Państwa członkowskie mają czas do 2026 roku na wdrożenie dyrektywy o transparencji płac, to dobry krok by płace kobiet i mężczyzn za ten sam zakres działań zrównały się, ale nie możemy też zapomnieć o luce ze względu na płeć, która ma miejsce w świadczeniach emerytalnych.
Ze względów kulturowych to właśnie kobiety są najczęściej opiekunkami osób z niepełnosprawnościami.
By opiekować się swoimi dziećmi nierzadko rezygnują z pracy zawodowej, w związku z tym mają mniejsze doświadczenie zawodowe – co przekłada się na niższe emerytury i poczucie zależności od partnera czy męża.
Niepełnosprawność dziecka nie musi być przeszkoda do kariery zawodowej, naukowej bądź sportowej.
Z mojej perspektywy, matki osoby z niepełnosprawnością kluczowe jest by zapewnić taki system asystencji osobistej, by opiekunki matki – mogły pójść do pracy, płacić podatki i składki emerytalne. To jest krok do niezależnego życia ich oraz ich dzieci. Tylko pełne wdrożenie Konwencji ONZ o Prawach Osób z Niepełnosprawnościami gwarantuje nam asystencję osobistą, mieszkania wspomagane oraz opiekę wytchnieniową.