Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2005 - Στρασβούργο

16. Συνεδρίαση του άτυπου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου

  Πρόεδρος. Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη συζήτηση της έκθεσης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της δήλωσης της Επιτροπής σχετικά με το άτυπο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στο Hampton Court, στο οποίο ήταν προσκεκλημένο το Κοινοβούλιο, όπως γνωρίζετε, και εκπροσωπήθηκε από τον Πρόεδρό του. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τη βρετανική Προεδρία για τον σεβασμό που επέδειξε προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

  Jack Straw, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (EN) Κύριε Πρόεδρε, είναι πολύ μεγάλη τιμή να απευθύνομαι και πάλι στο Κοινοβούλιο – γνωρίζω ότι παραβρίσκεται εδώ μια ομάδα κοινοβουλευτικών πολύ υψηλής ποιότητας. Σε όλα τα κοινοβούλια ορισμένες φορές μιλά κανείς σε έναν πολύ μεγάλο αριθμό ακροατών και ορισμένες φορές όχι. Το εκλαμβάνω αυτό ως πλήρη υποστήριξη για όλες τις πολιτικές που ακολούθησε τόσο η Προεδρία του ΗΒ όσο και το Ηνωμένο Βασίλειο για πτυχές όπως ο προϋπολογισμός, στον οποίο θα επιστρέψω σε λίγο.

Είναι η 48η φορά που ένας υπουργός της βρετανικής κυβέρνησης παρίσταται στο Κοινοβούλιο από την αρχή της Προεδρίας του ΗΒ στην Ευρωπαϊκή Ένωση και, έχοντας ακόμα έξι εβδομάδες στη διάθεσή μας, με χαρά σας ενημερώνω ότι θα παραβρεθούν και πολλοί άλλοι υπουργοί. Αυτό είναι ένδειξη της σοβαρότητας με την οποία αντιμετωπίζουμε το Κοινοβούλιο.

Σήμερα, θέλω να δώσω αναφορά σχετικά με την άτυπη διάσκεψη κορυφής στο Hampton Court. Πολλά από αυτά τα γνωρίζετε ήδη, αλλά αυτό που επιτεύχθηκε πριν από τρεις εβδομάδες ήταν σημαντικό. Στην αρχή του καλοκαιριού, οι πολίτες της Ευρώπης έδωσαν ένα σαφές μήνυμα ότι ήταν δυσαρεστημένοι με την κατεύθυνση που είχε πάρει η Ευρώπη. Ένιωθαν αποκομμένοι από τις ευρωπαϊκές πολιτικές και τους πολιτικούς. Στο Hampton Court, οι ηγέτες της Ευρώπης έκαναν ένα σημαντικό βήμα δίνοντας μια απάντηση σε αυτήν την ανησυχία και επιτυγχάνοντας ευρεία συμφωνία σχετικά με την κατεύθυνση για την οικονομική και κοινωνική πολιτική της Ευρώπης. Ένα μεγάλο μέρος του δύσκολου έργου, ασφαλώς, είχε ήδη γίνει από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και είχε δημοσιευθεί στο εξαιρετικό έγγραφό της «Οι ευρωπαϊκές αξίες σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο». Θα ήθελα να πω στον Πρόεδρο Barroso ότι θεωρώ ότι αυτό το έγγραφο ήταν ένα από τα καλύτερα και πιο διορατικά έγγραφα που έχω διαβάσει για το μέλλον της Ευρώπης και των εθνών της τα τρία τελευταία χρόνια.

Με 20 εκατομμύρια ανέργους σε όλη την Ευρώπη και με την ανεργία μεταξύ των νέων να καλπάζει στο 18%, το βασικό καθήκον όλων εμάς που πιστεύουμε στο κοινωνικό μοντέλο για την Ευρώπη είναι να θέσουμε την Ευρώπη πάλι επί τον έργον και να δώσουμε στους πολίτες μας τα μέσα για να γίνουν ανταγωνιστικοί στην παγκόσμια αγορά.

Η διάσκεψη του Hampton Court προσδιόρισε έξι βασικούς τομείς, οι οποίοι υποστηρίζονται από διάφορες ειδικές πολιτικές, στους οποίους οι κοινές προσπάθειες των κρατών μελών και της Επιτροπής μπορούν να ενισχύσουν την οικονομική ευημερία και τη συλλογική ασφάλεια της Ευρώπης.

Πρώτον, η έρευνα και η ανάπτυξη. Χρειαζόμαστε ισχυρά τεχνολογικά θεμέλια, προκειμένου οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις να μείνουν μπροστά από τον ανταγωνισμό, ειδικά αυτόν που έρχεται από τις ασιατικές οικονομίες.

Δεύτερον, οι επενδύσεις στα πανεπιστήμιά μας. Υστερούμε σε σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες και, σε ορισμένους βασικούς τομείς, σε σχέση με την Κίνα και την Ινδία.

Ο τρίτος τομέας είναι η αντιμετώπιση της δημογραφικής αλλαγής στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σήμερα η ΕΕ έχει τέσσερα άτομα σε εργασιακή ηλικία για κάθε ηλικιωμένο πολίτη, αλλά κατά τις προσεχείς δεκαετίες ο αριθμός αυτός θα μειωθεί από τέσσερις προς έναν σε μόλις δύο προς έναν. Ως εκ τούτου, στην άτυπη διάσκεψη οι ηγέτες της ΕΕ συμφώνησαν ότι πρέπει να εξετάσουμε εκτενέστερα τη σχέση ανάμεσα στη νόμιμη μετανάστευση και στις μελλοντικές οικονομικές ανάγκες της ΕΕ.

Ο τέταρτος τομέας είναι η ενέργεια. Πώς θα αντιμετωπίσουμε την αυξανόμενη παγκόσμια ενεργειακή ζήτηση όταν η προσφορά παραμένει περιορισμένη; Η διάσκεψη αναγνώρισε ότι η λύση απαιτεί δράση προς διάφορες κατευθύνσεις. Πρέπει να διαφοροποιήσουμε τις πηγές ενέργειας και να προσεγγίσουμε τους τρέχοντες βασικούς προμηθευτές ενέργειας με πιο συνεκτικό τρόπο. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τη δυναμική της αγοράς μας και τη δύναμή μας ως χρήστες απέναντι στους προμηθευτές. Πρέπει επίσης να επιδιώξουμε την ενεργειακή απόδοση και τις καθαρές τεχνολογίες και να αναπτύξουμε στην Ευρώπη μια πραγματικά ανοικτή αγορά ενέργειας. Είναι ανοικτή σε ορισμένες χώρες, αλλά όχι σε όλες τις χώρες. Αυτό δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω ανοικτή αγορά.

Ο πέμπτος τομέας είναι το έργο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με την παγκόσμια ασφάλεια. Σχετικά με τη φύλαξη δεδομένων, το Κοινοβούλιο είχε την ευκαιρία να συμμετάσχει στη συλλογική ευθύνη της ΕΕ για τη διαμόρφωση μιας νομοθεσίας που θα αυξήσει την ασφάλεια των πολιτών μας και θα φέρει τους εγκληματίες ενώπιον της δικαιοσύνης. Υπάρχει επίσης μια στρατηγική κατά της τρομοκρατίας που θα υποδείξει τον τρόπο με τον οποίο θα αντιμετωπίσουμε τη ριζοσπαστική δράση, θα προστατεύσουμε την υποδομή μας και θα διασφαλίσουμε καλύτερη ανταλλαγή πληροφοριών. Πρέπει επίσης να καταπολεμήσουμε την παράνομη μετανάστευση και να ενισχύσουμε τα σύνορά μας, διασφαλίζοντας παράλληλα την άντληση των οφελών της νόμιμης μετανάστευσης για την ΕΕ και για τις αναπτυσσόμενες χώρες.

Τέλος, η διάσκεψη συμφώνησε ότι ο Χαβιέ Σολάνα, ο οποίος συνεργάστηκε με την Προεδρία, θα πρέπει να προωθήσει το έργο σχετικά με την άμυνα και την ασφάλεια και συγκεκριμένα με τις πτυχές της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας. Υπάρχουν συγκεκριμένες προτάσεις για την έρευνα και την κατάρτιση σε αυτόν τον τομέα ώστε να καλυφθούν τα κενά των ικανοτήτων μας. Πρέπει να βελτιώσουμε επίσης τις δομές διαχείρισης κρίσεων για να ανταποκριθούμε στις καταστροφές και να προσπαθήσουμε να αυξήσουμε τη χρηματοδότηση για την ΚΕΠΠΑ. Τον Δεκέμβριο, παρεμπιπτόντως, θα δημοσιεύσουμε μια ολοκληρωμένη στρατηγική για την Αφρική.

Για όλους τους τομείς θα υπάρξουν ενδιάμεσες εκθέσεις στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου και τελικές εκθέσεις κατά τη διάρκεια της αυστριακής Προεδρίας το πρώτο εξάμηνο του προσεχούς έτους. Είμαι βέβαιος ότι κατά την εκπόνηση αυτών των εκθέσεων η Επιτροπή θα λάβει πλήρως υπόψη τις απόψεις των συναφών κοινοβουλευτικών επιτροπών. Αυτά ήταν, λεπτομερειακά, τα θέματα που συζητήθηκαν στο Hampton Court.

Εντούτοις, τώρα που έχουμε ευρεία συμφωνία σχετικά με την κατεύθυνση μιας σύγχρονης Ευρώπης, πρέπει να επιτύχουμε την κατάλληλη συμφωνία επί του προϋπολογισμού για να υλοποιήσουμε αυτές τις οικονομικές και κοινωνικές προτεραιότητες. Η Προεδρία έχει αφοσιωθεί στο έργο της επίτευξης μιας συμφωνίας επί του προϋπολογισμού τον Δεκέμβριο. Όλοι, όμως, γνωρίζουμε ότι θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί. Τον Ιούνιο, πέντε κράτη μέλη απέρριψαν τον προτεινόμενο προϋπολογισμό· τον προσεχή μήνα θα πρέπει να συμφωνήσουν και τα 25 κράτη μέλη. Μας περιμένουν, λοιπόν, σκληρές διαπραγματεύσεις. Έχοντας αυτό υπόψη, σκοπεύουμε να υποβάλουμε ολοκληρωμένες προτάσεις στις αρχές Δεκεμβρίου για συζήτηση σε μια σύσκεψη Υπουργών Εξωτερικών.

Θα χρειαστούν αλλαγές σε τρεις βασικούς τομείς. Πρώτον, πρέπει να χαράξουμε μια νέα κατεύθυνση για τον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να διασφαλίσουμε ότι μπορεί να ανταποκριθεί στις προκλήσεις του 21ου αιώνα. Αυτό απαιτεί την κατάρτιση ενός σαφούς χρονοδιαγράμματος για μια αναθεώρηση που θα καλύπτει όλες τις πτυχές των εσόδων και των δαπανών, μια λεπτομερειακή εξέταση σχετικά με το από πού προέρχονται τα χρήματα, πώς χρησιμοποιούνται και πώς λογοδοτούμε για αυτά. Η μη έγκριση των οικονομικών καταστάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για ενδέκατη συνεχή χρονιά –γεγονός πολύ άσχημο– επηρεάζει το κλίμα της συζήτησης και της γνώμης για το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε κάθε κράτος μέλος. Συνεπώς, αυτή η νέα κατεύθυνση απαιτεί τον καθορισμό σαφών στόχων για τις μελλοντικές δαπάνες της Ένωσης, για την λογοδοσία σχετικά με τις δαπάνες, χωρίς την οποία δεν θα υπάρχει εμπιστοσύνη των φορολογούμενων στο έργο της Ένωσης, και τον καθορισμό σαφών κατευθύνσεων για τη μελλοντική μεταρρύθμιση των πολιτικών της Ένωσης.

Δεύτερον, πρέπει να τροποποιήσουμε τη διάρθρωση των δαπανών από την 1η Ιανουαρίου 2007 από αυτήν που προτάθηκε στο προηγούμενο διαπραγματευτικό πλαίσιο του Ιουνίου, κυρίως να λάβουμε υπόψη τις πρόσφατες συζητήσεις των κρατών μελών σχετικά με τις προτάσεις του Προέδρου της Επιτροπής Barroso, τις οποίες υπέβαλε στις 20 Οκτωβρίου.

Τρίτον, οι συνέπειες τυχόν προτεινόμενων αλλαγών στην απόφαση για τους ίδιους πόρους –με άλλα λόγια στο ποσό που καταβάλλεται από τα κράτη μέλη στον προϋπολογισμό της ΕΕ– πρέπει να κριθούν δίκαιες και ισορροπημένες σε όλα τα κράτη μέλη. Για να συμβεί αυτό, θα χρειαστούν σημαντικές αλλαγές στις ρυθμίσεις που αφορούν το Ηνωμένο Βασίλειο –μεταξύ άλλων κρατών μελών– από αυτές που προτάθηκαν τον Ιούνιο. Δεν θέλω να αιφνιδιαστεί κανείς: όταν μιλώ για σημαντικές αλλαγές, εννοώ σημαντικές αλλαγές. Χωρίς σημαντικές αλλαγές, θεωρώ ότι η προοπτική για συμφωνία είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Ωστόσο, με αυτές τις αλλαγές, εκτιμώ ότι μπορούμε να προωθήσουμε τις διαπραγματεύσεις και έχουμε αφοσιωθεί, ως Προεδρία, στην προσπάθεια επίτευξης συμφωνίας και θα καταβάλουμε κάθε προσπάθεια να φτάσουμε σε αυτήν.

Μέχρι στιγμής, αναφέρθηκα στην απάντηση της Ευρώπης στις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης κυρίως ως προς το τι θα κάνουμε – ποιες πολιτικές θα εγκρίνουμε και επί ποίου προϋπολογισμού θα πρέπει να συμφωνήσουμε. Εντούτοις, η παγκοσμιοποίηση θέτει επίσης μια πρόκληση στην Ευρώπη όχι μόνο ως προς το τι κάνουμε αλλά και ως προς τον τρόπο που ενεργούμε. Όπως ανέφερα, υπάρχει ένα αυξανόμενο χάσμα ανάμεσα στις πολιτικές της Ευρώπης και στους πολίτες της Ευρώπης.

Αυτό ακριβώς το θέμα θα είναι το επίκεντρο της αυριανής διάσκεψης στη Χάγη, η οποία φιλοξενείται από την ολλανδική και τη βρετανική κυβέρνηση. Η διάσκεψη «Sharing Power in Europe» θα εξετάσει τους τρόπους με τους οποίους τα περιφερειακά και εθνικά κοινοβούλια μπορούν να συνεργαστούν πιο αποτελεσματικά με τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, συμπεριλαμβανομένου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να επιτύχουμε τη σωστή ισορροπία ανάμεσα στη δράση σε περιφερειακό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο για να φέρουμε τα καλύτερα αποτελέσματα στους πολίτες μας.

Θα ήθελα εδώ να εκφράσω τη μεγάλη εκτίμησή μου στον Πρωθυπουργό των Κάτω Χωρών, Jan Peter Balkenende, ο οποίος ήταν ο πρώτος που πρότεινε τη διεξαγωγή αυτής της διάσκεψης –το έκανε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ιουνίου– και στον συνάδελφό μας Υπουργό Εξωτερικών των Κάτω Χωρών, Bernard Bot, ο οποίος βοήθησε τη βρετανική Προεδρία να προωθήσει αυτήν την ιδέα και να φιλοξενήσει τη διάσκεψη αύριο.

Ένα μέρος όλης αυτής της προσπάθειας πρέπει να είναι να φέρουμε την Ευρώπη πιο κοντά στους πολίτες της και να καταστήσουμε τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ελαφρύτερη και πιο συναφή. Καθώς η παγκοσμιοποίηση κατέστησε δυσκολότερη την ταύτιση των πολιτών της Ευρώπης με τα θεσμικά της όργανα, έτσι και οι πολίτες μας έγιναν πιο επικριτικοί ως προς τη φύση της νομοθεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έχουν πολύ λιγότερη υπομονή απέναντι σε ένα κατευθυνόμενο καθεστώς και πιστεύουν πιο έντονα ότι οι μέθοδοι ρύθμισης δεν μπορούν, και δεν θα πρέπει, να υποκαθιστούν το αποτέλεσμα. Πολύ συχνά –και αυτό ισχύει για όλα τα κοινοβούλια και τις ενώσεις, αλλά ιδιαίτερα για την Ευρωπαϊκή Ένωση– η μέθοδος εξισώνεται με το αποτέλεσμα. Σε αυτήν την περίπτωση αυτό δεν ισχύει. Οι επιχειρήσεις, οι μη κυβερνητικές οργανώσεις και τα κράτη μέλη θέλουν νέους ευρωπαϊκούς κανόνες, για παράδειγμα, για την καταπολέμηση του αθέμιτου ανταγωνισμού, για την προστασία του περιβάλλοντος ή για τη βελτίωση των νομικών συστημάτων μας. Ωστόσο, θέλουν δράση που θα κάνει τη ζωή μας καλύτερη, όχι πιο περίπλοκη. Η τυποποίηση και η εναρμόνιση δεν προσθέτουν από μόνες τους αξία.

Χάρη στις προσπάθειες της Επιτροπής υπό την Προεδρία του κ. Barroso, υπάρχουν τώρα πολλές θετικές ενδείξεις. Για παράδειγμα, η Επιτροπή άκουσε αυτό που θέλουν οι επιχειρήσεις και οι πολίτες και πρότεινε μια πιο ελαφριά ρυθμιστική εποπτεία στις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες. Αυτό θα συμβάλει στην προώθηση ενός παγκοσμίως ανταγωνιστικού ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού τομέα. Το τριετές πρόγραμμα δράσης της Επιτροπής για την απλούστευση του κεκτημένου αποτελεί άλλο ένα ευπρόσδεκτο μέτρο, όπως και η αναγνώριση ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν χρειάζεται να εμπλέκεται πάντα στους τομείς που συνήθιζε να εμπλέκεται. Εξ ου και η απόφαση για την κατάργηση μιας οδηγίας του 1968, η οποία ρύθμιζε τον αριθμό και το μέγεθος των ρόζων στα ξύλα. Πιθανώς θα υπήρχε λόγος πριν από 37 χρόνια για να ρυθμίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση τον αριθμό και το μέγεθος των ρόζων στα ξύλα. Ωστόσο, σήμερα ίσως θα πρέπει να το αφήσουμε αυτό στα κράτη μέλη ή απλώς στην κρίση των ανθρώπων που αγοράζουν ξυλεία από τον ξυλέμπορο. Γιατί όχι;

Η πρόταση να εξετάσουμε τη δυνατότητα απλούστευσης του τρόπου με τον οποίο οι εργοδότες πρέπει να συντάσσουν εκθέσεις συμμόρφωσης για 20 ξεχωριστές οδηγίες σχετικά με την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία θα ελαφρύνει το βάρος που φέρουν οι εργοδότες, δίνοντάς τους περισσότερο χρόνο να εστιάσουν στις ανάγκες των εργαζομένων –ίσως στη δημιουργία θέσεων εργασίας– παρά στη γραφική εργασία.

Ως συν-νομοθέτης, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μπορεί να διαδραματίσει καίριο ρόλο σε όλη αυτήν την προσπάθεια. Ας πάρουμε ως παράδειγμα το REACH – το οποίο αποτέλεσε το αντικείμενο μιας μικρής έντασης έξω καθώς ερχόμουν, και αντιλήφθηκα και μια μικρή ένταση εδώ. Είναι αντιφατικό το ύψος του βαθμού ρύθμισης της ευρωπαϊκής χημικής βιομηχανίας για να προστατευθεί ο καταναλωτής. Κανένας από εμάς δεν θέλει να δηλητηριαστεί από χημικά. Παρά ταύτα, εκτιμώ ότι το ιστορικό της Ευρώπης σε αυτό το θέμα είναι υποδειγματικό και δεν συγκρίνεται με κανένα σε όλη την υφήλιο. Αντίστοιχα, κανένας από εμάς δεν θέλει να δει, σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο όπου οι φραγμοί έχουν αρθεί, τη χημική βιομηχανία της Ευρώπης να γονατίζει σε τέτοιο βαθμό ώστε ο κανονισμός, που είναι πολύ καλός, να καταλήγει να ρυθμίζει μια βιομηχανία που έχει χαθεί και έχει αντικατασταθεί από βιομηχανίες από όλο τον κόσμο, την Κίνα, την Ινδία και αλλού, όπου η ρύθμιση είναι πολύ χειρότερη από τη σημερινή. Αυτό είναι το δίλημμα που αντιμετωπίζει το Κοινοβούλιο, όπως και όλοι οι πολίτες μας.

Πρέπει να αναγνωρίσουμε τις δύσκολες περιπτώσεις. Οι προτεινόμενες αλλαγές στην οδηγία σχετικά με τον χρόνο εργασίας αποτελούν ένα καλό παράδειγμα μιας καλοπροαίρετης νομοθεσίας που δεν θα επιτύχει εκείνα που προορίζονται να κάνουν αυτές οι αλλαγές και όπου η μέθοδος και το αποτέλεσμα συγχέονται σε μεγάλο βαθμό.

Όλοι συμφωνούμε ότι οι ευρωπαϊκές αγορές εργασίας πρέπει να δεχθούν αξιοπρεπή πρότυπα προστασίας για τους εργαζομένους μας. Οι Ευρωπαίοι πρέπει να έχουν δικαιώματα στην εργασία, αλλά πρέπει να έχουν και θέσεις απασχόλησης στις οποίες θα μπορούν να ασκούν αυτά τα δικαιώματα στην εργασία. Ο Πρωθυπουργός μου δήλωσε πρόσφατα ότι ελπίζαμε να επιλύσουμε τα άλυτα θέματα σχετικά με αυτήν την οδηγία κατά την Προεδρία μας και αυτός παραμένει ο στόχος μας.

Ας είμαστε σαφείς σχετικά με τη φύση των προκλήσεων που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Η οδηγία σχετικά με τον χρόνο εργασίας στηρίζεται στο γεγονός ότι αφορά την υγεία και την ασφάλεια και εν μέρει αυτό ισχύει. Αλλά τα αυστηρά όρια για το σύνολο των ωρών εργασίας δεν είναι η απάντηση. Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει ένα από τα καλύτερα ποσοστά υγείας και ασφάλειας σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Για να σας απαντήσω, είμαστε δεύτεροι καλύτεροι όσον αφορά τις ημέρες εργασίας που χάνονται λόγω τραυματισμού και, νομίζω, τρίτοι καλύτεροι όσον αφορά τους θανάτους στην εργασία. Αποδείξαμε με τα στοιχεία μας ότι ένα ισχυρό ποσοστό υγείας και ασφάλειας που κρίνεται από τα αποτελέσματα συνάδει απόλυτα με τις ευέλικτες αγορές εργασίας και τις ευέλικτες ώρες εργασίας. Τα αυστηρά πανευρωπαϊκά όρια για τις ώρες εργασίας δεν θα οδηγήσουν σε υγεία και ασφάλεια για το εργατικό δυναμικό μας, ειδικά όταν οι κανόνες εφαρμόζονται ανόμοια.

Ορισμένοι ευρωπαίοι εταίροι, ορθώς πιστεύω, εξέφρασαν μεγάλη ανησυχία για το γεγονός ότι υπάρχουν άλλα κράτη μέλη στα οποία τα όρια των ωρών εργασίας εφαρμόζονται ανά σύμβαση και όχι ανά εργαζόμενο. Ορισμένες από αυτές τις χώρες είναι οι ίδιες που υποστηρίζουν ότι πρέπει να υπάρχουν αυστηρά όρια· όταν, όμως, έρχεται η στιγμή της εφαρμογής στο εσωτερικό τους, παρατηρείται μια υπεκφυγή και στη θέση της εφαρμογής ανά εργαζόμενο –η οποία πρέπει να αποτελεί τη βάση για την υγεία και την ασφάλεια– ισχύει η εφαρμογή ανά σύμβαση. Κατά συνέπεια, αν οι εργαζόμενοι έχουν δύο συμβάσεις –δύο θέσεις εργασίας για ένα άτομο– τότε μπορούν να αποφύγουν το όριο, αποφεύγοντας τη ρύθμιση και μένοντας απροστάτευτοι. Δεν είναι λογικό από πλευράς υγείας και ασφάλειας. Δεν είναι λογικό από πλευράς πρακτικής απασχόλησης. Δεν είναι λογικό ως προς τη φήμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι εφαρμόζει δίκαιους και εύλογους κανονισμούς σε όλη την Ευρώπη.

Πρέπει να βρούμε τρόπους να εφαρμόσουμε και να επιβάλουμε την οδηγία που αντιστοιχεί στις ανάγκες όλων των αγορών εργασίας. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι όλοι οι εργαζόμενοι απολαμβάνουν τα κατάλληλα δικαιώματα απασχόλησης και ότι κανείς δεν ωθείται από την αυστηρότητα αυτής της οδηγίας σε μια γκρίζα οικονομία, διότι αυτό ακριβώς συμβαίνει.

Η πικρή αλήθεια σχετικά με αυτήν την οδηγία είναι ότι, στην προσπάθεια να θέσει εκ νέου ευρωπαϊκά όρια και πρότυπα, κινδυνεύουμε να παραβιάσουμε την ελευθερία του εργαζομένου να εργάζεται τις ώρες που επιθυμεί. Θα περιορίσουμε αναμφισβήτητα την ευελιξία των εργαζομένων να προσαρμόζονται σε μεταβαλλόμενες επιχειρήσεις και σε εποχιακές απαιτήσεις και, με αυτόν τον τρόπο, θα απειλήσουμε τις ίδιες τις θέσεις εργασίας από τις οποίες εξαρτάται η επιβίωση των εργαζομένων. Αυτό δεν μπορεί να είναι σωστό. Είναι ζωτικής σημασίας να αισθάνονται οι εργαζόμενοι ασφαλείς και σωστά προστατευμένοι στον χώρο εργασίας. Είναι ορθή επιχειρηματική πρακτική όσο και ορθή πολιτική.

Πρέπει να κρίνουμε τι από όλα αυτά θα πρέπει να διορθωθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο και τι θα πρέπει να εμπιστευτούμε στις εθνικές κυβερνήσεις, στους εργαζομένους και στα συνδικάτα, τα οποία θα συμφωνήσουν για μια προσέγγιση που αντανακλά τις εργασιακές παραδόσεις και την ορθή πρακτική σε κάθε μεμονωμένο κράτος μέλος και σε όλη την Ευρώπη. Εξάλλου, ο ελάχιστος μισθός, μια άλλη πτυχή της ρύθμισης της εργασίας στην οποία πιστεύω ακράδαντα, ανήκε πάντα στην αρμοδιότητα των κρατών μελών. Εκτιμώ ότι αυτό είναι σωστό. Τώρα είναι καιρός να αναθέσουμε ακόμα περισσότερα θέματα σχετικά με τις ώρες εργασίας στα κράτη μέλη. Θεωρώ ότι ο τομέας αυτός αποτελεί ένα άριστο παράδειγμα όπου η Ευρώπη, αντιμετωπίζοντας τις προκλήσεις της προσπάθειας να συνεργαστεί πιο στενά με τους πολίτες, πρέπει να προχωρήσει με μια πιο ελαφριά εποπτεία.

Όταν το Ηνωμένο Βασίλειο ανέλαβε την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης κληρονομήσαμε και την ανάγκη διεξαγωγής ενός γενικού διαλόγου για το μέλλον της Ευρώπης. Η διάσκεψη του Hampton Court υπήρξε ένα ζωτικό στοιχείο αυτής της συζήτησης. Η συζήτηση, όμως, απέχει πολύ από την ολοκλήρωσή της. Η διαδικασία της οικοδόμησης μιας σύγχρονης, σίγουρης Ευρώπης θα διαρκέσει ακόμα περισσότερο. Πρόκειται για ένα ταξίδι που οι κυβερνήσεις, οι πολιτικοί και τα κοινοβούλια, συμπεριλαμβανομένου και αυτού του Κοινοβουλίου, δεν μπορούν να κάνουν μόνοι τους. Πρέπει να φέρουμε τα οφέλη της Ευρώπης στον λαό της Ευρώπης και να πάρουμε και τον λαό μαζί μας.

(Χειροκροτήματα)

  José Manuel Barroso, Πρόεδρος της Επιτροπής. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Straw, κυρίες και κύριοι, όπως τόνισε ο κ. Straw, μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι από τα αποτελέσματα της άτυπης διάσκεψης κορυφής. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την ικανοποίησή μου για το γεγονός ότι μπόρεσε να ακουστεί η φωνή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στη διάσκεψη κορυφής, χάρη στη συμμετοχή του κ. Borell στις συνομιλίες. Δεν μπορώ παρά να συγχαρώ τον κ. Μπλερ για τον τρόπο κατά τον οποίο συνέβαλε στη δημιουργία θετικής ατμόσφαιρας και κλίματος εμπιστοσύνης. Είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος για τον ρόλο που διαδραμάτισε η Επιτροπή στην επιτυχία της εν λόγω διάσκεψης κορυφής.

Οι συζητήσεις μας στο Hampton Court κατέληξαν σε μια συμφωνία η οποία στηρίζεται σε μια βασική ιδέα και σε πέντε τομείς κλειδιά. Η βασική ιδέα είναι η ακόλουθη: για τη διατήρηση των αξιών μας, πρέπει να εκσυγχρονίσουμε τις πολιτικές μας. Δεν υπάρχουν αντιθέσεις ανάμεσα σε ένα σχέδιο οικονομικής μεταρρύθμισης για τον εκσυγχρονισμό της Ευρώπης και στην προσήλωση σε μια πολιτική και κοινωνική Ευρώπη. Οι πέντε τομείς κλειδιά είναι εν συντομία οι εξής: πρώτον, η συμφωνία σχετικά με την ανάλυση και τη φύση των προκλήσεων που αντιμετωπίζουμε, η οποία αποτελεί επακόλουθο της συνδρομής της Επιτροπής – επί τη ευκαιρία, θέλω να σας ευχαριστήσω, κύριε Straw, για τα καλά σας λόγια σχετικά με την ποιότητα του εγγράφου μας. Δεύτερον, η σημασία της πρακτικής εφαρμογής φιλόδοξων μεταρρυθμίσεων προς όφελος της ανάπτυξης και της απασχόλησης. Όλα τα κράτη μέλη συμβάλλουν στην επίτευξη αυτού του στόχου και η Επιτροπή θα εκπονήσει έκθεση σχετικά με τα εθνικά προγράμματα που έχουν αναπτυχθεί για την υλοποίηση των συμπερασμάτων της Λισαβόνας στις αρχές του προσεχούς έτους. Τρίτον, η υλοποίηση στην πράξη των μέτρων σχετικά με τις πολιτικές απαντήσεις που δόθηκαν ενόψει της παγκοσμιοποίησης και της γήρανσης των πληθυσμών μας, με επικέντρωση σε συγκεκριμένους τομείς όπως η έρευνα και η ανάπτυξη, τα πανεπιστήμια, η ενέργεια και η δημογραφία, συμπεριλαμβανομένου του ζητήματος της μετανάστευσης. Τέταρτον –και αυτό ειδικά σχετίζεται με το τελευταίο σημείο στο οποίο θα αναφερθώ– μια νέα προτεραιότητα σχετικά με την πολιτική μετανάστευσης, η οποία καλύπτει ταυτόχρονα τη νόμιμη μετανάστευση που αποτελεί απάντηση στις ανάγκες της οικονομίας μας, τη διασφάλιση των συνόρων μας, την οποία αναμένουν οι πολίτες μας, και τη χάραξη αποτελεσματικών πολιτικών αφομοίωσης, οι οποίες έχουν κρίσιμη σημασία για τις πολυπολιτισμικές κοινωνίες μας. Πέμπτον, νέες πρωτοβουλίες για την εξέταση των τρόπων ενίσχυσης της εξωτερικής μας δράσης, προκειμένου να ανταποκριθούμε αποτελεσματικότερα στην παγκοσμιοποίηση και στις νέες απειλές στον τομέα της ασφάλειας οι οποίες δεν σταματούν στα εθνικά σύνορα.

Πρέπει πλέον να συνεχίσουμε το έργο μας. Ελπίζω να μπορέσουμε να το πράξουμε σε στενή συνεργασία με το Κοινοβούλιο και με τη σημερινή και με την επόμενη Προεδρία του Συμβουλίου.

Προκειμένου να διατηρήσουμε την υπάρχουσα δυναμική προς όφελος της μακροπρόθεσμης ανάπτυξης και απασχόλησης, η Επιτροπή προτείνει να δοθεί νέα ώθηση στον τομέα της έρευνας και ανάπτυξης και να παρουσιαστούν τρόποι αναδιοργάνωσης των ευρωπαϊκών εκπαιδευτικών συστημάτων και των πανεπιστημίων. Θα υποβάλουμε έκθεση σχετικά με τα συγκεκριμένα ζητήματα στο Συμβούλιο και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, πριν από τη σύγκληση του εαρινού Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Αναζήτηση των πόρων για την αντιμετώπιση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο της δημογραφικής πρόκλησης: από τις αρχές του προσεχούς έτους, θα παρουσιάσουμε τα αποτελέσματα των διαβουλεύσεων που ξεκίνησαν στην αρχή του τρέχοντος έτους, με την έκδοση του Πράσινου Βιβλίου σχετικά με τη δημογραφία.

Καθορισμός μιας συνεκτικής ενεργειακής πολιτικής: εντός του προσεχούς έτους θα παρουσιάσουμε μια στρατηγική για την Ευρώπη. Δεν μπορούμε να απορρίψουμε καμία επιλογή ακόμη. Αυτή η εκ νέου αναγνώριση του γεγονότος ότι απαιτείται συνεργασία σε έναν τομέα ο οποίος μέχρι πρόσφατα θεωρείτο αποκλειστικότητα των κρατών μελών είναι ιδιαίτερα σημαντική.

Οι προσπάθειες όσον αφορά τη μετανάστευση βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη. Ήδη έχουν κατατεθεί αρκετές προτάσεις στο Κοινοβούλιο και, πριν από το τέλος του έτους, ένα σχετικό έγγραφο θα μας δώσει τη δυνατότητα να διευρύνουμε τη σκέψη και τη δράση μας σχετικά με τη νόμιμη και παράνομη μετανάστευση.

Τέλος, η ασφάλεια αποτελεί διπλή πρόκληση. Πρέπει όχι μόνο να συνεργαστούμε αποτελεσματικότερα για να αντιμετωπίσουμε τη διασυνοριακή εγκληματικότητα που έχει κάνει την εμφάνισή της στην Ευρώπη, αλλά και να δεσμευτούμε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα για την καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας. Και επ’ αυτού του θέματος έχουν κατατεθεί σημαντικές προτάσεις από την Επιτροπή, ενώ στο στάδιο ολοκλήρωσής της βρίσκεται μια στρατηγική αντιμετώπισης της τρομοκρατίας. Πρέπει, επίσης, να καταβάλουμε μεγαλύτερες προσπάθειες για να διασφαλισθεί ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα διαδραματίσει πλήρως τον ρόλο που της αντιστοιχεί στη συζήτηση σχετικά με τις λύσεις που πρέπει να δοθούν ενόψει της παγκοσμιοποίησης. Για τον σκοπό αυτόν, η Επιτροπή θα παρουσιάσει ένα έγγραφο προβληματισμού στο οποίο θα εξετάζεται ο τρόπος με τον οποίο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα μπορέσει να συμβάλει, σε συνεργασία με το Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο, στην ενίσχυση της εξωτερικής συνοχής της Ένωσης.

Είναι σαφές ότι μπορούμε να κάνουμε περισσότερα για την προώθηση της συνοχής της εξωτερικής δράσης μας, όχι μόνο σε τομείς που αφορούν την εξωτερική πολιτική και την κοινή πολιτική άμυνας, αλλά και σε τομείς που αφορούν διάφορα όργανα εσωτερικής πολιτικής τα οποία διαθέτουν εξωτερική διάσταση, καθώς και σε τομείς στους οποίους η Επιτροπή διαδραματίζει ιδιαίτερο ρόλο, όπως, λόγου χάρη, η ανάπτυξη, το διεθνές εμπόριο και η πολιτική γειτονίας.

(EN) Το Hampton Court έδειξε και πάλι τον λόγο για τον οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σημαντική σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Ποτέ στο παρελθόν δεν είχε αμφισβητηθεί τόσο πολύ η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, και ποτέ πριν δεν ήταν και τόσο αναγκαία. Η Ευρώπη διαθέτει την κλίμακα και το εύρος των πολιτικών για να μεγιστοποιήσει τα οφέλη της παγκοσμιοποίησης για τους πολίτες της και να ελαχιστοποιήσει τις απειλές. Η ευρωπαϊκή νομοθεσία είναι αυτή που δίνει τη δυνατότητα να μεταφερθεί ένας ύποπτος τρομοκράτης από την Ιταλία στο Λονδίνο σε διάστημα 50 ημερών. Μια διαδικασία που κάποτε διαρκούσε χρόνια τώρα διαρκεί εβδομάδες, διότι έχουμε ένα όργανο σε ευρωπαϊκό επίπεδο και διότι έχουμε ευρωπαϊκή νομοθεσία που μας επιτρέπει να το πράξουμε αυτό. Η Ευρώπη είναι αυτή που μπορεί να δώσει απαντήσεις στις προκλήσεις της πιο δαπανηρής και ανεπαρκούς ενέργειας. Επίσης, η Ευρώπη είναι αυτή που θα βοηθήσει στη διαχείριση της διέλευσης των συνόρων στη Γάζα, μια πολύ σημαντική πρόσφατη εξέλιξη. Η Ευρώπη είναι αυτή που ηγείται του κόσμου για τη βοήθεια στην Αφρική. Υπάρχει, λοιπόν, ανάγκη για αυτήν την ευρωπαϊκή διάσταση.

Συμφωνούμε –και έχουμε κάνει πολλά για να το επιτύχουμε αυτό με καλύτερη ρύθμιση– σχετικά με την ανάγκη να αποφεύγονται τα γραφειοκρατικά μέτρα σε μια ουσιαστική νομοθεσία. Εντούτοις, αυτό δεν σημαίνει μια μινιμαλιστική Ευρώπη – και θέλω να είμαι απολύτως σαφής σχετικά με αυτό. Σε καμία περίπτωση. Σημαίνει ότι η Ευρώπη θα πρέπει να κάνει λιγότερα σε ορισμένους τομείς και ότι θα πρέπει να κάνει τις ζωές των πολιτών και των επιχειρήσεών μας ευκολότερες. Εντούτοις, παράλληλα, υπάρχουν τομείς όπου πρέπει να κάνουμε περισσότερα, όχι λιγότερα. Είναι πολύ σημαντικό να αποφευχθεί η ιδέα μιας μινιμαλιστικής Ευρώπης.

Αποτελεί ευθύνη όλων των ευρωπαίων ηγετών –σε επίπεδο Συμβουλίου, Κοινοβουλίου και Επιτροπής– να το εξηγήσουμε αυτό και να αποφύγουμε τη δημαγωγία και τον λαϊκισμό που ορισμένες φορές αντιπαρατίθενται στην Ευρώπη. Διότι, σε αυτόν τον παγκοσμιοποιημένο κόσμο, χρειαζόμαστε μια ισχυρή Ευρώπη περισσότερο από ποτέ. Όμως, όλες αυτές οι πολιτικές –από τις εξωτερικές σχέσεις μέχρι την ασφάλεια, τη μετανάστευση, την ενέργεια, την έρευνα, τα πανεπιστήμια– απαιτούν χρήματα, κοστίζουν χρήματα.

Όταν ήμουν παιδί η μητέρα μου μού έλεγε να μην μιλώ ποτέ για χρήματα, διότι είναι αγένεια. Τώρα, όμως, πρέπει να μιλήσω για χρήματα. Διότι χωρίς χρήματα δεν μπορούμε να υλοποιήσουμε αυτές τις πολιτικές, χρειαζόμαστε τους πόρους για να προχωρήσουμε με τις πολιτικές μας.

Εκλεκτά μέλη του Συμβουλίου, δεν μπορείτε να ζητάτε από την Επιτροπή και από τα άλλα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα να υλοποιήσουν αυτές τις πολιτικές όταν δεν τους δίνετε τα μέσα για να το πράξουν.

Η θετική ατμόσφαιρα, τα σημάδια μιας ισχυρότερης ευρωπαϊκής πολιτικής βούλησης που είδαμε στο Hampton Court πρέπει τώρα να μετατραπούν σε δράση, να μετατραπούν σε συμφωνία για τις δημοσιονομικές προοπτικές τον προσεχή μήνα. Αυτό είναι το καθοριστικό θέμα της βρετανικής Προεδρίας, είναι η δοκιμασία για το αν η Ευρώπη κινείται και πρέπει η Ευρώπη να κινείται.

Όσον αφορά την ευημερία, την αλληλεγγύη και την ασφάλεια, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να δώσουμε στους πολίτες μας τα μέσα για να τις επιτύχουν. Γνωρίζω ότι η βρετανική Προεδρία εργάζεται σκληρά για μια συμφωνία, καθώς το κόστος της αποτυχίας θα είναι υψηλό. Είναι δύσκολο να βρεθεί τρόπος να αλλάξουν οι θέσεις μας μέσα σε λίγους μήνες. Συνεπώς, υπάρχει πραγματικός κίνδυνος μη συμφωνίας τον προσεχή μήνα, η οποία θα οδηγήσει σε καθυστερήσεις στη ροή χρημάτων για τα νέα κράτη μέλη. Υπάρχει ο κίνδυνος η Κοινότητα να μην καταφέρει να υλοποιήσει καίριες διεθνείς δεσμεύσεις, συμπεριλαμβανομένων δεσμεύσεων για τις φτωχότερες χώρες.

Χωρίς τις δημοσιονομικές προοπτικές, πώς θα αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση μεσοπρόθεσμες δεσμεύσεις προς παγκόσμια ταμεία για τον ιό HIV/AIDS; Πώς θα σεβαστούμε τις δεσμεύσεις που αναλάβαμε στα Ηνωμένα Έθνη για τους αναπτυξιακούς στόχους της χιλιετίας; Πώς θα στηρίξουμε τις χώρες της Καραϊβικής στην προσπάθεια προσαρμογής στις αλλαγές των καθεστώτων μπανάνας της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, για παράδειγμα; Πώς θα τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας για τη διατήρηση της ειρήνης στην Αφρική; Πώς θα προχωρήσουμε στις αποκαλούμενες νέες πολιτικές, τις πολιτικές για το μέλλον; Πράγματι, αν δεν υπάρξει συμφωνία, θα διατηρήσουμε τις πολιτικές του παρελθόντος, δεν θα έχουμε τα μέσα για τις πολιτικές του μέλλοντος.

Πιστεύω επίσης ότι όλοι συμφωνούμε ότι μια διευρυμένη, πιο πολύμορφη Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται περισσότερη επένδυση. Δεν λέω «το κόστος της διεύρυνσης», διότι δεν μου αρέσει η λέξη «κόστος» όταν αναφερόμαστε στη διεύρυνση. Τώρα, όμως, που είμαστε μια πολύ μεγαλύτερη Ευρώπη και μια πολύ πιο πολύμορφη Ευρώπη χρειαζόμαστε περισσότερη επένδυση για αυτά τα νέα κράτη μέλη. Πρέπει να μοιραστούμε το βάρος αυτής της επένδυσης.

Έχουμε καθήκον αλληλεγγύης προς τα νέα κράτη μέλη που προσβλέπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση για στήριξη στην ταχεία και αξιόλογη πρόοδο που σημειώνουν στον εκσυγχρονισμό και τη μεταρρύθμιση. Η κατάσταση αυτή είναι επικερδής για όλα τα κράτη μέλη. Δεν πρόκειται για παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος και, ακριβώς επειδή πρέπει να γεφυρώσουμε αυτό το χάσμα, σκέφτηκα ορισμένες προτάσεις, συμπεριλαμβανομένης μιας πρότασης που τώρα εξετάζεται από τη βρετανική Προεδρία –ευχαριστώ τη βρετανική Προεδρία για αυτό– η οποία συνδέει τη συνοχή και την ανταγωνιστικότητα. Στο σκεπτικό μας δεν υπάρχει αντίφαση ανάμεσα στη συνοχή από τη μία πλευρά και στην ανταγωνιστικότητα από την άλλη, το αντίθετο μάλιστα. Η συνοχή και η στήριξη για τα νέα κράτη μέλη αποτελεί επίσης έναν τρόπο αυτά να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά τους και η Ευρώπη γενικά να γίνει πιο ανταγωνιστική.

Ελπίζω, λοιπόν, ότι αυτές οι προτάσεις θα ληφθούν υπόψη στην τελική συμφωνία, ώστε στο τέλος να καταστεί σαφές ότι αυτό που προτείνουμε δεν είναι χρήματα για μια παλιά ιδέα της Ευρώπης, αλλά χρήματα για μια πιο ανταγωνιστική και πιο σύγχρονη Ευρώπη, αλλά και μια Ευρώπη παράλληλα που διατηρεί τις ισχυρές αξίες της ως προς τη συνοχή.

Χρειαζόμαστε ένα δίκαιο μοίρασμα αυτού του βάρους. Κανένα κράτος μέλος δεν θα γλιτώσει τη διεύρυνση φθηνά. Προσβλέπω στην κοινή λογική της βρετανικής Προεδρίας για την επίτευξη μιας δίκαιης και ισορροπημένης συμφωνίας τον προσεχή μήνα. Ελπίζω ότι θα το επιτύχουμε αυτό ενισχύοντας, και όχι μειώνοντας, τη φιλοδοξία της Επιτροπής και του Κοινοβουλίου για μια διευρυμένη Ευρώπη. Διότι πρέπει να πούμε με κάθε ειλικρίνεια ότι οι δημοσιονομικές προοπτικές αποτελούν μια συμφωνία ανάμεσα στο Συμβούλιο, στην Επιτροπή και στο Κοινοβούλιο, και η θέση του Κοινοβουλίου και της Επιτροπής πρέπει να ληφθεί υπόψη στην τελική συμφωνία.

Το Hampton Court ήταν πράγματι επιτυχές. Το Hampton Court ήταν το πρώτο πολύ σημαντικό βήμα σε μια νέα συναίνεση για μια δυναμική, σύγχρονη Ευρώπη. Ελπίζω το θετικό πνεύμα δυναμισμού και ειλικρίνειας που όλοι επέδειξαν εκεί να μετατραπεί τώρα σε συμφωνία επί του προϋπολογισμού. Παρέχω την πλήρη υποστήριξή μου στην Προεδρία στις προσπάθειές της να το επιτύχει αυτό και εύχομαι στην Προεδρία και σε όλα τα κράτη μέλη ό,τι καλύτερο.

(Χειροκροτήματα)

  Πρόεδρος. Ευχαριστούμε, κύριε Barroso. Η Προεδρία επιθυμεί να επισημάνει ότι, παρόλο που το θέμα της συζήτησης ήταν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στο Hampton Court, έχει μετατραπεί σε προκαταρκτική συζήτηση σχετικά με τις δημοσιονομικές προοπτικές. Αλλά η Προεδρία δεν πρόκειται να πει στους συμμετέχοντες στη συζήτηση τι πρέπει να συζητάνε. Μπορούν να επιμείνουν στο θέμα των δημοσιονομικών προοπτικών αν το επιθυμούν, μολονότι δεν εμφανίζεται συγκεκριμένα στην ημερήσια διάταξη.

  Hans-Gert Poettering, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, κυρίες και κύριοι, την προηγουμένη της Διάσκεψης Κορυφής στο Hampton Court ήταν εδώ ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και όχι ο Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας. Είναι βέβαια και Πρωθυπουργός της χώρας, όμως χάρη σε αυτό το αξίωμα είναι και Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Το ότι ήρθε εδώ ο Τόνι Μπλερ μία ημέρα πριν από το Hampton Court ήταν καλό σημάδι. Θεωρώ ότι αυτή ήταν η σωστή σειρά: πρώτα στο Κοινοβούλιο και ύστερα στους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων. Επίσης, επικροτώ το γεγονός ότι ο Πρόεδρός μας ήταν όλο το διάστημα στο Hampton Court. Κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, σας συνιστώ να προσκαλέσετε τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και για όλη τη διάρκεια της Διάσκεψης Κορυφής των Βρυξελλών. Αυτό θα ήταν μια καλή αρχή για το μέλλον. Πάντα θα θυμόμασταν την Μεγάλη Βρετανία ως αυτή που συμπεριέλαβε πλήρως τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις ευρωπαϊκές διασκέψεις κορυφής.

Μιλήσατε με θαυμάσια βρετανική συγκράτηση για την ποιότητα των συναδέλφων που είναι παρόντες. Βρίσκω θαυμάσιο τον τρόπο με τον οποίο διατυπώνετε εδώ έμμεσα μια δικαιολογημένη κριτική: ότι θα μπορούσαμε να είμαστε πιο πολλοί εδώ. Εσείς, όμως, επιλέξατε να δώσετε έμφαση στην ποιότητα και αυτό δείχνει πόσο εξαιρετικοί κοινοβουλευτικοί υπάρχουν στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Τώρα, όμως, θέλω να απευθύνω μια προειδοποίηση: μιλήσατε για τις επισκέψεις των υπουργών. Είπατε ότι έγιναν 48 επισκέψεις υπουργών στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα. Αυτό το βρίσκω θαυμάσιο και, ασφαλώς, ο αριθμός τους θα φθάσει τις 60 γιατί έχουμε ακόμα άλλες έξι εβδομάδες. Σε τελευταία ανάλυση, όμως, το καθοριστικό είναι να αντιστοιχεί η ποσότητα των υπουργών της βρετανικής Προεδρίας του Συμβουλίου και στην ποιότητα, ελπίζουμε δε ακόμα ότι αυτό θα συμβεί μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου του τρέχοντος έτους.

Είπατε ότι η Ευρώπη έχει απομακρυνθεί από τους πολίτες. Αυτό είναι σωστό και πρέπει να σκεφτούμε πώς θα βελτιώσουμε μαζί την κατάσταση, όμως το ίδιο ισχύει, φυσικά, και για την εθνική πολιτική. Πρέπει, επομένως, να καταβάλουμε τις ίδιες προσπάθειες σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, προκειμένου να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών στην πολιτική.

Θεωρώ ότι όταν παρατηρεί κανείς την κατάσταση από έξω –και ασφαλώς αυτή ήταν η επιτυχία του Hampton Court– βλέπει ότι έχει δημιουργηθεί μια νέα εμπιστοσύνη μεταξύ των εμπλεκομένων. Ως πρόεδρος μιας Ομάδας που έχει βουλευτές και από τα 25 κράτη μέλη και από 45 εθνικά κόμματα, γνωρίζω εκ πείρας ότι μέσα σε μια τόσο δύσκολη κατάσταση σε σχέση με τα συμφέροντα –που υπάρχει, βέβαια, και στις άλλες Ομάδες, γενικά εδώ στο Σώμα, αλλά και στις κυβερνήσεις– μπορεί κανείς να λύσει προβλήματα μόνον όταν υπάρχει εμπιστοσύνη. Όταν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, δεν υπάρχουν ούτε πολιτικές λύσεις. Το αίτημά μας προς τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων είναι να συμβάλουν ο καθένας χωριστά στη δημιουργία εμπιστοσύνης στο πλαίσιο της σχέσης τους με τα άλλα μέλη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Έγινε λόγος για το μέλλον της Ευρώπης, για το έγγραφο της Επιτροπής και για την παγκοσμιοποίηση. Δεν θέλω να τα επαναλάβω όλα τώρα. Είναι, όμως, αποφασιστικής σημασίας ότι, αφενός, αποδεχόμαστε την ουσία της παγκοσμιοποίησης –ότι είμαστε ένας κόσμος και γινόμαστε όλο και πιο πολύ ένας κόσμος– αφετέρου, όμως, δεν την ανεχόμαστε απλά, αλλά την διαμορφώνουμε, δηλαδή μπορούμε να θέσουμε υπό έλεγχο τις υπερβολές και τις αρνητικές επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης μέσω της πολιτικής δράσης. Θεωρώ ότι αυτό είναι το καθήκον μας.

Θα ήθελα να πω κάτι για τον σημαντικότερο τομέα για τον οποίο θα πρέπει να λάβουμε απόφαση και για τον οποίο διεξαγάγατε και εσείς συζήτηση, αν και στο περιθώριο. Τον ανέφερε ήδη ο Πρόεδρος του Σώματος: είναι οι δημοσιονομικές προοπτικές. Ελπίζω να μου επιτρέπετε να σας συστήσω –εγώ θα το κάνω ούτως ή άλλως– να καταλήξετε σε μια λύση για τις δημοσιονομικές προοπτικές. Η Μεγάλη Βρετανία ήταν πάντα υπέρ της διεύρυνσης –και χάρη σε αυτό βρίσκονται εδώ συνάδελφοι από τις χώρες που προσχώρησαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση την 1η Μαΐου 2004– ακόμα και αν δεν ακολουθούσε πάντα τον ίδιο δρόμο με εμάς ως προς τα θεσμικά ζητήματα. Αν αποτύχετε ως προς τις δημοσιονομικές προοπτικές, θα απογοητεύσετε ιδίως τις πρώην κομμουνιστικές χώρες που προσχώρησαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση την 1η Μαΐου 2004. Γι’ αυτό πρέπει να κάνετε τα πάντα για να καταλήξετε σε ένα αποτέλεσμα. Για τον σκοπό αυτόν, όμως, πρέπει τόσο εσείς όσο και ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να βρείτε το θάρρος να τελειώσετε με το θέμα της βρετανικής έκπτωσης.

Μιλήσατε για μια θεμελιακή αλλαγή και προφανώς εννοούσατε τη γεωργική πολιτική. Όμως, χρειαζόμαστε θεμελιακή αλλαγή και ως προς τις συνεισφορές των επιμέρους κρατών μελών, και σε αυτό μπορεί να συμβάλει σημαντικά και η Μεγάλη Βρετανία στη διάρκεια της Προεδρίας σας. Η γεωργική πολιτική έχει καθοριστεί μέχρι το 2013. Αν υπάρξει, όμως, λύση σχετικά με τη βρετανική έκπτωση, αν θέλουμε να καταλήξουμε σε δημοσιονομικές προοπτικές, πρέπει να εξασφαλιστεί ότι είμαστε διατεθειμένοι να εξετάσουμε κάποτε σοβαρά την περαιτέρω μεταρρύθμιση της γεωργικής πολιτικής με πρόθεση να διατυπώσουμε τουλάχιστον μια δεσμευτική δήλωση πρόθεσης.

Κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, όταν μιλάτε για τις δημοσιονομικές προοπτικές και όταν καταλήξουμε –όπως ελπίζω– σε αποφάσεις, δεν πρέπει να λησμονείτε –αυτό το λέω και στην Επιτροπή– ότι δεν θα το αποφασίσετε αυτό μόνοι σας στο Συμβούλιο. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι τμήμα της αρμοδίας επί του προϋπολογισμού αρχής και συμμετέχει ισότιμα στις αποφάσεις. Πρέπει, επομένως, να εγγυηθείτε ότι θα συμπεριληφθεί πλήρως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εκπροσωπούμε, όπως φυσικά και εσείς, τους πολίτες της Ευρώπης και, αν δείξουμε όλοι μαζί καλή θέληση και έχουμε αμοιβαία εμπιστοσύνη, θα είναι δυνατή η επίλυση των προβλημάτων.

(Χειροκροτήματα)

  Robert Goebbels, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, στο Hampton Court διεξήχθη μια διάσκεψη κορυφής χωρίς επίσημα συμπεράσματα. Οι υποσχέσεις της διάσκεψης κορυφής διατρέχουν τον κίνδυνο να αποδειχθούν τόσο εφήμερες όσο και οι γαμήλιοι όρκοι του βασιλιά Ερρίκου Η´ στο ίδιο παλάτι.

Η βρετανική Προεδρία ορθώς παρότρυνε τους 25 να πραγματοποιήσουν μεταρρυθμίσεις, να επενδύσουν από τώρα σε τεχνολογίες του μέλλοντος και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για αυξημένη απασχόληση. Η ανάγκη μεταρρυθμίσεων παραμένει, αλλά για πολλούς Ευρωπαίους ο όρος «μεταρρύθμιση» έχει αρνητική σημασία και αποτελεί συνώνυμο της μείωσης των θέσεων εργασίας και της υποβάθμισης της κοινωνίας.

Ο κ. Straw άσκησε κριτική στη θέση που υιοθέτησε το Κοινοβούλιο σχετικά με την οδηγία για τον χρόνο εργασίας. Θα συμβούλευα τον κ. υπουργό να διαβάσει εκ νέου ολόκληρη την πρώτη σύμβαση που είχε υιοθετήσει η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας την εποχή της Κοινωνίας των Εθνών και η οποία στόχευε στην εβδομάδα των 48 εργάσιμων ωρών χωρίς ρήτρα εξαίρεσης.

Οι μεταρρυθμίσεις θα γίνουν αποδεκτές όταν επιτρέψουν τη βελτίωση της γενικής ευημερίας. Για να το επιτύχει αυτό, η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει την υπερβολικά απαισιόδοξη και μοιρολατρική στάση της. Όταν κάποιος την βλέπει από έξω, η Ένωση αποτελεί υπόδειγμα. Ο Πρόεδρος της Χιλής το είπε τον προηγούμενο μήνα. Όμως, από τις ανακοινώσεις της Επιτροπής, προκύπτει ότι, έως το 2050, η Ευρώπη θα έχει μετατραπεί σε γηροκομείο. Ποιος από εμάς θα μπορέσει να ελέγξει αν αυτές οι ανησυχητικές προβλέψεις θα έχουν επαληθευτεί το 2050; Ναι, η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με τη γήρανση του πληθυσμού της. Εντούτοις, ο πληθυσμός της Ιαπωνίας και της Ρωσίας αναμένεται να παρουσιάσει μείωση. Και τι να πει κανείς για την Κίνα και την πολιτική του ενός παιδιού ανά οικογένεια που έχει υιοθετήσει; Τι να πει κανείς για την Ινδία και τις υπόλοιπες χώρες που δεν μπορούν να ελέγξουν τη ραγδαία αύξηση του πληθυσμού τους; Ποια χώρα θα αντιμετωπίζει μεγαλύτερα δημογραφικά προβλήματα το 2020, χωρίς να αναφερθούμε στο 2050;

Εάν υπάρχει ένας τομέας στον οποίο η Ευρώπη θα μπορούσε να μιμηθεί τις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι η πολιτική μετανάστευσης, ως προς την οποία θα μπορούσαμε να είμαστε πιο γενναιόδωροι. Μεγάλο μέρος της πλεονάζουσας ανάπτυξης των Ηνωμένων Πολιτειών κατά την τελευταία δεκαετία προέρχεται από τη συνδρομή των δέκα εκατομμυρίων λατινοαμερικανών και των εκατοντάδων χιλιάδων ευρωπαίων και ασιατών επιστημόνων. Πριν από δεκαπέντε ημέρες, η αμερικανική Γερουσία αποφάσισε την έκδοση 330 000 πράσινων καρτών επιπλέον για μετανάστες υψηλής εξειδίκευσης.

Η ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης αποτελεί πηγή διαρκούς ανησυχίας. Ωστόσο, σε σύγκριση με άλλους, όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα στον τομέα του ωραρίου και κυρίως τη βιομηχανική ανταγωνιστικότητα, είναι σαφές ότι ξεπερνούμε τις Ηνωμένες Πολιτείες στους περισσότερους τομείς της οικονομίας. Αυτό αναγνωρίζεται στην ανακοίνωση της Επιτροπής σχετικά με τη βιομηχανική πολιτική. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί πάντα τον πρωτεύοντα προορισμό και την πρώτη πηγή διεθνών επενδύσεων. Κατά το 2003, οι επενδύσεις των Δεκαπέντε ήταν τετραπλάσιες στις δέκα νέες χώρες σε σχέση με την Κίνα, η οποία δεν έλαβε παρά το 3,8% των ευρωπαϊκών επενδύσεων. Ας σταματήσουμε, λοιπόν, να φοβόμαστε την Κίνα. Είναι απολύτως φυσιολογικό για μια χώρα με πληθυσμό 1,3 δισεκατομμυρίων να διαδραματίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στο διεθνές εμπόριο, αλλά οι αριθμοί δείχνουν ότι ο ρόλος της Ευρώπης στο διεθνές εμπόριο καθίσταται σημαντικότερος, ακόμη και αν κάποιοι τομείς αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Εντούτοις, τα εννέα δέκατα των συναλλαγών μας αφορούν ανεπτυγμένες οικονομικά χώρες και όχι χώρες με χαμηλά επίπεδα μισθών.

Η παγκοσμιοποίηση αποτελεί μια μεγάλη ευκαιρία για τη μείωση της φτώχειας στον κόσμο. Η ανάπτυξη των διεθνών συναλλαγών είναι μεγαλύτερη από την ανάπτυξη του ακαθάριστου διεθνούς προϊόντος κατά τα τελευταία πενήντα χρόνια. Αυτό δείχνει ότι το διεθνές εμπόριο δεν είναι παιχνίδι με μηδενικούς κινδύνους, όμως έχει προσφέρει τη δυνατότητα σε εκατομμύρια ανθρώπων να βγουν από τη φτώχεια, αποφέροντας ταυτόχρονα οφέλη στους καταναλωτές των πλούσιων χωρών. Στην πραγματικότητα, οι δικοί μας καταναλωτές αναγκάζουν τις βιομηχανίες να γίνουν πιο ανταγωνιστικές όταν αγοράζουν φθηνότερα προϊόντα.

Η Ένωση αποτελεί τη μεγαλύτερη δύναμη στον τομέα των εξαγωγών παγκοσμίως, με κυρίαρχες τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία. Ωστόσο, οι τρεις αυτές χώρες αντιμετωπίζουν προβλήματα εσωτερικής ανάπτυξης. Η αποταμίευση των πολιτών τους έχει αγγίξει πρωτόγνωρα επίπεδα. Από την πλευρά τους, οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί καταναλώνουν και χρεώνονται επικίνδυνα. Για να δοθεί εκ νέου ώθηση στην ανάπτυξη, πρέπει να αποκαταστήσουμε την αυτοπεποίθηση των Ευρωπαίων. Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση η οποία να μπορεί να αντικαταστήσει την αγορά, όμως η αγορά δεν είναι ικανή να δημιουργήσει την αλληλεγγύη που αποτελεί το χαρακτηριστικό στοιχείο του ευρωπαϊκού προτύπου. Απαιτείται πολιτική βούληση για τη δημιουργία περαιτέρω αλληλεγγύης μεταξύ των χωρών μας, καθώς και στο εσωτερικό των χωρών μας.

Η πολιτική καταλήγει πάντα στο ζήτημα των πόρων – και στο σημείο αυτό συντάσσομαι με τον Πρόεδρο Barroso. Η Ευρώπη στερείται δημοσιονομικών πόρων. Ο κ. Μπλερ έχει δίκιο που μας παροτρύνει να επενδύσουμε περισσότερο στην έρευνα και στα πανεπιστήμια. Αυτό προϋποθέτει ότι ο προϋπολογισμός της Ένωσης πρέπει να λάβει πάνω από το 1% του ΑΕγχΠ που θέλουν να προσφέρουν ορισμένες μεγάλες χώρες, όπως η Μεγάλη Βρετανία.

(Χειροκροτήματα)

Η Σοσιαλιστική Ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα κρίνει την Προεδρία με βάση την ικανότητά της να επιτύχει συμφωνία για ρεαλιστικές αλλά πιο γενναιόδωρες οικονομικές προοπτικές. Η διάσκεψη κορυφής του Δεκεμβρίου πρέπει να είναι η διάσκεψη κορυφής στην οποία θα ανακαλύψουμε εκ νέου την αλληλεγγύη. Η ισχυρή δέσμευση των 25 υπέρ μιας συντονισμένης πολιτικής ανάκαμψης, καθώς και της αύξησης των επενδύσεων για εθνικές και διευρωπαϊκές υποδομές, θα επιτρέψει στην Ευρώπη να εισέλθει εκ νέου σε πορεία ανάπτυξης, η οποία αποτελεί προϋπόθεση για την αποδοχή δύσκολων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Η ανάπτυξη θα φέρει τη σταθερότητα και όχι το αντίστροφο.

(Χειροκροτήματα)

  Πρόεδρος. Σας ευχαριστούμε πολύ, κύριε Goebbels. Η συζήτηση ζωηρεύει, και αυτό είναι θετικό από την άποψη ότι διασφαλίζει τη συμμετοχή περισσότερων βουλευτών σε αυτήν.

  Karin Riis-Jørgensen, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (DA) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, κατανοώ γιατί προφανώς η υψηλού επιπέδου οικογενειακή θεραπεία στο Hampton Court εξελίχθηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ωστόσο, πραγματοποιήθηκε σε αρκούντως ρομαντικό και αποκλειστικό περιβάλλον, οπότε είχατε όλη την τύχη με το μέρος σας. Τώρα που όλοι οι αρχηγοί κυβερνήσεων επέστρεψαν στις χώρες τους μετά τη θεραπεία τους, θα μπορέσουμε να εξακριβώσουμε αν όντως οι θεραπευτικές προσπάθειες του Τόνι Μπλερ απέφεραν καρπούς, διότι όλοι ασφαλώς γνωρίζουμε πως, όταν οι γάμοι αρχίζουν να διαλύονται, τα ζευγάρια συχνά επιστρέφουν στις γνωστές τους κακές συνήθειες. Θέλω, λοιπόν, να απευθύνω ένα πρακτικό αίτημα στην Προεδρία και την Επιτροπή.

Στην πράξη, είναι πραγματικά ελάχιστα αυτά που μπορούν να κάνουν οι χώρες της ΕΕ για να θέσουν από κοινού σε κίνηση την αναγκαία και επιθυμητή διαδικασία μεταρρύθμισης για τον εκσυγχρονισμό της ευρωπαϊκής αγοράς εργασίας προκειμένου να είναι κατάλληλη για τη σύγχρονη κοινωνία. Όλοι γνωρίζουμε, βεβαίως, ότι αυτό το αναγκαίο έργο πρέπει να το αναλάβουν τα επιμέρους κράτη μέλη. Οι προσπάθειες μεταρρύθμισης είναι αποκλειστικά εθνική υπόθεση.

Η ΕΕ μπορεί και πρέπει, ωστόσο, να ολοκληρώσει την προσπάθεια δημιουργίας μιας πλήρους εσωτερικής αγοράς για τα κεφάλαια και τις υπηρεσίες. Ενόσω τα αποτελέσματα της οικογενειακής θεραπείας είναι ακόμη αισθητά, θα ήθελα να καλέσω την Προεδρία και την Επιτροπή να εργαστούν για τη διασφάλιση της πλήρους ελευθέρωσης των ευρωπαϊκών αγορών υπηρεσιών και κεφαλαίων. Είμαι πεπεισμένη ότι, εάν επιτύχει αυτή η διαδικασία, θα οδηγήσει σε γνήσιες μεταρρυθμίσεις της αγοράς εργασίας βάσει του ρητού «δεν υπάρχει εναλλακτική». Τα οφέλη μιας τέτοιας μεταρρύθμισης για τους πολίτες θα είναι τεράστια, και αυτός είναι, βεβαίως, ο στόχος της συνεργασίας στο επίπεδο της ΕΕ: η παροχή πρόσθετων οφελών στους συμπολίτες μας.

Θέλω επίσης να σας θέσω ένα σαφές ερώτημα, κύριε Straw. Αναφερθήκατε στην ετήσια έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Είστε διατεθειμένος να δώσετε το καλό παράδειγμα και να διασφαλίσετε ότι εσείς και το Ηνωμένο Βασίλειο θα αναλάβουν την ευθύνη της διαχείρισης μιας κοινοτικής επιδότησης στη χώρα σας, κάτι που, δυστυχώς, ο υπουργός Οικονομικών σας αρνήθηκε να πράξει την περασμένη εβδομάδα; Περιμένω μια σαφή απάντηση. Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.

  Pierre Jonckheer, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (FR) Κύριε Straw, κύριε Barosso, θέλω να διατυπώσω τρεις επισημάνσεις όσον αφορά την ομιλία σας, κύριε Straw.

Σχετικά με τη Διάσκεψη της Χάγης, στην οποία αναφερθήκατε, θα ήθελα να σας προτείνω με κάθε μετριοφροσύνη να διαβάσετε εκ νέου το σχέδιο Συντάγματος το οποίο υπογράψατε και το οποίο, κατά τη γνώμη μου, περιέχει λύσεις σχετικά με την κατανομή των εξουσιών και τον ρόλο των εθνικών κοινοβουλίων. Γιατί να εγκαταλείψουμε αυτό το σχέδιο;

Σε ό,τι αφορά την κοινωνική πολιτική και την οδηγία σχετικά με τον χρόνο εργασίας, συμφωνώ μαζί σας: πρέπει να πούμε «ναι» στην εθνική ποικιλομορφία, αλλά, αν πρέπει να εμπνευσθούμε από ένα πρότυπο, θα προτιμούσα το σκανδιναβικό.

Επιπλέον, σχετικά με το ζήτημα της ενιαίας αγοράς, ελπίζω ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου πως ο ανταγωνισμός πρέπει επίσης να είναι θεμιτός και ισορροπημένος. Με άλλα λόγια, η ενιαία αγορά βασίζεται στα κοινά κοινωνικά πρότυπα και έτσι γίνεται μέρος του ιδίου του πνεύματος των Συνθηκών.

Τέλος, σχετικά με τον προϋπολογισμό, πιστεύω πως αντιμετωπίζουμε πραγματικό πρόβλημα αξιοπιστίας στο επίπεδο τόσο των εσόδων όσο και των εξόδων – ο κ. Barroso και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναφέρθηκαν αρκετά σε αυτό το θέμα. Η επιτυχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης των 25, η έκφραση της συνεχούς αλληλεγγύης μας προς τα νέα κράτη μέλη και η άσκηση μιας εξωτερικής πολιτικής με επαρκείς πόρους, οι οποίοι μπορεί να υπερβούν το 5% του προϋπολογισμού, προϋποθέτουν την αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού.

Πάνω από όλα, και θα τελειώσω με αυτό, πρέπει να σταματήσουμε να συζητούμε σχετικά με τον προϋπολογισμό κατά τρόπο που χαρακτηρίζεται από έξαρση των εθνικών συμφερόντων. Πρέπει, στο πλαίσιο της ενδιάμεσης αξιολόγησης που ζήτησε η Επιτροπή και το Κοινοβούλιο, να προταθεί από την Προεδρία και ολόκληρο το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ένας ευρωπαϊκός μηχανισμός που θα προσφέρει στην Ευρωπαϊκή Ένωση πραγματικά αυτόνομους πόρους για τις μελλοντικές πολιτικές της Ένωσης. Με τη δέσμευση αυτή, θα μπορέσουμε ίσως να πείσουμε τους πολίτες μας για τη χρησιμότητα της ευρωπαϊκής πολιτικής.

  Κυριάκος Τριανταφυλλίδης, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – Κύριε Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι, χαίρομαι που σήμερα έχουμε την ευκαιρία, με την παρουσία του προεδρεύοντα του Συμβουλίου καθώς και του Προέδρου της Επιτροπής, να κάνουμε μία αποτίμηση του άτυπου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου το οποίο έλαβε χώρα στο τέλος του περασμένου μήνα.

Δυστυχώς, ενώ η ιδέα για τη σύγκληση του Συμβουλίου δεν ήταν κακή, η εκτέλεση έπασχε τα μέγιστα. Πράγματι, σε μία εποχή όπου η Ευρωπαϊκή Ένωση πνέει τα λοίσθια αφού μετράμε είκοσι εκατομμύρια άνεργους, όπου δεν ξέρουμε πώς να αντιμετωπίσουμε τα κοινωνικά προβλήματα ιδίως αυτά που ξέσπασαν προσφάτως στη Γαλλία, και όπου η εμπιστοσύνη του πολίτη προς τους κυβερνώντες μειώνεται κατά γεωμετρική πρόοδο, η ιδέα να βρεθούν οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Λονδίνο για να συζητήσουν το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο και την αντίσταση στην παγκοσμιοποίηση ήταν, φαινομενικά, πολύ καλή.

Δυστυχώς, αντί να επικρατήσει συναίνεση, είδαμε πάλι τους πατροπαράδοτους καυγάδες να ξεσπάνε για ένα τόσο σημαντικό θέμα για το μέλλον της Ευρώπης, όπως είναι των δημοσιονομικών προοπτικών.

Θυμίζω, κύριε Πρόεδρε, ότι ο κύριος Μπλερ, κατά την αγόρευσή του στο ίδιο βήμα εδώ στο Ευρωκοινοβούλιο στις 23 Ιουνίου, είχε δηλώσει ότι ανέκαθεν ήταν ένας ενθουσιώδης υπέρμαχος της Ευρώπης. Αναρωτιέμαι, τεσσεράμισι μήνες μετά, με ποιον τρόπο μετατρέπει αυτά τα λόγια ο κύριος Μπλερ σε πράξη. Ποια είναι η αποτίμηση της Προεδρίας της χώρας του μέχρι τώρα αφού ένα μήνα πριν από τη λήξη της δεν έχουμε πετύχει συμφωνία για τις δημοσιονομικές προοπτικές. Το κοινωνικό μοντέλο δεν έχει προχωρήσει ούτε σπιθαμή και η απάντηση του Συμβουλίου στην παγκοσμιοποίηση είναι η δημιουργία ενός διφορούμενου ταμείου ρύθμισης.

Αναρωτιέμαι πραγματικά, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, εάν έχετε σκεφτεί σοβαρά την αντίδραση των απολυμένων εργαζομένων όταν θα τους απαντάτε ότι για όλα τα κακά της παγκοσμιοποίησης υπάρχει η πανάκια του ταμείου.

Κύριε Πρόεδρε, η Βρετανική Προεδρία είχε την ευκαιρία να γράψει ιστορία στο Hampton Court. Aντ’ αυτού, απέδειξε για άλλη μια φορά ότι πρόκειται για ένωση συμφερόντων σπαταλώντας άσκοπα ώρες και δημόσιο χρήμα για συζητήσεις άνευ ουσίας και της οποίας τα λάθη καλείται, δυστυχώς, να πληρώσει ο Ευρωπαίος πολίτης.

  Michael Henry Nattrass, εξ ονόματος της Ομάδας IND/DEM. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η διάσκεψη στο Hampton Court υποτίθεται ότι θα αφορούσε το λεγόμενο «κοινωνικό πρότυπο». Έπειτα ο κ. Μπλερ επιδόθηκε σε δημόσιες σχέσεις – ο ίδιος κ. Μπλερ που πήγε τον Ιούλιο στις Βρυξέλλες υποσχόμενος ριζική μεταρρύθμιση, την οποία στη συνέχεια περιόρισε ριζικά στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή κάθε προηγούμενης Προεδρίας της ΕΕ.

Τα σχόλια μετά τη διάσκεψη του Hampton Court προέρχονταν από όσους εξέφρασαν έκπληξη για το γεγονός ότι δεν συνέβη τίποτε. Θα έπρεπε μάλιστα να μιλάμε για «σύγχυση» του Hampton Court. Ο γερμανικός σταθμός ARD TV ανέφερε ότι, μετά από τέσσερις μήνες, δεν συνέβη τίποτε – απολύτως τίποτε. Τα πολωνικά μέσα ενημέρωσης μίλησαν για μία από τις πιο ασυνήθιστες διασκέψεις κορυφής της ΕΕ. Στην Ιταλία, η εφημερίδα La Repubblica ανέφερε απλώς ότι η διάσκεψη χαρακτηρίστηκε από αμηχανία και προκάλεσε αμηχανία.

Ο κ. Μπλερ ισχυρίστηκε ότι στη διάσκεψη συζητήθηκαν τα θέματα που οι πολίτες επιθυμούσαν να συζητηθούν, όμως οι πολίτες δεν επιθυμούν ευρωπαϊκές πολιτικές για τα πανεπιστήμια όταν η ΕΕ δεν διαθέτει αρμοδιότητες στον τομέα της εκπαίδευσης. Ούτε επιθυμούν πράγματα όπως εννέα διαφορετικές αποστολές σε όλον τον κόσμο στο πλαίσιο μιας κοινοτικής πολιτικής άμυνας.

Το μόνο που απέδειξε το Hampton Court είναι ότι τα κενά είναι επικίνδυνα όταν οι πολιτικοί τα γεμίζουν με αέρα κοπανιστό. Προτείνω να εντοιχιστεί στο Hampton Court μια γαλάζια μεταλλική πλακέτα στην οποία θα αναγράφεται: «Σε αυτό το σημείο, στις 27 Οκτωβρίου 2005, δεν συνέβη τίποτε» ή, όπως λένε στο Yorkshire: «Eee, you must be jokin’».

  Roberta Angelilli, εξ ονόματος της Ομάδας UEN. – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, κύριε Straw, για να παραφράσω τα εισαγωγικά σας σχόλια, είμαι παρούσα και τολμώ να διαφωνήσω. Πέρα από τα ευφυολογήματα και παρά τις αξιέπαινες καλές προθέσεις των κκ. Μπλερ και Barroso, η Διάσκεψη του Hampton Court δεν ήταν καθόλου ικανοποιητική όσον αφορά τα πρακτικά της αποτελέσματα.

Καταρχάς, η τόσο πολυπόθητη πλατφόρμα για το ευρωπαϊκό κοινωνικό πρότυπο της Επιτροπής αποδείχθηκε μάλλον απογοητευτική. Δεν προτάθηκε καμία πραγματική στρατηγική και καμία φιλοδοξία για την πραγματική ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας, αλλά μάλλον μια πολιτική περιορισμού των ζημιών. Πέρα από τις βαρύγδουπες εξαγγελίες, όπως η προσαρμογή των πόρων στη στρατηγική της Λισαβόνας και το ταμείο για την παγκοσμιοποίηση, μέχρι σήμερα δεν υπήρξε καμία ουσιαστική κίνηση.

Όσον αφορά τον κ. Μπλερ, ο πολιτικός απολογισμός δεν είναι ασφαλώς θετικός. Ουσιαστικά, παρά τις συνεχείς διαβεβαιώσεις, δεν υπάρχει καμία συμφωνία όσον αφορά τις δημοσιονομικές προοπτικές, οι οποίες αποτελούν ασφαλώς την ουσία του προβλήματος.

Εν κατακλείδι, δεν υπάρχει προπαντός καμία ειλικρινής πρόθεση να συζητηθεί εκ νέου η άδικη έκπτωση υπέρ του Ηνωμένου Βασιλείου. Πρόκειται για ένα προνόμιο το κόστος του οποίου καταβάλλουν κυρίως η Ιταλία και η Γαλλία, αφαιρώντας πολύτιμους πόρους από τις δύο χώρες μας.

  James Hugh Allister (NI). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, ακούγοντας τις πολιτικές ερμηνείες που διατυπώθηκαν σήμερα θα νόμιζε κανείς ότι στο Hampton Court επιτεύχθηκαν πολλά· όμως, όπως ακούσαμε ήδη, η ετυμηγορία του ενημερωμένου Τύπου στην ΕΕ ήταν σχεδόν καθολικά αρνητική. Ένα πρακτορείο ανέφερε ότι πολλές εφημερίδες δεν μπορούσαν να θυμηθούν κάποιο άλλο παράδειγμα εξίσου περιττής και επιφανειακής προσπάθειας δημιουργίας εντυπώσεων χωρίς αποτελέσματα. Μια εφημερίδα αναφέρθηκε σε παράδοξη παράσταση εφησυχασμένων ηγετών, οι οποίοι απέφυγαν να συζητήσουν τα πιο καίρια ζητήματα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη. Μια άλλη την χαρακτήρισε διάσκεψη αδιεξόδου με μια πρόσοψη από βεβιασμένα χαμόγελα. Σε άρθρο της εφημερίδας Financial Times αναφερόταν ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες προσπάθησαν να απαντήσουν στο ερώτημα ποιες θα είναι οι συνέπειες της παγκοσμιοποίησης στην ευρωπαϊκή οικονομία και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι χρειαζόμαστε περισσότερη έρευνα και ανάπτυξη και, βεβαίως, περισσότερα χρήματα. Με άλλα λόγια, δεν απάντησαν στο ερώτημα. Η ΕΕ, σύμφωνα με το εν λόγω άρθρο στους Financial Times, δεν είναι η ορθή θεσμική βάση για την αντιμετώπιση της παγκοσμιοποίησης. Έχει διογκωθεί και κατακερματιστεί σε υπερβολικό βαθμό. Τα ενδεδειγμένα πολιτικά επίπεδα είναι οι εθνικές κυβερνήσεις και η ευρωζώνη. Θεωρώ ότι το άρθρο των Financial Times βρίσκεται πολύ κοντά στην αλήθεια. Εάν τα επιμέρους κράτη μέλη αναζητούσαν λύσεις για το πώς μπορούν, ως έθνη, να είναι ανταγωνιστικά στην παγκόσμια αγορά αφιερώνοντας την ίδια ενέργεια και καταβάλλοντας τις ίδιες προσπάθειες όπως και για την προετοιμασία διασκέψεων για το θεαθήναι, έχω την εντύπωση ότι, ενδεχομένως, θα βλέπαμε όλοι πολύ περισσότερα αποτελέσματα.

Ο μεγαλύτερος φόβος μου ενόψει της αποτυχίας της διάσκεψης στο Hampton Court και του τρωθέντος κύρους της βρετανικής Προεδρίας είναι ότι η κυβέρνηση της χώρας μου θα γίνει υπερβολικά πρόθυμη να διασφαλίσει τον Δεκέμβριο μια συμφωνία σχετικά με τον προϋπολογισμό η οποία θα αποκαθιστά την εικόνα της και, ως εκ τούτου, ο κ. Μπλερ θα εκχωρήσει πάρα πολλά στο θέμα της βρετανικής έκπτωσης, μόνο και μόνο για να μπορεί να υποστηριχθεί ότι η βρετανική Προεδρία πέτυχε κάτι – εκτός, βεβαίως, από την εξασφάλιση της χρεοκοπίας της ΕΕ μετά το άνοιγμα της πόρτας στην ένταξη της Τουρκίας.

  Timothy Kirkhope (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, λυπούμαι πολύ, αλλά φοβούμαι ότι είμαι υποχρεωμένος να είμαι και εγώ κάπως ωμός. Η διάσκεψη του Hampton Court εξελίχθηκε όπως είχα προειδοποιήσει ότι θα εξελιχθεί: παρά την πολυτέλεια του χώρου διεξαγωγής των εργασιών της, χαρακτηρίστηκε από πλήρη ένδεια αποτελεσμάτων. Νομίζω δε ότι η ομιλία του κ. Straw ήταν, όπως είχε πει κάποτε ο Τσόρτσιλ, «a pudding without a theme».

Καταρχάς ο Πρωθυπουργός περιόρισε τη διάσκεψη του Hampton Court σε μία ημέρα. Στη συνέχεια, κατήρτισε μια ημερήσια διάταξη η οποία περιελάμβανε ελάχιστα συγκεκριμένα θέματα και απέφευγε όλα τα μείζονα και πιεστικά ζητήματα που αντιμετωπίζει η ΕΕ και, τέλος, έλαβε την πρωτοφανή απόφαση να μην εκδοθεί ανακοινωθέν κατά τη λήξη της διάσκεψης. Δεν είναι αυτά χαρακτηριστικά μιας Προεδρίας και ενός Πρωθυπουργού που καθορίζουν την ημερήσια διάταξη και αποφασίζουν το μέλλον μας. Ειλικρινά, με εκπλήσσει το γεγονός ότι η Προεδρία θεωρεί ότι έχει να μας εκθέσει έστω και το παραμικρό αποτέλεσμα από τη διάσκεψη. Τουλάχιστον, όμως, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο παρουσιάζεται μια τέτοια έκθεση, κάτι που ο Πρωθυπουργός δεν έπραξε για το βρετανικό κοινοβούλιο μετά το πέρας της διάσκεψης.

Το άτυπο Συμβούλιο ήταν μια χαμένη ευκαιρία. Η Ευρώπη χρειάζεται κατευθύνσεις στο θέμα των οικονομικών μεταρρυθμίσεων. Εντούτοις, η Προεδρία προσέφερε δύο έγγραφα συζήτησης τα οποία εκπόνησαν πανεπιστημιακοί και τα οποία δεν συζητήθηκαν καν. Η Ευρώπη χρειάζεται επίσης κατευθύνσεις ως προς τη μεταρρύθμιση του λεγόμενου κοινωνικού προτύπου. Και πάλι, η μόνη συνεισφορά ήταν ελάχιστα αξιόλογα, αλλά άσχετα, έγγραφα συζήτησης. Η Ευρώπη χρειάζεται κατευθύνσεις προκειμένου να καταστεί περισσότερο ευέλικτη και ευπροσάρμοστη. Εντούτοις, δεν τέθηκε καν προς συζήτηση το καίριο ζήτημα του τι πρέπει να γίνει μετά την απόρριψη του Συντάγματος. Η Ευρώπη χρειάζεται επίσης κατευθύνσεις στο θέμα της μελλοντικής της χρηματοδότησης. Αυτό, βεβαίως, εγείρει σοβαρά ζητήματα, όπως λόγου χάρη το θέμα της διόρθωσης. Όμως, η Προεδρία εξακολουθεί να αποφεύγει το θέμα και η αδράνεια συνεχίζεται.

Συμφωνώ με τη θέση του κ. Barroso ότι η Προεδρία οφείλει να καταβάλει προσπάθειες, ώστε να σημειωθεί πρόοδος στο Συμβούλιο του Δεκεμβρίου. Θα παρακολουθούμε με προσοχή τις εξελίξεις για να δούμε σε τι ακριβώς θα συνίσταται αυτή η πρόοδος και κατά πόσον ο κ. Μπλερ θα εγκαταλείψει τις προηγούμενες δεσμεύσεις του όσον αφορά την προστασία της βρετανικής έκπτωσης.

Η διαφάνεια και το ανοικτό πνεύμα είναι επίσης θέματα τα οποία καλείται να αντιμετωπίσει η Προεδρία. Προσφάτως ζήτησα να διεξάγονται δημοσίως οι συνεδριάσεις του Συμβουλίου στις οποίες λειτουργεί με τη νομοθετική του ιδιότητα. Ο κ. Μπλερ δηλώνει ότι επιθυμεί να σημειωθεί πρόοδος σε αυτόν τον τομέα. Καλώ την Προεδρία να εφαρμόσει μια τέτοια διαδικασία πριν από τη λήξη της θητείας της, ενώ αναμένω με ενδιαφέρον την απάντηση του Συμβουλίου επί του θέματος κατά την Ώρα των Ερωτήσεων που έπεται αυτής της συζήτησης.

Ποια είναι η κατάσταση όσον αφορά την έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου σχετικά με τους λογαριασμούς της ΕΕ; Επί έντεκα συναπτά έτη το Ελεγκτικό Συνέδριο αδυνατεί να εκδώσει δήλωση αξιοπιστίας επί των λογαριασμών. Η Προεδρία οφείλει πραγματικά να διευθετήσει αυτό το ζήτημα. Η αδράνεια και η αναποφασιστικότητα υπήρξαν τα βασικά χαρακτηριστικά της βρετανικής Προεδρίας. Μάλιστα, ο Πρωθυπουργός της Σλοβακίας δήλωσε επί του θέματος ότι «επικρατεί σιωπή· δεν διαθέτουμε πληροφόρηση». Οφείλω να συμφωνήσω με αυτήν την ανάλυση και, παρότι απήλαυσα τη σημερινή ομιλία του κ. Straw, δεν νομίζω ότι συνεισέφερε οτιδήποτε χρήσιμο.

Το Hampton Court δεν μας προσέφερε την παραμικρή ένδειξη ότι η Προεδρία, και ιδίως ο Πρωθυπουργός, διέθεταν συγκεκριμένη στρατηγική. Ο κ. Πρωθυπουργός δημιούργησε τη σαφή εντύπωση ότι κινείται μεταξύ των διαφόρων διασκέψεων χωρίς να μπορεί ή να επιθυμεί να προσφέρει την ηγεσία που είχαμε ζητήσει τον Ιούνιο εμείς οι βρετανοί Συντηρητικοί. Ας ελπίσουμε ότι η τελευταία ευκαιρία που προσφέρει η προσεχής Διάσκεψη Κορυφής των Βρυξελλών θα αποδείξει ότι η απογοήτευσή μου από τη βρετανική Προεδρία ήταν στην πραγματικότητα αβάσιμη.

  Gary Titley (PSE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, προσφάτως ένας ύποπτος τρομοκρατίας που κατεζητείτο από τη βρετανική κυβέρνηση συνελήφθη και εκδόθηκε από τη Ρώμη εντός ελαχίστων εβδομάδων. Αυτό είναι άμεση απόρροια του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης· παλαιότερα, κάτι τέτοιο θα απαιτούσε την πάροδο ετών. Πρόκειται για ένα μόνο παράδειγμα των πλεονεκτημάτων που προσφέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση στους πολίτες της.

Οι πολίτες έχουν ωφεληθεί από την ενιαία αγορά κατά 6 000 ευρώ περίπου κατά κεφαλήν λόγω της αυξημένης αποδοτικότητας. Έχετε τη δυνατότητα, αν το επιθυμείτε, να κολυμπήσετε στα ανοικτά του Blackpool στην περιφέρειά μου χάρη στην κοινοτική νομοθεσία που οδήγησε σε βελτίωση του περιβάλλοντος. Όλα αυτά είναι οφέλη τα οποία απολαμβάνουν οι πολίτες μας. Πρέπει δε να καταβάλουμε μεγαλύτερες προσπάθειες για να τα τονίσουμε στην κοινή γνώμη.

Χαιρετίζω τα έγγραφα που κατατέθηκαν στο Hampton Court, διότι αφορούν τους τρόπους με τους οποίους η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να προσφέρει προστιθέμενη αξία στους πολίτες μας, ιδίως στον τομέα των αγορών ενέργειας στον οποίο επίκειται κρίση. Ωστόσο, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι θα δοθεί συνέχεια στα θέματα αυτά. Μια από τις δυσκολίες, ιδίως όσον αφορά τη στρατηγική της Λισαβόνας, είναι ότι τα ίδια τα κράτη μέλη υπόσχονται ότι θα την υλοποιήσουν και δεν το πράττουν. Ευελπιστώ ότι οι συζητήσεις του Hampton Court οδήγησαν σε αποσαφήνιση του ρόλου των κρατών μελών και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής όσον αφορά τη διασφάλιση της υλοποίησης από τα κράτη μέλη των ήδη συμφωνηθέντων. Εφόσον επιτευχθεί αυτό, η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να σημειώσει πολύ μεγαλύτερη πρόοδο, χωρίς απαραιτήτως να διαθέτει τα μεγαλόπνοα σχέδια που περιέγραψαν στη σημερινή συζήτηση ορισμένοι ομιλητές. Ας μεριμνήσουμε για την υλοποίηση των ήδη συμφωνηθέντων. Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη επιτυχία για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Συγχαίρω τον Προεδρεύοντα του Συμβουλίου για τη δέσμευση που ανέλαβε η τρέχουσα Προεδρία έναντι του Κοινοβουλίου. Εκφράζουμε την ιδιαίτερη ικανοποίησή μας για τον βαθμό στον οποίο οι υπουργοί συμμετείχαν στις εργασίες του Κοινοβουλίου και ιδίως για τον βαθμό στον οποίο ο βρετανός υπουργός Εσωτερικών διασφάλισε τη συμμετοχή του Κοινοβουλίου στην προώθηση των θεμάτων που άπτονται της ασφάλειας. Πρόκειται για έναν από τους πιο σημαντικούς τομείς στους οποίους η Ευρωπαϊκή Ένωση θα κληθεί στο μέλλον να προστατεύσει τα συμφέροντα των πολιτών της.

(Χειροκροτήματα)

  Marielle De Sarnez (ALDE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, η άτυπη Διάσκεψη Κορυφής του Hampton Court δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια ευχάριστη, ασήμαντη συνάντηση, κάτω από τον ζεστό ήλιο του φθινοπώρου. Δεν είχαμε κανένα πρακτικό αποτέλεσμα, καμιά πρόοδο, καμιά προοπτική. Εν συντομία, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων δεν προσπάθησαν καν να σχεδιάσουν την αντίδρασή τους ενόψει της βαθιάς κρίσης που διέρχεται η Ευρώπη, σαν να τους εξυπηρετούσε μια τέτοια κρίση. Αντ’ αυτού, διατύπωσαν ως συνήθως μια σειρά από προτάσεις οι οποίες έχουν επαναληφθεί χιλιάδες φορές. Ασφαλώς και πρέπει να αυξηθεί η ευρωπαϊκή προσπάθεια όσον αφορά την έρευνα και την ανάπτυξη. Ασφαλώς και χρειαζόμαστε κέντρα αριστείας σε πανεπιστημιακό επίπεδο στην Ευρώπη. Ασφαλώς και χρειαζόμαστε μια κοινή πολιτική ενέργειας. Ασφαλώς και χρειαζόμαστε μια κοινή πολιτική μετανάστευσης. Ασφαλώς και η Ευρώπη χρειάζεται μια πολιτική ασφαλείας.

Πάντα, όμως, καταλήγουμε στα ίδια προβλήματα. Αν θέλουμε να κάνουμε κάτι από κοινού, απαιτείται πολιτική βούληση, αποτελεσματικοί και δημοκρατικοί θεσμοί και κοινός προϋπολογισμός. Έτσι, είναι σαφές ότι σε αυτές τις τρεις πτυχές δεν σημειώθηκε καθόλου πρόοδος, ενώ η βρετανική Προεδρία δεν κατέβαλε την παραμικρή προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση. Η βρετανική Προεδρία δεν απέτυχε απλώς να επαναφέρει την Ευρωπαϊκή Ένωση στον δρόμο της, αλλά συνέβαλε και στην εξασθένησή της. Επομένως, η ευθύνη της είναι μεγάλη.

Κύριε Straw, η διάσκεψη κορυφής του Δεκεμβρίου θα είναι η τελευταία ευκαιρία να αποκτήσει η Ευρώπη έναν ουσιαστικό προϋπολογισμό και να αναπτερωθούν έτσι οι ελπίδες όλων όσοι πιστεύουν στον μέλλον της. Θα είναι συγχρόνως η τελευταία ευκαιρία για τον βρετανό Πρωθυπουργό, ώστε να μην μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που συνέβαλε στην αποτυχία της Ευρώπης, ως αυτός που ηθελημένα γύρισε σελίδα στην πολιτική ένωση της Ευρώπης.

  Elisabeth Schroedter (Verts/ALE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου, κύριε Προεδρεύων, αλλά η Διάσκεψη Κορυφής του Hampton Court ήταν το μεγαλύτερο ατόπημα στο οποίο έχει υποπέσει ποτέ προεδρία. Αντί να προχωρήσετε σε σχέση με τα επείγοντα προβλήματα όπως οι δημοσιονομικές προοπτικές και η συζήτηση για το Σύνταγμα, διαγράψατε τα σημεία αυτά από την ημερήσια διάταξη. Η διάσκεψη κορυφής δεν ανταποκρίθηκε καν στο θέμα της κοινωνικής Ευρώπης που είχε η ίδια θέσει. Δεν συζητήθηκε κανένα από τα πολιτικά μέσα για μια κοινωνική Ευρώπη, ούτε οι ελάχιστες προδιαγραφές ούτε η εργατική νομοθεσία ή τα μέσα καταπολέμησης της ανεργίας και του κοινωνικού αποκλεισμού.

Κύριε Straw, οι προτάσεις σας είναι κομματικός ωφελιμισμός και δεν προάγουν την κοινωνική Ευρώπη. Αντί για δράση υπήρχαν μόνο ιδέες, αντί να αντιμετωπίσετε με ενεργές δράσεις την παγκοσμιοποίηση, αντιδράσατε με αντιδραστικά μέτρα όπως για παράδειγμα αυτή η ιδέα του anti-shock fund. Όμως, στόχος δεν πρέπει να είναι να δημιουργήσουμε μια Ευρώπη που κοιτάζει προς τα πίσω, αλλά μια Ευρώπη που θα ατενίζει με εμπιστοσύνη το μέλλον.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL). – (PT) Δεν είναι αρκετό να επισημαίνεται απλώς ότι υπάρχουν κοινωνικά προβλήματα στην ΕΕ και στον κόσμο. Όπως δήλωσε η πολιτική μου ομάδα στην άτυπη συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε στα τέλη Οκτωβρίου, είναι κρίσιμο να αναλύσουμε αυτά τα προβλήματα και να αλλάξουμε τις πολιτικές που τα προκαλούν.

Η αλήθεια είναι ότι όσα ακούσαμε σήμερα δεν προσφέρουν διαβεβαιώσεις για αλλαγή των πολιτικών, παρότι αναγνωρίζεται ευρέως ότι η δυσαρέσκεια των πολιτών αυξάνεται και ότι εμφανίζονται σοβαρές κοινωνικές εντάσεις σε μια σειρά από χώρες, στην ίδια την ΕΕ.

Αντί να διατυπώνει αναγκαίες προτάσεις για την επαρκή αντιμετώπιση αυτών των σοβαρών κοινωνικών προβλημάτων, το Συμβούλιο δίνει έμφαση στη συνήθη νεοφιλελεύθερη συνταγή, με άλλα λόγια στη στρατηγική της Λισαβόνας, με τις ελευθερώσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων υπηρεσιών που προάγει, σε συνδυασμό με ακόμη πιο επισφαλείς συνθήκες εργασίας. Η διαβόητη πρόταση οδηγίας για τη δημιουργία μιας εσωτερικής αγοράς στον τομέα των υπηρεσιών είναι ένα τέτοιο παράδειγμα, όπως, σε ορισμένες περιπτώσεις, και το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, βάζοντας ένα ακόμη καρφί στο φέρετρο των εργαζομένων και των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων.

Καθώς ο ανταγωνισμός θεωρείται η λύση για όλα τα προβλήματα, δίνεται πάντα προτεραιότητα σε μέτρα τα οποία αποσκοπούν στη δημιουργία ανταγωνισμού μεταξύ των εργαζομένων, σε μια προσπάθεια να συμπιεστούν ακόμη περισσότερο οι μισθοί και άλλες κοινωνικές παροχές. Έτσι, δίνεται έμφαση στην ενίσχυση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας, της κινητικότητας και της στήριξης των μετεγκαταστάσεων, οι οποίες καταργούν θέσεις εργασίας αυξάνοντας την ανεργία και καθιστώντας πιο επισφαλή την αγορά εργασίας.

Όπως καταδεικνύει η τεράστια αύξηση των περιθωρίων κέρδους των μεγάλων οικονομικών και χρηματοπιστωτικών ομίλων της ΕΕ, οι σημερινές πολιτικές αποσκοπούν ουσιαστικά στην ικανοποίηση των επιθυμιών της Ένωσης Συνομοσπονδιών Βιομηχανίας και Εργοδοτών της Ευρώπης (UNICE). Όσα ακούσαμε σήμερα ακολουθούν το ίδιο σενάριο. Ακόμη και όταν ορισμένοι μιλούν για δημιουργία ευνοϊκού περιβάλλοντος για τις επιχειρήσεις, όλοι γνωρίζουμε ότι οι επιχειρήσεις στις οποίες αναφέρονται είναι μόνον οι μεγάλες.

Ο κ. Mandelson το κατέστησε απολύτως σαφές στις χθεσινές απαντήσεις του σχετικά με τις επιπτώσεις της ελευθέρωσης του διεθνούς εμπορίου σε βιομηχανικούς τομείς οι οποίοι έχουν ζωτική σημασία για τις χώρες της Νότιας Ευρώπης, όπως τα είδη κλωστοϋφαντουργίας, ένδυσης και υπόδησης, τα οποία χρησιμοποιούνται ως διαπραγματευτικό χαρτί στις διαπραγματεύσεις στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου για την εξασφάλιση πλεονεκτημάτων στους τομείς της υψηλής τεχνολογίας και των υπηρεσιών. Αυτή η τάση πρέπει να αντιστραφεί.

  Mario Borghezio (IND/DEM). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, έχουμε την εντύπωση ότι οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων που συναντήθηκαν στο Hampton Court συζητούσαν αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο.

Τα αποτελέσματα που επετεύχθησαν για τα μεγάλα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά προβλήματα που επισημάνθηκαν σε πολλές προηγούμενες παρεμβάσεις ήταν ανεπαρκή. Ενώ οι πόλεις της μισής Ευρώπης καίγονται, θεωρώ ανεπίτρεπτο να μιλάμε με τόσο γενικούς και αόριστους όρους για τη μετανάστευση και την οικονομική και κοινωνική κρίση, οι οποίες αποτελούν στην πραγματικότητα την αιτία όσων συμβαίνουν στο Παρίσι, στο Στρασβούργο και στις Βρυξέλλες.

Η πρόκληση που μας θέτουν αυτοί οι εξεγερμένοι νέοι είναι αντιθέτως πολύ σοβαρή και επικίνδυνη και θα πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με σοβαρότητα όταν συζητάμε για τη μετανάστευση. Δεν σκοπεύω, ασφαλώς, να κατηγορήσω αυτούς τους νέους, αλλά κυρίως αυτούς που έχουν εκπονήσει τέτοιες λανθασμένες πολιτικές και συζητούν ακόμη και σήμερα για τη μετανάστευση με τόσο γραφειοκρατικούς, γενικόλογους και επιπόλαιους όρους.

Αποτύχαμε να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση της μετανάστευσης. Οι πολιτικές μετανάστευσης ήταν μια αποτυχία για την Ευρώπη και πιστεύω πως είναι καθήκον μας να το αντιληφθούμε και να το συζητήσουμε. Πιστεύω πως η διάσκεψη αυτή θα έπρεπε να είχε ασχοληθεί με το ζήτημα και πως η λύση που πρότεινε η Επιτροπή –η χορήγηση μιας χούφτας χρημάτων για τα προάστια του Παρισιού– δεν είναι, κατά τη γνώμη μου, η κατάλληλη απάντηση.

Θα πρέπει, αντιθέτως, να επέμβουμε στην πηγή του προβλήματος, να αλλάξουμε πολιτική και να διορθώσουμε τις παράλογες επιλογές, όπως η διευκόλυνση της οικογενειακής επανασύνδεσης ή η ακόμα ευκολότερη χορήγηση της ιθαγένειας. Εν ολίγοις, έχουμε ανάγκη από μια σοβαρή πολιτική σε θέματα μετανάστευσης.

  Armando Dionisi (PPE-DE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κύριε υπουργέ, κυρίες και κύριοι, κύριε Barroso, η ανοικτή αντιπαράθεση μεταξύ των πρωθυπουργών και των αρχηγών κρατών στο Hampton Court αποτέλεσε την ευκαιρία για να γίνουν κατανοητές οι δυσκολίες που βιώνει σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ειρηνικό κλίμα που επικράτησε μεταξύ των 25 μετά τις εντάσεις των προηγούμενων μηνών και η βούληση να ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις για τις δημοσιονομικές προοπτικές εντός του Δεκεμβρίου πρέπει να αξιολογηθούν θετικά.

Θα ήθελα, ωστόσο, να επιστήσω την προσοχή του Συμβουλίου στο γεγονός ότι δεν πρέπει να συμφωνήσει στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή και, προπαντός, ότι δεν μπορεί να αγνοήσει τη θέση του Κοινοβουλίου. Οι προτεραιότητες που έθεσε ο Τόνι Μπλερ για την ανάκαμψη της Ευρώπης, ήτοι η έρευνα, η καινοτομία και η δια βίου κατάρτιση, αποτελούν κοινά αποδεκτές προτάσεις που έχουν συμπεριληφθεί πράγματι και στη δική μας έκθεση για τις δημοσιονομικές προοπτικές.

Στόχους προτεραιότητας για την Ευρώπη αποτελούν επίσης η ανάγκη για μια ευρωπαϊκή πολιτική ενέργειας, η αύξηση της κοινοτικής βοήθειας για τις χώρες διέλευσης των μεταναστών και το αντισταθμιστικό ταμείο για την παγκοσμιοποίηση, για τους οποίους απαιτούνται, ωστόσο, κατάλληλοι οικονομικοί πόροι.

Οι ευρωπαίοι πολίτες έχουν συνείδηση του γεγονότος ότι καμία κυβέρνηση δεν μπορεί πλέον να δώσει μόνη της μια απάντηση στα πιο δύσκολα προβλήματα της εποχής μας, όπως η ανεργία, η αβεβαιότητα, η απώλεια της ανταγωνιστικότητας, η διεθνής τρομοκρατία και η λαθρομετανάστευση. Μόνον η Ευρώπη μπορεί να δώσει θετικές απαντήσεις και να προσφέρει ευημερία και ασφάλεια στις χώρες μας. Ένας ισχνός προϋπολογισμός δεν θα μας επιτρέψει να ανταποκριθούμε σε αυτές τις προκλήσεις και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Οκτωβρίου αποτελεί ένα θετικό πρώτο βήμα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον αναμένουμε με συγκρατημένη αισιοδοξία τη διάσκεψη κορυφής του Δεκεμβρίου.

  Bernard Poignant (PSE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κοίταξα στο λεξικό μου της γαλλικής γλώσσας για να δω τι σημαίνει «informal». «Informal» στα γαλλικά σημαίνει κακοσχηματισμένος και άχαρος. Το επίθετο αυτό χρησιμοποιήθηκε από τον Μονταίνιο το 1580 για να χαρακτηρίσει κάτι που δυσκολευόμαστε να ορίσουμε. Αφήνω εσάς να κρίνετε τη Διάσκεψη Κορυφής του Hampton Court και του φαντάσματος της Catherine Howard.

Δεν είχατε πολλή τύχη με τη βρετανική Προεδρία. Η Γαλλία είπε «όχι» και ζητάμε από το Ηνωμένο Βασίλειο να δώσει νέα ώθηση στην Ευρώπη. Αυτό μου φαίνεται πολύ δύσκολο. Τούτου λεχθέντος, με την πάροδο πολλών ετών, άνοιξαν νέοι ορίζοντες στους συμπολίτες μας, με τους οποίους ζουν έκτοτε και στους οποίους κλήθηκαν να προσαρμοστούν, όπως η επανασύνδεση της Ευρώπης, το Σύνταγμα, ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, η ενιαία αγορά και το ενιαίο νόμισμα.

Όταν σκέφτομαι τους συμπολίτες μας, έχω την αίσθηση ότι η Λισαβόνα δεν εκπληρώνει τους στόχους της. Σήμερα, βρισκόμαστε στο κενό. Δεν διαφωνώ με τις προτεραιότητες της διάσκεψης κορυφής. Δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι η σχέση με τον πολίτη. Σαν να υπήρχε κάτι που μας ένωνε, το οποίο εξαφανίστηκε σταδιακά. Σκέφτομαι ότι η επόμενη διάσκεψη κορυφής ή και όσες άλλες ακολουθήσουν πρέπει να μας βοηθήσουν να βρούμε εκ νέου ένα όραμα το οποίο να μοιραζόμαστε με τους συμπολίτες μας. Βεβαίως, υπάρχει η συνοχή των 25 κρατών μελών, η οποία ενίοτε αποκαλείται σχέδιο Μάρσαλ για τις χώρες που εντάσσονται στην Ένωση, καθόσον η διεύρυνση χωρίς τέλος και η απληστία σχετικά με τις χρηματοδοτήσεις δεν ξεφεύγουν από την προσοχή των πολιτών. Αυτό δεν είναι καθόλου καλό. Πιστεύω ότι θα ήταν καλό να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε πάλι τη λέξη «εναρμόνιση» στα ευρωπαϊκά κείμενα, η οποία τείνει πλέον να εξαφανιστεί, γεγονός ιδιαίτερα δυσάρεστο, δεδομένου ότι εξακολουθούν να υπάρχουν τομείς οι οποίοι χρήζουν εναρμόνισης. Δεν θα εναρμονίσουμε τα πάντα, αλλά υπάρχουν περιθώρια για βελτιώσεις σε ορισμένους τομείς. Αν δεν το πράξουμε, αν λησμονήσουμε αυτήν τη λέξη και αυτήν την αξία, οι πολίτες θα αποστασιοποιηθούν απέναντί μας.

Τέλος, ένας ακόμη τομέας που με απασχολεί ιδιαίτερα είναι οι ανταλλαγές των νέων. Είδα τις στατιστικές. Από το 2005 ως το 2006, η Ευρώπη χρηματοδότησε 280 000 νέους στο πλαίσιο τριών προγραμμάτων, του Comenius, του Erasmus και του Leonardo. Εντούτοις, υπάρχουν 58 εκατομμύρια νέοι. Αν πολλαπλασιάσουμε τον αντίστοιχο προϋπολογισμό επί δέκα δεν θα μας κόστιζε πάρα πολύ, δεδομένου ότι πρόκειται για τους νέους εκείνους οι οποίοι θα διαμορφώσουν την ευρωπαϊκή συνείδηση.

  Jack Straw, Προεδρεύων του Συμβουλίου. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να θίξω καταρχάς δύο συγκεκριμένα ζητήματα και στη συνέχεια θα αναφερθώ γενικότερα στα θέματα που εθίγησαν κατά τη συζήτηση. Η κ. Riis-Jørgensen μου έθεσε ένα ερώτημα σχετικά με το Ελεγκτικό Συνέδριο και μου ζήτησε να της απαντήσω με ένα «ναι» ή ένα «όχι». Ζητώ συγγνώμη, αλλά είμαι υποχρεωμένος να απαντήσω και «ναι» και «όχι», καθότι το θέμα αυτό το χειρίζονται οι υπουργοί Οικονομικών, και γνωρίζετε πώς λειτουργούν! Η απάντηση είναι ότι, στις 8 Νοεμβρίου, το Συμβούλιο ECOFIN ενέκρινε συμπεράσματα στα οποία περιλαμβάνεται μια σειρά από μέτρα τα οποία πρέπει να λάβουν η Επιτροπή και τα κράτη μέλη. Αναφέρθηκαν σε έναν οδικό χάρτη ο οποίος είναι, κατά τη γνώμη τους, ζωτικής σημασίας, αν μη τι άλλο επειδή δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην ευθύνη των κρατών μελών να βελτιώσουν τα συστήματα λογιστικού ελέγχου τους και να αναλάβουν την ευθύνη για τα χρήματα που δαπανούν τα ίδια. Κατά την κρίση μου, στις περιπτώσεις στις οποίες τα κράτη μέλη έχουν τον έλεγχο των δαπανών, οφείλουν επίσης να λογοδοτούν για αυτές. Εάν δεν έχουν τον έλεγχο ορισμένων δαπανών, τότε για αυτές πρέπει να λογοδοτεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, όμως συμφωνώ μαζί σας ως προς το ότι πρέπει να ενθαρρύνουμε τους υπουργούς Οικονομικών μας να ελέγξουν αυτό το φαινόμενο. Εντούτοις, την ευθύνη επί του θέματος έχουν και η Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Συνεπώς, η ευθύνη βαρύνει όλους μας.

Όσον αφορά το θέμα της διαφάνειας, το οποίο μου έθεσε ο κ. Kirkhope, πολύ σύντομα θα κοινοποιήσουμε ένα έγγραφο επιλογών με ιδέες σχετικά με τη βελτίωση της διαφάνειας, προσφέροντας ουσιαστικά στο Συμβούλιο δύο επιλογές. Το δε Συμβούλιο θα κληθεί να αποφασίσει βάσει της διαδικασίας απλής πλειοψηφίας, όπως ισχύει για όλα τα διαδικαστικά θέματα, οπότε ευχαρίστως θα ικανοποιήσω αυτό το αίτημά σας, κύριε Kirkhope, εφόσον δεν μπόρεσα να σας ικανοποιήσω σε άλλους τομείς.

Οι συνάδελφοι που έλαβαν τον λόγο υπήρξαν πολύ ειλικρινείς, οπότε θα είμαι και εγώ ειλικρινής απέναντί τους. Η ένστασή μου όσον αφορά τις παρεμβάσεις ορισμένων συναδέλφων είναι ότι πολλοί αναφέρονται στην ανάγκη αλλαγής και στη συνέχεια υποστηρίζουν ότι, παρόλα αυτά, το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να αναζητηθεί στο παρελθόν. Το μόνο που μπορώ να πω στους συναδέλφους εδώ είναι ότι η παγκοσμιοποίηση είναι αντικειμενικό γεγονός. Στους Γάλλους, αγαπητέ σύντροφε, μπορεί να μην αρέσει αυτή η κατάσταση, αλλά είτε θα την αντιμετωπίσουμε είτε θα μας ισοπεδώσει όλους. Δεν είναι επινόηση δική μου ή του Προέδρου Barroso, ούτε καν του Προέδρου Σιράκ, αλλά αποτελεί αντικειμενικό γεγονός. Έχει προκύψει ως αποτέλεσμα άλλων πολιτικών τις οποίες εφαρμόζουμε επί σειρά ετών, όπως η δημιουργία του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου, η ενθάρρυνση του ελεύθερου εμπορίου και η ενίσχυση της προσπάθειας χωρών της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής για την απαλλαγή τους από τη φτώχεια, γεγονός που σημαίνει ότι τώρα επιθυμούν να μετάσχουν στα οφέλη του εμπορίου και να εκμεταλλευτούν τα ανταγωνιστικά τους πλεονεκτήματα, όπως πράξαμε και εμείς στο παρελθόν. Αυτό σημαίνει ότι το παλαιότερο ευρωπαϊκό οικονομικό και κοινωνικό πρότυπο δεν μπορεί να εξασφαλίσει την ευημερία, την κοινωνική δικαιοσύνη και την απασχόληση όπως στο παρελθόν. Αυτή είναι μια μεγάλη πρόκληση, ιδίως, αν μου επιτρέπετε, για τη χώρα την οποία εκπροσωπείτε, καθώς και για μια σειρά άλλων χωρών της Ευρώπης. Ωστόσο, ειλικρινά δεν κατανοώ γιατί εξακολουθείτε να προσκολλάστε σε παλαιές μεθόδους, όπως τα ανελαστικά συστήματα ρύθμισης της απασχόλησης, συμπεριλαμβανομένης της οδηγίας για την οργάνωση του χρόνου εργασίας, οι οποίες ενδέχεται να ήταν αποτελεσματικές στο παρελθόν αλλά δεν μπορούν να είναι αποτελεσματικές στο μέλλον.

Η Γαλλία, ως χώρα, το γνωρίζει αυτό, και για αυτόν ακριβώς τον λόγο ο βαθμός αποφυγής του θέματος στη Γαλλία είναι μεγαλύτερος από ό,τι σε άλλες χώρες. Η Γαλλία είναι μια από τις χώρες που, κατά την εκτίμησή μας, υποστηρίζουν την άποψη ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να αξιολογηθούν με βάση το αν εργάζονται 48 ώρες ανά σύμβαση αντί για 48 ώρες ανά εργοδότη. Δεν δεχόμαστε υποδείξεις για τις πρακτικές μας στον τομέα της απασχόλησης όταν εφαρμόζουμε τη νομοθεσία, ακόμη και όταν αυτό δεν μας εξυπηρετεί, από χώρες οι οποίες απαιτούν μεν την εφαρμογή της νομοθεσίας, αλλά οι ίδιες προσπαθούν με πλάγια μέσα να διασφαλίσουν την καταστρατήγησή της. Αυτή είναι η πραγματικότητα, και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπονομεύει την εμπιστοσύνη στα μέτρα που το ίδιο έχει θεσπίσει εάν εθελοτυφλεί τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ποια είναι η κατάσταση.

Επιπλέον, είναι καλύτερο να είμαστε ευέλικτοι. Η θέσπιση κατώτατου μισθού δεν είναι υποχρεωτική σε ευρωπαϊκό επίπεδο, παρότι συνιστά, κατά τη γνώμη μου, θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Εντούτοις, δεν υφίσταται τέτοια υποχρέωση, αλλά η σχετική απόφαση επαφίεται στις εθνικές κυβερνήσεις. Ορισμένες χώρες εφαρμόζουν καθεστώς κατώτατου μισθού ενώ άλλες όχι· συνεπώς, γιατί να ληφθεί μια κεντρική απόφαση για την εφαρμογή στο σύνολο της Ευρώπης, ανεξαρτήτως των συνθηκών που επικρατούν σε εθνικό επίπεδο και του χαρακτήρα των συμβάσεων εργασίας, ορίων ως προς τις ώρες εργασίας, όταν το μείζον ζήτημα εν προκειμένω είναι η υγεία και η ασφάλεια; Οι χώρες που φαίνεται να έχουν ελαφρώς αυξημένα ωράρια εργασίας παρουσιάζουν, στην πραγματικότητα, καλύτερες επιδόσεις στους τομείς της υγείας και της ασφάλειας από ό,τι άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της δικής σας, αγαπητέ φίλε.

Όσον αφορά το σημαντικό θέμα του προϋπολογισμού, άκουσα με μεγάλη προσοχή την ομιλία του Προέδρου Barroso. Δήλωσε ότι το καθοριστικό ζήτημα για την επιτυχία της βρετανικής Προεδρίας θα είναι οι δημοσιονομικές προοπτικές, οι οποίες αποτελούν ένδειξη του βαθμού στον οποίο η Ευρώπη σημειώνει πρόοδο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αποτελούν ένδειξη του βαθμού στον οποίο η Ευρώπη σημειώνει πρόοδο, όμως δεν θεωρούμε ότι το καθοριστικό ζήτημα είναι οι δημοσιονομικές προοπτικές. Αν μου ζητούσατε να στοιχηματίσω ποιο θα κρίνουν οι ιστορικοί ότι ήταν το καθοριστικό ζήτημα για αυτήν την Προεδρία μετά από δέκα ή είκοσι χρόνια, δεν θα στοιχημάτιζα ότι θα σχετιζόταν με το εάν θα καταλήξουμε σε συμφωνία σχετικά με τις δημοσιονομικές προοπτικές τον Δεκέμβριο, παρότι εύχομαι να τα καταφέρουμε. Φρονώ ότι θα αφορούσε το γεγονός ότι στις 3 Οκτωβρίου συμφωνήσαμε να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις με την Κροατία και την Τουρκία. Αυτό θα συμβάλει στη διαμόρφωση της μελλοντικής Ευρώπης. Υπενθυμίζω δε στους συναδέλφους ότι οι τελευταίες δημοσιονομικές προοπτικές συμφωνήθηκαν σε χρονικά περιθώρια που θα ισοδυναμούσαν με τη λήψη απόφασης κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Μαρτίου του 2006, και όχι του Δεκεμβρίου του 2005.

Ελπίζουμε ειλικρινά να καταλήξουμε σε συμφωνία, όμως αυτό θα είναι δύσκολο. Γιατί; Ο κ. Jonckheer υποστήριξε ότι δεν πρέπει να επιτρέψουμε να κυριαρχήσουν σε αυτό το θέμα οι εθνικοί εγωισμοί. Συμφωνώ με αυτήν τη θέση, όμως επισημαίνω στους συναδέλφους –και γνωρίζουν ότι είναι αλήθεια– ότι στη συζήτηση αυτή θα κυριαρχήσουν αναπόφευκτα οι διαφορετικές εθνικές προσεγγίσεις, καθώς και το κατά πόσον μια χώρα υπήρξε παραδοσιακά μεγάλος χρηματοδότης ή αποδέκτης χρηματοδότησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό είναι γεγονός. Εάν κάποιος το αγνοεί ή μας κατηγορεί –εμάς και άλλες χώρες, όπως η Γερμανία, οι Κάτω Χώρες, η Σουηδία και μια σειρά κρατών μελών οι πολίτες των οποίων ανησυχούν πραγματικά για τα ποσά που έχουν καταβάλει στο παρελθόν και αυτά που θα κληθούν να καταβάλουν στο μέλλον– λέγοντας ότι πρόκειται για θέμα εθνικού εγωισμού, δεν οδηγούμαστε πουθενά.

Υπενθυμίζω στους συναδέλφους από το Βέλγιο ότι η χώρα τους, αν και πλούσια, είναι καθαρός δικαιούχος, καθεστώς που θα συνεχίσει να ισχύει με οποιαδήποτε από τις εναλλακτικές μορφές του προϋπολογισμού μεταξύ των ετών 2006, 2007 και 2013. Το Λουξεμβούργο –μια χώρα την οποία συμπαθώ ιδιαιτέρως– είναι η πλουσιότερη χώρα της Ευρώπης· όμως, θα συνεχίσει να είναι καθαρός δικαιούχος. Αν βρισκόμασταν σε μια τέτοια ευχάριστη θέση, θα λέγαμε στην Προεδρία: «Μην διστάζετε, καταλήξτε σε συμφωνία». Αν το μόνο δίλημμα ήταν το εάν στα ταμεία μας θα κατέληγαν 3 δισ. ή 6 δισ. ευρώ, η επιλογή θα ήταν πολύ εύκολη.

Το πρόβλημα, όμως, για μια σειρά από κράτη μέλη –και όχι μόνο για το Ηνωμένο Βασίλειο– είναι ότι, παραδοσιακά, υπήρξαμε μεγάλοι χρηματοδότες. Αυτό το αναφέρω για να κατανοήσουν οι συνάδελφοι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε στο εσωτερικό του Ηνωμένου Βασιλείου. Είναι καλύτερο να ανοίξουμε τα χαρτιά μας και να είμαστε ειλικρινείς. Το πρόβλημα είναι ότι για τις τελευταίες δημοσιονομικές προοπτικές το Ηνωμένο Βασίλειο κατέβαλε 39 δισ. ευρώ, η Γαλλία 28 δισ. ευρώ, η Ιταλία, 24 δισ. ευρώ και η Γερμανία 77 δισ. ευρώ, ποσό που είναι επίσης ακραίο. Εν πάση περιπτώσει, όμως, το Ηνωμένο Βασίλειο κατέβαλε 39 δισ. ευρώ, ποσό το οποίο, από πληθυσμιακή άποψη, είναι πολύ μεγαλύτερο από των δύο άλλων χωρών. Εξάλλου, η Ισπανία έλαβε 48 δισ. ευρώ και η Πορτογαλία 14 δισ. ευρώ, γεγονός που αποκαλύπτει μια άλλη πτυχή του ζητήματος.

Συμφωνώ ότι πρέπει όλοι να συνεισφέρουμε για τη διεύρυνση. Εφόσον επέλθει οποιαδήποτε, ακόμη και η ελάχιστη, αλλαγή στις δημοσιονομικές προοπτικές, ή αν δεν επέλθει καμία αλλαγή, το Ηνωμένο Βασίλειο θα κληθεί να καταβάλει επιπλέον 11 δισ. ευρώ –αύξηση κατά το ένα τρίτο σχεδόν του ποσού που ήδη προσφέρει– για τις νέες δημοσιονομικές προοπτικές προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η διεύρυνση.

Το ζήτημα δεν είναι το εάν το Ηνωμένο Βασίλειο ή οι πλουσιότερες χώρες θα προσφέρουν λίγο περισσότερους πόρους για τη διεύρυνση –αν και ορισμένες πλουσιότερες χώρες δεν θα κληθούν να καταβάλουν επιπλέον συνεισφορά– αλλά το πόσα περισσότερα χρήματα πρέπει κανείς να προσφέρει δεδομένου ότι, την τελευταία εικοσαετία, το Ηνωμένο Βασίλειο έχει καταβάλει 2,5 φορές περισσότερα χρήματα, λόγου χάρη, από τη Γαλλία ή την Ιταλία, παρότι, την ίδια περίοδο, τα ακαθάριστα εθνικά μας εισοδήματα ήταν παρόμοια. Αυτό είναι το πρόβλημα και προσπαθούμε να το αντιμετωπίσουμε. Θεωρούμε ότι έχουμε ευθύνη τόσο έναντι της Ένωσης όσο και έναντι των πολιτών μας. Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον πρωθυπουργό της χώρας μου ότι δεν επιδεικνύει τόλμη ή ιδιαίτερη προσήλωση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι έχουμε προσφέρει πολλά. Ήθελα απλώς να το καταστήσω σαφές, προκειμένου να γίνουν αντιληπτές από όλους οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε.

Το τελευταίο ζήτημα που θέλω να θίξω, σε πιο αισιόδοξο πνεύμα, είναι ότι ο Πρόεδρος Barroso μίλησε πολύ εύγλωττα για το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να παρεμβαίνει λιγότερο σε ορισμένους τομείς και περισσότερο σε άλλους, καθώς νομίζω ότι αυτή ακριβώς είναι η πλέον ενδεδειγμένη στάση. Δεν αναφέρομαι σε μια μινιμαλιστική Ευρώπη, διότι τα επιτεύγματα της Ευρώπης τα τελευταία 60 χρόνια υπήρξαν πρωτόγνωρα, αν θυμηθεί κανείς ότι στο παρελθόν η Ευρώπη μαστιζόταν επί τρεις αιώνες από διαρκείς συγκρούσεις. Όταν σήμερα παρακολουθώ με φρίκη τις εξελίξεις σε άλλες περιοχές οι οποίες αποτελούν εστίες συγκρούσεων, ιδίως στη Μέση Ανατολή, θυμάμαι τη Βρετανία στην οποία μεγάλωσα αμέσως μετά τον πόλεμο και τις ακόμη χειρότερες συνθήκες που επικρατούσαν στην ηπειρωτική Ευρώπη. Αυτό είναι το επίτευγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκείνο, όμως, που οφείλουμε τώρα να πράξουμε είναι να χρησιμοποιήσουμε ως βάση αυτό το επίτευγμα και να αναγνωρίσουμε ότι οι μελλοντικές προκλήσεις είναι μάλλον διαφορετικές.

Ένας από τους τομείς στους οποίους μπορούμε να προσφέρουμε περισσότερα, και το πράττουμε υπό τη θαυμάσια ηγεσία του Χαβιέ Σολάνα και της Επιτροπής, είναι ο τομέας της εξωτερικής πολιτικής και της πολιτικής άμυνας και ασφάλειας. Σκεφτείτε, λόγου χάρη, τη συμφωνία που επιτεύχθηκε εχθές μεταξύ της Κοντολίζα Ράις και του Χαβιέ Σολάνα. Σκεφτείτε το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πλέον εταίρος στη συμφωνία βάσει της οποίας θα επιτρέπεται στους Παλαιστινίους να μετακινούνται από και προς τη Γάζα και τη Δυτική Όχθη. Δεν θεωρούμασταν πάντα εταίρος σε παρόμοια θέματα από την κυβέρνηση του Ισραήλ. Σκεφτείτε την κοινή δράση μας στην υπόθεση του Ιράν ή την κοινή δήλωση επί της οποίας συμφωνήσαμε προσφάτως με το Αφγανιστάν, καθώς και την ουσιαστική αύξηση της βοήθειας προς την Αφρική. Σε αυτές τις περιπτώσεις διαπιστώνουμε ότι, συλλογικά, η Ευρώπη σημειώνει πραγματική πρόοδο. Σε αυτόν ακριβώς τον τομέα, καθώς και σε πολλούς άλλους, πρέπει να καταβάλουμε μεγαλύτερες προσπάθειες· συγχρόνως, όμως, πρέπει να αντισταθμίσουμε την παρέμβαση της Ένωσης σε θέματα ο χειρισμός των οποίων γίνεται σε επίπεδο εθνικής, περιφερειακής και τοπικής διακυβέρνησης στο πεδίο της εσωτερικής πολιτικής.

Αυτή η Προεδρία υπήρξε για εμάς ιδιαίτερο προνόμιο, κύριε Πρόεδρε. Εγώ πάντως την απόλαυσα και προσβλέπω με ενθουσιασμό στις επόμενες έξι ενδιαφέρουσες εβδομάδες εδώ στο Στρασβούργο, στις Βρυξέλλες, καθώς και σε άλλες πόλεις.

  Lapo Pistelli (ALDE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, πιστεύω ότι η βρετανική Προεδρία και ο Τόνι Μπλερ είναι στην πραγματικότητα θύματα των μεγάλων προσδοκιών που δημιούργησε η παρέμβαση του βρετανού Πρωθυπουργού στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 2 Ιουλίου. Είναι προφανές ότι οι μεγάλες προσδοκίες προκαλούν και μεγάλη απογοήτευση.

Τα περιθώρια εξαντλούνται, τα αποτελέσματα αργούν και πιστεύω πως η βρετανική Προεδρία δεν πρέπει να εκπλήσσεται από τις επικρίσεις του Κοινοβουλίου σε αυτήν τη συζήτηση. Στην πραγματικότητα, ήταν ένα μάλλον ανύπαρκτο, και όχι ένα άτυπο Συμβούλιο, αυτό που τον προηγούμενο μήνα αντί να συζητήσει το ευρωπαϊκό κοινωνικό πρότυπο, ως όφειλε, βρέθηκε αντιθέτως να συζητά επί παντός επιστητού, χωρίς να παίρνει καμία απόφαση.

Δεν σκοπεύω να πυρποληθώ δημοσίως για το Σύνταγμα, αλλά πιστεύω πως αναδεικνύεται έντονα ο περιορισμός που προκαλεί η ύπαρξη εξαμηνιαίων Προεδριών. Πράγματι, κάθε Προεδρία κληρονομεί τη ατζέντα της προηγούμενης Προεδρίας και προσθέτει μια νέα σειρά δεσμεύσεων, αυξάνοντας τον αριθμό των αποφάσεων που πρέπει να ληφθούν και μειώνοντας τον αριθμό των αποφάσεων που λαμβάνονται. Εμείς εξακολουθούμε να προσθέτουμε συστατικά στο γλυκό, αλλά το γλυκό δεν λέει να βγει από το φούρνο.

Θα ήθελα να αναφέρω ένα παράδειγμα που ανέφερα εχθές στον κ. Barroso. Είναι αλήθεια ότι, στο παρελθόν, η Ευρώπη έζησε και άλλες βαθιές κρίσεις. Δεν είμαι νοσταλγός της Ευρώπης των έξι, ούτε πιστεύω πως υπήρξε κάποια χρυσή εποχή για να την αναπολούμε. Ωστόσο, όταν σε εγκαταλείπει η κοπέλα σου σε ηλικία δεκαοκτώ ετών, η ζωή φαίνεται πολύ σκληρή, αλλά γνωρίζεις ότι τα πράγματα θα αλλάξουν, ενώ όταν τελειώνει ένας γάμος σε ηλικία σαράντα πέντε ετών, με πέντε παιδιά και τις δόσεις του στεγαστικού, όλα είναι πιο δύσκολα. Νομίζω πως σε αυτήν τη φάση που ακολουθεί τη διεύρυνση και προηγείται του Συντάγματος, η Ευρώπη βρίσκεται σε μια κατάσταση που μοιάζει περισσότερο με τη δεύτερη, παρά με την πρώτη περίπτωση.

Αυτό που φοβάμαι δεν είναι μια θεσμική κρίση, οι δημοσιονομικές προοπτικές ή η στρατηγική της Λισαβόνας μεμονωμένα, αλλά όλα αυτά τα στοιχεία που στο σύνολό τους βλάπτουν σημαντικά την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η βρετανική Προεδρία έχει στη διάθεσή της έξι εβδομάδες για να ολοκληρώσει το έργο της και ελπίζω να μπορέσει να στείλει ένα θετικό μήνυμα για την Ευρώπη του μέλλοντος.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. MOSCOVICI
Αντιπροέδρου

  Ian Hudghton (Verts/ALE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, κανονικά θα διαμαρτυρόμουν διότι ένα λεπτό δεν αρκεί για να συνοψίσει κανείς το έργο μιας Προεδρίας λίγο πριν από την εκπνοή της· όχι, όμως, σε αυτήν την περίπτωση. Προεδρία του Ηνωμένου Βασιλείου: μηδενική πρόοδος.

Ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι ο κ. Straw σχολίασε τη μειωμένη προσέλευση βουλευτών, ενώ επιχείρησε μάλιστα με εξαιρετικά θλιβερό τρόπο να αστειευτεί για αυτό. Γεγονός είναι ότι οι περισσότεροι από τους συναδέλφους μου είχαν καλύτερα πράγματα να κάνουν από το να τον ακούσουν να εκφωνεί σήμερα την ίδια ομιλία την οποία εκφώνησε ο Τόνι Μπλερ στην αρχή της Προεδρίας και την οποία επανέλαβε με ελάχιστες διαφορές μόλις πριν από δύο εβδομάδες.

Ήλπιζα, αν ο κ. Straw είχε παραμείνει στην Αίθουσα, να του θέσω το ίδιο ερώτημα που δεν μπόρεσε να μου απαντήσει ο κ. Alexander όταν του το έθεσα ευθέως πριν από δύο εβδομάδες, αλλά, παρόλα αυτά, θα το επαναλάβω. Μπορεί να εγγυηθεί η Προεδρία του Ηνωμένου Βασιλείου ότι δεν θα εκχωρηθούν ως αντάλλαγμα τα συμφέροντα των αλιευτικών κοινοτήτων της Σκωτίας έναντι κάποιας παραχώρησης την οποία θα θεωρήσει πιο σημαντική το Whitehall, δεδομένου ότι με τις ενέργειές του έχει διασφαλίσει ότι το Συμβούλιο του Δεκεμβρίου, αλλά και το Συμβούλιο Υπουργών Αλιείας που θα ακολουθήσει, το οποίο θα είναι σχεδόν η τελευταία πράξη της Προεδρίας, θα είναι ένα τεράστιο παζάρι;

  Jana Bobošíková (NI). – (CS) Κυρίες και κύριοι, διαφωνώ καταρχήν με τη δημιουργία του λεγόμενου ταμείου για την παγκοσμιοποίηση ως μέσου αντίδρασης στις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης. Πρόκειται ουσιαστικά για συγκάλυψη του προβλήματος, ενδεικτική του λαϊκισμού των πολιτικών οι οποίοι φοβούνται να πουν στους πολίτες την αλήθεια, ότι δηλαδή η παγκοσμιοποίηση είναι, ήταν και θα είναι σταθερά παρούσα, καθώς και ότι, ενώ μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια ορισμένων θέσεων εργασίας, θα οδηγήσει επίσης, κυρίως, στη δημιουργία νέων ευκαιριών απασχόλησης. Τα δυνητικά οφέλη της παγκοσμιοποίησης είναι πολλά, αλλά μόνο σε ένα ευέλικτο περιβάλλον ελεύθερης αγοράς στο οποίο η εργασία θα αξίζει τον κόπο. Η ευρωπαϊκή πολιτική έρχεται συχνά σε αντίθεση με αυτήν την ιδέα, ωθώντας τους πολίτες στο να είναι αδρανείς, ενίοτε μάλιστα ακόμη και ανταμείβοντας την οκνηρία. Το μερίδιο της ΕΕ στο διεθνές εμπόριο έχει σημειώσει μείωση την τελευταία 10ετία, ενώ το μερίδιο των Ηνωμένων Πολιτειών, και ιδίως της Κίνας και της Ινδίας, έχει εκτοξευθεί στα ύψη. Έτσι αξιολογεί η ελεύθερη αγορά τις πολιτικές της ΕΕ· παρόλα αυτά, οι ηγέτες των 25 αντιδρούν και πάλι με αναδιανεμητικές πολιτικές, οι οποίες μπορεί να λειτουργούν σαν ασπιρίνη επί του παρόντος, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν μακροπρόθεσμη θεραπεία για το μέλλον. Είμαι πεπεισμένη ότι, αντί να διαξιφίζονται σχετικά με το προστατευτικό ταμείο για την παγκοσμιοποίηση, τα κράτη μέλη της ΕΕ πρέπει να μεταρρυθμίσουν επειγόντως τις αγορές εργασίας τους. Η αναβολή αυτών των μεταρρυθμίσεων υπονομεύει τη λαϊκή υποστήριξη των πολιτικών για την ελεύθερη αγορά και δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες καλλιέργειας του εθνικισμού, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού.

  Margie Sudre (PPE-DE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Alexander, κύριε Barosso, κυρίες και κύριοι, η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει μια κρίση ταυτότητας, χάνει τις αξίες της και διαπνέεται από γενικευμένο αίσθημα απογοήτευσης. Για πρώτη φορά εδώ και καιρό, οι Ευρωπαίοι φοβούνται ότι τα παιδιά τους θα ζήσουν χειρότερα από τους ίδιους. Πώς μπορούμε να αντιδράσουμε και να απαντήσουμε σε τόσο σοβαρές ανησυχίες;

Υποστηρίχθηκε ότι η Διάσκεψη Κορυφής του Hampton Court υπήρξε σταθμός ως προς αυτές τις σκέψεις. Φοβούμαι ότι από αυτήν δεν βγήκαν παρά ελάχιστα συγκεκριμένα αποτελέσματα, καθόσον, παρότι τα ερωτήματα που τέθηκαν ήταν εύλογα –ειδικότερα: «υπάρχει ένα ή περισσότερα ευρωπαϊκά πρότυπα σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο;»– η απάντηση που δόθηκε υπήρξε το λιγότερο αόριστη.

Η Ευρώπη βυθίζεται στην κρίση γιατί δεν ξέρει τι θέλει. Είναι διχασμένη μεταξύ όσων έχουν μοναδικό τους στόχο τη δημιουργία μιας ζώνης εμπορίου χωρίς δασμολογικά εμπόδια, εν ολίγοις, μιας Ευρώπης στο κατόπι της παγκοσμιοποίησης με μια Ευρωπαϊκή Ένωση που θα διευρύνεται ατέρμονα, και εκείνων που έχουν ένα διαφορετικό όραμα, μια πολιτική φιλοδοξία σύμφωνα με την οποία η Ευρώπη πρέπει να καθορίζεται από τα σύνορά της και από τα σχέδιά της, προκειμένου να εδραιώσει τη θέση της και να μοιραστεί τις ανθρωπιστικές της αξίες σε έναν ασταθή κόσμο.

Οι γάλλοι ευρωπαίοι βουλευτές του κόμματος Ένωση για ένα Λαϊκό Κίνημα (UMP), καθώς και η πλειονότητα των μελών της Ομάδας τoυ Ευρωπαϊκoύ Λαϊκoύ Κόμματoς (Χριστιαvoδημoκράτες) και των Ευρωπαίωv Δημoκρατώv, έχουν σαφώς επιλέξει να αγωνιστούν υπέρ του δεύτερου οράματος, έχοντας συνείδηση της προκλήσεως που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε.

Οι προτάσεις της Γαλλίας, οι οποίες μεταδόθηκαν σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση από τον Πρόεδρο Σιράκ την παραμονή της διάσκεψης κορυφής, δίνουν έμφαση στην ανάγκη ολοκλήρωσης της ενιαίας αγοράς, προώθησης της αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών μελών και διασφάλισης της παρουσίας μιας Ευρώπης με μεγάλα σχέδια.

Ωστόσο, για να υλοποιηθεί η ευρωπαϊκή ανανέωση, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο πρέπει πρώτα να άρει ένα βασικό εμπόδιο, διότι, δεδομένου ότι σχεδόν όλα τα κράτη μέλη κατέληξαν σε μια κοινή άποψη σχετικά με τις δημοσιονομικές προοπτικές της περιόδου 2007-2013, στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων που διενήργησε η λουξεμβουργιανή Προεδρία, θα πρέπει να καταλήξουν σε συμφωνία στο τέλος του έτους. Οποιαδήποτε άλλη συζήτηση θα αναλωθεί σε απλές υποθέσεις.

(Χειροκροτήματα)

  Christopher Beazley (PPE-DE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να παρέμβω επί διαδικαστικού θέματος, βάσει του άρθρου 65, σημείο γ, του Κανονισμού, αν θυμάμαι σωστά. Μόλις ακούσαμε τον βρετανό υπουργό Εξωτερικών. Θέλω να θέσω, μέσω της Προεδρίας σας, την ακόλουθη ερώτηση στη Διάσκεψη των Προέδρων. Ένας συνάδελφος έλαβε νωρίτερα τον λόγο για ένα λεπτό. Ο βρετανός υπουργός της Αυτής Μεγαλειότητας που είναι αρμόδιος για τα ευρωπαϊκά ζητήματα είναι μαζί μας. Γιατί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο περιορίζει τον χρόνο ομιλίας του στο ένα λεπτό για να του απαντήσει; Θα μπορούσατε ίσως να μιλήσετε σχετικά στους συναδέλφους σας στη Διάσκεψη των Προέδρων, ώστε να αποφασισθεί ποια στάση θα τηρείται στο μέλλον;

  Πρόεδρος. – Σας ευχαριστώ, κύριε Beazley, νομίζω ότι κατανοήσαμε το επιχείρημά σας. Η κατανομή του χρόνου ομιλίας αποφασίζεται από τις πολιτικές ομάδες. Αν επιθυμούν να αφήσουν δέκα λεπτά ή και ένα τέταρτο στους βασικούς ομιλητές τους, είναι δικαίωμά τους, το ίδιο και σε αντίθετη περίπτωση. Οι χρόνοι ομιλίας της Επιτροπής και του Συμβουλίου δεν υπολογίζονται. Εντούτοις, όπως έχω παρατηρήσει, και οι μεν και οι δε φροντίζουν να μην κάνουν κατάχρηση αυτού.

  Nicola Zingaretti (PSE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κύριε υπουργέ, κυρίες και κύριοι, είμαι ένας από εκείνους που εκτίμησαν και εκτιμούν την προσπάθεια που καταβάλλει η βρετανική Προεδρία για την αναζωογόνηση της Ευρώπης, με όλες τις ελπίδες και τις προκλήσεις αυτών των δύσκολων καιρών.

Η προσπάθεια αυτή εκδηλώθηκε με συγκεκριμένες πράξεις και δεσμεύσεις. Αναφέρομαι στη θετική λύση του ζητήματος της Τουρκίας, η οποία θα ήταν αδύνατη χωρίς τις σκληρές προσπάθειες της βρετανικής Προεδρίας, και στην ικανότητα να χαραχθεί ένας δρόμος και μια προοπτική με σαφείς στόχους, οι οποίοι, τουλάχιστον όσον αφορά τις προθέσεις, προσδιορίσθηκαν εν συνεχεία στο Hampton Court, στους τομείς της εκπαίδευσης, της ενέργειας, της ασφάλειας και της πολιτικής άμυνας.

Επιτρέψτε μου ωστόσο να πω ότι, αναλογιζόμενος τις μεγάλες αυτές φιλοδοξίες και τα λιγοστά αποτελέσματα, πείθομαι ολοένα και περισσότερο –και σας καλώ όλους να προβληματισθείτε σε αυτό το σημείο– για το γεγονός ότι υπάρχει μια τεράστια αντίφαση ανάμεσα στις φιλοδοξίες αυτής της Ευρώπης και στην ψευδαίσθηση ότι τα αποτελέσματα αυτά μπορούν να επιτευχθούν με μια Ευρώπη που διαθέτει λιγότερους από τους αναγκαίους πόρους και, προπαντός, δεν είναι διατεθειμένη να αλλάξει τους κανόνες της.

Θέλω να πω ότι, εάν θέλουμε να πετύχουμε έστω και τους μισούς από τους στόχους αυτούς και εάν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, πρέπει να αντιμετωπίσουμε ριζικά τα προβλήματα της κρίσης. Τα προβλήματα αυτά απαιτούν περισσότερους πόρους που θα χρησιμοποιούνται καλύτερα, λιγότερη διακυβερνητική Ευρώπη και περισσότερη πολιτική Ευρώπη και ολοκλήρωση, ήτοι νέους κανόνες για την Επιτροπή, προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι που έχουμε θέσει.

Ο προσδιορισμός μιας νέας θεσμικής δομής και οι διαρκώς ενισχυόμενες κοινές πολιτικές αποτελούν πλέον έναν υποχρεωτικό δρόμο για το μέλλον. Η διατήρηση του status quo που αντιπροσωπεύει ίσως το καλύτερο αποτέλεσμα του βρετανικού εξαμήνου, θα οδηγήσει αναπόφευκτα στην επανεθνικοποίηση των πολιτικών επιδεινώνοντας την κρίση, ενισχύοντας το δικαίωμα αρνησικυρίας των κυβερνήσεων και την ανικανότητα λήψης αποφάσεων από τις ηγεσίες.

Ελπίζω, λοιπόν, πως το εξάμηνο αυτό θα πείσει και τους πλέον σκεπτικιστές για το γεγονός ότι δεν αρκούν οι ωραίες ιδέες και η καλή θέληση, αλλά πρέπει να κατανοήσουμε ότι ή θα τολμήσουμε να αλλάξουμε, πραγματοποιώντας ένα άλμα προς τα εμπρός στην πορεία της ολοκλήρωσης, ή θα καταρρεύσουμε.

  Chris Davies (ALDE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θα με ενδιέφερε πολύ να μάθω πότε ακριβώς αντιλήφθηκε η βρετανική Προεδρία ότι η υιοθέτηση ως συμβόλου της ενός σμήνους πουλιών που κατευθύνονται προς την Ευρώπη υπήρξε σφάλμα!

Αν η βρετανική Προεδρία δεν εξασφαλίσει την επίτευξη συμφωνίας για τις μελλοντικές δημοσιονομικές προοπτικές, δεν θα θεωρηθεί επιτυχημένη.

Συμφωνώ ότι πρέπει να σημειωθεί αλλαγή στο θέμα της γεωργίας. Ενώ η βρετανική Προεδρία οφείλει να αναγνωρίσει ότι, κάποια στιγμή, θα υποχρεωθεί να καταλήξει σε συμβιβασμό, είναι επίσης σημαντικό να αντιληφθούν ορισμένα άλλα κράτη μέλη ότι πρέπει να προβούν και αυτά σε υποχωρήσεις. Σε κάποιο σημείο οι Γάλλοι –κυρίως αυτοί, καθώς φαίνεται– πρέπει να προβούν σε υποχωρήσεις, προκειμένου να μπορούν όσοι επιθυμούν την επίτευξη συμφωνίας να επικαλεστούν μελλοντικές αλλαγές και αναθεωρήσεις της γεωργικής πολιτικής, όχι μόνο για να διευκολυνθεί το Ηνωμένο Βασίλειο να βγει από μια δύσκολη κατάσταση, αλλά και για να μπορέσει ο κόσμος να διασφαλίσει την επίτευξη συμφωνίας στο πλαίσιο του αναπτυξιακού γύρου της Ντόχα.

  Othmar Karas (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, ελπίζω να καταλαβαίνετε ότι η έλλειψη υπομονής απέναντι στην Προεδρία σας μεγαλώνει, το ίδιο και η απογοήτευση. Βέβαια, η θητεία σας δεν τελείωσε ακόμα, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της έχει περάσει. Δεν λυπόμαστε μόνο για την απουσία του Τόνι Μπλερ, αναρωτιέμαι όμως αν καταλάβατε επιτέλους ότι δύο καλές ομιλίες δεν αρκούν για να κάνουν επιτυχημένη μια Προεδρία του Συμβουλίου. Αυτό, ωστόσο, που μας λείπει πρωτίστως είναι τα συγκεκριμένα αποτελέσματα, οι εποικοδομητικές προτάσεις και οι σοβαρές διαπραγματεύσεις με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την επίλυση των προβλημάτων και την επεξεργασία απαντήσεων στις ερωτήσεις των πολιτών.

Την εμπιστοσύνη θα την δημιουργήσουμε μόνο με μια νέα αμοιβαία προσέγγιση και με βιώσιμες λύσεις. Ίσως ο υπουργός Εξωτερικών σας να προδόθηκε κάπως προ ολίγου, όταν αντί να μιλήσει για το μέλλον είπε: «Τα σημαντικά πράγματα της Προεδρίας αυτής, συγκεκριμένα η Κροατία και η Τουρκία, βρίσκονται ήδη πίσω μας». Σας ερωτώ: αυτές είναι πραγματικά οι προτεραιότητες των πολιτών της Ευρώπης; Αυτό είναι το θέμα για τους ανέργους και για την Ευρώπη που πρέπει να γίνει πιο ανταγωνιστική; Όχι, δεν είναι αυτά. Ίσως είναι οι λάθος προτεραιότητες. Μόνο με δηλώσεις πρόθεσης δεν γίνεται μια επιτυχημένη Προεδρία. Και τα έξι σημεία του Hampton Court είναι βέβαια πολιτικά σωστά, όμως στο μεγαλύτερο μέρος τους δεν είναι αρμοδιότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αν θέλετε να επιτύχουμε όσα ο ίδιος δηλώνετε, δώστε μας τις αρμοδιότητες και τα χρήματα και μην εμποδίζετε την Ευρώπη να βαδίσει προς την πολιτική ένωση. Μην εμποδίζετε την κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας.

Για τις δημοσιονομικές προοπτικές: ανάμεσα στη δική σας και τη δική μας πρόταση υπάρχει διαφορά ύψους 70 δισ. ευρώ. Ανάμεσα στην πρότασή σας και τη Συνθήκη βρίσκονται 2 δισ. ευρώ. Ανάμεσα στη δική σας πρόταση και την πρόταση της Επιτροπής βρίσκονται πάνω από 100 δισ. ευρώ. Πείτε στους ανθρώπους τι σκοπεύετε να τους πάρετε πριν αρχίσετε να ισχυρίζεστε ότι είσαστε στο πλευρό τους…

(Ο Πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή.)

  Csaba Sándor Tabajdi (PSE). – (HU) Κύριε Πρόεδρε, η Διάσκεψη του Hampton Court κατέδειξε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται μεταρρύθμιση εκ βάθρων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να εναρμονίσει την έρευνα και ανάπτυξη, να αυξήσει σημαντικά τις δαπάνες για την παιδεία, να ελευθερώσει τις υπηρεσίες και να εφαρμόσει μια κοινή ευρωπαϊκή ενεργειακή πολιτική, και όλα αυτά πρέπει να γίνουν ταυτόχρονα. Γνωρίζουμε τη διάγνωση, όμως οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν έχουν καταφέρει μέχρι στιγμής να προσφέρουν λύσεις.

Γνωρίζουμε τι πρέπει να κάνουμε, αλλά όχι πώς μπορούν να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι. Δεν διαθέτουμε μάλιστα ούτε τους απαιτούμενους πόρους. Δεν μπορούμε να έχουμε περισσότερη Ευρώπη με λιγότερα χρήματα. Δεν έχει ακόμη επιτευχθεί συμφωνία για τις δημοσιονομικές προοπτικές της περιόδου 2007-2013, κάτι που μπορεί να αποβεί καταστροφικό για εμάς, τα νέα κράτη μέλη, διότι κινδυνεύουμε να χάσουμε τα δύο τρίτα της οικονομικής στήριξης που θα μπορούσαμε να λάβουμε. Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντική για εμάς η δημοσιονομική οδηγία.

Θεωρώ επίσης σημαντικό, ενόψει της επίθεσης του κ. Μπλερ κατά της κοινής γεωργικής πολιτικής, ότι η πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε δεν είναι η κατάργηση των υφιστάμενων κοινοτικών πολιτικών, καθόσον η πολιτική συνοχής και η κοινή γεωργική πολιτική είναι μείζονα επιτεύγματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αντί να καταργήσουμε αυτές τις πολιτικές, πρέπει να εφαρμόσουμε περισσότερες κοινοτικές πολιτικές σε άλλους τομείς. Το μεγάλο ερώτημα είναι πώς θα τα επιτύχουμε όλα αυτά.

Ο ούγγρος Πρωθυπουργός Ferenc Gyurcsány πρότεινε, παράλληλα με τις κοινοτικές πολιτικές, να εφαρμόσουμε μια μέθοδο συντονισμένης συνεργασίας, η οποία θα συνίσταται στην εναρμόνιση των εθνικών πολιτικών στους επιμέρους τομείς. Αυτό δεν θα οδηγούσε σε δημιουργία νέων κοινοτικών πολιτικών, αλλά θα συνέβαλλε στη βελτίωση της συνεργασίας, είτε πρόκειται για την ενέργεια είτε για την έρευνα και την ανάπτυξη. Απευθύνω έκκληση στον κ. Barroso και στην Επιτροπή: ας βοηθήσουμε την Ευρώπη να υπερβεί την τρέχουσα κρίση και ας κινηθούμε προς την κατεύθυνση της συντονισμένης συνεργασίας.

  Bogusław Sonik (PPE-DE). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, οι Βρετανοί είναι γνωστοί για τα ατσάλινα νεύρα τους, την αυτοσυγκράτησή τους, την ηρεμία τους, την ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ τους, καθώς και τον έλεγχο των συναισθημάτων τους. Ως εκ τούτου, άκουσα με έκπληξη τη χθεσινή δήλωση του Λόρδου Bach ότι, αν δεν επιτευχθεί συμβιβασμός για τον κανονισμό REACH πριν από το τέλος του έτους, θα θεωρήσει ότι πρόκειται τόσο για προσωπική του αποτυχία όσο και για αποτυχία της βρετανικής Προεδρίας.

Θέλω, λοιπόν, με την ευκαιρία της σημερινής συζήτησης, να ρωτήσω τον κ. Alexander κατά πόσον συμμερίζεται αυτά τα αισθήματα. Αν οι δημοσιονομικές προοπτικές για την περίοδο 2007-2013 δεν εγκριθούν πριν από το τέλος του έτους, θεωρείτε μήπως και εσείς ότι θα πρόκειται για προσωπική αποτυχία, τόσο δική σας όσο και του Πρωθυπουργού κ. Μπλερ;

Τον Ιούνιο ο Τόνι Μπλερ εκφώνησε μια θαυμάσια ομιλία ενώπιον του Σώματος στις Βρυξέλλες, και η ανάλυσή του όσον αφορά την κρίση την οποία διέρχεται η Ευρώπη ήταν άξια δημοσίευσης. Δυστυχώς, τους μήνες που ακολούθησαν και παρακολουθώντας τις επόμενες υπουργικές ομιλίες, ακούσαμε μόνον όλο και πιο ανιαρές επαναλήψεις των προτάσεων του Πρωθυπουργού. Έχω την εντύπωση ότι οι Βρετανοί έχασαν την επιθυμία να αγωνιστούν για την υλοποίηση του οράματός τους για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Απεναντίας, αποφάσισαν να διαχειριστούν απλώς αυτήν την εξάμηνη Προεδρία όσο καλύτερα μπορούν. Δυστυχώς, τους προσέβαλε και αυτούς η ευρωπαϊκή ασθένεια της ανικανότητας και της παράλυσης.

Συγχρόνως, όμως, οφείλω να παραδεχτώ ότι, αφού οι ερωτήσεις και οι παρεμβάσεις των βουλευτών αυτού του Κοινοβουλίου δεν του είχαν αφήσει άλλη επιλογή, ο κ. Straw άρχισε επιτέλους να μιλά επί της ουσίας όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος, και αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να μιλά ένας πολιτικός. Η Ευρώπη μπορεί να οικοδομηθεί μόνο μέσω αποτελεσματικών ενεργειών και αποφάσεων οι οποίες θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στην ιστορία της ηπείρου μας. Ο τρόπος με τον οποίο η Προεδρία αναβάλλει τη συζήτηση των δημοσιονομικών προοπτικών μέχρι την τελευταία στιγμή, ενώ προετοιμάζει τις δημοσιονομικές προτάσεις κεκλεισμένων των θυρών και χρησιμοποιεί μια οργουελική «νέα γλώσσα» για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πολιτισμός στον κόσμο, αντί να προωθεί μια σθεναρή συζήτηση για τα επίμαχα ζητήματα, αποτελεί είτε χάσιμο χρόνου είτε συνειδητή προσπάθεια μεταφοράς της καυτής πατάτας του προϋπολογισμού στη Βιέννη τον Δεκέμβριο.

Το σημαντικότερο ζήτημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα είναι οι δημοσιονομικές προοπτικές. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, εάν δεν εγκριθούν αυτές οι δημοσιονομικές προοπτικές, το 2007 τα νέα κράτη μέλη θα λάβουν 10 δισ. ευρώ για αναπτυξιακούς σκοπούς. Εάν εγκριθούν, ωστόσο, το ποσό θα ανέλθει σε 22 δισ. ευρώ περίπου, ενώ θα διατεθούν επιπλέον 3,5 δισ. ευρώ για τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Οι χώρες αυτές θα χάσουν, κατ’ αυτόν τον τρόπο, το 60% περίπου των χρημάτων που θα μπορούσαν να λάβουν. Σας καλώ, λοιπόν, να ασχοληθείτε σοβαρά με αυτές τις δημοσιονομικές προοπτικές και να λάβετε αποτελεσματικά μέτρα, προκειμένου να διασφαλιστεί η έγκρισή τους τον Δεκέμβριο.

  Libor Rouček (PSE). – (CS) Κυρίες και κύριοι, το θέμα της σημερινής μας συζήτησης είναι το αποτέλεσμα της άτυπης διάσκεψης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στο Hampton Court, και όχι οι επιδόσεις της εξάμηνης βρετανικής Προεδρίας. Θεωρώ ικανοποιητικό το αποτέλεσμα του Hampton Court. Στη συνάντηση προσδιορίστηκαν με σαφήνεια έξι τομείς κρίσιμης σημασίας για την επιβίωση και την επιτυχία της Ευρώπης στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο, όπως η επιστήμη και η έρευνα, η επένδυση στα πανεπιστήμιά μας, η ενεργειακή πολιτική, η διεθνής ασφάλεια και η κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας.

Ας ρίξουμε μια ματιά στην κατάσταση όσον αφορά την ενέργεια, για παράδειγμα. Η Ευρώπη εξαρτάται όλο και περισσότερο –το σχετικό ποσοστό ανέρχεται ήδη στο 65%– από μία πηγή ενέργειας, η οποία μάλιστα βρίσκεται σε πολύ ασταθείς περιοχές, είτε σε περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ένωσης είτε στη Μέση Ανατολή. Χρειαζόμαστε, λοιπόν, μια κοινή ενεργειακή πολιτική, καθώς και μια κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας, αν και πρωτίστως χρειαζόμαστε πόρους για τη χρηματοδότηση αυτών των κοινών πολιτικών. Σε αυτό το σημείο, καλώ τη βρετανική Προεδρία να εστιάσει τις προσπάθειές της στην επίτευξη μιας δίκαιης και ισορροπημένης συμφωνίας στη διάσκεψη κορυφής του Δεκεμβρίου, όχι μόνο για τα νέα κράτη μέλη αλλά και για τα παλαιότερα. Αυτό θα είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα της βρετανικής Προεδρίας, η οποία θα συζητηθεί στις 20 Δεκεμβρίου. Πιστεύω ότι το αποτέλεσμα θα είναι θετικό.

  Geoffrey Van Orden (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, ο κ. Straw μας δήλωσε υπερηφάνως ότι κατά τη διάρκεια της βρετανικής Προεδρίας πραγματοποιήθηκαν 48 υπουργικές ομιλίες· οφείλω, όμως, να επισημάνω ότι ελάχιστα ήταν τα επιτεύγματα που συνόδευαν οποιαδήποτε από αυτές τις ομιλίες. Με εκπλήσσει το γεγονός ότι, ένα μήνα πριν από τη λήξη της, η βρετανική Προεδρία συνεχίζει να κάνει λόγο για προγράμματα, στρατηγικές και χρονοδιαγράμματα. Μιλώ εξ ονόματος των πολυάριθμων πολιτών της περιφέρειας της East Anglia οι οποίοι ζητούν δράση, ασφάλεια, ευημερία και πραγματική αλλαγή κατεύθυνσης στην ΕΕ, και όχι κούφιες υποσχέσεις.

Οι πολίτες πολλών χωρών έχουν αντιληφθεί τι συμβαίνει στο όνομά τους και αμφισβητούν σοβαρά τον χαρακτήρα και την κατεύθυνση του εγχειρήματος της ΕΕ. Οι πολίτες επιθυμούν να ελέγχουν περισσότερο τη ζωή τους σε τοπικό επίπεδο, όμως οι κυβερνήσεις μας εξακολουθούν να παραχωρούν αρμοδιότητες στις περιφέρειες και στις Βρυξέλλες. Σας ερωτώ: ποιο είναι το ενδεδειγμένο είδος σχέσης και με ποια μορφή Ευρώπης για τους πολίτες και τους λαούς μας σε αυτό το πρώτο ήμισυ του 21ου αιώνα;

Αυτό το καίριο ερώτημα δεν τίθεται ποτέ από τις κυβερνήσεις μας ή από τα θεσμικά όργανα της ΕΕ. Ενδεχομένως όφειλε να ήταν το κεντρικό ερώτημα στη Διάσκεψη του Hampton Court. Γεγονός είναι ότι στο Hampton Court δεν υπήρξε ουσιαστική επανεξέταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνεχίζεται απλώς η ίδια πορεία χωρίς περαιτέρω σκέψη. Δεν υπάρχει τέρμα για την περιττή νομοθεσία. Ο κ. Straw ανέφερε την οδηγία για την οργάνωση του χρόνου εργασίας και την οδηγία για τους προσωρινώς απασχολούμενους. Προετοιμάζονται μάλιστα δεκάδες εξίσου άσχετα και παρεμβατικά νομοθετήματα της ΕΕ. Τι μέτρα λαμβάνονται προς αυτήν την κατεύθυνση;

Έγινε αναφορά στον προϋπολογισμό. Αν και πρόκειται για καίριας σημασίας ζήτημα, παραμένει ανεπίλυτο. Σε σύγκριση με μια παρόμοιου μεγέθους οικονομία όπως αυτήν της Γαλλίας, το Ηνωμένο Βασίλειο συνεισφέρει ήδη δυσανάλογα στον προϋπολογισμό της ΕΕ, ακόμη και μετά τη διόρθωση της Μάργκαρετ Θάτσερ. Προφανώς, θέλετε να πληρώνουμε περισσότερα. Εν τω μεταξύ, οι λαοί και οι κοινωνίες μας κατακερματίζονται κατά τρόπο επικίνδυνο εξαιτίας της εφαρμογής καταστροφικών πολιτικών ασύλου και μετανάστευσης. Αντί να δημιουργούμε και να στηρίζουμε παγκόσμιου κύρους κέντρα ακαδημαϊκής αριστείας, τα καταστρέφουμε μέσω της έλλειψης χρηματοδότησης και άστοχων δογμάτων περί ταξικότητας. Οι ένοπλες δυνάμεις μας έχουν εξαπλωθεί σε βαθμό που υπερβαίνει τις δυνατότητές τους και στερούνται βασικό εξοπλισμό. Την ίδια στιγμή, γενναίοι αξιωματικοί και στρατιώτες βρίσκονται εκτεθειμένοι από ένα κυβερνητικής έμπνευσης σύστημα το οποίο ενδιαφέρεται κυρίως για την προώθηση των πολιτικών του στόχων παρά για την ευημερία τους...

(Ο Πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή)

  Ana Maria Gomes (PSE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η Διάσκεψη του Hampton Court είχε ως θέμα συζήτησης τους τρόπους βελτίωσης της θέσης της Ευρώπης στον κόσμο. Τον Μάιο, ο λαός της Αιθιοπίας προσήλθε μαζικά στις κάλπες υπό την επίβλεψη της ΕΕ, όμως τα πρώτα αποτελέσματα δεν ικανοποίησαν το κυβερνών κόμμα. Ξαφνικά, λοιπόν, άρχισαν να δημιουργούνται εμπόδια στο έργο των παρατηρητών, η ελευθερία των μέσων ενημέρωσης κατεστάλη και οι διαδηλώσεις απαγορεύθηκαν. Τον Ιούνιο, η ωμή καταστολή λαϊκών εκδηλώσεων οδήγησε στον θάνατο περισσοτέρων από 40 ατόμων και στη σύλληψη 5 000.

Παρόλα αυτά, λίγες εβδομάδες αργότερα, ο πρωθυπουργός Meles παρίστατο στη διάσκεψη κορυφής του Gleneagles υπό την αιγίδα της βρετανικής Προεδρίας. Τον Σεπτέμβριο, αρκετές κυβερνήσεις και ο Πρόεδρος της Επιτροπής του έστειλαν συγχαρητήρια μηνύματα. Την 1η Νοεμβρίου, εκδηλώθηκε ένα ακόμη λουτρό αίματος: 58 εκλεγμένοι ηγέτες, δημοσιογράφοι και μέλη ΜΚΟ βρίσκονται στη φυλακή και, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό της χώρας, αντιμετωπίζουν τη θανατική ποινή· δεκάδες άλλοι σκοτώθηκαν, εκατοντάδες τραυματίστηκαν και χιλιάδες συνελήφθησαν. Εντούτοις, λίγες ημέρες αργότερα στον κ. Meles παρατέθηκε επίσημο δείπνο στη Γερμανία.

Κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, γιατί το Συμβούλιο στέλνει αντιφατικά μηνύματα, καλλιεργώντας το αίσθημα της ατιμωρησίας σε ηγέτες οι οποίοι καταστρατηγούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις δημοκρατικές αρχές, και στη συνέχεια επιλέγουν την ένοπλη σύρραξη με τους γείτονές τους προκειμένου να στρέψουν αλλού την προσοχή της κοινής γνώμης; Εξετάσατε το θέμα αυτό στο Hampton Court; Μπορεί ο Προεδρεύων του Συμβουλίου να δηλώσει ότι η Ευρώπη πράττει αρκετά και καταβάλλει το μέγιστο των προσπαθειών της για την προαγωγή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας και της ανάπτυξης στην Αιθιοπία, τη δεύτερη σε πληθυσμό χώρα της Αφρικής;

  Douglas Alexander, Προεδρεύων του Συμβουλίου. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, είναι τιμή μου να κλείνω τη σημερινή συζήτηση σχετικά με τις συνομιλίες που διεξήχθησαν στο Hampton Court, ενώ ιδιαιτέρως με τιμά το γεγονός ότι λαμβάνω τον λόγο μαζί με τον Πρόεδρο Barroso.

Η συζήτηση μετά την αποχώρηση του υπουργού Εξωτερικών κ. Jack Straw συνεχίστηκε με την παρέμβαση του κ. Pistelli, ο οποίος υποστήριξε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα είδος οικογένειας. Κατέστη δε σαφές, από τη σύντομη σημερινή μας συζήτηση, ότι πρόκειται για μια οικογένεια στο εσωτερικό της οποίας, όπως σε κάθε οικογένεια, προκύπτουν ενίοτε διαφωνίες. Συμφωνώ όμως απολύτως με την άποψή του ότι τις προσεχείς εβδομάδες θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε μια σειρά από προκλήσεις.

Ο κ. Hudghton προέβη στη συνέχεια σε μια μάλλον λιγότερο αβρόφρονα επισήμανση. Καθώς είμαι και εγώ εκπρόσωπος της Σκωτίας, διότι ως βουλευτής εκπροσωπώ μια περιφέρεια της Σκωτίας, ευχαρίστως θα αφιέρωνα ολόκληρη την ημέρα σε μια συζήτηση μαζί του, εξηγώντας γιατί ένας παρωχημένος εθνικισμός που θα ταίριαζε περισσότερο στον δέκατο ένατο αιώνα δεν προσφέρει κανένα μέλλον σε οποιοδήποτε τμήμα της Σκωτίας και σε οποιαδήποτε ομάδα εντός της Σκωτίας. Αντίθετα, όμως, από αυτόν, γνωρίζω ότι σήμερα μιλώ εξ ονόματος της Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οπότε δεν μπορώ να αναπαράγω απλώς πολιτικές αντιθέσεις μεταξύ των κομμάτων μας.

Η κ. Bobošíková μίλησε για τις ευκαιρίες που προσφέρει η παγκοσμιοποίηση. Με αυτό, βεβαίως, συμφωνώ· πρόκειται άλλωστε για ένα θέμα στο οποίο δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στις χρήσιμες και εποικοδομητικές συνομιλίες που διεξήχθησαν στο Hampton Court.

Η κ. Sudre τόνισε την ανάγκη επίτευξης συμφωνίας σχετικά με τη μελλοντική χρηματοδότηση έως τα τέλη Δεκεμβρίου. Όπως εξήγησε ο υπουργός Εξωτερικών, καταβάλλουμε προσπάθειες προς αυτήν την κατεύθυνση. Πολλοί ήταν εξάλλου οι ομιλητές που αναφέρθηκαν στην ανάγκη επίτευξης συμφωνίας επί του εκκρεμούς αυτού ζητήματος, στο οποίο θα αναφερθώ διεξοδικότερα εντός ολίγου.

Ο κ. Zingaretti αναγνώρισε μεγαλόψυχα τη σημασία της ένταξης της Τουρκίας και τον ευχαριστώ για αυτό. Αντικατοπτρίζει την ιδιαίτερη στάση του Jack Straw ως υπουργού Εξωτερικών, σύμφωνα με την οποία –όπως ίσως και στο θέμα της μελλοντικής χρηματοδότησης– τέθηκαν ερωτήματα σχετικά με τη στρατηγική που ακολουθεί η Προεδρία. Είμαι δε στην ευχάριστη θέση να δηλώσω ότι στις 3 Οκτωβρίου εξασφαλίσαμε το αποτέλεσμα για το οποίο πολλοί από εμάς είχαμε εργαστεί για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα: επιτύχαμε την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία και την Κροατία. Ευελπιστώ ότι θα επιτύχουμε παρόμοιο αποτέλεσμα στο θέμα της μελλοντικής χρηματοδότησης.

Ο κ. Davies, ο οποίος έχει αποχωρήσει από την Αίθουσα, τόνισε επίσης τη σημασία της μελλοντικής χρηματοδότησης. Βάσει των βρετανικών προθέσεων, αλλά και της ικανότητας της Βρετανίας να επιτύχει συμφωνία, εκείνο που έχει σημασία δεν είναι η βούληση μιας χώρας –της Προεδρίας– αλλά η βούληση όλων των κρατών μελών να συνεργαστούν για την επίτευξη μιας συμβιβαστικής θέσης. Αν το θέμα αφορούσε αποκλειστικά τις προθέσεις της Προεδρίας, θα είχαμε οδηγηθεί σε συμφωνία ήδη από τον Ιούνιο, αντί να αντιμετωπίζουμε την άρνηση πέντε κρατών μελών να δεχτούν τις προτάσεις του Λουξεμβούργου.

Ο κ. Karas αμφισβήτησε τη σημασία της διεύρυνσης ενόψει των σοβαρών και επίμονων ανταγωνιστικών προκλήσεων που αντιμετωπίζουμε, όπως η ανεργία. Εντούτοις, οι ίδιες οι επισημάνσεις του σχετικά με την επίμονη ανεργία και την ανάγκη να αντιμετωπίσουμε αυτές τις προκλήσεις υπογραμμίζουν την αξία των συνομιλιών στο Hampton Court. Είναι αναγκαίο η Ευρώπη να έχει σαφέστερη αντίληψη της μελλοντικής κατεύθυνσης στην οποία κινείται, προκειμένου να μπορέσουμε να επιδιώξουμε τη συναίνεση ως προς τη βάση της χρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο κ. Tabajdi χαιρέτισε με επιφυλάξεις επιμέρους πτυχές του προγράμματος εργασίας που συμφωνήθηκε στο Hampton Court και ο κ. Sonik μου επανέλαβε τις προηγούμενες παρατηρήσεις του συναδέλφου μου υπουργού, Λόρδου Bach. Λυπάμαι που θα τον απογοητεύσω, αλλά, όσον αφορά τη μελλοντική χρηματοδότηση, δεν μπορούν να δοθούν εγγυήσεις για την επίτευξη συμφωνίας. Εκείνο που μπορώ να εγγυηθώ είναι ότι η βρετανική Προεδρία επιδιώκει ειλικρινά να επιτύχει μια τέτοια συμφωνία, όμως οι προσεχείς ημέρες και συζητήσεις θα είναι κρίσιμες. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι ότι πρέπει να σημειωθεί πολύ σημαντική πρόοδος σε σύγκριση με τον Ιούνιο – οπότε το βασικό χαρακτηριστικό των συνομιλιών ήταν μάλλον η διάσταση απόψεων παρά η ενότητα.

Ο κ. Rouček εξέφρασε την ικανοποίησή του για το αποτέλεσμα της συνόδου στο Hampton Court και τάχθηκε υπέρ μιας έντιμης, δίκαιης και ισορροπημένης συμφωνίας σχετικά με τη μελλοντική χρηματοδότηση. Δεν διαφωνώ καθόλου με αυτήν την άποψη. Διαφωνώ, όμως, με τα σχόλια του κ. Van Orden, ο οποίος έχει αποχωρήσει από την Αίθουσα. Αν και υποστήριξε ότι μίλησε εξ ονόματος των πολιτών της East Anglia, επεκτάθηκε σε ευρύ φάσμα θεμάτων πριν του αφαιρεθεί ο λόγος. Θα αρκεστώ να επισημάνω ότι ο χρόνος ομιλίας του δεν του επέτρεψε να αναγνωρίσει το αξιόλογο έργο που ανέλαβε να υλοποιήσει η Επιτροπή κατά τη διάρκεια της βρετανικής Προεδρίας ακριβώς στον τομέα της βελτίωσης της νομοθεσίας. Σήμερα αποδίδω εύσημα στην προσωπική δέσμευση του Προέδρου Barroso, αλλά και του Επιτρόπου Verheugen, για την προώθηση αυτού του στόχου κατά τη διάρκεια της βρετανικής Προεδρίας.

Η κ. Gomes αναφέρθηκε σε σημαντικές προκλήσεις στους τομείς των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας και της ανάπτυξης στην Αφρική. Και σε αυτό το θέμα, θα αναφερθώ απλώς για μία ακόμη φορά στην πρόοδο που σημειώθηκε τον Ιούνιο από τους υπουργούς Ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν συμφωνήσαμε να διπλασιάσουμε το επίπεδο της άμεσης εξωτερικής ενίσχυσης που προσφέρουν τα κράτη μέλη από περίπου 40 δισ. δολάρια ΗΠΑ σε 80 δισ. δολάρια ΗΠΑ. Υπογραμμίζω δε για μία ακόμη φορά τη δέσμευση που αναλήφθηκε στο Gleneagles, μεταξύ 6 και 8 Ιουλίου, για τον ουσιαστικό διπλασιασμό της ενίσχυσης που προσφέρεται στην Αφρική. Παραπέμπω επίσης στην πολύ εποικοδομητική και ενωμένη στάση που τήρησαν τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη διάσκεψη κορυφής για την αναθεώρηση των στόχων της Χιλιετίας η οποία διεξήχθη τον Σεπτέμβριο του τρέχοντος έτους.

Θέλω να επαναλάβω μια προηγούμενη επισήμανση του κ. Davies, σύμφωνα με τον οποίο όσοι είμαστε ειλικρινείς και επιθυμούμε πραγματικά να υλοποιήσουμε τη δέσμευσή μας να βοηθήσουμε τον αναπτυσσόμενο κόσμο αναγνωρίζουμε ότι, κατά τη διάρκεια των εβδομάδων που απομένουν μέχρι τη λήξη της βρετανικής Προεδρίας, βρισκόμαστε ενώπιον μιας διαρκούς πρόκλησης η οποία συνίστανται στην προσπάθεια να επιτευχθεί ένα φιλόδοξο και ισορροπημένο αποτέλεσμα κατά την υπουργική διάσκεψη του Χονγκ Κονγκ που πρόκειται να διεξαχθεί τον Δεκέμβριο. Μπορώ να διαβεβαιώσω τα μέλη του παρόντος Κοινοβουλίου ότι αυτή εξακολουθεί να είναι μια από τις βασικές προτεραιότητες της βρετανικής Προεδρίας.

  José Manuel Barroso, Πρόεδρος της Επιτροπής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, ανακεφαλαιώνοντας τη σημερινή συζήτηση, ένα είναι το καθοριστικό ζήτημα για τη βρετανική Προεδρία: η επίτευξη συμφωνίας επί των δημοσιονομικών προοπτικών. Φρονώ ότι αυτό το μήνυμα κατέστη σήμερα σαφές στη βρετανική Προεδρία.

Κατανοώ τη δήλωση του υπουργού Εξωτερικών κ. Jack Straw πριν αποχωρήσει σχετικά με άλλα θέματα τα οποία είναι πολύ σημαντικά και τα οποία θα έχουν στρατηγικές επιπτώσεις. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, είναι σημαντικό να καταλήξουμε σε συμφωνία επί των δημοσιονομικών προοπτικών, διότι αυτή είναι η πρώτη δοκιμασία για τη διευρυμένη Ευρώπη.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι πιστεύουν ότι με 25 κράτη μέλη δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε και να υλοποιήσουμε τις αποφάσεις μας. Ορισμένοι πιστεύουν ότι μια μεγαλύτερη Ευρώπη θα είναι μια πιο αδύναμη Ευρώπη. Γνωρίζω ότι δεν είναι αυτή η πρόθεση της βρετανικής Προεδρίας, ούτε, βεβαίως, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Πιστεύουμε σε αυτήν τη μεγαλύτερη Ευρώπη την οποία οικοδομούμε. Θεωρούμε σημαντικό επίτευγμα το γεγονός ότι αποτελείται πλέον από 25 ελεύθερα, δημοκρατικά κράτη μέλη. Εντούτοις, δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι η διεύρυνση δεν θα μας κοστίσει. Χρειαζόμαστε πόρους για αυτήν τη νέα Ευρώπη την ολοκλήρωση της οποίας επιδιώκουμε. Γι’ αυτό είναι απολύτως σημαντικό να καταλήξουμε σε συμφωνία επί των δημοσιονομικών προοπτικών, διότι, σε διαφορετική περίπτωση, εάν δεν διαθέτουμε τα μέσα προκειμένου να υλοποιήσουμε αυτά που οι πολίτες ζητούν από τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, θα εκδηλωθεί κρίση εμπιστοσύνης, και αυτό το πιστεύω ειλικρινά, η οποία θα ενισχυθεί στην Ευρώπη. Αυτό μάλιστα δεν ισχύει μόνο για την τρέχουσα κατάσταση στην Ευρώπη, αλλά και για το μέλλον της Ευρώπης, για τη μελλοντική ένταξη νέων χωρών, για την ικανότητά μας να οικοδομήσουμε την Ευρώπη. Ωστόσο, για αυτήν τη μεγαλύτερη Ευρώπη χρειαζόμαστε μεγαλόπνοες πολιτικές – pour une grande Europe, il nous faut une grande politique.

Αυτό είναι το καίριο ζήτημα. Είμαστε έτοιμοι; Έχουμε αυτήν τη δυνατότητα; Μπορούμε να υλοποιήσουμε τις δεσμεύσεις μας; Γι’ αυτό ακριβώς απευθύνω έκκληση στη βρετανική Προεδρία να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια –και γνωρίζω πολύ καλά την ενέργεια και τη δέσμευση του πρωθυπουργού, καθώς και όλων των αξιωματούχων της κυβέρνησής σας– ώστε να επιτευχθεί συμφωνία.

Όλοι, βεβαίως, πρέπει να προβούν σε υποχωρήσεις: η ευθύνη δεν βαρύνει αποκλειστικά τη βρετανική Προεδρία. Αυτό είναι σίγουρο. Πιστεύω, όμως, ειλικρινά ότι το κλειδί του προβλήματος, ή ίσως είναι προτιμότερο να πω το κλειδί για την εξεύρεση λύσης, βρίσκεται στα χέρια σας. Μπορείτε να εξασφαλίσετε την επίτευξη αυτής της συμφωνίας, τουλάχιστον μεταξύ των κρατών μελών. Πλησιάσαμε πολύ στη λύση κατά το τελευταίο επίσημο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο: μπορούμε να τα καταφέρουμε. Είναι άκρως σημαντικό και έχω καθήκον και ευθύνη, ως Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής –η οποία οφείλει να εκπροσωπεί τα συμφέροντα όλης της Ευρώπης– να επικαλεστώ την υπευθυνότητα όλων των ευρωπαίων ηγετών, ώστε να καταβάλουν το μέγιστο των προσπαθειών τους για να καταλήξουμε σε έναν τέτοιο συμβιβασμό.

Επιτρέψτε μου να σας δηλώσω με κάθε ειλικρίνεια, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, ότι, από τις επαφές μου με όλα τα κράτη μέλη –οι οποίες, λόγω των ευθυνών μου, οφείλουν να είναι καθημερινές, ιδίως με τα νέα κράτη μέλη– γνωρίζω ότι προσβλέπουν στη δική σας συμβολή και στον ρόλο της Προεδρίας σας για την επίτευξη αυτού του στόχου. Άλλωστε, όλα όσα έχουμε επιτύχει μέχρι στιγμής συνέβαλαν, κατά τη γνώμη μου, σε πολύ μεγάλο βαθμό στην πρόοδο της Ευρώπης. Όπως ανέφερα στην προηγούμενη δήλωσή μου, φρονώ ότι η Διάσκεψη του Hampton Court ήταν θετική, ότι συνέβαλε στη διαμόρφωση αυτής της νέας, αναπτυσσόμενης συναίνεσης για μια ισχυρότερη, πιο σύγχρονη Ευρώπη. Εντούτοις, η λυδία λίθος κατά τη γνώμη των νέων κρατών μελών, η λυδία λίθος για μεγάλο μέρος των ευρωπαίων πολιτών αφορά άμεσα το κατά πόσον μπορούμε πραγματικά να δείξουμε ότι σημειώνουμε πρόοδο ως προς τα συγκεκριμένα αυτά ζητήματα. Αυτή είναι η βασική πρόκληση. Πρέπει, λοιπόν, να καταβάλουμε το μέγιστο των προσπαθειών μας, να καλέσουμε όλους τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων να επιδείξουν διάθεση για συμβιβασμό· πρέπει να καλέσουμε τη βρετανική Προεδρία να καταβάλει το μέγιστο των προσπαθειών της προς αυτήν την κατεύθυνση. Θεωρώ ότι αυτό είναι εφικτό. Είναι δύσκολο αλλά είναι εφικτό, ενώ η λυδία λίθος για την ηγεσία μας είναι να επιτύχουμε το αναγκαίο, και φρονώ ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.

(Χειροκροτήματα)

  Πρόεδρος. – Η συζήτηση έληξε.