Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2005 - Στρασβούργο

10. Διατλαντικές σχέσεις

  Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τις δηλώσεις του Συμβουλίου και της Επιτροπής σχετικά με τις διατλαντικές σχέσεις.

  Schmit, Συμβούλιο. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι βουλευτές, η ευρωπαϊκή στρατηγική ασφάλειας επιβεβαιώνει τον μοναδικό και αναντικατάστατο χαρακτήρα των διατλαντικών μας σχέσεων. Αναλαμβάνοντας κοινή δράση, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να λειτουργήσουν ως μια σημαντική δύναμη για την προάσπιση των κοινών μας αξιών στον κόσμο. Τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Νοεμβρίου αναφέρονται στην κοινή ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών έναντι σοβαρών προκλήσεων όπως η τρομοκρατία, η διάδοση των όπλων μαζικής καταστροφής, η ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή και η εξάλειψη της φτώχειας από τον κόσμο.

Η λουξεμβουργιανή Προεδρία είναι βαθύτατα προσηλωμένη στην εφαρμογή αυτών των συμπερασμάτων. Είμαι βέβαιος ότι η σημερινή συζήτηση στο Κοινοβούλιο θα μας βοηθήσει να επιτύχουμε αυτόν τον στόχο. Οι σχέσεις μεταξύ της Ευρώπης και της Αμερικής στηρίζονται σε κοινά συμφέροντα και στην προαγωγή κοινών αξιών, όπως η ελευθερία, η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Υφίσταται επίσης μια μοναδική παγκοσμίως αλληλεξάρτηση των οικονομιών τους. Συνολικά, αυτοί οι παράγοντες εξηγούν γιατί, ακόμη και στο χειρότερο σημείο της κρίσης του Ιράκ, εξακολουθούσε να υφίσταται διαρκής διατλαντική συνεργασία στα περισσότερα μείζονα θέματα, όπως τα Βαλκάνια, η ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή, η καταπολέμηση της τρομοκρατίας και η διάδοση των όπλων μαζικής καταστροφής.

Παρά την ύπαρξη ορισμένων επιμέρους διαφορών, οι οικονομικές μας σχέσεις εξακολουθούν να αναπτύσσονται. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση φέρουν από κοινού τεράστια ευθύνη για τη διεθνή οικονομική και νομισματική σταθερότητα. Αξίζει να προσθέσουμε σε αυτό ότι η πρόσφατη συμφωνία σχετικά με την κατασκευή αεροσκαφών καταδεικνύει τη δυνατότητά μας να διευθετούμε τις διαφορές μας σε πνεύμα συνεργασίας και φιλίας.

Αν και οι σχέσεις μας υπήρξαν, και παραμένουν, εξαιρετικά θετικές, είναι γεγονός ότι πρέπει να προσαρμοστεί στις αλλαγές που έχουν επέλθει σε τρεις τομείς. Σήμερα το πρωί, ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου τόνισε το γεγονός ότι το ισχύον καθεστώς δεν αποτελεί αξιόπιστη επιλογή. Καταρχάς, η λήξη του Ψυχρού Πολέμου επέφερε θεμελιώδεις αλλαγές στη διεθνή τάξη πραγμάτων. Έναντι της σοβιετικής απειλής, η διατλαντική ενότητα αποτελούσε επιλογή την οποία επέβαλλε η ανάγκη επιβίωσης. Σήμερα, έχει προστεθεί το πιο σημαντικό στοιχείο της επιλογής και της πολιτικής βούλησης. Η τραγωδία της 11ης Σεπτεμβρίου άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο η Αμερική αντιλαμβάνεται τον κόσμο· υποχρεώνει δε και εμάς να αναθεωρήσουμε τον τρόπο με τον οποίο ορίζουμε την έννοια της συλλογικής ασφάλειας. Αυτό επηρεάζει εμφανώς τις σχέσεις μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και του υπόλοιπου κόσμου, συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο εσωτερικός μετασχηματισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια βαθύτερα πολιτική ένωση με κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας, με ενιαίο νόμισμα και με έναν χώρο δικαιοσύνης και ελευθερίας δεν μπορεί παρά να αντικατοπτρίζεται στις σχέσεις της με την Αμερική, μεταβάλλοντας την ποιότητα και την έντασή τους. Όλοι αυτοί οι παράγοντες στο σύνολό τους σημαίνουν ότι, από τις τρεις σημαντικότερες συνιστώσες των σχέσεών μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες –ΝΑΤΟ, διμερείς σχέσεις και σχέσεις ΕΕ-ΗΠΑ– η τρίτη προσλαμβάνει όλο και μεγαλύτερη σημασία.

Στο πλαίσιο αυτό, η επίσκεψη του Προέδρου Μπους στην Ευρωπαϊκή Ένωση στις 22 Φεβρουαρίου αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Η Προεδρία σκοπεύει να εκμεταλλευτεί αυτή την ευκαιρία προκειμένου να προσδώσει νέα ώθηση στις σχέσεις μας. Η επίσκεψη του Προέδρου είναι μια πράξη ιδιαίτερης πολιτικής και συμβολικής σημασίας. Θεωρούμε ότι συνιστά έκφραση της αναγνώρισης από πλευράς της Ουάσινγκτον των κοινών συμφερόντων και αξιών που συνδέουν την Αμερική και την ΕΕ. Η επίσκεψη αυτή πρέπει να προετοιμαστεί καταλλήλως, και θα ακούσω με ιδιαίτερη προσοχή τις προτάσεις των αξιότιμων βουλευτών επί του θέματος.

Είναι σαφές ότι υποστηρίζουμε μια πραγματιστική και εποικοδομητική προσέγγιση για το μέλλον, η οποία όμως θα είναι και φιλόδοξη. Η ενότητα στο εσωτερικό της Ευρώπης είναι μια από τις προϋποθέσεις από τις οποίες εξαρτάται η δημιουργία μιας ισχυρής και ισορροπημένης διατλαντικής σχέσης. Οφείλουμε να εργαστούμε για την επίτευξή της. Είναι επίσης σημαντικό να προωθήσει με σαφήνεια η ΕΕ τις δικές της πρωτοβουλίες.

Επιπλέον, όπως αναφέρεται στην ευρωπαϊκή στρατηγική ασφαλείας, η Ευρώπη πρέπει να συνεχίσει να αναπτύσσει τις δικές της δυνατότητες. Υπάρχουν ελάχιστοι τομείς στους οποίους η ΕΕ και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν αναπτύξει συνεργασία. Ο χρόνος που έχω σήμερα στη διάθεσή μου δεν μου επιτρέπει να αναφερθώ σε όλους τους συναφείς τομείς, αλλά υπάρχουν τρία θέματα για τα οποία πρέπει να μεριμνήσουμε άμεσα.

Το πρώτο θέμα είναι η σύγκρουση στη Μέση Ανατολή, η διευθέτηση της οποίας έχει αποφασιστική σημασία όχι μόνο για τους άμεσα εμπλεκόμενους, αλλά και για την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Καταβάλλουμε προσπάθειες για την επίτευξη μιας τέτοιας διευθέτησης στο πλαίσιο της Τετραμερούς, σε συνεργασία με τους Αμερικανούς, με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και με τη Ρωσία. Οι πρόσφατες εξελίξεις στην περιοχή προσφέρουν μια μοναδική ευκαιρία για τη διευθέτηση της σύγκρουσης. Όπως και οι Αμερικανοί, εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει να ενθαρρύνουμε τους Ισραηλινούς και τους Παλαιστινίους να εκμεταλλευτούν αυτή την κρίσιμη ευκαιρία για την επανέναρξη της ειρηνευτικής διαδικασίας και να προσπαθήσουμε όσο μπορούμε να στηρίξουμε τις δύο πλευρές στην προσπάθεια εξεύρεσης μιας δίκαιης και διαρκούς λύσης. Προσθέτω δε ότι ο κ. Poettering, στην ομιλία του σήμερα το πρωί, επεσήμανε τον πολιτικό ρόλο που οφείλει να διαδραματίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην προσπάθεια επίτευξης της πολυπόθητης ειρήνης.

Το δεύτερο θέμα σχετίζεται με το Ιράκ και, πάνω από όλα, με το μέλλον της ευρύτερης περιοχής. Παρά το γεγονός ότι η τρέχουσα κατάσταση είναι εξαιρετικά προβληματική, είναι προς το συμφέρον όλων, και ειδικότερα προς το συμφέρον της Ευρώπης, να εξέλθει το Ιράκ από αυτή την κρίση. Οι εκλογές στα τέλη του μήνα θα πραγματοποιηθούν υπό δύσκολες συνθήκες, αλλά πρέπει να ελπίζουμε ότι θα διαμορφώσουν τις αναγκαίες συνθήκες για ένα νέο ξεκίνημα από ένα δημοκρατικό και ανεξάρτητο Ιράκ.

Όσον αφορά το Ιράν, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες, παρ’ όλο που διαφέρουν ως προς τις μεθόδους και τις προσεγγίσεις τους, αποσκοπούν στον ίδιο στόχο, στο να αποφευχθεί δηλαδή η ανάπτυξη πυρηνικών όπλων από τη χώρα αυτή. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ξεκινήσει ευρύτερες διαπραγματεύσεις με το Ιράν ως προς την έκβαση των οποίων έχουμε μεγάλες προσδοκίες, και όχι μόνο στον τομέα των πυρηνικών. Τα διαφαινόμενα αποτελέσματα θα είναι, ή μπορούν να είναι, μια μεγάλη επιτυχία για την ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική και για την προσέγγιση της Ευρώπης.

Τέλος, υπάρχει το θέμα της καταστροφής που έπληξε την Ασία, το οποίο συζητήσαμε προηγουμένως και το οποίο αποτελεί εύγλωττη απόδειξη της ανάγκης για καλή συνεργασία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών όταν ενσκήπτουν τέτοιες καταστροφές. Η αναγνώριση του κεντρικού ρόλου του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στον συντονισμό της βοήθειας, στον οποίο αναφέρθηκαν πολλοί ομιλητές και τον οποίο υποστήριξε εξαρχής η Ευρωπαϊκή Ένωση, αποτελεί ενθαρρυντική εξέλιξη καθότι οι Αμερικανοί προέβησαν με μεγάλη ευκολία σε αυτό το βήμα. Υπάρχουν πάρα πολλοί τομείς στους οποίους οι απόψεις της Ουάσινγκτον και των Βρυξελλών συμπίπτουν, όπως, μεταξύ άλλων, η μακροπρόθεσμη σταθεροποίηση των Βαλκανίων, το Αφγανιστάν, οι κεντρικές πτυχές του αγώνα κατά της τρομοκρατίας, στο πλαίσιο του οποίου πρέπει να συνδυάζονται αρμονικά οι απαιτήσεις ως προς την ελευθερία και την ασφάλεια, και η επανέναρξη του γύρου της Ντόχα. Σε άλλα θέματα, οφείλουμε να δεχτούμε ότι, αν και έχουμε κοινούς στόχους, οι προσεγγίσεις μας διαφέρουν, και το Ιράν, όπως ανέφερα ήδη, είναι ένα από αυτά.

Εν ολίγοις, θέματα στα οποία όντως αποκλίνουμε είναι, μεταξύ άλλων, η αλλαγή του κλίματος, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και η θανατική ποινή. Αν και οφείλουμε να προσπαθήσουμε, μέσω κάποιας μορφής διαλόγου, να επιλύσουμε τις διαφορές μας στον βαθμό του δυνατού, πρέπει να επιδείξουμε επίσης πραγματισμό και να παραδεχτούμε ότι αυτό δεν πρόκειται να είναι πάντα εφικτό. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, πρέπει, ως φίλοι και εταίροι, να αναγνωρίζουμε με εντιμότητα τις διαφορές μας, αλλά και να μεριμνούμε ώστε να μην επηρεάζουν τις γενικότερες σχέσεις μας.

Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι βουλευτές, επιτρέψτε μου να προβώ σε ένα τελευταίο σχόλιο. Η καλύτερη απόδειξη της ωριμότητας των διατλαντικών σχέσεων θα ήταν να μιλάμε λιγότερο για τη σχέση αυτή εν γένει και περισσότερο για τους τρόπους με τους οποίους επιθυμούμε να συμβάλουμε στην ενίσχυση της διεθνούς ασφάλειας και στην εξισορρόπηση της παγκόσμιας οικονομικής, κοινωνικής και οικολογικής ανάπτυξης. Είναι γεγονός ότι η συμπλήρωση εφέτος δύο χρόνων από τη θέσπιση της «νέας διατλαντικής ατζέντας» μας καλεί να σκεφτούμε την κατάσταση αυτών των σχέσεων και της θεσμικής τους εξέλιξης. Η Προεδρία θα ακούσει πρόθυμα κάθε πρόταση για τη βελτίωσή τους κατά τρόπο πραγματιστικό. Ο καλύτερος τρόπος προώθησης της διατλαντικής εταιρικής σχέσης είναι η δραστηριοποίηση και η ανάπτυξη θετικών πολιτικών μέσω του διαλόγου και της συνεργασίας.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. COCILOVO
Αντιπροέδρου

  Potočnik, Επιτροπή. (EN) Κύριε Πρόεδρε, πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να μεταφέρω τη συγγνώμη της Επιτρόπου Ferrero-Waldner. Λυπάται πολύ που δεν είναι σε θέση να παραστεί σε αυτή τη συζήτηση. Ωστόσο, ο λόγος για τον οποίο δεν βρίσκεται εδώ έχει σχέση με την παρούσα συζήτηση. Αναμενόταν να συμμετάσχει στη συζήτησή σας όπως είχε προγραμματιστεί αρχικά, αλλά τώρα βρίσκεται καθ’ οδόν για την Ουάσιγκτον για συναντήσεις με την παρούσα και επερχόμενη αμερικανική κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένου του υπουργού Εξωτερικών Colin Powell, της μελλοντικής υπουργού Εξωτερικών Condoleezza Rice και του μελλοντικού Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας, Stephen Hadley. Η κ. Ferrero-Waldner θα ενημερώσει την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων σχετικά με αυτή την επίσκεψη στις 25 Ιανουαρίου 2005.

Η Επιτροπή χαιρετίζει την ευκαιρία να συζητήσει τις διατλαντικές σχέσεις μαζί σας ήδη από τις αρχές της κοινοβουλευτικής περιόδου. Η επανεξέταση της κατάστασης των σχέσεών μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες θα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις της πολιτικής μας ατζέντας για τους προσεχείς μήνες, και δικαίως, εφόσον το αποτέλεσμα θα έχει μεγάλη επίδραση στις εξελίξεις όσον αφορά τη διατλαντική σχέση τα επόμενα χρόνια. Αυτή η συζήτηση σήμερα είναι και επίκαιρη και ευπρόσδεκτη.

Θα ήθελα να αρχίσω επισημαίνοντας δύο απλά και αναντίρρητα γεγονότα. Πρώτον, οι σχέσεις ΕΕ-ΗΠΑ είναι πράγματι μοναδικές και αναντικατάστατες. Δεύτερον, ο απολογισμός των διατλαντικών σχέσεων είναι κατά βάση θετικός.

Όσον αφορά το οικονομικό μέτωπο, έχουμε τη μεγαλύτερη σχέση εμπορίου και επενδύσεων στον κόσμο, με αξία συναλλαγών της τάξεως των 600 δισεκατομμυρίων ευρώ το 2003, και αξία επενδύσεων ύψους 1500 δισεκατομμυρίων ευρώ το 2002. Αυτές οι επενδύσεις δημιούργησαν, άμεσα ή έμμεσα, περίπου 12 εκατομμύρια θέσεις εργασίας και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Αλλά οι σχέσεις μας εκτείνονται και πέραν των οικονομικών θεμάτων, ακόμη και αν κάποιες αναφορές των μέσων μαζικής ενημέρωσης συνεχίζουν να εστιάζουν αποκλειστικά σε διχόνοιες του παρελθόντος για το Ιράκ. Εργαζόμαστε από κοινού με αξιοσημείωτη επιτυχία σε περιοχές όπως τα Βαλκάνια, το Αφγανιστάν, και η Ουκρανία. Ως εκ τούτου, είναι προφανές ότι οι σχέσεις ΕΕ-ΗΠΑ πρέπει να προσαρμοστούν στο μεταβαλλόμενο περιβάλλον ασφάλειας και στις μεταβαλλόμενες παγκόσμιες προτεραιότητες. Πρέπει επίσης να προσαρμοστούν σε αλλαγές στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είμαστε πεπεισμένοι ότι, όσο ενισχύεται η εξωτερική πολιτική της διευρυμένης ΕΕ, τόσο επίσης θα ενισχύεται το εύρος και η ένταση των σχέσεών μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ουσιαστικά, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες θεμελιώνονται και οι δύο στις ίδιες αρχές και αξίες: σεβασμός στο κράτος δικαίου, τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ βεβαίως είναι και οι δύο οικονομίες ελεύθερης αγοράς. Μοιραζόμαστε επίσης πολλά κοινά συμφέροντα, όπως η καταπολέμηση της τρομοκρατίας, η προώθηση λύσεων σε περιφερειακές συγκρούσεις, οι συναλλαγές με τρίτες χώρες, η βελτίωση των διατλαντικών οικονομικών σχέσεων, η ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων του ΠΟΕ στη Ντόχα, και η δημιουργία παγκόσμιας ευημερίας. Σε πολλές περιπτώσεις, μοιραζόμαστε την ίδια στρατηγική για την επίτευξη αυτών των στόχων. Σε άλλες, αν και έχουμε τους ίδιους στόχους, έχουμε διαφορετικές προσεγγίσεις ως προς την επίτευξή τους. Υπάρχουν επίσης θέματα στα οποία οι απόψεις μας διίστανται ουσιαστικά, όπως το πώς θα αντιμετωπίσουμε την αλλαγή του κλίματος και ορισμένες πτυχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου.

Εξετάζοντας τα κεντρικά θέματα που απασχολούν τις σχέσεις ΕΕ-ΗΠΑ σήμερα, είναι φυσικό να αρχίσουμε με τις πολυμερείς προσπάθειες στον Ινδικό Ωκεανό. Η πρόσφατη ανθρώπινη τραγωδία έδειξε σαφώς ότι, σε καιρούς κρίσης, μόνο η αποτελεσματική διεθνής συνεργασία μπορεί να επιφέρει αποτελέσματα. Η αρωγή της ΕΕ και των Ηνωμένων Πολιτειών υπήρξε ζωτική, και μαζί δώσαμε το καλό παράδειγμα αποτελεσματικής πολυμερούς προσέγγισης. Θέλουμε να συνεχίσουμε αυτή την προτίμηση για αποτελεσματική πολυμερή προσέγγιση συνεργαζόμενοι στενά με τις Ηνωμένες Πολιτείες σε θέματα όπως η μεταρρύθμιση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και η αλλαγή του κλίματος.

Όσον αφορά έναν από τους πιο σημαντικούς τομείς διαμάχης μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών, ο συνάδελφός μου κ. Mandelson ανακοίνωσε χθες ότι η ΕΕ και οι Ηνωμένες Πολιτείες συμφώνησαν σε όρους για την έναρξη διαπραγματεύσεων όσον αφορά επιδοτήσεις οι οποίες επηρεάζουν τον τομέα της πολιτικής αεροπορίας. Ο στόχος αυτών των διαπραγματεύσεων, οι οποίες θα διαρκέσουν τρεις μήνες, είναι να περιορίσουν τις επιδοτήσεις και να επιβάλλουν θεμιτό, βασισμένο στην αγορά ανταγωνισμό μεταξύ της Boeing και της Airbus. Με αυτή τη συμφωνία, η ΕΕ και οι ΗΠΑ επιβεβαίωσαν την προθυμία τους να επιλύσουν τη διαμάχη που ανέκυψε μεταξύ τους σχετικά με το εμπόριο μεγάλων πολιτικών αεροσκαφών, και να αφιερώσουν χρόνο και πόρους για να το επιτύχουν μέσω των διαπραγματεύσεων, και όχι διαιωνίζοντας τη διαμάχη μέσω των διαύλων του ΠΟΕ. Αυτή είναι μια σημαντική κίνηση. Ωστόσο, είναι η αρχή μιας διαδικασίας και όχι η κατάληξη. Μένουν να γίνουν ακόμη πολλά. Η Επιτροπή προτίθεται να συνεργαστεί στενά με τα κράτη μέλη και την Airbus, καθώς και με τον εμπορικό εκπρόσωπο των ΗΠΑ, προκειμένου να επιτύχει ένα τελικό αποτέλεσμα το οποίο να διατηρεί την ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης σε αυτόν τον σημαντικό τομέα.

Όσον αφορά τα περιφερειακά θέματα θα ήθελα να τονίσω τρεις τομείς κοινής προτεραιότητας. Πρώτον, θα πρέπει να πολλαπλασιάσουμε τις προσπάθειές μας για να φέρουμε ειρήνη στη Μέση Ανατολή τώρα που εξελέγη η νέα παλαιστινιακή ηγεσία. Είναι ζωτικής σημασίας να χρησιμοποιήσουμε, μέσω της Τετραμερούς, τη θετική ώθηση μεταξύ των μερών για να διασφαλίσουμε το ταχύτερο δυνατόν την πλήρη υλοποίηση του οδικού χάρτη.

Δεύτερον, πρέπει να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε από κοινού για να βοηθήσουμε να μπει το Ιράκ στον δρόμο προς τη δημοκρατία, την ειρήνη, την ευημερία και τη σταθερότητα. Τρίτον, κοινός μας στόχος είναι επίσης να αποτρέψουμε την ανάπτυξη ικανότητας πυρηνικών όπλων από το Ιράν, και θα έπρεπε και οι δύο πλευρές να βάλουμε τα δυνατά μας για να διασφαλίσουμε ότι το Ιράν θα εφαρμόσει πλήρως τη Συμφωνία του Παρισιού.

Χωρίς αμφιβολία πολλοί από εσάς έχετε την αίσθηση ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερα και να συνεργαστούμε καλύτερα. Η Επιτροπή συμμερίζεται αυτή την αίσθηση. Προκειμένου η συνεργασία μας με τις ΗΠΑ να συνεχίσει να αναπτύσσεται επιτυχώς πρέπει να είμαστε ενωμένοι, σταθεροί, αποτελεσματικοί και ρεαλιστές. Έχει ήδη γίνει σημαντικό έργο για να αναζωογονηθούν οι δεσμοί μας. Η Επιτροπή αξιολογεί τη συμβολή των ενδιαφερομένων στη συζήτηση όσον αφορά το πώς να ενισχύσουμε την οικονομική εταιρική σχέση ΕΕ-ΗΠΑ και θα προτείνουμε μια στρατηγική, με συγκεκριμένα μέτρα, μέχρι την επόμενη διάσκεψη κορυφής ΕΕ-ΗΠΑ που θα διεξαχθεί φέτος.

Επανεξετάζουμε επίσης το θεσμικό πλαίσιο των σχέσεων μας. Την άνοιξη, πριν από τη διάσκεψη ΕΕ-ΗΠΑ, η Επιτροπή θα παρουσιάσει στο Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο μια ανακοίνωση τόσο για το πλαίσιο των σχέσεων όσο και για την οικονομική εταιρική σχέση.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην προαγωγή των δεσμών ΕΕ-ΗΠΑ. Ακούσαμε προσεκτικά τις απόψεις σας στο πλαίσιο του δικτύου διατλαντικής πολιτικής, και ανυπομονούμε για έναν γενικό εποικοδομητικό διάλογο μαζί σας για το μέλλον της διατλαντικής εταιρικής σχέσης.

Είστε ένας σημαντικός σύμμαχος στην προσπάθειά μας να διασφαλίσουμε ότι αυτή η εταιρική σχέση θα ευημερήσει και θα ενισχυθεί τα επόμενα χρόνια. Είμαστε πεπεισμένοι ότι ο περαιτέρω διάλογος ανάμεσα σε σας και στο Κογκρέσο των ΗΠΑ θα είναι απαραίτητος για την εδραίωση μιας καλής βάσης για τις διμερείς μας σχέσεις.

Τέλος, επιτρέψτε μου να υπογραμμίσω ότι η Επιτροπή προσδίδει μεγάλη σημασία στην επίσκεψη του Προέδρου Μπους στις Βρυξέλλες στις 22 Φεβρουαρίου. Θεωρούμε ότι είναι μια μεγάλη ευκαιρία για να αναζωογονήσουμε την εταιρική μας σχέση και να καθορίσουμε κοινές προτεραιότητες και αποστολές. Θα κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να διασφαλίσουμε ότι η επίσκεψη θα είναι επιτυχής και ότι θα επιβεβαιώσει αυτά που θεωρούμε ήδη ως ευοίωνα σημάδια μιας βελτιούμενης σχέσης.

  Salafranca Sánchez-Neyra (PPE-DE), εξ ονόματος της Ομάδας. – (ES) Κύριε Πρόεδρε, πιστεύω ότι αυτή η συζήτηση σχετικά με τις διατλαντικές σχέσεις θα πρέπει να αφήσει κατά μέρος όλες τις ιδεολογικές φλυαρίες και να εστιαστεί, όπως είπε πολύ σωστά ο εκπρόσωπος της Προεδρίας, στην προσπάθεια να αντικατασταθεί η διαφωνία του παρελθόντος με την αρμονία του παρόντος.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κοινή ιστορία, κοινές αξίες και το ίδιο πάθος για την ελευθερία, και αυτό επειδή ο διατλαντικός δεσμός είναι γραμμένος στον γενετικό κώδικα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Είναι σαφές –όπως επεσήμαναν τόσο η Επιτροπή όσο και το Συμβούλιο– ότι υπάρχουν διαφορές που μας χωρίζουν, όπως το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, το Πρωτόκολλο του Κυότο, οι νόμοι περί διεθνούς δικαιοδοσίας και η εμπορική πολιτική, στην οποία αναφέρθηκε ο Επίτροπος πριν λίγο. Αλλά πιστεύω ότι πρέπει να δώσουμε πολύ μεγαλύτερη έμφαση σε αυτά που μας ενώνουν και όχι σε αυτά που μας χωρίζουν.

Είναι σαφές ότι οι στόχοι που επιδιώκουμε εμείς ως Ευρωπαϊκή Ένωση –όπως είπε ο Προεδρεύων του Συμβουλίου– όσον αφορά την ειρήνη, τη σταθερότητα, την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, τα όπλα μαζικής καταστροφής κτλ. μπορούν να επιτευχθούν πολύ καλύτερα σε συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες παρά όταν εκφραζόμαστε εναντίον τους –όπως είπε ο Επίτροπος Patten σε μια από τις πρόσφατες ομιλίες του– όπως ακριβώς οι Ηνωμένες Πολιτείες θα είναι σε θέση να επιτύχουν καλύτερα τους στόχους τους σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση παρά σε αντίθεση με αυτή.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ένας αξιοθαύμαστος λαός· αποτελούν το 3% του παγκόσμιου πληθυσμού και είναι ικανοί να παράγουν το 30% των αγαθών και υπηρεσιών του, και κατάφεραν να δημιουργήσουν μια πολιτική, οικονομική και στρατιωτική υπερδύναμη που δεν έχει προηγούμενο μετά τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Πιστεύω ότι η επικείμενη επίσκεψη του Προέδρου Μπους προσφέρει μια θαυμάσια ευκαιρία να αποκατασταθεί αυτή η στρατηγική συμμαχία, αυτή η αρμονική συνεργασία μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ηνωμένων Πολιτειών, και να διασφαλιστεί ότι οι αξίες που και οι δυο υποστηρίζουμε –συμπεριλαμβανομένων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών– θα μπορέσουν να διαδοθούν σε όλες τις περιοχές του κόσμου, να εδραιωθούν και να καταστούν πραγματικά αποτελεσματικές.

  Wiersma (PSE), εξ ονόματος της Ομάδας. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, παρά τις όποιες διαφορές απόψεων, οφείλουμε επειγόντως να βελτιώσουμε τις σχέσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, έχουν ψυχραθεί. Παραδόξως, τη δυνατότητα να κάνουμε μια νέα αρχή στις διατλαντικές σχέσεις μας την προσφέρει η επανεκλογή του Τζορτζ Μπους. Εξάλλου, όπως έχει ήδη δηλώσει ο ίδιος ο Πρόεδρος Μπους, χρειάζεται τη συμμετοχή της Ευρώπης προκειμένου να φέρει εις πέρας με επιτυχία τον κεντρικό στόχο της εξωτερικής του πολιτικής κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας του: η καταπολέμηση της τρομοκρατίας και, ειδικότερα, η αντιμετώπιση των προβλημάτων στη Μέση Ανατολή. Σε αυτό το πλαίσιο, τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης εξακολουθούν να συγκλίνουν σε μεγάλο βαθμό, παρότι η απόσταση που μας χωρίζει μοιάζει κάποτε να είναι μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά. Στο παρελθόν υπήρξαν κάποια δύσκολα χρόνια, κυρίως όσον αφορά το Ιράκ. Ο Πρόεδρος Μπους έχει εκφράσει την επιθυμία του να ενισχύσει τις σχέσεις με τους ευρωπαίους εταίρους του, και ως εκ τούτου χαιρετίζουμε θερμά την επίσκεψή του στην Ευρώπη τον επόμενο μήνα.

Και οι δύο πλευρές πρέπει να καταβάλουν προσπάθειες προκειμένου να σημειωθεί αξιόλογη βελτίωση των σχέσεών μας. Οι Αμερικανοί οφείλουν να λαμβάνουν περισσότερο υπόψη τις απόψεις των ευρωπαίων εταίρων τους σε σύγκριση με το παρελθόν, αλλά και η Ευρώπη πρέπει με τη σειρά της να φανεί πρόθυμη να ξεπεράσει οριστικά παλαιότερες διαφορές απόψεων. Ευελπιστούμε, συνεπώς, ότι οι Αμερικανοί θα επανεξετάσουν τις σχέσεις τους με τους ευρωπαίους εταίρους τους. Εκφράζουμε επίσης επιφυλάξεις και κάποιο σκεπτικισμό, καθόσον επί του παρόντος δεν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις για ουσιαστική αλλαγή κατεύθυνσης από την πλευρά των Αμερικανών. Ως εκ τούτου, έχω την πεποίθηση ότι στο εγγύς μέλλον θα μπορέσουμε, μεταξύ άλλων, και στο παρόν Σώμα να πραγματοποιήσουμε ακόμη πιο εκτεταμένες συζητήσεις σχετικά με τις διατλαντικές σχέσεις την περίοδο που θα κατατεθεί προς συζήτηση η έκθεση ιδίας πρωτοβουλίας μας επί του θέματος. Θεωρούμε ότι η Ευρώπη πρέπει να υιοθετήσει μια σαφή κοινή θέση, και σε αυτή τη βάση θα μπορέσει να πραγματοποιήσει διάλογο με τις Ηνωμένες Πολιτείες σχετικά με την κοινή αντιμετώπιση των διεθνών προβλημάτων. Ο διάλογος σχετικά με τις διατλαντικές σχέσεις συνδέεται λοιπόν άμεσα με τον ευρωπαϊκό διάλογο σχετικά με τη δική μας αποτελεσματική εξωτερική πολιτική. Ως προς αυτό, είναι αδύνατον να αγνοήσουμε τις, ενίοτε, θεμελιώδεις διαφορές απόψεων σχετικά με τον χειρισμό των παγκοσμίων προβλημάτων. Το γεγονός ότι μια σειρά θεμάτων, όπως το Κυότο, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, το ζήτημα του αφοπλισμού και της μη διάδοσης όπλων μαζικής καταστροφής, θα συζητηθούν επίσης τα προσεχή έτη αποτελεί, κατά τη γνώμη μας, σημαντικό στοιχείο της όλης συζήτησης. Αυτοί είναι τομείς στους οποίους συχνά οι διαφορές μας εξακολουθούν να είναι τεράστιες.

Η νομιμότητα της ανάληψης δράσης σε διεθνές επίπεδο είναι ένα από τα ζητήματα που θέλουμε να αναφερθεί, καθώς οι διαφορές απόψεων στον σχετικό διάλογο τα τελευταία χρόνια ήταν αποφασιστικής σημασίας. Θεμελιώδης αρχή της εξωτερικής πολιτικής της Ευρώπης είναι η πολυμέρεια. Διατηρούμε την άποψη ότι τυχόν αποφάσεις για στρατιωτικές επεμβάσεις πρέπει να λαμβάνονται στο πλαίσιο του ΟΗΕ και δεν μπορούν να λαμβάνονται από επιμέρους χώρες ή συμμαχίες χωρών. Η Ευρώπη πρέπει να υπερασπιστεί αυτή τη θέση, και να καταστήσουμε απόλυτη προτεραιότητα τη μεταρρύθμιση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών προκειμένου να καταστεί πραγματικά αποτελεσματικό και αντιπροσωπευτικό πλαίσιο. Αυτό είναι προτιμότερο να επιδιωχθεί σε συνεργασία με τους Αμερικανούς, αλλά δεν πρέπει να διστάσουμε να καταθέσουμε τις δικές μας προτάσεις.

  Malmström (ALDE), εξ ονόματος της Ομάδας. – (SV) Κύριε Πρόεδρε, η ΕΕ και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πολλές κοινές αξίες. Μας συνδέει μια σειρά ιστορικών δεσμών, ενώ οφείλουμε ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες μας έχουν βοηθήσει πολλές φορές. Έχουμε από κοινού την τεράστια ευθύνη να εργαστούμε προς όφελος της ειρήνης, της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε ολόκληρο τον κόσμο ενώ μας συμφέρει όλους η κοινή και ειλικρινής συνεργασία στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας και προς όφελος της διεθνούς ασφάλειας, του αφοπλισμού και της αποτελεσματικής λειτουργίας των διεθνών οργανισμών.

Είναι γνωστό ότι έχουμε μεγάλες διαφορές όσον αφορά τις θέσεις μας σχετικά με το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, το Κυότο, τις πολυεθνικές συμφωνίες, τη μεταχείριση των κρατουμένων στον κόλπο του Γκουαντανάμο, τη θανατική ποινή και μια σειρά εμπορικών θεμάτων. Τα θέματα αυτά είναι σημαντικά για την ΕΕ και για τους πολίτες μας, και περιλαμβάνονται πάντα στις συζητήσεις μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Οι σχέσεις μας υπήρξαν εξαιρετικά τεταμένες στο θέμα του Ιράκ, και θα μπορούσαμε να συζητούμε χωρίς τελειωμό –όπως έχει εξάλλου συμβεί στο παρόν Σώμα– σχετικά με το ποιος και γιατί ευθύνεται για ό,τι συνέβη. Όλα αυτά πρέπει να τα αφήσουμε οριστικά στο παρελθόν και να αποδεχθούμε από κοινού την ευθύνη προκειμένου να προσφέρουμε στον ιρακινό λαό την ευκαιρία να απολαύσει τα οφέλη της ειρήνης, της ασφάλειας και της δημοκρατίας. Οι ελπίδες επανέναρξης της ειρηνευτικής διαδικασίας στη Μέση Ανατολή έχουν επίσης ενισχυθεί μετά τις παλαιστινιακές εκλογές. Πρόκειται δε για έναν τομέα στον οποίο η ΕΕ και οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο εφόσον συνεργαστούν.

Βρισκόμαστε στην αρχή ενός πολύ σημαντικού εξαμήνου. Οι δύο διασκέψεις μεταξύ της ΕΕ και των Ηνωμένων Πολιτειών πρέπει να προσφέρουν νέα ώθηση στις σχέσεις μας. Από κοινού, μπορούμε να επιτύχουμε πολλά. Ακούσαμε με ικανοποίηση τις φιλοδοξίες του Λουξεμβούργου, αν και οι εκπρόσωποι της Προεδρίας δεν φορούν τα ακουστικά τους αυτή τη στιγμή. Ευελπιστούμε ότι η δεύτερη κυβέρνηση του κ. Μπους θα αντιληφθεί ότι μπορούν να υπάρξουν σημαντικά οφέλη από μια συνεργασία με την Ευρώπη η οποία θα χαρακτηρίζεται από αμοιβαία εμπιστοσύνη.

Η ΕΕ πρέπει επίσης να καταβάλει σοβαρές προσπάθειες, και ως εκ τούτου θέλω να εκφράσω την ικανοποίησή μου για το εποικοδομητικό ύφος των παρεμβάσεων που ακούστηκαν στο Σώμα. Πρέπει να σχηματίσουμε σαφείς μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες στρατηγικές για τους στόχους που επιθυμούμε να επιτύχουμε, και για τον τρόπο επίτευξής τους. Έχει αναφερθεί μια σειρά πρακτικών θεμάτων, καθώς το θέμα της δημιουργίας ενός χώρου ελευθέρων συναλλαγών και μιας διατλαντικής κοινοβουλευτικής συνέλευσης. Η ΕΕ έχει συνάψει εταιρικές σχέσεις με τις περισσότερες χώρες του κόσμου. Είναι παράδοξο το γεγονός ότι δεν μας συνδέει μια πιο ισχυρή συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες – τον κοντινότερο γείτονα και σημαντικότερο εταίρο μας. Γι’ αυτό και αναμένω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις προτάσεις που πρόκειται συντόμως να παρουσιάσουν στο Κοινοβούλιο η Προεδρία και η Επιτροπή.

  Özdemir (Verts/ALE), εξ ονόματος της Ομάδας. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η καταστροφή από το παλιρροϊκό κύμα στη Νοτιοανατολική Ασία μας έδειξε πόσο χρειάζεται ο πλανήτης μια συνεργασία Ευρωπαίων και Αμερικανών. Οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί ασφαλώς έχουν διαφορετικές δυνατότητες· παρ’ όλα αυτά, ειδικά όταν συνδυάζουν αυτές τις δυνατότητες, μπορούν να προσφέρουν τη σημαντική βοήθεια που χρειάζεται ο πλανήτης.

Η καταστροφή έδειξε όμως και ότι, για να γίνει αυτό, είναι επειγόντως απαραίτητο να εντείνουμε τη συνεργασία μας. Μια φιλία πρέπει να αντέχει στην κριτική και στις ανοιχτές κουβέντες. Ασφαλώς δεν λέω τίποτα καινούργιο μνημονεύοντας αυτά τα κρίσιμα ζητήματα που περιλαμβάνονται επανειλημμένα στην ημερήσια διάταξη: από το Κυότο και το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ώς το θέμα του Κόλπου του Γκουαντανάμο, έχουμε προβλήματα τα οποία πρέπει να συζητήσουμε και θα τα συζητήσουμε με τους αμερικανούς φίλους μας. Θέλουμε όμως και να είμαστε δίκαιοι, θέλουμε να δώσουμε την ευκαιρία στον Πρόεδρο Μπους να βελτιώσει τις σχέσεις στη δεύτερη θητεία του. Η εξαγγελία του αμερικανού Προέδρου ότι θα δώσει ιδιαίτερη βαρύτητα στην Ευρώπη είναι κάτι που επικροτούμε θερμά.

Επίσης, πρέπει να θυμόμαστε ότι, παρά τις δυσκολίες που είχαμε και έχουμε, η συνεργασία λειτουργεί με επιτυχία σε πολλούς τομείς: μεταξύ ομοσπονδιακών κρατών, σε κέντρα κοινωνικών μελετών ή πρωτοβουλίες πολιτών, σε πολλούς τομείς πέρα από το εμπόριο και τη βιομηχανία, η συνεργασία λειτουργεί με εξαιρετική επιτυχία. Μελλοντικά θα αντιμετωπίσουμε πολλά καθήκοντα – σκεφτείτε τη σύγκρουση Ισραήλ και Παλαιστίνης, την τιθάσευση του καθεστώτος των μουλάδων στο Ιράν, αλλά και την καταπολέμηση της πείνας και των επιδημιών. Εδώ πρέπει να συνεργαστούμε, γιατί ο πλανήτης δεν μπορεί να αντέξει τη μονομέρεια.

  Pflüger (GUE/NGL), εξ ονόματος της Ομάδας. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, στις 22 και 23 Φεβρουαρίου, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους θα έρθει στην Ευρώπη. Μετά την επίσκεψή του στις Βρυξέλλες θα γίνει δεκτός στο Mainz από τον Γερμανό καγκελάριο. Χαίρομαι διότι θα υπάρξουν διαμαρτυρίες για την επίσκεψη αυτού του εγκληματία πολέμου. Θα μιλήσω εγώ ο ίδιος στη διαδήλωση στο Mainz. Μερικοί παραξενεύονται γιατί οι διατλαντικές σχέσεις τώρα είναι τόσο καλές. Αυτό σχετίζεται με το γεγονός ότι δεν υπάρχουν καταρχήν διαφορές μεταξύ της πολιτικής της ΕΕ και της γραμμής της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Οι αρχηγοί των κρατών μελών της ΕΕ θέλουν να είναι και η ΕΕ παγκόσμιος παράγων που θα έχει και στρατιωτική δράση. Αυτό το έδειξε η συζήτηση για τη συνταγματική συνθήκη της ΕΕ. Δύο σχετικά παραδείγματα είναι η στρατιωτικοποίηση της ΕΕ με τη σαφή υποχρέωση εξοπλισμού που περιλαμβάνεται στη νέα Συνθήκη ΕΕ και ο ορισμός της οικονομικής και νομισματικής πολιτικής σε νεοφιλελεύθερη βάση. Για μένα, το εφιαλτικό στις διατλαντικές σχέσεις είναι να γίνει η ΕΕ μια παγκόσμια δύναμη που συνήθως θα συμφωνεί με τις ΗΠΑ, αν και κάποιες φορές θα τις ανταγωνίζεται.

  Belder (IND/DEM). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, κατά την έναρξη της δεύτερης θητείας του Προέδρου Μπους, αυτό που απαιτούν οι διατλαντικές σχέσεις από τα κοινοτικά όργανα είναι ο πραγματισμός και η ορθή αντίληψη του συμφέροντός τους, σημαντικά χαρακτηριστικά τα οποία χρειάζονται επειγόντως. Πράγματι, μόνον οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να εγγυηθούν κάποιου είδους τάξη στον περίπλοκο και απρόβλεπτο κόσμο μας· είναι βέβαιον ότι αυτόν τον ρόλο δεν μπορεί να τον αναλάβει ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών. Αναλογιστείτε μόνο τις πρόσφατες μαζικές σφαγές στο Νταρφούρ του Σουδάν. Η Ουάσινγκτον εγγυάται επίσης τη συνέχιση της ύπαρξης του ΝΑΤΟ, χάρη στο οποίο η Ευρώπη δεν χρειάζεται σήμερα να φοβάται απειλές με συμβατικά όπλα. Επιπλέον, στα θέματα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας και της εξάπλωσης των όπλων μαζικής καταστροφής, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν φτάνει ούτε στο ελάχιστο τις δυνατότητες των Ηνωμένων Πολιτειών.

Μάλιστα, ο πραγματισμός και η ορθή αντίληψη του συμφέροντός μας σε τούτη την πλευρά του Ατλαντικού Ωκεανού απαιτούν ισχυρές και γενναιόδωρες διατλαντικές σχέσεις. Ευελπιστώ ειλικρινά ότι αυτή η ανάγκη θα γίνει ευρύτερα αποδεκτή από το σύνολο των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων, καθώς και από το παρόν Σώμα. Εν τω μεταξύ, η προσδοκία μας επί του παρόντος είναι ότι η επίσκεψη του Προέδρου Μπους στις Βρυξέλλες θα είναι εποικοδομητική. Εκφράζω τις θερμές ευχές μου στο Συμβούλιο και την Επιτροπή να επιδείξουν το αναγκαίο σθένος και αφοσίωση κατά τη διάρκεια αυτής της επίσκεψης.

  Ó Neachtain (UEN), εξ ονόματος της ομάδας. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, πιστεύω ότι οι διατλαντικές σχέσεις περιλαμβάνουν επίσης τις σχέσεις με τον Καναδά, και όχι μόνο με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ακούγοντας κάποιος αυτή τη συζήτηση, δεν θα το πίστευε. Ωστόσο, ως πρόεδρος της αντιπροσωπείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τον Καναδά, αναγνωρίζω πλήρως τη σημασία που προσδίδει η καναδική κυβέρνηση στη σχέση της με τα 25 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι σημαντικό να συνεχίσουμε να διατηρούμε υψηλό επίπεδο διαλόγου κορυφής και διαλόγου σε υπουργικό επίπεδο για τον χειρισμό των κρίσιμων ζητημάτων που αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Κοινότητα.

Η νέα ατζέντα της εταιρικής σχέσης ΕΕ-Καναδά εγκαινιάστηκε υπό την ιρλανδική Προεδρία στην Οτάβα στις 18 Μαρτίου 2004. Ίδρυσε μια συντονιστική ομάδα για να διασφαλίσει την άμεση και αποτελεσματική υλοποίηση σε πολιτικό επίπεδο αποφάσεων που αφορούν όλα τα στοιχεία της σχέσης μεταξύ Καναδά και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτός ο εντατικοποιημένος διάλογος θα επιτρέψει μια πιο στρατηγική, αδιάπτωτη και συνεκτική προσέγγιση για όλα τα θέματα που επηρεάζουν τον Καναδά και την Ευρωπαϊκή Ένωση σε ένα ολοένα ευρύτερο φάσμα τομέων που περιλαμβάνουν: περιβαλλοντικά θέματα, θέματα δικαιοσύνης και ασφάλειας, θέματα ενσωμάτωσης και μετανάστευσης, θέματα αλιείας, εκπαίδευσης, πολιτισμού, ανταλλαγών νέων και ασφάλειας στις μεταφορές.

Θα εργαστούμε μαζί για να αυξήσουμε τη συχνότητα και το επίπεδο επαφών μεταξύ της Καναδικής Υπηρεσίας Διεθνούς Ανάπτυξης και των υπηρεσιών της ΕΕ που είναι υπεύθυνες για την αναπτυξιακή βοήθεια προκειμένου να προωθήσουν κοινές προσεγγίσεις.

Παγκόσμια θέματα διατήρησης της ειρήνης και ασφάλειας αντιμετωπίζονται καλύτερα με ένα αποτελεσματικό πολυμερές σύστημα στο πλαίσιο μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης που εργάζεται από κοινού με την κυβέρνηση των ΗΠΑ, την καναδική κυβέρνηση και τους εταίρους μας στα Ηνωμένα Έθνη για την καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας, την αντιμετώπιση της φτώχειας στον κόσμο και την προαγωγή των δημοκρατικών αξιών. Γνωρίζουμε ποιες είναι οι συλλογικές προκλήσεις έναντι των οποίων βρισκόμαστε ως προς αυτά τα θέματα· ας τις αντιμετωπίσουμε λοιπόν.

  Czarnecki, Ryszard (NI). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, οι διατλαντικές σχέσεις είναι θεμελιώδους σημασίας για το μέλλον τόσο της Ευρώπης όσο και της Αμερικής, ιδίως ενόψει του αυξανόμενου ρόλου της Κίνας, της Ινδίας, αλλά και της Ασίας συνολικά, καθώς και της Λατινικής Αμερικής και κυρίως της Βραζιλίας. Η αντιπαλότητα μεταξύ της Ευρώπης και της Αμερικής αποτελεί την εκπλήρωση ενός ονείρου των εχθρών της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών, και αυτό πρέπει ίσως να το λάβουν σοβαρά υπόψη τους οι μετέχοντες στη διαδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στο Mainz, και στην οποία αναφέρθηκε ο κ. Pflüger. Αυτό το δηλώνω ως εκπρόσωπος μιας χώρας η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών της οποίας τάχθηκε κατά του πολέμου στο Ιράκ, αλλά συγχρόνως τάσσεται υπέρ των στενών δεσμών μεταξύ της ΕΕ και των ΗΠΑ.

Η κατάσταση έχει πλέον μεταβληθεί, καθόσον ο απερχόμενος/νέος Πρόεδρος Μπους δεν πρόκειται να είναι ξανά υποψήφιος για μελλοντική θητεία. Δεν χρειάζεται πια να πείσει τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους ότι είχε δίκιο στο θέμα του Ιράκ, και ως εκ τούτου θα είναι ανοικτός στις απόψεις που θα του εκθέσουν οι εκπρόσωποι της Γηραιάς Ηπείρου, με άλλα λόγια η ΕΕ. Επιπλέον, οκτώ από τις χώρες που εντάχθηκαν προσφάτως στην ΕΕ διατηρούσαν παραδοσιακά καλύτερες και στενότερες σχέσεις με την Αμερική από ό,τι ορισμένες χώρες της «παλαιάς» Ευρώπης. Αυτό σημαίνει ότι δημιουργούνται νέες και βελτιωμένες προοπτικές για τον γάμο συμφερόντων μεταξύ της Ευρώπης και της Αμερικής, ενώ γνωρίζουμε εκ πείρας ότι αυτοί οι γάμοι διαρκούν πολύ περισσότερο σε σύγκριση με τους γάμους από έρωτα. Η Ευρώπη δεν είναι Ιουλιέτα, συμπατριώτισσα του Προέδρου, και οι ΗΠΑ δεν είναι Ρωμαίος. Εκείνο που απαιτείται είναι η συνεργασία και μια στρατηγική εταιρική σχέση μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρώπης.

  Brok (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Πρόεδρε του Συμβουλίου, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, οι σχέσεις μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής βασίζονται σε τρεις παράγοντες: τα κοινά συμφέροντα, τις κοινές αξίες και τον ανταγωνισμό.

Ο ανταγωνισμός πρέπει να οργανωθεί με λογικό τρόπο και να αφορά κυρίως τον οικονομικό τομέα. Τα κοινά συμφέροντα είναι ότι θέλουμε να δημιουργήσουμε τη μέγιστη ασφάλεια: ασφάλεια στην εξωτερική πολιτική, καταπολέμηση της τρομοκρατίας και άλλα, όπως είναι π.χ. τα μεγάλα περιβαλλοντικά ζητήματα που πρέπει να επιλυθούν. Γι’ αυτό όμως πρέπει –και έτσι περνάμε στο θέμα του ανταγωνισμού– να ενωθούν τα μεγάλα βιομηχανικά έθνη της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής, και μάλιστα όχι εις βάρος των φτωχών, αλλά δημιουργώντας μαζί ένα δίκαιο πλαίσιο που είναι ουσιώδης προϋπόθεση για έναν ειρηνικό κόσμο. Ανεξάρτητα από τις διαφωνίες που αναφύονται μερικές φορές σχετικά με πρακτικές πολιτικές, οι βασικές αξίες μας είναι οι ίδιες.

Με αυτά τα τρία μαζί προχωρήσαμε θαυμάσια στην Ευρώπη. Το γεγονός ότι σήμερα ολόκληρη η Ευρώπη είναι ελεύθερη σχετίζεται με την ύπαρξη αυτών των σχέσεων. Θα πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι δεν δημιουργούμε την Ευρωπαϊκή Ένωση ενάντια στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά το κάνουμε για να είμαστε ισχυροί, για να είμαστε και πάλι εταίροι των Ηνωμένων Πολιτειών, γιατί μόνον όποιος είναι δυνατός μπορεί να είναι εταίρος.

Πρέπει να εξετάσουμε και μια ακόμα πτυχή: εμείς οι Ευρωπαίοι έχουμε συνθήκες, συμφωνίες σύνδεσης και άλλα παρόμοια με σχεδόν κάθε χώρα του κόσμου και οι Αμερικανοί έχουν την NAFTA, την APEC κλπ. Όμως δεν υπάρχουν συμβατικές συμφωνίες μεταξύ Ευρωπαίων και Αμερικανών εκτός του ΝΑΤΟ. Για τον λόγο αυτόν, θα πρέπει να εξασφαλίσουμε την ενδεχόμενη δημιουργία μιας διατλαντικής αγοράς που θα μας διευκόλυνε σε πολλά: να οργανώσουμε τον ανταγωνισμό λογικά και χωρίς παράβαση των πολυμερών πλαισίων, να προστατεύσουμε μαζί τα συμφέροντά μας και να υπερασπιστούμε τις βασικές αξίες μας. Πιστεύω ότι αυτή είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που μας περιμένουν.

Σήμερα ψηφίσαμε για το σύνταγμα. Ο Βίκτωρ Ουγκώ είχε πει κάποτε ότι ονειρεύεται να υπάρχει μια Κοινή Συνέλευση που θα ενώσει ειρηνικά την Ευρώπη και θα έχει και σχέσεις με την άλλη μεγάλη δημοκρατία στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού. Νομίζω ότι αυτός θα πρέπει να είναι ο στόχος μας, ειδικά μια τέτοια ημέρα που ψηφίσαμε θετικά για το σύνταγμα.

  Mann, Erika (PSE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Πρόεδρε του Συμβουλίου, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, αυτά που θα πω ακολουθούν παρόμοια γραμμή με όσα είπε ο κ. Brok, ωστόσο εγώ θα ήθελα να επικεντρωθώ περισσότερο στις οικονομικές σχέσεις.

Συμπεριλάβαμε στο ψήφισμα ένα σημείο που αναφέρεται στην ιδέα μιας διατλαντικής αγοράς. Η πρόταση αυτή έχει γίνει ήδη σε αρκετά ψηφίσματα του Κοινοβουλίου. Είναι μια πολύ απλή ιδέα. Ξεκινά από το δεδομένο ότι οι οικονομικές μας διασυνδέσεις είναι πολύ στενότερες από ό,τι γνωρίζουμε και αντιλαμβανόμαστε και ότι αυτές οι οικονομικές διασυνδέσεις συμβάλλουν στο να υπάρχει μια υγιής ανάπτυξη και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού, να διασφαλίζονται θέσεις εργασίας και να βοηθάμε έτσι και ολόκληρο τον κόσμο να συμμετάσχει στην ευημερία αυτή. Αυτό αφορά τόσο την πολυμερή όσο και τη διμερή ατζέντα.

Ωστόσο λείπει η λογική θεώρηση αυτής της οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας στη σφαίρα της πολιτικής. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε μόνο με το υφιστάμενο νέο διατλαντικό πρόγραμμα δράσης και ιδίως με το επονομαζόμενο θετικό οικονομικό πρόγραμμα δράσης. Είναι υπερβολικά τεχνικό, δεν έχει πολιτικό χαρακτήρα ούτε μπορούμε να το εξηγήσουμε στους πολίτες. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να το αλλάξουμε και να αναπτύξουμε ένα σχέδιο, μια ιδέα ή μια στρατηγική που θα αποτελέσει τη βάση αυτής της διατλαντικής αγοράς.

Επομένως, το ζητούμενο δεν είναι μια ζώνη ελευθέρου εμπορίου αλλά η πραγματική διασύνδεση αυτών των δύο οικονομιών, η οποία άλλωστε υπάρχει ήδη στην πραγματικότητα. Πρέπει να υιοθετήσουμε την ιδέα της εσωτερικής αγοράς, να αναγνωρίσουμε την πραγματικότητα, να αντιληφθούμε τις γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές αλλαγές στον κόσμο και να εφαρμόσουμε το πρότυπο που έχουμε ήδη στους τομείς του ανταγωνισμού και του εμπορίου, όπου συνεργάζονται ειδικοί και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Αν εξετάσετε τους σημερινούς αριθμούς και τα σχετικά έγγραφα της Επιτροπής –αρκεί να παραπέμψω στην έκθεση Quinlan και Hamilton– θα δείτε πόσο εντατικές είναι οι οικονομικές σχέσεις. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: οι επενδύσεις των ΗΠΑ στις Κάτω Χώρες είχαν το 2003 περίπου το ίδιο ύψος με τις συνολικές επενδύσεις επιχειρήσεων των ΗΠΑ σε ολόκληρη την Ασία. Ελπίζω ότι το παράδειγμα αυτό θα ωθήσει το Σώμα να δράσει και ότι θα μπορέσουμε να στηριχθούμε σε αυτό και να καταλήξουμε σε μια λογική συνεργασία.

  Morillon (ALDE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, μετά την εκλογή του Μαχμούτ Αμπάς και τον σχηματισμό νέας ισραηλινής κυβέρνησης η οποία λέγεται ότι τάσσεται υπέρ της αποχώρησης, έχουν αναπτερωθεί οι ελπίδες ότι μπορεί επιτέλους να σημειωθεί πρόοδος στην ειρηνευτική διαδικασία. Οι ελπίδες αυτές είναι μικρές, και η ευκαιρία για την οποία μιλήσατε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, δεν είναι απεριόριστη.

Επιθυμώ την ενίσχυση των διατλαντικών μας σχέσεων, η οποία μπορεί να επιτευχθεί εφόσον η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδείξουν την αναγκαία αποφασιστικότητα προκειμένου να μην χαθεί αυτή η ευκαιρία. Ο νέος παλαιστίνιος Πρόεδρος πρέπει οπωσδήποτε να ενθαρρυνθεί να αποκηρύξει τη βία, κάτι που ο ίδιος έχει δηλώσει ότι είναι πρόθυμος να πράξει, και ως εκ τούτου να ξεκινήσει εκ νέου ο διάλογος. Ωστόσο, αυτή η γενναία στάση θα καταστεί αναξιόπιστη εκτός και αν συντόμως –και εννοώ την περίοδο από τώρα μέχρι το καλοκαίρι– υπάρξουν σαφείς ενδείξεις ότι η στάση αυτή δεν συνιστά κάποιου είδους συνθηκολόγησης. Εξαρχής όλοι γνωρίζαμε ότι η σύγκρουση αυτή, η οποία υπήρξε μακρά και οδυνηρή, εν τέλει δεν θα είχε ούτε νικητή ούτε ηττημένο.

Δικαίως ή αδίκως, ο αραβικός κόσμος θεωρεί ότι οι Αμερικανοί έχουν ταχθεί στο πλευρό του Ισραήλ. Γι’ αυτό υπάρχουν τόσες προσδοκίες, και όχι μόνο στην Παλαιστίνη, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα εξισορροπήσει τις προοπτικές και θα προσφέρει τις δικές της εγγυήσεις. Πρωτίστως σε αυτό το θέμα, και μάλιστα την τρέχουσα ακριβώς περίοδο, εκείνο που αναμένουμε από εσάς, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, είναι η ενίσχυση και η εφαρμογή αυτής της αναγκαίας συμπληρωματικότητας προς όφελος της ειρήνης αλλά και της ενίσχυσης των διατλαντικών σχέσεων, η οποία είναι απαραίτητη.

  Παφίλης (GUE/NGL). – Κύριε Πρόεδρε, η πορεία των διατλαντικών σχέσεων χαρακτηρίζεται από την ενιαία ιμπεριαλιστική πολιτική Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής/Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά των λαών. Έχετε εξαπολύσει μαζί τρεις πολέμους κατά των λαών. Αυτή είναι η πρώτη και μεγάλη αξία.

Δεύτερη, η κοινή πολιτική εξυπηρέτησης και εδραίωσης των συμφερόντων του κεφαλαίου· διαχωρισμός και ανταγωνισμός για το μοίρασμα των αγορών και των σφαιρών επιρροής. Οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής του Δουβλίνου δρομολόγησαν την αντικατάσταση του νατοϊκού στρατού στη Βοσνία από τον ευρωστρατό, ενέκριναν το επιθετικό σχέδιο για τη Μέση Ανατολή, επικύρωσαν και νομιμοποίησαν την κατοχή του Ιράκ, προώθησαν τρομοκρατική πολιτική κατά των λαών και εφαρμογή νέων αντιδημοκρατικών μέτρων, όπως τα βιομετρικά δεδομένα, το παγκόσμιο φακέλωμα και πολλά άλλα. Επίσης αποφασίστηκε κοινή επίθεση στα συστήματα συνταξιοδότησης και στις εργασιακές σχέσεις καθώς και δημιουργία καλύτερων συνθηκών δράσης του κεφαλαίου.

Η συζητούμενη αναθεώρηση του διατλαντικού προγράμματος εκφράζει τις απαιτήσεις του ευρωπαϊκού και αμερικάνικου κεφαλαίου για επιτάχυνση των αντιλαϊκών μέτρων και της επιθετικής πολιτικής. Γι’ αυτό και οι εργαζόμενοι, οι λαοί της Ευρώπης, δεν μπορεί να έχουν αυταπάτες για το χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Άλλωστε το παραδέχεστε και εδώ μέσα ότι έχετε κοινές αξίες.

Κλείνοντας, κύριε Πρόεδρε, έρχεται ο κ. Μπους, αλλά θα έχει και μια μακάβρια συνοδεία, τις εκατοντάδες χιλιάδες δολοφονημένους αθώους Ιρακινούς πολίτες. Ο λαός της Ευρώπης θα τον…

(Ο Πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή.)

  Piotrowski (IND/DEM). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, εξέχοντες πολιτικοί στο σύνολο της ΕΕ, καθώς και στο παρόν Σώμα, έχουν προβεί σε ορισμένες δηλώσεις και έχουν εκφράσει απόψεις με τις οποίες υποβαθμίζουν τον ρόλο που έχουν διαδραματίσει οι Ηνωμένες Πολιτείες στην ιστορία της Ευρώπης. Υποβαθμίζουν επίσης τη σημασία αυτού του ρόλου, τόσο τις περασμένες δεκαετίες όσο και επί του παρόντος. Οι δηλώσεις αυτού του είδους πρέπει να θεωρούνται εξαιρετικά ανεύθυνες, καθόσον η διατλαντική συνεργασία μας προσφέρει τη δυνατότητα να αναζητούμε κοινές λύσεις στους παγκόσμιους κινδύνους που απειλούν την ανθρωπότητα, όπως η φτώχεια, οι φυσικές καταστροφές και η υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Μας επιτρέπει επίσης να συνεργαστούμε για την καταπολέμηση του AIDS και των τρομοκρατικών επιθέσεων.

Δυστυχώς, ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση στην παρούσα μορφή της ούτε το υπερκράτος που προδιαγράφεται στο σχέδιο Συντάγματος, με τον γραφειοκρατικό του μηχανισμό, τη σπατάλη και τη βραδύτητά του, δεν μπορούν να ανταποκριθούν με αποτελεσματικότητα στις διεθνείς προκλήσεις πολιτικού και οικονομικού χαρακτήρα. Οι Αμερικανοί δρουν αποτελεσματικά και διαθέτουν μια ελεύθερη αγορά, ενώ εμείς έχουμε απλώς παρωδίες αυτών των στοιχείων, στη μορφή της στρατηγικής της Λισαβόνας. Οι σχέσεις μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ δεν πρέπει να χαρακτηρίζονται από στερεότυπα, από ένα αδικαιολόγητο αίσθημα ανωτερότητας και την επιθυμία να ανταγωνιζόμαστε με κάθε τίμημα, αλλά από τον πολιτικό πραγματισμό, ενώ πρέπει να καταβάλουμε προσπάθειες για μια πρακτική διατλαντική συνεργασία αντί να εμμένουμε σε παρωχημένα στερεότυπα.

  Claeys (NI). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, είναι άκρως σημαντικό να μπορούμε, κατά καιρούς, να συζητούμε την κατάσταση των διατλαντικών σχέσεων. Τα γεγονότα των τελευταίων ετών δεν συνέβαλαν στη βελτίωση των σχέσεών μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό οφείλεται αναμφισβήτητα κατά μείζονα λόγο στην παρέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ, όμως υπάρχουν και άλλα προβλήματα, ένα εκ των οποίων είναι οι απαράδεκτες πιέσεις που ασκήθηκαν από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, και από τον ίδιο τον αμερικανό Πρόεδρο, υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Θεωρώ ότι δεν ωφελείται ο διατλαντικός διάλογος όταν η μια πλευρά παρεμβαίνει στα θέματα εσωτερικής πολιτικής της άλλης. Τούτου λεχθέντος, πρέπει επίσης να παραδεχτούμε ότι σε αυτό το Κοινοβούλιο εκδηλώνεται ένα είδος πρωτογενούς αντιαμερικανισμού, ο οποίος σίγουρα δεν βελτιώνει την κατάσταση. Η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες συμμερίζονται κοινές αξίες, όπως, μεταξύ άλλων, η δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η ελεύθερη οικονομία της αγοράς. Συχνά ονομάζουμε αυτές τις αξίες οικουμενικές, ενώ στην πραγματικότητα είναι δυτικές, ή μάλλον ευρωπαϊκές.

Έχουμε επίσης μια σειρά κοινών εχθρών. Καταρχάς, υπάρχει η απειλή της ισλαμικής τρομοκρατίας, παρά τις διαφορές απόψεων ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος. Ως προς το θέμα αυτό, δεν πρέπει να εμμένουμε τόσο πολύ στην αντιπαράθεση μεταξύ πολυμέρειας και μονομέρειας. Στην πράξη, η πολυμέρεια συχνά σημαίνει ότι κρυβόμαστε πίσω από οργανισμούς όπως ο ΟΗΕ, προκειμένου ουσιαστικά να γίνουν ελάχιστα ή ακόμη και τίποτε.

Δεν πρέπει να κατηγορούμε τους Αμερικανούς για τις αδυναμίες μας στον στρατιωτικό τομέα και στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής· οι μόνοι υπεύθυνοι είμαστε εμείς οι ίδιοι. Θα μπορούσαμε να αντλήσουμε ορισμένα διδάγματα από τις ΗΠΑ. Αναλογιστείτε μόνο το παλιρροϊκό κύμα στη νοτιανατολική Ασία. Ο αμερικανικός στρατός βρέθηκε με μεγάλη ταχύτητα στην περιοχή προκειμένου να παράσχει πρακτική βοήθεια. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν παρούσα στο πρόσωπο του Επιτρόπου Michel, ο οποίος μετέβη στην περιοχή για να αξιολογήσει το μέγεθος της καταστροφής και να μοιράσει μερικούς σάκους ρυζιού μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες. Η σύγκριση ήταν συντριπτική και εξαιρετικά αποκαλυπτική.

  Elles (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε συμμερίζομαι την άποψη εκείνων, ιδιαίτερα του εκπροσώπου μας, κ. Salafranca Sánchez-Neyra, οι οποίοι είπαν ότι το θέμα των διατλαντικών σχέσεων θα έπρεπε τώρα να εστιαστεί σε ό,τι έχουμε κοινό και όχι στις διαφορές μας, τις οποίες όλοι γνωρίζουμε και τις οποίες πολλοί ομιλητές ανέφεραν. Δεν είναι καιρός να κοιτάζουμε πίσω με θυμό αλλά να κοιτάζουμε μπροστά με ελπίδα.

Σε αυτό το πλαίσιο, με την άφιξη του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών τον επόμενο μήνα, δεν είναι δυνατό η Επιτροπή, το Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο να σκεφτούν τρεις μεγάλους τομείς στους οποίους θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε σύμφωνα με τους όρους τους οποίους χρησιμοποιήσαμε στο κοινό μας ψήφισμα για μια Κοινότητα δράσης; Μια Κοινότητα δράσης η οποία θα ζητά να αναπτύξει μια πρωτοβουλία ειρήνης στη Μέση Ανατολή, μια Κοινότητα δράσης η οποία θα επιδιώκει παγκόσμια ασφάλεια στην καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας, συνεργασία στην αναπτυξιακή βοήθεια και στην αντιμετώπιση των νέων παγκόσμιων προκλήσεων από τις καταστροφές στη Μέση Ανατολή τις οποίες ανέφερε ο Προεδρεύων του Συμβουλίου. Τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, μια Κοινότητα δράσης η οποία θα αναπτύξει τις ιδέες τις οποίες, ελπίζω ότι θα προτείνει η Επιτροπή για την ενίσχυση της οικονομικής εταιρικής σχέσης. Αυτή είναι η ιδέα, την οποία το Κοινοβούλιο έχει προσυπογράψει σε αρκετές περιπτώσεις, για την ολοκλήρωση της διατλαντικής αγοράς και τον καθορισμό μιας ημερομηνίας το 2015, ούτως ώστε να μπορούμε πραγματικά να κινητοποιήσουμε τις κοινότητες και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού να ολοκληρώσουν μια διατλαντική αγορά χωρίς φραγμούς.

Τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, η Επιτροπή θα παρουσιάσει την αναθεώρηση της Νέας Διατλαντικής Ατζέντας, και εμείς σε αυτό το Κοινοβούλιο επιμείναμε σε πολλές περιπτώσεις –και ακόμη μια φορά στο κοινό ψήφισμα– ότι πρέπει να επωφεληθούμε της ευκαιρίας να αναβαθμίσουμε αυτή τη σχέση· να δείξουμε ότι είναι ορατό στους λαούς και των δύο πλευρών του Ατλαντικού, και να μην αποκλείσουμε, όπως κάνει η νέα διατλαντική ατζέντα σήμερα, τις πολιτικές κοινότητες. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να ενώσουμε όλους τους παράγοντες σε αυτό που έχουμε ονομάσει συμφωνία εταιρικής σχέσης, επειδή είμαι βέβαιος ότι αν, με την άφιξη του Προέδρου των ΗΠΑ, οι νέες κυβερνήσεις και των δύο πλευρών εκμεταλλευτούν την ευκαιρία για τη διαμόρφωση μιας νέας ενισχυμένης διατλαντικής εταιρικής σχέσης, θα επωφεληθούμε όλοι.

  Hamon (PSE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, για τη δημιουργίας μιας γνήσιας εταιρικής σχέσης, απαιτούνται τουλάχιστον δύο πλευρές, οπότε μπορούμε μήπως να αναμένουμε από τη δεύτερη θητεία του Τζορτζ Μπους κάτι διαφορετικό από τη μονομερή πολιτική που άσκησε στην πρώτη του θητεία; Ο τρόπος με τον οποίο έγινε ο χειρισμός της κρίσης που ενέσκηψε μετά το παλιρροϊκό κύμα στη νοτιανατολική Ασία μας οδηγεί μάλλον σε αρνητική απάντηση. Η αρχική αντίδραση της κυβέρνησης Μπους ήταν να προτείνει τη συγκρότηση μιας συμμαχίας δωρητριών χωρών υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών, αντί, όπως θα ήταν φυσικό, να θέσουν την παρέμβασή τους υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Η ευρωπαϊκή άποψη γι’ αυτή την πρωτοβουλία είναι ότι καταδεικνύει ότι δεν έχει επέλθει κάποια αλλαγή σε σύγκριση με την προηγούμενη θητεία.

Η Ευρώπη πρέπει να πει στις Ηνωμένες Πολιτείες το ίδιο πράγμα που θα έλεγε κανείς απευθυνόμενος σε έναν καλό του φίλο: «απομονώνεστε· με τις πολιτικές που εφαρμόζετε οδηγείστε σε απομόνωση». Ούτε όλες οι συμμαχίες του κόσμου δεν μπορούν να κάνουν κάτι για να αλλάξουν αυτή την κατάσταση· δεν μπορούν να αποτρέψουν τη βαθύτατη κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών. Ένας γάλλος δοκιμιογράφος περιέγραψε συνοπτικά αυτό το διαδεδομένο αίσθημα με τα εξής λόγια: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες καθίστανται σταδιακά ένα πρόβλημα για τον υπόλοιπο κόσμο. Στο παρελθόν είχαμε συνηθίσει να τους βλέπουμε περισσότερο ως λύση».

Ας υπερασπιστούν οι Αμερικανοί τα συμφέροντά τους, ας υπερασπιστούν με αποφασιστικότητα την ασφάλειά τους· κανείς δεν πρόκειται να τους κατηγορήσει γι’ αυτό. Εκείνο, όμως, που δημιουργεί αμφιβολίες είναι το μεσσιανικό και ιδεολογικό περιεχόμενο που προσδίδει η κυβέρνηση των ΗΠΑ στην παρέμβασή της στο Ιράκ. Οι αμφιβολίες αυτές επιβεβαιώνονται όταν οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι φαινόμενο που αφορά όλα τα εμπόλεμα μέρη στο Ιράκ, ενώ μετατρέπονται σε σοβαρή ανησυχία όταν ολόκληροι πληθυσμοί οδηγούνται στο μίσος έναντι της Δύσης, αντιδρώντας σε μια ασύνετη στρατιωτική επέμβαση, κατά τον σχεδιασμό της οποίας είναι προφανές ότι υποτιμήθηκε το σθένος με το οποίο ο λαός του Ιράκ θα αντιδρούσε σε μια διαδικασία μετάβασης στη δημοκρατία την οποία σχεδίασε το Πεντάγωνο.

Ωστόσο, οι Αμερικανοί δεν υποστήριζαν πάντα αυτό το δόγμα· στο παρελθόν, επέλεγαν να εστιάσουν την εξωτερική πολιτική τους στην επιδίωξη συμβιβασμών στο πλαίσιο κοινών, λίγο έως πολύ, συμφερόντων. Προτιμούσαν τις συμφωνίες έναντι του εξαναγκασμού και δρούσαν σε ένα πολυμερές πλαίσιο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι ΗΠΑ ασκούσαν τις υποχρεώσεις τους ως παγκόσμια υπερδύναμη και ενίσχυαν το κύρος τους.

Η αμερικανική επέμβαση στο Ιράκ έθεσε τέρμα σε αυτή την πολιτική, αλλά δεν είναι αργά για αλλαγή πορείας, αρκεί οι ίδιοι οι Αμερικανοί να αναλάβουν τη σχετική πρωτοβουλία. Εκείνο που πρέπει να προηγηθεί είναι η εξομάλυνση των σχέσεών τους με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Ο ΟΗΕ είναι ο μόνος οργανισμός που έχει την αρμοδιότητα να αποφασίσει υπέρ μιας διεθνούς στρατιωτικής επέμβασης, και οφείλουμε να καλέσουμε τις Ηνωμένες Πολιτείες να εκφράσουν, όπως και η Ευρώπη, την προσήλωσή τους, αφενός, στην πολυμέρεια και τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου και, αφετέρου, στη μεταρρύθμιση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, ιδίως όσον αφορά το Συμβούλιο Ασφαλείας και τη σύνθεσή του.

  Szent-Iványi (ALDE). – (HU) Η ενίσχυση των διατλαντικών σχέσεων δεν είναι απλώς αναγκαία αλλά και εφικτή. Η σχέση αυτή δεν πρέπει να στηρίζεται στην αντιπαλότητα ή τα εγωιστικά συμφέροντα, αλλά στα κοινά συμφέροντα και στις κοινές αξίες. Είναι αναγκαία μια εταιρική σχέση μεταξύ ίσων, αλλά απαιτεί μια ισχυρή και ενωμένη Ευρώπη η οποία θα μπορεί να αναλάβει δράση. Διαφορετικά, δεν είμαστε σε θέση να ωφεληθούμε από τις διατλαντικές σχέσεις. Δεν χρειάζεται να αποσιωπούμε τις διαφωνίες και τις διαφορές συμφερόντων μας, αλλά οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι στα σημαντικότερα θέματα έχουμε κοινά συμφέροντα, όπως, μεταξύ άλλων, ο αγώνας κατά της τρομοκρατίας, η καταπολέμηση της διάδοσης των πυρηνικών όπλων, η διαδικασία της Ντόχα, ακόμη και το ζήτημα των κλιματικών αλλαγών. Φρονώ ότι αυτή την περίοδο εμφανίζεται μια ευκαιρία ανανέωσης των σχέσεών μας. Η επικείμενη επίσκεψη του Προέδρου Μπους μπορεί να επιβεβαιώσει αυτή την ευκαιρία, την οποία πρέπει να φροντίσουμε και εμείς να εκμεταλλευτούμε.

  Klich (PPE-DE). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η στάση του Προέδρου Μπους έναντι των σοβαρών προκλήσεων στον τομέα της διεθνούς πολιτικής κατά τη δεύτερη θητεία του ενδέχεται να διαφέρει κάπως από τη στάση που είχε τηρήσει στην πρώτη του θητεία. Ενδέχεται να είναι λιγότερο μονομερής, περισσότερο πολιτική, να κάνει λιγότερη χρήση ισχύος και να είναι περισσότερο ανοικτή στον διάλογο με τους διεθνείς οργανισμούς. Αυτό σημαίνει ότι η επίσκεψή του στις Βρυξέλλες τον Φεβρουάριο θα είναι πολύ πιο σημαντική και, όπως ανέφερε ο κ. Schmit, αναμένεται να προσφέρει μεγαλύτερη ώθηση στην ανάπτυξη πιο ανοικτών διατλαντικών σχέσεων. Πρέπει να αποτελέσει επίσης μια ευκαιρία να γνωρίσουμε τα σχέδια των ΗΠΑ για την προσεχή τετραετία, και να εκθέσουμε τις ευρωπαϊκές μας προσδοκίες. Σε αυτό το πλαίσιο, θα ήταν χρήσιμο εάν ο Πρόεδρος Μπους μπορούσε να απευθύνει λόγο στο παρόν Σώμα. Στο κάτω-κάτω της γραφής, εκπροσωπεί τον στενότερο σύμμαχο της Ευρώπης· γιατί λοιπόν να μην κληθεί να μιλήσει από αυτό το βήμα;

Το μεσημέρι πραγματοποιήθηκε ψηφοφορία επί ενός ψηφίσματος σχετικά με τη Συνταγματική Συνθήκη. Το Σύνταγμα αποσκοπεί να συμβάλει στη διαμόρφωση μιας ευρωπαϊκής ταυτότητας, όμως υπάρχουν ορισμένοι στην Ευρώπη οι οποίοι επιθυμούν τη δημιουργία αυτής της κοινής ευρωπαϊκής ταυτότητας στους αντίποδες της Αμερικής, μέσω ενός φτηνού αντιαμερικανισμού. Αυτή η στάση είναι εσφαλμένη. Την Ευρώπη και την Αμερική συνδέουν κοινές αξίες, καθώς και η ιστορία τους, η χριστιανική κληρονομιά τους και τα κοινά στρατηγικά τους συμφέροντα. Αυτό δεν πρέπει να το λησμονούμε όταν προκύπτουν διαφορές απόψεων. Δεν πρέπει να το λησμονούμε ούτε όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με νέες προκλήσεις, καθώς η ασφάλειά μας εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από τη σύνεση με την οποία αντιμετωπίζουμε αυτές τις προκλήσεις.

Κατά τη γνώμη μου, υπάρχουν τρεις βασικοί τομείς στους οποίους οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη πρέπει να σταθούν αλληλέγγυες το 2005. Έχει ήδη γίνει αναφορά στη Μέση Ανατολή και στην ανάγκη εξεύρεσης ειρηνικών λύσεων, καθώς και στο θέμα της κοινής ασφάλειας. Θέλω να επισημάνω ότι πρέπει επίσης να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή στην Ανατολική Ευρώπη, με άλλα λόγια στην Ουκρανία, στη Λευκορωσία και στη Μολδαβία, και στις κοινές ανησυχίες μας σχετικά με τις αντιδημοκρατικές τάσεις που αναπτύσσονται στη Ρωσική Ομοσπονδία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να συνεργαστούν προκειμένου να ξεκινήσουν διαδικασίες εκδημοκρατισμού σε χώρες στις οποίες αυτό δεν έχει συμβεί ακόμη, όπως στην περίπτωση της Λευκορωσίας, και να στηριχθούν οι δημοκρατικές δυνάμεις σε χώρες στις οποίες έχει ήδη ξεκινήσει η μετάβαση στη δημοκρατία, όπως στην περίπτωση της Ουκρανίας.

  D'Alema (PSE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, εμείς επιθυμούμε μια Ευρώπη φίλη των Ηνωμένων Πολιτειών. Κανένα παγκόσμιο πρόβλημα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς συνεργασία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών. Θεωρούμε κατά συνέπεια ορθό να εκμεταλλευθούμε την ευκαιρία των νέων μηνυμάτων από την αμερικανική κυβέρνηση για ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ηνωμένων Πολιτειών και, από αυτήν την άποψη, η επίσκεψη του Προέδρου Μπους θα αποτελέσει ασφαλώς μια σημαντική ευκαιρία.

Στα προβλήματα που προέκυψαν τα τελευταία χρόνια βάρυναν ασφαλώς οι αμερικανικές επιλογές, αλλά και η διαίρεση και η ανικανότητα της Ευρώπης να υποστηρίξει τις θέσεις της. Θα ήθελα λοιπόν να υπογραμμίσω ότι ο κ. Μπους πρέπει να συναντήσει μια πιο ενωμένη Ευρώπη, πιστή στις αρχές της και υπερήφανη για την ταυτότητά της. Θα πρέπει να αναδείξουμε όσα μας ενώνουν με τις Ηνωμένες Πολιτείες –η ελευθερία, η ελεύθερη οικονομία, η δημοκρατία– αλλά και όσα μας χωρίζουν, τουλάχιστον με τις σημερινές κυρίαρχες τάσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες: η πολυμέρεια, η υπεροχή του δικαίου επί της ισχύος και συνεπώς η πρωτοκαθεδρία των διεθνών θεσμών που πρέπει να εκσυγχρονιστούν, η άρνηση της θανατικής ποινής και η προστασία του περιβάλλοντος.

Η Ευρώπη πρέπει να είναι ικανή να επηρεάσει τις επιλογές των Ηνωμένων Πολιτειών και θα μπορέσει να το πράξει εάν είναι ενωμένη, εάν δεν διασπαστεί ανάμεσα σε έναν απαρχαιωμένο και στείρο αντιαμερικανισμό και τις επιλογές όσων σπεύδουν να συμπαραταχθούν με το συνασπισμό των νικητών. Ή μάλλον των επίδοξων νικητών, καθώς νικητές δεν είναι, όπως αποδεικνύει ο όλεθρος στο Ιράκ. Η Ευρώπη πρέπει συνεπώς να διατηρήσει την ταυτότητά της, να παραμείνει ενωμένη και πιστή στις αρχές της. Αυτή θα είναι η καλύτερη βάση για πιο γόνιμες και εποικοδομητικές διατλαντικές σχέσεις.

  Jäätteenmäki (ALDE). – (FI) Κύριε Πρόεδρε, οι σχέσεις μεταξύ της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής διέρχονται μια κρίσιμη περίοδο. Μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού, η προσοχή των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ έχει στραφεί κατά κύριο λόγο στην Κεντρική Ασία, ενώ η ΕΕ αναπτύσσει τη δική της στρατηγική αμυντικής συνεργασίας. Υπάρχουν πολλά θέματα στα οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες και η ΕΕ διαφωνούν: πρέπει να αναγνωρίσουν το γεγονός και να συζητήσουν αυτά τα θέματα. Είναι σημαντικό στο μέλλον οι διατλαντικές σχέσεις να οικοδομούνται με βάση τον διάλογο, και όχι την αντιπαράθεση.

Ενώ οι τρομοκρατικές επιθέσεις μπορεί να αυξάνουν τα αισθήματα αλληλεγγύης μεταξύ των Ευρωπαίων και των Αμερικανών, τόνισαν επίσης τις διαφορές στους τρόπους σκέψης και δράσης μας. Ωστόσο, οι σχέσεις μας είναι μοναδικές και δεν στηρίζονται μόνο σε κοινά συμφέροντα και αξίες, αλλά και στον ανταγωνισμό. Ως προς τα διεθνή θέματα, η ΕΕ και οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να δραστηριοποιηθούν σε ένα πλαίσιο ευρύτερης συνεργασίας. Η συνεργασία πρέπει να ενισχυθεί ως προς τα περιβαλλοντικά θέματα και την αντιμετώπιση φυσικών και ανθρώπινων καταστροφών. Η ΕΕ και οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να συμμετάσχουν από κοινού στη χρηματοδότηση και τη δημιουργία αποτελεσματικών συστημάτων έγκαιρης προειδοποίησης σε περιοχές υψηλού κινδύνου.

Τέλος, εκφράζω την ικανοποίησή μου για το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Μπους θα επισκεφθεί τις Βρυξέλλες αμέσως μετά την έναρξη της δεύτερης θητείας του.

  Buzek (PPE-DE). – (PL) Σας ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε. Η Πολωνία έχει πολλούς λόγους να θεωρεί ιδιαιτέρως σημαντική την παρουσία των Ηνωμένων Πολιτειών στην ευρωπαϊκή ήπειρο αλλά και τη συνεργασία μεταξύ της ΕΕ και των ΗΠΑ. Αυτό οφείλεται στη γεωπολιτική μας θέση και στις ιστορικές μας εμπειρίες. Συγχρόνως, όμως, η Πολωνία επιθυμεί να είναι αφοσιωμένο και απολύτως αξιόπιστο μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Αισθανόμαστε Ευρωπαίοι, και θεωρούμε ότι το μέλλον μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό μας κάνει να αισθανόμαστε ότι έχουμε καθήκον να καταβάλουμε προσπάθειες για την επίτευξη των βέλτιστων δυνατών σχέσεων μεταξύ της ΕΕ και των ΗΠΑ, καθόσον αντιλαμβανόμαστε την ιδιαίτερη αξία αυτών των σχέσεων. Στόχος αυτών των σχέσεων είναι η ασφάλεια και η σταθερότητα, τόσο εντός όσο και εκτός του ευρωατλαντικού χώρου. Ένας άλλος τρόπος διασφάλισης αυτής της ασφάλειας και σταθερότητας, και ίσως μάλιστα ο πιο σημαντικός τρόπος, είναι η στήριξη της δημοκρατίας όπου εμφανίζονται συνθήκες πρόσφορες για την επίτευξη αυτού του στόχου. Αυτό απορρέει από την πίστη στις αξίες μας και από την πεποίθηση ότι η ανάληψη της εξουσίας από τους ίδιους τους πολίτες είναι η καλύτερη εγγύηση για τη σταθερότητα και την ασφάλεια.

Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για την επίτευξη της δημοκρατίας; Πρώτον, οι κοινωνίες πρέπει να συναινούν στη βοήθεια που τους προσφέρεται. Δεύτερον, τα βασικά αίτια που απειλούν τη σταθερότητα, είτε σε οικονομικό είτε σε κοινωνικό επίπεδο, πρέπει να αντιμετωπίζονται. Τέλος, και αυτό είναι πολύ σημαντικό: πρέπει να υπάρξει ευρεία συνεργασία στο πλαίσιο των ευρωατλαντικών δομών. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα τα οποία καταδεικνύουν τη σπουδαιότητα αυτών των τριών προϋποθέσεων για την επίτευξη των στόχων μας. Αυτοί οι στόχοι δεν έχουν επιτευχθεί στο Ιράκ ή στη Μέση Ανατολή, όπου είναι δύσκολο να μιλήσουμε για επιτυχία, παρά το γεγονός ότι η κατάσταση στο Αφγανιστάν έχει ήδη σημειώσει κάποια βελτίωση. Μπορούμε, ωστόσο, να αισθανόμαστε ικανοποίηση για έναν πραγματικό θρίαμβο στην Ουκρανία. Ενεργήσαμε σύμφωνα με τις επιθυμίες του ουκρανικού λαού και αντιμετωπίσαμε τα βασικά αίτια του προβλήματος. Επιπλέον, υπήρξε ευρεία συνεργασία στο εσωτερικό των ευρωατλαντικών δομών.

Δεν πρέπει, εντούτοις, να λησμονούμε ότι απαιτείται μακροπρόθεσμη στήριξη και συνεργασία, ιδίως μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ, προκειμένου να διασφαλιστεί η μακροπρόθεσμη επιτυχία στην Ουκρανία. Η προτεινόμενη κοινή εξωτερική πολιτική, η οποία προβλέπεται στη Συνταγματική Συνθήκη, μπορεί να αποδειχθεί σημαντικό μέσο και να προσφέρει τη δυνατότητα στους Ευρωπαίους να προβούν στις ενδεδειγμένες ενέργειες. Αυτή η πολιτική μας κάνει να ελπίζουμε ότι η στήριξή μας για μια ελεύθερη και δημοκρατική Ουκρανία θα έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Σας ευχαριστώ.

(Χειροκροτήματα)

  Pinior (PSE). – (PL) Κυρίες και κύριοι, μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου οι διατλαντικές σχέσεις υπέστησαν μετασχηματισμό, και έχουν καταστεί ένας από τους πυλώνες μιας καινοτόμου και αναδυόμενης παγκόσμιας τάξης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτές οι σχέσεις δεν είναι πλέον εξαιρετικές, όπως ίσχυε κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα. Αποτελούν, ωστόσο, ένα αξιόπιστο και σταθερό σημείο αναφοράς τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για την Ευρωπαϊκή Ένωση σε ένα νέο διεθνές πλαίσιο. Παρά τις όποιες διαφορές μεταξύ των αμερικανικών και των ευρωπαϊκών πολιτικών –διαφορές οι οποίες έγιναν ακόμη πιο έντονες κατά την πρώτη θητεία του Προέδρου Μπους– η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ΗΠΑ διατηρούν πολύ στενές σχέσεις τόσο σε πολιτικά και στρατιωτικά θέματα όσο και στους τομείς της οικονομίας και του πολιτισμού.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να ανεχθεί τα μονομερή μέτρα των Ηνωμένων Πολιτειών τα οποία δεν λαμβάνουν υπόψη την αρχιτεκτονική των διεθνών σχέσεων. Η Αμερική δεν πρέπει να εκμεταλλεύεται τη στρατιωτική της υπεροχή για να επιβάλλει τη βούλησή της στον υπόλοιπο κόσμο και να τοποθετείται υπεράνω του διεθνούς δικαίου. Δεν πρέπει να εκμεταλλεύεται αυτή την υπεροχή της για να κυριαρχεί στο παγκόσμιο πολιτικό προσκήνιο. Ο σύγχρονος κόσμος δεν χρειάζεται μια επικυριαρχία των ΗΠΑ. Τουναντίον, χρειάζεται την ευφυή συνεργασία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας και κατά των αιτίων της τρομοκρατίας, καθώς και τη λήψη μέτρων για την επέκταση της δημοκρατίας και τη διασφάλιση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του σεβασμού του διεθνούς δικαίου και την ανάπτυξη μιας παγκόσμιας κοινωνίας των πολιτών. Χρειάζεται επίσης κοινές πρωτοβουλίες για την προαγωγή της οικονομικής ανάπτυξης των αναπτυσσομένων χωρών, της βιώσιμης ανάπτυξης, της εξάλειψης της πείνας και της μείωσης της φτώχειας στον πλανήτη.

Όπως ανέφερα ήδη, στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα ο κόσμος δεν χρειάζεται μια επικυριαρχία των ΗΠΑ, αλλά τη συνεργασία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ. Συγχρόνως, πρέπει υποβάλουμε σε κριτική ανάλυση τα αντιαμερικανικά αισθήματα που εκφράζονται σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να αναπτυχθεί ένας πανευρωπαϊκός εθνικισμός στην Ευρώπη ο οποίος θα τοποθετείται στους αντίποδες της Αμερικής. Η Ευρώπη δεν χρειάζεται να δημιουργήσει έναν εξωτερικό εχθρό προκειμένου να αναπτύξει τη δική της πολιτική ταυτότητα. Με άλλα λόγια, η Ευρώπη δεν χρειάζεται το νέο είδος ιδεολογίας για το οποίο είχε προειδοποιήσει η Hanna Arendt τη δεκαετία του 1950. Τουναντίον! Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να φροντίσει να καταστήσει γνωστά στη σύγχρονη Αμερική και στους πολίτες της τα επιτεύγματα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης τα τελευταία έτη.

  Evans, Jonathan (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, σε αυτή τη συζήτηση ορθώς έχει τονιστεί η ανάγκη δραστικής ανοικοδόμησης των σχέσεων μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης. Αυτή η ανάγκη έχει αναγνωριστεί από σχεδόν όλες τις πλευρές του Κοινοβουλίου. Ασφαλώς αντανακλάται στην αντιπροσωπεία του Κοινοβουλίου για τις σχέσεις με τις ΗΠΑ. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο επειδή διαθέτουμε την πιο σημαντική παγκόσμια εμπορική εταιρική σχέση, με όγκο συναλλαγών μεγαλύτερο του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ ημερησίως, αλλά επίσης επειδή έχουμε κοινό συμφέρον ως προς την εξεύρεση λύσεων σε μεγάλα θέματα όπως η αλλαγή του κλίματος, η τρομοκρατία, η ασφάλεια και η ειρήνη στη Μέση Ανατολή.

Μετά την επανεκλογή του Προέδρου Μπους, έχουμε παρατηρήσει τα πολλά θετικά σχόλια από την κυβέρνηση των ΗΠΑ που υποστηρίζουν τη βελτίωση των σχέσεων. Η Ευρώπη δέχτηκε επισκέψεις τον περασμένο μήνα από τον υπουργό Εξωτερικών Colin Powell, σήμερα από τον Επικεφαλής Εσωτερικής Ασφάλειας Tom Ridge και θα δεχτεί μια επίσκεψη αύριο από τον ηγέτη της πλειοψηφίας της Γερουσίας Bill Frist. Γνωρίζω ότι ο πρόεδρος Σιράκ θα επισκεφτεί την Ουάσιγκτον στις επόμενες εβδομάδες. Όλα αυτά είναι ευπρόσδεκτα, αλλά αυτές οι επισκέψεις έχουν όλες σχεδόν διεξαχθεί στο πλαίσιο των διμερών σχέσεων και όχι ως επισκέψεις στα θεσμικά όργανα της ΕΕ. Σήμερα που αυτό το Κοινοβούλιο εξέφρασε τη σθεναρή του υποστήριξη για το νέο Σύνταγμα της ΕΕ, αξίζει να σημειωθεί ότι οι ΗΠΑ εξακολουθούν σε μεγάλο βαθμό να βλέπουν τις σχέσεις τους με την Ευρώπη υπό το πρίσμα των διμερών σχέσεων.

Έχω υψηλές προσδοκίες ότι ο νέος μας πρεσβευτής, κ. Bruton, θα μπορέσει να καταστήσει εντονότερη την παρουσία της ΕΕ. Προτείνω να προσκαλείται στο μέλλον να παρίσταται σε συζητήσεις αυτού του χαρακτήρα.

Χαιρετίζω επίσης την πρόθεση του κ. Μπους να επισκεφθεί τα θεσμικά όργανα της ΕΕ τον επόμενο μήνα, αλλά περιμένω περισσότερες λεπτομέρειες όσον αφορά το πόσο πλατιά διαδεδομένα θεωρούν οι αρχές των ΗΠΑ ότι είναι τα θεσμικά όργανα της ΕΕ. Για παράδειγμα, δεν νομίζω να έχει την πρόθεση να ομιλήσει στο Κοινοβούλιο.

Πιστεύω ότι το Κοινοβούλιό μας φέρει επίσης κάποια ευθύνη επ’ αυτού. Το 1999 προσφέραμε όλη μας την υποστήριξη στη δημιουργία ενός διατλαντικού νομοθετικού διαλόγου, μεγάλα μέρη του οποίου και εμείς και οι ΗΠΑ δεν εφαρμόσαμε ποτέ. Όπως είπε προηγουμένως η κ. Mann, προσφέραμε τη στήριξή μας στη δημιουργία μιας ενιαίας διατλαντικής αγοράς μέχρι το 2015, αλλά δεν είδαμε να σημειώνονται πολλά βήματα προς την προώθησή της. Πιστεύω ότι χρειαζόμαστε μια ανανεωμένη αίσθηση προορισμού για να σφυρηλατήσουμε εκ νέου τη διατλαντική σχέση. Πιστεύω ότι θα μετατρέψουμε τις πολύ θετικές ιδέες και λόγια αυτής της συζήτησης σε πρακτικά και αποτελεσματικά μέτρα, τα οποία θα είναι προς όφελος και των δύο πλευρών.

  Schmit, Συμβούλιο. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι βουλευτές, θα είμαι πολύ σύντομος, καθόσον διαπιστώνω ότι επικρατεί σε μεγάλο βαθμό ομοφωνία ως προς την ανάγκη ενίσχυσης των διατλαντικών μας σχέσεων, αλλά και ως προς την επίλυση των διαφορών που εμφανίστηκαν τελευταία και την οικοδόμηση μιας ισχυρής σχέσης μεταξύ των δύο πλευρών του Ατλαντικού. Φρονώ ότι η ιδέα της κατάρτισης ενός είδους προγράμματος, ενός καταλόγου οικονομικών και πολιτικών προτεραιοτήτων, είναι χρήσιμη, και οφείλουμε να την επεξεργαστούμε, ιδίως ενόψει της επίσκεψης του Προέδρου Μπους στις Βρυξέλλες. Η ιδέα της δημιουργίας μιας διατλαντικής αγοράς δεν είναι τελείως καινοφανής, αλλά πρέπει να εξεταστεί πολύ πιο επισταμένα και να μελετηθεί κατά τρόπο ώριμο. Έχει μεν τη σημασία της, αλλά με την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι θα συνάδει με τις αντιλήψεις μας περί πολυμέρειας.

Ο διατλαντικός διάλογος πρέπει, συνεπώς, να αναβαθμιστεί σε όλα τα επίπεδα, και ο λόγος για τον οποίο περιλαμβάνω σε αυτή την προσπάθεια το παρόν Σώμα είναι ότι, παρ’ όλο που την εξουσία στην Αμερική ασκεί η κυβέρνηση, δηλαδή ο Πρόεδρος, υπάρχει ένα ακόμη σημαντικό κέντρο άσκησης εξουσίας στο εσωτερικό του Κογκρέσου. Ως εκ τούτου, θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να αναπτύξουμε τις διακοινοβουλευτικές σχέσεις στο πλαίσιο ενός ανανεωμένου διατλαντικού διαλόγου.

Ένας ομιλητής επεσήμανε ότι δεν είπαμε τίποτε για τον Καναδά. Σας υπενθυμίζω ότι ο πρωθυπουργός και Πρόεδρος του Συμβουλίου αναφέρθηκε στον Καναδά κατά τη διάρκεια της ομιλίας του σήμερα το πρωί. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι οι σχέσεις μας με τον Καναδά είναι καίριας σημασίας στο πλαίσιο αυτού του διατλαντικού διαλόγου, και γι’ αυτό τις αντιμετωπίζουμε με τη δέουσα σοβαρότητα, αλλά είναι γεγονός ότι, σήμερα, εστιάσαμε πρωτίστως την προσοχή μας στις διατλαντικές σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ενόψει των όσων έχουν συμβεί αλλά και ενόψει της προσεχούς επίσκεψης του Προέδρου Μπους.

  Potočnik, Επιτροπή. (EN) Κύριε Πρόεδρε, ακούγοντας προσεκτικά τη συζήτηση και τις προτάσεις διακρίνω ένα πολύ θετικό πνεύμα, το οποίο μου δημιουργεί την ελπίδα ότι μπορούμε να προαγάγουμε περαιτέρω τον διάλογο και τις σχέσεις μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Είναι αλήθεια ότι διερχόμαστε μια ταραχώδη περίοδο, αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι τώρα εξερχόμαστε από αυτή την περίοδο, δείχνοντας ότι η διατλαντική σχέση είναι ακόμη δυνατή και ανθεκτική. Η διάσκεψη κορυφής ΕΕ-ΗΠΑ τον Ιούνιο του 2004 έδειξε σαφώς όσα μας ενώνουν και την ετοιμότητα των δύο πλευρών να επικεντρώσουμε τις προσπάθειές μας στις βασικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε. Θα μπορούσε να περιγραφεί ως συνεργασία μεταξύ εταίρων με κοινά συμφέροντα και κοινές αξίες οι οποίοι συναγωνίζονται μεταξύ τους με δίκαιο τρόπο.

Θα ήθελα να θίξω θέματα τα οποία έχουν ήδη εγερθεί όσον αφορά το ζήτημα της διατλαντικής ατζέντας. Όπως γνωρίζετε, η σχέση σήμερα βασίζεται στη Διατλαντική Διακήρυξη του 1990 και τη νέα Διακήρυξη της Διατλαντικής Ατζέντας και σχέδιο δράσης του 1995. Αυτά είναι τα μέσα τα οποία διέπουν τη νέα σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο, κατόπιν εκκλήσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και πολύ πρόσφατα μετά το ψήφισμα της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων τον Απρίλιο του 2004, επανεκτιμούμε το πλαίσιο των σχέσεων μας. Διεξάγουμε μια ανεξάρτητη έρευνα, η οποία θα ολοκληρωθεί στις αρχές του έτους, και η οποία αποτιμά το ισχύον πλαίσιο συνεργασίας. Θα περιλαμβάνει μια ανάλυση εναλλακτικών προτιμήσεων για συνεργασία. Ο ανάδοχος θα εξετάσει επίσης τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της συμφωνίας πλαίσιο. Ωστόσο, αυτό που θεωρούσαμε πάντα σημαντικό είναι η ουσία της σχέσης. Πιστεύουμε ότι η ουσία έχει σημασία και σε αυτή προσπαθούμε να εστιάσουμε την προσοχή μας.

Όσον αφορά τα οικονομικά θέματα και την οικονομική συνεργασία, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι η Επιτροπή στηρίζει σθεναρά τον στόχο της στενότερης οικονομικής συνεργασίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών. Η τελευταία διάσκεψη κορυφής ΕΕ-ΗΠΑ απαίτησε μια προοδευτική στρατηγική για την προώθηση της ολοκλήρωσης, αντλώντας ιδέες και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Η διαβούλευση των ενδιαφερόμενων ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο του 2004, και αποτιμούμε τα αποτελέσματα.

Ο στόχος είναι να προσδιορίσουμε και να ξεπεράσουμε τα πραγματικά προβλήματα που τίθενται στους οικονομικούς εταίρους, και η νέα στρατηγική να παρουσιαστεί στην επόμενη διάσκεψη κορυφής ΕΕ-ΗΠΑ το 2005. Είναι πολύ νωρίς να δεσμευτούμε για οποιαδήποτε επιλογή σε αυτή τη φάση, αλλά πρέπει να συνεχίσουμε να ενισχύουμε τη συνεργασία στους τομείς που υπογραμμίστηκαν, ειδικά στα πρόσφατα ψηφίσματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τη διατλαντική εταιρική σχέση. Η συμβολή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα είναι ευπρόσδεκτη καθώς επανεξετάζουμε τις οικονομικές μας σχέσεις με τους αμερικανούς εταίρους μας.

Αντιμετωπίζουμε πολλές κοινές απειλές: διεθνή τρομοκρατία, AIDS, φτώχεια και εξάπλωση όπλων μαζικής καταστροφής. Πρέπει να είμαστε εποικοδομητικοί όταν ασχολούμαστε με θέματα επί των οποίων έχουμε διαφορές, όπως η αλλαγή του κλίματος, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και οι εμπορικές διενέξεις. Είναι σαφές ότι η συμφωνία ΕΕ-ΗΠΑ είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την πρόοδο σε παγκόσμια θέματα. Η πρόσφατη καταστροφή με την οποία ήρθαμε όλοι αντιμέτωποι είναι ένα σαφές μάθημα για όλους μας ότι δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε διαφορετικά. Πρέπει να θέσουμε τα θεμέλια για ένα αποτελεσματικό πολυμερές σύστημα, το οποίο θα βασίζεται σε έναν αναζωογονημένο Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών στον οποίο θα συμμετέχουν πλήρως οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Τέλος, θα ήθελα επίσης να υπογραμμίσω ότι οι σχέσεις με τον Καναδά –οι οποίες αναφέρθηκαν– πράγματι ευδοκιμούν. Ίσως αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν ειπώθηκαν περισσότερα για αυτές. Η διατλαντική εταιρική σχέση με τον Καναδά υπήρξε πάντοτε μια εξαιρετικά σημαντική σχέση για μας.

  Mann, Erika (PSE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, ο λόγος είναι απλός. Αναφέρθηκε τώρα αρκετές φορές ο Καναδάς. Νομίζω όμως ότι στην έκθεση αυτή και στο ψήφισμα θα πρέπει να επικεντρωθούμε πραγματικά στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Εφόσον ο Πρόεδρος του Συμβουλίου και η Επιτροπή επανέρχονται διαρκώς στον Καναδά, πράγμα λογικό και αναγκαίο, θα ήθελα να ζητήσω να μην ξεχάσουμε το Μεξικό. Αυτό είναι σημαντικό για μένα ως πρόεδρο της μικτής κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας για τις σχέσεις με το Μεξικό. Αφού μιλάμε για τη NAFTA, να μιλάμε για ολόκληρη τη NAFTA. Σας παρακαλώ να το θυμάστε αυτό.

  Πρόεδρος. Κυρία Erika Mann, σύμφωνα με τον Κανονισμό δεν επρόκειτο για πραγματικό διαδικαστικό ζήτημα.

Για να ολοκληρώσουμε τη συζήτηση, ανακοινώνω ότι έλαβα έξι προτάσεις ψηφίσματος⁽¹⁾.

Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί την Πέμπτη, στις 12.00.

(1) Βλ. συνοπτικά πρακτικά.