Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τρίτη 7 Ιουνίου 2005 - Στρασβούργο

Πολιτικές προκλήσεις και δημοσιονομικά μέσα της διευρυμένης Ένωσης 2007-2013

  Etelka Barsi-Pataky (PPE-DE), συντάκτρια της γνωμοδότησης της Επιτροπής Μεταφορών και Τουρισμού. – (HU) Τόσο το τωρινό Σώμα όσο και οι προκάτοχοί μας κατέβαλαν πολλές προσπάθειες για την υποστήριξη της ανάπτυξης των διευρωπαϊκών δικτύων μεταφορών. Η ομαλή λειτουργία των ευρωπαϊκών υποδομών είναι ένας από τους ζωτικούς πυλώνες της στρατηγικής της Λισαβόνας και σημαντική προϋπόθεση για την ευρωπαϊκή οικονομική, γεωγραφική και κοινωνική συνοχή. Το περασμένο έτος, επελέγησαν 30 προγράμματα –περιλαμβανομένων των προγραμμάτων Marco Polo και Galileo– που θα έχουν υψηλή προτεραιότητα και αντίστοιχη χρηματοδοτική στήριξη εκ μέρους της Κοινότητας. Αυτά τα 30 επενδυτικά προγράμματα προτεραιότητας δημιουργούν ένα δίκτυο που περιλαμβάνει και διασυνδέει τα δεκαπέντε παλαιά και τα δέκα νέα κράτη μέλη· θέτουν τέρμα στη συμφόρηση στα δίκτυα, αντικαθιστούν ελλείποντα τμήματα υποδομών και δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στα διασυνοριακά τμήματα, με άλλα λόγια, προσδίδουν ουσιαστικά ολοκληρωμένο χαρακτήρα στο σύστημα των ευρωπαϊκών δικτύων μεταφορών.

Με βάση την εμπειρία μας, τα προγράμματα απέτυχαν να δρομολογηθούν ή δρομολογήθηκαν με πολύ βραδείς ρυθμούς τις τελευταίες δεκαετίες λόγω, μεταξύ άλλων, του δισταγμού της Κοινότητας να συνδράμει στη χρηματοδότηση. Το αλλάζουν αυτό, άραγε, οι νέες δημοσιονομικές προοπτικές; Όντως το αλλάζουν. Οι προτεινόμενες κατανομές στο πλαίσιο των νέων δημοσιονομικών προοπτικών επιτρέπουν την κατά μέσο όρο κοινοτική χρηματοδότηση σε ποσοστό 15% και, επιπλέον, διαμορφώθηκαν άλλες καινοτόμες μορφές χρηματοδότησης. Αυτό θα παράσχει τη δυνατότητα για την ανάπτυξη ενός νέου τύπου χρηματοδοτικού συστήματος, που είναι πιο αποτελεσματικό σε σύγκριση με προηγούμενα συστήματα και απαιτεί μικρότερες συνεισφορές από τα κράτη μέλη, για πρώτη φορά στην ιστορία της χρηματοδότησης των διευρωπαϊκών δικτύων. Μάλιστα, η κοινοτική χρηματοδότηση θα δράσει ως καταλύτης. Είναι ομόφωνη άποψη της προσωρινής επιτροπής ότι οι κατανεμηθέντες πόροι πρέπει να θεωρηθούν ως το ελάχιστο απαιτούμενο ποσοστό.