Istungi stenogramm

Neljapäev, 6. aprill 2006 - Strasbourg

12.1. Darfur (arutelu)

  El Presidente. Procedemos ahora al debate sobre la base de seis propuestas de resolución referentes a Darfur⁽¹⁾.

  Bernd Posselt (PPE-DE), Verfasser. – Herr Präsident! Wir haben uns hier schon wiederholt mit der Lage in Darfur beschäftigt, seit einiger Zeit allerdings nicht mehr, obwohl sich dort die Entwicklung leider Gottes in dramatischer Weise verschlechtert. Allein in den wenigen Monaten seit Anfang des Jahres sind nach Aussagen von Herrn Egeland, dem für Darfur zuständigen Vizegeneralsekretär der UNO, mehr als 200 000 Menschen aus ihrer Heimat vertrieben und mehr als 96 Dörfer niedergebrannt worden – und dies mehr als ein Jahr nach einer internationalen Initiative, mit der all dies gestoppt werden sollte! Dies zeigt die unglaubliche Schwäche der internationalen Gemeinschaft in Sachen Darfur, und die Tatsache, dass der Vizegeneralsekretär der UNO sogar daran gehindert wurde, überhaupt in das Krisengebiet einzureisen, zeigt, dass das Regime in Khartum offenbar die internationale Gemeinschaft ganz offen brüskiert, boykottiert und lächerlich macht.

Aus diesem Grund ist es höchste Zeit, dass wir aufhören, nur immer wieder einmal schwächlich zu protestieren. Vielmehr müssen sich die Vereinten Nationen, die NATO, die USA, die Europäische Union sowie die Afrikanische Union zusammen an einen Tisch setzen, um in Sachen Darfur endlich eine konzertierte Politik zu betreiben, die über papierene Resolutionen hinausgeht. Das heißt, wir brauchen dort eine wesentlich massivere Intervention, als dies bisher der Fall ist.

Natürlich ist hier zuerst einmal die Afrikanische Union gefordert, doch auch wir können nicht abseits stehen, wenn dort ganz offenkundig – und die USA haben das ja offen ausgesprochen, wenn auch nicht die nötigen Konsequenzen gezogen – ein Völkermord stattfindet. Es handelt sich schlichtweg um Genozid. Wir erinnern uns derzeit in traurigen Gedenkveranstaltungen an den Beginn des Genozids in Ruanda und Burundi, als man auch weggeschaut hat. Heute sagt jeder, man hätte damals intervenieren sollen. Wir sind derzeit in einer ähnlichen Situation: Wir schauen weg, wir handeln nicht, wir nutzen unsere Möglichkeiten – die schwach genug sind – nicht, sondern wir begnügen uns mit verbalen Protesten.

Dies macht den Skandal in Darfur nicht nur zu einem Skandal des sudanesischen Regimes, sondern auch zu einem Skandal der internationalen und europäischen Institutionen. Deshalb bin ich sehr froh, dass wir endlich im Europäischen Parlament dieses Thema wieder aufgreifen. Wir müssen einfach ganz klar erkennen: Normale oder auch nur halbwegs normale Beziehungen zum Sudan werden erst möglich sein, wenn dieser sich endlich an seine Zusagen hält und die internationalen Institutionen dort tätig werden können.

  Fiona Hall (ALDE), author. – Mr President, when a mission from the Committee on Development visited Darfur in September 2004, we were shocked to see at first hand people sheltering under twigs because their village had been bombed. We pushed hard at that time for a strengthening of the African Union monitoring mission, and in October 2004 it was indeed extended to include the protection of civilians who were under imminent threat.

The tragedy is that 18 months on, bombings, attacks and rapes are still taking place, despite the best efforts of the African Union both in the Abuja peace talks and on the ground in Darfur. There are simply not enough African Union troops to be able to control the high level of violence that is taking place, particularly near the Chad border and in the corridor between Tawila and Graida. That is why the UN must get involved in Darfur as a matter of urgency. The UN needs to back the African Union during the remainder of its mandate and be prepared to take over in October 2006.

The Government of Sudan says that this is colonialism. It is not. It is a sad recognition that earlier initiatives to rein in the violence have largely failed. Even the humanitarian effort in Darfur is now under threat, because access to the humanitarian agencies is being obstructed. With over 3.5 million people dependent on food aid and medical aid, we cannot just stand by. The violence has to stop.

  Carl Schlyter (Verts/ALE), Författare. – Herr talman! Sedan jag först blev invald har vi diskuterat situationen i Sudan. Vad är det som händer där? Tänk er att en enda vän blir dödad och vilken tragedi och elände det är. Tänk er då att det är 180 000 vänner som idag har dött i konflikten. Tänk er en enda vän som får sitt hus uppbränt och tvingas bort från sitt hem, hur känns inte det? Tänk er då att de tårarna multipliceras med 2 miljoner i Darfur idag. Tänk er en enda släkting som blir våldtagen, och att det upprepas tiotusentals gånger. Det är den omfattning på den humanitära katastrof som drabbar Sudan.

Vad gör då regeringen? I resolution på resolution kräver vi att de ska avväpna Janjaweed-gerillan, och ingenting händer. I resolution på resolution kräver vi att de ska samarbeta med det internationella samfundet för att hjälpa sin egen befolkning, men väldigt lite händer. Saken blir inte bättre av att man vägrar FN:s sändebud Jan Egeland att åka till Darfur när han anser det lämpligt. Kommissionen ger redan idag 160 miljoner euro i bistånd, mitt eget land 330 miljoner svenska kronor i bistånd. Om dessa pengar ska göra någon nytta så krävs det samarbete från regimen, inte att de motarbetar våra insatser. Jag tycker att vi ska driva igenom ett vapenembargo oavsett vad Ryssland och Kina säger, och att alla vi länder som ställer upp på ett vapenembargo ska hjälpas åt och hjälpa till att förhindra att vapenembargot bryts.

För övrigt, att fängsla kvinnor som gör motstånd mot våldtäkt är en absurd situation, och dessa fyra unga kvinnor ska naturligtvis genast släppas fria.

  Margrietus van den Berg (PSE), Auteur. – Voorzitter, commissaris, in Darfur zijn miljoenen mensen op de vlucht. De vluchtelingenkampen zitten bomvol als gevolg van massale en chaotische vluchtbewegingen van mensen in nood, aangevallen door de rebellen en door de Janjaweed, vaak met afgrijselijke verhalen van plundering en verkrachting. Een uitzichtloze situatie met een Afrikaanse Unie die te zwak is en een Soedanese regering die de Janjaweed lijkt te steunen en aan de internationale rechtsorde, vertegenwoordigd door de Afrikaanse Unie en de Verenigde Naties, geen kans lijkt te willen geven. Daarin lijkt ze nog gesteund te worden door China en Rusland.

Gisteren werd bekend dat Jan Pronk, speciaal gezant van de VN in Darfur, zijn functie opheeft. Als zelfs Jan Pronk, die ik ken als een onverbeterlijke doorzetter en optimist, geen kans meer ziet voor het vredesproces, dan is het echt tijd om de noodklok te luiden. In Darfur woedt een ongekend wreed conflict waarin de Europese Unie de mogelijkheid heeft te tonen wat haar rol buiten Europa kan zijn. Deze week worden de honderd dagen van de genocide in Rwanda hier in een fototentoonstelling getoond. Die gebeurtenis is het symbool voor het falen van de hele internationale gemeenschap.

Nu worden we opnieuw op de proef gesteld. China en Rusland blokkeren iedere actie. De Afrikaanse Unie probeert de Soedanese regering alsnog mee te trekken, maar het is te weinig, te laat en het duurt te lang. Nu is het aan de Europese trojka om met geld en ondersteuning van de vredesmacht van de Afrikaanse Unie daadwerkelijk aanwezig te zijn met logistieke steun, toegang tot voedselhulp en bescherming van burgers. Deze chaotische moordpartij, gekenmerkt door een ongekend wrede belangenstrijd, moet nu eindelijk eens stoppen. De oproep, vandaag van ons parlement, in een uitstekende gezamenlijke resolutie geeft daartoe een duidelijke richting en impuls aan Solana, de Raad, de Commissie en onze regeringen. De geloofwaardigheid van Europa's rol in de wereld staat op het spel.

  Jaromír Kohlíček (GUE/NGL), Autor. – Je to zvláštní, ale dokud se v jižní části Súdánu nenašla ropa, o Dárfúru se mnoho nemluvilo. Zemědělci obdělávali svá políčka, pastevci pásli dobytek. Je zřejmé, že oblast Dárfúru má pro někoho zvláštní přitažlivost. Snaha po odtržení potenciálně bohatých území není v Africe ničím novým. Vzpomeňme na Biafru, na Katangu a na další problematické části kontinentu bohatého na přírodní zdroje. Tam, kde podobné bohatství není, nejsou ani takového obrovské problémy. Koneckonců jistě v oblasti najdeme nejen ruské a čínské zbraně, ale na základnách cizinecké legie v Čadu najdeme i zbraně jiné.

Zajímavé je, že nám vadí, že do Dárfúru nebyl vpuštěn generální tajemník OSN. Při podobné akci v Eritreji tento Parlament dokonce schválil humanitární pomoc vládě. Proč by teď naše rezoluce ve smyslu odstavce 7 neapelovala na Evropskou unii, USA a další, aby přispěly k ukončení stavu i v Eritreji? Režim v Súdánu jistě není vzorem demokracie. Přesto je žádoucí nepodléhat snaze o řešení situace silou. S těmito výhradami s rezolucí souhlasím.

  Ari Vatanen, on behalf of the PPE-DE Group. – Mr President, my colleagues have already referred to the fact that we have discussed this issue time and time again. When it comes to human rights and the value of human dignity, we are dealing with variable geometry: when it is close to us, human life seems to matter, but when it is far away, we do not get our act together.

I have often driven in that part of the world. I know that barren land; I know how those people live – or rather, survive – in those conditions, even when there is no conflict. They are exposed to famine, shortages of food and a lack of drinking water. You cannot imagine how hard their lives are. Now, in their hundreds of thousands, they are being tortured, killed and the rest have fled their homes, and yet we will make another resolution here. That proves how powerless the international community is in dealing with human suffering. That is what it amounts to.

How many more conflicts do we need? Even in the Balkans we did not get our act together until far too late. And now Darfur is far too far away. China and Russia are very cynically blocking our efforts in the United Nations. Sudan’s rotten regime – I am sorry that I have to use non-diplomatic language – is blocking UN efforts, and we are powerless.

When we have international conflicts or problems, we need international governance. Otherwise, future generations will say to us: ‘You had the problem in your hand. You saw the dark clouds on the horizon and you did nothing’.

  Ana Maria Gomes, em nome do Grupo PSE. – Eu visitei Darfur numa delegação deste Parlamento em Setembro de 2004 e vi a extensão da tragédia, como já referiu a Deputada Fiona Hall. Depois, aqui no Parlamento e na União Europeia, apoiámos o papel que a União Africana procurou desempenhar na resolução do conflito. Mas ele arrasta-se há três anos, causou mais de 200.000 mortos e de 2 milhões de deslocados e refugiados.

A UNMIS chegou aos seus limites e as negociações de Abuja não avançam. O conflito agravou-se e está a estender-se ao vizinho Chade. A obstrução da visita a Darfur de Jan Egeland constitui mais uma afronta do regime sudanês contra a ONU, a somar aos graves crimes de guerra e contra a humanidade perpetrados pelas suas forças, incluindo as milícias Janjaweed. As ameaças provocatórias de Cartum de transformar Darfur num cemitério para tropas da ONU não devem intimidar.

A comunidade internacional não pode abdicar da responsabilidade de proteger e deve por isso despachar imediatamente, no quadro do capítulo VII da Carta das Nações Unidas, uma força de estabilização, robusta e bem equipada, preparando o posicionamento de uma operação de paz das Nações Unidas de dimensão apropriada, ambas com uma forte contribuição europeia.

Todos os membros do Conselho de Segurança das Nações Unidas têm que assumir as suas responsabilidades, incluindo os que têm protegido o regime ditatorial corrupto e criminoso de Cartum, como a China. A solução duradoura do conflito exige também pôr fim à impunidade dos responsáveis pelos crimes no Darfur. Nesse sentido, é fundamental apoiar as investigações do Tribunal Penal Internacional e reforçar as sanções contra Cartum, aplicando rigorosamente o embargo de armas e decretando um embargo às exportações de petróleo.

  Kathy Sinnott, on behalf of the IND/DEM Group . – Mr President, my contacts in touch with those on the ground in southern Sudan inform me that there is a situation developing right now that deserves our urgent attention. While the government in Khartoum claims to keep peace agreements, which we know it does not, it funds the LRA – the Lord’s Resistance Army – from northern Uganda to continue the genocide for them.

The LRA lay siege to southern Sudanese villages: killing the adults, taking the children. Young girls are abducted to become sex and labour slaves and they are also sold, traded and given as gifts to the LRA arms dealers. Young boys are terrorised into virtual slavery as guards and soldiers. The LRA is only a small force, but it is increasingly expanding because abducted young boys are being used as combatants.

It is planting season now in southern Sudan. Civilians should be planting but they cannot, because of the LRA threat, which is again backed by their own government. If nothing is planted, famine will result. The situation is critical, they need our protection now. We have to ask ourselves: if Russia and China can support the government, why cannot we support the suffering Sudanese people?

  Ryszard Czarnecki (NI). – Panie Przewodniczący! Po raz kolejny zajmujemy się w Parlamencie Europejskim sprawą Darfuru – to taka neverending story.

Z ubolewaniem należy stwierdzić, że za wciąż trwające walki w tym regionie całkowitą odpowiedzialność ponosi rząd Sudanu. Chartum nie respektuje ani ustaleń międzynarodowych, ani autorytetu Organizacji Narodów Zjednoczonych, uznając ostatnią pokojową misję ONZ za powrót do kolonializmu. Warto zwrócić jednak uwagę na to, że rząd Sudanu odważa się na tego typu zachowania z powodu braku izolacji międzynarodowej. Dostawy broni do tego kraju, o czym mówili moi szanowni przedmówcy, zapewnia m.in. Rosja.

Należy nazywać rzeczy po imieniu. W Darfurze mamy do czynienia z ludobójstwem – powinno to być jednoznacznie potępione przez ONZ. Jest rzeczą wysoce niewłaściwą, że niektóre kraje – w tym Rosja – blokują działania Rady Bezpieczeństwa ONZ w tym zakresie. Parlament Europejski powinien wywierać presję na opinię narodową, aby Darfur przestał być symbolem gwałtu i przemocy.

  Karin Scheele (PSE). – Herr Präsident! Der Krieg im westlichen Teil des Sudan, in Darfur, hält seit 2003 an. 200 000 Tote und 3 Millionen Flüchtlinge sind das erschütternde Ergebnis des anhaltenden Bürgerkriegs. Sudan is Rwanda in slow motion, sagen Beobachter, der Sudan ist Ruanda in Zeitlupe.

Die Europäische Union und die Vereinigten Staaten haben sich für eine Übertragung der Mission der Afrikanischen Union auf UN-Truppen ausgesprochen, da die 7 000 Soldaten der Afrikanischen Union völlig überfordert sind. Der UN-Sondergesandte für den Sudan, Jan Pronk, zieht eine bittere Bilanz und spricht vom Scheitern der UN-Friedensbemühungen in Darfur. Man habe zu wenig zu spät getan. Der Sudan wird von manchen Ländern mit Samthandschuhen angefasst. Auch wenn es immer unterschiedliche Länder sind, ist der Grund fast immer der gleiche: Rohstoffvorkommen und Erdöl.

Wir fordern mit unserer Entschließung den Sicherheitsrat der Vereinten Nationen nachdrücklich auf, zu einer Sitzung zusammenzutreten, um sich mit der Gewalt in Darfur zu befassen und seiner Verantwortung für den Schutz der Zivilisten gerecht zu werden.

  John Attard-Montalto (PSE). – Mr President, I think we should all be a little bit ashamed of ourselves because we are living in what we are calling a diplomatic society and civilisation, which is supposed to be one of the most advanced civilisations in the history of the world. Yet we look on helplessly as victims – women, children, innocents – are being slaughtered. We talk about it, we debate it, and we try and delude ourselves that the United Nations is doing something.

The United Nations cannot do anything. We are realising that the United Nations, when faced with a regime that is prepared to do anything, whether involving nuclear arms in one country, or genocide or partial genocide of innocent people in another, cannot even visit the site where atrocities are taking place. On the other hand, we are witnessing independent action being taken by the military of a country, as happened in Iraq. And we are now calling for the Americans and the Europeans to save the innocent people in Darfur – and we are condemning the Americans at the same time for what has happened in Iraq, which was not the best of regimes.

I shall conclude by saying the situation is so grave that in my country, Malta, one third of the refugees – and we had a debate and vote on it during this part-session – come from Darfur. That gives you one example of how desperate the situation is.

  Markos Kyprianou, Member of the Commission. Mr President, the Commission is extremely concerned by the situation in Darfur, which is the last open conflict on the African continent. Periodic fighting continues to erupt between the belligerents and the civilian population. In particular women and children are the first to suffer from this continued violence and the persistent lack of security.

Although the worst possible scenario has been contained by the prompt intervention of the African Union, the precarious status quo cannot continue much longer. Almost three million people are depending on lifeline humanitarian aid, but access and security conditions for the humanitarian organisations are limited and hampered by continued violence, including direct attacks against relief operations.

The conflict is now spreading rapidly into neighbouring Chad and could jeopardise the fragile Sudanese conciliation process, initiated with the signature of the comprehensive peace agreement between Khartoum and the SPLM on 9 January 2005. There is international consensus that the only way ahead is a political settlement in Darfur. The Commission, Member States and the international community are very supportive of the African Union’s objective to reach a rapid peace agreement in the talks in Abuja. This could also facilitate a smooth transition of the current military responsibilities of the African Union in Darfur to the United Nations. An indispensable move, envisaged by the African Union itself, but still being opposed by Sudan.

The Commission believes that it is now high time for the parties, under the auspices of the African Union and with the support of the international community, to identify a roadmap to peace in Darfur and for the AU-UN transition with specific benchmarks and clearly assigned responsibilities. These would allow the international community to use all means of diplomatic pressure, including sanctions, to force the progress of the whole process.

Nevertheless, to be sustainable a political conciliation in Darfur has also to be based on the provisions of justice and international support for the construction of the region. In this context, it is important that Khartoum and the rebels contribute and assist the work of the International Criminal Court on Darfur and that the donor community is ready to provide an immediate peace dividend once a positive outcome emerges from Abuja.

PRÉSIDENCE DE M. ONESTA
Vice-président

Le Président. - Le débat est clos. Le vote aura lieu à la fin des débats.

(1) Véase el Acta.