Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τρίτη 14 Μαρτίου 2006 - Στρασβούργο

19. Κοινωνική προστασία και κοινωνική ενσωμάτωση (συζήτηση)

  Πρόεδρος. Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη συζήτηση της έκθεσης (A6-0028/2006) της κ. Bauer, εξ ονόματος της Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων, σχετικά με την κοινωνική προστασία και την κοινωνική ενσωμάτωση (2005/2097(INI)).

  Edit Bauer (PPE-DE), εισηγήτρια. – (HU) Κύριε Πρόεδρε, σήμερα το μεσημέρι, ο Πρόεδρος Horst Köhler δήλωσε ότι πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να κατανοήσουν τη σημερινή Ευρώπη. Αν δει κανείς τα τεράστια ποσά ενέργειας που επενδύει η Ευρώπη στην επαναδιατύπωση της μεταναστευτικής της πολιτικής, είμαι βέβαιη ότι θα θεωρήσει το πρόβλημα της παιδικής φτώχειας στην Ευρώπη ακατανόητο.

Ενώ συζητούμε για την έλλειψη μεταναστών με υψηλή κατάρτιση, δημιουργούμε αναπόφευκτες και τεράστιες απώλειες ως αποτέλεσμα της παιδικής φτώχειας, απώλειες για τις οποίες ορθώς θα κληθούμε να λογοδοτήσουμε στις μελλοντικές γενιές.

Συνεπώς, δεν είναι απλή σύμπτωση το γεγονός ότι η έκθεση για την κοινωνική προστασία και την κοινωνική ενσωμάτωση που έχετε ανά χείρας εστιάζει κυρίως στην παιδική φτώχεια, διότι, ενώ το 15% των ευρωπαίων πολιτών απειλούνται από τη φτώχεια, αυτό το ποσοστό είναι 19% στην περίπτωση των παιδιών, και με βάση τα στοιχεία του 2004, σε 12 από τα 15 κράτη μέλη ο κίνδυνος της παιδικής φτώχειας είναι τουλάχιστον 25% υψηλότερος από ό,τι στον ενήλικο πληθυσμό. Θα ήθελα να τονίσω ότι δεν πρόκειται για ένα συναισθηματικό ή ίσως νομικό θέμα, διότι η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού περιέχει δεσμευτικούς όρους για το θέμα αυτό.

Η Ευρώπη είναι επίσης αντιμέτωπη με το πρόβλημα ότι τις προσεχείς δεκαετίες, ως αποτέλεσμα της πληθυσμιακής κρίσης και της γήρανσης του πληθυσμού, θα χρειαστεί πενήντα εκατομμύρια νέους μετανάστες προκειμένου να διατηρήσει τα σημερινά επίπεδα απασχόλησης. Η παιδική φτώχεια, ο αποκλεισμός που την συνοδεύει και το υψηλό ποσοστό πρόωρης εγκατάλειψης του σχολείου προκαλούν αμφιβολίες για την πιθανότητα ανάπτυξης μιας κοινωνίας που βασίζεται στη γνώση χωρίς να μένουν ορισμένα κοινωνικά στρώματα όλο και πιο πίσω.

Η Επιτροπή ορθώς αντιμετωπίζει το θέμα της παιδικής φτώχειας ως προτεραιότητα, αλλά από την άλλη πλευρά διαπιστώνουμε ότι δεν έχουμε ακριβή στοιχεία, ότι δεν υπάρχουν συγκριτικά στοιχεία σχετικά με την παιδική φτώχεια. Είναι προφανές ότι αυτή η κατάσταση πρέπει να διορθωθεί άμεσα.

Στην έκθεσή μου, θα ήθελα να τονίσω ότι η κοινωνική ενσωμάτωση προσδίδει προστιθέμενη αξία στη διαδικασία της Λισαβόνας. Η ευρωπαϊκή κοινωνική πολιτική απαιτεί μια νέα αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών, διότι η ζημιά που προκαλείται στους ανθρώπινους πόρους του μέλλοντος από την παιδική φτώχεια και από την επακόλουθη υποεκπαίδευση δεν θα πρέπει να υποτιμηθεί.

Θα μπορούσα προφανώς να αναφέρω πολλά άλλα προβλήματα που παρουσιάζονται στην έκθεση, αλλά λόγω του περιορισμένου χρόνου θα αναφέρω μόνο ένα, δηλαδή την εκτόπιση του γηράσκοντος εργατικού δυναμικού από την αγορά εργασίας. Αν και ισχύει μια οδηγία κατά των διακρίσεων σε αυτόν τον τομέα, οι διακρίσεις εξακολουθούν να υφίστανται, αλλά είναι πιο δύσκολο να εντοπιστούν. Είμαι βέβαιη ότι η Επιτροπή επέλεξε τη σωστή κατεύθυνση όταν έθεσε σαφείς και ανιχνεύσιμους στόχους για τον εκσυγχρονισμό της κοινωνικής προστασίας. Και τέλος, αλλά εξίσου σημαντικό, θα ήθελα να ευχαριστήσω τη Γραμματεία της Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων για την άριστη συνεργασία και να εκφράσω τις ευχαριστίες μου για την πρόταση τροπολογίας των συναδέλφων μου. Και επίσης, θα ήθελα να τους ευχαριστήσω που παρέστησαν εδώ και συμμετείχαν στη συζήτηση.

  Vladimír Špidla, Μέλος της Επιτροπής. (CS) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους πάρα πολύ, ειδικά την εισηγήτρια, κ. Bauer, για την έκθεσή της, και με ικανοποίηση μπορώ να αναφέρω πλήρη συμφωνία ανάμεσα στο Κοινοβούλιο και την Επιτροπή σχετικά με το γεγονός ότι η στρατηγική της Λισαβόνας βασίζεται στην θετικά συνδυασμένη λειτουργία της οικονομικής πολιτικής, της πολιτικής απασχόλησης και της κοινωνικής πολιτικής. Εκτιμώ την υποστήριξη που εκφράζεται στην έκθεση για την πρωτοβουλία της Επιτροπής που έχει ως στόχο να εκσυγχρονίσει και να καταστήσει πιο αποτελεσματική την ανοιχτή μέθοδο συντονισμού για τους τομείς της κοινωνικής προστασίας και της κοινωνικής ενσωμάτωσης. Το ερώτημα είναι πώς θα συμβάλουμε περισσότερο μέσω της κοινωνικής πολιτικής στους στόχους της στρατηγικής της Λισαβόνας, ενισχύοντας παράλληλα τον συντονισμό αυτών των πολιτικών. Η μεγαλύτερη συνδρομή μέσω της διαδικασίας κοινωνικού συντονισμού της στρατηγικής της Λισαβόνας αφορά την ανάπτυξη ενεργών λειτουργιών κοινωνικής προστασίας και την επίδειξη προστιθέμενης αξίας με βάση τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης και ανάπτυξης. Από πρακτικής άποψης, τόσο οι νέοι κοινοί στόχοι για την ανοιχτή μέθοδο συντονισμού όσο και οι επιμέρους θεματικοί στόχοι που μόλις εγκρίθηκαν από το Συμβούλιο θα μεταφερθούν στις εθνικές στρατηγικές. Τα νέα εθνικά όργανα θα παρουσιάσουν, καταρχάς, μια στρατηγική προσέγγιση για κάθε κράτος μέλος σχετικά με τον εκσυγχρονισμό της πολιτικής τους σε συγκεκριμένους τομείς. Τα κράτη μέλη θα παρουσιάσουν κατόπιν τα τρία θεματικά σχέδια: κοινωνική ενσωμάτωση, συντάξεις και υγειονομική περίθαλψη.

Η Επιτροπή ενέκρινε επίσης μια ανακοίνωση που εγκαινιάζει μια δημόσια διαβούλευση σχετικά με πιθανά στοχοθετημένα μέτρα σε επίπεδο Ένωσης, αναφορικά με τις ρυθμίσεις στους ελάχιστους μισθούς και την ενσωμάτωση ατόμων αποκλεισμένων από την αγορά εργασίας. Η διαβούλευση περιλαμβάνει επίσης το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και άλλους οργανισμούς, ασφαλώς, αλλά στο πλαίσιο του υπό συζήτηση θέματος θα επεκτείνεται σε δημόσιους φορείς όλων των επιπέδων, καθώς και σε οργανώσεις, ενδιαφερόμενες ομάδες και κοινωνικούς εταίρους. Η έκθεσή σας προαναγγέλλει επίσης την πιθανότητα νέων διοργανικών συμφωνιών που θα μπορούσαν να παγιώσουν τον ρόλο του Κοινοβουλίου στην εφαρμογή της ανοιχτής μεθόδου συντονισμού. Είναι αλήθεια ότι η συμμετοχή του Κοινοβουλίου στο έργο στο πλαίσιο του ανοιχτού συντονισμού παραμένει περιορισμένη από το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένα γενικό νομοθετικό πλαίσιο. Από την πλευρά μου, μπορώ να βεβαιώσω τους βουλευτές ότι υποστηρίζω τις προσπάθειες των υπαλλήλων στα τμήματά μου για την επίτευξη περαιτέρω διαλόγου με το Κοινοβούλιο.

  Věra Flasarová (GUE/NGL), συντάκτρια γνωμοδότησης της Επιτροπής Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ισότητας των Φύλων. – (CS) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, χαιρετίζω θερμά την έκθεση της κ. Bauer, την οποία συζητήσαμε στην Επιτροπή Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ισότητας των Φύλων και την οποία υποστηρίζουμε. Η έκθεση παρουσιάζει τους στόχους της από τη σκοπιά μιας ίσης θέσης για τους άνδρες και τις γυναίκες, περιγράφοντας τις ανάγκες των γυναικών ειδικά στον τομέα της κοινωνικής ενσωμάτωσης.

Θα ήθελα, ωστόσο, να συζητήσω όχι μόνο το θέμα των γυναικών, αλλά και τους τρόπους με τους οποίους η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός επηρεάζουν τα παιδιά και τους νέους. Ας μην ξεχνούμε πόσο άλλαξε η στάση μας απέναντι στη φτώχεια στις αναπτυσσόμενες χώρες σε σύγκριση με το παρελθόν, σε ένα περιβάλλον όπου η επίδειξη πλούτου και ευημερίας οδήγησε στην πεποίθηση ότι ένα κατώτερο επίπεδο διαβίωσης είναι κάτι υποτιμητικό. Θα έφτανα στο σημείο να πω ότι θεωρείται εξευτελιστική και αφύσικη κατάσταση, την οποία οι άνθρωποι πρέπει να αντιμετωπίσουν μόνοι τους. Με αυτό εννοώ ότι τα μέσα ενημέρωσης και οι διαφημιστές παρουσιάζουν μια εικόνα υπερβολικής αφθονίας και οι άνθρωποι που δεν καταφέρνουν να την αποκτήσουν υποφέρουν από αισθήματα ανικανότητας. Η επιτυχία και η υλική αφθονία που την συνοδεύει φαίνεται ότι είναι ανοιχτές προς όλους, συνεπώς όσοι δεν την αποκτούν αποκλείονται από τα πλεονεκτήματα που προσφέρει η κοινωνία. Αυτός ο αποκλεισμός δεν αφορά μόνο υλικούς παράγοντες αλλά και την εκπαίδευση, την υγεία ή την ασφάλεια στα γηρατειά και περνά από γενιά σε γενιά. Τα παιδιά από περιορισμένα κοινωνικά περιβάλλοντα δύσκολα εξασφαλίζουν πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση, ταξιδεύουν λιγότερο και έχουν χαμηλότερο επίπεδο διαβίωσης. Η φτώχεια δεν είναι ασφαλώς τόσο δραστική εδώ όσο είναι στις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου, αλλά, έστω και σε αυτόν τον βαθμό, με τον τρόπο που αποκρύπτεται από ντροπή και δεν αναφέρεται στα στατιστικά στοιχεία, οδηγεί σε αισθήματα αποκλεισμού από τον κανονικό κόσμο και σε μια αίσθηση ότι κάτι που είναι φυσιολογικό και καθημερινό είναι ταυτόχρονα ανέφικτο.

Γιατί πρέπει να είναι έτσι τα πράγματα; Πώς εξηγούμε σε ένα παιδί ότι, σε αντίθεση με τα άλλα, πρέπει να στερηθεί διάφορα πράγματα; Είναι αλήθεια ότι οι κοινωνικές διαφορές πάντα υπήρχαν και καθόριζαν την ανάπτυξη των παιδιών σε όλη τη ζωή τους. Ποτέ, όμως, στο παρελθόν η αφθονία δεν θεωρούνταν κανόνας σε τέτοιο βαθμό και η έλλειψη οικονομικών μέσων δεν απέκλειε τους ανθρώπους από τόσες ευκαιρίες όπως συμβαίνει σήμερα. Αυτό είναι το παράδοξο των αναπτυγμένων κοινωνιών. Ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης είναι ευρύτερα διαθέσιμο από ό,τι στο παρελθόν, αλλά είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα για εκείνους που, για διάφορους λόγους, δεν το επιτυγχάνουν. Εφιστώ την προσοχή σας στο γεγονός ότι δεν πρόκειται μόνο για υλικές επιπτώσεις, αλλά και για ανεπαρκή κοινωνική προστασία, πάνω από όλα στην περίπτωση των παιδιών και των νέων, και αυτό έχει συνέπειες τόσο ηθικής όσο και προσωπικής ασφάλειας για το μέλλον της κοινωνίας, καθώς η κοινωνική αδικία οδηγεί σε εντάσεις, οι οποίες, όπως βλέπουμε γύρω μας, μπορούν να εκδηλωθούν με τη μορφή της βίας ή να οδηγήσουν σε απομάκρυνση από την πραγματικότητα μέσω των ναρκωτικών ή της ψυχαγωγίας απόδρασης.

Δεν υποτιμώ τα φιλανθρωπικά έργα, αλλά εξακολουθεί να ισχύει το γεγονός ότι η κοινωνική προστασία και η κοινωνική ένταξη πρέπει να ενσωματωθούν σε ένα σύστημα και οι άνθρωποι πρέπει να έχουν δικαίωμα να το χρησιμοποιούν. Η φιλανθρωπία είναι ένα δώρο και στις σύγχρονες κοινωνίες που υπερασπίζονται την αξιοπρέπεια του ανθρώπου θα πρέπει να αποτελεί την έσχατη λύση, η οποία δεν μπορεί να υποκαταστήσει μια καλή κοινωνική πολιτική που ανταποκρίνεται στις ανάγκες της Ευρώπης του 21ου αιώνα.

  Μαρία Παναγιωτοπούλου-Κασσιώτου, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – Κύριε Πρόεδρε, η πρώτη κοινή έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την κοινωνική προστασία και την κοινωνική ενσωμάτωση είναι ένα ήδη παλαιό κείμενο που γράφτηκε τον Ιανουάριο του 2005 και που χρειάζεται να συνεξεταστεί τόσο με τα συμπεράσματα της Προεδρίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου όσο και με την ενδιάμεση έκθεση για τη στρατηγική της Λισαβόνας.

Η έκθεση Bauer είναι ένα συνθετικό κείμενο και γι' αυτό συγχαίρω τη συντάκτριά της. Είναι χωρισμένο μεθοδικά και παρουσιάζει όλες τις πτυχές της επιτακτικής ανάγκης να παραμείνει κεντρικός στόχος της στρατηγικής της Λισαβόνας η δραστική μείωση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού μέχρι το 2010. Οι δύο γύροι της ανοικτής μεθόδου συντονισμού για την κοινωνική ενσωμάτωση σε επίπεδο 15 και, από το 2004, στα 25 κράτη μέλη κατέδειξαν ότι θα πρέπει να διασφαλιστεί ο εξορθολογισμός της ανοικτής μεθόδου συντονισμού στην κοινωνική προστασία και στην κοινωνική ένταξη. Σίγουρα, η οικονομική μεγέθυνση και η αύξηση της απασχόλησης είναι τα μέσα με τα οποία θα επιτευχθεί υψηλότερο επίπεδο κοινωνικής συνοχής, σε συνδυασμό με τα αποτελεσματικά συστήματα εκπαίδευσης και κατάρτισης.

Υπό το πρίσμα αυτό, υπενθυμίζεται στην έκθεση Bauer, ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα που να στοχεύουν στην παρεμπόδιση της πρόωρης εγκατάλειψης της εκπαίδευσης και της κατάρτισης και της διευκόλυνσης της μετάβασης, ιδιαίτερα των αποφοίτων με χαμηλά προσόντα, στο σχολείο και την αγορά εργασίας.

Γίνεται ιδιαίτερη μνεία στην επένδυση για την εκπαίδευση και τη διά βίου μάθηση επειδή παρατηρείται μια στασιμότητα στη συμμετοχή και γι’ αυτό καλείται και η ιδιωτική πρωτοβουλία να συμμετάσχει σ’ αυτήν. Είναι ένα ισχυρό μέσο καταπολέμησης της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Πρέπει να δοθεί επίσης προσοχή στην εξάλειψη της παιδικής φτώχειας και γι' αυτό πολύ σωστά η συντάκτρια της έκθεσης, κυρία Bauer, τονίζει ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί η διαγενεακή κληρονομικότητα της φτώχειας με την επίσπευση των διεργασιών της Επιτροπής με ένα σύμφωνο για το παιδί, που θα έχει στόχο την προώθηση των δικαιωμάτων του.

  Proinsias De Rossa, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Επίτροπο Špidla και την κ. Bauer για την έκθεση και για την πρωτοβουλία σχετικά με την κοινωνική προστασία και ενσωμάτωση. Το γεγονός ότι έχουμε περίπου 70 εκατομμύρια ανθρώπους που απειλούνται από τη φτώχεια στην Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί επαίσχυντη στατιστική και είναι απαράδεκτο.

Η φτώχεια είναι αποτέλεσμα των πράξεων των ανθρώπων και μπορεί να επιλυθεί με τις πράξεις έξυπνων ανθρώπων. Γνωρίζουμε τι μπορεί να λύσει το πρόβλημα της φτώχειας, ωστόσο το οικονομικό μας σύστημα συνεχίζει να αναπαράγει τη δυστυχία δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων και, όπως επισημάνθηκε, συνεχίζεται από γενιά σε γενιά.

Αυτό συμβαίνει διότι δεν ενσωματώνουμε σε εθνικό επίπεδο τις διάφορες οικονομικές, κοινωνικές, πολιτιστικές και περιβαλλοντικές πολιτικές που ακολουθούμε. Δεν ενσωματώνουμε τις λύσεις που έχουν επισημάνει διάφορα συμβούλια και εκθέσεις. Μία από τις πλέον σημαντικές λύσεις δεν είναι, όπως συχνά αναφέρεται, μια θέση εργασίας· στην πραγματικότητα είναι η εκπαίδευση: η προσχολική εκπαίδευση, ασφαλώς η πρωτοβάθμια εκπαίδευση και, σε μικρότερο βαθμό, η δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Η απασχόληση διαδραματίζει προφανώς βασικό ρόλο, αλλά πρέπει να τονιστεί ότι πολλοί από τους αστέγους μας και τους φτωχούς μας έχουν μια θέση εργασίας. Είναι, συνεπώς, σαφές ότι η θέση εργασίας πρέπει να είναι ποιοτική με αξιοπρεπή μισθό και συνθήκες, προκειμένου να συμβάλει στην επίλυση του προβλήματος της φτώχειας.

Θα έλεγα, επίσης, ότι η κοινωνική προστασία πρέπει να αντιμετωπιστεί σε ευρύτερο πλαίσιο και όχι απλώς ως κοινωνική ασφάλιση. Οι δημόσιες υπηρεσίες μας θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως μηχανισμοί κοινωνικής προστασίας. Οι υπηρεσίες υγείας, οι υπηρεσίες εκπαίδευσης, οι υπηρεσίες μεταφορών και πολιτισμού όχι μόνο συμβάλλουν στην προστασία των ατόμων που κινδυνεύουν από τη φτώχεια, αλλά, με την ίδια την ύπαρξή τους, κρατούν και δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, εκατομμύρια ατόμων μακριά από τη φτώχεια. Αν δεν υπήρχαν, θα είχαμε πολύ περισσότερα εκατομμύρια άτομα στο όριο της φτώχειας.

Θα έλεγα, επίσης, ότι πρέπει να αποφευχθεί η ιδέα ότι η κοινωνική ασφάλιση αποτελεί απλά ένα δίχτυ ασφαλείας και ότι κατά τη μεταρρύθμιση των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή στην εξάλειψη των παγίδων της φτώχειας.

  Siiri Oviir, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (ET) Κύριε Πρόεδρε, αξιότιμε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, η εξάλειψη της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού είναι μία από τις στρατηγικές προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ενδιάμεση έκθεση της στρατηγικής της Λισαβόνας επέκρινε τις πράξεις, ή μάλλον την απραξία, των κρατών μελών. Το 15% του πληθυσμού της Ευρώπης, δηλαδή 68 εκατομμύρια άνθρωποι, εκ των οποίων το ένα τρίτο είναι παιδιά, ζουν υπό συνθήκες φτώχειας. Οι ανισότητες στους μισθούς των ανδρών και των γυναικών κυμαίνονται κατά μέσο όρο σε 20% εις βάρος των γυναικών. Η φτώχεια, φυσικά, γεννά φτώχεια.

Η κοινωνική ισορροπία εξυπηρετεί τα συμφέροντα του συνόλου της κοινωνίας. Η προσωπική αποτυχία δεν είναι η βασική αιτία για την οποία οι άνθρωποι καταλήγουν στη φτώχεια. Η κοινωνική ενσωμάτωση, η λήψη υπόψη κάθε πολιτικής και το τέλος της κατασπατάλησης ανθρώπινου κεφαλαίου θα παράσχουν ένα άμεσο ερέθισμα για την πρόοδο που θέλουμε να επιτύχουμε μέσω της στρατηγικής της Λισαβόνας. Αυτό τονίζεται και στην έκθεση που συζητούμε σήμερα.

Η Ευρώπη πρέπει να τακτοποιήσει τα του οίκου της για άλλη μία φορά. Οι σκανδιναβικές χώρες αποτελούν καλό παράδειγμα αυτής της προσπάθειας. Αυτές οι χώρες έχουν οικονομίες που βρίσκονται χωρίς αμφιβολία στην πρώτη δεκάδα του κόσμου και, ταυτόχρονα, έχουν τα πιο αποτελεσματικά συστήματα κοινωνικής προστασίας.

Θα ήθελα να τονίσω ειδικά την έκκληση που απευθύνει η έκθεση για την έναρξη διαπραγματεύσεων για την επιλογή τομέων πολιτικής στις οποίες θα εφαρμοστεί η ανοιχτή μέθοδος συντονισμού. Η Ευρώπη πρέπει να σκεφτεί ότι, αν τώρα αντιστοιχούν 38 μη εργαζόμενοι συνταξιούχοι σε κάθε εκατό εργαζομένους, αυτός ο αριθμός μπορεί να διπλασιαστεί την προσεχή δεκαετία, αν δεν εφαρμοστεί μια αλλαγή στην πολιτική απασχόλησης. Αυτό το πρόβλημα, ωστόσο, πρέπει να αντιμετωπιστεί σήμερα. Η διά βίου μάθηση και η αύξηση της απασχόλησης στα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας είναι κρίσιμοι στόχοι.

Η νομοθεσία πολλών κρατών μελών, δυστυχώς, περιέχει διατάξεις που προωθούν τις διακρίσεις λόγω ηλικίας στην αγορά εργασίας. Αυτές οι πρακτικές θα πρέπει να εξαλειφθούν από τον ευρωπαϊκό δικαστικό χώρο.

Πέρα από άλλες ομάδες κινδύνου, ο μεγαλύτερος κίνδυνος αποκλεισμού ελλοχεύει στις γυναίκες άνω των 50 ετών, και αυτό γίνεται ακόμα πιο σοβαρό μετά τη συνταξιοδότηση. Το γεγονός ότι η έκθεση δίνει μεγάλη προσοχή σε αυτό το θέμα είναι πολύ θετικό. Ζητεί από τα κράτη μέλη να πάρουν μέτρα ώστε οι διακοπές της επαγγελματικής δραστηριότητας λόγω μητρότητας και γονικής άδειας να πάψουν να υπολογίζονται αρνητικά στα συνταξιοδοτικά δικαιώματα των γυναικών. Ένα μέρος της έκθεσης που θεωρώ σημαντικό είναι η έκκληση προς όλα τα κράτη μέλη –και ιδιαίτερα τα νέα– να αναθεωρήσουν τα συνταξιοδοτικά τους συστήματα, λαμβάνοντας υπόψη το χαμηλότερο προσδόκιμο επιβίωσης των ανδρών και τις μείζονες διαφορές ως προς τις αποδοχές ανδρών και γυναικών που ανακλώνται στο ποσό των συντάξεων των χήρων συνταξιούχων, σπρώχνοντάς τους συχνά κάτω από το όριο της φτώχειας.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω την κ. Bauer για το εμπεριστατωμένο έργο της και ελπίζω ότι οι αρχές που καθορίζονται σε αυτό το έγγραφο θα εφαρμοστούν σύντομα στη νομοθετική πρακτική των κρατών μελών.

  Jean Lambert, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να ευχαριστήσω την κ. Bauer για το έργο που επιτέλεσε σε αυτήν την άριστη έκθεση και την Επιτροπή για το αρχικό της έγγραφο.

Ένα από τα θέματα που προκύπτουν από αυτήν την έκθεση είναι ότι υπάρχει πολλαπλή στέρηση, η οποία συνδέεται συχνά με τις διακρίσεις· αν εξετάσει κανείς ορισμένες από τις ομάδες που πλήττονται ιδιαίτερα –τις γυναίκες, όπως μόλις ακούσαμε, τα άτομα με αναπηρίες, όσους ανήκουν σε μαύρες εθνοτικές ομάδες και σε μειονότητες, και τους νέους και ηλικιωμένους– μπορεί να διαπιστώσει γιατί οι οδηγίες του άρθρου 13 για την καταπολέμηση των διακρίσεων είναι τόσο σημαντικές και γιατί πρέπει να εφαρμοστούν όσο το δυνατόν πληρέστερα.

Η επικέντρωση στην παιδική φτώχεια είναι ευπρόσδεκτη. Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν συσχετισμοί ανάμεσα στην κακή διατροφή, την κακή στέγαση, το άσχημο περιβάλλον –οι φτωχοί ζουν συχνά στο χείριστο περιβάλλον– και στις κακές εκπαιδευτικές προοπτικές, οι οποίες, στη συνέχεια, έχουν επιπτώσεις σε ολόκληρη τη ζωή των ανθρώπων και των παιδιών τους. Χαιρετίζω την έκκληση για μια Πράσινη Βίβλο για την παιδική φτώχεια. Πρέπει να το εξετάσουμε αυτό στο πλαίσιο της γενικής κοινωνικής συνοχής, διότι έχει επιπτώσεις στο χάσμα πλούσιων και φτωχών.

Ο κ. De Rossa ανέφερε τις δυσκολίες όσον αφορά την εκπαίδευση και την απασχόληση. Η πραγματική αιτία της φτώχειας είναι η έλλειψη χρημάτων. Δεν μπορούμε να βασιστούμε απλά στην αυτόματη διάχυση του πλούτου προς τα κάτω λόγω της οικονομικής ανάπτυξης. Πρέπει να αναλάβουμε ειδική δράση για να αντιμετωπίσουμε όσους βρίσκονται στη βάση. Ας πάρουμε για παράδειγμα το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο βρίσκεται αρκετά ψηλά στους δείκτες του κινδύνου φτώχειας. Παρά τις διάφορες προσπάθειες που γίνονται από την κυβέρνηση επί του παρόντος, βλέπουμε ότι το μερίδιο του καθαρού εισοδήματος του φτωχότερου 10% του πληθυσμού είναι 2,8%, ενώ αυτό του πλουσιότερου 10% είναι 28%: το δεκαπλάσιο δηλαδή. Το διαπιστώνει κανείς στην περιφέρειά μου, στο κέντρο του Λονδίνου, την πλουσιότερη περιοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία έχει επίσης τεράστια επίπεδα φτώχειας. Πρέπει να αλλάξουμε αυτά τα ποσοστά και να αυξήσουμε τα ποσοστά της βάσης.

Συμφωνώ για τη σημασία των δημόσιων υπηρεσιών και για τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει η κοινωνική ασφάλιση σε αυτό το πρόβλημα. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να εξετάσουν αν τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης που εφαρμόζουν λειτουργούν έτσι ώστε να επιτρέπουν στα άτομα να συμμετέχουν σε προγράμματα κατάρτισης και να προωθούν τις εκπαιδευτικές δυνατότητες ή αν στην πραγματικότητα τα περιορίζουν διότι αυτά τα άτομα πρέπει να είναι έτοιμα να εργαστούν ανά πάσα στιγμή.

Θα επαναλάβω τα σχόλια που έγιναν για την ανοιχτή μέθοδο συντονισμού και τον ρόλο που θα πρέπει να διαδραματίσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε αυτήν την προσπάθεια, ειδικά στην επανεξέταση των εθνικών σχεδίων δράσης και των αποτελεσμάτων τους.

  Ilda Figueiredo, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (PT) Έχει ήδη γίνει μνεία σε αυτήν τη συζήτηση στα υψηλά επίπεδα φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού που πλήττουν πάνω από 70 εκατομμύρια άτομα στην ΕΕ. Σύμφωνα με την έκθεση, στα 14 από τα 17 κράτη μέλη για τα οποία διατίθενται στοιχεία, αυξήθηκε η παιδική φτώχεια τη δεκαετία μετά το 1990. Η τρέχουσα τάση μαρτυρεί ότι η κατάσταση θα επιδεινωθεί, με υψηλότερα επίπεδα ανεργίας, αυξημένη, αβέβαιη και χαμηλά αμειβόμενη εργασία, ευελιξία, και την ιδιωτικοποίηση βασικών τομέων και υπηρεσιών.

Δεδομένου ότι η φτώχεια αποτελεί παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στις αιτίες της. Συναφώς, πρέπει να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα για την προώθηση της κοινωνικής ενσωμάτωσης, στο πλαίσιο μιας πολυκλαδικής προσέγγισης. Εξ ου και οι προτάσεις που καταθέσαμε, οι οποίες αποσκοπούν στην αλλαγή των μακροοικονομικών πολιτικών και στην προώθηση της κοινωνικής ενσωμάτωσης, της απασχόλησης με δικαιώματα, της δημόσιας υγείας, της εκπαίδευσης και της πρόσβασης στη δικαιοσύνη, του πολιτισμού, των αξιοπρεπών συνθηκών στέγασης στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας. Για τον λόγο αυτόν, υποστηρίζουμε την αντικατάσταση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης με ένα σύμφωνο πραγματικής ανάπτυξης και προόδου και της στρατηγικής της Λισαβόνας με μια ορθή στρατηγική οικονομικής και κοινωνικής συνοχής. Επίσης, πιστεύουμε ότι δεν θα πρέπει να δοθεί έμφαση στην πρόταση οδηγίας σχετικά με τη δημιουργία της εσωτερικής αγοράς για τις υπηρεσίες.

Η εμπειρία μάς δίδαξε ότι η ανοιχτή μέθοδος συντονισμού που προβλέπεται στη στρατηγική της Λισαβόνας δεν μείωσε τη φτώχεια. Ως αποτέλεσμα της στρατηγικής της Λισαβόνας, τέθηκε σε προτεραιότητα η ελευθέρωση και η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων τομέων και υπηρεσιών, γεγονός που συνέβαλε στην επιδείνωση της φτώχειας και στην παρεμπόδιση της κοινωνικής ενσωμάτωσης. Δεδομένου ότι αυτά τα μέτρα ήταν υποχρεωτικά, η ανοιχτή μέθοδος συντονισμού δεν υποχρέωσε κανένα κράτος μέλος να μειώσει τη φτώχεια, και εδώ έγκειται η διαφορά με αυτήν την υποκριτική διαδικασία.

Οι δημόσιες πολιτικές είναι καίριας σημασίας για τη μείωση της φτώχειας και τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, από την οποία πηγάζει η ανάγκη για, αφενός, μια γενική δημόσια πολιτική κοινωνικής ασφάλισης που θα χαρακτηρίζεται από αλληλεγγύη και, αφετέρου, για την απόρριψη της ιδιωτικοποίησης των συστημάτων υγείας, όπως προτείναμε.

Αντιστοίχως, το κράτος διαδραματίζει ζωτικό ρόλο στη διασφάλιση δημόσιας εκπαίδευσης ανώτερης ποιότητας και εργατικών δικαιωμάτων που δεν θα παραβιάζουν την αξιοπρέπεια των εργαζομένων. Συνεπώς, επιμένουμε ότι δεν είναι αρκετό να λυπούμαστε απλώς για τη φτώχεια. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που αποτελούν τη ρίζα του αυξημένου αριθμού ατόμων που απειλούνται από τη φτώχεια πρέπει να αντιστραφούν. Αυτή είναι η πρόκληση που θέτουμε στο Κοινοβούλιο, ελπίζοντας ότι αυτή δεν θα είναι απλώς άλλη μία αναποτελεσματική συζήτηση.

  Guntars Krasts, εξ ονόματος της Ομάδας UEN. – (LV) Στην παράγραφο 37 της έκθεσης του Κοινοβουλίου, η οποία χαιρετίζεται θετικά στο σύνολό της, διαβάζουμε το συμπέρασμα ότι η ταχεία αλλαγή που επιφέρει η παγκοσμιοποίηση και η ευρεία χρήση των τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνίας μάς καθιστά πιο ευάλωτους σε κοινωνικούς κινδύνους. Η παγκοσμιοποίηση και οι τεχνολογίες πληροφορίας και επικοινωνίας αξιολογούνται ως κίνδυνοι.

Κατά την άποψή μου, μια κοινωνία στην οποία η ταχεία αλλαγή που επιφέρει η παγκοσμιοποίηση δεν συνοδεύεται από την ευρεία χρήση των τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνίας καθίσταται ευάλωτη σε απειλές. Οι απειλές προκύπτουν όταν τα οφέλη της αλλαγής αντιμετωπίζονται ως κίνδυνοι.

Η ευρεία χρήση των τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνίας αυξάνει τις ευκαιρίες εκπαίδευσης και κατάρτισης των ανθρώπων, καθώς και τις ευκαιρίες τους να ενταχθούν στην αγορά απασχόλησης, ειδικά για τις πιο ευάλωτες κοινωνικά ομάδες, όπως τα άτομα με αναπηρίες. Με τη βοήθεια της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, οι κοινωνικές ομάδες ή τα άτομα μπορούν να συμμετάσχουν άμεσα στον κοινωνικό διάλογο με την εθνική κυβέρνηση. Για αυτόν τον λόγο, στην κοινωνική πολιτική πρέπει να τονίζουμε τα μέτρα εκείνα που βοηθούν τα άτομα να αξιοποιήσουν αυτές τις ευκαιρίες. Οι πολιτικές της κοινωνίας της πρόνοιας και της κοινωνίας της πληροφορίας πρέπει να συντονιστούν.

Ας αφήσουμε τους φόβους για την ταχεία εξάπλωση της τεχνολογίας της πληροφορίας στους δικτάτορες της Βόρειας Κορέας και της Λευκορωσίας.

  Jan Tadeusz Masiel (NI). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, είναι λυπηρό το γεγονός ότι, σύμφωνα με τις τελευταίες στατιστικές, η αύξηση του αριθμού των δισεκατομμυριούχων στον κόσμο δεν αντιστοιχεί σε αύξηση του πλούτου όλων των πολιτών. Μάλιστα ισχύει το αντίθετο. Ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες φτώχειας αυξάνεται συνεχώς στις χώρες τόσο της παλαιάς όσο και της νέας Ένωσης. Είναι σαφές ότι η φτώχεια, η έλλειψη κοινωνικής προστασίας και η απαραίτητη κοινωνική ενσωμάτωση είναι προβλήματα που παρουσιάζονται με μεγαλύτερη οξύτητα στα νέα κράτη μέλη. Στην Πολωνία, για παράδειγμα, έχουμε μια παράδοξη κατάσταση. Ένα πρώην σοσιαλιστικό κράτος παρέχει τώρα λιγότερη προστασία για τους πολίτες του από κράτη που ήταν πάντα καπιταλιστικά. Στα κοινωνικά προβλήματα των χωρών της παλαιάς Ένωσης των Δεκαπέντε προσθέτουμε τα δικά μας προβλήματα, όπως η υψηλή ανεργία στους μορφωμένους νέους ή η έλλειψη πρόσβασης σε γενική ιατρική περίθαλψη.

Κύριε Επίτροπε, η Ένωση συχνά κατηγορείται για υπερβολικό αριθμό κανονισμών, αλλά εκτιμώ ότι δεν διαθέτει έναν ιδιαίτερα σημαντικό κανονισμό. Η Ένωση θα πρέπει να υποχρεώσει τα κράτη μέλη να θέσουν ένα κατώτατο κοινωνικό εισόδημα. Αυτό θα επιτρέψει σε όλους τους πολίτες να αισθανθούν ασφαλείς. Επίσης, θα προωθήσει την κοινωνική ενσωμάτωση μειώνοντας το επίπεδο του φόβου για επιβίωση.

  Tomáš Zatloukal (PPE-DE). – (CS) Κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, εκτιμώ ότι η σημερινή συζήτηση για το θέμα της κοινωνικής προστασίας και της κοινωνικής ενσωμάτωσης είναι ιδιαιτέρως συναφές, καθώς, αν και σημειώθηκε πτώση 3% στο επίπεδο σχετικής φτώχειας τα έτη 1995–2000, το επίπεδο του 15% είναι αναμφίβολα ανησυχητικό. Φοβάμαι ότι, με βάση τα στοιχεία και την τρέχουσα κατάσταση, δεν θα καταστεί δυνατόν να εξαλείψουμε τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό που δημιουργεί μέχρι το 2010. Αυτά τα φαινόμενα είναι το αποτέλεσμα των διαρθρωτικών αλλαγών που συνοδεύουν την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της κοινωνίας μας. Υπάρχουν αλλαγές στην αγορά εργασίας, τεχνολογικές αλλαγές στην κοινωνία, δημογραφικές αλλαγές, εθνοτική πολυμορφία, αλλαγές στη συγκρότηση των νοικοκυριών και στον αναπροσδιορισμό των ρόλων ανδρών και γυναικών. Η βοήθεια, συνεπώς, πρέπει να στοχεύει κυρίως στις ομάδες που είναι πιο ευάλωτες στον κίνδυνο, στους ανέργους, στις μονογονεϊκές οικογένειες, στους ηλικιωμένους, σε όσους ζουν μόνοι, στις οικογένειες με πολλά εξαρτώμενα μέλη, στις εθνοτικές μειονότητες και στα άτομα με αναπηρίες. Το γεγονός ότι η φτώχεια πλήττει συχνά και τα παιδιά είναι, κατά τη γνώμη μου, εξαιρετικά λυπηρό και ανησυχητικό.

Από όλες τις βασικές πολιτικές προτεραιότητες για την επίλυση των προβλημάτων της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, θα έδινα έμφαση στην εκπαίδευση. Το θέμα είναι να διασφαλιστεί το σωστό επίπεδο εκπαίδευσης, μια ομαλή μετάβαση από τα εκπαιδευτικά ιδρύματα στον χώρο εργασίας και η ενσωμάτωση των μειονεκτουσών ομάδων στο εκπαιδευτικό σύστημα μέσω της χρήσης της ηλεκτρονικής μάθησης. Η εκπαίδευση δεν είναι μόνο το σχολείο, είναι ένα στοχοθετημένο σύστημα διά βίου μάθησης. Η εκπλήρωση αυτών και άλλων προτεραιοτήτων, ωστόσο, απαιτεί οικονομικούς πόρους. Τα νέα κράτη μέλη ειδικά δεν μπορούν να αξιοποιήσουν επαρκώς το χρηματοδοτικό μέσο για αυτόν τον τομέα, το οποίο είναι το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο. Ως εκ τούτου, καλώ τα νέα κράτη μέλη, ειδικά την Τσεχική Δημοκρατία, να κάνουν όσα περισσότερα μπορούν για να ελαφρύνουν το γραφειοκρατικό βάρος για τους αιτούντες αναφορικά με τα έγγραφα προγράμματα που συντάχθηκαν πρόσφατα για την περίοδο 2007-2013. Θα ήθελα ολοκληρώνοντας να ευχαριστήσω την κ. Bauer για την άριστη έκθεση.

  Karin Jöns (PSE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, η πολιτική για τις συντάξεις, η καταπολέμηση της φτώχειας και η υγειονομική και μακρόχρονη περίθαλψη είναι κεντρικά καθήκοντα για εμάς και κεντρικά θέματα για όλους τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γι’ αυτό, το Κοινοβούλιο πρέπει να συμμετάσχει πολύ περισσότερο από ό,τι μέχρι σήμερα στον ανοιχτό συντονισμό σε όλα τα θέματα κοινωνικής προστασίας και ένταξης. Η σημερινή διαδικασία είναι εντελώς απαράδεκτη. Σήμερα συζητάμε για μια ήδη ξεπερασμένη κατάσταση. Το Συμβούλιο έχει ήδη συζητήσει τη συμπληρωματική ανακοίνωση της Επιτροπής. Γι’ αυτό, χρειαζόμαστε πραγματικά επειγόντως μια διοργανική συμφωνία.

Ο Επίτροπος είπε σήμερα ότι θα επιδιώξει διάλογο με το Κοινοβούλιο. Τον ευχαριστώ πολύ για αυτό, αλλά αυτό που θέλουμε δεν είναι απλά ένας χαλαρός διάλογος αλλά η σύναψη μιας διοργανικής συμφωνίας με απόλυτα σαφείς κανόνες. Επίσης, πρέπει μελλοντικά να εξετάζονται περισσότερο στο πλαίσιο του ανοιχτού συντονισμού για το θέμα της κοινωνικής προστασίας θέματα που αφορούν τον συνδυασμό οικογένειας και επαγγέλματος και να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στη φύλαξη των παιδιών.

  Zdzisław Zbigniew Podkański (UEN). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η αυξανόμενη παγκοσμιοποίηση οδηγεί στην αναδιάρθρωση τόσο των επιχειρήσεων όσο και της αγοράς εργασίας. Άλλη μια συνέπεια της παγκοσμιοποίησης είναι η έμφαση στο διεθνές επίπεδο, όχι μόνο στο τοπικό και στο εθνικό. Υπάρχει μια αυξανόμενη τάση οι μεγάλες επιχειρήσεις να βγάζουν τις μικρομεσαίες από την αγορά, με σημαντικές επιπτώσεις στην επιβίωση των τοπικών κοινοτήτων.

Η φύση της αναδιάρθρωσης διαφέρει από περιφέρεια σε περιφέρεια. Στα παλαιά κράτη μέλη προκαλεί ανησυχίες για τις απώλειες θέσεων εργασίας και στα νέα κράτη μέλη οι ανησυχίες αφορούν τη διακοπή της παραγωγής και τις μαζικές απολύσεις. Στα νέα κράτη μέλη η αγορά εργασίας δέχθηκε σκληρό πλήγμα από την ανάπτυξη των υπεραγορών και των σούπερ μάρκετ, ειδικά εκείνων που δημιουργήθηκαν στα κέντρα των πόλεων και σε μεγάλες οικιστικές περιοχές. Αυτά τα μεγάλα εμπορικά κέντρα κατέστρεψαν τις επιχειρήσεις των μικρών εμπόρων και των παρόχων υπηρεσιών στη γύρω περιοχή, πολλοί εκ των οποίων υποχρεώθηκαν να κλείσουν. Για κάθε θέση εργασίας που δημιουργείται σε μια υπεραγορά, χάνονται πέντε ως οκτώ στη γύρω περιοχή. Οι επενδυτές συχνά δεν λαμβάνουν υπόψη τον ανθρώπινο παράγοντα ή το φυσικό περιβάλλον του ατόμου και την ιστορική κληρονομιά. Η κ. Bauer πολύ σωστά αναγνωρίζει αυτό το θέμα στην έκθεσή της.

Συνοψίζοντας, τα πρωταρχικά θύματα των αναδιαρθρωμένων χώρων εργασίας είναι οι εργαζόμενοί τους και οι προμηθευτές, συμπεριλαμβανομένων των γεωργικών παραγωγών. Σε αυτές τις ομάδες πρέπει να παρασχεθεί βοήθεια και υποστήριξη. Θα πρέπει να τους δοθεί η ευκαιρία να βρουν νέες θέσεις εργασίας, νέα επαγγέλματα ή νέες αγορές για τα προϊόντα τους.

  Ljudmila Novak (PPE-DE). – (SL) Πιστεύω ότι η πιο κοινωνικά αφοσιωμένη χώρα είναι αυτή που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για θέσεις εργασίας υψηλής ποιότητας και διασφαλίζει ίσες ευκαιρίες για τους πολίτες της. Και οι θέσεις εργασίας υψηλής ποιότητας μπορούν να διασφαλιστούν μέσω της επένδυσης σε ανθρώπινο κεφάλαιο, της διά βίου μάθησης, της ενθάρρυνσης της ευελιξίας στην αγορά εργασίας και μέσω νομοθεσίας που ευνοεί την οικονομία.

Οι πολίτες χρειάζονται ευνοϊκές εξωτερικές συνθήκες προκειμένου να κάνουν τη δουλειά τους και να είναι δημιουργικοί, καθώς και να καλύψουν τις βασικές ανάγκες τους. Ωστόσο, δεν ισχύει το ίδιο για ευάλωτες ομάδες όπως οι ηλικιωμένοι ή οι νέοι χωρίς εργασιακή εμπειρία, οι ασθενείς, τα άτομα με αναπηρίες και οι γυναίκες αρχηγοί μονογονεϊκών οικογενειών ή οι οικογένειες με πολλά παιδιά. Όλες αυτές οι ομάδες χρειάζονται την προσοχή και τη βοήθειά μας προκειμένου να είναι κοινωνικά προστατευμένες και όχι αποκλεισμένες από την κοινωνία.

Εντούτοις, δεν μπορώ να κατανοήσω την απόφαση του Συμβουλίου, στις διαπραγματεύσεις για τις δημοσιονομικές προοπτικές, να μειώσει τους πόρους που προβλέπονται για την εκπαίδευση και τις επιχορηγήσεις προς τους νέους, ένας τομέας στον οποίο με σχετικά περιορισμένους πόρους μπορούν να επιτευχθούν σημαντικά αποτελέσματα στην εκπαίδευση, στη μελέτη ξένων γλωσσών, στην ανάπτυξη διεθνών δεσμών και στάσεων απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πασχίζουμε για αυτές τις αξίες σε όλα σχεδόν τα έγγραφά μας. Εφόσον συνεχίζουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση να υιοθετούμε συγκεκριμένα μέτρα που δεν συμφωνούν με τα λόγια μας και τις ιδέες μας, δεν μπορούμε να επιτύχουμε ταχύτερα τους στόχους που έχουμε θέσει.

Ίσως ποτέ ξανά στην ανθρώπινη ιστορία δεν περνούσε ο χρόνος τόσο γρήγορα όσο περνά σήμερα, και τίποτα δεν υποδεικνύει ότι αυτός ο ρυθμός θα μειωθεί. Για αυτόν τον λόγο, χρειαζόμαστε επίσης γρήγορες και απλές λύσεις για την προσαρμογή σε αυτές τις αλλαγές, προκειμένου να επιτύχουμε μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη και καλύτερη κοινωνική προστασία για τις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού.

  Marianne Mikko (PSE). – (ET) Κυρίες και κύριοι, ως μέλος του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, πιστεύω ότι η δουλειά είναι η μόνη πηγή πλούτου, ωστόσο η εργασία χάνει τη θέση της από τις μηχανές –με άλλα λόγια, από το κεφάλαιο– ως παράγοντας στην παραγωγή.

Πολλοί συνταξιούχοι στα παλαιά κράτη μέλη απολαμβάνουν μια άνετη ζωή μετά τη συνταξιοδότησή τους, διότι οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών θέσπισαν νόμους ώστε οι εργαζόμενοι να υποχρεούνται να τους στηρίζουν ως κάποιο βαθμό, ενώ πολλοί άνθρωποι με χαμηλό μισθό στην εργασία τους προς όφελος της κοινωνίας κινδυνεύουν να φτάσουν στα όρια της φτώχειας μετά τη συνταξιοδότησή τους. Σε υπερβολικά πολλά κράτη μέλη, τα συνταξιοδοτικά συστήματα είναι βασικά συστήματα πυραμίδας. Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή στο γεγονός ότι οι τελευταίοι που θα ενταχθούν στο σύστημα –οι νέοι– δεν θα είναι πλέον σε θέση να βρουν τους ανθρώπους που υποτίθεται ότι θα πρέπει να τους στηρίξουν αργότερα με τους μισθούς τους. Η εργασία τους, οι μισθοί και οι οικονομικές υποχρεώσεις δεν καθιστούν δυνατή την απόκτηση παιδιών ή την εξοικονόμηση χρημάτων.

Υποστηρίζω την έκθεση της κ. Bauer, αλλά τα προβλήματα των συντάξεων δεν μπορούν να επιλυθούν με μία μόνο έκθεση. Μπορούμε, ωστόσο, να πάρουμε μέτρα σήμερα για να διασφαλίσουμε το μέλλον. Τόσο τα κρατικά όσο και τα ιδιωτικά συνταξιοδοτικά συστήματα πρέπει να περιέχουν πραγματικά χρήματα και όχι να βασίζονται μόνο σε δεσμεύσεις.

Η μετάβαση της Εσθονίας σε ένα χρηματοδοτούμενο συνταξιοδοτικό σύστημα ήταν επιτυχής. Η ανταγωνιστικότητα και η βιωσιμότητα της Ευρώπης θα ωφελούνταν σημαντικά αν τα παλαιά κράτη μέλη μπορούσαν να μιμηθούν αυτήν τη διαδικασία. Ελπίζω ότι το κοινοβούλιό μας θα επιστρέψει σύντομα στο θέμα των συνταξιοδοτικών συστημάτων.

  Zita Gurmai (PSE). – (HU) Κύριε Πρόεδρε, η πραγματική πρόκληση για την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι να παράσχει μια ευκαιρία απόδρασης από τον φαύλο κύκλο του κοινωνικού αποκλεισμού. Είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι περίπου 68 εκατομμύρια άνθρωποι, ήτοι το 15% των ευρωπαίων πολιτών, ζουν με την επίγνωση του κινδύνου της φτώχειας, όπως περιγράφεται στην έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που δημοσιεύθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2005.

Είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι ο κοινωνικός αποκλεισμός πλήττει τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, τις γυναίκες και τις εθνοτικές μειονότητες. Αυτές είναι οι ομάδες που μειονεκτούν στην απόκτηση και στη διατήρηση μιας θέσης εργασίας, στους μισθούς που λαμβάνουν, στην πρόνοια, στην υγειονομική περίθαλψη, στην εκπαίδευση και στην πρόσβαση σε πολιτιστικούς πόρους.

Η έκθεση δηλώνει ότι στην Ουγγαρία το ποσοστό εκείνων που απειλούνται από τη φτώχεια είναι χαμηλότερο από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή δεν υπερβαίνει το 10%, όπως και τα ποσοστά στην Τσεχική Δημοκρατία, τη Σουηδία, τη Δανία και τη Σλοβενία. Ωστόσο, στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας, στη Σλοβακία, στην Ελλάδα και στην Πορτογαλία αυτό το ποσοστό κυμαίνεται στο 20%.

Ο Επίτροπος Vladimir Spidla τόνισε στην ομιλία του ότι, κατά τη διάρκεια της ζωής τους, οι γυναίκες αφιερώνουν τετραπλάσιο χρόνο στη φροντίδα των άλλων από ό,τι οι άνδρες. Όταν αναγνωρίσουμε την κοινωνική αξία αυτού του γεγονότος, θα παράσχουμε μια πραγματική ευκαιρία για τη γεφύρωση του χάσματος.

Οι φτωχές και ευάλωτες ομάδες της κοινωνίας μπορούν να βγουν από τον φαύλο κύκλο του κοινωνικού αποκλεισμού μόνο αν δημιουργήσουμε ευκαιρίες εργασίας για εκείνες, αν διασφαλίσουμε μια κατάρτιση για εκείνες προσανατολισμένη στις ανάγκες της αγοράς. Η εξεύρεση εργασίας σημαίνει απόκτηση εισοδήματος, το οποίο διευκολύνει την κοινωνική ενσωμάτωση και βελτιώνει την οικονομική κατάσταση του ατόμου. Αυτή είναι η πραγματική πρόκληση, ας την αντιμετωπίσουμε! Προτείνω να γίνει δεκτή η έκθεση.

  Aloyzas Sakalas (PSE). – (LT) Θα ήθελα να ευχαριστήσω την κ. Bauer για την άριστη εκπόνηση της έκθεσης. Ωστόσο, θα ήταν καλύτερα αν μπορούσαμε να εξετάσουμε ένα σύστημα, δείχνοντας ποιες προτεραιότητες χρήζουν πρώτες της προσοχής μας. Κατά τη γνώμη μου, η πιο σημαντική προτεραιότητα είναι το παιδί, καθώς αυτό είναι η αρχή και ο ενήλικας είναι μόνο η συνέπεια της ανατροφής αυτού του παιδιού. Αν τα παιδιά δεν πάνε στο σχολείο, δεν θα έχουν δουλειές στο μέλλον. Αν τα παιδιά είναι συνεχώς πεινασμένα, θα αρχίσουν να επαιτούν, ακόμα και να κλέβουν. Αν τα παιδιά υφίστανται βία ή σεξουαλική κακοποίηση, θα γίνουν και εκείνα βίαια όταν μεγαλώσουν. Αν τα παιδιά δεν έχουν γονείς ή βρίσκονται μακριά από τους γονείς τους, τότε το σπίτι τους θα είναι ο δρόμος. Όλες οι περιπτώσεις που αναφέρθηκαν αποτελούν ένα άριστο πρόσχημα για να βρουν καταφύγιο αυτά τα παιδιά στον εγκληματικό κόσμο και να ανατραφούν ως κακοποιοί. Αυτά τα παιδιά δεν θα μπουν στην αγορά εργασίας, καθώς μπορούν να κάνουν μόνο πράγματα που δεν είναι κατάλληλα για την αγορά εργασίας. Κατά συνέπεια, η βασική προτεραιότητα πρέπει να είναι η εξάλειψη των αιτιών που καθιστούν τα παιδιά ακατάλληλα για την αγορά εργασίας. Αν δεν καταφέρουμε να εξαλείψουμε τις αιτίες, τότε τα άλλα μέτρα που αναφέρονται στην έκθεση θα είναι μόνο μια μάχη με τις συνέπειες.

  Vladimír Špidla, Μέλος της Επιτροπής. (CS) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, χαιρετίζω το υψηλό επίπεδο αυτής της συζήτησης και των προτάσεων που υπέβαλαν οι βουλευτές και θα ήθελα να επιβεβαιώσω και πάλι τη βούλησή μου να εργαστώ μαζί σας για την εκπλήρωση των στόχων της Ένωσης και την εκπλήρωση του ρόλου που μας ανατέθηκε από τους πολίτες της Ευρώπης. Μπορώ να σας βεβαιώσω ότι η Επιτροπή συμβάλλει αποφασιστικά στην περαιτέρω ενίσχυση του κύρους της κοινωνικής διάστασης στη στρατηγική της Λισαβόνας. Θα ήθελα να σας προτείνω ορισμένες ιδέες για το έργο μας στο μέλλον.

Πρέπει να ενισχύσουμε το κύρος του ευρωπαϊκού συντονισμού. Καταφέραμε να αναπτύξουμε μια ισορροπημένη προσέγγιση, η οποία δίνει έμφαση στην ανάγκη συνδυασμού των κοινωνικών στόχων με τους οικονομικούς στόχους. Πρόκειται για σημαντικό επίτευγμα και είναι θεμελιώδες στην ενίσχυση της πίστης των πολιτών στις μεταρρυθμίσεις. Πρέπει να ενισχύσουμε την εταιρική σχέση ανάμεσα στα κράτη μέλη και την Ένωση. Η ευρωπαϊκή στρατηγική για την ανάπτυξη και την απασχόληση και η κοινωνική ατζέντα δεν ανήκουν στην Επιτροπή ή στα ευρωπαϊκά όργανα. Βασίζονται στην υποχρέωση όλων των συμμετεχόντων, των κρατών μελών, των ευρωπαίων πολιτών, των κοινοβουλίων, των κοινωνικών εταίρων και των ενδιαφερόμενων ομάδων, καθώς και όλων των θεσμών και των οργάνων της Κοινότητας. Η επιτυχία σε αυτήν την εταιρική σχέση απαιτεί σαφή διαχωρισμό των ρόλων. Τα κράτη μέλη θα εφαρμόσουν τις μεταρρυθμίσεις σε επίπεδο κράτους και τις διαρθρωτικές πολιτικές που εγκρίθηκαν στο πλαίσιο της αναθεωρημένης στρατηγικής της Λισαβόνας. Η Ένωση θα συνεχίσει να υποστηρίζει τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες και, ταυτόχρονα, θα αξιοποιεί όλα τα νέα μέσα, τη βοήθεια από τα διαρθρωτικά ταμεία, τον σεβασμό για τα θεμελιώδη δικαιώματα, την υποστήριξη για τον κοινωνικό διάλογο και την καθιέρωση δοκιμασμένων προσεγγίσεων.

  Πρόεδρος. Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί αύριο, στις 11.30.