Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2006 - Στρασβούργο

9. Αιτιολογήσεις ψήφου

- Έκθεση Onesta (A6-0413/2005)

  Bruno Gollnisch (NI). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, τι σημαίνει αυτή η δήθεν τροπολογία των κανόνων που απαγορεύουν τις αποδοκιμασίες στην αίθουσα, όταν αυτό το Κοινοβούλιο είναι ένα από τα πιο μουντά, πληκτικά και ανιαρά κοινοβούλια στον κόσμο; Επιπλέον, δεν θα εφαρμόζεται μόνο στην αίθουσα αλλά επίσης και στο τι συμβαίνει στους διαδρόμους!

Κάποιοι συνάδελφοί μας αναγκάστηκαν να αποσύρουν μια έκθεση, για την οποία είχε χορηγηθεί άδεια, με θέμα τις ομοιότητες ανάμεσα στην κουλτούρα θανάτου του χιτλερικού καθεστώτος και στην κουλτούρα θανάτου της σημερινής ηδονιστικής κοινωνίας, αμφότερες εμπνευσμένες από ευγονικές αρχές. Ωστόσο, αυτήν τη στιγμή που μιλώ σε αυτό το Κοινοβούλιο, μια άλλη έκθεση επαίρεται για τις υποτιθέμενες αξίες της κινεζικής μαοϊκής δημοκρατίας, όπου ακόμη και σήμερα υπάρχουν δεκάδες εκατομμύρια φυλακισμένων σε στρατόπεδα εργασίας, οι οποίοι κρατούνται λόγω των πεποιθήσεών τους και όπου η κομμουνιστική ολοκληρωτική ιδεολογία που διατηρεί ακόμη την εξουσία έχει διαπράξει τις χειρότερες ωμότητες!

Κύριε Onesta, ο συντάκτης αυτής της έκθεσης είναι ένας αξιοσέβαστος άνδρας, αλλά ανήκει σε μια πολιτική ομάδα που ήταν υπεύθυνη για την πιο απίστευτη οχλαγωγία εναντίον αρχηγού κράτους που βρισκόταν σε αυτήν την αίθουσα, του προέδρου Ζακ Σιράκ, ο οποίος μόλις είχε τότε εκλεγεί. Αυτό που είναι σωστό σήμερα είναι ανάρμοστο αύριο: δύο μέτρα και δύο σταθμά, ανάλογα με το αν ανήκει κανείς σε μεγάλη ή σε μικρή πολιτική ομάδα!

  Christopher Heaton-Harris (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, διατηρώ και εγώ ορισμένους ενδοιασμούς για την έκθεση Onesta, παρόλο που έχω ψηφίσει υπέρ της. Σέβομαι ιδιαίτερα τον εισηγητή, ο οποίος είναι ένας πραγματικά καλός άνθρωπος και με έχει επανειλημμένα βοηθήσει. Ωστόσο, με προβληματίζει ο τρόπος με τον οποίο θα ερμηνευθούν οι κανόνες από έναν μεροληπτικό Πρόεδρο του Κοινοβουλίου, όπως ο σημερινός μας Πρόεδρος, ο οποίος δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται την έννοια της ελευθερίας του λόγου και είναι πολύ αυταρχικός στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τους βουλευτές του Κοινοβουλίου.

Στην επίσημη συνεδρίαση στη μνήμη των θυμάτων της τρομοκρατίας που πραγματοποιήθηκε σε αυτό το Κοινοβούλιο τον Μάρτιο του 2005, μας συμβούλεψε σοφά να μην χρησιμοποιούμε τέτοια τρομερά γεγονότα για να προωθήσουμε πολιτικά μηνύματα και, έπειτα, το έκανε ο ίδιος. Επομένως, πώς θα ελέγξει την εφαρμογή των νέων κανόνων σε αυτό το Κοινοβούλιο;

  Maria da Assunção Esteves (PPE-DE), γραπτώς. (PT) Είναι απαραίτητο να βαδίζουμε πολύ προσεκτικά όταν συντάσσουμε έναν κώδικα συμπεριφοράς για τους βουλευτές του ΕΚ, καθώς πρόκειται για ένα ακανθώδες θέμα. Το Κοινοβούλιο είναι η θεσμική ενσάρκωση της ελευθερίας.

Η πολιτική εκπροσώπηση θεωρήθηκε ως η ενσάρκωση της δημοκρατίας· η νομοθεσία ως ενέργεια της θέλησης του σώματος των εκλεκτόρων, στο πνεύμα της αμοιβαίας συναίνεσης και της κυρίαρχης έκφρασης. Τα δημοκρατικά πολιτικά συστήματα ήταν οι προάγγελοι των κοινοβουλευτικών θεσμικών οργάνων, λόγω της ειλικρίνειας και της διαφάνειας των συζητήσεών τους και λόγω του γεγονότος ότι ο κόσμος μπορούσε να παρακολουθήσει τους βουλευτές την ώρα της εκλογής. Οι εκπρόσωποι έχουν ένα «ειδικό καθεστώς» το οποίο τους απονέμεται, διότι θεωρούνται ως «αντιπροσωπευτικό δείγμα του πληθυσμού». Η ελευθερία τους είναι δικαίωμα και καθήκον, η ευθύνη τους είναι η πολιτική και, όπως είπε κάποτε ο Πόπερ, η ημέρα της κρίσης τους είναι η ημέρα των εκλογών.

Για τον λόγο αυτό, η Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και των Ευρωπαίων Δημοκρατών συνηγορεί υπέρ μιας προσεκτικής προσέγγισης του θέματος στην Επιτροπή Συνταγματικών Υποθέσεων. Εξάλλου, ένας κώδικας αυτής της φύσης έχει όρια, και αυτά τα όρια προκύπτουν από την ακεραιότητα των βουλευτών που ασκούν την εντολή τους. Είναι τα όρια της ελευθερίας με τα οποία ο λαός έκανε το Κοινοβούλιο, εντός των οποίων εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο και των οποίων δεν επιθυμούν την εξάλειψη από το Κοινοβούλιο.

  Carl Lang (NI), γραπτώς. – (FR) Η έκθεση του γάλλου βουλευτή της Ομάδας των Πρασίνων/Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας, κ. Onesta, σχετικά με τις κυρώσεις που επιβάλλονται στους βουλευτές οι οποίοι διαταράσσουν τη λειτουργία του Σώματος εντός και εκτός της αίθουσας αποτελεί πλήγμα στην ελευθερία του λόγου, ειδικά για τις πολιτικές μειονότητες.

Είναι η απαρχή της επιβολής αυστηρής πειθαρχίας, μιας μορφής συγκεκαλυμμένου ολοκληρωτισμού, όπως συνήθιζαν να λέγουν όταν ο κομμουνισμός ήταν στις δόξες του, και το γεγονός ότι προέρχεται από τους Πράσινους δεν αποτελεί έκπληξη.

Σαφώς, δεν αρκεί για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το γεγονός ότι οι πολιτικές μειονότητές του, ειδικά οι μη εγγεγραμμένοι βουλευτές, αποτελούν θύματα προσβλητικής διάκρισης όσον αφορά τα δικαιώματα των βουλευτών· φαίνεται ότι πρέπει να προχωρήσουμε περισσότερο και να τους τιμωρούμε, να τους τιμωρούμε ακόμη και οικονομικά, αν η πλειοψηφία θεωρεί τη συμπεριφορά τους «πολιτικά μη ορθή». Αυτό το κανονιστικό πραξικόπημα είναι απαράδεκτο και καταστρεπτικό της ελευθερίας.

Όταν υπάρχουν περισσότερα από 20 εκατομμύρια άνεργοι στην Ευρώπη και η μετανάστευση κατακλύζει τα εθνικά κράτη μας, νομίζω ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει καλύτερα πράγματα να κάνει από το να περιφρονεί την κοινοβουλευτική δημοκρατία, ακόμη και αν αυτή είναι ευρωπαϊκή.

  David Martin (PSE), γραπτώς. (ΕΝ) Ψήφισα υπέρ αυτής της έκθεσης. Αποτελεί ενοχοποίηση της συμπεριφοράς μιας μειοψηφίας βουλευτών το ότι αυτή η έκθεση είναι επιπλέον αναγκαία.

  Jean-Claude Martinez (NI), γραπτώς. – (FR) Η έκθεση αυτή προέρχεται από συντάκτη που θεωρείται σημαντική επιστημονική αυθεντία στο κοινοβουλευτικό δίκαιο, και είναι σαφές από την ανάγνωσή της ότι έχει χρησιμοποιήσει τις μεγάλες αυθεντίες στον τομέα, όπως ο Eugène Pierre. Βασίζεται σε μια φιλοσοφική επιλογή: την επιλογή της ολιγαρχίας, με άλλα λόγια, στη γλώσσα του Αριστοτέλη, «την αρχή των ολίγων».

Έτσι, τριάντα περίπου μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (πρόεδροι συνεδριάσεων, και αυτοί που επιβάλλουν κυρώσεις, ακούν αυτούς στους οποίους έχουν επιβληθεί κυρώσεις και επικυρώνουν τις κυρώσεις) θα είναι υπεύθυνοι για την επιτήρηση των συναδέλφων τους. Καθώς όλοι οι βουλευτές οφείλουν τη θέση τους στην κυριαρχία, είτε λαϊκή είτε εθνική, είναι η ίδια η κυριαρχία που θα βρεθεί υπό επιτήρηση.

Η Γαλλία επινόησε την κοινοβουλευτική κυριαρχία από το 1791, υποσκελίζοντας τη λαϊκή κυριαρχία. Ωστόσο, καθώς το Κοινοβούλιο, με βάση τη σύνθεσή του, αντιπροσώπευε μόνον μια κοινωνική τάξη –την αστική τάξη και τα άλλα επονομαζόμενα ελεύθερα επαγγέλματα– κατέλαβε τη λαϊκή ή την εθνική κυριαρχία για δικό του όφελος.

Σε αυτήν την έκθεση, αυτή η μικρή κλίκα ολιγαρχών δημιουργεί τα μέσα για την εξουδετέρωση οποιωνδήποτε εκπροσώπων του λαού που θα κατάφερναν να περάσουν από τα φίλτρα των εκλογικών διαδικασιών και των μέσων ενημέρωσης.

Κατά συνέπεια, αυτή η έκθεση, η οποία θα μπορούσε να περιοριστεί σε μια μόνη λέξη –«ελευθερία» των αντιπροσώπων του λαού– μπορεί να συνοψιστεί με μια διαφορετική λέξη: ολιγαρχία.

  Αθανάσιος Παφίλης (GUE/NGL), γραπτώς. – Οι νέες τροποποιήσεις στον Κανονισμό για τους κανόνες συμπεριφοράς των ευρωβουλευτών, στο όνομα της εύρυθμης λειτουργίας του Κοινοβουλίου, επιχειρούν με αστυνόμευση και κυρώσεις να περιορίσουν και να ελέγξουν την έκφραση αντιδράσεων, διαμαρτυριών και διαφωνιών. Να τρομοκρατήσουν όσους βουλευτές θέλουν να εκφράσουν την αντίθεσή τους στην αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ, σε πλευρές της ή σε σοβαρά πολιτικά γεγονότα. Τα νέα αυταρχικά μέτρα προβλέπουν οικονομικές κυρώσεις, απαγόρευση συμμετοχής σε συνεδριάσεις και όργανα, ακόμη και πρόταση απώλειας του βουλευτικού αξιώματος. Με αυτόν τον τρόπο, επιχειρούν να περιορίσουν οποιεσδήποτε αντιδράσεις με πανό, πικέτες κλπ., σημειώνοντας «κομψά» ότι δεν είναι ανεκτές, αν δημιουργούν «συγκρούσεις» ή προκαλούν διατάραξη της κοινοβουλευτικής δραστηριότητας. Ανάλογες απειλές και κυρώσεις προβλέπονται για τις περιπτώσεις που παραβιάζονται διατάξεις περί του απορρήτου, που αφορούν «κλειστές συνεδριάσεις» και δημοσιοποίηση εγγράφων, τα οποία σημειωτέον πολλές φορές κυκλοφορούν στα ΜΜΕ.

Καταψηφίζουμε τις νέες αυταρχικές τροποποιήσεις και δηλώνουμε ότι δεν θα πειθαρχήσουμε και θα προσπαθήσουμε με όλους τους τρόπους να προβάλλουμε τα λαϊκά προβλήματα και να ενημερώνουμε τον λαό, στον οποίο και απολογούμαστε.

  Luís Queiró (PPE-DE), γραπτώς. (PT) Η έννοια της ευθύνης, του σεβασμού και της μεγάλης πνευματικής αυστηρότητας που αναμένεται από την εντολή των βουλευτών του ΕΚ δεν έχει ποτέ παρακωλύσει την ικανότητά τους να εκφράζουν ανοιχτά τις απόψεις τους· αντιθέτως. Ενώ υπάρχουν πολλές καλά τεκμηριωμένες, απαράδεκτες καταχρήσεις, είναι επίσης αλήθεια ότι ορισμένες χώρες έχουν αναπτύξει κάποιες πρακτικές και συνήθειες που πραγματικά ενισχύουν το κύρος των κοινοβουλευτικών συνελεύσεών τους και τους προσδίδουν τον δικό τους ιδιαίτερο χαρακτήρα και ουσία.

Ας πάρουμε για παράδειγμα το Ηνωμένο Βασίλειο. Πιστεύω ότι, πέρα από τις διατάξεις του ισχύοντος κανονισμού, οι κανόνες και η συμπεριφορά καθορίζονται κυρίως από το προηγούμενο, κάτι που, εξ ορισμού, είναι σε μεγάλο βαθμό ένα εν εξελίξει έργο στην περίπτωση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η εντολή των βουλευτών του ΕΚ είναι η άσκηση τόσο της ελευθερίας όσο και της υπευθυνότητας, και δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι δεν διαθέτουν κάτι από αυτά.

  Alyn Smith (Verts/ALE), γραπτώς. (EN) Τάσσομαι υπέρ πολλών από τα μέτρα σε αυτήν την έκθεση, παρόλο που υποστηρίζω θερμά την άποψη ότι το Κοινοβούλιο θα πρέπει να διεξαγάγει χωριστή ψηφοφορία σχετικά με τις αλλαγές των διαδικασιών μας, ενώ αυτή η ψηφοφορία κάλυψε ορισμένα σημεία σε μία μόνο ψηφοφορία. Για αυτόν τον λόγο απείχα, παρόλο που χαιρετίζω την υιοθέτηση της έκθεσης στο σύνολό της, εφόσον είναι σαφές ότι, για παράδειγμα, πολλοί βουλευτές εκμεταλλεύθηκαν τους έως σήμερα αρκετά χαλαρούς κανόνες μας.

- Έκθεση Vlasto (A6-0405/2005)

  Jean-Pierre Audy (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Ψήφισα υπέρ της εξαιρετικής έκθεσης της κ. Vlasto σχετικά με την εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Χάρτη για τις μικρές επιχειρήσεις, καθώς αυτές οι μικρές επιχειρήσεις βρίσκονται στο επίκεντρο της δημιουργίας πλούτου και της κοινωνικής προόδου για μεγάλο αριθμό ευρωπαίων συμπολιτών μας. Στηρίζω τις προτάσεις που στοχεύουν να δώσουν στη διεθνή συνεργασία μεταξύ εμπορικών επιμελητηρίων έναν σημαντικό ρόλο όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα των μικρών επιχειρήσεων και την αναγνώριση των βιοτεχνικών επιχειρήσεων. Η έκθεση αυτή πολύ σωστά δίδει έμφαση στο γεγονός ότι ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε κάποια από τα κράτη μέλη έχουν συλλάβει το μέγεθος της σημαντικής πρόκλησης την οποία συνιστά η συνταξιοδότηση εκατομμυρίων ανθρώπων που διατηρούν μικρές επιχειρήσεις. Τέλος, οφείλουμε να καταβάλουμε κάθε προσπάθεια για να κάνουμε την καθημερινή λειτουργία αυτού του οικονομικού στρώματος, τόσο ζωτικού για τη μεγέθυνση, την απασχόληση και την ικανοποίηση του καταναλωτή, απλούστερη και ασφαλέστερη από νομική, φορολογική και κοινωνική άποψη.

  Giles Chichester (PPE-DE), γραπτώς. (EN) Η βρετανική αντιπροσωπεία των Συντηρητικών ευχαρίστως υποστηρίζει το μεγαλύτερο μέρος του περιεχομένου της έκθεσης της κ. Vlasto, αλλά αποφάσισε να απόσχει λόγω της διατύπωσης της παραγράφου 22.

Πιστεύουμε ότι ο φορολογικός ανταγωνισμός έχει ευνοϊκά αποτελέσματα και δεν συνιστά παράνομη κρατική βοήθεια, για αυτό και δεν υποστηρίζουμε τη δημιουργία μιας κοινής παγιωμένης φορολογικής βάσης για τις εταιρείες.

Εντούτοις, συγχαίρουμε την κ. Vlasto και επαναλαμβάνουμε την προσήλωσή μας στη δημιουργία ενός περιβάλλοντος το οποίο θα ενθαρρύνει την ανάπτυξη των μικρών επιχειρήσεων.

  Hélène Goudin, Nils Lundgren και Lars Wohlin (IND/DEM), γραπτώς. (SV) Οι μικρές επιχειρήσεις είναι εξαιρετικά σημαντικές για τη δημιουργία θέσεων εργασίας στα κράτη μέλη και, συνεπώς, στη μελλοντική ανάπτυξη της Ευρώπης. Ωστόσο, δεν πρόκειται για διασυνοριακό ζήτημα. Αντιθέτως, το κάθε κράτος μέλος πρέπει να αποφασίσει μόνο του πώς θέλει να σχεδιάσει την πολιτική του για τις μικρές επιχειρήσεις. Ο θεσμικός ανταγωνισμός, στον οποίο τα κράτη μέλη μπορούν ανεξάρτητα να βρουν σωστές λύσεις χωρίς να περιορίζονται από αυστηρούς ευρωπαϊκούς κανόνες, είναι απίστευτα σημαντικός για την ανάπτυξη των μικρών επιχειρήσεων. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, πιστεύουμε ότι η ΕΕ δεν είναι η λύση όσον αφορά τη δημιουργία περιβαλλοντικά φιλικών μικρών επιχειρήσεων.

Η έκθεση δηλώνει ότι υπάρχουν εμπόδια στην ανάπτυξη των μικρών επιχειρήσεων, για παράδειγμα όσον αφορά τη λήψη πιστώσεων και την αντιμετώπιση περίπλοκων φορολογικών συστημάτων, καθώς και διοικητικών διαδικασιών για την πρόσβαση στα διαρθρωτικά ταμεία και τα ταμεία ανάπτυξης. Τα κράτη μέλη πρέπει να απλοποιήσουν τα πράγματα για τις μικρές επιχειρήσεις, και εκφράζονται ανησυχίες για την ύπαρξη μεγάλων διαφοροποιήσεων όσον αφορά την εκπαίδευση για την επιχειρηματικότητα και την καλλιέργεια του επιχειρηματικού πνεύματος στα σχολεία. Δηλώνει επίσης ότι ο Χάρτης θα πρέπει να έχει ισχύ νόμου και να είναι δεσμευτικός, διότι έτσι η συμμετοχή των κρατών μελών θα ήταν μεγαλύτερη.

Το να πιστεύουμε ότι ο Ευρωπαϊκός Χάρτης και οι ετήσιες εκθέσεις είναι η λύση αποτελεί απλώς άλλο ένα παράδειγμα ότι η ΕΕ δεν έχει αρκετή επαφή με την πραγματικότητα.

Ως εκ τούτου, η Λίστα του Ιουνίου καταψήφισε την έκθεση.

  Fernand Le Rachinel (NI), γραπτώς. – (FR) Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις παίζουν ζωτικό ρόλο στον ανταγωνισμό και την καινοτομία, στην επαγγελματική κατάρτιση και ακόμη και στη χωροταξία. Δημιουργούν θέσεις εργασίας και πλούτο.

Όλα αυτά είναι ακόμη περισσότερο αξιοσημείωτα αν σκεφτούμε ότι αυτές οι επιχειρήσεις συχνά καταρρέουν από τα φορολογικά, κοινωνικά και κανονιστικά βάρη τα οποία είναι τόσα πολλά που αγγίζουν τα όρια αντοχής τους, ότι έχουν να αντιμετωπίσουν ένα απεριόριστο παγκόσμιο ανταγωνισμό χωρίς τα όπλα των μεγάλων εταιρειών για να υπερασπίσουν τα συμφέροντά τους, ότι αντιμετωπίζουν μεγαλύτερη δυσκολία στην πρόσβαση σε κεφάλαια, τα οποία είναι τόσο ζωτικής σημασίας για επενδύσεις· και ότι μια αλλαγή ιδιοκτησίας απειλεί συχνά την ίδια τους την ύπαρξη.

Θα μπορούσε άραγε η λύση να έλθει από τις Βρυξέλλες; Αμφιβάλλω. Οι πολιτικές της Ευρώπης ποτέ δεν έλαβαν πραγματικά υπόψη τα συμφέροντα και τα χαρακτηριστικά των ΜΜΕ, παρότι αυτές αντιπροσωπεύουν το 99% των επιχειρήσεων. Η βοήθεια και τα κοινοτικά προγράμματα είναι προσβάσιμα κυρίως σε εταιρείες που διαθέτουν εξειδικευμένα τμήματα για να ασχολούνται με αυτά τα προγράμματα. Η ευρωπαϊκή νομοθεσία είναι απίστευτα πολύπλοκη, και η εφαρμογή των προτύπων που επιβάλλονται είναι δαπανηρή. Η πολιτική ανοίγματος της αγοράς στον αχαλίνωτο και αθέμιτο παγκόσμιο ανταγωνισμό το μόνο που κάνει είναι να επιτείνει το πρόβλημα.

Είναι αλήθεια ότι η ελεύθερη επιχείρηση δημιουργεί πλούτο και απασχόληση, και είναι αλήθεια ότι πρέπει να την προωθήσουμε. Όμως, αν η Ευρωπαϊκή Ένωση πρόκειται να παίξει κάποιον ρόλο σε αυτό, τότε δεν μπορεί να εξακολουθήσει να είναι μια τεχνοκρατία, η οποία είναι περισσότερο δεσμευμένη ως προς την ευρωπαϊκή ιδεολογία παρά ως προς τα συμφέροντα των Ευρωπαίων.

  Astrid Lulling (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Αυτός ο Χάρτης είναι καλό πράγμα, και θα λέγαμε ακόμη και επιτυχία, αφού εφαρμόζεται σε 35 χώρες. Ωστόσο, αυτή η εφαρμογή αφήνει μεγάλα περιθώρια βελτίωσης, όπως απεικονίζονται σε αυτήν την πέμπτη έκθεση η οποία, εξάλλου, αναφέρεται σε μόνον τρεις από τις δέκα γραμμές δράσης.

Κατέθεσα μια τροπολογία σε μια προσπάθεια να διορθώσω μια παράλειψη αυτού του Χάρτη, ο οποίος παραλείπει να λάβει υπόψη του το γεγονός ότι, σε πολλά κράτη μέλη, οι ιδιοκτήτες αυτών των μικρών επιχειρήσεων και, προπαντός, τα εκατομμύρια των συζύγων που εργάζονται γι’ αυτούς, δεν καλύπτονται από κοινωνική ασφάλιση.

Από το 1997, το Κοινοβούλιο ζητεί ένα νομοθετικό πλαίσιο για αυτό το αόρατο εργατικό δυναμικό. Προτείναμε μια τροποποίηση της οδηγίας του 1986 σχετικά με την εφαρμογή της αρχής της ίσης μεταχείρισης μεταξύ ανδρών και γυναικών που ασκούν δραστηριότητα με την ιδιότητα του αυτοαπασχολούμενου. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει αγνοήσει το αίτημά μας. Θεωρώ ότι αυτό είναι ιδιαίτερα λυπηρό, δεδομένου ότι η έκθεση επί της οποίας ψηφίζουμε δεν περιλαμβάνει την τροπολογία μου και ότι κάποια μυστηριώδης διαδικασία με έχει εμποδίσει να την προτείνω εκ νέου στην Ολομέλεια.

Ωστόσο, δεδομένου ότι το ψήφισμα κάνει αναφορά στα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, ελπίζω η πρότασή μου να ληφθεί υπόψη όταν εφαρμοστεί η τρίτη γραμμή δράσης του Χάρτη, επικεντρώνοντας τις προσπάθειες σε καλύτερη νομοθεσία και κανονισμούς.

  Sérgio Marques (PPE-DE), γραπτώς. (PT) Θα ήθελα να συγχαρώ την κ. Vlasto για τη σημαντική της έκθεση σχετικά με την εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Χάρτη για τις μικρές επιχειρήσεις. Στηρίζω πλήρως αυτήν την έκθεση και χαιρετίζω ιδιαίτερα την ιδέα επέκτασης του γεωγραφικού πεδίου του Χάρτη, ώστε να καλύπτει ένα ευρύτερο πεδίο χωρών, όχι μόνο χωρών που είναι υποψήφιες προς ένταξη στην ΕΕ αλλά και μεσογειακών χωρών, κάτι που θα βοηθήσει στην ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Γειτονίας.

Είναι σημαντικό να εγκριθούν συγκεκριμένα, απλοποιημένα μέτρα και επενδυτικά προγράμματα, ήτοι η δημιουργία και η ανάπτυξη τοπικών ταμείων επιχειρησιακού κινδύνου και χρηματοδοτικών προγραμμάτων τύπου «business angels», κάτι που θα ανοίξει τον δρόμο για αυξημένες επενδύσεις στην καινοτομία από τις τοπικές και περιφερειακές μικρές επιχειρήσεις.

  David Martin (PSE), γραπτώς. (EN) Χαιρετίζω αυτήν την έκθεση σχετικά με την εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Χάρτη για τις μικρές και τις πολύ μικρές επιχειρήσεις. Το σημείο εστίασης αυτού του Χάρτη πρέπει να διατηρηθεί και η συμμετοχή αυτών των επιχειρήσεων σε ποικίλα προγράμματα της ΕΕ να ενθαρρυνθεί περαιτέρω.

  Luís Queiró (PPE-DE), γραπτώς. (PT) Η έκθεση σχετικά με τον Ευρωπαϊκό Χάρτη για τις μικρές επιχειρήσεις έχει εξαιρετική σημασία δεδομένης της δομής των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων, η οποία αποτελείται κυρίως από μικρές επιχειρήσεις.

Όπως και ο εισηγητής για τον βιώσιμο τουρισμό στην ΕΕ, χαιρετίζω χωρίς δισταγμό τα μέτρα που έχουν λαμβάνονται σε αυτόν τον βασικό τομέα για τον τουρισμό, ο οποίος είναι σαφώς ένας από τους πιο σημαντικούς οικονομικούς τομείς για την ευρωπαϊκή οικονομική προαγωγή και ανάπτυξη.

Κατά τη γνώμη μας, οι προτεραιότητες ενός καταρτισμένου εργατικού δυναμικού, της κατάρτισης στην επιχειρηματικότητα και της καλύτερης νομοθεσίας θα καταστήσουν δυνατή την ενεργοποίηση των δυνάμεων του τομέα, την αντιμετώπιση οποιωνδήποτε ελλείψεων και τη στήριξη της ανάπτυξης σε διάφορες χώρες που έχουν υπογράψει τον Χάρτη.

Ως εκ τούτου, υπερψήφισα την έκθεση Vlasto.

  José Albino Silva Peneda (PPE-DE), γραπτώς. (PT) Οι ΜΜΕ είναι ο κορμός της ευρωπαϊκής οικονομίας, της δημιουργίας θέσεων εργασίας και της περιφερειακής ανάπτυξης.

Η συμμετοχή των ΜΜΕ είναι, συνεπώς, σημαντικός παράγοντας για την υλοποίηση των στόχων που ορίζει η στρατηγική της Λισαβόνας με σκοπό την ενίσχυση της βιώσιμης ανάπτυξης και τη δημιουργία περισσότερων και καλύτερων θέσεων εργασίας.

Συνεπώς, χαιρετίζω την εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Χάρτη για τις ΜΜΕ, ο οποίος θα δώσει τη δυνατότητα στα κράτη μέλη της ΕΕ να απολαμβάνουν τα οφέλη της ανταλλαγής ορθών πρακτικών.

Στόχος αυτής της έκθεσης είναι η ενίσχυση της διάστασης των ΜΜΕ στην κοινοτική πολιτική. Για τον σκοπό αυτόν, προτείνει τον εξορθολογισμό των υφιστάμενων ευρωπαϊκών μέσων.

Η έκθεση αυτή για μία ακόμη φορά εφιστά την προσοχή στις δυσκολίες που βιώνουν οι ΜΜΕ όσον αφορά την πρόσβαση σε προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σχετική χρηματοδότηση.

Πέρα από αυτά τα εμπόδια, η κατάσταση θα επιδεινωθεί, δεδομένου ότι ο χρηματοδοτικός φάκελος για τις επόμενες δημοσιονομικές προοπτικές της περιόδου 2007-2013, όπως εγκρίθηκε από το Συμβούλιο, έπεσε θύμα κολοσσιαίων περικοπών της τάξεως του 50%. Αναφέρομαι σε προγράμματα από τα οποία οι ΜΜΕ επωφελούνται στο πλαίσιο της κατηγορίας «Ανταγωνιστικότητα, ανάπτυξη και απασχόληση», και πιο συγκεκριμένα στο έβδομο πρόγραμμα πλαίσιο για την ανάπτυξη και στο πρόγραμμα για την ανταγωνιστικότητα και την καινοτομία.

- Έκθεση Fruteau (A6-0391/2005)

  Anja Weisgerber (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, όταν σήμερα ψήφισα υπέρ των εκθέσεων του κ. Fruteau για τη μεταρρύθμιση στον τομέα της ζάχαρης, το έκανα σκόπιμα, καθώς η αγορά της ζάχαρης στην ΕΕ είναι πολύ ευαίσθητη. Τα ζαχαρότευτλα είναι ένα σημαντικό προϊόν για πολλούς από τους γεωργούς μας, αφού μπορούν να καλλιεργηθούν σε περιοχές όπου οι συνθήκες για άλλα αγροτικά προϊόντα είναι εξαιρετικά αντίξοες, και για αυτόν τον λόγο μια καλά μελετημένη μεταρρύθμιση είναι ζωτικής σημασίας, προκειμένου να διασφαλιστεί η επιβίωση των γεωργικών εκμεταλλεύσεων – ιδίως των μικρομεσαίων.

Πρέπει να γίνει μεταρρύθμιση, αλλά οι ιδέες της Επιτροπής για αυτό το θέμα οδήγησαν και πάλι σε λανθασμένη εκτίμηση, και ως εκ τούτου σήμερα ζητούμε ακόμα μικρότερες μειώσεις στην τιμή της ζάχαρης και των ζαχαρότευτλων, μεγαλύτερη υποστήριξη για την παραγωγή ανανεώσιμων πρώτων υλών ως υποκατάστατο της καλλιέργειας ζαχαρότευτλων και μεγαλύτερες αποζημιώσεις.

Και το Συμβούλιο έχει αναγνωρίσει την ανάγκη για ρύθμιση και αναφέρθηκε στην απόφασή του σε πολλά από τα αιτήματά μας. Η απόφαση του Συμβουλίου αποτελεί αφ’ εαυτής θρίαμβο για το παρόν Κοινοβούλιο και για τους ευρωπαίους παραγωγούς ζαχαρότευτλων, αλλά οι μειώσεις είναι υπερβολικές.

Για αυτόν τον λόγο, θεωρώ επίσης πολύ λανθασμένη ένδειξη το να προβεί το Συμβούλιο, ύστερα από πιέσεις της Επιτροπής, σε δήλωση προθέσεων πριν ακόμη ψηφίσει το Κοινοβούλιο. Πιστεύω ότι οι αλλαγές που προτείναμε σήμερα αποτελούν μια ακόμη καλύτερη λύση. Έχουμε εδώ μια καλή μεταρρύθμιση· θέλω μια ακόμη καλύτερη. Τάσσομαι υπέρ αυτής και αυτήν ψήφισα σήμερα.

  Marie-Arlette Carlotti (PSE), γραπτώς. – (FR) Οφείλουμε να σταματήσουμε με το ένα χέρι να δίνουμε και με το άλλο να παίρνουμε!

Η έκθεση αυτή προσπαθεί να επιτύχει μια ισορροπία ανάμεσα στην προστασία του εισοδήματος των ευρωπαίων αγροτών και του εισοδήματος των αγροτών των χωρών ΑΚΕ. Έτσι, προβλέπει μικρότερη μείωση στην τιμή, χρονικά κλιμακούμενη, έτσι ώστε οι χώρες ΑΚΕ να είναι καλύτερα σε θέση να απορροφήσουν την επίπτωση της μεταρρύθμισης, καθώς και σημαντική αύξηση της πρόσβασης στην ευρωπαϊκή αγορά ζάχαρης για τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες.

Οι δύο τροπολογίες της Σοσιαλιστικής Ομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κινούνται επίσης προς τη σωστή κατεύθυνση προβλέποντας την πλήρη κατάργηση των ευρωπαϊκών εξαγωγικών επιδοτήσεων (το αργότερο έως το 2013) και αποζημίωση για την αναδιάρθρωση του τομέα της ζάχαρης στις χώρες ΑΚΕ, με βάση μια εκτιμώμενη απαίτηση 200 εκατ. ευρώ ετησίως.

Βεβαίως, θα ήθελα η ΕΕ να προχωρήσει περαιτέρω, παρέχοντας τα κονδύλια άμεσα για αυτήν την αναδιάρθρωση, αντί του γλίσχρου ποσού των 40 εκατ. ευρώ το οποίο μας έχουν υποσχεθεί (προτείναμε το διπλάσιο ποσό στην Επιτροπή Ανάπτυξης).

Θα ήθελα επίσης η πρωτοβουλία «όλα εκτός από όπλα» να τεθεί σε λειτουργία το 2009 και η ΕΕ να καταστήσει αδύνατη την εξαγωγή ζάχαρης σε χαμηλές τιμές βάσει της ποσόστωσης Γ.

Θα συνεχίσουμε τη μάχη στο πλαίσιο των συνεχιζόμενων διαπραγματεύσεων σχετικά με τις δημοσιονομικές προοπτικές.

  Glenys Kinnock (PSE), γραπτώς. (EN) Η μεταρρύθμιση είναι αναγκαία. Ωστόσο, η μεταρρύθμιση αυτή δεν πρέπει να επιφέρει παράπλευρες ζημίες στις ευάλωτες οικονομίες ΑΚΕ, με τις οποίες διατηρούμε μια πολύ ειδική σχέση.

Οι χώρες της Αφρικής, της Καραϊβικής και του Ειρηνικού (ΑΚΕ) δικαίως αισθάνονται ότι έχουν εγκαταλειφθεί και προδοθεί ύστερα από όσα συμφωνήθηκαν στο Συμβούλιο. Αυτά που προτάθηκαν από το Κοινοβούλιο σήμερα είναι εξίσου μη ικανοποιητικά και για αυτόν ακριβώς τον λόγο καταψήφισα το ψήφισμα.

Το Κοινοβούλιο ψήφισε σήμερα υπέρ της καθυστέρησης της εφαρμογής της συμφωνίας «όλα εκτός από όπλα» (EBA). Μια τέτοια κίνηση θα περιόριζε σοβαρά την υπόσχεση μιας πρωτοβουλίας με σκοπό την παροχή στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες χωρίς δασμούς και ποσοστώσεις πρόσβασης στις αγορές ζάχαρης της ΕΕ. Απευθύνω έκκληση στο Συμβούλιο να τιμήσει τη δέσμευσή του όσον αφορά την EBA μην εφαρμόζοντας οποιουσδήποτε μηχανισμούς καθυστέρησης ή διασφάλισης.

Πρέπει τώρα να ατενίσουμε το μέλλον και να διασφαλίσουμε την παροχή επαρκούς χρηματοοικονομικής στήριξης στις χώρες ΑΚΕ για την ανασυγκρότησή τους. Στους ευρωπαίους αγρότες χορηγήθηκε αντιστάθμιση ύψους 7,5 δισ. ευρώ ενώ, μέχρι στιγμής, οι χώρες ΑΚΕ εισέπραξαν μόνο 40 εκατ. ευρώ. Σήμερα το Κοινοβούλιο συμφώνησε ότι οι ανάγκες των χωρών ΑΚΕ, οι οποίες όπως εκτιμά η Επιτροπή ανέρχονται σε 200 εκατομμύρια ευρώ πρέπει να ικανοποιηθούν με νέα χρηματοδότηση. Ευελπιστώ ότι αυτό θα εισακουστεί.

  David Martin (PSE), γραπτώς. (ΕΝ) Χαιρετίζω την απόφαση που έλαβε σήμερα το Κοινοβούλιο, να εγκρίνει δηλαδή την εξαιρετικά αναγκαία μεταρρύθμιση του καθεστώτος της ζάχαρης στην ΕΕ. Η συγκεκριμένη μεταρρύθμιση θα βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα του ευρωπαϊκού τομέα της ζάχαρης, καταργώντας τις τεχνητές ενισχύσεις στην παραγωγή, οι οποίες έχουν ενθαρρύνει την υπερπαραγωγή και το ντάμπιγκ της επιδοτούμενης ευρωπαϊκής ζάχαρης στις διεθνείς αγορές, σε τιμές συχνά μικρότερες από το κόστος παραγωγής.

Για αυτόν ακριβώς τον σκοπό, υπερψήφισα τον τερματισμό των εξαγωγικών επιδοτήσεων της ΕΕ, οι οποίες στρεβλώνουν το εμπόριο, το αργότερο έως το 2013. Οι επιδοτήσεις αυτές συμπιέζουν τις τιμές της διεθνούς αγοράς, έχουν αρνητική επίδραση στην εμπορική ικανότητα των αναπτυσσόμενων χωρών και δεν συνάδουν με τους στόχους της ίδιας της αναπτυξιακής πολιτικής της Ένωσης. Ψήφισα επίσης για να διασφαλιστεί ότι η ΕΕ τιμά τις δεσμεύσεις της έναντι ορισμένων από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου ώστε να επιτραπεί από το 2009 η αδασμολόγητη και χωρίς ποσοστώσεις πρόσβαση της ζάχαρής τους στις αγορές μας μέσω της πρωτοβουλίας «όλα εκτός από όπλα». Δεν πρέπει να σημειωθούν περαιτέρω καθυστερήσεις και περιορισμοί, για να δοθεί σε αυτές τις χώρες το κίνητρο να αναπτύξουν τις υποτυπώδεις βιομηχανίες τους.

Λυπούμαι που δεν έχει ακόμη συμφωνηθεί ένα νέο χρηματικό ποσό για να ενισχυθούν οι παραγωγοί στις 18 χώρες ΑΚΕ του πρωτοκόλλου για τη ζάχαρη, ενόψει της γενναιόδωρης χρηματοοικονομικής δέσμης που θα διατεθεί ως μέρος αυτής της μεταρρύθμισης στους παραγωγούς της ΕΕ.

  Jean-Claude Martinez (NI), γραπτώς. – (FR) Η φιλοσοφία της Επιτροπής είναι μαλθουσιανή· το σύνθημά της: «Κανένα μέλλον». Αντλεί την έμπνευσή της από τον μηδενισμό. Καταστρέψτε: καταστρέψτε τα ανθρακωρυχεία, τα χαλυβουργεία, την κλωστοϋφαντουργία και, προπαντός, τη γεωργία.

Έχουμε καλλιεργήσιμα εδάφη: τα αφήνει χέρσα. Έχουμε γάλα: επιβάλλει ποσοστώσεις. Έχουμε αμπελώνες: τους ξεριζώνει. Αλλά όλα αυτά δεν ήταν αρκετά για να μας εξοντώσουν, έτσι αναδιοργάνωσε την κοινή γεωργική πολιτική. Ανακάλυψε την αποσύνδεση –με άλλα λόγια, να πληρώνεται κάποιος για να μην παράγει τίποτε– επειδή αυτή είναι η φιλοσοφία της: να μην δημιουργεί. Ένα μόνο ιδανικό έχει: τη δημιουργία ενός μεγάλου οίκου ευγηρίας, που θα τροφοδοτείται από μαζικές απολύσεις πλεονάζοντος προσωπικού.

Η αναδιάρθρωση της κοινής οργάνωσης των αγορών στον τομέα της ζάχαρης αποτελεί ένα τέλειο παράδειγμα αυτής της ιδεολογίας. Έχουμε βιομηχανίες ζάχαρης: η Επιτροπή θα τις πληρώνει για να μην παράγουν τίποτε. Για κάθε τόνο ζάχαρης που δεν θα παράγουν, θα πληρώνονται 400, 500 ή 600 ευρώ. Επί τέσσερα χρόνια. Ύστερα από αυτό, δεν θα απομείνουν παραγωγοί, μόνο καταναλωτές, οι οποίοι δεν θα έχουν τα μέσα να καταναλώνουν, και το μόνο που θα τους απομένει είναι να εξοντωθούν. Ζήτω ο θάνατος! Αυτό ήταν το σύνθημα των Βραχμάνων.

  Terence Wynn (PSE), γραπτώς. (EN) Χαιρετίζουμε θερμά τη μεταρρύθμιση του καθεστώτος της ζάχαρης, αλλά υπάρχουν πολλά μέρη αυτής της έκθεσης, που συνέταξε για το Κοινοβούλιο η Επιτροπή Γεωργίας και Ανάπτυξης της Υπαίθρου τα οποία θα καταψηφίσω. Το καθεστώς της ζάχαρης χρειαζόταν μεταρρύθμιση εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια, από τότε που το Ελεγκτικό Συνέδριο εκπόνησε μια εμπεριστατωμένη μελέτη σχετικά με το καθεστώς της ζάχαρης (ειδική έκθεση 4/91) και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το σύστημα έπασχε από υπερπαραγωγή και ανεπαρκή πρότυπα παραγωγής και ότι δεν ήταν ουδέτερου προϋπολογισμού.

Δεν μπορώ να δεχτώ την έκκληση για «εισαγωγή τροποποιήσεων». Χρειαζόμαστε ριζικές αλλαγές, όχι απλώς τροποποιήσεις.

Δεν μπορώ να ψηφίσω υπέρ μικρότερων περικοπών των τιμών, μεγαλύτερη αντιστάθμιση και μικρότερες περικοπές των ποσοστώσεων από αυτές που πρότεινε η Επιτροπή.

Δεν θα υπερψηφίσω τη χρήση διαρθρωτικών μέσων ή μέσων της πολιτικής κοινωνικής συνοχής για να προστατευθούν οι παραγωγοί ζάχαρης. Μεγάλα ποσά των κονδυλίων της ΚΓΠ βρίσκονται ήδη στη διάθεση των αγροτών της ΕΕ.

Συμφωνώ ότι χρειάζεται να ελέγξουμε τις εισαγωγές από τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες (ΛΑΧ) και να προφυλαχθούμε από το τριγωνικό εμπόριο, αλλά εδώ μιλάμε για μικροποσά: 125 000 τόνοι από τις ΛΑΧ. Η παραγωγή ζάχαρης της ΕΕ ανέρχεται σε 17,4 εκατ. τόνους περίπου. Γιατί επικεντρωνόμαστε τόσο πολύ στις εισαγωγές από τις ΛΑΧ; Η ανισορροπία της αγοράς δεν πρόκειται να προέλθει από τις εισαγωγές ΛΑΧ.

- Έκθεση Fruteau (A6-0392/2005)

  David Martin (PSE), γραπτώς. (EN) Η μεταρρύθμιση του καθεστώτος της ζάχαρης στην ΕΕ θα απαιτήσει πολλές αναδιαρθρώσεις από τους ευρωπαίους παραγωγούς και αγρότες, καθώς και από τους αγρότες των χωρών του πρωτοκόλλου για τη ζάχαρη, των οποίων οι βιοτικοί πόροι προέρχονται από το εμπόριο με την ΕΕ εδώ και περισσότερα από 40 χρόνια.

Ενώ αναγκαίες αντισταθμίσεις και προγράμματα στήριξης είναι διαθέσιμα στους αγρότες της ΕΕ στο πλαίσιο μιας γενναιόδωρης χρηματοδοτικής δέσμης, με λυπεί το γεγονός ότι δεν έχει συμφωνηθεί ακόμη ένα νέο ποσό για να βοηθηθούν οι παραγωγοί στις 18 χώρες ΑΚΕ του πρωτοκόλλου για τη ζάχαρη. Πιστεύω ότι η ΕΕ έχει καθήκον να παράσχει επαρκή κονδύλια για βοήθεια στην αναδιάρθρωση προς αυτές τις χώρες δυνάμει των δημοσιονομικών προοπτικών, άνω και πέραν των 40 εκατομμυρίων ευρώ που χορηγήθηκαν μέχρι στιγμής για το 2006.

Υπερψήφισα, ως εκ τούτου, μια τροπολογία με σκοπό τη διατήρηση της ευρωπαϊκής βοήθειας προς τις χώρες ΑΚΕ στο πλαίσιο της πρότασης για την άμεση στήριξη. Πιστεύω ότι οι προτάσεις της Επιτροπής για τις νέες δημοσιονομικές προοπτικές, οι οποίες επιτρέπουν τη χορήγηση ενός ποσού της τάξης των 190 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως για να βοηθηθούν οι παραγωγοί των χωρών ΑΚΕ να προσαρμοστούν στη μεταρρύθμιση του καθεστώτος της ζάχαρης, αποτελούν τη βάση για ένα πιο αποδεκτό πρόγραμμα προσαρμογής για τους εμπορικούς μας εταίρους ΑΚΕ.

  Neil Parish (PPE-DE), γραπτώς. (EN) Η βρετανική αντιπροσωπεία των Συντηρητικών καταψήφισε αυτήν την έκθεση, επειδή οι κυριότερες συστάσεις της δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των αποδοτικών παραγωγών ζάχαρης του Ηνωμένου Βασιλείου ούτε και θα επιτύχουν, κατά την άποψή μας, την αναγκαία μείωση της παραγωγής ζάχαρης, ώστε να αποφευχθούν οι γραμμικές περικοπές ποσοστώσεων στο μέλλον. Είναι άδικο οι παραγωγοί μας, οι οποίοι τείνουν να παράγουν περισσότερους από 300 τόνους ετησίως, να τιμωρηθούν για την αποδοτικότητά τους λαμβάνοντας αποζημίωση μόνο 50%. Το ποσοστό αυτό είναι σημαντικά χαμηλότερο από εκείνο που πρότεινε τόσο η Επιτροπή όσο και το Συμβούλιο. Επιπλέον, η ιδέα ότι τα κράτη μέλη μπορούν να κρατήσουν ένα ακαθόριστο ποσό των επιδοτήσεών τους που σχετίζονται με την παραγωγή δεν συνάδει με την πρόσφατη μεταρρύθμιση της ΚΓΠ και θα επιτρέψει στους λιγότερο αποδοτικούς παραγωγούς να διατηρήσουν τη συνολική παραγωγή σε ένα μη βιώσιμο επίπεδο. Ωστόσο, υποστηρίζουμε την κατεύθυνση της έκθεσης όσον αφορά την αύξηση των ενισχύσεων για τις ενεργειακές καλλιέργειες και την αύξηση του μέγιστου πεδίου εγγύησης για αυτού του είδους τις παραγωγές, προκειμένου να ενθαρρυνθεί η προώθηση των βιοκαυσίμων.

- Έκθεση Fruteau (A6-0393/2005)

  Avril Doyle (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, ανέκαθεν αναγνώριζα την ανάγκη για αναθεώρηση του καθεστώτος της ζάχαρης στην κοινή γεωργική πολιτική, αλλά είμαι αντίθετη με την ολοκληρωτική καταστροφή της βιομηχανίας ζάχαρης στη χώρα μου και σε άλλα κράτη μέλη της ΕΕ. Η Ιρλανδία αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο να κλείσει το μοναδικό εργοστάσιο επεξεργασίας που διαθέτει.

Σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών, η παγκόσμια κατανάλωση ζάχαρης κατά την περίοδο 2004-2005 ανήλθε σε 144,8 εκατ. τόνους, ενώ η παραγωγή ανήλθε μόνο σε 149 εκατ. τόνους. Μπορούμε να αναμένουμε μεγάλη αύξηση, καθώς η Κίνα, η Ινδία και πολλές άλλες ταχέως αναπτυσσόμενες οικονομίες αυξάνουν την παρούσα κατανάλωσή τους σε ζάχαρη από 10 κιλά κατά κεφαλή ετησίως στον μέσο ευρωπαϊκό όρο των 35 κιλών κατά κεφαλή ετησίως. Πρέπει να διατηρήσουμε την παραγωγή και τις δυνατότητες επεξεργασίας, ώστε να ανταποκριθούμε σε αυτές τις μελλοντικές προκλήσεις.

Έχοντας χάσει την ψηφοφορία για την κοινή οργάνωση της αγοράς, υποστήριξα φυσικά τις άλλες δύο εκθέσεις –σχετικά με τα προγράμματα άμεσης στήριξης και την προσωρινή αναδιάρθρωση της βιομηχανίας ζάχαρης– ώστε να διασφαλιστεί η καλύτερη δυνατή συμφωνία για τους καλλιεργητές της Ιρλανδίας, της ΕΕ και των χωρών ΑΚΕ. Συνολικά, η θέση του Κοινοβουλίου βελτιώνει τις προτάσεις της Επιτροπής και του Συμβουλίου, όχι όμως αρκετά.

  Emanuel Jardim Fernandes (PSE), γραπτώς. (PT) Αναγνωρίζω ότι ο ευρωπαϊκός τομέας της ζάχαρης χρειάζεται μεταρρύθμιση. Προκειμένου, ωστόσο, να είναι δίκαιη και αποτελεσματική, η μεταρρύθμιση πρέπει να επιτύχει την ισορροπία μεταξύ:

των διεθνών εμπορικών δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί·

των προτεινόμενων στόχων για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας του τομέα·

της σταθερότητας της αγοράς της ΕΕ·

της βιωσιμότητας και βιωσιμότητας του τομέα, κυρίως όσον αφορά τη διασφάλιση του εισοδήματος των ευρωπαίων παραγωγών·

και το προτιμησιακό εμπορικό καθεστώς που παρέχει η ΕΕ στις χώρες ΑΚΕ και τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες, κυρίως μέσω κινήτρων για την εξαγωγή ζάχαρης στην ΕΕ, στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας «όλα εκτός από όπλα».

Για τον σκοπό αυτό, χαιρετίζω τις ευρείες κατευθυντήριες γραμμές για τη μεταρρύθμιση που προτείνει η έκθεση, παράλληλα με τις τροπολογίες για τη βελτίωση των προτάσεων της Επιτροπής σχετικά με τη μεταρρύθμιση, ως εξής:

μια λιγότερο δραστική μείωση των τιμών·

τη θέσπιση ενός εμπορικού κανονισμού·

την εφαρμογή των μέτρων που έχουν ως στόχο την απορρόφηση της οικονομικής κρίσης που θα προκαλέσει η μεταρρύθμιση·

και την παροχή στήριξης για την ανάπτυξη διαφορετικών προϊόντων, ώστε να δοθεί στην παραγωγή ζάχαρης μια εναλλακτική διέξοδος.

Ως εκ τούτου, υπερψήφισα αυτήν την έκθεση.

  Kathy Sinnott (IND/DEM), γραπτώς. (ΕΝ) Λέγεται ότι είναι προτιμότερο να μάθεις σε κάποιον να ψαρεύει παρά να του χαρίσεις ένα ψάρι.

Βέβαια, αν πρόκειται να τερματίσουμε άσπλαχνα την παραγωγή ζάχαρης στην Ιρλανδία και την ΕΕ, μπορούμε και οφείλουμε να αποζημιώσουμε κατάλληλα τους αγρότες και τους παραγωγούς, έστω και για να έχουμε πιο ήσυχη τη συνείδησή μας.

Αλλά έχουμε μήπως τρελαθεί; Γιατί σταματούμε την παραγωγή ζάχαρης όταν χρειαζόμαστε απεγνωσμένα να βρούμε εναλλακτικά καύσιμα που θα αντικαταστήσουν το πετρέλαιο; Γιατί πληρώνουμε για να έχουμε χέρσα χωράφια και σκουριασμένο εξοπλισμό, όταν χρειαζόμαστε την παραγωγή ζάχαρης περισσότερο από ποτέ; Η ζάχαρη δεν χρησιμεύει μόνο στην παρασκευή γλυκών.

Από τη μία πλευρά, προειδοποιούμε για την εξάντληση του πετρελαίου και προωθούμε εναλλακτικά καύσιμα. Από την άλλη, προκαλούμε την εξαφάνιση της ζάχαρης, μιας από τις βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις. Φαίνεται ότι το ένα χέρι δεν ξέρει τι κάνει το άλλο. Πώς μπορούμε να επιτύχουμε το παραμικρό;

Και καθώς προγραμματίζουμε τη δική μας δέσμη αποζημιώσεων, θυμηθείτε τρίτες χώρες, όπως τον Μαυρίκιο, οι οποίες καταστρέφονται από τη δική μας μεταρρύθμιση του καθεστώτος της ζάχαρης.

- Εκθέσεις Fruteau (A6-0391/2005), (A6-0392/2005) και (A6-0393/2005)

  Duarte Freitas (PPE-DE), γραπτώς. (PT) Υπάρχει ευρεία συμφωνία ότι ο τομέας της ζάχαρης πρέπει να μεταρρυθμιστεί, προκειμένου να γίνει αυτή η σημαντική βιομηχανία πιο βιώσιμη, σύμφωνα με την τελευταία μεταρρύθμιση της ΚΓΠ και τις διεθνείς υποχρεώσεις της ΕΕ.

Ωστόσο, παρά τους ευγενείς αυτούς στόχους, η μεταρρύθμιση που προτείνει η Επιτροπή θα προκαλούσε σοβαρά προβλήματα για τους αγρότες της Ευρώπης, κυρίως η κολοσσιαία μείωση της τιμής της ζάχαρης.

Συνεπώς, στηρίζω την έκθεση του κ. Fruteau, παράλληλα με το έργο που διεξήγαγαν οι διάφορες πολιτικές ομάδες στην Επιτροπή Γεωργίας, που πιστεύω ότι αποστέλλει ένα σαφέστατο μήνυμα προς την Επιτροπή και το Συμβούλιο.

Πέρα από το όριο μείωσης της τιμής στο 30% στην κοινή οργάνωση αγοράς ζάχαρης, θα ήθελα να επισημάνω την τροπολογία 3, σχετικά με τα καθεστώτα στήριξης των αγροτών, η οποία αναφέρεται στη δυνατότητα των κρατών μελών να συνεχίσουν να επωφελούνται από επιδοτήσεις παραγωγής, τουλάχιστον έως κάποιον βαθμό. Αυτό θα βοηθήσει να μην αφανιστεί γρήγορα ο τομέας της ζάχαρης στις περιφέρειες που απειλούνται περισσότερο από αυτήν τη μεταρρύθμιση.

Θα τονίσω επίσης τη διασφάλιση της δυνατότητας να λάβουν στήριξη από το ταμείο αναδιάρθρωσης όσοι εγκαταλείψουν μερικώς την ποσόστωση, ήτοι την τροπολογία 7, η οποία θα δώσει τη δυνατότητα σε ορισμένες επιχειρήσεις να πραγματοποιήσουν τη μετατροπή τους.

  Hélène Goudin, Nils Lundgren και Lars Wohlin (IND/DEM), γραπτώς. (SV) Στηρίζουμε τη ριζική μεταρρύθμιση του τομέα της ζάχαρης στην ΕΕ. Είναι παράλογο να υποστηρίζουμε μια μη ανταγωνιστική αγορά μέσω εκτεταμένου προστατευτισμού και σημαντικής χρηματοδοτικής βοήθειας.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προσπαθεί να παρεμποδίσει τις προτάσεις της Επιτροπής για μεταρρύθμιση. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θέλει να υλοποιηθεί η μεταρρύθμιση σε μια πιο μακρά χρονική περίοδο, να περιοριστεί η μείωση των τιμών, να αυξηθεί η βοήθεια αναδιάρθρωσης και να δοθούν ειδικές μορφές στήριξης της παραγωγής σε περιοχές με «μόνιμες κλιματικές συνθήκες». Κατά συνέπεια, θα αναβληθούν απαραίτητες διαρθρωτικές προσαρμογές. Γενικά, οι προτάσεις της Επιτροπής για μεταρρύθμιση είναι πιο σημαντικές. Ως εκ τούτου, επιλέξαμε να καταψηφίσουμε τις προτάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

  Rosa Miguélez Ramos (PSE), γραπτώς. (ES) Θα ήθελα να εξηγήσω την ψήφο μου κατά των τροπολογιών 73, 18/αναθ. και 18 στις εκθέσεις Fruteau σχετικά με την ΚΟΑ στον τομέα της ζάχαρης, τους κοινούς κανόνες που εφαρμόζονται στο πλαίσιο της ΚΓΠ, και το σχέδιο για την αναδιάρθρωση της βιομηχανίας της ζάχαρης στην ΕΚ, αντιστοίχως.

Παρακολούθησα αυτό το θέμα με μεγάλη προσοχή, δεδομένων των κοινωνικών και οικονομικών επιπτώσεων που θα μπορούσε να έχει μία κακή μεταρρύθμιση σε πολλές ευρωπαϊκές περιοχές, πολλές από τις οποίες είναι ισπανικές. Θυμάμαι πολύ καλά τα επιχειρήματα που πρόβαλαν τόσο η Επίτροπος όσο και ο πρόεδρος της Επιτροπής Γεωργίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, υπερασπίζοντας το ενδεχόμενο να υιοθετήσει το Συμβούλιο μία πολιτική συμφωνία πριν ολοκληρωθεί η κοινοβουλευτική διαδικασία. Η διάσκεψη του Χονγκ Κονγκ δεν επρόκειτο να μας περιμένει, ούτε η εποχή της σποράς. Ο πρόεδρος Daul το εξήγησε αυτό με επιστολή προς την Επίτροπο Fisher-Boel.

Τα επιχειρήματα ήταν ισχυρά, και το κατανοήσαμε αυτό. Δεν μπορώ επομένως, σε σχέση με αυτό το θέμα, να ψηφίσω σήμερα υπέρ αυτής της εντελώς αδικαιολόγητης επίκρισης του Συμβουλίου. Για όλους αυτούς τους λόγους, και επειδή η συμφωνία που επιτεύχθηκε είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στη θέση της Επιτροπής Γεωργίας και Ανάπτυξης της Υπαίθρου, καταψήφισα αυτές τις τρεις τροπολογίες.

  Luís Queiró (PPE-DE), γραπτώς. (PT) Ο τομέας της ζάχαρης πρέπει να μεταρρυθμιστεί, προκειμένου να γίνει πιο βιώσιμος, μετά την τελευταία μεταρρύθμιση της ΚΓΠ. Ωστόσο, αυτή η μεταρρύθμιση θα προκαλούσε σοβαρά προβλήματα για τους αγρότες της Ευρώπης, κυρίως η κολοσσιαία μείωση της τιμής της ζάχαρης.

Το γεγονός ότι η πρόταση της Επιτροπής συντάχθηκε λαμβάνοντας υπόψη περισσότερο τα συμφέροντα των μεγάλων χωρών που παράγουν πλεονάσματα και όχι τα συμφέροντα των μικρότερων χωρών, οι οποίες δεν παράγουν καν αρκετά ζαχαρότευτλα ώστε να καλύψουν την κατανάλωση, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της Πορτογαλίας, εξυπηρετεί απλώς στο να μας υπενθυμίσει ότι δεν είναι οι χώρες όπως η Πορτογαλία αυτές που προκαλούν ανισορροπία στη διεθνή αγορά.

Θα ήθελα επίσης να τονίσω τη δυνατότητα, η οποία προτείνεται σε αυτήν την έκθεση, να συνεχίσουν τα κράτη μέλη να επωφελούνται από επιδοτήσεις παραγωγής, τουλάχιστον έως κάποιον βαθμό. Αυτό θα βοηθήσει να μην αφανιστεί γρήγορα ο τομέας της ζάχαρης στις περιφέρειες που απειλούνται περισσότερο από αυτήν τη μεταρρύθμιση.

Συνεπώς, μου προκαλεί έκπληξη ότι έχει διασφαλιστεί η δυνατότητα να λάβουν στήριξη από το ταμείο αναδιάρθρωσης όσοι εγκαταλείψουν μερικώς την ποσόστωση. Με αυτόν τον τρόπο, η βιομηχανία της ζάχαρης σε ορισμένες χώρες, όπως η Πορτογαλία, μπορεί να προσανατολιστεί εκ νέου από τον αγροτικό τομέα στη διατήρηση της μεταποιητικής πλευράς της βιομηχανίας.

Ως εκ τούτου, υπερψήφισα τις εκθέσεις Fruteau.

- Ψήφισμα για την Τσετσενία (RC-B6-0028/2006)

  David Martin (PSE), γραπτώς. (EN) Υπερψήφισα αυτό το ψήφισμα. Καταδικάζω έντονα τη συνεχιζόμενη μαζική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αθώων πολιτών στην Τσετσενία. Η δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και ο τρόπος διακυβέρνησης πρέπει να αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της πολιτικής της ΕΕ για τη συνεργασία με τη Ρωσία. Μια Ρωσία, την οποία θα χαρακτηρίζει η δημοκρατία, το κράτος δικαίου και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι μια Ρωσία ελκυστικότερη για ξένες επενδύσεις. Είναι επίσης ένας πιο σταθερός και πιο προβλέψιμος γείτονας.

  Erik Meijer (GUE/NGL), γραπτώς. (NL) Η αυτοκρατορική Ρωσία κατέκτησε την Τσετσενία τον 19ο αιώνα, ο λαός της οποίας κατά διαστήματα εξορίζονταν από τον Στάλιν, και, πιο πρόσφατα, υπό την εξουσία του Γιέλτσιν και του Πούτιν, βομβαρδίστηκε και δολοφονήθηκε. Μετά τον πρώτο πόλεμο, στη δεκαετία του 1990, ο ειρηνευτικός διαπραγματευτής Alexander Lebed συμφώνησε, εξ ονόματος της Ρωσίας, στη δημοκρατική επιλογή να γίνει δυνατή η ανεξαρτησία ύστερα από μια μεταβατική περίοδο, αλλά αυτό δεν συνέβη ποτέ και, έτσι, κανείς δεν μπορεί πλέον να αναμένει από τους Τσετσένους να θεωρούν τη χώρα τους μέρος της Ρωσίας. Κανένας λαός δεν είναι πρόθυμος να υποταχθεί σε όσους υπήρξαν εξαιρετικά βάναυσοι δολοφονώντας τον και καταπιέζοντάς τον, και έτσι η αντίσταση δεν θα σταματήσει ποτέ και, φοβούμαι, το ίδιο θα συμβεί με την καταστολή της με τα μέσα μιας στρατιωτικής υπερδύναμης.

Το ψήφισμα αυτό είναι σχετικά ήπιο όσον αφορά τον εκφοβισμό και την εξαπάτηση που σημάδεψαν τις εκλογές που διεξήχθησαν τώρα, με στόχο να δημιουργηθεί πλαστά μια πλειοψηφία που θα στηρίζει τις μαριονέτες της Μόσχας. Επιπλέον, το κείμενο δίνει και πάλι έμφαση στην εδαφική ακεραιότητα της Ρωσίας, μολονότι η διατήρηση αυτής της περιοχής ως μέρος της Ρωσίας δεν βασίζεται σε τίποτε άλλο παρά μόνο στη βία. Δεδομένης της παρούσας απελπιστικής κατάστασης, το ψήφισμα αυτό, το οποίο ορθώς εφιστά την προσοχή σε πολλές παραβιάσεις, είναι προτιμότερο από τη συνεχή σιωπή μπροστά στα αδικήματα του βασικού τροφοδότη μας σε ενέργεια, και έτσι το υπερψήφισα.

  Alyn Smith (Verts/ALE), γραπτώς. (EN) Υποστήριξα ευχαρίστως αυτό το ψήφισμα και την εργασία του συναδέλφου μου στην ομάδα μου, Bart Staes, ο οποίος γνωρίζω ότι συνεργάστηκε στενά με την τσετσενική κοινότητα. Η κατάσταση στην Τσετσενία μπορεί να βελτιωθεί με την εμπλοκή της ΕΕ, και αυτό το ψήφισμα περιέχει ιδέες, την προώθηση των οποίων θα πρέπει να διασφαλίσουμε.

- Έκθεση Duff/Voggenhuber (A6-0414/2005)

  Frank Vanhecke (NI). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, η έκθεση Duff/Voggenhuber ισοδυναμεί με κατατρόπωση της δημοκρατίας από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και εκφράζει την πεποίθησή του ότι τα δημοψηφίσματα στις Κάτω Χώρες και τη Γαλλία είναι άσχετα και ότι το Σύνταγμα πρέπει να τεθεί σε ισχύ το 2009 με οποιονδήποτε τρόπο, ό,τι και αν συμβεί.

Αυτό είναι στην πραγματικότητα ακόμη χειρότερο από το να ενεργεί απλά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σαν να μην την αφορά το θέμα. Είναι κάτι εξίσου άσχημο. Εμείς, σε αυτό το Σώμα, έχουμε πολύ κακές συναναστροφές όταν η ΕΕ βρίσκεται υπό την Προεδρία της Αυστρίας, της οποίας ο καγκελάριος, κ. Σούσελ, είναι πραγματικά τόσο αδιάντροπος ώστε να ζητεί τη διεξαγωγή νέων δημοψηφισμάτων στη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες, υποστηρίζοντας ότι ο λαός πρέπει να συνεχίσει να ψηφίζει έως ότου ψηφίσει με τον τρόπο που θέλουν οι ευρωκράτες. Αυτό από μόνο του δεν είναι ίσως τόσο κακό, δεδομένου ότι υπάρχουν επίσης χώρες όπου ο λαός δεν ψηφίζει καθόλου – για παράδειγμα, η δική μου χώρα, όπου δεν διεξάγονται δημοψηφίσματα για θέματα όπως το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, και το τέρας πρέπει να κατατροπωθεί μέσω των κοινοβουλίων χωρίς δημοκρατική διαβούλευση.

Εν πάση περιπτώσει, όλα τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα περιφρονούν προφανώς από κοινού τις εθνικές δημοκρατίες και τη δημοκρατική βούληση της κοινής γνώμης. Δεν είναι αυτός ο σωστός τρόπος αντιμετώπισης της μεγάλης απέχθειας που αισθάνεται ο λαός μας για την Ευρώπη.

  Christopher Heaton-Harris (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, έχοντας ακούσει τη χθεσινή συζήτηση σχετικά με αυτό το ζήτημα, αποφάσισα ότι πρέπει να πω κάτι για αυτήν την περίεργη αντίληψη που έχουν ορισμένα μέλη του Κοινοβουλίου και η Επιτροπή για τη δημοκρατία.

Άκουσα να λέγεται ότι, έως τώρα στα δημοψηφίσματα, είναι περισσότεροι εκείνοι που ψήφισαν «ναι» παρά «όχι» σε όλες τις χώρες και ότι, επομένως, θα πρέπει να προχωρήσουμε με αυτό το υπέροχο Σύνταγμα.

Όπως μου είπε μια ομάδα πολύ σοφών ψηφοφόρων μου από το Νορθάμπτον και το Ντάβεντρι κατά τις γενικές εκλογές στο Ηνωμένο Βασίλειο πέρυσι, στην Αγγλία το κόμμα μου –οι Συντηρητικοί– έλαβε περισσότερες ψήφους από το Εργατικό Κόμμα ή τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες. Άρα, ίσως, χρησιμοποιώντας αυτήν την υπέροχη ευρωκρατική αντίληψη της δημοκρατίας, θα έπρεπε να βρισκόμασταν εμείς στην εξουσία.

Δημοκρατία είναι ο σεβασμός των δημοκρατικών επιθυμιών του λαού και η διασφάλιση της δυνατότητας των ατόμων να επιλέγουν την κατεύθυνση προς την οποία θα ήθελαν να κινηθεί το τοπικό τους συμβούλιο, το Κοινοβούλιο ή η Ευρώπη. Δεν είναι η αφαίρεση της εξουσίας από τον λαό αγνοώντας τις απόψεις του και η μετάθεσή της σε μια πολιτική τάξη, η οποία πιστεύει ότι γνωρίζει τα πάντα καλύτερα από τους άλλους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο καταψήφισα αυτήν την έκθεση.

  Gérard Onesta (Verts/ALE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κατά τη διάρκεια των συζητήσεων σχετικά με την έκθεση Duff-Voggenhuber, ορισμένοι βουλευτές προέβησαν σε πολύ διασκεδαστικά σχόλια, παρομοιάζοντας τους βουλευτές που διαφώνησαν μαζί τους με στρουθοκαμήλους. Αυτό το έκαναν με καλή αίσθηση, και τους συγχαίρω γι’ αυτό καθώς, για το ίδιο θέμα πέρυσι, το έκαναν μάλλον βίαια – πράγμα που αποδεικνύει ακριβώς ότι είχαμε δίκιο που τροποποιήσαμε τον Κανονισμό.

Θα ήθελα εδώ να υπερασπιστώ αυτό το πολύ δυσφημισμένο πτηνό, επειδή κανένας φυσιοδίφης δεν έχει ποτέ δει στρουθοκάμηλο να βάζει το κεφάλι της στην άμμο. Το αντίθετο μάλιστα· είναι ευρέως γνωστό ότι, όταν την πλησιάσει λιοντάρι, η στρουθοκάμηλος θα θυσιαστεί για να προστατεύσει τα νεογνά της, φεύγοντας από τη φωλιά της και επιτρέποντας έτσι στο κτήνος να την κατασπαράξει. Η στρουθοκάμηλος, κατά συνέπεια, είναι εκεί για να θυσιαστεί για τις μελλοντικές γενεές: είναι ένα σύμβολο θάρρους και αφοσίωσης! Έτσι, για οποιονδήποτε επιστήμονα ή φυσιοδίφη, το να περιγράφεται ως στρουθοκάμηλος δεν αποτελεί ύβρη αλλά τιμή!

  Camiel Eurlings (PPE-DE). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να κάνω μια σύντομη δήλωση σχετικά με τον τρόπο που ψήφισα για την έκθεση Voggenhuber/Duff. Πρόκειται για μια καλή έκθεση, η ουσία της οποίας είναι ότι η Ευρώπη πρέπει να προχωρήσει, και αυτό είναι σημαντικό, διότι και αυτοί που ψήφισαν «όχι» στα δημοψηφίσματα δεν ήταν ικανοποιημένοι με την παρούσα κατάσταση στην Ευρώπη. Η έκθεση δηλώνει ότι η υποστήριξη του κόσμου είναι σημαντική και ότι υπάρχει ποικιλία επιλογών, κάτι το οποίο είναι επίσης σημαντικό, καθώς τα δημοψηφίσματα είναι γεγονός, με την αρνητική ψήφο στα δημοψηφίσματα της Γαλλίας και των Κάτω Χωρών και τη θετική ψήφο σε αυτά της Ισπανίας και του Λουξεμβούργου.

Με χαρά επίσης βλέπω ότι το παρόν κείμενο ενσωματώνει την τροπολογία 18, η οποία δηλώνει ρητά ότι πρέπει να συμβιβαστούμε με τις αντιρρήσεις των πολιτών σε χώρες όπως η Γαλλία και οι Κάτω Χώρες. Αυτό είναι ξεκάθαρο· είναι αυτό που κάνει την έκθεση τόσο καλή, και η ουσία του είναι ότι πρέπει να προχωρήσουμε, ότι πρέπει να φανούμε αρκετά θαρραλέοι ώστε να βγούμε από αυτό το αδιέξοδο, αλλά επίσης ότι πρέπει να το κάνουμε αυτό μέσω των διαφόρων επιλογών που διαθέτουμε· η περίοδος προβληματισμού στην οποία τώρα βρισκόμαστε, λαμβάνοντας υπόψη την κοινή γνώμη, ακόμη και στις χώρες όπου τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά. Πιστεύω ότι αυτή είναι μια υγιής προσέγγιση και, για τον λόγο αυτόν, εμείς στην αντιπροσωπεία του CDA, στηρίζουμε με ενθουσιασμό αυτήν τη δράση.

  Philip Claeys (NI). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, μισό έτος μετά τα αρνητικά δημοψηφίσματα στη Γαλλία και στις Κάτω Χώρες, βλέπουμε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να στέλνει στον κάλαθο των αχρήστων τη δημοκρατικά εκπεφρασμένη βούληση της πλειοψηφίας. Φαίνεται ότι το Σύνταγμα πρέπει οπωσδήποτε, όπως και αν έχουν τα πράγματα, να τεθεί σε ισχύ την ίδια χρονική στιγμή το 2009. Είναι ειρωνικό ότι ένας λόγος, που αναφέρεται στην έκθεση και για τον οποίο είναι αναγκαίο ένα Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, είναι ότι, μετά την ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας, δεν θα είναι δυνατή καμία περαιτέρω διεύρυνση υπό τις προϋποθέσεις της σημερινής Συνθήκης της Νίκαιας.

Είναι κοινή γνώση ότι η αντίθεση σε περαιτέρω διευρύνσεις και, σίγουρα, στην πιθανή ένταξη της Τουρκίας ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους για την απόρριψη του Συντάγματος. Σήμερα, το Σώμα αποδεικνύει για μία ακόμη φορά απλώς πόσο απόμακρο είναι από τους πολίτες που ισχυρίζεται ότι παρόλα αυτά εκπροσωπεί.

  James Hugh Allister, Adam Jerzy Bielan, Jens-Peter Bonde, Mogens N.J. Camre, Ryszard Czarnecki, Hélène Goudin, Daniel Hannan, Michał Tomasz Kamiński, Nils Lundgren, Ashley Mote, Carl Schlyter, Esko Seppänen, Kathy Sinnott και Lars Wohlin (IND/DEM), γραπτώς. (ΕΝ) Αφήστε τον λαό να αποφασίσει.

Οι συνθήκες μόνο με ομοφωνία μπορούν να τροποποιηθούν. Το προταθέν Σύνταγμα έχει απορριφθεί από το 55% των ψηφοφόρων στη Γαλλία και το 62% στις Κάτω Χώρες. Η ετυμηγορία τους πρέπει να γίνει σεβαστή. Επομένως, το προταθέν Σύνταγμα ΕΙΝΑΙ νεκρό σύμφωνα με τους κανόνες που ενέκριναν ομόφωνα τα κράτη μέλη της ΕΕ.

Η επόμενη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου πρέπει επομένως να κηρύξει το σχέδιο νεκρό, να προβληματιστεί για τις αρνητικές ψήφους, να αναγνώσει εκ νέου τις ερωτήσεις από τη Δήλωση του Λάκεν και να επιστρέψει στις βασικές αρχές.

Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να αποφασιστεί αν οι συνθήκες απαιτούν λαϊκή συναίνεση. Πιστεύουμε ότι οι συνθήκες πρέπει να εγκρίνονται με δημοψήφισμα σε όλα τα κράτη μέλη όπου είναι νομικώς εφικτό. Τα δημοψηφίσματα θα πρέπει να διεξάγονται, ει δυνατόν, την ίδια μέρα.

Οι υποστηρικτές και οι πολέμιοι του συντάγματος θα πρέπει να κληθούν να συντάξουν ένα κοινό κείμενο προς συζήτηση όσον αφορά το πιθανό μας μέλλον. Μπορεί να περιλαμβάνει κοινές τροπολογίες σχετικά με τη διαφάνεια και τις δημοκρατικές διαδικασίες για τις οποίες η ομάδα εργασίας μπορεί να συμφωνήσει. Θα περιλαμβάνει βέβαια διάφορες προτάσεις σχετικά με τους καταλόγους αρμοδιοτήτων για τις οποίες τα μέλη θα διαφωνήσουν.

Ύστερα από έναν χρόνο συζητήσεων, θα πρέπει να υποβληθούν δύο εναλλακτικές λύσεις ενώπιον των εθνικών εκλογικών σωμάτων: από τη μία πλευρά ένα ανανεωμένο σύνταγμα, από την άλλη μια συμφωνία συνεργασίας ανάμεσα στις ευρωπαϊκές δημοκρατίες.

Η νέα άμεσα εκλεγμένη Συνέλευση πρέπει να εργαστεί δημοσίως σε ομάδες εργασίας και συνεδριάσεις Ολομελείας για έναν χρόνο. Για κάθε κεφάλαιο των υφιστάμενων συνθηκών θα πρέπει να υπάρχει μια ειδική ομάδα εργασίας ούτως, ώστε να καταστεί δυνατή η δραστική απλούστευση των υφιστάμενων περίπλοκων κειμένων.

Τέλος, η ολομέλεια της Συνέλευσης μπορεί να εγκρίνει δύο διαφορετικές προτάσεις, ένα σχέδιο Συντάγματος και ένα σχέδιο συμφωνίας συνεργασίας και έπειτα να ρωτήσει τους ψηφοφόρους τι προτιμούν.

Όταν θα έχουμε την ετυμηγορία των λαών, τα κράτη μέλη θα μπορούν να συνέλθουν σε μια επίσημη διακυβερνητική διάσκεψη και να λάβουν τις αναγκαίες αποφάσεις, οι οποίες θα πρέπει να εγκριθούν επισήμως σύμφωνα με τις απαιτήσεις των εθνικών συνταγμάτων. Αν ένα ή δύο κράτη μέλη απορρίψουν τα σχέδια, θα πρέπει να εξευρεθεί μια ομόφωνη λύση με σεβασμό στους κανόνες που συμφωνήθηκαν όσον αφορά τις αλλαγές των συνθηκών.

Εμείς, η μειοψηφία στη Συνταγματική Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και η διακομματική ομάδα Δημοκρατία SOS του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ευελπιστούμε και πιστεύουμε ότι οι λαοί των περισσότερων κρατών θα θεωρήσουν μη αναγκαίο οποιοδήποτε σύνταγμα πέραν των δικών τους εθνικών συνταγμάτων. Αναμένουμε από τους υποστηρικτές του συντάγματος να επιδείξουν τον ίδιο σεβασμό για τη δημοκρατία.

Η εναλλακτική μας λύση μπορεί να βασιστεί σε επτά ευρείες προτάσεις:

1) Συμφωνία συνεργασίας αντί για σύνταγμα

Το Σύνταγμα είναι νεκρό. Αντί ενός περίπλοκου Συντάγματος και της Συνθήκης της Νίκαιας με προτεραιότητα έναντι των εθνικών συνταγμάτων, θέλουμε μια συμφωνία συνεργασίας με όχι περισσότερα από 50 άρθρα. Οι χώρες που δεν επιθυμούν να συμμετάσχουν στη συμφωνία συνεργασίας μπορούν να επιλέξουν αντί αυτής μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα πρέπει να συστήσει μια ομάδα εργασίας με ίσο αριθμό υποστηρικτών και πολέμιων του Συντάγματος, ώστε να υποβάλει μια πρόταση κανόνων, η οποία θα είναι αρκετά ευέλικτη για να ενώσει αντί να διαιρέσει την Ευρώπη, όπως είδαμε να συμβαίνει με το Σύνταγμα.

2) Ανοιχτή πρόσβαση και διαφάνεια

Η ανοιχτή και πλήρης πρόσβαση σε έγγραφα θα αποτελεί τον κύριο κανόνα. Οποιεσδήποτε εξαιρέσεις θα πρέπει να εγκρίνονται από το 75%. Ο Διαμεσολαβητής, το Ελεγκτικό Συνέδριο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα πρέπει να είναι σε θέση να ελέγχουν όλες τις δαπάνες.

3) Άμεσες εκλογές

Όσοι λαμβάνουν αποφάσεις θα πρέπει να είναι άμεσα υπόλογοι μέσω της κάλπης σε αυτούς που θα πρέπει να συμμορφώνονται προς τις αποφάσεις τους σε κάθε χώρα.

4) Πλειοψηφία 75% στο Συμβούλιο με δικαίωμα αρνησικυρίας

Οι νόμοι θα πρέπει να εγκρίνονται ομόφωνα ή με πλειοψηφία 75% των κρατών μελών και απλή πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Θα πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα αρνησικυρίας, όταν ένα εθνικό Κοινοβούλιο καταψηφίζει μια πρόταση ευρωπαϊκού νόμου και ζητεί από τον πρωθυπουργό να θέσει το ζήτημα στην επόμενη σύνοδο κορυφής.

5) Επικουρικότητα από κάτω προς τα πάνω

Η αρχή της επικουρικότητας θα πρέπει να ελέγχεται από τα εθνικά κοινοβούλια. Οι υπάρχουσες 100 000 σελίδες νομοθεσίας θα πρέπει να αναθεωρούνται με κριτικό πνεύμα και το κύριο μέρος θα πρέπει να αφαιρεθεί ή να επιστραφεί στα κράτη μέλη.

6) Μεγαλύτερη ευελιξία και ελάχιστοι όροι

Οι νόμοι θα πρέπει να εγκρίνονται ως ένα κοινό σύνολο ελάχιστων προτύπων, το οποίο παρέχει στα κράτη μέλη μεγαλύτερη ευελιξία και δυνατότητα να έχουν υψηλότερο επίπεδο προστασίας, ασφάλειας, υγείας, περιβάλλοντος, συνθηκών εργασίας, κοινωνικών συνθηκών και προστασίας των καταναλωτών. Θα πρέπει να προτιμήσουμε την αμοιβαία αναγνώριση από την πλήρη εναρμόνιση.

7) Ενισχυμένη συνεργασία αντί υποχρεωτικής ένωσης

Η εξωτερική πολιτική και η πολιτική ασφάλειας, η συνεργασία του ευρώ και η νομική συνεργασία δεν θα πρέπει να αποτελούν υποχρεωτικό μέρος της συνεργασίας, αλλά μπορούν να μεταφερθούν σε μια ενισχυμένη συνεργασία αν το επιθυμούν οι μεμονωμένες χώρες. Η άμυνα θα πρέπει να είναι πλήρως διαχωρισμένη από την Ένωση.

  Pervenche Berès (PSE), γραπτώς. – (FR) Σε αυτήν την έκθεση σχετικά με την περίοδο προβληματισμού, το Κοινοβούλιο είχε μια μοναδική ευκαιρία να πράξει κάτι χρήσιμο: θα μπορούσε να ήταν το πρώτο ευρωπαϊκό όργανο που θα εξέταζε τις επιλογές για την επίλυση της κατάστασης που δημιουργήθηκε από το «όχι» στη Γαλλία και στις Κάτω Χώρες, επιλογές που θα επικεντρώνονταν γύρω από δύο πτυχές: ένα συνταγματικό κείμενο επικεντρωμένο εκ νέου στα μέρη Ι και ΙΙ και μια αναθεώρηση του μέρους ΙΙΙ σχετικά με τις πολιτικές. Αυτό ήθελαν οι συνεισηγητές της Ομάδας των Πρασίνων/Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας και της Ομάδας της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη, των οποίων τις άοκνες προσπάθειες χαιρετίζω και των οποίων συνυπέγραψα τις τροπολογίες που υποστήριζαν ένα «συνταγματικό πυρήνα».

Η Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και των Ευρωπαίων Δημοκρατών και η Σοσιαλιστική Ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απέρριψαν αυτήν την πολιτική η οποία είναι ρεαλιστική και άξια υποστήριξης και επανέλαβαν τη δέσμευσή τους στο σημερινό κείμενο του Συντάγματος. Αυτή η στάση στηρίζει την ιδέα ότι είναι ακόμη δυνατόν να ζητήσουμε από τους Γάλλους και τους Ολλανδούς να ψηφίσουν εκ νέου για το ίδιο κείμενο. Αυτή η άρνηση της λαϊκής ψήφου είναι μάταιη, οποιεσδήποτε και αν είναι οι θέσεις των διαφόρων κομμάτων: αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο χαίρομαι που οι γάλλοι σοσιαλιστές, με λίγες εξαιρέσεις, απείχαν. Στο τέλος, το μόνο χρήσιμο μήνυμα που προκύπτει από αυτήν την έκθεση είναι ότι η περίοδος προβληματισμού θα πρέπει να συνεχιστεί έως τον Ιούνιο 2007.

  Kathalijne Maria Buitenweg και Joost Lagendijk (Verts/ALE), γραπτώς. (NL) Η παύση για προβληματισμό επί του Ευρωπαϊκού Συντάγματος χαρακτηρίζεται έως τώρα περισσότερο από τη σιωπή παρά από συζήτηση. Μολονότι το Κοινοβούλιο, μέσω αυτού του ψηφίσματος, καταβάλλει σημαντική προσπάθεια για την επανέναρξη της συζήτησης, το ψήφισμα εκφράζει επίσης την προσμονή ότι ένα αποτέλεσμα της περιόδου προβληματισμού θα είναι η διατήρηση του σημερινού κειμένου του Συντάγματος, κάτι που θεωρώ παραπλανητικό και ανεπιθύμητο, καθώς δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη την απόρριψη του Συντάγματος από το εκλογικό σώμα στη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες. Είναι λυπηρό ότι το Κοινοβούλιο, επί του θέματος αυτού, παρέβλεψε την προειδοποίηση των εισηγητών του, κκ. Duff και Voggenhuber, και για τον λόγο αυτόν απείχα από την τελική ψηφοφορία επί του ψηφίσματος.

Η περίοδος προβληματισμού πρέπει να χρησιμοποιηθεί για την προετοιμασία μιας συμφωνίας σχετικά με μια διαδικασία όσο το δυνατόν πιο δημοκρατική για μια νέα μεταρρύθμιση των Συνθηκών. Λέγοντας «όχι» στο Σύνταγμα, οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί σίγουρα δεν είπαν «ναι» στη σημερινή Ευρώπη.

  Charlotte Cederschiöld, Christofer Fjellner, Gunnar Hökmark και Anna Ibrisagic (PPE-DE), γραπτώς. (SV) Υπερψηφίσαμε την έκθεση για την αποτίμηση της συζήτησης σχετικά με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πιστεύουμε ότι η έκθεση είναι κυρίως σταθερή, αλλά θα θέλαμε τονίσουμε ότι δεν είναι καθήκον των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων να πείσουν τον κόσμο σχετικά με το ποιες αλλαγές είναι αναγκαίες ή εποικοδομητικές. Η δημιουργία της κοινής γνώμης και η πολιτική συζήτηση πρέπει να βασίζονται στη δέσμευση των ατόμων και να αντλούν έμπνευση από όσους διαδραματίζουν κάποιον ρόλο στη δημοκρατική κοινωνία, από τα πολιτικά κόμματα και από άλλες εθελοντικές οργανώσεις.

  Dorette Corbey (PSE), γραπτώς. (NL) Η έκθεση Duff/Voggenhuber δεν κρίνει σωστά την πολιτική πραγματικότητα, τόσο στις Κάτω Χώρες όσο και στη Γαλλία. Το γεγονός ότι ζητεί να διασφαλιστεί η θέση σε ισχύ του Συντάγματος το 2009 είναι προσβολή όχι μόνο για τους ολλανδούς ψηφοφόρους αλλά και για το κράτος δικαίου εντός της ΕΕ. Άλλα αποσπάσματα του κειμένου (οι παράγραφοι 1, 5, 7 και 31) επίσης δεν αντιμετωπίζουν δίκαια την απερίφραστη αρνητική ψήφο στις Κάτω Χώρες. Για αυτόν τον λόγο έως τώρα, θεωρώ ότι είναι αδύνατον να υπερψηφίσω την έκθεση.

Φρονώ επίσης ότι οι Κάτω Χώρες πρέπει να αποσαφηνίσουν με ακρίβεια τι θέλουν – εάν θέλουν να επαναδιαπραγματευθούν το Σύνταγμα, να συνεχίσουν βάσει της Συνθήκης της Νίκαιας ή να δρομολογήσουν εκ νέου την όλη διαδικασία. Εάν οι Κάτω Χώρες επιλέξουν την επαναδιαπραγμάτευση, θα πρέπει να δηλώσουν ρητά τι επιθυμούν. Ένα σαφές μήνυμα προς τις Κάτω Χώρες από το Σώμα αυτό θα ήταν πολύ χρήσιμο λόγω του γεγονότος ότι, στις Κάτω Χώρες, η συζήτηση έχει ακυρωθεί.

  Emanuel Jardim Fernandes (PSE), γραπτώς. (PT) Στηρίζω και υπερψηφίζω την έκθεση που έχουμε ενώπιόν μας. Το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα δεν έχει «πεθάνει». Οι αρνητικές ψήφοι στα δημοψηφίσματα της Γαλλίας και των Κάτω Χωρών σχετικά με τη Συνθήκη για τη θέσπιση Συντάγματος της Ευρώπης δεν ήταν «πιστοποιητικά θανάτου» αλλά απλώς η αναβολή της διαδικασίας επικύρωσης την περίοδο εκείνη.

Παρόλα αυτά, υπό το πρίσμα των αρνητικών αποτελεσμάτων στη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες, δεν φαίνεται δυνατή η συνέχιση των προσπαθειών για επικύρωση του σημερινού κειμένου χωρίς την τροποποίησή του. Τούτου λεχθέντος, η ιδέα της εγκατάλειψης του σχεδίου Συντάγματος δεν συζητείται. Μια συνταγματική συμφωνία, όπως επεσήμαναν οι εισηγητές, είναι σημαντική προκειμένου η ΕΕ να κερδίσει (εκ νέου) την εμπιστοσύνη των ευρωπαίων πολιτών, να διατηρήσει τη δυναμική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και να διαδραματίσει αξιόπιστο ρόλο στη διεθνή σκηνή.

Σε αυτό το πλαίσιο, η «περίοδος προβληματισμού» θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί για την εκ νέου δρομολόγηση του σχεδίου Συντάγματος, με βάση μια ευρεία δημόσια συζήτηση σχετικά με το μέλλον της Ευρώπης, με τη συμμετοχή των πολιτών, της κοινωνίας των πολιτών, των κοινωνικών εταίρων και των εθνικών και περιφερειακών κοινοβουλίων. Στόχος αυτής της συζήτησης θα πρέπει να είναι η αποσαφήνιση, η εμβάθυνση και η τελειοποίηση του Συντάγματος, η μελέτη των επικρίσεων που έχουν διατυπωθεί, η εξεύρεση λύσεων για τη συνταγματική κρίση και ο καθησυχασμός των ανησυχιών των ευρωπαίων πολιτών.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. (PT) Καταψηφίσαμε την έκθεση, την οποία θεωρούμε απαράδεκτη πίεση στα κράτη μέλη και τα δημοκρατικά θεσμικά τους όργανα, μετά την απόρριψη του λεγόμενου Ευρωπαϊκού Συντάγματος από τον λαό της Γαλλίας και των Κάτω Χωρών.

Μολονότι το Κοινοβούλιο αναγνωρίζει ότι η επικύρωση του Συντάγματος αντιμετωπίζει τώρα «δυσκολίες που θα μπορούσαν να αποδειχθούν ανυπέρβλητες», εάν δεν μπορέσουν να ληφθούν μέτρα για τον καθησυχασμό των ανησυχιών που εκφράστηκαν στη Γαλλία, τις Κάτω Χώρες και άλλα κράτη μέλη, η πλειοψηφία, παρόλα αυτά, θα προχωρήσει και θα μετατρέψει τη σημερινή περίοδο προβληματισμού σε επανέναρξη της συζήτησης για το σχέδιο Συντάγματος, με βάσει μια ευρεία πολιτική συζήτηση σχετικά με το μέλλον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Η πλειοψηφία του Κοινοβουλίου θα επιθυμούσε τη διεξαγωγή μιας μεγάλης εκστρατείας προπαγάνδας, προκειμένου να ασκηθεί πίεση στους πολίτες να δεχθούν το λεγόμενο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα.

Μολονότι συμφωνούμε ότι η Συνθήκη της Νίκαιας δεν αποτελεί θεμέλιο για το μέλλον –και αυτός είναι ο λόγος που ψηφίσαμε κατά– είμαστε αντίθετοι με τις προσπάθειες να ακολουθήσουμε τον δρόμο του βαθύτερου νεοφιλελευθερισμού, του φεντεραλισμού και του μιλιταρισμού.

Θέλουμε μια Ευρώπη όπου θα υπάρχει μεγαλύτερη συνεργασία μεταξύ ίσων, κυρίαρχων κρατών μελών, μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική συνοχή, μεγαλύτερη αλληλεγγύη και πραγματική δέσμευση για ειρήνη και κοινωνική πρόοδο.

  Robert Goebbels (PSE), γραπτώς. – (FR) Η αποτυχία της Συνταγματικής Συνθήκης είναι περισσότερο ένα πρόβλημα γενικού πλαισίου παρά κειμένου. Από έξω, η Ευρώπη φαίνεται ως η πολιτική οντότητα με το υψηλότερο επίπεδο δημοσίων ελευθεριών, κοινωνικών δικαιωμάτων και περιβαλλοντικής προστασίας στον κόσμο.

Στο εσωτερικό, ωστόσο, οι λαοί μας έχουν αμφιβολίες για ένα σχέδιο ολοκλήρωσης για το οποίο τα κράτη μέλη αρνούνται να παράσχουν τους πόρους. Η έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεν δίνει απάντηση στις αμφιβολίες, τους φόβους και τους εθνικούς εγωισμούς. Αντί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα –έλλειψη οικονομικής μεγέθυνσης, ανεργία, εντάσεις στην ύπαιθρο και τις πόλεις– η Επιτροπή και το Κοινοβούλιο υποστηρίζουν τον διάλογο και τα φόρουμ, με άλλα λόγια «κουβέντες του αέρα».

Διάλογος, ναι, αλά για ποιο πράγμα; Για θέματα στα οποία οι πολιτικές τάξεις αδυνατούν να δώσουν απαντήσεις; Η Ένωση όχι μόνο δεν διαθέτει συγκεκριμένο όραμα για το μέλλον αλλά ούτε και πραγματικούς πολιτικούς άνδρες. Ψήφισα, ωστόσο, υπέρ αυτής της έκθεσης αλλά μόνο για να αποφύγω να συμπαραταχθώ με τους αντιπάλους μιας περισσότερο ολοκληρωμένης Ευρώπης με μεγαλύτερη αλληλεγγύη.

  Mathieu Grosch (PPE-DE), γραπτώς. (DE) Η συζήτηση για τα μεγάλα ευρωπαϊκά θέματα, που προέκυψαν τους τελευταίους μήνες χαρακτηρίζεται περισσότερο από συναίσθημα παρά από σκέψη. Είτε συζητούμε για το Σύνταγμα, την οδηγία για την παροχή υπηρεσιών ή το Reach –για να αναφέρω ορισμένα– η πρόκληση που έχουμε μπροστά μας είναι να απλοποιήσουμε τη γλώσσα που χρησιμοποιούμε και τον τρόπο που επικοινωνούμε, για να μην αφήσουμε πεδίο δράσης στους λεγόμενους λαϊκιστές. Σχεδόν κανένα άλλο θεσμικό όργανο δεν διαθέτει τόσες δομές και τόσα μέσα για την υποστήριξη της επικοινωνίας, και όμως σχεδόν κανένα άλλο θεσμικό όργανο δεν χρησιμοποιεί μια γλώσσα της οποίας η πολυπλοκότητα αφήνει μεγάλα περιθώρια για εκούσιες και ακούσιες παρερμηνείες. Ολοένα και συχνότερα, τα δύο στοιχεία που παραλείπονται στις συζητήσεις για την Ευρώπη είναι μια κοινή αναφορά σε ό,τι έχει επιτευχθεί και μια εξήγηση για ό,τι θα ακολουθήσει. Ουσιαστικά υπάρχουν δύο μεγάλες σχολές σκέψης σε ό,τι αφορά το μέλλον της Ευρώπης. Ένα από τα πράγματα που έκανε το Σύνταγμα ήταν να μας δείξει πώς συνδυάζονται αυτοί που θέλουν περισσότερη Ευρώπη και αυτοί που θέλουν λιγότερη, για να οδηγήσουν την Ευρώπη σε ακινησία, όχι με τον τρόπο που σκέφτονται αλλά με τον τρόπο που ψηφίζουν. Αν αυτές οι αντιφάσεις γίνουν πιο σαφείς και πιο κατανοητές προς όφελος των πολιτών, θα υπάρξει μια νέα και πραγματική συζήτηση για την Ευρώπη. Η έκθεση Duff ακολουθεί τη σωστή κατεύθυνση· αυτό που χρειάζεται είναι η δράση.

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), γραπτώς. (PT) Η πλειοψηφία του Κοινοβουλίου, συμπεριλαμβανομένων των πορτογάλων Σοσιαλιστών και Σοσιαλδημοκρατών, ενέκρινε μια ασυνάρτητη έκθεση.

Υπό τον μανδύα της «περιόδου προβληματισμού», λέει ότι πρέπει να διεξαχθεί συζήτηση, αλλά, προκειμένου να αποφευχθούν δυσάρεστες εκπλήξεις, έχει ήδη ανακοινώσει το συμπέρασμά της: «να δρομολογήσει εκ νέου το συνταγματικό σχέδιο», «να αποφύγει μια άλλη αποτυχία», «να εμβαθύνει τη συναίνεση σχετικά με το Σύνταγμα», «να προβάλει», με «επαρκή χρηματοδότηση», να «καθησυχάσει και να πείσει την κοινή γνώμη» και να «εξασφαλίσει ότι το Σύνταγμα θα τεθεί σε ισχύ», «κατά τη διάρκεια του 2009».

Εκτός από το γεγονός ότι δεν έχει τη δύναμη να κάνει κάτι τέτοιο, το Κοινοβούλιο προσπαθεί να θολώσει τα νερά και να ισχυριστεί ψευδώς ότι το «Ευρωπαϊκό Σύνταγμα» δεν έχει στην πραγματικότητα απορριφθεί. Απορρίφθηκε από τους Γάλλους και τους Ολλανδούς, και κατόπιν τούτου έπαψε να έχει οποιαδήποτε αξία, τουλάχιστον σύμφωνα με τις Συνθήκες.

Δεν είναι συμπτωματικό ότι η UNICE, η ευρωπαϊκή ένωση εργοδοτών, είπε σε επιστολή της προς την αυστριακή Προεδρία: «είναι επείγουσα ανάγκη να βρεθεί τρόπος αντιμετώπισης της σημερινής θεσμικής κρίσης στην ΕΕ». Συνεχίζει λέγοντας ότι «η παύση για προβληματισμό… φαίνεται ότι χαρακτηρίζεται περισσότερο από παύση παρά από προβληματισμό».

Οι επικεφαλής των βιομηχανιών στην Ευρώπη και οι πολιτικές δυνάμεις που εκτελούν τις κατευθυντήριες γραμμές τους, για μία ακόμη φορά ενάντια στις επιθυμίες του λαού, προσπαθούν να ανακτήσουν την πρωτοβουλία.

  Ewa Hedkvist Petersen (PSE), γραπτώς. (SV) Υπερψήφισα την παράγραφο 27, αλλά δεν συμφωνώ με τη δεύτερη πρότασή της. Η κοινή γνώμη δεν χρειάζεται να καθησυχασθεί. Ο λαός μπορεί να σκέφτεται μόνος του και να υιοθετήσει τη δική του άποψη για το Σύνταγμα.

  Sérgio Marques (PPE-DE), γραπτώς. (PT) Θα ήθελα να συγχαρώ τους κκ. Duff και Voggenhuber για την εξαιρετική τους έκθεση σχετικά με την περίοδο προβληματισμού: η δομή, τα θέματα και το πλαίσιο για την αξιολόγηση της συζήτησης σχετικά με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Συμφωνώ με την πρόταση ότι αυτή η περίοδος προβληματισμού θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί με στόχο την εκ νέου δρομολόγηση του συνταγματικού σχεδίου βάσει μιας ευρείας δημόσιας συζήτησης σχετικά με το μέλλον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Συμφωνώ επίσης με την πρόταση ότι ο νέος αυτός διάλογος, που πρέπει να θεωρείται ως ευκαιρία για την προώθηση της δημοκρατίας στην Ευρώπη, πρέπει να διεξαχθεί και να συντονιστεί σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, να οργανωθεί βάσει κοινών θεμάτων και σε ρεαλιστικά στάδια σύμφωνα με ένα εγκριθέν πλαίσιο αξιολόγησης, και να σχεδιαστεί έτσι, ώστε να οδηγήσει σε αποφασιστικές πολιτικές επιλογές.

Επίσης, αναγνωρίζω ότι έχει στρατηγική σημασία τα πολιτικά θεσμικά όργανα να ενθαρρύνουν τα μέσα ενημέρωσης (κυρίως την τηλεόραση, τον Τύπο και το τοπικό ραδιόφωνο) να αναλάβουν ενεργό ρόλο και να τα κινητοποιήσουν για την προβολή και την εντατικοποίηση του διαλόγου.

Επιπλέον, συμφωνώ ότι τα συμπεράσματα της περιόδου προβληματισμού πρέπει να διατυπωθούν το δεύτερο εξάμηνο του 2007 και να ληφθεί μια σαφής απόφαση σε εκείνη τη φάση σχετικά με το αν απαιτούνται βελτιώσεις στο Σύνταγμα, και, εν πάση περιπτώσει, να καταβληθεί κάθε προσπάθεια ώστε να εξασφαλιστεί ότι το Σύνταγμα θα τεθεί σε ισχύ κατά τη διάρκεια του 2009.

  David Martin (PSE), γραπτώς. (EN) Εκφράζω την ικανοποίησή μου για αυτήν την έκθεση η οποία διευκρινίζει, μετά το γαλλικό «όχι» στο Σύνταγμα, πού βρισκόμαστε όσον αφορά τις μελλοντικές συνταγματικές μεταρρυθμίσεις της ΕΕ.

Οι εισηγητές έχουν δίκιο όταν επισημαίνουν ότι υπάρχουν ορισμένες επιλογές στη διάθεση της Ένωσης, από την ολοκληρωτική εγκατάλειψη του συνταγματικού σχεδίου έως την προσπάθεια για επικύρωση του παρόντος κειμένου χωρίς να τροποποιηθεί, την επιδίωξη της αποσαφήνισης ή της συμπλήρωσης του παρόντος κειμένου, την αναδιάρθρωση ή την τροποποίηση του κειμένου ή την έναρξη μιας πλήρους ανασύνταξής του.

Δεν θα πρέπει να καταλήξουμε σε συμπεράσματα όσον αφορά αυτές τις επιλογές έως την ολοκλήρωση της περιόδου προβληματισμού, η οποία θα πρέπει να τοποθετηθεί στο δεύτερο εξάμηνο του 2007.

  Erik Meijer (GUE/NGL), γραπτώς. (NL) Το Σύνταγμα, το οποίο απέρριψαν τόσο εμφανώς οι ψηφοφόροι στις Κάτω Χώρες και τη Γαλλία, ήταν συλλογή ετερογενών πραγμάτων. Τα περισσότερα μέλη του εκλογικού σώματος είναι υπέρ της δημόσιας διεξαγωγής των συνεδριάσεων του Συμβουλίου, υπέρ μιας δοκιμαστικής εφαρμογής της αρχής της επικουρικότητας για τα εθνικά κοινοβούλια ή υπέρ ανιχνευτικών κινήσεων προς μια πρωτοβουλία των πολιτών στο άρθρο 47. Όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν πραγματοποιηθεί πριν από πολύ καιρό, ακόμη και χωρίς σύνταγμα. Ακόμη πιο αμφισβητούμενες ήταν οι επιλογές για την οικονομική και στρατιωτική πολιτική που αυτό το κείμενο θα παγίωνε, όπως ο ελεύθερος χωρίς εμπόδια ανταγωνισμός ως ένας από τους βασικούς στόχους της ΕΕ, η συνεχώς διευρυμένη ελευθέρωση των υπηρεσιών ή η συνεχής αναβάθμιση των στρατιωτικών συστημάτων των κρατών μελών. Η πρακτική των αλληλένδετων πωλήσεων, η οποία περιλαμβάνει την επικράτηση των αρνητικών σημείων έναντι των θετικών, είναι μια πρακτική που θέλουν να υιοθετήσουν οι δύο εισηγητές, πιστεύοντας ότι η έγκριση είναι απλώς θέμα χρόνου. Θέλουν ακόμη και να θέσουν τέλος στην ένταξη νέων κρατών μελών έως ότου εγκριθεί το Σύνταγμα.

Το κόμμα μου, το Σοσιαλιστικό Κόμμα, είναι το μεγαλύτερο από τα κόμματα που, στις Κάτω Χώρες, διεξήγαγαν επιτυχή εκστρατεία κατά αυτού του σχεδίου Συνταγματικής Συνθήκης. Μετά την απόρριψή της από τους ψηφοφόρους, καταθέσαμε προτάσεις στο ολλανδικό κοινοβούλιο για διαφάνεια, δοκιμαστική εφαρμογή της αρχής της επικουρικότητας και πρωτοβουλία των πολιτών, όπως πρότεινε και ο κ. Brok σε αυτό το Σώμα εξ ονόματος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, ακριβώς την ίδια εναλλακτική λύση που πρότεινα στην τροπολογία 6, η απόρριψη της οποίας αποτελεί χαμένη ευκαιρία.

  Cristiana Muscardini (UEN), γραπτώς. (IT) Κύριε Πρόεδρε, η έλλειψη ενδιαφέροντος για τις ιστορικές και θρησκευτικές ρίζες της Ένωσης, η ενσωμάτωση με απλή αντιγραφή του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων στη Συνθήκη χωρίς δυνατότητα παρέμβασης επί του περιεχομένου της, η μηδενική ή έστω ελλιπής πληροφόρηση των πολιτών σχετικά με τις αποφάσεις της Συνέλευσης για το Μέλλον της Ευρώπης και μια διεύρυνση που αναμφίβολα αντιπροσωπεύει μια αξία και τον εμπλουτισμό της Ευρώπης, αλλά παρουσιάστηκε στους πολίτες χωρίς μια αποτελεσματική εκστρατεία ενημέρωσης που θα εξηγούσε τους λόγους για τη διεύρυνση και τις ευκαιρίες που προσφέρει για όλους, είναι ορισμένοι από τους λόγους που προκάλεσαν την αποτυχία της διαδικασίας επικύρωσης της Συνταγματικής Συνθήκης μιας Ένωσης, με την οποία δυστυχώς οι πολίτες δυσκολεύονται ακόμη να ταυτισθούν.

Είμαι πεπεισμένη ότι οι βελτιώσεις στη Συνταγματική Συνθήκη είναι αναγκαίες και για τον λόγο αυτόν εύχομαι, στο τέλος της περιόδου προβληματισμού, να ξεκινήσει μια νέα πορεία που θα οδηγήσει στον καλύτερο και κατανοητότερο προσδιορισμό των θεμάτων για τα οποία υπάρχουν σήμερα διαφωνίες.

Για τον λόγο αυτό, θα υπερψηφίσουμε την πρόταση ελπίζοντας ότι σύντομα, με τη συμμετοχή όλων των κοινοτικών και εθνικών οργάνων, καθώς και των εκπροσώπων της κοινωνίας των πολιτών και του ακαδημαϊκού κόσμου, θα καταλήξουμε σε ένα νέο κείμενο που μπορεί να είναι απλοποιημένο αλλά θα χαρακτηρίζεται από κοινές ιδέες με τις οποίες θα μπορούν να ταυτισθούν όλοι οι πολίτες.

  Αθανάσιος Παφίλης (GUE/NGL), γραπτώς. – Η έκθεση αποτελεί απαράδεκτη προσπάθεια να διαστρεβλωθεί η βούληση των λαών της Γαλλίας και Ολλανδίας, που πανηγυρικά απέρριψαν την αντιδραστική Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη, και επιχειρεί να την επαναφέρει από την πίσω πόρτα.

Η έκθεση δεν διαπραγματεύεται καν μικροτροποποιήσεις στο περιεχόμενο του Ευρωσυντάγματος, το οποίο θεωρεί δεδομένο. Περιφρονώντας θρασύτατα την εκφρασμένη λαϊκή θέληση, επιχειρεί να οργανώσει μια εκστρατεία παραπληροφόρησης και εκβιασμού των εργαζομένων, ώστε να αποδεχθούν τελικά το Ευρωσύνταγμα, για να τεθεί σε ισχύ το 2009.

Γι’ αυτό επιδιώκει να οργανώσει στημένο «κοινωνικό διάλογο» και αναθέτει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ακόμη πιο ενεργό ρόλο στην προσπάθεια πλύσης εγκεφάλου των λαϊκών μαζών, ώστε με το πιστόλι στον κρόταφο να συναινέσουν στην υιοθέτηση του Ευρωσυντάγματος. Γι’ αυτό, προτείνει να ρεύσει πακτωλός χρημάτων, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος αλλοίωσης των συνειδήσεων.

Ας το πάρουν απόφαση. Το Ευρωσύνταγμα είναι νεκρό, και καμία εκστρατεία εκβιασμού των λαών δεν θα το νεκραναστήσει. Οι λαοί της ΕΕ πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν μπορεί να υπάρξει κανένα καλό Ευρωσύνταγμα από την ιμπεριαλιστική ένωση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Μόνη θετική εξέλιξη για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα είναι η πολιτική αποδυνάμωσης της ΕΕ και ο οριστικός ενταφιασμός κάθε προσπάθειας επαναφοράς κάθε συνταγματικής –δήθεν– διευθέτησης του αντιδραστικού αυτού οργανισμού.

  Tobias Pflüger (GUE/NGL), γραπτώς. (DE) Για τους παρακάτω λόγους εξακολουθώ να τάσσομαι κατά του Συντάγματος της ΕΕ:

1. Αν θέλουμε να ελπίζουμε σε μια Ευρώπη του κοινωνικού κράτους και της κοινωνίας των πολιτών, η Συνθήκη για τη θέσπιση Συντάγματος της Ευρώπης πρέπει να μπει διά παντός στο αρχείο.

2. Το Σύνταγμα της ΕΕ αποσκοπεί στην επίσπευση σε σημαντικό βαθμό της στρατιωτικοποίησης της ΕΕ και προβλέπει ένα μεγάλο φάσμα στρατιωτικών προγραμμάτων (III-311).

3. Το Σύνταγμα της ΕΕ έχει ως στόχο να προετοιμάσει την ΕΕ, ώστε αυτή να είναι σε θέση να διεξάγει πολέμους σε παγκόσμια κλίμακα. Ανοίγει τον δρόμο για στρατιωτικές επεμβάσεις σε όλο τον κόσμο (I-41,1 και III-309).

4. Η Συνθήκη για τη θέσπιση Συντάγματος της Ευρώπης περιλαμβάνει μια ρητή υποχρέωση επανεξοπλισμού (I-41,3). Εάν επικυρωθεί, θα αυξηθούν περαιτέρω οι τάσεις για δαπάνη ακόμη περισσότερων χρημάτων για εξοπλισμούς.

5. Με τη Συνθήκη για τη θέσπιση Συντάγματος της Ευρώπης, η εξωτερική πολιτική της ΕΕ δεσμεύεται μόνο από τις αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και όχι από το σύνολό του (I-3,4). Αυτό δίνει στην ΕΕ τη δυνατότητα να τις ερμηνεύει κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να μπορεί να διεξάγει πόλεμο ακόμη και χωρίς την εντολή των Ηνωμένων Εθνών.

6. Η Συνθήκη για τη θέσπιση Συντάγματος της Ευρώπης χρησιμεύει ως προγραμματικό προσχέδιο, καθιστώντας εφικτή την προώθηση της στρατιωτικοποίησης της ΕΕ χωρίς να γίνεται αναφορά στις συνθήκες με την παρούσα μορφή τους. Αυτό αποδεικνύεται, για παράδειγμα, από την επέκταση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Άμυνας (III-311) και τη δημιουργία των μάχιμων μονάδων (III-312).

7. Η Συνθήκη για τη θέσπιση Συντάγματος της Ευρώπης έχει ως στόχο να κατοχυρώσει συνταγματικά τον νεοφιλελευθερισμό (III-177), και η αντικοινωνική οδηγία Bolkestein δεν αποτελεί παρά μόνο μια πρόγευση γι’ αυτό. Η πρόταση της γερμανίδας καγκελαρίου Άγκελα Μέρκελ να επαναληφθεί το δημοψήφισμα στη Γαλλία και στις Κάτω Χώρες προσθέτοντας στο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα μια νομικά μη δεσμευτική δήλωση για την «κοινωνική διάσταση» της Ευρώπης είναι αναμφισβήτητα σκανδαλώδης.

  Luís Queiró (PPE-DE), γραπτώς. (PT) Μία από τις πιο μεγάλες ανησυχίες μας είναι η προετοιμασία της θεσμικής δομής της ΕΕ για τις επερχόμενες προκλήσεις, όπως οι μελλοντικοί γύροι της διεύρυνσης. Συνεπώς, συμφωνώ ότι θα πρέπει σύντομα να αρχίσουμε εκ νέου τη θεσμική συζήτηση. Πιστεύω επίσης ότι η συζήτηση που ξεκίνησε με τη «Συνταγματική Συνθήκη» πρέπει να ολοκληρωθεί. Η ιδέα ότι πρέπει να υπάρξει προβληματισμός, συζήτηση και περάτωση αυτού του θέματος είναι μια ιδέα που δέχομαι και υποστηρίζω. Από την άλλη πλευρά, η ιδέα που κρύβεται πίσω από αυτό που λένε ορισμένοι, ότι δηλαδή υπάρχει ένα μόνο πιθανό αποτέλεσμα, ό,τι και αν συμβεί, είναι μια ιδέα που ούτε δέχομαι ούτε υποστηρίζω. Η συζήτηση, και κυρίως και πολύ αναγκαία συζήτηση με τους πολίτες, είναι εξ ορισμού ανοιχτή και ελεύθερη, και είμαι σθεναρά αντίθετος σε οποιαδήποτε προσπάθεια περιορισμού της.

  Alyn Smith (Verts/ALE), γραπτώς. (EN) Το σχέδιο Συντάγματος απλώς δεν ήταν ο κατάλληλος τρόπος να εξελιχθεί η Ευρώπη, επομένως οποιεσδήποτε απόπειρες αποκατάστασής του δεν είναι ευπρόσδεκτες. Θα ήμουν ο πρώτος που θα έλεγε ότι η ΕΕ χρειάζεται έναν νέο τρόπο λειτουργίας και πράγματι ένα νέο σύνταγμα, αλλά όχι το ελαττωματικό κείμενο που απορρίφθηκε τόσο μαζικά από τους ψηφοφόρους της Ολλανδίας και της Γαλλίας. Χρειάζεται να οδηγήσουμε την ΕΕ πίσω στις πρώτες αρχές και να καθορίσουμε τον λόγο ύπαρξής της, πού έχει θετικά αποτελέσματα και πού πράγματι δεν έχει. Σε ολόκληρη την ΕΕ, το εκλογικό σώμα δεν έχει θετική άποψη για τους θεσμούς και τις πρακτικές της ΕΕ και, δεν μπορούμε να το κατηγορήσουμε για αυτό, πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο λειτουργίας μας. Αν δεν υπήρχε η ΕΕ θα χρειαζόταν να την επινοήσουμε αλλά όχι υπό το σχέδιο Συντάγματος και όχι υπό την παρούσα μορφή του.

  Geoffrey Van Orden (PPE-DE), γραπτώς. (EN) Καταψήφισα αυτήν την έκθεση, διότι είμαι τελείως αντίθετος σε οποιαδήποτε πρωτοβουλία για να αναστηθεί το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα. Η ευπρόσδεκτη αποτυχία του Συντάγματος θα πρέπει να αποτελέσει ευκαιρία για να προβληματιστούν πραγματικά οι ηγέτες των ευρωπαϊκών εθνών σχετικά με τη φύση και την κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Βέβαια ο βρετανικός λαός και οι λαοί πολλών άλλων χωρών δεν επιθυμούν να εκχωρήσουν την εθνική κυριαρχία τους σε κάποιο κράτος που λέγεται Ευρώπη.

Πολλοί συμμερίζονται τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται οι βρετανοί Συντηρητικοί την ΕΕ, ως μια χαλαρή κοινότητα κυρίαρχων εθνών, η οποία επικεντρώνεται στην ενιαία αγορά και συνεργάζεται στενά σε άλλους τομείς όπου υπάρχει πραγματική προστιθέμενη αξία. Σημειώνω με ανησυχία την αποφασιστικότητα των υπέρμαχων της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης να παρουσιάσουν εκ νέου ένα Ευρωπαϊκό Σύνταγμα έως το 2009, να δαπανήσουν περισσότερο δημόσιο χρήμα σε προπαγανδιστικές εκστρατείες για να στηρίξουν αυτόν τον στόχο και να εισαγάγουν γεωγραφικούς και πολιτικούς περιορισμούς στην ΕΕ.

  Diana Wallis (ALDE), γραπτώς. (EN) Καταψήφισα το 2ο μέρος της τροπολογίας 26. Αυτό δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ότι σημαίνει πως είμαι αντίθετη σε ένα συμβουλευτικό δημοψήφισμα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Στην πραγματικότητα, είμαι υπέρμαχός του. Ωστόσο, όλη η ακαδημαϊκή και πρακτική εμπειρία από τα δημοψηφίσματα καταδεικνύει ότι δεν πρέπει να διεξάγονται την ίδια ημέρα με τις εκλογές για μια αντιπροσωπευτική συνέλευση ή ένα κοινοβούλιο.

  Anna Záborská (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Τα συμπεράσματα αυτής της έκθεσης δεν αντανακλούν την τρέχουσα κατάσταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση: πώς μπορούμε να δηλώνουμε ότι το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα πρέπει να επικυρωθεί το 2009 και ότι η Συνθήκη της Νίκαιας είναι εντελώς άχρηστη; Πώς μπορούμε να μιλάμε για «περίοδο προβληματισμού», όταν το τρέχον σχέδιο Συντάγματος απορρίφθηκε οριστικά από δύο ιδρυτικά κράτη μέλη της Ένωσης;

Η ισχύουσα συνθήκη είναι βεβαίως ανεπαρκής, αλλά έχει τη χρησιμότητά της. Χρειάζεται να βελτιωθεί βαθμιαία μέσω άλλων συνθηκών και συμφωνιών, οι οποίες θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν ορισμένα στοιχεία από το μέρος Ι του Συντάγματος. Στο παρόν στάδιο της ευρωπαϊκής επανένωσης, ένα Σύνταγμα δεν είναι κάπως πρόωρο;

Είναι τώρα περισσότερο ζωτικό από ποτέ, προς το συμφέρον των κρατών μελών και των πολιτών, και προς το συμφέρον της ίδιας της Ευρώπης, να έλθουμε πλησιέστερα στην πραγματικότητα της ζωής όπως την βιώνουν οι πολίτες των νέων κρατών μελών και να μην τους αγνοούμε, διαφορετικά το δημοκρατικό έλλειμμα θα επιδεινωθεί περαιτέρω.

Μπορούμε άραγε να δώσουμε στα κράτη μέλη εμπιστοσύνη έτσι, ώστε να πιστέψουν στο ευρωπαϊκό σχέδιο; Δεν πρέπει να βγάλουμε πρόωρα συμπεράσματα, εξ ονόματος των πολιτών των κρατών μελών μας.

- Έκθεση Tannock (A6-0399/2005)

  Christopher Heaton-Harris (PPE-DE). – (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, είναι ευρέως γνωστό ότι αυτό το Κοινοβούλιο αγωνίζεται να επικοινωνήσει με τον κόσμο που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί. Μίλησα πρόσφατα σε μια ομάδα σχετικά με τους τρόπους επίλυσης αυτού του προβλήματος και μου είπαν ότι, γενικά, οι πολιτικοί θεωρούνται βαρετοί, μουντοί και η γλώσσα που χρησιμοποιούν θεωρείται απαρχαιωμένη.

Έκαναν πολύ ευγενικά την ακόλουθη εισήγηση, χρησιμοποιώντας τα λόγια ενός σύγχρονου συνθέτη, του Tony Hatch, σχετικά με το πώς μπορεί να γίνει πιο κατανοητή η Ευρωπαϊκή Πολιτική Γειτονίας. Είπαν: «Γείτονες, όλοι χρειάζονται καλούς γείτονες, απλά ένα φιλικό νεύμα κάθε πρωί βοηθά να πάει καλύτερα η μέρα. Οι γείτονες πρέπει να γνωρίζονται, η διπλανή πόρτα απέχει μόνο ένα βήμα. Γείτονες, όλοι χρειάζονται καλούς γείτονες, με λίγη κατανόηση μπορείς να φτιάξεις την τέλεια συνταγή. Οι γείτονες πρέπει να στηρίζουν ο ένας τον άλλο, τότε είναι που οι καλοί γείτονες γίνονται καλοί φίλοι».

Όλοι εσείς που γνωρίζετε το έργο του Tony Hatch, θα αισθάνεστε υπερήφανοι που διαβάστηκαν οι στίχοι αυτοί σήμερα εδώ.

  Roselyne Bachelot-Narquin (PPE-DE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, υποστήριξα την έκθεση του κ. Tannock για την Ευρωπαϊκή Πολιτική Γειτονίας, η οποία εγκρίθηκε την ίδια ημέρα που εγκρίθηκε και η έκθεση Duff-Voggenhuber σχετικά με το μέλλον της συνταγματικής διαδικασίας. Το Κοινοβούλιο έχει έτσι λάβει μια σταθερή και φιλόδοξη πολιτική θέση την οποία με μεγάλη χαρά καλωσορίζω.

Η Συνταγματική Συνθήκη δεν θα επικυρωθεί χωρίς σαφώς καθορισμένα σύνορα που θα μας επιτρέπουν να πούμε ποιες από τις χώρες της Ευρασίας αποκλείονται από την ένταξη στην ΕΕ και ποιες θα πρέπει να προχωρήσουν σε ενεργές προετοιμασίες για ένταξη. Επιπλέον, οι φιλοδοξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης περιλαμβάνουν μια κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας η οποία, πριν θέσει την ΕΕ στη μεγάλη διεθνή διπλωματική σκηνή, θα πρέπει να επικεντρωθεί στη σφαίρα επιρροής της, και σε συμπράξεις με τα κράτη και τις πολιτικές κοινότητες που μας περιβάλλουν. Η ουσία αυτής της πολύτιμης συμβολής από το Κοινοβούλιο είναι να καθοριστεί το μελλοντικό περιεχόμενο της πολιτικής μας έναντι της Ρωσίας, της Τουρκίας, της Μέσης Ανατολής και του Μαγκρέμπ.

Τέλος, θα ήθελα να καλωσορίσω την αναφορά της έκθεσης στην ανάγκη καθορισμού αυτής της πολιτικής γειτονίας στο εγγύς μέλλον, σε συμφωνία με τους υφιστάμενους πανευρωπαϊκούς οργανισμούς όπως ο ΟΟΣΑ και το Συμβούλιο της Ευρώπης.

  Gyula Hegyi (PSE). – (HU) Κύριε Πρόεδρε, με χαρά ψήφισα υπέρ της έκθεσης για την Ευρωπαϊκή Πολιτική Γειτονίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι φρούριο· η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι νησί. Χρειαζόμαστε καλούς γείτονες, κράτη εταίρους με τα οποία θα συνεργαζόμαστε. Όσο περισσότερες χώρες ζουν με ειρήνη, σταθερότητα και ευημερία στη γειτονιά μας, τόσο πιο ασφαλείς θα είμαστε.

Ωστόσο, ο λόγος που ζήτησα τον λόγο είναι ότι, κατά τη γνώμη μου, η σημασία της πολιτικής καλής γειτονίας υπερβαίνει κατά πολύ την ερμηνεία που δίνει επί του παρόντος σε αυτήν η Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με τον τρόπο που σκεφτόμαστε σήμερα, η αναγκαστική διεύρυνση διαδραματίζει πολύ πιο σοβαρό ρόλο από την πολιτική γειτονίας. Ορισμένες χώρες δεν θα μπορέσουν ποτέ να γίνουν μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε άλλες δίνονται αόριστες υποσχέσεις και άλλες, παρόλα αυτά, θεωρούνται από ορισμένους προνομιούχες. Πιστεύω ότι θα ήταν φρονιμότερο να αναπτύξουμε κάποιο είδος ειδικού εταιρικού καθεστώτος και να εμβαθύνουμε την πολιτική γειτονίας. Αντί να δεχόμαστε ορισμένες χώρες και να αγνοούμε άλλες εν είδει τιμωρίας, θα πρέπει να σκεφτόμαστε με βάση την πολιτική καλής γειτονίας.

  Emanuel Jardim Fernandes (PSE), γραπτώς. (PT) Η ΕΕ δεν πρέπει να παραβλέπει το καθήκον της να υπερασπίζεται τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου και την ανάπτυξη μιας κοινωνικής οικονομίας της αγοράς. Ως εκ τούτου, πρέπει να διαμορφώσουμε την εικόνα της ΕΕ στον κόσμο, δίνοντας στην Ευρωπαϊκή Πολιτική Γειτονίας (ΕΠΓ) κεντρική θέση στη διατήρηση των εποικοδομητικών σχέσεων με όσους βρίσκονται πιο κοντά μας, προκειμένου να οικοδομήσουμε έναν χώρο ειρήνης και ευημερίας.

Υπερψήφισα την έκθεση Tannock, λόγω της σημασίας που προσδίδει στο άρθρο 6 της Συνθήκης του Μάαστριχτ ως θεμέλιο λίθο της ΕΠΓ, ενώ παράλληλα καθιστά σαφές ότι αυτή η πολιτική δεν αποτελεί εναλλακτική της ένταξης στην ΕΕ.

Τέλος, χαιρετίζω την αναγνώριση της συμβολής μελλοντικών εταίρων, όπως το Πράσινο Ακρωτήριο, στον κοινό αγώνα μας κατά της τρομοκρατίας, την παράνομη διακίνηση όπλων, τη φτώχεια και την ανθρώπινη δουλεία. Η αναγνώριση αυτή προκύπτει από τις εξαιρετικές γεωστρατηγικές θέσεις που ενέκριναν αυτοί οι εταίροι και τις θεμελιώδεις μεταρρυθμίσεις που έχουν αναλάβει πολλοί εξ αυτών, για να μην αναφερθώ στη μακρά πολιτιστική και ιστορική συγγένεια με την ηπειρωτική Ευρώπη και τις πλέον απομακρυσμένες περιφέρειες, συμπεριλαμβανομένων αυτών στον Ατλαντικό, λόγω της γεωγραφικής τους εγγύτητας.

  Hélène Goudin, Nils Lundgren και Lars Wohlin (IND/DEM), γραπτώς. (SV) Γενικά, η Λίστα του Ιουνίου στηρίζει την πολιτική γειτονίας της ΕΕ, διότι έχει ως στόχο την ενίσχυση της δημοκρατίας και την προαγωγή του εμπορίου και της ευημερίας σε χώρες που γειτνιάζουν άμεσα με την ΕΕ. Συνεπώς, θα υπερψηφίσουμε την έκθεση στην τελική ψηφοφορία.

Πιστεύουμε ότι τα μέσα για την πολιτική γειτονίας πρέπει να είναι ευέλικτα και να επιφέρουν αποδοτικότητα κόστους-οφέλους. Πρέπει να υπάρχουν σαφείς απαιτήσεις για την παρακολούθηση των αποτελεσμάτων.

Η πολιτική γειτονίας θα πρέπει να περιορίζεται σε θέματα που αφορούν τη συνεργασία για το εμπόριο, τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν πρέπει, ως έχει επί του παρόντος, να χρησιμοποιείται για τη διεύρυνση του πεδίου συμφερόντων της ΕΕ μέσω της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας.

  Sérgio Marques (PPE-DE), γραπτώς. (PT) Η Ευρωπαϊκή Πολιτική Γειτονίας (ΕΠΓ) είναι ενδεικτική της μεγάλης σημασίας που προσδίδει η ΕΕ στην οικοδόμηση μελλοντικών σχέσεων με τους γείτονές της, είτε πρόκειται για χώρες υποψήφιες προς ένταξη στην ΕΕ είτε όχι. Είναι σίγουρα προς όφελος της ΕΕ να προωθήσει τη δημοκρατική ανάπτυξη στην άμεση γειτονιά της.

Η ΕΠΓ θα πρέπει να ορίσει μια πιο σαφή στρατηγική για τις σχέσεις με τους γείτονές μας, η οποία θα συμβάλει στην οικοδόμηση και την ανάπτυξη ενός κοινού χώρου ειρήνης, σταθερότητας, ασφάλειας, σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δημοκρατίας, κράτους δικαίου και ευημερίας, και θα προσφέρει στις χώρες εταίρους προνομιακές σχέσεις και κυρίαρχη θέση στις εξωτερικές σχέσεις της ΕΕ με άλλες περιοχές του κόσμου.

Στηρίζω τις προτάσεις του εισηγητή, οι οποίες επισημαίνουν την ανάγκη για αύξηση της χρηματοδότησης για το Ευρωπαϊκό Μέσο Γειτονίας και Εταιρικής Σχέσης (ΕΜΓΕΣ), προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της πρόσβασης στη διεθνή αγορά, να θεσπιστεί μια πιο σαφής στρατηγική για την καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας και του οργανωμένου εγκλήματος, να βελτιωθεί η νομοθεσία για τα ενεργειακά δίκτυα και τα δίκτυα μεταφορών και να υπάρξει συνεργασία για τα περιβαλλοντικά ζητήματα.

Τέλος, θα πρέπει να δοθεί εξέχουσα θέση στην ενεργειακή πολιτική, δεδομένου ότι η ΕΕ περιβάλλεται από τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στον κόσμο.

  David Martin (PSE), γραπτώς. (EN) Χαιρετίζω την εν λόγω έκθεση. Η Ευρωπαϊκή Πολιτική Γειτονίας είναι μια πολύ σημαντική στρατηγική, προκειμένου η διευρυμένη ΕΕ να εγκαθιδρύσει δομημένες σχέσεις με όλους τους νέους ανατολικούς και νότιους γείτονές της, να επιτύχει τον στόχο για προάσπιση και ενδυνάμωση των κοινών αξιών της δημοκρατίας, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ανάπτυξης κοινών πολιτικών.

  Tobias Pflüger (GUE/NGL), γραπτώς. (DE) Η έκθεση του βρετανού συντηρητικού βουλευτή του ΕΚ Charles Tannock, που ψηφίστηκε σήμερα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, επιβεβαιώνει για άλλη μία φορά τα βασικά χαρακτηριστικά της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Γειτονίας, η οποία επιδιώκει να προωθήσει τα γεωπολιτικά συμφέροντα της ΕΕ, καλύπτοντας τις προθέσεις της με μια ρητορική για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

1. Ο σκοπός είναι η Ευρωπαϊκή Πολιτική Γειτονίας να αποτελέσει ένα μέσο για τη δημιουργία μιας γεωπολιτικής σφαίρας επιρροής για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη της με στόχο να δημιουργηθούν «προνομιακές εταιρικές σχέσεις» με τις γειτονικές χώρες, συμπεριλαμβανομένων και αυτών του Νότιου Καυκάσου.

2. Η έκθεση αναφέρεται ξεκάθαρα στον γεωστρατηγικό προσανατολισμό της πολιτικής γειτονίας που στοχεύει στη διασφάλιση της προμήθειας πρώτων υλών για την ΕΕ. Η «ενεργειακή πολιτική» θεωρείται σημαντικό θέμα της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Γειτονίας, «δεδομένου ότι η ΕΕ περιβάλλεται από τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου παγκοσμίως (Ρωσία και Λεκάνη της Κασπίας, Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική)». Δίνει συνεχώς έμφαση στη γεωστρατηγική σημασία των χωρών διαμετακόμισης, όπως είναι η Γεωργία και η Αρμενία.

4. Το σχέδιο προβλέπει ενίσχυση της επιρροής της ΕΕ μέσω της αλλαγής καθεστώτος στη Λευκορωσία και σε άλλες χώρες. Αρκεί να δούμε τη διαφορετική αντιμετώπιση της Λευκορωσίας και του Ουζμπεκιστάν, το οποίο ανέχεται την παρουσία στρατιωτικών βάσεων των κρατών μελών της ΕΕ, όπως η γερμανική βάση στο Τερμέζ, για να καταλάβουμε ότι ο πρωταρχικός στόχος σε αυτήν την προσπάθεια είναι η επέκταση της σφαίρας επιρροής της ΕΕ.

5. Οι γειτονικές χώρες συνδέονται με την ΕΕ και σε επίπεδο στρατιωτικής πολιτικής έτσι, ώστε να είναι σε θέση να λαμβάνουν μέρος σε στρατιωτικές επεμβάσεις και να συμμετέχουν στις στρατιωτικές δομές της ΕΕ.

  Luís Queiró (PPE-DE), γραπτώς. (PT) Η ΕΕ έχει όλες τις προϋποθέσεις για να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διεθνή σκηνή· όχι με τον τρόπο που θα επιθυμούσαν ορισμένοι αλλά σίγουρα ως σημαντική οντότητα στις διεθνείς σχέσεις.

Η ιδέα αυτή προήλθε από την Ευρωπαϊκή Πολιτική Γειτονίας –τόσο από επίσημη όσο και από ουσιαστική άποψη– δεδομένου ότι, κατά τη γνώμη μου, ακριβώς σε αυτό το σημείο η ΕΕ μπορεί και θα πρέπει να διαδραματίσει κύριο ρόλο στη διεθνή σκηνή. Ενώ είμαι υπέρ μιας μεγαλύτερης διεύρυνσης, γνωρίζω επίσης την περιορισμένη φύση της διαδικασίας και το γεγονός ότι, σε κάθε περίπτωση, θα είναι πάντα αναγκαία η ανάπτυξη πολιτικής με στόχο την προαγωγή ενός μεγάλου χώρου ειρήνης, σταθερότητας και ευημερίας γύρω μας. Είναι γεωγραφική αναγκαιότητα και ηθική υποχρέωση.

Συνεπώς, πιστεύω ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό να δώσει το Κοινοβούλιο μεγάλη έμφαση σε αυτήν την πολιτική –και στο αντίστοιχο χρηματοδοτικό πλαίσιο– διότι πρόκειται για έναν τομέα όπου είναι δυνατή η μετατροπή των λόγων σε πράξεις. Η εμπειρία της Μεσογείου ίσως δεν αποτελεί καλό οιωνό, αλλά υπάρχουν και άλλες, πιο θετικές, εμπειρίες και θα πρέπει να τις χρησιμοποιήσουμε ως παράδειγμα.

  José Ribeiro e Castro (PPE-DE), γραπτώς. (PT) Το Πράσινο Ακρωτήριο αποτελεί τέλειο παράδειγμα δημοκρατίας, χρηστής διακυβέρνησης και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και έχει ισχυρούς ιστορικούς, πολιτικούς, πολιτιστικούς και γεωγραφικούς δεσμούς με την ΕΕ. Αυτό το θέτει σε μοναδική και προνομιούχο θέση για την ανάπτυξη στενότερων δεσμών μεταξύ της Ευρώπης και της Αφρικής. Η χώρα αυτή είναι, επίσης, σταθερή και ασφαλή βάση του ευρωπαϊκού χώρου.

Μολονότι είναι το νοτιοανατολικό σύνορο της Ευρώπης προς τον Ατλαντικό, το Πράσινο Ακρωτήριο έχει περιληφθεί σε άλλα προγράμματα που, εκ φύσεως, ούτε αντανακλούν την πραγματική εγγύτητα της χώρας ούτε αναγνωρίζουν την ταύτισή της με τις κοινές μας αξίες, όπως το κράτος δικαίου, η προαγωγή των σχέσεων καλής γειτονίας και οι αρχές της οικονομίας της αγοράς και της βιώσιμης ανάπτυξης.

Είναι ευρέως γνωστό ότι η πρώτη επαφή έγινε από την κυβέρνηση και το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης στο Πράσινο Ακρωτήριο, με στόχο να συζητηθεί το ενδεχόμενο να δοθεί στη χώρα αυτή ειδικό καθεστώς ή να θεσπιστεί εταιρική σχέση με την ΕΕ. Η συμπερίληψη της χώρας στην πολιτική γειτονίας θα μπορούσε να αποδειχθεί σημαντικό βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση. Το Πράσινο Ακρωτήριο θα μπορούσε, επίσης, να επιφέρει σημαντική ισορροπία στην πολιτική γειτονίας, η οποία θα ήταν πολύ ανεπαρκής εάν περιοριζόταν στα νότια και ανατολικά σύνορα της Ευρώπης.

Χαιρετίζω την έγκριση των τροπολογιών 36 και 38.

  Alyn Smith (Verts/ALE), γραπτώς. (EN) Έχω δει και εγώ σε διάφορες χώρες την πολιτική γειτονίας της ΕΕ σε δράση και είναι ζωτικής σημασίας να διατηρηθεί αυτό το πεδίο πολιτικής, ώστε να μπορεί να επεκταθεί το πεδίο της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Η ΕΕ είναι περισσότερο εξωστρεφής από ό,τι συχνά της αναγνωρίζεται και, ενώ τα προηγούμενα χρόνια τους τίτλους ειδήσεων διεκδικούσαν εσωτερικοί προβληματισμοί, τα περισσότερα επιτεύγματα ήταν εξωτερικά, συχνά στο παρασκήνιο. Είναι ζωτικής σημασίας να συνεχιστούν αυτές οι δράσεις και υποστήριξα ευχαρίστως αυτό το ψήφισμα.

- Έκθεση Estrela (A6-0402/2005)

  Frank Vanhecke (NI). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, το γεγονός ότι η έκθεση Estrela δεν είναι σίγουρα η χειρότερη έκθεση που έχουμε εγκρίνει στην ιστορία αυτού του Κοινοβουλίου είναι, βεβαίως, συνέπεια της θεμελιώδους συμφωνίας μας για την ουσία του θέματος. Οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να ενσωματωθούν στις φυσιολογικές εργασιακές διαδικασίες ως ισότιμες με τους άνδρες από κάθε άποψη, έχοντας, επιπλέον, το δικαίωμα να αμείβονται ισότιμα για την ίδια εργασία, μολονότι είναι γνωστό σε όλους πως είναι ανάγκη να σημειωθεί ακόμη μεγαλύτερη πρόοδος σε αυτόν τον τομέα. Συνεπώς, επ’ αυτού συμφωνούμε.

Ωστόσο, θέλω να επισημάνω ότι, σε όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ένας σημαντικά μεγάλος αριθμός γυναικών επιλέγουν εκούσια να εργάζονται στο σπίτι ανάμεσα στην οικογένειά τους και ένας ακόμη μεγαλύτερος αριθμός γυναικών θα ήταν πρόθυμες να το επιλέξουν αυτό, εάν είχαν οικονομική ευελιξία. Η μερική απασχόληση και οι καλές υπηρεσίες φροντίδας παιδιών είναι εν μέρει λύσεις, αλλά η εισαγωγή πλήρους γονικής αμοιβής για όσους εργάζονται στο σπίτι ή έχουν μικρά παιδιά θα ήταν ένα πολύ καλό βήμα. Πέραν τούτου, πρέπει να πούμε ότι πρέπει να δοθεί λύση στο θέμα των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων και στα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης για τους γονείς που εργάζονται στο σπίτι για το σύνολο ή μέρος του χρονικού διαστήματος, η συμβολή των οποίων στην κοινωνία έχει ανυπολόγιστη αξία.

  Anna Hedh, Ewa Hedkvist Petersen και Inger Segelström (PSE), γραπτώς. (SV) Υπερψηφίσαμε την τροπολογία 19. Θεωρούμε ότι η έννοια «εγγυημένο ελάχιστο εισόδημα», η οποία εμφανίζεται στην παραπάνω τροπολογία, περιλαμβάνει ένα εγγυημένο λογικό επίπεδο διαβίωσης, καθώς είμαστε θετικά διακείμενοι ως προς την ιδέα ενός εγγυημένου λογικού επιπέδου ζωής, αλλά είμαστε αντίθετοι στην εισαγωγή ελάχιστων μισθών που θα καθορίζονται από το κράτος.

  Timothy Kirkhope (PPE-DE), γραπτώς. (EN) Εγώ και οι συνάδελφοί μου βρετανοί Συντηρητικοί υποστηρίζουμε πλήρως την αρχή των ίσων ευκαιριών μεταξύ ανδρών και γυναικών. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι τόσο οι γυναίκες όσο και οι άνδρες έχουν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην επίτευξη των οικονομικών στόχων της στρατηγικής της Λισαβόνας, οι οποίοι πρέπει να είναι η διασφάλιση της μακροπρόθεσμης οικονομικής ανάπτυξης και των υψηλών επιπέδων απασχόλησης.

Ωστόσο, απείχαμε από αυτήν την έκθεση, καθώς πιστεύουμε ότι τα μέτρα που παρουσιάστηκαν είναι τόσο περιοριστικά ώστε δεν θα ήταν και πολύ αποτελεσματικά όσον αφορά την επίτευξη του επιθυμητού στόχου της βελτίωσης της θέσης των γυναικών στην καθημερινή οικονομική ζωή των κρατών μελών της ΕΕ. Οι άνδρες και οι γυναίκες απαιτούν, πρωτίστως, να εργάζονται σε κοινωνίες όπου η οικονομική ανάπτυξη οδηγεί σε περισσότερες και καλύτερες ευκαιρίες απασχόλησης και επαγγελματικής σταδιοδρομίας, καθιστώντας επομένως δυνατή την υψηλότερου βαθμού κοινωνική πρόνοια που αυτή η έκθεση δηλώνει ότι επιθυμεί να επιτύχει.

  Luís Queiró (PPE-DE), γραπτώς. (PT) Ο στόχος της οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής προόδου της ΕΕ, όπως σχεδιάστηκε στη στρατηγική της Λισαβόνας, ήταν να μετατραπεί η Ευρώπη στην πιο ανταγωνιστική και δυναμική οικονομίας της γνώσης στον κόσμο, με περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας και μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή.

Καθώς στηρίζω ολόψυχα αυτούς τους στόχους, η ανησυχία μου έγκειται κυρίως στο γεγονός ότι οι ευρωπαϊκές οικογένειες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν ανισότητες στην κοινωνία μας. Πρέπει να καταπολεμήσουμε αυτές τις ανισότητες, προκειμένου να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να συνδυάσουν τον επαγγελματικό, οικογενειακό και ιδιωτικό βίο τους.

Αυτός είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να οικοδομήσουμε μια κοινωνία προσανατολισμένη στη δια βίου μάθηση και κατάρτιση, και στο επίκεντρο αυτού βρίσκεται η εγγύηση ότι οι πολίτες μας θα έχουν γνώσεις και θα είναι καλά ενημερωμένοι.

Ως εκ τούτου, υπερψήφισα την έκθεση Estrela.

  José Albino Silva Peneda (PPE-DE), γραπτώς. (PT) Η κοινωνική συνοχή και ο σεβασμός της ισότητας των φύλων είναι θεμελιώδεις αρχές που αποτελούν τη βάση της στρατηγικής της Λισαβόνας.

Αυτές οι αρχές, ωστόσο, παραμένουν ακόμη καλές προθέσεις.

Όσον αφορά την ισότητα των φύλων, η κατάσταση είναι εξαιρετικά ανησυχητική: διαφορετικά επίπεδα απασχόλησης, μισθών, πρόσβασης και προόδου στην αγορά εργασίας, την εκπαίδευση, τη συμμετοχή σε προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης. Οι γυναίκες αντιμετωπίζουν επίσης μεγαλύτερες δυσκολίες όσον αφορά τον συνδυασμό επαγγελματικού και οικογενειακού βίου.

Η ίση μεταχείριση θα πρέπει να είναι βασική αρχή του κοινοτικού δικαίου, αλλά πρέπει να μετατρέψουμε τις πολιτικές αρχές σε πρακτική δράση. Η διάγνωση είναι γνωστή εδώ και καιρό. Είναι πάντα το ίδιο πρόβλημα: τα κράτη μέλη δεν έχουν το σθένος και την αποφασιστικότητα να εφαρμόσουν τις λύσεις που έχουν εξευρεθεί.

Οι δημοσιονομικές προοπτικές, υπό τη μορφή στην οποία εγκρίθηκαν από το Συμβούλιο, δεν αποτέλεσαν καλό οιωνό, όσον αφορά τις κολοσσιαίες περικοπές των κονδυλίων που συνδέονται πιο στενά με τη στρατηγική της Λισαβόνας. Ελπίζω ειλικρινά ότι οι συζητήσεις μεταξύ του Κοινοβουλίου, της Επιτροπής και του Συμβουλίου θα επιτύχουν να περιορίσουν τη ζημία που έχει ήδη προκληθεί.