Verbatim report of proceedings

Wednesday, 22 January 2025 - Strasbourg

13. Failure of the negotiations in Busan for a UN plastic treaty and the urgent need to tackle plastic pollution at international and Union level (debate)

  Preşedinte. – Următorul punct de pe ordinea de zi este declarația Comisiei, „Eșecul negocierilor de la Busan referitoare la un tratat al ONU privind materialele plastice și nevoia stringentă de a combate poluarea cu materiale plastice la nivel internațional și la nivelul Uniunii” [2025/2508(RSP)].

So, as I said, we move to the next debate, and I announced the name of the debate, at the same time politely asking Commissioner Brunner to take the floor on behalf of the Commission, if you are ready, Commissioner? He's always ready!

  Magnus Brunner, Member of the Commission. – Mr President, honourable Members, in a challenging international context, I think it is increasingly important for us in the European Union to work together with our partners through multilateral fora to find solutions to our environmental challenges.

We are therefore deeply disappointed that in Busan, we didn't secure what we went for, namely a legally binding treaty against plastic pollution.

But we are also determined. We cannot let this setback define our course of action in the months and years to come.

Plastic production will triple by 2060 if the world continues, business as usual. That is not an option. We are ready to build on the progress made in Busan to end plastic pollution. The Busan negotiation round was complex. It was challenging. Before and during the negotiations, the European Union reached out to partners across all regions. We showed flexibility and tried to build bridges and understand also the positions of others, but unfortunately it was simply not possible to come to a final text.

However, we did feel encouraged and empowered that more than 100 countries share the same ambitions and the number of countries pushing for an ambitious treaty continues to grow. This is a testament to the EU's leadership and commitment to addressing plastic pollution. We must build on this momentum and use it as a springboard to drive progress in the next round of negotiations.

The achievement in Busan was agreeing on a draft text that serves as a basis for negotiations at the next meeting. Here we see significant scope for making the text more ambitious. We are preparing for the next round with the EU Member States, and together we are reflecting on how to seize this opportunity and address the remaining challenges.

The European Union should continue to defend the line that no deal is preferable to a bad deal. A bad deal would fail to put us on the path towards the sustainable production and consumption of plastics. It would lack concrete measures, and it would fail to act against the most polluting plastic products: single use plastic and chemicals of concern used in plastics. The European Union should continue advocating to address the issue of microplastics, both intentionally added and unintentionally released.

These measures, along with product design, with waste management and strong extended-producer responsibility, are the minimum required for a meaningful impact.

Honourable Members, I would also like to highlight the issue of the means of implementation. This will play an important role in both implementing the agreement and also in securing a deal this year. One of the main challenges will be finding a way to respond to requests for a dedicated financial mechanism while preserving a role for the existing ones, and it will be difficult to reach an agreement without some form of a hybrid solution, I would say, that satisfies developed and developing countries.

Another important issue is that of voting in the future governing body. Decisions there must be taken by majority voting if consensus fails. It is the only way I think we can strengthen the treaty over time without this being subject to veto by one country.

The need for action, I think everyone is clear, we need to better protect the environment and prevent operational and accidental losses from occurring again. At the European Union level this legislative proposal for a regulation on preventing pellet losses is progressing well, with a final agreement expected by spring 2025. I am very confident in the Parliament's support to move this important initiative forward.

At international level, we will continue advocating for addressing the issue of microplastics, both intentionally added and unintentionally released. We must acknowledge that the upcoming international negotiations present a unique opportunity for us to explore new possibilities and build on the progress we have already made, and we must be flexible and also willing to find creative solutions to the challenges that lie ahead. We know what the main issues of divergence are. We must use the period ahead to explore how to bridge these gaps with key countries.

Finding a balance between measures that address the whole life cycle of plastics and many of the concerns related to finance, of course, is very crucial. If we do, we believe we can conclude the agreement with the support of the of the majority of producing and also consumer countries.

I trust that this House will continue to support this important process. And the Commission, of course, remains fully committed to keeping you informed on that topic.

IN THE CHAIR: SOPHIE WILMÈS
Vice-President

  Liesbet Sommen, namens de PPE-Fractie. – Voorzitter, onze oceanen worden verstikt door microplastics en onze rivieren zitten verstopt met plastic afval. Ook in ons voedsel zitten schadelijke chemicaliën die gelinkt kunnen worden aan plastic. Als we op de ingeslagen weg doorgaan, gaan we volgens de OESO richting onomkeerbare milieuschade. De cijfers zijn onthutsend: tegen 2040 zouden we 60 % meer plastic produceren en zou het plastic afval in onze oceanen zijn verdubbeld of zelfs verdriedubbeld. Dit zou een ware catastrofe zijn. Niets doen is geen optie.

Internationale problemen vergen internationale oplossingen. Toch blijft een beperkt aantal landen bij klimaatconferenties moeilijk doen en stokken in de wielen steken. Het gaat daarbij vaak om landen die olie produceren en op zoek zijn naar alternatieve inkomstenbronnen. Hier mag Europa zich niet bij neerleggen.

We moeten duidelijk meer recyclen en minder plastic produceren. We hebben dringend bindende afspraken nodig, als onderdeel van een internationaal akkoord. Daarnaast moeten we werken aan schadelijke stoffen, die geen plaats kunnen hebben in plastic consumptieproducten die een impact hebben op ons voedsel en onze gezondheid.

Als we er niet in slagen bindende internationale afspraken te maken, moet Europa er niet voor terugdeinzen om zelf actie te ondernemen. Wij moeten in Europa te allen tijde onze natuur, onze biodiversiteit en onze gezondheid beschermen, los van internationale initiatieven. De commissaris heeft aangegeven dat er al meer dan honderd landen zijn overtuigd om deze internationale ambitie te delen. Laten we ook de laatste twijfelaars overtuigen.

  Christophe Clergeau, au nom du groupe S&D. – Madame la Présidente, Monsieur le Commissaire, si j’ai demandé, avec le groupe socialiste, la tenue de ce débat, c’est bien pour mobiliser le Parlement européen en soutien à la Commission, pour reprendre les négociations et obtenir un traité contraignant sur les plastiques, pour en réduire la production et éliminer les produits dangereux. Et j’espère que ces bancs déserts, à droite et à l’extrême droite, ne sont pas un signe de désintérêt pour ce sujet majeur.

Nous savons très bien pourquoi les négociations ont échoué, à Busan. Elles ont échoué à cause de la pression des lobbys pétroliers, qui voient dans les plastiques un nouveau débouché de remplacement face à la baisse programmée de la consommation des carburants carbonés. Alors oui, si nous ne faisons rien, la production de plastique va doubler ou tripler d’ici à 2050, les émissions de gaz à effet de serre associées vont être multipliées par 4 et représenter jusqu’à 15 % des émissions. Chacun doit avoir à l’esprit que 22 % des plastiques existants ont terminé dans l’environnement et dans les océans et que 9 % seulement ont été recyclés. Aujourd’hui, les microplastiques sont partout: dans l’eau, dans l’air, dans notre corps et dans notre cerveau – oui, dans votre cerveau aussi. Donc, aujourd’hui, il faut une mobilisation forte.

L’échec est imputable au refus, de la part de certains pays, du plafonnement de la production, au refus de la gestion des substances dangereuses, au refus de l’aide financière aux pays du Sud et au refus d’un vote à la majorité (et non au consensus). Alors, pour l’ensemble de la Commission européenne, le défi est le suivant: faire de l’Europe un continent exemplaire dans la restriction des substances dangereuses dans les plastiques – cela concerne le règlement REACH –, avec des clauses miroirs associées pour se protéger des produits dangereux venant du reste du monde, et développer le recyclage et le réemploi.

J’espère, Monsieur le Commissaire, que la Commission et le Conseil se mobiliseront dans leur ensemble pour relancer ces négociations et les faire aboutir. Nous avons besoin d’un traité contraignant qui limite la production mondiale du plastique.

  Barbara Bonte, namens de PfE-Fractie. – Voorzitter, dit is waarom de EU in de hele wereld bekendstaat: een plastic flesje met een vastgemaakte dop. Terwijl andere landen hun tijd investeren in innovatieve ruimtevaart, artificiële intelligentie en de ontwikkeling van halfgeleiders, is dit waarmee de EU zich bezighoudt. Het is de enige garantie die de EU nog kan bieden: alles kapot reguleren tot in de kleinste details.

De EU wil zoals altijd op alle gebieden de morele leider zijn. Ondertussen wordt onze industrie vernietigd en blijft het wereldwijde afvalprobleem bestaan. In Europa wordt de afvalberg al een tijd geleidelijk afgebouwd (nog voor deze maatregelen waren getroffen), maar elders groeit de berg nog altijd. Deze landen mogen naar believen vervuilen en ook onze industrieën overnemen. Voor de Europese Commissie is dit allemaal geen probleem, zolang het dopje maar aan de fles blijft.

Het is tijd om de Europese industrie van deze betutteling te verlossen en dringend werk te maken van een reguleringsstop.

  Anna Zalewska, w imieniu grupy ECR. – Pani Przewodnicząca! Panie Komisarzu! Wszyscy zdajemy sobie sprawę, że problem jest i będzie narastał, ale myślę, że przestańmy debatować i histeryzować, że nie wychodzą nam porozumienia w ramach globalnych rozwiązań. Pokażmy światu, jak należy to zrobić. Zróbmy to w ramach Unii Europejskiej. Ewentualnie niech każde z tych stu państw pokaże, jak precyzyjnie o to zadbać. Bo przecież dobrze wiemy, że potrzebna jest edukacja, potrzebne są pieniądze, potrzebny jest system, obieg zamknięty, recykling, wreszcie taka odpowiedzialność konsumencka, ale mniejsza niż odpowiedzialność producencka. Bo rzeczywiście każdy robi co chce, po czym obciąża się konsumenta, który ma się zastanawiać, w jaki sposób zadbać o środowisko.

W związku z tym też zapewnijmy stabilność prawa. Przypomnę dokument o opakowaniach. Zburzyliśmy świetnie zorganizowany system dotyczący między innymi plastikowych butelek. Wróciliśmy do systemu sprzed 30 lat, do chińskich rozwiązań i materiałów, których nie będziemy potrafili zutylizować. Bierzmy odpowiedzialność za siebie.

  Karin Karlsbro, för Renew gruppen. – Fru talman! Kommissionen! Rådet! Kollegor! Plast som sprids i haven är en ren förbannelse. Tusentals ton plast i alla storlekar sprids i miljön och skadar djur och natur och även oss människor. Utan att den bryts ner finns den kvar där nästan för evigt.

Varför är det så svårt att få världens länder att bara komma överens och stoppa det här? Jo, för att det finns starka intressen som tjänar pengar på plasten, men som inte betalar för skräpet. Det är många intressenter men så klart sticker oljeindustrin, oljeproducenterna ut.

Förhandlingarna om ett globalt plastavtal kraschade, och nu har också USA lämnat Parisavtalet. Det är lätt att bli dyster, men vi och världen kan bättre. Jag hoppas att vi snart nog är i hamn med vår egen europeiska lagstiftning mot spridning av pellets och mikroplaster.

Redan nästa vecka möts vi i trepartsförhandlingar och jag är övertygad om ett gott resultat. Än en gång kan Europa visa vägen på miljöområdet.

  Sara Matthieu, on behalf of the Verts/ALE Group. – Madam President, dear colleagues, the evidence is clear that the world is drowning in plastics. They're everywhere. They're in our oceans, they're in our bodies, and there are even microplastics in our brains. We're simply making too many of them, while we're actually making the problem worse here in Europe by still investing in major plastic factories like the Ineos factory in Antwerp. All that makes new plastics dirt cheap, and it keeps the fossil economy alive, but it also kills our struggling recycling industry that we really need.

I was happy to see the Commission really supporting the coalition to reduce plastic production during the negotiations on the UN Plastics Treaty. However, petrostates like Russia, Iran and Saudi Arabia completely sabotaged the deal. That's why, today, I want to ask the Commissioner what he will do in the short term here in Europe to stop the overproduction of plastics.

Secondly, let's work on the alternatives. Let's make a treaty of the willing to prevent those petrostates taking all of us hostage and stalling our progress.

  Catarina Martins, em nome do Grupo The Left. – Senhora Presidente, enquanto alguns, neste debate, se incomodam porque as tampas de plástico estão agora presas às garrafas, há partes do planeta que estão literalmente submergidas em mares de plástico. Se nada for feito, a produção vai triplicar, quando estudos científicos já estão a demonstrar como os microplásticos estão infiltrados nos nossos tecidos cerebrais e até no leite materno.

É certo que os acordos internacionais estão bloqueados e que, dos Estados Unidos de Trump, só podemos esperar o agravamento da situação. Talvez seja por isso que sonham com viagens espaciais a Marte, mas é na Terra, onde vivem os 8 mil milhões de pessoas que não entram nos planos espaciais de Elon Musk, que é urgente encontrar o caminho da responsabilidade.

Senhor Comissário, a União Europeia deve impor, a si própria, metas exigentes e deve impô-las tanto internamente como nos seus acordos internacionais, porque este é o momento de assumirmos a nossa responsabilidade.

  Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, in Italië spoelt een potvis aan met twintig kilo plastic in zijn maag, waaronder boodschappentassen, visnetten en aanstekers. Ook wij krijgen jaarlijks duizenden microplastics binnen via ons drinkwater en eten. Plasticvervuiling schaadt de gezondheid van mens en natuur.

De VN-top in Busan, Zuid-Korea, had een baanbrekend internationaal verdrag tegen vervuiling door microplastics moeten opleveren. Het is diep teleurstellend dat dit niet is gelukt. Als we nu niets doen, zal de productie van plastic tegen 2060 verdrievoudigen. De gevolgen voor onze gezondheid en die van toekomstige generaties zijn simpelweg te groot.

We moeten drastisch minder plastic gaan gebruiken door producten slimmer te ontwerpen en betere alternatieven te ontwikkelen. Producten moeten langer meegaan en recyclen en repareren moeten een gewoonte worden om zoveel mogelijk te voorkomen dat er plastic in ons afval terechtkomt. Voorts moet wat we produceren maximaal worden hergebruikt. Momenteel wordt minder dan een vijfde van het plastic gerecycled. Het plastic moet in de keten blijven.

We moeten blijven werken aan handhaafbare en uitvoerbare regels voor een efficiënter afvalbeheer. De uitdagingen zijn weliswaar groot, maar samen kunnen we de stap zetten naar een circulaire economie, die goed is voor mens en milieu, en voor onze toekomst. Laat Europa een leidend voorbeeld blijven voor de rest van de wereld. Hopelijk blijven we andere landen inspireren.

  Delara Burkhardt (S&D). – Frau Präsidentin, liebe Kolleginnen und Kollegen! Aufgrund einiger Beiträge in dieser Debatte fühle ich mich dazu gezwungen, noch einmal an etwas zu erinnern: Die Plastikkrise findet nicht irgendwo anders statt. Wir mögen zwar nicht die Rohstoffe herstellen, aber die EU ist einer der größten Plastikproduzenten weltweit und produziert jährlich 60 Millionen Tonnen Plastik. Der größte Teil geht dann in Einwegprodukte, die relativ schnell im Müll landen – Müll, den wir wiederum wie Weltmeister in andere Länder exportieren. Ganz nach dem Motto: Aus den Augen, aus dem Sinn.

Ja, ein verbindliches UN‑Plastikabkommen zu schaffen, das den gesamten Lebenszyklus von Plastik regelt, ist dringend notwendig, denn der Markt regelt das bisher nicht. Im Gegenteil blockiert die Plastiklobby oft genug ambitionierte Gesetze, die ihrem Geschäftsmodell im Weg stehen. Sie kann dabei auf Unterstützung zählen, auf konservativer und rechter Seite in diesem Haus. Deshalb eine kleine Erinnerung: Ein verbindliches UN‑Plastikabkommen ist ein wichtiger Schritt, aber es entbindet dieses Parlament nicht davon, konkrete Lösungen anzubieten.

  Martin Hojsík (Renew). – Vážená pani predsedajúca, sehr geehrter Herr Kommissar, vážené kolegyne a kolegovia, topíme sa v plastovom odpade. Plasty dýchame, aj v tejto miestnosti, pijeme vo vode. Máme ich v krvi. Znečistenie plastami je jednoducho katastrofálne a ohrozuje zdravie nás všetkých. Aj preto je dôležité, aby sme sa ako svet spojili v riešení tohto problému. Žiaľ, ukazuje sa, že niektoré krajiny uprednostňujú svoje zisky a zisky svojich firiem pred zdravím nás všetkých. Nesmie nás to však odradiť, pretože väčšina krajín je na strane riešenia. Potrebujeme znížiť celosvetovú spotrebu nových plastov a ich výrobu. Je ich na planéte aj v Európe viac než dosť. Plastový odpad musí byť hlavnou surovinou na výrobu nových plastov, nie ropa. Plasty sa majú znova používať, recyklovať, nie spaľovať, skládkovať alebo končiť v prírode. V tomto riešení je príležitosť pre Európu, príležitosť znížiť našu závislosť na dovoze fosílnych surovín, podporiť našu bezpečnosť, vytvoriť nové, dobre platené pracovné miesta a posilniť našu ekonomiku. Pomôcť chrániť naše zdravie a životné prostredie. Preto očakávam, že Komisia sa pri cirkulárnej ekonomike zameria špeciálne na plasty a na to, aby sa ich obehová ekonomika diala v Európe. V konkurencieschopnom, čistom, európskom priemysle.

  Jutta Paulus (Verts/ALE). – Frau Präsidentin, Herr Kommissar, liebe Kolleginnen und Kollegen! Plastik verfolgt uns weltweit. Eine Chipstüte wird in wenigen Minuten – manchmal auch in ein paar Stunden – geleert, sie bleibt aber hunderte Jahre in der Umwelt. Und beim Urlaub am Meer begegnen uns die Plastiktüten der heimischen Discounter, und die Mägen der farbenfrohen Fische sind voller Mikroplastik. Die Welt-Plastikkonferenz – wir haben es schon gehört – war ein Rückschlag.

Trotz der Unterstützung von über 100 Ländern für eine Reduzierung der Plastikproduktion haben es die Petrostaaten wie Russland und Saudi-Arabien geschafft, jeglichen Fortschritt zu blockieren. Und das müssen wir ändern, denn diese Plastiklawine bedroht ja gleich drei planetare Grenzen: die Umweltverschmutzung, die Artenvielfalt und auch das Klima. Denn aus dem fossil hergestellten Plastik wird ja irgendwann CO2.

Deshalb fordere ich die EU-Kommission auf, bei ihren Vorschlägen für ein Kreislaufwirtschaftsgesetz und für die Reform der Chemikalienverordnung entsprechende Maßnahmen zu ergreifen. Wir brauchen weniger Plastikproduktion, keine giftigen Chemikalienzusätze und verbindliche Regeln. Wir müssen die Industrie in die Pflicht nehmen, denn unsere Meere, unsere Gesundheit und unser Klima stehen auf dem Spiel.

  Lynn Boylan (The Left). – A Uachtaráin, the failure of the latest round of negotiations on the global plastic treaty has caused worldwide disappointment.

Yet there are those who would see no action to reduce plastic pollution at source: the fossil fuel and chemical companies who produce it. There were 220 fossil fuel and chemical lobbyists registered for the negotiations in Busan ‑ more than all the negotiators for the EU and Member States combined, and it outnumbered the independent scientists 3 to 1.

Among them, were some of Europe’s biggest companies, like BASF, Dow, Exxon and Ineos, represented by trade associations like Plastics Europe and CEFIC. These are the very companies and associations that are now calling for environmental deregulation and public subsidies under the Industrial Deal.

As with the climate negotiations, we see the insidious presence of fossil-fuel lobbyists growing as attempts at multilateral actions fail. We have to kick these big polluters out so that the negotiators can focus on real solutions to plastic pollution and put the public interest first.

  Francisco José Millán Mon (PPE). – Señora presidenta, señor comisario, gracias por la información que nos ha dado. Yo lamento que las negociaciones de Busan hayan fracasado. Me gustaría que se pudiera alcanzar finalmente un texto este año 2025.

La contaminación por plásticos es uno de los principales problemas del medio ambiente y, en especial, del medio marino. Como ya dije en este Pleno el pasado noviembre, es esencial que seamos ambiciosos, en particular respecto de los microplásticos. El transporte marítimo de plásticos debe ser regulado de una manera más estricta para evitar las pérdidas y los vertidos de granjas de plástico o pélets.

En esta materia, como usted ha dicho, señor comisario, a nivel europeo estamos avanzando: tanto el Parlamento en su Posición de abril del año pasado como el Consejo el pasado diciembre van más allá de la propuesta de la Comisión e incluyen el transporte marítimo en el Reglamento sobre pélets. Espero que este avance se consolide también en los próximos diálogos tripartitos.

Pero sabemos que la regulación europea no es suficiente: debemos implicar a toda la comunidad internacional. Para ello, hay que trabajar firmemente tanto en el marco del Acuerdo de las Naciones Unidas como en el seno de la Organización Marítima Internacional. Y me gustaría, comisario, que nos dijera cómo están los trabajos en materia de pélets en el seno de la OMI.

  Heléne Fritzon (S&D). – Fru talman! Kommissionen och rådet! 2024 var året då vi äntligen skulle få ett globalt bindande plastavtal. Ett avtal som både vi och våra hav så väl behöver, men avtalet blev aldrig av.

Vår vardag är fortfarande fylld av en mängd plastartiklar. Det rör sig om miljontals ton plast som hamnar i vår miljö, i våra hav varje år, varje dag – och när vi står här. Plast som skadar allt levande och som hotar människors hälsa och våra ekosystem.

Vi vill väl inte att våra hav ska vara soptippar? Det är dags att vi sätter stopp. Vi måste minska användningen av engångsplasten. Vi måste öka återvinningen och vi måste finna hållbara alternativ. Det är bråttom nu. Här måste EU visa ledarskapet för ett globalt bindande plastavtal - nu.

  Barry Andrews (Renew). – Madam President, Commissioner and colleagues, we have heard from our colleagues already during the course of this debate about the extent of the problem and indeed, on a business as usual basis, plastic production is estimated to increase by 70 % by 2040. So the urgency for this negotiation on this treaty could not be greater.

We have seen as well in this debate the conflict between the diverging national interests of the oil producers and to the great credit of the Commission, the high ambition countries, the High Ambition Coalition, which has sought binding agreements.

But I would ask that the Commission would take seriously the concerns that were expressed at the negotiation by developing countries, because naturally, developing countries will require finance to make sure that they carry out the responsibilities that are given to them under the treaty, if it is negotiated, and, of course, to implement the terms of the treaty.

So at the EU level, we have to push for a unified and ambitious plastics policy that leaves no room for loopholes, but we also need to expand the High Ambition Coalition and persuade those developing countries that it is in their interest to achieve the outcomes of the treaty.

  Isabella Lövin (Verts/ALE). – Fru talman! Herr kommissionär! I Stilla havet flyter en gigantisk ansamling av plast runt. För varje dag blir "The Great Pacific Garbage Patch" bara större. På sju år har den här kontingenten av plast växt från cirka tre kg plast per kvadratkilometer till 14 kg per kvadratkilometer. Det är helt ofattbart.

I slutet av förra året samlades världens länder för att förhandla om ett bindande globalt plastavtal. Behovet av ett sådant är akut, men förhandlingarna stöter på hinder. Oljeländer som Saudiarabien, Iran och Ryssland blockerade viktiga delar av avtalet. Nu med Trump i Vita huset, som öppet förordar mer oljeborrning, har framtiden för de här förhandlingarna blivit ännu mer osäker.

Ja, herr kommissionär, jag tycker att det är en bra idé att vi sätter stopp för att länder ska kunna ha veto när mikroplast har invaderat inte bara alla delar av den här planeten utan till och med våra egna blodomlopp. Vi behöver ett globalt plastavtal på plats så snart som möjligt.

Världens länder måste återvända till förhandlingsbordet, och EU har en avgörande roll att spela i att driva på så att det här blir verklighet.

  Sunčana Glavak (PPE). – Poštovani predsjedavajući, poštovani povjereniče, da, svi smo izrazili žaljenje zbog nedostatka konsenzusa u Busanu, koji ujedno ukazuje i na složenost usklađivanja globalnih prioriteta, no rekla bih da nas to ne smije obeshrabriti. Bez obzira na to što smo svjesni da imamo krizu plastike, ja bih je tako nazvala, očito nismo svjesni da moramo smanjiti korištenje plastike jer prema svim pokazateljima trošimo ili stvaramo više plastičnog otpada, gotovo 30 %, nego što smo to činili.

Željela bih iznijeti samo jedan podatak. Dakle, plastični otpad postaje kriza našeg vremena. S više od 11 milijuna tona plastike mi zagušujemo oceane. Dat ću vam samo usporedbu. To je 11 000 velikih aviona Boeing 747 ili s 11 milijuna tona plastike možete napuniti 50 000 olimpijskih bazena. Toliko smo zapravo neodgovorni. Međutim, mi kao Europska unija moramo nastaviti naše inicijative poput Europske strategije za plastiku u kružnom gospodarstvu i Direktive o plastici za jednokratnu upotrebu koje su već postavile snažan temelj, ali, naravno, potrebno je učiniti još više. I povjereniče, tu ćete imati našu punu potporu.

Catch-the-eye procedure

  Manuela Ripa (PPE). – Frau Präsidentin! Die weltweite Plastikverschmutzung erfordert einen umfassenden Ansatz, der über bloßes Abfallmanagement hinausgeht. Wir müssen bei der viel zu hohen Produktion von Plastik ansetzen. 400 Millionen Tonnen werden jedes Jahr hergestellt. Wir brauchen einen verbindlichen UN‑Vertrag, der den ganzen Zyklus von Kunststoffen berücksichtigt, von der Produktion bis zur Entsorgung.

Laut Prognosen wird die Plastikproduktion sich bis 2060 verdreifachen. Was jetzt zu tun ist? Weltweit und in der EU weniger Plastik herstellen und nutzen, gefährliche Chemikalien verbannen, das Produktdesign verbessern, um auch besser und mehr recyceln zu können, und genug Finanzierung zur Verfügung stellen. Über 100 Länder, darunter die EU, haben in Busan eine klare Haltung gezeigt gegen eine Minderheit von erdölfördernden Ländern. Diese starke Mehrheit muss jetzt weitermachen. Dieses Jahr müssen wir ein ehrgeiziges Abkommen hinbekommen. Plastik verschmutzt unsere Meere und unser Trinkwasser, gefährdet die Gesundheit von Menschen und Tieren, und es verschärft die Klimakrise.

  Μαρία Ζαχαρία (NI). – Κυρία Πρόεδρε, η αποτυχία των διαπραγματεύσεων στο Μπουσάν για τη Συνθήκη του ΟΗΕ σχετικά με τα πλαστικά είναι σκάνδαλο. Πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε τα συμφέροντα που ρυπαίνουν τον πλανήτη μας; Πόσο ακόμα θα αφήνουμε τους ωκεανούς μας να πνίγονται στα πλαστικά και τις κοινότητές μας να πληρώνουν το τίμημα; Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να σηκώσει το ανάστημά της, να πάρει μέτρα τώρα, να θεσπίσει κανονισμό άμεσης εφαρμογής για όλα τα κράτη μέλη που θα αντιμετωπίζει ολιστικά τον κύκλο ζωής των πλαστικών, από την παραγωγή έως την απόρριψη, με στόχο την προστασία του περιβάλλοντος και της ανθρώπινης υγείας, και να επενδύσουμε σε συστήματα επαναχρησιμοποίησης. Κι αν οι παγκόσμιες διαπραγματεύσεις αποτυγχάνουν, ας δείξουμε ότι εμείς μπορούμε να ηγηθούμε. Η υγεία μας, τα παιδιά μας και ο πλανήτης μας είναι σε κίνδυνο. Ας αναλάβουμε την ευθύνη που μας αναλογεί.

(End of catch-the-eye procedure)

  Magnus Brunner, Member of the Commission. – Madam President, Honourable Members, your interventions and questions demonstrate the importance of continued work on the swift and successful conclusion of the Global Plastics Treaty at the next negotiation round in order to tackle plastic pollution along its full life-cycle, being aware that we have to do our homework in Europe as well. Now we need to keep momentum by continuing outreach at a national level, at a regional level and at an international level, as well as by working towards agreeing on an ambitious Plastics Treaty this year. Let me underline that the European Union is, of course, also committed to continuing discussions with other parties on the remaining and most contentious issues.

  President. – The debate is closed.

Written Statements (Rule 178)

  César Luena (S&D), por escrito. – La contaminación por plásticos es uno de los mayores desafíos ambientales del siglo XXI, y el reciente fracaso de las negociaciones en Busan representa una grave amenaza para los esfuerzos globales contra esta crisis. La falta de consenso en temas clave, como los límites a la producción de plásticos y la eliminación de sustancias químicas peligrosas, refleja la presión de la industria petroquímica y la resistencia de países productores y exportadores de petróleo, que ven en la producción de plásticos una estrategia de negocios alternativa ante el auge del coche eléctrico y la disminución de ventas de combustibles fósiles.

Los socialistas en el Parlamento lamentamos que no se haya alcanzado un acuerdo, ya que el mundo no puede permitirse más retrasos. La producción de plásticos sigue creciendo a un ritmo insostenible, alimentando la contaminación, el cambio climático y la pérdida de biodiversidad.

Es crucial que la UE mantenga su liderazgo en la próxima Conferencia Diplomática, defendiendo límites ambiciosos a la producción de plásticos, promoviendo una economía circular y exigiendo un tratado vinculante que regule todo el ciclo de vida de los plásticos. Además, debemos reforzar nuestras políticas internas en favor de la reducción y reciclado d y proteger nuestros ecosistemas.