3. Αίτηση για αναπομπή σε επιτροπή: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά
4. Προετοιμασία της ΕΕ για τον μελλοντικό της ρόλο στο Κοσσυφοπέδιο (συζήτηση)
Πρόεδρος. Η ημερήσια διάταξη προβλέπει την προφορική ερώτηση των βουλευτών Joost Lagendijk και Gisela Kallenbach, εξ ονόματος της Ομάδας των Πρασίνων/Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία, Hannes Swoboda και Jan Marinus Wiersma, εξ ονόματος της Σοσιαλιστικής Ομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Doris Pack, εξ ονόματος της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και των Ευρωπαίων Δημοκρατών, Elizabeth Lynne, Sarah Ludford και Jelko Kacin, εξ ονόματος της Ομάδας της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη, προς το Συμβούλιο, σχετικά με την προετοιμασία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τον μελλοντικό της ρόλο στο Κοσσυφοπέδιο (O-0082/2006 - B6-0426/2006).
Joost Lagendijk (Verts/ALE), συντάκτης. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, μπορώ να παρέμβω για ένα θέμα επί της διαδικασίας; Δεν σκοπεύει το Συμβούλιο, η κ. υπουργός, να απαντήσει πρώτα στην ερώτηση που έχει τεθεί; Η ερώτηση που έχει τεθεί στο Συμβούλιο είναι σαφής. Οι συνάδελφοι θα έχουν έπειτα την ευκαιρία να σχολιάσουν την απάντηση του Συμβουλίου.
Πρόεδρος. Διευκρινίζω ότι οι υπηρεσίες επιβεβαίωσαν πως σε κάθε περίπτωση, οι συντάκτες της ερώτησης διατυπώνουν το ερώτημά τους πριν από την απάντηση του Συμβουλίου, προκειμένου να διεξαχθεί η συζήτηση.
Joost Lagendijk (Verts/ALE), συντάκτης. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, οι περισσότερες από αυτές τις ερωτήσεις έχουν τεθεί μετά την επίσκεψη μιας κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας τον Ιούνιο. Κατά τη διάρκεια της εν λόγω επίσκεψης, μας δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι παρούσα και προετοιμάζεται για το έργο το οποίο, όπως όλοι γνωρίζουμε, θα έχει ζωτική σημασία για το μέλλον του Κοσσυφοπεδίου, ο δυναμισμός που επιδεικνύεται και η προσοχή που δίδεται σε αυτή την υπόθεση είναι εξαιρετικά ανεπαρκείς σε πολλούς τομείς. Αυτό περιλαμβάνει μια σειρά από θέματα.
Καταρχάς, ενώ είναι σαφές ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση προβαίνει σε λεπτομερείς προετοιμασίες στους τομείς της ασφάλειας και της δικαιοσύνης, προκειμένου να αναλάβει τα καθήκοντα του ΟΗΕ, της UNMIC, η άποψή μας είναι ότι, όσο σημαντικοί και αν είναι αυτοί οι τομείς, η σημασία του ρόλου της ΕΕ δεν περιορίζεται στους τομείς της ασφάλειας και της δικαιοσύνης. Εξίσου σημαντικός, λόγου χάρη, είναι ο συντονισμός όλων των προσπαθειών της διεθνούς κοινότητας, η συνέχιση της βοήθειας για τη δημιουργία δομών δημόσιας διοίκησης και, κυρίως, ο έλεγχος του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Αυτά τα καθήκοντα είναι αποφασιστικής σημασίας καθώς σύντομα, όταν αποχωρήσει ο ΟΗΕ, και οι προετοιμασίες για την αποχώρησή του βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, θα αποτελούν αρμοδιότητα της ΕΕ. Το ερώτημα που θέτουμε στο Συμβούλιο και την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το εξής: είναι η ΕΕ πραγματικά διατεθειμένη, και σε θέση, να προβεί σε λεπτομερείς προετοιμασίες – και αναφέρομαι σε όλους αυτούς τους τομείς, και όχι μόνο στους δύο πρώτους;
Αυτές οι προετοιμασίες πρέπει, κατά τη γνώμη μας, να γίνουν με την πλήρη συναίνεση και στο πλαίσιο αγαστής συνεργασίας με την Επιτροπή. Διερωτώμαι, περισσότερο από ενδιαφέρον παρά ως μομφή, αν τα κράτη μέλη και η Επιτροπή μπορούν να συστήσουν εγκαίρως και να εξοπλίσουν πλήρως μια αντιπροσωπεία της Επιτροπής.
Τέλος, κατά τη γνώμη μας, επιβάλλεται, για λόγους συμβολισμού, να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια η ΕΕ ώστε η διοικητική της δομή να είναι διακριτή από την αντίστοιχη δομή του ΟΗΕ, την UNMIC. Δεν επιτρέπεται να γίνει αντιληπτή η αποστολή της ΕΕ ως ένα είδος υποκατάστατου της UNMIC, όπως συμβαίνει ορισμένες φορές στην περιοχή. Τα σύμβολα, τα κτίρια, ο τρόπος παρουσίασης πρέπει να καταδεικνύουν ότι με την παρουσία της ΕΕ γίνεται μια νέα αρχή, σε ένα Κοσσυφοπέδιο το οποίο είναι διαφορετικό από την περίοδο μετά το 1999, οπότε ξεκίνησε η παρουσία των Ηνωμένων Εθνών.
Σε αυτές τις ερωτήσεις αναμένουμε τις απαντήσεις της Επιτροπής και, κυρίως, του Συμβουλίου.
Hannes Swoboda (PSE), συντάκτης. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Προεδρεύουσα του Συμβουλίου, κύριε Επίτροπε, αν κάνουμε μία ανασκόπηση της ιστορίας της περιοχής αυτής, βλέπουμε ότι στη Γιουγκοσλαβία συνέβησαν ορισμένα δραματικά γεγονότα, στα οποία συμπεριλαμβάνονται και οι δραστηριότητες του Μιλόσεβιτς στο Κοσσυφοπέδιο, που είχαν ως αποτέλεσμα να πρέπει τώρα να λύσουμε αυτό το δύσκολο και σημαντικό για την Ευρώπη πρόβλημα.
Η Δύση και ιδίως η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ανέχθηκε την καταδίωξη, την εκδίωξη και τη δολοφονία μέρους του αλβανόφωνου, κυρίως, πληθυσμού από τον Μιλόσεβιτς. Αυτό, όμως, σημαίνει επίσης ότι αγωνιστήκαμε στην περιοχή αυτή για αξίες που τώρα πρέπει να τις υπερασπιστούμε. Ελπίζω ότι το Συμβούλιο θα εμμείνει κατηγορηματικά στην τήρηση των αξιών αυτών και θα ασκήσει πίεση για τον σεβασμό τους.
Ποιες είναι οι αξίες αυτές; Είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα; Είναι τα δικαιώματα των μειονοτήτων; Είναι –αν μπορώ να το διατυπώσω έτσι– πρώτα απ’ όλα το δικαίωμα στην πατρίδα, το οποίο πρέπει να μπορούν να ασκήσουν από κάθε πλευρά και όλοι οι άνθρωποι που έχουν ως πατρίδα τους το Κοσσυφοπέδιο, όχι μόνο στην καθημερινή ζωή και ως προς την επιβίωση, αλλά ειδικά και σε ό,τι αφορά την πολιτιστική και θρησκευτική ζωή, που στην περιοχή αυτή έχει πολύ βαθιές ρίζες, ειδικά για τον σερβικό πληθυσμό.
Χρειάζεται λοιπόν για μια τέτοια ζωή ένα ανεξάρτητο κράτος του Κοσσυφοπεδίου; Ναι ή όχι; Εγώ πιστεύω ότι δεν υπάρχει τέλεια λύση. Το ιδανικό θα ήταν ίσως να μπορούμε να ζούμε όλοι μαζί σε μία Ευρώπη χωρίς εθνικά σύνορα και αρχές, όμως αμφιβάλλω αν αυτό είναι ρεαλιστικό. Πρόκειται, ως εκ τούτου, για ένα πραγματικά σοβαρό ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Πιστεύω ότι ακόμα και για τη Σερβία και τον σερβικό πληθυσμό στο σύνολό του, το γεγονός της ύπαρξης εθνικής ενότητας στο Κοσσυφοπέδιο η οποία –όπως ήδη αναφέρθηκε– θα διασφαλίζει πλήρως τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των μειονοτήτων, δεν θα αποτελούσε λύση ούτε θα κατέληγε πουθενά.
Η ανεξαρτησία που διαγράφεται στον ορίζοντα για το Κοσσυφοπέδιο πρέπει, επομένως, να συνδέεται σαφώς με όρους και ευρωπαϊκές προδιαγραφές. Ελπίζω ότι το Συμβούλιο θα ασκήσει στο μέλλον ομόφωνα πίεση γι’ αυτό σε όλες τις διαβουλεύσεις. Θα προτιμούσαμε να είχε δείξει ήδη τους προηγούμενους μήνες η αλβανική πλειοψηφία ότι σέβεται απόλυτα τα δικαιώματα των μειονοτήτων – και εδώ μιλάμε κυρίως για τα δικαιώματα του σερβικού πληθυσμού. Αυτό συνέβη μόνο εν μέρει και γι’ αυτό πρέπει να ασκήσουμε πίεση ώστε να εκπληρωθεί ολοκληρωτικά στο πλαίσιο της διαδικασίας της ανεξαρτητοποίησης. Από αυτήν την άποψη, αυτό είναι πρωτίστως καθήκον της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Για όσους από εμάς επισκεφθήκαμε πρόσφατα το Κοσσυφοπέδιο ήταν βασικά πολύ ενθαρρυντικό το γεγονός ότι πολλοί εκπρόσωποι της αλβανικής πλειοψηφίας μίλησαν για περιορισμένη κυριαρχία που πρέπει να γίνει αποδεκτή, ιδίως κατά την πρώτη φάση, και από την αλβανική πλειοψηφία. Ποιος μπορεί να περιορίσει αυτήν την ανεξαρτησία; Ασφαλώς όχι η Σερβία, ενδεχομένως προς το συμφέρον της Σερβίας και του πληθυσμού της, αλλά οπωσδήποτε η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και έρχομαι τώρα σε αυτό που είπε ο κ. Lagendijk. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να παίξει σημαντικό ρόλο στη νομοθεσία, στον τομέα της ασφάλειας και ιδίως της αστυνομίας, αλλά και –φυσικά– στον τομέα της στρατιωτικής ασφάλειας. Η οργάνωση του ρόλου αυτού αποτελεί ευθύνη του Συμβουλίου και ασφαλώς των συναδέλφων μας στην Επιτροπή, γιατί θα ήταν τρομερό αν η Ευρώπη εμφανιστεί και πάλι με δύο αντίθετες απόψεις ειδικά στην περιοχή αυτήν.
Αντίθετα, σε αυτήν την περιοχή πρέπει να μιλάμε ομόφωνα και να υπερασπιστούμε τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα δικαιώματα των μειονοτήτων σε ένα ανεξάρτητο μελλοντικά Κοσσυφοπέδιο, προκειμένου να μπορεί να αρθεί ο περιορισμός της κυριαρχίας εάν συμπεριφερθεί ανάλογα το Κοσσυφοπέδιο και η πλειοψηφία στην περιοχή.
Το τελευταίο σημείο είναι το εξής: ασφαλώς είναι δύσκολο για τη Σερβία να δεχτεί, μετά από την ανεξαρτησία του Μαυροβουνίου, τώρα και την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου. Αν όμως η Σερβία αποκτήσει την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορεί να δημιουργηθεί μια νέα Σερβία που θα αποτελέσει έναν πολύτιμο εταίρο για όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Γι’ αυτό θα ήθελα να σας παρακαλέσω, κυρία Προεδρεύουσα του Συμβουλίου, να κάνετε πραγματικά τα πάντα για να βοηθήσετε μαζί με την Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τη Σερβία να ξεπεράσει αυτήν τη δύσκολη φάση, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί αν δοθεί στο Κοσσυφοπέδιο μία επίσημη υπόσταση μέσα στη Σερβία, αλλά όταν θα είναι δυνατόν να συνυπάρχουν δύο ανεξάρτητα κράτη φιλικά και ειρηνικά.
Doris Pack (PPE-DE), συντάκτρια. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, κύριε Επίτροπε, κυρία Προεδρεύουσα του Συμβουλίου, θα ήθελα να δώσω έμφαση σε όσα είπαν ο κ. Swoboda και ο κ. Lagendijk. Βασικά κάλυψαν ήδη όλα τα θέματα, θα ήθελα όμως να επανέλθω και να αναφερθώ διεξοδικότερα σε ορισμένα σημεία.
Στο Κοσσυφοπέδιο έχουμε τέσσερις διαφορετικές εκπροσωπήσεις: πρώτον, έχουμε τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Ανασυγκρότησης που έκανε εξαίρετο έργο. Έχουμε τον επονομαζόμενο τέταρτο πυλώνα στο πλαίσιο του ΟΗΕ, όπου είμαστε βασικά υπεύθυνοι για τα οικονομικά θέματα και για την ιδιωτικοποίηση. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει μία αντιπροσωπεία επί τόπου και τέλος, έχουμε και μία αντιπροσωπεία του Συμβουλίου. Όλα αυτά βρίσκονται στο μικρό Κοσσυφοπέδιο. Πρέπει ασφαλώς να εξετάσουμε πώς είναι οργανωμένα όλα αυτά και πώς μπορούν γενικότερα να επικοινωνήσουν μεταξύ τους όλοι αυτοί οι φορείς.
Όπως είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε όταν επισκεφτήκαμε την περιοχή, υπάρχει τώρα η Ομάδα Σχεδιασμού της ΕΕ που αποστολή της είναι η διασφάλιση του κράτους δικαίου, εγώ όμως τα θεωρώ όλα αυτά πολύ περιοριστικά. Τα καθήκοντα που μας περιμένουν είναι πολύ πιο μεγάλα. Μία τόσο στενή προσέγγιση δεν ανταποκρίνεται στο μέγεθος και τη σημασία όσων έχουμε προγραμματίσει για το επόμενο έτος.
Πρέπει να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε ικανότητες. Πρέπει να βοηθήσουμε στη δημιουργία μιας μη στρατιωτικής διοίκησης. Πρέπει να φροντίσουμε να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα των μειονοτήτων και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς να το καταφέρουμε όταν υπάρχουν εκεί τόσοi πολλοί παράγοντες του δικού μας διαμετρήματος, στους οποίους συγκαταλέγονται ο ΟΑΣΕ, ο Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής και άλλοι;
Ο ΟΗΕ, που βρίσκεται επίσης εκεί εξ ονόματος όλων μας, ασφαλώς έκανε σωστά πράγματα τα τελευταία χρόνια μέσω της UNMΙΚ, έκανε όμως και πολλά λάθη. Προφανώς δεν γινόταν αλλιώς κατά την αναδόμηση της πολιτικής και τοπικής διοίκησης. Θα τα κάναμε άραγε εμείς καλύτερα; Έχουμε τελικά άντρες και γυναίκες που θέλουν και μπορούν να εργαστούν στην περιοχή με ζήλο, που μπορούν να δημιουργήσουν εμπιστοσύνη, που έχουν αρκετή αφοσίωση ώστε να επιτύχουν πραγματικά αυτά που χρειαζόμαστε στην περιοχή;
Σε ποιο βαθμό έχουμε ως Ευρωπαϊκή Ένωση επιρροή στις αστυνομικές δυνάμεις του Κοσσυφοπεδίου; Γνωρίζουμε ότι θέλουν να δημιουργήσουν μία στρατιωτική οργάνωση. Κατά πόσον οι σχέσεις μας με τις κυβερνητικές υπηρεσίες είναι κάτι παραπάνω από επιφανειακές; Ποιον ρόλο ενδέχεται να διαδραματίσουν προσεχώς ευρωπαϊκές στρατιωτικές δυνάμεις στο Κοσσυφοπέδιο; Ξέρω ότι όλες αυτές είναι ερωτήσεις για τις οποίες περιμένουμε απαντήσεις που προφανώς δεν είστε ακόμα σε θέση να δώσετε, θα ήθελα όμως να σας πω ότι εγώ προσωπικά φοβάμαι πως δεν είμαστε σωστά προετοιμασμένοι.
Όταν στρέφουμε την προσοχή μας στη γειτονική Βοσνία-Ερζεγοβίνη, βλέπουμε τις δυσκολίες και το πλήθος των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε ακόμα εκεί. Έχουμε εκεί έναν εκπρόσωπο που ήταν –και βασικά είναι ακόμα– παντοδύναμος και μπορούσε να κάνει όλα όσα ουσιαστικά μπορούν να επιτευχθούν μόνο σε μια δημοκρατία με τη χρησιμοποίηση δημοκρατικής νομοθεσίας ως βάσης. Το πρόβλημα είναι πως τώρα επικρατεί εκεί μία κατάσταση που δεν επιτρέπει την αντιμετώπιση των νέων προκλήσεων επειδή οι άνθρωποι δεν ήταν συνηθισμένοι να αναλαμβάνουν οι ίδιοι ευθύνες.
Αυτό που χρειαζόμαστε στο Κοσσυφοπέδιο είναι να βοηθήσουμε τους Κοσοβάρους να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Και λέγοντας «Κοσοβάροι» δεν εννοώ μόνο τους Αλβανούς, αλλά και τους Σέρβους που κατοικούν εκεί και που βασικά θα έπρεπε να περιμένουμε να συμμετάσχουν στα θεσμικά όργανα. Θεωρώ ότι δεν ασκείται αρκετή πίεση στη σερβική κυβέρνηση του Βελιγραδίου για να επιτρέψει τη συμμετοχή των Σέρβων στο Κοσσυφοπέδιο. Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα. Ακούγοντας τον κ. Oliver Ivanovic στη Σερβία, καταλαβαίνουμε τι θα ήθελε να κάνει εάν του επιτρεπόταν. Πιστεύω ότι απλά δεν ασκείται πίεση στη σερβική κυβέρνηση προκειμένου να δώσει την ευκαιρία στους Σέρβους της περιοχής να οικοδομήσουν το μέλλον τους. Αυτό πρέπει οπωσδήποτε να το κάνουν κάποτε, γιατί η Σερβία δεν είναι πια υπεύθυνη γι’ αυτούς.
Υπογραμμίζω αυτά που είπε ο κ. Swoboda. Η περιοχή αυτή θα αποτελέσει τμήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης μαζί με τους γείτονές της. Γι’ αυτό πρέπει να φροντίσουμε να είναι σε θέση να εκπληρώσει αυτά τα καθήκοντα, να σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των μειονοτήτων, να αναπτύξει με τη δική μας βοήθεια όλες τις διοικητικές ικανότητες που χρειάζεται προκειμένου να υιοθετήσει και να εφαρμόσει τη δική μας νομοθεσία και στη συνέχεια να βρει τον δρόμο της προς την Ευρωπαϊκή Ένωση μαζί με τους γείτονές της. Εύχομαι να μπορέσουμε να προσφέρουμε αυτήν τη βοήθεια, αλλά τολμώ να εκφράσω κάποιες αμφιβολίες γι’ αυτό.
Sarah Ludford (ALDE), συντάκτρια. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Lagendijk, τον εισηγητή μας, ο οποίος κατέθεσε αυτή την πολύ επίκαιρη ερώτηση.
Είναι αλήθεια ότι, όταν επιστρέφαμε από την Πρίστινα τον Ιούνιο, ανησυχούσαμε πολύ όσον αφορά την ικανότητα της ΕΕ να ασκήσει με επιτυχία τον ενισχυμένο μελλοντικό της ρόλο στο Κοσσυφοπέδιο, δεδομένου ότι σε μια άλλη περιοχή στην οποία η διεθνής κοινότητα ανέλαβε ευθύνες οικοδόμησης κράτους και ανοικοδόμησης –αναφέρομαι στο Αφγανιστάν– εμφανίζονται ενδείξεις αποτυχίας του εγχειρήματος. Αυτή η εμπειρία πρέπει να μας διδάξει ότι η δέσμευσή μας πρέπει να είναι πλήρης, καλά σχεδιασμένη και συνεπής· η δε παρέμβασή μας δεν πρέπει να γίνεται κατά τρόπο απρόθυμο και με ανεπαρκή χρηματοδότηση. Το κόστος για την ΕΕ από την εμπλοκή της στο Κοσσυφοπέδιο θα είναι μεγαλύτερο στο μέλλον, όμως η μη εμπλοκή της θα έχει πολύ μεγαλύτερο κόστος λόγω του συνακόλουθου χάους και των εθνοτικών συγκρούσεων και εγκλημάτων. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε το Κοσσυφοπέδιο ως μελλοντικό μέλος της ΕΕ, όπως είναι στην πραγματικότητα.
Το δεύτερο δίδαγμα –το οποίο δεν χρειάζεται καν να αναζητήσουμε στο Αφγανιστάν ή στο Ιράκ, καθόσον είναι προφανές– συνίσταται στο εξής: «είναι η οικονομία, ανόητε!». Η σημαντικότερη πρόκληση που αντιμετωπίζει το Κοσσυφοπέδιο είναι η τεράστια ανεργία. Προφανώς, το καθεστώς, τα συνταγματικά ζητήματα και η διοικητική ικανότητα πρέπει να διευθετηθούν, ενώ οι προκλήσεις στους τομείς της ασφάλειας και της αστυνόμευσης είναι εξαιρετικά σοβαρές. Εντούτοις, η κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη αποτελεί ζωτική προϋπόθεση της ειρήνης και της συνύπαρξης. Στο πλαίσιο αυτό, η εκπαίδευση η γεωργική ανάπτυξη, η διευκόλυνση ή, ιδεωδώς, η ελευθέρωση του καθεστώτος θεωρήσεων, πρέπει να βρίσκονται στην κορυφή των προτεραιοτήτων μας. Είναι σημαντικό να αντιληφθούν οι Σέρβοι και οι άλλες μειονότητες, όπως και οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου, ότι το μέλλον τους θα είναι καλύτερο.
Στο ίδιο πλαίσιο, θέλω επίσης να αναφέρω μια ιδέα. Δεν πρόκειται για πρωτότυπη ιδέα, αλλά για μια ιδέα την οποία έχω δανειστεί από άλλους, οι οποίοι έχουν προτείνει τη δημιουργία ενός διεθνούς πανεπιστημίου στη Μιτροβίτσα αντίστοιχου με το Πανεπιστήμιο Νοτιανατολικής Ευρώπης στο Τέτοβο. Η ιδέα αυτή είναι εξαιρετική και ευελπιστώ ότι θα καταφέρουμε να βρούμε κάποιον πλούσιο χορηγό ο οποίος θα μπορούσε να την προωθήσει στις δύο διοικητικές περιφέρειες της πόλης που πιθανότατα θα δημιουργηθούν. Αυτό θα μπορούσε να δώσει ώθηση στην οικονομική ανάπτυξη του βορείου Κοσσυφοπεδίου.
Η τελευταία μου επισήμανση, πολύ συνοπτικά, αφορά τις ανησυχίες που εκφράστηκαν σχετικά με την παράνομη μεταφορά και κράτηση ατόμων. Ο πρώην Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης, κ. Gil-Robles, δήλωσε ότι κάποια στιγμή το έτος 2002 ή 2003 είδε κρατούμενους –φυλακισμένους– οι οποίοι φορούσαν πορτοκαλί φόρμες όπως αυτές που χρησιμοποιούνται στο Γκουαντάναμο, και κατά τα φαινόμενα κρατούνταν από μέλη της KFOR, αλλά δεν μπόρεσε να ερευνήσει περαιτέρω το θέμα. Μάλιστα, η Επιτροπή κατά των Βασανιστηρίων του Συμβουλίου της Ευρώπης δεν είχε πρόσβαση στους κρατούμενους στο Κοσσυφοπέδιο. Αυτό είναι απαράδεκτο όταν μια περιοχή βρίσκεται υπό την ευθύνη μιας διεθνούς κοινότητας η οποία ισχυρίζεται ότι προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ευελπιστώ ότι στο μέλλον η ΕΕ θα διασφαλίσει ότι δεν θα υπάρχει αμφιβολία όσον αφορά τη συμμόρφωση του Κοσσυφοπεδίου με το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ανθρωπιστικές αρχές.
Paula Lehtomäki, Προεδρεύουσα του Συμβουλίου. – (FI) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η Ευρωπαϊκή Ένωση γνωρίζει πολύ καλά ότι η διαδικασία καθορισμού του καθεστώτος του Κοσσυφοπεδίου αποτελεί σημαντική πρόκληση για τη διεθνή κοινότητα. Μια θετική, μακροπρόθεσμη λύση είναι προς το συμφέρον της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η διαδικασία καθορισμού του καθεστώτος του Κοσσυφοπεδίου τελεί υπό την ηγεσία του ειδικού απεσταλμένου των Ηνωμένων Εθνών, Martti Ahtisaari. Η ΕΕ μετέχει πλήρως σε αυτή την προσπάθεια μέσω ειδικού απεσταλμένου της. Ομοίως, η Ένωση, και η φινλανδική Προεδρία ειδικότερα, βρίσκονται σε διαρκή απευθείας επαφή με τον ειδικό απεσταλμένο κ. Ahtisaari, ο οποίος μας εξέθεσε προσφάτως την τρέχουσα κατάσταση στη συνεδρίαση του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων και Εξωτερικών Σχέσεων της ΕΕ στις 17 Ιουλίου.
Ο ειδικός απεσταλμένος των Ηνωμένων Εθνών συνεχίζει τις προσπάθειες να πείσει τόσο το Βελιγράδι όσο και την Πρίστινα να λάβουν ενεργά μέρος στις διαπραγματεύσεις για καίρια ζητήματα, όπως η αποκέντρωση της διακυβέρνησης, η θρησκευτική και πολιτισμική κληρονομιά, τα οικονομικά θέματα και τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Οι απευθείας συζητήσεις και διαβουλεύσεις με εμπειρογνώμονες συνεχίζονται. Τα εμπλεκόμενα μέρη εξακολουθούν να υποστηρίζουν διαφορετικές απόψεις, αλλά η διαδικασία είναι χρήσιμη στον βαθμό στον οποίο έχουν διευκρινιστεί οι θέσεις των διαπραγματευομένων και έχει αναζητηθεί κοινό έδαφος για μια μελλοντική λύση.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση στηρίζει πλήρως αυτούς τους στόχους. Διαδραματίζει ηγετικό ρόλο σε θέματα τα οποία άπτονται των οικονομικών πτυχών της διαδικασίας μέσω του αντιπροσώπου της και της Επιτροπής. Η ΕΕ εκφράζει την ικανοποίησή της για την απόφαση του ειδικού απεσταλμένου του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών να προχωρήσει σε πολιτικές συζητήσεις σχετικά με το καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου και να καλέσει τις δύο πλευρές να μετάσχουν εποικοδομητικά σε νέο γύρο συνομιλιών.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση στηρίζει πλήρως τις κοινές προσπάθειες του ειδικού αντιπροσώπου του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για το Κοσσυφοπέδιο και των προσωρινών οργάνων αυτοδιοίκησης του Κοσσυφοπεδίου για την εφαρμογή προτύπων. Πρέπει επίσης να προετοιμαστεί η προοδευτική μετάβαση από τη διαδικασία μεταρρύθμισης σύμφωνα με αυτά τα πρότυπα σε μια διαδικασία η οποία θα συνάδει με την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Μετά τον καθορισμό του καθεστώτος, η παρέμβαση της Ένωσης στο Κοσσυφοπέδιο θα καλύπτει τρεις τομείς. Αυτoί είναι η συμμετοχή της Ένωσης σε κάθε μελλοντική πολιτική παρουσία, σε ενδεχόμενες επιχειρήσεις διαχείρισης πολιτικών κρίσεων όσον αφορά το κράτος δικαίου, ιδίως στους τομείς της αστυνόμευσης και του δικαστικού συστήματος, και η παρουσία της ΕΕ με σκοπό την υποστήριξη της ευρωπαϊκής προοπτικής του Κοσσυφοπεδίου. Και στους τρεις αυτούς τομείς βρίσκονται σε εξέλιξη προετοιμασίες. Έχει δημιουργηθεί μια κοινοτική ομάδα σχεδιασμού στο πλαίσιο κοινής δράσης της ΕΕ και έχει ήδη μεταβεί στο Κοσσυφοπέδιο προκειμένου να προετοιμαστεί για ενδεχόμενες επιχειρήσεις διαχείρισης πολιτικών κρίσεων όσον αφορά την πτυχή του κράτους δικαίου στην οποία αναφέρθηκα.
Ο μελλοντικός ρόλος της Ένωσης στο Κοσσυφοπέδιο σχεδιάζεται σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε όλα τα μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας για να διασφαλίσουμε τη συνέπεια ως προς τον τρόπο δράσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η μελλοντική διεθνής παρουσία στο Κοσσυφοπέδιο δεν θα λάβει τη μορφή μιας αποστολής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Κοσσυφοπέδιο (EUMIK). Μετά την εξεύρεση λύσης και αφού αποσυρθεί σταδιακά η αποστολή των Ηνωμένων Εθνών στο Κοσσυφοπέδιο (UNMIK), τα θεσμικά όργανα του ίδιου του Κοσσυφοπεδίου θα κληθούν να αναλάβουν την ευθύνη διαχείρισης των εσωτερικών τους υποθέσεων. Το ίδιο το Κοσσυφοπέδιο πρέπει να αναλάβει τον έλεγχο και την ευθύνη σε τοπικό επίπεδο. Η διεθνής παρέμβαση θα βοηθήσει τα θεσμικά όργανα του Κοσσυφοπεδίου να αναλάβουν πλήρως την ευθύνη για τις υποθέσεις του Κοσσυφοπεδίου.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αναλάβει κεντρικό ρόλο στην εφαρμογή της όποιας λύσης όσον αφορά το τελικό καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου. Θα μετέχει στη μελλοντική διεθνή παρουσία και σε τυχόν επιχειρήσεις διαχείρισης πολιτικών κρίσεων, ενώ θα στηρίξει τις προσπάθειες ενίσχυσης της σταθερότητας και της κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης στο Κοσσυφοπέδιο. Ο μελλοντικός ρόλος της ΕΕ στην περιοχή θα απαιτήσει βεβαίως σημαντική χρηματοδότηση. Η Ένωση αναζητεί επί του παρόντος τρόπους διασφάλισης της συμμετοχής της, όπως οφείλει.
Η ΕΕ και το Κοσσυφοπέδιο έχουν τον κοινό στόχο να διασφαλίσουν ότι το Κοσσυφοπέδιο θα καταστεί αξιόπιστος εταίρος και θα αναπτύξει στενότερες σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση παράλληλα με τις άλλες γειτονικές μας περιοχές. Κεντρικός παράγοντας σε αυτή την προσπάθεια θα είναι η δημιουργία ενός δημοκρατικού, πολυεθνικού Κοσσυφοπεδίου, με υγιείς βάσεις οικονομικής ανάπτυξης και περαιτέρω ολοκλήρωσης.
Olli Rehn, μέλος της Επιτροπής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, το Κοσσυφοπέδιο είναι πράγματι τμήμα της Ευρώπης. Δεν βρίσκεται στην αυλή μας, αλλά στο κατώφλι μας, ενώ σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα αποτελεί μελλοντική επικράτεια της ΕΕ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση φέρει τεράστια ευθύνη για το μέλλον του Κοσσυφοπεδίου.
Στο κοινό έγγραφό μας σχετικά με τον μελλοντικό ρόλο της ΕΕ στο Κοσσυφοπέδιο, το οποίο παρουσιάστηκε φέτος τον Ιούλιο, ο Χαβιέ Σολάνα και εγώ καταστήσαμε σαφές ότι η ΕΕ θα κληθεί να ηγηθεί της διεθνούς παρουσίας μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας που αφορά τον καθορισμό του καθεστώτος. Στο έγγραφό μας αναλύεται ο χαρακτήρας, η έκταση και οι ευθύνες μιας μελλοντικής διεθνούς δέσμευσης· περιγράφονται επίσης ο ρόλος της ΕΕ μετά τη διευθέτηση του καθεστώτος και πρακτικά μέτρα υλοποίησης της μελλοντικής ευρωπαϊκής προοπτικής του Κοσσυφοπεδίου.
Συμφωνώ πλήρως με την υπουργό κ. Lehtomäki και τους βουλευτές του ΕΚ που υποστήριξαν ότι η Αποστολή των Ηνωμένων Εθνών στο Κοσσυφοπέδιο δεν πρόκειται να αντικατασταθεί από μια αντίστοιχη αποστολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά από μια πιο ευέλικτη και οργανωμένη διεθνή παρουσία ή διεθνή πολιτική αποστολή.
Στο κοινό έγγραφο, το οποίο ενέκρινε το Συμβούλιο, υποστηρίζεται το έργο του Προέδρου Martti Ahtisaari. Η επίλυση του ζητήματος του καθεστώτος του Κοσσυφοπεδίου δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη. Ο απεσταλμένος των Ηνωμένων Εθνών για θέματα καθεστώτος χρειάζεται την πλήρη στήριξή μας για την προώθηση μιας συνολικής πρότασης διευθέτησης η οποία θα επιτρέψει στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να αποφασίσει σχετικά με τα επόμενα βήματα. Το βασικό διακύβευμα είναι η προστασία των μειονοτήτων, ιδίως της μειονότητας των Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου.
Η επιτυχία της διαδικασίας διευθέτησης του καθεστώτος θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την ικανότητα και την προθυμία της ΕΕ να κινηθεί γρήγορα και συγκεκριμένα προς την κατεύθυνση της στήριξης μιας συνολικής λύσης. Η ΕΕ πρέπει να στείλει το σαφές μήνυμα ότι θα παραμείνει στο Κοσσυφοπέδιο προκειμένου να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στην υλοποίηση της συμφωνίας σχετικά με το καθεστώς και να υποστηρίξει τη μακροπρόθεσμη ευρωπαϊκή προοπτική του Κοσσυφοπεδίου μέσω της διαδικασίας σταθεροποίησης και σύνδεσης.
Οι αρμοδιότητες της διεθνούς παρουσίας στο Κοσσυφοπέδιο πρέπει στο μέλλον να περιοριστούν στην επίβλεψη της διαδικασίας υλοποίησης της απόφασης σχετικά με το καθεστώς. Όλες οι άλλες αρμοδιότητες τις οποίες ασκεί επί του παρόντος η Αποστολή των Ηνωμένων Εθνών στο Κοσσυφοπέδιο πρέπει, κατά κανόνα, να μεταβιβαστούν στις αρχές του Κοσσυφοπεδίου, έτσι ώστε να μπορούν να ασκούν τη διακυβέρνηση υπό συνθήκες πλήρους υπευθυνότητας και λογοδοσίας.
Μετά τη διευθέτηση του καθεστώτος, στόχος μας είναι να διασφαλίσουμε ότι το Κοσσυφοπέδιο θα καταστεί αξιόπιστος εταίρος, ο οποίος θα προσεγγίσει προοδευτικά την ΕΕ μαζί με την υπόλοιπη περιοχή. Η ΕΕ πρέπει να συνεχίσει να στηρίζει την κυβέρνηση του Κοσσυφοπεδίου για τη δημιουργία περιβάλλοντος σύγχρονου, ανοικτού, προσανατολισμένου στην αγορά και φιλικού προς την επιχειρηματικότητα, βάσει διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων οι οποίες θα συνάδουν με τις αρχές της ΕΕ.
Τέλος, ως μέλη της δημοσιονομικής αρχής, γνωρίζετε ότι η σταθεροποίηση του Κοσσυφοπεδίου συνεπάγεται κόστος. Συμφωνώ πλήρως με την άποψη της υπουργού κ. Lehtomäki ότι στο μέλλον θα χρειαστεί να προβλέψουμε τα ανάλογα κονδύλια προκειμένου να μπορέσουμε να καλύψουμε αυτό το κόστος. Η Επιτροπή συνεργάζεται με την Παγκόσμια Τράπεζα και τις τοπικές αρχές για την προετοιμασία ενός μεσοπρόθεσμου «αναπτυξιακού σχεδίου και στρατηγικής για το Κοσσυφοπέδιο». Μετά τη διευθέτηση του καθεστώτος, θα διοργανώσουμε διάσκεψη χορηγών με σκοπό να επιστρατεύσουμε τη βοήθεια της διεθνούς κοινότητας προς όφελος του λαού του Κοσσυφοπεδίου.
Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι είναι προτιμότερο να καλύψουμε το κόστος της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης παρά να στείλουμε περισσότερους στρατιώτες στα Βαλκάνια.
(Χειροκροτήματα)
Φίλες και φίλοι, σε αυτόν τον τομέα, το κλειδί για τη λύση βρίσκεται στα χέρια σας, και στα χέρια του Συμβουλίου. Καθώς είναι παρόντες σε αυτή τη συνεδρίαση ο κ. Poettering και άλλοι επιφανείς βουλευτές του ΕΚ, θέλω να επισημάνω κάτι σημαντικό: οι περικοπές τις οποίες προτείνει το Συμβούλιο στον προϋπολογισμό για το προσωπικό της Επιτροπής θα καταστήσουν ανέφικτο αυτό το εγχείρημα στο Κοσσυφοπέδιο και στα Δυτικά Βαλκάνια.
(Χειροκροτήματα)
Το σχέδιο του Συμβουλίου θα οδηγήσει σε κατάργηση 1700 θέσεων εργασίας στους κόλπους της Επιτροπής, αρχής γενομένης από 170 θέσεις εργασίας το 2007. Σας παρακαλώ, μην ζητάτε από την ΕΕ και την Επιτροπή να κάνουν περισσότερα για τη διασφάλιση της εξωτερικής και εσωτερικής ασφάλειας – είτε στο Κοσσυφοπέδιο, είτε στον Λίβανο ή στις Καναρίους Νήσους. Αν τα χέρια μας είναι δεμένα, δεν μπορούμε να κάνουμε αυτά που μας ζητάτε.
(Χειροκροτήματα)
Οι κοινοτικές πολιτικές και ενισχύσεις δεν είναι ουρανοκατέβατες: απαιτούν ικανό προσωπικό για την υλοποίησή τους. Συνοδεύονται δε από το αντίστοιχο κόστος.
Θέλω να απευθύνω μια ιδιαίτερη παράκληση στη φινλανδική Προεδρία. Ο σημερινός απεσταλμένος των Ηνωμένων Εθνών για θέματα καθεστώτος είναι Φινλανδός, ενώ εγώ φέρω ειδική ευθύνη από μέρους της Επιτροπής για το Κοσσυφοπέδιο και την περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων. Ευελπιστώ ότι το Συμβούλιο και η Προεδρία δεν θα καταστήσουν ανέφικτη την προσπάθειά μας να εργαστούμε για την ειρήνη και τη σταθερότητα στα Δυτικά Βαλκάνια και το Κοσσυφοπέδιο. Καλώ το Κοινοβούλιο να διορθώσει αυτό το δημοσιονομικό αδιέξοδο. Καλώ επίσης την Προεδρία να επιλύσει σύντομα αυτό το δίλημμα, χωρίς περιττές καθυστερήσεις, χρησιμοποιώντας την πασίγνωστη φινλανδική κοινή λογική, χωρίς την επίδειξη αδιαλλαξίας αυτή τη φορά.
(Χειροκροτήματα)
Bernd Posselt, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, μέσα σε δώδεκα χρόνια το καθεστώς Μιλόσεβιτς δημιούργησε στο Κοσσυφοπέδιο, χρησιμοποιώντας τη βία, τις μαζικές εκδιώξεις και την απόπειρα γενοκτονίας, μια κατάσταση που σήμερα σημαίνει ότι για πάνω από το 90% του πληθυσμού είναι αδιανόητο να έχει πλέον οποιασδήποτε μορφής θεσμική σύνδεση με τη Σερβία. Αυτή είναι η πραγματικότητα από την οποία πρέπει να ξεκινήσουμε κι αυτή ήταν επίσης η πραγματικότητα όταν έγινε η επέμβαση του ΝΑΤΟ. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να αποφύγουμε να παραδεχθούμε πως βρισκόμαστε μπροστά στη διασαφήνιση του θέματος του καθεστώτος και πως αυτή η διασαφήνιση θα συμπεριλαμβάνει την εθνική ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου.
Από την άλλη, σήμερα γινόμαστε μάρτυρες μίας πολιτικής του Βελιγραδίου που πρέπει να θεωρηθεί ανησυχητική. Οι σέρβοι πολιτικοί γνωρίζουν πολύ καλά ποια είναι η πραγματική κατάσταση ως προς το ζήτημα του καθεστώτος, αλλά δεν τολμούν να το ομολογήσουν αυτό στον λαό τους. Με άλλα λόγια, προσπαθούν να παρουσιαστούν ως θύματα. Θέλουν να τους αφαιρέσει βασικά η διεθνής κοινότητα το Κοσσυφοπέδιο προκειμένου να το παρουσιάσουν ύστερα αυτό σαν μια πράξη που κατευθύνεται εναντίον του σερβικού λαού.
Αν διαβάσει κανείς όσα λέει η υπηρεσία ενημέρωσης της σερβικής εκκλησίας, θα διαπιστώσει ότι οι εκεί αρμόδιοι επίσκοποι γράφουν πολύ ανοιχτά πως η σερβική κυβέρνηση δεν θέλει να συμμετάσχει σε καμία διασαφήνιση του θέματος του καθεστώτος, γιατί αυτό θα κατέστρεφε κάθε δυνατότητα ανάκτησης της χώρας σε κάποια ευνοϊκή συγκυρία της παγκόσμιας ιστορίας. Αυτό έχει γραφτεί και δείχνει πόσο εκρηκτικό είναι ακόμα το όλο ζήτημα. Από την άλλη, δείχνει πόσο πιεστική είναι η κατάσταση για τις μειονότητες του Κοσσυφοπεδίου. Όλα αυτά καθιστούν σαφές ότι η μαζική παρουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της διεθνούς κοινότητας θα είναι απαραίτητη για πολύ χρόνο ακόμα.
Επομένως χρειαζόμαστε δύο πράγματα: αφενός τη σύντομη διασαφήνιση του θέματος του καθεστώτος. Ασφαλώς συμφωνώ με τη Sarah Ludford ότι το σημαντικότερο είναι η καταπολέμηση της ανεργίας αυτού του νέου λαού, κανένας όμως δεν θα θελήσει να κάνει επενδύσεις στο Κοσσυφοπέδιο πριν να διασαφηνιστεί το θέμα του καθεστώτος. Ως εκ τούτου, έχουμε ήδη χάσει πάρα πολύ χρόνο ως προς αυτό το θέμα. Θεωρώ ότι η σύντομη διασαφήνιση του θέματος του καθεστώτος αποτελεί προϋπόθεση για οικονομική ανάκαμψη και εξάλειψη της ανεργίας και συνακόλουθα του σημαντικότατου κινδύνου του ριζοσπαστισμού.
Αφετέρου, είναι πρωτίστως ανάγκη να τεθούν μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα όροι σε αυτήν την ανεξαρτησία, και αναφορικά με τα θέματα των μειονοτήτων, και θεωρώ ότι πρέπει να θεωρούμε δεδομένη τη μακρόχρονη παρουσία μας στην περιοχή. Δεδομένου ότι η UNMIK δεν κατάφερε να φέρει σε πέρας τα καθήκοντά της σε πολλούς τομείς –αυτό πρέπει να το πούμε απερίφραστα–υπάρχουν πολύ μεγάλες προσδοκίες στο Κοσσυφοπέδιο από μια ευρωπαϊκή διοίκηση. Συμφωνώ με τον Επίτροπο ότι πρέπει να δώσουμε στον πληθυσμό της περιοχής τη μέγιστη δυνατή αυτονομία.
Μιλάμε πολύ λίγο για την κυβέρνηση και με την κυβέρνηση και τα εκλεγμένα κόμματα της περιοχής, που συχνά χάνονται πίσω από τους διεθνείς αντιπροσώπους. Από την άλλη, όμως, η παρουσία μας θα είναι απαραίτητη για τη διασφάλιση της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και της ειρήνης σε μία περιοχή της Ευρώπης που έχει στρατηγική σημασία.
Jan Marinus Wiersma, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, θέλω καταρχάς να εκφράσω τη συμφωνία μου με τα όσα ανέφεραν οι συνάδελφοί μου στον πρώτο γύρο αυτής της συζήτησης. Συμμετείχα και εγώ στην αντιπροσωπεία που επισκέφθηκε το Κοσσυφοπέδιο και το Βελιγράδι στη Σερβία.
Είναι σαφές ότι αυτό το τμήμα της Σερβίας –καθώς το Κοσσυφοπέδιο εξακολουθεί επισήμως να είναι τμήμα της Σερβίας– οδεύει προς κάποια μορφή ανεξαρτησίας. Όταν συζητά κανείς με εκπροσώπους του τοπικού πληθυσμού, ιδίως με τους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου, είναι αδύνατον να καταλήξει σε διαφορετικό συμπέρασμα, και γι’ αυτό θέλω να δηλώσω ότι συμφωνώ με τα όσα υποστήριξε ο κ. Swoboda επί του θέματος: μια μορφή ανεξαρτησίας, όπως οι ίδιοι την αποκαλούν, ή περιορισμένης κυριαρχίας είναι αναπόδραστη, είτε μας αρέσει είτε όχι. Φρονώ ότι τα δεδομένα είναι σε όλους εμφανή, οπότε πρέπει να συνηθίσουμε στην ιδέα, και το Συμβούλιο Ασφαλείας θα εκδώσει πιθανότατα απόφαση προς την ίδια κατεύθυνση στα τέλη του έτους.
Με οποιονδήποτε και αν μιλήσετε στο Κοσσυφοπέδιο θα διαπιστώσετε ότι είναι πεπεισμένος ότι η διεθνής κοινότητα, κυρίως το ΝΑΤΟ βεβαίως, θα χρειαστεί να παραμείνει στην περιοχή για αρκετά ακόμη χρόνια. Το ΝΑΤΟ είναι υπεύθυνο για τη στρατιωτική ασφάλεια. Αναμένεται δε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο, και αυτό σημαίνει ότι παρουσιάζεται μια σειρά σοβαρών ζητημάτων.
Καταρχάς, όπως έχει ήδη αναφερθεί, τίθεται το θέμα της προστασίας και των δικαιωμάτων της σερβικής μειονότητας στο Κοσσυφοπέδιο. Μια σημαντική πτυχή του ζητήματος, και επιβεβαιώνω όσα έχουν ήδη λεχθεί επ’ αυτού, είναι ότι μπορούμε να αναμένουμε πνεύμα ειλικρίνειας και συνεργασίας τόσο από τους Αλβανούς όσο και από τους Σέρβους του Κοσσυφοπεδίου, ενώ και το Βελιγράδι καλείται βεβαίως να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο. Αυτό καθίσταται επίσης εμφανές στις συζητήσεις με τους πολίτες της περιοχής. Επιπλέον, πρέπει οπωσδήποτε να συνεχίσουμε την άσκηση πίεσης στη Σερβία προς αυτή την κατεύθυνση.
Θέλω να προσθέσω ότι, αν υποθέσουμε ότι η ανεξαρτησία την οποία περιέγραψα είναι μάλλον αναπόφευκτη στο Κοσσυφοπέδιο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να λάβουμε κατά τον έναν ή τον άλλο τρόπο υπόψη τις ευαισθησίες των Σέρβων και της Σερβίας, ενώ πρέπει επίσης να δούμε τι μπορούμε να προσφέρουμε στη Σερβία κατά τη διάρκεια του έτους. Η εφαρμογή πιο ευέλικτης πολιτικής χορήγησης θεωρήσεων θα μπορούσε να αποτελέσει θετικό βήμα, ως ένδειξη της σοβαρότητας με την οποία αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση το ευρωπαϊκό μέλλον αυτής της χώρας.
Είναι αυτονόητο ότι η διεθνής αποστολή θα διαδραματίσει επίσης σημαντικό ρόλο στις μελλοντικές οικονομικές εξελίξεις και στη διαμόρφωση περιβάλλοντος πολιτικής σταθερότητας σε περίπτωση ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου. Η οικονομική ανάπτυξη, όπως καθιστά εμφανές μια απλή επίσκεψη στην περιοχή, αποτελεί βεβαίως σημαντική προτεραιότητα.
Φρονώ ότι όλα αυτά πρέπει να εξετάζονται μέσα από το πρίσμα της ευρωπαϊκής προοπτικής η οποία προσφέρεται ουσιαστικά στο Κοσσυφοπέδιο, αν λάβουμε υπόψη τις σχετικές δηλώσεις, όπως αυτές που έγιναν στη Θεσσαλονίκη πριν από κάποια χρόνια.
Όλοι γνωρίζουν ότι η ΕΕ θα διαδραματίζει στο μέλλον πιο σημαντικό ρόλο στο Κοσσυφοπέδιο. Όταν καθοριστεί το καθεστώς, όλοι αναμένουν να αναλάβουμε το έργο των Ηνωμένων Εθνών, όμως συμφωνώ με όσα ανέφεραν όλοι οι ομιλητές επί του θέματος: ο ρόλος μας θα είναι διαφορετικός και ορισμένοι τομείς αρμοδιότητας πρέπει να επαναπροσδιοριστούν. Εξάλλου, καθίσταται εμφανές από τις συζητήσεις με πολίτες του Κοσσυφοπεδίου ότι πολλοί επικρίνουν τον ρόλο της ΕΕ. Αυτό που σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούν πλέον είναι ένα διεθνές όργανο το οποίο θα τους υπαγορεύει τον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας τους. Επιθυμούν να αποκτήσουν επιτέλους τον έλεγχο της περιοχής στην οποία ζουν, της χώρας τους, και πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι γι’ αυτό. Έχουν λεχθεί πολλά γι’ αυτό το θέμα, καθόσον ο ΟΗΕ έχει δηλώσει σαφώς την πρόθεσή του να αποχωρήσει το προσεχές έτος. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αναλαμβάνει πολύ σοβαρή ευθύνη.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα κληθεί να συμβάλει στην ανάπτυξη του συστήματος αστυνόμευσης, καθώς και να επιβλέψει την ανάπτυξη του δικαστικού σώματος, ενώ θεωρώ επιπλέον ότι είναι σημαντικό να επενδύσει σοβαρά στη διοικητική διάρθρωση καθώς και στην οικονομική ανάπτυξη για την οποία έχει γίνει τόσος λόγος μέχρι στιγμής. Η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί επίσης να κληθεί να αναλάβει εν καιρώ τον στρατιωτικό ρόλο του ΝΑΤΟ, όπως συνέβη στη Βοσνία.
Τις καταληκτικές επισημάνσεις μου θέλω να τις απευθύνω στον κ. Επίτροπο. Μας απασχόλησε και διερωτόμαστε για το κατά πόσον η ΕΕ είναι επαρκώς προετοιμασμένη και κατά πόσον διαθέτουμε αρκετό ανθρώπινο δυναμικό στην περιοχή το οποίο να είναι σε θέση να αναλάβει επιτυχώς αυτή τη σημαντική και βαρύτατη ευθύνη το προσεχές έτος. Προσθέτω και τη δική μου φωνή στην έκκλησή σας προς τη φινλανδική Προεδρία, εκφράζοντας την ελπίδα ότι στην προσπάθειά της να χρησιμοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα με θετικό τρόπο, θα επιδείξει το χαρακτηριστικό φινλανδικό πείσμα.
István Szent-Iványi, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (HU) Σήμερα όλοι γνωρίζουν ότι η διεθνής κοινότητα διέπραξε σοβαρό σφάλμα με το να αναβάλλει διαρκώς τη διευθέτηση του καθεστώτος του Κοσσυφοπεδίου. Το πέρασμα του χρόνου δεν προσέφερε λύσεις, αλλά περιέπλεξε περισσότερο την κατάσταση. Το καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου πρέπει να διευθετηθεί το ταχύτερο δυνατόν, και μάλιστα εντός του έτους. Αν οι συνομιλίες δεν καρποφορήσουν, τότε η διεθνής κοινότητα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για τη λήψη της απόφασης.
Οι γενικές παράμετροι της λύσης μας είναι σαφείς. Γνωρίζουμε τι επιθυμούμε και τι δεν επιθυμούμε. Δεν επιθυμούμε –και δεν είναι δυνατόν να επιθυμούμε– την επάνοδο στο καθεστώς που ίσχυε πριν από το 1999. Κάτι τέτοιο, απλούστατα, θα κλιμάκωνε περαιτέρω την κρίση. Δεν επιθυμούμε τη διάσπαση του Κοσσυφοπεδίου, διότι αυτό θα μπορούσε να ξεκινήσει μια επικίνδυνη αλυσιδωτή αντίδραση στην περιοχή. Δεν επιθυμούμε να ενωθεί το Κοσσυφοπέδιο εν τέλει με κάποια από τις γειτονικές χώρες, καθόσον ούτε αυτό θα ήταν προς όφελος της σταθερότητας. Το Κοσσυφοπέδιο μπορεί σταδιακά να ανακτήσει την ανεξαρτησία του, την πλήρη κρατική του υπόσταση, ανάλογα με τον βαθμό στον οποίο θα καταστεί βιώσιμο και θα μπορέσει να εγγυηθεί τα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα, καθώς και τον σεβασμό των βασικών αρχών του κράτους δικαίου. Πρέπει να βοηθήσουμε το Κοσσυφοπέδιο να επιτύχει αυτούς τους στόχους και να δημιουργήσει τις αναγκαίες προϋποθέσεις.
Συμφωνώ με τη θέση του κ. Επιτρόπου ότι το κεντρικό ζήτημα είναι η εγγύηση των μειονοτικών δικαιωμάτων, ιδίως της μειονότητας των Σέρβων, αλλά και των Ρόμα. Πρόκειται για ζήτημα καίριας σημασίας για το σύνολο της περιοχής. Μια από τις θρυαλλίδες για το ξέσπασμα της κρίσης των Βαλκανίων ήταν η άρνηση και καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων. Πρέπει να βρούμε μια λύση η οποία θα μπορεί να διασφαλίσει την ευρεία αυτονομία των Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου, καθώς και των Ρόμα, μια λύση η οποία θα κατοχυρώνεται συνταγματικώς και για την οποία η διεθνής κοινότητα θα αναλάβει την ευθύνη και θα προσφέρει εγγυήσεις. Πρέπει, όμως, και η Σερβία να κατανοήσει ότι οι ανησυχίες της σχετικά με τα δικαιώματα των Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου είναι δικαιολογημένες, αλλά δεν μπορούν να γίνουν ηθικώς αποδεκτές αν δεν εγγυηθεί και η Σερβία με τη σειρά της τα ίδια δικαιώματα στις μειονότητες που ζουν εντός της χώρας, όπως για παράδειγμα οι Ούγγροι και οι Σλοβάκοι που ζουν στη Βοϊβοδίνα, καθώς και οι Αλβανοί που ζουν σε άλλες περιοχές της Σερβίας.
Εν κατακλείδι, ο κ. Επίτροπος έθιξε ένα πολύ σημαντικό θέμα: τον ρόλο που πρέπει να διαδραματίσει η διεθνής κοινότητα, ειδικότερα δε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι αδιανόητη η δημιουργία ενός βιώσιμου Κοσσυφοπεδίου χωρίς την ενεργό συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρέπει να συμβάλουμε στον σχηματισμό των οργάνων κρατικής διακυβέρνησης και στην ανάπτυξη της οικονομίας. Δυστυχώς, στον προϋπολογισμό του 2007 δεν φαίνεται να υπάρχει καμία πρόβλεψη γι’ αυτό. Για μια ακόμη φορά, τα λόγια και τα έργα δεν συγκλίνουν. Ισχυριζόμαστε ότι θέλουμε να αναλάβουμε δράση, αλλά την ίδια στιγμή η δημοσιονομική βάση για τις παρεμβάσεις μας είναι ελλιπής. Καλώ το Σώμα να στηρίξει στο πλαίσιο των τρεχουσών δημοσιονομικών συζητήσεων αυτές τις προτάσεις –ορισμένες εκ των οποίων έχω καταθέσει προσωπικά– οι οποίες αποσκοπούν στη διασφάλιση των αναγκαίων πόρων για την επίλυση των προβλημάτων στο Κοσσυφοπέδιο.
Gisela Kallenbach, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, έχω την εντύπωση ότι αυτή ήταν ακριβώς η σωστή ώρα για να τεθεί αυτή η κοινοβουλευτική ερώτηση σχετικά με το αποτέλεσμα της επίσκεψης της αντιπροσωπείας, διότι είναι γεγονός ότι έχουν μείνει ακόμα πάρα πολλά που πρέπει να γίνουν για να είμαστε πραγματικά προετοιμασμένοι για τα καθήκοντα που μας περιμένουν. Είμαι ιδιαίτερα απογοητευμένη από τις προτάσεις που μας παρουσίασε σήμερα το Συμβούλιο, οι οποίες δεν είναι ιδιαίτερα πρακτικές.
Για εμάς, η λυδία λίθος είναι πώς θα καταφέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση να αντιμετωπίσει την κατάσταση σε αυτό που αποκάλεσε τόσο εύστοχα ο Επίτροπος Rehn «ο κήπος μπροστά στο σπίτι μας». Θεωρώ πως είναι σωστό να πούμε ότι δεν χρειαζόμαστε την αντικατάσταση της UNMIK από την EUMIK, αλλά γνωρίζω από την προσωπική μου πείρα ότι εξακολουθούμε να χρειαζόμαστε σε πάρα πολλούς τομείς μία μακρόχρονη διαδικασία παρακολούθησης εκ μέρους των εταίρων μας. Αυτό χρειάζεται σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής διοίκησης, στην αστυνομία, στην απόδοση των λειτουργιών του δικαστικού συστήματος και τέλος, στη δημιουργία μιας δημοκρατικής κοινωνίας των πολιτών, που δυστυχώς μέχρι τώρα είναι ορατές μόνο οι απαρχές της.
Υποστηρίζω πλήρως την άποψη του Επιτρόπου Rehn ότι από οικονομική άποψη και από άποψη προσωπικού δεν είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις που θα συναντήσουμε από τον επόμενο χρόνο και γι’ αυτό απευθύνω επείγουσα έκκληση στο Συμβούλιο να μας ακούσει και να ζητήσει από τα κράτη μέλη να μας δώσουν ενδεχομένως τη δυνατότητα να βελτιώσουμε κάπως την κατάσταση με διμερείς συνθήκες και με τη διάθεση εξειδικευμένου προσωπικού.
Πρέπει να προετοιμαστούμε για το ότι οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης θα στείλουν στο εγγύς μέλλον πολύ μεγάλο αριθμό ανθρώπων, που τώρα ζουν εκεί, πίσω στο Κοσσυφοπέδιο. Είμαστε εν γένει προετοιμασμένοι γι’ αυτό;
Erik Meijer, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, όλοι αναμένουν ότι μέσα σε ένα έτος η ανεξαρτησία την οποία προσδοκά η συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού του Κοσσυφοπεδίου θα αναγνωριστεί από πολλά κράτη. Εκείνο που έχει σημασία στις συζητήσεις επί του θέματος αυτού είναι το ποιοι θα είναι οι όροι αυτής της ανεξαρτησίας και πώς θα προστατευθούν οι μειονότητες των Σέρβων, των Ρόμα κ.ά. Αξίζει ιδιαιτέρως να σημειωθεί ότι δεν είναι ακόμη βέβαιο τι θα συμβεί όσον αφορά το βόρειο τμήμα, το οποίο επιθυμεί την επανένωσή του με τη Σερβία, αλλά και τους νέους δήμους που θα χρειαστεί ενδεχομένως να δημιουργηθούν ειδικά για τους Σέρβους.
Η Ομάδα μου έχει άσχημες μνήμες από τη στάση που τήρησε η Ευρωπαϊκή Ένωση την περίοδο μεταξύ 1989 και 1999. Κανείς δεν έμοιαζε να ενδιαφέρεται για την ειρηνική μαζική αντίσταση υπό την ηγεσία του μετέπειτα Προέδρου Ibrahim Rugova, στο πλαίσιο της οποίας είχαν μποϊκοτάρει όλα τα σερβικά κρατικά όργανα και ο αλβανόφωνος πληθυσμός είχε δημιουργήσει δικό του κυβερνητικό και σχολικό σύστημα. Στόχος του πολέμου του 1999 δεν ήταν η απελευθέρωση του Κοσσυφοπεδίου, αλλά η υποταγή της Σερβίας με βάση άλλες ευρωπαϊκές και αμερικανικές απαιτήσεις.
Δυστυχώς, η ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου, η οποία είναι τώρα αναπόφευκτη, δεν αποτελεί επιλογή η οποία έγινε προς όφελος της δημοκρατίας ή των ίσων δικαιωμάτων· είναι αποτέλεσμα βιομηχανικού ατυχήματος. Μετά την πάροδο επτά ετών, είναι σαφές σχεδόν σε όλους ότι η συνέχιση της κατοχής δεν λύνει τίποτε, ενώ η επιστροφή της περιοχής στη Σερβία θα οδηγούσε σε ανταρτοπόλεμο και σε τεράστια ρεύματα προσφύγων.
Συμφωνώ με τους συναδέλφους των τεσσάρων Ομάδων που έθεσαν τις ερωτήσεις ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι τώρα υποχρεωμένη να διαδραματίσει θετικό ρόλο στην ειρηνική και ορθή διαίρεση της Σερβίας και στην ανάπτυξη της δημοκρατίας και της οικονομίας στο Κοσσυφοπέδιο.
Marek Aleksander Czarnecki (NI) – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η δεκαετία του 1990 έμεινε χαραγμένη στη μνήμη μας λόγω των φρικτών εγκλημάτων που διέπραξαν οι νότιοι γείτονές μας. Ο κόσμος συγκλονίστηκε από το πόσο βάρβαρα και απάνθρωπα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν ο ένας τον άλλον πρώην γείτονες και συγγενείς.
Οι μουσουλμάνοι Αλβανοί, οι οποίοι αποτελούσαν το 90% του πληθυσμού και είχαν αποδεκατιστεί από την αστυνομία και από την ορθόδοξη σερβική μειονότητα, «σώθηκαν» από τη στρατιωτική επέμβαση των νατοϊκών δυνάμεων το 1999. Έκτοτε, οι εθνικές εκκαθαρίσεις τις οποίες ξεκίνησε το δολοφονικό καθεστώς του σέρβου Προέδρου Μιλόσεβιτς έχουν σταματήσει, εξακολουθούν όμως να εκδηλώνονται αμέτρητα περιστατικά επιθετικότητας εις βάρος της σερβικής μειονότητας.
Σήμερα, οι Αλβανοί συνεχίζουν να ζουν υπό καθεστώς διεθνούς προστασίας σε περιοχές οι οποίες θυμίζουν γκέτο, όπου προσπαθούν να ξεκινήσουν και πάλι τη ζωή τους.
Το Συμβούλιο έχει εστιάσει τις προσπάθειές του στο ζήτημα της νόμιμης κυβέρνησης. Ωστόσο, δεν διαθέτει μια συνολική προσέγγιση για το περίπλοκο αυτό πρόβλημα, ιδίως όσον αφορά την αδυναμία προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των εθνικών μειονοτήτων και σεβασμού του δικαιώματος αυτοδιάθεσης του λαού.
Alexander Stubb (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, ο χρόνος των τριών λεπτών είναι επαρκέστατος. Θέλω να προβώ σε τρεις επισημάνσεις. Η πρώτη είναι ότι η παράταση των διαπραγματεύσεων δεν πρόκειται να επιφέρει αλλαγές στις θεμελιώδεις διαφορές που υφίστανται μεταξύ της Σερβίας και του Κοσσυφοπεδίου. Η μία πλευρά τάσσεται υπέρ της αυτονομίας, ενώ η άλλη τάσσεται υπέρ της ανεξαρτησίας. Συνεπώς, έχω την εδραία πεποίθηση ότι πρέπει να εμμείνουμε στο χρονοδιάγραμμα και τους χρονικούς περιορισμούς που έχει ορίσει η ομάδα επαφής και να διευθετήσουμε το ζήτημα πριν από τη λήξη της φινλανδικής Προεδρίας, στα τέλη του 2006. Ως προς αυτό πρέπει να παραμείνουμε αμετακίνητοι.
Η δεύτερη επισήμανσή μου είναι ότι, όπως και ο κ. Posselt, δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλη επιλογή πέραν της ανεξαρτησίας, με ορισμένους περιορισμούς βεβαίως όσον αφορά την κυριαρχία του Κοσσυφοπεδίου. Προκειμένου να διατηρηθεί η σταθερότητα στην περιοχή, η ύπαρξη διεθνούς παρουσίας είναι σημαντική, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει οπωσδήποτε να είναι διατεθειμένη να διατηρήσει αξιόλογη παρουσία για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η τρίτη επισήμανση στην οποία ήθελα να προβώ είναι ότι φρονώ ότι τα Δυτικά Βαλκάνια εν γένει αποτελούν οδυνηρή υπόμνηση των αδυναμιών της κοινοτικής κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας. Θεωρώ ότι δεν πρέπει να επαναλάβουμε τα σφάλματα του παρελθόντος, και γι’ αυτό πρέπει να στηρίξουμε με ιδιαίτερη αποφασιστικότητα τον ειδικό απεσταλμένο των Ηνωμένων Εθνών, Martti Ahtisaari, ο οποίος κατά τη γνώμη μου επιτελεί εξαιρετικό έργο. Φρονώ ότι η καλύτερη εξωτερική πολιτική της ΕΕ είναι συνήθως η πολιτική διεύρυνσης, και γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να διατηρηθεί η προοπτική της διεύρυνσης για το Κοσσυφοπέδιο και για τα Δυτικά Βαλκάνια γενικότερα.
Εν κατακλείδι, θέλω να επισημάνω το ενδιαφέρον γεγονός ότι το 1999 η φινλανδική Προεδρία, υπό τον τότε Πρόεδρο Martti Ahtisaari, ξεκίνησε με τη διαπραγμάτευση της ειρήνης στο Κοσσυφοπέδιο και τα Δυτικά Βαλκάνια. Εύχομαι ειλικρινά ότι η φινλανδική Προεδρία του 2006 θα ολοκληρώσει τη θητεία της με την οριστική διευθέτηση του ζητήματος του Κοσσυφοπεδίου και με την επίτευξη της ανεξαρτησίας του.
Παναγιώτης Μπεγλίτης (PSE). – Κύριε Πρόεδρε, κατ’ αρχήν θα ήθελα να χαιρετίσω και την ειλικρίνεια και την τόλμη του Επιτρόπου κ. Rehn σε ό,τι αφορά τη στάση του Συμβουλίου στον Προϋπολογισμό του 2007. Αγαπητοί συνάδελφοι, για να είμαστε ειλικρινείς, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική και αξιόπιστη χωρίς κοινοτικούς πόρους στα Βαλκάνια. Και η πρόταση του Συμβουλίου για μείωση των κοινοτικών πόρων στον Προϋπολογισμό του 2007 είναι μία απαράδεκτη, κατά την άποψή μου, πρόταση η οποία δεν μπορεί να γίνει δεκτή.
Από εκεί και πέρα, ασφαλώς όλοι γνωρίζουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ένα σημαντικό ρόλο στο "day after", στη μετά τον καθορισμό του τελικού καθεστώτος εποχή για το Κοσσυφοπέδιο. Όμως, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει να διαδραματίσει έναν πολύ σοβαρό ρόλο και σήμερα. Και έχει έναν ρόλο σε σχέση με τον καθορισμό του τελικού καθεστώτος.
Πιστεύουμε όλοι, και υποστηρίζουμε ένα Κοσσυφοπέδιο ειρηνικό, δημοκρατικό, πολυεθνικό και ευρωπαϊκό. Το ίδιο όμως πρέπει να υποστηρίξουμε για τη Σερβία στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής στρατηγικής, όπως αυτή καθορίστηκε στο Συμβούλιο της Θεσσαλονίκης. Πιστεύουμε όμως ότι δεν θα πρέπει να βιαστούμε στη λογική των ασφυκτικών χρονοδιαγραμμάτων για τον καθορισμό του τελικού καθεστώτος. Οι λογικές μονομερούς επιβολής λύσης στο Κοσσυφοπέδιο μπορούν να αποδειχθούν αντιπαραγωγικές. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα πρέπει να επαναλάβει τα λάθη που έκανε στη δεκαετία του 1990. Πρέπει να διαμορφώσει μία κοινή στάση.
Τελειώνοντας, θέλω να αναφερθώ στο θέμα της Σερβίας το οποίο με απασχολεί ιδιαίτερα διότι ακούστηκαν εδώ από συναδέλφους διάφορες απόψεις. Δεν μπορεί να υπάρξει μία ειρηνική λύση για το Κοσσυφοπέδιο, δεν μπορούν να υπάρξουν Βαλκάνια ειρηνικά με σταθερότητα και ασφάλεια, χωρίς να υπάρχει μία δημοκρατική Σερβία μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Από αυτή την πλευρά, η απόφαση του Συμβουλίου να αναστείλει τις διαπραγματεύσεις για τη συμφωνία σταθεροποίησης και σύνδεσης θεωρώ ότι είναι ένα σημαντικό πολιτικό λάθος για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρέπει άμεσα να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις και, βεβαίως, πρέπει στην πορεία να δούμε την υλοποίηση των προϋποθέσεων συνεργασίας με το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Δεν πρέπει να τιμωρηθεί ο σερβικός λαός για το τραυματικό παρελθόν του αυταρχικού καθεστώτος Μιλόσεβιτς. Σήμερα, πρέπει να δώσουμε μία προοπτική στη Σερβία γιατί διαφορετικά θα ενισχύσουμε τους πιο ακραίους εθνικιστικούς κύκλους.
Τελειώνω, με την κατάσταση των μειονοτικών δικαιωμάτων στο Κοσσυφοπέδιο. Όλες οι τελευταίες εκθέσεις του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ και μη κυβερνητικών οργανισμών, περιγράφουν μία κατάσταση δραματική για τις μειονότητες και ιδιαίτερα για τη σερβική μειονότητα στο Κοσσυφοπέδιο. Μιλάμε για σεβασμό του ψηφίσματος υπ’ αριθμόν 1244 του 1999. Μιλάμε για εφαρμογή των προδιαγραφών. Πρέπει, επιτέλους, να κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση.
Jelko Kacin (ALDE). – (SL) Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στέλνοντας μηνύματα σχετικά με το μελλοντικό καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου. Ο διορισμός του ειδικού απεσταλμένου για το Κοσσυφοπέδιο είναι το μήνυμα που χρειάζονται το Βελιγράδι και η διεθνής κοινή γνώμη ώστε να αναγνωρίσουν το μόνο δυνατό μέλλον για το Κοσσυφοπέδιο.
Με ικανοποίηση διαπιστώνω ότι σήμερα βρίσκεται μαζί μας και ο κ. Poettering, δεδομένου ότι κατά τη διάρκεια της προεδρίας του το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλείται να αναλάβει μια δύσκολη προσπάθεια. Για τον λόγο αυτόν, νομίζω ότι η συζήτησή μας πρέπει να επικεντρωθεί στα όσα μπορεί να προσφέρει το Κοινοβούλιό μας ώστε να διευκολύνει τις μελλοντικές εξελίξεις στο Κοσσυφοπέδιο.
Πρώτος στόχος μας πρέπει να είναι να διασφαλίσουμε τη σαφέστερη επικοινωνία με το σερβικό κοινοβούλιο και να βοηθήσουμε τους σέρβους πολιτικούς να αντιληφθούν ότι το Κοσσυφοπέδιο είναι ήδη ανεξάρτητο για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Δεύτερον, πρέπει να συνεργαστούμε απευθείας με το όργανο το οποίο θα οικοδομήσει τη δημοκρατία στο Κοσσυφοπέδιο, τη Συνέλευση του Κοσσυφοπεδίου. Η σερβική μειονότητα διαθέτει μειωμένη παρουσία στη Συνέλευση και εξακολουθεί να ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από πολιτικούς στο Βελιγράδι. Επιπλέον, η μειονότητα των Ρόμα αποτελείται από τρεις ομάδες – τους Ρόμα, τους Ασκάλι και τους Αιγύπτιους, οι οποίοι έχουν αποκλίνουσες απόψεις. Το παρόν Σώμα μπορεί να προσφέρει πολλά σε αυτόν τον τομέα, και το Συμβούλιο μπορεί να προσφέρει ακόμη περισσότερα.
Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ότι επί του παρόντος πολλά κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν αναγνωρίζουν τα διαβατήρια που εκδίδονται από την UNMIK. Οι πολίτες του Κοσσυφοπεδίου εισέρχονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση με διαβατήρια της UNMIK και τους διώχνουμε επειδή δεν αναγνωρίζουμε τα έγγραφά τους. Ο Επίτροπος Frattini και το Συμβούλιο πρέπει να καταβάλουν μεγαλύτερες προσπάθειες για την ελαχιστοποίηση του αριθμού παρομοίων περιστατικών στο μέλλον.
Η τρίτη δυσκολία που αντιμετωπίζουμε είναι η έλλειψη σεβασμού προς τις επιμέρους πολιτισμικές παραδόσεις στο Κοσσυφοπέδιο, και σε αυτό το πλαίσιο η σερβική ορθόδοξη εκκλησία διαδραματίζει πολύ αρνητικό ρόλο. Στον βαθμό που η σερβική ορθόδοξη εκκλησία αρνείται να αποδεχτεί το μέλλον, θα δυσκολευτούμε να πείσουμε τη σερβική κοινότητα του Κοσσυφοπεδίου να ενσωματωθεί στα δημοκρατικά όργανα του Κοσσυφοπεδίου.
Το βασικό πρόβλημα, ωστόσο, είναι το καθεστώς. Έχουμε προσφέρει ευρωπαϊκή προοπτική στα Δυτικά Βαλκάνια. Γνωρίζουμε, όμως, πολύ καλά ότι μόνο κράτη μπορούν να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένα Κοσσυφοπέδιο το οποίο δεν συνιστά κράτος δεν μπορεί να μετάσχει σε αυτή τη διαδικασία. Όσο αρνούμαστε να διευθετήσουμε το καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου και να διασφαλίσουμε την ανεξάρτητη κρατική του υπόσταση, ψευδόμαστε απέναντι στους εαυτούς μας και στο σύνολο της κοινής γνώμης.
Γι’ αυτό, κυρίες και κύριοι, ολοκληρώνω την παρέμβασή μου καλώντας όλους μας, ως βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, να κάνουμε τη φωνή μας να ακουστεί και να διασφαλίσουμε την επίλυση του ζητήματος του καθεστώτος τώρα, και όχι μετά από ένα έτος.
Bart Staes (Verts/ALE). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Lehtomäki, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας απαλλαγής για τον προϋπολογισμό του 2004 τον Απρίλιο, το Κοινοβούλιο προέβη δύο φορές σε κατηγορηματικές δηλώσεις όσον αφορά την ευρωπαϊκή υπηρεσία για την ανασυγκρότηση της πρώην Γιουγκοσλαβίας και του Κοσσυφοπεδίου. Το παρόν Σώμα δήλωσε κατηγορηματικώς, και παραθέτω, ότι η εν λόγω υπηρεσία δεν πρέπει να καταργηθεί σταδιακά βάσει προκαθορισμένου σχεδίου, αλλά η κατάργησή της πρέπει να εξαρτάται από οικονομικές και πολιτικές προϋποθέσεις και εξελίξεις.
Εντούτοις, με αυτόν ακριβώς τον τρόπο επιλέγει τώρα η Επιτροπή να καταργήσει σταδιακά την εν λόγω υπηρεσία, και να αναθέσει τα καθήκοντά της στις αντιπροσωπείες. Πέντε μήνες μετά το ψήφισμα του Κοινοβουλίου, πέντε μήνες μετά τις κατηγορηματικές δηλώσεις του Κοινοβουλίου, η Επιτροπή αγνοεί τα όσα δηλώσαμε.
Γιατί ο Επίτροπος κ. Rehn αγνοεί αυτή τη δήλωση του Κοινοβουλίου; Γιατί επιλέγει να αφήσει την εμπειρογνωμοσύνη που έχει αναπτυχθεί στους κόλπους αυτής της υπηρεσίας να λιώσει σαν το χιόνι κάτω από τον ήλιο;
Γιατί δεν επιλέγει να χρησιμοποιήσει τους ανθρώπους που εργάζονται ήδη γι’ αυτή την υπηρεσία στην Πρίστινα ως τον κεντρικό πυρήνα του προσωπικού της ΕΕ που θα είναι σύντομα σε θέση να καθοδηγήσει εκ του σύνεγγυς και με μεγάλη εμπειρογνωμοσύνη την πορεία ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου; Αυτό είναι το ερώτημα στο οποίο ζητώ να μας απαντήσει.
Tobias Pflüger (GUE/NGL). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, δεν είναι άνευ σημασίας να πούμε ότι ένα από τα αίτια της σημερινής κατάστασης στο Κοσσυφοπέδιο είναι ο επιθετικός πόλεμος του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας, στον οποίο συμμετείχαν πολλά κράτη μέλη της ΕΕ, των οποίων οι βόμβες σκότωσαν πολίτες. Γιατί απειλείται λοιπόν σήμερα η σερβική μειονότητα στο Κοσσυφοπέδιο; Έχει και αυτό σχέση με την παρούσα κατάσταση και με τη μονόπλευρη προσέγγιση που είχαν υιοθετήσει τότε τα κράτη μέλη της ΕΕ.
Μία δεύτερη πτυχή είναι ότι στο Κοσσυφοπέδιο γίνονται απελάσεις, μολονότι πολλοί άνθρωποι βρίσκουν την κατάσταση που επικρατεί εκεί ανυπόφορη. Υπάρχει πρόθεση να ακολουθήσουν κι άλλες απελάσεις και η Επιτροπή πρέπει να καταστήσει απόλυτα σαφές ότι αυτό είναι απαράδεκτο. Ο Joachim Rücker τέθηκε επικεφαλής της UNMIK. Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλή ιδέα δεδομένου ότι παλιότερα ήταν κυρίως υπεύθυνος για τις ιδιωτικοποιήσεις στην περιοχή, που δεν ήταν καθόλου καλές για τον πληθυσμό του Κοσσυφοπεδίου.
Το ερώτημά μου είναι πώς φαντάζεται συγκεκριμένα η Επιτροπή το μελλοντικό καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου. Όσα άκουσα ως τώρα, δεν μου φάνηκαν καθόλου ικανοποιητικά. Ο Επίτροπος Rehn δικαιολογημένα είπε ότι πρέπει να διατεθούν χρήματα για την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη κι όχι για στρατιωτικούς σκοπούς. Αυτό το υποστηρίζω.
Karl von Wogau (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η επίλυση του θέματος του καθεστώτος δεν είναι μόνο προς το συμφέρον του ίδιου του Κοσσυφοπεδίου, αλλά και προς το συμφέρον της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ωστόσο, αυτό εξαρτάται από την ανεύρεση τρόπων για να προστατεύσουμε αξιόπιστα τις μειονότητες –και εννοώ όλες τις μειονότητες– διότι στις πολυάριθμες επισκέψεις μας κατέστη φανερό ότι οι άνθρωποι εξακολουθούν να είναι φοβισμένοι και τα γεγονότα των πρόσφατων ετών έδειξαν ότι οι φόβοι τους εξακολουθούν να είναι βάσιμοι. Αυτό πρέπει να το λάβουμε υπόψη και γι’ αυτό εξακολουθεί να είναι αναγκαία η δραστηριοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην περιοχή, πρώτον, ως προς τη δημιουργία της αστυνομικής δύναμης –που είναι πραγματικά πολύ σημαντικό θέμα– και δεύτερον, ως προς τη δημιουργία του νομικού συστήματος και της διοίκησης. Συμφωνώ με την άποψη του Επιτρόπου Rehn ότι πρέπει να διατεθούν πόροι γι’ αυτά, αλλά η οικονομική ανάπτυξη του Κοσσυφοπεδίου θα εξαρτηθεί πρωτίστως από την ειρήνη, τη σταθερότητα και τη λειτουργία των θεσμών, και σε αυτά κυρίως πρέπει να επικεντρώσουμε τις προσπάθειές μας.
Πρέπει επίσης να διευκρινιστεί ποιες στρατιωτικές δυνάμεις θα αναλάβουν τη διατήρηση της ασφάλειας του Κοσσυφοπεδίου όταν θα είναι πλέον ανεξάρτητο. Ασφαλώς μπορώ να φανταστώ ότι θα επιτευχθεί μια παρόμοια λύση με αυτή που βρέθηκε για τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, όπου η KFOR αντικαταστάθηκε από ευρωπαϊκές ένοπλες δυνάμεις. Κατά την επίσκεψή μου στη χώρα έθεσα αυτό το ερώτημα στον πρόεδρο της κυβέρνησης και από την απάντησή του ήταν φανερό ότι κανείς δεν είχε σκεφτεί ως τότε για το εν λόγω ζήτημα.
Η μεγαλύτερη δραστηριοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην περιοχή θα ήταν επίσης σύμφωνη με την πολιτική ασφαλείας μας – ή με την πολιτική ασφαλείας που υποστηρίζω. Το σημαντικό σε αυτό το στάδιο ανάπτυξης της πολιτικής ασφαλείας μας είναι να επικεντρώσουμε τις προσπάθειές μας στους γείτονές μας, και η σταθεροποίηση των Βαλκανίων εξακολουθεί να είναι το πιο σημαντικό καθήκον μας.
ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ κ. KAUFMANN Αντιπροέδρου
Józef Pinior (PSE). – (PL) Κυρία Πρόεδρε, η ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η ευρωπαϊκή πολιτική τα προσεχή έτη.
Αυτό το ζήτημα αφορά μια περιοχή της Ευρώπης η οποία κατοικείται από διάφορες εθνικότητες και εθνοτικές ομάδες, κοινότητες τις οποίες χωρίζουν η ένταξή τους σε διαφορετικές χώρες ή θρησκείες, η ιστορία και η αιματηρή αποσύνθεση της Γιουγκοσλαβίας τη δεκαετία του ενενήντα. Το Κοσσυφοπέδιο είναι ο γόρδιος δεσμός της ευρωπαϊκής πολιτικής σε αυτή την περιοχή.
Η αποστολή των Ηνωμένων Εθνών προετοιμάζεται τώρα για την απόσυρσή της από το Κοσσυφοπέδιο. Αυτό σημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να είναι έτοιμη να αναλάβει τον ρόλο της στην περιοχή το 2007. Η πρώτη πρόκληση για την Ευρωπαϊκή Ένωση σε αυτή τη νέα κατάσταση θα είναι το καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου, το οποίο δεν έχει ακόμη καθοριστεί. Οι πρόσφατες συνομιλίες υπό την αιγίδα του ΟΗΕ στη Βιέννη την 24η Ιουλίου δεν κατέληξαν σε λύση. Η Σερβία, στην οποία ανήκει επισήμως το Κοσσυφοπέδιο, δεν συμφώνησε με την ανεξαρτησία της εν λόγω επαρχίας. Οι αλβανικές αρχές του Κοσσυφοπεδίου δεν είναι διατεθειμένες να αποδεχτούν ακόμη και την ευρύτερη δυνατή αυτονομία.
Στο πλαίσιο μιας ιδιαίτερης μορφής ψυχολογικού πολέμου, το τελευταίο διάστημα οι σερβικές αρχές κατηγορούν τον ειδικό απεσταλμένο του ΟΗΕ για το μελλοντικό καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου Martti Ahtisaari για έλλειψη αμεροληψίας κατά τις διαπραγματεύσεις. Από την άλλη πλευρά, ο πολιτικός σύμβουλος του αλβανού πρωθυπουργού Koço Danaj δήλωσε ότι, έως το 2013, πρέπει να ενωθούν όλοι οι Αλβανοί που ζουν στα Βαλκάνια εντός των «φυσικών» συνόρων της Αλβανίας.
Τα γεγονότα αυτού του καλοκαιριού, τα οποία επισκιάζουν τη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή, δημιουργούν ένα τεράστιο πρόβλημα το οποίο τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης καλούνται να αντιμετωπίσουν τους προσεχείς μήνες.
Μια άλλη πρόκληση είναι η οργάνωση της μελλοντικής αποστολής της ΕΕ στο Κοσσυφοπέδιο. Αυτό το πρόβλημα αφορά τη χρηματοδότηση, τη διοικητική διάρθρωση, την πρόσληψη προσωπικού και πάνω από όλα την πολιτική στρατηγική της ΕΕ στα Δυτικά Βαλκάνια. Καμία άλλη χώρα ή διεθνής οργανισμός δεν μπορεί να αντικαταστήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση στον ιστορικό της ρόλο, ο οποίος συνίσταται στην εγγύηση της δημοκρατίας, της ειρήνης και της κοινωνικής ευημερίας, βάσει του σεβασμού της ποικιλομορφίας, σε αυτό το τμήμα της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Anneli Jäätteenmäki (ALDE). – (FI) Κυρία Πρόεδρε, στις ειδήσεις που αφορούν το Κοσσυφοπέδιο η εν λόγω επαρχία περιγράφεται ως γκέτο. Δεν έχει δημιουργηθεί μια πολυεθνική κοινότητα. Κατά τη διάρκεια των επτά ετών διεθνούς διακυβέρνησης, οι διαφορετικές εθνοτικές ομάδες έχουν συγκεντρωθεί σε ξεχωριστές περιοχές. Ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους τα πρότυπα δεν έχουν επιτευχθεί, παρά τις σοβαρές προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση, είναι το γεγονός ότι το Κοσσυφοπέδιο είναι ένας από τους σημαντικότερους παραδείσους του οργανωμένου εγκλήματος στην Ευρώπη. Η διεθνής εμπορία ανθρώπων και το λαθρεμπόριο όπλων είναι ανεξέλεγκτα στο Κοσσυφοπέδιο. Καμία προσπάθεια δεν έγινε για να αλλάξει αυτή η κατάσταση το 1999, όταν διαπιστώθηκε το πρόβλημα: έπρεπε να περιμένουμε έως το 2005. Τώρα, όμως, οι διεθνείς παράγοντες που εμπλέκονται στο πρόγραμμα έχουν ελάχιστο χρόνο και προσωπικό για την κάλυψη των πολυάριθμων τομέων για τους οποίους είναι αρμόδιοι. Πρέπει, συνεπώς, να καταβάλουμε περισσότερες προσπάθειες αντιμετώπισης αυτού του προβλήματος της εγκληματικότητας.
Τέλος, θέλω να επισημάνω ότι, τώρα που η ΕΕ εστιάζει την προσοχή της και στον Λίβανο, αξίζει να σκεφτούμε πόσο καλά αντιλαμβανόμαστε τα όσα συνέβησαν στο Κοσσυφοπέδιο και κατά πόσον μπορούμε να αντλήσουμε διδάγματα για την επιχείρηση στον Λίβανο.
Αθανάσιος Παφίλης (GUE/NGL). – Κυρία Πρόεδρε, η άσχημη κατάσταση και εξαθλίωση των λαών της Πρώην Γιουγκοσλαβίας είναι αποτέλεσμα των ξένων επεμβάσεων, του άδικου και βρώμικου πολέμου που εξαπέλυσε το ΝΑΤΟ με τη συμμετοχή πολλών χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι γεμάτες υποκρισία οι διακηρύξεις σας για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι στόχοι αυτού του πολέμου φαίνονται σήμερα. Ήταν η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, το μοίρασμά της, και αυτό το πετύχατε με την επιβολή ξένης κατοχής στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και στο Κοσσυφοπέδιο και με τη δημιουργία κρατών-προτεκτοράτων.
Ακόμη και τις διακηρύξεις που είχατε και τις δεσμεύσεις που αναλάβετε ότι δεν θα προχωρήσετε σε ανεξάρτητο Κοσσυφοπέδιο, σήμερα δεν τις τηρείτε. Προωθείται λοιπόν η δημιουργία ενός κράτους-προτεκτοράτου, ενός κράτους ανεξάρτητου, του Κοσσυφοπεδίου, με την ύπαρξη τεράστιας στρατιωτικής δύναμης και μιας μεγάλης αμερικάνικης βάσης ώστε να μπορείτε να ελέγχετε την περιοχή και να προχωρήσετε σε αλλαγή των συνόρων.
Εμείς θεωρούμε ότι η μόνη λύση που μπορεί να υπάρξει είναι να αποχωρήσουν όλα τα ξένα στρατεύματα από τα Βαλκάνια και οι λαοί της περιοχής να δώσουν λύση στα προβλήματά τους. Και θα ήθελα, τελειώνοντας, να σας πω να ανατρέξετε λίγο στην Ιστορία: όπως έδιωξαν ξένους κατακτητές οι λαοί των Βαλκανίων, έτσι θα διώξουν και τους νέους κατακτητές.
Csaba Sándor Tabajdi (PSE). – (HU) Είναι προφανές ότι η ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου είναι αναπόφευκτη, όμως το είδος ανεξαρτησίας που θα δοθεί θα έχει μακροπρόθεσμες επιπτώσεις για τη σταθερότητα ολόκληρης της Νοτιανατολικής Ευρώπης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει σαφή άποψη γι’ αυτό το θέμα, αλλά στην πραγματικότητα τρέχει πίσω από τα γεγονότα.
Θα ήταν πολύ σημαντικό να διαμορφωθεί επιτέλους μια συνεκτική άποψη όσον αφορά τη λύση στο πρόβλημα του Κοσσυφοπεδίου. Η λύση πρέπει να είναι έντιμη, να μην τιμωρεί δηλαδή τους Σέρβους ενώ θα ανταμείβει εμφανώς τους Αλβανούς. Μια τέτοια λύση δεν θα ήταν έντιμη και θα αποσταθεροποιούσε την περιοχή, ήτοι το σύνολο της Νοτιανατολικής Ευρώπης, η οποία περιλαμβάνει την Ελλάδα, την Ουγγαρία και τις δύο υποψήφιες χώρες, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Δεν μπορούμε να σταθεροποιήσουμε το Κοσσυφοπέδιο αποσταθεροποιώντας ολόκληρη την περιοχή. Τώρα όλοι μιλούν για το ζήτημα της μειονότητας, όμως δεν προτείνεται κάποια ενθαρρυντική προσέγγιση. Αυτό παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον δεδομένου ότι και ο κ. Ahtisaari και ο κ. Olli Rehn είναι Φινλανδοί – και η Φινλανδία διαθέτει υποδειγματικό σύστημα αντιμετώπισης των μειονοτήτων. Δεν μπορώ να φανταστώ κάποια λύση η οποία θα καθησύχαζε τους Σέρβους του Κοσσυφοπεδίου όταν το βόρειο τμήμα δεν διαθέτει εδαφική αυτονομία ενώ το νότιο τμήμα δεν διαθέτει σύστημα προσωπικής αυτονομίας.
Η όλη διαδικασία αποκέντρωσης δεν έχει μελετηθεί λεπτομερώς· η αυτοδιοίκηση δεν προσφέρει επαρκείς εγγυήσεις. Όσον αφορά την αποζημίωση της Σερβίας, η ένταξη στην ΕΕ, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, δεν είναι ιδιαιτέρως ελκυστική προοπτική δεδομένης της κόπωσης που χαρακτηρίζει σήμερα την ΕΕ. Πρέπει να λάβουμε υπόψη και αυτή την παράμετρο, ενώ δεν πρέπει να λησμονούμε το γεγονός ότι ο Μιλόσεβιτς είχε καταργήσει την αυτονομία τόσο του Κοσσυφοπεδίου όσο και της Βοϊβοδίνας. Όλοι μιλούν για την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου, αλλά κανείς δεν μιλά για τις μειονότητες στη Βοϊβοδίνα ή για την κατάσταση των μουσουλμάνων του Σαντζακίου. Φοβούμαι ότι οδεύουμε προς μια κακή διευθέτηση αν δεν επεξεργαστούμε μια δίκαιη και έντιμη προσέγγιση όσον αφορά τις μειονότητες. Συμμερίζομαι όλες τις ανησυχίες που εξέφρασε ο συνάδελφός μου κ. von Wogau.
Joost Lagendijk (Verts/ALE). – (NL) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε και, πρωτίστως, κυρία Προεδρεύουσα του Συμβουλίου, ελπίζω να μου επιτραπεί, στο τέλος αυτής της συζήτησης, να προσπαθήσω να συνοψίσω τις βασικές παραμέτρους του ζητήματος.
Νομίζω ότι διαπιστώσατε –και απευθύνομαι στην κ. υπουργό– ότι οι περισσότερες από τις ερωτήσεις που τέθηκαν και τις επισημάνσεις που έγιναν από αυτό το βήμα οφείλονται σε ειλικρινή ανησυχία για το γεγονός ότι η ΕΕ... δεν αμφισβητώ την ειλικρίνειά σας ή τη γνώση σας όσον αφορά το έργο που αναλαμβάνουμε, αλλά ανησυχώ παρ’ όλα αυτά – δεν θα μπορέσει να εκπληρώσει όλα τα δύσκολα καθήκοντα που της ανατίθενται στο διαθέσιμο χρονικό διάστημα, το οποίο είναι μόλις τρεις έως έξι μήνες, και όχι χρόνια.
Φρονώ, όπως ανέφεραν πολλοί συνάδελφοι, ότι η ΕΕ δεν έχει περιθώρια αποτυχίας, διότι κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό τόσο για την περιοχή όσο και για την ΕΕ, οπότε δεν είναι δυνατόν να το επιτρέψουμε. Αν δηλώνετε, όπως επιβεβαιώνει και ο κ. Επίτροπος, ότι τα καθήκοντα της ΕΕ συνίστανται στον έλεγχο και τη μεταφορά αρμοδιοτήτων, αυτό είναι κάτι που μπορώ να δεχτώ –όπως, νομίζω, και οι περισσότεροι συνάδελφοι στο Σώμα– αλλά είναι δυσκολότερο από ό,τι φαίνεται.
Πρόκειται για νέο ρόλο, στο πλαίσιο του οποίου πρέπει να παραδώσουμε τον έλεγχο ορισμένων θεμάτων, ενώ συγχρόνως πρέπει να διατηρούμε υπό έλεγχο μια διαιρεμένη κοινωνία, στην οποία δεν πρόκειται να λυθούν όλα τα προβλήματα αμέσως μετά την επίτευξη της ανεξαρτησίας. Επί του παρόντος, όλοι στο Κοσσυφοπέδιο εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η ανεξαρτησία θα λύσει όλα τα προβλήματα. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει για τα οικονομικά προβλήματα για παράδειγμα.
Όσον αφορά τη στρατιωτική παρουσία, εύχομαι ολόψυχα ότι η αναγκαία μέριμνα για τον Λίβανο και το Κονγκό δεν θα κάνει ορισμένους να πιστέψουν ότι τα προβλήματα στο Κοσσυφοπέδιο θα διευθετηθούν με ευκολία και ότι μπορούμε να χειριστούμε αυτή την κατάσταση με λιγότερα στρατεύματα. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί τα πρώτα χρόνια.
Δεν μπορώ παρά να υποστηρίξω το αίτημα του κ. Επιτρόπου προς το Συμβούλιο να μην ζητά από την Επιτροπή να αναλάβει περισσότερα καθήκοντα ενώ συγχρόνως της διαθέτει λιγότερους πόρους και προσωπικό. Δεν είναι δυνατόν να ζητούμε από την Επιτροπή να αναλάβει αποφασιστικό ρόλο στο Κοσσυφοπέδιο με λιγότερο προσωπικό.
Ευελπιστώ ειλικρινά ότι η φινλανδική Προεδρία, ο φινλανδός Επίτροπος και ο φινλανδός διαπραγματευτής θα καταλήξουν στο ίδιο συμπέρασμα και, για να προωθήσω αυτή την προσέγγιση, εξ ονόματος του συνόλου των μελών του Κοινοβουλίου, είμαι πρόθυμος να επισκεφθώ με δικά μου έξοδα ένα μέρος στο οποίο οι περισσότεροι Φινλανδοί κατεβάζουν τις καλύτερες ιδέες τους, ήτοι τη σάουνα.
Paula Lehtomäki, Προεδρεύουσα του Συμβουλίου. – (FI) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, μια λύση στο θέμα του καθεστώτος είναι η καλύτερη επιλογή για το Κοσσυφοπέδιο και για τον λόγο αυτόν πρέπει να στηρίξουμε τις προσπάθειες του ειδικού απεσταλμένου των Ηνωμένων Εθνών κ. Ahtisaari για την εξεύρεση μιας τέτοιας λύσης, με κάθε μέσο.
Όπως αναφέρθηκε επανειλημμένα σε αυτή τη συζήτηση, αναγκαία προϋπόθεση για μια μακροπρόθεσμη λύση είναι η δυνατότητα διευθέτησης του ζητήματος των μειονοτήτων, το οποίο αφορά μάλλον περισσότερες της μίας γενιές. Η παρουσία των στρατευμάτων της Διεθνούς Δύναμης Ασφαλείας (KFOR) του ΝΑΤΟ είναι σημαντική επί του παρόντος, αλλά τώρα και στο μέλλον θα χρειαστεί να λάβουμε ιδιαιτέρως υπόψη τη σημασία της στενής σχέσης μεταξύ στρατιωτικής και πολιτικής παρέμβασης. Εκτός των άλλων, η Ευρωπαϊκή Ένωση προετοιμάζεται για μια τεράστια επιχείρηση διαχείρισης πολιτικών κρίσεων στο Κοσσυφοπέδιο. Η έκτασή της θα είναι πρωτόγνωρη και θα εστιάζεται κυρίως στην αστυνομία και το κράτος δικαίου. Προκειμένου να επιτελέσουμε αυτό το έργο θα χρειαστούμε μεγάλο αριθμό εμπειρογνωμόνων από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και μια από τις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουμε είναι η εξεύρεση αυτού του μεγάλου αριθμού εμπειρογνωμόνων.
Το έργο της ομάδας σχεδιασμού δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, αλλά η έκθεσή της αναμένεται να βρίσκεται στα χέρια της ομάδας εργασίας του Συμβουλίου περί τα τέλη του μήνα. Συνεπώς, οι προετοιμασίες προχωρούν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και σε πολλούς τομείς, αλλά μπορούμε σίγουρα να βελτιώσουμε τους ρυθμούς τους.
Έγιναν επίσης πολλές αναφορές στο σχέδιο προϋπολογισμού του Συμβουλίου για το προσεχές έτος, ιδίως όσον αφορά τους τρόπους με τους οποίους θα καταστήσει αποδοτικότερη τη χρήση του ανθρώπινου δυναμικού. Η Προεδρία επιθυμεί διακαώς να βρει μια λύση η οποία θα ικανοποιεί όλες τις πλευρές, αλλά φυσικά οφείλει να ακούσει και τις απόψεις των υπολοίπων κρατών μελών.
Εξάλλου, η γνώμη μου είναι ότι η κατάσταση δεν είναι όσο απαισιόδοξη εμφανίστηκε, ιδίως στην πολύ συγκινητική ομιλία του κ. Επιτρόπου. Κατά τη γνώμη του Συμβουλίου, η διεύρυνση αποτελεί προφανώς τομέα προτεραιότητας και, ως εκ τούτου, δεν προτείνουμε περικοπές προσωπικού σε αυτόν τον τομέα. Μάλιστα, στον προϋπολογισμό του προσεχούς έτους, ο οποίος έχει δυσφημιστεί τόσο πολύ, προβλέπεται αύξηση των διοικητικών δαπανών κατά 3,4%. Ομολογουμένως, οι περικοπές που προτείνονται για την περίοδο 2007-2013 είναι πολύ φιλόδοξες, αλλά, δεδομένου ότι η Επιτροπή σχεδιάζει την ίδια περίοδο αυξήσεις λόγω της διεύρυνσης, σε κάθε περίπτωση το προσωπικό της Επιτροπής το 2013 θα έχει αυξηθεί σε σύγκριση με το 2007, αν και θα παρακολουθούμε αυτή τη φιλόδοξη τάση. Συνεπώς, το 2013 θα υπάρχει περισσότερο προσωπικό από ό,τι το προσεχές έτος. Αναζητούμε –και έχουμε δεσμευτεί γι’ αυτό– λύσεις οι οποίες θα διασφαλίσουν την επάρκεια του προσωπικού για την αντιμετώπιση των σοβαρών θεμάτων. Αυτό είναι, βεβαίως, προφανές.
Τέλος, χάριν αστεϊσμού και ενόψει της αναφοράς στη φινλανδική σάουνα σε αυτή τη συζήτηση, μπορώ να πω ότι, όσο καλός και αν είναι ο εσωτερικός συντονισμός της φινλανδικής Προεδρίας, δεν θα βρεθώ στην ίδια σάουνα με τον κ. Ahtisaari ή τον κ. Rehn.
Olli Rehn, μέλος της Επιτροπής. – (EN) Κυρία Πρόεδρε, με απογοήτευσε κάπως η συντηρητική στάση της κ. Lehtomäki όσον αφορά την ερμηνεία που έδωσε στην κουλτούρα της σάουνας.
Θέλω να σας ευχαριστήσω όλες και όλους για μια πολύ ουσιαστική και υπεύθυνη συζήτηση, η οποία καταδεικνύει σαφώς ότι αυτό το Σώμα στηρίζει πλήρως την προοπτική ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης των Δυτικών Βαλκανίων και του Κοσσυφοπεδίου. Είναι πολύ σημαντικό πλέον –όπως υπογράμμισαν αρκετοί ομιλητές– να στηρίξουμε πλήρως τις προσπάθειες ολοκλήρωσης της διαδικασίας καθορισμού του καθεστώτος εντός του προβλεπόμενου χρονοδιαγράμματος. Δεν θα κερδίσουμε τίποτε από την παράταση της διαδικασίας.
Είναι επίσης αλήθεια ότι η ειρήνη και η κατάλληλη θεσμική διάρθρωση θέτουν τις βάσεις για τη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης και τη δημιουργία θέσεων εργασίας, στοιχεία τα οποία έχει απόλυτη ανάγκη το Κοσσυφοπέδιο. Ποσοστά ανεργίας της τάξης του 40% έως 50% δημιουργούν, δυστυχώς, πολύ γόνιμο έδαφος για το έγκλημα και τη διαφθορά.
Πρέπει να προσφέρουμε στους Κοσοβάρους τα μέσα ώστε να βοηθήσουν τους εαυτούς τους. Η δημιουργία ασφάλειας δικαίου και επιχειρηματικού περιβάλλοντος το οποίο θα λειτουργεί εύρυθμα αποτελούν αναγκαίες προϋποθέσεις για την επίτευξη οικονομικής προόδου στο Κοσσυφοπέδιο.
Συγχρόνως, υπάρχει μια ακόμη προϋπόθεση: ανεξάρτητα από το ποιο θα είναι το ακριβές αποτέλεσμα της διευθέτησης όσον αφορά το καθεστώς, πρέπει να περιλαμβάνει εξουσία σύναψης συνθηκών για το Κοσσυφοπέδιο. Όπως δήλωσε ο κ. Kacin, η εξουσία σύναψης συνθηκών είναι αναγκαία ώστε να μπορούμε να διαπραγματευόμαστε με το Κοσσυφοπέδιο και να το εντάξουμε στη διαδικασία σταθεροποίησης και σύνδεσης. Ομοίως, το Κοσσυφοπέδιο χρειάζεται την εξουσία σύναψης συνθηκών προκειμένου να συνάπτει συμφωνίες και συμβάσεις με τα διεθνή χρηματοπιστωτικά όργανα, στοιχείο που αποτελεί περαιτέρω προϋπόθεση για την επίτευξη οικονομικής προόδου και τη βελτίωση της κατάστασης στον τομέα της απασχόλησης.
Όσον αφορά τη Σερβία, είναι σίγουρα –αν όχι η βασικότερη– μία από τις βασικές χώρες για τη διασφάλιση της σταθερότητας στα Δυτικά Βαλκάνια. Η καλύτερη υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει η Σερβία στους Σέρβους του Κοσσυφοπεδίου είναι να μετάσχει πολύ εποικοδομητικά στις συνομιλίες ώστε να διασφαλιστεί η πραγματική προστασία των μειονοτήτων, όταν οριστικοποιηθεί η διευθέτηση του καθεστώτος του Κοσσυφοπεδίου.
Η Σερβία έχει αναμφιβόλως βάσιμες προοπτικές ένταξης στην Ευρώπη. Εμείς πάντως είμαστε πρόθυμοι να συνεχίσουμε τις διαπραγματεύσεις σχετικά με τη συμφωνία σταθεροποίησης και σύνδεσης αμέσως μόλις η Σερβία αποδείξει ότι συνεργάζεται πλήρως με το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία, κάτι που αναμένεται να οδηγήσει στη σύλληψη και παράδοση του Ράτκο Μλάντιτς στο εν λόγω δικαστήριο. Είναι στο χέρι της Σερβίας να το πράξει, οπότε θα μπορέσει να υλοποιήσει αυτό το ευρωπαϊκό όραμα και να αποδεσμεύσει τις τεράστιες οικονομικές, πολιτισμικές και πνευματικές δυνατότητες της χώρας.
Θέλω να διορθώσω μια παρανόηση, η οποία δεν έχει εμφανιστεί σε αυτή τη συζήτηση, αλλά παρατηρείται συχνά: αναφέρομαι στην άποψη ότι το Συμβούλιο και η Επιτροπή λειτουργούν ανταγωνιστικά στα Δυτικά Βαλκάνια. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Το Συμβούλιο και η Επιτροπή δεν ανταγωνίζονται μεταξύ τους, αλλά συνεργάζονται πλήρως και ειλικρινώς για τη σταθερότητα και τη δημοκρατία στα Δυτικά Βαλκάνια. Βρισκόμαστε σε αγαστή συνεργασία με τον κ. Σολάνα, όπως και οι υπηρεσίες μας. Για παράδειγμα, όσον αφορά το κράτος δικαίου, έχουμε ανάγκη αυτή τη συνεργασία διότι το κράτος δικαίου –ειδικότερα η προκαταρκτική κατάρτιση των δικαστών και αστυνομικών– αποτελεί κοινή αρμοδιότητα του Συμβουλίου, των κρατών μελών και της Επιτροπής. Συνεπώς, προκειμένου να ασκήσουμε σωστά αυτή την κοινή αρμοδιότητα, απαιτείται συνεργασία. Αυτή ακριβώς τη συνεργασία έχουμε αναπτύξει με τον κ. Σολάνα και με το προσωπικό του.
Όσον αφορά την ερώτηση του κ. Wiersma σχετικά με τους πόρους, εκτός από το Κοσσυφοπέδιο υπάρχουν και άλλα καυτά ζητήματα, όπως ο Λίβανος. Το πόσο επιτυχώς θα επιλυθεί το θέμα των πόρων εξαρτάται πλέον από εσάς, ως δημοσιονομική αρχή. Είμαι ιδιαιτέρως ευγνώμων στη φινλανδική Προεδρία για την προθυμία της να διαδραματίσει εποικοδομητικότατο ρόλο σε αυτό το πολύ δύσκολο ζήτημα.
Συμφωνώ πλήρως με την άποψη ότι η σταθεροποίηση των Δυτικών Βαλκανίων αποτελεί πρωταρχική προτεραιότητα της αναπτυσσόμενης ευρωπαϊκής πολιτικής ασφάλειας και άμυνας. Πράγματι, όπως είπε ο κ. Lagendijk, δεν επιτρέπεται να αποτύχουμε σε αυτή την κρίσιμη δοκιμασία.
Πρόεδρος. Η συζήτηση έληξε.
5. Αλβανία - Συμφωνία σταθεροποίησης και σύνδεσης με την Αλβανία(συζήτηση)
Πρόεδρος. Η ημερήσια διάταξη προβλέπει την κοινή συζήτηση για:
- τη δήλωση του Συμβουλίου για την Αλβανία και
- τη σύσταση (A6-0246/2006) του κ. Toomas Hendrik Ilves, εξ ονόματος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, σχετικά με την πρόταση απόφασης του Συμβουλίου και της Επιτροπής που αφορά τη σύναψη της Συμφωνίας Σταθεροποίησης και Σύνδεσης μεταξύ των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και των κρατών μελών τους, αφενός, και της Δημοκρατίας της Αλβανίας, αφετέρου (8161/2006 – C6-0197/2006 – 2006/0044(AVC).
Paula Lehtomäki, Προεδρεύουσα του Συμβουλίου. – (FI) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η συμφωνία σταθεροποίησης και σύνδεσης που υπογράφηκε στις 12 Ιουνίου αποτέλεσε σημαντικό βήμα της Αλβανίας προς την κατεύθυνση της μελλοντικής της συνεργασίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εκφράζουμε την ικανοποίησή μας για την πρόοδο που έχει σημειώσει η Αλβανία όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις της, γεγονός που σημαίνει ότι οι συνομιλίες σχετικά με τη συμφωνία, οι οποίες είχαν διαρκέσει τόσο πολύ, μπορούσαν πλέον να ολοκληρωθούν. Σε συνδυασμό με τους άλλους μηχανισμούς που καλύπτονται από τη συμφωνία σταθεροποίησης και σύνδεσης, αυτό το σύμφωνο θα δημιουργήσει ένα λεπτομερές πλαίσιο για την περαιτέρω ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ της ΕΕ και της Αλβανίας. Η ενδιάμεση συμφωνία, η οποία υπογράφηκε παράλληλα, πρόκειται να τεθεί σε ισχύ στις αρχές Νοεμβρίου. Καλύπτει το εμπόριο στο πλαίσιο της συμφωνίας σταθεροποίησης και σύνδεσης και συναφή θέματα και θα ισχύσει μέχρις ότου κυρώσουν τα κράτη μέλη το κείμενο της συμφωνίας σταθεροποίησης και σύνδεσης. Είναι σημαντικό να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε αποτελεσματικά την ενδιάμεση συμφωνία αμέσως μόλις τεθεί σε ισχύ.
Η συμφωνία σταθεροποίησης και σύνδεσης έχει τεράστια σημασία για το μέλλον της Αλβανίας. Θα ενισχύσει τις οικονομικές και πολιτικές σχέσεις μεταξύ της ΕΕ και της Αλβανίας και θα διευκολύνει την προσπάθεια της Αλβανίας να αναπτύξει στενότερες σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Αλβανία είναι η τρίτη χώρα των Δυτικών Βαλκανίων (μετά την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας και την Κροατία) με την οποία η ΕΕ έχει υπογράψει συμφωνία σταθεροποίησης και σύνδεσης.
Η υπογραφή της συμφωνίας σταθεροποίησης και σύνδεσης και της ενδιάμεσης συμφωνίας δεν σημαίνει ότι το έργο μας έχει ολοκληρωθεί. Απεναντίας, η πραγματική προσπάθεια μόλις αρχίζει.
Αναμένουμε τώρα από την Αλβανία να σημειώσει διαρκή και ουσιαστική πρόοδο ως προς την υλοποίηση των συμφωνιών. Πρέπει να εργαστεί σκληρά για να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις που θεωρούνται απαραίτητες για τη σύναψη στενότερων σχέσεων με την ΕΕ. Είναι σημαντικό να σημειωθεί πρόοδος κυρίως σε τομείς όπως η ελευθερία των μέσων ενημέρωσης, η επιστροφή περιουσιών που είχαν κατασχεθεί και η καταβολή αποζημιώσεων, η ενίσχυση της αποτελεσματικότητας της δημόσιας διοίκησης και ο σεβασμός των αρχών του κράτους δικαίου. Δεν θα πάψουμε να τονίζουμε τη σημασία που έχει, τόσο για την Αλβανία όσο και για τις υπόλοιπες χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, η ενίσχυση των μέτρων πρόληψης της διαφθοράς και του οργανωμένου εγκλήματος.
Μπορεί να διεξαχθούν τοπικές εκλογές στην Αλβανία σε έξι μήνες, οπότε η Αλβανία πρέπει να διασφαλίσει την ομαλή διενέργειά τους σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα.
Προκειμένου να προωθηθούν οι μεταρρυθμίσεις οι οποίες είναι αναγκαίες για την ανάπτυξη στενότερων σχέσεων με την ΕΕ, όλες οι πολιτικές δυνάμεις πρέπει να συνεργαστούν. Το τρέχον πολιτικό κλίμα στην Αλβανία είναι ανησυχητικό και απειλεί σοβαρά την πρόοδο των μεταρρυθμίσεων. Απευθύνουμε έκκληση σε όλες τις παρατάξεις να συμμετάσχουν σε εποικοδομητικό διάλογο, και με ικανοποίηση διαπιστώνουμε ότι μόλις την περασμένη εβδομάδα σημειώθηκαν τα πρώτα θετικά αποτελέσματα.
Θέλω, τέλος, να υπενθυμίσω σε όλους ότι στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ιουνίου η Ευρωπαϊκή Ένωση επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά την ευρωπαϊκή προοπτική των κρατών των Δυτικών Βαλκανίων. Αυτό σημαίνει ότι το μέλλον της Αλβανίας βρίσκεται επίσης εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν πρέπει, ωστόσο, να λησμονούμε ότι η πρόοδος κάθε χώρας προς την κατεύθυνση της ένταξης στην ΕΕ κρίνεται αυστηρά με βάση τις προσπάθειές της να εκπληρώσει τους όρους της ΕΕ. Η συμφωνία σταθεροποίησης και σύνδεσης και η ενδιάμεση συμφωνία προσφέρουν στην Αλβανία το καλύτερο δυνατό πλαίσιο για την προσπάθειά της. Η Ένωση πρέπει φυσικά να συνεχίσει να προσφέρει τη βοήθειά της, αλλά τα περισσότερα από όσα μένει ακόμη να γίνουν είναι πλέον στο χέρι μόνο της ίδιας της Αλβανίας.
Olli Rehn, μέλος της Επιτροπής. – (EN) Κυρία Πρόεδρε, εκφράζω την ιδιαίτερη ικανοποίησή μου για την ευκαιρία που μου προσφέρεται σήμερα να μιλήσω στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με τη Συμφωνία Σταθεροποίησης και Σύνδεσης με την Αλβανία. Η ΣΣΣ αποτελεί σημαντικό ορόσημο στην πορεία της Αλβανίας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και μείζον βήμα για την ίδια την ΕΕ στα Δυτικά Βαλκάνια. Σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας φάσης στις σχέσεις της ΕΕ με την Αλβανία και δημιουργεί ένα νέο πλαίσιο εταιρικής σχέσης σε πάρα πολλούς τομείς.
Η ΣΣΣ συνιστά σημαντική οικονομική και πολιτική ευκαιρία. Η αυξημένη ελευθέρωση του εμπορίου θα προσφέρει σημαντικά οικονομικά οφέλη τόσο στην Αλβανία όσο και στην ΕΕ. Η εναρμόνιση της αλβανικής με την κοινοτική νομοθεσία θα φέρει την Αλβανία πιο κοντά στα ευρωπαϊκά πρότυπα και θα συμβάλει στην περαιτέρω ενίσχυση των μεταξύ μας δεσμών.
Η επιτυχής υλοποίηση της ΣΣΣ θα είναι η επόμενη σοβαρή πρόκληση για την Αλβανία. Η ΣΣΣ δημιουργεί σημαντικές υποχρεώσεις στους τομείς του εμπορίου, του κράτους δικαίου, των δημοκρατικών προτύπων και των θεμελιωδών δικαιωμάτων, της περιφερειακής συνεργασίας και της θέσπισης νέας νομοθεσίας. Η ΣΣΣ θεσπίζει κοινούς μηχανισμούς προαγωγής του διαλόγου και παρακολούθησης της προόδου, περιλαμβανομένης μιας κοινοβουλευτικής επιτροπής. Η εν λόγω επιτροπή θα κληθεί να συνεχίσει το θαυμάσιο έργο της σημερινής Μικτής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής και θα προσφέρει μια σημαντική ευκαιρία καθοδήγησης της Αλβανίας σύμφωνα με τις καλύτερες παραδόσεις της ευρωπαϊκής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Είμαι βέβαιος ότι θα συμβάλει επίσης στην επίτευξη στοιχειώδους επιπέδου συναινετικής πολιτικής κουλτούρας και θα υπογραμμίσει το γεγονός ότι μια επιτυχημένη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ή στο στάδιο της ενταξιακής ή προενταξιακής διαδικασίας, χρειάζεται ευρεία πολιτική συναίνεση ως προς το ζήτημα των ευρωπαϊκών της στόχων, καθώς και στοιχειώδη συναίνεση όσον αφορά τη δημοκρατική της κουλτούρα. Αυτή η πτυχή είναι σημαντικό να ληφθεί υπόψη στην ευρωπαϊκή πορεία της Αλβανίας.
Η Επιτροπή χαιρετίζει θερμά τη σύσταση της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων για την παροχή σύμφωνης γνώμης σχετικά με τη σύναψη της ΣΣΣ. Στον πολιτικό μας διάλογο συμμεριζόμαστε την έμφαση που δίδει η επιτροπή στην ενθάρρυνση της Αλβανίας όσον αφορά τη συνέχιση της προόδου στον τομέα της καταπολέμησης της διαφθοράς και του οργανωμένου εγκλήματος, καθώς και την αντιμετώπιση θεμάτων όπως η εκλογική μεταρρύθμιση, η ελευθερία των μέσων ενημέρωσης και τα δικαιώματα του ανθρώπου και των μειονοτήτων με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα. Χαιρετίζουμε τις συστάσεις της Επιτροπής Διεθνούς Εμπορίου για τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος στην Αλβανία, στοιχείο ζωτικής σημασίας προκειμένου να μπορέσει η Αλβανία να εκμεταλλευθεί πλήρως τη συμφωνία.
Θέλω εν τέλει να σας διαβεβαιώσω ότι, από την πλευρά της ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να διασφαλίσει ότι θα αντληθούν όντως τα πλήρη οφέλη της ΣΣΣ. Έχω καταστήσει σαφές στους αλβανούς εταίρους μας ότι αναμένω ότι η ανταπόκρισή τους θα είναι ανάλογη.
Toomas Hendrik Ilves (PSE), εισηγητής. – (EN) Κυρία Πρόεδρε, σε σύγκριση με όλες τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, η Αλβανία είχε να καλύψει τη μεγαλύτερη απόσταση κατά τη μετάβασή της από κομουνιστική δικτατορία σε φιλελεύθερη δημοκρατία. Είναι μια χώρα η οποία βρισκόταν υπό τον ζυγό του σταλινισμού μέχρι και τη δεκαετία του 1980· ως εκ τούτου, πρέπει να αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι αντιμετώπιζε πολύ μεγαλύτερες προκλήσεις από ό,τι άλλες πρώην κομουνιστικές χώρες, όπως η δική μου, στην οποία οι μεγαλύτερες ακρότητες του σταλινικού ολοκληρωτισμού τερματίστηκαν κατά τη δεκαετία του 1950.
Η Αλβανία έχει σημειώσει τεράστια πρόοδο: η υπογραφή της Συμφωνίας Σταθεροποίησης και Σύνδεσης το αποδεικνύει. Συγχρόνως, η Αλβανία δεν πρέπει να επαναπαύεται στις δάφνες της. Για να υλοποιήσει τους ευρωπαϊκούς της στόχους πρέπει να πράξει περισσότερα. Η ΣΣΣ είναι ορόσημο, αλλά δεν σηματοδοτεί τον τερματισμό της προσπάθειας.
Μπορώ να συνοψίσω την έκθεσή μου ως εξής. Η ΣΣΣ και η ενδιάμεση συμφωνία προσφέρουν μια χρυσή ευκαιρία για τον εκσυγχρονισμό της Αλβανίας και τη μετατροπή της σε ανταγωνιστική οικονομία της αγοράς, προϋπόθεση αναγκαία για την ένταξη στην ΕΕ.
Δεύτερον, η πραγματική οικονομική ανάπτυξη απαιτεί σταθερό και διαφανές νομικό περιβάλλον. Αυτό συνεπάγεται επαγγελματικό και ανεξάρτητο δικαστικό σώμα, καταπολέμηση της διαφθοράς κατά τρόπο αποτελεσματικό και ακομμάτιστο και δημόσια διοίκηση η οποία λειτουργεί εύρυθμα και επαρκώς.
Τρίτον, όπως για όλες τις χώρες οι οποίες βρίσκονται σε μεταβατική περίοδο, δεν αρκεί η ύπαρξη υγιούς νομοθετικού πλαισίου. Οι καλοί νόμοι προσφέρουν ελάχιστα όταν δεν εφαρμόζονται και μένουν στα χαρτιά. Πρέπει λοιπόν να σημειωθεί πρόοδος ως προς την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που έχουν θεσπιστεί.
Τέταρτον, η πρόοδος όσον αφορά την επίτευξη των προτύπων που ορίζονται στη ΣΣΣ, και συνεπώς την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, πρέπει να παρακολουθείται από την ΕΕ μέσω συγκεκριμένων κριτηρίων αξιολόγησης.
Εκτός από αυτά τα γενικά ζητήματα, θέλω να υπογραμμίσω ορισμένα συγκεκριμένα στοιχεία που περιλαμβάνονται στην έκθεση. Ενώ προσφέρεται πλήρης στήριξη στην ευρωπαϊκή προοπτική της Αλβανίας, σύμφωνα με τα συμπεράσματα της Θεσσαλονίκης, στην έκθεση υπογραμμίζεται ότι η Αλβανία οφείλει να επιδιώξει την εφαρμογή των ευρωπαϊκών αξιών και προτύπων ως αυτοσκοπό. Ζητείται δε η σύναψη συμφωνίας με την Αλβανία για τη διευκόλυνση της χορήγησης θεωρήσεων. Σήμερα, οι πολίτες μιας μικρής χώρας με ευρωπαϊκή προοπτική υπόκεινται σε λιγότερο ευνοϊκό καθεστώς θεωρήσεων στην ΕΕ από ό,τι μια μεγάλη χώρα χωρίς προοπτική ένταξης – η Ρωσία.
Στην έκθεση η ΕΕ και η Αλβανία καλούνται να εκμεταλλευθούν τη γνώση και την πείρα που συνεισφέρουν τα κράτη που εντάχθηκαν στην ΕΕ το 2004. Οι προκλήσεις τις οποίες αντιμετωπίζει η Αλβανία δεν είναι μοναδικές· δεν χρειάζεται να εφευρίσκουμε τον τροχό όταν είναι διαθέσιμη η εμπειρογνωμοσύνη των αμαξοποιών της μεταρρύθμισης σε οκτώ πρώην κομουνιστικά κράτη μέλη της ΕΕ.
Στην έκθεση επισημαίνεται ότι σε πρόσφατη έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας διατυπώθηκαν επικρίσεις κατά της Αλβανίας για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε τομείς όπως η πρόσβαση σε νομική υπεράσπιση, τα προβλήματα βασανισμού και κακοποίησης κρατουμένων κ.ο.κ. Οι αδυναμίες αυτές πρέπει να διορθωθούν.
Στην έκθεση δηλώνεται ότι η εκλογική νομοθεσία πρέπει να μεταρρυθμιστεί. Αυτό σημαίνει πιο αξιόπιστους εκλογικούς καταλόγους και αλλαγές στο σύστημα, το οποίο δεν πρέπει να επιτρέπει την αλλοίωση του αναλογικού συστήματος –αυτό το σύστημα είναι σήμερα γνωστό στην Αλβανία ως σύστημα «Dushk»– διότι, ας μην γελιόμαστε, η πίστη στη δημοκρατία δεν πρόκειται να διατηρηθεί αν αλλοιώνεται η βούληση των ψηφοφόρων. Φρονώ ότι αυτό είναι ένα από τα πιο κρίσιμα ζητήματα δημοκρατίας που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα.
Στην έκθεση υπογραμμίζεται η ανάγκη να συνεχίσει η Αλβανία να επιδεικνύει υπεύθυνη στάση έναντι γειτονικών χωρών, ιδίως έναντι του Κοσσυφοπεδίου και της ΠΓΔΜ. Όπως γνωρίζουμε, υπάρχουν σημαντικές αλβανικές μειονότητες στην ΠΓΔΜ, ενώ το Κοσσυφοπέδιο είναι, βεβαίως, περιοχή η οποία κατοικείται από Αλβανούς. Χαιρετίζουμε τη στάση που τηρεί μέχρι στιγμής η Αλβανία, η οποία δεν εμπλέκεται σε αυτά τα προβλήματα.
Έχω γίνει αποδέκτης έξι τροπολογιών. Θα συμπεριλάβω στο κείμενο την τροπολογία 5 του κ. Brie και του κ. Meijer σχετικά με την ανάγκη να θιγεί το ζήτημα της εμπορίας παιδιών. Οι τροπολογίες 1 και 2 είναι καταρχήν θετικές, αλλά κατά τη γνώμη του εισηγητή θα είναι πιο χρήσιμες όταν η Αλβανία σημειώσει πολύ μεγαλύτερη πρόοδο ως προς την αντιμετώπιση των βασικών της προβλημάτων, τα οποία σχετίζονται με τη διαφθορά, το κράτος δικαίου και τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Κατά τη γνώμη μου, η τροπολογία 3 σχετικά με τη μεταχείριση των κρατουμένων καλύπτεται ήδη στην έκθεση.
Εν κατακλείδι, θέλω να ευχαριστήσω όλες και όλους όσοι συνέβαλαν στην εκπόνηση αυτής της έκθεσης, κυρίως όμως θέλω να ευχαριστήσω την κ. Pack, η οποία αποτελεί σε μεγάλο βαθμό την κινητήρια δύναμη πίσω από τις προσπάθειες του Σώματος για την ένταξη των Βαλκανίων στην Ευρώπη.
(Χειροκροτήματα)
Παναγιώτης Μπεγλίτης (PSE), Εισηγητής της γνωμοδότησης της Επιτροπής Διεθνούς Εμπορίου. – Κυρία Πρόεδρε, κατ’ αρχήν αξίζουν όλα τα συγχαρητήρια στον συνάδελφο κύριο Ilves για την πολύ σημαντική δουλειά που πραγματοποίησε για το σημαντικό αυτό ψήφισμα που αποτυπώνει τη σημερινή κατάσταση των σχέσεων Ευρωπαϊκής Ένωσης και Αλβανίας και επισημαίνει όλα τα σημαντικά προβλήματα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Αλβανική Κυβέρνηση και οι αλβανικές πολιτικές δυνάμεις.
Είναι γεγονός ότι η υπογραφή της συμφωνίας σταθεροποίησης και σύνδεσης ανοίγει ένα νέο δρόμο της Αλβανίας προς την Ευρώπη, προς τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, με τελικό στόχο την ένταξη στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Αυτό πρέπει πάντα να το υπενθυμίζουμε, αυτό λέει η ευρωπαϊκή στρατηγική που αποφασίσθηκε στη Θεσσαλονίκη, και πιστεύω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει κάθε στρατηγικό συμφέρον να ενισχύσει, παρά την κούραση της διεύρυνσης, αυτή την ευρωπαϊκή προοπτική των χωρών των Βαλκανίων.
Ασφαλώς πρέπει να γίνουν πολλά ακόμη στην Αλβανία. Τα επεσήμανε ο κύριος Ilves. Θα ήθελα να θίξω ιδιαίτερα δυο-τρία σημεία: Το ζήτημα της καταπολέμησης της διαφθοράς. Βεβαίως, συμφωνούμε όλοι στο θέμα αυτό. Δεν θα πρέπει όμως σε καμία περίπτωση η σημερινή Αλβανική Κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει ως πρόσχημα την καταπολέμηση της διαφθοράς για το ξεκαθάρισμα πολιτικών λογαριασμών με τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Είναι ένα σοβαρό θέμα που το ζήσαμε στην Αλβανία και στο παρελθόν.
Το δεύτερο ζήτημα είναι η ανάγκη να προχωρήσει άμεσα η μεταρρύθμιση του εκλογικού συστήματος και ο εκσυγχρονισμός των εκλογικών καταλόγων. Είναι πολύ σημαντικό γιατί θα βοηθήσει στην ομαλοποίηση της πολιτικής ζωής και στην εμπέδωση ενός δημοκρατικού πολιτικού συστήματος.
Τρίτο ζήτημα είναι ο σεβασμός της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης και βεβαίως η αποτροπή παρεμβάσεων της κυβερνητικής εξουσίας στη λειτουργία τους. Θα ήθελα να επισημάνω εδώ –και απευθύνομαι και προς τον κύριο Rehn– ότι τις τελευταίες ημέρες έχει επισημανθεί μια ενισχυμένη κυβερνητική παρέμβαση στη λειτουργία μέσων ενημέρωσης της αλβανικής δημοκρατικής αντιπολίτευσης, συγκεκριμένα του Σοσιαλιστικού Κόμματος: αναφέρομαι, κύριε, Rehn στο τηλεοπτικό δίκτυο Top Channel το οποίο παρεμποδίζεται στη λειτουργία του από τις αρχές της Αλβανίας. Και αυτό είναι ένα θέμα το οποίο πρέπει ιδιαίτερα να τονίσουμε.
Τέλος, ο σεβασμός των μειονοτήτων. Εδώ πραγματικά η Αλβανία πρέπει να κάνει ακόμη σημαντικά βήματα. Υπάρχει η ελληνική μειονότητα που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο και είναι πλούτος για τη δημοκρατική ολοκλήρωση της Αλβανίας. Και, βεβαίως, πρέπει να διευκολυνθεί η λειτουργία της Ορθόδοξης Εκκλησίας και ο κοινωνικός και πνευματικός ρόλος του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου.
Doris Pack, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (DE) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρία Προεδρεύουσα του Συμβουλίου, κύριε Ilves, η έκθεσή σας δείχνει πολύ μεγάλη ευαισθησία και κατανόηση για τη νεαρή δημοκρατία της Αλβανίας, αλλά και την αυστηρή προσέγγιση που απαιτείται σε σχέση με αυτήν. Είναι μια πολύ καλή έκθεση και σας ευχαριστώ γι’ αυτήν.
Όπως γνωρίζουν πολλοί από εσάς, παρακολουθώ εδώ και δεκατέσσερα χρόνια την Αλβανία, από τότε που βγήκε από μια μακρά περίοδο δικτατορίας και προσέγγισε την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Γι’ αυτό, χαίρομαι ιδιαίτερα που μπορούμε σήμερα να ψηφίσουμε για να εγκρίνουμε αυτή τη συμφωνία σταθεροποίησης και σύνδεσης και το επικροτώ αυτό ως ένα σημαντικό βήμα προς μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ Αλβανίας και ΕΕ, που θα βοηθήσει τη χώρα και τους πολιτικούς της να δώσουν στη χώρα την πολιτική, οικονομική και θεσμική σταθερότητα που χρειάζεται. Η πρόοδος σε αυτήν την πορεία θα είναι πολύ δύσκολη. Για να επιτευχθεί, θα πρέπει να εκπληρωθούν οι απαιτούμενες προδιαγραφές που περιλαμβάνονται στη συμφωνία και το Κοινοβούλιο, ειδικότερα δε η επιτροπή μας για τις σχέσεις με τη χώρα αυτή, θα πρέπει να παρακολουθεί διαρκώς και με τη μεγαλύτερη δυνατή προσοχή τη διαδικασία αυτήν. Επίσης, ως καλοί φίλοι θα κάνουμε ό,τι κάναμε για πολλά χρόνια: θα επισημαίνουμε κάθε αδυναμία, και αυτές που μπορεί να αποκαλυφθούν στο μέλλον.
Μολονότι θεωρώ ότι πρέπει να επιδοκιμαστεί θερμά το γεγονός ότι η Αλβανία εγκαινίασε τον αγώνα εναντίον της διαφθοράς, θεωρώ επίσης ότι όλες οι πολιτικές δυνάμεις πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτήν την προσπάθεια με την ίδια σοβαρότητα, γιατί μόνο έτσι ο αγώνας αυτός θα στεφθεί από πραγματική και μόνιμη επιτυχία. Τους περασμένους μήνες αποκαλύφθηκαν και συνελήφθησαν αρκετές εγκληματικές συμμορίες και αυτό είναι ένα πολύ καλό αποτέλεσμα και ένα κίνητρο για παρόμοια δράση, με στόχο τη σύλληψη και την προσαγωγή στη δικαιοσύνη ατόμων που πλαστογραφούν διαβατήρια, εμπόρων ναρκωτικών κλπ.
Η κυβέρνηση επιτελεί εξαίρετο έργο στον τομέα της παιδείας, προσφέροντας έτσι ένα καλύτερο μέλλον στους πολυάριθμους νέους της χώρας. Ελπίζω ότι θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να τους δώσει τη δυνατότητα να συμμετάσχουν μετά το 2007 στα νέα εκπαιδευτικά προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επίσης, είναι θετικό ότι η κυβέρνηση καταβάλλει προσπάθειες για να έλξει τις επενδύσεις που χρειάζεται η χώρα, μολονότι αυτό φυσικά θα εξαρτηθεί από τις μεταρρυθμίσεις στη διοίκηση και στη δικαιοσύνη που είναι επειγόντως απαραίτητες.
Το ψήφισμά μας υπογραμμίζει επίσης την ανάγκη να σταματήσει η πρακτική της βεντέτας που εξακολουθεί να επικρατεί σε πολλές περιοχές της Αλβανίας. Το αίτημά μας βασίζεται στις ευρωπαϊκές αξίες μας, που ελπίζουμε ότι σύντομα θα είναι ο γνώμονας για τη σκέψη και τη δράση όλων των Αλβανών.
Δεν θα ήθελα να κρύψω ότι θεωρώ εξαιρετικά δυσάρεστα πολλά από όσα συνέβησαν τους καλοκαιρινούς μήνες. Χωρίς να υπεισέλθω σε δυσάρεστες λεπτομέρειες, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι χρειάζεται επειγόντως πολιτικός διάλογος και ότι η πολιτική ωριμότητα φαίνεται από τη δημοκρατική συμπεριφορά και μόνο.
Επίσης, οι πολιτικές δυνάμεις όλων των πλευρών πρέπει επιτέλους να σταματήσουν να ζητούν διαρκώς έναν διεθνή μεσολαβητή για να λύσει τα προβλήματά τους. Οι αλβανοί πολιτικοί εξελέγησαν για να λύσουν τα προβλήματα με δημοκρατικό τρόπο και να παίξουν εποικοδομητικά τον ρόλο που τους ανατέθηκε, είτε είναι φορείς κυβερνητικής ευθύνης είτε ανήκουν στην αντιπολίτευση. Τα περασμένα χρόνια φάνηκε ότι το μποϋκοτάζ δεν απέδωσε και ούτε τώρα θα άξιζε τον κόπο. Ο λαός της Αλβανίας βαρέθηκε αυτού του είδους τα παιχνιδάκια και αυτό που θέλει είναι σοβαροί πολιτικοί που ενδιαφέρονται σοβαρά για τη λύση των προβλημάτων.
Ως εκ τούτου, είναι ευχάριστο το γεγονός ότι οι πολιτικές δυνάμεις κατέληξαν σε συμφωνία στο κουραστικό ζήτημα των εκλογικών καταλόγων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δαπάνησε για πολλά χρόνια μεγάλα χρηματικά ποσά για να καταρτιστούν επιτέλους σωστά αυτοί οι κατάλογοι και αυτό εξακολουθεί να αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολο. Σύντομα θα διεξαχθούν τοπικές εκλογές και για να είναι αποδεκτά τα αποτελέσματα, πρέπει να βασιστούν σε αρκετά ασφαλή δεδομένα.
Η συνεχιζόμενη διένεξη μεταξύ της κυβέρνησης και ενός ιδιωτικού τηλεοπτικού σταθμού θεωρώ ότι μπορεί λυθεί σωστά μόνο σε πλήρη συμμόρφωση με τον νόμο.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να υπενθυμίσω στο Σώμα ότι για πολύν καιρό συνηγορούσαμε υπέρ διευκολύνσεων ως προς τη θεώρηση διαβατηρίων για την Αλβανία και για τις άλλες χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και έτσι επιδοκιμάζουμε θερμά τις συμφωνίες επαναπροώθησης Αλβανίας-ΕΕ. Η Αλβανία είναι μία από τις λίγες χώρες που το έκανε αυτό, και ένα από τα πράγματα που ζητάμε με το ψήφισμά μας είναι άμεση δράση εκ μέρους των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων για να διευκολύνουν τη θεώρηση διαβατηρίου για τους φοιτητές, τους ακαδημαϊκούς και τους επιχειρηματίες. Φυσικά, θα πρέπει να ακολουθήσει το συντομότερο ένα πιο χαλαρό καθεστώς θεώρησης διαβατηρίων για όλους τους πολίτες. Οι εγκληματίες είτε αποκτούν τη θεώρηση με ύποπτα μέσα είτε δεν τη χρειάζονται, αφού είναι εξοικειωμένοι με άλλους τρόπους διέλευσης από τα σύνορα. Όμως η επιτυχία των προσπαθειών της Αλβανίας ως προς την καταπολέμηση του εγκλήματος ίσως να δώσει τη δυνατότητα στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να κάνουν επιτέλους κάτι σχετικά με τη χορήγηση θεώρησης διαβατηρίου.
Jan Marinus Wiersma, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (NL) Κυρία Πρόεδρε, εξ ονόματος της Ομάδας μου, θέλω να ευχαριστήσω τον εισηγητή μας, κ. Ilves, για το έργο που επιτέλεσε. Η Αλβανία είναι μια δύσκολη, πολυσύνθετη χώρα, και φρονώ ότι η ανάλυσή του και τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει είναι ορθά. Χαιρετίζουμε και εμείς την υπογραφή της συμφωνίας σταθεροποίησης και σύνδεσης και θα την υπερψηφίσουμε σήμερα στο Σώμα.
Η συμφωνία αντικατοπτρίζει το μέγεθος των επιτευγμάτων τα οποία κατέστησε δυνατά η επιμονή και μόνο, και ανοίγει τον δρόμο για μια υποψηφιότητα ένταξης στην ΕΕ βάσει των συμφωνιών της Θεσσαλονίκης. Η πολιτική μας ομάδα θα συνεχίσει να στηρίζει την Αλβανία στην πορεία που θα χρειαστεί να ακολουθήσει προς την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Αλβανία ήταν η πιο απομονωμένη χώρα της ευρωπαϊκής ηπείρου. Με την υπογραφή αυτής της συμφωνίας ακολουθεί τις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες οι οποίες έχουν πραγματοποιήσει θαρραλέα βήματα το περασμένο έτος. Η Κροατία διαπραγματεύεται πλέον με την ΕΕ τη μελλοντική της ένταξη, η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας έχει καθεστώς υποψήφιας χώρας, ενώ έχει επίσης σημειωθεί σαφής πρόοδος στην περίπτωση της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης.
Στους κόλπους της πολιτικής μας ομάδας, εξετάσαμε για λίγο το ενδεχόμενο να ζητήσουμε την αναστολή της ψηφοφορίας επί της συμφωνίας, ως μέσο άσκησης πίεσης στις αλβανικές αρχές με σκοπό να διασφαλιστεί ότι θα μεριμνήσουν για την ομαλή διεξαγωγή των προσεχών τοπικών εκλογών. Θεωρούμε, όμως, ότι αυτό το επιχείρημα μπορεί επίσης να αντιστραφεί, διότι θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η υπογραφή της συμφωνίας και η έγκρισή της από το Κοινοβούλιο ωθεί όλες τις παρατάξεις στην Αλβανία να συμπεριφερθούν σωστά και να συνεχίσουν την πορεία των πολιτικών και οικονομικών μεταρρυθμίσεων, οπότε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα κριτήρια που εφαρμόστηκαν και για άλλες χώρες οι οποίες επεδίωξαν να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδίως το πρώτο κριτήριο της Κοπεγχάγης.
Δεν πρέπει, ωστόσο, να λησμονούμε το γεγονός ότι έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας. Αυτή η υπογραφή δεν σημαίνει ότι η αλβανική κυβέρνηση, η οποία έχει παρουσιάσει τη σύναψη αυτής της συμφωνίας ως σημαντική νίκη, μπορεί να επαναπαύεται στις δάφνες της, και ευελπιστώ ότι αυτό το γνωρίζουν στην Αλβανία.
Αν σταθούμε στα κριτήρια της Κοπεγχάγης, τα οποία αποτελούν το ύστατο κριτήριο όσον αφορά την ένταξη στην ΕΕ, η αλβανική κυβέρνηση οφείλει να γνωρίζει ορισμένα πράγματα. Αναφέρθηκα ήδη στις τοπικές εκλογές, ως προς τις οποίες υποθέτω ότι όλοι θα φροντίσουν να είναι ελεύθερες και δίκαιες. Θα μεριμνήσουμε γι’ αυτό, ελπίζοντας συγχρόνως ότι η Επιτροπή και το Συμβούλιο θα παρακολουθούν τις εξελίξεις.
Δεύτερον, θέλω να σχολιάσω την κατάσταση των μέσων ενημέρωσης. Η ύπαρξη ελεύθερων και ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης είναι επιβεβλημένη για μια διαφανή και ισχυρή δημοκρατία. Είναι σαφώς υπόθεση της κυβέρνησης μιας χώρας να διασφαλίσει την ύπαρξή τους, αλλά οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι τα μέσα υφίστανται ορισμένες πιέσεις, εν μέρει ενόψει της προτεινόμενης αλλαγής του νόμου σχετικά με τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.
Υπάρχουν επίσης ορισμένες αμφιβολίες ως προς την ανεξαρτησία του δικαστικού σώματος. Η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να παρακολουθεί στενά όλα αυτά τα θέματα, ακόμη και μετά την κύρωση της συμφωνίας σταθεροποίησης και σύνδεσης.
Διαπιστώνουμε, τέλος, έναν βαθμό πόλωσης στην πολιτική σκηνή της χώρας ο οποίος μας ανησυχεί. Το φαινόμενο δεν είναι πρόσφατο, αλλά δεν φαίνεται να υπάρχει προοπτική επίλυσής του. Απευθύνουμε λοιπόν έκκληση στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση να υιοθετήσουν ρεαλιστικές και εποικοδομητικές θέσεις, διότι μόνον έτσι θα μπορέσει η Αλβανία να εκμεταλλευτεί πλήρως τις δυνατότητες που προσφέρει αυτή η συμφωνία.
Jelko Kacin, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (SL) Αφότου άνοιξε τα σύνορά της στον κόσμο, η Αλβανία έχει σημειώσει πολλά θετικά βήματα προόδου. Τα μέλη της Ομάδας της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη κατανοούμε πλήρως τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Μετά τη δεκαετή συμμαχία της με την Κίνα, βρίσκεται πλέον στη θέση της λιγότερο ανεπτυγμένης χώρας της Ευρώπης. Γι’ αυτό κατανοούμε τις δυσκολίες της. Ειδικότερα, ακόμη και σήμερα είναι αισθητός ο αντίκτυπος των σοβαρών οικονομικών κρίσεων που συγκλόνισαν την αλβανική κοινωνία εξαιτίας των πυραμιδικών συστημάτων που αναπτύχθηκαν στην οικονομία της. Αντικατοπτρίζεται ακόμη και σήμερα στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η χώρα.
Εντούτοις, τώρα που η Αλβανία υπέγραψε τη συμφωνία σταθεροποίησης και σύνδεσης, εμφανίζονται νέες προκλήσεις και για εμάς τους ίδιους και για την Αλβανία. Έχει πλέον έναν νέο γείτονα, το ανεξάρτητο Μαυροβούνιο. Θα αποκτήσει έναν ακόμη νέο γείτονα, το ανεξάρτητο Κοσσυφοπέδιο. Ένας επιπλέον γείτονας, η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, έχει καθεστώς υποψήφιας χώρας και αναμένει να της δοθεί ημερομηνία έναρξης διαπραγματεύσεων. Όλες αυτές είναι αλλαγές προς το καλύτερο, και η αλβανική πολιτική ελίτ πρέπει να τις εκμεταλλευτεί για να προαγάγει την οικονομική και, κυρίως, την κοινωνική της ανάπτυξη.
Το κράτος δικαίου δεν μπορεί να στηρίζεται σε παραδόσεις αιώνων οι οποίες δεν σέβονται καθόλου τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι βεντέτες πρέπει να καταδικαστούν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, διαφορετικά η Αλβανία δεν θα μπορέσει να προσεγγίσει την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η αλβανική πολιτική ελίτ πρέπει να καταβάλει μεγαλύτερες προσπάθειες καταπολέμησης της διαφθοράς και προετοιμασίας του εδάφους για την οικονομική, πολιτική και νομική ανάπτυξη. Εκείνο που μας ανησυχεί περισσότερο, όμως, είναι η αδυναμία της να καταπολεμήσει την εγκληματικότητα σε ορισμένους εξαιρετικά ευαίσθητους τομείς. Οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η εμπορία ανθρώπων και η κακοποίηση παιδιών είναι ζητήματα τα οποία υπονομεύουν τις θεμελιώδεις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του πολιτισμού μας. Οι συνθήκες που επικρατούν στις φυλακές δεν είναι ικανοποιητικές. Υπό τις παρούσες συνθήκες, η Αλβανία δεν μπορεί να προοδεύσει και πρέπει να της ασκήσουμε σκληρή κριτική.
Χωρίς ελευθεροτυπία και ελευθερία λόγου, η Αλβανία δεν μπορεί να διαμορφώσει ρεαλιστική εικόνα του εαυτού της. Προϋπόθεση λοιπόν για την επιτάχυνση της προόδου της Αλβανίας είναι η ελευθερία του Τύπου, ο οποίος πρέπει να αποτελεί καθρέφτη των προβλημάτων της αλβανικής κοινωνίας. Μόνον όσοι συνειδητοποιούν τα λάθη τους μπορούν να τα διορθώσουν. Οι αλβανοί φίλοι μας δεν πρέπει λοιπόν να δυσανασχετούν όταν είμαστε ειλικρινείς στις συζητήσεις μαζί τους, καθώς προσπαθούμε να τους κάνουμε να αντιληφθούν πράγματα τα οποία οφείλουν να συνειδητοποιούν οι ίδιοι.
Θέλω επίσης να ευχαριστήσω τον εισηγητή για το έργο που έχει επιτελέσει.
Gisela Kallenbach, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (DE) Κυρία Πρόεδρε, και η Ομάδα μας ευχαριστεί θερμά τον εισηγητή μας κ. Ilves διότι η έκθεση που παρουσίασε είναι πολύ ισορροπημένη και εκτενής, θα θέλαμε όμως να συγχαρούμε και την Αλβανία και τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα. Μετά από δεκαετίες υπό ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, η Αλβανία κάνει πραγματικά μεγάλες προόδους, και αυτό το θεωρούμε ως την καλύτερη απόδειξη για το ότι η διαδικασία ενσωμάτωσης στην ΕΕ είναι πραγματικά μία κινητήρια δύναμη και ένα κίνητρο για την εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του κράτους δικαίου καθώς και για την ενθάρρυνση της οικονομικής ανάπτυξης.
Όλοι γνωρίζουμε ότι αυτή η διαδικασία απέχει ακόμα πολύ από την ολοκλήρωση και διάφοροι συνάδελφοι, μαζί με τον Επίτροπο Rehn, επεσήμαναν ήδη τις πραγματικά κρίσιμες πτυχές που μπορούν να συνοψιστούν υπό τον τίτλο «επιβολή του κράτους δικαίου». Θα ήθελα επίσης να σας θυμίσω ότι για να το κάνει αυτό ένα θεσμικό όργανο όπως το δικό μας, χρειάζεται μια διαδικασία εταιρικής σχέσης και υποστήριξης που θα απαιτήσει με τη σειρά της χρηματοδότηση και προσωπικό.
Προηγουμένως, κατά τη συζήτηση για το Κοσσυφοπέδιο, υπογραμμίσαμε ότι ο προϋπολογισμός μας για την περίοδο 2007-2013 δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικός. Επίσης, όπως υπογράμμισαν επανειλημμένα οι συνάδελφοί μου, υπάρχει ανάγκη περαιτέρω υποστήριξης σε τομείς όπως η βελτίωση των περιβαλλοντικών συνθηκών, μια βιώσιμη υποδομή για την ενέργεια και τις μεταφορές και η ίδρυση πραγματικά ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης.
Τελικά έχω μεγάλες ελπίδες ότι η Αλβανία, αφού απέκτησε χρήσιμες εμπειρίες στις διαπραγματεύσεις για τη συμφωνία σταθεροποίησης και σύνδεσης, θα διαδραματίσει πραγματικά έναν εποικοδομητικό ρόλο στην περιοχή και αν μεταβιβάσει αυτήν την πείρα στους συναδέλφους της στο Κοσσυφοπέδιο, ολόκληρη η περιοχή θα αποκτήσει μεγαλύτερη σταθερότητα.
Erik Meijer, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (NL) Κυρία Πρόεδρε, η περιοχή στην οποία ζουν οι Αλβανοί είναι η πιο ξεχασμένη περιοχή της Ευρώπης. Οι Αλβανοί ήταν γεωργοί και κτηνοτρόφοι οι οποίοι παρέμειναν σε κατάσταση καθυστέρησης και κανείς δεν τους υπολόγιζε. Όταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέρρευσε πριν από έναν αιώνα περίπου, η Σερβία και η Ιταλία προσπάθησαν να αποκτήσουν τον έλεγχο των αλβανικών εδαφών. Είναι θαύμα που, το 1913, στο πιο αφιλόξενο τμήμα των αλβανικών εδαφών, αποδείχθηκε εφικτή η δημιουργία ανεξαρτήτου κράτους, παρά το γεγονός ότι δεν έχει σημειώσει επιτυχία μέχρι και σήμερα.
Μετά από μια δεξιά δικτατορία, την κατοχή από ξένες δυνάμεις και μια αριστερή δικτατορία, αυτό που μπορεί αμέσως να διαπιστώσει κανείς την τρέχουσα περίοδο είναι το χάος και η μισαλλοδοξία μεταξύ των πολιτικών κομμάτων. Ιδίως οι βόρειες περιοχές της χώρας είναι επικίνδυνες και υποβαθμισμένες. Ενώ τα εκατομμύρια των Αλβανών που ζουν γύρω από την Αλβανία, στο νότιο τμήμα του Μαυροβουνίου, στο μεγαλύτερο τμήμα του Κοσσυφοπεδίου και στο βορειοδυτικό τμήμα της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας αγωνίζονται για γλωσσικά δικαιώματα και αυτοδιάθεση, δεν μπορούν να περιμένουν καμία θετική εξέλιξη αν ενώσουν τις δυνάμεις τους με την Αλβανία στη σημερινή της κατάσταση.
Επιπλέον, η κοινή γνώμη θα προτιμούσε η Αλβανία να μείνει εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η χώρα είναι τώρα γνωστή κυρίως για την εμπορία ανηλίκων, τα πυραμιδικά συστήματα, την κατασπατάληση ενέργειας, την κακοποίηση κρατουμένων και το διεθνές έγκλημα. Τα προβλήματα μοιάζουν άλυτα.
Κατά τη διάρκεια των προπαρασκευαστικών συνομιλιών, φάνηκε ότι άλλες Ομάδες είναι πιο αισιόδοξες από τη δική μου όσον αφορά τις εξελίξεις στην Αλβανία, ενώ δεν ενδιαφέρονται πολύ να καλέσουν την Αλβανία να αλλάξει. Παρά την απόκλιση αυτή στις απόψεις μας, η Ομάδα μου συμμερίζεται τη γνώμη ότι η διατήρηση της απομόνωσης και του αποκλεισμού από το ευρωπαϊκό πλαίσιο συνεργασίας δεν προσφέρει λύση στα τεράστια προβλήματα της Αλβανίας.
Η υπόσχεση όσον αφορά την προοπτική ένταξης στην ΕΕ πρέπει να τηρηθεί. Κατά την ενδιάμεση περίοδο, η οποία αναμένεται να είναι παρατεταμένη, η Αλβανία χρειάζεται ενίσχυση για τη δημοκρατία, την εκπαίδευση, το περιβάλλον και την οικονομία. Θεωρώ λυπηρό το γεγονός ότι η πρόταση απόφασης μοιάζει να αφορά περισσότερο τις ξένες εταιρείες παρά το περιβάλλον, την ασφάλεια των τροφίμων και τη χρηστή διακυβέρνηση.
Κατά τη γνώμη μας, η πολιτική γειτονίας και οι συμφωνίες σύνδεσης δεν πρέπει να εξυπηρετούν μονομερώς τα συμφέροντα των σημερινών κρατών μελών της ΕΕ, αλλά να βοηθούν πρωτίστως τα πιθανά κράτη μέλη της ΕΕ να επιταχύνουν την πρόοδό τους.
Salvatore Tatarella, εξ ονόματος της Ομάδας UEN. – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η πρόταση ψηφίσματος σχετικά με τη σύναψη της συμφωνίας σταθεροποίησης και σύνδεσης με τη Δημοκρατία της Αλβανίας πρέπει να εξετασθεί πολύ προσεκτικά και με θετικό πνεύμα.
Ανακοινώνω ότι η Ομάδα Έvωση για τηv Ευρώπη τωv Εθvώv θα υπερψηφίσει το ψήφισμα και ότι η ιταλική αντιπροσωπεία της Εθνικής Συμμαχίας συμφωνεί απολύτως με αυτό. Είναι γνωστό ότι η Ιταλία παρακολουθεί προσεκτικά, με ενδιαφέρον και ευνοϊκά τις προόδους της νεαρής Δημοκρατίας της Αλβανίας, κυρίως μετά την αδιαμφισβήτητη και καθησυχαστική νίκη του Προέδρου Μπερίσα. Η συμφωνία αυτή ευνοεί ολοένα και πιο ισχυρές και εκτεταμένες συμβατικές σχέσεις μεταξύ Αλβανίας και Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα ενισχύσει ασφαλώς την πολιτική, οικονομική και θεσμική σταθερότητα της χώρας και θα διευκολύνει τη μετάβαση της Αλβανίας προς την οικονομία της αγοράς και προς μια ολοκληρωμένη πολυφωνική δημοκρατία που θα σέβεται το κράτος δικαίου.
Τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα της συμφωνίας είναι η δημιουργία μιας ζώνης ελεύθερων συναλλαγών, η σοβαρή δέσμευση για συνεργασία στους τομείς κοινού ενδιαφέροντος και προπαντός η προώθηση ενός πιο σταθερού και ασφαλούς νομικού περιβάλλοντος για τους ξένους επενδυτές. Είναι γνωστό ότι, την προηγούμενη περίοδο 1997-2005, ο ασφυκτικός εναγκαλισμός μιας πολιτικοοικονομικής εξουσίας από την κυβέρνηση παρεμπόδισε την οικονομία της αγοράς και εγκλώβισε τον κοινωνικό ιστό όπου συμβίωναν η ανοχή και η συνενοχή με διεφθαρμένες μεθόδους, συχνά αντάξιες της Μαφίας.
Πολλά πρέπει να γίνουν και η Αλβανία έπραξε πολύ περισσότερα, παρεμποδίζοντας και καταδιώκοντας για παράδειγμα τους ιδιοκτήτες των σκαφών και διακόπτοντας την παράνομη διακίνηση ανθρώπων μεταξύ Αλβανίας και Ιταλίας. Θα πρέπει να συνεχίσει αυτόν τον αγώνα κατά της διαφθοράς και του οργανωμένου εγκλήματος.
Η Αλβανία πρέπει να καταβάλει μεγάλες προσπάθειες για τις υποδομές, τις μεταφορές και τον τουρισμό, αλλά και η Επιτροπή πρέπει να πράξει πολύ περισσότερα και να χορηγήσει περισσότερους πόρους κυρίως για τις μεταφορές και τον διάδρομο 8, καθώς δεν θα ήταν άσκοπο να υπενθυμίσουμε τη σημασία των δικτύων υποδομών, τα οποία αποτελούν αναγκαία συνθήκη για την ανάπτυξη και τη συνοχή. Τα δίκτυα αυτά θα επιτρέψουν την πρόσβαση σε όλες τις περιοχές της χώρας, προκειμένου κάθε περιοχή να μπορέσει να αξιοποιήσει τους πόρους της, να τους μεταποιήσει και να διαθέσει τα προϊόντα της στην αγορά.
Γεώργιος Καρατζαφέρης, εξ ονόματος της ομάδας IND/DEM. – Κυρία Πρόεδρε, εάν υπήρχε τώρα εδώ κάποιος παρατηρητής από την Ασία, την Αφρική, τη Νότιο Αμερική και παρακολουθούσε αυτή τη συζήτηση, θα του δημιουργούσαμε πάρα πολλά ερωτηματικά. Απ’ όλες τις πτέρυγες, δεν υπήρξε κανένας εισηγητής που να μην αναφέρθηκε στην Αλβανία ως χώρα στην οποία μεγαλουργεί το έγκλημα, στην οποία υπάρχουν πολλοί λαθρέμποροι, στην οποία γίνεται εμπόριο παιδιών. Και ταυτοχρόνως, ακούμε όλους τους εισηγητές να λένε «Ναι, πρέπει να μπει η Αλβανία στην ευρωπαϊκή οικογένεια». Αυτά φαίνονται λίγο περίεργα. Αποτελούν όμως μία πραγματικότητα την οποία πρέπει να εξετάσουμε.
Θα ξεκινήσω από αυτό που είπε ο κύριος Rehn, ότι υπάρχει σύμπνοια μεταξύ Επιτροπής και Συμβουλίου. Δεν υπήρχε πάντα σύμπνοια, κύριε Επίτροπε! Τον Οκτώβριο του 2002 η Επιτροπή έλεγε «Όχι, να μην αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις για τη σύνδεση!» Την απόφαση επέβαλε μονομερώς το Συμβούλιο και έτσι διαμορφώθηκε η κατάσταση για να φτάσουμε στην εξέλιξη που έχουμε σήμερα. Αυτό το αναφέρω για την αποκατάσταση της αλήθειας και της ιστορίας.
Εμείς οι Έλληνες είμαστε γείτονες με τους Αλβανούς, και, όπως ξέρετε, ο γείτονας γνωρίζει καλύτερα το διπλανό του από ό,τι τον γνωρίζει κάποιος που μένει αλλού. Ποια είναι η ιστορία; Η ιστορία είναι ότι η Αλβανία επέβαλε στον εαυτό της τη σκληρότερη δικτατορία. Όταν οι λαοί της Ανατολικής Ευρώπης θεωρούσαν δικτάτορα τον Στάλιν, η Αλβανία τον θεωρούσε πολύ δημοκράτη και ακολουθούσε τον Μάο Τσε Τούνγκ. Αυτό έχει αφήσει κατάλοιπα στο DNA και του λαού αλλά, ιδιαιτέρως, της ηγεσίας.
Έχουν περάσει 16 χρόνια: 16 χρόνια δημοκρατίας! Και όμως, ο κεντρικός ναός που είναι στην πόλη Πρεμετί δεν επιστρέφεται στον Χριστιανισμό. Τον κρατάνε ακόμη ως οίκο εμπορίου. Δέκα έξι χρόνια μετά! Μία χώρα ευρωπαϊκή! Μια χώρα, κυρία Υπουργέ, σε απόσταση μόλις 500 χιλιομέτρων από την Αυστρία. Δεν επιστρέφεται ένας ναός ο οποίος για πολλούς αιώνες ήταν ναός της Ορθοδοξίας και τον κρατάνε ακόμη ως οίκο εμπορίου. Σ’ αυτό ποια απάντηση μπορεί να δοθεί; Δεν είναι μία πραγματικότητα ότι κάτι δεν λειτουργεί σωστά σ’ αυτή τη χώρα;
Μιλάμε για μία χώρα που πέρυσι –όχι παλαιότερα– μόλις πέρυσι, έκανε δύο μήνες να βγάλει εκλογικά αποτελέσματα! Μπορείτε να φανταστείτε, κύριε Επίτροπε, ή κυρία Υπουργέ, τη Φινλανδία ή την Αυστρία να κάνουν δύο μήνες για να βγάλουν εκλογικά αποτελέσματα! Οι εκλογές στην Αλβανία έγιναν στις 2 Ιουλίου και τα αποτελέσματα βγήκαν στις 2 Σεπτεμβρίου, πράγμα που σημαίνει ότι δεν λειτουργεί καλά η δομή της δημοκρατίας, ότι κάτι δεν πάει καλά στον τομέα της δημόσιας διοίκησης σ’ αυτή τη χώρα.
Υπάρχουν Έλληνες εργολάβοι στην Αλβανία οι οποίοι δεν αναγνωρίζουν ως εξουσία τη νόμιμη κυβέρνηση του κυρίου Μπερίσα σήμερα, ή εχθές του κυρίου Φάτο, αλλά τη μαφία. Διότι εάν δεν πληρώσουν φόρο στη μαφία τους ανατινάζουν τα εργοτάξια. Υπάρχουν ελληνικές επιχειρήσεις που έχουν επενδύσει πολλά εκατομμύρια ευρώ και, ακριβώς επειδή δεν μπόρεσαν να αντέξουν τη μαφία η οποία επιβάλλει τη δική της μεγάλη φορολογία, εγκαταλείπουν τα εργοτάξια και τα μηχανήματα και φεύγουν.
Ένα στα τρία αυτοκίνητα τα οποία ελέγχει η ελληνική αστυνομία στα σύνορα κουβαλάει χασίς. Αυτή είναι η αναλογία. Είναι δυνατόν λοιπόν να έχουμε μία τέτοια χώρα η οποία δεν μπορεί να δομήσει την πολιτεία της; Συμφωνώ ότι όλοι πρέπει να προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε αυτή τη χώρα να βρει τον δρόμο της. Εάν όμως θεωρήσουμε ότι είναι ώριμη πολύ φοβούμαι ότι θα βρεθούμε σε μπελάδες. Δεν είναι ώριμα ακόμη τα πράγματα.
Και ερχόμαστε εμείς εδώ, οι πολιτισμένοι της Ευρώπης, οι εκπρόσωποι των λαών της Ευρώπης, και αποφασίζουμε να μην βάλουμε στην Ένωση τη Σερβία αλλά να βάλουμε την Αλβανία. Και δεν βάζουμε τη Σερβία γιατί δεν το θέλει η κυρία Ponte, όπως η κυρία Ponte δεν ήθελε την Κροατία και αν δεν επέβαλε βέτο πέρυσι η Αυστρία για την Τουρκία, η Κροατία θα ήταν ακόμη έξω από την Ένωση.
Έρχεται δηλαδή η κυρία Ponte και μας επιβάλλει ποια χώρα θα ενταχθεί και ποια δεν θα ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή δεν είναι η αλήθεια; Μπορούμε να θέλουμε την ένταξη της Αλβανίας και να μένει απ’ έξω η Σερβία η οποία και καλύτερη οργάνωση κράτους έχει και καλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης έχει και περισσότερη κουλτούρα διαθέτει; Αυτή δεν είναι η πραγματικότητα; Τώρα, πριν από λίγο, κομψά μεν αλλά ουσιαστικά, ομολογήθηκε από τον κύριο Επίτροπο: ότι γι’ αυτόν τον λόγο δεν εντάσσεται η Σερβία στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πρέπει λοιπόν να δούμε τα πράγματα κατάματα: ότι πρόκειται για μια χώρα με αυξημένη εγκληματικότητα την οποία η κυβέρνηση δεν μπορεί να ελέγξει. Και μπορεί μεν η κυβέρνηση να έχει την πρόθεση να την ελέγξει, δεν είναι όμως σε θέση να το πράξει διότι είναι υπεράνω των δυνατοτήτων της.
Επίσης, το εμπόριο παιδιών δεν μπορεί να ελεγχθεί. Το έτος 2006 έχουμε εμπόριο παιδιών, αν είναι ποτέ δυνατόν! Υπάρχει διακίνηση ναρκωτικών σε πολύ μεγάλο βαθμό και, βεβαίως, πέρα από όλα τα άλλα –και αυτό είναι ένα θέμα πολιτικό που πιστεύω ότι με την καθοδήγηση θα ελεγχθεί– παρατηρούμε έναν άκρατο σωβινισμό ο οποίος δεν περιορίζεται μόνο στο Κοσσυφοπέδιο ή στα Σκόπια, όπου είδαμε τις αναταραχές πριν από μερικά χρόνια, αλλά κινείται και εις βάρος της Ελλάδας. Πήγε επίσημη επίσκεψη ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας και τον πρόγκιξαν με τους τσάμηδες και έγιναν μεγάλες φασαρίες και επεισόδια.
Πρέπει λοιπόν να εξετάσουμε και το θέμα του σωβινισμού που χαρακτηρίζει τη χώρα αυτή, καθώς και το θέμα της ελευθεροτυπίας. Όταν μία χώρα στερείται ελευθεροτυπίας, στερείται βασικών αγαθών. Άρα λοιπόν, πρέπει να προσέξουμε πολύ πριν βάλουμε μπελάδες στο κεφάλι μας. Αυτή η χώρα χρειάζεται εκπαίδευση και σκληρό φροντιστήριο πριν ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. SARYUSZ-WOLSKI Αντιπροέδρου
Alessandro Battilocchio (NI). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, λαμβάνω τον λόγο εξ ονόματος του νέου Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, το οποίο συμφωνεί με αυτήν την πρόταση ψηφίσματος. Επί πολλά χρόνια, στην Ιταλία, η εικόνα της Αλβανίας είχε συνδεθεί με βάρκες και σκάφη φορτωμένα με απελπισμένους άνδρες και γυναίκες που αποβιβάζονταν εξαντλημένοι στις ακτές της Αδριατικής ωθούμενοι από τη φτώχεια και τη δυστυχία σε αναζήτηση ενός μέλλοντος αδιανόητου στην πατρίδα τους.
Το 1995 συμμετείχα σε ένα διεθνές στρατόπεδο εθελοντισμού και αλληλεγγύης κατά την πιο κρίσιμη και δύσκολη περίοδο και έχω ακόμη καλά χαραγμένο στο νου μου το σβησμένο και απελπισμένο βλέμμα των ανθρώπων. Σήμερα μπορώ να πω ότι η Αλβανία αλλάζει, καθώς είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ τη χώρα τους προηγούμενους μήνες και διαπίστωσα μια σπάνια βούληση ανάκαμψης. Συνάντησα πολλούς νέους φοιτητές από το Πανεπιστήμιο των Τιράνων, οι οποίοι, πριν από οτιδήποτε άλλο, αγαπούν τη χώρα τους. Στις νέες γενιές κυρίως είναι επίσης εμφανής η θέληση για Ευρώπη, η αναγκαιότητα, η επιθυμία και η πεποίθηση συμμετοχής σε μια ευρύτερη οικογένεια, κλείνοντας οριστικά μια ιστορική περίοδο κατά την οποία η Αλβανία ήταν απομονωμένη από την Ευρώπη και τον κόσμο.
Πιστεύω ότι η Αλβανία, η χώρα των αετών, αποτελεί οργανικό τμήμα της Ευρώπης, όχι μόνο γεωγραφικά, και ότι είναι καθήκον μας να ενισχύσουμε την επιτελούμενη δημοκρατική ανοικοδόμηση και να υλοποιήσουμε γενικότερα την απτή συνεργασία με τα ευρωπαϊκά όργανα.
Bernd Posselt (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, είναι καλό σημάδι ότι σήμερα θα εγκρίνουμε τη συμφωνία με την Αλβανία, γιατί είναι η επέτειος των γενεθλίων του Franz Josef Strauß, του πρώτου δυτικού πολιτικού που έσπασε την απομόνωση της Αλβανίας με ένα ιδιωτικό ταξίδι που έκανε εκεί. Όποιος θυμάται εκείνες τις ημέρες και την εικόνα που παρουσίαζε τότε η Αλβανία και την έχει επισκεφτεί έκτοτε πολλές φορές, γνωρίζει πόσο μεγάλο δρόμο έχει διανύσει από τότε η χώρα αυτή.
Δεν υπάρχει άλλη χώρα στην Ευρώπη που να υπέστη στη σύγχρονη εποχή τέτοια καταπίεση και απομόνωση και τόσο μεγάλη καταδίωξη είτε ως προς τη θρησκεία είτε ως προς την πνευματική ελευθερία, μολονότι ο λαός της έπαιξε ζωτικό ρόλο στην ιστορία του πολιτισμού της μεσαιωνικής Ευρώπης. Στις τάξεις του συγκαταλέγεται ο Skanderbeg, ο τελευταίος μεγάλος Ευρωπαίος που αγωνίστηκε εναντίον των Οθωμανών για την ελευθερία, και η χώρα έπαιξε επίσης μεγάλο ρόλο κατά τον 19ο και 20ό αιώνα με τον συνασπισμό του Prizren, αλλά προδόθηκε από την Ευρώπη στο συνέδριο του Βερολίνου – με άλλα λόγια, πρόκειται για μία χώρα που ήταν από τα πρώτα θύματα όχι μόνο του φασισμού, αλλά και του κομμουνισμού και που μόλις τώρα αρχίζει να ανακτά τη θέση της στην Ευρώπη.
Πρέπει λοιπόν, όσο δικαιολογημένη κι αν είναι η κριτική μας και ανεξάρτητα από την ανάγκη ενίσχυσης της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου, να παραδεχτούμε ότι κανένας ευρωπαϊκός λαός δεν συνάντησε στα πρόσφατα χρόνια της ιστορίας τόσες δυσκολίες στην πορεία του προς τις ευρωπαϊκές δομές και για τον λόγο αυτόν χρειάζεται πλήρη αλληλεγγύη εκ μέρους μας. Δεν αναφέρομαι εδώ μόνο στο καθεστώς, αλλά και στην υποδομή. Πρόκειται για μία χώρα που χρειάζεται μαζική υποστήριξη από εμάς στην κατασκευή δρόμων, στη δημιουργία διασυνοριακών διασυνδέσεων με το Κοσσυφοπέδιο και στη σύνδεσή της με πηγές ενεργειακού εφοδιασμού.
Μακροπρόθεσμα, η μονόπλευρη εξάρτηση του Κοσσυφοπεδίου από το Βελιγράδι μπορεί να μειωθεί μόνο εάν καταφέρει να έχει μία σωστή διασυνοριακή συνεργασία και επικοινωνία με τους γείτονές του στην Αλβανία και το Μαυροβούνιο. Η υπέρβαση της απομόνωσης που επιβλήθηκε με σκληρό τρόπο στην χώρα αυτήν θα αποτελέσει σημαντικό καθήκον μιας ολόκληρης γενιάς, αν όχι πολλών γενεών, και δεν μπορώ παρά να θαυμάσω το θάρρος με το οποίο η κυβέρνηση του κ. Μπερίσα το αντιμετώπισε αυτό. Είμαι βέβαιος ότι ο πρωθυπουργός Μπερίσα έμαθε πολλά από τα λάθη του παρελθόντος και ότι έχει μια διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων.
Όσο απαραίτητη κι αν είναι η κριτική, έχουμε κάθε λόγο να υιοθετήσουμε μια κάπως αισιόδοξη άποψη για τα πράγματα και να δώσουμε στη χώρα αυτήν την ώθηση που της αξίζει ως αποτέλεσμα όχι μόνο της τραγικής της ιστορίας, αλλά και του δυναμικού της, που είναι σημαντικό από οικονομική άποψη, γιατί είναι μία νεαρή χώρα με νεαρό πληθυσμό που μιλά πολλές γλώσσες, έχει μια νέα εμφάνιση και είναι αποφασισμένος να αποδεχτεί μια πρόκληση που δυστυχώς δεν την είχαν οι πρόγονοί του.
Libor Rouček (PSE). – (CS) Κυρίες και κύριοι, έχω την πεποίθηση ότι, παρά τις όποιες επικρίσεις ακούστηκαν εδώ σήμερα, η σύναψη συμφωνίας σταθεροποίησης και σύνδεσης μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Δημοκρατίας της Αλβανίας είναι θετική εξέλιξη· είναι θετική για την Αλβανία, για τη Νοτιανατολική Ασία και, ασφαλώς, για το σύνολο της ΕΕ. Έχω πεισθεί ότι η εν λόγω συμφωνία θα συμβάλει στην ενίσχυση της διαδικασίας πολιτικής, οικονομικής και θεσμικής σταθεροποίησης στην Αλβανία, καθώς και στην ενίσχυση της κοινωνίας των πολιτών και της διαδικασίας εκδημοκρατισμού και μεταρρυθμίσεων στον δημόσιο τομέα. Πολύ σημαντική θεωρώ την έμφαση που δίνεται στο πλαίσιο της συμφωνίας στην καλλιέργεια της περιφερειακής συνεργασίας, στην οποία θέλω να εστιάσω για λίγο την προσοχή μου. Οι βασικές πτυχές αυτής της συνεργασίας πρέπει να είναι η ενίσχυση του πολιτικού διαλόγου με όλους τους γείτονες της Αλβανίας, αλλά και η δημιουργία μιας ζώνης ελευθέρου εμπορίου στη Νοτιανατολική Ασία.
Το προηγούμενο της ένταξης των χωρών της Κεντρικής Ευρώπης στη Συμφωνία Ελευθέρων Συναλλαγών της Κεντρικής Ευρώπης κατέδειξε ότι αυτή ακριβώς η ζώνη ελευθέρων συναλλαγών συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στην προετοιμασία του εδάφους για την ένταξη των εν λόγω χωρών στην ΕΕ. Μια άλλη σημαντική πτυχή της περιφερειακής συνεργασίας αυτού του είδους είναι η σταδιακή θέσπιση θεμελιωδών ελευθεριών της ΕΕ, όπως η ελεύθερη κυκλοφορία του κεφαλαίου, των υπηρεσιών, των αγαθών και ασφαλώς των προσώπων. Η θέσπιση παρομοίων ελευθεριών αναμένεται να ενισχύσει σημαντικά τη συνεργασία στο σύνολο της περιοχής, περιλαμβανομένης της συνεργασίας μεταξύ της Αλβανίας και της προαναφερθείσας πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Για τους λόγους αυτούς, χαιρετίζω θερμά το γεγονός ότι στη συμφωνία σταθεροποίησης και σύνδεσης δηλώνεται ρητώς ότι η ετοιμότητα της Αλβανίας να συνάψει τέτοιου είδους συμφωνίες με τους γείτονές της θα είναι μια από τις προϋποθέσεις για την περαιτέρω καλλιέργεια των σχέσεων μεταξύ της Αλβανίας και της ΕΕ.
Jaromír Kohlíček (GUE/NGL). – (CS) Μπορεί να μην άκουσα καλά, αλλά είμαι βέβαιος ότι η Αλβανία βρίσκεται στα Βαλκάνια και όχι στη Νοτιανατολική Ασία. Οφείλω να παραδεχτώ πως όταν διαβάζω τις προτάσεις ψηφίσματος του Κοινοβουλίου το μυαλό μου καμιά φορά μπερδεύεται. Γενικώς, συμφωνώ με την άποψη ότι εκείνο που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι να μπορούν οι χώρες των Βαλκανίων να συνάπτουν συμφωνίες με την ΕΕ. Η σύναψη συμφωνίας σταθεροποίησης και σύνδεσης είναι το πρώτο βήμα. Είναι θαυμάσιο το γεγονός ότι, πριν από τρία χρόνια, τον Ιούνιο του 2003, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Θεσσαλονίκης κατοχύρωσε τη θέση της Ευρώπης ως προς την Αλβανία. Δεν είμαι απολύτως βέβαιος αν η πρόοδος που έχει επιτευχθεί είναι συγκρίσιμη με την πρόοδο σε άλλες χώρες της περιοχής. Δεν έχει υπάρξει αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του κράτους, της οικονομικής ανάπτυξης, της κατάστασης στα σύνορα ή της προσπάθειας για δημιουργία υγιούς οικονομικής και πολιτικής διάρθρωσης. Βεβαίως, σε σύγκριση με τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, η Αλβανία είναι σταθερή χώρα. Η σύγκριση με την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας είναι εξίσου ευνοϊκή. Εντούτοις, δεν είμαι βέβαιος αν τα εξαιρετικά διαπερατά σύνορα, η εκτεταμένη μετανάστευση και τα προβλήματα διατήρησης της έννομης τάξης, σε συνδυασμό με τις ιδιαίτερες δυσκολίες στον τομέα του εξωτερικού εμπορίου και την κατάρρευση σχεδόν του ενεργειακού εφοδιασμού, είναι έστω και εν μέρει αποδεκτά για μια χώρα η οποία φιλοδοξεί να συνάψει συμφωνία σύνδεσης με την ΕΕ.
Τάσσομαι υπέρ της παροχής περισσότερης κοινοτικής βοήθειας για την ανάπτυξη του νομικού συστήματος, με την ευρύτερη δυνατή έννοια, περιλαμβανομένης της λήψης πρακτικών μέτρων όσον αφορά την τελωνοφυλακή και την αγορανομία, τα οποία θα συμβάλουν στη σταθεροποίηση του νομικού συστήματος. Δεδομένου ότι η Ομάδα μου, η Συνομοσπονδιακή Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών, στηρίζει την προσπάθεια σύγκλισης των βαλκανικών χωρών με την ΕΕ, θα στηρίξουμε την πρόταση ψηφίσματος, παρά τις προαναφερθείσες επιφυλάξεις όσον αφορά το επίπεδο ετοιμότητας της Αλβανίας για τη σύναψη της προτεινόμενης συμφωνίας.
Ryszard Czarnecki (NI) – (PL) Κύριε Πρόεδρε, όταν σε μια συνεδρίαση της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων πριν από δύο χρόνια είχα αναφέρει ότι ορισμένοι Αλβανοί ονειρεύονταν μια «Μεγάλη Αλβανία», η πλειονότητα των πολιτικών της περιόδου δεν γνώριζε καν για τι πράγμα μιλούσα. Ωστόσο, πριν από δύο μήνες, ο αλβανός Υπουργός Εξωτερικών αναφέρθηκε σε αυτή την ιδέα και στα τέλη Αυγούστου ο πολιτικός σύμβουλος του αλβανού πρωθυπουργού δήλωσε ότι, έως το 2013, όλοι οι Αλβανοί που ζουν στα Βαλκάνια πρέπει να έχουν ενταχθεί στα «φυσικά», κατά τα λεγόμενά του, σύνορα της Αλβανίας.
Κατά τη γνώμη του, η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας πρέπει πρώτα να διαιρεθεί και τα τμήματά της που κατοικούνται από αλβανική πλειονότητα πρέπει να συγχωνευθούν με την Αλβανία (ένας στους τέσσερις κατοίκους της ΠΓΔΜ είναι Αλβανός). Οι δηλώσεις αυτού του είδους δεν είναι δυνατόν να αγνοούνται και εν τέλει εγείρουν το ερώτημα: πού θα οδηγήσει η αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου; Δεν είναι μήπως ένα βήμα προς την κατεύθυνση της ενσωμάτωσης της εν λόγω περιοχής σε αυτή τη «Μεγάλη Αλβανία»;
Υπήρξα παρατηρητής στις πρόσφατες κοινοβουλευτικές εκλογές στην Αλβανία. Δεν ήταν εκατό τοις εκατό άψογες, όμως οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την πρόοδο που έχουν σημειώσει οι Αλβανοί προς την κατεύθυνση της δημοκρατίας.
Γεώργιος Παπαστάμκος (PPE-DE). – Κύριε Πρόεδρε, η συμφωνία σταθεροποίησης και σύνδεσης με την Αλβανία αποτελεί τόπο δημιουργικής σύμπτωσης της βούλησης της εν λόγω χώρας για εντονότερο ευρωπαϊκό προσανατολισμό με τη βούληση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών μελών της για πληρέστερη ενσωμάτωση της Αλβανίας στις ευρωπαϊκές δομές.
Η εν λόγω συμφωνία επεκτείνει το ευρωπαϊκό σχέδιο για ασφάλεια, σταθερότητα δημοκρατία, κράτος δικαίου και προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων. Ένα σχέδιο χρηστής διακυβέρνησης, σεβασμού των δικαιωμάτων των μειονοτήτων και συνεπούς καλλιέργειας σχέσεων καλής γειτονίας. Ένα σχέδιο οικονομικών μεταρρυθμίσεων, ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού των υποδομών, ανοικτό στη διασυνοριακή συνεργασία και στην περιφερειακή, οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση.
Στην πρόταση ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αποτυπώνεται η πραγματικότητα, καταγράφονται τα ελλείμματα και διαγράφεται η προοπτική. Η πρόκληση των νέων περισσότερο δυναμικών σχέσεων μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Αλβανίας συνίσταται στη σταδιακή ποιοτική προσαρμογή της Αλβανίας προς το ευρωπαϊκό κεκτημένο αρχών, αξιών, κανόνων και συμπεριφορών. Συνίσταται επίσης στην ισχυροποίηση των δημοσίων θεσμών, στην εντονότερη τεχνοκρατική αποτελεσματικότητα και στην οριστική κάλυψη του χάσματος εμπιστοσύνης μεταξύ φορέων μεταρρυθμιστικής διάθεσης και των πολιτών της Αλβανίας. Η πρόκληση συνίσταται τέλος στη γεφύρωση του χάσματος μεταξύ τυπικής αποδοχής και πραγματικής εφαρμογής του ευρωπαϊκού κεκτημένου.
Στο πλαίσιο της ευκταίας προσαρμογής, κορυφαίες θέσεις διεκδικούν ο διοικητικός, αστυνομικός και δικαστικός εκσυγχρονισμός για την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος και της διαφθοράς· η μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών στην πολιτική διαδικασία και η εγκαθίδρυση μηχανισμών βιώσιμης και διαφανούς λειτουργίας της οικονομίας της αγοράς.
Η δική μου θεώρηση κινείται προς την κατεύθυνση που έθεσαν η κυρία Pack και ο κύριος Posselt αλλά, προσθέτοντας και ένα πνεύμα σχέσεων καλής γειτονίας, στηρίζουμε το νέο πλαίσιο σχέσεων μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Αλβανίας προσβλέποντας στην επιτάχυνση των ρυθμών προσαρμογής.
Τα οφέλη που αναμένεται να προκύψουν τόσο για τον αλβανικό λαό όσο και για την ίδια την Ένωση είναι προφανή. Αρκεί η συνεπής και αποτελεσματική δέσμευση της Αλβανίας στον ευρωπαϊκό της δρόμο.
Και μία παρέκβαση, ένα excursus από τη συζήτηση του θέματος της Αλβανίας και διασύνδεση με την προηγούμενη ενότητα που αφορούσε το Κοσσυφοπέδιο. Θα ήθελα να θέσω ένα σαφές ερώτημα στον Επίτροπο κ. Rehn, θεματοφύλακα της κοινοτικής νομιμότητας, ως Μέλους της Επιτροπής:
Υπάρχει η αναγνωρισμένη αρχή του σεβασμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Αναγνωρισμένη αρχή, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, είναι και η εδαφική κυριαρχία. Μπορείτε κύριε Επίτροπε να μου απαντήσετε ποια είναι η σχέση, η στάθμιση, μεταξύ αυτών των δύο αρχών;
Justas Vincas Paleckis (PSE). – (LT) Θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Toomas Hendrik Ilves για την εκτεταμένη και λεπτομερή έκθεσή του.
Ο δρόμος της Αλβανίας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ίσως ο πιο δύσκολος σε σύγκριση με τις υπόλοιπες χώρες της ηπείρου. Ο 20ός αιώνας δεν υπήρξε θετικός γι’ αυτή τη χώρα, η οποία βρέθηκε στην τελευταία θέση όσον αφορά πολλούς οικονομικούς και κοινωνικούς δείκτες πριν ακόμη από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αργότερα, εμφανίστηκε ο όρος «αλβανοποίηση» ως συνώνυμο της πολιτικής απομονωτισμού που επιβλήθηκε από το καθεστώς εκείνης της περιόδου σε συνδυασμό επίσης με την έννοια της υπανάπτυξης. Οι πληγές που προκάλεσε η απομόνωση της Αλβανίας από τον υπόλοιπο κόσμο είναι ακόμη πολύ βαθύτερες από οποιουδήποτε άλλου μετακομουνιστικού κράτους.
Σήμερα, η Αλβανία, όπως και άλλες χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, έλκεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η έλξη αφορά ειδικότερα την επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων, την ενίσχυση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και, ως εκ τούτου, τη βελτίωση της ζωής των πολιτών. Ωστόσο, κατά την επίσκεψή μου στην Αλβανία διαπίστωσα την τεράστια ένταση μεταξύ της πλειοψηφίας και της αντιπολίτευσης, η οποία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί τόσο ως ανταγωνισμός όσο ως επιθυμία καταστροφής του αντιπάλου. Υπόσχονται με μεγάλη ευκολία το ήμισυ του κρατικού προϋπολογισμού για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της εγκληματικότητας, αλλά δεν έχουν ακόμη επιτευχθεί απτά αποτελέσματα.
Η περιφερειακή συνεργασία ώστε να ξεπεραστούν τα φαντάσματα του παρελθόντος πρέπει να είναι ο τομέας στον οποίο η Αλβανία θα επιδείξει την ευελιξία και την ευρωπαϊκή νοοτροπία στην εξωτερική της πολιτική. Τα αποφασιστικά στάδια των διαπραγματεύσεων σχετικά με το καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου θα αποτελέσουν λυδία λίθο όσον αφορά την εποικοδομητική ή όχι στάση των Τιράνων. Δεν αμφιβάλλω δε ότι αυτό θα καθορίσει το κατά πόσον η Αλβανία είναι αρκετά ώριμη για ένταξη στην ΕΕ, κάτι που ούτως ή άλλως αφορά το απώτερο μέλλον.
Η εφαρμογή της συμφωνίας σταθεροποίησης και σύνδεσης και η ανταλλαγή εμπειριών με κράτη τα οποία προσέγγισαν και εντάχθηκαν επιτυχώς στην Ευρωπαϊκή Ένωση αναμένεται να βοηθήσουν την Αλβανία να φτάσει σε ένα καθοριστικό σημείο της πορείας της προς την Ευρώπη.
Philip Claeys (NI). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, η συμφωνία σταθεροποίησης και σύνδεσης με την Αλβανία συνήφθη τον Ιούνιο. Θεωρητικώς, αυτό ισοδυναμεί με ένα πρώτο βήμα στην πορεία ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Για πολλά χρόνια, η χώρα αυτή καταδυναστευόταν από την πιο καθυστερημένη και δικτατορική μορφή κομουνισμού. Είναι, συνεπώς, από μόνο του θετικό το γεγονός ότι η Αλβανία εντάσσεται στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια. Υπάρχουν, ωστόσο, και άλλα μέσα για να επιτευχθεί αυτό, εκτός της ένταξης στην ΕΕ, και το πρώτο τέτοιο μέσο που μπορώ να σκεφτώ είναι η ευρωπαϊκή πολιτική γειτονίας.
Η Αλβανία αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα. Οικονομικά προβλήματα, βεβαίως, ενώ εφιστώ λόγου χάρη την προσοχή σας στο γεγονός ότι τουλάχιστον 60% του ενεργού πληθυσμού απασχολείται στον γεωργικό τομέα. Υπάρχει το πρόβλημα του οργανωμένου εγκλήματος, της εμπορίας ανθρώπων και του λαθρεμπορίου ναρκωτικών. Ένα άλλο πρόβλημα είναι η ύπαρξη πυρήνων της Αλ Κάιντα στην Αλβανία. Σε μια κατά κύριο λόγο ισλαμική χώρα όπως η Αλβανία, παρατηρούμε επίσης απαράδεκτες πρακτικές, όπως η βεντέτα.
Η ικανότητα απορρόφησης της ΕΕ είναι ένα θέμα το οποίο συζητούμε όλο και περισσότερο προσφάτως, γεγονός που είναι εύλογο. Εν πάση περιπτώσει, είναι προφανές ότι δεν υφίστανται υποστηρικτικές υποδομές για την ένταξη μιας χώρας όπως η Αλβανία, ούτε τώρα ούτε σε 15 ή 20 χρόνια, οπότε είναι προτιμότερο να μην δημιουργούμε στους Αλβανούς προσδοκίες τις οποίες η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να υλοποιήσει.
Άλλωστε, σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες μετρήσεις του Ευρωβαρομέτρου, η αντίθεση της κοινής γνώμης στο ενδεχόμενο ένταξης της Αλβανίας κυμαίνεται στα ίδια σχεδόν επίπεδα με την αντίθεση στην ένταξη της Τουρκίας. Αυτή πάντως δεν είναι η πρώτη φορά που η κοινή γνώμη στην Ευρώπη φαίνεται να έχει περισσότερη κοινή λογική από ό,τι οι αρμόδιοι για τη λήψη πολιτικών αποφάσεων.
Κωνσταντίνος Χατζηδάκης (PPE-DE). – Κύριε Πρόεδρε, δεν έχω καμιά αμφιβολία προσωπικά ότι η Αλβανία πρέπει να έχει ευρωπαϊκή προοπτική. Είναι θετικό τόσο για τη χώρα αυτή όσο και για την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Αν απομονώσουμε την Αλβανία, την καταδικάζουμε να παραμείνει ένα κράτος στο οποίο θα ανθεί, και από το οποίο θα εξάγεται η εγκληματικότητα και η διαφθορά. Δεν νομίζω ότι είναι προς όφελος κανενός μια τέτοια πολιτική.
Αντίθετα, μέσω μιας πολιτικής προσέγγισης και μέσω της συμφωνίας σταθεροποίησης και σύνδεσης δίνουμε κίνητρα στην Αλβανία για να κινηθεί προς την κατεύθυνση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της οικονομικής μεταρρύθμισης και της ενίσχυσης του κράτους δικαίου και των δημοκρατικών θεσμών.
Είναι ακριβές πως τα τελευταία χρόνια, παρά τα εμπόδια και τις δυσκολίες, η Αλβανία έχει κινηθεί σε γενικές γραμμές προς τα εμπρός. Γι’ αυτό άλλωστε υπογράφουμε και την εν λόγω συμφωνία σταθεροποίησης και σύνδεσης. Ωστόσο, είναι επίσης ακριβές πως την ίδια στιγμή υπάρχουν πάρα πολλά προβλήματα σ’ αυτή τη χώρα. Οι συνάδελφοι αναφέρθηκαν ήδη στη διαφθορά, στα προβλήματα σε σχέση με την ελευθερία του Τύπου, τον τρόπο με τον οποίο συντάσσονται οι εκλογικοί κατάλογοι κλπ.
Από τη μεριά μου θέλω να σταθώ σε τρία επί μέρους ζητήματα τα οποία θεωρώ κομβικής σημασίας και πιστεύω πως με τη συνεργασία ειδικότερα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με την Αλβανία είναι δυνατόν να ξεπερασθούν και να λυθούν.
Το πρώτο είναι η συμμόρφωση από πλευράς Αλβανίας με τις διατάξεις της Σύμβασης για τις Εθνικές Μειονότητες του Συμβουλίου της Ευρώπης. Υπάρχει μία πρόοδος μέχρι τώρα σε σχέση με την ίδρυση κρατικής επιτροπής μειονοτήτων, τη χορήγηση άδειας, για παράδειγμα, για ίδρυση ιδιωτικού ελληνο-αλβανικού σχολείου στη Χιμάρα κλπ. Αλλά απομένουν άλλα θέματα, κύριε Επίτροπε, όπως η μετάφραση της νομοθεσίας σε μειονοτικές γλώσσες, η αναγραφή τοπικών παραδοσιακών ονομάτων, η αύξηση του προσωπικού που ασχολείται με μειονοτικά θέματα κλπ.
Πιστεύω πως η Επιτροπή πρέπει να ασχοληθεί άμεσα με αυτά τα ζητήματα και να κάνει μια αντικειμενική καταγραφή και στην ετήσια έκθεσή της που θα δημοσιευθεί τον Οκτώβριο.
Το δεύτερο ζήτημα αφορά την απογραφή του πληθυσμού: αντικειμενική απογραφή του πληθυσμού η οποία να καταγράφει επαρκώς και το μέγεθος των μειονοτήτων και να μην δημιουργεί αμφιβολίες ως προς την ορθότητά της.
Το τρίτο θέμα, το οποίο θέλω να τονίσω, είναι η αποκατάσταση και αποζημίωση των περιουσιών. Διότι αν και έχει ψηφισθεί ο νόμος για το θέμα αυτό ήδη από το 2004, υπάρχει πρόβλημα αδιαφάνειας, καταχρήσεων και διαδικαστικών ανωμαλιών. Ιδιαίτερα στην περιοχή της Χιμάρας υπάρχει σοβαρό θέμα με τις περιουσίες της ελληνικής μειονότητας.
Επομένως, τονίζοντας ξανά πως πιστεύω στην ευρωπαϊκή προοπτική της Αλβανίας, και υπερψηφίζοντας αυτή η συμφωνία, θεωρώ πως είναι η ώρα να περάσουμε από τη θεωρία στην πράξη. Και είναι ευθύνη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αυτά που διαλαμβάνονται στο κείμενο να γίνουν πράξη με πίεση και συνεργασία με τις αλβανικές αρχές.
Vincenzo Lavarra (PSE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κύριοι εκπρόσωποι της Επιτροπής και του Συμβουλίου, κυρίες και κύριοι, η απόφαση του Συμβουλίου σχετικά με τη συμφωνία μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Αλβανίας αποτελεί ένα πολύ θετικό βήμα. Συγχαίρω τον κ. Ilves και θεωρώ ότι η συμφωνία θα επιτρέψει τη σύναψη μιας αμεσότερης πολιτικής σχέσης με την Αλβανία για να φθάσουμε σε μια ζώνη ελεύθερων συναλλαγών, στην κυκλοφορία των εργαζομένων, των κεφαλαίων και των υπηρεσιών, στην ελευθερία εγκατάστασης και, μακροπρόθεσμα, σε μια βιώσιμη σταθεροποίηση της Νοτιανατολικής Ευρώπης, ως περιοχή ειρήνης, δημοκρατίας και ασφάλειας.
Με τη συμφωνία αυτή ζητάμε από την Αλβανία να προσαρμόσει τη νομοθεσία της με αυτήν της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όχι μόνο σε τομείς όπως η εσωτερική αγορά, αλλά και όσον αφορά τη δικαιοσύνη, την ασφάλεια και τον σεβασμό των δικαιωμάτων. Ενόψει ακριβώς αυτής της συμφωνίας η Αλβανία σημείωσε σημαντικές προόδους και, κατά την άποψή μου, έχει σήμερα περισσότερες πιθανότητες να ξεπεράσει τα πολυάριθμα προβλήματα που εξακολουθούν να υφίστανται στη χώρα σε τομείς όπως ο εκλογικός νόμος και η ελευθερία των μέσων ενημέρωσης, καθώς και στο μέτωπο της διαφθοράς και του οργανωμένου εγκλήματος.
Κατά την άποψή μας, το ζήτημα αυτό εντάσσεται σε μια ευρύτερη οπτική, η οποία αφορά προπαντός την προώθηση μιας ευρωπαϊκής στρατηγικής για τις χώρες της Αδριατικής που θα συμπεριλαμβάνει και την επαναφορά σχεδίων υποδομών όπως ο διάδρομος 8 και γενικότερα την επιδίωξη του ιστορικού στόχου και αποστολής της διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι στρατηγικά σημαντικό το σχέδιο επανένωσης της ηπείρου με βάση τις αρχές της δημοκρατίας, της ειρήνης και της ανάπτυξης να περιλαμβάνει την Αλβανία και τα Βαλκάνια ως πρωταγωνιστές της νέας Ευρώπης.
Hubert Pirker (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κ.κ. εκπρόσωποι του Συμβουλίου, θα ήθελα να στρέψω την προσοχή σας στο κεφάλαιο 7, που αφορά τη δικαιοσύνη, την ελευθερία και την ασφάλεια, διότι το κράτος δικαίου, οι ελευθερίες των πολιτών και η εσωτερική ασφάλεια είναι οπωσδήποτε ουσιαστικά για την ασφάλεια μιας χώρας και από την ύπαρξή τους εξαρτώνται οι οικονομικές επενδύσεις, που φέρνουν την οικονομική ανάπτυξη, αλλά και την κοινωνική ασφάλεια.
Η εξέλιξη της Αλβανίας ακολούθησε δρόμο παρόμοιο με εκείνον που ακολούθησαν άλλες χώρες που περνούν από διαδικασία μετασχηματισμού. Οι δομές του οργανωμένου εγκλήματος δημιουργήθηκαν πιο γρήγορα και αποτελεσματικά από τις κρατικές δομές και αυτό είχε ένα αποτέλεσμα που έγινε αισθητό σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η Αλβανία είναι η χώρα προέλευσης διεθνών εγκληματικών οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στους τομείς του εμπορίου ναρκωτικών, του εμπορίου ανθρώπων και του ξεπλύματος χρήματος, χρηματοδοτώντας έτσι την τρομοκρατία, και είναι επίσης χώρα διέλευσης τέτοιων οργανώσεων. Έτσι, και ενόψει του γεγονότος ότι εμείς υφιστάμεθα τις συνέπειες, η κοινή δραστηριοποίηση με την Αλβανία είναι προς το συμφέρον και των δύο πλευρών.
Μπορώ να πω στο Σώμα, επειδή το διαπίστωσα προσωπικά, ότι η κυβέρνηση του κ. Μπερίσα προωθεί κατά προτεραιότητα ένα πρόγραμμα για την εσωτερική ασφάλεια και κάνει χρήση των συμφωνιών συνεργασίας με την Ευρώπη –για παράδειγμα με το PAMECA (αποστολή αστυνομικής συνδρομής της ΕΕ στην Αλβανία, Police Assistance Mission of the EU to Albania) για την αστυνομική συνεργασία, σε σχέδια του τελωνειακού τομέα και του τομέα της δικαιοσύνης σε κοινοβουλευτικό επίπεδο– και ειδικότερα της υποστήριξης που παρέχει το Σύμφωνο Σταθερότητας για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη με ειδικό συντονιστή τον Erhard Busek. Σημειώθηκε αισθητή πρόοδος, αλλά τα προβλήματα και οι προκλήσεις είναι ακόμα τεράστια.
Η συμφωνία σταθεροποίησης και σύνδεσης συνιστά ορόσημο για την προσέγγιση της Αλβανίας στις ευρωπαϊκές προδιαγραφές. Το μήνυμά της δεν είναι μόνο πολιτικό, αλλά σημαίνει επίσης πρακτική βοήθεια και συνεργασία. Τώρα, η Αλβανία πρέπει να εκπληρώσει πλήρως τις υποχρεώσεις της από την εν λόγω συμφωνία. Ελπίζω ότι θα εκμεταλλευτεί αυτήν την ευκαιρία για να βελτιώσει το νομικό της σύστημα, να εκπαιδεύσει δικαστές και εισαγγελείς, να βελτιώσει την εφαρμογή του δικαίου και τη δίωξη του εγκλήματος, τον έλεγχο των συνόρων στην ξηρά και στη θάλασσα και τη συνεργασία των αστυνομικών δυνάμεων.
Επίσης, ελπίζω ότι θα ενισχυθεί η συνεργασία μεταξύ της ΕΕ και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και θα ήθελα ιδίως να δω την Αλβανία να συμμετέχει στην ανάπτυξη του κέντρου SECI στο Βουκουρέστι, που είναι μια βάση για την αστυνομική συνεργασία από την οποία θα μπορούσε να προκύψει κάτι σαν μια Europol της Νοτιοανατολικής Ευρώπης που θα αποτελούσε μια ευκαιρία για την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος. Οι συμφωνίες και η εφαρμογή τους αποτελούν τόσο μια μείζονα πρόκληση όσο και μια ευκαιρία, όχι μόνο για την Αλβανία αλλά και για εμάς, για την Ευρωπαϊκή Ένωση ως σύνολο.
Józef Pinior (PSE) – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η συμφωνία σταθεροποίησης και σύνδεσης μεταξύ των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και των κρατών μελών τους και της Δημοκρατίας της Αλβανίας αποτελεί μείζον επίτευγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης των Δυτικών Βαλκανίων.
Η Αλβανία, με πληθυσμό τριάμισι εκατομμυρίων μουσουλμάνων στο κέντρο της ευρωπαϊκής ηπείρου, αποτελεί σημαντική γέφυρα για την οικοδόμηση μιας μελλοντικής Ευρώπης η οποία θα στηρίζεται στον συγχρωτισμό των πολιτισμών και στην ανεκτικότητα έναντι διαφορετικών θρησκευτικών παραδόσεων και πολιτισμών. Η συμφωνία με την ΕΕ προσφέρει στην Αλβανία την ευκαιρία να εκσυγχρονιστεί, να οικοδομήσει μια σταθερή δημοκρατία και να προβεί σε οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Ένα άμεσο όφελος θα είναι η δημιουργία μιας ζώνης ελευθέρων συναλλαγών, η εδραίωση του κράτους δικαίου και η υλοποίηση μιας λειτουργικής οικονομίας της αγοράς.
Το σημερινό στάδιο των σχέσεων μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Αλβανίας έχει αναθέσει στην πολιτική ελίτ και την κοινωνία των πολιτών της Αλβανίας νέα καθήκοντα και προοπτικές. Θέλω όμως να επιστήσω την προσοχή σας σε τρία προβλήματα:
Καταρχάς, τίθεται το θέμα της αντιμετώπισης του εθνικισμού και των στρατηγικών πολιτικών εκκλήσεων για τη δημιουργία μιας Μεγάλης Αλβανίας σε άλλες χώρες των Δυτικών Βαλκανίων οι οποίες απευθύνονται στον αλβανικό πληθυσμό. Η Αλβανία πρέπει τώρα να στραφεί, για την υπεράσπιση των εθνικών της συμφερόντων, στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και την ειρηνική συνύπαρξη εντός της ευρωπαϊκής κοινότητας, αλλά και να αναλογιστεί την ιστορία της και τον ρόλο της στον σύγχρονο κόσμο. Πρέπει να ακολουθήσει την ίδια πορεία που ακολούθησαν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες τα τελευταία πενήντα χρόνια.
Το δεύτερο ζήτημα είναι το κράτος δικαίου, η καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος και η ενδυνάμωση της δημοκρατίας. Η Αλβανία πρέπει να διασφαλίσει τον σεβασμό των δικαιωμάτων των εθνικών, εθνοτικών και θρησκευτικών μειονοτήτων.
Το τρίτο πρόβλημα είναι τα δικαιώματα των γυναικών. Πρέπει να εφαρμοστεί μια αποτελεσματική πολιτική η οποία θα εγγυάται την ασφάλεια και την ισότητα των γυναικών. Πρέπει να τεθεί τέρμα στην άσκηση ενδοοικογενειακής βίας εις βάρος των γυναικών και να εξαλειφθούν τα αρνητικά φαινόμενα τα οποία θίγει η Διεθνής Αμνηστία στην έκθεση την οποία εξέδωσε στις 30 Μαρτίου του τρέχοντος έτους.
Simon Busuttil (PPE-DE). – (MT) Χαιρετίζω και εγώ, όπως οι συνάδελφοί μου, με ικανοποίηση τη συμφωνία σταθεροποίησης και σύνδεσης με την Αλβανία. Μέσω της συμφωνίας αυτής, η Αλβανία σφραγίζει το μέλλον της στην Ευρώπη. Έχω την πεποίθηση ότι, μετά τον τερματισμό της πολιτικής απομόνωσης της Αλβανίας πριν από αρκετά χρόνια, η συμφωνία αυτή θα της επιτρέψει τώρα να σημειώσει ταχεία πρόοδο, σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, και μάλιστα σε ευρωπαϊκό πλαίσιο. Εντούτοις, η πορεία της δεν θα είναι εύκολη.
Όπως επισημαίνεται στην ευρωπαϊκή εταιρική σχέση με την Αλβανία που εγκρίθηκε στις αρχές του έτους από το Συμβούλιο, η Αλβανία πρέπει να επιτύχει αρκετούς στόχους, τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροχρόνια. Πρέπει να είναι σαφές ότι απαιτείται συνολική και γενναία μεταρρύθμιση της χώρας, έτσι ώστε να μπορέσουν να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι· απαιτείται ούτως ειπείν ριζική μεταρρύθμιση, σε αρκετούς τομείς, ιδίως όσον αφορά τις διοικητικές ικανότητες της αλβανικής δημόσιας διοίκησης. Απαιτείται μεγαλύτερη πρόοδος όσον αφορά τα πολιτικά δικαιώματα των αλβανών πολιτών αλλά και τον δικαστικό τομέα. Μια τέτοια αλλαγή μιας χώρας και μιας κοινωνίας δεν είναι σίγουρα καθόλου εύκολη, αλλά δεν είναι και αδύνατη.
Η χώρα μου, η Μάλτα, ακολούθησε μια παρόμοια διαδικασία μεταλλαγής. Σε μια περίοδο σχεδόν είκοσι ετών υπέστη δραστικό μετασχηματισμό. Ωστόσο, ο δύσκολος δρόμος τον οποίο ακολουθήσαμε μας επέτρεψε να εκπληρώσουμε τα κριτήρια της Κοπεγχάγης, προσφέροντάς μας έτσι τη δυνατότητα να ενταχθούμε στην ευρωπαϊκή οικογένεια στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως και πολλές άλλες χώρες. Η Αλβανία πρέπει να αντιμετωπίσει αυτή τη συμφωνία ως ένα εξαιρετικά σημαντικό βήμα το οποίο θα την οδηγήσει στον φυσικό της χώρο, ήτοι στην ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σήμερα το παρόν Σώμα πρέπει να στείλει ένα σαφές μήνυμα στον αλβανικό λαό, το μήνυμα ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο παρακολουθεί προσεκτικά τις εξελίξεις που αφορούν τον αλβανικό λαό, ο οποίος μπορεί να υπολογίζει στη στήριξη και τη συμπάθειά μας.
Agnes Schierhuber (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Προεδρεύουσα του Συμβουλίου, κύριε Επίτροπε, επικροτώ τη σύναψη αυτής της συμφωνίας σταθεροποίησης και σύνδεσης μεταξύ της Αλβανίας και της ΕΕ. Είναι αναμφισβήτητα προς το συμφέρον της Ευρωπαϊκής Ένωσης να βοηθά χώρες σαν την Αλβανία να επιτύχουν μεγαλύτερη πολιτική, κοινωνική και οικονομική σταθερότητα και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε σε αυτό το πλαίσιο ότι αφού η Αλβανία συνορεύει με την Ελλάδα, που είναι κράτος μέλος της ΕΕ, κάθε προσπάθεια να φέρουμε την Αλβανία πιο κοντά στην ΕΕ είναι απόλυτα εύλογη.
Παρά τις μεταρρυθμίσεις που πραγματοποιήθηκαν ήδη, η οικονομία της Αλβανίας αντιμετωπίζει ακόμα μεγάλες προκλήσεις, στις οποίες παίζουν σημαντικό ρόλο η γεωργία και οι σχετικοί τομείς, καθώς εξακολουθούν να αποτελούν σημαντικό τμήμα του ΑΕγχΠ – το 24%. Πολλοί Αλβανοί ζουν από τη γεωργία συντήρησης, ενώ εξάγονται λίγα μόνο προϊόντα. Πολλές εκμεταλλεύσεις δεν παράγουν αρκετά ώστε να είναι ανταγωνιστικές.
Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να βελτιωθούν και να τηρούνται οι προδιαγραφές για τους κτηνιατρικούς ελέγχους, τα φυτοφάρμακα, την επισήμανση και την καταγραφή των ζώων, οι οποίες αφορούν τα προϊόντα που προορίζονται για εξαγωγή. Επομένως, όλες οι δράσεις που μπορούν να βοηθήσουν την ανάπτυξη της γεωργίας και της υπαίθρου πρέπει να υποστηριχθούν, ενώ χρειάζεται επίσης ιδιαίτερη προσοχή στη διαρθρωτική αλλαγή και τα προβλήματα που δημιουργούνται από την εγκατάλειψη των αγροτικών περιοχών από τους κατοίκους τους.
Τέλος, θα ήθελα να πω ότι θεωρώ τη συμφωνία σταθεροποίησης και σύνδεσης κατάλληλο μέσον για να φέρουμε χώρες σαν την Αλβανία πιο κοντά στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τις αξίες της.
Paula Lehtomäki, Προεδρεύουσα του Συμβουλίου. – (FI) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, καταρχάς χαίρομαι ιδιαιτέρως για την ευρεία και έντονη προσήλωση των θεσμικών οργάνων της Ένωσης, περιλαμβανομένου του Κοινοβουλίου, στην ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων. Ένα από τα σημαντικότερα πρακτικά μέτρα που σχετίζονται με την ενίσχυση αυτής της προοπτικής είναι προφανώς η ευελιξία ως προς το καθεστώς χορήγησης θεώρησης, ενώ στηρίζουμε τον στόχο να εγκριθούν από το Συμβούλιο οι εντολές διαπραγμάτευσης για συνομιλίες σχετικά με συμφωνία ευελιξίας ως προς τη χορήγηση θεωρήσεων το δεύτερο εξάμηνο του τρέχοντος έτους, καθώς και να διεξαχθούν αντίστοιχες συνομιλίες με το σύνολο των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων εντός του προσεχούς έτους.
Όπως αναφέρθηκε νωρίτερα σε αυτή τη συζήτηση, η Αλβανία έχει επιτύχει πολλά όσον αφορά την ενίσχυση της ευρωπαϊκής προοπτικής της, αλλά μένουν ακόμη να γίνουν πολλά. Άλλο πράγμα είναι η σύνταξη νομοθετικών κειμένων, και άλλο η εφαρμογή τους, για να μην μιλήσουμε για πολιτιστική αλλαγή, η οποία συνήθως διαρκεί πολύ περισσότερο. Πρέπει να επισημανθεί για μια ακόμη φορά ότι το Συμβούλιο προσδοκά την ενίσχυση των μέτρων από την Αλβανία, ιδίως όσον αφορά την προαγωγή της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης, την επιστροφή των περιουσιακών στοιχείων και τη χορήγηση αποζημιώσεων, τη βελτίωση της διοίκησης, την προστασία των μειονοτήτων και την τήρηση των διεθνών προτύπων κατά τη διενέργεια των τοπικών εκλογών. Η αλλαγή, την οποία έχει βιώσει και θα βιώσει εκ νέου η Αλβανία, δεν είναι εύκολη, και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να καταβληθούν ακόμη περισσότερες προσπάθειες. Τα κλειδιά της λύσης βρίσκονται πρωτίστως στα χέρια της Αλβανίας.
Olli Rehn, μέλος της Επιτροπής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, φρονώ ότι υφίσταται ευρεία συναίνεση στο Σώμα ως προς τον θετικό αντίκτυπο αυτού του νέου βήματος για την Αλβανία και για την πολιτική μας στα Δυτικά Βαλκάνια. Είναι αλήθεια ότι η Αλβανία οφείλει να επιδείξει μεγαλύτερη τόλμη και να καταβάλει πιο αποφασιστικές προσπάθειες μεταρρύθμισης, ενώ πρέπει επίσης να καταβάλει προσπάθεια ανάπτυξης δημοκρατικής κουλτούρας και υγιών θεσμών οι οποίοι θα λειτουργούν εύρυθμα.
Συμφωνώ με τη θέση του εισηγητή, κ. Ilves, ότι αυτό προσφέρει στην Αλβανία μια χρυσή ευκαιρία μεταρρύθμισης της χώρας σύμφωνα με τις αρχές του κράτους δικαίου και όλες τις αρχές της δημοκρατίας.
Όπως και η κ. Pack, διαπίστωσα την τεταμένη κατάσταση στη χώρα κατά τη διάρκεια του θέρους και το κοινοβουλευτικό μποϊκοτάζ από την αντιπολίτευση. Αισθάνομαι, ωστόσο, ικανοποίηση διότι την περασμένη εβδομάδα επιτεύχθηκε νέα πολιτική συμφωνία, η οποία αντικατοπτρίζει μια νέα συναίνεση όσον αφορά τη μεταρρύθμιση στους τομείς των μέσων ενημέρωσης και της εκλογικής διαδικασίας. Εκλαμβάνω αυτή την εξέλιξη ως ένδειξη της αυξημένης ωριμότητας του αλβανικού πολιτικού κόσμου, στοιχείο το οποίο πρέπει να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο στο μέλλον.
Μου τέθηκε το ερώτημα: ποια είναι η θέση της Επιτροπής σχετικά με την πρόοδο στον τομέα των εκλογικών μεταρρυθμίσεων στην Αλβανία. Η Επιτροπή έχει υπογραμμίσει, τόσο στην κυβέρνηση όσο και στην αντιπολίτευση, την ανάγκη άμεσης επανέναρξης των συζητήσεων στην ad hoc κοινοβουλευτική επιτροπή εκλογικής μεταρρύθμισης. Έχουμε δηλώσει επανειλημμένα ότι στις συζητήσεις σχετικά με τη μεταρρύθμιση πρέπει να ληφθούν υπόψη οι συστάσεις του Γραφείου των Δημοκρατικών Θεσμών και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΑΣΕ, μετά τις περυσινές κοινοβουλευτικές εκλογές.
Συμφωνώ πλήρως με την άποψη του κ. Χατζηδάκη ότι η Συμφωνία Σταθεροποίησης και Σύνδεσης μας επιτρέπει να καθοδηγήσουμε τη χώρα στην κατεύθυνση της υιοθέτησης ευρωπαϊκών προτύπων όσον αφορά την εκλογική μεταρρύθμιση.
Υπάρχει επίσης το ζήτημα της ελκυστικότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της στάσης μας έναντι μιας πιθανής αίτησης ένταξης της Αλβανίας. Εξ ονόματος της Επιτροπής και της Ένωσης, κατέστησα σαφές στην πολιτική ηγεσία και στους πολίτες της Αλβανίας ότι απαιτείται η επιτυχής εφαρμογή της Συμφωνίας Σταθεροποίησης και Σύνδεσης για μεγάλο χρονικό διάστημα, καθώς και απτές επιδόσεις στους τομείς των μεταρρυθμίσεων και της πρακτικής τους υλοποίησης, προκειμένου να μπορέσουμε εν καιρώ να εξετάσουμε το ενδεχόμενο πραγματοποίησης περαιτέρω βημάτων στην κατεύθυνση της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Υλοποίηση, υλοποίηση και υλοποίηση· αυτό πρέπει να είναι τώρα το βασικό στοιχείο στις προσπάθειες της Αλβανίας για την πραγμάτωση του ευρωπαϊκού της οράματος. Αυτό αφορά ιδίως την ανάγκη καταπολέμησης του οργανωμένου εγκλήματος και της διαφθοράς. Η αλβανική κυβέρνηση έχει επιδείξει ισχυρή βούληση να σημειώσει σοβαρή πρόοδο σε αυτόν τον τομέα. Οι προσπάθειες πρέπει να συνεχιστούν, χωρίς ωστόσο να παραβιάζονται δημοκρατικά και θεμελιώδη δικαιώματα.
Η Επιτροπή θα παρουσιάσει έκθεση σχετικά με την πρόοδο της Αλβανίας στο πλαίσιο του εφετινού πακέτου της διεύρυνσης τον Οκτώβριο ή τον Νοέμβριο. Χαίρομαι ιδιαιτέρως διότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει επενδύσει πολύ χρόνο και ενέργεια για την παρακολούθηση και τη διεξαγωγή πολιτικού διαλόγου με την Αλβανία. Είμαι βέβαιος ότι, από κοινού, μπορούμε να επιτύχουμε θετικά αποτελέσματα όσον αφορά την προετοιμασία της Αλβανίας για το ευρωπαϊκό της μέλλον.
Συμφωνώ πλήρως με τους βουλευτές που υπογράμμισαν τη σημασία της διευκόλυνσης χορήγησης θεωρήσεων για τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, περιλαμβανομένης της Αλβανίας. Η Επιτροπή κατέθεσε τις προτάσεις της σχετικά με τις διαπραγματευτικές εντολές για τα Δυτικά Βαλκάνια όσον αφορά τη διευκόλυνση χορήγησης θεωρήσεων τον Ιούλιο. Χαίρομαι διότι η φινλανδική Προεδρία επιθυμεί να διασφαλίσει την έγκριση αυτών των εντολών πριν από το τέλος του έτους.
Η Αλβανία διαθέτει ήδη συμφωνία επανεισδοχής, οπότε πιστεύω ειλικρινά ότι η διαπραγμάτευση και συνακόλουθη εφαρμογή μιας συμφωνίας διευκόλυνσης της χορήγησης θεωρήσεων μπορεί να επιτευχθεί πολύ γρήγορα. Θα ήταν θετική για την κοινωνία των πολιτών και τις επιχειρήσεις –ιδίως τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις– καθώς και για τους σπουδαστές, τους ερευνητές και το σύνολο των πολιτών. Θα συνέβαλλε άλλωστε στον εξευρωπαϊσμό της αλβανικής κοινωνίας των πολιτών, ο οποίος αποτελεί κοινό μας στόχο.
(Η συνεδρίαση διακόπτεται στις 11.55 και επαναλαμβάνεται στις 12.00.)
ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. ΤΡΑΚΑΤΕΛΛΗ Αντιπροέδρου
6. Απαγόρευση προϊόντων φώκιας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (γραπτή δήλωση)
Πρόεδρος. – Θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι η γραπτή δήλωση αριθ. 38/2006 των Carl Schlyter, Paulo Casaca, Karl-Heinz Florenz, Mojca Drčar Murko και Caroline Lucas σχετικά με την απαγόρευση προϊόντων φώκιας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει συγκεντρώσει αριθμό υπογραφών μεγαλύτερο του μισού των μελών που απαρτίζουν το Κοινοβούλιο και, ως εκ τούτου, σύμφωνα με το άρθρο 116 του Κανονισμού, θα διαβιβασθεί στον παραλήπτη της και θα δημοσιευθεί στα Συνοπτικά Πρακτικά της συνεδρίασης της 26ης Σεπτεμβρίου 2006.
Carl Schlyter (Verts/ALE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, την περασμένη άνοιξη ταξίδεψα με μια ομάδα ευρωπαίων δημοσιογράφων για να παρακολουθήσω το κυνήγι φώκιας. Ένας εξαγριωμένος όχλος έσπρωξε το αυτοκίνητό μας εκτός δρόμου, εμπόδισε την απογείωση του ελικοπτέρου μας και μας υποχρέωσε να μείνουμε κλεισμένοι στο ξενοδοχείο μας. Παρ’ όλα αυτά, καταφέραμε να παρακολουθήσουμε το ανελέητο κυνήγι νεογνών φώκιας, στο πλαίσιο του οποίου πολλά από αυτά αφήνονταν να υποφέρουν πάνω στον πάγο. Οι κλιματικές αλλαγές και η υποχώρηση του πάγου απειλούν την επιβίωσή τους καθόσον το στρώμα πάγου είναι απαραίτητο για το μεγάλωμα των νεογνών.
Η Ευρώπη είναι η βασική αγορά προϊόντων φώκιας. Ευχαριστώ ολόψυχα όλες και όλους τους συναδέλφους που υπέγραψαν αυτό το ψήφισμα. Την τελευταία φορά που η ΕΕ επέβαλε μειώσεις στην αγορά προϊόντων φώκιας, τη δεκαετία του 1980, το κυνήγι ουσιαστικά σταμάτησε. Αυτό το αίτημα αφορά την παράταση της απαγόρευσης και θα προσφέρει εν τέλει στον οικοτουρισμό την ευκαιρία να αντικαταστήσει τη μαζική σφαγή.
Απευθύνω έκκληση στην Επιτροπή να προτείνει το ταχύτερο δυνατόν νομοθεσία για τη μείωση κατά το προσεχές έτος του κυνηγιού, το οποίο θα ξεκινήσει τον Μάρτιο.
Σας ευχαριστώ όλες και όλους πάρα πολύ.
(Χειροκροτήματα)
7. Ώρα των ψηφοφοριών
Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει την Ώρα των Ψηφοφοριών.
(Για τα αποτελέσματα και λοιπές πληροφορίες επί της ψηφοφορίας: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά)
7.1. Αλιευτική συμφωνία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ένωσης των Κομορών (ψηφοφορία)
7.2. Αλιευτική συμφωνία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Δημοκρατίας των Σεϋχελλών (ψηφοφορία)
7.3. Προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα (ψηφοφορία)
– Πριν από την ψηφοφορία:
Martine Roure (PSE), εισηγήτρια. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μπορούμε να πούμε ότι η έκθεση αυτή είναι πραγματικά γεμάτη νέες εξελίξεις. Θέλω να σας επισημάνω ότι όλες οι τροπολογίες επί της έκθεσης εγκρίθηκαν ομόφωνα κατά τη συνεδρίασή μας του Ιουνίου, ότι θεωρούμε πως η προστασία των δεδομένων συνδέεται στενά με το VIS και το SIS II, και ότι χρειαζόμαστε, συνεπώς, γρήγορα αυτό το μέσο. Είχαμε μια ηθική δέσμευση του Συμβουλίου. Η φινλανδική Προεδρία μας καλεί να χειριστούμε αυτό το θέμα στο πλαίσιο της συζήτησης για το μέλλον του χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης, η οποία προγραμματίζεται για τη δεύτερη περίοδο συνόδου του Σεπτεμβρίου.
Μια και η προστασία των δεδομένων αποτελεί πολιτική προτεραιότητα για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, καλώ το Συμβούλιο να δεσμευτεί επισήμως ενώπιον του Σώματος υπέρ της ταχείας έγκρισης της απόφασης πλαισίου και να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου το Κοινοβούλιο να μετάσχει στις συζητήσεις. Γι’ αυτόν τον λόγο, ζητώ από τους συναδέλφους μου να αναβάλουν την ψήφιση αυτού του νομοθετικού ψηφίσματος για την επόμενη περίοδο συνόδου του Σεπτεμβρίου.
(Το Σώμα εγκρίνει την πρόταση αναβολής της ψηφοφορίας)
7.4. Συμφωνία σταθεροποίησης και σύνδεσης με την Αλβανία (ψηφοφορία)
7.5. Ένα ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο για το μέλλον (ψηφοφορία)
7.6. Βελτίωση της ψυχικής υγείας του πληθυσμού - Προς μια στρατηγική σχετικά με την ψυχική υγεία για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ψηφοφορία)
– Πριν από την ψηφοφορία επί της τροπολογίας 48:
Zbigniew Zaleski (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, δεν υπάρχουν μόνον άτομα με σοβαρές ψυχωτικές διαταραχές στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και άτομα με διάφορες ψυχολογικές διαταραχές. Θέλω λοιπόν να προτείνω την ακόλουθη προφορική τροπολογία επί της παραγράφου 48, η οποία ζητώ να διαμορφωθεί ως εξής: «πιστεύει ότι ο όρος “θεραπευτική αγωγή” θα πρέπει να ερμηνεύεται ευρέως, περιλαμβανομένης της ψυχοθεραπείας που προσφέρεται από ειδικευμένους επιστήμονες...». Το κείμενο δεν αλλάζει πολύ, αλλά προστίθεται ένα στοιχείο το οποίο αντικατοπτρίζει την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε στις κοινωνίες μας.
John Bowis (PPE-DE), εισηγητής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, αυτή η τροπολογία είναι αποδεκτή.
(Η προφορική τροπολογία δεν κρατείται)
– Πριν από την ψηφοφορία επί των τροπολογιών 11 και 12:
Μάριος Ματσάκης (ALDE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θέλω απλώς να προτείνω μια σύντομη προφορική τροπολογία επί των τροπολογιών 11 και 12. Και στις δύο τροπολογίες, η φράση «στα νέα κράτη μέλη» πρέπει να αντικατασταθεί από τη φράση «σε ορισμένα νέα κράτη μέλη». Σκοπός αυτής της τροποποίησης είναι να ανταποκρίνεται το κείμενο στα πραγματικά δεδομένα, δεδομένου ότι η κατάσταση στην οποία αναφέρονται οι δύο τροπολογίες δεν αφορά όλα τα κράτη μέλη, αλλά ορισμένα μόνο από αυτά.
John Bowis (PPE-DE), εισηγητής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, και αυτή η τροπολογία είναι αποδεκτή.
(Η προφορική τροπολογία κρατείται)
7.7. Απλούστευση και βελτίωση της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής (2006-2008) (ψηφοφορία)
7.8. Δημοσιονομικός κανονισμός που εφαρμόζεται στον γενικό προϋπολογισμό των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ψηφοφορία)
– Πριν από την ψηφοφορία:
Ingeborg Gräßle (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, σήμερα έχουμε μπροστά μας την τρίτη ψηφοφορία για τον δημοσιονομικό κανονισμό μέσα σε διάστημα έξι μηνών και για να μην χάσουμε χρόνο, σας ζητώ να εγκρίνετε μια γρήγορη απάντηση του Σώματος προς το Συμβούλιο, το οποίο καλώ –και μάλιστα επειγόντως– να αρχίσει επιτέλους διάλογο με το Σώμα για το ζήτημα του δημοσιονομικού κανονισμού. Έχουμε ήδη καθυστερήσει αρκετά και μόνο αν αρχίσουμε τώρα, μπορεί να τεθεί σε ισχύ εμπρόθεσμα ο κανονισμός μέχρι το τέλος του χρόνου. Μόνο έτσι θα είναι δυνατόν να ωφεληθούν τα πολυετή προγράμματα και οι διατάξεις εφαρμογής τους από τις απλουστευμένες διαδικασίες του νέου δημοσιονομικού κανονισμού. Με την παρακωλυτική του τακτική, το Συμβούλιο διακυβεύει την άμεση καταβολή των πόρων στήριξης και την ολοκλήρωση των σχετικών διαδικασιών πιο απλά και χωρίς καθυστερήσεις. Ζητώ την έναρξη διαπραγματεύσεων.
Glyn Ford (PSE), γραπτώς. – (EN) Υπερψήφισα αυτή την έκθεση σχετικά με τη σύναψη συμφωνίας αλιευτικής σύμπραξης μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ένωσης των Κομορών. Την τελευταία φορά που ψηφίσαμε για το ίδιο θέμα, πριν από μερικά χρόνια, είχα καταθέσει τροπολογία στην οποία ζητούσα να αναληφθεί κοινή δράση από την ΕΚ και την Ένωση των Κομορών για την προστασία του κοιλάκανθου, αυτού του ζωντανού απολιθώματος, το οποίο, ενώ θεωρούνταν ότι είχε εκλείψει πριν από δεκάδες εκατομμύρια χρόνια, ανακαλύφθηκε σε μεγάλα βάθη στα ανοικτά των Κομορών τη δεκαετία του 1940. Εξ όσων γνωρίζω, ελάχιστα έχουν γίνει προς αυτή την κατεύθυνση. Ευελπιστώ ότι αυτή τη φορά θα καταβληθούν πραγματικές προσπάθειες για την προστασία αυτού του μοναδικού επιζώντος από τα βάθη της ιστορίας του κόσμου.
Duarte Freitas (PPE-DE), γραπτώς. – (PT) Ψήφισα υπέρ αυτής της έκθεσης σχετικά με τη σύναψη της συμφωνίας σύμπραξης μεταξύ της Ένωσης των Κομορών και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.
Η εν λόγω συμφωνία εντάσσεται στη νέα προσέγγιση για τις συμπράξεις στο πλαίσιο της εξωτερικής διάστασης της κοινής αλιευτικής πολιτικής, την οποία επιδιώκει να εφαρμόσει η ΕΕ. Στόχος της συμφωνίας είναι η ανάπτυξη και βελτίωση των αλιευτικών συνθηκών στην Ένωση των Κομορών, η οποία θα λάβει τμήμα της χρηματοδότησης που χορηγεί η ΕΕ για τον σκοπό της δημιουργίας νέων υποδομών και τεχνολογίας η οποία είναι καταλληλότερη για τη βιώσιμη ανάπτυξη των αλιευτικών πόρων της χώρας.
Από την πλευρά της, η ΕΕ θα εγγυηθεί, σε μια άλλη τρίτη χώρα, αλιευτικές ευκαιρίες οι οποίες θα συμβάλουν στη συνέχιση της λειτουργίας του υπερπόντιου αλιευτικού της στόλου.
Μια αρνητική πτυχή είναι το γεγονός ότι το Κοινοβούλιο καλείται μόλις τώρα να προσφέρει τη γνωμοδότησή του σχετικά με τη νομοθετική πρόταση που αφορά την εν λόγω συμφωνία, ενώ το συνημμένο πρωτόκολλο εγκρίθηκε από το ίδιο το Κοινοβούλιο τον Οκτώβριο του 2005 στο πλαίσιο ξεχωριστής διαδικασίας.
Duarte Freitas (PPE-DE), γραπτώς. – (PT) Ενόψει των συμπερασμάτων του Συμβουλίου του Ιουλίου 2004 σχετικά με τη νέα προσέγγιση όσον αφορά τις διεθνείς αλιευτικές συμφωνίες, είναι αναγκαίο να επαναφέρουμε μηχανισμούς οι οποίοι έχουν εξαφανιστεί, όπως το ανεξήγητα καταργηθέν καθεστώς μικτών εταιρειών, το οποίο σημείωσε μεγάλη επιτυχία όσον αφορά την ανάπτυξη της αλιευτικής οικονομίας διαφόρων χωρών.
Ως εκ τούτου, κατέστη αναγκαία η προσαρμογή των τρεχουσών συμφωνιών στη φιλοσοφία που υιοθετήθηκε και κατοχυρώθηκε στα συμπεράσματα του Συμβουλίου Αλιείας του 2004.
Ένας από τους παράγοντες τους οποίους θεωρώ ζωτικής σημασίας για την επιτυχία αυτών των νέων συμφωνιών είναι η ενισχυμένη συμμετοχή των αρχών τρίτων χωρών στην εστιασμένη στο περιβάλλον παρακολούθηση των πόρων τους.
Φρονώ, συνεπώς, ότι η έκθεση αυτή πρέπει να εγκριθεί. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα γίνουν σεβαστές οι αρχές οι οποίες κατοχυρώνονται στο πλαίσιο της κοινής αλιευτικής πολιτικής.
Alyn Smith (Verts/ALE), γραπτώς. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, αυτές οι αλιευτικές συμφωνίες δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από το να εξάγουν τις καταστροφικές μας πολιτικές στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Είναι δικαιολογημένες μόνο στον εικονικό κόσμο της κοινής αλιευτικής πολιτικής, μιας πολιτικής η οποία έχει προκαλέσει τεράστιες καταστροφές στις αλιευτικές κοινότητες, τα αλιευτικά αποθέματα και το περιβάλλον γενικότερα στα ευρωπαϊκά ύδατα. Ως εκ τούτου, καταψήφισα την έκθεση.
Marco Cappato (ALDE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ψηφίσαμε υπέρ της έκθεσης σχετικά με τη συμφωνία σταθεροποίησης μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Αλβανίας που παρουσίασε ο κ. Ilves και πιστεύουμε ότι μόνο η ενίσχυση της ολοκλήρωσης με την ταχεία ένταξη της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα αποτελέσει την καλύτερη απάντηση στα προβλήματα των Βαλκανίων και ασφαλώς της ίδιας της Αλβανίας.
Τα γεγονότα που συντάραξαν τα Βαλκάνια τη δεκαετία του ’90 θα έπρεπε να μας είχαν διδάξει ότι ο εγωισμός των εθνικών κρατών δεν μπορεί να προσφέρει ποτέ τη λύση. Μετά το ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου, η υπόθεση των Τσάμηδων αποτελεί το τελευταίο μεγάλο εθνικό ζήτημα που αφορά τους αλβανόφωνους λαούς και, όπως συνέβη με το Κοσσυφοπέδιο, έτσι και με το ζήτημα των Τσάμηδων εμείς οι ριζοσπάστες ήμασταν από τους πρώτους που κατήγγειλαν στο Σώμα τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων αυτού του λαού.
Η συμφωνία αυτή θέτει τις βάσεις για την εγκαθίδρυση ενός διαλόγου σχετικά με το ζήτημα των πολιτιστικών δικαιωμάτων και την επιστροφή των περιουσιών των Τσάμηδων που κατοικούν στην Ελλάδα, ο οποίος δεν θα βασίζεται μόνο σε λογικές αντιπαράθεσης μεταξύ εθνικών εγωισμών, αλλά στη συμμετοχή της Ευρώπης και των διεθνών οργανισμών.
Koenraad Dillen (NI). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, διαφθορά, μαφιόζικες πρακτικές του δεκάτου ενάτου αιώνα, ισλαμισμός... η Αλβανία σήμερα εξακολουθεί να υφίσταται τις συνέπειες μιας σταλινικής δικτατορίας η οποία διήρκεσε 50 χρόνια. Δεν είναι καθόλου έτοιμη να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, παρότι, σε αντίθεση με την Τουρκία για παράδειγμα, ανήκει βεβαίως, από ιστορική άποψη, στην ευρωπαϊκή πολιτισμική κοινότητα. Ωστόσο, μια ορθή πολιτική γειτονίας θα είναι ίσως αρκετή ώστε να καλλιεργηθεί αυτός ο ιστορικός δεσμός με την Ευρώπη. Μια τέτοια πολιτική γειτονίας πρέπει να επαρκεί επίσης για την αντιμετώπιση των τεράστιων προβλημάτων τα οποία αντιμετωπίζει η εν λόγω χώρα και τα οποία καταργούν κάθε προοπτική ένταξή της στην ΕΕ. Συνεπώς, δεν πρέπει να καλλιεργούμε φρούδες ελπίδες στον αλβανικό πληθυσμό.
Για τους λόγους αυτούς, καταψήφισα το κείμενο του ψηφίσματος σχετικά με τη συμφωνία σταθεροποίησης και σύνδεσης με την Αλβανία, με το σκεπτικό ότι συνιστά ένα πρώτο βήμα –και δεν πρέπει να έχουμε την παραμικρή αμφιβολία γι’ αυτό– προς την κατεύθυνση της ένταξης της Αλβανίας, και η Ευρώπη, όπως και στην περίπτωση της Τουρκίας, επιλέγει να αγνοεί τη γνώμη των πολιτών της.
Carl Schlyter (Verts/ALE), γραπτώς. – (SV) Παρά τις ορθές αναφορές σε μια κοινωνική οικονομία, το κείμενο αυτής της έκθεσης, στο οποίο φαίνεται να εκθειάζεται η ανάπτυξη, χαρακτηρίζεται δυστυχώς από πληθώρα αρνητικών στοιχείων. Οι προτεινόμενες εκστρατείες δημόσιας προπαγάνδας για την εμπέδωση του μηνύματος ότι η διεθνής κοινότητα χρειάζεται μεταρρύθμιση δεν συνάδουν με το πνεύμα των καιρών, όπως και οι αξιώσεις για επέκταση της εσωτερικής αγοράς η οποία οδηγεί σε μη βιώσιμη ανάπτυξη. Υπάρχουν αναφορές στις οποίες το σχέδιο συνθήκης για τη θέσπιση ευρωπαϊκού συντάγματος θεωρείται μέσο ενίσχυσης της κοινωνικής Ευρώπης, ενώ το εν λόγω σχέδιο συντάγματος συνεπαγόταν, απεναντίας, περαιτέρω βήμα στην κατεύθυνση της νεοφιλελεύθερης εσωτερικής αγοράς και του στρατιωτικού επανεξοπλισμού. Κατά τον τρόπο αυτόν, οι ψηφοφόροι εξαπατώνται.
Milan Cabrnoch (PPE-DE). – (CS) Κύριε Πρόεδρε, οι βουλευτές του τσεχικού Δημοκρατικού Κόμματος Πολιτών στο ΕΚ καταψήφισαν την έκθεση σχετικά με ένα ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο για το μέλλον. Στην έκθεση ορθώς επισημαίνεται ότι δεν υπάρχει πραγματικό ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο· παρ’ όλα αυτά, κατά τρόπο αποκαλυπτικό, περιγράφεται μια σειρά αξιών τις οποίες αναγνωρίζουμε από κοινού και παρατίθενται τα προβλήματα τα οποία κάθε χώρα πρέπει να αντιμετωπίσει όσον αφορά την κοινωνική της πολιτική. Η έκθεση αποτελεί καλό σημείο εκκίνησης για περαιτέρω διάλογο, αλλά δεν υποστηρίζουμε τη λύση που προτείνεται σε αυτήν. Δεν συμφωνούμε με την υποστήριξη που παρέχεται στο κείμενο της έκθεσης προς το προταθέν Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, το οποίο έχει πλέον απορριφθεί. Κατά τη γνώμη μας, η έκθεση θα οδηγήσει σε περιορισμούς του ανταγωνισμού στους τομείς της κοινωνικής και φορολογικής πολιτικής, καθώς και σε απώλεια της κυριαρχίας των κρατών μελών στους εν λόγω τομείς.
Andreas Mölzer (NI). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, καταψήφισα την έκθεση Peneda/De Rossa διότι το ευρωπαϊκό κοινωνικό πρότυπο μπορεί να επιτευχθεί μόνον εάν μειωθεί ο αριθμός των ανέργων και των ατόμων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Πρέπει, μεταξύ άλλων, να αναλάβουμε μακροπρόθεσμη δράση για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα της αποσύνθεσης των κοινωνικών υπηρεσιών και του ντάμπιγκ των μισθών και, ιδίως, να συνειδητοποιήσουμε ότι ένα κοινωνικό πρότυπο δεν μπορεί να θεμελιωθεί στη μερική απασχόληση και σε μισθούς πείνας. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε περισσότερα άτομα σε θέσεις πλήρους απασχόλησης και ελάχιστες προδιαγραφές υψηλού επιπέδου σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Ειδικά τα κράτη όπου η κοινωνική ασφάλεια προσφέρει ένα ισχυρό δίκτυο παροχών –ένα από τα οποία είναι η Αυστρία– είναι αυτά που φθάνουν στα όρια της οικονομικής τους βιωσιμότητας και γι’ αυτό είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση του κοινωνικού προτύπου και για το εργατικό δυναμικό κάθε χώρας να τηρούνται με αυστηρότητα οι μεταβατικές περίοδοι για την αγορά εργασίας αναφορικά με τους εργαζομένους από τα νέα κράτη μέλη από την Ανατολική Ευρώπη.
Jean-Pierre Audy (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Υπερψήφισα την έκθεση των συναδέλφων μου κ. Silva Peneda και κ. De Rossa σχετικά με το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο, διότι είναι εξαιρετικά σημαντικό να κατανοήσουν οι συμπολίτες μας ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση προσδίδει κοινωνική διάσταση στις φιλοδοξίες μας για την οικοδόμηση ενός ανθρωπιστικού πολιτισμού. Προφανώς πρέπει να γίνουν πολλά ακόμη όσον αφορά τη συνοχή του μοντέλου μας για την αειφόρο ανάπτυξη το οποίο συνδυάζει την οικονομική ανάπτυξη, την κοινωνική φιλοδοξία και τον σεβασμό προς το περιβάλλον. Αυτή η έκθεση περιγράφει μερικές πολύ ελπιδοφόρες πρωτοβουλίες τις οποίες υποστηρίζω, ενώ επίσης είμαι ικανοποιημένος με το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εν τη σοφία του, απέρριψε την πρόταση να νομοθετεί σχετικά με τις υπηρεσίες γενικού συμφέροντος, καθώς είναι σαφές ότι τώρα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για ένα τέτοιο βήμα. Πιστεύω ειλικρινά ότι ένα δίκαιο και ισορροπημένο κοινωνικό μοντέλο αποτελεί καίριο στοιχείο της οικονομικής επίδοσης της Ένωσης και ότι, αντιθέτως, η υπερβολική έμφαση στην κοινωνική πολιτική θα καταστρέψει την οικονομική ανάπτυξη και τελικά θα αποβεί αντιπαραγωγική, καθώς δεν θα υπάρχουν επαρκή μέσα για τη χρηματοδότηση των κοινωνικών μέτρων. Στο θέμα αυτό, ας είμαστε ξεκάθαροι ως προς τον τρόπο με τον οποίο θα χρησιμοποιήσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση και ας μην κρύβουμε την αλήθεια από τους συμπολίτες μας, και ιδίως τους νέους.
Philip Bushill-Matthews (PPE-DE), γραπτώς. – (EN) Οι βουλευτές του ΕΚ που ανήκουν στην παράταξη των Συντηρητικών διαφωνούν με πολλές πτυχές αυτής της έκθεσης, όπως οι αναφορές σε φορολογικό συντονισμό και στο Σύνταγμα – γι’ αυτό, προκειμένου να καταστήσουμε τη θέση μας απολύτως σαφή, ζήτησα ξεχωριστές ονομαστικές ψηφοφορίες γι’ αυτές τις παραγράφους. Αυτές οι πτυχές θα αρκούσαν από μόνες τους για να καταψηφίσουμε το σύνολο της έκθεσης. Ωστόσο, υπάρχει και μια θετική πλευρά, η οποία συνίσταται στο ότι εργαστήκαμε σκληρά για να συμπεριλάβουμε αναφορές στη στρατηγική της Λισαβόνας, στην ολοκλήρωση της εσωτερικής αγοράς και στη συμμετοχή των εθνικών κοινοβουλίων: αυτή είναι η πρώτη φορά που γίνονται αποδεκτές τέτοιες αναφορές σε μια έκθεση για θέματα κοινωνικής πολιτικής αυτού του είδους.
Καθοριστικό ρόλο στην τελική μας απόφαση διαδραμάτισε η ανάγκη για μεταρρύθμιση. Στην τροπολογία αριθ. 1 την οποία κατέθεσα αυτό περιγράφεται πολύ συγκεκριμένα, γεγονός που αποδέχτηκαν πρόθυμα οι συνάδελφοί μου στην Ομάδα ΕΛΚ-ΕΔ. Με αντάλλαγμα τη συμφωνία μας να απόσχουμε από την τελική ψηφοφορία, αντί να καταψηφίσουμε το κείμενο, οι Σοσιαλιστές συμφώνησαν να επιτρέψουν την έγκριση αυτής της τροπολογίας. Η ανταμοιβή υπήρξε η επίσημη αναγνώριση για πρώτη φορά από την πλειοψηφία των βουλευτών του ΕΚ της πραγματικής ανάγκης μεταρρύθμισης του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου. Πρόκειται για πραγματικό επίτευγμα, στο οποίο οι Συντηρητικοί του Ηνωμένου Βασιλείου διαδραμάτισαν ηγετικό ρόλο. Η πρόκληση που αντιμετωπίζουμε τώρα είναι να συνεργαστούμε για την υλοποίηση αυτού του στόχου.
Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Εκφράζουμε τη μεγάλη μας απογοήτευση διότι, για μια ακόμη φορά, όσοι μιλούν τόσο πολύ για ένα αξιοπρεπές ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο έχουν ουσιαστικά εγκρίνει μια έκθεση η οποία, στην πραγματικότητα, δίνει το πράσινο φως και νομιμοποιεί μια διαδικασία η οποία βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη σε αρκετά κράτη μέλη, ήτοι η κατάργηση των υψηλών κοινωνικών προτύπων, η μείωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των πολιτών στο πλαίσιο ενός δημοσίου, καθολικού και υψηλής ποιότητας συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, και η υπονόμευση της καθολικής πρόσβασης σε δημόσιες υπηρεσίες υψηλού επιπέδου σε τομείς όπως η υγεία, η εκπαίδευση και η στέγαση.
Εκφράζουμε τη λύπη μας για την απόρριψη των τροπολογιών τις οποίες καταθέσαμε, στις οποίες εκφράζαμε τη βαθύτατη πεποίθησή μας ότι ένα κράτος με ισχυρή κοινωνική προστασία, το οποίο τηρεί ενισχυμένα πρότυπα στους τομείς της περιβαλλοντικής, κοινωνικής και εργατικής πολιτικής και χαρακτηρίζεται από προοδευτική φορολογία και αναδιανομή του εισοδήματος και του παραγόμενου πλούτου, προσφέρει τη δυνατότητα θετικών οικονομικών επιδόσεων.
Εκφράζουμε επίσης τη λύπη μας για την απόρριψη της πρότασής μας για ένα μακροοικονομικό πλαίσιο στήριξης της βιώσιμης ανάπτυξης, με ενίσχυση της εσωτερικής ζήτησης, η οποία είναι φιλική για το περιβάλλον και συμβατή με τον στόχο της πλήρους απασχόλησης, κατά τρόπο που να επιτυγχάνεται οικονομική και κοινωνική συνοχή.
Για τους λόγους αυτούς, καταψηφίσαμε την έκθεση.
Hélène Goudin (IND/DEM), γραπτώς. – (SV) Σε αυτή την έκθεση, οι εισηγητές προτείνουν πλήθος μέτρων τα οποία πρέπει να ληφθούν προκειμένου να επιλυθούν προβλήματα που σχετίζονται με την απασχόληση και την κοινωνική πολιτική. Ορισμένα τμήματα αυτών των προτάσεων μπορεί να είναι αξιόλογα, όμως εμείς, τα μέλη της Λίστας του Ιουνίου, υποστηρίζουμε κατηγορηματικά ότι, κατά την άποψή μας, οι πολιτικοί τομείς που εξετάζονται στην έκθεση πρέπει να ανήκουν αποκλειστικά στο πεδίο αρμοδιότητας των κρατών μελών. Απορρίπτω τις αναφορές στο Σύνταγμα, τους περιορισμούς στα φορολογικά συστήματα των κρατών μελών, τις απόψεις σχετικά με τη μεταρρύθμιση των συνταξιοδοτικών συστημάτων και τις νουθεσίες σχετικά με τα μέτρα που πρέπει να λάβουν τα κράτη μέλη προκειμένου να επιτύχουν αυξημένο επίπεδο ευημερίας.
Συμμερίζομαι την άποψη που εκφράζεται στην αιτιολογική σκέψη ΙΔ, ότι δηλαδή τα κράτη μέλη πρέπει να είναι αρμόδια για τη χρηματοδότηση των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας και τη λήψη αποφάσεων σε αυτόν τον τομέα, αλλά υποχρεώθηκα να καταψηφίσω την εν λόγω αιτιολογική σκέψη εξαιτίας της αναφοράς στο Σύνταγμα.
Συνεπώς, καταψήφισα την έκθεση στο σύνολό της.
Jean Lambert (Verts/ALE), γραπτώς. – (EN) Η Ομάδα των Πρασίνων/Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία στήριξε σήμερα την τελική έκθεση σχετικά με το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο, όχι επειδή είναι τέλεια, αλλά επειδή θεσπίζει σημαντικά κριτήρια για το Κοινοβούλιο όσον αφορά τη σπουδαιότητα της κοινωνικής διάστασης στην ανάπτυξη της ΕΕ.
Εκφράζουμε τη λύπη μας διότι εξακολουθεί να δίνεται έμφαση στην οικονομική ανάπτυξη χωρίς να λαμβάνονται υπόψη η ποιότητα και τα αποτελέσματά της. Η διαδικασία της Λισαβόνας δεν αποτελεί, για την Ομάδα μου, μονόδρομο, καθόσον δεν λαμβάνει επαρκώς υπόψη τη σημασία της κοινωνικής διάστασης κατά την ευρύτερή της έννοια – δεν αφορά μόνο την απασχόληση αλλά και τις αυθόρμητες και κοινωνικές πτυχές της ζωής μας. Λυπούμαστε διότι η οδηγία πλαίσιο για τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας δεν έτυχε της στήριξης της πλειοψηφίας: οφείλουμε με κάποιον τρόπο να διαχωρίσουμε τις αναγκαίες βασικές υπηρεσίες οι οποίες παρέχονται για λόγους κοινής ωφέλειας από τις υπηρεσίες τις οποίες επιλέγουμε ως άτομα.
Εντούτοις, στην έκθεση αναγνωρίζεται ότι η όποια μεταρρύθμιση των κοινωνικών συστημάτων δεν πρέπει να συνιστά οπισθοδρόμηση αλλά να καλύπτει στοιχειώδεις ανάγκες: για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι αναγκαία η διασφάλιση ελαχίστου βασικού εισοδήματος. Ευελπιστούμε ότι η έκθεση αυτή θα αποτελέσει χρήσιμο εργαλείο στις συζητήσεις μας με το Συμβούλιο και την Επιτροπή και ότι η υπόλοιπη νομοθεσία θα προστατεύει, αντί να υπονομεύει, την κοινωνική Ευρώπη.
Carl Lang (NI), γραπτώς. – (FR) Επί μακρόν, η Δυτική Ευρώπη αποτέλεσε ένα επιτυχές οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο, βασιζόμενο σε μια ακμάζουσα γεωργία, μια ισχυρή βιομηχανία, δυναμικούς και ομοιογενείς λαούς, εδραία εθνικά κράτη, που διασφάλιζαν στους υπηκόους τους ταυτόχρονα την ελευθερία της επιχειρηματικότητας και την κοινωνική προστασία.
Εδώ και είκοσι χρόνια, η Ευρώπη των Βρυξελλών χωρίς σύνορα, με τη συνενοχή των κυβερνήσεών μας, παραδίδει τις βιομηχανίες μας στον ανταγωνισμό των ασιατικών οικονομιών, που εφαρμόζουν το κοινωνικό ντάμπινγκ, αφήνει κάθε χρόνο να εισέρχονται ένα εκατομμύριο μετανάστες από χώρες εκτός της ΕΕ, εφαρμόζει κατά των γεωργών μας μια γνήσια μορφή μαλθουσιανισμού, αποδιαρθρώνει τα συστήματα κοινωνικής προστασίας μας και τις πολιτικές μας για την οικογένεια.
Μιλάμε εν προκειμένω για γενικευμένη κοινωνική υποβάθμιση, την οποία αντικατοπτρίζουν κυρίως οι πάνω από 20 εκατομμύρια άνεργοι, η βιομηχανική αποδιάρθρωση, τα εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα σε αγρανάπαυση, οι ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες οι θάνατοι ξεπερνούν τις γεννήσεις, οι εκτεταμένες περιφέρειες που κατακερματίζονται. Αυτός είναι ο απολογισμός αυτής της Ευρώπης την οποία απέρριψαν την περασμένη χρονιά ο γαλλικός και ο ολλανδικός λαός στα δημοψηφίσματα για το ευρωπαϊκό σύνταγμα.
Μόνο μια Ευρώπη των εθνών, θεμελιωμένη στις αρχές που ανέδειξαν το μεγαλείο του πολιτισμού μας –το έθνος, η οικογένεια και η ελευθερία– θα επιτρέψουν στην ήπειρό μας να δημιουργήσει ένα νέο κοινωνικό μοντέλο.
Claude Moraes (PSE), γραπτώς. – (EN) Υπερψηφίζοντας την έκθεση De Rossa και Silva Peneda σχετικά με ένα ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο για το μέλλον, οι Εργατικοί βουλευτές του ΕΚ στηρίζουν τις κοινωνικές και οικονομικές πολιτικές οι οποίες διασφαλίζουν θέσεις απασχόλησης, παραγωγικότητα και δίκαιες συνθήκες στην εργασία.
Οι Εργατικοί βουλευτές του ΕΚ αναλύουν κάθε νομοθετική πρόταση ξεχωριστά σε σχέση με τον αντίκτυπό της στην επιχειρηματικότητα και το εργατικό δυναμικό του Ηνωμένου Βασιλείου. Η στάση μας κατά την ψηφοφορία για την έκθεση De Rossa δεν αποκλίνει καθόλου από αυτή τη θέση.
Ειδικότερα, οι Εργατικοί βουλευτές του ΕΚ έχουν τη σταθερή πεποίθηση ότι η φορολογική πολιτική είναι αρμοδιότητα ενός εκάστου των κρατών μελών, και βάσει αυτής της αρχής ενεργήσαμε κατά την ψηφοφορία για την έκθεση De Rossa και Silva Peneda.
Luís Queiró (PPE-DE), γραπτώς. – (PT) Το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο πρέπει να μεταρρυθμιστεί. Τίθεται, ωστόσο, το ερώτημα πώς πρέπει να μεταρρυθμιστεί κάτι που αποτελεί ουσιαστικά «εμβληματικό» χαρακτηριστικό της σημερινής Ευρώπης.
Η απάντηση είναι: χωρίς φόβο.
Πρέπει να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί και να συμβάλουμε στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών μας. Δεν πρέπει λοιπόν να διστάζουμε να λάβουμε αποφάσεις οι οποίες αποσκοπούν στη βελτίωση της ζωής των πολιτών μας.
Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι ένα από τα αποτελεσματικότερα μέτρα θα είναι η ολοκλήρωση της εσωτερικής αγοράς.
Πρέπει να μείνουμε πιστοί στους στόχους της Λισαβόνας ώστε να διασφαλίσουμε τη λήψη μέτρων οικονομικού συντονισμού και την εφαρμογή πολιτικών απασχόλησης και κοινωνικής προστασίας οι οποίες θα οδηγήσουν σε οικονομική ανάπτυξη, ενισχυμένη ανταγωνιστικότητα και δημιουργία περισσοτέρων και καλύτερων θέσεων απασχόλησης, κατά τρόπο βιώσιμο.
Μένουν ακόμη να γίνουν πολλά, και εδώ και στις πρωτεύουσές μας.
Δεν αρκεί να ανακοινώνουμε απλώς μεταρρυθμίσεις και να υποσχόμαστε περισσότερες θέσεις απασχόλησης.
Δεν αρκεί να συζητούμε απλώς μεταξύ μας. Πρέπει να επιτύχουμε τους στόχους μας όσον αφορά την απασχόληση, την εκπαίδευση και την κατάρτιση.
Προκειμένου να μπορέσουμε εν τέλει να διατηρήσουμε τις κοινωνικές αξίες της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης στην Ευρώπη απαιτείται νέα νοοτροπία, ανταλλαγή πληροφοριών, μεγιστοποίηση της αποτελεσματικότητας των επιχειρήσεων και της κατάρτισης και δημιουργία καταρτισμένου εργατικού δυναμικού.
Catherine Stihler (PSE), γραπτώς. – (EN) Το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο είναι μοναδικό. Στην ΕΕ μπορούμε να εξισορροπήσουμε την κοινή αγορά με την κοινωνική δικαιοσύνη. Οφείλουμε δε να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να διατηρήσουμε αυτή την ισορροπία.
Γεώργιος Τούσσας (GUE/NGL), γραπτώς. – Το ΚΚΕ καταψηφίζει την έκθεση για το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο, προϊόν της σύμπλευσης ΕΛΚ και σοσιαλδημοκρατών, αποκαλύπτει με τον πιο κυνικό τρόπο το εφιαλτικό μέλλον που προετοιμάζει το ευρωενωσιακό κεφάλαιο για τους εργαζόμενους. Οι πολιτικοί και ιδεολογικοί εκφραστές του κεφαλαίου αναπτύσσουν μία τεράστια προπαγανδιστική εκστρατεία, χρησιμοποιώντας το πρόβλημα της ανεργίας και επισείοντας απειλές για τη δημογραφική γήρανση, τον «κίνδυνο κατάρρευσης» των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης, ώστε να εμφανίσουν ως επείγουσα ανάγκη τη «μεταρρύθμιση» των υπαρχόντων συστημάτων κοινωνικής προστασίας. Η προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, στα πλαίσια της Στρατηγικής της Λισσαβόνας, απαιτεί την πλήρη κατεδάφιση όλων των κατακτήσεων των εργαζομένων (που κι αυτές βέβαια ήταν κάτω από το επίπεδο των λαϊκών αναγκών) μέσα από την πάλη των αγώνων του εργατικού κινήματος και την πίεση της ύπαρξης του σοσιαλιστικού στρατοπέδου. Έτσι, προωθείται η μεγαλύτερη δυνατή εκμετάλλευση της εργατικής τάξης μέσα από την πλήρη αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων και τη γενίκευση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, η αποδιάρθρωση των συστημάτων συνταξιοδότησης, υγειονομικής περίθαλψης, πρόνοιας και κοινωνικής προστασίας (προστασία ανέργων, προστασία μητρότητας, στέγαση κλπ), η κατάργηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα των κοινωφελών υπηρεσιών. Το μόνο που θα απομείνει στη θέση τους θα είναι το κατώτατο δυνατό επίπεδο προστασίας από την απόλυτη εξαθλίωση, για να αποφεύγονται οι κοινωνικές εκρήξεις.
Andreas Mölzer (NI). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, καταψήφισα και την έκθεση Bowis, διότι θεωρώ ότι πραγματικά δεν χρειάζεται να μας εκπλήσσει η αύξηση των ψυχικών ασθενειών. Οι άνθρωποι είναι εκτεθειμένοι σε διαρκώς αυξανόμενη πίεση στην εργασία και στο σχολείο και αυτή η πίεση έχει ως αποτέλεσμα να μην έχουμε πλήρη απόδοση.
Η βελτίωση της αγωγής με ψυχοφάρμακα μπορεί στην καλύτερη περίπτωση να καταπολεμήσει τα συμπτώματα, όχι όμως και τις αιτίες. Θα βοηθούσε περισσότερο να βελτιώσουμε το αίσθημα της προσωπικής αξίας των ευρωπαίων πολιτών μεταδίδοντάς τους τις αυθεντικές, πραγματικές και χριστιανικές θεμελιώδεις αξίες μας. Είναι αναμφισβήτητο ότι οι άνθρωποι με βαθιές ρίζες στο οικογενειακό πνεύμα, τον πατριωτισμό και την εθνική ταυτότητα είναι λιγότερο ευάλωτοι στις ψυχικές ασθένειες.
Carlo Fatuzzo (PPE-DE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ψήφισα υπέρ της έκθεσης σχετικά με την αναγνώριση της σημασίας της ψυχικής υγείας στην Ευρώπη, με εισηγητή τον φίλο μου, John Bowis, η παρουσία και μόνον του οποίου αποτελεί εγγύηση ότι το σημαντικό αυτό ζήτημα θα αντιμετωπισθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Η φήμη του κ. Bowis έχει εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη και σήμερα στα θεωρεία είναι παρούσα μια θαυμάστριά του ονόματι Silvana Moggi, η οποία ταξίδεψε από την Ιταλία, και συγκεκριμένα από την πόλη του Salsomaggiore (όπου διεξάγονται τα καλλιστεία για την ανάδειξη της Μις Ιταλία), γιατί ήθελε να είναι παρούσα όταν το μεγάλο της είδωλο, ο κ. John Bowis, θα παρουσίαζε στη συζήτηση τη σημαντικότατη πρότασή του, προκειμένου να παρέχεται στην Ευρώπη η καλύτερη δυνατή φροντίδα όταν κάποιος έχει την ατυχία να ασθενεί ψυχικά και όχι μόνο σωματικά.
Jean-Pierre Audy (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Υπερψήφισα την έξοχη έκθεση του κ. Bowis σχετικά με την πρόταση ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου – προς μια στρατηγική σχετικά με την ψυχική υγεία για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένας στους τέσσερις θα βιώσει στη διάρκεια της ζωή του ένα πρόβλημα ψυχικής υγείας. Οι σωματικές και διανοητικές αδυναμίες αυξάνονται με την ηλικία, σε συνάρτηση με την επιμήκυνση της διάρκειας ζωής. Σε έναν κόσμο που περιπλέκεται υπό την πίεση εκτεταμένων, βίαιων και ραγδαίων αλλαγών, πρέπει να κατανοήσουμε μια συλλογική πρόκληση, να προλάβουμε και να αντιμετωπίσουμε τα ζητήματα ψυχικής υγείας αποφεύγοντας τον στιγματισμό, την απόρριψη ή, ακόμη χειρότερο, την περιφρόνηση των ασθενών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να δώσει το παράδειγμα, διασφαλίζοντας στους συμπολίτες της μια διανοητικώς υγιή ζωή. Είμαι, εν προκειμένω, υπερήφανος που προέρχομαι από τη Γαλλία, ένα κράτος μέλος το οποίο, υπό την ηγεσία του Προέδρου Ζακ Σιράκ, ανέκαθεν ακολουθούσε την πλέον διαυγή, φιλόδοξη και, εν τέλει, ανθρώπινη πολιτική θεραπείας της ψυχικής νόσου.
Liam Aylward (UEN), γραπτώς. – (EN) Η ψυχική υγεία είναι ένα θέμα εξαιρετικά σημαντικό για όλους μας, είτε είμαστε πάσχοντες, φροντιστές ή πάροχοι υπηρεσιών σε αυτόν τον τομέα. Ο ρόλος των νομοθετών στον εν λόγω τομέα είναι ακόμη μεγαλύτερος καθώς, στο επίπεδο της ΕΕ και των κρατών μελών, και στο πλαίσιο διαβούλευσης και συμπράξεων, μπορούμε να προσφέρουμε καλύτερο και πιο αισιόδοξο μέλλον στους πάσχοντες, τις οικογένειες και τους φροντιστές.
Για εξαιρετικά μεγάλο χρονικό διάστημα οι ψυχικές νόσοι δεν βρέθηκαν στο επίκεντρο της νομοθετικής μας δραστηριότητας και, όπως καθιστά σαφές η Πράσινη Βίβλος της Επιτροπής και τα ανησυχητικά ευρήματα που περιλαμβάνει, στη συνείδηση του κοινού, μέσω της βελτίωσης της πληροφόρησης, γίνεται σταδιακά αντιληπτό ότι οι ψυχικές νόσοι και οι συνέπειές τους επηρεάζουν βασικό ποσοστό του πληθυσμού μας. Το 25% του πληθυσμού της ΕΕ και της Ιρλανδίας βιώνει τουλάχιστον ένα σημαντικό επεισόδιο ψυχικής διαταραχής στη διάρκεια της ζωής του.
Είναι καιρός να αντιδράσουμε! Χαιρετίζω θερμά αυτή την Πράσινη Βίβλο ως ερέθισμα για την έναρξη ευρωπαϊκού διαλόγου όσον αφορά τις μαθησιακές δυσκολίες, τη μείζονα κατάθλιψη, την αυτοκτονία, τη φυλάκιση πασχόντων και τις συνέπειες των ακατάλληλων συνθηκών φυλάκισης, έτσι ώστε τα κράτη μέλη να μπορέσουν να ανταλλάξουν ερευνητικά δεδομένα και βέλτιστες πρακτικές προς όφελος των πολιτών μας.
Από τη δεκαετία του 1980 η Ιρλανδία υποστηρίζει μια πολιτική αποϊδρυματισμού, με σκοπό την ανάπτυξη σύγχρονων υπηρεσιών ψυχικής υγείας μέσω ενός συστήματος περίθαλψης σε επίπεδο κοινότητας, το οποίο προάγει την ψυχική υγεία, προσφέρει στους ψυχικώς πάσχοντες τη δυνατότητα να ζουν όσο το δυνατόν πιο ανεξάρτητα και τους παρέχει πλήρη περίθαλψη, ενώ απομακρύνεται από την πρακτική του εγκλεισμού σε ψυχιατρικά νοσοκομεία.
(Η αιτιολόγηση ψήφου συντομεύθηκε κατ’ εφαρμογή του άρθρου 163, παράγραφος 1, του Κανονισμού)
Hélène Goudin (IND/DEM), γραπτώς. – (SV) Η ψυχική υγεία του πληθυσμού σε κάθε κράτος μέλος είναι θέμα ο χειρισμός του οποίου πρέπει να γίνεται αποκλειστικά σε εθνικό επίπεδο. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να εκφέρει άποψη το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με τα κονδύλια που πρέπει να χορηγούνται στον κόσμο της ψυχικής υγείας και το είδος των μέτρων που πρέπει να λαμβάνονται σε αυτόν τον τομέα. Η πρόταση για σύσταση από την Επιτροπή «ομάδας για τον συντονισμό και την παρακολούθηση της ψυχικής υγείας» είναι μία μόνο από τις πολλές υπερβολικά λεπτομερείς και δαπανηρές προτάσεις. Συνεπώς, καταψήφισα την έκθεση.
Ole Krarup, Kartika Tamara Liotard, Erik Meijer, Esko Seppänen, Jonas Sjöstedt και Eva-Britt Svensson (GUE/NGL), γραπτώς. – (EN) Η έκθεση περιλαμβάνει πολλά σημαντικά θετικά στοιχεία όσον αφορά ζητήματα ψυχικής υγείας που επηρεάζουν γυναίκες και παιδιά.
Ως εκ τούτου, στηρίζουμε την έκθεση.
Εντούτοις, θέλουμε να τονίσουμε ότι, καταρχήν, τα μέτρα και οι αποφάσεις στον τομέα της υγείας υπάγονται στο πεδίο αρμοδιότητας των επιμέρους κρατών μελών.
Alyn Smith (Verts/ALE), γραπτώς. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, συγχαίρω θερμά τον εισηγητή μας για την έκθεση αυτή, στην οποία επισημαίνεται η συχνά οδυνηρή έλλειψη προόδου όσον αφορά τον χειρισμό των ζητημάτων ψυχικής υγείας στο σύνολο της Ένωσης. Πολύ συχνά η ψυχική υγεία είναι η Σταχτοπούτα των υπηρεσιών υγείας μας, παρότι οι επιπτώσεις της κακής ψυχικής υγείας εξαντλούν τους πόρους μας, ενώ είναι καταστροφικές σε προσωπικό επίπεδο. Χαιρετίζω τα συμπεράσματα που περιλαμβάνονται σε αυτή την έκθεση και ευχαρίστως τα προσυπογράφω.
Catherine Stihler (PSE), γραπτώς. – (EN) Η ψυχική υγεία αγνοείται και παραμελείται για υπερβολικά μεγάλο χρονικό διάστημα. Η σημερινή έκθεση, παρότι είναι έκθεση ιδίας πρωτοβουλίας, επιτρέπει την ένταξη της ψυχικής υγείας στην ευρωπαϊκή πολιτική ημερησία διάταξη. Χαιρετίζω αυτή τη συζήτηση.
– Έκθεση Morillon (A-0228/2006)
Marie-Arlette Carlotti (PSE), γραπτώς. – (FR) Η ΚΑΠ δεν ανταποκρίνεται πλέον στις προσδοκίες των αλιέων της Μεσογείου. Γι’ αυτόν τον λόγο, χαιρετίζω αυτό το σχέδιο, το οποίο περιλαμβάνει αρκετές θετικές κατευθύνσεις: τον σημαντικό περιορισμό των βαρών και καταναγκασμών που υφίστανται οι αλιείς την αναθεώρηση και εναρμόνιση των διατάξεων ελέγχου και εποπτείας, υπό την αιγίδα της Κοινοτικής Υπηρεσίας Ελέγχου της Αλιείας, την οποία πρόσμεναν ιδιαιτέρως οι αλιείς της Μεσογείου, οι οποίοι υπερβολικά συχνά αισθάνονται ότι «παρενοχλούνται» και τη στενότερη συμμετοχή των επαγγελματιών στον καθορισμό των προσανατολισμών (διαχείριση των αλιευτικών δραστηριοτήτων, μέτρα ελέγχου και περιορισμός των αλιευμάτων), κάτι που ανταποκρίνεται σε ένα επιτακτικό αίτημα το οποίο εκφράζω στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξ ονόματος των αλιέων της Μεσογείου.
Υποστηρίζω, επίσης, το αίτημα του Κοινοβουλίου να επιτελέσει πλήρως τον ρόλο που του αναλογεί, αρνούμενο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τη δυνατότητα να αποφασίσει μόνη της για τα «τεχνικά μέτρα». Οι αλιείς γνωρίζουν πράγματι και με το παραπάνω πόσο πολύ αυτά τα τεχνικά μέτρα έχουν άμεσες και ευθείες συνέπειες στη δραστηριότητά τους.
Θα υπερψηφίσω, λοιπόν, αυτή την έκθεση, παρότι θα προτιμούσα να ήταν ακόμη πιο προοδευτική, ζητώντας ένα συγκεκριμένο σχέδιο για την αλιεία στη Μεσόγειο. Σε ό,τι με αφορά, θα συνεχίσω να διεξάγω αυτή τη μάχη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο πλευρό των αλιέων της περιφέρειάς μου.
Duarte Freitas (PPE-DE), γραπτώς. – (PT) Συμφωνώ πλήρως με τους στόχους που έχει θέσει η Επιτροπή, ειδικότερα δε με το σχέδιο δράσης σε τομείς προτεραιότητας όπως η πολιτική διατήρησης και ο έλεγχος των αλιευτικών δραστηριοτήτων.
Αυτή η πρόταση αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, καίριο παράγοντα προσαρμογής της ΚΑΠ στη σημερινή πραγματικότητα της αλιείας στην ΕΕ. Μεταξύ των βασικών σημείων της περιλαμβάνονται τα εξής: η εκ των προτέρων διαβούλευση (προηγούμενη διαβούλευση σε πρώιμο στάδιο) με τα όργανα τα οποία μετέχουν άμεσα ή έμμεσα στην αξιολόγηση των αλιευτικών πόρων, ήτοι η διαβούλευση με τα Περιφερειακά Γνωμοδοτικά Συμβούλια και τη Συμβουλευτική Επιτροπή Αλιείας και Υδατοκαλλιέργειας· η πιο συχνή προσφυγή σε αξιολογήσεις αντικτύπου όσον αφορά τα θεσπιζόμενα μέτρα· και η αναθεώρηση της νομικής δομής των ισχυουσών διατάξεων με σκοπό να αποσαφηνιστούν τα κείμενα, να καταστούν πιο συνεκτικά, κατανοητά και ευανάγνωστα και να καταργηθούν οι απαρχαιωμένες διατάξεις.
Θέλω επίσης να υπογραμμίσω την ανάγκη να παρατείνει η Επιτροπή τη διαδικασία βελτίωσης των διαδικασιών όσον αφορά τις συμφωνίες σύμπραξης, ειδικότερα δε όσον αφορά τη διαδικασία ελέγχου και υλοποίησης των εν λόγω συμφωνιών.
Θα υπερψηφίσω την πρόταση.
Hélène Goudin (IND/DEM), γραπτώς. – (SV) Η Λίστα του Ιουνίου έχει καταστήσει επανειλημμένα σαφές ότι διαφωνούμε με την κοινή αλιευτική πολιτική. Θεωρούμε ότι οι καταστροφικές και ανήθικες αλιευτικές συμφωνίες της ΕΕ πρέπει να καταργηθούν. Επικρίνω ιδιαιτέρως την παράγραφο 22 της έκθεσης, στην οποία επισημαίνεται η σημασία των κοινοτικών ενισχύσεων για τη χρηματοδότηση τεχνολογικών βελτιώσεων στα αλιευτικά σκάφη.
Εντούτοις, στην έκθεση δίνεται έμφαση στην αξία της ενισχυμένης ευελιξίας, της σαφέστερης νομοθεσίας και των απλούστερων κανόνων, καθώς και στην ανάγκη βελτίωσης της διαβούλευσης με τα εμπλεκόμενα μέρη. Οι στόχοι αυτοί είναι αξιέπαινοι. Ως εκ τούτου, υπερψήφισα την έκθεση.
Pedro Guerreiro (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Ενόψει ζητημάτων τα οποία άπτονται της πολυπλοκότητας και της αναγνωσιμότητας της κοινοτικής νομοθεσίας όσον αφορά την κοινή αλιευτική πολιτική, επιβάλλεται η βελτίωση και απλούστευση της εν λόγω νομοθεσίας.
Η απλούστευση των διαδικασιών, οι σαφείς και κατανοητές από όλους τους ενδιαφερόμενους διατυπώσεις, η πρόβλεψη επαρκούς χρονικού διαστήματος μεταξύ της θέσπισης και της εφαρμογής της νομοθεσίας, καθώς και η αξιολόγηση του οικονομικού, κοινωνικού και περιβαλλοντικού αντικτύπου της είναι θέματα τα οποία πρέπει να μελετηθούν προσεκτικά προς όφελος της διαφάνειας και της δικαιοσύνης κατά την εφαρμογή της νομοθεσίας.
Αυτή, όμως, η διαδικασία δεν μπορεί να χρησιμεύσει ως πρόσχημα για την υπονόμευση των ισχυουσών ρυθμίσεων, ενώ πρέπει να ασκείται έλεγχος από τα εθνικά κοινοβούλια, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τον τομέα και τις οργανώσεις εκπροσώπησης των εργαζομένων στον εν λόγω τομέα.
Το γεγονός ότι παραδεχόμαστε την ανάγκη απλούστευσης της διαδικασίας δεν συνεπάγεται αυτομάτως ότι συμφωνούμε με το περιεχόμενο της κοινής αλιευτικής πολιτικής· απεναντίας, διατηρούμε σοβαρές επιφυλάξεις. Για παράδειγμα, ο εισηγητής τάσσεται υπέρ ενός κοινοτικού συστήματος επιθεωρήσεων. Διαφωνούμε με αυτή την πρόταση διότι θεωρούμε ότι οι επιθεωρήσεις πρέπει να ανήκουν στο πεδίο αρμοδιότητας των κρατών μελών, ως τμήμα της κυριαρχίας τους επί της ζώνης αποκλειστικής οικονομικής εκμετάλλευσής τους. Επιπλέον, δεν κατανοούμε την ανησυχία του εισηγητή όσον αφορά την επέκταση της αρχής βάσει της οποίας τα κράτη μέλη έχουν τη δυνατότητα να λαμβάνουν μέτρα διατήρησης και διαχείρισης των πόρων στα ύδατά τους πέραν των 12 ναυτικών μιλίων.
Ian Hudghton (Verts/ALE), γραπτώς. – (EN) Υπερψήφισα την τροπολογία η οποία θα προσέφερε στις χώρες ΑΚΕ τη δυνατότητα να επιλέξουν τη μη σύναψη αλιευτικών συμφωνιών, εφόσον θεωρούν ότι τέτοιες συμφωνίες βλάπτουν τα συμφέροντά τους.
Η απλούστευση της κοινής αλιευτικής πολιτικής είναι ελκυστική ιδέα, ενόψει των συγκεντρωτικών, δυσκίνητων και συχνά μυστικοπαθών διαδικασιών βάσει των οποίων λαμβάνονται οι διοικητικές αποφάσεις.
Η γνώμη μου, όπως και πολλών Σκωτσέζων, είναι ότι η ΚΑΠ πρέπει να αφορά την αγορά αλιευτικών προϊόντων, ενώ ο έλεγχος και η διαχείριση των αποθεμάτων και των αλιευτικών ευκαιριών πρέπει να επανέλθουν στη Σκωτία.
Fernand Le Rachinel (NI), γραπτώς. – (FR) Τα σχέδια πάνε κι έρχονται, το Ευρωπαϊκό Ταμείο για την Αλιεία αντικαθιστά το ΧΜΠΑ, οι συμβουλευτικές επιτροπές πολλαπλασιάζονται, η Κοινοτική Υπηρεσία Ελέγχου της Αλιείας αναπτύσσει τις δραστηριότητές της χωρίς όλα αυτά να οδηγούν σε βελτίωση της επαγγελματικής κατάστασης των αλιέων. Το ευρωπαϊκό κανονιστικό πλαίσιο ετοιμάζεται να εξοντώσει την αλιεία και τους γάλλους αλιείς, όπως το κανονιστικό πλαίσιο για τη γεωργία πρόκειται να εξολοθρεύσει τους γεωργούς μας.
Δύο βασικά προβλήματα δεν θίγονται σε αυτή την έκθεση, παρότι αποτελούν την προϋπόθεση, μακροπρόθεσμα, της διατήρησης ή μη του γαλλικού αλιευτικού στόλου: ο αθέμιτος ανταγωνισμός από μη κοινοτικά αλιευτικά σκάφη, τα οποία δεν σέβονται όλους τους περιορισμούς που επιβάλλονται στους αλιείς μας βάσει του κανονιστικού πλαισίου, του ελέγχου και της εποπτείας, καθώς και το κόστος των καυσίμων από τότε που οι Βρυξέλλες ζήτησαν από τη Γαλλία να καταργήσει το ταμείο κάλυψης απρόβλεπτων καταστάσεων στην αλιεία, ή ταμείο για τα καύσιμα.
Η απλούστευση του κανονιστικού πλαισίου είναι βεβαίως απαραίτητη, ουδόλως όμως θα βελτιώσει την κατάσταση των αλιέων μας. Για μια ακόμη φορά, ας μου επιτραπεί η έκφραση, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τους άγει και τους φέρει. Δεν απομένουν πλέον παρά μόνο 5 500 αλιευτικά σκάφη. Πόσα θα έχουν μείνει το 2010 με τη νέα κοινή αλιευτική πολιτική;
José Ribeiro e Castro (PPE-DE), γραπτώς. – (PT) Είναι αναμφίβολα σημαντικό να απλουστευθούν οι κανόνες της κοινής αλιευτικής πολιτικής. Ως εκ τούτου, χαιρετίζω τα μέτρα που περιλαμβάνονται σε αυτή την πρόταση και αποσκοπούν στην αντιμετώπιση της ασάφειας των υφιστάμενων κειμένων και στην απλούστευση της διατύπωσής τους, καθόσον αυτό θα φέρει πιο κοντά τα ενδιαφερόμενα μέρη και θα επιτρέψει στον αλιευτικό τομέα να τηρεί καλύτερα τη νομοθεσία.
Παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις, οι αλιείς εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν προβλήματα όσον αφορά την ενημέρωσή τους και την κατανόηση της κοινής αλιευτικής πολιτικής. Πρέπει να διευκολυνθεί τόσο η κατανόηση όσο και η υλοποίηση της εν λόγω πολιτικής.
Χαιρετίζω τη σταδιακή υιοθέτηση νέων τεχνολογιών στα αλιευτικά σκάφη και τη δέσμευση για χορήγηση κοινοτικών ενισχύσεων με σκοπό την ανάπτυξη αυτών των τεχνολογιών και την προσφορά της απαιτούμενης ειδικής κατάρτισης.
Τα μέτρα αυτά θα ωφελήσουν τόσο την αλιευτική κοινότητα όσο και τους καταναλωτές.
Θεωρώ επίσης αναγκαίο να αποσαφηνιστούν οι διαδικασίες διαχείρισης των αδειών αλιείας εκτός των κοινοτικών υδάτων.
Alyn Smith (Verts/ALE), γραπτώς. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η κοινή αλιευτική πολιτική έχει προκαλέσει τόσο τεράστια καταστροφή στις αλιευτικές κοινότητες, τα αλιευτικά αποθέματα και το περιβάλλον γενικότερα στα ύδατά μας ώστε να μην μπορεί να υποστεί ουσιαστική μεταρρύθμιση και πρέπει να καταργηθεί εξολοκλήρου. Εντούτοις, ακόμη και η ελάχιστη πρόοδος δεν παύει να είναι πρόοδος, και η έκθεση αυτή περιλαμβάνει ορισμένες χρήσιμες προτάσεις, οπότε προσέφερα τη στήριξή μου, διαμαρτυρόμενος για το γεγονός ότι οι εν λόγω προτάσεις δεν είναι καθόλου αρκετές.
Catherine Stihler (PSE), γραπτώς. – (EN) Παρότι θεωρώ ότι οι αλιευτικές συμφωνίες με τρίτες χώρες πρέπει να τύχουν μεγαλύτερης επεξεργασίας, δεν μπορώ στην προκειμένη περίπτωση να στηρίξω τις τροπολογίες 1 και 2, καθώς αμφότερες υπερβαίνουν τον στόχο του σχεδίου δράσης.
– Εκθέσεις Capoulas Santos (A-0242/2006) και Fraga Estévez (A-0241/2006)
Alyn Smith (Verts/ALE), γραπτώς. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, αυτές οι αλιευτικές συμφωνίες δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από το να εξάγουν τις καταστροφικές μας πολιτικές στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Είναι δικαιολογημένες μόνο στον εικονικό κόσμο της κοινής αλιευτικής πολιτικής, μιας πολιτικής η οποία έχει προκαλέσει τεράστιες καταστροφές στις αλιευτικές κοινότητες, τα αλιευτικά αποθέματα και το περιβάλλον γενικότερα στα ευρωπαϊκά ύδατα. Ως εκ τούτου, καταψήφισα την έκθεση.
Margie Sudre (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποφαίνεται σήμερα σχετικά με δύο αλιευτικές συμφωνίες οι οποίες είναι σημαντικές για τον Ινδικό Ωκεανό: η μία με τη Δημοκρατία των Σεϋχελλών, η άλλη με τη Δημοκρατία των Κομορών.
Αυτές οι συμφωνίες, με προβλεπόμενη διάρκεια 6 και 7 χρόνια αντίστοιχα, και με δυνατότητα ανανέωσης, έχουν τους ακόλουθους στόχους: την οικονομική, χρηματοδοτική, τεχνική και επιστημονική συνεργασία στον τομέα της αλιείας τον καθορισμό των προϋποθέσεων πρόσβασης των κοινοτικών αλιευτικών πλοίων στα χωρικά ύδατα των Σεϋχελλών και των Κομορών τη δημιουργία συμπράξεων μεταξύ επιχειρήσεων, με στόχο την ανάπτυξη, προς το κοινό συμφέρον, των οικονομικών δραστηριοτήτων που άπτονται του τομέα της αλιείας και των συνδεόμενων με αυτή δραστηριοτήτων. Οι Σεϋχέλλες και οι Κομόρες θα λάβουν χρηματοδοτική εισφορά ως αντιστάθμισμα για την εκμετάλλευση των αλιευτικών τους πόρων.
Ως εκλεγμένη εκπρόσωπος των υπερπόντιων εδαφών και έχοντας επίγνωση του ρόλου της αλιείας στην υπερπόντια οικονομία, κυρίως δε στην οικονομία της Réunion, εκφράζω τη χαρά μου που η Ευρώπη συμμετέχει στην εγκαθίδρυση μιας υπεύθυνης αλιείας στον Ινδικό Ωκεανό και της βιώσιμης εκμετάλλευσης των αλιευτικών πόρων. Γι’ αυτό και υπερψήφισα αυτές τις δύο συμφωνίες.
9. Διορθώσεις και προθέσεις ψήφου: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά
(Η συνεδρίαση διακόπτεται στις 12.40 μ.μ και επαναλαμβάνεται στις 3 μ.μ.)
ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. BORRELL FONTELLES Προέδρου
10. Έγκριση των συνοπτικών πρακτικών της προηγούμενης συνεδρίασης: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά
11. Ερμηνεία του Κανονισμού
Πρόεδρος. Πριν προχωρήσω στο επόμενο θέμα της ημερησίας διάταξης, έχω μια ανακοίνωση για το Σώμα. Θα θυμάστε ότι είχαμε συχνά διαφωνίες σχετικά με την ερμηνεία του άρθρου 166 του Κανονισμού και ότι ορισμένοι βουλευτές πίστευαν ότι η Προεδρία δεν το εφάρμοζε σωστά, καθώς δεν έδινε τον λόγο για θέματα επί της διαδικασίας που δεν αναφέρονταν στο υπό συζήτηση θέμα τη δεδομένη στιγμή.
Πράγματι, το άρθρο 166 δεν καθορίζει σαφώς αν το θέμα επί της διαδικασίας, για το οποίο δίνεται ο λόγος, πρέπει να αναφέρεται στο θέμα που συζητείται ή στην ημερήσια διάταξη της ημέρας ή αν μπορεί να αναφέρεται σε οποιοδήποτε άλλο θέμα. Ωστόσο, η άποψη του Προέδρου είναι ότι η κοινή λογική θα πρέπει να υπαγορεύει ότι ο λόγος πρέπει να δίνεται σχετικά με το θέμα που συζητείται και όχι για οποιοδήποτε άλλο θέμα.
Ωστόσο, προκειμένου να ξεκαθαριστεί η διαφωνία που έχει προκύψει σε πολλές περιπτώσεις στο Σώμα, ζήτησα τη γνωμοδότηση της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων, η οποία, στην απάντησή της, προτείνει την ακόλουθη ερμηνεία του άρθρου 166: «Οι αιτήσεις αγόρευσης για παρατηρήσεις επί της εφαρμογής του Κανονισμού πρέπει να αφορούν το υπό συζήτηση θέμα της ημερησίας διάταξης. Ο Πρόεδρος δύναται να επιτρέψει μια αίτηση αγόρευσης που αφορά άλλο θέμα την κατάλληλη χρονική στιγμή, για παράδειγμα μετά την ολοκλήρωση της συζήτησης επί ενός θέματος της ημερησίας διάταξης ή πριν από τη διακοπή της συνεδρίασης».
Επομένως είναι σαφές ότι, από δω και στο εξής, το άρθρο 166 θα πρέπει να ερμηνεύεται όπως υπαγορεύει η κοινή λογική και μπορεί να χρησιμοποιείται μόνο για σχόλια επί της εφαρμογής του Κανονισμού σχετικά με το υπό συζήτηση θέμα τη δεδομένη στιγμή. Θα ήθελα να επισημάνω ότι η ερμηνεία της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων θα θεωρηθεί εγκεκριμένη εφόσον δεν αμφισβητηθεί πριν από την έγκριση των πρακτικών της παρούσας συνεδρίασης.
12. Κατάσταση στη Μέση Ανατολή (συζήτηση)
Πρόεδρος. Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τις δηλώσεις του Συμβουλίου και της Επιτροπής σχετικά με την κατάσταση στη Μέση Ανατολή.
Erkki Tuomioja, Προεδρεύων του Συμβουλίου. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η πρόσφατη κρίση στη Μέση Ανατολή κατά τη διάρκεια του θέρους είναι η πρώτη στην οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση κατέστη ο διεθνής παράγοντας στον οποίο στράφηκαν οι μεγαλύτερες ελπίδες και προσδοκίες, ιδίως από τον λαό και την κυβέρνηση του Λιβάνου αλλά και ευρύτερα, από το σύνολο των κατοίκων της περιοχής.
Με ικανοποίηση δηλώνω ότι η ΕΕ μπόρεσε να ανταποκριθεί σε αυτές τις προσδοκίες και να διαδραματίσει σημαντικό, ηγετικό ίσως, ρόλο στον τερματισμό των εχθροπραξιών, στη διατήρηση της κατάπαυσης του πυρός και στις προσπάθειες προώθησης της πολιτικής διαδικασίας που απαιτείται για την εδραίωση της ειρήνης.
Τον Αύγουστο, το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων και Εξωτερικών Σχέσεων πραγματοποίησε δύο έκτακτες συνεδριάσεις. Στη συνεδρίασή μας της 1ης Αυγούστου, μπορέσαμε να καταλήξουμε σε συμφωνία ως προς τα συμπεράσματα. Αυτό επιτεύχθηκε σε πολύ εποικοδομητική ατμόσφαιρα, αντίθετα από ό,τι υποστηριζόταν σε ορισμένες εντελώς αποπροσανατολιστικές αναφορές του Τύπου. Το περιεχόμενο αυτών των συμπερασμάτων αποτέλεσε στη συνέχεια τη βάση για το ψήφισμα 1701 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο οδήγησε στην κατάπαυση του πυρός, περιέγραψε την πολιτική συμφωνία που απαιτείται για την πλήρη αποκατάσταση της ακεραιότητας και της κυριαρχίας του Λιβάνου και δημιούργησε τη νέα Προσωρινή Δύναμη των Ηνωμένων Εθνών στον Λίβανο (UNIFIL II), η οποία είναι αναγκαία για τη διασφάλιση της εφαρμογής του ψηφίσματος.
Δεν ευθύνεται η ΕΕ για τη μεγάλη καθυστέρηση που σημειώθηκε όσον αφορά την έγκριση του ψηφίσματος, ενώ η σύγκρουση προκαλούσε καθημερινά όλο και μεγαλύτερες απώλειες μεταξύ των αμάχων, ανθρώπινο πόνο και καταστροφή, χωρίς να επιτυγχάνει καμία πλευρά είτε τους πολιτικούς είτε τους στρατιωτικούς στόχους για τους οποίους πολεμούσε. Μάλιστα, το σπουδαιότερο δίδαγμα που πρέπει να αντλήσουμε από αυτή τη σύγκρουση είναι ότι δεν υπάρχουν στρατιωτικές ή μονομερείς λύσεις σε οποιοδήποτε από τα εκκρεμή προβλήματα ή συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή.
Ο ρόλος των κρατών μελών της ΕΕ παραμένει καίριος μετά την έγκριση του ψηφίσματος 1701. Στη δεύτερη έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου, στις 25 Αυγούστου, στην οποία μετείχε επίσης ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Κόφι Ανάν, καταφέραμε να διασφαλίσουμε ότι η UNIFIL θα μπορέσει να ενισχυθεί επαρκώς ώστε να αναπτυχθεί στην περιοχή καθώς τα κράτη μέλη της ΕΕ ανταποκρίθηκαν στο αίτημα των Ηνωμένων Εθνών προσφέροντας στρατιωτική δύναμη έως και 7 000 ανδρών και γυναικών. Στην ίδια συνεδρίαση επιβεβαιώθηκε ότι η Γαλλία, και από τον προσεχή Φεβρουάριο η Ιταλία, θα αναλάβει την ηγεσία της επιχείρησης.
Η UNIFIL δεν είναι επιχείρηση της ΕΕ και είναι σημαντικό το γεγονός ότι και άλλα μέλη των Ηνωμένων Εθνών, περιλαμβανομένων λόγου χάρη πολλών μουσουλμανικών χωρών, συνεισφέρουν στην επιχείρηση. Ήδη, έχουν αναπτυχθεί τα πρώτα ιταλικά, καθώς και πρόσθετα γαλλικά στρατεύματα.
Τα στρατεύματα είναι αναγκαίο να αναπτυχθούν γρήγορα στην περιοχή προκειμένου να αποφευχθεί η δημιουργία κενού ασφαλείας καθώς η Ισραηλινή Αμυντική Δύναμη αποχωρεί και οι λιβανικές ένοπλες δυνάμεις αναπτύσσονται σταδιακά στον νότιο Λίβανο. Προκειμένου να αποκατασταθεί η ειρήνη και η ασφάλεια, αποστολή της UNIFIL είναι να διασφαλίσει την απόσυρση από τον νότιο Λίβανο και να βοηθήσει τη λιβανική κυβέρνηση και τον στρατό της χώρας να ασκήσουν την κυριαρχία τους σε αυτή την περιοχή και στο σύνολο της επικράτειας του Λιβάνου. Ενώ οι λιβανικές ένοπλες δυνάμεις καλούνται να αφοπλίσουν τη Χεζμπολάχ, η UNIFIL καλείται να επιτελέσει εξίσου σημαντικό έργο διασφαλίζοντας την παράδοση της ανθρωπιστική βοήθειας, ελέγχοντας την τήρηση της κατάπαυσης του πυρός και αντιδρώντας με ετοιμότητα σε κάθε προσπάθεια διατάραξης της ειρήνης.
Η κατάπαυση του πυρός, με την εξαίρεση ορισμένων λυπηρών περιστατικών, έχει γίνει σεβαστή. Η λιβανική κυβέρνηση παραμένει ενωμένη και όλες οι πολιτικές παρατάξεις, περιλαμβανομένης της Χεζμπολάχ, έχουν εκφράσει τη στήριξή τους για το ψήφισμα 1701 και την πολιτική συμφωνία που αυτό συνεπάγεται.
Ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά την ανθρωπιστική βοήθεια και την ταχεία ανάκαμψη και ανοικοδόμηση του Λιβάνου υπήρξε αξιόλογος. Η διάσκεψη δωρητών την περασμένη εβδομάδα στη Στοκχόλμη σημείωσε τεράστια επιτυχία. Η προσφορά ανθρωπιστικής βοήθειας από την Ευρωπαϊκή Ένωση υπήρξε σημαντική και ταχεία. Η συνολική ανθρωπιστική βοήθεια την οποία δεσμεύτηκαν να προσφέρουν ή προσέφεραν ήδη η Ευρωπαϊκή Κοινότητα και τα κράτη μέλη ανέρχεται σε 330 εκατ. ευρώ περίπου, υπερβαίνει δηλαδή το ένα τρίτο των συνολικών δεσμεύσεων για παροχή βοήθειας που αναλήφθηκαν στη Στοκχόλμη. Είμαστε ήδη σε θέση να εστιάσουμε περισσότερο τις προσπάθειές μας στους στόχους της ταχείας αποκατάστασης και της ενίσχυσης των τοπικών ικανοτήτων.
Όλες μας οι προσπάθειες –η πολιτική συμφωνία, η ανοικοδόμηση και η στήριξη της ακεραιότητας και εθνικής κυριαρχίας του Λιβάνου με την παρουσία μιας ισχυρής UNIFIL– έχουν ζωτική σημασία για την ειρήνη και τη σταθερότητα σε αυτή τη χώρα. Η διαδικασία αυτή επιβάλλεται να υποστηριχθεί επίσης από εξωτερικούς παράγοντες και γείτονες. Συνεπώς, πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να ζητήσουμε τη συμβολή της Συρίας, η οποία μπορεί να λειτουργήσει είτε ως εποικοδομητικός εταίρος είτε ως πηγή προβλημάτων. Η στάση της σε αυτόν τον τομέα θα καθορίσει επίσης το μέλλον των σχέσεων της ΕΕ με τη Συρία. Στις επαφές μου με τη Συρία, όπως και σε συναντήσεις με τρίτους, χαιρετίσαμε τη δεδηλωμένη πρόθεση και ετοιμότητα της Συρίας να σεβαστεί το ψήφισμα 1701 και να υποστηρίξει την υλοποίησή του και, επιπλέον, να δραστηριοποιηθεί εποικοδομητικά υπέρ μιας συνολικής ειρηνευτικής διαδικασίας στη Μέση Ανατολή.
Για όλα τα μέλη του Συμβουλίου, ήταν πάντα σαφές ότι δεν μπορεί να υπάρξει βιώσιμη σταθερότητα και ειρήνη στον Λίβανο, ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της περιοχής, αν δεν συνεχιστεί η ειρηνευτική διαδικασία μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης η οποία θα στηρίζεται στον οδικό χάρτη και στον στόχο του για μια λύση δύο κρατών και η οποία θα επιτρέψει στο Ισραήλ να ζει υπό συνθήκες ειρήνης και ασφάλειας με γείτονά του ένα ανεξάρτητο και βιώσιμο παλαιστινιακό κράτος.
Δυστυχώς, πολλές πτυχές του οδικού χάρτη έχουν δεχτεί και συνεχίζουν να δέχονται επιθέσεις. Αδιέξοδο δημιουργήθηκε μετά τις παλαιστινιακές εκλογές του Ιανουαρίου, τις οποίες οι εκλογικοί μας παρατηρητές, υπό την ηγεσία της συναδέλφου σας, κ. De Keyser, χαρακτήρισαν κατηγορηματικά ελεύθερες και δίκαιες.
Προκειμένου να συνεχιστεί η ειρηνευτική διαδικασία, επιβάλλεται ο λαός και τα παλαιστινιακά πολιτικά κόμματα να είναι προσηλωμένα στη μη βία, την αναγνώριση του Ισραήλ και τον τερματισμό κάθε τρομοκρατικής δραστηριότητας. Έχει δημιουργηθεί κατάσταση αβεβαιότητας καθώς η διεθνής κοινότητα υποχρεώθηκε να αναστείλει την απευθείας ενίσχυση που παρείχε στην Παλαιστινιακή Αρχή, προσπαθώντας συγχρόνως να εξασφαλίσει την κάλυψη των ανθρωπιστικών αναγκών των Παλαιστινίων και τη διατήρηση της πρόσβασής τους σε υπηρεσίες εκπαίδευσης και υγείας. Αυτό είναι το δύσκολο έργο του Προσωρινού Διεθνούς Μηχανισμού τον οποίο δημιούργησε η ΕΕ κατόπιν αιτήματος της Τετραμερούς, έργο το οποίο δεν διευκολύνει η άρνηση του Ισραήλ να αποδεσμεύσει τα φορολογικά και τελωνειακά έσοδα τα οποία οφείλει στην Παλαιστινιακή Αρχή και τα οποία ανέρχονται πλέον σε περισσότερα από 500 εκατ. δολάρια ΗΠΑ.
Ωστόσο, όπως υποδηλώνει η ονομασία του, ο Προσωρινός Διεθνής Μηχανισμός αποτελεί προσωρινό μέσο. Πρέπει να ξεπεράσουμε το αδιέξοδο. Πρέπει να επιτύχουμε την άνευ όρων απελευθέρωση όλων των απαχθέντων ισραηλινών στρατιωτών και των συλληφθέντων παλαιστινίων βουλευτών και μελών της κυβέρνησης. Χρειαζόμαστε επίσης, πάνω από όλα, μια παλαιστινιακή κυβέρνηση ευρείας αποδοχής η οποία θα παραμένει απολύτως προσηλωμένη στον σεβασμό όλων των δεσμεύσεων τις οποίες έχει αναλάβει η Παλαιστινιακή Αρχή και η οποία θα μπορέσει να λειτουργήσει ως αξιόπιστος εταίρος με τον οποίο κανείς δεν θα μπορεί να αρνηθεί να διαπραγματευθεί.
Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό για την ειρηνευτική διαδικασία. Όλες οι απαραίτητες παράμετροι είναι πασίγνωστες και περιλαμβάνονται στον οδικό χάρτη και σε άλλα έγγραφα. Ζητούμενο, όμως, παραμένει η κατάλληλη ιεράρχησή τους.
Στις συζητήσεις μας κατά την άτυπη συνεδρίαση τύπου Gymnich η οποία διεξήχθη την περασμένη εβδομάδα στη Lappeenranta συμφωνήσαμε όλοι ότι η ΕΕ πρέπει τώρα να αναλάβει ενεργό ρόλο για τη σταδιακή επανεκκίνηση της ειρηνευτικής διαδικασίας. Ωστόσο, ανεξαρτήτως του πόσο ομόθυμα, συνεκτικά και αποτελεσματικά ενεργήσει η ΕΕ, είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να επιτύχουμε την ειρήνη μέσω των προσπαθειών μας μόνον. Πρέπει να συνεργαστούμε στενά με όλους τους εταίρους μας στην Τετραμερή, ιδίως με τις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς και με τον Αραβικό Σύνδεσμο, ο οποίος έχει εκφράσει εκ νέου την αποφασιστικότητά του να μετάσχει στη διαδικασία, γεγονός το οποίο επικροτούμε. Πρωτίστως, βεβαίως, πρέπει να καλέσουμε τα ίδια τα εμπλεκόμενα μέρη να προσέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να διεξαγάγουν σοβαρές διαπραγματεύσεις.
Εδώ και πολύν καιρό τα μόνα που επιθυμούν οι λαοί της περιοχής είναι η ειρήνη και η σταθερότητα, και εξοργίζονται όλο και πιο πολύ από την ανικανότητα ή ακόμη και την απροθυμία των ηγετών τους να επιτύχουν αυτόν τον στόχο, διαμορφώνοντας έτσι ένα κλίμα το οποίο έχει επιτρέψει την ευδοκίμηση ακραίων στοιχείων. Συνεπώς, η ΕΕ και άλλοι διεθνείς παράγοντες οφείλουν να δελεάσουν, να πείσουν, να ωθήσουν και να πιέσουν τα εμπλεκόμενα μέρη και να έχουν επίσης τη διάθεση, όπου και όταν απαιτηθεί, να παρέμβουν επιτόπου. Η ΕΕ το πράττει ήδη, έχοντας εξασφαλίσει τη σύμφωνη γνώμη των εμπλεκομένων, με την αποστολή συνοριακής συνδρομής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Ράφα και το γραφείο συντονισμού της ΕΕ για την υποστήριξη της παλαιστινιακής αστυνομίας (EUCOPPS) στα παλαιστινιακά εδάφη. Δυστυχώς, οι συνοριακές διαβάσεις της Ράφα και του Κάρνι παραμένουν ουσιαστικά κλειστές τους τελευταίους μήνες και το Ισραήλ δεν έχει ανταποκριθεί στις επανειλημμένες εκκλήσεις μας για επαναλειτουργία τους.
Στο μέλλον, ενδέχεται να κληθούμε να αναλάβουμε νέες ευθύνες στο πλαίσιο της προσπάθειας επίτευξης της ειρήνης. Η ανάγκη για μια νέα διεθνή διάσκεψη για τη Μέση Ανατολή έχει επισημανθεί από πολλούς. Η ιδέα αυτή υποστηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στους κόλπους του Συμβουλίου, όμως αναγνωρίζεται επίσης ότι δεν πρόκειται για κάτι που μπορεί να ξεκινήσει αμέσως, χωρίς πρώτα να συμφωνήσουν τα εμπλεκόμενα μέρη να προσέλθουν σε μια τέτοια διάσκεψη και χωρίς να υπάρχει η προοπτική θετικών αποτελεσμάτων τα οποία θα προωθήσουν την ειρηνευτική διαδικασία.
Το Συμβούλιο θα συνεχίσει να διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στην ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή. Έχουμε καταστήσει σαφές ότι ο Ύπατος Εκπρόσωπος, Χαβιέ Σολάνα, έχει την πλήρη στήριξη και εντολή του Συμβουλίου, σε συνεργασία με την Προεδρία και την Επιτροπή, να πράξει ό,τι απαιτείται και να συναντηθεί με οποιονδήποτε κριθεί απαραίτητο για την προαγωγή της ειρηνευτικής διαδικασίας στη Μέση Ανατολή, μέχρις ότου οδηγηθούμε σε συνολική αποκατάσταση της ειρήνης.
(Χειροκροτήματα)
Benita Ferrero-Waldner, μέλος της Επιτροπής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η σύγκρουση στον Λίβανο, η βία στα Παλαιστινιακά Εδάφη, η δοκιμασία των αμάχων στο βόρειο Ισραήλ: τους τελευταίους μήνες η προοπτική για μια συνολική ειρηνική διευθέτηση μοιάζει πιο μακρινή από κάθε άλλη φορά· εντούτοις, κατά παράδοξο τρόπο, οι συγκρούσεις αυτές –ιδίως η δυστυχία που έπληξε τους απλούς Λιβανέζους, Ισραηλινούς και Παλαιστινίους– υπογραμμίζουν για μια ακόμη φορά την ανάγκη εξεύρεσης λύσης στην περιοχή κατόπιν διαπραγματεύσεων. Τα γεγονότα αυτά υπενθυμίζουν με κατηγορηματικό και οδυνηρό τρόπο ότι η ασφάλεια και η σταθερότητα δεν μπορούν να επιβληθούν μονομερώς χωρίς διάλογο ή διπλωματική προσπάθεια. Αυτή η περίοδος είναι περίοδος δυστυχίας και πόνου στη Μέση Ανατολή, όμως φρονώ ότι προσφέρει επίσης μια πολύ καλή ευκαιρία, την οποία οφείλουμε να εκμεταλλευτούμε.
Θα μπορέσουμε ίσως να θέσουμε εκ νέου σε κίνηση την ειρηνευτική διαδικασία αν κινητοποιήσουμε τους σημαντικότατους πόρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από τις πολιτικές δυνατότητες και τις δυνατότητες στον τομέα της ασφάλειας έως τις τεχνικές, οικονομικές και χρηματοδοτικές δυνατότητες, και αν τους χρησιμοποιήσουμε στο πλαίσιο στενής συνεργασίας με την υπόλοιπη διεθνή κοινότητα.
Όπως δήλωσε ο Προεδρεύων του Συμβουλίου, η Ευρωπαϊκή Ένωση διαδραματίζει πρωτόγνωρο ρόλο. Η Ευρώπη συνεργάζεται πλήρως με τον Λίβανο και είναι αποφασισμένη να διαδραματίσει ισχυρό ρόλο για τη στήριξη της εφαρμογής του ψηφίσματος 1701 του Συμβουλίου Ασφαλείας και την επίτευξη διαρκούς ειρήνης στην περιοχή. Τα κράτη μέλη της ΕΕ συμβάλλουν αποφασιστικά στη διευρυμένη ειρηνευτική δύναμη UNIFIL προκειμένου η λιβανική κυβέρνηση να ανακτήσει γρήγορα τον έλεγχο του συνόλου της επικράτειας του Λιβάνου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή των διπλωματικών προσπαθειών για την άρση του αεροπορικού και ναυτικού αποκλεισμού του Λιβάνου.
Από την έναρξη της σύγκρουσης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δραστηριοποιήθηκε δυναμικά στην περιοχή, στηρίζοντας τους εταίρους μας και τους πολίτες τους τη στιγμή που μας είχαν περισσότερο ανάγκη. Τις τελευταίες έξι εβδομάδες, η Επιτροπή κινητοποίησε και συντόνισε την πολύ σημαντική ευρωπαϊκή ανταπόκριση στις επείγουσες ανάγκες τις οποίες προκάλεσε η σύγκρουση. Από τη δεύτερη εβδομάδα της σύγκρουσης και ύστερα, παρείχαμε ταχεία ανθρωπιστική βοήθεια. Με ικανοποίηση και ευγνωμοσύνη πληροφορήθηκα ότι το Κοινοβούλιο είχε συμφωνήσει στο αίτημά μας για κινητοποίηση επιπλέον πόρων από το αποθεματικό επείγουσας βοήθειας. Αυτό θα επιτρέψει στην ECHO να συνεχίσει τη δράση της για την ταχεία αποκατάσταση βασικών υποδομών, ιδίως στους τομείς της ύδρευσης, της αποχέτευσης και της στέγασης, ανεβάζοντας έτσι τη συνολική ανθρωπιστική στήριξη που προσφέρουμε σε περισσότερα από 50 εκατ. ευρώ.
Η Επιτροπή συνέβαλε επίσης στον συντονισμό και την υποστήριξη των προσπαθειών εκκένωσης, προσφέροντας 11 εκατ. ευρώ για την απομάκρυνση υπηκόων τρίτων χωρών οι οποίοι βρέθηκαν στην περιοχή της σύγκρουσης, κατόπιν αιτήματος του Υπουργείου Εξωτερικών της Κύπρου για παροχή επείγουσας ενίσχυσης με σκοπό την άμεση έναρξη της εν λόγω επιχείρησης.
Επιτόπου, η Επιτροπή διαδραμάτισε επίσης σημαντικό ρόλο όσον αφορά την εκτίμηση της κατάστασης και την οργάνωση της πρώτης απόπειρας συντονισμού μεταξύ των δωρητών. Συνεργαζόμαστε ήδη με τη λιβανική κυβέρνηση, καθώς και με τα Ηνωμένα Έθνη και την Παγκόσμια Τράπεζα, ώστε να διασφαλίσουμε ότι στο τρέχον στάδιο, το οποίο έπεται της σύγκρουσης, οι ίδιοι οι Λιβανέζοι θα αναλάβουν τον συντονισμό και την καθοδήγηση αυτής της προσπάθειας – είναι ζήτημα κυριότητας.
Η Επιτροπή αντέδρασε επίσης στην περιβαλλοντική καταστροφή και στήριξε τη λιβανική κυβέρνηση, μέσω του κοινοτικού μηχανισμού πολιτικής προστασίας, στην προσπάθεια αντιμετώπισης των τεράστιων περιβαλλοντικών καταστροφών. Τώρα εργαζόμαστε για την αξιολόγηση και την κάλυψη των αναγκών που σχετίζονται με την ανοικοδόμηση του Λιβάνου, με σκοπό την αποκατάσταση των υποδομών του και την προαγωγή της οικονομικής ανάκαμψης, της κοινωνικής ανάπτυξης και της πολιτικής συνοχής.
Την περασμένη εβδομάδα, στη διάσκεψη της Στοκχόλμης, ανακοίνωσα χρηματοδοτική δέσμη 42 εκατ. ευρώ για τη στήριξη της ταχείας αποκατάστασης έως τα τέλη του έτους. Έτσι, η συνεισφορά της Επιτροπής ανέρχεται μέχρι στιγμής σε ποσό λίγο μεγαλύτερο των 100 εκατ. ευρώ. Φρονώ ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει αποδείξει ότι είναι έτοιμη να αντιδράσει, και με άμεσο μάλιστα τρόπο.
Η συμβολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην αντιμετώπιση ειδικών και άμεσων αναγκών είναι κρίσιμη για την υποστήριξη της εφαρμογής του ψηφίσματος 1701 του Συμβουλίου Ασφαλείας και της οριστικής διευθέτησης της σύγκρουσης μεταξύ του Ισραήλ και της Χεζμπολάχ, η οποία επί σειρά ετών λειτουργεί αποσταθεροποιητικά στον Λίβανο, ενώ απειλεί επίσης το Ισραήλ. Η Μέση Ανατολή χρειάζεται έναν ισχυρό, κυρίαρχο, ενωμένο και πολιτικώς ανεξάρτητο Λίβανο, ο οποίος θα είναι σε θέση να εδραιώσει την εύθραυστη ειρήνη που έχει επιτευχθεί και να περιορίσει τον υπαρκτό κίνδυνο επέκτασης της έντασης, ο οποίος δεν έχει εκλείψει.
Ο πληθυσμός του Λιβάνου πρέπει επίσης να αισθανθεί τα απτά οφέλη της κατάπαυσης των εχθροπραξιών. Μια διαδικασία ανοικοδόμησης υπό τον έλεγχο της Βηρυτού θα συμβάλει στην ενίσχυση του ρόλου της λιβανικής κυβέρνησης. Για τον σκοπό αυτόν, και προκειμένου να ξεκινήσει στην πράξη η φάση της ανοικοδόμησης, επιβάλλεται η άρση του ισραηλινού αεροπορικού και ναυτικού αποκλεισμού. Απευθύνω εκ νέου λοιπόν την έκκληση την οποία απηύθυνε και ο Γενικός Γραμματέας Κόφι Ανάν για άμεση άρση αυτού του αποκλεισμού.
Μακροπρόθεσμα, η διεθνής κοινότητα πρέπει να συνεχίσει τις προσπάθειές της στην περιοχή, εστιάζοντας στη στήριξη της αποκατάστασης των θεσμών και στην προαγωγή των προσπαθειών οικοδόμησης κράτους στον Λίβανο, περιλαμβανομένων των προσπαθειών που καταβάλλονται μέσω του εθνικού διαλόγου. Αυτό συνεπάγεται την επιδίωξη των πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών στόχων που περιγράφονται ήδη στο σχέδιο δράσης της ΕΕ για τον Λίβανο. Δεν συνιστά υπερβολή να ισχυριστούμε ότι τα μέτρα τα οποία καθορίσαμε από κοινού πριν από τη σύγκρουση είναι τώρα πιο σημαντικά παρά ποτέ.
Πρέπει επίσης να συνεργαστούμε συλλογικά με τους λιβανέζους εταίρους μας ώστε να εξασφαλίσουμε τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την επίτευξη μακροπρόθεσμης σταθερότητας, όπως η άρση της αοριστίας όσον αφορά τον αφοπλισμό της Χεζμπολάχ –ο οποίος μπορεί να επιτευχθεί στην πράξη μόνο στο πλαίσιο μιας διαδικασίας πολιτικής ενσωμάτωσης– και η αποσαφήνιση του καθεστώτος των αγροκτημάτων της Σεμπάα.
Δεν πρέπει να λησμονούμε το ευρύτερο πλαίσιο της κατάστασης που επικρατεί στην περιοχή. Ενώ η προσοχή της διεθνούς κοινότητας είχε στραφεί στον Λίβανο, δεν σταμάτησαν η βία και ο ανθρώπινος πόνος στα Παλαιστινιακά Εδάφη, ενώ συνέχισαν να εκτοξεύονται ρουκέτες Κασάμ κατά ισραηλινών πόλεων και χωριών. Μετά τη διάσκεψη της Ρώμης, επισκέφθηκα το Ισραήλ με τον φινλανδό Πρόεδρο. Επισκεφθήκαμε τη Χάιφα, στην οποία ο κίνδυνος από τις ρουκέτες ήταν διαρκής.
Στα Παλαιστινιακά Εδάφη, προκειμένου να αποφευχθεί περαιτέρω κλιμάκωση, οι παλαιστίνιοι μαχητές πρέπει να επιστρέψουν στην «ηρεμία» που διατηρήθηκε για το μεγαλύτερο διάστημα του 2005, οι όμηροι, κρατούμενοι και φυλακισθέντες πρέπει να απελευθερωθούν, ενώ πρέπει να σημειωθεί πρόοδος σε βασικά ζητήματα μετακίνησης και πρόσβασης, τα οποία, όπως γνωρίζουμε, έχουν καίρια σημασία για την οικονομική ανάκαμψη των Παλαιστινίων και τη δημιουργία βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους. Η διαδικασία αυτή πρέπει να ξεκινήσει με την ταχεία επαναλειτουργία των συνοριακών διαβάσεων της Γάζας, ιδίως της διάβασης της Ράφα, με τη βοήθεια της αποστολής συνοριακής συνδρομής της ΕΕ. Η Επιτροπή είναι, καταρχήν, έτοιμη να αναλάβει περαιτέρω δράση για την αναβάθμιση των υποδομών και την ενίσχυση ικανοτήτων βάσει της συμφωνίας του παρελθόντος Νοεμβρίου για την κυκλοφορία και την πρόσβαση.
Το πλαίσιο πρέπει να είναι ο μακροχρόνιος στόχος της οικοδόμησης των θεσμικών οργάνων ενός μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους, σε συνεργασία με την Παλαιστινιακή Αρχή, γεγονός που σημαίνει ότι η ΕΕ πρέπει να είναι διατεθειμένη να ανταποκριθεί με πραγματισμό στον σχηματισμό παλαιστινιακής κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Επαναλαμβάνω ότι θα συνεργαστούμε με οποιαδήποτε κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να εργαστεί προς την κατεύθυνση της ειρήνης με ειρηνικά μέσα.
Δεν πρέπει να λησμονούμε, και δεν λησμονούμε, τα βάσανα του παλαιστινιακού λαού. Όπως γνωρίζετε, διασφαλίσαμε, μέσω του προσωρινού διεθνούς μηχανισμού, την πρόσβαση σε καθαρό νερό και αποχέτευση στη Λωρίδα της Γάζας. Εξασφαλίσαμε τη λειτουργία νοσοκομείων και κέντρων υγειονομικής περίθαλψης κατά τη διάρκεια του θέρους, ενώ πλέον έχουμε επίσης καταβάλει κοινωνικά επιδόματα τα οποία ωφέλησαν άμεσα 600 000 Παλαιστινίους, και πολύ περισσότερους έμμεσα. Όσο, όμως, συνεχίζεται το πολιτικό αδιέξοδο και ο αποκλεισμός, καθώς και η δέσμευση δημοσιονομικών πόρων, ο προσωρινός διεθνής μηχανισμός μπορεί να προσφέρει μόνο πρόσκαιρη ανακούφιση. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί επ’ αόριστον. Πρέπει να αναζητήσουμε τρόπους βελτίωσης της πρόσβασης και της κυκλοφορίας ώστε να πεισθεί το Ισραήλ να αποδεσμεύσει τους παλαιστινιακούς πόρους, η αξία των οποίων ανέρχεται πλέον σε 500 εκατ. ευρώ, και να μπορέσει η Παλαιστινιακή Αρχή να διασφαλίσει τη δημόσια τάξη και ασφάλεια. Έχουμε υποχρέωση έναντι των εμπλεκομένων, οι οποίοι έχουν υποχρέωση έναντι των πολιτών τους.
Η ταχεία κλιμάκωση της βίας κατά τη διάρκεια του θέρους δεν οδήγησε σε καμία νίκη, προκάλεσε μόνο θύματα. Διαπιστώνουμε για μια ακόμη φορά την αδυναμία της στρατιωτικής δράσης να επιλύσει τις μακροχρόνιες συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή.
Εντούτοις, το στάτους κβο –το οποίο συνεπάγεται την προϊούσα υποβάθμιση της αξιοπιστίας μιας λύσης δύο κρατών, τη συνέχιση της κατοχής και την ενδημικότητα της βίας– καλλιεργεί το ίδιο την αστάθεια. Αποτελεί επίσης μόνιμη δικαιολογία για την παρέμβαση τρίτων, ενώ καλλιεργεί τον ριζοσπαστισμό, ο οποίος προκαλείται από φανταστικές ή πραγματικές αδικίες.
Στην πραγματικότητα λοιπόν υπάρχει μόνο μία επιλογή: πρέπει να επαναβεβαιώσουμε την πολιτική προοπτική από την οποία εξαρτάται η ειρηνευτική διαδικασία, περιλαμβανομένης λόγου χάρη της βασικής θέσης για επάνοδο στα σύνορα του 1967. Πρέπει να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να επαναφέρουμε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Εστιάζοντας την προσοχή μας σε ορισμένα συγκεκριμένα και ρεαλιστικά μέτρα τα οποία μπορούν να αποφέρουν θετικά και απτά αποτελέσματα, μπορούμε να συμβάλουμε στη διαμόρφωση του αναγκαίου κλίματος και να διευκολύνουμε την αποκατάσταση της επαφής μεταξύ των εμπλεκομένων.
Απαιτείται αποφασιστική δράση προκειμένου να επανέλθουν τα εμπλεκόμενα μέρη στον στόχο της επίτευξης ειρήνης μέσω διαπραγματεύσεων. Απηύθυνα έκκληση για συνάντηση το ταχύτερο δυνατόν μεταξύ του Προέδρου Αμπάς και του πρωθυπουργού Ολμέρτ. Ευελπιστώ ότι θα μπορέσουν να επιλύσουν το ζήτημα των ομήρων και των κρατουμένων, καθώς και άλλα επείγοντα ζητήματα, όπως η βία, η πρόσβαση και τα οικονομικά.
Είναι καιρός να δημιουργηθούν δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ του Ισραήλ και του Λιβάνου, ενώ η Συρία πρέπει να αποτελέσει και πάλι μέρος της εξίσωσης, στον βαθμό που επιδεικνύεται διάθεση συμβολής στην εφαρμογή των συναφών ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας. Το Ιράν πρέπει επίσης να αναλάβει τις ευθύνες του και να επιδείξει διάθεση να συμβάλει στην ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή.
Ακούστηκαν πολλές ιδέες για μια συνολική προσέγγιση όσον αφορά την ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Η πρωτοβουλία του Αραβικού Συνδέσμου ειδικότερα αξίζει να τύχει της αμέριστης προσοχής μας. Το περασμένο Σαββατοκύριακο, στην άτυπη συνεδρίαση τύπου Gymnich, υποστηρίχθηκε από πολλούς ότι η ΕΕ πρέπει να αναλάβει ενισχυμένο ηγετικό ρόλο στη Μέση Ανατολή. Συμφωνώ με αυτή την άποψη. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τα τραγικά γεγονότα αυτού του θέρους ως ευκαιρία για τη μακροπρόθεσμη διευθέτηση των εκκρεμών συγκρούσεων της περιοχής. Διακυβεύεται η αξιοπιστία μας, καθώς και η αξιοπιστία της Τετραμερούς και των Ηνωμένων Εθνών.
(Χειροκροτήματα)
Hans-Gert Poettering, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, κυρία Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, καμία περιοχή στον κόσμο δεν έχει υποφέρει από τόσα δεινά για τόσες δεκαετίες όσο η Μέση Ανατολή, και εκείνοι που πλήττονται από αυτό είναι οι άνθρωποι που δεν θέλουν τίποτα παραπάνω από μια ζωή με ειρήνη. Στρατιώτες απάγονται και δολοφονούνται με φοβερές συνέπειες, αναρίθμητοι πολίτες πέφτουν θύματα βομβαρδισμών πραγματικών και υποτιθέμενων στρατιωτικών στόχων. Εδώ και πολλές δεκαετίες, η βία αυξάνεται ανεξέλεγκτα μέσα σε έναν φαύλο κύκλο δίχως τέλος.
Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να σας πω πόσο σας ευχαριστώ διότι καλέσατε δύο φορές σε σύσκεψη τους προέδρους των Ομάδων στη διάρκεια των διακοπών και θα ήθελα να σας ευχαριστήσω, κύριε Tuomioja, κι εσάς, κυρία Ferrero-Waldner, αλλά και τον Ύπατο Εκπρόσωπο κ. Solana, για όσα κάνατε.
Εμείς στην Ευρωπαϊκή Ένωση γνωρίζουμε ότι μια στρατιωτική λύση στη Μέση Ανατολή είναι αδύνατη, ότι οποιαδήποτε λύση πρέπει να είναι πολιτική για να φέρει την ειρήνη και ότι η ειρήνη πρέπει πρώτα να εδραιωθεί στο μυαλό των υπευθύνων. Ταυτόχρονα όμως δηλώνουμε ότι μια στρατιωτική παρουσία μπορεί να βοηθήσει στη δημιουργία των προϋποθέσεων για την ειρήνη. Εδώ στο Σώμα συζητάμε εδώ και πολλά χρόνια για την ευρωπαϊκή πολιτική ασφαλείας και όσοι μπορούν να πάνε είκοσι χρόνια πίσω θα θυμούνται ότι τότε ήθελαν –θεωρώντας το ταυτόχρονα αδύνατο– να μην χρειάζεται σήμερα να αναρωτιόμαστε αν θα προβούμε σε στρατιωτική επέμβαση, αλλά να εξετάζουμε το πώς θα επέμβουμε. Αυτό θα πρέπει να αποτελέσει μια κάποια ενθάρρυνση για Ευρωπαίους σαν κι εμάς, σχετικά με το ότι ο δρόμος της ανάληψης ευθύνης που ακολουθούμε είναι σωστός και ότι πρέπει και θέλουμε να αναλάβουμε την ευθύνη αυτή.
Σε τι αποσκοπούμε; Σε έναν ανεξάρτητο Λίβανο. Θεωρούμε απαράδεκτο να βρίσκεται ο Λίβανος υπό τον έμμεσο ή άμεσο έλεγχο της Συρίας ή του Ιράν και αναφορικά με τον ρόλο του Ιράν, η επιρροή του θα πρέπει να εξεταστεί σε συνάρτηση με το πυρηνικό του πρόγραμμα. Η Χεζμπολάχ δεν είναι μόνο μια πολιτική, αλλά και μια στρατιωτική οργάνωση. Όσοι επιδιώκουν τη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή, πρέπει να λάβουν υπόψη ότι η παρουσία της Χεζμπολάχ στο κοινοβούλιο και την κυβέρνηση προέκυψε από εκλογές. Ωστόσο, είναι απαράδεκτο να υπάρχει ένα κράτος εν κράτει ή να διαθέτει ένα πολιτικό κόμμα δικό του στρατό και να παρεμβάλλεται στη δράση της κυβέρνησης και των ενόπλων δυνάμεων ενός ανεξάρτητου Λιβάνου. Για τον λόγο αυτόν, η ειρηνευτική διαδικασία πρέπει μεταξύ άλλων να λύσει το θέμα του αφοπλισμού της Χεζμπολάχ. Την πρωτοκαθεδρία πρέπει να την έχει η πολιτική.
(Χειροκροτήματα)
Η αντίδραση του Ισραήλ επέσυρε κριτική από πολλές πλευρές και παραδέχομαι ότι κάποια στιγμή την χαρακτήρισα κι εγώ υπερβολική. Θα ήθελα όμως να πω επίσης ότι εκτιμώ πολύ το γεγονός ότι το Ισραήλ εξετάζει με ελεύθερο και δημοκρατικό διάλογο το ερώτημα πού έκανε λάθος, τόσο από στρατιωτική όσο και από πολιτική σκοπιά. Θα ήθελα να έκαναν την ίδια αυτοκριτική σε παρόμοιου είδους συζήτηση και τα γειτονικά κράτη του Ισραήλ. Αν τα άλλα κράτη που συνορεύουν με το Ισραήλ μπορέσουν να κάνουν μια τέτοια αυτοκριτική, η Μέση Ανατολή θα έχει φθάσει πιο κοντά στη δημοκρατία.
Επιτρέψτε μου να πω –ως Ευρωπαίος, ως Γερμανός της μεταπολεμικής γενιάς– με πόσο βαθιά συγκίνηση άκουσα τον ισραηλινό πρωθυπουργό να λέει ότι η γερμανική συμβολή στην ειρήνη είναι ευπρόσδεκτη. Αυτό είναι κάτι εντελώς καινούργιο και κάτι τέτοιο θα ήταν παλιότερα αδιανόητο, κι έτσι είναι σωστό να συνεισφέρει και η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας μαζί με τους φίλους της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
(Χειροκροτήματα)
Αυτό με συγκίνησε πολύ. Ο παλαιστινιακός λαός έχει την ίδια αξιοπρέπεια με τους Ισραηλινούς ή τους Ευρωπαίους σαν κι εμάς και έχει δικαίωμα να ζει μέσα σε ασφαλή σύνορα. Απευθύνουμε έκκληση σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη στην Παλαιστίνη, στην Φατάχ και στη Χαμάς, να σχηματίσουν μια πραγματική κυβέρνηση εθνικής ενότητας και να συμβάλουν έτσι στην ειρήνευση της περιοχής.
Εμείς οι Ευρωπαίοι βρισκόμαστε –για πρώτη ίσως φορά– σε μια νέα κατάσταση όπου δεν προσφέρουμε μόνο την ανθρωπιστική βοήθεια που είναι τόσο σημαντική για τους ανθρώπους, αλλά ως μέλος της Τετραμερούς βοηθάμε και στη διαμόρφωση του μέλλοντός τους. Καλώ όλους όσοι συμμετέχουν στην Τετραμερή να το κάνουν αυτό μαζί με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Επιτρέψτε μου να πω τελειώνοντας ότι η Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκoύ Κόμματoς (Χριστιανoδημoκράτες) και των Ευρωπαίων Δημoκρατών θεωρεί την ανθρώπινη αξιοπρέπεια ως θεμέλιο οποιασδήποτε πολιτικής και απευθύνει έκκληση σε όλους στη Μέση Ανατολή και στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο να μην εκμεταλλεύονται νέους ανθρώπους, που διακυβεύουν ως επονομαζόμενοι μάρτυρες τη ζωή τους και τη ζωή άλλων ανθρώπων, αλλά να τους δώσουν αντί γι’ αυτό τη δυνατότητα να ζήσουν στις πατρίδες τους υπό αξιοπρεπείς συνθήκες και να συνεισφέρουν στην κοινωνία, να σέβονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την αξία της ανθρώπινης ζωής. Τότε θα μπορέσουμε να σταθούμε στο πλευρό αυτών των λαών και των κυβερνήσεών τους.
(Χειροκροτήματα)
Martin Schulz, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Προεδρεύοντα του Συμβουλίου και την Επίτροπο Ferrero-Waldner για όσα είπαν. Νομίζω ότι στην κρίση και στην προσπάθεια επίλυσής της –που περιέγραψαν και που πρέπει να οργανωθεί τώρα– ενυπάρχει μια ιστορική ευκαιρία για τους Ευρωπαίους και για τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και όχι μόνο γι’ αυτούς, –όπως πολύ σωστά υπογράμμισε ο κ. Tuomioja– διότι πρέπει να συνεισφέρουν και άλλα κράτη, ιδίως τα ισλαμικά. Όμως πρόκειται για μια μοναδική ευκαιρία για τους Ευρωπαίους που εμπλέκονται.
Εγώ θα το διατύπωνα και με έναν άλλο τρόπο: δεν υπάρχει μόνο μια μοναδική ευκαιρία, αλλά και μια μοναδική υποχρέωση να κάνουμε τώρα κάτι συγκεκριμένο για να επιτύχουμε ειρηνικές λύσεις, γιατί πρέπει να πούμε –και πρέπει να το πούμε εδώ– ότι οι λύσεις των ΗΠΑ για την περιοχή αυτήν απέτυχαν πλήρως και ότι η αποτυχία τους είναι μία από τις αιτίες της σημερινής κρίσης. Γι’ αυτό έχουμε υποχρέωση εμείς οι Ευρωπαίοι να προσπαθήσουμε τώρα να βοηθήσουμε στην ανεύρεση λύσης.
Η συμβολή μας δεν μπορεί να είναι μόνο στρατιωτική, αλλά πρέπει να έχει και μια στρατιωτική διάσταση ανάμεσα σε όλες τις άλλες που χρειάζονται στην περιοχή. Χρειαζόμαστε μια γενική προσέγγιση που θα περιλαμβάνει στρατιωτική δράση βασισμένη στο διεθνές δίκαιο, ανθρωπιστική δράση και διπλωματική δραστηριότητα και που δεν θα αγνοεί το κεντρικό θέμα της κρίσης στην περιοχή, δηλαδή την επίλυση της κρίσης στην Παλαιστίνη που είναι η αιτία της αστάθειας σε ολόκληρη την περιοχή.
Επιτρέψτε μου να αναφέρω τώρα μερικά από τα πράγματα που εμείς οι σοσιαλιστές θεωρούμε βασικά και απαραίτητα γι’ αυτήν τη γενική προσέγγιση. Ασφαλώς, το πρωταρχικό είναι το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ. Εμείς οι ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες θεωρούμε δεδομένο ότι η ύπαρξη του Ισραήλ βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής μας και είμαστε αντίθετοι σε όποιον την αμφισβητεί.
Ωστόσο, στη σημερινή κατάσταση πρέπει να υποστηρίξουμε και τον Λίβανο που μετά από τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου είχε πάρει τον σωστό δρόμο προς μια σταθερή, λαϊκή δημοκρατία. Επειδή όλα αυτά τώρα καταστράφηκαν σε μεγάλο βαθμό, ας βοηθήσουμε τον λαό του Λιβάνου να επιστρέψει στο σημείο που βρισκόταν πριν από τη στρατιωτική κρίση, τότε που ολόκληρη η περιοχή είχε πολλούς λόγους να είναι αισιόδοξη.
Πρέπει επίσης να αναπτύξουμε την Παλαιστίνη και εδώ, πρωταρχικός στόχος πρέπει να είναι η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας μέσα σε μια τραγική κατάσταση. Μπορώ να πω, εξ ονόματος των σοσιαλδημοκρατών, ότι δεν είναι πλέον δυνατό να αποφύγουμε τον διάλογο με όλες τις δυνάμεις στην Παλαιστίνη, που είναι αναγκαίος και απαραίτητος.
(Χειροκροτήματα)
Πρέπει να προωθήσουμε και να αναπτύξουμε τις δομές της κοινωνίας των πολιτών γιατί αυτές, καθώς και όλες οι δυνάμεις που είναι υπέρ του διαλόγου –ιδίως του διαπολιτισμικού και διαθρησκευτικού– πρέπει να είναι οι εταίροι μας.
Όπως είπαν προηγούμενοι ομιλητές, και ο κ. Poettering, αυτό που χρειάζεται στην περιοχή δεν είναι η αμοιβαία αμφισβήτηση του δικαιώματος ύπαρξης, αλλά ο σεβασμός: σεβασμός για διαφορετικές αξίες, οι οποίες μπορεί να είναι θρησκευτικής προέλευσης, αλλά είναι παρ’ όλ’ αυτά εποικοδομητικές και σέβονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ένας σεβασμός θεμελιωμένος στις δυτικές μας αξίες, τις οποίες εκπροσωπούμε. Δεν πρέπει να κάνουμε το Ισλάμ ένα είδος μισητής μορφής. Το Ισλάμ είναι μια θρησκεία με σχεδόν ένα δισεκατομμύριο πιστούς σε ολόκληρο τον κόσμο και δεν πρέπει να επιτρέψουμε να θεωρούνται οι άνθρωποι αυτοί ίδιοι με μια ομάδα μανιασμένων τρομοκρατών. Αυτό θα ήταν μοιραίο λάθος. Γι’ αυτόν τον λόγο, είναι τόσο σημαντικός ο διαπολιτισμικός διάλογος.
(Χειροκροτήματα)
Κάτι που θεωρώ σημαντικό είναι η απελευθέρωση των κρατουμένων, που πρέπει να γίνει τώρα. Οι πλευρές που εμπλέκονται στην κρίση πρέπει τώρα να κρατήσουν τον λόγο τους, διότι αυτό που χρειάζεται είναι δράσεις που θα δημιουργήσουν εμπιστοσύνη, κι αυτό δεν είναι μία κενή περιεχομένου ιδέα. Τέτοιου είδους δράσεις είναι απαραίτητες τώρα, στην κατάσταση που αντιμετωπίζουμε –μικρά βήματα, κατανοητά βήματα, βήματα που δημιουργούν εμπιστοσύνη– και σε αυτά συγκαταλέγονται η απελευθέρωση των κρατουμένων και η ανάμειξη όλων των δυνάμεων της περιοχής. Όλες οι χώρες –συμπεριλαμβανομένης και της Συρίας– πρέπει να συμμετάσχουν.
Δεν θέλω να κρύψω ότι εδώ στο Σώμα –αλλά και στην Ομάδα μας– υπήρξε μεγάλη απογοήτευση για όσα ειπώθηκαν τις περασμένες εβδομάδες στη Συρία και αλλού. Το θέμα είναι ότι χρειαζόμαστε τη Συρία για την επίλυση του προβλήματος. Αν η Συρία είναι πρόθυμη να συμμετάσχει σε εποικοδομητικό διάλογο μαζί μας, τότε την καλώ να δείξει την καλή της θέληση επαναλαμβάνοντας τον διάλογο που είχε αρχίσει διστακτικά, να μας δώσει τη δυνατότητα να ασχοληθούμε, έστω και σε μικρή κλίμακα, π.χ. με θέματα των συνόρων, και να μας καταστήσει φανερή την προθυμία της να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Επιτρέψτε μου να υπογραμμίσω σε συνάρτηση με αυτό ότι ακόμα και όταν ο ψυχρός πόλεμος βρισκόταν στο αποκορύφωμά του, οι δύο πλευρές ήταν παρ’ όλες τις διαφορές τους σε θέση να συζητήσουν μέσω της Διάσκεψης για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη που είχαμε συστήσει. Γιατί να μην επανέλθουμε στην ιδέα μιας Διάσκεψης για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη που θα οδηγήσει σε συνομιλίες μεταξύ όλων των ενδιαφερομένων – και δεν εννοώ μόνο τις χώρες του οδικού χάρτη –δηλαδή εμάς τους Ευρωπαίους, τα Ηνωμένα Έθνη, τη Ρωσία και τις Ηνωμένες Πολιτείες– αλλά και τις χώρες της περιοχής, τον Αραβικό Σύνδεσμο και τη Συρία; Ασφαλώς θα άξιζε να το εξετάσουμε αυτό.
Συμφωνώ με την άποψη του κ. Poettering ότι τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί να δικαιολογήσει τις στοχοθετημένες τρομοκρατικές ενέργειες. Μια τέτοια τρομοκρατία, μια τέτοια τυφλή καταστροφική μανία, δεν είναι τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο από την εξωτερική όψη της περιφρόνησης του ανθρώπου, η οποία έχει πάντα καταστροφικές συνέπειες. Τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει οποιοδήποτε είδος τρομοκρατίας και γι’ αυτό, η καταπολέμησή της είναι κοινό καθήκον όλων μας.
(Χειροκροτήματα)
Graham Watson, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η σύγκρουση αυτού του θέρους οδήγησε στον θάνατο περισσοτέρων από 1 000 άτομα, αμάχων στη συντριπτική τους πλειονότητα. Μετέτρεψε σε ερείπια μεγάλο μέρος του Λιβάνου. Αν η κατάσταση δεν μας διδάσκει τίποτε άλλο, πρέπει τουλάχιστον να μας διδάξει να κοιτάζουμε προς τα εμπρός και όχι προς τα πίσω.
Δεν πρέπει να καθυστερήσουμε την ανάπτυξη των 7 000 στρατιωτών που έχει υποσχεθεί η Ένωση στην UNIFIL για τη σταθεροποίηση της κατάστασης στον νότιο Λίβανο, τη διακοπή της διακίνησης όπλων και τη στήριξη της ανθρωπιστικής προσπάθειας. Οφείλουμε, ωστόσο, να αποσαφηνίσουμε την εντολή της UNIFIL ώστε να υλοποιηθούν στην πράξη τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών.
Πρέπει, βεβαίως, να προχωρήσουμε περισσότερο. Η ΕΕ πρέπει να εκφράζεται με ενιαία φωνή. Βραχυπρόθεσμα, πρέπει να απαιτήσουμε την άμεση άρση του αεροπορικού και ναυτικού αποκλεισμού του Λιβάνου από το Ισραήλ. Πρέπει να απαιτήσουμε την άρση του αποκλεισμού της Γάζας και να συμβάλουμε στον σχηματισμό αποτελεσματικής παλαιστινιακής κυβέρνησης.
Μεσοπρόθεσμα, παράλληλα με την καταδίκη τρομοκρατικών ενεργειών, πρέπει να τερματίσουμε την απομόνωση της Χεζμπολάχ και της Χαμάς και να τις πείσουμε να μετάσχουν σε διάλογο για τη διαμόρφωση δημοκρατικού πλαισίου. Πρέπει να οργανώσουμε ανεξάρτητη έρευνα όσον αφορά τους θανάτους αμάχων για τους οποίους ευθύνονται όλες οι πλευρές στην πρόσφατη σύγκρουση, ενώ, όπως επεσήμανε ο Κόφι Ανάν, η Χεζμπολάχ δεν πρόκειται να αφοπλιστεί και να ξεκινήσει διαπραγμάτευση για μια μακροπρόθεσμη λύση υπό την απειλή βίας, αλλά μέσω διαλόγου και συμβιβασμών.
Καλούμαστε επίσης να θέσουμε μακροπρόθεσμους στόχους. Αν επιθυμούμε μια νέα γενιά η οποία δεν θα διακατέχεται από αισθήματα φόβου και μισαλλοδοξίας, πρέπει να δημιουργήσουμε θεσμούς οι οποίοι θα διασφαλίσουν μακροπρόθεσμα την ειρήνη. Όταν ήταν Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο Ρομάνο Πρόντι αναφέρθηκε στη δημιουργία μιας ευρωαραβικής τράπεζας ανάπτυξης, την οποία θα χρηματοδοτούν από κοινού και οι δύο πλευρές. Πρέπει επίσης να εξετάσουμε τη δυνατότητα δημιουργίας ενός οργανισμού ασφάλειας στο πνεύμα της πρότασης του κ. Fogh Rasmussen για μια διάσκεψη για την ασφάλεια και τη συνεργασία στη Μεσόγειο, στην οποία αναφέρθηκε και ο κ. Schulz. Οφείλουμε να εξετάσουμε τρόπους συμμετοχής στην προσπάθεια αυτή, μέσω της κατάλληλης μεταναστευτικής πολιτικής, όλων των χωρών της λεκάνης της Μεσογείου. Η δε παρακολούθηση όλων αυτών των στόχων πρέπει να πραγματοποιείται μέσω της Ευρωμεσογειακής Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης στην οποία εσείς, κύριε Πρόεδρε, έχετε επενδύσει πολύ μεγάλο πολιτικό –και όχι ασήμαντο οικονομικό– κεφάλαιο. Ας διδαχθούμε από τον Αϊνστάιν, ο οποίος έχει πει ότι η ειρήνη δεν διατηρείται με τη βία, αλλά επιτυγχάνεται με την κατανόηση.
Κύριε Tuomioja, αναφερθήκατε στα αξιόλογα επιτεύγματα και τη σημαντική επιτυχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σας συγχαίρω για το έργο που έχετε επιτελέσει, αλλά δεν πρέπει να υπερβάλλουμε. Η κρίση αυτή έχει οδηγήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση στη σημερινή της θέση, μέσω αυτού που ο Michel Barnier αποκάλεσε «ευρωπαϊκό αντανακλαστικό». Η Ένωση δεν διαθέτει το ευρωπαϊκό σύνταγμα το οποίο χρειάζεται και το οποίο θα της είχε επιτρέψει να χειριστεί πολύ καλύτερα αυτή την κατάσταση. Αναπτύσσουμε ευρωπαϊκά στρατεύματα, τα οποία όμως δεν εντάσσονται σε μια δύναμη της ΕΕ, παρότι –ευτυχώς– εντάσσονται σε μια συμμαχία των συνεπών.
Όσον αφορά τη δημοκρατική λήψη αποφάσεων, πλέουμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Μετά τη συνάντησή σας την 25η Αυγούστου στη Lappeenranta, ο κ. Σολάνα δήλωσε ότι επρόκειτο για τη σημαντικότερη απόφαση που έλαβε η ΕΕ εδώ και πολλά χρόνια. Αν αυτό ισχύει, τότε γιατί ο κ. Σολάνα δεν είναι παρών στη σημερινή συνεδρίαση για να μας μιλήσει γι’ αυτή την απόφαση και να μας ενημερώσει σχετικά με τις συνθήκες αυτής της σύγκρουσης; Έχει λάβει εντολή, αλλά ποιο είναι το περιεχόμενο αυτής της εντολής;
(Χειροκροτήματα)
Όταν θέσαμε σχετικό ερώτημα, η απάντηση που λάβαμε ήταν ότι οι κανόνες εμπλοκής των στρατευμάτων είναι: «υπόθεση η οποία αφορά αποκλειστικά τα Ηνωμένα Έθνη και τις χώρες αποστολής των στρατευμάτων». Με άλλα λόγια, αυτό σημαίνει ότι δεν πρόκειται για ευρωπαϊκή υπόθεση. Είναι παράλογο να μην εμφανίζεται σήμερα στο Σώμα ο κ. Σολάνα ώστε να μας αναλύσει τους κανόνες εμπλοκής σε αυτή τη σύγκρουση!
Παρουσιάζεται ο εξής κίνδυνος: οι περισσότεροι ευρωπαίοι πολίτες πιστεύουν ότι η Ευρώπη ανταποκρίθηκε στην κρίση. Αν υπάρξουν αρνητικές εξελίξεις και αρχίσει να επιστρέφει μεγάλος αριθμός νέων στρατιωτών σε φέρετρα, οι πολίτες θα αρχίσουν να ρωτούν ποιος ευθύνεται γι’ αυτό στην Ευρώπη. Κάποιος θα χρειαστεί να αναλάβει την πολιτική ευθύνη.
(Χειροκροτήματα)
Σας παρακαλώ, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, οργανώστε την κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας της Ευρώπης, ώστε να μην χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε ξανά παρόμοιες καταστάσεις.
Εν κατακλείδι, πρέπει να πούμε δύο «ζήτω» για την Ευρώπη: ένα για την ταχεία αντίδραση του Louis Michel και ένα για την τόλμη του Ρομάνο Πρόντι, ο οποίος συντόνισε τις προσπάθειές μας για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος. Πρέπει να ευχαριστήσουμε την Επιτροπή, τη φινλανδική Προεδρία και την Κύπρο –ένα νέο κράτος μέλος– για την τεράστια βοήθεια που προσέφερε. Οφείλουμε επίσης να ευχαριστήσουμε την Τουρκία, η οποία είχε τη γενναιότητα να βοηθήσει με τη δέσμευσή της για αποστολή στρατευμάτων.
(Χειροκροτήματα)
Ωστόσο, εξακολουθεί να υπάρχει ο κίνδυνος η εμμονή στην εθνική κυριαρχία να οδηγήσει σε γενική αναρχία.
(Χειροκροτήματα)
Daniel Cohn-Bendit, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (FR) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Tuomioja, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω καταρχάς να ξεκινήσω με μια αυτοκριτική. Ποιος, εδώ σε αυτό το Κοινοβούλιο, πριν από ένα έτος, έθεσε το ζήτημα του ψηφίσματος 1522; Ποιος, εδώ σε αυτό το Κοινοβούλιο, έθεσε το ζήτημα του αφοπλισμού της Χεζμπολάχ; Πρέπει να συζητήσουμε αυτό το πρόβλημα, επειδή στην παρούσα φάση βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων στο Ισραήλ. Επί τρία χρόνια, η ισραηλινή κυβέρνηση δεν έπραξε τίποτα, δεν είπε τίποτα όσον αφορά τον αφοπλισμό της Χεζμπολάχ. Όλοι ήμασταν τυφλοί και οφείλουμε τουλάχιστον να αναγνωρίσουμε ότι και εμείς σφάλαμε. Πρέπει να σημειωθεί, καταρχάς, ότι είχαμε, ότι η διεθνής κοινότητα είχε ένα ψήφισμα του ΟΗΕ. Αφ’ ης στιγμής αυτό εγκρίθηκε, εξαφανίστηκε στη νιρβάνα της πολιτικής, χωρίς ποτέ να εφαρμοστεί στην πράξη.
Δεύτερον –πρόκειται εν προκειμένω για πραγματικό πρόβλημα– αυτή η περιοχή, στόχος κάθε μορφής δυστυχίας, είναι επίσης μια περιοχή όπου μπορούν να γίνουν τα περισσότερα πολιτικά σφάλματα σε σύγκριση με οπουδήποτε αλλού. Σφάλλουμε επειδή πιστεύουμε ότι πρέπει να είμαστε ο πρεσβευτής του Ισραήλ ή της Παλαιστίνης. Ποιος είναι σήμερα ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Εντός της Ένωσης, ορισμένοι είναι στενά συνδεδεμένοι με το Ισραήλ – το καταλαβαίνω και είναι εύλογο. Άλλοι είναι στενά συνδεδεμένοι με τους Παλαιστίνιους – το καταλαβαίνω και είναι εύλογο. Το να ασκεί όμως κανείς πολιτική δεν συνοψίζεται σε αυτό μόνο αντιθέτως, πρέπει να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να υπάρξει επιτέλους ένα παλαιστινιακό κράτος και ένα ισραηλινό κράτος στα οποία να μπορεί να ζει κανείς με ασφάλεια. Για να ασκεί κανείς πολιτική, δεν πρέπει να έχει καλή ψυχή ή να είναι η μητέρα Τερέζα, πρέπει να είναι ικανός να καταφέρει να κινήσει πολιτικά τα πράγματα σε αυτή την περιοχή. Σε αυτό ακριβώς συνίσταται το πρόβλημα.
Γι’ αυτόν τον λόγο η Ευρωπαϊκή Ένωση αποστέλλει στρατιώτες στην περιοχή. Ο κ. Watson έχει δίκιο. Ορισμένα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποστέλλουν στρατιώτες.
Ξύπνησα ένα πρωί, είχα δει ένα όνειρο. Στη διάρκεια μιας συνάντησης, όλοι οι αρχηγοί κρατών ή κυβερνήσεων αποφάσισαν ότι το ευρωπαϊκό σώμα θα ήταν το πιο πολυάριθμο, ότι θα ήταν η δύναμη ταχείας επέμβασης των Ευρωπαίων, ότι δεν θα αποτελείτο πλέον κατά τα τρία τέταρτα από Γάλλους, κατά τα δύο τρίτα από Ιταλούς, κατά το ένα τέταρτο από Γερμανούς, αλλά από Ευρωπαίους, που με αυτή τους την ιδιότητα πήγαιναν να εκπροσωπήσουν την Ευρώπη σε αυτή την περιοχή. Ξέρω ότι είναι όνειρο, ένα παιδιάστικο όνειρο· γιατί όμως να μην ονειρεύομαι κάτι τέτοιο;
Στον βαθμό που οφείλουμε να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας, ο κ. Fischer έγραψε πρόσφατα σε ένα άρθρο: «Καλώς ήλθατε στην πραγματικότητα»: Όντως, βρισκόμαστε πλέον στην πραγματικότητα, πρέπει να ασκήσουμε πολιτική σε αυτή την περιοχή. Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι οι Αμερικανοί που είναι παρόντες στην περιοχή βρίσκονται στο Ιράκ, όπου έχουν περιέλθει σε τέλμα πολιτικώς είναι ανύπαρκτοι. Πέρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, κανένας οργανισμός δεν θα είχε την ικανότητα να αλλάξει τα πράγματα και να συνεργαστεί με τους Ισραηλινούς εξετάζοντας με ποιον τρόπο μπορεί να γίνει η διαπραγμάτευση του παλαιστινιακού ζητήματος. Δεν πρόκειται να υπάρξει ειρήνη στο Ισραήλ αν δεν δημιουργηθεί ένα παλαιστινιακό κράτος το οποίο να είναι βιώσιμο. Ο καλύτερος τρόπος για να καταπολεμήσουμε τη Χαμάς είναι να το πράξουμε μέσω του παλαιστινιακού κράτους, αφού η Χαμάς δεκάρα δεν δίνει για το παλαιστινιακό κράτος. Θέλει έναν ισλαμικό χώρο! Γι’ αυτό και πρέπει, πρωτίστως, να υπογραμμίσουμε ότι, αν εγκαθιδρύσουμε ένα παλαιστινιακό κράτος, θα μειώσουμε την επιρροή της Χαμάς.
Δεύτερον, πρέπει να ρυθμίσουμε το πρόβλημα των συνόρων με τη Συρία και το Γκολάν. Πρέπει να διασφαλίσουμε στο Ισραήλ πρόσβαση στο νερό και να του εγγυηθούμε προστασία, προστασία όμως που να μην συνεπάγεται την κατοχή του Γκολάν από το Ισραήλ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να χρησιμοποιήσει την επιρροή της για να γίνουν διαπραγματεύσεις. Σήμερα, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση καταφέρνει να διαδραματίσει μείζονα πολιτικό ρόλο, δεν θα είμαστε μόνο υπεύθυνοι για τη δυστυχία και την αποτυχία, αλλά θα είμαστε υπεύθυνοι σε πολιτικό επίπεδο για μια περιοχή που ειρηνεύει.
Όταν τα παιδιά μας μάς ρωτήσουν σε τι χρησιμεύει η Ευρώπη, θα μπορούμε να τους απαντήσουμε με υπερηφάνεια: «Κοιτάξτε αυτό που κάνουμε στη Μέση Ανατολή». Γι’ αυτό, όμως, πρέπει να επιτύχουμε αυτόν τον στόχο. Πρέπει να έχουμε το θάρρος να πούμε σε όλες αυτές τις κυβερνήσεις ότι δεν είναι η Ιταλία –έστω και αν η Ιταλία υπήρξε αξιοθαύμαστη– δεν είναι η Γαλλία, δεν είναι η Αγγλία, αλλά η Ευρώπη στο σύνολό της υπήρξε αποτελεσματική.
Εν κατακλείδι, θέλω να επιστήσω την προσοχή σε μια συζήτηση που αφορά τη Γερμανία. Μπούχτισα με αυτές τις πολιτικές ομάδες! Ο κ. Watson, ως μέλος της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη, λέει στους γερμανούς βουλευτές που είναι μέλη της ίδιας Ομάδας ότι είναι σκανδαλώδες να αρνηθούν την αποστολή ειρηνευτικής δύναμης στη Μέση Ανατολή. Και εσείς, κύριε Wurtz, λέτε στους γερμανούς κομουνιστές ότι αυτό που ετοιμάζονται να κάνουν είναι σκανδαλώδες, ότι είναι μορφή πολιτικού παζαριού, τη στιγμή που άνθρωποι πεθαίνουν στη Μέση Ανατολή και που όλος ο κόσμος θέλει να συστήσει αυτή την ειρηνευτική δύναμη. Να είστε θαρραλέοι πολιτικοί άνδρες και να παρεμβαίνετε στα πολιτικά σας στρατόπεδα!
(Χειροκροτήματα)
Francis Wurtz, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Tuomioja, κυρία Ferrero-Waldner, αυτό που ζήσαμε φέτος το καλοκαίρι θα έπρεπε να είναι στην εποχή μας τελείως αδιανόητο από πάσης απόψεως.
Ας θυμηθούμε, καταρχάς, ότι ένα κράτος, το Ισραήλ, βομβαρδίζει και καταδικάζει στην πείνα τον άμαχο πληθυσμό της Γάζας, απάγει υπουργούς και βουλευτές, οι οποίοι θα προστεθούν στους 8 000 φυλακισμένους παλαιστινίους που ήδη κρατούνται, και προκαλεί περισσότερους από 200 θανάτους στον πληθυσμό αυτής της μικρής περιοχής, η οποία κατέστη, σύμφωνα με την έκφραση του κ. Jan Egeland –Γενικού Υπογραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για ανθρωπιστικά θέματα– ωρολογιακή βόμβα. Έπειτα, ο ίδιος στρατός συντρίβει τον Λίβανο επί τριάντα τέσσερις ημέρες, χωρίς να προβαίνει, σύμφωνα με τα λεγόμενα της οργάνωσης «Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» σε καμία διάκριση μεταξύ αμάχων και στρατιωτικών στόχων, προκαλεί τον θάνατο 1 100 αμάχων, προκαλεί την αναγκαστική μετακίνηση του ενός τετάρτου του πληθυσμού, επιβάλλει πλήρη αποκλεισμό στη χώρα, στοχεύει εκουσίως –όπως υπογράμμισε ο κ. Ανάν– και σκοτώνει παρατηρητές της διεθνούς δύναμης διατήρησης της ειρήνης, καταστρέφει –σύμφωνα με το Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για την Ανάπτυξη (UNDP)– 15 000 κατοικίες και 78 γέφυρες, ισοπεδώνει τις ζωτικές υποδομές της χώρας, λιμάνια, αεροδρόμια, σταθμούς ηλεκτρικής ενέργειας, προκαλεί μια τεράστια πετρελαιοκηλίδα, χρησιμοποιεί οβίδες οι οποίες μπορούν να περιέχουν μέχρι και 644 εκρηκτικές βομβίδες, εκ των οποίων 100 000 εξακολουθούν να σκοτώνουν στα τυφλά άνδρες, γυναίκες και παιδιά.
Δεύτερον, μια υπερδύναμη, οι Ηνωμένες Πολιτείες, στηρίζουν τη στρατηγική του συμμάχου τους, τόσο στην Παλαιστίνη όσο και στον Λίβανο, εν ονόματι του πολέμου κατά της τρομοκρατίας, που ήδη υλοποιείται στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Η Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ συγκρίνει τα βάσανα του λιβανικού λαού με τις ωδίνες τοκετού της νέας Μέσης Ανατολής. Παραδίδει στο Ισραήλ, ενώ ο πόλεμος βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, ολοένα και πιο προηγμένα όπλα και αρνείται για περισσότερο από ένα μήνα λυσσωδών μαχών να προβεί σε έκκληση για κατάπαυση του πυρός, κάτι που ζητά, ωστόσο, λίαν επιμόνως η λιβανική κυβέρνηση και ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών.
Τρίτο και τελευταίο, ένα θεσμικό όργανο, που μας είναι ιδιαίτερα γνώριμο, το Συμβούλιο, αποδείχτηκε επί μακρόν ανίκανο να ζητήσει κατάπαυση του πυρός, παρά την αξιέπαινη προσπάθεια της φινλανδικής Προεδρίας και την ομόφωνη έκκληση στην οποία προέβη προς αυτή την κατεύθυνση η Διάσκεψη των Προέδρων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Βρίσκει, μάλιστα, δικαιολογίες για τη συμπεριφορά του ισραηλινού στρατού, επικαλούμενο το δικαίωμα στην αυτοάμυνα. Όσο εύλογο ήταν να καταδικάσει την αρχική αρπαγή των ισραηλινών στρατιωτών από τη Χεζμπολάχ, ακολούθως δε και κυρίως, τη σοβαρή απόφαση της τελευταίας να απαντήσει στον βομβαρδισμό των λιβανικών πόλεων με την εκτόξευση πυραύλων κατά ισραηλινών πόλεων, διαπράττοντας έτσι με τη σειρά της εγκλήματα κατά του άμαχου πληθυσμού, τόσο το πράσινο φως που δόθηκε εκ των πραγμάτων για πολλές μέρες στο Ισραήλ για να διεξαγάγει και να συνεχίσει αυτόν τον πόλεμο, προκαλεί έκπληξη και τροφοδοτεί την αγανάκτηση.
Δεν μπορούμε, επίσης, να είμαστε ικανοποιημένοι σήμερα και στο επόμενο διάστημα να μιλάμε μόνο για την ευρωπαϊκή συνεισφορά στην Προσωρινή Δύναμη των Ηνωμένων Εθνών στον Λίβανο (UNIFIL) και στην ανοικοδόμηση, όσο σημαντικά και αν είναι αυτά τα δύο ζητήματα. Πρέπει να αντλήσουμε με διαύγεια και αίσθημα ευθύνης τα διδάγματα από αυτή την οδυνηρή εμπειρία και καταρχάς το εξής: στο επίκεντρο όλων των αναταραχών της Μέσης Ανατολής, που καθημερινά γίνονται όλο και πιο δραματικές για τους πληθυσμούς και ολοένα και πιο επικίνδυνες για τη διεθνή ασφάλεια, υπάρχει η κατοχή των εδαφών που κατακτήθηκαν το 1967 και η εμμονή του Ισραήλ στην άρνησή του να εφαρμόσει τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.
Γεγονός είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση σταμάτησε να ασκεί πίεση σε σχέση με αυτή τη ζωτική για την ειρήνη απαίτηση. Ποια πρωτοβουλία έχει αναλάβει για την εκ νέου ενεργοποίηση του οδικού χάρτη της Τετραμερούς; Τι έπραξε για να αξιοποιήσει το σχέδιο του Αραβικού Συνδέσμου το 2002, στο οποίο προτεινόταν η εξομάλυνση των σχέσεων με το Ισραήλ με αντιστάθμισμα την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους; Τι προσπάθειες κατέβαλε για να θέσει τους ισραηλινούς ηγέτες προ των ιστορικών τους ευθυνών; Αντί να κάνει κάτι σε σχέση με τα παραπάνω, πάγωσε τη βοήθεια προς τα παλαιστινιακά θεσμικά όργανα, απονομιμοποίησε μια κυβέρνηση και ένα κοινοβούλιο που εξελέγησαν με δημοκρατικό τρόπο, απέφυγε τις θαρραλέες προσπάθειες του Προέδρου Μαχμούντ Αμπάς για την εκ νέου οικοδόμηση εθνικής ομοφροσύνης και αποδέχτηκε χωρίς την παραμικρή αντίδραση το κλείσιμο των μοναδικών σημείων διέλευσης μεταξύ της Γάζας και του εξωτερικού, τον έλεγχο των οποίων ασκούσε επισήμως.
Εκφράζω την ελπίδα ότι οι κοινές αποφάσεις των τελευταίων αυτών ημερών θα δώσουν το έναυσμα για την αλλαγή στάσης της Ευρώπης έναντι της Μέσης Ανατολής. Επί του παρόντος, η Ευρώπη πρέπει να προβεί σε μια μακροπρόθεσμη επιλογή μεταξύ της αντίληψης του Μπους για τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και της επιστροφής στις θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου. Πιστεύω ότι μια δίκαιη και βιώσιμη ειρήνη στη Μέση Ανατολή έχει αυτό το τίμημα, όπως άλλωστε και η αξιοπιστία της Ευρώπης στον κόσμο.
Cristiana Muscardini, εξ ονόματος της Ομάδας UEN. – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, πόσες ανακρίβειες και διαστρεβλώσεις παρακολουθήσαμε στις στήλες των εφημερίδων και στις δηλώσεις πολλών πολιτικών για την κρίση στη Μέση Ανατολή τον Αύγουστο! Συχνά γινόταν σύγχυση μεταξύ επιτιθέμενου και αμυνόμενου και σχεδόν ποτέ δεν αναφέρθηκε ότι το πραγματικό κίνητρο των προκλήσεων από την πλευρά της Χεζμπολάχ με την εκτόξευση πυραύλων κατά του Ισραήλ και την απαγωγή δύο στρατιωτών του ήταν η διαγραφή του Ισραήλ από τον γεωγραφικό χάρτη, όπως έχει δηλώσει επανειλημμένα ο Πρόεδρος του Ιράν.
Εάν αυτός είναι ο στόχος που επιδιώκουν ορισμένες κυβερνήσεις και ο τρομοκρατικός φονταμενταλισμός που τροφοδοτούν, θα πρέπει να έχουμε την τόλμη και την εντιμότητα να δηλώσουμε ότι πρωταρχικό καθήκον της Ευρώπης είναι να υποστηρίξει και να προστατεύσει την ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ και του λαού του και να απαιτήσει την αναγνώρισή του ακόμη και από όσους εξακολουθούν να την αρνούνται με τυφλό παραλογισμό. Μόνον υπό αυτούς τους όρους και με την επιστροφή στον οδικό χάρτη θα μπορέσει να δημιουργηθεί ένα αναγνωρισμένο, ελεύθερο και ασφαλές παλαιστινιακό κράτος και να επιτευχθεί η ειρήνη στη Μέση Ανατολή.
Αυτοί είναι οι στόχοι που πρέπει να πετύχουμε με κάθε δυνατή προσπάθεια και συναίνεση, ενώ διαφορετικοί είναι η στόχοι της Χεζμπολάχ που θέλει να καταστρέψει ένα δημοκρατικό κράτος, αναγνωρισμένο από τη διεθνή κοινότητα και μέλος του ΟΗΕ.
Η Χεζμπολάχ είναι ένα θρησκευτικό ιδεολογικό κίνημα, το οποίο, έστω και ως μειοψηφία, εκπροσωπείται στο κοινοβούλιο ενός γειτονικού κράτους, αλλά διαθέτει και μια αυτόνομη ένοπλη οργάνωση εκτός των κρατικών δομών που τροφοδοτείται με όπλα και χρήματα από άλλα δύο κράτη της περιοχής, κοινός πρωταρχικός στόχος των οποίων είναι η καταστροφή του Ισραήλ.
Πώς είναι δυνατόν να διατηρούμε ίσες αποστάσεις από τους δύο αυτούς αντιπάλους, οι στόχοι των οποίων είναι τόσο αντικρουόμενοι και διαφορετικοί; Οι μεν υπερασπίζονται τη νόμιμη επιβίωση του δημοκρατικού τους κράτους, ενώ οι δε αποτελούν την ένοπλη οργάνωση που απειλεί τη δημοκρατία και τη Δύση!
Υποστηρίζουμε τη δύναμη UNIFIL που θα αναλάβει να διεκπεραιώσει τον έλεγχο του αφοπλισμού και να υποστηρίξει τη νόμιμη λιβανική κυβέρνηση, ελπίζοντας ότι οι λιβανικές αρχές θα αποφύγουν στο μέλλον τις αμφιταλαντεύσεις των τελευταίων εβδομάδων. Οι μόνοι συνομιλητές της UNIFIL πρέπει να είναι οι κυβερνήσεις του Ισραήλ και του Λιβάνου.
Η Ένωση, που κινείται επιτέλους ενωμένη, πρέπει να επιβάλει τον σεβασμό των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και να καταβάλει κάθε προσπάθεια για την ανθρωπιστική βοήθεια, την αποκατάσταση του διαλόγου και την ενίσχυση του πνεύματος του αμοιβαίου σεβασμού. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι, εάν το Ισραήλ ήταν μέλος της Ένωσης, η ειρήνη στη Μέση Ανατολή θα είχε διασφαλισθεί και επαναλαμβάνω σήμερα από αυτό το βήμα την πρόσκληση προς το Συμβούλιο να δηλώσει ότι οι πρεσβείες των χωρών της Ένωσης σε ολόκληρο τον κόσμο θα αναγνωρίζουν από σήμερα τους ισραηλινούς πολίτες ως ευρωπαίους πολίτες.
Bastiaan Belder, εξ ονόματος της Ομάδας IND/DEM. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, στον σημερινό γερμανικό Τύπο εμφανίζεται η είδηση ότι εκφράζονται σοβαρές αντιρρήσεις στους κόλπους των Ενόπλων Δυνάμεων της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας σχετικά με τους όρους που θέτει η κυβέρνηση του Λιβάνου όσον αφορά την εξωτερική βοήθεια για την προστασία της, μήκους 225 χιλιομέτρων, ακτογραμμής της χώρας από το λαθρεμπόριο όπλων. Όπως φαίνεται, η Βηρυτός θέλει να έχει τον έλεγχο μιας ζώνης η οποία εκτείνεται σε απόσταση έξι ναυτικών μιλίων από την ακτή, ενώ οι ναυτικές δυνάμεις από διάφορες χώρες της ΕΕ, περιλαμβανομένων των Κάτω Χωρών, της χώρας μου, καλούνται να ελέγχουν τον θαλάσσιο χώρο εκτός αυτής της ζώνης.
Ο πρόεδρος της Ένωσης Ενόπλων Δυνάμεων της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας θεωρεί αυτούς τους όρους απαράδεκτους –όπως και εγώ άλλωστε– διότι ποια ναυτική δύναμη κράτους μέλους της ΕΕ θα ήθελε να παρακολουθεί άπραγη τον επανεξοπλισμό της Χεζμπολάχ; Εν πάση περιπτώσει, αρμόδια να αποφασίσουν σχετικά με το περιεχόμενο της εντολής είναι πλέον τα Ηνωμένα Έθνη.
Παρακαλώ να μας ενημερώσουν το Συμβούλιο και η Επιτροπή τι σκοπεύουν να πράξουν επ’ αυτού τα Ηνωμένα Έθνη και ο Γενικός τους Γραμματέας, κ. Ανάν, και ποια είναι η στάση τους επί του θέματος, ποια είναι η θέση τους σχετικά με το αμφιλεγόμενο αυτό ζήτημα, δεδομένου, εξάλλου, ότι θα έχει άμεσο αντίκτυπο στη συμμετοχή της Ευρώπης στην προσπάθεια σταθεροποίησης της κατάστασης στην περιοχή του Λιβάνου.
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι ακόμη και οι δύο εκπρόσωποι της Χεζμπολάχ στην κυβέρνηση του Λιβάνου έχουν καταψηφίσει αυτή την επικίνδυνη πρόταση συμβιβασμού. Ως εκ τούτου, είναι λογικό να διατηρήσει προς το παρόν το Ισραήλ τον ναυτικό αποκλεισμό του Λιβάνου.
ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. ONYSZKIEWICZ Αντιπροέδρου
Gianni De Michelis (NI). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, θέλω να εκφράσω τη συμφωνία μου με την πρωτοβουλία της Ένωσης όσον αφορά το λιβανικό ζήτημα. Η συμφωνία προβλέπει την ανάκτηση ενός πρωταγωνιστικού ρόλου στο μεσανατολικό ζήτημα, από όπου απουσιάζαμε εδώ και πολλά χρόνια, ενώ συμπίπτει και με την αποτυχία των μονόπλευρων πρωτοβουλιών άλλων.
Όλα θα εξαρτηθούν, ωστόσο, από τα αποτελέσματα και πρέπει να γνωρίζουμε ότι η στρατιωτική αποστολή και η βοήθεια για την ανοικοδόμηση δεν αποτελούν ένα καταληκτικό σημείο, αλλά μια αφετηρία. Δεν είναι ο σκοπός, αλλά το μέσον, το οποίο μάλιστα κινδυνεύει να αποδειχθεί παντελώς ανεπαρκές, εάν δεν συμπληρωθεί γρήγορα και εγκαίρως από μια πολιτική και διπλωματική πρωτοβουλία που θα επιτρέψει την επανέναρξη του διαλόγου μεταξύ των δύο πλευρών.
Σε αυτό κυρίως πρέπει να επικεντρωθεί η σημερινή μας συζήτηση στο Κοινοβούλιο: το πλαίσιο θα είναι το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, αλλά η πρωτοβουλία αναπόφευκτα πρέπει να ξεκινήσει από την Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ένωση σε συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Αραβικό Σύνδεσμο, αλλά με δικό μας κεντρικό ρόλο.
Πρέπει να συζητήσουμε τα χαρακτηριστικά που θα έχει αυτή η πρωτοβουλία. Η εμπειρία των τελευταίων ετών και μηνών μας δίδαξε ότι η μονομέρεια δεν μπορεί να οδηγήσει πουθενά, το ίδιο και η προσπάθεια σταδιακής επίλυσης των προβλημάτων της Μέσης Ανατολής. Πρέπει να προχωρήσουμε πέρα από τον οδικό χάρτη και τα μεμονωμένα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας για το Ιράκ και τον Λίβανο και να κατανοήσουμε ότι, σήμερα, οι καιροί είναι πλέον ώριμοι για μια σφαιρική προσέγγιση, με την οποία θα μπορέσουν να συγκεντρωθούν γύρω από το ίδιο τραπέζι για επίσημες διαπραγματεύσεις όλα τα κράτη της περιοχής που ενδιαφέρονται για όλα τα ανοικτά ζητήματα, τα σημεία κρίσης ή τα στοιχεία συνεργασίας.
Εμείς στην Ευρώπη διαθέτουμε κάποια σχετική εμπειρία, καθώς πριν από τριάντα χρόνια στο Ελσίνκι κατορθώσαμε να θέσουμε τις βάσεις μιας μετεξέλιξης που εξέπληξε μετά από λίγα χρόνια όλον τον κόσμο. Μια τέτοια εξέλιξη θα αποτελούσε λύση για όλους: για τις Ηνωμένες Πολιτείες που θα ξέφευγαν από το αδιέξοδο, για το Ισραήλ που θα εγκατέλειπε τις μονόπλευρες πρωτοβουλίες, για τον Αραβικό Σύνδεσμο και προπαντός για εμάς, την Ευρώπη, η οποία θα μπορούσε με αυτόν τον τρόπο να δώσει νέα ώθηση στη διαδικασία της Βαρκελώνης και παράλληλα στην κατάσταση της ίδιας της Ευρώπης.
Ville Itälä (PPE-DE). – (FI) Κύριε Πρόεδρε, καθώς παρακολουθούσα τις ειδήσεις κατά την περίοδο των διακοπών αισθάνθηκα αδύναμος μπροστά στον ανθρώπινο πόνο που έβλεπα καθημερινά. Δεν χρειάζεται όμως να είμαστε αδύναμοι: μπορούμε να κάνουμε πολλά. Αυτά τα γεγονότα μας προσφέρουν μια πραγματική ευκαιρία, όπως επεσήμαναν πολλοί ομιλητές σήμερα. Η ΕΕ έχει λάβει ορισμένα σημαντικά μέτρα, ένα εκ των οποίων ήταν το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της κρίσης μπορέσαμε να καταλήξουμε σε συμφωνία – να εκφραστούμε με ενιαία φωνή. Αυτή η «ενιαία φωνή» θα αποτελέσει σημαντικό παράγοντα αν επιθυμούμε να διαδραματίζουμε στο μέλλον σημαντικό ρόλο στο διεθνές πολιτικό προσκήνιο.
Θέλω με την ευκαιρία αυτή να ευχαριστήσω τον Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, φινλανδό Υπουργό Εξωτερικών κ. Tuomioja, και να αναγνωρίσω τον ρόλο που έχει διαδραματίσει, διότι η πείρα και η εμπειρογνωμοσύνη του συνέβαλαν σημαντικά στην εξεύρεση αυτής της «ενιαίας φωνής». Στο μέλλον, πρέπει να είμαστε ισχυρός πολιτικός παράγοντας· δεν πρέπει να αρκούμαστε σε ρόλο απλών χρηματοδοτών οι οποίοι ασχολούνται με τις μεταπολεμικές καταστροφές. Πρέπει να παρέμβουμε ενεργά σε μια ζωτικής σημασίας πολιτική διαδικασία με στόχο την επίτευξη διαρκούς ειρήνης στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Κύριε Πρόεδρε, είμαι πεπεισμένος ότι θα επιτύχουμε τη σχεδόν ομόφωνη στήριξη αυτής της διάσκεψης ευρείας βάσης. Κάτι τέτοιο θα είναι ζωτικής σημασίας για την επίτευξη διαρκούς ειρήνης στην περιοχή. Είναι σαφές, όπως ανέφερε ο Υπουργός κ. Tuomioja, ότι η διάσκεψη δεν πρέπει να πραγματοποιηθεί αμέσως, δεδομένου ότι οι εμπλεκόμενες πλευρές χρειάζονται χρόνο για να προετοιμαστούν. Τώρα, όμως, χρειαζόμαστε το θάρρος και την αποφασιστικότητα να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία αυτή για να προσφέρουμε πραγματική βιώσιμη ειρήνη στην περιοχή.
(Χειροκροτήματα)
Pasqualina Napoletano (PSE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, κύριε Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, κυρίες και κύριοι, όπως είπατε, η επίτευξη της κατάπαυσης του πυρός αποτελεί ήδη ένα σημαντικό βήμα σε έναν πόλεμο, ο οποίος, πριν από λίγες μόλις εβδομάδες, προκάλεσε μεγάλο αριθμό θυμάτων, καταστροφές υποδομών και του περιβάλλοντος, ενώ υπήρχε ο κίνδυνος της εξάπλωσής του σε όλη την περιοχή.
Το πρώτο αυτό αποτέλεσμα ήταν καρπός μιας ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας σε στενή συνεργασία με τα Ηνωμένα Έθνη. Επιτρέψτε μου να επισημάνω τον ενεργό ρόλο που διαδραμάτισε η χώρα μου, η Ιταλία, αλλά και η φινλανδική Προεδρία και η Γαλλία, η οποία θα ηγηθεί της UNIFIL σε αυτήν τη φάση.
Η αποστολή, ωστόσο, είναι πολύ πιο δύσκολη και, εκτός από τη στρατιωτική, απαιτεί και μια πολιτική και διπλωματική προσπάθεια όλης της Ευρώπης, η οποία για πρώτη φορά θα μπορούσε να επιδείξει ενιαία πολιτική βούληση και αποφασιστικότητα για να αναλάβει έναν εποικοδομητικό ρόλο στη Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή και να αποκτήσει τα αναγκαία μέσα.
Είναι ανάγκη να υποστηρίξουμε τον Λίβανο στη δύσκολη διαδικασία της ανεξαρτησίας και της εθνικής κυριαρχίας, δίνοντας συνέχεια στη δημοκρατική πορεία που είχε δημιουργήσει τόσες ελπίδες την περίοδο της άνοιξης της Βηρυτού. Ο λιβανικός στρατός πρέπει να ανακτήσει τον έλεγχο όλης της χώρας, συμπεριλαμβανομένου του Νότου, και να αποκτήσει το μονοπώλιο της ένοπλης δύναμης σε σχέση με τη Χεζμπολάχ, η οποία έχει δημιουργήσει μια παράλληλη εξουσία.
Για την επίτευξη του στόχου αυτού θα πρέπει να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους, αρχής γενομένης από τη Συρία, η οποία διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην περιοχή, ενώ το Ισραήλ οφείλει να κατανοήσει ότι πρέπει να εγκαταλείψει την ιδέα της αλόγιστης χρήσης της ισχύος, καθώς ο δρόμος αυτός δεν οδηγεί στην εδραίωση της ασφάλειας.
Αναφέρθηκε ήδη ότι το παλαιστινιακό ζήτημα αποτελεί τον πυρήνα του μεσανατολικού προβλήματος. Καθήκον της Ευρώπης είναι να αναλάβει πλήρως την ευθύνη που της αναγνωρίζεται σήμερα από όλες τις πλευρές της σύγκρουσης, υποστηρίζοντας τη δύσκολη εσωτερική διαδικασία των Παλαιστινίων για τον σχηματισμό μιας νέας κυβέρνησης που θα τους επιτρέψει να βγουν από την απομόνωση και να ανακτήσουν τους πόρους που οφείλει να τους επιστρέψει το Ισραήλ. Θα μπορούσε να είναι η αρχή ενός νέου κλίματος μεταξύ των δύο πλευρών, αλλά θα πρέπει καταρχάς να ανακοπεί η κλιμάκωση της βίας.
Η εμπειρία των προηγούμενων ετών μας απέδειξε ότι οι δύο πλευρές δεν μπορούν να καταλήξουν μόνες σε μια λύση, αλλά ότι είναι αναγκαία η παρουσία της διεθνούς κοινότητας και συνεπώς η σημερινή αποστολή στον Λίβανο θα μπορούσε να αναπτυχθεί αύριο στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη και, όπως υπενθύμισε ο Προεδρεύων του Συμβουλίου, θα μπορούσε να αποτελέσει την αρχή για την επάνοδο στη συμφωνία με προοπτική μια διεθνή διάσκεψη που θα οδηγήσει σε μια σταθερή και βιώσιμη λύση για όλη την περιοχή.
Philippe Morillon (ALDE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, η Προσωρινή Δύναμη των Ηνωμένων Εθνών στον Λίβανο θα ενισχυθεί και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αποτελέσει σημαντικό τμήμα της. Δικαιούμαστε να είμαστε ικανοποιημένοι με αυτή την εξέλιξη.
Οφείλουμε επίσης να αντιλαμβανόμαστε ότι, για να είμαστε χρήσιμοι σε μια τόσο δύσκολη κατάσταση, τα στρατεύματα που θα αναπτυχθούν πρέπει να γίνουν σεβαστά και γι’ αυτό πρέπει να είναι ισχυρά, να διαθέτουν δηλαδή μέσα που να είναι προσαρμοσμένα στην αποστολή τους και να έχουν το δικαίωμα και το καθήκον να τα θέσουν σε εφαρμογή σε περίπτωση νόμιμης άμυνας, όταν δηλαδή οι δικοί τους στρατιώτες θα βρίσκονται σε κίνδυνο, αλλά και όταν το πνεύμα ή το γράμμα της αποστολής μπορεί να το επιτάσσει.
Αυτό το δίδαγμα το μάθαμε με δραματικό τρόπο στα Βαλκάνια. Δεν πρέπει ποτέ να το ξεχάσουμε. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε επίσης ποτέ αυτό που προσμένουν όλοι όσοι εργάζονται για την ειρήνη στον Λίβανο, όπως και σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή: δεν είναι ο ΟΗΕ, που είναι παρών για υπερβολικά μακρύ διάστημα και καταδικασμένος στην αδυναμία για υπερβολικά μεγάλο διάστημα, δεν είναι μόνη της η Γαλλία, δεν είναι η Ιταλία, είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Το διατυπώσατε πολύ σωστά, κύριε Tuomioja. Κομίζω τη μαρτυρία μου, ως προς αυτό, για την αποτελεσματικότητα της δράσης την οποία ανέλαβε εδώ και εβδομάδες στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό η ευρωπαϊκή δύναμη που αναπτύχθηκε συμπληρωματικά προς τη δράση του ΟΗΕ. Χωρίς την παρουσία της, νομίζω πως μπορώ να πω ότι –το γνωρίζετε, κυρία Επίτροπε– η Κινσάσα σήμερα θα σπαρασσόταν.
Για τον λόγο αυτόν, ζητώ από το Συμβούλιο και την Επιτροπή να εξετάσουν μήπως η οργάνωση των ευρωπαϊκών δυνάμεων που θα αναπτυχθούν στον Λίβανο μπορεί να διαμορφωθεί κατά τρόπο ανάλογο, επιτρέποντας στην Ευρωπαϊκή Ένωση να πράξει αυτό που περιμένουμε από αυτή, να επιτελέσει δηλαδή, αν παραστεί ανάγκη, τα καθήκοντά της.
Έτσι, αν δεν είμαστε απλώς αναποφάσιστοι, γιατί, για παράδειγμα, να μην αναπτύξουμε αμέσως έναν ευρωπαϊκό στόλο στα ανοικτά των λιβανικών ακτών; Η ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ναυτικής Δύναμης (Euromarfor) θα μας παρείχε τα μέσα. Όχι, κύριε Cohn-Bendit, δεν κάνετε παιδιάστικα όνειρα· ειδάλλως, εγώ είμαι περισσότερο παιδί και πιο ονειροπόλος από σας.
David Hammerstein Mintz (Verts/ALE). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, η κρίση της Μέσης Ανατολής μπορεί να διδάξει στην Ευρώπη ένα πολύ σκληρό μάθημα, ένα μάθημα που προκύπτει από μια καταστροφή, η οποία θα μας αναγκάσει να βγούμε από την ευρωπαϊκή μας κρίση. Αυτή η επαφή με τον αληθινό κόσμο της Μέσης Ανατολής μέσω της ηγεσίας μας σε μια πολυεθνική δύναμη είναι πολύ σημαντική· αποδεικνύει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι πλέον μόνο μια δοξασμένη ΜΚΟ που παρέχει ανθρωπιστική βοήθεια στη Μέση Ανατολή, αλλά ότι έχει αναλάβει μια πολιτική δέσμευση στην περιοχή. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, διότι αντιπροσωπεύει μια αληθινή στρατηγική δέσμευση στη Μέση Ανατολή, όπου η ειρήνη είναι θεμελιώδης για την ασφάλεια της Ευρώπης.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι, με το θάρρος χωρών όπως η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία, το μέλλον της εξωτερικής πολιτικής της Ευρώπης στον κόσμο πρόκειται να διακυβευτεί, και ως έναν βαθμό, το μέλλον της ευρωπαϊκής κρίσης θα εξαρτηθεί από αυτό. Είναι σαφές ότι η μονομέρεια των Ηνωμένων Πολιτειών έχει απαξιωθεί εντελώς σε όλο τον αραβικό κόσμο και στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου γενικά. Ο Λίβανος θα μπορούσε να είναι μια επιτυχημένη δοκιμή μιας μορφής διεθνούς παρέμβασης που θα διασφάλιζε την ειρήνη στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη και μια ειρηνευτική συμφωνία.
Χαιρετίζουμε τη θέση της Επιτροπής και του Συμβουλίου σχετικά με την παλαιστινιακή κυβέρνηση εθνικής ενότητας και τη ρεαλιστική της αντίδραση και ταυτόχρονα ανησυχούμε για αυτό που συμβαίνει στην περιοχή: τη διατήρηση των ισραηλινών εποικισμών στη Δυτική Όχθη και την προχθεσινή ανακοίνωση ότι 700 νέα σπίτια πρόκειται να χτιστούν σε αυτά τα εδάφη, γεγονός που αντίκειται στον οδικό χάρτη.
Miguel Portas (GUE/NGL). – (PT) Καλώς ήρθατε στην πραγματικότητα! Αν υπήρξε μεταστροφή στη θέση της Ευρώπης, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ένας λαός κατάφερε να αντισταθεί. Εκφράζω τον σεβασμό και τον θαυμασμό μου για τον λαό του Λιβάνου. Το ψήφισμα 1701 εγκρίθηκε πολύ αργά και δεν κάνει διάκριση μεταξύ επιτιθέμενου και θύματος, παρότι πέτυχε όντως την κατάπαυση του πυρός και προσφέρει μια ευκαιρία ειρήνευσης. Η αποστολή των Ηνωμένων Εθνών είναι απλούστατα η καλύτερη λύση. Πρέπει να υποστηριχθεί η ανοικοδόμηση, να εμποδιστεί η επανέναρξη του πολέμου και να δοθεί επαρκής χρόνος για διάλογο μεταξύ των Λιβανέζων, διότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος επίλυσης των προβλημάτων που άπτονται της άμυνας της χώρας.
Υπάρχουν και άλλες προτεραιότητες. Ο ευρωπαϊκός αποκλεισμός της Παλαιστίνης έστειλε λάθος μηνύματα στην Ουάσινγκτον και το Τελ Αβίβ και τιμωρεί έναν ολόκληρο λαό επειδή πίστεψε στη δημοκρατία. Στην Τεχεράνη, τα τελεσίγραφα και οι απειλές επιταχύνουν απλώς την κούρσα των πυρηνικών εξοπλισμών. Είναι καιρός να ξεκινήσουν και πάλι οι προσπάθειες ειρήνευσης της Μέσης Ανατολής. Μόνο το όπλο της πολιτικής μπορεί να νικήσει την πολιτική των όπλων.
Brian Crowley (UEN). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να ευχαριστήσω τον Προεδρεύοντα του Συμβουλίου και την κ. Επίτροπο για τις μέχρι στιγμής παρεμβάσεις τους.
Προφανώς, ο τελευταίος αυτός πόλεμος μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε τη φρίκη των συγκρούσεων και τις βαρύτατες συνέπειές τους για τους ανθρώπινους πληθυσμούς και υποδομές. Αντί να ανακαλύπτουμε τον τροχό και να αναζητούμε νέες ιδέες, πρέπει να αναζωογονήσουμε την ιδέα του οδικού χάρτη που συμφωνήθηκε μεταξύ της ΕΕ, των Ηνωμένων Εθνών, των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Σε αυτόν περιγράφονται τα ενδεδειγμένα βήματα για την επίτευξη της ειρήνης και της σταθερότητας όχι μόνο μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης, αλλά και μεταξύ των γειτόνων τους, όπως η Συρία, η Ιορδανία, το Ιράν, η Αίγυπτος και ο Λίβανος. Αυτό που διαπιστώσαμε τους τελευταίους μήνες ήταν η αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να εκφραστεί με ενιαία φωνή· η συνέχιση και επιδείνωση αυτού του προβλήματος οφείλεται στην άρνηση των κυβερνήσεων ορισμένων κρατών μελών να συμφωνήσουν με την πλειονότητα των άλλων κρατών μελών στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τουλάχιστον τώρα, έστω και αργά, συμφωνήσαμε να ηγηθούμε της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ η οποία θα μεταβεί στον Λίβανο.
Ωστόσο, είναι πλέον καιρός να φανούμε πιο τολμηροί, να εξετάσουμε νέες ιδέες και νέους τρόπους εμπλοκής. Εκείνο που μας έχει διδάξει η ιστορία μας στην Ευρώπη, καθώς και η πείρα μας από τη διευθέτηση κρίσεων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, είναι ότι μόνο μέσω των διαπραγματεύσεων και του διαλόγου μπορούμε στην πράξη να επιτύχουμε βιώσιμες και δίκαιες λύσεις. Έχουμε ίσως τώρα την ευκαιρία να έλθουμε ξανά σε συνεννόηση με τους εκλεγμένους αντιπροσώπους του παλαιστινιακού λαού –με τη Χαμάς– με τη λιβανική κυβέρνηση, με το Ισραήλ και με τις κυβερνήσεις της Συρίας και του Ιράν και να προσπαθήσουμε να καταλήξουμε σε κάποια συμφωνία.
Όσον αφορά τη Μέση Ανατολή, το σημαντικότερο δίδαγμα του τελευταίου εξαμήνου υπήρξε η αδυναμία μας να εκφραστούμε κατά τον ενδεδειγμένο τρόπο, με ενιαία φωνή, και να αποστείλουμε το σαφές μήνυμα σε όλες αυτές τις χώρες ότι, αν προσπαθήσουν το παραμικρό, αν ενεργήσουν κατά τρόπο ανάρμοστο, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αναλάβει δράση εναντίον τους. Και δεν αναφέρομαι σε επίθεση με στρατιωτικά μέσα, αλλά με το ισχυρότερο όπλο που διαθέτουμε, ήτοι την ηθική πειθώ και την οικονομική στήριξη που προσφέρουμε σε αυτές τις περιοχές.
Κυρία Επίτροπε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, είναι καιρός να φανούμε τολμηροί. Είναι καιρός να σχεδιάσουμε εκ νέου τα επόμενα βήματα και να στραφούμε πάλι στον οδικό χάρτη, να τον ενισχύσουμε και να τον ανανεώσουμε ώστε να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του 21ου αιώνα.
Paul Marie Coûteaux (IND/DEM). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, αφού επανήλθε στην αίθουσα, θα συγχαρώ τον κ. Cohn-Bendit για τη συναισθηματικά φορτισμένη παρέμβασή του, που την ακούσαμε προ ολίγου. Συμφωνώ μαζί του σε όλα σχεδόν τα σημεία και σε κάθε περίπτωση, επί της ουσίας, με κίνδυνο να τον εκπλήξω και να τον λυπήσω. Είναι πασίδηλο: δεν υπάρχει άλλη λύση πλην της πολιτικής λύσης. Και αυτή η πολιτική λύση είναι δυνατή ανεξάρτητα από τις απογοητεύσεις των μεν και των δε και τις απογοητεύσεις των εξτρεμιστών των δύο στρατοπέδων. Υπάρχει απογοήτευση στην τρέχουσα ισραηλινή πολιτική και πρέπει να προστατεύσουμε το κράτος του Ισραήλ από τον ίδιο του τον εαυτό. Πιστεύω ότι αυτή η πολιτική «επίδειξης δύναμης» που ακολουθεί το Ισραήλ είναι μια πολιτική μηδενικού αθροίσματος, που μακροπρόθεσμα θέτει σε κίνδυνο την ύπαρξή του και που προβληματίζει όλους αυτούς που νοιάζονται για την ασφάλειά του, όπως συμβαίνει με εμάς.
Απλώς, διαφοροποιούμαστε σε δύο σημεία: όχι, δεν είναι η Ευρώπη αυτή που θα επιβάλει αυτή την πολιτική λύση, δεδομένου ότι η βούλησή της δεν είναι ομόφωνη χρειάστηκαν τρεις εβδομάδες από την έναρξη των βομβαρδισμών –το γνωρίζετε, κύριε Cohn-Bendit– μέχρι να συνεδριάσουν οι Υπουργοί Εξωτερικών, και αυτό για να διαπιστώσουν τις διαφωνίες τους. Ας πάψουμε να ονειρευόμαστε μια πολιτική που να βασίζεται σε έναν ακόμη ευρωπαϊκό στρατό, σε ένα ευρωπαϊκό ναυτικό, ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο. Δεν συμφωνούμε πολιτικά δεν θα υπάρξει, λοιπόν, καμιά πραγματικά ευρωπαϊκή πολιτική επιλογή, για όσο τουλάχιστον ακολουθούμε την πολιτική της Ουάσιγκτον –και αυτό είναι το άλλο σημείο στο οποίο διαφοροποιούμαι από εσάς– η οποία κατά βάση συνίσταται στην ενθάρρυνση των άκρων των δύο στρατοπέδων και στην καταστροφή της γεωπολιτικής ισορροπίας στην περιοχή. Καταστρέφοντας το Ιράκ, στιγματίζοντας τη Συρία, εξαναγκάζοντας τη Συρία να αποσυρθεί από τον Λίβανο, πράγμα που τον καθιστά ευάλωτο –οι ίδιοι οι Χριστιανοί το αντιλαμβάνονται, ακόμη και ο κ.
Aoun– δημιουργήσαμε τις συνθήκες για την έλλειψη ισορροπίας και δρέπουμε σήμερα τους καρπούς αυτής της ανισορροπίας, που είναι ο πόλεμος, που είναι το επιχείρημα που προσφέρεται στα άκρα των δύο στρατοπέδων, θα έλεγα μάλιστα και στον επικυρίαρχο και στον κυριαρχούμενο.
Πιστεύω, δυστυχώς, ότι αυτή την πολιτική λύση δεν μπορεί να την επιβάλει η Ευρώπη δεν βλέπω άλλη πολιτική δύναμη πλην της Γαλλίας για να το πράξει.
Bruno Gollnisch (NI). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, αλίμονο στη χώρα στην οποία η έμφαση στις μειονότητες και τις εθνικές κοινότητες υπερισχύει της εξουσίας του κράτους, αλίμονο επίσης στα αφοπλισμένα κράτη. Ο φτωχός μαρτυρικός Λίβανος για μια ακόμη φορά το βιώνει, παρέχοντας παρά τη θέλησή του το κίνητρο για μια καταστροφική και δυσανάλογη επέμβαση. Βεβαίως και υφίστανται το δικαίωμα της αυτοάμυνας και το δικαίωμα της ανταπάντησης, όχι όμως το δικαίωμα να ξεκινήσει κάποιος έναν ολοκληρωτικό πόλεμο, χωρίς διαπραγμάτευση, χωρίς τελεσίγραφο και χωρίς προηγούμενη προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Φοβούμαι, επίσης, μήπως αυτή η επιχείρηση είναι αντιπαραγωγική για το Ισραήλ, που δεν πέτυχε τους πολιτικούς του στόχους και που έχει προκαλέσει σήμερα την εχθρότητα όλων των Λιβανέζων.
Ο κ. Tuomioja μας είπε ότι οι συναντήσεις των ευρωπαίων υπουργών διεξήχθησαν σε εγκάρδια ατμόσφαιρα οποία ανακούφιση! Αυτές όμως οι εγκάρδιες συναντήσεις δεν εμπόδισαν την καταστροφή του Λιβάνου.
Μας μιλάνε σήμερα για μια ευρωπαϊκή ειρηνευτική δύναμη, αυτή όμως παραδόξως δεν περιλαμβάνει παρά επτά κράτη μέλη επί συνόλου είκοσι πέντε. Πρέπει, άραγε, να υπενθυμίσω ότι ειρηνευτική δύναμη στον Λίβανο υφίσταται εδώ και είκοσι οκτώ συναπτά έτη; Η χώρα μου, η Γαλλία, κατέβαλε βαρύ φόρο αίματος, αυτή όμως η δύναμη αποδείχτηκε εντελώς ανίκανη να αποτρέψει τα τραγικά γεγονότα που γνωρίσαμε και, αντίθετα με ό,τι μας λέει η κ. Επίτροπος, αποδείχτηκε τελείως ανίσχυρη στην πρόσφατη τραγωδία και δεν παρείχε παρά μερικούς μόνο συμπληρωματικούς στόχους στους ισραηλινούς βομβαρδισμούς.
Η διευθέτηση έγκειται αποκλειστικά στην αναγνώριση κυρίαρχων κρατών, τα οποία θα διαθέτουν ασφαλή και αναγνωρισμένα σύνορα. Απαιτείται η δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους, ελεύθερου και ανεξάρτητου, το οποίο δεν υφίσταται εδώ και δεκαετίες – μια πραγματικότητα που στην πλειονότητά σας φαίνεται να αποδέχεστε, εντελώς παραιτημένοι. Δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη χωρίς αυτό. Πρέπει το λιβανικό κράτος, που πρόσφατα απελευθερώθηκε από τη συριακή επιρροή, να εξαπλώσει την εξουσία του στο σύνολο της επικρατείας του. Μόνο υπ’ αυτές τις προϋποθέσεις θα μπορέσει και το Ισραήλ να βιώσει μια διαρκή ειρήνη.
Τέλος, όσον αφορά τη συμμετοχή των συμπολιτών μας στην ανοικοδόμηση, κουραστήκαμε να πληρώνουμε για να ανοικοδομούμε αυτό που κατεδάφισαν άλλοι. Ας συνεισφέρει ο καθένας στην αποκατάσταση των ζημιών που προκάλεσε το λιβανικό κράτος για τις καταστροφές που προκάλεσε η Χεζμπολάχ στο Ισραήλ και το ισραηλινό κράτος για τις καταστροφές που προκάλεσε στον Λίβανο. Ας αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους, η ισχύς του δικαίου εξαρτάται και από αυτό.
João de Deus Pinheiro (PPE-DE). – (PT) Είτε αρέσει είτε όχι, έχει έλθει ο καιρός της ΕΕ στο διεθνές προσκήνιο. Πρέπει πρώτα να ευχαριστήσουμε τη φινλανδική Προεδρία, την κ. Επίτροπο και την Επιτροπή για την επιτυχία τους, ή τουλάχιστον επειδή κατέστησαν δυνατή αυτή την επιτυχία.
Πρόκειται συγχρόνως για ευκαιρία και ευθύνη. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι συντρέχουν όλες οι προϋποθέσεις ώστε να δημιουργηθεί σοβαρό πρόβλημα. Η εντολή χαρακτηρίζεται από πολλές αοριστίες, η Χεζμπολάχ δεν αφοπλίζεται, το Ισραήλ συνεχίζει τα αντίποινα, δεν υπάρχει ασφάλεια στα σύνορα μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης, ενώ η Συρία και το Ιράν δεν μπορούν να θεωρηθούν αξιόπιστα κράτη. Παρ’ όλα αυτά, έχω την αίσθηση ότι η απόφασή μας να αναλάβουμε αυτές τις ευθύνες ήταν θετική.
Όσον αφορά τη διατήρηση της ειρήνης, πρέπει να διασφαλίσουμε επίσης την επιτυχία της αποστολής. Πρέπει να μεριμνήσουμε ώστε να μην υπάρχουν διαφωνίες στην ΕΕ και να αντιδράσουμε γρήγορα αν η κατάσταση μεταβληθεί. Φρονώ ότι μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμη η δημιουργία μιας άτυπης ομάδας αποτελούμενης από την Επιτροπή, το Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο. Το σημαντικότερο, ωστόσο, είναι η ανάπτυξη ενός παράλληλου πολιτικού πλαισίου. Η πρόταση για μια διεθνή διάσκεψη μοιάζει εξαιρετικά πρόσφορη, δεδομένου ότι η προσωρινή δύναμη των Ηνωμένων Εθνών στον Λίβανο αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση, παρότι δεν επαρκεί από μόνη της. Τέλος, πρέπει να κινητοποιήσουμε περισσότερους ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους καθόσον αυτή η διαδικασία θα είναι χρονοβόρα. Έχουμε καθήκον να διασφαλίσουμε την επιτυχία των εκπροσώπων μας. Αυτή είναι η ευθύνη μας.
Hannes Swoboda (PSE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, στην αγόρευσή μου θα ήθελα να επικεντρωθώ στην ασφάλεια του Ισραήλ και στο ενδιαφέρον της Ευρώπης για την ασφάλεια αυτήν. Η ιστορία μας, που ήταν φοβερή, τραγική και γεμάτη καταστροφές, μας δημιουργεί την υποχρέωση να υπερασπιστούμε την ασφάλεια του Ισραήλ.
Τι σημαίνει όμως «ασφάλεια για το Ισραήλ»; Πρώτον, το Ισραήλ χρειάζεται ασφαλείς γείτονες που μπορούν να επικεντρωθούν στη δική τους οικονομική ανάπτυξη και δεν εξαρτώνται από τους γείτονές τους, που δεν τελούν οι ίδιοι υπό κατοχή και δεν υφίστανται αποκλεισμούς. Ως εκ τούτου, ο Λίβανος πρέπει να είναι ανεξάρτητος, και από τη Συρία, χωρίς στρατιωτικές δυνάμεις κατοχής και χωρίς την απειλή αποκλεισμού.
Δεύτερον, για να είναι ασφαλές το Ισραήλ –πράγμα που αποτελεί τον στόχο μας– πρέπει να εφαρμοστούν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και πρώτα απ’ όλα το πρώτο ψήφισμα του ΟΗΕ που αφενός οδήγησε στην ίδρυση του κράτους του Ισραήλ και αφετέρου προέβλεπε την ίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους. Για να υπάρχει λοιπόν ένα τέτοιο κράτος και να είναι ανεξάρτητο, θα είναι αναγκαία η αποχώρηση από τα κατεχόμενα εδάφη.
Επιτρέψτε μου να επαναλάβω εδώ την άποψη που εξέφρασε ο Gideon Levy της ισραηλινής εφημερίδας Ha'aretz, που είπε όπως λένε σήμερα και πολλοί άλλοι Ισραηλινοί: «Το καρκίνωμα που μας απειλεί περισσότερο από κάθε τρομοκρατία είναι η κατοχή μιας ξένης χώρας και του λαού της». Ως εκ τούτου, είχατε δίκιο, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, διασαφηνίζοντας τις τελευταίες ημέρες και μήνες ότι πρέπει να οδηγήσουμε τις διαπραγματεύσεις μέχρι το σημείο όπου θα είναι μακροπρόθεσμα εξασφαλισμένη η ασφάλεια του Ισραήλ. Όπως έδειξε ο τελευταίος πόλεμος στον Λίβανο, αυτό που επιδιώκουμε δεν πρόκειται να επιτευχθεί ούτε με τον πόλεμο και τη βία –που δεν φέρνει παρά νέα βία– ούτε με μονομερή αποχώρηση, ιδίως σε περίπτωση που δεν συνοδεύεται από μία εγγύηση από τις ένοπλες δυνάμεις ή από μία ειρηνευτική πολιτική για το ότι δεν θα υπάρξουν νέες θηριωδίες.
Η διεξαγωγή διαπραγματεύσεων σημαίνει διεξαγωγή διαλόγου και όταν οι άνθρωποι διεξάγουν διάλογο, πρέπει να υπάρχει αμοιβαία αναγνώριση. Έτσι, δεν θα πρέπει να συζητάμε πάρα πολύ για προϋποθέσεις, ειδικά όταν είναι μονόπλευρες. Ζητάμε δικαιολογημένα από τη Χαμάς να αναγνωρίσει το Ισραήλ με τα σύνορα του 1967, τότε όμως πρέπει επίσης να ζητήσουμε να αποδεχθεί και το Ισραήλ τα σύνορα αυτά ή να τους πούμε εξαρχής πως πρέπει να καθίσουν να συζητήσουν γι’ αυτό με αφετηρία το αντίστοιχο ψήφισμα του ΟΗΕ, και μετά μπορούμε να συζητήσουμε για διορθώσεις κλπ. Επομένως, δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο μία ειρηνευτική διαδικασία – αυτή που θα βασίζεται στις διαπραγματεύσεις.
Κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, θα ήθελα να σας διορθώσω σε ένα σημείο: βασικά δεν «επιστρέφουμε σε μία ειρηνευτική διαδικασία» παρά στην πραγματικότητα «προχωρούμε σε μία ειρηνευτική διαδικασία», αφού δεν υπήρξε ως τώρα ειρηνευτική διαδικασία που να ήταν πραγματικά αποτελεσματική και να φαινόταν ότι θα έχει επιτυχία.
Κυρία Επίτροπε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω θερμά γιατί με όσα κάνατε και με όσα είπατε τις τελευταίες εβδομάδες, μας βοηθήσατε να σχηματίσουμε μια πιο ρεαλιστική εικόνα και έτσι η Ευρώπη μπορεί τώρα πραγματικά να αρχίσει να διαδραματίζει σοβαρό ρόλο στη δρομολόγηση μιας βιώσιμης ειρηνευτικής διαδικασίας, η οποία είναι απαραίτητη για την ασφάλεια όχι μόνο του Ισραήλ, αλλά και ολόκληρης της περιοχής.
(Χειροκροτήματα)
Alexander Lambsdorff (ALDE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, η κατάσταση στη Μέση Ανατολή έχει άμεση επίδραση στην Ευρώπη και δυστυχώς χρειάστηκε ένας πόλεμος για να θυμηθούμε αυτό το δεδομένο, που έγινε επίκεντρο των διπλωματικών μας προσπαθειών. Όλοι γνωρίζουμε ότι στη Μέση Ανατολή χρειαζόμαστε μια ευρεία πολιτική λύση: δύο κράτη, το Ισραήλ και την Παλαιστίνη, ειρήνη στην περιοχή που συναντώνται τα τρία κράτη, το Ισραήλ, η Συρία και ο Λίβανος, υποστήριξη από μη ριζοσπαστικά αραβικά κράτη, παραμερισμό του Ιράν και του υπηρέτη του, της Χεζμπολάχ. Γνωρίζουμε τι πρέπει να γίνει.
Είναι καιρός να συναρμολογήσουμε το παζλ γιατί οι άνθρωποι υποφέρουν από τη βία. Χαίρομαι πολύ, κύριε Schulz, διότι επαναλάβατε την ιδέα του FDP για μία Διάσκεψη για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, όπως είχε ήδη κάνει ο Kurt Beck. Έχετε την υποστήριξή μας γι’ αυτό και θα ήταν καλό αν μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Ο Hans-Dietrich Genscher θα χαρεί γι’ αυτό.
Πολλά κράτη μέλη συμμετέχουν στην UNIFIL, την Προσωρινή Δύναμη των Ηνωμένων Εθνών στο Λίβανο, και οι ευρωπαϊκές μονάδες αποτελούν το στήριγμα της δύναμης αυτής. Δυστυχώς, όμως, είναι εθνικές κι όχι πραγματικά ευρωπαϊκές μονάδες. Αυτό δεν είναι καλό γιατί εμείς οι Φιλελεύθεροι μοιραζόμαστε αυτό το όραμα μιας Ευρωπαϊκής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας που παρουσίασε εδώ με τόση ευγλωττία ο κ. Cohn-Bendit. Θα ήθελα πάντως να πω το εξής, αγαπητέ κύριε Cohn-Bendit: θεωρώ αξιοπρόσεκτο για ένα κόμμα που για πολύ καιρό ήθελε τη διάλυση του γερμανικού στρατού και την αποχώρηση από το ΝΑΤΟ το ότι επιτίθεστε τώρα στον καημένο τον Graham Watson μόνο και μόνο επειδή το FDP υιοθέτησε μετά από μακρά συζήτηση μία καλά τεκμηριωμένη θέση για το ζήτημα αυτό και για μια φορά δεν είναι υπέρ αυτής. Στη θέση σας θα ήμουν λίγο πιο προσεκτικός.
Αν είχαμε ακολουθήσει παλιότερα τη δική σας πολιτική ασφαλείας, ο κ. Onyskiewicz δεν θα ήταν τώρα πρόεδρος του Σώματος. Όπως είναι σαφές ότι είμαστε ευγνώμονες στους στρατιώτες που θα εκτελέσουν το καθήκον τους στη δύσκολη αυτή περιοχή, έτσι είναι επίσης σαφές ότι εμείς πρέπει, ως πολιτικοί, να δημιουργήσουμε επιτέλους μία Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφαλείας που θα αποδειχθεί ότι είναι αντάξια αυτού του ονόματος όταν τα πράγματα γίνουν πραγματικά σοβαρά. Έγινε ήδη αναφορά στις δυσκολίες στο Συμβούλιο. Πρέπει να επεξεργαστούμε τις υφιστάμενες δομές, χρειαζόμαστε μια πραγματικά κοινή διαδικασία λήψης αποφάσεων, με δυο λόγια, χρειαζόμαστε ένα μεγάλο βήμα προόδου, προς την κατεύθυνση της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας. Γι’ αυτόν τον σκοπό πρέπει να εργαστούμε. Αυτό είναι ευθύνη της Ευρώπης και πρέπει να την αναλάβει η Ευρώπη.
Θα ήθελα να προσθέσω ότι θεωρώ πως θα έπρεπε να κάνουμε αυτήν τη συζήτηση στις Βρυξέλλες και όχι στο Στρασβούργο.
Caroline Lucas (Verts/ALE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, όπως είναι φυσικό, η προσοχή έχει στραφεί στη σφαγή στον Λίβανο. Εντούτοις, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να λησμονήσει ο κόσμος τα εγκλήματα που διαπράττονται στη Γάζα, η οποία έχει ουσιαστικά μετατραπεί σε φυλακή για τους Παλαιστινίους. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι, από τα τέλη Ιουνίου, έχουν σκοτωθεί περισσότεροι από 200 Παλαιστίνιοι – μεταξύ των οποίων τουλάχιστον 44 παιδιά. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι χιλιάδες έχουν εξαναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Δεν πρέπει να λησμονούμε, όταν μιλάμε για ισραηλινούς κρατούμενους, οι οποίοι πρέπει ασφαλώς να απελευθερωθούν, ότι υπάρχουν επίσης 9 000 Παλαιστίνιοι οι οποίοι κρατούνται ακόμα και σήμερα σε ισραηλινές φυλακές – μάλιστα, περισσότεροι από τους μισούς κρατούνται χωρίς δίκη. Δεν πρέπει, τέλος, να λησμονούμε ότι εκλεγμένοι βουλευτές της Χαμάς εξακολουθούν να τελούν υπό κράτηση. Είναι σαφές ότι δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί μακροπρόθεσμη ειρήνη στη Μέση Ανατολή αν δεν τερματιστεί η κατοχή της Παλαιστίνης από το Ισραήλ.
Ακούστηκαν σήμερα πολλές θρηνωδίες στο Σώμα, με τη διαρκή επωδό: «μακάρι να μπορούσαμε να κάνουμε κάτι περισσότερο ως ΕΕ». Εκλιπαρούμε τις ισραηλινές αρχές να αποδεσμεύσουν τα παλαιστινιακά έσοδα που κατακρατούν· τις ικετεύουμε να ανοίξουν τις συνοριακές διαβάσεις· τις εκλιπαρούμε να τερματίσουν τον αεροπορικό και ναυτικό αποκλεισμό· τις ικετεύουμε να μην αρχίσουν την ανέγερση νέων παράνομων εποικισμών· ωστόσο, τίποτε δεν αλλάζει πραγματικά.
Φρονώ ότι είναι επιτέλους καιρός να λάβουμε υπόψη τη σύσταση των επικεφαλής της αποστολής της ΕΕ στην Ιερουσαλήμ και να ζητήσουμε την αναστολή της συμφωνίας σύνδεσης ΕΕ-Ισραήλ λόγω παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως προβλέπεται στο άρθρο 2 της εν λόγω συμφωνίας. Αν εμείς οι ίδιοι, στην ΕΕ, δεν αντιμετωπίζουμε με σοβαρότητα τους εαυτούς μας και τις συμφωνίες μας, δεν μπορεί να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι δεν μας αντιμετωπίζουν και οι άλλοι με σοβαρότητα.
Κυρία Επίτροπε, είπατε ότι διακυβεύεται η αξιοπιστία μας. Αυτό είναι αλήθεια. Η ΕΕ διαθέτει σημαντική επιρροή στη Μέση Ανατολή, την οποία οφείλουμε να χρησιμοποιούμε πιο αποτελεσματικά.
Αδάμος Αδάμου (GUE/NGL). – Κύριε Πρόεδρε, η εισβολή του Ισραήλ και η ισοπέδωση του Νότιου Λιβάνου, η προσφυγοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων αρκετά από τα οποία έχει φιλοξενήσει ο λαός της Κύπρου, οι εκατόμβες των θυμάτων, όλα αυτά αποδεικνύουν την αποτυχία του δόγματος του λεγόμενου πολέμου κατά της τρομοκρατίας. Δείχνουν πώς εννοούν την τεχνική κατασκευή της νέας Μέσης Ανατολής την οποία απορρίπτουν οι λαοί της περιοχής. Και οι δύο αυτοί στόχοι στηρίζονται στη δύναμη των όπλων και στην παραβίαση του διεθνούς δικαίου.
Το μακελειό στην περιοχή θα σταματήσει μόνον αν η πολιτική της βίας των ισχυρών αντικατασταθεί από το δίκαιο ειρηνικό διάλογο με τον πλήρη σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας των κρατών, ειδικά στην Παλαιστίνη, και ειδικότερα στη Γάζα, όπου το 70% του λαού πεινά και υποφέρει.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση φέρει και αυτή σοβαρές ευθύνες. Πρέπει να στηριχθεί πολιτικά ο Πρόεδρος Αμπάς και η προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Να απελευθερωθούν οι Παλαιστίνιοι υπουργοί και βουλευτές, να αρθεί αμέσως ο οικονομικός αποκλεισμός των κατεχομένων εδαφών και να ξαναρχίσουν οι συνομιλίες. Και να μην ξεχνάμε ότι το κύριο πρόβλημα είναι το παλαιστινιακό, αν θέλουμε να έχουμε διαρκή ειρήνη στην περιοχή.
Ģirts Valdis Kristovskis (UEN). – (LV) Κυρίες και κύριοι, η αποφασιστικότητα με την οποία εκφράζονται οι ομιλητές επιβεβαιώνει την ανάγκη να καταστεί αποτελεσματικότερη η διαδικασία λήψης αποφάσεων στο πλαίσιο της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας. Το ψήφισμα που έχει τεθεί προς έγκριση περιλαμβάνει πολλές θετικές παραμέτρους, όπως η απαίτηση για αφοπλισμό της Χεζμπολάχ. Είναι παράδοξο, ωστόσο, το γεγονός ότι η οργάνωση αυτή δεν περιλαμβάνεται στον κατάλογο τρομοκρατικών οργανώσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε αυτόν τον κατάλογο περιλαμβάνεται το κίνημα αντίστασης των Μουτζαχεντίν στο Ιράν, τη διαγραφή του οποίου έχουμε ζητήσει επανειλημμένα χωρίς επιτυχία. Γιατί δεν περιλαμβάνεται η Χεζμπολάχ στον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων; Μήπως επειδή η Χεζμπολάχ εκπροσωπείται στην κυβέρνηση του Λιβάνου; Η πρόκληση αυτής της σύγκρουσης, η οποία επέφερε σοβαρές απώλειες, δεν αποτελεί βάσιμο λόγο για την ανοικτή συζήτηση αυτών των θεμάτων; Καλώ όλους όσοι είναι υπεύθυνοι για την ηγεσία της Ευρώπης αυτή την περίοδο να μην εστιάσουν τον δυναμισμό τους μόνο στο έργο της ανοικοδόμησης και στην ανάπτυξη των ειρηνευτικών δυνάμεων, αλλά να προσφέρουν επίσης ακριβείς, τεκμηριωμένες και έντιμες απαντήσεις σχετικά με τα αίτια της σύγκρουσης.
Gerard Batten (IND/DEM). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, ακούσαμε να γίνεται επανειλημμένα λόγος σε αυτή τη συζήτηση στην ανάγκη για λύση κατόπιν διαπραγμάτευσης και για μια ειρηνευτική διαδικασία. Με ποιον, όμως, διαπραγματευόμαστε και σε ποια βάση; Τον πόλεμο στον Λίβανο προκάλεσε η απαγωγή ισραηλινών στρατιωτών από τη Χεζμπολάχ η οποία, όπως ήταν φυσικό, οδήγησε στα αντίποινα των Ισραηλινών και στην κλιμάκωση της σύγκρουσης που παρακολουθήσαμε.
Ο ηγέτης της Χεζμπολάχ, Σαγιέντ Χασάν Νασράλα, δήλωσε ότι δεν θα είχε διατάξει τη σύλληψη και απαγωγή των στρατιωτών αν γνώριζε ότι θα οδηγήσει σε μεγάλης έκτασης πόλεμο. Τι ακριβώς περίμενε; Αυτή η δήλωση δεν μπορεί να προέρχεται από πολιτικό ηγέτη, αλλά από πολιτικό γκάνγκστερ και τρομοκράτη. Διέταξε την απαγωγή επειδή νόμιζε ότι δεν θα υποστεί συνέπειες. Αυτή του η προσδοκία διαψεύσθηκε, αλλά βρέθηκε αντιμέτωπος με έναν πόλεμο για τον οποίο μπορούσε να κατηγορήσει ούτως ή άλλως τους Ισραηλινούς.
Οι Παλαιστίνιοι εξέλεξαν μια τρομοκρατική κυβέρνηση υπό την ηγεσία της Χαμάς, ενώ οι Λιβανέζοι έχουν στην κυβέρνησή τους δύο τρομοκράτες της Χεζμπολάχ. Οι αποφάσεις αυτές έχουν επιπτώσεις για τους Παλαιστινίους και τους Λιβανέζους, όπως διαπιστώσαμε. Πώς αντιδρά η Ευρωπαϊκή Ένωση σε αυτή την κατάσταση; Στέλνοντας στους πρωταγωνιστές περισσότερα χρήματα: μέχρι στιγμής, 435 εκατ. ευρώ για το τρέχον έτος στους Παλαιστινίους και 42 εκατ. ευρώ στον Λίβανο.
Οι εν λόγω υπουργοί της Χαμάς και της Χεζμπολάχ πρέπει πρώτα να αποκηρύξουν την πρόθεσή τους να ρίξουν τους Ισραηλινούς στη θάλασσα, και μετά πρέπει να εξετάσουμε το ενδεχόμενο αποστολής ενισχύσεων στις κυβερνήσεις τους. Διαφορετικά, οι ενισχύσεις αυτές συνιστούν κατάφωρη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας.
Mario Borghezio (NI). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, το μήνυμα που απέστειλε ο Υπουργός Εξωτερικών ενός εκ των ιδρυτικών κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και συγκεκριμένα ο Υπουργός Εξωτερικών της χώρας μου, ο οποίος εμφανίσθηκε αγκαζέ με ένα σημαίνον στέλεχος της Χεζμπολάχ, δεν είναι ένα θετικό μήνυμα της Ευρώπης προς τους πολίτες, προς όσους επιθυμούν ειλικρινά τη ειρήνη και θέλουν να συμβάλουν στην επίλυση των σοβαρών προβλημάτων που ταλανίζουν αυτήν την περιοχή, και κυρίως μια μαρτυρική χώρα όπως ο δύσμοιρος Λίβανος.
Θα πρέπει ασφαλώς να αναγνωρίσουμε στη Γαλλία ότι έθεσε αμέσως επί τάπητος το σημαντικότερο ζήτημα ζητώντας να συμπεριληφθεί στην εντολή του ΟΗΕ το εμπάργκο εισαγωγής όπλων στον Λίβανο από όλες τις όμορες χώρες, και προπαντός από τη Συρία. Ωστόσο, παρά την τοποθέτηση της Επιτρόπου Ferrero-Waldner, στην οποία πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι αναφέρθηκε με σαφήνεια στην ανάγκη και στο δικαίωμα του Λιβάνου να ανακτήσει την ανεξαρτησία του και να απαλλαγεί από την εξάρτηση της Συρίας, οφείλουμε να ασκήσουμε κριτική στο γεγονός ότι οι θέσεις για παρόμοια θεμελιώδη ζητήματα δεν είναι σαφείς.
Η Ευρώπη θέλει να μάθει ποιος είναι ο στόχος αυτής της αποστολής, ποια είναι τα καθήκοντα και ποια μέσα θα έχουμε στη διάθεσή μας. Εάν, επί παραδείγματι, κάποιος μας έλεγε ότι ο αφοπλισμός της Χεζμπολάχ σημαίνει την ενσωμάτωση αυτών των ιδεολόγων ανταρτών στον λιβανικό στρατό, θα απαντούσαμε ότι δεν αποτελεί τη λύση του προβλήματος και προπαντός δεν συμπίπτει με τους στόχους που πρέπει να επιδιώξει η Ευρώπη και μαζί της τα κράτη μέλη που θα συμμετάσχουν στην αποστολή UNIFIL.
Πολλοί στρατιωτικοί αναλυτές επισημαίνουν μάλιστα την επικινδυνότητα μιας επέμβασης που δεν θα υπακούει σε μια σαφή και ορθή εντολή. Στο θεμελιώδες αυτό σημείο πρέπει να επιδείξουμε την αναγκαία τόλμη για να μιλήσουμε με σαφήνεια και να απαιτήσουμε, όπως οφείλει να πράξει η Ευρώπη, επαρκείς εγγυήσεις, καθώς πρόκειται για μια αποστολή που αφορά τους στρατιώτες μας και τον ρόλο της Ευρώπης.
Elmar Brok (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, η Ευρώπη ήταν απαραίτητη και τα εθνικά κράτη πήγαν παραπατώντας, αν και προς τη σωστή κατεύθυνση. Αυτό είναι άλλη μια απόδειξη για το ότι η σημερινή δομή δεν μας οδηγεί πουθενά, και αποδεικνύει και πάλι ότι χωρίς το σύνταγμα δεν μπορούμε να εκπληρώσουμε τα καθήκοντά μας απέναντι στους πολίτες μας γιατί δεν διαθέτουμε τις κατάλληλες δομές.
Επιστρέφοντας στο προκείμενο: εδώ ασχολούμαστε με μία αντιπαράθεση που ασφαλώς πρέπει να τη δούμε σε συνάρτηση με την ευρύτερη κρίση στη Μέση Ανατολή. Εγώ μπορώ να διακρίνω ότι υπάρχει σύγκρουση μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών, όμως η Χεζμπολάχ δεν είναι η πλευρά που πλήττεται και τα αγροκτήματα στη Sheba είναι απλά μια πρόφαση. Εδώ πρόκειται για μία ομάδα που δεν έχει άμεση σχέση με την κρίση, υποδαυλίζεται και υποστηρίζεται από το Ιράν και τη Συρία και προβαίνει σε επιθέσεις με σκοπό να καταστρέψει το κράτος του Ισραήλ. Αν θέλουμε να επιτύχουμε μία δίκαιη εκτίμηση της κατάστασης, πρέπει να μας είναι σαφές ότι έτσι ξεκίνησε αυτή η υπόθεση.
Φυσικά, μπορεί κανείς να συζητήσει το κατά πόσον η αντίδραση του Ισραήλ στην παρούσα κατάσταση ήταν υπερβολική. Εγώ θεωρώ πως ήταν, αλλά κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να ξεχνάμε την αρχική κατάσταση. Για τον λόγο αυτόν πρέπει τώρα η Συρία και το Ιράν να δώσουν σαφείς υποσχέσεις ότι δεν πρόκειται να προμηθεύσουν άλλα όπλα. Πρέπει να καταστεί σαφές ότι η Χεζμπολάχ αντιδρούσε μέχρι τώρα στο ψήφισμα 1559 και ότι οι πολιτοφυλακές δεν πρέπει να έχουν όπλα. Η ανεξαρτησία του Λιβάνου μπορεί να επιτευχθεί μόνον εάν η κυβέρνηση έχει το μονοπώλιο της χρήσης βίας στη χώρα της και εάν η Χεζμπολάχ δεν έχει το δικαίωμα να έχει όπλα.
Για τον λόγο αυτόν πρέπει επίσης να υπάρχει μία σαφής εντολή. Καταλαβαίνω ότι σήμερα κανείς δεν έχει τη δύναμη να αφοπλίσει αμέσως την Χεζμπολάχ, όμως όλες αυτές οι υπεκφυγές –για παράδειγμα η συζήτηση που γίνεται τώρα για το αν πρέπει να γίνεται έλεγχος στη θάλασσα εντός της ζώνης των επτά μιλίων και άλλα παρόμοια– μου δημιουργούν την υποψία ότι προσπαθούν διαρκώς να δημιουργήσουν νέα κενά προκειμένου να καταστήσουν δυνατό έναν νέο επανεξοπλισμό που θα μπορούσε ύστερα να μας οδηγήσει σε ένα νέο πόλεμο.
Αυτή η δύναμη, η UNIFIL, πρέπει να έχει περισσότερες δυνατότητες για να επιτύχει καλύτερα αποτελέσματα προκειμένου να μην υποβαθμιστούν 15 000 άντρες σε βωβά πρόσωπα όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα σε 2 000 στρατιώτες, οι οποίοι έβλεπαν βέβαια πού έκρυβαν τα όπλα αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι για να εμποδίσουν αυτήν την κατάσταση. Είναι σαφές ότι αυτό πρέπει να γίνει σε συνεργασία με την κυβέρνηση του Λιβάνου, πρέπει όμως να δούμε ξεκάθαρα αυτήν την κατάσταση.
Ως εκ τούτου, πρέπει να ζητήσουμε πραγματικά –και όχι χρησιμοποιώντας διατυπώσεις που εκφράζουν έναν επιφανειακό συμβιβασμό– την εφαρμογή των ψηφισμάτων 1701 και 1559. Αυτό είναι αναμφίβολα το σημαντικό θέμα αν θέλουμε να αποκαταστήσουμε την ειρήνη σε μια σημαντική περιοχή, μια ειρήνη που θα μας προσφέρει βελτιωμένες δυνατότητες αντιμετώπισης των πραγματικών προβλημάτων που σχετίζονται με την κρίση στη Μέση Ανατολή.
Θεωρώ ότι είναι επιτέλους καιρός να κάνει κοινή εμφάνιση επί τόπου η Τετραμερής και να στείλει στην περιοχή τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό δυνάμεων της προκειμένου να εξασφαλίσει ότι θα εκτελούνται οι γραπτές διαταγές της. Μόνο μαζί μπορούν να προσφέρουν την απαραίτητη αξιοπιστία που θα ενισχύσει τα εχέγγυα ασφάλειας και θα βοηθήσει την δημιουργία τόσο ενός ασφαλούς ισραηλινού κράτους όσο και ενός βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους. Κανείς δεν μπορεί να το επιτύχει αυτό μόνος του – μπορούμε να το επιτύχουμε μόνο εάν συνεργαστούμε, και πρέπει να το κάνουμε.
Πρέπει να επανέλθουμε σε ένα είδος διάσκεψης της Μαδρίτης για να καταλήξουμε σε μια νέα αρχή για την περιοχή. Ελπίζω επίσης ότι θα σταματήσει η τρομοκρατία στην Παλαιστίνη, στη Λωρίδα της Γάζας και στη Δυτική Όχθη, ότι ο πρόεδρος Αμπάς θα βρει έναν τρόπο να τη σταματήσει και ότι ταυτόχρονα θα σταματήσουν οι δράσεις των Ισραηλινών. Το Ισραήλ πρέπει να καταλάβει ότι τώρα που υπάρχουν όπλα μεγαλύτερης εμβέλειας, η δική του ύπαρξη εξαρτάται από την ύπαρξη ειρήνης.
Η κατάσταση έχει αλλάξει – αυτό μάθαμε από αυτήν την κρίση στον Λίβανο. Ελπίζω ότι αυτό θα το αναγνωρίσουν και στην Ιερουσαλήμ και στη Ραμάλα. Αν και οι δύο πλευρές θέλουν να αποφύγουν την τελική καταστροφή και να δώσουν μια ευκαιρία στα παιδιά τους, πρέπει να καταλήξουν τώρα σε συμφωνία και πρέπει να συμβάλουμε κι εμείς σε αυτό.
(Χειροκροτήματα)
Véronique De Keyser (PSE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Tuomioja, κυρία Ferrero-Waldner, υπήρξαμε μάρτυρες, φέτος το καλοκαίρι, ενός τραγικού σεναρίου, που κατέληξε σε λουτρό αίματος. Περισσότεροι από 1 000 Λιβανέζοι σκοτώθηκαν, στην πλειονότητά τους άμαχοι, ένα εκατομμύριο είναι πρόσφυγες, η χώρα καταστράφηκε εντελώς, οι υποδομές μετατράπηκαν σε ερείπια, η θάλασσα ρυπάνθηκε, η γεωργία δηλητηριάστηκε και ενδεχομένως όπλα που είναι απαγορευμένα συνεχίζουν να σκοτώνουν και σήμερα. Αυτό σημαίνει καταστροφή για τον Λίβανο και πολλά τραύματα για το Ισραήλ, όπου οι καταστροφές ήταν, ευτυχώς, λιγότερες.
Στη διάρκεια αυτής της τραγωδίας, ένα σκάνδαλο ξέσπασε σε σχέση με τον ΟΗΕ, παραλυμένο από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο οποίος αποδείχτηκε ανίκανος να εξασφαλίσει άμεση κατάπαυση του πυρός, αφού έπρεπε να δοθεί χρόνος στο Ισραήλ να τελειώσει τη δουλειά του στην περιοχή. Το νόημα των λέξεων αντιστράφηκε. Η σφαγή αμάχων καλείται πλέον «δυσανάλογη και αδιάκριτη αντεπίθεση». Η εισβολή σε μια χώρα σημαίνει «καταπολέμηση παραστρατιωτικής δύναμης». Η εκκαθάριση ενός αντιστασιακού κινήματος σημαίνει «αναζήτηση ενός απαχθέντος στρατιώτη», κανείς όμως δεν γελιέται. Ο πόλεμος ελλόχευε. Τον αφήσαμε να ελλοχεύει. Ήταν προσχεδιασμένος. Ενέπλεκε, είναι αλήθεια, πολλαπλούς παράγοντες, όπως η Συρία και το Ιράν, αλλά επίσης, –δυστυχώς μέσω του Ισραήλ που είναι θύμα του πολέμου– τις Ηνωμένες Πολιτείες, που πειραματίζονται ακόμα με την καταστροφική τους αντίληψη περί εποικοδομητικής ανισορροπίας προκειμένου να επανασχεδιάσουν τη Μέση Ανατολή. Αυτή η έννοια, που στέφθηκε από αποτυχία στο Ιράκ, εφαρμόστηκε για μια ακόμη φορά και δείχνει τα όριά της.
Εδώ, η σύγκρουση έχει βαθιές ρίζες. Βρίσκονται στην Παλαιστίνη, που εξακολουθεί να τελεί υπό κατοχή, πάντα εν αναμονή ενός κράτους, το ήμισυ των μελών της κυβέρνησης και του δημοκρατικά εκλεγμένου νομοθετικού σώματος του οποίου είναι στη φυλακή. Και εκεί απαιτείται κατάπαυση του πυρός, και εκεί απαιτείται ειρηνευτική δύναμη. Και όσο οι Λιβανέζοι πέθαιναν μπροστά σχεδόν στις κάμερες, 250 Παλαιστίνιοι έχαναν πολύ διακριτικά τη ζωή τους στα Κατεχόμενα.
Δεν θα επιλύσουμε τίποτα στη Μέση Ανατολή αν δεν βρούμε λύση σε αυτή τη σύγκρουση με τη στήριξη ολόκληρης της διεθνούς κοινότητας, περιλαμβανομένων των αραβικών χωρών, περιλαμβανομένων των Παλαιστινίων, περιλαμβανομένων, βεβαίως, του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών. Ένα ευχαριστώ στη Γαλλία, ένα ευχαριστώ στην Ιταλία που το υπενθύμισε, ένα ευχαριστώ στη φινλανδική Προεδρία που ύψωσε την ευρωπαϊκή σημαία, που χάραξε αυτή την οδό και ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με όλους τους παράγοντες, περιλαμβανομένης της Συρίας.
Επιθυμούμε πραγματικά μια διεθνή ειρηνευτική διάσκεψη. Αυτή είναι η ευρωπαϊκή απάντηση στην καταστροφική αντίληψη της αμερικανικής εποικοδομητικής ανισορροπίας, και εξάλλου αυτή είναι η μόνη δυνατή λύση. Σήμερα είμαστε ανακουφισμένοι, όμως έχουμε γυρίσει σελίδα. Βεβαίως, η Ευρώπη θα συμβάλει στην ανοικοδόμηση του Λιβάνου, υποστήριξα όμως στην Ομάδα μου, κύριε Gollnisch, αυτό που επιθυμείτε, την έννοια δηλαδή της καταβολής του κόστους από τον καταστροφέα, όχι επειδή πρέπει να περάσουμε από το ταμείο, αλλά επειδή αυτό αποτελεί στάση δικαιοσύνης και ευθύνης και επειδή, χωρίς δικαιοσύνη και χωρίς ανάληψη ευθυνών, δεν θα υπάρξει ειρήνη στη Μέση Ανατολή.
(Χειροκροτήματα)
Frédérique Ries (ALDE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, καθένας από τους αμάχους που έπεσαν θύματα αυτού του πολέμου αντιπροσωπεύει μια τραγωδία, τόσο στον Λίβανο όσο και στο Ισραήλ, και αυτό που θέλω να εκφράσω άμεσα εδώ είναι η αλληλεγγύη μας προς όσους υποφέρουν. Σήμερα αυτή η αλληλεγγύη περιλαμβάνεται μεταξύ των βασικών μας προτεραιοτήτων, όπως και η επιστροφή στην πολιτική διαδικασία, κάτι που ειπώθηκε, και στον οδικό χάρτη, αλλά και η απελευθέρωση των ισραηλινών στρατιωτών, η στήριξη του εκδημοκρατισμού του Λιβάνου –η ιστορία, οι παραδόσεις και η κουλτούρα του οποίου δεν έχουν καμία σχέση με την τρομοκρατική ιδεολογία της Χεζμπολάχ– η άρση του αποκλεισμού του Λιβάνου υπό την προϋπόθεση να κηρυχθεί εμπάργκο στα όπλα και, πρωτίστως, να αφοπλιστεί η Χεζμπολάχ.
Θα ήθελα να απαντήσω φιλικά στον κ. Cohn-Bendit, ο οποίος μας ρωτούσε προ ολίγου ποιος, πριν από ένα έτος, ασχολιόταν με αυτά τα ζητήματα. Εμείς, κύριε Cohn-Bendit –εγώ προσωπικά και άλλοι συνάδελφοι– επικαλεστήκαμε το ψήφισμα 1559 τον Μάρτιο του 2005. Εμείς, σε συνεδρίαση της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, επικαλεστήκαμε και ψηφίσαμε –και παραθέτω από μνήμης, αφού δεν έχω πια εδώ το κείμενο– «τις αδιαμφισβήτητες αποδείξεις τρομοκρατικών πράξεων». Ζητήσαμε και υπερψηφίσαμε τον αφοπλισμό της Χεζμπολάχ και ζητήσαμε επίσης από το Συμβούλιο να ενεργήσει ανάλογα. Το πράξαμε αυτό.
Αφού υπενθύμισα αυτά, καταλαβαίνω καλά εκείνους που, σήμερα, επικαλούνται ενώπιον του Σώματος την ανάγκη να ξεκινήσουμε διάλογο και να προσφύγουμε εκ νέου στη διπλωματία· θέτω όμως το ερώτημα: με ποιον τρόπο να επιβάλουμε στον σεΐχη Νασράλα τα ψηφίσματα 1559 και 1701, όταν ο ίδιος επανειλημμένα, ακόμη και εχθές, στον λιβανέζικο Τύπο, απορρίπτει όλες τις εκκλήσεις για αφοπλισμό; Επανέρχομαι σε αυτό που έλεγε η κ. Επίτροπος: η Ευρώπη όσο ποτέ άλλοτε βρίσκεται μπροστά σε ένα σταυροδρόμι για να βρει νέους δρόμους και να αποφύγει την επανάληψη των λαθών του παρελθόντος, που θα αποδειχθεί απολύτως τραγική.
Johannes Voggenhuber (Verts/ALE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, για μια στιγμή αισθάνθηκα απελευθερωμένος όταν ο αξιότιμος συνάδελφός μας κ. Watson είπε πως πρέπει να κοιτάμε μπροστά κι όχι πίσω. Όμως οι άνθρωποι που σκοτώθηκαν τόσο σκληρά και παράλογα σε αυτόν τον σκληρό και παράλογο πόλεμο μας υποχρεώνουν να θέσουμε το ερώτημα αν ήταν δυνατό να αποφευχθεί αυτός ο πόλεμος, και αυτή είναι μια ερώτηση στην οποία πρέπει να απαντήσει και η Ευρώπη.
Τον Μάρτιο του 2005, το Σώμα ενέκρινε ψήφισμα που καταδίκαζε τις τρομοκρατικές ενέργειες της Χεζμπολάχ και ζητούσε από το Συμβούλιο να λάβει μέτρα για την αντιμετώπισή τους. Τέτοια μέτρα δεν ελήφθησαν ποτέ και το Συμβούλιο δεν ικανοποίησε το αίτημα αυτό. Όσον αφορά το ψήφισμα του ΟΗΕ για τον αφοπλισμό, ποτέ δεν υπήρξε πρωτοβουλία από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να εξασφαλιστεί η εφαρμογή του. Αντίθετα, η Χεζμπολάχ εξοπλιζόταν μαζικά για πολλά χρόνια. Δεν το γνώριζαν αυτό οι μυστικές υπηρεσίες μας; Δεν είχαμε προσέξει ότι η Χεζμπολάχ δημιουργούσε εκατοντάδες βάσεις πυραύλων κρυμμένες σε αστικές περιοχές; Τίποτα δεν έγινε γι’ αυτό.
Δεν είδαμε στ’ αλήθεια ότι το Ιράν χρησιμοποιούσε αυτήν την κρίση για να αποκτήσει την κυριαρχία στην περιοχή; Δεν μπορούσαμε πραγματικά να δούμε εδώ στην Ευρώπη τον επικείμενο κίνδυνο πολέμου με αποτέλεσμα να μπορούμε τώρα να συγκαλύψουμε έτσι απλά την απραξία μας κοιτάζοντας εμπρός αντί για πίσω; Όλες οι πλευρές στο Σώμα επικαλούνται το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ –αυτό είναι σωστό και με χαροποιεί– αλλά τότε γιατί παρακολουθούμε αυτούς που θέλουν να καταστρέψουν το Ισραήλ να αναδιοργανώνονται διαρκώς μέχρι να ξεσπάσει εκεί κοινωνικός, πολιτικός, ακόμα και στρατιωτικός πανικός; Μήπως αυτή η ματιά στο παρελθόν μας δείχνει την κοινή μας ευθύνη για αυτά τα γεγονότα;
Vittorio Agnoletto (GUE/NGL). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ως ειρηνιστής δεν θεώρησα ποτέ ότι η ειρήνη μπορεί να οικοδομηθεί με τα όπλα και συνεπώς δεν κραυγάζω από ικανοποίηση για την αποστολή στον Λίβανο, αλλά κατανοώ με ρεαλισμό ότι πρόκειται για μια επέμβαση περιορισμού των συνεπειών, η οποία αποτελεί τον μόνο τρόπο για να επιτευχθεί η απόσυρση του Ισραήλ από τον Λίβανο. Ωστόσο, όσο πιο ουδέτερες παραμείνουν, τόσο πιο αξιόπιστες θα αποδειχθούν οι ειρηνευτικές δυνάμεις.
Για τον λόγο αυτόν, η Ιταλία και οι άλλες χώρες που συμμετέχουν στην αποστολή της UNIFIL είναι αναγκαίο να αναστείλουν αμέσως κάθε συμφωνία στρατιωτικής βοήθειας προς το Ισραήλ, όπως εκείνη που υπέγραψε για παράδειγμα η Ιταλία πριν από δύο χρόνια. Εάν ο στόχος είναι μια βιώσιμη ειρήνη, δεν αρκούν τα στρατεύματα και ζητώ από την Ευρωπαϊκή Ένωση να οργανώσει την παρουσία και πολιτικών ειρηνευτικών σωμάτων στα σύνορα μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου με διαφορετική εντολή και διοίκηση από εκείνες της στρατιωτικής αποστολής.
Πρέπει να υποστηρίξουμε το αίτημα που υπέβαλαν ήδη οι ανθρωπιστικές οργανώσεις για μια ερευνητική επιτροπή υπό την αιγίδα του ΟΗΕ σχετικά με ενδεχόμενα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε το Ισραήλ κατά των αμάχων, όπως η χρήση των βομβών διασποράς και ο βομβαρδισμός πολιτικών υποδομών.
Συμφωνώ με την άποψη του Συμβουλίου, σύμφωνα με την οποία δεν πρόκειται να υπάρξει βιώσιμη ειρήνη στη Μέση Ανατολή χωρίς σεβασμό των δικαιωμάτων του παλαιστινιακού λαού και για τον λόγο αυτόν η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να προτείνει επισήμως και την αποστολή μιας ειρηνευτικής δύναμης στην Παλαιστίνη και στο Ισραήλ και να απαιτήσει τον σεβασμό όλων των ψηφισμάτων του ΟΗΕ.
Hélène Goudin (IND/DEM). – (SV) Κύριε Πρόεδρε, η ΕΕ χρησιμοποιεί τη σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και του Λιβάνου ως πρόσχημα για την ενίσχυση της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας. Η άποψή μας είναι ότι τα κράτη μέλη πρέπει να ασκούν ανεξάρτητα την εξωτερική τους πολιτική και να συντονίζουν τις προσπάθειές τους και τις κοινές θέσεις τους στο πλαίσιο των υφιστάμενων διεθνών οργανισμών. Ο ΟΗΕ είναι ο μόνος διεθνής οργανισμός που έχει τη δυνατότητα να προσφέρει βιώσιμη λύση στη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή.
Τα περίπλοκα θέματα εξωτερικής πολιτικής απαιτούν μακροπρόθεσμες συνολικές λύσεις, και όχι κοινοτικά μέτρα τα οποία χαρακτηρίζονται συχνά από την προσκόλλησή τους σε στενά εθνικά συμφέροντα. Η διεθνής κοινότητα πρέπει να βελτιώσει την ικανότητά της να προλαμβάνει τις συγκρούσεις και να ενισχύσει την ικανότητα έγκαιρης παρέμβασης του ΟΗΕ. Στηρίζουμε τις πολυλειτουργικές προσπάθειες προαγωγής της ειρήνης που βρίσκονται σε εξέλιξη. Το έργο αυτό πρέπει να επιτελείται στο πλαίσιο συνεργασίας στους κόλπους του ΟΗΕ.
James Hugh Allister (NI). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, δεν συμφωνώ με όλες τις ενέργειες του Ισραήλ, αλλά δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι στην πρόσφατη σύγκρουση δεν ήταν ο επιτιθέμενος ενώ, ως κυρίαρχο κράτος, είχε κάθε δικαίωμα να αμυνθεί έναντι συνεχών και δολοφονικών επιθέσεων με ρουκέτες από τη Χεζμπολάχ. Το γεγονός ότι η Χεζμπολάχ, την οποία ενισχύουν το Ιράν και η Συρία, μπόρεσε να ενεργήσει κατ’ αυτόν τον τρόπο ενώ συγχρόνως μετείχε στην κυβέρνηση του Λιβάνου καταδεικνύει τον παραλογισμό της συμμετοχής οποιασδήποτε οργάνωσης η οποία υποστηρίζει την τρομοκρατία σε κυβερνήσεις, είτε πρόκειται για τον Λίβανο, είτε για την Παλαιστίνη, ή ακόμη και για τη Βόρεια Ιρλανδία, από την οποία προέρχομαι.
Στο Ισραήλ, η έκταση των συνεχών επιθέσεων ήταν τέτοια ώστε κατέστη αναγκαία μια δυναμική αντίδραση. Μια σημαντική πρόκληση για το μέλλον είναι τώρα ο αφοπλισμός της Χεζμπολάχ. Ευελπιστώ ότι δεν θα αποφευχθούν ή αποδυναμωθούν κρίσιμες πτυχές της εντολής· διαφορετικά, το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι να δημιουργήσουμε περισσότερα προβλήματα στο μέλλον. Πρέπει να αντλήσουμε τα αναγκαία διδάγματα και να συζητήσουμε αυτές τις κρίσιμες πτυχές της εντολής.
Tokia Saïfi (PPE-DE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, τα γεγονότα ανήκουστης βίας που εξελίχθηκαν αυτό το καλοκαίρι στον Λίβανο είναι πολύ σοβαρά. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια επιτάχυνση της ιστορικής εξέλιξης και τα συστατικά που τροφοδοτούν τη σύγκρουση ποτέ δεν ήταν τόσο εκρηκτικά: όλο και πιο εξελιγμένη στρατιωτική τεχνολογία, όλο και περισσότερος φανατισμός, όλο και περισσότερη αλαζονεία. Λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις παρεκκλίσεις, πρέπει να αντιληφθούμε σαφώς ότι καθόμαστε πάνω σε μια ωρολογιακή βόμβα, η οποία κινδυνεύει να τυλίξει εν καιρώ στις φλόγες τη Μέση Ανατολή και η οποία θα πλήξει την Ευρώπη.
Όλοι αναγνωρίζουν ότι η διαρκής καλλιέργεια της βίας έφθασε τώρα στα όριά της και ότι πρέπει να γίνει σεβαστό το διεθνές δίκαιο. Αυτό που επείγει σήμερα είναι η άρση του αποκλεισμού του Λιβάνου, η μέγιστη όμως προτεραιότητα είναι η διευθέτηση της ισραηλινοπαλαιστινιακής σύγκρουσης προτού να είναι πολύ αργά. Η Ευρώπη πρέπει να υψώσει τη φωνή της. Πρέπει να προσδώσει αποφασιστική σημασία στην οικοδόμηση μιας ευρωμεσογειακής ζώνης που να βασίζεται στην ειρήνη, στην ανάπτυξη για όλους και στον διάλογο μεταξύ των πολιτισμών.
Όταν συνήλθε στις 24 Αυγούστου στις Βρυξέλλες, το Γραφείο της Ευρωμεσογειακής Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης (EMPA), κυρίαρχου σώματος το οποίο συναποτελείται από τους βουλευτές του ΕΚ, τους εθνικούς βουλευτές των είκοσι πέντε κρατών μελών και τους βουλευτές των δέκα χωρών της Μεσογείου, αποφάσισε να αποστείλει αντιπροσωπεία στον Λίβανο, στο Ισραήλ και στην Παλαιστίνη. Ως πρόεδρος της Πολιτικής Επιτροπής αυτής της Συνέλευσης, θα είμαι επικεφαλής αυτής της αντιπροσωπείας από τις 18 Σεπτεμβρίου, με αποστολή τη μελέτη των προϋποθέσεων που απαιτούνται για την επανάληψη του πολιτικού διαλόγου. Μέσω αυτής της αντιπροσωπείας, που συνδέει τις δύο όχθες της Μεσογείου, θέλουμε να θέσουμε από κοινού τις βάσεις για ένα νέο στάδιο μιας πραγματικής ευρωμεσογειακής εταιρικής σχέσης, στην οποία η Ευρώπη καλείται να διαδραματίσει ουσιώδη ρόλο.
Κύριε Tuomioja, κυρία Ferrero-Waldner, ήγγικεν η ώρα.
Carlos Carnero González (PSE). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, ας είμαστε σαφείς: για να είναι αποτελεσματική στην πρόληψη, τη διαχείριση και, τώρα, στην μεταπολεμική ανοικοδόμηση, η Ευρώπη θα πρέπει να έχει τα σωστά εργαλεία. Δεν τα έχουμε ακόμη. Δεν έχουμε ένα Σύνταγμα σε ισχύ· ένα Σύνταγμα που θα περιλαμβάνει έναν Υπουργό Εξωτερικών, που θα επιτρέπει να λαμβάνονται αποφάσεις με ειδική πλειοψηφία και θα διευκολύνει το Συμβούλιο να καλέσει μια ομάδα χωρών προκειμένου να εκτελέσουν την αποστολή που θα εκτελεστεί τώρα από ορισμένα κράτη μέλη.
Ωστόσο, μας προσφέρεται μια ευκαιρία: μια ευκαιρία που ακολουθεί έναν άγριο πόλεμο. Η Ιταλία, η Γαλλία, η Ισπανία και άλλες χώρες της Ένωσης έχουν δεσμευτεί να συμμετάσχουν σε μια ενισχυμένη UNIFIL, το κύριο καθήκον της οποίας θα είναι να διασφαλίσει τη συμμόρφωση με το ψήφισμα 1701 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.
Από πολιτικής πλευράς, ωστόσο, το βασικό θέμα εδώ είναι να αλλάξει κατεύθυνση στη Μέση Ανατολή: να αλλάξει την κατεύθυνση που οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπάθησαν να επιβάλουν μονομερώς μετά τον πόλεμο του Ιράκ. Οποία διαφορά μεταξύ των στρατιωτών που επέβαλαν την κατοχή στο Ιράκ και των ευρωπαίων στρατιωτών που θα επιβάλλουν το διεθνές δίκαιο και θα αποκαταστήσουν την ειρήνη. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτή η διαφορά βασίζεται και στις αξίες: τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν χρειάζεται να επανεφεύρουμε τον τροχό. Έχουμε τη διαδικασία της Βαρκελώνης και πρέπει να την εκμεταλλευτούμε στο έπακρο. Πρέπει να εμποτίσουμε τη σύγκρουση της Μέσης Ανατολής με το πνεύμα της ευρωμεσογειακής διαδικασίας, με συνεργασία, με αλληλεγγύη, με διάλογο μεταξύ πολιτισμών και λαών, προκειμένου να εδραιωθεί και να διατηρηθεί η ειρήνη.
Η Ευρωμεσογειακή Κοινοβουλευτική Συνέλευση είναι μέρος αυτής της διαδικασίας. Θα είναι τιμή μου να συμμετάσχω στην αντιπροσωπεία που θα σταλεί στην περιοχή, υπό την ηγεσία της κ. Saïfi. Αυτό είναι ένα επίτευγμα που πρέπει να επισημάνουμε. Πρέπει να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία στον Λίβανο και πρέπει επίσης να καταφέρουμε να προωθήσουμε μια νέα διεθνή διάσκεψη βασισμένη στο πνεύμα της επιτυχημένης Διάσκεψης της Μαδρίτης.
Elizabeth Lynne (ALDE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η αδυναμία του Συμβουλίου των Υπουργών να απαιτήσει την άμεση κατάπαυση του πυρός είχε ως αποτέλεσμα να μένουμε άπραγοι ενώ καταστρέφονταν οι υποδομές του Λιβάνου και οδήγησε στον θάνατο περισσοτέρων από 1 000 αμάχων τόσο στον Λίβανο όσο και στο Ισραήλ, για να μην αναφερθούμε στις βόμβες διασποράς, οι οποίες θα προκαλέσουν ακόμη περισσότερους θανάτους.
Θεωρώ ότι για την αδυναμία αυτή ευθύνεται πρωτίστως η βρετανική κυβέρνηση, και ο Τόνι Μπλερ ειδικότερα. Τι πέτυχε με τη δουλική αφοσίωσή του στον Τζορτζ Μπους; Εκτός από την αδικαιολόγητη καταστροφή ζωών και περιουσιών, οδήγησε σε περαιτέρω αποξένωση της μουσουλμανικής κοινότητας. Έχει το θράσος να δηλώνει ότι δεν πιστεύει ότι αυτό θα οδηγήσει σε νέες τρομοκρατικές επιθέσεις. Αν εγώ αισθάνομαι θυμό –όπως και πολλά άλλα άτομα– για την κατάσταση στο Ιράκ και τώρα στον Λίβανο, ποια είναι τα εφόδια που προσφέρουν τέτοιες καταστάσεις σε άτομα τα οποία έχουν ως στόχο την πολιτική κατήχηση των νέων μουσουλμάνων οι οποίοι αισθάνονται ότι βρίσκονται στο περιθώριο; Τίποτε –επαναλαμβάνω: τίποτε– δεν δικαιολογεί τρομοκρατικές ενέργειες, όμως ο Τόνι Μπλερ οφείλει να αντιληφθεί ότι οι πράξεις του τον καταδικάζουν.
Angelika Beer (Verts/ALE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, συμφωνώ στα περισσότερα σημεία μαζί σας και θεωρώ ότι καθοδηγήσατε πολύ καλά την Ευρώπη –αυτήν την Ευρώπη που ακόμα δεν έχει σύνταγμα– σε αυτήν την κρίση. Είπατε ότι δεν είναι δυνατή μια στρατιωτική ή μονομερής λύση για καμία από τις συνεχιζόμενες κρίσεις στην περιοχή. Συμφωνώ βέβαια μαζί σας, θα ήθελα όμως να προσθέσω ότι σε συνάρτηση με αυτό πρέπει να μιλήσουμε και για το Ιράν.
Αν θέλουμε να αποφύγουμε τον επανεξοπλισμό της Χεζμπολάχ, αν θέλουμε να αποφύγουμε την πραγματοποίηση της απειλής του Ράμσφελντ αφού παρέλθει η προθεσμία –είπε ότι θα μπορούσε να γίνει νέος πόλεμος– αν θέλουμε να το αποφύγουμε αυτό, τότε εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει να διεξαγάγουμε και πάλι διαπραγματεύσεις με το Ιράν για λύσεις της πυρηνικής κρίσης και για τον τερματισμό της υποστήριξής του προς την Χεζμπολάχ. Θεωρώ ότι το χρωστάμε αυτό στο Ισραήλ, αλλά και σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Γι’ αυτό χρειάζεται το θάρρος να ξεπεράσουμε το εμπόδιο των Αμερικανών και να πούμε ξεκάθαρα: η λύση είναι απλή, δεν μπορούμε να θεωρήσουμε προϋπόθεση, τουλάχιστον τώρα, την αναστολή του πυρηνικού εμπλουτισμού, είναι όμως ο στόχος μας. Δεν μπορούμε όμως να την θέσουμε ως όρο για διαπραγματεύσεις, αντίθετα, πρέπει να διεξαγάγουμε διαπραγματεύσεις για να επιτύχουμε τον στόχο μας. Αυτόν τον δρόμο πρέπει να ακολουθήσουμε. Αν εμείς οι Ευρωπαίοι μπορέσουμε να το επιτύχουμε αυτό μαζί, τότε πιστεύω ότι θα επιτύχουμε πραγματικά μια ειρηνική λύση για ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.
Bogdan Klich (PPE-DE) – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη αντέδρασε με ικανοποίηση στην ταχεία και μη γραφειοκρατική αντίδραση της ΕΕ στα γεγονότα του Λιβάνου. Η αποστολή επτά χιλιάδων στρατιωτών στον Λίβανο, οι οποίοι έσωσαν την αποστολή UNIFIL, ήταν απόφαση του Συμβουλίου. Ομοίως, η ανθρωπιστική βοήθεια που παρείχε η Επιτροπή διέσωσε επίσης την εικόνα μας σε αυτή τη χώρα. Οι ενέργειες αυτές θα μας προσφέρουν την ευκαιρία να διαδραματίσουμε σοβαρό ρόλο στη Μέση Ανατολή, αντί να στεκόμαστε στο περιθώριο, όπως συνέβη κατά την κρίση στο Ιράκ.
Για να μπορέσει να επιτευχθεί αυτό βραχυπρόθεσμα, το σημαντικότερο είναι κατά τη γνώμη μου να προετοιμαστούμε και να ηγηθούμε αποτελεσματικά της αποστολής UNIFIL. Μέχρι πρότινος, η εν λόγω αποστολή δεν ήταν δύσκολη και η εντολή των στρατευμάτων ήταν περιορισμένη. Τώρα, όμως, πρέπει να επεκταθεί σημαντικά, γεγονός που σημαίνει ότι θα γίνει πιο επικίνδυνη, κυρίως για τα χερσαία στρατεύματά μας. Καθήκοντα όπως η απομόνωση των τρομοκρατών της Χεζμπολάχ από τις πηγές εξοπλισμού τους ή ο αφοπλισμός της ομάδας δημιουργούν σοβαρούς κινδύνους για τις δυνάμεις μας.
Δεύτερον, μεσοπρόθεσμα ο Λίβανος χρειάζεται οικονομική βοήθεια, η οποία πρέπει να προσφερθεί σε μεγαλύτερη κλίμακα. Αυτό είναι αναγκαίο για την ανοικοδόμηση των υποδομών, την ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών και τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη των λιβανικών δυνάμεων ασφαλείας. Για να επιτευχθεί αυτό, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την «ήπια ισχύ» μας, ιδίως την ισχύ των χρημάτων της ΕΕ.
Τρίτον, μακροπρόθεσμα απαιτείται μια συνολική ειρηνική λύση για ολόκληρη την περιοχή. Αυτό συνεπάγεται την έναρξη σοβαρού διαλόγου με τη Συρία και επιτυχών διαπραγματεύσεων με το Ιράν όσον αφορά το πυρηνικό του πρόγραμμα. Εντούτοις, απαιτείται συγχρόνως μια πραγματική συμφωνία μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων διότι αυτό είναι το κλειδί για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Χωρίς αυτό, η περιοχή θα συνεχίσει να είναι μπαρουταποθήκη.
Jo Leinen (PSE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, πρέπει να κοιτάμε μπροστά, όμως αξίζει επίσης τον κόπο να κάνουμε μια ανασκόπηση για να δούμε πώς χειριστήκαμε την κρίση στον Λίβανο.
Το αποτέλεσμα της ευρωπαϊκής διαχείρισης της κρίσης είναι καλό, δεν ισχύει όμως το ίδιο για τον τρόπο με τον οποίο επιτεύχθηκε. Είδαμε ότι υπήρχε σύγχυση για εβδομάδες, με συζητήσεις στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όχι όμως στην πρωτεύουσα της Ευρώπης, τις Βρυξέλλες. Εγώ υποστηρίζω ότι η Ευρώπη γλίτωσε παρά τρίχα από μια κατάσταση αμηχανίας χάρη στη φινλανδική Προεδρία και την ιταλική κυβέρνηση. Η κρίση αυτή συμβαίνει σε μια γειτονική μας περιοχή και, ως εκ τούτου, έχουμε μια ιδιαίτερη ευθύνη.
Είναι πολύ ωραίο να ακούμε την κ. Ferrero-Waldner να λέει πως η ΕΕ είναι έτοιμη να προσφέρει άμεσα ανθρωπιστική και πρακτική βοήθεια. Οι αρμοδιότητες, οι μηχανισμοί και οι μέθοδοι γι’ αυτό είναι σαφείς. Όμως προκειμένου για την πολιτική και στρατιωτική βοήθεια, τίποτα δεν είναι σαφές. Εδώ υπάρχει ένα μεγάλο κενό, μία μεγάλη αδυναμία, και ο συντονισμός διήρκεσε πάρα πολύ. Θα ήθελα επίσης να πω ότι αυτή η κρίση έδειξε ξεκάθαρα γι’ άλλη μια φορά ποιο είναι το τίμημα για το ότι δεν έχουμε σύνταγμα. Χρειαζόμαστε νέα μέσα, έναν Πρόεδρο του Συμβουλίου που θα μπορεί να προβάλλει απαιτήσεις από τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων, έναν ευρωπαίο Υπουργό Εξωτερικών που θα μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτό το επιχειρησιακό επίπεδο, μία Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης που θα μπορεί να συγκεντρώνει πληροφορίες επί τόπου και μια ομάδα κρατών μελών που θα μπορεί να ενεργεί εξ ονόματος της ΕΕ μέσω της ενισχυμένης συνεργασίας.
Ας κοιτάξουμε μπροστά. Θα ήθελα επίσης να πω ότι τώρα έχουμε μια δυνατότητα να μην είμαστε μόνο χρηματοδότες, αλλά και πολιτικοί παράγοντες στη Μέση Ανατολή. Η Ευρώπη έχει κάτι να προσφέρει. Η Διάσκεψη για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη ή η Διάσκεψη της Μαδρίτης πρέπει να είναι τώρα το πρότυπο για το επόμενο βήμα. Σταματήσαμε τον ψυχρό πόλεμο – αυτό πρέπει να είναι δυνατό και στη Μέση Ανατολή.
Ignasi Guardans Cambó (ALDE). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, αν πολλοί από εμάς βλέπουμε αυτή τη στιγμή ως μια ευκαιρία για την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν είναι μόνο λόγω της φιλοευρωπαϊκής πεποίθησης, αλλά μάλλον λόγω και της ευρωπαϊκής πεποίθησης. Μόνο όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση μιλά και ενεργεί ως σύνολο και σύμφωνα με τη σημασία της στον κόσμο, αλλά και σύμφωνα με τις δεσμεύσεις της, μπορεί να είναι πραγματικά αποτελεσματική. Αν δεν το κάνει αυτό, τότε δεν είναι αποτελεσματική.
Επομένως έχουμε την ιστορική υποχρέωση να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο αυτή τη στιγμή, χρησιμοποιώντας τα μέσα που διαθέτουμε, αν και είναι αλήθεια ότι δεν διαθέτουμε όλα τα μέσα που θα έπρεπε να διαθέτουμε. Είναι ώρα για πολιτική, ώρα να επιστρατεύσουμε όλο το βάρος και το ηθικό κύρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αναζήτηση μιας λύσης που θα εγγυάται την ασφάλεια του Ισραήλ χωρίς να χρειάζεται οι γείτονές του να πληρώνουν με τις ζωές και την ελευθερία τους. Είναι ώρα για ευρωπαϊκή ενότητα προκειμένου να απαιτήσουμε το τέλος της κατοχής, προκειμένου να υποστηρίξουμε την εξουσία των Ηνωμένων Εθνών και επί του κράτους του Ισραήλ, το οποίο, παρεμπιπτόντως, οφείλει την ύπαρξή του στα Ηνωμένα Έθνη. Είναι ώρα για ενωμένη πολιτική δράση στο πλαίσιο της UNIFIL, η νομιμότητα και το πολιτικό κύρος της οποίας θα αυξηθούν αν γίνει πραγματικά ευρωπαϊκή, και υπάρχουν τα μέσα για να συμβεί αυτό, χωρίς την ανάγκη ενός Συντάγματος.
Ας ελπίσουμε ότι θα μπορέσει να αναδυθεί μια διαρκής ειρήνη από αυτόν τον άθλιο πόλεμο.
Ρόδη Κράτσα-Τσαγκαροπούλου (PPE-DE). – Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κύριε Πρόεδρε του Συμβουλίου, τα πρόσφατα τραγικά γεγονότα στο Λίβανο και η επιδείνωση της κατάστασης στα παλαιστινιακά εδάφη έφεραν τη διεθνή κοινότητα αντιμέτωπη με τα αδιέξοδα στην ευαίσθητη αυτή περιοχή και τις επιπτώσεις τους στην παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια.
Και αυτό μας αφορά ιδιαίτερα ως Ευρωπαίους αφού οι οικονομικές, οι πολιτικές ή οι οικολογικές επιπτώσεις της κρίσης επηρεάζουν άμεσα τα κράτη μέλη της Ένωσης ενώ δυσχεραίνουν παράλληλα και το κοινό σχέδιο για ειρήνη, ασφάλεια, ευημερία στην περιοχή και δημιουργία μιας ζώνης ελεύθερων συναλλαγών έως το 2010.
Η Ευρώπη λοιπόν έχει ζωτικούς λόγους να επιδιώξει την ειρήνη και την ανάπτυξη στην περιοχή. Η παρέμβασή της πρέπει να αποκτήσει μεγαλύτερη επιρροή για την ειρηνική επίλυση αυτών των προβλημάτων.
Οι εξελίξεις στην περιοχή αυτή μας υποδεικνύουν για μία ακόμη φορά τον πολύπλοκο και πολυσύνθετο χαρακτήρα των καταστάσεων, κάτι που η Ευρωπαϊκή Ένωση, λόγω της γειτνίασης, των ιστορικών και των εταιρικών σχέσεων με τα κράτη της περιοχής, γνωρίζει καλύτερα από άλλες δυνάμεις.
Έτσι, σήμερα, παρ’ όλες τις αδυναμίες της, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι λιγότερο διχασμένη από ό,τι ήταν στην κρίση του Ιράκ και περισσότερο ευαισθητοποιημένη στην ανάγκη για κοινή δράση. Το αποδεικνύει με τη βούλησή της για την εφαρμογή του ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας, την ανάγκη αποσαφήνισης του περιεχομένου και του ρόλου της ειρηνευτικής δύναμης και τη συμμετοχή της σ’ αυτή τη δύναμη.
Πρέπει επίσης να εργασθεί για την άμεση άρση του αποκλεισμού στο Λίβανο για να μπορεί να γίνει πιο αποτελεσματική η πολιτική, ανθρωπιστική και αναπτυξιακή παρέμβασή της. Και πρέπει εξάλλου να στηρίξει την κυβέρνηση του Λιβάνου η οποία έχει υποστεί πλήγμα τόσο από τα πρόσφατα γεγονότα όσο από τη μακροχρόνια συριακή κατοχή και, παράλληλα, να ενισχύσει τους δημοκρατικούς θεσμούς και την εξέλιξη του πολιτικού συστήματος σε ένα σύστημα λαϊκό όπου οι δημιουργικές δυνάμεις θα απεγκλωβιστούν από τα στενά θρησκευτικά όρια και θα λειτουργούν με βάση τα κόμματα και τις προγραμματικές δηλώσεις.
Μια τέτοια πολιτική και κοινωνική εξέλιξη θα φέρει και τη Χεσμπολά, η οποία παραμένει μύθος και μυστήριο, πιο κοντά στη «λιβανοποίηση», στη διαφάνεια και στη συμμετοχή για τη λύση των προβλημάτων.
Béatrice Patrie (PSE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, μετά τη σύγκρουση του καλοκαιριού του 2006, που αιματοκύλισε τον Λίβανο, συμφωνούμε ότι παρουσιάζεται μια ιστορική ευκαιρία για την Ευρωπαϊκή Ένωση προκειμένου να διαδραματίσει μείζονα ρόλο στο περίπλοκο μωσαϊκό της Μέσης Ανατολής. Ο οδικός μας χάρτης περιλαμβάνει αρκετούς στόχους. Ο πρώτος είναι να πειστεί η διεθνής κοινότητα και οι πρωταγωνιστές της περιοχής στο σύνολό τους ότι καμία βίαιη λύση –και συγκαταλέγω σε αυτό τη στρατιωτική λύση– δεν είναι βιώσιμη για την επίτευξη διαρκούς ειρήνης, σταθερότητας και ευημερίας στη Μέση Ανατολή, ούτε στον Λίβανο, ούτε στην Παλαιστίνη, ούτε αλλού.
Ο δεύτερος στόχος είναι να είμαστε η βασική κινητήρια δύναμη κατά την αναζήτηση μιας συνολικής πολιτικής λύσης για την περιοχή, να πούμε με διαύγεια ότι μια ξεχωριστή διευθέτηση των διαφόρων περιφερειακών συγκρούσεων δεν έχει νόημα. Επ’ αυτού, προτείνουμε διεθνή διάσκεψη, η οποία πρέπει κατ’ ανάγκη να περιλαμβάνει τους περιφερειακούς παράγοντες στο σύνολό τους, περιλαμβανομένου του Ιράν και του δύσκολου φακέλου για τα πυρηνικά, περιλαμβανομένης της Συρίας, με την οποία πρέπει να ξεκινήσουμε εκ νέου τις διαπραγματεύσεις σύνδεσης, χωρίς να λησμονούμε τις δημοκρατικές μας απαιτήσεις. Δεν μπορούμε πλέον να αγνοούμε επ’ αόριστον πολιτικές δυνάμεις οι οποίες ανήλθαν στην εξουσία με εκλογές, τις οποίες εμείς οι ίδιοι κρίναμε δημοκρατικές, στην Παλαιστίνη ή στον Λίβανο.
Σε ό,τι αφορά ειδικότερα τον Λίβανο, πρέπει να ριχτούμε με αποφασιστικότητα στην ανοικοδόμησή του, να επιτύχουμε χωρίς χρονοτριβή την άρση του αποκλεισμού, να ανοικοδομήσουμε τις υποδομές και τα κατεστραμμένα σπίτια, να εξουδετερώσουμε τις νάρκες, που απειλούν καθημερινά την ασφάλεια των Λιβανέζων και καθιστούν ακατάλληλο για καλλιέργεια το ένα τρίτο των εδαφών της χώρας. Δεν πρόκειται για οικονομικούς απλώς στόχους, αλλά για σαφώς πολιτικούς στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ας μην αφήσουμε την ανοικοδόμηση μόνο στη Χεζμπολάχ και στο όποιο Κατάρ.
Τέλος, και ολοκληρώνω, πρέπει να στηρίξουμε τους δημοκράτες και τις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις του Λιβάνου. Να μπορέσουμε να υποστηρίξουμε, όπως την άνοιξη του 2005, την αποφασιστικότητα των Λιβανέζων να πάρουν στα χέρια τους τη συλλογική τους μοίρα. Φέτος το καλοκαίρι, απέδειξαν τις ικανότητές τους.
(Ο Πρόεδρος διακόπτει την ομιλήτρια)
Sajjad Karim (ALDE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θα ξεκινήσω την παρέμβασή μου με παραθέματα από ένα άρθρο του Gideon Levy στην εφημερίδα Χααρέτζ της 3ης Σεπτεμβρίου 2006. Στο άρθρο του αναφέρει: «Η Γάζα τελεί και πάλι υπό κατοχή. Ο κόσμος πρέπει να πληροφορηθεί αυτή την πραγματικότητα (...). Βρίσκεται στη χειρότερη κατάσταση σε σύγκριση με κάθε άλλη φορά στο παρελθόν. Μετά (...) την έναρξη του πολέμου στον Λίβανο, η Ισραηλινή Αμυντική Δύναμη λεηλατεί τη Γάζα –δεν υπάρχει άλλη λέξη για να περιγράψει την κατάσταση– σκοτώνοντας και κατεδαφίζοντας, βομβαρδίζοντας και πυροβολώντας αδιακρίτως.
Κανείς δεν σκέφτεται να συστήσει επιτροπή διερεύνησης· το θέμα δεν βρίσκεται καν στην ημερησία διάταξη. Κανείς δεν αναρωτιέται γιατί συμβαίνει αυτό και ποιος το αποφάσισε. Υπό τη σκιά, όμως, του πολέμου στον Λίβανο, η Ισραηλινή Αμυντική Δύναμη εφαρμόζει και πάλι τις παλαιότερες πρακτικές της στη Γάζα, σαν να μην είχε συμβεί ποτέ η αποχώρηση.»
Στρέφομαι τώρα στον πόλεμο στον Λίβανο. Είναι καθαρά τα χέρια μας σε αυτό το θέμα; Μήπως το Συμβούλιο των Υπουργών μας δεν ζήτησε την παύση των εχθροπραξιών αντί της κατάπαυσης του πυρός; Μήπως δεν γνώριζαν ότι το μόνο αποτέλεσμα μιας τέτοιας κατάστασης θα ήταν το λουτρό αίματος; Στο θέμα αυτό, αποδέχομαι την ευθύνη της χώρας μου. Αρκεί μήπως να στέλνουμε κουβέρτες και επιδέσμους αφού πρώτα είχαμε διευκολύνει την πώληση των όπλων που προκάλεσαν τους τραυματισμούς; Ήταν εντελώς απρόβλεπτη εξέλιξη η απόφαση του Ισραήλ να ενεργήσει κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου και να ακολουθήσει πολιτική συλλογικής τιμωρίας; Ήταν πραγματικά αδιανόητη η σκέψη ότι το Ισραήλ θα εκμεταλλευόταν αυτή την ευκαιρία για να εισβάλει εκ νέου στη Γάζα; Πολλοί συνάδελφοι μιλούν περί τρομοκρατίας, αλλά δεν νομίζω ότι τα χέρια των εξτρεμιστών...
(Ο Πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή)
Vito Bonsignore (PPE-DE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ευχαριστώ τον Προεδρεύοντα του Συμβουλίου και την Επίτροπο κ. Ferrero-Waldner για όλες τις πληροφορίες που μας παρείχαν. Κύριε Πρόεδρε, ως βουλευτής αυτού του Κοινοβουλίου δεν κρύβω το αίσθημα απογοήτευσης που με κυριεύει καθώς διαπιστώνω ακόμη μια φορά την αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να κινηθεί έγκαιρα, αποφασιστικά και με το κύρος που θα της άρμοζε σε παρόμοιες περιστάσεις.
Στην περιοχή της Μεσογείου εφαρμόζουμε μια πολιτική εταιρικών σχέσεων που δεν είναι μόνο οικονομικές και εμπορικές, αλλά θα έπρεπε να είναι και πολιτικές. Συμφωνώ λοιπόν με τη γραμμή της Επιτρόπου και τον αποφασιστικότερο ρόλο που ανέλαβε.
Η Ιταλία και η Γαλλία ανέλαβαν μια σημαντική πρωτοβουλία. Ωστόσο, αν και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν διαθέτει ασφαλώς ακόμη ανεξάρτητη διπλωματική και στρατιωτική δύναμη, υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για την ανάληψη ενός ηγετικού ρόλου σε πολλές από τις υποθέσεις της περιοχής.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να είναι πολύ πιο αποφασιστική στην εξεύρεση μιας λύσης για τη σταθερότητα της περιοχής και πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες για να βοηθήσει τις δημοκρατικές λιβανικές αρχές να ενισχύσουν τις θεσμικές τους δομές και την οργάνωση του κράτους. Για να εξασφαλίσει πραγματική εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία πρέπει να προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια και τα αναγκαία μέσα, να εξασφαλίσει ότι τα θεσμικά μας όργανα διατηρούν διπλωματική παρουσία υψηλού επιπέδου στον Λίβανο και να θέσει σε εφαρμογή τις συμφωνίες σύνδεσης με τον Λίβανο και τη Συρία. Όσον αφορά το ζήτημα αυτό, το Συμβούλιο θα πρέπει να μας εξηγήσει γιατί δεν έχει υπογραφεί ακόμη η συμφωνία με τη Συρία, δεδομένου ότι θεωρούμε σημαντικότατο τον ρόλο της χώρας αυτής στην περιοχή.
Καλό θα ήταν να αναλάβει και το Κοινοβούλιο κάποιες πρωτοβουλίες για την έναρξη του διαλόγου μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Λιβάνου. Δεν πρέπει να λησμονούμε επίσης το μακροχρόνιο και άλυτο πρόβλημα των ανιθαγενών προσφύγων που έχουν καταφύγει στον Λίβανο, οι οποίοι ζουν σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες και αποτελούν μια εν δυνάμει επικίνδυνη πηγή ενεργειών αποσταθεροποίησης. Πρέπει να βρεθεί και για αυτούς μια πολιτική λύση.
Τέλος, υπενθυμίζω τη διάσκεψη που πρότεινε το Συμβούλιο. Η ειρηνευτική διάσκεψη αποτελεί μια σημαντική ευκαιρία την οποία πρέπει να εκμεταλλευθούμε την κατάλληλη στιγμή και την οποία το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ασφαλώς θα υποστηρίξει.
Genowefa Grabowska (PSE) – (PL) Κύριε Πρόεδρε, δεν υπάρχει στρατιωτική λύση για τη σύγκρουση στον Λίβανο. Αυτά τα λόγια στο κοινό ψήφισμα το οποίο συζητούμε σήμερα μας προσφέρουν πραγματικά ελπίδα.
Στο παρελθόν, πολλές χώρες χρησιμοποιούσαν τον πόλεμο ως μέσο ενίσχυσης του κύρους και της ισχύος τους στο διεθνές προσκήνιο, όμως αυτές οι εποχές έχουν παρέλθει. Τα λόγια του πρώσου στρατηγού von Clausewitz ότι «ο πόλεμος είναι απλώς η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα» ανήκουν πλέον οριστικά στο παρελθόν. Αυτό επιβεβαιώνεται από τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος απαγορεύει τη χρήση βίας για την επίλυση διεθνών διαφορών, την απειλή χρήσης βίας και την παραβίαση της κυριαρχίας άλλων κρατών. Γι’ αυτόν τον λόγο η είσοδος των ισραηλινών στρατευμάτων στον Λίβανο συνιστά καταστρατήγηση του διεθνούς δικαίου. Επιδείνωσε την υφιστάμενη σύγκρουση και προκάλεσε την ένοπλη αντίδραση της Χεζμπολάχ.
Είναι θετικό το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μεριμνά ιδιαιτέρως για την ανθρώπινη διάσταση αυτής της σύγκρουσης και καλεί τα εμπόλεμα μέρη να απελευθερώσουν τους αιχμαλώτους τους, να συμπεριφέρονται με ανθρώπινο τρόπο στον άμαχο πληθυσμό και να τηρούν τη σύμβαση της Γενεύης του 1949. Η σύγκρουση στον Λίβανο διεξάγεται πολύ κοντά μας, ουσιαστικά στο κατώφλι μας. Με την αποστολή στρατευμάτων και ανθρωπιστικής βοήθειας, η Ευρώπη έχει ήδη διαδραματίσει σημαντικό ρόλο. Ως ενεργός παράγοντας, η ΕΕ θα έχει την ευκαιρία να συμβάλει ουσιαστικά στην επίλυση της σύγκρουσης. Μέσω τέτοιων ενεργειών ασκεί η Ευρωπαϊκή Ένωση ανεξάρτητη κοινή εξωτερική πολιτική, όπως περιγράφεται λεπτομερώς στο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα. Αυτός και μόνον ο λόγος θα αρκούσε για να δικαιολογήσει την ανάγκη υιοθέτησης ενός Ευρωπαϊκού Συντάγματος.
Vittorio Prodi (ALDE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, κυρίες και κύριοι, οι μονομερείς πρωτοβουλίες έχουν αποδείξει εδώ και καιρό όλες τις αδυναμίες τους και η Ευρωπαϊκή Ένωση ανέλαβε επιτέλους την πρωτοβουλία και προώθησε μια τολμηρή παρέμβαση σε συνεργασία με τα Ηνωμένα Έθνη, κερδίζοντας έτσι λίγο χρόνο για την κατάπαυση του πυρός. Ασφαλώς η σκηνή επεκτείνεται σε όλη τη Μέση Ανατολή, αλλά προτεραιότητα παραμένει η σχέση μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης και από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε.
Η Ένωση απέδειξε την αποτελεσματικότητα της προσέγγισης που βασίζεται στη θετική αλληλεπίδραση διαφορετικών πολιτισμών, στον πρωταρχικό ρόλο της πολιτικής και στην άρνηση της χρήσης βίας, αξίες που μας επέτρεψαν να ζήσουμε για δύο γενιές χωρίς πολέμους στην Ευρώπη.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί και οφείλει να προαγάγει στον κόσμο τις ίδιες αρχές, την ίδια διαφανή, πολυεδρική προσέγγιση και την αποτροπή των συγκρούσεων με τον πολιτικό διάλογο. Για όλους αυτούς τους λόγους είμαι σήμερα υπερήφανος που είμαι Ευρωπαίος και ακόμη περισσότερο Ιταλός, εξαιτίας του ρόλου που ανέλαβε η χώρα μου σε αυτό το ζήτημα.
Charles Tannock (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η πρόσφατη σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και της Χεζμπολάχ είναι τραγική για το Ισραήλ και τον λαό του Λιβάνου. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, πολλοί από τους βουλευτές αυτού του Σώματος καλούσαμε την ΕΕ να κηρύξει τη Χεζμπολάχ τρομοκρατική οργάνωση. Είναι σαφές ότι η Χεζμπολάχ δεν υπολόγισε καθόλου καλά την έκταση των αντιποίνων όταν αποφάσισε να σκοτώσει οκτώ και να απαγάγει δύο στρατιώτες από το βόρειο Ισραήλ. Αυτό το έχει παραδεχτεί ο ίδιος ο ηγέτης της, ο Χασάν Νασράλα.
Η Χεζμπολάχ οφείλει να δώσει εξηγήσεις όσον αφορά τους λόγους για τους οποίους η σκόπιμη πρόκλησή της είχε ως αποτέλεσμα τόσο μεγάλες καταστροφές στις υποδομές του Λιβάνου και τον θάνατο τόσο πολλών λιβανέζων αμάχων. Αυτό εξηγείται εν μέρει από την απαράδεκτη τακτική της Χεζμπολάχ να χρησιμοποιεί ανθρώπινες ασπίδες για την εκτόξευση των ρουκετών της από περιοχές οι οποίες κατοικούνται από αμάχους. Το Ισραήλ φαίνεται επίσης ότι έσφαλε στην πεποίθησή του ότι η αεροπορική ισχύς αρκούσε για την εκτόπιση της Χεζμπολάχ, ενώ στην πραγματικότητα απαιτούνταν περισσότερα χερσαία στρατεύματα. Είναι σαφές ότι η ισραηλινή αντικατασκοπία υποτίμησε την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό της Χεζμπολάχ, ιδίως τα υψηλής τεχνολογίας ρωσικά αντιαρματικά όπλα και πυραυλικά συστήματα κατά πλοίων. Η Ρωσία πρέπει τώρα να εξηγήσει πώς τα όπλα της κατέληξαν στα χέρια φονταμενταλιστικών ισλαμικών παραστρατιωτικών ομάδων.
Αυτό που κυρίως με προβληματίζει τώρα, μετά το ψήφισμα 1701 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, είναι ποιος θα αφοπλίσει εν τέλει τη Χεζμπολάχ. Κυρία Επίτροπε, ποιες εγγυήσεις υπάρχουν ώστε να αποτραπεί η διοχέτευση των εκατομμυρίων ευρώ που θα προσφερθούν ως κοινοτική βοήθεια και χρηματοδότηση της ανασυγκρότησης στη Χεζμπολάχ, μέσω κάποιου από τα δήθεν φιλανθρωπικά της ιδρύματα; Θυμόμαστε τις παλαιότερες καταγγελίες για υπεξαίρεση πόρων όταν προσφερόταν απευθείας κοινοτική δημοσιονομική στήριξη στην Παλαιστινιακή Αρχή υπό την ηγεσία του Αραφάτ. Θέλω επίσης να μας πείτε τι θα εμποδίσει στρατεύματα από μουσουλμανικές χώρες, όπως η Μαλαισία και το Μπαγκλαντές, οι οποίες δεν αναγνωρίζουν το κράτος του Ισραήλ, να αγνοήσουν τις όποιες προσπάθειες επανεξοπλισμού της Χεζμπολάχ.
Τέλος, θεωρώ ότι είναι καιρός, στο πλαίσιο του οδικού χάρτη για την ειρήνη, να αποσπάσουμε τη βάναυση, αλλά ορθολογική και κοσμική, Συρία από τις αγκάλες του θεοκρατικού και φονταμενταλιστικού Ιράν. Η ΕΕ θα μπορούσε να προσφέρει σημαντικά εμπορικά πλεονεκτήματα και ενίσχυση στη Συρία, προκειμένου να την επαναφέρει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με το Ισραήλ.
ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. DOS SANTOS Αντιπροέδρου
Richard Howitt (PSE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θέλω καταρχάς να απαντήσω στην προηγούμενη ομιλία. Αναρωτιέμαι τι θα σκεφτούν οι μουσουλμάνοι στη Βρετανία και την υπόλοιπη Ευρώπη όταν οι βρετανοί Συντηρητικοί υποστηρίζουν ότι τα στρατεύματα από μουσουλμανικές χώρες δεν μπορούν να εκτελέσουν με φερεγγυότητα τα καθήκοντά τους στο πλαίσιο μιας δύναμης των Ηνωμένων Εθνών;
Όπως και άλλοι ομιλητές στη σημερινή συζήτηση, θεωρώ ότι ο μόνος τρόπος αποφυγής νέων κρίσεων στον Λίβανο και σε άλλες χώρες της περιοχής είναι η εκ νέου εστίαση της συζήτησης σε μια δίκαιη ειρήνη μεταξύ του Ισραήλ και του παλαιστινιακού λαού. Ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η σύγκρουση στον Λίβανο, η διεθνής κοινότητα αγνοούσε τις ρουκέτες που εκτοξεύονταν από τη Γάζα και τις 250 αεροπορικές επιδρομές, τα 1 000 βλήματα πυροβολικού και τους περισσότερους από 200 νεκρούς στην Παλαιστίνη. Ήταν μήπως δικαιολογημένη η διακοπή της ηλεκτρικής παροχής στους μισούς κατοίκους της Γάζας, το κλείσιμο σχεδόν όλων των σχολείων, ακόμη και η απαγόρευση στους αλιείς να χρησιμοποιήσουν τα σκάφη τους; Ο ΟΗΕ έχει περιγράψει τη Γάζα ως ωρολογιακή βόμβα ο λαός της οποίας ζει σε μια μεγάλη φυλακή.
Ορισμένες φορές οι καταστάσεις κρίσης δημιουργούν νέα ρευστότητα: η δήλωση της Χεζμπολάχ στην οποία παραδέχεται ότι δεν είχε σχεδιάσει και δεν περίμενε αυτή τη σύγκρουση, η πρωτοβουλία των κρατουμένων, το ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης εθνικής ενότητας στην Παλαιστίνη και η αναγνώριση από πολιτικούς και πολίτες του Ισραήλ των προβλημάτων που παρουσιάζει η μονομέρεια πρέπει να προμηνύουν μια διπλωματική στροφή στην αναζήτηση λύσης μέσω διαπραγματεύσεων.
Σήμερα διαθέτουμε έναν οδικό χάρτη, αλλά κανείς δεν βρίσκεται στο αυτοκίνητο. Η Ευρώπη, η οποία έχει προσφέρει τόσα πολλά με την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στον Λίβανο και την εκκένωση των αθώων από την περιοχή, καθώς και με την αποστολή ειρηνευτικών στρατευμάτων, πρέπει τώρα να αφοσιωθεί με όλες της τις δυνάμεις στον πολιτικό διάλογο. Πρέπει να ξεκινήσουμε έναν νέο γύρο διαλόγου με τον αραβικό κόσμο για την υποστήριξη των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και την αναγνώριση όχι μόνον των εκλογικών αποτελεσμάτων αλλά και των συνεπειών τους. Πρέπει να ζητήσουμε τη βοήθεια μεσαζόντων, όπως η Τουρκία, για την επιτυχία αυτού του διαλόγου και την επιτάχυνση της έκτακτης βοήθειας προς τον παλαιστινιακό λαό.
Cecilia Malmström, (ALDE). – (SV) Κύριε Πρόεδρε, εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας στη φινλανδική Προεδρία, η οποία προσπάθησε να διαφυλάξει την ενότητα της ΕΕ σε αυτό το δύσκολο θέμα, αλλά έχουμε να διανύσουμε πολύ δρόμο ακόμα προκειμένου να αποκτήσουμε πραγματική κοινή ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική. Αν η ΕΕ επιθυμεί να ασκήσει μακροπρόθεσμη πολιτική επιρροή στην περιοχή, χρειαζόμαστε οπωσδήποτε μια πολιτική στρατηγική, ένα είδος δημοκρατικού σχεδίου Μάρσαλ για το σύνολο της περιοχής, η οποία είναι ουσιαστικά η λιγότερο ελεύθερη περιοχή σε όλο τον κόσμο.
Πρέπει, ασφαλώς, να συμβάλουμε στην αποστρατιωτικοποίηση και την εξουδετέρωση της Χεζμπολάχ. Η Δαμασκός και, πρωτίστως, η Τεχεράνη κρατούν τα κλειδιά αυτής της διαδικασίας, οπότε αυτές οι δύο πόλεις πρέπει να εργαστούν σοβαρά προς αυτή την κατεύθυνση. Πρέπει να θέσουμε σε κίνηση την ειρηνευτική διαδικασία μεταξύ των Ισραηλινών και των Παλαιστινίων, κατά προτίμηση μέσω της διάσκεψης στην οποία αναφέρθηκαν προηγούμενοι συνάδελφοι. Η ύπαρξη δύο δημοκρατικών κρατών το ένα πλάι στο άλλο είναι ο μόνος τρόπος διασφάλισης της ειρήνης και της ασφάλειας στην περιοχή. Συγχρόνως, προκειμένου να επιτύχουμε αποτελέσματα, οφείλουμε να εμπιστευθούμε συνειδητά, συστηματικά και μακροπρόθεσμα όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις στην περιοχή συνολικά.
Antonio Tajani (PPE-DE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η Ευρώπη έκανε επιτέλους αισθητή τη φωνή της και, έστω και με κάποιες καθυστερήσεις και πολλές δυσκολίες, κατόρθωσε να διαδραματίσει ενεργό και πρωταγωνιστικό ρόλο στη μεσανατολική κρίση.
Πρόκειται, ωστόσο, για το πρώτο βήμα μιας μακράς πορείας που πρέπει να οδηγήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση μαζί με τον ΟΗΕ, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Αραβικό Σύνδεσμο στη σταθεροποίηση μιας περιοχής από την οποία προέρχονται όλοι οι κίνδυνοι για την παγκόσμια ασφάλεια. Η αποστολή της UNIFIL είναι ένα μέσον, ενώ ο τελικός στόχος πρέπει να είναι η δημιουργία ενός ανεξάρτητου και ελεύθερου Λιβάνου, χωρίς την ξένη επιρροή που ασκείται μέσω της Χεζμπολάχ.
Θέλουμε να ρωτήσουμε το Συμβούλιο και την Επιτροπή σε ποιο σημείο βρίσκεται ο αφοπλισμός της ένοπλης οργάνωσης που επιτέθηκε στο Ισραήλ. Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι, ήδη από τον περασμένο χρόνο, υποστηρίζοντας ότι υπήρχαν αδιαμφισβήτητες αποδείξεις για την τρομοκρατική δράση της Χεζμπολάχ, η συντριπτική πλειοψηφία του Κοινοβουλίου ζήτησε από το Συμβούλιο να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα για να θέσει τέρμα στη δράση αυτής της οργάνωσης. Όσον αφορά το ζήτημα αυτό, η Συρία καλείται να αναλάβει χωρίς αμφιταλαντεύσεις ενεργό ρόλο, συμβάλλοντας στη διακοπή του ανεφοδιασμού των τρομοκρατών με όπλα. Στο πλαίσιο της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα πρέπει να ανατεθεί στις δυνάμεις της UNIFIL, στις οποίες εκφράζουμε την αλληλεγγύη και την υποστήριξή μας, το καθήκον της υπεράσπισης της λιβανικής χριστιανικής κοινότητας, η οποία δεν φέρει καμία ευθύνη για τη σύγκρουση των δύο πλευρών.
Παράλληλα με τους στόχους μας για τον Λίβανο θα πρέπει να θέσουμε και έναν ευρύτερο στόχο για τη λύση της ισραηλινοπαλαιστινιακής κρίσης. Η λύση «δύο λαοί, δύο κράτη» είναι η μόνη που μπορεί να κόψει τα πόδια της ισλαμικής τρομοκρατίας και του φονταμενταλισμού. Για την επίτευξη αυτού του σκοπού χρειάζεται μια Ευρώπη με πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά πώς είναι δυνατόν να υπάρξει μια Ευρώπη φορέας ειρήνης χωρίς ένα Σύνταγμα που θα προβλέπει τις αναγκαίες αρμοδιότητες για όσους αναλαμβάνουν αυτήν τη δράση;
Κατά συνέπεια η συζήτηση για το Σύνταγμα επανέρχεται δυναμικά στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, καθώς δεν αποτελεί απλώς άσκηση για νομομαθείς, αλλά το κεντρικό ζήτημα για τον τρόπο με τον οποίο θα μπορέσουμε να εξαγάγουμε έξω από τα σύνορά μας το σημαντικότερο αποτέλεσμα 50 ετών Ευρώπης: την ειρήνη.
Παναγιώτης Μπεγλίτης (PSE). – Κύριε Πρόεδρε, είχα αποφασίσει να ξεκινήσω διαφορετικά την παρέμβασή μου αλλά τώρα ξεκινώ με το εξής: θα ήθελα να παρακαλέσω την κυρία Ferrero-Waldner να διαβάσει στο περιοδικό "Le Point" το αφιέρωμα που έχει για τις σχέσεις Ισραήλ και Παλαιστίνης και ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το σοβαρό πρόβλημα τροφοδοσίας νερού των παλαιστινιακών κατεχομένων εδαφών εξαιτίας της πρακτικής που ασκεί το Ισραήλ. Το περιοδικό κάνει λόγο για το απαρτχάιντ που επιβάλλουν οι ισραηλινές αρχές στους Παλαιστινίους στο θέμα του νερού.
Τί έκανε το Συμβούλιο όλη αυτή την περίοδο; Τον περασμένο Φεβρουάριο, πήρε την απόφαση να παγώσει την οικονομική βοήθεια στον παλαιστινιακό λαό. Αντίθετα, το Ισραήλ συνεχίζει να μην αποδίδει τους δασμούς και τους φόρους στην Παλαιστινιακή Αρχή χωρίς να δέχεται πιέσεις, χωρίς να έχει ληφθεί κάποιο μέτρο από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πιστεύω, και αυτό είναι μια πρόσκληση προς τον Φιλανδό Προεδρεύοντα, ότι πρέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Συμβούλιο Υπουργών να λάβουν απόφαση για την άρση των οικονομικών κυρώσεων στον παλαιστινιακό λαό μόλις ο Πρόεδρος Αμπάς σχηματίσει τη νέα Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας στην Παλαιστίνη. Αυτό θα αποτελέσει κίνητρο προς τον παλαιστινιακό λαό, ένα κίνητρο προς τις μετριοπαθείς δημοκρατικές δυνάμεις της Παλαιστίνης και τις δυνάμεις της Χαμάς να ενσωματωθούν ειρηνικά στη δημοκρατική ζωή της Παλαιστίνης.
Ιωάννης Κασουλίδης (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, μετά τη λήξη των εχθροπραξιών η Ευρωπαϊκή Ένωση καλείται από διάφορες πλευρές να συνεισφέρει και να αναλάβει την ηγεσία της UNIFIL, να υλοποιήσει το ψήφισμα 1701, να διαδραματίσει πρωταρχικό ρόλο στην αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας και την ανοικοδόμηση και να ενθαρρύνει τη συμμετοχή των εμπλεκομένων σε πολιτικό διάλογο.
Ωστόσο, πριν από τη λήξη των εχθροπραξιών, η παρέμβασή μας δεν ήταν ανάλογη του κύρους ενός σημαντικού διεθνούς παράγοντα. Μπορεί η απόφαση στην οποία καταλήξαμε να ήταν ομόφωνη, αλλά δεν ήταν ενιαία και δεν εισακούστηκε ούτε από το Συμβούλιο Ασφαλείας ούτε από τα εμπόλεμα μέρη. Αν είχαμε εισακουστεί και τα γεγονότα αυτά είχαν διαδραματιστεί λίγες εβδομάδες νωρίτερα, τα πρακτικά στρατιωτικά αποτελέσματα θα ήταν ακριβώς τα ίδια, αλλά θα είχαν χαθεί λιγότερες ζωές, θα είχαν σημειωθεί λιγότερες καταστροφές και λιγότερες εκτοπίσεις πληθυσμών, ενώ θα είχαν πέσει λιγότερες ρουκέτες Κατιούσα και βόμβες διασποράς, μαζί με όλα όσα μπορούν να θεωρηθούν «παράπλευρες απώλειες».
Τα διδάγματα είναι εμφανή: τα προβλήματα δεν λύνονται ούτε με τη στρατιωτική ισχύ, ούτε με τις ρουκέτες Κατιούσα ή Κασάμ, ούτε βεβαίως με τη μονομέρεια· η ΕΕ και ο ΟΗΕ πρέπει να συζητήσουν με όλες τις πλευρές, ανεξαρτήτως του αν τις συμπαθούν ή τις εγκρίνουν. Τέλος, ο Λίβανος χρειάζεται την πλήρη στήριξή μας για να εδραιώσει την εθνική του κυριαρχία, καθόσον η εν λόγω χώρα υπέστη τις συνέπειες ενός πολέμου τον οποίο διεξήγαγαν τρίτοι στο έδαφός του και ο οποίος δεν είχε καμία σχέση με τα συμφέροντα της χώρας.
Pierre Schapira (PSE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ειπώθηκαν πολλά πράγματα, θεωρώ όμως ότι αυτό το ψήφισμα που τίθεται σε ψηφοφορία είναι καλά σταθμισμένο. Παρουσιάζει τα γεγονότα λεπτομερώς, χωρίς όμως να προβαίνει σε κρίσεις και αποφεύγει έτσι την παγίδα να πάρει το μέρος του ενός ή του άλλου από τους πρωταγωνιστές.
Λυπούμαι που το ψήφισμά μας περιορίζει τα αίτια του ισραηλο-λιβανέζικου πολέμου στην ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση. Δεν μπορούμε με απλοϊκά σχήματα να κατανοήσουμε την περίπλοκη Ανατολή, έλεγε ο στρατηγός ντε Γκωλ, και αυτό είναι το μήνυμα που θέλω να σας μεταφέρω κατά κάποιον τρόπο.
Εύχομαι, όπως όλοι μας, την επίλυση της ισραηλινοπαλαιστινιακής σύγκρουσης, πιστεύετε όμως πραγματικά ότι αυτό θα απορροφήσει τις εντάσεις στο εσωτερικό του Λιβάνου, θα σταματήσει τη συριακή ανάμειξη και τις ιρανικές φιλοδοξίες; Και η Χεζμπολάχ θα αφοπλιστεί, άραγε;
Η ανασφάλεια και τα αυξανόμενα βάσανα του ισραηλινού πληθυσμού της Γαλιλαίας ήταν αυτά που ξεκίνησαν τις εχθροπραξίες εναντίον της Χεζμπολάχ. Αυτή, ωστόσο, η κατάσταση διαρκών απειλών δεν τροφοδοτήθηκε μόνο από την ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση, αλλά κυρίως από την ασταμάτητη εκτόξευση πυραύλων της Χεζμπολάχ στο Βόρειο Ισραήλ.
Οι φόβοι του Ισραήλ είναι ακόμα μεγαλύτεροι λόγω του γεγονότος ότι αυτές οι παραστρατιωτικές ομάδες της Χεζμπολάχ είναι εξοπλισμένες από ένα ισχυρό Ιράν, ο δημοκρατικά εκλεγμένος Πρόεδρος του οποίου διακηρύσσει ασταμάτητα τη βούλησή του να σβήσει το Ισραήλ από τον χάρτη και πρέπει στο εξής να τον παίρνουμε στα σοβαρά. Αυτό τουλάχιστον κάνω εγώ από την πλευρά μου. Ως εκ τούτου, φρονώ ότι δεν πρέπει να συγχέουμε τα δύο αίτια.
Στον Βορρά, ο Λίβανος επιχειρεί να ανακτήσει την κυριαρχία του, να τερματίσει την ανάμειξη των διαφόρων γειτόνων του, σε ό,τι δε αφορά το Ισραήλ, να εξασφαλίσει την ασφάλειά του. Στον Νότο, ο στόχος είναι να δημιουργηθεί ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, με ασφαλή σύνορα, το οποίο να μπορεί μακροπρόθεσμα να συνυπάρξει υπό συνθήκες ειρήνης με τον γείτονά του, το Ισραήλ.
Jana Hybášková (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η διαρκής ενασχόλησή μου με τη Μέση Ανατολή δεν με απαλλάσσει από το μερίδιο ευθύνης που μου αναλογεί. Η κατάσταση είναι σοβαρότατη· βρισκόμαστε σχεδόν στα πρόθυρα μιας διαδικασίας δημιουργίας ενός νέου ισλαμικού Χαλιφάτου. Στον νότιο Λίβανο, δεν αντιμετωπίζουμε τις πολιτοφυλακές ενός αντιστασιακού κινήματος, αλλά ειδικές δυνάμεις οι οποίες είναι καλά εκπαιδευμένες, στελεχωμένες και εξοπλισμένες από τους ιρανούς Φρουρούς της Επανάστασης. Ο εξοπλισμός τους διακινείται μέσω του διεθνούς αεροδρομίου της Δαμασκού. Ο στρατός αυτός είναι ίσως καλύτερος από οποιονδήποτε αραβικό τακτικό στρατό. Συνεπώς, προτείνω να κλείσουμε ερμητικά τα σύνορα μεταξύ Λιβάνου και Συρίας και να στείλουμε κοινοτική αποστολή παρακολούθησης όπως αυτή που εστάλη στη Σερβία και τη Δημοκρατία των Σερβοβοσνίων στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Πρέπει να ελέγξουμε πλήρως το διεθνές αεροδρόμιο της Δαμασκού. Πρέπει να θεσπίσουμε σαφείς κανόνες εμπλοκής. Σας ερωτώ, τι ακριβώς σημαίνει η διατύπωση «ενίσχυση του λιβανικού στρατού, αφοπλισμός ενόπλων ομάδων χωρίς δικαίωμα χρήσης βίας»; Πρέπει να εμποδίσουμε αμέσως τη διασύνδεση της Συρίας με τη Ρωσία και με τα ρωσικά συμφέροντα. Τι μπορούμε να προσφέρουμε σε αυτόν τον τομέα; Πρέπει να ωθήσουμε τους λιβανέζους επιχειρηματίες να επιστρέψουν και να ενισχύσουν την εμπιστοσύνη των επενδυτών στη χώρα τους, ενώ πρέπει επίσης να εμποδίσουμε τη λαθραία εισαγωγή ουρανίου στο Ιράν· διαφορετικά, ο περιφερειακός πόλεμος θα μετατραπεί σε παγκόσμιο πρόβλημα.
(Χειροκροτήματα)
Proinsias De Rossa (PSE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, παρά τις ευπρόσδεκτες προσπάθειες της Επιτροπής, αλλά και των Ηνωμένων Εθνών, είναι δύσκολο να αισθανόμαστε αισιόδοξοι αυτή τη σκοτεινή περίοδο.
Το Ισραήλ, ένα κράτος το οποίο υπερηφανεύεται για τα δημοκρατικά του διαπιστευτήρια, διεξήγαγε ατιμωρητί έναν καταστροφικό πόλεμο κατά μιας γειτονικής, εύθραυστης κοσμικής δημοκρατίας, καταστρέφοντας τις υποδομές της και σκοτώνοντας τους πολίτες της, κυρίως αθώους αμάχους. Χρησιμοποίησε επίσης απάνθρωπες βόμβες διασποράς. Πώς αλλιώς μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τον βομβαρδισμό της Κάνα, αν όχι ως έγκλημα πολέμου; Εντούτοις, το Ισραήλ συνεχίζει ατιμωρητί να επιβάλλει αεροπορικό και ναυτικό αποκλεισμό εις βάρος του θύματός του, ενώ συνεχίζει την τακτική του οικονομικού και πολιτικού στραγγαλισμού της Γάζας, για να μην αναφέρουμε τον φόνο 200 Παλαιστινίων, γεγονός που αποσιωπήθηκε λόγω του πολέμου στον Λίβανο.
Δεν αρνούμαι τον επιζήμιο ρόλο της Χεζμπολάχ σε αυτή την υπόθεση, αλλά ούτε και την επιζήμια επιρροή των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες ενθαρρύνουν τις ενέργειες του Ισραήλ – κάτι που μέχρι στιγμής δεν έχει αναφερθεί.
Φρονώ ότι το Ισραήλ πρέπει να καταβάλει αποζημίωση για την ανοικοδόμηση του Λιβάνου. Πρέπει να αποδεσμεύσει τους παλαιστινιακούς πόρους που κατακρατεί και να δεχτεί τη διερεύνηση των ενεργειών του στον Λίβανο από διεθνές σώμα. Φρονώ επίσης ότι μια διεθνής ειρηνευτική διάσκεψη η οποία δεν θα έχει επιπτώσεις σε περίπτωση τυχόν έλλειψης συνεργασίας από τους πρωταγωνιστές στη Μέση Ανατολή δεν πρόκειται να επιτύχει, ή ακόμη και να σημειώσει την ελάχιστη πρόοδο. Αναφέρομαι σε οικονομικές και εμπορικές επιπτώσεις, καθώς και σε επιπτώσεις όσον αφορά την προμήθεια όπλων. Αν δεν υπάρχει κάποιο τίμημα, οι εν λόγω πρωταγωνιστές δεν πρόκειται να προσέλθουν σε διαπραγματεύσεις ή να καταλήξουν σε συμφωνία.
Simon Coveney (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η περίοδος αυτή είναι περίοδος κρίσης για τη Μέση Ανατολή, αλλά δεν αποκλείεται να προσφέρει και κάποιες ευκαιρίες. Η Ευρώπη είναι αντιμέτωπη με τρεις αλληλένδετες προκλήσεις σε αυτόν τον τομέα. Πρώτον, όσον αφορά την UNIFIL, την αποστολή επιβολής και διατήρησης της ειρήνης στον Λίβανο.
Οι δυνάμεις των Ηνωμένων Εθνών υπό την ηγεσία της ΕΕ πρέπει να διασφαλίσουν την εφαρμογή του ψηφίσματος 1701 του ΟΗΕ και τον αφοπλισμό της Χεζμπολάχ, μέσω συνεργασίας με τα στρατεύματα και την πολιτική ηγεσία του Λιβάνου. Η UNIFIL II πρέπει επίσης να εμποδίσει αποτελεσματικά τη λαθραία εισαγωγή νέων όπλων στον Λίβανο για τον εξοπλισμό οποιασδήποτε ομάδας και να διασφαλίσει σε όλες τις περιπτώσεις τον σεβασμό της εθνικής κυριαρχίας του Λιβάνου. Η UNIFIL II πρέπει να σημειώσει επιτυχία. Πολλά εξαρτώνται από αυτό, καθώς τυχόν αποτυχία θα είχε καταστροφικές επιπτώσεις για την περιοχή συνολικά και για την ίδια την Ευρώπη.
Ως προς το θέμα της αποστολής στρατευμάτων υπό τη σημαία της UNIFIL II, ορισμένες χώρες της ΕΕ έχουν μέχρι στιγμής φανεί γενναιόδωρες. Ωστόσο, τα περισσότερα στρατεύματα προέρχονται από μεγαλύτερες χώρες της ΕΕ· ευελπιστώ λοιπόν ότι στο μέλλον θα αποσταλούν στρατεύματα και από μικρότερες χώρες, ιδίως χώρες οι οποίες έχουν σημαντική πείρα από παλαιότερες συμμετοχές τους σε ειρηνευτικές αποστολές στον Λίβανο. Σε αυτό το πλαίσιο, καλώ και πάλι την κυβέρνηση της χώρας μου, της Ιρλανδίας, να προσφερθεί έστω και τυπικά να συμμετάσχει στη διεθνή δύναμη, έστω και με ολιγάριθμη ομάδα στρατιωτών, διότι φρονώ ότι μπορούν να διαδραματίσουν θετικό ρόλο.
Η δεύτερη πρόκληση αφορά την παροχή βοήθειας στον Λίβανο μετά τις καταστροφές του θέρους. Η ΕΕ κινείται ήδη προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι εν προκειμένω μας προσφέρεται μια ευκαιρία, καθώς με την ανοικοδόμηση των υποδομών του Λιβάνου μπορούμε επίσης να ενισχύσουμε τη φήμη της ΕΕ στην περιοχή συνολικά, καθώς και στη συνείδηση του λιβανικού λαού.
Η τρίτη πρόκληση αφορά την ευρύτερη πολιτική πρόκληση που σχετίζεται με την ανάγκη εξασφάλισης της σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Για να επιτευχθεί αυτό, πρέπει να καταπιαστούμε με το δύσκολο έργο της επίλυσης των σύνθετων προβλημάτων μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης. Ο ευρύτερος πολιτικός οδικός χάρτης εξακολουθεί να υφίσταται σε γραπτή μορφή, οπότε δεν χρειάζεται να εφεύρουμε τον τροχό. Πρέπει, εντούτοις, να διαδραματίσουμε τον ρόλο που μας αναλογεί για την αναζήτηση τρόπων δημιουργίας νέου ενθουσιασμού και αποδοχής για τον οδικό χάρτη ως μέσου επίτευξης λύσης και, σε αυτό το πλαίσιο, επιβάλλεται να αναλάβουμε το δύσκολο έργο της συνεννόησης με τη Συρία.
Libor Rouček (PSE). – (CS) Κυρίες και κύριοι, παρακολούθησα με αίσθημα θλίψης την τραγική κατάσταση στον Λίβανο τις τελευταίες εβδομάδες. Ο Λίβανος σημείωσε μεγάλη πρόοδο μετά τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου όσον αφορά τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα και την οικοδόμηση και ενίσχυση μιας πολυπολιτισμικής και πολυεθνικής δημοκρατίας και κοινωνίας πολιτών. Σημειώθηκε επίσης τεράστια πρόοδο όσον αφορά την οικονομική ανανέωση. Δυστυχώς, όμως, πολλά από αυτά τα επιτεύγματα έχουν υπονομευτεί ή καταστραφεί από τη χρήση δυσανάλογης στρατιωτικής ισχύος στη σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και της Χεζμπολάχ.
Έχω την πεποίθηση ότι μια από τις προϋποθέσεις για την επίτευξη βιώσιμης ειρήνης στη Μέση Ανατολή είναι η ύπαρξη ενός ανεξάρτητου, ισχυρού και κυρίαρχου Λιβάνου, παράλληλα με την ύπαρξη του Ισραήλ και ενός παλαιστινιακού κράτους. Τους τελευταίους μήνες και χρόνια κατέστη σαφές, ωστόσο, ότι ο Λίβανος δεν μπορεί να επιτύχει μόνος του αυτόν τον στόχο. Χρειάζεται τη βοήθεια της διεθνούς κοινότητας· χρειάζεται βοήθεια για την οικονομική του ανάκαμψη· χρειάζεται βοήθεια για την εδραίωση της δημοκρατίας· χρειάζεται βοήθεια για την άσκηση της κυριαρχίας του σε όλες τις πτυχές της, περιλαμβανομένων των στρατιωτικών πτυχών και της ασφάλειας στο σύνολο της χώρας. Μόνον έτσι τα εκλεγμένα θεσμικά όργανα του λιβανικού κράτους θα μπορέσουν να αφοπλίσουν τη στρατιωτική πτέρυγα της Χεζμπολάχ και να ενσωματώσουν το κίνημα στην πολιτική ζωή της χώρας. Καλώ το Συμβούλιο και την Επιτροπή να μην υπαναχωρήσουν στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν τον Λίβανο.
Patrick Gaubert (PPE-DE). – (FR) Κυρία Επίτροπε, κύριε Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στο ζήτημα του τρόπου αντιμετώπισης της σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή, ορισμένοι εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων συνηγόρησαν πρόσφατα υπέρ μιας συνολικής και διαρθρωτικής λύσης για τα προβλήματα της περιοχής. Ο κ. Brok δήλωσε πρόσφατα ότι ένα από τα κλειδιά της βιώσιμης ειρήνης στον Λίβανο είναι ο αφοπλισμός της Χεζμπολάχ και η εποπτεία των συνόρων Συρίας-Λιβάνου για να πάψει η διακίνηση όπλων. Τέλος, μια από τις διακεκριμένες συναδέλφους μου είπε ότι δεν είμαστε ο Ερυθρός Σταυρός και ότι πρέπει να διαδραματίσουμε θετικό πολιτικό ρόλο. Συμφωνώ με όλα αυτά.
Πράγματι, δεν μπορούμε να προσδοκούμε σοβαρά μια συνολική λύση χωρίς να επανέλθουμε στο σημείο που από το 1948 βρίσκεται στη ρίζα όλων των συγκρούσεων που αιματοκύλισαν αυτή την περιοχή: μιλώ για την άρνηση αναγνώρισης του δικαιώματος ύπαρξης του Ισραήλ. Είναι απαραίτητο να το έχουμε αυτό κατά νου, ειδεμή κινδυνεύουμε να συγχέουμε τις αιτίες και τα αποτελέσματα. Σήμερα το Ιράν, μαζί με τη Συρία –το ενεργούμενό της– και η Χεζμπολάχ –η στρατιωτική του πτέρυγα– είναι οι φορείς αυτού του μηνύματος μίσους, εκφράζοντας κατάμουτρα στη διεθνή κοινότητα τη βούλησή τους να διαγράψουν ένα κυρίαρχο κράτος και τον λαό του από τον παγκόσμιο χάρτη. Έχουμε το καθήκον να ανακουφίσουμε ανθρώπινα τη δυστυχία των πληθυσμών που πιάστηκαν όμηροι από την τρομοκρατική δράση της Χεζμπολάχ.
Η δέσμευσή μας πρέπει να είναι ισορροπημένη, ώστε να μπορέσουμε να διαδραματίσουμε τον θετικό πολιτικό ρόλο που μας αναλογεί. Η ισορροπία δεν έγκειται στον μονόπλευρο και συστηματικό στιγματισμό μίας μόνο πλευράς στη σύγκρουση, εν προκειμένω του Ισραήλ. Η ισορροπία συναρτάται κατ’ ανάγκη από το να τεθούν ενώπιον των διεθνών ευθυνών τους οι πολεμοκάπηλοι, η Συρία και το Ιράν. Το οφείλουμε σε δύο κράτη, τον Λίβανο και το Ισραήλ –με τα οποία έχουμε φιλικές σχέσεις– και το οφείλουμε σε δύο λαούς, τον ισραηλινό και τον λιβανέζικο, που είναι φίλοι μας και που δεν επιθυμούν παρά να ζήσουν ειρηνικά.
Διατυπώνω, λοιπόν, την ευχή η κοινοβουλευτική αποστολή που θα μεταβεί προσεχώς στην περιοχή να κομίσει αυτή τη μέριμνα για ισορροπία και να μπορέσει να συμβάλει ενεργά στην αναζήτηση μιας ειρηνικής λύσης μεταξύ καλόβουλων ανθρώπων στην περιοχή, προκειμένου να επαναβεβαιώσουμε την αδιαλλαξία μας απέναντι στη μισαλλοδοξία, τα μηνύματα μίσους, εκδηλώνοντας παράλληλα την ανθρώπινη αδελφοσύνη μας.
Edith Mastenbroek (PSE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θέλω καταρχάς να δηλώσω ότι συμφωνώ πλήρως με την ομιλία του συναδέλφου μου, κ. Howitt.
Έχει ήδη λεχθεί ότι η βία δεν προσφέρει λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Μέση Ανατολή, ούτε άλλωστε η μονομέρεια. Η ιστορία αποδεικνύει το εξής: το Ισραήλ αποσύρθηκε από τη χερσόνησο του Σινά στο πλαίσιο ειρηνευτικής συμφωνίας βάσει διαπραγμάτευσης και από την Αράβα κατόπιν διαπραγμάτευσης για την επίτευξη ειρήνης με την Ιορδανία. Το Ισραήλ αποσύρθηκε από τον νότιο Λίβανο και τη Γάζα μονομερώς, χωρίς συμφωνίες. Δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα.
Η ΕΕ έχει τώρα την ευκαιρία να αποδείξει ότι η προσέγγισή μας είναι ορθή, όμως θα είναι δύσκολο να πείσουμε γι’ αυτό.
Θα μπορούσα να μοιραστώ μαζί σας πολλές προσωπικές ιστορίες από παλαιστινίους φίλους και τα όσα υπομένουν υπό τη βίαιη ισραηλινή κατοχή, αλλά θέλω να αναφέρω την ιστορία ενός φίλου μου από το Ισραήλ. Το όνομά του είναι Renan και είναι DJ. Δεν θέλει να πολεμήσει, θέλει μόνο να χορεύει. Τάσσεται αναφανδόν κατά της κατοχής και βρίσκεται στην πρώτη σειρά σε κάθε διαδήλωση υπέρ της ειρήνης στο Ισραήλ. Ωστόσο, ήμουν παρούσα όταν έλαβε την πρόσκληση προκειμένου να καταταγεί στην Ισραηλινή Αμυντική Δύναμη και να πολεμήσει. Ήταν ταραγμένος και φοβισμένος, αλλά είπε: «Τι θέλετε να κάνουμε; Η Χεζμπολάχ βομβαρδίζει τη Χάιφα και τη Νετάνια εδώ και χρόνια. Πώς μπορούμε να εμπιστευόμαστε την Ευρώπη αν δεν είστε καν διατεθειμένοι να χαρακτηρίσετε τρομοκρατία αυτές τις πρακτικές;»
Στο ψήφισμά μας γίνεται αναφορά σε βασικά αίτια τα οποία πρέπει να αντιμετωπιστούν. Επιτρέψτε μου να προσπαθήσω να ορίσω αυτά τα βασικά αίτια με τη βοήθεια του Daniel Levy, ενός από τους εμπνευστές της ειρηνευτικής πρωτοβουλίας της Γενεύης. Έχει δηλώσει ότι η παλαιστινιακή υπόθεση, η αδικία της κατοχής, η υποκρισία των Ηνωμένων Πολιτειών και της Δύσης αποτελούν πηγή δυσαρέσκειας για εκατομμύρια ανθρώπους διεθνώς. Ορισμένοι εκμεταλλεύονται αυτή τη δυσαρέσκεια και θα συνεχίσουν να το πράττουν αποτελεσματικά μέχρις ότου επιλυθεί αυτή η σύγκρουση.
Προκειμένου να είναι αποτελεσματική η παρουσία μας στην περιοχή χρειαζόμαστε την εμπιστοσύνη των απλών πολιτών. Ο μόνος τρόπος για να κερδίσουμε αυτή την εμπιστοσύνη είναι να αντιμετωπίσουμε με συνέπεια αυτά τα βασικά αίτια, ενώ ο μόνος τρόπος για να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του φίλου μου Renan είναι να είμαστε διατεθειμένοι να δηλώσουμε κατηγορηματικώς ότι η Χεζμπολάχ είναι μια ριζοσπαστική μαχητική οργάνωση η οποία εκμεταλλεύεται την παλαιστινιακή υπόθεση προκειμένου να ενισχύσει τη θέση της ως απειλή για τη δημοκρατία στον Λίβανο και για τους απλούς Ισραηλινούς.
Zbigniew Zaleski (PPE-DE) – (PL) Κύριε Πρόεδρε, Επίτροπε Ferrero-Waldner, θέλω να θίξω εν συντομία τρία ζητήματα. Το πρώτο αφορά μια κοινή εκτίμηση της αντίδρασης του Ισραήλ στις προκλητικές και επαίσχυντες ενέργειες της Χεζμπολάχ. Επρόκειτο για μια αντίδραση εξαιρετικά δυσανάλογη σε σύγκριση με την απαγωγή δύο στρατιωτών και θυμίζει τον Τρωικό Πόλεμο, ο οποίος έγινε για τα μάτια της ωραίας Ελένης. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα απαγωγών και πολιτικών λύσεων στον κόσμο. Είναι δύσκολο να υποστηριχθεί η αντίδραση ενός κράτους η ύπαρξη του οποίου είναι αναγνωρισμένη από το μεγαλύτερο μέρος της διεθνούς κοινότητας, με την εξαίρεση ελαχίστων φονταμενταλιστικών κρατών, όταν το κράτος αυτό ασκεί επιθετική πολιτική. Αυτό δύσκολα μπορούν να το κατανοήσουν ακόμη και οι σύμμαχοι του Ισραήλ, όπως ακούσαμε από πολλούς επιφανείς βουλευτές αυτού του Σώματος.
Δεύτερον, δεν γνωρίζαμε όντως ότι η Χεζμπολάχ είχε εξοπλιστεί με αρκετές χιλιάδες ρουκέτες Κατιούσα; Αυτό δεν είναι δυνατόν να συνέβη μέσα σε μία εβδομάδα. Πρέπει να χρειάστηκε μήνες, ακόμη και χρόνια. Πού ήταν οι διεθνείς παρατηρητές; Αν υπήρχε η ανάλογη γνώση και βούληση, φρονώ ότι θα ήταν δυνατή η λήψη προληπτικών μέτρων. Τώρα ξεκινούμε την παρέμβασή μας δεσμεύοντας μεγάλα χρηματικά ποσά για την αποκατάσταση των ζημιών, αλλά μήπως είναι πολύ αργά; Εξάλλου, δεν μπορούμε να φέρουμε τους νεκρούς –τα παιδιά, τους αμάχους– πίσω στη ζωή.
Επιτρέψτε μου τώρα να στραφώ στο τελευταίο ζήτημα που θέλω να θίξω, κυρία Επίτροπε. Αυτή η σύγκρουση διαιωνίζεται επειδή ανήκει σε μια, ούτως ειπείν, κοινωνική παράδοση και μπορεί να διαρκέσει πολύ ακόμη. Προκειμένου να καταστεί δυνατή μια θετική λύση δύο κρατών για την Παλαιστίνη και το Ισραήλ, και οι δύο πλευρές πρέπει να είναι προετοιμασμένες για μια τέτοια λύση μέσω κατάλληλης εκπαίδευσης, ξεκινώντας από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Μια τέτοια προετοιμασία μπορεί να δημιουργήσει την κοινωνική βάση η οποία θα διευκολύνει τη λήψη συμβιβαστικών πολιτικών αποφάσεων στο μέλλον. Ίσως η επόμενη γενιά –τα σημερινά παιδιά και νέοι– να καταλήξουν στην απόφαση η οποία θεωρούμε ότι προσφέρει τη μόνη λογική λύση.
Jamila Madeira (PSE). – (PT) Κύριε Πρόεδρε, το 2005 ήταν η δέκατη επέτειος από την έναρξη της διαδικασίας της Βαρκελώνης, μιας σχετικά μακράς διαδικασίας η οποία αποσκοπεί στη δημιουργία ισχυρών δεσμών με την άλλη πλευρά της Μεσογείου. Κατά το παρελθόν σε αυτό το Σώμα σας εξέθεσα με αισιοδοξία τις φιλοδοξίες της, το σύνολο της διαδικασίας και το επίπεδο εμπιστοσύνης που είχε αναπτυχθεί μέχρι τότε.
Εντούτοις, ως βουλευτής αυτού του Σώματος, ως υπέρμαχος του ευρωπαϊκού εγχειρήματος και ένθερμη υποστηρίκτρια του διεθνούς δικαίου, μου ήταν δύσκολο να μην αισθάνομαι ανησυχία για τον τρόπο με τον οποίο παρακολούθησε η πλειονότητα των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων τα γεγονότα αυτού του θέρους.
Μέχρι τον Ιούνιο, ο Λίβανος ήταν μια πολλά υποσχόμενη δημοκρατία, από πολιτική και οικονομική άποψη, στη Μεσόγειο και είχε τη δυνατότητα να συνεχίσει αυτή την πρόοδο. Ήταν επίσης ένας από τους μεγαλύτερους αποδέκτες κοινοτικών πόρων για τη στήριξη της ανοικοδόμησης και της ανάπτυξης της χώρας. Σήμερα, όμως, ο Λίβανος καλείται να αρχίσει ξανά από μηδενική βάση, όλα πρέπει να γίνουν ξανά, όλα πρέπει να ξαναχτιστούν – τουλάχιστον όσα μπορούν να αποκατασταθούν και να ξαναχτιστούν με ευρώ και σκυρόδεμα. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι νωρίτερα; Όταν είδαμε να εξελίσσεται η σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης, δεν έπρεπε να είχαμε αναλάβει αμέσως δράση; Όταν είδαμε την αφαίρεση των διαπιστευτηρίων από διάφορους διεθνείς παρατηρητές στις παλαιστινιακές εκλογές, την επανειλημμένη παραβίαση της διπλωματικής και βουλευτικής ασυλίας και την κράτηση νομίμως εκλεγμένων βουλευτών και υπουργών, δεν έπρεπε να είχαμε αναλάβει δράση; Μήπως δεν είναι αλήθεια ότι η σχετική αδιαφορία μας εκείνη την περίοδο και η ανεπαρκής αντίδρασή μας ευθύνονται εν μέρει για την όλη κατάσταση;
Είμαι βέβαιη ότι η Ευρώπη δεν έκανε ό,τι μπορούσε για να προλάβει αυτή την κατάσταση και δεν έλαβε τα αναγκαία μέτρα για να μετατρέψει τα λόγια σε πράξεις. Δεν πρέπει να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη, και μετά τη σημερινή συζήτηση αυτό έχει καταστεί απολύτως σαφές σε όλους τους ομιλητές. Ο ρόλος της ΕΕ σε αυτή τη διαδικασία είναι ζωτικής σημασίας και αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι η πολιτική ισχύς της ΕΕ είναι κρίσιμη για την παγκόσμια σταθερότητα και ισορροπία.
Vytautas Landsbergis (PPE-DE). – (LT) Κύριε Πρόεδρε, τα γεγονότα που παρακολουθούμε στη Μέση Ανατολή δεν είναι μεμονωμένα, αλλά συνιστούν ένα ευρύ φάσμα κρίσεων με παγκόσμιο αντίκτυπο. Όταν συζητούμε και φτάνουμε μάλιστα στο σημείο να επικρίνουμε τις προσπάθειες των Ηνωμένων Πολιτειών να εξαλείψουν την τυραννία και να υποστηρίξουν τη δημοκρατία στο Ιράκ και αλλού, δεν πρέπει να αγνοούμε τα παιχνίδια της Ρωσίας και της Κίνας στην περιοχή, τα οποία μπορεί πολύ εύκολα να την μετατρέψουν σε φλεγόμενο κρατήρα διεθνούς τρομοκρατικού πολέμου.
Όλα τα στοιχεία συγκλίνουν προς αυτή την απειλητική κατεύθυνση. Υπό την αιγίδα της Ρωσίας, το Ιράν μετατρέπεται σε σοβαρό επιθετικό παράγοντα σε μια περιοχή άκρως σημαντική για την ανθρωπότητα. Η πολιτική επέκταση του Ιράν αποσκοπεί τώρα στην υπονόμευση της δημοκρατίας στον Λίβανο και τη Συρία, της σταθερότητας στο Ιράκ και της ειρήνης στην Παλαιστίνη. Το ιρανικό καθεστώς αποσπά πολύ εύκολα την προσοχή των Ηνωμένων Εθνών και της ΕΕ και κερδίζει περισσότερο χρόνο για την επίτευξη του κεντρικού στόχου του – της πυρηνικής ηγεμονίας στη Μέση Ανατολή. Η ουτοπία της μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων είναι απίθανο να υλοποιηθεί. Η επόμενη σελίδα στην ιστορία θα αφορά την κατάληψη της εξουσίας από τρομοκρατικές οργανώσεις μέσω εκλογών: η Χαμάς και η Χεζμπολάχ μετέχουν ήδη σε κυβερνήσεις κρατών και κανείς δεν τολμά να ζητήσει από τους υπουργούς της Χεζμπολάχ στον Λίβανο να επιλέξουν μεταξύ του να εργαστούν για μια δημοκρατική κυβέρνηση ή για μια τρομοκρατική οργάνωση. Απεναντίας, τα Ηνωμένα Έθνη ξεκινούν διαπραγματεύσεις με τη Χεζμπολάχ· αναμφίβολα, έπονται διαπραγματεύσεις με την Αλ Κάιντα.
Πολλά από τα προβλήματά μας οφείλονται στην απροθυμία μας να αγωνιστούμε ενωμένοι για να προστατευθούμε από το κακό· εντούτοις, είναι αργά για να παραδοθούμε. Το Ισραήλ έχει μείνει μόνο του στον απέλπιδα αγώνα του. Οι δυτικές δημοκρατίες δεν αναλαμβάνουν καμιά πρωτοβουλία – εξακολουθούν να αμύνονται χωρίς στρατηγική και γι’ αυτό χάνουν. Είναι καιρός να ξυπνήσει η Ευρώπη.
Antonio Tajani (PPE-DE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ήθελα απλώς να ανακοινώσω ότι μετά το πέρας των συνομιλιών με τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ κ. Κόφι Ανάν, ο ισραηλινός Πρωθυπουργός εξήγγειλε ότι από αύριο, στις 17.00, θα ανασταλεί ο από θάλασσα και αέρα αποκλεισμός του Λιβάνου από το Ισραήλ.
Geoffrey Van Orden (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, τις τελευταίες εβδομάδες, εν μέσω των φοβερών απωλειών σε ανθρώπινες ζωές και της ανθρώπινης δυστυχίας στη Μέση Ανατολή, δεν ήταν εύκολο να δούμε κάποια ακτίνα φωτός. Τουλάχιστον τα μετριοπαθή αραβικά κράτη διαπίστωσαν πλέον τις καταστροφικές συνέπειες που πολύ εύκολα μπορούν να προκαλέσουν οργανώσεις όπως η Χεζμπολάχ, ενώ ο Λίβανος αντελήφθη ποιες είναι οι συνέπειες από την ανοχή ενός κράτους εν κράτει. Ίσως τώρα να υπάρξει μεγαλύτερη συμπάθεια για την προσπάθεια του Ισραήλ να διασφαλίσει ότι η Παλαιστίνη δεν θα μετατραπεί σε ένα ακόμη τρομοκρατικό κράτος και βάση για διαρκή πόλεμο κατά του ισραηλινού λαού.
Θα πρόκειται για μια τραγικά χαμένη ευκαιρία αν η ενισχυμένη UNIFIL καταλήξει να παρακολουθεί απλώς καθώς η Χεζμπολάχ θα προετοιμάζει τις επόμενες επιθέσεις της τους προσεχείς μήνες και χρόνια. Εφόσον δεν υπάρχει διεθνής αποφασιστικότητα για τον αφοπλισμό της Χεζμπολάχ –γεγονός λυπηρό– πρέπει τουλάχιστον να υπάρξει υποχρέωση παρακολούθησης και καταγραφής των δραστηριοτήτων της Χεζμπολάχ. Το Συμβούλιο πρέπει να ενθαρρύνει τα κράτη μέλη να προβούν σε σχετικά διαβήματα στα Ηνωμένα Έθνη.
Με το ψήφισμα 1701 δίνεται η εντολή στην UNIFIL να βοηθήσει την κυβέρνηση του Λιβάνου να περιφρουρήσει τα σύνορά του. Ενθαρρύνουμε τη λιβανική κυβέρνηση να αναλάβει αποφασιστική δράση σε αυτόν τον τομέα.
Bogusław Sonik (PPE-DE) – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η κρίση μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου δεν διαθέτει τα συνήθη χαρακτηριστικά των συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή τις τελευταίες δεκαετίες. Σηματοδοτεί σαφώς την αρχή μιας νέας παγκόσμιας σύγκρουσης μεταξύ του Ιράν και της Συρίας, της Χεζμπολάχ και της Χαμάς, των σουνιτών του Ιράκ και της Αλ Κάιντα, αφενός, και των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους, αφετέρου.
Αυτό σημαίνει ότι χρειαζόμαστε νέα πολιτικά μέτρα επίλυσης της σύγκρουσης σε αυτή την περιοχή του κόσμου. Η Ευρώπη πρέπει τώρα να εμπλακεί στην προσπάθεια διευθέτησης της σύγκρουσης στο Ιράκ. Κατά τον ίδιο τρόπο, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αναζητήσει τρόπους αντιμετώπισης της κατάστασης στο Αφγανιστάν. Η παγκόσμια απειλή απαιτεί κοινή απάντηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ. Η Ευρώπη χρειάζεται μια κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική άμυνας. Η Ρωσία πρέπει να αποφασίσει ποια πλευρά υποστηρίζει. Και η Ευρώπη πρέπει να απαιτήσει κατηγορηματικά μια τέτοια απόφαση, όσον αφορά τόσο το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν όσο και τις αποστολές όπλων στη Συρία. Πώς κατάφερε να εξοπλιστεί η Χεζμπολάχ με ρωσικά όπλα;
Erkki Tuomioja, Προεδρεύων του Συμβουλίου. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, οφείλω να ευχαριστήσω το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τη συζήτηση αυτή, η οποία υπήρξε, ως συνήθως, πολύ ζωηρή, ενδιαφέρουσα και εύστοχη, ενώ κάλυψε επίσης πολλά θέματα.
Κατ’ εμέ, το βασικό μήνυμα είναι ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκτιμά και στηρίζει τις προσπάθειες του Συμβουλίου για τον τερματισμό της σύγκρουσης στον Λίβανο, την παρακολούθηση της πλήρους αποκατάστασης της λιβανικής κυριαρχίας και τη διευκόλυνση της επανέναρξης της ειρηνευτικής διαδικασίας στη Μέση Ανατολή. Αν μη τι άλλο, ζητάτε από την Ευρωπαϊκή Ένωση να πράξει περισσότερα· να φανεί συνεπέστερη, να παρέμβει αποτελεσματικότερα. Ως Προεδρεύων του Συμβουλίου, συμμερίζομαι αυτή την επιθυμία όχι μόνο να εκφραζόμαστε με ενιαία φωνή, αλλά να ακούγεται η φωνή μας από όλους και να λαμβάνεται υπόψη από όλες τις πλευρές.
Για να είμαστε ρεαλιστές, ακόμη και στις καλύτερες περιόδους, θα υπάρχουν πάντοτε όρια στα όσα μπορεί να επιτύχει μόνη της η Ευρωπαϊκή Ένωση. Άλλωστε, καθώς είμαστε μια Κοινότητα η οποία είναι προσηλωμένη στην αρχή της ουσιαστικής πολυμέρειας, αυτό είναι αναμενόμενο και επιθυμητό. Η ΕΕ δεν επιδιώκει, σε αυτή τη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή, να ενεργήσει μόνη της. Στον Λίβανο, συνεργαζόμαστε με τρίτους και πρέπει να επιδιώκουμε τη συμμετοχή και τη συνεργασία με τρίτους. Αυτός είναι ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όμως πρέπει επίσης να αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες και να επιδεικνύουμε ηγετικό πνεύμα. Δεν πρέπει δε να λησμονείται ότι δεν θα προσπαθούσαμε ποτέ να παρακάμψουμε ή να αντικαταστήσουμε τα Ηνωμένα Έθνη. Βρισκόμαστε εκεί για να στηρίξουμε τα Ηνωμένα Έθνη, για να τα βοηθήσουμε να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους. Σε αυτό το πλαίσιο, η Ευρωπαϊκή Ένωση μπόρεσε να ανταποκριθεί σε αυτές τις προσδοκίες.
Μελέτησα επίσης με προσοχή την πρόταση ψηφίσματος του Κοινοβουλίου για τη Μέση Ανατολή, το οποίο εύχομαι και υποθέτω ότι θα εγκριθεί ομοφώνως. Θεωρώ ότι πρόκειται για πολύ καλό ψήφισμα, το οποίο συμφωνεί πλήρως με όσα προσπαθούμε –και θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε– να πετύχουμε στο Συμβούλιο. Καταδεικνύει την ικανότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, να επικεντρώνονται στα ουσιώδη, ενώ στέλνει ένα μήνυμα το οποίο θα ωθήσει όλους τους εμπλεκόμενους στην ειρηνευτική διαδικασία να παραμείνουν πλήρως αφοσιωμένοι σε αυτή την προσπάθεια.
(Χειροκροτήματα)
Paula Lehtomäki, Προεδρεύουσα του Συμβουλίου. – (FI) Κύριε Πρόεδρε, θέλω για μια ακόμη φορά να επανέλθω εν συντομία στην ανθρωπιστική πτυχή του ζητήματος, η οποία συζητήθηκε στο Σώμα. Πριν από λίγες εβδομάδες, ο Επίτροπος Louis Michel και εγώ επισκεφθήκαμε την περιοχή, και ήταν προφανές ότι οι άμαχοι υπέφεραν πάρα πολύ και από τις δύο πλευρές της σύγκρουσης. Είναι πολύ σημαντικό και σκόπιμο η Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή η Επιτροπή και τα κράτη μέλη, να δεσμευτούν να προσφέρουν στον Λίβανο μεγάλα ποσά οικονομικής βοήθειας σε αυτή την κρίση από την έναρξή της, τόσο έκτακτη ανθρωπιστική βοήθεια και βοήθεια ταχείας αποκατάστασης, η οποία ήδη αποστέλλεται στην περιοχή, όσο και ενίσχυση για τη μακροπρόθεσμη ανοικοδόμηση της χώρας. Σε αυτό το πλαίσιο δεν πρέπει να λησμονούμε ότι έχουμε τονίσει προς όλες τις πλευρές ότι η ανθρωπιστική κατάσταση είναι επίσης πολύ σοβαρή στη Γάζα.
Η κυβέρνηση του Λιβάνου επιβάλλεται να διαδραματίσει κεντρικό και ηγετικό ρόλο στη διαδικασία μακροπρόθεσμης ανοικοδόμησης, στην οποία θα λειτουργεί ως συντονιστής, και γι’ αυτόν τον λόγο είναι θετική η δημιουργία μιας νέας υπηρεσίας στο γραφείο του πρωθυπουργού Σινιόρα για την υλοποίηση αυτής της διαδικασίας συντονισμού.
Η διαδικασία ανοικοδόμησης προϋποθέτει τη λεπτομερή ανάλυση των αναγκών, και η Ένωση θα συνεργαστεί επ’ αυτού με τον Λίβανο. Είναι απολύτως σαφές ότι βασική προϋπόθεση για τη βελτίωση της ανθρωπιστικής κατάστασης είναι η ειρήνη, και αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο πρέπει να αναζητήσουμε μια συνολική και μακροπρόθεσμη πολιτική λύση στο σύνολο των προβλημάτων της περιοχής.
(Χειροκροτήματα)
Benita Ferrero-Waldner, μέλος της Επιτροπής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θέλω καταρχάς να ευχαριστήσω όλες και όλους όσοι μετείχαν σε αυτή τη συζήτηση, η οποία υπήρξε θαυμάσια και στηρίζει πολύ το έργο μας. Όλες και όλοι σχεδόν δήλωσαν ότι δεν μπορεί να υπάρξει στρατιωτική λύση στη σύγκρουση και ότι η μόνη δυνατή λύση είναι η πολιτική.
Τώρα, καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση αναλαμβάνει και πάλι να προωθήσει μια πρωτοβουλία, η στήριξή σας έχει τεράστια σημασία για την υιοθέτηση μιας ευρείας προσέγγισης, για την εξέταση της δυνατότητας να αντιμετωπίσουμε τα βασικά αίτια και για την εξεύρεση εν τέλει μιας συνολικής λύσης.
Αυτή είναι η γενική εντύπωση που μας δημιουργείται και γι’ αυτό σας ευχαριστώ πολύ.
Θέλω απλώς να απαντήσω σε δύο ή τρεις ειδικές παρατηρήσεις. Πρώτον, η Επιτροπή θεωρεί ότι πρέπει να συνεργαστούμε με το Ισραήλ και όχι να αναστείλουμε τη συμφωνία σύνδεσης. Θεωρούμε ότι είναι πολύ σημαντικό να συνεργαζόμαστε με τους Ισραηλινούς ώστε να ασκούμε επιρροή, καθώς και ότι πρέπει να βρισκόμαστε σε συνεννόηση μαζί τους, και όχι το αντίθετο.
Όσον αφορά το σχόλιο του κ. Tannock, κανείς δεν έχει μπορέσει ποτέ να παράσχει αποδείξεις καταχρηστικής παρέκκλισης της υποστήριξης της ΕΕ προς την Παλαιστινιακή Αρχή από τον επιδιωκόμενο στόχο της.
Όσον αφορά τη Χεζμπολάχ, είναι σαφές ότι τα χρήματά μας θα δοθούν απευθείας στην κυβέρνηση του Λιβάνου ή σε οργανώσεις οι οποίες συνεργάζονται με την κυβέρνηση διότι, όπως ανέφερα, θέλουμε να ενδυναμώσουμε την κυβέρνηση του Λιβάνου και να αποκαταστήσουμε την εθνική κυριαρχία της χώρας.
Πρόεδρος. – Για την ολοκλήρωση της συζήτησης, έχω λάβει έξι προτάσεις ψηφίσματος(1), σύμφωνα με το άρθρο 103, παράγραφος 2, του Κανονισμού.
Η συζήτηση έληξε.
Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί την Πέμπτη, στις 12.00.
Γραπτές δηλώσεις (άρθρο 142)
Kathy Sinnott (IND/DEM). – (EN) Σε αυτή την κρίση στη Μέση Ανατολή, όπως και σε πολλές άλλες κατά το παρελθόν, στην ίδια ή σε άλλες περιοχές του κόσμου, οι αθώοι υπέφεραν περισσότερο για τις φιλοδοξίες των ηγετών τους.
Η Χεζμπολάχ θα ισχυριστεί ότι προσπαθεί να ανακτήσει τα υψίπεδα του Γκολάν, ενώ το Ισραήλ θα ισχυριστεί ότι αντιδρά σε αυτές τις επιδρομές βομβαρδίζοντας τον Λίβανο.
Η δυσκολία είναι ότι όλοι έχουν κάποια δικαιολογία για την ανάληψη δράσης· όμως δεν υπάρχει καμία αποδεκτή δικαιολογία για την εκτόπιση δεκάδων χιλιάδων αθώων ισραηλινών και λιβανέζων πολιτών. Όταν βλέπουμε τα παιδιά που σκοτώθηκαν στην Κάνα, κάθε δικαιολογία μοιάζει ασήμαντη και σαθρή.
Ο ιρλανδικός στρατός ήταν σταθμευμένος στον Λίβανο για πολλά χρόνια ως ειρηνευτικό σώμα, και γι’ αυτό υπάρχει μεγάλη συμπάθεια μεταξύ των Ιρλανδών και των Λιβανέζων. Ως χώρα, έχουμε εξοικειωθεί με τον Λίβανο μέσω μελών των οικογενειών μας ή φίλων και γειτόνων που είχαν σταλεί στην περιοχή, και γι’ αυτό λυπούμαστε πολύ περισσότερο για τις καταστροφές που υπέστη η χώρα.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν θέλουν να ζουν κατ’ αυτόν τον τρόπο· θέλουν ειρήνη και ασφάλεια για τις οικογένειές τους, καθώς και την ευκαιρία να χαρούν τη ζωή τους.
Αυτά τα προβλήματα δεν μπορούν να λυθούν με στρατιωτικά μέσα, παρά μόνο με ειρηνικούς τρόπους. Ανεξαρτήτως του εάν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να επιβληθούν κυρώσεις σε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη μέχρις ότου τερματίσουν τον πόλεμο ή να προσφερθούν πλεονεκτήματα σε όσους σταματήσουν τον πόλεμο, εμείς που έχουμε την ικανότητα να το πράξουμε πρέπει να αναλάβουμε δράση.
Ilda Figueiredo (GUE/NGL). – (PT) Κανείς δεν μπορεί να εθελοτυφλεί έναντι του πρόσφατου πολέμου του Ισραήλ εις βάρος του Λιβάνου, ο οποίος βομβαρδιζόταν επί 34 ημέρες, με τη στήριξη των ΗΠΑ και την αδράνεια του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο πόλεμος αυτός προκάλεσε εξακριβωμένα τον θάνατο τουλάχιστον 1 084 αμάχων στον Λίβανο και 41 στο Ισραήλ, ενώ οι τραυματίες ανέρχονται σε χιλιάδες. Επιπλέον, το ένα τέταρτο περίπου του λιβανικού πληθυσμού υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τις εστίες του, καταστράφηκαν βασικές υποδομές, όπως αεροδρόμια, λιμάνια και σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, ενώ η θάλασσα στα ανοικτά των λιβανικών ακτών έχει γίνει μαύρη σε μεγάλη έκταση.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών, οι βομβαρδισμοί κατέστρεψαν 15 000 οικίες και 78 γέφυρες ενώ προκάλεσαν ζημιές σε δρόμους κατά μήκος 630 χιλιομέτρων, γεγονός που σημαίνει ότι το συνολικό κόστος του πολέμου για τον Λίβανο ανέρχεται σε τουλάχιστον 15 δισ. δολάρια ΗΠΑ. Επιπλέον, πολλές βόμβες στρέφονταν κατά μη στρατιωτικών στόχων, κάτι που αποτελεί κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου.
Εκτός από το να καταδικάζουμε αυτόν τον πόλεμο, πρέπει να καλέσουμε το Ισραήλ να καταβάλει το κόστος της ανοικοδόμησης του Λιβάνου, να τερματίσει την κατοχή εδαφών της Παλαιστίνης, του Λιβάνου και της Συρίας, να άρει τους αποκλεισμούς στον Λίβανο και τη Γάζα, να απελευθερώσει αμέσως τους συλληφθέντες παλαιστινίους υπουργούς και βουλευτές και να διαπραγματευτεί την ανταλλαγή προσώπων τα οποία τελούν υπό κράτηση στο Ισραήλ με τους κρατούμενους ισραηλινούς στρατιώτες.
Δεν πρόκειται να υπάρξει βιώσιμη ειρήνη στη Μέση Ανατολή, αν δεν γίνει σεβαστή η εθνική κυριαρχία της Παλαιστίνης, της Συρίας και του Λιβάνου.
Dominique Vlasto (PPE-DE). – (FR) Συντετριμμένος από τριάντα τέσσερις ημέρες πολέμου, ο Λίβανος –που ωστόσο βρισκόταν σε φάση πλήρους άνθησης– είναι εκ νέου όμηρος και θύμα μιας κρίσης η οποία τον υπερβαίνει.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα βοηθήσει τους Λιβανέζους να ανοικοδομήσουν την κατεστραμμένη τους χώρα και να ανασκουμπωθούν για να ξαναβρούν μια φυσιολογική ζωή: η επείγουσα και ανθρωπιστική μας βοήθεια είναι απαραίτητη. Ο ρόλος μας, ωστόσο, πρέπει να υπερβεί τον επείγοντα χαρακτήρα: η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αποτελέσει παράγοντα με πλήρη συμβολή στην ειρήνη στη Μέση Ανατολή.
Συμμετέχοντας στην UNIFIL, αρκετά κράτη μέλη δεσμεύονται επιτόπου υπό τη σημαία του ΟΗΕ, και αυτή τους η απόφαση είναι δίκαιη. Ενωμένοι, όμως, και ως Ευρωπαίοι, πρέπει να παρέμβουμε ώστε να επιβάλουμε την εφαρμογή του ψηφίσματος 1701 του Συμβουλίου Ασφαλείας, να συμβάλουμε στην απελευθέρωση των φυλακισμένων, να εξασφαλίσουμε την άρση του αποκλεισμού του Λιβάνου, να υποστηρίξουμε την οριοθέτηση των συνόρων και να αποκαταστήσουμε τον πολιτικό διάλογο.
Σε αυτή την κρίση, η Ευρωπαϊκή Ένωση έδειξε ότι η παρέμβασή της μπορεί να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων και να βοηθήσει στην επίλυση μιας σύγκρουσης. Η πραγματικότητα μας θέτει προ των πολιτικών ευθυνών μας: είναι καιρός να προβούμε στις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η Ευρωπαϊκή Ένωση, αν θέλουμε να είναι όντως ο πολιτικός παράγοντας στον οποίο προσβλέπουν οι γείτονές του και ο οποίος ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μας.
David Martin (PSE). – (EN) Εκφράζω τη θλίψη μου διότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δεν ζήτησε την άμεση κατάπαυση του πυρός μετά την έναρξη εχθροπραξιών από το Ισραήλ εις βάρος του Λιβάνου. Η αντίδραση του Ισραήλ ήταν δυσανάλογη. Το Ισραήλ πρέπει τώρα να κληθεί να συμβάλει στην ανοικοδόμηση του Λιβάνου βάσει της αρχής «ο καταστρέφων πληρώνει». Πρέπει να συσταθεί επιτροπή διερεύνησης των εγκλημάτων πολέμου, ενώ η ΕΕ οφείλει να επανεξετάσει την οικονομική και στρατιωτική συνεργασία της με το Ισραήλ. Πρέπει επίσης να έχουμε υπόψη και να καταδικάσουμε το γεγονός ότι η σύγκρουση στον Λίβανο χρησιμοποιήθηκε ως μέσο συγκάλυψης της ακόμη πιο έντονης και ωμής καταπίεσης του παλαιστινιακού λαού. Η ΕΕ πρέπει να καταβάλει προσπάθειες για την ειρηνική και δίκαιη διευθέτηση των συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή, ιδίως ασκώντας πιέσεις για τη δημιουργία ενός ασφαλούς και ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.
Pedro Guerreiro (GUE/NGL). – (PT) Η πραγματική αιτία των βάρβαρων επιθέσεων κατά της Παλαιστίνης και του Λιβάνου είναι το σχέδιο των ΗΠΑ για κυριαρχία τους στη Μέση Ανατολή. Οι ΗΠΑ εφαρμόζουν ενεργά μια παρεμβατική πολιτική και επιδεικνύουν ελάχιστο σεβασμό για την εθνική κυριαρχία και το διεθνές δίκαιο, καθώς ο απώτερος στόχος τους είναι ο γεωστρατηγικός έλεγχος της περιοχής και ο έλεγχος των άφθονων ενεργειακών της αποθεμάτων.
Σε ένα πλαίσιο αντιφάσεων, υπήρξε ευρεία συμφωνία μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων της ΕΕ και των ΗΠΑ, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη διαδικασία κατάρτισης του ψηφίσματος 1701. Η ΕΕ δεν καταδίκασε ποτέ την ισραηλινή επιθετικότητα, δεν ζήτησε κατάπαυση του πυρός και δεν ζήτησε τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου.
Η πραγματικότητα δεν πρέπει να αποκρύπτεται μετατρέποντας το θύμα σε επιτιθέμενο και αντιστρόφως. Το Ισραήλ κατέχει παρανόμως αραβικά εδάφη, το Ισραήλ αρνείται να εφαρμόσει τα πολυάριθμα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και το Ισραήλ υπονομεύει ενεργά τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου, κυρίαρχου παλαιστινιακού κράτους χρησιμοποιώντας μια πολιτική κρατικής τρομοκρατίας.
Για να υπάρξει ειρήνη στην περιοχή, το Ισραήλ πρέπει να αποσυρθεί από όλα τα κατεχόμενα αραβικά εδάφη, να διαλύσει τους εποικισμούς και να καταστρέψει το τείχος και να απελευθερώσει τους πολιτικούς κρατουμένους· οι πρόσφυγες πρέπει να μπορέσουν να επαναπατριστούν και να δημιουργηθεί ένα κυρίαρχο παλαιστινιακό κράτος με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Όλα τα κράτη της περιοχής πρέπει να εγγυηθούν την κυριαρχία και την ασφάλειά τους, ενώ η περιοχή πρέπει να αποστρατιωτικοποιηθεί και να απαλλαγεί από τα πυρηνικά όπλα.
Alessandro Battilocchio (NI). – (IT) Πέντε ακριβώς χρόνια μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001, η σημερινή σύγκρουση στον Λίβανο αναγκάζει τη διεθνή κοινότητα να εξετάσει τη δυνατότητα αναθεώρησης και τροποποίησης της, προφανώς λανθασμένης, προσέγγισης με την οποία επιχείρησε να λύσει τις συγκρούσεις μεταξύ του επονομαζόμενου «Δυτικού» και «ισλαμικού» κόσμου.
Πράγματι, οι συγκρούσεις που διεξάγονται στη Γάζα, στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν και οι σημαντικότερες διπλωματικές κρίσεις, όπως οι τρομοκρατικές επιθέσεις, το ιρανικό ζήτημα κλπ., περιστρέφονται τα τελευταία χρόνια γύρω από το ίδιο πρόβλημα και δεν θα μπορέσουν συνεπώς να αντιμετωπισθούν μόνο με, περισσότερο ή λιγότερο νόμιμες, στρατιωτικές αποστολές που δημιουργούνται κάθε φορά ad hoc με διαφορετικές συνεχώς ονομασίες.
Θα πρέπει τώρα να εκμεταλλευθούμε την ευκαιρία για τη σύσταση μιας πραγματικά πολυεθνικής δύναμης με τη συμμετοχή και τις προσπάθειες όλων των ενδιαφερόμενων, η οποία θα θέσει ως στόχο την επίλυση του προβλήματος στη ρίζα κάθε μιας από αυτές τις συγκρούσεις, την ιδεολογική δηλαδή αντιπαράθεση δύο διαφορετικών πολιτιστικών συνασπισμών.
Πρέπει να αναζητήσουμε και να βρούμε το ταχύτερο δυνατόν ένα πεδίο διαλόγου και μια διέξοδο, την οποία, εμείς, ως «δημοκρατικές» χώρες, έχουμε το καθήκον να επιδιώξουμε, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τα πλέον δυσεπίλυτα και επείγοντα προβλήματα, από την πολιτική και θρησκευτική ιδεολογία έως το οικονομικό σύστημα. Ελπίζω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα διατρέξει τον κίνδυνο να αφήσει ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία προώθησης αυτού του διαλόγου και να αναλάβει την πρωτοβουλία σε διεθνές επίπεδο.
13. Ώρα των Ερωτήσεων (ερωτήσεις προς το Συμβούλιο)
Πρόεδρος. Η ημερήσια διάταξη προβλέπει την Ώρα των Ερωτήσεων (B6-0325/2006).
Οι ακόλουθες ερωτήσεις υποβλήθηκαν προς το Συμβούλιο.
Ερώτηση αριθ.1 του κ. Claude Moraes (H-0595/06)
Θέμα: Οδηγίες
Ποια τα σχέδια της φινλανδικής προεδρίας προκειμένου να πραγματοποιηθεί πρόοδος στην αναθεώρηση της οδηγίας για το χρόνο εργασίας (COM(2002)0149 τελικό(1)και της οδηγίας για τους προσωρινά απασχολούμενους μέσω εταιρείας προσωρινής απασχόλησης (τροποποίηση της οδηγίας 2003/88/ΕΚ(2)); Επιδιώκει το Συμβούλιο περαιτέρω πρόοδο ως προς τα ζητήματα αυτά κατά τη διάρκεια της εξάμηνης θητείας του;
Paula Lehtomäki, Προεδρεύουσα του Συμβουλίου. (FI) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον αξιότιμο βουλευτή για το ενδιαφέρον του αναφορικά με την πρόοδο της αναθεώρησης της οδηγίας για τον χρόνο εργασίας και της οδηγίας για τους προσωρινά απασχολούμενους μέσω εταιρείας προσωρινής απασχόλησης. Μετά τις τεράστιες προσπάθειες της αυστριακής Προεδρίας που προηγήθηκε ημών, ένας από τους κύριους στόχους της φινλανδικής Προεδρίας είναι να επιτύχει μια συμφωνία σχετικά με την οδηγία για τον χρόνο εργασίας. Πρέπει να υπάρξει άμεσα μια κοινά συμπεφωνημένη λύση αναφορικά με την οδηγία, προκειμένου αυτή να συνάδει με τις αποφάσεις του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για τις υποθέσεις SIMAP και Jager. Ως εκ τούτου, η Προεδρία σκοπεύει επίσης να κάνει ό,τι μπορεί ώστε να εξασφαλίσει ότι το Συμβούλιο θα επιτύχει όσο το δυνατόν συντομότερα μια συμβιβαστική διευθέτηση σχετικά με το έως σήμερα ανεπίλυτο θέμα της «εξαίρεσης».
Η οδηγία για τους προσωρινά απασχολούμενους μέσω εταιρείας προσωρινής απασχόλησης είναι ένα ακόμη περίπλοκο και πολιτικά ευαίσθητο θέμα. Όπως γνωρίζετε, οι διαφορές στις δομές της αγοράς εργασίας και στις πρακτικές έχουν οδηγήσει σε διαφορετικές απόψεις μεταξύ των κρατών μελών, και το πρόβλημα είναι η εξεύρεση της κατάλληλης ισορροπίας, όπου οι προσωρινά απασχολούμενοι μέσω εταιρείας προσωρινής απασχόλησης θα είχαν επαρκή προστασία, ενώ ταυτόχρονα η αγορά εταιρειών που παρέχουν προσωρινά απασχολούμενους θα είχε τη δυνατότητα να αναπτυχθεί και να μεγαλώσει. Πρόσφατα, τα κράτη μέλη ανανέωσαν τη δέσμευσή τους στους στόχους της Λισαβόνας, συμπεριλαμβανομένων των αυξημένων επιπέδων απασχόλησης και της διαθεσιμότητας καλύτερων θέσεων εργασίας, πράγματα που είναι προφανή στα εθνικά μεταρρυθμιστικά προγράμματά τους. Το Συμβούλιο πιστεύει ότι αυτοί οι στόχοι μπορούν να επιτευχθούν με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνονται σεβαστές οι διαφορετικές πρακτικές και παραδόσεις που επικρατούν στις αγορές εργασίας.
Το θέμα συζητήθηκε για τελευταία φορά από το Συμβούλιο τον Ιούνιο του 2003. Έκτοτε, διάφορες Προεδρίες διεξήγαγαν συζητήσεις σε διάφορα επίπεδα για να εξακριβώσουν εάν είχαν αλλάξει οι επιλογές. Έως σήμερα, υπάρχουν δύο διαφορετικές απόψεις επί του θέματος, και έτσι δεν άξιζε να τεθεί το θέμα αυτό στην ημερήσια διάταξη μελλοντικών συνεδριάσεων του Συμβουλίου. Η φινλανδική Προεδρία θα εξετάσει το θέμα και, επίσης, αναμένει τη συμβολή της Επιτροπής, η οποία ανέφερε στην ανακοίνωσή της σχετικά με την εξέταση των νομοθετικών προτάσεων του εκκρεμούν ότι θα διατηρούσε το δικαίωμα επανεξέτασης της πρότασης βάσει των όσων θα προκύψουν από άλλες συζητήσεις σχετικά με μελλοντικές προτάσεις.
Η Προεδρία κατανοεί πλήρως ότι είναι σημαντικό να σημειώσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρόοδο σε αυτόν τον τομέα. Θα μάθουμε τη γνώμη που επικρατεί επ’ αυτού μετά την ψηφοφορία για την πρώτη ανάγνωση της οδηγίας για τις υπηρεσίες. Εάν η Επιτροπή συμβάλει σημαντικά αναφορικά με αυτό το θέμα κατά τη διάρκεια της Προεδρίας μας, θα είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε εποικοδομητικό έργο για την εξεύρεση μιας λύσης που θα είναι αποδεκτή από όλα τα κράτη μέλη.
Claude Moraes (PSE). – (EN) Σας ευχαριστώ, κυρία Προεδρεύουσα, για την πλήρη απάντηση και την ειλικρίνειά σας, ιδιαίτερα όσον αφορά τους προσωρινά απασχολούμενους μέσω εταιρείας προσωρινής απασχόλησης.
Θα γνωρίζετε την απογοήτευσή μας στο Σώμα, κυρίως όσον αφορά την οδηγία για τον χρόνο εργασίας, και δικαιολογημένα λέτε ότι έχει συζητηθεί σε προηγούμενες Προεδρίες. Ωστόσο, θα ήθελα να σας θέσω μια πολύ ειλικρινή ερώτηση: σε τι διαφέρει η φινλανδική Προεδρία, και μπορείτε να συγκεντρώσετε τα μέλη του Συμβουλίου και να μεσολαβήσετε για την επίτευξη συμφωνίας προς το συμφέρον των εργαζομένων; Μπορείτε να δεσμευτείτε σήμερα ότι θα καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να προωθηθεί η οδηγία για τον χρόνο εργασίας και να τεθεί στην ημερήσια διάταξη η οδηγία για τους προσωρινά απασχολούμενους μέσω εταιρείας προσωρινής απασχόλησης;
Paula Lehtomäki, Προεδρεύουσα του Συμβουλίου. (FI) Κύριε Πρόεδρε, μπορούμε να δεσμευτούμε ότι η Προεδρία θα εργαστεί πολύ σκληρά για την εξεύρεση λύσης σχετικά με την οδηγία για τον χρόνο εργασίας. Ένα κίνητρο για αυτό είναι, για παράδειγμα, ότι ο τρόπος με τον οποίο ερμηνεύεται ο χρόνος εργασίας των ιατρών προκαλεί τεράστια προβλήματα για τα κράτη μέλη, και, για τον λόγο αυτόν, είναι πολύ σημαντικό να βρεθεί μια λύση σχετικά με αυτήν την οδηγία. Ωστόσο, είναι ακόμη πολύ νωρίς για να πούμε εάν θα μπορέσουμε να επιτύχουμε το αποτέλεσμα που θα θέλαμε.
Philip Bushill-Matthews (PPE-DE). – (EN) Στη συμπληρωματική ερώτησή του, ο κ. Moraes αναφέρθηκε στα συμφέροντα των εργαζομένων. Γνωρίζει το Συμβούλιο την έρευνα που αφορά μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες και δημοσιεύθηκε προ ολίγων ημερών στους Financial Times, η οποία αποδεικνύει ότι η πλειονότητα των εργαζομένων σε όλες αυτές τις χώρες, με πιθανή εξαίρεση την Ισπανία, επιθυμούν μεγαλύτερη και όχι μικρότερη ευελιξία στις ώρες εργασίας τους; Το Συμβούλιο θα το λάβει αυτό υπόψη κατά την προσπάθεια μεσολάβησης για σύναψη συμφωνίας;
Paula Lehtomäki, Προεδρεύουσα του Συμβουλίου. (FI) Κύριε Πρόεδρε, δεν είμαι βέβαιη εάν γνωρίζουμε για αυτό το άρθρο στους Financial Times, αλλά, βεβαίως, γνωρίζουμε ποικιλοτρόπως τη γενική τάση, και, όπως έχω ήδη αναφέρει στην αρχική και στην τελευταία μου απάντηση, και λόγω των εξελίξεων που έχουν σημειωθεί στα κράτη μέλη, είναι σημαντικό να επιτύχουμε μια λύση τόσο αναφορικά με την οδηγία για τον χρόνο εργασίας όσο και αναφορικά με την οδηγία για τους προσωρινά απασχολούμενους μέσω εταιρείας προσωρινής απασχόλησης.
Paul Rübig (PPE-DE). – (DE) Πιστεύετε ότι είναι δυνατόν να λυθεί αυτό το πρόβλημα με τους κοινωνικούς εταίρους στο πλαίσιο του κοινωνικού διαλόγου, αφού στην πραγματικότητα αυτοί είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για το πρόβλημα, και όσον αφορά τις συνθήκες εργασίας; Επίσης, πιστεύετε ως εκ τούτου ότι θα υπήρχε δυνατότητα λύσης αν το θέμα μεταφερθεί στους κοινωνικούς εταίρους – τους εκπροσώπους των εργοδοτών και των εργαζομένων;
Paula Lehtomäki, Προεδρεύουσα του Συμβουλίου. (FI) Κύριε Πρόεδρε, είναι προφανώς κάτι που αξίζει να συζητήσουμε και πρόκειται για ένα θέμα που μπορεί να τεθεί στις τριμερείς συζητήσεις, αλλά επί του παρόντος αναζητούμε στην πραγματικότητα ενεργά μια λύση που θα είναι αποδεκτή ιδιαίτερα από τις κυβερνήσεις των κρατών μελών.
Πρόεδρος. Ερώτηση αριθ.2 της κ. Μαρίας Παναγιωτοπούλου-Κασσιώτου (H-0598/06)
Θέμα: Η εφαρμογή των στόχων του Ευρωπαϊκού Συμφώνου για τη Νεολαία
Με ποιο τρόπο προτίθεται η Φινλανδική Προεδρία να υποστηρίξει τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν οι κυβερνήσεις των κρατών μελών με την υιοθέτηση του Ευρωπαϊκού Συμφώνου για τη Νεολαία σε σχέση με την αύξηση της απασχόλησης των νέων;
Paula Lehtomäki, Προεδρεύουσα του Συμβουλίου. (FI) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, καταρχάς θα τονίσω πόσο σημαντικό είναι το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Νεολαία να καλύψει έναν ευρύ τομέα. Οι ανάγκες των νέων πρέπει να ληφθούν υπόψη σε όλους τους σχετικούς τομείς πολιτικής. Για παράδειγμα, στην προσπάθεια βελτίωσης της απασχόλησης των νέων, είναι ίσως σημαντικό να θεσπιστούν διάφορα μέτρα που θα εξαλείψουν τα εμπόδια για την εκπαίδευση και την κινητικότητα.
Η ερώτηση της αξιότιμης βουλευτού αφορά ιδιαίτερα τον τρόπο με τον οποίο η φινλανδική Προεδρία σκοπεύει να στηρίξει τις δεσμεύσεις των κυβερνήσεων των κρατών μελών για τη βελτίωση της απασχόλησης. Τα κράτη μέλη είναι υπεύθυνα για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση των δικών τους πολιτικών απασχόλησης, συμπεριλαμβανομένων όσων αφορούν τους νέους. Τα κράτη μέλη είναι επίσης υπεύθυνα για τις περισσότερες από τις υπόλοιπες πολιτικές που αφορούν αυτό το θέμα, όπως η εκπαιδευτική πολιτική.
Παρόλα αυτά, η Προεδρία ίσως έχει σημαντικό ρόλο σχετικά με την αναφορά αυτών των θεμάτων, ιδιαίτερα τη στιγμή που οργανώνεται το έργο του Συμβουλίου των Υπουργών. Κατά τη θητεία της φινλανδικής Προεδρίας, το Συμβούλιο που θα συνέλθει τον Δεκέμβριο σκοπεύει να ασχοληθεί με διάφορα θέματα που σχετίζονται άμεσα με την απασχόληση των νέων. Η Επιτροπή Απασχόλησης θα παρουσιάσει στο Συμβούλιο μια έκθεση, η οποία θα εξετάζει τα εθνικά μεταρρυθμιστικά προγράμματα των κρατών μελών, συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών τους για την απασχόληση. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας της Επιτροπής Απασχόλησης μόλις τον περασμένο χρόνο, όλα τα κράτη μέλη αντιμετώπισαν την ανεργία των νέων σε σχέση με το Σύμφωνο για τη Νεολαία και έγινε αναφορά σε ένα σύνολο μέτρων που είχαν θεσπιστεί με στόχο τη δημιουργία των κατάλληλων μέσων για τη δημιουργία θέσεων εργασίας για τους νέους. Σημειώθηκε πολύ μεγάλη πρόοδος όσον αφορά τη σύνδεση αυτού του τομέα με έναν άλλον τομέα προτεραιότητας, την επένδυση σε ανθρώπινο κεφάλαιο. Αυτό έγινε, για παράδειγμα, με την ανάπτυξη της μετάβασης από την εκπαίδευση στην απασχόληση.
Η Φινλανδία αναμένει ότι οι πολιτικές απασχόλησης των κρατών μελών φέτος θα επικεντρώσουν επίσης την προσοχή τους σε πόρους για την απασχόληση των νέων και τρόπους για τη βελτίωσή της. Η απασχόληση των νέων επίσης έχει σίγουρα εξέχουσα θέση στην ατζέντα των συνομιλιών που θα διεξαγάγει το Συμβούλιο «Απασχόληση, Κοινωνική Πολιτική, Υγεία και Καταναλωτές» την 1η Δεκεμβρίου σχετικά με τη δημογραφία και την ενίσχυση της παραγωγικότητας μέσω περισσότερων και καλύτερων θέσεων εργασίας.
Κατά τη διάρκεια της θητείας της φινλανδικής Προεδρίας, το Συμβούλιο θα συζητήσει δύο θέματα που αφορούν άμεσα τη βελτίωση της απασχόλησης για τους νέους. Πρώτον, οι καλύτερες ευκαιρίες για διά βίου μάθηση είναι κάτι που επηρεάζει όλους, συμπεριλαμβανομένων των νέων. Δεύτερον, η φινλανδική Προεδρία θα προσπαθήσει να προτείνει συγκεκριμένα μέτρα για τη βελτίωση της προσβασιμότητας σε υπηρεσίες πληροφοριών για τους νέους και την παροχή ποιοτικών πληροφοριών για όλους τους νέους σχετικά με σημαντικά ζητήματα όπως η απασχόληση. Πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στους νέους που έχουν βιώσει τη στέρηση.
Τον Μάρτιο, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ζήτησε από τα κράτη μέλη να συμπεριλάβουν τις οργανώσεις νεολαίας στη διαδικασία εφαρμογής του Ευρωπαϊκού Συμφώνου για τη Νεολαία. Η φινλανδική Προεδρία προτείνει τη συζήτηση σχετικά με την έναρξη ενός αναλυτικού διαλόγου σε επίπεδο Συμβουλίου με και μεταξύ όλων των φορέων του τομέα της νεολαίας, συμπεριλαμβανομένων των οργανώσεων νεολαίας.
Εν κατακλείδι, θα πω ότι κατά τη θητεία της φινλανδικής Προεδρίας το θέμα της βελτίωσης της απασχόλησης των νέων θα βρεθεί στην ημερήσια διάταξη του Συμβουλίου σε πολλές περιπτώσεις. Η Φινλανδία καλεί μετ’ επιτάσεως όλα τα κράτη μέλη να επικεντρώσουν την προσοχή τους από εδώ και στο εξής στους διάφορους τρόπους βελτίωσης της απασχόλησης των νέων.
Μαρία Παναγιωτοπούλου-Κασσιώτου (PPE-DE). – Κύριε Πρόεδρε, ευχαριστώ για την πλήρη απάντηση και για τις προοπτικές που ανοίγονται. Το τρίτο μέρος του Συμφώνου για τη Νεολαία προβλέπει μέτρα για τον συνδυασμό οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής των νέων, έτσι ώστε να μπορέσουν να δημιουργηθούν νέες οικογένειες στην Ευρώπη.
Τη στιγμή που δεν καταπολεμείται επιτυχώς η ανεργία, δεν πιστεύετε ότι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος; ότι οι νέοι δεν μπορούν να δημιουργήσουν εύκολα νέες οικογένειες και ότι έτσι το δημογραφικό πρόβλημα οξύνεται;
Σκοπεύει η φινλανδική Προεδρία στο τέλος της θητείας της να μας παρουσιάσει τα θετικά αποτελέσματα των ενεργειών της στον τομέα του συνδυασμού οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής;
Paula Lehtomäki, Προεδρεύουσα του Συμβουλίου. (FI) Κύριε Πρόεδρε, ένα στοιχείο αυτού του Συμφώνου για τη Νεολαία είναι, βεβαίως, η προσπάθεια βελτίωσης της εκπαίδευσης των νέων, της κοινωνικής συμμετοχής τους και της μετάβασης στην απασχόληση. Για τον λόγο αυτόν, είναι πολύ σημαντικό, και φέτος το φθινόπωρο προτείνουμε επίσης να συνηγορήσουμε υπέρ της απόφασης που επιτρέπει τη στήριξη τέτοιων πολυ-επαγγελματικών δεξιοτήτων, προκειμένου να διευκολυνθεί επίσης η μετάβαση των νέων από την εκπαίδευση στην απασχόληση, καθώς αυτό είναι ένα από τα όρια που περιλαμβάνονται. Προφανώς, ο συνδυασμός της εργασίας και της οικογένειας εξακολουθεί να αποτελεί ξεχωριστή κατηγορία, αλλά όλα αυτά συνδέονται μεμονωμένα με τη στρατηγική της ανταγωνιστικότητας, ήτοι τη στρατηγική της Λισαβόνας.
Πρόεδρος. Ερώτηση αριθ.3 του κ. Manuel Medina Ortega (H-0600/06)
Θέμα: Λαθρομετανάστευση: μέτρα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Ιουνίου
Βάσει των συμφωνιών που ενεκρίθησαν από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 15ης και 16ης Ιουνίου, ποια συγκεκριμένα μέτρα έχει λάβει ή προτίθεται να λάβει το Συμβούλιο για τον περιορισμό της λαθρομετανάστευσης πολιτών από τρίτες χώρες και την ενδεχόμενη επιστροφή τους στην χώρα προέλευσής τους;
Paula Lehtomäki, Προεδρεύουσα του Συμβουλίου. (FI) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η επανεισδοχή και ο επαναπατρισμός των παράνομων μεταναστών είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες της πολιτικής της Ένωσης για τη μετανάστευση, ιδίως στο πλαίσιο μιας ολοκληρωμένης προσέγγισης στο θέμα της μετανάστευσης. Θα παραπέμψω τον αξιότιμο βουλευτή στα συγκεκριμένα μέτρα και τις πρωτοβουλίες που αναφέρει το Συμβούλιο στη γενική απάντηση που έδωσε φέτος στις προφορικές ερωτήσεις Η-0440, H-0455, H-0473 και H-0478/06.
Αναφορικά με την περίοδο από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ιουνίου και εξής, θα παραπέμψω τον αξιότιμο βουλευτή στην Ευρω-Αφρικανική Διάσκεψη για τη Μετανάστευση και την Ανάπτυξη, την οποία οργάνωσε το Μαρόκο, με την ενεργό συμμετοχή της Ισπανίας και της Γαλλίας, στη Ραμπάτ στις 10 και 11 Ιουλίου. Στη διάσκεψη εγκρίθηκε ένα σχέδιο δράσης. Το τρίτο μέρος του καλύπτει συγκεκριμένα ζητήματα που αφορούν την καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης και τον επαναπατρισμό των λαθρομεταναστών. Όλες οι χώρες που συμμετείχαν στη διάσκεψη υπογράμμισαν τη δέσμευσή τους για τη γρήγορη υλοποίηση του σχεδίου δράσης.
Στις 17 Ιουλίου, το Συμβούλιο ενέκρινε συμπεράσματα σχετικά με τη μετανάστευση, δηλώνοντας για μία ακόμη φορά ότι η λαθρομετανάστευση πρέπει να προληφθεί αποτελεσματικά σε επίπεδο Ένωσης. Τα συμπεράσματα έκαναν επίσης αναφορά στη σημασία και άλλων μεταναστευτικών οδών, ιδιαίτερα στις γειτονικές περιοχές της Ένωσης προς τα ανατολικά και τα νοτιοανατολικά, καθώς και στις προετοιμασίες που γίνονται για την επόμενη Ευρω-Αφρικανική Διάσκεψη για τη Μετανάστευση και την Ανάπτυξη, την οποία υποσχέθηκε να φιλοξενήσει η Λιβύη.
Στις 19 Ιουλίου, η Επιτροπή δημοσίευσε μια ανακοίνωση σχετικά με προτεραιότητες πολιτικής για την καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης υπηκόων τρίτων χωρών. Ασχολείται επίσης με ζητήματα που αφορούν τον επαναπατρισμό και την επανεισδοχή. Παρουσιάστηκε στο Συμβούλιο στις 24 Ιουλίου, και το Συμβούλιο θα την εξετάσει κάποια στιγμή στο μέλλον.
Επί του παρόντος, το Συμβούλιο συζητά μια πρόταση οδηγίας για την εφαρμογή κοινών κανόνων και διαδικασιών στα κράτη μέλη κατά τον επαναπατρισμό υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν παράνομα. Οι συζητήσεις για την επανεισδοχή συνεχίζονται σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές και τις αρμοδιότητες που συμφώνησε το Συμβούλιο. Η Επιτροπή και ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός για τη Διαχείριση της Επιχειρησιακής Συνεργασίας στα Εξωτερικά Σύνορα των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έδωσαν επίσης αναφορά σχετικά με την εφαρμογή βασικών μέτρων που περιλαμβάνονται στην ολοκληρωμένη προσέγγιση σε μια συνεδρίαση του Συμβουλίου που πραγματοποιήθηκε στις 24 Ιουλίου.
Manuel Medina Ortega (PSE). – (ES) Κυρία Προεδρεύουσα του Συμβουλίου, σας ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σας, αλλά θα ήθελα να σας επισημάνω ότι, παρ’ όλες αυτές τις συμφωνίες, η λαθρομετανάστευση μέσω των Καναρίων Νήσων εξακολουθεί να αυξάνεται.
Σχεδόν χίλιοι λαθρομετανάστες φτάνουν καθημερινά στις Κανάριες Νήσους. Τα κέντρα υποδοχής ξεχειλίζουν, δεν υπάρχει τρόπος να επιστρέψουν οι μετανάστες στις χώρες καταγωγής τους και οι δεσμεύσεις που ανέλαβαν 16 χώρες δεν έχουν εκπληρωθεί, με εξαίρεση την περίπτωση της χώρας σας, καθώς η Φινλανδία, μαζί με την Ιταλία και την Πορτογαλία, έχει στείλει μια ναυτική μονάδα.
Σε τελική ανάλυση, ωστόσο, όλα αυτά τα μέτρα, τα οποία είναι πολύ καλά στα χαρτιά, δεν εφαρμόζονται στην πράξη. Αντιμετωπίζουμε μια πραγματική χιονοστιβάδα μεταναστών, η οποία προκαλεί ανησυχία στον πληθυσμό, αλλά και προβληματισμό στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς αυτοί οι μετανάστες δεν έχουν έρθει για να μείνουν στις Κανάριες Νήσους, αλλά για να περάσουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αυτό έχει συνέπειες για τις αγορές εργασίας της.
Paula Lehtomäki, Προεδρεύουσα του Συμβουλίου. (FI) Κύριε Πρόεδρε, το θέμα που θέτει ο αξιότιμος βουλευτής είναι από κάθε άποψη πολύ σημαντικό ιδωμένο από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμβουλίου. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός για τη Διαχείριση της Επιχειρησιακής Συνεργασίας στα Εξωτερικά Σύνορα των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ζήτησε από τα κράτη μέλη εποπτικά σκάφη, ραντάρ και εμπειρογνώμονες για την ασφάλεια των συνόρων με στόχο την υλοποίηση της επιχείρησής του στα Κανάρια Νησιά. Είναι προς το συμφέρον του Συμβουλίου να ενισχύσει τη συνεργασία σε αυτόν τον τομέα με την ανάπτυξη μορφών συνδυασμένων επιχειρήσεων, και η φινλανδική Προεδρία σκοπεύει να βελτιώσει το ολοκληρωμένο σύστημα της Ευρώπης για τον έλεγχο των εξωτερικών συνόρων.
Sarah Ludford (ALDE). – (EN) Απλά αναρωτιέμαι πώς το Συμβούλιο αναμένει από την ΕΕ να ανταποκριθεί στην όλο και μεγαλύτερη πρόκληση της παράνομης εισόδου και της ανάγκης επιστροφής τη στιγμή που στο σχέδιο προϋπολογισμού του για το 2007, και σε σύγκριση με την προσφορά της Επιτροπής, έχει στην πραγματικότητα μειώσει τις πιστώσεις για τη Frontex, την Υπηρεσία Διαχείρισης των Συνόρων στην οποία αναφέρθηκε η υπουργός αρκετές φορές, και για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Επιστροφών. Ελπίζω ότι το Κοινοβούλιο θα μπορέσει να αποκαταστήσει αυτές τις περικοπές, αλλά πώς μπορεί αυτό να αποτελέσει προτεραιότητα όταν το Συμβούλιο δεν ασκεί πιέσεις για χρηματοπιστωτικές δεσμεύσεις;
Paula Lehtomäki, Προεδρεύουσα του Συμβουλίου. (FI) Κύριε Πρόεδρε, προφανώς είναι σημαντικό να διαθέτουμε επίσης επαρκείς πόρους για τον επαναπατρισμό των λαθρομεταναστών και τον έλεγχο αυτής της διαδικασίας, αλλά θα τονίσω επίσης εδώ τη σημασία της ολοκληρωμένης προσέγγισης του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης. Επίσης, υπάρχει το θέμα της συνεργασίας με τις υπόλοιπες χώρες από τις οποίες καταφθάνουν αυτοί οι λαθρομετανάστες, και το ερώτημα εάν μπορούμε επίσης να βελτιώσουμε τις συνθήκες στις χώρες προέλευσης, έτσι ώστε να μην είναι απαραίτητος ο επαναπατρισμός τόσο πολλών λαθρομεταναστών από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Paul Rübig (PPE-DE). – (DE) Θα ήθελα να μάθω τη γνώμη σας για τη δυνατότητα θέσπισης ενός προτύπου βέλτιστης πρακτικής στον τομέα της επιστροφής στις χώρες προέλευσης. Θεωρείτε ότι η υπηρεσία που συνέστησε η Επιτροπή στη Βιέννη μπορεί να εκπονήσει μελέτη για τις μεθόδους που είχαν ως αποτέλεσμα να επιλέξουν οι άνθρωποι την επιστροφή στις πατρίδες τους;
Paula Lehtomäki, Προεδρεύουσα του Συμβουλίου. (FI) Κύριε Πρόεδρε, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός για τη Διαχείριση της Επιχειρησιακής Συνεργασίας στα Εξωτερικά Σύνορα των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί επίσης να βοηθήσει στην επίτευξη μεγαλύτερης συνεργασίας στον τομέα των επιχειρήσεων επαναπατρισμού. Όπως συμβαίνει σε όλες τις περιπτώσεις, η ανταλλαγή εμπειριών και οι ορθές πρακτικές είναι προφανώς σημαντικές.
Πρόεδρος. Ερώτηση αριθ.4 της κ. Elizabeth Lynne (H-0602/06)
Θέμα: Κακομεταχείριση ηλικιωμένων ατόμων
Παρά τη Διακήρυξη του Τορόντο από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας καθώς και την αναφορά των Ηνωμένων Εθνών στην κακομεταχείριση των ηλικιωμένων ατόμων στο διεθνές σχέδιο δράσης για τη γήρανση που υιοθετήθηκε στη Μαδρίτη, τα κράτη μέλη έχουν εφαρμόσει νομοθεσία η οποία καλύπτει το σχετικό θέμα της άσκησης βίας κατ’ οίκον αλλά παραλείπεται συγκεκριμένη αναφορά στην προστασία των ευπαθών ηλικιωμένων ανθρώπων.
Ο τομέας της ιδιωτικής προστασίας για παράδειγμα δεν καλύπτεται επαρκώς από το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο σε πολλά κράτη μέλη. Αυτό είναι εμφανές στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου η Πράξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα δεν ισχύει για άτομα που έχουν ιδιωτική ασφάλεια.
Θα ασκήσει πίεση το Συμβούλιο στα κράτη μέλη να κλείσουν αυτά τα νομικά κενά και να σεβαστούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα των ηλικιωμένων πολιτών τους;
Paula Lehtomäki, Προεδρεύουσα του Συμβουλίου. (FI) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, το Συμβούλιο θα ήθελε αρχικά να ευχαριστήσει την αξιότιμη βουλευτή για το γεγονός ότι επέστησε την προσοχή στο θέμα του σεβασμού των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ηλικιωμένων ατόμων. Καθώς η Ένωση βασίζεται στην αρχή του σεβασμού της ελευθερίας, της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων και θεμελιωδών δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου, το Συμβούλιο φυσικά ανησυχεί για τα πιθανά κενά της νομοθεσίας που θα είχαν ως συνέπεια τον μη σεβασμό των δικαιωμάτων των ηλικιωμένων ατόμων.
Ο σεβασμός των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των πολιτών της ΕΕ και όσων διαμένουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση συμπεριλαμβάνεται στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση, και ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων που ενέκριναν οι ηγέτες της ΕΕ το 2000 επιβεβαιώνει αυτά τα δικαιώματα που απορρέουν από τις συνταγματικές παραδόσεις και τις διεθνείς υποχρεώσεις που είναι κοινές στα κράτη μέλη.
Η κακομεταχείριση των ηλικιωμένων ατόμων που χρειάζονται φροντίδα δεν είναι μόνο θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και κοινωνικό θέμα και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ποινικό θέμα. Συνεπώς, πρέπει να ληφθεί νομοθετική δράση σε εθνικό επίπεδο, σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας. Το Συμβούλιο επιθυμεί επίσης να τονίσει ότι υπερασπίζεται την αρχή της μη διάκρισης. Έχει ήδη εφαρμόσει μέτρα για την πρόληψη των διακρίσεων και των προκαταλήψεων βάσει των έξι κριτηρίων των διακρίσεων που περιλαμβάνονται στο άρθρο 13 της Συνθήκης περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, και σκοπεύει να συνεχίσει την εφαρμογή τέτοιων μέτρων και στο μέλλον. Ένα από τα κριτήρια στα οποία γίνεται αναφορά είναι η ηλικία.
Παρόλα αυτά, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι είναι καθήκον της Ευρωπαϊκής Ένωσης να ελέγχει την εφαρμογή και την τήρηση της νομοθεσίας της ΕΕ στα κράτη μέλη και να υποβάλλει προτάσεις για δικαιολογημένα νομοθετικά μέτρα προς έγκριση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο. Η Επιτροπή έχει κάνει μια πρόταση συστάσεως από το Συμβούλιο σχετικά με την πρόληψη των τραυματισμών και τη μεγαλύτερη ασφάλεια. Μία από τις προτεραιότητες είναι η πρόληψη της βίας μεταξύ των ανθρώπων. Η πρόταση θα συμπεριληφθεί στην ημερήσια διάταξη του Συμβουλίου «Απασχόληση, Κοινωνική Πολιτική, Υγεία και Καταναλωτές» κατά τη συνεδρίασή του της 30ής Νοεμβρίου και 1ης Δεκεμβρίου.
Elizabeth Lynne (ALDE). – (EN) Είμαι πολύ ικανοποιημένη με το γεγονός ότι η υπουργός ανέφερε πως θα υπάρξει και περαιτέρω νομοθεσία όσον αφορά το άρθρο 13 σχετικά με την ηλικία. Μπορεί η υπουργός να μας διαβεβαιώσει ότι τα κράτη μέλη θα δώσουν τη δέουσα προσοχή στην κακομεταχείριση των ηλικιωμένων ατόμων στα εθνικά σχέδια δράσης αναφορικά με την υγεία και τη μακροχρόνια φροντίδα; Η υπουργός θα ζητήσει μετ’ επιτάσεως από το Συμβούλιο και την Επιτροπή να επιτύχουν αποτελέσματα όσον αφορά την κακομεταχείριση των ηλικιωμένων ατόμων στα κράτη μέλη, ούτως ώστε να μπορέσει να υπάρξει ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών;
Paula Lehtomäki, Προεδρεύουσα του Συμβουλίου. (FI) Κύριε Πρόεδρε, πρέπει προφανώς να θυμόμαστε ότι, η ανάγκη για ξεχωριστή νομοθεσία σχετικά με την προστασία των ηλικιωμένων ατόμων είναι κάτι που θα πρέπει να αποφασιστεί σε εθνικό επίπεδο στα κράτη μέλη. Ωστόσο, όπως ανέφερα στην απάντησή μου, τα θέματα της ασφάλειας των ηλικιωμένων ατόμων πρέπει να συζητηθούν στη συνεδρίαση του Συμβουλίου επί του θέματος που θα διεξαχθεί στα τέλη Νοεμβρίου.
Andreas Mölzer (NI). – (DE) Στην Αυστρία, οι οικογένειες που έχουν ηλικιωμένα άτομα που χρειάζονται φροντίδα καταφεύγουν όλο και πιο συχνά στην απασχόληση παράνομου προσωπικού για την περίθαλψή τους, αφού το κρατικό επίδομα μέριμνας δεν αρκεί για να πληρωθεί νόμιμο εξειδικευμένο προσωπικό. Γι’ αυτό, παράλληλα με την πρόταση αύξησης του επιδόματος μέριμνας συζητάμε και για ένα Κοινωνικό Έτος, για την κατάλληλη επανεκπαίδευση των ανέργων, καθώς και για «εξάμηνα μέριμνας» για υποψήφιους φοιτητές ιατρικής.
Έχει αυξηθεί και σε άλλα κράτη μέλη το ποσοστό εκείνων που εργάζονται παράνομα στον τομέα της μέριμνας και ποιες προτάσεις συζητούνται για την επίλυση του προβλήματος ή πρέπει να υποστηριχθούν από την ΕΕ;
Paula Lehtomäki, Προεδρεύουσα του Συμβουλίου. (FI) Κύριε Πρόεδρε, φυσικά, στόχος είναι η οικοδόμηση και η προώθηση μιας κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής προς μια κατεύθυνση που θα μας επέτρεπε να δημιουργήσουμε κοινά ποιοτικά κριτήρια για τις υπηρεσίες, ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο παράγονται και χρηματοδοτούνται. Δεν μπορώ να έχω άποψη σχετικά με το ποσοστό της μη δηλωμένης απασχόλησης, αλλά όλος αυτός ο αμφιλεγόμενος τομέας συνδέεται, κατά την άποψή μου, με το θέμα του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου, και επί του θέματος αυτού διεξήχθη εχθές μια εξαιρετική συζήτηση εδώ στην Ολομέλεια.
Lambert van Nistelrooij (PPE-DE). – (EN) Εχθές συζητήσαμε σχετικά με το πρόγραμμα Daphne, κυρίως όσον αφορά τις γυναίκες και τα παιδιά. Ακούμε πολλά σχετικά με την κακομεταχείριση των ηλικιωμένων ατόμων και ίσως θα είναι δυνατόν να εξετάσουμε αυτό το θέμα, διότι καλύπτει έναν παρόμοιο τομέα. Πριν από δύο μήνες πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη συνάντηση οκτώ ευρωπαϊκών οργανώσεων ηλικιωμένων ατόμων. Θα μπορούσε να εξεταστεί αυτό το θέμα στο πλαίσιο του προγράμματος Daphne;
Paula Lehtomäki, Προεδρεύουσα του Συμβουλίου. (FI) Κύριε Πρόεδρε, το σημερινό Πρόγραμμα Daphne στο οποίο αναφέρεται ο αξιότιμος βουλευτής, και το οποίο τίθεται κατά της βίας, εφαρμόζεται σήμερα κυρίως για τη βία κατά των γυναικών, αλλά, όπως λέει ο αξιότιμος βουλευτής, προφανώς υπάρχουν πάντα τρόποι για να εξερευνηθεί πώς μπορεί ίσως να βελτιωθεί η κατάσταση σε ευρωπαϊκό επίπεδο αναφορικά και με τα ηλικιωμένα άτομα.
Πρόεδρος. Ερώτηση αριθ.5 της κ. Roberta Angelilli (H-0607/06)
Θέμα: Αίτηση για νομική συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες
Τον Μάρτιο 2005, ο Incola Calipari, ιταλός υπάλληλος της SΙSMI (Υπηρεσίας Πληροφοριών και Ασφάλειας), σκοτώθηκε κατά την απελευθέρωση ιταλού ομήρου σε φυλάκιο ελέγχου των ΗΠΑ στην Βαγδάτη. Παρά τα αιτήματα της ιταλικής κυβέρνησης, το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ δήλωσε ότι δεν θα παράσχει περαιτέρω στοιχεία πέραν αυτών που περιλαμβάνονται στην έκθεση της πολυεθνικής δύναμης του Ιράκ.
Δυστυχώς η εν λόγω έκθεση περιλαμβάνει στοιχεία που θεωρούνται ανεπαρκή και ατελή από τις ανώτατες ιταλικές αρχές και κυρίως από τις ιταλικές δικαστικές αρχές, οπότε θα ήταν απαραίτητη η μέγιστη συνεργασία με τις αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ερωτάται το Συμβούλιο εάν, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του επί θεμάτων ΚΕΠΠΑ, έχει την πρόθεση να ασχοληθεί με το θέμα ώστε να εξακριβωθούν απολύτως οι συνθήκες υπό τις οποίες συνέβη το γεγονός αυτό;
Paula Lehtomäki, Προεδρεύουσα του Συμβουλίου. (FI) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, το Συμβούλιο δεν έχει εξετάσει την περίπτωση που αναφέρει η αξιότιμη βουλευτής, μια περίπτωση την οποία θεωρεί διμερές θέμα μεταξύ της Ιταλίας και των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Roberta Angelilli (UEN). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, το συμπέρασμα είναι λοιπόν ότι η Προεδρία δεν προτίθεται να προβεί σε καμία θετική ενέργεια ως προς το ζήτημα που ετέθη;