Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2006 - Στρασβούργο

12. Η στρατηγική μεταρρύθμιση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (συζήτηση)

  Πρόεδρος. Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη συζήτηση της έκθεσης (A6-0022/2006) του κ. Benoit Hamon, εξ ονόματος της Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών Θεμάτων, σχετικά με τη στρατηγική επανεξέταση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (2005/2121(INI).

  Joaquín Almunia, Επιτροπή. (ES) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, πιστεύω ότι η έκθεση που συζητείται σήμερα στο Κοινοβούλιο, η οποία εκπονήθηκε από τον εισηγητή, κ. Hamon, και συζητήθηκε από τα μέλη της Επιτροπής Οικονομικών και Νομικών Θεμάτων, είναι πολύ επίκαιρη, καθώς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο συζητά τη στρατηγική επανεξέτασή του βάσει του εγγράφου που υπέβαλε ο Γενικός Διευθυντής του.

Όπως γνωρίζετε, η Επιτροπή δεν έχει καμία άμεση ή επίσημη παρουσία στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όπως και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα κράτη μέλη της είναι αυτά που εκπροσωπούνται. Αλλά πρέπει να έχουμε υπόψη ότι τα κράτη μέλη που εκπροσωπούνται στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο Κοινοβούλιο αποτελούν περισσότερο από το 30% των μετόχων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Επομένως, θεωρώ ότι είναι εξαιρετικά χρήσιμη αυτή η συνδρομή στη συζήτηση σχετικά με το πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε μεγαλύτερη οικονομική και χρηματοπιστωτική σταθερότητα στην παγκόσμια οικονομία, με την ανάπτυξη των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών και με την εξάλειψη της φτώχειας να συμπεριλαμβάνονται σε αυτή την έννοια της σταθερότητας.

Προκειμένου να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι απαιτείται η συνδρομή οργανισμών με ικανότητα παγκόσμιας δράσης, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Το πρώτο πράγμα που μας κάνει εντύπωση όταν αναλύουμε τον ρόλο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην παγκόσμια οικονομία στις αρχές του 21ου αιώνα είναι ότι οι στόχοι που τέθηκαν κατά την ίδρυσή του το 1944 είναι ακόμη επίκαιροι σήμερα.

Ωστόσο, μολονότι οι στόχοι της προώθησης της διεθνούς νομισματικής σταθερότητας –δηλαδή της διευκόλυνσης της επέκτασης του διεθνούς εμπορίου, της προώθησης της συναλλαγματικής σταθερότητας και της μείωσης του βαθμού ανισορροπιών στο ισοζύγιο πληρωμών– είναι ακόμη απολύτως επίκαιροι, το οικονομικό πλαίσιο στο οποίο λειτουργεί το Ταμείο σήμερα είναι ριζικά διαφορετικό από το αντίστοιχο πλαίσιο εξήντα χρόνια πριν.

Αυτό το γεγονός αναγνωρίζεται, φυσικά, από το Ταμείο στη στρατηγική επανεξέτασή του, στην οποία δηλώνει ότι η πρόκληση της παγκοσμιοποίησης είναι κεντρική στο έργο που έχει ανατεθεί σε αυτόν τον θεσμό. Ως εκ τούτου, η νέα προσέγγιση του Ταμείου είναι να επανεξετάσει τα βασικά καθήκοντά του ελέγχου και του δανεισμού στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης.

Για τον σκοπό αυτόν, το Ταμείο λαμβάνει υπόψη τόσο τους κινδύνους όσο και τις ευκαιρίες. Για παράδειγμα στο έγγραφο στρατηγικής του, αναγνωρίζει ότι η ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων επιτρέπει μια πιο αποτελεσματική διάθεση των πόρων, αλλά ταυτόχρονα επισημαίνει επίσης ότι οδηγεί σε μεγαλύτερη αστάθεια και σε μεγαλύτερο κίνδυνο ακραίων αντιδράσεων από τις αγορές σε περίπτωση κρίσης. Επισημαίνει επίσης την ώθηση που δίνουν οι ανερχόμενες οικονομίες, οι οποίες συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό στα υψηλά επίπεδα ανάπτυξης στην παγκόσμια οικονομία, αλλά επισημαίνει επίσης ότι η δύναμη αυτών των ανερχόμενων οικονομικών καθιστά πιο δύσκολο για τις φτωχότερες χώρες να ανέβουν στο τρένο του παγκόσμιου εμπορίου και της παγκόσμιας ανάπτυξης.

Η Επιτροπή συμμερίζεται την άποψη για την παγκοσμιοποίηση που εκφράζεται από το Ταμείο στο έγγραφο στρατηγικής του· διαβιβάζουμε τις απόψεις μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κατά τη διάρκεια των ομαλών και συχνών επαφών που διεξάγουμε με αυτόν τον οργανισμό. Συγκεκριμένα, όπως γνωρίζετε, συνεργαζόμαστε με το Νομισματικό Ταμείο στον καθορισμό των πολιτικών μας και στην έγκριση των αποφάσεών μας σχετικά με τη μακροοικονομική βοήθεια που παρέχει η Ευρωπαϊκή Ένωση στις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων ή σε ορισμένα από τα κράτη που αποτελούσαν στο παρελθόν μέρος της Σοβιετικής Ένωσης. Η μακροοικονομική βοήθεια, η οποία βασίζεται στους πόρους του κοινοτικού προϋπολογισμού, συνδέεται πάντα με μια σειρά προϋποθέσεων που είναι συμπληρωματικές των δράσεων του Ταμείου σε αυτές τις ίδιες χώρες.

Στον τομέα της αναπτυξιακής βοήθειας και της εξάλειψης της φτώχειας, το Νομισματικό Ταμείο, μαζί με την Παγκόσμια Τράπεζα και την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι αναμφισβήτητα οι κύριοι παγκόσμιοι πρωταγωνιστές και, σε αυτή την περίπτωση, υπάρχει επίσης μια στενή και εποικοδομητική συνεργασία μεταξύ των διαφόρων οργανισμών.

Όλες αυτές οι πτυχές συμπεριλαμβάνονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην έκθεση που συζητάμε σήμερα και η Επιτροπή έχει τη χαρά να εκφράσει τη συμφωνία της με τις θέσεις που εξέφρασε ο εισηγητής και υποστήριξε η Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Θεμάτων.

Η έκθεση επισημαίνει επίσης της ανάγκη κατανομής των ποσοστώσεων και των δικαιωμάτων ψήφου στο πλαίσιο των διοικητικών οργάνων του Ταμείου με έναν τρόπο που θα αντανακλά το ειδικό βάρος των διαφορετικών οικονομιών των κρατών μελών με έναν πιο ισορροπημένο τρόπο. Αυτό θα δώσει στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες και, ειδικά, στις αφρικανικές χώρες περισσότερη φωνή, καθώς το σημερινό ποσοστό εκπροσώπησης και κεφαλαίων τους στο Ταμείο είναι πολύ χαμηλό.

Όπως επισημαίνει το Νομισματικό Ταμείο στα έγγραφά του, η πραγματοποίηση αυτής της μεταρρύθμισης της κατανομής των ποσοστώσεων και των δικαιωμάτων ψήφου είναι ευθύνη των μετόχων χωρών και απαιτεί σημαντική πολιτική βούληση. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η αύξηση των ποσοστώσεων ορισμένων σε βάρος άλλων μπορεί να ωφελήσει τους πάντες μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα διότι θα επιτρέψει στο Ταμείο να εκτελέσει τα καθήκοντά του πιο αποτελεσματικά και να εκπληρώσει τους στόχους που του έχουν ανατεθεί.

Το τελευταίο σχόλιό μου, κύριε Πρόεδρε, αφορά την εξωτερική εκπροσώπηση της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε οικονομικά και νομισματικά θέματα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον εισηγητή και όλους τους αξιότιμους βουλευτές που συμπεριέλαβαν αυτό το σημείο στην έκθεση που συζητάμε σήμερα, αν και θα ήθελα να επισημάνω –όπως πιστεύω ότι είπα σε αυτήν ακριβώς την Αίθουσα πέρυσι– ότι η Επιτροπή θα προτιμούσε μια πιο σαφή και πιο άμεση διατύπωση του στόχου μιας πιο σωστής εξωτερικής εκπροσώπησης της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο σύνολό της, όπως αυτή που προτείνεται στην τροπολογία 5 που κατέθεσε ο κ. Purvis, για παράδειγμα.

Από κοινού με την Προεδρία της Ευρωομάδας, η Επιτροπή έχει αρχίσει να εξετάζει πώς μπορεί να προχωρήσει προς αυτή την πιο αποτελεσματική εξωτερική εκπροσώπηση της ευρωζώνης και, τελικά, της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με βούληση και ρεαλισμό, προσπαθούμε να σχεδιάσουμε σταδιακά μια συνεκτική προσέγγιση, η οποία θα μας επιτρέψει να σημειώσουμε πρόοδο προς τον καλύτερο συντονισμό μεταξύ των μελών της ευρωζώνης όσον αφορά τη διατύπωση μιας κοινής θέσης σε διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς. Βραχυπρόθεσμα, ο στόχος είναι να προσδιορίσουμε σημεία στα προγράμματα αυτών των οργανισμών στα οποία τα κράτη μέλη μπορούν να επιτύχουν μια συντονισμένη θέση, όπως στον τομέα του δημοσιονομικού ελέγχου, για παράδειγμα. Μακροπρόθεσμα, ο στόχος εξακολουθεί να είναι η ενιαία εκπροσώπηση της ευρωζώνης στο Ταμείο, η οποία θα μας επιτρέψει να ασκήσουμε μια επιρροή ισοδύναμη του οικονομικού βάρους της Νομισματικής Ένωσης. Για τον σκοπό αυτόν, απαιτείται αναμφίβολα η ισχυρή πολιτική υποστήριξη των κρατών μελών.

Η Επιτροπή πιστεύει ότι το Κοινοβούλιο μπορεί και πρέπει να έχει μια σημαντική συμβολή στη διαμόρφωση αυτής της επιδίωξης, εκφράζοντας τη γνώμη του σε αυτό το πλαίσιο όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρα.

Ολοκληρώνοντας, κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να πω ότι η Επιτροπή είναι διατεθειμένη να εξετάσει πώς μπορεί να συμμετάσχει το Κοινοβούλιο στη διατύπωση των θέσεων που καλούνται να εκφράσουν οι εκπρόσωποι της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε διεθνή οικονομικά όργανα και οργανισμούς. Αυτό το θέμα πρέπει να εξεταστεί. Δεν είναι εύκολο να εξευρεθεί ένας τρόπος, αλλά, εν πάση περιπτώσει, μπορώ να διαβεβαιώσω όλους τους αξιότιμους βουλευτές ότι η Επιτροπή και εγώ προσωπικά είμαστε απολύτως διατεθειμένοι να εμβαθύνουμε περισσότερο σε αυτό το θέμα όποτε το κρίνετε ενδεδειγμένο.

  Benoît Hamon (PSE), εισηγητής. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, ευχαριστώ τον Επίτροπο Almunia για την ευνοϊκή υποδοχή που επιφύλαξε στην έκθεσή μου, η οποία είναι επίσης έκθεση της Επιτροπής Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής.

Επιτρέψτε μου να υπογραμμίσω ένα γεγονός το οποίο είναι αρκετά σημαντικό ώστε να αξίζει να τονιστεί: η Επιτροπή Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής ψήφισε ομόφωνα υπέρ αυτής της έκθεσης. Θα ήθελα επίσης να αποτίσω φόρο τιμής στην εργασία της Επιτροπής Ανάπτυξης και της Επιτροπής Διεθνούς Εμπορίου, και ιδιαίτερα στην εργασία των συντακτών τους, κ. Wijkman και κ. Bourlanges, οι οποίοι συνέβαλαν τα μέγιστα στη βελτίωση αυτής της έκθεσης που έρχεται σε μια στιγμή κατά την οποία το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εξετάζει την στρατηγική του και τον τρόπο αξιολόγησης της ανάπτυξης της αποστολής του, την επίπτωση των πολιτικών του και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί.

Θα ήθελα να επανέλθω στο πνεύμα με το οποίο οι σκιώδεις εισηγητές και ολόκληρη η επιτροπή εργάστηκαν για να διασφαλίσουν ότι η έκθεση του Κοινοβουλίου μας προβαίνει σε μια χρήσιμη συμβολή στην στρατηγική αναθεώρηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, λαμβάνοντας υπόψη τις σημαντικές προκλήσεις που αυτό αντιμετωπίζει: πρώτον, το θέμα της διακυβέρνησής του, έπειτα το θέμα του οικονομικού δόγματός του και της επίπτωσης των επιλογών του στους στόχους της Χιλιετίας, και τέλος, γενικότερα, τον τρόπο με τον οποίο, μέσω του ρόλου του που συνίσταται στην παρακολούθηση και την πρόληψη κρίσεων, συνεχίζει τώρα να εγγυάται την παγκόσμια μακροοικονομική και χρηματοοικονομική σταθερότητα.

Για το θέμα της διακυβέρνησης, επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ότι τα κράτη μέλη τώρα διαιρούνται σε εννέα περιφέρειες, γεγονός που σημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, αν μπορούμε να μιλούμε για την Ευρωπαϊκή Ένωση σε αυτό το πλαίσιο, δεν έχει ενοποιημένη αντιπροσώπευση. Έτσι, η Ευρώπη διατυπώνει τη γνώμη της, μέσω αυτών των εννέα κατακερματισμένων περιφερειών. Μπορούμε επίσης να δούμε ?και το σημείο αυτό υπογραμμίζεται στην έκθεση? ότι υπάρχει περιορισμένος ή καθόλου συντονισμός μεταξύ των κρατών μελών στους κόλπους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αυτή η έκθεση υποστηρίζει, πρώτον, την ενίσχυση του συντονισμού μεταξύ των ευρωπαϊκών εδρών και, δεύτερον, την βήμα προς βήμα πρόοδο προς την κατεύθυνση της αντιπροσώπευσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως σύνολο εντός του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, με την προοπτική, βεβαίως, μιας ενιαίας έδρας, επιτυγχάνοντας στο μεταξύ τη δημιουργία ενιαίας έδρας για την ευρωζώνη.

Η έκθεση, ως έχει επί του παρόντος, δεν αναφέρεται ακριβώς στο θέμα της ενιαίας έδρας, αλλά θέτει ως στόχο να διασφαλιστεί ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα εκπροσωπείται και θα ψηφίζει ως ενιαίο σύνολο εντός του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το οποίο κρίνω ως βήμα απόλυτα ζωτικής σημασίας. Γιατί είναι ζωτικής σημασίας; Διότι θα έδινε στην Ευρωπαϊκή Ένωση την αναστέλλουσα μειοψηφία που σήμερα δεν έχει, με άλλα λόγια το 15% των δικαιωμάτων ψήφου εντός του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι σήμερα οι μόνες που έχουν αναστέλλουσα μειοψηφία, και γνωρίζουμε τι επίπτωση μπορεί αυτό να έχει για τις σημαντικές πολιτικές και στρατηγικές επιλογές τις οποίες το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει μπορέσει να κάνει. Αυτό είναι ένα στοιχείο ζωτικής σημασίας.

Θα προσέθετα ότι αυτές οι αλλαγές στην αντιπροσώπευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μπορούσαν να επιτρέψουν την επίλυση του θέματος της κατανομής των δικαιωμάτων ψήφου και κατά συνέπεια και της επιρροής των αναδυόμενων οικονομιών και των αναπτυσσόμενων χωρών εντός του διοικούντος οργάνου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Έχουμε την αίσθηση ότι η αντιπροσώπευση των αναδυόμενων οικονομιών θα έπρεπε να είναι σε καλύτερη αναλογία σε σχέση με το οικονομικό βάρος τους. Είναι επίσης απαραίτητο οι χώρες με τους μεγαλύτερους πληθυσμούς, αλλά με τις μικρότερες οικονομίες, με άλλα λόγια οι αναπτυσσόμενες χώρες, να έχουν ευρύτερα δικαιώματα ψήφου από ό,τι έχουν σήμερα, για τον απλό λόγο ότι αυτές είναι οι «δικαιούχοι» των πολιτικών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η έκθεση υποστηρίζει την αύξηση του αριθμού των βασικών ψήφων: σε κάθε περίπτωση, αυτή είναι μια από τις δυνατότητες προς διερεύνηση στο άμεσο μέλλον.

Το δεύτερο σημείο που τονίζουμε αφορά το θέμα της νομιμότητας των παρεμβάσεων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ειδικά όταν το πεδίο εφαρμογής αυτών των παρεμβάσεων διευρύνεται συνεχώς. Στηρίζουμε τη βελτίωση της διαφάνειας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και τον τρόπο με τον οποίο αυτό λειτουργεί. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στην πρόσληψη εμπειρογνωμόνων και την ανάγκη διαφοροποίησης των προφίλ τους, έτσι ώστε αυτοί να μπορούν ευκολότερα να προσαρμόζουν τις συστάσεις τους στην ποικιλομορφία των καταστάσεων που συναντούν.

Το τελευταίο σημείο, το οποίο είναι εξίσου λεπτό, αφορά τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να αξιολογούμε τις πολιτικές διαρθρωτικής προσαρμογής και τις συστάσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κατά τη διάρκεια αριθμού ετών. Σήμερα, το Ταμείο επικρίνεται ιδιαίτερα για την εφαρμογή ορισμένων από τις συστάσεις του, για το μακροοικονομικό δόγμα του και για την μάλλον υπερβολικά αυστηρή εφαρμογή της συναίνεσης της Ουάσινγκτον. Αυτό είναι που μας οδήγησε να του ζητήσουμε να επιδείξει μεγαλύτερη ευελιξία και να βρει τον βέλτιστο τρόπο για να διασφαλίζεται ότι οι ενδιαφερόμενες εθνικές αρχές και χώρες θα θεσπίζουν στρατηγικές μείωσης της φτώχειας. Εκτιμούμε ότι αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα.

Έχουμε επίσης εκφράσει την άποψη ότι ορισμένες από τις παρεμβάσεις του Ταμείου δεν υπήρξαν αλάθητες, αν κρίνετε τα αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν, το κοινωνικό κόστος των σχεδίων διαρθρωτικής προσαρμογής, ή τη διάδοση, ή ακόμη και την επανεμφάνιση, κρίσεων. Έχουμε τονίσει αυτά τα σημεία για να ενθαρρύνουμε το Ταμείο να αλλάξει ορισμένες από τις επιλογές του ως τμήμα της στρατηγικής αναθεώρησής του.

Θα προσέθετα, και θα ήθελα να υπογραμμίσω αυτό το σημείο, ότι δεν πρέπει να καταλήξουμε, όσον αφορά την παγκόσμια διακυβέρνηση, σε κάποιου είδους σιωπηρή ιεραρχία προτύπων που προσπαθεί να τοποθετήσει τις συστάσεις του Ταμείου στην κορυφή με το πρόσχημα ότι επηρεάζουν όχι μόνο τη μακροοικονομική σταθερότητα και τις αναπτυξιακές πολιτικές, αλλά επίσης και τις πολιτικές της αγοράς εργασίας, τη χρηματοδότηση κοινωνικών προγραμμάτων, την εκπαίδευση και την υγεία. Δεν πρέπει να καταλήξουμε με αυτή την ιεραρχία προτύπων που θέτει τις συστάσεις του Ταμείου πάνω από όλους τους λοιπούς διεθνείς οργανισμούς, ορισμένες φορές σε σημείο να παράγουν εμφανέστατες αντιφάσεις μεταξύ των συστάσεων του Ταμείου και των συστάσεων των διεθνών συμφωνιών της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας ή της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας.

Για να ολοκληρώσω, ελπίζουμε ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αισθάνεται περισσότερο εμπλεκόμενο, ιδιαίτερα με την προοπτική μιας ενιαίας αντιπροσώπευσης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, με την ευθύνη των λειτουργών της ΕΕ εντός του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ελπίζουμε ότι, ακριβώς όπως το Ταμείο διατηρεί τακτικές σχέσεις με το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών, θα διατηρεί τακτικές σχέσεις και με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ότι θα λογοδοτεί και θα είναι υπεύθυνο έναντι των αντιπροσώπων του ευρωπαϊκού λαού.

  Jean-Louis Bourlanges (ALDE), συντάκτης γνωμοδότησης της Επιτροπής Διεθνούς Εμπορίου. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, η Επιτροπή Διεθνούς Εμπορίου έχε εκδώσει γνωμοδότηση η οποία συμπλέει σε μεγάλο βαθμό με την εξαιρετική έκθεση του κ. Hamon, και πιστεύω ότι περιέχουν όντως πολύ συγκλίνουσες απόψεις και πολύ παρόμοιες ανησυχίες.

Έχουμε τρεις βασικές ανησυχίες. Πρώτα απ’ όλα, όπως και ο εισηγητής, φιλοδοξούμε για ένα καλύτερο συντονισμό όλων των αναπτυξιακών πολιτικών. Έχουμε επισημάνει μια αντίφαση: το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι τμήμα ενός όλου, με συγκεκριμένη αρμοδιότητα, αλλά ταυτόχρονα είναι πολύ περισσότερο από ένα τμήμα ενός όλου, επειδή, ως δανειστής έσχατης ανάγκης, διαθέτει, όπως ο κ. Hamon μόλις ανέφερε, κάποιου είδους de facto πρωτεία τα οποία δεν είναι απαλλαγμένα προβλημάτων, με συνέπεια να προκύπτει η ανάγκη αναζήτησης ενός καλύτερου συντονισμού με τους άλλους διεθνείς οργανισμούς, ιδιαίτερα τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας και την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας. Χρειάζεται να σκεφτούμε προσεκτικά σχετικά με αυτούς τους τρόπους συντονισμού.

Δεύτερον, θέλουμε να δούμε μια ανακατανομή εξουσιών. Δεν θέλουμε να υποκύψουμε σε έναν υπερβολικό δημογραφικό πυρετό ο οποίος θα μας αποκόψει από την παγκόσμια οικονομική πραγματικότητα, αλλά εκτιμούμε ότι, όπως έχουν τώρα τα πράγματα, οι αναδυόμενες οικονομίες δεν εκπροσωπούνται επαρκώς και ότι η εξουσία πρέπει να αναδιανεμηθεί σε αυτές τις οικονομίες.

Τέλος, εμείς, όπως και ο εισηγητής, θα θέλαμε η Ευρώπη να ομιλεί με μια φωνή και να ενεργεί ως ενιαία οντότητα. Είναι πράγματι λυπηρό να βλέπουμε ότι η Ευρώπη, η οποία με όλα τα κράτη μέλη, έχει σχεδόν τις διπλάσιες ψήφους από τις Ηνωμένες Πολιτείες, υπολογίζεται τόσο λίγο στους κόλπους της οργάνωσης. Μπορούμε να αρχίσουμε από αυτή ακριβώς τη στιγμή να κινούμαστε προς την κατεύθυνση της ενιαίας έδρας; Προφανώς όχι, αλλά χρειάζεται να αρχίσουμε να κινούμαστε προς άτυπα μοντέλα συγκρίσιμα με τις συμφωνίες μετόχων, αρχίζοντας με την ευρωζώνη και με τον στόχο να καταφέρουμε στη συνέχεια ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ένωση να ομιλεί με μια φωνή. Αυτοί είναι οι προβληματισμοί μας, και δεν νομίζω ότι αντιφάσκουν με τους προβληματισμούς του κ. Hamon.

  John Purvis, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα καταρχάς να ευχαριστήσω τον κ. Hamon για τον ευχάριστο τρόπο με τον οποίο συνεργαστήκαμε στην έκθεση αυτή. Ήταν ένα ενδιαφέρον και, ελπίζω, παραγωγικό εντέλει παράδειγμα συνεργασίας μεταξύ των ομάδων μας.

Η Ομάδα PPE-DE επικροτεί την επανεξέταση από το ΔΝΤ των δραστηριοτήτων του και της μελλοντικής του κατεύθυνσης. Το Ταμείο διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην παγκόσμια οικονομία εδώ και περισσότερα από 60 έτη και θέλουμε να συνεχίσει να το κάνει αυτό, αλλά, για να τα καταφέρει, πρέπει να επανεπικεντρωθεί στη βασική εντολή του, που είναι η προώθηση της οικονομικής σταθερότητας και η υποστήριξη των χωρών που αντιμετωπίζουν δυσκολίες όσον αφορά το ισοζύγιο πληρωμών τους. Έχει κεντρικό ρόλο στην επίβλεψη του παγκόσμιου νομισματικού συστήματος και στην παροχή βοήθειας για την πρόληψη και την αντιμετώπιση των κρίσεων. Ο εποπτικός του ρόλος πρέπει να εντατικοποιηθεί ώστε να επικεντρωθεί στη μείωση της παγκόσμιας οικονομικής αστάθειας και στην παροχή συμβουλών στις διάφορες χώρες για θέματα χρηματοοικονομικής σταθερότητας, οικονομικής ανάπτυξης, συναλλαγματικών ισοτιμιών και συσσώρευσης αποθεματικού, γιατί αυτές είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για να αποφύγουν και να αντιμετωπίσουν οι χώρες τις δυσκολίες και τις παγίδες της φτώχειας.

Το Ταμείο έχει επικριθεί για τους όρους του όταν δανείζει σε χώρες με εκτεταμένα οικονομικά προβλήματα. Συμμερίζομαι τις ανησυχίες ότι οι όροι αυτοί μπορεί κάποιες φορές να ήταν υπερβολικά ανελαστικοί, αλλά, ως υπεύθυνος δανειστής και θεματοφύλακας κεφαλαίων, το ΔΝΤ πρέπει να είναι σε θέση να επιβάλλει όρους όταν δανείζει χρήματα. Οι απαιτήσεις που ορίζει έχουν ως στόχο να βελτιώσουν την οικονομική κατάσταση μιας χώρας, ανοίγοντας αγορές και προωθώντας λογικές οικονομικές πολιτικές, καλή διακυβέρνηση και χρηστή δημοσιονομική διαχείριση. Συχνά, το ΔΝΤ αποτελεί μάλιστα χρήσιμο αποδιοπομπαίο τράγο για κυβερνήσεις που πρέπει να επιβάλουν αντιδημοφιλείς μεταρρυθμίσεις.

Όσον αφορά τον ρόλο της Ευρώπης στο ΔΝΤ, όπως είπε ο κ. Hamon, η ΕΕ αυτή τη στιγμή είναι κατανεμημένη σε εννέα εκλογικές περιφέρειες –νόμιζα πως ήταν δέκα, αλλά μάλλον έχει δίκιο που λέει ότι είναι εννέα– και δεν φαίνεται να έχει κάποια συνεκτική θέση ως προς τον καθορισμό της πολιτικής του ΔΝΤ. Συνεπώς, μια πρώτη προτεραιότητα θα πρέπει να είναι ο καλύτερος συντονισμός. Υπάρχουν πλεονεκτήματα στην κατανομή σε διαφορετικές εκλογικές περιφέρειες, κυρίως ότι η ΕΕ διαθέτει περισσότερα δικαιώματα ψήφου από ό,τι οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου και μπορεί να επηρεάσει καλύτερα τις εκτός ΕΕ χώρες σε αυτές τις εκλογικές περιφέρειες, αλλά αυτό έχει ελάχιστη σημασία αν τα κράτη μέλη μας είναι αποδιοργανωμένα. Μια ενιαία έδρα της ΕΕ δεν αποτελεί ρεαλιστικό στόχο τώρα, ακόμα και αν είναι μια μακροπρόθεσμη προσδοκία, αλλά θα μπορούσαν να επιτευχθούν πολύ περισσότερα αμέσως με τον καλύτερο συντονισμό των θέσεων των κρατών μελών.

Η ομάδα μου θα καταθέσει ορισμένες τροπολογίες και ορισμένες ψηφοφορίες κατά τμήματα, προκειμένου να βοηθήσει στη βελτίωση της έκθεσης του κ. Hamon, την οποία, γενικότερα, ελπίζουμε να υποστηρίξουμε.

  Ieke van den Burg, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον εισηγητή και τις άλλες ομάδες για την καλή συνεργασία τους στην επιτροπή. Ελπίζω ότι η απόφαση αναβολής της ψηφοφορίας για την έκθεση αυτή θα δώσει την ευκαιρία να αξιολογηθεί ποιες από τις τροπολογίες που έχουν κατατεθεί βελτιώνουν την έκθεση και ποιες συμβάλλουν στο αντίθετο. Ενδεχομένως να μπορέσουμε, εν τω μεταξύ, να καταλήξουμε σε ορισμένους συμβιβασμούς.

Συμφωνώ επίσης ότι αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για να κάνει το Κοινοβούλιο αυτή τη συζήτηση και ότι η κατάλληλη στιγμή για την έκθεση αυτή, δεδομένου ότι τώρα διεξάγεται μια στρατηγική επανεξέταση του ΔΝΤ και η Οικονομική και Δημοσιονομική Επιτροπή έχει καταθέσει ένα έγγραφο, το οποίο θα συζητηθεί στο Συμβούλιο Ecofin. Και για εμάς, ο ρόλος του ΔΝΤ στην ενίσχυση της σταθερότητας και της στιβαρότητας του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος αποτελεί βασικό ζήτημα. Ωστόσο, θα θέλαμε επίσης να δούμε περισσότερη εστίαση και προσοχή σε πτυχές της κοινωνικής και της δημόσιας πολιτικής και, για τον λόγο αυτόν, η ομάδα μου υπέβαλε εκ νέου ορισμένες προηγούμενες τροπολογίες.

Όσον αφορά το θέμα των εκλογικών περιφερειών και της ενιαίας έδρας, έχετε ήδη αναφερθεί και οι δύο στο πώς θα μπορούσαμε να ενισχύσουμε τη φωνή της Ευρώπης έναντι άλλων μερών του κόσμου. Ο εισηγητής γνωρίζει τις παρατηρήσεις μου για αυτή τη συζήτηση σχετικά με την κατάσταση στις Κάτω Χώρες, ειδικά, και στο Βέλγιο, κράτη που ανήκουν σε μια ευρύτερη εκλογική περιφέρεια και υφίστανται τέτοιου είδους επιπτώσεις, αλλά πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να προσπαθήσουμε να βρούμε μια καλή διατύπωση για την ενίσχυση της φωνής της Ευρώπης και, ιδιαίτερα, για την ενίσχυση της φωνής των λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών στη διάρθρωση.

Η άλλη τροπολογία στην οποία θα θέλαμε να επιστήσουμε την προσοχή είναι εκείνη που αφορά τη διαφάνεια και τον διάλογο με τις ΜΚΟ. Εδώ, το ΔΝΤ θα μπορούσε να διδαχθεί από πολλούς άλλους διεθνείς οργανισμούς, μεταξύ των οποίων και από τη δική μας Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, πώς να βελτιώσει τον διάλογο και τις διαβουλεύσεις με τις ΜΚΟ στο πλαίσιο του έργου του. Είναι σημαντικό να το τονίσουμε αυτό, καθώς και το θέμα της υποχρέωσης λογοδοσίας των εκπροσώπων της ΕΕ στο ΔΝΤ. Θα θέλαμε να δούμε κάποιον ρόλο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο θέμα αυτό ως συνέχεια της παρούσας συζήτησης και ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να συμφωνήσουμε στην εξεύρεση μεθόδων και διαρθρώσεων, όπως η ειδική ομάδα εργασίας που προτείνεται στις τροπολογίες μας, προκειμένου να δοθεί συνέχεια στο θέμα αυτό.

  Διαμάντω Μανωλάκου, εξ ονόματος της ομάδας GUE/NGL. – Κύριε Πρόεδρε, οι πολλαπλές χρηματοοικονομικές κρίσεις, η αύξηση του αριθμού των φτωχών χωρών και ο πολλαπλασιασμός των χρεών τους αποδεικνύουν ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αποτελεί κύριο μέσο προώθησης των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Είναι ένας διεθνής οργανισμός στην υπηρεσία του Kεφαλαίου, το οποίο τον χρησιμοποιεί για να επιβάλει στους λαούς, που οι χώρες τους έχουν ανάγκη δανειοδότησης, τις επιλογές του, προβάλλοντας μόνο ως πρόσχημα τη συναλλαγματική σταθερότητα και την ισόρροπη ανάπτυξη.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ασκεί πολιτική εκβιασμών απέναντι στις χώρες που έχουν ανάγκη τη δανειοδότησή του, αφού επιβάλει απεχθείς όρους που αφορούν το σύνολο των δημοσίων πολιτικών, συρρικνώνοντας τις δημόσιες δαπάνες κυρίως για την παιδεία, την υγεία, την κοινωνική προστασία όπως και κάθε τομέα που επηρεάζει την ισοσκέλιση των προϋπολογισμών. Η πολιτική της σκληρής δημοσιονομικής πειθαρχίας και οι απαράδεκτοι κοινωνικά όροι που επιβάλλονται στις χώρες που καταφεύγουν σε αυτό αποσκοπούν στην προστασία των δανειστών και την εξασφάλιση των κεφαλαίων, των προνομίων και των κερδών τους. Χαρακτηρίζονται από περιφρόνηση των κοινωνικών συνεπειών και προκαλούν γενική κατακραυγή και μαζικές κινητοποιήσεις όταν συνεδριάζει.

Δεν είναι όμως η κατακραυγή που οδηγεί στη στρατηγική αναθεώρησής του. Αντίθετα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα αποκτήσει έναν ακόμα πιο επιθετικό χαρακτήρα απέναντι στα συμφέροντα των εργαζομένων μετά από μια αναθεώρηση που θα προσαρμόζει την οργάνωση, τη διοίκηση και τη δράση του καθώς και τους τομείς άμεσης ή έμμεσης παρέμβασής του στα νέα δεδομένα που προέκυψαν από την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων και τις νέες ισορροπίες ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και τις νέες στοχεύσεις του ιμπεριαλισμού, που οδηγούν στην ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων και των πλουτοπαραγωγικών πηγών, με την ομπρέλα μάλιστα των Ηνωμένων Εθνών.

Στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ζητά συμμετοχή, με κοινή και συντονισμένη μορφή, η Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή το ευρωενωσιακό Κεφάλαιο, προκειμένου να αυξήσει το μερίδιο επιρροής και κερδοφορίας του και όχι να αλλάξει την πολιτική του, αφού παρόμοια πολιτική προωθεί, μέσα από τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και τη Στρατηγική της Λισσαβόνας, εμπορευματοποιώντας βασικές λαϊκές ανάγκες.

Οι προτεινόμενες διοικητικές αλλαγές δεν είναι παρά φτιασιδώματα, που προσπαθούν να αποκρύψουν την αλήθεια. Μόνο οι αγώνες των λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τα όργανά του, ενάντια στις επιλογές του Κεφαλαίου, μπορούν να επιφέρουν αλλαγές στη βάση ισότιμων σχέσεων και αμοιβαίου οφέλους για ανάπτυξη που να εξασφαλίζει τη λαϊκή ευημερία.

  Nigel Farage, εξ ονόματος της Ομάδας IND/DEM. – (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, η συζήτηση αυτή αγγίζει τον πυρήνα του τι είναι ακριβώς η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο –και είμαι σίγουρος σε πολλές άλλες χώρες– το επιχείρημα που χρησιμοποιήθηκε όταν ενταχθήκαμε αρχικά και που συνεχίζει να χρησιμοποιείται είναι ότι είμαστε στην ΕΕ γιατί ασκούμε μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο αν μιλάμε όλοι μαζί με μία φωνή. Παρατηρώ, λοιπόν, τον ΠΟΕ· παρατηρώ τις εμπορικές συνομιλίες, όπου ήδη κανένα μεμονωμένο κράτος δεν μπορεί να μιλήσει για δικό του λογαριασμό. Τι βλέπω; Βλέπω μια σύνοδο κορυφής στο Χονγκ Κονγκ τον Δεκέμβριο που απέτυχε, παρά τη γενναιόδωρη προσφορά των Αμερικανών, και βλέπω μια κατάσταση όπου σίγουρα το τρίτο μεγαλύτερο εμπορικό έθνος στον κόσμο θα μπορούσε να τα καταφέρει αρκετά καλύτερα για λογαριασμό του.

Αυτή η πρόταση για μια ενιαία ευρωπαϊκή έδρα σίγουρα δεν θα εξυπηρετήσει τη Βρετανία, τη Δανία ή τη Σουηδία. Δεν συμμετέχουμε ούτε καν στο ευρώ. Όσον αφορά το Ηνωμένο Βασίλειο, το 1976 –όταν πήγαμε ταπεινά στο ΔΝΤ– αποτελεί θολή και μακρινή ανάμνηση. Μια ενιαία έδρα στο ΔΝΤ δεν αποτελεί οικονομική λογική· πρόκειται καθαρά για πολιτική. Πρόκειται καθαρά για τη μετατροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ένα διεθνές υπερκράτος. Όπως ακούσαμε σε μία ή δύο από τις προηγούμενες ομιλίες, το θέμα είναι να ορθώσουμε το ανάστημά μας και να συνασπιστούμε εναντίον της Αμερικής. Η ίδια λογική εφαρμόζεται και αλλού όσον αφορά το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Διερωτώμαι το εξής, είτε πρόκειται για το Ηνωμένο Βασίλειο είτε για τη Γαλλία, τη Γερμανία ή οποιαδήποτε άλλη χώρα: ασκούμε περισσότερη επιρροή στον κόσμο μιλώντας ως 25, μιλώντας με μία φωνή; Ή ασκούμε περισσότερη επιρροή αν μπορούμε να προβάλλουμε τις δικές μας απόψεις και να μιλάμε για λογαριασμό του δικού μας λαού; Εγώ γνωρίζω την απάντηση, αλλά υποψιάζομαι ότι οι περισσότεροι στο Σώμα την αγνοούν.

  Peter Baco (NI). – (SK) Πριν από πέντε χρόνια και κάτι, οι χρηματοοικονομικές αρχές, μεταξύ των οποίων και ο χρηματιστής κ. Τζορτζ Σόρος, διατύπωναν ήδη προειδοποιήσεις και καλούσαν τις κυβερνήσεις του κόσμου να υιοθετήσουν μέτρα για τη διασφάλισης της σταθερότητας και της διαφάνειας των χρηματοοικονομικών αγορών.

Το προτεινόμενο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τη στρατηγική για την επανεξέταση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είναι, συνεπώς, εύστοχο ως προς το ότι υπογραμμίζει τον ρόλο αυτού του διεθνούς οργανισμού στη διασφάλιση της οικονομικής σταθερότητας. Το σχέδιο ψηφίσματος επισημαίνει επίσης εύστοχα ότι το καθήκον αυτό δεν έχει υλοποιηθεί πλήρως, ως αποτέλεσμα της έλλειψης διαφανούς και παγκόσμιου ελέγχου στη διαδικασία τυποποίησης στον τομέα των χρηματοπιστωτικών αγορών. Η πλήρης υλοποίηση αυτού του καθήκοντος από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα είχε αναμφίβολα θετικό αντίκτυπο στη σταθερότητα της χρηματοπιστωτικής αγοράς.

Η αύξηση των πιέσεων στις χρηματοπιστωτικές αγορές απορρέει επίσης τον συνεχώς αυξανόμενο όγκο των συναλλαγών παραγώγων, με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής να διαδραματίζουν ηγετικό ρόλο. Ο όγκος των συναλλαγών παραγώγων έχει γίνει εδώ και πολύ καιρό πολύ μεγαλύτερος από τον όγκο των εντολών στον τομέα του αληθινού χρήματος. Οι εξελίξεις στις συναλλαγές παραγώγων μπορούν, ως εκ τούτου, να γίνουν ωρολογιακή βόμβα για τις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές και την παγκόσμια οικονομία συνολικά, και πιστεύω ότι η έκθεσή μας πρέπει να δώσει πολύ μεγαλύτερη προσοχή στο ζήτημα αυτό. Για τον λόγο αυτόν, πρόκειται να υποστηρίξω το ψήφισμα που προτείνει ο εισηγητής, κ. Hamon. Θα ήθελα επίσης να εκφράσω τις ευχαριστίες μου για το έργο του.

  Cristóbal Montoro Romero (PPE-DE). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, καταρχάς, αυτή η έκθεση είναι πολύ επίκαιρη σε αυτή τη χρονική στιγμή, καθώς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και άλλοι πολυμερείς οργανισμοί είναι μαζί μας εδώ και αρκετά χρόνια τώρα, με την αποστολή να ρυθμίζουν τις συνθήκες της παγκόσμιας οικονομίας.

Πιστεύω ότι πρόκειται για μια ιστορία επιτυχίας. Σχετικής επιτυχίας, όπως είναι όλες οι επιτυχίες, κυρίες και κύριοι, αλλά επιτυχίας παρόλα αυτά, σε σχέση επίσης με τη λειτουργία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το οποίο έχει αφήσει πλέον πίσω τις παγκόσμιες κρίσεις που έχουμε αντιμετωπίσει κατά τη διάρκεια της ιστορίας των αναπτυγμένων χωρών και των αναπτυσσόμενων χωρών.

Η έμφαση που δίνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στη μακροοικονομική σταθερότητα είναι θεμελιώδης προκειμένου να προωθήσει τις ίσες ευκαιρίες για οικονομική ανάπτυξη για όλους. Σήμερα θεωρούμε ότι είναι αναγκαίο να βασίζεται η οικονομική ανάπτυξη σε ένα υγιές ισοζύγιο πληρωμών, στον έλεγχο του πληθωρισμού και στην ισορροπία των προϋπολογισμών στα αναπτυσσόμενα κράτη. Αυτά τα υγιή ισοζύγια των δημόσιων οικονομικών είναι βασικά για τη δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης και, τελικά, για να δώσουν τη δυνατότητα σε ένα κράτος να σημειώσει πρόοδο και να αναπτύξει υψηλότερα επίπεδα ευημερίας, προωθώντας, με τη σειρά του, την οικονομική ανάπτυξη. Από αυτή την άποψη, η έκθεσή μας πρέπει να δώσει σαφή έμφαση στη σταθερότητα.

Όσον αφορά την παρουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε αυτή τη στιγμή στην Ευρωπαϊκή Ένωση αναφορικά με τον συντονισμό και, επομένως, μολονότι μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα πρέπει να προχωρήσουμε προς μια ενιαία φωνή στο Νομισματικό Ταμείο και σε άλλους πολυμερείς οργανισμούς που ρυθμίζουν την παγκόσμια οικονομία, πρέπει να είμαστε συνετοί και μετριοπαθείς, όπως επεσήμανε ο κ. Purvis, έχοντας υπόψη ότι, επί του παρόντος, προχωρούμε με βάση την εκπροσώπηση των διαφόρων χωρών μας σε διαφορετικές κατηγορίες.

Επίσης, είναι σημαντικό, όπως στην περίπτωση της Ισπανίας, να σταθούμε στο πλευρό πολλών χωρών της Κεντρικής και της Λατινικής Αμερικής, λαμβάνοντας περισσότερο υπόψη την οικονομική ανάπτυξη μιας τόσο σημαντικής περιοχής όπως η Λατινική Αμερική προκειμένου να διασφαλίσουμε την ισορροπία στην παγκόσμια ανάπτυξη και προκειμένου να διασφαλίσουμε ανάπτυξη και ίσες ευκαιρίες για τις χώρες της Λατινικής Αμερικής.

Αυτή η έκθεση προσφέρει επομένως μια ευκαιρία σε αυτό το Κοινοβούλιο να εκφράσει τη γνώμη του και, σε αυτό πλαίσιο, ελπίζω ότι εργαζόμαστε επίσης προκειμένου να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση και ότι αυτή η έκθεση θα συνεισφέρει θετικά στον καθορισμό του ρόλου που πρέπει να διαδραματίσουν οι πολυμερείς οργανισμοί στις σύγχρονες οικονομίες.

  Manuel António dos Santos (PSE). – (PT) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα να θέσω μια σειρά ερωτημάτων σχετικά με αυτή την έκθεση. Πολλά από αυτά έχουν ήδη απαντηθεί, ωστόσο, οπότε περιορίζομαι στο να θίξω δύο από αυτά.

Θα ήθελα να υπενθυμίσω στο Σώμα ότι στις 12 Απριλίου 2005, το Κοινοβούλιο ενέκρινε ένα σημαντικό ψήφισμα, που περιέγραφε τον ρόλο της ΕΕ στην εφαρμογή των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας. Η δέσμευση αυτή της ΕΕ όσον αφορά την εξάλειψη της φτώχειας έχει επαναληφθεί σε αμέτρητες περιπτώσεις, γεγονός που, πέρα από το ότι δείχνει συνέπεια, δίνει αληθινή αξία σε πολιτικές που αφορούν ειδικά την παγκόσμια ανάπτυξη.

Από αυτή την οπτική γωνία θα πρέπει να αναλύσουμε την έκθεση πρωτοβουλίας του κ. Hamon, η οποία είναι αξιέπαινη για τις πληροφορίες που παρέχει και για τις λύσεις που προτείνει για την άκρως απαραίτητη μεταρρύθμιση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ).

Οι ανησυχίες και οι δεσμεύσεις της διεθνούς κοινότητας όσον αφορά τους αναπτυξιακούς στόχους πρέπει επίσης να αποδοθούν στο ΔΝΤ, καθώς συνέβαλε αν μη τι άλλο αποφασιστικά σε αυτές. Το Ταμείο πρέπει επίσης να υποστεί έναν ολοκληρωτικό μετασχηματισμό της δράσης του για τις χώρες οφειλέτες προκειμένου να αξιοποιήσει πλήρως τις δυνατότητές του για την επίτευξη αυτών των στόχων.

Ανεξάρτητα από τις απόψεις που μπορεί να έχουν διαμορφωθεί για το ΔΝΤ από την ίδρυσή του το 1944 μέχρι σήμερα, αυτό που είναι αδιαμφισβήτητο είναι ότι αντιμετωπίζει μια κρίση νομιμότητας, καταρχάς σε σχέση με τη φύση και το πεδίο εφαρμογής των συστάσεων του και των διαρθρωτικών πολιτικών προσαρμογής και, δεύτερον, σε σχέση με την κατανομή των δικαιωμάτων ψήφου και της περιθωριακής εκπροσώπησης των αναδυόμενων χωρών και των αναπτυσσόμενων χωρών.

Αυτό με φέρνει στο δεύτερο ερώτημά μου, που αφορά την ευρωπαϊκή διάσταση. Σε σχέση με αυτό το ζήτημα έχω πολλές ελπίδες. Αν και εκτιμώ τις δυσκολίες που αναφέρονται εδώ όσον αφορά τη δημιουργία μιας ενιαίας εκπροσώπησης και ενός ενιαίου τόπου άμεσα, τάσσομαι θερμά υπέρ της ενιαίας εκπροσώπησης και του ενιαίου τόπου. Πρόκειται για ένα πολιτικό πρόβλημα που μου το ανέφερε με επικριτικό τόνο ένας βουλευτής που είχε τον λόγο πριν από μένα. Είναι στην ουσία θέμα επιλογής και ένα πολιτικό πρόβλημα που έγκειται στην ίδια την ΕΕ.

Η ΕΕ είναι εκείνη που πρέπει να προλειάνει το έδαφος για τη συμφιλίωση και τον συντονισμό προκειμένου να αξίζει αυτή τη θέση της ενιαίας εκπροσώπησης στο ΔΝΤ.

Ένα πράγμα γνωρίζω με απόλυτη βεβαιότητα: μια ενιαία, συνεπής και ικανή να ακουστεί ευρωπαϊκή φωνή στο πλαίσιο του ΔΝΤ είναι απαραίτητη για να υπάρξει μια πραγματική πολιτική συνεργασίας.

Αυτή είναι και η ουσία του μηνύματος του κ. Hamon και έχει την πλήρη στήριξή μου.

  Jonas Sjöstedt (GUE/NGL). – (SV) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα καταρχάς να ευχαριστήσω τον εισηγητή για μια γενικά εποικοδομητική έκθεση. Συμμερίζομαι τις περισσότερες από τις απόψεις που εκφράζονται σε αυτήν. Η έκθεση περιέχει μια καθαυτή διακριτική, αλλά εντούτοις σαφή, κριτική του διαρθρωτικού προγράμματος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και των όρων που επιβάλλονται στις δανειοδοτούμενες χώρες. Μια τέτοια κριτική είναι καθοριστική διότι η πολιτική αυτή έχει, στην πραγματικότητα, επιδεινώσει τη φτώχεια και έχει αυξήσει τα κοινωνικά προβλήματα σε πολλές χώρες. Είναι, ως εκ τούτου, σημαντικό τα ζητήματα που υπογραμμίζει η έκθεση, ήτοι η καταπολέμηση της φτώχειας και η ανάγκη να επιτευχθούν οι στόχοι της Χιλιετίας, να ενσωματωθούν ως κυρίαρχοι στόχοι της πολιτικής του ΔΝΤ. Μακροπρόθεσμα, ένας οργανισμός αυτού του είδους πρέπει αναμφίβολα να αποτελεί μέρος του συστήματος των Ηνωμένων Εθνών και μιας συνεκτικής αναπτυξιακής πολιτικής.

Συντάσσομαι επίσης με την επικριτική στάση για την έλλειψη δημοκρατίας στο ΔΝΤ. Το καθοριστικό στον τομέα αυτόν είναι ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες πρέπει να έχουν περισσότερες εξουσίες, και αυτό που είναι ίσως σημαντικότερο από αυτή την άποψη είναι η ανάγκη να τους δοθεί ένα δικαιότερο μερίδιο των ψήφων κατά τη λήψη των αποφάσεων. Ο εκδημοκρατισμός πρέπει, ωστόσο, να σημαίνει επίσης ότι θα μπορεί να δίνεται σε μια αναπτυσσόμενη χώρα η διαχειριστική διεύθυνση. Η θέση αυτή δεν πρέπει να πηγαίνει αυτόματα σε μία από τις πλουσιότερες χώρες. Ο δημοκρατικός έλεγχος στο εσωτερικό της ΕΕ πρέπει επίσης να αυξηθεί, αλλά πρέπει να ασκείται από τα εθνικά κοινοβούλια. Δεν νομίζω ότι θα ήταν δίκαιο να μεταφερθεί η εξουσία για την πολιτική του ΔΝΤ στα θεσμικά όργανα της ΕΕ, και αντιτίθεμαι, ως εκ τούτου, στην τροπολογία 5. Πιστεύω ότι η πολιτική στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου είναι ένα συγκλονιστικό παράδειγμα της έλλειψης δημοκρατικού ελέγχου έναντι της πολιτικής της ΕΕ.

Εδώ και πολλά χρόνια, υπάρχει μια κυρίαρχη τάση να περιβάλλεται με υπερβολική εμπιστοσύνη η κατάργηση των ρυθμίσεων και η ελεύθερη κερδοσκοπία επί της νομισματικής ισοτιμίας. Η πλειονότητα των νομισματικών κινήσεων είναι σήμερα εντελώς κερδοσκοπικές. Προκειμένου να επιτευχθεί η μακροοικονομική σταθερότητα, υπάρχει ανάγκη αυτοπροστασίας έναντι των τάσεων αυτών, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.

Καταθέσαμε μια τροπολογία που συνάδει, υποθέτω, με τα αιτήματα για ενίσχυση της δημοκρατίας στο ΔΝΤ και μέσω της οποίας επιθυμούμε να αυξηθεί ο έλεγχος, και ελπίζουμε ότι θα εγκριθεί. Θα ψηφίσουμε κατά της πρότασης της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και των Ευρωπαίων Δημοκρατών, αλλά υπέρ των περισσότερων προτάσεων της Σοσιαλιστικής Ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

  Ryszard Czarnecki (NI). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, κατά κανόνα στο Σώμα αυτό δεν επιλέγουμε τη σαφήνεια και τα ξεκάθαρα λόγια. Έχουμε μια τάση να προτιμάμε τους ευφημισμούς και τη διπλωματική λεπτότητα, αλλά σήμερα θα επιχειρήσω να πω τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη. Η έκθεση που έχουμε ενώπιον μας είναι βασικά μια καυστική κριτική του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Σήμερα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει την ευκαιρία να πει όσα λένε εδώ και χρόνια οι επικριτές του Ταμείου. Η έκθεση ορθώς υπογραμμίζει το γεγονός ότι –παραθέτω– «οι πολιτικές σταθεροποίησης που υλοποιεί το ΔΝΤ δεν έχουν επιτύχει πάντα τους προσδοκώμενους στόχους και ότι μια υπερβολικά απότομη σταθεροποίηση των οικονομιών μπορεί να προκαλέσει ανεπιθύμητες κοινωνικές προσαρμογές». Συμφωνούμε επίσης ότι –παραθέτω– «η παρακολούθηση των προγραμμάτων αυτών πρέπει να αποτελεί αντικείμενο διαφανούς δημοκρατικού ελέγχου».

Το Ταμείο ενεργεί ενίοτε σαν να λειτουργούσε καταμεσής της ζούγκλας, αν και για ζούγκλα πρόκειται, τους κανόνες της οποίας δημιούργησε το ίδιο.

Ο αριθμός των προϋποθέσεων με τις οποίες πρέπει να συμμορφωθούν οι φτωχές χώρες προκειμένου να λάβουν ενίσχυση αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο. Ένα παράδειγμα είναι η παράλογη κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι χώρες της νοτίως της Σαχάρας Αφρικής, οι οποίες πρέπει να πληρούν κατά μέσο όρο 114 προϋποθέσεις προκειμένου να έχουν πρόσβαση στη χρηματοδότηση.

Ο εισηγητής τονίζει ορθώς την ανάγκη να δημιουργηθούν νέα χρηματοδοτικά μέσα. Το Ταμείο έχει πάρα πολλές προτεραιότητες όσον αφορά τη μείωση του χρέους των φτωχότερων κρατών. Το ΔΝΤ πρέπει να επιστρέψει στον αρχικό του ρόλο. Ο κύριος στόχος του ήταν αρχικά η σταθερότητα των παγκόσμιων συναλλαγματικών ισοτιμιών και αυτό πρέπει να ισχύει και σήμερα, όπως ανέφερε πριν λίγο ένας από τους ομιλητές.

Σε αυτή την έκθεση ο κ. Hanon πολύ σωστά δηλώνει ότι η αύξηση των καθηκόντων του Ταμείου δεν έχει συνοδευτεί από κάποια σημαντική μεταρρύθμιση της διαχείρισής του. Δικαιούμαστε, συνεπώς, να ζητήσουμε την ενίσχυση της νομιμότητας του Ταμείου.

Ο εισηγητής επισημαίνει πολύ εύστοχα ότι το Ταμείο –και παραθέτω– «ορισμένες φορές δεν εμπόδισε τις κρίσεις να γίνουν μεταδοτικές ή επαναλαμβανόμενες».

Συμφωνούμε ολόψυχα με τις επικρίσεις που διατυπώνονται κατά του Ταμείου. Συμφωνούμε ότι η πολιτική του δεν καταφέρνει να λάβει υπόψη το γεγονός ότι ο πληθωρισμός δεν είναι το μόνο οικονομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι αναπτυσσόμενες χώρες, και ότι το Ταμείο πρέπει να εστιάζεται στην επίτευξη μακροοικονομικής σταθερότητας και βιώσιμης ανάπτυξης. Τέλος, είμαστε ικανοποιημένοι με τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει η έκθεση, ήτοι ότι η μακροοικονομική σταθερότητα δεν είναι αντίθετη με τη δίκαιη κατανομή της ανάπτυξης.

  Joaquín Almunia, Επιτροπή. (ES) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα απλώς να ευχαριστήσω για άλλη μια φορά τον εισηγητή και τα μέλη των επιτροπών που συμμετείχαν στην εκπόνηση αυτής της έκθεσης, η οποία, όπως είπα στην αρχική μου ομιλία, πιστεύω ότι είναι εξαιρετικά χρήσιμη.

Θα ήθελα να τονίσω τη σημασία της συζήτησης που διεξάγεται και η οποία ελπίζουμε ότι θα ολοκληρωθεί στη Συνέλευση του Ταμείου στη Σιγκαπούρη, τον Σεπτέμβριο, με μια νέα κατανομή των ποσοστώσεων η οποία, με τη σειρά της, θα συνδεθεί με μια νέα κατανομή των δικαιωμάτων ψήφου και επομένως με τη διαχείριση του Ταμείου, η οποία έχει περιθώρια βελτίωσης.

Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να συνεργαστεί η ευρωπαϊκή φωνή στον καθορισμό μιας σαφούς προσέγγισης για τη βελτίωση της διαχείρισης του Ταμείου και της εκπροσώπησης των διαφορετικών κρατών στα διοικητικά όργανα του Ταμείου, σύμφωνα με δίκαια κριτήρια.

Υπογραμμίζω τη σημασία –και πιστεύω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών θα συμφωνήσει μαζί μου– του μεγαλύτερου συντονισμού των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά τις θέσεις που υιοθετούν τα ευρωπαϊκά κράτη μέλη στο Ταμείο.

Αν θέλουμε πρόοδο στον συντονισμό των οικονομικών πολιτικών, αν θέλουμε να υπάρχει μεγαλύτερη ενσωμάτωση των διαφορετικών κρατών στην εσωτερική αγορά και στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση και αν θέλουμε η εξωτερική επιρροή της Ευρώπης να έχει επίσης οικονομική διάσταση, είναι σημαντικό η εξωτερική οικονομική διάσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αντανακλάται και στις αποφάσεις και τις συζητήσεις του Νομισματικού Ταμείου.

Εκτιμώ ότι ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου όσον αφορά το Νομισματικό Ταμείο θα γίνεται μεγαλύτερος όσο προχωρούμε σ τον συντονισμό της ευρωπαϊκής φωνής στα όργανα του Ταμείου, μέχρι να αποκτήσουμε τελικά –είμαι πεπεισμένος ότι θα το πετύχουμε, αν και όχι βραχυπρόθεσμα– μια ενιαία φωνή και ενιαία εκπροσώπηση για τις χώρες του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος στο Νομισματικό Ταμείο. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί σήμερα ή αύριο, αλλά είναι μια κατεύθυνση που πιστεύω ότι είναι αναπόφευκτη και επιθυμητή ταυτόχρονα.

Θα προσθέσω τέλος ότι έχει γίνει αναφορά –και συμμερίζομαι αυτή την ανησυχία– στην ανάγκη να ενεργεί το Νομισματικό Ταμείο σε συντονισμό με τις στρατηγικές που καταρτίζονται επίσης σε άλλους τομείς από πολυμερείς οργανισμούς και, ειδικά, από τους οργανισμούς του συστήματος των Ηνωμένων Εθνών.

Πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι για το γεγονός ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο συμμετέχει και έχει δεσμευτεί για την επίτευξη των Στόχων της Χιλιετίας. Η επίτευξή τους είναι ένας από τους βασικούς στόχους της διεθνούς κοινότητας. Πιστεύω ότι η συμμετοχή και η δέσμευση του Ταμείου, την οποία θα ήταν ίσως δύσκολο να φανταστούμε δεκαπέντε χρόνια πριν, είναι σήμερα πραγματικότητα.

  Πρόεδρος. Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί κατά την περίοδο συνόδου του Μαρτίου.

Γραπτή δήλωση (άρθρο 142)

  Lars Wohlin (IND/DEM). – (SV) Το Συμβούλιο Διοικητών του ΔΝΤ αποτελείται από 25 άτομα, καθένα από τα οποία εκπροσωπεί μία μεμονωμένη χώρα ή ομάδα χωρών. Οι χώρες της ΕΕ εκπροσωπούνται ατομικά ή ως μέλη σε εννέα από αυτές τις ομάδες.

Η Ομάδα των Βορείων Χωρών αποτελείται από τις σκανδιναβικές χώρες και τα κράτη της Βαλτικής και περιλαμβάνει, συνεπώς, χώρες όπως η Νορβηγία και η Ισλανδία, που δεν είναι μέλη της ΕΕ.

Ο ρόλος του ΔΝΤ έχει αλλάξει από την ίδρυση του οργανισμού αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Λειτουργώντας στο πλαίσιο ενός συστήματος σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών, τα κύρια καθήκοντά του στην αρχή ήταν να βοηθά τις χώρες που αντιμετώπιζαν προβλήματα με το ισοζύγιο πληρωμών τους να χρηματοδοτήσουν προσωρινά τα ελλείμματα του ισοζυγίου πληρωμών και να ελέγχει ότι οι εν λόγω χώρες φρόντιζαν τις οικονομίες τους. Ήταν επίσης σημαντικό να μην υποτιμήσουν οι χώρες τα νομίσματά τους προκειμένου να γίνουν πιο ανταγωνιστικές. Σήμερα, οι χώρες της ζώνης του ευρώ, εξοπλισμένες με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζά τους, έχουν περίπου τον ίδιο ρόλο με το ΔΝΤ. Οι χώρες της ζώνης του ευρώ έχουν σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες. Πιθανές πιστώσεις με ευνοϊκούς όρους που καταλήγουν σε οικονομικές κρίσεις πρέπει να αντιμετωπίζονται στο εσωτερικό της ομάδας των χωρών της ευρωζώνης.

Οι χώρες εκτός της ευρωζώνης έχουν κυμαινόμενες συναλλαγματικές ισοτιμίες και δεν καταλήγουν, συνεπώς, με προβλήματα στο ισοζύγιο πληρωμών. Έχουν επίσης καλύτερο έλεγχο των ποσοστών χρέους τους. Θα ήταν φυσικό οι χώρες της ευρωζώνης να σχηματίσουν μια κοινή ομάδα στο ΔΝΤ, με μία έδρα. Οι χώρες της ΕΕ που δεν ανήκουν στην ευρωζώνη δεν πρέπει να αποτελούν μέρος της ομάδας. Ούτε υπάρχει κανένας λόγος να ανήκει η Σουηδία σε μια κοινή ομάδα της ΕΕ. Αν υπήρχε, θα έπρεπε να χάσουμε επίσης την ικανότητά μας να επηρεάζουμε δυναμικά τις σχέσεις του ΔΝΤ με τις αναπτυσσόμενες χώρες.