Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2005 - Στρασβούργο

13. Αίτηση υπεράσπισης της ασυλίας και των προνομίων του Bruno Gollnisch

  Πρόεδρος. Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη συζήτηση της έκθεσης (A6-0376/2005) της κ. Diana Wallis, εξ ονόματος της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων, σχετικά με την αίτηση υπεράσπισης της ασυλίας και των προνομίων του Bruno Gollnisch (2005/2072(IMM)).

  Diana Wallis (ALDE), εισηγήτρια. – (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, χρησιμοποιώ τον χρόνο μου ως εισηγήτρια για να αναφέρω στο Σώμα την απόφαση της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων. Δεν κρύβω ότι ήταν μια δύσκολη υπόθεση για την επιτροπή. Ήταν μια υπόθεση όπου ο συνάδελφός μας, κ. Gollnisch, μας ζήτησε, ως Κοινοβούλιο, να του παραχωρήσουμε το προνόμιο της ασυλίας. Θα ήθελα επίσης να τον ευχαριστήσω για την ευγένεια και τη συνεργασία του στις έρευνες της επιτροπής.

Ο κ. Gollnisch βρέθηκε να διώκεται βάσει του γαλλικού δικαίου –του δικαίου της πατρίδας του για λόγια που χρησιμοποίησε σε συνέντευξη Τύπου τα οποία υποτίθεται ότι αποτελούν ένα είδος άρνησης του Ολοκαυτώματος.

Η επιτροπή εξέτασε το ζήτημα σε αρκετές συνεδριάσεις και κατέληξε στην απόφαση, με ευρεία και πειστική πλειοψηφία, ότι δεν θα ήταν ορθό στην προκειμένη περίπτωση να δοθεί στον κ. Gollnisch το προνόμιο της ασυλίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η επιτροπή πιστεύει ότι οι περιστάσεις όπου χρησιμοποίησε τα λόγια στα οποία βασίστηκε η δίωξη από τον γάλλο εισαγγελέα δεν ήταν τέτοιες, ώστε να μπορούμε να πούμε απερίφραστα ότι ασκούσε απλώς τη βουλευτική του εντολή ή εκτελούσε τα καθήκοντά του ως βουλευτής του Σώματος. Με αυτά τα δεδομένα, δεν ανήκε στην αρμοδιότητα της επιτροπής να διεξαγάγει περαιτέρω έρευνες, και η επιτροπή έλαβε την απόφασή της σε αυτήν τη βάση. Επομένως, αρνούμαστε να παραχωρήσουμε στον κ. Gollnisch το προνόμιο της βουλευτικής ασυλίας, και αυτή είναι η σύσταση της επιτροπής προς την Προεδρία και το Σώμα.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. DOS SANTOS
Αντιπροέδρου

  Roselyne Bachelot-Narquin, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (FR) Η διατήρηση ή όχι της ασυλίας του κ. Gollnisch είναι ένα λεπτό θέμα. Αποφάσισα να μην αποφύγω τις ευθύνες μου για να πω στον κ. Gollnisch, δημοσίως και με κάθε ειλικρίνεια, για ποιον λόγο δεν θα υπερασπιστώ την ασυλία του.

Ο πειρασμός είναι μεγάλος να εκφράσω γνώμη για το περιεχόμενο παρατηρήσεων που αποδίδονται στον βουλευτή του Εθνικού Μετώπου. Ο πειρασμός είναι μεγάλος να υπενθυμίσω μόνο το μαρτύριο του εβραϊκού λαού, παραμερίζοντας τη μόνη συζήτηση που πρέπει έχουμε, τη συζήτηση δηλαδή για τις προϋποθέσεις που διέπουν την εφαρμογή της βουλευτικής ασυλίας. Ο πειρασμός είναι μεγάλος να απορρίψω την υπεράσπιση της ασυλίας του κ. Gollnisch βλέποντάς τον μόνον ως τον εκπρόσωπο μιας ιδεολογίας την οποία το σύνολο σχεδόν αυτού του Κοινοβουλίου απορρίπτει και σε αντίθεση προς την οποία οικοδομήθηκε το ευρωπαϊκό σχέδιο με βάση την ευρωπαϊκή ιδέα.

Αντίστροφα, ο πειρασμός μπορεί κάλλιστα να ήταν μεγάλος να ζητήσω αυτήν την υπεράσπιση ασυλίας στο πλαίσιο συντεχνιακών αντανακλαστικών για να διασφαλιστεί ότι κάποια λεγόμενα δεν μπορούν λαμβάνονται υπόψη σε βάρος οιουδήποτε εξ ημών. Σας καλώ λοιπόν να μην υποχωρήσετε σε αυτούς τους πειρασμούς και να μην μεταβάλετε μια τεχνική συζήτηση σε συζήτηση ιστορικών. Το Κοινοβούλιό μας δεν είναι δικαστήριο.

Η έκθεση της κ. Wallis είναι ισορροπημένη. Μας υπενθυμίζει ότι η ασυλία δεν έχει θεσπιστεί για να προστατεύει τους βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αλλά την ακεραιότητα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, μέσω των αντιπροσώπων του, και να τους παρέχει την ανεξαρτησία με την οποία εκτελούν τα καθήκοντά τους.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, στη Λυών, στην καρδιά του πανεπιστημίου όπου διδάσκει, μακριά από την εκλογική του περιφέρεια στη Βορειοανατολική Γαλλία, ο κ. Gollnisch δεν μιλούσε υπό την ιδιότητα του βουλευτή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ο κ. Gollnisch ζει επικίνδυνα, διαρκώς στην κόψη του ξυραφιού. Αυτή η μορφή πολιτικού βίου αποτελεί, στην πραγματικότητα, χαρακτηριστικό της άκρας δεξιάς στη Γαλλία και στη Γερμανία. Ο κ. Gollnisch είναι υπέρ του δέοντος καλλιεργημένος και ευφυής ώστε να μην αντιληφθεί ότι οι παρατηρήσεις του κινδύνευαν να καταδικαστούν από τη γαλλική νομοθεσία. Αν πρέπει να εισέλθει απερίσκεπτα σε μια δικαστική δοκιμασία για να παραμείνει πιστός σε αυτό που θεωρεί σωστό, τότε το σωστό είναι να μην παρασύρει το κοινοβουλευτικό μας όργανο και να μην το εμπλέξει σε μια συζήτηση στην οποία δεν έχει θέση.

Η αίτηση υπεράσπισης της ασυλίας, η οποία διατυπώθηκε με τη συγκατάθεσή σας, κ. Gollnisch, βρίσκεται μεταξύ μιας έκκλησης βοήθειας χωρίς νομική βάση, δεδομένου ότι αυτή η διαδικασία δεν απειλεί επ’ ουδενί τρόπω να εγείρει εμπόδια στην άσκηση των καθηκόντων σας, και, όπως το βλέπω εγώ, μιας αμήχανης προσπάθειας να αποφύγετε τις ευθύνες σας, ωσάν ακριβώς να έχετε καταληφθεί από πανικό στην ιδέα αυτού που ενσυνείδητα πυροδοτήσατε και το οποίο σαφώς έχει πλέον διαφύγει του ελέγχου σας.

Δεν αισθάνομαι μίσος απέναντί σας ούτε και επιθυμία να σας στηρίξω, ως βουλευτή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σε αυτήν τη δοκιμασία την οποία ενσυνείδητα προκαλέσατε. Εναπόκειται σε εσάς τον ίδιο να αποδεχθείτε τις συνέπειες. Δεν είναι ίσως πάρα πολύ αργά να αλλάξετε και να συνάψετε ειρήνη με τη Γαλλία, την Ευρώπη και το οδυνηρό παρελθόν μας. Ελπίζω να το επιτύχετε. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν μπορεί να το κάνει στη θέση σας ...

(Ο Πρόεδρος διακόπτει την ομιλήτρια)

  Maria Berger, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου καταρχάς να ευχαριστήσω θερμά την εισηγήτριά μας, κ. Wallis. Υπάρχουν διάφορα μέλη της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων που ασχολούνται με υποθέσεις ασυλίας, αλλά πιστεύω ότι αυτή η υπόθεση ήταν ιδιαίτερα δύσκολη και λεπτή και απαιτούσε πολύ προσεκτική εξέταση εκ μέρους της εν λόγω επιτροπής· από όσο μπορώ να κρίνω ούτε και για την ίδια προσωπικά ήταν τόσο απλή υπόθεση.

Εμείς, η Σοσιαλιστική Ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, υποστηρίξαμε τα συμπεράσματα της εισηγήτριας. Και εμείς πιστεύουμε ότι η ασυλία που απονέμεται από τη συμμετοχή στο παρόν Σώμα δεν πρέπει να εφαρμοστεί στην προκειμένη περίπτωση. Θέλω να προσθέσω και μια προσωπική παρατήρηση. Στην πατρίδα μου βρίσκεται το άλλοτε στρατόπεδο συγκέντρωσης Mauthausen, όπου βρίσκεται και η εκλογική μου περιφέρεια. Αν εξακολουθείτε να έχετε αμφιβολίες για το αν αυτά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης πράγματι υπήρξαν, ευχαρίστως σας προσκαλώ να τα επισκεφτούμε μαζί. Θα βρείτε ανθρώπους που επιβίωσαν και κατοικούν ακόμη στην περιοχή· επίσης στην πατρίδα μου κατοικούν άνθρωποι που βοήθησαν τους λίγους ανθρώπους που κατάφεραν να δραπετεύσουν από αυτά τα στρατόπεδα· σήμερα τιμάται εδώ μια γυναίκα που έπραξε κάτι τέτοιο. Θέλω με αυτές τις επισημάνσεις να τιμήσω τη μνήμη της.

  Lydia Schenardi (NI). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η έκθεση της κ. Wallis σχετικά με την αίτηση υπεράσπισης της ασυλίας και των προνομίων του κ. Gollnisch είναι, τόσο ως προς τη μορφή όσο και ως προς την ουσία, πραγματικά σκανδαλώδης. Είναι σκανδαλώδης, διότι, ποτέ πριν, οι κανόνες δικαίου και η πάγια νομολογία του Κανονισμού μας και της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων δεν είχαν σε τέτοιον βαθμό διαστρεβλωθεί και παραβιαστεί. Είναι σκανδαλώδης, διότι ο φάκελος που παρουσιάστηκε ενώπιον της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων αποτέλεσε το αντικείμενο μιας άνευ προηγουμένου πολιτικοποίησης και πολιτικών πιέσεων εκ μέρους των πολιτικών αντιπάλων του κ. Gollnisch. Χρειάστηκαν όχι λιγότερα από τέσσερα σχέδια έκθεσης, όλα διαφορετικά κάθε φορά στα συμπεράσματα και το σκεπτικό τους, για να φθάσουμε στην έκθεση που μας παρουσιάστηκε σήμερα στην Ολομέλεια, η οποία δεν είναι, εξάλλου, αυτή την οποία τα μέλη της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων είχαν υπερψηφίσει, καθώς έκτοτε το σκεπτικό της απόφασης που πρότεινε η κ. Wallis έχει τροποποιηθεί.

Το επιχείρημα που προβάλλεται από την έκθεση σε στήριξη της απόφασης να μην υπάρξει υπεράσπιση της ασυλίας και των προνομίων του κ. Gollnisch είναι ότι δεν έκανε χρήση της ελευθερίας έκφρασης που απολαμβάνει κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του μιλώντας κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που έλαβε χώρα στο πολιτικό του γραφείο στη Λυών στις 11 Οκτωβρίου 2004. Οποία υποκρισία και οποίο ψέμα! Η γραπτή πρόσκληση στη συνέντευξη Τύπου του κ. Gollnisch ανέφερε, δίπλα στο όνομά του, την ιδιότητά του ως βουλευτή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Τα περισσότερα ανακοινωθέντα Τύπου, ανέφεραν την ιδιότητα του βουλευτή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Εξάλλου, τα θέματα που ανέπτυξε διαδοχικά ο κ. Gollnisch αφορούσαν την Ευρώπη: την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρώπη, τη διαδικασία κύρωσης της Ευρωπαϊκής Συνταγματικής Συνθήκης ή, ακόμη, τη λεγόμενη έκθεση Rousso που αφορά κυρίως τις πολιτικές απόψεις ορισμένων πανεπιστημιακών που ασχολούνται με την ιστορία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη.

Η πάγια νομολογία της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων σε θέματα απόψεων που διατυπώνουν μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τείνει, σε τέτοιες περιπτώσεις, προς την κατεύθυνση της συστηματικής προστασίας της ασυλίας. Σε πολύ σοβαρότερα προηγούμενα που αφορούσαν διώξεις για δυσφήμηση, συκοφαντία, αντίσταση κατά της αρχής ή ακόμη και προσβολή δικαστηρίου, η ασυλία βουλευτή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είχε προστατευθεί. Αλλά δεν συνέβη το ίδιο και με τον συνάδελφό μας κ. Gollnisch, προσβάλλοντας έτσι την ανεξαρτησία και την ελευθερία έκφρασης όλων των βουλευτών. Ας μην απατόμεθα: αν αυτή η έκθεση έμελλε να εγκριθεί στην Ολομέλεια, αυτό που θα περιοριζόταν και θα υπόκειτο στη διακριτική ευχέρεια άλλων θα ήταν το δικαίωμα έκφρασης όλων των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου· θα εγκρινόταν μια νέα ερμηνεία της άρσης της ασυλίας για απόψεις που διατυπώνονται από βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατά την άσκηση των καθηκόντων τους· και η τόσο πολύτιμη δημοκρατία και οι θεμελιώδεις αξίες της Ευρώπης θα έχαναν το κύρος τους.

  Adeline Hazan (PSE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, χαίρομαι που θα έχουμε τελικά τη δυνατότητα να εκφράσουμε τη γνώμη μας για την ασυλία του κ. Gollnisch, διότι οι αλλεπάλληλες αναβολές της ψηφοφορίας μας διήρκεσαν πάρα πολύ. Αναλώσαμε πάρα πολύ χρόνο για να αξιολογήσουμε τα γεγονότα. Δεν θα επαναλάβω σε αυτήν την αίθουσα τα γεγονότα όπως αυτά έχουν, αλλά θέλω να τονίσω ότι είναι απολύτως δίκαιο να υποστηρίξουμε την έκθεση της κ. Wallis, η οποία προτείνει την άρση της ασυλίας του κ. Gollnisch για πολλούς λόγους.

Ο πρώτος, και όχι ο λιγότερο σημαντικός, είναι ότι ο κ. Gollnisch δεν διατύπωσε τα λεγόμενα που του καταλογίζονται υπό την ιδιότητα του βουλευτή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η ασυλία που απολαμβάνει κάθε βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έχει σκοπό να προστατεύει την ελευθερία έκφρασής του κατά την άσκηση των καθηκόντων του. Στην προκειμένη περίπτωση, ο κ. Gollnisch δεν ασκούσε τα κοινοβουλευτικά του καθήκοντα. Η ασυλία δεν ισούται με ανευθυνότητα, όπως ακριβώς και η ελευθερία έκφρασης δεν μπορεί να δικαιολογήσει μια απαράδεκτη συμπεριφορά.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι, στην προκειμένη περίπτωση, οι αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης τις οποίες εμείς, οι βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, υποτίθεται ότι υπερασπιζόμαστε, έχουν καταπατηθεί. Μακριά –πολύ μακριά– από αυτές τις ανθρωπιστικές αξίες, ο κ. Gollnisch, που είναι άριστος μαθητής του κ. Le Pen, προσπάθησε να συναγωνιστεί τον δάσκαλό του στο άθλημα της λεκτικής πρόκλησης με τις παρατηρήσεις που διατύπωσε στη συνέντευξη Τύπου. Οφείλουμε λοιπόν να καταδικάσουμε απερίφραστα αυτές τις παρατηρήσεις.

Τέλος, ο τρίτος και τελευταίος λόγος είναι ότι, στην επιχειρηματολογία που παρουσίασε ο κ. Gollnisch, δεν μπορούμε με κανέναν τρόπο να διαπιστώσουμε fumus persecutionis. Επειδή δεν μπορεί να αποδεχθεί τις συνέπειες των παρατηρήσεών του, ο κ. Gollnisch ισχυρίζεται ότι είναι θύμα ποταπών πολιτικών διώξεων οι οποίες θα είχαν σκοπό να τον απομακρύνουν από την πολιτική σκηνή. Αυτό είναι ένα ισχνό επιχείρημα μπροστά στις ιδιαίτερα απρεπείς παρατηρήσεις που έκανε έχοντας πλήρη συνείδηση, είμαι βεβαία, του πλήγματος που κατέφερε κατά της δημοκρατίας μας.

  Bruno Gollnisch (NI). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, το άρθρο 7 ορίζει ότι δεν μπορώ να μιλήσω στη συζήτηση. Δεν έχω την πρόθεση να μιλήσω στη συζήτηση, όμως το άρθρο 7 μου επιτρέπει, ωστόσο, να διορθώσω έναν ανακριβή ισχυρισμό. Το τρίτο εδάφιο του άρθρου 7 παράγραφος 8 μου επιτρέπει να παρέμβω βάσει του άρθρου 145, και το άρθρο 145 μου παρέχει τρία λεπτά για να προβώ σε προσωπική δήλωση.

Αν μου επιτρέπετε, κύριε Πρόεδρε, και χωρίς να λάβω μέρος στη συζήτηση, η έκβαση της οποίας, στην περίπτωσή μου, έχει κριθεί εκ των προτέρων, θα ήθελα, όπως προβλέπεται από το άρθρο 7, να μιλήσω τρία λεπτά βάσει του άρθρου 145, με σκοπό να διατυπώσω τη γνώμη μου για κατηγορίες που απευθύνονται σε εμένα προσωπικά. Κατά συνέπεια, δεν αναφέρομαι στο περιεχόμενο της συζήτησης αλλά απλώς σε ισχυρισμούς που διατυπώθηκαν για το άτομό μου από ορισμένους από τους ομιλητές. Η κ. Bachelot νόμισε ότι μπορούσε να πει –και αυτή είναι μια διαδεδομένη άποψη– ότι είχα μιλήσει στην καρδιά του πανεπιστημίου. Αυτό είναι παντελώς ανακριβές. Οι παρατηρήσεις για τις οποίες έχω επικριθεί έγιναν κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που οργανώθηκε στο πλαίσιο των πολιτικών καθηκόντων μου, κατά τη διάρκεια της οποίας, όπως είπε μια άλλη ομιλήτρια, η κ. Schenardi, απαντούσα σε ερωτήσεις δημοσιογράφων, γεγονός που δεν αμφισβητείται σοβαρά. Αν δεν έχω το δικαίωμα να δώσω αυτές τις απαντήσεις, τότε οι δημοσιογράφοι δεν θα είχαν το δικαίωμα να θέσουν ερωτήσεις σχετικά με την ιστορία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτό μου φαίνεται αρκετά σαφές, και δεν είπα αυτά τα λόγια ως πανεπιστημιακός, παρότι οι πανεπιστημιακές αρχές, κατόπιν εντολής της γαλλικής κυβέρνησης, προσπάθησαν να προσβάλουν το τεκμήριο της αθωότητας μου και για την ενέργεια αυτή καταδικάστηκαν από το Συμβούλιο της Επικρατείας, το ανώτατο δικαστήριό μας.

Δεύτερον, η κ. Berger διατύπωσε την εκδοχή ότι είχα αρνηθεί ότι υπήρξαν ποτέ στρατόπεδα συγκέντρωσης, και συγκεκριμένα το στρατόπεδο Mauthausen. Κυρία Berger, ουδέποτε αμφισβήτησα την ύπαρξη στρατοπέδων συγκέντρωσης, και βεβαίως όχι το στρατόπεδο Mauthausen. Την ύπαρξη των θαλάμων αερίων στο Mauthausen αμφισβήτησε ο κ. Lanzmann, ο δημιουργός της ταινίας «Shoah», και όχι εγώ ο οποίος, αντίθετα, είπα ξεκάθαρα ότι υπήρξαν. Πιστεύω ότι αυτές οι δύο διευκρινίσεις ήσαν, κύριε Πρόεδρε, ιδιαίτερα σημαντικές. Όσον αφορά οιεσδήποτε αναιρέσεις και αναβολές από την Επιτροπή, εγώ προσωπικά δεν έπαιξα κανέναν ρόλο στην υπόθεση αυτή. Θα τονίσω, όπως είπε και ο συνάδελφός μου, ότι ο πρόεδρος της γαλλικής Δημοκρατίας, κ. Σιράκ, υποστήριξε πρόσφατα ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει επίσημη ιστορική αλήθεια. Αναρωτιέμαι πώς μπορούν να με επικρίνουν για παρατηρήσεις που μόλις έχει επαναλάβει ο αρχηγός του κράτους, η κεφαλή της δικαιοσύνης, και πώς είναι δυνατόν να δικαιολογούν δικαστική δίωξη εις βάρος μου με βάση έναν κομμουνιστικό νόμο, τον νόμο Gayssot, ο οποίος, όταν ψηφιζόταν, είχε χαρακτηριστεί από τον κ. Toubon ως σταλινικός νόμος. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε τι έχει να πει ο κ. Toubon όσον αφορά την ασυλία μου. Αυτά είναι όλα όσα είχα να πω στο Σώμα.

  Πρόεδρος. Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί αύριο στις 12.00.