Az ülések szó szerinti jegyzőkönyve

2006. szeptember 5., Kedd - Strasbourg

15. Az üvegházhatást okozó gázok kibocsátási egységeinek kereskedelmi rendszere: nemzeti kiosztási tervek (2008-2012) (vita)

  Presidente. L'ordine del giorno reca le dichiarazioni del Consiglio e della Commissione sul sistema di scambio delle quote di emissioni di gas a effetto serra: piani nazionali di attribuzione (2008-2012).

  Σταύρος Δήμας, Μέλος της Επιτροπής. Κύριε Πρόεδρε, η αλλαγή του κλίματος είναι το σημαντικότερο περιβαλλοντικό πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζει ο πλανήτης μας. Εάν δεν αποδώσουν οι ενέργειες στις οποίες έχουμε στοχεύσει για την αντιμετώπισή του, τότε η αλλαγή θα έχει στο μέλλον πολύ δυσάρεστες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες σε παγκόσμια κλίμακα.

Για τον λόγο αυτό, στα πλαίσια της Διεθνούς Συμβάσεως των Ηνωμένων Εθνών για τις Κλιματικές Αλλαγές, υπεγράφη και επικυρώθηκε το Πρωτόκολλο του Κιότο το οποίο προβλέπει μείωση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακος και άλλων αερίων του θερμοκηπίου κατά 5,2% από τις ανεπτυγμένες χώρες και, στα πλαίσια αυτά, η Ευρωπαϊκή Ένωση ανέλαβε την υποχρέωση να μειώσει τις εκπομπές κατά 8% σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990.

Για την επιτυχία αυτού του στόχου στην περίοδο 2008-2012, έχουμε λάβει διάφορα μέτρα σε κοινοτικό, αλλά και σε εθνικό επίπεδο. Πολλά από τα μέτρα αυτά προβλέπονται στο πρώτο και στο δεύτερο ευρωπαϊκό πρόγραμμα για τις κλιματικές αλλαγές. Το κυριότερο μέτρο, το οποίο έχουμε προβλέψει και το οποίο έχει αρχίσει να λειτουργεί από την 1η Ιανουαρίου του 2005, είναι το κοινοτικό σύστημα εμπορίας των αερίων του θερμοκηπίου, και συγκεκριμένα του διοξειδίου του άνθρακος.

Με το σύστημα αυτό προβλέπουμε τον οικονομικότερο αποδοτικό τρόπο για μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες μειώσεις των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Το σύστημα καλύπτει περίπου το 50% των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Καλύπτει περίπου 11,5 χιλιάδες επιχειρήσεις, εγκαταστάσεις βιομηχανικές και άλλες και σήμερα αποτελεί το μεγαλύτερο σύστημα εμπορίας αερίων στον κόσμο και, αναμφίβολα, το μοναδικό το οποίο είναι διεθνές: πολλές χώρες μετέχουν στο σύστημα αυτό το οποίο καλύπτει πολλούς τομείς οικονομικής δραστηριότητας.

Η επιτυχία του κοινοτικού συστήματος εμπορίας έχει μεγάλη σημασία γιατί θα μπορεί να αποτελέσει τη βάση και σκοπεύουμε να το χρησιμοποιήσουμε ως τον πυρήνα για τη δημιουργία ενός διεθνούς συστήματος εμπορίας των αερίων του θερμοκηπίου.

Αυτός είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να μπορέσουμε να μειώσουμε τις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου παγκοσμίως και ιδίως να συντελέσουμε στο να μετέχουν στη μείωση αυτή οι ανεπτυγμένες χώρες, όπως είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, υπ' αριθμόν 1 χώρα σε εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου στον κόσμο (περίπου το ¼ όλων των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακος προέρχεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες) και, βεβαίως, να βρούμε και τρόπους τρόπον τινά αποδεκτούς από τις ταχέως αναπτυσσόμενες χώρες οι οποίες επίσης εκπέμπουν ολοένα και περισσότερο αέρια του θερμοκηπίου.

Θα έχετε ενημερωθεί όλοι από τις εφημερίδες για το τί συμβαίνει τελευταία στην Καλιφόρνια με την πρωτοβουλία η οποία ελήφθη εκεί ώστε από το 2009 να αρχίσει η λειτουργία ενός συστήματος παρομοίου με το ευρωπαϊκό για την εμπορία του διοξειδίου του άνθρακος και άλλων αερίων του θερμοκηπίου. Το ίδιο ισχύει, αλλά συγκεκριμένα μόνο για τις εταιρίες που παράγουν ηλεκτρικό ρεύμα, σε επτά βορειοανατολικές πολιτείες των Ηνωμένων Πολιτειών και φαίνεται ότι ασκείται ήδη μία πίεση από χαμηλά στην Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση για να αρχίσει να συζητεί το θέμα ενός παγκόσμιου συστήματος εμπορίας των αερίων του θερμοκηπίου.

Πρέπει να τονίσω ότι δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την αποφασιστικότητα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να διατηρήσει και να βελτιώσει το σύστημα αυτό για να επιτύχει τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου η οποία απαιτείται για τη σταθεροποίηση των συγκεντρώσεων των αερίων αυτών στην ατμόσφαιρα.

Την περασμένη άνοιξη, οι επιχειρήσεις οι οποίες καλύπτονται από το κοινοτικό σύστημα γνωστοποίησαν, σύμφωνα με την υποχρέωση την οποία έχουν, τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακος οι οποίες επαληθεύθηκαν από ανεξάρτητους ελεγκτές και για πρώτη φορά διαθέτουμε με συνεκτικό τρόπο και ύστερα από ελέγχους τους οποίους διεξήγαγαν ανεξάρτητοι φορείς τις πραγματικές τιμές των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακος στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι πραγματικές εκπομπές ήταν χαμηλότερες από ό,τι πολλοί ανέμεναν. Στο στάδιο αυτό, μπορούν να συναχθούν τα εξής συμπεράσματα:

Πρώτον, το σύστημα σε ό,τι αφορά την παρακολούθηση, την υποβολή εκθέσεων και την επαλήθευση, λειτουργεί πολύ καλά. Τα αποτελέσματα του ελέγχου του 2005 δείχνουν ότι οι επιχειρήσεις συμμορφώθηκαν σε ικανοποιητικό βαθμό με τις βασικές υποχρεώσεις που απορρέουν από το σύστημα εμπορίας. Η υποδομή του συστήματος λειτουργεί ομαλά

Δεύτερον, μηχανισμοί που βασίζονται στην αγορά έχουν επιτυχία και το κοινοτικό σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών φαίνεται ότι αποδίδει ήδη καρπούς.

Τρίτον, και ίσως το σπουδαιότερο, τα κράτη μέλη μπορούν - και πρέπει - να προσδοκούν ότι οι κλάδοι που καλύπτει το σύστημα αυτό θα συμβάλουν πολύ περισσότερο στη μείωση των εκπομπών, ιδίως αν ληφθεί υπόψη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, στο σύνολό της, δεν βρίσκεται ακόμη σε τροχιά τήρησης των δεσμεύσεών της επί τη βάσει του Πρωτοκόλλου του Κιότο.

Όπως γνωρίζετε, τα κράτη μέλη οφείλουν να ανακοινώσουν τα εθνικά τους σχέδια κατανομής τα οποία καθορίζουν ταυτόχρονα στο σύνολό τους και το ανώτατο όριο για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση για την περίοδο εμπορίας 2008-2012 η οποία συμπίπτει με την πρώτη περίοδο δέσμευσης, σύμφωνα με το Πρωτόκολλο του Κιότο.

Μέχρι χθες, η Επιτροπή είχε λάβει 10 εθνικά σχέδια κατανομής τα οποία αντιπροσωπεύουν περίπου το μισό του συνόλου των δικαιωμάτων που εγκρίθηκαν από την Επιτροπή κατά την πρώτη περίοδο εμπορίας. Οι χώρες αυτές είναι η Γερμανία, η Εσθονία, η Λιθουανία, η Ιρλανδία, η Λετονία, το Λουξεμβούργο, η Πολωνία, η Σλοβακία, το Ηνωμένο Βασίλειο και, χθες, η Ελλάδα.

Τα υπόλοιπα κράτη μέλη δεν έχουν ακόμη κοινοποιήσει στην Επιτροπή τα εθνικά τους σχέδια. Δέκα όμως από αυτά είναι ήδη διαθέσιμα ως προσχέδια στο πλαίσιο δημόσιας διαβούλευσης. Προέρχονται από τα κράτη: Αυστρία, Βέλγιο, Βουλγαρία, Κύπρο, Φινλανδία, Γαλλία, Ιταλία, Κάτω Χώρες, Πορτογαλία και Ισπανία.

Τα εθνικά σχέδια κατανομής που κοινοποιήθηκαν αξιολογούνται τώρα από την Επιτροπή. Όπως αντιλαμβάνεσθε, η Επιτροπή κατά το στάδιο αυτό δεν μπορεί να σχολιάσει επί της ουσίας.

Όσον αφορά τη γενικότερη προσέγγισή μας στο ζήτημα αυτό, θα είμαι σαφής: η Επιτροπή θα χρησιμοποιήσει κάθε πολιτικό και νομικό μέσον που έχει στη διάθεσή της ώστε τα εθνικά σχέδια να είναι σύμφωνα τόσο με τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί στο πλαίσιο του Πρωτοκόλλου του Κιότο όσο και με τα πραγματικά στοιχεία για τις εκπομπές του 2005 που έχουν επαληθευθεί. Έτσι θα εξασφαλισθεί σπάνις στην αγορά και, επίσης, όροι ισότιμης συμμετοχής για τις επιχειρήσεις.

Ειδικότερα, για τα κράτη μέλη εκείνα που δεν βρίσκονται κοντά στην επίτευξη των στόχων βάσει του Πρωτοκόλλου του Κιότο, τα εθνικά σχέδια θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν έτσι ώστε να διευκολυνθεί η επίτευξη των επιδιωκομένων μειώσεων. Ειδικότερα, τα κράτη μέλη με τις χαμηλότερες επιδόσεις πρέπει να κατανείμουν λιγότερα δικαιώματα σε σχέση με την πρώτη περίοδο εμπορίας. Μέριμνά μας θα είναι η αυστηρή και δίκαιη αξιολόγηση όλων των σχεδίων.

Τέλος, θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι η Επιτροπή αποδίδει μεγάλη σημασία στην υποβολή από όλα τα κράτη μέλη, το ταχύτερο δυνατόν, των εθνικών σχεδίων κατανομής για τη δεύτερη περίοδο εμπορίας και έχουμε ήδη στείλει μία επιστολή, ένα είδος προειδοποίησης, στις χώρες που καθυστερούν πριν ξεκινήσουμε τη διαδικασία για παράβαση.

Σε περίπτωση που τα κράτη μέλη δεν αποστείλουν τα στοιχεία που τους έχουν ζητηθεί, η Επιτροπή θα εξετάσει το ενδεχόμενο λήψης περαιτέρω μέτρων. Ελπίζω ότι δεν θα χρειασθεί αυτό και ότι τα κράτη μέλη, μέσα στις επόμενες μέρες, μέσα στον επόμενο μήνα, θα στείλουν τα σχέδια για την κατανομή των επιτρεπομένων δικαιωμάτων εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου.

  Paula Lehtomäki, neuvoston puheenjohtaja. Arvoisa puhemies, arvoisat parlamentin jäsenet, neuvosto jakaa komission käsityksen siitä, että Euroopan unionin päästökauppajärjestelmä on yksi EU:n ilmastopolitiikan kulmakivistä. Juuri tämän instrumentin avulla Euroopan unioni on kyennyt osoittamaan johtajuuttaan ilmastonmuutoksen haasteeseen vastaamisessa. Hiilen hinnoittelu on olennainen elementti, kun pyrimme stimuloimaan ympäristöystävällisen teknologian kehittämistä ja käyttöönottoa.

Kuten kaikilla uusilla järjestelmillä, myös päästökauppajärjestelmällä on ollut kasvukipuja sen alkuvaiheessa. Siksi meidän on arvioitava huolellisesti, miten järjestelmää voitaisiin edelleen parantaa, jotta se vastaa sille asetettuun tavoitteeseen eli kasvihuonekaasujen vähentämiseen kustannustehokkaalla tavalla. Komission tuleva arviointiraportti tarjoaa meille tähän mahdollisuuden.

Toisten kansallisten jakosuunnitelmien valmistelu on paraikaa käynnissä oleva mittava hanke. Jäsenvaltiot valmistelevat jakosuunnitelmia ja komission tehtävänä on arvioida ne. Tämä todetaan selkeästi neuvoston ja Euroopan parlamentin kolme vuotta sitten hyväksymässä päästökauppadirektiivissä.

Tämän vuoden keväällä saimme paljon arvokasta kokemusta vuoden 2005 päästötietojen raportoinnista. Nyt onkin harkittava, kuinka voimme parantaa järjestelmän läpinäkyvyyttä niiden kokemusten pohjalta. Järjestelmän läpinäkyvyydellä voimme paremmin taata, että markkinoihin liittyvä tieto on kaikkien toimijoiden käytössä koherentisti, koordinoidusti ja samanaikaisesti.

Rinnakkain jakosuunnitelmaprosessin kanssa on käynnistymässä päästökauppadirektiivin uudelleentarkastelu jo Suomen puheenjohtajuuskaudella. On erityisen tärkeää, että järjestelmän avulla voidaan antaa selkeä signaali toiminnanharjoittajille siitä, että vähähiiliseen ympäristöystävälliseen teknologiaan kannattaa investoida.

  Avril Doyle, on behalf of the PPE-DE Group . – Mr President, I welcome the Commission and the Presidency to this debate. I have to ask why there was this last-minute inclusion on the agenda last Friday, without the proper teeing-up among the various political groups. Was it purely technical, to comply with your obligation to revert to Parliament by 30 June, even though you are a couple of months late? But I will move on as time is too precious to waste.

The PPE-DE Group fully supports the emissions trading scheme and our objectives under Kyoto and agrees with the need to keep downward pressure on every one of the 25 Member States to meet their targets in relation to greenhouse gases, as agreed under Kyoto. Please take that as a given.

I note what the Commissioner has just said concerning the conclusions of the 2000 review: ‘the system works well, the results were good, the system is up and running’. Commissioner, I do not know whether this is a PR exercise and we do not really want the truth to get out to those who might be listening. I completely support a fully effective ETS, as do all my colleagues, but the system is not working well. I know these are early days, which is a genuine caveat for anything we say after what has been a very short 18-month review period. The theory is good, but the practice has been awful and has not matched the theory at all. We need to look at this situation urgently.

The idea was that at the end of each year the amount of carbon dioxide actually emitted had to match the amount of emission permits a company surrendered to its government. That was to keep pressure on companies to decrease their emissions. What has happened? In the first year, 2005, the actual carbon dioxide emissions of 21 countries were 44 million tonnes short of the amount of CO2 emissions permits allocated by the 21 governments in question. That resulted in absolutely no downward pressure to reduce emissions and in a very volatile carbon credit market that fluctuated from EUR 31 per tonne down to EUR 8 per tonne and back up to EUR 16 per tonne. I agree that we need a properly functioning carbon credit market. We need industry to buy into what we are saying. We need credibility, in practice as well as in theory. Could you please detail any amendments you are proposing in the directive before the second period of NAPs?

By the way, Ireland also submitted its NAP on 13 July and you did not mention its name in the countries that you read out. I would like you confirm that it has done so. Perhaps they are telling me whoppers in my home country!

  Dorette Corbey, namens de PSE-Fractie. – Voorzitter, Commissaris, mevrouw de minister, ik ben blij met dit debat. Ik ben ook blij om te horen dat het systeem van verhandelbare emissierechten in de ogen van de Commissaris en de Raad goed werkt. Onze fractie heeft van harte meegewerkt aan de totstandkoming van deze richtlijn en daarom is het van belang dat een en ander goed werkt. Toch heb ik een aantal opmerkingen en net als mevrouw Doyle een aantal twijfels.

Allereerst is het jammer dat nu slechts negen landen hun plannen hebben ingediend. Het is goed om te weten dat de Commissie erachter aanzit, maar het is teleurstellend dat slechts negen landen hier op tijd mee zijn.

Ten tweede denk ik dat de toewijzingen van de lidstaten in de afgelopen periode te ruimhartig waren en daardoor heeft de richtlijn verhandelbare emissierechten te weinig effect gehad.

Een ander politiek bijzonder in het oogspringend probleem zijn de windfall profits die de elektriciteitsbedrijven gemaakt hebben. De elektriciteitsbedrijven hebben gratis rechten toegewezen gekregen en die hebben ze door kunnen verkopen aan de energie-intensieve industrie, maar ook aan consumenten en dat is natuurlijk onverteerbaar in een tijd waarin de winsten van de elektriciteitsbedrijven sowieso al toenemen.

Ik zou, Commissaris, toch graag een volledige evaluatie zien van deze richtlijn en ik denk dat we ook de vraag moeten stellen, gelet op die ruimhartige toewijzing en op de windfall profits van de elektriciteitsbedrijven, of het niet veel beter is om over te stappen naar een veilingsysteem in plaats van het grandfathering-systeem dat we nu hebben.

  Chris Davies, on behalf of the ALDE Group. – Mr President, we all knew that this was going to be an exercise in learning by doing and that we would not get it right first time – and indeed we did not get it right first time! The issue of more allowances than there are emissions obviously risked undermining the credibility of the whole scheme, but now we are on the second round of the process and we need to have learnt those lessons.

I am grateful to the Commissioner for coming here and naming by implication those Member States which have failed so far to meet the deadline for the submission of these plans. We are not going to go anywhere if Member States do not actually produce the goods they have promised to produce. I hope that the Minister will put this on the agenda of the Environment Council on 23 October. Now that we can see the ministers on television I look forward to seeing the embarrassment as you point your finger at them, Minister, one by one, and ask them for an explanation as to why those plans have not been submitted.

All too often these plans are coming in late and they are coming in lax. The Commission has got to be fair, but it has to be tough. Parliament expects you to ensure that these national allocation plans meet the goals required of the emissions trading scheme, and many Member States which are genuinely committed and have submitted their plans already will be backing you and want you to ensure that there is a level playing field and that the others fall into line.

Whatever they may say, many Member States are looking for an escape route from the emissions trading scheme. It is up to you to make sure that the exit doors are all closed.

  Claude Turmes, on behalf of the Verts/ALE Group. – Mr President, as Greens we are pretty much on the same line as our colleagues. We are at a critical moment: the cheating is over. What France, Poland and Germany have done with over-allocations cannot continue. However, I will use my speaking time to point out another issue, namely that of market distortion.

If you look at the German allocation plan, there is a special clause for RWE, which gets four years of an old power plant allowance. On the other hand, they have completely emptied the new entrants. The German power market is already completely dominated by four companies. The German second allocation plan has a hidden agenda – not to allow gas power plant investment in Germany, because that is exactly what those four big companies are afraid of. Therefore, the Commission’s Directorate-General for Competition has to be fully involved in the review.

You made another point: why do we do this – to put a price on CO2 or in order to have investments in efficient technology? You have to look at the Polish and German allocation plans. What do they do? For a coal power plant investment in Germany, they give 14 years of full allocations. There is no price incentive at all to switch from coal to gas, which was the cheapest option available in Europe to cut down CO2 emissions.

The German and Polish allocation plans are scandalous. They destroy the whole system of incentives. Commissioner, you bear a great responsibility at the moment.

  Roberto Musacchio, a nome del gruppo GUE/NGL. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, questa discussione sulla compravendita delle emissioni è una parte importante ma anche rischiosa del tema del trattato di Kioto. Siamo molto critici su quella che può risultare una semplice compravendita del diritto di inquinare, per giunta ai danni dei paesi che soffrono il sottosviluppo, addirittura inefficace, come abbiamo sentito, per ridurre veramente le emissioni.

Dobbiamo essere molto chiari, soprattutto alla vigilia di una conferenza tra le parti, la tredicesima sul clima, che si terrà proprio emblematicamente in Africa a Nairobi. Non dobbiamo fare il mercato dell'inquinamento, ma promuovere il nuovo sviluppo ambientale grazie a politiche di cooperazione che devono consentire ai paesi più ricchi di produrre inquinando assai meno e a quelli più poveri di essere aiutati a svilupparsi con l'accesso a nuove tecnologie ambientali.

Dunque una differenza sostanziale su cui l'Europa, la quale parteciperà alla conferenza di Nairobi, deve essere chiara, calibrando bene il rapporto tra gli scambi di emissione e la promozione di vere politiche virtuose di cooperazione.

  Peter Liese (PPE-DE). – Herr Präsident, sehr geehrte Damen und Herren, sehr geehrter Herr Kommissar! Der Klimawandel ist eine der wichtigsten Herausforderungen, denen wir uns als Politiker zu stellen haben. Der Emissionshandel sollte eines der wichtigsten Instrumente sein, dieser Herausforderung zu begegnen. Wenn wir uns aber die erste Phase anschauen, so sind die Ergebnisse bisher nicht wirklich überzeugend.

Viele Mitgliedstaaten haben nicht wie vorgesehen am 1.1.2005 mit dem Emissionshandel begonnen. Die nationalen Allokationspläne — auch die, welche die Kommission in der ersten Phase genehmigt hat— waren nicht wirklich ambitioniert, und was natürlich für die Wirtschaft in den Ländern, die relativ ambitionierte Pläne hatten, besonders ärgerlich war: Die Kriterien, nach denen die Emissionszertifikate vergeben wurden, waren sehr unterschiedlich. In einem Land hat beispielsweise ein Stahlwerk oder ein Kalkwerk sehr viel mehr Emissionszertifikate bekommen als in einem anderen Land. Die Unterschiede waren nicht nur durch Kyoto bedingt, durch das burden sharing, sondern wurden teilweise nochmals verschärft, und das hat natürlich zu Wettbewerbsverzerrungen geführt.

Während der Beschlussfassung über den Emissionshandel im Mitentscheidungsverfahren hat sich das Europäische Parlament für sehr klare, präzise Vorgaben ausgesprochen. Damals hat die Kommission gesagt, das sei gar nicht notwendig, wir könnten dies mit Hilfe des Wettbewerbsrechts steuern und Auswüchse vermeiden. Ich habe den Eindruck, dass die Kommission noch etwas genauer hinschauen muss und Wettbewerbsverzerrungen zwischen den Mitgliedstaaten und den Unternehmen in den Mitgliedstaaten vermeiden muss.

Was die nächste Phase angeht, darf es nicht wie in der ersten Phase das Ziel sein, dass der Emissionshandel irgendwie funktioniert, sondern er muss gut funktionieren. Wettbewerbsverzerrungen müssen so weit wie möglich vermieden werden, und wir müssen so viel CO2-Reduktionen wie möglich erreichen, damit die europäische Politik glaubwürdig ist.

  Karin Scheele (PSE). – Herr Präsident! Herr Kommissar, Sie haben gesagt, dass die nationalen Zuteilungspläne nur von neun oder – wenn Irland, wie von Kollegin Doyle reklamiert, auch schon abgeliefert hat – von zehn Ländern abgeliefert wurden, davon von sechs Ländern rechtzeitig mit Ende Juni. Wir sind spät dran. Das ist bei diesem Thema besonders beunruhigend, weil wir ja in den letzten Jahren wieder einen Emissionszuwachs zu verzeichnen haben, vor allem in den alten Mitgliedstaaten. Was können die Kommission, der Europäische Rat und die Ratspräsidentschaft tun, um hier wirklich Druck auszuüben, um nicht nur Worte für Entschließungen zu formulieren, sondern sie auch wirklich in die Tat umzusetzen?

Mein zweiter Punkt betrifft den Inhalt dieser nationalen Aktionspläne. Die Frage lautet: Wie kann die Kommission, wie kann der Europäische Rat sicherstellen, dass die nationalen Aktionspläne rigoros sind, dass verhindert wird, dass sich unsere Mitgliedstaaten nicht an die Vorgaben des Kyoto-Protokolls, an unsere eigenen Gesetze halten oder sich von den Verpflichtungen freikaufen?

  Rebecca Harms (Verts/ALE). – Herr Präsident! Ich möchte das Augenmerk noch einmal auf den Allokationsplan richten, den Deutschland vorgelegt hat. Ich will das deshalb tun, weil Deutschland im nächsten Jahr die EU-Ratspräsidentschaft und die G8-Präsidentschaft übernimmt, denn das sind Präsidentschaften, die im Zusammenhang mit Klimaschutz und Energiepolitik entscheidend sind. Deutschland wird das nächste große UNO-Treffen im nächsten Jahr — 2007 — federführend vorbereiten, und in Heiligendamm werden wegweisende Entscheidungen getroffen werden.

Ich glaube nicht, dass ein solcher Allokationsplan — wie der, der aus der Bundesrepublik vorgelegt wurde — für die Qualifikation der Bundesregierung für solche Aufgaben spricht. Im Gegenteil: Aus der Art der Zuteilung der Zertifikate ist jetzt schon absehbar, dass einige große deutsche Energieversorger diesen Emissionshandel wieder alleine zur Begründung von Preiserhöhungen gebrauchen werden, so wie wir das schon im letzten Jahr erlebt haben.

Klar ist auch, dass Deutschland — so zeigt es dieser Allokationsplan — auf jeden Anreiz verzichtet, von Kohle auf kohlendioxidärmere Brennstoffe umzusteigen. Ich finde, das ist eine Schande und angesichts der aktuellen Klimadiskussion überhaupt nicht vertretbar. Wenn die EU in Zukunft ihre Vorreiterrolle in Sachen Klimaschutz weiter spielen will — und das sollte sie —, muss die Bundesrepublik — die ja entscheidende Verantwortung für Kyoto und den Nach-Kyoto-Prozess tragen wird — aufgefordert werden, sich zu korrigieren.

  Ευαγγελία Τζαμπάζη (PSE). – Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να χαιρετίσω τη δήλωση της Επιτροπής για τα συστήματα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Η αλλαγή του κλίματος έχει μείζονες οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις. Κατά συνέπεια, η ρύπανση οφείλει να καταστεί δαπανηρή.

Ένα σημείο που ενισχύει την αξιοπιστία του όλου συστήματος είναι εκείνο της δήλωσης των εκπομπών που υποβάλλει κάθε επιχείρηση στην αρμόδια εθνική αρχή. Υπάρχουν επιχειρήσεις που υποβάλλουν δηλώσεις πιστοποιημένες από εξειδικευμένους φορείς και οίκους ενώ άλλες οι οποίες δεν έχουν πιστοποίηση.

Η ευθύνη λοιπόν της Επιτροπής για να διαφυλάξει και να ενισχύσει την αξιοπιστία του συστήματος εμπορίας είναι μεγάλη και την καλούμε να αναλάβει τις απαραίτητες πρωτοβουλίες ούτως ώστε να θωρακίσει το νέο σύστημα από τέτοιου είδους στρεβλώσεις.

Προτείνω, εν όψει της αξιολόγησης των δεύτερων εθνικών σχεδίων για το 2008-2012, να ληφθούν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τα απαραίτητα μέτρα ούτως ώστε να αποτραπεί η υπερβάλλουσα γενναιοδωρία εκπομπών που παραχωρήθηκε από τα κράτη μέλη προς κάποιες επιχειρήσεις.

Και επίσης ζητώ από την Επιτροπή να επιβλέψει την αυστηρή εφαρμογή της μεθοδολογίας που προβλέπεται ούτως ώστε οι συντελεστές εκπομπών να μην εφαρμόζονται συνολικά στις εγκαταστάσεις καύσης αλλά ανά μονάδα καύσης.

  Satu Hassi (Verts/ALE). – Arvoisa puhemies, arvoisat kollegat, kyse on EU:n ilmastonsuojelun uskottavuudesta. Deutsche Bankin mukaan jäsenvaltioiden julkaisemista päästöoikeusallokaatioista ensi kaudelle vain viisi täyttää keskeiset kriteerit. Tiedämme kaikki, että maapallon suojelemiseksi lähivuosina suurimmat kehitysmaat pitää saada suostumaan päästöjensä rajoittamiseen. Kuinka voimme kuvitella niiden suostuvan siihen, ellei EU noudata omia Kioto-sitoumuksiaan? Myös Yhdysvalloissa seurataan sitä, mitä me teemme. Tähän asti EU:n toiminta on rohkaissut niitä amerikkalaisia, jotka haluavat oman maansa liittyvän mukaan kansainväliseen ilmastonsuojeluun, mutta jos me petämme Kioto-sitoumuksemme, se auttaa ilmastonsuojelun vastustajia Yhdysvalloissa ja muuallakin.

Komission pitääkin olla nyt päättäväinen ja vaatia EU:n jäsenvaltioita noudattamaan päästökaupan keskeisiä kriteereitä. Ikävä kyllä yksi ensimmäisistä jäsenvaltioista, joissa hallitus on liikaa kumartanut saastuttajayrityksen vaatimuksille jo ensimmäisellä päästökauppakaudella, on Suomi. Vetoan komissioon, ettei se salli tällaisen suomettumisen – "Finlandisierung" – levitä.

  Paula Lehtomäki, neuvoston puheenjohtaja. Arvoisa puhemies, arvoisat Euroopan parlamentin jäsenet, ensinnäkin kiitokset tästä erinomaisesta keskustelusta, jonka muutamia kohtia haluan vielä neuvoston puolesta kommentoida.

Ensiksikin mitä tulee näihin päästötasoihin, ei pitäisi tehdä liian voimakkaita johtopäätöksiä yhden vuoden perusteella, vaan tarvitaan ehdottomasti useamman vuoden tarkasteluajanjakso. Esimerkiksi meillä pohjoisessa vuosilämpötilalla – onko kylmä vai lämmin talvi – ja vesitilanteella on erittäin suuri merkitys paitsi energiankulutukseen niin energiantuotantoon ja sitä kautta myös päästömääriin, joten vuosittaisten vaihtelut voivat tämänkin vuoksi olla suuria.

Kuten tässä keskustelussa on todettu seuraavan kauden jakosuunnitelmien teko on käynnissä jäsenvaltioissa, ja niiden jäsenvaltioiden lisäksi, joiden ehdotukset ovat jo komissiossa, noin kymmenkunta maata on julkaissut jo oman suunnitelmansa ja on kansallisen käsittelyn loppuvaiheessa. Loput jäsenvaltiot eivät ole vielä aivan niin pitkällä, mutta aivan varmasti etenemässä siihen suuntaan. On huomattava, että tämä matematiikka koskee kahtakymmentäseitsemää eurooppalaista maata, ei vain kahtakymmentäviittä.

Tässä keskustelussa on todettu, että päästökauppajärjestelmässä on puutteita, ja sen vuoksi onkin erittäin tärkeää, että komissio nyt arvioi tämän järjestelmän toimivuutta hyvin perusteellisesti ja monipuolisesti. Odotamme komission arviota myöhemmin tänä syksynä, ehkä jo hyvinkin pian. Olemme kuitenkin varmasti yhtä mieltä siitä, että puutteista huolimatta tätä järjestelmää ehdottomasti tarvitaan ja sitä pitää viedä voimakkaasti alkuperäisen tavoitteen mukaiseen suuntaan eli siihen, että se aidosti ja todellisella tavalla kannustaa toimijoita investoimaan hiilettömään ympäristöystävälliseen teknologiaan.

  Stavros Dimas, Member of the Commission. Mr President, I should like to thank all the speakers for their contributions to this afternoon’s discussion. We see that they are very concerned about this global problem and how the European Union is responding to it.

Before I continue, I should like to assure Mrs Doyle that this discussion was not used as a cover by the Commission, for the simple reason that it was Parliament and not us who asked for this debate. So it cannot be a cover-up. Also, concerning my failure to mention that Ireland submitted a National Allocation Plan, I have it in my papers. I said ten Member States and I thought I mentioned Ireland, but if you did not hear it, then you are right.

Looking further ahead, concerning the review, I am now preparing a high-quality review of the European Union emissions trading scheme to identify improvements to be made beyond 2012. This could not be done before because until 30 June 2006 we had not even received the actual emissions. The emissions were reported on 15 May 2006, but some countries sent their actual emissions on 30 June 2006. So how could we have the review before we received the actual emissions?

Later this year, following the adoption of the European Union emissions trading system review report in the coming weeks, the Commission will activate a stakeholder group under the auspices of the European Climate Change Programme to intensify the debate on the review. I firmly believe that we need to focus the review debate early in the process to ensure a high-quality outcome. The priority issues to be tackled in the review are, therefore, the harmonisation and extension of the scope of the directive, further harmonisation and more predictability of the cap-setting and allocation process – including consideration of competitiveness, more robust compliance and enforcement of the rules and the linking to trading schemes in third countries and increased involvement of developing countries.

The Commission has already confirmed its intention to address aviation’s climate change impact through emissions trading. There are a number of good ideas to make emissions trading more effective, including giving longer-term certainty on allocations and increasing harmonisation in a number of areas.

We need more time to discuss and further develop these valuable ideas. I am therefore aiming for the Commission to present a legislative proposal in the course of 2007.

Here I should like to give a short answer regarding the concern expressed about power companies making windfall profits by pricing in the cost of allocations, although they receive them for free. Some companies have done that. The electricity price rose, not only because of the emissions trading system, but mainly because of high fuel prices and because of the lack of competition in the power and gas market – a lack of liberalisation. However, as one colleague mentioned, perhaps auctioning could be a solution, along with liberalisation, so we would avoid having windfall profits by power companies with consumers paying a higher price for electricity. According to the directive, auctioning is permitted for the second trading period, up to 10%. That is going to be one of the issues that will be discussed during the review period of the directive.

Looking back, we can say that the infrastructure for emissions trading is sound and the market in allowances is developing rather well. In the first year of operations, 2005 – at least according to World Bank data – 320 million allowances are reported to have been traded via market intermediaries, valued at more than EUR 6 million. So, no one can say that the emissions trading system has failed.

In 2006, the monthly trading volume has increased steadily, with volumes of 80 to 100 allowances in a busy month. A number of organised exchanges across Europe are offering platforms for trading allowances and a number of other market intermediaries, such as brokers, are also active in the market.

I would like to say a few words about the so-called ‘over-allocation’ of allowances to installations that are covered by the emissions trading system. It is a fact that we had about 3% more allowances allocated than actual emissions. That could be for various reasons, one of which could be that companies’ installations reacted to the emissions saving system and the obligations arising from the system, and they have made the most obvious and easiest reductions in emissions by improving energy efficiency, for example, or through other easy-to-take measures. It was the case in Germany that we had a real reduction in emissions of carbon dioxide from installations. Another reason could be the very mild winter that we had in 2005, which reduced the cost of heating, and – perhaps the main reason – the companies participating in the system were over-optimistic about their business growth and over-estimated their emissions, while the Member States were complacent in accepting their figures.

But, during the second trading period, we have made it quite clear to all Member States that the 12 criteria of the directive should be kept, especially for those countries that did not contract to achieve their individual quota target, which will contribute to the overall target for the European Union. Also, the actual emissions that we have now should be taken into full account.

I am going to be tough but fair with Member States regarding the national allocation plans and am very glad for the support for this approach that has been obvious from your contributions today.

The onus is firstly on governments to propose plans to the Commission which ensure that the European Union emissions trading system delivers its contribution to achieving our quota targets. At the same time, all stakeholders should engage in the process of improving and expanding the European Union scheme, so as to secure a global carbon market that can deliver the emissions reductions necessary to tackle climate change.

I would like to thank you for the rich debate with encouraging and important contributions and for your continued support for the fight against global warming and the threat posed to future generations.

VORSITZ: SYLVIA-YVONNE KAUFMANN
Vizepräsidentin

Die Präsidentin. Die Aussprache ist geschlossen.