Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2006 - Στρασβούργο

Πρόοδος της Τουρκίας προς την προσχώρηση (συζήτηση)

  Cem Özdemir (Verts/ALE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα αρχικά να ευχαριστήσω τον εισηγητή για την προσπάθειά του να συλλάβει τη διάθεση που επικρατεί στο Σώμα και να τη μετατρέψει σε μια πλειοψηφία. Παρ’ όλ’ αυτά πιστεύω ότι η απόφαση της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων δεν θα έχει καλό αποτέλεσμα.

Θα το δείξω αυτό χρησιμοποιώντας δύο παραδείγματα. Το πρώτο είναι το σημείο που ο συνάδελφος έθιξε προ ολίγου, στο τέλος της αγόρευσής του: το ζήτημα των Αρμενίων. Συμμετείχα και μίλησα στη διάσκεψη για το ζήτημα αυτό στην Κωνσταντινούπολη, την οποία τώρα πολλοί χαρακτηρίζουν «ιστορική». Ήταν η πρώτη τέτοιου είδους διάσκεψη, κατά την οποία συζητήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη όλα τα ζητήματα που αφορούν το θέμα αυτό – ακόμα και οι σκληρότερες κριτικές. Όλοι όσοι συμμετείχαν στην εν λόγω διάσκεψη, από τον Taner Akçam και τον Halil Berktay ως τον Hrant Dink –που αυτό το διάστημα παλεύει με το άρθρο 301– μου ζήτησαν να πω ξεκάθαρα στο Σώμα ότι όποιος θέλει να υποστηρίξει τον διάλογο στην Τουρκία, δεν θα πρέπει να καθιστά την αναγνώριση της γενοκτονίας προϋπόθεση για την ένταξη στην ΕΕ. Για τον λόγο αυτόν, θα ήθελα να ζητήσω από τους συναδέλφους μου το εξής: όποιος θέλει να βοηθήσει ώστε να συνεχιστεί ο διάλογος, όποιος θέλει να συμβάλει στην αλλαγή στην Τουρκία, πρέπει να ακούει τις φωνές της αντιπολίτευσης στη χώρα. Θα ήθελα μια μέρα τα σύνορα Τουρκίας-Αρμενίας να είναι όπως είναι τα σύνορα Γερμανίας-Γαλλίας, όμως γι’ αυτό χρειάζεται η βοήθειά μας.

Το δεύτερο σημείο μου είναι ότι και σχετικά με το Κυπριακό συμφωνούμε όλοι ότι η Τουρκία πρέπει να εκπληρώσει τις δικές της δεσμεύσεις και να εφαρμόσει το πρωτόκολλο της Άγκυρας. Όμως υπάρχει και μία πολιτική πτυχή στις υποχρεώσεις και αυτό αφορά το γεγονός ότι οι άνθρωποι στο βόρειο τμήμα της Κύπρου, οι Τουρκοκύπριοι, περιμένουν από εμάς να κρατήσουμε τις δικές μας υποσχέσεις και να δώσουμε τέλος στην οικονομική και μορφωτική απομόνωση των ανθρώπων που ζουν στο βόρειο τμήμα της νήσου. Η Τουρκία πρέπει να εφαρμόσει το πρωτόκολλο της Άγκυρας, αλλά κι εμείς πρέπει να βοηθήσουμε ώστε να τερματιστεί η απομόνωση των ατόμων τουρκικής καταγωγής που ζουν στη Βόρεια Κύπρο.