Vorderingen van Turkije op weg naar toetreding (debat)
Cem Özdemir (Verts/ALE). - (DE) Mijnheer de Voorzitter, allereerst wil ik de rapporteur danken voor zijn pogingen om de sfeer hier in het Parlement te vatten en om te vormen tot een meerderheid. Mijns inziens is het besluit van de Commissie buitenlandse zaken echter veeleer de vijand van het goede.
Dit wil ik aan de hand van twee voorbeelden duidelijk maken. Het eerste punt is wat mijn collega zojuist aan het einde van zijn bijdrage ter sprake bracht, namelijk de Armeense kwestie. Ik was aanwezig bij de conferentie over de Armeense kwestie in Istanbul, die door velen inmiddels als ‘historisch’ wordt omschreven, en ik heb daar zelf een toespraak gehouden. Deze conferentie in Istanbul was de eerste in haar soort, waarin over alle kwesties in dit verband - inclusief die van de scherpste critici - kon worden gediscussieerd. De deelnemers aan deze conferentie, van Taner Akçam tot Halil Berktay en Hrant Dink - die op dit moment worstelt met artikel 301 - hebben mij allen verzocht hier uitdrukkelijk aan te geven dat iedereen die het debat in Turkije wil stimuleren, van de erkenning van de genocide geen voorwaarde voor het lidmaatschap van de Europese Unie moet maken. Daarom wil ik de volgende oproep doen aan mijn collega’s: eenieder die het debat vooruit wil helpen, eenieder die een bijdrage wil leveren aan verandering in Turkije, moet luisteren naar de stemmen van de oppositie in het land. Ik hoop dat de grens tussen Turkije en Armenië ooit eenzelfde grens wordt als tussen Duitsland en Frankrijk, maar daar is onze hulp voor nodig.
Ten tweede zijn wij het er ook met betrekking tot de kwestie-Cyprus allemaal over eens dat Turkije zich aan zijn deel van de afspraken moet houden en het Protocol van Ankara moet implementeren. Er zit echter ook een politiek aspect aan de afspraken, en dat houdt verband met het feit dat de burgers van het noordelijk deel van het eiland Cyprus, de Turks-Cyprioten, van ons verwachten dat wij ons aan ons deel van de afspraken houden. Zij willen dat wij een einde maken aan het economisch isolement en het isolement op onderwijsgebied waar de mensen in het noorden van het eiland onder te lijden hebben. Turkije moet het Protocol van Ankara implementeren, maar ook wij moeten een bijdrage leveren aan het beëindigen van het isolement van de mensen van Turkse afkomst in het noordelijk deel van het eiland Cyprus.