Ευρετήριο 
Πληρη πρακτικα των συζητησεων
PDF 1123k
Τετάρτη 11 Μαΐου 2005 - Στρασβούργο Έκδοση ΕΕ
1. Έναρξη της συνεδρίασης
 2. Σύνθεση του Κοινοβουλίου: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά
 3. Παγκόσμια Τράπεζα
 4. Η κατάσταση στην Κιργιζία και την Κεντρική Ασία
 5. Ώρα των ψηφοφοριών
 6. Τρόφιμα που προορίζονται για ειδική διατροφή
 7. Διορισμός μέλους στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΚΤ
 8. Ποσοστώσεις για την παραγωγή αμύλου γεωμήλων
 9. Αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων
 10. Κοινή οργάνωση της αγοράς στον τομέα των οπωροκηπευτικών
 11. Οργάνωση του χρόνου εργασίας
 12. Πανηγυρική συνεδρίαση
 13. Αιτιολογήσεις ψήφου
 14. Διορθώσεις ψήφου: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά
 15. Έγκριση των συνοπτικών πρακτικών της προηγούμενης συνεδρίασης: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά
 16. Το μέλλον της Ευρώπης εξήντα έτη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο
 17. ´Ωρα των Ερωτήσεων (Συμβούλιο)
 18. Οικονομικό έτος 2006
 19. Κατάσταση προβλέψεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το 2006
 20. Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης
 21. Αξιολόγηση του Γύρου της Ντόχα μετά τη συμφωνία του ΠΟΕ της 1ης Αυγούστου 2004
 22. Ημερήσια διάταξη της επόμενης συνεδρίασης: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά
 23. Λήξη της συνεδρίασης


  

ΠΡΟΕΔΡΙΑ του κ.  FRIEDRICH
Αντιπροέδρου

 
1. Έναρξη της συνεδρίασης
  

(Η συνεδρίαση αρχίζει στις 9.05)

 

2. Σύνθεση του Κοινοβουλίου: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά

3. Παγκόσμια Τράπεζα
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τις δηλώσεις του Συμβουλίου και της Επιτροπής σχετικά με την Παγκόσμια Τράπεζα.

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Κύριε Πρόεδρε, δύναμαι πράγματι, στο πλαίσιο αυτής της δήλωσης του Συμβουλίου αναφορικά με την Παγκόσμια Τράπεζα, να σας επιβεβαιώσω ότι η Παγκόσμια Τράπεζα διαδραματίζει καίριο ρόλο σε παγκόσμιο επίπεδο στον τομέα της χρηματοδότησης της ανάπτυξης. Είναι σαφές ότι η πολιτική και η διοικητική διαχείριση της Παγκόσμιας Τράπεζας είναι, συνεπώς, θέμα πολύ μεγάλης σημασίας. Ωστόσο, ως εκπρόσωπος της Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν είμαι δυστυχώς σε θέση να τοποθετηθώ, εξ ονόματος του Συμβουλίου, ούτε να αναφερθώ στο έργο που επιτελεί το Συμβούλιο σε σχέση με αυτό το θέμα.

Πράγματι, η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση –και σε αυτό το θέμα, θα πω επίσης δυστυχώς– δεν διαδραματίζει κανέναν ρόλο στον καθορισμό της πολιτικής και στη λειτουργία της Παγκόσμιας Τράπεζας. Συνεπώς, εναπόκειται στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είναι επίσης μέλη των οργάνων της Παγκόσμιας Τράπεζας, να καθορίσουν τη θέση τους έναντι της Τράπεζας. Για τον λόγο αυτό, το Συμβούλιο δεν έλαβε καμία θέση για τα εν λόγω θέματα, δεδομένου ότι δεν έχει καμία αρμοδιότητα να το πράξει. Κανένα όργανο του Συμβουλίου δεν συζήτησε περί στρατηγικής της Παγκόσμιας Τράπεζας, ούτε περί συντονισμού ενόψει μίας ενδεχόμενης κοινής ευρωπαϊκής θέσης σε σχέση με αυτό, ούτε περί διαδικασιών λήψης αποφάσεων στο πλαίσιο αυτού του θεσμικού οργάνου.

Θέλω να προσθέσω, επίσης, ότι τα κράτη μέλη αναλαμβάνουν να συντονίσουν τη θέση τους, προκειμένου να έχουν περισσότερο βάρος στα διεθνή θεσμικά όργανα, περιλαμβανομένων των διεθνών χρηματοπιστωτικών οργανισμών, όπως η Παγκόσμια Τράπεζα· σε αυτό το εγχείρημα όμως δεν εμπλέκεται το Συμβούλιο ως θεσμικό όργανο, εφόσον, επαναλαμβάνω, δεν υφίσταται κοινοτική αρμοδιότητα σε αυτό το πεδίο.

Είναι επίσης γεγονός ότι ο κ. Wolfowitz, που προτάθηκε για τη θέση του Προέδρου της Παγκόσμιας Τράπεζας, ήλθε στις Βρυξέλλες και συνάντησε τον Πρόεδρο του Συμβουλίου Ecofin, κ. Junker, και τους εκπροσώπους των άλλων ευρωπαίων μελών του ΔΣ της Τράπεζας. Στη διάρκεια αυτής της συνάντησης, η οποία είχε εντελώς ανεπίσημο χαρακτήρα, έγινε πράγματι αναφορά στη μελλοντική στρατηγική της Παγκόσμιας Τράπεζας σε σχέση με τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης στη συζήτηση με τον υποψήφιο που πρότεινε η αμερικανική κυβέρνηση, ως είθισται.

Συνεπώς, δεν μπορώ παρά να εκφράσω τη λύπη μου που το Συμβούλιο δεν έχει αρμοδιότητα επί του θέματος. Ενδεχομένως πρέπει μία εκ των ημερών να αρχίσουμε να εξετάζουμε έναν καλύτερο συντονισμό των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στους διεθνείς οργανισμούς, όπου πράγματι αντιπροσωπεύουν, με βάση το συλλογικό τους βάρος, μεγαλύτερο αριθμό πολιτών, ακόμα και από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

 
  
MPphoto
 
 

  Joaquín Almunia, μέλος της Επιτροπής. (ES) Κύριε Πρόεδρε, ως αρμόδιος Επίτροπος για τις σχέσεις με τους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, είμαι ευγνώμων που μου δίδεται αυτή η ευκαιρία να εξηγήσω στο Κοινοβούλιο τις απόψεις της Επιτροπής σχετικά με τις σχέσεις του δικού μας θεσμικού οργάνου με την Παγκόσμια Τράπεζα.

Η Παγκόσμια Τράπεζα και η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι οι δύο κύριοι παγκόσμιοι εταίροι στην καταπολέμηση της φτώχειας και στη χρηματοδότηση αναπτυξιακής βοήθειας.

Αυτό το Κοινοβούλιο γνωρίζει καλά ότι η Ένωση παρέχει περίπου το ήμισυ των συνολικών κρατικών ενισχύσεων στις αναπτυσσόμενες χώρες και ότι, επιπλέον, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, η Ένωση αποτελεί τον κύριο εμπορικό εταίρο τους, γεγονός το οποίο αντικατοπτρίζει την έμφαση που δίδεται στην αλληλεγγύη στο πλαίσιο της διεθνούς μας πολιτικής.

Ο κύριος στόχος της αναπτυξιακής πολιτικής της Κοινότητας είναι η μείωση, και εν τέλει η εξάλειψη, της φτώχειας. Αυτό σημαίνει υποστήριξη της βιώσιμης οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής ανάπτυξης, προώθηση της σταδιακής ένταξης των αναπτυσσόμενων χωρών στην παγκόσμια οικονομία και καταπολέμηση των ανισοτήτων.

Όπως γνωρίζουν οι αξιότιμοι βουλευτές, η Ένωση έχει αναλάβει τη ρητή δέσμευση να συμβάλει στην επίτευξη των στόχων της Χιλιετίας, μέσω μεγαλύτερης και καλύτερης χρηματοδότησης της αναπτυξιακής βοήθειας, μεγαλύτερης συνοχής μεταξύ των αναπτυξιακών πολιτικών και, ειδικότερα, μέσω μεγαλύτερης έμφασης στην Αφρική.

Σε σχέση με καθένα από αυτά τα ζητήματα, μετά από πρόταση του συναδέλφου μου κ. Michel, η Επιτροπή πρότεινε πρόσφατα συγκεκριμένες δράσεις, τις οποίες πιστεύω ότι ο κ. Louis Michel είχε την ευκαιρία να συζητήσει σε αυτό το Κοινοβούλιο.

Θα ήθελα να σχολιάσω εν συντομία τα πρώτα δύο ζητήματα: τα επίπεδα χρηματοδότησης και την ανάγκη βελτίωσης της συνοχής μεταξύ των αναπτυξιακών πολιτικών μας.

Σε σχέση με τη χρηματοδότηση, στη σύνοδο κορυφής του Μοντερέι, η Ένωση ανακοίνωσε τη δέσμευσή της να αυξήσει την επίσημη αναπτυξιακή βοήθεια από το επίπεδο του 0,33% του ΑΕγχΠ, στο οποίο ήμασταν το 2002, στο 0,39% το 2006, ως ένα πρώτο βήμα προς την υλοποίηση του στόχου του 0, 7% το 2015.

Τον περασμένο μήνα, η Επιτροπή πρότεινε δύο επιπρόσθετους και αλληλένδετους στόχους για το 2010: έναν ενδιάμεσο στόχο, για το σύνολο της Ένωσης, της τάξης του 0,56% του ΑΕγχΠ σε αναπτυξιακή βοήθεια και έναν ατομικό στόχο σε επίσημη αναπτυξιακή βοήθεια για καθένα από τα κράτη μέλη, ο οποίος θα ανερχόταν τουλάχιστον στο 0,51% για τα κράτη μέλη που ανήκαν στην Ένωση πριν από τη διεύρυνση και στο 0,17% το 2010 για τα νέα κράτη μέλη.

Όσο σημαντική και αν είναι αυτή η προσπάθεια, ωστόσο δεν επαρκεί. Πέρα από τη βοήθεια, οι πολιτικές των αναπτυγμένων χωρών ασκούν τεράστια επίδραση στο ενδεχόμενο να επιτύχουν οι αναπτυσσόμενες χώρες τους στόχους της Χιλιετίας και, από αυτή την άποψη, η Επιτροπή υπογραμμίζει τη σημασία της συνοχής των αναπτυξιακών πολιτικών και για πρώτη φορά αναλαμβάνει δεσμεύσεις σχετικά με αυτό το ζήτημα στις ανακοινώσεις της.

Όσον αφορά τις σχέσεις με την Παγκόσμια Τράπεζα, θα ήθελα να αναφερθώ σε δύο ζητήματα: την επιχειρησιακή συνεργασία μεταξύ της Επιτροπής και της Τράπεζας και την εκπροσώπηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη διοίκηση της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Οι σχέσεις μεταξύ της Επιτροπής και της Παγκόσμιας Τράπεζας είναι πολύ παλιές. Μοιραζόμαστε την ίδια ατζέντα όσον αφορά τη μείωση της φτώχειας και, φυσικά, μοιραζόμαστε τους ίδιους στόχους της Χιλιετίας. Η Παγκόσμια Τράπεζα εργάζεται για την επίτευξη αυτών των στόχων, μέσω των κύριων επιχειρησιακών γραμμών της και αξιολογώντας την πρόοδο που έχει συντελεστεί προς την επίτευξη αυτών των στόχων στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Έκθεσης Παρακολούθησης.

Η Επιτροπή και η Τράπεζα συνεργάζονται στενά στον τομέα της παροχής βοήθειας, μέσω της συμφωνίας για το Καταπιστευματικό Ταμείο, που υπεγράφη το 2001 και τροποποιήθηκε το 2003. Η συνεργασία αυτή οδήγησε στη συμμετοχή της Ένωσης σε διάφορα καταπιστευματικά ταμεία, με συνολική συνεισφορά που υπερβαίνει τα 1 500 εκατομμύρια ευρώ από το 2000.

Άλλα παραδείγματα περιλαμβάνουν τα ταμεία για την καταπολέμηση του AIDS καθώς και ειδικά ταμεία, όπως την πρωτοβουλία για τις υπερχρεωμένες φτωχές χώρες (ΥΧΦΧ).

Επιπλέον, τόσο η Επιτροπή όσο και η Τράπεζα εργάζονται ολοένα και περισσότερο στη βάση των εθνικών στρατηγικών για τη μείωση της φτώχειας που καθορίζονται από τις ίδιες τις αναπτυσσόμενες χώρες.

Πέραν αυτών των παγκόσμιων στόχων, η συνεργασία με την Παγκόσμια Τράπεζα εστιάζει επίσης σε ορισμένες γεωγραφικές περιοχές προτεραιότητας, αναφορικά με τις οποίες προβαίνουμε σε κοινές αναλύσεις, διεξάγουμε κοινό διάλογο επί των πολιτικών και εργαζόμαστε για να συντονίσουμε τον οικονομικό προγραμματισμό των χωρών που βρίσκονται πιο κοντά στα σύνορα της Ένωσης. Επομένως, δεν μιλάμε μόνο για συντονισμένη δράση μεταξύ της Παγκόσμιας Τράπεζας και των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων σε χώρες που ανήκουν ήδη στην Ένωση, αλλά, φυσικά, και στις υποψήφιες χώρες και στις χώρες της πολιτικής γειτονίας, όπως τα δυτικά Βαλκάνια, η Βόρεια Αφρική και η Μέση Ανατολή, καθώς και σε χώρες που ανήκουν στην Κοινοπολιτεία Ανεξαρτήτων Κρατών.

Όσον αφορά τις χώρες αυτές, η συνεργασία της Ένωσης, μέσω της Επιτροπής και της Παγκόσμιας Τράπεζας, έχει ως στόχο να διασφαλίσει ότι οι πολιτικές που εφαρμόζονται είναι συμπληρωματικές και συμβάλλουν στην ενσωμάτωση του κοινοτικού κεκτημένου, και δίνει ιδιαίτερη έμφαση στη θεσμική ανάπτυξη, στο περιβάλλον και τις υποδομές του, στην οικονομική μεταρρύθμιση και στην ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα.

Για τον σκοπό αυτό, τα τελευταία πέντε χρόνια, η Επιτροπή και, ενίοτε, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων έχουν υπογράψει τρία μνημόνια συμφωνίας με την Παγκόσμια Τράπεζα.

Τα μνημόνια αυτά χρησιμεύουν ως ένα πρακτικό πλαίσιο ενισχυμένης συνεργασίας όσον αφορά τον οικονομικό διάλογο και την τεχνική και οικονομική συνδρομή. Καλύπτουν τον συντονισμό των δραστηριοτήτων μας στους τομείς που καλύπτει η πολιτική γειτονίας της Ένωσης και τους επόμενους μήνες το μνημόνιο συμφωνίας πρόκειται να επεκταθεί στα νέα κράτη μέλη και στις υποψήφιες χώρες, προκειμένου να συμπεριλάβει τα δυτικά Βαλκάνια.

Θα ήθελα, τέλος, να σχολιάσω την εκπροσώπηση της Ένωσης στα διοικητικά όργανα της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Στην τράπεζα ανήκουν επί του παρόντος 184 κράτη, συμπεριλαμβανομένων των 25 κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ποσοστό ψήφων που κατέχουν στην Τράπεζα τα εν λόγω κράτη μέλη της Ένωσης είναι 28%, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες κατέχουν το 16%.

Ωστόσο, αυτό το 28% δεν αντανακλά στην πράξη το πραγματικό βάρος της Ένωσης. Η συνεισφορά της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις χορηγούμενες χρηματοδοτήσεις υπερβαίνει κατά πολύ αυτό το 28%. Από αυτή την άποψη, το παράδειγμα που δίδεται από την τελευταία ανασκόπηση του Διεθνούς Συνδέσμου Ανάπτυξης (IDA) είναι αποκαλυπτικό. Στην προκειμένη περίπτωση, σημειώθηκε θεαματική αλλαγή στις συνεισφορές των δωρητών, με το ευρωπαϊκό μερίδιο να αυξάνεται από 48 σε 60%, ενώ αυτό των Ηνωμένων Πολιτειών να έχει μειωθεί στο 13,8%, το χαμηλότερο ποσοστό στην ιστορία του οργανισμού.

Παρόλο που τα στοιχεία αυτά αποδεικνύουν τη συμμετοχή της Ένωσης, τόσο στο κεφάλαιο της Τράπεζας όσο και στη χρηματοδότησή της, δεν αξιοποιούμε πλήρως το ειδικό βάρος μας λόγω της απουσίας ενιαίας εκπροσώπησης της Ένωσης στα διοικητικά όργανα της Τράπεζας. Και επομένως, παρά το γεγονός ότι, αριθμητικά, τα κράτη μέλη της Ένωσης κυριαρχούν στο διοικητικό συμβούλιο της Τράπεζας, συνολικά διαθέτουν λιγότερη επιρροή από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η Επιτροπή συμμετέχει αυτή τη στιγμή αποκλειστικά ως παρατηρητής στις συνεδριάσεις της Επιτροπής Ανάπτυξης της Τράπεζας, του κύριου οργάνου λήψης αποφάσεων αυτού του ιδρύματος. Αυτή η κατάσταση είναι η ίδια με την κατάσταση που επικρατεί στη Διεθνή Νομισματική και Δημοσιονομική Επιτροπή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με την επιρροή που ασκεί η Ευρωπαϊκή Ένωση στον τομέα της αναπτυξιακής συνεργασίας σε σύγκριση με την πραγματική επιρροή που διαθέτει στην Παγκόσμια Τράπεζα ή στη ζωή του διεθνούς νομισματικού συστήματος, μέσω του ενιαίου νομίσματός μας, όσον αφορά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Η Επιτροπή επιμένει ότι, αν η Ένωση επιθυμεί να θέσει τέλος στη διαφορά ανάμεσα στην επιρροή της και τις συνεισφορές της και φιλοδοξεί να ενισχύσει την παρουσία της στη διεθνή σκηνή, πρέπει να μιλάει με μία ενιαία φωνή. Αν μπορέσει να παρουσιάσει μία ενιαία ευρωπαϊκή θέση, η Ένωση θα αυξήσει το κύρος της και την επιρροή της. Από αυτή την άποψη, αξίζει να σημειωθεί ότι έχει συντελεστεί μικρή πρόοδος στον συντονισμό της Ένωσης με τα διοικητικά όργανα της Τράπεζας.

Για παράδειγμα, από πέρυσι, οι εκτελεστικοί διευθυντές της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Παγκόσμια Τράπεζα διεξάγουν ετήσιες συναντήσεις με βουλευτές αυτού του Κοινοβουλίου, με την Επιτροπή και με εκπροσώπους μη κυβερνητικών οργανώσεων.

Οι εκτελεστικοί διευθυντές της Ένωσης στην Παγκόσμια Τράπεζα έχουν συμφωνήσει να συνεδριάζουν σε εβδομαδιαία βάση για να ανταλλάσσουν απόψεις και ένας αξιωματούχος της Επιτροπής από την αντιπροσωπεία μας στην Ουάσιγκτον συμμετέχει τακτικά σε αυτές τις συναντήσεις.

Η Επιτροπή εργάζεται για να βελτιώσει τον συντονισμό των ευρωπαίων εκτελεστικών διευθυντών στην Ουάσιγκτον, αλλά ο απώτερος στόχος πρέπει να είναι η ενιαία εκπροσώπηση της Ένωσης στο πλαίσιο των διοικητικών οργάνων της Παγκόσμιας Τράπεζας. Προτού ληφθεί αυτή η απόφαση, φυσικά, είναι αναγκαίο να εξεταστούν προσεχτικά οι νομικές και δημοσιονομικές επιπτώσεις της, ωστόσο αυτό δεν πρέπει να μας εμποδίσει να αναλύσουμε σοβαρά πώς μπορούμε να σημειώσουμε πρόοδο προς τον σκοπό αυτό.

Εν κατακλείδι, η συνεργασία μας με την Παγκόσμια Τράπεζα είναι μακρόχρονη και έντονη, ιδιαίτερα όσον αφορά την υποστήριξη των αναπτυσσόμενων χωρών. Η Επιτροπή επιθυμεί να διατηρήσει και να ενισχύσει αυτές τις εξαιρετικές σχέσεις εργασίας και να βελτιώσει τον συντονισμό, τόσο με την Παγκόσμια Τράπεζα σε επιχειρησιακό επίπεδο όσο και μεταξύ των αντιπροσώπων των κρατών μελών στα διοικητικά όργανα της Παγκόσμιας Τράπεζας. Με τον τρόπο αυτό, η Ένωση θα μπορούσε να μιλάει με μία ενιαία φωνή και θα αποκτούσε στο πλαίσιο της Τράπεζας την επιρροή που δικαιούται.

 
  
MPphoto
 
 

  Anders Wijkman, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (SV) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να ευχαριστήσω τους κκ. Schmit και Almunia για τις παρεμβάσεις τους. Πολλά μπορούν να λεχθούν για την Παγκόσμια Τράπεζα, για τον τρόπο διοίκησής της και, κυρίως, για τον τρόπο διορισμού των διευθυντών της. Η πρόσφατη εκλογή του κ. Wolfowitz καταδεικνύει ότι τα κατάλληλα προσόντα για τη συγκεκριμένη θέση έχουν μικρότερο ρόλο από ό,τι η πολιτική σκοπιμότητα. Καταδεικνύει ότι ο τρόπος διορισμού ανωτάτων διοικητικών στελεχών στο σύστημα των διεθνών οργανισμών εξακολουθεί να υπολείπεται του επιθυμητού.

Ο χρόνος ομιλίας μου, όμως, είναι περιορισμένος, οπότε θα εστιάσω την προσοχή μου ειδικότερα στις σχέσεις μεταξύ της ΕΕ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Τόσο ο κ. Schmit όσο και ο κ. Almunia επισημαίνουν τη σημερινή αδυναμία η οποία συνίσταται στο ότι δεν ενεργούμε και δεν εκφραζόμαστε με κοινό τρόπο. Σε ό,τι αφορά το Κοινοβούλιο, συναντηθήκαμε προσφάτως με τους ευρωπαίους διοικητές της Παγκόσμιας Τράπεζας και μας απηύθυναν με πλήρη ομοφωνία το σαφές αίτημά τους για μεγαλύτερο βαθμό ενιαίας δράσης από την ΕΕ στα θέματα ανάπτυξης γενικότερα αλλά και ειδικότερα όσον αφορά το έργο της Παγκόσμιας Τράπεζας. Πριν από έναν μήνα περίπου, συναντηθήκαμε επίσης με τον Jeffrey Sachs στην Επιτροπή Ανάπτυξης, ο οποίος μας έθεσε το ερώτημα γιατί, ενώ η ροή χρημάτων με τη μορφή ενισχύσεων από την ΕΕ είναι σημαντικά μεγαλύτερη από ό,τι η χρηματοδότηση που προέρχεται από τον υπόλοιπο κόσμο, η ΕΕ δεν αναλαμβάνει περισσότερο συντονισμένη δράση. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, μας είπε, το έργο μας θα ήταν πιο αποτελεσματικό και θα είχε καλύτερα αποτελέσματα, ενώ θα ασκούσαμε μεγαλύτερη επιρροή σε κάθε πτυχή αυτών των σημαντικών θεμάτων.

Είναι γεγονός ότι τόσο ο κ. Schmit όσο και ο κ. Almunia τόνισαν στις ομιλίες τους ότι προς το παρόν απουσιάζει κάτι σημαντικό. Πώς είναι δυνατόν να αναλάβουμε πιο συντονισμένη και ενιαία δράση σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, όταν συνεχίζουμε να ενεργούμε με τόσο κατακερματισμένο τρόπο σε αυτούς τους διεθνείς οργανισμούς; Χαρακτηριστικό είναι επίσης το γεγονός ότι, στις συνομιλίες που διεξάγονται αυτή την περίοδο για τη μελλοντική σύνθεση του Συμβουλίου Ασφαλείας, δεν συζητούμε καθόλου το αν η ΕΕ, ως ενιαίο σώμα, πρέπει να έχει έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας, ούτε το ότι αυτό που εξακολουθεί να έχει σημασία είναι, αντιθέτως, η δραστηριοποίηση των κρατών μελών με εθνικά κριτήρια.

Δεν μπορώ παρά να τονίσω, από τη δική μου οπτική γωνία, ότι οφείλουμε να αλλάξουμε την κατάσταση σε αυτόν τον τομέα. Πρέπει να συνεργαστούμε πιο συντονισμένα και να εναρμονίσουμε τις προσπάθειές μας με πολύ διαφορετικό τρόπο, προκειμένου οι ενέργειες της ΕΕ να έχουν πραγματικά τα αποτελέσματα που επιθυμούμε και να μπορέσουμε να αναλάβουμε μεγαλύτερες ευθύνες σε διεθνές επίπεδο.

 
  
MPphoto
 
 

  Poul Nyrup Rasmussen, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (DA) Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω τους κκ. Schmit και Almunia για τις σημερινές τους παρεμβάσεις σχετικά με την Παγκόσμια Τράπεζα. Θεωρώ πραγματικά ότι εστιάστηκαν σε αυτά που πρωτίστως χρειαζόμαστε. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, πέντε χρόνια μετά την υπογραφή, το 2000, της δήλωσης της Χιλιετίας σχετικά με τις βασικές ανάγκες των αναπτυσσόμενων χωρών έως το 2015 –υπήρξα ένας από τους συνυπογράφοντες– οφείλουμε τώρα να επισημάνουμε ότι δεν έχουν σημειωθεί εξελίξεις προς τη σωστή κατεύθυνση. Αντιθέτως, η κατάσταση έχει, δυστυχώς, ακολουθήσει εσφαλμένη κατεύθυνση στους περισσότερους τομείς.

Δεν υπάρχει εξάλλου η παραμικρή αμφιβολία ότι, τα τελευταία 15 χρόνια, 54 χώρες έχουν γίνει φτωχότερες, ενώ ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι ζουν πλέον με λιγότερα από δύο ευρώ ημερησίως. Η Παγκόσμια Τράπεζα δεν λειτουργεί όσο καλά θα όφειλε. Βρίσκεται σε εξέλιξη μια σειρά σημαντικών μεταρρυθμίσεων, όμως εξακολουθούμε να μην αντιμετωπίζουμε πολλά από τα προβλήματα. Συμφωνώ απολύτως με την έμφαση που έδωσε ο κ. Almunia στο γεγονός ότι η Ευρώπη μπορεί να εκφραστεί με ενιαίο τρόπο· θα ήθελα δε να προτείνω προς εξέταση τέσσερις στόχους, τους οποίους θεωρώ εξαιρετικά επείγοντες.

Ο πρώτος στόχος προκύπτει από την πραγματική ανάγκη να βρει πλέον η Ευρώπη έναν τρόπο ανάληψης συντονισμένης δράσης στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Τράπεζας. Εάν επιτύχουμε κάτι τέτοιο, θα έχουμε το 27,98% των ψήφων, σε σύγκριση με το 16,39% των Ηνωμένων Πολιτειών. Επί του παρόντος, η ευρωπαϊκή χώρα με τις περισσότερες ψήφους μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι η Γερμανία, με 4,49%. Δεν μιλώ για μια νέα σύγκρουση συμφερόντων· μιλώ για μια πολύ καλύτερη ισορροπία στην Παγκόσμια Τράπεζα και για το γεγονός ότι οφείλουμε, ως δεύτερο στόχο, να ζητήσουμε τη μεταρρύθμιση των κανόνων και των όρων δανεισμού της τράπεζας, και μάλιστα να επιμείνουμε στην υλοποίηση μιας τέτοιας μεταρρύθμισης. Πρέπει να διασφαλίσουμε τον συντονισμό μεταξύ της Παγκόσμιας Τράπεζας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της βοήθειας του ΟΗΕ προς τις αναπτυσσόμενες χώρες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι προσπάθειές μας θα κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση, αντί να αλληλεπικαλύπτονται.

Ο τρίτος στόχος σχετίζεται με την ανάγκη μεταρρύθμισης του συμβιβασμού της Ουάσινγκτον. Πρέπει πλέον να σταματήσουμε να έχουμε από τις φτωχές χώρες τις ίδιες απαιτήσεις που έχουμε και από τις πλούσιες και να συμβάλουμε στην οικοδόμηση υγιών και ισχυρών κρατών στις αναπτυσσόμενες χώρες, τα οποία θα έχουν έτσι τη δυνατότητα άσκησης του δικαιώματός τους να μετέχουν στη διαμόρφωση της αναπτυξιακής πολιτικής. Ο τέταρτος και τελευταίος στόχος μας, κύριε Πρόεδρε, είναι να αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα και ειλικρίνεια την έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για τη φτώχεια στον κόσμο, κάτι που πρέπει επίσης να πράξει η Παγκόσμια Τράπεζα. Οι «αξιοπρεπείς δουλειές για όλους» είναι το κρίσιμο εργαλείο εξάλειψης της φτώχειας.

Επιτρέψτε μου, εν κατακλείδι, να συμφωνήσω με την άποψη του κ. Almunia και του κ. Schmit, δηλώνοντας πόσο σημαντικό θεωρώ ότι είναι να αναλάβει πλέον η Ευρώπη τις ευθύνες που της αναλογούν, δεδομένου ότι είμαστε ο μεγαλύτερος παγκοσμίως χορηγός βοήθειας σε αναπτυσσόμενες χώρες. Πρέπει να αναλάβουμε από κοινού την ευθύνη, ώστε να διασφαλίσουμε ότι και η Παγκόσμια Τράπεζα θα ενεργήσει κατά τον ίδιο τρόπο.

 
  
MPphoto
 
 

  Johan Van Hecke, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, όταν δημιουργήθηκε το 1944 η Παγκόσμια Τράπεζα, οι επτά πλουσιότερες χώρες, η ομάδα G7, παρήγαγαν το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό όλων των αγαθών παγκοσμίως· σήμερα είναι ζήτημα αν παράγουν ακόμη και το ήμισυ των αγαθών. Την περίοδο δημιουργίας της Παγκόσμιας Τράπεζας, οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ο μεγαλύτερος δανειστής· σήμερα είναι ο μεγαλύτερος οφειλέτης. Πριν από εξήντα χρόνια, οι αναπτυσσόμενες χώρες δεν ήταν ακόμη σε θέση να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους· σήμερα η επιρροή τους στις πολυμερείς διαπραγματεύσεις, στο πλαίσιο, λόγου χάρη, του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου, δεν μπορεί πλέον να αγνοείται.

Όλα αυτά καταδεικνύουν ότι η Παγκόσμια Τράπεζα χρειάζεται άμεσα δραστικές μεταρρυθμίσεις. Όσο οι αναπτυσσόμενες χώρες δεν έχουν πραγματικό λόγο στη διαμόρφωση των πολιτικών και τη λήψη των αποφάσεων, η Παγκόσμια Τράπεζα θα συνεχίσει να αντιμετωπίζεται ως εργαλείο ελέγχου στα χέρια των υποτιθέμενων πλουσίων, και όχι ως διεθνής οργανισμός ο οποίος επιδιώκει τη σταθερότητα και την ανάπτυξη, σε πνεύμα αμοιβαίου σεβασμού και ισότιμης συνεργασίας.

Η Παγκόσμια Τράπεζα διαθέτει τώρα ένα τμήμα εξωτερικών σχέσεων, στο οποίο απασχολούνται περισσότερα από 300 άτομα και το οποίο περιγράφεται από την ίδια την τράπεζα ως ένα από τα πιο σημαντικά τμήματα για την αποκατάσταση της εικόνας της, όμως παραμένει το ερώτημα εάν αυτό θα μπορούσε να συμβεί με διαφορετικό τρόπο, συγκεκριμένα επιδιώκοντας την αποτελεσματικότερη συμμετοχή των αναπτυσσόμενων χωρών στη λειτουργία της, καθιστώντας επιτέλους πιο διαφανείς τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων και ελέγχοντας καλύτερα τις δαπάνες. Εν ολίγοις, είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η Παγκόσμια Τράπεζα έχει επείγουσα ανάγκη αναζήτησης πόρων – όχι όμως οικονομικών αλλά εσωτερικών. Πράγματι, στο εσωτερικό αυτού του διεθνούς οργανισμού, ο οποίος θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους και τους πιο έγκυρους, ο χρόνος μοιάζει να έχει μείνει ακίνητος για περισσότερα από 50 χρόνια όσον αφορά τη διάρθρωση, τη λειτουργία και τη νοοτροπία του.

 
  
MPphoto
 
 

  Monica Frassoni, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, θέλω να εκφράσω τις ευχαριστίες μου προς τους συναδέλφους των άλλων ομάδων που υποστήριξαν την πρότασή μας να συζητηθεί το ζήτημα της Παγκόσμιας Τράπεζας, αν και γνώριζα πολύ καλά, όπως και η πλειοψηφία των βουλευτών, ότι οι δηλώσεις του Συμβουλίου δεν θα μπορούσαν να διαφέρουν πολύ από εκείνες στις οποίες προέβη σήμερα το πρωί ο κ. Schmit. Πρέπει, ωστόσο, να κατανοήσουμε ότι μια μη ικανοποιητική κατάσταση μπορεί και πρέπει να αλλάζει, καθώς πιστεύω μάλιστα ότι στον τομέα αυτό η πολιτική βούληση μπορεί να μας βοηθήσει.

Δεν χρειάζεται να καταφύγουμε σε σημαντικά άρθρα της Συνθήκης για να εξασφαλίσουμε τη συνεργασία του Συμβουλίου και της Επιτροπής με το Κοινοβούλιο, η συμμετοχή του οποίου είναι αναγκαία, ώστε να βελτιωθεί, ή τουλάχιστον να συμπεριληφθεί στην ημερήσια διάταξη, το θέμα του ευρωπαϊκού συντονισμού. Ωστόσο, ο ευρωπαϊκός συντονισμός δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στο αξιόλογο έστω έργο της τεχνικής και οικονομικής συνεργασίας, αλλά πρέπει να επικεντρώνεται και στις πολιτικές της Παγκόσμιας Τράπεζας –στις οποίες δεν μπορούμε να παρέμβουμε με κανέναν τρόπο– στις διαδικασίες διορισμού και στα κριτήρια παροχής των χρηματοδοτήσεων. Θεωρώ ότι σε αυτά τα τρία στοιχεία το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να προσδιορίσει καλύτερα τη δράση του. Εάν το θέλουμε, μπορούμε να το πετύχουμε.

Πιστεύω, κύριε Προεδρεύοντα –και μπορείτε να με διορθώσετε εφόσον θελήσετε να απαντήσετε– ότι αυτό δεν είναι ένα πρόβλημα αρμοδιοτήτων αλλά πολιτικής βούλησης. Εάν το Συμβούλιο το επιθυμεί, μπορεί να αναλάβει δράση, ενώ το ίδιο ισχύει για την Επιτροπή και το Κοινοβούλιο.

Όσον αφορά τη διαδικασία διορισμών, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι μεταξύ 2000 και 2001 ψηφίσθηκαν οδηγίες, προκειμένου να καταστεί πιο διαφανής και αποδεκτή. Οι οδηγίες αυτές δεν εφαρμόσθηκαν και αυτό έχει σημαντικό πολιτικό νόημα: ακόμη μία φορά, δεν πρόκειται για ζητήματα διαδικαστικού ή θεσμικού χαρακτήρα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες απέρριψαν τον πρώτο υποψήφιο που πρότειναν οι Ευρωπαίοι για την ηγεσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ενώ οι ευρωπαϊκές χώρες δεν έπραξαν το ίδιο όταν προτάθηκε ο κ. Wolfowitz ως υποψήφιος για τη διοίκηση της Παγκόσμιας Τράπεζας. Θα μπορούσαν να το είχαν πράξει. Δύο τηλεφωνήματα ήταν αρκετά για να πεισθούν ορισμένοι πρωθυπουργοί ή πρόεδροι ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, και οι εκτελεστικοί διευθυντές παρακάμφθηκαν εντελώς: πιστεύω ότι, εάν το θέλαμε, θα μπορούσαμε κάλλιστα να το είχαμε αποφύγει.

Όσον αφορά την ποιότητα των πολιτικών της Παγκόσμιας Τράπεζας, σήμερα δεν διαθέτουμε καμιά ιδιαίτερη εγγύηση ότι ορισμένα μικρά ανοίγματα που είχαν δρομολογηθεί από τον κ. Wolfersohn θα συνεχισθούν: αναφέρομαι στη διαχείριση και στο ζήτημα της διαφθοράς. Πιστεύω ότι πρέπει να καταβάλουμε προσπάθειες και σε αυτό το ζήτημα. Υπάρχει μία σειρά εξαιρετικά αντιφατικών σχεδίων, όπως το μεγάλο φράγμα του Nam Theun στο Λάος ή ένα σχέδιο εξορυκτικών δραστηριοτήτων στη Γουατεμάλα, τα οποία προκαλούν τη γενική αντίθεση, ωστόσο, οι εκτελεστικοί διευθυντές μας τα έχουν εγκρίνει. Εάν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ή η κοινή γνώμη το γνώριζαν, πιθανώς να είχαν αντιδράσει με διαφορετικό τρόπο. Εκτός από τις δηλώσεις αδυναμίας παρέμβασης, θα ήθελα να ακούσω και κάποια ένδειξη προθυμίας για δράση.

 
  
MPphoto
 
 

  Luisa Morgantini, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ευχαριστώ την κ. Monica Frassoni για τη σαφήνεια με την οποία ανέλυσε τα ζητήματα που μας απασχολούν.

Πιστεύω ότι ο διορισμός του κ. Wolfowitz στο πηδάλιο της Παγκόσμιας Τράπεζας ανέδειξε άλλη μία φορά το έλλειμμα δημοκρατίας και διαφάνειας που χαρακτηρίζει τη διαδικασία επιλογής και διορισμού του Προέδρου του σημαντικότερου παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού οργανισμού για την ανάπτυξη. Το ίδιο επεσήμανε και η Επιτροπή Ανάπτυξης του Κοινοβουλίου. Θα θέλαμε ο Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας να διακρίνεται από μια θετική προσέγγιση στην επίλυση των διαπολιτισμικών συγκρούσεων καθώς και από ειλικρινή υποστήριξη προς την πολυμέρεια, παράλληλα ασφαλώς με την προσωπική δέσμευση στην εξασφάλιση κοινωνικής ισότητας και στον αγώνα κατά της φτώχειας.

Ωστόσο, πέρα από τις προσωπικές κρίσεις για έναν άνθρωπο που είναι γνωστός ως ένας από τους θερμότερους υποστηρικτές του δόγματος του προληπτικού πολέμου και της εξαγωγής της δημοκρατίας δια των όπλων –ποτέ δεν ξέρει κανείς, ακόμα και ο Απόστολος Παύλος άλλαξε γνώμη στον δρόμο προς τη Δαμασκό– φαίνεται πως η Παγκόσμια Τράπεζα δεν έχει εξελιχθεί πολύ σε σχέση με το πλαίσιο που ετέθη στο Bretton Woods πριν από εξήντα και πλέον έτη. Το ίδιο ισχύει επίσης για το σύστημα των ψηφοφοριών και των εδρών που απαιτεί αναθεώρηση, μεταξύ άλλων για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των χωρών του Νότου και των κινημάτων που ζητούν τα τελευταία χρόνια έναν διαφορετικό Νότο και περισσότερη συμμετοχή.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να διασφαλίσει και να διευκολύνει τη μεγαλύτερη συμμετοχή των αναπτυσσόμενων χωρών στις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων για την παγκόσμια οικονομία, συμπεριλαμβανομένων των διεθνών χρηματοπιστωτικών οργανισμών. Ωστόσο, ανεξάρτητα από τις συμφωνίες και τις δεσμεύσεις που ανέλαβε η Ευρωπαϊκή Ένωση στο Μοντερέι, στη Βαρκελώνη και στο Γιοχάνεσμπουργκ, θα ήταν δίκαιο και λογικό να διασφαλίσουμε τη χρηστή διακυβέρνηση στη διοίκηση ενός οργάνου που απαιτεί σύμπραξη διαφόρων πλευρών για την πρόσβαση σε χρηματοδότηση.

Η μη τήρηση των κριτηρίων της δημοκρατίας και της διαφάνειας υποσκάπτει τα θεμέλια, τη νομιμότητα και την αξιοπιστία των διεθνών οργανισμών, σε έναν κόσμο όπου γίνεται αισθητή η ανάγκη για ισχυρά και νομιμοποιημένα όργανα που θα προάγουν τη συμμετοχή: αρκεί να διαβάσει κανείς το βιβλίο της Aminata Toure που έζησε μια δραματική εμπειρία από τη δράση της Παγκόσμιας Τράπεζας στο Μάλι.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να διαδραματίσει θεμελιώδη ρόλο για την εξασφάλιση αυτής της νομιμότητας και μάλιστα μπορεί να αναλάβει αυτόν ακριβώς τον ρόλο, αλλά για να το πράξει πρέπει να μιλά με μία φωνή και να αναπτύξει καλύτερο συντονισμό μεταξύ των ευρωπαίων διευθυντών, καθώς η Ευρώπη κατέχει το 30% των ψήφων στα συμβούλια της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Επαναλαμβάνουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ο μεγαλύτερος δωρητής στον κόσμο, ωστόσο συχνά ξεχνά να συνδυάσει τις δωρεές με μία αποτελεσματική πολιτική δράση. Σημαντικό ρόλο μπορούν να διαδραματίσουν τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια, όπως έγινε ήδη σε μία συνεδρίαση στη Νέα Υόρκη. Οι απαντήσεις πρέπει να είναι σαφείς. Η δημοκρατική μεταρρύθμιση των διαδικασιών θα πρέπει, ωστόσο, να συνοδεύεται από την ανατροπή της ασύμμετρης θέσης των οικονομιών του Βορρά και του Νότου.

Πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε φορείς ανάπτυξης, ενώ πολύ συχνά οι πολιτικές της Παγκόσμιας Τράπεζας έχουν καταστροφικές συνέπειες για τους λαούς. Αυτό αφορά ειδικότερα τις ιδιωτικοποιήσεις και τις βασικές ανάγκες, καθώς, όπως είπε ο κ. Watson, είναι ανώφελο οι αγορές των αναπτυσσόμενων χωρών να είναι γεμάτες εμπορεύματα που δεν μπορούν να αγοράσουν οι άνθρωποι, γιατί δεν έχουν ούτε δουλειά ούτε και χρήματα.

 
  
MPphoto
 
 

  John Whittaker, εξ ονόματος της Ομάδας IND/DEM. (EN) Κύριε Πρόεδρε, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είμαστε πολύ καλοί στη φαρισαϊκή ρητορική σχετικά με την ανάγκη μείωσης της φτώχειας στις φτωχές χώρες. Ωστόσο, παρά τα φαινόμενα, η σημερινή μας συζήτηση δεν αφορά το ζήτημα αυτό. Όπως κατέστησε σαφές ο κ. Almunia, αφορά την άσκηση επιρροής.

Δεν θα σχολιάσω το κατά πόσον ο κ. Wolfowitz είναι κατάλληλος να ηγηθεί της Παγκόσμιας Τράπεζας, παρότι η αρχική εχθρότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς το πρόσωπό του έχει αμβλυνθεί. Η ΕΕ χρειάζεται υποστήριξη, προκειμένου ο Pascal Lamy να τεθεί επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και ο υποψήφιός της –ίσως η Βαρώνη Amos;– να ηγηθεί του Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για την Ανάπτυξη. Εξ ου και το σχόλιο της οργάνωσης Action Aid ότι η στήριξη που παρέχει η ΕΕ στον κ. Wolfowitz συνιστά μηχανορραφία και παρόμοιες παρατηρήσεις από άλλες ΜΚΟ.

Παρόλο που δεν υποτιμώ την αξία που έχει για τις φτωχές χώρες η παροχή βοήθειας από την Παγκόσμια Τράπεζα και την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι συνθήκες θεμιτού εμπορίου θα είχαν πολύ μεγαλύτερη αξία για αυτές από οποιοδήποτε ποσό βοήθειας ή διαγραφή χρέους. Το εμπόριο, και όχι η ελεημοσύνη, επιτρέπει στα φτωχά έθνη να ανταπεξέλθουν από μόνα τους στις ανάγκες τους, όπως υποστήριζαν οι Ινδονήσιοι μετά το τσουνάμι.

Δυστυχώς, η ΕΕ φαίνεται ότι διαπρέπει στη δημιουργία φτώχειας, προκειμένου να ικανοποιήσει τη δική της ατζέντα: για παράδειγμα, η καταβολή μετρητών στη Μαυριτανία, την Αγκόλα και τη Μοζαμβίκη για το δικαίωμα αλίευσης στα παράκτια ύδατά τους ωθώντας τους αλιείς τους σε εξαθλίωση ή οι συμφωνίες οικονομικής εταιρικής σχέσης, βάσει των οποίων η Ευρωπαϊκή Ένωση επιχειρεί να εξαγοράσει τη συγκατάθεση των φτωχών εθνών για τις δικές της πολιτικές προστατευτισμού.

Το δίχως άλλο, η ρητορική θα συνεχιστεί. Η αλήθεια είναι ότι η ιδιοτέλεια και όχι η φιλανθρωπία οδηγεί τις δράσεις της ΕΕ και η ιδιοτέλεια αυτή εξυπηρετείται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, όταν η ΕΕ τοποθετεί τους δικούς της ανθρώπους σε ηγετικές θέσεις.

 
  
MPphoto
 
 

  Hans-Peter Martin (NI). (DE) Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω τον σύντομο χρόνο ομιλίας μου για να κάνω μία πρόταση.

Στις 18 Μαΐου, η Επιτροπή θα ασχοληθεί με την Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία για τη Διαφάνεια. Έχουν παρουσιαστεί πολλές και διάφορες ιδέες, στις οποίες συγκαταλέγεται και η αλλαγή της εμφάνισης της ΕΕ στο Διαδίκτυο. Δεν θα ήταν δυνατό να κάνουν το Συμβούλιο, η Επιτροπή και οπωσδήποτε και το Κοινοβούλιο το πολύ πρακτικό βήμα να παρουσιάσουν σε μία βελτιωμένη ιστοσελίδα σε πολύ σαφή γλώσσα τι κάνει στην πραγματικότητα η Παγκόσμια Τράπεζα, ποιες προόδους έχουμε σημειώσει έως τώρα εκεί εμείς οι Ευρωπαίοι, πώς εκπροσωπούμαστε στην Παγκόσμια Τράπεζα, για ποια σχέδια πρόκειται και ποιες δυνατότητες άσκησης επιρροής διαθέτουμε;

Αυτό το λέω, επειδή παρακολούθησα τη συζήτηση μέσω τηλεόρασης και, δυστυχώς, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι σχεδόν όλα όσα ειπώθηκαν, είχαν ήδη ειπωθεί πριν από 20 χρόνια. Νομίζω ότι οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που η πλειοψηφία των μελών του Σώματος θεωρεί ότι χρειάζεται επειγόντως η Παγκόσμια Τράπεζα μπορούν να πραγματοποιηθούν μόνο αν χρησιμοποιηθούν διαφανείς διαδικασίες για να παρουσιαστεί το θέμα στην κοινή γνώμη.

 
  
MPphoto
 
 

  Othmar Karas (PPE-DE). (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, όσα ειπώθηκαν μέχρι τώρα, απέδειξαν για άλλη μία φορά σαφώς ότι είμαστε μεγάλοι χορηγοί σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά δεν είμαστε ακόμα μεγάλοι εταίροι σε επίπεδο πολιτικής. Δεν αρκεί απλώς να εξηγούμε γιατί είναι έτσι και να εκφράζουμε τη λύπη μας γι’ αυτό. Πρέπει να αναλάβουμε δράση και να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να διασφαλίσουμε ότι αυτό θα γίνει άμεσα, προκειμένου να κλείσει το κενό ανάμεσα σε αυτό που είμαστε και σε αυτό που θα θέλαμε να είμαστε. Διαφορετικά, δεν θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας ούτε εντός της ΕΕ ούτε εκτός αυτής.

Και οι δύο εκθέσεις, τόσο εκείνη του Συμβουλίου όσο και εκείνη της Επιτροπής, δεν ήταν τόσο εκθέσεις για την Παγκόσμια Τράπεζα όσο μία διεξοδική ανάλυση των αδυναμιών μας. Και κατέστησαν και οι δύο σαφές ότι το πρόβλημά μας δεν είναι η Παγκόσμια Τράπεζα, αλλά εμείς οι ίδιοι. Όπως ήδη είπε ο Πρόεδρος του Συμβουλίου, το πρόβλημά μας είναι ότι αρμόδιο για το ζήτημα αυτό δεν είναι το Συμβούλιο παρά τα κράτη μέλη, μολονότι θα ήταν λογικό να πιστέψει κανείς ότι αυτά τα δύο είναι ένα και το αυτό. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να κάνουν τα πάντα ως μέλη του Συμβουλίου, για να εξασφαλίσουν ότι θα υπάρξει πρωτοβουλία του Συμβουλίου για τη διόρθωση αυτής της αδυναμίας.

Ακούσαμε ότι κάποτε, στο μέλλον, θα πρέπει να αρχίσουμε αυτή τη διαδικασία. όμως, δεν πρέπει να αρχίσουμε κάποτε αλλά τώρα, άμεσα. Το Σύνταγμα μάς δίνει τη δυνατότητα, γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση θα λάβει νομική υπόσταση, την οποία πρέπει να αξιοποιήσουμε, προκειμένου να απαλλαγούμε από τις αδυναμίες της εκπροσώπησής μας προς τα έξω.

Κατά τη γνώμη μου, υπάρχει σχέση μεταξύ των πολιτικών που ακολουθούμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στην Παγκόσμια Τράπεζα, στον ΠΟΕ, στον ΟΗΕ και στην ΕΤΕπ. Οι εκπρόσωποί μας στα όργανα αυτά πρέπει να μιλούν ομόφωνα και να συντονίζονται από ένα άτομο, προκειμένου να μπορούμε να εκπληρώσουμε το καθήκον μας στον κόσμο, γιατί όσο περισσότερο επηρεάζεται η δράση μας από την παγκοσμιοποίηση, τόσο περισσότερο χρειαζόμαστε μία παγκόσμια τάξη, μία κοινωνική και οικονομική τάξη και μία τάξη αρχών. Αν δεν αρχίσουμε θεσπίζοντας μία τέτοια τάξη στην ΕΕ, δεν μπορούμε να παίξουμε σωστά τον ρόλο μας σε αυτά τα όργανα. Είναι η δική μας σειρά να δράσουμε και όχι η σειρά της Παγκόσμιας Τράπεζας.

 
  
MPphoto
 
 

  Margrietus van den Berg (PSE).(NL) Κύριε Πρόεδρε, ο κ. Wolfowitz, σε μια προηγούμενη ζωή του, τηρούσε στάση μάλλον μονομερή και τον γνωρίζαμε ως σκληροπυρηνικό· τώρα έγινε Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, ενός πολυμερούς οργανισμού για την ανάπτυξη. Αυτό αποτελεί αναμφίβολα –για να χρησιμοποιήσω μία έκφραση από τον χώρο του χρήματος– ένα θαυμάσιο παράδειγμα παράνομης νομιμοποίησης. Ο διορισμός του προξένησε επίσης αμηχανία στην Ευρώπη· όπως ανέφερε προηγούμενος ομιλητής, υπάρχουν νέες διαδικασίες στις οποίες έχουμε λόγο, όμως δεν χρειάστηκαν παρά λίγα τηλεφωνήματα από τις ΗΠΑ για να αποκτήσει τη θέση. Δεν είχαμε συμφωνήσει εκ των προτέρων σε κοινό υποψήφιο, σε αντίθεση με την περίπτωση του κ. Lamy για τον ΠΟΕ. Στην περίπτωση της Παγκόσμιας Τράπεζας, καθυστερήσαμε και δεν ήμασταν ενωμένοι. Νομίζω ότι πρόκειται για δική μας αδυναμία, κάτι που το Συμβούλιο και η Επιτροπή είχαν την εντιμότητα να παραδεχτούν σε έκθεσή τους.

Εννοείται ότι το θέμα δεν είναι απλώς ένας κοινός υποψήφιος αλλά και η πολιτική που ασκείται. Είναι σε όλους γνωστό ότι, όσον αφορά τον συμβιβασμό της Ουάσιγκτον, οι διεθνείς, πολυμερείς χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί έχουν προσανατολισμούς και προτεραιότητες οι οποίες έρχονται συχνά σε αντίθεση με την αναπτυξιακή πολιτική και την πολιτική για την αντιμετώπιση της φτώχειας που εμείς οι Ευρωπαίοι επιθυμούμε να εφαρμοστούν σε διεθνές επίπεδο. Το θέμα δεν είναι να ακολουθηθεί απαραιτήτως η μία ή η άλλη κατεύθυνση. Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι ισορροπία. Για να επιτευχθεί αυτή η ισορροπία και για να μπορέσουμε να θέσουμε τους κοινωνικούς στόχους, τη μείωση της φτώχειας και τους στόχους της Χιλιετίας στο επίκεντρο της δραστηριότητας της Παγκόσμιας Τράπεζας, είναι αναγκαίο να τηρούμε ενιαία γραμμή. Αυτό απαιτεί κοινή δράση. Συμφωνώ με όσα ελέχθησαν προηγουμένως: το νέο Σύνταγμα μπορεί να μας προσφέρει περισσότερες δυνατότητες και υποχρεώσεις, κατά κάποιον τρόπο, να δραστηριοποιούμαστε σε αυτούς τους οργανισμούς ως Ευρώπη και να τηρούμε ενιαία γραμμή.

Είναι πραγματικά εκπληκτικό: προσφέρουμε το 60% των δανείων υπό ευνοϊκούς όρους και έχουμε πολύ μεγαλύτερο μερίδιο των ψήφων, αλλά, κατ’ ουσία, είμαστε συγχρόνως απόντες. Δεν θα ανεχόμασταν ποτέ κάτι αντίστοιχο στον τομέα του εμπορίου. Νομίζω ότι αυτή είναι η ουσία του θέματος. Χρειαζόμαστε επίσης συνεκτικότητα. Στην Αφρική, για παράδειγμα, η Παγκόσμια Τράπεζα συμμετέχει στην πρωτοβουλία προτεραιότητας για την εκπαίδευση. Η Επιτροπή δεν θέλει, ωστόσο, να μετάσχει σε αυτό το πρόγραμμα, διότι τα έγγραφα εθνικής στρατηγικής για την περιοχή προνοούν για δρόμους και υποδομές αλλά όχι για την εκπαίδευση. Συνεπώς, δεν είμαστε αποτελεσματικοί, τη στιγμή που σε αυτό το Σώμα απευθύνουμε διαρκείς εκκλήσεις για συνεκτική, κοινή δράση.

Υπάρχει, συνπεπώς, πρόβλημα και στις δύο πλευρές. Δεν μπορούν το Συμβούλιο και η Επιτροπή να επανεξετάσουν κατά πόσον, βάσει του νέου Συντάγματος, μπορεί να αναληφθεί μία πρωτοβουλία, τουλάχιστον υπό πολιτικοοικονομικούς όρους, από μέρους της Παγκόσμιας Τράπεζας; Πρέπει επίσης να ενισχύσουμε τη θέση μας όσον αφορά τον τρόπο συνεργασίας μας. Η θέση μας επί του παρόντος είναι πράγματι πολύ απογοητευτική. Ούτε το Συμβούλιο ούτε η Επιτροπή είναι σε θέση να αναλάβουν τις σχετικές ευθύνες. Εξάλλου, οι εκπρόσωποι και των δύο οργάνων μίλησαν με πολύ πειστικό τρόπο, ενώ συγχρόνως εμφανίστηκαν απαισιόδοξοι. Ας βαδίσουμε προς τη μελλοντική ανάταση.

 
  
MPphoto
 
 

  Ignasi Guardans Cambó (ALDE). (ES) Κύριε Πρόεδρε, είναι σαφές ότι η Παγκόσμια Τράπεζα αποτελεί ένα αποτελεσματικό μέσο, και θα μπορούσε να καταστεί ακόμη αποτελεσματικότερο, και δεν πιστεύω ότι η νέα ηγεσία είναι το πρόβλημα. Δεν τρέφω κανέναν ιδιαίτερο φόβο ότι η νέα ηγεσία της Παγκόσμιας Τράπεζας μπορεί να ανακατανείμει τις ενέργειες, οι οποίες μέχρι σήμερα κατανέμονταν σε άλλους τομείς, προκειμένου να βελτιώσει τη λειτουργία της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Το πρόβλημα έχει να κάνει με εμάς, με την υποκρισία του ευρωπαϊκού λόγου, στον οποίο αφιερώνουμε τον χρόνο μας εξηγώντας στους πολίτες μας ότι η Ευρώπη θέλει να ασκεί επιρροή στον κόσμο, ότι θέλουμε να συμβάλουμε στην παγκόσμια ειρήνη. Και οι κυβερνήσεις λένε τα ίδια στους ψηφοφόρους τους και, εν συνεχεία, δεν καταβάλλουν την παραμικρή προσπάθεια για να μετατρέψουν αυτά τα λόγια και τις υποσχέσεις σε αληθινές πράξεις.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση ως έχει δεν διαθέτει κανένα ειδικό βάρος στην Παγκόσμια Τράπεζα. Δεν έχουμε ανάγκη από ένα νέο Σύνταγμα γι’ αυτό· πρόκειται για πρόβλημα πολιτικής βούλησης και συνοχής. Ο Επίτροπος κ. Almunia το έχει περιγράψει με άψογο τρόπο. Έχουμε 25 κράτη μέλη που δεν συνομιλούν μεταξύ τους στην Παγκόσμια Τράπεζα, και αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να καταδικάσουμε εδώ. Είναι πολύ εύκολο να διαμαρτυρόμαστε για τον διορισμό του κ. Wolfowitz, και ίσως πρέπει να το κάνουμε, αλλά θα ήταν πολύ πιο εύκολο να καταδικάσουμε την αδυναμία συντονισμού των κυβερνήσεών μας όσον αφορά πολιτικές, διορισμούς και κριτήρια για τη χορήγηση χρηματοδότησης.

 
  
MPphoto
 
 

  Frithjof Schmidt (Verts/ALE). (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σχετικά με τις πολιτικές της Παγκόσμιας Τράπεζας είναι η πολιτική διαρθρωτικών προσαρμογών. Τα προγράμματα διαρθρωτικών προσαρμογών, που ασκεί επί ολόκληρες δεκαετίες η Παγκόσμια Τράπεζα, έφεραν πολλές φορές παράξενα αποτελέσματα, όπως για παράδειγμα στην ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών.

Ένα καλό παράδειγμα είναι ο εφοδιασμός με νερό, που ενώ ιδιωτικοποιήθηκε και δημιουργήθηκε μία υποδομή, η τιμή του νερού αυξήθηκε τόσο γρήγορα, ώστε οι φτωχότερες ομάδες του πληθυσμού να μην μπορούν πλέον να το πληρώσουν. Ένα άλλο παράδειγμα είναι η πολιτική για το εμπόριο. Η αναγκαστική ελευθέρωση και το άνοιγμα των αγορών ως όροι χορήγησης πιστώσεων οδήγησαν στην εξασθένηση της διαπραγματευτικής θέσης των αναπτυσσομένων χωρών στους γύρους του ΠΟΕ. Όλα αυτά βρίσκονται σε μεγάλη αντίθεση με τους στόχους της ευρωπαϊκής αναπτυξιακής πολιτικής, η οποία, για παράδειγμα, δίνει στον εφοδιασμό με νερό κεντρική θέση στο πλαίσιο της καταπολέμησης της φτώχειας και της ενίσχυσης των διαπραγματευτικών δυνατοτήτων των αναπτυσσομένων χωρών στους γύρους του ΠΟΕ. Συνεπώς, αυτό είναι ένα κεντρικό σημείο από το οποίο μπορούμε να αρχίσουμε με σκοπό την αλλαγή των πολιτικών της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Η μεταρρύθμιση που αρχίζει τώρα, ουσιαστικά δεν θα αλλάξει απολύτως τίποτα. Η επονομαζόμενη επιλεκτική πολιτική χορήγησης πιστώσεων, που πρόκειται να θεσπιστεί τώρα, ουσιαστικά αποτελεί παραδοχή της αποτυχίας των πολιτικών της Παγκόσμιας Τράπεζας για περισσότερα από 30 χρόνια. Με δύο λόγια, αυτή η νέα πολιτική σημαίνει το εξής: όποια χώρα συμμετείχε τα τελευταία χρόνια ή δεκαετίες στα προγράμματα διαρθρωτικής προσαρμογής της Παγκόσμιας Τράπεζας, αλλά δεν σημείωσε καλά αποτελέσματα και δεν πέτυχε τίποτα, θα λάβει τώρα χρήματα για να αντιμετωπίσει τα πιο επείγοντα κοινωνικά προβλήματά της. Όποια δεν συμμετείχε σε αυτήν την πολιτική, θα λάβει λιγότερα χρήματα. Αυτός ο διαχωρισμός σε χώρες καλών επιδόσεων και κακών επιδόσεων είναι εξαιρετικά προβληματικός. Θεωρώ ότι είναι καθήκον της Επιτροπής και του Συμβουλίου να εμμείνουν, ώστε ο εν λόγω διαχωρισμός να γίνει τουλάχιστον σύμφωνα με σαφή, διαφανή και κατανοητά κριτήρια, καθώς και να ασκήσουν πίεση προκειμένου να αλλάξει ριζικά η Παγκόσμια Τράπεζα τη στρατηγική της για την καταπολέμηση της φτώχειας στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης του ΟΗΕ και των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας.

 
  
MPphoto
 
 

  Proinsias De Rossa (PSE). (EN) Κύριε Πρόεδρε, οφείλω να ομολογήσω ότι μένω άναυδος από τη σημερινή δήλωση του Συμβουλίου εδώ, ότι δηλαδή ούτε ένα θεσμικό όργανο του Συμβουλίου δεν έχει καταβάλει κάποια προσπάθεια για την επίτευξη κοινής θέσης σχετικά με τη στάση που θα τηρήσουμε στην Παγκόσμια Τράπεζα ή, έστω, για την άσκηση της επιρροής που σαφώς διαθέτουμε από οικονομικής άποψης και από άποψης ψήφων στην Παγκόσμια Τράπεζα, παρότι πρόσφατα όλοι οι αρχηγοί κρατών υπέγραψαν επισήμως το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, το οποίο διακηρύσσει ότι επιθυμούμε να θέσουμε τέλος στην παγκόσμια φτώχεια, και παρότι όλα τα κράτη μέλη έχουν προσυπογράψει τους αναπτυξιακούς στόχους της Χιλιετίας.

Υπάρχουν ακόμη κράτη που αθετούν την υποχρέωσή τους να επιτύχουν τον στόχο της αναπτυξιακής βοήθειας 0,7% του ΑΕγχΠ, ο οποίος ισχύει εδώ και δεκαετίες. Η ίδια μου η χώρα επισήμως δήλωσε πέρυσι στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ότι θα επιτύχει το 0,7% του ΑΕγχΠ έως το 2010. Φέτος, ανακοινώθηκε ότι το ποσοστό αυτό δεν θα επιτευχθεί, όχι επειδή δεν διαθέτουμε τα χρήματα, αλλά επειδή η κυβέρνηση επιθυμεί να τα δαπανήσει για να κερδίσει τις επόμενες εκλογές!

Είναι σαφές ότι οι κυβερνήσεις των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενδιαφέρονται περισσότερο για το εμπόριο παρά για την εξάλειψη της φτώχειας. Ενδιαφέρονται περισσότερο να εξασφαλίσουν τη θέση τους στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου παρά τη θέση στην Παγκόσμια Τράπεζα που θα εξασφαλίσει την επιδίωξη των στόχων της Ένωσης. Θα μπορούσα να ζητήσω από αυτό το Σώμα, αντί να κάνει δηλώσεις, να συγκροτήσει μία επιτροπή ad hoc ούτως, ώστε να είμαστε σε θέση να προετοιμάσουμε μία κοινή θέση για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Παγκόσμια Τράπεζα και, εν συνεχεία, να υποχρεώσουμε το Συμβούλιο και την Επιτροπή να υιοθετήσουν τη θέση του Κοινοβουλίου επ’ αυτού του ζητήματος;

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Κύριε Πρόεδρε, θέλω καταρχάς να ευχαριστήσω τους αξιότιμους βουλευτές για αυτή την άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση καθώς και για τα πολύ χρήσιμα μηνύματα που απηύθυναν προς το Συμβούλιο αλλά και προς την Επιτροπή. Θέλω να επισημάνω δύο ή τρία ζητήματα, με πρώτο το ειδικό βάρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, και όλως ιδιαιτέρως στην Παγκόσμια Τράπεζα. Επιτρέψτε μου να μιλήσω για μια στιγμή εξ ονόματος της Προεδρίας και όχι ως εκπρόσωπος του Συμβουλίου.

Είναι γεγονός ότι, αν ήμασταν μέτοχοι σε μια ιδιωτική επιχείρηση, θα κάναμε πολύ κακή διαχείριση του μεριδίου μας σε αυτή την επιχείρηση. Όπως όμως γνωρίζετε, τα πράγματα είναι κάπως πιο περίπλοκα και η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Συμμετέχουμε σε ένα διαφορετικό σχήμα, πολιτικής φύσεως. Ωστόσο, οφείλω να πω ότι το μήνυμα με βάση το οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να συντονίσει καλύτερα τις θέσεις της σε αυτούς τους οργανισμούς, ιδίως δε στην Παγκόσμια Τράπεζα, μεταφράζει μια αδήριτη ανάγκη, διότι, όπως είπαν πολλοί από εσάς, πράγματι υπολειπόμαστε πολύ της επιρροής που μπορούμε πραγματικά να ασκήσουμε, όχι μόνο όσον αφορά το χρηματοπιστωτικό αλλά και το πολιτικό σκέλος.

Σχετικά, οφείλω να επισημάνω ότι υφίσταται ενδεχομένως στη Συνθήκη ένα άρθρο που χρήζει προσεκτικής ανάγνωσης και ενδεχομένως να το χρησιμοποιήσουμε για να συνεχίσουμε αυτή τη συζήτηση, που διεξήγαμε σήμερα το πρωί. Θέλω να μιλήσω για το άρθρο 99 της Συνθήκης –που άλλωστε περιλαμβάνεται και στο σχέδιο Συντάγματος– και το οποίο προβλέπει ότι τα κράτη μέλη μπορούν, με βάση μία πρόταση, να συντονίζουν καλύτερα τις θέσεις τους στους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς και διασκέψεις. Πιστεύω, λοιπόν, ότι το ζήτημα της εκπροσώπησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα διεθνή θεσμικά όργανα –και δη στους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς– παραμένει ανοικτό. Δεν χρειάζεται να επανέλθω στις δυσκολίες που ενέχει αυτό.

Το δεύτερο ζήτημα που θέσατε και το οποίο συνδέεται έως έναν βαθμό με το πρώτο είναι η μεταρρύθμιση των διεθνών χρηματοπιστωτικών οργανισμών, και ειδικότερα της Παγκόσμιας Τράπεζας. Πιστεύω ότι σε αυτό το θέμα, ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Πρέπει, πράγματι –και αυτό ήταν εν μέρει ο στόχος της ανεπίσημης συνάντησης με τον κ. Wolfowitz– να ωθήσουμε τον νέο Πρόεδρο της Παγκόσμιας Τράπεζας να συνεχίσει τη μεταρρύθμιση όχι μόνο της λειτουργίας της Παγκόσμιας Τράπεζας αλλά και των πολιτικών που αυτή ακολουθεί. Πιστεύω εν προκειμένω επίσης ότι ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο σημαντικός, αν η Ένωση μιλούσε με ενιαία φωνή. Επανέρχομαι πάλι για λίγο στο ζήτημα του ειδικού βάρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης στους διεθνείς οργανισμούς. Είναι βέβαιο ότι σε αυτούς τους οργανισμούς πρέπει να ληφθούν περισσότερο υπόψη οι νέες παγκόσμιες ισορροπίες δύναμης, να συμμετάσχουν ενεργότερα ορισμένοι νέοι διεθνείς παράγοντες, νέες οικονομικές δυνάμεις, χωρίς να λησμονήσουμε τις αναπτυσσόμενες χώρες.

Το τελευταίο σημείο άπτεται της πολιτικής για την αναπτυξιακή βοήθεια. Ο Επίτροπος, εξάλλου, παρείχε επ’ αυτού ορισμένα στοιχεία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ο μεγαλύτερος χορηγός βοήθειας, δεδομένου ότι χορηγεί άνω του 50% της αναπτυξιακής βοήθειας. Οφείλω να πω ότι αρχίσαμε να εξετάζουμε νέους τρόπους χρηματοδότησης της αναπτυξιακής βοήθειας. Το τελευταίο Συμβούλιο Ecofin μελέτησε αυτούς τους τρόπους χρηματοδότησης. Γνωρίζετε όλοι σας την ιδέα που προτάθηκε, να δημιουργηθούν ορισμένοι φόροι ακριβώς για να διασφαλίσουμε, ή και να αυξήσουμε το ποσοστό αναπτυξιακής βοήθειας, και μπορώ να σας πω ότι στη διάρκεια της ανεπίσημης συνάντησής του, που θα πραγματοποιηθεί στις 13 και 14 Μαΐου στο Λουξεμβούργο, το Ecofin υπολογίζει να επανεξετάσει αυτές τις νέες μορφές χρηματοδότησης της αναπτυξιακής βοήθειας, προκειμένου κυρίως να διασφαλιστεί η τήρηση των στόχων της διάσκεψης της Χιλιετίας, που θα πραγματοποιηθεί τον Σεπτέμβριο.

 
  
MPphoto
 
 

  Joaquín Almunia, μέλος της Επιτροπής. (ES) Κύριε Πρόεδρε, καταρχάς θα ήθελα να εκφράσω ότι συμφωνώ με όλες τις ομιλίες στις οποίες έγινε αναφορά στην ανάγκη για στενότερο συντονισμό των κρατών μελών της Ένωσης στις δραστηριότητες, στη λήψη αποφάσεων, στον προσανατολισμό των πολιτικών και στη στρατηγική της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Με τα μέσα που έχει στη διάθεσή της, η Επιτροπή επιχειρεί να επηρεάσει και να κατευθύνει τις πολιτικές της Παγκόσμιας Τράπεζας σύμφωνα με τους στόχους μας για την αναπτυξιακή πολιτική και την επίσημη αναπτυξιακή βοήθεια. Στην αρχική μου ομιλία, αναφέρθηκα σε αυτά τα μνημόνια συμφωνίας, αυτά τα ταμεία, μέσω των οποίων αναλαμβάνουμε δράση, συνδυάζοντας τους πόρους της Παγκόσμιας Τράπεζας με τους δημοσιονομικούς πόρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια ολόκληρη σειρά δραστηριοτήτων και περιοχών του κόσμου, όποτε θεωρούμε ότι αυτές οι δράσεις είναι σύμφωνες με τους στόχους που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση και με τις προτεραιότητές μας στον τομέα της αναπτυξιακής βοήθειας και των πολιτικών μας για τη στήριξη της ανάπτυξης στις πιο φτωχές χώρες του κόσμου.

Δεύτερον, θα επαναλάβω αυτό που είπα στην αρχική ομιλία μου και κάτι το οποίο έχει επίσης αναφερθεί από πολλούς από εσάς: την ανάγκη να σημειωθεί πρόοδος προς την κατεύθυνση της δημιουργίας μίας ενιαίας φωνής για την Ευρωπαϊκή Ένωση στην Παγκόσμια Τράπεζα και σε άλλα διεθνή ιδρύματα.

Ορισμένοι από εσάς είπατε ότι η θέση σε ισχύ του Συντάγματος θα λειτουργήσει ως μοχλός για την προσέγγιση αυτού του στόχου, και είναι αλήθεια ότι η θέση σε ισχύ του Συντάγματος, η ενιαία προσωπικότητα της Ένωσης και η πολιτική ώθηση που συνεπάγεται η εφαρμογή του Συντάγματος πρέπει να μας βοηθήσουν να σημειώσουμε πρόοδο προς τον στόχο αυτό. Αλλά είναι επίσης αλήθεια, όπως μόλις επισήμανε η Προεδρία του Συμβουλίου ότι, βάσει της ισχύουσας Συνθήκης, με τις ισχύουσες επί του παρόντος διατάξεις, η Ένωση θα έπρεπε ήδη να μιλάει με μία φωνή σε πολλούς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένης της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, τουλάχιστον σε σχέση με την ευρωζώνη.

Ωστόσο, υπάρχει ένα άλλο στοιχείο που θα μας βοηθήσει. Δεν ξέρω αν είναι σύμφωνο με τη βούληση όλων των κρατών μελών, αλλά πραγματικά πιστεύω ότι είναι σύμφωνο με τη συλλογική βούληση της Ένωσης, αυτού του Κοινοβουλίου, της Επιτροπής και του Συμβουλίου. Η Ευρώπη θέλει να καταστεί ένας παγκόσμιος εταίρος, όπως δήλωσε ο κ. Karas, αλλά υπάρχουν ορισμένες χώρες που πρόκειται να γίνουν παγκόσμιοι εταίροι και οι οποίες απαιτούν μεταρρυθμίσεις στο πλαίσιο των διοικητικών οργάνων ως προς τον τρόπο με τον οποίο εκπροσωπούνται οι διάφορες χώρες και περιοχές του κόσμου στους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, και δη στην Παγκόσμια Τράπεζα. Απέναντι σε αυτή την πίεση, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να απαντήσει με διαιρεμένο τρόπο, πρέπει να απαντήσει με ενιαίο τρόπο, προσεγγίζοντας αυτή την ενιαία φωνή.

Θα ήθελα να κάνω ένα σχόλιο σχετικά με τον διορισμό του νέου Προέδρου της Παγκόσμιας Τράπεζας. Όπως γνωρίζετε, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν συμμετέχει καθόλου σε αυτή τη διαδικασία, αλλά ο κ. Wolfowitz θα γίνει Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας την 1η Ιουνίου. Από την ημερομηνία αυτή, θέλουμε η Παγκόσμια Τράπεζα να συνεχίσει να εργάζεται επί των θετικών πτυχών που χαρακτήρισαν την προεδρία του κ. James D. Wolfensohn τα τελευταία 10 χρόνια. Και τις δύο φορές που μου δόθηκε η ευκαιρία, ως μέλος της Επιτροπής, να μιλήσω προσωπικά με τον κ. Wolfowitz τις τελευταίες εβδομάδες, του είπα το εξής: από την 1η Ιουνίου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ολόκληρη η Ένωση θέλει η Παγκόσμια Τράπεζα να συνεχίσει τη θετική πορεία που ακολούθησε κατά τη διάρκεια των ετών της ηγεσίας του κ. Wolfensohn. Και πρέπει να σας πω ότι, μέχρι στιγμής, από την απάντηση του κ. Wolfowitz φαίνεται ότι δεσμεύεται να συνεχίσει να εργάζεται σε αυτές τις θετικές πτυχές. Ελπίζω, μετά την 1η Ιουνίου, να δούμε ότι αυτό αληθεύει.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. Η συζήτηση επί του συγκεκριμένου σημείου της ημερήσιας διάταξης έληξε.

 

4. Η κατάσταση στην Κιργιζία και την Κεντρική Ασία
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τις δηλώσεις του Συμβουλίου και της Επιτροπής σχετικά με την κατάσταση στην Κιργιζία και την Κεντρική Ασία.

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι βουλευτές, χαίρομαι ιδιαιτέρως που μου δίδεται η ευκαιρία να ομιλήσω εξ ονόματος του Συμβουλίου σχετικά με αυτά τα σημαντικά θέματα, που αφορούν τη ζωτικής σημασίας περιοχή της Κεντρικής Ασίας. Αυτή η περιοχή είναι σημαντική για την Ευρωπαϊκή Ένωση από πολλές απόψεις: από γεωπολιτική, γεωστρατηγική και οικονομική άποψη.

Παρά τις κάποιες πρόσφατες βελτιώσεις, η κατάσταση στην Κιργιζία παραμένει κρίσιμη. Η νέα πολιτική δυναμική διαρθρώνεται με βάση προσωπικές και περιφερειακές συμμαχίες υποτέλειας και τα πολιτικά κόμματα έχουν τελείως διακοσμητικό ρόλο. Οι προεδρικές εκλογές προγραμματίζονται για τις 10 Ιουλίου και ένας δεύτερος γύρος ενδέχεται να διεξαχθεί στις 24 Ιουλίου. Οι κίνδυνοι που συνδέονται με την ασφάλεια και την αβέβαιη οικονομική κατάσταση ενδέχεται να περιπλέξουν την προεδρική εκλογή. Όντως, η προεκλογική εκστρατεία για την εκλογή προέδρου σταδιακά μεταβάλλεται ολοένα και περισσότερο σε ανταγωνισμό ανάμεσα στους δύο βασικούς υποψηφίους της πολιτικής σκηνής της χώρας, δηλαδή ανάμεσα στον κ. Kulov και στον κ. Akaev.

Για τον λόγο αυτό, η σταθερότητα της χώρας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πιθανή προσέγγιση ανάμεσα σε αυτούς τους δύο πολιτικούς ηγέτες. Ένας συμβιβασμός μεταξύ τους θα μπορούσε να περιλαμβάνει τη δέσμευση για σεβασμό του αποτελέσματος των εκλογών, πράγμα που είναι φυσικό σε μία δημοκρατία, υπό τον όρο ότι ο υποψήφιος που χάνει θα μπορεί να αναλάβει την πρωθυπουργία. Ωστόσο, επί του παρόντος, οι ανεπίσημες επαφές ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα δεν κατέληξαν σε χειροπιαστά αποτελέσματα. Εν προκειμένω, το βασικό μήνυμα της διεθνούς κοινότητας, περιλαμβανομένου του ΟΑΣΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στη διάρκεια αυτής της προεκλογικής εκστρατείας πρέπει να επικεντρωθεί στη σημασία της διεξαγωγής ελεύθερων και αμερόληπτων εκλογών.

Ωστόσο, η διεξαγωγή δημοκρατικών εκλογών δεν εγγυάται αυτομάτως την ολοκλήρωση της διαδικασίας εκδημοκρατισμού. Στην ημερήσια διάταξη θα παραμείνουν ανοιχτά πολλά πολιτικά ζητήματα, κυρίως η συνταγματική μεταρρύθμιση, οι αναμενόμενες κοινοβουλευτικές εκλογές, η ανεξαρτησία των μέσων ενημέρωσης και η ανάπτυξη ενός πολιτικού συστήματος εδραζόμενου στη φυσική εξέλιξη των πολιτικών κομμάτων.

Το ζήτημα της συνταγματικής μεταρρύθμισης αναφέρθηκε ήδη στη διάρκεια της προεκλογικής συζήτησης. Το κοινοβούλιο συνέστησε ένα συνταγματικό συμβούλιο που θα θεσπίσει τις αρχές της συνταγματικής μεταρρύθμισης, η οποία θα πραγματοποιηθεί μετά τα αποτελέσματα των εκλογών. Ωστόσο, οι διάφοροι πολιτικοί παράγοντες προτάσσουν εκ διαμέτρου αντίθετες θέσεις επί του θέματος. Η οικονομική συγκυρία δεν βελτιώνεται ουσιωδώς και η δημόσια τάξη παραμένει επισφαλής. Η κατάσχεση γαιών γύρω από το Bichkek δημιουργεί αυξημένους κινδύνους αναταραχής. Τα ηθικά ζητήματα βρίσκονται στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης. Γενικά, η κατάσταση των εθνικών μειονοτήτων εξακολουθεί να αποτελεί πηγή ανησυχίας.

Όλοι οι μείζονες διεθνείς εταίροι, περιλαμβανομένης της Ρωσίας, ευνοούν τη διατήρηση της σταθερότητας και της εσωτερικής ασφάλειας στην Κιργιζία. Οι νέοι ηγέτες της χώρας κατάφεραν να διατηρήσουν καλές σχέσεις με όλες τις γειτονικές χώρες, ιδίως με το Καζακστάν και το Ουζμπεκιστάν. Προσεχώς, ολοκληρώνεται το έργο του ΟΑΣΕ για την Κιργιζία και η κυβέρνηση της χώρας θα το εγκρίνει αμέσως μετά. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε πρόσφατα την πρόθεσή της να χορηγήσει 25 εκατομμύρια ευρώ στην Κιργιζία το 2005.

Όπως γνωρίζετε, η γενική κατάσταση στην Κεντρική Ασία παραμένει ανησυχητική. Πολλοί παράγοντες δημιουργούν μια ατμόσφαιρα αβεβαιότητας σε σχέση με τις χώρες της περιοχής. Καταρχάς, οι πλέον σημαντικές απειλές για την περιφερειακή σταθερότητα της Κεντρικής Ασίας ερείδονται στην έλλειψη οικονομικών μεταρρυθμίσεων, στη διατήρηση αυταρχικών καθεστώτων στην εξουσία και στη διάχυτη ύπαρξη φαινομένων διαφθοράς, οργανωμένου εγκλήματος και διακίνησης ναρκωτικών. Μιλήσαμε χθες για το ζήτημα των ναρκωτικών στο Αφγανιστάν. Αυτές οι χώρες βρίσκονται στον δρόμο διακίνησης των ναρκωτικών.

Στην πλειονότητα αυτών των χωρών τα πολιτικά δικαιώματα του πληθυσμού συρρικνώνονται. Η περιφερειακή συνεργασία δεν έχει αναπτυχθεί σε επαρκή βαθμό λόγω της έλλειψης εμπιστοσύνης και της απουσίας πολιτικής βούλησης των κρατών της περιοχής. Η φτώχεια και η ανυπαρξία ανάπτυξης στις χώρες της Κεντρικής Ασίας επιδείνωσαν τις κοινωνικοοικονομικές εντάσεις. Η γεωπολιτική γειτνίαση του Αφγανιστάν και ορισμένοι εσωτερικοί παράγοντες επέτρεψαν την εξάπλωση του ισλαμικού εξτρεμισμού και, όπως μόλις επεσήμανα, διευκόλυναν τη διακίνηση των ναρκωτικών. Οι δυνητικές συγκρούσεις στο κατώφλι των κρατών της περιοχής και ανάμεσά τους μπορούν να υποδαυλιστούν από τη μίξη εθνοτικών μειονοτήτων στο έδαφος αυτών των χωρών.

Τίθενται πολυάριθμα ειδικά προβλήματα σε σχέση με την κατάσταση σε ορισμένες χώρες της περιοχής. Θα αναφερθώ σε αυτά επί τροχάδην. Στο Καζακστάν, οι κοινοβουλευτικές εκλογές, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2004, δεν πληρούσαν τα κοινώς αποδεκτά διεθνή κριτήρια. Η αντιπολίτευση, παρά την αυξανόμενη υποστήριξη του πληθυσμού, δεν κατάφερε να εξασφαλίσει παρά μόνο μία έδρα. Ο σημερινός Πρόεδρος κλίνει προς την προκήρυξη προεδρικών εκλογών πριν από το τέλος της προεδρικής του θητείας τον Ιανουάριο του 2006. Οι προσπάθειες που καταβάλλει η κυβέρνηση για τη χειραγώγηση της νομοθετικής διαδικασίας, της αντιπολίτευσης, των μέσων ενημέρωσης, της κοινωνίας των πολιτών και των χρηματοοικονομικών συστήματων είναι ανησυχητική. Η κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επιδεινώνεται.

Στο Ουζμπεκιστάν, η νόμιμη αντιπολίτευση δεν μπόρεσε να συμμετάσχει στις προεδρικές εκλογές της 26ης Δεκεμβρίου 2004. Το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα της χώρας δεν σημείωσε πρόοδο και η φτώχεια εξαπλώθηκε περαιτέρω. Σε αυτή τη χώρα, υπάρχει πραγματικός κίνδυνος να εξαπλωθεί ακόμα περισσότερο ο ισλαμικός φονταμενταλισμός μεταξύ του πληθυσμού.

Στο Τουρκμενιστάν, η απουσία ελευθερίας έκφρασης και δημοκρατικών συζητήσεων καθώς και η αδυναμία άσκησης αποτελεσματικής αντιπολίτευσης έναντι της κυβέρνησης και η παντελής απουσία προγράμματος διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων συνιστούν μείζονες λόγους ανησυχίας.

Τέλος, στο Τατζικιστάν, η κατάσταση της χώρας χαρακτηρίζεται από δύο βασικά προβλήματα: τις ενδημικές διαμάχες ανάμεσα στις επαρχίες και την παρατεταμένη οικονομική κρίση.

Παρά τα προβλήματα και τις δυσκολίες στην περιοχή, στα οποία μόλις αναφέρθηκα, η Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρεί ότι οι σχέσεις με την περιοχή είναι κεφαλαιώδους σημασίας και η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι έτοιμη να υποστηρίξει τη μετάβαση αυτών των χωρών σε αποτελεσματικές οικονομίες της αγοράς καθώς και σε ομαλά λειτουργούσες δημοκρατίες.

Ο βοηθός γενικός διευθυντής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις εξωτερικές σχέσεις επισκέφθηκε πρόσφατα τέσσερις δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας. Στις 12 Μαΐου, συγκαλείται στο Ashgabat η μικτή κοινοβουλευτική επιτροπή ΕΕ-Τουρκμενιστάν. Στο πλαίσιο της μικτής επιτροπής, θα πραγματοποιηθεί μια συνάντηση ad hoc, με σκοπό να προωθηθεί ο διάλογος όσον αφορά το ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μια τρόικα της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα συναντηθεί με εκπροσώπους πέντε χωρών της περιοχής στα τέλη του Ιουνίου στην Τασκένδη. Στις Βρυξέλλες, θα συγκληθούν αντίστοιχα το συμβούλιο συνεργασίας ΕΕ-Κιργιζίας τον Ιούνιο και τα συμβούλια συνεργασίας ΕΕ-Καζακστάν και ΕΕ-Κιργιζίας τον Ιούλιο.

 
  
  

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. OUZKÝ
Αντιπροέδρου

 
  
MPphoto
 
 

  Albert Jan Maat (PPE-DE).(NL) Κύριε Πρόεδρε, προτού λάβει τον λόγο ο κ. Επίτροπος, νομίζω ότι απαιτείται μεγαλύτερη σαφήνεια, διότι άκουσα δύο ημερομηνίες για τις προεδρικές εκλογές στην Κιργιζία, τη 10η και τη 18η Ιουνίου. Εξ όσων γνωρίζω, οι ημερομηνίες αυτές δεν ισχύουν πλέον. Εξ όσων γνωρίζω, οι προεδρικές εκλογές θα διεξαχθούν τη 10η Ιουλίου. Πριν από την έναρξη της συζήτησης στο Κοινοβούλιο, νομίζω ότι θα ήταν χρήσιμο το Συμβούλιο και η Επιτροπή… (Ο Πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή)

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. Κύριε Maat, δεν πρόκειται περί διαδικαστικού θέματος.

 
  
MPphoto
 
 

  Joaquín Almunia, μέλος της Επιτροπής. (ES) Κύριε Πρόεδρε, θεωρώ τιμή μου το γεγονός ότι βρίσκομαι εδώ σε αυτή τη συνεδρίαση της Ολομέλειας για να συζητήσω μαζί σας την κατάσταση σε μία περιοχή εξέχουσας στρατηγικής σημασίας: την Κεντρική Ασία και, ειδικότερα, την κατάσταση στη Δημοκρατία της Κιργιζίας.

Μετά την ανατροπή του Προέδρου Akaev, ως αποτέλεσμα των μαζικών διαδηλώσεων της 24ης Μαρτίου, οι οποίες προκλήθηκαν από την παραβίαση των διεθνών προτύπων και των προτύπων του ΟΑΣΕ στις βουλευτικές εκλογές του Φεβρουαρίου και του Μαρτίου, τόσο ο Ύπατος Εκπρόσωπος για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας της ΕΕ, κ. Σολάνα, όσο και η αρμόδια Επίτροπος για τις εξωτερικές σχέσεις, κ. Ferrero-Waldner, η οποία δυστυχώς δεν μπορεί να παραβρεθεί σε αυτή τη συζήτηση, παρότρυναν τη Δημοκρατία της Κιργιζίας να αναζητήσει μία οδό προς την κατεύθυνση της εθνικής συμφιλίωσης, βασισμένη στην οικοδόμηση ενός διαλόγου και μίας συναίνεσης που θα επιτρέπουν την επίτευξη προόδου στη διαδικασία της πολιτικής μεταρρύθμισης.

Η Δημοκρατία της Κιργιζίας έχει μία μοναδική ευκαιρία να εδραιώσει μια γνήσια πολυκομματική δημοκρατία στην Κεντρική Ασία και να εξαλείψει τη διαφθορά που συνέβαλε τόσο πολύ στην πρόσφατη κρίση. Αυτή η ευκαιρία βρίσκεται στα χέρια των πολιτικών ηγετών αυτής της χώρας, οι οποίοι πρέπει να αποδείξουν την αποφασιστική τους δέσμευση για πραγματική πρόοδο στον τομέα των πολιτικών μεταρρυθμίσεων. Ο καλύτερος τρόπος να επιτευχθεί αυτό είναι να ληφθούν μέτρα για τη διασφάλιση της πολυκομματικής δημοκρατίας, τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την ύπαρξη του κράτους δικαίου, σύμφωνα με τις διεθνείς δεσμεύσεις που ανέλαβε η Κιργιζία.

Θα ήθελα να τονίσω ότι η πολιτική ελευθερία καθώς και η προετοιμασία και διεξαγωγή ελεύθερων, αμερόληπτων και διαφανών εκλογών πρέπει να εφαρμοστούν στις επόμενες προεδρικές εκλογές· σύμφωνα με πληροφορίες που διαθέτουμε, πρόκειται να διεξαχθούν στις 10 Ιουλίου. Η Ένωση και το σύνολο της διεθνούς κοινότητας θα παρακολουθήσουν από κοντά αυτές τις εκλογές. Τα δημοκρατικά διαπιστευτήρια της Δημοκρατίας της Κιργιζίας θα βελτιωθούν αν η προσωρινή κυβέρνηση εφαρμόσει τις συστάσεις που περιλαμβάνονται στην τελική έκθεση αποστολής του Γραφείου των Δημοκρατικών Θεσμών και των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του ΟΑΣΕ, η οποία δημοσιεύτηκε τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους.

Υπό την αιγίδα του ΟΑΣΕ, η Ένωση ετοιμάζει, μέσω του μηχανισμού ταχείας αντίδρασης που διαθέτει, μία σειρά επικουρικών μέτρων για τις εκλογές και τις νομοθετικές μεταρρυθμίσεις στον τομέα των εκλογών.

Η Ένωση προτρέπει την Κιργιζία να δημιουργήσει ένα περιβάλλον στο οποίο τα μέσα ενημέρωσης και οι δημοσιογράφοι αυτής της χώρας θα μπορούν να ασκούν πλήρως τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους, σύμφωνα με τις διεθνείς δεσμεύσεις. Πιστεύω ότι ο ΟΑΣΕ είναι σε θέση να παρέχει συμβουλές προς τις αρχές στον τομέα αυτό.

Είναι σημαντικό να καταπολεμηθεί αποτελεσματικότερα η διαφθορά σε όλες τις χώρες της Κεντρικής Ασίας, καθώς έχει αναγνωριστεί ως μία από τις κύριες αιτίες των γεγονότων στην Κιργιζία.

Θα ήθελα τώρα να σας μιλήσω για τη συνεργασία μεταξύ της Ένωσης και όλων των χωρών της Κεντρικής Ασίας. Στα τέλη του προηγούμενου έτους, η Επιτροπή ξεκίνησε μια πρωτοβουλία με σκοπό τη βελτίωση του πολιτικού διαλόγου με την περιοχή. Για τον σκοπό αυτό, η τρόικα των περιφερειακών διευθυντών της Ένωσης συναντήθηκαν τον περασμένο Δεκέμβριο με τους ομολόγους τους της Κεντρικής Ασίας στο Bishkek.

Αυτός ο πολιτικός διάλογος μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Κεντρικής Ασίας μπορεί αναμφίβολα να βοηθήσει να αλλάξει το μέλλον των σχέσεων μεταξύ των δύο περιοχών, υπό την προϋπόθεση ότι διεξάγεται κατά τρόπο εποικοδομητικό. Η Επιτροπή αξιολογεί θετικά το ενδιαφέρον που έδειξαν οι πέντε χώρες της Κεντρικής Ασίας σε αυτή τη διαδικασία.

Η επιτυχία του διαλόγου εξαρτάται από τον βαθμό στον οποίο συμμετέχουν και οι δυο πλευρές σε αυτόν. Από αυτή την άποψη, η Ένωση θα είναι πάντα υπέρ της οικονομικής ελευθέρωσης και, φυσικά, του πολιτικού εκδημοκρατισμού στην Κεντρική Ασία. Η διαδικασία του διαλόγου θα μπορούσε να εστιάσει σε ανησυχίες, κοινές και στις δυο περιοχές: στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας, στο εμπόριο ναρκωτικών και τη σωματεμπορία, στη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, στη λαθρομετανάστευση, στην ενέργεια, στις μεταφορές και στην αυξανόμενη οικονομική συνεργασία.

Ο πολιτικός διάλογος μεταξύ της Ένωσης και της Κεντρικής Ασίας θα διευκόλυνε την περιφερειακή ολοκλήρωση στην περιοχή και θα προσέφερε έναν πολιτικό προσανατολισμό για τη συνεργασία μεταξύ των δύο περιοχών.

Η Ένωση μελετά τα επόμενα βήματα στα οποία πρέπει να προβεί. Η συνάντηση μεταξύ της τρόικας της Ένωσης και των υπουργών Εξωτερικών Υποθέσεων της Κεντρικής Ασίας που θα διεξαχθεί στα τέλη Ιουνίου στην Τασκένδη θα είναι μία καλή ευκαιρία για να συνεχιστεί η συζήτηση για τη διαδικασία του διαλόγου.

Η Ένωση παροτρύνει τις πέντε χώρες της Κεντρικής Ασίας να επιμείνουν στη διαδικασία της πολιτικής ελευθέρωσης. Ο μοναδικός τρόπος να ευημερήσει μία χώρα προς όφελος των πολιτών της, να απολαύει σταθερότητας και ασφάλειας και να προωθήσει σημαντικά την περιφερειακή ολοκλήρωση, είναι να διασφαλίσει ότι η οικονομική ανάπτυξη προχωρεί αγαστά με την πολιτική ελευθέρωση, το κράτος δικαίου και την ανάπτυξη μιας ενεργούς κοινωνίας των πολιτών, ένα από τα βασικά συστατικά της οποίας είναι η ελευθερία του Τύπου. Είμαι πεπεισμένος ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να ενισχυθούν οι δεσμοί μεταξύ Κεντρικής Ασίας και Ένωσης.

Η Επιτροπή αναμένει βελτίωση της συνεργασίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των χωρών της περιοχής της Κασπίας Θάλασσας, όπως συμφωνήθηκε στην υπουργική διάσκεψη για την ενέργεια και τις μεταφορές, που διεξήχθη στο Μπακού τον Νοέμβριο του προηγούμενου έτους. Από πολιτικής απόψεως, η ενέργεια έχει καταστεί ζήτημα ασφάλειας. Είναι προς το συμφέρον και των δύο περιοχών να συνεργαστούν, προκειμένου να επιτευχθεί μία πιο αποτελεσματική και σε βάθος ολοκλήρωση των συστημάτων μας και των ενεργειακών αγορών μας.

Η εντατικοποίηση της συνεργασίας μεταξύ της Ένωσης και της Κεντρικής Ασίας εξαρτάται τόσο από πολιτικές όσο και από οικονομικές πτυχές και, στο πλαίσιο αυτό, η Ένωση παραμένει πρόθυμη να παράσχει βοήθεια σε αυτή τη σημαντική περιοχή.

 
  
MPphoto
 
 

  Elmar Brok, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, κύριε Επίτροπε, πολλές φορές παραβλέπουμε αυτήν την περιοχή, επειδή παλιότερα ήταν κρυμμένη στα σκοτάδια της Σοβιετικής Ένωσης και δεν είχε αυτόνομη ανάπτυξη. Σήμερα, ωστόσο, η περιοχή είναι μεγάλης στρατηγικής σημασίας λόγω των αποθεμάτων της σε φυσικό αέριο και πετρέλαιο καθώς και της σημασίας της από την άποψη του ενεργειακού ανεφοδιασμού, κ.ο.κ. Επίσης, η στρατηγική της σημασία οφείλεται και στο αυξανόμενο ενδιαφέρον της Κίνας για την περιοχή, στον ανερχόμενο ισλαμικό φονταμενταλισμό αλλά και στο ότι μέρος των χωρών αυτών εμπλέκεται επίσης στο εμπόριο ναρκωτικών.

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι με τη διάβρωση της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη η συνεργασία με την περιοχή αυτή, η τήρηση υφισταμένων συμφωνιών εταιρικής σχέσης και συνεργασίας και η σύναψη ή επικύρωση νέων συμφωνιών. Πρέπει επίσης να καταλάβουμε ότι τέτοια καθεστώτα πάντα γίνονται εστίες αστάθειας και όχι σταθερότητας, όπως έδειξαν οι εμπειρίες μας από τις εκλογές στη Κιργιζία και προηγουμένως στην Ουκρανία.

Όσο μεγαλύτερη αστάθεια επικρατεί σε μία τέτοια κρίσιμη γεωγραφική περιοχή, τόσο περισσότερο πλήττονται τα συμφέροντά μας. Για τον λόγο αυτό, θα ήθελα να απευθύνω έκκληση στο Σώμα να εξετάσει περισσότερο μία κοινή στρατηγική αντί να ασχολείται με επιμέρους θέματα, και να υπογραμμίσω πόσο σημαντικό είναι να υποστηριχτεί πραγματικά η διαδικασία εκδημοκρατισμού στις χώρες αυτές.

Οι επόμενες παρατηρήσεις μου απευθύνονται προς το Συμβούλιο και την Επιτροπή. Κατά τη γνώμη μου, είναι προφανώς προς το συμφέρον όλων να καταλήξουμε σε συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, που δεν θεωρούν πλέον τη χώρα αυτή μόνο ως μία προσωρινή στρατιωτική βάση για το Αφγανιστάν, καθώς και με τη Ρωσία που η στάση της απέναντι σε τέτοιες εξελίξεις πολλές φορές επηρεάζεται από απαρχαιωμένες αντιλήψεις. Η σταθεροποίηση της περιοχής είναι προς το συμφέρον και των τριών εταίρων, αλλά θα μπορέσουμε να την επιτύχουμε μόνο αν συνεργαστούμε για την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Αυτό θα πρέπει να καταστεί νέα προτεραιότητα για εμάς.

 
  
MPphoto
 
 

  Jan Marinus Wiersma, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε ότι οφείλουμε, ενόψει των γεγονότων στην Κιργιζία, να αντιμετωπίσουμε ορισμένα δεδομένα που αφορούν το σύνολο της περιοχής και να συζητήσουμε τι πρέπει να γίνει για την περίπτωση της Κεντρικής Ασίας, ποια είναι τα συμφέροντα της ΕΕ και σε ποιες ενέργειες μπορούμε να προβούμε, προκειμένου να βελτιωθεί και να σταθεροποιηθεί περισσότερο η κατάσταση στην περιοχή. Οι εξελίξεις στην Κιργιζία είναι αξιοσημείωτες· υπάρχουν σημαντικές ομοιότητες με τα γεγονότα στην Ουκρανία. Συγχρόνως, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι τα γεγονότα στην Κιργιζία δεν ήταν, ασφαλώς, μια πορτοκαλί επανάσταση, αλλά πρέπει να περιμένουμε για να δούμε πού θα οδηγηθούν οι εξελίξεις στην εν λόγω χώρα, ιδίως ενόψει των αμερόληπτων και ελεύθερων εκλογών που αναμένεται να πραγματοποιηθούν. Όσον αφορά τις εκλογές, η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο ΟΑΣΕ πρέπει να διαδραματίσουν κεντρικό ρόλο στην παρακολούθησή τους, προσφέροντας έτσι στον λαό της Κιργιζίας τη βεβαιότητα ότι οι εκλογές είναι αμερόληπτες και ότι η κυβέρνηση που θα αναλάβει την εξουσία είναι νόμιμη και ικανή να συμβάλει στην ανάπτυξη της χώρας.

Εφόσον όλα αυτά εξελιχθούν ομαλά, θεωρούμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει επίσης να εξετάσει τρόπους με τους οποίους μπορεί να βοηθήσει την Κιργιζία στις νέες συνθήκες που θα έχουν διαμορφωθεί, καθόσον αυτό θα έχει θετικό αντίκτυπο και σε άλλες χώρες της περιοχής. Χωρίς να υπεισέρχομαι σε ανάλυση των επιδόσεων του Ουζμπεκιστάν και άλλων χωρών της Κεντρικής Ασίας, θέλω απλώς να επισημάνω ότι και οι γειτονικές χώρες της Κιργιζίας αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στα οποία πρέπει να ενσκήψει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή είναι και η κεντρική ερώτησή μας προς την Επιτροπή: διαθέτουμε μια στρατηγική για τη Ρωσία, καθώς και τη νέα πολιτική γειτονίας για πολλές χώρες· τι πρέπει όμως να κάνουμε στην περίπτωση της Κεντρικής Ασίας; Σε ποιες πρωτοβουλίες, οι οποίες θα στρέφονται εν μέρει στη στήριξη των εξελίξεων στην Κιργιζία, μπορούμε να προσβλέπουμε τα προσεχή έτη; Κατά τη δική μας εκτίμηση, το θέμα δεν είναι μόνο η διασφάλιση του ενεργειακού ανεφοδιασμού αλλά και το αν μπορούμε να ενισχύσουμε τους δεσμούς μας με τις χώρες αυτές και αν μπορούμε, έως έναν βαθμό, να εξευρωπαΐσουμε την Κεντρική Ασία, και αναφέρομαι στη διάδοση και εμπέδωση των αξιών τις οποίες συμμερίζονται η Ευρωπαϊκή Ένωση, το Συμβούλιο της Ευρώπης και ο ΟΑΣΕ. Ευελπιστούμε ότι η Επιτροπή και το Συμβούλιο θα προτείνουν περαιτέρω πρωτοβουλίες σε αυτόν τον τομέα.

 
  
MPphoto
 
 

  Ona Juknevičienė, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (LT) Είμαι επικεφαλής της αντιπροσωπείας στις δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας και της Μογγολίας, η οποία θα επισκεφθεί προσεχώς την περιοχή, την Κεντρική Ασία και, κυρίως, την Κιργιζία. Η πλειονότητα των βουλευτών πιστεύει την είδηση που έχει διαδοθεί σε ολόκληρο τον κόσμο σχετικά με μια επανάσταση των τουλιπών στην Κιργιζία. Θα ήθελα να εκφράσω τη γνώμη μου επί του θέματος, ενδεχομένως από ελαφρώς διαφορετική οπτική γωνία. Φρονώ ότι πράγματι εκδηλώθηκε ένα κίνημα στην εν λόγω χώρα, ένα λαϊκό κίνημα· ωστόσο, κατά τη γνώμη μου, θα ήταν πρόωρο να το θεωρήσουμε επανάσταση, όπως συνέβη στην Ουκρανία ή τη Γεωργία, ενώ καλώ το Κοινοβούλιο να είναι πιο προσεκτικό στην επιλογή τέτοιων όρων. Γιατί το λέω αυτό; Διότι ο ρόλος του λαού δεν είναι αρκετά σαφής. Ποιες είναι οι επιθυμίες του λαού και ποιες είναι οι επιθυμίες των ηγετών; Αυτό είναι το σημείο στο οποίο έγκειται η διαφορά.

Ωστόσο, η περιοχή αυτή είναι ιδιαιτέρως σημαντική για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Ευρωπαϊκή Ένωση για δύο λόγους. Πρώτον, ορισμένες χώρες της Κεντρικής Ασίας, και ειδικότερα το Καζακστάν, συγκαταλέγονται μεταξύ των μεγαλύτερων εμπορικών εταίρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα των ενεργειακών πόρων. Όπως θα γνωρίζετε, οι γειτονικές χώρες στην περιοχή, όπως η Κίνα, επιδιώκουν επίσης να τις προσεταιριστούν. Ως εκ τούτου, οφείλουμε να είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί στην τακτική μας συνεργασία, την αποφασιστική συνεργασία, ώστε να βοηθήσουμε τις χώρες αυτές να κατακτήσουν τη δημοκρατία. Πρέπει να διδαχθούμε από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής την ενεργό συμμετοχή στην περιοχή και είναι κρίμα να διαπιστώνουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι πραγματικά πολύ ενεργή, δεν είναι ουσιαστικά αποτελεσματική κατά την εφαρμογή των προγραμμάτων της· αυτό είναι κάτι που οφείλουμε να παραδεχθούμε. Παρόλο που η Επιτροπή δηλώνει ότι είμαστε ένας από τους κυριότερους χρηματοδότες στην περιοχή, ότι δηλαδή διαχειριζόμαστε σημαντικούς χρηματοδοτικούς πόρους, από την άποψη της αποτελεσματικότητας αυτοί οι πόροι δεν χρησιμοποιούνται καταλλήλως. Ποιος είναι ο στόχος μας; Ποιους στόχους πρέπει να επιδιώκει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην Κεντρική Ασία, σε όλες τις χώρες, και ειδικότερα σήμερα στην Κιργιζία; Τη διασφάλιση της δημοκρατίας, της σταθερότητας και της τάξης. Τη στενή συνεργασία μεταξύ των χωρών αυτών. Όπως ανέφερα και προηγουμένως, η επίσκεψη της αντιπροσωπείας θα πραγματοποιηθεί στις 14-20 Μαΐου. Μετά την επίσκεψη αυτή θα είμαστε σε θέση να ενημερώσουμε το Σώμα για την πραγματική κατάσταση στην Κιργιζία και στην περιοχή. Θέλω επίσης να αναφέρω ότι στις 2 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί συνάντηση με τους εκπροσώπους των ΗΠΑ για τον συντονισμό των δραστηριοτήτων στην περιοχή. Καλώ όλες και όλους τους συναδέλφους να συμμετάσχουν.

 
  
MPphoto
 
 

  Cem Özdemir, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, κύριε Επίτροπε, επειδή έχω μόνο ένα λεπτό χρόνο ομιλίας, θέλω να περιοριστώ σε μία πτυχή. Θα ήθελα να υπογραμμίσω αυτό που ειπώθηκε προηγουμένως, γιατί και για μένα το σημαντικότερο είναι να αναγνωρίσουμε τον καίριο ρόλο του ΟΑΣΕ στην Κεντρική Ασία, ειδικά όταν πρόκειται για την πρόληψη κρίσεων αλλά και όταν πρόκειται για τη διαχείριση κρίσεων και την επιβολή του κράτους δικαίου, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών προτύπων. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι ο ΟΑΣΕ κάνει πολλά και σε άλλους τομείς, όπως η υποστήριξη της κοινωνίας των πολιτών ή τα μέτρα για την προστασία των μειονοτήτων.

Πρέπει να επιδοκιμάσουμε ιδιαίτερα τις δραστηριότητες του ΟΑΣΕ στην περιοχή, ιδίως και ως προς το ζήτημα της παρατήρησης των εκλογών και της προετοιμασίας των επομένων εκλογών που θα γίνουν στην Κιργιζία τον Ιούνιο του 2005. Στόχος αυτών των δραστηριοτήτων είναι να διασφαλιστεί ότι οι εκλογές θα μπορέσουν να γίνουν σύμφωνα με τα διεθνή και ευρωπαϊκά πρότυπα. Σε συνάρτηση με αυτό, ειδικά στην Κιργιζία παίζει πολύ σπουδαίο ρόλο και το θέμα της εκπαίδευσης της αστυνομίας.

Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα να παρακαλέσω το Συμβούλιο και την Επιτροπή να φροντίσουν, ώστε να συνεργαστούμε στενά με τον ΟΑΣΕ. Εδώ θα πρέπει να αξιοποιήσουμε και τις εμπειρίες του κ. Peterle, που είναι ειδικός απεσταλμένος του ΟΑΣΕ στην περιοχή αυτή.

 
  
MPphoto
 
 

  Jiří Maštálka, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (CS) Κυρίες και κύριοι, θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Επίτροπο για τις εισαγωγικές του παρατηρήσεις. Θέλω επίσης να δηλώσω ότι επιδοκιμάζω θερμά τις πολιτικές αλλαγές που επήλθαν στην Κιργιζία, καθόσον επίσης μας προσφέρουν μια ευκαιρία να διασαφήσουμε τους στόχους της εξωτερικής μας πολιτικής.

Με μια πρώτη ματιά, όλα φαίνεται να είναι πολύ απλά. Στις εκλογές που διεξήχθησαν στην Κιργιζία σημειώθηκε νοθεία, γεγονός το οποίο εξανάγκασε τον Πρόεδρο σε παραίτηση λόγω της λαϊκής κατακραυγής, με το Bishkek να είναι το επόμενο θύμα του φαινομένου ντόμινο που είχε ήδη ανατρέψει τις κυβερνήσεις της Τιφλίδας και του Κιέβου. Η Μόσχα στήριξε έναν μη δημοκρατικό Πρόεδρο και υπέστη ήττα.

Συγχρόνως, όμως, καθίσταται εμφανές ότι υπάρχει πολύ έντονη κοινωνική διάσταση στην επανάσταση της Κιργιζίας, η οποία ήταν σε μεγάλο βαθμό μια εξέγερση κατά της εξουσίας μιας ολιγαρχίας η οποία ανήλθε στην εξουσία κατά την περίοδο των ιδιωτικοποιήσεων. Ουσιαστικά, αυτό είναι ένα κοινό φαινόμενο σε όλες τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, στις οποίες υπάρχουν ομάδες οι οποίες βρίσκονταν ή εξακολουθούν να βρίσκονται στον πυρήνα της πολιτικής εξουσίας, είτε λόγω των παλαιότερων επαφών τους, είτε λόγω των εθνοτικών ή κομματικών δεσμών τους με τους ασκούντες την εξουσία. Τα μέλη αυτών των ομάδων απέκτησαν αμύθητες περιουσίες από τις ιδιωτικοποιήσεις, οι οποίες δεν προκάλεσαν απλώς τεράστια χάσματα στην κοινωνία αλλά τους προσέφεραν επίσης τα αναγκαία μέσα και την επιθυμία να δραστηριοποιηθούν στο πολιτικό προσκήνιο.

Υπάρχουν, ωστόσο, και άλλες πτυχές στην εξέγερση που σημειώθηκε στην Κιργιζία, οι οποίες την διακρίνουν από αντίστοιχα γεγονότα. Η εξέγερση αυτή σημειώθηκε στη χώρα με το πλέον φιλελεύθερο καθεστώς στην Κεντρική Ασία. Το συμπέρασμα που θα συνήγαγε από αυτό η οποιαδήποτε ολιγαρχία είναι ότι όσο περισσότεροι περιορισμοί επιβάλλονται στην ελευθερία μιας κοινωνίας, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητές της να διατηρήσει την εξουσία. Εξάλλου, η κατάσταση στην Κιργιζία διαφέρει από την αντίστοιχη στην Ουκρανία, λόγου χάρη, διότι η ρωσοφοβία δεν έπαιξε ρόλο στην εξέγερση της Κιργιζίας.

Συνεπώς, επαναλαμβάνω την έκκλησή μου να διασφαλίσουμε ότι η πολιτική της ΕΕ θα αντικατοπτρίζει το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένας οργανισμός ο οποίος προάγει τα ιδεώδη του κράτους δικαίου και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Ως εκ τούτου, πρέπει να στηρίξουμε τις δυνάμεις εκείνες οι οποίες επιθυμούν την ενίσχυση της συνταγματικής τάξης και της κοινωνικής δικαιοσύνης, τόσο στην Κιργιζία όσο και αλλού.

 
  
MPphoto
 
 

  Johannes Blokland, εξ ονόματος της Ομάδας IND/DEM. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, σήμερα, την ημέρα που εορτάζουμε την απελευθέρωση των συμμαχικών δυνάμεων της Ευρώπης από τη ναζιστική Γερμανία, πολλοί Ευρωπαίοι θα εορτάσουν την επέτειο αυτή με ανάμικτα συναισθήματα. Εξάλλου, η αποτίναξη του γερμανικού ζυγού άνοιξε τον δρόμο στην επί δεκαετίες καταπίεση από τη Σοβιετική Ένωση, την οποία υπέστησαν και οι λαοί της Κεντρικής Ασίας. Τον περασμένο μήνα, η Κιργιζία απαλλάχθηκε από έναν αυταρχικό ηγέτη μετά τη διεξαγωγή νόθων εκλογών. Τόσο οι κυβερνώντες όσο και ο λαός της χώρας φοβούνται το ενδεχόμενο εκμετάλλευσης της πολιτικής αστάθειας από εξτρεμιστές μουσουλμάνους. Οι ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις κυρίως, μεταξύ αυτών και η Hizb ut-Tahrir, οι οποίες επιδιώκουν την παγκόσμια ισλαμική κυριαρχία, συνιστούν απειλή για το σύνολο της περιοχής της Κεντρικής Ασίας. Πρέπει, συνεπώς, να χαιρετιστεί το γεγονός ότι η περιοχή, στο πλαίσιο του αγώνα κατά της διεθνούς τρομοκρατίας, καταπολεμά αυτή την ισλαμική ριζοσπαστικοποίηση.

Δυστυχώς, τα αυταρχικά καθεστώτα στην περιοχή δεν αντιμετωπίζουν δεόντως αυτό το ζήτημα, με συνέπεια, μεταξύ άλλων, να αντιμετωπίζουν προβλήματα στον τομέα της θρησκευτικής ελευθερίας. Είναι σωστή η προσπάθεια των κυβερνήσεων της Κεντρικής Ασίας να διατηρήσουν υπό έλεγχο τις ριζοσπαστικές εξελίξεις στο εσωτερικό του Ισλάμ, αλλά η υποχρέωση αδειοδότησης των χριστιανικών εκκλησιών από την κυβέρνηση είναι, κατά τη γνώμη μου, υπερβολική. Δεν πρέπει να υπάρχει φόβος επιθέσεων από αυτή την πλευρά.

Λαμβάνουμε τακτικά πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες τόσο οι επίσημες όσο και οι ανεπίσημες χριστιανικές κοινότητες αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα, περιλαμβανομένων και διωγμών. Επιτρέψτε μου να αναφέρω ένα μόνο παράδειγμα. Στο Καζακστάν, ο Valery Pak, της ανεπίσημης κοινότητας των Βαπτιστών στην περιοχή Kyzyl-Orda, έχει δεχθεί απειλές και διωγμούς επί σειρά ετών. Αυτή η κατάσταση πρέπει να τερματιστεί, δεδομένου, εξάλλου, ότι η θρησκευτική ελευθερία κατοχυρώνεται σε όλα τα Συντάγματα των χωρών της Κεντρικής Ασίας. Απευθύνω έκκληση στο Συμβούλιο και στην Επιτροπή να στηρίξουν τις χώρες αυτές στον αγώνα τους κατά του μουσουλμανικού φονταμενταλισμού, καλώντας τις συγχρόνως να δώσουν εξηγήσεις για τα προβλήματα που άπτονται της θρησκευτικής ελευθερίας, για την υποχρέωση αδειοδότησης των εκκλησιών, και ειδικότερα για την κατάσταση των ανεπίσημων κοινοτήτων των Βαπτιστών, καθώς και για τα δεινά που υπέστη ο Valery Pak και άλλοι.

 
  
MPphoto
 
 

  Anna Elżbieta Fotyga, εξ ονόματος της Ομάδας UEN. – (PL) Θέλω καταρχάς να συγχαρώ την Προεδρία για το θαυμάσιο έργο της εκπόνησης μιας λεπτομερούς ανάλυσης της κατάστασης στην Κεντρική Ασία, και ειδικότερα στην Κιργιζία. Επιτρέψτε μου δε να προβώ σε μία σειρά πρόσθετων παρατηρήσεων σχετικά με την κατάσταση στην εν λόγω χώρα.

Παρότι έχουν περάσει πάνω από δυόμισι μήνες από το πραξικόπημα στην Κιργιζία, η κατάσταση στη χώρα παραμένει ασταθής, γεγονός που προξενεί αναταραχή και στις γειτονικές της χώρες. Εντοπίσαμε μια σειρά ενθαρρυντικών ενδείξεων αποκατάστασης της ομαλότητας και φρονώ ότι μια τέτοια ένδειξη αποτελεί το γεγονός ότι δεν έχει εγκαθιδρυθεί διαρχία είτε σε επίπεδο κοινοβουλίου είτε σε επίπεδο αρχηγού κράτους. Εν προκειμένω, αναφέρομαι πρωτίστως στην παραίτηση του Προέδρου Akayev τον Απρίλιο. Ωστόσο, έχουν σημειωθεί και γεγονότα τα οποία θα μπορούσαν να προξενήσουν πολύ μεγάλη αναταραχή. Μεταξύ αυτών, περιλαμβάνεται μια σειρά συμβάντων που σχετίζονται με έναν μυστηριώδη και κινούμενο από πολιτικά κίνητρα θάνατο, κάτι που σημαίνει ότι έχει τεθεί μεγάλος αριθμός ερωτημάτων σχετικά με την πραγματική φύση των αλλαγών που έχουν επέλθει. Κατά τη γνώμη μου, ο τρόπος με τον οποίο θα διεξαχθούν οι επικείμενες προεδρικές εκλογές θα αποτελέσει τη λυδία λίθο για τις αλλαγές αυτές. Στο σημείο αυτό, θέλω να τονίσω τον κεντρικό ρόλο που έχει διαδραματίσει, διαδραματίζει και αναμφίβολα θα συνεχίσει να διαδραματίζει ο ΟΑΣΕ στην Κιργιζία. Η παρακολούθηση της προεκλογικής κατάστασης και των ιδίων των εκλογών πρέπει να επικεντρωθεί κυρίως στις πτυχές εκείνες της εκλογικής διαδικασίας οι οποίες αποτέλεσαν τον λόγο εκδήλωσης των διαμαρτυριών στην Κιργιζία και οδήγησαν στο πραξικόπημα, όπως ο αποκλεισμός υποψηφίων και η εξαγορά ψήφων. Η στάση των αρχών της Κιργιζίας έναντι του αιτήματος για πρόωρες βουλευτικές εκλογές θα αποτελέσει επίσης βασικό κριτήριο.

Επιτρέψτε μου να ολοκληρώσω με ένα επιπλέον σχόλιο βάσει της προσωπικής εμπειρίας μου από τον δημόσιο βίο της Πολωνίας. Όταν μια κοινωνία αρχίζει να αγωνίζεται για τα αναφαίρετα δικαιώματά της, ξεκινά μια αμετάκλητη και αναπότρεπτη διαδικασία, ανεξαρτήτως της διάρκειας που μπορεί να έχει ο αγώνας. Η στήριξη την οποία προσφέρει η ΕΕ για την πραγματοποίηση αυτών των αλλαγών πρέπει, συνεπώς, να λαμβάνει υπόψη αυτό το γεγονός, ενώ πρέπει να επικεντρώνεται στην κοινωνία των πολιτών. Συμφωνώ με την παροχή οικονομικής στήριξης από την ΕΕ, όμως αυτή πρέπει να εξαρτάται από την τήρηση κριτηρίων τα οποία άπτονται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου.

 
  
MPphoto
 
 

  Ryszard Czarnecki (NI).(PL) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, διατηρώ έντονες αναμνήσεις από την επίσκεψή μου στην Κιργιζία προ ολίγων ετών. Είναι μια χώρα εξαίρετης φυσικής ομορφιάς με πλήθος φυσικών υδάτινων πόρων, κάτι που είναι σπάνιο σε αυτή την περιοχή. Το βλέμμα του κόσμου στράφηκε προσφάτως για μια ακόμη φορά στην Κιργισία όταν ανατράπηκε ο επί σειρά ετών ηγέτης της, Πρόεδρος Akayev. Ορισμένοι, περιλαμβανομένων και ατόμων που είναι παρόντα στο Σώμα, ερμήνευσαν κατά τρόπο μάλλον αφελή αυτές τις εξελίξεις ως γεγονότα παρόμοια με αυτά που διαδραματίστηκαν προσφάτως στη Γεωργία και στην Ουκρανία. Η αλήθεια, όμως, είναι κάπως διαφορετική. Οι νέες κυβερνήσεις της Γεωργίας και της Ουκρανίας καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες, ώστε να διασφαλίσουν την άσκηση ανεξάρτητης πολιτικής έναντι της Μόσχας. Στην Κιργιζία, όμως, το νέο πολιτικό σκηνικό είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο, φιλορωσικό με το προηγούμενο. Η κατάσταση στη χώρα απέχει πολύ από τη σταθερότητα, όπως καταδεικνύει η πρόσφατη απόπειρα δολοφονίας του κ. Erkinbayev, ο οποίος είναι υποψήφιος για την προεδρία. Τα πρόσφατα γεγονότα στην Κιργιζία δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με όρους άσπρου και μαύρου, παρότι ορισμένοι δυτικοί παρατηρητές μοιάζει να εύχονται να ίσχυε κάτι τέτοιο.

Η ΕΕ οφείλει να διαδραματίσει πιο ενεργό ρόλο στην περιοχή και δεν πρέπει να αφήσει τους λαούς αυτούς στο έλεος των Ρώσων και των Αμερικανών. Τούτου λεχθέντος, πρέπει βεβαίως να συνεργαστούμε και με τις δύο εν λόγω χώρες σε αυτό το θέμα.

 
  
MPphoto
 
 

  Albert Jan Maat (PPE-DE).(NL) Κύριε Πρόεδρε, εκφράζω την ικανοποίησή μου, διότι η Επιτροπή διασαφήνισε την παρεξήγηση όσον αφορά την ανακοίνωση του Συμβουλίου σχετικά με την ημερομηνία των εκλογών: είναι η 10η Ιουλίου. Πρέπει λοιπόν να αποδώσουμε τα εύσημα στην Επιτροπή, η οποία ήταν καλύτερα ενημερωμένη. Συμφωνώ με τα λεγόμενα του προέδρου της αντιπροσωπείας για την Κεντρική Ασία, ο οποίος επεσήμανε ήδη ότι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να μην συγκρίνουμε την κατάσταση στην Κιργιζία με αυτή στην Ουκρανία. Ο χρόνος θα δείξει αν πρόκειται για την ίδια επανάσταση ή αν ορισμένοι ηγέτες έθεσαν σε κίνηση μια διαφορετική διαδικασία. Η κατάσταση στην Κιργιζία είναι πολύ διαφορετική: η δημοκρατία της είναι διαιρεμένη βάσει εθνικών και τοπικών διαχωρισμών, πράγμα το οποίο, από μόνο του, δεν επιδεινώνει την κατάσταση ούτε αλλάζει το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πράξει πολύ σωστά αν επενδύσει στην Κεντρική Ασία. Επί του παρόντος, επενδύονται ελάχιστα, και το εκπληκτικό είναι ότι, μέχρι προσφάτως, οι δύο φτωχότερες χώρες, η Μογγολία –μία χώρα η οποία αξίζει τον έπαινό μας για την απουσία προβλημάτων στους τομείς της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων– και η Κιργιζία, σημείωναν τις καλύτερες επιδόσεις στην περιοχή.

Τώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη η επανάσταση στην Κιργιζία, πρέπει να εκμεταλλευθούμε τη δυναμική της. Χαίρομαι για τα 25 εκατομμύρια της Επιτροπής, όμως το ποσό αυτό μου φαίνεται ελάχιστο. Βραχυπρόθεσμα, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να πράξει τα ακόλουθα. Καλώ το Συμβούλιο και την Επιτροπή, σε συνεργασία με το Κοινοβούλιο, να επενδύσουν στις εκλογές αποστέλλοντας ισχυρή αντιπροσωπεία παρατηρητών στις 10 Ιουλίου και στηρίζοντας τον ΟΑΣΕ, ώστε να διασφαλιστεί η ομαλή διεξαγωγή των εκλογών. Πράγματι, η ομαλή διεξαγωγή των εκλογών θα δημιουργήσει εμπιστοσύνη στους πολίτες, μεταξύ άλλων, και για τις επόμενες κοινοβουλευτικές εκλογές. Επιπλέον, είναι σημαντικό η Ευρωπαϊκή Ένωση να επενδύσει περισσότερο στην εκπαίδευση και την οικονομική συνεργασία, διότι είναι τελείως παράλογο η μερίδα του λέοντος σε ξένες επενδύσεις στον τομέα της εκπαίδευσης να κατέχεται σήμερα από φονταμενταλιστικές ισλαμικές ομάδες. Αυτή η κατάσταση πρέπει να λήξει. Είναι μια πρόκληση για την Ευρώπη να επενδύσει περισσότερο στην Κιργιζία, ιδίως στους τομείς της εκπαίδευσης και της οικονομικής συνεργασίας. Προς τον σκοπό αυτό, η χώρα χρειάζεται επίσης υγιείς συμφωνίες ελευθέρου εμπορίου.

Θέλω να προσθέσω ένα ακόμη κρίσιμο στοιχείο σχετικά με την εν λόγω περιοχή. Καλώ την Επιτροπή να με ενημερώσει σχετικά με τις ενέργειες στις οποίες προτίθεται να προβεί έναντι της αυξανόμενης καταπίεσης στο Καζακστάν, περιλαμβανομένης της πρόσφατης απαγόρευσης της μεγαλύτερης εφημερίδας της αντιπολίτευσης, της Republika, και της φυλάκισης της δημοσιογράφου Irina Petrusheva στη Ρωσία, κατόπιν αιτήματος των αρχών του Καζακστάν.

 
  
MPphoto
 
 

  Bernadette Bourzai (PSE). (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, πολλά πράγματα ειπώθηκαν στις προηγούμενες παρεμβάσεις και δεν θα επανέλθω σε αυτά. Συνολικά, προσυπογράφω όσα αναφέρονται στο σχέδιο κοινού ψηφίσματος, το οποίο μας υποβλήθηκε.

Ωστόσο, θέλω να υπογραμμίσω τη σημασία τριών σημείων. Καταρχάς, οι οικονομικές και κοινωνικές δυσχέρειες ήταν αυτές που πυροδότησαν κατά κύριο λόγο τα γεγονότα στην Κιργιζία. Πράγματι, η κατάσταση έντονης αβεβαιότητας και φτώχειας αποτέλεσε γόνιμο έδαφος, ευεπίφορο στην ανάπτυξη των διαδηλώσεων και στην ανατροπή της κυβέρνησης του κ. Akaev, ο οποίος, από το 1991, απομυζούσε την οικονομία της Κιργιζίας. Απαράδεκτες πρακτικές, που συνδέουν τη διαφθορά με τον νεποτισμό, ενίσχυσαν τη λανθάνουσα αλλά νομιμοποιημένη δυσαρέσκεια του πληθυσμού, που προσδοκά σε μια βελτίωση της κατάστασής του και οφείλουμε να λάβουμε σοβαρά υπόψη αυτές τις προσδοκίες. Έτσι, αν και βεβαίως πρέπει να υποστηρίξουμε τη διαδικασία δημοκρατικής μετάβασης που δρομολογείται, ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην ειλικρίνεια και τη διαφάνεια των εκλογών, καθώς και στην υλοποίηση μιας πολιτικής διαλόγου και εθνικής συμφιλίωσης. Μόνο μια νόμιμη και σταθερή κυβέρνηση θα μπορέσει να προωθήσει επιτυχώς τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για την ευημερία των πολιτών της Κιργιζίας.

Έπειτα, τα διακυβεύματα που συνδέονται με τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών συνιστούν άλλη μία βασική πτυχή της σημερινής κατάστασης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να διασφαλίσει ότι η διαδικασία εκδημοκρατισμού βασίζεται σε έναν πραγματικό πολιτικό πλουραλισμό, αλλά ότι επιτρέπει επίσης την ελεύθερη και ανεξάρτητη λειτουργία των μέσων ενημέρωσης και των ΜΚΟ. Οι δράσεις συνεργασίας που προωθεί ο ΟΑΣΕ στο πλαίσιο του προγράμματος TACIS πρέπει να τύχουν υποστήριξης και ενθάρρυνσης.

Τέλος, θεωρώ απαραίτητο να διευρύνουμε τη θεώρησή μας αναφορικά με τα γεγονότα στην Κιργιζία υπό το πρίσμα μιας περιφερειακής οπτικής, η οποία θα καλύπτει όλη την Κεντρική Ασία. Ο εκδημοκρατισμός της Κιργιζίας θα μπορέσει έτσι να φανεί ως ελπίδα, ως παράδειγμα προς μίμηση και για άλλες χώρες της Κεντρικής Ασίας, που είναι θύματα παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι πρόσφατες καταστάσεις σκλήρυνσης της νομοθεσίας με στόχο τις ΜΚΟ και τις ομάδες της αντιπολίτευσης επιτάσσουν η Ευρωπαϊκή Ένωση να λαμβάνει σοβαρά υπόψη και να γρηγορεί όλως ιδιαιτέρως όσον αφορά την εξέλιξη των πολιτικών καταστάσεων στην περιοχή.

 
  
MPphoto
 
 

  Charles Tannock (PPE-DE). (EN) Κύριε Πρόεδρε, η Κιργιζία είναι μία μικρή μουσουλμανική δημοκρατία της Κεντρικής Ασίας με απαράμιλλο φυσικό κάλλος και υπερήφανες νομαδικές παραδόσεις. Η Κιργιζία προσαρτήθηκε από τη Ρωσία το 1864, αλλά κατέκτησε την ανεξαρτησία της από τη Σοβιετική Ένωση το 1991. Πρόσφατα, αποτέλεσε αντικείμενο των δελτίων ειδήσεων, μετά τις βουλευτικές εκλογές της 27ης Φεβρουαρίου, όταν εκλογικές παρατυπίες πυροδότησαν ευρείες διαμαρτυρίες, οι οποίες ξεκίνησαν από τον νότο της χώρας. Ο πρόεδρος εξαναγκάστηκε σε παραίτηση, κατηγορούμενος για διαφθορά και νοθεία στις εκλογές.

Εχθές, στο πλαίσιο επίσημης επίσκεψης στη Γεωργία, ο πρόεδρος Μπους απηύθυνε έκκληση για ελευθερία και δημοκρατία σε ολόκληρο τον κομμουνιστικό κόσμο. Η Κιργιζία είναι μία φτωχή, ορεινή χώρα με γεωργική κατά κύριο λόγο οικονομία, αλλά έχει προβεί σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις της αγοράς υπό την ηγεσία του πρώην προέδρου Akaev. Ο κ. Akaev διακρίθηκε για την υιοθέτηση σχετικά φιλελεύθερων οικονομικών πολιτικών και προέβη στην εισαγωγή ενός βελτιωμένου κανονιστικού συστήματος καθώς και σε μεταρρύθμιση της εγγείου ιδιοκτησίας. Η Κιργιζία ήταν η πρώτη χώρα της ΚΑΚ που έγινε δεκτή στον ΠΟΕ, και οι περισσότερες κρατικές εταιρείες εκποιήθηκαν, παρότι, δυστυχώς, η εξυπηρέτηση προσωπικών φίλων και η διαφθορά υπήρξε εκτεταμένη.

Προσδοκάται ότι η επανάστασή της –εάν πρόκειται για επανάσταση– θα την βάλει σε μία σταθερή πορεία προς τον εκδημοκρατισμό, τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη χρηστή διακυβέρνηση. Θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο για γειτονικά κράτη, όπως το Ουζμπεκιστάν, το Καζακστάν και το Τατζικιστάν, τα οποία διατηρούν απολυταρχικά συστήματα που βρίσκονται σε μερική μόνο μετάβαση. Ωστόσο, οι συνοριακές διαφορές μεταξύ της Κιργιζίας και των γειτόνων της καθυστερούν τη διαδικασία χάραξης συνόρων, ειδικά με το Τατζικιστάν αλλά και με το Ουζμπεκιστάν.

Υπάρχει επίσης το πρόβλημα της παράνομης καλλιέργειας κάνναβης και οπιούχων παπαρούνων που προορίζονται για τις αγορές της ΚΑΚ καθώς και της περιορισμένης κυβερνητικής εξάλειψης της παράνομης καλλιέργειας φυτών με ναρκωτική δράση. Η Κιργιζία λειτουργεί και ως σημείο διέλευσης στις αγορές ναρκωτικών της Νοτιοδυτικής Ασίας καθώς και ναρκωτικών που προορίζονται για τη Ρωσία και την υπόλοιπη Ευρώπη.

Οι προεδρικές εκλογές έχουν προγραμματιστεί για τον Ιούλιο: επιβεβαίωσα αυτή την πληροφορία από το Διαδίκτυο. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει, το δίχως άλλο, να αποστείλει παρατηρητές για να εποπτεύσουν τη μετάβαση της Κιργιζίας στη δημοκρατία.

(Χειροκροτήματα)

 
  
MPphoto
 
 

  Genowefa Grabowska (PSE).(PL) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, είναι εμφανές ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επιθυμεί διακαώς να συνεργαστεί με την Κιργιζία καθώς και με τις υπόλοιπες χώρες της Κεντρικής Ασίας. Οι σχετικές ενδείξεις μπορούν να εντοπιστούν στη συμφωνία εταιρικής σχέσης και συνεργασίας που υπογράφηκε το 1995. Μεταξύ των θεμάτων που απασχολούν το Κοινοβούλιο είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο εκδημοκρατισμός της καθημερινής ζωής, η προστασία του περιβάλλοντος και η ενέργεια, και αυτές οι πτυχές πρέπει να τύχουν ιδιαίτερης προσοχής.

Είχαν στηριχθεί πάρα πολλές ελπίδες στο Σύνταγμα της Κιργισίας, το οποίο εγκρίθηκε το 1993. Παρότι έκτοτε τροποποιήθηκε τέσσερις φορές, εξακολουθεί να μοιάζει εφικτή η χρησιμοποίησή του ως βάση για περαιτέρω δημοκρατικές αλλαγές στη χώρα. Όμως, μολονότι σύμφωνα με το Σύνταγμα το δικαστικό σύστημα είναι επισήμως ανεξάρτητο και υπεύθυνο να διασφαλίζει τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα, οι παρατηρητές έχουν καταστήσει σαφές ότι δεν έχουν υλοποιηθεί επαρκείς εσωτερικές μεταρρυθμίσεις, η διαφθορά παραμένει ενδημική και οι δικαστές δεν πληρώνονται επαρκώς. Σύμφωνα με τους ίδιους παρατηρητές, ο διορισμός από τον πρόεδρο των μελών του Συνταγματικού Δικαστηρίου, των δικαστών του Ανωτάτου Δικαστηρίου και των διαιτητών του Διαιτητικού Δικαστηρίου παραβιάζει τις δημοκρατικές αρχές. Επεσήμαναν δε ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν πρέπει να αποδυναμωθούν υπό το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί και πρέπει να προσφέρει την οικονομική στήριξη που πάντοτε προσφέρει, προκειμένου να αντιστρέψει αυτές τις αρνητικές τάσεις. Επιπλέον, μπορεί και πρέπει να προσφέρει τη συνήθη ηθική της στήριξη μέσω της παρουσίας της όπου αυτή είναι αναγκαία και όπου πρέπει να προστατευθεί η δημοκρατία και να αποκατασταθεί το κράτος δικαίου.

 
  
MPphoto
 
 

  Andreas Mölzer (NI). (DE) Κύριε Πρόεδρε, η νέα χιλιετία φαίνεται να χαρακτηρίζεται ιδίως στα κράτη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης από ένα κύμα αλλαγών. Οι «χρωματιστές επαναστάσεις» της Κεντρικής Ασίας δεν επιτελέστηκαν τόσο χάρη σε εξωτερικές επιρροές, όπως η μάχη για την εξουσία και τους πετρελαιαγωγούς, μολονότι υπήρξαν παρασκηνιακές απόπειρες επηρεασμού τους από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Αντίθετα, είναι μάλλον αποτέλεσμα του σταδιακού εκσυγχρονισμού των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών. Ο πληθυσμός στην Κεντρική Ασία δεν είναι ικανοποιημένος με τις παλιές, άκαμπτες δομές και επιθυμεί μία ταχεία και αναίμακτη αλλαγή. Οι πολίτες προσδοκούν ασφαλώς από αυτήν την αλλαγή και οικονομική ανάκαμψη και ευημερία.

Τέτοιες μεταρρυθμίσεις είναι, καταρχήν, δυνατό να επιφέρουν θετικές αλλαγές. όμως, στην Κιργιζία φαίνεται να επικρατεί σήμερα ένα μερικό κενό εξουσίας και αυτό ενέχει τον κίνδυνο να μεταστραφεί το κλίμα και να βυθιστεί η χώρα στο χάος και τον εμφύλιο πόλεμο. Είναι προς το συμφέρον της ΕΕ να τείνει χείρα βοηθείας προσφέροντας συμβουλές για τη σταθεροποίηση της πολιτικής κατάστασης. Αν ωστόσο αναμιχθούμε υπερβολικά, ακριβώς αυτό ενδέχεται να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα και να επηρεάσει αρνητικά την ισορροπία που εγκαθίσταται αργά στη χώρα. Εξάλλου, η Κιργιζία θέλει να αποδείξει ότι είναι ικανή να προχωρήσει με τις δικές της δυνάμεις στα μέτρα ανασυγκρότησης. Επίσης, θα έπρεπε να μας προβληματίσει το γεγονός ότι ένα τέτοιο επαναστατικό κύμα μπορεί να ξεσπάσει οποτεδήποτε, καθώς δεν θα προξενούσε έκπληξη αν μεταφερθεί η τάση αυτή σε άλλα κράτη με παρόμοιες προϋποθέσεις, όπως π.χ. το Καζακστάν, το Τατζικιστάν και το Τουρκμενιστάν. Η ΕΕ θα πρέπει να προετοιμαστεί από τώρα γι’ αυτό το ενδεχόμενο. Συμφωνώ με αυτό που είπε ένας προηγούμενος ομιλητής, ότι δηλαδή δεν θα πρέπει να αφεθεί αυτή η περιοχή αποκλειστικά στην αιγίδα των ΗΠΑ και της Ρωσίας.

 
  
MPphoto
 
 

  Alojz Peterle (PPE-DE). – (SL) Μετά την πολιτική αναταραχή στην Κιργιζία, η οποία δεν είναι τελείως συγκρίσιμη με τις εξελίξεις στην Ουκρανία και στη Γεωργία, τα κύρια αίτια της αστάθειας στον οικονομικό, τον κοινωνικό τομέα και σε άλλους τομείς παραμένουν αμετάβλητα. Βεβαίως, η νέα κυβέρνηση δεν μπορεί να λύσει τα συσσωρευμένα προβλήματα έως τις προεδρικές εκλογές της 10ης Ιουλίου, ούτε καν εντός των επομένων μηνών.

Βίωσα από πρώτο χέρι την επανάσταση ως ειδικός απεστελμένος του προεδρεύοντος του ΟΑΣΕ, ο οποίος, κατά τη γνώμη μου, δραστηριοποιείται με μεγάλη επιτυχία στην περιοχή, έχοντας τη στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Εθνών. Σας είμαι ευγνώμων για τον θετικό τρόπο με τον οποίο αποτιμήσατε το έργο του ΟΑΣΕ, ο οποίος επί του παρόντος αγωνίζεται κυρίως για τη διεξαγωγή αμερόληπτων εκλογών, τη βελτίωση της ασφάλειας και τον πολιτικό διάλογο μεταξύ των υποψηφίων για την προεδρία. Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ του Βορρά και του Νότου και, σε αυτή τη βάση –αν και όχι αποκλειστικά– μπορεί να προκύψει πολιτική αστάθεια πριν από τις εκλογές. Ασφαλώς, όμως, θα υπάρχει επείγουσα ανάγκη μακροπρόθεσμης βοήθειας από τη διεθνή κοινότητα, προκειμένου να υλοποιηθεί η μεταρρύθμιση στον πολιτικό, τον οικονομικό και τον κοινωνικό τομέα, ακόμη και μετά τη 10η Ιουλίου.

Αισθάνομαι ιδιαίτερη ικανοποίηση, διότι ο Επίτροπος κ. Almunia επεσήμανε ήδη τη στρατηγική πτυχή, ενώ στο ίδιο θέμα αναφέρθηκαν ο κ. Brok και άλλοι ομιλητές. Έχω προειδοποιήσει προσωπικά και επανειλημμένως για την ανάγκη επανεξέτασης των σχέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη συγκεκριμένη περιοχή, η οποία δεν είναι τμήμα της ευρύτερης Ευρώπης αλλά βρίσκεται πολύ πιο κοντά μας από ό,τι μπορεί να φαίνεται. Φρονώ ότι σε αυτή τη σχέση, όπως δήλωσε ήδη ο κ. Brok, πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη τη διατλαντική και τη ρωσική διάσταση. Εν πάση περιπτώσει, συμφωνώ στο να εκδηλώσει το Κοινοβούλιο το ενδιαφέρον του για την Κιργιζία με μια ισχυρή ομάδα παρατηρητών, ενώ θέλω επίσης να σας διαβεβαιώσω ότι το κοινοβούλιο της Κιργιζίας προσβλέπει με θέρμη στην άφιξη της κοινοβουλευτικής μας αντιπροσωπείας.

 
  
MPphoto
 
 

  Παναγιώτης Μπεγλίτης (PSE). Κύριε Πρόεδρε, η προκήρυξη των προεδρικών εκλογών για τον προσεχή Ιούλιο δεν αποτελεί, τουλάχιστον προς το παρόν, τον αναγκαίο όρο για την εμπέδωση της πολιτικής σταθερότητας και τον εκδημοκρατισμό της χώρας. Όλοι οι συνάδελφοι μίλησαν προηγουμένως για τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Κιργιζία.

Ωστόσο, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να συνεργασθεί στενά με τον ΟΑΣΕ για την οργάνωση και την επιτήρηση των εκλογών και να αυξήσει την ανθρωπιστική βοήθεια και την οικονομική υποστήριξη μέσω του προγράμματος TACIS και του συστήματος γενικευμένων προτιμήσεων.

Η περιοχή της Κεντρικής Ασίας δεν μπορεί να αποτελέσει ένα νέο πεδίο σύγκρουσης των μεγάλων δυνάμεων, Ηνωμένων Πολιτειών, Ρωσίας και Κίνας, για τον στρατηγικό έλεγχο των ενεργειακών πόρων.

Στο πλαίσιο της καταπολέμησης της τρομοκρατίας η Κεντρική Ασία έχει γίνει χώρος υποδοχής νέων στρατιωτικών βάσεων και ενισχύεται επικίνδυνα η στρατιωτικοποίησή της.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει συμφέρον να αποτελέσει τη σταθεροποιητική δύναμη στην περιοχή. Η έκθεση στρατηγικής που είχε υιοθετήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση το 2002 για την περίοδο 2002-2006 για τις χώρες της περιοχής χρειάζεται, λαμβάνοντας υπόψη τα νέα δεδομένα που δημιουργούνται, αναθεώρηση και εμπλουτισμό. Και πιστεύω και καλώ την Επιτροπή να προετοιμάσει, ακόμη και τώρα χωρίς να περιμένει το 2006, μια νέα έκθεση στρατηγικής για την περιοχή.

Ο εκδημοκρατισμός, η περιφερειακή συνεργασία, η αντιμετώπιση του εμπορίου ναρκωτικών και του ανερχόμενου θρησκευτικού φανατισμού αποτελούν σημαντικές προκλήσεις που θα πρέπει να αντιμετωπισθούν τα επόμενα χρόνια. Προς την κατεύθυνση αυτή σημαντική κρίνεται η ενεργότερη εμπλοκή του ΟΗΕ.

 
  
MPphoto
 
 

  Ursula Stenzel (PPE-DE). (DE) Κύριε Πρόεδρε, το θετικό ντόμινο που άρχισε με τη δημοκρατική αφύπνιση στην Ουκρανία και τη Γεωργία τώρα έφθασε σε μία ακόμα χώρα. Αυτό που συνέβη στην Κιργιζία είναι άλλο ένα καλό παράδειγμα για το πώς χάνει την εξουσία της η μετασοβιετική νομενκλατούρα, ακόμα κι αν τα γεγονότα στις τρεις αυτές χώρες δεν είναι οπωσδήποτε συγκρίσιμα. Το καθεστώς Akayev κατέρρευσε χωρίς καμία εξωτερική παρέμβαση ως αποτέλεσμα της αυθόρμητης εξέγερσης του λαού. Η υπομονή του λαού είχε απλώς εξαντληθεί από την εκλογική νοθεία και τις τεράστιες περιουσίες που είχε συγκεντρώσει, χάρη στον νεποτισμό της, μία πολιτική οικογένεια που αντιμετώπιζε τη χώρα σαν προσωπική της ιδιοκτησία.

Η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε πριν από σχεδόν 15 χρόνια και, παρόλα αυτά, δεν επήλθε γεωπολιτική καταστροφή, όπως ήθελε να πιστέψουμε ο ρώσος πρόεδρος Πούτιν, αλλά προέκυψε μία γεωπολιτική ευκαιρία. Η απαραίτητη δράση που ανέλαβε ο ΟΑΣΕ και το Γραφείο των Δημοκρατικών Θεσμών και των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ODIHR), μία υπηρεσία του ΟΑΣΕ της οποίας αυτό το διάστημα ηγείται ένας Αυστριακός, είναι ο μοναδικός εξωτερικός παράγοντας που μπορεί κανείς να πει ότι άσκησε κάποια επίδραση στα γεγονότα.

Ο κ. Πούτιν φαίνεται ότι έμαθε από τα λάθη που έκανε στην Ουκρανία και η αντιπολίτευση της Κιργιζίας φέρθηκε έξυπνα ενημερώνοντάς τον εκ των προτέρων για την επικείμενη ανατροπή του αρχηγού της κυβέρνησης. Για τον λόγο αυτό, ο κ. Πούτιν ούτε επενέβη για να υποστηρίξει το σύστημα ούτε υποστήριξε τη λάθος πλευρά, όπως είχε κάνει στην Ουκρανία, μολονότι ο πρόεδρος Akayev κατέφυγε στη Μόσχα μετά την ανατροπή του, αφού είχε φυγαδευθεί από τη χώρα τυλιγμένος σε ένα χαλί. Για τη Ρωσία, οι σταθερές και αδιάβλητες δημοκρατίες δεν μπορεί παρά να είναι ευπρόσδεκτες.

Ποια διδάγματα πρέπει να αποκομίσει από όλα αυτά η ΕΕ; Πρώτον, ότι πρέπει να υποστηρίξουμε τον εκδημοκρατισμό της περιοχής και, δεύτερον, ότι πρέπει να εξασφαλίσουμε την ενίσχυση της δημοκρατίας και την υποστήριξη της κοινωνίας των πολιτών, ιδίως στο Καζακστάν, ούτως ώστε η οικονομική ενίσχυση να μην πέσει σε λάθος χέρια. Το Καζακστάν είναι πολύ μεγαλύτερο, πολύ πλουσιότερο και έχει πολύ μεγαλύτερη γεωπολιτική σημασία από την Κιργιζία που, παρότι γραφική, δεν είναι παρά μία μικρή χώρα.

 
  
MPphoto
 
 

  Libor Rouček (PSE).(CS) Όπως έχει ήδη καταδειχθεί από αυτή τη συζήτηση, δύο τάσεις παρατηρούνται στην Κιργιζία αλλά και στο σύνολο της Κεντρικής Ασίας. Η πρώτη είναι η επιδείνωση της πολιτικής κατάστασης και η υπονόμευση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των πολιτικών ελευθεριών. Η δεύτερη είναι η αυξανόμενη στρατηγική σημασία της περιοχής συνολικά, η οποία οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στους ενεργειακούς πόρους που εντοπίζονται σε χώρες, όπως το Τουρκμενιστάν, το Ουζμπεκιστάν και το Καζακστάν.

Καθόσον έχω μόνο ένα λεπτό στη διάθεσή μου, θα αναφερθώ συνοπτικά σε δύο τομείς στους οποίους η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να προσφέρει ενίσχυση. Αναμφίβολα, ο πρώτος είναι η παροχή στήριξης για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των πολιτικών ελευθεριών, της εκλογικής διαδικασίας στην Κιργιζία και της κοινωνίας των πολιτών.

Ο δεύτερος τομέας, στον οποίο δεν έχει δοθεί η δέουσα βαρύτητα σε αυτό το Σώμα, είναι η στήριξη της περιφερειακής συνεργασίας, με άλλα λόγια η στήριξη, για παράδειγμα, των προσπαθειών των κρατών της Κεντρικής Ασίας για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και του λαθρεμπορίου ναρκωτικών, καθώς και της ενεργειακής συνεργασίας και της χρήσης των υδάτινων πόρων. Το Ουζμπεκιστάν και το Καζακστάν διαθέτουν αμφότερα ενεργειακούς πόρους, ενώ η Κιργιζία διαθέτει σημαντικούς υδάτινους πόρους. Εν ολίγοις, θα ήθελα να μας ενημερώσει η Επιτροπή με ποιους τρόπους πιστεύει ότι μπορεί να στηρίξει η ίδια και η Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή την περιφερειακή συνεργασία.

 
  
MPphoto
 
 

  Jas Gawronski (PPE-DE). (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, εφόσον πρέπει να συζητήσουμε και επί του ψηφίσματος που έχουμε μπροστά μας και επειδή θεωρώ ότι κανείς δεν το έχει πράξει έως τώρα, μου φαίνεται ότι το ψήφισμα είναι ρεαλιστικό και ισορροπημένο. Χαίρομαι διότι συνυπογράφεται από όλες σχεδόν τις πολιτικές ομάδες και αυτό αποδεικνύει την ενότητα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ενισχύει το κύρος του.

Το κύριο όμως είναι ότι η Ευρώπη στρέφει την προσοχή της στην Κιργιζία γιατί, όπως υπενθύμισε προ ολίγου ο κ. Brok, η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν για πολύ καιρό απούσα και έχει μερίδιο ευθύνης, διότι ανέχθηκε το καθεστώς Akayev και άλλα παρόμοια καθεστώτα στην περιοχή. Είναι επίσης αλήθεια ότι όταν πριν από δύο χρόνια συναντήσαμε τον κ. Askar Akayev στο Bishkek με την αντιπροσωπεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, φάνηκε να είναι ειλικρινής και πειστικός όταν υποστήριζε ότι στόχος του ήταν ένα πιο δημοκρατικό και διαφανές κράτος. Ίσως τότε να το πίστευε πραγματικά, κάτι που είναι βέβαιο πως δεν ισχύει πλέον.

Το ψήφισμα ορθώς αναφέρεται στην εύθραυστη κατάσταση της Κιργιζίας, γιατί, όπως υπενθύμισε η κ. Stenzel, σε αντίθεση με την Ουκρανία και τη Γεωργία το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου δεδομένο. Αυτή τη στιγμή επικρατεί ένα επικίνδυνο κενό εξουσίας. Στο ψήφισμα υπογραμμίζονται επίσης οι διαμάχες στους κόλπους της αντιπολίτευσης, που βρίσκεται σήμερα στην εξουσία, ενωμένη μόνο από τον αγώνα ενάντια στο καθεστώς Akayev, ενώ τα δημοκρατικά της εχέγγυα έχουν πληγεί από την προηγούμενη συνεργασία με το δικτατορικό καθεστώς Akayev.

Για τον λόγο αυτό, είναι πολύ σημαντικό το σημείο 4 του ψηφίσματος που εύχεται την ουσιαστική μεταρρύθμιση του Συντάγματος και επισημαίνει τον κίνδυνο εγκαθίδρυσης ενός παρόμοιου συστήματος εξουσίας στο οποίο θα διαφέρουν μόνο τα πολιτικά πρόσωπα. Ο κίνδυνος είναι υπαρκτός. Οι Ηνωμένες Πολιτείες παρέχουν εδώ και χρόνια οικονομική και ηθική στήριξη στις δημοκρατικές δυνάμεις της Κιργιζίας, κάτι που θα πρέπει να αρχίσουμε να κάνουμε και εμείς.

 
  
MPphoto
 
 

  Olajos, Péter (PPE-DE).(HU) Κύριε Πρόεδρε, οι μεταβολές που σημειώθηκαν το τελευταίο έτος στην περιοχή των νέων ανεξαρτήτων κρατών (ΝΑΚ) καταδεικνύουν ότι τα μετασοβιετικά συστήματα διέρχονται κρίση, ενώ δεν έχουν ανταποκριθεί στις προσδοκίες που υπήρχαν στους τομείς των οικονομικών, πολιτικών και οικονομικών μεταρρυθμίσεων. Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της κατάστασης στην Κεντρική Ασία είναι η Κιργιζία. Δυστυχώς, οφείλουμε να διαπιστώσουμε ότι ορισμένοι ηγέτες έχουν καταλήξει για μία ακόμη φορά σε εσφαλμένα συμπεράσματα σχετικά με τις χρωματιστές επαναστάσεις, και, αντί να προσπαθούν να διορθώσουν τα σφάλματά τους, τα οποία καθιστούν εμφανή τα γεγονότα, έχουν κλείσει ερμητικά όλες τις οδούς διαφυγής από την κρίση για τους ίδιους, τις χώρες και τους λαούς τους.

Με θλίψη πληροφορηθήκαμε ότι οι εξελίξεις στην Κιργιζία υποχρέωσαν την ηγεσία του γειτονικού Καζακστάν να λάβει ορισμένα αυστηρά μέτρα. Φαίνεται ότι οι προτάσεις ψηφισμάτων για την τροποποίηση της εκλογικής διαδικασίας και της δραστηριότητας των μέσων ενημέρωσης οδηγούν σε εσφαλμένη κατεύθυνση, ενώ το σχέδιο νόμου περί εθνικής ασφάλειας έχει επικριθεί από τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη σε ένα ανοικτό φόρουμ. Αυτό είναι πολύ λυπηρό, καθόσον η διεθνής κοινότητα αναγνώρισε με ικανοποίηση την έως τώρα πρόοδο του Καζακστάν στην πορεία κοινωνικής και οικονομικής αναδιάρθρωσης και στην προσπάθεια διασφάλισης της ειρήνης και της αρμονίας μεταξύ των διαφόρων εθνικοτήτων και δογμάτων. Είχαμε ελπίσει ειλικρινά ότι το Καζακστάν θα ήταν η πρώτη χώρα από την περιοχή των νέων ανεξαρτήτων κρατών που θα άξιζε να αναλάβει την τιμή και την ευθύνη μιας Προεδρίας. Γι’ αυτό είναι ίσως πολύ πιο λυπηρό το γεγονός ότι η εφημερίδα Respublica της αντιπολίτευσης έκλεισε με χαλκευμένο σκεπτικό, ενώ ο δυνητικός υποψήφιος της αντιπολίτευσης, Zharmakhan Tuyakbai, υπέστη άγριες επιθέσεις κατά της σωματικής του ακεραιότητας δύο φορές σε διάστημα μικρότερο του ενός μηνός. Το γεγονός ότι η αστυνομία δεν προσπαθεί καν να παρέμβει τη στιγμή που δεκάδες νεαροί μπράβοι πραγματοποιούν επιθέσεις δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Δεν μπορούμε παρά να ελπίζουμε ότι ο αρχηγός του κράτους έχει την ειλικρινή διάθεση να μεριμνήσει για τον εντοπισμό και την τιμωρία των δραστών.

Δημοκρατία σημαίνει έντιμος ανταγωνισμός μεταξύ πολιτικών αντιπάλων, και οι επιθέσεις αυτού του είδους δεν συνάδουν με αυτή την αρχή. Οφείλουμε να δηλώσουμε ότι μια κρατική αρχή έχει πάντα την ευθύνη να εγγυάται την ισότιμη συμμετοχή και τη χρησιμοποίηση εντίμων μέσων στους πολιτικούς αγώνες που δίνονται στο εσωτερικό της εκάστοτε χώρας.

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Κύριε Πρόεδρε, θέλω καταρχάς να διορθώσω ένα σφάλμα που διέπραξα όσον αφορά την ημερομηνία των εκλογών στην Κιργιζία. Ο κ. Maat είπε ότι αυτές οι εκλογές προγραμματίζονταν για τις 10 Ιουλίου. Αυτή η πληροφορία κοινοποιήθηκε στις 6 Μαίου· σας παρακαλώ, λοιπόν, να συγχωρήσετε το λάθος μου.

Θέλω επίσης να ευχαριστήσω τους αξιότιμους βουλευτές που αναφέρθηκαν σε όλες τις εξαιρετικά χρήσιμες αναλύσεις που ανέπτυξαν, οι οποίες λαμβάνουν πλήρως υπόψη τη σημασία αυτής της περιοχής. Ο γεωπολιτικός και στρατηγικός ρόλος που διαδραματίζει αυτή η περιοχή για την Ευρωπαϊκή Ένωση εκφράστηκε με σαφήνεια· αυτό συνεπάγεται πράγματι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι περισσότερο παρούσα σε αυτή την περιοχή. Έχουμε κάθε ενδιαφέρον να διασφαλιστεί καλύτερα η σταθερότητα αυτής της περιοχής, πράγμα που συνεπάγεται καταρχάς ότι πρέπει να υποστηριχθεί η προσδοκία αυτών των χωρών να εδραιώσουν την αρκετά πρόσφατη ανεξαρτησία τους. Πιστεύω ότι σε αυτό το πλαίσιο η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο, διατηρώντας την αναγκαία ισορροπία μεταξύ της Ρωσίας, αφενός, και των Ηνωμένων Πολιτειών και ενδεχομένως της Κίνας, αφετέρου.

Η σταθερότητα καθίσταται ακόμα πιο ουσιώδης, όπως υπογράμμισαν πολλοί ομιλητές, αν ληφθεί υπόψη ότι πρόκειται για κράτη που χαρακτηρίζονται από εσωτερική αστάθεια και, εφεξής, είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένα στην τρομοκρατική απειλή, στη φονταμενταλιστική απειλή. Συνεπώς, πρέπει να ενεργήσουμε από κοινού με αυτά τα κράτη ούτως, ώστε να εξελιχθούν και να καταστούν δημοκρατίες στις οποίες να γίνονται ακόμα περισσότερο σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα και να ενισχύεται το δημοκρατικό καθεστώς. Αυτό δεν θα καταστεί δυνατό παρά μόνο εάν βοηθήσουμε αυτά τα κράτη να προωθήσουν την οικονομική τους ανάπτυξη. Πρόκειται, εν προκειμένω, για χώρες αρκετά διαφοροποιημένες· μία χώρα όπως η Κιργιζία έχει, όντως, πολύ διαφορετική οικονομική κατάσταση από μία χώρα όπως το Καζακστάν, ένα από τα δυνητικώς πλουσιότερα κράτη. Και ως προς αυτό, επίσης, η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να διαδραματίσει άκρως σημαντικό ρόλο. Ήδη, από τη δεκαετία του 1990, έχουμε συμφωνίες συνεργασίας με αυτά τα κράτη και, στο πλαίσιο αυτών των συμφωνιών συνεργασίας, διεξάγουμε τακτικές συναντήσεις τόσο για τη συνεργασία που δρομολογούμε όσο και για μια μορφή πολιτικού διαλόγου.

Το μήνυμα που διαφαίνεται εξάλλου στο ψήφισμά σας, το οποίο και χαιρετίζω, είναι ο σημαντικός πολιτικός ρόλος που καλείται να αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτόν τον ρόλο, μπορούμε να τον αναλάβουμε σε στενή συνεργασία με τον ΟΑΣΕ, ιδίως για όλα τα ζητήματα που άπτονται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατικής μετάβασης.

 
  
MPphoto
 
 

  Joaquín Almunia, μέλος της Επιτροπής. (ES) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα και εγώ να ευχαριστήσω όλους τους αξιότιμους βουλευτές για τη συνεισφορά τους σε αυτή τη συζήτηση, μέσω των ομιλιών τους, προκειμένου να καθοριστεί μία όσο το δυνατόν πιο ακριβής άποψη, την οποία θα συμμερίζονται όλα τα θεσμικά όργανα της Ένωσης, σχετικά με την πραγματική κατάσταση, τις προκλήσεις και τις στρατηγικές και τα μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας για να φέρουμε την ειρήνη, την εγγύηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μία δημοκρατική διαδικασία στις χώρες της Κεντρικής Ασίας. Διότι αυτό, φυσικά, δεν θα είναι σημαντικό μόνο για τις προσδοκίες των πολιτών αυτής της περιοχής· η σταθερότητα, η ευημερία και ο εκδημοκρατισμός των κρατών αυτής της περιοχής θα αποτελέσουν εξίσου αναμφίβολα πολύ σημαντικό στοιχείο της δικής μας ασφάλειας.

Καταρχάς, οι εκλογές της 10ης Ιουλίου είναι πολύ σημαντικές. Είναι ζωτικής σημασίας να διεξαχθούν οι εκλογές αυτές σε ατμόσφαιρα ηρεμίας, υπό την εγγύηση ότι η βούληση των πολιτών που θα προσέλθουν στις κάλπες θα γίνει σεβαστή.

Από αυτή την άποψη, όπως είπα στην αρχική μου ομιλία, με την οποία πολλοί από εσάς συμφωνείτε, η παρέμβαση του ΟΑΣΕ είναι κρίσιμη και η Επιτροπή πιστεύει ότι ο ρόλος που πρέπει να διαδραματίσει όσον αφορά την ορθή διεξαγωγή αυτών των εκλογών πρέπει να συντονιστεί με τον πρωταγωνιστικό ρόλο που διαδραματίζει ο ΟΑΣΕ. Εν πάση περιπτώσει –όπως ανέφερα στην αρχική μου ομιλία– οι μηχανισμοί που έχουμε στη διάθεσή μας έχουν χρησιμοποιηθεί και 1,3 εκατομμύρια ευρώ έχουν διατεθεί για να εξασφαλίσουν την ορθή διεξαγωγή της εκλογικής διαδικασίας.

Θα ήταν επίσης επιθυμητό, αν και δεν υπάρχει ακόμη καμία απόφαση επ’ αυτού, να αποσταλεί αντιπροσωπεία αυτού του Κοινοβουλίου για να παρακολουθήσει αυτές τις εκλογές ως παρατηρητές και να εγγυηθεί, ή να επιχειρήσει να βελτιώσει τις συνθήκες, ούτως ώστε οι λαϊκές εκλογές να διεξαχθούν με όλες τις δημοκρατικές εγγυήσεις.

Θα ήθελα επίσης να κάνω ένα δεύτερο σχόλιο σχετικά με την ανάγκη για μία περιφερειακή στρατηγική, μία περιφερειακή προσέγγιση. Πολλοί από εσάς το έχετε αναφέρει και η Επιτροπή συμφωνεί και, από το 2002, υπάρχει μια στρατηγική η οποία καταρτίστηκε μετά την επίσκεψη του πρώην αρμόδιου Επιτρόπου για τις εξωτερικές υποθέσεις και η οποία υιοθετήθηκε στα τέλη του 2002. Κύριοι στόχοι της είναι η προώθηση της σταθερότητας και της ασφάλειας στην περιοχή, η βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη, η προτεραιότητα ιδιαίτερα στη μείωση της φτώχειας και στην προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Για την εφαρμογή αυτής της στρατηγικής, δεδομένου ότι ένα από τα κύρια ενδιαφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην περιοχή, από οικονομικής άποψης, επικεντρώνεται στους ενεργειακούς πόρους, είναι πολύ σημαντική η συνάντηση των υπουργών Ενέργειας, που διεξήχθη πέρυσι τον Νοέμβριο, και πιστεύουμε ότι πρέπει να συνεχίσουμε να σημειώνουμε πρόοδο προς αυτή την κατεύθυνση. Τον επόμενο Ιούνιο, η τρόικα και οι υπουργοί Εξωτερικών αυτής της περιοχής θα διεξάγουν άλλη μία σημαντική συνάντηση για να αξιολογήσουν την κατάσταση και να συνεχίσουν να σημειώνουν πρόοδο στην εφαρμογή αυτής της στρατηγικής.

Επομένως, οτιδήποτε σημαίνει πρόοδο στη διαμόρφωση των στοιχείων της στρατηγικής μας, μίας κοινής περιφερειακής προσέγγισης για την περιοχή, με όλες τις διαστάσεις του εκδημοκρατισμού, της καταπολέμησης της φτώχειας, της άμυνας, της εγγύησης των οικονομικών συμφερόντων μας, της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα έχει ασφαλώς την υποστήριξη της Επιτροπής και όλα τα σχετικά περιεχόμενα του ψηφίσματος αυτού του Κοινοβουλίου θα είναι ευπρόσδεκτα.

Τέλος, σχετικά με τη συγκεκριμένη υπόθεση που ανέφερε ο κ. Maat στην ομιλία του –μία υπόθεση παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων– δεν έχουμε αυτή τη στιγμή ακριβείς πληροφορίες για την υπόθεση στην οποία αναφέρθηκε. Θα ήθελα να ζητήσω από τον κ. Maat –μολονότι γνωρίζω ότι δεν παρευρίσκεται στην αίθουσα αυτή τη στιγμή– να μας ενημερώσει ούτως, ώστε οι αντιπρόσωποί μας στην περιοχή να μπορέσουν να συγκεντρώσουν όλες τις απαραίτητες πληροφορίες, τις οποίες θα θέσουμε εν συνεχεία στη διάθεση αυτού του Κοινοβουλίου.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. – Για την ολοκλήρωση της συζήτησης, έχω λάβει έξι προτάσεις ψηφίσματος(1), που έχουν υποβληθεί σύμφωνα με το άρθρο 103, παράγραφος 2, του Κανονισμού.

Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί αύριο.

(Η συνεδρίαση διακόπτεται στις 11.10 και συνεχίζεται στις 11.30)

 
  
  

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ κ. ROTH-BEHRENDT
Αντιπροέδρου

 
  

(1) Βλ. συνοπτικά πρακτικά.


5. Ώρα των ψηφοφοριών
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. Η ημερήσια διάταξη προβλέπει την ψηφοφορία.

(Αποτελέσματα και άλλες λεπτομέρειες της ψηφοφορίας: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά)

 

6. Τρόφιμα που προορίζονται για ειδική διατροφή

7. Διορισμός μέλους στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΚΤ

8. Ποσοστώσεις για την παραγωγή αμύλου γεωμήλων

9. Αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων
  

Πριν από την ψηφοφορία:

 
  
MPphoto
 
 

  Stefano Zappalà (PPE-DE), εισηγητής. (IT) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η τροπολογία 54, που έχει ενσωματωθεί στην ενότητα 1, προβλέπει την εισαγωγή στο παράρτημα 5 και άλλων πινάκων, οι οποίοι πρέπει να θεωρούνται συμπληρωματικοί του πίνακα 22 σχετικά με την κοινή θέση του Συμβουλίου: δεν τον αντικαθιστούν, αλλά τον συμπληρώνουν! Έκανα αυτή τη διευκρίνιση, διότι, όπως ετέθη το ζήτημα, δεν είναι σαφές, προκειμένου να καταχωρηθεί στα πρακτικά ότι πρόκειται για συμφωνημένη θέση.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. Τα σχόλιά σας θα καταγραφούν στα πρακτικά και θα ζητηθεί από τις γλωσσικές υπηρεσίες να εξετάσουν διεξοδικά τις διάφορες γλωσσικές εκδόσεις και το περιεχόμενό τους.

 

10. Κοινή οργάνωση της αγοράς στον τομέα των οπωροκηπευτικών

11. Οργάνωση του χρόνου εργασίας
  

Πριν από την ψηφοφορία επί της τροπολογίας 49:

 
  
MPphoto
 
 

  Mario Borghezio (IND/DEM). (IT) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, λαμβάνω τον λόγο για να υποβάλω μία προφορική τροπολογία. Ζητώ να προστεθούν στη λέξη «ασφάλεια» τα δύο επίθετα «δημόσια και ιδιωτική», για να επεκταθεί η προστασία αυτή και στους εργαζόμενους του τομέα ιδιωτικής ασφάλειας, οι οποίοι συχνά βρίσκονται σε μειονεκτική θέση και δεν προστατεύονται επαρκώς σε συνδικαλιστικό επίπεδο.

 
  
  

(Καθώς πάνω από 37 βουλευτές έχουν διατυπώσει αντιρρήσεις, η προφορική τροπολογία καταπίπτει)

 
  
  

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. BORRELL FONTELLES
Προέδρου

 

12. Πανηγυρική συνεδρίαση
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. Αυτού Βασιλική Υψηλότητα: Έχω την τιμή, ως Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, να καλωσορίσω εδώ σήμερα τον αρχηγό του κράτους που ασκεί σήμερα την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μεγαλειότατε, εξ ονόματος των συναδέρφων μου και εμού προσωπικά, σας καλωσορίζω θερμά. Η παρουσία σας εδώ στο Κοινοβούλιό μας αποτελεί απόδειξη του ενδιαφέροντός σας για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και του σημαντικού ρόλου που διαδραματίζει η χώρα σας σε αυτή τη διαδικασία. Η επίσκεψή σας συνδέεται ιστορικά με την επίσκεψη του πατρός σας, του Μεγάλου Δούκα Ιωάννη, στις 22 Νοεμβρίου 1990, πριν από σχεδόν δεκαπέντε χρόνια.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελείτο τότε από δώδεκα κράτη μέλη και από 340 εκατομμύρια πολίτες. Σήμερα έχουμε υπερδιπλασιαστεί, με 25 χώρες και 455 εκατομμύρια Ευρωπαίους. Αυτοί οι αριθμοί δείχνουν πόσο μακρύ δρόμο έχουμε διανύσει, και καθ’ όλο αυτό το διάστημα κατορθώσαμε να επανενώσουμε μία ήπειρο και να μοιραστούμε τις ίδιες αξίες.

Η χώρα σας, το Λουξεμβούργο, υπήρξε ανέκαθεν ένας πιστός και αφοσιωμένος υπέρμαχος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και η Προεδρία σας αποδεικνύει άλλη μία φορά ότι οι αποκαλούμενες «μικρές» χώρες, μικρές σε μέγεθος αλλά μεγάλες σε ιστορία, είναι ικανές να ασκούν σπουδαίες προεδρίες και να προσφέρουν επιπλέον τεχνογνωσία για την κοινοτική ολοκλήρωση, χάρη στο έργο ευφυών πολιτικών ανδρών που θέτουν διαρκώς τους εαυτούς τους στη διάθεση αυτού του Κοινοβουλίου.

Κοιτάζοντας πίσω στο παρελθόν, οφείλουμε να θυμηθούμε ότι το όνομα της χώρας σας, το Λουξεμβούργο, συνδέεται με σημαντικές στιγμές της ευρωπαϊκής ιστορίας, όπως με τον συμβιβασμό του Λουξεμβούργου το 1966, που κατάφερε να επαναφέρει τη Γαλλία στο κοινοτικό τραπέζι. Αυτή είναι μια εξαιρετική στιγμή στην ιστορία της Ευρώπης και φέρει το όνομα της χώρας σας. Και σήμερα, ενώ έχουν ολοκληρωθεί μόνο τα τρία τέταρτα της θητείας σας, η Προεδρία του Λουξεμβούργου έχει ήδη σημειώσει μεγάλη επιτυχία, και είμαι σίγουρος ότι η επιτυχία αυτή θα καταστεί ακόμη μεγαλύτερη κατά το υπόλοιπο της Προεδρίας σας.

(Χειροκροτήματα)

Μεγαλειότατε, η κυβέρνηση της χώρας σας πέτυχε μία συμφωνία σχετικά με το Σύμφωνο Σταθερότητας κατά τη διάρκεια της άσκησης της Προεδρίας της Ένωσης, σεβόμενη τις βασικές αρχές του· αναδιοργάνωσε τη στρατηγική της Λισαβόνας και μόλις υπογράψαμε τις Συνθήκες προσχώρησης με τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία στο Λουξεμβούργο, μολονότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το σημαντικότερο θέμα, αυτό των δημοσιονομικών προοπτικών για την περίοδο 2007-2013, δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Ας έχουμε εμπιστοσύνη στις προσπάθειες της Προεδρίας του Λουξεμβούργου ότι θα επιτύχουν την αίσια ολοκλήρωσή του.

Υψηλότατε, από τη στιγμή που ανακηρυχτήκατε Μέγας Δούκας τον Οκτώβριο του 2000, εκφράζετε πάντα την ανησυχία σας για τους κατοίκους της χώρας σας, ιδιαίτερα διασφαλίζοντας τη σωστή ένταξη των διαφορετικών εθνικοτήτων που ζουν εκεί και αποτρέποντας οποιαδήποτε μορφή κοινωνικού αποκλεισμού, και γνωρίζουμε ότι σε αυτό το έργο σάς υποστηρίζει η σύζυγός σας, η Μεγάλη Δούκισσα Μαρία Τερέζα, και έχουμε την τιμή να την καλωσορίσουμε επίσης εδώ σήμερα.

(Χειροκροτήματα)

Μαζί διαιωνίζετε τους δεσμούς που ενώνουν την οικογένειά σας με τον λαό σας και συνεχίζετε στον δρόμο που άνοιξε ο πατέρας σας, συμφιλιώνοντας την παράδοση και τον εκσυγχρονισμό. Αυτή είναι ίσως η καλύτερη σύνοψη αυτού που εκπροσωπεί το Λουξεμβούργο σήμερα: τον καλύτερο συνδυασμό παράδοσης και εκσυγχρονισμού που κατάφεραν ποτέ να δημιουργήσουν οι άνθρωποι.

Μεγαλειότατε, έχετε τον λόγο.

(Χειροκροτήματα)

 
  
MPphoto
 
 

  Ερρίκος του Λουξεμβούργου, η Α.Β.Y. Ερρίκος, Μέγας Δούκας του Λουξεμβούργου. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, πριν από 15 χρόνια, το 1990, την παραμονή μιας Προεδρίας του Λουξεμβούργου, ο πατέρας μου, ο Μέγας Δούκας Ιωάννης του Λουξεμβούργου, είχε την τιμή να μιλήσει ενώπιον αυτού του εξέχοντος φόρουμ. Ορισμένοι από εσάς είχαν ήδη λάβει θέση από εκείνη την εποχή στα έδρανα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και θέλω πραγματικά να τους απευθύνω ιδιαίτερο και εγκάρδιο χαιρετισμό για τη συνέπεια της δέσμευσής τους στην υπηρεσία της Ευρώπης.

Κύριε Πρόεδρε, τα φιλικά λόγια που μόλις απευθύνατε έναντι της χώρας μου με αγγίζουν βαθύτατα. Εκ μέρους της Μεγάλης Δούκισσας, όπως και εξ ονόματος όλων όσων μας συνοδεύουν σε αυτή την επίσκεψη, σας ευχαριστώ που με υποδέχεστε με τόση θέρμη.

1990 – 2005: πόσες αλλαγές, θα έλεγα μάλιστα πόσες ανατροπές, έλαβαν χώρα σε αυτό το διάστημα, ακόμα και σε αυτή την υπέροχη πόλη του Στρασβούργου! Το νέο και υπέροχο κτίριο στο οποίο βρισκόμαστε, ο αριθμός των εδράνων αυτής της αίθουσας, απεικονίζουν προδήλως τις ιστορικές αλλαγές που σημειώθηκαν στην ήπειρό μας. Να θυμηθούμε τις τεράστιες ελπίδες που γεννήθηκαν στους μεν και τις έντονες ανησυχίες που δημιουργήθηκαν στους δε, μπροστά στο ευρύ φάσμα των προκλήσεων που αντιμετωπίσαμε με το τέλος του κομμουνισμού και τη συμφιλίωση της ηπείρου μας. Μήπως, άραγε, ήλθε η στιγμή να αξιολογήσουμε την απόσταση που διανύσαμε έκτοτε, αναγνωρίζοντας στην πορεία τις αναντίρρητες επιτυχίες μας;

Είναι επίσης γεγονός ότι τους τελευταίους μήνες, με αφορμή τις τελετές για την 60η επέτειο του τέλους των εχθροπραξιών, ενθυμούμαστε ασμένως ότι η αίσια έκβαση του εγχειρήματός οφείλεται στην επιθυμία μας να μην υπάρξει ποτέ πια πόλεμος μεταξύ μας.

Όπως και εσείς, κύριε Πρόεδρε, μετέβην στο Άουσβιτς όπου, με πολλούς αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων, θρηνήσαμε σιωπηρά, ενθυμούμενοι τα εκατομμύρια των αθώων θυμάτων που αφανίστηκαν ή ακρωτηριάστηκαν υπό τις πλέον φρικτές συνθήκες. Θέλω να επισημάνω επίσης την –πολύ σημαντική– παρουσία την ημέρα εκείνη των Προέδρων των πολιτικών ομάδων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Το καθήκον της μνήμης είναι εκείνο που επέτασσε να συγκεντρωθούμε εκείνη την ημέρα, και με μια ανανεωμένη εγρήγορση ούτως ώστε να μην επαναληφθεί η ιστορία, αυτό το καθήκον πρέπει να συνεχίσει να εμπνέει τη δέσμευσή μας στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Σε αυτό το πλαίσιο, με μεγάλη χαρά θα προσπαθήσω σήμερα να μοιραστώ με εσάς ορισμένες σκέψεις που, για προφανείς λόγους, υπερβαίνουν το πρόγραμμα της Προεδρίας μας.

Κύριε Πρόεδρε, οι σκέψεις μου με οδηγούν καταρχάς στην υπενθύμιση των επιτευγμάτων μας. Κάθε παρατηρητής θα αναγνωρίσει ότι ο δρόμος που διανύθηκε αυτά τα τελευταία 15 χρόνια είναι διάσπαρτος από αναντίρρητες επιτυχίες, ορισμένοι μάλιστα θα τις χαρακτήριζαν θεαματικές. Έτσι, η Ευρώπη εμφανίζεται σήμερα ισχυρότερη, αφού ασπάζεται κοινές αξίες, που μπορεί να τις προωθεί στον κόσμο. Μαζί, καταφέραμε να εξορκίσουμε τον κίνδυνο να δούμε την Ένωσή μας να εκφυλίζεται σε μια απλή ζώνη ελεύθερων συναλλαγών. Την επαύριο της γερμανικής επανένωσης, που ακολούθησε κατά πόδας την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη, της οποίας προηγήθηκε μια άκρως επιτυχημένη διεύρυνση προς τον νότο, δημιουργήσαμε μαζί, σε δύσκολες συνθήκες, ένα ενιαίο νόμισμα, που σήμερα προκαλεί τον σεβασμό και τον θαυμασμό.

Η Ένωσή μας μπόρεσε να διευρυνθεί προς ανατολάς. Επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας τη συγκίνηση που νιώσαμε πρόσφατα στο Λουξεμβούργο, όταν οι πλέον υψηλόβαθμοι βούλγαροι και ρουμάνοι ιθύνοντες υπέγραψαν με τη σειρά τους την Πράξη προσχώρησης των χωρών τους. Η Ευρώπη κατάφερε, έτσι, να ανταποκριθεί στις νόμιμες προσδοκίες αυτών των λαών, που τόσο υπέφεραν από μια ιδεολογία η οποία αρνείτο, επί σαράντα χρόνια, να αναγνωρίσει τα πλέον στοιχειώδη δικαιώματά τους.

(Χειροκροτήματα)

Καταργήσαμε τα εσωτερικά μας σύνορα, ανοίγοντας σε 450 εκατομμύρια πολίτες έναν ενιαίο χώρο ελευθερίας και ασφάλειας.

Στο πλαίσιο των συμμαχιών τους, τα κράτη μέλη παρενέβησαν αυτόνομα στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Τα στρατεύματά μας αντικατέστησαν το ΝΑΤΟ στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Στο Αφγανιστάν, η ευρωπαϊκή παρουσία διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο για την υποστήριξη της μετάβασης της χώρας σε μια αυθεντική δημοκρατία.

Απέναντι στην παγκοσμιοποίηση, ανέκαθεν καταβάλλαμε προσπάθειες να καταστεί η Ευρώπη πόλος αριστείας σε σύγκριση με τους οικονομικούς γίγαντες, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ιαπωνία, την Κίνα, την Ινδία και τη Βραζιλία. Παράλληλα με αυτό, καταφέραμε να εναγκαλιστούμε το σύνθημα «η ισχύς εν τη ενώσει» ώστε να φανούμε στον κόσμο ως αξιόπιστο σημείο αναφοράς από πλευράς δημοκρατίας και αλληλεγγύης προς τις αναπτυσσόμενες χώρες. Μπορώ να αναφέρω, τέλος, την τεράστια πρόοδο που επιτελέστηκε όσον αφορά την ασφάλεια των τροφίμων. Την επαύριο μακρών και επίπονων διαπραγματεύσεων, η υγιεινή των τροφίμων 450 εκατομμυρίων καταναλωτών θα διέπεται από τους ίδιους κανόνες.

Είμαι βέβαιος πως μαντεύετε ότι μπορώ να παραθέσω πολλαπλάσια παραδείγματα. Επιτρέψτε μου να επισημάνω στο σημείο αυτό ότι ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην υλοποίηση αυτών των επιτυχιών ήταν αποφασιστικός από πολλές απόψεις. Άλλοτε με το καρότο, άλλοτε με το μαστίγιο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατάφερε να καταλάβει εξέχουσα θέση στη διοργανική ισορροπία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με αυτόν τον τρόπο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υιοθέτησε τη διαπίστωση στην οποία είχε προβεί στην εποχή του ο Jean Monnet: «Δεν έχουμε άλλη επιλογή από τις αλλαγές στις οποίες θα συρθούμε και εκείνες που θα επιδιώξουμε και θα επιτύχουμε».

Η υπενθύμιση αυτών των αναντίρρητων επιτυχιών και ο φόρος τιμής που αποτίω έτσι στους εκλεγμένους ευρωπαίους εκπροσώπους δεν με εμποδίζουν να διαπιστώσω με πολύ διαύγεια ότι αρκετοί συμπολίτες μας, μεταξύ των οποίων και πολλοί νέοι, αισθάνονται δυσφορία έναντι της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι στα νέα κράτη μέλη, η φρεσκάδα και ο ενθουσιασμός ότι ανήκουν σε μια μεγάλη οικογένεια είναι ακόμα πρόδηλα.

Ωστόσο, οι εγωισμοί τείνουν να υποκαταστήσουν την ορμή από την οποία εμφορούνταν οι πατέρες της Ευρώπης. Οι συζητήσεις που διεξάγονται στα κράτη μέλη αναφορικά με την επικύρωση της Συνταγματικής Συνθήκης είναι ενδεικτικές αυτού του πράγματος. Πολλοί ομιλητές δίνουν την εντύπωση ότι αισθάνονται περιθωριοποιημένοι σε σχέση με τα διακυβεύματα της διαδικασίας ολοκλήρωσης. Αισθάνονται ότι οι πολιτικοί ιθύνοντες τούς έχουν παραγκωνίσει. Ωστόσο, ελλείψει αξιόπιστης εναλλακτικής λύσης, ουδείς ήταν μέχρι τώρα σε θέση να προτείνει άλλο μοντέλο.

(Χειροκροτήματα)

Αδιαμφισβήτητα, η πίστη σε αυτή την ολοκλήρωση φθίνει. Όπως διαπίστωσε και ένας εξαιρετικά σώφρων χρονικογράφος: «Τα μεταπολεμικά θεμέλια –η συμφιλίωση, η αλληλεγγύη έναντι του κομμουνιστικού κινδύνου, η ανοικοδόμηση– έχουν καταστεί τελείως διακοσμητικά στοιχεία». Απέναντι σε αυτή την περιρρέουσα ζοφερή ατμόσφαιρα, οι δημοκρατικές μας δομές δίνουν συχνά την εντύπωση στασιμότητας και αδυναμίας.

Πώς να εξηγήσουμε, άραγε, αυτές τις αμφιβολίες, αυτή τη σύγχυση, αυτές τις αρνητικές κρίσεις; Ορισμένοι φιλόσοφοι, όπως ο γάλλος Marcel Gauchet, μας λένε ότι αυτό οφείλεται στη χρονική στιγμή, δηλαδή στην εποχή μας, που χαρακτηρίζεται από άνευ προηγουμένου κομβικές αλλαγές.

Όταν ο ρυθμός της αλλαγής είναι σχετικά αργός, όπως συνέβη στις δεκαετίες του 1970 και του 1980, η προσαρμογή γίνεται χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Αντιθέτως, όταν προκαλεί ανατροπή παραδοσιακών σημείων αναφοράς, όπως συμβαίνει ιδίως σήμερα λόγω της παγκοσμιοποίησης, αυτό είναι μια άλλη ιστορία! Πρέπει να αφομοιώσουμε τις ρήξεις, να επανεφεύρουμε νέα πλαίσια, να ανοικοδομήσουμε μέσα. Εν συντομία, πρέπει να επανακαθορίσουμε προοπτικές και οράματα.

Θέλω να θυμίσω, εν προκειμένω, μία παρατήρηση του Michel Rocard. Δήλωσε ότι «ένα από τα δράματα της Ευρώπης έγκειται στο γεγονός ότι είναι καταδικασμένη στο διοικητικό κομμάτι». Πράγματι, πρέπει να συμφωνήσουμε με τον πρώην πρωθυπουργό ότι είναι λυπηρό και, συνεπώς, άκρως αποθαρρυντικό για το πνεύμα των συμπολιτών μας, και δη των νέων, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ο προνομιακός τομέας του χρήματος, του κεφαλαίου, των επενδύσεων, των προτύπων και των επιδοτήσεων.

Πρέπει να παραδεχθούμε ότι πρόκειται, εν προκειμένω, για τομείς που είναι βεβαίως σημαντικοί, αλλά τόσο πληκτικοί, που ουδόλως καταφέρνουν να συνεγείρουν τον κόσμο. Ας θυμηθούμε, όμως, ότι από τις απαρχές της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, τίποτα δεν θα ήταν δυνατό χωρίς τον συγκερασμό ενός φλογερού οράματος και ικανοτήτων.

Με την ανάδυση αυτής της μεγάλης Ευρώπης, μήπως ήλθε η στιγμή να θέσουμε το κεντρικό ερώτημα, που παραμένει πάντα το ίδιο: γιατί θέλουμε να ζήσουμε μαζί και να μοιραστούμε το σύνολο ή τμήμα της μοίρας μας;

Το βέβαιο είναι ότι η απάντηση δεν είναι αυτονόητη. Εκείνο που διακυβεύεται πραγματικά είναι οι τύχες 450 εκατομμυρίων ανθρώπων, με τις δικές τους αποφάσεις και φιλοδοξίες, με τις αδυναμίες και με τα πάθη τους, κυρίως όμως με τις δυνάμεις και τα εξαιρετικά τους προσόντα. Ωστόσο, αυτοί οι άνθρωποι υποτίθεται ότι μοιράζονται το ίδιο ιστορικό πεπρωμένο στην ίδια επικράτεια: στην Ευρώπη μας.

Η ευρωπαϊκή περιπέτεια δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο γύρω από λαούς και έθνη, ως αντανάκλαση της έντονης διαφορετικότητάς μας. Καθένα από αυτά τα έθνη αντιπροσωπεύει μια επικράτεια με τις ομορφιές και τα πλούτη της αλλά και με τις πληγές της που ο χρόνος χάραξε στις μνήμες μας.

Αποσαφηνίζοντας εκείνο που πρέπει να διαφυλαχθεί και εκείνο που πρέπει να θεωρήσουμε απηρχαιωμένο, το πρώτο καθήκον της Ένωσής μας είναι να συμφιλιώσει την κληρονομιά του παρελθόντος με τις προκλήσεις του μέλλοντος. Με βάση τον ίδιο της τον εαυτό, με βάση τον τρόπο που προχωρεί και οικοδομείται, πρέπει στην παρούσα φάση να δημιουργήσει τη νομιμοποίησή της.

Απέναντι σε ισχυρούς πόλους ανάπτυξης, με ποιον τρόπο μπορούμε να υπερβούμε τους κινδύνους μιας παρακμής που κανείς δεν είναι σε θέση να ελέγξει ατομικά; Πρωτίστως όμως, με ποιον τρόπο μπορούμε να συγκεντρώσουμε στη βάση της αλληλεγγύης τις προϋποθέσεις για μια νέα άνθηση; Υπό το πρίσμα αυτό, αυτή η αναγέννηση της Ευρώπης –την οποία πρέπει να ορίσουμε ως τη συλλογική μας φιλοδοξία– πρέπει να αποτελέσει το κοινωνικό σχέδιο των γενεών που ετοιμάζονται να πάρουν τα ηνία.

Για να πείσουμε τους συμπολίτες μας, ας θυμηθούμε ότι η ευημερία και η ευμάρεια ενός λαού δεν μπορούν να προσμετρηθούν αποκλειστικά με βάση το ΑΕγχΠ. Ας μεριμνήσουμε επίσης να μην οικοδομήσουμε μία Ευρώπη η οποία θα ωφελεί ορισμένους και όπου ταυτόχρονα θα εξαπλώνονται καταστάσεις κοινωνικού αποκλεισμού, βίας σε όλες τις εκφάνσεις της, ανεργίας και αδιαφορίας για τη διαφύλαξη του περιβάλλοντός μας.

Ας θυμηθούμε, επίσης, ότι η καλύτερη καμπύλη ευημερίας θα έχει μόνο μικρό όφελος, αν δεν μεταφράζεται σε καλύτερη πρόσβαση στα πλέον βασικά αγαθά, που είναι η εκπαίδευση, ο πολιτισμός, η υγεία, η κοινωνική δικαιοσύνη και, ιδίως, η εργασία!

(Χειροκροτήματα)

Για να καθορίσουμε αυτό το κοινωνικό σχέδιο, η καλύτερη μέθοδος παραμένει η δημοκρατική συζήτηση. Αυτή η συζήτηση προφανώς δεν μπορεί να περιοριστεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπως άλλωστε το ευχηθήκατε πολύ ορθά στο ψήφισμά σας σχετικά με τη Συνθήκη για τη θέσπιση Συντάγματος της Ευρώπης.

Όπως ορίζεται στη Συνθήκη, πρέπει να προωθήσουμε, με τη συνδρομή των οργανώσεων των πολιτών και των κοινωνιών μας, την ενεργό συμμετοχή των πολιτών στις συζητήσεις αναφορικά με την επικύρωση. Χαίρομαι που διαπιστώνω ότι το μήνυμά σας δεν παρέμεινε κενό γράμμα. Τουναντίον, ας αναγνωρίσουμε ότι οι συζητήσεις έχουν ζωηρέψει. Τα επιχειρήματα που προβάλλονται και οι λύσεις που προτείνονται είναι γεγονός ότι ενίοτε αφήνουν υπερβολικό χώρο στη δημαγωγία ή ακόμα και σε στρεβλώσεις της αλήθειας.

(Χειροκροτήματα)

Δεν μπορώ παρά να ευχηθώ στους αξιότιμους βουλευτές αυτού του Κοινοβουλίου να εμπλακούν άμεσα και, πέρα από πολιτικές καταβολές, να αναδειχθεί μια ταυτόσημη επιδίωξη: η ίδια η Ευρώπη να χαράξει την ιστορία της. Δεν κάνω τίποτε άλλο από το να επαναλαμβάνω αυτό που σας είπε ο πατέρας μου σχετικά, το 1990: «Είστε οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των χωρών μας. Μάθετε να κινητοποιείτε και να συμπαρασύρετε όλες τις δημιουργικές δυνάμεις».

Για να μπορέσουμε να ζήσουμε μαζί, πρέπει να κατανοούμε καλύτερα ο ένας τον άλλο. Γι’ αυτό, πρέπει να εμπλουτιστούμε από τη διαφορετικότητά μας.

Ο λαός του Λουξεμβούργου είναι, λόγω των ιδιαζόντων κοινωνιολογικών χαρακτηριστικών του, «καταδικασμένος», τρόπον τινά, να ανακαλύπτει τους άλλους. Το ίδιο ισχύει και για την ευημερία του. Στα αναρίθμητα ταξίδια που πραγματοποίησα τα τελευταία 25 χρόνια και που με οδήγησαν σε όλες τις ηπείρους, αντιλήφθηκα πολύ νωρίς ότι το Μεγάλο Δουκάτο, αυτό καθεαυτό, δεν μπορεί από μόνο του να προσελκύσει το ενδιαφέρον δυνητικών επενδυτών.

Αντιθέτως, το γεγονός ότι η χώρα μου, αν και μικρή σε μέγεθος, βρίσκεται στο κέντρο της ΕΕ και είναι σταθερά προσδεδεμένη στον προνομιακό αυτό χώρο υπήρξε συχνά καθοριστικό για τα βήματα εκσυγχρονισμού και διαφοροποίησης της οικονομίας μας.

Για το Λουξεμβούργο, η επιλογή της Ευρώπης παραμένει, εξ αυτού του λόγου, μια φυσική επιλογή. Η ιστορία μάς έδειξε ότι, όταν μένουμε απομονωμένοι, η ύπαρξη του έθνους μας θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να αμφισβητηθεί, θα μπορούσε να αφανιστεί και αυτό το γνωρίζει. Έχουμε επίγνωση της προνομιακής μας θέσης να είμαστε ιδρυτικό κράτος μέλος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα να θέσω στην κρίση σας μια σκέψη του Milan Kundera, που εκφράστηκε με αυτά τα λόγια αμέσως μετά την πτώση του κομμουνισμού: «Συχνά μου φαίνεται –αναφέρει– ότι η γνωστή ευρωπαϊκή κουλτούρα συγκαλύπτει μιαν άλλη άγνωστη κουλτούρα, εκείνη των μικρών εθνών.[...] Υποθέτουμε ότι οι μικροί κατ’ ανάγκη μιμούνται τους μεγάλους. Αυτό είναι πλάνη. Είναι μάλιστα πολύ διαφορετικοί.[...] Η Ευρώπη των μικρών εθνών είναι μια άλλη Ευρώπη, έχει ένα άλλο βλέμμα και η σκέψη της συχνά διαμορφώνει το πραγματικό αντίβαρο της Ευρώπης των μεγάλων».

(Χειροκροτήματα)

Η πρόθεσή μου, σήμερα, ήταν να θυμίσω αυτή την ιδιαιτερότητα. Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.

(Το Σώμα, όρθιο, χειροκροτεί την Αυτού Βασιλική Υψηλότητα Ερρίκο, Μέγα Δούκα του Λουξεμβούργου)

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. Εξ ονόματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω, Μεγαλειότατε, για τα λόγια σας, τα οποία απέδειξαν τη βαθιά γνώση σας για την πολιτική μας ολοκλήρωση, στην οποία η χώρα σας υπήρξε ένας προνομιακός πρωταγωνιστής και μάρτυρας.

Τα λόγια σας χρησίμευσαν επίσης ως ενθάρρυνση του έργου που επιτελείται καθημερινά από αυτό το θεσμικό όργανο, και δεν μου απομένει παρά να ευχηθώ σε εσάς και στη σύζυγό σας ευχάριστη διαμονή στο Στρασβούργο κατά το υπόλοιπο της επίσκεψής σας εδώ.

(Χειροκροτήματα)

(Η πανηγυρική συνεδρίαση λήγει στις 12.30)

 
  
  

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. ONESTA
Αντιπροέδρου

 

13. Αιτιολογήσεις ψήφου
  

Έκθεση: Berès (A6-0094/2005)

 
  
MPphoto
 
 

  Queiró (PPE-DE), γραπτώς. – (PT) Ψήφισα υπέρ αυτής της έκθεσης, πρώτον, διότι τηρήθηκαν όλοι οι ισχύοντες κανόνες βάσει των οποίων διασφαλίζεται η πλήρης συμμετοχή των κρατών μελών στη διαδικασία αυτή και, δεύτερον, διότι το Κοινοβούλιο προέβη σε θετική αξιολόγηση του προταθέντος υποψηφίου.

 
  
  

Έκθεση: Wojciechowski (A6-0096/2005)

 
  
MPphoto
 
 

  Goudin, Lundgren και Wohlin (IND/DEM), γραπτώς. – (SV) Είμαστε αντίθετοι με τη σημερινή μορφή της κοινής γεωργικής πολιτικής και αντιτασσόμαστε σε αλλαγές οι οποίες, καταρχήν, έχουν ελάχιστη σημασία για το σύστημα που επικρατεί. Απαιτούμε την εκτεταμένη αναθεώρηση και αναμόρφωση της κοινής γεωργικής πολιτικής στο σύνολό της, και, ως εκ τούτου, δυσκολευόμαστε να απομονώσουμε επιμέρους τομείς, όπως το θέμα της προκειμένης ψηφοφορίας.

Η άποψή μας είναι ότι το καθεστώς ποσοστώσεων για την παραγωγή αμύλου γεωμήλων, επί του οποίου ψηφίζουμε τώρα, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επεκταθεί. Απεναντίας, η ΕΕ πρέπει να καταργήσει όλα τα συστήματα ποσοστώσεων στον τομέα της γεωργίας.

 
  
  

Έκθεση: Zappalà (A6-0119/2005)

 
  
MPphoto
 
 

  Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Σήμερα το Κοινοβούλιο ενέκρινε την κοινή θέση σχετικά με την πρόταση οδηγίας την οποία κατέθεσε η Επιτροπή το 2002. Το διάστημα που έχει μεσολαβήσει είναι μεγάλο, οπότε εισήχθησαν πλέον ορισμένες πτυχές οι οποίες δεν περιλαμβάνονταν στην αρχική πρόταση.

Στη σημερινή μορφή του κειμένου καλύπτονται, αν και από διαφορετική προοπτική, διάφορες καταστάσεις – τα έμμισθα ελευθέρια επαγγέλματα, η προσωρινή παροχή υπηρεσιών και τα επαγγέλματα που «ρυθμίζονται νομοθετικά», όπως των ιατρών, των νοσηλευτών και των αρχιτεκτόνων.

Επίσης, έχουν κατατεθεί ορισμένες τροπολογίες οι οποίες αποσκοπούν στον καθορισμό του ρόλου των επαγγελματικών ενώσεων που ασχολούνται με την κατοχύρωση των επαγγελματικών προσόντων και στη δημιουργία μιας ενιαίας επιτροπής για τον σκοπό αυτό. Στις εν λόγω τροπολογίες υποστηρίζεται επίσης ότι τα διάφορα επαγγέλματα πρέπει να εκπροσωπούνται στο νέο όργανο καθώς και ότι πρέπει να θεσπιστεί ατομική επαγγελματική ταυτότητα η οποία θα περιέχει πληροφορίες για την εξέλιξη της σταδιοδρομίας των επαγγελματιών.

 
  
MPphoto
 
 

  Goudin, Lundgren και Wohlin (IND/DEM), γραπτώς. – (SV) Υποστηρίζουμε τα συστήματα και τους κανόνες που αποτρέπουν τις διακρίσεις στην αγορά εργασίας εις βάρος ατόμων από τρίτες χώρες. Είμαστε ειλικρινείς υποστηρικτές μιας ευέλικτης και ανοικτής εσωτερικής αγοράς στην ΕΕ. Θεωρούμε, ωστόσο, ότι τα κράτη μέλη πρέπει να κρίνουν τα ίδια ποια επαγγελματικά προσόντα πρέπει να αναγνωρίζονται αμοιβαίως. Δυστυχώς, στην οδηγία δεν λαμβάνονται επαρκώς υπόψη οι εθνικές ανάγκες και βασικές συνθήκες. Τα εκπαιδευτικά συστήματα των κρατών μελών διαφέρουν μεταξύ τους, οπότε είναι πρακτικά δύσκολο να αναγνωρίζονται αμοιβαίως όλα τα επαγγελματικά προσόντα. Στηρίζουμε την τροπολογία με την οποία προτείνεται να μην ισχύει η οδηγία για τους συμβολαιογράφους κατά την άσκηση δημόσιας εξουσίας.

 
  
MPphoto
 
 

  Lambsdorff, Weiler και Wuermeling (PPE-DE), γραπτώς. (DE) Η παρούσα οδηγία δεν προσφέρει μέχρι στιγμής ικανοποιητική λύση σε ένα πρόβλημα που υπάρχει σχετικά με τα γερμανικά επαγγελματικά προσόντα. Μετά από τροποποιήσεις της γερμανικής νομοθεσίας, η οδηγία θα έχει ως αποτέλεσμα να εξισωθούν τα γερμανικά επαγγελματικά προσόντα του τεχνίτη (Geselle) και του αρχιτεχνίτη (Meister), μολονότι οι τελευταίοι υποχρεούνται να ολοκληρώσουν μία απαιτητική συμπληρωματική εκπαίδευση διάρκειας πολλών ετών.

Ωστόσο, υπάρχει ακόμα η δυνατότητα να καταταγούν οι αρχιτεχνίτες σε μία υψηλότερη κατηγορία με τη συμπερίληψή τους στο παράρτημα ΙΙ της οδηγίας. Εγκρίναμε τον συμβιβασμό, ελπίζοντας ότι η επιτροπή για την αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων, η οποία θα είναι υπεύθυνη για τέτοια ζητήματα σύμφωνα με το άρθρο 58 της οδηγίας, θα ικανοποιήσει το αίτημα αυτό πριν από την καταληκτική ημερομηνία μεταφοράς.

 
  
MPphoto
 
 

  Le Pen, Marine (NI), γραπτώς. (FR) Η αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα αποτελούσε πραγματική πρόοδο, αν δεν εντασσόταν σε μια ευρύτερη στρατηγική που έχει ως στόχο την εξάλειψη των εθνικών συνόρων, που θεωρούνται κατεξοχήν εμπόδια στην ελεύθερη κυκλοφορία των αγαθών και των προσώπων. Ο νομαδισμός ανάγεται εφεξής σε κοινοτική αξία, καθιστώντας τη γεωγραφική και επαγγελματική κινητικότητα το άλφα και το ωμέγα του νεοευρωπαίου.

Το σύστημα αναγνώρισης των προσόντων θα πρέπει να προσαρμοστεί στις αλλαγές που ενδέχεται να προκύψουν στον κόσμο της εργασίας ή στα συστήματα εκπαίδευσης, σύμφωνα με τη νεοφιλελεύθερη φιλοσοφία, από την οποία εμφορούνται τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα. Με αυτή τη λογική, η Επιτροπή χάραξε μια πολύ περίεργη κοινωνική πολιτική, που ενθαρρύνει την εξειδίκευση και την κινητικότητα των εργαζομένων με βάση κάποια ελάχιστα όρια κατάρτισης, που υποτίθεται ότι θα επιτρέψουν τη μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα στις αγορές εργασίας.

Από την άλλη μεριά, ρυθμιστικές και επαγγελματικές οργανώσεις εξέφρασαν πολλές ανησυχίες αναφορικά με το μέλλον ορισμένων επαγγελμάτων και την ποιότητα της κατάρτισης που παρέχεται από χώρα σε χώρα, ιδίως στον τομέα της δημόσιας υγείας.

Τέλος, η οδηγία σχετικά με την αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων αποτελεί συνέπεια της οδηγίας σχετικά με την ελευθέρωση των υπηρεσιών. Με άλλα λόγια, η οδηγία Bolkestein είναι πιο επίκαιρη από ποτέ!

 
  
MPphoto
 
 

  Lulling (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Χρειαζόμαστε μια οδηγία σχετικά με την αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων προκειμένου να διασφαλίσουμε την ελευθερία εγκατάστασης και την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών στην ενιαία αγορά, χωρίς διακρίσεις όσον αφορά το επίπεδο των επαγγελματικών προσόντων. Αυτή η αρχή δεν αμφισβητείται. Πρέπει να αποφύγουμε το αμάλγαμα με την περίφημη πρόταση της οδηγίας Bolkenstein, στόχος της οποίας είναι η δημιουργία μιας πραγματικά ενιαίας αγοράς υπηρεσιών και για την οποία θα συζητήσουμε εδώ στο Σώμα στη διάρκεια των προσεχών μηνών, προκειμένου να την τροποποιήσουμε όπου χρειάζεται.

Όσον αφορά τις τροπολογίες που υποβλήθηκαν στο πλαίσιο του σχεδίου σύστασης για δεύτερη ανάγνωση, συμμερίζομαι την ανησυχία των βιοτεχνών της χώρας μου, που φοβούνται την απαξίωση των επαγγελματικών προσόντων τα οποία απαιτούνται ως προϋπόθεση της εγκατάστασης, που αντιβαίνει στη στρατηγική της Λισαβόνας και στη σημασία που αυτή προσδίδει στην κατάρτιση. Η νόμιμη ανησυχία για τη διασφάλιση της λειτουργίας μιας πραγματικά ενιαίας αγοράς δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μας οδηγήσει στην έκπτωση σε έναν ελάχιστο κοινό παρονομαστή. Είναι τόσο προς το καλώς νοούμενο συμφέρον των επιχειρήσεων όσο και των καταναλωτών να διασφαλίσουμε πιστοποιημένα προϊόντα και υπηρεσίες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ψήφισα υπέρ των τροπολογιών, που έχουν ακριβώς ως στόχο την ενίσχυση της ασφάλειας δικαίου των οικονομικών παραγόντων.

 
  
  

Έκθεση: Herranz García (A6-0121/2005)

 
  
MPphoto
 
 

  Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Ψηφίσαμε υπέρ αυτής της έκθεσης, διότι προτείνει τη βελτίωση της λειτουργίας των οργανώσεων παραγωγών μέσω της δημιουργίας ενός συστήματος διαχείρισης κρίσεων και της προώθησης των οπωροκηπευτικών, περιλαμβανομένων των τοπικών ποικιλιών τους, δεδομένου ότι η κατανάλωση οπωροκηπευτικών προάγει τη δημόσια υγεία.

Συμφωνώ με τη θέση της εισηγήτριας ότι πρέπει να υποστηρίξουμε τη δημιουργία οργανώσεων παραγωγών σε περιοχές στις οποίες αυτού του είδους οι δραστηριότητες είναι πολύ μειωμένες, όπως συμβαίνει στην Πορτογαλία. Θέλω επίσης να τονίσω τη σημασία που αποδίδεται στη διασφάλιση νομικής ασφάλειας των οργανώσεων παραγωγών και στην απλούστευση των διαδικασιών ελέγχου τους, μέσω της θέσπισης ενιαίων κριτηρίων για την εφαρμογή των ελέγχων που διεξάγονται στα επιχειρησιακά προγράμματα από τις διάφορες εθνικές και κοινοτικές αρχές.

Χαιρετίζουμε επίσης «την εισαγωγή ενός αποτελεσματικού συστήματος διαχείρισης των κρίσεων στην αγορά, ώστε να αποτραπεί η εγκατάλειψη του τομέα εξαιτίας των μεγάλων πτώσεων των τιμών». Όσον αφορά την πρακτική του εφαρμογή και το «ταμείο ασφάλειας» που αναφέρεται στην έκθεση, το εν λόγω ταμείο πρέπει να χρηματοδοτείται εξ ολοκλήρου από κοινοτικούς πόρους, καθόσον αυτός θα ήταν ο πιο δίκαιος τρόπος επίλυσης του θέματος.

 
  
MPphoto
 
 

  Goudin, Lundgren και Wohlin (IND/DEM), γραπτώς. – (SV) Η έκθεση αποσκοπεί στην απλούστευση της κοινής οργάνωσης αγοράς της ΕΕ στον τομέα των οπωροκηπευτικών. Διατηρεί, ωστόσο, την υφιστάμενη διάρθρωση της κοινής γεωργικής πολιτικής. Ως εκ τούτου, δεν μπορούμε να την στηρίξουμε.

 
  
MPphoto
 
 

  Queiró (PPE-DE), γραπτώς. – (PT) Είναι πασίγνωστο ότι η γεωργία έχει πολύ μεγάλη σημασία για την Πορτογαλία. Στο πλαίσιο αυτό, η χώρα μου πρέπει να επιδιώξει την προστασία ενός τομέα ο οποίος υπερβαίνει τα στενά συμφέροντα μιας συγκεκριμένης επαγγελματικής τάξης· είναι προς το συμφέρον του λαού στο σύνολό του. Συνεπώς, ψήφισα υπέρ του κειμένου της έκθεσης, διότι θεωρώ ότι η πρόταση αυτή ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των οργανώσεων παραγωγών, ενώ υποστηρίζω ένα κατάλληλο πρότυπο για το σύστημα ενισχύσεων για τα μεταποιημένα προϊόντα.

 
  
  

Έκθεση: Cercas (A6-0105/2005)

 
  
MPphoto
 
 

  Joseph Muscat (PSE).(MT) Καταψήφισα την κατάργηση της δυνατότητας αυτοεξαίρεσης, προκειμένου κάθε εργαζόμενος να έχει τη δυνατότητα να εργάζεται υπερωριακά για περισσότερες από οκτώ ώρες την εβδομάδα, για πρακτικούς λόγους και αναλόγως των αναγκών των εργαζομένων και της βιομηχανίας της Μάλτας. Επ’ αυτού υπάρχει ομοφωνία μεταξύ όλων των κοινωνικών εταίρων στη χώρα μας.

Τάσσομαι υπέρ του περιορισμού του χρόνου εργασίας και της καλύτερης εξισορρόπησης μεταξύ του χρόνου εργασίας και της οικογένειας. Ωστόσο, πρέπει να κατανοήσετε ότι στη χώρα μας δεν υπάρχει αγορά ενοικίασης, ενώ η γη είναι ελάχιστη και πολύ ακριβή. Κάθε οικογενειακή μονάδα, ιδίως οι νέοι, δανείζεται χιλιάδες λίρες, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη στέγασή τους. Αναλαμβάνουν πολυετείς υποχρεώσεις, καταβάλλοντας τεράστια χρηματικά ποσά και μεγάλο μέρος του συνολικού τους εισοδήματος, περιλαμβανομένων των υπερωριών, προκειμένου να εξοφλήσουν το διαμέρισμα ή το σπίτι στο οποίο ζουν.

Πάρα πολλές από αυτές τις οικογένειες αναγκάζονται, όχι επειδή το επιθυμούν αλλά επειδή αυτό επιτάσσει η αγορά, να εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το εισόδημα που αποκτούν μέσω της υπερωριακής απασχόλησης, όχι για να το σπαταλήσουν εδώ κι εκεί αλλά για να ανταποκριθούν σε αυτές τις υποχρεώσεις. Οι πιο ευάλωτες οικογένειες είναι όσες έχουν και τα χαμηλότερα εισοδήματα.

Εάν περιορίσουμε τον χρόνο της υπερωριακής τους απασχόλησης, δεν θα τους βοηθήσουμε αλλά θα επιτείνουμε σε δυσβάσταχτο βαθμό τις δυσκολίες τους. Ποιος θα τους δώσει τα χρήματα που έχουν ανάγκη; Η Ευρωπαϊκή Ένωση μήπως; Το Εργατικό Κόμμα είχε προειδοποιήσει γι’ αυτό το πρόβλημα και θα καταβάλουμε προσπάθειες για την επίλυσή του. Πολύ φοβούμαι, όμως, ότι ο δρόμος θα είναι ανηφορικός.

 
  
MPphoto
 
 

  John Attard-Montalto (PSE). (EN) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να εξηγήσω για ποιον λόγο δεν ψήφισα υπέρ των περισσότερων τροπολογιών της έκθεσης Cercas, όπως ήταν η γραμμή της ομάδας μου. Ο λόγος είναι ότι, αφού έλαβα υπόψη άτυπες συναντήσεις με τα μεγαλύτερα συνδικάτα της χώρας μου, ανέκυψε ότι, επί του παρόντος, η Μάλτα δεν είναι στην οικονομική θέση να εφαρμόσει την οδηγία για τον χρόνο εργασίας.

Όπως διευκρίνισε ο συνάδελφός μου, ο οποίος μόλις μίλησε ενώπιον του Σώματος, οι κοινωνικές τάξεις χαμηλότερου εισοδήματος δεν θα ήταν σε θέση να τηρήσουν τις υποχρεώσεις τους εκτός εάν τα εισοδήματά τους συμπληρώνονται μέσω υπερωριών και άλλων επιδομάτων.

 
  
MPphoto
 
 

  Carlo Fatuzzo (PPE-DE). (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ρώτησα ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα εκ των είκοσι εκατομμυρίων ηλικιωμένων της Ιταλίας, σημαντικό μέρος των οποίων με ψήφισαν για να τους εκπροσωπώ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, πώς θα έπρεπε να ψηφίσω σχετικά με τη μείωση του χρόνου εργασίας. Η απάντηση ήταν: «Κάποιοι θέλουν να μας βάλουν να δουλεύουμε όλη μας τη ζωή, περισσότερα χρόνια δουλειάς, περισσότερους μήνες, περισσότερες εβδομάδες, περισσότερες ημέρες και όσο το δυνατόν περισσότερες ώρες. Σαν να μην έφτανε αυτό, θέλουν να παίρνουμε σύνταξη για όσο το δυνατόν λιγότερα χρόνια και μήνες και όσο το δυνατόν μικρότερη. Η μόνη μας ελπίδα είναι να δουλεύουμε τουλάχιστον λιγότερες ώρες την ημέρα». Για τον λόγο αυτό, ψήφισα υπέρ της έκθεσης Cercas και των τροπολογιών που μειώνουν τον χρόνο εργασίας.

 
  
MPphoto
 
 

  Allister (NI), γραπτώς. (EN) Ψήφισα κατά της έκθεσης σχετικά με την οδηγία για τον χρόνο εργασίας, διότι οι μεμονωμένοι εργαζόμενοι θα απωλέσουν το δικαίωμα αυτοεξαίρεσής τους από τη μέγιστη εβδομαδιαία διάρκεια εργασίας των 48 ωρών. Αυτή η πρόταση συνιστά απαράδεκτη παρέμβαση στο δικαίωμα ελεύθερης επιλογής και ελευθερίας του ατόμου και αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της στάσης των Βρυξελλών που επιθυμούν να υπαγορεύουν κάθε πτυχή της κοινωνικοοικονομικής μας ζωής.

Δυστυχώς, η τροπολογία για τη διατήρηση της ρήτρας αυτοεξαίρεσης καταψηφίστηκε και, ως εκ τούτου, η υπόλοιπη Ευρώπη ευθυγραμμίζεται, προκειμένου να μας επιβάλει μία οδηγία για τον χρόνο εργασίας, η οποία δεν απολαύει ευρείας στήριξης στο Ηνωμένο Βασίλειο. Πρόκειται για ένα από τα αφόρητα άγη που απορρέει από την ιδιότητα του μέλους της ΕΕ και μία χρήσιμη προειδοποίηση έναντι του αυξανόμενου ελέγχου των Βρυξελλών, τον οποίο θα μας επιβάλει το νέο Σύνταγμα, δεδομένου του κοινωνικοοικονομικού δόγματος που περιλαμβάνεται στο Μέρος ΙΙΙ.

 
  
MPphoto
 
 

  Clark (IND/DEM), γραπτώς. Οι βουλευτές του βρετανικού Κόμματος Ανεξαρτησίας ψήφισαν ΚΑΤΑ της τροπολογίας 37, διότι η οδηγία για τον χρόνο εργασίας είναι ήδη λειτουργική και θα εξακολουθήσει να είναι. Στόχος μας, συνεπώς, είναι να αμβλύνουμε τις χειρότερες πτυχές της. Επί του παρόντος, είναι δυνατή η αυτοεξαίρεση από την εβδομάδα 48 ωρών, είτε ατομικά είτε συλλογικά, μέσω της υπογραφής συμφωνίας με τον εργοδότη. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιθυμεί να διατηρηθούν οι αυτοεξαιρέσεις, τις οποίες καταργεί η έκθεση CERCAS.

Η τροπολογία 37 καταχωρήθηκε ως «Πρόταση για την απόρριψη της πρότασης της Επιτροπής». Με την καταψήφιση της εν λόγω τροπολογίας, το βρετανικό Κόμμα Ανεξαρτησίας επιζητά την αποκατάσταση της θέσης της Επιτροπής, συνεπώς τη διατήρηση των αυτοεξαιρέσεων.

 
  
MPphoto
 
 

  De Keyser (PSE), γραπτώς. (FR) Την ώρα που η Συνταγματική Συνθήκη απαιτεί από την αριστερά ένα μαχητικό ΝΑΙ, θεωρώ ότι οι τροπολογίες που κατάφερε να επιβάλει η έκθεση CERCAS στην οδηγία για τον χρόνο εργασίας αποτελούν νίκη, δεδομένης της μεγάλης πίεσης που άσκησε η δεξιά. Αυτή η νίκη όμως δεν μπορεί να αποκρύψει την κοινωνική υποχώρηση που διατηρείται στο κείμενο το οποίο εγκρίθηκε σήμερα. Ειδικότερα:

1) η ρήτρα αυτοεξαίρεσης διατηρείται για μια τριετία

2) ο υπολογισμός σε ετήσια βάση του χρόνου εργασίας δεν θα αποτελεί πλέον αντικείμενο διαπραγμάτευσης από τους κοινωνικούς εταίρους. Πρόκειται, συνεπώς, για μια υποχώρηση σε ένα κεφαλαιώδους σημασίας θέμα, εκείνο του ελέγχου της ευελιξίας.

3) μολονότι οι «ανενεργές» περίοδοι –επί παραδείγματι, οι εφημερίες– προσμετρούνται στον χρόνο εργασίας, επιτρέπεται όμως βάσει εξαιρέσεων να γίνεται με ειδικό τρόπο ο σχετικός υπολογισμός.

Η Συνταγματική Συνθήκη έχει ως στόχο να προωθήσει περαιτέρω τον κοινωνικό διάλογο, η τωρινή οδηγία όμως τον περιορίζει. Επιπλέον, αυτή η οδηγία θίγει ένα από τα θεμελιώδη κεκτημένα των αγώνων του προηγούμενου αιώνα: τη μείωση του χρόνου εργασίας και τη ρύθμιση του ωραρίου. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο απείχα της ψηφοφορίας, μολονότι χαιρετίζω τις προσπάθειες του κ. Cercas και της Σοσιαλιστικής Ομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με στόχο να υπαναχωρήσει ο ακραίος φιλελευθερισμός, από τον οποίο διέπεται η οδηγία.

 
  
MPphoto
 
 

  De Rossa (PSE), γραπτώς. (EN) Στηρίζω πλήρως την έκθεση CERCAS ως ένα ουσιαστικό βήμα προς την κατεύθυνση της υιοθέτησης μίας εβδομαδιαίας διάρκειας εργασίας 48 ωρών στο σύνολο των 25 κρατών μελών, από το 2010. Θα καταργήσει την ισχύουσα ρήτρα αυτοεξαίρεσης και θα εισαγάγει νέους, αυστηρούς όρους για τον τρόπο συνυπολογισμού του χρόνου «εφημερίας» στην εβδομαδιαία διάρκεια 48 ωρών. Ο χρόνος εργασίας θα εξακολουθήσει να υπολογίζεται σε τετράμηνη βάση, παρέχοντας τη δυνατότητα εξαιρέσεων για τον υπολογισμό του σε δωδεκάμηνη βάση, που θα υπόκειται σε αυστηρότερο έλεγχο μέσω συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Ο ίδιος ο κανονισμός για τον χρόνο εργασίας αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο για μία κοινωνική Ευρώπη. Συνδυάζει την επαγγελματική και την οικογενειακή ζωή και επιλαμβάνεται του σοβαρού ζητήματος της υγείας και της ασφάλειας.

Είναι εντελώς εσφαλμένο να περιλαμβάνεται η δυνατότητα αυτοεξαίρεσης στη νομοθεσία για την υγεία και την ασφάλεια και είναι σημαντικό να λήξει αυτό το ζήτημα το συντομότερο δυνατόν. Η επέκταση αυτής της αυτοεξαίρεσης σε όλα τα κράτη μέλη συνιστά μεγαλύτερο κίνδυνο, διότι θα καθιστούσε περιττό τον κανονισμό για τον χρόνο εργασίας, με αποτέλεσμα μία ισοπέδωση προς τα κάτω.

Ο ορισμός του 2010 ως ημερομηνίας έναρξης ισχύος παρέχει και στις δύο πλευρές της βιομηχανίας τον χρόνο να διαπραγματευθούν νέες συμφωνίες, οι οποίες θα λαμβάνουν υπόψη την εβδομάδα των 48 ωρών. Η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων (CES) στηρίζει πλήρως την έκθεση, καθώς παρέχει μία δίκαιη ρύθμιση για τους εργαζομένους σε ολόκληρη την ΕΕ.

 
  
MPphoto
 
 

  De Vits (PSE), γραπτώς. – (NL) Απείχα από την ψηφοφορία επί της έκθεσης Cercas σχετικά με την αναθεώρηση της οδηγίας για τον χρόνο εργασίας. Το συμβιβαστικό κείμενο που εγκρίθηκε δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συνιστά πρόοδο για την κοινωνική Ευρώπη. Θα χρειαστεί να παραμείνουμε σε εγρήγορση, προκειμένου να διαφυλάξουμε τα κοινωνικά κεκτημένα.

Πρώτον, βασική αρχή της οδηγίας είναι η ευελιξία, και όχι η υγεία ή η ασφάλεια των εργαζομένων.

Δεύτερον, παρότι η ρήτρα εξαίρεσης, η οποία επιτρέπει στα κράτη μέλη να αποκλίνουν από τις διατάξεις του χρόνου εργασίας, θα πάψει να ισχύει μετά από συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (τρία έτη), αυτό δεν εμποδίζει τα κράτη μέλη, κατόπιν αιτήματός τους, να καθορίζουν τον χρόνο εργασίας βάσει ατομικών συμβάσεων και, ως εκ τούτου, να παρακάμπτουν τις κοινωνικές εγγυήσεις των συμφωνιών στις οποίες κατέληξαν οι διαπραγματεύσεις για τρία χρόνια.

Τρίτον, η δυνατότητα υπολογισμού του χρόνου εργασίας σε ετήσια βάση και πάλι μέσω νομοθεσίας ακυρώνει το αποκλειστικό δικαίωμα κοινωνικής διαβούλευσης.

Ενώ το Κοινοβούλιο περιγράφει τον χρόνο επιφυλακής (εφημερίες) ως χρόνο εργασίας, οι ανενεργές περίοδοι του χρόνου εφημερίας μπορούν να υπολογιστούν με «ειδικό τρόπο» (μέσω συλλογικών συμβάσεων ή μέσω νομοθεσίας ή κανονισμών), χωρίς να προσφέρονται εγγυήσεις για τους εργαζόμενους.

Επιπλέον, υπάρχει κίνδυνος η διάκριση μεταξύ ενεργού και ανενεργού χρόνου εφημερίας να επεκταθεί και σε άλλους τομείς.

 
  
MPphoto
 
 

  Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Επικροτούμε το γεγονός ότι το Κοινοβούλιο δεν ενέκρινε πολλές από τις προτάσεις οι οποίες περιλαμβάνονταν στη θέση της Επιτροπής σχετικά με τη νέα οδηγία για τον χρόνο εργασίας. Αυτή είναι μια από τις πιο επικίνδυνες πτυχές της επίθεσης εις βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων και θέτει σε κίνδυνο τις κατακτήσεις ενός αγώνα που διαρκεί πάνω από 100 χρόνια, επηρεάζοντας εκατομμύρια εργαζομένων και τις οικογένειές τους.

Χαιρετίζουμε την κατάργηση της αυτοεξαίρεσης, τρία χρόνια μετά την έγκριση μιας νέας οδηγίας, στην κατάρτιση της οποίας έχουμε συμβάλει.

Εκφράζουμε τη βαθιά μας απογοήτευση για την αποδοχή της διάκρισης μεταξύ ενεργού και ανενεργού χρόνου καθώς και για την επιλογή να αγνοηθούν οι αποφάσεις του Δικαστηρίου. Ανακύπτει έτσι το ενδεχόμενο να υπάρξει περαιτέρω απορύθμιση του χώρου εργασίας, η οποία θα δυσχεράνει ακόμη περισσότερο τον συνδυασμό της εργασίας και της οικογενειακής ζωής και την προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων. Υπάρχει επίσης η δυνατότητα υπολογισμού του χρόνου εργασίας σε ετήσια βάση. Για τους λόγους αυτούς, καταψηφίσαμε το κείμενο.

 
  
MPphoto
 
 

  Goudin, Lundgren και Wohlin (IND/DEM), γραπτώς. – (SV) Θεωρούμε, αποκλειστικά για λόγους αρχής, ότι η ΕΕ δεν πρέπει να λαμβάνει αποφάσεις σχετικά με τους χρόνους εργασίας των κρατών μελών. Αυτό είναι ένα θέμα στο οποίο οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται από τα κοινοβούλια και τους κοινωνικούς εταίρους σε κάθε κράτος μέλος. Επιλέξαμε να στηρίξουμε τις τροπολογίες, οι οποίες προσφέρουν αυξημένες δυνατότητες λήψης αποφάσεων σε εθνικό επίπεδο, αλλά καταψηφίζουμε το κείμενο ως σύνολο.

 
  
MPphoto
 
 

  Grech (PSE), γραπτώς. (EN) Καταρχήν, συμφωνώ πράγματι με την πλειονότητα των απόψεων και των επιχειρημάτων που εκφράστηκαν σχετικά με τη συγκεκριμένη έκθεση. Ωστόσο, στη Μάλτα, πολλοί εργαζόμενοι εξαναγκάζονται να εργάζονται πολλές ώρες είτε για να ανταπεξέλθουν οικονομικά είτε για να ανταποκριθούν σε άλλες υποχρεώσεις.

Σε ορισμένους τομείς, η οδηγία δεν είναι ευέλικτη και θα είχε δυσμενείς επιπτώσεις για τη μικρή νησιωτική οικονομία μας καθώς και για όλους όσοι συμμετέχουν σε αυτή.

Η εφαρμογή αυτής της έκθεσης θα μπορούσε να καταστρέψει τις προσπάθειες που καταβάλλουμε για να διατηρήσουμε και να δημιουργήσουμε ενδεχομένως θέσεις εργασίας χωρίς να υπονομεύουμε το κοινωνικό πρότυπο.

Η επιλογή και η ανταγωνιστικότητα των εργαζομένων, αφενός, και η αποτελεσματική παροχή δημόσιας υγειονομικής περίθαλψης και ασφάλειας, αφετέρου, είναι εξίσου σημαντικά για την ευημερία του λαού της Μάλτας και δεν είναι δυνατό να διαπραγματευτούμε το ένα σε βάρος του άλλου.

Συνεπώς, είναι ζωτικής σημασίας για τη Μάλτα να διατηρήσει το ατομικό δικαίωμα επιλογής της αυτοεξαίρεσης.

Αυτή η θέση απολαύει ευρείας συναίνεσης στη Μάλτα, ακόμα και από τα συνδικάτα.

Ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού μας δεν θεωρεί την έκθεση ωφέλιμη για τη Μάλτα. Για τους λόγους αυτούς, αισθάνομαι συνεπώς ότι δεν είναι ακόμη πρόσφορο για μένα να ψηφίσω υπέρ αυτής της έκθεσης.

 
  
MPphoto
 
 

  Howitt (PSE), γραπτώς. (EN) Η περιφέρειά μου –η Ανατολική Αγγλία– μαστίζεται από τις περισσότερες ώρες εργασίας στο Ηνωμένο Βασίλειο, με ένα στα δέκα άτομα στον τομέα των μεταφορών να εργάζονται πάνω από 60 ώρες την εβδομάδα· το ίδιο ποσοστό ισχύει για τους χειριστές μηχανημάτων οι οποίοι εργάζονται πάνω από 56 ώρες την εβδομάδα, τους ειδικευμένους εμποροϋπαλλήλους με πάνω από 53 ώρες εργασίας την εβδομάδα και τους οικοδόμους και αποθηκάριους με πάνω από 50 ώρες εργασίας την εβδομάδα. Όπως ήταν σωστό να εισαγάγουμε τον ελάχιστο μισθό για να καταπολεμήσουμε το πρόβλημα του μισθού φτώχειας, είναι πλέον καιρός να θέσουμε τέλος στα εξαντλητικά ωράρια εργασίας, τα οποία καταπιέζουν και εκμεταλλεύονται τους εργαζομένους, δημιουργούν άγχος και άλλα προβλήματα υγείας και πλήττουν την οικογενειακή ζωή. Για τον λόγο αυτό, στηρίζω πλήρως την κατάργηση, με τις απαραίτητες διασφαλίσεις, της αυτοεξαίρεσης της Βρετανίας από τους κανόνες της ΕΕ για τον χρόνο εργασίας.

 
  
MPphoto
 
 

  Lang (NI), γραπτώς. – (FR) Η έκθεση Cercas, που εγκρίθηκε, παρά τις πολυάριθμες ελλείψεις της, από τους εκπροσώπους του Εθνικού Μετώπου, απαιτεί την κατάργηση της ρήτρας «αυτοεξαίρεσης», της οποίας τη διατήρηση πρότεινε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Αυτή η ρήτρα, που επιτρέπει σε ορισμένα κράτη μέλη να επεκτείνουν τη νόμιμη διάρκεια του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας πέραν των 48 ωρών, επιδεινώνει το ευρωπαϊκό κοινωνικό ντάμπινγκ. Πράγματι, σε μια Ευρώπη χωρίς σύνορα, οι γαλλικές επιχειρήσεις που υποχρεούνται σαν εφαρμόσουν το 35ωρο δεν θα είναι σε θέση να ανταγωνίζονται επί ίσοις όροις τους ανταγωνιστές τους, που εγκαθίστανται στις ευρωπαϊκές χώρες, εφαρμόζοντας τη ρήτρα αυτοεξαίρεσης.

Ας μην αυταπατώμεθα, πάντως. Η έγκριση της έκθεσης του κ. Cercas δεν είναι παρά ένα στάδιο. Σήμερα σε πρώτη ανάγνωση, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υποχρέωσε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να υπαναχωρήσει, δεδομένου ότι πολλοί βουλευτές φοβούνται ότι οι γάλλοι ψηφοφόροι θα εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους στις 29 Μαΐου.

 
  
MPphoto
 
 

  Lienemann (PSE), γραπτώς. (FR) Ψήφισα υπέρ της τροπολογίας 37, που ζητεί την απόρριψη αυτού του σχεδίου οδηγίας, το οποίο διατηρεί τα αρνητικά σημεία της προηγούμενης νομοθεσίας, όπως είναι η ρήτρα αυτοεξαίρεσης, και θεσμοθετεί την ακύρωση των κανόνων για τον χρόνο εργασίας.

Ο εισηγητής, κ. Cercas, επιζητεί ωστόσο να εκδηλώσει την πρόθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για εξασφάλιση της εγκατάλειψης της ρήτρας αυτοεξαίρεσης σε τρία χρόνια, πραγματικό δηλητήριο για το μέλλον του ευρωπαϊκού κοινωνικού δικαίου. Θεωρώ αναγκαίο να τον στηρίξω στον σκοπό αυτό. Δεν μπορώ, ωστόσο, σε αντιστάθμισμα, να συμφωνήσω μαζί του να επιτραπεί ο υπολογισμός ανώτατου ορίου 48 ωρών με βάση το δωδεκάμηνο και να επιτραπεί ο υπολογισμός σε ετήσια βάση του χρόνου εργασίας, όπως το απαιτούν μετ’ επιτάσεως οι εργοδότες, καθώς και η μείωση στον υπολογισμό του χρόνου της εφημερίας.

Αυτός ο συμβιβασμός δεν είναι ικανοποιητικός και ουδόλως αποτελεί βήμα προόδου, όπως έχουμε κάθε δικαίωμα να προσμένουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Περιλαμβάνει, μάλιστα, και υπαναχωρήσεις.

Είμαστε στην αρχή της νομοθετικής διαδικασίας και η ψήφος υπέρ της έκθεσης Cercas δεν αποτελεί παρά στήριξη στην προσέγγιση που έχει υιοθετηθεί για εγκατάλειψη της ρήτρας αυτοεξαίρεσης. Ωστόσο, στο τέλος του σταδίου συναπόφασης, δεν θα εγκρίνω ένα κείμενο εργασίας με βάση τις 48 ώρες.

 
  
MPphoto
 
 

  Liotard (GUE/NGL), γραπτώς. – (NL) Η πρόταση της Επιτροπής σχετικά με την τροποποίηση της οδηγίας για τον χρόνο εργασίας είναι, πρακτικά, επιζήμια για εκατομμύρια εργαζομένων στην Ευρώπη. Η δυνατότητα αυτοεξαίρεσης εξακολουθεί να ισχύει, παρότι έχει αποδειχθεί ότι οδηγεί σε αύξηση της εβδομάδας εργασίας και επηρεάζει την υγεία των εργαζομένων· πρέπει να καταργηθεί το ταχύτερο δυνατόν, κατά προτίμηση το 2008, οπότε στηρίζω τον συμβιβασμό που πέτυχε ο κ. Cercas προς αυτή την κατεύθυνση. Θεωρούμε ότι η επέκταση της περιόδου αναφοράς από τους τέσσερις μήνες σε ένα έτος, με εργάσιμη εβδομάδα έως και 65 ωρών, αποτελεί φεουδαρχικό φαινόμενο του 19ου αιώνα, και γι’ αυτό πρέπει να διατηρήσουμε την περίοδο αναφοράς των τεσσάρων μηνών. Τέλος, η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου σχετικά με τις περιόδους εφημερίας πρέπει να γίνει σεβαστή.

Η Επιτροπή εξυπηρετεί την επιθυμία των επιχειρήσεων να καταστούν πιο ευέλικτες κατά τρόπο μονομερή. Η εβδομάδα εργασίας των 48 ωρών όπως την γνωρίζουμε είναι, στην πραγματικότητα, ήδη παρωχημένη. Η ισχύουσα εβδομάδα εργασίας διαρκεί περίπου 40 ώρες, ενώ η συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων επιθυμεί ακόμη μικρότερη εβδομάδα εργασίας. Γι’ αυτό, υποστηρίζω τη θέσπιση ενός ευρωπαϊκού προτύπου χρόνου εργασίας για την περαιτέρω αναδιανομή της εργασίας και τον καλύτερο συνδυασμό της εργασίας, της οικογένειας, της μέριμνας και της εκπαίδευσης.

 
  
MPphoto
 
 

  Lulling (PPE-DE), γραπτώς. (FR) Θεωρώ ότι είναι αναγκαίο να τροποποιήσουμε την οδηγία του 1993 για τον χρόνο εργασίας, προκειμένου ανταποκριθούμε καλύτερα στις νέες πραγματικότητες. Πρέπει, όμως, να διασφαλιστεί υψηλό επίπεδο προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων, να προσδώσει στις επιχειρήσεις μεγαλύτερη ευελιξία στη διαχείριση του χρόνου εργασίας, να επιτρέψει την καλύτερη συμβατότητα ανάμεσα στην επαγγελματική και την οικογενειακή ζωή.

Αυτό ακούγεται σαν να θέλουμε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο. Θεωρώ ότι η συμβολή μας θα επιτρέψει την επέκταση των περιόδων αναφοράς. Είμαι υπέρ του υπολογισμού σε ετήσια βάση, που μπορεί να ενδιαφέρει τους εργαζομένους και που θα επιτρέψει να αντιμετωπίσουμε τις διακυμάνσεις της ζήτησης, ιδίως της εποχικής.

Όσον αφορά το πρόβλημα του χρόνου εφημερίας, θα μπορούσα να δεχθώ και την πρόταση της Επιτροπής, που σέβεται την αρχή της επικουρικότητας, επειδή ορίζει ότι η ανενεργή περίοδος της εφημερίας δεν λογίζεται ως χρόνος εργασίας, εκτός και αν ορίζεται διαφορετικά από την εθνική νομοθεσία ή τη συλλογική σύμβαση.

Τέλος, θεωρώ ότι η διατήρηση της ρήτρας αυτοεξαίρεσης αντιβαίνει στον στόχο της οδηγίας.

 
  
MPphoto
 
 

  Malmström (ALDE), γραπτώς. – (SV) Ο χρόνος εργασίας είναι ένα ζήτημα το οποίο ενδείκνυται να ρυθμίζεται σε επίπεδο εθνικής νομοθεσίας και το οποίο δεν πρέπει να ρυθμίζει νομοθετικά η ΕΕ. Ωστόσο, ισχύει ήδη μια οδηγία σε επίπεδο ΕΕ, η οποία ρυθμίζει τον χρόνο εργασίας, ενώ η υπό εξέταση οδηγία αποσκοπεί στην ενημέρωση της ισχύουσας οδηγίας. Συνεπώς, το Φιλελεύθερο Κόμμα ψήφισε υπέρ του να διασφαλίζεται ότι οι επιμέρους διατάξεις της οδηγίας για τον χρόνο εργασίας θα είναι όσο το δυνατόν πιο εποικοδομητικές. Υπερασπιστήκαμε την αρχή της επικουρικότητας και μιας ευέλικτης αγοράς εργασίας στην οποία θα προστατεύεται συγχρόνως η υγεία των εργαζομένων.

Δυστυχώς, υπερψηφίστηκε πλήθος λεπτομερών ρυθμίσεων, οι οποίες πιστεύουμε ότι ενδέχεται να βλάψουν τις μικρές επιχειρήσεις στην Ευρώπη. Ως εκ τούτου, καταψηφίσαμε συνολικά την πρόταση.

 
  
MPphoto
 
 

  Manders (ALDE), γραπτώς. – (NL) Μετά την έγκριση της τροπολογίας 10, η ολλανδική αντιπροσωπεία του Λαϊκού Κόμματος για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία θεώρησε σκόπιμο να καταψηφίσει την τροποποιημένη πρόταση της Επιτροπής σχετικά με την οργάνωση του χρόνου εργασίας. Κατά τη γνώμη της αντιπροσωπείας του VVD, το γεγονός ότι η Ευρώπη ορίζει ότι ο συνολικός χρόνος εφημερίας, περιλαμβανομένου του χρόνου επιφυλακής και ανάπαυσης, πρέπει να θεωρείται χρόνος εργασίας, αποτελεί παράδειγμα παρέμβασης των Βρυξελλών το οποίο θα οδηγήσει, απλώς, σε περαιτέρω μείωση της στήριξης των πολιτών προς την Ευρώπη, την περίοδο ακριβώς που απαιτείται ενίσχυση αυτής της στήριξης.

 
  
MPphoto
 
 

  Martin, David (PSE), γραπτώς. (EN) Συγχαίρω τον συνάδελφό μου κ. Cercas για την εξαίρετη έκθεσή του.

Κατάφερε να επιτύχει έναν αξιοθαύμαστο συμβιβασμό μεταξύ των αναγκών για μία ευέλικτη αγορά εργασίας και της προστασίας των μεμονωμένων εργαζομένων από τη ζημία που μπορούν να προκαλέσουν τα μακρά ωράρια εργασίας στην υγεία και την ασφάλειά τους καθώς και στον συνδυασμό επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής.

Ο υπολογισμός σε ετήσια βάση της εβδομάδας 48 ωρών θα επιτρέπει στις επιχειρήσεις να αντιμετωπίζουν εποχιακές διακυμάνσεις, αιφνίδιες αυξήσεις στη ζήτηση ή περιπτώσεις κρίσεως.

Θα διασφαλίζονται λογικά ωράρια στους εργαζομένους κατά τη διάρκεια ολόκληρου του έτους.

Η κατάργηση της ατομικής αυτοεξαίρεσης θα παράσχει προστασία σε εκείνους τους εργαζομένους οι οποίοι, βάσει της ισχύουσας οδηγίας, υφίστανται πιέσεις για παραίτηση από τα δικαιώματά τους.

 
  
MPphoto
 
 

  Mölzer (NI), γραπτώς. (DE) Οι λύσεις που εφαρμόσαμε με επιτυχία στο παρελθόν δεν αρκούν πλέον για να ξεπεραστούν τα σημερινά προβλήματα της αύξησης της ανεργίας και της κλονισμένης οικονομίας.

Η «κανονική» σχέση εργασίας γίνεται όλο και πιο σπάνια και η κοινωνία που ζούμε γίνεται όλο και πιο ευέλικτη. Αυτό αντικατοπτρίζεται σε νέους τρόπους οργάνωσης του χρόνου εργασίας, όπως είναι η μερική απασχόληση ή οι λογαριασμοί χρόνου εργασίας. Όποιος θέλει να κάνει καριέρα, δεν έχει άλλη επιλογή από το να είναι ευέλικτος.

Ωστόσο, ταυτόχρονα αντιμετωπίζουμε και το πρόβλημα της μείωσης των γεννήσεων στην Ευρώπη και θα ήταν φοβερό λάθος να προσπαθήσουμε να αναστρέψουμε την τάση αυτή μέσω της εισροής μεταναστών. Ως προς το ζήτημα αυτό, η ισορροπία μεταξύ εργασίας και οικογένειας θα παίξει ακόμα πιο κρίσιμο ρόλο.

Οι γονείς πολλές φορές φθάνουν στα όριά τους, προσπαθώντας να συμβιβάσουν τα εργασιακά και τα οικογενειακά τους καθήκοντα. Τα ευέλικτα ωράρια δεν θα ευνοήσουν τις επιχειρήσεις και τις οικογένειες παρά μόνον εάν κάνουμε τις απαραίτητες τροποποιήσεις σε δομές υποστήριξης, όπως αυτές που αφορούν τη φύλαξη των παιδιών, προκειμένου να διασφαλίσουμε τη βάση για τις εξελίξεις αυτές. Εάν ορισμένοι γονείς μικρών παιδιών υποχρεώνονται να διακόψουν την εργασία τους, τότε η Ευρώπη έχει ίσως ήδη χάσει το τρένο.

 
  
MPphoto
 
 

  Moraes (PSE), γραπτώς. (EN) Σήμερα, η αντιπροσωπεία του Εργατικού Κόμματος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισε υπέρ μίας δέσμης συμβιβαστικών προτάσεων για τον χρόνο εργασίας, που υποβλήθηκαν από τις ομάδες των Σοσιαλιστών και των Χριστιανοδημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πρόκειται τώρα να διαβιβασθεί προς εξέταση στις κυβερνήσεις που συμμετέχουν στο Συμβούλιο της ΕΕ. Ταυτίζεται με την ψήφο μας το 2004 και στηρίζει την αρχή που αποτελεί το επίκεντρο αυτής της οδηγίας, δηλαδή την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων καθώς και τον στόχο του συνδυασμού της επαγγελματικής και της οικογενειακής ζωής και της αύξησης της παραγωγικότητας.

Η αντιπροσωπεία του Εργατικού Κόμματος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατανοεί τις δυσκολίες προσαρμογής που αντιμετωπίζει το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες χώρες, ωστόσο χάρη σε ορισμένες ευέλικτες διατάξεις της έκθεσης, όπως η επιμήκυνση της περιόδου αναφοράς στους 12 μήνες, αυτές οι δυσκολίες θα αντιμετωπιστούν.

Αναγνωρίζουμε ότι ο χρόνος εφημερίας ταυτίζεται με τον χρόνο εργασίας, όπως αποφάνθηκε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στις υποθέσεις SIMAP και JAEGER. Αυτές οι ιστορικές αποφάσεις έχουν επιπτώσεις για το ΕΣΥ και τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης των κρατών μελών, ωστόσο επιτρέποντας στα ίδια τα κράτη μέλη να υπολογίζουν αυτό το τμήμα του χρόνου εργασίας, η δέσμη συμβιβαστικών μέτρων που επιτύχαμε είναι επαρκώς ευέλικτη.

Η αντιπροσωπεία του Εργατικού Κόμματος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ελπίζει ότι μία θετική ψήφος στο πρώτο στάδιο της διαδικασίας θα εξασφαλίσει την έγκριση μίας έκθεσης για τον χρόνο εργασίας, η οποία διασφαλίζει την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων, υλοποιεί τον αρμονικό συνδυασμό επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής, περιλαμβάνοντας ταυτόχρονα τον απαραίτητο βαθμό ευελιξίας.

 
  
MPphoto
 
 

  Queiró (PPE-DE), γραπτώς. – (PT) Το γεγονός ότι υπήρξε σαφής διάσταση μεταξύ της πλειοψηφίας που διαμορφώθηκε στην αρμόδια επιτροπή για θέματα εργασίας και της πλειοψηφίας στην επιτροπή η οποία είναι αρμόδια για θέματα βιομηχανίας είναι, από μόνο του, χαρακτηριστικό της ανισορροπίας του κειμένου που τέθηκε προς ψήφιση, καθώς και πολλών από τις τροπολογίες που κατατέθηκαν.

Προσωπικά, έχω εμπιστοσύνη σε ένα πρότυπο το οποίο, πρωτίστως, διασφαλίζει την αρχή της επικουρικότητας, προσφέροντας στα κράτη μέλη επαρκή περιθώρια προσαρμογής των κανόνων για τον χρόνο εργασίας στις ιδιαίτερες οικονομικές τους συνθήκες. Η βασική προτεραιότητα είναι η δυνατότητα προσαρμογής στην οικονομική πραγματικότητα και τις ιδιαίτερες ανάγκες της εκάστοτε χώρας, σε όλες τις περιστάσεις, με την προϋπόθεση του σεβασμού βασικών αξιών, καθόσον αυτή είναι μια από τις κεντρικές αρχές της εθνικής νομοθεσίας, και οπωσδήποτε ισχύει στην περίπτωση της Πορτογαλίας.

Εν πάση περιπτώσει, η υπερβολική ακαμψία σε οποιαδήποτε ρύθμιση αυτού του τομέα είναι επιζήμια για την οικονομία, τη βιομηχανία και την αγορά υπηρεσιών και, συνεπώς, επηρεάζει τόσο τους εργαζομένους όσο και τα άτομα που αναζητούν εργασία.

 
  
MPphoto
 
 

  Sinnott (IND/DEM), γραπτώς. (EN) Στην έκθεση για τον χρόνο εργασίας και σε κάθε εργασία που σχετίζεται με αυτήν, ψάχνω να δω εάν συμπεριλαμβάνεται η πιο πολυάριθμη κατηγορία εργαζομένων στην Ευρώπη, οι οικιακοί βοηθοί. Δυστυχώς, δεν συμπεριλαμβάνονται.

Το γεγονός αυτό είναι ιδιαίτερα λυπηρό, διότι ένα έγγραφο το οποίο πραγματεύεται πόσες ώρες εργάζεται ένα άτομο την εβδομάδα ισχύει για αυτούς περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα εργαζομένων στην ΕΕ. Θα μπορούσαμε και οφείλαμε να έχουμε εξετάσει ζητήματα όπως ο «χρόνος εφημερίας» σε σχέση με τους οικιακούς βοηθούς. Δεν πρόκειται απλώς για μία χαμένη ευκαιρία. Πρόκειται για διακριτική μεταχείριση και εξαίρεση ατόμων τα οποία εργάζονται πάρα πολλές ώρες, ατόμων τα οποία εφημερεύουν διαρκώς.

Θα ήθελα να δεσμευθούμε ότι θα εξετάσουμε την κατάσταση των οικιακών βοηθών και ότι θα τους συμπεριλάβουμε στις μελλοντικές συστάσεις μας για την εργασία και ότι δεν θα ασκούμε πλέον διακριτική μεταχείριση σε βάρος αυτού του σημαντικού εργατικού δυναμικού, το οποίο ήδη υφίσταται διακρίσεις στον μισθολογικό τομέα.

 
  
MPphoto
 
 

  Konrad Szymański (UEN), γραπτώς. – (PL) Η θέση μου στο ζήτημα αυτό στηρίζεται στην πεποίθηση ότι ο εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας, κεντρική πτυχή της κοινωνικής και οικονομικής ζωής των κρατών μελών της ΕΕ, δεν πρέπει να ρυθμίζεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Ο χρόνος εργασίας υπάγεται στην εργασιακή νομοθεσία, η οποία σε κάθε δημοκρατική χώρα εγκρίνεται από ένα κοινοβούλιο το οποίο εκπροσωπεί όλες οι πλευρές που ενδιαφέρονται για τον τομέα της απασχόλησης. Αυτό προσφέρει επαρκείς εγγυήσεις για τον σεβασμό των δικαιωμάτων τόσο των εργαζομένων όσο και των εργοδοτών.

Η σημερινή ψηφοφορία είναι μια μαύρη ημέρα για την επιχειρηματικότητα και την ευημερία της Ευρώπης. Οι θετικές ψήφοι της Αριστεράς και των Φιλελευθέρων συνεπάγονται την έγκριση από το Σώμα της πρότασης να καταστεί πιο αυστηρή η οδηγία για τον χρόνο εργασίας. Η εν λόγω οδηγία θα καταστεί πλέον ένα από τα πιο επιζήμια ευρωπαϊκά νομοθετήματα, καθόσον δεν είναι παρά μια απόφαση μεταφοράς των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι οικονομίες της Γαλλίας και της Γερμανίας σε όλες τις υπόλοιπες χώρες. Περιλαμβάνονται δε και οι χώρες οι οποίες αντιτίθενται σε παρόμοια μέτρα, όπως η Πολωνία, η Μεγάλη Βρετανία και η Ιρλανδία. Οι γιατροί, οι νοσηλεύτριες και ορισμένοι δημοσιογράφοι συγκαταλέγονται μεταξύ εκείνων που θα πληγούν περισσότερο από τους περιορισμούς στον εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας και τον συνυπολογισμό του χρόνου εφημερίας στον χρόνο εργασίας, με αποτέλεσμα την περαιτέρω μείωση της ανταγωνιστικότητας του συνόλου της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Στην προκειμένη περίπτωση, οι προσπάθειες του Κοινοβουλίου να αιτιολογήσει την απόφασή του μέσω αναφορών στη στρατηγική της Λισαβόνας αποτελούν κορυφαίο δείγμα υποκρισίας.

 
  
MPphoto
 
 

  Τούσσας (GUE/NGL), γραπτώς. Η Ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ καταψηφίζει την οδηγία για την «οργάνωση του χρόνου εργασίας», γιατί αποτελεί ρεβανσιστική επίθεση της ΕΕ, των αστικών κυβερνήσεων και του κεφαλαίου στα δικαιώματα της εργατικής τάξης.

Οι προτάσεις Επιτροπής και εισηγητή έχουν στόχο την υπονόμευση του χρόνου εργασίας με την εισαγωγή δύο νέων όρων: α) του ενεργού χρόνου εφημερίας και β) του ανενεργού χρόνου εφημερίας και την παραπέρα ελαστικοποίηση του εργάσιμου χρόνου για την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου.

Ο χρόνος που καθορίζεται ως «ανενεργός περίοδος εφημερίας» δεν λογίζεται ως χρόνος εργασίας, παρότι ο εργαζόμενος θα είναι στη διάθεση του εργοδότη!

Έτσι ανοίγει το κουτί της Πανδώρας για να τιναχθεί στον αέρα το εργατικό δίκαιο. Ο ορισμός του χρόνου εργασίας και η διάρκεια της εργάσιμης ημέρας αποτέλεσαν ζητήματα πολύχρονων ταξικών συγκρούσεων εργατικής τάξης και κεφαλαίου.

Οι συνέπειες για την εργατική τάξη είναι οδυνηρές. Περισσότερη απλήρωτη δουλειά, όποτε και όπως επιβάλλουν οι ανάγκες της καπιταλιστικής παραγωγής, υπονόμευση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, εντατικοποίηση της δουλειάς, αύξηση εργατικών ατυχημάτων, χειροτέρευση των όρων ασφάλισης και συνταξιοδότησης, δραστικός περιορισμός του ελεύθερου χρόνου για κοινωνική δράση, αποδιοργάνωση της οικογενειακής ζωής.

Το ΚΚΕ συμβάλλει στην ανασύνταξη και την ενίσχυση του ταξικού προσανατολισμού του εργατικού κινήματος για ριζικές αλλαγές, για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.

 
  
MPphoto
 
 

  Wijkman (PPE-DE), γραπτώς. – (SV) Το θέμα της ρύθμισης του χρόνου εργασίας είναι περίπλοκο. Η άποψη στην οποία κατατείνω όσον αφορά την υπό εξέταση οδηγία είναι ότι τα θέματα αυτού του είδους πρέπει να αντιμετωπίζονται πρωτίστως σε επίπεδο κρατών μελών. Συνεπώς, όταν η πρόταση σχετικά με την αυτοεξαίρεση –κανόνας που δεν εφαρμόζεται στη Σουηδία– καταψηφίστηκε, ενώ η πρόταση για τον υπολογισμό του μέσου χρόνου εργασίας με περίοδο αναφοράς μεγαλύτερη των τεσσάρων μηνών απορρίφθηκε, θεώρησα σωστό να καταψηφίσω την πρόταση στο σύνολό της.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. – Οι αιτιολογήσεις ψήφου ολοκληρώθηκαν. Η συνεδρίαση θα συνεχιστεί στις 15.00, με τις δηλώσεις σχετικά με το μέλλον της Ευρώπης εξήντα χρόνια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

 

14. Διορθώσεις ψήφου: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά
  

(Η συνεδρίαση διακόπτεται στις 12.40 και συνεχίζεται στις 15.00)

 
  
  

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. BORRELL FONTELLES
Προέδρου

 

15. Έγκριση των συνοπτικών πρακτικών της προηγούμενης συνεδρίασης: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά

16. Το μέλλον της Ευρώπης εξήντα έτη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τις δηλώσεις σχετικά με το μέλλον της Ευρώπης εξήντα χρόνια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Θα θυμάστε ότι έκανα μία δήλωση σχετικά με τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη την προηγούμενη Δευτέρα, ημέρα που συνέπιπτε με την Ημέρα της Ευρώπης, Μαΐου μήνα κατά τον οποίο, επιπλέον, συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ένταξη δέκα νέων χωρών.

Λόγω αυτής της τριπλής συγκυρίας, η Διάσκεψη των Προέδρων αποφάσισε να διεξαχθεί σήμερα μια συζήτηση σχετικά με το μέλλον της Ευρώπης 60 χρόνια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, γεγονός το οποίο θα αποτελέσει κάτι περισσότερο από έναν απλό εορτασμό, κάτι περισσότερο από μία ματιά στο παρελθόν: θα είναι μια ματιά στο μέλλον μας βασισμένη στην ανάμνηση του παρελθόντος μας.

Για να το παρουσιάσουν βρίσκονται εδώ ο κ. Juncker και ο κ. Barroso ...

(Χειροκροτήματα)

...οι οποίοι μετέβησαν πρόσφατα στη Μόσχα για να παραστούν στις εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν εκεί για τον εορτασμό της λήξης του πολέμου και οι οποίοι βρίσκονται τώρα μαζί μας γι’ αυτή τη συζήτηση, η οποία, όπως είπα –και θα ήθελα να επιμείνω σε αυτό– θα επιχειρήσει να ατενίσει προς το μέλλον μας και όχι απλώς να αναπολήσει το παρελθόν.

Σας ευχαριστούμε για τις προσπάθειες που καταβάλατε για να είστε εδώ μαζί μας. Η παρουσία σας αναμφίβολα συμβάλλει στη συζήτησή μας. Θα τους δώσω πρώτα τον λόγο, ως είθισται.

 
  
MPphoto
 
 

  Jean-Claude Juncker, Προεδρεύων του Συμβουλίου (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, κυρίες και κύριοι, εξήντα χρόνια έχουν περάσει από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτή η ανάμνηση της 8ης Μαΐου 1945, ημερομηνία της συνθηκολόγησης του Τρίτου Ράιχ, συνιστά επιβεβλημένο καθήκον και θέλω να συγχαρώ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που δεν παρέλειψε εδώ σήμερα να θυμηθεί την 8η Μαΐου 1945.

Το καθήκον της ανάμνησης είναι επιβεβλημένο καθήκον και πιστεύω ότι είναι κυρίως επιβεβλημένο για εκείνους που γεννήθηκαν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, για τους άνδρες και τις γυναίκες της γενιάς μου. Και όταν ενθυμούμαστε την 8η Μαΐου 1945, τη συνθηκολόγηση της γερμανικής δημοκρατίας το 1933 και τη φρικτή περίοδο που χωρίζει αυτές τις δύο ημερομηνίες, εμείς, η νεότερη γενιά, οφείλουμε να το πράξουμε με μεγάλο βαθμό συστολής, τουλάχιστον σε σχέση με τη γενιά των ανδρών και των γυναικών που την βίωσαν.

Εκείνοι που, όπως εγώ, γεννήθηκαν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο –το 1954, το 1955 και αργότερα– πρέπει να θυμούνται με συστολή, διότι δεν υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες της τραγωδίας που ενέσκηψε στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Δεν είδαμε, όπως είδαν εκείνοι που προηγήθηκαν, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις φυλακές όπου σκοτώθηκαν, βασανίστηκαν και εξευτελίστηκαν οι άνθρωποι, μέχρι τον έσχατο βαθμό ισοπέδωσής τους. Δεν είδαμε, όπως εκείνοι, τα πεδία των μαχών, γιατί δεν χρειάστηκε να τα διαβούμε με τις ψυχές μας, και πολύ συχνά με τα σώματά μας, να κουβαλούν το βάρος του θανάτου. Δεν μπορέσαμε ούτε χρειάστηκε να παρατηρήσουμε, όπως εκείνοι μπόρεσαν και χρειάστηκε να το πράξουν, τις μακρές φάλαγγες αιχμαλώτων από όλα τα έθνη, που διέσχιζαν την Ευρώπη, συνθέτοντας πράγματι μια μακάβρια πομπή στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Δεν αντιμετωπίσαμε εμείς, που γεννηθήκαμε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δραματικές επιλογές, ατομικές ή συλλογικές. Δεν χρειάστηκε να πούμε ούτε «ναι» ούτε «όχι»· μπορέσαμε να ζήσουμε στη μεταπολεμική λάμψη, γλιτώνοντας από όλα τα δραματικά διλήμματα.

Η ανάμνηση της 8ης Μαΐου 1945 είναι μια πράξη που τροφοδοτεί τη συλλογική μνήμη. Είναι πολύ σημαντικό τη στιγμή που οι άμεσες μνήμες, η άμεση εμπειρία του πολέμου και της αμέσως μεταπολεμικής περιόδου –το άμεσο βίωμα με το σύνολο των προσωπικών εμπειριών και των ευγενών αισθημάτων– ετοιμάζονται να μεταμορφωθούν σε ιστορία, με όσα σημαίνει η ιστορία σε σχέση με τις αναμνήσεις από την άποψη της απόστασης και των υποτιθέμενων αντικειμενικών πρισμάτων ανάγνωσης. Σήμερα, οι άμεσοι μάρτυρες αυτής της φρικτής εποχής της ιστορίας της ευρωπαϊκής ηπείρου αφήνουν πίσω τους αυτόν τον κόσμο. Είναι συγκινητικό να βλέπει κανείς τους ρώσους βετεράνους στα φορτηγά τους στην Κόκκινη Πλατεία και τη μακρά πομπή εκείνων που πολέμησαν για τους ίδιους και για εμάς και που, σήμερα, δεν μπορούν πλέον να περπατήσουν. Εμείς, από την άλλη, γνωρίζουμε προς τα πού οδεύουν. Το καθήκον της ανάμνησης είναι επιβεβλημένο καθήκον.

Η πράξη της ανάμνησης για τους άνδρες και τις γυναίκες της γενιάς μου σημαίνει επίσης ότι πρέπει να θυμηθούμε με συστολή αλλά και με πολλή ευγνωμοσύνη. Πρέπει να δείξουμε πρωτίστως ευγνωμοσύνη, καταρχάς, προς τη γενιά των πατέρων μας και των παππούδων μας, που, επιστρέφοντας από τα πεδία των μαχών, επιστρέφοντας από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, απελευθερωμένοι από τις φυλακές, είχαν κάθε λόγο να παραδοθούν και να μην πράξουν τίποτα πέρα από το μοιρολογούν. Αλλά ανοικοδόμησαν την Ευρώπη και έκαναν την Ευρώπη την πιο όμορφη ήπειρο που θα μπορούσε να υπάρξει. Ας δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας προς τα εξαιρετικά επιτεύγματα μιας γενιάς ανδρών και γυναικών που σύρθηκαν στον πόλεμο επιθυμώντας την ειρήνη!

(Χειροκροτήματα)

Όταν θυμόμαστε και όταν αισθανόμαστε αυτή τη βαθιά υποχρέωση της ανάμνησης, πρέπει να πούμε και την αλήθεια. Η 8η Μαΐου 1945 ήταν για την Ευρώπη ημέρα απελευθέρωσης.

(DE) Η 8η Μαΐου ήταν επίσης ημέρα ήττας. Με αυτό, ωστόσο, εννοώ την ήττα του φασισμού και του εθνικοσοσιαλισμού καθώς και το τέλος της συνθηκολόγησης της δημοκρατίας ενόψει των φοβερών γεγονότων που συνέβαιναν από το 1933. Πάνω από όλα όμως, για τη Γερμανία ήταν ημέρα απελευθέρωσης.

(Χειροκροτήματα)

Θα ήθελα να πω στους εκλεγμένους αντιπροσώπους του γερμανικού λαού που παρίστανται στην αίθουσα ότι οι Γερμανοί είναι τώρα καλύτεροι γείτονες για εμάς παρά ποτέ.

(Χειροκροτήματα)

(FR)Στην ουσία, με την ανάμνηση της 8ης Μαΐου, της 9ης Μαΐου, της 10ης Μαΐου, δείχνουμε επίσης την ευγνωμοσύνη μας προς εκείνους που ένωσαν τις δυνάμεις και την ενέργειά τους με τις ευρωπαϊκές δυνάμεις και ενέργεια για να απελευθερώσουν την ευρωπαϊκή ήπειρο. Θέλω, όχι με τη χρονική καθυστέρηση αλλά με την απόσταση που προσφέρουν τα εξήντα χρόνια, να πω πόσα οφείλουμε εμείς, οι Ευρωπαίοι, σε αυτούς τους νεαρούς αμερικανούς και καναδούς στρατιώτες που, από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ήλθαν στην Ευρώπη για να την απελευθερώσουν, αγνοώντας ακόμα και την ύπαρξη πολλών χωρών, στην απελευθέρωση των οποίων συνέβαλαν. Αυτό ποτέ δεν πρέπει να το λησμονούμε.

(Χειροκροτήματα)

Σκέφτομαι επίσης τους στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού. Πόσες απώλειες! Πόσο υπέρμετρα μεγάλος αριθμός ανθρώπινων ιστοριών μεταξύ των Ρώσων οι οποίοι, κόβοντας απότομα το νήμα της ζωής τους, προσέφεραν 27 εκατομμύρια ζωές για την απευλεθέρωση της Ευρώπης! Δεν χρειάζεται κανείς να διακατέχεται από μεγάλη αγάπη –μολονότι συμβαίνει στην περίπτωσή μου– για το αχανές και αιώνιο ρωσικό κράτος για να αναγνωρίσει ότι η Ρωσία όντως είναι άξια της Ευρώπης.

(Χειροκροτήματα)

Θέλω καταρχάς να αποτίσω ειδικό φόρο τιμής σε έναν λαό της Ευρώπης που κατάφερε να πει «όχι», τη στιγμή που άλλοι πολύ συχνά μπήκαν στον πειρασμό να πουν ένα άτολμο «ναι». Θέλω εδώ, σήμερα, να αποτίσω φόρο τιμής στον λαό της Μεγάλης Βρετανίας, ο οποίος κατάφερε να πει «όχι» και χωρίς τη συμβολή του οποίου τίποτε δεν θα ήταν εφικτό.

(Χειροκροτήματα)

Η ελευθερία όμως που αποκαταστήθηκε, στις αρχές του Μαΐου 1945, δεν ήταν παντού ίδια. Εμείς, στο δυτικό τμήμα της Ευρώπης, βολικά εδραιωμένοι στις παλιές μας δημοκρατίες, μπορέσαμε, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, να ζήσουμε σε ελευθερία, σε μια ανακτημένη ελευθερία, της οποίας γνωρίζαμε το τίμημα. Εκείνοι όμως που ζούσαν στην Κεντρική Ευρώπη και εκείνοι που ζούσαν στην Ανατολική Ευρώπη δεν γνώρισαν την ελευθερία που γνωρίσαμε επί πενήντα χρόνια.

(Χειροκροτήματα)

Υποδουλώθηκαν στον νόμο ενός άλλου. Οι χώρες της Βαλτικής, των οποίων θέλω να χαιρετίσω την έλευση στην Ευρώπη και στις οποίες θέλω να πω πόσο υπερήφανοι είμαστε που τις έχουμε μαζί μας, ενσωματώθηκαν δια της βίας σε ένα σύνολο στο οποίο δεν ανήκαν. Υποδουλώθηκαν όχι στην pax libertatis, αλλά στην pax sovietika που δεν ήταν επιλογή τους. Αυτοί οι λαοί, αυτά τα έθνη που βίωσαν τη μία δυστυχία μετά την άλλη υπέφεραν περισσότερο από όλους τους άλλους Ευρωπαίους.

(Χειροκροτήματα)

Οι υπόλοιπες χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης δεν γνώρισαν αυτή την εκπληκτική ικανότητα αυτοδιάθεσης που κατορθώσαμε να βιώσουμε στη δική μας περιοχή της Ευρώπης. Δεν ήταν ελεύθεροι. Έπρεπε να εξελιχθούν υπό το καθεστώς αξιών που τους είχε επιβληθεί. Αναφέρομαι, με τεράστια θλίψη στην καρδιά μου, σε όλα τα σκληρά λόγια που ειπώθηκαν σήμερα για τη διεύρυνση. Λέω όμως σήμερα, τώρα πια που τελείωσε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος: ζήτω η διεύρυνση!

(Χειροκροτήματα)

Αυτή η μεταπολεμική Ευρώπη που, χωρίς τον πόλεμο, ουδέποτε θα μπορούσε να γίνει η Ευρώπη που είναι σήμερα· αυτή η Ευρώπη, που γεννήθηκε από τις στάχτες του πολέμου, δεν θα είχε αναδυθεί αν δεν υπήρχαν εκείνοι που αποκαλούμε ιδρυτικούς πατέρες της Ευρώπης –προσωπικότητες όπως ο Schuman, ο Bech, ο Adenauer, ο de Gasperi και άλλοι– οι οποίοι, από εκείνη τη μεταπολεμική φράση «ποτέ ξανά πόλεμος», προσέφεραν μια ελπίδα, μια προσευχή και ένα πρόγραμμα για πρώτη φορά στην ιστορία της ευρωπαϊκής ηπείρου. Πρέπει σήμερα να θυμηθούμε με συγκίνηση, με ευγνωμοσύνη, εκείνους που είχαν το θάρρος να πουν «ναι», αφού πρώτα είπαν «όχι».

Δεν θα είχαν μπορέσει να το πράξουν αν δεν αισθάνονταν να συμπαρασύρονται από τα ευγενή και φλογερά αισθήματα των λαών τους. Δεν θα κατορθώναμε τίποτε το σπουδαίο χωρίς τη βούληση του λαού. Αν μπορέσαμε να οικοδομήσουμε την Ευρώπη, όπως ακριβώς την οικοδομήσαμε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι επειδή οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν ήθελαν να ξαναζήσουν την τραγωδία που βίωσε η ευρωπαϊκή ήπειρος δύο φορές στη διάρκεια του 20ού αιώνα.

Υπάρχουν οι ιδρυτικοί πατέρες της Ευρώπης που είναι ευρέως γνωστοί· υπάρχουν οι λαοί που εξελίχθηκαν στην αφάνεια και συμμερίζονταν αυτά τα ευγενή αισθήματα και, ακολούθως, υπάρχουν οι φιλόσοφοι, οι στοχαστές, οι πολιτικοί άνδρες τους οποίους όλοι μας λησμονούμε πολύ συχνά: ο Léon Blum, που ονειρεύτηκε την Ευρώπη μέσα από τα σίδερα μιας γαλλικής φυλακής, ο σπουδαίος Spinelli, που φυλακίστηκε σε ένα ιταλικό νησί από τους ιταλούς φασίστες, και άλλοι που είναι ανώνυμοι αλλά στους οποίους οφείλουμε πολλά. Θέλω να χαιρετίσω εκείνους που, λησμονημένοι ή ανώνυμοι, κατέστησαν δυνατό αυτό που δημιουργήθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

(Χειροκροτήματα)

Υπήρχε το ελεύθερο τμήμα της Ευρώπης και το τμήμα της Ευρώπης που είχε παραλύσει από αυτό το ολέθριο ιστορικό διάταγμα, τη Συμφωνία της Γιάλτας, η οποία επεδίωξε την εσαεί διαίρεση της Ευρώπης. Επεδίωξε τη διαίρεσή της σε δύο τμήματα που πολύ συχνά στέκονταν με βλέμμα βλοσυρό το ένα απέναντι στο άλλο και μεταξύ των οποίων πολύ συχνά δεν καταφέραμε να οικοδομήσουμε γέφυρες. Ο Ψυχρός Πόλεμος –με αυτό τον τρυφερό όρο περιγράφουμε την άλλη τραγική περίοδο της ευρωπαϊκής ιστορίας– παρέλυσε τις ισχυρότερες δυνάμεις της Ευρώπης και δεν επέτρεψε στα καλύτερα ταλέντα της Ευρώπης να εκφράσουν ό,τι καλύτερο θα μπορούσαν να είχαν εκφράσει αν τους είχε δοθεί η ευκαιρία.

Εγώ, προσωπικά, γεννήθηκα τον Δεκέμβριο του 1954, αλλά προτιμώ να λέω ότι γεννήθηκα το 1955. Καταρχάς, μεγάλωσα –ας μου επιτραπεί αυτή η παρέκβαση– με σεβασμό για τα επιτεύγματα της γενιάς του πατέρα μου, που γνώρισε ένα διπλά φρικτό πεπρωμένο. Πρώτον, διότι οι πολίτες του Λουξεμβούργου, που είχαν γεννηθεί μεταξύ 1920 και 1927, επιστρατεύθηκαν δια της βίας στη γερμανική Βέρμαχτ και, δεύτερον, διότι φορούσαν μια στολή που δεν ήταν δική τους και η οποία υπηρετούσε αλλότριες φιλοδοξίες. Φρικτή μοίρα να πρέπει να φοράει κανείς τη στολή του εχθρού του. Η ίδια παρατήρηση ισχύει άλλωστε για τους πολίτες της Αλσατίας και της Λωρραίνης, στους οποίους αποτίω φόρο τιμής.

Μεγάλωσα στην ατμόσφαιρα του Ψυχρού Πολέμου, όπου φαίνεται ότι ήταν πιο εύκολο να γίνει κατανοητός ο κόσμος. Υπήρχαν εκείνοι που ήταν μαζί μας και εκείνοι που ήταν εναντίον μας. Δεν ξέραμε για ποιον λόγο αγαπούσαμε εκείνους που ήταν μαζί μας, αλλά ξέραμε ότι έπρεπε να μισούμε τους άλλους. Ξέραμε ότι η απειλή ήταν από την άλλη πλευρά και εκείνοι που βρίσκονταν από την άλλη πλευρά σκέφτονταν ότι η απειλή προερχόταν από τη δική μας πλευρά. Πόσες χαμένες ευκαιρίες! Πόσος χαμένος χρόνος για την Ευρώπη λόγω αυτών των ηλίθιων αναλύσεων της αμέσως μεταπολεμικής περιόδου.

Ας χαρούμε, σήμερα, που δεν χρειάζεται πλέον να αναφερθούμε στην ανένδοτη λογική του Ψυχρού Πολέμου και που μπορούμε να έχουμε ειρήνη ανάμεσα στα δύο τμήματα της Ευρώπης.

(Χειροκροτήματα)

Σκέφτομαι συχνά τους σοφούς άνδρες της Ευρώπης, όπως τον Τσόρτσιλ – χωρίς αμφιβολία επειδή δεν συγκαταλέγομαι σε αυτούς. Το 1947, όταν συγκλήθηκε η πρώτη σύνοδος του ευρωπαϊκού κινήματος στη Χάγη, δίνοντας πνοή στην ιδέα της δημιουργίας του Συμβουλίου της Ευρώπης μετά την άρνηση της Σοβιετικής Ένωσης να επιτρέψει στις άλλες χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης να συμμετάσχουν στο Σχέδιο Μάρσαλ και στη δημιουργία του Συμβουλίου της Ευρώπης, ο μεγάλος Τσόρτσιλ δήλωσε με αυτό το προφητικό χάρισμα που τον χαρακτήριζε: «Αρχίζουμε σήμερα στη Δύση εκείνο που θα ολοκληρώσουμε στην Ανατολή». Κυρίες και κύριοι, ας είμαστε υπερήφανοι που τα καταφέραμε.

(Χειροκροτήματα)

Θυμάμαι τα λόγια του Βίκτωρος Ουγκώ, ο οποίος, το 1949, έγραψε ότι «θα έλθει η ημέρα στην Ευρώπη, όπου το μόνο πεδίο μάχης θα είναι το άνοιγμα του πνεύματος σε ιδέες· θα έλθει η ημέρα στην Ευρώπη, όπου οι σφαίρες και οι βόμβες θα αντικατασταθούν από τις ψήφους». Ας είμαστε υπερήφανοι που τα καταφέραμε σήμερα.

Ας είμαστε υπερήφανοι που μπορούμε να πούμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το εκλεγμένο σώμα αντιπροσώπευσης των λαών της Ευρώπης, τα μέλη του οποίου είναι οι κληρονόμοι εκείνων που κατάφεραν να πουν «όχι» όταν έπρεπε να πουν «όχι» και εκείνων που κατάφεραν να πουν «ναι» όταν το «ναι» ήταν η μοναδική επιλογή που απέμενε. Ας είμαστε ευγνώμονες προς εκείνους που είπαν «όχι» όταν έπρεπε να πουν «όχι» και ας είμαστε υπερήφανοι για όλους εκείνους που, σήμερα, λένε «ναι» στη μεγάλη Ευρώπη, στην Ευρώπη που είδε την ιστορία της και τη γεωγραφία της να συμφιλιώνονται. Ας είμαστε υπερήφανοι για εκείνους που δεν θέλουν να μετατραπεί η Ευρώπη σε ζώνη ελεύθερων συναλλαγών και ας είμαστε υπερήφανοι που, όπως εμείς και εκατομμύρια άλλοι, πιστεύουν ότι η Ευρώπη είναι μια σύνθετη ήπειρος, η οποία αξίζει κάτι καλύτερο από μία ζώνη ελεύθερων συναλλαγών. Ας είμαστε υπερήφανοι για την Ευρώπη που οικοδόμησαν εκείνοι που ήταν εδώ πριν από εμάς και ας φανούμε αντάξιοι κληρονόμοι τους.

(Το Σώμα, όρθιο, χειροκροτεί τον ομιλητή)

 
  
MPphoto
 
 

  José Manuel Barroso, Πρόεδρος της Επιτροπής. – (PT) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, αξιότιμοι βουλευτές, φίλες και φίλοι, είναι μεγάλη τιμή για εμένα να εκπροσωπώ την Επιτροπή σε αυτή την τελετή στο παρόν Κοινοβούλιο, το οποίο εκπροσωπεί τους ευρωπαίους πολίτες. Σήμερα ανατρέχουμε στο παρελθόν και προσβλέπουμε στο μέλλον. Βρισκόμαστε εδώ για να θυμηθούμε, να τιμήσουμε το παρελθόν και να οικοδομήσουμε το μέλλον.

Ας εξετάσουμε πρώτα το παρελθόν. Η μεγαλύτερη παγκόσμια σύγκρουση ήταν πηγή ανάμικτων αισθημάτων για όσους επέζησαν από αυτή τη σύγκρουση· σε πολλούς δημιούργησε αίσθημα ανακούφισης, αίσθημα κενότητας, αναμφίβολα, και συχνά αίσθημα φόβου για το μέλλον, του φόβου ότι ο μεταπολεμικός κόσμος μπορεί να μην είναι καλύτερος –και μάλιστα ότι μπορεί να είναι και χειρότερος– σε σύγκριση με το παρελθόν.

Συνεπώς, θυμόμαστε. Θυμόμαστε το μέγεθος της καταστροφής που ερήμωσε κυρίως την Ευρώπη. Σχεδόν καμία χώρα δεν βγήκε αλώβητη. Αυτό που πολλοί ονόμασαν «ευρωπαϊκό εμφύλιο πόλεμο» κατέδειξε την αγριότητα που είναι ικανός να επιδείξει ο άνθρωπος εις βάρος του συνανθρώπου του. Εμείς οι Ευρωπαίοι συχνά αισθανόμαστε υπερήφανοι για τα σημαντικά επιτεύγματα του πολιτισμού και του πνεύματός μας, για τους μεγάλους θριάμβους του ευρωπαϊκού πνεύματος· οφείλουμε, όμως, να αναγνωρίσουμε με ταπεινοφροσύνη ότι ορισμένες από τις χειρότερες αγριότητες που διέπραξε ποτέ το ανθρώπινο είδος συνέβησαν στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα.

Ωστόσο, πρέπει να θυμόμαστε επίσης τις σπουδαίες ιστορίες θριάμβου απέναντι στις αντιξοότητες, τα προσωπικά ταξίδια που τόσοι πολλοί Ευρωπαίοι έκαναν αναζητώντας μία καλύτερη ζωή, ορισμένοι διασχίζοντας βουνά και θάλασσες για να επιτύχουν τον στόχο μίας ευτυχισμένης, ειρηνικής ύπαρξης. Ορισμένοι την βρήκαν απλώς επιστρέφοντας σπίτι. Θυμόμαστε εκείνους που δεν είχαν αυτή την ευκαιρία, εκείνους για τους οποίους το φως της ελευθερίας έσβησε σχεδόν μόλις το αντίκρισαν· εκείνους για τους οποίους ο ένας εφιάλτης αντικαταστάθηκε από έναν άλλον.

Ας αναγνωρίσουμε ότι κάτι αξιοσημείωτο βγήκε από τα ερείπια της Ευρώπης το 1945. Επιτρέψτε μου να σας διαβάσω ένα απόσπασμα ενός εκ των οραματιστών εκείνης της εποχής, από μια ομιλία του στη Ζυρίχη το 1946. Είπε: «Θα σας πω τώρα κάτι που θα σας εκπλήξει. Το πρώτο βήμα στην αναδημιουργία της ευρωπαϊκής οικογένειας πρέπει να είναι μία εταιρική σχέση μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί η Γαλλία να ανακτήσει την ηθική και πολιτιστική ηγεσία της Ευρώπης. Δεν μπορεί να υπάρξει αναγέννηση της Ευρώπης χωρίς [...] μία πνευματικά μεγάλη Γερμανία». Ο Τσόρτσιλ είχε δίκιο. Είναι εύκολο να λησμονούμε τώρα το θάρρος που απαιτούσε αυτή η δήλωση εκείνη την εποχή. Αυτό που είπε ήταν εκπληκτικό.

Ακόμη πιο εκπληκτικές ήταν οι πράξεις που μετέτρεψαν αυτά τα λόγια σε πραγματικότητα. Πρέπει να θυμόμαστε την εκπληκτική αποφασιστικότητα που επέδειξε ο Robert Schuman, ο Jean Monnet, ο Konrad Adenauer, ο Alcide de Gasperi και άλλοι και όσα επέτυχαν, ανοικοδομώντας και όχι καταφεύγοντας σε αντίποινα. Πρέπει να θυμόμαστε επίσης και να αναγνωρίζουμε το όραμα των υπερατλαντικών ηγετών που μας βοήθησαν να επωμιστούμε το βάρος της ανασυγκρότησης και δεν γύρισαν την πλάτη.

Πριν παρασυρθούμε περισσότερο, ας κάνουμε μια παύση, επειδή αυτό που ξεκίνησαν οι ιδρυτές ήταν αξιοσημείωτο αλλά ημιτελές. Όπως είπε η Επιτροπή στη δήλωσή της στις 9 Μαΐου: για εκατομμύρια ανθρώπων, η πραγματική ελευθερία έμελλε να έρθει μόνο με την πτώση του τείχους του Βερολίνου, όχι με το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά το 1945, έχασαν τις ελευθερίες τους και τις ευκαιρίες τους σχεδόν μόλις τις είχαν ανακτήσει. Σε ορισμένες περιπτώσεις έχασαν τον πολιτικό έλεγχο των χωρών τους· σε άλλες έχασαν την ανεξαρτησία τους. Για πολλούς ανθρώπους στην Ευρώπη, το τέλος του πολέμου σήμαινε ειρήνη και ελευθερία· για ορισμένους όμως σήμαινε μόνο ειρήνη, όχι ακόμη ελευθερία.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε τι ήταν η Ευρώπη. Πριν από εξήντα χρόνια, εδώ σε αυτή την ήπειρο βιώσαμε το Ολοκαύτωμα. Σχεδόν πριν από τριάντα χρόνια, αρκετές χώρες της νότιας Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της δικής μου, ζούσαν ακόμη υπό δικτατορίες. Έως σχεδόν 15 χρόνια πριν, η μισή Ευρώπη δεν απολάμβανε ελευθερία και δημοκρατία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δυσκολεύομαι να κατανοήσω πώς μπορούμε να μην είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον της Ευρώπης, όταν βλέπουμε πού βρίσκεται τώρα η Ευρώπη σε σύγκριση με το πού ήταν μόνο λίγα χρόνια πριν.

(Χειροκροτήματα)

Ωστόσο, αυτό, ευτυχώς, δεν ήταν το τέλος της ιστορίας. Αυτό που οικοδόμησαν οι ηγέτες των δεκαετιών του 1940 και του 1950 ήταν φάρος και μαγνήτης: φάρος στα σκοτεινά χρόνια για εκείνους που δεν είχαν την προοπτική της ειρήνης, της ευημερίας και της σταθερότητας που απολάμβαναν άλλοι Ευρωπαίοι, και μία εξαιρετική, ισχυρή δύναμη έλξης για εκείνες τις χώρες και τους λαούς που απελευθερώνονταν και έβλεπαν την Ευρωπαϊκή Κοινότητα –όπως ονομαζόταν τότε– ως καταλύτη για τον μετασχηματισμό των χωρών τους.

Για τη γενιά μου, η Ευρώπη ήταν πάντα συνώνυμη με τη δημοκρατία. Στην ηλικία των 18, ήμουν, μαζί με άλλους, αποφασισμένος να απελευθερώσω τη δική μου χώρα από ένα καταπιεστικό, απολυταρχικό, οπισθοδρομικό καθεστώς. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο εγώ και πολλοί άνθρωποι της γενιάς μου θαυμάζουμε ιδιαίτερα τις εξαιρετικές προσπάθειες των λαών της Τσεχικής Δημοκρατίας, της Εσθονίας, της Ουγγαρίας, της Λεττονίας, της Λιθουανίας, της Πολωνίας, της Σλοβακίας, της Σλοβενίας καθώς και της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας που αγωνίζονται για τη δημοκρατία και τον τρόπο με τον οποίο συνδέουν την ίδια την ιδέα της Ευρώπης με τη δημοκρατία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα θεσμικά της όργανα θα έπρεπε να αγκαλιάζουν με υπέρμετρη υπερηφάνεια, όπως και κάνουν, αυτά τα νέα μέλη και λαούς, καθώς και τους λαούς της Μάλτας και της Κύπρου.

Συνεπώς, αυτός ο μετασχηματισμός είναι άξιος αναγνώρισης και μνημόνευσης. Για ποιον λόγο; Επειδή φαίνεται κατά καιρούς ότι σχεδόν ξεχνιέται. Σήμερα, είναι πολύ εύκολο να θεωρούμε δεδομένα τα στέρεα θεμέλια της νέας Ευρώπης στην οποία ζούμε, μίας Ευρώπης της ελευθερίας και των κοινών αξιών.

(FR) Γι’ αυτό ακριβώς πρέπει να πούμε: η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να είναι θύμα της ίδιας της επιτυχίας της. Η ενσωμάτωση μιας τόσο μεγάλης ποικιλίας μελών, τα οποία ενώνει ένα κοινό σχέδιο, αποτελεί πραγματικά ένα εκπληκτικό επίτευγμα. Η πρόκληση που αντιμετωπίζουμε όλοι είναι πρωτοφανής. Είμαι πεπεισμένος ότι η υλοποίηση αυτού του εκπληκτικού σχεδίου, που σε λίγο θα αφορά 27 χώρες και 500 εκατομμύρια άτομα, θα συνεχιστεί παρά τις αναταραχές που μοιραία θα ανακύπτουν κατά διαστήματα.

Ωστόσο, αυτή η υλοποίηση γίνεται ενίοτε τόσο ειρηνικά, ώστε διατρέχουμε τον κίνδυνο να λησμονήσουμε τα όσα προηγήθηκαν. Οι αφηγήσεις των πρόσφατων φονικών συγκρούσεων που μάστιζαν την Ευρώπη φαίνεται πλέον ότι περιορίζονται στα βιβλία της ιστορίας. Αποτελούσαν, ωστόσο, πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες μέχρι και πριν από 10 χρόνια, όταν έγιναν σφαγές σε ορισμένες χώρες των Βαλκανίων.

Στην ήπειρό μας, μπορούμε να πούμε «ποτέ ξανά!». Είναι εύκολο να το λέει κανείς, η ιστορία όμως της Ευρώπης καταδεικνύει ότι πρέπει να εργαστούμε για την ειρήνη και όχι να την θεωρούμε εσαεί κεκτημένο. Αυτή η προοπτική αναμφίβολα δεν μας χαροποιεί καθόλου, δεδομένου ότι σήμερα στην Ευρώπη υπάρχουν προβλήματα και φόβοι. Στο Βερολίνο, στο τεράστιο κτίριο που άλλοτε στέγαζε εκείνο που η Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας αποκαλούσε κοινοβούλιο, είναι χαραγμένη η λέξη Zweifel, που σημαίνει «αμφιβολίες». Υπάρχουν αμφιβολίες και φόβοι, ιδίως στους νέους. Οι φόβοι τους είναι σοβαροί: ο φόβος να βρουν ή να μην βρουν απασχόληση, ο φόβος απέναντι σε έναν πιο ανταγωνιστικό κόσμο, τον οποίο ενίοτε βλέπουν ως πρόκληση. Πρόκειται όμως για τον φόβο αν θα βρει κανείς ή δεν θα βρει απασχόληση, όχι για τον φόβο να βρει κανείς ή να μην βρει τη δική του χώρα.

Στην παρούσα φάση, καλό θα ήταν να βρούμε έναν αποτελεσματικό τρόπο υπέρβασης των δυσκολιών, είτε των πραγματικών είτε αυτών που εκλαμβάνουμε ως τέτοιες, και οι οποίες συνδέονται με την ολοκλήρωση των αγορών. Δεν πρόκειται για ένοπλες συγκρούσεις ανάμεσα σε ανταγωνιστές που γίνονται αντίπαλοι ή εχθροί. Για τον λόγο αυτό και προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι φόβοι, πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των γενεών που προηγήθηκαν· πρέπει να επιδείξουμε την ίδια φαντασία και το ίδιο θάρρος. Ας θυμηθούμε ότι η φιλόδοξη εταιρική σχέση που συνήψαμε στην Ευρώπη ήταν η πηγή ειρηνικών επαναστάσεων, που κόμισαν την ελευθερία και τη δημοκρατία σε εκατομμύρια Ευρωπαίους!

Το παράδειγμα της Ευρώπης –η Ευρώπη των Έξι, των Δώδεκα, των Δεκαπέντε και τώρα των Εικοσιπέντε– υπήρξε η πραγματική κινητήρια δύναμη του εκδημοκρατισμού στη νότια Ευρώπη, στη Λατινική Αμερική και, εν συνεχεία, στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Ας θυμηθούμε ότι η ελευθερία είναι η κινητήρια δύναμη που προωθεί την ανάπτυξη, την απασχόληση, τις επενδύσεις και που προσφέρει σε έναν μεγαλύτερο αριθμό Ευρωπαίων την ευκαιρία μιας καλύτερης ζωής.

Το πνεύμα της δημοκρατίας και ο νεωτερισμός των κοινωνιών μας μαρτυρούν την ικανότητά μας να ανακαλύπτουμε εκ νέου την ήπειρό μας. Ξεκινώντας από την εσωτερική της αγορά και φθάνοντας μέχρι τα εξωτερικά της σύνορα, από την προώθηση της εσωτερικής συνοχής μέχρι την προάσπιση της βιώσιμης ανάπτυξης και του περιβάλλοντος, από τη διάσταση της αλληλεγγύης μέχρι εκείνη της δικαιοσύνης στις τέσσερις γωνιές της γης –δεδομένου ότι δεν θέλουμε μια Ευρώπη κλεισμένη στον εαυτό της– η Ευρωπαϊκή Ένωση εξακολουθεί ασταμάτητα να οικοδομεί την Ευρώπη. Το κάνει με σταδιακά βήματα που βελτιώνουν την καθημερινότητα των πολιτών της. Η επικύρωση του Συντάγματος θα εδραιώσει αυτά τα εγχειρήματα, θα θέσει τα θεμέλια για ακόμα πιο σημαντική πρόοδο στο μέλλον.

Σήμερα, λοιπόν, ας θυμηθούμε αυτόν τον τρομερό πόλεμο και τις συνέπειές του. Στο έργο μας που είναι προσανατολισμένο στο μέλλον, ας εμπνευστούμε από το φιλόδοξο όραμα και την αποφασιστικότητα των ηγετών και των πολιτών που προηγήθηκαν, από τη συμφιλίωση στη συνεργασία και από τη συνεργασία στην Ένωση!

(Χειροκροτήματα)

 
  
MPphoto
 
 

  Hans-Gert Poettering, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύοντα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, κυρίες και κύριοι, το 1945, πριν από 60 χρόνια, η Ευρώπη ήταν ένα ερειπωμένο πεδίο μάχης. Ένας βάρβαρος πόλεμος είχε απαιτήσει πάνω από 55 εκατομμύρια θύματα, ενώ πολλά εκατομμύρια ανθρώπων ξεριζώθηκαν, έγιναν πρόσφυγες ή εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους. Οι γονείς έχασαν τους γιους τους, οι γυναίκες τους άντρες τους, τα παιδιά τον πατέρα τους. Στα τέλη του Μαρτίου 1945, ο πατέρας μου, ένας απλός στρατιώτης, χαρακτηρίστηκε αγνοούμενος. Μόνο πολύ αργότερα μάθαμε ότι ήταν ανάμεσα στους νεκρούς. Εγώ δεν τον γνώρισα ποτέ.

Το 1945, πολλές ευρωπαϊκές πόλεις ήταν ερειπωμένες και η οικονομία είχε καταστραφεί. Η αναφορά του ονόματος της Ευρώπης σκόρπιζε τον φόβο και τον τρόμο σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεν υπάρχει αμφιβολία για το ποιος φέρει την ευθύνη για το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου: το παράνομο εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς της Γερμανίας συγκέντρωσε τον παρανοϊκό ρατσισμό του και τις αξιώσεις του για εξουσία, καταλήγοντας σε μία κόλαση επιθέσεων εναντίον όλων των άλλων ευρωπαϊκών λαών. Το Ολοκαύτωμα των Εβραίων ήταν το χειρότερο από τα εγκλήματά του. Ο εθνικοσοσιαλιστικός ολοκληρωτισμός οδήγησε ολόκληρη την Ευρώπη στην καταστροφή. Όταν έφθασε το τέλος το 1945, στα θύματά του συγκαταλεγόταν ο ίδιος ο γερμανικός λαός, ενώ δεν υπήρχαν παρά λίγοι μόνο νικητές.

Αντί για νικητές, υπήρχαν μόνο επιζώντες, κάποιοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο τυχεροί, οι μεν στη Δυτική και οι δε στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Η διορατική αμερικανική υποστήριξη έδωσε τη δυνατότητα να αρχίσει μια νέα ζωή στη Δυτική Ευρώπη, με ελευθερία, σεβασμό για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, δημοκρατία και μία οικονομία της αγοράς βασισμένη στον νόμο. Όπως υπενθυμίστηκε προ ολίγου, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ ήταν εκείνος που σχεδίασε το όραμα των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης –και επιτρέψτε μου να προσθέσω ότι η Ευρώπη δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι πλήρης χωρίς τη Μεγάλη Βρετανία. Η Ευρώπη αναστήθηκε μετά το 1945 αρχίζοντας από τις ακτές της στον Ατλαντικό. Οι λαοί της, εξαντλημένοι αλλά και χαρούμενοι γιατί μπορούσαν να κάνουν μια νέα αρχή σε καθεστώς ελευθερίας, ήρθαν ο ένας κοντά στον άλλο. Πάντα θα θυμόμαστε και θα τιμούμε τον Robert Schuman, γιατί έτεινε το χέρι στους Γερμανούς, προσκαλώντας τους να συμμετάσχουν σε αυτό το νέο ξεκίνημα. Χωρίς τη μεγαλοψυχία των Γάλλων, η Ευρώπη θα είχε μείνει για άλλη μία φορά μία ανυπόστατη ιδέα –και επιτρέψτε μου να προσθέσω ότι τώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση κάνει άλλη μία νέα αρχή με ένα κοινό Σύνταγμα, η Ευρώπη θα χρειαστεί μελλοντικά περισσότερο παρά ποτέ την εποικοδομητική συμμετοχή της Γαλλίας.

(Χειροκροτήματα)

Το 1945, οι λαοί της Κεντρικής, Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης ήταν επίσης γεμάτοι ελπίδες για ένα νέο ξεκίνημα, για μία νέα ευκαιρία να ζήσουν ειρηνικά και ελεύθερα, καθώς ανήκουν στον ίδιο ευρωπαϊκό πολιτισμό με όλους εμάς. Αναγκάστηκαν να μάθουν μέσα από μια πικρή εμπειρία ότι ειρήνη χωρίς ελευθερία συνιστά μόνο μερική απελευθέρωση από τον ζυγό της αδικίας του ολοκληρωτισμού. Η ανάληψη της εξουσίας από τους Σοβιετικούς έκανε τις ελπίδες τους να καταρρεύσουν. Μολονότι ο εθνικοσοσιαλιστικός ολοκληρωτισμός είχε ηττηθεί το 1945, ο σταλινικός ολοκληρωτισμός διαίρεσε την Ευρώπη και επέβαλε το άδικο καθεστώς του στους λαούς της Κεντρικής, Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Ωστόσο, η ελπίδα δεν εγκατέλειψε τους λιγότερο τυχερούς από τους επιζήσαντες του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου – η ελπίδα για μία κοινή Ευρώπη, ανανεωμένη πνευματικά, ηθικά και πολιτικά, με προοπτική ευημερίας για όλους τους πολίτες της. Τελικά, προσέδωσαν στην ελπίδα τη μορφή μίας ειρηνικής επανάστασης της οποίας το σύνθημα ήταν Solidarność (αλληλεγγύη). Χρειάστηκαν δεκαετίες ολόκληρες για την πτώση του τείχους.

(Χειροκροτήματα)

Είμαι βουλευτής αυτού του Σώματος από τις πρώτες άμεσες εκλογές το 1979 και θεωρώ τη σημερινή συζήτηση –που την κάνουμε όλοι μαζί, με αξιοπρέπεια και με την απαιτούμενη σοβαρότητα– ως μια στιγμή ευτυχίας, γιατί η Ευρώπη είναι τώρα ενωμένη αλλά και γιατί βρίσκονται ανάμεσά μας βουλευτές από οκτώ κεντροευρωπαϊκές χώρες, που απολαύουν των ίδιων δικαιωμάτων με εμάς.

(Χειροκροτήματα)

Το 1989, η Ευρώπη απαλλάχτηκε από το διπλό άγος του ολοκληρωτισμού. Αυτό που μας δίδαξε το 1989 είναι πόση δύναμη έχουν για όλους εμάς οι ευρωπαϊκές αξίες και πόσο πολύ θα πρέπει να στηριζόμαστε στο παράδειγμα των γενναίων ανδρών και γυναικών, εάν θέλουμε να διατηρήσουμε την ελευθερία μας. Μετά το 1989, η Ευρώπη μπόρεσε ξανά να αναπνεύσει και με τους δύο πνεύμονές της, όπως είχε πει και ο αείμνηστος Πάπας Ιωάννης Παύλος ΙΙ.

(Χειροκροτήματα)

Οι λαοί της Δυτικής Ευρώπης προσέφεραν πολύτιμο και απαραίτητο έργο για την προετοιμασία αυτής της ημέρας, ένα έργο που θα έχει διάρκεια. Η εδραίωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με κοινές αξίες που έχουν ως πυρήνα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η υπερεθνική ένωση σε μία ελεύθερη κοινότητα με δικούς της δεσμευτικούς νόμους, ήταν η συνεπής απάντηση στην ευκαιρία που παρουσιάστηκε με τη λήξη του πολέμου. Η ενοποίηση της Ευρώπης είναι ένα έργο ειρήνης και ελευθερίας.

Τώρα όλοι οι Ευρωπαίοι έχουν την ευκαιρία και το καθήκον να ακολουθήσουν τον δρόμο της επανενωμένης Ευρώπης. Τώρα οικοδομούμε μαζί μία Ευρώπη που υπερασπίζεται τις αξίες της προς όφελος όλων των πολιτών της. Η Ευρώπη μπορεί τώρα να δώσει μία μόνο απάντηση στον πόλεμο και στον ολοκληρωτισμό, συνεχίζοντας να βαδίζει στον δρόμο της κοινής Ευρωπαϊκής Ένωσης των λαών και των κρατών, με επιμονή, εσωτερική πεποίθηση και αποδοχή της ποικιλομορφίας που συνιστά τη δύναμη και τη μεγαλοπρέπεια της Ευρώπης. Η σημερινή συζήτηση για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα είναι για εμάς μία μεγάλη ευκαιρία για να θυμηθούμε αυτά τα θεμελιώδη πράγματα, διότι, για πρώτη φορά στην ευρωπαϊκή ιστορία, οι αρχές και τα ιδανικά μας θα καταγραφούν σε ένα Σύνταγμα.

Η Ευρώπη δεν είναι απλώς ένα πολιτικό οικοδόμημα αλλά ένας πνευματικός ζωτικός χώρος. Γι’ αυτό, η απάντηση στον τρομερό πόλεμο, του οποίου τη λήξη θυμόμαστε σήμερα με ευγνωμοσύνη, έπρεπε να είναι ηθική: ένα «ποτέ ξανά» στην ανελευθερία που οδηγεί στον πόλεμο, ένα «ποτέ ξανά» στον πόλεμο που στερεί από τους ανθρώπους την ελευθερία. Αυτό συνοψίζει το κίνητρο για τη δημιουργία μίας νέας Ευρώπης, μίας Ευρώπης που θα αποκηρύσσει τον ολοκληρωτισμό, την εθνική υπεροψία και τη γενικευμένη απανθρωπιά, μίας Ευρώπης που αρνείται να επιτρέψει σε οποιοδήποτε από τα κράτη της να κυριαρχήσει επί των υπολοίπων, μίας Ευρώπης που επιβεβαιώνει το πρόδηλο της αξιοπρέπειας κάθε ατόμου ξεχωριστά, την ισορροπία των συμφερόντων των κοινωνικών ομάδων και των λαών, μία Ευρώπη του σεβασμού και της πολυμορφίας, από την οποία προέρχεται στην πραγματικότητα η δύναμή της, μία Ευρώπη της δημοκρατίας και του δικαίου.

Έχει σημειωθεί μεγάλη πρόοδος ως προς την εσωτερική συμφιλίωση των λαών και των κρατών της Ευρώπης. Θέλουμε και πρέπει να ολοκληρώσουμε αυτό το έργο της εσωτερικής συμφιλίωσης και θέλουμε επίσης τη συμφιλίωση με τον λαό της Ρωσίας και με τους λαούς της Ρωσικής Ομοσπονδίας. όμως, στη φάση αυτή της ιστορίας μας που αρχίζει τώρα, η Ευρώπη θα πρέπει να επιδιώξει σε μεγαλύτερο βαθμό από ποτέ άλλοτε τη συμφιλίωση στον κόσμο και με τον κόσμο που μας περιβάλλει. Οι πόλεμοι της Ευρώπης έγιναν παγκόσμιοι πόλεμοι. Η ενοποίηση της Ευρώπης πρέπει να ωφελήσει τον κόσμο. Αισθανόμαστε ευγνωμοσύνη για τους βουλευτές αυτού του Σώματος –και θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον συνάδελφο Elmar Brok– που συνέταξαν πρόταση ψηφίσματος, η οποία, αύριο, θα εκφράσει τις αξίες μας.

Αυτή την ώρα, θυμόμαστε όλα τα θύματα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και όλα τα δεινά και τις καταστροφές. Αναλογιζόμαστε ότι η ειρήνη και η ελευθερία πάνε μαζί και ότι πρέπει να θέσουμε το έργο μας στην υπηρεσία της ανθρωπότητας, χωρίς να ξεχνάμε την προαγωγή του διαπολιτισμικού διαλόγου.

Όπου αποδίδει αυτός ο διάλογος με τον κόσμο, θα υπερασπιστούμε τις αξίες που μας στηρίζουν καθώς οδεύουμε προς το μέλλον. Έτσι μπορεί αυτή η ημέρα μνήμης να μας προσφέρει μια νέα αποστολή: να εργαστούμε μαζί για τη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου, ενός κόσμου πιο ειρηνικού και πιο ελεύθερου.

(Ζωηρά χειροκροτήματα)

 
  
MPphoto
 
 

  Martin Schulz, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, όταν σκεφτόμαστε την 8η Μαΐου 1945 και θυμόμαστε τι συνέβη τότε, σκεφτόμαστε την περίοδο που προηγήθηκε και εκείνη που ακολούθησε. Κανένας γερμανός βουλευτής αυτού του Σώματος δεν είναι δυνατόν να θυμηθεί την ημέρα εκείνη χωρίς να θυμηθεί ταυτόχρονα τη δική του εθνικότητα. Η ομάδα, την οποία εκπροσωπώ, περιλαμβάνει ευρωβουλευτές από τη Γερμανία, που εκπροσωπούν τη χώρα που επιδίωξε αυτόν τον πόλεμο, που προετοιμάστηκε γι’ αυτόν, τον διεξήγαγε και τον οργάνωσε χωρίς έλεος.

Όμως, μιλώ επίσης εξ ονόματος βουλευτών από την Πολωνία, την πρώτη χώρα στην οποία επιτέθηκε ο γερμανικός στρατός, καθώς και εξ ονόματος βουλευτων του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γαλλίας, που ήταν οι πρώτες μεταξύ των συμμαχικών δυνάμεων, χωρίς τη συνδυασμένη δύναμη των οποίων δεν θα είχε ηττηθεί ο Χίτλερ. Δίπλα μου κάθεται ο Poul Nyrup Rasmussen, ο επί πολλά έτη πρωθυπουργός της Δανίας, μίας χώρας στην οποία επιτέθηκε η Γερμανία του Χίτλερ καταλαμβάνοντάς την εν μία νυκτί – και ένας από τους στρατιώτες των δυνάμεων κατοχής ήταν και ο δικός μου πατέρας.

Μιλώ επίσης εξ ονόματος βουλευτών που προέρχονται από χώρες, οι οποίες υπέφεραν από δικτατορικά καθεστώτα πολύ μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην ομάδα μου ανήκει ένας δικηγόρος ο οποίος υπερασπίστηκε θύματα του καθεστώτος του Φράνκο και ένας άλλος βουλευτής που υπήρξε ο ίδιος θύμα βασανισμού στα υπόγεια της μυστικής αστυνομίας. Στην ομάδα μου υπάρχουν συνάδελφοι από την Πορτογαλία και την Ελλάδα, άνδρες και γυναίκες που –όπως και εσείς, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής– όταν ήταν νέοι, πανηγύρισαν για την εκδίωξη των δικτατόρων από τις πατρίδες τους. Στην ομάδα μου συμμετέχει ο φίλος μου Józef Pinior, που θα μιλήσει μετά από εμένα εξ ονόματος της ομάδας και ο οποίος βασανίστηκε για πολύ καιρό στις φυλακές των κομμουνιστών, επειδή ήταν συνδικαλιστής και σοσιαλδημοκράτης.

Για μένα αποτελεί προνόμιο το να μπορώ να μιλώ εξ ονόματος όλων αυτών των ανθρώπων, ένα προνόμιο που το οφείλω στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όλοι μπορούμε να αισθανόμαστε ευγνωμοσύνη για τους άντρες και τις γυναίκες που ανέλαβαν μετά την 8η Μαΐου 1945 την ευθύνη του έργου της ενοποίησης, το οποίο και έφεραν εις πέρας. Όπως είπε ο Πρόεδρος του Συμβουλίου, εκείνη την ημέρα, την 8η Μαΐου 1945, έπρεπε να διδαχθούμε ορισμένα μαθήματα και διδαχθήκαμε τα σωστά. Η ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ιστορία της Ευρώπης μετά την 8η Μαΐου 1945, είναι η ιστορία μιας επιτυχίας. Είναι η ιστορία της σταθερής απόφασης που γεννήθηκε μέσα από τα ερείπια, η ιστορία του «ποτέ ξανά!» Αυτό το «ποτέ ξανά» δεν ήταν λόγια του αέρα, πήρε σάρκα και οστά, πήρε μια μορφή στο πλαίσιο της οποίας εργαζόμαστε σήμερα. Η μορφή αυτή μου δίνει τη δυνατότητα να εκπροσωπώ και συναδέλφους με εβραϊκό θρήσκευμα, επιτρέπει στην ομάδα μου να περιλαμβάνει μουσουλμάνους βουλευτές, να περιλαμβάνει μέλη που υπέφεραν και άλλα που διδάχτηκαν από εκείνους που υπέφεραν. Μας δίνει τη δυνατότητα να βρούμε κοινούς τόπους λέγοντας: το μάθημα της 8ης Μαΐου πρέπει να στηρίζεται στο ότι, για να έχει διάρκεια αυτό το «ποτέ ξανά», πρέπει να μαχόμαστε γι’ αυτό κάθε μέρα. Ο αγώνας για τη δημοκρατία μας, για την Ευρώπη μας, είναι καθημερινός.

Ας θυμηθούμε σήμερα τις αιτίες, το προηγούμενο διάστημα, που χαρακτηριζόταν από μια διαπίστωση. Είναι μοναδικό στην ιστορία της ανθρωπότητας να ορίζει ένα κράτος την ύπαρξή του και τον σκοπό του με όρους εξολόθρευσης άλλων λαών και φυλών. Ποτέ πριν ή έκτοτε δεν υπήρξε κράτος που να δικαιολογεί την ύπαρξή του λέγοντας ότι υπάρχει ως κράτος για να αφανίσει από προσώπου γης τους Εβραίους, τους Σλάβους, τους Ρομ, τους Σίντι και τα άτομα με αναπηρίες. Αυτό είναι κάτι μοναδικό στην ιστορία της ανθρωπότητας. Αυτό είναι η ιδιαίτερη πτυχή του Τρίτου Ράιχ. Οι Ναζί δεν ήθελαν να μείνει ούτε ίχνος Εβραίων στην Ευρώπη.

Πριν από μερικές εβδομάδες επισκέφτηκα το ιστορικό μνημείο Yad Vashem στην Ιερουσαλήμ. Κατέβηκα στους διαδρόμους και τους προθαλάμους του υπογείου, όπου παρουσιάζεται η μοιραία κατάληξη εκατομμυρίων θυμάτων. Ο διευθυντής του Yad Vashem που με ξεναγούσε, μου είπε: «Κάθε μέρα κατεβαίνω σε αυτήν την κόλαση και βλέπω τις εικόνες – είναι από μόνες τους μια κόλαση». Ύστερα ανέβηκα τα σκαλιά και περνώντας από έναν διάδρομο έφθασα στο νέο μουσείο, που έχει μία μεγάλη γυάλινη πρόσοψη και εκεί, υπό το φως του ήλιου, βρίσκεται η πόλη της Ιερουσαλήμ. «Κάθε μέρα», μου είπε ο διευθυντής του Yad Vashem, «όταν βγαίνω από αυτή την κόλαση και αντικρύζω αυτό το θέαμα, ξέρω ότι απέτυχαν. Είμαστε ζωντανοί. Εμείς τα καταφέραμε, οι Ναζί όχι».

Κάθε ανάμνηση, κάθε ημέρα μνήμης, κάθε όνομα που μνημονεύουμε, είναι μία νίκη απέναντι στους εγκληματίες που δεν ήθελαν να μείνει τίποτα. Όταν όμως τους θυμόμαστε, τότε παραμένει ο εβραϊκός λαός, το ίδιο και οι Ρομ και οι Σίντι, καθώς και όλοι όσοι δολοφονήθηκαν για πολιτικούς λόγους και τα άτομα με αναπηρίες. Παραμένουν στη μνήμη μας και έτσι παραμένουν ζωντανοί.

(Χειροκροτήματα)

Τόσα πολλά θύματα, τόσα πολλά ονόματα! Η Άννα Φρανκ ήταν μια μικρή Εβραία και το μόνο της έγκλημα ήταν ακριβώς ότι ήταν μια μικρή Εβραία στο Άμστερνταμ. Μια τέτοια ημέρα, ας θυμηθούμε την Άννα Φρανκ. Η Sophie Scholl ήταν μια νεαρή γερμανίδα φοιτήτρια, τη οποίας το μοναδικό έγκλημα ήταν ότι ήταν ένας αγέρωχος άνθρωπος και η οποία αποκεφαλίστηκε σε ηλικία 18 χρονών, επειδή μοίραζε φυλλάδια που κατήγγειλαν το ναζιστικό καθεστώς. Θυμάμαι ακόμα τον Krzysztof Baczynski, έναν νεαρό πολωνό ποιητή που εκτελέστηκε στη Βαρσοβία από έναν γερμανό σκοπευτή. Τρία ονόματα από τα 55 εκατομμύρια θύματα! Τρία ονόματα, που ωστόσο απαριθμήθηκαν για να εκπροσωπήσουν όλα τα άλλα θύματα. Επιτρέψτε μου να επαναλάβω: τρία ονόματα που ανακαλούμε στη μνήμη μας και που εκπροσωπούν όλους εκείνους που θα έπρεπε να θυμηθούμε.

Τις τελευταίες εβδομάδες αναρωτηθήκαμε και ερωτηθήκαμε πολλές φορές ποιο είναι το νόημα αυτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στις σημερινές μας αγορεύσεις περιγράφουμε το νόημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η συνέχιση αυτού του έργου της ενοποίησης έως τη σημερινή ημέρα, το ότι συνεχίζεται η υπέρβαση της διαίρεσης, η περιφρόνηση του ρατσισμού, ο αποκλεισμός από τη δημοκρατική κοινότητα κάθε αντισημίτη, ρατσιστή και ναζιστή, ο στιγματισμός αυτών των εγκληματιών, η απαρίθμηση και η ανάμνηση των εγκλημάτων τους – αυτή είναι η βάση, τα ηθικά και πνευματικά θεμέλια της Ευρωπαϊκής μας Ένωσης, της Ένωσης που δημιούργησαν οι πατέρες και οι παππούδες μας.

Στο μεταξύ, η Ευρώπη διαθέτει μια κληρονομιά. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αποτελεί πια καινοτομία. Είναι πλέον 60 ετών, αφού στην ουσία γεννήθηκε στις 8 Μαΐου 1945. Σήμερα κιόλας πρέπει να διαχειριστούμε αυτή την κληρονομιά, αν θέλουμε να την μεταβιβάσουμε. Αν φροντίσουμε γι’ αυτή την κληρονομιά, γνωρίζοντας ότι οφείλουμε να θυμόμαστε ότι το Τρίτο Ράιχ ήταν το ηθικό ναδίρ της ανθρωπότητας, από το οποίο συναγάγαμε τα σωστά συμπεράσματα δημιουργώντας αυτή την Ένωση, τότε εμείς οι ευρωπαίοι πολιτικοί θα δώσουμε στους νέους και τις νέες που κάθονται στα θεωρεία τη δυνατότητα να προσβλέπουν σε ένα λαμπρότερο μέλλον από εκείνο στο οποίο προσέβλεπαν στο παρελθόν οι πατέρες και οι παππούδες τους.

(Παρατεταμένα χειροκροτήματα)

 
  
MPphoto
 
 

  Graham Watson, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, ο βρετανός ποιητής John Donne σχολίασε: «Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, αποκομμένο, αλλά κομμάτι της ηπείρου, μέρος της στεριάς. Αν ένας σβώλος παρασυρθεί από τη θάλασσα, η Ευρώπη γίνεται πιο μικρή».

Αυτό ειπώθηκε το 1624, ωστόσο για περισσότερο από 300 χρόνια κράτη και λαοί συνέχισαν να διεξάγουν πολέμους κατά μήκος της ηπείρου μας. Ο φυλετισμός και το μίσος είναι η άσχημη κληρονομιά της Ευρώπης. Εάν δεν το είχαμε μάθει νωρίτερα, ο «πόλεμος για το τέλος των πολέμων» θα έπρεπε να μας είχε δείξει τη ματαιότητα και το τραύμα των οργανωμένων συγκρούσεων. Η αφύπνισή μας από αυτόν τον εφιάλτη οδήγησε στην Κοινωνία των Εθνών, εντούτοις συνεχίσαμε να μετατρέπουμε τους καρπούς της επιστημονικής προόδου σε όπλα μαζικής καταστροφής. Έως το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη, στις 8 Μαΐου 1945, περισσότερα από 40 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.

Κάποιος κυνικός ενδεχομένως να έλεγε ότι οι Ευρωπαίοι του 20ού αιώνα δεν έπαιρναν γρήγορα τη γνώση. Χρειάστηκαν δύο αιματηροί πόλεμοι και μία ερειπωμένη ήπειρος για να μας διδάξουν ότι η ενωμένη Ευρώπη αξίζει περισσότερο από το άθροισμα των μερών της.

Δεν ήμασταν όλοι σε θέση ακόμη και τότε να συνειδητοποιήσουμε τις φιλοδοξίες μας για ειρήνη και ελευθερία. Ενώ για τους περισσότερους Ευρωπαίους ο Μάιος του 1945 σηματοδότησε την απελευθέρωση των χωρών τους από τη ναζιστική τυραννία και την απαρχή μίας νέας πορείας προς την ελευθερία και την ανασυγκρότηση, για όσους βρέθηκαν στη λάθος πλευρά του Σιδηρού Παραπετάσματος, μία τυραννία αντικαταστάθηκε γρήγορα από μία άλλη. Άλλες δύο γενιές στερήθηκαν την ελευθερία που απολαμβάνουμε σήμερα. Ως φοιτητής του πανεπιστήμιο Karl Marx της Λειψίας το 1976, το είδα από πρώτο χέρι.

Οι ιστορικές μας προοπτικές είναι αναπόφευκτα διαφορετικές. Αλλά αυτή πρέπει να είναι μία συζήτηση για το μέλλον, όχι για το παρελθόν. Ας χαρούμε το γεγονός ότι η Ευρώπη είναι ενωμένη εν ειρήνη και ότι μπορούμε να καθίσουμε μαζί στην ίδια αίθουσα συζητήσεων με μία δέσμη κοινών υπερεθνικών θεσμών διακυβέρνησης αποφασίζοντας για θέματα κοινού ενδιαφέροντος.

Ήταν η επιτακτική ανάγκη αλληλεξάρτησης που δημιούργησε την Ευρωπαϊκή Ένωση και οδήγησε στην οριστική κατάρρευση του σοβιετικού μπλοκ. Αρχίσαμε με τον άνθρακα και τον χάλυβα, τα δομικά υλικά της μεταπολεμικής Ευρώπης· οικοδομήσαμε την κοινή αγορά, τη βάση της ευημερίας που ούτε καν φαντάζονταν οι γονείς μου· κάναμε το ενιαίο νόμισμα πραγματικότητα για 300 εκατομμύρια Ευρωπαίους στην ανατολή αυτού του νέου αιώνα.

Καθώς καταγράφουμε την 60ή επέτειο διαρκούς ειρήνης, βλέπουμε ότι η Ευρώπη έχει διανύσει μακρά πορεία, με σταδιακά βήματα για την οικοδόμηση της αλληλεγγύης μεταξύ των λαών μας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ευρώπη υπήρξε επιτυχής: το σύνθημα ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη αποτελεί πλέον μέρος του κοινού μας νομοθετικού και κοινωνικού ιστού. Αλλά δεν υπάρχει εγγύηση ότι θα είναι πάντα έτσι, και βρισκόμαστε τώρα σε μία αποφασιστική καμπή, που αντιπροσωπεύεται από τη Συνταγματική Συνθήκη. Μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά και να εδραιώσουμε αυτή την άνευ προηγουμένου εποχή ειρήνης, σταθερότητας και ευημερίας, ή θα καταρρεύσει μπροστά στα μάτια μας και θα αντικατασταθεί από μία νέα εθνική αντιπαλότητα και πολιτική των άκρων;

Ένας χρονογράφος των Financial Times μάς υπενθύμισε την περασμένη εβδομάδα πόσο λεπτό είναι το βερνίκι του πολιτισμού, πόσο αδύναμη είναι η φωνή της ανθρώπινης συνείδησης όταν παρασύρεται μακριά από το κράτος δικαίου και τον σεβασμό των συνανθρώπων μας. Αυτή είναι η πρόκληση που αντιμετωπίζουν τα κράτη μέλη, καθώς καλούνται να επικυρώσουν το Σύνταγμα.

Η ειρηνική και ακμάζουσα Ευρώπη βασιζόταν πάντα στην προϋπόθεση ότι η ισχύς έγκειται στη σύγκλιση και τις κοινές εντολές. Η συνεργασία επεκτάθηκε από το εμπόριο για να συμπεριλάβει την κοινωνική πολιτική, την απασχόληση, τη μετανάστευση, τη δικαιοσύνη, την αστυνόμευση και την εξωτερική πολιτική. Οι επαναστάσεις στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη αποτίναξαν από τους ώμους μας τον ζυγό της Γιάλτας, αλλά είμαστε αντιμέτωποι με νέες προκλήσεις. Την πρόκληση, επί παραδείγματι, της σίτισης, της ένδυσης, και της στέγασης ενός αυξανόμενου παγκόσμιου πληθυσμού, ενώ όλο και περισσότεροι ωθούνται στη μετανάστευση λόγω του πολέμου, της πείνας ή της πλήρους απόγνωσης. Την πρόκληση να αντιμετωπιστεί η τρύπα του όζοντος, το λυώσιμο των παγόβουνων, η αύξηση της στάθμης των θαλασσών, η αλλαγή του κλίματος. Ή την απειλή του διεθνώς οργανωμένου εγκλήματος, όπου ορισμένες συμμορίες εγκληματιών είναι τώρα περισσότερο ισχυρές από ορισμένες εθνικές κυβερνήσεις, φέρνοντας δυστυχία σε πολλούς μέσω του εμπορίου ναρκωτικών και ελαφρών όπλων και της σωματεμπορίας, καθώς και της αγαστής συνεργασίας με τους τρομοκράτες. Καμία από αυτές τις προκλήσεις δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από τις χώρες μας μεμονωμένα. Για να παράσχουμε την ασφάλεια, την ευημερία και την ευκαιρία που αναμένουν οι συμπολίτες μας από τις κυβερνήσεις, πρέπει να συνεργαστούμε. Και να συνεργαστούμε, επίσης, με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, στους λαούς των οποίων οφείλουμε τόσα πολλά και τις αρχές των οποίων εν γένει συμμεριζόμαστε, όχι μόνο για να αντιμετωπίσουμε μαζί τους κοινές προκλήσεις αλλά και να τους κάνουμε να αισθανθούν πιο άνετα με μία νέα και ισχυρότερη Ευρώπη.

Η Ευρώπη έχει το δυναμικό να γίνει ένας φάρος ελπίδας, ένα πρότυπο ανοχής, ποικιλομορφίας και σταθερότητας, σε έναν κόσμο όπου αυτά τα χαρακτηριστικά εξακολουθούν να είναι σπάνια. Μπορούμε να επιμείνουμε για ένα χάρτη δικαιωμάτων, ή μπορούμε να δούμε τα δικαιώματά μας να διαβρώνονται. Μπορούμε να επικυρώσουμε το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα και να εναποθέσουμε την πίστη μας στη δημοκρατία και την υπόλογη διακυβέρνηση, ή μπορούμε να συνεχίσουμε να αφήνουμε υπερβολική εξουσία σε μη εκλεγμένα χέρια. Μπορούμε να τείνουμε χέρι φιλίας στους στερημένους ή να κρυφτούμε σε ένα απατηλό λιμάνι ευημερίας. Μπορούμε να καλωσορίσουμε τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, την Τουρκία και τα δυτικά Βαλκάνια και να δεχτούμε ότι η Ευρώπη πρέπει να είναι πλουραλιστική και ποικιλόμορφη, ή να συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλο με εχθρότητα και καχυποψία. Η σύγκλιση δεν είναι απλώς ένα ιδεώδες, είναι μία οικονομική και πολιτική αναγκαιότητα. Είναι πλέον καιρός να προχωρήσουμε πέρα από το εθνικό ίδιον συμφέρον προς μεγαλύτερη σύγκλιση. Η συνεργασία είναι η πορεία προς τα εμπρός, που μας επιτρέπει να αντιμετωπίσουμε μαζί τις παγκόσμιες προκλήσεις.

Η Ευρώπη μπορεί να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο την εποχή της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Είναι σταθεροποιητική δύναμη και σημείο αναφοράς για άλλες χώρες και λαούς. Το εμπόριο και η συνεργασία μπορούν να φέρουν στους άλλους τους καρπούς που έφεραν σ’ εμάς και, για τον λόγο αυτό, η ομάδα μου επικροτεί την ενίσχυση των επαφών με τη Ρωσία και τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Αλλά η ιστορία πρέπει να μας διδάξει να μην είμαστε μέσο ενίσχυσης απολυταρχικών καθεστώτων. Η Ομάδα των Φιλελευθέρων και Δημοκρατών παρακολουθεί με ανησυχία την κατεύθυνση ορισμένων πολιτικών του Συμβουλίου: το να ανταγωνιστούμε τους Αμερικανούς σε μία μειοδοτική εκποίηση των προτύπων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα συνιστούσε προσβολή στην αξιοπρέπεια για την οποία οι λαοί της Ευρώπης έχουν αγωνιστεί τόσο σκληρά.

Όπως ακριβώς κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, έτσι και καμία χώρα δεν είναι νησί. Συνενωθήκαμε στη βάση διαφύλαξης ενός εύθραυστου κόσμου και φροντίδας των κατοίκων του. Ας αποτελέσει η Ευρώπη παράδειγμα για την αξία της διαφοράς και ας αδράξει την πρόκληση.

(Χειροκροτήματα)

 
  
MPphoto
 
 

  Daniel Marc Cohn-Bendit, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. (FR) Κύριε Πρόεδρε, γεννήθηκα έναν μήνα πριν από το 1945. Οι γονείς μου εγκατέλειψαν τη Γερμανία πριν από 72 χρόνια. Το 1933, ο πατέρας μου ήταν δικηγόρος, υπερασπιζόταν την οργάνωση Ερυθρά Βοήθεια και λογικά θα έπρεπε να έχει συλληφθεί. Γεννήθηκα ακριβώς εννέα μήνες μετά την απόβαση των συμμάχων στη Νορμανδία. Είμαι παιδί της απελευθέρωσης, μιας στρατιωτικής εισβολής που απελευθέρωσε το ευρωπαϊκό έδαφος και επέτρεψε στους γονείς μου να αποκτήσουν ένα παιδί, ένα «παιδί της ελευθερίας».

Αυτός είναι ο λόγος που η μνήμη μας, η μνήμη μου, περιτριγυρίζεται από φρίκη. Η φρίκη του Άουσβιτς, το anus mundi που έδειξε ότι ο άνθρωπος είναι ικανός για το χειρότερο. Το Kolima, το anus mundi που έδειξε τι μπορεί να κάνει η πλέον βάρβαρη πολιτική ιδεολογία. Το Oradour-sur-Glane, που έδειξε τι μπορεί να προκαλέσει μια στρατιωτική κατοχή. Το Katyn, που έδειξε ότι μπορούμε να απελευθερώνουμε και την ίδια στιγμή να καταστρέφουμε. Όλη η πολωνική ελίτ σφαγιάστηκε από τον Κόκκινο Στρατό, προκειμένου να εμποδίσει τον πολωνικό λαό να αυτονομηθεί και να δημιουργήσει ανεξάρτητο κράτος. Κατόπιν, συνεχίσαμε να διαπράττουμε ασύγκριτες σφαγές και, εντούτοις, συγκριτικά φονικές και ωμές. Υπήρξαν οι σφαγές των αποικιακών πολέμων, υπήρξε η Σρεμπρένιτσα πριν από δέκα ακριβώς χρόνια.

Λόγω αυτών των σφαγών οι άνδρες και οι γυναίκες, που δεν ανήκουν στην πολιτική μου ομάδα αλλά των οποίων αναγνωρίζω το μεγαλείο αφού πέτυχαν –διότι πέτυχαν– να οικοδομήσουν αυτή την Ευρώπη, είτε πρόκειται για τον Ντε Γκολ ή τον Αντενάουερ, τον Βίλι Μπραντ ή τον Χέλμουτ Κολ, τον Φρανσουά Μιτεράν –μικρή σημασία έχει– κατάφεραν κάτι το εκπληκτικό. Από την πλευρά μας, όσοι γεννηθήκαμε μετά το 1945, είμαστε παιδιά της Ευρώπης, αλλά είμαστε και παιδιά του αντιολοκληρωτισμού. Αυτή η Ευρώπη δημιουργήθηκε για να αποφύγουμε εσαεί την εκ νέου ανάδυση του ολοκληρωτισμού, είτε της αριστεράς είτε της δεξιάς. Για να θυμίσω ένα τραγούδι που ορισμένοι το ξέρουν: δεν υπάρχει υπέρτατος σωτήρας, ούτε Θεός, ούτε Καίσαρας, ούτε ηγέτης, ούτε κομμουνισμός, ούτε νεοφιλελευθερισμός. Δεν υπάρχει απελευθερωτική ιδεολογία για την ανθρωπότητα. Δεν υπάρχει παρά ένα μικρό πολύ ευάλωτο πραγματάκι, που πολλοί το χλευάζουν και το οποίο απλώς ονομάζεται «δημοκρατία».

(DE) Αγαπητοί μου φίλοι, κυρίες και κύριοι, πάντα είναι είτε εύκολο είτε δύσκολο για έναν Γερμανό να μιλά για «τον πόλεμο μετά από 60 χρόνια». Η Γερμανία όμως βίωσε τόσο τον εθνικοσοσιαλισμό με όλη του τη βαρβαρότητα όσο και τον κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό. Επομένως, η Γερμανία είναι ένα σύμβολο της Ευρώπης και αν η δική μας γενιά έχει σήμερα κάποια υποχρέωση, αυτή είναι να πούμε την αλήθεια. Δεν με ενδιαφέρει να εκθέσω στο Σώμα τα πολιτικά καθήκοντα της Ευρώπης, γιατί αυτό μπορούμε να το κάνουμε κάθε μέρα. Με ενδιαφέρει μόνο πόσο σοβαρά παίρνουμε την υποχρέωσή μας να καταπολεμούμε τον ολοκληρωτισμό. Εάν θέλουμε πραγματικά να το κάνουμε, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αγνοούμε τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας για χάρη οποιουδήποτε είδους πολιτικού ρεαλισμού.

(Χειροκροτήματα)

Πρέπει να συζητήσουμε με τη Ρωσία, πρέπει όμως να συζητήσουμε και για την Τσετσενία. Πρέπει να συζητήσουμε για τα εγκλήματα. Πρέπει να μιλήσουμε με την Κίνα, αλλά πρέπει να μιλήσουμε για την καταπίεση του κινεζικού λαού. Δεν μπορούμε να λέμε απλώς «ας άρουμε το εμπάργκο» και να περάσουμε στο επόμενο θέμα της ημερήσιας διάταξης. Έτσι, οι Κινέζοι θα αποκτούν λίγα όπλα. Έτσι θα πουληθούν λίγα Transrapid. Έχοντας πίσω μας μια τέτοια ευρωπαϊκή ιστορία, απλώς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι τέτοιο!

(Χειροκροτήματα)

Επειδή είμαστε υποχρεωμένοι να λέμε την αλήθεια και επειδή πιστεύουμε στην Ευρώπη, πρέπει διαμορφώνοντας και οργανώνοντας την Ευρώπη του μέλλοντος να θυμόμαστε όλοι τι ήταν κάποτε η Ευρώπη και τι δεν επιτρέπεται να ξαναγίνει.

Τέτοιες μέρες, έχοντας αυτή την άποψη για την ιστορία της Ευρώπης, είμαι υπερήφανος διότι αγωνίζομαι για ένα Σύνταγμα που εκπροσωπεί την κληρονομιά της Ευρώπης, που είναι κατά του ολοκληρωτισμού. Είμαι πεπεισμένος ότι θα νικήσουμε. Αυτό το Σύνταγμα θα γίνει πραγματικότητα στην Ευρώπη. Αυτό πιστεύω. Είναι υποχρέωσή μας για το καλό των παιδιών μας, που θα κληρονομήσουν όσα μας ανέθεσαν οι γονείς μας να διαφυλάξουμε.

(Χειροκροτήματα)

 
  
MPphoto
 
 

  Francis Wurtz, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. (FR) Κύριε Πρόεδρε, ο ωραίος λόγος του κ. Junker και ο τόνος ορισμένων παρεμβάσεων που ακολούθησαν έρχονται σε πλήρη αντιδιαστολή με το τόσο απογοητευτικό και ανησυχητικό σχέδιο ψηφίσματος, που μας υποβλήθηκε εξ ονόματος της πλειοψηφίας των ομάδων με την ευκαιρία της 60ής επετείου της ναζιστικής συνθηκολόγησης. Είμαι πεπεισμένος ότι στην πλειονότητα των πολιτικών οικογενειών που εκπροσωπούνται στο Σώμα μας, άνδρες και γυναίκες θα νιώσουν ένα αίσθημα δυσφορίας με αυτό το κείμενο, που επί της ουσίας συνιστά αναθεώρηση της ιστορίας.

Όταν ένα θεσμικό όργανο, όπως το δικό μας, θέτει αυτό το θεμελιακό γεγονός για την Ευρώπη και τον σημερινό κόσμο, όπως ήταν η νίκη όλων των συμμάχων –Αμερικανών, Βρετανών και Σοβιετικών– του αντιχιτλερικού συνασπισμού, κάθε λέξη μετράει. Στοίχημα ότι πολλοί είναι εκείνοι που περίμεναν να διαβάσουν σε μια τέτοια δήλωση φράσεις όπως: «η 8η Μαΐου 1945 ήταν ημέρα απελευθέρωσης για την Ευρώπη». Γιατί όχι, αφού είναι αλήθεια· ήταν μία ημέρα στην οποία ο σοβιετικός στρατός συνέβαλε αποφασιστικά.

Χωρίς αυτό να συνεπάγεται παραγνώριση της σταλινικής καταπίεσης, πολλοί Ευρωπαίοι αναμφίβολα θα ήθελαν επίσης, με αφορμή τις ποικίλες διαδηλώσεις νοσταλγών του Τρίτου Ράιχ, να ακούσουν από εμάς να λέμε ότι είναι απαράδεκτη, από διανοητική και ηθική άποψη, η δικαιολόγηση των ναζιστικών ωμοτήτων με το να δείχνουμε με το δάχτυλο τα σταλινικά εγκλήματα, ή πράγματι ότι –αναφορικά με τον πόλεμο της μνήμης, που επί του παρόντος δημιουργεί αντιπαράθεση των Βαλτικών Δημοκρατιών με τη Ρωσία– πρέπει να μην λησμονήσουμε το μερίδιο ευθύνης που αναλογεί στη ναζιστική Γερμανία για την τραγωδία των χωρών της Βαλτικής.

Μια διευκρίνιση, κυρίες και κύριοι: όλα τα επιχειρήματα που μόλις διατύπωσα τα πήρα από ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε προχθές στην ημερήσια γαλλική εφημερίδα Le Figaro, με την υπογραφή του κ. Michael Mertes, πρώην συμβούλου του τέως καγκελάριου Χέλμουτ Κολ. Είναι της δικής σας πολιτικής οικογένειας, αγαπητοί συνάδελφοι της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και των Ευρωπαίων Δημοκρατών! Δόξα τω Θεώ! Χάσαμε εκείνον τον πόλεμο, καταλήγει, προσθέτοντας μια φράση, επί της οποίας σας προτείνω να στοχαστείτε: ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε το παρελθόν μάς διδάσκει περισσότερα για τις σημερινές μας στάσεις παρά για το ίδιο το παρελθόν.

Την ώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση διαβουλεύεται με τους πολίτες της για ένα σχέδιο Συντάγματος, με ποιον άραγε τρόπο θα διερμηνεύσουν αυτοί οι πολίτες μια αντίληψη της διευρυμένης Ευρώπης, που αρχίζει με την αμφισβήτηση του ακρογωνιαίου λίθου του οράματος της Ευρώπης και του κόσμου, που γεννήθηκε στις 8 Μαΐου 1945, ότι δηλαδή ο ναζισμός δεν ήταν μια δικτατορία ή μια τυραννία, όπως άλλες, αλλά η απόλυτη ρήξη με κάθε μορφή πολιτισμού;

Από την πλευρά μας, είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε χωρίς προκαταλήψεις αναφορικά με τα εγκλήματα του σταλινισμού, όπως και για το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο που σφράγισε οδυνηρά τη μνήμη, ή ακόμα και για την ιστορία των χωρών της Βαλτικής. Τίποτα όμως, απολύτως τίποτα, δεν θα μας επιτρέψει να θεωρήσουμε επουσιώδη τον ναζισμό, κύριος στόχος του οποίου –χρειάζεται άραγε να το υπενθυμίσουμε;– ήταν η εξόντωση υπανθρώπων και η διεύρυνση του ζωτικού χώρου της ανώτερης φυλής μέσω διεξαγωγής ολοκληρωτικού πολέμου. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δικαίως αναμέναμε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ένα κείμενο για την 8η Μαΐου 1945 με τελείως διαφορετική θεώρηση. Ενδεχομένως μάλιστα, δεν θα ήταν περιττό να αποτίσουμε επί τη ευκαιρία φόρο τιμής σε αυτούς τους ανώνυμους μαχητές, οι οποίοι, μην έχοντας άλλη φιλοδοξία από το να ζήσουν και να ενεργούν ως αγέρωχοι άνδρες και γυναίκες, συμμετείχαν ενεργά στην αντίσταση, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους, την οποία πάρα πολλοί από αυτούς θυσίασαν για την ελευθερία μας. Ομοίως, δεν θα ήταν υπερβολική μία λέξη –μία μόνο λέξη– για τη φρίκη της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι και για τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς μιας ηττημένης χώρας.

Πράγματι, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αυτή τη φορά απέτυχε να συμφιλιωθεί με την ιστορία. Επίσης, η ομάδα μου αρνείται ομόφωνα να εγκρίνει αυτό το ψήφισμα, που είναι αποξενωμένο από την ιδέα ότι δημιουργούμε μία Ευρώπη των 25, των 27 ή των 30.

Αφήνω την τελευταία λέξη σε έναν ευρωπαίο ηγέτη ο οποίος, πριν από είκοσι χρόνια, βρήκε τα κατάλληλα λόγια για να μιλήσει σχετικά με την 8η Μαΐου 1945, και μάλιστα σε μια χώρα όπου ήταν εξαιρετικά δύσκολο να μιλήσει ανοικτά. Αναφέρομαι στον πρώην γερμανό πρόεδρο, τον Richard von Weizsaecker. Επιτρέψτε μου να παραθέσω τα λόγια του.

(DE) «Έχουμε τη δύναμη να κοιτάζουμε την αλήθεια καταπρόσωπο όσο καλύτερα μπορούμε, χωρίς να την ωραιοποιούμε και χωρίς να την παραμορφώνουμε. [...]

Μέρα με τη μέρα, γινόταν σαφέστερο και σήμερα οφείλουμε όλοι μας να το δηλώσουμε: η 8η Μαΐου ήταν ημέρα απελευθέρωσης. Μας απελευθέρωσε όλους από την απανθρωπιά και την τυραννία των Ναζί».

(Χειροκροτήματα)

 
  
MPphoto
 
 

  Maciej Marian Giertych, εξ ονόματος της Ομάδας IND/DEM. – (PL) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 1939, όταν η χώρα μου, η Πολωνία, δέχθηκε εισβολή και τέθηκε υπό την κατοχή της Γερμανίας και της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτή η διαίρεση της Πολωνίας υπήρξε επακόλουθο του Συμφώνου Molotov-Ribbentrop, το οποίο είχε υπογραφεί μια εβδομάδα νωρίτερα στη Μόσχα. Η Πολωνία δεν κατακτήθηκε από τις ένοπλες ομάδες του ναζιστικού ή του κομμουνιστικού κόμματος αλλά από τα τακτικά στρατεύματα των γειτόνων της, με άλλα λόγια από τις γερμανικές Wehrmacht, Luftwaffe και Kriegsmarine και από τον Κόκκινο Στρατό. Πρέπει δε να προστεθεί ότι εκείνη την περίοδο η Γερμανία τελούσε υπό τη διακυβέρνηση του Εθνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, με ηγέτη τον καγκελάριο Χίτλερ, το οποίο είχε έρθει στην εξουσία κατόπιν δημοκρατικής απόφασης του γερμανικού εκλογικού σώματος. Ο Στάλιν και το Κομμουνιστικό Κόμμα κυβερνούσαν τη Ρωσία, έχοντας ανέλθει στην εξουσία μέσω της επανάστασης.

Σήμερα εορτάζουμε την 60ή επέτειο της συνθηκολόγησης της Γερμανίας, η οποία υπογράφηκε στις 8 Μαΐου 1945 και συμβολίζει έκτοτε τον τερματισμό των εγκλημάτων που διέπραξε η ναζιστική Γερμανία στις κατεχόμενες χώρες. Δεν σήμανε όμως τον τερματισμό των εγκλημάτων που ξεκίνησαν με την εισβολή της Σοβιετικής Ένωσης στην Πολωνία το 1939. Κερδίσαμε τον πόλεμο κατά της Γερμανίας, αλλά χάσαμε τον πόλεμο κατά της Ρωσίας. Αυτό είχε ως συνέπεια την επιβολή στη χώρα μας μιας ξένης δύναμης, ενός ξένου οικονομικού συστήματος και μιας ξένης ιδεολογίας.

Πολεμήσαμε σε όλα τα μέτωπα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και ήμασταν παρόντες όταν ακούστηκαν οι πρώτοι αλλά και οι τελευταίοι πυροβολισμοί. Μετά το 1941, οι σύμμαχοί μας στον πόλεμο κατά της Γερμανίας περιελάμβαναν και τη Σοβιετική Ένωση. Αναγνωρίζουμε τον ρόλο που διαδραμάτισε η Ρωσία στην ήττα της ναζιστικής Γερμανίας και τις τεράστιες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές που υπέστη στην πορεία. Αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός ότι η Ρωσία συμπεριφέρθηκε ως κατακτητής της Πολωνίας. Μάλιστα, οι δυτικοί σύμμαχοί μας στον αγώνα κατά της Γερμανίας ήταν επίσης σύμμαχοι της Σοβιετικής Ένωσης και συναίνεσαν στην υποδούλωσή μας στη Γιάλτα. Υποχρεωθήκαμε να απελευθερωθούμε με τις δικές μας προσπάθειες, βήμα προς βήμα, αρχικά καταργώντας την κολεκτιβοποίηση της γεωργίας, έπειτα απελευθερώνοντας την Εκκλησία, στη συνέχεια επιτυγχάνοντας τη νομιμοποίηση των μικρών και ιδιωτικών επιχειρήσεων και, τέλος, κερδίζοντας την ελευθερία δημιουργίας συνδικαλιστικών ενώσεων αλλά και την ελευθερία έκφρασης καθώς και την πολιτική ελευθερία.

Η μόνη βοήθεια που λάβαμε από τον υπόλοιπο κόσμο σε αυτή την πορεία προήλθε από την κούρσα των εξοπλισμών, την οποία κέρδισαν συν τω χρόνω οι ΗΠΑ, και, κυρίως, από την επιτυχία του προγράμματος του «πολέμου των άστρων» του Ρίγκαν, το οποίο αποδυνάμωσε τη Σοβιετική Ένωση. Η πίεση που άσκησαν τα αμερικανικά στρατεύματα στην Ευρώπη και η ύπαρξη του ΝΑΤΟ έδωσαν τη δυνατότητα στη Δυτική Ευρώπη να απολαύσει τα αγαθά της ειρήνης την τελευταία εξηκονταετία. Τώρα οι χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίες είτε είναι μέλη του ΝΑΤΟ είτε έχουν συγκροτήσει εταιρικές σχέσεις για την ειρήνη, απολαμβάνουν τα ίδια οφέλη. Όλοι ανεξαιρέτως έχουμε την ίδια επιθυμία για ειρήνη και ελευθερία και για ένα μέλλον σύμφωνα με τις επιθυμίες μας.

Οι άνθρωποι της γενιάς μου, που έζησαν από πρώτο χέρι τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν θα είναι μαζί μας για μεγάλο ακόμη διάστημα· πρέπει, λοιπόν, να διασφαλίσουμε ότι οι μελλοντικές γενιές θα θυμούνται την αλήθεια γι’ αυτόν τον πόλεμο. Εμείς, οι Πολωνοί, αισθανόμαστε μεγάλη πικρία από το γεγονός ότι τόσα πολλά δυτικά μέσα ενημέρωσης εξακολουθούν να χρησιμοποιούν εκφράσεις τις οποίες θεωρούμε προσβλητικές, όπως «πολωνικά στρατόπεδα συγκέντρωσης» ή ακόμη και «πολωνικοί θάλαμοι αερίων και κρεματόρια», όπως είχε το θράσος να τα ονομάσει σε φύλλο της η βρετανική εφημερίδα Guardian. Πράγματι, ορισμένα από αυτά τα εργοστάσια θανάτου δημιουργήθηκαν σε πολωνικό έδαφος· γεγονός όμως είναι ότι ήταν γερμανικά και όχι πολωνικά. Η ευθύνη αυτών των εγκλημάτων δεν βαρύνει το σύνολο των Γερμανών και αναγνωρίζουμε ότι ο γερμανικός λαός έχει διαχωρίσει τη θέση του από το όνειδος του ναζιστικού του παρελθόντος· επιθυμούμε, όμως, να διασφαλίσουμε ότι οι μελλοντικές γενιές δεν θα σχετίζουν την Πολωνία με τα εγκλήματα που διέπραξαν οι ναζιστές, για τα οποία δεν ευθύνεται η Πολωνία.

Ομοίως, ο ρωσικός λαός δεν ευθύνεται για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά τη σταλινική περίοδο, δηλαδή για τις εκτοπίσεις, τα γκουλάγκ, τη γενοκτονία που διαπράχθηκε στο Katyn και την υποδούλωση της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Η ευθύνη αυτών των εγκλημάτων βαρύνει τους κομμουνιστές ηγέτες του σοβιετικού κράτους, δεδομένου ότι και οι Ρώσοι υπέφεραν υπό τον ίδιο ζυγό. Επιθυμία μας είναι η συμφιλίωση με τον ρωσικό λαό και με τη Ρωσία, όμως αναμένουμε να διαχωρίσουν ρητώς τη θέση τους από το κομμουνιστικό τους παρελθόν. Ωστόσο, οι σημερινοί ηγέτες της Γερμανίας και της Ρωσίας, των χωρών δηλαδή που ξεκίνησαν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, έδωσαν κοινή συνέντευξη στη γερμανική εφημερίδα Bild, στην οποία προσπαθούν να στρέψουν την προσοχή, αποσιωπώντας όλα τα υπόλοιπα, στις μεταξύ τους σχέσεις και στις απώλειες που υπέστησαν.

Αυτή την περίοδο επιδιώκουμε τη δημιουργία σχέσεων γειτονίας τόσο με τη Γερμανία όσο και με τη Ρωσία. Ήδη από το 1961, οι πολωνοί επίσκοποι απηύθυναν την περίφημη επιστολή στους γερμανούς επισκόπους, η οποία περιελάμβανε τη φράση: «συγχωρούμε και ζητούμε συγχώρεση». Την ίδια στάση τηρούμε και στις σημερινές σχέσεις μας με τη Ρωσία· όμως, η συγχώρεση και η συμφιλίωση δεν σημαίνουν ότι πρέπει να λησμονήσουμε το παρελθόν. Απευθύνουμε, συνεπώς, έκκληση να μην επαναληφθούν ποτέ καταστάσεις, όπως οι γενοκτονίες, η υποδούλωση ενός λαού από έναν άλλον, η επιθετικότητα και ο πόλεμος.

 
  
MPphoto
 
 

  Wojciech Roszkowski, εξ ονόματος της Ομάδας UEN. – (PL) Κύριε Πρόεδρε, οι διάφοροι λαοί είχαν πολύ διαφορετικές εμπειρίες από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε η σημερινή μας συζήτηση είναι ίσως η πιο σημαντική συζήτηση που έχει διεξαχθεί σχετικά με την ευρωπαϊκή ταυτότητα εδώ και πολλά χρόνια. Εάν επιθυμούμε ειλικρινά να προσεγγίσουμε ο ένας τον άλλον για τη δημιουργία μιας ενιαίας ευρωπαϊκής πνευματικής κοινότητας, πρέπει όλοι να αγωνιστούμε για την πλήρη κατανόηση των ιστορικών εμπειριών όλων των ευρωπαϊκών λαών. Για να επιτύχουμε αυτόν τον στόχο, υπάρχουν θέματα για τα οποία πρέπει να μιλήσουμε με ειλικρίνεια.

Το ψήφισμα με το οποίο τιμούμε την 60ή επέτειο από τη λήξη του πολέμου προέκυψε κατόπιν ενός πολύ δύσκολου συμβιβασμού, ενώ προσφέρει εν γένει μια ακριβή απεικόνιση των συνεπειών του πολέμου. Εκείνο, ωστόσο, που απουσιάζει είναι οποιαδήποτε αναφορά στη σχέση μεταξύ της έναρξης και του τερματισμού του πολέμου ή στις απόψεις σχετικά με τον πόλεμο οι οποίες διαδίδονται αυτή την εποχή στη Ρωσία. Το Μόναχο και η διαίρεση της Τσεχοσλοβακίας ήταν οι πρώτες επιθετικές ενέργειες του Χίτλερ, όμως δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι το Σύμφωνο Molotov-Ribbentrop σήμανε την πραγματική έναρξη του πολέμου. Η Πολωνία έπεσε θύμα της συνεργασίας μεταξύ του Τρίτου Ράιχ και της ΕΣΣΔ τον Σεπτέμβριο του 1939, και στη συνέχεια ακολούθησε η εισβολή της Γερμανίας στη Νορβηγία, τη Δανία, το Βέλγιο, τις Κάτω Χώρες, το Λουξεμβούργο, τη Γαλλία, τη Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα, καθώς και η σοβιετική εισβολή στη Φινλανδία, τη Λιθουανία, τη Λεττονία και την Εσθονία. Ο Στάλιν δεν προσχώρησε στους Συμμάχους και στον αγώνα τους κατά της Γερμανίας από δική του επιθυμία. Στην πραγματικότητα ισχύει το ακριβώς αντίθετο, καθώς αρνήθηκε να συνεργαστεί με τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία. Μόνο μετά την επίθεση του Χίτλερ εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης τον Ιούνιο του 1941 εξασφάλισε τη βοήθεια των Βρετανών και των Αμερικανών συνάπτοντας μία νέα συμμαχία, η οποία έμελλε στη συνέχεια να νικήσει το Τρίτο Ράιχ.

Εντούτοις, ενώ τη βασική ευθύνη του πολέμου έφερε ο Κόκκινος Στρατός, δεν έγινε καμία αλλαγή στο σοβιετικό καθεστώς. Το αρχιπέλαγος γκουλάγκ συνέχισε να επεκτείνεται και ο αριθμός των ανθρωπίνων ζωών που κόστισε μπορεί να συγκριθεί με τον αριθμό των σοβιετικών πολιτών που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του πολέμου. Η συνεργασία μεταξύ των Τριών Μεγάλων στηρίχθηκε, συνεπώς, σε μια απλή επίφαση κοινών αξιών και, γι’ αυτό, αποδείχθηκε αδύνατη η διατήρησή της μετά τη λήξη του πολέμου. Λίγο πριν από τον θάνατό του, ο Ρούσβελτ παραδέχτηκε ότι η Αμερική δεν μπορούσε να συνεργαστεί με τον Στάλιν, ο οποίος είχε καταπατήσει το σύνολο των υποσχέσεών του. Αυτή, όμως, η παραδοχή ήλθε πολύ αργά. Η Ευρώπη ήταν διαιρεμένη και η Ανατολική Ευρώπη είχε πέσει στα χέρια του σταλινικού ολοκληρωτισμού. Μεταξύ των χωρών που έπεσαν θύματα αυτής της κατάστασης ήταν και η Πολωνία, η οποία ήταν η πρώτη χώρα που αντιστάθηκε στον Χίτλερ, από την περίοδο ακόμη που είχε ως σύμμαχό του τον Στάλιν. Οι πολωνικές ένοπλες δυνάμεις αποτελούσαν το ένα τέταρτο των συμμαχικών δυνάμεων, ενώ από πλευράς ποσοστών η χώρα υπέστη τις μεγαλύτερες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Δυστυχώς, η Ρωσία διστάζει σήμερα να αναγνωρίσει τον διφορούμενο ρόλο που διαδραμάτισε η ΕΣΣΔ κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ο πρόεδρος Πούτιν επανέρχεται σε μια σταλινική ερμηνεία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και των συνεπειών του, ενώ έχει ισχυριστεί ότι το Σύμφωνο Molotov-Ribbentrop ήταν μια απλή διεθνής συνθήκη. Η Ρωσία αρνείται επισήμως ότι ο Στάλιν επιτέθηκε το 1939 στην Πολωνία, ότι στο Katyn διαπράχθηκε γενοκτονία και ότι η ΕΣΣΔ έθεσε υπό κατοχή τις χώρες της Βαλτικής. Έχει μάλιστα υποστηριχθεί ότι η Διάσκεψη της Γιάλτας έφερε τη δημοκρατία στην Πολωνία.

Ο πολύ γνωστός ρώσος συγγραφέας Viktor Yerofeyev έγραψε προσφάτως ότι η Ρωσία είναι αρκετά πεφωτισμένη, ώστε να μην κάνει διάκριση μεταξύ του ολοκληρωτισμού του Στάλιν και του καθεστώτος του Χίτλερ. Εάν η Ρωσία είναι πράγματι πεφωτισμένη, έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι θα μπορέσει να συμφιλιωθεί με την Ευρώπη. Τυχόν ενδείξεις αποκατάστασης του Στάλιν, όμως, θα πρέπει να αποτελέσουν προειδοποίηση για όλους μας.

Γιατί αυτό είναι τόσο σημαντικό την περίοδο που διανύουμε; Ο πρόεδρος Πούτιν έχει δηλώσει ότι η συμφιλίωση μεταξύ της Ρωσίας και της Γερμανίας μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα για την Ευρώπη. Δυστυχώς, οποιαδήποτε συμφιλίωση η οποία στηρίζεται σε σταλινική ερμηνεία της ιστορίας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, ο οποίος ακούγεται με μεγάλη ένταση στη Βαρσοβία, το Βίλνιους, τη Ρίγα και το Ταλίν.

Τόσο ο πολωνικός λαός όσο και οι υπόλοιποι λαοί της Κεντρικής Ευρώπης θεωρούν αδύνατη την ειρήνη και τη συμφιλίωση στην Ευρώπη, εάν οι λαοί που βρίσκονται μεταξύ της Γερμανίας και της Ρωσίας αγνοηθούν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Το Σώμα οφείλει να αντιληφθεί ότι όσοι ζούμε στην Πολωνία και στην Κεντρική Ευρώπη αισθανόμαστε εξαιρετικά άβολα, όταν οι υπερδυνάμεις της Δυτικής Ευρώπης και η Ρωσία ανταλλάσσουν χειραψίες πάνω από τα κεφάλια μας.

 
  
  

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. MAURO
Αντιπροέδρου

 
  
MPphoto
 
 

  Philip Claeys (NI).(NL) Κύριε Πρόεδρε, είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι εορτάζουμε σήμερα τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου πριν από 60 χρόνια. Είναι επίσης θετικό το ότι, με την ευκαιρία αυτή, υπογραμμίζεται για μία ακόμη φορά ότι η ελευθερία και η δημοκρατία δεν πρέπει να θεωρούνται αυτονόητες, αλλά πρέπει να διαφυλάσσονται ενεργά. Οι βαρβαρότητες του Εθνικού Σοσιαλισμού είναι μια μαύρη σελίδα στην ιστορία της Ευρώπης και οι προηγούμενοι ομιλητές ορθώς επεσήμαναν ότι αυτό είναι κάτι που δεν επιδέχεται καμιά απολύτως αμφιβολία.

Είναι λυπηρή, ωστόσο, η διαπίστωση ότι η Δυτική Ευρώπη ασχολείται τόσο λίγο με το ιστορικό γεγονός ότι, πριν από εξήντα χρόνια, δόθηκε επισήμως το πράσινο φως για την παράδοση των λαών της Ανατολικής Ευρώπης στη σοβιετική κατοχή, σε δικτατορικά κομμουνιστικά καθεστώτα τα οποία συναγωνίζονταν σίγουρα τους ναζιστές από άποψη τρομοκρατίας και εγκλημάτων. Ο Κόκκινος Στρατός βρισκόταν ήδη στη Βαρσοβία το 1944, περιμένοντας απλώς την καταστολή της εξέγερσης από τους ναζιστές. Πριν από εξήντα χρόνια, σε όλη τη Δύση διατυπώνονταν εγκώμια και ακούγονταν ύμνοι για τον Ιωσήφ Στάλιν, έναν τύραννο ο οποίος είχε ήδη δολοφονήσει εκατομμύρια ανθρώπων και ο οποίος, με τη συμπαιγνία της απελευθερωμένης Δύσης, θα συνέχιζε να δολοφονεί πολλά ακόμη εκατομμύρια, εντός και εκτός της Ρωσίας.

Είναι, πράγματι, καιρός να ακολουθήσει και η Ρωσία το παράδειγμα της Γερμανίας και να αποκαταστήσει το παρελθόν. Επισήμως, χώρες όπως η Εσθονία, η Λεττονία και η Λιθουανία απελευθερώθηκαν από τον Κόκκινο Στρατό. Η Vaira Vike-Freiberga, η πρόεδρος της Λεττονίας, επεσήμανε ότι το 1945 δεν έφερε κανενός είδους ελευθερία στα κράτη της Βαλτικής, το αντίθετο μάλιστα. Επιτρέψτε μου να παραθέσω τα λόγια της: «σήμανε την απαρχή της σκλαβιάς, της κατοχής, της υποδούλωσης και της σταλινικής τρομοκρατίας».

Οι ευρωπαίοι ηγέτες που βρέθηκαν στη Μόσχα προ ολίγων ημερών δεν μπήκαν καν τον κόπο να επισημάνουν αυτή την πραγματικότητα, και το γεγονός ότι αυτό που, πριν από 60 χρόνια, ήταν απελευθέρωση για τους κατοίκους της Δυτικής Ευρώπης ήταν μια ακόμη σταύρωση για την Ανατολική Ευρώπη, με τη διαφορά ότι οι νέες δικτατορίες μπορούσαν να υπολογίζουν στη στήριξη και τη συμπάθεια πολλών δυτικοευρωπαίων πολιτικών, μέσων ενημέρωσης, διανοουμένων και πολλών άλλων, ορισμένοι εκ των οποίων μάλιστα φαίνεται ότι ήταν στο μισθολόγιο των σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών. Είναι ίσως χρήσιμο, 60 χρόνια μετά, να εξετάσουμε αυτά τα θέματα. Ίσως η Ευρώπη να μην μπορέσει πραγματικά να συμφιλιωθεί με το παρελθόν της, εάν δεν πραγματοποιηθεί κάποιο είδος δίκης της Νυρεμβέργης για τον κομμουνισμό, όχι σε μια προσπάθεια να ανοίξουν παλιές πληγές αλλά με την πρόθεση να μην λησμονηθούν ποτέ, έχοντας κατά νου το μέλλον των παιδιών και των εγγονιών μας.

Με εκπλήσσει το γεγονός ότι ένας ευρωπαίος Επίτροπος περιλαμβάνει στην ιστοσελίδα του φωτογραφίες στις οποίες επιδεικνύει τον θαυμασμό του για έναν άνθρωπο, όπως ο Φιντέλ Κάστρο. Εκπλήσσομαι όταν διανοούμενοι και υπεύθυνοι για τη λήψη πολιτικών αποφάσεων εξακολουθούν να αρνούνται ή να υποβαθμίζουν την άνοδο του ισλαμικού εξτρεμισμού. Ο Jean-François Revel έχει ήδη μιλήσει για την tentation totalitaire – τον πειρασμό του ολοκληρωτισμού. Εάν μας διδάσκουν κάτι οι αγριότητες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, αυτό είναι ότι δεν πρέπει να δοθούν νέες ευκαιρίες στον ολοκληρωτισμό, οπουδήποτε και αν εμφανιστεί.

 
  
MPphoto
 
 

  Szájer, József (PPE-DE).(HU) «Από το αίμα, που έχυσαν στις μάχες οι πατέρες μας, ρέει η ειρήνη, μέσα στις αναμνήσεις και τον λογισμό μας: ο αγώνας για τάξη στις κοινές υποθέσεις μας, αυτό είναι το καθήκον μας· και είναι δύσκολο». Ο Attila József, ο μεγάλος ούγγρος ποιητής που γεννήθηκε πριν από έναν αιώνα, μας υπενθυμίζει ότι εμείς, οι λαοί της Ευρώπης, που πολεμήσαμε πολλές φορές ο ένας εναντίον του άλλου, έχουμε πολλές κοινές υποθέσεις τις οποίες καλούμαστε να διευθετήσουμε.

Στην επιστολή του στον Vytautas Landsbergis και σε εμένα, ο κ. Frattini ανέφερε προσφάτως ότι η ιστορία σας είναι και δική μας ιστορία. Όταν εορτάζουμε τη λήξη του Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η λήξη του πολέμου είχε διαφορετικά αποτελέσματα για καθέναν από τους λαούς της Ευρώπης. Στην περίπτωση των πιο τυχερών από αυτούς, σήμανε το τέλος μιας μακράς περιόδου ανείπωτου πόνου και καταστροφής πριν από εξήντα χρόνια. Τιμούμε όσους θυσιάστηκαν για την ειρήνη. Ωστόσο, μια διαφορετική στυγερή δικτατορία περίμενε το άλλο μισό της Ευρώπης, χωρίς λιγότερο πόνο και καταστροφή. Η μια νύχτα μετά την άλλη χωρίς το φως της ημέρας, η μια κατοχή μετά την άλλη χωρίς ανεξαρτησία, η μια απάνθρωπη δικτατορία μετά την άλλη χωρίς ελευθερία.

Ακριβώς πίσω μου, εδώ ανάμεσά μας, κάθεται η Zita Pleštinská, βουλευτής της Σλοβακίας, της οποίας ο πατέρας, ο István Kányai, ουγγρικής καταγωγής, κυνηγήθηκε εξίσου από τους ναζιστές και από τους φασίστες, ενώ στη συνέχεια υπέφερε επί εννέα χρόνια στην κόλαση των σοβιετικών στρατοπέδων συγκέντρωσης. Εκείνος που ελευθερώνει τον αθώο κρατούμενο από μια φυλακή για να τον κλειδώσει σε μια άλλη είναι δεσμοφύλακας, και όχι απελευθερωτής. Και ο κρατούμενος δεν θα θεωρήσει ότι του χάρισε την ελευθερία αλλά ότι του την στέρησε. Για πολλούς ευρωπαϊκούς λαούς, η πολυπόθητη ελευθερία τους ήλθε πενήντα χρόνια μετά την 8η Μαΐου 1945. Το τελευταίο δε βήμα έγινε την 1η Μαΐου 2004, επισφραγίζοντας τον τερματισμό της παγκόσμιας τάξης που είχε διαμορφωθεί στη Γιάλτα. Στην πραγματικότητα, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος έληξε την 1η Μαΐου 2004. Ως εκ τούτου, είναι πολύ πιο σωστό η λήξη του πολέμου να εορτάζεται εδώ, στην πρωτεύουσα της επανενωμένης Ευρώπης, αντί για τη Μόσχα.

Οι λαοί της Ευρώπης κοίταζαν τις δύο πλευρές του ίδιου τείχους: το συρματόπλεγμα που μας χώριζε επί μισό αιώνα. Υποφέραμε ανείπωτα βάσανα, υποστήκαμε το σύστημα που εγκαθίδρυσε ο σοβιετικός Κόκκινος Στρατός, ο οποίος παρέμεινε μετά την απελευθέρωση, τις γενοκτονίες, τις εκκαθαρίσεις βάσει κοινωνικής τάξης ή εθνικής ταυτότητας, τις δολοφονίες, τα βασανιστήρια, τις εκτοπίσεις και τη στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων αθώων ανθρώπων που είχαν καταδικαστεί στο όνομα του προοδευτικού σοσιαλιστικού ιδεώδους. Το σύστημα που επιβλήθηκε στους λαούς της Κεντρικής Ευρώπης από τον σοβιετικό κομμουνισμό ήταν ευθεία συνέπεια του σχεδίου για το οποίο μίλησε ο Στάλιν στις 19 Αυγούστου 1939 ενώπιον του Πολιτικού Γραφείου, προς αιτιολόγηση του Συμφώνου Molotov-Ribbentrop. Παραθέτω: «Η εμπειρία της τελευταίας εικοσαετίας έχει καταδείξει ότι σε καιρό ειρήνης είναι αδύνατο να διατηρηθεί στο σύνολο της Ευρώπης ένα κομμουνιστικό κίνημα το οποίο θα ήταν αρκετά ισχυρό, ώστε να οδηγήσει στην κατάκτηση της εξουσίας από ένα μπολσεβίκικο κόμμα. Η δικτατορία ενός τέτοιου κόμματος θα καταστεί δυνατή μόνο ως αποτέλεσμα ενός εκτεταμένου πολέμου».

Οι λαοί μας εξεγέρθηκαν πολλές φορές κατά της δικτατορίας αυτής των μπολσεβίκικων κομμάτων: το 1956 στο Βερολίνο, τον Οκτώβριο του 1956 στην Ουγγαρία και στο Poznañ, το 1968 στην Τσεχοσλοβακία και το 1980 στην Πολωνία. Η Δύση χαιρέτισε τις επαναστάσεις μας, εξέφρασε τη συμπάθειά της και, στη συνέχεια, ανέχθηκε την καταστολή και την αιματηρή συντριβή από τη Σοβιετική Ένωση αυτών των εκδηλώσεων της επιθυμίας μας για ελευθερία. Αγαπητοί συνάδελφοι, η ιστορία μας είναι και ιστορία σας. Ωστόσο, εμείς, οι λαοί που αποσείσαμε πριν από μία δεκαετία τη σοβιετική κατοχή, δεν βλέπουμε καμιά συμπάθεια όσον αφορά την πρόσφατη ιστορία μας. Μετά τον πόλεμο, η Δυτική Ευρώπη όρθωσε υπερήφανη το ανάστημά της και άρχισε να ευημερεί σε καθεστώς ειρήνης. Χωρίς να ευθυνόμαστε εμείς γι’ αυτό, μείναμε εκτός αυτής της διαδικασίας. Έτσι δημιουργήθηκε η σημερινή κατάσταση, κατά την οποία υπάρχουν άνθρωποι στην πιο τυχερή πλευρά της Ευρώπης, ακόμη και εδώ στο Κοινοβούλιο, οι οποίοι επιδιώκουν να δημιουργήσουν κεφάλαιο για λογαριασμό τους, τρομάζοντας τον πληθυσμό τους με τους φθηνούς πολίτες των νέων κρατών μελών, με τους ανθρώπους, των οποίων η χώρα βυθίστηκε σε οικονομική κρίση εξαιτίας της αναποτελεσματικής σοσιαλιστικής οικονομίας που τους επιβλήθηκε.

Πολλοί, όμως, άνθρωποι στη Δυτική Ευρώπη δεν κατανοούν επίσης γιατί το πεντάκτινο κόκκινο άστρο, όπως και η σβάστικα, αντιμετωπίζεται ως σύμβολο μίσους και καταπίεσης. Η ιστορία μας είναι και δική σας ιστορία. Πριν από εξήντα χρόνια, οι δυνάμεις του ναζισμού ηττήθηκαν από την κοινή αντίσταση των λαών της Ευρώπης. Η ανυπόληπτη πολιτική τάξη εξαφανίστηκε. Δεν υπάρχουν πλατείες με το όνομα του Χίτλερ, ούτε στήθηκαν αγάλματα που να τιμούν τους ναζιστές δολοφόνους. Μισό αιώνα αργότερα, η Σοβιετική Ένωση και το κομμουνιστικό καθεστώς επίσης κατέρρευσαν. Ομοίως, ο γιουγκοσλαβικός κομμουνισμός, που ακολούθησε τη δική του πορεία χωρίς τη σοβιετική κατοχή, υπέστη ατιμωτική ήττα. Οι διάδοχοι του έκπτωτου κομμουνιστικού συστήματος είναι καλοβαλμένοι επιχειρηματίες που απαιτούν σεβασμό, υπεύθυνοι πολιτικοί, με άλλα λόγια. Στη Ρωσία, στήνονται εκ νέου αγάλματα του Στάλιν, ενώ η σοβιετική κατοχή ονομάζεται και πάλι απελευθέρωση. Φαίνεται ότι ήθελαν να ακούν όλο και λιγότερα για τις αγριότητες της κομμουνιστικής δικτατορίας.

Αγαπητοί συνάδελφοι, δεν πρέπει να σκεπτόμαστε με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Το Άουσβιτς, η σφαγή στο δάσος του Katyn, η ναζιστική και η διπλή σοβιετική κατοχή των χωρών της Βαλτικής, ο άδικος διαχωρισμός σε ευρωπαϊκές σφαίρες επιρροής από δικτατορίες, η χάραξη συνόρων δια της βίας και μέσω συμφώνων, η εκτόπιση ολόκληρων εθνοτήτων, οι δολοφονίες, τα βασανιστήρια, η καταστροφή της υγείας ανθρώπων, η στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων, οι ανταλλαγές πληθυσμών, η ανέγερση τειχών για τον διαχωρισμό των εθνών, η καταπάτηση των ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων, όλα αυτά είναι βαρύτατες αδικίες, ανεξαρτήτως του ποιος τις έχει διαπράξει.

Εξήντα χρόνια μετά τον τερματισμό των εχθροπραξιών, είναι καιρός να αντιμετωπίσουμε αυτά τα ζητήματα. Οι τεράστιες θυσίες του σοβιετικού στρατού αξίζουν την τιμή και τον σεβασμό μας. Ο στρατός κατοχής, όμως, δεν αξίζει τον σεβασμό μας· επέβαλε τη δική του καταπιεστική δικτατορία σε ένα τμήμα των λαών της Ευρώπης. Όσο αρνούμαστε να ονομάσουμε αγριότητες τις αγριότητες και να καταγγείλουμε τις δολοφονίες ως δολοφονίες, όσο συμψηφίζουμε τις αδικίες, ο πόλεμος θα συνεχίσει να μαίνεται στην ψυχή μας και οι πληγές μας δεν θα επουλωθούν. Ο Ιησούς είπε ότι η αλήθεια μάς ελευθερώνει. Η επανένωση της Ευρώπης προσφέρει την ευκαιρία μιας νέας αρχής. Οι άλλοτε νικητές και ηττημένοι, καταπιεστές και καταπιεζόμενοι, μπορούμε να οικοδομήσουμε όλοι μαζί μια κοινή, δημοκρατική Ευρώπη, η οποία θα στηρίζεται στην αξία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που πηγάζει από τη χριστιανική παράδοση, με την ελπίδα για ένα πιο φωτεινό μέλλον και μεγαλύτερη ευτυχία για τις μελλοντικές γενιές. Ας ακούσουμε τη φωνή του Attila József, ας ακούσουμε τη φωνή του ποιητή και ας βάλουμε σε τάξη τις κοινές μας υποθέσεις!

 
  
MPphoto
 
 

  Józef Pinior (PSE).(PL) Κυρίες και κύριοι, αυτό το Σώμα εορτάζει σήμερα την 60ή επέτειο από τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, του φρικτότερου πολέμου στην ιστορία. Κόστισε τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων και οδήγησε στην εξόντωση των Εβραίων καθώς και στη βύθιση της Ευρώπης στο σκότος της αγριότητας, στην οικονομική καταστροφή και στην ηθική παρακμή. Πρέπει να υποκλιθούμε με δέος στην ανάμνηση αυτής της εποχής και να τιμήσουμε τα θύματα αυτού του πολέμου.

Κυρίες και κύριοι, παρότι στη συλλογική μας μνήμη υπάρχουν σημαντικές στιγμές οι οποίες μας επιτρέπουν να εργαζόμαστε από κοινού για την οικοδόμηση μιας πολιτικής κοινότητας, κάθε ευρωπαϊκός λαός θυμάται τον 20ό αιώνα με τον δικό του τρόπο. Αυτό συμβαίνει, διότι οι χώρες και οι λαοί μας βίωσαν διαφορετικά ιστορικά και πολιτικά γεγονότα. Υπάρχει, ωστόσο, κάτι που μας ενώνει, καθόσον όλοι θυμόμαστε τα θύματα του πολέμου και του αγώνα για ελευθερία και δημοκρατία. Αυτή ακριβώς η ανάμνηση προσφέρει τη βάση της κοινής ευρωπαϊκής μας ταυτότητας. Σήμερα τιμούμε τα θύματα της ναζιστικής τρομοκρατίας στις χώρες που κατείχε το Τρίτο Ράιχ. Τιμούμε επίσης τα θύματα του Ολοκαυτώματος, με άλλα λόγια της γενοκτονίας των Εβραίων της Ευρώπης κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ενός εγκλήματος μοναδικού στην ανθρώπινη ιστορία. Τιμούμε τη νίκη των Συμμάχων απέναντι στο Τρίτο Ράιχ, και ειδικότερα τον ρόλο που διαδραμάτισαν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στην απελευθέρωση της Ευρώπης. Μνημονεύουμε τους στρατιώτες που έχασαν τη ζωή τους, για να απαλλάξουν τον κόσμο από τον ναζισμό, και τα 14 εκατομμύρια των στρατιωτών που πολέμησαν στον Κόκκινο Στρατό. Τιμούμε τους νεκρούς όλων των πλευρών που μετείχαν στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο καθώς και τα θύματα του Στάλιν κατά τη διάρκεια του πολέμου. Η σφαγή περίπου 22 000 πολωνών πολιτών και αιχμαλώτων πολέμου στο Katyn και σε άλλα στρατόπεδα και φυλακές της Σοβιετικής Ένωσης την άνοιξη του 1940 αποτελεί πλέον σύμβολο των σταλινικών εγκλημάτων. Αποτίουμε φόρο τιμής σε όσους αγωνίστηκαν για την ελευθερία, τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ τιμούμε ιδιαιτέρως το ηρωικό αντιστασιακό κίνημα, που αγωνίστηκε κατά του φασισμού και της κατοχής στις διάφορες χώρες. Τα ιδεώδη αυτού του κινήματος και η προθυμία των μελών του να θυσιάσουν τη ζωή τους σε έναν μονομερή πόλεμο αποτελούν πλέον πραγματική κληρονομιά για όλους μας, κάτι για το οποίο μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι αλλά και ένα θαυμάσιο παράδειγμα για την ευρωπαϊκή νεολαία.

Θέλω σήμερα να αποτίσω φόρο τιμής στο αντιστασιακό κίνημα στο γκέτο της Βαρσοβίας, και στα μέλη της Εβραϊκής Στρατιωτικής Οργάνωσης που πήραν τα όπλα στις 19 Απριλίου 1943 για να υπερασπιστούν το εβραϊκό γκέτο που είχε δημιουργηθεί στη Βαρσοβία από τις δυνάμεις κατοχής. Ενώ από στρατιωτικής πλευράς δεν είχαν την παραμικρή ελπίδα νίκης, καθόσον πολεμούσαν στο μέσο του πολέμου και στην καρδιά μιας Ευρώπης υπό τη ναζιστική κυριαρχία, ο αγώνας τους είχε στην πραγματικότητα βαθύτερο νόημα. Σήμερα θεωρούμε ότι ο ηρωισμός τους υπήρξε η μεγαλύτερη μαρτυρία της δύναμης του ανθρωπίνου πνεύματος και ένα από τα ηθικά θεμέλια της Ευρώπης που έχουμε οικοδομήσει. Επικαλούμενος τα αισθήματα που καταγράφηκαν σε ένα μανιφέστο της Εβραϊκής Στρατιωτικής Οργάνωσης, αγωνιζόμαστε για τη δική σας όπως και για τη δική μας ελευθερία, για τη δική σας όπως και για τη δική μας ανθρώπινη, κοινωνική και εθνική ακεραιότητα και αξιοπρέπεια.

Κυρίες και κύριοι, δεν λησμονούμε ότι η λήξη του πολέμου δεν έφερε πραγματική ελευθερία, ανεξαρτησία και δημοκρατία σε όλους τους λαούς της Ευρώπης. Η λήξη του πολέμου σήμανε την απαρχή νέων μορφών καταπίεσης και έλλειψης κυριαρχίας και δημοκρατίας στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη και τις χώρες της Βαλτικής. Σήμανε επίσης παραβιάσεις θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το ολοκληρωτικό status quo που επιβλήθηκε σε αυτή την πλευρά της Ευρώπης από τη Σοβιετική Ένωση, την απώλεια της ανεξαρτησίας της Εσθονίας, της Λιθουανίας και της Λεττονίας και την ενσωμάτωσή τους στη Σοβιετική Ένωση. Καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα, οι σοσιαλιστές, οι σοσιαλδημοκράτες και η δημοκρατική αριστερά τήρησαν στάση αντίθεσης προς όλες τις μορφές δικτατορίας και όλα τα μη δημοκρατικά καθεστώτα. Είμαστε ένα πολιτικό κίνημα το οποίο στάθηκε πάντα στο πλευρό της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είτε στις χώρες της Βαλτικής και της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης είτε στις χώρες της Νοτίου Ευρώπης στις οποίες, μετά τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, κατέλαβαν την εξουσία δικτάτορες, όπως στην Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ελλάδα.

Κυρίες και κύριοι, μιλώ σήμερα ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, σε έναν τόπο που φέρει τα σημάδια των πολέμων και της πτώσης της Ευρώπης. Οι πρόγονοί μας συναντήθηκαν σε αυτόν τον τόπο ως στρατιώτες σε αντίπαλα στρατόπεδα. Τώρα συναντιόμαστε ως πολίτες και ως βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εκπροσωπώντας μια ενωμένη Ευρώπη. Μετά τη δεκαετία του 1950, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και η οικοδόμηση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας υπήρξαν η απάντησή μας στον πόλεμο. Οι συγκρούσεις μεταξύ των χωρών της Ευρώπης υπερκεράστηκαν στη διαδικασία θέσπισης των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων και αυτό εξακολουθεί να ισχύει και σήμερα. Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση είναι προϊόν τριών σημαντικών δημοκρατικών διαδικασιών, της ήττας του φασισμού στον πόλεμο, της πτώσης των δικτατοριών της Νοτίου Ευρώπης στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και της νίκης της δημοκρατίας στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη και στις χώρες της Βαλτικής.

Στην Ευρώπη διαμορφώνεται ένα πρότυπο διεθνούς τάξης το οποίο στηρίζεται στην ειρήνη και τη συνεργασία, ενώ δημιουργείται μια κοινότητα με βάση την αρχή του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, την ελευθερία, τη δημοκρατία, την ισότητα, το κράτος δικαίου και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, περιλαμβανομένων των δικαιωμάτων των μειονοτήτων.

Οι διάφοροι λαοί που συγκροτούν την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία αποτελείται πλέον από 25 κράτη μέλη, έχουν βιώσει ποικίλες ιστορικές εμπειρίες. Η επικύρωση του Συντάγματος της Ευρώπης θα σημαίνει ότι μπορεί να δημιουργηθεί μία ενωμένη Ευρώπη, οι στόχοι της οποίας θα είναι η ειρήνη, η δικαιοσύνη και η αλληλεγγύη σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτή η Ευρώπη μπορεί επίσης να καταστεί προνομιακό πεδίο της ανθρώπινης ελπίδας, για να δανειστώ τη φράση που χρησιμοποιείται στο προοίμιο της Συνταγματικής Συνθήκης. Ο δρόμος που έχουμε βαδίσει μαζί είναι μακρύς, από μια Ευρώπη εξουθενωμένη από τον πόλεμο, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και την ανθρώπινη δυστυχία, σε μια δημοκρατική Ευρώπη στην οποία οι ελεύθεροι λαοί της ΕΕ οικοδομούν από κοινού το ευρωπαϊκό μέλλον.

 
  
MPphoto
 
 

  Jan Jerzy Kułakowski (ALDE).(PL) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, 60 χρόνια μετά τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, το μέλλον της Ευρώπης εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την εκπλήρωση δύο βασικών όρων. Ο πρώτος είναι ότι η ιστορία των γεγονότων του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου πρέπει να αναγνωριστεί από όλους και ο δεύτερος ότι το κοινό όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης πρέπει να διαμορφωθεί βάσει αυτής της ιστορίας.

Ο τρόπος με τον οποίο θυμούνται οι άνθρωποι την ιστορία μπορεί να διαφέρει ανάλογα με το αν η λήξη του πολέμου σήμανε και την πραγματική απελευθέρωσή τους. Οι Πολωνοί θυμούνται μια σειρά από σημαντικές ημερομηνίες οι οποίες σφράγισαν την πορεία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ως μιας μεγάλης τραγωδίας. Η πρώτη από αυτές είναι η 1η Σεπτεμβρίου 1939, όταν ο Χίτλερ επιτέθηκε στην Πολωνία. Αυτή η ημερομηνία υπήρξε η απαρχή μιας εφιαλτικής περιόδου κατοχής, καταπίεσης και στρατοπέδων συγκέντρωσης, κατά τη διάρκεια της οποίας οι κατοχικές δυνάμεις έκαναν τα πάντα για να εξοντώσουν το έθνος και τον λαό της Πολωνίας. Συγχρόνως, όμως, ήταν και μια περίοδος πράξεων ηρωισμού από τα μέλη της αντίστασης του κράτους και της κοινωνίας. Μία άλλη ημερομηνία την οποία θυμούνται οι Πολωνοί είναι η 17η Σεπτεμβρίου 1939. Αν και, δυστυχώς, η ημερομηνία αυτή είναι λιγότερη γνωστή στη Δυτική Ευρώπη, είναι για εμάς εξίσου αλγεινή όσο και σημαντική, καθόσον είναι η ημερομηνία κατά την οποία η Σοβιετική Ένωση επιτέθηκε στην Πολωνία. Η επίθεση αυτή πραγματοποιήθηκε μετά την υπογραφή του Συμφώνου Molotov-Ribbentrop μεταξύ του Χίτλερ και του Στάλιν, στο οποίο προβλεπόταν μια νέα διαίρεση της Πολωνίας. Άλλες ημερομηνίες περιλαμβάνουν το 1943, όταν αποκαλύφθηκαν τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο Katyn το 1940, με άλλα λόγια η σφαγή δεκάδων χιλιάδων πολωνών αξιωματούχων και στρατιωτικών κατόπιν διαταγών του Στάλιν, για τον απλό λόγο ότι υπηρετούσαν το πολωνικό κράτος, καθώς και το 1943 και το 1944, όταν εκδηλώθηκαν δύο ηρωικές εξεγέρσεις. Η πρώτη ήταν η εξέγερση του Γκέτο της Βαρσοβίας, η οποία κατέληξε σε αιματηρή ήττα, ή μάλλον σε εξόντωση, και η δεύτερη η εξέγερση της Βαρσοβίας, την οποία τα σοβιετικά στρατεύματα παρακολουθούσαν από τη δεξιά όχθη του Βιστούλα χωρίς να αναλαμβάνουν την παραμικρή δράση. Η τελευταία ημερομηνία την οποία δεν λησμονούν οι Πολωνοί είναι το 1945, όταν πραγματοποιήθηκε η Διάσκεψη της Γιάλτας. Η διάσκεψη αυτή οδήγησε στη δημιουργία του Σιδηρού Παραπετάσματος, το οποίο χώριζε την Ευρώπη επί 44 χρόνια, αποκόπτοντας τη χώρα μου, την Πολωνία, από την ευρωπαϊκή δημοκρατία και ολοκλήρωση. Αυτά ήθελα να πω για τον τρόπο με τον οποίο θυμόμαστε την ιστορία.

Όσον αφορά το θέμα του κοινού οράματος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, θέλω να επισημάνω ένα κεντρικό σημείο. Εκείνο που θυμόμαστε είναι τα εγκλήματα που διέπραξαν συγκεκριμένα συστήματα καθώς και τα θύματα αυτών των συστημάτων. Οι μνήμες αυτές δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να χωρίζουν λαούς και έθνη. Αυτό είναι το μήνυμα της Αλληλεγγύης, του πολωνικού κοινωνικού κινήματος το οποίο έδωσε το έναυσμα για την απελευθέρωση της Ανατολικής Ευρώπης και το οποίο εορτάζει επίσης εφέτος την 25η επέτειο από την ίδρυσή του. Το εν λόγω κίνημα υπήρξε η κινητήρια δύναμη για την αποκατάσταση των σχέσεων μεταξύ των δύο τμημάτων της Ευρώπης που διαιρέθηκαν μετά τις αποφάσεις που ελήφθησαν στη Γιάλτα. Εμπνεόμενος από αυτό το κίνημα, θέλω να δηλώσω κατηγορηματικώς ότι η αλληλεγγύη πρέπει να αποτελέσει τη θεμελιώδη αρχή του κοινού μας μέλλοντος.

Θέλω, τέλος, να καλέσω όλους τους βουλευτές να ψηφίσουν υπέρ αυτού του ψηφίσματος.

 
  
MPphoto
 
 

  Tatjana Ždanoka (Verts/ALE). (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, πιστεύω ότι μία ειρηνική και ακμάζουσα Ευρώπη πρέπει να βασίζεται στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Για τον λόγο αυτό, δεν μπορώ να ψηφίσω υπέρ του ψηφίσματος του κ. Brok. Αρκετοί από τους ισχυρισμούς του θα δημιουργήσουν το νομικό έρεισμα για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θα οδηγήσουν σε τεράστιες αδικίες στη χώρα μου, τη Λεττονία, καθώς και στη γειτονική Εσθονία.

Η πρόταση ψηφίσματος δηλώνει ότι οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ήταν υπό ρωσική κατοχή για πολλές δεκαετίες. Στην περίπτωση της Λεττονίας και της Εσθονίας, μία τέτοια προσέγγιση θα είχε επικίνδυνες συνέπειες για περισσότερους από μισό εκατομμύριο ανθρώπους που εγκαταστάθηκαν εκεί κατά τη διάρκεια αυτών των δεκαετιών. Ο κ. Toomas Ilves από την Εσθονία προσφάτως εξήγησε στην εφημερίδα Baltic Times τι θα σήμαινε αυτός ο ισχυρισμός: «εφεξής, η προστασία των μειονοτήτων στις χώρες της Βαλτικής θα καταστεί παράλογη». Επιπλέον, πριν από δύο εβδομάδες, το λεττονικό κοινοβούλιο ενέκρινε την περαιτέρω εξέταση της διακήρυξης με την οποία ζητά από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξαίρεση από την υποχρέωση να δέχεται αλλοδαπούς πολίτες και τους απογόνους τους που είχαν μεταφερθεί στη Λεττονία κατά τη διάρκεια της κατοχής.

Ο πατέρας μου ήταν αξιωματικός του σοβιετικού πολεμικού ναυτικού και συμμετείχε στην ήττα του στρατού του Χίτλερ και των τοπικών συμμάχων του, Arāj, Cukur και άλλων, υπεύθυνων για την εξόντωση 80 000 λεττονών Εβραίων, συμπεριλαμβανομένων των παππούδων του πατέρα μου. Επιπλέον, ο πατέρας μου αποπέμφθηκε από το στράτευμα, κατόπιν διαταγής του Στάλιν, επειδή ήταν Εβραίος. Δεν θα δεχτώ ποτέ ότι ο πατέρας μου ανήκε στις δυνάμεις κατοχής ούτε ότι η μητέρα μου, ρωσίδα ορθόδοξη, η οποία ήρθε στη Ρίγα από την Αγία Πετρούπολη το 1950, πρέπει να επαναπατριστεί, όπως ορίζει το σχέδιο της λεττονικής διακήρυξης. Ο ισχυρισμός που διατυπώθηκε σε αυτό το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα ενθαρρύνει τους λεττονούς νομοθέτες να δεχτούν αυτή τη διακήρυξη στο άμεσο μέλλον. Δεν θέλω οι χώρες της Βαλτικής να γίνουν δεύτερα Βαλκάνια. Εμείς οι βουλευτές είμαστε πλήρως υπεύθυνοι για όσα λέμε.

 
  
MPphoto
 
 

  Giusto Catania (GUE/NGL). (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η 8η Μαΐου 1945 είναι η ημερομηνία που σηματοδοτεί το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και την πτώση της φασιστικής και ναζιστικής δικτατορίας στην Ευρώπη. Την ημέρα εκείνη, η Ευρώπη απαλλάχθηκε από τη βαριά σκιά του ολοκληρωτισμού και η ημερομηνία αυτή σηματοδοτεί επίσης την απαρχή μιας Ευρώπης που αναζητά την ειρήνη και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Η Ευρώπη απελευθερώθηκε χάρη στον αγώνα ανδρών και γυναικών, αντιστασιακών που έθεσαν τις θεσμικές και ηθικές βάσεις αυτής της Ευρώπης. Η Ευρώπη απελευθερώθηκε από εκείνους που πολέμησαν στο Στάλινγκραντ, από τα αμερικανικά και καναδικά συμμαχικά στρατεύματα αλλά και από τον σοβιετικό στρατό. Η ημερομηνία αυτή μπορεί να θεωρηθεί ο θεμέλιος λίθος πάνω στον οποίο οικοδομήθηκε η νέα Ευρώπη.

Δυστυχώς, αυτή η σελίδα της Ιστορίας συχνά υπόκειται σε ρεβιζιονιστική λεηλασία και επιθέσεις· ακόμα και η σημερινή συζήτηση χαρακτηρίζεται από ρεβιζιονιστικές τάσεις. Δεν προσφέρουμε καλές υπηρεσίες στον εορτασμό για την απελευθέρωση της Ευρώπης αναμειγνύοντας αδιακρίτως την 8η Μαΐου 1945 με τα εγκλήματα του σταλινισμού. Θα ήθελα να είμαι σαφής σε ένα σημείο: λόγω πολιτικής τοποθέτησης, ηλικίας και πολιτιστικής εξέλιξης, εγώ και η ομάδα μου δεν έχουμε κανένα απολύτως πρόβλημα να καταδικάσουμε σκληρά τις φρικαλεότητες του σταλινισμού. Ωστόσο, στην παρούσα συζήτηση καταβάλλεται σιωπηρή προσπάθεια αναβίωσης των θεωριών του Nolte, οι οποίες εξισώνουν τον ναζισμό με τον κομμουνισμό, και όχι μόνο με τον σταλινισμό.

Για να είμαι ειλικρινής, σε αυτόν τον σύντομο αιώνα, οι αξίες της ειρήνης και της κοινωνικής δικαιοσύνης δεν δέχθηκαν πλήγματα μόνο από τον σταλινισμό αλλά και από την αποικιοκρατία, τον ιμπεριαλισμό και τον νεοφιλελευθερισμό: από την Αλγερία και το Βιετνάμ έως τον βομβαρδισμό του Βελιγραδίου, τις σφαγές στη Sabra και τη Shatila και τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 1973 στο Santiago της Χιλής.

Πρέπει να σεβόμαστε την ιστορία: η μνήμη του παρελθόντος είναι απαραίτητο εφόδιο για να αντιμετωπίσουμε το μέλλον και να οικοδομήσουμε τις προοπτικές αυτής της Ευρώπης. Ένας μόνο τρόπος υπάρχει για να οικοδομήσουμε μία πιο ισχυρή Ευρώπη: πρέπει να εξοβελίσουμε τη λέξη «πόλεμος» από το λεξιλόγιό μας. Η Ευρώπη οφείλει να διαδραματίσει έναν ενεργό ρόλο στην οικοδόμηση ενός ειρηνικού κόσμου, από το Ιράκ και το Αφγανιστάν έως την Παλαιστίνη. Εν κατακλείδι, η Ευρώπη πρέπει να είναι πιο τολμηρή και με μεγαλύτερο κύρος, πρέπει να ανατρέψουμε το γνωστό λατινικό ρητό και να υποστηρίξουμε με σθένος si vis pacem para pacem, ή «εάν θέλεις ειρήνη, προετοιμάσου για ειρήνη». Αυτός πρέπει να είναι ο πολικός αστέρας που θα μας καθοδηγεί.

 
  
MPphoto
 
 

  Nigel Farage (IND/DEM). (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, ορισμένες φορές αναρωτιέμαι ποια είναι τα επιχειρήματα για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν μπορούν βέβαια να είναι οικονομικά, διότι δεν ζούμε σε έναν κόσμο με υπέρογκους εμπορικούς δασμούς και βέβαια υπάρχει πλέον παγκόσμια οικονομία. Δεν είναι βέβαια δημοκρατικά, διότι αυτό το Κοινοβούλιο είναι το μόνο δημοκρατικό στοιχείο στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και είναι σχεδόν άχρηστο.

Ωστόσο, εάν υπήρχε ένα επιχείρημα για την Ευρωπαϊκή Ένωση που θα με έκανε να αλλάξω γνώμη, αυτό θα ήταν το επιχείρημα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μας δώσει και θα διασφαλίσει την ειρήνη. Ωστόσο, όλο αυτό βασίζεται σε μία σειρά ψευδών υποθέσεων. Τον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο δεν τους προκάλεσαν δημοκρατικά έθνη κράτη. Εάν ανατρέξετε προς τα πίσω στην ιστορία, θα διαπιστώσετε ότι οι ώριμες δημοκρατίες δεν διεξάγουν πολέμους μεταξύ τους.

Είναι επίσης εσφαλμένο και αρκετά ψευδές να ισχυριζόμαστε ότι η ΕΕ διατήρησε την ειρήνη στην Ευρώπη τα τελευταία 50 χρόνια. Ποιον πόλεμο σταμάτησε; Πήγε η Πορτογαλία να πολεμήσει την Ιταλία στα μέσα της δεκαετίας του 1970; Ποιον ενδεχόμενο πόλεμο θα μπορούσε να σταματήσει; Εάν υπήρξε ένας εγγυητής της ειρήνης, τα τελευταία 50 χρόνια, είναι ασφαλώς το NATO, υπόδειγμα διακυβερνητικής συνεργασίας.

Ο Πρόεδρος Borrell μιλάει για επανένωση της Ευρώπης. Ορισμένες φορές αναρωτιέμαι για τι πράγμα μιλάει. Το σημαντικό είναι: θα εγγυηθεί η ΕΕ την ειρήνη; Εγγυάται η ομοσπονδία την ειρήνη; Δεν το έπραξε στη Γιουγκοσλαβία ή στην ΕΣΣΔ και δεν το έπραξε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, που, όπως θυμάστε, είχαν έναν από τους τραγικότερους και αιματηρότερους εμφυλίους πολέμους στην ιστορία της ανθρωπότητας. Εάν συνεχίσουμε να πουλάμε αυτό το σχέδιο στους λαούς της Ευρώπης πάνω σε ένα ψέμα, το πιθανότερο είναι να τους μπουχτίσουμε και να προκαλέσουμε μνησικακίες και ακραίο εθνικισμό. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να πούμε στους λαούς της Ευρώπης την αλήθεια για τις φιλοδοξίες μας και να τους δώσουμε ελεύθερα και δίκαια δημοψηφίσματα, ειδάλλως οδεύουμε προς την καταστροφή.

 
  
MPphoto
 
 

  Ģirts Valdis Kristovskis (UEN).(LV) Κυρίες και κύριοι, εξήντα χρόνια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μπορώ να δηλώσω με βεβαιότητα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το καλύτερο πρότυπο συνεργασίας μεταξύ χωρών που έχει βιώσει μέχρι στιγμής η γηραιά ήπειρος. Στην Ευρώπη, ο διάλογος έχει αντικαταστήσει τους πολέμους· εντούτοις, η συμφιλίωση, η βαθύτερη κατανόηση της ιστορικής αλήθειας και η συνύφανση των συμφερόντων των διαφόρων κρατών και πολιτικών εξακολουθεί να μην έχει επιτευχθεί.

Σήμερα, όμως, τιμούμε όλοι μαζί μία από τις μεγαλύτερες νίκες της ανθρωπότητας έναντι της ναζιστικής ιδεολογίας. Μνημονεύουμε τα θύματα του φασισμού και υποκλινόμαστε με σεβασμό στους μαχητές που έχασαν τη ζωή τους. Πράγματι, δημιουργεί αίσθημα ικανοποίησης το γεγονός ότι ολόκληρο το πολιτικό φάσμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μπόρεσε να συμφωνήσει επί του ψηφίσματος σχετικά με τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και για πρώτη φορά αξιολογεί και ταυτόχρονα καταδικάζει τα εγκλήματα τόσο του ναζιστικού όσο και του κομμουνιστικού καθεστώτος. Κυρίες και κύριοι, η κοινή μας δήλωση ανέφερε ρητώς ότι δεν μπορεί να υπάρξει συμφιλίωση χωρίς την ιστορική αλήθεια· ότι μόνο μια ισχυρή Ευρώπη μπορεί να προσφέρει λύσεις για την υπέρβαση της κληρονομιάς του παρελθόντος, στη βάση της οποίας βρίσκεται η αδικία και η πεντηκονταετής κοινωνική, πολιτική και οικονομική υποβάθμιση των λαών που παρέμειναν υποδουλωμένοι. Δυστυχώς, στη δήλωσή μας δεν λέγεται όλη η αλήθεια. Είναι δε απαράδεκτη η χθεσινή δήλωση του κ. Jean-Claude Juncker στη Μόσχα. Δήλωσε ότι η επίλυση αυτών των προβλημάτων είναι υπόθεση των μελλοντικών γενεών. Μόνο οι ισχυροί λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Προ ολίγων ημερών, στη Ρίγα, ο Τζορτζ Μπους δήλωσε χωρίς περιστροφές ότι «η συμφωνία της Γιάλτας ακολούθησε την άδικη παράδοση του Μονάχου και του Συμφώνου Molotov-Ribbentrop. Για μία ακόμη φορά, όταν διαπραγματεύονταν ισχυρές κυβερνήσεις, η ελευθερία των μικρών κρατών θεωρούνταν κατά κάποιο τρόπο αναλώσιμη. Ωστόσο, αυτή η προσπάθεια να θυσιαστεί η ελευθερία για χάρη της σταθερότητας άφησε διαιρεμένη και ασταθή μια ολόκληρη ήπειρο». Ο πραγματικός Ψυχρός Πόλεμος στην Ευρώπη, ο οποίος διήρκεσε περί τα 50 χρόνια, επιβεβαιώνει τα λεγόμενά του. Όλοι εδώ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο γνωρίζουμε ότι το ΝΑΤΟ, η βορειοατλαντική ένωση, δημιουργήθηκε για την ασφάλεια της Ευρώπης στη διάχυτη ατμόσφαιρα φόβου έναντι μιας εισβολής από το ολοκληρωτικό, κυνικό και επιθετικό σοβιετικό καθεστώς. Αυτό επιβεβαιώνει το γεγονός ότι, για τη Δύση, μετά τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, δεν υπήρχε εμπιστοσύνη απέναντι σε έναν σύμμαχο, όπως ο Στάλιν. Η αυτοκρατορία του κακού που δημιούργησε ο Στάλιν ήταν απαράδεκτη, παρότι αρχικά η νίκη έναντι της ναζιστικής ιδεολογίας εορτάστηκε από κοινού.

Κυρίες και κύριοι, όταν σκεπτόμαστε το μέλλον της Ευρώπης πρέπει να λαμβάνουμε πολύ σοβαρά υπόψη όσα μόλις ανέφερα. Έχουν περάσει εξήντα χρόνια από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και η Ευρώπη, μαζί με τους συμμάχους της, διαμορφώνει το μέλλον της. Δυστυχώς, η Ρωσία, κληρονόμος της ΕΣΣΔ, συνεχίζει να προβαίνει σε δηλώσεις στις οποίες αρνείται την επιρροή της στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, καθώς και την κατοχή της χώρας μου, της Λεττονίας, αλλά και της Λιθουανίας και της Εσθονίας. Αυτή η αποποίηση της ιστορικής αλήθειας, η σκόπιμη υποστήριξη των εγκλημάτων του κομμουνιστικού καθεστώτος, είναι ταπεινωτική. Συνιστά περιφρόνηση των θυμάτων και των νεκρών του καθεστώτος, και όμως συμβαίνει στην εποχή μας. Η Ρωσία προσπαθεί να εκμεταλλευτεί ευκαιρίες χειραγώγησης της διεθνούς κοινής γνώμης. Εξακολουθεί να προβάλλει το ζήτημα των μη πολιτογραφημένων Ρώσων στη Λεττονία και να το διογκώνει, τη στιγμή που εξακολουθεί να παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα των θυμάτων του ολοκληρωτικού σταλινικού καθεστώτος,καθώς και των οικογενειών τους, αρνούμενη να αναγνωρίσει τον πόνο και τις απώλειες που υπέστησαν. Μια τέτοια στάση από την πλευρά της Ρωσίας δεν συμβάλλει καθόλου στην προώθηση της συμφιλίωσης μεταξύ της Ρωσίας και των κρατών της Ανατολικής Ευρώπης και της Βαλτικής τα οποία ανέκτησαν την ελευθερία τους. Η ειλικρινής καταδίκη των εγκλημάτων του κομμουνισμού και ένα ψήφισμα για τις συνέπειές τους είναι στοιχεία αναγκαία για τη μελλοντική σταθερότητα της Ευρώπης. Σας καλώ να υπερψηφίσετε το κείμενο του ψηφίσματος!

 
  
MPphoto
 
 

  Jana Bobošíková (NI).(CS) Κυρίες και κύριοι, η ιστορία των λαών της ΕΕ δεν υπήρξε καθόλου εύκολη. Οι λαοί αυτοί πολέμησαν ο ένας τον άλλον, πρόδωσαν ο ένας τον άλλον και διέπραξαν αγριότητες ο ένας σε βάρος του άλλου. Οι Ευρωπαίοι επινόησαν την ιδέα της υπεροχής της άριας φυλής, την Τελική Λύση για τις υπόλοιπες φυλές και τους θαλάμους αερίων. Επιπλέον, η υπόλοιπη Ευρώπη έμεινε αρχικά αδρανής και παρακολουθούσε άπραγη όσα συνέβαιναν.

Με λύπη μου οφείλω να επισημάνω ότι δεν έχει κλείσει ακόμη αυτή η περίοδος. Εξήντα χρόνια μετά τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, υπάρχουν βουλευτές σε αυτό το Σώμα που αρνούνται να υπερψηφίσουν κείμενα στα οποία καταδικάζεται το Ολοκαύτωμα, που τοποθετούν επιμόνως τα όσα υπέφεραν τα θύματα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στην ίδια μοίρα με όσα υπέφεραν οι αρχιτέκτονές του, ενώ διαστρεβλώνουν το παρελθόν και αδυνατούν να διακρίνουν μεταξύ των αιτίων και των συνεπειών της πιο φρικτής σύγκρουσης όλων των εποχών.

Οι πρόσφατες ομιλίες ενός αριθμού κορυφαίων εκπροσώπων των κρατών μελών και των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων προς τιμήν της 60ής επετείου από τη λήξη του πολέμου αποκάλυψαν την εμμονή τους στην αντίληψη ότι η χρυσή εποχή ευημερίας και ειρήνης που έζησε η Ευρώπη είναι άμεση συνέπεια της ιστορίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για χάρη των μελλοντικών γενεών, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι αυτό απέχει πάρα πολύ από την αλήθεια. Η ειρήνη στην Ευρώπη μπορεί κάλλιστα να αποδοθεί στην παρουσία αμερικανικών στρατευμάτων στο έδαφος της Ευρώπης, ενώ η ευημερία μπορεί να εξηγηθεί από την οικονομική ανάπτυξη της Ασίας και των Ηνωμένων Πολιτειών και την αύξηση του παγκοσμίου εμπορίου. Όσον αφορά την ελευθερία, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, περιλαμβανομένης και της δικής μου, εκδηλώθηκαν επαναστάσεις χωρίς καμιά βοήθεια από τις Βρυξέλλες.

Μου προξενεί κάποια ανησυχία το γεγονός ότι η δημοκρατία και η ευημερία που επιτύχαμε απειλούνται πλέον σοβαρά. Η ικανότητα της Ευρώπης να δραστηριοποιείται ως παγκόσμιος παράγοντας θα αποδυναμωθεί εξαιτίας του ακατανόητου και άδικου Ευρωπαϊκού Συντάγματος, το οποίο ευνοεί ορισμένες χώρες εις βάρος άλλων. Η απόσταση που υπάρχει μεταξύ των πολιτικών και του πραγματικού κόσμου είναι ένας ακόμη παράγοντας που θέτει σε κίνδυνο το μέλλον της Ευρώπης, καθώς οι πολίτες των επιμέρους κρατών μελών κατανοούν όλο και λιγότερο τη γλώσσα που χρησιμοποιούν τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και οι εκπρόσωποί τους. Πού θα καταλήξει η Ευρώπη εάν οι πολίτες της δεν καταλαβαίνουν τους ηγέτες της; Θα αποτελέσει μήπως εύκολη λεία για το χειρότερο είδος λαϊκισμού, απλώς και μόνο επειδή κανείς δεν μπορεί να την κατανοήσει;

Έχω τη σταθερή πεποίθηση ότι καμιά εκστρατεία στα μέσα ενημέρωσης δεν πρόκειται να προαγάγει την εμπιστοσύνη του κοινού στην ιδέα μίας κοινής Ευρώπης. Ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο είναι να εφαρμοστούν πρακτικά και κατανοητά μέτρα τα οποία θα προσφέρουν λύσεις στα πραγματικά προβλήματα. Η αδυναμία των ευρωπαίων ηγετών να προωθήσουν την ανάπτυξη και η άτολμη, ευρωεθνικιστική στάση απέναντι στα οικονομικά προβλήματα δεν αποτελούν διόλου επαρκή απάντηση στις σκληρές πραγματικότητες της παγκόσμιας οικονομίας.

Εκπροσωπώ τους πολίτες μίας χώρας η οποία υπέφερε από τις συνέπειες του Σιδηρού Παραπετάσματος, το οποίο κατέρρευσε πριν από 15 χρόνια. Σήμερα, ωστόσο, είμαστε μάρτυρες προσπαθειών για την ανέγερση νέων «παραπετασμάτων» γύρω από την Ευρώπη, με σκοπό να μείνουν εκτός οι Ηνωμένες Πολιτείες, τα κινεζικά κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα, ένα φθηνό εργατικό δυναμικό και πολλοί αιτούντες άσυλο. Ο αποκλεισμός μας από τον υπόλοιπο κόσμο δεν θα επιλύσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη.

Ενόψει της έλλειψης ενδιαφέροντος από πλευράς του κοινού καθώς και της οικονομικής ύφεσης, καθίσταται εμφανές ότι ο τρόπος με τον οποίο κυβερνάται επί του παρόντος η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι βιώσιμος, εάν επιθυμούμε να είναι ανταγωνιστική η Ευρώπη.

Θεωρώ ότι οι ηγέτες της ΕΕ όφειλαν να έχουν τη γενναιότητα να παραδεχτούν απέναντι στη συνείδησή τους και στην κοινωνία ότι η ανανεωμένη στρατηγική της Λισαβόνας και το άδικο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα οδηγούν σε αδιέξοδο και όχι σε μεγαλύτερη δικαιοσύνη, ελευθερία ή ευημερία. Η μόνη ορθή απάντηση στη σημερινή κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας και της παγκόσμιας πολιτικής είναι να είμαστε ανοικτοί, να περιορίσουμε την παρέμβασή μας σε οικονομικά θέματα, να μειώσουμε τη φορολογία, να επιτρέψουμε στα κράτη μέλη να λειτουργούν πιο ευέλικτα και να συντονίζουμε τη δράση μας σε κοινοτικό επίπεδο κατά τρόπο συνετό, και μόνο στις περιπτώσεις που αυτό αποδεικνύεται αναγκαίο.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. Έχω λάβει μία πρόταση ψηφίσματος(1), σύμφωνα με το άρθρο 103, παράγραφος 2, του Κανονισμού.

Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί την Πέμπτη.

Γραπτή δήλωση (άρθρο 142 του Κανονισμού)

 
  
MPphoto
 
 

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL).(PT) Ο σημερινός εορτασμός της 60ής επετείου από τη νίκη επί του ναζιστικού φασισμού χρησιμοποιείται ως αφορμή για μια αποκρουστική άσκηση αναθεωρητισμού και διαστρέβλωσης της ιστορίας, τμήμα της οποίας είναι η απαράδεκτη πρόταση ψηφίσματος την οποία κατέθεσε η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων.

Αυτή η φοβερή πλαστογράφηση της ιστορίας, η οποία δεν είναι καθόλου αφελής, αποσκοπεί στην επίτευξη πολύ συγκεκριμένων στόχων.

Σκοπός είναι η απάλειψη της καίριας συνεισφοράς της Σοβιετικής Ένωσης και του μεγαλειώδους αγώνα του λαού της για την καταστροφή της κτηνώδους φονικής μηχανής των ναζιστικών, φασιστικών στρατευμάτων και καθεστώτων καθώς και του αποφασιστικού της ρόλου στον περιορισμό της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας κατά τη μεταπολεμική περίοδο.

Η εν λόγω πρόταση ψηφίσματος αποσκοπεί στην αποσιώπηση και στη συκοφάντηση του μεγαλειώδους και ηρωικού ρόλου που διαδραμάτισαν οι κομμουνιστές στον αγώνα κατά του φασισμού.

Αποσκοπεί στην υποβάθμιση της ναζιστικής θηριωδίας, των εκατομμυρίων νεκρών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, των εκατομμυρίων ανδρών, γυναικών και παιδιών που δολοφονήθηκαν και της συστηματικής καταστροφής ολόκληρων χωρών.

Αποσκοπεί στη συγκάλυψη του γεγονότος ότι η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία υποβοηθήθηκε από το γερμανικό κεφάλαιο και από τη συνενοχή των μεγάλων καπιταλιστικών συμφερόντων, τα οποία έτρεφαν την ελπίδα, μέχρι την τελευταία στιγμή, ότι η ναζιστική πολεμική μηχανή θα κατέστρεφε τον κύριο εχθρό, τη Σοβιετική Ένωση.

Επιδιώκει, όπως και πριν από 60 χρόνια, να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, συγκεκριμένα την καπιταλιστική και ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και την επίθεση εις βάρος της κυριαρχίας των λαών.

Αυτή η προσπάθεια θα αποτύχει οικτρά!

 
  

(1) Βλ. συνοπτικά πρακτικά.


17. ´Ωρα των Ερωτήσεων (Συμβούλιο)
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. Η ημερήσια διάταξη προβλέπει μια σειρά προφορικών ερωτήσεων προς το Συμβούλιο (B6-0236/2005), σύμφωνα με το άρθρο 109 του Κανονισμού.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. Η ερώτηση αριθ. 1 αποσύρθηκε.

Ερώτηση αριθ.2 του κ. Robert Evans (H-0284/05)

Θέμα: Καθηγητές που έχουν σπουδάσει στις ΗΠΑ

Γνωρίζει το Συμβούλιο ότι το Εθνικό Συμβούλιο Εργασιακών Σχέσεων των Ηνωμένων Πολιτειών (Natiοnal Labοr Relatiοns Bοard - NLRB) έχει αφαιρέσει από καθηγητές αποφοίτους ιδιωτικών αμερικανικών πανεπιστημίων την προστασία που παρέχει το εργατικό δίκαιο των ΗΠΑ; Το δικαίωμα της συλλογικής οργάνωσης στο πλαίσιο συνδικαλιστικής ένωσης συνιστά ανθρώπινο δικαίωμα. Προτίθεται το Συμβούλιο να ασκήσει πιέσεις στην κυβέρνηση Μπους, προκειμένου να επιτρέπεται στις συνδικαλιστικές οργανώσεις ακαδημαϊκών να προστατεύουν την ποιότητα των θέσεων εργασίας, τις ακαδημαϊκές ελευθερίες και τα πνευματικά πρότυπα των αμερικανικών πανεπιστημίων;

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Κύριε Πρόεδρε, σχετικά με την κατάσταση των καθηγητών που έχουν σπουδάσει στις Ηνωμένες Πολιτείες, μπορώ να απαντήσω στον κ. Evans λέγοντας ότι το Συμβούλιο δεν έχει λάβει γνώση της κατάστασης που εκτίθεται σε αυτή την ερώτηση.

Ο τύπος των επαγγελματικών σχέσεων που αναφέρονται από τον βουλευτή εμπίπτει στην αρμοδιότητα του εκάστοτε κράτους μέλους. Για τον λόγο αυτό, παρότι οι ερωτήσεις που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα καλύπτουν σημαντικό τμήμα του τακτικού διαλόγου μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών, η Ένωση δεν είναι σε θέση να συζητήσει τις επαγγελματικές σχέσεις αυτού του τύπου με τις αμερικανικές αρχές.

 
  
MPphoto
 
 

  Robert Evans (PSE). (ΕΝ) Σας ευχαριστώ για αυτή την απάντηση, έστω και αν δεν ήταν αυτή ακριβώς που ήθελα. Σίγουρα δεν είναι ένα θέμα που χρειάζεται 25 χώρες να ενεργήσουν μεμονωμένα· είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα.

Οι σχέσεις μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν αφορούν απλώς το εμπόριο και τις επιχειρήσεις που κερδίζουν χρήματα και, επίσης, αυτό δεν είναι απλώς ζήτημα των Ηνωμένων Πολιτειών ούτε ζήτημα που αφορά αποκλειστικά αμερικανούς πολίτες, δεδομένου ότι υπάρχει σημαντικός αριθμός Ευρωπαίων που διδάσκουν σε αυτά τα αμερικανικά ιδρύματα. Μαθαίνω τώρα ότι ο κοσμήτορας του πανεπιστημίου Columbia στη Νέα Υόρκη εξέδωσε οδηγίες σχετικά με τη μεταχείριση και τις πειθαρχικές κυρώσεις που θα ήθελε να έχουν οι πτυχιούχοι διδάσκοντες.

Θα ήθελα να πω στην Προεδρία, ως ένδειξη αλληλεγγύης και υπερασπιζόμενος το διεθνές εργατικό δίκαιο, ότι δεν θα πρέπει να παραμείνουμε σιωπηλοί επ’ αυτού και ότι δεν πρέπει να παραμερίσουμε και να επιτρέψουμε μία κατάφωρη παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων. Παρόλο που αυτό συμβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες, θα μπορούσε να επηρεάσει ευρωπαίους πολίτες. Θα τον προτρέψω να ανακαλέσει και να εξετάσει τι επιπλέον μπορεί να γίνει.

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Εκφράζω τη λύπη μου που δεν μπορώ να πω τίποτε άλλο πέραν αυτών που ήδη είπα, αλλά παρά ταύτα σημείωσα με προσοχή τα σχόλια του βουλευτή. Κάθε χώρα οφείλει βεβαίως να σέβεται το διεθνές εργατικό δίκαιο και συμφωνώ απολύτως με την άποψη αυτή. Είναι μια άποψη την οποία αποδέχομαι και η οποία θα μπορούσε βεβαίως, όπως επισήμανα, να συζητηθεί στο πλαίσιο των σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος.

Ερώτηση αριθ.3 του κ. Bernd Posselt (H-0294/05)

Θέμα: Ρυθμίσεις για τις μειονότητες της Μακεδονίας και της Σερβίας

Ανταποκρίνονται οι ρυθμίσεις που ισχύουν στη Σερβία, και ειδικότερα στη Βοϊβοδίνα, στο Sandzhak του Novi Pazar και στην κοιλάδα του Preseνο, όσον αφορά τις μειονότητες, στις ευρωπαϊκές προδιαγραφές, και πώς τις αξιολογεί το Συμβούλιο σε σύγκριση με τους κανόνες, οι οποίοι ισχύουν βάσει της συμφωνίας της Οχρίδας για τη Μακεδονία;

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Το Συμβούλιο παρακολουθεί στενά την κατάσταση όσον αφορά τα δικαιώματα των μειονοτήτων στα Δυτικά Βαλκάνια. Η τελευταία ανάλυση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων που πραγματοποιήθηκε στη Σερβία και το Μαυροβούνιο είναι αυτή που παρουσιάστηκε από την Επιτροπή στην έκθεση σκοπιμότητας που συνέταξε για την εκτίμηση της ετοιμότητας της Σερβίας και του Μαυροβουνίου να διαπραγματευτούν μια συμφωνία σταθεροποίησης και σύνδεσης. Από την πλευρά της, η κατάσταση όσον αφορά τα δικαιώματα των μειονοτήτων στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας περιγράφεται στην τελευταία ετήσια έκθεση της Επιτροπής, η οποία έχει συνταχθεί στο πλαίσιο της διαδικασίας σταθεροποίησης και σύνδεσης.

Γενικά, η κατάσταση σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα των μειονοτήτων στα Δυτικά Βαλκάνια έχει βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια, παρότι απομένει ακόμη να σημειωθεί σημαντική πρόοδος. Το Συμβούλιο, αντί να προβεί σε σύγκριση μεταξύ των ρυθμίσεων που ισχύουν για τις μειονότητες σε Σερβία και Μαυροβούνιο και αυτών που ισχύουν στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, προτίθεται να εξακολουθήσει να ενθαρρύνει αυτές τις χώρες λαμβάνοντας υπόψη τις εντελώς ειδικές περιστάσεις τους να ακολουθήσουν μια πολιτική μειονοτήτων πλήρως συμμορφούμενη προς τα ευρωπαϊκά πρότυπα.

 
  
MPphoto
 
 

  Bernd Posselt (PPE-DE). (DE) Κύριε Πρόεδρε, στη συμφωνία της Οχρίδας προβλέπονται για τη Μακεδονία πολύ αυστηροί όροι όσον αφορά την προστασία των μειονοτήτων και, έτσι, θα ήθελα να ζητήσω να αποφύγουμε την εφαρμογή δύο μέτρων και δύο σταθμών, πράγμα που νομίζω ότι κινδυνεύουμε να κάνουμε. Εδώ πρόκειται κυρίως για δύο θέματα: το Sandzak του Novi Pazar και τη Βοϊβοδίνα, όπου τα προβλήματα με τις μειονότητες εξακολουθούν να είναι πολύ σοβαρά και θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας σε αυτά.

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Αναγνωρίζω βεβαίως τη σημασία που έχει να επιστήσουμε την προσοχή του Συμβουλίου στο θέμα της μεταχείρισης των μειονοτήτων στις περιοχές τις οποίες μόλις αναφέρατε και να διεξαχθεί ένα είδος σύγκρισης με την προστασία των μειονοτήτων την οποία προβλέπει η συμφωνία της Οχρίδας.

Ωστόσο, πιστεύω ότι πρόκειται για δύο διαφορετικές καταστάσεις, οι οποίες θα πρέπει να αξιολογηθούν ανάλογα. Η Ένωση δεν θα παραλείψει, στο πλαίσιο της ανάπτυξης των σχέσεών της με τη Σερβία, να επιμείνει σθεναρά στο θέμα της προστασίας των μειονοτήτων στις περιοχές στις οποίες αναφερθήκατε.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος.

Ερώτηση αριθ.4 του κ. Chris Davies (H-0295/05)

Θέμα: Απευθείας εμπόριο με τη Βόρειο Κύπρο

Ποια απάντηση έδωσε το Συμβούλιο στην πρόταση του Επιτρόπου Rehn στη συνεδρίαση της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ιανουαρίου, σύμφωνα με την οποία, για να ξεπεραστεί το παρόν αδιέξοδο, η Επιτροπή ήταν πρόθυμη να εξετάσει το ενδεχόμενο προσθήκης του άρθρου 308 ΕΚ ως δευτέρας νομικής βάσης στους κανονισμούς σχετικά με τη βοήθεια και το εμπόριο;

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Όπως έχει ήδη επισημανθεί σε απάντηση ανάλογων ερωτήσεων, το Συμβούλιο επιμένει να υπογραμμίζει τη δέσμευσή του για τη συνέχιση των προσπαθειών που στοχεύουν στην επανένωση της Κύπρου. Επιπλέον, ελπίζει ότι όλοι οι Κύπριοι θα μπορέσουν γρήγορα να συμβιώσουν, ως κύπριοι και ευρωπαίοι πολίτες που θα ανήκουν σε ένα επανενωμένο νησί στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Από αυτή την προοπτική, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αναλάβει να εξετάσει μέτρα που θα μπορούσαν να θέσουν τέλος στην απομόνωση της τουρκοκυπριακής κοινότητας και να διευκολύνουν την επανένωση της Κύπρου, ενθαρρύνοντας την οικονομική ανάπτυξη στο εσωτερικό της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Προς τον σκοπό αυτό, έχουν ήδη ληφθεί ορισμένα μέτρα, όπως ο κανονισμός για το νομικό καθεστώς της Πράσινης Γραμμής, που εγκρίθηκε το 2004 και ο οποίος τροποποιήθηκε πρόσφατα με σκοπό να διευρυνθεί το πεδίο εφαρμογής του και να αυξηθεί η αποτελεσματικότητά του.

Σημαντικό έργο έχει επίσης πραγματοποιηθεί σχετικά με άλλα μέτρα, όπως με τις προτάσεις της Επιτροπής σχετικά, αφενός, με τα μέσα οικονομικής στήριξης που στοχεύουν στην προαγωγή της οικονομικής ανάπτυξης της τουρκοκυπριακής κοινότητας και, αφετέρου, με τις ανταλλαγές με περιοχές όπου η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν ασκεί πραγματικό έλεγχο. Η έγκριση αυτών των δύο προτάσεων δεν είναι ακόμη δυνατή, διότι παραμένουν προβλήματα προς επίλυση, ιδιαίτερα όσον αφορά τις απευθείας συναλλαγές.

Ο βουλευτής αναφέρεται ιδιαίτερα σε αυτή την τελευταία πρόταση. Η υπόθεση που διατυπώθηκε από τον Επίτροπο Rehn κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Κοινοβουλίου τον Ιανουάριο, σχετικά με την ενδεχόμενη αναδιατύπωση της νομικής βάσης αυτής της πρότασης, δεν έχει ακόμη παρουσιαστεί στο Συμβούλιο. Στην πραγματικότητα, εναπόκειται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή να αναδιατυπώσει προς αυτή την κατεύθυνση την πρότασή της, αν το επιθυμεί. Η Προεδρία δεν μπορεί προφανώς, στο στάδιο αυτό, να προδικάσει ποιες αποφάσεις θα λάβει το Συμβούλιο σχετικά.

Οφείλω να επισημάνω, ωστόσο, ότι υπάρχουν νομικές γνωμοδοτήσεις οι οποίες δεν επιβεβαιώνουν την προσέγγιση της Επιτροπής όσον αφορά τη νομική βάση που αρχικά είχε επιλέξει. Μέσω της Προεδρίας, το Συμβούλιο μπορεί ακόμη μία φορά να διαβεβαιώσει τον βουλευτή ότι θα συνεχίσει τις προσπάθειές του για την προαγωγή της οικονομικής ολοκλήρωσης του νησιού και τη βελτίωση των σχέσεων ανάμεσα στις δύο κυπριακές κοινότητες καθώς και με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

 
  
MPphoto
 
 

  Sarah Ludford (ALDE), αναπληρώτρια συντάκτρια. (ΕΝ) Ευχαριστώ τον Προεδρεύοντα του Συμβουλίου για αυτή την απάντηση. Μου φαίνεται ότι οι πάντες κατηγορούν τους πάντες. Είναι πάνω από ένας χρόνος που το Συμβούλιο δεσμεύθηκε να δώσει τέλος στην απομόνωση των Τουρκοκυπρίων κατόπιν της υπερψήφισης από τα δύο τρίτα του σχεδίου Ανάν των Ηνωμένων Εθνών για πολιτικό διακανονισμό. Αναρωτιέται κανείς τι εμπιστοσύνη μπορεί να δείξει οιοσδήποτε στις δεσμεύσεις της ΕΕ, εάν αυτό είναι ένα παράδειγμα μη ανταπόκρισης. Όπως επισήμανε ο υπουργός, το άμεσο εμπόριο και η ενίσχυση της οικονομίας του Βορρά θα βοηθούσε τον πολιτικό διακανονισμό. Δεν βοηθά κανέναν να υστερούν οι Τουρκοκύπριοι τόσο πολύ σε σχέση με τους Ελληνοκύπριους σε εισόδημα και οικονομική ανάπτυξη.

Πότε θα ασκηθεί κάποια σοβαρή πίεση για ουσιαστική τήρηση αυτής της χρονίζουσας δέσμευσης; Εν τω μεταξύ, οι Τουρκοκύπριοι βρίσκονται σε απομόνωση, χάνοντας την εμπιστοσύνη τους στις δεσμεύσεις της ΕΕ. Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν μπορώ να τους κατηγορήσω. Πότε να αναμένουμε την ψήφιση αυτών των δύο κανονισμών;

 
  
  

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. DOS SANTOS
Αντιπροέδρου

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Μπορώ μόνο να σας πω, κυρία Ludford, ότι η ερώτησή σας έρχεται την κατάλληλη στιγμή, δεδομένου ότι σε μιάμιση ώρα, εγώ ο ίδιος, ως εκπρόσωπος της Προεδρίας, και ο Επίτροπος Rehn, θα μεταβούμε στην Κύπρο για να προσπαθήσουμε να συζητήσουμε τα προβλήματα στα οποία μόλις αναφερθήκατε. Πιστεύω ότι είναι ακριβώς στις προθέσεις της Προεδρίας να επιλύσει αυτά τα θέματα το συντομότερο δυνατόν, ενεργώντας έτσι σύμφωνα με τις πολιτικές δεσμεύσεις που είχε αναλάβει το Συμβούλιο τον περασμένο Απρίλιο.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. – Δεδομένου ότι ο συντάκτης της απουσιάζει, η ερώτηση αριθ. 5 καθίσταται άκυρη.

Ερώτηση αριθ.6 του κ. Gay Mitchell (H-0299/05)

Θέμα: Εκπλήρωση δεσμεύσεων για παροχή βοήθειας από κράτη μέλη της ΕΕ

Μια κοινή έκθεση της Oxfam, της ActionAid και του Ευρωπαϊκού Συνασπισμού για το Χρέος και την Ανάπτυξη έχει δημοσιευτεί πρόσφατα και περιέχει αξιολόγηση των επιδόσεων των κρατών μελών της ΕΕ στον τομέα της ανάπτυξης. Οι πλούσιες χώρες του πλανήτη συμφώνησαν το 1970 στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών να αυξήσουν την εξωτερική βοήθεια στο 0,7% του ακαθάριστου εθνικού εισοδήματός τους το αργότερο έως το 1980. Είκοσι πέντε χρόνια μετά αυτή την προθεσμία, μόνο πέντε χώρες έχουν επιτύχει αυτό τον στόχο, τέσσερις από τις οποίες είναι κράτη μέλη της ΕΕ. Πολλές άλλες χώρες έχουν αθετήσει τις υποσχέσεις τους σχετικά με την εξάλειψη της φτώχειας. Η Ιρλανδία, για παράδειγμα, έχει εγκαταλείψει το σχέδιό της να επιτύχει τον στόχο του 0,7% μέχρι το 2007.

Δεδομένου ότι η Προεδρία του Λουξεμβούργου έχει δηλώσει ότι ο αγώνας κατά της φτώχειας θα αποτελέσει τον κύριο στόχο του προγράμματός της, προτίθεται να κάνει χρήση της επιρροής της για να επιτύχει την ανανέωση των δεσμεύσεων των κρατών μελών ως προς την εξωτερική βοήθεια; Με ποιον τρόπο εξάλλου σκοπεύει να εξασφαλίσει την εκπλήρωση των στόχων της ΕΕ ως προς την αναπτυξιακή βοήθεια;

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Οι προτάσεις της Επιτροπής, οι οποίες επισημαίνουν τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την επιτάχυνση της διαδικασίας εκπλήρωσης των στόχων της Χιλιετίας για την ανάπτυξη, συζητούνται από ομάδα εργασίας του Συμβουλίου από τις 14 Απριλίου 2005. Η Προεδρία του Λουξεμβούργου προτίθεται να λάβει κάθε δυνατό μέτρο για να διασφαλίσει ότι το Συμβούλιο, κατά τη διάρκεια της συνόδου του στις 23 και 24 Μαΐου, θα είναι σε θέση να καθορίσει τις κεντρικές γραμμές των ανανεωμένων δεσμεύσεών του. Στην ουσία, οι δεσμεύσεις αυτές θα στοχεύουν καταρχάς στον καθορισμό ενδιάμεσων στόχων αύξησης των προϋπολογισμών κρατικών ενισχύσεων έως το 2010, που θα αφορούν είτε μεμονωμένα κράτη μέλη είτε την Ένωση στο σύνολό της, σε μια προσπάθεια να επιτευχθεί ένα συνολικό μέγεθος της τάξης του 0,7 % του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος έως το 2015. Δεύτερον, θα στοχεύουν στην επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων για τη βελτίωση της ποιότητας της βοήθειας, και τρίτον, στην επανεξέταση του τρόπου με τον οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω του δικού της μοντέλου βιώσιμης ανάπτυξης με τις εσωτερικές και εξωτερικές πολιτικές της μπορεί να επηρεάζει τις συνθήκες ανάπτυξης. Αυτό απαιτεί συνεκτικές πολιτικές για την προαγωγή της ανάπτυξης και αποτελεί θεμελιώδη παράγοντα της προσέγγισής μας σε θέματα συνεργασίας και ανάπτυξης. Τέταρτον, οι δεσμεύσεις θα στοχεύουν στο να δούμε την Αφρική να επωφελείται από αυτούς τους νέους προσανατολισμούς κατά προτεραιότητα και να εκμεταλλευτούμε νέες ευκαιρίες που προσφέρει μια εταιρική σχέση μεταξύ των δύο ηπείρων.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει πλήρη επίγνωση της σημασίας και του επείγοντος του έργου. Σε αυτό το πλαίσιο, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, κατά τη σύνοδό του στις 22 και 23 Μαρτίου, κάλεσε την Επιτροπή και το Συμβούλιο να επιταχύνουν το έργο τους, ιδιαίτερα όσον αφορά τις διάφορες συνιστώσες της «ανάπτυξης» ούτως, ώστε να οριστικοποιηθούν οι θέσεις για τα διάφορα θέματα και να επιτραπεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση να διαδραματίσει ενεργό ρόλο κατά τη διάρκεια των μελλοντικών συζητήσεων ενόψει της συνόδου κορυφής των Ηνωμένων Εθνών που θα λάβει χώρα τον Σεπτέμβριο του 2005. Ανακοίνωσα ήδη σήμερα το πρωί ότι το Συμβούλιο ECOFIN, αφού, κατά την τελευταία συνεδρίασή του, συζήτησε πιθανούς νέους τρόπους χρηματοδότησης, θα επανέλθει στο θέμα κατά τη διάρκεια της άτυπης συνεδρίασης που θα πραγματοποιηθεί αυτό το Σαββατοκύριακο.

 
  
MPphoto
 
 

  Gay Mitchell (PPE-DE). (ΕΝ) Θα ήθελα να επισημάνω στον Προεδρεύοντα ότι αυτός ο στόχος του 0,7% συμφωνήθηκε πριν από 35 χρόνια και έως σήμερα μόνο πέντε κράτη, τέσσερα εξ αυτών κράτη της ΕΕ –τέσσερα από τα 25 κράτη της ΕΕ– τον έχουν επιτύχει. Έως το 2025, θα υπάρχουν στον πλανήτη 2 δισεκατομμύρια περισσότεροι άνθρωποι, εκ των οποίων το 90% θα έχει γεννηθεί στον Τρίτο Κόσμο. Τι είδους κόσμο θα κληροδοτήσουμε στην επόμενη γενιά; Μόλις μιλήσαμε για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τι οικοδομούμε για τα παιδιά και τα εγγόνια μας; Ποια ισχυρά μέτρα θα λάβει το Συμβούλιο ώστε να διασφαλίσει ότι τα κράτη μέλη θα εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους;

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Πραγματικά, πιστεύω ότι υπάρχει ανανεωμένη βούληση να κινηθούμε με σαφήνεια και αποφασιστικότητα προς επίτευξη του στόχου του 0,7%. Συμμερίζομαι προφανώς αυτό που ελέχθη από τον βουλευτή: η συζήτηση αυτή διαιωνίζεται. Συζητούμε όντως για τον στόχο αυτό επί 30 χρόνια. Είναι καιρός τώρα πια να τον θέσουμε σε εφαρμογή και είναι αλήθεια ότι οι προθεσμίες οι οποίες ετέθησαν είναι ίσως ακόμη υπερβολικά μακρές.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος.

Ερώτηση αριθ.7 του κ. David Martin (H-0302/05)

Θέμα: Mordechai Vanunu

Με την ερώτησή μου κατά την Ώρα των Ερωτήσεων της 23ης Φεβρουαρίου 2005, ζήτησα από το Συμβούλιο να υπενθυμίσει στους Ισραηλινούς ότι ο κ. Mordechai Vanunu, στην ουσία, απήχθη παράνομα από ευρωπαϊκό έδαφος, για να δικαστεί στο Ισραήλ για εικαζόμενες παραβάσεις που ανάγονται σε μια εικοσαετία πριν, με τον γελοίο ισχυρισμό ότι κατέχει ακόμη μυστικά που μπορεί να βλάψουν το Ισραήλ. Στην ερώτησή μου αυτή, ζήτησα από το Συμβούλιο να προτρέψει την ισραηλινή κυβέρνηση να σταματήσει τη δίωξη αυτού του ανθρώπου, να του επιτρέψει να φύγει από το Ισραήλ και, εάν επιθυμεί, να ζήσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Όμως, δεδομένου ότι η ισραηλινή κυβέρνηση, κατά τα φαινόμενα, συνεχίζει τη δίωξη του κ. Vanunu, τι σκοπεύει να πράξει επ’ αυτού το Συμβούλιο;

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Μετά την παρέμβασή μου ενώπιον του Κοινοβουλίου τον περασμένο Φεβρουάριο, η ισραηλινή κυβέρνηση, προς μεγάλη μας λύπη, αποφάσισε να παρατείνει κατά 12 επιπλέον μήνες τους περιορισμούς που επέβαλε το προηγούμενο έτος σχετικά με την απελευθέρωση του κ. Mordechai Vanunu. Επιπλέον, βρίσκεται σε εξέλιξη μια δίκη, στην οποία ο κ. Vanunu κατηγορείται ότι παραβίασε αυτούς τους περιορισμούς και η οποία κινδυνεύει να οδηγήσει στην επιβολή νέας ποινής φυλάκισης στον κ. Vanunu. Φαίνεται ότι η υπόθεση αυτή είναι εξαιρετικά ευαίσθητη για τις ισραηλινές αρχές. Φαίνεται ότι, με τον τρόπο αυτό, θέλουν να προστατεύσουν την ασφάλεια του κράτους του Ισραήλ. Λαμβάνοντας την απόφαση να παρατείνουν τους περιοριστικούς όρους που είχαν επιβληθεί στον κ. Vanunu, η ισραηλινή κυβέρνηση ισχυρίστηκε ότι αυτός διέθετε ακόμη πληροφορίες που θα μπορούσε να αποκαλύψει.

Κατόπιν τούτου, 20 σχεδόν χρόνια μετά τα γεγονότα, είναι επίσης νόμιμο να αναγνωριστούν σε ένα άτομο που πέρασε 18 χρόνια στη φυλακή τα θεμελιώδη δικαιώματά του, όπως η δυνατότητα να ζει με αξιοπρέπεια, ελεύθερα και ειρηνικά. Σκοπεύουμε λοιπόν να συνεχίσουμε τον διάλογο με τις ισραηλινές αρχές, ιδιαίτερα πάνω σε αυτό το θέμα του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στο πλαίσιο του πολιτικού διαλόγου τον οποίο διεξάγουμε μαζί τους, καθώς και της εφαρμογής της πολιτικής καλής γειτονίας για την οποία η ισραηλινή κυβέρνηση δεσμεύτηκε να συνεργαστεί για θέματα ασφάλειας και μη διάδοσης των όπλων μαζικής καταστροφής, και, ιδιαίτερα, για τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (PSE). (ΕΝ) Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Προεδρεύοντα για την απάντησή του, η οποία ήταν όσο διαφωτιστική θα μπορούσε να είναι υπό τις παρούσες συνθήκες. Ωστόσο, θεωρώ προφανές ότι το Ισραήλ έχει προχωρήσει από την προστασία της δημόσιας ασφάλειας στην καταδίωξη αυτού του ανθρώπου. Ελπίζω ότι το Συμβούλιο ότνως θα συνεχίσει να ασκεί πίεση στο Ισραήλ για την απελευθέρωσή του. Ο Mordechai Vanunu έχει εκλεγεί κοσμήτορας στο πανεπιστήμιο της Γλασκόβης στη χώρα μου και θα θέλαμε να είναι σε θέση να έρθει στο πανεπιστήμιο και να αναλάβει τα καθήκοντά του. Ως εκ τούτου, ελπίζω ότι το Συμβούλιο θα συνεχίσει να ασκεί πίεση.

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Το Συμβούλιο σημείωσε την άποψή σας και θα πράξει αυτό το οποίο μόλις δήλωσα.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος.

Ερώτηση αριθ.8 του κ. Παναγιώτη Μπεγλίτη (H-0306/05)

Θέμα: Καταπάτηση στοιχειωδών δικαιωμάτων εις βάρος Ελλήνων στη Γεωργία

Στη Γεωργία, διαπράττονται σήμερα εγκλήματα εις βάρος του ελληνικού πληθυσμού, ενώ επιθέσεις πραγματοποιούνται στη περιοχή της Τσάλκα – κοιτίδα του αμιγώς ελληνικού πληθυσμού. Ελληνικές οικογένειες έχουν δολοφονηθεί και άλλες έχουν εκδιωχθεί από τα χωριά τους, όπως καταγγέλλεται από τις οργανώσεις των ελλήνων ομογενών. Παράλληλα, αντιμετωπίζουν πρόβλημα με την ακίνητή τους περιουσία. Σύμφωνα με στοιχεία, την τελευταία επταετία, περίπου 7 000 «εισβολείς» έχουν καταλάβει κατοικίες και περιουσίες τις οποίες αρνούνται να επιστρέψουν στους νόμιμους ιδιοκτήτες.

Είναι σε γνώση το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτών των γεγονότων; Ποια μέτρα προτίθεται να λάβει το Συμβούλιο σχετικά με την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων των Ελλήνων στη Γεωργία; Προτίθεται η Προεδρία και ο κ. Σολάνα να κάνουν διάβημα στην Τυφλίδα για το θέμα αυτό; Είναι έτοιμος ο κ. Σολάνα, σε συνεργασία με τον ΟΑΣΕ, το Συμβούλιο της Ευρώπης και την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, να υποβάλει έκθεση σχετικά με την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελλήνων στη Γεωργία;

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Το Συμβούλιο επιθυμεί καταρχάς να ευχαριστήσει τον βουλευτή για τις πληροφορίες τις οποίες κοινοποίησε όσον αφορά την καταπάτηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ελληνικού πληθυσμού στη Γεωργία. Στον πολιτικό διάλογο τον οποίο διατηρεί η Ευρωπαϊκή Ένωση με τη Γεωργία, το Συμβούλιο έχει επανειλημμένα εκφράσει την ανησυχία του όσον αφορά την αναγκαιότητα να βελτιωθεί η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε αυτή τη χώρα εταίρο. Το Συμβούλιο θα εξακολουθήσει να αξιοποιεί κάθε ευκαιρία για να εκφράζει τις ανησυχίες του σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Γεωργία, ιδιαίτερα στο πλαίσιο της συνεργασίας του με τον ΟΑΣΕ, το Συμβούλιο της Ευρώπης και την Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του ΟΗΕ.

Ο Γενικός Γραμματέας και Ύπατος Εκπρόσωπος για την ΚΕΠΠΑ όρισε, στις 17 Ιανουαρίου 2005, τον κ. Michael Matthiessen ως προσωπικό του εκπρόσωπο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Ο ειδικός εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τον Νότιο Καύκασο, κ. Talvitie, παρέχει επίσης τη δική του συνδρομή προς τη Γεωργία, προκειμένου αυτή να φέρει εις πέρας τις πολιτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις της, ιδιαίτερα όσον αφορά το κράτος δικαίου, τον εκδημοκρατισμό, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη χρηστή διακυβέρνηση, την ανάπτυξη και τη μείωση της φτώχειας.

Το Συμβούλιο, στα συμπεράσματά του της 25ης Απριλίου, επισήμανε τη σημασία αυτών των στόχων και ανανέωσε τη δέσμευσή του να αναπτύξει, στα πλαίσια των σχέσεών του, και ιδιαίτερα της ευρωπαϊκής πολιτικής καλής γειτονίας, αυτά τα διάφορα στοιχεία. Κατά τη σύνταξη και τη διαπραγμάτευση του σχεδίου δράσης σχετικά με την ευρωπαϊκή πολιτική καλής γειτονίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Γεωργίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα υπογραμμίσει την ανάγκη βελτίωσης της προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε αυτή τη χώρα. Το Συμβούλιο προτίθεται λοιπόν να παρακολουθεί πολύ στενά την κατάσταση της ελληνικής κοινότητας καθώς αυτή θα εξελίσσεται και να εγείρει το θέμα ενώπιον των γεωργιανών αρχών κάθε φορά που θα συντρέχουν λόγοι για κάτι τέτοιο.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επιθυμεί ίσως και αυτό να εγείρει το θέμα κατά τη διάρκεια της προσεχούς συνεδρίασης της επιτροπής κοινοβουλευτικής συνεργασίας ΕΕ-Γεωργίας, η οποία, σύμφωνα με τις πληροφορίες μου, θα συνέλθει στις 13 και 14 Ιουνίου 2005.

 
  
MPphoto
 
 

  Παναγιώτης Μπεγλίτης (PSE). Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον προεδρεύοντα του Συμβουλίου για την απάντησή του. Συμφωνώ απολύτως με το πλαίσιο αρχών που μας έδωσε.

Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο το πλαίσιο αρχών: είναι, πρακτικά, τι μπορούμε να κάνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την προστασία των ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων στη Γεωργία αλλά και σε όλο τον κόσμο. Ποιους μηχανισμούς πίεσης και ελέγχου έχουμε ως Ευρωπαϊκή Ένωση για να πεισθούν ή να πιεσθούν οι αρχές της Γεωργίας να σεβασθούν τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας.

Γιατί το λέω αυτό; Γιατί έχω μπροστά μου την έκθεση του ειδικού απεσταλμένου, όπως είπατε και εσείς, της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Γεωργία, με ημερομηνία 12 Απριλίου, στην οποία επισημαίνει την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και, πραγματικά, περιγράφει μια πολύ δυσάρεστη κατάσταση για τους Έλληνες της Γεωργίας.

Τι κάνουμε; Ποια είναι τα εργαλεία που έχουμε στο πλαίσιο των σχέσεών μας με τη Γεωργία; Αυτό νομίζω έχει σημασία σήμερα.

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Η Γεωργία διήλθε περίοδο μεγάλων αναταραχών, ωστόσο τώρα έχει δεσμευθεί προς την κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού. Επιδιώκει εξάλλου την προσέγγιση με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πιστεύω ότι αυτή η συμφιλίωση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδιαίτερα στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πολιτικής καλής γειτονίας, θα μπορούσε επίσης να επιτρέψει να ασκηθεί πίεση στις γεωργιανές αρχές για να τις ωθήσει όχι μόνο προς την κατεύθυνση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων γενικά αλλά επίσης, κυρίως, των δικαιωμάτων των μειονοτήτων. Πιστεύω λοιπόν ότι, στο πλαίσιο των δεσμών μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Γεωργίας, το θέμα αυτό πρέπει να καταλάβει περίοπτη θέση. Το γεγονός εξάλλου ότι η Γεωργία επιθυμεί να προσεγγίσει περισσότερο την Ευρώπη, και ιδιαίτερα την Ευρωπαϊκή Ένωση, μας παρέχει ακόμη μεγαλύτερες δυνατότητες να υπερασπισθούμε και τα δικαιώματα των ελληνικών μειονοτήτων στις οποίες αναφερθήκατε.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος.

Ερώτηση αριθ.9 του κ. Claude Moraes (H-0309/05)

Θέμα: Δεκαετία ενσωμάτωσης των Ρομ 2005-2015

Στις 2 Φεβρουαρίου 2005 στη Σόφια, οκτώ ευρωπαίοι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων εγκαινίασαν την πρωτοβουλία «Δεκαετία Ενσωμάτωσης των Ρομ 2005-2015». Δεσμεύτηκαν να καταβάλουν προσπάθειες για την εξάλειψη των δυσμενών διακρίσεων και τη γεφύρωση του απαράδεκτου χάσματος μεταξύ των Ρομ και της υπόλοιπης κοινωνίας.

Με ποιον τρόπο σκοπεύει το Συμβούλιο να συμβάλει στην υλοποίηση των στόχων αυτού του εγχειρήματος; Προτίθεται το Συμβούλιο να υποβάλλει σε τακτά χρονικά διαστήματα έκθεση όσον αφορά την πρόοδο σχετικά με την ένταξη των Ρομ στην ευρωπαϊκή κοινωνία;

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Το Συμβούλιο καλωσορίζει τη δέσμευση που ανέλαβαν αρκετοί αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, στις 2 Φεβρουαρίου 2005, στη Σόφια, για την εξάλειψη κάθε μορφής δυσμενούς διάκρισης έναντι των Ρομ έως το 2015. Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσω τις συζητήσεις που μόλις είχαμε σχετικά με το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και τα δεινά που έχουν υποστεί οι Ρομ. Αυτή η δέσμευση αποτελεί σημαντική πρωτοβουλία, λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι, από την 1η Μαΐου 2004, οι κοινότητες των Ρομ έγιναν η σημαντικότερη εθνοτική μειονότητα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Λόγω της ιδιαιτερότητας της κατάστασής τους, η ενσωμάτωσή τους στην κοινωνία αποτελεί τεράστια πρόκληση όσον αφορά την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων και την κοινωνική ένταξη.

Ο βουλευτής θα γνωρίζει ασφαλώς ότι, κατά τη διάρκεια των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με τα νέα κράτη μέλη καθώς και με τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επανειλημμένα αναφερθεί στην κατάσταση των Ρομ ως θέμα που χρήζει πολιτικής προσοχής εκ μέρους των κυβερνήσεων αυτών των κρατών, ιδιαίτερα υπό το πρίσμα των πολιτικών κριτηρίων της Κοπεγχάγης όσον αφορά ειδικότερα την ανάγκη εγγύησης του σεβασμού καθώς και της προστασίας των μειονοτήτων.

Στην αντιμετώπιση της πρόκλησης της ενσωμάτωσης των κοινοτήτων Ρομ στην ευρωπαϊκή κοινωνία, η κύρια ευθύνη εμπίπτει στις εθνικές αρχές καθώς και στις περιφερειακές και τοπικές αρχές με τον μεγαλύτερο αριθμό κατοίκων Ρομ. Όλα τα μέλη της κοινωνίας των πολιτών καθώς και οι ίδιοι οι Ρομ έχουν σημαντικό ρόλο να διαδραματίσουν. Από την πλευρά τους, τα κράτη μέλη μπορούν επίσης να εφαρμόσουν, σε κοινοτικό επίπεδο, διάφορα πολιτικά προγράμματα και κατάλληλα μέσα σχετικά με την απαγόρευση των διακρίσεων, την ίση μεταχείριση και την κοινωνική ενσωμάτωση. Ιδιαίτερα, μπορούν να προσφύγουν στις διατάξεις της οδηγίας 2000/43 του Συμβουλίου σχετικά με την εφαρμογή της αρχής της ίσης μεταχείρισης προσώπων ασχέτως της φυλετικής ή εθνοτικής τους καταγωγής. Η οδηγία αυτή καλύπτει πράγματι ένα ευρύ φάσμα τομέων όπου ενδέχεται να προκύψουν διακρίσεις έναντι των Ρομ: απασχόληση, κατάρτιση, εκπαίδευση, κοινωνική προστασία, πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες και πρόσβαση στη στέγαση.

Τέλος, τα διαρθρωτικά ταμεία, και συγκεκριμένα το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, μπορούν να χρηματοδοτήσουν έναν αριθμό πρωτοβουλιών προς όφελος της κοινότητας των Ρομ. Αυτό συμβαίνει, ιδιαίτερα με την κοινοτική πρωτοβουλία Equal, που χρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και η οποία αναπτύσσει νέες προσεγγίσεις για την καταπολέμηση των διακρίσεων και των ανισοτήτων, οι οποίες, στην αγορά εργασίας, πλήττουν ειδικότερα την κοινότητα των Ρομ.

 
  
MPphoto
 
 

  Claude Moraes (PSE). (ΕΝ) Σας ευχαριστώ για αυτή την απάντηση. Εκφράσατε τη σοβαρότητα της πρόκλησης που αντιμετωπίζουμε, καθώς οι Ρομ είναι πλέον η μεγαλύτερη ομοιογενής μειονότητα στη διευρυμένη Ευρωπαϊκή Ένωση.

Έχουμε επίγνωση της απουσίας δράσης από τα κράτη μέλη, όπως, για παράδειγμα, την παράλειψή τους να εφαρμόσουν την οδηγία για την ίση μεταχείριση και το άρθρου 13 της οδηγίας για τη φυλετική ισότητα, με το οποίο η Επιτροπή αναλαμβάνει δράση επιβολής; Έχουμε επίγνωση ότι τα κράτη μέλη χρονοτριβούν σοβαρά όσον αφορά την εφαρμογή της υπάρχουσας νομοθεσίας που θα προστάτευε την κοινότητα των Ρομ, ιδιαίτερα στην απασχόληση; Αυτό είναι ένα σοβαρό θέμα. Μπορεί το θέμα των Ρομ, δεδομένου του τεράστιου μεγέθους του, να συμπεριληφθεί στις τελικές δηλώσεις της Προεδρίας του Λουξεμβούργου, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι η Προεδρία του Ηνωμένου Βασιλείου που θα ακολουθήσει θα το αντιμετωπίσει εξίσου σοβαρά;

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (PSE). (ΕΝ) Θα ήθελα να πιέσω τον Προεδρεύοντα σχετικά με το τελευταίο σημείο που έθιξε ο συνάδελφος μου. Θα έστελνε ένα πολύ θετικό μήνυμα, εάν το θέμα αυτό ετίθετο σε επίπεδο αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων και η τελική ανακοίνωση περιείχε μία αναφορά σε αυτό. Οι Ρομ αισθάνονται ότι είναι ένα παραμελημένο σώμα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό θα τους έστελνε ένα καλό μήνυμα και θα λειτουργούσε ενδεχομένως ως παράδειγμα, προτρέποντας τα κράτη μέλη να λάβουν κατάλληλα μέτρα.

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Καταρχάς, θα πω ότι το κοινοτικό δίκαιο πρέπει να εφαρμόζεται πλήρως από όλα τα κράτη μέλη. Πιστεύω ότι αυτό είναι ένα κοινό καθήκον για όλα τα κράτη από τη στιγμή που καθίστανται μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Θα ήθελα να προσθέσω ότι το πρόγραμμα κοινοτικής δράσης κατά των διακρίσεων στοχεύει στην προαγωγή μέτρων καταπολέμησης των διακρίσεων λόγω φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής. Ένας από τους τομείς προτεραιότητας που εντοπίζονται στο πρόγραμμα εργασίας για το 2004 στόχευε ειδικά στην ένταξη των Ρομ στην αγορά εργασίας. Για όλα τα κράτη μέλη που περιλαμβάνουν μειονότητες Ρομ στη χώρα τους, αυτό σημαίνει την ένταξη αυτών των μειονοτήτων στα εθνικά προγράμματα δράσης στον τομέα της αγοράς εργασίας. Πιστεύω ότι αυτό είναι θέμα χρησιμοποίησης των κοινοτικών μέσων που ανέφερα προηγουμένως για να ενθαρρυνθούν και να οδηγηθούν τα κράτη μέλη να χειριστούν την κοινωνική ένταξη των μειονοτήτων Ρομ με τον τρόπο αυτό.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος.

Ερώτηση αριθ.10 του κ. Esko Seppänen (H-0311/05)

Θέμα: Δέσμη μέτρων για την πυρηνική ενέργεια

Η Επιτροπή υπέβαλε νέες προτάσεις οδηγίας για την πυρηνική ασφάλεια και την τελική διάθεση πυρηνικών αποβλήτων. Το Συμβούλιο δεν έχει σημειώσει ουσιαστική πρόοδο σχετικά κατά την παρούσα Προεδρία. Ποια είναι η άποψη του Συμβουλίου σχετικά με την έλλειψη προόδου και πότε προβλέπεται να υπάρξουν εξελίξεις ως προς την εξέταση του θέματος;

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Όπως το Συμβούλιο έχει ήδη τονίσει στην απάντησή του στην ερώτηση αριθ. 1778 του κ. Rübig, η διαδικασία εξέτασης των προτάσεων της Επιτροπής οδήγησε το Συμβούλιο να εγκρίνει τα συμπεράσματα της 28ης Ιουνίου για την πυρηνική ασφάλεια και την ασφάλεια διαχείρισης αναλωμένων πυρηνικών καυσίμων και ραδιενεργών αποβλήτων.

Τα συμπεράσματα αυτά επιβεβαιώνουν εκ νέου τη δέσμευση της Κοινότητας και των κρατών μελών της να διατηρούν υψηλό επίπεδο ασφάλειας. Ταυτόχρονα, πρόκειται και αναφέρω αυτά τα συμπεράσματα για διευκόλυνση επιλογής ενός ή περισσοτέρων μέσων στο πλαίσιο της Συνθήκης Ευρατόμ που έχουν τη δυνατότητα να συμβάλουν αποτελεσματικότερα στην επίτευξη της πυρηνικής ασφάλειας και της ασφαλούς διαχείρισης αναλωμένων πυρηνικών καυσίμων και ραδιενεργών αποβλήτων, χωρίς να εξαιρείται κανένα μέσο και σε συμμόρφωση με τις αρχές καλύτερης νομοθεσίας.

Σύμφωνα με αυτά τα συμπεράσματα, τέθηκε σε εφαρμογή ένα σχέδιο δράσης το δεύτερο εξάμηνο του 2004. Διαρθρώνεται γύρω από τρεις τομείς: την ασφάλεια των πυρηνικών εγκαταστάσεων· την ασφάλεια της διαχείρισης αναλωμένων πυρηνικών καυσίμων και ραδιενεργών αποβλήτων· τη χρηματοδότηση της θέσης εκτός λειτουργίας πυρηνικών εγκαταστάσεων και την ασφαλή διαχείριση των αναλωμένων καυσίμων και ραδιενεργών αποβλήτων.

Στο πλαίσιο αυτό, η Προεδρία του Λουξεμβούργου εκπόνησε ένα πρόγραμμα εργασίας, το οποίο αναλύει τις εργασίες που πρέπει να ολοκληρωθούν, και διόρισε τις τρεις ομάδες ειδικών που είναι επιφορτισμένοι με τις διάφορες πτυχές αυτού του σχεδίου δράσης. Στη βάση αυτού του προγράμματος και λαμβανομένου υπόψη του προγράμματος των διαφόρων διεθνών οργανισμών των οποίων οι εργασίες αφορούν το έργο που πρέπει να ολοκληρωθεί, προβλέπεται να υποβληθεί μια συνολική έκθεση στα τέλη του 2006.

Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι η Προεδρία του Λουξεμβούργου αποδίδει μεγάλη σημασία στο θέμα αυτό. Ωστόσο, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι υπάρχουν μειοψηφίες που θέτουν εμπόδια και δεν μας επιτρέπουν να προχωρήσουμε ταχύτερα προς αυτή την κατεύθυνση.

 
  
MPphoto
 
 

  Jonas Sjöstedt (GUE/NGL), αναπληρωτής συντάκτης. – (SV) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να ευχαριστήσω το Συμβούλιο για την απάντηση που έδωσε στην ερώτηση του κ. Seppänen. Θα θέσω δύο συμπληρωματικές ερωτήσεις. Η πρώτη αφορά το εάν το Συμβούλιο θεωρεί ότι η τελική διάθεση πυρηνικών αποβλήτων είναι θέμα κοινού συμφέροντος στον βαθμό που η ΕΕ οφείλει να προσπαθήσει να βρει κοινές λύσεις για τα διάφορα κράτη μέλη όσον αφορά, λόγου χάρη, τον χώρο και τον τρόπο τελικής αποθήκευσης των αποβλήτων τους. Η δεύτερη ερώτησή μου αφορά τη Συνθήκη Ευρατόμ. Ένα από τα σημεία προς συζήτηση στις διαπραγματεύσεις σχετικά με το νέο Σύνταγμα αφορούσε, ασφαλώς, το κατά πόσο έπρεπε να συνεχίσει να εφαρμόζεται η Συνθήκη Ευρατόμ, όπως προβλέπεται στο Σύνταγμα. Πιστεύει το Συμβούλιο ότι θα ήταν πιο δύσκολη η άσκηση υπερεθνικής πολιτικής σε αυτόν τον τομέα εάν δεν υπήρχε η Συνθήκη Ευρατόμ ως νομική βάση;

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Ας αρχίσουμε με τη Συνθήκη Ευρατόμ. Πέραν της διάσκεψης, υπήρξαν πρωτοβουλίες που ζητούσαν ακριβώς μια μεταρρύθμιση της Συνθήκης Ευρατόμ. Στην πραγματικότητα, πιστεύω ότι ίσως είναι καιρός να προχωρήσουμε σε μια εις βάθος μεταρρύθμιση αυτής της Συνθήκης. Γνωρίζουμε, ωστόσο, ότι αυτή η μεταρρύθμιση συνιστά ένα εξαιρετικά δυσχερές εγχείρημα, δεδομένου ότι τα κράτη μέλη δεν συμμερίζονται την ίδια προσέγγιση στο θέμα της ανάπτυξης του πυρηνικού τομέα. Εξάλλου, ορισμένα εξ αυτών πιστεύουν ότι ο πυρηνικός τομέας απλώς δεν πρέπει να αναπτυχθεί. Αυτός είναι εν μέρει ο λόγος που παραμένουμε σε αδιέξοδο.

Για το θέμα της αποθήκευσης, σας έχω ήδη πει ότι διεξάγονται διαβουλεύσεις μεταξύ εμπειρογνωμόνων για να βρεθούν καλύτερα μέσα διασφάλισης της αποθήκευσης των πυρηνικών αποβλήτων. Μπορώ να σας εγγυηθώ ότι, στο πλαίσιο των εργασιών που διεξάγονται αυτή την περίοδο, η Προεδρία θα πράξει το παν για την προώθηση αυτού του ζητήματος, λαμβάνοντας υπόψη την ασφάλεια και τη μέγιστη προστασία του περιβάλλοντος καθώς και των ανθρώπων.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος.

Ερώτηση αριθ.11 της κ. Ρόδης Κράτσα-Τσαγκαροπούλου (H-0312/05)

Θέμα: Αναστολή του νέου Ποινικού Κώδικα στην Τουρκία

Πρόσφατα, ο τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν ανακοίνωσε ότι η κυβέρνησή του αποφάσισε την αναστολή της έναρξης ισχύος του νέου αναθεωρημένου Ποινικού Κώδικα της χώρας, όπως προβλεπόταν κανονικά να γίνει αυτόν τον μήνα.

Με δεδομένο ότι η αναθεώρηση και η θέση σε εφαρμογή του Ποινικού Κώδικα αποτελούσε βασική επιταγή των κοινοτικών οργάνων για τη σύγκλιση της Τουρκίας με το ευρωπαϊκό κοινοτικό κεκτημένο, πώς κρίνει το Συμβούλιο αυτή την αναβολή; Έχει ενημερωθεί επίσημα από την τουρκική κυβέρνηση για τους λόγους αυτής της αναστολής αλλά και την τελική ημερομηνία που θα τεθεί σε ισχύ ο νέος Ποινικός Κώδικας και, αν ναι, ποια απάντηση έδωσε στην τουρκική κυβέρνηση; Πιστεύει ότι η μη εφαρμογή του θα είχε συνέπειες ως προς την έναρξη των διαπραγματεύσεων με την υποψήφια χώρα στις 3 Οκτωβρίου 2005;

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Ο Ποινικός Κώδικας αποτελεί ένα από τα έξι ειδικά νομοθετικά κείμενα που αναφέρει η Επιτροπή στη σύστασή της του Οκτωβρίου 2004, το οποίο, σύμφωνα με τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 16ης και 17ης Δεκεμβρίου 2004, πρέπει να τεθεί σε ισχύ πριν από την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.

Η Ένωση είναι σε γνώση της απόφασης που έλαβε η τουρκική κυβέρνηση για αναβολή της ημερομηνίας θέσης σε ισχύ του Κώδικα. Οι τουρκικές αρχές διευκρίνισαν ότι η θέση σε ισχύ του νέου Ποινικού Κώδικα προβλεπόταν στο εξής για την 1η Ιουνίου 2005 αντί για την 1η Απριλίου 2005. Η Τουρκία ανακοίνωσε την πρόθεσή της να επωφεληθεί αυτής της ευκαιρίας, προκειμένου να επιφέρει στο κείμενο τροποποιήσεις με σκοπό ιδιαίτερα τη βελτίωση των διατάξεων που αφορούν την ελευθερία έκφρασης και την ελευθερία του Τύπου.

Στην πρόσφατη συνεδρίαση που έλαβε χώρα μεταξύ του Συμβουλίου Σύνδεσης και της Τουρκίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση αναφέρθηκε σε αυτό το σημαντικό θέμα και ενθάρρυνε την Τουρκία να επανεξετάσει τις διατάξεις του, με σκοπό να ανταποκριθεί στις ανησυχίες της Ένωσης στον τομέα αυτό και να ενεργήσει σύμφωνα με τις αρχές και τα κριτήρια της Κοπεγχάγης.

 
  
MPphoto
 
 

  Ρόδη Κράτσα-Τσαγκαροπούλου (PPE-DE). Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα, πιο συγκεκριμένα, να ρωτήσω: παρακολουθείτε εσείς την πρόοδο της αναθεώρησης του ποινικού κώδικα, των κατευθύνσεων που παίρνει και του χρονοδιαγράμματος εφαρμογής; Ποια συγκεκριμένη απαίτηση έχετε εσείς; Έχετε θέσει χρονοδιάγραμμα; Θα αποτελέσει, προ της 3ης Οκτωβρίου, ένα σοβαρό θέμα για σας στην εξέταση των κριτηρίων και των υποχρεώσεων της Τουρκίας;

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Πιστεύω ειλικρινά ότι η Επιτροπή και το Συμβούλιο παρακολουθούν πολύ στενά τις εξελίξεις σχετικά με αυτό το κρίσιμο και σημαντικό θέμα. Στο στάδιο αυτό, δεν έχω κανέναν λόγο να αμφιβάλλω για τη σταθερή πρόθεση των τουρκικών αρχών να εγκρίνουν και να θέσουν σε εφαρμογή έναν Ποινικό Κώδικα που θα έχει αναθεωρηθεί σωστά για τους λόγους που σας ανέφερα. Για τον λόγο αυτό, πιστεύω ότι δεν υπάρχει λόγος να αμφισβητούμε τις αποφάσεις που έχει λάβει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος.

Ερώτηση αριθ.12 του κ. Δημητρίου Παπαδημούλη (H-0317/05)

Θέμα: Θανατική ποινή

Με αφορμή την ενδεχόμενη θανατική καταδίκη του Σαντάμ Χουσεΐν και με δεδομένα την κατηγορηματική θέση της ΕΕ υπέρ της κατάργησης ή της μη εκτέλεσης της θανατικής ποινής καθώς και υπέρ του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη, αλλά και τη δήλωση του προέδρου του Ιράκ, σύμφωνα με την οποία το να υπογράψει την εκτέλεση του Σαντάμ αντιβαίνει στις πεποιθήσεις του περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των οποίων είναι υπέρμαχος, και στις αρχές του υπέρ της κατάργησης της θανατικής ποινής, θα μπορούσε το Συμβούλιο να με πληροφορήσει σε ποιες ενέργειες προτίθεται να προβεί, προκειμένου να καταστήσει για άλλη μία φορά σαφή την αντίθεση της ΕΕ σε κάθε περίπτωση θανατικής ποινής;

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Η θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπέρ της κατάργησης της θανατικής ποινής είναι ευρέως γνωστή· τη θέση αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση υποστηρίζει ενεργά στις σχέσεις της με τρίτες χώρες καθώς και σε πολυμερές επίπεδο, σύμφωνα με τη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά τη θανατική ποινή.

Τον Ιούλιο 2004, το Συμβούλιο αντέδρασε όταν πληροφορήθηκε την επαναφορά της θανατικής ποινής στο Ιράκ, εγείροντας επανειλημμένα το θέμα αυτό ενώπιον των ιρακινών αρχών, και θα εξακολουθήσει να το πράττει και στο μέλλον.

 
  
MPphoto
 
 

  Αδάμος Αδάμου (GUE/NGL), αναπληρωτής συντάκτης. Κύριε Υπουργέ, ευχαριστώ πάρα πολύ για την απάντηση που δώσατε στην ερώτηση του κ. Παπαδημούλη. Εγώ δεν έχω να κάνω κανένα σχόλιο.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος.

Ερώτηση αριθ.13 της κ. Doris Pack (H-0319/05)

Θέμα: Η διασφάλιση της δυνατότητας συμμετοχής στις εκλογές και των ίσων ευκαιριών για τα κόμματα της ουγγρικής μειονότητας στη Ρουμανία

Οι όροι συμμετοχής στις εκλογές για τα κόμματα εθνοτικών μειονοτήτων στη Ρουμανία προβλέπονται δια νόμου ως εξής: να είναι μέλη τουλάχιστον το 15% της εθνοτικής μειονότητας και να συγκεντρώνουν άνω των 300 υπογραφών σε καθεμιά από τις 15 περιφέρειες της Ρουμανίας. Η σύνοδος του Συμβουλίου της Ευρώπης της 16ης Ιουλίου 2004 διαπίστωσε ότι κανένας από αυτούς τους όρους δεν εφαρμόστηκε στα κόμματα που εκπροσωπούνται στο κοινοβούλιο. Η Επιτροπή της Βενετίας του Συμβουλίου της Ευρώπης δήλωσε στις 6 Δεκεμβρίου 2004 ότι οι όροι που προβλέπονται για τις εθνικές μειονότητες, προκειμένου να προτείνουν τους υποψηφίους τους, είναι απαγορευτικοί (γνώμη αριθ. 300/2004), δηλαδή είναι αδύνατον να ικανοποιηθούν αυτοί οι όροι. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σημειώνει στην έκθεσή της σχετικά με τη Ρουμανία ότι η συμμετοχή κομμάτων από εθνικές και εθνοτικές μειονότητες στις εκλογές δυσχεραίνεται σοβαρά από εμπόδια διοικητικού χαρακτήρα.

Ποιες επιπλέον πληροφορίες διαθέτει το Συμβούλιο όσον αφορά αυτή την κατάσταση στη Ρουμανία; Ποια μέτρα έχει λάβει για να βελτιώσει την κατάσταση; Ποια μέτρα σχεδιάζει να λάβει, ενόψει της επικείμενης προσχώρησης της Ρουμανίας, για να αλλάξει την κατάσταση και να διασφαλίσει ότι οι εθνικές και εθνοτικές μειονότητες έχουν πρόσβαση στη δημοκρατική εκπροσώπηση σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα;

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Όπως ακριβώς η Επιτροπή και το Κοινοβούλιο, έτσι και το Συμβούλιο δεν έπαυσε να υπογραμμίζει, καθ’ όλη τη διαδικασία της διεύρυνσης, την ιδιαίτερη σημασία της προστασίας των μειονοτήτων καθώς και των ίσων ευκαιριών όσον αφορά την πολιτική εκπροσώπηση αυτών των μειονοτήτων.

Ειδικότερα, κατά την τελευταία συνεδρίαση του Συμβουλίου Σύνδεσης ΕΕ-Ρουμανίας, δηλαδή πριν από την υπογραφή της συνθήκης προσχώρησης, η Ένωση υπογράμμισε ότι ο πολιτικός πλουραλισμός αποτελεί ουσιώδη αρχή κάθε δημοκρατίας και ότι είναι θεμελιωδώς συνδεδεμένος με τη συμμόρφωση προς τα πολιτικά κριτήρια της Κοπεγχάγης. Η Ένωση παρότρυνε τη Ρουμανία να τροποποιήσει όλες τις περιοριστικές νομοθετικές διατάξεις σχετικά με τα πολιτικά κόμματα και τη διοργάνωση των τοπικών εκλογών, που είχαν, στο παρελθόν, εμποδίσει ορισμένα κόμματα να συμμετάσχουν στις εκλογές.

Το Συμβούλιο έχει πλήρη επίγνωση των προβλημάτων τα οποία αντιμετωπίζουν ορισμένα νέα πολιτικά κόμματα που εκπροσωπούν εθνοτικές μειονότητες στη Ρουμανία προκειμένου να μπορέσουν να συμμετάσχουν στις εκλογές. Η εξέλιξη αυτών των θεμάτων θα συνεχίσει να παρακολουθείται από τη σκοπιά των πολιτικών κριτηρίων της Κοπεγχάγης στην ενισχυμένη παρακολούθηση των προενταξιακών προετοιμασιών της Ρουμανίας.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος.

Ερώτηση αριθ.14 της κ. Diana Wallis (H-0322/05)

Θέμα: Επικύρωση της Σύμβασης της Χάγης της 19ης Οκτωβρίου 1996 σχετικά με την αρμοδιότητα, το εφαρμοστέο δίκαιο, την αναγνώριση, την εκτέλεση και τη συνεργασία σε ζητήματα γονικής μέριμνας και μέτρων προστασίας του παιδιού

Τα κράτη μέλη συμφώνησαν επί δύο θεμελιωδών διεθνών μέσων για την προστασία των παιδιών και των οικογενειών τους. Το ένα είναι ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1347/2000(1) του Συμβουλίου περί της διεθνούς δικαιοδοσίας, αναγνώρισης και εκτέλεσης αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας. Το άλλο είναι η Σύμβαση της Χάγης του 1996 που αφορά θέματα γονικής μέριμνας σε σχέσεις μεταξύ κρατών της ΕΕ και τρίτων χωρών. Ως συμπληρωματικά μέσα, είχε σχεδιασθεί να αρχίσουν να ισχύουν από κοινού περίπου το ίδιο χρονικό διάστημα.

Τα κράτη μέλη έπρεπε να υποβάλουν τα προς επικύρωση μέσα πριν από την 1η Ιανουαρίου 2005. Μπορεί το Συμβούλιο να επιβεβαιώσει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ισπανία έχουν σταματήσει τη διαδικασία όσον αφορά την εφαρμογή της Σύμβασης στο Γιβραλτάρ; Σκοπεύει η Προεδρία να αναφέρει ποια μέτρα σχεδιάζει να λάβει για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, ούτως ώστε να υπάρξει νομικό πλαίσιο σε περιπτώσεις απαγωγών παιδιών μεταξύ ΕΕ και τρίτων χωρών;

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Το Συμβούλιο θα ήθελε να επισημάνει στη βουλευτή ότι εκτιμά πως η Σύμβαση σχετικά με την αρμοδιότητα, το εφαρμοστέο δίκαιο, την αναγνώριση, την εκτέλεση και τη συνεργασία σε ζητήματα γονικής μέριμνας και μέτρων προστασίας του παιδιού, που συνήφθη στη Χάγη στις 19 Οκτωβρίου 1996, αποτελεί πολύτιμη συμβολή στην προστασία των παιδιών σε διεθνές επίπεδο και, κατά συνέπεια, μπορούμε να ελπίζουμε ότι αυτές οι διατάξεις θα εφαρμοστούν χωρίς καθυστέρηση. Αυτά είχε κατά νου το Συμβούλιο όταν έλαβε την απόφαση, στις 19 Δεκεμβρίου 2002, να καλέσει τα κράτη μέλη να υπογράψουν αυτή τη Σύμβαση προς το συμφέρον της Κοινότητας.

Όσον αφορά την επικύρωση αυτής της Σύμβασης, το Συμβούλιο θα ήθελε να επισημάνει στη βουλευτή ότι υπάρχει γενική συμφωνία για τη σκοπιμότητα επικύρωσής της, και ότι παραμένει ένα άλλο πρόβλημα, το οποίο αφορά το Γιβραλτάρ. Το Συμβούλιο αναμένει ότι θα καταβληθεί κάθε προσπάθεια από τα δύο κράτη μέλη, προκειμένου να εξευρεθεί λύση στο θέμα αυτό, ώστε να καταστεί δυνατή η επικύρωση της Σύμβασης από όλα τα κράτη μέλη προς όφελος της Κοινότητας, ει δυνατόν πριν από το τέλος του 2005.

 
  
MPphoto
 
 

  Diana Wallis (ALDE). (ΕΝ) Ευχαριστώ τον Πρόεδρο, αλλά πιστεύω ότι η Σύμβαση επρόκειτο να επικυρωθεί τον Μάρτιο. Επιστολές από τη διάσκεψη της Χάγης έχουν μείνει αναπάντητες, και αυτό στέλνει ένα πολύ φτωχό μήνυμα στους γονείς και σε άλλους που θα επιθυμούσαν να επωφεληθούν από αυτή τη Σύμβαση, τόσο στην Κοινότητα όσο και σε τρίτες χώρες. Στέλνει επίσης ένα ατυχές μήνυμα στον υπόλοιπο κόσμο. Ελπίζω η διαβεβαίωσή σας ότι θα τεθεί σε ισχύ πριν από το τέλος του έτους να αποδειχθεί σωστή.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος.

Ερώτηση αριθ.15 του κ. Ryszard Czarnecki (H-0323/05)

Θέμα: Προϋπολογισμός για την περίοδο 2004-2007

Σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί συμβιβασμός σχετικά με τον προϋπολογισμό για την περίοδο 2004-2007 κατά τη διάρκεια της Προεδρίας του Λουξεμβούργου, δεν υπάρχει κίνδυνος να παραταθεί η επίλυση αυτού του ζητήματος έως τις αρχές του 2006; Δεν είναι πιθανό η βρετανική Προεδρία να δείξει απρόθυμη να λάβει τελική θέση επί του ζητήματος;

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Σε απάντηση στην ερώτηση αυτή και στις προτάσεις που έχουν διατυπωθεί, μπορώ μόνο να επαναλάβω ότι η Προεδρία του Λουξεμβούργου παραμένει σταθερά αποφασισμένη να επιτύχει πολιτική συμφωνία για τις δημοσιονομικές προοπτικές τον Ιούνιο 2005. Αυτή είναι άλλωστε η θέση της μεγάλης πλειοψηφίας των βουλευτών του Κοινοβουλίου σας. Συνεπώς, κανένα άλλο σενάριο δεν εξετάζεται και η παρούσα Προεδρία δεν έχει καμία αμφιβολία ότι, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, οι μελλοντικές Προεδρίες θα αναλάβουν με σοβαρότητα τις ευθύνες που τους αναλογούν.

 
  
MPphoto
 
 

  Ryszard Czarnecki (NI).(PL) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να ευχαριστήσω τον εκπρόσωπο του Συμβουλίου, ο οποίος μας ενημερώνει ότι η Προεδρία είναι αποφασισμένη να καταλήξει σε συμφωνία. Αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό. Με ανησυχούν, ωστόσο, κάπως οι τελευταίες πληροφορίες που λαμβάνουμε σχετικά με τον συμβιβασμό αυτό, καθόσον οι όροι υλοποίησής του θα ήταν εξαιρετικά άνισοι για τα νέα κράτη μέλη, όπως την Πολωνία, και πολύ περισσότερο ίσως για την Τσεχική Δημοκρατία και την Ουγγαρία. Κατά τη γνώμη μου, είναι απολύτως αναγκαίο να επιτευχθεί συμβιβασμός κατά τη διάρκεια της Προεδρίας του Λουξεμβούργου ή, με άλλα λόγια, το πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους. Εύχομαι, για χάρη της Προεδρίας αλλά και όλων μας, να επιτευχθεί όντως ένας τέτοιος συμβιβασμός, αλλά η γνώμη μου είναι ότι πρέπει οπωσδήποτε να τύχει ευνοϊκής υποδοχής και στις χώρες μας.

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Η Προεδρία του Λουξεμβούργου υπολογίζει στη σταθερή και αποφασιστική υποστήριξη του Κοινοβουλίου σας, προκειμένου να καταλήξει σε συμφωνία. Ελπίζω, εξάλλου, ότι με την καλή θέληση όλων των κυβερνήσεων, θα μπορέσουμε να το επιτύχουμε.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος.

Ερώτηση αριθ.16 της κ. Lidia Joanna Geringer de Oedenberg (H-0327/05)

Θέμα: Ευρωπαϊκός Όμιλος Διασυνοριακής Συνεργασίας (ΕΟΔΣ)

Έχοντας υπόψη τη συζήτηση σχετικά με το θέμα των αρχών που θα διέπουν τη λειτουργία, τη χρηματοδότηση και τον έλεγχο ενός παντελώς νέου μέσου, όπως είναι ο Ευρωπαϊκός Όμιλος Διασυνοριακής Συνεργασίας (ΕΟΔΣ), ποια είναι η αρχική θέση του Συμβουλίου και προς ποια κατεύθυνση κατευθύνονται οι συζητήσεις σε ό,τι αφορά το ενδεχόμενο σύστασης αυτού του μέσου και τις προοπτικές για τη μελλοντική του ανάπτυξη;

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Ο Ευρωπαϊκός Όμιλος Διασυνοριακής Συνεργασίας αποτελεί το αντικείμενο πρότασης κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου που κατέθεσε η Επιτροπή στις 14 Ιουλίου 2004. Αυτή η πρόταση κανονισμού εξετάζεται από μία από τις ομάδες εργασίας του Συμβουλίου η οποία πρωτίστως επικεντρώνεται σε διαρθρωτικά μέτρα. Μετά από συζητήσεις που διεξήχθησαν στους κόλπους αυτής της ομάδας από το περασμένο καλοκαίρι, η Προεδρία παρουσίασε στις 19 Απριλίου ένα συμβιβαστικό κείμενο στο οποίο το κοινό είχε δυνατότητα πρόσβασης το οποίο χρησιμεύει ως βάση για το έργο που εκτελείται από την ομάδα, η οποία είναι επιφορτισμένη με διαρθρωτικά μέτρα. Είναι λοιπόν αδύνατο να πούμε στο στάδιο αυτό ποια θα είναι η θέση του Συμβουλίου όταν περατωθεί αυτή η συζήτηση. Είναι προφανές ότι, καθώς πρόκειται για κανονισμό που έχει εγκριθεί σύμφωνα με τη διαδικασία συναπόφασης, το Κοινοβούλιο συμμετέχει στη διαδικασία.

 
  
MPphoto
 
 

  Lidia Joanna Geringer de Oedenberg (PSE).(PL) Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύοντα του Συμβουλίου. Γνωρίζω, βεβαίως, αυτή την πρόταση κανονισμού· θέλω, όμως, να θέσω μία σειρά ερωτημάτων προς το Συμβούλιο, προκειμένου να πληροφορηθώ τις απόψεις του. Στο άρθρο 159, παράγραφος 3, της Συνθήκης περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας προβλέπεται η θέσπιση ειδικών δράσεων, πέρα από τα πλαίσια των ταμείων, προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής που περιγράφονται στη Συνθήκη. Θέλω, συνεπώς, να ρωτήσω τι είδους δράσεις είναι αυτές και κατά πόσο υπάρχουν σχέδια για τη δημιουργία νέων ταμείων προς τον σκοπό αυτό; Επιπλέον, οι αναφορές σε υπερεθνική, διαπεριφερειακή και διασυνοριακή συνεργασία εμφανίζονται κυρίως στην αιτιολογική έκθεση της πρότασης κανονισμού. Στα τελευταία άρθρα τονίζεται μόνο η διασυνοριακή συνεργασία. Θέλω να με ενημερώσετε αν αυτό σημαίνει ότι η συνεργασία αυτή θα περιοριστεί ή αν οι δυνατότητες συνεργασίας που προσφέρονταν μέχρι στιγμής στο πλαίσιο του INTERREG IIIΑ θα συνεχίσουν να υφίστανται.

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Στην πραγματικότητα, αναφέρεστε στο τρίτο εδάφιο του άρθρο 159 της Συνθήκης, το οποίο προβλέπει ότι μπορούν να λαμβάνονται ειδικά μέτρα, εκτός των ταμείων που αναφέρονται στο πρώτο εδάφιο του ίδιου άρθρου, για την πραγματοποίηση του στόχου της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής. Μπορεί να αφορά δράσεις διασυνοριακής συνεργασίας ή άλλες διαρθρωτικές δράσεις.

Δεν είμαι σε θέση να σας παράσχω περισσότερες πληροφορίες, δεδομένου ότι το έργο της ομάδας εργασίας είναι ακριβώς ο καθορισμός των λοιπών διαρθρωτικών δράσεων, οι οποίες μπορεί να αποτελέσουν το αντικείμενο αυτών των μέτρων που προβλέπονται στο τρίτο εδάφιο του άρθρου 159.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. – Δεδομένου ότι ο συντάκτης της απουσιάζει, η ερώτηση αριθ. 17 καθίσταται άκυρη.

Ερώτηση αριθ.18 του κ. Johan Van Hecke (H-0332/05)

Θέμα: Ενίσχυση της εκλογικής διαδικασίας στο Μπουρούντι

Σε δήλωσή της, η Ευρωπαϊκή Ένωση εξέφρασε τη χαρά της για την ικανοποιητική έκβαση του δημοψηφίσματος σχετικά με το νέο Σύνταγμα στο Μπουρούντι, αλλά συγχρόνως παρότρυνε τη χώρα αυτή να υλοποιήσει το συντομότερο δυνατόν τα υπόλοιπα στάδια της εκλογικής διαδικασίας, τα οποία προβλέπονται στις ειρηνευτικές συμφωνίες.

Ποιες συγκεκριμένες πρωτοβουλίες έχουν ήδη αναλάβει το Συμβούλιο και τα κράτη μέλη για να στηρίξουν την εκλογική διαδικασία στο Μπουρούντι και να συμβάλουν στη διατήρηση της σταθερότητας στη χώρα και μετά τις εκλογές;

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Η Ευρωπαϊκή Ένωση παρακολουθεί και εφαρμόζει με προσοχή την ειρηνευτική διαδικασία στο Μπουρούντι. Στο πλαίσιο αυτό, καλωσορίζει την ομαλή διεξαγωγή του δημοψηφίσματος για την έγκριση νέου Συντάγματος, που διοργανώθηκε στο Μπουρούντι στις 28 Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους. Η έγκριση του Συντάγματος αποτελούσε ουσιαστικό βήμα στην πορεία αποκατάστασης της ειρήνης και της σταθερότητας στο Μπουρούντι και στις περιοχές των Μεγάλων Λιμνών συνολικά.

Καθ’ όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για την κατάπαυση του πυρός και της τριετούς μεταβατικής περιόδου, η Ένωση διατήρησε στενή επαφή με όλα τα εμπλεκόμενα μέρη στο Μπουρούντι, είτε μέσω της παρουσίας του κ. Ajello, του ειδικού απεσταλμένου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε μέσω αρκετών επισκέψεων που πραγματοποιήθηκαν από τις διαδοχικές Προεδρίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η στήριξή μας εκφράστηκε με πολλές δηλώσεις και διαβήματα που έγιναν όχι μόνο στο ίδιο το Μπουρούντι αλλά επίσης και στα όμορα κράτη και στη Νότιο Αφρική. Είναι, άλλωστε, αυτή η τελευταία που ανέλαβε την πρωτοβουλία των διαπραγματεύσεων για την κατάπαυση του πυρός, καταρχάς υπό την αιγίδα του προέδρου Μαντέλα και, στη συνέχεια, υπό την αιγίδα του αντιπροέδρου κ. Zuma.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση συνέβαλε στη χρηματοδότηση της ανάπτυξης αφρικανικών στρατευμάτων στο Μπουρούντι, προτού αναλάβει στη συνέχεια τα ηνία η Αφρικανική Ένωση, ενώ εξακολουθεί να προσφέρει τη βοήθειά της στην παρούσα αποστολή των Ηνωμένων Εθνών στη χώρα αυτή. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει υποσχεθεί 4,4 εκατομμύρια ευρώ για τη διοργάνωση των εκλογών και, σε συνεργασία με την περιφερειακή πρωτοβουλία, ασκεί πιέσεις με σκοπό τον καθορισμό εκλογικού χρονοδιαγράμματος πριν από την εκπνοή της μεταβατικής περιόδου, η οποία προσφάτως παρατάθηκε έως τις 26 Αυγούστου.

Η οικονομική συμβολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις εκλογές καλύπτει το ένα τρίτο του συνολικού προϋπολογισμού που διατίθεται σε αυτές. Ετοιμάζουμε επίσης αποστολή παρατηρητών η οποία θα είναι παρούσα στο Μπουρούντι για τις βουλευτικές εκλογές που θα διεξαχθούν στις 4 Ιουλίου. Το εθνικό ενδεικτικό πρόγραμμα, που υπογράφηκε τον Αύγουστο 2003 στο πλαίσιο του 9ου ΕΤΑ, κατανέμει 172 εκατομμύρια ευρώ στο Μπουρούντι, πρωτίστως στους τομείς της αγροτικής ανάπτυξης, της δημοσιονομικής βοήθειας και της χρηστής διακυβέρνησης, τομείς οι οποίοι, αν λάβουν στήριξη, θα μπορούσαν να συμβάλουν στη διατήρηση της μακροπρόθεσμης σταθερότητας στη χώρα μετά τη διεξαγωγή των εκλογών.

 
  
MPphoto
 
 

  Johan Van Hecke (ALDE). (FR) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα απλώς να ευχαριστήσω τον κ. υπουργό για αυτή την εξαιρετικά σαφή απάντηση.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος.

Ερώτηση αριθ.19 του κ. Hans-Peter Martin (H-0334/05)

Θέμα: Νέο καθεστώς για τους βουλευτές

Επί του παρόντος, καταβάλλονται νέες προσπάθειες για τη θέσπιση καθεστώτος για τους ευρωβουλευτές. Στόχος αυτών των προσπαθειών δεν είναι απλώς η δημιουργία ενός κατάλληλου γενικού συστήματος αποδοχών και αποζημιώσεων αλλά και η διασφάλιση διαφάνειας και η κατάργηση πολυάριθμων προνομίων που απολαμβάνουν μέχρι σήμερα οι ευρωβουλευτές, στα οποία συγκαταλέγονται υπερβολικά υψηλές ημερήσιες αποζημιώσεις, κατ’ αποκοπή ποσά για έξοδα γραφείου χωρίς προσκόμιση αποδεικτικών των πραγματικών εξόδων, υπερβολικά γενναιόδωρο καθεστώς για την επιστροφή εξόδων ασθενείας από τον προϋπολογισμό του Κοινοβουλίου καθώς και δωρεάν ασφάλεια ζωής.

Με ποιον τρόπο σκοπεύει το Συμβούλιο να επηρεάσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε σχέση με τη διαδικασία περιορισμού των προνομίων και διασφάλισης της διαφάνειας;

Είναι το Συμβούλιο διατεθειμένο να δημοσιοποιήσει το πλήρες έγγραφο των θέσεών του σχετικά με το καθεστώς των βουλευτών, το οποίο υπέβαλε στις 26 Απριλίου 2005, υπό τη μορφή που αποτέλεσε τη βάση των διαπραγματεύσεων;

Με ποιον τρόπο προτίθεται το Συμβούλιο να αποτρέψει την εισαγωγή νέων προνομίων με έμμεσο τρόπο –όπως π.χ. μέσω αποφάσεων των Κοσμητόρων του Κοινοβουλίου– και με ποιους τρόπους δύναται το Συμβούλιο να απαιτήσει ή/και να επιβάλει στο Κοινοβούλιο τη συνετή και αποτελεσματική χρήση των πόρων του προϋπολογισμού του;

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Το θέμα του καθεστώτος των βουλευτών, που αποτελεί το αντικείμενο της ερώτησης, και ιδιαίτερα οι αρχές που πρέπει να εφαρμόζονται για την επιστροφή των εξόδων των ευρωβουλευτών, αποτελούν αυτή τη στιγμή αντικείμενο διαπραγματεύσεων και συζητήσεων που διεξάγονται μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου. Επί του παρόντος, δεν μπορώ να δηλώσω περισσότερα, δεδομένου ότι οι συζητήσεις αυτές συνεχίζονται, και, κατά συνέπεια, θα ήταν πρόωρο σήμερα να προβούμε σε αναλυτικότερα σχόλια για το θέμα.

 
  
MPphoto
 
 

  Hans-Peter Martin (NI). (DE) Κύριε Πρόεδρε, σας θέτω πολύ συγκεκριμένες ερωτήσεις, σας παρακαλώ λοιπόν να τις απαντήσετε.

Ποια αντίρρηση υπάρχει για τη δημοσιοποίηση του εγγράφου θέσεων; Η ερώτησή μου αφορά θέσεις και εσείς αναφέρεστε στην εισαγωγή της ερώτησής μου. Πρέπει να πω στο Συμβούλιο ότι η Ώρα των Ερωτήσεων δεν έχει νόημα έτσι. Τι συμβαίνει με το έγγραφο θέσεων της 26ης Απριλίου 2005; Γιατί δεν μπορούμε να το δούμε; Είναι εξαιρετικής σημασίας για εμάς. Θα σας διάβαζα τις ερωτήσεις μου αν δεν είχαν περάσει τα 30 μου δευτερόλεπτα. Σας παρακαλώ να μας δώσετε μία απάντηση!

 
  
MPphoto
 
 

  Piia-Noora Kauppi (PPE-DE). (ΕΝ) Πληροφορηθήκαμε ότι η Επιτροπή Μονίμων Αντιπροσώπων συζήτησε αυτό το θέμα σήμερα και ότι θα εξεταστεί από τις νομικές υπηρεσίες του Συμβουλίου και του Κοινοβουλίου και κατόπιν θα εγκριθεί στη συνεδρίαση του Συμβουλίου στις 23 Μαΐου. Μπορείτε να μας διαβεβαιώσετε ότι, όταν ληφθεί η τελική απόφαση του Συμβουλίου, θα έχουμε πρόσβαση σε πλήρη τεκμηρίωση προτού το Κοινοβούλιο πάρει την τελική του απόφαση; Μπορείτε να υποσχεθείτε ότι θα μας δοθούν όλες οι πληροφορίες επ’ αυτού και μπορείτε να επιβεβαιώσετε αυτό το χρονοδιάγραμμα;

 
  
MPphoto
 
 

  Anna Hedh (PSE).(SV) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να δηλώσω ότι συμφωνώ με τη θέση του κ. Martin ότι εμείς οι ευρωβουλευτές έχουμε πολλά προνόμια τα οποία δεν είναι απολύτως απαραίτητα. Εν πάση περιπτώσει, θα ήθελα να ακούσω μια γνώμη από την πλευρά του Συμβουλίου όσον αφορά τις αποζημιώσεις για έξοδα ταξιδίου. Μπορώ να δηλώσω ότι εμείς οι Σοσιαλδημοκράτες επιστρέφουμε το σύνολο του ποσού εκτός από τις πραγματικές δαπάνες ταξιδίου. Στην περίπτωσή μου, το αντίστοιχο ποσό ανερχόταν σε 6 300 ευρώ για ένα μόλις εξάμηνο. Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα χρήματα για να κάνουμε πολύ περισσότερα πράγματα στην ΕΕ.

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Καταρχάς, οφείλω να διορθώσω την κ. Kauppi, καθώς δεν υπήρξε συνεδρίαση της Επιτροπής Μονίμων Αντιπροσώπων· συνεπώς, η Επιτροπή Μονίμων Αντιπροσώπων δεν είχε τη δυνατότητα να συζητήσει οποιαδήποτε πρόταση όσον αφορά το καθεστώς των βουλευτών.

Μπορώ απλώς να επιβεβαιώσω ότι διεξάγεται συζήτηση για πολλές από τις πτυχές του καθεστώτος των βουλευτών, η οποία επικεντρώνεται πρωτίστως στα βασικά σημεία των προτάσεων που είχε προτείνει το Κοινοβούλιο στο Συμβούλιο πριν από περίπου δύο χρόνια. Παρεμπιπτόντως, θα υπενθυμίσω ότι είναι ευθύνη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να ορίσει το καθεστώς, κατόπιν βεβαίως έγκρισης του Συμβουλίου. Θα προσθέσω ότι το Συμβούλιο ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την έγκριση του καθεστώτος των βουλευτών, τουλάχιστον όσο και το Κοινοβούλιό σας. Μόλις επιτευχθεί συμφωνία, πιστεύω ότι το καθεστώς θα μπορέσει να τεθεί σε ισχύ, αν το Κοινοβούλιο το επιθυμεί.

Όσον αφορά όλα αυτά τα πραγματικά ζητήματα, πρέπει να ληφθούν αποφάσεις, σύμφωνα με τον Κανονισμό, από το ίδιο το Κοινοβούλιο. Μπορώ επίσης να σας διαβεβαιώσω, κ. Martin, ότι το Συμβούλιο αποδίδει μεγάλη σημασία στη διαφάνεια όσον αφορά τις δαπάνες. Δεν είστε μόνος· το Συμβούλιο επιμένει εξίσου με εσάς στο σημείο αυτό.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος.

Ερώτηση αριθ.20 του κ. Paulo Casaca (H-0340/05)

Θέμα: Χρήση γενικού κανόνα για ειδικό σκοπό

Μία από τις δύο εταιρείες επεξεργασίας ζάχαρης στην Πορτογαλία –που λαμβάνει ενίσχυση από την Επιτροπή– έλαβε περιοριστικά μέτρα κατά της εταιρείας παραγωγής ζάχαρης από τεύτλα των Αζορών, με στόχο την απαγόρευση αποστολών ζάχαρης από τις Αζόρες, ισχυριζόμενη ότι οι παραδοσιακές αποστολές της εν λόγω εταιρείας έπρεπε να υπολογιστούν με βάση τον μέσο όρο των τριών ετών (1989, 1990 και 1991), κατά τα οποία δεν πραγματοποιήθηκαν αποστολές.

Η πορτογαλική δικαιοσύνη υπέβαλε αίτηση προδικαστικής απόφασης προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίο έδωσε διευκρινίσεις (C-0282/00), με αποτέλεσμα η πορτογαλική δικαιοσύνη να απορρίψει την αγωγή που είχε υποβάλει η Επιτροπή – απόφαση κατά της οποίας έχει κατατεθεί προσφυγή.

Η Επιτροπή, η οποία δεν συμμορφώθηκε με την απόφαση, προσπαθεί με κάθε μέσο να την ανατρέψει. Ένα από τα μέσα που χρησιμοποίησε ήταν η τροποποίηση των όρων που προβλέπονται στον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 1600/1992(2), βάσει των οποίων το Δικαστήριο δεν έχει έως σήμερα δικαιώσει την Επιτροπή. Ο κανονισμός τροποποιήθηκε κατά τρόπο ώστε οι παραδοσιακές αποστολές των Αζορών να υπολογίζονται πλέον με βάση τον μέσο όρο των ετών 1989, 1990 και 1991 – γεγονός που ισοδυναμεί με την απαγόρευσή τους.

Η τροποποίηση που προτείνει η Επιτροπή (CΟΜ(2004)0687 τελικό) στο άρθρο 4 του κανονισμού συνιστά κατά συνέπεια τροποποίηση γενικού κανόνα, με αποκλειστικό στόχο την απαγόρευση του ανταγωνισμού από τα ζαχαρότευτλα των Αζορών.

Δεν θεωρεί το Συμβούλιο ότι η τροποποίηση γενικών κανόνων για ειδικό σκοπό είναι παράνομη; Δεν εκτιμά το Συμβούλιο ότι η χρήση της εξουσίας πρωτοβουλίας, προκειμένου να κερδηθεί νομοθετικά ό,τι χάθηκε στο Δικαστήριο του Λουξεμβούργου συνιστά κατάχρηση εξουσίας;

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Το θέμα που εγείρεται σε αυτή την ερώτηση αποτελεί το αντικείμενο της πρότασης κανονισμού που παρουσίασε η Επιτροπή στις 24 Οκτωβρίου 2004 και προβλέπει ειδικά μέτρα στον τομέα της γεωργίας για τις ιδιαίτερα απομακρυσμένες περιοχές της Ένωσης. Αυτή η πρόταση κανονισμού συζητήθηκε σε γενικές γραμμές σε μία από τις ομάδες εργασίας του Συμβουλίου. Η Προεδρία του Λουξεμβούργου θα συγκαλέσει χωρίς καθυστέρηση νέα συνεδρίαση αυτής της ομάδας, ώστε να επιταχυνθούν οι προσπάθειες με σκοπό την επίτευξη συμφωνίας σε επίπεδο Συμβουλίου μόλις το Συμβούλιο θα έχει τη γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την πρόταση του εν λόγω κανονισμού. Όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ασκεί το δικό της δικαίωμα πρωτοβουλίας που προβλέπεται στις Συνθήκες, δεν είναι αρμοδιότητα του Συμβουλίου να διατυπώσει γνώμη επ’ αυτού.

 
  
MPphoto
 
 

  Paulo Casaca (PSE).(PT) Κύριε Πρόεδρε, καταρχάς, θέλω να σας συγχαρώ και να σας απευθύνω τις καλύτερες ευχές μου, καθόσον αυτή είναι η πρώτη φορά που λαμβάνω τον λόγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων σας.

Θέλω επίσης, με την άδειά σας, να ευχαριστήσω την Προεδρία του Συμβουλίου για την προσοχή με την οποία χειρίστηκε ένα ζήτημα το οποίο είναι σημαντικό, παρότι αφορά μια απομακρυσμένη μειονότητα της ΕΕ. Η ερώτησή μου, κύριε Πρόεδρε, είναι αν η Προεδρία του Λουξεμβούργου σκοπεύει να συνεχίσει, έως και τη λήψη της οριστικής απόφασης, να αντιμετωπίζει αυτό το θέμα με το ενδιαφέρον και την προσοχή που του έχει αφιερώσει μέχρι στιγμής και, συνεπώς, αν θα συνεχίσει να υφίσταται το ίδιο επίπεδο προσήλωσης στην προσπάθεια επίλυσής του.

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές επιτυχίας που μας απευθύνετε.

Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι η Προεδρία του Λουξεμβούργου αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στα προβλήματα των ιδιαίτερα απομακρυσμένων περιοχών και, στη συγκεκριμένη περίπτωση, στα προβλήματα της καλλιέργειας σε αυτές τις ιδιαίτερα απομακρυσμένες περιοχές. Ελπίζουμε να μπορέσουμε να φέρουμε σε αίσιο πέρας τον φάκελο αυτό, σύμφωνα με τις ευχές σας.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. – Η ερώτηση αριθ. 21 έχει αποσυρθεί. Δεδομένου ότι οι συντάκτες τους απουσιάζουν, οι ερωτήσεις αριθ. 22 και 23 καθίστανται άκυρες.

Ερώτηση αριθ.24 του κ. Seán Ó Neachtain (H-0347/05)

Θέμα: Παλαιστίνη

Σύμφωνα με το Συμβούλιο, η παροχή βοήθειας στην Παλαιστινιακή Αρχή στην καίρια προσπάθειά της να αναλάβει ευθύνη για τη δημόσια τάξη και τη βελτίωση της πολιτικής αστυνομίας και της ικανότητας επιβολής του νόμου είναι και θα παραμείνει προτεραιότητα της ΕΕ.

Στο πλαίσιο αυτό, η ΕΕ δημιούργησε προσφάτως ένα γραφείο συντονισμού της ΕΕ για την υποστήριξη της παλαιστινιακής αστυνομίας στη Ραμάλα.

Θα μπορούσε ο Προεδρεύων του Συμβουλίου να γνωστοποιήσει τις ακριβείς αρμοδιότητες του «γραφείου» αυτού και να αναφέρει τα δημοσιονομικά μέσα που θα διατεθούν, προκειμένου να είναι σε θέση να επιτελέσει τα καθήκοντά του κατά τρόπο ουσιαστικό;

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Το γραφείο συντονισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την υποστήριξη της παλαιστινιακής αστυνομίας υποστηρίζει τον ειδικό εντεταλμένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή. Στα καθήκοντα του ειδικού εντεταλμένου περιλαμβάνεται ο συντονισμός της βοήθειας που χορηγούν τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και, αν είναι απαραίτητο, και της βοήθειας που συνεισφέρουν οι διεθνείς χορηγοί στην παλαιστινιακή πολιτική αστυνομία. Λειτουργεί σε συνεργασία με την παλαιστινιακή αρχή. Με τον τρόπο αυτό, παρέχει πρακτικές συμβουλές τόσο στην πολιτική παλαιστινιακή αστυνομία όσο και σε αυτούς που είναι επιφορτισμένοι με θέματα αστυνομίας στους κόλπους της παλαιστινιακής αρχής. Σε στρατηγικό επίπεδο, είναι υπεύθυνος για τη διατήρηση συνδέσμων με άλλα ενδιαφερόμενα μέρη και επιβλέπει τη μεταρρύθμιση της αστυνομίας. Η μονάδα περιλαμβάνει τέσσερις υψηλόβαθμους αστυνομικούς συμβούλους της ΕΕ και έναν τοπικό επικεφαλής του γραφείου. Ο διορισμός δύο επιπλέον συμβούλων βρίσκεται σε εξέλιξη.

Με βάση το υπόμνημα συμφωνίας μεταξύ του ειδικού εντεταλμένου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κ. Marc Otte, και του τμήματος διεθνούς ανάπτυξης της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου, το κόστος ανάπτυξης και λειτουργίας για το πρώτο έτος χρηματοδοτήθηκε από το Ηνωμένο Βασίλειο με το ποσό των 390 000 ευρώ. Ένα πρόσθετο ποσό 220 000 ευρώ έχει χορηγηθεί από το Ηνωμένο Βασίλειο για ένα πρόγραμμα βοήθειας για την υποστήριξη μικρών επενδύσεων, το οποίο διαχειρίζεται το γραφείο συντονισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τα καθήκοντα του γραφείου συντονισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης περιλαμβάνουν τον εντοπισμό, την υποβολή προτάσεων και τη βοήθεια στη διαχείριση αριθμού ειδικών προγραμμάτων διμερούς βοήθειας, εκ των οποίων ορισμένα έχουν ήδη ξεκινήσει. Τα προγράμματα αυτά στοχεύουν ιδιαίτερα στην ανακαίνιση του κέντρου εκπαίδευσης της αστυνομίας στην Ιεριχώ, στη διασφάλιση της εκπαίδευσης και της παροχής εξοπλισμού για την τήρηση του νόμου και της τάξης καθώς και στη διενέργεια ελέγχου της υποδομής και του εξοπλισμού επικοινωνιών.

Τα προγράμματα αυτά, που χρηματοδοτούνται και υλοποιούνται από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλους χορηγούς, αποτελούν μεγάλο μέρος του σημαντικού ποσού οικονομικής και υλικοτεχνικής βοήθειας που χορηγείται στην πολιτική παλαιστινιακή αστυνομία. Την εποπτεία του κατάλληλου και ουσιώδους μηχανισμού για την υλοποίησή τους, επιπλέον του στρατηγικού πλαισίου, έχει το γραφείο συντονισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τους μισθούς και τις δαπάνες στέγασης των υψηλόβαθμων αστυνομικών συμβούλων αναλαμβάνουν τα κράτη μέλη τα οποία τους αποσπούν και πρέπει να θεωρούνται συμπληρωματικές συνεισφορές. Παρέχεται επίσης διοικητική υποστήριξη από την αστυνομική μονάδα που εδρεύει στις Βρυξέλλες.

Το σχήμα που αρχικά επελέγη για την οργάνωση του γραφείου συντονισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης παρουσιάζει το πλεονέκτημα ότι από διοικητικής άποψης είναι ελαφρό και ευέλικτο, γεγονός που επιτρέπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση να ανταποκρίνεται, με ταχύτητα, με αποτελεσματικότητα, και στο κατάλληλο πλαίσιο, στις ανάγκες της παλαιστινιακής πολιτικής αστυνομίας· ανάγκες οι οποίες εντοπίζονται σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές πολιτικής που δίδει το Συμβούλιο και υπογραμμίζονται στην ερώτηση.

 
  
MPphoto
 
 

  Seán Ó Neachtain (UEN). (EN) Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Προεδρεύοντα για την αναλυτικότατη απάντησή του. Αυτή η εργασία είναι πολύ ενθαρρυντική. Θα μπορούσε να υποδείξει ο Προεδρεύων εάν θα συνεχιστεί, με πρόσθετη συλλογική ευθύνη, στο μέλλον; Αυτό το είδος συνεργασίας είναι ζωτικής σημασίας σήμερα.

 
  
MPphoto
 
 

  Paul Rübig (PPE-DE). (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, η ερώτησή μου αφορά το γραφείο συντονισμού στη Ραμάλα, όπου ένα από τα κύρια προβλήματα είναι η ανεργία. Θεωρείτε δυνατό το γραφείο αυτό να συντονίσει και τις οικονομικές δραστηριότητες που αφορούν την Ευρώπη και το παλαιστινιακό κράτος;

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolas Schmit, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (FR) Καταρχάς, σχετικά με τα θέματα ασφάλειας, μπορώ απλώς να πω ότι, λαμβανομένης υπόψη της προόδου η οποία αρχίζει τώρα να διαγράφεται, και ενόψει των εκλογών οι οποίες διεξήχθησαν στα παλαιστινιακά εδάφη, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να αναλάβει ισχυρότερη δέσμευση, προκειμένου να συμβάλει στην εφαρμογή όλων των διατάξεων ασφάλειας που θα επιτρέψουν να συνεχιστεί η ειρηνευτική διαδικασία και να πετύχουμε έτσι τον στόχο ο οποίος είναι η δημιουργία παλαιστινιακού κράτους.

Όσον αφορά την οικονομική συνεργασία, πρέπει να μελετηθεί ο βαθμός στον οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω της σημαντικής οικονομικής βοήθειας που χορηγεί στα παλαιστινιακά εδάφη, συμβάλλει στην υποστήριξη του συγκεκριμένου γραφείου.

Γνωρίζετε τώρα ότι ο κ. Wolfensohn θα εκπροσωπήσει την Παγκόσμια Τράπεζα στα παλαιστινιακά εδάφη για τον συντονισμό των μέτρων οικονομικής βοήθειας: συζητήσαμε επί του θέματος σήμερα το πρωί. Θα πρέπει να εργαστούμε σε στενή συνεργασία με το γραφείο του κ. Wolfensohn και θα πρέπει να εξετάσουμε κατά πόσο το ευρωπαϊκό γραφείο προσφέρει το κατάλληλο πλαίσιο, ώστε αυτή η συνεργασία να μπορέσει πραγματικά να υλοποιηθεί και να είναι όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερη.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. – Δεδομένου ότι έχει εκπνεύσει ο προβλεπόμενος χρόνος για την Ώρα των Ερωτήσεων, οι ερωτήσεις 25 έως και 28 θα απαντηθούν γραπτώς(3).

Η Ώρα των Ερωτήσεων έληξε.

 
  
MPphoto
 
 

  Brian Crowley (UEN). (ΕΝ) Επί της διαδικασίας, ζητώ συγνώμη από τον Προεδρεύοντα και από εσάς, κύριε Πρόεδρε, διότι δεν ήμουν παρών για την ερώτησή μου. Συμμετείχα σε μία άλλη συνεδρίαση στο κτίριο Winston Churchill και, μέχρι να επιστρέψω εδώ, η ερώτηση είχε καταστεί άκυρη.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. – Η επισήμανσή σας θα καταγραφεί στα πρακτικά, κύριε Crowley. Εν πάση περιπτώσει, επαναλαμβάνω αυτό που δήλωσα νωρίτερα: θεωρώ ότι η Ώρα των Ερωτήσεων έχει λήξει.

(Η συνεδρίαση διακόπτεται στις 18.20 και συνεχίζεται στις 21.05)

 
  
  

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. McMILLAN-SCOTT
Αντιπροέδρου

 
  

(1) ΕΕ L 160, 30.6.2000, σελ. 19.
(2) ΕΕ L 173, 27.6.1992, σελ. 1.
(3) Βλ. παράρτημα «Ώρα των Ερωτήσεων».


18. Οικονομικό έτος 2006
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. Η ημερήσια διάταξη προβλέπει την παρουσίαση από την Επιτροπή του προσχεδίου του γενικού προϋπολογισμού για το οικονομικό έτος 2006.

 
  
MPphoto
 
 

  Dalia Grybauskaitė, μέλος της Επιτροπής. (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, η Επιτροπή θα ήθελε να παρουσιάσει το προσχέδιο του προϋπολογισμού που εγκρίναμε στις 27 Απριλίου. Αυτός είναι ο τελευταίος προϋπολογισμός για την τρέχουσα δημοσιονομική προοπτική. Στο σχέδιό μας, εστιάζουμε στους κύριους πολιτικούς στόχους που έχουν συμφωνηθεί από την Επιτροπή και το Κοινοβούλιο σε σχέση με τους τέσσερις κύριους τομείς πολιτικής: την επανεκκίνηση της ατζέντας της Λισαβόνας, την ασφάλεια και την αλληλεγγύη, τη διεύρυνση και τις εξωτερικές σχέσεις. Θα αναφερθώ σε αυτούς τους τέσσερις τομείς.

Η βασική προτεραιότητα αυτού του προϋπολογισμού είναι η επανεκκίνηση της ατζέντας της Λισαβόνας, η οποία στοχεύει στην ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Ο ευρωπαϊκός προϋπολογισμός συνεισφέρει σε αυτόν τον στόχο με τρεις δέσμες πολιτικών: εσωτερικές πολιτικές, πολιτικές γεωργικής ανάπτυξης και διαρθρωτικές πολιτικές.

Όσον αφορά τις εσωτερικές πολιτικές, επιδιώκεται μία αύξηση της τάξης του 2%. Η άμεση συνεισφορά στους στόχους της Λισαβόνας, στην έρευνα και την ανάπτυξη θα σημειώσει αύξηση της τάξης του 4,7%.

Η κοινή γεωργική πολιτική παρουσιάζει επίσης σαφή αλληλοεπικάλυψη με τους στόχους της στρατηγικής της Λισαβόνας. Το 2006 θα είναι το πρώτο έτος κατά το οποίο τα κονδύλια από τα άμεσα έσοδα θα μεταφερθούν σε δαπάνες για την ανάπτυξη της υπαίθρου, οι οποίες θα αυξηθούν στο 13,6%.

Τα ευρωπαϊκά διαρθρωτικά ταμεία συνολικά θα γνωρίσουν αύξηση της τάξης του 5% και θα ανέλθουν στα 44,6 δισ. ευρώ. Τα βασικά τους καθήκοντα είναι να ενισχύσουν το δυναμικό ανάπτυξης των περιφερειών που παρουσιάζουν υστέρηση και να αυξήσουν τις ευκαιρίες απασχόλησης. Αθροιζόμενες, όλες αυτές οι ενέργειες συνεισφέρουν στους στόχους της στρατηγικής της Λισαβόνας και καλύπτουν τουλάχιστον το ένα τρίτο του προϋπολογισμού.

Για να επανέλθω στους άλλους κύριους στόχους του προϋπολογισμού, την αλληλεγγύη και την ασφάλεια, η πρόταση της Επιτροπής προβλέπει μέτρα για τη βελτίωση της κοινωνικής και περιβαλλοντικής ασφάλειας, την εγγύηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων και την προώθηση της ιδιότητας του ενεργού πολίτη, ιδιαίτερα για τους νέους ανθρώπους. Η καταπολέμηση της τρομοκρατίας, η βελτίωση της ασφάλειας των τροφίμων και των μεταφορών καθώς και η ασφάλεια του εφοδιασμού σε ενέργεια είναι επίσης μεταξύ των μέτρων προτεραιότητας, για τα οποία το προσχέδιο του προϋπολογισμού προτείνει μία αύξηση της τάξης του 5%.

Καταλήγοντας όσον αφορά τις εσωτερικές πολιτικές, θα ήθελα να τονίσω ότι η πρόταση της Επιτροπής αφήνει αρκετό περιθώριο για την αρμόδια επί του προϋπολογισμού αρχή, και ιδιαίτερα για το Κοινοβούλιο, να αυξήσουν τον προϋπολογισμό αυτών των προγραμμάτων τα οποία θεωρεί απαραίτητα. Αλλά αυτές οι αυξήσεις θα πρέπει να συζητηθούν με το Συμβούλιο. Η Επιτροπή είναι, φυσικά, διατεθειμένη να βοηθήσει και να υποστηρίξει αυτή την πρωτοβουλία.

Η επόμενη προτεραιότητα είναι να επιτύχει η διεύρυνση. Η περαιτέρω σταδιακή ένταξη των νέων κρατών μελών αντικατοπτρίζεται σε όλες τις εσωτερικές κατηγορίες, με ιδιαίτερα έντονες αυξήσεις στις διαρθρωτικές πολιτικές –έως 30%– και τις πολιτικές ανάπτυξης της υπαίθρου – έως 9%. Από διοικητικής άποψης, αυτή η σταδιακή ένταξη αντικατοπτρίζεται επίσης στην απαίτηση για 700 νέες θέσεις εργασίας.

Για τις υποψήφιες χώρες, η Επιτροπή προτείνει να κατανεμηθούν μόνο τα ποσά που έχουν ήδη επικυρωθεί για τις αντίστοιχες προενταξιακές στρατηγικές. Για την υποστήριξη αυτών των προενταξιακών στρατηγικών, η Επιτροπή ζητά επίσης 100 νέες θέσεις εξωτερικού προσωπικού.

Στο πεδίο των εξωτερικών σχέσεων, η εξυπηρέτηση των νέων προτεραιοτήτων του 2006, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα τη συνέχιση των εν εξελίξει προγραμμάτων συνεργασίας, δεν είναι δυνατή εντός των προκαθορισμένων ανώτατων ορίων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Επιτροπή προτείνει την προσφυγή στο μέσο ευελιξίας για το σημαντικότερο μέρος της βοήθειας ανασυγκρότησης για την Ασία. Θα θέλαμε να τονίσουμε ότι, για πέμπτη φορά σε μία επταετία, το ανώτατο όριο που καθορίστηκε στο Βερολίνο δεν θα είναι επαρκές.

Στρέφομαι τώρα στα συνολικά στοιχεία του προϋπολογισμού του 2006. Η πρόταση της Επιτροπής αναφέρεται σε ποσά 112,6 δισ. ευρώ σε πληρωμές και 121,3 δισ. ευρώ σε αναλήψεις υποχρεώσεων. Οι αντίστοιχες αυξήσεις είναι 6% και 4%. Αυτό αντιστοιχεί στο 1,2% του ΑΕE της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε πληρωμές και το 1,09% του ΑΕE της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε αναλήψεις υποχερώσεων.

Έχοντας κατά νου τις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις για τις μελλοντικές δημοσιονομικές προοπτικές, θα ήθελα να επισημάνω ότι η Επιτροπή ζητεί ό,τι είναι απαραίτητο και επαρκές σε αυτό το στάδιο για τη χρηματοδότηση των πολιτικών της ΕΕ το 2006. Θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι σήμερα συζητούμε για τον ετήσιο προϋπολογισμό. Αυτό το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2006, το οποίο αντιστοιχεί ήδη στο 1,02% του ΑΕΠ της ΕΕ σε πληρωμές, δεν λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες της μελλοντικής διεύρυνσης με τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία ή της πλήρους ένταξης των νέων κρατών μελών, ιδιαίτερα σε σχέση με τη γεωργική πολιτική και την πολιτική συνοχής που έχουν ήδη αποφασιστεί, ούτε φυσικά λαμβάνει υπόψη την αυξημένη επένδυση στην ανάπτυξη και τις θέσεις απασχόλησης, όπως απαιτείται σύμφωνα με την ανανεωμένη ατζέντα της Λισαβόνας.

Είμαι βέβαιη ότι αυτό πρόκειται να είναι ένα σημαντικό έτος για όλους μας και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι η Επιτροπή θα αγωνιστεί, προκειμένου να βοηθήσει την αρμόδια επί του προϋπολογισμού αρχή να καταλήξει σε μία καλή συμφωνία για τον προϋπολογισμό του 2006 για την Ένωση και τους πολίτες της.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni Pittella (PSE), εισηγητής. (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, εύχομαι η συζήτηση που θα ακολουθήσει την αποψινή παρουσίαση να μας οδηγήσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Εύχομαι η φετινή να είναι μια θετική χρονιά, ωστόσο, για να είμαι ειλικρινής, οι αρχικές εκτιμήσεις δεν είναι απόλυτα ενθαρρυντικές.

Αναγνωρίζω στην κ. Dalia Grybauskaité ότι το σχέδιο προϋπολογισμού περιλαμβάνει θετικές απαντήσεις σε ορισμένα ζητήματα που απασχολούν το Κοινοβούλιο και εμφανίζονται στις κατευθυντήριες γραμμές του. Αναφέρομαι στη διαφοροποίηση των δαπανών για τη γεωργία υπέρ της αγροτικής ανάπτυξης, στην αύξηση του τομέα 2 για την περιφερειακή πολιτική, στην αύξηση των δαπανών για τους νέους, τον πολιτισμό και τις ευρωπαϊκές υπηρεσίες.

Δεν μπορώ να πω το ίδιο για τον τομέα 4 που αφορά τις εξωτερικές δράσεις και τις παρεμβάσεις υπέρ των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Η κ. Grybauskaité μάς είπε ότι οι παρεμβάσεις με στόχο τη στρατηγική της Λισαβόνας καλύπτουν πάνω από το ένα τρίτο του σχεδίου προϋπολογισμού. Θα το ελέγξουμε στοιχείο προς στοιχείο, αλλά εκ πρώτης όψεως πιστεύω ότι τα ποσά είναι ανεπαρκή. Ωστόσο, ακόμη και αν αυτή η εκτίμηση είναι εσφαλμένη, το βέβαιο είναι ότι δεν ικανοποιεί η αναφορά στη συμφωνία για τη βιώσιμη ανάπτυξη που επετεύχθη στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Γκέτεμποργκ: δεν υπάρχει ανταγωνιστική ανάπτυξη που να μην είναι και βιώσιμη.

Απογοητευτική θεωρούμε επίσης την πρόταση σχετικά με τις εξωτερικές δράσεις. Δεν πρόκειται ασφαλώς για ένα νέο ευαίσθητο σημείο, για μια πληγή που ανοίγει σε κάθε διαδικασία προϋπολογισμού, αλλά μία πιο τολμηρή προσέγγιση θα έθετε το Συμβούλιο ενώπιον των ευθυνών του και θα είχε την απόλυτη υποστήριξη του Κοινοβουλίου.

Γενικότερα, θα περιμέναμε περισσότερο δυναμισμό, ωστόσο η στάση μας θα είναι εποικοδομητική. Δεν μας ενδιαφέρει να κάνουμε απαρίθμηση των δαπανών, αλλά να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα του Κοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 
  
MPphoto
 
 

  Janusz Lewandowski (PPE-DE), Πρόεδρος της Επιτροπής Προϋπολογισμών. – (PL) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, φαίνεται ότι οι πολυάριθμοι απόντες συνάδελφοι θεωρούν τη σημερινή παρουσίαση απλή διαδικασία ρουτίνας. Αυτή την άποψη όμως δεν την συμμερίζομαι καθόλου ούτε εγώ ούτε η κ. Επίτροπος, η οποία με καταλαβαίνει ακόμα και όταν μιλάω πολωνικά.

Τι το τόσο ιδιαίτερο έχει το 2006; Πρώτον, είναι το τελευταίο έτος εφαρμογής των τρεχουσών δημοσιονομικών προοπτικών. Αυτό σημαίνει ότι έχουν εμφανιστεί νέοι και δαπανηροί στόχοι οι οποίοι δεν περιλαμβάνονταν στους προηγούμενους σχεδιασμούς μας, γεγονός που σημαίνει ότι η χρηματοδότηση θα είναι περιορισμένη, ιδίως στην τρίτη και στην τέταρτη κατηγορία. Αναπόφευκτα, θα χρειαστεί να καταλήξουμε σε πρόσθετες συμφωνίες με την Προεδρία, την οποία τότε θα ασκεί η Βρετανία.

Δεύτερον, το 2006 είναι μια μεταβατική περίοδος πριν από την εφαρμογή των νέων δημοσιονομικών προοπτικών. Ως εκ τούτου, μας φέρνει αντιμέτωπους με ένα πρόβλημα όσον αφορά το ύψος των πληρωμών, το οποίο είναι σχεδόν 7 δισ. ευρώ χαμηλότερο από το ανώτατο όριο πληρωμών ως ποσοστό του ΑΕΕ που ορίζεται στις δημοσιονομικές προοπτικές, και χαμηλότερο από το ποσοστό 1,03% του 2005. Πρέπει να εξετάσουμε με ιδιαίτερη προσοχή εάν αυτό θα καλύψει τις πραγματικές ανάγκες μας το 2006.

Αν και ορισμένα στοιχεία του προϋπολογισμού του 2006 είναι γνωστά από προηγούμενα έτη, υπάρχουν ορισμένες νέες προτεραιότητες. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται μια προσπάθεια αναζωογόνησης της στρατηγικής της Λισαβόνας μέσω μιας νέας εισροής πόρων. Σύμφωνα με την Επίτροπο, η χρηματοδότηση της εν λόγω στρατηγικής θα αυξηθεί κατά 8%, γεγονός που συνεπάγεται περικοπές σε άλλους τομείς δαπανών της τρίτης κατηγορίας. Θέλω δε να προσθέσω ότι η αυξημένη χρηματοδότηση δεν μπορεί να υποκαταστήσει τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις που αποτελούν την πεμπτουσία της στρατηγικής της Λισαβόνας. Μία ακόμη νέα προτεραιότητα αφορά μια σειρά προκλήσεων τις οποίες αντιμετωπίζουμε στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Αυτές περιλαμβάνουν κυρίως την ανοικοδόμηση των χωρών τις οποίες έπληξε η καταστροφή του τσουνάμι και την παροχή στήριξης από την ΕΕ στην αφύπνιση της δημοκρατίας και της κοινωνίας των πολιτών που παρατηρείται στις χώρες που βρίσκονται πέρα από τα ανατολικά μας σύνορα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή η προτεραιότητα θα καταστήσει αναγκαία τη χρησιμοποίηση του μέσου ευελιξίας. Μία άλλη προτεραιότητα η οποία έχει προστεθεί από τον εισηγητή μας είναι η νεολαία, και αυτό θα είναι το στοιχείο που θα χαρακτηρίσει τη δημοσιονομική στρατηγική του Κοινοβουλίου το 2006.

Έχω ήδη τονίσει τη στενή σχέση που υφίσταται μεταξύ των διαπραγματεύσεων για τον ετήσιο προϋπολογισμό και των διαπραγματεύσεων για τις πολυετείς δημοσιονομικές προοπτικές. Είναι απολύτως σαφές ότι θα είναι πολύ πιο εύκολο να διαπραγματευθούμε τον προϋπολογισμό του 2006 με τη βρετανική Προεδρία και ότι οι διαπραγματεύσεις αυτές θα διεξαχθούν σε πιο φιλική ατμόσφαιρα, εάν η Προεδρία του Λουξεμβούργου καταφέρει να ολοκληρώσει τις διαπραγματεύσεις για τις πολυετείς δημοσιονομικές προοπτικές. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν αυτός ο στόχος είναι ρεαλιστικός, όμως πιστεύω ότι πρέπει να είναι κοινός στόχος όλων μας.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. Όπως καταλαβαίνω, το σώμα του προσχεδίου του προϋπολογισμού βρίσκεται στη γραμματεία της επιτροπής, αλλά αντίγραφά του θα είναι διαθέσιμα αργότερα μέσα στην εβδομάδα.

Η συζήτηση έληξε.

 

19. Κατάσταση προβλέψεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το 2006
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη συζήτηση της έκθεσης (A6-0106/2005) του κ. Valdis Dombrovskis, εξ ονόματος της Επιτροπής Προϋπολογισμών, σχετικά με τις προβλέψεις εσόδων και δαπανών του Κοινοβουλίου για το οικονομικό έτος 2006 (2005/2012(BUD)).

 
  
MPphoto
 
 

  Valdis Dombrovskis (PPE-DE), εισηγητής. – (LV) Κυρία Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, στις προβλέψεις εσόδων και δαπανών του προϋπολογισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το έτος 2006 έχουν τεθεί οι ακόλουθες προτεραιότητες.

Πρώτον, η επιτυχής ολοκλήρωση της διεύρυνσης του 2004, μέσω της πλήρους ένταξης των εκπροσώπων των νέων κρατών μελών της ΕΕ στα κοινοτικά θεσμικά όργανα καθώς και οι προετοιμασίες για τη διεύρυνση του 2007, με την ένταξη στην ΕΕ της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας. Η τρέχουσα κατάσταση είναι ανησυχητική: παρότι έχει περάσει ήδη πάνω από ένα έτος από τη διεύρυνση της ΕΕ, πολλές θέσεις μονίμου προσωπικού που προορίζονταν για τα νέα κράτη μέλη παραμένουν κενές. Προβλέπεται ότι έως τα τέλη του 2005 θα έχει πληρωθεί μόνο το 78% των θέσεων μονίμου προσωπικού που προορίζονται για τα νέα κράτη μέλη. Ο γενικός γραμματέας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα κληθεί συνεπώς να εκπονήσει έκθεση σχετικά με τα αίτια της καθυστέρησης και να προβεί σε προτάσεις για τη διόρθωση της κατάστασης. Ένα από τα προβλήματα στα οποία πρέπει να δοθεί έμφαση σε αυτό το πλαίσιο είναι η υπερβολική γραφειοκρατία και οι πολύ αργές διαδικασίες πρόσληψης προσωπικού.

Η δεύτερη προτεραιότητα είναι η αποτελεσματική και εξαιρετικά εστιασμένη χρήση των δημοσιονομικών πόρων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η εν λόγω προτεραιότητα περιλαμβάνει θέματα, όπως η εστίαση των διοικητικών δαπανών της ΕΕ σε βασικούς στόχους, η στήριξη των αιτημάτων για νέες θέσεις μονίμου προσωπικού από τον προϋπολογισμό μόνον εφόσον έχει προηγουμένως εξεταστεί η δυνατότητα ανακατανομής των πόρων και του προσωπικού εντός των ορίων του υφιστάμενου προϋπολογισμού, η στήριξη νέων πρωτοβουλιών μόνον εφόσον έχει προηγουμένως αξιολογηθεί ο αντίκτυπός τους στον προϋπολογισμό και η διοργανική συνεργασία με σκοπό την οικονομική και αποτελεσματική χρήση των δημοσιονομικών πόρων.

Βεβαίως, το θέμα του πρόσθετου ποσού, το οποίο υπερβαίνει τα 200 εκατ. ευρώ ετησίως και το οποίο δαπανάται για τη λειτουργία της έδρας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, εξακολουθεί να είναι επίκαιρο. Το βασικό πρόβλημα είναι η παράλληλη συντήρηση δύο κτιρίων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ενός στις Βρυξέλλες και ενός στο Στρασβούργο. Πρέπει πάντως να αναγνωριστεί ότι το θέμα αυτό εμπίπτει στο πεδίο αρμοδιότητας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Η τρίτη προτεραιότητα είναι η βελτίωση της ορολογίας που χρησιμοποιείται στον προϋπολογισμό της ΕΕ, καθιστώντας την πληρέστερη και πιο διαφανή ούτως, ώστε οι φορολογούμενοι να ενημερώνονται με μεγαλύτερη σαφήνεια για τον τρόπο χρησιμοποίησης των πόρων τους. Θα απαιτηθούν βελτιώσεις του σχεδίου ορολογίας που έχει προταθεί, προκειμένου να ανταποκρίνεται καλύτερα σε αυτά τα κριτήρια.

Μιλώντας για τον προϋπολογισμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, θέλω να τονίσω ότι θα τεθεί συνολικό ανώτατο όριο στις δημοσιονομικές δαπάνες κατόπιν προσεκτικής αξιολόγησης των αιτιολογημένων αναγκών. Η επίτευξη ανωτάτου ορίου του 20% στο σύνολο των διοικητικών δαπανών δεν αποτελεί αυτοσκοπό. Η πρόταση του γενικού γραμματέα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ορίζει το ύψος του προϋπολογισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το 2006 στα 1,3416 δισ. ευρώ. Χαιρετίζουμε τη στήριξη που παρείχε η Επιτροπή Προϋπολογισμών στην πρόταση του εισηγητή για μείωση του ποσού αυτού κατά 20 εκατ. ευρώ. Η εμπειρία παρελθόντων ετών, όταν χρειάστηκε να αναδιανεμηθούν μεγάλα ποσά αδιάθετων πόρων, ενώ ορισμένα χρήματα δεν χρησιμοποιήθηκαν καθόλου, καταδεικνύει ότι έχουμε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε με μεγαλύτερη σύνεση τα χρήματα των ευρωπαίων φορολογουμένων. Το οριστικό ανώτατο όριο δαπανών στον προϋπολογισμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα αποφασιστεί κατά την πρώτη ανάγνωση. Θέλω να τονίσω, ως σημαντικές πτυχές του έργου του Κοινοβουλίου το 2006, πρώτον, την καλύτερη εξήγηση του έργου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στους πολίτες της ΕΕ, με ιδιαίτερη έμφαση, σε αυτό το πλαίσιο, στον ρόλο των γραφείων ενημέρωσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στα κράτη μέλη της ΕΕ, και, δεύτερον, την προετοιμασία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προκειμένου να αναλάβει μεγαλύτερο ρόλο στη νομοθετική διαδικασία, όπως προβλέπεται στη Συνταγματική Συνθήκη της ΕΕ.

Τέλος, θέλω να τονίσω ότι το 2006 είναι το τελευταίο έτος των τρεχουσών δημοσιονομικών προοπτικών. Από αυτή την άποψη, το ζήτημα του ποσού των πιστώσεων πληρωμών που προέρχεται από τον κοινό προϋπολογισμό της ΕΕ για το 2006 είναι ιδιαιτέρως επίκαιρο. Είναι σημαντικό το τελικό ποσό των αναλήψεων υποχρεώσεων και των πιστώσεων πληρωμών στον προϋπολογισμό του 2006 να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις τις οποίες έχει αναλάβει η ΕΕ, περιλαμβανομένων εκείνων που συνδέονται με τη διεύρυνση.

Καλώ δε το Συμβούλιο της ΕΕ να επανεξετάσει τη στάση του όσον αφορά τον προϋπολογισμό της ΕΕ για το 2006, στον οποίο έχει θέσει τεχνητά εμπόδια στο ποσό των πιστώσεων πληρωμών. Εάν επιθυμούμε η ΕΕ να αποτελεί αξιόπιστο εταίρο, είναι σημαντικό να υλοποιεί τις δεσμεύσεις της, περιλαμβανομένων των δεσμεύσεων τις οποίες ανέλαβε σε σχέση με τη διεύρυνση της ΕΕ. Είναι πολύ σημαντικό, σε αυτές τις δημοσιονομικές προοπτικές, οι υποχρεώσεις που έχουν αναληφθεί να αντικατοπτρίζονται δεόντως στον προϋπολογισμό του 2006.

 
  
MPphoto
 
 

  Markus Ferber, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, κύριε Γενικέ Γραμματέα, κυρίες και κύριοι, επιτρέψτε μου να αρχίσω εκφράζοντας τις θερμές ευχαριστίες μου στον εισηγητή μας, κ. Dombrovskis, διότι ανέλαβε –και συνέχισε– το άχαρο έργο της ενασχόλησης με τον προϋπολογισμό του Κοινοβουλίου, για τον οποίο μπορεί να περιμένει περισσότερα από απλούς επαίνους και χαρά εκ μέρους των συναδέλφων και με τον οποίο ασχολείται με μεγάλο πάθος. Έτσι, εκφράζω πρώτα απ’ όλα τις θερμές μου ευχαριστίες γι’ αυτό εξ ονόματος της Ομάδας τoυ Ευρωπαϊκoύ Λαϊκoύ Κόμματoς (Χριστιαvoδημoκράτες) και των Ευρωπαίωv Δημoκρατώv.

Θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα μόνο ζήτημα, που έχει μεγάλη σημασία για μένα. Πόσα χρήματα χρειάζεται το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο; Το μέγεθος «20% του προϋπολογισμού» συζητείται στους διαδρόμους του Κοινοβουλίου και παρουσιάζεται ωσάν αναμφισβήτητη αλήθεια. Κύριε Γενικέ Γραμματέα, μόνο εφέτος, το 2005, περίπου 50 εκατ. ευρώ θα περισσέψουν, διότι πρέπει να τηρούμε αυτό τον μαγικό αριθμό του 20% αλλά δεν έχουμε τρόπο να δαπανήσουμε το ποσό αυτό.

Το 2006 θα συμβεί και πάλι το ίδιο. Σήμερα ήδη, στο σχέδιο προϋπολογισμού σας, όπως εγκρίθηκε από το Προεδρείο, γίνεται αναφορά σε αχρησιμοποίητους πόρους ύψους 90 εκατ. ευρώ. Πραγματικά, απορώ γιατί βρίσκονται εκεί. Πρέπει άραγε πραγματικά να παίρνουμε χρήματα από τις τσέπες των πολιτών και να τα αφήνουμε να προστεθούν σε έναν υπερβολικό προϋπολογισμό, ενώ γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν μπορούμε να τα ξοδέψουμε; Αναρωτιέμαι πραγματικά αν αυτός είναι ο σωστός τρόπος για να αντιμετωπίσουμε μακροπρόθεσμα τα πράγματα.

Συνιστώ, αφού υπάρχουν χρήματα που δεν χρειαζόμαστε και, όπως μπορούμε ήδη να δούμε, δεν θα τα χρειαστούμε του χρόνου, να μην τα περιλαμβάνουμε καν στον προϋπολογισμό!

Θα χαιρόμουν πολύ αν ο κ. Onesta, που υπέβαλε τροπολογίες για το θέμα αυτό, ήταν εδώ σήμερα για να αναλάβει την ευθύνη των προτάσεών του. Ωστόσο, ένας λόγος που αυτοί οι πόροι δεν θα χρησιμοποιηθούν –ούτε θα δαπανηθούν για άλλα πράγματα– είναι πως γνωρίζουμε ότι θα χρειαστούμε τα ποσά αυτά όταν θα έχουμε το καθεστώς των βουλευτών. Παρακαλώ πραγματικά να εκπονήσουμε έναν λιτό προϋπολογισμό για το Σώμα!

 
  
MPphoto
 
 

  Louis Grech, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου καταρχάς να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στον εισηγητή για την έκθεσή του. Σε γενικές γραμμές, συμφωνούμε με την ουσία των επιχειρημάτων του. Φυσικά, συμφωνούμε με την άποψή του ότι πρέπει να γίνουν περισσότερα για τη βελτίωση του εξορθολογισμού, της λογοδοσίας και της αυστηρής πειθαρχίας του προϋπολογισμού.

Ένας τομέας ο οποίος φαίνεται να είναι προβληματικός είναι ο τομέας της πρόσληψης προσωπικού. Ορθώς, φαντάζομαι, θα υπέθετε κανείς ότι οι αιτήσεις πρόσληψης προσωπικού βασίζονται σε αιτιολογημένες και ρεαλιστικές ανάγκες. Συνεπώς, είναι πολύ δύσκολο να κατανοηθούν ή να δικαιολογηθούν οι καθυστερήσεις στη διαδικασία επιλογής και πρόσληψης σχετικά με τη διεύρυνση. Πρέπει να ληφθούν μέτρα για την επανόρθωση της κατάστασης και την αντιμετώπιση αυτού του επείγοντος προβλήματος. Ανεξαρτήτως αυτού, ωστόσο, δεν συμφωνώ ότι μία προσωρινή, πρόχειρη λύση πρόσληψης έκτακτου προσωπικού πρέπει να θεωρείται βιώσιμη επιλογή ή εναλλακτική λύση. Αν και μπορώ να καταλάβω τον συλλογισμό πίσω από αυτό το επιχείρημα, φοβάμαι ότι αυτό το είδος συμβιβασμού, εάν γίνει δεκτός, θα μπορούσε να οδηγήσει σε κακή πρακτική που ενδεχομένως να εμφανίζεται ενίοτε στους μελλοντικούς μας προϋπολογισμούς.

Ο εισηγητής μας παρουσίασε, επιπλέον, προς εξέταση μία μείωση του περιθωρίου του αποθεματικού για τα απρόβλεπτα. Καταρχήν, συμφωνούμε ότι τα κονδύλια πρέπει να συνδέονται με συγκεκριμένες δραστηριότητες και ότι πρέπει να αποφεύγουμε την ακύρωση των κονδυλίων στο τέλος του οικονομικού έτους.

Εντούτοις, πρέπει να λάβουμε υπόψη τις προκλήσεις τις οποίες αντιμετωπίζουμε στο εγγύς μέλλον και τις αβεβαιότητες που είναι ακόμα ορατές και οι οποίες συνδέονται μεταξύ άλλων με τις πολυγλωσσικές υπηρεσίες, τις επενδύσεις σε ακίνητα, το καθεστώς των βουλευτών καθώς και την έγκριση του καθεστώτος για τους βοηθούς των βουλευτών, το οποίο έχει την πλήρη κάλυψη και υποστήριξή μας.

Από την άποψη αυτή, θα ήταν φρόνιμο να συμφωνήσουμε με την τροπολογία η οποία προτείνει η τελική απόφαση για αυτό το θέμα να ληφθεί σε μεταγενέστερο στάδιο. Στην πραγματικότητα, πιστεύω ότι ο εισηγητής ορθώς ανέβαλε την τελική απόφαση για τη συμφωνία κυρίων που αφορά το επίπεδο του 20% του κεφαλαίου 5. Συμφωνώ ότι αυτό το σημείο αναφοράς δεν προσαρτάται σε έναν αδιαμφισβήτητο και απόλυτα καθορισμένο νόμο και δεν θα έπρεπε να διστάζουμε να προκαλέσουμε και να αναθεωρήσουμε αυτή τη συμφωνία εάν είμαστε πεπεισμένοι ότι είναι απαραίτητο. Ωστόσο, δεν θεωρώ ότι ισχύει κάτι τέτοιο και δεν ενδείκνυται να καταργήσουμε αυτές τις κατευθυντήριες γραμμές τώρα.

Κατά τραγική ειρωνεία, εάν χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά, η σταθερότητα της κατευθυντήριας γραμμής του 20% θα μπορούσε να παράσχει ορθή δημοσιονομική πειθαρχία και αποτελεσματικότητα. Φυσικά, υποστηρίζουμε τα επιχειρήματα ότι για να επιτύχουμε δημοσιονομική αποτελεσματικότητα πρέπει να εξετάσουμε προσεκτικά όλες τις μορφές δαπανών, να κάνουμε πιο αποτελεσματική χρήση των πόρων και να αποφύγουμε περιττές δαπάνες και την αλληλεπικάλυψη των λειτουργιών.

Πρέπει να συνεχίσουμε να εστιάζουμε την προσοχή μας στις βασικές υπηρεσίες και δραστηριότητες, γεγονός το οποίο με οδηγεί σε ένα άλλο σημείο. Δεν έχουμε έως τώρα, αν και εν μέρει δικαιολογημένα, βιώσει τις πλήρεις επιπτώσεις από την άσκηση «ανέβασμα του πήχυ». Μου φαίνεται ότι έως σήμερα μόνο ορισμένοι στόχοι έχουν επιτευχθεί. Δεδομένου ότι υφίστανται οι απαραίτητες δομές, θα αναμέναμε ρεαλιστικά ότι στο προσεχές δημοσιονομικό έτος οι περισσότεροι στόχοι θα ικανοποιούνταν και θα εφαρμοζόταν μια μεταρρύθμιση για την εξάλειψη των φανερών και των συγκαλυμμένων δυσχερειών.

Σε ένα άλλο επίπεδο, επικροτούμε ιδιαίτερα την προταθείσα βελτίωση για την υπηρεσία των επισκεπτών. Από την πολύ σύντομη και περιορισμένη εμπειρία μου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, πιστεύω ότι τα προγράμματα είναι ένα πρακτικό και άμεσο εργαλείο για τη βελτίωση της αντίληψης που έχει ο κόσμος για την ΕΕ. Επιπροσθέτως, έχουν πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα, που δεν πρέπει να υποτιμηθεί.

Επικροτώ επίσης θερμώς την πρόταση βελτίωσης της στρατηγικής για την επικοινωνία και την πληροφόρηση. Κατά τα παρελθόντα έτη, δεν αντιμετωπίσαμε επαρκώς αυτό το θέμα. Είτε πραγματικό είτε νοητό, γνωρίζουμε ότι υπάρχει ένα τείχος μεταξύ της ΕΕ και των πολιτών της. Μπορούν και πρέπει να γίνουν περισσότερα για αυτή τη σημαντική πλευρά. Εάν πράγματι θέλουμε οι πολίτες μας να αισθάνονται ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι το δικό τους κοινοβούλιο και ότι εκπροσωπεί τις φιλοδοξίες τους, τότε πρέπει να εφαρμοστεί αμέσως μία αποτελεσματική στρατηγική πληροφόρησης και επικοινωνίας. Αυτή πρέπει να είναι μία από τις κύριες προτεραιότητές μας. Εάν αποτύχουμε σε αυτό, θα έχουμε αποτύχει σε έναν πολύ πραγματικό και θεμελιώδη καίριο στόχο.

Τέλος, συγχαίρω πάλι τον κ. Dombrovskis, όχι μόνο για την έκθεσή του αλλά επειδή ως νέος βουλευτής, που προέρχεται από μία νέα χώρα, μας προσέφερε ένα παράδειγμα που αποδεικνύει ότι αυτή η διαδικασία ολοκλήρωσης μπορεί να είναι πολύ παραγωγική και αποδοτική.

 
  
MPphoto
 
 

  Kyösti Tapio Virrankoski, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (FI) Κύριε Πρόεδρε, θέλω καταρχάς να ευχαριστήσω και να συγχαρώ τον εισηγητή, κ. Dombrovskis, για τη θαυμάσια έκθεσή του. Ο προϋπολογισμός του Κοινοβουλίου είναι ένας περίπλοκος διοικητικός προϋπολογισμός ο οποίος απαιτεί μεγάλη εξοικείωση με τις διαδικασίες και τις μεθόδους λειτουργίας του Κοινοβουλίου. Ο εισηγητής αντεπεξήλθε θαυμάσια στις απαιτήσεις του έργου που ανέλαβε και αυτό αντικατοπτρίζεται, για παράδειγμα, στον μικρό αριθμό τροπολογιών. Του εύχομαι κάθε επιτυχία και στο μέλλον.

Ο προϋπολογισμός του Κοινοβουλίου εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από τα προβλήματα που δημιούργησε η διεύρυνση. Παρότι τα νέα κράτη μέλη βρίσκονται στην ΕΕ για πάνω από ένα έτος, πολλές από τις θέσεις προσωπικού που δημιουργήθηκαν γι’ αυτά παραμένουν κενές. Οι διοικητικές υπηρεσίες του Κοινοβουλίου εκτιμούν μάλιστα ότι, έως τα τέλη του έτους, θα έχουν πληρωθεί σε ποσοστό λίγο μικρότερο του 80%. Η κατάσταση φαίνεται να είναι ιδιαιτέρως προβληματική στον γλωσσικό τομέα. Καθόσον, προκειμένου να λειτουργεί δημοκρατικά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, είναι αναγκαία η πολυγλωσσία και η προσφορά αξιόπιστων γλωσσικών υπηρεσιών, πρέπει να λαμβάνεται ιδιαίτερη μέριμνα για την ομαλή και αποτελεσματική λειτουργία της γλωσσικής υπηρεσίας.

Πολύ ορθώς, ο εισηγητής εστιάζει την προσοχή του στην παρουσίαση του προϋπολογισμού. Απαιτεί συνεχή βελτίωση. Όπως και ο προϋπολογισμός της Επιτροπής, ο προϋπολογισμός του Κοινοβουλίου πρέπει να εξελιχθεί προς την κατεύθυνση της κατάρτισής του βάσει δραστηριοτήτων, κατά τρόπο που θα αποσαφηνίζεται και θα επικυρώνεται η προσωπική λογοδοσία. Το επίπεδο αποτελεσματικότητας που θα επιτυγχάνεται πρέπει να συνάγεται με σαφήνεια από την παρουσίαση. Στο μέλλον, πρέπει επίσης να θεσπίσουμε διάφορους δείκτες οι οποίοι θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βάση για την ανάλυση των δράσεων που θα έχουν υλοποιηθεί.

Είναι πολύ σημαντικό να ληφθεί ιδιαίτερη μέριμνα για την αποτελεσματικότητα στη λειτουργία του ιδίου του Κοινοβουλίου. Η μεταρρύθμιση «ανεβάζοντας τον πήχυ» είναι ιδιαιτέρως σημαντική για όλους τους βουλευτές. Καλούνται να λαμβάνουν αποφάσεις για θέματα τα οποία είναι πολύ πιο περίπλοκα από ό,τι στο παρελθόν. Για τον λόγο αυτό, θα χρειαστεί να στηριχθεί περαιτέρω το νομοθετικό έργο.

Ο προϋπολογισμός του Κοινοβουλίου διατηρήθηκε παραδοσιακά σε επίπεδο που αντιστοιχεί στο 20% των διοικητικών δαπανών. Δεδομένου ότι κατέστη δυνατή η αυστηρή τήρηση των ορίων των δαπανών του Κοινοβουλίου, κυρίως λόγω της συνετής πολιτικής στον τομέα των κτιριακών υποδομών, φαίνεται ότι επί του παρόντος υπάρχουν επαρκέστατα περιθώρια ελιγμών: τα περιθώρια αυτά προσεγγίζουν το ποσό των 90 εκατ. ευρώ. Καθόσον υπάρχει πλεόνασμα από τον προϋπολογισμό του προηγούμενου έτους, είναι αδύνατο σε αυτό το στάδιο να προβλέψουμε ποιες θα είναι οι συγκεκριμένες ανάγκες. Ως εκ τούτου, η λήψη οριστικής απόφασης όσον αφορά το αποθεματικό για απρόβλεπτα πρέπει να αναβληθεί έως το φθινόπωρο. Θα είναι περιττό να αυξηθεί ο προϋπολογισμός του Κοινοβουλίου, εάν δεν υπάρχουν πραγματικοί λόγοι που να επιβάλλουν κάτι τέτοιο. Το όριο του 20% δεν είναι ένας στόχος στον οποίο πρέπει να αποβλέπουμε αλλά ένα εθελούσιο ανώτατο όριο. Η υπό συζήτηση έκθεση θα προσφέρει μια καλή βάση για το έργο παρακολούθησης.

 
  
MPphoto
 
 

  Sergej Kozlík (NI).(SK) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Η τελευταία δημοσκόπηση σχετικά με τη στάση των πολιτών της Σλοβακίας έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης μάς προσέφερε μια σαφή απάντηση. Ένα έτος μετά την ένταξη στην ΕΕ, το 83% του γενικού πληθυσμού της Σλοβακίας έχει θετική άποψη για το βήμα αυτό, ενώ σήμερα το κοινοβούλιο της Σλοβακίας επικύρωσε το σχέδιο Συντάγματος της Ευρώπης. Από την άλλη πλευρά, οι πολίτες της Σλοβακίας ευαισθητοποιούνται όλο και περισσότερο έναντι των προβλημάτων που σχετίζονται με τους περιορισμούς στην άσκηση της εντολής των βουλευτών του ΕΚ, κυρίως δε των βουλευτών που εκπροσωπούν τα νέα κράτη μέλη. Οι περιορισμοί αυτοί οφείλονται στις χρονοβόρες διοικητικές διαδικασίες εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ως προς την παροχή γλωσσικής υποστήριξης και επαρκών δυνατοτήτων μετάφρασης και τη διαθεσιμότητα υπηρεσιών διερμηνείας στις κοινοβουλευτικές επιτροπές και τις πολιτικές ομάδες.

Το σχέδιο ψηφίσματος για τον προϋπολογισμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το οποίο κατέθεσε ο κ. Dombrovskis –τον οποίο, παρεμπιπτόντως, θέλω να ευχαριστήσω για το θαυμάσιο έργο του– αντιμετωπίζει με εύστοχο τρόπο αυτή την κατάσταση. Λυπούμαι μόνο διότι η αρχική διατύπωση του σχεδίου ψηφίσματος, στο οποίο οι καθυστερήσεις στην πρόσληψη νέου προσωπικού περιγράφονταν ως απαράδεκτες, έχει αντικατασταθεί στην τρέχουσα έκδοση του κειμένου από τον πιο ήπιο χαρακτηρισμό «αρνητικές». Η ανεπαρκής γλωσσική υποστήριξη υπονομεύει την αρχή των ίσων ευκαιριών και περιορίζει την άσκηση των καθηκόντων των βουλευτών, κυρίως δε των βουλευτών που προέρχονται από τα νέα κράτη μέλη. Αυτό συνιστά ουσιαστικά διάκριση, κατά τρόπο που δεν συνάδει με το πνεύμα μιας ενωμένης Ευρώπης, μίας Ευρώπης στην οποία ενταχθήκαμε ως νέα μέλη, και είναι πραγματικά απαράδεκτο.

Θα ήταν αναμφίβολα λυπηρό και δυσάρεστο εάν τα ποσοστά αποδοχής μιας ενωμένης Ευρώπης μειώνονταν στα νέα κράτη μέλη εξαιτίας προβλημάτων στη διοικητική λειτουργία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και όχι εξαιτίας των δημοσιονομικών περιορισμών.

 
  
MPphoto
 
 

  Laima Liucija Andrikienė (PPE-DE). (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να επικεντρωθώ σε τρία θέματα: το συνολικό επίπεδο του προϋπολογισμού, την πολιτική προσωπικού και την πολιτική πληροφόρησης.

Όσον αφορά το συνολικό επίπεδο του προϋπολογισμού του Κοινοβουλίου, η πρόταση του γενικού γραμματέα όρισε το επίπεδο του προϋπολογισμού του Κοινοβουλίου στο 20% του κεφαλαίου 5, που είναι 1 340 εκατομμύρια ευρώ. Υποστηρίζω θερμά την πρόταση του εισηγητή να μειωθούν οι πιστώσεις του αποθεματικού για τα απρόβλεπτα κατά 30 εκατομμύρια ευρώ και να εισαχθεί στο αποθεματικό για τα κτίρια ένα ποσό 10 εκατομμυρίων ευρώ. Η έκθεση υπογραμμίζει επίσης ότι το επίπεδο του προϋπολογισμού του Κοινοβουλίου θα έπρεπε να καθοριστεί βάσει των αιτιολογημένων αναγκών και μας υπενθυμίζει ότι οι πιστώσεις συνδιαλλαγής πρέπει να αποφεύγονται.

Η πολιτική προσωπικού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου πρέπει να βελτιωθεί. Θα πρέπει να σημειωθούν βελτιώσεις για την επίσπευση των διαδικασιών πρόσληψης προκειμένου να πληρωθούν οι 750 κενές θέσεις στις διοικητικές υπηρεσίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και να δημιουργηθεί ένα πραγματικά αξιοκρατικό σύστημα προαγωγών.

Η έκθεση υπογραμμίζει επίσης την ανησυχία της για την εσπευσμένη μετάβαση από επικουρικό προσωπικό σε προσωπικό επί συμβάσει και ζητεί λεπτομερείς πληροφορίες για το θέμα. Προτείνω ότι πρέπει εμείς, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, να ζητήσουμε από τον γενικό γραμματέα να εξετάσει τρόπους μετριασμού των επιπτώσεων της κατάργησης του καθεστώτος των υφισταμένων επικουρικών υπαλλήλων των πολιτικών ομάδων που αναμένουν την περάτωση των διαδικασιών πρόσληψης. Πρέπει να ζητήσουμε από τον γενικό γραμματέα να παρουσιάσει στο Προεδρείο μία πρόταση για την τροποποίηση των εσωτερικών κανόνων πρόσληψης που εγκρίθηκαν από το Προεδρείο στις 3 Μαΐου 2004, προκειμένου να επιτρέψει στις πολιτικές ομάδες να επωφεληθούν από τις ίδιες διατάξεις πρόσληψης που εφαρμόζονται στις διοικητικές υπηρεσίες του Κοινοβουλίου.

Τελευταία αλλά εξίσου σημαντική είναι η πολιτική επικοινωνίας. Ο εισηγητής υποστηρίζει τη βελτίωση της υπηρεσίας των επισκεπτών και την ενίσχυση του ρόλου των εξωτερικών γραφείων. Υπογραμμίζεται ότι, προκειμένου να αγγίξει τους πολίτες, η πολιτική επικοινωνίας των κρατών μελών πρέπει να λάβει υπόψη τις εθνικές διαφορές.

Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Dombrovskis για την εξαιρετική έκθεσή του.

 
  
MPphoto
 
 

  Hans-Peter Martin (NI). (DE) Κύριε Πρόεδρε, η παρούσα έκθεση είναι ένα διπλό σκάνδαλο καθώς συνιστά μια πικρή αντανάκλαση της, γνώμης της πλειοψηφίας του Σώματος και αποκαλύπτει τα τεχνάσματα που χρησιμοποιεί. Η έκθεση αρχικά είχε διατυπωθεί πολύ γενικά, όμως μέσω προφορικών τροπολογιών ενσωματώθηκαν σε αυτήν αποφάσεις, σύμφωνα με τις οποίες 60 εκατ. ευρώ από το προβλεπόμενο πλεόνασμα, που είναι 90 εκατ. ευρώ για το 2006, θα μπουν απλώς στο αποθεματικό –και εδώ, όπως γνωρίζουμε, μπορούν να συμβούν διάφορα κατά την εκτέλεση του προϋπολογισμού– ενώ άλλα 10 εκατ. ευρώ θα παραμείνουν διαθέσιμα για κτίρια, μολονότι διάφορα πρόσωπα, στα οποία συμπεριλαμβάνεται και ο γενικός γραμματέας που είναι παρών σήμερα, είπαν ήδη ότι στην πραγματικότητα αυτό δεν χρειάζεται.

Αντί να επιστραφούν απλώς τα χρήματα αυτά στους ευρωπαίους φορολογουμένους, αντί να κάνουμε κάτι για την καλή φήμη του Σώματος και να δείξουμε ότι λάβαμε το μήνυμα και μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα με λιγότερα χρήματα, το ποσό μπήκε με δόλιο τρόπο μέσω τροπολογιών στον προϋπολογισμό και είναι αξιοσημείωτο ότι οι εν λόγω τροπολογίες ήταν προφορικές. Γιατί λέω «με δόλιο τρόπο»; Διότι εγώ, ως πλήρες μέλος της αρμόδιας επιτροπής με δικαίωμα ψήφου, έφερα αντιρρήσεις στις τροπολογίες, οι οποίες απλώς αγνοήθηκαν. Μέχρι τώρα δεν δόθηκε απάντηση στις ενστάσεις που υπέβαλα στο Προεδρείο και στον Πρόεδρο του Σώματος. Σύμφωνα με μία επιστολή που δεν φέρει ημερομηνία, δεν τα εννοούσαν έτσι όλα αυτά. Αυτό είναι αμφισβητήσιμο.

Θα χρησιμοποιήσω όλα τα νόμιμα μέσα που διαθέτω. Τόσο το ψήφισμα όσο και η έκθεση αυτή δεν έγιναν με νόμιμο τρόπο και δεν πρέπει να γίνει αύριο η ψηφοφορία. Προς το συμφέρον του ευρωπαίου φορολογουμένου, απευθύνω έκκληση στους λίγους παρόντες να καταψηφίσουν την έκθεση και, ειδικότερα, τα συγκεκριμένα σημεία της. Για τον σκοπό αυτό, θα υποβληθούν ονομαστικές τροπολογίες.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. Θα μπορούσατε να επιβεβαιώσετε ότι λάβατε την επιστολή του Προέδρου του Κοινοβουλίου σε απάντηση των καταγγελιών που υποβάλατε; Εάν όχι, θα στείλω αντίγραφό της μέσω κλητήρα.

 
  
MPphoto
 
 

  Hans-Peter Martin (NI). (DE) Κύριε Πρόεδρε, σήμερα το μεσημέρι έλαβα με φαξ μία επιστολή που δεν φέρει ημερομηνία, στα αγγλικά, στην οποία υποθέτω ότι αναφέρεστε. Επιτρέψτε μου να προσθέσω ότι άλλοι βουλευτές έλαβαν μέσα σε τρεις ημέρες πολύ μακροσκελείς απαντήσεις. Ωστόσο, παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις μου, το θέμα καθυστέρησε. Θα ήθελα επίσης να προσθέσω ότι έχω ήδη απαντήσει στην εν λόγω επιστολή, εμμένοντας στην απόρριψή της. Θεωρώ ότι ο τρόπος αντιμετώπισης του θέματος είναι αντικανονικός και παράνομος.

 
  
MPphoto
 
 

  Hynek Fajmon (PPE-DE).(CS) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, ο προϋπολογισμός του Κοινοβουλίου για το 2006 πρέπει να αντικατοπτρίζει ορισμένες από τις κεντρικές προτεραιότητες που περιγράφονται στην έκθεση Dombrovskis.

Ως βουλευτής ενός νέου κράτους μέλους, θέλω να επιστήσω την προσοχή του Σώματος σε ορισμένα πρακτικά προβλήματα, τα οποία σχετίζονται άμεσα με το γεγονός ότι ορισμένες πτυχές του τρόπου λειτουργίας του Κοινοβουλίου παραμένουν αμετάβλητες παρά τη διεύρυνση που έλαβε χώρα πέρυσι. Η βασική ανησυχία μου έγκειται στο γεγονός ότι οι επίσημες γλώσσες δεν έχουν αποκτήσει ακόμη ισότιμο καθεστώς, παρόλο που έχει περάσει ένα έτος από τη διεύρυνση, καθώς και ότι σε πολλές συνεδριάσεις επιτροπών και αντιπροσωπειών δεν προσφέρεται διερμηνεία προς τις γλώσσες του συνόλου των παρόντων. Σημειώνονται επίσης σοβαρές καθυστερήσεις ως προς τη διάθεση των εγγράφων στις επίσημες γλώσσες των βουλευτών.

Τα προβλήματα αυτά είναι άμεση συνέπεια των μεγάλων καθυστερήσεων που έχουν σημειωθεί στις διαδικασίες πρόσληψης υπαλλήλων από τα νέα κράτη μέλη στις διοικητικές υπηρεσίες του Κοινοβουλίου και αυτό δεν επηρεάζει μόνο τις υπηρεσίες διερμηνείας και μετάφρασης. Ο αριθμός των πολιτών από τα νέα κράτη μέλη που εργάζονται για το Κοινοβούλιο εξακολουθεί να είναι πολύ μικρός, και απέχουμε ακόμη πολύ από τον στόχο της πλήρωσης όλων των θέσεων για τις οποίες έχουν δεσμευθεί οι αντίστοιχοι δημοσιονομικοί πόροι.

Οι καθυστερήσεις αυτές, οι οποίες είναι πραγματικά πολύ μεγάλες, είναι εντελώς αδικαιολόγητες. Σύμφωνα με την έκθεση Dombrovskis, κατά πάσα πιθανότητα, έως τα τέλη του τρέχοντος έτους θα έχει πληρωθεί μόλις το 78% των θέσεων εργασίας που έχουν δημιουργηθεί. Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να ληφθούν επείγοντα μέτρα, ώστε να διορθωθεί αυτή η κατάσταση και να διασφαλιστεί ότι οι πολίτες των νέων κρατών μελών θα εκπροσωπούνται ισότιμα στη διοικητική διάρθρωση του Κοινοβουλίου.

Θεωρώ επίσης ανεπίτρεπτο το γεγονός ότι η επιγραφή «Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο» στα κτίρια του Κοινοβουλίου εξακολουθεί δεν εμφανίζεται σε όλες τις γλώσσες της ΕΕ. Αυτό μου επισημάνθηκε από την πρώτη ομάδα επισκεπτών από την Τσεχική Δημοκρατία, οι οποίοι επισκέφθηκαν το Κοινοβούλιο τον Νοέμβριο του 2004, και παρά τις υπενθυμίσεις που έχω απευθύνει στον αρμόδιο κοσμήτορα, ακόμη δεν έχει υπάρξει καμία σχετική ενέργεια.

Οι υπηρεσίες που προσφέρονται, ωστόσο, στους επισκέπτες του Κοινοβουλίου λειτουργούν σχετικά ομαλά. Έχω ήδη προσκαλέσει δύο ομάδες επισκεπτών στο Στρασβούργο και από τις αντιδράσεις τους κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οι επισκέψεις αυτού του είδους είναι εξαιρετικά σημαντικές. Εντούτοις, υπάρχουν ακόμη περιθώρια βελτίωσης της επικοινωνίας μας με τους πολίτες. Με λύπη μου διαπιστώνω ότι δεν υπάρχει διαθέσιμο ενημερωτικό υλικό στην τσεχική ή σε άλλες γλώσσες των νέων κρατών μελών, ενώ δεν υπάρχουν αντίτυπα του Ευρωπαϊκού Συντάγματος για επισκέπτες από τα νέα κράτη μέλη. Θεωρώ ότι πρέπει να ληφθούν σχετικά μέτρα στο άμεσο μέλλον.

 
  
MPphoto
 
 

  Zbigniew Krzysztof Kuźmiuk (PPE-DE).(PL) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, λαμβάνω τον λόγο για να μιλήσω σχετικά με τις δημοσιονομικές προβλέψεις του Κοινοβουλίου για το 2006 και με την έκθεση Dombrovskis επί των προβλέψεων αυτών. Το σχέδιο του γενικού προϋπολογισμού της ΕΕ για το 2006 παρουσιάστηκε προ ολίγου στο Σώμα, οπότε θα ξεκινήσω με τρεις παρατηρήσεις επί του σχεδίου αυτού.

Πρώτον, ως εκπρόσωπος της Πολωνίας, ενός νέου κράτους μέλους, αισθάνομαι ιδιαίτερη ανησυχία λόγω του εξαιρετικά χαμηλού επιπέδου πληρωμών που προβλέπεται σε αυτό τον προϋπολογισμό, συγκεκριμένα 1,02% του κοινοτικού ΑΕΕ. Επ’ αυτού, πρέπει δε να επισημανθεί ότι, βάσει των τρεχουσών δημοσιονομικών προοπτικών, το ανώτατο όριο πληρωμών για το 2006 είναι 1,08% του ΑΕΕ, ή, με άλλα λόγια, αυξημένο κατά 7 δισ. ευρώ σε απόλυτα μεγέθη.

Η τρίτη παρατήρησή μου είναι ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει προτείνει αυτό το επίπεδο πληρωμών, παρότι το ίδιο αυτό όργανο τάχθηκε μόλις πρόσφατα υπέρ ενός μέσου όρου ετησίων πληρωμών ύψους 1,14% του ΑΕΕ στις δημοσιονομικές προοπτικές της περιόδου 2007-2013. Κατά τη γνώμη μου, δεν θα είναι εύκολο να εξηγηθεί στους πολίτες της ΕΕ πώς είναι δυνατό να χρηματοδοτηθεί το σύνολο των δαπανών της ΕΕ από ένα σύνολο 112 δισ. ευρώ, τη στιγμή που οι πληρωμές αναμένεται ότι θα ανέλθουν στο ποσό των 130 δισ. ευρώ το 2007.

Τρίτον, με προβληματίζει το γεγονός ότι στον προϋπολογισμό αυτό προβλέπεται σημαντική αύξηση των διοικητικών δαπανών, συγκεκριμένα σε ποσοστό 6,2%, τη στιγμή που οι δαπάνες για εξωτερικές δράσεις έχουν μειωθεί κατά 2%, ενώ οι δαπάνες για την προενταξιακή στρατηγική έχουν μειωθεί σε ποσοστό που ανέρχεται στο 4% σε σύγκριση με το 2005.

Στο ίδιο πνεύμα με την προηγούμενη παρατήρησή μου, θέλω επίσης να αναφερθώ στο θέμα των δημοσιονομικών δαπανών του Κοινοβουλίου το 2006. Το ποσό αυτό αναμένεται ότι θα ανέλθει στο 20% των συνολικών διοικητικών δαπανών, δηλαδή σε 1 342 εκατ. ευρώ. Αυτό αντιστοιχεί σε αύξηση 5,5% σε σύγκριση με το 2005. Πρέπει να τονισθεί ότι ο βασικός λόγος για αυτή την αύξηση της χρηματοδότησης είναι να διασφαλιστεί η διαθεσιμότητα των πόρων για την ολοκλήρωση της διεύρυνσης της ΕΕ με την ένταξη των 10 νέων κρατών μελών, να πραγματοποιηθούν οι αναγκαίες προετοιμασίες και να δεσμευτούν τα απαραίτητα κονδύλια για την ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας τον Ιανουάριο του 2007. Με την ευκαιρία αυτή, επιτρέψτε μου να επισημάνω ότι, έως τα τέλη του 2005, θα έχει πληρωθεί μόλις το 78% των θέσεων εργασίας, οι οποίες σχετίζονταν με τη διεύρυνση και για τις οποίες υπήρχε πρόβλεψη στους προϋπολογισμούς του 2004 και του 2005, και αυτό είναι άκρως ανησυχητικό.

Εν κατακλείδι, θέλω να συγχαρώ τον κ. Dombrovskis για την εκπόνηση μιας εμπεριστατωμένης έκθεσης σχετικά με τις δαπάνες του Κοινοβουλίου το 2006. Καλύπτει όχι μόνο τα θέματα που άπτονται της διεύρυνσης αλλά και τα θέματα που άπτονται της ποιότητας και της αποτελεσματικότητας του έργου του Κοινοβουλίου, κυρίως του έργου που επιτελούν οι βουλευτές σχετικά με έγγραφα τα οποία συντάσσονται στη μητρική τους γλώσσα. Περιγράφει επίσης λεπτομερώς τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην προσπάθεια να φέρουμε πιο κοντά στους πολίτες το Κοινοβούλιο και τους καρπούς των προσπαθειών του.

 
  
MPphoto
 
 

  Paul Rübig (PPE-DE). (DE) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να ευχαριστήσω ειδικά τον κ. Dombrovskis και όλους εκείνους που συνέβαλαν στην εκπόνηση της έκθεσης αυτής. Πιστεύω πως κανένα άλλο Κοινοβούλιο στον κόσμο δεν εξοικονομεί ένα διψήφιο ποσό εκατομμυρίων κάθε χρόνο προς το συμφέρον των φορολογουμένων. Μια τέτοια οικονομία χρημάτων είναι πραγματικά αξιέπαινη. Όπως γνωρίζουμε, ασκούμε πίεση για την έγκριση του καθεστώτος το οποίο, ενώ θα απαλλάξει από μεγάλα βάρη τους εθνικούς προϋπολογισμούς, συνεπάγεται πρόσθετες δαπάνες για το Κοινοβούλιο. Εάν υπολογίσουμε το μέσο κόστος ενός υπαλλήλου, τότε –με αυτά που θα μας αποφέρει το καθεστώς– πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία σε αυτό το μέτρο πρόληψης που είναι αξιέπαινο.

Μελλοντικά, καθήκον μας θα είναι να κάνουμε πολύ περισσότερο κατανοητή από ό,τι μέχρι σήμερα την Ευρώπη μας. Πρέπει να εξηγήσουμε καλύτερα στους πολίτες τι κάνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Κατά τον προεκλογικό αγώνα, ένα από τα κύρια σημεία κριτικής ήταν ότι οι άνθρωποι δεν μαθαίνουν αρκετά για τις πολιτικές δραστηριότητες του Σώματος. Θα ήθελα να απευθύνω έκκληση σε εκείνους που είναι οι υπεύθυνοι να καταβάλουν πολύ μεγαλύτερες προσπάθειες σχετικά με την πολιτική ενημέρωσης από ό,τι συνήθιζαν να κάνουν μέχρι τώρα.

 
  
MPphoto
 
 

  Janusz Lewandowski (PPE-DE), Πρόεδρος της Επιτροπής Προϋπολογισμών. (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, απαντώ στις επιφυλάξεις του κ. Martin σχετικά με τις νομικές πτυχές, όχι επί της ουσίας.

Η δέσμη των προφορικών τροπολογιών, τις οποίες ανέφερε, υπεβλήθη στα μέλη της Επιτροπής Προϋπολογισμών την προηγουμένη της ψηφοφορίας και δεν υπήρξαν επιφυλάξεις όσον αφορά αυτές τις τροπολογίες. Αφού ψήφισε επί αρκετών από αυτών, ο κ. Martin άρχισε να εκφράζει επιφυλάξεις, αλλά χωρίς να αποσαφηνίζει σε ποιο άρθρο του Κανονισμού στήριζε τις επιφυλάξεις του. Ως εκ τούτου, προχώρησα στην ψηφοφορία, έχοντας την ομόφωνη υποστήριξη της Επιτροπής Προϋπολογισμών. Αυτή είναι η διευκρίνησή μου.

(Χειροκροτήματα)

 
  
MPphoto
 
 

  Hans-Peter Martin (NI). (DE) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να προβώ σε μία δήλωση σύμφωνα με το άρθρο 145. Όσα είπε ο κ. Lewandowski δεν είναι ακριβή. Η πρακτική στο Σώμα, τόσο στην Ολομέλεια όσο και στις επιτροπές, είναι ότι, αν υπάρξει αντίρρηση σε προφορική τροπολογία ανάλογα με την απαρτία –δηλαδή ένα άτομο που φέρνει αντιρρήσεις σε μία επιτροπή ή 37 βουλευτές στο Σώμα– δεν μπορεί να γίνει ψηφοφορία επί της τροπολογίας. Θα ήθελα να επισημάνω στον Πρόεδρο της Επιτροπής Προϋπολογισμών ότι αυτή η πρακτική και αυτός ο κανόνας δεν εξαρτάται από τον χρόνο υποβολής μιας τέτοιας προφορικής τροπολογίας. Όλοι γνωρίζουμε ότι οι γραπτές τροπολογίες, γενικά, είναι πιο αναλυτικές.

Ακριβώς το ίδιο με αυτό που περιέγραψα συνέβη τη Δευτέρα στην Επιτροπή Ελέγχου των Προϋπολογισμών, ο Πρόεδρος της οποίας –που επίσης κατάγεται από ένα νέο κράτος μέλος– συνέχισε να ερωτά αν υπάρχουν αντιρρήσεις επί μίας προφορικής τροπολογίας, και ήταν σαφές σε όλους ότι εάν είχε προβληθεί αντίρρηση, δεν θα είχε γίνει ψηφοφορία.

Αυτό που συμβαίνει εδώ είναι μία προσπάθεια αποποίησης ευθυνών και αποφυγής της παραδοχής ότι κάτι έγινε με τρόπο που δεν έπρεπε. Εμμένω ότι επί της ουσίας –μου δόθηκε αυτός ο χρόνος ομιλίας, το δικαιούμαι βάσει του Κανονισμού– ασφαλώς επικαλέστηκα το άρθρο 150, το οποίο ακριβώς ...

(Ο Πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή)

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. Η Επίτροπος για την επόμενη συζήτηση δεν έχει ακόμα προσέλθει. Ειδάλλως, δεν θα επέτρεπα αυτή την ανταλλαγή απόψεων.

Ο Πρόεδρος απέστειλε επιστολή στον κ. Martin. Στην επιστολή αναφέρεται ότι οι ενστάσεις που προέβαλε ο κ. Martin δεν αφορούσαν γλωσσικά προβλήματα, αλλά την ουσία κάθε τροπολογίας. Κατόπιν τούτου, ο Πρόεδρος πιστεύει ότι η απόφαση που ελήφθη από τον πρόεδρο της επιτροπής να συνεχίσει την ψηφοφορία είναι σύμφωνη με τον Κανονισμό και την πάγια τακτική.

Εφόσον ο κ. Martin δήλωσε ότι σκοπεύει να θέσει και εκ νέου το θέμα αύριο, προτείνω να ακολουθήσει αυτή τη διαδικασία. Δεν θα συνεχίσω αυτή τη συζήτηση τώρα.

Θα ήθελα να προσθέσω, κ. Martin, ότι ελπίζω πως δεν σας άκουσα να κατηγορείτε τον πρόεδρο της επιτροπής ότι διαστρέβλωσε τα όσα συνέβησαν. Πρέπει να είστε πολύ προσεκτικός για ό,τι λέτε. Η διερμηνεία που άκουσα υποδήλωνε ότι υποδηλώνατε ότι εψεύδετο. Δεν πρέπει να το λέτε αυτό.

Ο γενικός γραμματέας άκουσε με μεγάλη προσοχή τις παρεμβάσεις όλων των συναδέλφων. Σας ευχαριστώ.

Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί αύριο, στις 12.00.

 

20. Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. Η ημερήσια διάταξη προβλέπει την προφορική ερώτηση (B6-0233/2005) προς την Επιτροπή, του βουλευτή κ. Jo Leinen, εξ ονόματος της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων, σχετικά με τις θεσμικές πτυχές της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης.

 
  
MPphoto
 
 

  Bastiaan Belder, εξ ονόματος της Ομάδας IND/DEM. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, θεωρώ ότι, ως βουλευτές αυτού του Σώματος, έχουμε καθήκον να γνωρίζουμε τον ακριβή χρόνο έναρξης των συζητήσεων, ενώ δεν υπάρχει καμιά απολύτως δικαιολογία για τυχόν απουσία μας. Έχουμε στη διάθεσή μας επαρκή μέσα, ώστε να γνωρίζουμε πότε μπορούμε να μετάσχουμε στις συζητήσεις που διεξάγονται στο Σώμα. Ειρήσθω εν παρόδω, θέλω επίσης να δηλώσω με κάθε ειλικρίνεια ότι, καθόσον η Επιτροπή σπανιότατα απαντά στις επίμονες ερωτήσεις μου, δεν με ενδιαφέρει και τόσο πολύ η θέση της.

Με κατέπληξε και με διασκέδασε συγχρόνως το νευρικό ύφος της ερώτησης που έθεσε ο πρόεδρος της αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής, κ. Leinen. Προδίδει τον φόβο ενός ανοικτού υποστηρικτή του Συντάγματος ότι μία από τις πιο αξιοσημείωτες καινοτομίες αυτού του Συντάγματος, συγκεκριμένα η ύπαρξη ενός ευρωπαίου υπουργού Εξωτερικών, θα μετατραπεί σε διακυβερνητικό δούρειο ίππο. Φαίνεται ότι ο εν λόγω υπουργός και ο διοικητικός του μηχανισμός, η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης, αρχίζουν να δημιουργούν αμφιβολίες στο μυαλό των υποστηρικτών τους, αλλά τώρα είναι πολύ αργά. Στη εφημερίδα Die Welt της Παρασκευής 6 Μαΐου, ο Χένρι Κίσινγκερ δήλωσε σαφώς ότι η δημιουργία ενός τηλεφωνικού αριθμού δεν θα λύσει το πρόβλημα της απουσίας κοινής εξωτερικής πολιτικής. Σας συνιστώ μάλιστα να μελετήσετε όλοι αυτό το άρθρο. Εξάλλου, αυτό που έχει σημασία είναι το περιεχόμενο των όσων θα λεχθούν όταν θα χτυπήσει το τηλέφωνο.

Για μία ακόμη φορά, η Ευρωπαϊκή Ένωση διαπράττει το κλασικό σφάλμα να συγκαλύπτει την έλλειψη πολιτικής συμφωνίας με καθαρά θεσμικά μέτρα. Μια έντιμη ανάλυση αυτών των θεσμικών μέτρων αποκαλύπτει ότι η πολυδιαφημισμένη, αλλά πολύ ατυχής, δημιουργία αυτής της διπλής ιδιότητας διαταράσσει την ισορροπία μεταξύ των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων. Η δημιουργία του ευρωπαίου υπουργού Εξωτερικών αντίκειται στο σημαντικό αξίωμα ότι τα διάφορα θεσμικά όργανα λειτουργούν ανεξάρτητα το ένα από το άλλο. Μάλιστα, στην παράγραφο 7 του άρθρου I-26 ορίζεται ότι τα μέλη της Επιτροπής δεν πρέπει να δέχονται υποδείξεις από κυβερνήσεις, θεσμικά όργανα, άλλα όργανα ή οργανισμούς. Φαίνεται ότι αυτή η διάταξη δεν ισχύει για τον μελλοντικό Αντιπρόεδρο της Επιτροπής. Προκαλώ μάλιστα οποιονδήποτε υποστηρικτή αυτού του νέου ρόλου να το διαψεύσει.

Αυτός ο υπουργός, αλλά και η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης, θα είναι μια διαρκής πηγή διοργανικής έντασης, και δεν ανέφερα καν τη χρηματοδότηση των υπαλλήλων που θα απασχολούνται στην εν λόγω υπηρεσία καθώς και τις σχέσεις με την εθνική διπλωματία, στην οποία έχουμε αφιερώσει μια ακόμη θαυμάσια ακρόαση, η οποία κατέληξε σε πολλά ερωτηματικά. Τα ψαλιδάκια του κ. Leinen, όμως, δεν είναι τίποτε μπροστά στις ακροβατικές ικανότητες που θα χρειαστεί να επιδείξει ο μελλοντικός υπουργός και επικεφαλής της υπηρεσίας εξωτερικής δράσης.

Ως ένθερμος πολέμιος αυτής της Συνταγματικής Συνθήκης, ευελπιστώ ότι θα απορριφθεί στη Γαλλία, όπως και στη χώρα μου. Στην περίπτωση που δεν συμβεί αυτό, θα υπάρξει διαρκής ανάγκη στενής παρακολούθησης από μέρους μας αυτής της επικίνδυνης περιπέτειας που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

 
  
MPphoto
 
 

  Jo Leinen (PSE), εισηγητής. (DE) Κύριε Πρόεδρε, μόλις επέστρεψα από μία δημόσια εκδήλωση για το ευρωπαϊκό σύνταγμα στη Λωρραίνη, όπου η πλειοψηφία των ανθρώπων ήταν υπέρ του να υπάρχει ένας ευρωπαίος υπουργός Εξωτερικών και να προΐσταται μίας Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης. Ευελπιστώ ότι οι πολίτες ολόκληρης της Ευρώπης βλέπουν παρόμοια τα πράγματα. Το Ευρωβαρόμετρο, για παράδειγμα, μάς μεταδίδει διαρκώς την επιθυμία των πολιτών να μιλά η Ευρώπη με μία φωνή στον κόσμο. Γι’ αυτό τον λόγο, προβλέπεται αυτό στο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα.

Ο υπουργός Εξωτερικών θα έδινε ένα πρόσωπο στις ευρωπαϊκές αξίες και θα εκπροσωπούσε τα ευρωπαϊκά συμφέροντα στον κόσμο. Για να εκπληρώσει τα καθήκοντα αυτά, θα χρειαστεί φυσικά την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης που αναφέραμε. Εξαιτίας του διττού ρόλου, η δομή αυτή είναι μάλλον περίπλοκη και εδώ είναι που πρέπει να βρούμε μία λύση. Πιστεύω ότι πρέπει να το κάνουμε σύμφωνα με το πνεύμα του Συντάγματος – και ποιο είναι αυτό; Είναι ότι ο πρώην δεύτερος πυλώνας με τη μάλλον διακυβερνητική του προσέγγιση θα ενσωματωθεί στην κοινοτική μέθοδο. Το όλο θέμα των συζητήσεων στη συνέλευση και στη διακυβερνητική διάσκεψη ήταν να ενσωματωθεί ο πρώην δεύτερος πυλώνας σε μία Ευρωπαϊκή Ένωση που θα έχει νομική προσωπικότητα και τη βούληση να δρα ως μία και μόνο οντότητα τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό.

Σύμφωνα με το άρθρο 296 του Συντάγματος, η Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης θα συσταθεί με απόφαση του Συμβουλίου μετά από ακρόαση του Κοινοβουλίου και έγκριση της Επιτροπής. Αυτό είναι το θέμα μας σήμερα. Η Επιτροπή συμμετέχει στη διαμόρφωση της Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης. Εμείς εδώ στο Σώμα ανησυχούσαμε μήπως οι εργασίες στο Συμβούλιο έχουν προχωρήσει περισσότερο, έχουν αρχίσει οριοθετήσεις και υπάρχουν ήδη συγκεκριμένα σχέδια, ενώ η Επιτροπή ήταν πολύ διστακτική και αντιμετώπιζε με μεγάλη επιφυλακτικότητα το θέμα αυτό. Γι’ αυτό τον λόγο, θέσαμε σήμερα την ερώτηση πώς σκοπεύει να διασφαλίσει η Επιτροπή ότι θα αναπτυχθεί περαιτέρω η κοινοτική μέθοδος και θα εξασφαλιστεί ο ρόλος της στις εξωτερικές σχέσεις, πώς θα οργανωθεί διοικητικά και οικονομικά η εν λόγω υπηρεσία και πώς θα μπορεί το Κοινοβούλιο να παρακολουθεί τη δράση της.

Πρέπει να αποτρέψουμε πάση θυσία τη γέννηση μίας τρίτης γραφειοκρατίας, παράλληλα με τη διοίκηση της Επιτροπής και του Συμβουλίου αυτό θα ήταν ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί. Έτσι, φυσικά, τίθεται το ερώτημα αν η Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης είναι μέρος του Συμβουλίου ή της Επιτροπής. Εδώ πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι υπάρχουν ήδη σε πολλές χώρες αντιπροσωπείες που θα μπορούσαν να γίνουν πρεσβείες της ΕΕ. Θεωρώ ότι θα ήταν σωστό και εύλογο να ανήκει η εν λόγω υπηρεσία οργανωτικά και από δημοσιονομικής άποψης στην Επιτροπή και όχι στο Συμβούλιο.

Παρόλα αυτά, το Συμβούλιο θα διατηρούσε έναν πλήρη ρόλο εδώ, γιατί είναι σαφές ότι η υπηρεσία θα είχε ως αποστολή την εφαρμογή των αποφάσεων του Συμβουλίου ως πολιτικού οργάνου. Σε πολλές χώρες υπάρχουν τέτοια διπλά μοντέλα, και στη Γερμανία, όπου σε ορισμένα επίπεδα της διοίκησης υπάρχουν υπηρεσίες που εξυπηρετούν τόσο την τοπική αυτοδιοίκηση όσο και το κράτος. Αυτό δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο και θα μπορούσε να λειτουργήσει και στην προκειμένη περίπτωση.

Πρέπει επίσης να αποφασίσουμε τι υποτίθεται ότι θα κάνει η εν λόγω υπηρεσία και τι όχι. Εγώ δεν πιστεύω ότι είναι εύλογο να δημιουργηθεί μία υπηρεσία μαμούθ που θα καλύπτει τα πάντα, από τον τομέα του Επιτρόπου Mandelson, το εμπόριο, μέχρι τον τομέα του Επιτρόπου Michel, την αναπτυξιακή πολιτική. Εδώ πρέπει να γίνει διαχωρισμός μεταξύ μίας παραδοσιακής εξωτερικής υπηρεσίας για την οποία θα είναι υπεύθυνος ο υπουργός Εξωτερικών και άλλων Γενικών Διευθύνσεων και Επιτρόπων που έχουν τους δικούς τους τομείς. Το γεγονός ότι ο υπουργός Εξωτερικών θα είναι και Αντιπρόεδρος της Επιτροπής ασφαλώς θα επέτρεπε τη συγκέντρωση εξουσιών και ευθυνών στα ίδια χέρια και τη δημιουργία συνοχής στον τομέα αυτό.

Περιμένουμε με ανυπομονησία τι έχει να μας πει επ’ αυτού η Επιτροπή και ελπίζουμε ότι αυτά που θα γίνουν σχετικά με το σημαντικό αυτό θέμα θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα του Συντάγματος, το οποίο και θα εκφράζουν.

 
  
MPphoto
 
 

  Margot Wallström, Αντιπρόεδρος της Επιτροπής. (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, οι νέες ρυθμίσεις στον τομέα των εξωτερικών σχέσεων που προβλέπονται στη Συνταγματική Συνθήκη παρέχουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση την ευκαιρία να ενισχύσει την αποτελεσματικότητα και τη συνοχή της εξωτερικής της δράσης. Αυτός είναι ένας καλός λόγος για τον οποίο η Συνταγματική Συνθήκη θα πρέπει να επικυρωθεί, πράγμα που ελπίζω.

Συγκεκριμένα, πρέπει να φέρουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά τους δύο πυλώνες της εξωτερικής δράσης της Ένωσης: τις εξωτερικές σχέσεις της Κοινότητας και την κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας. Αυτό θα αυξήσει την επιρροή μας, θα δυναμώσει τη φωνή μας και θα μας βοηθήσει να προωθήσουμε τις ευρωπαϊκές αρχές και τα συμφέροντά μας παγκοσμίως. Για τον λόγο αυτό, η Επιτροπή υποστηρίζει τη θέσπιση του διπλού αξιώματος του υπουργού Εξωτερικών της Ένωσης. Μάλιστα, η Επιτροπή πρότεινε αυτή την ιδέα στη Συνέλευση. Είναι μία λογική και απαραίτητη βελτίωση της δομής που δημιουργήθηκε από τις Συνθήκες του Μάαστριχτ και του Άμστερνταμ.

Ο μελλοντικός υπουργός, βασιζόμενος στην εμπειρία του ως Ύπατου Εκπροσώπου, θα είναι ταυτόχρονα και Αντιπρόεδρος της Επιτροπής. Ως μέλος του σώματος των Επιτρόπων, θα έχει πρόσβαση στις αρμοδιότητες της Κοινότητας και στα εργαλεία της κοινοτικής μεθόδου, τα οποία θα είναι απαραίτητα για την άσκηση των καθηκόντων του. Έπεται ότι υποστηρίζουμε σθεναρά τη δημιουργία μίας αποτελεσματικής Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης, προκειμένου να δοθεί στον υπουργό/Αντιπρόεδρο η δυνατότητα να επιτελέσει το έργο του αποτελεσματικά με πλήρη σεβασμό των κοινοτικών διαδικασιών.

Το Σύνταγμα επιβεβαιώνει τις σημαντικές αρμοδιότητες της Επιτροπής στον τομέα των εξωτερικών υποθέσεων, συμπεριλαμβανομένου του ρόλου της στην εξωτερική εκπροσώπηση της Ένωσης και στην εκτέλεση του προϋπολογισμού. Ενισχύει τον ρόλο της στον συντονισμό και τη συνοχή στους διάφορους τομείς της εξωτερικής πολιτικής και αυτή θα είναι η ειδική αρμοδιότητα του υπουργού/Αντιπροέδρου.

Σύμφωνα με το Σύνταγμα, όπως και με την παρούσα Συνθήκη, η Επιτροπή θα εκτελεί τον προϋπολογισμό υπό τον έλεγχο του Κοινοβουλίου. Θα πρέπει να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα του Κοινοβουλίου, τόσο ως αρμόδιας αρχής για τον λειτουργικό και επιχειρησιακό προϋπολογισμό όσο και στον ρόλο του στον πολυετή προγραμματισμό.

Ο Πρόεδρος κ. Barroso και ο Ύπατος Εκπρόσωπος κ. Solana συμφώνησαν να συνεργαστούν στενά. Όπως γνωρίζετε, η μελλοντική πρόταση για τη δημιουργία των υπηρεσιών θα γίνει από τον ίδιο ως υπουργό και θα αποφασιστεί από το Συμβούλιο, μετά από διαβούλευση με το Κοινοβούλιο και με τη συναίνεση της Επιτροπής.

Η Επιτροπή, συμπεριλαμβανομένου του υπουργού/Αντιπροέδρου, θα επιδιώξει να διατηρήσει και να προωθήσει την κοινοτική μέθοδο, η οποία έχει αποδείξει τη λειτουργικότητά της και τη δυνατότητά της να επιτυγχάνει καλά αποτελέσματα στις εξωτερικές σχέσεις. Γενικότερα, η Επιτροπή θα συμμετέχει ενεργά και θα αγρυπνεί για τη διαφύλαξη της θεσμικής ισορροπίας.

Τα κράτη μέλη έχουν αρχίσει να συζητούν τα θέματα που αφορούν τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης και αρχίζουν να κατανοούν τα πολύπλοκα ζητήματα που προκύπτουν. Στις πρωτεύουσες συνεχίζεται μια διαδικασία προβληματισμού και κατανόησης, κυρίως όσον αφορά το καθεστώς της μελλοντικής υπηρεσίας. Υπάρχει μια γενική συμφωνία για το ότι θα πρέπει να έχει χαρακτήρα sui generis, αλλά οι απόψεις διίστανται ως προς το τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό στην πράξη.

Επιτρέψτε μου να πω δυο λόγια σχετικά με το ζήτημα του διοικητικού καθεστώτος της νέας υπηρεσίας σε σχέση με την Επιτροπή και το Συμβούλιο, που αποτελεί καίριο σημείο του σχεδίου ψηφίσματος της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων. Τα διάφορα ζητήματα που εμπλέκονται είναι ακόμη υπό συζήτηση, επομένως είναι πολύ νωρίς για να δώσουμε μία οριστική απάντηση. Θα πρέπει να εκπληρωθούν οι διάφορες απαιτήσεις που επιβάλλονται από το Σύνταγμα, για παράδειγμα, αναφορικά με τη συμπερίληψη αξιωματούχων της Επιτροπής, του Συμβουλίου και των εθνικών διπλωματικών υπηρεσιών. Θα πρέπει να διατηρηθεί η αρμοδιότητα της Επιτροπής για την εκτέλεση του προϋπολογισμού και σε σχέση με τις κοινοτικές πολιτικές. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να αποφευχθεί η αλληλεπικάλυψη. Οι προετοιμασίες θα πρέπει να γίνονται με οδηγό τις συνέργειες και την αποτελεσματικότητα· η κατευθυντήρια αρχή θα πρέπει να είναι μια ισχυρότερη και πιο συνεκτική εξωτερική δράση.

Το επόμενο βήμα θα είναι μία κοινή έκθεση προόδου, η οποία θα υποβληθεί από τον Ύπατο Εκπρόσωπο και την Επιτροπή προς το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον Ιούνιο. Σε αυτό το πλαίσιο, οι απόψεις του Κοινοβουλίου είναι σημαντικές και, κατά συνέπεια, χαίρομαι που συμμετέχω στη συζήτησή σας σήμερα.

Θα κλείσω επαναλαμβάνοντας ότι εμείς, στην Επιτροπή, συμμεριζόμαστε τον στόχο των βουλευτών για τη διασφάλιση και την ενίσχυση της κοινοτικής μεθόδου, καθώς και τον ρόλο της Επιτροπής και του Κοινοβουλίου σε αυτή τη διαδικασία. Ταυτόχρονα, πιστεύω ότι μοιραζόμαστε μαζί σας τον στόχο της δημιουργίας νέων δομών, οι οποίες θα μπορούν πραγματικά να συμβάλουν στη βελτίωση της αποδοτικότητας, της συνοχής και της επιρροής των πολιτικών και των δράσεων της Ένωσης στον κόσμο.

Φυσικά, υπάρχουν ακόμη αβεβαιότητες από πολλές πλευρές: το Κοινοβούλιο, η Επιτροπή, η Γραμματεία του Συμβουλίου και τα κράτη μέλη έχουν τις ανησυχίες τους. Πιστεύουμε όμως ότι οι πιθανότητες και οι ευκαιρίες για την Ένωση και τα θεσμικά της όργανα μπορούν, τελικά, να υπερνικήσουν αυτές τις ανησυχίες. Θα πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτή την ευκαιρία για να σημειώσουμε πρόοδο προς μία ισχυρότερη και αποτελεσματικότερη ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική.

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. Κυρία Επίτροπε, αρχίσαμε τη συζήτηση χωρίς εσάς. Ίσως στην απάντησή σας στο τέλος της συζήτησης, θα μπορούσατε να κάνετε κάποια αναφορά στο γεγονός ότι αργήσατε και να εξηγήσετε γιατί συνέβη αυτό. Εφόσον είστε αρμόδια για τις σχέσεις με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αυτό θα ήταν χρήσιμο.

 
  
MPphoto
 
 

  Íñigo Méndez de Vigo, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. (ES) Κύριε Πρόεδρε, έπρεπε να ανεχτούμε την ομιλία του κ. Belder σχετικά με όσα σκέφτηκε, ή μάλλον με όσα δεν σκέφτηκε για την Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης. Αυτός είναι ο μαζοχισμός που πρέπει να υποστούμε σε αυτό το Κοινοβούλιο, και εσείς, κύριε Πρόεδρε, είστε σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος γι’ αυτό. Κατόπιν τούτου, ωστόσο, πιστεύω ότι αυτό είναι ένα κρίσιμο θέμα και, συνεπώς, χαίρομαι που η Επιτροπή Συνταγματικών Υποθέσεων έχει λάβει αυτή την πρωτοβουλία.

Όταν συζητήσαμε αυτό το θέμα στη Συνέλευση, προκάλεσε μεγάλη αντιπαλότητα και ο φίλος και συνάδερφός μου Elmar Brok ήταν ένας από τους ανθρώπους που εργάστηκαν πιο σκληρά για να σημειωθεί πρόοδος προς αυτή την κατεύθυνση. Αν με ρωτούσατε ποιες από τις καινοτομίες του Ευρωπαϊκού Συντάγματος ήταν η πιο σημαντική, δεν θα δίσταζα καθόλου να πω ο υπουργός Εξωτερικών Υποθέσεων.

Πιστεύω ότι το πρόσωπο του υπουργού Εξωτερικών Υποθέσεων, με διπλή ιδιότητα, δηλαδή, διορισμένος από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αλλά Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ευδοκίμησε τελικά, διότι, για τους διακυβερνητικούς, αυτός είναι ένας τρόπος να απλώσουν τα χέρια τους στα χρήματα και το προσωπικό της Επιτροπής και, για τους κοινοτικούς, αυτός είναι ένας τρόπος να έχουν λόγο στην εξωτερική πολιτική της Ένωσης.

Ο τρόπος που θα διαρθρώσουμε το βασικό μέσο αυτού του υπουργού, την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης, είναι επομένως πολύ σημαντικός. Και, κυρία Αντιπρόεδρε, ήσασταν εξαιρετικά συγκρατημένη. Τι εννοώ με αυτό; Ότι δεν μας είπατε τίποτα. Στο έγγραφο που ετοίμασαν οι υπηρεσίες σας, μας είπατε ότι διεξάγετε διαπραγματεύσεις και ότι θα περιμένουμε να δούμε τι θα συμβεί. Θα ήθελα, λοιπόν, να σας πω ότι για την ομάδα μου, την Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και των Ευρωπαίων Δημοκρατών, αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα και ότι, δεδομένου ότι η εξωτερική πολιτική είναι θέμα για κυβερνήσεις και όχι για λαούς, θέμα για πρίγκιπες και όχι για φτωχούς, όπως λέει η παλιά παροιμία, εμείς σε αυτό το Κοινοβούλιο θέλουμε να έχουμε έλεγχο στην εξωτερική πολιτική της Ένωσης. Η έδρα της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης αποτελεί, συνεπώς, κρίσιμο ζήτημα.

Για τον λόγο αυτό, θα εξετάσουμε πολύ προσεχτικά το θέμα της έδρας αυτής της υπηρεσίας και οι φίλοι και συνάδερφοι της ομάδας μου αναμφίβολα θα μπορέσουν να σας πουν ξεκάθαρα στις ομιλίες τους πού θέλουμε να ιδρυθεί.

 
  
MPphoto
 
 

  Margrietus van den Berg, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, προσεγγίζω το θέμα από την οπτική γωνία της αναπτυξιακής συνεργασίας. Θεωρούμε ότι η δημιουργία της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης είναι, μετά και το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, μια υπόθεση τεράστιας σημασίας. Θεωρούμε ότι η δημιουργία αυτής της υπηρεσίας είναι ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση μιας Ευρώπης η οποία εκφράζεται με ενιαίο τρόπο και διαδραματίζει πιο αποτελεσματικό και συνεκτικό ρόλο στον κόσμο.

Θα εστιάσω την προσοχή μου στη σπουδαιότητα της αναπτυξιακής συνεργασίας ως ενός από τους –μείζονος σημασίας– ακρογωνιαίους λίθους της πολιτικής εξωτερικών σχέσεων της ΕΕ. Δύο είναι οι κεντρικές έννοιες σε αυτό το πλαίσιο: η ανεξαρτησία και ο συντονισμός.

Όσον αφορά την ανεξαρτησία, η αναπτυξιακή συνεργασία είναι ένας ανεξάρτητος τομέας στο ευρύ πεδίο των εξωτερικών σχέσεων. Αυτή η θέση θα ενισχυθεί βάσει του νέου Ευρωπαϊκού Συντάγματος, διότι η αναπτυξιακή συνεργασία και η ανθρωπιστική βοήθεια θα αποτελέσουν χωριστούς στόχους, με ιδιαίτερη νομική βάση. Δεδομένου ότι αυτοί οι τομείς πολιτικής ασκούνται σε κοινοτικό επίπεδο, η Επιτροπή και το Κοινοβούλιο καλούνται να διαδραματίσουν κεντρικό ρόλο στη διαχείρισή τους. Είναι απολύτως αναγκαίο να διατηρήσουν τη σχετική αρμοδιότητα τα δύο αυτά όργανα.

Συγχρόνως, όμως, πρέπει να βελτιωθεί ο συντονισμός μεταξύ των διαφόρων συνιστωσών της εξωτερικής πολιτικής. Υποστηρίζουμε την ένταξη της υπηρεσίας στο πεδίο αρμοδιότητας της Επιτροπής, υπό την προϋπόθεση ότι το Συμβούλιο θα καθορίζει τους τρόπους υλοποίησης των διακυβερνητικών αρμοδιοτήτων. Ο συντονισμός μεταξύ των διαφόρων συνιστωσών είναι αναγκαίος για μια συνεκτική πολιτική, η οποία απαιτείται ρητώς βάσει του Συντάγματος.