PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji humanitarnej w regionie Tigraj
4.10.2021 - (2021/2902(RSP))
zgodnie z art. 132 ust. 2 Regulaminu
Thierry Mariani
w imieniu grupy ID
B9‑0486/2021
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji humanitarnej w regionie Tigraj
Parlament Europejski,
– uwzględniając konstytucję Etiopii,
– uwzględniając strategiczne zaangażowanie UE-Etiopia z 2016 r.,
– uwzględniając spotkanie ówczesnego przewodniczącego Komisji Europejskiej Jeana-Claude’a Junckera z premierem Etiopii Abiyem Ahmedem, które odbyło się 24 stycznia 2019 r.,
– uwzględniając wprowadzenie stanu wyjątkowego w Etiopii 5 listopada 2020 r.,
– uwzględniając decyzję Unii Europejskiej z grudnia 2020 r. o zawieszeniu wypłaty 88,5 mln EUR pomocy dla Etiopii,
– uwzględniając posiedzenie Rady Ministrów Spraw Zagranicznych Unii Europejskiej 19 kwietnia 2021 r., na którym wezwano do przeprowadzenia wspólnej (UE-Etiopia) analizy wydarzeń w regionie Tigraj,
– uwzględniając konkluzje Rady w sprawie Rogu Afryki z 10 maja 2021 r.,
– uwzględniając art. 132 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w wyniku odmowy przełożenia wyborów regionalnych, którą rząd regionalny Tigraj ogłosił 4 listopada 2020 r., doszło do zbrojnej interwencji rządu centralnego i wybuchu wojny domowej, w której zginęło wyjątkowo wiele osób;
B. mając na uwadze, że od czerwca 2021 r. agencje humanitarne ONZ zapowiadają zwiększone ryzyko głodu w Tigraj; szacują one, że 30 000 dzieci jest tam bezpośrednio zagrożonych śmiercią głodową;
C. mając na uwadze, że już 4 marca 2021 r. wysoka komisarz ONZ ds. praw człowieka Michelle Bachelet wzywała do przeprowadzenia niezależnego dochodzenia w sprawie zbrodni wojennych i zbrodni przeciwko ludzkości popełnionych w regionie Tigraj; mając także na uwadze, że 30 września 2021 r. rząd Etiopii ogłosił, że wydalił z kraju siedmiu szefów agencji ONZ;
D. mając na uwadze, że w nagraniu wideo transmitowanym 8 maja 2021 r. patriarcha etiopskiego kościoła prawosławnego oskarżył siły rządowe o to, że dążyły do popełnienia ludobójstwa w Tigraj i „zmiecenia Tigrajczyków z powierzchni Ziemi”;
E. mając na uwadze, że 23 marca 2021 r. premier Etiopii Abiy Ahmed przyznał, że w konflikcie brała udział Erytrea; państwo to uchodzi za jednego z największych wrogów wolności religijnej na świecie, zwłaszcza chrześcijaństwa; mając także na uwadze, że 10 sierpnia 2021 r. wezwał on etiopską ludność cywilną do wstąpienia do armii w imię solidarności etnicznej, aby pokonać Tigraj;
F. uwzględniając liczne doniesienia o nadużyciach popełnianych przez siły rządowe w Tigraj, zwłaszcza w Gode, co zostało udokumentowane przez Radio France Internationale;
G. mając na uwadze nadużycia popełnione przy zajmowaniu Mekelie, masakry cywilów w świętym mieście Aksum w 2021 r., poważne zarzuty przemocy ze strony sił erytrejskich wobec uchodźców w strefach walk w regionie Tigraj oraz słowa Filsana Abdullahiego Ahmeda (ministra ds. praw kobiet, który niedawno podał się do dymisji) o kampanii gwałtów, które towarzyszyły walkom sił rządowych w tym regionie;
H. mając na uwadze błędną decyzję Komitetu Noblowskiego o przyznaniu Abiyowi Ahmedowi Nagrodę Nobla zaledwie kilka miesięcy po tym, jak w kwietniu 2018 r. został wybrany na premiera i wkrótce po tym rozpoczął jedną z najbardziej krwawych wojen domowych w historii Etiopii;
I. mając na uwadze, że na osłabieniu Etiopii korzysta Somalia, w której wielokrotnie przesuwano wybory i dochodzi do umacniania się sił islamistycznych;
J. mając na uwadze, że Róg Afryki stoi w obliczu napięć geopolitycznych, które wzbudzają zainteresowanie wszystkich mocarstw międzynarodowych;
K. mając na uwadze wniosek Kenii o wykreślenie Tigrajskiego Ludowego Frontu Wyzwolenia (TPLF) z wykazu organizacji terrorystycznych;
L. mając na uwadze oświadczenia Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców, w których zaznacza on, że obozy dla uchodźców w Histats i Szimelbie zostały całkowicie zniszczone, a z powodu konfliktu kraj liczy już 200 000 wysiedleńców, a niemal 70 000 uchodźców schroniło się w Sudanie;
M. mając na uwadze, że 12 sierpnia 2021 r. ogłoszono zacieśnienie relacji między Armią Wyzwolenia Oromo a FLPT oraz mając na uwadze, że siły FLPT zmierzają do Desje – miasta, którego szczególnie bronią oddziały erytrejskie i w którym nasilają się protesty antyrządowe;
N. mając na uwadze, że oficjalnie wyznaczono Turcję na mediatora w stosunkach między Sudanem a Etiopią w odniesieniu do spornych regionów przygranicznych, a także mając na uwadze, że 18 sierpnia 2021 r. premier Etiopii odwiedził Ankarę, aby uzyskać od Turcji wsparcie wojskowe przeciwko regionowi Tigraj;
1. wyraża głębokie zaniepokojenie wojną domową w Etiopii i wzywa do jak najszybszego przywrócenia pokoju w tym kraju, który już boryka się z poważnymi problemami społecznymi;
2. przypomina, że region Tigraj, w którym od ponad 10 miesięcy toczy się wojna, jest obecnie dotknięty głodem, zwłaszcza z powodu jego całkowitej izolacji przez rząd centralny od listopada 2020 r.; przypomina w związku z tym, że wydalenie siedmiu szefów agencji ONZ 30 września 2021 r. jest niepokojącym sygnałem;
3. jest wstrząśnięty licznymi doniesieniami o okrucieństwach popełnianych w tym konflikcie, w szczególności wobec ludności Tigraj przez oddziały ich własnego kraju;
4. podkreśla, że sojusz z Erytreą zawarty przez rząd centralny Etiopii oznacza wprowadzenie szczególnie niebezpiecznego podmiotu w obecnej sytuacji wojny domowej, która sama w sobie jest już godna ubolewania;
5. wyraża ubolewanie z powodu licznych nadużyć – gwałtów, uprowadzeń i egzekucji pozasądowych – zgłaszanych przez wiele podmiotów, w tym patriarchę Mateusza I, który nazywa obecną sytuację w Tigraj ludobójstwem;
6. podkreśla nienawiść, z jaką Erytrea odnosi się do wolności religijnej i religii chrześcijańskich, oraz wyraża zaniepokojenie poważnymi konsekwencjami takiej ideologii w kontekście konfliktu w Tigraj;
7. ubolewa nad licznymi doniesieniami o atakach wymierzonych specjalnie w chrześcijan lub chrześcijańskie miejsca kultu, w tym o nadużyciach wobec ludów Idrat czy w Debre Damo, w ueredzie Adigrat, a także w licznych świątyniach w Tigraj;
8. przypomina, że premier Abiy Ahmed otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla w październiku 2019 r. za zawarcie porozumienia pokojowego z Erytreą oraz że to właśnie ten krwawy sojusz stoi za dramatem ludności regionu Tigraj;
9. podkreśla, że laureat Pokojowej Nagrody Nobla Abiy Ahmed uważa rebeliantów z regionu Tigraj za „worek treningowy” swojej armii;
10. podkreśla, że w związku ze zbliżającymi się wyborami w Somalii i ryzykiem wzrostu liczby islamistycznych frakcji w tym kraju tym bardziej trzeba pilnie doprowadzić do zakończenia wojny domowej w Etiopii;
11. zauważa w związku z tym, że dobre rozpoznanie sytuacji wymaga uwzględnienia sąsiedztwa Etiopii, w tym ugrupowań dżihadystów i czynników destabilizujących z Sudanu, Sudanu Południowego, Erytrei i Somalii;
12. odnotowuje ogromne zainteresowanie ingerencją Kenii, która wzywa rząd centralny Etiopii do wykreślenia FLPT z wykazu organizacji terrorystycznych, co stanowiłoby pierwszy krok w kierunku rozpoczęcia negocjacji politycznych;
13. z ogromnym zaniepokojeniem podkreśla, że konflikt doprowadził już do setek tysięcy wysiedleń i może mieć miażdżące skutki pod względem migracji; podkreśla, że w 2017 r. prawie 400 000 Etiopczyków wydalono z Arabii Saudyjskiej i innych krajów oraz że kraj ten sam przyjmuje prawie 800 000 uchodźców, podczas gdy życie 20 % jego ludności jest bezpośrednio zależne od międzynarodowej pomocy żywnościowej;
14. zauważa, że rebelianci w regionie Oromii, tradycyjnie wrogo nastawieni wobec regionu Tigraj, zawarli sojusz z FLPT i stawiają obecnie opór siłom rządowym, domagając się rezygnacji premiera Abiya Ahmeda;
15. kwestionuje rolę Turcji w regionie, z uwagi na to, że Ankara jest pośrednikiem między Chartumem a Addis Abebą w negocjacjach granicznych;
16. uważa, że państwa członkowskie Unii Europejskiej powinny zaangażować się w rozwiązanie kryzysu w Etiopii, ponieważ jego skutki w zakresie migracji, bezpieczeństwa i geopolityki mogą stanowić poważne zagrożenie dla Europy;
17. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wysokiemu przedstawicielowi Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa/wiceprzewodniczącemu Komisji, przewodniczącemu Rady Europejskiej, rządom państw członkowskich oraz sekretarzowi generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.