Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2005 - Στρασβούργο

14. Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ

  Πρόεδρος. Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη δήλωση της Επιτροπής για το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ.

  Barroso, Πρόεδρος της Επιτροπής. (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, σήμερα το απόγευμα πιθανόν να παραβιάζω την οδηγία για τον χρόνο εργασίας!

Τα επόμενα χρόνια θα κάνουμε πολλά μαζί που μπορούν να συμβάλλουν στο να διαμορφώσουμε τον κόσμο στον οποίο ζούμε. Αυτή είναι μια μοναδική ευκαιρία να ασχοληθούμε με ένα μοναδικό φαινόμενο. Η διαχείριση του αντίκτυπου της παγκοσμιοποίησης, τόσο στον τόπο μας όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο, αντιπροσωπεύει μια πρόκληση άνευ προηγουμένου. Αν την ασκήσουμε σωστά, μπορούμε να προσφέρουμε σε δισεκατομμύρια ανθρώπους μια αξιοπρεπή ευκαιρία στη ζωή, αντιμετωπίζοντας την έσχατη φτώχεια, καταπολεμώντας τις ασθένειες και την πείνα, προωθώντας τη χρηστή διακυβέρνηση και υποστηρίζοντας την ανάπτυξη και την ένταξη, με τις δομές και τα δημοσιονομικά μέσα για να τα φέρουμε σε πέρας. Αν αποτύχουμε, θα σπείρουμε τη διαρκή αδικία, τη διαίρεση και την αστάθεια. Αυτός είναι ο λόγος που η παρούσα Επιτροπή έχει προτείνει ένα πρόγραμμα που είναι εξίσου ουσιαστικό για την Ευρώπη όσο και για τους εταίρους μας παγκοσμίως. Σκοπός του είναι να εξαπλώσει την ευημερία, να ενισχύσει την αλληλεγγύη και να παράσχει ασφάλεια.

Οφείλουμε να παράσχουμε μία εσωτερική και μία εξωτερική ανταπόκριση. Στο εσωτερικό της Ένωσης, πρέπει να ενισχύσουμε τη συνοχή και να αποδώσουμε τις πλήρεις δυνατότητες των πρόσφατων και μελλοντικών μας διευρύνσεων. Μέσω της κοινωνικής μας ατζέντας πρέπει να συνεχίσουμε να καταπολεμούμε τον κοινωνικό αποκλεισμό και τη φτώχεια· πρέπει να βοηθήσουμε περισσότερους ανθρώπους να βρουν απασχόληση σε μια δυναμική και αναπτυσσόμενη οικονομία· και πρέπει να αλλάξουμε στάση και συμπεριφορά, υποστηρίζοντας τον στόχο μας της αειφόρου ανάπτυξης με την ανάληψη φιλόδοξης δράσης. Εκτός της Ένωσης, πρέπει να συνεχίσουμε να επιδιώκουμε την επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας με ανανεωμένη ενεργητικότητα και φαντασία. Η δημιουργία αυτής της νέας ορμής είναι ένας ζωτικός στόχος της συνεχούς επισκόπησης της αειφόρου ανάπτυξης, εξασφαλίζοντας ότι οι εσωτερικές και εξωτερικές μας δράσεις είναι καλύτερα συντονισμένες.

Ως Ευρωπαίοι, οι κοινές μας αξίες και εμπειρίες μπορούν να αποτελέσουν μείζονα δύναμη για να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο. Το μοναδικό μας πρότυπο συνεργασίας εμπνέει την περιφερειακή συνεργασία, για παράδειγμα την ανάπτυξη της Αφρικανικής Ένωσης. Εξασφαλίζει ότι η φωνή μας ακούγεται όταν πρόκειται για τη μεταρρύθμιση διεθνών θεσμών.

Την περασμένη εβδομάδα, το πρωτόκολλο του Κυότο τέθηκε σε ισχύ. Το Κυότο αποτελεί καλό παράδειγμα της δυνατότητάς μας να προσδώσουμε ευρωπαϊκή διάσταση στη συμβολή μας στη διαμόρφωση των εξελίξεων σε διεθνές επίπεδο. Το Κυότο και οι αναπτυξιακοί στόχοι της Χιλιετίας υπογραμμίζουν επίσης το δίλημμα που αντιμετωπίζουμε. Οφείλουμε να αναλάβουμε αποτελεσματική δράση σε διεθνές επίπεδο, αλλά πρέπει επίσης να συγκεντρώσουμε ευρεία υποστήριξη για την προτεινόμενη δράση μας μεταξύ των χωρών και της κοινωνίας των πολιτών.

Αυτή είναι η νέα πραγματικότητα της παγκόσμιας διακυβέρνησης που διαμορφώνεται. Προσδιορίζεται τόσο από τις επίσημες συναντήσεις μας στον ΠΟΕ, την Παγκόσμια Τράπεζα, την ομάδα G8 όσο και από το πιο άτυπο πλαίσιο του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ ή του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο εκφράζω την ικανοποίησή μου για τη σημερινή συζήτησή μας.

Το Πόρτο Αλέγκρε και το Νταβός συνιστούν σύμβολα ενός αληθινού οφέλους από την παγκοσμιοποίηση: της δυνατότητάς μας να μετέχουμε σε συνεχή διάλογο σε διεθνές επίπεδο σχετικά με το είδος της κοινωνίας που επιθυμούμε. Η δυνατότητα αυτή παρέχει σε περισσότερους ανθρώπους φωνή για τη διαμόρφωση του μέλλοντός μας. Ενώ παρόμοιες συναντήσεις δεν ορίζουν απαραίτητα πολιτική ημερήσια διάταξη, απηχούν ωστόσο τους προβληματισμούς ενός ευρέος φάσματος της κοινής γνώμης.

Επιτρέψτε μου να αναφερθώ αναλυτικά στις συναντήσεις στο Νταβός και το Πόρτο Αλέγκρε. Φέτος, συμμετείχα στη συνάντηση στο Νταβός· του χρόνου ελπίζω ότι η Επιτροπή θα μπορέσει να βρεθεί μαζί με τα 150 000 άτομα που παρίστανται στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ. Ευτυχώς, στο Νταβός είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω διεξοδικά για το Πόρτο Αλέγκρε με τον Πρόεδρο της Βραζιλίας κ. Lula, έναν καλό μου φίλο. Τρέφω ιδιαίτερο σεβασμό στο όραμά του και τη δέσμευσή του να κάνει την παγκοσμιοποίηση να λειτουργήσει και να μειώσει τις διεθνείς ανισότητες. Οι συζητήσεις μας μου έδωσαν μια αίσθηση της διάθεσης που επικρατούσε στο Πόρτο Αλέγκρε. Ένα πράγμα που μου έκανε κυρίως εντύπωση είναι ότι οι ημερήσιες διατάξεις και των δύο συναντήσεων τείνουν να συγκλίνουν. Το Νταβός δεν ήταν μια εστία νεοφιλελευθερισμού, ούτε το Πόρτο Αλέγκρε ήταν απλώς μια εκδήλωση κατά του Νταβός.

Μεταξύ άλλων θεμάτων, οι συζητήσεις επικεντρώθηκαν στην καταπολέμηση της φτώχειας, την κατάσταση στην Αφρική, τον ρόλο του εμπορικού και οικονομικού δυναμισμού στην εξάπλωση της ευημερίας και των ευκαιριών, την ανάγκη μιας αειφόρου πορείας για τη διεθνή ανάπτυξη και τις προκλήσεις της διεθνούς ασφάλειας. Μπορώ να εξαγάγω αρκετά διδάγματα από όσα άκουσα.

Καταρχάς, δεν θα πρέπει να αρνούμαστε ότι, ενώ οι ημερήσιες διατάξεις συγκλίνουν, τα δύο ακροατήρια αντιμετωπίζουν τα επίμαχα θέματα από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Η εκπροσώπηση, ωστόσο, της κοινωνίας των πολιτών αυξάνεται στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και το φάσμα των συμμετεχόντων στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ διευρύνεται ολοένα και περισσότερο.

Αποκόμισα δύο βασικά μηνύματα από το Νταβός. Πρώτον, ότι πρέπει να δράσουμε από κοινού για να επιλύσουμε διεθνή προβλήματα που εκτείνονται από τη φτώχεια και την ανάπτυξη έως την κλιματική αλλαγή. Με υπερηφάνεια είδα ευρωπαίους ηγέτες, όπως τον Ζακ Σιράκ, τον Τόνι Μπλερ και τον Γκέρχαρντ Σρέντερ, να είναι πρόθυμοι να δώσουν το παράδειγμα. Ανέλαβαν την πρωτοβουλία να προτείνουν ορισμένες σημαντικές ιδέες.

Δεύτερον, είναι αναγκαίο να ανάψουμε τη φλόγα του οικονομικού δυναμισμού για να ενθαρρύνουμε τη μεταρρύθμιση σε ολόκληρο τον κόσμο, όχι ως αυτοσκοπό αλλά ως το προσφορότερο μέσο για να προσφέρουμε σε περισσότερους ανθρώπους την ευκαιρία αξιοπρεπούς διαβίωσης. Μπορούμε να μετατρέψουμε την παγκοσμιοποίηση σε πλεονέκτημα. Η ευρωπαϊκή ηγεσία πρέπει να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που προκύπτουν από την παγκοσμιοποίηση.

Τέλος, η Ευρώπη μπορεί να κάνει πολλά, αλλά μπορούμε σίγουρα να επιτύχουμε περισσότερα αν κατορθώσουμε να δράσουμε από κοινού με άλλους εταίρους για να αντιμετωπίσουμε τις διεθνείς προκλήσεις. Αυτό είναι το μήνυμα που θα περάσω στον Πρόεδρο Τζορτζ Μπους αύριο.

(FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, οφείλουμε να βρούμε τα μέσα προκειμένου να διασφαλίσουμε ότι η δέσμευση των συμμετεχόντων στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ θα φέρει καρπούς. Η Ευρώπη οφείλει να είναι ένας σύνδεσμος ανάμεσα στις πολύ διαφορετικές αντιλήψεις ως προς τις πιθανές συνέπειες της παγκοσμιοποίησης. Ως προς αυτό, θα ήθελα να απαντήσω παραθέτοντας ορισμένα επιχειρήματα.

Καταρχάς, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι, και οφείλει να παραμείνει, ένας φιλόδοξος παράγοντας στην παγκόσμια σκηνή. Αποτελεί τη μεγαλύτερη ολοκληρωμένη αγορά. Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της είναι το υψηλότερο στον κόσμο και είναι ο σημαντικότερος παγκόσμιος παράγοντας στον τομέα του διεθνούς εμπορίου. Εμείς, η Ευρωπαϊκή Ένωση, είμαστε ο μεγαλύτερος χορηγός διεθνούς βοήθειας και, όπως το απέδειξε η τραγωδία του τσουνάμι, είμαστε έτοιμοι να επιδείξουμε αλληλεγγύη. Ιδιαίτερα χάρη στο ευρώ, είμαστε ένας εταίρος κλειδί στον τομέα των διεθνών χρηματοοικονομικών σχέσεων. Οφείλουμε να χρησιμοποιούμε το δίκτυο των διμερών σχέσεών μας για να συμβάλλουμε στην προαγωγή των πραγμάτων, να ενθαρρύνουμε την αλλαγή και να προάγουμε τον σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Επιπλέον, αν αναγνωρίζουμε ότι είμαστε ένας παγκόσμιος παράγοντας και ότι έχουμε τη φιλοδοξία να διαδραματίσουμε καθοριστικό ρόλο, οφείλουμε να υπερασπιζόμαστε μια πραγματική πολυμέρεια. Οφείλουμε να συνεχίσουμε να προάγουμε την ανάπτυξη μιας παγκόσμιας τάξης βασισμένης στους κανόνες δικαίου, η οποία όμως δεν θα πρέπει να εξυπηρετεί μόνο το συμφέρον των πλούσιων δυτικών χωρών. Οφείλουμε να επιδεικνύουμε αλληλεγγύη.

Για τον λόγο αυτό, εκφράζουμε τη δέσμευσή μας έναντι των Ηνωμένων Εθνών, την αποφασιστικότητά μας να αναζητήσουμε δημιουργικές διεθνείς λύσεις με σκοπό τη βελτίωση των προοπτικών στην Αφρική –όπως έχω ήδη πει, η Αφρική θα είναι η προτεραιότητά μας– και τη βούλησή μας να προωθήσουμε την ταχεία ολοκλήρωση του αναπτυξιακού κύκλου της Ντόχα.

Τέλος, η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να ενεργοποιήσει ένα ευρύ φάσμα πολιτικών εργαλείων που θα στοχεύουν στη βελτίωση της μοίρας των γειτόνων μας στον κόσμο. Οφείλουμε να εκμεταλλευτούμε με τον καλύτερο τρόπο τις νέες δυνατότητες τις οποίες το Σύνταγμα μας προσφέρει χάρη στη δημιουργία της θέσης του υπουργού Εξωτερικών και μιας ευρωπαϊκής υπηρεσίας για την εξωτερική δράση.

Ωστόσο, οφείλουμε επίσης να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στις προτεραιότητες και να επιτύχουμε συγκεκριμένα αποτελέσματα. Αυτοί οι στόχοι αντανακλώνται στις πρωτοβουλίες τις οποίες αναλαμβάνουμε, όπως η αναθεώρηση της προσέγγισης της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε θέματα αειφόρου ανάπτυξης και η προετοιμασία της αναθεώρησης των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας. Είναι ήδη στόχοι που αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της εταιρικής σχέσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ανάπτυξη και την απασχόληση, την οποία ανακοίνωσα στις αρχές αυτού του μηνός.

Επιτρέψτε μου να ολοκληρώσω. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένας παγκόσμιος παράγοντας. Οφείλουμε να αναλάβουμε αυτή την ευθύνη, οφείλουμε να συμβάλουμε ενεργά στον καθορισμό μιας νέας παγκόσμιας τάξης και να ενισχύσουμε μια διεθνή διακυβέρνηση βασισμένη στο κράτος δικαίου. Η Ευρώπη έχει να προσφέρει μια πολύ ειδική συνεισφορά. Οφείλουμε να ενισχύσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση ως πολιτική δύναμη. Οφείλουμε να διασφαλίσουμε ότι οι ιδέες της ειρήνης και της δημοκρατίας και οι αρχές της οικονομίας της αγοράς διαδίδονται σε ολόκληρο τον κόσμο. Διαθέτουμε τα εργαλεία που χρειάζονται για να κάνουμε πραγματική διαφορά.

Κατά συνέπεια, η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να ανταποκριθεί στις ελπίδες τις οποίες τόσο οι πολίτες μας όσο και οι διεθνείς εταίροι μας εναποθέτουν πάνω μας, είτε αυτές οι προσδοκίες αφορούν το Φόρουμ του Νταβός είτε το Φόρουμ του Πόρτο Αλέγκρε.

  Deva (PPE-DE), εξ ονόματος της Ομάδας. – (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, νωρίτερα ακούσαμε μία εξαιρετική ομιλία του Προέδρου της Επιτροπής σχετικά με το πώς πρέπει να εργαστούμε από κοινού και να συμπράξουμε ώστε να καταστήσουμε την Ευρώπη την πιο ανταγωνιστική και οικονομικά ευημερούσα οντότητα στον πλανήτη. Αντιμετωπίζουμε προκλήσεις από την Κίνα, την Ινδία, τη Βραζιλία και άλλες χώρες. Ακούσαμε μια θερμή έκκληση από τον Πρόεδρο που μας ζητούσε να απαλλαγούμε από τα παλιά πρότυπα και να δημιουργήσουμε νέα, ώστε να γίνουμε ανταγωνιστικοί.

Σε αυτό το πλαίσιο επιθυμώ να δηλώσω ότι συμφωνούμε πως το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ γνώρισε τεράστια επιτυχία, καθώς διεθνείς εκπρόσωποι από κυβερνήσεις, επιχειρήσεις και την κοινωνία των πολιτών κατάφεραν να συμφωνήσουν σε μια συνεκτική δέσμη αρχών δράσης: τον συνδυασμό του διεθνούς εμπορίου με την αειφόρο ανάπτυξη. Πολλές από αυτές –όπως τα συγκεκριμένα μέτρα για την ελευθέρωση του εμπορίου και την επίσπευση της βοήθειας προς τις φτωχότερες χώρες– θα συμβάλουν σε μεγάλο βαθμό στην επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας. Θα ήθελα με την ευκαιρία αυτή να συγχαρώ όλους όσοι συμμετείχαν στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ.

Σε αυτό το σημείο, ωστόσο, και με λιγότερο διπλωματικό τρόπο από τον Πρόεδρο της Επιτροπής, πρέπει επίσης να διατυπώσω ορισμένες παρατηρήσεις σχετικά με το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, το οποίο συγκριτικά αποδείχθηκε πως ήταν μάλλον απογοητευτικό. Η μείωση της φτώχειας είναι ο μεγαλύτερος από τους αναπτυξιακούς στόχους της Χιλιετίας και, όντας ένας κύριος στόχος των συμμετεχόντων στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, θα περίμενε κανείς ότι το Φόρουμ θα υπέβαλε ορισμένες συγκεκριμένες συστάσεις σχετικά με το πώς μπορεί αυτός να επιτευχθεί.

Ωστόσο, ακόμα και δημοσιογράφοι που είχαν γενικά ταχθεί υπέρ του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ αναγκάστηκαν να παραδεχτούν ότι βασική του επιδίωξη δεν ήταν, από φόβο κατάλυσης της πολυμορφίας των απόψεων, να παρουσιάσει ένα ενοποιημένο έγγραφο που θα πρότεινε συγκεκριμένες ιδέες και ότι οι προτάσεις που προέκυψαν περιέχουν πολλές αντιφάσεις. Εμείς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σεβόμαστε την πολυμορφία και θέλουμε να ακούμε τις απόψεις διεθνών εμπειρογνωμόνων επί κοινωνικών θεμάτων ως μέρος της δέσμευσής μας να επιτύχουμε τους αναπτυξιακούς στόχους της Χιλιετίας. Όμως, λογικά, δεν μπορούμε να κάνουμε και τα δύο συγχρόνως – ένα πράγμα και το αντίθετό του. Θα έκανα, λοιπόν, έκκληση για περισσότερο ενοποιημένες προτάσεις από το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, με την ελπίδα ότι θα επιτύχουμε αυτούς τους στόχους ταχύτερα και χωρίς περαιτέρω σπατάλη χρόνου.

Από αυτή την άποψη, απογοητεύτηκα επίσης που, όπως είπε ο Πρόεδρος της Επιτροπής, παρότι αποτελούμε τη μεγαλύτερη οικονομία, ελάχιστοι παραβρέθηκαν από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Αυτοί που ρυθμίζουν αυτά τα ζητήματα θεωρούν άραγε ότι οι αιρετοί εκπρόσωποι των λαών της Ευρώπης είναι σημαντικοί και για τη διαδικασία λήψης αποφάσεων του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ;

  Désir (PSE), εξ ονόματος της Ομάδας. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα καταρχάς να πω πόσο ευτυχής είμαι για το γεγονός ότι μπορεί να διεξάγεται σε αυτό το Κοινοβούλιο μια συζήτηση με την Επιτροπή, εκπροσωπούμενη από εσάς τον ίδιο, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, την επομένη του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ και του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. Πιστεύω ότι αυτό αποτελεί ένδειξη αναγνώρισης, εκ μέρους αυτού του Κοινοβουλίου, του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ, το οποίο παρουσιάστηκε από πολλούς, τη στιγμή της δημιουργίας του, το 2001, ως μια αναποτελεσματική συνάθροιση για την αμφισβήτηση της παγκοσμιοποίησης.

Στην πραγματικότητα, τα κοινωνικά φόρα και τα κινήματα τα οποία τα προωθούν έφεραν την ανατροπή στη συζήτηση σχετικά με την παγκοσμιοποίηση. Εκλαΐκευσαν πολλά θέματα και θετικές προτάσεις, οι οποίες τώρα συζητούνται σε όλα τα διεθνή φόρα και, ολοένα και περισσότερο, σε αυτό το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός. Όταν λέω αυτό, σκέπτομαι την πρόσβαση στα παγκόσμια δημόσια αγαθά, τη θέσπιση παγκόσμιων φόρων, τη διαγραφή των χρεών, τη μεταρρύθμιση των διεθνών χρηματοοικονομικών οργανισμών και την ανάγκη για διαφάνεια στη λειτουργία αυτών των τελευταίων.

Πιστεύω ότι μία από τις άλλες σημαντικές συνεισφορές των κοινωνικών φόρα ήταν να ριζώσει η αμφισβήτηση της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων, τις οποίες αυτή δημιουργεί, και των συχνά καταστροφικών συνεπειών της στην οικολογική ισορροπία του πλανήτη, όχι με την αυταπάτη ότι έπρεπε να βρεθούν εθνικές ή εθνικά κυρίαρχες λύσεις και όχι με άρνηση της ίδιας της ιδέας της παγκοσμιοποίησης, αλλά με την άποψη ότι η παγκοσμιοποίηση και οι κανόνες της και οι θεσμοί της πρέπει να μετασχηματιστούν, ώστε να επιτρέψουν ένα άλλο είδος παγκοσμιοποίησης, μια παγκοσμιοποίηση της αλληλεγγύης, των δημοκρατικών κατακτήσεων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μια παγκοσμιοποίηση η οποία να εγγυάται το δικαίωμα όλων των λαών στην ανάπτυξη, τη δικαιοσύνη και την ειρήνη.

Για την Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτή η νέα παγκόσμια κοινωνία των πολιτών είναι πηγή υποστήριξης, διότι οι φιλοδοξίες της ταυτίζονται με τους στόχους τους οποίους η Ένωση έχει θέσει για τον εαυτό της σε διεθνές επίπεδο. Ωστόσο, δεν αρκεί να επιχαίρουμε για την ανάδυσή της. Οι πολιτικές μας και οι αποφάσεις μας πρέπει να αντανακλούν με πρακτικούς τρόπους τα αιτήματα και τις προσδοκίες της. Για τον λόγο αυτό, οφείλουμε να αποδείξουμε ότι η Ευρώπη μπορεί να κάνει τη διαφορά, όπως είπατε. Οφείλουμε να αποδείξουμε –και σε ορισμένους τομείς το κάνουμε, όπως για παράδειγμα με το πρωτόκολλο του Κυότο, το οποίο αναφέρατε– ότι είμαστε όντως σε θέση να αλλάξουμε τις διεθνείς πολιτικές.

Στον κοινωνικό τομέα, όπως και σε άλλους τομείς, όπως αυτούς για τους οποίους μόλις προ ολίγου μιλούσαμε, δεν αρκούν οι διακηρύξεις· χρειάζονται και αποδείξεις αγάπης. Σήμερα, είκοσι ένα κράτη μέλη δεν είχαν ακόμη τηρήσει την υπόσχεσή τους να εισφέρουν τη βοήθεια στην ανάπτυξη που ισούται προς το 0,7% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Σήμερα, μιλάμε για παγκόσμιο φόρο. Χαίρομαι γι’ αυτό και πολλά κράτη μέλη υπέγραψαν τη διακήρυξη της Νέας Υόρκης του Σεπτεμβρίου 2004, αλλά δυστυχώς η επιφυλακτικότητα ορισμένων κρατών χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για να μην ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση.

Θα ήθελα λοιπόν σας κάνω την ακόλουθη πρόταση: η Ένωση, μέσω της Επιτροπής, να βοηθήσει εκείνα τα κράτη μέλη τα οποία επιθυμούν να δεσμευθούν, μέσω, αν χρειάζεται, της στενότερης συνεργασίας, έτσι ώστε να μην μένουν δεσμευμένα από την επιφυλακτικότητα ορισμένων κρατών να θέσουν σε εφαρμογή, από τώρα και στο εξής, έναν φόρο αφιερωμένο στη διεθνή χρηματοδότηση της ανάπτυξης. Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στον αγώνα κατά του AIDS, διότι σε ένα πρόσφατο έγγραφο του Συμβουλίου αναφέρεται ότι αν δεν γίνει τίποτε από τώρα έως το 2010, θα εξαφανιστεί το ένα πέμπτο του ενεργού πληθυσμού σε πέντε από τις αναπτυσσόμενες χώρες που θίγονται περισσότερο. Αναλάβετε την πρωτοβουλία, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής. Δείξτε ότι, πραγματικά, η Ευρώπη μπορεί να περάσει από τις διακηρύξεις στις πράξεις.

  Koch-Mehrin (ALDE), εξ ονόματος της Ομάδας. – (DE) Κυρίες και κύριοι, η σύνοδος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία. Η παγκόσμια ελίτ του επιχειρηματικού, πολιτικού και ακαδημαϊκού κόσμου κατέστησε σαφές ότι γνωρίζει πλήρως το βάρος της ευθύνης της για τα προβλήματα στον κόσμο και ότι προτίθεται να δράσει. Ο Bono, ο τραγουδιστής του ιρλανδικού συγκροτήματος U2, το συνόψισε αυτό πολύ περιεκτικά: αν θέλετε χρήματα και αν θέλετε βοήθεια, δήλωσε, πρέπει να μιλήσετε σε εκείνους που μπορούν να δώσουν χρήματα και να παράσχουν βοήθεια. Η σύνοδος του Νταβός καθίσταται τόσο σημαντική και χρήσιμη, διότι φέρνει κοντά αυτούς ακριβώς τους ανθρώπους. Δεν μπορεί να ειπωθεί απαραίτητα το ίδιο και για το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, το αποτέλεσμα του οποίου πιστεύω ότι μπορεί πολύ πιο εύκολα να γίνει αντικείμενο κριτικής.

Μπορεί να αποτελέσει έκπληξη για τους επικριτές το γεγονός ότι τα βασικά θέματα στο Νταβός ήταν η Αφρική, τα προβλήματα που σχετίζονται με την παγκόσμια αύξηση της φτώχιας, ο τρόπος διαμόρφωσης της διαδικασίας της παγκοσμιοποίησης έτσι ώστε όλοι να αντλούν κάποιο όφελος από αυτήν και ο τρόπος επίτευξης πιο δίκαιου παγκόσμιου εμπορίου. Εμείς στην Ομάδα της Συμμαχίας Φιλελεύθερων και Δημοκρατών για την Ευρώπη είμαστε πεπεισμένοι ότι το ελεύθερο εμπόριο αποτελεί την καλύτερη αναπτυξιακή βοήθεια. Το ελεύθερο εμπόριο είναι αυτό που βοηθά τις χώρες που θέλουν να αναπτυχθούν και είναι αυτό που δίνει κίνητρο στις αναπτυσσόμενες χώρες να γίνονται όλο και πιο ανταγωνιστικές.

Η ΕΕ πρέπει να είναι επικεφαλής στην προσπάθεια αυτή. Συγκεκριμένα, πρέπει να εντάξει το ελεύθερο εμπόριο στην ατζέντα, ειδικά σε περιοχές όπου υφίστανται ακόμη εμπορικοί φραγμοί, δηλαδή σε περιοχές που καλύπτονται από τη γεωργική πολιτική της. Εμείς στην Ομάδα της Συμμαχίας Φιλελεύθερων και Δημοκρατών για την Ευρώπη αντιτιθέμεθα επίσης έντονα στην εισαγωγή οποιουδήποτε παγκόσμιου φόρου επί των χρηματοοικονομικών συναλλαγών. Το να καταστήσουμε εαυτούς πιο φτωχούς με αυτό τον τρόπο δεν θα βοηθήσει τους φτωχούς να γίνουν πιο πλούσιοι. Αποτελεί επίσης ψευδαίσθηση το να πιστεύει κανείς ότι η αλληλεγγύη ενισχύεται με την εισαγωγή νέων φόρων, με άλλα λόγια με την επιβολή ισοδύναμου χρηματικής ποινής σε εκείνους που στην πραγματικότητα υποτίθεται ότι θα βοηθήσουν.

Όχι, ο πραγματικός τρόπος για να δημιουργηθεί αλληλεγγύη είναι μέσω μιας παγκόσμιας αλλαγής των αντιλήψεων των ανθρώπων και, πολύ απλά, μέσω της βούλησης να εγκριθούν άλλα μέτρα βοήθειας. Συνεπώς, υποστηρίζουμε την προτεραιότητα που δίνεται στο θέμα της ακύρωσης του χρέους και την θεωρούμε εξαιρετικά συνετή πορεία δράσης, και πιστεύουμε ότι αυτές οι χώρες που κινούνται προς τον εκδημοκρατισμό και που έχουν αφοσιωθεί στην εισαγωγή βιώσιμων και ελεύθερων οικονομιών πρέπει να δικαιούνται πλήρη ακύρωση του χρέους.

Εντούτοις, ορισμένες μορφές βοήθειας δεν θα έχουν μακροπρόθεσμη επίδραση αν αποτελούν χειρονομίες της μίας φοράς μόνο. Για τον λόγο αυτό, επιτρέψτε μου να επαναλάβω ότι το ελεύθερο εμπόριο είναι αυτό που χρειάζονται περισσότερο τόσο οι αναπτυσσόμενες όσο και οι αναπτυγμένες χώρες και αυτό που θα μας οδηγήσει στην πρόοδο. Αν θέλουμε το παγκόσμιο εμπόριο να είναι πιο δίκαιο, πρωταρχικός μας στόχος πρέπει να είναι να το καταστήσουμε πιο ελεύθερο.

  Aubert (Verts/ALE), εξ ονόματος της Ομάδας. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, είναι αυτονόητο ότι δεν συμφωνώ σχεδόν με τίποτε από όσα είπε η προηγούμενη βουλευτής και, όπως αρκετά από τα μέλη αυτού του Κοινοβουλίου, ήμουν παρούσα στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ του Πόρτο Αλέγκρε. Αυτή τη στιγμή, δεν τίθεται θέμα διαγωνισμού για να μάθουμε ποιος είναι σε καλύτερη θέση για να καταπολεμήσει τη φτώχεια· το θέμα είναι να δούμε τα πράγματα όπως έχουν.

Από τη μια, φέτος το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ σημείωσε τεράστια επιτυχία 155 000 συμμετοχές, 135 χώρες· είναι σημαντικά νούμερα– και έχει αποκτήσει έναν νέο τόνο, επειδή για έναν ορισμένο αριθμό θεμάτων –κοινωνικά, περιβαλλοντικά, οικονομικά, χρηματοοικονομικά– πολλά δίκτυα συνέχισαν να δημιουργούνται και έκαναν εξαιρετικά σοβαρή δουλειά, με εξαιρετικά συγκεκριμένο τρόπο, με σκοπό, ειδικά, να καταλήξουν σε έναν ορισμένο αριθμό προτάσεων, οι οποίες θα πρέπει ακόμη να αναπτυχθούν, αλλά οι οποίες είναι πολύ πραγματικές.

Από την άλλη πλευρά, το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ δεν είναι μόνον οι ΜΚΟ, περιλαμβάνει επίσης μέλη κοινοβουλίων το φόρουμ των βουλευτών– και αιρετούς εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης, από τους οποίους παρευρέθησαν φέτος επίσης πολλοί προκειμένου να συζητήσουν πολιτικές που εφαρμόζει η περιφερειακή και τοπική αυτοδιοίκηση για να απαντήσει στις προκλήσεις τις οποίες αντιμετωπίζουμε. Οι νέοι, πολύ δυναμικοί, ενθουσιώδεις και σκληρά εργαζόμενοι, είχαν επίσης εξαιρετικά καλή εκπροσώπηση και δεν νομίζω ότι μπορούμε να αγνοήσουμε έναν τέτοιο δυναμισμό και μια τέτοια ορμή.

Το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ έχει στην πραγματικότητα δύο στόχους. Ο πρώτος στόχος είναι να εξηγηθεί ότι το ελεύθερο εμπόριο δεν μπορεί να αποτελέσει απάντηση στις επιδεινούμενες κοινωνικές ανισότητες. Αυτές δεν επιδεινώνονται εξαιτίας μιας μάστιγας η οποία απλώς έπεσε από τον ουρανό, αλλά μάλλον επειδή οι πολιτικές οι οποίες εφαρμόζονται επί αρκετά χρόνια στους τομείς της διαρθρωτικής προσαρμογής και της μείωσης των δημοσίων δαπανών οδήγησαν σε επιδείνωση των ανισοτήτων και της φτώχειας και σε αυξανόμενη υποβάθμιση του περιβάλλοντος και του πλανήτη στο σύνολό του.

Ο δεύτερος στόχος, είναι να προταθεί μια εναλλακτική λύση στο σημερινό μοντέλο ανάπτυξης και να απορριφθεί η παρουσίαση του παγκόσμιου ελεύθερου εμπορίου ως πανάκεια και θαυματουργή λύση για τα πάντα. Είναι προφανές ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Όλοι οι οργανισμοί των Ηνωμένων Εθνών δείχνουν ότι σήμερα η κατάσταση βαίνει επιδεινούμενη.

Τέλος, είτε μιλούμε για το Πόρτο Αλέγκρε ή είτε για το Νταβός, αυτό το οποίο χρειαζόμαστε είναι η πρακτική δράση. Οφείλουμε να παύσουμε να ικανοποιούμαστε με λόγια, με υιοθέτηση θέσεων, με εικόνες. Χρειαζόμαστε δεσμεύσεις πολύ ακριβείς και συγκεκριμένες, ένα πρόγραμμα εργασίας. Κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, αυτό είναι κάτι ακόμα το οποίο αναμένουμε από εσάς, ο οποίος είστε, μαζί με την Επιτροπή και μαζί με όλους εμάς σε θέση να λαμβάνετε αποφάσεις: όχι μόνο καλές προθέσεις ή στόχους της Χιλιετίας αλλά επίσης εξαιρετικά συγκεκριμένες προτάσεις.

  Pflüger (GUE/NGL), εξ ονόματος της Ομάδας. – (DE) Θα ήθελα να ξεκινήσω λέγοντας ότι είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος για τη διεξαγωγή αυτής της συζήτησης, καθώς πιστεύω ότι είναι άμεσα απαραίτητη. Μολονότι ακούστηκαν αρκετές φλυαρίες –ειδικά από την πλευρά του κ. Barroso– είναι της μόδας στις μέρες μας να χρησιμοποιεί κανείς εντυπωσιακές εκφράσεις συνεχίζοντας να επιδιώκει τις ίδιες πολιτικές με το παρελθόν. Αυτού του είδους η συμπεριφορά είναι χαρακτηριστική του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός και, μάλιστα, η φράση που θα χρησιμοποιούσα για να περιγράψω αυτό το Φόρουμ ανήκει στον γνωστό ακαδημαϊκό, Elmar Altvater, ο οποίος το περιέγραψε ως ένα μεγάλο και, δυστυχώς, στείρο σόου.

Εντούτοις, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι υπήρξε μια αλλαγή στην ορολογία που χρησιμοποιήθηκε στο Φόρουμ και στα θέματα με τα οποία ασχολείται. Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι η ατζέντα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ καθορίζεται όλο και περισσότερο από τους επικριτές. Αυτοί οι επικριτές συναντήθηκαν στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ στο Πόρτο Αλέγκρε, όπου 150 000 άτομα διεξήγαγαν συζητήσεις και διαμαρτυρήθηκαν κατά των νεοφιλελεύθερων και νεοϊμπεριαλιστικών πολιτικών.

Το κίνημα του Κοινωνικού Φόρουμ είναι καίριας σημασίας σε ό,τι αφορά την αντίδραση τόσο στην παγκοσμιοποίηση όσο και στον πόλεμο. Στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ διεξήχθησαν πολύ ρεαλιστικές συζητήσεις που κάλυψαν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, από τα ανθρώπινα δικαιώματα για όλους –όχι μόνο για τους ανθρώπους στις δυτικές χώρες– μέχρι την προστασία της δημόσιας ιδιοκτησίας, καθώς και συζητήσεις διαμαρτυρίας για τις περικοπές στις κοινωνικές υπηρεσίες, για τον πόλεμο, για το χρέος –με ειδική αναφορά στο ερώτημα σχετικά με το πότε επιτέλους θα ακυρωθούν τα χρέη των πληγέντων χωρών από το τσουνάμι– και για τη φτώχεια. Τα περιβαλλοντικά θέματα επίσης απασχόλησαν σε μεγάλο βαθμό, και εγώ συμμετείχα σε ένα φόρουμ για το νερό, για παράδειγμα.

Θα ήθελα να καταστήσω σαφές –και εδώ πρέπει να τονιστεί– ότι οι συμμετέχοντες στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ κατεύθυναν την κριτική και τις διαμαρτυρίες τους όχι μόνο ενάντια στην πολιτική των ΗΠΑ αλλά και στις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Ακολουθώντας την ίδια οδό με αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών –ή, με άλλα λόγια, ακολουθώντας τα λάθος βήματα– η Ευρωπαϊκή Ένωση χάνει ακόμη περισσότερο την αξιοπιστία της σε αυτούς τους κύκλους. Οι συμμετέχοντες στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ δεν θέλουν να παίξουν το παιχνίδι που βλέπουμε ότι παίζουν ξανά και ξανά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, η Επιτροπή και πολλοί βουλευτές του Κοινοβουλίου: να λοξοκοιτάζουν τις ΗΠΑ ενώ προωθούν τις πολιτικές της. Μπορούν κάποια στοιχεία στο πνεύμα της οδηγίας Bolkestein να αποτελέσουν γνήσια εναλλακτική πολιτική στις πολιτικές των ΗΠΑ; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα πρέπει να είναι «όχι», διότι πρόκειται για νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα. Μπορεί να αποτελέσει γνήσια εναλλακτική λύση η εισαγωγή, όπως έγινε στη Συνταγματική Συνθήκη της ΕΕ, μιας δέσμευσης σε εξοπλισμούς ή μιας οικονομίας ανοιχτής αγοράς με ελεύθερο ανταγωνισμό; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα πρέπει επίσης να είναι «όχι».

Κύριε Barroso, είπατε ότι η ΕΕ είναι παγκόσμιος παράγοντας, αλλά το βασικό ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι τι είδους παγκόσμιος παράγοντας είναι. Πρέπει να καταστεί σαφές ότι το ελεύθερο εμπόριο δεν αποτελεί ασφαλή τρόπο ορθής αντίδρασης στις πολιτικές που επιδιώκονται επί του παρόντος. Αντ’ αυτού, πρέπει να παρασχεθεί πραγματική ελάφρυνση του χρέους. Πρέπει να υπάρξει μία κίνηση απομάκρυνσης από τις νεοφιλελεύθερες και οικονομικά φιλελεύθερες πολιτικές και η όλη διαδικασία δεν πρέπει να συνοδεύεται από τη στρατικοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Θα ήθελα να κλείσω με μία ρήση από μια δήλωση που εγκρίθηκε στο Φόρουμ, η οποία απευθύνει έκκληση για άμεση απόσυρση των στρατιωτικών δυνάμεων από το Ιράκ και εκφράζει υποστήριξη προς όλες τις προσπάθειες που καταβάλλονται για να επιστρέψουν στην πατρίδα. «Στηρίζουμε τις προσπάθειες για την οργάνωση στρατιωτών, αντιρρησιών συνείδησης και στρατιωτικών οικογενειών κατά του πολέμου. Στηρίζουμε την εκστρατεία αντιστρατολόγησης και απαιτούμε πολιτικό άσυλο για τους λιποτάκτες». Το μήνυμα είναι σαφέστατο.

  Mann, Thomas (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, η παγκοσμιοποίηση, σε έναν ιδανικό κόσμο, θα αποτελούσε το κλειδί για μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα, ανάπτυξη και βελτιωμένες συνθήκες διαβίωσης. Ωστόσο, δεν ισχύει μόνο στις μέρες μας το γεγονός ότι η πραγματικότητα είναι διαφορετική και αυτό καθιστά ακόμη πιο σημαντικό να εξετάζονται από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός και από το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ στο Πόρτο Αλέγκρε, σε τακτική βάση, οι μέθοδοι που εφαρμόζονται από την παγκοσμιοποίηση και τα αποτελέσματα που προκύπτουν από αυτήν. Το πρόσφατο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ συνέταξε περισσότερες από 350 προτάσεις για την παγκοσμιοποίηση, αν και ελπίζω ότι θα μειωθεί ο αριθμός τους ώστε να προκύψουν λιγότερες, αλλά πιο ουσιαστικές συστάσεις. Για να είναι αποτελεσματική η δράση, οι αρχές πρέπει να εξεταστούν με κρυστάλλινη σαφήνεια.

Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ πρότεινε τρεις προτεραιότητες: τη μείωση των αερίων που συνιστούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, περισσότερα χρήματα για τις φτωχότερες χώρες και την άρση των εμπορικών φραγμών μέσω του ΠΟΕ. Αυτό που λείπει από αυτό τον κατάλογο είναι η εταιρική κοινωνική ευθύνη, για την οποία πρέπει να υπεύθυνες οι ίδιες οι επιχειρήσεις. Δεν έχει σημασία μόνο το οικονομικό βάρος των επιχειρήσεων αλλά και ο βαθμός των κοινωνικών τους δραστηριοτήτων. Ο κύκλος εργασιών των κορυφαίων πολυεθνικών εταιρειών είναι υψηλότερος από το σύνολο των προϋπολογισμών των κρατών μελών του ΟΗΕ.

Μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα ότι, αν ο κ. Ackermann της Deutsche Bank –μια εταιρεία που μπορεί σίγουρα να θεωρηθεί παγκόσμιος παράγοντας– είχε διαβάσει αυτή τη σύσταση, δεν θα είχε ανακοινώσει επιστροφή κεφαλαίου της τάξης του 16% ταυτόχρονα με την απώλεια 6 000 θέσεων απασχόλησης. Όσοι πλήττονται από τη δική του μέθοδο «έξυπνης αναζήτησης πόρων», δεν την θεωρούν παρά έναν συνδυασμό ψυχαναγκαστικής κερδοφορίας και ανευθυνότητας. Η «έξυπνη αναζήτηση πόρων» έχει κάθε λόγο να γίνει η λιγότερο δημοφιλής νέα φράση του 2005.

Για να περάσουμε και πάλι σε κάτι πιο θετικό, τόσο το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ όσο και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ αποτελούν σημαντικές πλατφόρμες για εμπνευσμένες συζητήσεις. Συνεπώς, θεωρώ απαραίτητη τη συμμετοχή σε αυτά τα φόρα στο μέλλον τόσο του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου όσο και εκπρόσωπων από τις ειδικές επιτροπές μας. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, η παγκόσμια ελίτ χρειάζεται εκπροσώπους του λαού.

  De Rossa (PSE). – (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, με απογοήτευσε η εισήγηση του Προέδρου Barroso στο τέλος της συζήτησης για το πρόγραμμα της προεδρίας – ειδικά όταν υπερασπιζόταν την παρέμβασή του στα πολιτικά πράγματα της Πορτογαλίας. Κύριε Barroso, δεν είστε πλέον πορτογάλος πολιτικός: είστε ευρωπαίος πολιτικός, εκλεγμένος από αυτό το Κοινοβούλιο και από το Συμβούλιο όλων των κρατών μελών για να εκπροσωπείτε την Ευρώπη. Δεν μπορείτε να παρεμβαίνετε στην εσωτερική πολιτική ως πορτογάλος πολιτικός· αυτό δεν είναι αποδεκτό. Εάν αυτό δεν το καταλάβετε, θα αποδυναμώσετε την Επιτροπή. Οι επικρίσεις για αυτή τη θέση δεν πρόκειται να αποδυναμώσουν την Επιτροπή, οι πράξεις σας όμως θα το κάνουν.

Αυτό δεν είναι άσχετο με το θέμα που συζητούμε τώρα σχετικά με το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ. Πάρα πολλοί άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο θεωρούν την Ευρώπη ως τον μόνο διεθνικό, δημοκρατικό θεσμό που είναι σε θέση να προσπαθεί να χαλιναγωγήσει τις δυνάμεις που βλέπουν να καταστρέφουν τον κόσμο. Αν δεν μπορείτε να αντιληφθείτε τον ρόλο της Επιτροπής ως ένα σώμα που μπορεί να υπερβαίνει τις εθνικές πολιτικές και τα κόμματα ώστε να καθοδηγεί τις ελπίδες που εκφράστηκαν στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, τότε σπαταλούμε τον χρόνο μας εδώ. Σας απευθύνω έκκληση να έχετε κατά νου ότι εκπροσωπείτε την Ευρώπη, όχι την Πορτογαλία.

Ας πάρουμε το παράδειγμα της οδηγίας για τις υπηρεσίες – υποστηρίζετε ότι είστε προσηλωμένος στο ευρωπαϊκό κοινωνικό πρότυπο. Λαμβάνουμε υπόψη τα λόγια σας τοις μετρητοίς, αλλά δεν θα τα δεχόμαστε για πάντα. Χρειαζόμαστε να έχουμε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα της προσήλωσής σας. Ο μοναδικός τρόπος, κατά τη γνώμη μου, για να αποδείξετε την προσήλωσή σας είναι να αφαιρέσετε την αρχή της «χώρας καταγωγής», η οποία πλήττει άμεσα το ευρωπαϊκό κοινωνικό πρότυπο και επιφέρει άμεσο πλήγμα στην αλληλεγγύη και την κοινοτική προσέγγιση στην ανάπτυξη μιας ευρωπαϊκής ενιαίας αγοράς.

Επιθυμώ μια ενιαία αγορά στις υπηρεσίες, αλλά δεν θα αποδεχτώ την αρχή της «χώρας καταγωγής», η οποία θα μας αποφέρει ένα χαμηλότερο επίπεδο κοινωνικών υπηρεσιών και θα υπονομεύσει την πίστη που εκατομμύρια ανθρώπων εκτός Ευρώπης εναποθέτουν σε μας για να ηγηθούμε της προσπάθειας για τη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου.

  Kułakowski (ALDE). (PL) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Barroso για την ομιλία του στο Κοινοβούλιο. Δεν θέλω να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες, αλλά θα ήθελα να εστιάσω σε ένα θέμα που πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό και ίσως το σημαντικότερο από πολιτικής άποψης.

Διεξήχθησαν δύο φόρα, ένα οικονομικό στην πλούσια πόλη του Νταβός και ένα κοινωνικό στη φτωχή πόλη του Πόρτο Αλέγκρε. Το ανησυχητικό είναι ότι δεν δόθηκε αρκετή προσοχή στα κοινωνικά ζητήματα στο οικονομικό φόρουμ και ότι το «κοινωνικό» φόρουμ μετατρέπεται σε όχημα για αμφισβήτηση, ακόμη και πρόκληση, του οικονομικού φόρουμ. Εμφανίζονται δύο προσεγγίσεις στην αναζήτηση λύσεων για τα σύγχρονα προβλήματα. Η πρώτη αφορά την εξεύρεση τρόπων για την ανάπτυξη της οικονομίας, ενώ η δεύτερη αφορά την εξεύρεση τρόπων για τη διασφάλιση της επίτευξης των κοινωνικών στόχων, παρά το γεγονός ότι τα δύο αυτά ζητήματα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Η συζήτηση των οικονομικών και των κοινωνικών θεμάτων ξεχωριστά ισοδυναμεί με σοβαρή παρανόηση. Για τον λόγο αυτό, πιστεύω ότι στο μέλλον, αντί για δύο παγκόσμιες πρωτοβουλίες που ανταγωνίζεται η μία την άλλη, πρέπει να υπάρχει ένα ενιαίο οικονομικό και κοινωνικό παγκόσμιο φόρουμ. Σε αυτό το θέμα η Ευρωπαϊκή Ένωση, και ιδιαίτερα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο ασκώντας πιέσεις για τη δημιουργία αυτού του φόρουμ στο μέλλον. Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.

  Schlyter (Verts/ALE). (SV) Κύριε Πρόεδρε, Πρόεδρε Barroso, αν πρέπει να αντενεργήσετε στις οδηγίες σχετικά με τον χρόνο εργασίας, μπορείτε να εφησυχάσετε με τη σκέψη ότι, σε αυτή την περίπτωση, το κάνετε με τις καλύτερες προθέσεις, δηλαδή για τη συζήτηση σχετικά με την παγκόσμια δικαιοσύνη και τον ρόλο της κοινωνίας των πολιτών.

Στο Πόρτο Αλέγκρε, ήμουν ένας από τους 155 000 εκπροσώπους από 135 χώρες. Παράλληλα, 20 αρχηγοί κρατών και 70 υπουργοί συνεδρίαζαν στο Νταβός. Ακούστηκαν όμως προσεκτικά όσα ειπώθηκαν στο Νταβός; Ίσως από μια θεωρητική ευρωπαϊκή σκοπιά είναι δυνατό να πιστεύει κανείς ότι το ελεύθερο εμπόριο, ο καπιταλισμός και ο φιλελευθερισμός αποτελούν τη λύση στα αναπτυξιακά προβλήματα.

Εντούτοις, η θεωρία δεν συνάδει με τις καθημερινές ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων και είναι καιρός να αρχίσουμε να προσαρμόζουμε τις θεωρίες στην πραγματικότητα και όχι το αντίστροφο. Είναι καιρός να γίνει το εμπόριο ένα εργαλείο για τους ανθρώπους και όχι το αντίστροφο. Πρέπει να σταματήσουμε να απαιτούμε την ελευθέρωση του ύδατος και άλλων ευαίσθητων τομέων με αντάλλαγμα την ευνοϊκή αντιμετώπιση των χωρών.

Πρόεδρε Barroso, όταν συναντήσετε τον Πρόεδρο Μπους και τους αρχηγούς κυβερνήσεων της ΕΕ, μπορείτε να τους υπενθυμίσετε την τριαντακονταετή δέσμευσή τους να δίνουν το 0,7% σε βοήθεια. Αυτή η βοήθεια δεν θα ήταν καν απαραίτητη αν περισσότερα από τα κέρδη της παραγωγής στις αναπτυσσόμενες χώρες έμεναν στις χώρες αυτές.

Είστε ειλικρινά ευπρόσδεκτος να συμμετάσχετε στο επόμενο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, το οποίο θα διεξαχθεί κάπου στην Αφρική. Μπορώ να σας δανείσω ρούχα που προέρχονται από δίκαιο εμπόριο και δημιουργήθηκαν από υλικά φιλικά προς το περιβάλλον, ώστε, μία μέρα, να συμμετάσχετε ινκόγκνιτο, σαν απλός εκπρόσωπος, και να ζήσετε πραγματικά την ατμόσφαιρα εκεί, χωρίς την παρέμβαση φρουρών ασφαλείας. Αυτή ακριβώς η χαρά και το πνεύμα συνεργασίας, χωρίς ιεραρχικές δομές, που επικρατούν μεταξύ όλων στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, είναι που προσφέρουν ελπίδα για το μέλλον.

  Karas (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, κυρίες και κύριοι, είναι λυπηρό το γεγονός ότι το κοινό στοιχείο που έχουν τόσο η πρώτη συζήτηση σήμερα όσο και αυτή που διεξάγουμε τώρα είναι ότι επικρατεί και στις δύο η αντιπαράθεση αντί της συνεργασίας. Θα ήθελα να δω μια συγχώνευση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ, ώστε να είμαστε σε θέση να μιλάμε μεταξύ μας, και όχι να μιλάμε ο ένας για τον άλλο.

Μολονότι είπατε, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, ότι η ΕΕ είναι παγκόσμιος παράγοντας, πιστεύω προσωπικά ότι απέχουμε περισσότερο από το να γίνουμε παγκόσμιος παράγοντας παρά παγκόσμιος πληρωτής. Αύριο θα γίνει ένα σημαντικό βήμα σε αυτή τη διαδικασία και εύχομαι καλή τύχη ως προς αυτό. Η ΕΕ είναι απαραίτητη και φέρει ευθύνη. Μοιραζόμαστε την ευθύνη, αλλά ταυτόχρονα βασιζόμαστε σε άλλους· διαμορφώνουμε τα γεγονότα και επηρεαζόμαστε από αυτά. Η κατανόηση για τις θεμελιώδεις ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα, η απόρριψη της θανατικής ποινής, της παιδικής εργασίας και της κάθε είδους διάκρισης, η αντίληψή μας για το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος: όλα αυτά δεν γνωρίζουν σύνορα, είτε τα σύνορα αυτά είναι χωρών ή ηπείρων, και υπό αυτή την έννοια φέρουμε ευθύνη για ό,τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο.

Η απάντηση στην παγκοσμιοποίηση δεν πρέπει να έλθει μόνο από την Ευρώπη. Αυτό που χρειάζεται είναι μια συζήτηση για μία πρότυπη παγκόσμια τάξη. Χρειαζόμαστε έναν παγκόσμιο κώδικα ηθικής και παγκόσμιες αρχές δράσης, παρά το γεγονός της ύπαρξης διαφορετικών πολιτισμών. Πιστεύω, συνεπώς, ότι πρέπει να υποστηρίξουμε την πολυμέρεια, ότι πρέπει να στηρίξουμε την πρωτοβουλία για ένα παγκόσμιο σχέδιο Μάρσαλ και ότι η ΕΕ πρέπει να διεξάγει μία διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών και ότι το Κοινοβούλιο πρέπει να ζητήσει από τις εκκλησίες σε όλο τον κόσμο να συγκαλέσουν μια διεθνή οικουμενική σύνοδο και να συμφωνήσουν σε κοινές αρχές δράσης. Πιστεύω ότι το ευρωπαϊκό μοντέλο μιας κοινωνικής οικονομίας της αγοράς, φιλικής προς το περιβάλλον, μπορεί να γίνει η παγκόσμια σφραγίδα της ΕΕ και ότι αυτό θα μας επιτρέψει να συμβάλλουμε στην αλλαγή των άδικων κανόνων που διέπουν αυτή τη στιγμή την παγκόσμια οικονομία.

(Χειροκροτήματα)

  Ford (PSE). – (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ ξεκίνησε αρχικά ως αντίποδας του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός, με την πρόθεση να επιχειρήσει να προωθήσει κοινωνικά θέματα στην ατζέντα της παγκοσμιοποίησης. Σε αυτήν, την πέμπτη σύνοδό του, παρευρίσκονται πάνω από 150 000 συμμετέχοντες από 150 χώρες και, ανάμεσα στις εκατοντάδες συνεδριάσεις, οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας έρχονται αντιμέτωποι με τους επικριτές τους για πρώτη φορά.

Οι δύο αυτοί φορείς κατηγορούνται ότι επέβαλαν τον νεοσυντηρητικό οικονομικό αρχεγονισμό στις φτωχότερες χώρες του κόσμου. Η βοήθεια εμπεριέχει το δηλητηριώδες χάπι της εξάρτησης, που εξωθεί σε άνοιγμα των αγορών στην ιδιωτικοποίηση των κρατικών περιουσιακών στοιχείων, και τον ασφυκτικό περιορισμό των μονεταριστικών πολιτικών. Αυτή η προσέγγιση έρχεται σε αντίθεση με την πραγματικότητα. Η πρόκληση για εκείνους είναι να κατονομάσουν μια χώρα με ασθενή οικονομία που έχει ανοιχτεί και κατορθώσει να αναπτύξει την οικονομία της.

Οι δύο τελευταίες πολυθρύλητες ιστορίες επιτυχίας είναι η Ινδία και η Κίνα, καμία εκ των οποίων δεν ακολούθησε τις συνταγές τους. Και οι δύο προστάτευσαν τις νεαρές, αναπτυσσόμενες βιομηχανίες τους, έως ότου βρέθηκαν σε θέση να εισέλθουν στη διεθνή αγορά. Αλλά ακόμη και η Ινδία έχει το μειονέκτημά της. Η οικονομία της ανθεί, αλλά οι φτωχοί προκαλούν τον οίκτο. Το 2003, 11 000 νέοι εκατομμυριούχοι δημιουργήθηκαν στην Ινδία, ενώ 8 εκατομμύρια άνθρωποι ήταν άνεργοι και 50 εκατομμύρια ζούσαν με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα.

Τι πρέπει να γίνει; Στα επόμενα δέκα χρόνια, 45 εκατομμύρια παιδιά θα πεθάνουν από ασθένειες που σχετίζονται με τη φτώχεια, 12 εκατομμύρια ορφανά του AIDS θα υπάρχουν στην Αφρική και 100 εκατομμύρια παιδιά θα παραμείνουν εντελώς αναλφάβητα. Η Παγκόσμια Τράπεζα ισχυρίζεται ότι απλώς εκτελεί τις επιθυμίες των 147 κρατών που είναι οι ιδιοκτήτες της – ένα λεκτικό τέχνασμα. Οι αφρικανικές χώρες δεν επιβάλλουν εξαρτήσεις στον εαυτό τους, ούτε και οι λατινοαμερικανικές. Οι βιομηχανοποιημένες χώρες της ομάδας G8 είναι αυτές που λαμβάνουν τις αποφάσεις, συχνά κατευθυνόμενες από την ημερήσια διάταξη που εξυπηρετεί τις ίδιες.

Ωστόσο, το γεγονός ότι το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα τώρα επιδίδονται μάλλον σε λόγια παρά σε έργα υποδηλώνει πως η πίεση από την κοινωνία των πολιτών μπορεί να έχει κάποια αποτελέσματα. Η Παγκόσμια Τράπεζα περιλαμβάνει στα σχέδιά της προγράμματα μείωσης της φτώχειας και εκφράζει ανησυχία για χώρες, όπως η Τανζανία, που ξοδεύουν περισσότερα σε εξυπηρέτηση χρεών παρά στην υγεία ή στην εκπαίδευση.

Η Κίνα και η Ινδία μπορούν να επιβάλουν το να περιληφθούν αυτά τα θέματα στην ημερήσια διάταξη και το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση διαθέτει περισσότερες ψήφους στο ΔΝΤ από τις Ηνωμένες Πολιτείες υποδηλώνει ότι το σύνθημα του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ «Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός» είναι υλοποιήσιμο: με επαρκή θέληση και πολιτική δέσμευση. Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις και η κοινωνία των πολιτών είναι οι φορείς εκείνοι που πρέπει να παράσχουν στους πολιτικούς της Ευρώπης την απαραίτητη στήριξη.

  Maaten (ALDE). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, είτε συγκεντρώθηκαν με φόντο τα ελβετικά βουνά είτε την ακτή της Βραζιλίας, είμαι πεπεισμένος ότι όλοι οι συμμετέχοντες στα συνέδρια του Νταβός και του Πόρτο Αλέγκρε ήταν ενωμένοι με τον κοινό στόχο της καταπολέμησης της φτώχειας και της προώθησης της οικονομικής ανάπτυξης. Είναι, συνεπώς, ιδιαίτερα ευχάριστη η διαπίστωση ότι στο Νταβός και στο Πόρτο Αλέγκρε αναγνωρίστηκε η καίρια σημασία της ελευθέρωσης του παγκόσμιου εμπορίου. Η οικονομική μεγέθυνση είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της ανάπτυξης στις αναπτυσσόμενες χώρες, είτε μας ενδιαφέρει η αλλαγή του κλίματος είτε η διασφάλιση καλής εκπαίδευσης. Κατά συνέπεια, δεν μπορώ να τονίσω αρκετά την ανάγκη για επιτυχή έκβαση του προσεχούς γύρου της Ντόχα και τον καίριο ρόλο που διαδραματίζουν σε αυτή η Επιτροπή και τα κράτη μέλη. Όποιος μιλά σοβαρά για βοήθεια στις αναπτυσσόμενες χώρες δεν πρέπει να εθελοτυφλεί στα όσα στραβά συμβαίνουν εδώ. Οι δασμολογικοί φραγμοί της Ευρώπης αποτελούν, κατά τη γνώμη μου, ένα παράδειγμα προς αποφυγή. Εκτός από τα θετικά σημεία, υπάρχουν επίσης κάποια αρνητικά σημεία που πρέπει να αναγνωριστούν. Οι εκκλήσεις για επιπλέον φόρο στις διεθνείς χρηματοοικονομικές συναλλαγές, τον περίφημο φόρο Tobin, μου φάνηκαν υπερβολικές, όπως και ο επιπλέον φόρος για τις πολυεθνικές εταιρείες. Δεν βλέπω κάτι θετικό σε αυτά τα μέτρα. Αντιστρέφουν τη φυσική πορεία των πραγμάτων. Όσοι αγωνίζονται για ένα πιο ελεύθερο παγκόσμιο εμπόριο δεν πρέπει να επιβάλουν νέους κανόνες ταυτόχρονα.

Τέλος, με εκπλήσσουν όσοι προωθούν την άνευ όρων ακύρωση των χρεών για τις αναπτυσσόμενες χώρες. Η ομάδα μου θεωρεί απλώς απαράδεκτο το γεγονός ότι η ακύρωση μπορεί να γίνει χωρίς την επιβολή όρων. Πιστεύουμε ότι οι χώρες που επιδιώκουν ενεργά και με επιτυχία τη δημοκρατία και τη χρηστή διαχείριση πρέπει να έχουν στήριξη, αλλά η ελάφρυνση του χρέους δεν πρέπει να παρέχεται χωρίς τη δέσμευσή τους σε αυτό. Οι φιλελεύθερες προτεραιότητες είναι το πιο ελεύθερο παγκόσμιο εμπόριο και η έμφαση στην οικονομική ανάπτυξη. Αυτός είναι ο τρόπος για την καταπολέμηση της φτώχειας και, παράλληλα, η βάση για ένα αποτελεσματικό και προσιτό δίχτυ κοινωνικής προστασίας. Μας επιτρέπει επίσης ως αποτέλεσμα να προωθήσουμε μια πολιτική πιο φιλική προς το περιβάλλον. Το ερώτημα είναι: θα πέσουμε όλοι μαζί με απαθή αλληλεγγύη ή θα επιλέξουμε τον δυναμισμό, την καινοτομία και την πρόοδο; Χαιρετίζω την ηγεσία του Προέδρου της Επιτροπής και επιλέγω το δεύτερο. Αυτός, Πρόεδρε Barroso, είναι ένας πολιτικός ρόλος και θέλουμε συγκεκριμένα να ενεργείτε πολιτικά. Θεωρώ τη θέση σας στις πορτογαλικές εκλογές πολύ εύλογη και η απουσία σας, επιπλέον, θα ερμηνευόταν ως πλήρης έλλειψη αφοσίωσης στην πορτογαλική σας κληρονομιά. Θεωρώ τη συμμετοχή σας απόλυτα θεμιτή και εκφράζω τη λύπη μου μόνο για το γεγονός ότι δεν ευνόησα το κόμμα σας περισσότερο.

  Kauppi (PPE-DE). – (FI) Κύριε Πρόεδρε, Πρόεδρε της Επιτροπής, κυρίες και κύριοι, είχα την τιμή να συμμετάσχω στη σύνοδο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ ως μέρος του προγράμματος Young Global Leaders. Ξέρω ότι εσείς, κύριε Barroso, ήσασταν κάποτε «Global Leader of Tomorrow» και τώρα πολλοί βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου συμμετέχουν σε αυτό το πρόγραμμα για τους νέους.

Το Οικονομικό Φόρουμ ήταν μία εξαιρετική ένδειξη ότι η παγκόσμια επιχειρηματική δραστηριότητα θέλει να αναλάβει την ευθύνη για τις παγκόσμιες προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε. Κατά την πρώτη ημέρα του Φόρουμ, διεξήχθη μία διαδραστική συζήτηση που ονομάζεται «Global Town Hall». Επρόκειτο για ένα σεμινάριο στο οποίο 700 υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής στο Νταβός έθεσαν προτεραιότητες για τα παγκόσμια προβλήματα με τη μέθοδο γκάλοπ και συζήτησαν τις προκλήσεις που αυτά παρουσίαζαν.

Αν λάβουμε υπόψη την ηλικία, το φύλο, τον τόπο διαμονής και το εύρος επαγγελμάτων των συμμετεχόντων, τα αποτελέσματα είναι εκπληκτικά. Για παράδειγμα, ποιες θα φανταζόμασταν ότι είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που θέτει η παγκοσμιοποίηση κατά τη γνώμη των ανδρών μεταξύ 40 και 60 ετών, κυρίως από την ΕΕ ή τη Βόρεια Αμερική, οι μισοί εκ των οποίων είναι διοικητικά στελέχη επιχειρήσεων; Θα ήταν η κερδοφορία στις επιχειρήσεις, η ευελιξία στην απασχόληση, ο αυξημένος κύκλος εργασιών ή το φαινόμενο της Κίνας; Κανένα από αυτά. Οι μεγαλύτερες προκλήσεις, όπως πρότεινε η ομάδα αυτή, είναι η καταπολέμηση της φτώχειας, η διασφάλιση δίκαιης παγκοσμιοποίησης και η διαχείριση της αλλαγής του κλίματος.

Η παγκόσμια ανάληψη ευθυνών έχει σημειώσει μεγάλη πρόοδο όταν ηγετικοί επιχειρηματίες λένε ότι, για να εξαλειφθεί η φτώχεια, πρέπει οι άνθρωποι να ξεπεράσουν τον τυπικό τρόπο σκέψης, να επεκτείνουν τα οφέλη της παγκοσμιοποίησης στις φτωχότερες περιφέρειες και να δημιουργήσουν παγκόσμια ηγεσία για την καταπολέμηση της αλλαγής του κλίματος. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι υπάρχει πραγματική σύγκλιση στις απόψεις που εκφράστηκαν στην Ευρώπη και στη Βόρειο Αμερική.

Η παγκοσμιοποίηση δεν παρουσιάζεται τελικά ως παράγοντας διχασμού, όπως πιστεύει η αριστερή πτέρυγα του Κοινοβουλίου. Τα θέματα αυτά θα ήταν στην κορυφή της ατζέντας αν οι Φίλοι της Γης οργάνωναν μια παρόμοια συνάντηση. Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ πρότεινε επίσης συγκεκριμένες δράσεις και ένα χρονοδιάγραμμα για την αντιμετώπιση των προκλήσεων. Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν επίσης πρωτοβουλίες που συνδέονται με το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, για τις οποίες έχουμε τις ίδιες απόψεις. Καθώς οι στόχοι είναι κοινοί και στις δύο πλευρές, θα ήταν πιο συνετό να τους επιδιώκουμε μαζί και όχι ξεχωριστά. Εμείς παρέχουμε στην Επιτροπή την πλήρη στήριξή μας στο θέμα αυτό.

  Arif (PSE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, κυρίες και κύριοι, ορισμένοι από εμάς βρισκόμασταν πριν από μερικές ημέρες στο Πόρτο Αλέγκρε, είτε στο πλαίσιο των εθνικών μας καθηκόντων, είτε, κατά τη γνώμη μου για σημαντικότερο λόγο, ως μέλη του Παγκόσμιου Κοινοβουλευτικού Φόρουμ. Θα ήθελα λοιπόν, κατά πρώτον, να ευχαριστήσω τους συναδέλφους μου που έδωσαν το παρών στο Πόρτο Αλέγκρε, και ιδιαίτερα τον συνάδελφό μου Harlem Désir, για το έργο που έχουν επιτελέσει επί τόσα πολλά χρόνια προκειμένου να δώσουν τη δυνατότητα στην Ευρώπη να συμμετάσχει σε αυτή τη μεγάλης κλίμακας συνάντηση πολιτών.

Πολλοί σχολιαστές και συμμετέχοντες είχαν κάποιο φόβο μήπως τελικά το κίνημα αυτό αποδυναμωνόταν, όμως κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί. Το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης κατάφερε να αναπροσανατολίσει τις δραστηριότητές του και να καθορίσει μια νέα οργανωτική μέθοδο οργάνωσης η οποία έχει οδηγήσει αυτό το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ να μην είναι πλέον ένα βήμα για διεκδικήσεις αλλά επίσης ένα βήμα για προτάσεις. Επιπλέον, το γεγονός ότι το Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός συζήτησε ορισμένα από τα θέματα που παρουσιάστηκαν στα παγκόσμια κοινωνικά φόρα αποδεικνύει ότι τα ερωτήματα, τα οποία τίθενται εκεί, είναι ερωτήματα που θέτουν σε όλους εμάς το ερώτημα ποιον κόσμο θέλουμε.

Ωστόσο, ούτε το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, ούτε το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός δεν είναι πολιτικοί παράγοντες ικανοί να μετουσιώσουν από μόνοι τους τις διεκδικήσεις σε πολιτικές αποφάσεις. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ένα θεσμικό όργανο, όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, οφείλει να προβάλλει και να παρέχει ισχυρή υποστήριξη σε πολλές πρωτοβουλίες, όπως στη διαγραφή του χρέους των φτωχών χωρών, στην αύξηση και τη βελτίωση της δημόσιας βοήθειας στην ανάπτυξη, στη θέσπιση ενός παγκοσμίου φόρου, στη μεταρρύθμιση των κανόνων του διεθνούς εμπορίου, στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και των φορολογικών παραδείσων, στην υπεράσπιση των δημοσίων υπηρεσιών.

Αρκετοί αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων έχουν ήδη πάρει πρωτοβουλίες, όμως χρειάζεται να γίνουν και άλλες προτάσεις στο πλαίσιο της συνόδου κορυφής της ομάδας G8. Για το τρέχον έτος, το 2005, το οποίο θα είναι το έτος της ενδιάμεσης αποτίμησης όσον αφορά την υλοποίηση των στόχων της Χιλιετίας που είχαν ανακοινώσει τα Ηνωμένα Έθνη, όλα αυτά αποτελούν θετικές κινήσεις, υπό τον όρο ότι δεν παραμένουν απλώς κενές υποσχέσεις. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο φέτος περισσότερες από 100 οργανώσεις, ΜΚΟ, επαγγελματικές ενώσεις και συνδικάτα θα διεξάγουν εκστρατεία κινητοποίησης και υποβολής ερωτηματολογίου σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό επίπεδο. Η εκστρατεία αυτή θα αρθρώνεται ιδίως γύρω από τα θέματα του εμπορίου και της φτώχειας, και μία από τις πρώτες ανάμεσα στις πολυάριθμες πρωτοβουλίες της θα είναι μια παγκόσμια εβδομάδα δράσης για δικαιότερους όρους στο παγκόσμιο εμπόριο.

Με τον ρυθμό με τον οποίο εξελίσσονται τα πράγματα, γνωρίζουμε ήδη ότι οι στόχοι της Χιλιετίας δεν θα επιτευχθούν. Κατά συνέπεια, έχουμε εμείς πλέον το καθήκον να τηρήσουμε τις υποσχέσεις τις οποίες έχουν δώσει άλλοι προ πολλού, υποστηρίζοντας αυτές τις πρωτοβουλίες και αυτή την παγκόσμια εκστρατεία κατά της φτώχειας για να δώσουμε έμφαση και να αποδείξουμε τη βούλησή μας για μια καλύτερη κατανομή του πλούτου σε έναν δημοκρατικό και ειρηνικό κόσμο. Οι πολιτικοί έχουν απογοητεύσει τους πολίτες στο παρελθόν. Ενδέχεται και στο μέλλον να πράξουν το ίδιο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να εγκαταλείψουν την ιδέα ότι οι ίδιοι οφείλουν να αγωνιστούν για έναν δικαιότερο κόσμο και να μετατρέψουν αυτή την ιδέα σε δράση.

  Barroso, Πρόεδρος της Επιτροπής. (PT) Κύριε Πρόεδρε, θεωρώ ότι αυτή ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για θέματα σημαντικά για το κοινό μας μέλλον. Οι ομιλίες σας, κυρίες και κύριοι, επιβεβαίωσαν τον πλούτο της συζήτησης και κατέδειξαν το ευρύ φάσμα απόψεων για το θέμα της παγκοσμιοποίησης.

Σε αυτή τη φάση, θα ήθελα να υπογραμμίσω ένα σημείο που πιστεύω ότι ακούστηκε κατά την ομιλία του κ. Désir, σχετικά με έναν βαθμό σύγκλισης που αρχίζει να γίνεται εμφανής – εννοώ σχετικά με την παγκοσμιοποίηση. Στην αρχή φαινόταν ότι υπήρχαν δύο ακραίες θέσεις: η μία επέμενε να βλέπει μόνο την αρνητική πλευρά της παγκοσμιοποίησης και η άλλη, η οποία εκφράστηκε αρχικά στο Πόρτο Αλέγκρε, αποτελούσε ένα είδος πλήρους απόρριψης της παγκοσμιοποίησης.

Αυτό που βλέπουμε σήμερα –αυτό που είναι καθαρά ορατό– είναι ότι, στο Φόρουμ του Νταβός, καταβάλλεται μια προσπάθεια στον τομέα της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης και δίνεται όλο και μεγαλύτερη έμφαση σε ένα πρόγραμμα για παγκόσμια διακυβέρνηση ή διαχείριση. Υπάρχει επίσης διάθεση να ληφθούν υπόψη ορισμένες ανησυχίες που εκφράζονται από τόσες μη κυβερνητικές οργανώσεις και από τόσους πρωταγωνιστές του κινήματος που αρχικά αυτοχαρακτηρίστηκε ακόμη και ως κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης.

Πολλοί από τους συμμετέχοντες αρχικά στο κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης συνειδητοποίησαν γρήγορα ότι η παγκοσμιοποίηση ήταν αναπόφευκτη. Η σημερινή παγκοσμιοποίηση δεν είναι το αποτέλεσμα μιας απόφασης που έλαβε μία χώρα ή μια ομάδα χωρών, ούτε αποτελεί συνωμοσία από μια ομάδα εταιρειών. Η σημερινή παγκοσμιοποίηση σχετίζεται πολύ περισσότερο με τις τάσεις του διεθνούς εμπορίου και, συγκεκριμένα, με την τεχνολογική επανάσταση, την οποία καμία κυβέρνηση δεν ελέγχει πραγματικά. Κατά συνέπεια, αντί να διαμαρτύρονται απλώς κατά της παγκοσμιοποίησης, πολλοί από αυτούς τους φορείς και πρωταγωνιστές επέλεξαν, σωστά κατά τη γνώμη μου, να αναζητήσουν μία εναλλακτική μορφή παγκοσμιοποίησης και να προσπαθήσουν να ενσωματώσουν ορισμένες από τις ανησυχίες τους στην παγκοσμιοποίηση. Αυτή είναι η θέση μας. Χαιρετίζω αυτή τη θέση, διότι πιστεύω ότι μπορούμε να μάθουμε τόσο από το Νταβός όσο και από το Πόρτο Αλέγκρε, μολονότι υποβλήθηκαν προτάσεις και από τις δύο πλευρές που δεν μπορούν να ληφθούν πολύ σοβαρά υπόψη. Εντούτοις, και οι δύο διαδικασίες έχουν να μας διδάξουν πολλά.

Όσον αφορά την Ευρώπη και την Επιτροπή, τι να σας πω; Πρέπει, πιστεύω, να μας απασχολήσουν πρακτικά θέματα, τόσο από εσωτερικής όσο και από εξωτερικής άποψης. Από εσωτερικής πλευράς, είμαστε υπέρ της συνοχής ή όχι; Εγώ είμαι υπέρ της συνοχής και η Επιτροπή είναι υπέρ της συνοχής –οικονομικής, κοινωνικής και εδαφικής– και για τον λόγο αυτό, απευθύνω έκκληση σε εσάς σήμερα, κυρίες και κύριοι, να βοηθήσετε εμένα και να βοηθήσετε την Επιτροπή να διασφαλίσουμε ότι όλες οι κυβερνήσεις της ΕΕ είναι επίσης υπέρ της συνοχής και έτοιμες να παράσχουν τη βοήθειά τους, για παράδειγμα, στο θέμα των δημοσιονομικών προοπτικών για το οποίο συζητάμε, διότι η φτώχεια δεν πλήττει μόνο χώρες του νότιου ημισφαιρίου, πλήττει και την Ευρώπη. Η Ευρώπη έχει τώρα μεγαλύτερες ανισότητες από ποτέ – και αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την Ευρώπη μετά τη διεύρυνση. Χρειαζόμαστε πιο προηγμένα προγράμματα στην Ευρώπη για να καταπολεμήσουμε τον κοινωνικό αποκλεισμό. Στο ίδιο πλαίσιο, αν θέλουμε να διεξαγάγουμε έναν συνεκτικό διάλογο σχετικά με το θέμα της συνοχής, πρέπει να ξεκινήσουμε με την προσπάθεια εφαρμογής της συνοχής –οικονομικής, κοινωνικής και εδαφικής συνοχής– εδώ στην Ευρώπη. Αυτό αποτελεί μέρος μιας ταχείας διαδικασίας που είναι ζωτικής σημασίας για την Ένωση.

Επίσης, υπάρχει η εξωτερική πλευρά: τι μπορεί να κάνει η Επιτροπή και η ΕΕ στην εξωτερική σκηνή; Σε αυτό το πλαίσιο, δύο τομείς που πιστεύω ότι δεν πρέπει να θεωρούνται αμοιβαία ασύμβατοι ή αλληλοσυγκρουόμενοι είναι το διεθνές εμπόριο και η αναπτυξιακή βοήθεια. Κάποια σχόλια που άκουσα ήταν κατά του διεθνούς εμπορίου με την αιτιολογία ότι το διεθνές εμπόριο αποτελεί, έως έναν βαθμό, την ενσάρκωση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου. Επιτρέψτε μου να σας πω και πάλι ότι, στις συζητήσεις μου με τους ηγέτες των αναπτυσσόμενων χωρών, το πρώτο αίτημα που εξέφραζαν σχεδόν όλοι αφορούσε τον τομέα του εμπορίου –θέλουν μεγαλύτερη πρόσβαση στις αγορές των πιο ανεπτυγμένων χωρών– και συνεπώς πρέπει να βοηθήσουμε αυτές τις χώρες και στο θέμα του εμπορίου. Δεν μπορεί λοιπόν να υποστηριχθεί ότι το εμπόριο και η βοήθεια είναι απολύτως ασυμβίβαστα. Θεωρώ σαφές ότι μπορούμε και πρέπει να κάνουμε περισσότερα για τις αναπτυσσόμενες χώρες και στους δύο αυτούς τομείς. Ωστόσο, μπορούμε επίσης να ζητάμε περισσότερα από αυτές, διότι, όταν η ΕΕ και τα κράτη μέλη της δίνουν σημαντικά ποσά βοήθειας, όπως συμβαίνει –παγκοσμίως, η ΕΕ είναι ο μεγαλύτερος δωρητής αναπτυξιακής βοήθειας– έχουμε επίσης το δικαίωμα να απαιτούμε χρηστή διαχείριση από τις χώρες αυτές και θέλουμε να γνωρίζουμε αν τα χρήματα που δίδονται σε αυτές χρησιμοποιούνται ορθά και δίκαια και αν εφαρμόζονται πραγματικά οι μεταρρυθμίσεις που έχουν ως στόχο την ενσωμάτωση αυτών των χωρών στο διεθνές εμπόριο. Αυτή είναι επίσης μια κοινή ευθύνη.

Επιτρέψτε μου να σας πω ότι η Επιτροπή θέλει να προχωρήσει περαιτέρω. Θέλουμε να προσφέρουμε μια πιο φιλόδοξη συμβολή για την επίτευξη των στόχων της Χιλιετίας. Όπως έχουν τα πράγματα, είναι σαφές ότι περιοριζόμαστε μόνο από τους διαθέσιμους πόρους. Σκοπεύουμε, συνεπώς, να συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε με τα κράτη μέλη και το Κοινοβούλιο προκειμένου να καταρτίσουμε μια πιο φιλόδοξη ατζέντα στον τομέα της αναπτυξιακής βοήθειας, πάνω απ’ όλα θέτοντας την Αφρική στην πρώτη σειρά των προτεραιοτήτων μας, διότι η Αφρική έχει διαρθρωτικά προβλήματα που άλλες περιφέρειες έχουν ήδη ξεπεράσει, έως κάποιο βαθμό, κυρίως λόγω της πιο επιτυχούς ενσωμάτωσής τους στο παγκόσμιο εμπόριο. Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι η Επιτροπή και εγώ θα θέλαμε να δούμε μια στάση μεγαλύτερης αποφασιστικότητας και μεγαλύτερης αφοσίωσης στους στόχους ενός παγκόσμιου κόσμου, ενός πιο δίκαιου παγκόσμιου κόσμου στον οποίο η ΕΕ πρέπει να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο, ενθαρρύνοντας την πιο υπεύθυνη διαχείριση των πόρων του πλανήτη μας και δημιουργώντας μια πιο δίκαιη κοινωνία σε παγκόσμια κλίμακα.

Αυτές είναι οι αξίες μας και είμαστε έτοιμοι να αγωνιστούμε γι’ αυτές.

  Πρόεδρος. Έχω λάβει έξι προτάσεις ψηφίσματος προς περάτωση της συζήτησης που υποβλήθηκαν βάσει του άρθρου 103 του Κανονισμού.

Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί την Πέμπτη στις 12.00.