Volledig verslag van de vergaderingen

Donderdag 6 juli 2006 - Straatsburg

13.1. Somalië (debat)

  De Voorzitter. – Aan de orde zijn zes ontwerpresoluties over Somalië⁽¹⁾.

  Alyn Smith (Verts/ALE), auteur. – (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik ben verheugd dat ik dit debat mag beginnen. Ik ben er zeker van dat dit debat zoals gebruikelijk behoorlijk veel instemming zal krijgen van alle partijen in dit Huis. Ik neem aan dat we ook aanzienlijke steun van de commissaris zullen krijgen, waarbij ik aanteken dat de Commissie het gewoonlijk met ons eens is, wat bemoedigend is.

Als landgenoot uit Groot-Brittannië – hoewel ik meer uit de Schots-Europese dan uit de Angelsaksische politieke traditie kom – zou ik commissaris Mandelson willen vragen om, in tegenstelling tot zijn collega’s uit de Commissie, vandaag even met ons in discussie te gaan. Zou hij speciaal willen uiteenzetten wat de Commissie vindt van de paragrafen 8 en 6 van deze ontwerpresolutie en – wat cruciaal is – wat de Commissie daarmee gaat doen?

Het is moeilijk om naar Somalië te kijken en iets anders dan droefheid en frustratie te voelen. Het land plaatst ons voor een fundamentaal dilemma. Als het, althans in onze ogen, slecht gaat met de aan haar lot overgelaten plaatselijke bevolking, wat kunnen we dan eigenlijk doen behalve tussenbeide komen en hun land regeren?

Militair ingrijpen is niet onze aanpak. Daar hebben we geen zin in en feitelijk hebben we ook de middelen niet voor zo’n optreden. Wat kunnen we dan doen? Als Schot kijk ik met bewondering naar de rol die Zweden en Noorwegen, kleine onafhankelijke Noord-Europese landen, hebben gespeeld in het bevorderen van de dialoog in Somalië tussen de partijen daar. Als mensenvriend kijk ik met trots naar de humanitaire hulp die we hebben verstrekt. De discussies in de onlangs opgerichte internationale contactgroep Somalië zullen cruciaal zijn voor de strategie die met deze ontwerpresolutie wordt uitgezet. De discussies in die groep zijn de enige weg als we een oplossing willen vinden. Blijvende betrokkenheid bij de dialoog, verzacht door hulp aan de meest hulpbehoevenden, is de Europese aanpak, en die aanpak is op de lange termijn veruit het meest succesvol.

Op dit moment gaat de ontwikkeling in Somalië de verkeerde kant op. Hopelijk kan het Parlement samen met de Commissie en de Raad helpen om het land weer op het goede spoor te krijgen. Ik ben benieuwd om van de commissaris te horen hoe de Commissie leiding zal geven aan de pogingen in die richting, en ik verzeker hem van de steun van dit Huis.

  Tobias Pflüger (GUE/NGL), auteur. - (DE) Mijnheer de Voorzitter, als we kijken naar de situatie in Somalië, dan is het mijns inziens goed een stukje terug de geschiedenis in te gaan. Het Westen heeft met betrekking tot Somalië alle mogelijke vormen van slecht beleid toegepast. Denk aan de interventie in 1993 die uitliep op een fiasco. Duitsland had daar troepen gestationeerd die Indische troepen moesten ondersteunen, maar die zijn daar nooit aangekomen. Wij moeten erkennen dat er nauwelijks nog enige interesse meer voor Somalië bestond, zodra de troepen daar waren teruggetrokken.

De toestand in Somalië is nu veranderd. De coalitie, waarvan de leden worden beschouwd als islamitisch, heeft langzaam maar zeker militaire overmacht gekregen en de groeperingen die volgens de pers worden gesteund door de VS - de Alliantie van krijgsheren - zijn steeds verder teruggedrongen. Het ziet ernaar uit dat met name de Amerikaanse regering op het verkeerde paard heeft gewed en nu haar eigen beleid feitelijk in duigen ziet. Nu rijst de vraag wat de Europese Unie aan deze situatie kan doen. Het zou absoluut verkeerd zijn een van de partijen in dit conflict ter plaatse steun te bieden en er moet met name worden onderstreept dat de Europese Unie Eritrea en Ethiopië, die er duidelijk een aanzienlijk belang bij hebben hun conflict op Somalisch grondgebied uit te vechten, langs diplomatieke wegen onomwonden te verstaan moet geven, dat dit niet mag gebeuren.

Zoals de zaken er nu voor staan, zijn militaire interventies in Somalië mijns inziens volstrekt zinloos. Er zijn immers gebieden die nu stabiel zijn, zoals Somaliland. Er moeten derhalve geen troepen worden gestuurd en er mag evenmin steun voor dit idee bestaan. Anders zullen wij weer een monster van Frankenstein creëren, zoals in het verleden zo vaak is gebeurd, door een partij te steunen die vervolgens precies dat doet wat wij wilden voorkomen. Ik dring er derhalve bij de Europese Unie op aan zich diplomatiek op te stellen.

  Simon Coveney (PPE-DE), auteur. – (EN) Mijnheer de Voorzitter, Somalië kent al meer dan vijftien jaar geen effectieve regering meer. In plaats daarvan hebben we een bittere en tragische burgeroorlog gezien tussen vijandige facties, islamitische milities en facties onder leiding van rivaliserende krijgsheren.

Op 4 juni 2006 brachten de milities van de islamitische rechtbanken tot verbazing van velen een groot deel van zuidelijk Somalië onder controle, met inbegrip van de hoofdstad Mogadishu – die nu gedeeltelijk verwoest is – nadat zij de machtige factieleiders hadden verdreven die Mogadishu onder controle hadden gehad sinds 1991, toen de centrale regering ten val was gebracht. Dat heeft het politieke landschap in de regio op spectaculaire wijze veranderd en de machtswisseling heeft de buitenwereld in onzekerheid gebracht over de vraag met wie ze zou moeten en kunnen onderhandelen en met wie ze een relatie moet of kan ontwikkelen.

Wat van de EU wordt verlangd is dat ze erkent wat er is gebeurd en dat ze bijvoorbeeld de inspanningen ondersteunt die tot op heden zijn verricht door de Arabische Liga, die op 22 juni in Khartoum een dialoog tot stand heeft gebracht tussen de instellingen van de federale overgangsregering en de Unie van islamitische rechtbanken, die het zuiden onder controle heeft. Ze zijn overeengekomen dat ze elkaar niet zullen bestrijden en zullen deelnemen aan de dialoog voor vrede en verzoening.

Ook moeten we steun geven aan de pogingen van de Afrikaanse Unie om de vrede te bewaken en zo nodig af te dwingen teneinde burgers te beschermen.

In de praktijk bestaat er ernstige bezorgdheid op een aantal niveaus. Het eerste punt van bezorgdheid is wat we moeten doen met de Unie van islamitische rechtbanken. Is dat een lichaam dat te vertrouwen is en dat een partner voor een vreedzame discussie kan zijn? Ik weet dat de Verenigde Staten onlangs een dialoog met diverse partijen zijn begonnen over de vooruitzichten voor vertrouwenwekkende maatregelen. Het andere en reëlere punt van bezorgdheid is dat, in een poging om stabiliteit te bereiken en een eind aan het geweld te maken, een strikte en fundamentalistische islamitische wetgeving zal worden toegepast op grote bevolkingsgroepen. Dat is zeer zorgwekkend, en dit punt van zorg is zeer gefundeerd.

De berichten in de media van gisteren over het gewelddadige optreden bij een bioscoop in de Somalische regio Galgadud, waar twee mensen werden doodgeschoten na protesten tegen de sluiting van een bioscoop daar, geven reden tot grote zorg. Gisteren besloten de islamitische rechtbanken ook om de sharia in heel het land toe te passen, en speciaal in Mogadishu.

Sjeik Abdullah, een van de medeoprichters van de Unie van islamitische rechtbanken, zei gisteren: “Degene die niet deelneemt aan het gebed, zal als ongelovig worden beschouwd en onze shariawetgeving schrijft voor dat zo’n persoon moet worden gedood.” Dat soort taal is opruiend en gevaarlijk. De EU moet de gebeurtenissen nauwkeurig in de gaten houden en voorzichtig zijn bij de keuze van de partijen die zij ondersteunt.

  Marios Matsakis (ALDE), auteur. - (EN) Mijnheer de Voorzitter, commissaris, het volk van Somalië lijdt zo langzamerhand al jaren onder de plaag van de burgeroorlog, en dit Parlement, dat zich in het bijzonder ernstige zorgen maakt over de schending van de mensenrechten, heeft in het verleden al een aantal resoluties over dat land aangenomen.

De langdurige afwezigheid van een regering in dat land heeft geleid tot een anarchistisch vacuüm met betrekking tot een centrale macht. Het gevolg is dat milities van de Unie van islamitische rechtbanken en diverse radicale groeperingen strijden om de macht over delen van Somalië, en dat gaat, zoals onder dergelijke omstandigheden onvermijdelijk is, ten koste van de veiligheid en het welzijn van onschuldige burgers.

De recente gevechten in en rond Mogadishu en in Jowhar zijn met name zorgwekkend en laakbaar. Deze gezamenlijke ontwerpresolutie is een steunbetuiging aan de initiatieven van de VN, de Afrikaanse Unie, de Arabische Liga en IGAD om vrede en verzoening te bewerkstelligen, en roept alle betrokken partijen in deze, als een tumor in dat land voortwoekerende burgeroorlog, op ernaar te streven het pad van dialoog en vrede te blijven bewandelen, en alle noodzakelijke medewerking te verlenen aan de federale overgangsregering en het parlement in hun hoedanigheid van wettige centrale overheid in Somalië, die optreedt binnen het kader van het federale overgangshandvest. Tegelijkertijd dringt de ontwerpresolutie er bij de internationale gemeenschap, en in het bijzonder bij de EU, op aan de hulpverlening, met name de humanitaire hulpverlening, aan Somalië uit te breiden.

Het is te hopen dat dit arme ontwikkelingsland uiteindelijk langzamerhand de weg zal inslaan naar de zo broodnodige vrede en voorspoed, ten behoeve van al zijn burgers.

  Ana Maria Gomes (PSE), auteur. - (EN) Mijnheer de Voorzitter, de Hoorn van Afrika wordt geteisterd door rampzalige politieke mislukkingen, niet alleen veroorzaakt door lokale machten, maar ook ontstaan door een reeks misplaatste internationale interventies en juist het uitblijven van dergelijke interventies.

De mislukte staat Somalië is daarvan het meest in het oog springende voorbeeld. Het steeds maar uitstellen door de Ethiopische regering van het oplossen van de grensgeschillen met Eritrea, en de afschuwelijke staat van dienst met betrekking tot de mensenrechten, democratie en ontwikkeling van de beide regimes in Asmara en Addis Abeba zijn twee andere droevige voorbeelden van de internationale verwaarlozing van de regio. Het is dan ook geen wonder dat internationale terroristen hun voordeel doen met zoveel conflicten in een zo wetteloze regio. Het lijkt erop dat zij meer krijgen van wat zij zoeken voor hun moorddadige doelen.

De geruchten gaan dat dankzij de regering van eerste minister Meles Zenawi de IGAD verwikkeld raakt in overtreding van het wapenembargo dat aan Somalië is opgelegd door de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties. Hij zendt honderdduizenden troepen naar Baidoa. De afgelopen week ben ik in Washington en New York geweest en heb ik door belangrijke bronnen binnen de overheid en de Verenigde Naties bevestigd gekregen dat er voorbereidingen worden getroffen door het Ethiopische leger om nog verder op te trekken naar Mogadishu. Ze doen dat gesteund door, en met de zegen van de Verenigde Staten, vanuit een misplaatst beleid. Het lijkt wel of geen lering is getrokken uit het laatste fiasco dat de Unie van islamitische rechtbanken in het zadel heeft geholpen in Mogadishu.

Dit zal de terroristische activiteiten van Al-Qaeda slechts voeden. Het Eritrees-Ethiopische grensconflict zou opnieuw kunnen ontbranden, niet alleen in Somalië, maar in de hele regio. Er zouden meer opstanden in Ethiopië kunnen komen, met desintegratie tot gevolg. De EU moet daarin stelling nemen, en ik wil er bij de Raad en de Commissie op aandringen om te waarschuwen tegen inmenging en ervoor te zorgen dat de contactgroep Somalië alle steun krijgt die zij nodig heeft om toe te werken naar een politieke oplossing die niet zal mislukken zoals de veertien vorige pogingen.

  Cristiana Muscardini (UEN), auteur. – (IT) Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, Europa heeft met onvoldoende overtuiging de inspanningen gesteund om vrede en democratie te herstellen binnen de instellingen die door de Nationale Verzoeningsconferentie in september 2003 in Nairobi zijn opgezet. Tijdens deze Conferentie is het federale overgangshandvest aangenomen.

De installatie van het federale parlement, de verkiezing van de voorzitter van het parlement en van zijn vicevoorzitters, de aanstelling door het parlement op 10 oktober 2004 van Abdullah Yusuf Ahmed als president van de republiek, en de aanstelling van de minister-president van de federale regering waren belangrijke stappen, maar de hulp en de steun die de Unie bood was te halfslachtig, en door het ontbreken van tijdige hulp aan de bevolking is de weg vrij voor de heropleving van het radicaal fundamentalisme, dat een steeds grotere bedreiging vormt omdat het nauw samenhangt met terrorisme.

Sinds 1991 dompelt de burgeroorlog Mogadishu en de omliggende gebieden onder in bloed, met verschrikkelijke gevolgen voor de bevolking. In het verleden was het mondiale en regionale terrorisme, met trainingskampen in Somalië, verantwoordelijk voor de aanslagen op Nairobi, Dar es Salaam en Mombasa, en in de afgelopen dagen heeft de Unie van islamitische rechtbanken minstens 350 burgers terechtgesteld.

Wij benadrukken in dit Parlement al jarenlang de noodzaak om vanuit Europa meer aandacht te geven aan de problemen in Somalië en de ambitie van dit land om weer een democratische staat te worden. Een grote meerderheid van de federale regering heeft in de afgelopen dagen haar steun betuigd aan de internationale vredesmachten die in Somalië als onderdeel van het nationale veiligheidsplan zijn ingezet. Op deze manier wordt getracht de islamitische rechtbanken van repliek te dienen.

We moeten ons bewust zijn van het gevaar dat voortkomt uit het politieke destabilisatieplan, dat in heel Afrika ten uitvoer wordt gelegd door het grote netwerk van internationaal extremisme, en van het gevaar dat voortvloeit uit de boodschap van Osama bin Laden om achter de hoge raad van Somalische islamitische rechtbanken te staan en om in opstand te komen tegen de wettige president van de republiek. De Unie en de internationale gemeenschap moeten de rol die president Abdullah Yusuf Ahmed in zijn land vervult, steunen en beschermen door een constante dialoog tot stand te brengen tussen de instellingen en het maatschappelijk middenveld, met als doel Somalië tot federale staat om te dopen, waarbij rekening wordt gehouden met de identiteit en rechten van de minderheden.

We roepen de Veiligheidsraad op om het wapenembargo met Somalië deels op te heffen zodat de nationale veiligheidsmachten op een wettige manier versterkt kunnen worden en wij verzoeken de internationale gemeenschap om het antiterrorisme-initiatief, dat in 2003 door de presidenten van Oost-Afrika is opgesteld, te versterken. De maatregelen die het gevaarlijke domino-effect van terrorisme over de gehele Hoorn van Afrika tegen moeten gaan, moeten doeltreffender worden.

De Unie moet een speciale afgevaardigde aanstellen voor de Hoorn van Afrika en officieel een Somalische diplomatieke vertegenwoordiging in Brussel vestigen. Het is uiterst noodzakelijk dat we onze steun aan de president, het parlement, de regering, het gerechtelijk systeem en de veiligheidsmachten overbrengen en de gezondheid en levens van de Somalische bevolking beschermen.

  Józef Pinior, namens de PSE-Fractie. – (PL) Mijnheer de Voorzitter, in zuidelijk Somalië voert de Unie van islamitische rechtbanken het bewind. Sinds begin juli van dit jaar winnen radicale stromingen steeds meer aan invloed in de gebieden die door de Unie worden gecontroleerd. Sjeik Hassan Dahir Aweys, een zestigjarige radicale moslimgeestelijke, is de nieuwe leider van de Raad van islamitische rechtbanken. Sjeik Aweys wordt ervan verdacht banden te onderhouden met Al-Qaeda. Na de aanslagen van 11 september 2001 hebben de Verenigde Staten sjeik Aweys aan de zwarte lijst van internationale terroristen toegevoegd.

Sjeik Aweys erkent de door de VN gesteunde Somalische regering niet. De eerste leider van de Raad van islamitische rechtbanken, sjeik Sjarif Ahmed, die als eerder gematigd wordt beschouwd, had na het overnemen van de macht in Mogadishu met deze regering nochtans een vredesverdrag ondertekend. Islamitische groeperingen hebben aangekondigd dat ze heel Somalië in hun macht willen krijgen. Er bestaat dus een reëel gevaar dat de Unie van islamitische rechtbanken het noordelijke deel van het land zal aanvallen, een regio die tot nu toe als relatief rustig werd beschouwd. De streek bestaat uit een aantal provincies die in twee autonome regio’s zijn onderverdeeld, met name Somaliland en Puntland, die over strategische havens aan de kust beschikken. Dergelijke acties zouden Somalië omvormen tot een tweede Afghanistan in handen van de Taliban.

De mensenrechtensituatie in het gebied onder controle van de Unie van islamitische rechtbanken heeft een dramatische omvang aangenomen. Martin Adler, een Zweedse freelance journalist, werd vorige week tijdens een bijeenkomst van aanhangers van sjeik Aweys vermoord. Een van de eerste decreten van de radicale islamieten in Mogadishu was het bevel tot sluiting van alle bioscopen en zalen waar men van plan was het wereldkampioenschap voetbal uit te zenden. Persagentschappen melden dat de islamitische militaire politie tijdens de wedstrijd Duitsland-Italië twee personen heeft neergeschoten en nog vier andere heeft verwond. De eigenaar van de bioscoop en een jonge vrouw kwamen om toen de bioscoop waar de wedstrijd werd uitgezonden, onder vuur werd genomen.

  Luca Romagnoli (NI). – (IT) Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, om radicalisering van het conflict in Somalië te voorkomen, zouden de islamitische rechtbanken een rol moeten gaan spelen binnen de federale overgangsinstellingen. Het is cruciaal om de instellingen te versterken in de wetenschap dat de rechtbanken, in ieder geval tot op heden, voorstanders zijn van een hardere aanpak van de zogenaamde krijgsheren, die door successievelijke Amerikaanse regeringen getolereerd en vaak zelfs gesteund werden.

De Europese Unie moet weer een leidende rol gaan spelen in Afrika, net als Italië zou moeten doen in Somalië en in de gehele Hoorn van Afrika gezien zijn verleden met dit land. Zo moeten we bijvoorbeeld het verbod voor Somalische immigranten die zich in Italië willen vestigen, opheffen, iets waar de heer Dini naar streefde. Het verbod heeft met name de goede betrekkingen tussen Italië en Somalië aangetast en ervoor gezorgd dat Somaliërs in heel Europa terecht zijn gekomen, behalve in Italië, waar ze, gezien de historische banden en verantwoordelijkheden, eigenlijk terecht hadden moeten komen. Italië biedt onderdak aan immigranten uit veel landen waar het niet eens historische verantwoordelijkheden in koloniaal opzicht voor heeft of culturele betrokkenheid voor voelt, terwijl het Somalië negeert.

Het zou veel zinvoller zijn wanneer elk Europees land zich inzet voor de behoeften van zijn voormalige koloniën, waarbij elk land uiteraard in het bezit moet zijn van een mandaat voor een internationaal protectoraat van deze landen.

  Marek Aleksander Czarnecki (NI). – (PL) Mijnheer de Voorzitter, ik wil mijn grote bezorgdheid uitspreken over de voortdurende burgeroorlog in Somalië.

Somalië heeft al meer dan vijftien jaar geen effectieve nationale regering. Die situatie vormt een ernstige bedreiging voor het vredes- en verzoeningsproces in het land, evenals voor de veiligheidssituatie en de stabiliteit in de Hoorn van Afrika als geheel. We moeten de recente gevechten in Mogadishu scherp veroordelen, net als de gebeurtenissen in Jowhar en elders in het land, waarbij vele Somalische burgers om het leven kwamen. We moeten de betrokken partijen tegelijkertijd verzoeken zich te onthouden van acties die de al bestaande spanning zouden kunnen opvoeren, hen vragen het pad van de dialoog te blijven bewandelen en bij de noodzakelijke samenwerking ook de federale overgangsregering en het parlement te betrekken als de wettige centrale overheid in Somalië, die optreedt binnen het kader van het federale overgangshandvest.

We mogen evenmin vergeten de Somalische bevolking bij te staan met humanitaire hulp voor de ontheemden en de in nood verkerende bevolkingsgroepen. We zouden derhalve elke actie moeten steunen die het mogelijk maakt het internationaal humanitair recht te eerbiedigen, hulporganisaties toegang te verlenen tot de bevolkingsgroepen in nood en de bescherming van hulpverleners te verzekeren.

  Peter Mandelson, lid van de Commissie. - (EN) Mijnheer de Voorzitter, dit Parlement en de Commissie zijn zeker verenigd in het streven naar een vredig en democratisch bestaan voor de bevolking van Somalië. Dat is tijdens het debat deze middag naar voren gekomen, nadat de heer Smith het onderwerp aan de orde stelde. Ik hoop dat ik met name kan ingaan op de paragrafen 6 en 8, betreffende bestuur en institutionele opbouw in Somalië en de bescherming van humanitaire hulpverlening en hulpverleners, zoals hij mij heeft gevraagd.

Het debat vandaag over Somalië vindt precies op tijd plaats, omdat de situatie van het land en de hele regio erg kwetsbaar blijft. De Commissie maakt zich grote zorgen over het risico dat Somalië terugvalt in een staat van oorlog en chaos.

Sinds het in het leven roepen van de overgangsinstellingen in 2004 heeft de Commissie het voortouw genomen bij de inspanningen van de internationale gemeenschap ter ondersteuning van de federale overgangsinstellingen in Somalië. Mijn collega Michel houdt de situatie scherp in het oog en heeft regelmatig contact met president Yusuf en eerste minister Ghedi van Somalië, en de leiders in de regio.

Ik wil mij in mijn toespraak graag concentreren op drie belangrijke aspecten: in de eerste plaats op de huidige stand van zaken in de dialoog tussen de federale overgangsinstellingen en de Raad van islamitische rechtbanken, in de tweede plaats de regionale dimensie van de crisis in Somalië, en in de derde plaats de reikwijdte van de steun die de Commissie verleent aan het vredesproces als de meest waardevolle manier om het respect voor democratische principes, de mensenrechten en de rechtsstaat te bevorderen.

Met betrekking tot het eerste - de huidige stand van zaken in de dialoog tussen de instellingen en de islamitische rechtbanken - het volgende. Op 22 juni heeft in Khartoum een ontmoeting plaatsgevonden tussen de federale overgangsregering en vertegenwoordigers van de Unie van islamitische rechtbanken waar een principeovereenkomst is gesloten om een dialoog aan te gaan, elkaar wederzijds te erkennen en opnieuw bijeen te komen voor verdere, inhoudelijke gesprekken op 15 juli, ook in Khartoum. De Commissie en hoge vertegenwoordiger Solana hebben die overeenkomst met instemming begroet. De Commissie is van mening dat er ruimte is voor een dialoog in Somalië, en het is cruciaal dat de islamitische rechtbanken daarbij worden betrokken, om tot een politiek oplossing te komen binnen het kader van de federale overgangsinstellingen.

De confrontatie aangaan met de islamitische rechtbanken is geen oplossing: het zou niet alleen de positie van alle betrokkenen radicaliseren, maar bovendien de deur openzetten voor extremisten in hun streven naar een islamitische staat, het invoeren van de sharia en het creëren van schuilplaatsen voor cellen van Al-Qaeda.

In de tweede plaats is de regionale dimensie van de crisis in Somalië cruciaal. Het is essentieel dat alle regionale betrokkenen eenzelfde doel delen en constructief betrokken worden bij het vredesproces in Somalië. Destabiliserende inmenging in Somalische aangelegenheden door andere landen in de regio moet worden verworpen en veroordeeld.

Wij zetten ons in om nauw samen te werken met de IGAD, de Afrikaanse Unie en de Liga van Arabische Staten en hun initiatieven te steunen om te zoeken naar politieke oplossingen voor de crisis, zoals de heer Coveney ons heeft gevraagd te doen. De Commissie stelt zich ten doel Somalië te verankeren in een bredere regionale strategie voor vrede, veiligheid en de ontwikkeling van de Hoorn van Afrika. Het raamwerk van die strategie is in februari jongstleden door commissaris Michel gepresenteerd aan de staatshoofden van de IGAD.

Tot slot is de Commissie de belangrijkste donor voor Somalië, met een permanent hulpprogramma van in totaal 330 miljoen euro. We hebben de Somalische nationale verzoeningsconferentie gesteund en de installatie van de federale overgangsinstellingen, en zetten ons nu in voor het verder verbeteren van het functioneren van de overgangsinstellingen.

Op 28 mei 2006 hebben Commissievoorzitter Barroso en commissaris Michel een Memorandum of understanding met de federale overgangsregering ondertekend. Ik kan bevestigen dat de Commissie overweegt direct 22 miljoen euro beschikbaar te stellen voor ondersteuning van het bestuur en het opbouwen van bestuurlijke mankracht op korte termijn, zoals dat de federale overgangsregering voor ogen staat.

We blijven ons ondubbelzinnig inzetten voor steun aan het vredesproces. Het humanitaire orgaan van de Commissie, ECHO, biedt bovendien noodhulp aan de burgerbevolking die lijdt onder de gevechten en de gevolgen van de droogte. Iedereen is verantwoordelijk voor het veilig verlenen van die humanitaire hulp en de bescherming van de hulpverleners die betrokken zijn bij dit zeer waardevolle werk.

  De Voorzitter. – Het debat is gesloten.

De stemming vindt na afloop van de debatten plaats.

(1) Zie notulen.