Doslovný záznam ze zasedání

Čtvrtek, 6. dubna 2006 - Štrasburk

12.2. Irák: asyrijská komunita, situace ve vězeních (rozprava)

  Le Président. – L'ordre du jour appelle le débat sur six propositions de résolution concernant l'Irak: communauté assyrienne, situation dans les prisons⁽¹⁾.

  Nicholson of Winterbourne (ALDE), author. – Mr President, the motion in front of you focuses on two key issues of human rights, where two particularly vulnerable groups are gravely at risk in modern-day Iraq. The first issue is that of religious minorities, the second is that of prisoners.

Turning to the religious minorities, there have been extensive assaults recently on Christians and the concomitant lack of aid for the refugees who have fled – who happen to be Christians and Assyrians – into nearby Syria and Jordan.

Let me say immediately that religious persecution is non-Islamic. The Prophet Mohammed, peace be upon him, declared that Christians would be the best friends of his followers, the Muslims. In the Holy Koran there are clear statements of respect for other faiths. Those who are carrying out these assaults are anarchists: they misuse the name of Islam for their anarchical aim to restore dictatorship with themselves in power.

What can we do? We can urge, as we do in our strong and powerful resolution, the current government at all levels of Iraq to protect religious minorities and – in this resolution – most particularly the Assyrian Christians. We in the European Union could provide support and call upon the international community to provide support for the refugees now numbering hundreds of thousands, I understand, in neighbouring countries such as Syria and Jordan. I urge you to support this resolution.

On the second issue – that of prisoners’ rights – let us remind everyone that the rule of law demands respect for the law on the rights of prisoners. That is something that all of the international community knows, as does the new Iraqi Government. Let us demand, therefore, that the rights of political and other prisoners are fully respected and let the European Union support the establishment of the rule of law from top to bottom, a justice system to support the Iraqi-elected Government.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), Autor. – Señor Presidente, desde la invasión de Iraq, en marzo de 2003, miles de personas han sido detenidas por tropas extranjeras, principalmente de los Estados Unidos y del Reino Unido.

En muchos de estos casos ni siquiera se han establecido cargos concretos y se les ha impedido, incluso, contar con las garantías procesales y judiciales propias de un Estado de Derecho.

Según varias fuentes, alrededor de 15 000 personas se encuentran todavía en centros de detención norteamericanos en Iraq y un número indefinido de personas se encuentran incomunicadas y en lugares desconocidos, incluso para la Cruz Roja, lo que supone una clara y flagrante vulneración de la legalidad internacional. Son lo que a veces llamamos los «prisioneros fantasmas». Además, miles de esas personas detenidas, llevan en esta situación más de un año.

Las denuncias y pruebas de torturas, vejaciones y malos tratos no solamente crecen, sino que cada vez son más frecuentes y alarmantes.

A este hecho hay que añadir, ciertamente, la persecución que ciertos grupos sufren debido a su adscripción religiosa, como se ha dicho, y tal y como, acertadamente, entiendo que enfatiza esta Resolución.

Sin embargo, además de los asirios, especialmente mencionados en la Resolución, considero que también deberíamos tener en cuenta a otros grupos minoritarios no musulmanes, como los yazidíes o los turcomanos, por ejemplo.

En cualquier caso, quisiera hacer en este momento dos propuestas, que, aunque no están recogidas propiamente en la Resolución de compromiso, me parecen fundamentales.

En primer lugar, quiero hacer un llamamiento a las fuerzas multinacionales y a las autoridades iraquíes para que hagan públicos los nombres de las personas detenidas, les aseguren la asesoría legal necesaria y les permitan recibir las visitas de sus familiares, tal y como recientemente también reclamamos en el caso de Guantánamo.

En segundo lugar, creo que esta Cámara debería reclamar alto y fuerte que se juzgue a todos aquellos que han estado acusados de actos criminales según la legalidad internacional, tales como tortura, retención y detención ilegal.

Esto, estimados y estimadas colegas, tiene mucho que ver con lo que estamos tratando en la Comisión Temporal sobre la Supuesta Utilización de Países Europeos por la CIA para el Transporte y la Detención Ilegal de Presos.

  Glyn Ford (PSE), Author. – Mr President, speaking on behalf of the PSE Group I should like to say that we are all aware of the awful situation in Iraq’s prisons. We all know about what happened in Abu Ghraib and elsewhere. We very much support the resolution demanding the establishment of detention conditions that conform with international standards. We will be voting in favour of the amendment that asks for the names to be revealed of those people who are held in prison and that they be allowed family visits. We also urge the Iraqi Parliament to ratify the Convention against Torture.

I mainly want to speak on the issue of the Assyrians. As someone who supports and is supported by the ‘Save the Assyrian Campaign’, whose Honorary President is Lord Carey, the former Archbishop of Canterbury, I am well aware of the forgotten people of Iraq. We hear talk about the Sunni, the Shia and the Kurds, but who has been talking about the 800 000 Assyrians that live in Iraq? They make up 8% of the population, which would be considerably larger if it had not been for the fact that, because of persecution, many have fled to Jordan and Syria, where they live in terrible conditions.

We urge the Iraqi authorities to condemn all acts of violence against the Assyrians, the Chaldeans, the Syriacs and other Christian minorities in Iraq. We urge the Iraqi authorities and the multinational force to find the perpetrators of the crimes against them, to facilitate the return and resettlement of the Assyrians in secure environments where their customs and way of life are respected, and urge the Constitutional Committee of the Iraqi Council of Representatives to preserve the cultural and religious rights of all Iraqi communities in its proposals for constitutional amendments.

  Tobias Pflüger (GUE/NGL), Verfasser. – Herr Präsident! Neuesten Informationen zufolge werden mindestens 14 000 Gefangene im Irak ohne konkrete Anklage festgehalten. Amnesty International sagt ganz klar, dass die Besatzungsmächte USA und Großbritannien mit diesen Inhaftierungen direkt gegen das Völkerrecht verstoßen und dass von den Besatzungsmächten keine Lehren aus Abu Ghraib gezogen wurden.

Man muss ganz klar feststellen, dass diese Gefängnisse im Irak Teil der Besatzungspolitik sind. Diese Besetzung des Irak ist das eigentliche politische Problem. Das sollten wir sehr deutlich zum Ausdruck bringen.

Leider ist eine ganze Reihe von EU-Staaten direkt an dieser Besetzung beteiligt: Großbritannien, Polen usw. Auch die EU selbst ist im Irak engagiert, z.B. mit dem Programm Eurojust-Lex. Ich glaube, dass dieses Programm überprüft werden muss, denn wenn das Rechtssystem so wie im Moment aussieht, mit so vielen Gefangenen, dann kann dieses Programm wohl nicht tatsächlich effektiv sein.

Wir müssen deshalb ganz klar fordern, dass die Besetzung des Irak und die Menschenrechtsverletzungen in den Gefängnissen beendet werden. Das muss vom Europäischen Parlament sehr, sehr deutlich formuliert werden.

  Bernd Posselt (PPE-DE), Verfasser. – Herr Präsident! Zunächst einmal muss ich sagen, dass ich es als skandalös empfinde, dass Herr Pflüger mit keinem Wort auf die Lage der Christen im Irak eingegangen ist, was vielleicht verständlich ist, wenn man weiß, dass das Geld, von dem seine Partei heute noch lebt, das Geld eines Staates namens DDR ist, in dem ebenfalls Christen massiv verfolgt wurden.

Sehr geehrter Herr Pflüger, ich stimme in vielen Punkten durchaus mit Ihnen überein. Ich war und bin ein scharfer Kritiker der Intervention im Irak, und ich bin auch der Meinung, dass wir hier eine sehr nüchterne Bilanz ziehen müssen. Die Hauptlegitimation dieser Intervention war und ist für ihre Befürworter, dass im Irak die Menschenrechtslage nach dem brutalen Regime von Saddam Hussein verbessert werden sollte. Es hat tatsächlich eine Reihe von Verbesserungen gegeben, aber wir müssen leider auch eine Reihe von kritischen Entwicklungen feststellen.

Die erste große kritische Entwicklung ist die, dass mit der Intervention im Irak das sehr komplizierte ethnische Gleichgewicht in diesem künstlichen Staat, der nach dem Ersten Weltkrieg von den Kolonialmächten künstlich geschaffen wurde, aus den Fugen geraten ist und dass niemand ein Konzept für eine vernünftige Staatlichkeit im Irak hat.

Am härtesten trifft dies die kleineren Völker und in besonderer Weise die kleinen Minderheiten, und das sind nun einmal die Assyrer und andere kleine Völker. Ich finde es beeindruckend, wie schwer sich manche hier im Hause tun, für die Rechte von Christen einzutreten und dies auch auszusprechen. Diese Minderheit wird verfolgt, weil sie christlichen Glaubens ist. Wer soll für sie eintreten, wenn nicht unser Europa, das zu 85 % von Christen bewohnt ist?

Wir müssen hier Solidarität üben mit jedem, der verfolgt wird, mit jedem, der in seinen Menschenrechten verletzt wird. Aber es sollte doch auch so etwas wie eine natürliche Verbundenheit des mehrheitlich christlichen Europa mit den uralten christlichen Minderheiten in diesem Raum geben, die eine sehr schwere Geschichte hinter sich haben und die heute unter den instabilen Verhältnissen in ganz besonderer Weise leiden. Sie werden verfolgt, weil sie Christen sind, und zwar von extremistischen Elementen, die – und das hat Lady Nicholson of Winterbourne sehr schön gesagt – den Islam politisch missbrauchen, um missliebige Minderheiten zu versklaven und zu unterdrücken. Es ist ein politisierter Islamismus, der hier Minderheiten verfolgt.

Was die Lage in den Gefängnissen betrifft, so sind wir mit Recht kritisch. Wir müssen ganz klar sehen: Wir haben dort eine Diktatur gestürzt, wir bauen Demokratie und Rechtsstaatlichkeit auf – ich bejahe dieses Ziel – und dies muss die EU massiv unterstützen. Aber natürlich müssen wir uns dann auch an entsprechenden Maßstäben messen lassen. Die Haftbedingungen und die Justiz sind der erste Schritt hin zu einem funktionierenden Rechtsstaat. Das gilt natürlich auch für jene Haftanstalten, die nicht von den Irakern selbst, sondern von anderen verwaltet werden.

Insgesamt muss man sagen: Menschenrechte sind unteilbar, und niemand kann wirksam für Menschenrechte eintreten, der auf einem Auge blind ist.

  Michał Tomasz Kamiński (UEN), autor. – Panie Przewodniczący! Ja i partia, którą reprezentuję, należeliśmy i należymy do zwolenników interwencji demokracji zachodnich w Iraku w obronie podstawowych wartości i podstawowych praw człowieka. Z tego punktu widzenia, jako zwolennik interwencji Stanów Zjednoczonych i innych mocarstw demokratycznych w Iraku, muszę powiedzieć, że przyjmuję z największym niepokojem i największym smutkiem przejawy łamania praw człowieka przez rząd, który miał być demokratyczny i który powinien wprowadzić w Iraku demokrację.

W istocie stawia nas to wszystkich w niezręcznej sytuacji, jeśli po obaleniu dyktatury Saddama Husajna w dalszym ciągu jesteśmy świadkami łamania praw człowieka w Iraku. I właśnie dlatego, jakkolwiek nie zgadzam się z bardzo wieloma moimi przedmówcami, także nie zgadzam się z używaniem sformułowania „inwazja” wobec tego co stało się w Iraku, w tym przypadku muszę przyznać i powiedzieć, że w tej izbie, jak przypuszczam, wszyscy razem powinniśmy wystąpić z bardzo jasnym żądaniem zarówno wobec mocarstw zachodnich jak i wobec nowego demokratycznego rządu irackiego, by jasno i zdecydowanie przestrzegał praw człowieka. Tylko bowiem przestrzeganie praw człowieka będzie stanowiło legitymację dla tych działań, które także mój kraj, niezależnie od rządu, który w nim rządził, popierał.

Chcę także bardzo wyraźnie powiedzieć, iż dobrze, że izba ta znajduje w sobie tyle siły, by zabrać głos w obronie mniejszości chrześcijańskiej. Trzeba sobie jasno powiedzieć, że nie tylko w Iraku, ale na całym świecie chrześcijanie są prześladowani i my w imię tej wspólnoty, o której mówił przed chwilą mój czcigodny przedmówca, my jako Europejczycy w obronie chrześcijan powinniśmy występować.

Dzisiaj w Europie, a zwłaszcza w Unii Europejskiej prawa mniejszości są zagwarantowane – także mniejszości religijnych, także muzułmanów, także wszystkich innych mniejszości, które można sobie wyobrazić, a które na naszym kontynencie występują. Jest to standardem i jest to elementem osiągnięcia, jakim jest Unia Europejska i jakim jest dzisiejszy stan cywilizacji europejskiej.

Właśnie dlatego mamy pełne prawo, by upominać się o prawa człowieka dla chrześcijan. To, co dzieje się w Iraku, dotyka bowiem – co ma szczególny wymiar – prastarej ludności tych terenów, ludności, której zarówno chrześcijaństwo jest bardzo głęboko osadzone w historii, jak i ich etniczne związki, które są związkami z iracką ziemią. To nie jest ludność napływowa, to nie są żadni najeźdźcy, to są rdzenni mieszkańcy tamtych terenów.

Mam nadzieję, że w tej ponadpartyjnej, jak to często w naszej izbie bywa, rezolucji, w której potrafimy znaleźć kompromis, będziemy jednoznaczni zarówno w żądaniu poszanowania praw człowieka od nowego demokratycznego rządu irackiego, jak i w żądaniu zapewnienia wszystkich wolności religijnych wszystkim mieszkańcom Iraku.

  Józef Pinior, w imieniu grupy PSE. – Panie Przewodniczący! W Iraku w ostatnich miesiącach mamy do czynienia z potęgowaniem się użycia przemocy przeciwko mniejszościom religijnym. Przykładowo, 29 stycznia br. przedmiotem ataku były 4 kościoły i biura przedstawicielstwa Watykanu w Bagdadzie oraz 2 kościoły w Kirkuku powodując śmierć 3 osób, w tym 14-letniego dziecka oraz obrażenia wielu innych osób. Przemoc skierowana jest szczególnie przeciwko wspólnocie asyryjskiej oraz innym mniejszościom chrześcijańskim. Wspólnocie asyryjskiej wywodzącej się ze starożytnej ludności tych terytoriów grozi przymusowe uchodźstwo i, co za tym idzie, kultura światowa jest narażona na zniknięcie kultury asyryjskiej z obszaru Iraku.

Najważniejszym problemem w odbudowie Iraku pozostaje zagwarantowanie rządów prawa. Sytuacja polityczna mająca wiele znamion wojny domowej nie może doprowadzić do brudnej wojny, w której siły porządkowe posługują się na stałe torturami, przytrzymywaniem zakładników i samowolą w walce z siłami rebelianckimi. Irak potrzebuje więcej sędziów, profesjonalnych sił policyjnych oraz więziennictwa odpowiadającego standardom międzynarodowym.

Szczególna rola w obszarze kontroli nad tym problemem przypada irackiemu Ministerstwu Praw Człowieka a także misji Unii Europejskiej w zakresie rządów prawa dla Iraku EUJUST LEX. Unia Europejska musi zdecydować się obecnie na poszerzenie mandatu tej misji w zakresie szkolenia irackich sił porządkowych oraz dziedziny medycyny sądowej.

  Marios Matsakis, on behalf of the ALDE Group. – Mr President, ‘nearly three years after United States and allied forces invaded Iraq and toppled the government of Saddam Hussein, the human rights situation in the country remains dire’. That is the introductory sentence to the most recent report by Amnesty International on detention and torture in Iraq. Well-documented reports like that and many others make very grim reading indeed, recounting instances of arbitrary detention, widespread torture including brutal beatings, the breaking of bones, electric shocks, pulling nails out, hanging chained people from the ceiling, causing burns, rape and sexual humiliation, attacks by dogs, extrajudicial killings and many more.

Colleagues, these despicable crimes are not happening in evil Hussein’s prisons, but in US- and British-controlled and run prisons. We rightly blamed Hussein for what was happening more than three years ago. Must we not now blame Bush and Blair and hold them responsible for the gross disrespect of human life and dignity occurring in prisons in Iraq today? After all, we in the West must ensure that we set the highest standards and are not found guilty of the ill-treatment of fellow human beings whose lives are in our hands.

  Erik Meijer, namens de GUE/NGL-Fractie. – Voorzitter, Irak had lange tijd een verschrikkelijk regime, verschrikkelijk voor opposanten, verschrikkelijk voor gevangenen, verschrikkelijk voor minderheden en zelfs verschrikkelijk voor de grote meerderheid. Wij hebben inmiddels praktijkervaring met de vraag of je zo'n situatie echt kunt verbeteren door middel van interventie van buitenaf. Misschien is dat het geval voor enkele groepen. Dat geldt voor de Koerden in het noorden, die zich feitelijk reeds lang van Irak hadden afgescheiden, en ook voor de politieke opposanten die naar het buitenland waren gevlucht.

Voor de meeste mensen is Irak niet hun gezamenlijke staat, maar een strijdterrein tussen buitenlandse belangen en de zeer uiteenlopende groepsbelangen en opvattingen van sjiieten, soennieten, Koerden en ook de uit de periode van vóór de islam overlevende christelijke minderheden, die anders dan de andere groepen niet beschikken over een eigen grondgebied als mogelijke deelstaat in een federatie.

Wij delen de zorgen van de heer Posselt over deze groep volledig. Toch kan niemand onder de huidige omstandigheden een echte oplossing bieden. De buitenlandse bezetter heeft het gevangeniswezen verder laten verloederen en het opnieuw invoeren van doodstraffen toegestaan, en kan de overgrote meerderheid van de bevolking geen toekomstperspectief bieden. Hoewel de voorgestelde resolutie een aantal foute zaken terecht constateert, is zij nog veel te optimistisch en draagt zij niet echt bij aan een oplossing van de problemen. Het is belangrijk om de les te trekken dat militaire interventies niets oplossen.

  Urszula Krupa, w imieniu grupy IND/DEM. – Panie Przewodniczący! Dzisiejsza debata dotyczy sytuacji społeczności asyryjskiej w Iraku oraz problemu stosowania tortur w irackich więzieniach. O ile o łamanie praw więźniów posądzani są pojedynczy żołnierze wielonarodowych wojsk okupujących Irak, o tyle nasilenie przemocy w stosunku do chrześcijan pochodzi od wyznających islam ekstremistów, którzy stosują szantaże, wymuszenia, ataki na kościoły i inne akty nadużyć, jakie zagrażają istnieniu najstarszej na tych ziemiach grupy Asyryjczyków posługujących się językiem chaldejsko-aramejskim.

Masakry ludności asyryjskiej trwają od dawna, wyodrębniono ich 33 począwszy od trzeciego wieku, jednak są szczególnie nasilone w ostatnich czasach. Stosowana agresja i przemoc nie stanowią metody rozwiązywania trudnych problemów na tym terenie. Przemoc rodzi przemoc, podobnie jak agresja agresję. Sytuacja wymaga więc dialogu narodowego, akceptacji odmienności religijnych oraz – jak mówi rezolucja – odnalezienia i pociągnięcia do odpowiedzialności sprawców przemocy, ułatwienia powrotu uchodźcom oraz autentycznej pomocy Irakijczykom w odbudowie kraju.

Przemoc nie jest dobrym ani dalekowzrocznym sposobem rozwiązywania problemów nigdzie na świecie. Dlatego apelujemy o poszanowanie godności praw człowieka.

  Marek Aleksander Czarnecki (NI). – Panie Przewodniczący! Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych stanowi, że nikt nie może być samowolnie zatrzymywany, a pozbawienie wolności musi odbywać się na zasadach i w trybie ustalonym przez prawo. Tyle przepis, a jak wygląda rzeczywistość?

Powszechnie wiadomo, że warunki przetrzymywania w więzieniach w Iraku uwłaczają wszelkim wymogom humanitarnym i sanitarnym. Stosowane są tortury i inne okrutne, nieludzkie lub poniżające traktowanie. Amerykańskie władze chwalą się, że tropią wszelkie doniesienia o niewłaściwym traktowaniu więźniów. Pentagon podaje, że karami dyscyplinarnymi za niewłaściwe traktowanie więźniów ukarano w ostatnich latach ponad 200 żołnierzy. Jeżeli chcemy przeszczepić w tym kraju demokrację, to na pewno nie uda nam się tego osiągnąć mając swoich przedstawicieli, którzy zamiast pomagać stają się oprawcami.

  Jaromír Kohlíček (GUE/NGL). – Humanitární katastrofa v Iráku je důsledkem agrese Spojených států a „koalice ochotných”. Pokud snad někdo nevíte, o které státy se jedná, potom jde o Velkou Británii a Polsko v první řadě. Dále o několik dalších států, jejichž zástupci mimo jiné cvičili i irácké policisty. Jistě jim při této příležitosti zejména kladli na srdce, aby dodržovali mezinárodní standardy zacházení se zajatci. Jistě je poučili podle odstavce 9 části B této rezoluce o tom, jak mohou účinně vznést námitky před soudem. Nevěřím, že by s nimi neprobírali i další procedury, na které se správně návrh rezoluce odvolává. Bohužel zatím jsem nezaznamenal, že by policisté v Iráku protestovali proti situaci zadržených či zacházení s menšinami. Je tedy třeba, abychom se k těmto otázkám postavili jasně a abychom přijali tento návrh rezoluce, a to i v upraveném znění. Je proto třeba, aby kritéria, která jsou zmíněna v rezoluci, sloužila jako základ orientace při dalším jednání o pomoci dnešní okupační moci a loutkové vládě. Rezoluci podporuji.

  Markos Kyprianou, Member of the Commission. Mr President, we are increasingly concerned about ethnic and religious violence and its possible escalation in Iraq. Lack of respect for human rights and the rule of law in Iraq is a matter of grave concern for the international community. All ethnic and religious communities of Iraq, including the Assyrians, have the right to protection and to practise their ethnic, religious, political, administrative and cultural rights.

The European Union supports the development of a secure, stable and democratic Iraq, with a parliament and a government, elected on the basis of a constitution that guarantees respect for the human rights and fundamental freedoms of the Iraqi population as a whole. This is one of the key objectives for the European Union as laid down in the medium-term strategy of June 2004. This objective is just as valid today as it was then.

The Commission emphasises the importance of effective protection and promotion of human rights and fundamental freedoms, and encourages the Iraqi Government to take appropriate action. This should also include the abolition of the death penalty which, to the strong disappointment of the European Union, was re-introduced by the Iraqi authorities in 2004.

We join the international community in expressing our deepest concern at the cases of alleged torture and ill-treatment of Iraqi prisoners. We condemn any incidents of abuse of prisoners in Iraq, whether by Iraqi forces or by multinational forces, as contrary to international humanitarian law, and call for those responsible to be brought to justice. We have noted that the UK, the US and Iraqi authorities have launched investigations into reports of such abuse and some of those responsible for torture and ill-treatment have already been sentenced. We underline the obligations set out in the Geneva Conventions, that recourse to torture or inhuman treatment is a grave breach of those Conventions.

It is vital for Iraq and the international community to work together to reassert full respect for international law, including human rights and humanitarian standards.

The European Union is committed to actively supporting the stabilisation of Iraq. The Commission and the European Union Member States are working together to strengthen the rule of law through an ESDP – European Security and Defence Policy – operation called EUJUST LEX. It is an Integrated Rule of Law Mission providing training in EU Member States in the fields of management and criminal investigation for 770 senior officials and executive staff of the Iraqi judiciary, police and prisons. An essential element of that operation is training on human rights.

In addition, we support the promotion of human rights, an important component of which deals with torture prevention and victim rehabilitation, and we support electoral processes and the constitutional process, working with the United Nations.

  Le Président. – Le débat est clos.

Le vote aura lieu à la fin des débats.

(1) Voir procès-verbal