Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2006 - Στρασβούργο

5. Περισσότερη και καλύτερη συνεργασία: η δέσμη μέτρων 2006 για την αποτελεσματικότητα της βοήθειας της ΕΕ (συζήτηση)

  Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη συζήτηση της έκθεσης (A6-0270/2006) του κ. Hutchinson, εξ ονόματος της Επιτροπής Ανάπτυξης, σχετικά με το θέμα «Περισσότερη και καλύτερη συνεργασία: η δέσμη μέτρων 2006 για την αποτελεσματικότητα της βοήθειας της ΕΕ» (2006/2208 (INI)).

  Alain Hutchinson (PSE), εισηγητής. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, η έκθεση που ελπίζω ότι θα υπερψηφίσουμε σήμερα είναι η άμεση συνέχεια των τριών ανακοινώσεων της Επιτροπής, οι οποίες αποτελούν τη λεγόμενη «δέσμη μέτρων 2006 για την αποτελεσματικότητα της βοήθειας» και, ως εκ τούτου, η έκθεση αφορά γενικότερα την επιδίωξη του στόχου για τη βελτίωση της ευρωπαϊκής συνεργασίας για την ανάπτυξη. Αυτά όσον αφορά το γενικό πλαίσιο.

Όσον αφορά το διακύβευμα –και μάλιστα θα έλεγα την πρόκληση– δεν θα μπορούσε να γίνει σαφέστερο: πώς εμείς, οι Ευρωπαίοι, θα βελτιώσουμε σημαντικά την ουσιαστική βοήθεια που παρέχουμε στις χώρες του Νότου; Με άλλα λόγια, πώς θα φροντίσουμε να διασφαλίσουμε ότι η βοήθεια που θα παρέχουμε στις χώρες του Νότου θα μετατρέπεται πολύ πιο συστηματικά σε τέτοια ουσιαστική πρόοδο που να αλλάζει πραγματικά τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν σε απαράδεκτες από ανθρωπιστική άποψη συνθήκες;

Υπάρχει τώρα γενική επίγνωση ότι θα μπορούσαμε να παράσχουμε καλύτερη βοήθειά, και έχουν γίνει πολιτικές δεσμεύσεις που μας επιτρέπουν να δώσουμε σε αυτό το ζήτημα καθεστώς προτεραιότητας στην πολιτική συνεργασίας μας για την ανάπτυξη. Έχουμε την ευρωπαϊκή συναίνεση για την ανάπτυξη, καθώς και μια νέα στρατηγική για την Αφρική. Αυτό είναι εξαιρετικό. Επιπλέον, αυτή τη στιγμή τίθενται οι νομοθετικές και τεχνικές ρυθμίσεις. Επιτρέψτε μου να πω ότι το μόνο που μένει να κάνουμε είναι η πρακτική εφαρμογή όλων αυτών.

Μεταξύ των πολλών ζητημάτων με τα οποία ασχοληθήκαμε στην έκθεση αυτή είναι τα ακόλουθα: ο ακριβής ορισμός της συνεργασίας για την ανάπτυξη και, συνεπώς, αυτού που κάθε κράτος μέλος δικαιούται νομίμως να συγκαταλέξει στο πλαίσιο της κρατικής βοήθειας για την ανάπτυξη· το ελάχιστο επίπεδο βοήθειας που πρέπει να επιτευχθεί για να τιμήσουμε τις δεσμεύσεις μας· η αποσύνδεση της βοήθειας, μια διαδικασία που τα κράτη μέλη –ή τουλάχιστον ορισμένα από αυτά– σαφώς διστάζουν να εφαρμόσουν· η απουσία δεικτών που επιτρέπουν την αξιολόγηση της πραγματικής προόδου στη βελτίωση της ευρωπαϊκής βοήθειας· ή ακόμη και η ανησυχία των επιτόπιων παραγόντων που διαπιστώνουν μια κάποια απροθυμία όσον αφορά τη συμμετοχή των χωρών-δικαιούχων στις στρατηγικές και στα προγράμματα που προορίζονται για αυτές.

Εκτός από αυτά τα συγκεκριμένα ζητήματα που μας δίνουν μια εικόνα του πόσο δρόμο έχουμε να διανύσουμε ακόμη για την πρακτική βελτίωση της βοήθειάς μας, τα 3 «Σ» –συμπληρωματικότητα των δράσεων, συντονισμός των προγραμμάτων και συνοχή των πολιτικών– αποτελούν επίσης ένα πλαίσιο εργασίας και ένα ιδιαίτερα σημαντικό πλαίσιο ερμηνείας της δράσης που θα πρέπει να αναλάβουμε κατά τα επόμενα έτη όσον αφορά τη συνεργασία.

Όσον αφορά τη συμπληρωματικότητα των δράσεων, είτε αυτές υλοποιούνται σε τομεακή είτε σε γεωγραφική βάση, είναι γεγονός ότι η κατανομή της εργασίας επιφέρει κάποιες αντιστάσεις και δυσκολίες. Υιοθετώντας μια ανοικτή και τολμηρή προσέγγιση, θα πρέπει να καταφέρουμε να υπερβούμε αυτά τα προβλήματα. Η συζήτηση δεν πρέπει να περιοριστεί σε μια αντιπαράθεση μεταξύ του προστατευτισμού των κρατών μελών και του συγκεντρωτισμού των Βρυξελλών, ωστόσο είναι αναμφίβολα χρήσιμο να προστατευόμαστε απέναντι στον υπερβολικό συγκεντρωτισμό. Αυτός χαρακτηρίζεται από μια προσέγγιση προγραμματισμού από πάνω προς τα κάτω και, ειδικότερα, από τη μειωμένη συμμετοχή των χωρών εταίρων και της κοινωνίας των πολιτών στον καθορισμό των στρατηγικών και των προτεραιοτήτων.

Το γεγονός παραμένει ότι ο συντονισμός σε κεντρικό επίπεδο μεταξύ των κρατών μελών και της Επιτροπής θα προσέφερε αδιαμφισβήτητα πλεονεκτήματα και θα επέτρεπε, ειδικότερα, να αποφευχθεί η παρούσα κατάσταση όπου μια πληθώρα διαφορετικών παραγόντων κάνουν το ίδιο πράγμα στην ίδια χώρα ή στην ίδια περιφέρεια. Για παράδειγμα, ο Άτλας δωρητών καταδεικνύει σαφώς την ύπαρξη ξεχασμένων κρίσεων ή των λεγόμενων «ορφανών» χωρών, καθώς και καταστάσεις όπως μετά από τσουνάμι, όπου οι δικαιούχες χώρες δεν είναι σε θέση να απορροφήσουν τεράστιους όγκους βοήθειας που παρέχεται μαζικά.

Παρότι συζητάμε εδώ και χρόνια για τον συντονισμό, παραμένουν τεράστιες προκλήσεις όσον αφορά την εναρμόνιση των διαδικασιών και τον καλύτερο συντονισμό των διαφόρων προγραμμάτων συνεργασίας της ΕΕ. Επιπλέον, δεν είναι μόνον οι διάφορες κοινοτικές πολιτικές που πρέπει να έχουν εσωτερική συνάφεια, αλλά χρειάζεται συνάφεια και στην προσέγγιση για τη χάραξη πολιτικών στις διάφορες γεωγραφικές περιοχές όπου εφαρμόζεται η πολιτική ανάπτυξής μας. Αυτό ακριβώς το σημείο εμφανίζεται στην ημερήσια διάταξη της φινλανδικής Προεδρίας, η οποία αποφάσισε να αφιερώσει ένα σημαντικό μέρος των εργασιών της στο θέμα αυτό.

Εάν, λοιπόν, θεωρήσαμε πιο συνετό να περιοριστούμε στην έκθεσή μας στο να υπογραμμίζουμε τη σημασία αυτής της πτυχής, περιμένοντας να δούμε τι μας επιφυλάσσει το εγγύς μέλλον, θα ήθελα να επωφεληθώ αυτής της ευκαιρίας για να θίξω αυτό το ζήτημα που θεωρώ ζωτικής σημασίας και που επηρεάζει τελικά την ίδια τη βάση κάθε πρωτοβουλίας συνεργασίας, και μάλιστα κάθε πολιτικού σχεδίου.

Όπως γνωρίζουμε –εφόσον το συζητάμε τακτικά– υπάρχουν πλοία που συνεχίζουν αυτή τη στιγμή να προσεγγίζουν τις ισπανικές ακτές –τις ακτές μας δηλαδή– με εκατοντάδες άτομα που προσπαθούν να ξεφύγουν από ένα πεπρωμένο που έχουν αποφασίσει να απορρίψουν με κίνδυνο της ζωής τους. Αυτή η κατάσταση εγείρει προφανώς ζητήματα συνοριακού ελέγχου, διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών και πολιτικής για την ένταξη των μεταναστευτικών πληθυσμών. Επιπλέον, εγείρει κατά τρόπο πασιφανή το ζήτημα του πόσο αποτελεσματική είναι η πολιτική συνεργασίας μας, καθώς και το ζήτημα του πόση συνοχή υπάρχει μεταξύ αυτής της πολιτικής με τις άλλες πολιτικές που εφαρμόζουμε.

Δεν θα ήθελα να καταφύγω στην παρωδία, αλλά τι είδους συνεργασία είναι αυτή –και μάλιστα μια συνεργασία που διαρκεί περισσότερα από 40 χρόνια– κατά τη λήξη της οποίας οι πληθυσμοί που διατεινόμαστε ότι βοηθούμε έχουν μία μόνο προσδοκία: να ξεφύγουν με κάθε τίμημα από τις συνθήκες στις οποίες ζουν; Ας μιλήσουμε απερίφραστα. Κατά την άποψή μου, αυτή η κατάσταση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αποτυχημένη. Τι θα μπορούσαν πράγματι να αποκομίσουν οι χώρες του Νότου από μια πολιτική συνεργασίας, μέσω της οποίας χορηγείται το ποσό των 50 δισ. ευρώ ετησίως όταν σχετίζεται με μια πολιτική που απαιτεί από αυτές να τιμήσουν ένα χρέος, η ετήσια καταβολή του οποίου είναι τετραπλάσια αυτού του ποσού;

Πώς να συνεχίσουμε να δηλώνουμε με κάθε τρόπο ότι είμαστε αποφασισμένοι να διευκολύνουμε την ανάπτυξη των χωρών του Νότου ενώ, ταυτοχρόνως, συνεχίζουμε να τους επιβάλλουμε τους κανόνες του ελεύθερου εμπορίου που δεν μπορούν να τηρήσουν με τους όρους που τους επιβάλλουμε; Πώς μπορούμε να συμφωνούμε για την καταπολέμηση της φτώχειας όταν, ταυτόχρονα, δεν γίνεται τίποτα για την καταπολέμηση των διαρθρωτικών αιτιών αυτής της φτώχειας;

Η αλήθεια είναι ότι, όσο αποτελεσματική και αν είναι, η πολιτική συνεργασίας για την ανάπτυξη, δεν θα επιτύχει ποτέ μόνη της να ανταποκριθεί στις πολυάριθμες προκλήσεις που τίθενται στις χώρες του Νότου. Με αυτό ακριβώς κατά νου πρέπει να βελτιώσουμε τη συνεργασίας για την ανάπτυξη, καθώς αυτή η συνεργασία θα είναι πιο αποτελεσματική κατ’ αναλογία προς τον βαθμό στον οποίο θα επιτύχει να κάνει την Ευρώπη να αντιληφθεί την ανάγκη εφαρμογής μιας συνολικής πολιτικής, η οποία θα εστιάζει εξ ολοκλήρου στην επιδίωξη ενός κοινού στόχου προτεραιότητας: την ανάδυση ενός πιο δίκαιου και πιο αλληλέγγυου κόσμου.

  Charlie McCreevy, Επιτροπή. (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, μιλώ εξ ονόματος του συναδέλφου μου κ. Michel, ο οποίος αδυνατεί να παραστεί σε αυτή τη συνεδρίαση. Καταρχάς, θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στον εισηγητή, κ. Hutchinson, και στην Επιτροπή Ανάπτυξης για την εποικοδομητική τους έκθεση σχετικά με την αποτελεσματικότητα της βοήθειας, ένα θέμα καίριας σημασίας για την αναπτυξιακή πολιτική της ΕΕ.

Η βελτίωση τόσο της ποσότητας όσο και της ποιότητας της βοήθειας που παρέχουμε είναι αναμφίβολα μία από τις κύριες δεσμεύσεις της ευρωπαϊκής κοινής αντίληψης για την ανάπτυξη, την οποία υιοθέτησαν όλα τα κράτη μέλη, η Επιτροπή και το Κοινοβούλιο το 2005. Η κοινή αντίληψη αποτελεί ένα σημαντικότατο έγγραφο για όλους μας. Πρώτον, ανοίγει νέες προοπτικές συνεργασίας των 25 κρατών μελών και της Επιτροπής. Δεύτερον, υπογραμμίζει, για πρώτη φορά στην ιστορία της ΕΕ, το συλλογικό ευρωπαϊκό μας όραμα, τις αρχές και τους στόχους που διέπουν την αναπτυξιακή μας πολιτική. Τρίτον, επισημαίνει το συγκριτικό πλεονέκτημα της Επιτροπής και τον στόχο του ανασχεδιασμού των δραστηριοτήτων των κρατών μελών, προκειμένου να επιτευχθεί καλύτερη και εξαιρετικά απαραίτητη συνέργεια.

Όπως καταδείχτηκε σε όλες τις συζητήσεις περί της ευρωπαϊκής κοινής αντίληψης, η Επιτροπή θα πρέπει να ενισχύσει τον αντίκτυπο της Ευρώπης στην ανάπτυξη και να προωθήσει το πρόγραμμα για την αποτελεσματικότητα της ευρωπαϊκής βοήθειας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αποτελεί ηγετική δύναμη στα διεθνή φόρουμ που ασχολούνται με την αποτελεσματικότητα της βοήθειας και ιδιαίτερα στην Επιτροπή Αναπτυξιακής Βοήθειας (ΕΑΒ) του ΟΟΣΑ, της οποίας η Επιτροπή αποτελεί, σύμφωνα με το καταστατικό, πλήρες μέλος. Μια ισχυρή EΕ συνεπάγεται μια ισχυρή ΕΑΒ.

Με αυτό ακριβώς κατά νου, ο Επίτροπος Michel πρότεινε μια δέσμη συγκεκριμένων μέτρων προς υλοποίηση για την αποτελεσματικότητα της βοήθειας, την οποία ενέκρινε το Συμβούλιο την άνοιξη του 2006. Η προσέγγιση της Επιτροπής όσον αφορά την αποτελεσματικότητα της βοήθειας βασίζεται στα διδάγματα που έχουν αποκομιστεί επί τόπου, στις ορθές πρακτικές και στις προσδοκίες των χωρών εταίρων. Διέπεται από τις αρχές της εναρμόνισης, της αυτοδιάθεσης, της ευθυγράμμισης και της διαχείρισης με βάση τα αποτελέσματα, όπως ορίζονται στη δήλωση του Παρισιού.

Το Κοινοβούλιο έχει καταστήσει σαφές σε προηγούμενα ψηφίσματα και επαναλαμβάνει σε αυτή την έκθεση ότι υποστηρίζει τις προσπάθειες της Επιτροπής να ενισχύσει τον συντονισμό και τη συνοχή των ενεργειών τόσο της ίδιας όσο και της ΕΕ στον τομέα της ανάπτυξης. Η έκθεση υπογραμμίζει τρεις σημαντικούς τομείς όπου πρέπει να επιτευχθεί πρόοδος το 2007, τους οποίους θα ήθελα να σχολιάσω σύντομα.

Πρώτον, η ενίσχυση της συμπληρωματικότητας και ο καταμερισμός της εργασίας: τα θέματα αυτά είναι σημαντικά για την Επιτροπή. Πράγματι, στον Άτλαντα Δωρητών της ΕΕ υπογραμμίστηκαν τα κενά και οι επικαλύψεις των ενεργειών των δωρητών, που μειώνουν τον αντίκτυπο της βοήθειας. Προκειμένου να αντιμετωπιστούν αυτές οι αδυναμίες, η Επιτροπή δρομολόγησε μια διαδικασία με τα κράτη μέλη που στοχεύει στην υιοθέτηση επιχειρησιακών αρχών για καλύτερο καταμερισμό της εργασίας μεταξύ των δωρητών από την ΕΕ. Επί του παρόντος, οι συζητήσεις βρίσκονται σε εξέλιξη και αυτή η πρωτοβουλία αναμένεται να τεθεί σε ισχύ με τα συμπεράσματα του Συμβουλίου το 2007.

Δεύτερον, ο κοινός προγραμματισμός της βοήθειας: η ΕΕ έχει πλέον στη διάθεσή της ένα κοινό πλαίσιο που υιοθετήθηκε την περασμένη άνοιξη. Το πλαίσιο αυτό προβλέπει την από κοινού κατάρτιση διαγνώσεων και αναλύσεων στις χώρες εταίρους, σε στενή συνεργασία με τα συμμετέχοντα κράτη μέλη, προκειμένου να καθοριστούν κοινές επιχειρησιακές λύσεις. Οι χώρες εταίροι και η κοινωνία των πολιτών διαδραματίζουν σημαντικό και ενεργό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία. Κάθε άλλο παρά αποκλεισμένη από αυτές τις συζητήσεις, η κοινωνία των πολιτών συμμετέχει ενεργά στη διαδικασία διάγνωσης της εκάστοτε χώρας, προκειμένου να διασφαλιστεί η πλήρης αυτοδιάθεσή της. Αυτή η προσέγγιση συνάδει με την προσέγγιση που χρησιμοποιείται κατά τον προγραμματισμό της Επιτροπής.

Τρίτον, λίγα λόγια σχετικά με ένα βασικό μέσο για τη βελτίωση του καταμερισμού της εργασίας και του συντονισμού: τη συγχρηματοδότηση. Το 2007, η Επιτροπή θα παρουσιάσει συγκεκριμένες προτάσεις σχετικά με τον τρόπο ενίσχυσης της χρήσης της συγχρηματοδότησης ως μέσου υποστήριξης του καταμερισμού της εργασίας μεταξύ των δωρητών, καθώς και ως μέσου βοήθειας εκείνων των κρατών μελών που θεμελιώνουν τις αναπτυξιακές τους ικανότητες. Το Κοινοβούλιο επιμένει στα καλά τεκμηριωμένα αιτήματά του προς την Επιτροπή να εξασφαλίσει τον συντονισμό μεταξύ των κρατών μελών, προκειμένου να ενισχυθεί η αποτελεσματικότητα της χρηματοδότησης για την ανάπτυξη. Όπως βλέπετε, η Επιτροπή έχει υιοθετήσει μια σαφώς προορατική στάση και, σε στενή συνεργασία με τα κράτη μέλη, θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της προκειμένου να καταστήσει πραγματικότητα τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα της βοήθειας. Το μόνο που μπορώ να συστήσω είναι να χρησιμοποιήσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την κοινή διάσκεψη για την ανάπτυξη με τα εθνικά κοινοβούλια τον επόμενο Οκτώβριο ως ευκαιρία να διευρυνθεί η υποστήριξη προς αυτές τις πρωτοβουλίες.

Πράγματι, είναι σημαντικό να διασφαλίσει η ΕΕ ότι οι πολιτικές της φιλοδοξίες συνάδουν με την οικονομική της θέση ως του μεγαλύτερου δωρητή στον κόσμο. Το Κοινοβούλιο έχει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σε αυτό το θέμα, βοηθώντας τα κράτη μέλη να επιταχύνουν τις μεταρρυθμίσεις τους και να προβούν στις απαραίτητες αλλαγές νοοτροπίας που επιβάλλει αυτή η νέα διάσταση της κοινής εργασίας. Η επιτυχία σε αυτό το μέτωπο είναι εξαιρετικά σημαντική για την επίτευξη των αναπτυξιακών μας στόχων, καθώς και για την ανάληψη ηγετικού ρόλου στο παγκόσμιο αναπτυξιακό πρόγραμμα.

Ας μην ξεχνούμε ότι ο απώτερος στόχος μας είναι η καταπολέμηση της φτώχειας. Μόνο μέσω της συνεργασίας και της βέλτιστης δυνατής χρήσης όλων των διαθέσιμων μέσων μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Χάρη στην ευρωπαϊκή κοινή αντίληψη, διαθέτουμε πλέον όλα τα απαραίτητα εργαλεία για την επίτευξη αυτού του στόχου. Οφείλουμε να διασφαλίσουμε ότι οι συγκεκριμένες δεσμεύσεις παραμένουν σε υψηλή θέση στο πολιτικό μας πρόγραμμα και ότι δεν θα χάσουμε αυτή την πραγματική ευκαιρία να μετατρέψουμε τις πολιτικές μας δεσμεύσεις σε πραγματικότητα. Πρόκειται για κάτι που υπερβαίνει την πολιτική· είναι θέμα συλλογικής αξιοπιστίας.

  Margrietus van den Berg (PSE), εισηγητής της γνωμοδότησης της Επιτροπής Διεθνούς Εμπορίου. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, οφείλουμε καταρχάς να ευχαριστήσουμε τον κ. Hutchinson για τη σημαντική αυτή έκθεση. Για να είναι αποτελεσματική η αναπτυξιακή βοήθεια, προϋπόθεση είναι να είναι αμοιβαίως συνεκτικές οι προσεγγίσεις της ΕΕ στη βοήθεια και στο εμπόριο. Εάν θέλουμε να επιτύχουμε τους στόχους της χιλιετίας το 2015, η βοήθεια και το εμπόριο πρέπει –και πράγματι μπορούν– να συμπληρώνουν το ένα το άλλο, αλλά η θλιβερή πραγματικότητα είναι ότι συχνά δεν το κάνουν. Οι πολιτικές βοήθειας και εμπορίου –συμπεριλαμβανομένης της γεωργίας– εξακολουθούν να λειτουργούν πολύ συχνά απομονωμένες, και αυτός είναι σίγουρα ένας από τους λόγους που θα χρειαστούμε άλλον έναν αιώνα για να κάνουμε τη φτώχια στην Αφρική παρελθόν.

Επί του παρόντος, λίγα αναφέρονται για τη συνοχή των πολιτικών της Ευρώπης. Οι διαπραγματεύσεις του Επιτρόπου Mandelson στηρίζουν το ελεύθερο εμπόριο βάσει παγκόσμιων κανόνων, ενώ οι υφιστάμενου του Επιτρόπου Michel εργάζονται για την ανάπτυξη και προσπαθούν να επιτύχουν τους αναπτυξιακούς στόχους της χιλιετίας και η πολιτική για τις γεωργικές επιδοτήσεις αντιβαίνει σε όσα τα δύο στρατόπεδα στοχεύουν. Θεωρώ ότι οι διάφοροι τομείς πολιτικής μοιάζουν με «πλοία που διέρχονται στο σκοτάδι».

Στην κατάσταση αυτή, δυστυχώς, πολύ συχνά δεν υπάρχει χώρος για την πτυχή της ανάπτυξης· για παράδειγμα, οι σκέψεις για το εμπόριο κυριαρχούν έντονα στις συμφωνίες οικονομικής πολιτικής, τις περιβόητες –ή ενίοτε ίσως διαβόητες– ΣΟΕΣ. Όταν πρόκειται για την ανάπτυξη, όσοι αναζητούν τη βοήθεια στρέφονται πολύ συχνά σε υπάρχοντα κονδύλια, και υπάρχουν πάρα πολύ λίγες αποδείξεις μιας πραγματικά ολοκληρωμένης προσέγγισης, η οποία θα απαιτούσε πραγματικά επιπλέον χρήματα και την υποβολή νέων σχεδίων ανάπτυξης, παρά το γεγονός ότι οι ΣΟΕΣ, με σημείο αφετηρίας την ενισχυμένη τοπική συνεργασία, θα μπορούσαν να βοηθήσουν για να γίνει η βοήθεια πιο αποτελεσματική.

Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να λάβουμε επί λέξει υπόψη στον τομέα της ανάπτυξης, ότι πρέπει να ληφθούν προφυλάξεις για την προστασία των πιο αδύναμων διαπραγματευτικών μερών, έτσι ώστε να αναδυθούν τίμιες συμφωνίες και ένα ρεαλιστικό χρονικό πλαίσιο από τις EPA. Προκειμένου να «απογειωθεί» πραγματικά το εμπόριο, τότε αυτά τα θέματα, όπως για παράδειγμα η μεταρρύθμιση του συστήματος φορολογίας με την αντικατάσταση των τελών που καταβάλλονται κατά τη διέλευση των συνόρων, τους ισχυρότερους θεσμούς κρατικών και κοινωνικών υπηρεσιών, την καλύτερη εκπαίδευση και ιατρική περίθαλψη, είναι απαραίτητα. Η υπάρχουσα έλλειψη συντονισμού και συνοχής δεν είναι απλώς ανεπαρκής αλλά και απαράδεκτη λόγω του ότι αντιβαίνει στο άρθρο 178 της Συνθήκης.

Ένας από τους λόγους στο πλαίσιο αυτό είναι ότι η γνώση και η εμπειρογνωμοσύνη των εμπειρογνωμόνων του εμπορίου ή, αντίθετα των παραγόντων ανάπτυξης, συχνά παραβιάζουν τον τομέα εργασίας του άλλου και ένας άλλος λόγος είναι η έλλειψη προθυμίας να αθροιστεί το πραγματικό κόστος και τα οφέλη της ολοκληρωμένης ανάπτυξης και, μαζί –γεγονός που συνεπάγεται και το Συμβούλιο– να αναζητηθεί νέα χρηματοδότηση γι’ αυτό. Επιπλέον, πολύ συχνά οι ευρωπαϊκές πολιτικές –σε τομείς όπως η γεωργία, το εμπόριο και η ανάπτυξη, μεταξύ άλλων– έχουν ως αποτέλεσμα να ενεργούν η μία εναντίον της άλλης, οι εξαγωγικές επιδοτήσεις επιτρέπουν στη γεωργία να εγκαταλείπει τα προϊόντα της στη βόρεια Αφρική, με επακόλουθη αύξηση της ανεργίας εκεί. Όσοι είναι υπεύθυνοι για την μετανάστευση παραπονούνται σχετικά με τη ροή οικονομικών προσφύγων από την περιοχή και δεν προσφέρουν πολλά παρέχοντας βοήθεια, προτιμώντας αντ’ αυτού να εργάζονται βάσει άρτιων συμφωνιών σχετικά με την περιφερειακή αγορά εργασίας.

Το μόνο που θα μπορούσε να προσφέρει ουσιαστική βελτίωση της κατάστασης θα ήταν ένα συνεκτικό ευρωπαϊκό πρόγραμμα από την Επιτροπή και το Συμβούλιο. Το παγκόσμιο εμπόριο είναι σημαντικό και πολύ ωφέλιμο για τη δυνατότητα των αναπτυσσόμενων χωρών να διαφύγουν από το φαύλο κύκλο της φτώχιας· θα προέκυπταν πολλά οφέλη από έναν καλό συντονισμό βοήθειας και εμπορίου, και η διαδικασία του συνδυασμού αυτών των δύο δεν πρέπει να εμποδίσει την ανάπτυξη αυτών των χωρών· με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουμε να επιτύχουμε τους στόχους της χιλιετίας. Αυτό που ζητώ είναι ένα συνεκτικό ευρωπαϊκό πρόγραμμα· το νέο μέσο αναπτυξιακής συνεργασίας μπορεί να προσφέρει ένα πλαίσιο.

  Tokia Saïfi, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, θα ήθελα αρχικά να ευχαριστήσω τον εισηγητή, κ. Hutchinson, για την ποιότητα της εργασίας του σχετικά με αυτό το σημαντικό θέμα, το οποίο είναι τόσο κρίσιμο για το μέλλον μας. Τον συγχαίρω.

Το 2005 ήταν γεμάτο από σημαντικά γεγονότα σχετικά με το θέμα της βοήθειας για την ανάπτυξη. Εάν τα πράγματα αρχίζουν πραγματικά να δρομολογούνται, ας κάνουμε τα λόγια μας πράξη. Στο πλαίσιο αυτό, μπορούμε μόνο να επιδοκιμάσουμε τις προσπάθειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ορισμένων κρατών μελών για να αυξηθεί ουσιαστικά η βοήθεια για την ανάπτυξη. Ωστόσο, αν και είναι σαφές ότι απαιτούνται χρηματοδοτικοί πόροι για μια αποτελεσματική βοήθεια, αυτό δεν είναι αρκετό.

Έτσι, οι πρακτικές ανάπτυξης πρέπει να παρακολουθούνται στενά για να αξιολογείται πλήρως η εφαρμογή αυτών των πολιτικών. Η βοήθεια για την ανάπτυξη πρέπει να είναι φιλόδοξη τόσο ως προς την ποιότητα όσο και ως προς τη χρηματοδότηση, ώστε να επιτευχθεί σημαντική μείωση της φτώχειας. Έχοντας αυτό υπόψη, θα ήθελα να τονίσω τη σημασία της εφαρμογής καινοτόμων μηχανισμών χρηματοδότησης, οι οποίοι επιτρέπουν τη διάθεση σταθερών και προβλέψιμων πόρων. Ενόψει αυτού, επιδοκιμάζω τη δημιουργία του Unitaid κατά τη διάρκεια της τελευταίας Διάσκεψης Κορυφής των Ηνωμένων Εθνών. Αυτό θα επιτρέψει στις αναπτυσσόμενες χώρες να έχουν πιο εύκολη πρόσβαση στα φάρμακα. Εφόσον ο μηχανισμός αυτός βρίσκεται ακόμη στην αρχή του, ας ελπίσουμε τώρα και ας προσευχηθούμε ότι θα δείξει πόσο αποτελεσματικός είναι και ότι θα διασφαλίσει τη δέσμευση των χωρών εκτός από εκείνες που εμπλέκονται ήδη, κατά το παράδειγμα της Γαλλίας.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να διαδραματίσει τον ρόλο του συντονιστή, με στόχο την καλύτερη κατανομή των καθηκόντων στο πλαίσιο της βοήθειας για την ανάπτυξη. Αυτός ο συντονισμός πρέπει να γίνεται τόσο σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και επί τόπου, με τη συμμετοχή και των δικαιούχων εθνών. Η δέσμη μέτρων για μια αποτελεσματική βοήθεια αποτελεί ένα πρώτο στάδιο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη της έχουν τις ίδιες φιλοδοξίες όσον αφορά την ανάπτυξη. Επομένως, από κοινού, ας ανταποκριθούμε στην πρόκληση της επίτευξης μιας αποτελεσματικής και διαφανούς βοήθειας, παραμένοντας πιστοί στις δεσμεύσεις μας.

  Miguel Ángel Martínez Martínez, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (ES) Κύριε Πρόεδρε, προχθές, όταν συναντηθήκαμε με την Πρόεδρο της Λιβερίας και προσπαθήσαμε να της περιγράψουμε εν συντομία τις κύριες προσπάθειες που καταβάλει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στον τομέα της συνεργασίας για την ανάπτυξη, υπογραμμίσαμε ότι η Σοσιαλιστική Ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είχε αναλάβει μια διπλή δέσμευση: να αποδεσμεύσουμε περισσότερους πόρους για αυτή την αποστολή –την οποία θεωρούμε προτεραιότητα μεταξύ των υποχρεώσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης– και να επιτύχουμε τη μέγιστη αποτελεσματικότητα στη χρήση των διαθέσιμων πόρων προκειμένου να επιτευχθούν απτά αποτελέσματα όσον αφορά την αντιμετώπιση μιας ολοένα και πιο σοβαρής και αναπόφευκτης πρόκλησης.

Σε αυτό το πλαίσιο, η έκθεση που εκπονήθηκε από τον φίλο μου και συνάδελφο κ. Hutchinson είναι ένα έγγραφο πολύ μεγάλης σημασίας, όσον αφορά την ακρίβεια και την εμβάθυνσή του και λόγω της χρονικής στιγμής που υποβάλλεται: μια χρονική στιγμή που η κοινή γνώμη στην Ευρωπαϊκή Ένωση συνειδητοποιεί το γεγονός ότι, τόσο λόγω της αρχής της αλληλεγγύης όσο και λόγω της μαζικής εξόδου των μεταναστών που δραπετεύουν από την υπανάπτυξη προς τις χώρες μας, η Ευρώπη δεν έχει άλλη εναλλακτική λύση παρά να επικεντρώσει όλες τις προσπάθειές της στην ανάπτυξη και σταθεροποίηση των χωρών του Νότου.

Η έκθεση Hutchinson και η εξαιρετικά αξιέπαινη πρόταση ψηφίσματος, την οποία σίγουρα θα εγκρίνουμε με μεγάλη πλειοψηφία, δεν είναι απλά ένα ακόμη έγγραφο μεταξύ των πολλών που συζητάμε στο Κοινοβούλιό μας. Καθώς συμφωνώ απολύτως με τις προτάσεις του, δεν θα επαναλάβω το περιεχόμενό του τώρα. Θα πω ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικό σε μια μέρα όπως η σημερινή, όπου φαίνεται ότι μόλις λίγες ώρες νωρίτερα επιτύχαμε μια καλή ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων σχετικά με το νέο νομικό μέσο για τη χρηματοδότηση της συνεργασίας μας για την ανάπτυξη.

Θα πω επίσης ότι η έκθεση αποτελεί μέρος ενός πραγματικού δόγματος και ότι περιέχει πολλές ιδέες και προτάσεις που το Συμβούλιο και πάνω απ’ όλα η Επιτροπή θα πρέπει να λάβουν υπόψη προκειμένου να αυξήσουν την αποτελεσματικότητα του έργου μας στον τομέα της συνεργασίας.

Εμείς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στην Επιτροπή Ανάπτυξης, και, φυσικά, στη Σοσιαλιστική Ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου πρέπει να δεσμευτούμε για να διασφαλίσουμε ότι οι προτάσεις του κ. Hutchinson δεν θα παραμείνουν μια απλή δήλωση καλών προθέσεων χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Πρέπει να εργαστούμε για να διασφαλίσουμε ότι είναι ένα είδος οδηγού για τις δράσεις, ότι η αποτελεσματικότητα που επιτυγχάνουμε σε αυτό το πεδίο συμβάλλει στην επίτευξη περισσότερων και καλύτερων αντικειμενικών αποτελεσμάτων, τα οποία επιπλέον δικαιολογούν τη διάθεση πιο σημαντικών και γενναιόδωρων προϋπολογισμών σε έναν τομέα που δεν είναι πλέον ένα δευτερεύον ή περιφερειακό θέμα ή ένα απλό μέσο για να ελαφρύνουμε τη συνείδησή μας, και ότι αυτός ο τομέας μετατρέπεται σε μια πραγματικά σημαντική προτεραιότητα στις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Gabriele Zimmer, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα καταρχάς να ευχαριστήσω τον κ. Hutchinson για την εξαιρετική του έκθεση, η οποία θα βρει πλήρη υποστήριξη από την Ομάδα μου.

Ήδη το 2000, η ίδια η Γενική Συνέλευση των ΗΕ καθόρισε το έργο, το οποίο οι βουλευτές όλων των Ομάδων αυτού του Κοινοβουλίου έχουν αναλάβει τα τελευταία χρόνια πολύ σοβαρά, του να καταστήσουν την επιτυχία μετρήσιμο μέγεθος, να θέτουν στόχους και καταδεικνύουν πού έχει σημειωθεί πρόοδος. Οι αναπτυξιακοί στόχοι της χιλιετίας αποτελούν και για εμάς το μέτρο για την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας της εργασίας μας στον τομέα της πολιτικής για την ανάπτυξη.

Η έκθεση προόδου των Ηνωμένων Εθνών σήμανε για εμάς συναγερμό, διότι κατέδειξε ότι οι στόχοι, οι οποίοι είχαν τεθεί, δεν πραγματοποιήθηκαν. Μια τέτοια αποτυχία σημαίνει μεν για καλοπληρωμένους Ευρωπαίους τύψεις, για εκατομμύρια ωστόσο ανθρώπων οι οποίοι ζούνε στην ανέχεια σημαίνει θάνατο, και για εκατομμύρια νεαρά κορίτσια σημαίνει μια ολόκληρη ζωή δίχως εκπαίδευση. Το γεγονός αυτό θα έπρεπε να αποτελεί έναν σοβαρό λόγο για να επανεξετάσει η Επιτροπή την αποτελεσματικότητα της βοήθειάς της, και σίγουρα και για όλους μας να κοιτάξουμε βαθύτερα στην αυτοανάλυσή της. Για άλλη μια φορά, θα ήθελα να εκφράσω τα συγχαρητήριά μου στον κ. Hutchinson για το καλή του εργασία με στόχο να υποδείξει με σαφήνεια στην Επιτροπή τι οφείλει να πράξει.

Ωστόσο, τούτου λεχθέντος, θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ επί τη ευκαιρία και στον ρόλο μας ως Κοινοβούλιο, διότι και εμείς έχουμε συμβάλει, έως έναν βαθμό, στην αποτυχία. Είναι προφανές ότι συναινούσαμε εδώ και χρόνια σε προϋπολογισμούς, οι οποίοι δεν εκπλήρωναν τον στόχο τους. Ήμασταν, όμως, γενικά σε θέση να λάβουμε καλύτερες αποφάσεις; Διαθέτουμε επαρκείς πληροφορίες για να ασκήσουμε τον ρόλο μας όσον αφορά την επιτήρηση; Αμφιβάλλω. Η Επιτροπή, έως τώρα, δεν έχει παρουσιάσει καμία πειστική απόδειξη ότι έχει διαχειριστεί σχέδια κατά τέτοιο τρόπο, ούτως ώστε να επιτύχει τους οχτώ αναπτυξιακούς στόχους της χιλιετίας. Τα δημοσιονομικά στοιχεία με βάση τα οποία καλούμαστε να αποφασίσουμε είναι επιφανειακά.

Ζητήσαμε από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων το 2005 μια συγκριτική αξιολόγηση των δανειοδοτικών της δραστηριοτήτων, δηλαδή την αξιολόγηση του κάθε δανείου σχετικά με τη συνεισφορά του στην επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της χιλιετίας. Για τα κονδύλια που ελέγχονται από εμάς δεν υφίσταται μια τέτοια συγκριτική αξιολόγηση και, από τη στιγμή που δεν υπάρχουν θεσμικά όργανα τα οποία να αναλάβουν τον συνολικό έλεγχο σχετικά με το τι γίνεται με τα χρήματα, οφείλουμε ως Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να ζητήσουμε τη μόνιμη είσοδό μας στην αλυσίδα της συνεργασίας για την ανάπτυξη, πράγμα που σημαίνει να έχουμε άποψη στον προγραμματισμό του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάπτυξης.

Πρέπει να διατυπωθούν προτάσεις, σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο, με συγκεκριμένους στόχους και ορόσημα για την προοδευτική επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της χιλιετίας. Ζητούμε μελλοντικά από την Επιτροπή εκθέσεις ανά χώρα και ανά περιφέρεια, διαχωρισμένες ανά τομέα και σχέδιο. Ζητούμε επίσης εκθέσεις οι οποίες να περιλαμβάνουν μια λίστα με τους χορηγούς σχεδίων και τις εταιρείες συμβούλων που συμμετέχουν, καθώς και τα κονδύλια τα οποία εισρέουν σε αυτές.

Οι 65 σημαντικές προτάσεις που περιλαμβάνονται στην έκθεση Hutchinson καθιστούν σαφές το γεγονός ότι σε αυτό το Κοινοβούλιο υπάρχουν πράγματι ικανότητες, οι οποίες οφείλουν να χρησιμοποιηθούν μελλοντικά. Ωστόσο, διαβλέπω έναν δεύτερο πυλώνα ικανοτήτων στις κυβερνήσεις των περιφερειών-στόχων, με τη μορφή των θεσμικών οργάνων αυτών των περιφερειών, οι οποίες οφείλουν να χρησιμοποιηθούν πολύ περισσότερο. Σύμφωνα με μια προσέγγιση, οι δωρητές ξεχωριστά σε κάθε περιφέρεια οφείλουν να αναλάβουν ηγετικό ρόλο σε συγκεκριμένους τομείς. Αυτή η προσέγγιση όχι μόνο επαινείται στην έκθεση, αλλά θα μπορούσαμε να λάβουμε και εμείς υπόψη τη δυνατότητα χρήσης της οικονομικής επιρροής, την οποία ασκεί η Ευρωπαϊκή Ένωση –μεγαλύτερη σε σύγκριση με αυτή των Ηνωμένων Εθνών– και να αναλάβουμε ηγετικό ρόλο σε έναν από τους οχτώ αναπτυξιακούς στόχους της χιλιετίας. Ο στόχος που θα πρότεινα εγώ είναι το νερό.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να αναλάβει την ευθύνη να εξασφαλίσει, σε συνεργασία με τους τοπικούς εταίρους, την παροχή πόσιμου ύδατος στην αφρικανική ήπειρο, καθώς και τη διάθεση των λυμάτων της. Αυτό θα μας απέδιδε καλύτερη φήμη από το πρόσφατο σκάνδαλο της δηλητηρίασης με πόσιμο νερό από ευρωπαϊκές επιχειρήσεις. Οφείλουμε, λοιπόν, να ζητήσουμε από την Επιτροπή να υποβάλλει ένα χρονοδιάγραμμα, ξεκινώντας με τις ημερομηνίες κατά τις οποίες δύνανται να εφοδιαστούν με βιώσιμα συστήματα παροχής πόσιμου ύδατος και διάθεσης λυμάτων όλες οι μητροπόλεις νότια της Σαχάρας, και να επιμείνουμε σε τακτικές ενδιάμεσες εκθέσεις προόδου σχετικά με την κατάσταση διεξαγωγής αυτού του έργου.

Ερωτώ την Επιτροπή εάν διαθέτει τις δομές οποίες είναι σε θέση να διευκολύνουν ένα γενικό σχέδιο για ένα τέτοιο έργο, κατά πρώτον, και εάν συμφωνεί ότι η διεθνής κοινότητα χρειάζεται ένα τέτοιο ειδικευμένο κέντρο. Οφείλει να βρεθεί καλύτερος τρόπος, ούτως ώστε να συνενωθούν εκείνοι που ασχολούνται με αυτόν τον τομέα με τους πολιτικούς και τους δωρητές. Θα ήθελα να παρακινήσω την Επιτροπή να οργανώνει ανά δύο έτη μια διεθνή σύσκεψη για την ανάπτυξη στην Αφρική, με ειδικό στόχο να καταστήσει σαφές στους πολιτικούς και στους δωρητές τις απαιτήσεις και τις εμπειρίες από την πράξη. Μία πιθανότητα θα ήταν μια έκθεση, στην οποία να παρουσιάζονται λεπτομερώς επιτυχή αλλά και ανεπιτυχή σχέδια, και να επιβραβεύονται τα επιτυχή.

Αυτό θα αποτελούσε επίσης μια ευκαιρία να προσλάβουμε νέο ειδικευμένο προσωπικό, κυρίως νέους ανθρώπους, στον τομέα της συνεργασίας για την ανάπτυξη.

  Ryszard Czarnecki (NI). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, όποτε οι άνθρωποι καλούνται να αναφέρουν την κυρίαρχη παγκόσμια υπερδύναμη, όλοι αναφέρουν τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι που παρέχει περισσότερη από τη μισή δημόσια ενίσχυση στον κόσμο και είναι ο μεγαλύτερος δωρητής στον κόσμο. Δυστυχώς, αυτό το επίτευγμα δεν μεταφράζεται σε ευρωπαϊκή ηγεσία στον διεθνή στίβο. Λέμε «Ένωση» αλλά σκεφτόμαστε τα «κράτη μέλη», όπως οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου από τον Δεκέμβριο του 2005 στις Βρυξέλλες αναφέρουν σαφώς ότι το 80% με 90% της νέας βοήθειας για τις αναπτυσσόμενες χώρες πρέπει να προέρχεται από τα κράτη μέλη.

Θα πρέπει να αναρωτηθούμε εάν, στο μέλλον, θα είμαστε έτοιμοι να δούμε μείωση των χρεών για συγκεκριμένες χώρες, πιο πρόσφατα για το Ιράκ και τη Νιγηρία, ως μορφή αναπτυξιακής βοήθειας. Αυτή είναι μια εύκολη λύση για την Ένωση αλλά, στην ουσία, μειώνει το πραγματικό ποσό της βοήθειας που παρέχεται στις αναπτυσσόμενες χώρες. Ωστόσο, εκτός από την ακύρωση των χρεών, σημειώθηκε αύξηση της τάξης των 5 δισ. ευρώ στην πραγματική βοήθεια που παρασχέθηκε σε φτωχές χώρες το περασμένο έτος. Ορισμένοι αναφέρονται στο ποσό αυτό με τη φράση «μόνο πέντε δισεκατομμύρια», και άλλοι λένε «έως πέντε δισεκατομμύρια».

Εν κατακλείδι, μιλώντας ως εκπρόσωπος ενός νέου κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι νέες και φτωχότερες χώρες της Ένωσης βρίσκονται σε μια εντελώς πρωτόγνωρη κατάσταση. Είμαστε μέρος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και επιθυμούμε να δεχτούμε τις υποχρεώσεις που συνεπάγεται αυτή η ιδιότητά μας. Οι χώρες μας πρέπει να καταλάβουν ότι υπάρχουν κάποιοι στον κόσμο που είναι φτωχότεροι από εμάς.

  Karin Scheele (PSE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, και εγώ με τη σειρά μου θα ήθελα να συγχαρώ τον εισηγητή για την πολύ καλή έκθεσή του. Στα εξήντα πέντε σημεία της, αναφέρεται σε πολλούς τομείς και παράγοντες, οι οποίοι είναι απαραίτητοι για περισσότερη και καλύτερη βοήθεια. Εξηγεί τις καινοτόμες πηγές για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης, καθώς και την αναγκαιότητα μιας προσέγγισης σχετικής με την ελάφρυνση του χρέους, με στόχο να δοθεί στις χώρες ανάπτυξης περισσότερος χώρος δράσης στον αγώνα κατά της φτώχειας, και, φυσικά, τονίζει την αναγκαιότητα ύπαρξης συνοχής μεταξύ των ξεχωριστών τομέων πολιτικής. Η αποτελεσματικότητα της βοήθειάς μας είναι εξασφαλισμένη μόνο όταν υφίσταται μεγαλύτερη συνοχή ανάμεσα στους τομείς πολιτικής.

Είναι σαφές ότι η αποτελεσματικότητα δεν θα πρέπει να υπονομεύει την απαραίτητη λογοδοσία. Τη στιγμή ακριβώς που εξασφαλίζονται για τη συνεργασία για την ανάπτυξη όλο και πιο περισσότεροι πόροι ως άμεση στήριξη του προϋπολογισμού, χρειάζονται επαρκή μέσα για την ανοικοδόμηση μιας ανεξάρτητης και κριτικής κοινωνίας των πολιτών. Εάν οι χώρες δωρητές θέλουν να ενισχύσουν την αποτελεσματικότητα της βοήθειας τους, εξαρτώνται σε πολλούς τομείς από μη κυβερνητικές οργανώσεις, προκειμένου να διασφαλίσουν ότι η βοήθεια που παρέχεται χρησιμοποιείται πράγματι για τη μείωση της φτώχειας και ότι πράγματι φτάνει στους φτωχούς και στον υποβαθμισμένο πληθυσμό των χωρών εταίρων.

Τα κράτη μέλη καλούνται να τηρήσουν τις υποχρεώσεις που ανέλαβαν σχετικά με τη χρηματοδότηση της αναπτυξιακής βοήθειας, δηλαδή το 0,56% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος τους για το έτος 2010 και το 0,7% για το έτος 2015. Είναι σημαντικό, σε σχέση με αυτό, να τονίσουμε, ότι οι ελαφρύνσεις χρέους δεν συμπεριλαμβάνονται σε αυτούς τους υπολογισμούς. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία της Επιτροπής Αναπτυξιακής Βοήθειας του ΟΟΣΑ, το 2005 η Ευρωπαϊκή Ένωση ταύτισε τις ελαφρύνσεις χρέους για το Ιράκ και τη Νιγηρία, κατά κύριο λόγο, με αναπτυξιακή βοήθεια, παρά το γεγονός ότι η συμφωνία του Μοντερέι ορίζει ρητώς ότι οι χρηματοδοτήσεις που διατίθενται με τη μορφή ελάφρυνσης χρεών δεν πρέπει να προέρχονται από συναφή με την αναπτυξιακή βοήθεια κονδύλια, τα οποία, όπως προβλέπεται κανονικά, προορίζονται να διατεθούν απευθείας στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Για τον λόγο αυτόν, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλεί τα κράτη μέλη να συντάσσουν ετησίως μια επακριβή λίστα, στην οποία θα διαφαίνονται με σαφή τρόπο τα ποσά τα οποία προορίζονται άμεσα για την αναπτυξιακή βοήθεια. Ο εισηγητής δήλωσε ότι η βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών μελών οφείλει να συντονίζεται με συμπληρωματικό τρόπο και να έχει συνοχή. Πολλές χώρες εταίροι είναι κατακλυσμένες από το πλήθος των δωρητών: παράλληλα σχέδια οδηγούν συχνά σε αχρείαστο διπλασιασμό δομών και πολλές φορές μάλιστα παρακωλύουν τη διαδικασία. Η μόνη λύση αυτού του προβλήματος μπορεί να επιτευχθεί με τον καλύτερο συντονισμό ανάμεσα στην αναπτυξιακή συνεργασία της Κοινότητας και σε αυτήν των κρατών μελών.

Στη έκθεση προτείνεται η σύσταση μιας ομάδας εργασίας, στην οποία οφείλουν να συμμετέχουν οι αντιπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών. Με τη βοήθεια μελετών συγκεκριμένων περιπτώσεων οφείλει να καταδειχθεί τι ήδη λειτουργεί και πού απαιτείται ακόμα πολλή δουλειά.

  Justas Vincas Paleckis (PSE). – (LT) Επικροτώ τον εισηγητή και υποστηρίζω το κεντρικό σημείο της παρουσίασης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σε θέση να γίνει, και μάλιστα πρέπει να γίνει, ηγέτης, όχι μόνο ως προς το εύρος αλλά και ως προς την αποτελεσματικότητα της βοήθειας. Μπορούμε να συνεχίσουμε να εκφράζουμε τη λύπη μας που το ποσό της βοήθειας στις τρίτες χώρες είναι ανεπαρκές, αλλά πρώτα πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι οποιαδήποτε διαθέσιμη βοήθεια χρησιμοποιείται αποτελεσματικά. Πρέπει να συντονίσουμε καλύτερα την παροχή βοήθειας, να εγκαταλείψουμε τις περιττές διατυπώσεις και να ενισχύσουμε τον έλεγχο ώστε να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε σε μια κατάσταση που αλλάζει συνεχώς. Ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα πρέπει μόνο να ενταθεί στο πλαίσιο αυτό, ιδιαίτερα σχετικά με το συντονισμό της παροχής βοήθειας. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για να νέα κράτη μέλη, εφόσον η συνεισφορά τους στη βοήθεια των αναπτυσσόμενων χωρών αυξάνεται σταδιακά. Στο πνεύμα αυτό, η Λιθουανία αλλάζει ήδη το καθεστώς της στην Παγκόσμια Τράπεζα με την μετατροπή της από χώρα δικαιούχο σε χώρα δωρητή, μια κατάσταση που θα διευκολύνει σε μεγάλο βαθμό τη συμμετοχή της χώρας μου στα αναπτυξιακά προγράμματα της τράπεζας.

Ένας πολύ σημαντικός παράγοντας είναι η κρατική υποστήριξη, η οποία δεν ήταν μέχρι σήμερα τόσο σημαντική όσο θα μπορούσε να είναι. Πρέπει να προωθήσουμε την αντίληψη των νέων κρατών μελών ότι με τη βοήθεια των αναπτυσσόμενων χωρών βοηθάμε επίσης τους εαυτούς μας. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, ο κόσμος μάς υπενθυμίζει ότι η φτώχια και η πείνα, οι ταραχές και οι φυσικές καταστροφές στην Αφρική ή την Ασία επηρεάζουν επίσης την σταθερότητα και τις συνθήκες διαβίωσης στην Ευρώπη ή την Αμερική. Ωστόσο, οι δικαιούχες χώρες πρέπει επίσης να επιδείξουν την ικανότητά τους να διαχειρίζονται σωστά τα κονδύλια που τους κατανέμονται. Η μέγιστη προσοχή στο ζήτημα πρέπει να προέρχεται από τα μέλη του Κοινοβουλίου, και τόσο από την ΕΕ όσο και από τις δικαιούχες χώρες.

  Πρόεδρος. – Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί σήμερα, στις 12.00.

Γραπτές δηλώσεις (άρθρο 142)

  Filip Kaczmarek (PPE-DE). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η επεξηγηματική δήλωση στην έκθεση του κ. Hutchinson αρχίζει με μια δραματική διαπίστωση ότι σε όλο τον κόσμο 11 παιδιά πεθαίνουν κάθε λεπτό από πείνα και φτώχια.

Είναι πραγματικά δύσκολο να βρεθεί καλύτερος λόγος για την ανάλυση του ζητήματος της αποτελεσματικότητας της αναπτυξιακής βοήθειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε με τη δήλωση ότι υπάρχει λόγος αύξησης της χρηματοδότησης της αναπτυξιακής βοήθειας μόνο για να υπάρξει σημαντική βελτίωση στην αποτελεσματικότητα αυτής της βοήθειας. Είμαι πεπεισμένος ότι οι πολίτες της Ευρώπης θα στηρίξουν μια αύξηση της χρηματοδότησης της αναπτυξιακής βοήθειας. Ωστόσο, δεν θα ανεχθούν τις δαπάνες, την ανεπάρκεια, την έλλειψη διαφάνειας και τις υποκριτικές δραστηριότητες, για τη σημασία της βελτίωσης της αποτελεσματικότητας.

Είναι σημαντικό να καταγράφεται μόνον η πραγματική βοήθεια. Στηρίζω επομένως την άποψη ότι η μείωση του χρέους των φτωχών χωρών θα πρέπει να διαχωρίζεται από τις δαπάνες για την αναπτυξιακή βοήθεια. Πράγματι, η πρωτοβουλία ΥΦΧ δεν έχει προσφέρει μόνιμη λύση στο πρόβλημα των χρεών των φτωχών χωρών. Εξάλλου, είναι σημαντικό το υψηλότερο δυνατό επίπεδο διαθέσιμης οικονομικής βοήθειας να στέλνεται κατευθείαν στους δικαιούχους. Είναι σημαντικό να μην δημιουργείται η εντύπωση ότι ένα μεγάλο μέρος αυτών των κονδυλίων χρησιμοποιείται για να πληρώνονται μεσάζοντες όπως δημόσιοι υπάλληλοι και σύμβουλοι. Θα πρέπει επομένως να αναγνωρίζεται ότι πρέπει να στηρίζεται η διάταξη για την επίτευξη βαθύτερης, αποκεντρωμένης και άμεσης εργασίας με τις τοπικές αρχές των αναπτυσσόμενων χωρών.

(Η συνεδρίαση διακόπτεται στις 11.55 εν αναμονή της ώρας των ψηφοφοριών και επαναλαμβάνεται στις 12.05)

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. GÉRARD ONESTA
Αντιπροέδρου

  Emine Bozkurt (PSE). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να θέσω ένα θέμα διαδικασίας. Η Lívia Járóka, βουλευτής του Κοινοβουλίου, η οποία είναι υποψήφια για το βραβείο «ευρωβουλευτή της χρονιάς» για την αποφασιστική της εκστρατεία για τα δικαιώματα των Ρομά, λαμβάνει μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που εκφράζουν ρατσισμό και μισογυνισμό κατά τρόπο που θεωρώ εντελώς ανάρμοστο για το Κοινοβούλιο. Αυτό είναι απαράδεκτο και θα ήθελα το Κοινοβούλιο να το λάβει υπόψη.

(Χειροκροτήματα)

  Πρόεδρος. – Πιστεύω ότι τα χειροκροτήματα είναι ενδεικτικά της αποδοχής των συναδέλφων μας σχετικά με το περιεχόμενο της ομιλίας σας.

  Doris Pack (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, συμφωνώ απολύτως με όσα δήλωσε η κ. Bozkurt. Θεωρώ ότι είναι απολύτως απρεπές να προσπαθεί ένας βούλγαρος παρατηρητής να καταπατήσει την αξιοπρέπεια της κ. Járóka. Ακριβώς αυτό συμβαίνει με το περιεχόμενο του ηλεκτρονικού μηνύματός του. Αναμένω από την Προεδρία να λάβει αυστηρά μέτρα σχετικά με αυτό το θέμα. Ο εν λόγω παρατηρητής δεν έχει θέση σε αυτή την Αίθουσα.

(Ζωηρά χειροκροτήματα)

  Charles Tannock (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, επί της διαδικασίας, θέλω να διαμαρτυρηθώ για τη χθεσινή ομιλία του Πρωθυπουργού του Λιβάνου κ. Siniora στη Διάσκεψη των Προέδρων. Η ομιλία του ήταν άκρως μεροληπτική και μονόπλευρη και δεν υπήρχε ευκαιρία έκτακτων παρεμβάσεων για να απαντήσουμε σε όσα είπε. Το όλο πράγμα μπαλώθηκε από τις πολιτικές ομάδες –με αρκετά δίκαιο τρόπο, ίσως. Θα ζητούσα, όμως, από τη Διάσκεψη των Προέδρων, χάριν της ισότιμης και ισόρροπης ενημέρωσης, να προσκαλέσει τον Πρωθυπουργό ή τον Υπουργό Εξωτερικών του Ισραήλ, ώστε να ακούσουμε και την άλλη πλευρά της ιστορίας.

(Ζωηρά χειροκροτήματα)

  Πρόεδρος. – Όλα αυτά θα διαβιβαστούν στα αρμόδια όργανα.