Debašu stenogramma

Trešdiena, 2006. gada 15. februāris - Strasbūra

14. Eiropas Savienības mežsaimniecības stratēģijas īstenošana (debates)

  Presidente. Segue-se o relatório do Deputado Heinz Kindermann, em nome da Comissão da Agricultura e do Desenvolvimento Rural, sobre a implementação da estratégia florestal da União Europeia [2005/2054(INI)] (A6-0015/2006).

  Mariann Fischer Boel, Member of the Commission. Mr President, first of all I would like to congratulate the rapporteur, Mr Kindermann, on a very well-balanced report.

The Commission believes that the main issues and challenges in the European forestry sector are well reflected in the draft opinion. In particular, we appreciate the overall support given to the Commission’s proposal concerning the preparation of a European action plan for forestry. In our view, the action plan should provide a coherent, verifiable and practical framework for the implementation of this strategy. It could become a major instrument of coordination between Community actions and the forestry policies in the different Member States. For that reason, we consider the development and implementation of the action plan a dynamic process, which should involve the Member States and the stakeholders and should be accompanied by regular monitoring and reporting.

The ideas are very well expressed in the draft opinion and we fully share the rapporteur’s view on the need to develop the action plan in close cooperation with the Member States and the stakeholders. I think we have already made progress in that respect. The action plan will be based on the overall principles of the European forestry strategy, which are sustainability and subsidiarity.

There are three specific issues that I would like to highlight. First, the need to enhance the competitiveness of the forestry sector, in line with the Lisbon objectives. There is growing concern about the economic viability of sustainable forestry in the European Union in the context of globalisation. Competitiveness is a key pillar of sustainable forest management and it is of crucial importance in maintaining the multiple benefits that forestry provides to society, including employment opportunities in rural areas where there is nothing else. Forestry can deliver a wide range of products and services to society and we should try to develop this potential in the future.

The second issue is that the forestry sector has to respond to social demands concerning the protection of the environment and the natural heritage, in accordance with the Gothenburg objectives of sustainable development. The forestry sector as a whole will prosper best if it fits snugly into wider society. Actively contributing to major European objectives, such as biodiversity, conservation or climate change mitigation, will offer new opportunities for forestry. In relation to a previous discussion, the possibility of biomass for energy is a clear example of how forestry can contribute.

The last issue is the global importance of forestry for sustainable development and the need firmly to continue our support for international commitments for the protection and sustainable management of forestry worldwide. That also involves measures to combat illegal logging and related trade in forest products. Those issues are well addressed in the report and I can assure you that they will be reflected in our action plans.

  Heinz Kindermann (PSE), Berichterstatter. – Herr Präsident, Frau Kommissarin! Der Agrarrat hat im Mai 2005 die Kommission aufgefordert, in enger Zusammenarbeit mit allen Beteiligten einen EU-Aktionsplan für eine nachhaltige Waldbewirtschaftung bis Mitte 2006 auszuarbeiten, und durch ihn sollen die Elemente der EU-Forststrategie konkretisiert werden. Mit dem Initiativbericht des Agrarausschusses zur EU-Forststrategie haben wir uns frühzeitig an der Diskussion beteiligt und wollen damit den von uns initiierten Prozess fortführen und vertiefen. Welche unserer Überlegungen und Forderungen letztendlich im Aktionsplan erscheinen, liegt natürlich rein im Ermessen der Kommission, aber aufgrund der guten Zusammenarbeit – und für die möchte ich mich ganz ausdrücklich bedanken – gehen wir doch davon aus, dass wir in wesentlichen Fragen eine gemeinsame Linie vertreten.

Ausgangspunkt für unseren Initiativbericht war die Entschließung des Rates zur EU-Forststrategie von 1998, und diese bietet zwar einen bunten Strauß der Möglichkeiten, jedoch ohne konkrete Zielformulierung und kohärente Struktur. Entsprechend der verschiedenen Ansatzpunkte haben wir neben allgemeinen Bemerkungen nun eine Reihe von Strategieelementen identifiziert. Und auf die wichtigsten Punkte möchte ich ganz kurz eingehen.

Erstens: Bisher fehlt eine einheitliche Rechtsgrundlage bezüglich forstlicher Aktivitäten auf EU-Ebene. Eine objektive Prüfung wäre trotz aller Bedenken der Betroffenen aus unserer Sicht wünschenswert.

Zweitens: Sowohl international als auch in jedem unserer 25 Länder existieren unterschiedliche Definitionen von Wald, und wir bitten die Kommission daher, sich Gedanken über eine europäische Definition zu machen, damit die Maßnahmen der Europäischen Union auf diesem Gebiet transparent und vergleichbar werden.

Drittens: Um die Koordination, Kommunikation und Kooperation zu verbessern, schlagen wir vor, bestehende Strukturen wie den ständigen Forstausschuss zu stärken. Innerhalb der Kommission muss, neben einer horizontalen Koordinierung, durch die eingerichtete Interservice-Gruppe der Informationsaustausch auch zwischen den Hierarchieebenen verbessert werden. Diese vertikale Koordinierung sollte unserer Meinung nach ein Referat im Generalsekretariat übernehmen.

Viertens: Europas Wälder müssen vor Waldbränden und Luftverschmutzung, aber auch vor Belastung der Böden und des Wassers geschützt werden. Die illegalen Holzeinschläge außerhalb der Union müssen durch geeignete internationale koordinierte Maßnahmen, auch mit Hilfe der EU, bekämpft werden.

Fünftens: Die Wälder können uns helfen, den Treibhauseffekt und die Klimaerwärmung zu bremsen, jedoch nur, wenn wir ihre vielfältigen Produkte verstärkt nutzen. Die Union sollte daher die Verwendung umweltfreundlicher Holzprodukte fördern und gerade die erneuerbare Energie aus dem Wald verstärkt in ihrem Energiemix berücksichtigen.

Sechstens: Um die Wettbewerbsfähigkeit des Sektors, und damit die Beschäftigung und Einkommen im ländlichen Raum zu fördern, sollten folgende Aufgaben besser europäisch geschultert werden: Einmal die Mobilisierung der Holzressourcen, Beseitigung von Hindernissen bei der Holzverwendung, Überwindung der strukturellen Nachteile der Forstwirtschaft, sowie die Diversifizierung der Einkommen der Waldbesitzer.

Siebtens: Im Zusammenhang mit der Lissabon-Strategie spielt auch die forstbezogene Forschung und Entwicklung eine große Rolle. Zentrale Forschungsprojekte des Forstsektors sollten daher auch in das Siebte Forschungsrahmenprogramm aufgenommen werden.

Achtens: Europäische Aus- und Weiterbildungsprogramme wie Leonardo und Erasmus sollten stärker als bisher auch für den Forstsektor genutzt werden können. Hier sind aber vor allem die Mitgliedstaaten gefordert, die die Betroffenen besser über die bestehenden Angebote informieren sollten.

Und zum Schluss: Welchen Beitrag kann der Forstsektor zu Lissabon und Göteborg leisten? Wir meinen, die Wälder in Europa sind, im Gegensatz zu anderen Regionen in der Welt, unternutzt, nicht nur was das Holz betrifft – wir nutzen nur 60 % der nachwachsenden Menge –, sondern auch die bislang nicht marktfähigen Leistungen. Wir wollen, dass der Forstsektor in Europa auf diesem Weg zu einer besseren Wettbewerbsfähigkeit gelangt. Denn nur ein vitaler und wettbewerbsfähiger Forstsektor kann seinen Beitrag zu Lissabon und Göteborg und damit zum Wohl der Europäer leisten.

  Christofer Fjellner (PPE-DE), föredragande av yttrande från utskottet för miljö, folkhälsa och livsmedelssäkerhet. – Herr talman! Som föredragande av yttrandet från miljöutskottet skulle jag vilja betona hur otroligt viktig skogen är för vår kontinent och att den berör väldigt många människor. I Sverige svarar skogen och skogsnäringen för nära 30 procent av svensk ekonomi, och i Europa finns över 15 miljoner skogsägare. Vad vi beslutar här i kammaren har därför stor betydelse för många, såväl hemma i Sverige som runtom i Europa.

Jag vet att det finns en stor oro för att EU skall lägga sig i och börja bestämma, och att man från Bryssel skall börja styra och ställa i skogsfrågorna. Jag kan förstå den oron. Det skulle nämligen inte bli bra. Det är jättelika skillnader mellan en olivlund i södra Italien och ett industriellt skogsbruk i norra Sverige. Beslut om skogar bör fattas lokalt, nära de människor som känner till skogarna, och som brukar och äger dem.

Jag vill dock stilla oron hos dem som befarar en sådan utveckling. Jag anser att kommissionen är väldigt tydlig i sitt meddelande: Skogspolitiken bör grundas på subsidiaritet. Det har vi i miljöutskottet tagit fasta på. Det betyder emellertid inte att EU inte har något ansvar. Tvärtom har EU ett stort ansvar, nämligen att ta hänsyn till skogen i allt sitt beslutsfattande. Redan idag fattar EU väldigt många politiska beslut, som direkt och indirekt påverkar de europeiska skogarna. Vi i miljöutskottet upplever dock att samordningen mellan de olika förslag som rör skogarna är nästan obefintlig. Det skadar såväl förenligheten mellan olika miljömål som förutsättningarna för skogsnäringen. Jag vill därför betona att jag tycker att kommissionens viktigaste uppgift framöver är att samordna den befintliga politiken och se hur den påverkar skogen. Dessutom måste förhandsutvärderingar genomföras i god tid, som kan ta hänsyn till hur olika politiska beslut påverkar europeiska skogar och skogsnäringen.

Avslutningsvis skulle jag vilja betona skogsnäringens betydelse. Det är nog den näring som tydligast skapar såväl ekonomiska som miljömässiga värden. Som kommissionen påpekar, finns det emellertid problem med konkurrenskraften hos skogsbruket i EU på den globala öppna markanden, vilket kan kosta miljövärden. Mitt och miljöutskottets budskap till er idag är därför att kommissionen genom att ta hänsyn till skogen skall kunna skapa goda, stabila förutsättningar för skogsnäringen och därmed ge Europa både en bättre ekonomi och en bättre miljö.

  Michl Ebner, im Namen der PPE-DE-Fraktion. – Herr Präsident, sehr verehrte Frau Kommissarin, sehr geehrte Kolleginnen und Kollegen! Zu allererst möchte ich dem Kollegen Kindermann für den sinnvollen, ausgewogenen Bericht danken, der sich mit viel Engagement und Einfühlungsvermögen bemüht hat, einen Ausgleich zu schaffen und einen ausgewogenen Text zu erstellen.

Wir sind für die Forststrategie, Frau Kommissarin, wir sind aber gegen eine Marktordnung und sagen das mit aller Klarheit und Deutlichkeit. Wir sind für Subsidiarität im Bereich der Forstpolitik und sind davon überzeugt, dass wir diesen Weg auch weiterhin beschreiten sollten. Sehr wohl sollten wir diesem Sektor sehr viel mehr Aufmerksamkeit schenken, und wenn nur 85% der gesamten Forstflächen der Europäischen Union bewirtschaftet sind, so müssen wir uns redlich bemühen, diese 15% in den Wirtschaftskreislauf einzubeziehen, und wenn überdies, wie Kollege Kindermann bereits angedeutet hat, nur 60% des Zuwachses genutzt wird, ist es umso wichtiger darauf hinzuweisen: Nur durch Nutzung kann der Schutz dieses Waldes erfolgen.

Lassen Sie mich bitte auch sagen, dass das Märchen, dass uns jahrzehntelang erzählt wurde vom sterbenden Wald in Europa, wirklich ein Märchen war, eine Mär, die mehr politisch als sonst wie begründet war. Wenn es einen Zuwachs von 450 Tausend Hektar pro Jahr gibt, so ist der Wald sicherlich nicht im Sterben, sondern im Aufbau begriffen. So bleibt mir, Frau Kommissarin, Sie darum zu ersuchen, möglichst viel von dem, was in der morgigen Abstimmung dann schlussendlich verbindlich im Text bleibt, in Ihre Arbeit zu übernehmen, und ich freue mich über Ihre Zusage, die Sie am Ende Ihrer Rede bereits gemacht haben, dass Sie das auch tun werden.

  Luis Manuel Capoulas Santos, em nome do Grupo PSE. – Senhora Comissária, todos sabemos que constitui um lugar comum falar da importância económica, social e ambiental das florestas europeias. Contudo, nunca é demais lembrar que ocupam 35% do território, representam quase 3,5 de empregos, 15 milhões de proprietários e o valor da produção de mais de 350 mil milhões de euros.

São, portanto, indicadores que ilustram a importância do assunto e a importância que as Instituições comunitárias lhe devem conceder, especialmente num momento em que vários factores, sejam eles decorrentes de causas naturais ou da acção humana, tanto ameaçam a floresta, num contexto internacional particularmente complexo que reclama da União Europeia uma abordagem nova e urgente sobre a questão energética, onde a biomassa pode e deve ocupar um papel relevante, como aliás a Comissão e a Presidência austríaca reconheceram ao terem concedido a prioridade que estão a dar a este assunto.

Daí que saúdo a Comunicação da Comissão sobre a execução da estratégia e que aplauda o relatório do colega Kindermann, com o qual me identifico em grande parte, que constitui um excelente contributo do Parlamento para a formatação da estratégia florestal europeia, assim como algumas propostas de alteração que penso que podem melhorar e completar o relatório.

O reconhecimento das vulnerabilidades da floresta, que o relatório bem identifica, são um bom contributo para o debate que estamos a ter neste momento sobre as catástrofes naturais e, portanto, a abordagem integrada desta temática tão importante, que eu espero que a Comissão acolha e, tal como nós, veja o problema como um todo, por forma a que os contributos destes diversos instrumentos que constam agora da agenda política possam ajudar a melhorar a situação das florestas europeias.

  Anne Laperrouze, au nom du groupe ALDE. – Monsieur le Président, Madame la Commissaire, le rapport de la commission de l'agriculture et du développement rural est équilibré. Sans se prononcer pour une politique forestière commune, il démontre la nécessité d'une coordination. Le rapport reconnaît que les États membres définissent très diversement ce qu'ils entendent par forêt, ce qui permet seulement une évaluation incomplète des mesures communautaires importantes en matière sylvicole.

Personnellement, j'estime dommage que la proposition de mise en place d'un observatoire européen des forêts n'ait pas été retenue. Grâce à cet observatoire, des données fiables, valorisables auraient pu être exploitées. À défaut, je soutiens la proposition qui invite la Commission européenne à améliorer la coordination entre les différentes directions générales responsables des questions forestières et préconise le renforcement du rôle du Comité permanent forestier.

J'avais suggéré d'inviter la Commission à proposer aux États membres des mécanismes basés notamment sur la fiscalité, en vue d'inciter les propriétaires forestiers à planter des essences indigènes pour le maintien de la biodiversité et pour maîtriser le risque incendie. L'esprit de cette proposition trouve des échos dans le rapport qui recommande l'adoption de mesures de prévention des incendies et de lutte contre la désertification, le reboisement avec des espèces indigènes, la promotion de la diversité, la gestion durable des forêts naturelles et la promotion de services environnementaux, notamment pour la protection des systèmes hydrauliques et la lutte contre l'érosion. Ces actions mises en œuvre par les propriétaires forestiers exigent des investissements de leur part. Comme elles apportent un bénéfice à notre société, elles devraient donc être dûment compensées.

En conclusion, ce rapport prend en compte mes craintes et mes espérances pour ce secteur. Il définit les axes qui permettront de mener une politique globale, mais aussi spécifique à chaque région en prenant en compte le potentiel économique, social et environnemental du secteur forestier. Merci Monsieur Kindermann pour votre travail qui recevra, je pense, un large soutien lors du vote de demain.

  Ilda Figueiredo, em nome do Grupo GUE/NGL. – A necessidade inquestionável da manutenção da floresta e a preservação do seu carácter multifuncional exigem medidas eficazes de gestão e de apoio que tenham em conta as diversas florestas e os seus problemas específicos. Por isso não me parece que seja de insistir na interpretação uniforme de um conceito de floresta quando sabemos que há já definições aceites e negociadas a nível internacional, que são a base para a produção de relatórios e avaliações periódicas do estado das florestas na Europa e no mundo.

Sendo certo que pretendemos um plano de acção da União Europeia para a gestão sustentável das florestas não acompanhámos várias das propostas do relatório agora em debate. Lamentamos que não tenham sido consideradas várias das propostas que fizemos na Comissão da Agricultura visando alertar para a situação das florestas dos países do Sul da Europa que anualmente são confrontados com incêndios, a que nalguns anos se junta o drama da seca, como aconteceu em Portugal no ano passado onde arderam cerca de 300 mil hectares de floresta com custos elevadíssimos e consequências graves para a floresta, a biodiversidade, os agricultores e as populações de vastas zonas.

Daí insistirmos na necessidade da existência de uma verdadeira estratégia de prevenção dos fogos florestais a médio e longo prazo e de um regulamento específico e uma linha orçamental própria no orçamento comunitário visando a protecção das florestas contra os incêndios, tendo em conta até resoluções já aprovadas pelo Parlamento Europeu e a experiência com o regulamento comunitário específico que já existiu e que, lamentavelmente, foi suprimido pela Comissão.

Consideramos igualmente que o próximo plano de acção deve abranger sete anos para corresponder ao período das próximas Perspectivas Financeiras e incluir um programa de defesa do montado que reconheça a sua multifuncionalidade e contribuição para a criação de gado e a produção de cortiça, o que se reveste de importância fundamental para o desenvolvimento de vastas zonas dos países do Sul.

Esperamos que a comissão executiva tenha em conta estas propostas que aqui mais uma vez defendemos e que o relatório não contém para que o plano de acção seja um instrumento positivo na defesa e na promoção das diversas florestas, incluindo as existentes nos países do Sul com condições climatéricas propiciadoras de incêndios florestais.

  Andrzej Tomasz Zapałowski, w imieniu grupy IND/DEM. – Panie Przewodniczący! Struktura lasów w 15 krajach tzw. Starej Unii w odniesieniu do lesistości ma bardzo dobre wskaźniki sięgające 35% obszaru, gdzie znaczna większość lasów jest własnością prywatną i należy do 15 milionów właścicieli. Nasuwa się tu jednak pytanie: jak, przy takim rozbiciu obszarów leśnych pomiędzy prywatnych właścicieli, można prowadzić gospodarkę leśną w zakresie ekonomii skali?

Nie jestem przeciwny prywatnemu charakterowi własności lasów. W kraju, z którego pochodzę – Polski – większość lasów jest własnością państwa, tj. 82%, w tym 2% to parki narodowe. Sama struktura lasów w odniesieniu do państw Unii jest znacznie bogatsza i starsza. Polski model leśnictwa jest skuteczny i efektywny.

Lasy państwowe są instytucją samofinansującą się i przynoszącą zyski. Pomoc Unii Europejskiej w odniesieniu do lasów w Europie Środkowej wymaga jednak dużych środków na organizowanie szkoleń dla osób zalesiających swoje prywatne grunty, środków na renty. Wsparcia wymagają obszary wyłączone z gospodarczego użytkowania, parki narodowe, rezerwaty. Unowocześnienia wymaga infrastruktura związana z lasami.

Apeluję do Komisji i Parlamentu Europejskiego, aby zaczerpnąć doświadczeń ze sposobu uprawiania gospodarki leśnej w Polsce. Także Europa Zachodnia może zaczerpnąć dobrych doświadczeń. Nie zawsze wszystko, co prywatne to najlepsze. Wsparcia wymagają także lasy nieprywatne.

Z bogactwa dobrych lasów w Polsce korzysta społeczeństwo w całej Unii.

  Janusz Wojciechowski, w imieniu grupy UEN. – Panie Przewodniczący! Moja wypowiedź dotyczy również problemu lasów polskich, o których mówił mój przedmówca.

Lasy są wielkim bogactwem mojego kraju, ale tak się składa, że - inaczej niż w większości państw Unii Europejskiej – większość tych lasów, ponad 80% powierzchni, to są lasy państwowe. Ten stan własności jest wynikiem długich procesów historycznych, a w tej chwili nie ma w Polsce powodów, by strukturę własności lasów gwałtownie zmieniać. Większość opinii społecznej w Polsce jest za tym, aby lasy pozostały własnością państwa.

Problem w tym, że Unia dotychczas dyskryminowała lasy państwowe, odmawiając im wsparcia. Dobrze, że w sprawozdaniu pana Kindermanna przeszła jedna z poprawek, która stwarza nadzieję na zmianę tego stanu rzeczy i na objęcie lasów unijną pomocą, niezależnie od struktury własności. Bardzo tego w Polsce potrzebujemy i liczymy na zrozumienie tej sytuacji przez Komisję Europejską.

  Agnes Schierhuber (PPE-DE). – Herr Präsident, Frau Kommissarin, meine sehr geehrten Damen und Herren! Zuerst möchte ich mich ganz herzlich bei unserem Berichterstatter für diesen so ausgewogenen Bericht bedanken, weil er in sehr ausgewogener Weise die drei Säulen der Nachhaltigkeit – Ökonomie, Ökologie und auch das Soziokulturelle – behandelt. Dieser Bericht spiegelt das europäische Modell der Forstwirtschaft wider: multifunktionelle Waldwirtschaft, überwiegendes Privateigentum am Wald und enge Verflechtung mit der Landwirtschaft und auch Erholungsraum der Bürger und Lebensraum für viele Tiere und Pflanzen.

Der Bericht geht auch auf die regionalen Besonderheiten der Forstwirtschaft ein: im Süden, zum Beispiel, wie schon angesprochen, die Waldbrandprobleme oder die Korkeichen; in Mitteleuropa die hohe Nutzfunktion des Waldes bei gleichzeitig großer Bedeutung für Erholung und Tourismus und lebenswichtige Schutzfunktionen, vor allem in den alpinen Lagen; und in Nordeuropa in erster Linie die Marktorientierung der Holzproduktion. Und er unterstreicht auch die klimapolitische Bedeutung von Holzenergie und Holz als Baustoff statt fossiler Brennstoffe und Baustoffe. Ich danke der Kommissarin, dass sie das auch dezidiert angesprochen hat.

Nachhaltig bewirtschafteter Wald ist für mich so etwas wie eine grüne Lunge. Dieser Bericht unterstreicht besonders die Notwendigkeit, die forstwirtschaftlich relevanten Politiken auf EU-Ebene zu koordinieren und bei Wahrung der Subsidiarität durch gemeinsame und abgestimmte Maßnahmen zusätzliche Effekte für die europäische Forstwirtschaft zu erzielen.

Es geht also um eine europäische Forststrategie. Ich möchte mich ganz klar gegen eine Marktordnung in der Forstwirtschaft, wie sie immer wieder zur Diskussion gestellt wird, aussprechen. Nochmals Danke für diesen Bericht.

  María Isabel Salinas García (PSE). – Señor Presidente, señora Comisaria, el Parlamento Europeo aprobará mañana el informe del señor Kindermann y, con él, le estará dando a la Comisión y al Consejo un claro mensaje sobre cómo queremos que se enfoque el futuro plan de acción para nuestros bosques.

Entre todas las ideas con las que hemos trabajado en la Comisión de Agricultura y Desarrollo Rural, me gustaría resaltar por innovadoras las propuestas que se refieren a la prohibición de recalificación del uso de los suelos afectados por los incendios. Esta medida, que ya estamos aplicando con notable éxito en España, mi país, tiene la gran virtud de desalentar a aquellos que destruyen nuestro patrimonio forestal movidos por el único interés de especular luego con los terrenos. Por ello, creo que el futuro plan forestal europeo debe apostar claramente por una política de preservación de nuestros bosques y por una potenciación y aprovechamiento de los innumerables recursos que se obtienen del suelo forestal.

Pero también quisiera decir que los diputados españoles y muchos diputados de países del Sur venimos reclamando hace tiempo una política forestal común como instrumento para gestionar este patrimonio, que beneficia en su conjunto a la Unión.

Por lo tanto, creo que no hay que equivocarse en el enfoque: la protección de los bosques conviene al Norte y conviene al Sur. Nos habría gustado que se hubieran tenido en cuenta algunas indicaciones que hemos hecho sobre el bosque mediterráneo. Todos convenimos en que los bosques desempeñan un papel fundamental y nos proporcionan recursos que están estrechamente ligados al porvenir de la Unión y a los objetivos que todos nos hemos marcado en Lisboa. El papel multifuncional de los bosques debe ser potenciado desde un enfoque común.

Por ello, le invitamos, señora Comisaria, a que se plantee regular de una manera común lo que entendemos que es un bien y un patrimonio para toda la Unión Europea.

  Kyösti Virrankoski (ALDE). – Arvoisa puhemies, esittelijä Kindermann on laatinut erinomaisen mietinnön EU:n metsästrategian toteuttamisesta. Siitä parhaat kiitokset. Haluan kiittää myös hyvästä yhteistyöstä mietinnön valmistelun yhteydessä.

Euroopan unionissa metsätalous työllistää, kuten olemme jo todenneet, 3,4 miljoonaa ihmistä ja sen tuotannon arvo on 350 miljardia euroa. Monissa maissa, kuten Suomessa ja Ruotsissa, sen kansantaloudellinen merkitys on keskeinen. Oman tuotantonsa lisäksi metsätalous työllistää koko laajan metsäklusterin, johon kuuluu muun muassa huomattava metalli- ja sähkötekninen teollisuus. Metsätalouden merkitys tulee vain kasvamaan muun muassa etsittäessä uusia energiatuotannon mahdollisuuksia.

EU:lla ei kuitenkaan ole yhteistä metsäpolitiikkaa, vaikka monet politiikan alat, kuten maaseudun kehittäminen ja ympäristöpolitiikka, vaikuttavat voimakkaasti tähän alaan. Metsään kohdistuvien toimien kokonaisvaltainen arviointi on näin ollen paikallaan.

Mietintö lähtee siitä, että tulevaisuudessakin metsäpolitiikka sinänsä kuuluu jäsenmaiden toimivaltaan. Mietinnössä ei haluta luoda Euroopan unionin maatalouspolitiikan kaltaista uutta byrokratiaa. Mietinnössä tuetaan komission hanketta EU:n kestävän metsänhoidon toimintasuunnitelmaksi. Juuri politiikan alan sirpaleisuus vaatii tätä. Kestävää, uusiutuvia luonnonvaroja käyttävän toimialan toimintamahdollisuudet ja tulevaisuus on taattava nykyistä paremmin. Mietinnössä ei kannateta erillisen metsäviraston perustamista. Tämä on aivan oikein. Meidän on opittava EU:ssakin rationalisoimaan politiikkaamme siten, että nykyisin voimavaroin voimme suorittaa uusia tehtäviä ilman, että aina perustetaan uusi virasto. Jään mielenkiinnolla odottamaan komission uusia esityksiä.

  Dariusz Maciej Grabowski (IND/DEM). – Panie Przewodniczący! Dziękując panu Kindermannowi za sprawozdanie, chcę podkreślić, że strategia leśna Unii powinna mieć jeden cel: systematyczne zwiększanie powierzchni lasów, a szczególnie tych dużych. Tylko lasy o powierzchni ponad 500 ha pozwalają na odbudowę bioróżnorodności flory i fauny.

Politykę zalesiania najefektywniej można prowadzić w krajach nowo przyjętych, a szczególnie w Polsce. Wynika to z faktu bardzo efektywnego polskiego modelu własności, prawa do gospodarowania i korzystania z lasów. Dowodem niech będzie fakt, że Polska w ciągu 50 lat zwiększyła udział lasów o prawie 50%, a jedyne lasy dziewicze w Unii są właśnie w tym kraju. W polskich lasach odbywają się duże polowania na jelenie, dziki, łosie; każdy ma do nich wstęp, a myśliwi są ich współgospodarzami.

Przeznaczenie zwiększonych nakładów na zalesianie w krajach nowo przyjętych to nienajmądrzejsza strategia. Za pożądane uważam wspieranie i promowanie polskiego modelu gospodarki leśnej. Unia powinna traktować lasy państwowe co najmniej na równi z lasami prywatnymi. W konsekwencji, przedsiębiorstwa państwowe zajmujące się gospodarką leśną powinny mieć w niej prawo do korzystania ze wsparcia finansowego tak jak przedsiębiorstwa prywatne.

Jakakolwiek dyskryminacja przedsiębiorstw państwowych zajmujących się gospodarką leśną jest głupotą i bezmyślnością z punktu widzenia ekonomicznego, a przede wszystkim ekologicznego.

  Zdzisław Zbigniew Podkański (UEN). – Panie Przewodniczący! Lasy w państwach Unii Europejskiej charakteryzują się dużą różnorodnością. Zróżnicowane są także warunki utrzymania ich wielofunkcyjności. Potrzebna jest więc przemyślana, zrównoważona gospodarka leśna, dająca możliwość maksymalizacji funkcji ochronnych i społecznych lasów, których nie mogą przesłonić funkcje produkcyjne.

Bardzo ważną rolę w gospodarce leśnej odgrywają właściciele lasów. Z opracowań i raportów wynika, że gospodarkę leśną najlepiej prowadzą lasy państwowe. Niestety - w przeciwieństwie do lasów prywatnych - nie mogą one liczyć na znaczącą pomoc ze środków Unii Europejskiej. Należy więc jeszcze raz rozważyć, czy obecna strategia leśna jest słuszna, czy nie należałoby objąć szeroką pomocą unijną również lasów państwowych. Musimy bowiem pamiętać, że dla ludzkości wartością jest las, a nie właściciel lasu.

  Duarte Freitas (PPE-DE). – Senhor Presidente, caros Colegas, Senhora Comissária, o relatório da Comissão Europeia que analisamos aqui hoje apresenta as principais conclusões da análise sobre a execução da estratégia florestal europeia e os problemas emergentes que afectam o sector florestal desenhando possíveis acções para o futuro.

A experiência demonstrou que o sector florestal pode contribuir para os objectivos da Estratégia de Lisboa de crescimento económico sustentável e competitividade e também para os objectivos de Gotemburgo, salvaguarda da quantidade e da qualidade dos recursos naturais europeus. A Comissão propõe o desenvolvimento de um plano de acção europeu para a gestão das florestas que poderá providenciar um quadro base coerente para a implementação de acções no campo florestal e por conseguinte, permitir um maior desenvolvimento das muitas potencialidades que este sector apresenta na Europa.

Contudo, o Tratado que institui a União Europeia não prevê uma base jurídica para uma política florestal comum e os efeitos das políticas comunitárias sectoriais sobre a floresta, assim como das estratégias de Lisboa e Gotemburgo, não são, apesar de tudo, suficientemente eficientes para combater a deterioração florestal.

Lembro aqui a tragédia dos fogos florestais e da seca que tem fustigado o Sul da Europa nos últimos anos, de que Portugal é infelizmente um exemplo particular. Compreendo que esta situação poderá não passar, para muitos, de um problema remoto, mas peço a vossa atenção para as grandes dificuldades que o sector florestal deste Sul da Europa atravessa e que atravessam também todos os cidadãos dele dependente.

Este problema, dada a sua gravidade, deve ter uma resolução prioritária e uma abordagem séria e profunda. Uma política florestal comum é, mais do que nunca, primordial. Defendo, assim, que os Estados-Membros devem iniciar uma profunda reflexão sobre as vantagens ambientais, sociais e económicas da introdução de uma política comum no contexto da futura Constituição.

É por isso que solicito o apoio às emendas 7, 8 e 9 subscritas por mim e pela colega Herranz Garcia, entre outros.

  Rosa Miguélez Ramos (PSE). – Señor Presidente, considero este informe muy positivo y felicito al ponente, a mi colega el señor Kindermann, muy calurosamente por su trabajo.

Los socialistas españoles nos identificamos especialmente con este texto porque reconoce la importancia del sector forestal en la Unión Europea, basada en criterios más amplios que los puramente económicos y, además, porque resalta la necesidad de llegar a una única interpretación del concepto de bosque.

Asimismo, porque hace una mención especial a los incendios y a la gestión de catástrofes, que son los dos grandes problemas de los bosques españoles, y porque apoya el enfoque general y los resultados de la Conferencia Ministerial sobre Protección de los Bosques en Europa, que es un proceso en el cual España tiene un gran protagonismo, ya que es uno de los cuatro Estados que lo guían.

Y, además, porque considero que el informe del señor Kindermann aporta elementos nuevos dignos de tenerse en cuenta, como —y este elemento me parece muy destacable— la necesidad de facilitar la coordinación y la cooperación, tanto entre las unidades de la Comisión como entre las unidades de la Comisión y los Estados miembros, o la intensificación en los campos de la investigación, de la formación y de la comunicación al público, que son campos que ya están en línea con el plan forestal español.

Agradezco mucho al señor Kindermann que haya admitido mi enmienda, relativa al papel fundamental que desempeñan los bosques como reguladores del ciclo hidrológico, pero sigo echando en falta una mención expresa a la importancia de la intervención comunitaria para contribuir a mantener y a remunerar, si es necesario, los servicios ambientales que aportan los bosques a toda la sociedad.

En este sentido, aunque creo que deberíamos atender a la importancia económica y medioambiental, anuncio ya a la Comisaria y al ponente que seguiré trabajando para conseguir una verdadera política comunitaria en este terreno.

  Danutė Budreikaitė (ALDE). – ES neturi bendros miškų politikos. Tačiau miškų svarba paskatino sukurti ES miškų strategiją, kurios įgyvendinimui Komisija rengia veiksmų planą.

ES miškų sektoriui būdinga didelė miškų rūšių, dydžio, nuosavybės struktūros ir socialinių–ekonominių sąlygų įvairovė. Apie 60 procentų miškų yra privatūs.

10 naujųjų valstybių narių turi daugiau valstybės valdomų miškų nei buvusios ES-15.

Lietuvoje yra 50 procentų valstybinių miškų, 33 procentai – privačių ir 17 procentų rezervuota nuosavybės teisėms atkurti.

Lietuvoje miškų valdymas yra Aplinkos ministerijos funkcija. Valstybinius ir privačius miškus valdo skirtingi ministerijos padaliniai. Valstybiniuose miškuose dirba 3000 darbuotojų, o privačius kontroliuoja tik 120 pareigūnų. Sudėtingas ne tik miškų valdymas, bet ir yra atotrūkis tarp medienos augintojų ir perdirbėjų. Kyla klausimas, ar ne geriau miškus administruotų savarankiška miškų ministerija.

Gal galėtų Komisija pateikti Miškų valdymo geros praktikos patirties pavyzdžių?

  Zbigniew Krzysztof Kuźmiuk (UEN). – Panie Przewodniczący! Zabierając dzisiaj głos w debacie dotyczącej strategii leśnej dla Unii Europejskiej chcę zwrócić państwa uwagę na dwa, moim zdaniem, ważne fakty.

W Polsce w ponad 80% właścicielem lasów jest Skarb Państwa, a w jego imieniu gospodarkę leśną realizuje przedsiębiorstwo Lasy Państwowe. Gospodarka ta, prowadzona od kilkudziesięciu lat, została uznana w raportach Banku Światowego i Unii Europejskiej za wręcz modelową gospodarkę leśną.

Po drugie, Unia Europejska tylko w latach 2000-2006 przeznaczyła ok. 5 mld euro na działania w ramach gospodarki leśnej ze środków na rozwój obszarów wiejskich. Niestety, mimo starań wielu posłów Parlamentu Europejskiego, z tych środków nie może korzystać państwowa gospodarka leśna.

Apeluję więc do Pani Komisarz, aby w następnym 7-leciu, a więc w latach 2007-2013, ten istotny mankament w finansowaniu polityki leśnej został usunięty.

  Elisabeth Jeggle (PPE-DE). – Herr Präsident, Frau Kommissarin! Lassen Sie auch mich zunächst dem Berichterstatter, Herrn Kindermann, meinen herzlichen Dank für seinen guten Bericht aussprechen und ihn in allen Forderungen unterstützen. In Zeiten leerer Haushaltskassen sträuben sich schon manchem die Haare, wenn er von neuen Aufgabenfeldern und neuen Ausgaben der EU hört. Doch bei der EU-Forststrategie und der Erarbeitung eines EU-Aktionsplans für eine nachhaltige Waldbewirtschaftung geht es gerade nicht um neue Aufgabenfelder und Ausgaben. Die Forstpolitik ist keine Gemeinschaftspolitik. Unbestreitbar ist aber auch, dass der Einfluss anderer Politikfelder wie Umwelt- und Agrarpolitik auf die Wälder und die Waldbewirtschaftung ständig gewachsen ist. Auch wird die Forst- und Holzwirtschaft durch immer weiter steigende gesellschaftliche Anforderungen und Umweltstandards an die Grenzen der Rentabilität geführt. Wenn diese Grenzen überschritten werden, ziehen sich die Bewirtschafter zurück.

Wir sehen den EU-Aktionsplan als Chance, die Rahmenbedingungen für die Forstwirtschaft in der EU-25 zu verbessern. Hierzu zähle ich zwei Kernbereiche: Erstens, die Verbesserung der Kommunikations- und Koordinierungsstrukturen auf EU-Ebene, zweitens die Benennung einer Organisationseinheit bei der Kommission, die federführend für die Umsetzung forstlicher Aktionspläne und Strategien verantwortlich ist.

Drei Dinge brauchen wir nicht: Erstens, eine europäische Holzmarktordnung, zweitens, mehr Bürokratie, und drittens lehne ich, gerade in der jetzigen Finanzsituation, EU-Hilfen für kommunale oder staatliche Forste ab. Unsere mitteleuropäische Forstwirtschaft zeichnet sich durch Multifunktionalität aus. Wir wollen, dass die soziale, die ökologische und ökonomische Nachhaltigkeit im europäischen Kontext auch künftig vorbildlich und die europäische Forstwirtschaft konkurrenzfähig bleibt.

  Bernadette Bourzai (PSE). – Monsieur le Président, chers collègues, je tiens d'abord à souligner l'excellence du rapport présenté par notre rapporteur Heinz Kindermann et je l'en félicite. Il est essentiel en effet, dans le respect du principe de la subsidiarité, de prendre en compte l'importance de la forêt dans l'Union européenne, qu'il s'agisse de la superficie qu'elle occupe dans l'espace rural, de sa place dans l'économie rurale en tant que secteur d'activité complémentaire à l'agriculture, ou de son rôle dans l'aménagement du territoire, notamment pour prévenir et limiter les conséquences de phénomènes naturels comme les crues ou l'érosion.

Une stratégie forestière pour l'Union européenne doit permettre de mettre en œuvre une gestion durable de la forêt pour plusieurs raisons. D'abord, sa contribution à l'atténuation des changements climatiques et à un approvisionnement énergétique durable, je songe en particulier à la biomasse. À ce propos, je me félicite de l'accord intervenu au Conseil Ecofin qui autorise l'application d'une TVA à taux réduit pour la production de chaleur et de froid à partir du bois. En pratique, cette réduction devrait encourager le développement de ce mode de production d'énergie renouvelable et de nouveaux débouchés pour la filière bois. Ensuite, les activités forestières sont également créatrices de richesses et d'emplois qu'il s'agisse de la…

(Le Président retire la parole à l'oratrice)

  Laima Liucija Andrikienė (PPE-DE). – Pirmiausia noriu padėkoti kolegai Heinz Kindermann, parengusiam pranešimą dėl ES miškininkystės strategijos įgyvendinimo. Šio pranešimo projektas buvo svarstytas ir Lietuvoje. Jis susilaukė gerų Lietuvos miškų savininkų asociacijos vertinimų. Miškai Lietuvoje tradiciškai yra svarbi gyvenimo būdo, kultūros, mentaliteto, ūkio dalis. Ši tema neabejotinai aktuali visai Europos Sąjungai, kurioje 60 procentų miškų valdo 15 milijonų privačių savininkų, o vidutinis privačios valdos dydis – vos 13 ha.

Visa ES miškininkystės strategija yra svarbi, bet šiandien norėčiau kalbėti apie pranešimo aštuntąjį strategijos elementą, t. y. Miškininkystės sektoriaus konkurencingumo, užimtumo ir pelningumo skatinimą, ir konkrečiai – jo 25 punktą, kuriame sakoma: „ragina Komisiją ir valstybes nares į ES tvaraus miško tvarkymo veiksmų planą įtraukti veiksmingas pavojų prevencijos ir rimtų katastrofų (gaisrų, audrų, vabzdžių antplūdžių ir sausrų) įveikimo priemones“.

Pranešime teisingai pabrėžiama, kad dabar didžioji Europos Sąjungos miškų gaisrų prevencijos lėšų dalis gaunama iš kaimo plėtros politikos lėšų ir kad regioninių ir nacionalinių programų koordinavimą reikia sustiprinti parengiant strategines Bendrijos gaires, kurios padėtų suderinti skirtingų valdžios institucijų vykdomas prevencines priemones.

Šiame kontekste norėčiau atkreipti Jūsų dėmesį į kovos su gamtos nelaimėmis bandomąjį projektą, kurį Europos liaudies partijos frakcijos pastangomis įrašėme į ES 2006 m. biudžetą. Jam skirta 6,5 milijono eurų. Bandomasis projektas skirtas prevencinėms priemonėms finansuoti, kovoti su gamtos nelaimėmis, tarp jų ir su miškų gaisrais bei sausromis.

Esu įsitikinusi, kad prevencinių priemonių finansavimas yra daug efektyvesnis miškininkystės strategijos įgyvendinimo būdas nei kova su gaisrų ar sausrų pasekmėmis ir padarytos žalos kompensavimas iš ES solidarumo fondo.

  Riitta Myller (PSE). – Arvoisa puhemies, haluan kiittää kollega Kindermannia erityisesti siitä, että hän luotaa hyvin sitä, mitä eurooppalainen metsäpolitiikka on ja mitä tulee tehdä.

Haluan erityisesti kiinnittää huomiota metsien moninaiskäyttöön ja puun käyttöön uusilla innovatiivisilla tavoilla. Puuraaka-aineella on monia toistaiseksi hyödyntämättömiä ominaisuuksia. Puulla voidaan muun muassa korvata muovia, jolloin säästetään uusiutumattomia raaka-aineita. Kemian teollisuus voi hyödyntää aivan uusilla tavoilla puuraaka-ainetta ja siinä olevia ominaisuuksia. Elintarviketeollisuudella on paljon mahdollisuuksia, esimerkiksi terveysvaikutteisten elintarvikkeitten tuotannossa.

Tämä kaikki edellyttää kuitenkin uutta tutkimusta ja tietoa. Niinpä ehdotan, että harkitsisimme metsä- ja puualan huippututkimusyksikön perustamista Eurooppaan näitä asioita varten.

  Jan Březina (PPE-DE). – Pane předsedající, dámy a pánové, domnívám se, že Unie potřebuje společnou strategii v oblasti lesního hospodářství. Plně souhlasím s principy, na nichž je tato strategie založena, zejména s uznáním multifunkčního charakteru lesa a jeho významu z hlediska hospodářství, kvality života, ochrany životního prostředí a zachování biodiverzity. Jako člen výboru ITRE si rovněž cením toho, že zpráva, za kterou panu zpravodaji děkuji, vyzývá k podpoře výroby biomasy na bázi dřeva. Zpráva na mnoha místech ukazuje, že je třeba se na lesní hospodářství dívat v kontextu ostatních společných politik, jako je ochrana životního prostředí nebo energetika. Aby však strategie přinesla efekt, musí být ve shodě i s finančními nástroji Evropské unie.

V této souvislosti mi dovolte pozastavit se nad skutečností, že dnešní pravidla finanční podpory ze strany Unie prakticky vyřazují ze hry les, který je ve vlastnictví státu nebo státního podniku. Ten se může ucházet o dotaci pouze za mimořádných okolností jako je přírodní kalamita, ale už ne za běžných okolností, jako jsou například investice a podobně. Zejména pro státy jako je Česká republika nebo Polsko, kde více než 50 % lesní půdy spravuje stát, je to otázka klíčová.

Oceňuji, že zpráva v této souvislosti uvádí, že podpora ze strany Unie by neměla záviset na formě vlastnictví lesů. Což to není jeden a týž les, ať už je ve vlastnictví soukromé osoby, státu nebo obce? Mění se jeho význam v závislosti na formě vlastnictví? I v evropském právu by měla platit zásada, že všechny formy vlastnictví jsou si rovny a požívají stejné právní ochrany. Doufám, že tato zpráva přispěje ke zdůraznění významu lesního hospodářství v rámci Unie a přiměje Komisi a Radu věnovat této problematice větší pozornost. Začít by se mohlo například zřízením odborné pracovní skupiny, tedy platformy, pro výměnu zkušeností a slaďování národních strategií. Je třeba vytvořit stav, kdy národní experti v oblasti lesního hospodářství budou mít v institucích Unie kvalifikovaného partnera k diskuzi.

  Wiesław Stefan Kuc (PSE). – Panie Przewodniczący! Wprowadzanie jednolitej strategii leśnej w naszych państwach jak zwykle będzie się wiązało z finansowaniem tych działań. W wielu państwach nie będzie z tym kłopotu, bo większość lasów jest publicznych lub prywatnych. Co jednak zrobić w państwach, takich jak moje, gdzie zdecydowana większość lasów należy do państwa i państwo nimi gospodaruje?

Jaki to problem, świadczy o tym liczba posłów z Polski, którzy dzisiaj występowali. Ja, niestety, mam jednak inne zdanie niż moi koledzy i uważam, że do czasu wyrównywania poziomów własności państwowej i prywatnej należy finansować tylko własność prywatną.

Już teraz liczba wniosków o dofinansowanie zakładania lasów przewyższa otrzymane limity środków finansowych. W ciągu pierwszego roku funkcjonowania programu powstało ok. 6 tys. hektarów nowych nasadzeń. I to jest szansa na zmianę struktury własności, obniżenie kosztów pozyskania drewna i realizację wspólnej polityki leśnej, zgodnie z zasadami strategii lizbońskiej.

  Czesław Adam Siekierski (PPE-DE). – Panie Przewodniczący! Dobrze się stało, że ten ważny problem, jakim jest leśnictwo, omawiany jest w Parlamencie Europejskim i zajmują się nim również różne instytucje unijne i międzynarodowe.

Komisja Europejska przedstawiła nam komunikat w sprawie dotychczasowej realizacji strategii leśnej. Wskazuje także na kwestie, które powinny znaleźć się w planie działania Unii na rzecz zrównoważonej gospodarki leśnej. Jest to jednak ujęcie bardzo ogólne, hasłowe i wskazujące nawet w kierunku poszukiwania rzeczywistego zrównoważenia funkcji gospodarczych, środowiskowych i społecznych lasów w modelu zrównoważonej gospodarki leśnej.

W Unii Europejskiej wdrażana jest sieć ekologiczna Natura 2000. Pełne powodzenie tego przedsięwzięcia zależeć jednak będzie od sprawnie działającego mechanizmu finansowania tej sieci. Zasady finansowania różnorodności biologicznej, jako głównego celu Natury 2000, powinny być jednolite dla wszystkich form własności wchodzących do sieci Natura 2000 tak prywatnych, jak i publicznych. Finansowanie programów związanych z leśnictwem powinno być realizowane z wydzielonych na ten cel środków w budżecie Unii, a nie w ramach obszarów wiejskich. Podatnik europejski chętnie przeznaczy środki na leśnictwo czy środowisko niż na wspólną politykę rolną.

Lasy pokrywają 1/3 obszaru Europy i dostarczają szereg korzyści środowiskowych, społecznych i ekonomicznych dla społeczeństwa. Potrzeba jest lepszego zrozumienia międzysektorowych powiązań i informowania obywateli Unii o problemach i potrzebach sektora leśnego. Głównym naszym celem powinno być współdziałanie lasów i społeczeństwa. Sektor leśny może w istotny sposób przyczynić się do realizacji celów lizbońskich i göteborskich. Lasy mają wpływ na walory krajobrazowe, kulturowe i stanowią zaplecze dla innych rodzajów działalności, jak łowiectwo, turystyka, są źródłem surowców dla energii odnawialnych.

Zachowanie naturalnych, przyrodniczych funkcji lasów warunkujących bezpieczeństwo i równowagę ekosystemu wymaga jednak nie tylko wiedzy, ale także pieniędzy, o czym trzeba pamiętać.

  Mariann Fischer Boel, Member of the Commission. Mr President, I have been greatly encouraged by the very engaged and highly interesting debate on this important issue, and I should like now to refer to some of the questions that have been raised during our discussion.

On vertical integration in the Commission, two main points must be noted. Firstly, the Commission has very recently set up a new unit in its Directorate-General for Agriculture and Rural Development with a much stronger focus on forestry. This unit is presently coordinating the preparatory work on the EU forest action plan and chairs the meetings of the interservice group on forestry.

Secondly, the interservice group on forestry, which was established in 2002 to facilitate cooperation and coordination of forestry-related work between relevant Commission services, has proved to be an effective tool of coordination and is working very satisfactorily. Its membership has increased and now comprises 11 Commission services. It is very actively involved in the preparation of the action plan and will have a very important role in its implementation.

Regarding the legal basis, several legal studies have been carried out in the Member States concerning the creation of a separate legal basis for forestry in the Treaties. In our opinion, unless the position of the Member States changes, the added value of further legal studies on this issue is questionable.

Regarding the concerns raised about the establishment of a European forest observatory, I believe that this should be discussed primarily among the Member States, which have the main responsibility for our forestry policy. They can assess the added value of such an initiative in the light of the current structures and existing international institutions.

I am aware of the importance of the problem of forest fires in the European Union and the need to continue to prevent these situations from arising. I had the opportunity to see the horrible consequences of these forest fires last year during a visit to Portugal. The current Rural Development Regulation provides support to the Member States for important forest fire prevention measures, such as fire breaks, water points and preventive sylviculture, as well as for the restoration of the forestry production potential in forests that have been damaged by fires.

I should like to indicate that these actions will be continued during the period 2007–2013 under the new Rural Development Regulation, and Member States will, therefore, have the possibility to include forest fire prevention measures in their rural development programmes. The rural development measures will be complemented by the actions that will be undertaken under the LIFE+ programme for the next financial period.

In this respect, following an initiative of the European Parliament, the Commission will launch a study to examine the main causes of forest deterioration in Europe, including forest fires, and the efficiency of the current measures, as well as possible future options to improve the situation.

Quite a few honourable Members mentioned state-owned forests. It is clear that the main objective for rural development is to revitalise rural areas and not to finance public authorities’ activities. This is why the main target group of beneficiaries of the rural development measures related to forestry is the private sector, notably farmers, foresters and, under axis 3 in the rural development policy, the broader rural society. However, there are derogations concerning the exclusion of state-owned forests from support under the new Rural Development Regulation in order to take into account the specific situations of certain regions and the characteristics of particular measures.

Finally, I shall make two comments on the content of the action plan. Firstly, the action plan will be designed in accordance with the key principles of the European Union forestry strategy. The main responsibility for forest policy lies with the Member States, and actions at Community level will continue to be based on the principle of subsidiarity. Our intention is to concentrate Community actions on those areas where there is a clear added value.

The second point is that the action plan will also identify Community instruments that can be used by the Member States for the implementation of the proposed actions, for instance, the new Rural Development Regulation, the LIFE+ instrument or – as was also mentioned here – the seventh Research Framework Programme. In this respect, the action plan will strengthen the overall visibility of forestry and increase the complementarity of different Community actions in support of sustainable forest management.

Concerning the specific proposals in the report, the Commission welcomes the recommendations contained in paragraphs 1, 4, 7, 11, 12, 14, 19, 20, 21, 24, 26 and 29. There are a number of recommendations, notably paragraphs 3, 5, 6, 8, 10, 15, 16, 17, 18, 22, 23 and 30, which are addressed also to the Member States, and the Commission will discuss these specific proposals with the Member States when we elaborate further on the action plan.

The Commission has also taken good note of recommendation 9, and we will look into it: coordination is certainly an issue to be addressed.

Finally, there are a number of recommendations, such as 2, 13, 15, 25, 27, 28, 30 and 32, which will go beyond the key principle of the European forest strategy or may not be completely in line with the regulations already adopted.

Once again, I thank you for an extremely interesting and very good report and also for this engaged discussion, which has been very supportive.

(Applause)

  Presidente. O debate está encerrado.

A votação terá lugar na quinta-feira, às 10 horas.

Declaração escrita (Artigo 142º)

  Véronique Mathieu (PPE-DE). – Le plan d'action pour les forêts aura pour objectif de consolider les principes de base de la stratégie forestière, à savoir la gestion durable des forêts, leur rôle multifonctionnel grandissant, en soulignant leurs dimensions économiques, sociales, culturelles, récréatives et écologiques et en respectant le principe de subsidiarité.

Il est sain d'éviter la création d'une politique forestière commune. Pour autant, on aurait pu aller plus loin en créant une structure spécialement chargée de coordonner d'une part les politiques nationales et communautaires et d'autre part tous les professionnels du secteur forestier.

Les forestiers sont également pour partie les garants de la biodiversité. La gestion des espèces animales est concomitante à la gestion des espaces. La forêt dispose d'une grande capacité d'accueil de la faune sauvage, et les espèces qui les colonisent d'une façon naturelle méritent d'exister. La maîtrise des dégâts forestiers ne doit pas passer nécessairement par la destruction inconsidérée des populations animales. Une concertation raisonnée entre chasseurs et forestiers est indispensable au respect de la biodiversité, afin de tendre vers un bon équilibre sylvo-cynégétique.