Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τετάρτη 6 Σεπτεμβρίου 2006 - Στρασβούργο

11. Ερμηνεία του Κανονισμού

  Πρόεδρος. Πριν προχωρήσω στο επόμενο θέμα της ημερησίας διάταξης, έχω μια ανακοίνωση για το Σώμα. Θα θυμάστε ότι είχαμε συχνά διαφωνίες σχετικά με την ερμηνεία του άρθρου 166 του Κανονισμού και ότι ορισμένοι βουλευτές πίστευαν ότι η Προεδρία δεν το εφάρμοζε σωστά, καθώς δεν έδινε τον λόγο για θέματα επί της διαδικασίας που δεν αναφέρονταν στο υπό συζήτηση θέμα τη δεδομένη στιγμή.

Πράγματι, το άρθρο 166 δεν καθορίζει σαφώς αν το θέμα επί της διαδικασίας, για το οποίο δίνεται ο λόγος, πρέπει να αναφέρεται στο θέμα που συζητείται ή στην ημερήσια διάταξη της ημέρας ή αν μπορεί να αναφέρεται σε οποιοδήποτε άλλο θέμα. Ωστόσο, η άποψη του Προέδρου είναι ότι η κοινή λογική θα πρέπει να υπαγορεύει ότι ο λόγος πρέπει να δίνεται σχετικά με το θέμα που συζητείται και όχι για οποιοδήποτε άλλο θέμα.

Ωστόσο, προκειμένου να ξεκαθαριστεί η διαφωνία που έχει προκύψει σε πολλές περιπτώσεις στο Σώμα, ζήτησα τη γνωμοδότηση της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων, η οποία, στην απάντησή της, προτείνει την ακόλουθη ερμηνεία του άρθρου 166: «Οι αιτήσεις αγόρευσης για παρατηρήσεις επί της εφαρμογής του Κανονισμού πρέπει να αφορούν το υπό συζήτηση θέμα της ημερησίας διάταξης. Ο Πρόεδρος δύναται να επιτρέψει μια αίτηση αγόρευσης που αφορά άλλο θέμα την κατάλληλη χρονική στιγμή, για παράδειγμα μετά την ολοκλήρωση της συζήτησης επί ενός θέματος της ημερησίας διάταξης ή πριν από τη διακοπή της συνεδρίασης».

Επομένως είναι σαφές ότι, από δω και στο εξής, το άρθρο 166 θα πρέπει να ερμηνεύεται όπως υπαγορεύει η κοινή λογική και μπορεί να χρησιμοποιείται μόνο για σχόλια επί της εφαρμογής του Κανονισμού σχετικά με το υπό συζήτηση θέμα τη δεδομένη στιγμή. Θα ήθελα να επισημάνω ότι η ερμηνεία της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων θα θεωρηθεί εγκεκριμένη εφόσον δεν αμφισβητηθεί πριν από την έγκριση των πρακτικών της παρούσας συνεδρίασης.