, co ogranicza kompetencje wyborcze i korzystanie z praw politycznych, a także ogranicza wolności publiczne, prawo do zrzeszania się i wolność słowa; mając na uwadze, że jest to sprzeczne z zaleceniami unijnej misji obserwacji wyborów z 2011 r. oraz z niedawnymi rezolucjami Organizacji Państw Amerykańskich (OPA) i Rady Praw Człowieka ONZ;
I. mając na uwadze, że w 2021 r. arbitralnie przetrzymywano co najmniej 20 członków opozycji, w tym pięciu kandydatów na prezydenta, dwóch przywódców związkowych i trzech przywódców politycznych; mając na uwadze, że dziesiątki opozycjonistów donoszą, iż żyją w warunkach ciągłego zastraszania, a policja stacjonuje przed ich domami i nieustannie ich śledzi;
J. mając na uwadze, że reżim Ortegi nigdy nie wdrożył żadnego z zaleceń Biura Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka;
K. mając na uwadze zarzuty, że Nikaragua zaangażowana jest w proceder prania złota z Compañía General de Minería de Venezuela, wenezuelskiego przedsiębiorstwa państwowego, które zostało umieszczone w wykazie sankcji sporządzonym przez amerykańskie Biuro Kontroli Aktywów Zagranicznych (OFAC) za nielegalne operacje organizowane przez reżim Maduro, który dokonuje grabieży bogactw Wenezueli; mając na uwadze, że reformy prawa ochrony konsumentów (ustawa 842) przeprowadzone przez Zgromadzenie Narodowe Nikaragui zobowiązują banki do otwierania rachunków dla krewnych osób poddanych sankcjom przez rząd USA i inne kraje, oskarżonych o korupcję, pranie pieniędzy i łamanie praw człowieka;
L. mając na uwadze, że 14 października 2019 r. Rada ustanowiła ramy przewodnie dotyczące nakładania sankcji na osoby i podmioty odpowiedzialne za łamanie lub naruszanie praw człowieka lub represjonowanie społeczeństwa obywatelskiego i opozycji demokratycznej w Nikaragui;
M. mając na uwadze, że Departament Stanu USA w swoim sprawozdaniu na temat praw człowieka w Nikaragui w 2019 r. poinformował, że reżim Ortegi stosuje taktykę odwetu, aby ograniczyć możliwość krytykowania rządu przez obywateli; mając na uwadze, że w sprawozdaniu tym stwierdzono również, iż niezależne media padają ofiarą brutalnych ataków, a sprzęt nadawczy i zezwolenia są im odbierane, by uniemożliwić im wykonywanie pracy, oraz że wielu dziennikarzy jest niesłusznie przetrzymywanych; mając na uwadze, że odmawia się im również udziału w oficjalnych wydarzeniach rządowych i przeprowadzania wywiadów z urzędnikami państwowymi, co pozwala mediom należącym do rodziny prezydenckiej ograniczać rozpowszechnianie informacji i służyć jako kanały propagandowe na rzecz kampanii prorządowych i Sandinistowskiego Narodowego Frontu Wyzwolenia;
1. wyraża solidarność z ludnością Nikaragui i potępia wszelkie represje władz Nikaragui wobec partii opozycyjnych, dziennikarzy, studentów, obrońców praw człowieka, działaczy, osób z sektora prywatnego i społeczeństwa obywatelskiego, a także represje prowadzące do ofiar śmiertelnych; wzywa do natychmiastowego zaprzestania nakładania środków ograniczających, represji i łamania praw człowieka oraz apeluje o pociągnięcie do odpowiedzialności za poważne naruszenia popełnione przez reżim w Nikaragui od 2018 r.;
2. wzywa do natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia wszystkich arbitralnie przetrzymywanych więźniów politycznych, w tym kandydatów na prezydenta Cristiany Chamorro, Artura Cruza, Félixa Maradiagi, Juana Sebastiána Chamorro i Miguela Mory, przywódców politycznych José Pallaisa, José Adana Aguerriego, Dory Maríi Téllez, Hugo Torresa, Víctora Huga Tinoci, Pedra Joaquína Chamorry Barriosa, Violety Granery, Any Margarity Vijil, Suyén Barahony i Pedra Joaquína Chamorry, wśród wielu innych, oraz żąda poszanowania ich podstawowych gwarancji prawnych, praw obywatelskich i politycznych oraz praw człowieka;
3. zwraca się do rządu Nikaragui o zniesienie faktycznego stanu oblężenia, uszanowanie policji krajowej jako siły apolitycznej, niepartyjnej i której rola nie podlega dyskusji, rozbrojenie sił paramilitarnych, przestrzeganie porozumień podpisanych z Sojuszem Obywatelskim i przywrócenie praw obywateli; ponownie wzywa rząd, by umożliwił organizacjom społeczeństwa obywatelskiego działanie w bezpiecznym środowisku, bez obawy przed represjami;
4. wzywa władze Nikaragui, by dokonały zmian w prawie wyborczym zgodnie z międzynarodowymi parametrami wymaganymi przez OPA w rezolucji z 21 października 2020 r.; wzywa do natychmiastowego zapewnienia pełnego dostępu obserwatorom międzynarodowym, w tym posłom do Parlamentu Europejskiego;
5. potępia i odrzuca przyjęcie i stosowanie restrykcyjnych ustaw oraz zwraca się o ich natychmiastowe uchylenie; podkreśla, że ustawy te są sprzeczne z prawami i swobodami Nikaraguańczyków zapisanymi w konstytucji Republiki Nikaragui, Międzyamerykańskiej karcie demokratycznej i innych traktatach międzynarodowych, których Nikaragua jest sygnatariuszem; sprzeciwia się niewłaściwemu wykorzystywaniu przez autorytarny rząd Nikaragui instytucji i ustaw w celu kryminalizacji organizacji społeczeństwa obywatelskiego, przeciwników politycznych i wszelkich form opozycji;
6. ponawia swój apel do władz Nikaragui o zezwolenie na dostęp, który jest obecnie zabroniony, Biura Wysokiego Komisarza NZ ds. Praw Człowieka (OHCHR), Międzyamerykańskiej Komisji Praw Człowieka (IACHR), interdyscyplinarnej grupy niezależnych ekspertów (GIEI), specjalnego mechanizmu monitorowania dla Nikaragui (MESENI) i międzynarodowych organizacji społeczeństwa obywatelskiego;
7. apeluje, aby UE natychmiast przestała udzielać Nikaragui pomocy finansowej, która była przyznawana regularnie i bez uwzględnienia poważnych dawnych i obecnych naruszeń praw człowieka i która, jak wykazano, nie była wykorzystywana dla dobra ludności ani dla poprawy poziomu życia Nikaraguańczyków, lecz raczej z korzyścią dla reżimu Ortegi oraz jego własnych zideologizowanych i represyjnych organizacji i stowarzyszeń;
8. wzywa międzynarodowe instytucje finansowe, rządy, instytucje europejskie, Kanadę, Stany Zjednoczone, Szwajcarię i inne kraje będące darczyńcami do ustanowienia rygorystycznych mechanizmów gwarantujących, że środki finansowe zatwierdzone w formie pożyczek i dotacji dotrą do rzeczywistych beneficjentów i nie pozostaną w rękach reżimu Ortegi;
9. zdecydowanie potępia zaangażowanie Rosji i innych autorytarnych reżimów w Nikaragui oraz ich pomoc dla reżimu Ortegi;
10. wzywa Radę do natychmiastowego umieszczenia w wykazie osób i podmiotów objętych sankcjami prezydenta Daniela Ortegi i jego żony, wiceprezydent Rosario Murillo;
11. domaga się stosowania warunków uzgodnionych w układzie o stowarzyszeniu między UE a regionem Ameryki Środkowej, którego stroną jest Nikaragua, oraz powiadomienia rządu Nikaragui o wdrożeniu mechanizmu, za pomocą którego UE ma obowiązek potępić Nikaraguę za powtarzające się i systematyczne naruszanie uzgodnionych obowiązków i zobowiązań, a także nalega, aby Unia Europejska ściśle nadzorowała i monitorowała przestrzeganie praw człowieka i podstawowych wolności w Nikaragui;
12. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, sekretarzowi generalnemu Organizacji Państw Amerykańskich, Europejsko-Latynoamerykańskiemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu, Parlamentowi Środkowoamerykańskiemu, Grupie z Limy, a także rządowi i parlamentowi Republiki Nikaragui.
- [1] Dz.U. C 255 z 29.6.2021, s. 65.
- [2] Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0259.