Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2001 - Βρυξέλλες

1. Έγκριση των συνοπτικών πρακτικών της προηγούμενης συνεδρίασης

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. INGO FRIEDRICH
Αντιπροέδρου

(Η συνεδρίαση αρχίζει στις 9.05)

  Πρόεδρος . - Τα συνοπτικά πρακτικά της συνεδρίασης έχουν διανεμηθεί.

Υπάρχουν παρατηρήσεις;

  Santini (PPE-DE). – (ΙΤ) Κύριε Πρόεδρε, το όνομά μου δεν υπάρχει στον κατάλογο παρουσιών της χθεσινής συνεδρίασης, αλλά ήμουν παρών, όπως αποδεικνύουν οι υπογραφές σε όλες τις συνεδριάσεις της Ομάδας μου. Σας παρακαλώ να μεριμνήσετε ώστε να διορθωθεί αυτή η παράλειψη.

  Πρόεδρος. - Κύριε Santini, θα γίνει η σχετική διόρθωση.

(Εγκρίνονται τα συνοπτικά πρακτικά)

*

* *

  De Rossa (PSE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, παρακολούθησα χθες ολόκληρη τη συζήτηση σχετικά με τις δηλώσεις του Συμβουλίου και της Επιτροπής όσον αφορά την τραγωδία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν έγινε ούτε μια αναφορά στην κρίση που αντιμετωπίζει ο κλάδος των αεροπορικών εταιρειών στην Ευρώπη ως αποτέλεσμα αυτού του φρικτού γεγονότος. Το Σώμα έχει χρέος να καταστήσει σαφές στην Επιτροπή και το Συμβούλιο ότι πρέπει να δοθεί ενίσχυση στις ευρωπαϊκές αερογραμμές και στον κλάδο των αεροπορικών μεταφορών γενικότερα, έτσι ώστε να μπορέσουμε να διατηρήσουμε την ευρωπαϊκή αεροπλοΐα, ειδικότερα τις αερογραμμές μας. Διαφορετικά, θα βρεθούμε σε πολύ δύσκολη θέση, ειδικά εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες ενισχύσουν, όπως προτείνεται, τις δικές τους αεροπορικές εταιρείες. Η διατήρηση των δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας που διακυβεύονται αυτή τη στιγμή στον κλάδο των αεροπορικών εταιρειών έχει κεφαλαιώδη σημασία.

  Πρόεδρος. - Κύριε De Rossa, το λαμβάνουμε υπόψη. Η ημερήσια διάταξη της επομένης συνεδρίασης καθορίζεται από τη Διάσκεψη των Προέδρων. Θα διαβιβάσουμε την πρότασή σας.

2. Δέσμευση των περιουσιακών ή των αποδεικτικών στοιχείων

  Πρόεδρος . - Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη συζήτηση της έκθεσης (A5-0274/2991) του κ. Marinho εξ ονόματος της Επιτροπής Ελευθεριών και Δικαιωμάτων των Πολιτών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων σχετικά με την πρωτοβουλία των κυβερνήσεων της Γαλλικής Δημοκρατίας, του Βασιλείου της Σουηδίας και του Βασιλείου του Βελγίου αποσκοπούσα στην έκδοση, από το Συμβούλιο, απόφασης-πλαισίου σχετικά με την εκτέλεση, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, των αποφάσεων δέσμευσης των περιουσιακών ή των αποδεικτικών στοιχείων (5126/2001 - C5-0055/2001 - 2001/0803(CNS))

  Marinho (PSE), εισηγητής. – (ΡΤ) Κύριε Πρόεδρε, η έκθεση αυτή αποσκοπεί στην αναγνώριση, εκ μέρους ενός κράτους, των δικαστικών αποφάσεων που εκδίδει το δικαστήριο ενός άλλου κράτους μέλους και αφορούν τη δέσμευση περιουσιακών και αποδεικτικών στοιχείων στο έδαφός του ώστε να διασφαλιστεί η ακεραιότητα της δικαστικής διαδικασίας πριν από την εκδίκαση. Αυτή η απόφαση-πλαίσιο, που αποτελεί πρωτοβουλία των κυβερνήσεων της Γαλλίας, της Σουηδίας και του Βελγίου, θα πρέπει να τεθεί σε ισχύ μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2002 και θα εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη μέλη χωρίς να χρειάζεται κύρωση - σημείο πολύ σημαντικό! - όπως συνέβαινε, κατά γενικό κανόνα, με όλους τους μηχανισμούς για την αναγνώριση ποινικών αποφάσεων που υπήρχαν μέχρι σήμερα. Εν ολίγοις: θα διασφαλίζεται αυτομάτως, με τη δικαστική απόφαση ενός κράτους μέλους, ότι περιουσιακά στοιχεία, αξίες ή ουσιαστικά αποδεικτικά στοιχεία για τη δίωξη και τιμωρία ενός εγκλήματος που βρίσκονται σε οποιοδήποτε μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα χάνονται, εξαφανίζονται, ή αποκρύπτονται από την ποινική έρευνα. Αυτός ο μηχανισμός αμοιβαίας αναγνώρισης έχει επίπτωση στην αρχική πρόταση απόφασης για εγκλήματα διασυνοριακού χαρακτήρα, όπως το εμπόριο ναρκωτικών, οι φορολογικές απάτες εις βάρος του προϋπολογισμού της Ένωσης, το ξέπλυμα των προϊόντων του εγκλήματος, η παραχάραξη του ευρώ και η διαφθορά και το εμπόριο ανθρωπίνων υπάρξεων.

Ωστόσο, η Επιτροπή Ελευθεριών έκρινε, και μάλιστα εγκαίρως, ότι η αυτή η τυποποίηση αδικημάτων που περιορίζεται σε είδη εγκλημάτων τα οποία αφορούν ειδικά τη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς παραλείπει άλλες εγκληματικές πράξεις, και ειδικότερα εκείνες που μας απασχολούν τώρα και που σχετίζονται με το φαινόμενο της τρομοκρατίας. Η νέα διατύπωση του άρθρου 2, που επιτεύχθηκε εξάλλου με τη συνεργασία της συναδέλφου μας κ. Ana Palácio και εγκρίθηκε στο πλαίσιο της Επιτροπής Ελευθεριών των Πολιτών, είναι, κατά τη γνώμη μου, πολύ περισσότερο προσαρμοσμένη στην επιδιωκόμενη αποτελεσματικότητα σε ένα χώρο ελευθερίας, δικαιοσύνης και ασφάλειας. Αποτελεί τη βάση για την αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης που θα θεμελιώσει τη δίωξη των εγκληματιών και των οργανώσεών τους στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Πιστεύω ότι σήμερα έχουμε πλήρη επίγνωση της σημασίας της ως μέσο παρέμβασης, και ακριβώς για το λόγο αυτό ζητώ να εγκριθεί από την Ολομέλεια η τροπολογία αριθ. 5 σχετικά με το άρθρο 2 της αρχικής πρότασης απόφασης και να ληφθεί υπόψη από την Επιτροπή και το Συμβούλιο, διασφαλίζοντας τη συνοχή της παρούσας πρότασης απόφασης με άλλες που θα την ακολουθήσουν, και ασφαλώς σε θέματα καταπολέμησης της τρομοκρατίας, όπως ανακοίνωσε εδώ χθες ο Επίτροπος κ. Antonio Vitorino.

Κύριε Πρόεδρε, η απόφαση αυτή έχει περιορισμένη διάσταση, αποτελεί μία μικρή συμβολή στην οικοδόμηση ενός κοινού δικαστικού χώρου, αλλά ακριβώς με μικρά πράγματα, με μικρά λιθαράκια κτίζονται τα θεμέλια ενός ευρωπαϊκού δικαστικού οικοδομήματος ικανού να προστατεύει τους πολίτες. Και με τον τρόπο αυτό καλύπτεται το ευρωπαϊκό νομοθετικό κενό και καταπολεμείται η αδράνεια και η αποκαλούμενη γραφειοκρατία των θεσμικών οργάνων. Το έργο μας είναι να αποδείξουμε στους πολίτες ότι η Ευρώπη χρησιμεύει επίσης για να τους προστατεύει, ότι είναι εφικτή μία ευρωπαϊκή αστική και ποινική νομική τάξη. Για να ενισχύσουμε, ασφαλώς, το αίσθημα της ιθαγένειας αλλά επίσης και για να καταπολεμήσουμε το έγκλημα χωρίς πρόσωπο και χωρίς πατρίδα που υπάρχει παντού. Ακόμη και οι πιο απαισιόδοξοι δεν θα αρνηθούν ότι με τα πράγματα αυτά χαράσσεται η ορθή πορεία. Ο απομονωτισμός της εθνικής κυριαρχίας διευκολύνει το έγκλημα και δίνει ζωή στους εγκληματίες. Ας επιταχύνουμε, επομένως, από αύριο, ακριβώς από αύριο, στο έκτακτο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, την οικοδόμηση της Ευρώπης των ελευθεριών, δηλαδή το μεγαλύτερο χώρο δημοκρατίας, ελευθερίας και δικαιοσύνης στον κόσμο.

  Ford (PSE). – (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, επικροτώ τα λεγόμενα του εισηγητή, κ. Marinho. Τα πραγματικά τραγικά γεγονότα της περασμένης εβδομάδας υπογραμμίζουν τη σημασία της καταπολέμησης της τρομοκρατίας και του οργανωμένου εγκλήματος. Ο συνασπισμός για την καταστολή της τρομοκρατίας, που πασχίζουμε να δημιουργήσουμε σε ολόκληρο τον κόσμο, προσπαθεί να βρει θεραπεία στο πρόβλημα, υπάρχει όμως και το ζήτημα της πρόληψης από άποψη ασφάλειας και διπλωματίας. Αν θέλουμε να αποτρέψουμε τέτοιου είδους εγκλήματα, είναι αναγκαίο να γίνουν περαιτέρω βήματα.

Η δεύτερη οδηγία σχετικά με τη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες βρίσκεται ήδη στο στάδιο της συνδιαλλαγής και προσπαθούμε να το ολοκληρώσουμε. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται έναν ενιαίο χώρο δικαιοσύνης. Είναι παράλογο τα άτομα να υποβάλλουν αίτηση χορήγησης ασύλου από ένα κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε άλλο. Είναι παράλογο να έχουμε μια κατάσταση όπου ένα ένταλμα συλλήψεως δεν μπορεί να εκτελεστεί σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπήρξε περίπτωση όπου κάποιος διέφυγε από τη Γαλλία στο Ηνωμένο Βασίλειο και κατόρθωσε να θέσει τροχοπέδη στην έκδοσή του στη Γαλλία για το αδίκημα της τρομοκρατίας. Η υπόθεσή του εκδικαζόταν πράγματι επί περίοδο πέντε ετών.

Η σειρά εκθέσεων που έχουμε ενώπιον μας σήμερα επιχειρεί να βελτιώσει την κατάσταση. Η έκθεση του κ. Marinho εγγράφεται στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας των κυβερνήσεων της Γαλλίας, της Σουηδίας και του Βελγίου και συγχαίρω τον εισηγητή και τις εν λόγω κυβερνήσεις για την έκθεση αυτή. Δικαστική απόφαση που εκδίδεται σε ένα κράτος μέλος πρέπει να έχει αυτόματη εφαρμογή σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρέπει να καθιερωθεί η αμοιβαία αναγνώριση για την οποία απευθύνει έκκληση ο κ. Marinho.

Ο κ. Μπιν Λάντεν έχει τραπεζικό λογαριασμό στο Λονδίνο. Μπορούμε να ελπίζουμε ότι αυτή η έκθεση θα διευκολύνει το πάγωμα του συγκεκριμένου και άλλων παρόμοιων λογαριασμών, αν αυτό κριθεί αναγκαίο. Εξ ονόματος του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, υποστηρίζω αυτή την έκθεση και τα παρεμφερή μέτρα που θα ακολουθήσουν στις υπόλοιπες εκθέσεις οι οποίες θα συζητηθούν σήμερα το πρωί και κατά τις επόμενες εβδομάδες και μήνες. Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε στη μνήμη των αθώων ανθρώπων που πέθαναν τόσο τραγικά την περασμένη εβδομάδα, είναι να αναλάβουμε δράση για να αποτρέψουμε την επανάληψη τέτοιων συμβάντων στο μέλλον. Η σημερινή συζήτηση είναι ένα μικρό μέρος της διαδικασίας αυτής.

  Reding, Επιτροπή. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, η Επιτροπή χαιρετίζει την πρωτοβουλία της Γαλλίας, της Σουηδίας και του Βελγίου σχετικά με την αμοιβαία αναγνώριση των αποφάσεων δέσμευσης των περιουσιακών ή αποδεικτικών στοιχείων. Πρόκειται πράγματι για την πρώτη ουσιαστική πρόταση μετά την έγκριση από το Συμβούλιο και την Επιτροπή του προγράμματος μέτρων με στόχο την υλοποίηση της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης των αποφάσεων σε ποινικές υποθέσεις. Είμαι επίσης ιδιαίτερα ευγνώμων στον εισηγητή, κ. Marinho. Η έκθεσή του είναι εξαιρετική και άλλωστε, όπως υπογραμμίζει, η αμοιβαία αναγνώριση θα είναι ένα αποφασιστικό βήμα για τη δικαστική συνεργασία σε ποινικές υποθέσεις.

Το γνωρίζετε όλοι, η παραδοσιακή δικαστική συνεργασία είναι αργή και γραφειοκρατική, γεγονός που έρχεται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα των πολιτών, ενώ η επικαιρότητα υπογραμμίζει εξάλλου την αναγκαιότητα μιας γρήγορης και αποτελεσματικής δικαστικής συνεργασίας. Μπορώ επίσης να υποστηρίξω την προσέγγιση που υιοθετεί ο εισηγητής στις τροπολογίες του, ειδικότερα το γεγονός ότι η πρωτοβουλία αυτή δεν είναι αρκετά φιλόδοξη. Εφαρμόζεται μόνο σε ένα πολύ περιορισμένο κατάλογο αδικημάτων που είναι ήδη εναρμονισμένα στο επίπεδο της Ένωσης και δεν καλύπτει ορισμένα παραδοσιακά αδικήματα, όπως ο φόνος, η ένοπλη ληστεία ή ο βιασμός. Επιπλέον, η πρόταση αυτή δεν περιλαμβάνει ούτε τις τρομοκρατικές ενέργειες.

Συνεπώς, ο εισηγητής προτείνει την επέκταση του πεδίου εφαρμογής της πρότασης έτσι ώστε να περιλάβει όλα τα αδικήματα που τιμωρούνται με ποινή στερητική της ελευθερίας για διάστημα τουλάχιστον έξι μηνών, και η Επιτροπή συμφωνεί απολύτως ως προς αυτό. Η Επιτροπή, εξάλλου, συνηγορεί ήδη υπέρ της επέκτασης αυτής στο Συμβούλιο και οι διαπραγματεύσεις πρόκειται να αρχίσουν. Το Κοινοβούλιο έχει συνεπώς πολλές πιθανότητες να καταστήσει την πρωτοβουλία περισσότερο φιλόδοξη, γεγονός που θα είναι σύμφωνο προς τους στόχους των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων οι οποίοι θέσπισαν την αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης των αποφάσεων σε ποινικές υποθέσεις στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Τάμπερε. Κύριε Πρόεδρε, σε αυτό το πνεύμα, χαιρετίζω θερμά την έγκριση αυτής της θετικής και φιλόδοξης έκθεσης.

  Πρόεδρος. – Ευχαριστώ πολύ, κυρία Επίτροπε!

Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί σήμερα στις 11.00.

3. Διέλευση των εξωτερικών συνόρων και ανάπτυξη της συνεργασίας στο πλαίσιο του Σένγκεν

  Πρόεδρος .- Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη συζήτηση της έκθεσης (A5-0233/2001) του κ. Coelho εξ ονόματος της Επιτροπής Ελευθεριών και Δικαιωμάτων των Πολιτών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων σχετικά με τη διέλευση των εξωτερικών συνόρων και την ανάπτυξη της συνεργασίας του Σένγκεν [10846/1999 - C5-0042/2000 + (11329/3/1999 - C5-0043/2000) + (SCHAC 2533/1/2000 - C5-0729/2000) + (SEC(2000) 1439 - C5-0730/2000 - 2000/2015/(COS)].

  Coelho (PPE-DE), εισηγητής. – (ΡΤ) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, αγαπητοί συνάδελφοι, η συνεργασία στο πλαίσιο του Σένγκεν ξεκίνησε το 1985 μεταξύ πέντε κρατών μελών. Αποσκοπούσε στην κατάργηση των εσωτερικών συνόρων με την ελεύθερη κυκλοφορία των ατόμων και την έγκριση αντισταθμιστικών μέτρων, μεταξύ άλλων στο πλαίσιο της αστυνομικής συνεργασίας, της καταπολέμησης των ναρκωτικών, της έκδοσης και της δημιουργίας του Συστήματος Πληροφοριών Σένγκεν. Σήμερα, όλα τα κράτη μέλη αποτελούν μέρος του Σένγκεν, αν και η συμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας δεν είναι πλήρης. Συμμετέχουν ακόμη δύο κράτη μη μέλη, η Ισλανδία και η Νορβηγία, που αποτελούν μέρος της Βόρειας Ένωσης Διαβατηρίων. Με το Άμστερνταμ, το κεκτημένο του Σένγκεν ενσωματώθηκε στις Συνθήκες και προχωρήσαμε στην κοινοτικοποίηση ορισμένων θεμάτων του τρίτου πυλώνα που εντάχθηκαν στον κοινοτικό πυλώνα, όπως για παράδειγμα οι θεωρήσεις, το άσυλο, η μετανάστευση και η δικαστική συνεργασία σε αστικά θέματα.

Κατά την εκπόνηση αυτής της έκθεσης ήλθα αντιμέτωπος με ένα σύνολο ζητημάτων για τα οποία θα ήθελα να εξευρεθούν λύσεις το συντομότερο δυνατόν.

Πρώτον: η διεύρυνση προς τα υπόλοιπα κράτη μέλη. Αν και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επιδοκιμάζει τη διεύρυνση του χώρου Σένγκεν, πρέπει ωστόσο να εκφράσει τη λύπη του για το γεγονός ότι δεν ενημερώθηκε επαρκώς ούτε ζητήθηκε τυπικά η γνωμοδότησή του όσον αφορά την εξέλιξη που σημειώθηκε στον τομέα αυτό. Όσον αφορά τη μερική συμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας, που θεωρούμε ότι αποτελεί θετικό βήμα, την εκλαμβάνουμε ως μεταβατική κατάσταση, ένα βήμα προς την πλήρη συμμετοχή.

Δεύτερον: η έλλειψη διαφάνειας. Ελπίζαμε ότι η ενσωμάτωση του κεκτημένου του Σένγκεν θα οδηγήσει σε σημαντική αύξηση της διαφάνειας. Τα αποτελέσματα όμως είναι απογοητευτικά. Συγκεκριμένα, διαπιστώθηκε καθυστερημένη δημοσιοποίηση του κεκτημένου, διαπιστώθηκε ελλιπής δημοσιοποίηση αυτού του κεκτημένου, και παραδόξως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο λαμβάνει σήμερα λιγότερη πληροφόρηση σχετικά με το Σένγκεν από όση ελάμβανε όταν το Σένγκεν είχε χαρακτηριστικά σαφώς διακυβερνητικά.

Τρίτον: η ενσωμάτωση του κεκτημένου στις Συνθήκες. Αυτό θα μπορούσε να επιφέρει σημαντική πρόοδο αλλά τελικά οδήγησε σε ένα χαοτικό και μη συνεκτικό αποτέλεσμα, εν μέρει ίσως λόγω της εξουσίας ανάληψης πρωτοβουλιών που παραχωρήθηκε στα κράτη μέλη. Εξάλλου, λόγω της περιοριστικής ερμηνείας των διατάξεων της Συνθήκης εκ μέρους του Συμβουλίου, το Κοινοβούλιο δεν κατάφερε, στο πλαίσιο του τρίτου πυλώνα, να έχει πιο πλήρη συμμετοχή στη νομοθετική διαδικασία.

Τέταρτον: αυτό που θα αποκαλούσα “διαστροφή του Σένγκεν”. Η παράγραφος 2 του άρθρου 2 επιτρέπει σε οποιοδήποτε κράτος τη μονομερή επαναφορά ελέγχων στα εσωτερικά σύνορα για λόγους δημόσιας τάξης ή εθνικής ασφάλειας. Ήδη οι έλεγχοι αυτοί εφαρμόστηκαν από τη Γαλλία, το Βέλγιο, τις Κάτω Χώρες, από την Ισπανία και πιο πρόσφατα από την Ιταλία. Δεν διαφωνούμε με την ύπαρξη αυτού που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε “βαλβίδες ασφαλείας”. Όλοι έχουμε συνείδηση, κυρίως στις στιγμές που ζούμε, ότι περισσότερη ελευθερία πρέπει να αντιστοιχεί σε περισσότερη ασφάλεια. Πρέπει όμως να υπογραμμίσουμε ότι η ανυπαρξία ενός ρυθμιστικού πλαισίου το οποίο θα καθιστά σαφές με ποιες προϋποθέσεις και με ποιους όρους θα μπορεί να γίνεται επίκληση του άρθρου αυτού αποτελεί μία πραγματική ρύθμιση εν λευκώ. Επομένως, έχοντας υπόψη το score board, θα ήθελα να ζητήσω από την Επιτροπή να υποβάλει μία τυπική πρόταση που να περιλαμβάνει κανόνες σχετικά με την προηγούμενη συμφωνία του Συμβουλίου, την έγκριση για μία περιορισμένη περίοδο, την απαίτηση για αναλογικότητα, καθώς επίσης και τις προϋποθέσεις για την ανανέωση της περιόδου.

Πέμπτον: η συνεργασία Σένγκεν και η αστυνομική συνεργασία. Η συνεργασία Σένγκεν διαχωρίζεται από την αστυνομική συνεργασία, εφόσον υπάρχει χωριστή ανάπτυξη της Europol. Όμως, η μεμονωμένη αντιμετώπιση αυτών των δύο συνόλων, γεγονός που καθιστά ακόμη πιο έντονο το ζήτημα της εμπιστευτικότητας των εγγράφων, έχει ως αποτέλεσμα ο τομέας των ποινικών θεμάτων και των θεμάτων ασφάλειας να καθίσταται ακόμη λιγότερο διαφανής και πιο περίπλοκος για τους πολίτες. Ενώ αποτελεί μέρος του τρίτου πυλώνα, οι κοινοβουλευτικοί και δικαστικοί έλεγχοι της ενισχυμένης συνεργασίας μεταξύ των κρατών μελών συνεχίζουν να είναι ακατάλληλοι και χρειάζονται ενίσχυση.

Έκτον: η διεύρυνση προς τις υποψήφιες χώρες. Η διεύρυνση αυτή θα μεταβάλει σημαντικά τη μορφή της Ευρώπης και τα νέα κράτη μέλη θα καταστούν υπεύθυνα για τον έλεγχο χιλιάδων χιλιομέτρων των νέων εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η διαδικασία επαλήθευσης της τήρησης του Σένγκεν απαίτησε σημαντικές χρονικές περιόδους όσον αφορά τα σημερινά κράτη μέλη. Πιστεύω, επομένως, ότι πρέπει να υπάρξουν δύο διαφορετικές στιγμές: η στιγμή της αποδοχής του κεκτημένου με την προσχώρηση, και η στιγμή της μεταγενέστερης πλήρους εφαρμογής του κεκτημένου, που περιλαμβάνει την άρση των συνόρων, εφόσον το επιτρέπουν οι συνθήκες.

Έβδομον: το ΣΠΣ. Είναι η μεγαλύτερη βάση δεδομένων της Ευρώπης, το Σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν, η πρώτη εμπειρία όσον αφορά την ανταλλαγή σε ευρεία κλίμακα, την ανταλλαγή δεδομένων ευαίσθητου χαρακτήρα σε διεθνές επίπεδο. Στην πράξη, αναμένεται ότι μακροπρόθεσμα θα καταστεί ένα ευρωπαϊκό σύστημα πληροφοριών. Δεν είναι δυνατό η διαχείριση του ΣΠΣ να εξακολουθεί να γίνεται κατά τρόπο μυστικό, σε βάση απλώς διακυβερνητική: η διαχείριση του θα πρέπει, ασφαλώς, να γίνεται σε κοινοτική βάση, να ανατεθεί σε έναν ανεξάρτητο οργανισμό στον οποίο το Κοινοβούλιο αυτό θα διαδραματίζει ελεγκτικό ρόλο, θα πρέπει να χρηματοδοτείται από τον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα πρέπει να προβλεφθεί ένα κοινοτικό σύστημα πληροφοριών το οποίο, διατηρώντας τα δεδομένα κατά χωριστό τρόπο, θα περιλαμβάνει δεδομένα που συλλέγονται στο πλαίσιο διαφόρων συμβάσεων.

Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να ολοκληρώσω ευχαριστώντας όλους τους συναδέλφους για τη βοήθεια που πρόσφεραν κατά την εκπόνηση αυτής της έκθεσης και, ιδίως, τη συνάδελφο κ. van Lanker, που συνεργάστηκε σε διάφορες συμβιβαστικές προτάσεις.

  Hannan (PPE-DE). – (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, το Ηνωμένο Βασίλειο δεν εφαρμόζει το μεγαλύτερο μέρος των διατάξεων του κεκτημένου Σένγκεν. Η πολιτική των Βρετανών Συντηρητικών έναντι του Σένγκεν μοιάζει συνεπώς μάλλον με τη δική μας πολιτική έναντι του ευρώ. Θέλουμε το καλό των γειτόνων και συμμάχων μας, αλλά δεν είναι δική μας δουλειά να τους πούμε πώς να υλοποιήσουν πρωτοβουλίες στις οποίες δεν έχουμε σκοπό να συμμετάσχουμε. Συνεπώς, σύμφωνα με την παράδοση που αρχίζει να δημιουργείται σε αυτές τις περιπτώσεις, το κόμμα μου θα απόσχει από την ψηφοφορία.

Υπάρχει και κάτι άλλο που αρχίζει να γίνεται παράδοση σε αυτές τις περιπτώσεις. Καμία έκθεση που αφορά το Σένγκεν δεν ολοκληρώνεται χωρίς μια τυπική καταγγελία της άρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου και της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας να συμμετάσχουν στο κεκτημένο Σένγκεν. Έτσι, στην κατά τα άλλα θαυμάσια έκθεση του κ. Coelho, έχουμε την παράγραφο 2, όπου, με κάπως απότομο τρόπο, καλεί αυτά τα δύο κράτη να καταργήσουν τους ελέγχους στα σύνορα.

Το Κοινοβούλιο έχει επανειλημμένα εκφράσει την άποψη, την οποία απηχεί ο Επίτροπος Vitorino, ότι η μη συμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου στο κεκτημένο Σένγκεν είναι παράνομη σύμφωνα με τους όρους της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Πράξης. Πιστεύω ότι εδώ υπάρχει ένα νομικό σφάλμα, αλλά δεν είναι αυτό που θέλω να επισημάνω σήμερα. Αυτό που θέλω να πω είναι μάλλον ότι επιδιώκοντας επίμονα να αμφισβητήσουμε μια παρέκκλιση, την οποία όλοι κατανοούσαν τη δεδομένη χρονική στιγμή, το Κοινοβούλιο ενεργεί κακόπιστα. Αξίζει να θυμηθούμε τις συνθήκες υπό τις οποίες η Συμφωνία του Σένγκεν ενσωματώθηκε στις Συνθήκες. Η απόφαση αυτή, όπως κάθε τροποποίηση των Συνθηκών, απαιτούσε ομοφωνία. Χωρίς τη συγκατάθεση του Ηνωμένου Βασιλείου, το Σένγκεν θα έπρεπε να συνεχίσει να υφίσταται σε ένα ξεχωριστό νομικό πλαίσιο.

Η βρετανική κυβέρνηση θεώρησε ότι αν τα άλλα κράτη επιθυμούσαν να προχωρήσουν μόνα τους χρησιμοποιώντας τα θεσμικά όργανα και τους μηχανισμούς των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, η Βρετανία δεν θα έπρεπε να τα εμποδίσει. Συνεπώς, επέτρεψε στα άλλα κράτη να προχωρήσουν στην ενσωμάτωση στις Συνθήκες, αλλά μόνο με την προϋπόθεση μιας σαφούς εγγύησης ότι δεν θα επηρεάζονταν οι έλεγχοι στα σύνορα του Ηνωμένου Βασιλείου. Η εγγύηση αυτή διατυπώθηκε γραπτώς στη Συνθήκη του Άμστερνταμ.

Ωστόσο, αμέσως μόλις τέθηκε σε ισχύ η Συνθήκη του Άμστερνταμ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Κοινοβούλιο άρχισαν να αμφισβητούν την επιλογή της μη συμμετοχή. Δεν είναι η πρώτη φορά που το Ηνωμένο Βασίλειο επέτρεψε στα άλλα κράτη να χρησιμοποιήσουν τις κοινές διαδικασίες των Ευρωπαϊκών Συνθηκών, αλλά τα κράτη αυτά άρχισαν αμέσως να απαιτούν τη συμμετοχή της Βρετανίας. Όπως με το Σένγκεν, το ίδιο συνέβη και με το κοινωνικό κεφάλαιο και την Οικονομική και Νομισματική Ένωση – και στις τρεις αυτές περιπτώσεις η Βρετανία συγκατατέθηκε σε μια νέα πρωτοβουλία της ΕΕ, με τη σαφή προϋπόθεση ότι δεν θα επηρεαζόταν η ίδια· εντούτοις, η παρέκκλισή της αμφισβητήθηκε αργότερα. Σίγουρα, αυτός ο τρόπος δράσης δεν αρμόζει στην Ένωση. Σε τελευταία ανάλυση, αν η επιλογή της μη συμμετοχής δεν είναι πλέον νομικά αξιόπιστη, η μόνη εναλλακτική είναι μια κάπως πιο επιπόλαιη χρήση του εθνικού δικαιώματος της αρνησικυρίας· αυτό πιστεύω ότι θα είναι ακόμη πιο δυσάρεστο στην πλειοψηφία του Σώματος που υποστηρίζει την ολοκλήρωση από ό,τι σε μένα.

  Van Lancker (PSE). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, συνάδελφοι, θα ήθελα καταρχάς να συγχαρώ θερμά το συνάδελφο Coelho για την εξαιρετική έκθεσή του και να τον ευχαριστήσω στην συνέχεια, εξ ονόματος της Ομάδας μου, για την καλή συνεργασία που είχαμε. Αυτό που αναμενόταν να είναι η ετήσια συζήτηση σχετικά με την εφαρμογή της συνεργασίας Σένγκεν, καθίσταται σήμερα κάτι ιδιαίτερα επίκαιρο, αυτή τη στιγμή που το Συμβούλιο των Υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων συζητά σχετικά με ευρωπαϊκά μέτρα για την καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι το Σένγκεν θα μπορούσε να διαδραματίσει ένα ρόλο προς την κατεύθυνση αυτή.

Φρικιώ όταν ακούω φωνές, όπως ακούσαμε εχθές στη συνεδρίαση από την Δεξιά, οι οποίες ζητούν να καταργήσουμε οριστικά την ελεύθερη κυκλοφορία προσώπων και να δημιουργήσουμε μία κοινωνία του Μεγάλου Αδελφού. Κατά τις συζητήσεις που διεξάγουμε στην ομάδα μου σχετικά με το Σένγκεν αναζητούμε πάντοτε την αναγκαία αλλά δύσκολη ισορροπία μεταξύ του δικαίου και της ελεύθερης κυκλοφορίας προσώπων, του σεβασμού των αρχών του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και του δικαιώματος στην ασφάλεια μέσω της αστυνομικής και δικαστικής συνεργασίας. Ελπίζω προς αυτή την κατεύθυνση να εξακολουθούν να κινούνται οι συζητήσεις μας και εδώ.

Παρά το γεγονός όμως ότι το Σένγκεν υπάρχει εδώ και έξι έτη ήδη και λειτουργεί ως πρόδρομος του χώρου ελευθερίας, δικαιοσύνης και δικαίου, διαπιστώνουμε στην έκθεση του συναδέλφου Coelho ότι παρουσιάζονται ελλείψεις σε πολλά σημεία. Θα ήθελα να αναφέρω τρία από αυτά.

Πρώτον, παρόλο που το Σένγκεν υφίσταται, διαπιστώνουμε ότι εξακολουθούμε να μην διαθέτουμε αποτελεσματική αστυνομική συνεργασία, αποτελεσματική ανταλλαγή πληροφοριών, η οποία θα μπορούσε να συμβάλει τα μάλα στην καταπολέμηση της οργανωμένης εγκληματικότητας. Η ετήσια έκθεση αναφέρει όντως ότι σημειώθηκε σαφής βελτίωση, το ζήτημα όμως είναι εάν θέτουμε τις σωστές προτεραιότητες. Για να το πω έτσι απλά: χρησιμοποιείται πραγματικά το σύστημα πληροφοριών Σένγκεν για την καταπολέμηση της διεθνούς εγκληματικότητας και της τρομοκρατίας, όπως ορίζεται στην Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών; Μήπως χρησιμοποιείται το ΣΠΣ κυρίως ως ένα σύστημα πληροφοριών κατά της λαθρομετανάστευσης; Επιτρέψτε μου να ξαναθέσω το ζήτημα αυτό σήμερα.

Δεύτερον, το Σένγκεν χρησιμοποιείται για τις διαδηλώσεις που πραγματοποιούνται με την ευκαιρία ευρωπαϊκών και διεθνών Συνόδων Κορυφής. Κανείς απολύτως δημοκράτης δεν θα είχε αντιρρήσεις να αντιμετωπίζονται οι ταραξίες οι οποίοι έρχονται σε τέτοιες εκδηλώσεις για να πραγματοποιήσουν βανδαλισμούς. Όμως ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται ειρηνικοί διαδηλωτές μέσω των ελέγχων στα εσωτερικά σύνορα και της ανταλλαγής πληροφοριών στη βάση του ΣΠΣ είναι πραγματικά υπερβολικός για κάθε οπαδό της ελεύθερης έκφρασης γνώμης.

Τρίτον, η αστυνομική συνεργασία και η ανταλλαγή πληροφοριών απαιτούν σωστούς ελέγχους από τη δικαιοσύνη και τα κοινοβούλια. Το Σένγκεν αποτυγχάνει απολύτως ως προς το σημείο αυτό. Το Συμβούλιο έφτασε μάλιστα στο σημείο να αποφασίσει να μην δημοσιεύονται πλέον εκθέσεις, καθώς το Σένγκεν αποτελεί, καθώς λέει, μέρος του κοινοτικού κεκτημένου, λες και το Σένγκεν παύει να υφίσταται πλέον. Η Ομάδα μου θα ήθελε οπωσδήποτε να αντικατασταθεί πραγματικά το Σένγκεν από την διαφάνεια και πανευρωπαϊκούς κανόνες για το δημοκρατικό έλεγχο, μέχρις ότου όμως θεσπιστούν οι κανόνες αυτοί θα θέλαμε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από κοινού με τα εθνικά κοινοβούλια να πραγματοποιεί τέτοιους ελέγχους στο Σένγκεν.

  Boumediene-Thiery (Verts/ALE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι, στόχος μας είναι να αναπτύξουμε την Ένωση ως χώρο ελευθερίας, δικαιοσύνης και ασφάλειας, μέσα στον οποίο θα διασφαλίζεται ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων. Αλλά εδώ και περισσότερο από είκοσι χρόνια, τα ενεργά μέλη των διαφόρων οργανώσεων, όπως πολλοί αιρετοί εκπρόσωποι, ζητούν μια Ευρώπη των πολιτών, αλληλέγγυα και ανοικτή όχι μόνο στα εμπορεύματα και στα κεφάλαια, αλλά προπάντων στα άτομα.

Για μια στιγμή πιστέψαμε στην ελπίδα που γεννήθηκε από το Σένγκεν, ελπίδα που πνίγηκε αμέσως από την ολιγοψυχία, τη έλλειψη θάρρους και την απουσία ψύχραιμης πολιτικής ανάλυσης. Παρόλο που το Σένγκεν αποτελεί ένα σημαντικό επίτευγμα για την Ευρώπη χάρη στις προόδους που σημειώθηκαν σε ορισμένους τομείς, όπως στην αστυνομική και δικαστική συνεργασία, το επίτευγμα αυτό εξακολουθεί σήμερα, ας μην φοβόμαστε τις λέξεις, να χωλαίνει και να εισάγει διακρίσεις. Παρόλο που η Σύμβαση Σένγκεν τέθηκε πλήρως σε ισχύ σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, οι ανισότητες παραμένουν όσον αφορά άτομα που δεν έχουν την ευρωπαϊκή ιθαγένεια ή δεν διαθέτουν τα απαραίτητα έγγραφα, παρά την παρουσία ορισμένων ατόμων ή της οικογένειας τους στην Ευρώπη επί μακρότατο χρόνο. Αρκετές χώρες της Ένωσης δεν παραχωρούν τα ίδια δικαιώματα σε όλους όσους κατοικούν στο έδαφός τους, παρόλο που επιβάλλουν σε όλους τις ίδιες υποχρεώσεις. Σε αυτά προστίθεται μια πολιτική μετανάστευσης και ασύλου που διαφέρει από χώρα σε χώρα, διαδικασίες και έλεγχοι διαφορετικοί, κατασταλτικές αστυνομικές πρακτικές που δημιουργούν δραματικές από ανθρωπιστικής πλευράς καταστάσεις, όπως σήμερα στη Sangatte, στη βόρειο Γαλλία. Μέσα στην ίδια την Ένωση, κάθε μέρα, στο Ευρωτούνελ, χιλιάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά, προσπαθούν να φτάσουν στο Ηνωμένο Βασίλειο με κίνδυνο της ζωής τους. Τα άτομα αυτά, μέχρις ότου περάσουν στο Ηνωμένο Βασίλειο, συγκεντρώνονται σε κέντρα υποδοχής προσφύγων, υπό απαράδεκτες για ανθρώπους συνθήκες, έχοντας ως μοναδική υποστήριξή τους ανθρωπιστικές οργανώσεις χωρίς καμία εξουσία ούτε μέσο, όπως ο Ερυθρός Σταυρός. Οι πρακτικές αυτές μου φέρνουν στο νου πικρές αναμνήσεις. Όσον αφορά τις πολιτικές αρχές, εξακολουθούν να μεταχειρίζονται τους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο με ψυχρότητα, υποκρισία και ολιγοψυχία. Αυτό είναι απαράδεκτο, την επαύριο της έγκρισης του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Φανταστείτε ότι αστυνομικοί τόλμησαν να πυροβολήσουν με πραγματικές σφαίρες αιτούντες άσυλο! Είναι αλήθεια ότι δεν χρειάζεται να το φανταστείτε, αφού και άλλες ευρωπαϊκές αστυνομίες το έχουν ήδη κάνει. Τα γεγονότα αυτά εξακολουθούν να δυσφημίζουν τα κοινοβούλιά μας στα μάτια των χιλιάδων πολιτών που φωνάζουν “τέλος” στις ανισότητες, στην αδικία, “τέλος” σε μια Ευρώπη φρούριο.

Για τους λόγους αυτούς, θα καταψηφίσουμε αυτή την έκθεση που ξεχνά όλες αυτές τις πραγματικότητες και δεν προτείνει καμία εναλλακτική λύση. Όλοι μαζί όμως, και κατεπειγόντως, πρέπει να βρούμε συγκεκριμένες και δίκαιες λύσεις σε όλες αυτές τις δραματικές καταστάσεις, και κυρίως στα βάσανα των προσφύγων της Sangatte, στις κραυγές απόγνωσης όλων αυτών που έρχονται να ζητήσουν άσυλο και βοήθεια στην Ευρώπη.

  Krarup (EDD). – (DA) Στις μέρες μας οι διαδικασίες λήψης αποφάσεων που αφορούν την αστυνομία, το στρατό, το ποινικό δίκαιο, τη Σένγκεν και το συνοριακό έλεγχο μάλλον μοιάζουν με πολιτική νεκροσυλία. Η σημερινή έκθεση για τη διέλευση των εξωτερικών συνόρων και την ανάπτυξη της συνεργασίας στα πλαίσια της Σένγκεν και η χθεσινή πρόταση της Επιτροπής στην πραγματικότητα είναι δύο πλευρές του ίδιου θέματος. Το ανησυχητικό, όπως διατυπώθηκε σαφέστατα από ένα δανό καθηγητή ποινικού δικαίου εχθές, είναι ότι “η Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα άλλα θεσμικά όργανα απλώς εκμεταλλεύονται τις επιθέσεις στις ΗΠΑ ως αφορμή για να προωθήσουν μια ευρεία εναρμόνιση, η οποία εναρμόνιση σημαίνει ότι οι εθνικές παραδόσεις στο ποινικό δίκαιο, την ποινική δικονομία και τις αστυνομικές έρευνες βγαίνουν εκτός παιχνιδιού προς όφελος ορισμένων μέτρων που έχουν ψηφιστεί λιγότερο ή περισσότερο σε κατάσταση πανικού και τα οποία οξύνουν τον έλεγχο και υπερβαίνουν τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών”. Συνεχίζει δε λέγοντας, “Οι πολιτικοί αισθάνονται ότι πρέπει να επιδείξουν δράση αλλά δεν υπάρχει καμία απολύτως ανάγκη για εναρμόνιση της ποινικής νομοθεσίας στην ΕΕ. Εν πάση περιπτώσει δεν θα σταματήσουμε την παραμικρή τρομοκρατική πράξη με αυτόν τον τρόπο”. Αυτά έχει να πει.

Η σημερινή έκθεση γρήγορα θα ξεπεραστεί από τα γεγονότα που θα συμβούν πολύ μετά αφότου η έκθεση δει το φως της ημέρας. Το ζήτημα σε κάθε πολιτική απόφαση είναι εάν προωθούμε τους στόχους μας και δεύτερον εάν τα μέσα που χρησιμοποιούμε συμβιβάζουν αυτούς τους στόχους; Φοβάμαι ότι η απάντηση στην πρώτη ερώτηση είναι “Όχι, δεν θα πετύχουμε τους εκπεφρασμένους στόχους μας”, ενώ η απάντηση στη δεύτερη ερώτηση, δηλαδή για το πόσο τα μέσα συμβιβάζουν τους στόχους μας, δυστυχώς, βάσει της πείρας μας, είναι “ναι, τους συμβιβάζουν”. Θα προκύψουν ζημίες από τους ελέγχους και όλοι όσοι μπουν στον κόπο να διαβάσουν την έκθεση του Εποπτικού Συμβουλίου για το 1998-99 όπως επίσης και τις μετέπειτα γνωμοδοτήσεις για τον ελλιπή έλεγχο των αρχών του Σένγκεν θα δει ότι έχω δίκιο.

  Bautista Ojeda (Verts/ALE). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, η λαθρομετανάστευση είναι ένα καθημερινό φαινόμενο σε όλα τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο επηρεάζει ιδιαίτερα έντονα και έχει ένα τεράστιο ανθρωπιστικό, κοινωνικό και οικονομικό αντίκτυπο σε ορισμένες περιοχές. Επιτρέψτε μου να επικεντρωθώ σε αυτές τις μεθοριακές περιοχές της Ένωσης, όπως την Ανδαλουσία, οι οποίες βιώνουν με μεγαλύτερη δριμύτητα την άφιξη δεκάδων ατόμων σε καθημερινή βάση.

Η Ανδαλουσία, λόγω της γεωγραφικής της εγγύτητας με τις χώρες του Μαγκρέμπ, δέχεται μία μεγάλη μεταναστευτική πίεση χωρίς να διαθέτει τα κατάλληλα μέσα για να την αντιμετωπίσει. Η ισπανική κυβέρνηση έχει αναγνωρίσει δημοσίως ότι η κατάσταση είναι αφόρητη και, από την άλλη πλευρά, οι διμερείς σχέσεις με το Μαγκρέμπ και το Βασίλειο του Μαρόκου περνούν δύσκολες στιγμές λόγω των αλιευτικών προβλημάτων, της παράνομης διακίνησης ναρκωτικών και της ίδιας της λαθρομετανάστευσης.

Ορισμένοι από εμάς υποστηρίζουμε εδώ και χρόνια την ανάγκη να αναγνωριστεί στο πλαίσιο της Συμφωνίας Σένγκεν, ένα ειδικό καθεστώς σε μεθοριακές περιοχές όπως η Ανδαλουσία, να επανδρωθούν οι περιοχές αυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τα μέσα που θα τους επιτρέπουν μια πιο αποτελεσματική διαχείριση της άφιξης αυτών των μεταναστών. Επίσης είναι απαραίτητο να τους παρέχεται η δυνατότητα να προτείνουν στην κεντρική κυβέρνηση και στην Ευρωπαϊκή Ένωση μέτρα σχετικά με την απασχόληση, τη διαμονή και την απαραίτητη κοινωνική ενσωμάτωση των ατόμων που φθάνουν ως λαθρομετανάστες μέσω του Στενού του Γιβραλτάρ σε περιοχές υποδοχής όπως είναι η Ανδαλουσία.

  Reding, Επιτροπή. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, καταρχάς, εξ ονόματος της Επιτροπής, εκφράζω τα συγχαρητήριά μας για την εμπεριστατωμένη εργασία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του εισηγητή του. Η έκθεση αυτή σχετικά με τη διέλευση των συνόρων και την ανάπτυξη της συνεργασίας του Σένγκεν αφορά ένα θέμα που βρίσκεται στο επίκεντρο της εγκαθίδρυσης ενός χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης. Πράγματι, το Σένγκεν έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Διασφαλίζει, αφενός, την ελεύθερη κυκλοφορία, που αποτελεί μια κύρια συνιστώσα της Συνθήκης και, αφετέρου, καθιστά ορατή την ανάγκη να πλαισιωθεί αυτή η ελευθερία με μια στέρεη πολιτική συνεκτικού ελέγχου των εξωτερικών συνόρων και με άλλα αντισταθμιστικά μέτρα. Όμως, η ενσωμάτωση του Σένγκεν στο πλαίσιο της Ένωσης σήμανε, πράγματι, το τέλος της συμφωνίας αυτής, όμως παραμένει ακόμη εν ζωή μέσω του συμβολισμού που περιβάλλει τον όρο. Το Σένγκεν σχεδιάσθηκε ως ένα εργαστήριο που έπρεπε να εξασφαλίσει την υλοποίηση μιας υποχρέωσης επίτευξης ενός αποτελέσματος που προέβλεπε η Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη. Στη συνέχεια, το Σένγκεν αναλύθηκε και ενσωματώθηκε στην Ένωση, και σιγά σιγά, οι νομοθετικές διατάξεις της Κοινότητας και της Ένωσης αντικαθιστούν και αναπτύσσουν τη Σύμβαση Σένγκεν και τις άλλες συναφείς αποφάσεις.

Για παράδειγμα, η κοινή προξενική εγκύκλιος και το κοινό εγχειρίδιο έγιναν κανονισμοί, ενώ νέες προτάσεις, βασισμένες στον τρίτο πυλώνα, συμπληρώνουν ή αντικαθιστούν τις αντίστοιχες διατάξεις της Σύμβασης που μεταφέρθηκαν προς τον πυλώνα αυτό. Εξάλλου, τον περασμένο Ιούλιο, η Επιτροπή υπέβαλε στο Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο πρόταση για τη συγκέντρωση σε ένα μόνο νομικό μέσο πέντε κατηγοριών ατόμων που μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα στο εσωτερικό ενός χώρου χωρίς ελέγχους, δίνοντας έτσι συνέχεια στην επιθυμία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να ενοποιήσει όλα τα αποσπασματικά στοιχεία που διέπουν την κυκλοφορία των προσώπων. Η Επιτροπή σκοπεύει επίσης να παρουσιάσει μια πρόταση σχετικά με το άρθρο 2 της Σύμβασης Σένγκεν, προκειμένου να πλαισιώσει καλύτερα τη ρήτρα διαφυγής σχετικά με την εκ νέου καθιέρωση των ελέγχων στα εσωτερικά σύνορα. Η εργασία δεν έχει ολοκληρωθεί, αλλά ο στόχος είναι να κατορθώσουμε να “αμστερνταμοποιήσουμε” το Σένγκεν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Για το λόγο αυτό, σκέφτομαι πως θα ήταν δύσκολο και προβληματικό, κύριε Πρόεδρε, να ξεκινήσουμε μια διαδικασία, η οποία θα συνίστατο στην εκπόνηση μιας περιοδικής έκθεσης για το Σένγκεν, διότι θα κατέληγε να είναι μια έκθεση για τα διάφορα μέσα που έχουν αντικαταστήσει ή είναι στη φάση της αντικατάστασης του Σένγκεν. Μπορώ όμως να αναλάβω τη δέσμευση ότι η Επιτροπή θα συνεχίσει να ενημερώνει τακτικά το Κοινοβούλιο για τις εξελίξεις στον τομέα αυτό που, για λόγους σημασιολογικής ευκολίας, θα ονομάσουμε τομέα Σένγκεν.

Εξάλλου, το Κοινοβούλιο ενημερώνεται γα το σύνολο των πρακτικών και νομοθετικών δραστηριοτήτων από τον πίνακα αποτελεσμάτων που δημιουργήθηκε μετά το Συμβούλιο του Τάμπερε και που ενημερώνεται τακτικά. Η Επιτροπή έκρινε ότι η μετατροπή του κεκτημένου έπρεπε να γίνει βάσει των αναγκών προτεραιότητας οι οποίες εξαρτώνται από την εξέλιξη και την κατάσταση και τις πολιτικές ενδείξεις του Συμβουλίου και του Κοινοβουλίου. Μεταξύ των προτεραιοτήτων αυτών συγκαταλέγονται, φυσικά, η ανάπτυξη του Συστήματος Πληροφοριών Σένγκεν και φυσικά επίσης – και αυτό σας ενδιαφέρει πολύ – τα ζητήματα που αφορούν τις υποψήφιες χώρες. Ο εισηγητής, εξάλλου, υιοθετεί αυτές τις ανησυχίες και η Επιτροπή δεν μπορεί παρά να τις συμμεριστεί.

Όσον αφορά το Σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν, το ΣΠΣ II, θα ήθελα να δώσω κάποιες πληροφορίες σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις. Γνωρίζετε ότι το Συμβούλιο Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων της 28ης και 29ης Μαΐου δεν κατέληξε στην ομόφωνη έγκριση μιας διακυβερνητικής χρηματοδότησης. Κατέληξε, συνεπώς, στη χρηματοδότηση μέσω του κοινοτικού προϋπολογισμού. Επιπλέον, η βελγική Προεδρία και η Σουηδία παρουσίασαν δύο πρωτοβουλίες, η μία σχετικά με τον πρώτο πυλώνα και η άλλη σχετικά με τον τρίτο πυλώνα, που είχαν στόχο τη μεταβίβαση στην Επιτροπή, επικουρούμενη από ειδική επιτροπή, της ευθύνης για να δρομολογηθεί, μεταξύ του 2002 και του 2006, η ανάπτυξη του ΣΠΣ II. Ο κύριος στόχος αυτών των δύο προτάσεων, οι οποίες αναλύονται επί του παρόντος από το Συμβούλιο, είναι καταρχάς να παράσχουν μια νομική βάση για τη χρηματοδότηση αυτής της φάσης της ανάπτυξης. Όμως, κατά δεύτερο λόγο, θα πρέπει να υποβληθούν νομοθετικές προτάσεις σχετικά με τις διαφορετικές ουσιαστικές πτυχές του ΣΠΣ II, κυρίως με το ζήτημα της διαχείρισης και της λειτουργικότητας. Στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της για της χρηματοδότηση, η Επιτροπή θα παρουσιάσει επίσης μια ανακοίνωση με στόχο να καλύψει διάφορες πτυχές του ΣΠΣ II: νομικά, τεχνικά, οικονομικά θέματα, αλλά και τα διάφορα προπαρασκευαστικά στάδια, καθώς και τη γενική μέθοδο που θα εφαρμοστεί έως ότου οριστικοποιηθεί το ΣΠΣ II.

Εν κατακλείδι, κύριε Πρόεδρε, κύριε εισηγητά, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι το ψήφισμά σας θα ληφθεί υπόψη από την Επιτροπή προκειμένου να εκτιμήσει τις προσπάθειες που έχουν καταβληθεί και τα όσα μένουν να γίνουν, καθώς και για να προσδιορίσει τις προτεραιότητες δράσης της στον τομέα Σένγκεν.

  Πρόεδρος. - Ευχαριστώ πολύ, κυρία Επίτροπε!

Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί σήμερα στις 11.00.

4. Καθεστώς του πρόσφυγα στα κράτη μέλη

  Πρόεδρος . - Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη συζήτηση της έκθεσης (A5-0291/2001) του κ. Watson εξ ονόματος της Επιτροπής Ελευθεριών και Δικαιωμάτων των Πολιτών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων σχετικά με την πρόταση οδηγίας του Συμβουλίου που αφορά τις ελάχιστες προδιαγραφές για τις διαδικασίες με τις οποίες τα κράτη μέλη χορηγούν και ανακαλούν το καθεστώς του πρόσφυγα.

  Watson (ELDR) εισηγητής. – (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, είναι τιμή για μένα να συνδέεται το όνομά μου με την έκθεση αυτή, όμως ο μεγαλύτερος όγκος της δουλειάς έγινε από τον Χριστιανοδημοκράτη συνάδελφό μου, κ. Ingo Schmitt, ο οποίος ήταν ο εισηγητής στην επιτροπή. Λόγω του αποτελέσματος της ψηφοφορίας, επέλεξε να μην την υποβάλει προς συζήτηση στην Ολομέλεια και αυτό κάνω εγώ εξ ονόματος της επιτροπής μου.

Η Επιτροπή υπέβαλε πρόταση οδηγίας του Συμβουλίου σχετικά με τις ελάχιστες προδιαγραφές για τις διαδικασίες με τις οποίες τα κράτη μέλη χορηγούν και ανακαλούν το καθεστώς του πρόσφυγα. Η Επιτροπή υπέβαλε προτάσεις για ορισμένους κανόνες αναφορικά με την διεκπεραίωση των αιτήσεων χορήγησης ασύλου. Αυτό αποτελεί ένα πρώτο σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση του κοινού συστήματος χορήγησης ασύλου, το οποίο έχει προτείνει η Επιτροπή και έχει υποστηρίξει το Σώμα με πολλές ευκαιρίες. Οι κανόνες αυτοί καλύπτουν τις εγκαταστάσεις υποδοχής και κράτησης, το περιεχόμενο του καθεστώτος του πρόσφυγα και τη διαδικασία υποβολής αιτήσεων. Καθορίζουν προθεσμίες για τις αιτήσεις και τις προσφυγές και καθιερώνουν ειδικούς κανόνες για τη διεκπεραίωση των αιτήσεων που δεν γίνονται δεκτές.

Είναι τιμή μου να παρουσιάζω εξ ονόματος της επιτροπής ορισμένες τροπολογίες σε αυτές τις προτάσεις. Αναγνωρίζουμε ότι οι τροπολογίες αυτές δεν είναι δεσμευτικές, αλλά ελπίζουμε ότι θα εξεταστούν προσεκτικά και θα ληφθούν υπόψη κατά τη χάραξη της πολιτικής. Οι τροπολογίες μας επιδιώκουν να αποσαφηνίσουν και να ενισχύσουν τη θέση των αιτούντων άσυλο. Στόχος μας είναι να διασφαλίσουμε ότι κατά την εξέταση των αιτήσεων χορήγησης ασύλου τηρούνται δεόντως η Σύμβαση της Γενεύης και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Στοχεύουμε στη διασφάλιση του δικαιώματος των αιτούντων άσυλο να παραμένουν στο έδαφος ενός κράτους μέλους μέχρι να ληφθεί τελική απόφαση για την προσφυγή τους. Συστήνουμε να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στις περιπτώσεις αιτήσεων γυναικών και παιδιών, που είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι σε κακοποιήσεις και επιθέσεις στις χώρες από τις οποίες δραπέτευσαν. Επιδιώκουμε να βελτιώσουμε την πρόσβαση σε νομική βοήθεια για τους αιτούντες άσυλο και να τονίσουμε ότι οι αιτούντες άσυλο δεν πρέπει να επαναπροωθούνται σε μέρη όπου μπορεί να απειλείται η ζωή τους.

Κατά γενικό κανόνα, απορρίπτουμε ή αντιδρούμε στην πρακτική της παραμονής των αιτούντων άσυλο σε κέντρα κράτησης. Εγώ τουλάχιστον χαιρετίζω την πρόσφατη απόφαση δικαστηρίου του Ηνωμένου Βασιλείου κατά της κυβερνητικής πρακτικής να κλείνει τους αιτούντες άσυλο σε κέντρα κράτησης προσφύγων, ανεξαρτήτως του πόσο σύγχρονα μπορεί να είναι αυτά τα κέντρα. Πιστεύουμε ότι οι αιτούντες άσυλο, οι οποίοι συχνά διαφεύγουν από διώξεις του χειρίστου είδους στην πατρίδα τους, έχουν το δικαίωμα να αντιμετωπίζονται με αξιοπρέπεια όταν φθάνουν στις ακτές μας. Καταλαβαίνουμε ότι ασκούνται πιέσεις στα κράτη μέλη, αλλά απορρίπτουμε την υφέρπουσα τάση αποδυνάμωσης των δικαιωμάτων των αιτούντων άσυλο, την οποία διαπιστώνουμε.

Πιστεύουμε ότι ο καθορισμός του καθεστώτος του πρόσφυγα πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί νομικό ζήτημα και όχι πολιτικό ζήτημα ή ζήτημα πολιτικής σκοπιμότητας. Το ποσό υγιής είναι μια κοινωνία κρίνεται όχι μόνον από τις πρακτικές της, αλλά επίσης από την κατεύθυνση προς την οποία στρέφεται και η επιτροπή μου πιστεύει ότι η πολιτική της Επιτροπής μάς οδηγεί προς τη σωστή κατεύθυνση, ακόμη και αν επιζητούμε περισσότερο σαφή δικαιώματα για ορισμένους από αυτούς στους οποίους απευθύνεται.

Πρόκειται για ένα ζήτημα που δεν αφορά μόνο τις νομικές και ανθρωπιστικές υποχρεώσεις μας, αλλά επίσης την οικονομική και διοικητική κοινή λογική. Όσο περισσότερες αιτήσεις χορήγησης ασύλου απορρίπτει μια κυβέρνηση – ίσως με την ελπίδα να προσελκύσει μια βραχυπρόθεσμη λαϊκή στήριξη του χυδαιότερου είδους – τόσο περισσότερες προσφυγές θα έχει να αντιμετωπίσει, τόσο περισσότερο θα ταλαιπωρηθεί με μακροχρόνιες διαδικασίες που θα έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην τσέπη του φορολογούμενου. Οι τροπολογίες μας επιδιώκουν να διασφαλίσουν όχι μόνο την αποτελεσματικότητα της διοίκησης, αλλά και μια ανθρωπιστική προσέγγιση απέναντι σε εκείνους τους συνανθρώπους μας που αξίζουν τη στήριξη και την προστασία μας. Ελπίζω ότι το Σώμα θα ακολουθήσει τη γραμμή που προτείνει η επιτροπή στην έκθεση αυτή.

  Duff (ELDR), συντάκτης γνωμοδότησης της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Κοινής Ασφάλειας και Αμυντικής Πολιτικής. – (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων χαιρετίζει τις αλλαγές που έγιναν στην έκθεση αυτή κατά την εξέτασή της από την επιτροπή, διότι καθώς αναπτύσσεται η κοινή πολιτική της ΕΕ για τη μετανάστευση και το άσυλο, είναι ουσιώδες να λαμβάνεται πλήρως υπόψη ο αντίκτυπός της στον έξω κόσμο και ιδιαίτερα στους κοντινούς μας γείτονες. Οι χώρες αυτές, πολλές εκ των οποίων είναι υποψήφιες προς ένταξη, αντιμετωπίζουν οξύτατο πρόβλημα με τους πρόσφυγες. Οι περισσότερες από αυτές δεν έχουν καθόλου εμπειρία πολιτικής για τους πρόσφυγες και τη χορήγηση ασύλου. Καμία από αυτές δεν διαθέτει τους απαραίτητους οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους για να διεκπεραιώσει ικανοποιητικά τις αιτήσεις παραμονής. Η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων θεώρησε επίσης ότι είναι σημαντικό να ενσωματωθεί μια αναφορά στο Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, καθώς και η υποχρέωση τήρησης όλων των ανειλημμένων δεσμεύσεων στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου. Τέλος, εμμείναμε επίσης στο ότι οι νέες διαδικασίες της ΕΕ πρέπει να συμβάλλουν στη βελτίωση των διεθνών σχέσεων με το να είναι όσο το δυνατόν σαφείς, διαφανείς και λογικές για να διευκολύνεται η ερμηνεία τους από τις τρίτες χώρες και τους πολίτες τους.

  Schmitt, Ingo (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, θεωρώ ότι η επιτροπή, εγκρίνοντας με πλειοψηφία την έκθεση στην παρούσα μορφή της, δυστυχώς βαδίζει σε λάθος δρόμο. Θα αιτιολογήσω με λίγα λόγια την άποψή μου. Πριν από περίπου έναν χρόνο, όταν υποβλήθηκε το έγγραφο εργασίας της Επιτροπής για το συγκεκριμένο ζήτημα, είχαμε επιχειρήσει την εξεύρεση συμβιβαστικής λύσης γι’ αυτό το πολύ ευαίσθητο και δύσκολο θέμα. Είχαμε συμφωνήσει να προβούμε συνειδητά σε διαχωρισμό σε τρεις ομάδες: πρώτον, στην ομάδα των αιτούντων άσυλο, δεύτερον, των ατόμων που έρχονται προσωρινά σ’ εμάς από περιοχές όπου υπάρχει κρίση και τρίτον, των ατόμων που επιδιώκουν συνειδητά τη μετανάστευση στα κράτη μέλη, προκειμένου να παραμείνουν και να ζήσουν μελλοντικά εκεί.

Επίσης, μας ήταν σαφές ότι η ρύθμιση ειδικά για την τελευταία κατηγορία μπορεί να είναι πραγματικά λογική μόνον εάν διασφαλίσουμε ότι είναι δυνατόν να μειωθεί ο αριθμός των αβάσιμων αιτήσεων για χορήγηση ασύλου – συνειδητά αποφεύγω να χρησιμοποιήσω δριμείς χαρακτηρισμούς – ή τουλάχιστον ότι θα μπορέσουμε να τις επεξεργασθούμε με συνέπεια.

Γνωρίζουμε όλοι ότι το πολύ 10-15% των αιτήσεων που υποβάλλονται είναι πραγματικά βάσιμες σύμφωνα με το πνεύμα της Σύμβασης της Γενεύης και αναγνωρίζονται ως τέτοιες. Για τον λόγο αυτόν η επιτροπή, κατά την άποψή μου, διέπραξε με την πλειοψηφία που έδωσε δύο σφάλματα: πρώτον, κατάργησε την κοινή συναίνεση που με κόπο είχαμε προσπαθήσει να επιτύχουμε και δεύτερον, δεν προσέφερε καλή υπηρεσία σε εκείνους που πραγματικά έχουν δικαίωμα στην χορήγηση ασύλου, που πραγματικά διώκονται για πολιτικούς λόγους, καθώς ουσιαστικά αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο με όσους μεταναστεύουν καταχρηστικά στην Γερμανία ή σε άλλα κράτη μέλη και έτσι πλήττεται το κύρος εκείνων που πραγματικά δικαιούνται άσυλο.

Η επέκταση των λόγων που δικαιολογούν την αίτηση χορήγησης ασύλου στη δίωξη πέραν εκείνης που ασκείται από κρατικές αρχές, ο περιορισμός των δυνατοτήτων που διαθέτουν τα κράτη μέλη, τουλάχιστον εκείνα που είναι υποχρεωμένα να δέχονται μεγάλη εισροή προσφύγων, να μπορούν να καταφύγουν αποτελεσματικά στο καθεστώς της ασφαλούς χώρας προέλευσης, καθώς και το ζήτημα του τρόπου αντιμετώπισης των προδήλως αβάσιμων αιτήσεων, όλα αυτά που τώρα περιλαμβάνονται στην παρούσα έκθεση, έχουν ως αποτέλεσμα να μην υπάρχει πλέον και στον τομέα των πολυάριθμων αβάσιμων αιτήσεων που υποβάλλονται κανένα πραγματικά αποτελεσματικό μέσο δράσης.

Επιτρέψτε μου να σας απευθύνω γι’ άλλη μια φορά έκκληση! Γνωρίζω πόσο δύσκολο, αλλά και πόσο ευαίσθητο είναι το ζήτημα. Ας προσπαθήσουμε όμως παρ’ όλ’ αυτά να τηρήσουμε πραγματικά και ως προς τις λεπτομέρειες όσα είχαμε συζητήσει και συμφωνήσει από κοινού πριν από ένα χρόνο! Ελπίζω ότι οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι συζητούν εντελώς διαφορετικά πράγματα με τον Υπουργό Εσωτερικών της Γερμανίας, θα αλλάξουν ίσως σήμερα ακόμη άποψη και θα ψηφίσουν διαφορετικά. Ελπίζω επίσης ότι θα βρούμε και πάλι ένα δρόμο που θα οδηγεί στη συναίνεση και θα προσδώσει και στα κράτη μέλη μας το ανάλογο κύρος στα άτομα που πραγματικά πλήττονται, δηλαδή στους πολιτικούς πρόσφυγες.

  Evans, Robert J.E. (PSE). – (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να ευχαριστήσω εξ ονόματος της επιτροπής μας τον κ. Watson για το ότι έφερε την έκθεση αυτή προς συζήτηση στην Ολομέλεια. Άκουσα με προσοχή τα όσα είπαν ο κ. Watson και ο κ. Schmitt. Ο κ. Schmitt μίλησε πολύ για τις αβάσιμες αιτήσεις και, φυσικά, πρέπει να εξετάζουμε προσεκτικά όλες τις αιτήσεις. Ο κ. Schmitt είπε, και συμφωνώ απόλυτα μαζί του, ότι τα κράτη μέλη πρέπει να κάνουν περισσότερα για να αντιμετωπίσουν τις γενεσιουργές αιτίες του προβλήματος, που αναγκάζουν τους ανθρώπους να μεταναστεύουν σε όλη την Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο, δεν είναι όμως εύκολο να αντιμετωπιστούν οι γενεσιουργές αιτίες στις χώρες από τις οποίες προέρχονται πολλοί αιτούντες άσυλο. Ο μεγαλύτερος αριθμός των αιτούντων άσυλο στην Ευρώπη προέρχεται από το Αφγανιστάν, το Ιράν και τη Σρι Λάνκα και επί του παρόντος, όπως γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά, δεν θα είναι εύκολο να αντιμετωπιστεί γρήγορα η κατάσταση στο Αφγανιστάν: παρακολουθούμε την κατάσταση με κάποιο τρόμο.

Πιο κοντά μας, αντιμετωπίζουμε αυτή τη στιγμή το πρόβλημα της έλλειψης ενός λειτουργικού κοινού συστήματος χορήγησης ασύλου για την Ευρώπη και το ξεχωριστό ζήτημα μιας κοινής πολιτικής μετανάστευσης, που θα προκύψει αργότερα. Βλέπουμε όμως στις οθόνες των τηλεοράσεων μας, σίγουρα στη Βρετανία και τη Γαλλία κάθε βράδυ, - και οι συνάδελφοι στην Ισπανία έχουν παρόμοιο πρόβλημα - τον τρόπο με τον οποίο η έλλειψη ενός πρόσφορου συστήματος μετατρέπεται σε τραγωδία. Οι αιτούντες άσυλο είναι άνθρωποι απελπισμένοι που δραπετεύουν σε πολλές περιπτώσεις από τον πόλεμο, τη βία, τα βασανιστήρια. Ναι, κύριε Schmitt, ορισμένοι από αυτούς δραπετεύουν απλώς από τη φτώχεια, αλλά δεν πρέπει να τους επικρίνουμε για αυτό. Πρέπει να τους δείξουμε σεβασμό και να διασφαλίσουμε ότι τυγχάνουν δίκαιης μεταχείρισης.

Η έκθεση αυτή κάνει έκκληση για υψηλά πρότυπα στην υποδοχή των αιτούντων άσυλο προκειμένου να αναγνωριστεί ότι δεν είναι εγκληματίες, ενόσω εξετάζεται η περίπτωσή τους. Οι άνθρωποι που διαφεύγουν από πολύ δυσάρεστες καταστάσεις δεν πρέπει να κρατούνται σε φυλακές, σε κέντρα κράτησης και συμφωνώ με τον κ. Watson ως προς αυτό. Αυτοί που δραπετεύουν από τον πόλεμο και τα βασανιστήρια δεν πρέπει να γίνονται δεκτοί με συρματοπλέγματα και ένοπλες φρουρές. Πρέπει να εξετάζεται δεόντως η περίπτωσή τους, να υπάρχει ένα δίκαιο σύστημα, ένα σύστημα που να θέτει το άτομο στο επίκεντρο της διαδικασίας. Η έκθεση προχωρεί σε κάποιο βαθμό προς την κατεύθυνση αυτή, αλλά αποτελεί τμήμα μιας πολύ ευρύτερης εικόνας για την καθιέρωση ενός κοινού ευρωπαϊκού συστήματος χορήγησης ασύλου, το οποίο θα συνοδεύεται από ένα ξεχωριστό σύστημα όσον αφορά τη μετανάστευση. Ελπίζω ότι μπορούμε να την εγκρίνουμε όπως έχει τροποποιηθεί και να συνεχίσουμε το μεγάλο έργο που απομένει να γίνει στον τομέα αυτό.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ κ. LALUMIÈRE
Αντιπροέδρου

5. Καλωσóρισμα

  Πρόεδρος. – Αγαπητοί συνάδελφοι, έχω τη χαρά να σας πληροφορήσω ότι αντιπροσωπεία της Λαϊκής Εθνοσυνέλευσης της Κίνας έλαβε θέση στο θεωρείο των επισήμων.

(Χειροκροτήματα)

Επικεφαλής της αντιπροσωπείας αυτής είναι η κ. Li Shu-Zheng, αντιπρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Λαϊκής Εθνοσυνέλευσης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Η κ. Li Shu-Zheng συνοδεύεται από επτά βουλευτές της Λαϊκής Εθνοσυνέλευσης, καθώς και από πολλά υψηλόβαθμα στελέχη του τμήματος Εξωτερικών Υποθέσεων της Λαϊκής Εθνοσυνέλευσης.

Καλωσορίζω θερμά ολόκληρη την κινεζική αντιπροσωπεία που συμμετείχε στη 18η διακοινοβουλευτική συνάντηση ανάμεσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Κίνα. Η συνάντηση αυτή πραγματοποιήθηκε στις 17 και 18 Σεπτεμβρίου 2001. Αποτέλεσε αφορμή για πολλές διμερείς συναντήσεις με τους προέδρους των ομάδων και των επιτροπών, καθώς και για μια συνάντηση με την πρόεδρο, κ. Fontaine.

Με το πέρασμα του χρόνου, ο διάλογος ανάμεσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τη Λαϊκή Εθνοσυνέλευση της Κίνας έχει εξελιχθεί και καλύπτει πλέον μια μεγάλη ποικιλία θεμάτων. Ευχόμαστε τη συνεχή εμβάθυνση αυτού του διαλόγου, καθώς και την ενίσχυση της συνεργασίας μας με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας.

6. Καθεστώς του πρόσφυγα στα κράτη μέλη (συνέχεια)

  Ludford (ELDR). – (ΕΝ) Κυρία Πρόεδρε, στόχος της σημαντικής αυτής έκθεσης είναι να δημιουργήσει ένα σύστημα χορήγησης ασύλου που να είναι δίκαιο: δίκαιο για τους αιτούντες άσυλο, αλλά και δίκαιο για τους φορολογούμενους. Η έκθεση αυτή δεν αφορά το ποιον πρέπει να δεχόμαστε ως πρόσφυγα, και το υπενθυμίζω αυτό στον κ. Schmitt, αλλά το πώς αποφασίζουμε ποιες αιτήσεις είναι βάσιμες.

Αποτελεί μεγάλη πλάνη το να πιστεύει κανείς ότι αν δώσουμε λιγότερη βοήθεια στους αιτούντες άσυλο για να υποβάλλουν τις αιτήσεις τους, θα εξαφανιστούν με κάποιο τρόπο και θα μας κοστίσουν λιγότερο χρόνο και χρήμα. Οι κυβερνήσεις που αναζητούν δημαγωγικούς τίτλους σχετικά με τον αριθμό των αιτήσεων από τους αποκαλούμενους ψευδοπρόσφυγες που απέρριψαν, οφείλουν να πουν την αλήθεια. Η αλήθεια είναι ότι η επιτάχυνση της διαδικασίας σε αρχικό στάδιο καταλήγει σε πολύ μεγαλύτερα έξοδα στη διοίκηση, σε χρονοβόρες δικαστικές διαδικασίες, σε δικηγόρους και σε κόστος για τροφή και καταλύματα. Φοβούμαι ότι ο κ. Schmitt δεν έχει κατανοήσει αυτή την πραγματικότητα και κατά κάποιο τρόπο παρέσυρε και τα μέλη της Ομάδας του. Ως εκ τούτου, απευθύνω έκκληση στα μετριοπαθή μέλη της Ομάδας των Συντηρητικών / Χριστιανοδημοκρατών να συνταχθούν με την πλειοψηφία του Σώματος όσον αφορά την ενίσχυση των εγγυήσεων στη διαδικασία χορήγησης ασύλου, διότι η επένδυση σε αρχικές αποφάσεις υψηλής ποιότητας, συμπεριλαμβανομένων ζητημάτων όπως η βοήθεια διερμηνέα, οι νομικές συμβουλές, η κατάλληλη διεξαγωγή των συνεντεύξεων και οι εύλογες προθεσμίες είναι μια σωστή επένδυση.

Στη συνέχεια, όσον αφορά το ζήτημα της δίκαιης μεταχείρισης θα ήθελα να τονίσω ειδικότερα τη χρήση της έννοιας της ασφαλούς τρίτης χώρας. Η Ομάδα μου δέχεται τη χρήση της έννοιας αυτής ως κατευθυντήρια γραμμή, αλλά πρέπει να είναι μια έννοια που να μπορεί να αποκρουστεί σε μια μεμονωμένη περίπτωση. Είναι απολύτως δίκαιο το ότι ένας αιτών άσυλο από τον Καναδά, για παράδειγμα, πρέπει να καταβάλει μεγαλύτερη προσπάθεια για να πείσει τις αρχές ότι η χορήγηση ασύλου δικαιολογείται στην περίπτωσή του σε σύγκριση με κάποιον που προέρχεται, για παράδειγμα, από το Ιράκ. Πρέπει, ωστόσο, να υπάρχει η δυνατότητα να ληφθεί απόφαση για την περίπτωση αυτή μέσω μεμονωμένης αξιολόγησης, και όχι με μια γενική απόρριψη της αίτησης.

  Lambert (Verts/ALE). – (ΕΝ) Κυρία Πρόεδρε, ακούσαμε πολλά τις τελευταίες ημέρες για κάποιες από τις προσφιλείς μας αξίες, ιδιαίτερα για τη δημοκρατία και την ελευθερία. Θα ήθελα να προσθέσω: ανθρωπιά, σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ισότητα ενώπιον του νόμου. Έτσι, σε αυτό το πλαίσιο, χαιρετίζω το μεγαλύτερο μέρος της έκθεσης που παρουσίασε σήμερα ο κ. Watson: η προοπτική αυτή, ωστόσο, εξηγεί επίσης γιατί η Ομάδα μου δεν θα υποστηρίξει τις τροπολογίες που πρότεινε η Ομάδα ΕΛΚ – ΕΔ, τις οποίες καταψηφίσαμε στην επιτροπή διότι πιστεύουμε ότι επιδιώκουν να περιορίσουν τα δικαιώματα των αιτούντων άσυλο.

Χαιρετίζω ιδιαίτερα ορισμένες από τις τροπολογίες που προτείνει η επιτροπή, οι οποίες δηλώνουν ότι το δικαίωμα στο καθεστώς του πρόσφυγα πρέπει να αναγνωρίζεται μάλλον και όχι να χορηγείται: το καθεστώς του πρόσφυγα είναι νομικό δικαίωμα, όχι δώρο ενός φιλάνθρωπου καθεστώτος. Χαιρετίζω επίσης την αναγνώριση ότι υπάρχουν μορφές δίωξης που δεν περιλαμβάνονται στη Σύμβαση της Γενεύης. Συζητήσαμε ένα τέτοιο θέμα στο Σώμα μόλις χθες το βράδυ, το θέμα του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων. Η Ομάδα μου πιστεύει ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ως βάση τη Σύμβαση της Γενεύης και ελπίζει ότι μια κοινή πολιτική χορήγησης ασύλου θα το επιτύχει τελικά. Χαιρετίζουμε επίσης το γεγονός ότι στην έκθεση αυτή αναγνωρίζεται πλέον η διάσταση της ισότητας του φύλου.

Επικροτούμε επίσης την αναγνώριση της ανάγκης να διεξάγονται οι διαδικασίες της συνέντευξης και αξιολόγησης στο πλαίσιο των αιτήσεων χορήγησης ασύλου στη γλώσσα του αιτούντος άσυλο. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό καθώς το αποτέλεσμα των διαδικασιών αυτών μπορεί κυριολεκτικά να είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου για τον αιτούντα. Πώς είναι δυνατόν να περιμένουμε από ένα άτομο που έχει υποστεί βασανιστήρια, εξευτελισμούς ή σεξουαλική βία να εκφραστεί σε μια γλώσσα στην οποία μόλις και μετά βίας συνεννοείται.

Η Ομάδα μου, εντούτοις, απορρίπτει την έννοια της ασφαλούς τρίτης χώρας. Αν δούμε τις μεγάλες αποκλίσεις που υπάρχουν μεταξύ των κρατών μελών ως προς το τι θεωρούν ασφαλές, μπορούμε να καταλάβουμε τα προβλήματα που προκαλούνται από την έννοια αυτή, ειδικότερα αν λάβουμε υπόψη τις νέες μορφές διώξεων. Όπως είπε η βαρόνη Ludford, κάθε αίτηση πρέπει να εξετάζεται βάσει των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της. Χρειαζόμαστε τα υψηλότερα δυνατά πρότυπα, και από αυτή την άποψη, η έκθεση αυτή επιφέρει σημαντικές βελτιώσεις.

  Frahm (GUE/NGL). – (DA) Κυρία Πρόεδρε, οι εικόνες από το Αφγανιστάν που είδαμε τις τελευταίες ημέρες μας δείχνουν σε μεγάλο βαθμό ότι το πρόβλημα δεν λύνεται αλλά ότι τα κύματα προσφύγων συνεχίζουν ως άμεση συνέπεια της πολιτικής που εφαρμόζουμε στη δική μας ήπειρο. Ακούω πολλές ομιλίες για μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική ασύλου. Βεβαίως μπορεί να είναι μια πολύ έξυπνη σκέψη αλλά όσον αφορά εμένα προσωπικά θα πω ότι για να τη στηρίξω πρέπει να υπάρχει η προϋπόθεση ότι είναι μια καλή πολιτική. Με την παρούσα έκθεση ο εισηγητής επιχείρησε να τη διατυπώσει με τρόπο που να περιορίζει τα δικαιώματα και τις δυνατότητες που έχουν οι αιτούντες άσυλο στις χώρες μας. Αυτό όμως επί του οποίου συμφωνήσαμε πρόσφατα στην επιτροπή ήταν η απαίτηση να καταλήξουμε σε μια γραμμή που πλησιάζει περισσότερο το παρόν καθεστώς. Θεωρώ ότι θα ήταν θετική εξέλιξη εάν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έστελνε τώρα ένα σαφές μήνυμα ότι, εάν θέλουμε να έχουμε μια κοινή πολιτική ασύλου στην ΕΕ, δεν πρέπει επ’ ουδενί να είναι μια πολιτική που καθιστά τις συνθήκες για τους αιτούντες άσυλο χειρότερες από αυτές που αντιμετωπίζουν σήμερα στα κράτη μέλη. Ελπίζω ειλικρινά αυτό να είναι το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας που θα έχουμε το απόγευμα.

  Blokland (EDD). – (NL) Κυρία Πρόεδρε, η Ευρώπη αντιμετωπίζει δύο κινδύνους. Ο πρώτος κίνδυνος είναι η οικοδόμηση ενός “οχυρού Ευρώπη”, στο οποίο δεν θα είναι ευπρόσδεκτος κανένας αλλοδαπός πλέον και εντός του οποίου οι άνθρωποι θα αδιαφορούν για τον υπόλοιπο κόσμο. Θα ήταν άσχημο να συμβεί κάτι τέτοιο και ούτε θα ήταν σύμφωνο με τις διεθνείς μας υποχρεώσεις. Τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης οφείλουν να ενδιαφέρονται για τους πρόσφυγες. Και όχι μόνο για τους πρόσφυγες οι οποίοι χτυπούν την πόρτα τους αλλά και για τους πρόσφυγες αλλού. Παρόλο που η πρόταση της Επιτροπής δεν αναφέρεται στο ζήτημα αυτό, θεωρώ αναγκαίο να δώσουμε προσοχή στα στίφη των προσφύγων που βρίσκονται σε στρατόπεδα. Οι άνθρωποι αυτοί χρειάζονται επίσης τη βοήθεια και την προσοχή μας, συχνά περισσότερο από ό,τι τους προσφέρεται. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να δοθεί σημαντική οικονομική υποστήριξη στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.

Δεν χρειαζόμαστε λοιπόν ένα “οχυρό Ευρώπη”, υπάρχει όμως και ένας άλλος κίνδυνος. Είναι ο κίνδυνος να καταντήσει η Ευρώπη ένα είδος “παιδικής χαράς”, στην οποία εισέρχεται ο καθένας με ευκολία για να απολαύσει τις άφθονες ανέσεις της Ευρώπης. Ούτε αυτή η εξέλιξη θα ήταν θετική. Κάτι τέτοιο θα επιβάρυνε έντονα τα ευρωπαϊκά κράτη. Στις ημέρες μας, σε μία στιγμή κατά την οποία από ό,τι βλέπουμε πολλοί βρίσκουν το χρήμα και τις μεθόδους για να εισέλθουν στην Ευρώπη και να ζητήσουν άσυλο, θα πρέπει οι διαδικασίες για το άσυλο να είναι απλές και αυστηρές, ειδάλλως οι διαφορές με τη ζωή στα στρατόπεδα προσφύγων θα γίνουν ακόμα πιο κατάφωρες. Η πρόταση της Επιτροπής αποτελεί ένα νηφάλιο και ρεαλιστικό έγγραφο, εντός του οποίου επικρατεί γενικά μία σωστή ισορροπία μεταξύ της ανάγκης να επιδειχθεί αυστηρότητα αφενός και οι αρχές του κράτους δικαίου αφετέρου.

Οι τροπολογίες που έχουν υποβληθεί από το Κοινοβούλιο για την πρόταση της Επιτροπής στερούνται συχνά αυτή την αναγκαία ισορροπία. Για το λόγο αυτό δεν μπορώ να υποστηρίξω τις περισσότερες από αυτές.

  Berthu (NI). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, η πρόταση οδηγίας σχετικά με τη διαδικασία χορήγησης του καθεστώτος του πρόσφυγα, η οποία, σύμφωνα με τον ορισμό της Συνθήκης, υποτίθεται ότι δεσμεύει τα κράτη μέλη ως προς τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα, αφήνοντας στις εθνικές αρχές την αρμοδιότητα για τον τύπο και τα μέσα, είναι ένα κείμενο υπερβολικά σχολαστικό. Ρυθμίζει με ένα σωρό λεπτομέρειες και μακρηγορίες, για παράδειγμα, το τι είναι μια αβάσιμη αίτηση, στο άρθρο 28, τι είναι μια ασφαλής τρίτη χώρα, στο άρθρο 22 και στο παράρτημα I, ή ακόμη το τι είναι μια ασφαλής χώρα καταγωγής, στο παράρτημα II. Λες και τα κράτη μέλη είναι μωρά στην κούνια ή οι υπάλληλοι τους δεν έχουν ποτέ στη ζωή τους εξετάσει ούτε μία αίτηση χορήγησης ασύλου. Αλλά το πιο αξιοπερίεργο είναι ότι η πρόταση αυτή βρίσκει τον τρόπο να είναι σχολαστική και συγχρόνως υπερβολικά χαλαρή. Διότι πρόκειται για διατάξεις που δεν διαπνέονται από το μέλημα της χορήγησης αυτού που αποκαλούμε εγγυήσεις υψηλού επιπέδου για τους αιτούντες άσυλο, οι οποίες είναι ταυτόχρονα, δεν πρέπει να το ξεχνάμε, εγγυήσεις χαμηλού επιπέδου για τους λαούς των κρατών μελών. Ας αναφέρουμε ένα παράδειγμα μεταξύ πολλών άλλων: το άρθρο 25, που ορίζει ότι αν οι δηλώσεις του αιτούντος δεν αποδεικνύονται, αλλά είναι απλώς αληθοφανείς, πρέπει να του αναγνωριστεί το ευεργέτημα της αμφιβολίας. Είναι μια χειρονομία που μπορεί να θεωρηθεί μεγαλόψυχη, καταρχήν, και που είναι πράγματι, αλλά η οποία στο σημερινό ταραγμένο περιβάλλον αγνοεί τα άλλα συμφέροντα που διακυβεύονται, και καταρχήν τα συμφέροντα των λαών της Ευρώπης.

Για το λόγο αυτό, πιστεύουμε ότι το κείμενο που προτείνεται σήμερα δεν θα έπρεπε να είναι παρά το πρώτο μέρος της τελικής οδηγίας. Μετά από αυτό το πρώτο μέρος, που είναι αφιερωμένο στην προστασία των αιτούντων άσυλο, απομένει να γραφτεί ένα δεύτερο μέρος, που θα είναι αφιερωμένο στην προστασία των λαών της Ευρώπης οι οποίοι, στην καλύτερη περίπτωση, θα είναι αυτοί που θα πληρώσουν και, στη χειρότερη, τα θύματα, εφόσον, ας μην το ξεχνάμε, τα τρία τέταρτα τουλάχιστον των αιτήσεων χορήγησης ασύλου που κατατίθενται σήμερα αποδεικνύονται τελικά αβάσιμες. Και μην μας πείτε, κυρία Επίτροπε, ότι τα κείμενα αυτά θα έρθουν αργότερα. Πρέπει να παρουσιαστούν παράλληλα, ώστε να μπορέσουμε να διαμορφώσουμε μια σφαιρική άποψη.

Τούτου λεχθέντος, μόλις που τολμώ να θίξω τις τροπολογίες που προτείνονται με την έκθεση της αρμόδιας επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Θα επανέλθω σε αυτές στην αιτιολόγηση ψήφου μου. Ας πούμε μόνο, σε αυτή τη φάση, ότι είναι τόσο υπερβολικές που προκάλεσαν τελικά την παραίτηση του ίδιου του εισηγητή, ο οποίος χρειάστηκε να αντικατασταθεί άρον άρον. Όλα αυτά τα κείμενα, η οδηγία και οι τροπολογίες, μας οδηγούν να υπενθυμίσουμε, στο πλαίσιο των πρόσφατων συζητήσεων μας για την ασφάλεια, ότι είναι νοσηρό να επιτρέπουμε την είσοδο στα εδάφη μας αιτούντων άσυλο που φτάνουν σε αριθμό 400 000 με 500 000 ετησίως σήμερα, εκ των οποίων οι περισσότεροι δεν θα γίνουν τελικά δεκτοί αλλά, καθώς δεν θα απελαθούν, θα ζήσουν υπό καθεστώς ημιπαρανομίας. Αυτός ο ανεξέλεγκτος πληθυσμός που άγεται και φέρεται, αυξάνει κάθε χρόνο και έρχεται να προστεθεί στις άλλες πηγές παράνομης μετανάστευσης.

Διαπιστώνουμε, κυρία Πρόεδρε, βλέποντας τα κείμενα που παρουσιάζονται σήμερα, ότι τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα απέχουν ακόμη από το να θέσουν σε πρώτη προτεραιότητα την ασφάλεια των πολιτών.

  Fiori (PPE-DE). - (ΙΤ) Κυρία Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, καλούμαστε να εκφραστούμε σε σχέση με ένα θέμα το οποίο, με την ιδιαιτερότητά του, παρουσιάζει ένα πολύ ευρύ φάσμα δράσης. Είναι εύκολο να μιλάμε για δικαίωμα παροχής ασύλου tout court επικαλούμενοι την ιερότητα της αρχής, ιερότητα που είναι ακόμη πιο εμφανής αυτή την ευαίσθητη στιγμή κατά την οποία ο κόσμος είναι συγκλονισμένος από τα δραματικά γεγονότα και η αλληλεγγύη και η καλή θέληση είναι τα συναισθήματα στα οποία όλοι μας, αναστατωμένοι, νιώθουμε ότι θέλουμε να κάνουμε έκκληση για να οικοδομήσουμε διαφορετικά και καλύτερα συστήματα μεταξύ των ανθρώπων, των κόσμων και των πολιτισμών. Όμως είναι εξίσου προφανές ότι ακριβώς σήμερα δεν μπορούμε να απομακρυνθούμε από τον αντικειμενικό σκοπό καταστάσεων και συγκεκριμένων προοπτικών που συνδέονται στενά με την πραγματικότητα. Στην πρόταση οδηγίας, όπως ήδη προείπε ο συνάδελφος Schmitt, υπάρχουν περίπλοκες κατά την εκτίμησή μας διατυπώσεις, οι οποίες βαίνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη που είχαν λάβει στις περυσινές εργασίες και δημιουργούν σοβαρά κατά την άποψή μας πολιτικά προβλήματα. Είναι σωστό, για παράδειγμα, να δεχτούμε ότι μια τρίτη χώρα που θεωρείται ασφαλής είναι τέτοια πάντα και ανεξάρτητα από το συγκεκριμένο γεγονός που τη συνδέει με το άτομο που ζητάει άσυλο; Ή, ακόμη, ότι μια αίτηση, ακόμη και έκδηλα αβάσιμη, θα πρέπει να αποτελεί πάντα και οπωσδήποτε έναρξη μιας περίπλοκης και δαπανηρής διαδικασίας επαλήθευσης; Είναι αυτονόητο ότι μια βεβαιότητα επ’ αυτών των θεμάτων είναι προς το προφανές συμφέρον τόσο εκείνων που έχουν σοβαρούς λόγους να ζητήσουν προστασία όσο και της χώρας υποδοχής.

Δεν θα ήθελα να επεκταθώ στη νομική και φιλοσοφική έννοια της έκδηλης αβασιμότητας, αλλά σε θέματα τόσο λεπτά, τώρα περισσότερο από ποτέ, σαν αυτό που εξετάζει η έκθεση Watson, πρέπει να δείξουμε τη θέλησή μας να οικοδομήσουμε χωρίς αντιθέσεις, να βοηθήσουμε χωρίς αρνητικά και άρα καταστροφικά για τα κοινωνικά μας συστήματα αντανακλαστικά. Όταν λοιπόν εξετάζουμε τις διατυπώσεις για την επέκταση του δικαιώματος παροχής ασύλου, για την ταχεία διαδικασία, για τη διαδικασία άσκησης προσφυγής, πιστεύω ότι, με μια προσεκτική ανάλυση, θα μπορούσατε να συμφωνήσετε πλήρως με τις περιπλοκές.

  Terrón i Cusí (PSE). – (ES) Κυρία Πρόεδρε, δεν μπορώ να μην απαντήσω στα όσα ειπώθηκαν σε αυτή την αίθουσα αναφορικά με τη θέση της Ομάδας του Κόμματος των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών σχετικά με το θέμα αυτό.

Υπάρχει, κύριε Schmitt, μία απόλυτη συμφωνία στην Ομάδα μου για την διαφορετική αντιμετώπιση των τριών διαφορετικών ομάδων ατόμων που καταφθάνουν στην Ένωση. Ως εκ τούτου μάλιστα, υποστηρίζουμε, για την πρώτη ομάδα που εσείς αναφέρατε, την έκθεση Wiebenga, ώστε να υπάρξει μία νομοθεσία υποδοχής για τους προσωρινούς πρόσφυγες, οι οποίοι καταφθάνουν μαζικά για να ξεφύγουν από συγκρούσεις, κάτι που δεν έκανε το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα.

Όσον αφορά το άσυλο και το καταφύγιο, συμφωνούμε με την αντιμετώπιση των αιτούντων άσυλο ως μία ομάδα ατόμων η οποία ζητά προστασία και άδεια εισόδου για ανθρωπιστικούς λόγους, όπως και τα άτομα που ζητούν οικογενειακή επανένωση. Το πρόβλημα, κύριε Schmitt, είναι ότι η Ομάδα μου δεν μπορεί να αποκηρύξει, παρά τα όσα ισχυρίζεστε ότι δήλωσε ο κ. Schily, ο γερμανός Υπουργός Εσωτερικών, την άποψη ότι οι πρόσφυγες είναι άτομα και κάθε μία από τις περιπτώσεις πρέπει να αντιμετωπίζεται ξεχωριστά σε συνάρτηση με τις προσωπικές συνθήκες και όχι σε συνάρτηση με την εθνικότητά του, την ασφαλή τρίτη χώρα στην οποία θα κατέληγε κ.ο.κ. Μία τρίτη χώρα μπορεί να είναι ασφαλής για ένα άτομο και να μην είναι για ένα άλλο, και μην με αναγκάζεται να δώσω παραδείγματα, τα οποία είναι πάντα απεχθή.

Δεν μπορούμε να αποκηρύξουμε αυτή την γνώμη και επιπλέον θέλουμε, αυτή τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αποκτήσει την πρώτη εναρμονισμένη νομοθεσία σχετικά με τους πρόσφυγες, να δώσουμε ένα κατηγορηματικό μήνυμα ότι είμαστε υπέρ αυτής της κοινής νομοθεσίας, όχι όμως για να ελαττωθούν τα επίπεδα προστασίας και τα δικαιώματα των αιτούντων άσυλο, θέμα στο οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση δίνει ιστορικά το παράδειγμα και προσφέρει μεγάλη βοήθεια σε οργανισμούς όπως η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, μεταξύ άλλων.

Όσον αφορά το θέμα του ασύλου και της μετανάστευσης, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι συμφωνούμε στο ότι οι μετανάστες δεν είναι πρόσφυγες. Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν υπάρχει το σθένος για να θεσπιστούν σαφείς νόμοι μετανάστευσης, οι οποίοι θα επιτρέπουν τη νόμιμη είσοδο ατόμων που ενσωματώνονται στην κοινωνία μας και στην αγορά εργασίας, χωρίς να χρειάζεται να καταρρεύσει εξαιτίας του το σύστημα του ασύλου, το οποίο ήταν η μοναδική ανοιχτή πόρτα για πολλά χρόνια. Σ’ αυτό συμφωνούμε απολύτως. Αυτή είναι η θέση μας, την οποία θεωρώ σαφέστατη.

  Schmidt, Olle (ELDR). (SV) Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον πρόεδρο της επιτροπής καθώς και την επιτροπή για αυτή την πολλή ισορροπημένη έκθεση. Η αύξηση της ροής των προσφυγών που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια καταδεικνύει την ανάγκη μίας κοινής πολιτικής για τους πρόσφυγες εντός της ΕΕ, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Οι λίγο πολύ πανικόβλητες αντιδράσεις των διαφόρων κρατών μελών απέναντι στην επιθυμία αυτών των ανθρώπων να βρουν καταφύγιο και να αρχίσουν μία νέα ζωή στην Ευρώπη, ελάχιστα συνάδουν με τις ανθρωπιστικές αξίες που υποστηρίζει η ΕΕ. Πολλές τραγωδίες υπήρξαν στα σύνορα της ΕΕ. Είδαμε πλοία να βυθίζονται, απελπισμένους πρόσφυγες να κρύβονται σε εμπορευματοκιβώτια και άλλους να προσπαθούν κολυμπώντας να φτάσουν στην Ευρώπη.

Πολύ συχνά, κυρία Πρόεδρε, μου προξενούν πόνο πολλές από τις προτάσεις των κρατών μελών και της Επιτροπής οι οποίες φαίνεται ότι έχουν ως κύριο στόχο να σταματούν, να εμποδίζουν, να εκδιώκουν και να απελαύνουν ανθρώπους. Όλοι αυτοί που ισχυρίζονται ότι η ΕΕ μεταβάλλεται τη στιγμή αυτή σε ένα “οχυρό Ευρώπη” δεν έχουν δυστυχώς απόλυτο άδικο.

Κυρία Πρόεδρε, θεωρώ ότι η παρούσα πρόταση οδηγίας βαδίζει προς τη σωστή κατεύθυνση. Δίνεται έμφαση στα δικαιώματα του ατόμου και όχι στην καταστολή. Φυσικά χρειάζονται κοινοί κανόνες για το άσυλο στην ΕΕ, όμως χρειάζεται επίσης να δοθεί περιθώριο στα κράτη μέλη προκειμένου να επιδείξουν μεγαλύτερη γενναιοδωρία. Η επιτροπή εξασφάλισε αυτό το περιθώριο και ενισχύει επίσης τα ατομικά δικαιώματα σύμφωνα με την Σύμβαση της Γενεύης. Πρόκειται για ζητήματα όπως η θέση των παιδιών, οι δυνατότητες κράτησης προσφύγων, η εκπαίδευση των υπαλλήλων που εξετάζουν τις αιτήσεις των προσφύγων και η θέσπιση λογικών προθεσμιών για την εξέταση των αιτήσεων αυτών. Η πρόταση δεν αφορά αποκλειστικά την αύξηση της νομικής ασφάλειας.

Κυρία Πρόεδρε, ανησυχώ ωστόσο κάπως σχετικά και με το πώς θα αντιμετωπίσει το Συμβούλιο το πρόβλημα αυτό στο μέλλον. Θα πρέπει να επιμείνουμε στην απόλυτη απαίτηση της Σύμβασης της Γενεύης να εξετάζεται ατομικά κάθε αίτηση ασύλου, όπως ακριβώς ανέφερε η Sarah Ludford.

Πιστεύω ότι δεν υπάρχουν ασφαλείς χώρες. Προκειμένου να μην χάσουμε το κύρος μας εμείς οι Ευρωπαίοι, απαιτείται μία διαφορετική πολιτική για τους πρόσφυγες η οποία να εδράζεται στο σεβασμό, τη διαφάνεια και τη νομική ασφάλεια. Δε μπορούμε να περιμένουμε να αναλαμβάνουν την ευθύνη για πρόσφυγες από βαρβαρικά καθεστώτα όπως αυτό του Αφγανιστάν, κράτη όπως το Ναούρου. Σήμερα, μία εβδομάδα μετά τα τραγικά συμβάντα στις ΗΠΑ, απαιτείται περισσότερο από ποτέ ανθρωπισμός και συμπόνια.

  Sylla (GUE/NGL). – (FR) Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα να χαιρετίσω τη σαφήνεια των προτάσεων που περιέχονται στην έκθεση του συναδέλφου μας, κ. Watson, η οποία αφορά τη χορήγηση του καθεστώτος του πρόσφυγα. Πιστεύω ότι κατόρθωσε να ενσωματώσει όλο το φάσμα των απόψεων. Για μένα, η έκθεση αυτή θα αποτελέσει συμπλήρωμα τόσο του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων όσο και της Σύμβασης της Γενεύης. Πιστεύω ότι διαθέτουμε τελικά μια καλή βάση συζήτησης, όπως επιθυμούσε η Επιτροπή. Γνωρίζουμε όλοι ότι υπήρχαν πολύ μεγάλες διαφορές όσον αφορά την υποδοχή των προσφύγων ανάλογα με τη χώρα. Γνωρίζουμε επίσης ότι οι διατυπώσεις ήταν πολύπλοκες και δυσχερείς. Η έκθεση αυτή επιτρέπει να τις ξεπεράσουμε κάπως. Βελτιώνει επίσης τη βοήθεια και τη στήριξη που μπορούμε να προσφέρουμε στους πρόσφυγες. Είμαι επίσης ικανοποιημένος για το γεγονός ότι η επιτροπή μας έλαβε υπόψη τις νέες μορφές δίωξης, διότι είναι αλήθεια ότι πριν από μερικές δεκαετίες δεχόμασταν πρόσφυγες από τη Χιλή, από τη Σοβιετική Ένωση που δραπέτευαν από δικτατορίες και από διώξεις που οφείλονταν στους κυβερνώντες τους. Ωστόσο, σήμερα υπάρχουν αληθινές μορφές καταστολής που μας υποχρεώνουν να σκεφτόμαστε διαφορετικά και να λαμβάνουμε υπόψη ακόμη και τους ακρωτηριασμούς των γυναικείων γεννητικών οργάνων, τις νέες μορφές δίωξης που συνδέονται με τρομοκρατικές ομάδες, με φανατικούς οπαδούς θρησκειών και πιστεύω ότι είναι καλό που τα λάβαμε και αυτά υπόψη.

Θα προχωρήσω μάλιστα ακόμη περισσότερο: πιστεύω ότι είναι καιρός να σκεφτούμε το υγειονομικό άσυλο τη στιγμή που μια καταστροφή όπως το AIDS αφανίζει μια ήπειρο, και επίσης ότι μπορούμε να δεχόμαστε παιδιά-στρατιώτες όταν αυτά βρίσκονται στα χέρια των εμπόρων όπλων. Πιστεύω ότι είναι σημαντικό επίσης να σταθεί η έκθεση στο ύψος των περιστάσεων όσον αφορά την καταπολέμηση των διακρίσεων. Θα τελειώσω λέγοντας ότι τις τελευταίες εβδομάδες, λόγω των τρομακτικών επιθέσεων που έγιναν στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο φόβος των επιθέσεων εναντίον του άμαχου πληθυσμού του Αφγανιστάν είναι υπαρκτός. Σήμερα, 600 άτομα που έχουν λάβει αποφασιστικά θέση κατά της τρομοκρατίας βρίσκονται στον καταυλισμό της Sangatte. Ζητούν να τους δεχτούμε. Σκέφτομαι ότι αν μπορούσαμε να τους δεχτούμε, η χειρονομία αυτή θα ήταν ένας τρόπος να διαλυθεί το κράμα τρομοκρατίας και Ισλάμ, αλλά και ότι αυτοί οι άνθρωποι θα ήταν ισχυροί σύμμαχοι στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας.

Κύριε Watson, επιτρέψτε μου να σας πω ότι μπορούμε να σας αποδώσουμε τη φράση του Καμύ που λέει ότι η εξέγερσή του είναι η εξέγερση των άλλων. Σας ευχαριστώ για την έκθεση αυτή.

  Pirker (PPE-DE). - (DE) Κυρία Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, αξιότιμοι κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η πρόταση που υποβλήθηκε από το Συμβούλιο συνιστά μία ευκαιρία για τους πρόσφυγες να τους χορηγηθεί το καθεστώς του πρόσφυγα σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης, και μάλιστα βάσει ενιαίων κριτηρίων που θα ισχύουν σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η παρούσα πρόταση του Συμβουλίου εγγυάται ταχείες και ασφαλείς διαδικασίες για τους αληθινούς πρόσφυγες – που είναι περίπου το 10% όσων υποβάλουν αίτηση για άσυλο – εγγυάται όμως επίσης ταχεία απόρριψη των αβάσιμων αιτήσεων, που είναι περίπου το 90%. Οι αιτήσεις αυτές υποβάλλονται για άλλους λόγους εκτός από τους πραγματικούς και η ταχεία απόρριψή τους είναι καλύτερη από την πολυετή αναμονή των αιτούντων που θα καταλήξει στο να υποχρεωθούν στη συνέχεια να αντιμετωπίσουν μία απορριπτική απόφαση. Η συγκεκριμένη πρόταση διασφαλίζει επίσης τον τερματισμό του σχετικού shopping. Χρειαζόμαστε ακόμη συμπληρωματικά μέτρα, όπως είναι η Σύμβαση του Δουβλίνου, η Eurodac, καθώς και ρυθμίσεις για ασφαλείς τρίτες χώρες, ασφαλείς χώρες προέλευσης.

Ως εκ τούτου εμείς, ως Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, υποστηρίζουμε την πρόταση του Συμβουλίου. Ωστόσο λέω επίσης καθαρά εξ ονόματος του ΕΛΚ ότι το δικαίωμα ασύλου δεν επιτρέπεται να γίνει τώρα, μέσω των τροπολογιών και των προτάσεων που έχουν υποβληθεί, αντικείμενο πολιτικής κατάχρησης με σκοπό την είσοδο ατόμων που το ζητούν με πολλές και διάφορες αιτιολογίες. Τούτο αποτελεί παρανόηση της πραγματικότητας. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τα μέσα που δημιουργούμε τώρα ως Ευρώπη για την είσοδο, τη χορήγηση ασύλου ή τη μακροπρόθεσμη βοήθεια σε περιπτώσεις προσφύγων που έρχονται από περιοχές όπου γίνεται πόλεμος. Δεν πρέπει να λάβουμε μη ρεαλιστικά μέτρα. Πρέπει να διασφαλιστεί ότι μελλοντικά το δικαίωμα χορήγησης ασύλου θα περιορίζεται στους πολιτικά διωκόμενους και δεν θα επεκταθεί σε ομάδες που μερικοί τις θέλουν εδώ για πολιτικούς λόγους, πράγμα που οπωσδήποτε δεν ανταποκρίνεται σε καμία περίπτωση στα πραγματικά δεδομένα της Σύμβασης της Γενεύης.

Στόχος μας πρέπει να είναι αφενός να έχουμε τη δυνατότητα διασφάλισης της παροχής βέλτιστης και ταχύτατης βοήθειας στους πραγματικούς πρόσφυγες και της επακόλουθης λήψης μέτρων για την ενσωμάτωσή τους, αφετέρου όμως να καταστήσουμε επίσης σαφές σε όλους τους άλλους ότι θα υπάρξουν μελλοντικά νέα μέσα για την αντιμετώπιση του ζητήματος της μετανάστευσης και των οικονομικών προσφύγων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

  Ceyhun (PSE). – (DE) Κυρία Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, αγαπητοί συνάδελφοι, ειδικά τώρα, ενόψει των γεγονότων που κυριαρχούν στην επικαιρότητα, η συζήτησή μας που κατά τη γνώμη μου σήμερα τη διεξάγουμε πραγματικά αντικειμενικά, μπορεί να αποτελέσει πρότυπο και για ορισμένα άλλα κοινοβούλια. Είναι εξαιρετικά απαραίτητη, ακριβώς όμως αυτό την καθιστά τόσο δύσκολη. Δυστυχώς είμαστε και πάλι σήμερα υποχρεωμένοι να ξαναρχίσουμε να γκρεμίζουμε τις προκαταλήψεις που υπάρχουν απέναντι στους ανθρώπους που ζητούν άσυλο. Οι συγκεκριμένες προκαταλήψεις είναι φορτισμένες με φόβους που τις περισσότερες φορές είναι βέβαια αδικαιολόγητοι, παρόλ’ αυτά όμως πρέπει να τους πάρουμε στα σοβαρά. Νομίζω ότι ειδικά τώρα είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην συνεχίσουμε να μακρηγορούμε, παρά να περάσουμε στη δράση.

Θεωρώ ότι εκείνοι που μετά από τα τελευταία δραματικά γεγονότα ζητούσαν επίμονα στρατιωτική επέμβαση πρέπει ουσιαστικά να παραδεχθούν ότι εμείς ως πολιτικοί φέρουμε ιδιαίτερα σήμερα ευθύνη και ότι πρέπει να δείξουμε πως δεν βρισκόμαστε σε κατάσταση πανικού, παρά είμαστε σε θέση, ειδικά ενόψει της δύσκολης κατάστασης που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, να ενεργήσουμε πραγματικά υπεύθυνα. Για τον λόγο αυτόν – πρέπει να το δηλώσω αυτό στους συναδέλφους μου της συντηρητικής πτέρυγας του Σώματος – δεν πρόκειται να συμπεριφερθούμε σαν να ήμασταν καταρχήν σύμφωνοι με τον κ. Schmitt ή τον κ. Pirker μόνο και μόνο επειδή τους συμπαθούμε. Γι’ αυτό, σε μερικές τροπολογίες αποφασίσαμε να ψηφίσουμε διαφορετικά από την Ομάδα μας. Η αιτία της αντίδρασής μας είναι η εξής: μολονότι αισθανόμαστε μεγάλη χαρά που η Σοσιαλιστική Ομάδα του Σώματος κάνει τα πάντα και επιχειρεί ό,τι είναι δυνατόν προκειμένου να χαίρουν οι πρόσφυγες περισσότερης προστασίας και να έχουν περισσότερα δικαιώματα, γεγονός που επιδοκιμάζουμε, εμείς οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες θεωρούμε ότι υπάρχει ένα πρόβλημα. Δεν μπορούμε να δεχθούμε μία συμφωνία ή μία απόφαση εάν δεν είναι συμβατή με το σύνταγμα της χώρας μας. Τούτο σημαίνει ότι το γερμανικό σύνταγμα δεν μας επιτρέπει αυτήν τη στιγμή να κάνουμε δεκτές περίπου 17 από τις υποβληθείσες τροπολογίες. Ως εκ τούτου είμαστε υποχρεωμένοι να ψηφίσουμε διαφορετικά από την Ομάδα μας για ορισμένες τροπολογίες, στις οποίες αναφέρθηκα προ ολίγου. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχουμε κατά βάση διαφορετικούς στόχους. Οι στόχοι μας είναι ταυτόσημοι. Ωστόσο η συμπεριφορά μας κατά τη σημερινή ψηφοφορία θα είναι διαφορετική, επειδή λαμβάνουμε υπόψη και την αξιοπιστία της πολιτικής μας στη Γερμανία. Δεν μπορούμε να απογοητεύσουμε τους πολίτες της χώρας μας και να δεχθούμε μία απόφαση, η οποία εν συνεχεία δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση δυνατόν να εφαρμοσθεί στη Γερμανία. Για τον λόγο αυτόν θα ψηφίσουμε διαφορετικά.

  Kaufmann (GUE/NGL). - (DE) Κυρία Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, σε μία κατάσταση όπου μερικοί χρησιμοποιούν τα τραγικά γεγονότα στις ΗΠΑ και ως πρόσχημα για να δημιουργήσουν αρνητικό κλίμα για τους αιτούντες άσυλο, καθίσταται ακόμη σημαντικότερο να διατυπώσει η Ευρωπαϊκή Ένωση ελάχιστες προδιαγραφές για τις διαδικασίες χορήγησης και ανάκλησης του καθεστώτος του πρόσφυγα που θα έχουν ως γνώμονα τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η πρόταση της Επιτροπής πληροί αυτόν τον όρο. Επικροτώ ρητά δύο ρυθμίσεις που προτάθηκαν από την Επιτροπή.

Στο άρθρο 3 παράγραφος 3 επισημαίνεται ότι τα κράτη μέλη έχουν τη δυνατότητα να επεκτείνουν την παροχή προστασίας και σε πρόσωπα που δεν μπορούν να επικαλεστούν τη Σύμβαση της Γενεύης. Έτσι θα μπορούσαν και πρόσωπα που ζητούν προστασία από βίαιους φονταμενταλιστές – όπως για παράδειγμα στην Αλγερία - ή είναι θύματα βιασμού να βρουν καταφύγιο. Τούτο αποτελεί εδώ και καιρό αίτημα της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, που αυτήν τη στιγμή δεν εφαρμόζεται, δυστυχώς, π.χ. στην πατρίδα μου. Στο παράρτημα Ι αναφέρονται οι τρεις όροι που πρέπει να πληρούνται προκειμένου μία χώρα να μπορεί να θεωρηθεί ασφαλής τρίτη χώρα. Αν μελλοντικά στηριχθούμε στο συγκεκριμένο όρο, τότε κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είναι πια εφικτές ορισμένες απελάσεις από χώρες της ΕΕ.

Αισθάνομαι χαρά για το γεγονός ότι η ικανοποιητική πρόταση της Επιτροπής δεν έγινε χειρότερη παρά βελτιώθηκε στην αρμόδια επιτροπή, όπως σκόπευε ο πρώτος εισηγητής κ. Schmitt. Η υποβληθείσα οδηγία συνιστά ως εκ τούτου σημαντικό βήμα προς μία πιο ανθρωπιστική πολιτική ασύλου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

  Hernández Mollar (PPE-DE). – (ES) Κυρία Πρόεδρε, αυτή είναι η πρώτη μιας σειράς οδηγιών που πρόκειται να συμπληρώσουν το πρώτο μέρος του χρονοδιαγράμματος που επιδιώκει να εισαγάγει, πιο μακροπρόθεσμα, μια κοινή διαδικασία ασύλου και ένα κοινό καθεστώς για τα άτομα στα οποία παραχωρείται άσυλο. Αυτό είναι το πνεύμα, και το γράμμα επίσης, των συμφωνιών του Τάμπερε και της Συνθήκης του Άμστερνταμ, αν και θα πρέπει να συζητηθεί η νομική βάση της κοινής διαδικασίας ασύλου και του καθεστώτος. Πολύ σύντομα θα ήθελα να επισημάνω στην Επιτροπή ορισμένες επιφυλάξεις τεχνικού χαρακτήρα που τίθενται στο πλαίσιο της πρότασης οδηγίας που εξετάζουμε.

Η πρώτη σχετίζεται με την έκταση που δίνεται στους ελάχιστους κανονισμούς για τις διαδικασίες ασύλου. Θεωρώ ότι η πρόταση είναι υπερβολικά κανονιστική και ότι μία κοινή διαδικασία άσυλου δεν έχει καμία σχέση με μία μοναδική διαδικασία, μια πανομοιότυπη διαδικασία σε όλα τα κράτη. Φοβάμαι ότι είναι πιθανόν η Επιτροπή να προχώρησε πιο πέρα από τα συμφωνηθέντα στο Τάμπερε.

Η δεύτερη επιφύλαξη αφορά το ενδιαφέρον της Επιτροπής στη ρύθμιση των προθεσμιών, διότι διερωτώμαι: μία χρονοβόρα διαδικασία δεν αποτελεί αποθαρρυντικό παράγοντα για τους αιτούντες; Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε υπέρ μιας χρονοβόρας διαδικασίας. Αλλά, από πρακτικής απόψεως, ευρωπαϊκές χώρες με μεγάλες προθεσμίες – μεγαλύτερες των δύο και τριών ετών – έχουν αυξημένα ποσοστά αιτούντων, και χώρες, όπως για παράδειγμα η Ισπανία, με προθεσμίες πολύ μικρότερες, παρουσιάζουν πολύ πιο χαμηλά στατιστικά στοιχεία. Η εναρμόνιση των προθεσμιών είναι αποδεκτή αν πηγάζει από έναν προβληματισμό για τη νομική τάξη της διαδικασίας, φοβάμαι όμως ότι μπορεί να αποδεχτεί αναποτελεσματική και προβληματική για λόγους τόσο νομικούς όσο και πρακτικούς ή πολιτικούς.

Η τρίτη και τελευταία επιφύλαξη είναι εννοιολογικού χαρακτήρα. Πιστεύω ότι οι δυσκολίες για την ομοιογενοποίηση των αποφάσεων πηγάζουν περισσότερο από τον ορισμό του πρόσφυγα παρά από τη διαδικασίας της αναγνώρισης του καθεστώτος του. Έννοιες όπως “τρίτη ασφαλής χώρα”, “δίωξη τρίτων”, “δίωξη σε περιπτώσεις συγκρούσεων”, ή “κρατική ή μη κρατική δίωξη” είναι παραδείγματα ορισμένων απ’ αυτά τα προβλήματα. Ίσως, όπως ανέφερα προηγουμένως, θα έπρεπε να ασχοληθούμε ακριβώς με τον ορισμό πριν από την διαδικασία.

  Cerdeira Morterero (PSE). – (ES) Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα να υπενθυμίσω στο Σώμα τη σημασία της πρότασης που συζητάμε σήμερα, για διάφορους λόγους.

Καταρχάς, πιστεύω ότι πρέπει να καταστεί πολύ σαφές τι σημαίνει ένα πρώτο βήμα, κατά την άποψή μου πολύ σημαντικό, προς ένα κοινό σύστημα ευρωπαϊκού ασύλου το οποίο, μακροπρόθεσμα, θα ισχύει σε όλη την Ένωση.

Δεύτερον, εκτιμώ ότι δεν μπορούμε να ξεχνάμε αυτές τις στιγμές που δεν κάνουμε τίποτε άλλο παρά να εκπληρώνουμε έναν από τους συμφωνημένους στόχους στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Τάμπερε, όπου επαναβεβαιώθηκε ανεπιφύλακτα ο σεβασμός του δικαιώματος του ασύλου.

Και τρίτον, παρά τις ασυμφωνίες σχετικά με ορισμένα συγκεκριμένα σημεία της πρότασης που συζητάμε, που ενδέχεται να υπάρχουν μεταξύ των κοινοβουλευτικών ομάδων, δεν ξεχνάμε ότι, στην πραγματικότητα, παρέχουμε σε όλα τα εθνικά ευρωπαϊκά συστήματα μία δομή που θα μπορεί να λειτουργεί αποτελεσματικά σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης για το καθεστώς του πρόσφυγα. Πιστεύω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, απ’ αυτό το Κοινοβούλιο, δεν μπορεί να αποστρέψει το βλέμμα και να μην θέσει σε εφαρμογή τα μέσα που αυτή ακριβώς τη στιγμή επεξεργάζεται η Ευρώπη. Θεωρώ ότι είναι σημαντικό να υπενθυμίσουμε εδώ ότι ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων που ενέκρινε λίγο καιρό πριν αυτό ακριβώς το Σώμα και ο οποίος, αν πρόκειται να ληφθεί υπόψη σ’ αυτό το θέμα, πρέπει να είναι πάντα σύμφωνα με τις αρχές της ανάπτυξης των συμφωνηθέντων στη Σύμβαση της Γενεύης, και όχι αντίθετα μ’ εκείνη. Διότι υπάρχει μία πραγματικότητα που δεν μπορούμε να ξεχάσουμε, ότι από το δεύτερο μισό του 1996, ο αριθμός των αιτούντων άσυλο στην Ευρωπαϊκή Ένωση αυξήθηκε σημαντικά, ενώ τα ψηφίσματα που αναγνωρίζουν και παραχωρούν αυτό το δικαίωμα μειώθηκαν ανησυχητικά.

Γι’ αυτό πιστεύω ότι, με τις τροπολογίες που εγκρίναμε στην επιτροπή και τις οποίες υποβάλλουμε σήμερα στην Ολομέλεια, έχει βελτιωθεί σημαντικά η πρόταση του Συμβουλίου και επισημάνθηκαν ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα ζητήματα, κυρίως όσα αναφέρονται στις εγγυήσεις για τον αιτούντα άσυλο, στην αρχή της μη επαναπροώθησης και επίσης σε ορισμένες ελάχιστες απαραίτητες προϋποθέσεις σε όλη τη διαδικασία κατά την οποία λαμβάνονται οι αποφάσεις αναγνώρισης αυτού του καθεστώτος, που απαιτούν την ξεχωριστή αντιμετώπιση της κάθε περίπτωσης. Αυτές οι αιτήσεις δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν συλλογικά. Πιστεύω ότι, παρά τις ασυμφωνίες τις Επιτροπής, θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα μπροστά μ’ αυτές τις τροπολογίες, αν σήμερα τις ψηφίσουμε επίσης στην Ολομέλεια.

  Santini (PPE-DE). - (ΙΤ) Kυρία Πρόεδρε, λυπάμαι που πρέπει να αρχίσω λέγοντας ότι αυτή η πρόταση είναι βαθιά απογοητευτική για διάφορους λόγους, όπως είναι απογοητευτική και η συζήτηση που έχει γίνει μέχρι τώρα, εκτός από σπάνιες εξαιρέσεις: μια συζήτηση στην οποία ορισμένοι ομιλητές έδειξαν ότι δεν γνωρίζουν καλά τα όρια μεταξύ ανθρωπιάς και ανεκτικότητας, μεταξύ αναγκαίων ελέγχων και περιττών ταλαιπωριών, αλλά προπαντός στην οποία πολλοί έδειξαν ότι δεν καταλαβαίνουν πως οι νομικοί κανόνες δεν είναι φτιαγμένοι από καουτσούκ, δεν είναι δηλαδή ελαστικoί όπως θα ήθελε ο καθένας, αλλά έχουν σταθερά σημεία, αρχές, τα οποία δεν είναι δυνατόν να υπερβούμε. Οι λόγοι για τους οποίους αυτή η ρύθμιση πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να απορριφθεί είναι ότι δεν είναι ισορροπημένη. Ευνοεί με εξαιρετικά έκδηλο τρόπο την κατάσταση του ικέτη ασύλου, υπερβάλλοντας τις αρχές που συνόψισα προηγουμένως, και θέτει τα κράτη μέλη και τα αρμόδια όργανα σε πραγματικά δύσκολη κατάσταση όσον αφορά τη σοβαρή αξιολόγηση των αιτημάτων των αιτούντων.

Ένας άλλος λόγος είναι πως αυτό το κείμενο μοιάζει να είναι καθαρά θεωρητικό, αποσυνδεμένο παντελώς από την πραγματικότητα στην οποία πρέπει αναγκαστικά, αναπόφευκτα να κατέλθει: την καθημερινή πραγματικότητα των χωρών – όχι μόνο της δικής μου, αλλά ιδιαίτερα της δικής μου, της Ιταλίας – που έρχονται καθημερινά αντιμέτωπες με το πρόβλημα των ανεξέλεγκτων μεταναστεύσεων.

Ένα άλλο αίτιο απόρριψης αυτής της προσέγγισης απορρέει και από την ισχνή ομοιογένεια των αξιολογήσεων από πλευράς των κρατών κατά τις διαδικασίες τους για τη χορήγηση του καθεστώτος του πρόσφυγα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ενδέχεται να παρατηρηθούν περιπτώσεις δευτερογενών ροών, δηλαδή οι πρόσφυγες μπαίνουν μέσω του πιο ανεκτικού κράτους και ύστερα να μεταφέρονται, να μετακινούνται σε άλλο, πιο περιοριστικό κράτος, μέσω εσωτερικής οδού.

Η πρόταση δείχνει να μην μπορεί να διακρίνει καθαρά ούτε μεταξύ των διάφορων ομάδων αιτούντων: εκείνων που υφίστανται πολιτικές διώξεις κατά την έννοια της ήδη μνημονευθείσας Σύμβασης της Γενεύης, των προσφύγων που προέρχονται από περιοχές που αποτελούν θέατρα πολεμικών συγκρούσεων, των μεταναστών για οικονομικούς και επαγγελματικούς λόγους. Δεν είναι δυνατόν να γίνει δεκτό να αντιμετωπίζονται τρεις τόσο διαφορετικές κατηγορίες αιτούντων άσυλο με μία και την αυτή ρύθμιση. Η Επιτροπή, εξάλλου, φαίνεται πως θέλει να καταστήσει αμέσως ταχύτερη τη διαδικασία παροχής ασύλου, υποδοχής, επεκτείνοντάς την και σε άτομα των οποίων οι περιπτώσεις δεν εμπίπτουν ούτε στο πνεύμα της Σύμβασης της Γενεύης ούτε στα ανοίγματα του Συμβουλίου του Τάμπερε, πολύ λιγότερο δε στις ενημερώσεις αυτών των θεμάτων με το άρθρο 4 της Συνθήκης του Άμστερνταμ.

Αυτό που καθιστά ακατάλληλη την πρόταση της Επιτροπής, αλλά και τη νομοθετική πρόταση της κοινοβουλευτικής επιτροπής είναι η πενιχρή προσαρμογή της στην πραγματικότητα. Προτείνεται μια συνηθισμένη οδηγία για μια κατάσταση εξαιρετικά επείγουσα. Ελάτε να δείτε τι συμβαίνει εδώ και δέκα χρόνια στις ιταλικές ακτές. Ελάτε να δείτε τις συνθήκες στις οποίες εργαζόμαστε για να υποδεχθούμε τους ανθρώπους, όχι για να τους βάλουμε φυλακή, και θα καταλάβετε πόσο ακατάλληλες είναι αυτές οι γραμμές που προτείνονται.

Εδώ δεν πρέπει, όπως είπα και πριν, να συγχέουμε την ανθρωπιά με την αυστηρότητα: αυτά τα δύο ζητήματα μπορούν να συμβαδίσουν. Αν σκεφτείτε ότι στην Ιταλία καθημερινά αποβιβάζονται 300-400 πρόσφυγες, 1 000 μόνο εχθές, θα καταλάβετε γιατί είναι αναγκαίες και μάλιστα αναπόφευκτες ορισμένες προφυλάξεις. Δεν πρέπει να παρασυρθούμε εδώ, αγαπητοί συνάδελφοι, σε δακρύβρεκτους τόνους, όπως άκουσα πριν λίγο. Δεν υπάρχουν περιπτώσεις απάνθρωπης μεταχείρισης, κανείς δεν πρέπει να προφυλακίζεται, οι πρόσφυγες πρέπει να περισυλλέγονται και να αναλαμβάνουν, στη συνέχεια να γίνεται η αναγνώριση της ταυτότητάς τους και να χωρίζονται σε κατηγορίες ώστε να διακρίνονται οι παράνομοι, που θα απελαύνονται, από τους νομότυπους, στους οποίους θα παρέχεται βοήθεια για να παραμείνουν, και θα καταβάλλεται επίσης προσπάθεια να εντοπισθούν τυχόν άτομα του υποκόσμου που έχουν παρεισφρήσει.

Ιδού λοιπόν: αυστηρότητα ναι, αλλά όχι ανεκτικότητα. Για το λόγο αυτό η Ομάδα μας θα υποστηρίξει όλες τις τροπολογίες του κ. Schmitt που έχουν στόχο την αποκατάσταση του αρχικού κειμένου της έκθεσης, εκείνου που προβλέπει πιο δίκαιους κανόνες ιδίως για τα κράτη μέλη που βρίσκονται σε παρόμοιες δύσκολες συνθήκες. Με λίγα λόγια, κύριε Πρόεδρε, και όλοι εσείς αγαπητοί συνάδελφοι: μόλις διασχίσουν την πόρτα της Ιταλίας, χάρη στο Σένγκεν θα τους βρείτε στο σπίτι σας λίγο-πολύ όλους, νομότυπους και μη ευπρόσδεκτους.

  Πρόεδρος. – Για να κλείσουμε τη συζήτηση αυτή σχετικά με την έκθεση του κ. Watson, θα δώσω το λόγο στην Επίτροπο κ. Reding. Κυρία Επίτροπε, επιτρέψτε μου να σας επισημάνω ότι, αντίθετα με το σύνηθες, διαθέτουμε λίγο χρόνο, επομένως θα είναι χαρά για μας αν επιθυμείτε να τον χρησιμοποιήσετε.

  Reding, Επιτροπή. – (FR) Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε. Πράγματι, το να ακούω να λέγεται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ότι έχω χρόνο για να μιλήσω μετά από σχεδόν δεκαετή θητεία ως βουλευτής, είναι σχεδόν θαύμα.

Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η Επιτροπή εκφράζει ικανοποίηση για τον εμπεριστατωμένο τρόπο με τον οποίο το Κοινοβούλιο εξέτασε αυτή την πρόταση. Θα ήθελα να πω στον κ. Watson πόσο πολύ εκτιμούμε το έργο του. Άλλωστε, οι τροπολογίες, με τον αριθμό και την ποιότητά τους, θα εμπλουτίσουν σίγουρα τη συζήτηση, και αυτό σε μια κρίσιμη στιγμή της χάραξης κοινής πολιτικής στον τομέα του ασύλου.

Θα ήθελα καταρχάς να θέσω αυτή την πρόταση στο σύνολό της. Πράγματι, το Συμβούλιο του Τάμπερε θέλησε να εγκαθιδρύσει ένα κοινό ευρωπαϊκό καθεστώς χορήγησης ασύλου και για να γίνει αυτό προσδιόρισε μια προσέγγιση σε δύο φάσεις. Καταρχάς, την έγκριση κοινών ελαχίστων κανόνων στα θέματα που απαριθμούνται στο άρθρο 63 της Συνθήκης, και στη συνέχεια, την καθιέρωση μιας κοινής διαδικασίας και ενός ενιαίου καθεστώτος για τα άτομα υπό διεθνή προστασία. Η υλοποίηση της πρώτης φάσης απαιτούσε την ανάληψη από την Επιτροπή ορισμένων νομοθετικών πρωτοβουλιών, πράγμα που έγινε άλλωστε με την έγκριση, στις 12 Σεπτεμβρίου 2001, μιας πρότασης οδηγίας σχετικά με τον καθορισμό του καθεστώτος του πρόσφυγα και τις επικουρικές μορφές προστασίας. Επομένως, ο κύκλος αυτός έχει ολοκληρωθεί σήμερα. Άλλωστε, στην ανακοίνωσή της του Νοεμβρίου 2000 – το Κοινοβούλιο θα αποφανθεί, κυρία Πρόεδρε, επί της ανακοίνωσης αυτής στις 2 Οκτωβρίου 2001 – η Επιτροπή πρότεινε να περάσουμε στη δεύτερη φάση σύμφωνα με μια ειδική μεθοδολογία. Σκοπεύει να παρουσιάσει σε αυτή την ανακοίνωση τη μεθοδολογία αυτή και θα συναγάγει από αυτή τα διδάγματα του πρώτου χρόνου των εργασιών και θα κάνει υποδείξεις για νέες ωθήσεις, τις παραμονές του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Λάκεν.

Η πρόταση την οποία συζητούμε σήμερα είναι ένα από τα πλέον σημαντικά, αλλά και ευαίσθητα στοιχεία αυτής της διαδικασίας. Προετοιμάστηκε κατά κύριο λόγο βάσει των διδαγμάτων που αντλήθηκαν από μια ευρεία διαβούλευση με αφορμή ένα έγγραφο εργασίας που παρουσιάστηκε το Μάρτιο του 1999. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είχε την ευκαιρία να αποφανθεί επ' αυτού τον Ιούνιο 2000 και η Επιτροπή έλαβε σοβαρά υπόψη της τις συστάσεις που διατυπώθηκαν τότε.

Το σημερινό ψήφισμα, κυρία Πρόεδρε, έρχεται σε μια κρίσιμη καμπή των εργασιών στο θέμα αυτό. Διότι η βελγική Προεδρία, με την υποστήριξη της Επιτροπής, σκοπεύει να εκμεταλλευτεί τους ερχόμενους μήνες για να σημειώσει αποφασιστική πρόοδο στο θέμα του ασύλου. Ο φάκελος αυτός, όπως αυτός της μετανάστευσης γενικότερα, θα έπρεπε να είναι ένα από τα στοιχεία κλειδιά της ενδιάμεσης ανασκόπησης όσον αφορά την υλοποίηση των αποφάσεων του Τάμπερε και θα εξεταστεί συνεπώς από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο τέλος του έτους. Σε αυτή την προοπτική, το Συμβούλιο Υπουργών θα πρέπει να διεξαγάγει προσεχώς, στις 27 και 28 Σεπτεμβρίου, μια πρώτη συζήτηση προσανατολισμών βάσει ερωτημάτων, οι απαντήσεις στα οποία θα καθορίσουν το επίπεδο της φιλοδοξίας που θα έχουμε όλοι μας σε αυτό το θέμα. Διότι πρέπει να θυμόμαστε ότι ο στόχος είναι στην πραγματικότητα η προσέγγιση των εθνικών διατάξεων που αφορούν τις διαδικασίες. Θα προσθέσω ότι αυτή η προσπάθεια θα επεκταθεί στις δύο άλλες προτάσεις, στις συνθήκες υποδοχής των αιτούντων άσυλο και στον προσδιορισμό του κράτους μέλους που είναι υπεύθυνο για την εξέταση της αίτησης χορήγησης ασύλου. Τα τρία κείμενα συνδέονται άλλωστε. Πρέπει να τα δει κανείς ως σύνολο και σκέφτομαι εξάλλου ότι το Κοινοβούλιό σας το έβλεπε πάντοτε έτσι. Θα ενθαρρύνω, αν μου το επιτρέπετε, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να υποβάλει τη γνώμη του για αυτές τις δύο άλλες προτάσεις το συντομότερο δυνατό.

Όσον αφορά ειδικότερα τις διαδικασίες, δεν πρέπει να κρύψουμε ότι οι θέσεις επί ορισμένων σημαντικών σημείων παρουσιάζουν μεγάλες αποκλίσεις. Ωστόσο, σκέφτομαι πως αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσει διότι η πρωτοβουλία αυτή πραγματεύεται πολλά ζητήματα που είναι περίπλοκα από τεχνική άποψη, πράγμα που δεν είναι και τόσο δύσκολο, αλλά ευαίσθητα από πολιτική άποψη, πράγμα που στη σημερινή πολιτική κατάσταση αποτελεί αληθινό πρόβλημα. Επιπλέον, η πρώτη ανάγνωση δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί στους κόλπους των τεχνικών υπηρεσιών του Συμβουλίου. Επομένως, οι αντιπροσωπείες των κρατών μελών δεν είχαν ακόμη την ευκαιρία να αποφανθούν επί ορισμένων σημαντικών διατάξεων. Αυτό εξηγεί κυρίως, κυρία Πρόεδρε, το γεγονός ότι είναι δύσκολο τώρα να αποφανθεί κανείς τελειωτικά επί των τροπολογιών σας σχετικά με τις διαδικασίες προσφυγής, διότι δεν διαθέτουμε ακόμη την ανάλυση και εξέταση εκ μέρους του Συμβουλίου.

Τέλος, οι συζητήσεις στους κόλπους της Επιτροπής Ελευθεριών των Πολιτών, καθώς και το περιεχόμενο της εξαίρετης πρότασης ψηφίσματος που παρουσιάστηκε από τον κ. Watson επιβεβαιώνουν το αίσθημα ότι σήμερα υπάρχει - το γνωρίζετε και το αισθανθήκαμε σήμερα το πρωί – μια σαφής απόκλιση ανάμεσα στο επίπεδο προσδοκίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και την ικανότητα του Συμβουλίου να καταλήξει σε συμφωνία η οποία θα πρέπει να είναι ομόφωνη. Η Επιτροπή βρίσκεται λίγο στη μέση, αν θέλετε. Σκοπεύει όμως να χρησιμοποιήσει τη γνώμη σας, καθώς και τους προσανατολισμούς που θα μπορούσαν να προκύψουν από τη συζήτηση μεταξύ των υπουργών για να ετοιμάσει στη συνέχεια μια τροποποιημένη πρόταση, έτσι ώστε να διευκολύνει μια ενδεχόμενη συναίνεση. Στο πλαίσιο αυτό, φαίνεται ουσιώδες να διατηρηθεί η επιδιωκόμενη στην αρχική πρόταση ισορροπία ανάμεσα, αφενός, στο μέλημα για την εδραίωση των δικαιωμάτων των αιτούντων άσυλο – υπάρχει ο αναγκαίος σεβασμός των διεθνών συμφωνιών, ιδιαίτερα της Σύμβασης της Γενεύης – και, αφετέρου, στην επιδίωξη ενός στόχου αποτελεσματικότητας και ταχύτητας στη διεκπεραίωση των διαδικασιών καθώς και την επίτευξη ενός επιπέδου σύγκλισης που θα εμποδίσει την εμφάνιση του φαινομένου “asylum shopping”. Για το λόγο αυτό, η Επιτροπή, το επαναλαμβάνω και θα ήθελα να το πω σαφέστατα στον εισηγητή του Κοινοβουλίου, βλέπει με μεγάλη συμπάθεια τη γενική προσέγγιση που εκφράζει η πρόταση ψηφίσματος. Δεν θα μπορέσει όμως να εγκρίνει ορισμένες από τις προτάσεις που θα έτειναν να θέσουν εκ νέου σε αμφισβήτηση αυτό το διπλό σκοπό και που θα έθεταν σε αμφισβήτηση, σε τελική ανάλυση, την έγκριση ενός κειμένου που όλοι μας επιθυμούμε και ευχόμαστε. Για παράδειγμα, η διάκριση ανάμεσα στην κανονική και την επιταχυμένη διαδικασία, η οποία στην πραγματικότητα εφαρμόζεται, τουλάχιστον εικονικά, στα κράτη μέλη, είναι ένα κεντρικό σημείο αυτού του οικοδομήματος. Η αποδοχή των τροπολογιών που αποσκοπούν στο να την εξαλείψουν θα είχε ως αποτέλεσμα να διακυβεύσει σοβαρά τις πιθανότητες έγκρισης της πρότασης. Αντιθέτως, η Επιτροπή είναι ασφαλώς έτοιμη να λάβει υπόψη το πνεύμα ή το γράμμα, κύριε εισηγητά, ορισμένων τροπολογιών ικανών να τελειοποιήσουν την προστασία του αιτούντος χωρίς να διακυβεύσουν τη θεμελιώδη διάκριση για την οποία μίλησα πριν. Στο ίδιο ιδεολογικό πλαίσιο, η Επιτροπή συμμερίζεται τις ανησυχίες που αντικατοπτρίζονται στις διάφορες τροπολογίες οι οποίες τείνουν να βελτιώσουν περισσότερο την ποιότητα των αποφάσεων, ενισχύοντας παράλληλα την κατάσταση των αιτούντων και στοχεύοντας στην αύξηση της αποτελεσματικότητας των εθνικών αρχών που χρησιμοποιούν τις διαδικασίες. Εντούτοις, η νομοθετική οδός δεν είναι απαραιτήτως η πλέον κατάλληλη για να επιτύχουμε ένα στόχο η υλοποίηση του οποίου εξαρτάται συχνά από την τελειοποίηση και τη σύγκλιση των διοικητικών πρακτικών. Αυτά τα πρότυπα είναι πιο πιθανό να επιτευχθούν με τη θέσπιση άλλων μέσων συνεργασίας, κυρίως με τη μέθοδο της ανοικτής συνεργασίας, την επέκταση της οποίας στον τομέα του ασύλου θα προτείνει η Επιτροπή μέσα στις επόμενες εβδομάδες.

Εξάλλου, ορισμένες τροπολογίες έχουν μάλλον θέση στα ψηφίσματά σας σχετικά με την κοινοτικοποίηση της Σύμβασης του Δουβλίνου και τον καθορισμό της έννοιας του πρόσφυγα, στα οποία επέστησα την προσοχή σας πριν από λίγο. Άλλες υποδείξεις θα πρέπει να ληφθούν υπόψη. Έτσι, η Επιτροπή είναι ευνοϊκή στην ενίσχυση της σχέσης της οδηγίας αυτής με τις διεθνείς ή ευρωπαϊκές συμφωνίες που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ειδικότερα, πρέπει να επιβεβαιωθεί σαφώς και να διασφαλιστεί η συμμόρφωση με τον ευρωπαϊκό Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Επίσης, είναι χρήσιμο να προβάλουμε τον αντίκτυπο της έγκρισης ενός τέτοιου κειμένου στο πλαίσιο της διεύρυνσης, καθώς και την εμβέλειά του έναντι μιας επικαιροποίησης της ατζέντας της διεθνούς προστασίας. Σκέφτομαι εδώ ιδιαιτέρως τη διαδικασία της καθολικής διαβούλευσης που εγκαινίασε η Ύπατη Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες με την ευκαιρία της 50ής επετείου της Σύμβασης της Γενεύης.

Τέλος, η Επιτροπή δεν μπορεί παρά να παράσχει τη σύμφωνη γνώμη της όσον αφορά το μέλημά σας να διασφαλίσετε μια πιο συστηματική παρακολούθηση της εφαρμογής αυτής της οδηγίας. Ένα τέτοιο μέτρο είναι εξίσου απαραίτητο για να συνοδεύσει και να επιταχύνει τη μετάβαση σε μια μοναδική διαδικασία, όπως αποφασίστηκε στο Τάμπερε ως απώτερος στόχος για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Κυρία Πρόεδρε, εν κατακλείδι, η Επιτροπή επιθυμεί να επιβεβαιώσει την εκτίμησή της για την ποιότητα του σχεδίου ψηφίσματος που υποβλήθηκε σήμερα. Συμμερίζεται το πνεύμα του σε γενικές γραμμές. Οφείλει εντούτοις να ενημερώσει σαφώς το Κοινοβούλιο για τις υφιστάμενες δυσκολίες. Πρέπει να λάβουμε υπόψη αυτούς τους περιορισμούς στην προετοιμασία της τροποποιημένης πρότασής μας και, πέρα από αυτό, μένει να ελπίζουμε ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Λάκεν θα δώσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση την απαραίτητη ώθηση για να συγκεκριμενοποιήσει επιτέλους το επίπεδο φιλοδοξίας που αναγγέλθηκε το 1999 στο Τάμπερε.

  Πρόεδρος. – Σας ευχαριστώ, κυρία Επίτροπε.

Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί στις 11.00.

(Η συνεδρίαση διακόπτεται στις 10.55, εν αναμονή της ώρας των ψηφοφοριών, και επαναλαμβάνεται στις 11.00)

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. DAVID W. MARTIN
Αντιπροέδρου

  Banotti (PPE-DE). – (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, ήθελα να σας στείλω ένα μήνυμα με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, αλλά δυστυχώς αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να το χρησιμοποιήσω. Γνωρίζω ότι πολλοί από εσάς αντιμετωπίσατε ιδιαίτερες δυσκολίες με το σύστημα “Groupwise”. Από τις αρχές της περασμένης εβδομάδας, έχουν λυθεί αλλά προβλήματα στους υπολογιστές τα οποία είχαν σχέση με το κύριο σύστημα πληροφορικής, όμως δεν έχουν ακόμη επιλυθεί τα προβλήματα λειτουργίας του GroupWise. Βρίσκομαι σε συνεχή επικοινωνία με το γραφείο παροχής βοήθειας της Υπηρεσίας Πληροφορικής των Ευρωβουλευτών και ελπίζω ότι θα έχω πιο συγκεκριμένες πληροφορίες για το θέμα του GroupWise αργότερα σήμερα. Η εταιρεία που είναι υπεύθυνη για το διακομιστή κλήθηκε για να βοηθήσει να βρεθεί λύση.

Ήθελα επίσης να στείλω ένα άλλο μήνυμα με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο για να συστήσω στους συναδέλφους να βρίσκονται στο αεροδρόμιο τουλάχιστον δύο ώρες πριν από την αναχώρηση της πτήσης τους, λόγω των μεγάλων καθυστερήσεων που οφείλονται στα αυξημένα μέτρα ασφαλείας.

  Lynne (ELDR). – (EN) Λυπάμαι που είμαι αναγκασμένη να θέσω ξανά ένα διαδικαστικό ζήτημα όσον αφορά το κάπνισμα στο χώρο εργασίας. Κατά τη συνεδρίαση της Ολομέλειας χθες το βράδυ, καθώς ετοιμαζόμουν να μιλήσω για την παρενόχληση στο χώρο εργασίας, τα άτομα στην καμπίνα πίσω μου κάπνιζαν με ανοικτή την πόρτα. Έπαθα κρίση άσθματος ακριβώς λίγο πριν μιλήσω. Κάτι τέτοιο αποτελεί περίπτωση παρενόχλησης στο χώρο εργασίας.

  Πρόεδρος. – Έχετε απόλυτο δίκιο. Πέραν των προσωπικών σας προβλημάτων υγείας, είναι ζήτημα ευγένειας. Ούτε οι βουλευτές ούτε και κανείς άλλος πρέπει να καπνίζει οπουδήποτε αλλού πέρα από τις καθορισμένες ζώνες για τους καπνιστές.

7. ΨΗΦΟΦΟΡIΕΣ

Έκθεση χωρίς συζήτηση (A5-0295/2001) του κ. Χρήστου Φώλια, εξ ονόματος της Επιτροπής Ελέγχου του Προϋπολογισμού, σχετικά με την πρόταση κανονισμού του Συμβουλίου για την τροποποίηση του Κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1267/1999 για τη θέσπιση μέσου προενταξιακών διαρθρωτικών πολιτικών

(COM (2001) 110 - C5-0152/2001 - 2001/0058 (CNS))

Μετά την έγκριση της πρότασης της Επιτροπής

  Φώλιας (PPE-DE) , Εισηγητής. - Κύριε Πρόεδρε, αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει μια δήλωση από πλευράς Επιτροπής πάνω στην έκθεσή μου, την οποία παρακαλώ να ακούσω.

  Reding, Επιτροπή. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, ο κ. Barnier επικοινώνησε χθες με την πρόεδρο της Επιτροπής Ελέγχου του Προϋπολογισμού προκειμένου να της εξηγήσει τη θέση της Επιτροπής σε αυτό το θέμα. Μπορώ λοιπόν να σας διαβεβαιώσω ότι, χωρίς να εγκρίνει τις προτεινόμενες τροπολογίες, η Επιτροπή θα λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να επιτύχει το αποτέλεσμα που επιθυμεί το Κοινοβούλιο. Η Επιτροπή θα προβεί τη στιγμή της έγκρισης τροποποίησης του κανονισμού από το Συμβούλιο σε δήλωση, στην οποία θα επιβεβαιώνει την ενίσχυση των όρων καταπολέμησης των παρατυπιών και της απάτης, οι οποίοι προβλέπονται ήδη στις συμβάσεις χρηματοδότησης που έχουν συναφθεί μεταξύ της Επιτροπής και των δικαιούχων χωρών, ενώ δεσμεύεται να βελτιώσει την πληροφόρηση του Κοινοβουλίου.

  Theato (PPE-DE), Πρόεδρος της Επιτροπής Ελέγχου του Προϋπολογισμού - (DE) Κυρία Πρόεδρε, ευχαριστώ πολύ, Επίτροπε κυρία Reding, για τη δήλωσή σας. Δεν θέλουμε να καθυστερήσουμε την εκροή πόρων προς τις υποψήφιες για ένταξη χώρες και για τον λόγο αυτόν θα ήθελα να εξαγγείλω κατόπιν συμφωνίας με τους συναδέλφους των διαφόρων Ομάδων ότι υπό τους συγκεκριμένους όρους που μόλις αναφέρθηκαν μπορούμε να προχωρήσουμε στην τελική ψηφοφορία.

(Το Σώμα εγκρίνει το νομοθετικό ψήφισμα)

⁂

Έκθεση (A5-0293/2001) της κ. Ria Oomen-Ruijten, εξ ονόματος της αντιπροσωπείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην επιτροπή συνδιαλλαγής, σχετικά με το εγκριθέν από την επιτροπή συνδιαλλαγής κοινό σχέδιο οδηγίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τον περιορισμό των εκπομπών στην ατμόσφαιρα ορισμένων ρύπων από μεγάλες εγκαταστάσεις καύσης

(C5-0323/2001 - 1998-0225 (COD))

(Το Σώμα εγκρίνει το κοινό σχέδιο)

8. Καλωσóρισμα

  Πρόεδρος. – Πριν να συνεχίσουμε με τις ψηφοφορίες, κύριοι συνάδελφοι, είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσω ότι η κ. Chantal Compaore, σύζυγος του Προέδρου της Μπουρκίνα Φάσο και πρέσβειρα καλής θελήσεως του Οργανισμού Αφρικανικής Ενότητας για την καταπολέμηση του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων, καθώς και η κ. Shamin Kahn, αναπληρώτρια Υπουργός Κοινωνικών Υποθέσεων της Τανζανίας, μόλις έλαβαν θέση στο θεωρείο των επισήμων. Θα ήθελα να τις καλωσορίσω εγκάρδια εξ ονόματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

(Ζωηρά χειροκροτήματα)

9. ΨΗΦΟΦΟΡIΕΣ (συvέχεια)

Έκθεση (A5-0292/2001) της κ. Riitta Myller, εξ ονόματος της αντιπροσωπείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην επιτροπή συνδιαλλαγής, σχετικά με το εγκριθέν από την επιτροπή συνδιαλλαγής κοινό σχέδιο οδηγίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου που αφορά τα εθνικά ανώτατα όρια εκπομπών για ορισμένους ατμοσφαιρικούς ρύπους

(C5-0324/2001 - 1999/0067 (COD))

(Το Σώμα εγκρίνει το κοινό σχέδιο)

⁂

Έκθεση (A5-0274/2001) του κ. Luís Marinho, εξ ονόματος της Επιτροπής Ελευθεριών και Δικαιωμάτων των Πολιτών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων, σχετικά με την πρωτοβουλία των κυβερνήσεων της Γαλλικής Δημοκρατίας, του Βασιλείου της Σουηδίας και του Βασιλείου του Βελγίου αποσκοπούσα στην έκδοση, από το Συμβούλιο, απόφασης-πλαίσιο σχετικά με την εκτέλεση, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, των αποφάσεων δέσμευσης των περιουσιακών ή των αποδεικτικών στοιχείων

(5126/2001 - C5-0055/2001 - 2001/0803 (CNS))

(Το Σώμα εγκρίνει το νομοθετικό ψήφισμα)

⁂

Έκθεση (A5-0291/2001) του κ. Graham Watson, εξ ονόματος της Επιτροπής Ελευθεριών και Δικαιωμάτων των Πολιτών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων, σχετικά με την πρόταση οδηγίας του Συμβουλίου που αφορά τις ελάχιστες προδιαγραφές για τις διαδικασίες με τις οποίες τα κράτη μέλη χορηγούν και ανακαλούν το καθεστώς του πρόσφυγα

(COM (2000) 578 - C5-0705/2000 - 2000/0238 (CNS))

(Το Σώμα εγκρίνει το νομοθετικό ψήφισμα)

⁂

Έκθεση (A5-0248/2001) του κ. Sérgio Marques, εξ ονόματος της Επιτροπής Περιφερειακής Πολιτικής, Μεταφορών και Τουρισμού, σχετικά με την ετήσια έκθεση της Επιτροπής για το Ταμείο Συνοχής 1999

(COM (2000) 822 - C5-0109/2001 - 2001/2058 (COS))

(Το Σώμα εγκρίνει το ψήφισμα)

⁂

Έκθεση (A5-0247/2001) του κ. Camilo Nogueira Román εξ ονόματος της Επιτροπής Περιφερειακής Πολιτικής, Μεταφορών και Τουρισμού, σχετικά με την 11η ετήσια έκθεση της Επιτροπής για τα Διαρθρωτικά Ταμεία (1999) – Τόμος Ι – Παραρτήματα Τόμος ΙΙ

(COM (2000) 698 - C5-0108/2001 - 2001/2057 (COS))

(Το Σώμα εγκρίνει το ψήφισμα)

⁂

Έκθεση (A5-0285/2001) της κ. María Elena Valenciano Martínez-Orozco, εξ ονόματος της Επιτροπής για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και τις Ίσες Ευκαιρίες, σχετικά με τους ακρωτηριασμούς των γυναικείων γεννητικών οργάνων

(2001/2035(INI))

(Το Σώμα εγκρίνει το ψήφισμα)

⁂

Έκθεση (A5-0275/2001) της κ. Miet Smet, εξ ονόματος της Επιτροπής για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και τις Ίσες Ευκαιρίες, σχετικά με το θέμα ίσης αμοιβής για εργασία ίσης αξίας

(2000/2312(INI))

(Το Σώμα εγκρίνει το ψήφισμα)

⁂

Έκθεση (A5-0283/2001) του κ. Jan Andersson, εξ ονόματος της Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων, σχετικά με την παρενόχληση στους χώρους εργασίας

(2001/2339(INI))

(Το Σώμα εγκρίνει το ψήφισμα)

⁂

Έκθεση (A5-0233/2001) του κ. Carlos Coelho, εξ ονόματος της Επιτροπής Ελευθεριών και Δικαιωμάτων των Πολιτών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων, σχετικά με τη διέλευση των εξωτερικών συνόρων και την ανάπτυξη της συνεργασίας του Σένγκεν

[(10846/1999 - C5-0042/2000) + (11329/3/1999 - C5-0043/2000) + (SCHAC 2533/1/2000 - C5-0729/2000) + (SEC(2000) 1439 - C5-0730/2000 - 2000/2015(COS))]

(Το Σώμα εγκρίνει το ψήφισμα)

  Πρόεδρος. – Η ψηφοφορία ολοκληρώθηκε.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΨΗΦΟΥ

Έκθεση Oomen-Ruijten (A5-0293/2001)

  Fatuzzo (PPE-DE). - (ΙΤ) Κύριε Πρόεδρε, γνωρίζετε τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στο θειούχο ανυδρίτη και το θειικό ανυδρίτη; Σίγουρα ναι! Γνωρίζετε ότι ο θειούχος ανυδρίτης γράφεται SO2, ενώ ο θειικός ανυδρίτης στη χημεία γράφεται με τον τύπο SO4. Σίγουρα το ξέρετε. Εγώ δεν το ήξερα και χάρη σε αυτή την οδηγία χρειάστηκε να κάνω επαναλήψεις στη χημεία, κάτι που το βρίσκω ασφαλώς θετικό για μένα προσωπικά, γιατί αν δεν είχα γίνει ευρωβουλευτής, δεν θα είχα ξαναγυρίσει στη μελέτη των χημικών τύπων, που είναι τόσο σημαντικοί σ’ αυτή την οδηγία, η οποία θέσπισε να περιοριστούν οι εκπομπές του SO2, δηλαδή του θειούχου ανυδρίτη. Φυσικά, εγώ ψήφισα υπέρ για το καλό όλων των συνταξιούχων.

Έκθεση Riitta Myller (A5-0292/2001)

  Fatuzzo (PPE-DE). - (ΙΤ) Και αυτή η οδηγία, κύριε Πρόεδρε, αφορά την εκπομπή βλαβερών χημικών ουσιών στον αέρα που αναπνέουμε. Θα ήθελα να διαβεβαιώσω ότι ψήφισα υπέρ, όπως πολλοί από εμάς, όχι μόνο επειδή αυτό θα μας επιτρέψει να έχουμε στους μελλοντικούς αιώνες αέρα λιγότερο μολυσμένο και λιγότερο βλαβερό για την υγεία μας, αλλά και επειδή πιστεύω ότι, αν όλος ο κόσμος μάθει ότι στην Ευρώπη αναπνέουμε πιο υγιεινό, πιο καθαρό, λιγότερο μολυσμένο αέρα, θα έχουμε στην Ευρώπη μεγαλύτερο αριθμό τουριστών που, εκτός του ότι έρχονται να δουν τις ομορφιές της ιστορίας και της φύσης που έχουμε σε όλη την Ευρώπη - για παράδειγμα στη Σκωτία, όπου βρίσκεστε εσείς, ή στη Γένοβα και τη Λιγουρία, όπου βρίσκομαι εγώ - αν θα υπάρχει και πιο καθαρός αέρας, θα έρχονται πολύ περισσότεροι!

Εκθέσεις Oomen-Ruijten και Myller (A5-0293 και 0292/2001)

  Bordes, Caudron και Laguiller (GUE/NGL), γραπτώς. – (FR) Υπερψηφίσαμε τόσο την έκθεση Oomen-Ruijten όσο και την έκθεση Myller, διότι και οι δύο προτείνουν τον καθορισμό ανώτατων ορίων εκπομπών για ορισμένους ατμοσφαιρικούς ρύπους. Όσο περιορισμένα και αν είναι τα σχέδια αυτά, αποτελούν μικρή βελτίωση σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση.

Πρέπει, εντούτοις, να επισημάνουμε, ότι από σεβασμό στα καπιταλιστικά συμφέροντα και στους εθνικούς εγωισμούς, πράγμα που αποτελεί έναν άλλο τρόπο έκφρασής τους, τα προτεινόμενα κείμενα μεταθέτουν την εφαρμογή στο 2010. Όταν κανείς θέλει να προστατεύσει τα ιδιωτικά συμφέροντα, ακόμη και όταν προτείνει μέτρα δημοσίου συμφέροντος, αυτός που βλάπτεται είναι πάντα το δημόσιο συμφέρον.

Έκθεση Marinho (A5-0274/2001)

  Fatuzzo (PPE-DE). - (ΙΤ) Κύριε Πρόεδρε, ψήφισα υπέρ αυτού του κανονισμού αποδοχής, από μέρους καθενός από τα δεκαπέντε κράτη μέλη της Ένωσης, της νομοθεσίας των άλλων κρατών, με την αμοιβαία αναγνώριση των δικαστικών κρίσεων και αποφάσεων, αρχής γενομένης από αυτή την οδηγία για τη δέσμευση των περιουσιακών ή των αποδεικτικών στοιχείων. Εγώ, κύριε Πρόεδρε, είμαι υπέρ αυτής της Ευρώπης. Θα ήθελα έναν ευρωπαϊκό ποινικό κώδικα, έναν ευρωπαϊκό αστικό κώδικα, έναν ευρωπαϊκό κώδικα πολιτικής δικονομίας και έναν ευρωπαϊκό κώδικα ποινικής δικονομίας. Πιστεύω ότι το μέλλον της Ευρώπης εξαρτάται από την ύπαρξη όμοιων νομικών κανόνων σε όλα τα κράτη.

  Berthu (NI), γραπτώς. – (FR) Ψηφίσαμε υπέρ της έκθεσης Marinho που υποστηρίζει την πρωτοβουλία της Γαλλίας, της Σουηδίας και του Βελγίου ενόψει της έγκρισης από το Συμβούλιο μιας απόφασης-πλαίσιο που θα διευκόλυνε τα μέγιστα τη δικαστική συνεργασία στην Ευρώπη: αφορά πράγματι την αποδοχή της αυτόματης αμοιβαίας αναγνώρισης των δικαστικών αποφάσεων που επιβάλλουν τη δέσμευση ορισμένων περιουσιακών ή αποδεικτικών στοιχείων, στο πλαίσιο των ερευνών για καθορισμένα αδικήματα. Η μέθοδος αυτή παρέχει ένα ενδιαφέρον μέσο για την ενίσχυση της συνεργασίας, με σεβασμό ταυτοχρόνως των ποινικών συστημάτων των διαφόρων κρατών μελών.

Θα υποστηρίζαμε ακόμα και μια λίγο πιο σαφή πρόοδο. Σύμφωνα με το προτεινόμενο κείμενο, η νέα διαδικασία αμοιβαίας αναγνώρισης θα εφαρμόζεται σε αποφάσεις δέσμευσης στο πλαίσιο πολύ συγκεκριμένων και περιοριστικά απαριθμουμένων αδικημάτων: εμπόριο ναρκωτικών, απάτη εις βάρος των οικονομικών συμφερόντων της Κοινότητας, νομιμοποίηση προϊόντων εγκλήματος, παραχάραξη και κιβδηλεία του ευρώ, δωροδοκία, εμπορία ανθρώπων. Άλλα όμως σημαντικά αδικήματα δεν περιλαμβάνονται σε αυτόν τον κατάλογο. Ωστόσο, η καταστολή τους είναι επείγουσα, όπως η τρομοκρατία την οποία καταδικάσαμε για μία ακόμη φορά τις τελευταίες ημέρες. Για το λόγο αυτό, οι βουλευτές της “Κίνησης για τη Γαλλία” συντάσσονται με την τροπολογία 5 η οποία προβλέπει ένα πιο γενικό ορισμό των αδικημάτων που εμπίπτουν στην οδηγία: κάθε αδίκημα για το οποίο μπορεί να επιβληθεί ποινή στέρησης της ελευθερίας μέγιστης διάρκειας τουλάχιστον έξι μηνών.

Αν χρειαζόταν να προχωρήσουμε περισσότερο από τη δέσμευση περιουσιακών ή αποδεικτικών στοιχείων, θα έπρεπε να μελετήσουμε με πιο τελειοποιημένο τρόπο ένα σύστημα δικαιώματος διαφυγής που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά, αλλά και γρήγορα, από το κράτος μέλος στο οποίο απευθύνεται η αίτηση.

Έκθεση Watson (A5-0291/2001)

  Schulz (PSE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να κάνω την εξής δήλωση εξ ονόματος των 34 συναδέλφων μου του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας, αλλά και εξ ονόματος εμού του ιδίου, σχετικά με την ψηφοφορία για την έκθεση Watson, την πρώην έκθεση Schmitt: η κατάσταση στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας είναι αυτόν τον καιρό η εξής: τα ζητήματα της νομοθεσίας για την μετανάστευση, για το άσυλο και για το δικαίωμα παραμονής αποτελούν αντικείμενο γενικευμένης συζήτησης. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, η ομοσπονδιακή βουλή, τα ομοσπονδιακά κρατίδια, επιτροπές των κομμάτων και υπερκομματικές επιτροπές έχουν ασχοληθεί πολύ διεξοδικά με τα ζητήματα που εν μέρει αφορούν και την έκθεση Watson, τώρα δε στη Γερμανία διανύουμε τη φάση των νομοθετικών διαπραγματεύσεων στο κοινοβούλιο καθώς και διαπραγματεύσεων μεταξύ κοινοβουλίου, κυβέρνησης και ομοσπονδιακού συμβουλίου. Και ενώ αυτή ακριβώς είναι η κατάσταση, εμείς ως αντιπροσωπεία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας βρισκόμαστε εδώ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αντιμέτωποι με προτάσεις της Επιτροπής, με τις θέσεις πρώτα του εισηγητή Schmitt και κατόπιν του εισηγητή Watson, με προτάσεις των διαφόρων Ομάδων, που εν μέρει ταυτίζονται και εν μέρει είναι αντίθετες με τα ζητήματα που συζητούμε ως Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες στο πλαίσιο της εσωτερικής μας πολιτικής.

Για τον λόγο αυτόν, αποστασιοποιηθήκαμε σε ορισμένα σημεία από τις θέσεις της Ομάδας μας και είτε απείχαμε της ψήφου είτε απορρίψαμε τις προτάσεις. Η εγγύτητά μας ωστόσο με την Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και των Ευρωπαίων Δημοκρατών θα παραμείνει μόνο στα πρακτικά και η φύση της είναι απλώς τυπογραφική, καθώς κατά κανόνα οι απόψεις μας διαφέρουν ως προς το περιεχόμενο. Κατά την τελική ψηφοφορία όμως ταχθήκαμε μαζί με την Ομάδα μας υπέρ της έκθεσης Watson και για λόγους αλληλεγγύης με τη μεγάλη μας σοσιαλδημοκρατική οικογένεια, μολονότι είχαμε σε ορισμένα σημεία σοβαρούς ενδοιασμούς, ιδίως και λόγω του γερμανικού συνταγματικού δικαίου, τους οποίους έπρεπε να προβάλουμε. Θέλω να το διασαφηνίσω αυτό εδώ στο Σώμα, καθώς την ώρα που καλούμαστε να ψηφίσουμε εδώ στο Κοινοβούλιο δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί η διαμόρφωση των απόψεων μας σε επίπεδο εσωτερικής πολιτικής, και έτσι κάποια πράγματα που ψηφίζουμε εδώ δεν ταυτίζονται οπωσδήποτε με όσα συζητούνται αυτό το διάστημα στην πατρίδα μας.

  Fatuzzo (PPE-DE). - (ΙΤ) Θα με συγχωρέσετε, κύριε Πρόεδρε, δεν είναι από έλλειψη σεβασμού προς τον αξιότιμο κ. Watson, για τον οποίο τρέφω αισθήματα συμπάθειας και αφοσίωσης, αλλά μου ήρθε στο μυαλό ο Σέρλοκ Χολμς και ο πιστός του σύμμαχος Watson. “Στοιχειώδες, Watson, στοιχειώδες!”, μου ήρθε να πω αυτή τη στιγμή, για να πω ότι είναι προφανές ότι πρέπει να παρέμβουμε για να σταματήσουμε την ανεξέλεγκτη μετανάστευση και την παράνομη μετανάστευση. Αλλά ήμουν δυστυχώς υποχρεωμένος να καταψηφίσω αυτό το μέτρο. Γιατί, κύριε Πρόεδρε; Επειδή δεν έγιναν δεκτές οι εξαίρετες τροπολογίες του φίλου κ. Borghezio, που βρίσκεται εδώ δίπλα μου, οι οποίες ήθελαν να περιορίσουν τη μετανάστευση, ώστε να μην συμβαίνει αυτό που συνέβη σ’ εμένα στις Βρυξέλλες, όπου, μόλις είχα ξεμυτίσει από το Κοινοβούλιο, κάποιοι τύποι που έμοιαζαν μετανάστες μου άρπαξαν γρήγορα την ατζέντα του ευρωβουλευτή, την οποία ακόμη ψάχνω και δεν έχω βρει μέχρι τώρα.

  Borghezio (TDI). - (ΙΤ) Kύριε Πρόεδρε, ο θεσμός του πολιτικού ασύλου ανήκει στην πιο υψηλή νομική παράδοση των λαών μας, αλλά η έκθεση Watson, κατά την άποψή μας, διαπράττει ένα σοβαρό σφάλμα: επεκτείνει το πεδίο εφαρμογής της, τη διευρύνει σε μια σειρά αμφισβητούμενων περιπτώσεων που διαφεύγουν της ιστορικής φύσης αυτού του σημαντικού και υψηλού θεσμού του δημοσίου δικαίου. Οι τροπολογίες μου έχουν ένα και μοναδικό σκοπό – και ευχαριστώ το συνάδελφο Fatuzzo που τον υπενθύμισε και τον υπογράμμισε – συγκεκριμένα να εμποδίσουν την ακατάλληλη χρήση του θεσμού του ασύλου, του καθεστώτος του πολιτικού πρόσφυγα, που παρουσιάζει τον κίνδυνο να ευνοήσει κατ’ αυτόν τον τρόπο την παράνομη μετανάστευση, η οποία, όπως υπογράμμισε ένας άλλος ευρωβουλευτής κατά τη συζήτηση αυτών των ημερών, αποτελεί την ουσία και της καλλιέργειας της τρομοκρατίας. Μου φαίνεται συνεπώς σοβαρό το γεγονός ότι ορισμένες πολιτικές ομάδες, που μοιάζουν προσανατολισμένες προς την κατεύθυνση της εναντίωσης στην παράνομη μετανάστευση, θέλησαν να ακυρώσουν με την ψήφο τους τις τροπολογίες μου.

  Berthu (NI), γραπτώς. – (FR) Όπως θα μπορούσε να φοβάται κανείς, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε την πρόταση οδηγίας που υποβλήθηκε από την Επιτροπή σχετικά με τη χορήγηση του καθεστώτος του πρόσφυγα, της οποίας τον επιεική χαρακτήρα αποδοκίμασα στη διάρκεια της συζήτησης που προηγήθηκε. Όμως επιπλέον, το Κοινοβούλιο βρήκε τον τρόπο να προσθέσει τροπολογίες που επιδεινώνουν ακόμα περισσότερο τα μειονεκτήματα αυτής της οδηγίας και ενισχύουν την αντίθεσή μας.

Ειδικότερα, η αρχική πρόταση προέβλεπε ότι η προσφυγή κατά μιας απορριπτικής απόφασης σε αίτηση ασύλου έχει καταρχήν ανασταλτικό αποτέλεσμα (ο αιτών μπορεί να παραμείνει στο έδαφος της υπόψη χώρας εν αναμονή της οριστικής απόφασης), αλλά ότι τα κράτη μπορούν να παρεκκλίνουν από αυτή την αρχή σε ορισμένες περιπτώσεις, κυρίως όταν η αίτηση απορρίπτεται ως προδήλως αβάσιμη. Ωστόσο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με την τροπολογία αριθ. 85, κατάργησε αυτή τη δυνατότητα παρέκκλισης. Το αποτέλεσμα είναι ότι, ακόμη και στην περίπτωση αίτησης προδήλως αβάσιμης, ο αιτών θα μπορούσε να παραμείνει στο έδαφός μας περιμένοντας την τελική απόφαση για την προσφυγή του. Αυτή η πρόθεση επιβεβαιώνεται από την έγκριση μιας τροπολογίας αριθ. 5 που αποσκοπεί να δημιουργήσει “το δικαίωμα παραμονής στη μεθοριακή ζώνη της χώρας υποδοχής μέχρις ότου ληφθεί οριστική απόφαση”. Επιπλέον, η έγκριση της τροπολογίας αριθ. 96 εμποδίζει τα κράτη μέλη να αποφύγουν αυτή την καταστροφή, εφόσον τα εμποδίζει να καταργήσουν τη δυνατότητα προσφυγής στην περίπτωση που η αίτηση ασύλου απορρίπτεται ως προδήλως αβάσιμη.

Όλες αυτές οι τροπολογίες είναι πολύ σοβαρές, διότι τείνουν να επιτρέψουν την εγκατάσταση επί μήνες αιτούντων άσυλο των οποίων οι αιτήσεις είναι εμφανώς καταχρηστικές, εν αναμονή μιας οριστικής απάντησης που θα είναι υποχρεωτικά αρνητική. Αλλά εν τω μεταξύ, θα έχουν προφανώς εξαφανιστεί μέσα στην παρανομία.

Αυτοί που ψήφισαν τα εν λόγω κείμενα ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Θέλουν να ευνοήσουν μια μαζική μετανάστευση, όπως αποδεικνύει η απόρριψη της τροπολογίας 126 που έτασσε ότι μια αίτηση χορήγησης ασύλου είναι προδήλως αβάσιμη αν υποβάλλεται αποκλειστικά “για οικονομικούς λόγους ή με μοναδικό σκοπό τη διαφυγή από μια γενική κατάσταση φτώχειας ή από μια ένοπλη σύγκρουση”. Το άσχημο πλήγμα που δέχονται κατ’ αυτό τον τρόπο οι χώρες μας μπορεί να συμβάλλει στην περαιτέρω αποσταθεροποίησή τους.

  Blak, Lund και Thorning-Schmidt (PSE), γραπτώς. – (DA) Οι δανοί σοσιαλδημοκράτες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ψήφισαν σήμερα υπέρ της έκθεσης Watson. Συμφωνούμε ότι η ΕΕ πρέπει να θεσπίσει ελάχιστες προδιαγραφές για τις διαδικασίες με τις οποίες τα κράτη μέλη χορηγούν και ανακαλούν το καθεστώς του πρόσφυγα. Εντούτοις επισημαίνουμε ότι η οδηγία περιλαμβάνεται στο παράρτημα IV της Συνθήκης για την ΕΕ και ως εκ τούτου δεν ισχύει για τη Δανία, πρβλ. το πρωτόκολλο για τη θέση της Δανίας.

  Bordes, Cauquil και Laguiller (GUE/NGL), γραπτώς. – (FR) Ψηφίσαμε υπέρ όλων των τροπολογιών που βαίνουν στην κατεύθυνση της διεύρυνσης της προστασίας και των δικαιωμάτων των προσφύγων, καθώς και υπέρ της έκθεσης, έτσι όπως τροποποιήθηκε.

Διαμαρτυρόμαστε, εντούτοις, για το εδάφιο που, εμμένοντας στην “εξουσία των κρατών μελών να ελέγχουν τη μετανάστευση και την είσοδο στην επικράτειά τους” τους δίνει στην πραγματικότητα το δικαίωμα να επιβάλλουν περιοριστικά μέτρα.

  McKenna (Verts/ALE), γραπτώς. – (ΕΝ) Η Ομάδα ΠΡΣ/ΕΕΣ χαιρετίζει τις νέες προτάσεις για την εναρμόνιση των διαδικασιών χορήγησης ασύλου στην ΕΕ, διότι αποτελούν ένα σημαντικό βήμα προόδου, το οποίο είναι απολύτως αναγκαίο. Οι προτάσεις αυτές προβλέπουν βασικούς κανόνες σε τρεις σημαντικούς τομείς: την αρχή που είναι αρμόδια να κρίνει το παραδεκτό των αιτήσεων χορήγησης ασύλου, τον ανεξάρτητο οργανισμό στον οποίο μπορούν να προσφεύγουν οι αιτούντες άσυλο για την επανεξέταση των αιτήσεών τους και τη διαδικασία προσφυγής. Χαιρετίζουμε ειδικότερα τις προθεσμίες που καθιερώνονται για την εξέταση των αιτήσεων, οι οποίες θα διασφαλίσουν ότι ο σημερινός όγκος των συσσωρευμένων αιτήσεων σε πολλά κράτη μέλη θα ξεκαθαριστεί και θα τεθεί σε ισχύ μια δικαιότερη διαδικασία.

Ωστόσο, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η προσπάθεια καθιέρωσης κοινών κανόνων όσον αφορά το ποιες χώρες θεωρούνται ασφαλείς, καθώς και η ίδια η έννοια της ασφαλούς χώρας προέλευσης, είναι σε γενικές γραμμές περιοριστική και μπορεί να χρησιμοποιηθεί καταχρηστικά από τα κράτη μέλη. Γνωρίζω ότι στη χώρα μου, την Ιρλανδία, η κυβέρνηση έχει υπογράψει διμερείς συμφωνίες με τη Ρουμανία και τη Νιγηρία και σχεδιάζει να υπογράψει και άλλες στο μέλλον. Οι συμφωνίες αυτές θα επιταχύνουν τη διαδικασία απέλασης και απέχουν πάρα πολύ από αυτό που πρέπει να γίνει. Πιστεύουμε ότι η διεξοδική εξέταση κάθε αίτησης χορήγησης ασύλου και η σχετική απόφαση πρέπει να βασίζονται σε κάθε μεμονωμένη περίπτωση. Είναι σημαντικό οι έννοιες αυτές να μην ενσωματωθούν στην οδηγία, καθώς θα άνοιγαν το δρόμο για κάθε είδους κατάχρηση και πιστεύω ότι το ίδιο ισχύει για την επιτάχυνση των διαδικασιών χορήγησης ασύλου, που θα μπορούσε επίσης να υποβαθμίσει την ποιότητα της διαδικασίας.

  Malmström, Paulsen και Olle Schmidt (ELDR), γραπτώς. - (SV) Ανησυχούμε για το γεγονός ότι η Κοινότητα εισάγει τη στιγμή αυτή ίσως την έννοια της ασφαλούς χώρας προέλευσης και των ασφαλών τρίτων χωρών. Κάθε κράτος μπορεί οιονεί να παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και καμία χώρα επομένως δεν μπορεί να θεωρείται αυτομάτως ασφαλής. Κάθε αιτών ασύλου θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να εξετάζεται η αίτησή του ασχέτως της χώρας από την οποία αυτός ή αυτή προέρχεται.

Η έκθεση επιτρέπει στα κράτη μέλη να επιλέγουν τα ίδια εάν sεπιθυμούν να χρησιμοποιούν τους καταλόγους ασφαλών χωρών ή όχι. Μας προκαλεί ανησυχία ωστόσο η εξέλιξη της αρχής της ασφαλούς χώρας στο κοινοτικό επίπεδο. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να επιμείνουμε όλοι μας στις αρχές της Συνθήκης της Γενεύης, σύμφωνα με τις οποίες όλοι έχουν το δικαίωμα σε ατομική εξέταση της αίτησης τους.

  Souchet (NI), γραπτώς. – (FR) Μετά τις επιθέσεις στη Νέα Υόρκη και την Ουάσινγκτον, ο μόνος τρόπος προσέγγισης όλων των πολιτικών που αφορούν την κυκλοφορία των προσώπων είναι δίνοντας απόλυτη προτεραιότητα στα ζητήματα ασφάλειας των πολιτών. Η υλοποίηση της πολιτικής ασύλου δεν ξεφεύγει από αυτή την επιταγή.

Ωστόσο, από την άποψη αυτή, σήμερα ακόμη περισσότερο από χθες, οι συστάσεις της έκθεσης Watson εμφανίζονται ως παράδειγμα του τι δεν πρέπει να κάνουμε, διότι θα κατέληγαν να αποδυναμώσουν σοβαρά και επικίνδυνα το επίπεδο της ασφάλειας το οποίο πρέπει να απολαμβάνουν οι πολίτες των χωρών μας.

Ο επ’ αόριστον πολλαπλασιασμός κάθε είδους εγγυήσεων, έως το παράλογο, όπως προτείνει η έκθεση Watson, και οι τροπολογίες που εγκρίθηκαν από το Κοινοβούλιο, προς όφελος των αιτούντων άσυλο των οποίων η αίτηση κρίθηκε προδήλως αβάσιμη, ενώ γνωρίζουμε ότι τα τρία τέταρτα των αιτήσεων ανήκουν σε αυτή την περίπτωση, ανοίγουν το δρόμο, με το προκάλυμμα της γενναιοδωρίας, στα μεγαλύτερα σφάλματα. Το “ευεργέτημα της αμφιβολίας” είναι μια έννοια που δύσκολα συμβιβάζεται με την απαίτηση της ασφάλειας. Τη στιγμή που χρειάζεται η μεγαλύτερη δυνατή αυστηρότητα, το Κοινοβούλιό μας επιδίδεται σε μια επιείκεια που δεν μπορεί παρά να επιτρέψει την ενίσχυση της παράνομης μετανάστευσης και τη μεγαλύτερη διείσδυση των τρομοκρατικών δικτύων.

Γιατί, εξάλλου, όλες οι προτάσεις της έκθεσης Watson αφορούν αποκλειστικά τους αιτούντες άσυλο και καμία την ασφάλεια των πολιτών των ευρωπαϊκών χωρών; Μια τέτοια ασυμμετρία που την ξαναβρίσκουμε άλλωστε τόσο στο σχέδιο οδηγίας όσο και στην έκθεση Watson, δεν είναι αποδεκτή. Πρέπει απαραιτήτως να διορθωθεί, ώστε να μπορέσουν να γίνουν σεβαστά τόσο το νόμιμο δικαίωμα των πραγματικών αιτούντων άσυλο όσο και η θεμιτή προσδοκία των πολιτών των χωρών μας για ασφάλεια και προστασία.

Έκθεση Marques (A5-0248/2001)

  Fatuzzo (PPE-DE). - (ΙΤ) Κύριε Πρόεδρε, πριν από μερικές ημέρες έτρωγα σε μια όμορφη ιταλική πόλη με μια όμορφη ξανθιά κοπέλα από τη Βουλγαρία, η οποία προς έκπληξή μου κάποια στιγμή με ρώτησε: “Γιατί συνεχίζετε να δίνετε χρήματα από το Ταμείο Συνοχής στην Ελλάδα, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία; Εμείς, οι υποψήφιες χώρες, φοβόμαστε πολύ ότι δεν θα γίνει το ίδιο και με εμάς που έχουμε ακαθάριστο εθνικό προϊόν πολύ, μα πολύ πιο χαμηλό από αυτά τα κράτη. Δεν θα μπορούσατε, κύριε Fatuzzo, να πείτε να αρχίσει αμέσως να λειτουργεί ένα ταμείο συνοχής με τις υποψήφιες χώρες, που ανησυχούν πολύ μήπως βρεθούν να απομακρύνονται όλο και περισσότερο από εσάς;”.

Μπορούσα να μην δεχτώ το αίτημα αυτής της όμορφης ξανθιάς Βουλγάρας, κύριε Πρόεδρε; Εσείς τι θα κάνατε; Εγώ θεώρησα σωστό να μεταφέρω το αίτημά της.

  Bonde, Krarup και Sandbæk (EDD), γραπτώς. – (DA) Ψηφίσαμε κατά της έκθεσης διότι θεωρούμε ότι δεν ασκεί αρκετά αυστηρή κριτική για το Ταμείο Συνοχής. Η θέσπιση του κοινού νομίσματος στα δικαιούχα κράτη Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ελλάδα και Ισπανία θα έπρεπε να θέσει τις δράσεις του Ταμείου σε χειμερία νάρκη μέχρις ότου ενταχθούν στην ΕΕ οι πρώτες χώρες από τη νότια και ανατολική Ευρώπη. Οι πόροι πρέπει να διοχετευθούν εκεί όπου υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη – τουτέστιν στις υποψήφιες χώρες.

Θεωρούμε έλλειψη επίσης ότι δεν υπάρχει μια πιο ενδελεχής και κριτική ανάλυση της εκπλήρωσης των στόχων του Ταμείου Συνοχής. Η εστίαση είναι υπερβολικά μονόπλευρη στο αν τηρούνται οι κλίμακες κατανομής μεταξύ των χωρών και μεταξύ των δύο τομέων πολιτικής που έχουν προτεραιότητα, ενώ δίνεται ελάχιστο βάρος στο αν τα χρήματα χρησιμοποιούνται σωστά στην πράξη. Δεν αρκεί απλώς να διαπιστώνουμε μια θετική κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη στις δικαιούχους χώρες και από αυτό να συμπεραίνουμε ότι οι πόροι του ταμείου χρησιμοποιούνται σωστά.

  Coelho (PPE-DE), γραπτώς. – (ΡΤ) Συγχαίρω τον κ. Sérgio Marques για την εξαίρετη έκθεση που μας υπέβαλε. Είναι μία αξιοσημείωτη εργασία που επισημαίνει ορισμένα σημαντικά ζητήματα. Θα επιθυμούσα να τονίσω τα παρακάτω:

1. Η συνοχή είναι ένας στόχος των Συνθηκών που πρέπει να υλοποιηθεί επειγόντως.

Η οικονομική και κοινωνική συνοχή, που καθιερώνεται στο άρθρο 2 της Συνθήκης ΕΚ ως ένας από τους βασικούς στόχους της Ένωσης, επιβάλλει τη μείωση των υφιστάμενων ανισοτήτων μεταξύ των διαφόρων περιοχών και την πρόληψη ενδεχόμενων ανισορροπιών, επιδιώκοντας την προώθηση της αρμονικής ανάπτυξης της Κοινότητας. Η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι πρέπει ακόμη να γίνουν πολλά για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός.

2. Το Ταμείο Συνοχής καλύπτει ένα σημαντικό κενό.

Η συνοχή είναι επίσης θεμελιώδης για την πρόοδο της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης, γεγονός που προϋποθέτει τη σύγκλιση των οικονομιών των κρατών μελών. Αλλά, όπως υπογραμμίζει ορθά ο εισηγητής, η Συνθήκη του Μάαστριχ δεν προέβλεψε οποιοδήποτε μηχανισμό στήριξης και συγκυριακής προσαρμογής στο πλαίσιο της ΟΝΕ, γεγονός που ενισχύει τη σημασία των Διαρθρωτικών Ταμείων και ιδίως του Ταμείου Συνοχής.

3. Ο στόχος της συνοχής δεν ολοκληρώνεται με τη διεύρυνση.

Ο εισηγητής προειδοποιεί ότι οι ανισότητες μεταξύ των σημερινών κρατών μελών μπορεί να αυξηθούν λόγω των επιπτώσεων και της δυναμικής της διεύρυνσης. Πρέπει να προλάβουμε και να αποτρέψουμε ένα τέτοιο ενδεχόμενο και να απαντήσουμε στις απόπειρες εκείνων που, χρησιμοποιώντας τη στατιστική, ετοιμάζονται να εξαφανίσουν την προσπάθεια συνοχής στα 15 σημερινά κράτη μέλη. Ο στόχος της συνοχής όχι μόνο δεν θα ολοκληρωθεί με τη διεύρυνση, μπορεί και πρέπει να ενισχυθεί μετά από αυτήν. Η διεύρυνση θα είναι επομένως μία τεράστια πρόκληση για την αλληλεγγύη της Ένωσης, μία πρόκληση που απαιτεί προσεκτική και αποτελεσματική προετοιμασία η οποία θα λαμβάνει υπόψη το σύνολο της Ένωσης και τις ιδιαιτερότητές της.

  Κόρακας (GUE/NGL), γραπτώς. - Η πολυδιαφημισμένη οικονομική και κοινωνική συνοχή αποτελεί μία εσκεμμένη προσπάθεια αποπροσανατολισμού των λαών της Ευρώπης και υποταγής τους στην πολιτική εξυπηρέτησης του μεγάλου κεφαλαίου.

Δεν είναι μόνο η εκτίμησή μας ότι στα πλαίσια του καπιταλισμού λειτουργεί ο αδυσώπητος νόμος της ανισόμετρης ανάπτυξης, είναι η ίδια η πραγματικότητα και τα ίδια τα στοιχεία της Επιτροπής στις εκθέσεις της που επιβεβαιώνουν ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για σύγκλιση, αλλά αντίθετα για απόκλιση ανάμεσα στα κράτη μέλη της κοινότητας, τις πλούσιες και τις φτωχές περιοχές ακόμα και σε περιοχές ενός κράτους μέλους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ελλάδα, που το ΑΕΠ περιοχών της όπως η Ήπειρος, η Λέσβος και η Πελοπόννησος αντί να αυξηθεί μειώθηκε. Το κατά κεφαλήν εισόδημα στο Αμβούργο είναι 440% υψηλότερο από το αντίστοιχο της Ηπείρου, που είναι η φτωχότερη περιφέρεια της ΕΕ. Στην Ελλάδα και Πορτογαλία, το 22% του πληθυσμού έχει εισόδημα κάτω από το όριο φτώχειας.

Οι αποφάσεις της ΕΕ οξύνουν ακόμα περισσότερο τις κοινωνικές και οικονομικές αντιθέσεις, υπηρετώντας τις μονοπωλιακές επιλογές. Η ίδια η ΟΝΕ και το Σύμφωνο Σταθερότητας αφαιρούν από τα κράτη μέλη τη δυνατότητα άσκησης νομισματικής πολιτικής, επιβάλλουν τη δημοσιονομική πειθαρχία με μείωση των κοινωνικών δαπανών και των δημοσίων επενδύσεων. Ιδιαίτερα αρνητικές για τα λαϊκά εισοδήματα και την οικονομία της χώρας είναι οι ιδιωτικοποιήσεις και γενικότερα οι διαρθρωτικές αλλαγές που προωθούνται με την απελευθέρωση των αγορών και τις αντιδραστικές αποφάσεις για την αγορά εργασίας.

Η κυριαρχία των άτυπων, πρόσκαιρων και προσωρινών μορφών εργασίας, η μερική απασχόληση και οι αλλαγές στα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, σε συνδυασμό με τη συγκέντρωση του κεφαλαίου οξύνουν την σημερινή απαράδεκτη κατάσταση.

Οι διαρθρωτικές παρεμβάσεις που χρηματοδοτούνται από τα κοινοτικά κονδύλια δεν στοχεύουν στην πραγματική ανάπτυξη της κάθε περιοχής. Δεν λαμβάνουν υπόψη τις ιδιομορφίες και τα συγκριτικά πλεονεκτήματά τους, αλλά υπαγορεύονται από την απαίτηση του μεγάλου κεφαλαίου για μεγαλύτερη κερδοφορία και εξυπηρέτηση των στόχων του Συμφώνου Σταθερότητας. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι να δαπανώνται σημαντικά κονδύλια για έργα βιτρίνας, κατάργησης παραδοσιακών παραγωγικών τομέων και δημιουργίας έργων υποδομής που εξυπηρετούν το ιδιωτικό κεφάλαιο, διευκολύνουν την απελευθέρωση των αγορών και την ασυδοσία των μονοπωλίων.

Οι εργαζόμενοι αγωνίζονται ενάντια σε αυτές τις πολιτικές επιλογές και επιδιώξεις της ΕΕ και τις αρνητικές συνέπειές τους, που πληρώνουν και θα πληρώνουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα, οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, οι μικρομεσαίοι αγρότες και οι μικρές επιχειρήσεις, κυρίως στη μεταποίηση και το εμπόριο.

  Krivine και Vachetta (GUE/NGL), γραπτώς. – (FR) Υποστηρίζουμε τις αρχές που κυριάρχησαν στη δημιουργία του Ταμείου Συνοχής. Όπως και ο εισηγητής, σκεφτόμαστε πράγματι ότι η Συνθήκη του Μάαστριχτ “δεν προέβλεπε κάποιο μηχανισμό στήριξης και διαρθρωτικής προσαρμογής στο πλαίσιο της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης” και ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης “οδήγησε στην πράξη στον περιορισμό των δημόσιων επενδύσεων”. Συμφωνούμε με την ιδέα ότι τα ταμεία αυτά έχουν κάποια χρησιμότητα για τη χωροταξία με σεβασμό προς το περιβάλλον.

Σκεφτόμαστε όμως επίσης ότι η λογική αυτών των ταμείων είναι αντίθετη με τη νεοφιλελεύθερη λογική της οικοδόμησης της Ευρώπης. Είναι πολύ καλή η “διασύνδεση των νησιωτικών, μεσόγειων και περιφερειακών περιοχών με τις κεντρικές περιοχές” αλλά θα ήταν ακόμη καλύτερο να μην αυξηθεί αυτή η κατάτμηση του χώρου με τη συστηματική ιδιωτικοποίηση των δημοσίων υπηρεσιών. Από αυτή την άποψη, η έκθεση δεν προχωρά αρκετά μακριά στην κριτική της και ορίζει ότι μπορούμε να καταστήσουμε συμβατά τα χρηματοοικονομικά κριτήρια του ευρώ και του Συμφώνου Σταθερότητας με τις απαιτήσεις μιας αληθινής περιφερειακής ανάπτυξης. Για το λόγο αυτό απείχαμε, για να μην τροφοδοτήσουμε μια τέτοια ψευδαίσθηση.

Έκθεση Nogueira Román /A5-0247/2001)

  Fatuzzo (PPE-DE). - (ΙΤ) Κύριε Πρόεδρε, και αυτό το έγγραφο αναφέρεται στους όρους χορήγησης των πόρων που διαθέτει η Ευρωπαϊκή Ένωση για να βελτιώσει την κατάσταση στην οποία ζουν οι λιγότερο ευνοημένοι ευρωπαίοι πολίτες. Σε σχέση με αυτό το ζήτημα, σαν εκπρόσωπος του Κόμματος των Συνταξιούχων, κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να γνωστοποιήσω σε όλο το Κοινοβούλιο πως ακούω με πολλή προσοχή, όπως βλέπετε – αναφέρομαι φυσικά στις τηλεοράσεις που έχουν ανάψει στα γραφεία μας - ότι το Κόμμα των Συνταξιούχων ζητάει μια αξιοσημείωτη αύξηση των πόρων που πρέπει να θέσει στη διάθεσή του η Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε να φέρνει σε πέρας τις δραστηριότητες και την πολιτική του. Αυτά που παίρνουμε είναι πολύ λίγα. Κατά την άποψή μου, είναι ελεημοσύνη για την Ευρώπη. Η Ευρώπη πρέπει αντίθετα να διαθέτει πολύ, μα πολύ περισσότερα για όλους τους ευρωπαίους πολίτες που έχουν ανάγκη να βλέπουν αυτή την Ευρώπη σαν κάτι σημαντικό και κοντινό τους.

  Κόρακας (GUE/NGL), γραπτώς. - Η ανισόμετρη καπιταλιστική ανάπτυξη που χαρακτηρίζει τις οικονομίες της ΕΕ επιβεβαιώνεται από τις εξελίξεις της τελευταίας δεκαετίας, κατά τη διάρκεια της οποίας η ανισομετρία βάθυνε ανάμεσα στα κράτη μέλη στις πλούσιες και τις λιγότερο ανεπτυγμένες περιοχές, ακόμη και στα πλαίσια ενός κράτους μέλους της ΕΕ. Αντί για σύγκλιση και συνοχή έχουμε μια απόκλιση που όλο και βαθαίνει, δημιουργώντας μεγαλύτερη πόλωση πλούτου-φτώχειας.

Η ίδια η έκθεση αναγνωρίζει ότι η ΕΕ "εξακολουθεί να παρουσιάζει μεγάλες περιφερειακές ανισότητες από άποψη οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, ενώ σε μερικές περιπτώσεις οι ανισότητες αυτές οξύνθηκαν στο εσωτερικό ορισμένων κρατών". Το κυρίαρχο τρίγωνο (Γιορκσάϊρ, Φρανς-Κοντέ, Αμβούργο) συγκεντρώνει το μισό (47%) των εισοδημάτων, ενώ καλύπτει μόλις το 1/7 της έκτασης και το 1/3 του πληθυσμού της Ε.Ε., ενώ το 18% του πληθυσμού της Ένωσης έχει εισόδημα κάτω από το όριο φτώχειας.

Εκεί οδηγούν οι στρατηγικές για "εργασιακή κινητικότητα" που ενισχύουν τη δημογραφική συγκέντρωση και τη συγκέντρωση πλούτου στις κεντρικές πλούσιες περιοχές της Ένωσης, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, η άκρατη ιδιωτικοποίηση και η υποταγή όλων των πολιτικών, εθνικών και κοινοτικών, στο νόμο του κέρδους. Αντί για δημιουργία θέσεων απασχόλησης έχουμε μαζικές απολύσεις, με αλματώδη αύξηση της ανεργίας.

Η ίδια η έκθεση αναφέρει ότι το ποσοστό ανεργίας στις δέκα πιο φτωχές περιφέρειες ανέρχεται στο 23%. Στα κράτη που αποτελούν τους κύριους αποδέκτες των Διαρθρωτικών Ταμείων, Ιταλία, Ισπανία και Ελλάδα, η σύγκριση της επίσημα δηλωμένης ανεργίας που υπήρχε στα έτη 1988 και 1998 χαρακτηρίζεται από σαφή άνοδο, κυρίως στην Ελλάδα, όπου από 6,7% το 1988 έφτασε στο 11,7% το 1998, δηλαδή αυξήθηκε κατά περίπου 75%.

Οι διαρθρωτικές αυτές παρεμβάσεις δεν στόχευαν στην πραγματική ανάπτυξη της κάθε περιοχής, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητές της, αλλά υποτάχθηκαν στο βωμό του μεγαλύτερου κέρδους για το μεγάλο κεφάλαιο. Οι πόροι των διαρθρωτικών παρεμβάσεων είναι αφενός ανεπαρκείς και περιορισμένοι, αφετέρου το 30-40% της συνολικής χρηματοδότησης που εισρέει στα φτωχότερα κράτη μέλη επιστρέφει στα πλουσιότερα με την αγορά τεχνογνωσίας ή κεφαλαιουχικού εξοπλισμού.

Το τίμημα για αυτές τις χρηματοδοτήσεις ήταν η κατάργηση παραδοσιακών παραγωγικών τομέων, οι αλλαγές καλλιεργειών, η καταστροφή αγροτικών προϊόντων και η απερήμωση περιοχών.

Τις συνέπειες πληρώνουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ενώ το όφελος είναι για τα μονοπωλιακά μεγαθήρια και τα διάφορα τρωκτικά γύρω από αυτά, αφού οι κοινοτικοί πόροι είναι τα “αργύρια” για την ένταξη στην ΕΕ, είναι κατά κάποιο τρόπο μια ορισμένη μορφή αποζημίωσης προς το μεγάλο κεφάλαιο για την άρση μεγάλου μέρους του προστατευτισμού του στα πλαίσια της εθνικής αγοράς.

  Krivine και Vachetta (GUE/NGL), γραπτώς. – (FR) Η έκθεση διαπιστώνει ότι τα διαρθρωτικά ταμεία, τα οποία προορίζονται κυρίως να προωθήσουν την περιφερειακή ανάπτυξη και την ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών, απέχουν ακόμη πολύ από το να εκπληρώσουν τον προορισμό τους. Η εμμονή της έκθεσης να απαιτεί “να υπάρξει ολοκληρωμένη πολιτική για την προώθηση των συμφερόντων των γυναικών” είναι αξιέπαινη και υποδεικνύει μια σημαντική καθυστέρηση. Θεωρούμε επίσης ότι “υπάρχει ο κίνδυνος τα προγράμματα οικονομικής και δημοσιονομικής σταθερότητας να τείνουν να υλοποιηθούν με τη μείωση των κρατικών επενδύσεων, ιδίως των επενδύσεων σε μεταφορικές υποδομές και στον τομέα της έρευνας και της ανάπτυξης στις λιγότερο ανεπτυγμένες περιφέρειες”.

Όμως η έκθεση δεν προχωρά ως το τέλος της ανάλυσής της και δεν διαφοροποιείται επαρκώς από τα αποτελέσματα ενός τέτοιου φαύλου κύκλου. Όσον αφορά την απασχόληση, για παράδειγμα, καλεί τα κράτη “να συνεχίσουν τη διαδικασία πολιτικής για την απασχόληση που εγκαινιάσθηκε στο Άμστερνταμ ” και παίρνει ως σημείο αναφοράς τα “εθνικά σχέδια δράσης για την απασχόληση”. Ωστόσο, τα τελευταία το μόνο που κάνουν είναι να μεταφράζουν σε λειτουργικούς όρους το δόγμα της απαραίτητης ευελιξίας των αγορών εργασίας και αντιτίθενται στην πράξη στον αγώνα κατά της αβεβαιότητας που επικαλείται εξάλλου ο εισηγητής. Μην θέλοντας να υποστηρίξουμε μια τέτοια θέση, απείχαμε από την ψηφοφορία.

  Marques (PPE-DE), γραπτώς. – (ΡΤ) Η 11η Ετήσια Έκθεση για τα Διαρθρωτικά Ταμεία (1999) ολοκληρώνει την περίοδο προγραμματισμού 1994-1999 και συνεπώς την ισχύ του Δεύτερου Πακέτου Ντελόρ, το οποίο συνέβαλε καθοριστικά στην περιφερειακή ανάπτυξη, τόσο από την άποψη των υποδομών και της παραγωγής όσο και στο επίπεδο της κοινωνικής ολοκλήρωσης.

Ωστόσο, με τη λήξη της περιόδου 1994-1999, η 11η Ετήσια Έκθεση αποδεικνύει ότι η κατάσταση της συνοχής συνεχίζει να μην είναι ικανοποιητική. Παρά την δημοσιονομική προσπάθεια που έγινε με το πακέτο του Εδιμβούργου και τις προόδους που επιτεύχθηκαν, η Ευρωπαϊκή Ένωση εξακολουθεί να παρουσιάζει μεγάλες περιφερειακές ασυμμετρίες σε θέματα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, εφόσον συνεχίζουν να υπάρχουν στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης ασυμμετρίες μεταξύ των απομακρυσμένων περιοχών (συμπεριλαμβανομένων και των εξόχως απομακρυσμένων περιοχών) και του κέντρου. Η εφαρμογή των Διαρθρωτικών Ταμείων δεν ήταν επομένως επαρκής για να διορθώσει τις ανισότητες στο εισόδημα μεταξύ των πιο πλούσιων περιοχών και των λιγότερο ανεπτυγμένων.

Στο πλαίσιο αυτό, θα ήθελα να εκφράσω την υποστήριξή μου στο κείμενο του συναδέλφου κ. Nogueira Román, υπογραμμίζοντας ως συμπέρασμα ότι η απομάκρυνση και η απομόνωση, παράγοντες που χαρακτηρίζουν τις εξόχως απομακρυσμένες περιοχές, μπορούν να αντισταθμιστούν με την ανάπτυξη δραστηριοτήτων που χρηματοδοτούνται από τα Διαρθρωτικά Ταμεία προκειμένου να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της αλυσίδας παραγωγής, να διευκολυνθεί η πρόσβαση στην πληροφόρηση και η ολοκλήρωση των περιοχών αυτών στο πλαίσιο μίας διευρυμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή επομένως θα πρέπει να ενισχύσει τη σημερινή πολιτική συνοχής, η οποία θα χρειάζεται ακόμη περισσότερο για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της διεύρυνσης.

Έκθεση Valenciano Martínez-Orozco (A5-0285/2001)

  Fatuzzo (PPE-DE). - (ΙΤ) Η έκθεση της κ. Martínez-Orozco, κύριε Πρόεδρε, είναι – σίγουρα συμφωνείτε μαζί μου – εξαιρετικά σημαντική. Οφείλουμε να ενεργήσουμε έτσι ώστε οι γυναίκες – όχι μόνο οι γυναίκες, αλλά στην προκειμένη περίπτωση οι γυναίκες – να έχουν τα δικαιώματά τους στην κοινωνία σε όχι χαμηλότερο βαθμό από τον άντρα. Σε ορισμένα μέρη έχουν πολύ περισσότερα δικαιώματα – στο σπίτι μου, για παράδειγμα, οι γυναίκες έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους άντρες - αλλά στον υπόλοιπο κόσμο, δυστυχώς, όπως σε αυτή την περίπτωση, υπάρχουν αναμφίβολα βασανιστήρια σε βάρος των γυναικών. Ζητώ για το λόγο αυτό από την Ευρωπαϊκή Ένωση να μην δώσει πια ούτε μία λίρα για την υποστήριξη της ανάπτυξης αυτών των χωρών που εφαρμόζουν ακόμα τη ραφή των γεννητικών οργάνων των γυναικών και να εφαρμόσει πραγματικά μια πολιτική βοήθειας για τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε αυτά τα κράτη στα οποία δίνουμε τα χρήματά μας.

  Bordes, Cauquil και Laguiller (GUE/NGL) , γραπτώς. – (FR) Αν και δεν εγκρίνουμε όλα τα προτεινόμενα μέτρα, ψηφίσαμε υπέρ της έκθεσης αυτής.

Οι ακρωτηριασμοί των γυναικείων γεννητικών οργάνων συνιστούν μια βαρβαρότητα που πρέπει να εξαλειφθεί λόγω της πράξης βίας που εμπεριέχουν και των σωματικών τους συνεπειών, αλλά και λόγω των κινήτρων τους που αποσκοπούν στο να καθαγιάσουν τη διατήρηση της γυναίκας σε κατώτερο επίπεδο.

Αυτοί που επικαλούνται, στην περίπτωση αυτή, τις παραδόσεις, τα έθιμα, τη θρησκεία ή οποιαδήποτε άλλη σαχλαμάρα καλύπτουν με ένα πέπλο υποκρισίας την παραίτησή τους μπροστά στη βαρβαρότητα. Αυτοί που τολμούν να μιλούν για το δικαίωμα στην πολιτισμική διαφορά δείχνουν μόνο την περιφρόνησή τους προς τις γυναίκες γενικά, όπως και προς τους λαούς, οι γυναίκες των οποίων είναι θύματα αυτής της βαρβαρότητας.

  Darras (PSE), γραπτώς. – (FR) Ευχαριστώ την εισηγήτριά μας, κ. Elena Valenciano Martinez-Orozco, καθώς και το σύνολο της επιτροπής για το ποιοτικό έργο που μας προτείνουν και για τις γενναίες κοινωνικές επιλογές που μας παροτρύνουν σήμερα να κάνουμε.

Πράγματι, επειδή όντως ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων έχει επικίνδυνες συνέπειες για την υγεία και αφήνει σοβαρές και ανεπανόρθωτες βλάβες, οι οποίες προκαλούν σε περίπτωση σεξουαλικών σχέσεων, κύησης και τοκετού σοβαρές επιπλοκές που μπορεί να επιφέρουν το θάνατο, μου φαίνεται σήμερα σημαντικό να ψηφίσω υπέρ αυτής της έκθεσης και, με αυτό τον τρόπο, να καταδικάσω κάθε ακρωτηριασμό γυναικείων γεννητικών οργάνων, σε οποιοδήποτε βαθμό και αν γίνεται.

Αυτή η έκθεση αξίζει ακόμη περισσότερο να ψηφιστεί διότι ζητά από το Συμβούλιο, την Επιτροπή και τα κράτη μέλη να χαρακτηριστεί ως ποινικό αδίκημα οποιοσδήποτε ακρωτηριασμός γυναικείων γεννητικών οργάνων και να τιμωρείται ποινικά οποιοσδήποτε μόνιμος κάτοικος έχει διαπράξει το αδίκημα και αυτό, ακόμη και αν το αδίκημα διαπράχθηκε εκτός των συνόρων της ΕΕ. Πρέπει να υποστηρίξουμε σθεναρά αυτή την αρχή της εξωεδαφικότητας του αδικήματος.

Αν παρίσταται ακόμη ανάγκη να δείξω την αναγκαιότητα υπερψήφισης μιας τέτοιας έκθεσης, θα δώσω την ακόλουθη αιτιολογία: το γεγονός να είσαι θύμα τέτοιων πρακτικών αλλά και το γεγονός να γεννηθείς γυναίκα σε ένα τόπο όπου διατρέχεις τον κίνδυνο να υποστείς ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων πρέπει να συνιστούν επαρκή λόγο για τη χορήγηση του δικαιώματος ασύλου ή ανθρωπιστικής προστασίας: η Επιτροπή, το Συμβούλιο και τα κράτη μέλη είναι αναγκαίο, στο πλαίσιο της πολιτικής για το άσυλο και τη μετανάστευση που προβλέπεται στον Τίτλο IV της Συνθήκης του Άμστερνταμ, να λάβουν μέτρα σχετικά με τη χορήγηση άδειας παραμονής στα θύματα αυτής της πρακτικής και να αναγνωρίσουν το δικαίωμα ασύλου σε γυναίκες, νεαρές γυναίκες και μικρά κορίτσια που διατρέχουν τον κίνδυνο να υποστούν ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων.

Στο όνομα της ισότητας, της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας στα οποία έχει δικαίωμα κάθε άνθρωπος νομίζω ότι πρέπει να θεωρήσουμε επιτακτικό να προστατέψουμε τις γυναίκες και να ψηφίσουμε χωρίς δισταγμό υπέρ αυτής της πρότασης. Εδώ πρόκειται για την πολιτική μας ευθύνη.

  Kirkhope (PPE-DE), γραπτώς. – (ΕΝ) Οι Βρετανοί Συντηρητικοί καταδικάζουν, φυσικά, την πρακτική του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων, οπουδήποτε και αν γίνεται, και με ικανοποίηση σημειώνουμε ότι σε ορισμένες χώρες έχει ήδη κηρυχθεί παράνομη, αλλά δεν πιστεύουμε ότι η έκθεση αυτή θα συμβάλει στο να σταματήσει εντελώς αυτή η διαδικασία.

Για το λόγο αυτό, οι Συντηρητικοί απέχουμε κατά την ψηφοφορία, διότι πιστεύουμε, από μια διεθνή προοπτική, ότι πρέπει να ασκηθεί μεγαλύτερη διπλωματική πίεση έναντι των χωρών αυτών στις οποίες επιτρέπεται ακόμη ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων, ενώ η καθολική εκπαίδευση και οι διπλωματικές πρωτοβουλίες είναι τα καλύτερα μέσα προκειμένου να τεθεί ένα τέλος στη διαδικασία.

Ασφαλώς, δεν επιθυμούμε, σε κάθε περίπτωση, να δούμε την επέκταση της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 όσον αφορά τα κριτήρια που ορίζει για τη χορήγηση ασύλου, όσο και αν η αιτία για αυτό είναι αξιέπαινη.

  Sacrédeus (PPE-DE), γραπτώς. – (SV) Ψήφισα υπέρ αυτής της πολύ σωστής έκθεσης για την προστασία της μοναδικής και απαραβίαστης ανθρώπινης αξίας. Στόχος της έκθεσης είναι να εκφράσει την κοινή βάση αξιών στην οποία οφείλει να στηρίζεται η ευρωπαϊκή συνεργασία.

Ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων προκαλεί ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία και μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στο θάνατο. Σε όποιο βαθμό και αν πραγματοποιείται, κάθε περίπτωση ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων δεν αποτελεί παρά πράξη βίας. Παραβιάζει τα θεμελιώδη δικαιώματα της γυναίκας ή του κοριτσιού καθώς και την ιδιωτική της ζωή, τη σωματική και ψυχική της υγεία και τα σεξουαλικά και αναπαραγωγικά της δικαιώματα.

Ένας τέτοιος βασανισμός και ακρωτηριασμός ενός ανθρωπίνου όντος δεν δικαιολογείται με κανένα τρόπο μέσω του σεβασμού για μία θρησκεία όπως το Ισλάμ ή με αναφορά σε πολιτιστικά ήθη ή τελετουργίες μύησης. Η θρησκευτική ελευθερία δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον ακρωτηριασμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων.

Ο ακρωτηριασμός αυτός αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρώπινης αξίας γυναικών και κοριτσιών, αξία την οποία εγγυώνται πολλές διεθνείς συμβάσεις. Σύμφωνα με την ποινική νομοθεσία των κρατών μελών πρόκειται για έγκλημα και απαγορεύεται. Εξάλλου το φαινόμενο αυτό είναι αντίθετο προς τις αρχές του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ.

Είναι επομένως καιρός να ποινικοποιηθούν όλες οι μορφές ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων στα κράτη μέλη της ΕΕ, ασχέτως του εάν η γυναίκα έχει δώσει τη συγκατάθεση της ή όχι – ενώ επίσης θα πρέπει να τιμωρούνται τα άτομα που συμβάλλουν, υποκινούν, συμβουλεύουν, ή ενθαρρύνουν τον ακρωτηριασμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων.

Έκθεση Smet (A5-0275/2001)

  Fatuzzo (PPE-DE). - (ΙΤ) Κύριε Πρόεδρε, δεν μπορούσα να μην μιλήσω για την έκθεση της αξιότιμης συναδέλφου Smet, η οποία επισήμανε ότι οι γυναίκες όταν εργάζονται παίρνουν χαμηλότερο μισθό από τους άνδρες, όσον αφορά τον μέσο όρο των μισθών. Γιατί δεν μπορούσα να μην μιλήσω; Επειδή θέλω να υποστηρίξω σε αυτή την Αίθουσα ότι είναι σωστό, ακριβώς γι’ αυτόν το λόγο, που οι γυναίκες σε πολλά κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης βγαίνουν στη σύνταξη πέντε χρόνια πριν από τον άνδρα. Αυτό συμβαίνει στην Ιταλία, στην Ελλάδα, στη Γερμανία, στην Ισπανία και σε πολλά κράτη, αλλά όχι σε όλα. Πιστεύω ότι αυτό είναι σωστό, επειδή αντισταθμίζει εν μέρει το μειωμένο μισθό που παίρνουν οι γυναίκες όταν εργάζονται. Θα ήθελα συνεπώς να συνέβαινε αυτό και στα δεκαπέντε κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Blak, Lund και Thorning-Schmidt (PSE), γραπτώς. – (DA) Είκοσι πέντε χρόνια μετά την οδηγία για τους ίσους μισθούς συνεχίζουν να υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στις αμοιβές των γυναικών και των αντρών. Εκτιμάται ότι το 15% της μισθολογικής διαφοράς οφείλεται στον παράγοντα φύλο και όχι σε άλλους παράγοντες όπως η αρχαιότητα, οι θέσεις με διευθυντικές αρμοδιότητες κοκ. Ως εκ τούτου πρέπει να γίνει πρόσθετη προσπάθεια για να εξασφαλιστεί ότι είναι η δουλειά και η λειτουργία και όχι το φύλο που καθορίζουν πόσο αμείβεται κάποιος ή κάποια. Στηρίζουμε την έκθεση, η οποία θεωρούμε ότι περιέχει αρκετές σωστές συστάσεις. Επιθυμούμε δε να τονίσουμε ότι πρέπει να εξασφαλιστεί περισσότερη διαφάνεια και ανοιχτός χαρακτήρας όσον αφορά τον καθορισμό των αμοιβών εάν θέλουμε να βάλουμε τέλος στις άδικες μισθολογικές διαφορές. Θέλουμε επίσης να υπογραμμίσουμε ότι σε κάθε κράτος μέλος πρέπει να εξασφαλιστούν λογικές προϋποθέσεις για τη συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας (δυνατότητα για τη φύλαξη των παιδιών και άλλα παρόμοια), εάν θέλουμε να πετύχουμε τον στόχο μας για ίσους μισθούς για εργασία ίσης αξίας.

  Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. – (ΡΤ) Όπως είναι γνωστό, παρά το γεγονός ότι η αρχή της ίσης αμοιβής για εργασία ίσης αξίας για εργαζόμενους άνδρες και γυναίκες κατοχυρώνεται στη Σύμβαση αριθ. 100 της ΔΟΕ του 1951 και στη Συνθήκη της Ρώμης, του 1957, και στη συνέχεια αναπτύχθηκε και βελτιώθηκε στην κοινοτική νομοθεσία, οι διακρίσεις παραμένουν, όπως ορθά αναφέρει η έκθεση Smet, και είναι της τάξης του 28% κατά μέσο όρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακόμη και αν ληφθούν υπόψη οι διαρθρωτικές διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών στην αγορά εργασίας, όπως η ηλικία, η εκπαίδευση, το επάγγελμα και το πρότυπο σταδιοδρομίας, οι μισθοί των γυναικών συνεχίζουν να είναι κατά μέσον όρο 15% χαμηλότεροι από τους μισθούς των ανδρών, γεγονός που μπορεί να ερμηνευθεί μόνο από με τους μηχανισμούς διάκρισης αξιών, γεγονός που είναι απαράδεκτο. Το πρόβλημα της μισθολογικής διάκρισης εις βάρος των γυναικών, που στην πράξη εξακολουθεί να υφίσταται, καθώς και οι μηχανισμοί της, εξετάζονται κατά τρόπο σχετικά διεξοδικό παρόλο που υπάρχουν πολλές ελλείψεις, κυρίως όσον αφορά τις στατιστικές πληροφορίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών μελών.

Αλλά, όπως αναφέρει η εισηγήτρια, ένα πράγμα είναι σαφές. Η μισθολογική ανισότητα θα μειωθεί μόνο μέσω μίας πολιτικής η οποία θα βασίζεται σε δύο πτυχές: θα επιχειρεί, αφενός, να βελτιώσει τη θέση της γυναίκας στην αγορά εργασίας και, αφετέρου, να καταργήσει τις διακρίσεις στη διαδικασία καθορισμού των μισθών.

Επομένως, θεωρούμε σημαντικό να δοθεί ιδιαίτερη προτεραιότητα στο ζήτημα αυτό, καθώς επίσης και στην πρόθεση της Επιτροπής να αρχίσει μία εκστρατεία ευρωπαϊκού επιπέδου για την ισότητα των αμοιβών το 2002. Αλλά είναι εξίσου σημαντικό να υποβληθεί επίσης μία πρόταση αναθεώρησης και επικαιροποίησης της οδηγίας του 1975 σχετικά με την ισότητα των αμοιβών.

  Lulling (PPE-DE), γραπτώς. - (DE) Η συζήτηση σχετικά με την ίση αμοιβή για την ίδια και για ίσης αξίας εργασία ανδρών και γυναικών έχει ξεκινήσει από τη νεανική μου ηλικία, και έχει περάσει πολύς καιρός από τότε. Η Συνθήκη περί ίσης αμοιβής της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας χρονολογείται από το 1951. Όπως είναι γνωστό, ήδη από το 1958 έχουμε επίσης το άρθρο 119 της Συνθήκης ΕΟΚ.

Όπως όμως συμβαίνει πάντοτε όταν το ζητούμενο είναι να αντιμετωπισθούν δίκαια οι γυναίκες, αδιάφορο σε ποια από τις καταστάσεις της ζωής, δεν δυσκολεύονται μόνον οι πολιτικοί, αλλά και τα συνδικάτα, που δυστυχώς σήμερα διοικούνται στην πλειοψηφία τους ακόμη από άντρες, όταν καλούνται να εφαρμόσουν αυτήν την αρχή της ίσης αμοιβής.

Από το 1975 υπάρχει η οδηγία περί προσεγγίσεων των νομοθεσιών των κρατών μελών που αφορούν την εφαρμογή της αρχής της ίσης αμοιβής για άνδρες και γυναίκες. Έχουμε προγράμματα δράσης και μία κοινοτική στρατηγική για την εξίσωση ανδρών και γυναικών. Έχουμε αναρίθμητα ψηφίσματα και κώδικες πρακτικής. Έχουμε την πλατφόρμα δράσης της Διάσκεψης του ΟΗΕ για τις Γυναίκες που έγινε το 1995 στο Πεκίνο. Και τώρα έχουμε την παρούσα έκθεση, η οποία ασφαλώς δεν είναι περιττή εν όψει του γεγονότος ότι η διαφορά μεταξύ της αμοιβής ανδρών και γυναικών εξακολουθεί να είναι στην ΕΕ κατά μέσον όρο σχεδόν 30%, γιατί γνωρίζουμε ότι ειδικά στην πολιτική για τις γυναίκες ισχύει πως η διαρκής επιμονή φέρνει αποτελέσματα.

Στο ψήφισμα αυτό, το οποίο εγκρίνω, σε 17 αιτιολογικές σκέψεις και 19 παραγράφους, περιλάβαμε πολλές καλές και χρήσιμες προτάσεις προκειμένου να εξαλειφθεί η διαφορά αυτή μεταξύ των αμοιβών ανδρών και γυναικών, η οποία έχει επιπτώσεις ακόμη και μετά τη συνταξιοδότηση των γυναικών και εκφράζεται με χαμηλότερες συντάξεις γήρατος, οδηγώντας επομένως σε μία δια βίου διακριτική μεταχείριση.

Είναι προφανές ότι η λύση του ζητήματος αυτού πρωτίστως εναπόκειται στους κοινωνικούς εταίρους, αλλά και στο θάρρος των εμπλεκομένων γυναικών και των εκπροσώπων τους, ιδίως στις γυναικείες οργανώσεις. Στην ουσία διαθέτουμε, βέβαια, σταθερές νομικές βάσεις προκειμένου να καταθέσουμε προσφυγή για διακριτική μεταχείριση ως προς την αμοιβή.

  Πατάκης (GUE/NGL), γραπτώς. - Η σκληρή πραγματικότητα των τεράστιων κοινωνικών προβλημάτων που μαστίζουν τους εργαζόμενους, άνδρες και γυναίκες, όχι μόνο αναιρεί στην πράξη, και μάλιστα με τον πιο σκληρό τρόπο, όλες τις διακηρύξεις περί ισότητας και ευημερίας των πολιτών, αλλά και τις μετατρέπει σε πρόκληση και εμπαιγμό.

Η στυγνή πολιτική της αγοράς και της ανταγωνιστικότητας έχει πρώτα και κύρια θύματα τις γυναίκες. Η ανεργία σαρώνει τις γυναίκες. Οι ευέλικτες, ελαστικές μορφές απασχόλησης προσφέρονται με απλοχεριά στις γυναίκες, με αποτέλεσμα να αποτελούν φτηνή εργατική δύναμη, να είναι χαμηλότερα αμειβόμενες για ίση εργασία, να αντιμετωπίζουν περισσότερα προβλήματα ανασφάλειας απασχόλησης και άνισες ευκαιρίες πρόσβασης στην αγορά εργασίας· να εξακολουθούν να καταλαμβάνουν κύρια κατώτερες και ανειδίκευτες θέσεις εργασίας και να συμμετέχουν σπάνια σε υπεύθυνες και ανώτερες διοικητικές θέσεις στην οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή.

Τα κοινωνικά δικαιώματα και οι κοινωνικές απολαβές δέχονται καίρια πλήγματα που θα γίνουν ακόμα πιο σκληρά από τις προβλεπόμενες αλλαγές στα συστήματα ασφάλειας και πρόνοιας, γεγονός που επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τις γυναίκες που έχουν να συνδυάσουν πολλά καθήκοντα, διπλούς και τριπλούς ρόλους.

Ίσες ευκαιρίες για τις γυναίκες δεν μπορούν να νοηθούν μέσα σε μια κοινωνία εκμετάλλευσης, μια κοινωνία ανεργίας, υποαπασχόλησης, χωρίς ισότιμη κοινωνική προοπτική, χωρίς κράτος πρόνοιας.

Χρειάζεται να εξασφαλιστούν ίσες ευκαιρίες πρόσβασης των γυναικών, να ενισχυθεί και να επεκταθεί η προστατευτική νομοθεσία που αφορά τα ανθυγιεινά επαγγέλματα, την προστασία της μητρότητας, και να θεσμοθετηθούν μέτρα για την ασφάλιση όλων των άτυπων μορφών εργασίας.

Μόνο οι αγώνες των εργαζομένων μπορούν να οδηγήσουν στην ανατροπή των προωθούμενων αντιλαϊκών πολιτικών και στη βελτίωση της θέσης τους. Μόνο έτσι θα βελτιωθεί πραγματικά και η θέση των γυναικών στην κοινωνία. Και σε αυτούς τους αγώνες συμπαραστεκόμαστε.

Έκθεση Andersson (A5-0283/2001)

  Fatuzzo (PPE-DE). - (ΙΤ) Κύριε Πρόεδρε, πριν από λίγο καιρό συνάντησα τον αδελφό μου. Έχω έναν αδελφό που ονομάζεται Edgardo Fatuzzo και ζει στη Νοβάρα, αλλά δυστυχώς βλεπόμαστε σπάνια. Όταν συναντηθήκαμε την τελευταία φορά και άκουσε ότι είμαι βουλευτής του Κόμματος των Συνταξιούχων, εκλεγμένος από τους συνταξιούχους στις Βρυξέλλες, και ότι είμαι εθνικός γραμματέας αυτού του κόμματος στην Ιταλία, μου είπε: “Α, εσύ που ασχολείσαι με την πολιτική, το ξέρεις ότι εμείς, όταν εργαζόμαστε και είμαστε πάνω από πενήντα χρονών, μας δίνουν σαφώς να καταλάβουμε ότι δεν βλέπουν την ώρα να φύγουμε από τη θέση εργασίας μας και μας κάνουν να αισθανόμαστε ότι είμαστε βάρος; Και αυτό επειδή οι νέοι ξέρουν περισσότερα και πληρώνονται λιγότερο· εμείς, αντίθετα, αργoύμε να καταλάβουμε τις εξελίξεις και παίρνουμε υψηλότερο μισθό”.

Λοιπόν, θα ήθελα να θεωρείται mobbing και αυτό που στρέφεται κατά των ηλικιωμένων για το γεγονός και μόνο ότι έχουν γεράσει στη θέση εργασίας τους, πτυχή για την οποία αυτό το έγγραφο δεν κάνει δυστυχώς καμία νύξη.

  Bordes, Cauquil και Laguiller (GUE/NGL), γραπτώς. – (FR) Η έκθεση τοποθετεί στο ίδιο επίπεδο αυτό που αποκαλεί “κατιούσα παρενόχληση (από προϊστάμενο προς υφιστάμενο) είτε ανιούσα (από υφιστάμενο σε προϊστάμενο), είτε οριζόντια παρενόχληση (μεταξύ συναδέλφων της αυτής βαθμίδας) είτε μικτή».

Καταδικάζοντας με αυτό τον τρόπο την παρενόχληση, η έκθεση αποκρύπτει ότι οι σχέσεις σε αυτά τα διαφορετικά επίπεδα δεν είναι ισοδύναμες. Ο εργοδότης ασκεί εξουσία επί των μισθωτών του την οποία οι μισθωτοί δεν ασκούν επί του εργοδότη τους.

Αυτοί που βρίσκονται στην κορυφή της ιεραρχίας που έχει δημιουργήσει ο εργοδότης έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν για την τοποθέτηση, ή ακόμα και για την απασχόληση, των υφισταμένων τους. Η νέα έκφραση “παρενόχληση στο χώρο εργασίας” στηρίζεται στις παλιές σχέσεις εκμετάλλευσης.

Η αποχή μας σημαίνει ότι, ενώ είμαστε σύμφωνοι με την καταγγελία της παρενόχλησης, έστω και αν είναι υπερβολικά περιορισμένη, δεν θελήσαμε να υποστηρίξουμε τα ψέματά της έκθεσης από παράλειψη.

  Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. – (ΡΤ) Υπερψηφίσαμε την έκθεση αυτή διότι θεωρούμε ότι εξετάζει κατά τρόπο ορθό το σοβαρό πρόβλημα της ηθικής παρενόχλησης, συμπεριλαμβανομένης και της σεξουαλικής παρενόχλησης, στους χώρους εργασίας.

Όπως αναφέρεται στην έκθεση, σύμφωνα με μία έρευνα που πραγματοποίησε το Ίδρυμα του Δουβλίνου σε 21500 εργαζομένους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το 8% αυτών δήλωσαν ότι υπήρξαν θύματα ηθικής παρενόχλησης κατά τους 12 προηγούμενους μήνες, γεγονός που, εάν προβληθεί στο σύνολο των εργαζομένων, σημαίνει ότι πιθανόν πάνω από 12 εκατομμύρια εργαζόμενοι είναι θύματα αυτής της κατάστασης στο σύνολο των 15 κρατών μελών. Όμως, όπως προειδοποιεί η έκθεση, αν και δεν είναι γνωστή η αληθινή διάσταση αυτού του φαινομένου, αποτελεί σοβαρό πρόβλημα της εργασιακής ζωής, ενώ είναι επίσης βέβαιο ότι η συνεχής αύξηση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και της επισφαλούς εργασίας, ιδίως μεταξύ των γυναικών, επιδεινώνει τις συνθήκες που ευνοούν την άσκηση διαφόρων μορφών παρενόχλησης.

Υποστηρίζουμε επομένως τα μέτρα που προτείνει η έκθεση για την καταπολέμηση του φαινομένου αυτού, συμπεριλαμβανομένης της πρόληψης, της διεξοδικής μελέτης του φαινομένου, της ανταλλαγής θετικών εμπειριών και της υποβολής ενός Πράσινου Βιβλίου, το αργότερο μέχρι το Μάρτιο του 2002, και στη συνέχεια ενός προγράμματος δράσης το οποίο θα περιλαμβάνει μέτρα σε κοινοτικό επίπεδο κατά της ηθικής παρενόχλησης στον τόπο εργασίας.

  Krivine και Vachetta (GUE/NGL), γραπτώς. – (FR) Οκτώ τοις εκατό των εργαζομένων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ήτοι 12 εκατομμύρια άτομα, δηλώνουν ότι έχουν πέσει θύματα ηθικής και σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας. Οι συνέπειες είναι ολέθριες για τη σωματική και ψυχική υγεία των ανδρών και γυναικών – διότι πρόκειται κυρίως για γυναίκες - που υφίστανται την παρενόχληση. Όπως υπογραμμίζει ο εισηγητής, οι πρακτικές αυτές είναι αποτέλεσμα του “αυξανόμενου αριθμού συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου και του επισφαλούς χαρακτήρα της απασχόλησης”. Για να καταπολεμήσουμε λοιπόν την παρενόχληση στο χώρο εργασίας, είναι απαραίτητο να ξαναδώσουμε σε κάθε εργαζόμενο σταθερό καθεστώς, αποδεκτές συνθήκες εργασίας και αξιοπρεπή μισθό. Πρέπει όμως επίσης κάθε μισθωτός να έχει περισσότερα δικαιώματα στην επιχείρηση στην οποία εργάζεται: το δικαίωμα να οργανώνεται, το δικαίωμα να υπερασπίζει τον εαυτό του και το δικαίωμα να μπορεί να επωφεληθεί από κοινωνικές υπηρεσίες (ιατρική της εργασίας για παράδειγμα).

Πρέπει επίσης να θεσπιστεί με ενιαίο τρόπο ειδική νομοθεσία και να εφαρμοστεί σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ. Σήμερα, μόνον η Γαλλία έχει θεσπίσει νομοθεσία κατά της παρενόχλησης. Επιπλέον, είναι εξίσου σημαντικό να διασαφηνιστεί η ευθύνη του εργοδότη σε αυτό τον τομέα. Η έκθεση αυτή βαίνει προς τη σωστή κατεύθυνση και αυτός είναι ο λόγος που την υπερψηφίσαμε.

  Malmström, Paulsen και Olle Schmidt (ELDR), γραπτώς. – (SV) Αποφασίσαμε να απόσχουμε της ψηφοφορίας για την έκθεση του Jan Anderssons σχετικά με την παρενόχληση στον χώρο εργασίας.

Αντιμετωπίζουμε θετικά την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση παρέχει τη δυνατότητα να βρίσκουμε λύσεις σε διασυνοριακά προβλήματα, όπως π.χ. το περιβάλλον, το εμπόριο, η ελεύθερη διέλευση των συνόρων, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η διαχείριση κρίσεων. Πιστεύουμε επίσης στην αρχή της επικουρικότητας, ότι δηλαδή οι αποφάσεις θα πρέπει να λαμβάνονται όσο το δυνατόν εγγύτερα σε αυτούς που αφορούν. Για το λόγο αυτό υποστηρίζουμε δραστήρια την ιδέα ενός συντάγματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο να περιλαμβάνει σαφή καταμερισμό αρμοδιοτήτων. Θα πρέπει να γίνει απολύτως σαφές σε όλους τους πολίτες ότι η ΕΕ ασχολείται αποκλειστικά με τα ζητήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα, δηλαδή τα διασυνοριακά.

Η παρενόχληση στο χώρο εργασίας αποτελεί σίγουρα πρόβλημα και θα πρέπει να καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου να εκλείψει το φαινόμενο. Δεν πιστεύουμε ωστόσο ότι το ζήτημα αυτό θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σε επίπεδο ΕΕ. Θεωρούμε σημαντικό αντίθετα να επικεντρώνεται η ΕΕ σε τομείς στους οποίους μπορεί να επιφέρει πραγματικά προστιθέμενη αξία. Το ζήτημα της παρενόχλησης δεν είναι ένας από αυτούς τους τομείς.

Έκθεση Coelho (A5-0233/2001)

  Fatuzzo (PPE-DE). - (ΙΤ) Κύριε Πρόεδρε, σε αυτό το έγγραφο του κ. Coelho καθορίζονται κανόνες σε ό,τι αφορά τη διέλευση των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οφείλουμε λοιπόν να θυμηθούμε ότι σε πολύ λίγα χρόνια τα σύνορα θα απομακρυνθούν: τα σύνορα της Ευρώπης θα μετατοπιστούν προς Ανατολάς, πολύ πιο μακριά. Οφείλουμε λοιπόν αμέσως κιόλας, όχι από το 2004, να ρυθμίσουμε με μεγαλύτερη αυστηρότητα την πρόσβαση, το πέρασμα από τα μελλοντικά σύνορα, που δεν είναι τα σημερινά, και να αυξήσουμε πραγματικά και συγκεκριμένα τη δυνατότητα μετακίνησης στο εσωτερικό των δεκαπέντε κρατών μελών μας. Εν κατακλείδι: μεγαλύτερη αυστηρότητα στα εξωτερικά σύνορα και μεγαλύτερη πρόσβαση στα πρώην σύνορα, που είναι τα εσωτερικά σύνορα των δεκαπέντε και, αύριο, είκοσι τριών κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Αλυσανδράκης (GUE/NGL), γραπτώς. - Η έκθεση παρέχει άφθονα αποκαλυπτικά στοιχεία για το πώς λειτούργησε στην πράξη η Συνθήκη Σένγκεν στα 10 κράτη όπου εφαρμόζεται πλήρως, και δικαιώνει σε μεγάλο βαθμό τις απόψεις μας για τον αυταρχικό, αντιδημοκρατικό και συγκεντρωτικό χαρακτήρα της. Συγκεκριμένα, παραδέχεται κενά και παραλείψεις σε ό,τι αφορά τη διαφάνεια και το δημοκρατικό έλεγχο, παραβιάσεις ακόμη και του περίφημου Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, αδιαφάνεια στο ρόλο της Ευρωπόλ, ανυπαρξία ενημέρωσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κλπ. Είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική και σε ό,τι αφορά το Σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν (δηλαδή το ηλεκτρονικό φακέλωμα), όπου το 89% των προσωπικών δεδομένων αφορούν “μη καταζητούμενα” άτομα. Έγγραφα που θα έπρεπε να καταστραφούν χρησιμοποιούνται για τη συμπλήρωση αστυνομικών αρχείων, διατηρούνται δεδομένα “για άτομα η ταυτότητα των οποίων έχει αποτελέσει αντικείμενο κατάχρησης χωρίς να γίνει προσπάθεια να ενημερωθεί ο νόμιμος κάτοχος της ταυτότητας”, ενώ “δεν υπάρχουν σαφή κριτήρια για την εισαγωγή δεδομένων, ιδίως σε σχέση με μη καταζητούμενους αλλοδαπούς”.

Σχετικά με την ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων, η έκθεση ασκεί κριτική στην Αγγλία και την Ιρλανδία που διατηρούν τους ελέγχους στα εσωτερικά σύνορα, καθώς και στη Γαλλία που κάνει ελέγχους στους πολίτες που προέρχονται από τις Κάτω Χώρες, λόγω της νομοθεσίας των χωρών αυτών (και ειδικά της Ολλανδίας) για τα ναρκωτικά, δεν λέει όμως κουβέντα για την επιβολή ελέγχων και την απαγόρευση εισόδου πολιτών της ΕΕ στη Γαλλία και τη Σουηδία προκειμένου να πάρουν μέρους στις κινητοποιήσεις της Νίκαιας και του Γκέτεμποργκ. Η Γένοβα όμως δίνει την πιο παραστατική εικόνα για το τι είναι η Σένγκεν: από τη μια μεριά περιστολή της ελεύθερης κυκλοφορίας με ασφυκτικούς αστυνομικούς ελέγχους και απαγορεύσεις εισόδου και από την άλλη πλήρης έως καταχρηστική εφαρμογή του ηλεκτρονικού φακελώματος και της αστυνομικής συνεργασίας (Ευρωαστυνομία).

Όλα αυτά επιβεβαιώνουν ότι η Συνθήκη Σένγκεν είναι το εργαλείο που διευκολύνει το έργο της ευρω-καταστολής, την κατασκευή και την παρακολούθηση υπόπτων, την τρομοκράτηση των λαϊκών κινημάτων. Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη μετά το κυνήγι μαγισσών που εξαπολύουν οι ΗΠΑ με τη βοήθεια ή και ανοχή της ΕΕ, με αφορμή τα τραγικά γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη· στο όνομα, δήθεν, της αντιμετώπισης της “τρομοκρατίας” επιδιώκουν να καταπνίξουν κάθε φωνή που αντιπαλεύει ή ακόμα αμφισβητεί την αντιλαϊκή πολιτική τους.

Από τις προτάσεις που κάνει η έκθεση, κάποιες είναι τεχνοκρατικού χαρακτήρα (περισσότερη ενημέρωση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έγκριση από το Συμβούλιο δεσμευτικού νομικού πλαισίου για την προστασία προσωπικών δεδομένων, ενίσχυση του ρόλου της Κοινής Αρχής Ελέγχου). Μαζί με αυτά όμως, η έκθεση προτείνει να θεσπιστεί κοινοτικό σύστημα πληροφοριών, δηλαδή ενιαίο ηλεκτρονικό δίκτυο για τα δεδομένα από Σένγκεν, Ευρωπόλ και τελωνειακές πράξεις, για ακόμα πιο αποτελεσματικό φακέλωμα, στο όνομα πάντοτε της ελευθερίας, της ασφάλειας και της δικαιοσύνης!

Για τους παραπάνω λόγους οι Ευρωβουλευτές του ΚΚΕ καταψηφίσαμε την έκθεση

  Berthu (NI), γραπτώς. – (FR) Λίγες ημέρες μετά τις φοβερές επιθέσεις στη Νέα Υόρκη και την Ουάσινγκτον, η πρόεδρος της Eurojust, κ. Michèle Coninsx, η οποία είναι επίσης ανώτατη βελγίδα δικαστικός, έκανε στις 14 Σεπτεμβρίου αξιόλογες δηλώσεις σε μια μεγάλη γαλλική εφημερίδα. Στην ερώτηση “Το ισλαμικό νεφέλωμα είναι βαθιά ριζωμένο στην Ευρώπη;”, η κ. Coninsx απάντησε: “Η Ευρώπη μπορεί να αποτελέσει βάση υλικοτεχνικής αναδίπλωσης για τους τρομοκράτες αυτούς. Η διέλευση των συνόρων είναι, πράγματι, σχετικά εύκολη εξαιτίας του χώρου Σένγκεν».

Αυτή η επίκαιρη διαπίστωση συμπίπτει δυστυχώς με πολλές άλλες, που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια σε διάφορους τομείς, είτε πρόκειται για το εμπόριο ναρκωτικών, για τις κλοπές έργων τέχνης, για την παράνομη μετανάστευση, το οργανωμένο έγκλημα· Μας προκαλεί μεγαλύτερη έκπληξη η πληροφόρηση για την θριαμβευτική έκθεση σχετικά με το σύστημα Σένγκεν που μας προτείνεται σήμερα. Για παράδειγμα, στην εισαγωγή του Συμβουλίου, διαβάζουμε: “χιλιάδες ταξιδιώτες διέσχισαν ελεύθερα τα ανοικτά σύνορα, χωρίς η ασφάλεια στο εσωτερικό του χώρου Σένγκεν να πληγεί από αυτό με ορατό τρόπο”. Είναι να αναρωτιέται κανείς αν ο εισηγητής της έκθεσης του Συμβουλίου δεν υποφέρει από ψευδαισθήσεις.

Η έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, από την πλευρά της, όχι μόνον επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη, αλλά επιπλέον προσθέτει μια μομφή έναντι του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας, τα οποία καλούνται να συμμετάσχουν πλήρως στο κεκτημένο Σένγκεν, δηλαδή να καταργήσουν τελείως τους ατομικούς ελέγχους στα σύνορα. Προφανώς, αυτό θα εξυπηρετούσε τη Γαλλία, που θα έβλεπε να διαλύονται οι δραματικές συγκεντρώσεις λαθρομεταναστών οι οποίοι περιμένουν, στο βόρειο τμήμα της χώρας, να μπορέσουν να περάσουν στη Μεγάλη Βρετανία. Αυτό όμως δεν θα επιλύσει το ουσιαστικό ζήτημα: πώς αυτοί οι λαθρομετανάστες μπόρεσαν να διασχίσουν όλη την Ευρώπη για να φτάσουν στο Καλαί χωρίς να γίνουν αντιληπτοί; Δεν υπάρχει στο σημείο αυτό μια συντριπτική ευθύνη του συστήματος Σένγκεν;

Την επομένη των τρομοκρατικών επιθέσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες, ζητήσαμε να αναθεωρήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση όλες τις πολιτικές της προκειμένου να θέσει σε προτεραιότητα την ασφάλεια των πολιτών. Χθες, ακούσαμε βεβαίως σε αυτό το ημικύκλιο ωραίους λόγους κατά της τρομοκρατίας, όμως διαπιστώνουμε, σήμερα κιόλας, ότι ξαναρχίζει χωρίς κανένα ενδοιασμό η συνηθισμένη αλλαγή κατεύθυνσης.

  Bordes, Cauquil και Laguiller (GUE/NGL), γραπτώς. – (FR) Το σύστημα Σένγκεν, με το πρόσχημα της προοδευτικής κατάργησης των ελέγχων στα εσωτερικά σύνορα των ενδιαφερόμενων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενισχύει τους ελέγχους στα σύνορα της Ένωσης και δυσχεραίνει τους όρους πρόσβασης.

Ενώ διατείνεται ότι διευκολύνει την κυκλοφορία των προσώπων, το Σένγκεν την καθιστά πιο δύσκολη για όσους δεν κατάγονται από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η αρνητική ψήφος μας όσον αφορά αυτή την έκθεση εκφράζει την αντίθεσή μας με το πνεύμα και το γράμμα της Συνθήκης Σένγκεν.

Η διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την ενσωμάτωση ορισμένων χωρών της Ανατολικής Ευρώπης καθιστά ακόμη πιο σκανδαλώδη τη Συνθήκη Σένγκεν, διότι τα σύνορα Σένγκεν θα δημιουργήσουν συμπληρωματικά εμπόδια στο εσωτερικό των εθνικών κοινοτήτων που ζουν σε πολλές χώρες ταυτόχρονα.

Τέλος, ακόμη και τα φτωχά πλεονεκτήματα της συνθήκης, δηλαδή το τέλος των ελέγχων στα εσωτερικά σύνορα του χώρου Σένγκεν είναι αμφίβολα, διότι υπόκεινται στη διακριτική ευχέρεια των κρατών που έχουν τη δυνατότητα να επαναφέρουν αυτούς τους ελέγχους.

  Krivine και Vachetta (GUE/NGL), γραπτώς. – (FR) Η έκθεση Coelho για την ανάπτυξη της συνεργασίας στο πλαίσιο του Σένγκεν δεν μας ικανοποιεί για πολλούς λόγους. Το να προτείνεται σήμερα να ενισχυθεί η λογική του Σένγκεν ισοδυναμεί με την ενδυνάμωση του αποκλεισμού όλων εκείνων, αιτούντων άσυλο και μεταναστών, οι οποίοι για οικονομικούς και/ή πολιτικούς λόγους επιθυμούν να ζήσουν, να κατοικήσουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η Ευρώπη φρούριο είναι άδικη και απάνθρωπη, όπως δείχνει καθημερινά η μεταχείριση που επιφυλάσσεται στους μετανάστες στα κέντρα υποδοχής προσφύγων, τα κέντρα κράτησης, και άλλα κλειστά κέντρα. Αυτή η Ευρώπη του Σένγκεν δεν είναι δημοκρατική, όπως υπογραμμίζει ο εισηγητής δίνοντας έμφαση στα “μεγάλα και σημαντικά κενά σε ό,τι αφορά τη διαφάνεια και το δημοκρατικό έλεγχο”. Χρειάζεται μια άλλη πολιτική στο θέμα της υποδοχής των μεταναστών, κυρίως η νομιμοποίηση όλων των μεταναστών που δεν έχουν τα απαραίτητα έγγραφα και ο σεβασμός των θεμελιωδών δικαιωμάτων.

Εν τέλει, τι αξιοπιστία μπορεί ακόμη να έχει αυτός ο χώρος χωρίς σύνορα που επιτρέπει την ελεύθερη κυκλοφορία των πολιτών, όταν τα κράτη σφετερίζονται το δικαίωμα να κλείνουν τα σύνορά τους σε ειρηνικούς διαδηλωτές όπως κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής της Νίκαιας ή της Γένοβας; Πρέπει να αναγνωριστεί ως αναφαίρετο δικαίωμα το δικαίωμα της ελεύθερης κυκλοφορίας στην Ευρώπη. Για τους λόγους αυτούς, δεν μπορούμε να υπερψηφίσουμε αυτή την έκθεση.

  Marchiani (UEN), γραπτώς. – (FR) Το άρθρο 2 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση θέτει ως στόχο “να διατηρήσει και να αναπτύξει την Ένωση ως χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης, μέσα στον οποίο εξασφαλίζεται η ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων·”.

Με άλλα λόγια, η ελεύθερη κυκλοφορία των ευρωπαίων πολιτών, στην οποία συχνά συνοψίζουμε κάπως υπερβολικά γρήγορα τις συμφωνίες του Σένγκεν, δεν μπορεί να νοείται, σύμφωνα με αυτές τις ίδιες συμφωνίες, παρά μόνο αν διασφαλίζονται η ελευθερία, η ασφάλεια και η δικαιοσύνη.

Ωστόσο, η επικαιρότητα, με τις παράφρονες επιθέσεις που έπληξαν τις Ηνωμένες Πολιτείες, μας θυμίζει με φρικτό τρόπο ορισμένες πραγματικότητες: η θεωρία του δυτικού ασύλου, προστατευμένου από βιαιότητες, στο οποίο θα χορηγούνται πλέον μόνο δικαιώματα χωρίς να υπάρχουν υποχρεώσεις και θα αποφεύγεται καταρχήν κάθε καταναγκαστικό μέτρο, έγινε θρύψαλα.

Χωρίς να πιστεύουμε ότι η προφανής αλληλεγγύη μας με τα θύματα και τον αμερικανικό λαό πρέπει αναγκαστικά να μας ωθεί στο εξής να συμμετέχουμε τυφλά σε κάθε σταυροφορία που αποφασίζεται στην Ουάσιγκτον, είναι σαφές ότι ο ίδιος τύπος απειλής πλανάται πάνω από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσές μας.

Με άλλα λόγια, κύριε Coelho, λαμβανομένης υπόψη της συγκυρίας, η έκθεσή σας μας φαίνεται σουρεαλιστική, διότι, κατά την άποψή μας, η επαναφορά των ελέγχων στα σύνορα δεν ήταν ποτέ τόσο αναγκαία όσο σήμερα.

(Η παρέμβαση συντομεύτηκε κατ’ εφαρμογή του άρθρου 137 του Κανονισμού)

  Πρόεδρος. – Οι αιτιολογήσεις ψήφου ολοκληρώθηκαν.⁽¹⁾

(1) Διαβίβαση των κειμένων που εγκρίθηκαν κατά την παρούσα συνεδρίαση – Χρονοδιάγραμμα των επόμενων συνεδριάσεων : βλ. συνοπτικά πρακτικά

10. Διακoπή της συvóδoυ

  Πρόεδρος. – Κηρύσσω τη διακοπή της συνόδου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

(Η συνεδρίαση λήγει στις 00.20)