Debašu stenogramma

Otrdiena, 2006. gada 26. septembris - Strasbūra

16. Spriedumu ievērošana dalībvalstu starpā jauna kriminālprocesa gadījumā (debates)

  President. The next item is the report by Panayiotis Demetriou, on behalf of the Committee on Civil Liberties, Justice and Home Affairs, on the proposal for a Council Framework Decision on taking account of convictions in the Member States of the European Union in the course of new criminal proceedings (COM(2005)0091 – C6-0235/2005 – 2005/0018(CNS)) (A6-0268/2006).

  Franco Frattini, Vice-President of the Commission. Mr President, first of all I should like to thank the rapporteur for the quality of his report and for the excellent cooperation. Currently, little, if any, account is taken of convictions handed down in other Member States. That is not acceptable in an area of freedom, security and justice. That is why the objective of the EU is twofold: first, information on criminal convictions should circulate efficiently between the Member States, and secondly, it should be possible to use that information outside the territory of the sentencing Member State.

The main objective of the proposal is to define the conditions under which a conviction handed down in another Member State can be taken into account in new criminal proceedings concerning different facts. As the effects attached to the existence of a previous conviction can vary widely from one Member State to another, the proposal does not aim at harmonising those effects. The core principle – which I fully agree with – is, rather, a principle of assimilation where the objective is to ensure that those effects are equivalent to those of a previous national conviction.

In line with that principle, the proposal is not limited to the trial stage but covers the various stages of criminal proceedings where national law can attach effects to a previous conviction. It encompasses the pre-trial stage where the existence of a previous conviction can, for example, influence decisions on pre-trial detention, as well as the post-trial stage where they can notably have an impact on the execution of the sentence.

The Commission fully supports this report and looks forward to cooperating closely with the rapporteur.

  Παναγιώτης Δημητρίου (PPE-DE), Εισηγητής. – Κύριε Πρόεδρε, η πρόταση για συνυπολογισμό καταδικών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι μέρος των θεσμικών ρυθμίσεων που προωθεί η Επιτροπή στα πλαίσια της υλοποίησης των συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Τάμπερε. Και σ' αυτό το σημείο θέλω να επαινέσω τον Αντιπρόεδρο, Επίτροπο κ. Frattini, για τις προσπάθειες που κάνει για την υλοποίηση αυτών των συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Τάμπερε.

Η πρόταση αποτελεί ένα ακόμη βήμα προς την κατεύθυνση της διεύρυνσης της δικαστικής συνεργασίας και της ανάπτυξης της εμπιστοσύνης μεταξύ των κρατών μελών στον τομέα της δικαιοσύνης. Αποτελεί ένα ακόμη μέτρο για προώθηση της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης δικαστικών αποφάσεων -αστικής και ποινικής φύσης- που θεωρείται ο ακρογωνιαίος λίθος της δικαστικής συνεργασία στην Ένωση.

Η εισαγωγή του θεσμού συνυπολογισμού καταδικών είναι απαραίτητη για αποτελεσματικότερη καταπολέμηση του εγκλήματος, ιδιαίτερα αφότου οι υπάρχουσες σχετικές ευρωπαϊκές συμβάσεις του 59 και 70 αποδείχθηκαν αναποτελεσματικές.

Η πρόταση όπως έχει διαμορφωθεί περιορίζεται στη ρύθμιση θεμάτων ουσιαστικού δικαίου. Τα διαδικαστικά θέματα έχουν αφεθεί να ρυθμιστούν στα πλαίσια της άλλης πρότασης που εκκρεμεί στην Επιτροπή Ελευθεριών και την επεξεργάζεται ο φίλος και συνάδελφος Díaz de Mera ως εισηγητής. Εκείνη η πρόταση είναι η άλλη πλευρά του ιδίου νομίσματος. Με την υπό ψήφιση πρόταση οι διοικητικές καταδίκες εξαιρούνται του ορισμού της καταδίκης, διότι στα περισσότερα κράτη μέλη δεν καταγράφονται στο αρχείο καταδικών και διότι δεν υπάρχει ομοιογένεια ως προς το τί είναι διοικητική καταδίκη. Προωθείται η εξομοίωση της σημασίας και της βαρύτητας της καταδίκης από δικαστήριο άλλου κράτους μέλους με εκείνη του κράτους μέλους, όπου λαμβάνει χώρα η νέα ποινική διαδικασία. Έτσι, σε περίπτωση καταδίκης για αδίκημα που δεν υπάρχει στο κράτος μέλος που επιδικάζει τη νέα υπόθεση, η καταδίκη δεν λαμβάνεται υπόψη. Απαλλάσσεται η προτεινόμενη πρόταση από τη σύγχυση και αβεβαιότητα που θα υπήρχε αν είχαν υιοθετηθεί οι διατάξεις της αρχικής πρότασης για επιλεκτικό συνυπολογισμό καταδικών και παρεκκλίσεων, παραμένει όμως η υποχρέωση του κράτους μέλους να μη λαμβάνει υπόψη καταδίκες σε άλλο κράτος μέλος, όταν παραβιάζεται η αρχή non bis in idem, η παραγραφή και η αμνηστία.

Είμαστε της γνώμης ότι όπως είναι διαμορφωμένη η υπό ψήφιση πρόταση υπηρετείται επαρκώς και η αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης δικαστικών αποφάσεων και η πολιτική της βαθμιαίας εξομοίωσης του δικαίου.

Πρέπει να υπογραμμισθεί και πάλι ότι το παρόν μέτρο, όπως και άλλα παρόμοια μέτρα, βασίζεται στις αρχές της αμοιβαίας αναγνώρισης και εμπιστοσύνης. Όμως, είναι σημαντικό το Συμβούλιο να προχωρήσει το συντομότερο δυνατό στην έγκριση της δραστικής πρότασης για τα ελάχιστα κριτήρια σε ποινικές διαδικασίες, όπως αυτή ψηφίστηκε πριν από πολλούς μήνες από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η οποία θα ενδυναμώσει τις πιο πάνω αρχές.

Γιατί καθυστερεί το Συμβούλιο σ' αυτό το τόσο σημαντικό θέμα;

Τέλος, χαιρετίζω την προχθεσινή δήλωση της Φινλανδικής Προεδρίας για εντατικοποίηση της σύνταξης νομοθεσιών και της παρακολούθησης της εφαρμογής των αποφάσεων που αφορούν ποινικά θέματα. Ας ελπίσουμε ότι η δήλωση αυτή θα μεταφραστεί σε πράξη.

  Ιωάννης Βαρβιτσιώτης, εξ ονόματος της ομάδας PPE-DE. – Κύριε Πρόεδρε, κύριε Αντιπρόεδρε της Επιτροπής, αγαπητοί συνάδελφοι, τα τελευταία 7 χρόνια παρατηρούμε την ανάπτυξη εργαλείων, όπως το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης ή τη μεταφορά κρατουμένων, που στοχεύουν στην ενίσχυση της αμοιβαίας εμπιστοσύνης μεταξύ των εθνικών δικαστικών αρχών και την ανάπτυξη μιας πολιτικής που οδηγεί σε σύγκλιση του ποινικού δικαίου.

Τώρα, εγκρίνουμε την απόφαση της Επιτροπής να εγκαθιδρύσει ένα νέο σύστημα με βάση το οποίο τα κράτη μέλη θα μπορούν να λαμβάνουν υπόψη, σε ποινικές διαδικασίες, προηγούμενες καταδίκες εναντίον του ίδιου προσώπου οι οποίες εκδόθηκαν σε κάποιο άλλο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι προηγούμενες καταδίκες, οι οποίες εκδόθηκαν σε άλλα κράτη μέλη θα έχουν την ίδια ισχύ, ως να είχαν εκδοθεί στο κράτος μέλος στο οποίο θα ξεκινήσει η νέα ποινική διαδικασία. Θα ήθελα, εκτός των λοιπόν επιχειρημάτων για την αναγκαιότητα του μέτρου τα οποία ανέπτυξε ο κ. Δημητρίου, να προσθέσω και κάτι ακόμη. Ότι αυτό είναι απόλυτα λογικό διότι οι προηγούμενες καταδίκες διαμορφώνουν την προσωπικότητα του δράστη και διαδραματίζουν ρόλο στην επιμέτρηση της ποινής.

Τελειώνοντας θα ήθελα να συγχαρώ τον εισηγητή, ο οποίος πέτυχε, με τις τροπολογίες του, να συμβιβάσει τις απόψεις του Συμβουλίου και της Επιτροπής, που σε κάποια βασικά σημεία ήταν έντονα διιστάμενες. Τέλος, να ευχηθώ η δήλωση της Φινλανδικής Προεδρίας να μη μείνει μόνο δήλωση αλλά να αρχίσει να πραγματοποιείται. Είναι ανάγκη να προχωρήσουμε με ταχύτερα βήματα για την ενοποίηση του ποινικού δικαίου.

  Andrzej Jan Szejna, on behalf of the PSE Group. – Mr President, while taking into account the current diversity of national judicial systems, it is highly desirable to promote mutual recognition of judgments between the European Union Member States.

As already indicated by the Tampere European Council, the mutual recognition principle is the cornerstone of judicial cooperation in both civil and criminal matters. That being so, it is of the utmost importance to lay down an appropriate legal basis, so that a conviction handed down in one Member State can be taken into account in new criminal proceedings against the same person concerning different facts in other Member States.

The Commission proposal for a framework decision should be approved as amended. The object of the mutual recognition principle is to confer the same validity and the same effect on convictions handed down in other Member States as on previous national convictions. It should be explicitly stated that the Member State is not required to enforce the conviction handed down in another Member State, but just to draw the appropriate conclusions from the earlier case in the new proceedings.

Furthermore, the effects of previous convictions will still be governed by national laws in each Member State. A principle of assimilation of judgments given in other Member States to national convictions should be established, still leaving it to national legislation to draw the appropriate conclusions from the principle. However, I have to consider it necessary for previous sentences to be taken into account, provided that their weight in the other evaluation is equal to the sentence issued by the Member State in which proceedings have been opened.

Moreover, in the case of criminal proceedings in the Member State, a firm conviction related to acts not punishable in that Member State must not be taken into account.

  Gerard Batten, on behalf of the IND/DEM Group. – Mr President, in this report we see another example of the so-called beneficial crisis which gives the European Union the opportunity to press forward with yet more political integration. There is indeed a problem. In London, the Metropolitan Police admit that most of the organised crime is now run by a variety of ethnic gangs, many of them from EU countries. This is quite apart from individual criminals who have come to Britain to pursue their professions.

The real problem lies with Britain’s open border policy and the right of EU citizens to unhindered entry to the UK, as well as the Government’s complete abdication of any control over who can and cannot come in from anywhere in the world. But the telling part of this report is the reference to the Tampere European Council which intends to force a European system of justice on the UK and the comment that ‘there is a long way to go until justice is procedurally, evidentially and substantially administered in a more or less similar way in all the Member States’.

Yes, indeed there is, and long may it remain so. Britain still has habeas corpus – the right to trial by jury and the presumption of innocence until proven guilty – and some of us in Britain intend, and want, that we should keep those safeguards. The UK Independence Party’s response to this report is ‘thanks, but no thanks’.

  Marek Aleksander Czarnecki (NI). – Panie Przewodniczący! Decyzja ramowa, nad którą dzisiaj debatujemy jest niezwykle ważna w aspekcie asymilacji połączonej z harmonizacją prawa. Jestem zdania, podobnie jak sprawozdawca, że jedynym kryterium decydującym czy i w jakim stopniu skutki prawne powinny być nadane wcześniejszym wyrokom skazującym wydanym za granicą jest prawo krajowe.

Nie można zapominać jednak o podstawowych zasadach jak ne bis in idem, przedawnienie czy amnestia, albo wykreślenie z krajowego rejestru karnego. Dlatego też uważam, że należy zachować art. 4. Trzeba również podkreślić, że podczas postępowania karnego toczącego się w państwie członkowskim nie możemy pozwolić na uwzględnianie wyroków wydanych za granicą za czyny, które nie podlegają karze w tym państwie członkowskim.

Podobnie jak sprawozdawca uważam, że najlepszym miejscem dla przepisów art. 6. jest wniosek dotyczący decyzji ramowej Rady w sprawie zorganizowania wymiany informacji z rejestru skazanych pomiędzy państwami członkowskimi, a także treści w nim zawartych.

  James Hugh Allister (NI). – Mr President, as in the case of many EU harmonising proposals there is a certain simplistic and plausible appeal to mutual recognition of criminal convictions throughout the Community. But make no mistake: it is part of a grand design for an integrated and EU-controlled criminal justice system requiring, of necessity, the subservience of national systems.

For me, criminal justice matters are intrinsically national issues and must remain so. Hence I welcome the resistance at last Friday’s Council of Ministers meeting to a further surrender of the national veto. I hope it will be sustained.

Not only because of my opposition to the grand design of which it is part but because it diminishes the protection of my constituents against unfairness, I oppose this proposal.

The savage experience of British citizens abroad confirms my view that we have much to lose from criminal justice integration. Remember the spectacle made of the British plane spotters in Greece. Remember the appalling conviction of Kevin Sweeney in Holland. Why should it be possible for ropey convictions, secured by lesser standards than those applicable in the United Kingdom, to be held against United Kingdom citizens in their own country? I say they should not. Therefore, I oppose this proposal.

In the protection of my constituents, my watchword is ‘British standards for British citizens’.

  President. The debate is closed.

The vote will take place tomorrow.