Předseda. Dalším bodem pořadu jednání je rozprava o Severní Korei o porušování lidských práv(1).
István Szent-Iványi (ALDE), Szerző. – Tisztelt Elnök Úr! Ennek a mai vitának az elsődleges célja az, hogy megmentse egy ártatlan ember életét. Son Jong Nam, 48 éves észak-koreai férfi, akit az észak-koreai hatóságok 2006 januárjában letartóztattak, megkínoztak, majd bírósági eljárás nélkül halálra ítéltek. Kivégzésének időpontja ismeretlen. Nagyon reméljük, hogy még él, és a nemzetközi tiltakozás nyomására kiszabadul.
Son Jong Nam ártatlan ember. A bűne az, hogy elhagyta hazáját, mert nem tudta elviselni az elnyomást, megtért kereszténynek, a kínai hatóságok visszatoloncolták, ő közben a rendszert bíráló kijelentéseket tett. Azaz nem tett mást, mint az alapvető emberi jogait gyakorolta. Ezért ma halálbüntetés jár Észak-Koreában. Az ő esete mint cseppben a tenger, jól szemlélteti az észak-koreai emberi jogi helyzet sanyarúságát. Tízezrek vannak táborokba, kényszermunkatáborokba zárva, a politikai foglyokat folyamatosan megkínozzák, számosat kivégeznek, a lakosság nagy része nélkülözik, sokan, millióan éheznek ebben az országban. Az ország vezetői felelősek állampolgáraikért, és én nagyon remélem, hogy a felelősségre vonást nem kerülhetik el.
Az Európai Unió többször jelezte, hogy kész az emberi jogi párbeszédre, de ezt az észak-koreai hatóságok mindig elutasították. Készek vagyunk a humanitárius segítségnyújtásra is, de csak abban az a esetben, ha biztosan a rászorultaknak tudjuk eljuttatni a segítséget, nem akarjuk az állami hatóságokat támogatni.
Végezetül elfogadhatatlannak tartjuk a kínai hatóságok gyakorlatát. A kínai hatóságok folyamatosan visszatoloncolják az észak-koreai menekülteket, pedig tudják, hogy ezek többségét azonnal táborokba zárják, ezért fölszólítjuk a kínai hatóságokat, hogy a menekültjog nemzetközi normái alapján járjanak el a menekültekkel szemben. És fölhívjuk az Európai Unió Bizottságát, valamint az európai Tanácsot is, hogy sokkal határozottabban lépjen föl az észak-kóreai vezetéssel szemben, sokkal határozottabban érzékeltesse, hogy számunkra nem közömbös, hogyan élnek Észak-Koreában az emberek, szolidárisak vagyunk velük, azt akarjuk, hogy az emberi jogokat Észak-Korea tartsa be.
Erik Meijer (GUE/NGL), Auteur. – Bij journalisten en wetenschappers die kennis verzamelen over Noord-Korea kreeg dit land de aandacht als het merkwaardigste stukje van de wereld. Bij onderhandelingen met andere staten gedraagt het zich grillig en onvoorspelbaar. Binnenslands lijken de mensen er te leven in een onvoorstelbare eensgezindheid en discipline met onbeperkte loyaliteit aan de geheimzinnige leider en in ongeëvenaarde rouw als die leider overlijdt. Ondanks het vrijwel volledig isolement van de buitenwereld heeft het land een grootstedelijk leefmilieu opgebouwd en een eigen kernindustrie ontwikkeld.
Sommige mensen buiten dat land roemen de door het regime gepubliceerde opmerkelijke successen. Volgens die opvatting zijn die successen behaald dankzij een superieur systeem en ondanks de tegenwerking van de vijandige buitenwereld sinds het eind van de oorlogsituatie in 1953. Toch overtuigen die successen vrijwel niemand. Afgezien van een kleine schare bewonderaars zou vrijwel geen Europeaan daar willen en kunnen leven. Na de succesverhalen kwam het voedseltekort. Ook blijft het niet langer volledig stil over hoe het in Noord-Korea uiteindelijk afloopt met mensen die niet in dat model blijken te passen.
Ondanks de grondwettelijke godsdienstvrijheid en ondanks ratificatie van het internationaal verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten wordt er willekeur toegepast tegen ieder die lastig kan zijn voor het regime. Als politiek instrument wordt ook de doodstraf toegepast. Repressie en honger leiden ertoe dat tienduizenden naar China zijn gevlucht.
In de resolutie wordt niet gekozen voor herhaling van tientallen jaren koudeoorlogstaal, maar hierin worden verstandige voorstellen aan de regering gedaan over mensenrechten, doodstraffen, vrijlating van gevangenen, vrijheid van meningsuiting, aanpassing van wetgeving en toelating van internationale inspecties. Er wordt ook een beroep op buurlanden gedaan om geen vluchtelingen terug te sturen en voedselhulp wordt gesteund. Mijn fractie vindt dat de goede aanpak.
Lidia Joanna Geringer de Oedenberg (PSE), autorka. – Panie Przewodniczący! Z Korei Północnej docierają coraz częściej alarmujące informacje o nagminnych przypadkach łamania praw człowieka. Zastraszanie obywateli, tortury i publiczne egzekucje wpisały się w ponurą codzienność tego kraju, nie mówiąc już o ograniczaniu wolności słowa czy wyznań religijnych.
Liczni świadkowie zeznają, iż w koreańskich obozach pracy przymusowej może być przetrzymywanych nawet ponad 200 tysięcy osób. Więźniowie poddawani torturom żyją w trudnych do wyobrażenia warunkach. Wszelki sprzeciw i opór wobec rządzącej koreańskiej Partii Pracy jest zdecydowanie tępiony, a karą dotknięci są nie tylko sami opozycjoniści, ale całe ich rodziny. Kara śmierci, którą wciąż stosuje się w Korei Północnej, jest wymierzana głównie z powodów politycznych. Lokalne media są ocenzurowane, a dostęp do mediów międzynarodowych jest znacznie ograniczony.
Poza polityczną, także i gospodarcza sytuacja Korei Północnej jest bardzo trudna. Lokalna ludność masowo ucieka do Chin, nie tylko z powodu represji politycznych, ale i nasilających się problemów z głodem, gdyż przy ogólnych brakach władze dystrybuują żywność, faworyzując w tym względzie wysokich przedstawicieli partii oraz wojskowych z pominięciem zwykłych obywateli. Rząd Korei Północnej konsekwentnie odmawia wstępu do kraju obserwatorom Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz innym organizacjom pozarządowym działającym w obronie praw człowieka, co więcej, Korea kompletnie ignoruje zalecenia Komisji Praw Człowieka ONZ.
Przy braku jakiejkolwiek woli i współpracy ze strony rządu Korei Północnej, jako społeczność międzynarodowa nie możemy przyglądać się biernie, jak życie jednostki ani godność ludzka nie są tam szanowane. Musimy zareagować na obecną sytuację w tym kraju, by zmusić rząd Korei Północnej do respektowania podstawowych praw człowieka, a przynajmniej w pierwszej kolejności do otwarcia granic dla niezależnych międzynarodowych organizacji gotowych do niesienia pomocy humanitarnej lokalnej ludności.
(Oklaski)
Bernd Posselt (PPE-DE), Verfasser. – Herr Präsident! Wenn man die Lage in Nordkorea betrachtet, dann erscheint sie deprimierend und aussichtslos. Aber ich muss immer wieder daran zurückdenken, dass ich vor 25 Jahren als junger Assistent hier im Haus das Glück hatte, an der ersten Entschließung mitzuwirken — damals zur Unterstützung der Charta 77. Es waren drei Abgeordnete, die sich damals sehr eingesetzt haben: Klaus Hänsch, der heute noch hier im Haus sitzt, Otto von Habsburg und Jiří Pelikán, der damals Italien im Europäischen Parlament vertreten hat.
Heute debattieren wir über Menschenrechte unter dem Vorsitz eines tschechischen Präsidenten, mit einem tschechischen Kommissar, und seit 15, 16 Jahren ist — nicht zuletzt Dank des Mutes der Völker Mittel- und Osteuropas — der Eiserne Vorhang verschwunden. Dies sollte uns die Kraft geben, daran festzuhalten, dass auch das unmenschliche kommunistische Regime in Nordkorea verschwinden muss und verschwinden wird.
Es ist dies eines der letzten kommunistischen Terrorregime der Erde neben Kuba und einigen wenigen anderen, und wir sollten mit allen friedlichen, aber allen politischen und wirtschaftlichen Druckmöglichkeiten darauf hinarbeiten, dass diese kommunistische Dynastie und ihr repressives System gestürzt werden, dass die über 200 000 Freiheits- und Widerstandskämpfer in diesem Land freigelassen werden, dass endlich diejenigen Menschen ihre Gewissensfreiheit genießen können, die nichts anderes wollen als entweder ihre Religion ausüben oder ihr Recht auf freie Meinungsäußerung wahrnehmen, und dass auch jene Menschen aus Japan, Südkorea und vielen anderen Ländern freigelassen werden, die unter den fadenscheinigsten Vorwänden in Nordkorea eingesperrt worden sind. Von vielen weiß man nicht einmal, ob sie noch leben, und man müsste dringend einmal nachprüfen, wo sie sich im Einzelnen befinden. Das ist das Minimum, was dieses Regime tun muss.
Deshalb möchte ich klar sagen: Die in der Entschließung erhobene Forderung ist richtig, nämlich dass wir den Menschenrechtsdialog mit diesem Land, der 2003 abgebrochen wurde, wieder in Gang bringen und dass wir Kommission und Rat bitten, intensive Gespräche über die Menschenrechte dort zu führen. Aber wir als Parlament haben darüber hinaus die Aufgabe, massiv Druck auszuüben und dafür zu sorgen, dass hier nicht nur mit Worten reagiert wird, sondern auch mit Taten und mit entsprechendem politischen und wirtschaftlichen Druck.
(Beifall)
Bastiaan Belder (IND/DEM), Auteur. – Als historicus heb ik door studie enigszins weet van de verschrikkingen van de totalitaire regimes in de 20ste eeuw. Wat moet het echter zijn geweest voor de burgers van deze dictaturen? Collega Posselt heeft het al gezegd: dat kunnen wij ons in het vrije westen moeilijk voorstellen. Vanmiddag staan wij een kort moment stil bij het communistische schrikbewind van Noord-Korea. De combinatie, mijnheer de Voorzitter, van Noord-Korea met het door dit Parlement zo vaak gebruikte woord mensenrechten klinkt in wezen stuitend en zou ons tot zwijgen moeten brengen. Daarmee zouden we echter het zo gemaltraiteerde Noord-Koreaanse volk aan zichzelf overlaten.
Natuurlijk, dierbare leider Kim Jong Il heeft alle belang bij onze politieke passiviteit. Overigens hoeven wij hem en zijn trawanten niet te ontmaskeren. Terreurregimes zorgen daar, huiveringwekkend genoeg, in eerste instantie altijd zelf voor. Ook al is de berichtgeving uit en over het zo hermetisch mogelijk afgesloten Pyongyang zeer schaars. De levensverhalen van Noord-Koreaanse vluchtelingen spreken immers boekdelen.
Hier is de urgente vraag: wat staat de Europese Unie in deze beklemmende situatie in Noord-Korea te doen? Mijns inziens dienen Raad en Commissie vooral China te bewegen om zijn groeiende invloed in buurland Noord-Korea ten goede aan te wenden. Ten goede in de zin van een dringende en externe matiging van het beleid van Pyongyang. Per slot van rekening is Peking daarbij evenzeer gebaat.
Dit mag erg pragmatisch klinken, maar deze boodschap beoogt louter een verlichting van het materiële en geestelijke lijden van Noord-Koreaanse burgers. Mensen, medeschepselen van God, van gelijke beweging als wij, haken naar vrijheid van bewegen en niet te vergeten, denken, spreken en vooral geloven.
Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), Autor. – Señor Presidente, Corea del Norte sigue siendo, tristemente, uno de los fijos en las quinielas de violaciones de derechos humanos.
Y, lejos de contribuir a mejorar su imagen, ciertas actitudes del Gobierno norcoreano no hacen sino empeorarla. Un ejemplo de ello es la reiterada decisión de dicho Gobierno de no permitir el acceso del Relator Especial de las Naciones Unidas sobre la situación de los derechos humanos y del Relator Especial de las Naciones Unidas sobre el derecho a la alimentación, así como de varias ONG humanitarias y de derechos humanos.
Numerosos informes advierten de la creciente salida de personas del país en calidad de refugiados, así como de la existencia de prácticas como la tortura, ejecuciones sumarias, detenciones arbitrarias y encarcelamientos en condiciones inhumanas y sin garantías procesales de defensa.
Está prohibida cualquier oposición al régimen y se persigue duramente cualquier expresión crítica con la política gubernamental. El caso de Sonj Nam, torturado y condenado a muerte, a pesar de las reiteradas peticiones de que el caso fuera revisado con mayores garantías, es sólo un ejemplo de esto, tal y como ya han mencionado otros oradores.
Por todo lo dicho, una vez más debemos usar esta oportunidad para solicitar al Gobierno norcoreano: en primer lugar, que asuma los compromisos y los principios de derechos humanos establecidos en la legalidad internacional y que los incorpore a su propio marco jurídico; en segundo lugar, que proceda a la abolición de la pena de muerte; en tercer lugar, que libere a todas las personas encarceladas por querer ejercer libremente sus derechos fundamentales; y, por último, que garantice la libertad de expresión y la libertad de movimientos.
Asimismo, es también pertinente solicitar a la vecina República Popular de China que deje de repatriar a las personas refugiadas que huyen de Corea del Norte en dirección a Corea del Sur.
Por último, teniendo en cuenta que la Unión Europea fue la primera y única entidad que estableció un diálogo sobre derechos humanos con el Gobierno de Corea del Norte, y teniendo en cuenta, también, que esta práctica cesó cuando en 2003 el Consejo de Ministros patrocinó una declaración sobre derechos humanos en Corea del Norte, en el seno del Alto Comisariado de Derechos Humanos, urge, también, reemprender dicho diálogo cuanto antes, para poder, como se ha dicho, recuperar este ámbito.
Ryszard Czarnecki (NI). – Panie Przewodniczący! To nie przypadek, że rezolucja w sprawie komunistycznej Korei Północnej została zgłoszona przez niemal wszystkie grupy polityczne w naszym Parlamencie. Znaczy to, że w odnośnej sprawie mówimy jednym głosem. To dobrze, bo wzmacniamy w ten sposób nasze stanowisko.
Mówimy dzisiaj o swoistym politycznym Parku Jurajskim, o reżimie, który zastygł w formie sprzed 50 czy 30 lat. To jedyna taka sytuacja na świecie, bo nawet na Kubie Fidela Castro jest opozycja i Castro nie może wszystkich zamknąć do więzienia. Musimy o tej archeologii politycznej mówić głośno, musimy wspierać działania dyplomatyczne Trojki. Powinniśmy zapalić czerwone światło dla przymusowej repatriacji uciekinierów z Korei Północnej, o czym tu była mowa, którzy ukryli się jakby dziwnie to nie było, w Chinach. Dobrze, że stosunek do komunistycznej Korei nie różni nas, posłów do Parlamentu Europejskiego, miejmy nadzieję, że Komisja Europejska i Rada podzieli to stanowisko.
Koenraad Dillen (NI). – Voorzitter, verschillende van de vorige sprekers hebben er reeds op gewezen: de vrijheid, onze eerste Europese waarde, waarvoor vele van de nieuwe lidstaten een halve eeuw hebben moeten vechten, is het belangrijkste mensenrecht hier op aarde. Naast Cuba is Noord-Korea, waarover we vandaag spreken, een van de laatste communistische tirannieën op aarde. Ook voor het even meedogenloze communistische regime in Noord-Korea is een mensenleven niets waard, tenzij men een trouwe slaaf is van het regime.
In dit communistische paradijs gaat het schaarse voedsel - er is al op gewezen - in de eerste plaats naar de bevoorrechte nomenclatuur, naar de militairen en de veiligheidsdiensten. Voor de rest van de bevolking geldt een rantsoeneringssysteem, het zogenaamde publieke distributiesysteem, dat zó is opgezet dat eenieder immobiel en gehoorzaam blijft. Recentelijk werden de operaties van het Wereldvoedselprogramma door het regime opgeschort en werd de particuliere verkoop van graan verboden. Een soortgelijk crimineel beleid in het begin van de jaren negentig kostte het leven aan miljoenen mensen en dan te bedenken dat er in sommige fracties van dit Parlement van een dergelijk regime ook nog vrienden zitten.
Vladimír Špidla, člen Komise. Vážený pane předsedo, vážené dámy poslankyně, vážení páni poslanci. Severní Korea je jednou z nejproblematičtějších zemí, k nimž se Evropská unie v souvislosti s dodržováním lidských práv vyjadřuje.
Je tomu tak ze dvou podstatných důvodů: zaprvé: v Severní Koreji vládne režim tuhé kontroly, a proto se na veřejnost dostanou jen velmi kusé informace o porušování lidských práv v zemi. Zadruhé: Severní Korea vnímá mezinárodní intervence, týkající se lidských práv, jako skrytý pokus o narušení rovnováhy ve společnosti či dokonce jako pokus o svržení své vlády. Jako příklad takového postoje lze uvést nedávnou reakci na rezoluci týkající se Severní Koreje, kterou Evropská unie předložila Valnému shromáždění OSN v loňském roce. Korea vyzvala poté Evropskou unii a další dárce, aby přerušili své programy humanitární pomoci. Připomenout lze i výbušnou reakci na dopis, který zaslali zvláštní zpravodajové OSN v dubnu, kde upozorňovali na situaci pana Song Jong Nam.
Severní Korea je přitom také jednou ze zemí, kde se lidská práva porušují nejvíce na celém světě. Proto Komise a členské státy Evropské unie při jednání s úřady Severní Koreje poukázaly na problematiku dodržování lidských práv a budou toto úsilí vyvíjet i nadále. Svůj postoj zachovají i přesto, že poslední schůzka tří politických vůdců byla odložena, což bylo odvetou za rezoluci Valného shromáždění OSN.
Hrozící poprava pana Song Jong Nam, o které je neobvyklé množství informací, které se podařilo o jeho uvěznění získat je mimořádně významná. Ve dnech 2., 3., 11. a 24. května se zástupci Komise a několika členských států setkali s nejvyššími státními úředníky Severní Koreje, aby vyjádřili své vážné obavy k tomuto případu a aby zdůraznili své vzrůstající znepokojení vyvolané stavem dodržování lidských práv v Severní Koreji obecně. V této souvislosti především poukázali na trest smrti.
Chtěl bych Vás znovu ujistit o tom, že Komise bude i nadále úzce spolupracovat s předsedající zemí ve všech těchto otázkách a bude udržovat kontakt s Evropským parlamentem.
Vzhledem k tomu, že čínské úřady vracejí uprchlíky do Severní Koreje, vyjádřila Evropská unie v rámci dialogu o dodržování lidských práv vedeného s Čínou opakovaně své vážné obavy vyvolané danou situací. Nedostatek vůle čínských orgánů zabývat se tímto problémem nijak neoslabuje odhodlání Evropské unie najít správnou cestu k vyřešení problému. Otázka zůstává i nadále předmětem diskuse.
Dámy a pánové, situace lidských práv v Severní Koreji je tématem, kterým se musíme zabývat a budeme se jím zabývat. O tom nepochybuji.