PROJEKT REZOLUCJI w sprawie śmierci Mahsy Amini i represji wobec osób protestujących w obronie praw kobiet w Iranie
4.10.2022 - (2022/2849(RSP))
zgodnie z art. 132 ust. 2 Regulaminu
Raffaele Fitto, Anna Fotyga, Charlie Weimers, Assita Kanko, Bogdan Rzońca, Adam Bielan, Dominik Tarczyński, Valdemar Tomaševski, Elżbieta Rafalska, Ryszard Czarnecki, Veronika Vrecionová, Jadwiga Wiśniewska, Witold Jan Waszczykowski, Carlo Fidanza, Patryk Jaki, Beata Mazurek, Ladislav Ilčić, Nicola Procaccini, Alexandr Vondra
w imieniu grupy ECR
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B9-0434/2022
B9‑0455/2022
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie śmierci Mahsy Amini i represji wobec osób protestujących w obronie praw kobiet w Iranie
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Iranu, w szczególności rezolucję z 17 lutego 2022 r. w sprawie kary śmierci w Iranie[1], rezolucję z 8 lipca 2021 r. w sprawie Ahmadrezy Dżalalego w Iranie[2], rezolucję z 17 grudnia 2020 r. w sprawie Iranu, w szczególności sprawy laureatki Nagrody im. Sacharowa w 2012 r. Nasrin Sotude[3], rezolucję z 19 września 2019 r. w sprawie Iranu, w szczególności sytuacji obrońców praw kobiet i uwięzionych obywateli UE o podwójnym obywatelstwie[4], oraz rezolucję z 19 grudnia 2019 r. w sprawie brutalnego stłumienia niedawnych protestów w Iranie[5],
– uwzględniając oświadczenie rzecznika wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa z 19 września 2022 r. w sprawie śmierci Mahsy Amini,
– uwzględniając wydane 22 września 2022 r. oświadczenie ekspertów ONZ w sprawie śmierci Mahsy Amini,
– uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2021/584 z 12 kwietnia 2021 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (UE) nr 359/2011 dotyczącego środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją w Iranie[6] oraz decyzję wykonawczą Rady (WPZiB) 2021/585 z 12 kwietnia 2021 r. w sprawie wykonania decyzji 2011/235/WPZiB dotyczącej środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom w związku z sytuacją w Iranie[7],
– uwzględniając globalny system sankcji UE za naruszenia praw człowieka (unijna ustawa Magnickiego) z 7 grudnia 2020 r.,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r.,
– uwzględniając Konwencję ONZ w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania z 1984 r.,
– uwzględniając art. 132 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że Mahsa Amini, 22-letnia Iranka pochodzenia kurdyjskiego, znana również pod kurdyjskim nazwiskiem Jhina, została aresztowana 13 września za rzekomo niewłaściwe noszenie hidżabu; mając na uwadze, że bito ją w areszcie i w rezultacie zmarła trzy dni później, 16 września 2022 r.; mając na uwadze, że władze Iranu utrzymują, że jej śmierć wynikła z przyczyn naturalnych; mając na uwadze, że nie przeprowadzono odpowiedniego dochodzenia; mając na uwadze, że lekarze uniemożliwili ojcu ofiary zobaczenie jej ciała i zapoznanie się z raportem z autopsji;
B. mając na uwadze, że w ponad 120 miastach w ponad 30 prowincjach w całym kraju, w tym w Teheranie, Isfahanie, Karadżu, Maszhedzie, Raszcie, Saghghez i Sanandadżu, tysiące Irańczyków wyszło na ulice, aby zaprotestować przeciwko śmierci Mahsy Amini; mając na uwadze, że irańscy przywódcy i irańskie władze ostrzegły, że będą działać z surowością i zdecydowanie przeciwko osobom biorącym udział w protestach; mając na uwadze, że siły bezpieczeństwa zareagowały z przesadą i nieproporcjonalnie, wykorzystując przeciwko demonstrantom ostrą amunicję, broń śrutową i gaz łzawiący;
C. mając na uwadze, że protesty trwają pomimo brutalnych represji ze strony władz Iranu, w tym mimo wyłączenia internetu i poważnego utrudniania działalności platformom mediów społecznościowych takim jak Instagram, Whatsapp i LinkedIn; mając na uwadze, że zginęły co najmniej 133 osoby, w tym dzieci, oraz aresztowano ponad 1200 osób, w tym działaczy politycznych, dziennikarzy, sportowców i znane osobistości;
D. mając na uwadze, że podczas protestów wiele kobiet zdjęło hidżaby lub obcięło włosy w proteście przeciwko śmierci Mahsy Amini; mając na uwadze, że obowiązek nakrywania głowy wprowadzono w Iranie w 1983 r.; mając na uwadze, że od tego czasu kobiety są nękane, aresztowane, więzione, torturowane, poddawane chłoście i zabijane;
E. mając na uwadze, że protesty połączyły również różne grupy religijne i etniczne oraz odbywają się pod kierownictwem licznych działaczy studenckich, a wiele wykształconych kobiet i mężczyzn ze środowisk miejskich i z klasy średniej w wieku ok. 20 lat wyraża poparcie dla praw kobiet i podstawowych wolności; mając na uwadze, że protesty i strajki na ponad 100 uniwersytetach przekształciły się w uliczne demonstracje w całym kraju, ponieważ studenci opuścili kampusy i przyłączyli się do protestów;
F. mając na uwadze, że 30 września 2022 r. irańskie Ministerstwo Wywiadu i Bezpieczeństwa (MOIS) oświadczyło, że w ostatnich dniach aresztowało dziewięciu cudzoziemców, w tym obywateli Niemiec, Polski, Francji, Włoch, Niderlandów i Szwecji, za ich rzekomy udział w protestach; mając na uwadze, że MOIS oświadczyło, iż uważnie obserwuje zagraniczne ambasady, których przedstawiciele rzekomo brali udział w niedawnych protestach, i ostrzegło m.in. niemieckich, francuskich, brytyjskich i szwedzkich dyplomatów; mając na uwadze, że osoby posiadające podwójne obywatelstwo europejskie i irańskie są nadal aresztowane, poddawane niesprawiedliwym procesom, umieszczane w odosobnieniu i skazywane na podstawie fałszywych i nieprecyzyjnych zarzutów szpiegostwa;
G. mając na uwadze, że 30 września 2022 r. MOIS oświadczyło, że aresztowało 49 członków Ludowych Mudżahedinów Iranu, których oskarżono o zorganizowany terroryzm i wandalizm oraz o fałszowanie informacji w celu podżegania do zamieszek; mając na uwadze, że MOIS oświadczyło również, iż aresztowało 77 agentów kurdyjskich grup dysydenckich, trzech przywódców bahaizmu, dwóch ich domniemanych agentów medialnych i 92 zwolenników byłej monarchii Pahlawiego;
H. mając na uwadze, że protesty w Iranie doprowadziły do wzmożonego nadzoru i zastraszania przez irańskie służby wywiadowcze w stosunku do irańskiej diaspory we wszystkich państwach członkowskich, co stanowi wyraźne naruszenie praw obywatelskich obywateli europejskich;
I. mając na uwadze, że irańskim sądom, w szczególności sądom rewolucyjnym, regularnie nie udaje się zagwarantować uczciwych procesów, a także mając na uwadze, że akceptują one zeznania uzyskane w wyniku tortur jako dowody w procesie sądowym; mając na uwadze, że władze również rutynowo ograniczają zatrzymanym dostęp do doradztwa prawnego, zwłaszcza w trakcie prowadzenia dochodzenia;
J. mając na uwadze, że sytuacja w zakresie praw człowieka w Iranie coraz bardziej się pogarsza, a eksperci ONZ wyrazili zaniepokojenie eskalacją prześladowań ze względu na religię lub przekonania; mając na uwadze, że Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej znajduje się na unijnej i amerykańskiej liście sankcji za udział w poważnych naruszeniach praw człowieka;
K. mając na uwadze, że według doniesień co roku 400–500 kobiet w Iranie pada ofiarą brutalnego mordu w tzw. zabójstwach honorowych; mając na uwadze, że zgodnie z irańskim kodeksem karnym zabójstwo honorowe jest w pewnych okolicznościach dozwolone i nie pociąga za sobą kary; mając na uwadze, że często kobiety i mężczyźni, wobec których popełniono zbrodnie w imię honoru, nie są traktowani sprawiedliwie;
L. mając na uwadze, że w Iranie nadal dochodzi do prześladowań religijnych, w tym do arbitralnych aresztowań i wymuszonych zaginięć członków mniejszości religijnych; mając na uwadze, że około 500 tys. chrześcijan w Iranie jest dyskryminowanych na szeroką skalę, chociaż stanowią oni mniej niż jeden procent ludności Iranu; mając na uwadze, że praktykującym chrześcijanom i osobom nawróconym z islamu na chrześcijaństwo lub jakąkolwiek inną wiarę grozi prześladowanie; mając na uwadze, że inne mniejszości religijne, takie jak bahaici czy sufici jarsaniści, są również prześladowane; mając na uwadze, że w większości miejsc pracy w rządzie wymaga się bycia muzułmaninem;
M. mając na uwadze, że Ebrahim Raisi, którego wybrano na prezydenta Iranu w czerwcu 2021 r. i który jest objęty sankcjami przez Stany Zjednoczone, wcześniej pełnił funkcję szefa irańskiego sądownictwa, mimo że posiada dobrze udokumentowaną historię poważnych naruszeń praw człowieka; mając na uwadze, że do zwycięstwa Ebrahima Raisiego doprowadziły instytucje Republiki Islamskiej w wyborach, które nie były w pełni wolne ani uczciwe; mając na uwadze, że tylko siedmiu z 592 kandydatów otrzymało od Rady Strażników pozwolenie na ubieganie się o urząd prezydenta; mając na uwadze, że nikt spośród kandydatów nie był kobietą, osobą z grup mniejszościowych ani nie miał poglądów przeciwnych reżimowi;
N. mając na uwadze, że w okresie pełnienia przez Ebrahima Raisiego funkcji szefa irańskiego sądownictwa od początku 2019 r. stracono co najmniej trzech więźniów politycznych, kilku zginęło w więzieniu lub zmarło z powodu braku opieki medycznej, a wielu w Teheranie i Sziraz skazano na karę śmierci; mając na uwadze, że zgłaszane są liczne przypadki torturowania więźniów politycznych i osób zatrzymanych podczas protestów; mając na uwadze, że Ebrahim Raisi był również członkiem tzw. grupy śmierci, która w 1988 r. przeprowadzała doraźne egzekucje na więźniach politycznych, przy czym liczba ofiar może sięgać pięciu tysięcy;
O. mając na uwadze, że dr Ahmadreza Dżalali, obywatel szwedzko-irański, został aresztowany w październiku 2017 r. po tym, jak odwiedził Iran, aby wziąć udział w warsztatach poświęconych medycynie katastrof; mając na uwadze, że dr. A. Dżalalego skazano w Iranie na karę śmierci pod fałszywymi zarzutami szpiegostwa i w każdej chwili grozi mu egzekucja; mając na uwadze, że poddano go ogromnej presji, a w wyniku tortur złożył on fałszywe zeznania; mając na uwadze, że problemy zdrowotne uniemożliwiły mu prawidłowe odżywianie się, co doprowadziło do dramatycznego spadku wagi ciała; mając na uwadze, że Iran wykorzystuje jego zatrzymanie jako argument w negocjacjach ze społecznością międzynarodową i władzami belgijskimi;
P. mając na uwadze, że 12 grudnia 2020 r. wykonano w Iranie karę śmierci na dziennikarzu Ruhollahu Zamie; mając na uwadze, że mieszkał on na wygnaniu we Francji, zwabiono go do Iraku i stamtąd nielegalnie wydalono do Iranu, gdzie został stracony;
Q. mając na uwadze, że 12 września 2020 r. władze irańskie wykonały karę śmierci na zapaśniku Navidzie Afkarim po postawieniu mu zarzutów, którym całkowicie zaprzeczał; mając na uwadze, że jego bracia Vahid i Habib pozostają w więzieniu i skazano ich na długie wyroki; mając na uwadze, że według doniesień z 23 sierpnia 2022 r. Vahidowi Afkariemu grozi kara śmierci;
R. mając na uwadze, że 27 września 2022 r. doniesiono, iż grupa haktywistów Anonymous uzyskała dokumenty Narodowego Banku Iranu, z których wynika, że Republika Islamska prała ogromne sumy pieniędzy za pośrednictwem skorumpowanych osób w Europie;
S. mając na uwadze, że 28 września 2022 r. irańskie wojsko wystrzeliło prawie sto pocisków i wysłało samobójcze drony przeciwko bazom wojskowym należącym do Kurdyjskiej Partii Demokratycznej w Iranie na terytorium irackiego Kurdystanu, zabijając 13 osób i raniąc 58;
T. mając na uwadze, że Departament Stanu USA stwierdził, że Iran pozostaje największym państwowym sponsorem terroryzmu na świecie w ostatnich latach, gdyż zapewnia wsparcie polityczne, finansowe, operacyjne i logistyczne różnym grupom figurującym zarówno na unijnej liście terrorystów, jak i amerykańskiej liście zagranicznych organizacji terrorystycznych;
U. mając na uwadze, że 22 września 2022 r. Biuro Kontroli Zagranicznej Departamentu Skarbu USA (OFAC) oskarżyło irańską policję obyczajową o nadużycia i przemoc wobec irańskich kobiet oraz o pogwałcenie praw pokojowych irańskich demonstrantów; mając na uwadze, że amerykańskie OFAC oskarżyło także MOIS, siły lądowe armii, siły oporu Basidż i organy ścigania; mając na uwadze, że decyzję tę podjęto na mocy dekretu wykonawczego nr 13553 nakładającego sankcje na niektóre osoby w związku z poważnymi naruszeniami praw człowieka przez rząd Iranu;
V. mając na uwadze, że 26 września 2022 r. przedsiębiorstwo Starlink należące do Elona Muska uruchomiło w Iranie satelitarne usługi szerokopasmowe po tym, jak Stany Zjednoczone zezwoliły prywatnym przedsiębiorstwom na oferowanie nieocenzurowanego dostępu do internetu w tym kraju podczas obecnych protestów; mając na uwadze, że dostęp do otwartego internetu jest następstwem aktywacji Starlinka w Ukrainie po agresji Rosji na ten kraj; mając na uwadze, że Iran dostarczył Rosji bezzałogowe statki powietrzne do wykorzystania podczas wojny, jaką Rosja prowadzi przeciwko Ukrainie, w ramach domniemanej rekompensaty za zakup zaawansowanych rosyjskich myśliwców Suchoi-35 (Su-35), dzięki czemu Iran będzie mógł zmodernizować swoją starzejącą się wojskową flotę powietrzną;
W. mając na uwadze, że 7 grudnia 2020 r. Rada przyjęła rozporządzenie w sprawie globalnego systemu sankcji UE za naruszenia praw człowieka; mając na uwadze, że środki ograniczające za poważne naruszenia praw człowieka w Iranie przyjęto po raz pierwszy 12 kwietnia 2011 r. i co roku przedłużano;
X. mając na uwadze, że trwają negocjacje w sprawie odnowienia Wspólnego kompleksowego planu działania, przy czym prawdopodobnie nie należy oczekiwać zawarcia porozumienia przed amerykańskimi wyborami w połowie kadencji; mając na uwadze, że trwają rozmowy w sprawie gwarancji ochronnych zainicjowanych przez Międzynarodową Agencję Energii Atomowej (MAEA) po wykryciu śladów uranu w trzech niezadeklarowanych miejscach w Iranie;
Y. mając na uwadze, że rosyjska agresja na Ukrainę doprowadziła do zacieśnienia stosunków Teheranu z Moskwą; mając w tym kontekście na uwadze, że pojawiły się doniesienia o ewentualnym obchodzeniu sankcji nałożonych na Rosję za pomocą systemu „swap”, w ramach którego Teheran otrzymuje rosyjską ropę w zamian za sprzedaż przez Iran własnej ropy klientom Rosji, a także o innych wspólnych wysiłkach, aby uchylić się od międzynarodowych sankcji;
1. ubolewa nad śmiercią Mahsy Amini i składa kondolencje jej rodzinie i bliskim; wzywa do szybkiego, bezstronnego i skutecznego śledztwa w sprawie jej śmierci prowadzonego przez niezależny właściwy organ we współpracy z organizacjami międzynarodowymi;
2. wyraża poparcie dla młodych irańskich kobiet, które prowadzą działania protestacyjne i uczestniczą w nich pomimo trudności i osobistych reperkusji, z jakimi się spotykają; zdecydowanie potępia przemoc i dyskryminację wobec kobiet w Iranie i ubolewa, że kobiety są zmuszane do noszenia chusty wbrew ich woli pod groźbą brutalnych represji, a nawet śmierci; wzywa do zniesienia dyskryminujących kobiety w Iranie praw i wymogów dotyczących ubioru, w tym obowiązkowego hidżabu;
3. zdecydowanie potępia brutalne represje prowadzone przez władze irańskie wobec demonstrantów; ubolewa nad ofiarami śmiertelnymi będącymi wynikiem tych represji oraz nad faktem, że podczas protestów ranni zostali ludzie, oraz składa kondolencje ofiarom i ich rodzinom; wzywa władze Iranu, aby powstrzymały się od stosowania nieproporcjonalnej siły wobec pokojowych demonstrantów, i podkreśla, że należy dokładnie i niezależnie zbadać wszystkie poważne zarzuty użycia przemocy wobec demonstrantów;
4. wzywa do uwolnienia wszystkich aresztowanych demonstrantów oraz wszystkich bezprawnie zatrzymanych działaczy na rzecz praw człowieka, dziennikarzy i innych więźniów sumienia w Iranie, a także wzywa do wycofania wszystkich stawianych im zarzutów; ponownie wyraża poparcie dla aspiracji Irańczyków, którzy chcą żyć w wolnym, sprzyjającym włączeniu społecznemu i demokratycznym kraju, szanującym swoje krajowe i międzynarodowe zobowiązania w dziedzinie praw człowieka i podstawowych wolności;
5. wyraża głębokie zaniepokojenie doniesieniami o aresztowaniu dziewięciu obywateli europejskich w Iranie, w tym obywateli Niemiec, Polski, Francji, Włoch, Holandii i Szwecji, oraz publicznymi groźbami ze strony MOIS pod adresem między innymi ambasady Niemiec, Francji, Zjednoczonego Królestwa i Szwecji; domaga się natychmiastowego uwolnienia tych obywateli europejskich i wycofania wszystkich stawianych im zarzutów;
6. wzywa wiceprzewodniczącego/wysokiego przedstawiciela Josepa Borrella i Europejską Służbę Działań Zewnętrznych, aby publicznie potępili represje wobec kobiet, obrońców praw człowieka i mniejszości w Iranie oraz by wezwali do uwolnienia aresztowanych obywateli europejskich i pokojowych irańskich demonstrantów; przypomina, że poszanowanie praw człowieka jest kluczowym elementem rozwoju stosunków UE z Iranem, i wzywa wiceprzewodniczącego Komisji/wysokiego przedstawiciela Josepa Borrella, aby podkreślił, że wszelka poprawa stosunków gospodarczych z Iranem jest uzależniona od położenia kresu poważnym naruszeniom praw człowieka przez Iran;
7. potępia zakłócanie i cenzurę internetu przez władze irańskie w ramach tłumienia protestów; z zadowoleniem przyjmuje uruchomienie Starlinka w Iranie oraz decyzję USA o umożliwieniu prywatnym przedsiębiorstwom oferowania nieocenzurowanego dostępu do internetu w tym kraju podczas trwających protestów; wzywa państwa członkowskie i przedsiębiorstwa europejskie, aby podjęły podobne kroki w celu ułatwiania dostępu do internetu w Iranie;
8. ponownie stanowczo potępia stale pogarszającą się sytuację praw człowieka w Iranie, w tym i przede wszystkim sytuację osób należących do mniejszości etnicznych i religijnych, wynikającą z systematycznej dyskryminacji politycznej, ekonomicznej, społecznej i kulturowej;
9. wzywa władze Iranu do wyeliminowania wszelkich form dyskryminacji osób należących do mniejszości, niezależnie od tego, czy uznano je oficjalnie czy nie, oraz do poszanowania podstawowych praw i wolności mniejszości etnicznych i religijnych, w tym wolności sumienia, a także do umożliwienia im korzystania z przysługującej im pełni praw na równych zasadach ze wszystkimi obywatelami;
10. zdecydowanie potępia coraz częstsze w ostatnich latach stosowanie przez władze irańskie kary śmierci; ubolewa, że dochodzi do alarmującej eskalacji stosowania kary śmierci wobec demonstrantów, dysydentów i członków grup mniejszościowych, gdyż Iran nadużywa wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych do represjonowania pokojowych działań propagujących prawa człowieka i broniących ich; wzywa władze Iranu, aby bezzwłocznie zaprzestały stosowania kary śmierci i dążyły do jej zniesienia;
11. wyraża głębokie zaniepokojenie sytuacją Ahmadrezy Dżalalego, Vahida Afkariego i wszystkich innych osób bezprawnie uwięzionych w Iranie; ponownie wzywa do ich bezwarunkowego uwolnienia i wycofania wszystkich stawianych im zarzutów; domaga się, aby władze Iranu zapewniły stałą ochronę praw więźniów i osób aresztowanych, w tym prawo do uzyskania odpowiedniej opieki medycznej oraz pełnego kontaktu z rodzinami i wybranymi przez nich prawnikami; ponawia apel do Iranu o przyjęcie wniosków dotyczących wizyt przedstawicieli organizacji międzynarodowych; wzywa władze Iranu, aby zaprzestały gróźb wobec rodziny Ahmadrezy Dżalalego w Iranie i w Szwecji;
12. zdecydowanie potępia niesprowokowany atak Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej w irackiej prowincji Erbil oraz podkreśla, że takie masowe ataki zagrażają niewinnej ludności cywilnej i stabilności w regionie; podkreśla destabilizującą rolę reżimu irańskiego w całym regionie i potępia fakt, że reżim ten jest odpowiedzialny za śmierć setek tysięcy cywilów w Iranie, Syrii, Jemenie i Iraku; zdecydowanie potępia współpracę Iranu z Rosją oraz fakt, że Iran zapewnia dostawy na potrzeby rosyjskiej wojny przeciwko Ukrainie;
13. wyraża konsternację i głębokie zaniepokojenie faktem, że Komisja mogła finansować lub współfinansować kampanie banalizujące noszenie islamskiej chusty, w tym kampanię Rady Europy współfinansowaną przez Komisję, w ramach której twierdzono, że „piękno jest w różnorodności, podobnie jak wolność jest w hidżabie”; wzywa instytucje UE, aby nie finansowały żadnych przyszłych kampanii, które mogłyby promować islamski hidżab lub wywierać wszelkiego rodzaju presję na muzułmańskie kobiety i dziewczęta, tak aby czuły się zmuszone do jego noszenia;
14. wyraża zadowolenie z przyjęcia przez Radę globalnego systemu sankcji UE za naruszenia praw człowieka (unijna ustawa Magnickiego) jako ważnego instrumentu, dzięki któremu UE może karać osoby naruszające prawa człowieka; wzywa Radę, aby nałożyła sankcje w odpowiedzi na poważne naruszenia praw człowieka, w tym akty represji, monitorowanie połączeń telekomunikacyjnych i wszelkie naruszenia wobec irańskiej ludności cywilnej;
15. wzywa Radę, aby opracowała ukierunkowane środki przeciwko irańskiej policji obyczajowej, której funkcjonariusze byli zamieszani w śmierć Mahsy Amini i którzy dopuszczali się poważnych naruszeń praw człowieka wobec demonstrantów, byli odpowiedzialni za egzekucje i arbitralne zatrzymania obywateli o podwójnym obywatelstwie i cudzoziemców w Iranie, a także przeciwko sędziom, którzy skazywali na śmierć dziennikarzy, obrońców praw człowieka, dysydentów politycznych i działaczy; wzywa do odwołania ambasadorów państw członkowskich w Iranie; ponownie podkreśla, że nie można znieść sankcji wobec przywódców Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej;
16. wzywa wiceprzewodniczącego/wysokiego przedstawiciela, aby w świetle ustaleń MAEA i wrogich działań Teheranu w regionie i na świecie zawiesił wszelkie negocjacje w sprawie Wspólnego kompleksowego planu działania;
17. wzywa do przeprowadzenia niezależnego śledztwa w sprawie roli Ebrahima Raisiego w zbrodniach przeciwko ludzkości takich jak morderstwa, wymuszone zaginięcia i tortury;
18. zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych, Wiceprzewodniczącemu Komisji / Wysokiemu Przedstawicielowi Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, Najwyższemu Przywódcy Islamskiej Republiki Iranu, prezydentowi Islamskiej Republiki Iranu, członkom Madżlisu oraz rodzinie Mahsy Amini.