Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2005 - Στρασβούργο

21. Προϋπολογισμός/Οικονομία

  Πρόεδρος. Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη συζήτηση της έκθεσης του κ. Othmar Karas, εξ ονόματος της Επιτροπής Νομισματικής και Οικονομικής Πολιτικής, σχετικά με την πρόταση κανονισμού του Συμβουλίου που τροποποιεί τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1466/97 του Συμβουλίου για την ενίσχυση της εποπτείας της δημοσιονομικής θέσης και την εποπτεία και τον συντονισμό των οικονομικών πολιτικών (COM(2005)0154 - C6-0119/2005 - 2005/0064(SYN)) (A6-0168/2005)

και της έκθεσης του κ. Othmar Karas, εξ ονόματος της Επιτροπής Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής, σχετικά με την πρόταση κανονισμού του Συμβουλίου που τροποποιεί τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1467/97 για την επιτάχυνση και τη διασαφήνιση της εφαρμογής της διαδικασίας υπερβολικού ελλείμματος (COM(2005)0155 - C6-0120/2005 - 2005/0061(CNS)) (A6-0158/2005)

  Joaquín Almunia, Μέλος της Επιτροπής. (ES) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, στις 26 Απριλίου είχα τη χαρά να σας παρουσιάσω στην επιτροπή τις τροποποιήσεις των δύο κανονισμών που παρέχουν τη βάση για το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης και εγκρίθηκαν από το Σώμα των Επιτρόπων στις 20 του ίδιου μηνός. Πέντε εβδομάδες αργότερα συζητήσαμε τις εκθέσεις του κ. Karas σχετικά με τους δύο κανονισμούς εδώ στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, γεγονός που είναι άλλη μία απόδειξη του καλού πνεύματος συνεργασίας με το οποίο εξέτασε το Κοινοβούλιο αυτό το σημαντικό θέμα.

Κατά τη διάρκεια αυτών των εβδομάδων, το Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο και εμείς στην Επιτροπή εργαστήκαμε για να ολοκληρωθεί η νομοθετική διαδικασία της μεταρρύθμισης του Συμφώνου πριν από το τέλος της λουξεμβουργιανής Προεδρίας. Μετά από αυτή την πρώτη φάση μελέτης των προτάσεων της Επιτροπής εδώ στο Κοινοβούλιο, θα είμαστε πιο κοντά σε μια συμφωνία, η οποία θα μπορούσε να επιτευχθεί –και ελπίζω ότι θα επιτευχθεί, αν είναι δυνατό– πριν από το τέλος του τρέχοντος μηνός.

Όπως εξήγησα όταν εμφανίστηκα στην επιτροπή, η πρότασή μας, σύμφωνα με την εντολή του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου –το οποίο, με τη σειρά του, υποστήριξε την έκθεση του Συμβουλίου Ecofin τον Μάρτιο– περιορίστηκε στις τροποποιήσεις των κανονισμών που ήταν απολύτως απαραίτητες προκειμένου αυτοί να γίνουν πιο συμβατοί με τη συμφωνία στην οποία κατέληξε το Συμβούλιο. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια των εργασιών του Συμβουλίου, αρκετά κράτη μέλη υποστήριξαν ότι ορισμένες διατάξεις έπρεπε να συμπεριληφθούν στα άρθρα του κανονισμού, όπως, για παράδειγμα, η ελάχιστη ετήσια δημοσιονομική προσαρμογή του 0,5% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος για χώρες με υπερβολικό έλλειμμα ή που πρέπει να προσεγγίσουν περισσότερο μια θέση μεσοπρόθεσμης ισορροπίας, ή ο σαφής προσδιορισμός άλλων σχετικών παραγόντων.

Αυτά τα αιτήματα παρέτειναν τη συζήτηση για ορισμένα σημεία στα οποία είχε ήδη επιτευχθεί συμφωνία στο Συμβούλιο λίγες μέρες νωρίτερα. Ευτυχώς, αυτή η συμφωνία διατηρήθηκε, και σύμφωνα με τις πληροφορίες μου, η ομάδα εργασίας του Συμβουλίου κατέληξε στην τελική συμφωνία επί του θέματος σήμερα.

Από την πλευρά του, το Κοινοβούλιο, μέσω της έκθεσης του κ. Karas, εξέφρασε την ανησυχία του για ορισμένες παραμέτρους που επηρεάζουν την αξιοπιστία της πολυμερούς δημοσιονομικής εποπτείας, όπως, για παράδειγμα, η ποιότητα των εθνικών δημοσιονομικών στατιστικών, η εποπτεία του χρέους ή η αξιοπιστία των μακροοικονομικών προβλέψεων. Το Κοινοβούλιο απαιτεί επίσης, απολύτως θεμιτά, να ενημερώνεται τακτικά για τις διαδικασίες υπερβολικού ελλείμματος.

Κυρίες και κύριοι, πρέπει να σας πω ότι η Επιτροπή έχει τις ίδιες ανησυχίες με το Κοινοβούλιο. Πολλές από αυτές έχουν συμπεριληφθεί, ή μπορούν να συμπεριληφθούν, σε μερικά από τα διαφορετικά στοιχεία του συνόλου των νομικών κειμένων που ρυθμίζουν τον συντονισμό των οικονομικών πολιτικών στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση. Κατά την άποψη της Επιτροπής, ορισμένες άλλες ανησυχίες που εκφράζονται σε μερικές από τις τροπολογίες στις εκθέσεις του κ. Karas –αναφέρομαι συγκεκριμένα στην εποπτεία του χρέους και στην τακτική ενημέρωση του Κοινοβουλίου για τις διαδικασίες υπερβολικού ελλείμματος– μπορούν κάλλιστα να συμπεριληφθούν στους κανόνες του Συμφώνου.

Το είπα αυτό μόλις αυτή την εβδομάδα, τη Δευτέρα, στους υπουργούς της Ευρωομάδας, όταν έκανα ορισμένα συγκεκριμένα σχόλια σχετικά με το πώς θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν. Φυσικά, εναπόκειται στο Συμβούλιο να λάβει υπόψη αυτές τις προτάσεις και στη συνέχεια θα εκφράσει επίσημα τη γνώμη του την επόμενη Δευτέρα, πιστεύω.

Εν πάση περιπτώσει, πιστεύω ότι η συνεργασία που είχαμε τις τελευταίες εβδομάδες θα διατηρηθεί μέχρι το τέλος της νομοθετικής διαδικασίας, προκειμένου να μας δώσει, το συντομότερο δυνατό, ένα ανανεωμένο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης που θα είναι προσαρμοσμένο στην αληθινή οικονομική δυναμική των κρατών μελών, τόσο από πολιτική όσο και από νομική άποψη. Η ευρεία συναίνεση σχετικά με αυτή τη μεταρρύθμιση συμβάλλει αναμφίβολα στην αύξηση της αξιοπιστίας του Συμφώνου και αποδεικνύει την αναντίρρητη βούληση για την προώθηση πιο υγιών δημόσιων οικονομικών ως απαραίτητη προϋπόθεση για την βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη.

Μόλις χθες, ακριβώς εδώ στο Στρασβούργο, το Σώμα των Επιτρόπων ενέκρινε μια έκθεση που συνιστά την έναρξη μιας διαδικασίας υπερβολικού ελλείμματος αναφορικά με ένα κράτος μέλος, την Ιταλία. Αυτό είναι ένα περαιτέρω παράδειγμα της αποτελεσματικότητας του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης και ένα πρακτικό παράδειγμα του πνεύματος που πηγάζει από την μεταρρύθμιση του Συμφώνου. Είναι επίσης μια ένδειξη ότι πρέπει να διεξαγάγουμε μια συζήτηση σχετικά με τους λειτουργικούς κανόνες του Συμφώνου το συντομότερο δυνατό και να εστιάσουμε στην εφαρμογή αυτών των κανόνων και στην πρακτική εφαρμογή των αρχών και των κατευθυντήριων γραμμών του Συμφώνου.

Τέλος, κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, παρακαλώ επιτρέψτε μου να υπογραμμίσω ότι αν έχει καταστεί κάτι σαφές από τις πρόσφατες απορρίψεις του σχεδίου του Ευρωπαϊκού Συντάγματος στη Γαλλία και στις Κάτω Χώρες, αυτό είναι, πιστεύω, η ανάγκη να δράσουμε και να πετύχουμε συγκεκριμένα αποτελέσματα που θα φέρουν απτά οφέλη όσον αφορά την ευημερία των πολιτών, αρχίζοντας με την απασχόληση και την ενίσχυση του κοινωνικού μας μοντέλου. Εξ ου και η ανάγκη να επιτευχθεί μια τελική συμφωνία τις επόμενες εβδομάδες σχετικά με τη μεταρρύθμιση του Συμφώνου, η οποία θα θέσει τις βάσεις για αποφασιστική δράση της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου να κάνει τις οικονομίες μας πιο δυναμικές, να δημιουργήσει απασχόληση και να προωθήσει τη βιωσιμότητα των επιπέδων κοινωνικής συνοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Οι προσπάθειες όλων των θεσμικών οργάνων –του Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής– κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση και είμαι πεπεισμένος ότι θα επιτρέψουν την υιοθέτηση των τροποποιημένων κανονισμών πριν από το τέλος του τρέχοντος μηνός και επομένως πριν από τη λήξη της λουξεμβουργιανής Προεδρίας.

  Othmar Karas (PPE-DE), εισηγητής. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα καταρχάς να ευχαριστήσω τους παρευρισκομένους για την καλή συνεργασία κατά τα τελευταία χρόνια και κατά την προετοιμασία των εκθέσεων που συζητάμε σήμερα. Θα ήθελα να χωρίσω όσα θα πω σε δύο μέρη. Θα πω δυο λόγια για το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης και ύστερα θα ασχοληθώ με τους δύο κανονισμούς.

Θεωρώ την προσέγγιση πολλών δημοσίων λειτουργών ως προς το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, που συμπεριλήφθηκε στη Συνθήκη και υπογράφηκε το 1997 στο Άμστερνταμ, ως σαφές παράδειγμα των δύο μέτρων και δύο σταθμών πολλών πολιτικών και του διπλού παιχνιδιού που παίζουν ανάμεσα στην εθνική πολιτική και τις Βρυξέλλες. Δυστυχώς το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης χρησιμοποιήθηκε κάποιες φορές στο παρελθόν ως δικαιολογία για δημόσιες δηλώσεις στις χώρες τους αντί να χρησιμοποιηθεί με πνεύμα αλληλεγγύης για να διασφαλίσει την αποδοχή της ευθύνης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Για μένα το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης δεν είναι ενοχλητικό καθήκον ή κοπιαστικό έργο που επιβάλλεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά ένα αναγκαίο συντονιστικό πλαίσιο των εθνικών δημοσιονομικών πολιτικών στο πλαίσιο της νομισματικής ένωσης, όπου η νομισματική πολιτική ασκείται σε κεντρικό και η δημοσιονομική πολιτική σε εθνικό επίπεδο. Ένα είναι, ωστόσο, βέβαιο: η δομή των κινήτρων της δημοσιονομικής πολιτικής έχει αλλάξει με τη νομισματική ένωση. Προηγουμένως, οι ποινές των χρηματοοικονομικών αγορών ήταν σαφέστερες και πιο μεγάλες. Για παράδειγμα, αν η Ιταλία εφάρμοζε ασταθή δημοσιονομική πολιτική, τα επιτόκια στις χρηματοοικονομικές αγορές ανέβαιναν άμεσα διότι αναμενόταν υποτίμηση. Τώρα δεν είναι πια πάντα σαφής στις κυβερνήσεις η άποψη των χρηματοοικονομικών αγορών για μία κακή δημοσιονομική πολιτική. Ως εκ τούτου, οι ποινές και κυρώσεις μετά την ολοκλήρωση μίας μακράς διαδικασίας, που επανειλημμένα επικρίνονται, είναι σκόπιμες διότι οι χρηματοοικονομικές αγορές δεν έχουν πια την παλιά τους δύναμη.

Ένα άλλο σημείο είναι το εξής: στη νομισματική ένωση, δυστυχώς, είναι επίσης αδύνατο να αποφύγει κανείς την συνεισφορά του και να ακολουθήσει μία πολιτική χωρίς πνεύμα αλληλεγγύης. Ως εκ τούτου, απαιτείται συντονισμός προκειμένου να ελαφρυνθεί γενικά η νομισματική πολιτική και να εξασφαλιστεί ότι θα παραμείνουν χαμηλά τα επιτόκια. Εγώ θεωρώ αναμφισβήτητο ότι πρέπει να υπάρχει ένα πλαίσιο για τη δημοσιονομική πολιτική των κρατών μελών της νομισματικής ένωσης, και για να αποτραπεί η υπερχρέωση και να εξασφαλιστεί η σταθερότητα του νομίσματος.

Κατά τη γνώμη μου, το Σύμφωνο Σταθερότητας έχει ένα εγγενές και μόνιμο ελάττωμα που δυστυχώς δεν μπορούμε να το αλλάξουμε γιατί περιλαμβάνεται στη Συνθήκη. Δυστυχώς, οι παραβάτες μπορούν να γίνουν δικαστές και μπορούν να αγνοήσουν τις προτάσεις της Επιτροπής, που είναι θεματοφύλακας των Συνθηκών, πράγμα που δυστυχώς έχει ήδη συμβεί στο παρελθόν. Αυτό οδήγησε σε απώλεια εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας και κάποιες φορές ήταν επίσης έκφραση δράσης χωρίς πνεύμα αλληλεγγύης. Παρ’ όλ’ αυτά, το ευρώ είναι μια επιτυχία, το ίδιο και το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ασφάλειας, γιατί χωρίς αυτό δεν θα γίνονταν οι συζητήσεις για τα αίτια των ελλειμμάτων και τους στόχους της δημοσιονομικής πολιτικής. Επίσης, αποτελεί την βάση της σημερινής συζήτησης και την βάση για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και προσαρμογές που διεξάγονται.

Θεωρώ καλό το γεγονός ότι υπάρχει αυτό το πλαίσιο γιατί έτσι μπορούμε να συζητήσουμε πιο εντατικά για τα ελλείμματα, τα αίτια και τις επιπτώσεις τους μπροστά στην κοινή γνώμη. Και οι πολίτες έχουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στο ευρώ από ό,τι σε ορισμένα άλλα πολιτικά σχέδια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ωστόσο, σήμερα το θέμα δεν είναι αυτό καθεαυτό το Σύμφωνο Σταθερότητας αλλά δύο προτάσεις κανονισμού της Επιτροπής που στηρίζονται στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 22ας και 23ης Μαρτίου. Τόσο η πλειοψηφία της επιτροπής όσο και εγώ ως εισηγητής λάβαμε γνώση των συμπερασμάτων του Συμβουλίου και δεν αμφισβητούμε αυτές τις αποφάσεις, αλλά κρίνουμε τις δύο προτάσεις κανονισμού βάσει των αρχών και των δηλώσεων.

Αυτό που μας ενδιέφερε κατά την αξιολόγηση των προτάσεων κανονισμού είναι να ληφθεί μέριμνα για περισσότερη σαφήνεια, να δοθούν ορισμοί αντί για ερμηνείες και να εφαρμοστούν οι αποφάσεις που έχουμε υποσχεθεί αντί να αποφεύγεται η εφαρμογή τους. Θέλουμε περισσότερη διαφάνεια και έναν καλύτερο ορισμό.

Σε αυτούς τους δύο κανονισμούς εφαρμόζονται διαφορετικές διαδικασίες. Για τον κανονισμό 1466/97, που αφορά τις πτυχές της πρόληψης, ισχύει η διαδικασία συνεργασίας, ενώ για τον κανονισμό 1467/97, που αφορά την διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος, ισχύει η διαδικασία διαβούλευσης με την Επιτροπή και το Συμβούλιο.

Θα ήθελα να αναφερθώ πρώτα στον κανονισμό για την πρόληψη. Εδώ η επιτροπή μας προέβαλε δύο καίρια αιτήματα: αφενός τη βελτίωση της ποιότητας των στατιστικών. Γνωρίζουμε όλοι το παράδειγμα της Ελλάδας, αλλά δεν υπάρχει μόνο αυτό. Κατά τη γνώμη μας, πρέπει να εξασφαλιστεί η ποιότητα των στατιστικών σε εθνικό και κοινοτικό επίπεδο προκειμένου να διασφαλιστεί η ανεξαρτησία, η ακεραιότητα και η υποχρέωση λογοδοσίας τόσο των εθνικών στατιστικών υπηρεσιών όσο και της Eurostat.

Δεύτερον, καλούμε την Επιτροπή να μην εγκρίνει μόνο τις στατιστικές, αλλά να διεξάγει διάλογο με τους φορείς και οργανισμούς στο εκάστοτε κράτος μέλος για την διερεύνηση της κατάστασης. Θέλουμε ενίσχυση της συνεργασίας με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, γιατί δεν είναι δυνατόν να εξετάζονται δύο διαφορετικές στατιστικές ακόμα κι αν δεν είναι συγκρίσιμες και σε περίπτωση ενδεχόμενης αντίφασης να μην απευθύνει η Επιτροπή ερώτηση στα κράτη μέλη. Για εμάς είναι σημαντική αυτή η συνεργασία και οι συγκρίσεις, η ερμηνεία και η θέση ερωτήσεων σχετικά με τη συνεργασία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Επιτροπής κατά την εκτίμηση και αξιολόγηση των στατιστικών.

Δεύτερον, θέλουμε οι μεσοπρόθεσμοι δημοσιονομικοί στόχοι να μην ελέγχονται τακτικά, αλλά τουλάχιστον ετησίως, και να λαμβάνεται υπόψη και το δημόσιο χρέος. Στον κανονισμό 1467/97 για τη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος, το ζητούμενο είναι ένας σαφής ορισμός των εκτάκτων περιστάσεων γιατί η σχετική ερμηνεία είναι πολύ πλατιά και δεν υπάρχει αρκετή σαφήνεια. Θέλουμε να δημιουργηθούν ευρωπαϊκές ελάχιστες προδιαγραφές για την κατάρτιση του προϋπολογισμού. Η Επιτροπή θα πρέπει να ορίζει τις παραμέτρους στα κράτη μέλη, και για πιο ενιαίες προβλέψεις σχετικά με την ανάπτυξη. Θέλουμε να περιοριστεί ο μέγιστος χρόνος για τον εκ νέου περιορισμό των κριτηρίων στα τρία χρόνια από την εμφάνιση του ελλείμματος. Επίσης, είμαστε της γνώμης ότι χρειάζεται ένας εξειδικευμένος κατάλογος των σχετικών παραγόντων που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στη διαδικασία ελλείμματος.

Εγκρίνουμε την πρόταση όπως είναι. Θέλουμε να την κάνουμε πιο συγκεκριμένη, πιο κατανοητή και πιο αξιόπιστη και να μειώσουμε τα ερμηνευτικά περιθώρια προκειμένου να διασφαλίζεται πιο εύκολα η τήρηση, και να προσδώσουμε με τους δύο αυτούς κανονισμούς μεγαλύτερη αξιοπιστία στο Σύμφωνο Σταθερότητας, να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη μας σε αυτό και να δώσουμε έτσι και μια απάντηση στις ανασφάλειες των πολιτών σχετικά με τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται οι ευρωπαϊκές αποφάσεις.

  Alexander Radwan, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, έχουμε ασφαλώς συζητήσει πολλές φορές για το Σύμφωνο Σταθερότητας. Ευχαριστώ τον εισηγητή για την έκθεσή του που βασίζεται στην απόφαση του Συμβουλίου και για την εργασία του, δεν θα ήθελα ωστόσο να κρύψω –και το λέω ανοιχτά– πως εγώ δεν είμαι ικανοποιημένος με την απόφαση του Συμβουλίου.

Το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης σε μία περιοχή με ενιαίο νόμισμα προϋποθέτει την εναρμόνιση των δημοσιονομικών πολιτικών, που πρέπει να μην παρουσιάζουν πολύ μεγάλες αποκλίσεις, και τελικά το ζητούμενο δεν είναι άλλο από τη βιωσιμότητα του νομίσματός μας. Τις τελευταίες ημέρες είχαμε αρκετό υλικό για συζήτηση σχετικά με το πώς σκέφτονται γι’ αυτό ορισμένοι, και σε υπεύθυνες θέσεις, και ενδεχομένως οι συζητήσεις των προηγουμένων μηνών συνέβαλαν επίσης σε αυτό.

Όπως ανέφερε ο εισηγητής, περιμένουμε από την Επιτροπή να μας περιγράψει με ακρίβεια πώς θα ερμηνεύεται μελλοντικά η απόφαση του Συμβουλίου μέσω των κανονισμών. Τι σημαίνει «ασήμαντη» ή «προσωρινή υπέρβαση»; Ποιοι τομείς θα γίνονται μελλοντικά αποδεκτοί από την Επιτροπή; Εδώ ελπίζω και περιμένω να δείξει η Επιτροπή αυστηρότητα, άλλωστε θα δούμε προσεχώς πώς θα χειριστεί το νέο Σύμφωνο –εννοώ την Ιταλία- και αν αυτό θα έχει κάποια αξία. Ελπίζω η Επιτροπή να δείξει εδώ την ανάλογη αυστηρότητα. Ακόμα, ελπίζω ότι θα επισημαίνει πάντοτε τα εκάστοτε προβλήματα.

Οι συσχετισμοί αυτού του είδους μεταξύ ανεργίας και Συμφώνου Σταθερότητας είναι χαρακτηριστικοί για την φθηνή πολιτική των εθνικών κρατών. Δεν είναι άξιο απορίας που ύστερα, στα δημοψηφίσματα, μεγάλο μέρος του πληθυσμού πιστεύει όσα λένε τα εθνικά κράτη στις Βρυξέλλες, ότι δηλαδή το ευρώ ευθύνεται για την ανεργία και ότι το καλύτερο είναι να καταργηθεί αμέσως. Η Επιτροπή φέρει εδώ μεγάλη ευθύνη ως προς το να μην υποκύψει σε αυτήν την φθηνή πολεμική των εθνικών κρατών και όταν θα πρέπει να λάβει αποφάσεις, θα πρέπει στην ανάγκη να καταφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και να αγωνιστεί για το ευρώ, για ένα ισχυρό νόμισμα και για το μέλλον, όπως έκαναν οι προηγούμενες Επιτροπές.

Ο παρών κανονισμός και η απόφαση του Συμβουλίου δεν θα σας κάνουν την ζωή πιο εύκολη. Θα έχετε έτσι ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη. Σας εύχομαι καλή επιτυχία.

  Robert Goebbels, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η πολιτική κατάσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι λίαν σοβαρή για να καθόμαστε να μπλέκουμε σε νομικούς διαπληκτισμούς αναφορικά με το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Εικοσιπέντε αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων αναγνώρισαν την ανάγκη εφαρμογής του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης με ευελιξία, που να επιτρέπει προσαρμογές στους κύκλους της οικονομικής συγκυρίας. Ψήφισαν τις προτάσεις της Επιτροπής χωρίς τροποποίηση και επέτρεψαν να τεθεί πολύ σύντομα σε ισχύ το ανανεωμένο σύμφωνο.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν πρέπει να γίνει βασιλικότερο του βασιλέως. Ας πάψουμε να ανάγουμε τη σταθερότητα σε δόγμα! Η σταθερότητα είναι αναγκαία. Ουδείς μπορεί να ζει αιωνίως με πιστώσεις, ούτε καν οι Αμερικανοί. Ωστόσο, οι τελευταίοι έχουν μια πιο πραγματιστική άποψη όσον αφορά την οικονομική πολιτική, έχουν και ελλείμματα και ανάπτυξη. Η ευρωζώνη είναι βυθισμένη στο τέλμα της ύφεσης.

Η οικονομική πολιτική δεν είναι ακριβής επιστήμη. Δεν αρκεί ένας ισοσκελισμένος προϋπολογισμός για να υπάρχει ανάπτυξη, για να δημιουργούνται περισσότερες θέσεις απασχόλησης. Δεδομένου ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν φαίνεται να προτείνει άλλη πολιτική πέραν της δημοσιονομικής λιτότητας, οι λαοί της Ευρώπης εξεγείρονται. Η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται ένα άλμα, πρέπει να τονωθεί η ζήτηση, να ενθαρρυνθούν οι επενδύσεις. Οι λεγόμενες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, που ακρωτηριάζουν την αγοραστική δύναμη των μισθωτών, δεν θα γεμίσουν τα βιβλία παραγγελιών των παραγωγών.

Το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης εφευρέθηκε για να εμποδιστούν τα κράτη της ευρωζώνης να προσφεύγουν πάρα πολύ συχνά στην κεφαλαιαγορά. Ο υπερβολικός δημόσιος δανεισμός επιφέρει άνοδο των επιτοκίων, τιμωρεί τους ιδιώτες επενδυτές και προκαλεί πληθωρισμό. Ωστόσο, συνέβη το αντίθετο. Παρά τις επαναλαμβανόμενες παραβιάσεις ορισμένων κρατών σε ό,τι αφορά τους κανόνες του Συμφώνου, το ευρώ έγινε ένα ισχυρό νόμισμα, ο πληθωρισμός παραμένει σε ισχνά ποσοστά και τα επιτόκια είναι σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα. Εξάλλου, η δεξιά φαίνεται να εκτιμά ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης έδωσε ικανοποιητικά αποτελέσματα παρά τις παραβιάσεις από ορισμένες σημαντικές χώρες. Συνεπώς, η Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και των Ευρωπαίων Δημοκρατών και η Ομάδα της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη ψήφισαν μια τροπολογία στην έκθεσή μου για τους γενικούς προσανατολισμούς της οικονομικής πολιτικής, η οποία αναφέρει: «Έχοντας υπόψη ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης συνέβαλε στη διατήρηση ισχνού ποσοστού πληθωρισμού και ιστορικά χαμηλών επιπέδων επιτοκίων,…». Υπό το πρίσμα αυτής της δήλωσης πίστης, που παραγνωρίζει τον ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι παραλείψεις στο Σύμφωνο Σταθερότητας δεν θα έχουν τον αναμενόμενο μακροοικονομικό αντίκτυπο.

Ας αφήσουμε όμως τα αστεία! Η αλήθεια είναι ότι η οικονομική κατάσταση της Ευρώπης είναι σαφώς καλύτερη στα μάτια ενός εξωτερικού παρατηρητή. Ως ο μεγαλύτερος εξαγωγέας στον κόσμο, η πρώτη αγορά για τον υπόλοιπο κόσμο, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένας οικονομικός γίγαντας, που παραμένει πολύ ανταγωνιστικός. Βέβαια, δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε τους Κινέζους στα μπλουζάκια και στα τζην παντελόνια, οι καταναλωτές μας όμως επωφελούνται αυτής της δωρεάν ανάκαμψης της αγοραστικής τους δύναμης.

Ταυτόχρονα, η Ευρώπη σημειώνει πρόοδο όσον αφορά τα προϊόντα με υψηλή προστιθέμενη αξία. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας. Την ώρα που τα ομόλογα τα οποία εκδίδουν η General Motors και η Ford έχουν φθάσει να θεωρούνται χαρτιά χωρίς αξία, η ευρωπαϊκή βιομηχανία καταλαμβάνει, σύμφωνα με τα τελευταία στατιστικά στοιχεία, την πρώτη θέση στον κόσμο στην παραγωγή αυτοκινήτων, ήτοι 17,2 εκατομμύρια στην Ευρώπη, εκ των οποίων 14,6 εκατομμύρια στην ΕΕ των Δεκαπέντε. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, πατρίδα της μαζικής παραγωγής, δεν παρήγαγαν παρά μόλις 4,5 εκατομμύρια οχήματα το 2003, περιλαμβανομένου σημαντικού αριθμού ιαπωνικών αυτοκινήτων, τα οποία παρήχθησαν στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Μπορώ να παραθέσω πολύ περισσότερα παραδείγματα. Το συμπέρασμά μου είναι σαφές. Ας σταματήσουμε να είμαστε απαισιόδοξοι για την Ευρώπη, ας ξαναδώσουμε θάρρος στους Ευρωπαίους, ιδίως στους καταναλωτές! Τα υψηλά ποσοστά αποταμίευσης στη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ιταλία δείχνουν έναν αδικαιολόγητο φόβο για το μέλλον. Η άσκηση της οικονομικής πολιτικής απαιτεί σταθερότητα, βεβαίως, κυρίως όμως ανάπτυξη καθώς και μια ψυχολογική εκστρατεία για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης. Συνεπώς, πρέπει να στείλουμε στους πληθυσμούς μας ένα πολύ πιο αισιόδοξο μήνυμα.

  Margarita Starkevičiūtė, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (LT) Τα πλέον πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία καταδεικνύουν ότι τα δημόσια οικονομικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα καλά προστατευμένο μυστικό, διότι μπορεί να γνωρίζουμε ορισμένα οικονομικά στοιχεία μόνο και μόνο για να πληροφορηθούμε στη συνέχεια ότι τα πραγματικά στοιχεία είναι τελείως διαφορετικά. Αυτό το πρόβλημα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε ανεξαρτήτως του αν αφορά μικρές ή μεγάλες χώρες. Συνεπώς, οι προτάσεις τις οποίες κατήρτισε η Επιτροπή είναι πραγματικά επίκαιρες και αναγκαίες· ωστόσο, ως εκπρόσωπος του κράτους της Λιθουανίας, η οποία εξαρχής επέδειξε την αναγκαία επιμέλεια κατά την εφαρμογή μιας αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής και μέτρων συγκράτησης των δαπανών εις βάρος των δημοσίων υπηρεσιών, προκειμένου να ανταποκριθεί στο σύνολο των υποχρεώσεών της εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν μπορώ παρά να εκφράσω τη λύπη μου διότι πληροφορούμαστε τώρα ότι θα μπορούσαμε ενδεχομένως να μην είχαμε ανταποκριθεί σε αυτές τις υποχρεώσεις. Αυτό το αναφέρω για να καταλάβετε την αντίδραση των νέων μελών. Θέλω να τονίσω ότι δεν πρέπει να αναμένουμε τις δικές μας αποφάσεις ή τις αποστολές για την πραγματοποίηση λογιστικού ελέγχου προκειμένου να διασφαλίζεται η διαφάνεια των δημοσίων οικονομικών, η αξιοπιστία των στοιχείων και η σταθερότητα των οικονομικών μεγεθών. Αυτό πρέπει να γίνεται από τα ίδια τα κράτη μέλη. Αυτά πρέπει να επιτυγχάνουν την πρακτική εφαρμογή όλων των διατάξεων. Συνεπώς, λυπούμαι που ο κώδικας δεοντολογίας δεν παρουσιάστηκε ακόμη, ενώ οι διατάξεις αυτής της ανανεωμένης εκδοχής του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, όπως προτείνεται, ενδέχεται να μην τηρηθούν. Γιατί λοιπόν ήταν αναγκαία αυτή η αναθεώρηση εφόσον υπήρχε το ενδεχόμενο να μην τηρήσουμε τις νέες διατάξεις; Σε γενικές γραμμές, η αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης δεν είναι κάτι αρνητικό, καθόσον η εμπειρία της χώρας μου καταδεικνύει ότι η εφαρμογή εξαιρετικά άκαμπτων κανονισμών μειώνει την ανάπτυξη και δημιουργεί αποπληθωριστικές πιέσεις. Άλλωστε, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι ανέφικτες χωρίς πρόσθετες δαπάνες· δεν πρέπει, ωστόσο, να λησμονούμε ότι όλα αυτά μπορούν να επιτευχθούν μόνο μέσω του συντονισμού της οικονομικής πολιτικής, η οποία πρέπει να είναι ασφαλής και στραμμένη στο μέλλον. Οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να επιτύχουν οικονομική σταθερότητα και να συντονίσουν τις οικονομικές τους πολιτικές και τα μέτρα που λαμβάνουν, όπως αναφέραμε κατά τη συζήτηση του Συντάγματος σήμερα το πρωί.

  Alain Lipietz, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αν υπάρχει ένα σημείο στο οποίο συμφωνώ με τον εισηγητή, τον κ. Karas, είναι ότι η προτεινόμενη μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας απέχει ακόμα μακράν του να προσδίδει στην Ευρώπη ικανότητα οικονομικής διακυβέρνησης, που να επιτρέπει την ικανοποίηση όλων των πολιτών της, της τωρινής και των μελλοντικών γενιών.

Απέχουμε ακόμα πάρα πολύ από την κατάσταση που διαμορφώθηκε σε μια πολύ πιο ολοκληρωμένη σε σύγκριση με μας ομοσπονδία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου υπάρχει ένας σημαντικός ομοσπονδιακός προϋπολογισμός, όπου υπάρχουν κανόνες συντονισμού του προϋπολογισμού των ομόσπονδων πολιτειών, όπου η δημοσιονομική και η νομισματική πολιτική συντονίζονται στενά από τη Γερουσία, όπου η Γερουσία έχει τη δυνατότητα να επηρεάζει την επιλογή του Προέδρου της Ομοσπονδιακής Τράπεζας, όπου οι στόχοι της Ομοσπονδιακής Τράπεζας είναι ευρύτεροι από μια απλή σταθερότητα τιμών.

Τούτου λεχθέντος, θεωρώ ότι οι προτάσεις του Επιτρόπου Almunia, από την εποχή της προηγούμενης Επιτροπής και μέχρι την έγκρισή τους σε μια πολύ πιο βελτιωμένη εκδοχή από το Συμβούλιο, είναι ένα άκρως θετικό βήμα, και η Ομάδα μας αντιτίθεται στα αιτήματα –κυρίως της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και των Ευρωπαίων Δημοκρατών– να υποχωρήσουμε σε ένα πιο ηλίθιο σύμφωνο, όπως το είχε χαρακτηρίσει ο πρώην Πρόεδρος της Επιτροπής. Θεωρούμε ότι κάναμε ένα σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση ενός έξυπνου συμφώνου.

Αν μπορούμε να κομίσουμε ορισμένα ακόμα στοιχεία συμβολής, απλώς διευκρινιστικά, προτείνουμε, σε μία από τις τροπολογίες μας, να συμπεριληφθούν στους προσήκοντες παράγοντες που μπορούν να δικαιολογήσουν άνοδο του ελλείμματος οι δαπάνες για την εκπαίδευση, κατά το παράδειγμα των δαπανών για την έρευνα και να περιλαμβάνονται ρητά οι δαπάνες για τη σταθερότητα της οικολογικής ισορροπίας του πλανήτη στους στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αναφερόμαστε στις δαπάνες για την εφαρμογή του Πρωτοκόλλου του Κιότο.

  Ilda Figueiredo, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (PT) Κύριε Πρόεδρε, για μεγάλο χρονικό διάστημα απευθύναμε προειδοποιήσεις για τις οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της εφαρμογής του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης και για τους κινδύνους που προκύπτουν όταν δίδεται απόλυτη προτεραιότητα στην ονομαστική σύγκλιση, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι πραγματικότητες που επικρατούν στα επιμέρους κράτη μέλη, τα διαφορετικά επίπεδα ανάπτυξής τους και οι διαφορετικές δημοσιονομικές τους ανάγκες. Ο παράλογος χαρακτήρας των κριτηρίων –δημόσιο έλλειμμα κάτω του 3% του ΑΕγχΠ, δημόσιο χρέος κάτω του 60%, καθώς και ο μελλοντικός στόχος της επίτευξης μηδενικού ελλείμματος– δεν είχε και εξακολουθεί να μην έχει την παραμικρή οικονομική βάση. Εξαρχής δηλώναμε ότι η εμμονή σε αυτή την πορεία θα είχε αρνητικό αντίκτυπο στην οικονομική ανάπτυξη και την απασχόληση, και αυτό επιβεβαιώνεται από τις εξελίξεις.

Επιπλέον, η ύφεση σε χώρες οι οποίες παρουσιάζουν υπερβολικό έλλειμμα επιδεινώνεται από το ενδεχόμενο επιβολής προστίμων, τη σύνδεση του ταμείου συνοχής με το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης και τους περιορισμούς στις δημόσιες επενδύσεις, καθώς και, κατ’ επέκταση, στην ομαλή υλοποίηση των διαρθρωτικών ταμείων. Αυτός είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες στους οποίους οφείλεται η λεγόμενη «επιδείνωση» των οικονομικών της ΕΕ, ένα θέμα το οποίο ήλθε στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια, και στο οποίο βεβαίως συνέβαλε η υπερτίμηση του ευρώ.

Η τρέχουσα οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα δικαιώνει τη στάση μας. Το ίδιο συνέβη και όταν ο πρώην Πρόεδρος Πρόντι και άλλα μέλη της Επιτροπής του χαρακτήρισαν «ανόητο» το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, λέγοντας ότι περιλαμβάνει «μεσαιωνικά» κριτήρια, δηλώσεις οι οποίες προκάλεσαν αντιφατικές αντιδράσεις. Γι’ αυτό διεξάγουμε σήμερα αυτή τη συζήτηση. Άλλωστε, το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης δεν θα είχε αναθεωρηθεί διαφορετικά, πέρα από τις πολυάριθμες επιφανειακές αλλαγές που επήλθαν στο περυσινό εαρινό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Τώρα είναι αλήθεια ότι το Συμβούλιο και η Επιτροπή έχουν δηλώσει επανειλημμένα ότι πρέπει να επανεισαχθεί ένας βαθμός λογικής στο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, ότι πρέπει να ληφθούν υπόψη ιδιαίτεροι παράγοντες κατά την ανάλυση των δημοσιονομικών δεδομένων, καθώς και ότι ο στόχος του μηδενικού ελλείμματος δεν είναι το παν.

Εμμένουν, ωστόσο, στη διατήρηση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης ως κεντρικού μέσου επίτευξης των νεοφιλελεύθερων στόχων τους όσον αφορά την υπονόμευση του δημοσίου τομέα και της κοινωνικής ευθύνης του κράτους, ενώ προωθούν τη σταθερότητα των τιμών, τη συγκράτηση των μισθών και, το πιο ανησυχητικό, την ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης.

Συνεπώς, το Συμβούλιο επαναβεβαιώνει τους στόχους του Συμφώνου Σταθερότητας και τα κριτήρια αξιολόγησής του, ενώ δεν επιτρέπει την εξαίρεση καμιάς δαπάνης από τον υπολογισμό του ελλείμματος.

Αυτό που επέλεξε το Συμβούλιο ήταν απλώς να προσφέρει περισσότερο χρόνο, κυρίως σε χώρες όπως η Γερμανία και η Γαλλία, οι οποίες δεν είχαν τηρήσει τους κανόνες. Τα περιθώρια ερμηνείας βάσει των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων της Λισαβόνας –η λεγόμενη «λισαβονοποίηση» του Συμφώνου– δεν είναι παρά ένα μέσο που επιτρέπει στις ισχυρότερες χώρες να ερμηνεύουν το Σύμφωνο όπως τις εξυπηρετεί, και δεν σημαίνει ουσιαστικά ότι διαθέτουμε ένα Σύμφωνο à la carte.

Το ζητούμενο είναι να αναστείλουμε την εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης και να εγκαταλείψουμε οριστικά τις τρέχουσες οικονομικές επιλογές –αυτό ήταν το σαφές μήνυμα της αρνητικής ψήφου των λαών της Γαλλίας και των Κάτω Χωρών στο λεγόμενο «Ευρωπαϊκό Σύνταγμα»– προκειμένου να δημιουργήσουμε τις μακροοικονομικές συνθήκες οι οποίες θα μας επιτρέψουν να αναζωογονήσουμε την οικονομία, να προωθήσουμε την απασχόληση και να δραστηριοποιηθούμε για την καταπολέμηση της αυξανόμενης ανεργίας και των υψηλών επιπέδων φτώχειας και ανισότητας στην ΕΕ.

  John Whittaker, εξ ονόματος της Ομάδας IND/DEM. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, δεν αντιλαμβάνομαι γιατί διεξάγουμε αυτή τη συζήτηση. Ο κ. Karas παραδέχεται ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας στηρίζεται στην ικανότητα των κρατών μελών να ασκούν αυτοπειθαρχία. Οφείλει να προχωρήσει ένα βήμα πιο πέρα και να καταλήξει ότι, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, το σύμφωνο δεν μπορεί να λειτουργήσει· δεν μπορούσε ποτέ να λειτουργήσει. Λυπούμαι, συνεπώς, διότι οι καλοπροαίρετες προσπάθειές του να το καταστήσει λειτουργικό κάνοντας πιο αυστηρούς τους ορισμούς θα αποβούν μάταιες.

Αντί να υποκρινόμαστε ότι μπορεί να επιτευχθεί η δημοσιονομική πειθαρχία, πρέπει να εξετάσουμε τις συνέπειες της αδυναμίας επίτευξης αυτού του στόχου. Επιτρέψτε μου να εστιάσω την προσοχή μου στην Ιταλία, στην οποία το έλλειμμα υπερβαίνει το όριο του 3% επί σειρά ετών· το χρέος ανέρχεται στο 106% του ΑΕγχΠ· ο πληθωρισμός μειώνει όλο και περισσότερο την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης είναι αρνητικός. Ο πραγματικός κίνδυνος σε αυτή την περίπτωση είναι ότι αυτές οι συνθήκες θα κλιμακωθούν σε μια αξιόπιστη απειλή από την πλευρά της Ιταλίας να επαναφέρει το εθνικό της νόμισμα, το οποίο θα έχει τη δυνατότητα υποτίμησης και, ως εκ τούτου, ανάκτησης της ανταγωνιστικότητας χωρίς οδυνηρό και μακροχρόνιο αποπληθωρισμό. Μια τέτοια ενέργεια θα είχε σοβαρές επιπτώσεις τύπου Αργεντινής για την Ιταλία, όμως, παρ’ όλα αυτά, θα μπορούσε να αποτελέσει τη βέλτιστη επιλογή.

Μια απόφαση, όμως, της Ιταλίας να επαναφέρει τη λιρέτα θα υπονόμευε την εμπιστοσύνη στην ικανότητα του ευρώ να επιβιώσει ως πολυεθνικό νόμισμα. Άλλες χώρες της ΕΕ θα βρίσκονταν τότε αντιμέτωπες με το ενδεχόμενο να προσφέρουν τεράστια οικονομική ενίσχυση στην ιταλική κυβέρνηση προκειμένου να την πείσουν να διατηρήσει το ευρώ.

  Eoin Ryan, εξ ονόματος της Ομάδας UEN. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, δυστυχώς, η αξιοπιστία της Ευρωπαϊκής Ένωσης αμφισβητείται όλο και περισσότερο τις τελευταίες εβδομάδες. Αντί να προσπαθούμε να διαμορφώσουμε μια νέα συναινετική θέση, όπως πρότεινε την περασμένη εβδομάδα ο κ. Barroso, πρέπει να εστιαστούμε στην ενίσχυση της τρέχουσας ευρωπαϊκής συναίνεσης για ανταγωνιστικές αγορές, δημοσιονομική πειθαρχία και σκληρό νόμισμα.

Τα στοιχεία εκείνα που απαιτούν οι πολίτες και τα οποία είναι απαραίτητα για τη συνέχιση της ευρωπαϊκής οικοδόμησης είναι υγιή οικονομικά, πραγματισμός και αποτελέσματα. Για τη δημιουργία ζωντανών οικονομιών απαιτείται οικονομική μεταρρύθμιση, όπως αποδείχθηκε σε πολλές περιπτώσεις στην Ευρώπη. Εάν επιθυμούμε διαφωτισμένες κοινωνικές πολιτικές, στο πνεύμα της ευρωπαϊκής παράδοσης, απαιτείται μεταρρύθμιση των οικονομιών μας. Τα παραδείγματα είναι εμφανή σε όλους.

Το αναθεωρημένο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης προσφέρει σε περισσότερες χώρες περισσότερο χρόνο να διορθώσουν τα υπερβολικά ελλείμματα, ενώ προσφέρει μεγαλύτερα περιθώρια ελιγμών στις χώρες με ισχυρά δημόσια οικονομικά. Η νομισματική ένωση απαιτεί αυτό το επίπεδο ευελιξίας, έτσι ώστε να δημιουργείται μεγαλύτερος ανταγωνισμός στην εσωτερική αγορά. Οι προκρούστειες λύσεις δημιουργούσαν πάντα προβλήματα. Ωστόσο, ορισμένες χώρες πρέπει να προβούν σε περικοπές στους προϋπολογισμούς τους, ενώ άλλες –όπως η δική μου, η Ιρλανδία– πρέπει να αυξήσουν τις δαπάνες τους για τη δημιουργία υποδομών, διότι παρουσιάζουν έλλειμμα, όμως αυτό δεν επιτρέπεται βάσει των κανόνων. Ωστόσο, η παροχή περιορισμένων δυνατοτήτων ευελιξίας δεν σημαίνει ότι οι χώρες επιτρέπεται να προχωρήσουν ασυλλόγιστα στη διεύρυνση των δημοσιονομικών τους ελλειμμάτων. Η εφαρμογή των κανόνων είναι το κεντρικό ζήτημα. Πρέπει να υπάρχει πάντοτε εμπιστοσύνη στο δημοσιονομικό πλαίσιο στο οποίο στηρίζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η πρόσφατη υποτίμηση του ευρώ χρησιμοποιήθηκε ως πρόσφορος αποδιοπομπαίος τράγος για όσα συνέβησαν πρόσφατα με το θέμα του Ευρωπαϊκού Συντάγματος. Το πρόβλημα δεν είναι το ευρώ. Το πρόβλημα σε ορισμένες χώρες είναι ότι αποφεύγουν να αντικρίσουν κατάματα την ωμή πραγματικότητα ότι η παγκόσμια οικονομία μεταβάλλεται και θα συνεχίσει να μεταβάλλεται. Η σημερινή διεθνής οικονομική τάξη απαιτεί πολύ περισσότερα, με πολύ μεγαλύτερες ταχύτητες και σε πολύ χαμηλότερες τιμές. Ανατρέχοντας στις βασικές αρχές της οικονομίας, οι χώρες είτε θα καλύψουν αυτές τις απαιτήσεις είτε θα τις καλύψουν άλλες χώρες. Δεν έχει νόημα να κατηγορούμε αυτή τη βασική οικονομική αρχή· δεν έχει νόημα να ισχυριζόμαστε ότι δεν έχουμε τα μέσα να ανταγωνιστούμε στην παγκόσμια οικονομία. Διαθέτουμε ένα τέτοιο μέσο, και αυτό είναι το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Ωστόσο, η αδυναμία εφαρμογής των κανόνων του σημαίνει ότι πάρα πολλές χώρες παραμένουν στάσιμες σε μια οικονομική περίοδο η οποία έχει πάψει να υφίσταται.

Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι, διότι υπονομεύεται η αξιοπιστία του συνολικού πλαισίου της ΟΝΕ. Συνεπώς, το θέμα έχει ευρύτερες επιπτώσεις, στέλνοντας ένα εστιασμένο μήνυμα στους πολίτες της Ευρώπης σχετικά με το θετικό έργο της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό είναι σήμερα περισσότερο προφανές από ποτέ. Η Ευρώπη αντιμετωπίζει πρόβλημα αξιοπιστίας και, για την αντιμετώπισή του, οφείλουμε να εξελιχθούμε επειγόντως από σώμα θέσπισης κανόνων σε σώμα επίτευξης οικονομικών αποτελεσμάτων. Εκείνο που ζητούν οι πολίτες είναι υγιή οικονομικά, πραγματισμός και αποτελέσματα, και καθήκον μας είναι να τους τα προσφέρουμε.

  Sergej Kozlík (NI). – (SK) Τα θέματα που σχετίζονται με τον αυξημένο έλεγχο της κατάστασης των προϋπολογισμών, όπως το θέμα της επιτάχυνσης και της διασάφησης των διαδικασιών που ισχύουν στην περίπτωση υπερβολικών ελλειμμάτων, είναι θέματα στα οποία τα κοινοβουλευτικά όργανα, ως ανεξάρτητα και άμεσα εκλεγμένα όργανα τόσο σε κοινοτικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο κρατών μελών, μπορούν και πρέπει να διαδραματίσουν ρόλο θεματοφύλακα της ορθότητας των οικονομικών πολιτικών, ιδίως όσον αφορά τις επιπτώσεις τους για τον προϋπολογισμό και τη δημιουργία ελλειμμάτων. Ως εκ τούτου, θεωρώ ότι οι τροπολογίες τις οποίες προτείνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι θετικές και εξαιρετικά σημαντικές.

Η δέσμη οδηγιών του Συμβουλίου, ωστόσο, θα παραμείνει ένα ανοικτό έγγραφο το οποίο, για μεγάλο ακόμη χρονικό διάστημα, θα επιτρέπει στις εθνικές κυβερνήσεις να χρησιμοποιούν διάφορα μέσα αποφυγής αυτού του συνετού πλαισίου για τα ελλείμματα και τα δημόσια οικονομικά, να χρησιμοποιούν λιγότερο ή περισσότερο εμφανείς τρόπους αύξησης του χρέους των χωρών τους και επιδέξιας μεταμφίεσης των δαπανών μοναδικών πόρων, όπως τα έσοδα που προέρχονται από ιδιωτικοποιήσεις, για την τρέχουσα οικονομική διαχείριση των κυβερνήσεών τους. Φυσικά, αυτό ανταποκρίνεται στους στόχους της άσκησης βραχυπρόθεσμης κυβερνητικής πολιτικής. Συνεπώς, η πορεία που μένει να διανύσουμε εξακολουθεί να είναι μακρά, όμως οφείλουμε να την ακολουθήσουμε.

  Piia-Noora Kauppi (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης εμφανίζεται τακτικά στις συζητήσεις σχετικά με την οικονομία στο παρόν Σώμα. Αυτό καταδεικνύει την κεντρική θέση που έχει η εν λόγω συμφωνία για τη διαμόρφωση της κοινοτικής οικονομικής πολιτικής. Σε αυτό το πλαίσιο, επιθυμώ να συγχαρώ τον συνάδελφό μου, κ. Karas, για τις δύο εκθέσεις του επί του θέματος.

Η έμφαση που δίδεται στην έκθεση στην ενίσχυση του ρόλου της Επιτροπής ως προς την εφαρμογή της δημοσιονομικής πειθαρχίας είναι μια απολύτως αναγκαία εξέλιξη. Ιδίως τώρα, στην αποδυναμωμένη τους μορφή, η Επιτροπή καλείται να εφαρμόσει μια σαφή και αυστηρή γραμμή όσον αφορά τις διατάξεις του συμφώνου. Επιπλέον, η απουσία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων σχετικά με το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης ορθώς επισημαίνεται ως σοβαρό διαρθρωτικό σφάλμα στην ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση. Ως το μόνο άμεσα και δημοκρατικά εκλεγμένο κοινοτικό όργανο, το παρόν Κοινοβούλιο μπορούσε να διαδραματίσει ζωτικό ρόλο, θέτοντας τέρμα στα πολιτικά ατοπήματα του Συμβουλίου, και να προσφέρει στο σύμφωνο την αναγκαία αξιοπιστία που επιζητούν πολλοί συνάδελφοι.

Ας μην αυταπατόμαστε, όμως: ακόμη και με τους βελτιωμένους μηχανισμούς ανταλλαγής πληροφοριών και απόψεων μεταξύ των θεσμικών οργάνων οι οποίοι προτείνονται στην έκθεση, το Σύμφωνο Σταθερότητας από μόνο του δεν μπορεί να βγάλει την Ευρώπη από την οικονομική της δυσπραγία. Όσο χρήσιμοι και αν είναι οι κανόνες, δεν μπορούν να μας βοηθήσουν να δημιουργήσουμε ισχυρές βάσεις για τα δημόσια οικονομικά στην Ευρώπη. Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι οικονομική ανάπτυξη και βήματα προόδου στο πεδίο της ανταγωνιστικότητας, και αυτά τα στοιχεία δεν προκύπτουν από τους κανόνες του συμφώνου αλλά από ουσιαστικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις, κάτι που πολλά κράτη μέλη της ΕΕ αποφεύγουν να πράξουν για πάρα πολύ μεγάλο διάστημα. Έχουμε λοιπόν ένα νέο σύμφωνο και ευελπιστώ, με τις εκθέσεις του κ. Karas, έναν καλύτερο τρόπο διασφάλισης της λογικής και ισότιμης εφαρμογής των διατάξεών του. Εάν, όμως, οι χώρες δεν υλοποιήσουν ουσιαστικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις, θα κληθούμε πολύ σύντομα να μετάσχουμε σε μια ακόμη συζήτηση για την υπερεκτιμημένη σπουδαιότητα του συμφώνου. Ευελπιστώ ότι ο κ. Επίτροπος θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να αποτραπεί τυχόν νέα αποδυνάμωση των δεσμεύσεων τις οποίες έχουν από κοινού αναλάβει τα κράτη μέλη.

  Pervenche Berès (PSE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κατά βάθος, αν κοιτάξω αντικειμενικά τα όσα συνέβησαν στη Γαλλία στις 29 Μαΐου, γίνεται επίκληση πολλών λόγων, περιλαμβανομένης της διεύρυνσης. Προσωπικά, θεωρώ τη δυσκολία που αντιμετωπίζουμε να επωφεληθούμε από ολόκληρο τον χώρο, ολόκληρη την προστιθέμενη αξία που θα έπρεπε να μας αποφέρει η Οικονομική και Νομισματική Ένωση ως πραγματική πηγή ανησυχίας και πραγματική εξήγηση για το τι μπορεί να συνέβη στη χώρα μου.

Σήμερα, συζητάμε για τη μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας και θα συμφωνήσω με τη συνάδελφο Piia-Noora Kauppi σε ένα σημείο. Αυτή η μεταρρύθμιση δεν είναι η μόνη που θα μας δώσει όλες τις απαντήσεις, που χρειαζόμαστε, ώστε επιτέλους στην ευρωζώνη, που θα έπρεπε να χρησιμεύσει ως ατμομηχανή της μεγέθυνσης συνολικά στην Ευρώπη των Εικοσιπέντε, να βρούμε την ενδεδειγμένη λύση.

Ωστόσο, ας δεχθούμε ότι αυτό που κάνατε, κύριε Επίτροπε, σε συμφωνία με τον Πρόεδρο της Ευρωομάδας, είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Ευελπιστώ ότι, με σύνεση και σωφροσύνη θα μπορέσετε να αποδεχθείτε ορισμένες από τις τροπολογίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ούτως ώστε, πριν λήξει η λουξεμβουργιανή Προεδρία, να ολοκληρώσουμε αυτή την διαπραγμάτευση. Θεωρώ ότι, όσον αφορά τη μεταρρύθμιση των στατιστικών στοιχείων, της προβλεψιμότητας και της συμφωνίας για τα μακροοικονομικά δεδομένα, που πρέπει να διέπει την επεξεργασία των προϋπολογισμών των κρατών μελών, υπάρχουν στοιχεία που θα επιτρέψουν να σημειωθεί πρόοδος προς τη σωστή κατεύθυνση. Βεβαίως, όμως, αυτό δεν είναι παρά ένα από τα πολλά στάδια.

Θα επισημάνω όμως τη διαφωνία μου με τη συνάδελφό μου Piia-Noora Kauppi σε ένα σημείο. Προκύπτει επανειλημμένα στις συζητήσεις μας αναφορικά με την Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Θεμάτων: ούτε η διαρθρωτική μεταρρύθμιση αυτή καθαυτή δεν θα αρκέσει για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των νοικοκυριών, η τόνωση της εσωτερικής ζήτησης, η πραγματοποίηση των στόχων της στρατηγικής της Λισαβόνας.

Χρειαζόμαστε ακόμα περισσότερο συντονισμό στο θέμα αυτό και λυπούμαι ιδιαιτέρως, κατά βάθος, για το είδος της διανοητικής αδράνειας που έχουμε επιδείξει από τότε που έγινε η μετάβαση στην ΟΝΕ. Πρέπει να επεξεργαστούμε περισσότερα μέσα, να βρούμε άλλα πέραν του Συμφώνου Σταθερότητας, που δεν έχει ακόμα αναπτύξει επαρκώς το δεύτερο σκέλος του τίτλου του, τις λέξεις «και Ανάπτυξης». Σας εύχομαι, κύριε Επίτροπε, καλή τύχη σε αυτό το πρώτο βήμα.

  Διαμάντω Μανωλάκου (GUE/NGL). – Κύριε Πρόεδρε, οι εργαζόμενοι στις χώρες της Ευρωπαϊκή Ένωσης εναντιώνονται στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που οδηγούν σε μείωση του βιοτικού επιπέδου και αύξηση της ανεργίας. Καταγγέλλουν την εμπορευματοποίηση της υγείας, της παιδείας, τη συρρίκνωση των κοινωφελών υπηρεσιών που έχουν απομείνει και την ιδιωτικοποίησή τους. Αντιστέκονται και αντιπαλεύουν τα νέα, χειρότερα, ασφαλιστικά συστήματα. Ζητούν, και δίκαια, να καταργηθεί το Σύμφωνο Σταθερότητας που αποτελεί εργαλείο και άλλοθι αντιλαϊκών στόχων.

Η αναμόρφωση του Συμφώνου Σταθερότητας από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 22 και 23 Μάρτη, προβλήθηκε σαν χαλάρωση κριτηρίων. Δεν είναι όμως σε καμιά περίπτωση χαλάρωση της αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά ένα άλλος τρόπος σε βάρος του λαϊκού εισοδήματος και υπέρ του κεφαλαίου. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι δεν θα πρέπει να έχουν αυταπάτες και περιθώρια αναμονής.

Δυστυχώς και η σημερινή έκθεση δεν είναι στη σωστή κατεύθυνση. Όχι μόνον αδιαφορεί για τα βάσανα των εργαζομένων, αλλά ζητεί ακόμα πιο δυσμενείς όρους εφαρμογής της πολυμερούς εποπτείας ακόμη και την αποστολή κοινοτικού ΣΔΟΕ για να κάνει λογιστικούς ελέγχους. Καλεί τις κεντρικές τράπεζες να παίξουν το ρόλο χωροφύλακα των στοιχείων και θέτει χρονικά όρια προσαρμογής στο Σύμφωνο, στο οποίο γίνεται σύσταση για τα δημοσιονομικά ελλείμματα και το χρέος όπως στην Ελλάδα.

Χρησιμοποιώντας λοιπόν στην Ελλάδα, η κυβέρνηση, τα ελλείμματα και τη δημοσιονομική πειθαρχία, έχει εξαπολύσει σειρά αντιλαϊκών μέτρων και προγραμμάτων λιτότητας, εξασφαλίζοντας περισσότερη φτώχεια για το λαό.

Φαίνεται να μην λαμβάνονται υπόψη τα δημοψηφίσματα στη Γαλλία και την Ολλανδία. Λες, και δεν έγιναν ποτέ. Και ότι μπορούν να συνεχίσουν όπως πριν. Στα δημοψηφίσματα όμως ειπώθηκε ένα δυνατό όχι, και εκφράστηκε έμπρακτα η ανυπακοή και η απειθαρχία στα κελεύσματα και την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των πολιτικών δυνάμεων που τη στηρίζουν, και αυτό είναι ελπιδοφόρο.

  Johannes Blokland (IND/DEM). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 22ας Μαρτίου αποφασίστηκε η αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, και το Συμβούλιο συμφώνησε σε ένα νέο είδος Συμφώνου Σταθερότητας, το οποίο ευελπιστούμε ότι τα κράτη μέλη θα τηρήσουν αυτή τη φορά. Ανέκαθεν υποστήριζα ότι η υπερβολική ελαστικοποίηση του Συμφώνου Σταθερότητας είναι επιζήμια για την οικονομική ανάπτυξη και τη νομισματική σταθερότητα, ενώ παράλληλα πλήττει την εμπιστοσύνη του κοινού στο ευρώ και, ως εκ τούτου, στην ίδια την Ευρώπη. Το γεγονός ότι δεν γνωστοποιείται η αλλαγή που επήλθε στο Σύμφωνο Σταθερότητας όσον αφορά το όριο του 3% διόλου δεν βελτιώνει την εμπιστοσύνη στο ευρώ. Παρότι τα κράτη μέλη θα έχουν τη δυνατότητα να υπερβούν το όριο του 3%, το Συμβούλιο και η Επιτροπή δεν έχουν, μέχρι στιγμής, εξηγήσει πώς ακριβώς θα εφαρμοστεί στην πράξη αυτή η νέα διευθέτηση. Εάν τα κράτη μπορούν να υπερβούν το όριο του 3%, αυτό σημαίνει μήπως ότι θα θεσπιστεί ένα νέο όριο; Το ερώτημα είναι κρίσιμο, και θα ήθελα να μας το απαντήσει ο Επίτροπος Almunia.

  José Manuel García-Margallo y Marfil (PPE-DE). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, έχουμε συζητήσει συχνά το Σύμφωνο Σταθερότητας και θα προσπαθήσω να συνοψίσω μερικά από τα πράγματα που έχουν ειπωθεί.

Ο εκπρόσωπος της ομάδας μου, ο κ. Radwan, είπε κάτι με το οποίο συμφωνώ: σημαίνουμε υποχώρηση. Το Σύμφωνο που μου άρεσε ήταν το Σύμφωνο του 1996, το οποίο υπογράφηκε από τον χριστιανοδημοκράτη γερμανό υπουργό Theo Waigel και υποστηρίχτηκε από τον προκάτοχό σας, Επίτροπο Solbes. Δεν μπορέσαμε να το διατηρήσουμε. Το Συμβούλιο διαπίστωσε ότι υπήρξε γενικευμένη μη συμμόρφωση στην Ευρώπη, και μπορούσε να κάνει δύο πράγματα: θα μπορούσε είτε να απαιτήσει την τήρησή του ή, κατ’ ευφημισμό, θα μπορούσε να κάνει το Σύμφωνο πιο ευέλικτο, και αυτό ακριβώς έκανε.

Ήλθατε εδώ για να μας εξηγήσετε τις τροποποιήσεις που πρέπει να γίνουν στους κανονισμούς προκειμένου να γίνει αυτό το Σύμφωνο αποτελεσματικό.

Τι θα μπορούσε να κάνει το Κοινοβούλιο; Τι θα μπορούσε να κάνει η Ομάδα μου;

Θα μπορούσαμε να είχαμε παρουσιάσει τροπολογίες που να αποσκοπούν στην αναβίωση του προηγουμένου Συμφώνου, με την μορφή που είχε τότε. Δεν το κάναμε διότι, ακολουθώντας τη συμβουλή του Ortega, δεν μας αρέσουν οι μάταιες προσπάθειες, οι οποίες οδηγούν μόνο στη μελαγχολία. Παρουσιάσαμε ορισμένες τροπολογίες, τις οποίες εξήγησε πολύ καλά ο κ. Karas. Η πρόθεσή μας είναι να διασφαλίσουμε ότι η καταστροφή δεν θα επιδεινωθεί περισσότερο. Η πρόθεσή μας είναι να διασφαλίσουμε ότι θα εφαρμοστεί σωστά, με τεχνικούς όρους, με αξιόπιστες στατιστικές, θέλουμε να μειωθεί το περιθώριο αυθαιρεσίας, να καλυφθούν τα νομικά κενά, με λίγα λόγια, θέλουμε να διασφαλίσουμε ότι αυτή η υποχώρηση δεν θα είναι μια ολοκληρωτική καταστροφή.

Έχει λεχθεί εδώ ότι η Ευρώπη δεν πηγαίνει καλά και αυτό είναι αλήθεια. Αλλά αν δεν πηγαίνει καλά, δεν είναι εξαιτίας του Συμφώνου Σταθερότητας, αλλά εξαιτίας της μη τήρησης αυτού του Συμφώνου.

Το Σύμφωνο Σταθερότητας, η δημοσιονομική αυστηρότητα, για να το θέσω με σχεδόν θεολογικούς όρους, είναι μία αρετή, μία αναγκαία, αλλά μη ικανή, συνθήκη για την ανάπτυξη. Επιπλέον, όπως επεσήμανε η κ. Kauppi, χρειαζόμαστε αυτές τις μεταρρυθμίσεις που δεν μπορέσαμε να πραγματοποιήσουμε.

Το Κοινοβούλιο σας βοηθάει· σας βοηθάει να περιορίσετε το περιθώριο διακριτικής ευχέρειας των κυβερνήσεων. Εξαρτάται από εσάς να διασφαλίσετε ότι αυτή η κατάσταση δεν πρόκειται να επιδεινωθεί περισσότερο.

  Udo Bullmann (PSE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Karas και τους σκιώδεις εισηγητές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την έκθεση που συζητούμε, γιατί κατόρθωσαν με καλή συνεργασία να βγάλουν αυτήν τη σημαντική συζήτηση από το πλαίσιο ενός κατά βάση ιδεολογικού διαλόγου και να διασφαλίσουν ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα μπορέσει να βοηθήσει στην επειγόντως απαραίτητη μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης.

Γιατί λέω «επειγόντως απαραίτητη μεταρρύθμιση»; Ας εξετάσουμε απλά τα οικονομικά δεδομένα. Κατασκευάσαμε ένα σύμφωνο που ζει αποκλειστικά από την ιδέα ότι πρέπει να καταπολεμά τον πληθωρισμό. Αυτός είναι ένας σημαντικός στόχος που κατέστη δυνατόν να επιτευχθεί σε μεγάλο βαθμό σε πολλά κράτη μέλη. Όμως το Σύμφωνο ποτέ δεν είχε σχεδιαστεί για μία οικονομική και νομισματική ένωση που απαιτεί επειγόντως και μακροοικονομικό συντονισμό, εφόσον πρέπει να έχουμε την απαραίτητη ευελιξία προκειμένου να μπορούμε να αντιδρούμε σωστά σε μία οικονομική συγκυρία, τόσο στις μικρές όσο και στις μεγάλες εθνικές οικονομίες.

Ας συγκρίνουμε τα δεδομένα στις ΗΠΑ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι ΗΠΑ έχουν από το 2002 πολύ καλύτερες δυνατότητες να αντιδράσουν σε εξωτερικούς κλυδωνισμούς όπως η εξέλιξη της τιμής του πετρελαίου, η 11η Σεπτεμβρίου ή η κρίση στις χρηματιστηριακές αγορές. Γιατί; Διότι εκεί η Κεντρική Τράπεζα μπορούσε να δείξει μεγαλύτερη ευελιξία από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Το κυριότερο όμως είναι ότι η δημοσιονομική πολιτική έκανε αυτά που ήταν απαραίτητα στην εκάστοτε οικονομική συγκυρία.

Χρειαζόμαστε καλύτερο και πιο ευέλικτο συντονισμό των οικονομικών μας πολιτικών προκειμένου να μπορέσουμε να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη στην ευρωπαϊκή οικονομία και, το κυριότερο, προς το συμφέρον των θέσεων εργασίας μας.

  Werner Langen (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα, καταρχάς, να ευχαριστήσω θερμά τον εισηγητή κ. Karas, που κατάφερε σε σχετικά σύντομο χρόνο να διατυπώσει ένα αμφισβητούμενο θέμα έτσι, ώστε να μπορεί να το εγκρίνει η μεγάλη πλειοψηφία του Σώματος.

Κύριε Bullmann, δεν επρόκειτο για ιδεολογική συζήτηση αλλά για την παραδοχή ότι έλειπε η πολιτική βούληση για την τήρηση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης του 1996. Τα δύο μεγαλύτερα κράτη, η Γαλλία και η Γερμανία, απέτυχαν πλήρως στην πρώτη μεγάλη γενική δοκιμή, με την υποστήριξη του Λουξεμβούργου και της Ελλάδας. Μια τέτοια εκκίνηση δεν έδινε την δυνατότητα να εκπληρώσει τον λογικό και προβλεπόμενο ρόλο του το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης.

Ως εκ τούτου, η σημερινή μεταρρύθμιση είναι στην καλύτερη περίπτωση η δεύτερη καλύτερη λύση, που χρησιμοποιεί το επιχείρημα της ευελιξίας για να αποκλείσει μελλοντικά την παραβίαση των κανόνων. Στο σημείο αυτό επικρίνω και την κυβέρνηση της πατρίδας μου, της Γερμανίας. Το γεγονός ότι οι δαπάνες για την ευρωπαϊκή ενοποίηση θεσπίστηκαν ως νέο κριτήριο ανοίγει διάπλατα την πόρτα στην αυθαιρεσία και ουσιαστικά καταλήγει στο να μην είναι πια μελλοντικά δυνατή η επιβολή κυρώσεων ακόμα και σε περίπτωση υπέρβασης της τάξεως του 4% ή 5%. Αυτό το θεωρώ απόλυτα εσφαλμένο.

Ενόψει του ισχυρού ρόλου του Συμβουλίου και του ανεπαρκούς ρόλου του Κοινοβουλίου στο ζήτημα αυτό, η Επιτροπή δεν μπορούσε παρά να αντιδράσει μόνο αμυντικά. Έχουμε συζητήσει πολλές φορές γι’ αυτό εδώ στο Σώμα και γι’ αυτό θεωρώ καλό το ότι ο κ. Karas θίγει στις εκθέσεις του ακριβώς αυτά τα θέματα. Ασφαλώς θα μπορέσουμε να συμφωνήσουμε ως προς την αύξηση των αρμοδιοτήτων της Επιτροπής, την κατάργηση της συμμετοχής των παραβατών στην αξιολόγηση και τη μεγαλύτερη συμμετοχή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Όμως κανένας δεν θα μπορεί να πει ότι αυτή η εκδοχή του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης είναι μελλοντοστραφής και μπορεί να προσφέρει οτιδήποτε στη μελλοντική σταθερότητα του ευρώ.

  Poul Nyrup Rasmussen (PSE). – (DA) Επίτροπε Almunia, κυρίες και κύριοι, θέλω καταρχάς να δηλώσω ότι θεωρώ ότι οι εξελίξεις υπήρξαν εξαιρετικά θετικές για τον Επίτροπο Almunia στο θέμα του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Το αποτέλεσμα είναι ένας εύλογος εκσυγχρονισμός, τον οποίο μπορούμε να στηρίξουμε πλήρως. Έχουμε πλέον το χρυσό ευρωπαϊκό τρίγωνο με τρεις τύπους μέσων τα οποία λειτουργούν ταυτοχρόνως. Το πρώτο είναι το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, το δεύτερο η στρατηγική της Λισαβόνας και το τρίτο οι γενικές οικονομικές κατευθυντήριες γραμμές.

Τούτου λεχθέντος, κύριε Πρόεδρε, δεν μπορώ να μην αναφέρω το γεγονός ότι η σημερινή μας συζήτηση διεξάγεται υπό το πρίσμα των δημοψηφισμάτων στη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες, τα οποία, μεταξύ άλλων, αντικατοπτρίζουν το λαϊκό αίτημα για μια πραγματική ευρωπαϊκή προοπτική. Μια τέτοια προοπτική σημαίνει επίσης ότι οφείλουμε να δηλώσουμε ότι έχουμε κατανοήσει πόσο αναγκαίο είναι για την Ευρώπη το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, το οποίο όμως δεν δημιουργεί, βεβαίως, από μόνο του νέες θέσεις εργασίας. Αποτελεί τη βάση για την ταυτόχρονη προώθηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και μακροοικονομικών επενδύσεων. Άλλωστε, λόγω αυτών ακριβώς των προσπαθειών οι εθνικές κυβερνήσεις οφείλουν να συμφωνήσουν με τη συλλογιστική μας. Με τον εκσυγχρονισμό του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, αποκτήσαμε ένα χρήσιμο μέσο, το οποίο όμως πρέπει να συνοδεύεται από μια σειρά άλλων μέσων σε εθνικό επίπεδο τα οποία μπορούν να δημιουργήσουν τις νέες θέσεις εργασίας που τόσο χρειαζόμαστε.

Γι’ αυτό, Επίτροπε Almunia, ευελπιστώ ότι το εν λόγω σύμφωνο, το οποίο έχει τεθεί σχεδόν σε εφαρμογή –και το οποίο είμαι βέβαιος ότι θα εφαρμοστεί– είναι το πρώτο βήμα για μια νέα και ουσιαστική προοπτική η οποία, στην πραγματικότητα, αποτελεί την προϋπόθεση προκειμένου οι πολίτες να κατανοήσουν αυτόν τον εκσυγχρονισμό των συνθηκών που συζητούμε με τόσο πάθος τις τελευταίες ημέρες.

  Ivo Strejček (PPE-DE). – (CS) Θα ήθελα να μου επιτρέψετε να προβώ σε ορισμένες παρατηρήσεις, παρότι εκπροσωπώ την Τσεχική Δημοκρατία, η οποία δεν είναι μέλος της ευρωζώνης. Η πρώτη μου παρατήρηση είναι ότι η βασική αιτία για τη νίκη του στρατοπέδου του «όχι» στο πρόσφατο γαλλικό δημοψήφισμα ήταν οι ανησυχίες του γαλλικού λαού για το μέλλον του δαπανηρού κοινωνικού του συστήματος. Η Γαλλία είναι, βεβαίως, μέλος της ευρωζώνης και δεν μπορεί, ως εκ τούτου, να παραβιάζει τις διατάξεις του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης για μεγάλο χρονικό διάστημα: κατά τη γνώμη μου, αυτό θα οδηγήσει σε ενίσχυση της έντασης μεταξύ των υφιστάμενων κανόνων και της προθυμίας των γάλλων πολιτικών να ικανοποιήσουν μεγάλο τμήμα του εθνικού εκλογικού τους σώματος.

Δεύτερον, δεν είναι καθόλου σαφές βραχυπρόθεσμα με τι σθένος και, πρωτίστως, με ποιο βαθμό πολιτικής γενναιότητας θα υλοποιηθεί η μεταρρύθμιση των δημοσίων οικονομικών. Αναφέρομαι ειδικότερα στη Γαλλία, η οποία δεν θα μπορέσει να διατηρήσει υπό έλεγχο τα οικονομικά της εάν δεν αναδιαρθρώσει τα κυβερνητικά της έσοδα και δαπάνες, με άλλα λόγια εάν δεν πραγματοποιήσει δυσάρεστες μεταρρυθμίσεις.

Η κατάσταση στις Κάτω Χώρες είναι κάπως διαφορετική, και αυτή είναι η τρίτη παρατήρησή μου. Μετά την είσοδό τους στην ευρωζώνη, οι Ολλανδοί χρειάστηκε να εγκαταλείψουν το ισχυρό τους νόμισμα, και μάλιστα υπό τις εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες υποτίμησης της συναλλαγματικής του ισοτιμίας. Αναμφίβολα, νοσταλγούν το ισχυρό φιορίνι, το οποίο θα τους βοηθούσε τώρα να λύσουν το πρόβλημα της χαμηλής οικονομικής ανάπτυξης.

Τέταρτον, άλλα κεντρικής σημασίας μέλη της ευρωζώνης, όπως η Ιταλία και η Γερμανία, αντιμετωπίζουν προβλήματα λόγω υπερβολικά δαπανηρών κοινωνικών συστημάτων και αρτηριοσκληρωτικών οικονομιών, οπότε μπορούν να αναμένουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις οι οποίες θα είναι οπωσδήποτε δύσκολες.

Είναι άκρως σημαντικό για τη σταθερότητα του ευρώ, και νομίζω ότι η ανάλυση του κ. Karas ήταν σχετικά ακριβής σε αυτό το σημείο, να παραμείνουν αμετάβλητοι, ή να ισχύουν για όλες τις χώρες σε κάθε περίπτωση και για κάθε συγκυρία, οι βασικοί κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Γι’ αυτό ακριβώς οι χώρες της ευρωζώνης πρέπει πρώτα να συμμορφώνονται με τους κανόνες που ισχύουν για όλους, ώστε να μπορούν στη συνέχεια να συζητούν την ενδεχόμενη χαλάρωση αυτών των κανόνων.

  Benoît Hamon (PSE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, εφόσον μιλάμε για καθοδήγηση της ευρωπαϊκής οικονομίας, δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να κάνω την εξής παρατήρηση: προκαλώντας τη σύγκλιση της ισοτιμίας του ευρώ έναντι του δολαρίου, μέσα σε λίγες μέρες, η συνδυασμένη δράση των γάλλων και των ολλανδών πολιτών αποδεικνύεται πολύ πιο αποτελεσματική για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών προϊόντων που προορίζονται προς εξαγωγή, σε σύγκριση με τη δράση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να χαιρετίσω την αποτελεσματικότητα των ευρωπαίων πολιτών σε σύγκριση με τις βεβαιότητες των κεντροτραπεζιτών.

Η απόφαση του Συμβουλίου τον Μάρτιο –εμπνευστής της οποίας ήσασταν σε πολύ μεγάλο βαθμό εσείς, Επίτροπε Almunia– για μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Δεν είναι αρκετή, ωστόσο, για να διαβεβαιώσει τον κόσμο ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ικανή να υιοθετήσει μια στρατηγική για τη βιώσιμη ανάκαμψης της οικονομίας. Είναι αδύνατον να αποσυνδέσουμε τη συζήτηση για το μέλλον του Συμφώνου Σταθερότητας και, συνεπώς, για τον συντονισμό των οικονομικών και δημοσιονομικών πολιτικών από τη συζήτηση για τις δημοσιονομικές προοπτικές. Με ποιόν τρόπο θέλετε να μειώσετε τα ελλείμματα των κρατών μελών, όταν σε αντιδιαστολή, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν διαθέτει δημοσιονομικά μέσα, που να επιτρέπουν τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής και την ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας;

Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι η δημοσιονομική λιτότητα στα κράτη μέλη, σε συνδυασμό με τη δημοσιονομική αδράνεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι η ενδεδειγμένη απάντηση στη διττή πρόκληση της ανάπτυξης και της απασχόλησης. Συνεπώς, επιτρέψτε μου να πω ότι τώρα, σε αυτό το στάδιο, είναι που πρέπει να μιλήσουμε για την αύξηση και την διαφοροποίηση των πόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έστω και αν αυτό σημαίνει τροποποίηση των Συνθηκών, προκειμένου να επιτρέψουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση να συνάψει τα δάνεια και να αυξήσει τον ευρωπαϊκό φόρο, όπως επιτάσσει η οικονομική και πολιτική κρίση που βιώνουμε.

  Cristóbal Montoro Romero (PPE-DE). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου να θέσω την ακόλουθη ερώτηση στο Σώμα: θα αντιμετωπίζαμε την τωρινή κρίση στην Ευρωπαϊκή Ένωση αν η οικονομική ανάπτυξη και η δημιουργία απασχόλησης ήταν ισχυρές εδώ, αν οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες μας πρόσφεραν ένα διαφορετικό προφίλ, αν προωθούσαν το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και συνέβαλαν στην ισορροπία της παγκόσμιας οικονομίας; Σίγουρα η απάντηση θα ήταν «όχι». Θα υπήρχαν πόροι, θα υπήρχαν χρήματα για τη χρηματοδότηση της διεύρυνσης, για τις προκλήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά δεν υπάρχει οικονομική ανάπτυξη επειδή δεν υπάρχει εμπιστοσύνη. Και δεν υπάρχει εμπιστοσύνη επειδή μας λείπει η αποφασιστικότητα όταν πρόκειται για την εφαρμογή και την άσκηση πολιτικών εμπιστοσύνης και σταθερότητας.

Αυτή είναι η συμβολή του Συμφώνου Σταθερότητας. Η μεταρρύθμισή του, κύριε Almunia, έρχεται σε μία περίπλοκη χρονική στιγμή. Το επόμενο πράγμα που απειλείται σε αυτή την κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι το ευρώ. Η μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας πρέπει να είναι επομένως η σωστή μεταρρύθμιση.

Ο κ. Karas επιτέλεσε μία εξαιρετική εργασία προσπαθώντας να διορθώσει μία λανθασμένη πρόταση σχετικά με το βασικό περιεχόμενο του Συμφώνου Σταθερότητας.

Ο κ. Almunia μας είπε απόψε ότι η Επιτροπή είναι ικανοποιημένη με την θέση του Κοινοβουλίου σχετικά με την βελτίωση της ποιότητας των στατιστικών και την εποπτεία του χρέους. Θα ήθελα επίσης να ακούσω από τον κ. Almunia ότι συμφωνεί με την απαρίθμηση των σχετικών παραγόντων, που είναι εξαιρετικά σημαντικοί αν δεν θέλουμε να είναι το Σύμφωνο Σταθερότητας ένα κουτί στο οποίο θα μπορούμε να χωρέσουμε τα πάντα, και στο οποίο, τελικά, οι κανόνες θα μπορούν να αγνοούνται. Έχουμε φτάσει σε μία κατάσταση στην οποία κάθε χώρα κάνει ό, τι κρίνει ενδεδειγμένο προκειμένου να προωθήσει την πολιτική της δημοσιονομικής σταθερότητας και, αν οι σχετικοί παράγοντες είναι απροσδιόριστοι, αυτό είναι πρακτικά αδύνατο.

Έχουμε ένα παράδειγμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση των Δεκαπέντε: οι χώρες που έκαναν το καθήκον τους σε σχέση με τον προϋπολογισμό είναι εκείνες που σήμερα απολαμβάνουν οικονομική ανάπτυξη και απασχόληση. Δεν χρειάζεται να ψάξουμε για πρότυπα αλλού. Πρέπει να προσδιορίσουμε αυτές τις χώρες στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να εφαρμόσουμε όλοι αυτές τις πολιτικές.

  Manuel António dos Santos (PSE). – (PT) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, οι ευρωπαίοι πολίτες εξακολουθούν να καταδεικνύουν το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης και το ενιαίο νόμισμα ως τους πραγματικούς ενόχους για την υφιστάμενη οικονομική και κοινωνική κρίση στην Ευρώπη. Συγχρόνως, οι ευρωπαίοι πολιτικοί σχεδόν όλων των ιδεολογικών αποχρώσεων καταφεύγουν στην ίδια πολιτικώς ορθή ρητορική, εκθειάζοντας τις αρετές των περιοριστικών δημοσιονομικών πολιτικών και την απόλυτη εμμονή με τη συγκράτηση των τιμών.

Αυτή η αντίφαση πρέπει να σταματήσει και αυτή είναι πλέον η νέα πρόκληση την οποία πρέπει να αντιμετωπίσουν με αποφασιστικότητα τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα. Το Συμβούλιο και η Επιτροπή προσφάτως έλαβαν μέτρα για την υπέρβαση αυτού του διλήμματος, περιλαμβανομένης της ανανέωσης του Συμφώνου και των κανόνων που συζητούμε σε αυτό το Σώμα. Το Κοινοβούλιο, από τη δική του πλευρά, κάνει ό,τι μπορεί με τις αρμοδιότητες που έχει στη διάθεσή του. Ο εισηγητής αξίζει θερμά συγχαρητήρια διότι θίγει μια σειρά ζητημάτων όπως τα δομικά σφάλματα, η αξιοπιστία των στατιστικών στοιχείων, συναφείς παράγοντες, οι προθεσμίες για τη διόρθωση των ελλειμμάτων και η ενίσχυση της δημοσιονομικής παρακολούθησης.

Παρά τα μέτρα αυτά, και την αδιαμφισβήτητη ποιότητα του έργου σας, κύριε Επίτροπε, δεν είμαστε ακόμη σε θέση να γνωρίζουμε κατά πόσον οι λύσεις αυτές εφαρμόστηκαν εγκαίρως και κατά πόσον θα είναι επαρκείς. Ο Pangloss έλεγε ότι ζούμε στον καλύτερο των δυνατών κόσμων, όμως το 1755 συνέβη ένας φοβερός σεισμός στη Λισαβόνα, ο οποίος είχε βαθύτατο αντίκτυπο στις πολιτικές και οικονομικές σχέσεις με την Ευρώπη κατά τον 18ο αιώνα. Έχουμε καθήκον τουλάχιστον να μελετήσουμε αυτά τα ζητήματα.

  Karsten Friedrich Hoppenstedt (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, βασικά έχουν ειπωθεί τα πάντα, όμως δεν τα είπαν όλοι και ειδικότερα δεν τα είπα εγώ. Θα ήθελα, καταρχάς, να ευχαριστήσω θερμά τον εισηγητή κ. Karas που έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε έχοντας να επιτελέσει ένα κακό καθήκον και θα ήθελα να κάνω ορισμένα σχετικά σχόλια.

Σήμερα είναι η τρίτη φορά που παίρνω τον λόγο για να μιλήσω για το Σύμφωνο Σταθερότητας. Το 1997, το Κοινοβούλιο έπρεπε να εκθέσει τη γνώμη του για την καθιέρωση του ευρώ και το τότε αντίστοιχο Σύμφωνο Σταθερότητας. Το κάναμε ευχαρίστως διότι πιστεύαμε πως το Σύμφωνο Σταθερότητας αποτελούσε μια βάση εμπιστοσύνης για τους πολίτες. Τώρα, όπως πολύ σωστά είπε ο εισηγητής, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει ασήμαντη μόνο συμμετοχή στην όλη διαδικασία. Κατά την άποψή μου, η διαβούλευση είναι κάτι διαφορετικό. Τα νομισματικά ζητήματα είναι ζητήματα εμπιστοσύνης και η εμπιστοσύνη αυτή έχει κλονιστεί εξαιτίας της αποδυνάμωσης του Συμφώνου. Οι δύο επονομαζόμενες μεγάλες χώρες –ο εισηγητής τις αποκαλεί «οι μεγάλοι συνένοχοι»– δρομολόγησαν αυτήν τη διαδικασία αποδυνάμωσης, πράγμα που έχει ήδη ειπωθεί εδώ. Είναι φανερό πως οι μεγάλες χειρονομίες και εναγκαλισμοί δεν πείθουν πια τους ευρωπαίους πολίτες. Τα συντρίμμια της πολιτικής των Schröder και Eichel στην Γερμανία και της πολιτικής Chirac στην Γαλλία συμπαρέσυραν το ευρώ σε όλη αυτήν την απόλυτα αρνητική συζήτηση.

Η έκθεση που εκπόνησε ο εισηγητής είναι μια απέλπιδα προσπάθεια να διασωθεί λίγη από την φιλοσοφία της σταθερότητας. Πρέπει επιτέλους να σταματήσει αυτή η μεγέθυνση της κρίσης εμπιστοσύνης. Η καλύτερη λύση ενόψει των πρόσφατων εξελίξεων θα ήταν να αποσύρουν ο κ. Barroso, αλλά και ο κ. Juncker εξ ονόματος του ECOFIN, το Σύμφωνο Σταθερότητας.

  Szabolcs Fazakas (PSE). – (HU) Για την Ουγγαρία, όπως και για τα υπόλοιπα κράτη μέλη, η εκπλήρωση των κριτηρίων σύγκλισης είναι βασική απαίτηση, ενώ εξυπηρετεί και τα συμφέροντα της ίδιας της χώρας. Στην προσπάθειά της για την εκπλήρωση αυτών των κριτηρίων οφείλει να λαμβάνει υπόψη το γεγονός ότι, συγχρόνως με τον γενικότερο θετικό οικονομικό αντίκτυπο της ένταξης στην ΕΕ, ασκεί επίσης σημαντική πίεση στον κυβερνητικό προϋπολογισμό για την περίοδο μετάβασης. Η τήρηση των υποχρεώσεων όσον αφορά τη συνεισφορά της στον κοινοτικό προϋπολογισμό και την ομαλή λειτουργία του νέου θεσμικού δικτύου συνεπάγεται κόστος, ενώ οι εκκρεμείς τελωνειακές και άλλες πρόσοδοι και η εφαρμογή νέων, πιο ευέλικτων κανόνων για την επιβολή ΦΠΑ έχουν δημιουργήσει αυξημένο έλλειμμα. Συγχρόνως, από τα έργα που χρηματοδοτούνται από την ΕΕ και είναι τόσο σημαντικά για την εθνική οικονομία δεν ωφελείται τόσο ο προϋπολογισμός όσο οι τοπικές αρχές, τα όργανα ή οι εμπλεκόμενες επιχειρήσεις· το βάρος της συγχρηματοδότησης, ωστόσο, πρέπει να καλύπτεται από τον κυβερνητικό προϋπολογισμό. Θέλουμε να είμαστε επιτυχημένα μέλη μιας επιτυχημένης Ευρωπαϊκής Ένωσης, και γι’ αυτό δεχόμαστε αυτά τα μεταβατικά μέτρα και ζητούμε να λαμβάνονται υπόψη κατά την αξιολόγηση των επιδόσεών μας.

  Joaquín Almunia, μέλος της Επιτροπής. (ES) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να ευχαριστήσω για άλλη μια φορά τον κ. Karas για τις εκθέσεις του και όλους τους βουλευτές που συμμετείχαν στη συζήτηση για τις συνεισφορές τους.

Από όλες τις παρεμβάσεις, θα ήθελα να αναφερθώ σε δύο, οι οποίες υπέδειξαν την επιτυχία του ευρώ, του ενιαίου νομίσματος, και που νιώθω ότι πρέπει να επισημάνω, σε μια χρονική στιγμή που ορισμένες δηλώσεις φαίνεται να αμφισβητούν κάτι προφανές· ότι το ευρώ έφερε σταθερότητα, φερεγγυότητα, ιστορικά χαμηλές τιμές, ότι το ευρώ μας έφερε ιστορικά χαμηλά επιτόκια, ότι το ευρώ μας κάνει πιο δυνατούς. Αυτό πρέπει να επισημανθεί διότι, αμέσως μετά, πρέπει να πω ότι προκειμένου να διατηρήσουμε αυτό το ισχυρό ενιαίο νόμισμα το οποίο μας ενισχύει ως Ευρωπαίους από οικονομική άποψη και από άλλες απόψεις απαιτείται ένα δημοσιονομικό πλαίσιο και ένα Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης όπως εκείνο που θεσπίζεται στη Συνθήκη και προβλέπεται από τους κανονισμούς που συζητάει σήμερα αυτό το Κοινοβούλιο μέσω των μερικών τροποποιήσεών τους.

Θα ήθελα επίσης να εκφράσω τη συμφωνία μου με εκείνους από εσάς που αντιδράσατε σε ορισμένες απαισιόδοξες αναλύσεις. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν οικονομικές δυσκολίες, ότι υπάρχουν προβλήματα ανάπτυξης και απασχόλησης, ότι οι πολίτες αισθάνονται συχνά πως οι ανάγκες τους δεν ικανοποιούνται επαρκώς. Αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι όταν δούμε την κατάσταση από μία εξωτερική οπτική γωνία, ή όταν η κατάσταση των ευρωπαϊκών οικονομικών κριθεί αντικειμενικά, υπάρχουν επίσης λόγοι αισιοδοξίας.

Στη συνεδρίαση της Ευρωομάδας προχθές, ο Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Τμήματος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου μας εξήγησε τις γενικές γραμμές των εκθέσεων που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα και οι οποίες μπορούν να βρεθούν στην ιστοσελίδα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, σχετικά με την οικονομία της ζώνης του ευρώ. Άρχισε λέγοντάς μας ότι τον εξέπληττε η υπερβολική απαισιοδοξία, καθώς, κατά την ανάλυση της ευρωπαϊκής οικονομίας, διαπίστωσε ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις που θα επιτρέψουν την πλήρη ανάκαμψή της.

Υπάρχει ένα πρόβλημα εμπιστοσύνης σε ορισμένες από τις κύριες ευρωπαϊκές οικονομίες και ένας από τους στόχους της μεταρρύθμισης του Συμφώνου Σταθερότητας είναι αναμφίβολα η αύξηση της εμπιστοσύνης και της αξιοπιστίας ενός απαραίτητου πλαισίου δημοσιονομικής πειθαρχίας. Για τον σκοπό αυτό, αυτή η μεταρρύθμιση είναι ισορροπημένη· εισάγει ορισμένα στοιχεία ευελιξίας, αλλά επίσης εισάγει μεγαλύτερες απαιτήσεις – ιδιαίτερα στο θέμα της πρόληψης, που ρυθμίζεται από τον Κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1466/97. Είναι μια μεταρρύθμιση που απαιτεί περισσότερη διαφάνεια και επομένως έχει συμβάλει στην υιοθέτηση σημαντικών αποφάσεων που αποσκοπούν να βελτιώσουν την ποιότητα των στατιστικών μας. Επιπλέον, μετά από πρόταση της Επιτροπής, το Ecofin ενέκρινε χθες ορισμένα πολύ σημαντικά συμπεράσματα στα οποία αναφέρονται οι βελτιώσεις που γίνονται στο ευρωπαϊκό στατιστικό σύστημα και, ιδιαίτερα, στις δημοσιονομικές στατιστικές.

Η ανάκτηση της εμπιστοσύνης απαιτεί επίσης μια σαφή εξήγηση. Σε πολλά από τα σχόλιά σας, κυρίες και κύριοι, διαπίστωσα κατανόηση του Συμφώνου και του τι σημαίνει η μεταρρύθμιση του Συμφώνου. Σε άλλα, διαπίστωσα άγνοια, ή έλλειψη γνώσης ή, μερικές φορές, απλά μια ερμηνεία που δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα: η μεταρρύθμιση του Συμφώνου δεν μπορεί να κατηγορηθεί επειδή επαναλαμβάνει κατά γράμμα αυτό που λέει η Συνθήκη, διότι θα υπονόμευε την εμπιστοσύνη αν ήταν αντίθετη προς τη Συνθήκη. Η δράση σύμφωνα με τη Συνθήκη, η επανάληψη των όσων λέει η Συνθήκη σχετικά με την αξία αναφοράς για το δημόσιο έλλειμμα, την αξία αναφοράς για το δημόσιο χρέος και όλους τους παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη το άρθρο 143 της Συνθήκης ορίζει τους σχετικούς παράγοντες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά την ανάλυση της κατάστασης υπερβολικού ελλείμματος μιας χώρας η πλήρης συμμόρφωση με τη Συνθήκη από κάθε άποψη, η προσεκτική ανάγνωση της Συνθήκης που εγκρίθηκε προκειμένου να εφαρμοστεί η Οικονομική και Νομισματική Ένωση, είναι ένα από τα στοιχεία που θα συμβάλουν περισσότερο στην ανάκτηση της εμπιστοσύνης στη ζώνη του ευρώ και στο σύνολο της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης.

Εν πάση περιπτώσει, είμαι πεπεισμένος ότι αυτή η μεταρρύθμιση που συζητάμε σήμερα –και που ελπίζω ότι θα τεθεί σε ισχύ στο τέλος αυτού του μήνα– σέβεται τους κανόνες, εισάγει σαφήνεια, οικονομικό ορθολογισμό, απαιτεί ίση μεταχείριση και θα εφαρμοστεί αυστηρά, όπως αποδείχτηκε χθες. Αυτό που απαιτεί από όλους εμάς είναι μία ακριβή και πλήρη εξήγηση της σημασίας της, και με αυτό τον τρόπο θα βοηθήσουμε τους ευρωπαίους πολίτες και το ευρωπαϊκό σχέδιο.

  Πρόεδρος. Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί την Πέμπτη στις 12.00.