Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2006 - Στρασβούργο

6. Αιτιολογήσεις ψήφου

- Έκθεση Roure (A6-0192/2006)

  Andreas Mölzer (NI). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, ψήφισα υπέρ της έκθεσης Roure, διότι ο αγώνας κατά της τρομοκρατίας χρησιμοποιείται από τις ΗΠΑ ως πρόφαση για να υποχρεώνουν τους άλλους να τους παράσχουν πληροφορίες επί προσωπικών δεδομένων. Οι ευρωπαϊκές διατάξεις για την προστασία των προσωπικών δεδομένων, ωστόσο, χαρακτηρίζουν τις ΗΠΑ τρίτη χώρα με ελλιπή ασφάλεια προστασίας των δεδομένων, κάτι που δεν συμβιβάζεται με τη συμφωνία περί δεδομένων των επιβατών, η οποία επιδέχεται κριτικής. Φαίνεται ότι και οι τράπεζες εκβιάζονται να γνωστοποιούν κινήσεις κεφαλαίων. Αν και ελπίζουμε πως όλα αυτά γίνονται για καλό σκοπό, η ΕΕ πρέπει να σταματήσει να νομιμοποιεί την έννοια του διαφανούς ανθρώπου και θα έπρεπε αντίθετα να αντιμετωπίσει και πάλι σοβαρά την προστασία των προσωπικών δεδομένων.

  Hélène Goudin και Nils Lundgren (IND/DEM), γραπτώς. (SV) Η έκθεση αποτελεί σαφώς ένα περαιτέρω βήμα προς τη συνολική εναρμόνιση των συστημάτων ποινικής δικαιοσύνης των κρατών μελών. Όπως πάντα, οι προτάσεις αυτού του είδους συνεπάγονται έναν παρατεταμένο και πολύ σύνθετο συμβιβασμό μεταξύ των χωρών. Η Λίστα του Ιουνίου είναι πάντα αφοσιωμένος υποστηρικτής του δικαιώματος αυτοδιάθεσης των κρατών μελών στην ποινική νομοθεσία και μας απασχολεί ιδιαίτερα η ασφάλεια δικαίου. Μεταξύ άλλων, η έκθεση, υπό ορισμένες συνθήκες, θα επέτρεπε σε ιδιώτες να γνωρίζουν πολύ ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, μια εξέλιξη που, κατά τη γνώμη της Λίστας του Ιουνίου, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι προσφέρει επαρκή ασφάλεια δικαίου. Είναι αλήθεια ότι οι τροπολογίες του Κοινοβουλίου περιέχουν ορισμένες διασφαλίσεις της ασφάλειας δικαίου για τα άτομα, αλλά η πρόταση στο σύνολό της συνεπάγεται ένα μεγάλο βήμα προς τον υπερεθνικό έλεγχο της ουσίας του δικαιώματος αυτοδιάθεσης ενός κράτους που διέπεται από το κράτος δικαίου, δηλαδή την ποινική νομοθεσία.

  Αθανάσιος Παφίλης (GUE/NGL), γραπτώς. – Το ΚΚΕ καταψηφίζει την έκθεση γιατί, παρά τις επιμέρους βελτιώσεις που προτείνει στην Πρόταση Οδηγίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ουσιαστικά αποδέχεται στο σύνολό της την βασική της φιλοσοφία που δεν είναι άλλη από την απεριόριστη και πρακτικά ανεξέλεγκτη δυνατότητα των διωκτικών αρχών και των κατασταλτικών μηχανισμών όχι μόνο των κρατών μελών της Ε.Ε., αλλά και τρίτων χωρών (λέγε με ΗΠΑ), ακόμη και ιδιωτών (!) να συλλέγουν, επεξεργάζονται και ανταλλάσσουν μεταξύ τους όλα τα προσωπικά δεδομένα κάθε πολίτη της Ε.Ε., συμπεριλαμβανομένων και των δεδομένων που αφορούν την πολιτική και συνδικαλιστική δράση του, τις ιδεολογικές, φιλοσοφικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις του!

Στο στόχαστρο του γιγαντιαίου μηχανισμού "φακελώματος" που προωθεί η Ε.Ε. μπαίνει πλέον κάθε πολίτης της Ε.Ε., αφού επιτρέπεται η συλλογή και μεταφορά προσωπικών δεδομένων κάθε προσώπου χωρίς καν να είναι ύποπτος για οποιαδήποτε πράξη, απλά και μόνον για λόγους δημόσιας τάξης και ασφάλειας!!

Το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή και την προστασία των προσωπικών δεδομένων ουσιαστικά καταργείται, αφού με την προτεινόμενη Οδηγία για την δήθεν προστασία των προσωπικών δεδομένων, οι εξαιρέσεις απ' αυτή την προστασία θεσμοθετούνται ως ο κανόνας, με την απλή και ανεξέλεγκτη επίκληση λόγων δημόσιας ασφάλειας, ενώ η προστασία των δεδομένων αποτελεί την εξαίρεση, την οποία μάλιστα είναι σχεδόν αδύνατο να επιβάλλει κανείς.

- Έκθεση Díaz de Mera García Consuegra (A6-0276/2006)

  Jean-Pierre Audy (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Ψήφισα υπέρ της έκθεσης του κ. Diaz de Mera Garcia Consuegra για την πρόταση απόφασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου σχετικά με το πρόγραμμα PERICLES για την προστασία του ευρώ από την παραχάραξη και την κιβδηλεία. Το θέμα αυτό είναι ουσιώδες για την ομαλή λειτουργία του ενιαίου νομίσματός μας, και είμαι ευτυχής διότι η απόφαση εκτείνεται στα κράτη μέλη που δεν συμμετέχουν στη ζώνη του ευρώ. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, ενώ ο αριθμός παραχαραγμένων χαρτονομισμάτων ευρώ φαίνεται να σταθεροποιείται στις 50 000 μηνιαίως, παρατηρούμε μια ανησυχητική έκρηξη στα κίβδηλα κέρματα. Θα πρέπει, κατά συνέπεια, να σκεφθούμε κατά πόσον μπορεί να είναι προς το συμφέρον μας να εξετάσουμε το ενδεχόμενο εισαγωγής τραπεζογραμματίου του ενός ευρώ, ακολουθώντας το παράδειγμα της κυκλοφορίας του τραπεζογραμματίου του ενός δολαρίου στις Ηνωμένες Πολιτείες, με σκοπό την πρόληψη της παραχάραξης και της κιβδηλείας, και επίσης διότι η κυκλοφορία του θα είχε κάποια πρακτική χρησιμότητα για το εμπόριο και τους πολίτες.

  Fernand Le Rachinel (NI), γραπτώς. – (FR) Από τότε που ετέθη σε κυκλοφορία το ευρώ και έγινε η αντίστοιχη απόσυρση των εθνικών νομισμάτων των κρατών μελών, υπάρχει μία μόνον ενθαρρυντική εξέλιξη: η μείωση της παραχάραξης και της κιβδηλείας.

Το 2005, ο συνολικός αριθμός κίβδηλων κερμάτων ευρώ που αποσύρθηκαν από την κυκλοφορία ήταν σημαντικά μικρότερος από τον συνολικό αριθμό κίβδηλων κερμάτων στα πρώην εθνικά νομίσματα πριν από την εισαγωγή του ευρώ.

Αυτό οφείλεται, ιδιαίτερα, στην εποικοδομητική συνεργασία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης ή OLAF, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της Ευρωπόλ, της Ιντερπόλ και των αρμόδιων εθνικών αρχών.

Πέρα από την καθαρή παραχάραξη και κιβδηλεία, υπήρξε επίσης, ωστόσο, η πρόσφατη εμφάνιση νέων κερμάτων τόσο παρόμοιων ώστε να συγχέονται εύκολα με τα κέρματα των δύο ευρώ. Από την 1η Ιανουαρίου 2005, η Τουρκία έχει, όντως, ένα νέο κέρμα, γνωστό ως «νέα τουρκική λίρα». Βλέποντας το νέο κέρμα λίρας, μπορείτε να διαπιστώσετε ότι είναι ακριβώς του ιδίου μεγέθους και εμφάνισης με το κέρμα των δύο ευρώ. Πρόκειται άραγε για σύμπτωση ή για μια έξυπνη παραχάραξη; Περιμένουμε να δούμε .

Το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα τουρκικά κέρματα κυκλοφορούν ήδη στην Ευρώπη, χωρίς αμφιβολία εν αναμονή της προσχώρησης της Τουρκίας στην Ευρώπη, όπως ανακοινώθηκε από τους ηγέτες μας και τους ευρωκράτες, ανεξάρτητα από τη βούληση των ίδιων των εθνών.

Ας επαγρυπνούμε: η Τουρκία βρίσκεται προ των πυλών μας περισσότερο παρά ποτέ.

- Έκθεση Díaz de Mera García Consuegra (A6-0277/2006)

  Carl Schlyter (Verts/ALE), γραπτώς. (SV) Απέχω από την ψηφοφορία επί αυτής της έκθεσης, διότι πιστεύω ότι η ΕΕ θα πρέπει να επενδύσει τόσους πόρους στην προστασία του σουηδικού κρόνα και άλλων νομισμάτων της ΕΕ όσους επενδύει και στην προστασία του ευρώ. Ωστόσο, η ίδια η καταπολέμηση της κιβδηλείας είναι, ασφαλώς, πολύ καλή, ειδικά όταν βασίζεται στη συνεργασία και σε συσκέψεις και όχι στην αυξημένη αστυνομική εποπτεία.

- Έκθεση Δημητρίου (A6-0268/2006)

  Bruno Gollnisch (NI). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, δεν ψηφίσαμε υπέρ της έκθεσης του κ. Δημητρίου, παρότι αυτή αποτελεί σημαντική βελτίωση σχετικά με την πρόταση απόφασης-πλαισίου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Γιατί δεν ψηφίσαμε υπέρ της έκθεσης; Διότι, παρόλα αυτά, ολόκληρο αυτό το μέσο είναι ακόμη εξαιρετικά ασαφές. Τι ακριβώς σημαίνει ότι οι ποινικές αποφάσεις που εκδίδονται σε ένα κράτος μέλος θα λαμβάνονται υπόψη; Θα λαμβάνονται υπόψη για να αποφεύγεται η εφαρμογή του κανόνα της διπλής δίκης για την ίδια παράβαση, με σκοπό να αποφεύγονται άδικες διπλές καταδίκες; Αυτό θα ήταν απολύτως φυσικό.

Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, μήπως σημαίνει ότι λαμβάνονται υπόψη με σκοπό να υπονοείται ότι κάποιος είναι ένοχος με βάση πράξεις που δεν θεωρούνται ποινικό αδίκημα στη χώρα καταγωγής του; Για παράδειγμα, ο ιστορικός David Irving, ο οποίος τώρα είναι αδίκως φυλακισμένος στην Αυστρία για αδίκημα γνώμης, θα θεωρηθεί, όταν επιστρέψει στην πατρίδα του, πράγμα που ελπίζουμε να συμβεί γρήγορα, εγκληματίας και κατ’ εξακολούθηση παραβάτης, όταν αναμφίβολα είναι ο μεγαλύτερος βρετανός ιστορικός του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου;

Αυτές είναι ορισμένες από τις ασάφειες που περιέχονται σε αυτό το κείμενο, οι οποίες, κατά την άποψή μας, δικαιολογούν την επιφυλακτικότητά μας, πολύ περισσότερο επειδή υπάρχει μια σύμβαση για αυτό το θέμα, η σύμβαση του 1970. Όπως η έκθεση πολύ σωστά αναφέρει, μια απόφαση-πλαίσιο δεν μπορεί μονομερώς να τροποποιήσει μια διεθνή σύμβαση. Αυτό εγείρει επίσης το πρόβλημα των κρατών που δεν είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά, παρά ταύτα, επικύρωσαν αυτήν τη σύμβαση. Αυτή η επιφύλαξη, την οποία έχουμε αναπτύξει μετά την επικύρωση, παρουσιάζει ένα νέο πρόβλημα διεθνούς δικαίου, το οποίο θα προτιμούσαμε να ρυθμίζαμε βάσει των όρων των διεθνών συμβάσεων.

  Jean-Pierre Audy (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Ψήφισα υπέρ της εξαιρετικής έκθεσης του κ. Δημητρίου σχετικά με την πρόταση απόφασης-πλαισίου του Συμβουλίου για τον συνυπολογισμό των καταδικαστικών αποφάσεων μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης επ’ ευκαιρία νέας ποινικής διαδικασίας. Η λειτουργία της ενιαίας αγοράς και η κινητικότητα των Ευρωπαίων εντός της Ένωσης καθιστούν ουσιώδες να καθοριστούν οι προϋποθέσεις βάσει των οποίων οι καταδικαστικές αποφάσεις στα κράτη μέλη θα λαμβάνονται υπόψη επ’ ευκαιρία νέας ποινικής διαδικασίας που αφορά διαφορετικές υποθέσεις σε άλλο κράτος μέλος. Έχει καταστεί ουσιώδης η θέσπιση της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης καταδικαστικών αποφάσεων, μαζί με τη συγκέντρωση και την ανταλλαγή στοιχείων τα οποία φυσικά θα την συνόδευαν. Αυτή είναι μια αναγκαία, αν και όχι ικανή προϋπόθεση αν πρόκειται να προχωρήσουμε προς έναν ευρωπαϊκό δικαστικό χώρο με την πεποίθηση ότι η ευρωπαϊκή δημοκρατία πρέπει να βασίζεται στον νόμο, και, αντίστροφα, ότι ο νόμος πρέπει να πηγάζει από τη δημοκρατία.

  Hélène Goudin και Nils Lundgren (IND/DEM), γραπτώς. (SV) Η Λίστα του Ιουνίου πιστεύει ότι η ασφάλεια δικαίου για τα άτομα είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα επί του οποίου δεν θα πρέπει να υπάρχουν συμβιβασμοί. Η ποινική νομοθεσία βρίσκεται στο κέντρο της κυριαρχίας και του δικαιώματος αυτοδιάθεσης μιας χώρας. Αναμφίβολα υπάρχουν πολύ διαφορετικές νομικές κουλτούρες στην ΕΕ, όπως υπάρχουν πολύ διαφορετικές στάσεις απέναντι στην ασφάλεια δικαίου και στην αμεροληψία των δικαστηρίων. Η πρόταση κινδυνεύει να υπονομεύσει τη σύμβαση της Χάγης που διέπει το διεθνές πεδίο εφαρμογής των ποινικών δικαστηρίων, η οποία υπεγράφη το 1972 και λειτουργεί από τότε με επιτυχία.

Πράγματι, η Λίστα του Ιουνίου πιστεύει ότι η τροπολογία του Κοινοβουλίου είναι καλύτερα μελετημένη, αλλά πιστεύει επίσης ότι η πρόταση στο σύνολό της αποτελεί ένα περαιτέρω βήμα προς μια υπερεθνική ένωση. Κατά συνέπεια, καταψηφίζουμε την πρόταση για λόγους αρχής.

  Sylvia-Yvonne Kaufmann (GUE/NGL), γραπτώς. (DE) Απαράβατη αρχή όλων των σύγχρονων κωδίκων ποινικού δικαίου είναι η αρχή nulla poena sine lege, σύμφωνα με την οποία ποινικές κυρώσεις επιβάλλονται μόνο σε ό,τι θεωρούνταν ποινικά κολάσιμο κατά τον καιρό τέλεσης της πράξης.

Όσον αφορά τη συγκεκριμένη απόφαση-πλαίσιο αυτό σημαίνει ότι μια καταδίκη που επιβλήθηκε στο παρελθόν στο κράτος Α δεν επιτρέπεται να ληφθεί υπόψη σε νέα ποινική διαδικασία στο κράτος Β, εάν η αιτία της καταδίκης δεν αποτελεί ποινικά κολάσιμη πράξη εκεί, βάσει του δικαίου του κράτους Β. Καθώς αυτό μπορεί να διαπιστωθεί μόνο εάν, για παράδειγμα, ένας δικαστής του κράτους Β επαναλάβει ολόκληρη τη δίκη που διεξήχθη στο κράτος Α συμπεριλαμβανομένης της συλλογής αποδεικτικών στοιχείων –κάτι που θα περιλάμβανε διαδικασίες όπως η εξέταση μαρτύρων και δεν θα ήταν ούτε επιθυμητό, ούτε εφικτό– θα πρέπει να αρκεστεί κανείς στο ότι αυτός διατηρεί αιτιολογημένη αμφιβολία για το αξιόποινο της πράξης. Εάν ένας δικαστής διατηρεί την αμφιβολία αυτή, τότε δεν πρέπει να του επιτρέπεται να λαμβάνει υπόψη μια τέτοια πρότερη καταδίκη.

Δυστυχώς, αυτό δεν ορίζεται σαφώς στην προκείμενη απόφαση-πλαίσιο. Θα υπέβαλα σχετική τροπολογία, ωστόσο η επιτροπή δεν διέθετε τον χρόνο να συζητήσει σχετικά με τροπολογίες, διότι η προθεσμία για την υποβολή τους συνέπιπτε με τις καλοκαιρινές διακοπές και η ψηφοφορία πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά από αυτές, χωρίς περαιτέρω συζήτηση στην επιτροπή. Λυπάμαι πολύ για αυτό, διότι εάν υπήρχε περισσότερος χρόνος, θα μπορούσε να έχει αποτραπεί το πρόβλημα που περιέγραψα.

  Timothy Kirkhope (PPE-DE), γραπτώς. – (EN) Πρέπει να τονίσουμε ότι η συνεργασία, και όχι η εναρμόνιση, πρέπει να αποτελεί τη βάση για κάθε μέτρο σε αυτόν τον τομέα. Αυτή η έκθεση είναι αναμφίβολα αξιόλογη· ωστόσο, πρέπει να επαναλάβουμε έντονα την καίρια σημασία του σεβασμού των διαφορετικών εθνικών νομικών παραδόσεων αντί να ακολουθούμε μια υπερβολικά δογματική οδό. Κατά συνέπεια, οι βρετανοί Συντηρητικοί συνάδελφοί μου και εγώ απείχαμε από την ψηφοφορία επί της έκθεσης αυτής.

  Αθανάσιος Παφίλης (GUE/NGL), γραπτώς. – H έκθεση κινείται στη κατεύθυνση της ομογενοποίησης των κανόνων ποινικής διαδικασίας και της "κοινοτικοποίησης" του ποινικού δικαίου στο επίπεδο της Ε.Ε., στα πλαίσια της υλοποίησης του Προγράμματος της Χάγης για τη δημιουργία ενός ενιαίου "Χώρου Ασφάλειας Ελευθερίας και Δικαιοσύνης".

Προτείνει την τροποποίηση σε ακόμη πιο αντιδραστική κατεύθυνση της Πρότασης Απόφασης της Επιτροπής, αφού δίνει τη δυνατότητα να λαμβάνεται υπόψη σ' ένα κράτος μέλος καταδικαστική απόφαση που έχει εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος της ΕΕ, εναντίον κάποιου προσώπου, ακόμη κι όταν η πράξη για την οποία έχει καταδικαστεί δεν αποτελεί αξιόποινη πράξη σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους το οποίο την λαμβάνει υπόψη του!

Με τον τρόπο αυτό η ευρωενωσιακή νομοθεσία προσθέτει ένα ακόμη εργαλείο στην προσπάθεια επιβολής στις εθνικές ποινικές νομοθεσίες των υπερεθνικών ρυθμίσεων της Ε.Ε. που θα καθορίζουν τις συμπεριφορές που εκείνη κρίνει ότι πρέπει να χαρακτηρισθούν αξιόποινες.

Αποτελεί ένα ακόμη βήμα που σφίγγει τον κλοιό γύρω από τις ατομικές ελευθερίες, στοχεύει στη δράση του μαζικού λαϊκού κινήματος και δημιουργεί τις προϋποθέσεις να χαρακτηρίζονται ως αξιόποινες οι αγωνιστικές δραστηριότητες του κινήματος.

Το ΚΚΕ καταψηφίζει την έκθεση και καλεί τους εργαζόμενους να δυναμώσουν τη δράσης τους, μέσα από το εργατικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών.

- Έκθεση Capoulas Santos (A6-0271/2006)

  Christopher Heaton-Harris (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, καταψήφισα παρά τη θέληση του κόμματός μου την έκθεση Capoulas Santos σχετικά με την αλιευτική συμφωνία με τη Δημοκρατία της Γουϊνέας-Μπισάου. Τα τελευταία επτά χρόνια, ανησυχώ όλο και περισσότερο για τη φύση των διαφόρων αλιευτικών συμφωνιών που συνάπτει η Ευρωπαϊκή Ένωση με πολλές και διάφορες χώρες. Αυτό αντανακλάται στην ψήφο μου μέχρι αυτήν τη στιγμή.

Πριν από λίγα χρόνια, διάβασα την έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου σχετικά με αρκετές από αυτές τις αλιευτικές συμφωνίες, οι οποίες προκαλούν ιδιαίτερα ερωτήματα και αμφιβολίες ως προς το αν υπάρχουν οφέλη για τις εμπλεκόμενες χώρες. Ασφαλώς τα οφέλη είναι ελάχιστα για τις τοπικές αλιευτικές κοινότητες και ασφαλώς δεν υπάρχουν οφέλη για την οικολογία της τοπικής αλιείας. Αποδοκιμάζω ιδιαίτερα το γεγονός ότι η ΕΕ επιτρέπει στους πλούσιους και κυρίως ισπανικούς αλιευτικούς στόλους να παραβιάζουν τα αλιευτικά δικαιώματα, και γι’ αυτό καταψήφισα τη συγκεκριμένη έκθεση.

  Duarte Freitas (PPE-DE), γραπτώς. (PT) Η παράταση αυτής της αλιευτικής συμφωνίας θα επιτρέψει την καλύτερη προετοιμασία για τη νέα Συμφωνία Εταιρικής Σχέσης ανάμεσα στην ΕΕ και στη Γουινέα-Μπισάου.

Η κύρια δυσκολία που αντιμετωπίζει επί του παρόντος ο κοινοτικός στόλος αφορά τη φανερή έλλειψη πόρων για την εποπτεία και παρακολούθηση της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης της χώρας, δηλαδή τη ζώνη που εκτείνεται πέρα από τα 12 ναυτικά μίλια. Το αποτέλεσμα αυτής της έλλειψης πόρων είναι παράνομες πρακτικές που θέτουν σε κίνδυνο την αειφορία των αλιευτικών δραστηριοτήτων του κοινοτικού στόλου.

Αυτή η παράταση θα διατηρήσει επίσης τις αλιευτικές ευκαιρίες για τον ευρωπαϊκό στόλο και θα δώσει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση της Γουινέας-Μπισάου να διασφαλίσει βέλτιστη αλιευτική πρακτική για την ΕΕ με βάση την αειφορία των εν λόγω πόρων.

Θα ψηφίσω υπέρ αυτής της έκθεσης.

  Alyn Smith (Verts/ALE), γραπτώς. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, σήμερα καλούμαστε να εγκρίνουμε άλλη μία αλιευτική συμφωνία η οποία εξάγει τις καταστροφικές πολιτικές μας σε μια τρίτη χώρα. Αυτές οι συμφωνίες δεν εξυπηρετούν ούτε την ανάπτυξη, ούτε τη διατήρηση των αλιευτικών αποθεμάτων, αλλά ούτε και την αξιοπιστία της ΕΕ, και θα συνεχίσω να τις καταψηφίζω.

- Έκθεση Pittella (A6-0284/2006)

  Christopher Heaton-Harris (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, δεν ψήφισα επί του σχεδίου που τροποποιεί τον προϋπολογισμό αριθ. 4, δηλαδή την έκθεση Pittella. Όχι επειδή δεν σέβομαι τον εισηγητή – σέβομαι απεριόριστα τον κ. Pittella και είμαι βέβαιος ότι αυτή η συγκεκριμένη ρύθμιση στον προϋπολογισμό είναι σωστή. Έχω, όμως, ένα συγκεκριμένο πρόβλημα με τη διαδικασία: την ψηφοφορία ειδικής πλειοψηφίας χωρίς καμία ένδειξη ψήφων, χωρίς έλεγχο των ψήφων επί τόπου και χωρίς κανέναν απολύτως έλεγχο της διαδικασίας καταμέτρησης.

Θέλω να εκφράσω τις ανησυχίες πολλών εκ των μελών της περιφέρειάς μου σχετικά με τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό. Παραβρέθηκα πρόσφατα σε συναντήσεις τόσο στο Daventry όσο και στο Brixworth, στην περιφέρειά μου, όπου εκφράστηκε ανησυχία για το γεγονός ότι ο προϋπολογισμός δεν δαπανάται ή δεν εφαρμόζεται δεόντως. Η μεταφορά τεράστιων ποσών χρημάτων από τη μία γραμμή του προϋπολογισμού στην άλλη, η οποία δεν αντανακλά τη σεβαστή πολιτική άποψη του Κοινοβουλίου τη στιγμή της δημοσιονομικής διαδικασίας, αποτελεί ανησυχητική εξέλιξη που συμβαίνει όλο και περισσότερο. Γι’ αυτό δεν ψήφισα επί της έκθεσης Pittella.

- Έκθεση Pittella (A6-0283/2006)

  Lena Ek, Cecilia Malmström και Anders Wijkman (PPE-DE), γραπτώς. (SV) Σήμερα, ψηφίσαμε επί ενός διορθωτικού προϋπολογισμού που αφορά τα έσοδα του προϋπολογισμού της ΕΕ. Ο διορθωτικός προϋπολογισμός περιλαμβάνει, για παράδειγμα, τον εκ νέου υπολογισμό των εισφορών που είναι απαραίτητες για τη χρηματοδότηση της καταβολής της επιστροφής στο Ηνωμένο Βασίλειο. Θεωρούμε άδικο και απαρχαιωμένο το γεγονός ότι ένα κράτος μέλος βρίσκεται σε αυτήν τη μοναδική θέση και θέλουμε, σε αυτό το πλαίσιο, να τονίσουμε τη σημασία της επανεξέτασης του προϋπολογισμού της ΕΕ για το 2008/2009. Είναι πολύ σημαντικό αυτή η επανεξέταση να καλύψει τη βρετανική επιστροφή, καθώς και την κοινή γεωργική πολιτική.

  Hélène Goudin και Nils Lundgren (IND/DEM), γραπτώς. (SV) Καταψηφίσαμε την έκθεση, διότι απορρίπτει το σχέδιο διορθωτικού προϋπολογισμού αριθ. 3 του Συμβουλίου των Υπουργών. Σε αντίθεση με την πλειοψηφία στην Επιτροπή Προϋπολογισμών, πιστεύουμε ότι το Συμβούλιο των Υπουργών έχει κάθε δικαίωμα να ανακατανείμει τις δαπάνες μεταξύ των θεσμικών οργάνων της ΕΕ κατά τη διάρκεια της διαδικασίας του προϋπολογισμού, αν πιστεύει ότι αυτό είναι το σωστό.

- Έκθεση Jöns (A6-0300/2006)

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. (PT) Με την έγκριση του προγράμματος PROGRESS, όλες οι κοινοτικές δράσεις, οι οποίες στο παρελθόν ήταν μοιρασμένες σε διάφορα προγράμματα, ενώθηκαν· για παράδειγμα η καταπολέμηση των διακρίσεων, η κοινοτική στρατηγική για την ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών, κίνητρα στον τομέα της απασχόλησης, δραστηριότητες σχετικά με τις συνθήκες εργασίες και δράσεις για την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού.

Στο στάδιο της συζήτησης και της διαπραγμάτευσης, καταφέραμε να βελτιώσουμε διάφορες πτυχές της αρχικής πρότασης της Επιτροπής σχετικά με το πρόγραμμα PROGRESS, η οποία τώρα περιλαμβάνει προτάσεις που υποβλήθηκαν από την Ομάδα μας, στη γνωμοδότηση της οποίας ήμουν εισηγήτρια εξ ονόματος της Επιτροπής Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ισότητας των Φύλων. Δυστυχώς, ωστόσο, η σημαντική πτυχή της συγχρηματοδότησης δεν τροποποιήθηκε. Αυτό αποτελεί βήμα οπισθοδρόμησης για τις ενώσεις που εργάζονται στον τομέα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, δεδομένου ότι η εισφορά μειώθηκε από το 90% που διαπραγματευτήκαμε το 2001 στο σημερινό 80%, ποσοστό ίδιο για όλες τις ενώσεις. Μπορεί να υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά θα ήταν πολύ δύσκολο να εγκριθούν.

Αυτός είναι ο βασικός λόγος της αποχής μας από την ψηφοφορία επί της έκθεσης αυτής σχετικά με το πρόγραμμα PROGRESS.

  Roger Helmer (NI), γραπτώς. – (EN) Όπως τόσα που βλέπουμε σε αυτήν την Αίθουσα, οι στόχοι αυτού του προγράμματος είναι καλοπροαίρετοι.

Ωστόσο, αμφιβάλλω αν θα επιτύχουν υπολογίσιμο πρακτικό αποτέλεσμα. Ο προτεινόμενος προϋπολογισμός των 650 εκατ. ευρώ είναι και πολύς και λίγος ταυτόχρονα: πολύς διότι ένα ποσό αυτού του ύψους, αν χρησιμοποιηθεί συνετά, θα μπορούσε ενδεχομένως να επιτύχει ορισμένα καλά αποτελέσματα και λίγος διότι, με το 1,50 ευρώ περίπου για κάθε πολίτη της ΕΕ, δεν μπορεί να επιτύχει τις προβλεπόμενες αλλαγές ευρείας κλίμακας. Τα περισσότερα από αυτά τα χρήματα προορίζονται για διαχείριση, κατανομή και εκτίμηση και πολύ λίγα εξ αυτών για την επίτευξη αποτελεσμάτων.

Πότε θα μάθουμε επιτέλους; Βλέπουμε διαρκώς καλοπροαίρετα προγράμματα όπως αυτό, τα οποία δεν καταφέρνουν να φέρουν αποτελέσματα. Ωστόσο, συνεχίζουμε να προσπαθούμε ξανά. Πρόκειται για έναν θρίαμβο της ελπίδας εις βάρος της πείρας.

Όμως να ’μαστε και πάλι, με ακόμα μία συγκεντρωτική προσπάθεια να βάλουμε τον κόσμο σε τάξη. Ας είμαστε σκληρά ειλικρινείς. Το κύριο αποτέλεσμα αυτού του μέτρου θα είναι να κάνει εμάς σε αυτό το Σώμα να αισθανθούμε ότι «κάναμε κάτι». Θα μας δώσει μια λάμψη αυτοδικαίωσης. Αλλά θα περάσει απαρατήρητο από εκείνους τους οποίους προορίζεται να βοηθήσει.

Εδώ ο κόσμος καίγεται και εμείς το βιολί μας. Ή ίσως θα έπρεπε να πω η Συνθήκη της Ρώμης καίγεται και εμείς το βιολί μας.

  Carl Lang (NI), γραπτώς. – (FR) Για την περίοδο 2007-2013, το πρόγραμμα PROGRESS προτίθεται να απορροφήσει τα κοινοτικά προγράμματα σχετικά με την κοινωνική προστασία, τις συνθήκες εργασίας και ούτω καθεξής, σε ένα ενιαίο κείμενο. Αυτό το συνονθύλευμα είναι απλά ένα ακόμη κοινωνικά άχρηστο μέσο στην ίδια κατεύθυνση με την αναποτελεσματική «στρατηγική της Λισαβόνας» για την ευρωπαϊκή οικονομική ανάπτυξη.

Αυτό το πρόγραμμα έχει επίσης σαφέστατα ιδεολογική άποψη. Ενώ η ισότητα των φύλων και η μέριμνα για τις ανάγκες των ατόμων με αναπηρίες είναι πολύ αξιέπαινοι στόχοι, η υπεράσπιση ατόμων δυνητικά εκτεθειμένων σε διακριτική μεταχείριση με βάση τη φυλετική ή την εθνοτική καταγωγή, τη θρησκεία ή τις πεποιθήσεις, την αναπηρία, την ηλικία και τον σεξουαλικό προσανατολισμό μπορεί να είναι ένας τρόπος φίμωσης της αντίθεσης στη μεταναστευτική πολιτική που ακολουθούν σήμερα τα κράτη μέλη, η οποία απειλεί τα δικά μας συστήματα κοινωνικής προστασίας επί 30 έτη.

Πέρα από το κόστος του, το σχέδιο αυτό ενισχύει τις εξουσίες της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, η οποία φέρει σημαντικό μερίδιο ευθύνης για τα ερείπια πολλών από τις βιομηχανίες μας, για την καταστροφή της υπαίθρου μας και, κατά συνέπεια, για την κοινωνική οπισθοδρόμηση από την οποία υποφέρουν οι λαοί της Ευρώπης.

Μόνο μια νέα Ευρώπη των εθνών, βασισμένη στην εθνική αλληλεγγύη θα καταστήσει πραγματική την κοινωνική πρόοδο στις χώρες μας.

  Sérgio Marques (PPE-DE), γραπτώς. (PT) Ο γενικός στόχος του κοινοτικού προγράμματος για την απασχόληση και την κοινωνική αλληλεγγύη –PROGRESS– είναι να παράσχει οικονομική ενίσχυση για την εφαρμογή των στόχων της ΕΕ στον τομέα της απασχόλησης και των κοινωνικών υποθέσεων και να βοηθήσει στην επίτευξη των στόχων της κοινωνικής ατζέντας στο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισαβόνας.

Η μερική πολιτική συμφωνία σχετικά με μια κοινή θέση ενσωματώνει ήδη τις περισσότερες από τις τροπολογίες του Κοινοβουλίου στο κείμενο της πρότασης. Σε γενικές γραμμές, το Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο και η Επιτροπή κράτησαν την ίδια γραμμή σχετικά με αυτό το πρόγραμμα.

Συνεπώς, παρέχω την πλήρη στήριξή μου στο κείμενο της κοινής θέσης, το οποίο δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να εγκριθεί γρήγορα η πρόταση απόφασης για τη δημιουργία του προγράμματος. Αυτό το κείμενο δεν αλλάζει την ουσία της αρχικής πρότασης της Επιτροπής, αλλά παρέχει μεγαλύτερη σαφήνεια και διαφάνεια στην εφαρμογή του προγράμματος και, πάνω από όλα, των δημοσιονομικών θεμάτων.

  José Albino Silva Peneda (PPE-DE), γραπτώς. (PT) Καθώς η Ευρώπη γερνάει και η οικονομία παγκοσμιοποιείται όλο και περισσότερο, είναι όλο και πιο αναγκαίο να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στην κοινωνική πολιτική, στο πλαίσιο της ενίσχυσης της περιφερειακής και κοινωνικής συνοχής στην Ευρώπη.

Το πρόγραμμα PROGRESS είναι κάτι παραπάνω από ένα σημαντικό μέσο κοινωνικής πολιτικής. Είναι ενδεικτικό του γεγονότος ότι το Κοινοβούλιο αναγνωρίζει πως η δημόσια πολιτική εξακολουθεί να διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στην προώθηση της απασχόλησης, της κοινωνικής προστασίας, της κοινωνικής ενσωμάτωσης, των ευνοϊκών συνθηκών εργασίας, της καταπολέμησης των διακρίσεων, της πολυμορφίας και της ισότητας μεταξύ γυναικών και ανδρών.

Φυσικά, η Ευρώπη οφείλει να εξετάσει τους δείκτες οικονομικής ανάπτυξης που πρέπει να βελτιώσει.

Ωστόσο, για να γίνει αυτό τα κράτη μέλη πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι απαιτείται πρόοδος σε ορισμένες βασικές πτυχές, όπως η επίτευξη πιο συγκεκριμένης προόδου στην οικοδόμηση της εσωτερικής αγοράς.

Η άποψη ότι αυτό που απαιτείται είναι περισσότερη Ευρώπη και λιγότερο ίδιο συμφέρον αποτελεί έναν περαιτέρω ζωτικό παράγοντα για την επιτυχία της πολιτικής περιφερειακής και κοινωνικής συνοχής.

Χαιρετίζω την απλούστευση που θα φέρει το πρόγραμμα PROGRESS, με τη συνέχιση της ανάπτυξης δραστηριοτήτων που ξεκίνησαν μέσω τεσσάρων προηγούμενων προγραμμάτων, σύμφωνα με την πρόθεση της Επιτροπής να παγιώσει και να εξορθολογίσει τα χρηματοδοτικά μέσα της ΕΕ.

- Έκθεση Krehl (A6-0281/2006)

  Bernadette Bourzai (PSE), γραπτώς. – (FR) Ψήφισα υπέρ της σύμφωνης γνώμης για τις στρατηγικές κατευθυντήριες γραμμές για τη συνοχή, αλλά θα ήθελα να τονίσω ότι η μεταρρύθμιση της περιφερειακής πολιτικής δεν έλαβε χώρα μόνον στη δύσκολη συγκυρία της ανανέωσης των δημοσιονομικών προοπτικών, αλλά και στο πλαίσιο της αναβίωσης της στρατηγικής της Λισαβόνας, η οποία σαφώς αναπροσανατόλισε τους στόχους της.

Γεγονός είναι ότι ο αναπροσανατολισμός τους αποκλειστικά προς την κατεύθυνση της καινοτομίας, της βασιζόμενης στη γνώση οικονομίας και της ανταγωνιστικότητας των παλαιών κρατών μελών δεν είναι αρκετός για να εγγυηθεί τους στόχους της εδαφικής συνοχής και της αειφόρου ανάπτυξης, οι οποίοι εκτιμώ ότι έχουν προτεραιότητα.

Λυπάμαι ιδιαίτερα για το γεγονός ότι η εγγραφή πιστώσεων σε σχέση με τους στόχους της Λισσαβόνας, μαζί με την ταξινόμηση των δαπανών, δεν θα υπόκεινται στη σύμφωνη γνώμη του Κοινοβουλίου.

Θεωρώ επίσης λυπηρό το γεγονός ότι η εδαφική διάσταση της συνοχής δεν ελήφθη ρητώς υπόψη ως αυτοτελής στρατηγική κατευθυντήρια γραμμή. Παρά ταύτα, αυτό δεν είναι αρκετό για την ανάπτυξη των απομονωμένων αγροτικών περιοχών. Ανησυχώ για τη μοίρα που τους επιφυλάσσεται στο πρόγραμμα, διότι δεν υπάρχει ακόμη σαφής διαχωριστική γραμμή μεταξύ της παρέμβασης από το ΕΤΠΑ και αυτής από το ΕΓΤΑΑ, το οποίο είναι τμήμα της ΚΓΠ και έχει πολύ περιορισμένα κονδύλια.

  Brigitte Douay (PSE), γραπτώς. – (FR) Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε τελικά τις στρατηγικές κατευθυντήριες γραμμές της Κοινότητας για την περίοδο 2007-2013. Ψήφισα υπέρ των συστάσεων της εισηγήτριας εγκρίνοντας αυτές τις κατευθυντήριες γραμμές.

Παρά ταύτα, κατά τη διάρκεια της συζήτησης επέστησα την προσοχή της Επιτροπής στην πρόκληση της διασυνοριακής συνεργασίας, η οποία θα πρέπει να μας παρέχει τη δυνατότητα να μειώσουμε τις διαφορές ανάμεσα στις συνοριακές περιοχές της Ένωσης, υπό τον όρο ότι τα άνισα ποσά που διατίθενται από τα διαρθρωτικά ταμεία ως αποτέλεσμα της στατιστικής ονοματολογίας δεν εμποδίζουν τον στόχο της συνοχής και δεν αυξάνουν τις ανισότητες.

Είναι ουσιώδες να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για ισόρροπη οικονομική, κοινωνική και εδαφική ανάπτυξη σε αμφότερες τις πλευρές των συνόρων και να επιδειχθεί ιδιαίτερη προσοχή στα προγράμματα που στοχεύουν στην επίτευξη της διασυνοριακής συνεργασίας.

  Emanuel Jardim Fernandes (PSE), γραπτώς. (PT) Η γρήγορη έγκριση των κοινοτικών στρατηγικών κατευθυντήριων γραμμών για τη συνοχή αποτελεί πολύ σημαντικό παράγοντα στη συνεχή διαδικασία προγραμματισμού της βοήθειας από τα ευρωπαϊκά ταμεία στα κράτη μέλη στον τομέα της μεταρρύθμισης της πολιτικής συνοχής για την περίοδο 2007-2013, με σκοπό τα νέα χρηματοδοτικά προγράμματα να εφαρμοστούν από την 1η Ιανουαρίου 2007.

Το Κοινοβούλιο εξέφρασε τη γνώμη του σχετικά με τις κατευθυντήριες γραμμές στη συνεδρίασή του στις 18 Μαΐου σε ένα ψήφισμα που ενέκρινε, το οποίο βασίστηκε στην έκθεση Krehl σχετικά με την προετοιμασία για τη διαδικασία σύμφωνης γνώμης για τις στρατηγικές κατευθυντήριες γραμμές της Κοινότητας για την περίοδο 2007-2013 (πολιτική της συνοχής για την ενίσχυση της ανάπτυξης και της απασχόλησης), την οποία υποστήριξα και επί της οποίας ψήφισα αναλόγως.

Η σύσταση της κ. Krehl σχετικά με την πρόταση απόφασης του Συμβουλίου που αφορά στις κοινοτικές κατευθυντήριες γραμμές για τη συνοχή βασίζεται σε αυτό το κοινοβουλευτικό ψήφισμα της 18ης Μαΐου.

Ως εκ τούτου, ψήφισα και πάλι υπέρ.

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), γραπτώς. (PT) Τώρα που η πλειοψηφία του Κοινοβουλίου έδωσε τη σύμφωνη γνώμη της για τις κοινοτικές στρατηγικές κατευθυντήριες γραμμές για τη συνοχή για την περίοδο 2007-2013, τα κράτη μέλη θα υποβάλουν τα εθνικά πλαίσια αναφοράς τους.

Δεν δεχόμαστε την αλλαγή που υποδηλώνεται σε αυτές τις στρατηγικές κατευθυντήριες γραμμές, στον βαθμό που θέτουν τη συνοχή σε δευτερεύοντα ρόλο μετά την ανταγωνιστικότητα. Με άλλα λόγια, ο στόχος της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής καθίσταται δευτερεύων μετά από τους στόχους της «στρατηγικής της Λισαβόνας» και το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμά τους για την ελευθέρωση των αγορών και των δημόσιων υπηρεσιών, ενθαρρύνοντας την κατάργηση των ρυθμίσεων και μειώνοντας την ασφάλεια της απασχόλησης, ιδιωτικοποιώντας την κοινωνική ασφάλιση και ξεπουλώντας τη διδασκαλία και την έρευνα σε όποιον κάνει την υψηλότερη προσφορά.

Πρόκειται, με άλλα λόγια, για ένα πρόγραμμα που υπονομεύει την οικονομική και κοινωνική συνοχή και προωθεί τις εδαφικές και κοινωνικές ανισότητες.

Η καθιέρωση μιας ελάχιστης ποσόστωσης κονδυλίων για αυτούς τους σκοπούς –τουλάχιστον 60% για τις περιφέρειες σύγκλισης– είναι συνεπώς απαράδεκτη, καθώς δημιουργεί αντιπαράθεση μεταξύ αντιφατικών στόχων, ειδικά σε ένα πλαίσιο στο οποίο το ποσό των κονδυλίων μειώθηκε στο 0,37% του Κοινοτικού ΑΕΕ από 0,41% στο προηγούμενο πλαίσιο.

Επιπροσθέτως, αντιτιθέμεθα –ειδικά σε αυτό το πλαίσιο– στην παράταση της χρήσης των εταιρικών σχέσεων μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Ως εκ τούτου, ψηφίσαμε κατά.

  Alyn Smith (Verts/ALE), γραπτώς. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, συγχαίρω την εισηγήτριά μας, κ. Krehl, για την καλά ισορροπημένη έκθεση σχετικά με αυτό το κρίσιμο θέμα. Στη Σκωτία έχουμε μακρά πείρα αποτελεσματικής και ορθής χρήσης των διαρθρωτικών ταμείων, και είναι σημαντικό να συνεχίσουν να διατίθενται αυτοί οι πόροι προκειμένου να καλύπτουν τις ανάγκες της Ευρώπης. Σε αυτήν την έκθεση λαμβάνονται υπόψη οι εξελίξεις και προτείνονται ορισμένα χρήσιμα μέτρα προόδου, γι’ αυτό την χαιρετίζω ολόψυχα.

- Έκθεση Rapkay (A6-0275/2006)

  Gilles Savary (PSE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να εξηγήσω γιατί, μετά τις χθεσινές πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις και τις σημερινές ψηφοφορίες, ψήφισα κατά της έκθεσης του κ. Rapkay. Πολύ απλά γιατί δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι είναι μια θριαμβευτική νίκη για τους φιλελεύθερους.

Ψηφίσαμε για την απορύθμιση των δημόσιων υπηρεσιών, κατά μιας οδηγίας πλαίσιο, κατά της διάκρισης μεταξύ υπηρεσιών γενικού οικονομικού συμφέροντος και υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, για την εφαρμογή του δικαίου του ανταγωνισμού σε όλες τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας και τον ακριβή ορισμό τους, κατά του ορισμού του ενδοϋπηρεσιακού, με άλλα λόγια του κρατικού ελέγχου, και κατά των λεπτομερειών των κριτηρίων Altmark. Υπό αυτές τις συνθήκες, κάνουμε ένα σημαντικό βήμα οπισθοδρόμησης σε σύγκριση με τα προηγούμενα ψηφίσματα του κ. Herzog και του κ. Langen το 2001, και η Επιτροπή τώρα προτείνει μια νέα ανακοίνωση στα τέλη του έτους.

Με άλλα λόγια, αφήνουμε σήμερα ολόκληρους τομείς κοινοτικού δικαίου και τοπικές δημόσιες υπηρεσίες εκτεθειμένες στις αβεβαιότητες του Δικαστηρίου. Τι σημαίνει κρατικός έλεγχος; Τι σημαίνει διαδημοτική δομή; Τι σημαίνει κοινωνία μικτής οικονομίας; Τι παραχωρήσεις χρειάζεται να γίνουν υπέρ της αγοράς και του δικαίου του ανταγωνισμού; Ακόμη δεν γνωρίζουμε, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο θα συνεχίσω να υποστηρίζω ευρέως βεληνεκούς κείμενα που μας δίνουν τη δυνατότητα να θέσουμε την επικουρικότητα σε σταθερότερη βάση. Δυστυχώς, πιστεύω ότι απέχουμε πολύ από την επίτευξή της, και αυτή είναι τώρα μια ήττα. Ελπίζω να μην είναι μια οριστική ήττα.

  Jean-Louis Bourlanges (ALDE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, δεν ψηφίσαμε υπέρ της έκθεσης Rapkay για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο: αποτελεί ένα εντελώς αδικαιολόγητο βήμα οπισθοδρόμησης σε σύγκριση με το κείμενο του Συντάγματος.

Το κείμενο του σχεδίου Συντάγματος προέβλεπε έναν ευρωπαϊκό νόμο που θα έθετε τις αρχές και τις προϋποθέσεις που θα μας έδιναν τη δυνατότητα να παρέχουμε, να εκτελούμε και να χρηματοδοτούμε υπηρεσίες γενικού οικονομικού συμφέροντος. Αυτό θα ήταν, κατά συνέπεια, το κείμενο που σήμερα αποκαλούμε οδηγία πλαίσιο. Η έκθεση όχι μόνο απομακρύνεται από αυτήν την αρχή, αλλά απορρίπτοντας την τροπολογία 10 απορρίπτει επίσημα και δημόσια εκφράζει αντίθεση προς τη Συνταγματική Συνθήκη.

Κατά συνέπεια ανησυχώ ιδιαίτερα για την περίεργη πορεία που ακολουθεί το Κοινοβούλιο, το οποίο ισχυρίζεται μαζικά ότι υποστηρίζει τη Συνταγματική Συνθήκη, αλλά το οποίο, όταν πρόκειται για κάτι σημαντικό, και δη κρίσιμης σημασίας, για την κοινή γνώμη ορισμένων χωρών, υπαναχωρεί χωρίς αιτιολογία.

  Jean-Pierre Audy (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Ψήφισα υπέρ της έκθεσης του κ. Rapkay σχετικά με το Λευκό Βιβλίο της Επιτροπής για τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας (ΥΚΩ) διότι είναι μια ισορροπημένη έκθεση. Συγκεκριμένα, ο εισηγητής είχε το σθένος να επισημάνει ότι είναι αδύνατον να δοθεί ένας ομοιογενής ορισμός των ΥΚΩ μέσα σε ένα τόσο ανόμοιο κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση και ότι, σε αυτόν τον τομέα, η αρχή της επικουρικότητας πρέπει να επαναβεβαιωθεί, αφήνοντας στα κράτη μέλη να ορίσουν τι θα πρέπει ή δεν θα πρέπει να θεωρείται ότι εμπίπτει στην κοινή ωφέλεια και να ενεργούν απ’ ευθείας σύμφωνα με τις αποφάσεις τους. Μετά τις δυσκολίες στην επίτευξη πολιτικού συμβιβασμού σε πρώτη ανάγνωση σχετικά με την οδηγία για τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά, η συζήτηση σχετικά με τις ΥΚΩ πόρρω απέχει από την ολοκλήρωσή της. Είναι επείγον να νομοθετήσουμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο για συγκεκριμένους τομείς, ήτοι για τις κοινωνικές υπηρεσίες και τις υπηρεσίες υγείας κοινής ωφέλειας, με σκοπό να τους εξασφαλίσουμε ασφάλεια δικαίου. Τέλος, αυτό το θέμα θα είναι σημαντικό όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα του ευρωπαϊκού χώρου, για την οποία πρέπει να επιδείξουμε ιδιαίτερη προσοχή.

  Bernadette Bourzai (PSE), γραπτώς. – (FR) Ψήφισα κατά της έκθεσης του κ. Rapkay σχετικά με το Λευκό Βιβλίο της Επιτροπής για τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, γιατί απορρίφθηκαν αρκετές τροπολογίες που ήσαν πολύ σημαντικές για εμένα, ιδιαίτερα η τροπολογία που ζητούσε μια οδηγία πλαίσιο για τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας και οι τροπολογίες που ζητούσαν διευκρίνηση των κριτηρίων διάκρισης μεταξύ υπηρεσιών κοινής ωφέλειας (ΥΚΩ) και υπηρεσιών γενικού οικονομικού συμφέροντος (ΥΓΟΣ) και των κριτηρίων για την χορήγηση αντιστάθμισης για την παροχή δημόσιων υπηρεσιών και ενδο-επιχειρησιακής παροχής.

Δεν πρέπει να υποχωρούμε πάνω σε αυτά τα θέματα που είναι ζωτικά για το μέλλον των δημόσιων υπηρεσιών στις χώρες μας, και δεν πρέπει να σημειώνουμε βήματα οπισθοδρόμησης σε σύγκριση με όσα ενέκρινε το Κοινοβούλιο στο ψήφισμα Herzog το 2004 και στο ψήφισμα Langen το 2001, ειδικά σε μια στιγμή που η Σοσιαλιστική Ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει συντάξει πρόταση οδηγίας πλαισίου για τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας με ακόμη πιο προχωρημένες θέσεις.

  Emanuel Jardim Fernandes (PSE), γραπτώς. (PT) Ως συντάκτης της γνωμοδότησης της Επιτροπής Μεταφορών και Τουρισμού σχετικά με το Λευκό Βιβλίο της Επιτροπής για τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας (ΥΚΩ), αγωνίστηκα για τα εξής:

- τον πλήρη αποκλεισμό των ΥΚΩ –τόσο των υπηρεσιών γενικού οικονομικού ενδιαφέροντος (ΥΓΟΕ) όσο και των υπηρεσιών γενικού μη οικονομικού ενδιαφέροντος (ΥΓΜΟΕ)– από το πεδίο εφαρμογή της οδηγίας για τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά.

- την έγκριση, αντιθέτως, μιας οδηγίας-πλαίσιο, μιας νομοθεσίας-πλαίσιο ή ενός γενικού νομικού πλαισίου, πείτε το όπως θέλετε, για τις ΥΚΩ (συμπεριλαμβανομένων των ΥΓΟΕ, αν και αυτό δεν εμποδίζει να υπόκεινται οι τελευταίες σε ειδικές τομεακές ρυθμίσεις) και

- τον προσδιορισμό και την περιγραφή των ΥΚΩ, μαζί με μια διασαφήνιση των διαφορών μεταξύ των ΥΓΜΟΕ και των ΥΓΟΕ, για λόγους ασφάλειας δικαίου.

Σε γενικές γραμμές, εκτιμώ ότι αυτές οι ιδέες καλύφθηκαν στην έκθεση. Γι’ αυτό υποστήριξα και υπερψήφισα αυτήν την έκθεση.

Απογοητεύτηκα, ωστόσο, διότι η έκθεση δεν ενσωμάτωσε μια άλλη από τις κύριες ιδέες που υπέβαλα στη γνωμοδότηση ως συντάκτης, δηλαδή την αναγνώριση, στο πλαίσιο των ΥΚΩ, της μοναδικής κατάστασης των απομακρυσμένων περιφερειών, δεδομένων των ιδιαίτερων διαρθρωτικών και μόνιμων εμποδίων που αντιμετωπίζουν.

  Anne Ferreira (PSE), γραπτώς. – (FR) Ψήφισα κατά της έκθεσης του κ. Rapkay για τους εξής λόγους. Πρώτα από όλα, δεν ζητείται από την Επιτροπή να προτείνει οδηγία πλαίσιο για τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας. Αιωρείται τώρα μια απειλή πάνω από τις διοικήσεις, τις κοινωνίες μικτής οικονομίας και τις διαδημοτικές δομές, λόγω του κινδύνου να ανακύψουν διαφορές στο όνομα του δικαίου του ανταγωνισμού. Ο κ. Barroso δεν έκανε λάθος όταν, κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην Ολομέλεια, παρατήρησε ότι δεν υπήρχε συναίνεση για πρόταση οδηγίας πλαισίου.

Η Επιτροπή, αρνούμενη να ορίσει τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας και το συγκεκριμένο δίκαιο που θα ισχύει για αυτές, αφήνει τις δημόσιες υπηρεσίες υποκείμενες στους κανόνες της αγοράς, και συνεπώς και στο δίκαιο του ανταγωνισμού.

Δεν είναι πλέον καιρός για δημοσίευση μίας ακόμη ανακοίνωσης ή για υποβολή νέων τομεακών προτάσεων. Αναμένουμε η Επιτροπή να τηρήσει τις αποφάσεις του Κοινοβουλίου και να προχωρήσει το ταχύτερο δυνατόν σε μια αποτίμηση των πολιτικών ελευθέρωσης που ακολουθούνται. Γνωρίζουμε ότι τα αποτελέσματα πόρρω απέχουν από τους δημοσιευθέντες στόχους.

Το ψήφισμα αυτό δεν εξετάζει τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας ως θεμελιώδη πυλώνα του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου ή ως μέσο επίτευξης των στόχων της ΕΕ όσον αφορά την κοινωνία, την οικονομία, το περιβάλλον και την εδαφική συνοχή.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. (PT) Καταψηφίσαμε αυτήν την έκθεση, διότι το γενικό σκεπτικό της είναι να υποβάλει τις δημόσιες υπηρεσίες σε ανταγωνισμό και σε μια μελλοντική εσωτερική αγορά για τις υπηρεσίες, στο πλαίσιο του συμβιβασμού που επετεύχθη από το Συμβούλιο για τη διαβόητη οδηγία Bolkestein.

Παράλληλα, καλύπτει τις συνέπειες των τομεακών ελευθερώσεων που έχουν ήδη λάβει χώρα σε τομείς όπως οι μεταφορές, η ενέργεια και οι επικοινωνίες. Αντίθετα με τους ισχυρισμούς, και όπως απέδειξαν πολλές ομάδες χρηστών και οργανώσεις προστασίας των καταναλωτών, η ελευθέρωση οδήγησε σε πιο δύσκολη πρόσβαση στις υπηρεσίες, σε χαμηλότερη ποιότητα υπηρεσιών, σε υψηλότερες τιμές και στην απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας, με το πρόσχημα της τομεακής αναδιάρθρωσης.

Η ιδέα της διάκρισης των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας σε οικονομικού και μη οικονομικού ενδιαφέροντος, από εμπορικής άποψης, αποτελεί στην πραγματικότητα μια προσπάθεια να τεθούν σχεδόν όλες οι δημόσιες υπηρεσίες στο έλεος της αγοράς.

Η θέση μας είναι να προστατεύσουμε την αποκλειστική αρμοδιότητα και κυριαρχία των κρατών μελών στον καθορισμό του τρόπου χρηματοδότησης των δημόσιων υπηρεσιών και στον τρόπο με τον οποίο θα οργανωθεί αυτή η χρηματοδότηση. Εξάλλου, η κρατική ιδιοκτησία αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο στην προστασία των δημόσιων υπηρεσιών υψηλής ποιότητας, ώστε να διασφαλιστεί γενική πρόσβαση σε όλη την επικράτεια της ΕΕ, παροχή σε κοινωνικά δίκαιες τιμές και η δημοκρατική συμμετοχή των τελικών χρηστών στον προσδιορισμό, τη διαχείριση και τον καθορισμό της ποιότητας αυτών των υπηρεσιών.

  Bruno Gollnisch (NI), γραπτώς. – (FR) Η έκθεση του κ. Rapkay για τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, είτε οικονομικής είτε άλλης, μας υπόσχεται ακόμη πιο περίπλοκη ευρωπαϊκή νομοθεσία και περαιτέρω παρέμβαση εκ μέρους της Επιτροπής στα δημοσιονομικά και φορολογικά συστήματα των κρατών μελών και των τοπικών αρχών τους, εκ των οποίων όλες συνιστούν κατάφωρη παραβίαση της αρχής της επικουρικότητας, η οποία ωστόσο αναφέρεται κατά κόρον από τον εισηγητή.

Οι ευρωπαίοι πολίτες πρέπει να θυμούνται συνεχώς ότι η ελευθέρωση των δημοσίων υπηρεσιών, με όλες τις πολύ οικείες συνέπειες, αποτελεί το μέσο με το οποίο η Επιτροπή των Βρυξελλών κρατά τις Συνθήκες σε νομική ομηρία.

Γεγονός είναι ότι η αγορά, από μόνη της, δεν μπορεί να εγγυηθεί ούτε την ποιότητα ούτε την εκπλήρωση όλων των αποστολών αυτών των υπηρεσιών, ανεξάρτητα από το αν αυτές συνδέονται με την κοινωνία, τη χωροταξία ή τα στρατηγικά και τα εθνικά συμφέροντα.

Οι δημόσιες υπηρεσίες, κερδοφόρες ή όχι, πρέπει να τεθούν υπό την αποκλειστική εξουσία των κρατών μελών, όσον αφορά τόσο τον ορισμό τους όσο και την οργάνωσή τους, τις διαδικασίες διορισμού, τον αριθμό και τη φύση των οργάνων στα οποία αυτές ανατίθενται ακόμη δε και τις μεθόδους χρηματοδότησης.

  Jean Lambert (Verts/ALE), γραπτώς. – (EN) Καταψήφισα την έκθεση Rapkay, διότι θεωρώ ότι το τελικό κείμενο δεν παρείχε επαρκή στήριξη για τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας (δημόσιες υπηρεσίες). Οι μεμονωμένες οδηγίες σε τομεακή βάση θα οδηγήσουν μόνο στη «σαλαμοποίηση» του γενικού δημοσίου συμφέροντος και στην εκχώρηση τομέων σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Υπάρχουν πτυχές των δημοσίων υπηρεσιών που στηρίζουν τον εκπαιδευτικό τομέα, μορφές στέγασης που εξυπηρετούν το γενικό δημόσιο συμφέρον, έστω και αν δεν ασχολούνται ρητώς με στερημένες κοινωνικές ομάδες – μια τομεακή προσέγγιση δεν είναι αρκετή. Όπως κάναμε τόσες φορές και στο περιβαλλοντικό πεδίο, χρειαζόμαστε μια κυρίαρχη οδηγία πλαίσιο πρώτα, η οποία θα καθορίζει την κοινή ωφέλεια πριν ασχοληθούμε με τους ειδικούς κλάδους. Μπορούμε να βρούμε μια νομική βάση. Δεν αρκεί να λέμε ότι αυτό υπάγεται στην αρμοδιότητα των κρατών μελών όταν οι κυβερνήσεις των ίδιων των κρατών μελών χρησιμοποιούν τους κανόνες της αγοράς, την οδηγία για τις υπηρεσίες και άλλα μέσα για να επιτύχουν την ελευθέρωση με πλάγιο τρόπο. Ελπίζω ότι όσοι υποστήριξαν την τροπολογία για την ελευθέρωση, όσοι καταψήφισαν μια οριζόντια οδηγία και υπερψήφισαν την τελική έκθεση θα μπορέσουν να εξηγήσουν στους συναδέλφους τους στην τοπική και περιφερειακή διοίκηση γιατί δεν υπερασπίζονται σθεναρότερα τις δημόσιες υπηρεσίες που πρέπει να παράσχουν οι συνάδελφοί τους.

  Carl Lang (NI), γραπτώς. – (FR) Η έκθεση του κ. Rapkay για τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας (ΥΚΩ) αρχικά φαίνεται ελκυστική. Κάνει λόγο για ανάγκη να γίνουν περισσότερα για την προστασία των δημοσίων υπηρεσιών και για την αρχή της επικουρικότητας, για τον δημοκρατικό σεβασμό που πρέπει να επιδεικνύεται για τις εθνικές παραδόσεις και τους ορισμούς που αφορούν τις ΥΚΩ που πρέπει να διευκρινίζονται διά μέσου μιας ειδικής εισαγωγής της έννοιας των υπηρεσιών «μη οικονομικού» συμφέροντος.

Αυτές οι καλές προθέσεις μπορεί να εξαπατούν τους ανθρώπους, ειδικά όταν το σχέδιο οδηγίας πλαισίου φαίνεται να έχει τώρα εγκαταλειφθεί. Ωστόσο, πολλοί δεσμευτικοί κανόνες θα ανταγωνιστούν με τις προτεραιότητες των κρατών μελών, όπως ο έλεγχός τους επί των μεθόδων χρηματοδότησης. Η πόρτα, κατά συνέπεια, παραμένει ανοικτή για να ακολουθηθεί στο μέλλον μια ιδιότυπη φιλοευρωπαϊκή πορεία.

Τέλος, μου είναι σαφώς αδύνατον να ψηφίσω υπέρ αυτού του κειμένου, δεδομένου ότι μνημονεύει τη Συνταγματική Συνθήκη το Σύνταγμα το οποίο σύμφωνα με την έκθεση θα παρείχε καλύτερες εγγυήσεις για τις ΥΚΩ που αντιμετωπίζουν την παρούσα συγκεχυμένη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ευρωπαϊκή νομοθεσία. Θα επισημάνω ότι το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα απορρίφθηκε δημοκρατικά από τους λαούς των Κάτω Χωρών και της Γαλλίας.

Αυτό το κείμενο, το οποίο, τελικά, δεν παίρνει θέση στη συζήτηση, αξίζει μόνον την αποχή.

  Marie-Noëlle Lienemann (PSE), γραπτώς. – (FR) Ψήφισα κατά της έκθεσης Rapkay. Η έκθεση δεν αναγνωρίζει την ανάγκη για μια οδηγία πλαίσιο για τις ΥΚΩ και τις ΥΓΟΣ και αφήνει έτσι την πόρτα ανοικτή για συνέχιση της τρέχουσας διαδικασίας απορρύθμισης, η οποία θέτει σε κίνδυνο τις δημόσιες υπηρεσίες μας, καθώς και την ευκαιρία για τον καθένα, ανεξάρτητα από τον τόπο κατοικίας του, να έχει πρόσβαση σε υπηρεσίες ζωτικής σημασίας.

Μια οδηγία πλαίσιο θα εγγυόταν την τυποποίηση μεταξύ των χρηστών, την ισότητα μεταξύ των πολιτών και των περιοχών, τη χωροταξία και τη μακροχρόνια συνέχεια των παρεχόμενων υπηρεσιών, καθώς και ένα επίπεδο προτύπων ποιότητας.

Οφείλουμε, επειγόντως, να σταματήσουμε τη γενικευμένη ελευθέρωση, η οποία δεν ικανοποιεί ούτε τους εργαζομένους που απασχολούνται σε αυτές τις δραστηριότητες ούτε τους πολίτες.

  Αθανάσιος Παφίλης (GUE/NGL), γραπτώς. – Οι δημόσιες υπηρεσίες με τον διαχωρισμό τους σε οικονομικού και μη οικονομικού χαρακτήρα βρίσκονται στο στόχαστρο του μεγάλου κεφαλαίου προκειμένου να εμπορευματοποιηθεί η ικανοποίηση βασικών λαϊκών αναγκών και να αυξηθεί η κερδοφορία του

Η ΕΕ εντείνει την απαγόρευση των κρατικών ενισχύσεων με πρόσχημα την προστασία του ανταγωνισμού, προωθεί την πλήρη απελευθέρωση και ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών προκειμένου να επιτραπεί η διείσδυση του μεγάλου κεφαλαίου. Στα πλαίσια της Ενιαίας Αγοράς και του Συμφώνου Σταθερότητας τα κράτη μέλη ξεπουλούν τη λαϊκή περιουσία ενισχύοντας την πλουτοκρατία. Σύμφωνα με την ΕΕ οι επικερδείς για το κεφάλαιο υπηρεσίες πρέπει να ξεπουληθούν.

Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής θα είναι ιδιαίτερα επώδυνα για τους εργαζόμενους. Απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας, δυσμενέστερες εργασιακές σχέσεις, πτώση του βιοτικού επιπέδου. Ιδιαίτερα αρνητικές θα είναι οι συνέπειες για όλους τους χρήστες των υπηρεσιών αυτών και ιδιαίτερα για τα λαϊκά στρώματα. Συνέπειες που ήδη είναι εμφανείς σε υπηρεσίες που υπήρξαν "θύματα" των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και της πολιτικής ιδιωτικοποιήσεων.

Το ΚΚΕ καταψηφίζει το ψήφισμα του ΕΚ που αποδέχεται τον διαχωρισμό των ΔΕΚΟ σε οικονομικού και μη οικονομικού χαρακτήρα και προωθεί το ξεπούλημα και την εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών αυτών. Συμπαρατάσσεται με τους εργαζόμενους που αγωνίζονται για καλύτερες και φθηνότερες δημόσιες υπηρεσίες προς όφελος του βιοτικού επιπέδου του λαού και όχι των μονοπωλιακών κερδών.

  Luís Queiró (PPE-DE), γραπτώς. (PT) Ανεξάρτητα από το καπιταλιστικό μοντέλο και το μοντέλο οικονομίας της αγοράς που υποστηρίζουμε, πάντα θα υπάρχει ανάγκη για την παροχή δημόσιων υπηρεσιών από δημόσιους φορείς, είτε άμεσα είτε έμμεσα. Συναφώς, και δεδομένου ότι αυτό το θέμα προκύπτει σε διάφορα κοινοτικά μέτρα –έστω και για να το αποκλείσουν από το πεδίο εφαρμογής τους– είναι κατανοητό ότι η Επιτροπή θα πρέπει να υποβάλει τη γνώμη της επί αυτού του θέματος.

Τούτου λεχθέντος, θα ήθελα να εκφράσω τρεις επιφυλάξεις, λαμβάνοντας υπόψη τις μελλοντικές εξελίξεις. Πρώτον, η ΕΕ δεν είναι σε θέση να παράσχει υπηρεσίες γενικού οικονομικού συμφέροντος, και αυτό ισχύει και για τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας επίσης (τυχόν εξαιρέσεις θα πρέπει να βασίζονται στην ιδανική περίπτωση σε συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών). Η νομοθεσία για αυτές τις υπηρεσίες θα πρέπει να εφαρμόζεται σε εθνικό επίπεδο, αν και θα πρέπει επίσης να συμμορφώνεται με τους κανόνες της εσωτερικής αγοράς και τις αρχές της ελεύθερης εγκατάστασης και ελεύθερης παροχής υπηρεσιών.

Τέλος, με τρόμαξε το γεγονός ότι το ψήφισμα επί του θέματος αυτού ζητεί από την Επιτροπή να υποβάλει μια διεξοδική ανάλυση «των επιπτώσεων της μέχρι τώρα ελευθέρωσης, ιδιαίτερα όσον αφορά την κατάσταση των καταναλωτών και των εμπλεκόμενων εργαζομένων». Ο όρος «εμπλεκόμενων» εισαγάγει μια ιδεολογική γωνία σε ένα πλαίσιο που θα πρέπει να είναι αμερόληπτο.

  José Albino Silva Peneda (PPE-DE), γραπτώς. (PT) Η εσωτερική αγορά της ΕΕ έχει ήδη αποδειχθεί επιτυχής στην ελευθέρωση ενός μεγάλου αριθμού τομέων των υπηρεσιών της, γεγονός που τελικά ωφέλησε τους ευρωπαίους καταναλωτές και τους εργαζόμενους.

Προκειμένου, ωστόσο, να αποκτήσει η ευρωπαϊκή οικονομία νέα ώθηση, η ΕΕ πρέπει να κάνει άλλο ένα ποιοτικό άλμα προόδου για να ολοκληρώσει την εσωτερική αγορά της και έτσι να αντλήσει τα μέγιστα οφέλη από αυτήν.

Αυτό το άλμα προόδου μπορεί να γίνει μέσω πρωτοβουλιών στον τομέα των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας (ΥΚΩ), οι οποίες είναι δημόσιες υπηρεσίες μη εμπορικής φύσης που χρηματοδοτούνται κυρίως από κρατικά κονδύλια.

Πιστεύω ότι ο ακριβής προσδιορισμός, η διαμόρφωση, η οργάνωση και η χρηματοδότηση των ΥΚΩ θα πρέπει να εναπόκειται αποκλειστικά στα κράτη μέλη, αντανακλώντας την πραγματικότητα των κρατών μελών και τον σεβασμό για περιφερειακή και τοπική αυτονομία.

Η παροχή ΥΚΩ σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο έρχεται σε διάσταση με την κοινοτική νομοθεσία. Αυτές οι υπηρεσίες καταλαμβάνουν μια νομική γκρίζα ζώνη σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς δεν είναι σαφές το ποιοι κανόνες ισχύουν για τις ΥΚΩ – όσον αφορά, για παράδειγμα, τον ανταγωνισμό, τους δημόσιους διαγωνισμούς και την εσωτερική αγορά. Η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου έχει κάνει ελάχιστα για να αποσαφηνίσει την κατάσταση.

Υποστηρίζω την αναφορά στον βαθμό που προωθεί μια σαφή διάκριση ανάμεσα, αφενός, στην εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας και, αφετέρου, στην επιδίωξη στόχων δημόσιου συμφέροντος στην παροχή ΥΚΩ.

- Έκθεση Eurlings (A6-0269/2006)

  Othmar Karas (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, η αντιπροσωπεία του Αυστριακού Λαϊκού Κόμματος ενέκρινε το πρώτο μέρος της παραγράφου 69, διότι θεωρούμε ότι πρόκειται για διαδικασία ανοικτού πέρατος, αλλά απέρριψε το δεύτερο μέρος διότι έρχεται σε αντίφαση με το πρώτο. Κατά την τελική, ωστόσο, ψηφοφορία, παρά τη μεγάλη υποστήριξη που έλαβε το δεύτερο μέρος, ψηφίσαμε «υπέρ», διότι θεωρήσαμε ότι η εν λόγω έκθεση δεν κρίνει τον τελικό στόχο αλλά τη σημερινή φάση των διαπραγματεύσεων και αποτελεί μια κριτική και αντικειμενική συζήτηση των κοινών νόμων και ψηφισμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι τελική ψηφοφορία και δήλωση. Ήθελα να το καταστήσω σαφές, για να μην υπάρξουν ασυνέπειες ή παρερμηνείες.

  Michl Ebner (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, ψήφισα συνειδητά και αποφασιστικά υπέρ του πρώτου μέρους της παραγράφου 69 και κατά του δεύτερου, διότι θεωρώ ότι η καλή εργασία του κ. Eurlings και πολλών άλλων συναδέλφων αποτελεί στην πραγματικότητα απαρίθμηση ζητημάτων και καταστάσεων που δεν ευνοούν την προσχώρηση της Τουρκίας, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον τελικός στόχος των διαπραγματεύσεων δεν θα πρέπει να είναι η προσχώρηση.

Για τον λόγο αυτόν, ψήφισα κατά της έκθεσης στο σύνολό της. Θα πρέπει να επικεντρωθούμε στην παράγραφο 71, αναζητώντας έναν τρόπο για τη σύνδεση της Τουρκίας στις ευρωπαϊκές δομές και θα πρέπει να κάνουμε το ίδιο και για άλλες γειτονικές χώρες, στις οποίες δεν θα πρέπει να προτείνεται η ιδιότητα του κράτους μέλους και για τις οποίες είμαστε πεπεισμένοι ότι δεν πρόκειται να είναι ποτέ σε θέση να την αποκτήσουν.

  Andreas Mölzer (NI). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, καταψήφισα την έκθεση Eurlings, αν και υπάρχουν σε αυτήν αναμφίβολα ορισμένα θετικά και ενδιαφέροντα σημεία, όπως το γεγονός ότι εκφράζει ξεκάθαρα ότι η Τουρκία δεν είναι έτοιμη για την Ευρώπη και ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είναι ποτέ. Ωστόσο, ψήφισα κατά επειδή η τουρκική κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα άλλο από το να ασκεί μια πολιτική εντυπώσεων, κατά την οποία συμφωνεί για ορισμένες μεταρρυθμίσεις αλλά δεν τις υλοποιεί, πόσο μάλλον επειδή δεν έχουμε προχωρήσει καθόλου προς την επίλυση ορισμένων προβλημάτων που ενδέχεται να έχουν δυσάρεστες συνέπειες, όπως το κυπριακό, το κουρδικό ή η αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων. Όλα αυτά τα ζητήματα θα έπρεπε να έχουν ήδη επιλυθεί πολύ πριν από την έναρξη των διαπραγματεύσεων, πόσο μάλλον που η Τουρκία έχει λάβει για τον σκοπό αυτόν τα τελευταία χρόνια περισσότερα από 1,3 δισ. ευρώ ως προενταξιακή ενίσχυση. Θεωρώ ότι έχει φτάσει επιτέλους ο καιρός να πούμε εκείνο το ειλικρινές «όχι» στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις, το οποίο οι πολίτες της Ευρώπης εκφράζουν εδώ και καιρό.

  Jacques Toubon (PPE-DE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, πολλοί από εμάς απείχαν από την ψηφοφορία επί της έκθεσης Eurlings, και αυτό για τους εξής λόγους.

Θα είχαμε ψηφίσει υπέρ αυτής της έκθεσης επειδή, όπως είπα εχθές, είναι η πλέον κρίσιμη έκθεση που εγκρίθηκε ποτέ σε αυτό το Κοινοβούλιο σχετικά με το θέμα της συμπεριφοράς της Τουρκίας έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δυστυχώς, το Κοινοβούλιο, με την ψήφο του, απέρριψε την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων ως προϋπόθεση για την προσχώρηση και, παρά τη δική μας ψήφο και την ψήφο πολλών από τους συναδέλφους μας, έχει επίσης εγκρίνει διάταξη η οποία προβλέπει σιωπηρά την προσχώρηση ως τη μόνη έκβαση των διαπραγματεύσεων.

Διαφωνούμε πάνω σε αυτά τα δύο σημεία. Παρά ταύτα, αυτό δεν σημαίνει ότι θέλαμε να αντιταχθούμε στις προσπάθειες που καταβάλλει ο κ. Eurlings και η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων. Έστειλαν ένα πολύ ισχυρό μήνυμα εξ ονόματος αυτού του Κοινοβουλίου, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον απείχαμε από την ψηφοφορία.

  Koenraad Dillen (NI). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, αρχικά σκόπευα να ψηφίσω υπέρ της έκθεσης Eurlings σήμερα, αν και εγώ, ως ανυποχώρητος πολέμιος της προσχώρησης της Τουρκίας, πιστεύω ότι αυτή η έκθεση παραβλέπει την ουσία του θέματος, αλλά διάφορες τροπολογίες, ειδικά εκείνες που αφορούν την Αρμενία, με έκαναν να αλλάξω γνώμη κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας και έτσι κατέληξα να καταψηφίσω αυτήν την έκθεση.

Αυτό που έκανε η έκθεση Eurlings, ωστόσο, ήταν να αποδείξει πως η διάθεση στο Κοινοβούλιο και στην Ευρώπη άλλαξε προς τη σωστή κατεύθυνση τα τελευταία δύο χρόνια και ότι αποκτήσαμε περισσότερη επίγνωση των πολλών σημείων επί των οποίων η Άγκυρα δεν πληροί τα κριτήρια προσχώρησης της Κοπεγχάγης. Συνεπώς, ήταν καλό το γεγονός ότι ο εισηγητής μάς θύμισε τη γενοκτονία των Αρμενίων, αλλά η σημερινή ψηφοφορία κάνει τους Φιλελεύθερους, τους Πράσινους και τους Σοσιαλιστές σε αυτό το Σώμα να φαίνονται ανόητοι. Μιλάνε διαρκώς για ανθρώπινα δικαιώματα και μεγάλες αρχές, αλλά στην κρίσιμη ώρα και όταν έρχονται αντιμέτωποι με την πραγματικότητα της πολιτικής, δεν καταφέρνουν να κάνουν πράξη όσα πρεσβεύουν. Αυτή η στάση είναι απολύτως εγωιστική. Φαίνεται ότι δεν δικαιούνται όλες οι γενοκτονίες εξίσου να τις θυμόμαστε.

Το ίδιο ισχύει για το θέμα της Κύπρου, για το οποίο πολλοί σε αυτό το Σώμα φαίνεται ότι ξεχνούν πως το βόρειο μισό της χώρας, με το τρομοκρατικό καθεστώς του, βρίσκεται για πάνω από τριάντα χρόνια υπό τον έλεγχο της Τουρκίας, μιας χώρας που ποτέ δεν θα μπορέσει, και ούτε θα πρέπει, να γίνει κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Philip Claeys (NI). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, και εγώ καταψήφισα την έκθεση Eurlings, διότι εξακολουθεί να βασίζεται στο σκεπτικό ότι η προσχώρηση της Τουρκίας είναι επιθυμητή. Αν, ωστόσο, εξετάζαμε τον εντυπωσιακό κατάλογο σοβαρών προβλημάτων, θα αναθεωρούσαμε. Η διαγραφή της βασικής ρήτρας για τη γενοκτονία των Αρμενίων αποτελεί ντροπή. Το πραγματικό αποτέλεσμά της είναι ότι εμείς σε αυτό το Σώμα παίρνουμε αποστάσεις από τα δύο ψηφίσματα που εγκρίναμε επί του θέματος αυτού στο παρελθόν. Ενθαρρύνει επίσης την τουρκική κυβέρνηση να συνεχίσει να ακολουθεί την πολιτικής της κρατικής άρνησης.

Σε αυτό το πλαίσιο, θα πρέπει επίσης να καταδικάσω την έλλειψη αντοχής που επιδεικνύουν οι Ομάδες της Αριστεράς. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα των Βαλλόνων, για παράδειγμα, απέσυρε την υποστήριξή του για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων φοβούμενο ότι θα χάσει ψήφους από το αυξανόμενο τουρκικό εκλογικό σώμα στις Βρυξέλλες, όπου σε δύο εβδομάδες θα διεξαχθούν εκλογές. Σιγά τα άτομα που ισχυρίζονται ότι υπερασπίζουν μεγάλες ιδέες. Αυτή και αν είναι υποκρισία!

  Albert Deß (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα και εγώ να προβώ σε διευκρίνιση της ψήφου μου σχετικά με την έκθεση Eurlings. Αν και η έκθεση περιέχει πολλές δηλώσεις με τις οποίες μπορώ να συμφωνήσω, την καταψήφισα τελικά, επειδή κατά βάση είμαι κατά της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ η έκθεση δεν αποκλείει τον στόχο του καθεστώτος πλήρους κράτους μέλους, παρότι περιλαμβάνει πολλές προϋποθέσεις. Την απέρριψα επίσης επειδή δεν προβάλλει την απαίτηση για άμεση αναστολή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία.

Είναι ανήκουστο να συνεχίζουμε τις διαπραγματεύσεις με μια τουρκική κυβέρνηση, μέλη της οποίας συνέκριναν πρόσφατα τον Πάπα Βενέδικτο με τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι. Ήταν πολιτικοί τουρκικής καταγωγής εκείνοι που έκαναν τις χειρότερες δηλώσεις ως προς την ομιλία του Πάπα Βενέδικτου στην πατρίδα μου. Αλλά στο ζήτημα αυτό εμπιστεύομαι τον γαλλικό λαό, θεωρώντας ότι η πλειοψηφία του θα ψηφίσει κατά της τουρκικής προσχώρησης, και έτσι αυτή δεν θα πραγματοποιηθεί.

  Jean-Louis Bourlanges (ALDE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, εμείς στην Ένωση για τη Γαλλική Δημοκρατία, υποστηρίζουμε σθεναρότατα την έκθεση του κ. Eurlings, διότι περιέχει ορισμένες πολύ ισχυρές αλήθειες που πρέπει να γίνουν γνωστές. Παρά ταύτα, ήμασταν υποχρεωμένοι να απόσχουμε από την ψηφοφορία. Γιατί; Πρώτον, ακριβώς επειδή η έκθεση αυτή φαίνεται να αποκλείει την ιδέα μιας ενισχυμένης εταιρικής σχέσης που θα δρα ως εναλλακτική λύση στην πλήρη προσχώρηση. Αυτό όμως είναι μη ρεαλιστικό, ειδικά επειδή, απορρίπτοντας την παράγραφο για την Αρμενία, το Κοινοβούλιο αυτό στέλνει ένα εξαιρετικά αρνητικό μήνυμα.

Θα επισημάνω ότι, το 2004, ψηφίσαμε υπέρ ενός ψηφίσματος που δήλωνε ότι ζητούσαμε την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων και ότι, το 2005, ψηφίσαμε υπέρ ενός ψηφίσματος που δήλωνε ότι ζητούσαμε την αναγνώριση αυτής της γενοκτονίας ως προαπαιτούμενο για την προσχώρηση.

Σήμερα όλα αυτά τα έχουμε ξεχάσει. Τι μήνυμα στέλνουμε; Το μήνυμα ότι αυτό είναι ένα Κοινοβούλιο που αλλάζει γνώμη και ξεχνά τα ψηφίσματά του. Το μήνυμα είναι απλό συνίσταται στο να πούμε στον τουρκικό λαό: δεν χρειάζεται να βιάζεστε να αλλάξετε σχετικά με αυτό το θέμα, μπορείτε να συνεχίσετε να θεωρείτε την απλή μνεία της γενοκτονίας ως αδίκημα γνώμης, και στο τέλος δεν θα σας ζητηθεί να αναγνωρίσετε αυτήν τη γενοκτονία. Αυτό είναι ένα εξαιρετικά αρνητικό και εξαιρετικά σοβαρό μήνυμα. Λυπάμαι που εστάλη και μας εμπόδισε να ψηφίσουμε υπέρ αυτής που είναι, θα προσέθετα, μια εξαιρετική έκθεση του κ. Eurlings.

  Mario Borghezio (NI). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, μετά τη συζήτηση και την εξέταση των υποτιθέμενων προόδων της Τουρκίας στην πορεία ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αφού εγκρίναμε ένα σημαντικό ψήφισμα σχετικά με τη γενοκτονία των Αρμενίων, δεν θα μπορούσαμε να ζητήσουμε από την Τουρκία τίποτε λιγότερο σε αυτόν τον τομέα από μια ξεκάθαρη επιτέλους δήλωση όσον αφορά τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την αποδοχή των αξιών στις οποίες βασίζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αντιθέτως, η σημερινή ψηφοφορία απέδειξε ακόμη μία φορά την υποκρισία του πολιτικώς ορθού, καθώς επιχειρείται η εξάλειψη της ανάγκης μιας σαφούς θέσης από τις αξιώσεις που οφείλει να προβάλει η Ευρώπη προς την τουρκική κυβέρνηση, τα τουρκικά όργανα και όσους χαιρέτισαν με χυδαίες, βίαιες και απειλητικές εκφράσεις τα λόγια του Πάπα και την προοπτική της επίσκεψής του.

Η Ευρώπη παρακολουθεί αδρανής, ενώ στα σχολικά βιβλία διδάσκεται ακόμη στα παιδιά της Τουρκίας ότι η γενοκτονία των Αρμενίων είναι ένα ιστορικό ψεύδος. Έχουν, συνεπώς, δίκιο όσοι λένε ότι πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στην κριτική μας για όσους επιχειρούν την αναθεώρηση της Ιστορίας. Είναι ντροπή! Κάτω από την υποκριτική και επαίσχυντη σιωπή της Ευρώπης, η Τουρκία εξακολουθεί να αρνείται την αναγνώριση των δικαιωμάτων λαών όπως οι Αρμένιοι και οι Κούρδοι. Δεν έχουμε, λοιπόν, μια Ευρώπη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά μια Ευρώπη που αδιαφορεί για τα ανθρώπινα δικαιώματα!

  Renate Sommer (PPE -DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, ψήφισα υπέρ της έκθεσης Eurlings, διότι την θεωρώ καλή, κριτική και την καλύτερη έκθεση αυτού του είδους που τέθηκε υπόψη μας μέχρι σήμερα. Ψήφισα υπέρ, αν και δεν συμφωνώ με τα πάντα. Για παράδειγμα, δεν μου αρέσει ο τρόπος με τον οποίον η έκθεση αυτή προσεγγίζει το ζήτημα των Αρμενίων. Ας φανταστούμε για μια στιγμή την περίπτωση το Ολοκαύτωμα που έγινε υπό το καθεστώς του Χίτλερ να έπρεπε να αναφέρεται πάντα στη Γερμανία εντός εισαγωγικών ή να περιγράφεται ως το «δήθεν Ολοκαύτωμα»· με αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζεται στην Τουρκία το ζήτημα των Αρμενίων. Ψήφισα υπέρ της έκθεσης Eurlings, αν και η πλειοψηφία υποστήριξε την προσθήκη μιας ρήτρας που θα δήλωνε ότι σκοπός πρέπει να είναι η πλήρης ιδιότητα μέλους της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ασφαλώς και δεν υποστηρίζω αυτόν τον στόχο, διότι η Τουρκία ούτε είναι έτοιμη να προσχωρήσει ούτε και είναι πρόθυμη να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις μας, αλλά επίσης διότι γνωρίζω –όπως ο καθένας εδώ– ότι η ΕΕ δεν μπορεί να αντέξει την Τουρκία ως κράτος μέλος. Μου ήταν εύκολο να υπερψηφίσω την έκθεση αυτή, διότι οι προτάσεις που εγκρίθηκαν παρά την επιθυμία μου και τις οποίες μόλις ανέφερα είναι τόσο παράλογες, ώστε και παρά αυτές η έκθεση στο σύνολό της αποτελεί μια καλή παρουσίαση της θέσης του Κοινοβουλίου.

  James Hugh Allister (NI), γραπτώς. – (EN) Καταψήφισα την έκθεση Eurlings, διότι παραμένω αποφασιστικά αντίθετος στην ένταξη της μη ευρωπαϊκής Τουρκίας στην ΕΕ. Όσοι ισχυρίζονται ότι η πορεία προς την προσχώρηση θα ωθήσει την Τουρκία σε πλήρη δημοκρατική συμμόρφωση και τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποδεικνύεται, ακόμα και με την έλλειψη σημαντικής προόδου όπως αποδέχεται αυτή η έκθεση, ότι πλανώνται πλάνην οικτρά. Σχετικά με τη μεταρρύθμιση, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη θρησκευτική ελευθερία, την Κύπρο ή την Αρμενία, δεν επιτύχαμε τίποτα, αλλά σπαταλήσαμε, και θα συνεχίσουμε να σπαταλούμε, εκατομμύρια ευρώ σε προενταξιακή βοήθεια. Για άλλη μία φορά, η ΕΕ εξαπατάται.

Η δίψα της ΕΕ για ατέρμονη διεύρυνση οφείλεται σε μια ακατάσχετη επιθυμία για εγωπαθές παγκόσμιο κύρος, η οποία συνοδεύεται από επιθυμία για υπερκρατική υπόσταση μέσω του απορριφθέντος Συντάγματος. Η προσχώρηση της Τουρκίας, ακόμα και η ευρύτερη διεύρυνση και το Σύνταγμα, αποτελούν όλα μέρος του ίδιου μεγάλου σχεδίου.

  Bernadette Bourzai (PSE), γραπτώς. – Ένα έτος μετά την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, η έκθεση Eurlings εξετάζει την πρόοδο που έχει σημειωθεί και τα προβλήματα που έχουν προκύψει.

Με την κατάθεση ορισμένων τροπολογιών, υπήρξε δυνατόν να ισορροπήσουμε αυτήν την έκθεση, έτσι ώστε αυτή να λαμβάνει υπόψη τις προσπάθειες που έχει καταβάλει η Τουρκία και, ταυτόχρονα, να επισημανθούν οι τομείς που παραμένουν προβληματικοί, όπως η παράλειψη της Τουρκίας να υπογράψει το Πρωτόκολλο της Άγκυρας και η μεταχείριση των μειονοτήτων.

Όσον αφορά τη γενοκτονία των Αρμενίων, αυτή πρέπει απολύτως να αναγνωριστεί από την Τουρκία. Αυτή η αναγνώριση δεν μπορεί, ωστόσο, να παρουσιαστεί ως προϋπόθεση για την προσχώρηση, ενόψει των κριτηρίων της Κοπεγχάγης.

Όσον αφορά την παράγραφο για τη δυνατότητα ενισχυμένης συνεργασίας μεταξύ της ΕΕ και της Τουρκίας στην περίπτωση κατάρρευσης των διαπραγματεύσεων, μια τέτοια κίνηση δεν είναι κατάλληλη αυτήν τη στιγμή. Είμαστε στη μέση μιας συνεχιζόμενης διαδικασίας, και δεν μπορούμε να είμαστε απαισιόδοξοι από αυτό κιόλας το στάδιο ως προς την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων.

Με την ψήφο μου θέλω να δείξω τη σημαντική πρόοδο που έχει σημειώσει η Τουρκία με σκοπό να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά, κάνοντας αυτό, δεν θέλω να δημιουργήσω οποιαδήποτε περαιτέρω εμπόδια στην πιθανή προσχώρησή της.

Κατά τη γνώμη μου, η εισδοχή της Τουρκίας στην ΕΕ αποτελεί μια ευκαιρία τόσο για την Τουρκία όσο και για την Ευρώπη.

  Marco Cappato (ALDE), γραπτώς. (IT) Κύριε Πρόεδρε, εξ ονόματος του Υπερεθνικού Ριζοσπαστικού Κόμματος ψήφισα κατά της έκθεσης του κ. Eurlings σχετικά με την πρόοδο της Τουρκίας, καθώς με την έκθεση αυτή το Σώμα μας επικυρώνει για μία ακόμη φορά την αρνητική στάση της Ένωσης έναντι της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Αντί να εκδηλώσει τη βούληση για επιτάχυνση της διαδικασίας ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης της Τουρκίας, προδιαγράφει εναλλακτικές οδούς προσέγγισης της Άγκυρας με τις Βρυξέλλες, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με σοβαρές διαπραγματεύσεις ένταξης.

Όπως εξήγησε προ ολίγων ημερών ο Πρόεδρος Barroso, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να απομονωθεί και να επικεντρωθεί μόνο στο Σύνταγμά της. Δεν μπορεί επίσης να ελπίζει στις καλές υπηρεσίες του Αγίου Ποντίφικα για την εγκαθίδρυση ενός διαλόγου με τον ισλαμικό κόσμο και τη Μέση Ανατολή, όπως αναφέρεται στην έκθεση Eurlings. Ο Josef Ratzinger δεν είναι ο Χαβιέ Σολάνα.

Αντιθέτως, με αφετηρία την έκκληση του Marco Pannella για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή, θα πρέπει να δώσουμε νέα ώθηση στο ομοσπονδιακό και δημοκρατικό όραμα για μια Ευρώπη ικανή να συμπεριλάβει τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό γυναικών και ανδρών σε ένα πολιτικό σχέδιο ελευθερίας, δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων και ειρήνης.

  Richard Corbett (PSE), γραπτώς. – (EN) Ψήφισα υπέρ αυτής της έκθεσης και υποστηρίζω την αρχή της προσχώρησης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση με την ολοκλήρωση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων και εφόσον η Τουρκία εκπληρώσει τα αναγκαία κριτήρια όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη λειτουργία του δημοκρατικού συστήματος, τον σεβασμό των μειονοτήτων και τη συμφιλίωσή της με το παρελθόν της.

  Lena Ek, Cecilia Malmström και Anders Wijkman (PPE-DE), γραπτώς. (SV) Οι εξελίξεις στην Τουρκία είναι πολύ ανησυχητικές σε διάφορους τομείς. Έχουν παρατηρηθεί πολλές περιπτώσεις στις οποίες δημοσιογράφοι και συγγραφείς συνελήφθησαν και κατηγορήθηκαν για εγκλήματα κατά της «Τουρκικότητας». Αν και αυτές οι εξελίξεις είναι φυσικά πολύ ανησυχητικές, οι δημοκρατικές δυνάμεις της Τουρκίας και οι δυνάμεις που είναι υπέρ της μεταρρύθμισης δεν πρέπει να ξεχαστούν. Αυτό είναι τώρα το έργο μας ως ΕΕ: να συνεχίσουμε να βοηθούμε και να στηρίζουμε αυτές τις δυνάμεις, καθώς βάζουν και πάλι την Τουρκία στη σωστή πορεία.

Ο κ. Eurlings περιλαμβάνει στην έκθεσή του δικαιολογημένη κριτική της Τουρκίας, αλλά άλλες κρίσεις του υποδεικνύουν ότι η Τουρκία θα πρέπει να αντιμετωπιστεί διαφορετικά από άλλες υποψήφιες χώρες. Αυτό είναι απαράδεκτο. Είναι σημαντικό να συμβιβαστεί η Τουρκία με την ιστορία της, συμπεριλαμβανομένων των γεγονότων που αφορούν την Αρμενία. Ωστόσο, δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε αυτό το θέμα να καθορίσει αν θα συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις με την Τουρκία ή όχι.

Είναι σημαντικό να αποκτήσει η ΕΕ μια αίσθηση ευθύνης τώρα και όχι να πέσει στα χέρια των φονταμενταλιστών και των αντιδραστικών. Αντ’ αυτού, πρέπει να ψηφίσουμε υπέρ μιας ισόρροπης έκθεσης. Συνεπώς, επιλέξαμε να ψηφίσουμε υπέρ της παραγράφου 50 και των τροπολογιών που προωθούν μια εποικοδομητική προσέγγιση στην Τουρκία.

  Glyn Ford (PSE), γραπτώς. – (EN) Καταψήφισα την τροπολογία 51 την οποία κατέθεσε η Ομάδα μου στην παράγραφο 50 της έκθεσης του κ. Eurlings σχετικά με την πρόοδο της Τουρκίας προς την προσχώρηση. Το έκανα με λύπη μου, αλλά η συνέπεια της έγκρισης της τροπολογίας θα ήταν να διαγραφεί η αναφορά στην κοινότητα των Ασσυρίων, μεταξύ άλλων. Ως κάποιος που διαμαρτύρεται συνεχώς για την αγνόηση της δύσκολης κατάστασης, ακόμα και της ύπαρξης, της ασσυριακής κοινότητας στο Ιράκ, θα ήταν υποκριτικό από μέρους μου να συνωμοτήσω με τον ίδιο ακριβώς τρόπο για την υπόθεση της Τουρκίας. Το ίδιο έκανα και για τις άλλες τροπολογίες που αφορούσαν αυτήν την παράγραφο.

  Robert Goebbels (PSE), γραπτώς. – (FR) Ψήφισα κατά της έκθεσης Eurlings, διότι αντανακλά την αυξανόμενη υποκρισία της Ευρώπης σχετικά με την Τουρκία. Κατά τη γνώμη μου, η Τουρκία προορίζεται να καταστεί μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης: υπήρξε πάντοτε τμήμα του πολιτικού, οικονομικού και πολιτιστικού παρελθόντος της Ευρώπης. Παρότι είναι σαφές ότι η Τουρκία έχει ακόμη πολύ δρόμο μπροστά της σχετικά με πολλούς τομείς, ορισμένες πολιτικές δυνάμεις εντός του Συμβουλίου και του Κοινοβουλίου πολλαπλασιάζουν τα εμπόδια που η Τουρκία πρέπει να ξεπεράσει. Από τη δική μου πλευρά, προτίθεμαι να διαχωρίσω τη θέση μου από αυτές τις επαίσχυντες τακτικές οι οποίες δεν αποσκοπούν παρά μόνο στο να διαφυλάξουν μια «Χριστιανική Ευρώπη»!

  Bruno Gollnisch (NI), γραπτώς. – (FR) Αν δεν είχατε εσφαλμένα περιγράψει την Τουρκία ως μια ευρωπαϊκή χώρα κάτι που δεν είναι τότε δεν θα ήσασταν σήμερα υποχρεωμένοι να αναγνωρίσετε ορισμένες αλήθειες.

Μας λέτε σήμερα ότι οι θρησκευτικές μειονότητες, και οι χριστιανικές μειονότητες ιδιαίτερα, καταπιέζονται στην Τουρκία και ότι ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων γενικά, και των δικαιωμάτων των γυναικών ιδιαίτερα, δεν είναι εγγυημένα στη χώρα αυτή. Έχετε ανακαλύψει ότι η Τουρκία εξακολουθεί ακόμη να αρνείται να αναγνωρίσει την Κύπρο παρότι η τελευταία είναι μέλος αυτής της Ένωσης στην οποία η Τουρκία θέλει να ενταχθεί και ότι συχνά προκαλεί συνοριακά επεισόδια με άλλο κράτος μέλος, την Ελλάδα. Δηλώνετε ότι η Τουρκία παραβιάζει μία από τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την ελευθερία της κυκλοφορίας και υπάρχουν και πολλά άλλα που θα μπορούσαν να αναφερθούν.

Και το μόνο που έχετε να πείτε για το θέμα είναι: συνεχίζουμε τις διαπραγματεύσεις, αλλά, να ξέρετε ότι την τελευταία στιγμή, θα μπορούμε ακόμη να πούμε «Όχι». Ποιος μπορεί να πιστέψει ένα τέτοιο παραμύθι;

Στις 3 Δεκεμβρίου 2005, είχατε καθήκον να ακούσετε τους λαούς της Ευρώπης, η πλειοψηφία των οποίων αντιτάσσονταν στην εισδοχή της Τουρκίας στην Ευρώπη. Καθήκον σας ήταν να προτείνετε στην Τουρκία μια προνομιακή εταιρική σχέση που θα σέβεται τις διαφορές μας, και όχι αυτήν την πολιτική και διπλωματική φάρσα, η οποία είναι προσβλητική για αμφότερα τα μέρη και ειδικά για τον τουρκικό λαό.

  Hélène Goudin και Nils Lundgren (IND/DEM), γραπτώς. (SV) Η έκθεση αποτελεί μια έρευνα της προόδου που σημείωσε μέχρι στιγμής η Τουρκία σχετικά με τη μελλοντική της προσχώρηση στην ΕΕ. Μόνο ένα κεφάλαιο, «Επιστήμη και έρευνα», άνοιξε και έκλεισε προσωρινά. Συνεπώς, υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος ακόμα.

Η Λίστα του Ιουνίου δεν θεωρεί τη γεωγραφική θέση της Τουρκίας ή το θρήσκευμά της εμπόδιο για την πιθανή ένταξή της στην ΕΕ. Πιστεύουμε ότι θα πρέπει να τεθούν οι ίδιες απαιτήσεις προσχώρησης που τέθηκαν και στην περίπτωση των προηγούμενων διευρύνσεων – ούτε περισσότερες ούτε λιγότερες. Η Τουρκία δεν πληροί τα κριτήρια της Κοπεγχάγης, συνεπώς η ένταξη στην ΕΕ δεν είναι δυνατή όπως έχουν τα πράγματα.

Ωστόσο, δεν καλείται μόνο η Τουρκία να προσαρμοστεί. Η γεωργική πολιτική και τα διαρθρωτικά ταμεία της ΕΕ πρέπει να μεταρρυθμιστούν. Μια πιθανή μελλοντική Συνθήκη αποτελεί άλλο ένα θέμα που πρέπει να συζητηθεί πριν πραγματοποιηθούν άλλες μελλοντικές διευρύνσεις της ΕΕ, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στην ισχύ του δικαιώματος ψήφου κάθε κράτους μέλους, ώστε να αποφευχθεί μια κατάσταση στην οποία ένας μικρός αριθμός μεγάλων κρατών μελών θα μπορεί να κυριαρχεί σε όλη την ΕΕ.

Τόσο η Τουρκία όσο και η ΕΕ έχουν ακόμα πολύ δρόμο μπροστά τους, πολιτικά και οικονομικά, πριν καταστεί δυνατή η πιθανότητα προσχώρησης της Τουρκίας. Αν και όταν έρθει αυτή η μέρα, η Λίστα του Ιουνίου, ωστόσο, θα καλωσορίσει την Τουρκία.

Κατά συνέπεια, ψηφίσαμε υπέρ αυτής της έκθεσης.

  Françoise Grossetête (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Απείχα από την ψηφοφορία επί της έκθεσης αυτής.

Η έκθεση που παρουσιάστηκε στην Ολομέλεια έχει την αρετή να βλέπει τελικά τα πράγματα όπως αυτά είναι. Επί μακρόν, το Κοινοβούλιο επέδειξε μια απλοϊκή αισιοδοξία σχετικά με το θέμα αυτό. Η έκθεση είναι πιο στέρεη από προηγούμενες εκθέσεις, όμως λυπάμαι για την έλλειψη σθένους που επέδειξε το Κοινοβούλιο σχετικά με το θέμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο απεφάσισα να απέχω από την τελική ψηφοφορία.

Επί χρόνια τώρα, ήμουν αντίθετη με την εισδοχή της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά θα ζητούσα τη σύναψη μιας προνομιακής εταιρικής σχέσης με τη χώρα αυτή. Τη θέση αυτή έχουν υιοθετήσει τώρα περισσότεροι βουλευτές, οι οποίοι ήσαν ακόμη μειοψηφία πριν από μερικά χρόνια.

Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει ένα από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης την Κυπριακή Δημοκρατία που έχει υπό κατοχή για 30 χρόνια! Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει τη γενοκτονία των Αρμενίων. Η Τουρκία δεν εγκρίνει την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, και το 97 % του εδάφους της βρίσκεται εκτός Ευρώπης.

Η Ευρώπη έχει καθήκον να βοηθήσει αυτήν τη χώρα στην πορεία προς τη δημοκρατία. Η Τουρκία δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι αποτελεί τμήμα του πολιτικού σχεδίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), γραπτώς. (PT) Έναν χρόνο μετά το άνοιγμα των διαπραγματεύσεων για την προσχώρηση της Τουρκίας στην ΕΕ, οι τουρκικές αρχές δεν έκαναν κανένα βήμα προς την αναγνώριση της Κύπρου, ενός κράτους μέλους της ΕΕ. Η Τουρκία συνεχίζει επίσης τη στρατιωτική κατοχή του βόρειου τμήματος αυτού του νησιού της Μεσογείου, κατά παράβαση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ που ισχύουν εδώ και πολλά χρόνια.

Μετά από έναν χρόνο διαπραγματεύσεων, ήρθαν στο φως αναφορές για μια πτώση της οικονομικής κατάστασης του κουρδικού λαού και για παραβιάσεις των νόμιμων πολιτικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων των Κούρδων. Ήρθαν επίσης ειδήσεις για αυξημένη καταπίεση από την τουρκική αστυνομία και τον στρατό στην περιοχή.

Αυτά τα δύο θέματα είναι ενδεικτικά των πολλών ζητημάτων που εγείρονται από τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας. Η προσχώρησή της προωθείται από τις μεγάλες δυνάμεις στην ΕΕ, καθώς οι μεγάλες οικονομικές και χρηματοπιστωτικές ομάδες σε αυτές τις χώρες θέλουν να καταφέρουν να εκμεταλλευτούν την οικονομία και τους πόρους της Τουρκίας και να χρησιμοποιήσουν τη γεωστρατηγική της θέση για τα σχέδιά τους να επηρεάσουν και να κυριαρχήσουν στη Μέση Ανατολή, τον Καύκασο και την Κεντρική Ασία. Η ενταξιακή διαδικασία έχει φέρει επίσης στην επιφάνεια αντιφάσεις στον τρόπο με τον οποίο οι μεγάλες δυνάμεις μοιράζονται τον έλεγχο της διαδικασίας λήψης αποφάσεων της ΕΕ και συνέβαλε στην εμβάθυνση των διχασμών ανάμεσα στις φιλοδοξίες των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων και των ΗΠΑ, ως προς την υποτέλεια ή τη συμμετοχή στον βορειοαμερικανικό ιμπεριαλισμό.

  Jaromír Kohlíček (GUE/NGL), γραπτώς. (CS) Από τον μεσαίωνα η Τουρκία ήταν μια μεγάλη οντότητα περιστοιχισμένη από προβλήματα. Σήμερα το πιο πολύπλοκο θέμα σε σχέση με την Τουρκία είναι αυτό των κριτηρίων που μετρούν την πρόοδο της χώρας. Ένα κεφάλαιο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων έκλεισε και στέφθηκε αναμφισβήτητα από επιτυχία. Άλλα 28 κεφάλαια παραμένουν ανοιχτά, ωστόσο, χωρίς καν να αναφέρουμε τα κριτήρια της Κοπεγχάγης.

Υπάρχουν προβλήματα παντού, όπως ένας εκλογικός νόμος που καταπατά τις ελευθερίες των πολιτών, των γυναικών και των εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων, ανεπαρκείς υποδομές στα ανατολικά της χώρας, τεταμένες σχέσεις με τους γείτονες, η διάρθρωση της απασχόλησης, ο τρόπος με τον οποίο η αστυνομία και ο στρατός ερευνούν τα εγκλήματα και η κατοχή ενός τμήματος ενός κράτους μέλους της ΕΕ. Η διαδικασία της εφαρμογής νέων νόμων αναμφίβολα θα είναι μακρά και πολύπλοκη. Από την άλλη πλευρά, προσωπικά γνωρίζω αρκετούς μορφωμένους Τούρκους και ξέρω με πόσο ενθουσιασμό χαιρέτισαν το άνοιγμα των διαπραγματεύσεων με την ΕΕ.

Μετά την έγκριση διαφόρων τροπολογιών που αφαιρούν τα πιο επιτακτικά προβλήματα από την έκθεση για την πρόοδο της Τουρκίας προς την προσχώρηση, δυστυχώς αυτή η έκθεση δεν είναι αποδεκτή από τη Συνομοσπονδιακή Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Αριστεράς των Πρασίνων των Βορείων Χωρών. Ως εκ τούτου, αισθανθήκαμε την υποχρέωση να καταψηφίσουμε την εγκεκριμένη διατύπωση.

  Carl Lang (NI), γραπτώς. – (FR) Η έκθεση του κ. Eurlings περιείχε ορισμένα εξαιρετικά εδάφια, ιδιαίτερα εκείνα που αφορούν τη γενοκτονία των Αρμενίων την οποία οι τουρκικές αρχές αρνούνται να αναγνωρίσουν τον οικονομικό αποκλεισμό που επιβλήθηκε στην Αρμενία και την άρνηση αναγνώρισης της Κύπρου, κράτος μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Και ένα μόνο από αυτά τα στοιχεία θα όφειλε να μας οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι οι διαπραγματεύσεις που αφορούν την προσχώρηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να σταματήσουν. Ο εισηγητής όχι μόνο δεν καταλήγει σε αυτό το συμπέρασμα, αλλά, το σημαντικότερο, δεν αναφέρει το εξής προφανές γεγονός: η Τουρκία δεν είναι ευρωπαϊκή χώρα. Το 95 % του εδάφους της βρίσκεται στην Ασία· η πρωτεύουσά της, η Άγκυρα, βρίσκεται στην καρδιά της Μικράς Ασίας·και, με τις χριστιανικές κοινότητες να έχουν εξοντωθεί κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, το 99 % του πληθυσμού της ανήκει στον ισλαμικό κόσμο.

Η Τουρκία, κατά συνέπεια, δεν έχει λόγο να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το προφανές γεγονός, το οποίο αναγνωρίζουν οι λαοί της Ευρώπης, ιδιαίτερα της Γαλλίας και της Αυστρίας, δεν αναγνωρίζουν αυτοί που μας κυβερνούν. Η ψηφοφορία σήμερα το πρωί απεικονίζει αυτό το χάσμα: η πλειοψηφία του Κοινοβουλίου μας όχι μόνο ψήφισε υπέρ της προσχώρησης της Τουρκίας, αλλά απέρριψε την παράγραφο 49 που ζητούσε την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων, υποκύπτοντας έτσι στις επιθυμίες της Τουρκίας.

  Jean-Marie Le Pen (NI), γραπτώς. – (FR) Παρά το γεγονός ότι η έκθεση Eurlings είναι επικριτική όσον αφορά την προσχώρηση της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδιαίτερα με το να ζητά την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων, δεν φθάνει μέχρι του σημείου να αμφισβητήσει αυτήν την προσχώρηση.

Είναι αλήθεια ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ο κ. Σιράκ και οι Βρετανοί, ως κύριοι υπερασπιστές του οθωμανικού καθεστώτος, είναι εκεί για να αποτρέψουν οποιεσδήποτε παρεκκλίσεις ή τη λήψη μέτρων που είναι πιθανό να καθυστερήσουν ή να εμποδίσουν την προσχώρηση.

Εμείς, από την πλευρά μας, δεν έχουμε αλλάξει ανάλογα με τις περιστάσεις και τις διακυμάνσεις της τουρκικής κυβέρνησης που αμφιταλαντεύεται με τους διαπραγματευτές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και τα κυριότερα κράτη μέλη.

Είμαστε κατά της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ για λόγους αρχής. Η Τουρκία δεν είναι ευρωπαϊκή χώρα και δεν πληροί κανένα από τα κριτήρια της Κοπεγχάγης, σκοπός των οποίων είναι να ορίζουν την προσχώρηση μιας χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι διαπραγματεύσεις θα έπρεπε να κινηθούν προς την κατεύθυνση του καθεστώτος προνομιακού εταίρου διατηρώντας την απαίτηση έκδοσης θεώρησης για τους τούρκους υπηκόους, όπως ισχύει σήμερα.

Η Τουρκία δεν θα γίνει μέλος της ΕΕ χωρίς την έγκριση των λαών της Ευρώπης. Ως υπερασπιστές του γαλλικού λαού, θα προστατέψουμε τα συμφέροντά του, τα οποία εξαρτώνται μεταξύ άλλων, από την απόρριψη της προσχώρησης της Τουρκίας στην Ευρώπη.

  Marie-Noëlle Lienemann (PSE), γραπτώς. – (FR) Ανέκαθεν εκτιμούσα ότι η εισδοχή της Τουρκίας στην ΕΕ δεν θα μπορούσε να εξεταστεί εντός του παρόντος πλαισίου της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Υποστηρίζω μια Ευρώπη που αποτελείται από τρεις κύκλους. Ο πρώτος κύκλος αποτελείται από έναν ομοσπονδιακό πυρήνα, με χώρες που έχουν κοινούς φιλόδοξους κοινωνικούς στόχους και την επιθυμία για μια «ισχυρή Ευρώπη», έναν παράγοντα στη διεθνή σκηνή. Ο δεύτερος κύκλος περιλαμβάνει τις υφιστάμενες 27 χώρες της ΕΕ. Ενόψει των δυσκολιών και της κρίσιμης ανάγκης σταθεροποίησης αυτού του κύκλου, οποιαδήποτε διεύρυνση πρέπει να αποκλειστεί.

Ο τρίτος κύκλος πρέπει να αναπτύξει μια στενή, συνολική εταιρική σχέση με τις γειτονικές χώρες στα Βαλκάνια, στη Μεσόγειο και αλλού. Θα τονίσω τη σημασία των στενών εταιρικών σχέσεων με την περιοχή της Μεσογείου που θα αντιμετωπίζουν με ίσους όρους την Τουρκία και το Μαγκρέμπ ως περιοχές του κόσμου με τις οποίες η Ευρώπη μας έχει σφυρηλατήσει εξίσου μακροχρόνιους και ισχυρούς δεσμούς.

Απείχα, λοιπόν, από όλες τις ψηφοφορίες με εξαίρεση την ψηφοφορία επί της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων, την οποία το Κοινοβούλιο πάντοτε υποστήριζε, και το έπραξα για να μην επιτρέψω σε κανέναν να σκεφτεί ότι είχα οποιοδήποτε λόγο, καταρχήν, να είμαι προκατειλημμένη κατά της Τουρκίας. Αυτή είναι μια διαφορετική εικόνα της Ευρώπης.

  Patrick Louis και Philippe de Villiers (IND/DEM), γραπτώς. – (FR) Ψηφίσαμε κατά αυτού του κειμένου. Διατυπώνει κριτική κατά της Τουρκίας, η οποία, σε τελική ανάλυση είναι πολύ άδικη: επικρίνεται δηλαδή για το γεγονός ότι είναι η Τουρκία, για το γεγονός δηλαδή ότι δεν είναι ευρωπαϊκή.

Σε τι ωφελεί να βομβαρδίζουμε αυτήν τη χώρα με συστάσεις και αιτήματα; Οι λαοί της Ευρώπης δεν θέλουν η Τουρκία να γίνει μέλος, γιατί το πασιφανές βρίσκεται εκεί μπροστά τους: η Τουρκία και αυτό δεν αποτελεί ύβρη προς τη χώρα δεν ανήκει στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Έχει τον δικό της πολιτισμό, τις δικές της αξίες και τη δική της σφαίρα επιρροής. Αυτή είναι η έννοια πίσω από την τροπολογία που έχουμε καταθέσει εξ ονόματος της Ομάδας Ανεξαρτησία και Δημοκρατία. Πρέπει τώρα να θέσουμε ένα τέλος στο υποκριτικό και καταστρεπτικό παιχνίδι των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, οι οποίες μπορούν να καταλήξουν μόνο σε σοβαρή κρίση, δεδομένου ότι η δυνητική συνθήκη προσχώρησης δεν έχει πιθανότητα να επικυρωθεί από τον λαό, και ιδιαίτερα από τον γαλλικό λαό, όπου η διαδικασία του δημοψηφίσματος θα είναι υποχρεωτική.

Ας αφιερώσουμε μια σκέψη σήμερα στους γάλλους συναδέλφους μας, οι οποίοι υποφέρουν από κρίση σχιζοφρένιας. Παρότι ισχυρίζονται ότι είναι κατά της προσχώρησης της Τουρκίας, ψηφίζουν, κάθε χρόνο, σε αυτήν την Αίθουσα και στο γαλλικό κοινοβούλιο, υπέρ της διάθεσης προενταξιακών πιστώσεων, και έχουν δεχθεί στο δικό τους ευρωπαϊκό κόμμα την Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και των Ευρωπαίων Δημοκρατών παρατηρητές από το Κόμμα της Δικαιοσύνης και της Ανάπτυξης, το ισλαμικό κόμμα του οποίου ηγείται ο κ. Ερντογκάν.

  David Martin, (PSE), γραπτώς. – (EN) Χαιρετίζω αυτήν την έκθεση σχετικά με την προσχώρηση της Τουρκίας. Στην έκθεση σχολιάζεται το άνοιγμα της ενεργού φάσης των διαπραγματεύσεων και η ολοκλήρωση του πρώτου κεφαλαίου «Επιστήμη και τεχνολογία», καθώς και η επανέναρξη της διαδικασίας νομοθετικών αλλαγών στην Τουρκία μέσω της ένατης δέσμης νομοθετικών μεταρρυθμίσεων. Μολονότι χαιρετίζω όλη αυτήν την πρόοδο, με λυπεί το γεγονός ότι η Τουρκία δεν έχει επιλύσει πλήρως το θέμα της Κύπρου. Το θέμα της Κύπρου πρέπει να τακτοποιηθεί οριστικά πριν από την τουρκική προσχώρηση. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσει η Τουρκία όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Bairbre de Brún και Mary Lou McDonald (GUE/NGL), γραπτώς. – (EN) Το Sinn Féin προσβλέπει στην προσχώρηση της Τουρκίας στην ΕΕ, αν η Τουρκία αποφασίσει να το πράξει, υπό τους ίδιους ακριβώς όρους υπό τους οποίους προσχώρησαν και άλλες χώρες, όπως ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η πολιτική κυβέρνηση, η αποδοχή των πολιτικών δικαιωμάτων του κουρδικού πληθυσμού και η αναγνώριση της Δημοκρατίας της Κύπρου. Χαιρετίζουμε τη σημερινή απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να αναγνωρίσει ότι η επίλυση του προβλήματος που οφείλεται στην κατοχή μέρους της Κύπρου από την Τουρκία αποτελεί μείζον θέμα, το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί πριν η Τουρκία προσχωρήσει στην ΕΕ. Μολονότι πιστεύουμε ότι η θέση του Κοινοβουλίου υστερεί ως προς αυτό που θα έπρεπε να κάνει σχετικά με το θέμα των δικαιωμάτων του κουρδικού πληθυσμού στην Τουρκία, μας ικανοποιεί ωστόσο ότι βλέπουμε να τίθεται η κατάσταση του κουρδικού πληθυσμού στην Τουρκία ως βασικό θέμα στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις μεταξύ Τουρκίας και ΕΕ.

  Erik Meijer (GUE/NGL), γραπτώς. (NL) Οι διαπραγματεύσεις με την Τουρκία είναι προς όφελος των Κούρδων, των Αρμενίων, των θρησκευτικών μειονοτήτων και των πολιτικών κρατουμένων. Είναι επίσης σημαντικές για τα εκατομμύρια των Ευρωπαίων τουρκικής καταγωγής, οι οποίοι, ως αποτέλεσμα, θα επιβεβαιωθούν ως ίσοι πολίτες της ΕΕ. Ελπίζω ότι αυτές οι διαπραγματεύσεις θα οδηγήσουν τελικά σε μια δημοκρατική, πολυεθνική και πολυθρησκευτική Τουρκία που θα ζει ειρηνικά με όλους τους γείτονές της. Αυτό φαίνεται απίθανο για το προσεχές μέλλον.

Είναι πιθανό ότι οι διαπραγματεύσεις σύντομα θα ναυαγήσουν ως αποτέλεσμα της καθυστέρησης της ομοσπονδιοποίησης της Κύπρου και των συνεχών εντάσεων μεταξύ Τουρκίας και Κύπρου που οφείλονται σε αυτήν την καθυστέρηση. Επιπλέον, υπάρχουν δυνάμεις στην Τουρκία που αρνούνται πεισματικά να δεχθούν ίσα δικαιώματα για διαφορετικές κουλτούρες ή απόψεις και θεωρούν κάθε συμβιβασμό με τους Κούρδους και τους Αρμενίους ως επίθεση κατά της τιμής της Τουρκίας.

Για να προσχωρήσει τελικά η Τουρκία, θα χρειαστούν ίσως τριάντα χρόνια διαπραγματεύσεων με την παρεμβολή πολλών διακοπών. Όποιος επιθυμεί να επιταχύνει αυτήν τη διαδικασία προκειμένου να εξοπλίσει την Ευρώπη με μεγαλύτερο στρατό ή με περισσότερη φθηνή εργασία θα αφήσει τις δημοκρατικές δυνάμεις και τους μειονεκτούντες της Τουρκίας εκτεθειμένους. Η αποδοχή μιας αμετάβλητης Τουρκίας θα μειώσει τα πρότυπα της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ευρώπη και θα καταστήσει ακόμα περισσότερο την ΕΕ πηγή δημόσιας διαφωνίας.

  Hartmut Nassauer (PPE -DE), γραπτώς. (DE) Υπερψήφισα την έκθεση, παρά την έγκριση του στόχου της πλήρους ιδιότητας μέλους που περιέχει και μαζί με τους υπόλοιπους ευρωβουλευτές της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης/Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης εξέφρασα σε ονομαστική ψηφοφορία την αντίθεσή μου προς την πλήρη ιδιότητα μέλους της Τουρκίας.

Η ρεαλιστική και κριτική θέαση της κατάστασης στην Τουρκία, που περιέχει η έκθεση την καθιστά κατάλληλη για έγκριση. Σημειώνει ότι η Τουρκία ήδη από την αρχή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων εξακολουθεί να απέχει πάρα πολύ από την εκπλήρωση των κριτηρίων της Κοπεγχάγης σε βασικούς τομείς, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα και η θρησκευτική ελευθερία. Επίσης, αναφέρεται με σαφείς όρους στην αποτυχία αντιμετώπισης αυτού που συνέβη στους Αρμενίους στην Τουρκία. Η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ είναι αδιανόητη, εάν δεν αναγνωρίσει τα ιστορικά γεγονότα. Επίσης, η έκθεση ζητεί ολοκληρωμένη διευθέτηση του Κυπριακού. Εάν η Τουρκία συνεχίσει να αρνείται την αναγνώριση της Κύπρου, η ΕΕ θα πρέπει να διακόψει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις.

Η προσχώρηση της Τουρκίας θα φέρει την ΕΕ στα όριά της και, ως εκ τούτου, θα την καταστήσει ανίσχυρη. Η ιστορία της επιτυχίας της ευρωπαϊκής ενοποίησης μπορεί να συνεχιστεί μόνο εάν η ΕΕ παραμείνει ισχυρή. Οι πολίτες απορρίπτουν μια πολιτικά και γεωγραφικά αχανή Ευρώπη. Η διεύρυνση δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως αυτόματη διαδικασία. Θέλουμε η Τουρκία να αποτελεί σημαντικό εταίρο στο πλευρό της ΕΕ, και για τον λόγο αυτόν υποστηρίζουμε μια προνομιακή εταιρική σχέση ως εναλλακτική πρόταση στην πλήρη ιδιότητα μέλους.

  Δημήτριος Παπαδημούλης (GUE/NGL), γραπτώς. – Υπερψήφισα την έκθεση Eurlings σχετικά με την πρόοδο της Τουρκίας για την προσχώρησή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί είμαι υπέρ της Ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας. Οφείλει όμως η ηγεσία της Τουρκίας να κάνει πράξη και μάλιστα με γοργούς ρυθμούς τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει σύμφωνα και με τα κριτήρια της Κοπεγχάγης.

Το Ευρωκοινοβούλιο επιμένει και ορθά στην έμπρακτη συμμόρφωση της Τουρκίας στις ευρωπαϊκές προδιαγραφές και απορρίπτει τις πιέσεις του άξονα Ουάσινγκτον - Λονδίνου για εκπτώσεις α λα κάρτ, ειδικά για την Τουρκία.

Είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος γιατί απορρίφθηκαν τροπολογίες που επεδίωκαν την υποβάθμιση του Κυπριακού ζητήματος και εγκρίθηκαν τροπολογίες της "Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς" που αναδεικνύουν την ανάγκη πολιτικής επίλυσης του Κουρδικού προβλήματος.

Η Τουρκική ηγεσία οφείλει να υλοποίηση, μέσα από ένα συγκεκριμένο "οδικό χάρτη", τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει. Είναι αδιανόητο ένα κράτος που θέλει να ενταχθεί στην Ένωση να μην σέβεται έμπρακτα τις Ευρωπαϊκές αρχές.

  Luís Queiró (PPE-DE), γραπτώς. (PT) Η συζήτηση για την ενδεχόμενη προσχώρηση της Τουρκίας στην ΕΕ θα πρέπει να διεξαχθεί με διαφάνεια και σαφήνεια και χωρίς κανενός είδους εκβιασμό είτε από τη μία είτε από την άλλη πλευρά. Συναφώς, πρέπει να καταστεί απολύτως σαφές ότι η διαδικασία αυτή πρέπει να είναι ανοιχτή και το τελικό αποτέλεσμα να μην είναι προαποφασισμένο. Επιπλέον, πρέπει να αναγνωριστεί εξ αρχής ότι το θέμα δεν είναι μόνο να τιμήσει η Τουρκία μια σειρά κριτηρίων χωρίς τα οποία η προσχώρηση θα ήταν αδύνατη, αλλά και να είναι σε θέση η ΕΕ να δεχθεί και να απορροφήσει την Τουρκία.

Από την άλλη πλευρά, όπως επεσήμανα στην αρχή αυτού του σταδίου διαπραγμάτευσης, εκτιμώ ότι μια διαπραγμάτευση στην οποία ένα από τα μέρη δεν αναγνωρίζει το άλλο στο σύνολό του, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της Τουρκίας προς την Κύπρο και, κατ’ επέκταση, προς την ΕΕ, είναι μια διαπραγμάτευση που ξεκινά σε λάθος βάση και έχει σοβαρές ελλείψεις.

Τέλος, αυτή η διαδικασία έχει πολλές δυνατότητες ως προς την προώθηση του οικονομικού ανοίγματος, της ανάπτυξης, της δημοκρατίας και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία και αυτές δεν πρέπει να πάνε χαμένες. Το χειρότερο αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας θα ήταν να αναπτυχθεί ένα χάσμα ανάμεσα στην Τουρκία και την ΕΕ.

  Frédérique Ries (ALDE), γραπτώς. – (FR) Ναι, κατέληξα να ψηφίσω υπέρ αυτής της έκθεσης σχετικά με την ένταξη της Τουρκίας.

Το έκανα με βαριά καρδιά, ή περίπου κάτι τέτοιο. Επιβεβαιώσαμε σε πολλά σημεία την ψηφοφορία που διεξήχθη στους κόλπους της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων: εκφράζουμε τη λύπη μας για την επιβράδυνση των μεταρρυθμίσεων και επισημαίνουμε τις συνεχιζόμενες παραβιάσεις όσον αφορά την ελευθερία της έκφρασης, της θρησκευτικής ελευθερίας, των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, των δικαιωμάτων των γυναικών, ακόμη δε και των πολιτιστικών δικαιωμάτων. Σχετικά με το Κυπριακό είμαστε πολύ σαφείς.

Υποστηρίζουμε προπαντός ότι, αν η ένταξη είναι ο στόχος των διαπραγματεύσεων, τότε αυτή σε καμία περίπτωση δεν θα είναι αυτόματη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ψήφισα υπέρ των τροπολογιών στο κείμενο του εισηγητή.

Γιατί, λοιπόν, αισθάνομαι αυτήν τη μεγάλη λύπη; Λόγω του θέματος της γενοκτονίας των Αρμενίων, όπου το Κοινοβούλιο υπαναχώρησε κραυγαλέα σε σχέση με αυτό που είχε ψηφίσει προηγουμένως. Ενδίδοντας στην πίεση της Σοσιαλιστικής Ομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και άλλων, η Ολομέλεια μόλις έκανε ένα βήμα οπισθοδρόμησης: δεν ζητούμε πλέον από την Τουρκία να αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων ως προϋπόθεση για την ένταξη. Αυτό αποτελεί απαράδεκτη μεταστροφή που στέλνει, κατά τη γνώμη μου, ένα καταστροφικό μήνυμα στους διαπραγματευτές: το Κοινοβούλιο καταπίνει τα λόγια του, χάνει τη μνήμη του και, το σοβαρότερο, ξεχνάει το καθήκον μνήμης που πρέπει να τηρεί.

  Alyn Smith (Verts/ALE), γραπτώς. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, χαιρετίζω αυτήν τη ρεαλιστική έκθεση, αν και εκτιμώ ότι θα μπορούσε να είναι ισχυρότερη. Καταρχήν, υποστηρίζω την τελική προσχώρηση της Τουρκίας, εφόσον έχει αντιμετωπίσει σοβαρά τη μεταρρύθμιση και έχει συμφιλιωθεί με το παρελθόν της. Δεν πιστεύω ότι το έχει κάνει, και εναπόκειται σε εμάς να συνεχίσουμε να ασκούμε έντονες πιέσεις. Σχετικά με την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων και τη μεταχείριση των Κούρδων ειδικότερα, φρονώ ότι αυτή η έκθεση θα μπορούσε να είναι περισσότερο ασυμβίβαστη, αν και επί του συνόλου υποστηρίζω τα ευρήματα και συγχαίρω τον εισηγητή για το σημαντικό έργο του.

  Marc Tarabella (PSE), γραπτώς. – (FR) Αποφάσισα να απόσχω από την τελική ψηφοφορία επί της έκθεσης πρωτοβουλίας του κ. Eurlings σχετικά με την πρόοδο της Τουρκίας προς την ένταξη.

Και αυτό διότι δεν πιστεύω ότι μια τέτοια έκθεση είναι κατάλληλη ή αρμόδια, δεδομένου ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία είναι υπεύθυνη για την παρακολούθηση της προόδου της Τουρκίας προς την ένταξη, δεν έχει ακόμη δημοσιεύσει την έκθεσή της. Μόνο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι αρμόδια να κρίνει την πρόοδο που σημείωσε η Τουρκία.

Επιπλέον, θεωρώ ότι η έκθεση Eurlings δεν είναι ισορροπημένη. Οι προσπάθειες που απαιτεί αυτή η έκθεση από την Τουρκία αναφορικά με πολλά θέματα, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας έκφρασης, των δικαιωμάτων των μειονοτήτων και των δικαιωμάτων των γυναικών, είναι βεβαίως σημαντικές. Ωστόσο, η έκθεση δεν αναγνωρίζει επαρκώς τις προόδους που έχει σημειώσει η Τουρκία στον τομέα του κράτους δικαίου και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μετά την υποβολή της αίτησής της, η Τουρκία έχει καταβάλει σημαντικές προσπάθειες συμμόρφωσης με τα ενταξιακά κριτήρια· αναμφίβολα, πρέπει να σημειώσει ακόμη μεγάλη πρόοδο, αλλά βρίσκεται στον σωστό δρόμο.

Οι τροπολογίες που εγκρίθηκαν κατά τη διάρκεια της περιόδου συνόδου, ιδιαίτερα αυτές της Σοσιαλιστικής Ομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που άρουν τη γενοκτονία των Αρμενίων ως απαραίτητη προϋπόθεση για την ένταξη, έχουν κατά κάποιο τρόπο αποκαταστήσει την ισορροπία της έκθεσης Eurlings. Παρόλα αυτά, δεν έμεινα εντελώς ικανοποιημένος από αυτήν.

  Geoffrey Van Orden (PPE-DE), γραπτώς. – (EN) Αναγνωρίζοντας ότι οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία θα διαρκέσουν πολλά χρόνια και ότι απαιτείται ουσιαστική μεταρρύθμιση, υπάρχουν πολλά στοιχεία που υποστηρίζω στην έκθεση Eurlings. Παρά ταύτα, η έκθεση είναι υπερβολικά αρνητική και μη ισορροπημένη, ιδιαίτερα σε σχέση με το θέμα της Κύπρου, όπου δεν υπάρχει καμία αναγνώριση της τουρκοκυπριακής υποστήριξης για το σχέδιο Ανάν ή της ανεκπλήρωτης δέσμευσης της ΕΕ να θέσει τέρμα στην απομόνωση της Βόρειας Κύπρου. Δεν υπάρχει έκκληση για εποικοδομητική δράση από την πλευρά της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία μένει να καθορίσει τον ρυθμό των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Κύπρου (σύμφωνα με την αιτιολογική σκέψη Β) και της οποίας τα συμφέροντα παρεισδύουν ακόμα και στο ΝΑΤΟ, όπου η Τουρκία κατακρίνεται στη συνέχεια ότι δημιουργεί δυσκολίες (παράγραφος 54). Επιπλέον, η μελλοντική διεύρυνση της ΕΕ συνδέεται ιδιαίτερα με την επανέναρξη της συνταγματικής διαδικασίας της ΕΕ, στην οποία αντιτίθεμαι βαθύτατα. Επί της βάσης αυτής, απείχα.

  Dominique Vlasto (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Αποφάσισα να απόσχω από την ψηφοφορία για την έκθεση Eurlings, αν και είναι μια σκληρή έκθεση.

Βέβαια, σηματοδοτεί μια καμπή όσον αφορά τη συνειδητοποίησή μας για την πραγματικότητα των σχέσεων μεταξύ της ΕΕ και της Τουρκίας, υπονοώντας και επιβεβαιώνοντας όμως, μετά την απόρριψη ορισμένων τροπολογιών, ότι η ένταξη είναι αυτοσκοπός, παραμένει υπερβολικά μονομερής. Η αδιαμφισβήτητη καθυστέρηση των μεταρρυθμίσεων στην Τουρκία, παρά το γεγονός της έναρξης, από την Επιτροπή, των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, θα έπρεπε, αντίθετα, να δώσει βάρος στην επιλογή μιας προνομιακής εταιρικής σχέσης. Το γεγονός ότι η έναρξη αυτών των διαπραγματεύσεων δεν έχει επιταχύνει τις μεταρρυθμίσεις είναι ανησυχητικό, και η απάντησή μας πρέπει να συνίσταται στο αίτημα για αποτελέσματα και όχι στην ιδέα ότι σε κάθε περίπτωση η ένταξη θα πραγματοποιηθεί.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον είναι απαραίτητο να επισημανθεί ότι η εξομάλυνση των σχέσεων με την Κύπρο πρέπει να αποτελέσει προϋπόθεση για οποιαδήποτε ένταξη. Το γεγονός ότι η Τουρκία δεν έχει ακόμη επικυρώσει και εφαρμόσει το Πρωτόκολλο της Άγκυρας, το οποίο αποτελεί μια ελάχιστη που είναι απλά η μόνη αποδεκτή νομική μορφή αναγνώρισης, είναι απαράδεκτο. Τέλος, υποστήριξα την τροπολογία σχετικά με την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων ως προϋπόθεση για αυτήν την πιθανή ένταξη, διότι δεν ομιλούμε εδώ για ένα συμβολικό θέμα, αλλά για μια ηθική υποχρέωση και ένα ιστορικό αίτημα που απευθύνεται στις τουρκικές αρχές.

  Lars Wohlin (IND/DEM), γραπτώς. (SV) Η Τουρκία έχει πολύ δρόμο ακόμα μπροστά της μέχρι να γίνει άμεση η πιθανότητα προσχώρησής της στην ΕΕ. Στο παρελθόν ψήφισα κατά της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, διότι θα περάσει πολύς καιρός μέχρι να εκπληρώσει τις απαιτήσεις για την ένταξη στην ΕΕ. Δεν είναι δυνατόν να διατηρηθεί μια διαπραγματευτική διαδικασία για μια περίοδο άνω των 20 ετών. Η πίεση για τη χαλάρωση των απαιτήσεων της προσχώρησης θα έφθανε σε σημείο να γίνει αβάσταχτη.

Είναι σημαντικό να καταστούν σαφείς οι απαιτήσεις προς την Τουρκία. Τα κριτήρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Κοπεγχάγης πρέπει να εκπληρωθούν. Η κυριαρχία της Κύπρου πρέπει να γίνει σεβαστή και η γενοκτονία των Αρμενίων του 1915 και των Συρίων/Ασσυρίων πρέπει να αναγνωριστεί.

Πριν καταστεί πιθανό ενδεχόμενο η τουρκική προσχώρηση στην ΕΕ, πρέπει να αλλάξει η ισχύς δικαιώματος ψήφου κάθε κράτους μέλους, ώστε η διαδικασία λήψης αποφάσεων της ΕΕ να μην κυριαρχείται από έναν μικρό αριθμό κρατών μελών με μεγάλο πληθυσμό.

Οι οικονομικές συνέπειες μιας ενδεχόμενης τουρκικής προσχώρησης στην ΕΕ πρέπει να εξεταστούν προσεκτικά. Η κοινή γεωργική πολιτική και η περιφερειακή πολιτική της ΕΕ πρέπει να μεταρρυθμιστούν πριν η Τουρκία γίνει μέλος της ΕΕ. Ο προϋπολογισμός της ΕΕ πρέπει να περιοριστεί στο 1% του συνολικού ΑΕΕ των κρατών μελών, και μια ενδεχόμενη τουρκική προσχώρηση δεν θα πρέπει να οδηγήσει στην υπέρβαση αυτού του ανώτατου ορίου.

Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι το γεγονός ότι ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις με την Τουρκία δεν σημαίνει αυτόματα ότι η Τουρκία θα γίνει μέλος της ΕΕ.

  Πρόεδρος. Οι αιτιολογήσεις ψήφου ολοκληρώθηκαν.