Rapporti verbatim tad-dibattiti

It-Tlieta, 7 ta' Ġunju 2005 - Strasburgu

5. Il-ġlieda kontra t-terroriżmu

  Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη συζήτηση της έκθεσης της κ. Rosa Díez González, εξ ονόματος της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων, σχετικά με το σχέδιο δράσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της τρομοκρατίας (2004/2214(INI)) (A6-0164/2005),

της έκθεσης του κ. Jaime Mayor Oreja, εξ ονόματος της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων, σχετικά με τις τρομοκρατικές επιθέσεις: πρόληψη, προετοιμασία και αντίδραση (2005/2043(INI)) (A6-0166/2005),

της έκθεσης του κ. Σταύρου Λαμπρινίδη, εξ ονόματος της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων, σχετικά με την προστασία των κρίσιμων υποδομών στο πλαίσιο της καταπολέμησης της τρομοκρατίας (2005/2044(INI)) (A6-0161/2005),

της έκθεσης του κ. Mario Borghezio, εξ ονόματος της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων, σχετικά με την καταπολέμηση της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας ( 2005/2065(INI)) (A6-0159/2005),

των εκθέσεων του κ. Antoine Duquesne, εξ ονόματος της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων, σχετικά με

ανταλλαγή πληροφοριών όσον αφορά τα σοβαρά αδικήματα, περιλαμβανομένων των τρομοκρατικών εγκλημάτων (10215/2004 - C6-0153/2004 - 2004/0812(CNS)) (A6-0162/2005),

ανταλλαγή πληροφοριών και συνεργασία όσον αφορά τα τρομοκρατικά εγκλήματα (απόφαση) (15599/2004 – C6-0007/2004 – 2004/0069(CNS)) (A6-0160/2005)

και ανταλλαγή πληροφοριών και συνεργασία όσον αφορά τα τρομοκρατικά εγκλήματα (2005/2046(INI)) (A6-0165/2005),

της έκθεσης του κ. Alexander Nuno Alvaro, εξ ονόματος της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων, σχετικά με την πρόληψη, διερεύνηση, εντοπισμό και δίωξη του εγκλήματος και των εν γένει ποινικών αδικημάτων, στα οποία περιλαμβάνεται και η τρομοκρατία (8958/2004 - C6-0198/2004 - 2004/0813(CNS))(A6-0174/2005)

και των προφορικών ερωτήσεων του κ. Karl-Heinz Florenz προς το Συμβούλιο και την Επιτροπή, σχετικά με τις δυνατότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αντιμετωπίσει τις απειλές στη δημόσια υγεία από την βιοτρομοκρατία (B6-0243/2005 και B6-0244/2005).

  Rosa Díez González (PSE), Ponente. – Señor Presidente, efectivamente hoy es un día importante. Este debate global coloca una vez más al Parlamento en la vanguardia política de la lucha contra el terrorismo. Somos una cámara política y este es un debate político sobre las medidas europeas que han de tomarse para defender los derechos humanos y derrotar al terrorismo, y un debate que tiene también una voluntad de hacer pedagogía democrática.

Estamos convencidos de que para ser eficaces en la lucha contra el terrorismo, Europa debe tener, también en esta materia, una política común que supere la colaboración cada vez más estrecha y más eficaz entre los países de la Unión -de la que España y Francia son un buen ejemplo-, y de ésta, de la Unión, con terceros países; una política que dé respuesta a las inquietudes de los ciudadanos y que pueda ser promovida como modelo en todo el mundo.

Derrotar al terrorismo requiere, en primer lugar, confiar en la supremacía de la democracia. Derrotar al terrorismo requiere estar dispuesto a utilizar todos los instrumentos del Estado de Derecho, todos, pero ni uno más que los que el Estado de Derecho nos proporciona. Derrotar al terrorismo requiere combatir la impunidad y anular la legitimación de los actos terroristas. Derrotar al terrorismo requiere mantener vivo en la memoria y en el corazón el recuerdo de sus víctimas.

El terrorismo, señorías, es totalitarismo, es fanatismo. El terrorismo persigue destruir las sociedades libres y plurales. El terrorismo es incompatible con la democracia. Por eso, afirmo que sólo una democracia fuerte, vigorosa, comprometida será capaz de derrotarlo.

En esta Cámara y en esta materia hemos estado más de una vez en la vanguardia. Aquí se aprobaron, el 6 de septiembre de 2001, días antes de que volaran las Torres Gemelas, dos recomendaciones: la orden de detención y entrega, y la definición común del delito de terrorismo, que pudieron ser adoptadas por el Consejo en diciembre de ese mismo año gracias a que nosotros, el Parlamento Europeo, habíamos hecho a tiempo los deberes. Es verdad que hay algunos países de la Unión que aún no las han transpuesto a su legislación y otros que no lo han hecho adecuadamente. Por eso se pide en el informe, del que soy ponente, que se realice una urgente evaluación, pero esas dos decisiones son ejemplo de hasta qué punto los ciudadanos europeos necesitan un Parlamento capaz de situarse en la vanguardia de las decisiones políticas.

Europa es un modelo de democracia y de respeto a los derechos humanos. Ésa es nuestra vocación, ése es el sentido de nuestra Unión política. Por eso, para defender y promover la democracia, para garantizar el respeto de los derechos humanos es por lo que combatimos el terrorismo, porque sabemos que el terrorismo es enemigo de la democracia. Por eso, proponemos una política europea que combata el terrorismo para garantizar el respeto de los derechos humanos colectivos e individuales, el derecho a la vida, a la libertad de expresión, a la libertad de movimiento, a la libertad ideológica o a la libertad religiosa: una política europea que combata el terrorismo para hacer compatible la seguridad colectiva con la libertad y la dignidad individual.

No les voy a cansar con los detalles de cada una de las recomendaciones del informe. Todas ellas son vanguardistas, pero todas ellas son posibles. Sólo se requiere voluntad política y todas ellas son necesarias. Desde el reforzamiento de la figura del coordinador europeo para la lucha contra el terrorismo al impulso para la creación de la figura del fiscal europeo.

Quiero destacar la recomendación de que se institucionalice el reconocimiento europeo a las víctimas del terrorismo. También resulta políticamente relevante nuestro compromiso de promover la definición internacional del delito del terrorismo, algo cada vez más necesario si queremos, como ha propuesto Kofi Annan en la Agenda de Madrid, que estos crímenes sean perseguidos y castigados en todo el mundo.

Por último, quiero llamar la atención sobre una recomendación verdaderamente ambiciosa: la petición a los Estados miembros de que promuevan la imprescriptibilidad de los delitos de terrorismo, expresando así la reprobación de la comunidad internacional, que considera que figuran entre los crímenes más graves y más inadmisibles contra la humanidad.

Para terminar, señorías, sé que es un paso pequeño el que hoy damos, pero es un paso importante. Y me siento orgullosa de haber contribuido a que el Parlamento Europeo se sitúe, una vez más, a la cabeza en la lucha contra la impunidad de los criminales y en la vanguardia de la defensa de los derechos humanos. Agradezco a todos mis colegas, de todos los grupos políticos, sus aportaciones a este largo debate. Gracias a todas ellas, esta Cámara va a proponer al Consejo iniciativas proactivas que cambien la dinámica del pasado. Este conjunto de iniciativas tiene por objeto diseñar una política europea capaz de intervenir para evitar, dentro de lo posible, atentados terroristas.

Me siento orgullosa también como socialista, como vasca, como española y como europea, de que este Parlamento haga un nuevo reconocimiento a la memoria de las víctimas del terrorismo.

El Presidente del Gobierno de España, José Luis Rodríguez Zapatero, volvió a confirmar su compromiso el pasado sábado en un acto de entrega de diplomas a la guardia civil, al afirmar que todas las víctimas estarán siempre en la memoria. Para todos los demócratas, ese compromiso, el recuerdo efectivo de las víctimas, es el que debe hacer imposible una sociedad como la que los terroristas han perseguido con sus crímenes.

Europa sabe de totalitarismos y sabe de la importancia de mantener viva la memoria para evitar que se repita la historia. Primo Levi nos lo explicó muy bien en un magnífico libro. "Comprender -decía Levi- es imposible, pero conocer es necesario y recordar es un deber".

  Πρόεδρος. – Θα ήθελα να καλωσορίσω τον πρώην συνάδελφό μας κ. De Vries, ο οποίος παρακολουθεί τη συζήτησή μας από τα έδρανα του Συμβουλίου.

  Jaime Mayor Oreja (PPE-DE), Ponente. – Señor Presidente, quiero, en primer lugar, agradecer la presencia del Comisario Frattini en la mañana de hoy y del coordinador de la lucha antiterrorista del Consejo, señor Gijs de Vries. Al mismo tiempo, también quiero mostrar mi agradecimiento a todos los eurodiputados que han trabajado y colaborado, en ocasiones desde la discrepancia y en otras ocasiones desde la coincidencia, en este informe sobre prevención y respuesta frente a los atentados terroristas y quiero agradecer muy especialmente a mi buena amiga Rosa Díez y a mi buen amigo Antoine Duquesne su colaboración y las aportaciones que han hecho a este informe.

En estos breves minutos quiero ser muy sintético y resumir especialmente las razones y objetivos que me impulsan a presentar este informe hoy en el Parlamento Europeo. ¿Qué he querido aportar hoy en esta institución con este informe? Simplemente, lo poco que he podido aprender, mi limitada y modesta experiencia en lo que ha significado la lucha contra una organización terrorista, durante más de veinticinco años, en mi país, España, y en el País Vasco.

Por eso, pienso que lo más importante en el día de hoy es que reconvirtamos la tradicional manera de combatir el terrorismo en la Unión Europea, que suele ser a través de un listado exhaustivo de medidas, en lo que, entiendo, debe ser un proyecto político europeo.

Me preguntarán cuál es la diferencia entre un listado exhaustivo de medidas y un proyecto político. Les diré que un proyecto político es mucho más ambicioso que un listado de medidas. Un proyecto político siempre es el fruto, la consecuencia, de una prioridad, de un acento y, sobre todo, de una adecuada y correcta mentalización. Y un proyecto político tiene, sobre todo, la capacidad de ser resumido y comprendido simultáneamente por una opinión pública que entiende el esfuerzo de un político para reconvertir ese listado de medidas en un proyecto político.

Permítanme que les diga que los últimos resultados en Europa nos confirman que necesitamos un número limitado de proyectos políticos, porque no puede haber infinitos proyectos políticos. Tiene que haber unos pocos proyectos políticos, que sean comprendidos por los ciudadanos europeos y capaces de afrontar los problemas de los europeos. Y, en mi opinión, uno de ellos es, indudablemente, el terrorismo.

El terrorismo no se puede combatir genéricamente. No se puede mentalizar a las fuerzas y los cuerpos de seguridad luchando genéricamente contra el terrorismo. Se combate un tipo de terrorismo, una determinada organización. Es verdad que se debe combatir siempre con los mismos principios de libertad, de respeto de los derechos humanos, de lo que Europa significa, pero, en cada caso, debemos saber encontrar un proyecto político determinado, concreto, y siempre se debe saber concretar, determinar y acotar la organización que se combate; entre otras cosas, como decía antes, porque es la única manera de estimular a las fuerzas y cuerpos de seguridad para que, cuando combatan una organización, tengan y pongan toda la energía posible frente a ella.

¿Cuál es el aliado principal de una organización terrorista? Su carácter difuso: nunca se sabe dónde empieza y dónde termina; no se sabe en qué estructura social se apoya, qué Estados, en ocasiones, están detrás de ese grupo. Pero siempre tiene un soporte social, y una de las claves para combatir el fenómeno terrorista es saber concretar y delimitar hasta dónde llega la organización, cuál es el entramado social que la sostiene.

Por eso - y lamento algunas enmiendas en esa dirección -, lamento que no nos atrevamos a llamar a la organización que tenemos enfrente los europeos, que es una organización islamista, radical, o que dice defender el Islam, o Al Qaeda, por su nombre. Es fundamental llamarla por su nombre, porque es la única manera de combatir una organización: que seamos capaces de decir qué es lo que tenemos enfrente, en estos momentos, en la Unión Europea.

El principal riesgo que tiene la Unión Europea es la parálisis, la inacción, tener claros los principios, los valores, estar sustancialmente de acuerdo, pero sin hacer un proyecto político común europeo para abordar esta gran cuestión que va a afectar al presente y al futuro, y que parezca que sea un problema de otros: que lo hayan tenido los norteamericanos el 11 de septiembre, hace unos años, o que lo haya tenido específicamente España, por unas causas determinadas, el pasado 11 de marzo, pero eso no es lo que, en mi opinión, debemos hacer.

En definitiva, con un recuerdo a las víctimas y diciendo que siempre deben estar en el centro de nuestro debate, en el foco de nuestra principal atención, vuelvo a insistir en que, en este tema, tenemos toda la fortaleza moral con ellas para afrontar de raíz esta cuestión tan fundamental para nuestro futuro.

  Σταύρος Λαμπρινίδης (PSE), Εισηγητής. – Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας ο φόβος είναι ο χειρότερος εχθρός και σύμβουλος. Παραλύει τον πληθυσμό, επηρεάζει το αίσθημα ασφάλειάς του και έτσι κερδίζουν οι τρομοκράτες. Μειώνει και τις αντιστάσεις του πληθυσμού, δημιουργεί δε άγχος στις κυβερνήσεις για μέτρα καταστολής, τα οποία παραβιάζουν πολλές φορές τις θεμελιώδεις ελευθερίες. Και εκεί κερδίζουν οι τρομοκράτες. Ο καλύτερος τρόπος για να περιορισθεί λοιπόν αυτός ο φόβος είναι να είμαστε έτοιμοι, ως Ευρώπη, τόσο να προλαμβάνουμε τις τρομοκρατικές επιθέσεις και τις επιπτώσεις τους, όσο και -σε περίπτωση που συμβεί τελικά τρομοκρατική επίθεση-, να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις επιπτώσεις αυτής της επίθεσης με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, μειώνοντας τις δηλαδή τόσο για τον ευρύτερο πληθυσμό, όσο και για τα θύματα.

Γιατί να κάνουμε αυτά τα πράγματα μαζί, και όχι ο καθένας χωριστά;

Διότι πρώτον, η τρομοκρατία δεν έχει σύνορα, αλλά και οι ζωτικής σημασίας υποδομές μας πλέον, δεν έχουν συχνά κι αυτές σύνορα. Δεν μπορεί ο καθένας μόνος του να αντιμετωπίσει ένα θέμα το οποίο έχει πανευρωπαϊκές επιπτώσεις.

Δεύτερον, διότι έχουμε δεθεί σε αυτήν την Ένωση, όχι μόνο με οικονομικούς δεσμούς, αλλά και με δεσμούς αλληλεγγύης. Ιδιαίτερα δε για την τρομοκρατία το έχουμε δηλώσει στις 25 Μαρτίου 2004 στο νέο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα ότι είναι σαφές πως πρέπει να λειτουργούμε μαζί. Τί να κάνουμε όμως μαζί; Στην πρόληψη και την προστασία των υποδομών ζωτικής σημασίας, θα σας έλεγα ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό με πρόταση της Επιτροπής και με έγκριση του Κοινοβουλίου να υπάρξει ένα πρόγραμμα προστασίας των υποδομών ζωτικής σημασίας. Πρέπει τα κράτη μέλη ξεχωριστά σε συνεργασία με αυτούς που λειτουργούν τις υποδομές αυτές, που τις. περισσότερες φορές είναι ιδιώτες, να καθορίσουμε ποιες είναι αυτές οι υποδομές με μια εναρμονισμένη ευρωπαϊκή μέθοδο. Να αναλύσουμε την ευπάθειά τους, να εκτιμήσουμε τις απειλές, που σημαίνει ότι πρέπει να ανταλλάσσουμε μεταξύ μας πληροφορίες γι' αυτά τα συστήματα. Μπορεί να έχει π.χ. η χώρα μου πληροφορία για πιθανή απειλή σε μία άλλη. Θα πρέπει να βρούμε λύσεις για την προστασία τους, αλλά και για επαρκή αντίδραση, εάν γίνει επίθεση. Να διασφαλίσουμε ταυτόχρονα το απόρρητο, ώστε να μπορούν οι ιδιοκτήτες αυτών των υποδομών να ανταλλάσσουν πληροφορίες προκαταβολικά. Να μπορεί, δηλαδή, ο ένας να προειδοποιεί τον άλλο για πιθανές επιθέσεις που θα δεχθεί. Να διασφαλίσουμε τη χρηματοδότηση. Να διασφαλίσουμε, πάνω απ' όλα την προστασία των θεμελιωδών ελευθεριών σε αυτή τη διαδικασία. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Να διασφαλίσουμε ένα αναγνωρίσιμο και επιτεύξιμο χρονοδιάγραμμα και ανεξάρτητη επιτήρηση από την Ευρώπη όσον αφορά τη στήριξη του χρονοδιαγράμματος αυτού για την επιβολή των υποδομών. Δεν μπορούμε απλώς να δίνουμε χρήματα χωρίς χρονοδιάγραμμα.

Τί μπορούμε να κάνουμε για τη διαχείριση των κρίσεων; Εκεί, πρέπει να δημιουργήσουμε μια ευρωπαϊκή δύναμη πολιτικής προστασίας και να διασφαλίσουμε ευρωπαϊκή χρηματοδότηση για τη μεταφορά της. Είναι το μεγαλύτερο κόστος. Μπορείς να έχεις μια βάση δεδομένων ώστε να συντονίσεις ευρωπαϊκά -εάν γίνει σε μια χώρα μια καταστροφή ποιες άλλες χώρες θα βοηθήσουν και με ποιες δυνάμεις- αλλά αυτό κοστίζει. Πρέπει να έχουμε συνεργασία με μη κυβερνητικούς οργανισμούς και τοπικές αρχές. Εμπλέκονται όλοι, σε περίπτωση που υπάρξει μια καταστροφή, είτε τρομοκρατική είτε φυσική. Όλα τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης πρέπει να ενοποιηθούν, το λεγόμενο ARGUS. Πρέπει να υπάρχει στην Επιτροπή ένα κέντρο διαχείρισης κρίσεων, συντονισμού και παρακολούθησης και επεξεργασίας των πληροφοριών.

Πρέπει επίσης να συμβουλευθούμε ως Ευρώπη, τις εθνικές αρχές που έχουν εμπειρία. Το αναφέρω διότι εμείς στην Ελλάδα, με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, διοργανώσαμε τη μεγαλύτερη επιχείρηση πολιτικής προστασίας και προστασίας των υποδομών στην ιστορία, ενδεχομένως, αυτού του κόσμου. Δεν μπορεί να οργανώνεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ένα τόσο μεγάλο πρόγραμμα χωρίς να συμβουλεύεται αυτού του είδους τις αρχές.

Τί να μην κάνουμε μαζί, κύριε Πρόεδρε; Όχι πράσινες, κόκκινες, πορτοκαλί προειδοποιήσεις στον κόσμο. Δεν μπορούμε να δημιουργούμε κλίμα πανικού. Δημιουργώντας κλίμα πανικού, έχουμε δημιουργήσει αυτό που επιθυμούν οι τρομοκράτες. Είναι ο φόβος που είπα στην αρχή. Όχι σε προληπτικούς πολέμους κατά της τρομοκρατίας. Είτε είναι πόλεμοι εναντίον κάποιου κράτους, είτε είναι πόλεμοι εναντίον των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Υπάρχει πολύ μεγάλος πειρασμός, αυτή τη στιγμή, σε πολλές χώρες του κόσμου, να περιορισθούν τα θεμελιώδη δικαιώματα, δήθεν για να αντιμετωπίσουμε την τρομοκρατία. Όχι αντιμετώπιση της τρομοκρατίας σαν αποκλειστικά αστυνομικό φαινόμενο. Δεν είναι και δεν πρέπει να το αντιμετωπίζουμε έτσι. Όχι σε .δαιμονοποίηση συγκεκριμένων τρομοκρατών, διότι έτσι τους ηρωποιούμε κιόλας. Και όχι σε αγνόηση θυμάτων. Πρέπει αυτά τα πρόσωπα να τα θυμόμαστε. Οι τρομοκράτες θέλουν, αντιθέτεως, να τα αγνοούμε.

Κύριε Πρόεδρε, ευχαριστώ πάρα πολύ για την προσοχή σας και ευχαριστώ όλους τους συναδέλφους για την ομόφωνη υιοθέτηση αυτής της έκθεσης στην Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών. Ελπίζω ότι θα πετύχουμε πολλά μαζί στο μέλλον.

  Mario Borghezio (IND/DEM), relatore. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, le misure elencate nel programma dell'Aia, soprattutto in ordine al riciclaggio di danaro, al finanziamento del terrorismo e allo scambio di informazioni fra i paesi dell'Unione europea, devono essere realizzate in tempi rapidi e con efficacia. Questa è una delle finalità che si propone la relazione di cui sono firmatario. Tale obiettivo deve essere raggiunto nel rispetto della riservatezza dei dati personali – un punto su cui molti colleghi hanno insistito in questo dibattito – al fine di rafforzare la libertà, la sicurezza e la giustizia nell'Unione europea, che sono fortemente minacciate dal terrorismo internazionale.

Il terrorismo viene finanziato prioritariamente attraverso il traffico di armi e di droga, ed è evidente che transazioni di simili entità che presiedono a traffici di questo genere coinvolgano istituti bancari e finanziari ufficiali. Pertanto le misure per prevenire e contrastare il finanziamento del terrorismo devono incentrarsi su questi soggetti. Da questo punto di vista raccogliamo con grande soddisfazione l'impegno formulato a nome della Commissione dal Commissario Frattini – che ringraziamo per la sua relazione – per la tempestiva presentazione al Parlamento europeo di una proposta di regolamento sulla tracciabilità delle operazioni finanziarie. Questa iniziativa, di cui diamo atto alla Commissione, ci sembra concreta, rapida ed efficace.

Vi è inoltre il tema, altrettanto corposo, della cooperazione giudiziaria. Com'è possibile per un singolo magistrato – e in Italia ce ne sono molti impegnati fortemente ed efficacemente nell'azione di contrasto del terrorismo – agire senza un adeguato strumento di cooperazione e di scambio di informazioni? Questa è un problema ancora da risolvere.

Io non intendo sottovalutare le preoccupazioni espresse da molti colleghi sul problema della tutela dei dati personali ma vi è un'esigenza prioritaria: si tratta di soffocare le centrali terroristiche che minacciano i cittadini. Ebbene, occorre riflettere attentamente sulla necessità di cooperazione nello scambio dei dati, sull'esigenza di uno strumento che permetta in tempo reale, con misure e interventi efficaci, di prevenire il terrorismo, per evitare poi lacrime di coccodrillo sulle centinaia di morti degli attentati o, peggio ancora, di atti di terrorismo biologico.

È evidente che l'organizzazione e lo sviluppo operativo delle reti terroristiche presuppongono un'evoluzione continua dei mezzi e delle metodologie, che includono anche le infiltrazioni. Da questo punto di vista, pur avendo un'enorme stima verso il lavoro e l'abnegazione delle organizzazioni no profit, ho ritenuto necessario sottolineare il pericolo reale, già documentato da molte indagini, di infiltrazioni delle organizzazioni di beneficenza no profit da parte di gruppi terroristici. Occorre che queste organizzazioni garantiscano la massima trasparenza nella gestione dei fondi, utilizzino esclusivamente conti correnti bancari ufficiali e circuiti finanziari regolari e rendano pubblici i bilanci – anche a tutela del mondo no-profit, che rappresenta un vanto della società civile europea.

Non dimentichiamo, inoltre, l'attuazione delle raccomandazioni del GAFI (Gruppo di azione finanziaria), che rivestono grande importanza nell'elaborazione di nuove norme per i bonifici bancari, assolutamente necessarie per consentire di individuarne l'origine e i destinatari, che non devono nascondersi dietro lo schermo di società fantasma. Vorrei concludere ricordando il problema, ancora del tutto irrisolto, dei paradisi finanziari e fiscali, dentro e fuori il territorio dell'Unione europea, che possono offrire a tutt'oggi uno schermo di protezione a quelle organizzazioni terroristiche internazionali che minacciano la sicurezza e la tranquillità dei cittadini europei.

  Antoine Duquesne (ALDE), rapporteur. – Monsieur le Président, le terrorisme est une nébuleuse multiforme qui a durement frappé l'Europe et, malheureusement, il va continuer à représenter une menace majeure pour nos démocraties si nous ne parvenons pas à un très large consensus pour le combattre, s'il n'y a pas de volonté franche de coopération entre nous et si nous n'adoptons pas une stratégie d'ensemble pour l'éradiquer.

Il ne suffit pas de réagir, il faut anticiper, précéder le mouvement. Il faut surtout que sa condamnation politique soit unanime et, pour ce faire, que les moyens que l'Europe se donne soient efficaces.

Je me félicite donc des cinq rapports qui sont mis aux voix aujourd'hui parce que chacun développe des moyens d'action très concrets contre ce fléau, et je suis rassuré par la conviction que nous partageons, Mme Diéz González, MM. Mayor Oreja, Lambridinis et Borghezio et moi-même. J'espère que ces rapports vont être adoptés, sinon à l'unanimité – ce qui serait idéal – du moins à une très large majorité.

Pour prévenir la menace terroriste et lutter efficacement contre la grande criminalité, l'échange d'informations et de renseignements est un élément essentiel. Mais pour que cet échange d'informations fonctionne bien, il faut d'urgence mettre de l'ordre et de la cohérence dans les réglementations que nous connaissons et vérifier, grâce à une évaluation sérieuse, que celles-ci apportent une réelle plus-value. Nous devons éviter les dérives sécuritaires au nom de l'efficacité, tout en veillant à ne pas entraver l'efficacité au nom d'un discours lénifiant.

Que les choses soient bien claires: lorsqu'il s'agit de combattre le terrorisme, ce n'est pas la lutte démocratique, menée avec détermination, dans le respect du droit qui représente un danger, c'est l'absence de réactions. À cet égard, je pense que la proposition de décision du Conseil est utile parce qu'elle renforce la coopération verticale en y associant Europol et Eurojust et permet une analyse. Quant à la proposition suédoise, elle est utile parce qu'elle permet des échanges bilatéraux très rapides dans le cadre d'une coopération horizontale entre les services des États membres. Selon moi, les propositions sont complémentaires.

Les amendements adoptés en commission renforcent l'efficacité des mesures, notamment en permettant la transmission de renseignements relatifs aux antécédents criminels, en favorisant l'échange spontané d'informations utiles, en fixant des délais pour l'échange d'informations, en obligeant à motiver les refus éventuels, en prévoyant la présentation d'un rapport annuel au Parlement ou encore en donnant à la Cour de justice la compétence d'interprétation. De plus, pour la première fois, nous proposons un ensemble cohérent de moyens de contrôle établissant un niveau de protection des données dans le troisième pilier qui soit équivalent à celui du premier pilier, notamment en créant une autorité commune de contrôle. Sur cette base, on pourra enfin expliquer très simplement et très concrètement aux services de police, par exemple sous la forme d'un code, quelles sont les bonnes pratiques à suivre. Cela permettra de lever les objections qui servent bien souvent de prétexte pour justifier l'inaction.

Certes, nous sommes simplement consultés pour avis, mais nous prenons l'initiative en formulant des propositions précises. Si le vote est largement favorable, comme ce fut le cas en commission, il sera impossible pour le Conseil et la Commission de faire la sourde oreille, de ne pas tenir compte de nos propositions qui sont, je pense, équilibrées. Nous jouons ici un rôle politiquement très important, et je suis convaincu que MM. Frattini et de Vries nous auront entendus et seront nos interprètes.

Nous devons encore réagir d'urgence dans d'autres dossiers fondamentaux, comme le casier judiciaire européen et la lutte contre le financement du terrorisme, car l'argent est indispensable à celui-ci. D'où toute l'importance de règles pour combattre le blanchiment d'argent et identifier les titulaires de comptes bancaires au service de la grande criminalité.

Chers collègues, le terrorisme est multiforme. La menace la plus importante aujourd'hui, c'est la violence de la nébuleuse des groupes terroristes qui s'arrogent à tort le droit d'invoquer l'Islam. Mais d'autres menaces existent également. Dans notre lutte, nous devons veiller à bien identifier nos différentes cibles; nous devons être attentifs aux liens entre terrorisme et grande criminalité. Nous devons aussi mettre en place un système d'alerte précoce, en renforçant la coopération au niveau des services de renseignements et en assurant mieux la protection des sites les plus menacés.

Il y a aussi beaucoup à faire en matière de prévention. Ne nous laissons pas prendre au piège des alibis que les terroristes avancent pour justifier l'injustifiable. Toutefois il est vrai qu'ils font référence à des problèmes, qui souvent existent et qui requièrent des solutions. Et l'action en la matière constitue un terreau pour ceux qui sont acculés au désespoir et disponibles pour la folie terroriste. La prévention suppose aussi que l'on fasse preuve de pédagogie pour bien montrer le danger de certains discours, et nécessite une pédagogie de la démocratie pour rappeler l'importance de la tolérance du débat, du respect de l'autre.

Nous devons également avoir la capacité de bien réagir lorsqu'une catastrophe se produit. Dans ce cas, il faut que la solidarité soit au rendez-vous: il faut une solidarité politique et concrète qui mobilise tous nos moyens et toutes nos énergies pour assister comme pour réprimer.

Il faut penser encore plus aux victimes du terrorisme. On doit les associer au processus pour répondre à leurs préoccupations, mais aussi pour leur montrer que des efforts soient consentis pour que, plus jamais, ces drames ne se produisent.

Monsieur le Président, mes chers collègues, notre force face à la barbarie, c'est notre passion pour la liberté et la démocratie avec, au coeur de celle-ci, l'homme et ses droits. Une fois encore, soyons volontaires et unanimes, et nous pourrons alors triompher de ceux qui rêvent de détruire les idéaux sur lesquels notre Europe est fondée.

  Alexander Nuno Alvaro (ALDE), Berichterstatter. – Herr Präsident, sehr verehrte Mitglieder, Herr Kommissar, Vertreter des Rates, Herr Gijs de Vries! Herr Duquesne hat schon eingehend erläutert, welche Notwendigkeit besteht, Maßnahmen zu ergreifen, um den Terrorismus in Europa und weltweit einzudämmen, zu bekämpfen und zu verhindern.

Im Zusammenhang nicht nur mit den Berichten, die jetzt anstehen, sondern vor allem mit demjenigen, mit dem ich mich befassen muss, nämlich der Vorratsspeicherung von Daten, möchte ich daran erinnern, was der Europäische Gerichtshof bezüglich der Terrorismusbekämpfung gesagt hat, und zwar dass Staaten bei all den Mitteln, die sie einsetzen, bei all den Maßnahmen, die sie erlassen, seien sie noch so legitim, immer wieder überlegen müssen, ob sie mit diesen Maßnahmen nicht das gefährden, was sie eigentlich zu schützen versuchen. Das ist gegebenenfalls die freie Gesellschaft, das ist das Recht auf Privatsphäre.

Ich bin mit den Kollegen Schattenberichterstattern, denen ich an dieser Stelle auch einmal danken möchte, sehr darin einig, dass wir zu dem Vorschlag der Staaten Großbritannien, Irland, Frankreich und Schweden nicht in Fundamentalopposition stehen. Wir drängen aber durchaus darauf, dass wir bei Maßnahmen, die einen einschneidenden Eingriff in die Grundrechte mit sich bringen, der juristischerweise immer – das lernt man im ersten Semester an jeder Universität in Europa – eine entsprechende Rechtfertigung braucht, diese Rechtfertigung in Form einer Notwendigkeitsanalyse vorgelegt bekommen. Darin soll nicht nur die pure Notwendigkeit begründet, sondern auch der Mehrwert dargelegt werden, der sich daraus ergibt, in öffentlichen Telekommunikationsnetzen – Internet, Telefon, Mobiltelefone, SMS – die Daten von 450 Millionen Menschen grundsätzlich auf Vorrat zu speichern.

Das Problem, das ich in diesem Zusammenhang noch einmal darstellen möchte, ist vor allen Dingen die Verfahrensweise. Ich danke für die Kommunikation, die wir hatten. Das Verfahren war – bei aller Liebe – deutlich verbesserungswürdig. Der Bericht, über den Sie heute abstimmen werden, beruht auf einer Grundlage vom April letzten Jahres. In der Zwischenzeit sind mehrere Änderungen des Ratsvorschlags ergangen. Der letzte Vorschlag datiert vom 24. Mai. In der Zwischenzeit hat die Kommission die Initiative ergriffen, eigene Vorschläge einzubringen. Da kann man wirklich nicht erwarten, dass das Parlament – das nicht auf dem aktuellen Stand ist, das nicht in der Form in die aktuellen Diskussionen involviert wurde, dass wir offiziell ein neues Dokument vorgelegt bekommen hätten – sich über die Kooperation mit den Institutionen uneingeschränkt freudig äußert. Vielleicht sollte man da überlegen, wie man in der Zusammenarbeit vorgehen kann, wenn man eine Bekämpfung des Terrorismus erreichen möchte.

Um kurz auf den Bericht einzugehen: Wir haben in der alten Fassung – und es werden sich vielleicht auch in der neuen Fassung ähnliche Probleme finden – technische Defizite festgestellt, was die Umsetzungsmöglichkeiten angeht. Wenn es darum geht, solche Datenbanken aufzubauen, um so viele Daten wie möglich und erforderlich zu speichern, wenn es darum geht, wie leicht Möglichkeiten zu finden sind, die im vorliegenden Vorschlag enthaltenen Vorschriften zu umgehen, wie leicht oder wie schwierig es für die betroffene Industrie sein muss bzw. sein darf, die strukturellen Veränderungen herbeizuführen, ohne dass sie – das ist der ökonomische Punkt – entschädigt werden. Vielleicht beinhalten neue Vorschläge diesbezüglich neue Regelungen, aber zumindest in dem, über den wir zu beraten haben, gab es keine Entschädigungsregelung.

Die andere Frage, die sich uns stellte, war juristischer Art: Inwiefern ist dies mit Artikel 8 der Europäischen Menschenrechtskonvention mit dem Schutz der Privatsphäre vereinbar? Inwiefern ist es mit den nationalen Verfassungen, den nationalen Grundrechten, in Deutschland zum Beispiel dem Grundrecht auf informationelle Selbstbestimmung, in wahrscheinlich jedem Mitgliedstaat dem Fernmeldegeheimnis vereinbar, die Daten von allen Bürgern Europas zu speichern? Wo und an welchem Verfassungsrecht wird dies spätestens scheitern?

Ein anderer Aspekt ist die politische Botschaft, die in der Begründung des ersten Dokuments vorgelegt ist, dass nämlich ganz bewusst diejenigen erfasst werden sollen, die bis dato noch nicht verdächtig sind, um eben möglichst flächendeckend und effizient Terrorismus und organisierte Kriminalität bekämpfen zu können. Man sollte sich hier vielleicht Alternativen anschauen, die auf dem Markt sind. Wir haben das Übereinkommen über Datennetzkriminalität, das Vorschläge präsentiert, wie man Datenspeicherung und Datenschutz in ein einigermaßen ausgewogenes Verhältnis bringen kann, indem man zum Beispiel über Data Freeze oder Data Preservation arbeitet. Wir haben ein Übereinkommen über Datennetzkriminalität, das mehrere Vorschläge bringt, die bisher in keinem einzigen Land umgesetzt worden sind. Das ist der Moment, in dem einem der Gedanke kommt, ob hier nicht der Aktionismus schneller war als die rationale Überlegung, vor allem wenn man bedenkt, dass der Auftrag an den Rat am 25. März des letzten Jahres erging, genau zwei Wochen nach den furchtbaren Anschlägen in Madrid.

Ich hoffe, dass die Botschaft, die wir von hier aus senden, richtig ankommen wird. Wir sind bereit zur Kooperation! Wir möchten dann aber auch, dass das richtige Verfahren gewählt wird, und das ist – wie man aus dem Bericht erkennen kann – nach unserer Auffassung und der Auffassung der juristischen Dienste die erste Säule, an der wir als Parlament als Mitentscheider und nicht nur als beratendes Gremium beteiligt würden. Vielleicht kann man das mitnehmen, und vielleicht wird uns der Respekt gezollt, wie wir ihn in unserer Arbeit auch Ihnen zollen.

  Karl-Heinz Florenz (PPE-DE), Verfasser. – Herr Präsident, Herr Kommissionspräsident! Mich würde bei dieser Debatte die Frage interessieren, wie weit sich die Europäische Union und der Rat auf die Frage des Bioterrorismus konzentrieren. Mir ist klar, dass die beste Prävention eine gute und funktionierende Außenpolitik ist. Das hat ein Teil der europäischen Wähler in den letzten Wochen leider nicht richtig verstanden, und das liegt sicherlich auch an uns.

Trotzdem können wir die Augen nicht davor verschließen, dass das Problem des Bioterrorismus auf uns zu kommt. Wir hoffen es nicht, aber wenn es kommt, dann hätte ich gerne von der Kommission und vom Rat gewusst, wie sie sich darauf vorbereiten. Ich hätte auch gerne gewusst, wie die Vorbereitungsschritte im letzten Jahr und in den letzten Monaten – seitdem wir in dieser Frage einen gemeinsamen europäischen Koordinator haben – vorangeschritten sind. Wenn die Gerüchte stimmen – was ich nicht hoffe –, dass die Zusammenarbeit rund um mein Land verheerend ist, dann hätte ich ganz gerne gewusst, welche Schritte die Kommission und der Rat unternehmen, um diese Frage ernsthaft zu behandeln. Es besteht kein Zweifel daran, dass dies ein europäischer Auftrag und ein europäischer Mehrwert ist. Ich bin sehr gespannt auf die Ausführungen der Kommission.

  Franco Frattini, Vicepresidente della Commissione . Signor Presidente, onorevoli deputati, affronterò insieme le numerose e delicate questioni poste dai relatori, che ho ascoltato con grande attenzione e che ringrazio sentitamente per avere sollevato aspetti di straordinario interesse per la vita democratica dell'Europa.

Ritengo che il terrorismo sia veramente la nuova dittatura del ventunesimo secolo, una dittatura che cerca di limitare le nostre libertà e di colpire i diritti basilari delle persone – il diritto alla vita e all'incolumità fisica – e quindi concordo con la vostra impostazione. Occorre una risposta che parta da un'azione europea e da una forte cooperazione internazionale. Non si tratta di una risposta emergenziale: è necessario considerare il terrorismo una minaccia permanente, che richiede quindi una strategia e soprattutto, come molti hanno detto, azioni concrete.

Su questa base, proprio venerdì scorso a Lussemburgo, il Consiglio ha approvato il piano d'azione proposto dalla Commissione, che contiene alcune nuove e, a mio avviso, efficaci proposte che saranno attuate sin dai prossimi mesi e che si aggiungono alle misure già in corso. Come correttamente affermato dall'onorevole Oreja, si tratta di elementi di un'unica strategia, non una lista di misure. Si tratterà di un disegno politico per il quale, evidentemente, Parlamento, Consiglio e Commissione devono e possono lavorare insieme.

Io credo che uno dei principi fondamentali consista nel fatto che la lotta al terrorismo non significa limitare la libertà delle persone, al contrario! Sarebbe il più grande errore politico se le libertà fondamentali dei cittadini dovessero anch'esse cadere vittime del terrorismo, nel senso di essere sacrificate o, qualche volta, eliminate. Quindi il bilanciamento tra azione di prevenzione e di repressione da un lato, e garanzia delle libertà e dei diritti fondamentali dall'altro è una direzione di marcia su cui si concentrano tutte le relazioni.

Mi sia concesso ora formulare alcune brevi osservazioni sulle relazioni presentate. L'onorevole González ha certamente ragione quando sottolinea l'importanza di un piano d'azione disponibile, che permetta in particolare il monitoraggio dell'azione compiuta dagli Stati membri per attuare le misure decise. Sarebbe davvero un paradosso se, dopo avere individuato una strategia, mancassero gli elementi per controllare l'applicazione delle misure delineate nella strategia stessa. Quindi il piano d'azione ed l'attuazione dello stesso saranno per la Commissione una priorità. Come molti di voi già sanno, uno degli elementi qualificanti del piano d'azione approvato venerdì a Lussemburgo è proprio la creazione di uno strumento di monitoraggio permanente.

La Commissione si propone periodicamente – io ritengo ogni sei mesi – di fornire una relazione, che ovviamente sarà pubblica, sulle modalità e la qualità dell'attuazione di tutte le misure da parte degli Stati membri. Ad esempio per quanto riguarda alcune punti citati nella relazione González, noi stiamo lavorando a una comunicazione sugli esplosivi, i detonatori, le armi da fuoco e a una seconda comunicazione che riguarderà la radicalizzazione e il reclutamento dei terroristi. Accanto a queste misure, proporremo chiaramente, in tempi molto rapidi, alcune proposte sul problema del finanziamento del terrorismo – e tornerò su questo tema – anche con particolare riferimento ad alcune organizzazioni che fiancheggiano e sostengono il terrorismo. Lavoreremo ovviamente alla messa in atto del cosiddetto sistema Argus, che molti di voi conosceranno, che permetterà – ne sono certo – la messa in rete di tutti i sistemi di allerta rapida esistenti presso la Commissione. L'intenzione è quella di creare una rete europea che permetta un immediato scambio di informazioni – direi in tempo reale – tra tutti gli Stati membri in caso di attacco terroristico.

La relazione dell'onorevole Oreja sottolinea, certamente a ragione, l'importanza di rafforzare lo scambio di informazioni, la cooperazione con i paesi terzi, il dialogo con la società civile, un aspetto fondamentale, e l'aiuto e il sostegno alle vittime del terrorismo, un altro aspetto su cui la Commissione lavorerà intensamente. Credo che questa stagione di lavoro, che oggi il Parlamento inaugura con le relazioni presentate, dovrà tenere sempre più in considerazione le vittime del terrorismo oltre, ovviamente, agli autori degli atti di terrorismo.

Credo che la chiave per il successo di questa strategia sia il principio di inclusività: tutti gli attori, pubblici e privati, della società debbono poter partecipare al dibattito democratico sul terrorismo. Io credo che un'informazione appropriata dell'opinione pubblica, non minacciosa né drammatizzante, bensì chiara, possa essere una risposta rassicurante. Se noi comunichiamo ai cittadini che esistono misure concrete e che insieme le stiamo mettendo a punto, credo che i cittadini possano sentirsi rassicurati dal fatto che le grandi istituzioni dell'Europa stanno lavorando e continueranno a lavorare attivamente.

Per quanto riguarda la protezione delle infrastrutture sensibili, onorevole Lambrinidis, io ho molto apprezzato la sua relazione. Una delle principali minacce terroristiche pesa certamente sulle infrastrutture e proprio in questo settore si rivela indispensabile la collaborazione tra istituzioni pubbliche, tutti i livelli di governo e il settore privato. La Commissione intende presentare al Parlamento, entro la fine di quest'anno, una proposta di programma europeo per la protezione delle infrastrutture sensibili. Uno dei punti del programma consisterà nella possibilità di dare accesso a un'informazione immediata e tempestiva, una sorta di allerta precoce, in caso di pericolo di attentato terroristico.

Vi comunico che proprio in questo momento si sta svolgendo a Bruxelles un importante seminario su questo tema, cui partecipano centocinquanta rappresentanti dei venticinque Stati membri. Tale incontro offre una risposta positiva: c'è un largo consenso sui principali elementi di questo futuro programma. Noi organizzeremo in settembre un secondo seminario europeo pubblico, per poter poi presentare, entro la fine dell'anno, un vero e proprio programma. In tale contesto disporremo un finanziamento di 1,5 milioni di euro per studi relativi alle prassi eccellenti per lo scambio di informazioni tra gli Stati membri sulle norme di sicurezza dedicate alle infrastrutture sensibili. È evidente che ciascuno Stato membro dovrà investire sulle strutture che esistono all'interno del suo territorio.

In relazione al finanziamento del terrorismo, tema affrontato nella relazione dell'onorevole Borghezio, io concordo sui principali punti che sono stati delineati. In merito al cosiddetto settore no-profit, la Commissione sta lavorando a una sorta di codice di condotta europeo, per affrontare le vulnerabilità del settore in questione che, in qualche occasione – come è stato scoperto – operava a sostegno diretto o indiretto delle organizzazioni terroristiche. Ma per fare ciò chiediamo una grande collaborazione dello stesso settore no-profit e della società civile che, come noi, è interessata a sradicare tutti coloro che aiutano in qualsiasi modo l'azione del terrorismo. Anche per quanto riguarda il finanziamento del terrorismo, noi pensiamo certamente ad un migliore scambio di informazioni tra le autorità nazionali. Stiamo valutando questo aspetto, sul quale è in preparazione una comunicazione della Commissione.

C'è un ulteriore aspetto di grande delicatezza: la tracciabilità delle transazioni finanziarie. E' evidente che, in assenza degli strumenti necessari per seguire il percorso delle transazioni finanziarie, siamo sprovvisti di un effettivo strumento per colpire il finanziamento del terrorismo. In merito a tale aspetto intendiamo pertanto proporre al Parlamento e al Consiglio, entro quest'estate, uno schema di regolamento sull'informazione e gli strumenti per la tracciabilità delle transazioni finanziarie.

Vi sono inoltre le tre relazioni dell'onorevole Duquesne, che toccano un tema a me particolarmente caro: il rapporto tra l'azione contro il terrorismo e la protezione dei dati personali. Credo che gli emendamenti presentati per integrare e migliorare la proposta svedese vadano appoggiati. Si tratta di emendamenti che tengono conto dell'importante conferenza svoltasi alcuni giorni fa in Polonia e che sottolineano quanto sia importante il diritto di ogni persona alla protezione dei dati personali, anche quando ci troviamo a fronteggiare il terrorismo. Ciò significa individuare un equilibrio: nessuno può immaginare di rinunciare alla prevenzione e alla lotta al terrorismo ma i diritti fondamentali dell'individuo debbono essere preservati.

Io condivido il pensiero dell'onorevole Duquesne a proposito del ruolo di Europol e di Eurojust. E' importante concedere a tali organismi la possibilità di accedere ad un ampio spettro di informazioni, affinché possano effettivamente svolgere quell'attività di scambio e di coordinamento che è propria di Europol, come si evince dal nuovo mandato sull'azione di tale organismo, ricevuto pochi giorni fa dal suo nuovo direttore.

Il principio del rispetto dei diritti fondamentali è un tema affrontato dall'onorevole Alvaro e io stesso ne ho parlato più volte. Il principio della custodia dei dati personali deve rispondere ad esigenze reali. Non si possono custodire dati personali se tale custodia non risponde ad obbiettivi determinati e per un tempo determinato, né si può consentire l'accesso a questi dati se non alle competenti autorità di polizia e di investigazione che hanno diritto ad accedervi per legge. Stiamo preparando un provvedimento al riguardo in forza di una base giuridica che, a mio avviso, è più corretta di quella esistente e che ho illustrato venerdì al Consiglio dei ministri "Giustizia e Affari interni", riservandomi la presentazione di un testo concreto che avverrà entro l'estate dell'anno corrente.

L'ultimo tema sul quale vorrei rapidamente soffermarmi è il bioterrorismo. L'onorevole relatore sa che la Commissione dispone di alcune competenze ma non di tutte. Essa può occuparsi della sicurezza dei prodotti alimentari, del commercio di medicinali, del coordinamento tra gli Stati membri, della protezione civile e del finanziamento della ricerca. Non è poco. Ma tocca agli Stati membri adottare le misure concrete per l'azione operativa di prevenzione e di eventuale reazione in caso di attentato terroristico. Voi sapete che in seguito all'attentato bioterroristico del 2005, con elementi di antrace, è stato istituito un comitato di alto livello per la sicurezza nel campo della salute pubblica, con un efficace programma di cooperazione per la prevenzione e la risposta rapida. La collaborazione in atto funziona e siamo in grado di comunicarvi l'esistenza di uno strumento che, ventiquattro ore al giorno e sette giorni alla settimana, può fornire un'allerta rapida in caso di attacco biologico, chimico e con agenti radiologici. Molte azioni della Commissione miglioreranno il livello di preparazione e di prevenzione: stiamo sviluppando degli esercizi di simulazione in caso di possibili attentati bioterroristici, due dei quali si svolgeranno entro quest'anno per valutare concretamente il livello di prevenzione e di risposta rapida.

Stiamo inoltre elaborando delle linee guida per gestire le diagnosi mediche in caso di agenti diffusi dai bioterroristi; stiamo preparando dei corsi di formazione insieme ad Europol e stiamo sostenendo i piani nazionali di emergenza ai fini della disponibilità di un numero adeguato di vaccini e di un'assistenza urgente. Come voi sapete, il mio collega Kyprianou ha inaugurato, appena una settimana fa, un importante centro europeo per la prevenzione e il controllo delle malattie. Su questi temi continueremo a incoraggiare gli Stati membri.

Vi sono due proposte finali e concrete che voglio ricordare: in primo luogo, la definizione di un nuovo programma europeo per la salute e per la protezione dei consumatori, nell'ambito del quale intendiamo aumentare il livello dei finanziamenti destinati alla prevenzione e alla reazione rapida in caso di emergenze sanitarie. Abbiamo proposto inoltre il rimborso, nell'ambito del Fondo di solidarietà, delle spese relative ad emergenze sanitarie, fino a un miliardo di euro. In secondo luogo – e concludo – segnalo un'iniziativa importante che abbiamo indicato come programma quadro. Si tratta di un programma, previsto e approvato per il prossimo bilancio comunitario, destinato alla preparazione e prevenzione in materia di sicurezza. Esso includerà, ovviamente, dei fondi da destinare in caso di eventuali attentati bioterroristici.

(Applausi)

  Jaime Mayor Oreja (PPE-DE), Ponente de opinión de la Comisión de Asuntos Exteriores. – Señor Presidente, quiero, en esta brevísima intervención, subrayar la importancia del intercambio de información para combatir este tipo de terrorismo al que nos estamos refiriendo.

Por eso es tan acertado el informe del señor Duquesne que pone el acento en esta importantísima cuestión. Hay que atreverse a llamar por su nombre la organización que combatimos y estamos, sin duda, ante una serie de grupos fundamentalistas que no son el Islam, pero que dicen defender el Islam.

Por eso creo que es tan importante la información, porque es un fenómeno emergente del que desconocemos casi todo, y en este tipo de fenómeno es esencial la información. Desconocemos, sin duda, su manera de actuar y, sobre todo, desconocemos su sentido del tiempo. No son como otras organizaciones, que tienen un sentido del tiempo como el nuestro. Por eso es tan importante que seamos capaces de trabajar en el conocimiento del soporte social de estas organizaciones, sabiendo que son capaces de morir y de sacrificar sus vidas en estos atentados, cosa que no se produce con otro tipo de organizaciones.

Por eso es tan importante que sepamos poner el acento en el intercambio de información de las propias policías nacionales y no sólo con Europol. El proyecto europeo ha de tener la habilidad suficiente para favorecer el intercambio de información entre policías nacionales, que son los que están trabajando especialmente en este fenómeno.

Por eso, el Consejo, la Comisión y este Parlamento tienen que crear el mayor número de foros para intercambiar información entre todos los policías que trabajan en esta delicada y difícil cuestión.

  István Szent-Iványi (ALDE), a Külügyi Bizottság véleményének előadója. – A liberális demokráciák előtt álló legnagyobb és legösszetettebb kihívás, vagy annak egyike a nemzetközi terrorizmus. A terrorizmus elsősorban a biztonságunkat veszi célba, de alapvetően veszélyezteti a szabadságunkat is. Nekünk úgy kell megtalálnunk a védekezést a terrorizmussal szemben, úgy kell megóvnunk a biztonságunkat, hogy közben a polgári jogok, az emberi jogok és a szabadságunk ne essen áldozatul. Duquesne úr jelentése szembenéz ezzel a dilemmával, és ezért gratulálok neki, hiszen tudja, hogy egyfelől a gyors és hatékony információcsere a kulcsa ennek az egész problámának, ugyanakkor pont az információcseréből következhetnek azok az aggodalmak, amelyek a személyes adatok védelmére vonatkoznak. Ezzel kapcsolatban Duquesne úr nagyon jó javaslatot tesz – ezt én támogatom – egy testület felállítására, amely figyeli ennek az egész folyamatnak az alakulását. De addig is, amíg az új intézkedéseket nem tesszük meg, szükséges, hogy azoknak az országoknak a szabályai legyenek irányadóak, amelyek a személyes adatok védelmében erősebb biztosítékokat nyújtanak a polgáraiknak.

Másodszor javasoljuk, hogy azokat az országokat is vonjuk be az információcserébe – de mindenesetre vizsgáljuk meg a bevonás lehetőségét –, amelyek még nem tagok, de tagjelöltek, tehát hamarosan a család tagjai lesznek, illetve azokat az országokat, amelyek a szomszédságunkban érintettek ebben az ügyben. Végezetül pedig javasoljuk és sürgetjük, hogy a különböző nemzetközi egyezményeket és szerződéseket, amelyek a terrorizmus elleni harcra vonatkoznak, az Európai Unió tagállamai mielőbb ratifikálják. Sajnos sok tagállam sok ilyen nemzetközi egyezményt még nem ratifikált, tehát nincs egységes eszköz a kezünkben annak érdekében, hogy hatékonyan küzdhessünk a terrorizmus ellen.

  Antonio López-Istúriz White (PPE-DE), Ponente de opinión de la Comisión de Asuntos Jurídicos. – Señor Presidente, señor Comisario, en estos momentos, luchar contra el terrorismo, prevenirlo y borrarlo de la faz de la Tierra debe constituir el único objetivo prioritario de las políticas de esta Unión Europea.

Nunca debemos olvidar el día 11 de marzo, cuando España y Europa fueron cobarde y cruelmente atacadas por representar el paradigma de las libertades que, desde esta Cámara, intentamos siempre salvaguardar. Ese día, el 11 de marzo, cambiaba la historia de España, de Europa y, con ella, de la Unión Europea. Desde ese momento, se hacía necesario reconocer que el terrorismo no es una realidad uniforme, homogénea o monolítica.

Por el contrario, este atentado evidenció que son muchos los tipos de terrorismo que existen; por tanto, los medios para luchar contra los distintos tipos de terrorismo no deben ser genéricos, sino específicos y adecuados a cada uno de ellos. Desde este punto de vista, no se combate igual el terrorismo de Al Qaeda que el terrorismo de ETA o el terrorismo del IRA. Y, desde luego, no se combate negando su existencia, como hacen algunos colegas aquí, en el Parlamento Europeo, eliminando cualquier mención de Al Qaeda en los documentos contra el terrorismo de este Parlamento Europeo. Si hay una lección que yo he aprendido de la Historia es que quien la niega, está condenado a repetirla.

Para que nuestra lucha sea eficaz, debemos basar nuestros esfuerzos en mecanismos de prevención, y coincido absolutamente con el Comisario. La lucha no debe basarse exclusivamente en mecanismos de reacción; es evidente que la mejor forma de combatirlos es prevenirlos. Dicha prevención, y coincido absolutamente con el señor Mayor Oreja, se debe basar en el intercambio bilateral y rápido de información entre los servicios especializados de los Estados miembros, en facilitar la transmisión sistemática de información a Europol y a Eurojust y en la creación de registros, como el registro de penados europeos, que facilite las labores de investigación.

Ninguna dificultad debe obstaculizar la eficaz protección de la libertad y el derecho a la vida. La defensa de la vida y de la libertad deben ser siempre nuestras prioridades en este combate.

  Angelika Niebler (PPE-DE), Verfasserin der Stellungnahme des mitberatenden Ausschusses für Industrie, Forschung und Energie. – Herr Präsident, sehr geehrter Herr Kommissar, verehrte Kolleginnen und Kollegen! Ich war Verfasserin der Stellungnahme im Industrieausschuss zur Vorratsdatenspeicherung und würde auch gerne nur dieses Thema aufgreifen.

Vorab gilt mein Dank jedoch dem Berichterstatter und allen Beteiligten für ihre Arbeit. Es steht sicher außer Frage: Die Demokratien in der Europäischen Union müssen sich der Bedrohung durch Verbrechen und Terrorismus und dem Kampf dagegen stellen. Der Vorschlag der Kommission zur Vorratsdatenspeicherung könnte dazu einen Betrag leisten, aber nicht in dieser Form. Der Vorschlag für den Rahmenbeschluss ist in diesem Hause über die Fraktionsgrenzen hinweg zu Recht auf erhebliche Kritik gestoßen. Ich möchte gerne einige Punkte aufgreifen.

In der entscheidenden Frage, inwieweit die Vorratsdatenspeicherung tatsächlich notwendig und geeignet ist, bleibt der Vorschlag eine Antwort schuldig. Leider wird an keiner Stelle plausibel nachgewiesen, dass es durch die vorgeschlagenen Maßnahmen tatsächlich zu einer Verbesserung der Verbrechens- und Terrorismusbekämpfung kommt. Dieser Nachweis ist jedoch Grundvoraussetzung, um die erheblichen Auswirkungen dieser Art der Datenspeicherung sowohl für die Bürger als auch für die Unternehmen zu rechtfertigen.

Ich weiß, dass die Kommission derzeit an einem eigenen Vorschlag arbeitet. Ich bitte aber die Kommission – und ich hatte in der Sache Herrn Kommissar Frattini ja auch persönlich angeschrieben –, eine unabhängige Folgenabschätzung durchzuführen, um zu prüfen, ob Kosten und Nutzen bei den geplanten Maßnahmen tatsächlich in einem angemessenen Verhältnis zueinander stehen.

Lassen Sie mich auch noch einen Satz zum bisherigen Verfahren sagen: Ich hätte mir aus verfahrensrechtlicher Sicht eine andere Form der Beteiligung des Parlaments in dieser sensiblen Frage gewünscht. Datenschutzrechtliche Belange, die wirklich jeden Bürger, jedes Unternehmen betreffen, verlangen ein ordentliches Gesetzgebungsverfahren. Dazu gehört nach dem EG-Vertrag auch die Beteiligung des Europäischen Parlaments.

Fazit: Der Vorschlag für einen Rahmenbeschluss muss unter Einbeziehung der vom Parlament aufgegriffenen Kritikpunkte substanziell überarbeitet werden.

(Beifall)

PRÉSIDENCE DE M. ONESTA
Vice-président

  Manuel Medina Ortega (PSE), Ponente de opinión de la Comisión de Asuntos Jurídicos. – Señor Presidente, el debate que nos ocupa es muy importante y quiero comenzar felicitando a los ponentes, en especial a mis colegas el señor Mayor Oreja y la señora Díez González, por sus informes. El informe de la señora Díez González, en particular, es de una gran ambición y pretende colocar el nivel de protección de los ciudadanos contra el terrorismo en un ámbito muy elevado.

Creo que una de las realizaciones del Estado moderno ha sido la protección de los ciudadanos contra cualquier tipo de delincuencia. En estos momentos, nos encontramos con un tipo de delincuencia muy especializado, el terrorismo, y esto exige no sólo una actuación de las instituciones del Estado, sino, además, la cooperación en el ámbito internacional.

En lo que a nosotros nos afecta, creo que la cooperación en el marco de las instituciones europeas es fundamental y, en este aspecto, quiero recordar la importancia que tiene para los ciudadanos de Europa la pronta ratificación de la Constitución Europea, ya que establece un marco para la lucha contra el terrorismo que empieza por el reconocimiento, como derecho fundamental, del derecho a la vida y a la integridad física de las personas y continúa con la consagración de un espacio de libertad, seguridad y justicia. Conviene leer estos textos -parece que algunos ciudadanos de la Unión no los conocen todavía.

La cláusula de solidaridad del artículo I-43 de la Constitución Europea establece que "la Unión y los Estados miembros actuarán conjuntamente con espíritu de solidaridad si un Estado miembro es objeto de un ataque terrorista o víctima de una catástrofe natural o de origen humano."

Además, dice que "la Unión movilizará todos los instrumentos de que disponga, incluidos los medios militares puestos a su disposición por los Estados miembros, para:

a) - prevenir la amenaza terrorista en el territorio de los Estados miembros,

- proteger las instituciones democráticas y a la población civil de posibles ataques terroristas,

- prestar asistencia a un Estado miembro en el territorio de éste, a petición de sus autoridades políticas, en caso de ataque terrorista;

b) prestar asistencia a un Estado miembro en el territorio de éste, a petición de sus autoridades políticas, en caso de catástrofe natural o de origen humano."

Además, la Constitución Europea establece un mecanismo de cooperación entre los Estados miembros.

Por tanto, mi conclusión, señor Presidente, es que, en este momento, los ciudadanos de Europa esperan de nosotros, de los políticos europeos, que impulsemos el proceso de ratificación de la Constitución Europea al efecto de que pronto tengamos instrumentos adecuados para luchar contra esta lacra.

  Agustín Díaz de Mera García Consuegra, en nombre del Grupo PPE-DE. – Señor Presidente, mi primera palabra es de felicitación a los seis ponentes, que han asumido un trabajo muy complicado en la difícil tarea de combatir el terrorismo, de producir una reflexión común para combatir el terrorismo, desde la legalidad y desde el respeto de los derechos humanos y de la protección de los datos. Felicito, con nombres y apellidos, a Rosa Díez, a Jaime Mayor, a Stavros Lambrinidis, a Antoine Duquesne, a Mario Borghezio y a Alexander Nuno Alvaro.

Mi intervención tiene que ver con un compromiso acreditado, modesta pero firmemente acreditado, en la lucha contra el terror y en el amparo y la protección de las víctimas. Señor Presidente, las víctimas deben ser oídas, deben ser escuchadas, deben ser respetadas y deben ser amparadas, y todo eso debe hacerse con medios.

Con el terror no hay concesiones. Los delitos del terror no prescriben nunca y deben ser perseguidos en cualquier parte del mundo.

Pero, señor Presidente, llevado por mi compromiso con las víctimas, he presentado una enmienda al informe del señor Borghezio: la nº 4, que tiene que ver con las formas de financiación del terrorismo.

En mi país existe el llamado "impuesto revolucionario" exigido por la organización terrorista ETA. Es la mayor forma de extorsión que conoce la Unión Europea; es una forma de extorsión que consiste en escribir a empresarios vascos y pedirles la financiación para sus actividades delictivas y criminales. Se estima que esta financiación está en torno a los doce o quince millones de euros anuales. Si eso se cortocircuita y se hace imposible, la banda terrorista no podría sobrevivir.

Hay tres tipos de reacciones frente a este fenómeno: los que pagan, los que se marchan del país y los que no pagan y les cuesta muy caro. La Audiencia Nacional tiene establecidas causas y procesamientos por estos delitos. Por eso, esta mañana miro y suplico especialmente a la señora Roure para que tome en consideración lo que estoy diciendo, porque es muy importante el apoyo del segundo Grupo mayoritario de la Cámara y del resto de los grupos de la misma. Les pido y les ruego encarecidamente que acepten y apoyen esta enmienda, que estaría dispuesto a modificar utilizando otros términos más asumibles, como "forma de extorsión que la organización terrorista ETA denomina impuesto revolucionario", por ejemplo, pero estoy hablando de solidaridad con los empresarios vascos y los empresarios españoles que padecen y sufren esta forma de extorsión.

Finalmente, señor Presidente, y con ello concluyo, me dirijo al señor Gijs de Vries: la amenaza persiste. Y el señor de Vries, que sabe que la amenaza persiste, debe contar con los medios necesarios no sólo para hacer informes estratégicos, sino para tener una oficina que pueda combatir eficazmente el terror.

(Aplausos de la derecha)

  Martine Roure, au nom du groupe PSE. – Monsieur le Président, je souhaite tout d'abord saluer les rapporteurs et tous les membres de la commission des libertés civiles, de la justice et des affaires intérieures, qui se sont particulièrement investis dans ce travail et dans ce débat.

Nous devons afficher notre détermination en trouvant une réponse commune à la lutte contre le terrorisme, car les organisations terroristes s'affranchissent des frontières pour effectuer leurs crimes. C'est pourquoi pour nous, la seule réponse efficace au terrorisme c'est une réponse européenne.

Le plan d'action de l'Union européenne contre le terrorisme doit être le premier outil politique de l'Union dans ce domaine. Nous devons donc être ambitieux en apportant des réponses concrètes aux problèmes qui sous-tendent le terrorisme et les intégrismes. Toutefois, nous ne pouvons pas uniquement nous limiter à une politique sécuritaire, car le terrorisme c'est la négation des libertés.

C'est pourquoi nous devons avant tout lui opposer la protection et la promotion active des droits fondamentaux. Cette priorité du programme de La Haye doit également trouver une place centrale dans notre politique. Nous devons promouvoir les valeurs de la démocratie et de la solidarité, afin de lutter contre les causes du terrorisme. Nous devons combattre les situations d'extrême pauvreté et d'exclusion sociale, qui trop souvent créent des conditions favorables au discours extrémiste. Dans l'Union, nous devons lutter contre les discriminations, le racisme, la xénophobie. Mais de la même façon, il serait inacceptable que la lutte contre le terrorisme favorise de nouvelles formes de discrimination.

Nous devons également trouver un moyen de coordonner les politiques de lutte contre le terrorisme interne et externe de l'Union européenne. Il est nécessaire de favoriser le dialogue avec les pays tiers qui doit avant tout permettre le codéveloppement. Aucune personne ne doit être poussée à des mesures désespérées par une situation précaire.

Ajoutons que la sécurisation des transports doit certes jouer un rôle important dans la lutte contre le terrorisme, mais elle doit être obtenue dans le respect de la vie privée des citoyens et de la protection des données personnelles. Nous devons à ce titre poursuivre notre travail avec l'adoption de mesures législatives et opérationnelles et le mandat d'arrêt européen est un premier outil.

La troisième directive sur le blanchiment d'argent, y compris le financement du terrorisme, nous apportera également les moyens de lutter contre les réseaux qui approvisionnent le terrorisme. Nous demandons donc un renforcement d'Europol et d'Eurojust afin qu'ils puissent véritablement coordonner la lutte contre le terrorisme et la criminalité organisée en Europe.

Ajoutons néanmoins que nous devons apporter des garanties aux citoyens concernant la protection de leur vie privée. Cela ne sera possible que si la rétention des données est prévue comme instrument dans le premier pilier, afin d'assurer la protection des données personnelles. Malheureusement, ce processus est ralenti par le manque de volonté politique des États membres d'assurer aux décisions européennes une réelle efficacité.

En conclusion, je dirais que la haine, la violence et la peur ont toujours noyé la raison. Nous vivons l'heure des intégrismes accompagnés du fanatisme et du terrorisme. Le monde semble enflammé politiquement et économiquement et nous devons absolument dans l'Union redonner confiance dans la démocratie et lutter contre toutes les injustices, qui sont le terreau de la violence.

  Ignasi Guardans Cambó, en nombre del Grupo ALDE. – Señor Presidente, no estoy seguro de si hablo en nombre del Grupo ALDE o en nombre propio —más bien creo que hablo en nombre propio.

En todo caso, está claro que éste es un debate importante. Llegan hoy aquí, hasta esta Cámara, varios informes, cada uno de ellos con su propia trayectoria en comisión que, en conjunto, dan una imagen bastante completa de la importancia que este Parlamento atribuye a este debate.

Han sido informes por los que hay felicitar a sus ponentes y hay que felicitarse también de que hayan sido capaces de entender la necesidad de aceptar un gran número de enmiendas que los han enriquecido y que han matizado, en algunos casos de forma muy importante, alguna de las afirmaciones que contenían los textos originarios. En todo caso, hoy quedará claro el compromiso de este Parlamento con una lucha contra el terrorismo absolutamente contundente en términos policiales, en términos de eficacia judicial, pero, al mismo tiempo, tremendamente respetuosa con los derechos humanos, con la protección de datos, con las garantías sin las cuales esa lucha contra el terrorismo no tiene sentido, una lucha que toma en consideración a las víctimas del terrorismo, las tiene en cuenta desde el respeto —evidentemente no pone en sus manos la decisión política, no es lo que les corresponde, pero sí les corresponde lógicamente tener una voz y ser directamente escuchadas— y que, sin justificar en absoluto el terrorismo ni a aquellos que se inmolan o son capaces de asesinar indiscriminadamente, sin justificarlo en ningún caso, sí es una política antiterrorista que aborda las causas que pueden llegar a permitir que alguien sea terrorista.

No podemos decir que el terrorismo nace como si viniera directamente de Marte. Hay situaciones que provocan que haya gente que esté dispuesta a matar, y eso no exime de responsabilidad a los individuos que lo hacen, pero sí nos obliga, como responsables políticos, a examinar por qué, qué situaciones concretas son las que están detrás de esas conductas.

Por tanto, el equilibrio entre esa lucha contundente, ese examen de la realidad tal como es, el respeto a los derechos humanos, todo eso es realmente un equilibrio real que en estos informes, si pasan de ser informes a convertirse en acción política, puede producir resultados importantes.

Quedan algunas enmiendas vivas, y alguna la he presentado yo mismo en nombre de mi Grupo —en este caso sí—, de las que destacaría fundamentalmente dos.

En primer lugar, hablamos de terrorismo de raíces múltiples y, por tanto, mencionar al Islam, aunque sólo sea para decir "mire usted, el Islam, en el fondo, nos parece bien, pero nos preocupan los terroristas islámicos" es mezclar terrorismo e Islam. Por tanto, proponemos la supresión de toda referencia al Islam en este documento, porque sino podríamos hacer una lista de quiénes son los potenciales terroristas. No la hemos hecho, y sería muy peligrosa porque siempre nos dejaríamos a alguien fuera. Por tanto, no mezclemos terrorismo e Islam aunque sólo sea para introducir una cláusula que dice "en el fondo el Islam es bueno", que es lo que parece que intentan hacer estos informes si no se aprueba esta enmienda.

En segundo lugar, proponemos la supresión de toda referencia al Tribunal Penal Internacional. Creemos que éste empieza ahora su andadura, y complicar su funcionamiento con un debate sobre las competencias en materia antiterrorista sólo perjudica su función. Por tanto, dejemos ese debate fuera del que hoy nos ocupa, ya tiene su propio cauce, y atengámonos a lo que hoy funciona.

Finalmente, querría decir al señor Gijs de Vries, que tenemos el honor de tener entre nosotros, que lo importante es convertir todo esto en acción política y en medidas concretas.

  Johannes Voggenhuber, im Namen der Verts/ALE-Fraktion. – Herr Präsident! Mit sieben Berichten versucht dieses Parlament heute gemeinsam, eine umfassende Position zum Terrorismus zu finden und den Kampf gegen diesen Terrorismus zu organisieren.

Die Aufgabe, der wir uns damit unterziehen, ist ungeheuer. Ich will sie einmal benennen: Die Aufgabe besteht darin, einen Kampf zu gewinnen gegen einen Gegner, der alle Menschlichkeit ablegt, jede Regel und jedes Gesetz bricht, jede Grenze verachtet, keine Mäßigung kennt und in Verblendung die verbrecherische Absicht verfolgt, die Freiheit des Menschen abzuschaffen. Bei diesem Kampf geht es darum, ihn zu gewinnen, ohne selbst die Mäßigung zu verlieren, die Menschlichkeit abzulegen, die eigenen Gesetze zu verraten und die Freiheit des Menschen im eigenen, inneren Bereich zu gefährden.

Das ist die Aufgabe, und sie ist unerhört schwierig. Selbst im Krieg hat man über Jahrhunderte gemeinsame Regeln entwickelt, und hier stehen wir im Kampf einem Gegner aus dem Dunkeln gegenüber – ungreifbar und ohne jede Grenze. Das macht eine große Entschlossenheit und ein gemeinsames Vorgehen notwendig. Aber es erfordert ebenso die Einsicht, dass wir nicht mit dem Wort Terrorismus die innere Sensibilität abstumpfen lassen und eine Generalvollmacht für jede Art von Kampf ausstellen dürfen. Der Berichterstatter Alvaro hat dies angesprochen. Es ist mir besonders wichtig, darauf hinzuweisen, dass mir die Grundrechte, die Demokratie, die Rechtsstaatlichkeit hier nicht ausreichend geschützt erscheinen.

Etwas stellt uns allerdings vor eine neue Situation. Dieser gesamte Bericht González geht davon aus, dass die Europäische Verfassung in Kraft tritt. Sie schafft die Grundlagen mit der Charta der Grundrechte, der Mitentscheidung des Parlaments, der Öffentlichkeit, der Gesetzgebung, der Solidaritätsklausel, der informationellen Selbstbestimmung des Menschen, der parlamentarischen und gerichtlichen Kontrolle, der Auflösung der Säulenstruktur zugunsten eines gemeinschaftlichen Europas. Das ist kein Wunsch und kein Traum, der womöglich vor unseren Augen zerbricht, nein, das ist absolute, unabdingbare und unverzichtbare Voraussetzung für dieses Maßnahmenpaket, für seine Legitimation und für die Wahrung der Grundrechte!

Ohne diese Voraussetzung, ohne die Europäische Verfassung sehen wir uns nicht in der Lage, diesem Maßnahmenkatalog zuzustimmen, sehen wir die Balance des Raumes von Recht, Sicherheit und Freiheit nicht gewahrt. Wenn man noch hinzufügt, dass in der Frage der Umwandlung von Europol in eine Agentur, dass in der Frage der Überführung des Koordinators für die Terrorismusbekämpfung in die Kommission bisher nicht mehr vorliegt als unsere Forderung – keine Zusage, keine Klärung –, dann besteht hier die Gefahr, dass wir die Balance verlieren und dass wir die Freiheit der Bürger gefährden.

  Giusto Catania, a nome del gruppo GUE/NGL. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, la prima frase del documento strategico di difesa nazionale approvato dagli Stati Uniti d'America nel marzo del 2005 recita: l'America e il mondo stanno combattendo una guerra. Questo è il presupposto ideologico che ha prodotto negli ultimi anni la teorizzazione della guerra preventiva, la violazione delle libertà individuali, la fine della protezione dei dati personali e l'ossessione securitaria.

Il terrorismo è un crimine gravissimo che va condannato e combattuto. Tuttavia esso non può essere combattuto con strumenti militari e pertanto ritengo che l'Europa debba prendere le distanze da questo approccio. Dobbiamo analizzare attentamente la spirale guerra-terrorismo: la risposta militare ha reso più forte il terrorismo, non possiamo eludere questo tema. In Afganistan l'occupazione militare ha prodotto una crescita esponenziale della produzione di oppio, che sta finanziando Al Qaida. In Iraq la guerra ha alimentato la forza di gruppi terroristici, non tutti di ispirazione religiosa, ragion per cui bisogna rimuovere l'ossessione anti-islamica da alcune relazioni in esame in questo Parlamento.

Tale ossessione rivela anche una subalternità culturale agli Stati Uniti d'America. Il Presidente Bush, infatti, ha chiesto ai regimi islamici di limitare, controllare e registrare tutte le donazioni che i musulmani fanno alle organizzazioni di beneficenza. Tuttavia, noi non possiamo considerare le organizzazioni no-profit, come fa qualche relatore in quest'Aula, la principale fonte di finanziamento del terrorismo. Dobbiamo evitare equazioni troppo semplicistiche come: terrorismo uguale immigrazione o terrorismo uguale Islam.

Il terrorismo va combattuto e sconfitto: l'obiettivo è nobile, le modalità troppo spesso improprie e talvolta criminali. Il terrorismo è un reato contro l'umanità ma credo che non sia necessario individuare un Tribunale penale internazionale come luogo per giudicare tali reati, anche perché al contempo è inaccettabile che i massacri di popolazioni civili in azioni militari non siano giudicati da nessuno.

Troppo spesso la sovranità prevede l'irresponsabilità penale del principe. Un autorevole giurista asseriva che la storia giuridica dello Stato in occidente è quella della programmazione della sua innocenza rispetto agli atti criminali. Io credo che per combattere il terrorismo dobbiamo rimettere in discussione l'antico adagio del diritto secondo cui il re non sbaglia mai.

  James Hugh Allister (NI). – Mr President, in this debate on terrorism I welcome the fact that last Saturday morning, in Belfast, an IRA member, Terry Davison, was charged in court with the murder of Robert McCartney and that a second IRA person, Jim McCormick, was charged with the attempted murder of Mr McCartney's friend, Brendan Devine.

I should like to congratulate the police service of Northern Ireland on overcoming an IRA-orchestrated and ongoing campaign of intimidation to begin the process of securing justice in this notorious case. I trust that many more charges will follow, for that is the only way to deal with the processes of terrorism.

The mission of democracies must be to defeat terrorism, not merely to contain or to tame it. 'Softly, softly' conciliation is merely banked by the terrorists, who then demand more and more. We have lived through that in Northern Ireland: our government foolishly tolerated 'no go' areas for their own security forces, an acceptable level of violence, political status for prisoners, secret talks, side deals, the restructuring and renaming of the police, the soft-pedalling of paramilitary organised crime, and the ultimate ignominy of the early release of terrorists under the ill-conceived Belfast Agreement. None of it worked, because the latest International Monitoring Committee report shows that we still have a functioning, recruiting, training, threatening and active IRA that works hand-in-glove with its junior partner, Sinn Féin, whose members, as ever, are notably absent when we debate terrorism in this House.

I implore the rest of Europe to learn the lessons. Be quicker in learning than the British Government was, and learn the lesson that terrorism cannot be tamed or sanitised but must be resolutely defeated and driven out of business, including all its sidelines of criminality.

  Frederika Brepoels (PPE-DE). – Voorzitter, collega's, ik zou vooreerst ook de zes rapporteurs willen danken voor hun verslag. Ik heb als schaduwrapporteur voor mijn fractie gepoogd een positieve bijdrage te leveren aan het verslag Borghezio om de financiering van het terrorisme te helpen bestrijden. Uit alle tussenkomsten blijkt dat iedereen het erover eens is dat het bestrijden van het internationaal georganiseerde terrorisme en de financiering ervan een gecoördineerde aanpak behoeft. De bevolking verwacht een krachtig Europees antwoord. Er is immers geen discussie over de meerwaarde van Europese samenwerking op dit vlak. Het traceren en bestrijden van de financiering van terroristische netwerken en/of aanslagen is geen gemakkelijke opdracht, want het gaat immers vaak om kleine bedragen.

Naast de misbruiken via de reguliere financiële sector, blijken vooral de liefdadigheidsorganisaties het geliefde terrein voor het internationaal terrorisme. Zo blijkt, collega's, uit recente Belgische politiestatistieken dat meer en meer vzw's misbruikt worden voor criminele activiteiten. Na de aanslagen van 11 september 2001 werd plots iedereen wakker geschud en werden in ons land niet minder dan 86 dossiers geopend. De betrokken organisaties verklaren allemaal dat ze aan liefdadigheid doen, maar hun enige reden van bestaan is echter het inzamelen en doorsluizen van fondsen ten voordele van een terroristische organisatie. Dergelijke statistieken, maar ook het resultaat van het onderzoek naar de moord op Van Gogh bijvoorbeeld in Nederland, tonen aan dat dringend werk moet worden gemaakt van een preventief beleid dat gestoeld is op informatie-uitwisseling, betere traceerbaarheid van financiële transacties en een grotere transparantie van rechtspersonen. Daarom verdienen de concrete aanbevelingen in dit verslag ook onze steun, zowel het opzetten van gemeenschappelijke kaders voor grensoverschrijdend onderzoek, het uitbouwen van een netwerk voor gestructureerde uitwisseling van informatie, het verbeteren van de samenwerking met SUSTRANS alsook het uitwerken van minimumnormen voor de verificatie van de identiteit van klanten.

Ten slotte willen wij ook liefdadigheidsorganisaties de nodige middelen geven om zich beter te beschermen tegen misbruik door terroristische organisaties. Wij hopen dan ook dat dit verslag een aanzet kan geven tot een structurele en duurzame aanpak van de bestrijding van de financiering van het terrorisme in de Europese Unie.

  Wolfgang Kreissl-Dörfler (PSE). – Herr Präsident, verehrte Kolleginnen und Kollegen! Wir sind uns darin einig, dass wir entschieden gegen internationalen Terrorismus und organisierte Kriminalität vorgehen müssen. Ich möchte aber auch heute wieder betonen, dass wir die geeigneten Maßnahmen ergreifen müssen.

Der Vorschlag zur Vorratsdatenspeicherung ist nach meiner Meinung und der meiner Fraktion dazu nicht geeignet. Das haben wir im Ausschuss für bürgerliche Freiheiten, Justiz und Inneres mit unserem Votum auch klar und deutlich gezeigt. Ich möchte dem Kollegen Alvaro zu seinem Bericht auch grundsätzlich gratulieren.

Der Schutz der persönlichen Daten des Einzelnen ist durch den Vorschlag des Rates nicht gewährleistet. Die europäische Telekommunikationsindustrie ist mit enormen Kosten belastet, und die Speicherung steht in keinem vernünftigen Verhältnis zum Nutzen. Es gibt zu viele Umgehungsmöglichkeiten, auf die der Vorschlag des Rates keine Antwort gibt. Was ist mit Pauschaltarifen, mit Benutzungen von Handys aus dem Ausland, aus Brasilien, Asien, um das einmal zu erwähnen?

Selbst der Bund Deutscher Kriminalbeamter betont, dass die Qualität der Daten entscheidend ist, nicht zwingend die Menge oder die Dauer der Speicherung. Wir haben es in diesem Fall mit blindem Aktionismus zu tun, was nur vermeintlich zu mehr Sicherheit führt. Es kann doch nicht sein, dass wir ernsthaft die Daten von über 400 Millionen Menschen auf Vorrat speichern wollen, die bei der Nutzung des Internets, des Telefons und bei der Versendung von Kurznachrichten entstehen. Schauen Sie doch mal über den Ozean, schauen Sie auf das Land, das bei seinem Kampf gegen den Terrorismus sehr oft über das sinnvolle Maß hinausgehende Maßnahmen ergreift.

Der Kongress in den USA hat einen ähnlichen Entwurf zur Vorratsdatenspeicherung abgelehnt, und dies – Sie werden es nicht glauben – mit der Begründung, dass diese Maßnahmen zu weit gehend seien. Stattdessen konnte man sich auf die vielleicht sinnvolle Maßnahme des quick freeze einigen. Warum geht das nicht auch in Europa? Der Deutsche Bundestag hat den Ratsvorschlag abgelehnt. Auch Finnland hat erst kürzlich vor der Datenspeicherung gewarnt. Was mich aber wirklich aufregt und einen wahren Begeisterungssturm bei mir hervorruft, sind die aktuellen Pläne der europäischen Justizminister, hier entgegen der Empfehlung unseres Ausschusses die Ratspläne zur Vorratsdatenspeicherung dennoch durchzusetzen, und zwar ohne die Mitentscheidung des Parlaments.

Jeglicher Versuch, das Parlament aus der Mitentscheidung zu drängen, ist vor dem Hintergrund der letzten Referenden in Frankreich und den Niederlanden überhaupt nicht mehr nachvollziehbar und geradezu gefährlich. Hier geht es nicht um eine einzelne Maßnahme zur Terrorismusbekämpfung, sondern es geht auch um den Schutz der Bürgerinnen und Bürger und die Rechte jedes Einzelnen in dieser Europäischen Union. Dann zu sagen, das entscheiden wir, wie gehabt, alleine, wird die Europäische Union nicht nach vorne bringen.

Denn vieles, was in der Europäischen Union schief gelaufen ist, was viele Menschen verunsichert, ist gerade die oft egoistische Politik der Minister und Ministerinnen der einzelnen Mitgliedstaaten.

  Sarah Ludford (ALDE). – Mr President, let me begin by commenting on EU action on justice and home affairs. Criticism of the Hague Programme for placing undue emphasis on security considerations at the expense of respect for fundamental rights is justified. It is not the remark of some left-wing agitator, but a sober assessment by the upper chamber of the British Parliament – the respectable House of Lords.

Of course, threats to our security are threats to our freedom, but the reverse is also true. Undue infringements of our civil liberties make us less secure as individuals. I fully support the work of the last four years to ensure that our law enforcement agencies shed their insular and bureaucratic habits, and that our legal and judicial systems are enabled to interact, so that terrorist suspects cannot slip through the cracks. But in the words of the European data protection supervisors meeting a few weeks ago: "Terrorism is used as a justification for new initiatives, many of which deal with a range of offences, some of which are significantly less serious. It is important to recognise that derogations from fundamental rights that might be justified to tackle terrorism, will not necessarily be justified where other criminal or activity is concerned." They look forward, as I do, to implementation of the suggestion, made by Commissioner Fratini when addressing a meeting of the Joint Supervisory Authorities, that the Commission would consider an a priori assessment of proportionality of any measures to be introduced in future, examining the impact of the proposal on fundamental rights including the question of personal data protection.

Regarding exchange of information, the guiding norm adopted in the Hague Programme is the principle of availability. That is entirely reasonable, as long as it means ending the kind of inexcusable turf wars and jealousies between agencies that prevent cooperation, but clearly it must not be misinterpreted to mean the abandonment of strict controls over retention, transfer and access to personal information.

I am concerned about the potential for profiling people as potential terrorists on the basis of their race, religion or political opinions. The data protection supervisors are firm that the processing of such data should normally be prohibited.

The other area where serious concern exists is in respect of the rights of terrorist suspects. The Council of Europe guidelines on detaining suspects without fair trial have certainly been breached in the United Kingdom and probably in other EU countries. There has been a slide towards relying on evidence extracted under torture and rendition to those countries in breach of the ban on refoulement.

Member States conduct peer review of each other's anti-terrorism and security measures, but they still have not managed to make all Member States even implement the 2002 framework decision on terrorism – the very law which makes it obligatory to criminalise terrorism. While it remains the case that Member States are not implementing their laws, I really find it unacceptable that we should continue to infringe personal liberties.

  Kathalijne Maria Buitenweg (Verts/ALE). – Voorzitter, het is een lastig dilemma en het lijkt een beetje op de kip en het ei, nl. wat was er eerst: de kip of het ei. Moeten we eerst de democratie volledig hebben geregeld met de democratische en juridische controles of moeten we eerst daadkrachtige besluiten nemen waardoor burgers ook het belang van een Europese democratie en masse ondersteunen. Het antwoord is natuurlijk dat het allebei moet. Collega Oreja zei al dat terrorisme en de bestrijding daarvan bij uitstek grensoverschrijdend zijn en dat we ook daarvoor beter moeten gaan samenwerken. Maar dat is lastig. Want met 25 landen zijn er ook 25 vetorechten. En besluiten worden getraineerd, er komt een wollig compromis of ze worden gewoon simpelweg niet uitgevoerd. En landen moeten denk ik nu over hun eigen schaduw heen springen.

Maar tegelijkertijd moeten we ook erkennen dat het hele gevoelige besluiten zijn die in de Raad van ministers worden genomen, besluiten die burgerrechten raken. En daarom is het ook fout dat ze zo mistig worden genomen. Ik vind dat de Raad ook voortaan in het openbaar moet vergaderen en ook in het openbaar moet gaan stemmen. En daar is helemaal geen verdragswijziging voor nodig. Maar dat is gewoon een kwestie van het openen van deuren. En ik hoop dat het Parlement een gezamenlijke actie onderneemt om hierover met de Raad in overleg te gaan treden.

Er is al veel gesproken over dat terrorisme juist een aanval is op onze fundamentele vrijheden en dat we dus niet de fout moeten maken om zelf ook die burgerrechten te gaan ondermijnen. Ook een voorbeeld dat veel gegeven wordt, is de privacy. De privacy is natuurlijk an sich niet heilig maar inbreuken daarop moeten altijd proportioneel, noodzakelijk, effectief en controleerbaar zijn. En het voorstel voor de opslag van verkeersgegevens is dan ook inderdaad buiten elke proportie. Als de Raad het aanneemt dan zou het Europees Parlement naar het Hof van Justitie moeten stappen. Het is bovendien weinig bemoedigend dat de Raad de democratische controle probeert te omzeilen door dit besluit in de derde pijler te nemen in plaats van in de eerste. Want inderdaad ook hier geldt dat als we de democratie willen beschermen tegen terrorisme, we deze niet eerst zelf om zeep moeten helpen.

  Κυριάκος Τριανταφυλλίδης (GUE/NGL). – Κύριε Πρόεδρε, θέλω να ευχαριστήσω όλους τους εισηγητές για τις εκθέσεις τους, αλλά μιλώντας για την τρομοκρατία πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί ώστε να παρουσιάζεται μια ξεκάθαρη θέση για το περιεχόμενο του όρου.

Ενδεικτικό των κινδύνων που ελλοχεύουν όταν δίνουμε παρακινδυνευμένους ορισμούς, αποτελεί η δυσκολία της ίδιας της διεθνούς κοινότητας και του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, να καταστήσουν εφικτή μια, καθ' όλα, αντικειμενική ερμηνεία της τρομοκρατίας.

Η τρομοκρατία αποτελεί έγκλημα το οποίο καταδικάζουμε ανεπιφύλακτα, εφόσον ο όρος δεν χρησιμοποιείται καταχρηστικά για τη δίωξη απελευθερωτικών κινημάτων και του ριζοσπαστισμού. Δυστυχώς, η υπερβολή στα μέτρα που υιοθετούνται μέσω του σχεδίου δράσης, επιτρέπει τη δικαιολόγηση της λήψης μέτρων εκ μέρους των συντηρητικών δυνάμεων, που κάθε άλλο παρά προασπίζουν ένα περιβάλλον ασφάλειας. Ταυτόχρονα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί σε σχέση με το νομοθετικό πλαίσιο στο οποίο επιχειρούμε να εντάξουμε την τρομοκρατία, ούτως ώστε να διασφαλίσουμε ότι δεν θα αποτελέσει τη βάση για στρατιωτικές επεμβάσεις, γεγονός που θα ήταν αντίθετο με τις αρχές του διεθνούς δικαίου και του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

Η πλειάδα των μέτρων που έχει λάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση στον αγώνα της κατά της τρομοκρατίας, στηρίζεται, κύρια, στην ανάγκη της ύπαρξης ενός κλίματος ασφάλειας. Αυτή είναι ουσιαστικά η προτεραιότητα που έχει τεθεί. Η λήψη μέτρων που να διασφαλίζουν την ειρηνική συνύπαρξη και την αίσθηση ασφάλειας των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι δευτερεύουσας σημασίας. Σε καμιά περίπτωση όμως αυτά δεν μπορούν να διασφαλίζονται στη βάση των συμφερόντων του κεφαλαίου, της χαλιναγώγησης των συνειδήσεων των πολιτών και της ενίσχυσης του κλίματος φόβου και ανασφάλειας, που είναι το αποτέλεσμα των υπερβολικών ελέγχων και της μείωσης του πήχη στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Το σχέδιο δράσης ανταποκρίνεται κύρια σε μια δοτή ερμηνεία της τρομοκρατίας και δεν στοχεύει στην επίλυση των βαθύτερων αιτιών της. Ανταποκρίνεται κύρια στις υπάρχουσες ηγεμονικές τάσεις και δεν καταπιάνεται, όπως κρίνουμε ότι θα έπρεπε, με τα γενεσιουργά αίτια που είναι η πείνα, η μιζέρια, οι κοινωνικές αδικίες, ο μη σεβασμός της πολιτικής και εθνικής αξιοπρέπειας, οι διακρίσεις, ο ρατσισμός, η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων γενικότερα και η κρατική τρομοκρατία. Συνακόλουθα, οι προσπάθειες ενίσχυσης αυτού του σχεδίου προς την κατεύθυνση και τους σκοπούς που εξυπηρετεί, μας προβληματίζουν και θεωρούμε ότι αυτό δεν μπορεί, όπως είναι τώρα, να καταστεί λύση για τη δημιουργία ενός χώρου πραγματικής ελευθερίας και ασφάλειας.

  Γεώργιος Καρατζαφέρης (IND/DEM). – Κύριε Πρόεδρε, έχω υπάρξει θύμα τρομοκρατίας. Στον τηλεοπτικό σταθμό που διευθύνω στην Αθήνα, δέχθηκα δύο φορές επίθεση με βόμβες. Κάηκε ο σταθμός και είναι τρομερό να βλέπεις ανθρώπους να προσπαθούν μέσα από φωτιές να σώσουν τον εαυτό τους. Έχω δεχθεί επίθεση και στο σπίτι μου. Κυκλοφορώ με θωρακισμένο αυτοκίνητο και ασφάλεια. Κοιμάμαι με ένα Ούζι στο μαξιλάρι μου. Είναι φοβερό να ξέρεις ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να σου επιτεθούν.

Πρέπει όμως να ομολογήσουμε ότι ήδη η τρομοκρατία έχει πετύχει τις πρώτες νίκες απέναντι στη δημοκρατία. Και ποιες είναι οι νίκες; Οι τηλεοπτικές κάμερες, τα τηλέφωνα που παρακολουθούνται, η μείωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα βιομετρικά διαβατήρια τα οποία μπαίνουν στη ζωή μας. Όλα αυτά είναι νίκη της τρομοκρατίας, στο βαθμό που μειώνουμε εμείς τη δημοκρατία μας.

Κάποιοι τη χρησιμοποιούν τη τρομοκρατία για την επιβολή ενός παγκόσμιου ελέγχου. Την τροφοδοτούν. Όταν λέμε ότι συνήθως οι τρομοκράτες είναι φανατικοί Ισλαμιστές και κάποιοι πηγαίνουν και ουρούν και φτύνουν επάνω στο Κοράνι, δεν τροφοδοτούν το φανατισμό των Ισλαμιστών; Έτσι λοιπόν, πρέπει να διερωτηθούμε βλέποντας και την άλλη πλευρά. Μη βλέπουμε τη τρομοκρατία μέσα από το έδρανο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ας δούμε τη τρομοκρατία μέσα από τη σπηλιά του Αφγανιστάν. Πώς τη βλέπει κάποιος εκεί, για να μπορέσουμε κάποια στιγμή να έχουμε έναν κώδικα επικοινωνίας και να λύσουμε το θέμα. Γιατί ένας εκατομμυριούχος πρίγκιπας δεν ζει μέσα στα καζίνα του Λονδίνου, γιατί δεν ζει στις Μπαχάμες και τη θαλπωρή π.χ. των ωραίων γυναικών, παρά πάει να ζήσει και να πεθάνει μέσα σε μια σπηλιά. Πρέπει να δούμε τί είναι. Είναι φανατισμός; Αυτή είναι εύκολη απάντηση. Τί τροφοδοτεί όμως αυτόν το φανατισμό; Μήπως και εμείς στην ιστορία δεν υπήρξαμε τόσο έντιμοι; Μήπως εμείς για χρόνια, αυτές τις περιοχές της γης δεν τις είχαμε υπόδουλες; Μήπως ο σύμμαχός μας στο κυνήγι της τρομοκρατίας δεν έκανε τη μεγαλύτερη εθνοκάθαρση στους αιώνες, όταν εξαφάνισε μια ολόκληρη φυλή, τους ερυθρόδερμους; Μήπως βάσισε την πρόοδό του επάνω στα βασανιστήρια των Νέγρων και τη δουλεία τους;

Μήπως λοιπόν και εμείς δεν είμαστε σωστοί; Σήμερα ποιος είναι ο λόγος μας; Δεν είναι μονομερής ο λόγος μας στη Μέση Ανατολή; Τί θα εισπράξουμε; Λέμε, φίλος πλέον ο Καντάφι, ο οποίος έριξε ένα αεροπλάνο της Pan American με δεκάδες νεκρούς, διότι άλλαξε πολιτική, αλλά κυνηγάμε, ταυτόχρονα, τον Κάστρο, ο οποίος δεν έχει ρίξει αεροπλάνα. Λέμε, καλός ο δικτάτορας του Πακιστάν διότι είναι φίλος μας, κακός όμως ο άλλος δικτάτορας και κάνουμε πόλεμο. Πρέπει λοιπόν να δούμε πόσο είμαστε έντιμοι στο θέμα της τρομοκρατίας. Να δούμε τί συμβαίνει. Να έχουμε τα αυτιά μας ανοιχτά, διότι όσο παίρνουμε ασπιρίνες ο πονοκέφαλος θα συνεχίζει να υπάρχει. Πρέπει να δούμε τί είναι αυτό που προκαλεί τον πονοκέφαλο. Πρέπει λοιπόν να ανοίξουμε τα μάτια μας και να μην έχουμε μονομερή πολιτική. Να δώσουμε περισσότερα κίνητρα, περισσότερες ευκαιρίες σ' αυτούς τους λαούς για να μειώσουμε το φανατισμό, να μειώσουμε τη τρομοκρατία. Αυτή είναι η λύση.

  Frank Vanhecke (NI). – Voorzitter, dames en heren, waarde collega's, sta mij toe in een korte spreektijd toch drie fundamentele opmerkingen te maken.

1. Het is toch eigenlijk hemeltergend dat de concrete samenwerking en de verregaande uitwisseling van gegevens inzake terrorismebestrijding tussen de verschillende Europese lidstaten enerzijds en tussen de Europese lidstaten en de andere landen van het vrije westen anderzijds tot op vandaag nog zo stroef en moeizaam verlopen. Ik ben een geïnformeerde euroscepticus, maar op zijn minst op dat gebied, denk ik, kan er niet genoeg samenwerking zijn. Het gaat om de concrete veiligheid van onze burgers.

Wij weten inmiddels dat de aanslagen van 11 september op zijn minst gedeeltelijk waren gepland in Hamburg. Wij weten dat na de bomaanslag van Madrid terrorismecellen over heel Europa zijn ontmaskerd. Het is duidelijk dat het terrorisme grensoverschrijdend is en terrorismebestrijding moet dat bijgevolg ook zijn.

2. Er mag geen koudwatervrees zijn. Men moet een man een paard durven noemen. Terrorisme in Europa is bijna exclusief een zaak van de islam geworden. Amerikaanse experten waarschuwen ons vandaag voor de terugkeer uit Irak en andere brandhaarden van islamitische militanten die daar geradicaliseerd zijn en die daar terrorismetechnieken hebben aangeleerd. De opmars van de onverdraagzame islam in Europa is absoluut een sterke voedingsbodem voor terrorisme. Niet elke islamiet is een terrorist maar bijna elke terrorist is wel een islamiet.

3. Ik vraag ook uw aandacht voor het feit dat nu al sinds vele jaren Europees steungeld voor Palestina wordt gebruikt, niet enkel om mevrouw Arafat een luxe leven in Parijs te laten leiden maar ook om het terrorisme in Israël te financieren. Wij kunnen niet in Europa het terrorisme bestrijden en het in Israël stomweg financieren. Indien er niet meer duidelijkheid en doorzichtigheid komt over het gebruik van die fondsen in Palestina moeten ze maar opgeschort worden.

  Παναγιώτης Δημητρίου (PPE-DE). – Κύριε Πρόεδρε, έχουμε ακούσει πολύ χρήσιμες απόψεις και προτάσεις από τους εισηγητές σήμερα και τους συγχαίρω, όπως επίσης και τον Αντιπρόεδρο Frattini για τις προγραμματικές του θέσεις για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.

Κύριε Πρόεδρε, η τρομοκρατία είναι μια αφηρημένη έννοια με συγκεκριμένο όμως πολιτικό υπόβαθρο. Οι τρομοκράτες είναι υπαρκτά, συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά ταυτόχρονα άφαντα και αόρατα. Συνεπώς, η παγκόσμια εκστρατεία κατά της τρομοκρατίας θα πετύχει μόνον, είτε όταν εξολοθρεύσουμε όλους, μα όλους τους τρομοκράτες, είτε όταν εκλείψει το πολιτικό υπόβαθρο, πάνω στο οποίο στηρίζεται η τρομοκρατία. Το πρώτο είναι αδύνατον να γίνει. Το δεύτερο είναι δυνατόν να επιτευχθεί.

Ως πολεμική ή πολιτική τακτική, η τρομοκρατία είναι απεχθέστατο φαινόμενο. Οι απάνθρωπες τρομοκρατικές ενέργειες δεν νομιμοποιούνται και δεν δικαιολογούνται με κανένα τρόπο και για κανένα λόγο. Όμως, αυτοί που μετέρχονται βάρβαρες τρομοκρατικές μεθόδους επικαλούνται κάποια ειδική θρησκευτική ή και ενίοτε κοινωνική αιτία. Και έχουν την ηθική και πολιτική στήριξη κάποιων κοινωνιών. Προς αυτές τις κοινωνίες πρέπει να στραφούμε. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σε θέση να διεισδύσει σε αυτές τις κοινωνίες και να δράσει καταλυτικά. Και στην περίπτωση των Αράβων, αλλά και στις άλλες περιπτώσεις η Ευρώπη δεν θεωρείται ο μεγάλος σατανάς ή ο εχθρός των λαών. Είναι εδώ ακριβώς που πρέπει να γίνει κατανομή ρόλων μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ρωσίας και των άλλων εμπλεκομένων χωρών.

Μαζί με την καταδικαστική φιλολογία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την κλιμάκωση των νομοθετικών και άλλων μέτρων κατά της τρομοκρατίας, πρέπει να αναπτύξουμε μια δική μας εκστρατεία επικοινωνίας με τα μετριοπαθή στοιχεία αυτών των κοινωνιών. Είμαι βέβαιος ότι με αυτήν την εκστρατεία η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορέσει να τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια των τρομοκρατών. Είναι ο μόνος τρόπος να εκλείψει, όχι να μειωθεί η τρομοκρατία και προς αυτήν τη κατεύθυνση πρέπει να στραφεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, το Συμβούλιο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή από κοινού.

  Edith Mastenbroek (PSE). – Voorzitter, ik wil alle rapporteurs bedanken voor het werk dat zij hebben geleverd aan deze verslagen. In de verslagen die wij vandaag bespreken komt meerdere malen aan de orde dat het verdedigen en het promoten van mensenrechten de belangrijkste en de beste strategie is om terreur te voorkomen en te bestrijden. Commissaris Frattini heeft aangegeven dat de strijd tegen terreur juist een versterking van de mensenrechten zou moeten inhouden en daar ben ik het volledig mee eens. Het verdedigen, het promoten van belangrijke waarden als democratie, vrijheid, pluralisme en menselijke waardigheid zijn cruciaal in de strijd tegen terreur. Om dat ook echt waar te kunnen maken zullen wij grote delen van ons beleid en dan met name ons buitenlands beleid fundamenteel moeten heroverwegen, dat staat natuurlijk buiten kijf.

De radicalisering en de polarisatie die zo vaak zowel een onderdeel als een gevolg zijn van terrorisme, zijn voor de Europese Unie een minstens even groot gevaar als terrorisme zelf. Wij politici moeten ons daar scherp van bewust zijn en te allen tijde proberen ons hoofd koel te houden, we moeten realistisch zijn, wij moeten de angst niet onnodig aanwakkeren en voorkomen dat we zelf een onderdeel worden van de hysterie die de spanningen waar terrorisme door wordt gevoed, alleen maar aanwakkeren.

In ieder geval moeten we niet in de val trappen om mee te gaan in de bizarre redeneringen die terroristen hanteren om hun mensonterende acties goed te praten. Wij moeten maatregelen nemen die de vrijheid van alle burgers ook echt vergroten en verre blijven van maatregelen die slechts de schijn van veiligheid vergroten. Twee van de hier besproken maatregelen verdienen wat dat betreft wat extra aandacht, denk ik.

Ten eerste, het idee om terrorisme strafbaar te stellen bij het Internationaal Strafhof. Ik vraag me af voor welk probleem dat precies een oplossing is? Moeten we de plegers van terreur nu echt gaan behandelen zoals we ex-dictators als Milosovic behandelen? Een ding weet ik zeker, de moordenaar van Theo van Gogh, een bekend filmmaker en een spraakmakende columnist en opiniemaker uit mijn land, Nederland, zou het fantastisch vinden om gebruik te kunnen maken van het platform dat zo'n zaak hem zou bieden. Ik vind dat dus helemaal geen goed idee.

Dan de opslag van verkeersgegevens. Als er nu een voorbeeld is van maatregelen die slechts leiden tot schijnveiligheid dan is dit er een. Hier is al heel veel over gezegd. Ik zal er dus niet verder over uitweiden. Het is disproportioneel, het beperkt onze vrijheid en ik denk dat het juist die vrijheid is die we moeten promoten in de Europese Unie. Er zijn risico's aan verbonden, je kunt wel allerlei beperkingen stellen aan de toegankelijkheid van dat soort gegevens maar laten we wel wezen, alles wat aan internet hangt, is voor iedereen toegankelijk, hoe goed je dat ook beveiligt. Er zijn dus risico's aan verbonden die waarschijnlijk groter zijn dan de voordelen die ermee gemoeid zijn. Ik denk niet dat we dat moeten gaan doen. In plaats daarvan - want internet is inderdaad verreweg in opkomst als het gaat om communicatiemiddelen voor mensen die zich bezig willen houden met terroristen voor rekruteurs - zouden wij juist onze veiligheidsdiensten moeten laten specialiseren in het participeren op internet, in het meelezen, in het meediscussiëren, in het gewoon actief volgen van wat daar gebeurt; dat zou pas echt wel helpen!

Achteraf gaan kijken welke websites de pleger van een bomaanslag heeft bezocht, lijkt mij niet de beste strategie. Wij moeten juist proberen te voorkomen dat die bomaanslagen worden gepleegd. Ik denk dat zo'n maatregel - de rechtsgrondslag is hier al meerdere malen aan de orde geweest en de manier waarop dit besluit genomen wordt, is ook nog eens een flagrante schending van de democratie - het vertrouwen in de Europese democratie ondermijnt; de gevaren daarvan zijn de laatste tijd al pijnlijk duidelijk geworden.

  Sophia in 't Veld (ALDE). – Mr President, I wish to begin by expressing my regret at the French and the Dutch ‘no’ to the Constitution, because the EU will now have to fight terrorism with one hand tied behind its back.

The citizens have given a very clear signal in the debate on the referendums. I would, therefore, call on the Council to work in the spirit of the Constitution, and that means respecting three key principles. The first is democratic control. That means that the Council should not ignore and sideline the European Parliament, but should take its recommendations on board, even if it is not yet obliged to. The other two aspects mentioned by many colleagues are proportionality and effectiveness. Again, in these areas, the Council should think twice about certain measures.

Its own report on the implementation of the action plan to combat terrorism shows that there are considerable gaps in implementation. Before adopting new measures we should be looking at implementation. In the case of the peer review, for example, only ten out of twenty-five countries have so far submitted their implementation reports! How can we take new steps if we do not even know if the old ones work?

I now turn to three specific issues. Firstly, data retention. A lot has already been said and again I would call on the Council to act in the spirit of the Constitution and not ignore the European Parliament. It should also not ignore the signals given by many countries – the example of the United States has already been mentioned. But I would add to those examples the case of the Dutch Parliament, which wanted to adopt a similar data retention measure. However, once it found out how that would work – or, rather, not work – in practice, the Dutch Parliament reconsidered it, because it realised that the data retention proposal was simply not workable. The Council should not ignore this. It is regrettable that the Council is not present on this occasion.

With passenger name records, there have also been several incidents. We were promised an evaluation a year after this entered into force. I should like to know from the Commission when we can expect the evaluation.

Thirdly, we would like to know more about the SitCen, the Situation Centre. What exactly is it doing, what kind of information does it deal with and will it report to the European Parliament?

Finally, I ask the European Parliament to show its colours. We have talked a lot today about the protection of personal data and fundamental rights. I call on this Parliament to adopt not only all the reports on antiterrorism measures but also the Moraes report on anti-discrimination policies and minority rights, because fundamental rights are for all citizens.

  Hélène Flautre (Verts/ALE). – Monsieur le Président, je crois que, pour ce qui est du défi, qui consiste à lutter efficacement contre le terrorisme tout en respectant intégralement et les droits de l'homme et les libertés fondamentales, on a – comme cela vient d'être dit – à la fois les mains liées à cause du "non" français et, aussi, un problème et un handicap majeur: nous n'avons pas de définition internationale du terrorisme! Donc, nous n'avons pas de recours juridique possible, pas de sécurité juridique, pas de garantie et pas de protection. Je crois donc que l'Union européenne, pour elle-même et à l'échelle internationale, doit œuvrer pour que nous ayons réellement une définition reconnue.

M. Van Hecke propose une définition simple: terroriste égale musulman. M. Poutine en a une autre: terroriste égale Tchétchène. Les Chinois en ont d'autres. Je crois que, avec cet usage tout à fait extensif, abusif et arbitraire de la notion de terrorisme, nous sommes en train de perdre notre capacité d'agir efficacement dans la lutte contre ce terrorisme. Je crois donc que nous devons, en tant qu'Union européenne, faire un effort tout à fait important, et très rapidement – lors de la prochaine assemblée générale de l'ONU, par exemple – pour obtenir cette définition, indispensable, du terrorisme, laquelle permettra également une vraie coopération entre les États, à l'échelle européenne et à l'échelle internationale.

  Sylvia-Yvonne Kaufmann (GUE/NGL). – Herr Präsident! Ich möchte an Benjamin Franklin, den Vater der amerikanischen Verfassung erinnern, der mit Recht sagte: Der Mensch, der bereit ist, seine Freiheit aufzugeben, um Sicherheit zu gewinnen, wird beides verlieren.

Seit den verbrecherischen Anschlägen von Madrid wissen wir, dass Europa zu einem direkten Zielgebiet des internationalen Terrorismus geworden ist. Dieser Situation muss die Politik zweifellos Rechnung tragen. Jede Form von Terrorismus ist ein Verbrechen, das die Grundfesten unserer Demokratie bedroht, und diese Verbrechen müssen bekämpft und als solche geahndet werden. Nur müssen sie mit den geeigneten Mitteln bekämpft werden, ohne die Freiheit aufzugeben. Die Ermittlungsbehörden unserer Staaten müssen selbstverständlich enger zusammenarbeiten. Zugleich darf es nicht dazu kommen, dass immer wahlloser Daten und Informationen gesammelt, verknüpft und ausgetauscht werden, bis in naher Zukunft der gläserne Bürger entstanden ist. Der Weg zu einem orwellschen Überwachungsstaat darf nicht beschritten werden. Die Grundrechte der Bürgerinnen und Bürger dürfen nicht zur Disposition gestellt werden.

Wir brauchen eine zielgerichtete Politik, die einerseits jegliche Form von Terrorismus ächtet und zugleich auf die Bekämpfung der verschiedenen Ursachen von Terrorismus gerichtet ist. Nur so wird es letztlich gelingen, ihm den Nährboden zu entziehen.

  Carlos Coelho (PPE-DE). – Senhor Presidente, Senhor Vice-Presidente Frattini, caros Colegas, o terrorismo não é um fenómeno novo, mas os trágicos acontecimentos dos últimos anos demonstraram o seu poder destrutivo. Combatê-lo é um dos maiores desafios com que nos confrontamos no século XXI.

Saúdo o esforço e o trabalho de todos os relatores neste dossier. Não interessa a forma com que surja, o lugar onde ocorra, quem sejam os seus autores, as justificações apresentadas ou as causas que defendem. Todos os actos, métodos e práticas terroristas não merecem qualquer justificação política ou moral e devem ser inequivocamente condenados e combatidos.

Com os trágicos acontecimentos de 11 de Março, em Madrid, a União questionou a eficácia dos seus instrumentos e políticas e ficou demonstrada a urgência de uma nova abordagem mais dinâmica, sistemática e eficaz. Foi assim criado o cargo de Coordenador da União Europeia na luta contra o terrorismo, o Sr. De Vries, cuja presença saúdo no hemiciclo.

Apoio uma estratégia clara de luta contra o terrorismo que permita manter o equilíbrio entre a segurança colectiva e as liberdades individuais e que passa por, primeiro, um reforço da prevenção, estado de preparação e capacidade de resposta da União Europeia, segundo, o financiamento do terrorismo. Tem-se verificado um aumento significativo das fontes de financiamento. É importante que se melhore o sistema de alertas relativo ao comércio de bens e à prestação de serviços, a fim de assegurar um melhor controlo de todos os movimentos suspeitos, mas sem comprometer a dinâmica normal do mercado.

Ao mesmo tempo, deve ser reforçada a colaboração entre as instituições públicas e privadas, nomeadamente ao nível do sector bancário. Terceiro, capacidade reforçada no domínio das informações, incluindo a imprescindível melhoria do intercâmbio de informações com a Europol, prevenção e gestão das consequências e protecção das infra-estruturas críticas no âmbito da luta contra o terrorismo, o que implica a elaboração de normas de segurança mais elevadas e a solidariedade com qualquer Estado-Membro que seja vítima de um ataque terrorista.

Finalmente, uma questão importantíssima - a solidariedade para com as vítimas do terrorismo. Quando pessoas inocentes são alvo de assassinatos, raptos, torturas, extorsões, chantagens ou ameaças, são vítimas, não só aqueles que perdem a vida ou sofrem na pele esses actos, mas também todos os familiares e amigos e toda a comunidade em geral.

VORSITZ: INGO FRIEDRICH
Vizepräsident

  Genowefa Grabowska (PSE). – Panie Przewodniczący! Terroryzm to śmiertelna choroba, która na przełomie XX i XXI wieku stała się epidemią światową. Współczesny świat stał się dwubiegunowy, nie tylko z powodu biedy i bogactwa. Stał się dwubiegunowy z powodu dobra i zła. Dobro to bezpieczeństwo obywateli, zło to terroryzm.

Nauczyliśmy się badać terroryzm naukowo, wyróżniać jego odmiany, zgłębiać przyczyny, mówić o terroryzmie państwowym, indywidualnym, o terroryzmie globalnym, lokalnym, o fundamentalizmie. A przecież terroryzm jest jeden. To jest po prostu niewyobrażalne zło, jakie jeden człowiek wyrządza drugiemu.

Podstawowym traktatowym obowiązkiem Unii Europejskiej, zapisanym zresztą w artykule 29 Traktatu z Maastricht, jest zapewnienie bezpieczeństwa jej obywatelom. Czy udaje się to Unii osiągnąć? Czy nasi obywatele czują się bezpieczni? Chyba nie zawsze, skoro mieliśmy przykłady 11 marca w Madrycie i wiele, wiele innych.

Przestępcy wykorzystują nasze osiągnięcia integracyjne, bo mogą się swobodnie przemieszczać, bo nie mamy wewnętrznych granic. Często bywają bezkarni, bo mamy aż 25 różnych systemów prawnych, systemów karnych. Unia Europejska chcąc temu zapobiec, musi przygotowywać nowe, skuteczniejsze narzędzia. Dyskutowany dzisiaj pakiet antyterrorystyczny właśnie temu służy. Dobrze, że w tym pakiecie obok propozycji antyterrorystycznych są tak silne odwołania do ochrony praw człowieka. Ten pakiet uwzględnia wszystkie wcześniejsze ustalenia i dokonania poczynając od TREVI w 1975 roku, poprzez Wiedeń, Tampere, poprzez plan działania po 11 września 2001 roku, wreszcie po Program Haski. Dzięki tym działaniom wprowadzono europejski nakaz aresztowania, Eurojust, powołano Europejskiego Koordynatora do spraw Zwalczania Terroryzmu.

Unia stale i systematycznie doskonali narzędzia antyterrorystyczne, ale czy to wystarcza? Aby osiągnąć skutek, trzeba iść dalej. Aby znaleźć antidotum na megaterroryzm, czy terroryzm masowego rażenia trzeba nowych, lepiej skoordynowanych działań. Działania terrorystów trzeba wyprzedzać i uprzedzać, a nie czekać na atak, a potem likwidować jego skutki. Musimy działać szybciej i skuteczniej. Terroryści muszą o tym wiedzieć, muszą to czuć. Wymaga to ściślejszej współpracy na arenie międzynarodowej, a także stosowania tego, co znalazło się w artykule 43 Konstytucji Europejskiej, która zawiera klauzulę solidarności, tak dla nas ważną.

Na zakończenie chcę powiedzieć, że jako Polka jestem bardzo dumna, że właśnie Polsce powierzono ochronę granic zewnętrznych Unii Europejskiej. Będziemy również tym sposobem wnosić nasz wkład w działania antyterrorystyczne.

  Anneli Jäätteenmäki (ALDE). – Arvoisa puhemies, hyvät kollegat, Euroopan taistelussa terrorismia vastaan on tärkeää sekä yhdistää voimat kansallisella tasolla että samalla tehostaa unionin toimielinten yhteistyötä. Terrorismiin ei voida reagoida vain poliisi- ja tiedusteluyhteistyöllä, vaikka ne ovatkin keskeisessä asemassa. Terrorismin torjuntaan liittyvät olennaisesti monet sellaiset toimet, joilla vaikutetaan muutenkin yhteiskuntamme haavoittuvuuden vähentämiseen. Esimerkkinä voi mainita teollisen toiminnan turvallisuudesta huolehtimisen sekä tehokkaan yhteistoiminnan ja tiedonvaihdon pelastuspalvelun alalla.

Terroriteot ovat traagisia ja ne on nimensä mukaisesti suunniteltu levittämään pelkoa ja paniikkia. Siksi eurooppalaisia yhteiskuntia on vahvistettava sisältäpäin rakenteiltaan ja toimintakulttuuriltaan sellaisiksi, että terrorismin toimintamahdollisuudet vähenevät. Hallinnon avoimuus ja kansalaisten tietoisuus elinympäristöstään, myös sen riskeistä, ovat tässä keskeisessä asemassa. On myös osattava toimia oikein ja tehokkaasti hätätilanteissa. Infrastruktuurin haavoittuvuutta on määrätietoisin toimin vähennettävä ja tiedonvaihtoa eri hallinnonalojen sisällä ilmenevistä riskeistä on lisättävä.

On olennaisen tärkeää, että myös EU:n tutkimustoimintaa kehitetään oikealla tavalla tukemaan terrorismin torjuntaa. On huolehdittava siitä, että unionin panostukset tutkimukseen sisäisen ja ulkoisen turvallisuuden alalla ovat riittävässä vuoropuhelussa toistensa kanssa. Tehokkaat terrorismin vastaiset toimet voivat olla onnistuneita vasta, kun niissä yhdistyvät paras eurooppalainen osaaminen, puolustus- ja pelastusalan tutkimus sekä muu turvallisuusalan tutkimus.

  Αθανάσιος Παφίλης (GUE/NGL). – Κύριε Πρόεδρε, οι αποφάσεις του Συμβουλίου καθώς και οι εκθέσεις που συζητούμε σήμερα επιχειρούν με πρόσχημα την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, να επιταχύνουν πρώτον τη δημιουργία και εφαρμογή ενός πιο αυταρχικού θεσμικού πλαισίου, τη δημιουργία και ισχυροποίηση νέων κατασταλτικών μηχανισμών, συστημάτων παρακολούθησης, κλπ. που πραγματικό στόχο δεν έχουν την αντιμετώπιση αυτής της τρομοκρατίας που λέτε, αλλά το ανερχόμενο λαϊκό κίνημα και τους αγώνες των λαών κατά της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης.

Δεύτερον, υιοθετώντας και τον προληπτικό πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, να προετοιμάσουν τους λαούς για να αποδεχθούν νέες επεμβάσεις και πολέμους. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε καμία έκθεση δεν καταγγέλλεται - το αντίθετο, αθωώνεται - η κρατική τρομοκρατική δράση των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων χωρών στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, η τρομοκρατία του Ισραήλ στην Παλαιστίνη κλπ. Αλήθεια, σας ρωτάμε, η σφαγή 100.000 αμάχων στην Φαλούτζα σε μια βδομάδα από τα αμερικανικά στρατεύματα είναι τρομοκρατία ή δεν είναι;

Τέλος, η απόφαση του Συμβουλίου τον περασμένο Νοέμβριο και η έκθεση Oreja εισάγουν τη θέση ότι ριζοσπαστικά κινήματα ή ακραίες ιδεολογίες αποτελούν πηγή τρομοκρατίας και αυτό σημαίνει ότι κοινωνικά κινήματα και αγώνες των λαών χαρακτηρίζονται ως τρομοκρατικά. Αυτό που εμείς επισημαίνουμε είναι ότι τρέμετε τους ανερχόμενους αγώνες των λαών που φάνηκαν ...

(Ο Πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή).

  Ιωάννης Βαρβιτσιώτης (PPE-DE). – Κύριε Πρόεδρε, Η δέσμευση όλων μας για την καταπολέμηση κάθε μορφής τρομοκρατίας είναι ανυποχώρητη και σταθερή και αποτελεί άλλωστε μια από τις προτεραιότητες του προγράμματος της Χάγης.

Για την αποτελεσματική όμως πρόληψη και καταπολέμηση της τρομοκρατίας πρέπει να υπάρχει συστηματική συνεργασία των κρατών μελών σε νομοθετικό επίπεδο, σε επίπεδο ανταλλαγής πληροφοριών, στην πάταξη της χρηματοδότησης και στην προστασία των διεθνών μεταφορών. Τελικά, πρέπει να υπάρχει μια εμπεριστατωμένη και αδιάλειπτη προληπτική πολιτική και η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει πλέον να προχωρήσει και όχι απλώς να αντιδρά σε τραγικά γεγονότα.

Το πρώτο όπλο κατά της τρομοκρατίας είναι η ύπαρξη πληροφοριών. Επειδή πλέον η τρομοκρατία είναι ένα διεθνές φαινόμενο και λειτουργεί σε διεθνή κλίμακα, απαιτείται η συλλογή και η ανταλλαγή πληροφοριών σε διεθνές επίπεδο καθώς και η βελτιωμένη αξιολόγηση απειλών, λαμβάνοντας όμως πάντοτε υπόψη την ανάγκη σεβασμού της ιδιωτικής ζωής, της προστασίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων και των ελευθεριών που είναι στοιχεία του πολιτισμού μας.

Οι εκθέσεις όλων των συναδέλφων εισηγητών, μέσα από διαφορετικές οπτικές γωνίες, συγκλίνουν σε κοινές διαπιστώσεις με τις οποίες συμφωνώ απόλυτα. Πιστεύω όμως ότι η ύπαρξη πολλών κειμένων, όχι μόνον αυτών των οκτώ εκθέσεων που συζητούνται σήμερα, αλλά και όλων των άλλων που κατά καιρούς έχουν υιοθετηθεί, δημιουργεί τον κίνδυνο σύγχυσης και αναποτελεσματικότητας. Θα ήθελα να προτείνω στον παριστάμενο Επίτροπο κ. Frattini, οι αρμόδιες υπηρεσίες της Επιτροπής να προχωρήσουν στην κωδικοποίηση όλων των σχετικών κειμένων. Είμαι βέβαιος ότι μια τέτοια πράξη θα οδηγούσε και στην απλοποίηση αλλά και στη συστηματοποίηση και στη συνοχή των κειμένων. Διότι αλλιώς υπάρχει σύγχυση και η σύγχυση πρέπει να αποφεύγεται. Η σύγχυση δεν δημιουργεί προϋποθέσεις σωστής αντιμετώπισης της τρομοκρατίας.

  Erika Mann (PSE). – Herr Präsident, verehrte Kollegen, Herr Kommissar Frattini! Ich möchte mich eigentlich nur auf einen Punkt beziehen, und zwar haben Sie ganz am Ende Ihrer Rede davon gesprochen, dass Sie demnächst zwei Simulationen durchführen werden. Ich möchte Sie darum bitten, das Parlament rechtzeitig davon in Kenntnis zu setzen; es wird sehr wichtig sein zu kooperieren.

Ich selbst habe zusammen mit dem Kollegen Jerzy Buzek am 14. Januar an einer Simulationsveranstaltung in Washington teilgenommen. Das war die Veranstaltung Atlantic Storm, bei der es um Bioterrorismus ging. Wir haben das dann am 25. April im Rahmen der New Defence Agenda in Brüssel noch einmal besprochen. Wir sind im Wesentlichen auf drei Punkte gekommen, über die wir einfach mehr reden müssen.

Der erste Punkt war, dass wir zur Erkenntnis gekommen sind, dass die Kooperation erheblich intensiver sein muss, als wir sie heute kennen. Das bezieht sich sowohl auf die Kooperation zwischen den Mitgliedstaaten als auch zwischen Europa und den Vereinigten Staaten sowie anderen Staaten, die relevant sind und einbezogen werden sollten. Diese Kooperation ist extrem wichtig, denn sie ist im Moment z.T. noch sehr sporadisch. Sie ist auch nicht systematisch und sie ist auch in ihrer Methodik nicht so, dass man mit dem System, das wir heute haben, wirklich zufrieden sein könnte. Sie ist auch nicht verlässlich und sie ist nicht transparent. Sie ist im Übrigen auch dem Parlament gegenüber nicht transparent genug. Nur wenn sie transparent ist, kann man auch die Lücken erkennen und entsprechend nachbessern. Das ist die eine Seite.

Die zweite Seite, die nicht ausreichend gewährleistet ist, ist die Vorbeugung. Gerade im Bereich von Bioterrorismus möchte ich Sie fragen, wie weit wir jetzt eigentlich in der Vorbeugung in Sachen Impfstoffe sind. In unserer Simulation in Washington hatten wir festgestellt, dass die Mitgliedstaaten der EU in sehr unterschiedlichem Ausmaße über Impfstoffe verfügen. Das wird zu Konflikten führen, Herr Kommissar, wenn es tatsächlich einmal zu einem Angriff kommt – was wir nicht hoffen. Ich möchte Sie bitten, sich dazu noch einmal zu äußern.

Der letzte Punkt, den ich ansprechen möchte, bezieht sich auf einen völlig anderen Aspekt. Wir sollten in unserer Debatte immer darauf achten, dass wir, wenn wir über muslimische Fundamentalisten reden, diese nicht mit dem Islam insgesamt verwechseln. Das wäre für unsere politische Diskussion sehr hilfreich.

  Alexander Stubb (PPE-DE). – Mr President, I wish to begin with a personal remark addressed to Commissioner Frattini. I should like to thank him for his work, as the Foreign Minister of Italy, in the Constitutional IGC during the second half of 2003. At that time I was a civil servant in the Finnish delegation. He did an excellent job, not least in communitarising justice and home affairs, and that is why I hope we will get this Constitution through.

I have five very brief points. Firstly, there is a very close balance between individual liberty and security and we have to be very careful when we deal with it in relation to terrorism. That is why I reject the initiative on retention of data and support the position of the Committee on Civil Liberties, Justice and Home Affairs.

My second point is that the fight against terrorism is really an area where the European Union has value added; it is an area where the Member States cannot and will not be able to operate alone.

My third point is that it is also an area where action is demanded. If we look at any Eurobarometer opinion polls, we see that this is an area where the European Union can work quite well.

My fourth point is that this could also be our next success story, but it all depends on whether we are able to implement it. That is why I call upon the Commission to push very hard both for the Tampere Agenda and now The Hague Agenda and get the Member States to implement measures to continue the fight against terrorism.

My final and fifth point concerns the Constitution. Article 43 of the Constitution is a key article. It is the one that deals with solidarity. If one Member State is faced with a terrorist attack, all the other Member States are required to help out. That solidarity clause, though not yet implemented, worked rather well in the face of the Madrid attacks. I would really like the Member States and the Commission to stick to that principle.

  Marek Maciej Siwiec (PSE). – Chciałbym zwrócić się do Pana Komisarza Frattiniego, który dokonał dobrego wprowadzenia do tej dyskusji. Pan, Panie Komisarzu, nie popełnia w swoim myśleniu błędu, ale to rozumowanie zawiera jedną słabość - otóż Pan referuje przygotowania do wojny, która już miała miejsce. Wojna z terrorem wymaga jednej rzeczy: wyobraźni, wyjątkowego uruchomienia wyobraźni, gdyż terroryści dysponują wyobraźnią. Chcę Panu pomóc trochę w uruchomieniu tej wyobraźni.

Proszę powiedzieć mi, gdzie wyląduje samolot, na pokładzie którego zostanie stwierdzony przypadek choroby zakaźnej, np. ospy, albo jakiejś innej choroby? Czy mamy wskazane takie lotniska w Państwach Członkowskich? Proszę powiedzieć mi, jakie są procedury postępowania w przypadku stwierdzenia patogenu, który przenoszony jest z człowieka na człowieka? Jakie są procedury w przypadku stwierdzenia patogenu, który nie przenosi się z człowieka na człowieka? Zadajmy sobie pytania w kontekście tego konfliktu, który dopiero będzie mieć miejsce - bioterroryzm to jest właśnie taka broń, która wymaga wyobraźni. Ja liczę na to, że Unia będzie organizacją, która będzie konsolidować wysiłki państwowe, wysiłki narodowe.

Druga uwaga na koniec: Państwo dzisiaj w tej dyskusji używaliście wielu słów potępienia dla terroru. Proszę mi powiedzieć, jak nazwać instytucję, która w sposób techniczny umożliwia transmitowanie telewizji, która należy do organizacji terrorystycznej na Bliskim Wschodzie? Czy to jest instytucja, która wspiera terroryzm, czy nie?

Odpowiedzmy sobie na takie pytania: czy gdzieś w tle nie stoją instytucje finansowe, instytucje medialne, które tak naprawdę tworzą warunki do tego, aby terroryzm mógł się rozwijać, i to rozwijać się całkiem nieźle? A my tu mamy komfort potępiania.

  Timothy Kirkhope (PPE-DE). – Mr President, terrorism threatens all of us. The United Kingdom has had to deal with the Irish Republican terrorism of Sinn Féin/IRA for over three decades and as they say themselves, they have not gone away, you know.

We need to be steadfast in the face of terrorism. Weakness and equivocation merely strengthen those who seek to undermine democracy. We also need clarity, however, on understanding the threat we face and the best measures to deal with that threat. For this reason we welcome the proposals to improve information-sharing between relevant authorities, which are foreseen under Mr Duquesne's report.

As we have seen, Member States cooperating on a bilateral basis, without being hamstrung by needlessly heavy institutional constraints, have produced results. Joint investigation teams, on which I had the honour of being rapporteur in the previous Parliament, have been working well in this area, as referred to in the Díez González report. Such flexible, targeted, measured and appropriate responses are good examples of what can be achieved. But we also need to be aware of the nature of the threat that we are dealing with. The IRA is different from ETA, which is different from al-Qa'ida, but they are all evil and must be faced down and eliminated. Being unclear helps no one and I simply do not understand why some in this House do not want the use of the term "fundamental Islamist organisations" to describe al-Qa'ida and their ilk.

Similarly, we also welcome the call, in the Borghezio report, to look at the question of those charities which are little more than front organisations for fund-raising for terrorism. It is deplorable that the Council has not seen fit to designate Hizbollah as a terrorist organisation.

But above all else, we need to work together, exchanging information, assisting each other to deal with these ongoing threats, the undoubted threats to our freedom and to our democracy.

(Applause)

  Νικόλαος Σηφουνάκης (PSE). – Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι όλοι γνωρίζουμε ότι η τρομοκρατία στην εποχή μας είναι μια πραγματικότητα την οποία δεν μπορέσαμε δυστυχώς να αποφύγουμε.

Από ένα περιθωριακό φαινόμενο στη δεκαετία του 70, αυτοπεριοριζόμενο ως επί το πλείστον στα πλαίσια ενός κράτους και με συγκεκριμένους στόχους, δυστυχώς αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια με πολύνεκρες επιθέσεις, κάνοντας χρήση εξελιγμένων τεχνολογικών μέσων.

Αιτία της αύξησης είναι η διαιώνιση άλυτων πολιτικών και κοινωνικών προβλημάτων. Η διεθνής κοινότητα απέτυχε να αποδείξει την αταλάντευτη βούλησή της να δρομολογήσει διαδικασίες ειρηνικής συνύπαρξης σε συγκεκριμένες εστίες σύγκρουσης, που πηγάζουν από θρησκευτικές, πολιτικές και εθνικιστικές διαφορές.

Η τρομοκρατία αναζωπυρώθηκε εκεί όπου η οργανωμένη διεθνής κοινότητα, ή ένα μέρος αυτής μονομερώς, επιχείρησε να επιβάλει διά τη βίας λύσεις, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία νέων κέντρων πιο βίαιων. Είναι γνωστό ότι η βία όχι μόνο δεν καταστέλλει τη βία, αλλά την ενισχύει.

Όσο παραμένει άλυτο, π.χ. το παλαιστινιακό πρόβλημα, η τρομοκρατία θα διευρύνεται προσφέροντας τροφή στον εξτρεμισμό, ο οποίος αποτελεί πράγματι βασική αιτία τρομοκρατίας.

Η τρομοκρατία δεν αντιμετωπίζεται όμως μόνο με δικαστικά και αστυνομικά μέτρα. Τα ολοκληρωμένα συστήματα διαχείρισης κρίσεως, η παρακολούθηση και η ηλεκτρονική επεξεργασία ύποπτων πληροφοριών, η καταπολέμηση της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, η αποτελεσματική ανταλλαγή πληροφοριών ή η έγκριση ενός κοινού ορισμού για την τρομοκρατία αποτελούν προληπτικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς. Δεν χτυπάνε στη ρίζα του κακού.

Η συζήτηση και ψήφιση σήμερα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο των 8 εκθέσεων οι οποίες αποσκοπούν στην καταπολέμησή της, είναι κάτι σημαντικό. Γνωρίζουμε ωστόσο όλοι ότι δεν αρκούν αυτά. Δεν είμαστε σε θέση με τέτοια μέτρα να εξαφανίσουμε την τρομοκρατία. Η οριστική λύση της μάστιγας αυτής πρέπει να αναζητηθεί πέρα από τη συντονισμένη κοινοτική προληπτική και κατασταλτική δράση. Η λύση βρίσκεται στην επίτευξη συνθηκών παγκόσμιας ειρήνης, ισότητας και ευημερίας.

  Charlotte Cederschiöld (PPE-DE). – Herr talman, herrar Frattini och de Vries! Jag lyckönskar först föredragandena till deras förbättringar av rådets antiterrorförslag, som ju försöker effektivisera terrorbekämpningen på flera utmärkta sätt. Balansen gentemot fri- och rättigheter måste dock upprätthållas och vårt demokratiska europeiska system förbättras.

Idag har en bil nästan bättre rättigheter än en människa, för bilen kan få den ekonomiska lagstiftningen undanröjd av Europaparlamentet och EG-domstolen. Dessa frågor belyser behovet av en ny konstitution för att bättre kunna bekämpa brott och terror.

Frågan om datalagring är ett praktexempel på att pelarsystemet har nått vägs ände. Vi behöver ett nytt fördrag till skydd för integritet och mot oproportionerliga åtgärder och pålagor. Dataskydd behövs i all lagstiftning och inte, som nu, bara i en del. Angelika Niebler utvecklade väl Europaparlamentets kritik på detta område, och jag instämmer. Några bevis på behovet av de föreslagna åtgärderna på datalagringssidan har vi inte sett.

Rådet har agerat provokativt och beslutat att genomföra lagstiftning som Europaparlamentet motsätter sig. Ett sådant agerande försvagar vår demokrati. Det är inte det vi behöver just nu, vi behöver motsatt väg. Vi behöver förstärkt demokrati och stärkt handlande från rådets sida, och jag hoppas att rådet i framtiden kommer att lyssna på Europaparlamentet i mycket högre utsträckning än hittills.

  Proinsias De Rossa (PSE). – Mr President, I noticed that Mr Kirkhope did not describe the IRA, and nor indeed did Mr Allister, as a fundamentalist Roman Catholic organisation, and they were quite right not do so. I think it would be a grave error to start labelling organisations here as one religion or another. What they all share is a desire to achieve political ends through anti-democratic efforts. That is the basic definition in my view of terrorism: using violence in an anti-democratic way to achieve a political objective.

I would remind Mr Kirkhope and others that the experience in Northern Ireland and everywhere else is that by labelling sections of society you actually increase alienation and you drive recruitment to the organisations that are engaged in terrorism.

We must respond to terrorism politically, economically and socially. Of course we have to defend our democratic way of life when it is threatened by violence, but we have to do so in a way that does not deny or reduce basic human rights, not only for society in general, but for those sections of society which are alienated from society at large. We must engage with all of our citizens and seek to integrate them. We must seek to ensure that they achieve in life what they set out to achieve, and not be alienated from us.

It is extremely important therefore that the measures we are proposing here today are proportionate and justified, and are effective, not only in dealing with terrorism, but also in seeking to ensure that terrorism cannot thrive. We must therefore do more than simply put security measures in place.

My final point is in relation to bioterrorism. Could I ask those who seek to heighten fears about bioterrorism to recognise the reality of terrorism. The preferred weapons of terrorism are a few ounces of semtex in a holdall, a motor car, semi-automatic rifles and handguns - look at the experience of terrorism anywhere in the world - these are the weapons that are in use. It is not sarin gas which creates the spectacular death and destruction which the terrorists need for the 6 o'clock news.

  Piia-Noora Kauppi (PPE-DE). – Mr President, I want to express my enthusiastic support for Mr Alvaro's report. It would be an act of folly if the proposed data retention scheme went through in its current form.

Cybercrime is a real plague, threatening to compromise the stability and security of our information systems. It needs to be targeted with meaningful controls. However, burdening telecommunications companies and Internet service providers with the cost of storing all data they process for one year is a poorly considered response, a shot in the dark.

Regardless of whether those transactions and communications go on record, the true criminal, one who is committed to avoiding easy detection, will know how to cover his tracks. In any case, given the volume of data that would have to be retained, particularly Internet data, it is unlikely that the comprehensive analysis of the data would ever be carried out in time to be of any use. We have seen clear indications that it was not for lack of data that US security agencies missed important clues in the lead up to the 11 September attacks, but rather that they lacked manpower to transcribe, translate and analyse the material. Some have argued that the cost of data retention should be borne by governments, not companies. Either way it is a waste of money.

Aside from the negative financial consequences, the system would infringe indivual privacy, as many colleagues have agreed. The European Convention on Human Rights gives us clear guidelines, enforced by the European Court of Justice, on when this data can be stored. The proposed blanket scheme does not give any proper criteria that would meet the Convention on Human Rights.

I call upon my colleagues to follow Mr Alvaro in bringing this proposal to a swift and complete end. Elsewhere, terrorism proposals have been in line with proportionality, but not in Mr Alvaro’s report.

  Lasse Lehtinen (PSE). – Arvoisa puhemies, haluan kiinnittää huomiota yhteen yksityiskohtaan, joka usein unohdetaan terrorismista puhuttaessa. Terroristit rahoittavat toimintansa perinteisin keinoin, perinteisin rikoksin. Siksi tavallinen poliisityö on myös terrorismin torjunnassa tärkeää.

Perinteinen poliisityö ontuu edelleen Euroopan tasolla. Europolista ei ole tullut sitä koko jäsenalueella toimivaa viranomaista, jota sen nimi lupaa. Se on edelleen virasto vailla kunnon resursseja ja tehokasta toimivaltaa. Kansalliset poliisivoimat salaavat tietoja muiden maiden viranomaisilta siksi, että aitoa luottamusta jäsenvaltioiden välillä ei vielä ole.

Tietojenvaihto ja luottamuksen lisääminen lisäisivät myös läpinäkyvyyttä, mitä tässäkin keskustelussa on vaadittu. Nykyisessä ilmapiirissä ei voi syntyä toimintakykyistä Europolia. Sellainen kuitenkin tarvitaan muun eurooppalaisen yhteistyön turvaksi.

  John Bowis (PPE-DE). – Mr President, I want to speak specifically about the oral question from the Committee on the Environment, Public Health and Food Safety, which concerns bioterrorism. With the anthrax incidents in America, the attacks on the Japanese underground and the chemical attacks on the Kurds, we know that we are vulnerable if we do not take precautions against such bioterrorism.

In 2004, the United States and the European Union agreed to take constructive joint steps to improve our capabilities in this regard. The Americans made a start with Project BioShield, and we want to know what the European Union is doing.

In February, the Worldwide Security Conference said that Europe was woefully unprepared for terrorist attacks. In 2001, Europe began to take steps to make sure that it was prepared. Its aims were to set up a mechanism for information exchange, to develop an EU-wide system for the detection, identification and diagnosis of chemical agents, to build up a stock of medicines and vaccinations, to establish a database of healthcare specialists and to provide guidance for health authorities on how to respond and how to liaise with international bodies. But so far, not so good, because, as far as surveillance is concerned, we have established an early-warning system to detect airborne chemical agents, but its usefulness is limited, since it only operates for certain substances and would not guard against the contamination of water or food supplies. We have no EU-wide stock of vaccines, and in most countries our quarantine laws are outdated.

The European Union has also established the European Centre for Disease Prevention and Control to, amongst other things, ‘defend Europe against bioterrorism’. It is crucial for the centre to be enhanced and made effective. The current stories about budget cuts for the centre are not acceptable and I hope that a strong message will be sent to the Commission and the Council.

  Luís Queiró (PPE-DE). – Senhor Presidente, Senhor Comissário, este debate revela que o Parlamento tem presente a seriedade e a gravidade da ameaça terrorista e tem vontade de agir firmemente contra ela. Portanto, as minhas felicitações aos relatores.

Há uma ameaça à nossa sociedade, ao nosso modo de vida, à nossa liberdade, à qual só podemos responder com plena cooperação, tanto ao nível europeu como internacional e com uma política coerente, mais do que uma mera listagem de iniciativas, como foi aqui já muito bem referido, quer pelo Sr. Comissário, quer pelo nosso colega Oreja. Quem, ao contrário, quiser acreditar que a nossa estratégia deve ser a de fingir que não somos alvos, engana-se, e engana-se duplamente.

Primeiro, porque esta atitude colabora com o essencial do terrorismo, nascendo do medo, impede a nossa acção, em segundo lugar, porque é só um caminho que na prática nos protege de uma ameaça violenta e bem concreta. Mas se temos consciência do perigo e vontade de agir, temos também noção de que há muito ainda por fazer. É o caso do bioterrorismo, como ainda agora foi referido, que representa hoje um perigo com que temos de saber lidar e para o qual manifestamente continuamos a não estar suficientemente preparados.

Trata-se do recurso a armas de baixo custo, de pequeno porte, de fácil acesso e enorme capacidade destrutiva, para além de serem armas cuja mera simulação do uso é suficiente para causar o pânico generalizado. Por esta razão é necessário que a Europa, através dos Estados-Membros mas também através dos programas comunitários específicos, responda às diversas necessidades. É necessária a manutenção de stocks de medicamentos e vacinas, a melhoria dos sistemas de detecção, de alertas precoces e rápidos, o reforço de mecanismos de protecção civil, incluindo os planos nacionais de emergência, entre outros, para além de muita informação.

De resto, estas são as preocupações que a Comissão manifestou igualmente. Mas importa ter presente que a União Europeia assumiu compromissos e agora é necessário passar dos projectos às acções e no âmbito das nossas obrigações internacionais, nomeadamente as assumidas pelos Estados Unidos no campo do combate ao bioterrorismo e que no lado de lá do Atlântico estão a ser desenvolvidas através do projecto Bioshield.

Termino dizendo, Sr. Presidente que o terrorismo, e concretamente o bioterrorismo, não conhece fronteiras, pelo que o seu combate também não as pode conhecer.

  Geoffrey Van Orden (PPE-DE). – Mr President, in many of our countries terrorist organisations continue to recruit, train, raise funds, gather information and, indeed, carry out acts of terrorism. On another level, there are still those who aim to inflict mass destruction on our democracies. The battle against these organisations is a continuous one and it is right that this should not be in the public gaze. It is our duty as politicians to ensure that our police, security and intelligence services are given every possible means and support for their difficult and often dangerous work, with proper safeguards for the liberties of our law-abiding citizens.

It is also our duty to be single-minded in our condemnation of terrorism. Too often there are those who seek to apologise for or justify terrorism and abuse the human rights, civil liberties or anti-discrimination arguments in order to provide protection or legitimacy for terrorists whose causes they happen to favour.

Our own governments send out confusing signals when they are seen to deal and compromise with terrorists and even sacrifice the reputation of our security forces and individual officers in order to ingratiate themselves with organisations such as the Provisional IRA in the United Kingdom.

The so-called Tamil Tigers – the LTTE – continue to raise funds for their activities in the United Kingdom and in other European countries. Hizbollah, a terrorist group estimated to have been involved in 80% of the terrorist attacks against Israel, still does not feature on the EU list of proscribed organisations.

It is right that there should be fresh measures in our counter-terrorist inventory in order to deal with an ever-changing threat and that these measures should be part of a seamless strategy. However, unless we are prepared to fight the terrorists politically and with genuine resolve, then the practical measures will come to nothing.

In the United Kingdom we have highly professional and experienced security services, but their efforts are undermined by a failure on the part of government to take the most basic steps. In a report last month on the functioning of terrorist legislation in the UK, Lord Carlisle said that in some ports there was effectively no security regarding incomers.

First of all, we need to get it right in our own countries. The EU should be involved only where there is some genuine, proven added value and not as a means of extending the competence of EU institutions into yet more areas of activity.

  Herbert Reul (PPE-DE). – Herr Präsident, meine Damen und Herren! Terrorismus ist eine riesengroße Gefahr. Das ist auch der Grund, warum wir uns heute damit beschäftigen und sogar sieben Berichte zu dem Thema vorliegen haben. Das ist ein Problem, das nur gemeinsam, zusammen mit den verschiedenen Staaten in Europa zu lösen ist.

Bei der Debatte eben habe ich manchmal gedacht: Hätten doch manche Bürgerinnen und Bürger, die in Frankreich und in den Niederlanden abgestimmt haben, ein Stück von dem mitbekommen, was uns hier bewegt, dann wäre vielleicht die eine oder andere Abstimmung anders ausgegangen, wenn man hätte deutlich machen können, dass es bei solchen Problemen eben nur eine Lösung gibt, wenn man gemeinsam handelt.

Vielleicht sind die sieben unterschiedlichen Berichte und die Vielzahl der Modelle auch ein Hinweis darauf, dass wir uns auf das Wesentliche konzentrieren müssen, wenn wir wollen, dass Menschen das verstehen und sich auf diesen Weg einlassen. Es kommt nicht darauf an, dass wir permanent neue Vorschläge und neue Programme haben – und damit auch Erwartungen wecken –, sondern wir müssen dafür sorgen, dass die Menschen merken, dass das, was wir im Bereich Terrorismusbekämpfung machen, auch Wirkung hat, dass dabei etwas herauskommt, dass der EU-Koordinator für die Terrorismusbekämpfung nicht nur eine Behörde ist, sondern dass sie gemeinsam mit der Kommission auch eine Wirksamkeit erzielt, dass Europol, Eurojust handlungsfähig gemacht werden, dass demokratische Kontrolle stattfindet.

Es ist ganz wesentlich – und es wird auch in einem Bericht beschrieben –, dass wir uns selbst als Parlament in die Pflicht nehmen, dafür zu sorgen, dass Instrumente, die wir auf den Weg bringen, auch auf der Strecke überprüft werden. Hatten sie eine Wirkung? Welche Wirkung hatten sie? Kann man die eine oder andere Maßnahme zurücknehmen? Ist es nicht vielleicht wichtiger, sich auf das Wesentliche zu konzentrieren?

Dabei bin ich beim letzten Punkt, der mir wichtig ist. Ein Beispiel, an dem man sieht, wie man Vertrauen verspielen kann und ein wichtiges Anliegen nicht richtig bedient, ist das, was unter dem Stichwort Vorratsdatenspeicherung hier vorliegt oder zum soundsovielten Mal behandelt wird. Das ist ein Beitrag, wo Aktionismus stattfindet, wo man scheinbar Menschen beruhigt, wo sich aber möglicherweise am Ende nichts ändert, was die Sicherheit der Menschen angeht. Das ist dann allerdings kein Beitrag dazu, dass die Menschen Europa gut und wichtig finden und unsere Arbeit auch akzeptieren. Dafür möchte ich auch nicht die Verantwortung übernehmen, und ich sage das hier zum fünften oder sechsten Mal: Die Verantwortung dafür haben dann die nationalen Regierungen, die hier in einen Aktionismus ausbrechen, weil sie ihr Gewissen beruhigen wollen, ohne dass sie bezüglich der Wirksamkeit etwas erreichen.

  Nicolas Schmit, Président en exercice du Conseil. Monsieur le Président, permettez-moi tout d'abord de remercier les sept rapporteurs pour le travail exemplaire qu'ils ont fourni et qui montre bien que la lutte contre le terrorisme doit englober une approche générale s'étendant à beaucoup de domaines. Je crois que ces sept rapports montrent aussi l'intérêt que votre Parlement porte à cette question de la lutte contre le terrorisme.

Nous restons profondément marqués par les événements du 11 septembre 2001 et par l'attentat du 11 mars 2004 à Madrid. Ces attentats lâches nous ont tous touchés, citoyens européens comme citoyens du monde. C'étaient des attaques contre la démocratie, contre les valeurs que nous défendons, et c'est pourquoi la lutte contre le terrorisme doit être une lutte sans merci, mais aussi une lutte pour la démocratie. On ne peut pas défendre la démocratie en la mettant en danger. Dans beaucoup de discours qui ont été prononcés ce matin, il y a ce souci de lutter plus efficacement et de s'engager clairement dans la lutte contre le terrorisme et les réseaux terroristes, mais aussi le souci que cette lutte ne remette pas en cause nos droits démocratiques et nos libertés civiles. Nous sommes toujours engagés dans cet acte d'équilibre: il nous faut préserver nos droits et nos libertés, tout en étant implacables envers tous ceux qui veulent mettre en danger ces droits et ces libertés.

Nous sommes loin de la vision orwellienne de l'État qui veut tout contrôler. Cependant, nous devons faire preuve de vigilance afin d'éviter toute dérive dans cette direction. Il ne faut néanmoins pas perdre de vue que le terrorisme utilise tous les moyens et toutes les nouvelles technologies, qu'il est devenu un phénomène global et globalisé, qu'il agit en réseau et se sert de l'Internet comme n'importe quelle entreprise globalisée. Pour faire face à cette menace, nous ne pouvons plus renoncer à lutter contre le phénomène en nous privant de certains moyens, tels que la rétention d'informations.

Mais dans ce contexte, il faut veiller à respecter la vie privée. C'est toujours une question de proportionnalité. Je suis d'accord avec l'idée qui a été évoquée concernant la protection de la vie privée. Toutefois, nous ne pouvons pas renoncer à certaines techniques si nous voulons rester efficaces dans cette lutte contre le terrorisme. À cet égard, l'Europe doit montrer l'exemple. Ailleurs, on remarque une tendance à prendre à la légère cette protection de la vie privée et des droits individuels. L'Europe doit montrer que lutte contre le terrorisme et respect des droits peuvent aller de pair, sans que l'efficacité de cette lutte soit sacrifiée ou négligée.

J'ai également entendu les critiques adressées à l'Union européenne concernant la coordination et l'échange d'informations. Depuis les événements survenus, surtout ceux de Madrid, la coordination s'est beaucoup améliorée, notamment grâce à M. de Vries, qui a été investi d'une mission spéciale visant à coordonner toutes les activités de l'Union européenne et de ses États membres dans le domaine de la lutte contre le terrorisme. Il faut rendre hommage à son travail et à son engagement à cet égard.

J'ai par ailleurs constaté que d'aucuns craignaient que l'Europe ne soit pas préparée à d'autres sortes de menaces encore plus effroyables que celles que nous avons déjà connues lors des deux attentats que j'ai mentionnés. Il s'agit du bioterrorisme. Cette menace-là dépasse notre imagination, notre entendement. Mais elle est possible. On ne peut pas l'écarter d'emblée. C'est pourquoi il faut se préparer à y faire face.

Je voudrais saisir l'occasion pour répondre à la question de M. Florenz, qui a précisément évoqué la question de la menace du bioterrorisme et celle de la menace du terrorisme nucléaire. Il est clair que ce type de terrorisme, qui englobe le terrorisme chimique, biologique, radiologique et nucléaire, constitue une menace pour la paix et la sécurité internationale. Nous savons que les réseaux terroristes manifestent un intérêt persistant pour ces substances et armes et que, s'ils arrivaient à se procurer de telles armes de destruction massive, ils seraient en mesure d'occasionner des dommages d'une ampleur inédite et de saper les bases démocratiques de nos sociétés.

C'est pourquoi cette menace du terrorisme biologique, nucléaire, chimique mérite que l'Union européenne y prête une attention accrue. Vous avez établi un parallélisme avec les législations américaines dans le domaine. Il est certain que l'Europe peut s'inspirer largement de ce qui est fait aux États-Unis, notamment en matière de formation d'équipes, de constitution de stocks de vaccins, de travaux de recherche et de développement sur les contre-mesures médicales, etc. Des initiatives similaires ont déjà été prises par les États membres. Pour leur part, les institutions de l'Union se sont également engagées dans ce type d'activités. C'est ainsi que l'Union dispose de systèmes d'alerte rapide pour tous les types d'attentats terroristes, pour lesquels un point d'accès central, appelé Argus, sera créé au sein de la Commission. En vertu de la directive modifiant la directive instituant un code communautaire relatif aux médicaments à usage humain, les États membres ont aujourd'hui le droit de permettre temporairement la distribution de médicaments autorisés en réponse à un attentat entraînant la propagation d'agents pathogènes, de toxines, d'agents chimiques ou de radiations nucléaires. La formation anti-CBRN du personnel médical est en cours.

Dans le cadre de mécanismes de protection civile, des informations sur les capacités de protection civile et les stocks de sang sont échangées. D'autres travaux de recherche très étendus sont réalisés au titre du sixième programme de recherche et de développement pour mieux faire face à de telles actions éventuelles. La stratégie du Conseil contre la prolifération des armes de destruction massive vise à empêcher l'accès des terroristes à ce type d'armes, et il est regrettable que la conférence de New York n'ait pas réussi à s'entendre sur un texte commun, puisque l'un des volets de la conférence sur la non-prolifération portait sur la menace terroriste dans ces domaines.

Dans le cadre d'une autre consigne, découlant de la déclaration sur la lutte contre le terrorisme adoptée par le Conseil européen du 25 mars 2004, le Conseil et la Commission ont adopté le 2 décembre 2004 le programme de solidarité de l'Union européenne face aux conséquences des menaces et des attentats terroristes, qui portait révision du programme CBRN et l'étendait à tous les formes de terrorisme.

L'un des principes de base de la stratégie de l'Union européenne est que la protection contre les conséquences des attentats terroristes incombe principalement aux États membres. Toutefois la déclaration sur la solidarité contre le terrorisme, adoptée par le Conseil européen du 25 mars 2004, confirme que les institutions de l'Union européenne et les États membres ont la ferme intention de mobiliser tous les instruments à leur disposition pour porter assistance à un État membre sur son territoire, à la demande de ses autorités politiques. À cet égard, je ne peux m'abstenir de faire référence à une disposition de la Constitution qui renforce le caractère de solidarité, notamment en cas d'attentats terroristes.

Le programme CBRN et son successeur, le programme de solidarité, sont des programmes pluridisciplinaires qui engagent des moyens politiques, techniques, économiques, diplomatiques, militaires et juridiques. C'est assez difficile, mais, bon...

Dans le cadre du programme de solidarité actuel, l'action de l'Union européenne contre le terrorisme CBRN s'articule autour de six objectifs stratégiques, que j'aimerais énoncer rapidement.

Analyse et évaluation de la menace: plusieurs analyses de ces menaces ont été entreprises par Europol et le Centre de situation conjoint de l'Union européenne, le SITCEN.

Prévention et réduction de la vulnérabilité: des mesures législatives ont été prises pour améliorer la conformité aux normes internationales en matière de biosûreté et de biosécurité.

Détection des attentats de type CBRN: la Commission a pris des mesures pour étendre et coordonner les systèmes communautaires de détection, de communication et d'information concernant les menaces chimiques et biologiques, la santé humaine, animale et végétale.

Enfin, préparation pour atténuer les conséquences d'éventuels attentats: la Commission évalue quelles sont les capacités, en matière de protection civile et en matière médicale et pharmaceutique, que les États membres pourraient mettre à leur disposition mutuelle. Elle élabore des règles sur le traitement des maladies liées à ces substances.

Pour sa part, le Conseil a établi une base de données des moyens militaires ainsi que des capacités présentant de l'intérêt pour la protection des populations civiles contre les effets des attentats terroristes, y compris de type CBRN. Dans le cadre de la réflexion sur la dimension PESD de la lutte contre le terrorisme, l'interopérabilité civil/militaire dans le domaine CBRN est en cours d'examen.

Le Conseil mène également des travaux relatifs à un régime intégré de gestion des crises. La coopération internationale occupe, évidemment, une place très importante à cet égard: elle vise globalement aux mêmes objectifs que le programme de solidarité, à savoir la mise en commun d'informations épidémiologiques concernant la propagation transfrontalière de maladies contagieuses et la coopération concernant les plans d'urgence, les techniques de détection des laboratoires, la non-prolifération, l'assistance mutuelle et la coordination des réactions. Les États-Unis participent à ces travaux. Un autre dialogue sera ouvert en temps utile. Cette coopération internationale, avec les Américains notamment, mais avec tous les autres partenaires aussi, nous paraît à cet égard extrêmement importante.

Je veux simplement conclure sur ceci, avant qu'il soit procédé aux votes et que mon collègue, le vice-président Frattini, ne prenne la parole: je crois que l'Union européenne est engagée dans un processus global de préparation à la lutte contre toutes les formes de terrorisme. La lutte contre le terrorisme - je l'ai dit au début et vos rapports l'ont bien montré - doit être une approche globale. Un thème doit à coup sûr nous tenir particulièment à cœur: nous devons empêcher les groupes terroristes de recruter dans nos propres sociétés. En effet, c'est le recrutement dans nos propres sociétés, notamment parmi des jeunes déracinés et mal intégrés dans nos sociétés, qui constitue la plus grande menace terroriste. Ces jeunes-là sont en quelque sorte le terreau d'actes inimaginables et impensables. Or, ces actes traduisent une forme de désespoir. Par conséquent, le volet social, le volet de l'intégration et du traitement de ces groupes, de jeunes notamment, provenant de pays musulmans doivent être intégrés dans notre stratégie de lutte contre le terrorisme. C'est ainsi que nous pourrons gagner sur nos propres territoires, dans l'Union, cette bataille, qu'il faut absolument gagner.

  Der Präsident. Ich darf an dieser Stelle unseren früheren Kollegen de Vries begrüßen, dem ich viel Kraft für seine große Aufgabe wünsche. Herzlich willkommen, Herr de Vries!

  Franco Frattini, Vicepresidente della Commissione . Signor Presidente, onorevoli deputati, non posso certamente rispondere in pochi minuti a tutti gli interventi importanti svolti nel corso di una discussione di circa tre ore.

Vorrei soltanto svolgere alcune rapidissime riflessioni: credo che vi sia un ampio consenso sul fatto che contro il terrorismo occorrono misure a livello europeo, azioni collegate in una strategia europea organica, misure proporzionate, basate anzitutto sulla prevenzione, sulla cooperazione, anche internazionale, e sul rispetto dei diritti fondamentali della persona tra i quali, ovviamente e soprattutto, il diritto alla vita privata, da molti evocato in quest'Aula.

Vi è un altro principio che ritengo di dover sottolineare: nessuno può essere sospettato di terrorismo per ragioni etniche o religiose, perché ciò significherebbe davvero la vittoria del terrorismo che punta allo scontro tra religioni e civiltà. Se quindi è necessario comprendere le radici profonde del terrorismo, non vi devono comunque esservi dubbi sul fatto che il terrorismo non può mai avere giustificazioni. Dobbiamo conoscere le radici per sradicarle, mai per giustificarle. Vi è una distinzione profonda tra questi due concetti.

Occorre altresì dare piena attuazione alle misure decise a livello europeo, ossia al piano d'azione. Probabilmente sapete che molti Stati membri non hanno ancora attuato numerose misure definite nel piano d'azione. Posso a tutt'oggi citare soltanto due esempi positivi, quelli della Danimarca e dell'Ungheria, due Stati membri che le hanno invece attuate tutte. Credo che debbano essere indicati come modello per gli altri Stati membri dell'Unione europea.

Vi è inoltre un principio su cui tutti conveniamo, ossia il principio di solidarietà. In primo luogo, solidarietà tra gli Stati – e qui concordando appieno con il Presidente in carica, il ministro Schmidt: credo che si debba sostanzialmente anticipare il principio sancito nel Trattato costituzionale, che prevede una solidarietà reciproca tra gli Stati membri allorché uno di questi è colpito dai terroristi. In secondo luogo, solidarietà verso le vittime del terrorismo, un'altra delle linee d'azione su cui l'Europa si dovrà concentrare.

Si è parlato a lungo di bioterrorismo: la Commissione europea in primo luogo può incitare a proseguire e a rafforzare le azioni intraprese. Essa si adopera per incoraggiare gli Stati membri a prendere tutte le misure necessarie ad una preparazione adeguata in caso di attentato bioterroristico, augurandosi di poter contare sul pieno sostegno di questo Parlamento nel convincere tutti gli Stati membri ad agire più incisivamente, investendo maggiori risorse, perché la minaccia di un attentato bioterroristico non ci può e non ci deve trovare impreparati. Informeremo il Parlamento di tutte le misure che avremo intrapreso, ivi comprese le simulazioni di attacchi terroristici e le azioni di cooperazione internazionale che stiamo conducendo.

In conclusione, signor Presidente, credo che la migliore arma contro il terrorismo sia l'unità di azione tra le istituzioni, Commissione, Parlamento, Consiglio, e la società civile. Dobbiamo spiegare ai nostri cittadini che soltanto dall'azione unita delle istituzioni e della società potrà derivare una risposta veramente europea alla sfida dei terroristi, che è una sfida contro tutti noi.

PRÉSIDENCE DE M. MOSCOVICI
Vice-président

  Le Président. – Le débat est clos.

Le vote aura lieu immédiatement.