Dobesedni zapisi razprav

Četrtek, 16. november 2006 - Strasbourg

1. Otvoritev seje

PRZEWODNICZY: JANUSZ ONYSZKIEWICZ
Wiceprzewodniczący

(Posiedzenie zostało otwarte o godz. 10.00)

  Edward McMillan-Scott (PPE-DE). – Mr President, I rise simply to report to the House the good news that last night the President of Pakistan, who was our guest a few weeks ago, has commuted the death sentence on my constituent Mirza-Tahir Hussain, who had been on death row for 18 years but is widely regarded to be innocent of the charges against him. A number of Members of the European Parliament, led by Mr Karim, were going to Pakistan next month to make a final plea. Now, of course, we shall turn our efforts towards ensuring Mr Hussain can return to Leeds by Christmas.

I am delighted at this news and hope that the President of Parliament will make a statement later today. I know he has worked very hard on this case, as have other Members of Parliament.

(Applause)

2. Letno poročilo Evropskega varuha človekovih pravic - 2005 (razprava)

  Przewodniczący. Kolejnym punktem porządku dziennego jest sprawozdanie sporządzone przez Andreasa Schwaba w imieniu Komisji Petycji w sprawie sprawozdania rocznego z działalności Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich w roku 2005 (2006/2117(INI)) (A6-0309/2006).

  Nikiforos Diamandouros, Ombudsman. Mr President, I wish to thank you for this opportunity to address Parliament and to present the annual report for 2005, a year in which the Office of the European Ombudsman celebrated an important milestone: its tenth year of operation.

The annual report records our progress in handling complaints, promoting good administration and making the Ombudsman’s work better known to citizens. In total, 3920 complaints were received, a 5% increase compared to the previous year.

I note that a rise in complaints does not necessarily result from worsening administrative behaviour by the European Union’s institutions; rather, it may also reflect citizens’ increased general awareness of matters European and growing knowledge about their rights and about how to exercise those rights.

This general awareness was also observed during 2005 in the participation of citizens in the debate about the future of the European Union and the Constitution. To contribute to the furthering of this general awareness, I made intensive efforts to inform citizens about their rights and to spread the word about the positive results that have been achieved in defence of those rights. All in all, I and my staff gave over 170 public lectures, presentations and press interviews, in addition to meeting with ombudsmen, public officials and other interlocutors in the Member States.

A particular feature of these communication activities in 2005 was a series of events to mark the tenth anniversary of the Ombudsman, directed at specific target groups, namely, civil society, academia, the press and the institutions themselves, including a reception in honour of the European Parliament on 27 September, which was addressed by President Borrell Fontelles himself.

During 2005, I was able to assist over 75% of the people who complained to me. This assistance took the form of opening an inquiry, transferring the case to a competent body, or advising on where to turn for a prompt and effective solution to the problem. I closed 312 inquiries during the year. In 36% of the cases, the inquiry revealed no maladministration. Such a finding is not always negative for the complainant, who at least has the benefit of a full explanation from the institutional body involved. Furthermore, even when there is no maladministration I may identify an opportunity for the institutional body to improve the quality of its administration in the future. If so, I make a further remark in closing my decision.

Wherever I find maladministration, I try if possible to achieve a positive-sum outcome that satisfies both the complainant and the institution. In 30% of cases my inquiry has resulted either in the institution concerned settling the case to the satisfaction of the complainant, or in a friendly solution. When a friendly solution is not possible, I close the case with a critical remark or make a draft recommendation.

One of the draft recommendations accepted in 2005 was a case in which the Commission granted ex gratia compensation to a complainant whose project it had cancelled at extremely short notice. The Commission agreed to pay EUR 56 000, the largest such settlement ever secured by the Ombudsman.

If a Community institutional body fails to respond satisfactorily to a draft recommendation, the Ombudsman’s ultimate weapon is a special report to Parliament. Three special reports were made in 2005: on the Council’s continuing practice of legislating in camera; on the Commission’s responsibility for children of its officials with special educational needs; and on the nature of information provided by OLAF to the Ombudsman during a previous enquiry.

I am grateful to Parliament for its support as expressed in its resolutions of 4 and 6 April 2006, based on the Hammerstein Mintz and De Rossa reports respectively and concerning the first two of these special reports.

I would now like to say a few words about my priorities for the future. As indicated before, the first priority is to promote a citizen-centred approach by the EU institutions and bodies in all their activities. To that end I seek every opportunity to reach out to EU institutions, to encourage best practice and promote friendly solutions. The active cooperation of the institutions and bodies is essential to the success of the Ombudsman’s work for citizens. The annual report contains many examples of the institutions taking prompt action to settle cases brought to their attention and responding positively to my proposals and recommendations.

During visits to the institutions and bodies, I underlined the value of reacting promptly and constructively to complaints. The ultimate goal for all of us must be to ensure the best possible service to the citizen.

The Commission has already taken constructive steps to improve its service to citizens by overhauling its system of handling the Ombudsman’s inquiries resulting from complaints. In its communication of November 2005 the Commission outlined the new procedure to apply henceforth. Commissioner Wallström’s idea in designing the new procedure was to give individual Commissioners greater ownership of cases, while fully maintaining the valuable role of the Secretariat-General. I am particularly grateful for her efforts in bringing that concept to fruition and for her continuing commitment to its proper implementation.

The new procedure allows individual Commissioners to get involved in cases at an early stage, when options still remain open. The speed of the new procedure already bore fruit in a case in which I found that the Commission’s response to a citizen’s infringement complaint had been unsatisfactory. I held a meeting with Commissioner McCreevy and learned from him that the Commission had taken steps to resolve that particular issue. I believe that the successful resolution of that case illustrates the value both of the Ombudsman’s role in promoting good administration in the infringement procedure and of the concept of greater ownership of cases by individual Commissioners. I wish to thank the Commission for that in the presence of Vice-President Wallström.

I have also revisited the question of the Ombudsman’s Statute by submitting to President Borrell Fontelles in July considered proposals for revision, in response to earlier resolutions on the Ombudsman’s annual report by this House. Overall the Statute continues to provide a good framework for the Ombudsman’s investigations and for effective cooperation with the institutions to promote good administration and fight maladministration.

The changes I propose are therefore limited both in number and scope. My principal objective is to ensure that citizens can have full confidence in the Ombudsman’s power to find the truth when hearing witnesses or inspecting documents.

I should also like to cooperate with Parliament to ensure that citizens’ complaints about violations of the fundamental rights mentioned in the Charter can be brought before the Court of Justice if an important issue of principle cannot be resolved in any other way. Parliament already has full rights as an institution to initiate cases before the Court. In this context, it would be useful for the Ombudsman to have the power to intervene in such cases, a power that has already been given to the European Data Protection Supervisor, with whom I have developed a close working relationship.

I look forward to working with Mr Guardans Cambó and Mrs Matsouka as they embark upon the process of drawing up a report and opinion concerning this proposed vision in the Committee on Constitutional Affairs and the Committee on Petitions respectively.

My third priority is to deepen my close cooperation with ombudsmen in the Member States through the European Network of Ombudsmen. The aim is to promote good administration throughout the Union in order that citizens can enjoy their rights under European law. I am delighted that the Committee on Petitions participates in the Network as a full member and was represented at the meeting of national ombudsmen that took place in The Hague in September 2005. Next week, a similar meeting for regional ombudsmen in the European Union, with whom I have made a commitment to meet every two years, will be held in London.

I should like to thank the members of the Committee on Petitions, and in particular this year’s rapporteur Mr Schwab, for their support and constructive proposals as set out in Parliament’s report.

I have already mentioned today many of the matters on which the report contains wise advice to the Ombudsman. I am committed to improving the information given to Parliament and citizens about the services provided by me and by the European Network of Ombudsmen. I have already asked to appear before the Committee on Petitions whenever I submit a special report to this House.

Next year, I intend to put an interactive guide on our website to help complainants find the appropriate ombudsman to deal with, be it at European, national or regional level. I believe this will be of great benefit to citizens and help address the concerns rightly expressed in Mr Schwab’s report about the large percentage of inadmissible complaints.

Last year we successfully consolidated the Office of the European Ombudsman and moved firmly in the direction of enhancing the institution’s ability to deal effectively with complaints and inquiries from citizens of the enlarged European Union. To that end, we could always count upon the support of two of Parliament’s most senior officials who are about to retire or have just retired – Mr Priestley and Mr Garzón Clariana. Their wise counsel and assistance to the Ombudsman have been invaluable and will long be remembered.

I believe that the relationship of goodwill, trust and understanding built up over the last decade between the European Ombudsman and EU institutions constitutes a precious resource for improving the quality of public administration in Europe to the benefit of citizens. It is enormously reassuring to me, both personally and institutionally, to know that in this regard the European Parliament and its Committee on Petitions are vital partners for the European Ombudsman. I intend to make the most of that partnership in seeking to contribute to the deepening of a service culture to the benefit of EU citizens. Thank you for your attention.

(Applause)

  Andreas Schwab (PPE-DE), Berichterstatter. – Herr Präsident, Herr Bürgerbeauftragter, Frau Kommissarin Wallström, liebe Kolleginnen und Kollegen! Ich freue mich, dass Sie alle so früh aufgestanden sind und heute bei der Debatte über den Bericht zum Jahresbericht 2005 des Bürgerbeauftragten anwesend sind.

Ich möchte Ihnen, Herr Diamandouros, zunächst einmal sehr herzlich für Ihren konstruktiven Beitrag danken, den Sie mit Ihrem Jahresbericht geleistet haben. Ich durfte für den Petitionsausschuss den Bericht des Parlaments zu Ihrem Jahresbericht erstellen und möchte auf diesem Weg allen Kolleginnen und Kollegen danken, die durch Änderungsanträge und persönliche Kommentare konstruktiv am Entstehen dieses Berichts mitgewirkt haben, besonders auch unserem Koordinator Robert Atkins und meinem Vorgänger aus dem Vorjahr, Manolis Mavrommatis.

Ich freue mich, dass Sie gleich zu Beginn darauf eingegangen sind, dass der Status des Bürgerbeauftragten angesichts der zunehmenden Aufgaben, die von den Bürgerinnen und Bürgern auf Sie zukommen, in der Tat etwas klarer präzisiert werden sollte, und ich bin Ihnen äußerst dankbar, dass Sie dies heute nochmals präzisiert haben. Wir sollten versuchen, die Aufgaben der verschiedenen europäischen Institutionen möglichst scharf voneinander abzugrenzen. Insofern können uns die Beratungen über Ihren Brief an Präsident Borrell hier zu einem guten Ziel führen.

Der Bürgerbeauftragte ist eine wichtige europäische Institution. Er ist in besonderer Weise wichtig für die europäische Entwicklung und im Speziellen für die europäischen Bürger. Er steht für eine bürgernahe und transparente Europäische Union. An ihn können sich die europäischen Bürgerinnen und Bürger wenden, um Missstände bei der Tätigkeit der Organe und Institutionen zu beklagen. Dies ist eine sehr persönliche Beziehung zu Europa, die nicht überall in gleicher Weise möglich ist. Deswegen kommt dem Bürgerbeauftragten eine besondere Position zu.

Wir sollten uns diesen Gedanken – nämlich europäische Politik stärker an der Praxis, an den Interessen der Bürgerinnen und Bürger, zu orientieren – auch in Zukunft noch mehr zu Eigen machen! Wir müssen die Bürger stärker in den Mittelpunkt unserer Politik stellen und ihnen damit zeigen, dass sie mit ihren Belangen – ob groß oder klein, ob wichtig oder unwichtig – ernst genommen werden. Dies schaffen wir zum einen durch eine bessere Vermittlung europäischer Politik und zum anderen durch mehr Transparenz, womit bereits zwei wichtige Punkte meines Berichts zu Ihrem Jahresbericht angesprochen sind.

Der Jahresbericht des Bürgerbeauftragten, der dem Petitionsausschuss zugeleitet wurde, informiert über dessen Aktivitäten im vergangenen Jahr. In diesem Zusammenhang möchte ich Ihnen für Ihre hervorragende Arbeit danken! Seit dem 1. April 2003 haben Sie dieses Amt inne, und Sie machen Ihre Arbeit sehr erfolgreich.

Ich denke, dass der Bericht, den wir als Parlament erstellt haben, sehr ausgewogen ist, und ich habe mich darum bemüht, die Änderungsanträge der Kolleginnen und Kollegen zu prüfen und, soweit es aus meiner Sicht möglich war, einzubinden. Ich glaube, dass das wichtigste Anliegen, dass der Bericht für die Bürgerinnen und Bürger verständlich ist, erreicht werden konnte. Allerdings war ich nach der Abstimmung im Ausschuss davon ausgegangen, dass nicht mehr alle Änderungsanträge wiedereingereicht werden. Deswegen werde ich meiner Fraktion empfehlen, diese Anträge abzulehnen. Dafür bitte ich um Ihr Verständnis! Wir haben uns lange darum bemüht, Kompromisse in dieser Frage zu finden.

Die wichtigsten Punkte Ihres Berichts haben Sie, Herr Bürgerbeauftragter, selbst vorgestellt. Im Jahr 2005 gab es eine Reihe von Beschwerden, die höchste Anzahl der Beschwerden beim Europäischen Bürgerbeauftragten überhaupt. Dies spricht zunächst einmal dafür, dass sich immer mehr Bürger aktiv mit der EU auseinandersetzen, auch mit deren Arbeitsweise.

Erschreckend – und darauf haben Sie hingewiesen – ist aber immer noch die hohe Anzahl an Beschwerden, die nicht in Ihren Kompetenzbereich fallen, das sind ungefähr 70 %. Dies liegt sehr oft daran, dass die Bürger nicht genau wissen, an wen sie sich wirklich wenden müssen. Deswegen begrüße ich ausdrücklich Ihre Aussage, dass Sie mit einem Online-Formular auf Ihrer Hompage einen Wegweiser zur richtigen Institution einrichten wollen, das würde jedenfalls all denen nützen, die sich über den Computer an Sie wenden wollen.

Wir brauchen also noch mehr Klarheit in der Abgrenzung der Kompetenzen und der Zuständigkeit der Organe, damit die Bürgerinnen und Bürger verstehen, wer in der Europäischen Union wofür zuständig ist. Sie können dazu beitragen, mehr Transparenz in das Dickicht der Institutionen und Zuständigkeiten zu bringen. Dies ist zunächst natürlich eigentlich eine Aufgabe des Europäischen Parlaments, der Abgeordneten in den Wahlkreisen in der jeweiligen Region, aber Sie können dazu beitragen.

Wir begrüßen auch ausdrücklich das europäische Netzwerk der Bürgerbeauftragten und Petitionseinrichtungen, die ja in den verschiedenen Mitgliedstaaten völlig unterschiedlich ausgestaltet sind. Ihre Informationsveranstaltungen haben wir deswegen besonders hervorgehoben.

Im Hinblick auf den Inhalt der verschiedenen Beschwerden liegt an erster Stelle ein Mangel an Transparenz. Im Bericht werden daher die Forderungen des Bürgerbeauftragten in seinem Sonderbericht zur Öffnung der Ratssitzungen – und zwar aller Ratssitzungen, sofern dieser als Gesetzgeber zusammenkommt. Hier haben Sie der Demokratie und der Transparenz in Europa einen guten Dienst erwiesen.

Zum anderen brauchen wir aber auch mehr Transparenz, um das demokratische Funktionieren der Europäischen Union gewährleisten zu können. Deshalb fordern wir in unserem Bericht – und das richtet sich vielleicht eher an Sie, Frau Wallström –, dass wir das Internetportal als Zugang zu allen Institutionen www.europa.eu anders gestalten, als dies heute der Fall ist, dass wir einen klaren Wegweiser zu den verschiedenen Europäischen Institutionen auf der ersten Seite platzieren und nicht einen Informationskatalog über alle Tätigkeitsbereiche der Europäischen Union.

Ich möchte zum Schluss noch einen Gedanken ansprechen. Sie haben Ihren Jahresbericht für das vergangene Jahr im Januar vorgelegt. Wir beraten heute – im November des Folgejahres – darüber. Wir sollten uns als Petitionsausschuss darum bemühen, diese Berichte zeitnah zu ihrer Veröffentlichung zu diskutieren!

  Margot Wallström, Vice-President of the Commission. Mr President, first I would like to congratulate the rapporteur, Mr Schwab, for his work on the European Ombudsman’s report on his activities in 2005. This is an important report from Parliament on the general principles, the state of play and future development of cooperation between the Ombudsman and other EU institutions.

I would also like to congratulate the Ombudsman, Mr Diamandouros, on his annual report. I am happy, as always, to hear Mr Diamandouros confirm his commitment to ensuring the highest standards of administration in the European institutions, and that is a commitment the Commission shares.

I entirely support Mr Schwab in his endorsement of the role of the Ombudsman as an external monitoring mechanism for sound administration. Through his work, the Ombudsman contributes to the promotion of good administration. I am convinced that, through their cooperation with the Ombudsman, EU institutions are helped in fostering a citizen-oriented approach to their daily work. That means ensuring greater transparency of the EU decision-making process and working to develop best practices to meet citizens’ expectations and safeguard their rights. This is about bridging the gap between institutions and EU citizens.

I would like to comment on three specific points in the report. Firstly, I think that the cooperation between the Ombudsman and the Commission has developed well in recent years. As pointed out in the report, the Commission uses a new internal procedure empowering each Commissioner to adopt and transmit communications to the Ombudsman. I am happy that both the Ombudsman and Mr Schwab welcome this innovation in their reports. In addition, the Commission has adapted its internal rules to speed up the handling of its replies to the Ombudsman. The Commission will continue to develop its cooperation with the Ombudsman.

The rapporteur suggests that a similar empowering procedure be introduced for the handling of petitions. While the Commission will continue to work closely with the Committee on Petitions, that is not a possibility that the Commission envisages. The Committee on Petitions and the European Ombudsman have distinct roles, each with its own value to citizens.

Secondly, the report mentions the Europa website. It is one of the most visited websites in the world and it has become quite complex to navigate. It is in that light that the Commission is well on its way towards refurbishing its own part of the Europa portal. The ultimate objective is to transform the Europa website into a more user-friendly, well-structured and coherent web portal. It will be multilingual at appropriate levels and the presentation will be more oriented to citizens and communication.

Thirdly, and finally, the decision to revise the Ombudsman’s statute rests with the European Parliament, with the approval of the Council. The Commission is, however, consulted and closely follows developments relating to the proposal, including those in the committees concerned. The Commission is currently examining the proposal in detail, and has been in contact with the Ombudsman’s office to seek clarification on some aspects of the proposal.

In conclusion, I understand that next year the Ombudsman intends to include a few star cases in his annual report. These are, as I understand it, cases where the handling of complaints by the EU institutions has been exemplary, regardless of whether maladministration occurred. I think that is an excellent initiative and I also look forward to seeing next year’s report.

  Μανώλης Μαυρομμάτης, εξ ονόματος της ομάδας PPE-DE. – Κύριε Πρόεδρε, κυρία αντιπρόεδρε Wallström, κύριε Διαμαντούρο, αγαπητοί συνάδελφοι, θα ήθελα να συγχαρώ, κατ’ αρχήν, τον εισηγητή, φίλο και συνάδελφο Andreas Schwab για την εξαιρετική προσπάθεια που κατέβαλε στην έκθεσή του, ώστε ο θεσμός του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή να αναδεικνύεται, χρόνο με το χρόνο, ιδιαίτερα σημαντικός για τους Ευρωπαίους πολίτες. Κι αυτό φυσικά, με το έργο που επιτελεί ο Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής.

Θέλω επίσης να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στον κ. Διαμαντούρο, διότι τα νέα στοιχεία που φέρει στην επιφάνεια από τη θέση που κατέχει, αποτελούν σημεία αναφοράς για την εμπιστοσύνη που δείχνουν οι πολίτες στα θεσμικά όργανα.

Ήμουν ο εισηγητής της ετήσιας έκθεσης για τις δραστηριότητες του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή το 2004 και θέλω να επισημάνω ότι, σε σχέση με εκείνο το έτος, στη διάρκεια του οποίου οι καταγγελίες είχαν αυξηθεί κατά 53% αναλογικά με την προηγούμενη χρονιά, το 2005 ο Διαμεσολαβητής έλαβε συνολικά 3.920 καταγγελίες, δηλαδή μια αύξηση της τάξεως του 5%. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι περισσότερες οι περιπτώσεις κακοδιαχείρισης από τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά ότι οι πολίτες είναι περισσότερο ενημερωμένοι για τα δικαιώματά τους. Σημαντικός παράγων για την αποτελεσματικότητα του θεσμού του Διαμεσολαβητή είναι η συνεργασία του με τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ενδεικτικά αναφέρω τις τακτικές ενημερώσεις και συναντήσεις του κ. Διαμαντούρου με την Επιτροπή Αναφορών και το Προεδρείο της. Η ετήσια έκθεση του Διαμεσολαβητή καταδεικνύει, μεταξύ άλλων, και τις προσπάθειες που καταβάλλονται από τον Διαμεσολαβητή και την Επιτροπή, φυσικά, για τη διερεύνηση και την περαιτέρω ενδυνάμωση του δικτύου εθνικών και περιφερειακών διαμεσολαβητών, αναπτύσσοντας την ανταλλαγή πληροφοριών για βέλτιστη πρακτική.

Η συμμετοχή της Επιτροπής Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο δίκτυο είναι σημαντική και θα διευκόλυνε την πρακτική συνεργασία μεταξύ των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων και των εθνικών και περιφερειακών διαμεσολαβητών και θα επέτρεπε την αύξηση των τακτικών επαφών με τις επιτροπές αναφορών των εθνικών κοινοβουλίων και με τους διαμεσολαβητές των κρατών μελών.

Μελετώντας συγκριτικά τις εκθέσεις του Διαμεσολαβητή για το 2004 και το 2005 διαπιστώνουμε ότι το αποτέλεσμα ήταν θετικό, ώστε να επικεντρωθούμε στα σημεία για τα οποία η Επιτροπή Αναφορών δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Εξάλλου, μπορούμε με τον τρόπο αυτό να δούμε τον ουσιαστικό ρόλο που έχει και την πρόοδο που σημειώθηκε μέσα σε ένα χρόνο.

  Proinsias De Rossa, on behalf of the PSE Group. – I too want to thank Mr Schwab, and my colleagues in other political groups as well, for the considerable amount of work they have put into this report.

The Ombudsman’s report, particularly the executive summary, is, I believe, an excellent example of how to present our work to the citizens. It is clear, concise and to the point. Transparency is, I believe, the key to European democracy and its main building block.

I welcome the increased awareness of the European Ombudsman’s role, reflected in the increased numbers taking their complaints to him. I am not at all concerned about the fact that many of these are not directly his responsibility. That is a reflection of his success in bringing his office to the notice of the public and perhaps also an indication of the inadequacies of other institutions in making clear who they are and how to access them.

I believe we should not expect citizens to find their way through the maze of EU institutions. They have more important things to be doing with their lives. When they have a complaint to make, they will reach for the nearest known vehicle available to them. I think that the citizen’s right to make a complaint is a good thing.

The action of the Ombudsman in referring those cases for which he does not have direct responsibility to the appropriate institution is an excellent way of dealing with such complaints. I believe it should be followed by other institutions.

One final point: ten years after the initiation of the Ombudsman’s statute, there is clearly a need for a review. I welcome the Ombudsman’s initiative in that regard and I look forward to debating it in Parliament in the near future.

(Applause)

  Diana Wallis, on behalf of the ALDE Group . – Mr President, I too should like to thank the Ombudsman both for his report and for his interesting presentation today. I would also like to thank Mr Schwab for his very competent report and analysis of the Ombudsman’s report. There is little to say except that everything seems to be going well in the sense that our citizens are more aware of the Ombudsman’s activities. If the numbers of complaints are rising owing to an increasing awareness of what is possible and an awareness of Europe, then that is helping to bring our citizens closer to us. That is what we should be all about. Reports of this type help give us a snapshot of what is going on and of how we can do things better in the future, and this report sets out many of those lessons.

I want to centre my remarks on an issue already mentioned by other speakers, which is that if we want to be citizen-centred then we have to ensure that our citizens can make a complaint easily, perhaps via a one-stop shop. Simply having a good website may not be the answer.

At present there are a lot of people dealing with complaints, problems and issues. We have the Ombudsman’s very good service, Parliament’s Committee on Petitions, the Commission itself, which accepts complaints, and ourselves as MEPs, who receive constituents’ case-work, as well as SOLVIT and EUROJUST. I fear that some EU citizens who apply to one of these bodies only to be referred to another will fall by the wayside and give up. We need to think about ways in which we can bring these various strands together so that our citizens feel that their issues are being answered promptly and that they are being directed to the right recipient. That is something we should think about for the future.

Thank you again for your report.

  David Hammerstein Mintz, en nombre del Grupo Verts/ALE. – Señor Presidente, gracias, señor Defensor del Pueblo Europeo, y gracias, señor Schwab, por su informe, tan trabajado, integrador y positivo.

Quisiera, en primer lugar, mostrar mi acuerdo con la propuesta de la señora Wallis y hacer mía la propuesta de una ventanilla única europea para las quejas de los ciudadanos. Una ventanilla única que podría integrar a SOLVIT, al Defensor del Pueblo Europeo y a la Comisión de Peticiones y que estaría encargada de dirigir las quejas de los ciudadanos a la institución apropiada. No podemos esperar que las personas de la calle sepan cómo descifrar este laberinto tan complicado que es la Unión Europea.

Del informe, que es en general muy positivo, sólo lamento su reflexión sobre el tercer informe especial del Defensor del Pueblo, que iba a ser un informe sobre la OLAF y que ha sido bloqueado por la Conferencia de Presidentes. El informe Schwab parece legitimar, en alguna de sus frases, los intentos de la Conferencia de Presidentes de esta Cámara de poner trabas al Defensor del Pueblo en su labor de control de todos los organismos europeos, incluida la OLAF.

Hay que agradecer especialmente algunas de las gestiones del Defensor del Pueblo, como las referentes al medio ambiente, cuando existe una gran preocupación popular al respecto. Quisiera mencionar, en particular, el caso del puerto industrial de Granadilla, en Canarias, en el que el Defensor de Pueblo ha intentado asegurar, con algún éxito, una aplicación más rigurosa de la Directiva Hábitat.

Es importante destacar también el informe especial sobre la transparencia del Consejo cuando actúa como legislador, en el que he podido participar personalmente. Vemos que hay un progreso lento, paulatino, pero cierto, en este campo.

Para terminar, quisiera dejar claro que el papel de la Comisión de Peticiones del Parlamento no está en contradicción en absoluto con el papel del Defensor del Pueblo, sino que son complementarios. El Defensor del Pueblo controla las propias instituciones europeas en su quehacer cotidiano, mientras que la Comisión de Peticiones desempeña el papel de intermediario directo entre los ciudadanos y el cuerpo del Derecho comunitario. Esta colaboración debería ser, día a día, más fluida, con más información y más contacto.

Gracias, señor Schwab, por el informe, y gracias, señor Defensor del Pueblo Europeo, por su trabajo, tan intenso, amplio e importante.

  Willy Meyer Pleite, en nombre del Grupo GUE/NGL. – Señor Presidente, me sumo a los agradecimientos al señor Defensor del Pueblo, señor Diamandouros, y a nuestro ponente, señor Schwab, porque ambos tienen la virtud de intentar mejorar la respuesta ante las quejas, administrativas y de cualquier otro tipo, que hace la ciudadanía europea.

Efectivamente, yo creo que ha llegado el momento de tomar iniciativas concretas para esta mejora. Ya se han apuntado algunas interesantes, como el formulario on line y la mejor delimitación de las competencias de los órganos, pero yo creo que deberíamos ser un poco más audaces. Tendríamos que avanzar hacia un código de buena conducta administrativa para todas las instituciones europeas y puede ser también importante la ventanilla única, de la que ya ha hablado el colega Hammerstein.

Ahora bien, en los informes se constata que un 24 % de los casos de queja se refiere a la falta de transparencia. Yo creo que aquí tenemos que hacer un esfuerzo para que se potencie un debate público en Europa sobre la proximidad de los ciudadanos a las instituciones y para que éstas actúen de una manera absolutamente transparente.

En este sentido, yo apunto un problema más que tendríamos que resolver los miembros de la Comisión de Peticiones. Se reciben muchas quejas de ciudadanos relacionadas con grandes obras, grandes infraestructuras, que se realizan en la Unión Europea sin el estudio de impacto ambiental preceptivo. A veces la Comisión Europea llega tarde al emitir un informe, pues el daño causado por determinadas obras faraónicas, importantísimas, ya es irreversible.

Yo creo que la Comisión Europea debe actuar con mucha más celeridad, para evitar que, efectivamente, ese daño cause un impacto ambiental absolutamente depredador. En este sentido, creo que todos tendríamos que poner de nuestra parte para lograr mecanismos de evaluación rápidos de este tipo de obras, a fin de evitar que se produzcan esos daños.

Creo que es importante la Red Europea de Defensores del Pueblo, porque, efectivamente, en ella puede estar la clave de muchas soluciones que eviten las quejas de los ciudadanos de Europa y, llegado el caso, permitan mejorar las respuestas que demos a las mismas.

  Marcin Libicki, w imieniu grupy UEN. – Panie Przewodniczący! Występuję w pewnym sensie w podwójnej roli, ponieważ, jak powiedział Pan Przewodniczący, robię to w imieniu Unii na rzecz Europy Narodów oraz jako przewodniczący Komisji Petycji, przez co mam szczególny tytuł, żeby zabrać głos w tej sprawie. Chciałem oczywiście podziękować panu posłowi Schwabowi za jego sprawozdanie, bardzo dobrze przygotowane w naszej komisji i przyjęte, w związku z czym identyfikuję się z tym wszystkim, co powiedział pan Schwab. Chciałem szczególnie podziękować panu Diamandourosowi, który doskonale pełni swoją funkcję, co znajduje pełne uznanie, bo, przypomnę, jego ponowny wybór na stanowisko ponad dziewięćdziesięcio procentową większością głosów tego zgromadzenia.

Bardzo doceniam kontakty, jakie poza główną rolą rozpatrywania skarg, rzecznik pan Diamandouros, ma ze społecznością europejską. Odbył on ponad 170 spotkań. Sam byłem świadkiem jednego z takich spotkań w Polsce, na które przyszło ponad 150 osób, chcących po prostu zobaczyć, kim jest, co mówi i co ma im do przekazania właśnie Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich. To jest zasługa aktywności pana Diamandourosa.

Chciałbym powiedzieć – i zresztą wszyscy o tym wspominali – że aktywność Rzecznika Praw Obywatelskich łączy się ściśle, buduje i jest odbiciem większej świadomości praw, którą mają obywatele Unii Europejskie, i z której lepiej zdają sprawę właśnie dzięki aktywności rzecznika. Komisja Petycji, której jestem przewodniczącym, bardzo ściśle współpracuje z rzecznikiem. Mamy podobny zakres kompetencji, lecz nie identyczny i dlatego ważne jest, żebyśmy zdawali sobie sprawę z pewnego rozgraniczenia kompetencji rzecznika i kompetencji Komisji Petycji.

Chciałbym zwrócić uwagę na jedną sprawę, jeśli Pan Przewodniczący pozwoli mi przedłużyć kilka sekund moje wystąpienie: Komisja Petycji jest organem Parlamentu Europejskiego, dlatego z wielką przykrością przyjęliśmy fakt, że Parlament Europejski i jego władze czasami pomijają naszą komisję w kontaktach z rzecznikiem. Miało to miejsce między innymi wtedy, kiedy Parlament Europejski podpisywał z rzecznikiem nowe porozumienie dnia 15 marca 2006 roku i komisja, której przewodniczę nie została włączona w dopełnienie tego aktu.

  Witold Tomczak, w imieniu grupy IND/DEM. – Panie Przewodniczący! Sprawozdanie Rzecznika Praw Obywatelskich za 2005 rok wskazuje na rosnącą liczbę obywateli niezadowolonych z organów Unii.

Uderza brak przejrzystości ich działania oraz brak skutecznej kontroli wydawania naszych pieniędzy. Szczególnie szkodliwe jest naruszanie prawa obywateli do informacji, którego jaskrawym przykładem była kampania promująca tzw. Konstytucję dla Europy.

W marcu ubiegłego roku zaskarżyłem do Rzecznika Praw Obywatelskich sposób wykorzystania 8 milionów euro na promocję Eurokonstytucji. Środki te dostępne były tylko dla jej zwolenników. Potwierdził to rzecznik Komisji Europejskiej w dniu 16 lutego 2005 r. Na pytanie mediów, czy z unijnych pieniędzy można finansować kampanię przeciwników unijnej konstytucji, odpowiedział on, cytuję: "Komisja traktuje Konstytucję Europejską jak swoje dziecko i zależy jej na ratyfikowaniu dokumentu", " unijne biuro publikacji nie będzie produkowało ulotek przeciwników konstytucji".

Te szczere wypowiedzi rzecznika Pani Komisarz Wallström jednoznacznie wskazują, że przeciwnicy konstytucji nie mieli i nie mają szans na prezentację swoich poglądów. Przykładowo, przed referendum w Hiszpanii, Komisja Europejska wydała 1 milion euro na 5 milionów prokonstytucyjnych broszur i naklejek rozdawanych w miejscach publicznych. Celowo nie informowano o negatywnych aspektach wprowadzenia Eurokonstytucji. W oczywisty sposób naruszono zatem fundamentalne prawo obywateli Europy do równego dostępu do informacji.

Po ponad rocznym badaniu mojej skargi Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich stwierdził, że Komisja Europejska nie naruszyła prawa do równego dostępu obywateli do informacji. Kto w takim razie je naruszył?

Instytucje unijne wobec wizji rozpadu i utraty wiarygodności coraz częściej ratują się kłamliwą propagandą finansując i narzucając jedynie słuszną wizję eurojedności. Doceniam wysiłek Rzecznika w walce o przejrzystość pracy instytucji unijnych, ale to ciągle za mało. Do budowy wiarygodności i autorytetu urzędu nie wystarczą kolacje z przedstawicielami kontrolowanych organów. Niechaj ten urząd będzie prawdziwym rzecznikiem naszych praw, niech będzie rzecznikiem prawdy i obrońcą obywateli przed patologią unijnej machiny. Wymaga to jednak odwagi i niezależności.

  Robert Atkins (PPE-DE). – Mr President, I congratulate Mr Schwab. He has produced a jolly good report and I am delighted to be part of it.

The Ombudsman has been signally successful in his activities, but ironically his success has provoked more interest. That, however, is actually good news for the task of the Committee on Petitions, to which the Ombudsman reports and whose joint work with him is so important.

I agree entirely with Diana Wallis that is essential that EU citizens are made more aware of the facilities for the redress of grievances, particularly those that exist through the auspices of the Ombudsman and the Committee on Petitions.

I, with everyone else, congratulate Mr Diamandouros on his achievements, especially, if I may say so, on his determination, past, present and future, in explaining the use of his powers to the new Member States and encouraging them to use his services. We have plans to do the same on behalf of the Committee on Petitions and I should say that the combination of a Commissioner from Sweden, where the Ombudsman originated, and an Ombudsman from Greece, where democracy originated, is a powerful and influential one.

I am particularly interested in the Ombudsman’s special reports. He will know that I am the rapporteur manqué for one such report, relating to OLAF. He must know, as must this House, that I will not allow this issue to go away. Transparency and open dealing must be paramount and this report must and will be dealt with when the judicial process is completed.

As the chairman said, the Committee on Petitions is of increasing importance and must soon cease to be the Cinderella committee at the end of the list of limited significance. The activities of the Ombudsman and the Petitions Committee are many, various and growing exponentially. They must be recognised by Parliament and the Conference of Presidents and given the authority they deserve.

(Applause)

  Inés Ayala Sender (PSE). – Señor Presidente, felicito, en primer lugar, al señor Diamandouros por su detallado informe, que pone de manifiesto una vía de progreso y mejora en la relación de los ciudadanos con la Administración europea. También felicito a la Comisaria Wallström y le agradezco su incansable esfuerzo por facilitar la comunicación del ciudadano con las instituciones europeas y movilizar soluciones ágiles, más simples e interactivas. Y, cómo no, señor Schwab, le felicito especialmente por la profundidad con la que ha tratado estos temas, que parecen rutinarios, pero que son definitivamente la avanzadilla en la profundización de «más Europa».

Me alegro, de manera especial, por el progreso en la tarea de mediación y acompañamiento ante las demandas de los ciudadanos y observo, con especial cariño e interés, las soluciones amistosas que se nombran.

Le invito, incluso, señor Diamandouros, a desarrollar un formato para la resolución pacífica de conflictos que sirva como modelo propio europeo. Estoy segura de que tanto la Administración como el ciudadano avanzan en la profundización democrática a través de una administración mejor y más transparente.

Me alegra también la propuesta explícita de ofrecer las páginas de Internet de todas las instituciones en todas las lenguas oficiales de la Unión.

Comparto, por su afán constructivo, la preocupación del señor Schwab sobre la necesidad de mejorar la cooperación, sin prejuicios ni malentendidos, entre el Parlamento y el Defensor del Pueblo Europeo, pero evitando los solapamientos entre ambos: todavía la Comisión de Peticiones y el Defensor del Pueblo buscan su camino propio, de ahí que sea positiva la participación de la Comisión de Peticiones en la Red Europea de Defensores del Pueblo.

Por último, me inquieta un poco, tal vez por ignorar el alcance de la cuestión, que el futuro del Defensor del Pueblo parezca pasar por los tribunales, y espero que eso no signifique que se abandone tempranamente la mejora en la información y, sobre todo, el esfuerzo por procurar soluciones pacíficas a los conflictos. La judicialización anticipada no es la mejor solución para mejorar la relación de los ciudadanos con la Administración pública europea y a los ejemplos existentes y que se han mencionado me remito.

Sinceramente, creo que la confianza de los ciudadanos europeos en su Defensor del Pueblo debe pasar, precisamente, por una mayor capacidad de resolver pacíficamente los conflictos.

  Mairead McGuinness (PPE-DE). – Mr President, I wish to thank Mr Diamandouros for his report, and Mr Schwab for the report we are debating today. I share his concerns that it is a little late in the day to be debating this issue, but I suppose it is better late than never!

The Ombudsman is the watchdog of the system. I would prefer to think of him as a Rottweiler, which is what we need, rather than a tamer breed! My Irish colleagues will giggle at the ‘Rottweiler’ description because politically speaking we have one of those in our national parliament.

The Ombudsman has an important role to play and I do not share the concerns of those who maintain that 70% of complaints fall outside his remit. As others have said, this reflects the fact that there is a huge amount of frustration and people need somewhere to turn. It is important to underline that. I am pleased that the Ombudsman, in his wisdom, does not turn them away, but actually assists them. He should continue to do that. Others might not agree, but that is part of his job, and we need that flexibility.

I compliment the Ombudsman for trying to promote his work. There is an onus on all of us in this House to help him in that regard, even if I regard my own office – and I think other colleagues feel similarly – as a one-stop shop. At the end of the day, I hope MEPs are the first port of call for citizens who have problems. Mrs Wallis’ proposal to set up a one-stop shop is a good one, but let us not forget that we as elected representatives are also here to obtain information for citizens.

The Ombudsman should bear in mind that we in this House often experience as much frustration as the public when it comes to getting information from the Commission. There is a duty on administrators to see themselves as servants of the public and not as protectors of the system. If necessary, we will have to train people and change their culture. I would be interested to know whether the Ombudsman has looked into the attitudes of those who are at the root of problems. In other words, in the complaints he has upheld, is a bad attitude evident among administrators? If so, we should do something about that.

I wish to thank all those involved again, and I hope the Ombudsman’s workload increases exponentially, as it should.

  Thijs Berman (PSE). – Voorzitter, de Europese ombudsman laat in zijn jaarverslag zien dat een kwart van de klachten komt van burgers die een gebrek aan transparantie ervaren bij de Europese instellingen. Die klachten zijn natuurlijk niet altijd terecht en ook dat staat in het uitvoerige verslag, maar toch is dit een naar verhouding groot aantal. Er valt dus nog steeds veel te verbeteren. De rapporteur wijst er terecht op dat volgens het Verdrag van Nice elke Europese instelling moet streven naar maximale openheid en toegankelijkheid.

De klachten richten zich natuurlijk meestal tegen de Europese Commissie, want daarmee hebben burgers het meest te maken, maar eigenlijk is het vooral de Raad van Ministers die zo langzaam mogelijk haast maakt. Openheid kan nog wel even wachten in de ouderwetse cultuur van de paternalistische macht, van de top down-benadering. Toch is vertrouwen een essentiële voorwaarde voor effectiviteit in het beleid. Toch heeft de wereld een sterke EU nodig die door haar burgers gedragen wordt, want er staat meer op het spel dan een beetje besturen.

Alleen Europa zal willen opkomen voor een andere globalisering, een sociale, een duurzame en rechtvaardige ontwikkeling. Alleen als Europa zich daarvoor inzet kan de EU werkelijk vertrouwen verwerven. Maar alleen een Europa dat tegelijkertijd bij elk besluit openheid biedt, krijgt ook dat vertrouwen. En als we het vertrouwen van de Europeanen in hun eigen Europese Unie blijvend willen vergroten, zijn openheid en toegankelijkheid daarom allereerst een politieke, absolute prioriteit. Europa gooi de deuren open!

  Andreas Schwab (PPE-DE). – Herr Präsident! Unter Bezugnahme auf die Geschäftsordnung möchte ich eine Anmerkung zu dem machen, was die geschätzte Kollegin McGuinness gesagt hat: Die Rottweiler-Hunde, die sie angesprochen hat, stammen aus der Stadt, in der ich geboren bin. Ich fühle mich also als Rottweiler. Wenn ich Ihnen, Herr Diamandouros auf diese Weise beistehen kann, tue ich das sehr gerne.

  Richard Seeber (PPE-DE). – Herr Präsident, Frau Vizepräsidentin der Kommission, Herr Bürgerbeauftragter, Herr Kollege Schwab! Ich möchte mich insbesondere bei Ihnen beiden für die ausgezeichnete Arbeit, die geleistet wurde, bedanken und hoffe, dass Herr Schwab, der aus Rottweil kommt, weiterhin so fest zubeißen kann – auch politisch – wie diese bekannte Hunderasse. Ich wünsche ihm dabei jedenfalls viel Glück!

Auch Ihnen, Herr Bürgerbeauftragter, kommt eine wichtige Rolle zu, insbesondere sind Sie meiner Ansicht nach das Relais zwischen den Bürgern und den europäischen Institutionen. Immer, wenn Bürger im Zusammenhang mit den europäischen Institutionen Sorgen haben, wenden sie sich an Sie. Hier haben Sie dann eben auszugleichen, und Sie versuchen, Lösungen zu finden. Von den 3 920 Eingaben, die letztes Jahr gemacht wurden, konnten immerhin in über 75 % der Fälle den Beschwerdeführern durch die Einleitung von Untersuchungen bzw. auch durch die Weiterleitung an die zuständigen Instanzen eine Lösung angeboten werden. Dass ist wirklich ein extrem hoher Anteil!

Auch der Kommission kommt in diesem Zusammenhang eine extrem wichtige Rolle zu. Sie versucht durch verschiedene Transparenzinitiativen immer wieder ihre Offenheit zu demonstrieren, und ich kann sie dabei nur unterstützen, insbesondere Sie, Frau Vizepräsidentin, dass Sie auf diesem Weg weiter fortfahren. Große Institutionen – wie wir wissen, nicht nur die Europäische Kommission, sondern auch im Wirtschaftsleben – haben eben die Tendenz, sich zu verselbständigen und natürlich auch ein Eigenleben zu entwickeln, das schwer kontrollierbar ist. Deshalb, bitte fahren Sie fort mit Ihrer Transparenzinitiative!

Dem polnischen Kollegen möchte ich sagen: Ich finde es äußerst scheinheilig, wenn er jetzt der Kommission vorwirft, sie gebe Informationen im Zusammenhang mit dem Verfassungsvertrag nur aus positiver Sicht. Die Publikationen, die ich gesehen habe, waren alle relativ objektiv gehalten und sie waren notwendig, um den Bürgern klar zu machen, worum es hier geht.

(Beifall)

Auf der einen Seite mehr Informationen zu fordern, auf der anderen Seite aber zu sagen, bitte, hier nicht weitermachen, ist wirklich scheinheilig! Darum müssen wir auf diesem Weg miteinander fortfahren, um dieses gemeinsame Europa bauen zu können.

(Beifall)

  Lidia Joanna Geringer de Oedenberg (PSE). – Panie Przewodniczący! Sprawozdanie za 2005 rok pozwala nam stwierdzić, że Rzecznik Praw Obywatelskich z powodzeniem realizuje cele związane ze zwiększeniem skuteczności swej instytucji w zakresie dobrego postępowania administracyjnego oraz przestrzegania zasad państwa prawa i praw człowieka.

Tu należą się słowa uznania dla kierującego instytucją profesora Diamandourosa. Publiczny charakter działalności Rzecznika zasługuje na uznanie, nie mniej jednak niepokojącym jest fakt, że ciągle 70% ogółu wpływających skarg leży poza zakresem kompetencji Rzecznika. A prawie zawsze wynika to z faktu, iż sprawy przedstawione w skargach nie są skierowane przeciwko organowi lub instytucji wspólnotowej. Świadczy to o tym, że podział kompetencji i przebieg procesów decyzyjnych jest wciąż niejasny dla wielu obywateli Europy.

Niezbędne jest zatem i zrozumiałe dla obywateli Unii Europejskiej zdefiniowanie i rozgraniczenie roli Rzecznika oraz Komisji Petycji Parlamentu Europejskiego. W ubiegłym roku liczba skarg wzrosła o 5% w porównaniu do roku poprzedniego, co może świadczyć o tym, że zwiększa się stopień akceptacji jego działań lub jest związane z tym, że nie we wszystkich krajach członkowskich istnieje taka instytucja, co sprawia, że wiele osób zwraca się do Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich w razie problemów z krajowymi, regionalnymi i lokalnymi organami administracji.

Starania Rzecznika na rzecz rzetelnego informowania społeczeństwa powinny być zintensyfikowane, obywatele muszą mieć łatwy dostęp do informacji w swoich językach ojczystych, co pozwoli poczuć im się pełnoprawnymi obywatelami Unii Europejskiej, o których się dba i których głos się liczy.

Na koniec gratuluję sprawozdawcy, panu Schwabowi, znakomitego sprawozdania i myślę, że jego rola w postaci stróża prawa, rottweilera będzie kontynuowana.

  Μαρία Παναγιωτοπούλου-Κασσιώτου (PPE-DE). – Κύριε Πρόεδρε, έντεκα μήνες μετά τον πανηγυρικό εορτασμό της δεκαετίας του θεσμού του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή εγκρίνεται σήμερα η έκθεση πεπραγμένων του 10ου έτους. Συγχαίρω, κύριε Πρόεδρε, τον κ. Διαμαντούρο για την επάξια εκπροσώπηση και την αποτελεσματική πραγμάτωση του ρόλου του υπερασπιστή της διαφάνειας και της χρηστής διοίκησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ίσως του χρόνου να ερευνήσουμε ενωρίτερα και ταχύτερα την ετήσια έκθεσή του στο Κοινοβούλιο, και η Επιτροπή Αναφορών, ως αρμόδια, να ευρίσκεται σε άμεση επαφή με το Διαμεσολαβητή, για να ενημερώνεται για τη διαδικασία υπογραφής διοργανικών συμφωνιών μεταξύ αυτού και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Δικαιολογημένα η παράγραφος 6 της έκθεσης Schwab εκφράζει τη λύπη μας για την υπογραφή νέας συμφωνίας με ισχύ από 1ης Απριλίου 2006, δηλαδή προ της εγκρίσεως της εκθέσεως για το 2005. Ο κ. Διαμεσολαβητής υπέβαλε επίσης στις 11 Ιουλίου πρόταση αναθεώρησης του καθεστώτος του. Η παράγραφος 13 της έκθεσης Schwab χαιρετίζει το γεγονός. Θα ήθελα όμως να παρατηρήσω ότι τα θέματα που θίγει, με τα αιτήματά του, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα, ενώ τα επιχειρήματά του είναι ιδιαίτερα ασθενή. Η απαγόρευση παρέμβασης σε υποθέσεις που εκκρεμούν ενώπιον των δικαστηρίων είναι κάτι που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί βάσει των Συνθηκών. Οι κοινοτικοί υπάλληλοι πρέπει να δεσμεύονται από επαγγελματική εχεμύθεια. Tα ανθρώπινα δικαιώματα έχουμε αρμόδιους θεσμούς να τα εξετάζουν· αλλά και εμείς, ως Κοινοβούλιο εκλεγμένο από τους πολίτες, έχουμε δικαιοδοσία να ερευνούμε και να καταγγέλλουμε. Υπάρχει πληθώρα εξωδικαστικών διαδικασιών. Ο Διαμεσολαβητής έχει αρκετά καθήκοντα και μακάρι να προλαβαίνει πάντα με το προσωπικό της υπηρεσίας του - που ευτυχώς συνεχώς αυξάνεται: από 38, σε 51 και 57 το 2006- να ανταποκρίνεται στις αυξανόμενες προσφυγές. Αν όμως ο κ. Διαμεσολαβητής καταγγέλλει την έλλειψη διαφάνειας σε εργασίες του Συμβουλίου, τον καλούμε με την τροπολογία 1 –που σας παρακαλώ να υποστηρίξετε- να ελέγξει, όχι μετά από συγκεκριμένες καταγγελίες πολιτών, αλλά με ίδια πρωτοβουλία, τη διαφάνεια διεξαγωγής διαγωνισμών προσλήψεων της EPSO, αλλά και τον τρόπο προσλήψεων από τους ευρωπαϊκούς οργανισμούς, ακόμα και από την ίδια του την υπηρεσία. Είναι θέμα που αγγίζει την ευαισθησία των νέων κυρίως Ευρωπαίων, που κατά πολλές χιλιάδες λαμβάνουν μέρος στους διαγωνισμούς και τις συνεντεύξεις και δεν έχουν δικαίωμα να διαπιστώσουν γιατί απέτυχαν.

Ευχαριστώ και την κ. Επίτροπο γιατί ανέδειξε την πρόθεση του Διαμεσολαβητή να καταναλώσει το χρόνο του για να απονείμει επαίνους στην Επιτροπή.

  Nikiforos Diamandouros, Ombudsman. Mr President, I should like to thank very warmly all the Members of this august House for their very encouraging words. I take heart from the support I have from this particular body, whose cooperation I value enormously. I also commit myself and my staff to trying to move forward, to doing more of the same and to doing more of what I am asked to do.

It is not possible for me to cover all the remarks that have been made, but let me address some of the issues.

Firstly, I am very grateful for the support I have received concerning the Statute. With the permission of Mrs Panayotopoulos-Cassiotou, I would like to clarify two points concerning this, which I will do in Greek, since she addressed me in Greek.

Κύριε Πρόεδρε, κυρία Παναγιωτοπούλου, θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Επιλογής Προσωπικού εμπίπτει ήδη στις αρμοδιότητες του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή και είναι ένα θέμα το οποίο μας απασχολεί ιδιαίτερα και το παρακολουθούμε πάρα πολύ στενά.

Σε ό,τι αφορά το θέμα των δικών μου εισηγήσεων, θέλω επίσης να σας διαβεβαιώσω ότι η παράκληση την οποία κάνω ...

(Ο ομιλητής διακόπτεται από τον Πρόεδρο, ο οποίος του επισημαίνει πρόβλημα διερμηνείας)

I apologise, Mr President. I did not realise there was a problem with the interpretation. I thought it was an attempt to test my ability to speak in my native tongue!

With the President’s permission I would like very briefly to assure Mrs Panayotopoulos-Cassiotou and the House that the European Personnel Selection Office is already within the Ombudsman’s mandate and we devote a great deal of time to questions concerning recruitment.

On the Statute, I want to make it absolutely plain that the Ombudsman is not, under any circumstances, asking for the right to initiate cases before the Court. That is clearly not for us to do. The Court and the Ombudsman are separate. What we are asking for is the right to intervene before the Court, as that right has been given to the European Data Protection Supervisor in cases of major violations of fundamental rights. That is a fundamental difference. I repeat, we are under no circumstances seeking to have access to the Court in a way that would in fact go beyond my mandate.

I appreciate the encouragement concerning a Single Code and I am working with Commissioner Wallström to see whether that would be possible; she referred to that in her own remarks.

I wish to thank Sir Robert Atkins in particular for his determination to see that all the special reports submitted to this House by the Ombudsman will be dealt with eventually. I hope that will be done.

The one-stop shop idea is a very important one. I would very much look forward to working with Mrs Wallström and with other institutions and perhaps launching a brainstorming and reflection procedure about that idea, so that we can serve citizens better. I want to stress that the European Ombudsman and the Committee on Petitions are complementary organisations; I am very grateful to that committee and we will work with it constantly with a view to moving forward.

Lastly, I have a few comments to make if I may. The inadmissibles are indeed very important and we shall try to reduce them. But we will continue to help all citizens who come to us for the wrong reason by using the Network of Ombudsmen of the European Union as a mechanism of transferring complaints to them, thereby helping those citizens and in a sense trying to apply subsidiarity in non-judicial mechanisms. We work with our colleagues at national and regional level to serve citizens better, which includes the transfer of inadmissibles.

I thank Mrs McGuinness very much for her very laudatory remarks. I view myself as an external mechanism of control over the administration and therefore, if everything else fails, yes, I will also have to act as a Rottweiler. Leaving aside the Irish overtones of that – I do not want to get into theological implications here, or divinity – I think that is, however, the ultimate step. The first step, on which I am working very closely with the Commission, with the Secretary-General of the Commission and with Mrs Wallström, is to reach out to the institutions, to reach out to the Commission, and help them understand what their obligations are. It is indeed to help them realise that a change of culture is extraordinarily important if the European institutions, including the Commission, are in fact to understand that the institutions exist to serve the citizen and not the other way round.

Thank you very much for giving me the time to make these clarifications. Once again, I want to thank this House for its very encouraging and very warm reactions to my report.

(Applause)

  Przewodniczący. Zamykam debatę.

Głosowanie odbędzie się dzisiaj o godz. 12.00

Pisemne oświadczenie (Reguła 142)

  András Gyürk (PPE-DE). – Diamandouros úr 2005. évi tevékenységéről szóló jelentése kapcsán egy olyan ügyre szeretném felhívni a figyelmet, amelyről az Európai Parlament idén már elfogadott egy állásfoglalást.

2005-ben az európai ombudsman különjelentést küldött a Parlamentnek, mivel jogtalan megkülönböztetést fedezett fel az EU személyzetének speciális nevelési igényekkel rendelkező gyermekeket nevelő tagjai eltérő pénzügyi kezelésében. Ajánlástervezetében arra kérte az Európai Bizottságot, hogy tegye meg a szükséges lépéseket annak biztosítására, hogy azoktól a szülőktől, akiknek speciális nevelési igényekkel rendelkező gyermekeit fogyatékosságuk foka miatt kizárják az Európai Iskolákból, ne követeljék meg az oktatási költségekhez való hozzájárulást. A Parlament állásfoglalásban hívta fel a Bizottságot, hogy tartsa tiszteletben az esélyegyenlőség elvét.

A szükséges lépések azonban elmaradtak, hiszen sajnos az őszi beiskoláztatás során is előfordult olyan eset, hogy megtagadták egy speciális nevelési igénnyel rendelkező diák felvételét. Az emberi jogok tiszteletben tartását nélkülöző gyakorlat miatt több család szétszakítva él, és Brüsszel – gyakran az európai intézmények – elhagyására kényszerül.

Az Alapjogi Chartában és az EK-Szerződésben rögzítettek szerint az oktatáshoz való jog, az esélyegyenlőség elve és a hátrányos megkülönböztetés bármely esetének tilalma az Unió jogrendjének elvi alapjait képezik. Arra kérem ezért az Európai Bizottságot, hogy tekintettel az ombudsmani ajánlásra és a parlamenti állásfoglalásra, az európai eszmék szellemében teremtse meg a speciális nevelési igényű gyermekek egyenlő oktatási feltételeit.

PRÉSIDENCE DE M. PIERRE MOSCOVICI
Vice-président

3. Bela knjiga o evropski komunikacijski politiki (razprava)

  Le Président. – L'ordre du jour appelle le débat sur le rapport Luis Herrero-Tejedor, au nom de la commission de la culture et de l'éducation, sur le livre blanc sur une politique de communication européenne (2006/2087(INI)) (A6-0365/2006).

  Luis Herrero-Tejedor (PPE-DE), Ponente. – Señor Presidente, cuando la señora Wallström remitió al Parlamento Europeo el Libro Blanco sobre una política europea de comunicación y yo supe que tenía el honor de ser el ponente del informe sobre dicho Libro, un amigo mío, periodista, que trabaja aquí, en el Parlamento Europeo, me dijo que lo mejor que podía hacer es un informe muy cortito, que sólo tuviera un punto que dijera «señora Wallström, lo único para lo que sirve este Libro es para utilizarlo como papel de regalo, porque no deja de ser un ejercicio de buena voluntad, pero inútil».

Y yo le dije a mi amigo: «Creo que eres injusto. Creo que la señora Wallström está esforzándose por hacer una buena política de información y de comunicación y, además, llámame ingenuo, yo he constatado con ella, en varias ocasiones, que ése es su propósito. Lo que ocurre es que las circunstancias en las que se tiene que articular una estrategia de información y comunicación en la Unión Europea, hoy en día, no se dan».

Y, ¿por qué no se dan? Porque no existe una base jurídica que nos permita articular esa estrategia de información y comunicación, y, por lo tanto, que nos permita fijar unas actuaciones y controlarlas de manera adecuada.

Por lo tanto, demos un paso más —es lo que yo me planteé al hacer este informe— y tratemos de hacer que las cosas no sean como hasta ahora, porque, cada vez que nos reunimos para hablar de la estrategia de información y comunicación, hacemos una especie de racimo de recomendaciones generales que no dejan de ser brindis al sol. Tratemos de conseguir lo que todavía no tenemos. Consigamos esa base jurídica que, en el futuro, nos permita actuar de manera mucho más eficaz.

Investigando, descubrí que había una única fórmula para conseguir esa base jurídica: la aplicación del artículo 308 del Tratado.

Cuando me explicaron las circunstancias en las que se podría aplicar ese artículo, yo tuve la tentación de decir «es imposible, no lo vamos a conseguir». Porque hace falta que se den tres circunstancias muy difíciles de reunir: en primer lugar, que la Comisión lo pida; en segundo lugar, que el Parlamento esté de acuerdo; y, en tercer lugar —lo más difícil—, que el Consejo lo apruebe por unanimidad.

Hablé con la señora Wallström y me dijo que la Comisión estaba de acuerdo. Hablé con todos los ponentes alternativos y me dijeron que el Parlamento podría estar de acuerdo. Y tuvimos la oportunidad de escuchar en el Grupo interinstitucional la opinión de la ministra que, en ese momento, estaba encarnando el papel de representante del Consejo, y que nos dijo que estaba en condiciones, no de garantizar, porque eso no lo puede hacer, pero sí de creer que se podría dar la unanimidad en el Consejo.

Estamos, por lo tanto, ante una circunstancia en la que se produce una conjunción astral que es muy difícil que se vuelva a producir de nuevo. Y en política lo más importante es aprovechar las circunstancias que nos depara el momento.

Tenemos ahora una oportunidad que no volveremos a tener, probablemente, en el futuro. Una oportunidad muy buena para mejorar, para tener una base jurídica. No quiere decir que eso sea la panacea o el remedio de todos nuestros males, pero, evidentemente, va a ser un progreso. Y tenemos sólo dos posibilidades: o lo aceptamos o lo rechazamos. Mi propuesta es que lo aceptemos.

Señora Prets, Christa, te pido, por favor, que me ayudes, porque sé que tu partido, a causa de la intervención del señor Corbett, va a votar en contra de la aplicación del artículo 308. El señor Corbett cree que hay otra fórmula de conseguir una base jurídica. No la hay. Y si la hay, decidme cuál. Negociémoslo. Hablémoslo. Ninguna enmienda de la Comisión de Asuntos Constitucionales nos ha dado una alternativa. Gérard Onesta, ponente alternativo de este informe, a quien le agradezco mucho su interlocución en nombre del Grupo de los Verdes, ha sido capaz de entender que tenemos esa oportunidad, y de aprovecharla.

Tú sabes, Christa, que en la Comisión de Cultura y Educación sólo hubo un voto en contra de este informe, que pide la aplicación del artículo 308. Tratemos de aprovecharlo. Porque no es una cuestión ideológica. Yo he alabado a la señora Wallström, que no es de mi partido, porque creo que está haciendo lo adecuado.

Gracias, señor Bono, porque usted ha sido ponente alternativo del Grupo Socialista en la Comisión de Cultura y Educación. Y sé que, si usted pudiera, me echaría una mano. Pero también sé que la disciplina de grupo, a veces, impone criterios que no son buenos.

Les pido que reflexionen hasta el momento de la votación, para que podamos sacar este informe adelante. Se lo pido encarecidamente. No es una cuestión ideológica. Es una cuestión política. De oportunidad. O es ahora o difícilmente será en el futuro.

Ésta es la mejor manera de articular la política que queremos tener. De lo contrario, señores miembros de la Comisión de Cultura y Educación aquí presentes, nos reuniremos cada año y escucharemos una colección de buenas intenciones, que, además de costar mucho dinero, transmitiremos en el último momento a la Comisaria y no podremos controlar. No sabremos muy bien en qué se gasta el dinero, ni para qué sirve. Estaremos dando vueltas a ese circo.

Por favor, señor Bono, señora Prets, señora Badia i Cutchet, los estoy viendo aquí, son miembros de la Comisión de Cultura y Educación: lo discutimos y aprobamos en dicha Comisión, con un solo voto en contra. Y no prosperó la enmienda del señor Corbett en la Comisión de Asuntos Constitucionales. No nos han proporcionado ninguna alternativa.

Seamos consecuentes con la oportunidad política que se nos ofrece. Se lo pido, de verdad, encarecidamente.

  Margot Wallström, Vice-President of the Commission. Mr President, I wish to begin by thanking the rapporteur, Mr Herrero-Tejedor, for his hard work, the positive tone of this report and the support it gives to the Commission’s ideas. However, I must say that I hope his friend is a better journalist than he is an expert on the EU institutions.

When the Commission adopted the White Paper back in February we said that we intended to open a new chapter as regards communication between the European Union and its citizens. As we put it, the new communication policy should move from monologue to dialogue. It should put ears on the European Union. It should move from institution-centred communication to a citizen-centred approach based on people’s fundamental right to information and to be heard. It should move from Brussels-based communication to a decentralised approach and from an accessory tool to a real European policy on an equal footing with other EU policies. In other words, it should be a policy in its own right.

This leads me directly to the issue of the legal basis for the communication policy, which is, I agree, an issue here, and a very difficult and controversial one at that. It is a means of giving legitimacy to what we do and creating commitment, and it would set out the principles by which we worked on communication.

The Commission has proposed a citizens charter, or a code of conduct as we have called it, to which the institutional actors, including Member States, could subscribe on a voluntary basis.

The report suggests a somewhat different approach, inviting the Commission to work on a draft interinstitutional agreement. It also urges the Commission to explore the possibility of launching a genuine Community programme for information and communication on Europe on the basis of Article 308 of the EC Treaty.

The Commission is willing, as you recommend, to explore all possibilities for finding a sound basis for joint action, ranging from a citizens charter to a formal legal base. I am more than happy to embrace those ideas, again in order to give legitimacy to what we do.

I am glad to see that your report acknowledges the importance of civic education and citizens’ involvement in the decision-making process. It calls on the Commission to ensure consultation with the public at an early stage of policy-shaping, and this view is also shared by a broad cross-section of civil society. We shall certainly take action in this regard.

We are all more than aware of the crucial role that the media – press, television, radio and the internet – play in contemporary democracy. We all know that a large part of the communication gap has to do with the fact that European affairs are quite marginal and often misrepresented in the media.

I would like to be clear on this issue, because you have asked the Commission to define with the greatest precision what role it would like to assign to the media. However, the problem cannot be addressed from that angle. The only role the media can have is the one that our democratic tradition has entrusted them with, which is to inform citizens in an independent, pluralistic and critical manner on European issues in the same way as domestic issues. The problem is how to create the conditions for this to happen, and this will be the theme of a stakeholders’ conference that will take place in Helsinki in December, as a follow-up to the White Paper.

Another central theme of the White Paper is understanding public opinion. Our societies are experiencing unprecedented changes due to higher internal mobility, migration and globalisation. Public opinion has become more and more complex to define and comprehend. Over the last 30 years, the Eurobarometer has been a very useful tool for measuring public opinion, perceptions and orientations. However, we feel that much more can be done. I take note of your hesitations as regards our proposal for an observatory for European public opinion, but we can adopt a more pragmatic approach or step-by-step approach to this matter. For example, the idea of setting up networks of experts to exchange best practices and exploit synergies received considerable support during the public consultation.

I shall not touch upon the many other issues that you rightly address in your comprehensive report, such as the role of Member States, the importance of the regional and local level, the involvement of national parliaments or the responsibilities of political parties, which are all crucial, of course. We fundamentally agree on those issues, and I am very glad that the scope of my mandate allows me to work out concrete proposals to help realise these common aspirations.

Your report is a milestone in the process we have started with the White Paper. It contains strong encouragement to move forward on the basis of ever-closer cooperation between our two institutions. The Commission will issue its final report on the White Paper next spring. That report will set out a series of concrete proposals, to be followed up by operational plans of action. The way ahead is still long and far from easy, but I am confident that, with your support, we can make a real change in the way Europe communicates with its citizens by giving them a real say and by listening to them. An EU communication policy can be a tool to strengthen democracy and I look forward to the debate on it.

  Michael Cashman (PSE), draftsman of the opinion of the Committee on Civil Liberties, Justice and Home Affairs. – Mr President, I would like to congratulate the rapporteur, but in my one minute I want to focus directly on what we should be doing. We should be examining the way we communicate with our citizens, and that means we have to be absolutely clear about the language that we use. It must be plain, simple, clear and precise. It is no use talking about tools and barometers. People switch off. We need to be passionate about what we do and how we do it.

This is arguably the most successful European institution, and yet we are criticised and we very rarely defend ourselves. There are 25 Member States with different political persuasions and cultures, acting together for the common benefit of 450 million citizens – absolutely brilliant! But do we sell and promote what we do effectively? We do not. Do we ensure that national parliaments engage in their scrutiny role? No, we do not. We merely stand back and take the criticism.

Finally, let me grab four seconds. I urge the Commission to go forward with its proposal for the review of Regulation (EC) No 1049/2001. It is not in this report. It is accepted in the Commission work programme. We can only be held accountable and be effective if people understand what we do for them.

  Gérard Onesta (Verts/ALE), rapporteur pour avis de la commission des affaires constitutionnelles. – Monsieur le Président, la commission des affaires constitutionnelles a clairement marqué son accord pour une politique de communication propre et elle salue le travail de la commissaire Wallström. Il est d'ailleurs grand temps de disposer d'une telle politique, si l'on en croit les Eurobaromètres qui montrent le décrochage entre nos institutions et les attentes des citoyens. La commission AFCO se félicite également de ce que la Commission envisage une communication à double sens, ce qui est très nouveau: les institutions parlant aux citoyens et les citoyens pouvant s'adresser aux institutions.

Le problème, c'est qu'après avoir posé cet excellent principe dès le début du livre blanc, on cherche un peu désespérément comment les citoyens pourront s'exprimer concrètement, c'est un peu la grande faille, Madame la Commissaire de votre proposition. Vous pourrez peut-être vous inspirer utilement des propositions du Parlement, notamment celle concernant la création d'une agora citoyenne, cet organe de concertation qui va entrer en phase de test en 2007.

Notre commission n'est, en principe, pas opposée à un nouvel instrument interinstitutionnel, charte ou code, mais elle demande que les garanties et les obligations que cela implique soient étudiées avec soin. Par ailleurs, elle rappelle que la Charte des droits fondamentaux définit déjà des droits en matière d'information et qu'il faut respecter en tout état de cause les prérogatives de notre Parlement, notamment son pouvoir de s'adresser librement aux citoyens.

Il convient également de tenir compte du rythme très particulier du débat au niveau européen qui est totalement déconnecté des agendas nationaux. À ce propos, nous rapellons notre volonté d'avoir un débat annuel sur ce sujet en plénière, ici, au Parlement. Concernant les nouvelles technologies, nous sommes d'accord de les utiliser, à condition toutefois de ne pas créer une fracture numérique entre les citoyens qui auront accès et ceux qui n'auront pas accès à ces nouvelles technologies. Nous pensons par ailleurs qu'il faut mieux hiérarchiser nos partenariats entre sociétés civiles, partis politiques européens et journalistes, dans le plein respect de l'indépendance de ces derniers, bien évidemment. Nous allons même jusqu'à faire une proposition iconoclaste: le développement d'une administration européenne de proximité pour que Bruxelles se rapproche des citoyens.

Quant au non-dit de mon rapport, il concerne la base juridique. La commission AFCO n'a en effet pas souhaité se prononcer sur l'article 308. Par un vote très serré, elle n'a pas voulu faire explicitement référence à cet article, mais par un autre vote également très serré, – merci à Andrew Duff –, elle n'a pas écarté formellement le recours à ce même article 308, comprenne qui pourra... Le débat sur la base juridique reste donc très ouvert, même si personnellement et sur un plan tactique, je me rallie sans réserve à ce que vous propose votre rapporteur Luis Herrero-Tejedor, dont je salue ici l'ouverture et la convivialité, ainsi que le caractère constructif de son travail.

  Doris Pack, im Namen der PPE-DE-Fraktion. – Herr Präsident, Frau Kommissarin! Ich bin eigentlich froh, dass wir die Debatte über die Informationspolitik gleich nach der Debatte zum Bürgerbeauftragten haben. Denn der Bürgerbeauftragte wurde heute Morgen auch oft in seinen Beziehungen zu den Bürgern zitiert. Ich habe das Problem, dass wir im Ausschuss feststellen, dass die Kommission in ihren Beziehungen zu den Bürgern oftmals dem, was der Bürgerbeauftragte eigentlich will, hinterherhinkt.

Die Antworten der Kommission auf vielfache Anträge von Bürgern oder Projektgestaltern in der Europäischen Union sind oft lieblos oder gar schnodderig, und das darf einfach nicht sein. Genau die Bürger, die ein Anliegen haben, die auf Aufforderungen zur Einreichung von Vorschlägen antworten, werden oftmals derart unfreundlich bedient, dass sie natürlich die Lust verlieren, an europäischen Projekten weiterzuarbeiten.

Wie verhält es sich dann mit den Bürgern, die erst gar nicht engagiert sind, weil sie andere Interessen haben? Wir erreichen sie auf diesem Wege nicht, und wenn wir jetzt versuchen, die Bürger besser einzubinden, dann muss ich sagen, das geht nicht mit einer neuen Kommunikationsstrategie der Kommission. Wir brauchen die Menschen vor Ort und wir müssen sie auch vor Ort ansprechen. Das kann nicht von Brüssel aus geschehen. Die Frau Kommissarin ist guten Willens. Sie will wirklich kommunizieren. Das Problem ist nur, die Bürger wollen überhaupt nicht von der Frau Kommissarin bedient werden, weil sie sagen, die Kommission ist sowieso dafür, der glauben wir aber nicht. Also brauchen Sie gewählte Bürger zu Hause, Sie brauchen die Abgeordneten des Parlaments, des Bundestages, der regionalen Parlamente, die auch Ansprechpartner für die europäischen Belange sind. Unser großes Problem ist nur, die fühlen sich nicht verantwortlich. Wir müssen versuchen, die Kommunikation bürgernäher zu machen. Wir müssen die Infopoints in den Städten stärken, wir müssen mehr Infopoints schaffen, denn solche Infopoints in den Rathäusern sprechen die Bürger an. Natürlich müssen wir auch die existierenden Programme der Europäischen Union, gerade was die Bildung angeht, benutzen. Die beste Kommunikationsstrategie sind die Bildungsprogramme Comenius, Erasmus, Leonardo. Nutzen wir sie, dann finden wir die Bürger, die wir brauchen, um dieses Europa weiterzubauen.

  Guy Bono, au nom du groupe PSE. – Monsieur le Président, en tant que rapporteur pour les socialistes sur le projet de rapport relatif au livre blanc sur la politique de communication européenne, je voudrais immédiatement me féliciter, comme l'a fait précédemment M. Onesta, que la communication soit enfin pensée comme un processus à double sens entre les institutions et les citoyens, et non plus comme une simple opération de marketing. Cependant, il reste beaucoup de chemin à parcourir avant de mettre en place une communication européenne permettant d'intégrer les questions européennes au cœur même de l'espace public au niveau national.

Je l'ai dit en commission et je le redis ici: je regrette que le livre blanc continue de surévaluer les nouvelles technologies et de sous-évaluer les télévisions nationales. On sait que les chaînes généralistes nationales restent - et les enquêtes d'Eurobaromètre le montrent - la source d'information préférée des habitants de l'Union. Et il convient, me semble-t-il, d'agir à ce niveau.

En outre, le livre blanc reste étrangement silencieux sur les moyens financiers. Or, nous le savons tous, la démocratie et donc la communication ont un coût. Tant que le budget pluriannuel de l'Union sera inférieur au budget d'une agence de publicité européenne, peu de choses pourront être effectivement mises en œuvre. Je voudrais bien évidemment féliciter le rapporteur, M. Herrero, et lui dire que, en ce qui concerne la question de l'article 308, le débat n'est pas clos et que ma collègue, Christa Prets, reviendra tout à l'heure sur ce problème.

Madame la Commissaire, à chaque fois que la Commission parle de politique de communication, c'est malheureusement lorsque l'Europe est en crise! Et c'est uniquement lorsque cela va mal que la Commission éprouve le besoin de communiquer. La question qui se pose à la Commission porte sur le contenu même de sa communication. Les citoyens identifient la Commission à un organe ultralibéral qui ne se préoccupe nullement de protéger les citoyens européens contre les grands vents de la mondialisation.

Nous devons aux citoyens, et à la démocratie, offrir une meilleure explication de ce qui se passe à Bruxelles. La plupart des citoyens européens n'ont pas conscience des réalisations rendues possibles grâce aux politiques et aux financements de l'Union européenne. En outre, ils ignorent trop souvent que tout ce qui se décide à Bruxelles résulte de la volonté des États membres. Si on a libéralisé l'électricité, le gaz, le transport ferroviaire, le transport routier et maintenant la poste, c'est que les États membres l'ont voulu! Sans cette volonté des États membres, cela n'aurait pas été fait.

Pour conclure, je considère que nous n'avons pas tant besoin d'un code de conduite des institutions européennes sur la communication avec les citoyens que d'un code de conduite pour la Commission afin qu'elle mène une politique plus proche des préoccupations de nos concitoyens. Enfin, c'est un code de conduite tout court qu'il faut soumettre aux États membres afin qu'ils assument leurs responsabilités et cessent une fois pour toutes de "nationaliser" les succès européens et de "communautariser" leurs échecs nationaux. L'Europe s'en trouvera grandie.

  Karin Resetarits, im Namen der ALDE-Fraktion. – Herr Präsident, sehr geehrte Frau Kommissarin! Man kann aus allem eine Wissenschaft machen und durchaus interessante Erkenntnisse haben. In diese Kategorie fällt das Weißbuch zur Kommunikation, über das wir heute abstimmen werden. Aber wenn das Haus brennt, sollte man tunlichst den Brandherd lokalisieren, eingrenzen und ein Löschgerät zur Hand nehmen und nicht über Feuer philosophieren, sonst brennt die Hütte ab.

Die EU hat ein massives Kommunikationsproblem. Ihr Image ist schlecht. Der schlimmste Vorwurf von den Bürgern ist, dass wir zu bürokratisch sind, unsere Gesetze zu abgehoben sind und ihnen nichts bringen. Natürlich stimmt das so nicht. Aber genau das müssen wir kommunizieren. Hier versagen wir oft.

Jüngstes Beispiel: die EU-Sicherheitsvorschriften über das Handgepäck beim Fliegen. Wer die Bürger darüber am Flughafen sprechen hört, erfährt, wie sehr sie sich darüber aufregen. Doch der Brandstifter ist in ihren Augen nicht Osama Bin Laden oder irgendeine andere Terrorfigur, sondern Brüssel. Wir sind es, die Schuld daran haben, dass sie nun nicht einmal mehr eine Wasserflasche mit an Bord nehmen dürfen. Wir werden verhöhnt, wenn wir 100-ml-Behälter verlangen, obwohl es solche Behälter im gesamten EU-Binnenmarkt nicht gibt.

Nun frage ich die Kommission, die ja genau dieses Geheimgesetz formuliert hat: Was haben Sie getan, um die Kommunikation in dieser Angelegenheit zu verbessern? Haben Sie an alle Fluggäste Flugblätter verteilt, in denen Sie die Bürger um Verständnis bitten? Ich habe nichts davon wahrgenommen. Haben Sie sich auf Medienberichte verlassen? Das ist zu wenig. Sie müssen sich direkt an die Bürger wenden, denn Sie greifen direkt in ihr Leben ein. Sie schränken mit diesen Sicherheitsbestimmungen ihre Freiheiten ein. Deshalb müssen Sie sehr gute Argumente haben. Das ist Kommunikationsarbeit.

Zweieinhalb Jahre sind wir nun damit beschäftigt, die Kommunikation zu verbessern, aber es sind nur Kopfgeburten herausgekommen. Das ist das Gegenteil von effizienter Kommunikation. Werden wir praktischer, konkreter, machen wir aus der Kommunikation keine reine Wissenschaft, sondern sehen wir darin einfach das, was sie tatsächlich ist: ein Werkzeug, vergleichbar mit einem Löschgerät, wenn es brennt.

  Διαμάντω Μανωλάκου, εξ ονόματος της ομάδας GUE/NGL. – Κύριε Πρόεδρε, μέχρι σήμερα τα πληροφοριακά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτυπώνουν με τον πιο ελκυστικό τρόπο τις αντιλαϊκές πολιτικές της, αφού, αν και είναι υπέρ του κεφαλαίου, τις παρουσιάζουν ότι είναι υπέρ των εργαζομένων, εξαφανίζοντας μάλιστα και τις αντίθετες απόψεις· ωστόσο, αποτελέσματα δεν υπήρξαν.

Οι εργαζόμενοι, κρίνοντας με βάση την πείρα της ζωής τους, αρχίζουν να αμφισβητούν το όραμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό εκφράστηκε με τη μεγάλη αποχή στις τελευταίες ευρωεκλογές, με τα δημοψηφίσματα και το "όχι" στο Ευρωσύνταγμα σε Γαλλία και Ολλανδία, με τις αντιδράσεις στο ευρώ και την ακρίβεια, με τις μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις (σε παιδεία, υγεία, πρόνοια), στις εργασιακές σχέσεις (ασφαλιστικό και άλλα), γεγονότα που δείχνουν ότι η νομιμοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης κινείται σε φθίνουσα πορεία στα μάτια των λαών. Αναδύεται, έτσι, αργά και σταθερά, η τάση για ολοένα οξύτερες κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις.

Φαίνεται ότι η λαϊκή δυσαρέσκεια μετατρέπεται σε πάλη ενάντια σε αυτή την απάνθρωπη πολιτική της φτώχειας, της αδικίας και του πολέμου. Έτσι, η Επιτροπή, με τη Λευκή Βίβλο για μια Ευρωπαϊκή Πολιτική Επικοινωνίας, επιστρατεύει όλα τα μέσα, ξεκινώντας από τα θεσμικά της όργανα, τα κράτη μέλη, τα εθνικά κοινοβούλια, την τοπική αυτοδιοίκηση, τα ΜΜΕ, την αξιοποίηση και εκπαίδευση στις νέες τεχνολογίες, το Διαδίκτυο, για την ανίχνευση της κοινής γνώμης, του λαϊκού προβληματισμού και δυσαρέσκειας, αλλά και την αξιοποίηση των πληροφοριών για τη βελτίωση της προπαγάνδας της.

Στόχος της είναι, μέσα και από τα λεφτά των λαών, όπως το πρόγραμμα PRINCE, μέσα από δήθεν ενημερωτικές δράσεις, να βελτιώσει την προπαγάνδα της, να πείσει για την αποδοχή του Ευρωσυντάγματος, που στρατιωτικοποιεί την Ευρώπη και καταδικάζει τους λαούς σε λιγότερα δικαιώματα και συνεχή λιτότητα, αλλά και συνολικά για την ανοχή και αποδοχή της πολιτικής της.

Επικεντρώνει την προσπάθειά της στον έλεγχο της διοχέτευσης της πληροφορίας από τα κρατικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα, τις εθνικές και περιφερειακές εφημερίδες, τα ιδιωτικά κανάλια, που είναι στη συντριπτική πλειοψηφία στα χέρια του κεφαλαίου, το Διαδίκτυο, και άλλα, ώστε να διαμορφώνει το ακριβές περιεχόμενο που θα καθιστά την ευρωπαϊκή ιμπεριαλιστική πολιτική της ωραιοποιημένη, ελκυστική και πειστική στα μάτια των λαών.

Η Λευκή Βίβλος αναπτύσσει ουσιαστικά μια δυναμική και ενεργητική επικοινωνιακή πολιτική με υποκρισία και άλλοθι την ελεύθερη έκφραση και την κατανόηση των πολιτικών της που εφαρμόζονται. Θέλει έτσι να συγκαλύψει τις μονόπλευρες πολιτικές επιλογές της μέσα από έναν ενισχυμένο κοινωνικό διάλογο που θα εξασφαλίζει την απαραίτητη εύρυθμη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως μηχανισμού του κεφαλαίου, της κοινωνικής συναίνεσης ή και της συνενοχής στις πολιτικές της επιλογές.

  Zdzisław Zbigniew Podkański, w imieniu grupy UEN. – Panie Przewodniczący! Dzisiejsza debata nad europejską polityką komunikacji jest w pełni uzasadniona, bo tak naprawdę polityki tej nie ma. To, co dziś nazywa się komunikacją, jest w rzeczywistości typową propagandą. Głoszone słowa i argumenty nie poruszają ludzi i nie poruszą, bo ludzie chcą dialogu, a nie jednostronnej propagandy. Dopóki będą narzucane gotowe już i jedynie słuszne rozwiązania, dotąd ludzie nie będą się czuli partnerem w dyskusji i będą zamykać się w sobie i w swoich przekonaniach. Jeżeli naprawdę chcemy nowoczesnej komunikacji, albo lepiej: dialogu społecznego, to musimy najpierw odpowiedzieć sami sobie na pytanie, czy jesteśmy przygotowani do rozmów z ludźmi, a jeżeli tak, to zacznijmy rozmowy od dyskusji na temat jaka ma być Unia Europejska. Czy ma być państwem federalnym, czy Europą ojczyzn i ściśle ze sobą współpracujących narodów? Jeżeli chcemy dialogu, to musimy uznać wyniki referendum konstytucyjnego we Francji i Holandii i nie wracać z uporem do martwego już projektu Konstytucji.

Przestańmy także dyskutować nad tym, czy Europa ma być dla obywateli, czy obywatele dla Europy, a spróbujmy przeprowadzić wielką europejską debatę na temat dokąd zmierzamy. Przybliżmy też Unię społeczeństwu, ale nie poprzez propagandę, lecz poprzez dobre rozwiązania, czytelne prawo, uproszczone procedury, odbiurokratyzowane i przyjazne ludziom instytucje oraz możliwość partnerskiej dyskusji.

  Thomas Wise, on behalf of the IND/DEM Group. – Mr President, the EU communication policy that this report evaluates was devised in an attempt to – and I quote – ‘halt the rise of euroscepticism’. It is yet another reaction to the French and Dutch public rejecting unequivocally both the draft Constitutional Treaty and further integration.

Instead of accepting that ‘no’ means ‘no’, the political elite have deluded themselves that the French and Dutch people did not base their ‘no’ votes on sensible and educated grounds. Indeed, a Commission official is recently quoted as saying: ‘given the recent experience in France and the Netherlands concerning referendums, we would not advise anyone to organise one’. So asking people what they want is a no-no.

May I offer you some advice? You are in a hole of your own making. I suggest you stop digging. You should throw away the spade. Why? Very simply, because you are missing the point. It does not matter how much style and gloss you put on a project, because if the substance is rotten then it will fail. For communication to be successful you have to listen. Simply shouting louder will not do!

The institutions are being disingenuous to the people they purport to represent. The French and Dutch have scuppered the project, yet you go on as if this never happened. Let me assure you that if and when the British people are afforded the same opportunity, the results will be even more conclusive, and that no communication policy will change the growing realisation that, right across the Member States, the EU project is an expensive failure.

  Philip Claeys (NI). – Voorzitter, terecht wordt in het verslag aangestipt dat er ook naar de burgers moet worden geluisterd, maar concrete oplossingen worden spijtig genoeg niet aangedragen. Blijkbaar gaat men ervan uit dat er alleen maar een beter communicatiebeleid kan komen als er ook meer Europa komt, vandaar het pleidooi voor de Europese grondwet en voor pan-Europese politieke partijen. Men heeft blijkbaar nog niet veel geleerd uit de referenda in Frankrijk en Nederland.

Ik geef natuurlijk toe dat het moeilijk is de burgers enthousiast te maken via een communicatiebeleid, wanneer de rest van het beleid lijnrecht tegen het grootste deel van de publieke opinie ingaat. Ik verwijs bijvoorbeeld naar het uitbreidingsbeleid. Men weet heel goed dat de grote meerderheid van de Europeanen tegen de toetreding van een niet-Europees land als Turkije is. Toch trekken de Commissie en de Raad zich daar helemaal niets van aan. Men kan daar gaan communiceren zoveel men wil, maar dat zal niets veranderen aan de kloof die gaapt tussen de publieke opinie enerzijds en de Europese instellingen anderzijds.

In het verslag wordt aangestipt dat de voorlichtingsbureaus van de Commissie niet de interesse van de burgers wekken. Dat is nog eufemistisch gesteld. In Vlaanderen bijvoorbeeld is men erin geslaagd de grootste partij van het land, het Vlaams Belang, niet één enkele keer uit te nodigen op de debatten die in de provincies over Europese thema's worden georganiseerd. Dat waren debatten onder gelijkgezinden, want de enige partij die kritisch staat tegenover het uitbreidingsbeleid en tegenover de grondwet mocht niet deelnemen. Sterker nog, commissaris Wallström heeft deze discriminatie openlijk toegegeven in het Belgische federale parlement. In mijn land is de zogenaamde Europese communicatie dus niet meer dan propaganda die door niemand wordt ernstig genomen en die geen enkele geloofwaardigheid heeft. Het is met andere woorden weggesmeten geld.

  Maria da Assunção Esteves (PPE-DE). – Sr. Presidente, Sra. Comissária, o problema da comunicação entre a Europa das instituições e a Europa dos cidadãos perdura há demasiado tempo sem uma resposta.

A Europa ainda não formou um centro político capaz de atrair e mobilizar os cidadãos, capaz de os comprometer neste tempo de mudança. As causas estão à vista: ausência de uma adequada reforma institucional, prevalência do poder de representação indirecta do Conselho sobre a força de representação directa do Parlamento, prevalência da burocracia e do mistério dos gabinetes sobre uma verdadeira acção de publicidade e informação.

Os cidadãos, como lembra o eurobarómetro, olham as instituições europeias como uma liberdade distante ou mesmo estranha. De algumas nem conhecem os contornos, a rua está longe dos centros de poder, o sistema político não responde ao ambiente social e a verdade é que uma cidadania europeia, transnacional e cosmopolita, só existe com os impulsos da vontade política, justamente porque ela não tem a força da espontaneidade das cidadanias nacionais. Assim, é urgente compreender a importância estratégica dos meios de comunicação de massa generalistas, é urgente incluir nos curricula das escolas, das universidades, dos centros de formação, o tema da Europa, é urgente a publicidade institucional nos media, é urgente tomar a sério o trabalho dos gabinetes de informação da Comissão e do Parlamento nos Estados-Membros e é importante não adormecer o projecto constitucional de refundação da Europa, sem uma reforma institucional séria e sem uma política de informação eficaz, a Europa será um gigante de pés de barro.

  Christa Prets (PSE). – Herr Präsident, Frau Kommissarin! Wir haben gerade von den Referenden zum Entwurf einer Europäischen Verfassung in den Niederlanden und in Frankreich gehört. Man sollte auch die Gründe dafür klarlegen, warum man hier so abgestimmt hat, denn dies ist nicht auf ein Versagen der Europäischen Union zurückzuführen. Die Mehrheit der europäischen Bevölkerung hat ja bereits für die Verfassung gestimmt!

Dennoch muss man über die Kommunikation nachdenken. Mit dem Weißbuch liegen einige praktikable Vorschläge auf dem Tisch. Aber um das Wissensdefizit abzubauen, ist es notwendig, eine qualitativ hochwertige Öffentlichkeitsarbeit auf allen Ebenen auszubauen und zu forcieren. Dazu gehören verstärkt Infopoints, die den Bürgerinnen und Bürgern, die oft genug plan- und orientierungslos durch die Städte laufen und Ansprechpartner suchen, kompetente Antworten geben können. Wir brauchen verstärkt Medien auf der lokalen, regionalen und nationalen Ebene. Hier ist es häufig so, dass die meisten Medien negative Berichterstattungen abgeben.

Aber auch der Rat spricht in Brüssel oder hier in Straßburg mit einer anderen Sprache, als das die Bürgerinnen und Bürger von zuhause kennen: Die EU ist schuld daran, dass die eine oder andere Entscheidung zum Negativen getroffen wurde. Auch hier muss man ansetzen! Daher ist es wichtig – so wie auch im Bericht gefordert –, den Dialog mit dem Rat, der Kommission, dem Parlament, aber auch mit den Bürgerinnen und Bürgern zu fördern. Dann werden wir vielleicht eine Chance haben!

Ich bin dafür, die Bedeutung der Programme zu unterstreichen. Wir haben beispielsweise die Programme Leonardo und Erasmus, die viel zur Kommunikation beitragen. Aber wir kürzen deren Mittelausstattung, anstatt sie aufzustocken. Die aktive Bürgerschaft, Städtepartnerschaften usw. sind wichtige Dinge, die wir brauchen und die besser sind als zahllose Broschüren; und gerade hier wird gekürzt – leider am falschen Platz!

Artikel 308 wäre eine Schwächung des Parlaments! Das Parlament ist in diesem Artikel überhaupt nicht erwähnt. Wir wären außen vor, und dagegen müssen wir uns wehren!

  Frédérique Ries (ALDE). – Monsieur le Président, un livre blanc sur la politique de communication européenne, quelle bonne idée! Quelle idée aussi d'avoir attendu aussi longtemps! C'est sans doute, cela a été dit, le seul effet positif du rejet de la Constitution en France et aux Pays-Bas. Il aura mis les dirigeants d'Europe face à leurs responsabilités énormes en termes de communication. L'Europe ne souffre pas d'un déficit démocratique, le procès est injuste, mais d'un déficit d'information, d'explication, de communication ajustée, interactive et compréhensible.

Si je me réjouis de ce livre blanc, je regrette toutefois qu'il se contente de questions et de principes. On n'en est plus à parler forums, consultations, enquêtes, réseaux et à se demander quelles mesures prendre: il faut les prendre.

Les trois points essentiels de ce document sont, à mes yeux, les points 23, 24 et 32. C'est à l'école que se gagne ce combat de la citoyenneté européenne. Nous le vivons tous les jours dans nos rencontres avec les étudiants. C'est dans l'enseignement supérieur que se cultivent, grâce à Erasmus, les vrais citoyens d'Europe frottés à nos cultures, à nos différences, et c'est avec les médias traditionnels, je ne crois pas aux médias alternatifs, que nous devons travailler pour faire valoir le quotidien de nos activités et décoder la valeur ajoutée de nos législations.

Je conclus en disant, Monsieur le Président que ce défi est immense et que ce débat est essentiel, parce que la vraie menace en Europe aujourd'hui n'est pas le scepticisme mais l'indifférence. Et notre arme pour la combattre, c'est communiquer.

  Alessandro Battilocchio (NI). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, parlo a nome del nuovo PSI. Sono d'accordo con la Commissione nel sostenere l'importanza di avvicinare le istituzioni ai cittadini, anche grazie ad un'efficiente politica di comunicazione.

Condivido, tuttavia, l'approccio del relatore, secondo cui definire una linea comune a tutte le istituzioni ridurrebbe lo spazio per la libertà di espressione e anche per adattare, come è necessario, la comunicazione ai diversi settori d'azione e al divenire della realtà sociale e tecnologica. Un quadro giuridico in materia, infatti, non farebbe che appesantire inutilmente un settore che vive di creatività e spontaneità. Ma non dimentichiamoci che la comunicazione è uno strumento non un fine ultimo: se vogliamo che i cittadini si riavvicinino alle istituzioni, occorre che queste facciano il possibile per avvicinarsi a loro ed ascoltino le istanze che arrivano dal territorio.

Occorre quindi evitare legislazioni inutili; occuparsi di politiche ed azioni che concretamente abbiano un impatto positivo sulla crescita e lo sviluppo; rilanciare il progetto di Costituzione; aumentare l'efficienza, in primis, smettendola con questo assurdo e costosissimo trasloco mensile. Se sapremo fare tutto questo e sapremo poi in grado di comunicarlo, saremo più vicini ai cittadini.

  Péter Olajos (PPE-DE). – Tisztelt Elnök Úr! Egy tetszetős elmélet szerint az emberiséget környezetéből a beszéd, azaz a kommunikáció képessége emelte ki. Nem lévén etológus, nem tudom, hogy ez valóban így történt-e, vagy más okok is közrejátszottak. Egy azonban kétségtelen tény: az ember a legkommunikatívabb élőlény földünkön. Másként fogalmazva az ember sajátja, természetes tulajdonsága a fejlett kommunikáció.

A probléma abból származik, hogy nem csak mi emberek, hanem az általunk létrehozott intézmények, szervezetek, csoportok is szeretnének kommunikálni, ami ezen szervezeteknek nem sajátja, lényege. A történelem tanulmányozásával arra a következtetésre jutunk, hogy a múltban az életünket szervező és irányító intézmények nem mindig törekedtek a magas szintű kommunikációra, sőt néha kifejezetten elzárkóztak ettől. A társadalommal való mind teljesebb kommunikációra való törekvés demokráciánk sajátsága, amit a 20. századi telekommunikációs forradalom tett kivitelezhetővé. Rádió, TV, internet nélkül ma nem is beszélhetnénk itt erről a kérdésről.

Mindezek után állítom, hogy az Európai Unió az egyik legnyitottabb és legkommunikációkészebb szervezet, amelyet valaha megtapasztalhattunk Európában. Persze nem tökéletes, messze nem az, de eddig ez a legjobb. Használhatna kevesebb szakkifejezést vagy rövidítést, lehetnének fogalmai tisztábbak, érthetőbbek, és így tovább.

Ez azonban mit sem ér, ha az EU mint kommunikátor nem hiteles. Hitelesség nélkül az érthető üzenet sem megy át. És itt egyvalamit ki kell mondani: az Unió hitelességének legnagyobb rombolói nem mások mint tagállamaink politikusai és kormányai. Ők azok, akiknek megnyilvánulásaiban az EU kizárólag a bajok okaként szerepel, míg az Unió pozitív eredményei mindig az adott kormány eredményeiként kerülnek említésre. Ez a fehér könyv csak akkor lesz sikeres, ha a tagországok érdekeltek lesznek egy új, közös európai kommunikációs politika kialakításában és támogatásában.

  Maria Badia i Cutchet (PSE). – Señor Presidente, señora Comisaria, señoras y señores diputados, en el debate sobre este informe volvemos a plantearnos la distancia que separa las instituciones comunitarias de la ciudadanía y cómo reducirla.

A mi entender, aun reconociendo el gran esfuerzo que se hace desde la Comisión y el Parlamento para hacer frente a esta lejanía, es del todo imprescindible contar con la complicidad de los medios de comunicación, así como de los parlamentos nacionales.

Es generalizada la opinión de que los medios de comunicación de los Estados miembros consideran que lo que aquí sucede no es noticia ni interesa en general a los ciudadanos. Por ello, en primer lugar deberíamos implicar de manera más directa a estos medios de comunicación, para que nos ayuden a traducir y acercar sin tecnicismos la dimensión comunitaria a los ciudadanos. Con esta complicidad, probablemente conseguiríamos también emitir la actualidad de la Unión Europea en horarios de mayor audiencia dentro de la programación mediática.

Por nuestra parte, es necesario que facilitemos la labor de estos profesionales y es imprescindible simplificar y hacer más transparentes los procedimientos: complicidad y trabajo conjunto con los parlamentos nacionales, para que transmitan las cuestiones que preocupan a nivel nacional, regional y local, y generen así un feedback que incorpore, con normalidad, las cuestiones relativas a la política europea.

Por otro lado, me parece bien seguir apostando por Internet como uno de los principales proveedores de información comunitaria. Sin embargo, Internet sólo llega a una parte del público, que ya está interesado. Tenemos otro público, que sólo accede a los medios de comunicación tradicionales —televisión y radio— a través de sus respectivos canales o emisoras nacionales, regionales o locales.

En este terreno las nuevas tecnologías pueden abrir un nuevo horizonte, integrando diferentes servicios y productos que puedan facilitar una transmisión de información multimodal, ampliando así el público destinatario.

  Marian Harkin (ALDE). – Mr President, I congratulate the rapporteur.

In the short time available to me, I should like to mention the strategy used by a former President of this Parliament, Pat Cox, to communicate Europe. In a famous speech, he started by talking about the local impact on a small community in the south of Ireland that used European legislation to maintain its telephone service. Then he moved on to the global – or European – level, speaking about European values and issues such as Blue Flag beaches, the European health card and other benefits that accrue to European citizens. That is a good strategy – communicating the added value of Europe at the local, regional, European and global levels.

Look at this week and take two pieces of legislation we have passed. We passed an amendment to Aarhus, which already guarantees public participation in decision-making and access to justice in environmental matters. We have added GMOs to that. That will make a difference at individual local level, where citizens can influence outcomes. We also passed the Services Directive. That too will have a positive impact on our citizens.

  Luca Romagnoli (NI). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, il Libro bianco su una politica europea di comunicazione intendeva arrestare l'aumento dell'euroscetticismo, visti gli esiti dei referendum in Francia e Olanda. Questo è il diabolico ritrovato per cercare di colmare la distanza tra l'Unione e i cittadini, invece che finirla di imporre astrattezze e vessazioni attraverso regolamenti e direttive.

Elaborare norme di condotta a cui tutte le Istituzioni europee dovrebbero attenersi – concordo pienamente con il relatore – riduce ulteriormente lo spazio per pareri indipendenti. Questo vale tanto più per il Parlamento, ove i già ristrettissimi spazi di libertà – basti vedere ad esempio come viene eletto il Presidente o come per i non iscritti siano compressi i tempi di parola e conculcata la possibilità di incidere sul processo legislativo – sarebbero ulteriormente ridotti da un codice che ne definisca le modalità di comunicazione. Basta buttare soldi in assurda propaganda!

  Reinhard Rack (PPE-DE). – Herr Präsident! Die Europäische Union ist schwer vermittelbar. Das ist keine Aussage zum europäischen Arbeitsmarkt, sonder ein Fakt zum Thema EU-Information. Europa betreut hoch komplexe Inhalte, unsere Verfahren sind langwierig und mühselig. Daher ist es schwer, den Bürgern Europas begreiflich zu machen, was sie von Europa haben.

Zum Teil sind wir aber auch selbst schuld an dieser Misere. Die Europäische Kommission findet es vor lauter Objektivitätsbemühen unmöglich, ein klares und deutliches Ja zur europäischen Verfassung zu sagen. Unsere Verwaltung im Parlament tut alles, um Besucher in Brüssel und Straßburg soweit wie möglich im Hinterzimmer oder im Keller wegzusperren.

Daher brauchen wir eine neue und bessere Information und keinen Streit um die Rechtsgrundlage. Wir brauchen gut gemachte redaktionell aufbereitete Fernsehberichte über europäische Arbeit, von der die Menschen etwas haben. Wir brauchen keine Hochglanzbroschüren, die niemand liest und die jeder wegwirft.

  Andrew Duff (ALDE). – Mr President, for us to plunge into legislation in this sensitive field would be a great mistake. It is clear that an EU media law would be complex, controversial and unpopular. My group therefore strongly opposes the deployment of Article 308, which is neither necessary nor suitable. We greatly prefer the Commission’s original and pragmatic proposal for a code of conduct.

  Alejo Vidal-Quadras (PPE-DE). – Señor Presidente, el 1 de febrero de 2006, la Comisión presentó el Libro Blanco sobre una política europea de comunicación, y el informe del señor Herrero, aprobado por una amplia mayoría en la Comisión de Cultura y Educación, recoge las principales líneas maestras sugeridas por la Comisión, pero introduce una novedad esencial, que ha dado origen a un serio y profundo debate, tanto en este Parlamento como a nivel interinstitucional.

El informe del señor Herrero, en su apartado 10, insta a la Comisión a que explore la posibilidad de lanzar un programa europeo de información y comunicación, con arreglo al artículo 308 del Tratado.

En mi calidad de vicepresidente responsable de información y comunicación de este Parlamento, he seguido muy de cerca este debate y debo señalar que el Grupo interinstitucional ha valorado positivamente la creación de una base legal, y que todas las instituciones, como nos recordaba el señor Herrero, han mostrado también su apoyo. Mi conclusión es que merece la pena intentarlo.

Soy consciente de las reservas que ha generado esta propuesta, todas basadas en la pérdida de control por parte del Parlamento, lo que no deja de ser curioso, queridos colegas, porque es difícil perder aquello que no se tiene.

Sin embargo, hay que tener presentes tres cosas. En primer lugar, el informe deja claro que, si la Comisión presenta una propuesta, el Parlamento deberá participar plenamente en la elaboración de su contenido; en segundo lugar, el Parlamento cuenta con la poderosa herramienta del control presupuestario; y, en tercer lugar, está el Grupo interinstitucional de comunicación, cuyo mandato es fijar las orientaciones básicas de la política de comunicación.

Hemos de perder los complejos y crear una estrategia de comunicación que sea capaz de presentar, explicar y defender Europa mediante la razón, pero también con ilusión, pasión y emoción.

Por ello, muestro mi más sincero apoyo al informe del señor Herrero y a su propuesta de crear un programa sobre la base del artículo 308 del Tratado.

  Margot Wallström, Vice-President of the Commission. Mr President, I have to admit that this discussion has left me a bit puzzled. In the White Paper on a new communication policy, we have tried, first of all, to analyse the problem with previous communication policies and see exactly what we have to do to ensure that we democratically safeguard citizens’ rights to information and ensure they have a say in decision-making in Europe.

We established five areas of action. We need to define common principles, such as freedom of expression, diversity, inclusion, participation. We need to empower citizens. We need to involve them in different ways, from civic education, giving them a basic knowledge of what goes on, to engaging with civil society. We cannot ignore the new media and new technologies. If we think that it is enough to publish an article in The Financial Times to communicate with citizens, I am sorry, this is 2006. The debate is also shaped elsewhere.

The real divide, as someone said at one of our stakeholder conferences, is between the decision-makers and those who use the internet.

If you look at the campaign in France, most of the websites on the Constitution were ‘no’ websites. Where were those who wanted to argue for a ‘yes’ vote? They did not use the internet enough. We have to understand and embrace what is going on in the new technologies.

The fourth chapter is understanding public opinion. We have to be more professional in monitoring and linking up to public opinion. As many of you have said, we have to do the job together. All the institutions have to take responsibility.

In this debate, some have accused us of issuing propaganda as soon as we do anything and others seem to think that it is enough to increase the number of Europe Direct information points in Europe. That will not do. We have to have a serious communication policy as a tool for democracy, a tool for citizens. They have a right to better understanding. They have a right to participate in a public sphere where we have a truly European political culture and truly pan-European media, reflecting the debate that is going on and helping us to understand and follow it. We also need to establish meeting places for citizens where they can participate.

You say we already have democracy in Europe. Well, we have a participatory deficit. The majority of citizens still say they know very little or do not know enough about the European Union and its institutions, they are not able to follow what is being done in the European Parliament or the Commission. Can we simply say that we do not care and continue with business as usual? We have to change the way we communicate with citizens and it is their right to engage with us.

We will continue to work on all the things that you have mentioned. We have steadily increased the Europe Direct centres. We now have 400 and for the first time we have established them in the UK as well. We will increase this number next year, with 30 new centres, and we will continue our obligation to inform citizens, but that is still not enough. This is not just about information, it is about communication. We have to make it a two-way process.

Most of our citizens get most of their information from radio and television, so we have to make sure that we help radio and television at all levels to report to citizens on what goes on. That is also part of our policy.

We will review Regulation (EC) No 1049/2001, because access to information is absolutely crucial. Transparency, openness and access to information are central to a new communication policy.

Of course we discuss the content of policies: that is at the core of everything we do. A communication policy cannot replace good content or good policymaking. That is why we engage in Plan D activities, where we invite citizens to participate in the political debate about the future of Europe.

We take seriously the proposals for practical measures such as Agora, which are extremely important.

We have analysed the problems with the lack of a real communication policy. We have identified the five areas of action. We want a serious reaction from the European Parliament. Are these the right areas? If you have other proposals, we would be more than happy to work out very practical ideas, so that we can come back to ask for the necessary budgetary resources. We will combine that with reforming the way we work internally, in order to become more professional, more open, more transparent and more democratic.

I thank you for this debate and I hope that we shall continue to discuss these very important principles in trying to establish a communication policy that is right for the European Union and all its institutions.

(Applause)

  Le Président. – Merci Madame la Commissaire.

Je brûlais d'envie d'intervenir dans ce débat. Mme la commissaire a exprimé des choses extrêmement justes et je la remercie de s'être exprimée avec une telle force, mais je sortirais de mon rôle en allant plus loin.

Le débat est clos.

Le vote aura lieu aujourd'hui, à midi.

Déclarations écrites (article 142)

  Zita Gurmai (PSE). – The Communication is pragmatic if it is must be based on regular dialogue with European citizen, discussion and clarification of EU’s goals and strategies, aiming at the development of the successful European Project. Part of the responsibility lies on the EU, but the other part on Member States. Efficiency is the main target. Therefore the communication must be target-oriented and should have a legal base.

It is a must that the dynamic European society itself play a decisive role. The communication should reach out to all members of the society through a variety of tools, including traditional methods and new communication technology. Communicating through clearly defined messages, clear visions on Europe and European policies on the citizens’ own languages.

European citizens would like to see Europe as a model of growing economy, competitiveness social cohesion and solidarity and would like to feel that they are part of the decision-making processes. However, correct communication must be made up not only introducing success stories, best practices, added values but challenges, problems that our societies must prepare for and find solution to them together. This is what we should work for.

  Gábor Harangozó (PSE). – Szkepticizmus, egy elbukott alkotmány és növekvő bizalmatlanság a bővítési folyamattal, az új tagországokkal és magával az Unióval szemben – ezek a következményei a nem megfelelő európai kommunikációs politikának. Ennek fényében üdvözölnünk kell a Bizottság Fehér Könyvét és szándékát, hogy javítsa az Unió és polgárai közti kapcsolattartást. Egy, a nemzeti határokon túlmutató, jól informált polgárokból álló európai társadalmi közeg létrehozása minden kétséget kizáróan a hatékony európai kommunikációs politika célja kell hogy legyen.

Egyrészt jelentősen javítanunk kell a tájékoztatást az európai intézmények működéséről és célkitűzéseiről, másrészt képesnek kell lennünk arra, hogy meghallgassuk a tagállamok polgárait, és az európai politika formálásának aktív részeseivé tegyük őket. A polgárok pedig a helyi, regionális és nemzeti szinten érhetők el a leghatékonyabban, ezért a tájékoztatás hatékonyabbá tétele csak ezen szintek és az Unió intézményei közötti kapcsolattartás megerősítésével és az információáramlás hatékonyabbá tételével valósítható meg.

Nem elég csupán megfelelő, kétirányú kommunikációs csatornák létrehozása, magát az üzenetet is érthetővé, értelmezhetővé kell tenni. Ennek érdekében meg kell szüntetnünk a gyakran még a szakértő közönség által is nehezen értelmezhető EU szakzsargont. Az európai projekt és annak sikeressége azon is múlik, hogy azok, akikért és akikről szól – az Unió polgárai – magukénak érezzék.

4. Predložitev skupnega stališča Sveta: gl. zapisnik

ΠΡΟΕΔΡΙΑ του κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΤΡΑΚΑΤΕΛΛΗ
Αντιπροέδρου

5. Izjava predsednika

  Πρόεδρος. – Κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να κάνω μια ανακοίνωση. Με μεγάλη ανακούφιση ακούσαμε τα νέα που αφορούν την άρση της θανατικής ποινής του κ. Mirza-Tahir Hussain, βρετανού πολίτη, φυλακισμένου στο Πακιστάν.

Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τα μέλη του Σώματος κατέβαλαν πολλές προσπάθειες για να σώσουν τη ζωή του κ. Mirza-Tahir Hussain. Στην περίπτωση αυτή είμαστε όλοι σε θέση να χαιρετίσουμε το γεγονός ότι το μήνυμα που έστειλε το Κοινοβούλιο εισακούστηκε.

(Ζωηρά χειροκροτήματα)

6. Čas glasovanja

  Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει την Ώρα των Ψηφοφοριών.

(Για τα αποτελέσματα και λοιπές πληροφορίες επί της ψηφοφορίας: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά)

6.1. Sporazum o ribištvu EU/Mavretanija (glasovanje)

- μετά την ψηφοφορία:

  Véronique De Keyser (PSE). – Monsieur le Président, comme nous avions eu quelques difficultés la dernière fois avec des appels nominaux à main levée, je voulais savoir pourquoi nous avions un appel nominal aujourd'hui, qui n'est de toute façon pas renseigné dans ma liste de vote.

  Πρόεδρος. – Διότι έχει ζητηθεί από μια πολιτική ομάδα.

6.2. Stanje v Gazi (glasovanje)

- πριν από την ψηφοφορία επί της παραγράφου 4:

  Pasqualina Napoletano (PSE). – Signor Presidente, alla fine del paragrafo 4, bisognerebbe aggiungere la seguente frase: "Condemns the recent rocket attack in Sderot and the killing of innocent Israeli civilians".

(Η προφορική τροπολογία κρατείται)

6.3. Konvencija o prepovedi biloškega orožja (BTWC), kasetnih bomb in konvencionalnega orožja (glasovanje)

6.4. Strategija za Baltik v okviru severne dimenzije (glasovanje)

6.5. Izvajanje evropske varnostne strategije v okviru EVOP (glasovanje)

- πριν από την ψηφοφορία επί της τροπολογίας 21:

  Karl von Wogau (PPE-DE), Berichterstatter. – Herr Präsident! Hier ist ein redaktionelles Problem aufgetreten. Deswegen schlage ich vor, dass wir beim Änderungsantrag 21 entgegen der von mir vorgeschlagenen Abstimmungsliste mit Nein stimmen.

(Η προφορική τροπολογία κρατείται)

- πριν από την ψηφοφορία επί της τροπολογίας 7:

  Helmut Kuhne (PSE). – Herr Präsident! Ich bin von der Fraktion der Liberalen gefragt worden, ob ich eine kleine Änderung vornehmen kann. Das kann ich gerne tun, weil sie die politische Stoßrichtung überhaupt nicht verändert. Die letzte Zeile lautet dann:

‘would welcome the willingness of the United States to join in such negotiations with Iran’.

Ich werde also die Anregung der Liberalen gerne aufgreifen und den Text entsprechend abändern.

(Η προφορική τροπολογία κρατείται)

6.6. Dedovanje in oporoke (glasovanje)

- πριν από την ψηφοφορία επί της τροπολογίας 3:

  Maria Berger (PSE). – Herr Präsident! Ich schlage folgende Abänderung unseres Änderungsantrags 3 vor: Im englischen Text soll das Wort testator zweimal durch deceased ersetzt werden, und die Frist für das Vorhandensein eines Wohnsitzes soll von drei auf zwei Jahre verkürzt werden.

(Η προφορική τροπολογία κρατείται)

- πριν από την ψηφοφορία επί της τροπολογίας 1:

  Maria Berger (PSE). – Herr Präsident! Mit diesem Änderungsantrag sollen einige Wörter aus dem ursprünglichen Text unseres Berichterstatters gestrichen werden, allerdings wurden einige Wörter zu viel gestrichen. Die Wörter with binding effect sollen stehen bleiben und nicht gestrichen werden.

(Η προφορική τροπολογία κρατείται)

6.7. Ženske v mednarodni politiki (glasovanje)

6.8. Boj proti trgovini z ljudmi - celosten pristop in predlogi za akcijski načrt (glasovanje)

- πριν από την ψηφοφορία επί της τροπολογίας 4:

  Lissy Gröner (PSE). – Herr Präsident! Wir möchten gerne Absatz 1 Teil 2 überprüft haben. Wir haben das rechtzeitig angekündigt. Bitte überprüfen Sie die Abstimmung.

- πριν από την ψηφοφορία επί της τροπολογίας 21:

  Edit Bauer (PPE-DE), rapporteur. – Mr President, I should like to ask colleagues to accept the replacement of Amendment 21 with a clearer text as follows: ‘The Commission should address the problem of child trafficking in the sports sector in the context of the Council Framework Decision on combating trafficking in human beings, with particular attention to cases where some clubs might consider giving contracts to very young children in order to circumvent the home-grown rule’.

(Η προφορική τροπολογία κρατείται)

6.9. Letno poročilo Evropskega varuha človekovih pravic - 2005 (glasovanje)

- πριν από την ψηφοφορία:

  Andreas Schwab (PPE-DE), Berichterstatter. – Herr Präsident! Ich möchte gerne zur Geschäftsordnung sprechen. Wir haben heute morgen mit dem Europäischen Bürgerbeauftragten die Frage diskutiert, welche Kontrollkompetenzen er über die europäische Personalagentur EPSO ausübt, und er hat uns bestätigt, dass er diese Kompetenzen ex officio ausübt. Deswegen würde ich gerne die Kolleginnen und Kollegen, mit denen wir heute morgen diskutiert haben, darum bitten, dass wir den Änderungsantrag 1 der Kollegin Panayotopoulos-Cassiotou gemeinsam annehmen, weil er bestätigt, was der Europäische Bürgerbeauftragte gesagt hat.

6.10. Bela knjiga o evropski komunikacijski politiki (glasovanje)

- πριν από την ψηφοφορία επί της παραγράφου 44:

  Marc Tarabella (PSE). – Monsieur le Président, il me semble qu'il y a une petite confusion. On votait effectivement bien sur la deuxième partie du paragraphe 44, alors que, à l'écran, on pouvait lire, paragraphe 44, première partie. Il y a donc peut-être eu là confusion.

  Vittorio Agnoletto (GUE/NGL). – Signor Presidente, volevo solo confermare che, per il voto precedente, sullo schermo appariva 44/1 e non 44/2, nell'ultima votazione che ha fatto. Quindi c'è stata molta confusione.

  Πρόεδρος. – Η Ώρα των Ψηφοφοριών έληξε.

7. Obrazložitev glasovanja

- Κατάσταση στη Γάζα (RC-B6-0588/2006)

  Proinsias De Rossa (PSE), in writing. In supporting this joint Resolution I want to highlight the demand that the EU must now use all the instruments at its disposal, including the EU association agreement with Israel, to end the violence in Gaza which has condemned the Palestinians to a slow death and risks setting the whole Middle East on fire. Israel, as a democratic state, needs to ask itself questions. Lawlessness cannot be allowed to be the answer to lawlessness. The Israeli government must end its blockade of Gaza and there must be an immediate resumption of aid to Palestine, and support for the government of national unity.

I support the call for an international inquiry into the possible use by Israeli forces of weapons of mass destruction, as was suspected in Lebanon. I also support the idea of an international peace conference bringing together all the actors in the Middle East, including Syria and Iran. I demand an international force in Gaza.

We have contributed to the chaos in Palestine and we have allowed the Israelis to go too far in the name of their legitimate right to protect their security. We now have mistakes to make up for.

  Vasco Graça Moura (PPE-DE), por escrito. Declaro ter votado contra a resolução conjunta sobre a situação em Gaza.

Fi-lo, não por não considerar condenáveis os excessos militares que atingiram populações civis, mas por entender que, no seu teor geral, a declaração envolve termos profundamente negativos para o Estado de Israel, que tem sido vítima de constantes agressões terroristas, o que de modo algum se justifica.

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), por escrito. Perante a impune escalada da agressão israelita ao povo palestiniano, de que é exemplo o massacre de Beit Hanoun e o criminoso e desumano cerco à Faixa de Gaza, transformada num gigantesco campo de concentração, o PE - escamoteando ter caucionado a participação da UE no bloqueio, nomeadamente financeiro, à Autoridade Palestiniana - condena o exército israelita pelo massacre perpetrado e pelas suas acções, que denomina de "desproporcionadas".

Perante a evidência clamorosa da brutal agressão israelita ao povo palestiniano, o PE apenas "regista" o vergonhoso veto dos EUA a uma proposta de resolução apresentada no Conselho de Segurança que repudiava a agressão israelita, quando é necessário denunciar a cumplicidade e responsabilidade dos EUA nas agressões e crimes perpetrados no Médio Oriente, designadamente por Israel.

Mais do que propor a presença de tropas estrangeiras em Gaza e na Cisjordânia, que poderiam promover a manutenção dos status quo, o que se exige é a condenação de Israel face à sua política colonialista, à construção do muro ilegal, à repressão sistemática do povo palestiniano, à destruição das infra-estruturas, a todos os obstáculos que coloca ao funcionamento da legitima Autoridade Palestiniana e à criação de um Estado Palestiniano independente e soberano, com capital em Jerusalém.

  Marco Pannella (ALDE), per iscritto. A nome del Partito Radicale Transnazionale ho votato convintamente contro la risoluzione sulla situazione nella Striscia di Gaza (così come avrei fatto per tutte le proposte di tutti i vari "Gruppi"), ritenendo tutte le risoluzioni presentate inadeguate a risolvere i problemi strutturali del Medio Oriente.

Non credo che la posizione comune europea sul conflitto più antico del Medio Oriente possa continuare ad essere la vecchia politica dei "due popoli, due Stati". Come ha ricordato l'ambasciatore israeliano presso le Nazioni Unite, ogni vittima civile causata dagli attacchi dell'esercito israeliano è un errore tragico, vissuto come tale nella società democratica israeliana, mentre ogni israeliano ammazzato dai razzi o dai kamikaze di Hamas o Hezbollah viene rivendicato come un successo contro Israele, considerato come un tumore da estirpare dal Medio Oriente.

In realtà, Signor Presidente, l'alternativa europea possibile ed urgente per costruire la Pace tra Israele e i palestinesi (e nel Medio Oriente) è: due popoli, due democrazie! Perchè soltanto proponendo a tutto il Mediterraneo riforme democratiche ed il modello federalista europeo anti-nazionalista, sarà possibile eliminare alla radice le cause strutturali del conflitto Medio Orientale, così simili alle cause di tutte le guerre che hanno devastato il nostro continente, fino alla decisione di rinunciare al valore assoluto della Sovranità nazionale.

  Luís Queiró (PPE-DE), por escrito. A solução do conflito no Médio Oriente passa por defendermos a paz, o reconhecimento mútuo e por recusarmos a violência, o terrorismo e as acções militares gratuitas. E pelo reconhecimento do direito de um Estado democrático a existir e a defender-se. A presente resolução não faz isso. É desproporcionada quando devia ser razoável, cega quando devia ser clarividente.

Não é possível tratar os ataques terroristas a Israel como actos de "combatentes" e acusar Israel de massacres; não é desejável que este Parlamento se pronuncie sobre a composição de um governo democrático, quando a governos eleitos mas nada democráticos apenas lhes pede que cumpram o mínimo: reconhecer Israel. Exigência, aliás, aqui ausente. Tal como não me associo a uma resolução que parece concluir que a os Estados Unidos são a causa da permanência do conflito e que ameaça, pouco subtilmente, colocar em causa o acordo de associação com Israel no exacto momento em que vai aprovar um acordo de associação com a Síria.

A sincera solidariedade com as vítimas, a recusa em aceitar que o ataque a Beit Hanun fique impune não me leva a esquecer o dever de equilíbrio e a aprovar uma resolução que é desproporcionada e contraproducente.

  Frédérique Ries (ALDE), par écrit. – J'ai voté contre cette résolution sur Gaza.

Il ne s'agit en aucune façon de minimiser la tragédie de Beit Hanoun – 19 victimes palestiniennes, à cause d'un tir mal israélien mal ajusté. L'erreur a conduit au drame, et il nous appartient de le dénoncer.

Ce drame ne nous autorise pas cependant à voter la résolution la plus déséquilibrée que j'aie vue dans ce Parlement depuis sept ans que j'y siège. Il m'est impossible ici d'énumérer tous les points partisans et litigieux de ce texte.

Globalement, c'est une charge unilatérale contre Israël. C'est à peine si, dans le paragraphe 4, on fait allusion au droit inaliénable de ce pays à sa sécurité. Pour le reste, pour la pluie de roquettes Qassam qui tombe quotidiennement sur les villes israéliennes: pas un mot. Pour Gilad Shalit, enlevé il a plus de trois mois maintenant, trois mots, pas plus! Cachés de surcroît au fin fond du paragraphe 19, et aucune mention de ses camarades enlevés au Liban. Certains moments du débat ont même été odieux, lorsqu'on a évoqué "la société israélienne, grossière et raciste", parlé de "morts palestiniens qui valaient moins que des morts israéliens"... Tout semble permis aujourd'hui, et la frontière entre propos anti-israélien et propos antisémite est franchie sans que nul ne bronche. C'est insupportable.

  Olle Schmidt (ALDE), skriftlig. I dagens resolution om situationen i Gaza, som jag röstat för, skulle jag vilja efterlysa en mer balanserad redovisning av skälen till varför Israel, och den israeliska armén, tvingas till att använda metoder som var för sig kan ses som orimliga. Rätten att skydda sina egna medborgare är grundläggande, och man bör bedöma helheten, inte enskilda händelser.

- Βιολογικά και τοξικά όπλα (RC-B6-0585/2006)

  Gerard Batten, Derek Roland Clark, Roger Knapman and Thomas Wise (IND/DEM), in writing. Britain is in the forefront of research into defences against biological and toxin weapons and Britain must have continue to have freedom of action and independence in these matters. We deplore the use of weapons against civilian populations and fully support the existing Geneva Conventions, including the Fourth Convention, which already provides legal protection for civilians in time of war and has been ratified by 194 countries.

  Proinsias De Rossa (PSE), in writing. I support the demand that next week's Sixth Review Conference should reconfirm the commitment of all 155 States Parties to the Biological and Toxin Weapons Convention (BTWC) - the first multilateral disarmament treaty banning an entire category of weapons - and their commitment to the complete prohibition of biological weapons.

There must be a thorough review of the operation of the BTWC to identify, discuss and agree on how to further strengthen the Convention and achieve a ban on biological and toxin weapons that is a universally binding rule of international law.

The EU must take up this issue in the transatlantic forums, in particular NATO, to convince the US Administration to move away from its unilateral standpoint and to contribute to the relaunch of an enhanced multilateral framework.

I welcome the entry into force this month of the CCW's Protocol V on Explosive Remnants of War and hope many more States will sign it and ratify the five Protocols.

I urge the EU and its Member States to urgently establish protocols on relevant weapons systems and establish a protocol unambiguously banning the production, stockpiling, transfer and use of all types of cluster bombs (fragmentation bombs).

  Richard Howitt (PSE), in writing. The European Parliamentary Labour Party has today decided to join fellow MEPs in voting to support the international campaign for a ban on the use of cluster bombs. In addition, we draw attention to the fact that although white phosphorus is a conventional and not a chemical weapon, Britain - but not America - has signed Protocol III of the 1980 Convention on Certain Conventional Weapons banning the use of incendiary weapons against civilian populations. Labour accepts the assessment of health consequence from depleted uranium made by Britain's Royal Society and supports further research by the World Health Organisation. British troops always deserve the best available equipment to protect themselves, but reports that white phosphorus grenades were used in Iraq have been shown to be wrong, and neither does Britain have any DU stocks in Iraq.

  Geoffrey Van Orden (PPE-DE), in writing. The British Conservative Delegation fully supports the BTWC and the international efforts to universalise the Convention and to implement it effectively.

We are also long-standing and consistent supporters of the ban on anti-personnel landmines (APL) although we do not believe that it is a priority to clear APL from uninhabited and economically unused terrain (for example, parts of the Falkland Islands) provided that areas of possible danger are properly indicated.

We are also very wary about campaigns to extend the scope of international conventions to include cluster and other munitions. We support moves to minimise the negative after-effects of conflict, such as explosive remnants, and to introduce 'smart' (self-destructive, precision-guided, etc.) weapons where appropriate.

We support a ban on the use of white phosphorus a weapon, but it has other battlefield uses, for example for smokescreen. We would certainly not support any action that would put British military personnel at increased risk or deprive the British Armed Forces of essential ordnance. Therefore, while we support most of the text of this resolution we are not able to support a sweeping ban on cluster munitions at this stage, or indeed on the use of white phosphorus. We therefore voted against the amendments and abstained overall.

- Έκθεση Stubb (A6-0367/2006)

  Jan Andersson, Anna Hedh, Ewa Hedkvist Petersen och Inger Segelström (PSE), skriftlig. Vi stöder motorvägsprojektet Via Baltica, förutsatt att en gedigen miljöprövning görs.

  Hélène Goudin och Nils Lundgren (IND/DEM), skriftlig. Junilistan välkomnar att Östersjön lyfts upp på den politiska agendan. Betänkandet innehåller många positiva inslag, bland annat att tillbörlig uppmärksamhet bör ges åt de miljöproblem som finns i området. Vi ställer oss även mycket positiva till punkt 13, där det konstateras att de medlemsstater som vill bör få införa strängare miljöregler än dem som EU föreslår.

Vi anser emellertid inte att EU skall finansiera motorvägsprojektet Via Baltica. Det föreslås också att Europol-samarbetet skall utökas. Vi kan stödja detta, om det enbart innebär att informationsutbytet förbättras. Det får dock inte innebära att vi får en europeisk arresteringsorder eller att en stats polis får göra tillslag i en annan stat.

Då vi funnit att det positiva överväger det negativa i betänkandet, har vi vid dagens omröstning stött betänkandet i dess helhet.

  Carl Schlyter (Verts/ALE), skriftlig. Huvudmålet med betänkandet är att betona att Östersjön är ett extra känsligt hav med bräckt vatten. Punkt 13 som ger medlemsstater rätten att ha strängare lagstiftning för att skydda Östersjön samt punkt 11 som kräver miljökonsekvensbeskrivningar för alla energiprojekt är avgörande för att rädda Östersjön. Därför röstar jag för betänkandet, trots negativa skrivningar om ökad gränskontroll och fler ohållbara infrastrukturprojet i regionen.

- Έκθεση von Wogau (A6-0366/2006)

  Hélène Goudin och Nils Lundgren (IND/DEM), skriftlig. Betänkandet vi röstar om idag är en önskelista för förespråkare av en militariserad EU-stat. Lyckligtvis är det endast ett initiativbetänkande, men det är likväl en tydlig signal till de andra EU-institutionerna i vilken riktning Europaparlamentets majoritet vill att EU skall utvecklas.

Som en av de mest befängda idéerna som framförs kan inrättandet av en permanent Medelhavsflotta nämnas. Vidare förespråkar utskottets majoritet inrättandet av en särskild budgetpost för militära operationer, och försök görs att återuppliva det fallna konstitutionsförslaget. Som alltid när Europaparlamentet får tycka till, vill man ge mer makt till ledamöterna i denna församling. Vi har även tagit ställning till ändringsförslag där en kustbevakning i EU:s regi efterfrågas.

Den utveckling som beskrivs i betänkandet är mycket oroväckande och borde vara en tankeställare, även för de mest inbitna EU-statsförespråkarna. Med tanke på den osäkerhet som vi brottas med idag, till följd av de många konflikter som pågår runt omkring i världen, bör man ställa sig frågan om inrättandet av en EU-armé är rätt sätt att tackla problemen. Huruvida en nationalstat skall skicka trupp eller inte måste alltid beslutas av de nationella parlamenten, aldrig av ett EU:s förenta stater.

Vi har följaktligen röstat emot betänkandet, inklusive de flesta ändringsförslag som lagts fram till det.

  Richard Howitt (PSE), in writing. The European Parliamentary Labour Party supports much of this report, in particular the emphasis on ensuring that ESDP is made more effective, so that it can be used as a tool to help in crisis zones throughout the world. We also welcome the support given to greater cooperation between the EU and NATO, building on past experience, and the need for further development of capabilities.

However, we do not support the provisions in paragraph 52 concerning the establishment of a European Defence Minister, or the establishment of a European standing naval force. In addition, we do not support paragraph 44, which recommends military operations be funded centrally from the EU budget. Concerning paragraph 51, it is important to remember that we are currently in a period of reflection on the future of the Constitution and to underline that ESDP does not constitute the development of a Security and Defence Union.

  Fernand Le Rachinel (NI), par écrit. – Certaines analyses de Monsieur Von Wogau rejoignent les nôtres, notamment celles concernant les menaces pesant sur la sécurité de l'Europe: le terrorisme, la vulnérabilité de nos approvisionnements en pétrole, la porosité de nos frontières... En effet, contrairement à ce que prétendaient nos gouvernements qui ont démantelé les systèmes de défense de nos nations, le monde est aujourd'hui plus dangereux qu'il ne l'était avant la chute du mur de Berlin.

Les propositions contenues dans le rapport reposent cependant sur une seconde illusion, consistant à croire que les nations peuvent s'en remettre à des organismes supranationaux pour assurer leur sécurité. Or, dans l'épreuve, une nation est toujours seule.

Aujourd'hui, les État-Unis consacrent 3,5 % de leur PIB à leur défense contre moins de 1 % pour les vingt-cinq États membres de l'Union européenne. Bien sûr, une harmonisation européenne des matériels de défense est nécessaire, mais ne dissolvons pas nos armées dans un Eurocorps, où les ordres seraient donnés dans vingt-et-une langues, et qui, par l'intermédiaire de l'OTAN, serait sous commandement américain. Renforçons plutôt la défense de chacun de nos pays!

Cet effort, seules des nations indépendantes, ayant conscience de leur identité, le fourniront. Pour cela il y a un préalable: remplacer l'Europe de Bruxelles, sans âme et sans frontières, par une Europe des nations souveraines!

  Luís Queiró (PPE-DE), por escrito. O documento aqui proposto merece a minha aprovação por ser, ao mesmo tempo, realista no que deve ser e ambicioso no que é possível.

A questão da segurança é uma das mais relevantes para os cidadãos europeus - nomeadamente a que diz respeito ao risco de ameaças no interior do território europeu - e, nessa matéria, o relator foi em busca do realismo, compreendendo a actualidade das ameaças, a sua natureza e real perigo. Mas, no desejo de uma abordagem global, não só no domínio militar, mas também tecnológico, de informação e inteligence, foi ambicioso. Assim como temos de o ser no que diz respeito à necessidade de promoção da paz e do desenvolvimento económico dos países terceiros como peça fundamental para a nossa segurança e para um mundo melhor, que é um bem que devemos prosseguir com igual empenho.

Voto, pois, favoravelmente este acordo, por me rever no essencial das suas análises e preocupações, mesmo que não partilhe, nem considere necessário partilhar, todos os seus axiomas e as suas conclusões.

  Lars Wohlin (PPE-DE), skriftlig. EU:s gemensamma utrikes- och säkerhetssamarbete får inte bli en konkurrent till Nato. Det är därför glädjande att Europaparlamentet tydligt tagit ställning för att stärka den transatlantiska länken och lyfter fram vikten av ett närmare samarbete med Nato.

Det finns idag en gemensam utrikes- och säkerhetspolitik inom EU. Betänkandet är dock ett steg mot ett fördjupat utrikes- och säkerhetspolitiskt samarbete som kan innebära att Sverige förlorar möjligheten att besluta om sin egen utrikes- och säkerhetspolitik. Även framöver bör dock medlemsstaternas egna militära resurser utgöra grunden för detta samarbete. Det är beklagligt att betänkandet uttalar stöd för den europeiska arresteringsordern, vilken innebär att svenska medborgare kan utlämnas till andra EU-länder utan möjlighet till rättslig prövning i Sverige. Betänkandet innehåller även formuleringar som ger stöd för konstitutionen. Detta gör att jag röstat nej i slutomröstningen, trots att jag delar betänkandets intentioner att stärka EU:s samarbete med Nato.

- Έκθεση Gargani (A6-0359/2006)

  Charlotte Cederschiöld, Lena Ek, Christofer Fjellner, Gunnar Hökmark och Anna Ibrisagic (PPE-DE), skriftlig. Vi har röstat för betänkandet om arv och testamenten (A6-0359/2006) för att förtydliga lagvalsreglerna. Eftersom det i betänkandet efterlyses en harmoniserad arvs- och testamentsrätt, vill vi dock starkt understryka att en harmonisering av den materiella rätten inte är önskvärd, utan den skall, i enlighet med EG-fördraget, vara och även förbli enbart nationell kompetens.

  Bruno Gollnisch (NI), par écrit. – En voulant régler des problèmes de conflits de lois et de juridictions dans le domaine des successions et testaments, le Parlement européen a, pour une fois, évité de s'immiscer dans ce qui est de la compétence exclusive des États nationaux.

Les 50 000 à 100 000 successions présentant des intérêts internationaux s'ouvrant chaque année sur le territoire de l'Union européenne ne justifient pas en effet une nouvelle démarche d'unification forcée des règles de droit substantiel, mais seulement des règles de droit international privé, ainsi que la création d'un "certificat européen de succession".

Nous souscrivons par conséquent à la deuxième recommandation du Parlement qui tend à seulement uniformiser les règles de conflits de droits et de juridictions. Il s'agit de la seule technique selon nous qui permette aux États membres de préserver leurs systèmes, leurs coutumes et leurs traditions juridiques propres.

Alors et seulement alors, il sera possible de coordonner de façon efficace les systèmes juridiques nationaux impliqués dans une succession donnée. Il faut, et il suffit, pour prévenir d'éventuels conflits de lois en matière d'héritage, de connaître à l'avance de manière sûre et incontestable la loi qui sera applicable.

  Hélène Goudin och Nils Lundgren (IND/DEM), skriftlig. Betänkandet skulle skapa ett juridiskt kaos och ställa olika nationella rättsnormer och praxis mot varandra om dess idéer blir verklighet. Junilistan är en bestämd motståndare till gemensam civil- och strafflagstiftning på EU-nivå. Konsekvenserna av ett eventuellt godkännande av förslaget är bland annat att svenska medborgare kommer att förlora sin ovillkorliga rätt (med beaktande av sexmånadersregeln) till skilsmässa.

Ett exempel på detta är följande: Makar, som är svenska medborgare, tar hemvist i Malta. En av makarna flyttar sedan tillbaka till Sverige och väcker talan om äktenskapsskillnad vid svensk domstol. Enligt dagens svenska regler får maken skilsmässa enligt svensk rätt. Förslaget innebär däremot att lagen i Malta i stället skall tillämpas. Detta kan leda till att skilsmässa inte kan beviljas överhuvudtaget, eftersom skilsmässor är förbjudna inte bara i Malta utan i en rad andra europeiska länder. Den svenske medborgaren går därmed miste om både underhåll för sina barn och rätten till hälften av makars gemensamma tillgångar. Detta är helt oacceptabelt enligt Junilistans mening. Lagstiftning på detta område uttrycker nationella, religiösa och sociala värderingar. Dessa skall inte köras över av EU. Som vanligt finner vi att subsidiaritet och pluralism bara förekommer i festtalen medan verkligheten är en hänsynslös strävan efter likriktning.

- Έκθεση Gomes (A6-0362/2006)

  Françoise Castex (PSE), par écrit. –J'ai voté en faveur du rapport Gomes relatif à la place des femmes aux postes de décision économique et politique.

La volonté politique affichée au Sommet de Pékin en 1995 et les conventions internationales existantes ont effectivement permis de sensibiliser l’opinion publique et les décideurs à la question de la parité à tous les niveaux de la société. Toutefois, ces déclarations n'ont pas résolu concrètement les obstacles de nature non juridique qui continuent à entraver la pleine participation des femmes à la vie publique. Il est nécessaire que les États membres adoptent des mesures visant à concilier vie sociale, professionnelle et familiale, dans le droit fil des conclusions du Conseil européen de Barcelone et de la Stratégie de Lisbonne.

Je soutiens la création d'un Institut européen de l'égalité entre les hommes et les femmes afin de palier la faible présence des femmes en politique et de promouvoir une représentation renforcée des femmes dans la politique internationale.

Il est donc urgent d’ouvrir des voies nouvelles pour permettre aux femmes d’être davantage impliquées dans les questions de paix et de sécurité, notamment à travers des nominations plus paritaires à l’Organisation des Nations unies ou dans les représentations extérieures de l’Union européenne.

  Proinsias De Rossa (PSE), in writing. The Lisbon Strategy placed gender- sensitive economic policies at the heart of the strategy for growth and competitiveness, but women's full participation in politics is an essential requisite to achieving gender-sensitive economic policies.

A milestone was reached by the 1995 Beijing Conference in advancing the gender equality agenda. Yet, according to the Inter-Parliamentary Union, of the 43 961 members of parliaments worldwide only 16.4% are women. The percentage of women elected to the European Parliament ranges from 58% to 0%, with an average slightly above 30%. The percentage of women elected to the Member States’ national parliaments varies between 45% and 9%.

This marks a fundamental democratic deficit at European level and in the wider international context.

I call on Member States to review their national legislation to promote parity and genuine democracy in politics, review their constitution, legislation and practice, enshrine gender equality as a fundamental principle in their constitutions and take measures aiming at the reconciliation of social, family and professional life, in line with the conclusions of the Barcelona European Council and the Lisbon Strategy, thereby creating an enabling environment for women’s full participation in politics.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), por escrito. Embora este relatório seja sobre as mulheres na política internacional e registe um problema efectivo, não deveria escamotear os condicionalismos que impedem as mulheres de uma eficaz participação na vida política e social. No texto não há qualquer referência às razões económicas e sociais que limitam a participação das mulheres. Por exemplo, refere a desigualdade salarial e a necessidade de conciliar com os homens a vida doméstica, mas não fala das dificuldades objectivas, nomeadamente, as condições de trabalho, a sobre-exploração, os baixos salários, a precariedade, o tempo parcial, a falta de equipamentos sociais a preços acessíveis.

 A abordagem do tema ignora as distinções de classe e coloca-se apenas na abordagem do que se passa na classe dominante. Por isso, não há referência expressa às políticas económicas, de emprego e sociais. Daí que, nas medidas apresentadas, insista em algo de que discordamos, como o sistema de quotas obrigatórias, com sanções aos partidos, escamoteando que, por exemplo, entre os problemas e condicionalismos existentes estão as condições económicas e sociais objectivas e os próprios sistemas eleitorais.

Por exemplo, em Portugal o PS aprovou o sistema de quotas mas prepara-se para pôr de lado o actual sistema eleitoral o que, na prática, poderá conduzir à eleição de menos mulheres.

  Luís Queiró (PPE-DE), por escrito. A participação das mulheres na política internacional (e na política nacional, na economia, nas artes) é sinal de sociedades desenvolvidas e equilibradas. Um mundo só de homens é um lugar pior do que um mundo de homens e mulheres. Mas daqui não resulta que de cada vez que uma mulher é eleita, ou de cada vez que um governo é composto por tantas mulheres como homens que isso, por si só, seja motivo de satisfação. As mulheres não são apenas mulheres, ao contrário do que parecem crer alguns defensores das quotas e da paridade.

Felizmente, cada uma destas mulheres vale por aquilo que pensa, faz, defende, e representa. Por isso, não me parece que seja razoável elogiar, sem mais, qualquer eleição de uma mulher, seja ela quem for. Assim como não acredito que seja pelas quotas e pela imposição da paridade que se produz o efeito desejado. O equilíbrio é um resultado, não é um gesto. E nesta matéria falo à vontade. O CDS é o único partido que já teve uma mulher como líder parlamentar, uma ministra da Justiça ou uma secretária-geral. Mas é pelos méritos e não pela simbologia, que estas mulheres merecem o meu reconhecimento.

  Margie Sudre (PPE-DE), par écrit. – En Allemagne, au Libéria, au Chili, ou récemment encore, au Congrès des États-Unis, l'accès de femmes à des postes clés a été largement applaudi. Je me joins volontiers à ces applaudissements, tout en souhaitant qu'un jour ces succès féminins n'aient plus valeur de symbole, mais puissent devenir un événement banal.

Il ne suffit plus, pour une femme politique, d'axer son discours médiatique sur le machisme réel ou supposé de ses adversaires, ainsi que nous le révèle le triste "exemple" donné par la campagne interne au Parti socialiste français pour l'investiture présidentielle.

Il nous faut faire preuve de davantage de responsabilité que de revendication, puisque la représentation égale des genres est désormais une logique admise. La délégation UMP du Parlement européen, qui compte neuf femmes et huit hommes, est à cet égard particulièrement en pointe.

Je souhaite que l'on soutienne la vocation et la motivation d'une nouvelle génération de femmes à s'investir en politique. Mais, plutôt que de multiplier à l'envi des réglementations pointilleuses et parfois trop radicales pour favoriser les femmes, nous devons avoir confiance en leur capacité à s'imposer et à faire avancer leurs convictions à tous les niveaux, local, national ou européen, comme femme certes, mais aussi comme élue.

- Έκθεση Bauer (A6-0368/2006)

  Patrick Gaubert (PPE-DE), par écrit. – Je tiens à féliciter Edit Bauer pour ce rapport de très grande qualité. Son adoption à l'unanimité au sein de la commission LIBE en témoigne.

Il rappelle de manière pertinente que le trafic international des êtres humains touche chaque année entre 600 000 et 800 000 hommes, femmes et enfants. Environ 80% de ces victimes sont des femmes et 50% sont des filles mineures. La majorité des victimes de ce trafic font l'objet d'une exploitation sexuelle commerciale.

Pour faire face à la montée de ce trafic et à son caractère international de plus en plus important, ce rapport propose une série de mesures intégrées à prendre à l'échelle européenne qui me semblent à la hauteur des enjeux liés à ce fléau. Surtout, il souligne la volonté de l'UE de suivre une approche axée sur les droits de l'homme et sur les victimes qui me semble déterminante.

Pour ces raisons et parce que la lutte pour le respect de la dignité humaine mérite tout notre soutien, j'ai voté en faveur de ce texte proposant l'adoption d'une recommandation du Parlement européen à l'intention du Conseil sur la lutte contre la traite des êtres humains.

  Bruno Gollnisch (NI), par écrit. – Étrangement, ce rapport s'évertue à vouloir opérer une distinction claire entre la traite des êtres humains et l'immigration clandestine. Il existe pourtant dans de nombreux cas une indiscutable similarité, car l'immigration illégale est devenue l'objet d'un véritable trafic d'êtres humains dont le plus odieux est celui opéré à des fins d'exploitation sexuelle.

Mais quels sont les vrais coupables? Certes, ce sont les passeurs, les trafiquants de drogue, les proxénètes ou autres esclavagistes qui profitent d'un territoire européen sans contrôles aux frontières intérieures et totalement perméable aux flux migratoires? Mais ce sont aussi les dirigeants nationaux et européens, qui ne font rien de sérieux contre les entrées clandestines, l'immigration massive, les faux mariages ou pire: qui mettent en place une politique ouvertement "immigrationiste".

Sanctionner plus sévèrement les passeurs, démanteler les mafias, programmer de nouvelles coopérations entre États sont, certes, des objectifs à atteindre. Mais l'effet placebo ne durera pas longtemps car le véritable mal: l'absence de contrôles aux frontières intérieures de l'Union européenne, subsiste. Sans remise en cause de la libre circulation des personnes qui ne sont ressortissantes de l'Union, véritable dogme érigé par Bruxelles, l'immigration clandestine continuera à se développer irrésistiblement!

  Hélène Goudin och Nils Lundgren (IND/DEM), skriftlig. Europarådets konvention om åtgärder mot människohandel har redan undertecknats av 30 stater. Konventionen har ratificerats av bland annat Moldavien och Rumänien och arbetet med ratificering går framåt i Sverige. Konventionen tillämpas på alla former av människohandel oberoende av om den är nationell eller internationell eller kopplad till organiserad brottslighet. Konventionen kompletterar sålunda bestämmelserna i Förenta Nationernas konvention om organiserad brottslighet.

Junilistan anser att EU bör respektera de nationella och internationella överenskommelser som dess medlemsstater redan har undertecknat. Att ingå juridiskt bindande avtal är enligt vår mening upp till de nationella folkvalda parlamenten i respektive land. Vi stödjer kampen mot människohandel och vi gratulerar Rumäniens och Moldaviens regeringar för deras mod att ratificera denna oerhört viktiga konvention. Därför anser vi att uppmaningen från EU inte är nödvändig. De suveräna europeiska nationerna har sinsemellan redan tagit upp kampen utan överstatlig inblandning.

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), por escrito. Consideramos o relatório globalmente positivo, embora lamentemos que tenham sido aprovadas propostas de alteração que não contribuem para um combate mais consequente ao tráfico de seres humanos, sobretudo de mulheres.

Consideramos negativo terem sido retirados os parágrafos que faziam referência à necessidade de "criminalizar a compra do corpo de outra pessoa para a sua utilização sexual" com o fim de reduzir o tráfico para fins sexuais. Como vários estudos indicam, a proibição da exploração da prostituição reduz substancialmente a criminalidade organizada e o tráfico, nomeadamente de mulheres e crianças.

O relatório mantém, no entanto, um conjunto de aspectos positivos como a necessidade de aplicar sanções extremamente severas às empresas que utilizem mão-de-obra barata através do tráfico de seres humanos, ou ainda a necessidade dos Estados-Membros assumirem as suas responsabilidades para com as vítimas do tráfico de seres humanos, parta além do combate efectivo ao branqueamento de capitais proveniente do tráfico de seres humanos.

Ainda assim poder-se-ia ter ido mais longe no que se refere ao combate na origem, através de uma política de cooperação com os países de proveniência, apoiando projectos próprios de desenvolvimento económico e social, reduzindo assim as suas principais causas, nomeadamente a pobreza, o desemprego e a exclusão social.

  Carl Lang (NI), par écrit. – Ce rapport réussit le tour de force d'opérer une distinction illusoire entre la traite des êtres humains et l'immigration clandestine. Or, depuis les désastreux accords de Schengen, signés en 1985, supprimant les contrôles aux frontières intérieures de l'Union européenne, ces deux phénomènes dont il ne fait de doute pour personne qu'ils sont intimement liés, se sont développés de façon exponentielle.

Depuis que l'Europe se charge en lieu et place des États membres de mettre en place "un espace de liberté, de sécurité et de justice", jamais les mafias, les proxénètes et les bandes organisées de passeurs n'ont réalisé autant de profits. Ces réseaux se multiplient et prospèrent en exploitant toujours plus les êtres humains.

Afin de trouver une solution à ces drames humains, la Commission et le Parlement nous proposent d'organiser des dialogues politiques entre États et des énièmes programmes et plans de coopération. À quoi bon? Il est grand temps de s'attaquer aux vraies causes de la traite des êtres humains et de l'immigration clandestine: l'absence de frontières sûres et protégées en Europe. Mais il vrai qu'il est impossible pour nos eurocrates de remettre en cause la sacro-sainte règle de libre circulation des personnes !

  Luís Queiró (PPE-DE), por escrito. O tráfico de seres humanos é a versão moderna do tráfico de escravos, com agravantes. É que aqui a miséria faz com que o tráfico seja pago pelos traficados e que as autoridades, movidas muitas vezes pelas melhores intenções humanas, aprovem políticas que estimulam o tráfico e promovem o negócio dos traficantes.

Como é frequente acontecer, nesta matéria o humanismo está do lado da exigência. Exigência para com quem emprega, exigência para com quem chega, exigência para com quem fica e, acima de tudo, exigência e rigor no cumprimento da lei. Fechar os olhos à imigração ilegal é ser cúmplice do tráfico humano.

Por isso, entendo que devemos reconhecer sem hesitações as virtudes da imigração legal e, compreendendo que a falta de firmeza no combate à imigração ilegal é o alimento das redes tráfico de seres humanos, cumpre ser firmes na defesa da legalidade. Mas não basta pensar na legislação de imigração. Uma abordagem eficiente - e humana - obriga-nos a procurar promover o sucesso e desenvolvimento económico de que beneficiamos nos países de origem da imigração. É por aí que devemos, conjuntamente, caminhar.

  Lydia Schenardi (NI), par écrit. – Les chiffres et estimations concernant la traite des êtres humains sont effrayants. Le rapport de Mme Bauer parle de 600 000 à 800 000 hommes, femmes et enfants qui font l'objet de trafics internationaux chaque année. Une exploitation qui comprend, au minimum, la prostitution mais aussi le travail ou les services forcés, l'esclavage ou encore le prélèvement d'organes.

Mais ce que ne nous dit pas le rapport c'est que ces drames humains ne cessent de se développer et ce, depuis les destructeurs accords de Schengen supprimant les contrôles aux frontières intérieures, signés en 1985.

Le paradis européen, "l'espace de sécurité, de liberté et de justice" tant attendu et souhaité par tous se révèle dans tous les États membres inexistant, pire, dangereux et propice au développement de toutes les mafias et criminels organisés.

Tant que nos édiles nationaux et européens refuseront de voir que l'origine de l'accroissement de ces trafics internationaux tient à la perméabilité des frontières et que toutes les politiques de lutte contre la traite des êtres humains et l'immigration clandestine passent par le rétablissement immédiat des contrôles aux frontières en Europe, les programmes et les plans se succéderont en ayant le même effet qu'un cataplasme sur une jambe de bois!

- Έκθεση Herrero-Tejedor (A6-0365/2006)

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), por escrito. Este relatório sobre uma muito polémica comunicação da Comissão Europeia acaba por consagrar alguns dos aspectos mais negativos das vias que se estão a forjar, designadamente na área da propaganda, para apresentar novamente o projecto de uma dita constituição europeia.

Depois da derrota que a elite dirigente europeia sofreu com os referendos sobre o projecto de Tratado Constitucional na França e na Holanda, quer retomar o caminho sem novos percalços, apostando, o mais possível, numa campanha de propaganda, transformando uma necessária política democrática de comunicação numa verdadeira campanha de propaganda ao serviço dos interesses da classe dominante.

Embora o relatório aborde outros aspectos menos polémicos, como são os programas sectoriais dirigidos à juventude estudantil, o apelo à intensificação de debates parlamentares e outros, a verdade é que a linha geral dominante é a propaganda, sobretudo em torno do salto qualitativo que querem concretizar com uma dita constituição europeia. Daí o nosso voto contra.

  Bruno Gollnisch (NI), par écrit. – Le but avoué de la politique européenne de communication est de "contrecarrer l'effet produit par le rejet de la Constitution [...] et de freiner l'accroissement général de l'euroscepticisme".

En cause, selon vous? L'information sur l'Europe, tronquée, déformée, instrumentalisée par les médias ou les classes politiques nationales. La solution? Le matraquage sur les bienfaits de l'Union européenne organisé par une "Propaganda Staffel" bruxelloise. La cible? Les citoyens, dont l'euroscepticisme serait directement proportionnel à leur ignorance du paradis préparé pour eux à Bruxelles et qu'il faut convertir à l'admiration béate et au soutien inconditionnel.

De qui se moque-t-on? Vous n'avez rien écouté, rien entendu et rien compris. C'est bien parce qu'ils ont été informés, et qu'ils se sont informés à la source, en lisant le texte, que les citoyens français et néerlandais ont rejeté massivement la Constitution. C'est bien parce qu'ils vivent au quotidien les désastres économiques et sociaux de votre politique qu'ils sont eurosceptiques. C'est bien parce que pour une fois, on leur a demandé directement leur avis qu'ils se sont intéressés à l'Europe.

Et c'est bien parce que vous avez une peur viscérale du peuple que vous préférez le bourrage de crâne à la consultation directe de ces citoyens que vous considérez, au fond, comme des abrutis. Ils vous le rendent bien.

  Hélène Goudin och Nils Lundgren (IND/DEM), skriftlig. EU:s kommunikationspolitik får inte handla om att försöka sälja in ett Europas Förenta Stater hos medborgarna. EU:s institutioner skall endast korrekt och sakligt avge verksamhetsberättelser och ekonomiska berättelser samt i övrigt informera om till exempel de utbytesprojekt man har inom högre utbildning.

Det är inte heller så att desto mer kunskap en enskild väljare har, ju mer är han eller hon anhängare av uppbyggnaden av en EU-överstat. Synen på mellanstatlighet eller överstatlighet som samarbetsformer för EU vilar på värderingar och inte på sakkunskap.

Vi tror inte heller på att, uppifrån EU-nivån i Bryssel initiera och finansiera EU-partier för att få till en dialog med väljarkåren kring EU-frågor. Det politiska intresset för EU-frågor måste byggas upp underifrån i politiska partier och organisationer.

I betänkandet framhålls också att kommunikationen skall baseras på initiativ som främjas genom kommunikationskanaler som kulturprogram (till exempel vid utdelandet av litteratur- eller filmpris), idrottsevenemang etc. Vi upprepar vår ståndpunkt att sådana sätt att marknadsföra EU andas förakt mot medborgarna. Det är inte på det sättet unionen skall informera om att den finns och vad den har för verksamhet.

  Luís Queiró (PPE-DE), por escrito. Partilhando, no essencial, das posições e preocupações da Comissão em matéria de política de comunicação, designadamente no que diz respeito à necessidade de transparência e de aproximação aos cidadãos, entendo, ainda assim, que deve ser evidente que a política de comunicação não é substância, é adjectivo. E como tal deve ser entendida. A ilusão de que tudo é comunicação e de que a comunicação é tudo pode levar-nos a uma sociedade do vazio, onde apenas a existência de mensagem importa, pouco se investindo no seu conteúdo.

Quer isto dizer, em minha opinião, que a chave de uma política de comunicação de sucesso da União Europeia está na capacidade de a União Europeia ser visivelmente útil aos cidadãos dos Estados Membros. Insisto no útil e no visivelmente. Porque é aqui que as duas questões - substância e comunicação - se colocam. A UE tem de promover reformas políticas que estimulem o desenvolvimento económico, a segurança, a ordem internacional, a esperança. Essa é a substância. A comunicação, essa, se a substância for boa, é uma arte, mas é apenas uma parte e não é a mais importante. E, já agora, não deve confundir-se com propaganda. Com a primeira concordo, com a segunda, não.

8. Popravki in namere glasovanja: glej zapisnik

(Η συνεδρίαση διακόπτεται στη 1.10 μ.μ. και επαναλαμβάνεται στις 3.05 μ.μ.)

PŘEDSEDNICTVÍ: PAN MIROSLAV OUZKÝ
Místopředseda

9. Sprejetje zapisnika predhodne seje: glej zapisnik

10. Dnevni red naslednjega zasedanja: glej zapisnik

11. Famaguste / Varosha (razprava)

  Předseda. Dalším bodem je rozprava o otázce k ústnímu zopdpovězení o vrácení Varoši jejím zákonným obyvatelům jako součást souboru opatření na ukončení izolace kyperských Turků, kterou položil Marcin Libicki za Petiční výbor (O-0106/2006 - B6-0446/2006).

  Marcin Libicki (UEN), autor. – Panie Przewodniczący! Dość długo czekaliśmy, aż w porządku obrad Parlamentu Europejskiego znajdzie się pytanie ustne dotyczące części obszaru Famagusty, dotyczące Varoshy. Dzisiaj stało się tak, że już po raz drugi omawiamy sprawy związane z Komisją Petycji. Dzisiaj rano nasza komisja przedstawiła sprawozdanie dotyczące sprawozdania Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich.

Bardzo się cieszę, że chociaż na oba te punkty czekaliśmy długo, to one się zbiegły jednego dnia. Dlatego że jest dla nas wielką satysfakcją, iż kiedy mówimy o Komisji Petycji jako o organie, który ma przybliżyć obywatelom Unii Europejskiej instytucje europejskie, to właśnie dziś możemy mówić o bardzo ważnej petycji. Bardzo się cieszę też, że na sali, na galerii, są niektórzy autorzy petycji. Miło mi przywitać pana Afxentiou i pana Kristofidisa, którzy są między innymi, jak powiedziałem, autorami petycji i dzisiaj przysłuchują się debacie.

Panie Przewodniczący, decyzja o przedstawieniu pytania ustnego została podjęta w naszej komisji na posiedzeniu w dniu 14 lipca roku 2005, właśnie wówczas brali też udział w posiedzeniu komisji autorzy petycji, między innymi ci, którzy są dzisiaj obecni. Reprezentują oni organizację, która ma bardzo duże znaczenie na Cyprze, a nazywa się Famagusta Refugees Movement - Ruch Uchodźców Famagusty. Ruch ten został założony w 1976 roku przez przesiedlonych mieszkańców Famagusty. Niestety, kilka odroczeń przyjętych przez władze Parlamentu spowodowało, że debata dzisiejsza znacznie się opóźniła, ale prawdę mówiąc cały problem w tym czasie nabrzmiał jeszcze bardziej.

Autorzy petycji podkreślili, że minęło 30 lat od, kiedy Famagusta została zdobyta przez armię turecką i jej część, tak zwana Varosha, została zamknięta. Podczas prezentacji swoich problemów i swojej petycji na posiedzeniu naszej komisji autorzy petycji zaznaczyli, że Varosha, która stała się zupełnie wymarłym miastem, powoduje głęboki podział u wysiedlonych mieszkańców i również u ich potomków, przeszkadzając w ogólnym ekonomicznym ożywieniu miasta i nie przyczyniając się do budowania zaufania pomiędzy cypryjskimi społecznościami.

Konkretnie autorzy petycji proponują zwrot Varoshy jej pierwotnym mieszkańcom zgodnie z rozporządzeniami, które będą przyjęte przez społeczność międzynarodową, w tym przede wszystkim przez Unię Europejską. Autorzy petycji zadeklarowali wsparcie dla starań o pomoc dla tureckich Cypryjczyków, którzy prawnie i socjologicznie stanowią integralną część Cypru. Wyrazili także troskę o wprowadzone rozporządzenia na korzyść tureckiej społeczności cypryjskiej, dotyczącą izolacji i uniezależnienia się od ogólnej celowej strategii mającej na celu ponowne zjednoczenie Cypru.

Autorzy petycji zaznaczyli, że choć to jest zawarte w memorandum objaśniającym dołączonym do projektu rozporządzenia Rady ustanawiającego instrument wsparcia finansowego dla rozwoju gospodarczego społeczności Turków cypryjskich, to pakiet ma na celu ułatwienie ponownego zjednoczenia Cypru poprzez poparcie ekonomicznego i socjalnego rozwoju, ze szczególnym naciskiem na ekonomiczną integrację wysp.

Żadna polityka stworzona w celu osiągnięcia tych celów nie jest konsekwentna. Autorzy petycji ze swojej strony proponują, także i przede wszystkim, ułatwienie promocji handlu i turystyki, która może polepszyć dobrobyt społeczności i doprowadzić do polepszenia sytuacji finansowej, oraz eksploatację portu Famagusta w jego całym potencjale, a w konsekwencji regenerację całego otaczającego terenu.

Autorzy petycji zaproponowali także, żeby część funduszy z Unii Europejskiej przeznaczonych na wsparcie społeczności tureckich Cypryjczyków była przeznaczana na specjalny fundusz zarządzany przez organizację pozarządową z równym udziałem obu wspólnot, pod patronatem Unii Europejskiej i nadzorem Komisji Europejskiej. I żeby te kwoty były przeznaczone na renowację, eksploatację i dalszą modernizację portu Famagusta.

Komisja Petycji w imieniu autorów skierowała pytanie do Komisji Europejskiej o wskazanie, jakie Komisja Europejska zamierza zastosować instrumenty w celu upewnienia się, że poruszona przez autorów petycji sprawa zostanie rozwiązana.

Swego czasu Rada do Spraw Ogólnych 27 lutego 2006 roku postanowiła wezwać Komisję do podjęcia dalszych wysiłków w zakresie bezpośredniego handlu na rzecz społeczności Turków cypryjskich na podstawie negocjacji, które miały miejsce podczas prezydencji luksemburskiej, kiedy kwestie zamkniętego obszaru Varoshy i portu zostały poruszone wraz ze sprawami dotyczącymi wolnego handlu. Wówczas też powiedziano, że ten obszar Famagusty, czyli Varosha, nie jest obecnie użytkowany. Sytuacja ta jest niesłychanie bolesna dla wysiedlonych mieszkańców i ich potomków, utrudnia gospodarcze odrodzenie miasta i nie przyczynia się do budowy zaufania między społecznościami cypryjskimi. Jak więc Komisja zamierza postąpić w związku ze wspomnianą decyzją, tak aby zamknięty obszar Famagusty był zwrócony jego prawowitym mieszkańcom?

Panie Przewodniczący, w tej sali wielokrotnie debatowaliśmy na temat spraw związanych z Cyprem, z Turcją i z problemami, które stwarza nierozwiązany problem agresji tureckiej na Cyprze. Ta petycja i wynikające z niej pytanie ustne dotyka właśnie tego problemu, fundamentalnego dla tej części Europy, ale w konsekwencji dla całej Unii Europejskiej. Dlatego bardzo będę zobowiązany, kiedy usłyszę nie tylko odpowiedź w tej sprawie, ale również wprowadzenie w życie tego wszystkiego, co dotychczas przez różne organy europejskie było prezentowane i co również jest postulatem autorów petycji.

Sprawa jest o tyle ważna, że dla bardzo szerokiej społeczności tureckiej, greckiej, cypryjskiej rozwiązanie tej sprawy będzie wskazywać na sprawność organów europejskich w rozwiązywaniu problemów, które łączą się z nadziejami mieszkańców Europy.

Panie Przewodniczący, Panie Komisarzu, bardzo proszę o odpowiedź i mam nadzieję, że odpowiedź ta będzie zadowalająca dla autorów petycji, ale w konsekwencji również dla Komisji Petycji jako organu Parlamentu Europejskiego.

  Olli Rehn, Member of the Commission. Mr President, I wish to begin by thanking Mr Libicki and the Committee on Petitions for raising this question. Personal friends I have known for a long time are refugees from Varosha and, therefore, I know the importance of the issue not only because of my portfolio but also because of my personal contacts.

The United Nations has the responsibility and competences to pursue a comprehensive settlement of the Cyprus issue. The Commission supports the United Nations in these efforts and encourages the parties concerned to resume talks on such a settlement.

The return of Varosha to its lawful inhabitants is one of the key elements in the UN-led process. If agreed by the parties, the return of Varosha will have to take place under the auspices of the United Nations.

The Annan Plan foresaw an early return of Varosha to its lawful inhabitants. However, the plan, supported by the United Nations and the European Union, fell in 2004.

The return of Varosha is a separate issue from the introduction of direct trade between the Turkish Cypriot Community and the rest of the European Union. Direct trade is a matter of EU competence. The Commission proposed a draft regulation to this effect in July 2004.

Successive EU presidencies, in seeking to establish a consensus in the Council on the direct trade regulation, have investigated possible solutions, but without success so far. The Finnish Presidency is making substantial diplomatic efforts to unblock the current stalemate and the Commission fully supports the Presidency in its efforts. The Finnish formula would create a genuine win-win situation for both communities and all parties concerned. It would be a major confidence-building measure towards a comprehensive settlement, thus meaning also a prospect of the return of Varosha. Creating a win-win situation has been the essence of European integration since the times of Robert Schuman and Konrad Adenauer, who united France and Germany just five years after the most bitter and devastating war on earth was fought on their soil.

Over the past 42 years there has been enough talk of ‘red lines’ and ‘blackmail’ in the eastern Mediterranean. That is pre-modern talk in today’s post-modern Europe. It is high time to replace red lines with bridge-building and win-win thinking, because that is what the European Union is all about.

  Panayiotis Demetriou, on behalf of the PPE-DE Group. – Mr President, the Famagusta question is primarily a humanitarian one. That was precisely the basis on which the Famagusta refugee movement presented its petition to the Committee on Petitions.

For 32 years now, over 30 000 people have dreamt day and night about going back to their homes. Thirty-two years is too long. The beautiful city of Famagusta is still uninhabited. It is a ghost town. Turkey cynically insists on keeping it as a bargaining tool. Naturally, the question the inhabitants of Famagusta are asking is what the international community is doing, and what the European Union is doing, to help them go back to their homes. The Commissioner has said that everybody is trying. However, the issue is very simple. There is an empty city to be given to its lawful inhabitants. There are other bargaining tools for Turkey to use.

Turkey is not being sent the right message on what should be done. The deliberations on Famagusta are the first big step towards a proper solution to the Cyprus problem based on United Nations resolutions and European values. Turkey has to take that step now, in the interests of justice, in the interests of Turkey and in the interests of Greek and Turkish Cypriots, as Mr Libicki has said.

The desperate appeal coming from those refugees from Famagusta who are still alive is: ‘Help us to go back home’. Let us help them, Commissioner. Now is the time.

  Μαρία Ματσούκα, εξ ονόματος της ομάδας PSE. – Κύριε Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι, οι περισσότεροι από εμάς έχουμε την τύχη να απολαμβάνουμε μικρές πολυτέλειες, όπως για παράδειγμα να ζούμε στο σπίτι μας, σε μια γειτονιά γνωστών και φίλων. Σήμερα όμως συζητάμε την προσπάθεια κάποιων ανθρώπων που ανήκουν στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια να μπορέσουν να επανακτήσουν αυτά ακριβώς που εμείς θεωρούμε εύλογα στη καθημερινότητά μας,

Το κίνημα των προσφύγων της Αμμοχώστου αποτελείται από εκτοπισμένους πολίτες μιας πόλης φάντασμα εδώ και 32 χρόνια. Οι άνθρωποι αυτοί, βεβαίως, έχουν κατορθώσει να ξαναφτιάξουν τις ζωές τους στην Κύπρο. Σκεφτείτε ωστόσο τί σημαίνει να ξέρεις πως σε απόσταση κάποιων χιλιομέτρων βρίσκεται ερημωμένο και απρόσιτο, για λόγους για τους οποίους δεν είσαι εσύ υπεύθυνος, το πρώτο σου σπίτι ή το σπίτι των γονιών σου.

Κυρίες και κύριοι, η παράδοση της πόλης της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της Ελληνοκυπριακής και Τουρκοκυπριακής κοινότητας θα έχει πολλά οικονομικά και κοινωνικά οφέλη. Η Αμμόχωστος ήταν περιζήτητος τουριστικός προορισμός. Η ανοικοδόμησή της μπορεί να την επαναφέρει στην πρότερη αίγλη της, αλλά και να δημιουργήσει μεγάλες δυνατότητες για το εμπόριο, με την εκμετάλλευση και του λιμανιού της που μπορεί να ξαναλειτουργήσει -σύμφωνα και με το αίτημα των αναφερόντων- χρησιμοποιώντας τις τελευταίες τεχνολογίες για την καλύτερη δυνατή αξιοποίησή του. Αν η πόλη επιστραφεί στους κατοίκους της με τρόπο που να διασφαλίζει την ενίσχυση των δεσμών των δύο κοινοτήτων, με εγγυήσεις από τη διεθνή κοινότητα και φυσικά την Ευρωπαϊκή Ένωση, κατά τη διάρκεια της αναδόμησης και της ανάπτυξης θα αναπτύσσονται εύλογα και οι δεσμοί μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Αν δημιουργηθεί ένα περιβάλλον ασφάλειας, σιγουριάς και εμπιστοσύνης για οικονομική ανάπτυξη και συνεργασία, όσο θα εξελίσσονται οι εργασιακές και οικονομικές συνεργασίες θα εξελίσσονται και οι κοινωνικοί δεσμοί.

Το ζητούμενο, εν τέλει, είναι να αναπτύξει η πόλη τη δική της δυναμική. Μια δυναμική η οποία θα λειτουργήσει ως παράδειγμα και πρόδρομος. Αναρωτιέμαι, εφόσον το αίτημα έρχεται από τους ίδιους τους κατοίκους της πόλης και με γνωστούς τους καλούς δεσμούς μεταξύ των ανθρώπων των δύο πλευρών, αν έχουμε το δικαίωμα να αρνηθούμε, αν έχουμε το δικαίωμα να μην βοηθήσουμε. Ας μη γίνει ωστόσο η δυνατότητα αυτή ευκαιρία να δυναμιτίσουμε την προσπάθεια προόδου στην Κύπρο. Θα έχουμε όλοι τις ευθύνες μας. Ευθύνες απέναντι στους ανθρώπους αλλά και ευθύνες απέναντι στην ιστορία.

  Marios Matsakis, on behalf of the ALDE Group. – Mr President, the taking of hostages by terrorists and their subsequent holding to ransom has not been an uncommon occurrence in recent years. It is a despicable act of satanic criminal perversion, and is widely and universally condemned by all those with even the slightest degree of common sense. Equally, the taking of a city as hostage by a country which has invaded another and then uses that city to extract political gains by blackmail is a case of psychopathic barbarism of immense magnitude and unintelligible reasoning. This is what has happened in the case of Famagusta.

Up until 1974, Famagusta was a thriving city full of life and vigour, with a rich history going back thousands of years, surrounded by blossoming citrus fruit orchards, lying on a golden sandy coast. It was a city of enviable beauty. Famagusta was widely regarded by many as the jewel of the Eastern Mediterranean. Its peace-loving inhabitants went about their daily lives, working hard to achieve progress and prosperity. But in the summer of 1974, all their dreams were shattered.

After repeated severe and catastrophic air bombardments, the city was overrun by droves of Turkish soldiers, tanks and armoured vehicles, spreading death and destruction in their path. In horror, the inhabitants fled, trying desperately to save the lives of their loved ones and carrying with them the bare essentials needed to survive. Most of them found refuge on an area of high ground a few kilometres to the south of the city, where they lived in makeshift refugee camps, and from where they watched their homes being looted by Turkish soldiers.

Apart from furniture and other household effects, the invaders took away doors, windows, pipes, roof tiles and everything else they could lay their hands on. Then they fenced off the whole city, declared it a military zone and put guards around it. This state of affairs continues today, 33 years later. Whenever an inhabitant, driven by homesick desperation, has tried to approach his fenced city, he has been shot dead on the spot or arrested by Turkish soldiers and tried in Turkish military courts on grounds of entering a high security military area.

The ghost city of Famagusta has many times been the focus of attention in various UN resolutions, and in between the ‘ifs’ and ‘whens’ and ‘hows’ of hazy diplomatic language, the people of Famagusta have tried to believe time and time again that they will return to their homes. But this has all been an illusion, because in the real world of political diplomacy it is almost always the strong who have their way. In the case of Cyprus, Turkey was, and still is, by far the strongest.

Just as the refugees from Famagusta were about to become totally disillusioned with the UNs and Security Councils of this world, new hope suddenly emerged in the form of Cyprus’ accession to the EU.

Men, women and children were suddenly uttering words like ‘the European acquis communautaire’ and ‘the principles and values upon which the EU is founded’. Many were even convinced that after accession the EU would force Turkey to return Famagusta to its rightful occupants. How simple-minded they were. Little did they realise that the EU mainly cares about trading in the vast Turkish market and not about the old-fashioned principles of justice and freedom. Little did they know that the EU mainly views Turkey as being of close to almighty importance in counteracting the threat of Islamic fundamentalists.

And so, dear colleagues, we find ourselves today talking, talking and talking about the right of Famagustians to go home. Most probably, if Turkey has its way, we shall continue talking about it for a long time to come, while the great EU goes on being proud of its principles and values, and almost everybody will be happy – especially the Turkish Government – apart from the people of Famagusta.

We will gradually come to terms with their grief at having to watch their city, the jewel of the Eastern Mediterranean, slowly die away under the careful eye of the UN, the Security Council, and now the EU.

  Κυριάκος Τριανταφυλλίδης, εξ ονόματος της ομάδας GUE/NGL. – Κύριε Πρόεδρε, το ζήτημα της επιστροφής της περιφραγμένης περιοχής της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της, ποτέ δεν συνιστούσε μέρος της συνολικής διευθέτησης του Κυπριακού. Επί τούτου, υπάρχουν τα σχετικά ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών.

Η από πολλά χρόνια αποσύνδεση της επιστροφής της πόλης από τη συνολική διευθέτηση, είναι το ένα στοιχείο που θέλω να επισημάνω. Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι η Επιτροπή στην τελευταία έκθεση προόδου για την Τουρκία, υπογραμμίζει ότι η εφαρμογή του πρωτοκόλλου είναι αφ’ εαυτής μια νομική υποχρέωση η οποία δεν μπορεί να συνδέεται με την κατάσταση της Τουρκοκυπριακής κοινότητας. Κατά συνεπείαν, κακώς συνδέονται από την Τουρκία, το θέμα της υλοποίησης των δεσμεύσεών της, με την άρση της λεγόμενης απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων, η οποία στο βαθμό που υπάρχει, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην Τουρκική κατοχή.

Κακώς επίσης, κύκλοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποδέχονται αυτή τη διασύνδεση. Εφόσον όμως αυτή η διασύνδεση γίνεται, η πρόταση της Κυπριακής Κυβέρνησης για κοινή χρήση του λιμανιού της Αμμοχώστου, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και με επιτήρηση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, συνδυασμένη με την επιστροφή των νόμιμων κατοίκων της πόλης, μπορεί να αποτελέσει τη χρυσή τομή που θα βοηθήσει στο ξεπέρασμα του διαφαινόμενου και άκρως ανεπιθύμητου αδιεξόδου. Η Τουρκία θα ικανοποιηθεί έτσι, στην απαίτησή της για άρση της λεγόμενης απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων. Οι Τουρκοκύπριοι, ενώ δεν χάνουν απολύτως τίποτε με την απόδοση, της έρημης για 32 χρόνια πόλης, στους νόμιμους κατοίκους της, διασφαλίζουν το δικαίωμα να διεξάγουν εξωτερικό εμπόριο μέσω του λιμανιού. Επίσης όλοι οι νόμιμοι κάτοικοι θα επανεγκατασταθούν στην πόλη τους, ενώ ταυτόχρονα τα τουρκικά λιμάνια και αεροδρόμια θα ανοίξουν για κυπριακά πλοία και αεροπλάνα. Τέλος, η συμβίωση των δύο κοινοτήτων στην Αμμόχωστο θα υποβοηθήσει τις προσπάθειες για μια συνολική λύση του Κυπριακού.

Συμπερασματικά, κύριε Πρόεδρε, η επιστροφή της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της είναι το κλειδί για να αντιμετωπιστούν οι τρέχουσες δυσκολίες, κατά τρόπο που εξυπηρετεί τα καλώς νοούμενα συμφέροντα όλων των πλευρών. Αν όλοι σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και πρυτανεύσει η λογική, είμαστε συγκρατημένα αισιόδοξοι ότι η διαφαινόμενη επιπλοκή θα αντιμετωπιστεί με επιτυχία.

  Kathy Sinnott, on behalf of the IND/DEM Group. – Mr President, Famagusta is being held hostage. It has been described as a ghost town; it is desolate, isolated and empty. Famagusta is a city on the east coast of Cyprus. In 1974 Turkish troops invaded Famagusta and since then the city has been fenced off. At the moment it is unused and is guarded by Turkish troops. Nobody lives there. Anybody who attempts to enter is shot on the spot or tried in military courts.

Famagusta only enjoyed independence for 14 years. During that time, it was of indispensable benefit to the Cypriot economy. It had a population of 60 000 and 15 000 daily commuters. It hosted a bustling port. Despite housing only 7% of the population of Cyprus, it accounted for over 10% of the total industrial employment and production of Cyprus. Despite these figures and the obvious benefit to Cyprus, the town has remained desolate. This is clearly not a tolerable situation for Cyprus or the people. Obviously something must be done.

I find it incredible that the EU is not demanding the immediate and unconditional return of Famagusta to its inhabitants who are, incidentally, EU citizens. Instead we have this bizarre situation where the EU and many EU governments try to accommodate every one of Turkey’s obscene demands and wishes. We all know that Turkey desires to join the EU. We know what a powerful country it is. However, we must ask ourselves whether Turkey is ready to join the European Union.

Turkey is doing its accession cause no good. When I first came to this House, I voted to open talks with Turkey. I abstained in the latest vote. Will I have to vote against Turkish accession or will I feel a little goodwill on the part of Turkey some time soon?

I can see no good in this situation. Returning Famagusta would be an excellent opportunity for Turkey to show not only the original inhabitants of Famagusta but also the EU and the rest of the world that it is a peace-loving and peace-supporting nation.

  Charles Tannock (PPE-DE). – Mr President, since the Turkish invasion of 1974, Cyprus has remained tragically divided and the city of Famagusta has been occupied by the Turkish armed forces.

We are now beginning to see a promising deal emerging under the Finnish Presidency of the EU, under which the Turkish-occupied north of the island can be reopened to direct trade through the port of Famagusta, under strict EU monitoring. This would be in exchange for the return by Turkey of the fenced-off area of Varosha to its original Greek Cypriot residents, under UN control. Fortunately, the original Greek Cypriot inhabitants can return with minimal disruption, as no one needs to be relocated because the depopulated Varosha area was sealed off in 1974 and is under the direct control of the Turkish military.

Reference to the resettlement of Varosha was included in the 1979 Kyprianou-Denktas high-level agreement. It was agreed all that time ago that this would be implemented without awaiting the outcome of the discussion on other aspects of the Cyprus problem, or be used as a bargaining chip in dealing with other Cypriot issues.

Certainly its return cannot be linked to the issue of Turkey implementing its firm commitment as an EU candidate state to open its ports to all Cypriot vessels, as agreed by Turkey under the Ankara Protocol on enlargement of the customs union, which must be extended to all EU Member States. These include the Republic of Cyprus, which Turkey ludicrously refuses to recognise legally, even though Cyprus is a full EU Member State.

The Green Line also needs to be carefully monitored if direct trade from the north is resumed, with regard to potential increases in illegal immigration and people-trafficking, particularly of women from Eastern Europe. Furthermore, the so-called Republic of Northern Cyprus cannot be allowed to carry on as a sanctuary to escaped criminals, including notable UK fugitives from justice such as Mr Asil Nadir.

  Mechtild Rothe (PSE). – Herr Präsident, liebe Kolleginnen und Kollegen, Herr Kommissar! Eine von Stacheldraht verriegelte Stadt. Die Geisterstadt Varosha ist ein unerträglicher Zustand in Europa! Seit 32 Jahren steht die vorher von rund 30 000 Menschen bewohnte Stadt leer. Diese Menschen können von Weitem ihre Häuser hinter einem Zaun sehen, und der Wille zurückzukehren ist ungebrochen. Ich denke, sie haben ein Recht darauf, das zu tun.

Herr Kommissar, ich weiß, wir hier im Parlament, und Sie in der Kommission können das Zypern-Problem nicht allein lösen. Wenn es nach dem EP oder nach der Kommission gegangen wäre, hätten wir heute eine Lösung auf der Grundlage des Annan-Plans. Aber, auch wenn uns das überwiegende Nein der griechischen Zyprioten enttäuscht hat, haben wir es zu respektieren, und ich sage sehr klar, wir haben es respektiert. Dennoch hoffen wir auf eine baldige Lösung.

Eine Rückgabe von Varosha an die ursprünglichen Bewohner, eine bikommunale Verwaltung der Stadt, das Zusammenleben von Zyprioten beider Volksgruppen in Famagusta könnten wirklich vertrauensbildende Maßnahmen sein und weitere positive Entwicklungen fördern.

Herr Kommissar, Sie haben darauf hingewiesen, dass die finnische Ratspräsidentschaft sich derzeit bemüht, den seit mehr als zwei Jahren zugesagten direkten Handel zwischen der EU und Nordzypern zu ermöglichen. Wir stehen hier gegenüber den türkischen Zyprioten im Wort.

Aber die Öffnung von Varosha – wie von den Petenten vorgeschlagen – könnte Menschen helfen, die seit 32 Jahren auf ihre Rückkehr warten, und zugleich ein neues Zusammenleben ermöglichen, das einen Weg für eine Gesamtlösung ebnen kann. Ich hoffe, dass die finnische Präsidentschaft ihren Vorschlag in dieser Hinsicht noch einmal überdenkt.

  Jaromír Kohlíček (GUE/NGL). – Vážení kolegové, milé kolegyně, Kypr je dnes a již dlouho rozdělen na tři části. Tři procenta území zaujímají britské vojenské základny. Nikdo místní neví, co se tam děje, ale jsou jistě místem, kde řada cizinců nalézá dobré pracovní uplatnění.

Rada pro obecné záležitosti žádá Komisi, aby podporovala přímý obchod s komunitou Turků na Kypru v souvislosti s otevřením dosud vysídlené části Famagusty, chcete-li turecky Varoši. Protože Evropský parlament projednal uvolnění určité částky na rozvoj severní části Kypru s tím, že jde zejména o obnovu infrastruktury, je namístě se zeptat, pokud Famagusta patří do severní části ostrova, kdy tam budou z výše zmíněných prostředků zahájeny sanační práce a kdy bude otevřena pro původní obyvatele. Pokud patří na jih, kdy bude otevřena tak, aby se původní obyvatelé mohli věnovat obnově města.

Nebo je snad možný nějaký třetí výklad, pane komisaři? A problém mají řešit britské jednotky lokalizované na ostrově?

  Bernd Posselt (PPE-DE). – Herr Präsident! Diese herrliche Stadt Straßburg, in der das Europäische Parlament seinen einzigen Sitz hat und hoffentlich auch in Zukunft haben wird, wurde nach dem Zweiten Weltkrieg vom britischen Labour-Politiker Ernest Bevin als Hauptstadt der europäischen Einigung vorgeschlagen. Bevin sagte damals: Kaum eine Stadt hat so unter der menschlichen Dummheit gelitten wie Straßburg. Deshalb ist es der ideale Platz, um hier die menschliche Dummheit zu überwinden.

Ich würde mir wünschen, man könnte bald etwas Ähnliches über Famagusta sagen. Famagusta ist das Sinnbild einer brutalen, völkerrechtswidrigen, menschenrechtswidrigen und sinnlosen Vertreibung. Es könnte durch einen einfachen Akt guten Willens ohne jedes ernsthafte Problem zu einem Sinnbild der Überwindung von Nationalismus und Vertreibung werden, mit einer Ausstrahlung weit über Zypern hinaus.

Ich erinnere mich, als ich einmal in Nordzypern war, hatte ich dort einen Fahrer, einen türkischen Zyprioten, der gut Griechisch sprach und der gesagt hat: Ich habe tiefe Sympathie für meine griechischsprachigen Mitbürger aus Zypern, und unser Problem sind nicht die griechischen Zyprioten, sondern die türkische Armee und die Siedler, die man künstlich in dieses Land gebracht hat. Sie haben ein Interesse daran, diesen Zankapfel aufrechtzuerhalten. Dagegen sollten wir uns wenden! Wir sollten dafür sorgen, dass beide Volksgruppen sich aussöhnen und die Vertriebenen nach Famagusta in ihre angestammte Heimat zurückkehren können. Damit würde ein Zeichen gesetzt für den ganzen Mittelmeerraum, für Europa und für die ganze Welt, dass Menschen unterschiedlicher Volksgruppen auf der Basis des Rechts friedlich zusammenleben können.

Zypern könnte hier ein Beispiel für viele, viele andere Krisenherde werden. Deshalb danke ich den Initiatoren dieser Petition, dass sie dieses Thema aufgebracht haben. Wir sind ihnen alle Solidarität schuldig, dass sie endlich zu ihrem Recht kommen und dass Famagusta wieder zu einem blühenden Ort des Handels und der Kultur wird, was es in seiner stolzen und traditionsreichen Geschichte immer gewesen ist und hoffentlich in Zukunft auch sein wird!

(Beifall)

  Παναγιώτης Μπεγλίτης (PSE). – Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, 32 χρόνια μετά τη στρατιωτική εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή, οι φωτογραφίες οι οποίες έρχονται από την περίκλειστη περιοχή των Βαροσίων, που ελέγχεται αποκλειστικά από τον τουρκικό στρατό, αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα της κυπριακής τραγωδίας, της παραβίασης της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας, της καταρράκωσης του ευρωπαϊκού δημοκρατικού πολιτισμού.

Το αίτημα των Ελληνοκυπρίων πολιτών -πρόσφυγες οι ίδιοι όπως και οι Τουρκοκύπριοι συμπολίτες τους στην ίδια τους την πατρίδα- για τη δυνατότητα επιστροφής στα σπίτια και τις περιουσίες τους, είναι η στοιχειώδης απαίτηση σεβασμού των ανθρωπιστικών αρχών. Αποτελεί συγχρόνως, κύριε Πρόεδρε, μια ζωντανή πρωτοβουλία οικοδόμησης ενός κλίματος εμπιστοσύνης, ασφάλειας και συμφιλίωσης μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Μια πρωτοβουλία που υπερβαίνει τη σκληρή πραγματικότητα της διχοτόμησης και έρχεται να συμβάλει στην προσπάθεια κοινής ανάπτυξης, συμβίωσης και κάλυψης του ψυχολογικού χάσματος των δύο πλευρών.

Εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση εργαστεί με συνέπεια και αποφασιστικότητα προς την κατεύθυνση των μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης -και μπορεί να το κάνει κύριε Επίτροπε- τότε μπορούν να δημιουργηθούν οι αναγκαίες προϋποθέσεις για την επανέναρξη ενός ειλικρινούς διαλόγου με στόχο τη βιώσιμη και λειτουργική λύση του Κυπριακού προβλήματος. Η λύση δεν είναι υπόθεση μόνον των ηγεσιών και της πολιτικής τους βούλησης. Συνδέεται στενά με την κοινωνία και τους πολίτες και με το αίσθημα δικαιοσύνης που πρέπει να εμπεδωθεί.

Στην ιστορική διαδρομή του Κυπριακού, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υπήρξαν πολλές χαμένες ευκαιρίες στο πολιτικό επίπεδο. Ας μη χαθούν οι ευκαιρίες στο επίπεδο της κοινωνίας, για την ειρηνική επανένωση του νησιού προς όφελος όλων των πολιτών, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.

  Zbigniew Zaleski (PPE-DE). – Panie Przewodniczący! Co do treści: powiedziano dużo, o statusie Famagusty. Chcę podkreślić trzy rzeczy. Po pierwsze mieszkańcy mają prawo do swojej własności, mają prawo, żeby tam wrócić. Po drugie problem Famagusty to jak schizofrenia albo jakiś rak na organiźmie Unii Europejskiej. Jeżeli z tym sobie nie poradzimy to nie za bardzo wierzę, że poradzimy sobie z przyjęciem kiedyś Turcji do tego związku. I ostatnia rzecz Panie Przewodniczący, Pan tutaj, wszystkie instytucje europejskie i cała demokracja europejska będzie kiedyś posądzona i oskarżona o to, że nie zaopiekowała się spuścizną kulturową, w której wszyscy byliśmy wychowani. Famagusta jest dobrym symbolem tejże właśnie spuścizny i nie możemy pozwolić, żeby wszystko tam niszczyła, a po prostu niszczeje. Jeżeli mamy do czynienia z okupantem, to wydaje mi się, że musi być inna strategia, bo dotychczasowa jest nieefektywna i za to jesteśmy winni my, łącznie z Panem.

  Olli Rehn, Member of the Commission. Mr President, many speakers have said that the division of Cyprus is tragic. I fully agree. Reunification should have happened yesterday at the latest.

The European Union consistently supports these efforts, and the EU has tried to take its own part, with the Commission being actively involved in all these efforts. With the involvement of all the presidencies in these efforts in the last couple of years, the European Union has invested an enormous amount of energy and effort in solving the Cyprus dilemma.

Today, the Finnish formula is likely to be the last chance for several years to unblock the current stalemate. Therefore it should be taken extremely seriously. Judging by last Monday’s Council Meeting of Foreign Ministers of the European Union, the EU Member States are indeed supportive of the Finnish efforts. So is the Commission, with both the political ways and means and legal and other substantive expertise to facilitate solutions.

To sum up, everybody should seize this opportunity and thus create a real win-win situation for everybody, including the Varosha refugees.

  Předseda. Rozprava je ukončena.

12. Razprave o primerih kršitev človekovih pravic, demokracije in načela pravne države (razprava)

12.1. Etiopija

  Předseda. Dalším bodem je rozprava o šesti návrzních usnesení o Etiopii⁽¹⁾.

  Adam Jerzy Bielan (UEN), autor. – Panie przewodniczący! Informacje o trwających nadal w Etiopii aresztowaniach, poniżaniu oraz zastraszaniu polityków opozycji i studentów budzą sprzeciw i powinny zostać z całą stanowczością potępione. Ostatnie aresztowanie i wydalenie dwóch urzędników Komisji Europejskiej z Etiopii pod zarzutem prób pomocy Yalemzewd Bekele, prawniczce i obrończyni praw kobiet pracującej w Komisji Europejskiej w Addis Abebie, tylko dopełnia obrazu sytuacji. Nie można też zapomnieć o tym, że po masowych aresztowaniach opozycjonistów w trakcie demonstracji w czerwcu i w listopadzie 2005 roku wciąż 111 osób pozostaje w areszcie.

Chcę zaapelować do Komisji i Rady o podjęcie wszelkich możliwych starań zmierzających do zainicjowania w Etiopii wszechstronnego dialogu, w którym wezmą udział partie polityczne, organizacje społeczeństwa obywatelskiego oraz władze, w celu uzgodnienia trwałego rozwiązania obecnego kryzysu politycznego. Musimy zrobić wszystko, aby jak najszybciej doprowadzić w tym kraju do przywrócenia trwałych zasad poszanowania praw człowieka i praworządności. Aby tak się stało, władze Etiopii muszą pokazać światu, że mają wolę rozwiązywania obecnego kryzysu. Takim gestem dobrej woli byłoby z całą pewnością natychmiastowe i bezwarunkowe uwolnienie wszelkich więźniów politycznych.

  Marios Matsakis (ALDE), author. – Mr President, the issue of human rights in Ethiopia has been the subject of numerous previous motions for resolution in this House. Unfortunately, it seems that our advisory words of wisdom and strong condemnation have been falling on deaf ears as far as the Ethiopian Government is concerned. However, who can blame it for behaving in such an arbitrary and totally unacceptable manner towards this Parliament when the Commission, for reasons best known to itself, invited Prime Minister Meles Zenawi to address the European Development Days specifically on governance issues? That inevitably sent out the wrong signal with regard to the EU’s policy on respect for human rights, democratic principles, the rule of law and good governance. Perhaps the Commissioner might be kind enough to explain to us today what the logic was behind that invitation.

We all understand the difficulties Ethiopia has been facing in its troubled post-colonial history and realise that some blame lies clearly and squarely with the ex-colonisers. We all want to help the Ethiopian people to achieve an acceptable standard of living, free of the evils of internal fighting and regional conflict. However, the governing regime in Addis Ababa must understand comprehensively and unequivocally that the highly-desired political stability will not be achieved through continuing arrests, harassment, arbitrary detention, humiliation and the intimidation of opposition politicians, civil society activists, students and other ordinary citizens. Such actions are, on the contrary, bound to lead to a deterioration of the already fragile political situation in Ethiopia, and the feared further worsening of the situation will become a certainty rather than a possibility.

I urge colleagues to support this motion for a resolution, and I wait with interest to hear the Commissioner’s comments on the issue of the invitation to Mr Meles Zenawi.

  Ana Maria Gomes (PSE), Autora. – A repressão sobre a juventude e sobre os oromos, os amháricos e outros grupos étnicos na Etiópia, a continuada prisão e os julgamentos-farsa de líderes eleitos da oposição, dirigentes sindicais, jornalistas, professores, activistas dos direitos humanos e desenvolvimento e muito outros etíopes que se batem pela liberdade e a democracia, a manipulação pelo Governo de Meles Zenawi e das conclusões das comissões de inquérito sobre o massacre de 193 pessoas, em Junho e Novembro de 2005, no seguimento de protestos sobre a fraude eleitoral, e a perseguição movida aos juízes daquela comissão que recusaram a manipulação e se viram, por isso, obrigados a fugir do país, a prisão da jurista Yalemzewd Bekele, ao serviço da delegação da União Europeia, e a expulsão de diplomatas europeus sem justificação e em violação da Convenção de Viena, todos estes factos não demonstram só a natureza anti-democrática e totalitária do regime de Meles Zenawi. Expõem a crescente fraqueza e desespero desse regime.

Há muito, desde as conclusões da missão de observação eleitoral da União Europeia em 2005, que os Governos no Conselho e na Comissão se deviam ter concertado e passado à acção relativamente ao regime de Meles Zenawi. Como disse Teshale Aberra, um dos juízes que teve de fugir do país, o Governo de Meles é tão mau ou pior do que o de Menguisto.

A Etiópia recebe ajuda financeira da União Europeia, por isso a União Europeia tem que exigir a imediata libertação de todos os prisioneiros políticos, tem que exigir um inquérito internacional aos massacres de 2005 e a comparência diante da justiça dos responsáveis por tais massacres, a União tem que tomar as medidas apropriadas previstas no artigo 96° do Acordo de Cotonu, de que a Etiópia é membro, como o exige este Parlamento.

Tais medidas passam pelo congelamento de bens e vistos de entrada na Europa para Meles Zenawi e membros do seu Governo. Todas essas medidas devem ser calibradas de modo a atingir os principais responsáveis e não se repercutir negativamente sobre o povo etíope. Os Governos e a Comissão têm de parar de justificar a sua tolerância para com este regime anti-democrático e violador dos direitos humanos, a pretexto de que é um aliado na luta contra o terrorismo.

Europeus e americanos têm de parar de se iludir, a intervenção etíope na Somália, a pretexto de combater o terrorismo, mais não tem logrado senão a entrincheirar os tribunais islâmicos em Mogadíscio, mas as consequências desastrosas não se ficam por aí, sobre o regime desacreditado e sem apoio popular de Meles Zenawi é a própria Etiópia, o segundo país mais populoso de África, que se torna terreno fácil para a infiltração terrorista.

  Michael Gahler (PPE-DE), Verfasser. – Herr Präsident, meine Damen und Herren! Im letzten Monat durfte ich mit der Kollegin Glennis Kinnock und zwei afrikanischen Kollegen eine Delegation mit anführen, die nach Äthiopien gereist ist. Wir haben dort sowohl mit der Regierung als auch mit der Opposition und mit Familienangehörigen verhafteter Oppositioneller Gespräche geführt.

Wir sind sehr besorgt über die Situation dort! Wir haben festgestellt, dass insbesondere bei der Regierung keinerlei Wille vorhanden ist, wirklich Konsequenzen zu ziehen einerseits aus dem Wahlergebnis und andererseits aus den Ergebnissen einer Untersuchungskommission, die die Regierung selbst über das Parlament eingesetzt hat.

Wir haben den Ministerpräsidenten aufgefordert, diese Ergebnisse der Untersuchungskommission als Anfangspunkt für einen nationalen Dialog zu nutzen. Er hat sich nicht sehr deutlich geäußert, im Gegenteil, wir haben feststellen müssen, dass die Mitglieder dieser Kommission unter Druck gesetzt wurden, einige sind ins Ausland geflohen. Der Bericht wird wohl – wenn er überhaupt veröffentlicht wird – in einer geschönten, verfälschten Version veröffentlicht werden.

Wir sind dankbar, dass der Kommissionspräsident anlässlich seines Besuchs sehr klare Worte gegenüber dem Ministerpräsidenten gefunden hat. Leider konterkariert der Entwicklungskommissar mit seiner Einladung von Herrn Meles nach Brüssel diese Haltung der Kommission.

Aus meiner Sicht ist es wichtig, dass wir jetzt, wenn wir ein neues Instrument für Demokratie und Menschenrechte bekommen, dies ein effektives Instrument wird, damit wir demokratische politische Kräfte unterstützen können. Diese Formulierung muss in die neue Regelung mit hinein, denn wie sollen wir sonst die Opposition mit Rechtsbeistand unterstützen, wie sollen wir sonst den Abgeordneten, die ihre Mandate übernommen haben, aber über keinerlei Mittel verfügen, helfen, ihre konstitutionellen Rechte wahrzunehmen? Deswegen fordere ich nicht nur die Kommission, sondern vor allen Dingen auch die Mitgliedstaaten auf, ihren Widerstand gegen eine solche Formulierung für ein effektives Instrument für Demokratie und Menschenrechte aufzugeben!

  Alyn Smith (Verts/ALE), Author. – Mr President, in these debates we regularly stress the importance of dialogue and frank discussion. In Ethiopia’s case that dialogue will be a critical one, both in the sense of it being important and in the sense of our being critical of the Ethiopian Government’s current practices.

The omens are not good. Some 193 citizens were killed in the riots in June and November 2005. The report on that inquiry remains unpublished, sanitised and unclear. Since that time a number of Ethiopians have been imprisoned, and recently two EU officials were expelled from the country. All this is not news to anyone involved in this debate, but things are stacking up and do not look good for Ethiopia.

Dialogue will indeed be critical and, as Mr Matsakis says, paragraph 7 of this resolution expresses regret at the forthcoming visit of Prime Minister Zenawi to Brussels to tell us about good governance. This is an irony that would be funny were it not so tragic. However, let us be positive. The Commissioner will hopefully tell us today that this will give us the opportunity to speak to Prime Minister Zenawi and tell him frankly of our concerns. I hope the Commissioner will confirm that this opportunity will not be missed when Mr Zenawi comes to Brussels.

Ethiopia plays an important role in the African Union and an important role in development. We could work much better in cooperation with one another. However, that cooperation, as colleagues have mentioned, should not be taken for granted and must be based on mutual principles and, importantly, adherence to them.

If we do not stick to our principles we can hardly expect others to, so I hope we can have a frank and open discussion with the Prime Minister when he comes to Brussels.

  Karin Scheele, im Namen der PSE-Fraktion. – Herr Präsident! Der Ausgang der Parlamentswahlen vom 15. Mai 2005 hat in Äthiopien zu einem Rückfall in eine repressive politische Atmosphäre geführt, und das ist auch der Grund, warum wir zum wiederholten Male das Thema Äthiopien bei Aussprachen im Parlament behandeln.

Die Wahlmanipulation und die repressive Reaktion auf die Unruhen der Bevölkerung haben der Regierung im eigenen Land und im Ausland Ansehen gekostet und Äthiopien destabilisiert. Nur eine Wiederaufnahme des Demokratisierungsprozesses unter Beteiligung der Oppositionsparteien kann diesem Prozess entgegenwirken. Das äthiopische Parlament hat vor einem Jahr eine Kommission zur Untersuchung der Morde vom Juni und November 2005 eingesetzt. Wir fordern die äthiopische Regierung auf, den Schlussbericht der Untersuchungskommission unverzüglich, unverändert und in voller Länge zu veröffentlichen. Die Ergebnisse müssen den einschlägigen Gerichten vorgelegt werden und als Basis für faire Gerichtsverfahren dienen.

Ferner fordern wir die äthiopische Regierung auf, alle politischen Gefangenen unverzüglich und bedingungslos freizulassen.

  Marcin Libicki, w imieniu grupy UEN. – Panie Przewodniczący! Zdajemy sobie dobrze sprawę, że wolność, niepodległość, prawa należą się wszystkim państwom i społeczeństwom na świecie. Warto zwrócić uwagę, że mówimy dzisiaj o zupełnie szczególnym państwie, o państwie, którego historia jest starsza niż historia wielu państw europejskich, czy nawet większości, z nich które swoich korzeni dopatruje się w czasach starotestamentowego króla Dawida i królowej Saby.

Państwo, które przyjęło chrześcijaństwo, również wcześniej niż wiele państw europejskich, czy ich większość, to państwo jest zupełnym wyjątkiem również na kontynencie afrykańskim. Ponieważ to państwo zachowało suwerenność przez cały okres swojej historii, z wyjątkiem krótkiego epizodu, kiedy zostało podbite w latach trzydziestych przez jedno z państw europejskich, ale i nawet wówczas zachowało swoją niepodległość prawnie. Jego czcigodny i szanowany powszechnie na świecie i w Etiopii władca, cesarz Haile Selassie nawet w czasie tego podboju, który był próbą podboju kolonialnego, reprezentował swoje państwo mieszkając na emigracji i na wygnaniu.

To państwo padło ofiarą spisku komunistycznego w latach siedemdziesiątych, spisku spółki Kremla i Kuby, i od tego czasu to państwo niestety nie może wrócić do normalnego życia. Nie będę powtarzał tego, co tu wszyscy mówili o cierpieniach, które znoszą jego obywatele teraz, ale naprawdę jest naszym obowiązkiem nieść temu państwu i temu społeczeństwu pomoc.

  Ryszard Czarnecki (NI). – Panie Przewodniczący! Panie Komisarzu! Komisja Europejska niestety zachowała się jak słoń w składzie porcelany, zapraszając premiera Etiopii na europejskie dni rozwoju, które rozpoczęły się w tym samym dniu, co sesja naszego Parlamentu, zakończą się jutro, a których gościem właśnie jest premier Etiopii. Etiopski premier wystąpił tutaj nawet jako mówca. Komisja Europejska uznała, że woli być głucha na płynące z Etiopii sygnały o prześladowaniach.

Tymczasem Unia Europejska nie może udawać, że mamy do czynienia z normalnym krajem. Przeciwnie, mamy do czynienia z państwem, które jest więzieniem politycznym dla wielu dziennikarzy, działaczy związkowych, obrońców praw człowieka. Nawet nie wiemy, jak dużym jest więzieniem, ponieważ rząd Etiopii systematycznie odmawia podania, ilu jest tam więźniów politycznych, ilu jest aresztowanych.

Ostatnio zresztą miały miejsce aresztowania kolejnej grupy zawodowej, mianowicie nauczycieli. To oczywiste, że stosunek Komisji Europejskiej i Rady musi być wobec Etiopii uzależniony od tego, jak Etiopia przestrzega praw człowieka, a na początek, w pierwszej kolejności, czy zwalnia więźniów politycznych z więzień, czy też nie? Ale żeby było jasne, nie jest to tylko kwestia Unii Europejskiej, jest to także kwestia Unii Afrykańskiej, która również musi reagować, stąd też podkreślam, że jest to sprawa tak naprawdę obu unii.

  Olli Rehn, Member of the Commission. Mr President, after the post-2005 election crisis the Commission, in close cooperation with the EU Member States and the international community, undertook efforts to defuse tensions and urged the Ethiopian Government to restore confidence in the democratisation process through the release of political detainees. The EU, in line with the international donor community, has given priority to maintaining an open and structured dialogue with the Ethiopian Government as the most appropriate way towards improving the situation.

Following a visit to key political detainees, Commissioner Michel received commitments from Prime Minister Meles Zenawi during a dialogue in February that they would get a short and fair trial. President Barroso met Prime Minister Zenawi in Addis Ababa last October to express the Commission’s concerns about the trial and the prisoners. President Barroso pointed out that he expected the trial to be speedy, fair and transparent. He also stressed that he did not consider a trial to be an appropriate response to the Ethiopian political differences. Instead, he suggested reconciliation and dialogue as the only way forward in building confidence.

When two members of the Commission delegation were arrested and expelled from Ethiopia and a local employee of the delegation was arrested, President Barroso, Commissioner Michel and EU Member States immediately expressed their deep concern at these events, which clearly breached the Vienna Convention. The Commission strongly refuted the accusation against the Commission delegation and its staff. The Commission headquarters expressed its support and solidarity with the delegation staff and we were satisfied that this immediate and strong reaction resulted in the release of the arrested local agent on bail.

There have been some doubts as to the wisdom of inviting Prime Minister Zenawi to the European Development Days. The Commission believes that dialogue and further efforts have to be pursued to convey EU concerns to the Ethiopian Government and to obtain commitments on democratic reforms and good governance. The meetings and debates planned for the European Development Days will provide an opportunity to convey these messages directly and express our deep concerns.

  Předseda. Rozprava je ukončena.

Hlasování se bude konat na konci rozpravy.

(1) viz zápis

12.2. Bangladeš

  Předseda. Dalším bodem je rozprava o šesti návrzích usnesení o Bangladéši⁽¹⁾.

  Jaromír Kohlíček (GUE/NGL), Autor. – Vážení kolegové, milé kolegyně, Bangladéš je jedním z nejpřelidněnějších a nejchudších států světa. Tím, že se Bengálsko rozdělilo ve čtyřicátých letech na dva útvary na základě konfesním, se složitá situace rozhodně vůbec nezjednodušila. Pozdější válka za nezávislost s Pákistánem pouze přispěla k prohloubení extrémní chudoby nejen na venkově.

V ústavě země je zvláštní mechanismus vkládající při přípravě voleb moc do rukou prozatímní vlády. Velký úspěch mikropůjček je celosvětově uznáván. Méně se už ví, že úspěchu bylo v tomto silně islámském prostředí dosaženo zejména zapojením žen. Jako v každé silně přelidněné a velmi chudé zemi vidíme i zde velké problémy v nedostatečné infrastruktuře a náboženské i národnostní nesnášenlivosti. Věřím, že tyto problémy lze účinně tlumit a že laické tradice převáží.

Vážným problémem každých voleb je otázka, a to nejen v rozvojových zemích, kdo je oprávněn volit. Zde je problém o to horší, že řada obyvatel je negramotných. Vedle věcně správných volebních seznamů je důležitý prostor pro představení volebních programů kandidujících subjektů. Není divu, že to zdůrazňuje i návrh textu usnesení. Zde bych rád zdůraznil, že se nedomnívám, že uznání či neuznání kteréhokoliv státu světa může hrát jako měřítko demokratičnosti novinářů jakoukoliv roli. Každopádně svoboda tisku úzce souvisí s demokratickou soutěží myšlenek a programů stran. To rozhodně nemůžeme omezit na předvolební období. Podobně eliminace teroristických skupin je asi úkolem všech vlád a nelze ji časově omezit.

Složitější otázkou je, jak má být definován terorista, a způsob boje s teroristy v demokratické společnosti. Při posledním zasedání skupiny pro spolupráci se státy jižní Asie, kterému jsem měl tu čest předsedat, vyslovili účastníci přesvědčení, že lze připravit a provést opravdu demokratické volby v Bangladéši.

Připomínky obsažené v návrhu usnesení na shromáždění, kterému jsem předsedal, zazněly a já se domnívám, že i vyslání pozorovatelské mise Evropského parlamentu přispěje k demokratickému průběhu voleb.

Návrh usnesení, který zde diskutujeme, skupina GUE/NGL podporuje a já se domnívám, že je třeba, abychom demokratizační proces v Bangladéši, včetně těchto voleb, pokud možno co nejdemokratičtějších podpořili.

  Frédérique Ries (ALDE), auteur. – Monsieur le Président, le Bangladesh, terre de tradition démocratique, de respect des droits de l'homme, d'indépendance de la justice et de liberté de la presse est aujourd'hui en proie à la montée d'un extrémisme islamiste violent. Le dernier rapport de "Reporters sans frontières" révèle des centaines d'atteintes à la liberté de la presse. Cette année seulement, trois journalistes ont été tués, au moins 95 autres agressés et des dizaines pour ne pas dire des centaines de correspondants ont été contraints à la fuite suite à des intimidations pour des articles jugés "non islamiques".

Si j'ai voulu que le Parlement s'exprime d'urgence sur cette situation aujourd'hui, c'est parce que se tient, en ce moment, à Dacca, le procès pour sédition de Salah Choudhury. Ce journaliste, directeur du Weekly Blitz, est un fervent partisan d'un islam modéré qui prône l'ouverture, le dialogue entre les religions et la reconnaissance par son pays de l'État d'Israël. Pour ces raisons et pour ces raisons seulement, il risque aujourd'hui la peine de mort.

Nous demanderons instamment à la Commission de suivre le déroulement de ce procès pour s'assurer que soient respectés les droits de la défense, ainsi que les conventions internationales sur la liberté de la presse.

Et puisque je dispose de quelques secondes encore, je tiens à soutenir les efforts du gouvernement intérimaire pour que le processus de préparation des élections réponde lui aussi aux standards démocratiques internationaux: l'établissement d'un registre électoral approprié, une commission électorale réellement indépendante et, j'y reviens une fois de plus, l'équilibre et la liberté des médias pendant bien évidemment la campagne électorale. On sait en effet que les quatre chaînes de télévision privées du pays ont des difficultés à faire valoir un autre point de vue que celui du gouvernement si elles entendent garder leur licence.

Deux dirigeants terroristes ont été arrêtés au Bangladesh, il faut poursuivre le désarmement des milices islamistes qui tentent de faire pression sur les électeurs à la veille du scrutin. Nous attendons du gouvernement qu'il confirme aussi cet engagement.

  Lidia Joanna Geringer de Oedenberg (PSE), autorka. – Panie Przewodniczący! Bangladesz jest ważnym partnerem Unii Europejskiej, krajem, który odnotował w ostatnich latach znaczący postęp gospodarczy. Jego najbardziej znany obecnie obywatel bankier Mohammad Junus, za walkę z ubóstwem poprzez system mikrokredytów został uhonorowany tegoroczną pokojową Nagrodą Nobla.

Bangladesz jednak boryka się nie tylko z biedą, ale i z korupcją oraz rosnącą agresją wyznawców islamu. Powołanie tymczasowego rządu, na czele którego stoi prezydent Iajuddin Ahmed, zostało oprotestowane przez społeczeństwo. Według doniesień zewnętrznych obserwatorów oraz Ligi Awami władze bezprawnie powiększyły listy do głosowania w nadchodzących wyborach o 13 milionów nazwisk. Rząd tymczasowy powinien być gwarantem wolnych wyborów zgodnych z międzynarodowymi standardami, a komisja wyborcza musi mieć zapewnioną niezawisłość, zaś spis uprawnionych do głosowania musi po prostu być wiarygodny.

Podstawą stabilizacji politycznej w kraju byłoby bez wątpienia zawarcie porozumienia pomiędzy Narodową Partią Bangladeszu, Ligą Awami oraz pozostałymi partiami w kwestii budowy wspólnego programu gospodarczego niezbędnego do poprawy warunków życia ludności Bangladeszu i wolności obywatelskich. Rząd tymczasowy w oparciu o kluczowe konwencje międzynarodowe z zakresu praw człowieka ma obowiązek zwalczać przypadki bezprawia, pozasądowych egzekucji czy tortur przeprowadzanych nagminnie przez policję czy siły bezpieczeństwa.

Tymczasem sytuacja wygląda następująco: w bieżącym roku zamordowano 3 dziennikarzy, prawie 100 padło ofiarami zastraszenia lub fizycznych obrażeń, każdego dnia nasilają się ataki na pracowników organizacji pozarządowych. Mniejszości religijne, Hindusi i chrześcijanie, żyją w zagrożeniu, powszechnie szerzą się gwałty, handel kobietami i dziećmi. Mamy wrażenie, że cały dotychczasowy dorobek demokratyczny kraju ginie w wyniku narastającej przemocy islamskich fundamentalistów.

Rada i Komisja Europejska powinny monitorować na bieżąco sytuację poszanowania praw człowieka w Bangladeszu, wolności słowa i prasy. Miejmy nadzieję, iż planowana misja obserwacyjna Unii Europejskiej nadzorująca styczniowe nadchodzące wybory w Bangladeszu wspomoże ich demokratyczny przebieg.

  Thomas Mann (PPE-DE), Verfasser. – Herr Präsident! Es begann vor zwei Wochen mit einer umstrittenen Fernsehansprache von Khaleda Zia, der scheidenden Ministerpräsidentin von Bangladesch. Daraufhin kam es in der Hauptstadt Dhaka zu heftigen Kämpfen. Drei Menschen wurden getötet, Hunderte verletzt.

Der Vorwurf der Opposition lautet: Zia habe die Schlüsselpositionen ihrer Übergangsregierung mit Sympathisanten besetzt. Der Chef der Wahlkommission sei parteiisch und im Wahlregister gäbe es 13 Millionen ungültige Namen. Anfang der Woche kam es erneut zu Gewaltausbrüchen. Sämtliche Zufahrtswege zu Lande und zu Wasser nach Dhaka wurden blockiert, Journalisten angegriffen und schwer verletzt. 20 000 Sicherheitskräfte setzten bei Straßenschlachten Tränengas und Gummigeschosse ein: 17 Tote und Tausende Verletzte sind zu beklagen.

Die Attacken von Islamisten auf Anhänger anderer Religionen nehmen zu. Im Namen der EVP-ED-Fraktion verurteile ich die blutigen Ausschreitungen, die ständigen Übergriffe von islamistischen Extremisten auf religiöse Minderheiten der Christen, Ahmadi und Hinduisten und die von den Kolleginnen und Kollegen schon erwähnte Unterdrückung der Pressefreiheit.

Die Regierenden der Bangladesh Nationalist Party und die Opposition von der Awami League müssen endlich persönliche Fehden begraben und zielgerichtete Gespräche aufnehmen. Der Termin für die Wahlen ist einzuhalten. Dafür muss die Wahlkommission jetzt die Vorbereitungen treffen und insbesondere für ein korrektes Wahlregister sorgen.

Die bürgerkriegsähnlichen Zustände sind schnellstmöglich zu beenden und die Islamisten zu entwaffnen. Die Bürger müssen ihr Wahlrecht ohne Repressionen frei ausüben können, damit die Demokratie im Land eine faire Chance erhält.

Ich begrüße die Bereitschaft der Europäischen Kommission, Wahlbeobachter nach Bangladesch zu entsenden, und das Europäische Parlament sollte sich im gleichen Sinne entscheiden.

  Gérard Onesta (Verts/ALE), auteur. – Monsieur le Président, Monsieur le Commissaire, il y a quelques semaines, le Parlement européen, dans le cadre de sa délégation interparlementaire pour les relations avec les pays de l'Asie du Sud, a fait venir de très nombreux représentants de la société civile du Bangladesh, et c'était très intéressant.

Il était très intéressant, d'abord, de voir la réaction de l'ambassadeur du Bangladesh qui avait été nommé, le pauvre, le jour même et qui découvrait le Parlement à cette occasion: il a vu les ravages que pouvaient causer la démocratie et la transparence quand elles étaient appliquées! Nous avons en effet appris beaucoup de choses ce jour-là, ce qui fut très utile puisque les représentants de votre Commission qui étaient présents et qui, au début de la matinée, n'étaient pas vraiment "chauds" pour aller vérifier sur place ce qui se passe. Après avoir entendu ce que nous avons tous entendu, ils ont bien été obligés de reconnaître, à l'issue de la rencontre, qu'il fallait intervenir, tant la situation sur place est grave.

Je ne reviendrai pas sur ce qui a été dit par mes collègues concernant la pauvreté, la corruption, la violence et les tortures – des tortures pas seulement infligées par les escadrons des différentes milices, mais également par les forces de l'ordre. À ce sujet, les chiffres sont terribles: en 2005, 2 297 cas de tortures exercées par les forces de l'ordre ont été recensés. Je rappellerai le cas de ce journaliste, M. Salah Uddin Shoaid Choudhury, qui risque la peine de mort au seul motif de s'être exprimé librement: c'est absolument insupportable! Je pourrais également rappeler un chiffre qui vient de votre Commission, Monsieur le Commissaire: vos propres services estiment à plus 13 millions le nombre de noms non valables qui ont été ajoutés aux listes électorales. Comment peut-on envisager des élections quand on sait à l'avance que la fraude sera à ce point massive, à ce point organisée?

Voilà pourquoi, au-delà du vote favorable que nous allons, j'espère, émettre très massivement aujourd'hui, il faut vraiment que la Commission se donne tous les moyens pour envoyer sur place les signaux pour que le gouvernement change rapidement la règle du jeu, afin de l'aligner sur les normes démocratiques que ce pays a connues il y a quelques années, et de mettre ainsi fin à la violence institutionnelle qui dégénère malheureusement en violence sociale.

  Charles Tannock, on behalf of the PPE-DE Group. – Mr President, it must be a top EU priority to ensure free and fair elections next year in Bangladesh, a traditionally secular and democratic country of 140 million people.

For many years since its foundation in 1971, Bangladesh was the exception in the Islamic world as it pursued its independent course as a Bengali nation in a peaceful and democratic fashion. Regrettably, since 2001 there has been increasing Islamicisation of Bangladesh as Islamists have attempted to fill the vacuum left by corrupt warring secular parties. The NGO Task Force against Torture has documented over 500 cases of torture and intimidation by radical Islamists who have also murdered supporters of the Communist Party. Indeed, Hindus, Ahmadis, Christians, Chittagong Hill Tract tribal people and Buddhists have also been targeted.

Recent civil unrest took to the streets with violent outbreaks as the Awami League opposition doubted the impartiality of the electoral commission, the integrity of the voters’ list or even the impartiality of the original caretaker prime ministerial nominee.

The EU-Bangladesh Cooperation Agreement of 2000 is based on respect for democratic principles pursuant to Article 1, and its breach can lead to the suspension of the agreement and with it the significant EU Generalised System of Tariff Preferences and EU foreign aid, which amounts to 70% of Bangladesh’s total foreign aid.

The EU and all the major donors must now coordinate to keep up the pressure for reform and full respect for democracy, a free press and human rights for all of Bangladesh’s citizens prior to the parliamentary elections scheduled to take place next January. We must send short-term political observers from the European Parliament in substantial numbers. These elections are crucial and it is essential that the EU maintains a visible major presence throughout the Caretaker Government period, as otherwise some frustrated, power-hungry general might consider launching a military coup.

  Marek Aleksander Czarnecki, w imieniu grupy UEN. – Panie Przewodniczący! Delty Gangesu i Brahmaputry nie ukrywają podziwu dla afgańskich talibów i chcą także swoje państwo przerobić na podobieństwo afgańskiego emiratu mułły Omara, jak wiemy już chyba wszyscy. By osiągnąć swoje cele święci wojownicy bez skrupułów sięgają po przemoc.

Źle się stało, że początkowe ostrzeżenia o dynamicznym rozwoju tych terrorystycznych bojówek zostały przez rząd Bangladeszu zbagatelizowane. Życie szybko pokazało, że nie są oni wytworem chorej wyobraźni zazdrosnych przywódców opozycji czy żądnych sensacji dziennikarzy. Wielu z nich za informowanie o prawdzie zapłaciło najwyższą cenę, wielu zmuszono do ucieczki z kraju.

W tej sytuacji cieszy fakt zatrzymania dwóch osób podejrzanych o przewodzenie terrorystom, nie należy jednak na tym poprzestać. Gdy gruntownie przyjrzymy się sytuacji w tym kraju, który od dawna odbiega od znanych nam europejskich standardów w zakresie praw człowieka, mimo drastycznych środków podejmowanych przez rząd w celu zahamowania ekstremizmu wymierzonego w mniejszości religijne, to wciąż znajdziemy mrożące krew w żyłach sytuacje rodem z najgorszych horrorów.

Problemów jest tam jeszcze wiele innych i dlatego z całego serca popieram podjętą przez Komisję decyzję o wysłaniu misji obserwacyjnej oraz powołania takowej z ramienia Parlamentu Europejskiego.

  Kathy Sinnott, on behalf of the IND/DEM Group . – Mr President, as Members of the European Parliament we claim to be committed to human rights. I therefore hope we take a strong stance in relation to Mr Choudhury’s plight.

Mr Choudhury is a journalist facing charges of sedition in connection with a series of articles he published that Bangladeshi authorities deemed favourable to Israel and critical of Muslim extremism. His points in favour of moderation and dialogue will surely be supported by every Member of this House. Nothing he said is without grounding and in any modern-day democratic country such articles would considered objective and informative to the public.

This is not the case, however, in Bangladesh, where Mr Choudhury has been put on trial and could be executed for his articles. He has received death threats and been assaulted, imprisoned, beaten and tortured. Mr Choudhury is now facing an unfair trial and has little chance of seeing justice. The presiding judge has commented in open court that Mr Choudhury has hurt the sentiments of Muslims. It is clear that the judge is hoping for a death sentence.

As Members of the European Parliament, we cannot stand idly by while an innocent journalist is facing an unfair trial and probable death. I am glad to see his situation specifically mentioned in this resolution, as well as support for free and fair elections in Bangladesh.

(Applause)

  Olli Rehn, Member of the Commission. Mr President, the Commission shares Parliament’s concerns and welcomes the opportunity to discuss Bangladesh today.

The country is at a critical juncture of its fragile democracy. Much is at stake with the forthcoming elections in this densely populated country. Regrettably, however, the institutional framework and the acrimonious relations between the two main political parties do not bode well for a peaceful and democratic electoral process.

Over the last weeks and months, the Commission and the seven Member States with representations in Dhaka, as well as the wider international community, have been intensely engaged with the main party leaders and election stakeholders, urging all of them to agree on an electoral framework that achieves the trust of all parties. The EU regional Troika in February, local EU Presidency representatives and several high-level visits from the Commission and Member States have consistently emphasised the need for impartial guidance of the country by the Caretaker Government in the pre-electoral period, a neutral Election Commission, and a credible voter list.

As you might be aware, Commissioner Ferrero-Waldner has taken the political decision to deploy an EU Election Observation mission for these elections. Preparation for the deployment of EU observers, including internal procedures between the institutions for financing the mission, are currently under way. In her letter to the President, or Chief Adviser, she underlines the above issues as the key concerns of the European Union.

The mission would be deployed around six weeks before election day, and it would remain in the country for some two to three weeks after that day, in order to follow the post-election period, particularly in the light of the unfortunate possibility of post-election violence, especially against minorities.

The Commission shares Parliament’s concerns over the widespread violence against journalists. The fact that the latest report by Reporters sans Frontières categorises Bangladesh as an extremely dangerous place for journalists unfortunately speaks for itself. The Commission has consistently condemned the intimidation and high level of impunity that apply to violent acts against journalists in that country.

  Předseda. Rozprava je ukončena.

Hlasování se bude konat na konci rozpravy.

(1) viz zápis

12.3. Iran

  Předseda. Dalším bodem je rozprava o šesti návrzích usnesení o Íránu⁽¹⁾.

  Daniel Strož (GUE/NGL), Autor. – Pane předsedající, pane komisaři, kolegyně a kolegové, dnes není pochyb o tom, že neokonzervativní politika, včetně doktríny tzv. globálních intervencí, fatálně selhala. Selhala v Iráku, Palestině, Libanonu, Afghánistánu i ve vztahu k Íránu.

Americká „válka proti terorismu“ posílila moc a vliv Íránu na Blízkém východě a pokud v tomto regionu nebude vytvořena stabilita, moc Íránu nadále poroste, včetně jeho úsilí protivit se tlaku Západu. A čím více bude Západ Íránu hrozit, tím více bude podporovat íránské radikální síly. Přitom nelze přehlížet, že vlastně jedinou zemí v daném regionu, která si zachovala určitý politický pluralismus a zažila významné vnitřní změny, je právě Írán. Existuje-li na světě stát, který by neměl být zvenčí zaháněn do extremismu, pak je to Írán. Existuje-li režim, který by neměl být Západem motivován, aby získal jaderné zbraně, je to Írán. Jenže především americká a britská politika činí, namísto citlivých politických jednání, už dlouho právě toto. Írán by samozřejmě měl zvýraznit své odhodlání plnit mezinárodní závazky.

Ale i tento Parlament by si měl ještě jednou připomenou závazek podporovat lidská práva kdekoliv a nediskriminačně. Proto si na závěr neodpustím poznámku: Ve státech Evropské unie, tedy na jejím teritoriu, se hromadí natolik závažné sociální problémy s nepřehlédnutelnou dimenzí lidských práv, že rozpravy na toto téma by se měly týkat i těchto členských států.

  Christa Prets (PSE), Verfasserin. – Herr Präsident, Herr Kommissar! Es ist bedauerlich, dass wir immer wieder Entschließungen zu Menschenrechtsverletzungen in den verschiedensten Ländern verfassen müssen. In den letzten zwei Jahren wurden zum Thema Iran bereits sechs Entschließungen, Erklärungen, Berichte verschiedener Institutionen und Organisationen verfasst.

Leider müssen wir feststellen, dass sich die Situation im Iran nicht verbessert, sondern verschlechtert hat. Die Meinungs- und Pressefreiheit wird missachtet, Internet zensiert und unabhängige Zeitungen werden geschlossen. Die Islamische Republik Iran soll die höchste Zahl an inhaftierten Journalisten im Mittleren Osten haben. Folter ist an der Tagesordnung. In vielen Gesprächen im Rahmen der Interparlamentarischen Delegation wurde uns immer wieder versichert, dass all diese Behauptungen nicht den Tatsachen entsprechen. Leider sagen uns die Betroffenen das Gegenteil.

Frauenrechte werden nicht respektiert. Frauen wurden beispielsweise daran gehindert, den Internationalen Frauentag öffentlich zu begehen. Eine Demonstration am 12. Juni von Frauen und Männern, die gegen die legale Diskriminierung von Frauen gekämpft haben, wurde gewaltsam abgebrochen.

Der erste Besuch einer Delegation des Majlis im Europäischen Parlament war ein Schritt in die richtige Richtung, um einen Dialog mit den Abgeordneten und der Zivilbevölkerung zu suchen. Die Achtung der Menschenrechte und Würde war ein Kernthema dieser Debatte. Es wurde uns mitgeteilt, dass alle Beschuldigungen gegen den Iran nicht den Tatsachen entsprechen. Wir fordern nun die iranische Vertretung des Majlis und die iranische Regierung auf, alles daranzusetzen, um diese Aussagen auch in die Tat umzusetzen und zu bestätigen.

Der Menschenrechtsdialog EU-Iran ist ebenfalls ins Stocken geraten, und wir sollten sehen, dass wir endlich zu einem erneuten Termin kommen. Herr Kommissar, vielleicht ist es Ihnen auch möglich, über einen Rundfunk- und Fernsehsender nachzudenken, der es ermöglicht, europäische Politiken und Informationen in den Iran zu senden, um dort der Bevölkerung behilflich zu sein.

  Frédérique Ries (ALDE), auteur. – Monsieur le Président, dire et redire que la situation des droits de l'homme est préoccupante en Iran est un euphémisme, tant le régime théocratique de Téhéran bafoue les libertés et les droits élémentaires.

Comment ne pas établir un lien entre, l'élection en juin 2005, du président conservateur et négationniste, Mahmoud Ahmadinejad, et le mouvement croissant de répression et de persécution, dont sont victimes les minorités arabes, azéries, kurdes, les minorités religieuses – chrétiens, juifs, bahá'ís, soufis –, mais également les homosexuels et les femmes qui ne sont pas une minorité, mais qui continuent d'être les victimes de multiples formes de discrimination?

Si je devais relever seulement deux points dans notre résolution, je rappellerais d'abord que l'Iran détient le record mondial du plus grand nombre d'exécutions de jeunes, voleurs de pain ou de bicyclette, homosexuels. Je rappellerais ensuite que le gouvernement a déclaré illégal le Centre de défense des droits de l'homme, cofondé par le prix Nobel de la paix 2003, Mme Shirin Ebadi.

La diplomatie européenne doit se faire entendre sur des cas aussi concrets. Puisque le gouvernement iranien ose affirmer que la peine de mort par lapidation n'existe plus dans le pays, je demande aussi à la Commission qu'elle soulève le cas auprès de Téhéran des onze personnes condamnées à être lapidées, et j'ai ici les noms des neuf femmes et des deux hommes condamnés. Il faut dès à présent que Téhéran nous apporte des preuves et joigne le geste à la parole.

  Bernd Posselt (PPE-DE), Verfasser. – Herr Präsident! Es wird Sie vielleicht wundern, aber ich stimme in vielen Punkten mit der Rede des Kollegen Strož überein. Ich glaube, dass wir vom Iran ein sehr differenziertes Bild zeichnen müssen. Deswegen haben wir auch eine sehr umfangreiche und sehr gründliche Entschließung ausgearbeitet. Das zeigt zum einen, wie viel Sorge uns die Lage im Iran macht, das zeigt aber auch, wie ernst und wie wichtig wir dieses Land nehmen.

Es ist eine der ältesten Kulturen der Welt. Es ist seit Jahrtausenden eine Weltmacht, und wir müssen versuchen, dieses Land durch kluge Politik und Diplomatie schrittweise wieder in die Gemeinschaft der Staaten zurückzuführen, die miteinander in nachbarschaftlichem Verhältnis gut kooperieren. Doch dazu muss sich natürlich im Iran Grundlegendes ändern.

Es ist über Minderheiten gesprochen worden. Im Iran, der eigentlich ein Vielvölkerstaat ist – deshalb kann man eigentlich nicht von Minderheiten sprechen –, ist es uralte Tradition, dass die verschiedenen Nationen und Volksgruppen gut miteinander zusammenleben. Auch die religiöse Toleranz war größer als in vielen anderen Staaten der Region. Dennoch ist es heute so, dass Minderheiten wie etwa die Azeri oder auch andere Religionen, nicht zuletzt auch andere Strömungen des Islam, wie zum Beispiel die Sufi, schwer unter der herrschenden Staatsideologie des Islamismus zu leiden haben.

Auf der anderen Seite sehen wir im Iran aber auch durchaus die Entwicklung, dass immer mehr selbstbewusste Frauen in die Politik gehen, dass eine junge Generation einen völlig neuen Weg geht und eine durchaus große Zukunftshoffnung in sich trägt.

Deshalb müssen wir dieses vielgestaltige Gebilde deutlich so sehen, wie es ist und dürfen es nicht isolieren. Wir müssen den Kontakt zu den verschiedenen Gemeinschaften und Volksgruppen sowie den verschiedenen Generationen dieses Volkes suchen, aber gleichzeitig sagen, dass wir die Polizeiherrschaft, die Unterdrückung der Meinungsfreiheit, die Verfolgung vieler Menschen wegen ihres Glaubens oder wegen ihrer Überzeugung in keinem Fall akzeptieren. Vor allem dürfen wir die Ausfälle von Präsident Ahmadinedschad gegen Israel keinesfalls akzeptieren. Unter seiner Führung haben sich die Verhältnisse in diesem großartigen Land leider zum Negativen entwickelt.

Dagegen energisch anzutreten, ist unsere Aufgabe als Europäer. Wir brauchen dafür die Zusammenarbeit mit den Vereinigten Staaten von Amerika und ich hoffe, dass diese sich aufgrund der jüngsten politischen Entwicklungen auch in dieser Frage verbessern wird.

  Adam Jerzy Bielan (UEN), autor. – Panie Przewodniczący! W ciągu ostatniego roku, pomimo kilku zobowiązań rządu irańskiego do promowania wartości uniwersalnych, sytuacja w tym kraju w zakresie korzystania z praw obywatelskich, swobód politycznych i praw człowieka pogorszyła się. Dociera do nas coraz więcej informacji o stosowaniu tortur i nieodpowiednim traktowaniu więźniów. Szczególne zaniepokojenie budzi coraz większa liczba doniesień na temat aresztowań i gróźb wobec dziennikarzy. Od początku roku aresztowano ich już co najmniej 16, co stawia Iran w szeregu najgorszych krajów na świecie pod względem ograniczania wolności prasy.

Niepokoi także fakt, że Iran, pomimo wysiłków Unii Europejskiej, nie wyraził zgody na kolejną rundę dialogu w sprawie przestrzegania praw człowieka, który zapoczątkowano w 2002 roku. Nadszedł czas, aby Unia Europejska zaczęła rozmawiać z Iranem o kwestii przestrzegania praw człowieka w sposób twardy i zdecydowany. Iran stanie się bowiem dla Unii Europejskiej i całego świata równorzędnym partnerem do rozmów dopiero wtedy, kiedy da wszystkim osobom możliwość korzystania z praw obywatelskich i swobód politycznych.

  Carl Schlyter (Verts/ALE). – Herr talman! Iran är en nation med tusentals år av kulturhistoria, ett land som har stora rikedomar och mycket att erbjuda sitt folk och världen. Men vad erbjuder den nuvarande regimen sitt folk? Förtryck, fängelse, arbetslöshet och censur! President Ahmadinejad tillträdde den 3 augusti 2005, och sedan dess har situationen förvärrats. Den nuvarande regeringen erbjuder sitt folk grymma kroppsstraff. 600 barn gör sina mödrar sällskap i fängelset. Fångar kan ha tre kvadratmeter att röra sig på, men de är lyckligt lottade jämfört med dem som drabbas av dödsstraff. Iran lyckas till och med avrätta fler än USA. Den senaste tolvmånadersperioden har 111 dödsdomar verkställts.

Det allra mest flagranta brottet mot den barnkonvention som Iran självt har undertecknat är dock dödsstraff för minderåriga. En regim som inte låter en ung människa göra bot och bättring har ingen framtid, den kommer att falla.

Iran har en stor potential, men om regimen ägnar sig åt att förfölja akademiker, journalister och politiskt aktiva i stället för att utnyttja deras potential, kommer landet och dess folk att fortsätta lida. Iran har fått många utsträckta händer. Europaparlamentet ger en till idag: Frige de politiska fångar, journalister och minoritetsrepresentanter som nämns i dagens resolution. Det är inga stora krav, men om de genomförs kan de bereda väg för en bättre dialog.

Varför är regimen så rädd för kvinnor? Låt dem delta, bli valda, arbeta, leva och agera på samma villkor som män. Då fördubblas potentialen för utveckling i samhället. Det finns hopp. Redan idag tillåts FN-delegationer inspektera olika verksamheter, och några politiska fångar har släppts. Den nya regeringen måste dock ta chansen att välja den väg som öppnar upp för kvinnors rätt till demokrati och för omvärlden. Det är framtiden!

  John Purvis, on behalf of the PPE-DE Group. – Mr President, three weeks ago I attended the granting of an honorary doctorate to former President Khatami of Iran at my former university in my home town of St Andrews – the oldest Scottish university and one of the oldest and most venerable European universities.

In his valedictory lecture, former President Khatami appealed for a dialogue of civilisations, a dialogue of religions. That is, surely, the only way we will achieve that essential understanding between our respective positions. It is in that spirit that I support this motion.

We appeal to the Iranian authorities and the Iranian people to understand how difficult it is for us to accept the numerous and repeated infringements of such clearly basic human rights as religious rights, women’s rights, children’s rights, minority rights, rights to justice, rights to freedom of speech and thought, and press freedom, as listed in this resolution. We urge the Iranian authorities to respond positively to our appeals in order that we can proceed to a positive dialogue, which can only be to the benefit of Europe and Iran, and of peace and understanding between our peoples.

  Józef Pinior, w imieniu grupy PSE. – Panie Przewodniczący! W nowym roku akademickim, który rozpoczął się pod koniec września bieżącego roku, w Iranie kilkunastu studentów nie dopuszczono do studiów wyższych ze względu na ich przekonania polityczne. Innych poinformowano, że mogą rozpocząć studia pod warunkiem podpisania swego rodzaju listów lojalnościowych w stosunku do istniejącego reżimu.

Według Human Rights Watch władze Iranu nie dopuszczają co najmniej siedemnastu studentów do wyższych studiów, sześciu w roku akademickim 2005-2006 oraz jedenastu we wrześniu bieżącego roku. Od lipca 2005 roku komisje dyscyplinarne zawiesiły co najmniej 41 studentów na co najmniej dwa semestry. Human Rights Watch dysponuje także nazwiskami 35 studentów skazanych przez sądy od lipca 2005 roku ze względu na ich aktywność polityczną w zrzeszeniach studenckich. Ograniczanie prawa do wyższej edukacji ze względu na przekonania polityczne i światopogląd dotyka najlepszych przedstawicieli młodzieży irańskiej. Jest nie tylko przejawem autorytarności tego systemu, lecz także szkodzi w wyjątkowo groźny sposób rozwojowi społeczeństwa irańskiego, godzi w irański interes narodowy.

Unia Europejska powinna dysponować funduszem stypendialnym umożliwiającym młodzieży irańskiej, tym osobom, które nie mogą studiować w Iranie ze względu na przekonania, kontynuowanie studiów na wyższych uczelniach w krajach Unii. Szczególnego znaczenia nabiera także utworzenie przez Unię Europejską radia i telewizji nadających programy w języku farsi z informacjami dotyczącymi kultury, polityki i społeczeństwa Unii Europejskiej.

  Marios Matsakis, on behalf of the ALDE Group. – Mr President, in the last year we have suddenly witnessed a deterioration in the situation regarding respect for civil rights and political freedoms in Iran. This has been acknowledged by the Iranian authorities themselves in a move which in itself is a healthy sign.

A report prepared by the judiciary provides clear and detailed evidence of human rights violations, including torture and the maltreatment of prisoners. In addition, there are numerous reported cases in Iran today of executions of juvenile offenders and persecution of liberal and secular academics and journalists. Furthermore, freedom of religion, freedom of the press and the rights of women, as well as minority rights, are not properly respected.

The authorities in Tehran have to realise that there can be no excuse for violating the basic human rights of its proud people and that, if such violations continue, this will only harm Iran’s attempts to achieve stability, progress and prosperity for its own citizens, and will no doubt further adversely affect its relations with the West.

  Marcin Libicki, w imieniu grupy UEN. – Panie Przewodniczący! Mamy tu kolejny spis wszystkich możliwych niegodziwości, z którymi się stykamy najczęściej wtedy, kiedy właśnie debatujemy o różnych niegodziwych reżimach dyktatorskich. Oczywiście są to prześladowania religijne, prześladowania chrześcijan. Stosunkowo niedawno pokazała się w prasie informacja o straceniu 14 letniego chłopca, który powiedział: "Ginę nie dlatego, że jestem grzesznikiem, tylko dlatego, że jestem chrześcijaninem". Kara śmierci stosowana w sposób niesłychanie łatwy, i to kara śmierci stosowana w sposób okrutny, przez kamienowanie wobec nieletnich, prześladowania innych narodów niż ten, którego przedstawiciele są u władzy.

To wszystko są sprawy, o których my ciągle debatujemy, ale ciągle nie znajdujemy na nie remedium. Trzeba się w końcu zastanowić. Powiedziano tutaj, że oczywiście musimy działać we współpracy ze Stanami Zjednoczonymi, bo to Stany Zjednoczone stanowią potęgę, która jest gotowa interweniować w tych momentach, kiedy nigdy nie będzie interweniować zbrojnie Unia Europejska, przynajmniej dopóki nie będzie miała własnej broni. Musimy wypracować metodę. Może pomóc mogłoby masowe przekazywanie społeczeństwom tych państw informacji, że istnieją inne możliwości rozwoju niż te, które stosują wobec nich ich reżimy.

  Olli Rehn, Member of the Commission. Mr President, the Commission welcomes and supports the thrust of the draft resolutions concerning the Human Rights situation in Iran. Our assessment is that serious violations of human rights have continued to occur in the country during 2006. In fact, there has been no progress in the EU’s main areas of concern, and in many respects the situation has worsened.

The list of examples is long and grim: an increased use of the death penalty and the occurrence of juvenile executions continue to be of grave concern; ethnic and religious minorities continue to suffer from discrimination; the status of women remains poor; freedom of expression has been further curtailed; and the closure of newspapers, intimidation and prosecution of journalists and the clampdown on bloggers have all continued.

The European Union has raised these concerns with the Iranian authorities during the past year, through both démarches and public statements. Unfortunately, as has been said in this House, it seems that the Iranian authorities are less willing than they have been in the past to take our requests into serious consideration or to make any tangible efforts to improve the situation. That said, some elements within the body politic, such as the Chief Judiciary, do appear somewhat committed to the cause of reform. However, given the overall deteriorating situation, the EU has decided to co-sponsor the Canadian resolution on the human rights situation in Iran in the UN Third Committee later this month.

Since Tehran maintains that the bilateral human rights dialogue and UN-type resolutions are mutually exclusive, it has signalled that it would consider calling off the session of the EU-Iran dialogue on human rights, scheduled for December. We, of course, firmly reject any such link. We still aim to resume the dialogue shortly. We remain convinced that constructive dialogue, accompanied by cooperative projects both bilaterally and through UN agencies is the most realistic means to engage in the field of human rights.

Mrs Prets has suggested that the Union should sponsor radio or television programmes. I am not competent to give an affirmative response to that, but as regards people-to-people contacts it is worth noting that one million Iranians visited Turkey in 2005. They went there in order to breathe some fresh air, watch ‘The Bold and the Beautiful’ and check out the benchmark of democracy in that troubled region.

The crux of the matter in our relations with Iran is that, irrespective of positive or negative developments on the nuclear issue, which is extremely important, without a systematic improvement of the human rights situation in Iran, our relations with that country cannot develop properly, no matter how much potential our relationship might otherwise have in terms of economic and energy cooperation.

I wish to conclude by expressing my appreciation for the work undertaken by the Delegation for relations with Iran, chaired by Mrs Beer. I welcome your efforts to develop contacts with your interlocutors from the Majlis, as well as with the widest possible spectrum of Iranian society. The recent visit to this House by Mr Akbar Ganji – whose liberation we all worked tirelessly for – is an important case in point.

  Předseda. Rozprava je ukončena.

Hlasování se bude konat ihned.

(1) viz zápis

13. Čas glasovanja

  Předseda. Dalším bodem je hlasování.

(Pokud jde o výsledky a jiné podrobnosti týkající se hlasování: viz zápis)

13.1. Etiopija (glasovanje)

13.2. Bangladeš (glasovanje)

13.3. Iran (glasovanje)

  Předseda. Tím je hlasování ukončeno.

14. Zahteva za zaščito poslanske imunitete: glej zapisnik

15. Zahteva za odpravo poslanske imunitete (g. PANELLE) : gl. zapisnik

16. Sestava odborov in delegacij: gl. zapisnik

17. Prerazporeditev sredstev: glej zapisnik

18. Sklepi o nekaterih dokumentih: glej zapisnik

19. Pisne izjave, vpisane v register (člen 116 Poslovnika): gl. zapisnik

20. Posredovanje besedil, sprejetih na tej seji: glej zapisnik

21. Časovni razpored prihodnjih sej: glej zapisnik

22. Prekinitev zasedanja

  Předseda. Přerušuji zasedání Evropského parlamentu.

(Zasedání skončilo v 17:05)

Internationella havsforskningsrådet (ICES) har presenterat en rapport som framhåller att det är nödvändigt att införa ett totalt torskfiskestopp i Nordsjön, Skagerack och Kattegatt under år 2007. Svenska Fiskeriverket ger rapporten stöd och hävdar att ett totaltstopp är en förutsättning för att torskbeståndet skall kunna återhämta sig. Kritik har också riktats mot det nuvarande kvotsystemet. Sveriges Fiskares Riksförbund och den nytillträdda svenska fiskeministern förordar fiskedagar snarare än fiskekvoter. I dagsläget kastas mängder av torsk överbord för att kvotreglerna skall kunna följas.

Kommer ordförandeskapet att förespråka ett totalstopp av torskfiske i Nordsjön, Skagerack och Kattegatt? Hur ser ordförandeskapet på förslaget att införa särskilda fiskedagar i stället för ett kvotsystem?

Tätä puheenjohtajavaltion laatimaa vastausta, joka ei sinänsä sido neuvostoa eikä sen jäseniä, ei esitetty suullisesti neuvoston kyselytunnilla Euroopan parlamentin Strasbourgissa marraskuussa 2006 pidetyllä istuntojaksolla.

Turskakannan tila kysyjän mainitsemilla alueilla on aiheuttanut huolta kaikille asianomaisille monen vuoden ajan, ja se on johtanut siihen, että useita toimenpiteitä on otettu käyttöön pyyntiponnistuksen rajoittamiseksi. Vaikka joitakin myönteisiä merkkejä on näkyvissä, jatkotyö on selvästikin tarpeen, jotta turskakannat voisivat elpyä kestävälle tasolle pitkällä aikavälillä. Tähän mennessä käyttöön otettuja toimenpiteitä ovat olleet Pohjanmeren turskan elvytysuunnitelma, vuosittaisten kiintiöiden pienentäminen, verkkojen silmäkoon nostaminen, kalastuskieltoalueet, pyyntikieltoajat, erityisesti kutuaikaan, sekä kalastuspäivien lukumäärän vähentäminen.

Neuvosto päättää turskanpyynnin hallinnoinnista vuosittain komission ehdotuksesta. Ottaen huomioon kansainvälisen merentutkimusneuvoston (ICES) lausunnot komission odotetaan esittävän marraskuun loppupuolella ehdotuksen, jossa vahvistetaan TACit ja kiintiöt sekä asiaan liittyvät toimenpiteet vuodeksi 2007. Näin ollen neuvosto ei voi ennakoida, mitä kyseiseen ehdotukseen sisältyy tai millä tavoin jäsenvaltiot reagoivat.

Puheenjohtajavaltio aikoo ohjata keskusteluja, jotka ovat yleensä vaikeat, myönteisesti ja rakentavasti pyrkien päätöksen tekemiseen neuvoston joulukuun istunnossa.

Tobacco is the leading preventable cause of death in the world, with an estimated 4.9 million deaths a year. In the European Union, diseases and deaths due to smoking cost the Member States € 100 billion a year. Smoking also seriously endangers the life of non-smokers, with 79 000 non-smoking adults dying annually in Europe due to passive smoking.

Does the Council agree that in line with their Treaty obligations, to ensure a high level of human health protection in Community policies, Member States need to do more to encourage effective smoke-free environments?

Does it also agree that Member States need to do more to create adequate smoking cessation interventions in accordance with their WHO obligations to take effective measures to promote cessation of tobacco use?

Tätä puheenjohtajavaltion laatimaa vastausta, joka ei sinänsä sido neuvostoa eikä sen jäseniä, ei esitetty suullisesti neuvoston kyselytunnilla Euroopan parlamentin Strasbourgissa marraskuussa 2006 pidetyllä istuntojaksolla.

Tupakoinnin ehkäisy ja torjunta ovat jo jäsenvaltioiden ja Euroopan yhteisön kansanterveyspolitiikkojen ensisijaisia tavoitteita.

Tupakoinnin ehkäisemisestä ja aloitteista tupakoinnin torjunnan tehostamiseksi 2.12.2002 annetussa neuvoston suosituksessa⁽¹⁾ neuvosto toteaa, että jäsenvaltioiden olisi pyrittävä suojelemaan tupakoitsijoita ja tupakoimattomia henkilöitä ympäristön tupakansavulta passiivisen tupakoinnin terveysriskien vuoksi. Neuvosto suosittelee, että jäsenvaltiot

- säätävät lakeja ja/tai ottavat käyttöön muita tehokkaita toimenpiteitä ihmisten suojelemiseksi ympäristön tupakansavulta työpaikkojen sisätiloissa, suljetuissa julkisissa tiloissa ja julkisissa kulkuvälineissä;

- jatkavat strategioiden ja toimien kehittämistä tupakoinnin vähentämiseksi, esimerkiksi tukemalla terveysvalistusta kokonaisuutena, erityisesti kouluissa, sekä yleisiä ohjelmia, joilla ehkäistään tupakkatuotteiden käytön aloittamista ja edistetään riippuvuudesta pääsemistä.

Tässä suosituksessa komissiota kehotetaan raportoimaan sen toteuttamisesta jäsenvaltioiden toimittamien tietojen pohjalta. Tulevassa, vuonna 2007 julkaistavassa raportissa tarkastellaan myös tässä suosituksessa esitettyjen toimenpiteiden tehokkuutta ja punnitsemaan jatkotoimien tarvetta.

Tupakoinnin torjuntaa koskevan 27.2.2005 voimaan tulleen Maailman terveysjärjestön (WHO) puitesopimuksen tavoitteena on suojella nykyisiä ja tulevia sukupolvia tupakan kulutukselta ja ympäristön tupakansavulle altistumiselta. "Sekä komissio että jäsenvaltiot Italiaa ja Tsekkiä lukuunottamatta ovat ratifioineet puitesopimuksen. Puitesopimuksessa vahvistetaan erityinen sitoumus, joka sitoo osapuolia oikeudellisesti ja velvoittaa ne suojelemaan ihmisiä ympäristön tupakansavulta. Sen 8 artiklassa määrätään, että osapuolten on säädettävä ja pantava täytäntöön tehokkaita toimenpiteitä, joilla ihmisiä voidaan suojella ympäristön tupakansavulta työpaikkojen sisätiloissa, julkisissa kulkuvälineissä, julkisissa sisätiloissa ja tarvittaessa muissa julkisissa tiloissa.

Genevessä helmikuussa 2006 pidetyssä puitesopimuksen osapuolten ensimmäisessä konferenssissa yhteisö ja sen jäsenvaltiot olivat merkittävässä asemassa neuvoteltaessa päätöksestä laatia suuntaviivat puitesopimuksen täytäntöönpanoa varten tupakansavulle altistumiselta suojelemisen osalta. Suuntaviivojen laatiminen on nyt aloitettu ja niissä on tarkoitus täsmentää kaikki ne osatekijät, jotka ovat tarpeen 8 artiklan täytäntöönpanemiseksi.

Vain jäsenvaltioiden asianomaisilla viranomaisilla on toimivalta säätää toimenpiteistä kuten tupakointikielloista tai tupakoinnin lopettamishoidoista.

Ο Υπουργός Εσωτερικών της Τσεχίας στις 12 Οκτωβρίου 2006 προχώρησε αυθαίρετα στο να θέσει εκτός νόμου και να ζητήσει την διάλυση της Κομμουνιστικής Νεολαίας Τσεχίας, λόγω της αναφοράς στο καταστατικό της νεολαιίστικης αυτής οργάνωσης στην "κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής".

Εκτιμά το Συμβούλιο ότι η ενέργεια αυτή της τσεχικής κυβέρνησης έρχεται σε αντίθεση με τις θεμελιώδεις αρχές και ελευθερίες, ποινικοποιεί και απαγορεύει τις οικονομικές και ιδεολογικοπολιτικές θέσεις, την ελεύθερη κυκλοφορία των ιδεών, την απρόσκοπτη δράση των πολιτικών νεολαιίστικων οργανώσεων και κομμάτων; Καταδικάζει τέτοιες ενέργειες και πώς αξιολογεί το γεγονός ότι αυξάνονται τα φαινόμενα περιορισμού της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και λειτουργίας πολιτικών οργανώσεων από την κρατική αυθαιρεσία και καταστολή στα κράτη μέλη της Ε.Ε.;

Tätä puheenjohtajavaltion laatimaa vastausta, joka ei sinänsä sido neuvostoa eikä sen jäseniä, ei esitetty suullisesti neuvoston kyselytunnilla Euroopan parlamentin Strasbourgissa marraskuussa 2006 pidetyllä istuntojaksolla.

Neuvosto ei ole koskaan käsitellyt tätä kysymystä, koska se ei kuulu neuvoston toimivaltaan.

Ihmisoikeuksien edistäminen kuuluu kuitenkin Euroopan unionin prioriteetteihin. EU:n jäsenvaltioiden sitoutuminen perusoikeuksien kunnioittamiseen on myös kirjattu EU:n perusoikeuskirjaan. EU:n jäsenvaltiot ovat myös Euroopan neuvoston jäseniä ja siten sitoutuneet noudattamaan Euroopan ihmisoikeussopimuksen velvoitteita.

Sitten kun EU:n perusoikeusvirasto on perustettu, se tulee vahvistamaan EU:n seuranta- ja tiedotusvalmiuksia ja näin ollen edistämään perusoikeuksia mitä suurimmassa määrin.

Έκθεση αμερικανικής εταιρείας στρατηγικών αναλύσεων και μελετών, αναφέρει ότι Ελληνοκύπριοι και Έλληνες στρατιώτες, αγνοούμενοι από την εποχή της εισβολής του τουρκικού στρατού στη Β. Κύπρο το 1974, χρησιμοποιήθηκαν ως πειραματόζωα στα βιομηχανικά εργαστήρια του τουρκικού στρατού, στη διάρκεια των ετών 1984-1988.

Δεδομένου ότι το δράμα των συγγενών των αγνοουμένων συνεχίζεται πάνω από 3 δεκαετίες τώρα και η Τουρκία, που συνεχίζει την κατοχή του Β. τμήματος της Κύπρου, δεν έδωσε ποτέ πληροφορίες και στοιχεία για τους αγνοούμενους, ερωτάται το Συμβούλιο αν σκοπεύει να πάρει τις αναγκαίες πρωτοβουλίες και να απαιτήσει από την Τουρκία να δώσει όλες τις πληροφορίες που είναι εν γνώσει της για τους αγνοούμενους, όσο σκληρές και αν είναι αυτές για να μπει ένα τέλος στο δράμα αυτό.

Tätä puheenjohtajavaltion laatimaa vastausta, joka ei sinänsä sido neuvostoa eikä sen jäseniä, ei esitetty suullisesti neuvoston kyselytunnilla Euroopan parlamentin Strasbourgissa marraskuussa 2006 pidetyllä istuntojaksolla.

Neuvosto ei voi ottaa kantaa yksittäisiin raportteihin, joista sillä ei ole ensikäden tietoa. Olemme tietenkin tietoisia vuoden 1974 traagisten tapahtumien seurausten inhimillisestä ulottuvuudesta koko saaren väestön kannalta. Kyproksen kadonneita henkilöitä käsittelevä komitea perustettiin vuonna 1981 tutkimaan kadonneiden kyproksenkreikkalaisten ja kyproksenturkkilaisten tapauksia. Tämän komitean työ on tärkeä osa toimia, joilla pyritään luomaan luottamuksen ja yhteistyön ilmapiiri saaren kahden yhteisön välille.

Euroopan unioni tukee edelleen kaikkia Yhdistyneiden Kansakuntien puitteissa toteutettavia ponnisteluja, joiden tavoitteena on saavuttaa ongelman kokonaisvaltainen ratkaisu Kyproksen ongelmaan.

El pasado 4 de octubre el Presidente colombiano Álvaro Uribe hizo unas declaraciones en las que reconocía estar dispuesto a reunirse con los jefes de la guerrilla de las Fuerzas Armadas Revolucionarias de Colombia (FARC) con vistas a lograr la paz para su país. Esto representa un cambio novedoso en su posición frente al conflicto, al abrir la posibilidad de iniciar conversaciones con la guerrilla con el fin de buscar un acuerdo humanitario que incluya la puesta en libertad de 59 secuestrados a cambio de la de unos 500 rebeldes presos.

Tres semanas más tarde, y a causa de la explosión de un coche bomba frente a unas instalaciones militares, el presidente se desdijo de su intención de dialogar con las FARC. Ante esta noticia, ¿piensa el Consejo emitir una declaración apoyando el intercambio de rehenes y el inicio de un posible futuro proceso de paz en Colombia?

Tätä puheenjohtajavaltion laatimaa vastausta, joka ei sinänsä sido neuvostoa eikä sen jäseniä, ei esitetty suullisesti neuvoston kyselytunnilla Euroopan parlamentin Strasbourgissa marraskuussa 2006 pidetyllä istuntojaksolla.

EU on jo vuosien ajan johdonmukaisesti kannustanut kaikkia osapuolia tekemään kaikkensa, jotta edellytykset humanitaariselle vankien vaihdolle saataisiin aikaan. Tämä kanta on selvästi kaikkien tiedossa. Neuvosto pahoittelee sitä, että laajasta kansainvälisestä tuesta huolimatta vaihtoa ei ole vielä saatu toteutetuksi. Neuvosto ei pidä uutta julkista lausuntoa hyödyllisenä, kun otetaan huomioon tilanteen arkaluontoisuus. EU aikoo jatkaa kannustavaa ja aktiivisiin avustustoimiin perustuvaa politiikkaansa. Haluaisin korostaa, että Kolumbian ulkoasiainministeri on esittänyt erityisen kiitoksen EU:lle sen avusta panttivankien tilanteen ratkaisemiseksi sekä tuesta koko Kolumbian kansalle. Kolumbian hallituksen tavoin myös neuvosto on erityisen kiitollinen Euroopan parlamentille sen tässä tilanteessa osoittamasta aktiivisuudesta.

Υπογράφηκε πριν λίγες ημέρες στις ΗΠΑ ο νόμος Millitary Commisions Act 2006. Με το νόμο αυτό επιτρέπονται ουσιαστικά τα βασανιστήρια, καταργείται για κρατουμένους "ύποπτους για τρομοκρατία" το Habeas Corpus, η υποχρεωτική υπεράσπισή τους από δικηγόρο, δίνεται το δικαίωμα στον Πρόεδρο των ΗΠΑ να διατάσσει την επ' αόριστον κράτηση προσώπων χωρίς την άσκηση δίωξης, να ιδρύει ειδικά δικαστήρια που μπορούν να δικάζουν στηριζόμενα σε μη γνωστοποιούμενα και αναπόδεικτα στοιχεία και σε καταθέσεις που έχουν ληφθεί με τη βία.

Καταδικάζει το Συμβούλιο το πρωτοφανές αυτό νομοθέτημα που καταργεί θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και στοιχειώδεις δικονομικές εγγυήσεις των κρατουμένων; Θεωρεί ότι ο νόμος αυτός παραβιάζει Διεθνείς Συνθήκες και αρχές του Διεθνούς Δικαίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των κρατουμένων; Απορρίπτει την υιοθέτηση τέτοιων νόμων από οποιοδήποτε κράτος της Διεθνούς Κοινότητας; Σκοπεύει να ακυρώσει σχετικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ που εμπεριέχουν τον κίνδυνο εφαρμογής του νόμου αυτού σε πρόσωπα που είναι πολίτες κρατών μελών της ΕΕ ή διαμένουν στο έδαφός της;

Tätä puheenjohtajavaltion laatimaa vastausta, joka ei sinänsä sido neuvostoa eikä sen jäseniä, ei esitetty suullisesti neuvoston kyselytunnilla Euroopan parlamentin Strasbourgissa marraskuussa 2006 pidetyllä istuntojaksolla.

Ulkoasiainministerit pääsivät 15.9.2006 yhteisymmärrykseen seuraavasta lehdistötiedotteesta:

"Ministerit toistivat olevansa sitoutuneita torjumaan tehokkaasti terrorismia kaikkia käytettävissä olevia laillisia keinoja ja välineitä käyttäen. Terrorismi itsessään on uhka oikeusvaltioperiaatteeseen perustuvalle arvojärjestelmälle.

He toistivat, että terrorismin torjunnassa on kunnioitettava ihmisoikeuksia ja noudatettava humanitaarisia normeja. Niinpä he panivat merkille Yhdysvaltojen hallinnon ilmoituksen siitä, että kaikkia vankeja aiotaan kohdella Geneven yleissopimuksen määräysten mukaisesti, sekä vakuutukset siitä, että Punaisen ristin kansainvälinen komitea pääsee käymään vankien luona.

Sellaisten salaisten pidätyskeskusten olemassaolo, joissa vangittuja henkilöitä pidetään oikeudellisessa tyhjiössä, ei ole kansainvälisen humanitaarisen oikeuden eikä kansainvälisen rikosoikeuden mukaista.

Ministerit totesivat aikovansa jatkaa Yhdysvaltojen kanssa käytävää vuoropuhelua, jossa keskitytään ihmisoikeuksien kunnioittamisen takaamiseen terrorismin torjunnassa."

Neuvosto ei ole saattanut päätökseen sotilaskomissioita koskevan lain tarkastelua.

Given the situation in Iraq, North Korea and Iran, for example, would the Council indicate what effective role it is playing in making the world a safer place?

Tätä puheenjohtajavaltion laatimaa vastausta, joka ei sinänsä sido neuvostoa eikä sen jäseniä, ei esitetty suullisesti neuvoston kyselytunnilla Euroopan parlamentin Strasbourgissa marraskuussa 2006 pidetyllä istuntojaksolla.

Neuvoston tavoitteena on edelleen turvallisempi Eurooppa oikeudenmukaisemmassa maailmassa. Vuoden 2003 joulukuussa hyväksytyssä Euroopan turvallisuusstrategiassa esitetään keinot, joiden avulla EU pyrkii saavuttamaan tämän tavoitteen.

Mitä tulee arvoisan parlamentin jäsenen mainitsemiin esimerkkeihin, neuvosto vastaa seuraavasti:

Irak

Euroopan unioni tukee edelleen pääministeri Nouri Al-Malikin johtamaa kansallisen yhtenäisyyden hallitusta sen ohjelman täytäntöönpanossa, hallituksen esittämä kansallisen sovinnon ja vuoropuhelun suunnitelma mukaan lukien. EU osallistuu aktiivisesti kansainvälisen kehyssuunnitelman (International Compact) laatimiseen yhdessä Irakin hallituksen, YK:n ja muiden kansanvälisen yhteisön kumppanien kanssa. Kehyssuunnitelma on tärkeä tilaisuus Irakin hallitukselle sitoutua vaikeisiin mutta tarpeellisiin uudistuksiin politiikan, turvallisuuden ja talouden alalla, sekä kansainväliselle yhteisölle sitoutua kyseisten uudistusten tukemiseen.

Euroopan yhteisö tuki Irakin vaaleja ja perustuslakia koskevaa kansanäänestystä ja aikoo vastaisuudessakin tukea Irakin demokratiaprosessia. EU jatkaa edelleen Irakin tukemista kokonaisvaltaisella avustusohjelmallaan ja on Irakin hallituksen pyynnöstä jatkanut Irakin osalta toteuttamaansa oikeusvaltio-operaatiota (EUJUST LEX). Operaation avulla on tähän mennessä annettu oikeusvaltiokoulutusta noin 800 irakilaiselle poliisille, tuomarille ja vankilavirkailijalle. Neuvottelut kauppa- ja yhteistyösopimuksesta Irakin kanssa on määrä aloittaa lähiaikoina. EU:n tiivis poliittinen vuoropuhelu Irakin kanssa jatkuu myös.

Iran

Neuvosto on toistuvasti ilmaissut valmiutensa kehittää pitkän aikavälin kestävät suhteet Iraniin ja on aina kannattanut diplomaattiseen ratkaisuun pyrkimistä Iranin ydinvoimakysymyksessä.⁽¹⁾

YK:n turvallisuusneuvoston päätöslauselmassa 1696 asetettu määräaika 31. heinäkuuta 2006 on ohitettu, ja EU on esittänyt syvän huolestuneisuutensa siitä, että Iran ei ole vieläkään keskeyttänyt rikastamiseen liittyvää toimintaansa.

EU:n korkea edustaja on yhteydenpidossaan Iranin viranomaisiin jatkuvasti vedonnut Iraniin, jotta se panisi täytäntöön YK:n turvallisuusneuvoston päätöslauselman 1696 mukaiset ja IAEA:n hallintoneuvoston vaatimat toimenpiteet.

Iran ei ole toistaiseksi osoittanut valmiutta noudattaa vaatimusta rikastamiseen liittyvän toimintansa keskeyttämisestä. Tämän toiminnan keskeyttäminen on ennakkoedellytys EU:n tukemien neuvottelujen uudelle aloittamiselle Ranskan, Saksan, Yhdistyneen kuningaskunnan, Kiinan, Venäjän ja Yhdysvaltojen tarjouksen pohjalta.

Turvallisuusneuvosto ilmoitti päätöslauselmassa 1696 aikovansa toteuttaa YK:n peruskirjan 41 artiklan mukaisia aiheellisia toimenpiteitä, ellei Iran noudata vaatimuksia. Neuvosto katsoi, että se, että Iran jatkaa uraanin rikastamiseen liittyviä toimia, ei ole jättänyt EU:lle muuta vaihtoehtoa kuin tukea kyseisiä toimenpiteitä koskevia neuvotteluja.

Neuvosto huomautti kuitenkin 17. lokakuuta, että Iranin on yhä mahdollista neuvotella ja kehotti voimakkaasti Irania valitsemaan sille ehdotetun myönteisen toimintatavan.

EU:n korkea edustaja esitti Iranille 6. kesäkuuta 2006 kuuden valtion (Ranska, Saksa, Yhdistynyt kuningaskunta, Kiina, Venäjän federaatio ja Yhdysvallat) ehdotukset. Kyseiset kauaskantoiset ehdotukset toimisivat pitkän aikavälin sopimuksen perustana ja antaisivat Iranille kaiken, mitä se tarvitsee nykyaikaisen siviiliydinenergiasektorin kehittämiseksi, ja ottaisivat huomioon kansainväliset huolenaiheet.

Kyseisen myönteisen toimintatavan valitseminen valmistaisi tietä uusille suhteille Iraniin, jotka perustuisivat keskinäiseen kunnioitukseen ja laajennettuun yhteistyöhön politiikan ja talouden aloilla.

Pohjois-Korea

Korean demokraattisen kansantasavallan ilmoitettua ydinkokeesta neuvosto tuomitsi jyrkästi 17. lokakuuta Korean demokraattisesta tasavallasta antamissaan päätelmissä ydinräjähteillä suoritetun kokeen, joka vaaransi alueen vakauden ja merkitsi selvää uhkaa kansainväliselle rauhalle ja turvallisuudelle. Neuvosto ilmoitti, että EU aikoo panna täysimääräisesti täytäntöön kaikkien asiaa koskevien YK:n turvallisuusneuvoston päätöslauselmien ja erityisesti päätöslauselmien 1718(2006) ja 1695(2006) määräykset.

YK:n turvallisuusneuvoston päätöslauselmassa esitettyjä rajoittavia toimenpiteitä ovat muun muassa sellaisten arkaluonteisten tuotteiden ja arkaluonteisen teknologian vientikielto, joilla voitaisiin edistää Pohjois-Korean ydinalaan, ballistisiin ohjuksiin tai muihin joukkotuhoaseisiin liittyviä ohjelmia, sekä kielto tarjota niihin liittyviä palveluja, kielto hankkia arkaluonteisia tuotteita ja arkaluonteista teknologiaa Pohjois-Koreasta, luksustuotteiden vientikielto sekä varojen ja taloudellisten resurssien jäädyttäminen henkilöiltä, yhteisöiltä ja elimiltä, jotka osallistuvat mainittuihin Pohjois-Korean ohjelmiin tai tukevat niitä.

Päätelmissään neuvosto esitti myös vetoomuksen Korean demokraattiselle kansantasavallalle, jotta se palaisi välittömästi kuusikantaneuvotteluihin.

Myöhemmin puheenjohtajavaltio ilmaisi tyytyväisyytensä siihen, että Kiina, Korean demokraattinen kansantasavalta ja Yhdysvallat pääsivät Pekingissä 31. lokakuuta yhteisymmärrykseen kuusikantaneuvotteluihin kuuluvan kokouksen pitämisestä lähitulevaisuudessa.

Πρόσφατα (18 Οκτωβρίου 2006), η Επιτροπή υπέβαλε πρόταση για το πλήρες άνοιγμα των ταχυδρομικών αγορών της Ε.Ε. στον ανταγωνισμό το αργότερο έως το 2009, με στόχο την ολοκλήρωση της εσωτερικής αγοράς, περισσότερες καινοτομίες, καλύτερες υπηρεσίες, ικανοποίηση των αναγκών των καταναλωτών αλλά και διατήρηση των σημερινών υποχρεώσεων των κρατών μελών για εξασφάλιση καθολικής υπηρεσίας υψηλής ποιότητας.

Ερωτάται το Συμβούλιο κατά πόσον συμμερίζεται την πρόταση αυτή της Επιτροπής για το πλήρες άνοιγμα των ταχυδρομικών υπηρεσιών σε αυτές τις χρονικές προθεσμίες: Ορισμένα κράτη μέλη έχουν ήδη προβεί σε πλήρες άνοιγμα της ταχυδρομικής αγοράς, ενώ κάποια άλλα σχεδιάζουν να το κάνουν πριν το 2009. Διαθέτει το Συμβούλιο μελέτη για τα αποτελέσματα του πλήρους ανοίγματος του ανταγωνισμού σε αυτά τα κράτη μέλη; Συμμερίζεται την άποψη της Επιτροπής για την ανάγκη εξασφάλισης καθολικής υπηρεσίας υψηλής ποιότητας και με ευέλικτη επιλογή μέσων για τη χρηματοδότηση αυτής, όπως προτείνει η Επιτροπή;

Tätä puheenjohtajavaltion laatimaa vastausta, joka ei sinänsä sido neuvostoa eikä sen jäseniä, ei esitetty suullisesti neuvoston kyselytunnilla Euroopan parlamentin Strasbourgissa marraskuussa 2006 pidetyllä istuntojaksolla.

Komissio antoi nykyisessä postipalveludirektiivissä 97/67/EY⁽¹⁾, sellaisena kuin se on muutettuna direktiivillä 2002/39/EY, annettujen säännösten mukaisesti 18. lokakuuta ehdotuksen Euroopan parlamentin ja neuvoston direktiiviksi yhteisön postipalvelujen sisämarkkinoiden täysimääräisestä toteuttamisesta⁽²⁾. Neuvostolle toimitettiin 20. lokakuuta 2006 sekä kyseinen ehdotus että komission kertomus postidirektiivin soveltamisesta⁽³⁾ ja tulevaisuutta luotaava selvitys vuodeksi 2009 suunnitellun postipalvelujen sisämarkkinoiden täysimääräisen toteuttamisen vaikutuksista yleispalveluun⁽⁴⁾. Komissio suoritti lisäksi tiedonannon "Parempaa sääntelyä kasvun ja työllisyyden edistämiseksi Euroopan unionissa"⁽⁵⁾ mukaisesti vaikutustenarvioinnin⁽⁶⁾ ja toimitti sen Euroopan parlamentille ja neuvostolle; vaikutustenarvioinnissa valotetaan eri vaihtoehtojen taloudellisia ja sosiaalisia vaikutuksia käyttäjiin ja kaikkiin asiaankuuluviin sidosryhmiin.

Komissio antoi ehdotuksen vain vähän aikaa sitten, joten neuvosto on vasta aloittanut sen tarkastelun. Tässä vaiheessa olisi ennenaikaista ottaa kantaa ehdotuksen yksityiskohtiin tai kommentoida siihen liittyviä asiakirjoja ilman, että ennalta estettäisiin tai ratkaistaisiin asiasta tulevina kuukausina neuvoston sisällä käytävien keskustelujen tulos.

Euroopan unionin neuvosto korostaa sitoutuneensa tekemään tässä asiassa tiiviisti yhteistyötä Euroopan parlamentin kanssa ja toteaa, että se on päättänyt analysoida perusteellisesti asianmukaisella aikavälillä kaikkia kriittisiä parametreja ja kynnyskysymyksiä, ja ensisijaisena tavoitteena on turvata tehokas, kestävä ja kilpailukykyinen EU:n postiala, jonka olisi edelleen tarjottava kohtuuhintaisia ja korkeatasoisia palveluja kaikille Euroopan kansalaisille ja yrityksille.

Pakistan’s military ruler General Pervez Musharraf has made it clear that he wishes to continue as head of state as well as head of his country’s army after his present term finishes in 2007.

Does the Council consider that the present military government should continue its mandate and activities?

Tätä puheenjohtajavaltion laatimaa vastausta, joka ei sinänsä sido neuvostoa eikä sen jäseniä, ei esitetty suullisesti neuvoston kyselytunnilla Euroopan parlamentin Strasbourgissa marraskuussa 2006 pidetyllä istuntojaksolla.

Euroopan unioni tukee täysin kaikkea edistymistä kohti kestävää demokratiaa Pakistanissa samoin kuin demokraattisten instituutioiden ja hyvän hallintotavan vahvistamista tuossa maassa. Euroopan unionin mielestä on sen vuoksi tärkeää, että Pakistanin lähestyvät parlamenttivaalit olisivat vapaat ja rehelliset.

Την τελευταία περίοδο παρακολουθούμε με ιδιαίτερη ανησυχία την ενίσχυση των εθνικιστικών, αντιευρωπαϊκών και ξενοφοβικών πολιτικών δυνάμεων και κινημάτων στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, που εντάχθησαν στην ΕΕ.

Επειδή η κατάσταση που διαμορφώνεται απειλεί τις βάσεις και αξίες του ευρωπαϊκού δημοκρατικού πολιτισμού, πώς προτίθεται να αντιμετωπίσει το Συμβούλιο Υπουργών, θεσμικά και πολιτικά, αυτό το φαινόμενο; Γιατί δεν έχει αναλάβει, ήδη, την πρωτοβουλία για μια εις βάθος συζήτηση του προβλήματος και την επεξεργασία μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής, που θα θωρακίζει τους δημοκρατικούς θεσμούς από τους κινδύνους μιας εθνικιστικής "παλινόρθωσης" στην Ευρώπη;

Tätä puheenjohtajavaltion laatimaa vastausta, joka ei sinänsä sido neuvostoa eikä sen jäseniä, ei esitetty suullisesti neuvoston kyselytunnilla Euroopan parlamentin Strasbourgissa marraskuussa 2006 pidetyllä istuntojaksolla.

Neuvosto ei ole koskaan käsitellyt tätä kysymystä, koska se ei kuulu neuvoston toimivaltaan.

Ihmisoikeuksien edistäminen kuuluu kuitenkin Euroopan unionin prioriteetteihin. EU:n jäsenvaltioiden sitoutuminen perusoikeuksien kunnioittamiseen on myös kirjattu EU:n perusoikeuskirjaan. EU:n jäsenvaltiot ovat myös Euroopan neuvoston jäseniä ja siten sitoutuneet noudattamaan Euroopan ihmisoikeussopimuksen velvoitteita.

Sitten kun EU:n perusoikeusvirasto on perustettu, se tulee vahvistamaan EU:n seuranta- ja tiedotusvalmiuksia ja näin ollen edistämään perusoikeuksia mitä suurimmassa määrin.

Can the European Council make a statement as to the progress that has been made in terms of the setting up of a new European Institute of Technology?

Tätä puheenjohtajavaltion laatimaa vastausta, joka ei sinänsä sido neuvostoa eikä sen jäseniä, ei esitetty suullisesti neuvoston kyselytunnilla Euroopan parlamentin Strasbourgissa marraskuussa 2006 pidetyllä istuntojaksolla.

Kuten arvoisa parlamentin jäsen tietää, komissio viimeisteli huolellisen valmistelun jälkeen 18. lokakuuta 2006 Euroopan teknologiainstituutin perustamista koskevan Euroopan parlamentin ja neuvoston asetusehdotuksen⁽¹⁾ Euroopan parlamentille ja neuvostolle toimitettavaksi. Näin ollen on liian aikaista antaa lausuntoa ehdotuksen ansioista. Ehdotuksen oikeusperusta on EY:n perustamissopimuksen 157 artikla, joka edellyttää säädöksen antamista yhteispäätösmenettelyllä.

Neuvosto aikoo omalta osaltaan tarkastella huolellisesti komission ehdotusta ja ottaa yhteyttä parlamenttiin mahdollisimman nopeasti.

Pysyvien edustajien komitea perusti kokouksessaan 8.11.2006 ad hoc -työryhmän käsittelemään Euroopan teknologiainstituutin perustamista koskevaa ehdotusta.

O processo de paz no Sara Ocidental está bloqueado devido à intransigência de Marrocos, que não cumprindo com a legalidade internacional, continua a ocupar este território e a negar o legítimo e inalienável direito à autodeterminação do povo sarauí, consagrado em resoluções e na Carta das Nações Unidas.

A atitude de Marrocos tem vindo a caracterizar-se pelo entravamento do processo de paz, avançando com pseudo-propostas que, no fundamental, procuram colocar em causa o direito do povo sarauí a dispor do seu próprio destino e o seu direito à autodeterminação, único e incontornável quadro para uma solução justa e durável do conflito no Sara Ocidental.

Num quadro em que a repressão nos territórios do Sara Ocidental ocupados por Marrocos tem vindo a acentuar-se, que medidas urgentes pretende o Conselho implementar no sentido de desbloquear o processo de paz no Sara Ocidental e garantir o legítimo e inalienável direito à autodeterminação do povo sarauí, conforme ao direito internacional?

Tätä puheenjohtajavaltion laatimaa vastausta, joka ei sinänsä sido neuvostoa eikä sen jäseniä, ei esitetty suullisesti neuvoston kyselytunnilla Euroopan parlamentin Strasbourgissa marraskuussa 2006 pidetyllä istuntojaksolla.

Neuvoston mielestä Länsi-Saharan konflikti on edelleen merkittävä este alueen vakauden, yhteistyön ja vaurauden edistämiselle. Neuvosto on vakuuttunut siitä, että Maghreb-maiden tehokkaampi yhteistyö hyödyttäisi alueen maita, ja se on kehottanut niitä toimimaan tämän tavoitteen saavuttamiseksi.

Näin ollen neuvosto tukee täysin YK:n pääsihteerin ja hänen henkilökohtaisen edustajansa Peter Van Walsumin pyrkimyksiä päästä Länsi-Saharan konfliktissa oikeudenmukaiseen, kestävään ja molemmin puolin hyväksyttävään ratkaisuun, joka antaisi Länsi-Saharan kansalle YK:n turvallisuusneuvoston muun muassa 31.10.2006 antamassaan viimeisimmässä päätöslauselmassa 1720 määräämä itsemääräämisoikeus.

Neuvosto on kannustanut osapuolia pyrkimään tällaiseen ratkaisuun ja toimimaan sitä varten yhdessä YK:n pääsihteerin henkilökohtaisen edustajan kanssa rakentavasti ja joustavasti.

Lisäksi neuvosto on muistuttanut Marokkoa ja Algeriaa siitä, että hyvien naapuruussuhteiden ja vastuuntunnon edistäminen alueellisten konfliktien ehkäisemiseksi ja ratkaisemiseksi ovat Euroopan naapuruuspolitiikan tavoitteita.

Länsi-Saharan konfliktiin liittyvät humanitaariset näkökohdat ovat aina olleet neuvoston huomion kohteena. Neuvosto on ollut näissä asioissa aktiivinen ja kehottanut osapuolia toteuttamaan lisää konkreettisia toimenpiteitä jäljellä olevien humanitaaristen kysymysten ratkaisemiseksi. Neuvosto on myös ilmoittanut olevansa huolissaan väitetyistä ihmisoikeusrikkomuksista Länsi-Saharassa ja Tindoufin leireillä ja on esittänyt sitä varten virallisia yhteydenottoja osapuolille.

Länsi-Saharaa koskevaa kysymystä käsitellään säännöllisesti Marokon kanssa assosiaatiosopimuksen puitteissa pidettävissä kokouksissa. Neuvosto otti asian esiin erityisesti vuoden 2005 lopulla tehostettua poliittista vuoropuhelua koskevassa kokouksessa 9.11.2006 ja viidennessä EU–Marokko-assosiaationeuvostossa 22.11.2005. Neuvosto käsitteli aihetta jälleen 17. marraskuuta pidetyn assosiaatiokomitean kokouksessa, ja aikoo tehdä niin myös joulukuun puolivälissä pidettävässä tehostettua poliittista vuoropuhelua koskevassa kokouksessa.

Jakie są główne wytyczne nowego dziesięcioletniego porozumienia UE - Rosja, które ma być podpisane podczas prezydencji niemieckiej?

Tätä puheenjohtajavaltion laatimaa vastausta, joka ei sinänsä sido neuvostoa eikä sen jäseniä, ei esitetty suullisesti neuvoston kyselytunnilla Euroopan parlamentin Strasbourgissa marraskuussa 2006 pidetyllä istuntojaksolla.

Neuvosto ei voi vielä tässä vaiheessa paljastaa Venäjän federaation kanssa neuvoteltavan uuden sopimuksen yksityiskohtia, sillä neuvotteluohjeet ovat yhä asianmukaisten neuvoston elinten käsiteltävinä.

Neuvosto voi kuitenkin ilmoittaa arvoisalle parlamentin jäsenelle, että Sotsissa 25. toukokuuta 2006 pidetyssä viimeisessä EU:n ja Venäjän välisessä huippukokouksessa EU ja Venäjä pääsivät yhteiseen näkemykseen seuraavista osioista uudesta sopimuksesta neuvoteltaessa:

- EU:n ja Venäjän suhteet tulevat edelleenkin olemaan sopimusperusteiset.

- Uuden oikeudellisesti sitovan välineen tulisi tarjota suhteillemme kestävä ja kattava kehys.

- Tähän uuteen sopimukseen tulisi myös kuulua mahdollisuus lisääntyvään kaupalliseen ja taloudelliseen yhdentymiseen sen jälkeen, kun Venäjä on liittynyt WTO:hon.

- Kumpikaan osapuoli ei sanoudu irti nykyisestä kumppanuus- ja yhteistyösopimuksesta ennen kuin uusi sopimus tulee voimaan, jotta vältetään oikeudellisen tyhjiön syntyminen.

Tavoitteenamme on saavuttaa päätös neuvottelujen aloittamisesta Venäjän kanssa uudesta sopimuksesta EU:n ja Venäjän huippukokouksessa, joka pidetään Helsingissä 24. marraskuuta 2006. Tulevan sopimuksen kattama ajankohta on vielä määrittelemättä. Se, mikä jäsenvaltio toimii puheenjohtajana sopimuksen allekirjoitushetkellä, ei ole vielä selvää, sillä se riippuu Venäjän kanssa käytävien neuvottelujen kestosta.

Η πρόσφατη Ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής "Προώθηση της Αξιοπρεπούς Εργασίας για Όλους " (COM(2006)0249 τελικό), προβλέπει την υλοποίηση της σχετικής ατζέντας μέσα από αναπτυξιακά προγράμματα και πολιτικές που αποβλέπουν μεταξύ άλλων και στην καταπολέμηση της φτώχειας παγκοσμίως.

Η προώθηση της ατζέντας της αξιοπρεπούς εργασίας θα χρηματοδοτηθεί αυτόνομα; Αν όχι, ποιο προγραμματίζεται να είναι το ποσοστό χρηματοδότησης για κάθε επιμέρους δράση;

Le rôle du travail décent dans la réduction de la pauvreté et la nécessité d’intensifier les efforts pour le promouvoir par le biais de la coopération au développement bénéficient d’une reconnaissance croissante. Cette reconnaissance se reflète non seulement dans la communication de la Commission intitulée «Promotion du travail décent pour tous …», mais aussi dans le consensus européen sur le développement (2005), qui consacre l’emploi et la cohésion sociale, y compris le travail décent, comme un des neufs domaines d’intervention communautaire. Ces questions font aussi partie intégrante de la stratégie de l’UE pour l’Afrique, de la coopération avec l’Amérique latine et des plans d’action s’inscrivant dans le cadre de la coopération entre la CE et les pays partenaires couverts par la politique européenne de voisinage.

La Commission européenne finance déjà certains programmes de soutien aux interventions en faveur du travail décent ou des éléments liés au travail décent dans différents pays et régions partenaires.

Ces programmes concernent notamment le soutien au renforcement de la formation professionnelle visant à multiplier les possibilités, pour les demandeurs d'emploi, de trouver un travail décent, le soutien aux fonds d’action sociale pour le développement local, qui viennent en aide aux communautés vulnérables, l’aide à l’intégration sociale, la génération de revenus et la réintégration économique de groupes vulnérables tels que les personnes déplacées, les soldats démobilisés et les peuples indigènes. Néanmoins l'emploi, la cohésion sociale et le travail décent n' étaient pas couverts par la grande majorité des programmes et projets de la coopération externe pour la période 2000-2006.

La Commission n’accorde toutefois pas de financement autonome pour chacun des domaines dans lesquels nous coopérons avec nos pays partenaires et donc pas davantage pour les questions relatives au travail décent. Notre coopération est fondée sur le principe d'appropriation nationale et nous nous devons de respecter les choix de nos pays partenaires quant à leurs priorités de coopération avec la Commission.

Le processus de programmation du 10ème Fonds européen de développement (FED) (2008-2013) n'a pas encore été mené à son terme et nous ne disposons donc pas d'informations définitives au sujet de la répartition des dotations entre les différents domaines prioritaires. Nous manquons par conséquent d’informations spécifiques au sujet des dotations en faveur de la promotion du travail décent.

La programmation de notre coopération avec les pays non ACP⁽¹⁾, comme ceux d’Amérique latine, d’Asie et d’Asie centrale, par exemple, et la politique européenne de voisinage se trouvent à un stade plus avancé. Il serait toutefois prématuré, ici aussi, d'avancer des chiffres définitifs sur les dotations financières spécifiques, compte tenu du fait que la version finale des documents de stratégie relatifs à ces pays et régions n'a pas encore été établie. Les Etats membres et le Parlement feront aussi part de leur point de vue sur leur contenu avant leur adoption, dans le cadre du dialogue prévu à cet égard, entre les institutions.

Outre la programmation par pays, le programme thématique «Investir dans les ressources humaines» financera, à partir de 2007, l’innovation, les partenariats mondiaux et des mesures concrètes dans les domaines critiques du développement humain et social, et notamment le travail décent. Ici non plus, le niveau de financement n’est pas encore connu.

Un soutien pourra aussi être apporté aux partenaires sociaux, à partir de 2007, dans le cadre du programme thématique «Acteurs non étatiques et autorités locales dans la politique du développement» et une aide pourra être accordée en faveur de la promotion des normes fondamentales du travail grâce au nouvel instrument européen pour la démocratie et les droits de l'homme. Le soutien aux initiatives visant à améliorer la gestion de la migration économique dans l’intérêt des pays d'origine comme des pays d’accueil contribue aussi à la promotion du travail décent, est aussi couvert par le programme Aeneas et sera aussi disponible à partir de 2007 dans le cadre du programme «migration et asile».

Il est nécessaire, selon moi, de souligner que le travail décent, loin d’être une simple question d'emploi ou de protection sociale, relève surtout de la «gouvernance». La mise en œuvre de politiques efficaces axées sur le travail décent nécessite des institutions bien gérées afin de permettre la promotion efficace du travail décent.

C’est la raison pour laquelle la Commission a proposé, dans le cadre du 10ème FED, l’octroi d’une tranche incitative qui sera liée au programme de nos pays partenaires sur un certain nombre de questions de gouvernance, et notamment la signature et la ratification des huit conventions fondamentales de l'Organisation internationale du travail. La Commission est convaincue que cette initiative clé jouera un rôle important dans la promotion du travail décent dans ses pays partenaires.

19 November 2006 marks 'World Toilet Day'. In 2004 two-fifths of the world's population (2.6 billion people) were forced to defecate in the open or in unsanitary places. To meet the Millennium Development Goal target of halving by 2015 the proportion of people without access to basic sanitation, over 1.6 billion more people need to get such facilities by 2015.

How much of its development aid budget has the Commission channelled to improving access to sanitation in developing countries since 2000 and what, if any, increases in this allocation does it envisage up to 2015?

What concrete benefits have so far been delivered by the Africa-EU Partnership on water affairs and sanitation launched at the World Summit on Sustainable Development in 2002?

Dans le monde en développement, environ 2,2 millions de personnes, la plupart des enfants, meurent chaque année de maladies associées à l'absence d'accès à de l'eau potable sûre, un assainissement inadéquat et une mauvaise hygiène. Ceci est une des causes principales de maladie et de mort dans les pays en développement.

L’UE n’est pas seulement le plus important pourvoyeur d’aide au développement parmi les donateurs mais il est aussi le plus important pourvoyeur d’aide au développement pour l’eau et l’assainissement avec un budget d’environ 1,4 milliards € par an.

Dans la période 2002 à 2005, la CE a engagé 1283 millions € dans l’eau et l’assainissement pour les pays en développement. Les montants pour 2006 ne sont pas encore connus et ceux des années antérieures à 2002 ne sont pas comparables. La Commission estime qu'approximativement 25% de ces montants sont destinés à l’assainissement.

Les activités de la CE dans le secteur de l'eau et de l'assainissement ont lieu et sont préparées dans le cadre des documents de stratégie et des programmes indicatifs nationaux et régionaux. Ces documents sont élaborés en consultation avec les pays partenaires et reflètent les priorités et les demandes nationales des bénéficiaires de l’aide. En partenariat avec les pays bénéficiaires, les nouveaux documents de stratégie pays sont en préparation et couvriront le financement du 10ème Fonds européen de développement (FED) (2008-2013) et pour le budget de l'UE (2007-2012). Des informations sur de nouveaux engagements ne sont pas encore disponibles.

La deuxième partie de la question concerne la stratégie du Partenariat UE-Afrique sur l’eau et l’assainissement, signé lors du sommet mondial sur le développement durable de 2002, par les Chefs d’états d’Afrique et d’Europe. Cette stratégie a été mise en œuvre au travers de la composante africaine de l’initiative européenne sur l’eau.

L'initiative sur l'eau de l'UE n'est pas un instrument financier pour fournir de l'aide. C’est un effort concerté de la Commission, des Etats membres de l'UE, des pays partenaires et d'autres parties concernées comme les organisations de la société civile et les gouvernements locaux pour travailler ensemble et contribuer à atteindre les objectifs de développement du millénaire (ODM). Les effets de l'initiative ont été lents. Toutefois, il y a eu quelques réalisations significatives :

- l'initiative a introduit des dialogues entre les gouvernements des pays partenaires, les parties concernées et l'UE, visant à aider les pays partenaires dans le développement et la mise en œuvre des politiques, des stratégies et des priorités pour l'eau et l’assainissement, avec lesquels les donateurs pourraient s’aligner; toutefois, il y a eu des progrès lents et un certain succès dans le développement de ces dialogues. Par l’accent porté sur la large participation de la société civile, ils ont donné l'occasion de faire entendre la voix des organisations civiles africaines;

- l'initiative a développé des activités dans le domaine de la coordination des donateurs afin de contribuer à l’efficacité de l’aide (spécialement en Ethiopie);

- l'initiative a initié cinq projets régionaux sur la gestion de l'eau transfrontalière en Afrique;

- la Facilité ACP-UE pour l'eau, créée en 2004 avec un montant total de 500 millions € des fonds du 9ème FED, sont le résultat direct de l'impulsion politique créée par l'initiative européenne sur l’eau et une manifestation de l'importance attachée à l'eau et à l'assainissement par l'UE ;

- l’initiative européenne sur l’eau a contribué à renforcer le Conseil ministériel africain sur l'eau (AMCOW) et à faciliter la participation de l'AMCOW au débat politique sur l’eau au niveau régional et international;

- la contribution du 6ème programme-cadre pour la recherche de la CE aux objectifs de l'initiative européenne a mené à plus de 50 nouveaux projets de recherche avec une contribution combinée de la CE d'environ 28 millions €. Le projet SWITCH (Sustainable Water management Improves Tomorrow’s Cities’ Health) en est un exemple approprié, bénéficiant d'une contribution de la CE d'environ 14 millions € (14.749.997 €) répartie sur cinq ans. Ce projet traite de problèmes d'assainissement de par le monde sur base d'études de cas spécifiques dans plusieurs grandes villes de pays en développement telles que Bogota, Cali, Lima, Belo Horizonte, Accra, Alexandrie et Pékin.

Tarybos 2001 m. išvadose dėl aplinkos aspektų integravimo į EB ekonomikos ir vystymo bendradarbiavimą tvariam vystymuisi paremti strategijos [8971/01] reikalaujama vystymosi projektams sistemingai taikyti poveikio aplinkai įvertinimus (3.14 pastraipa).

Europos Audito Rūmų specialioje ataskaitoje Nr. 6/2006 apie Komisijos vykdomo vystymo bendradarbiavimo aplinkos aspektus pažymima, kad Komisija neturi atliktų vystymosi projektų poveikio aplinkai įvertinimų sąrašo, be to, rasta įrodymų, kad ne visi šie įvertinimai buvo atlikti.

Europos bendrija 1998 m. pasirašė Jungtinių Tautų Europos Ekonominės Komisijos (JT/EEK) Konvenciją (vadinamąją Aarhus konvenciją) dėl galimybės naudotis informacija, visuomenės dalyvavimo priimant sprendimus ir teisės į teisingumą aplinkos klausimais.

Kada Komisija paviešins vystymosi projektų atliktų poveikio aplinkai įvertinimų sąrašą?

En 2005, la Commission a entamé un inventaire des évaluations des incidences sur l'environnement (EIE) à travers son helpdesk environnement. A ce jour, plus de cent de ces évaluations ont été identifiées, dont la plupart porte sur le secteur des transports, l’agriculture ou le développement rural, et sur l’environnement, les ressources naturelles et l’eau. Il est prévu de publier cette liste, qui est encore à compléter, pendant l'année 2007.

Does the Commission agree that civil society involvement and participatory strategies provide a sense of ownership, and can improve the technical quality of analysis that informs country strategy papers? If the Commission agrees, could you inform us what the Commission is doing to gather information on best practice in engaging with civil society in developing country strategy papers? Similarly would the Commission agree that there should be obligatory consultation with ACP national parliaments?

La société civile a un rôle crucial à jouer dans le processus d’élaboration des documents de stratégie par pays en vertu de sa double vocation d’acteur essentiel dans la fourniture de l’aide et de partenaire stratégique capable de faire progresser le dialogue politique, social et économique. La Commission en est consciente et doit jouer un rôle important en facilitant l’interaction constructive et continue entre les pouvoirs publics nationaux et un large éventail d’organisations de la société civile, élément fondamental pour le développement d’un pays et pour que toutes les couches de la population puissent s’approprier les stratégies de développement.

Dans le cadre du 9e Fonds européen de développement (FED), la société civile des pays d'Afrique, des Caraïbes et du Pacifique (pays ACP) a participé pour la première fois au processus de programmation. Deux rapports de la Commission ont évalué les progrès accomplis en vue de favoriser les démarches participatives. Le premier était axé sur la participation de la société civile à l’élaboration des documents de stratégie par pays pour les Etats ACP (2003) et le deuxième a été élaboré au cours de la révision à mi-parcours des stratégies par pays (2005). S’agissant de ce deuxième rapport, différents instruments ont été utilisés pour s’informer des meilleures pratiques. Un questionnaire détaillé par pays a notamment été transmis aux responsables géographiques, couvrant essentiellement les aspects suivants: le contexte national, la participation de la société civile aux discussions sur la politique à suivre et à sa mise en œuvre, l’utilisation des ressources affectées au renforcement des capacités des acteurs non étatiques, le degré, la qualité et les tendances générales de la participation de ces acteurs. Outre les sources d’information internes de la Commission (rapports annuels conjoints, analyse des conclusions des révisions à mi-parcours, propositions et accords de financement), d’autres informations écrites ont été utilisées, dont les évaluations des partenaires sociaux et économiques, les questionnaires et évaluations du comité de suivi ACP-UE du Comité économique et social européen (CESE) ainsi que d’autres études documentaires et de terrain très utiles réalisées par des organisations de la société civile.

Notre volonté de promouvoir les principes de participation et d’appropriation a été également intégrée comme un des principes de base de la programmation 10e FED, actuellement en cours. Les orientations et lignes directrices pour la programmation le formulent comme suit :

« La consultation avec les autorités locales et les acteurs non étatiques constitue une caractéristique essentielle de cet exercice [de programmation]. Ils doivent être associés aux différentes étapes du processus de programmation et, en particulier, avoir la possibilité de contribuer aux DSP/DSR⁽¹⁾ et de les commenter ».

Afin de permettre une participation pleine et entière de l’ensemble des partenaires concernés par le processus de programmation, les orientations leur ont été communiquées et ont également été mises sur Internet. Les lignes directrices précisent en outre que «les acteurs non étatiques (…) sont éligibles à un soutien financier au titre du présent accord » et que les documents de stratégie « doivent fournir des informations sur l’utilisation des ressources FED destinées à soutenir les acteurs non étatiques et le développement de leurs capacités ».

En tant que garants de la légitimité démocratique, les parlements nationaux doivent jouer un rôle majeur dans la promotion d'une bonne gestion publique dans le contexte du partenariat ACP-UE, en particulier par l’intermédiaire de l’Assemblée parlementaire paritaire ACP-CE. Par le dialogue permanent qu’elle entretient avec les autorités et les régions partenaires, la Commission encourage, à différents niveaux, la plus grande participation possible des institutions et notamment des parlements. Cette démarche positive se reflète dans un certain nombre de documents stratégiques, dont l’accord de Cotonou révisé et le «Consensus européen sur le développement», qui reconnaît la fonction essentielle de surveillance des représentants des citoyens démocratiquement élus, en particulier au sein des assemblées nationales, des parlements et des autorités locales. Chaque pays ACP est toutefois libre de déterminer la meilleure manière d’impliquer et d’informer son parlement national et il n’appartient pas à la Commission de prendre des mesures spécifiques en vue de l’adoption de modalités pratiques à cet égard.

Budget support can be a cost-effective and efficient way for the EU to assist developing countries in the fight against poverty, but the effectiveness of EU aid through budget support can be undermined in remote areas where government services are limited or absent. Will the Commission consider a wider application of budget support to decentralised funds in developing countries, e.g. local authority budgets or support for MP constituency development funds, since these may penetrate remote areas more efficiently and be more directly accountable to the neediest populations?

La Commission prend très au sérieux le risque que l'aide budgétaire qu'elle apporte n'atteigne pas l'objectif d'améliorer la quantité et la qualité des services offerts aux plus pauvres.

Afin de limiter ce risque, la Commission a développé une approche innovante, orientée sur les résultats faisant le lien entre les sommes déboursées et les résultats obtenus en fonction d'une série d’indicateurs agréés avec le pays, afin de permettre de vérifier l’amélioration réelle des services sociaux publics (vaccination, scolarisations des filles par exemple).

Pour avoir un impact plus important sur les couches les plus défavorisées de la population, certains programmes définissent les objectifs à atteindre non pas en fonction de moyennes nationales, mais au regard des régions les plus défavorisées où l'accès aux services de base est davantage problématique. C'est le cas au Mali, par exemple, avec l'appui budgétaire à la décentralisation à travers le Programme d'Appui à la Réforme de l'Administration et à la Décentralisation (PARAD).

Dans ce contexte, la Commission préfère transférer directement des fonds aux trésoreries nationales plutôt que vers les autorités locales, pour les raisons suivantes :

Dans la mesure où de tels transferts entraineraient une modification de la répartition des ressources par rapport à celle prévue par le budget de l'Etat, la Commission réduirait de ce fait l'appropriation de la politique budgétaire de son partenaire et affecterait d'autant son système de gestion des finances publiques, affaiblissant ainsi des outils nécessaires au renforcement de l'Etat pour développer des politiques cohérentes d'aménagement du territoire, qui font souvent défaut, faute de moyens.

Au contraire, en étant plus réaliste, en octroyant des aides budgétaires directement aux autorités locales, cela pourrait probablement conduire les autorités centrales à modifier la répartition des transferts de ressources prévue en faveur des autorités locales, en déduisant les ressources apportées par la CE.

En outre, dans la mesure où le budget national inclus des transferts aux autorités locales, ces transferts, comme les autres dépenses inscrites au budget, bénéficieront des appuis budgétaires. C'est le cas par exemple avec les aides budgétaires prévues au Honduras pour appuyer la décentralisation et en Jordanie pour promouvoir le développement local.

Enfin, la Commission intègre la dimension locale dans ses programmes d’appuis budgétaires de diverses manières:

En intégrant le suivi des transferts de ressources budgétaires aux autorités locales dans les sujets débattus lors des revues annuelles, en abordant cela dans le cadre du dialogue avec les gouvernements, voire en en faisant, dans certains cas, des conditions de déboursement des aides budgétaires.

En mettant en place des appuis budgétaires sectoriels, notamment dans les secteurs de l'éducation et de la santé, qui intègrent le processus de décentralisation, comme par exemple au Nicaragua ou dans les Philippines.

En accompagnant les appuis budgétaires par le renforcement des capacités des services centraux, décentralisés et locaux chargés de la gestion des finances publiques.

Given that many of the world's poorest people live in areas which are remote, arid or in other ways 'less favoured', and that government schools, health services, water and sanitation, agricultural/veterinary extension services and communications may not penetrate into such areas, what methods other than budget support is the Commission adopting to ensure that EU aid reaches those who are in greatest need?

La réponse à cette question peut se décliner en deux phases:

Comment prendre en compte l'isolement dans l'allocation des fonds entre pays;

Comment assurer la prise en compte des sans voix dans la programmation à l'intérieur de chaque pays.

La réponse à chacune de ces deux sous-questions se trouve dans le Consensus européen sur la politique de développement de l'Union.

1. Critères d'allocation des fonds:

Le Consensus européen précise que l'allocation des fonds pour le développement doit se faire de manière objective et transparente, en prenant en compte les besoins et les performances des pays partenaires. A travers des critères de besoins tels que le niveau d'accès à l'éducation de base et à l'eau, la mortalité infantile ou le degré de malnutrition, on essaie d'approcher le concept de pauvreté.

Ces indicateurs généraux sont ensuite enrichis par des indicateurs de cohésion sociale. Pour les pays d'Afrique, des Caraïbes et du Pacifique (ACP), conformément à l'accord de partenariat ACP-CE, les facteurs d'enclavement et d'insularité sont explicitement pris en compte dans l'allocation de l'aide. Ceux-ci sont complétés par d'autres mesures d'isolement, tels que le coût relatif des transports par rapport aux principaux marchés extérieurs et l'étendu du territoire par rapport à la population non urbanisée afin de prendre en compte les coûts additionnels qui en résultent pour assurer les services sociaux de base aux populations les plus éloignées des centres.

2. Processus de programmation

Au-delà de l'allocation des fonds entre pays, le Consensus européen rappelle également que l'objectif premier de notre coopération est l'élimination de la pauvreté et la réalisation des objectifs du millénaire pour le développement. Les documents de stratégie font une analyse détaillée des problèmes de pauvreté et des réponses proposées par nos pays partenaires de manière à pouvoir proposer des stratégies de réponse qui permettent de contribuer efficacement à la réduction de la pauvreté. Des indicateurs de résultat de notre coopération sont identifiés afin de permettre de suivre les progrès faits dans ce domaine.

Afin d'arriver à des résultats significatifs et durables, le Consensus européen insiste également sur une démarche plus structurante de notre coopération à travers des approches sectorielles plutôt qu'une approche par projets, de manière à assurer que nos interventions s'inscrivent dans une logique globale de développement.

Les représentants des acteurs non étatiques sont impliqués dans le processus de programmation, et la coordination entre parties prenantes, y compris les autres bailleurs, doit assurer qu'aucun groupe vulnérable n'est oublié dans le processus de programmation.

L'identification de la prévention des conflits et de la gestion du territoire, y compris l'appui aux processus de décentralisation, et au développement local comme parties intégrantes des domaines privilégiés de notre coopération doivent en outre assurer que les problèmes des minorités et des populations les plus fragilisées puissent être pleinement pris en compte dans la mise en œuvre de notre coopération.

Par ailleurs, l'instrument pour les droits de l'homme (Initiative Européenne pour la Démocratie et les Droits de l'Homme-IEDH) et le Programme thématique pour les acteurs non étatiques et les autorités locales, permettront à la Communauté d'agir sur des problématiques spécifiques, au-delà de la coopération avec les gouvernements.

Tendo em conta os alertas relativamente à degradação da situação humanitária nos campos de refugiados sarauitas, em consequência da diminuição drástica da ajuda e assistência humanitária às populações sarauitas que aí procuram refúgio, pergunto à Comissão que medidas urgentes e extraordinárias pretende tomar para promover a garantia de condições de vida dignas às populações sarauitas nos campos de refugiados?

La Commission est l'un des principaux donateurs d'aide humanitaire aux réfugiés sahraouis résidant dans les campements situés au Sud-ouest de l'Algérie. Depuis 1993, 117 millions € ont été alloués pour faire face aux besoins des réfugiés.

L'aide allouée au titre de l'exercice budgétaire 2006 s'élève à 10.900.000 €, représentant ainsi un accroissement par rapport à l'aide octroyée sur le budget 2005, qui était de 9.311.000 €. Deux décisions financières ont été adoptées: la première en février 2006 pour répondre à l'urgence causée par des inondations qui ont affecté les camps (900.000 €), et la deuxième en juillet 2006 pour répondre aux besoins humanitaires récurrents à partir de septembre 2006 (10.000.000 €).

L'aide de la Commission vise, en premier lieu, la réponse aux besoins alimentaires des réfugiés, à la fois par un financement du Programme Alimentaire Mondial (PAM) pour les produits de base, et par un financement d'Organisations non-Gouvernementales (ONGs) pour la fourniture de produits frais. Cette double démarche permet de contribuer aux besoins alimentaires de base tout en diversifiant l'alimentation des réfugiés par un apport en vitamines et micronutriments, apportant aussi un élément de réponse aux recommandations de l'étude nutritionnelle HCR⁽¹⁾/PAM de 2005 qui indiquait une détérioration de la situation nutritionnelle des réfugiés.

En deuxième lieu, l'aide de la Commission vise de façon multisectorielle à améliorer les conditions de vie des réfugiés. Dans le cadre de la décision de financement 2006 (qui couvre le dernier trimestre 2006 et une grande partie de 2007), outre l'aide alimentaire qui représente plus de la moitié de l'effort financier, l'appui à des projets d'ONG et des agences des Nations Unies est envisagé dans plusieurs domaines, notamment: distribution de kits hygiéniques (aux femmes), distribution de tentes, soutien au système de santé, gestion des déchets, adduction d'eau, activités en faveur des enfants en âge scolaire et des handicapés et vaccination.

Outre la fourniture d'aide humanitaire, la Commission, à travers sa présence permanente à Alger et régulière dans les camps, entend assurer un suivi de la réalisation des projets qu'elle finance, une évaluation des besoins en cours et la coordination des efforts d'aide entrepris par différentes organisations et donateurs. A ce titre, la Commission est consciente de la situation critique dans laquelle se trouve le "pipeline alimentaire" du Programme Alimentaire Mondial, situation qui a suscité des appels d'urgence de plusieurs organisations. Cependant, la Commission a depuis, pris note de la concrétisation de plusieurs contributions de donateurs au PAM, assurant ainsi la couverture financière des besoins alimentaires de base jusqu'à la fin de 2006. Il se peut qu'il y ait quelques difficultés logistiques pour l'acheminement des produits alimentaires pour la distribution du mois de novembre 2006. La Commission estime qu'il n'y a pas lieu d'adopter des mesures spéciales d'urgence mais qu'il faut continuer de mettre en œuvre l'aide humanitaire telle que prévue dans la décision de financement 2006, de façon à éviter de nouvelles ruptures dans les livraisons d'aide.

The EU Commissioner for Competition Neelie Kroes on 24 April 2006 gave a speech to the University of Leiden entitled 'Competition in the aviation sector: The European Commission's approach'.

In part of the speech she states that, on issues such as airline takeovers in Europe, the European Commission looks specifically at the following criterion before taking a decision:- 'A positive starting point does not mean that we can ignore the effects that airline mergers and alliances have on individual markets, in particular, for routes connecting the hub airports of the parties'.

If Ryanair were to take over Aer Lingus, does this mean that the European Commission would look carefully at the effect that such a takeover would have for the individual Irish market, considering that both these airlines control in excess of 80% of all airline travel between the Republic of Ireland and Britain?

Equally, does this mean that the European Commission would look carefully at the effect that such a merger would have for the operation of Dublin airport, considering the dominant position that both these companies would have at Dublin airport in the case of a successful takeover bid?

Under the Merger Regulation⁽¹⁾, the Commission has exclusive competence to assess on competition grounds concentrations of a “Community dimension”. The “Community dimension” is determined in accordance with Articles 1(2) and 1(3) of the Merger Regulation on the basis of turnover of the undertakings concerned. Where a concentration fulfils the relevant turnover threshold criteria, it has to be notified to the Commission prior to its implementation.

The proposed takeover of Aer Lingus by Ryanair was formally notified to the Commission on 30 October 2006. This is, however, without prejudice to the necessary assessment of whether the transaction falls under the Commission's jurisdiction, which can only be done on the basis of the detailed turnover figures for both parties.

If the proposed transaction falls within the Commission's jurisdiction, an extensive market investigation would be launched in order to assess carefully the effects of the concentration on competition, in particular with regard to a number of routes connecting Ireland with other European countries, including the United Kingdom. The investigation would also examine the position of the proposed combined entity in Ireland and in particular at the Dublin airport. However, the Commission cannot at this stage prejudge what would be the results of a market investigation nor whether the proposed transaction could lead to any competition concerns in any of the relevant air transport markets.

Βάσει των στοιχείων της Eurostat την τελευταία διετία καταγράφεται στην ελληνική αγορά συνεχής άνοδος των τιμών και ρεκόρ αύξησης του κόστους για τον καταναλωτή, ενώ συνεχώς μεγαλώνει η ψαλίδα μεταξύ των τιμών παραγωγού και καταναλωτή.

Εκτιμά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι η συνεργασία και συσχέτιση των δύο πυλώνων εξασφάλισης ομαλής λειτουργίας του ανταγωνισμού, δηλαδή των ελληνικών ανεξάρτητων ρυθμιστικών αρχών και της ελληνικής Επιτροπής Ανταγωνισμού, λειτουργεί αποτελεσματικά σήμερα για την ελληνική αγορά και εγγυάται την προστασία από αθέμιτες πρακτικές που πλήττουν τον ανταγωνισμό;

Η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαθέτει αρμοδιότητα και δικούς της μηχανισμούς για τον έλεγχο της ανεξέλεγκτης ή τεχνητής αύξησης των τιμών καταναλωτή στα κράτη μέλη;

Consumer price inflation in Greece as measured by the harmonized index of consumer prices (HICP) has been for some years now among the highest in the euro-zone. However, a structural gap between producer and consumer prices cannot be observed, since for the last two years (i.e. comparing August 2006 with September 2004) the index of producer prices and the HICP for Greece differed on average by only two index points. Over the same period consumer prices for energy in Greece increased by around 30%, while consumer prices excluding energy increased by 3%.

More generally, it should be clearly noted that price increases can depend on various factors and are not always the result of anti-competitive practices.

To the extent that an increase in consumer prices for a product or service in the territory of a Member State is the consequence of anticompetitive practices that violate the EC competition rules, these can be pursued by the national competition authority, by private plaintiffs before national courts or by the Commission. Very often, the national competition authority will be well placed to deal with such cases. Consistency in the enforcement of EC competition rules is ensured in the framework of the European Competition Network. If ever the situation arose where there was a serious risk that EC competition law would be improperly or inadequately applied, the Commission has the power to relieve the national competition authority concerned of the competence to deal with the case. To date, such a case has never arisen in practice.

The Commission has received no indication to suggest that the Greek competition authority and the Greek independent regulatory commissions are not cooperating properly in the execution of their tasks. Recent developments in Greek competition law have provided the Greek competition authority with stronger enforcement powers that should enable it to further step up enforcement against infringements of competition law.

Στην πρόσφατη επίσκεψή της στην Ελλάδα η Επίτροπος κ. Neelie Kroes, αρμόδια για θέματα ανταγωνισμού ανέφερε ότι «υπάρχει αδιαφάνεια στο σύστημα που συνδέει την τιμολόγηση πετρελαίου και φυσικού αερίου».

Σημειώνεται ότι η ελληνική Επιτροπή Ανταγωνισμού διεξάγει δημόσια διαβούλευση με αντικείμενο τη διαπίστωση συνθηκών αποτελεσματικού ανταγωνισμού στον κλάδο αγοράς και εμπορίας πετρελαιοειδών, από την οποία διαπιστώνονται μεγάλες στρεβλώσεις στη συγκεκριμένη αγορά, που έχουν οδηγήσει τις τιμές των καυσίμων στην Ελλάδα στα υψηλότερα επίπεδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σε τι συνίσταται η σύνδεση της τιμολόγησης του φυσικού αερίου με του πετρελαίου; Πώς σχολιάζει η Επιτροπή την κατάσταση στην ελληνική αγορά φυσικού αερίου; Ποια μέτρα προτίθεται να λάβει για την καλή λειτουργία της αγοράς;

The Preliminary Report of the Commission's sector inquiry into competition in gas markets confirmed that the majority of long-term contracts link the price for gas to the price of oil or oil derivatives. Gas prices were also found to be indexed, although to a lesser extent, to prices of gas traded at hubs, coal prices, electricity prices and general inflation indices.

The linking of oil and natural gas prices is based on the assumption that natural gas can be substituted for oil. Gas-to-gas competition, where prices are based solely upon the supply and demand for gas, would provide the market with more efficient pricing mechanisms. The Commission is therefore taking steps to promote the development of gas to gas competition within a competitive internal gas market.

Natural gas was first introduced into the Greek energy market in November 1996. Greece holds exemptions from certain provisions of the Gas Directive as an emergent market under Article 28 paragraph 2 of that Directive. As a result the majority of the provisions of the Gas Directive will only be applicable in Greece from 15 November 2006.

In December 2005, Greece adopted law 3428 transposing the entirety of the Gas Directive. The Greek Authorities are currently drafting secondary measures to promote the development of a well-functioning and mature natural gas market and the Commission is monitoring these developments carefully.

I would like to welcome the announcement made by the Commission in September approving a vaccine that can protect thousands of women against cervical cancer, and the news that other similar vaccines will soon be available. In the UK, the cervical screening programme saves around 4500 lives every year, but we could make a dramatic difference to those figures by introducing immunisation. We are told that immunising every 12-year-old girl could cut deaths from cervical cancer by more than 75%.

Given this, can the Commission inform this House of its strategy to ensure that a vaccination programme is implemented as widely as possible throughout all 25, and soon to be 27, of the EU's Member States? Can it also give assurances that a comprehensive programme of education and information will be implemented to ensure that all parents are fully aware of the benefits of a vaccination programme and that by participating in this programme they can prevent their daughters becoming another statistic of this terrible disease?

The marketing authorisation for a novel vaccine against cervical cancer by the Commission in September 2006 is an important step in the prevention of cancer.

Based on today’s burden of cervical cancer, estimates indicate that about 32,000 cancers in women could be prevented by this vaccine.

Considering that today several hundred thousand women per year in EU 25 are diagnosed with advanced precancerous lesions, which have to be clinically treated, the positive impact of a vaccine which could prevent 80% of these lesions could be enormous.

In this situation, the Commission will move on several fronts in helping to identify best practice, in addressing evidence gaps by research and development under the future 7th Research Framework Programme and in updating and promoting the European Code against cancer, which since 2003 contains a recommendation on primary prevention of liver cancer by vaccination against the Hepatitis B virus.

This will further include the publication and promotion of the EU guidelines on quality assurance in cervical cancer screening and diagnosis. The guidelines are expected to appear in the first half of 2007. They will discuss Human Papilloma Virus (HPV) testing and vaccination in special chapters.

In addition, a new proposal to update the EU guidelines on quality assurance in breast and cervical cancer screening and diagnosis has been selected for financing under the health programme 2003-2008. This will address HPV vaccination with priority.

The European Cancer Network will be asked to extend its implementation and impact report to include a detailed analysis of the expected impact of HPV vaccination on the prevention of cervical cancer and on best practice in screening.

Priority will be given to covering needs for information and consultation in the new Member States, Acceeding and Candidate countries and to integrating their relevant experts.

This will ensure that knowledge and motivation will grow for an efficient implementation of the Council recommendation on cancer screening and the related EU guidelines in all Member States.

In addition, the Commission considers inviting a group of experts from the two networks, from the World Health Organisation/International Agency for Research on Cancer, and from Member States and the European Centre for Disease Prevention and Control to assess the status quo and possible ways forward.

Preventing health risks in order to maintain a healthy and competitive labour force is part of the recently adopted strategic guidelines for cohesion policy 2007-2013, in particular in the convergence regions. The objective is to increase the number of healthy years at work and maintain an active participation in society of as many people as possible. This includes ensuring that health services have the necessary skills, products and equipment to prevent risks and minimise their potential damage. Actions will cover both health infrastructure and training of health professionals. In addition, actions aimed at health promotion, disease prevention and transfer of knowledge will be supported.

Cervical cancer has to be tackled. And best practice examples show that significant results can be obtained.

A coherent, collaborative approach is needed, notably covering the new aspect of vaccination against this cancer.

The action is principally for the Member States, but the EU can and will provide support, as in the case of research and cohesion policies where possible.

About half a million women each year depend on such action.

On the 16 August the head of the Lebanese Council for Development and Reconstruction, Fadl Shalak, said that damage incurred to buildings and infrastructure through Israeli air and naval bombardments between the 12th July and 14 August amounted to $3.5 billion. The Stockholm Conference on Lebanon’s early recovery on 31 August raised nearly $940 million, with $50 million pledged by the EU in addition to earlier commitments made before the war. Does the Commission consider this to be an accurate reflection of the damage incurred during the conflict? What proportion of the damage was to buildings and infrastructure initially funded by the EU? What proportion of the reconstruction costs will be borne by the EU? What proportion of the reconstruction costs will be borne by Israel? What mechanisms are to be put in place to raise these sums? Has the Commission considered imposing an import duty on goods from Israel to create a fund which could be used towards the rebuilding?

In September 2006 the Commission together with Member State experts, carried out a mission to Lebanon to assess the damages. The mission collected extensive data via 450 standardised fiches and questionnaires covering more than 100 locations. Field visits were carried out to these locations. The assessment covered damages to public assets and infrastructure, in the fields of transport (roads and bridges), water, energy, health and education. The mission focused its field visits on the most damaged districts, Tyre, Bint Jbeil, Marjayoun, Natbatyeh and Baabda; mainly in Southern Lebanon, as well as to Beqaa.

For the sectors targeted by the mission, the direct costs of damage to public infrastructure were estimated at €83 million. This estimation made by the EU team is broadly 1/3 of the estimates already presented by other sources, including those of the Government. This is for a number of reasons. In particular, the assessment covered only the main sectors of public infrastructure. Furthermore the focus was on direct damage (rehabilitation and replacement cost) whereas other estimates could include pre-existing needs or site redevelopment. The price estimates by the EU team also reflect market prices in an after-war situation, whereas the previous price estimations reflected higher prices applicable during the war.

An assessment of damages to private housing was not a core part of the mission; however, estimates from other sources indicate the damage to private housing ranges from broadly €800 million to €1.4 billion; also lower that the initial estimates.

Follow-up missions are being undertaken to assess how the Commission can reorient the funding already available and for future assistance. As far as the Commission is aware, Israel has not indicated any intention to currently bear any cost related to the reconstruction of Lebanon.

The Commission considers it vital, particularly in a crisis, to keep all channels of diplomatic and political contact open with all Euro-Mediterranean partners. Therefore, the Commission is not considering taking sanctions like those suggested which would likely affect negatively the EU's influence in the region.

Antidumpingtolden på lædersko fra Kina og Vietnam, som indførtes i april i år, synes ifølge tal fra Eurostat ikke at have medført betydelige fald i importen, som derimod nu kommer fra andre asiatiske lande. Hvad mener Kommissionen om denne udvikling? Kommissionen har endnu ikke fremlagt de konkrete resultater af sin antidumping-undersøgelse - kun nogle få generelle dokumenter. Vil Kommissionen forelægge oplysninger om disse resultater samt om sine analyser af de konsekvenser, antidumpingtolden har haft og vil få for europæiske forbrugere og virksomheder, herunder dem, der ejer fabrikker i Kina og Vietnam? Hvor mange europæiske virksomheder i denne situation rammes af tolden?

On 5 October 2006, the Council adopted the measures proposed by the Commission to tackle the dumping of Chinese and Vietnamese footwear in the European Union.

The full findings of the investigation as well as the details of how the level of dumping and injury to the EU industry were established and the appropriate level of duties determined in this case are set out in detail in Council Regulation (EC) No 1472/2006 of 5 October 2006⁽¹⁾.

These measures offer a balanced solution in a complex case, because free trade means also fair trade; a solution responding to the clear evidence of unfair competitive practices and State intervention, which would not be allowed under EC competition law and which has enabled Chinese and Vietnamese companies to engage in dumping in the European Union.

A comprehensive impact assessment analysis of the measures on consumers in the EC market was carried out. In all likelihood there will be no, or only a marginal effect of the duties on consumer prices, because there is a huge mark up between the import prices of shoes and the prices paid by consumers. Indeed, average import price of the footwear is around €8,5. A duty of 10% on this price is only €0,85 while consumers pay prices of between €50 and €130. There is thus sufficient space for the duty to be absorbed within the distribution chain.

No statistical data are available about the number of European companies in the footwear sector which have directly invested in manufacturing sites in China and Vietnam. Though the footwear case has shown that some European enterprises indeed have set up own production facilities in East Asia, outsourcing in the form of subcontracting to independent Asian manufacturers appears to be more common. In fact, none of the thirteen sampled Chinese exporting producers or any of the sampled eight Vietnamese companies in the footwear investigation was owned by European companies.

As indicated in recital 325 of the Regulation imposing definitive anti-dumping measures in the footwear case import trends following the imposition of measures are subject to an import surveillance system. Such system has already been in place since the imposition of provisional anti-dumping measures in April 2006. These data are available in the public domain. In addition, the development of retail prices in the footwear sector is under constant monitoring as well.

It is not a key objective of anti-dumping measures to block imports, such measures are not quantitative restrictions, but only serve to redress unfair pricing strategies. Given that in the case at hand measures are only in place for a relatively short period of time, and in particular due to their gradual phase- in it would be premature to identify already at this stage unambiguous impact trends of the measures on import flows. The Commission will continue monitoring this issue. However, it should be mentioned that Vietnam has increased its footwear exports to the United States of America according to press reports. It is not envisaged to automatically follow up with public reports, unless unexpected circumstances and developments call for further reflection in the future.

EU-kommissionen beslutade den 3 oktober 2006 att förlänga de kritiserade skotullarna på läderskor från Kina och Vietnam med två år. Konsekvensen av kommissionens beslut är att tusentals människor som är verksamma i skoindustrin i Kina och Vietnam kommer att förlora sina arbeten samt att priserna för läderskor kommer att bli dyrare inom EU. Hur motiverar kommissionen beslutet att förlänga skotullarna med ytterligare två år? Har kommissionen beräknat vad det aktuella beslutet kommer att innebära för de europeiska konsumenterna, i form av höjda skopriser?

On 5 October 2006, the Council adopted the measures proposed by the Commission to tackle the dumping of Chinese and Vietnamese footwear in the European Union.

The full findings of the investigation as well as the details of how the level of dumping and injury to the EU industry were established and the appropriate level of duties determined in this case are set out in detail in Council Regulation (EC) No 1472/2006 of 5 October 2006⁽¹⁾.

Indeed, the envisaged duration of these measures is set for two years only. The measures offer a balanced solution in a complex case; a solution responding to the clear evidence of unfair competitive practices and State intervention which has enabled Chinese and Vietnamese companies to engage in dumping in the European Union.

No evidence exists that the measures in place could lead to dramatic job losses in China and Vietnam. In fact, the dimension of this case needs to be put into perspective. Only around 18 % of the total import volume of Chinese and Vietnamese footwear of all types to the EC is now covered by measures, i.e. only certain leather footwear not including e.g. high tech sport shoes ("STAF") is concerned. Clearly, China and Vietnam will continue to have ample opportunity to supply EC consumers with their shoes.

Furthermore, the footwear industry is not only important for China and Vietnam. In this context it might be worth to recall that with some 200.000 employees in the EC manufacturing footwear, often in regions with little alternative sources for employment, this sector plays an important role for the European economy as well. EU footwear producers are world wide renowned for their design, know how and quality production. Unfair trading practices, targeted to undermine their competitive edge, are not acceptable.

A rigorous and comprehensive impact assessment analysis of the measures on consumers in the EC market was carried out. In all likelihood there will be no, or only a marginal, effect of the duties on consumer prices, because there is a significant mark up between the import prices of shoes and the prices paid by consumers. Indeed, the average import price of the footwear is around €8.5. A duty of 10% on this price is only €0.85 while consumers pay prices of between €50 and €130. There is thus sufficient room for the duty to be absorbed within the distribution chain.

El Coordinador Europeo para el proyecto prioritario nº 16 de las Redes Transeuropeas de Transporte ha declarado que el proyecto de túnel en el macizo de Vignemale debe esperar al desarrollo de las dos nuevas líneas de alta velocidad entre España y Francia incluidas en el proyecto prioritario nº 3. Sin embargo, de una lectura atenta del informe del Coordinador del proyecto nº 3, D. Étienne Davignon, se deduce que la sección atlántica (Irún/Hendaya-Dax) no podrá finalizarse antes de 2015 ó 2020. La sección mediterránea (Figueras-Perpiñán) va más adelantada –la finalización está prevista para 2009 ó 2010– aunque el Coordinador constata que hay nuevos retrasos.

¿Podría la Comisión confirmar las fechas expuestas sobre finalización de cada una de las secciones transfronterizas? ¿Suscribe la Comisión las declaraciones del Sr. Davignon sobre el proyecto de travesía central pirenaica? ¿Cuál es la fecha prevista de inicio de obras, finalización y entrada en servicio del proyecto nº 16?

Les dates d'achèvement qui figurent dans le rapport de M. Davignon, coordonnateur européen pour l'axe prioritaire n°3 "Axe à grande vitesse du Sud Ouest de l'Europe" ont été fournies par les autorités nationales compétentes en la matière. La mise en service du tronçon transfrontalier Figueras-Perpignan est bien prévue en 2009. En ce qui concerne l'achèvement de la liaison transfrontalière Irún/Hendaye-Dax de la branche Atlantique de l'axe en question, la date la plus probable – même si elle n'a pas été officiellement confirmée – est 2020, ce qui correspond également à ce qui est indiqué à l'annexe III de la décision sur les orientations RTE-T (décision n° 884/2004).

En ce qui concerne la date prévue pour le commencement des travaux du "Nouvel axe ferroviaire à grande capacité transpyrénéen" (projet prioritaire n°16), la Commission n'est pas en mesure – à ce stade - de fournir avec précision cette information. Outre le fait que celle-ci relève de la responsabilité des Etats membres concernés, l'expérience de la Commission dans le suivi d'autres grandes infrastructures du réseau transeuropéen de transport démontre qu'elles nécessitent plusieurs années d'études préalables très approfondies avant de procéder à une planification détaillée. Dans le cas du projet en question, ces études n'ont pas encore été terminées, c'est la raison pour laquelle, la décision n° 884/2004 n'indique pas non plus de date mise en œuvre du projet.

La Oficina Europea de Lucha contra el Fraude (OLAF) acaba de anunciar que la Unión Europea pierde anualmente 60 millones de euros como consecuencia de las importaciones ilegales procedentes de China.

A pesar de las protestas reiteradas manifestadas por los productores europeos y a pesar de las medidas introducidas por la Unión para acabar con ese fraude, las cifras hablan por sí solas. No se ha podido acabar todavía con el comercio triangular de ajos que practica China desde hace ya muchos años para el envío de mercancías a la Unión Europea a través de otros países terceros, superando así el cupo preferencial del que dispone para sus exportaciones al mercado comunitario.

La OLAF ha indicado incluso que las importaciones clandestinas de ajo chino se sitúan en tercer lugar dentro del ranking de importaciones agrícolas ilegales, solo por detrás de los casos detectados en azúcar y carne.

¿Ha pensado la Comisión Europea en la posibilidad de introducir algún tipo de mecanismo de salvaguarda o medida distinta destinada a poner freno de una vez por todas al comercio ilegal de ajos?

There are two basic ways of importing garlic fraudulently:

misdescription of origin, and

more recently, misdescription of the product.

In order to fight against the first method, the Commission introduced two measures:

- Further to OLAF’s⁽¹⁾ operational activities, a 'Notice to importers' was published in August 2005 in the "C" series of the Official Journal of the European Union, in which Community operators were advised to take all necessary precautions against this kind of fraud.

- Since January 2006, all imports of garlic are subject to the issue of an import licence.

As a result, the incidence of this kind of fraud has decreased: imports from third countries other than Argentina and China during January-June 2006 were 75% of the imports during the same period in 2005, and 65% of the average imports of the same period from 2001 to 2005.

Due to its nature, the second kind of fraud is more difficult to tackle. The Commission would like to emphasise the responsibility of the Member States' customs authorities in this particular context, because the only way to really combat this kind of fraud is physical control upon importation.

It should also be emphasised, that there seem to be no major disturbances on the European garlic market since 2001. On the contrary, it even seems to be improving.

To sum up, with the measures already in place, Community garlic producers seem to be sufficiently protected. However, given the potential high losses to the Community Budget, the Commission will study whether further measures are necessary.

Η προστασία του δικαιώματος της ιδιοκτησίας αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα στο νομικό πολιτισμό που έχει δημιουργήσει η κοινοτική νομοθεσία; Η παραβίαση του δικαιώματος αυτού (και η μη εφαρμογή από τις αρχές ενός κράτους μέλους σχετικών δικαστικών αποφάσεων που έχουν εκδοθεί από τα δικαστήρια του ίδιου κράτους μέλους) αφορά την Επιτροπή;

La Commission voudrait attirer l'attention de l'honorable parlementaire sur le fait qu'elle a eu l'occasion de répondre au Parlement plusieurs fois à des questions portant sur l'exercice du droit de propriété (questions H-0732/06, E-0316/05 et E-0450/06, et pétitions 819/2005, 462/2005, 392/2005, 330/2004, 298/2004 et 158/2004).

Par ailleurs, le Président de la Commission, dans une lettre sur l'exercice du droit de propriété en Grèce, adressée à l'honorable parlementaire le 7 juin 2006, a réitéré la position de la Commission que "….les questions soulevées n'ont aucune dimension de droit communautaire permettant à la Commission d'agir. Il s'agit en effet de situations d'éventuelles violations du droit fondamental de la propriété par l'Etat grec en Grèce. Leur différend avec l'Etat grec se limite à des questions relatives à la jouissance de leurs droits de copropriétaires de terrains à construire, sans aucun rapport avec le droit communautaire. Pour cette raison, il est impossible d'établir le lien nécessaire entre le droit fondamental éventuellement violé et le droit communautaire".

Σύμφωνα με την οδηγία 97/67/ΕΚ⁽¹⁾ όπως αυτή τροποποιήθηκε με την οδηγία 2002/39/ΕΚ⁽²⁾ η Επιτροπή θα πρέπει να ετοιμάσει μέχρι τέλους του έτους πρόταση για έκδοση νέας οδηγίας σχετικά με την απελευθέρωση των ταχυδρομικών υπηρεσιών στην ΕΕ το 2009 ή με άλλες ενδιάμεσες και σταδιακές ρυθμίσεις.

Οι σχετικές μελέτες καταδεικνύουν ότι οι πλείστοι ταχυδρομικοί οργανισμοί των κρατών μελών δεν είναι έτοιμοι για πλήρη απελευθέρωση της αγοράς το 2009 και ότι θα υπάρξουν αρνητικές επιπτώσεις στους φορείς καθολικής ταχυδρομικής υπηρεσίας και κατ' επέκταση στην ποιότητα τέτοιας υπηρεσίας.

Υπό το φως των συμπερασμάτων των μελετών και δεδομένου ότι τα προτεινόμενα διορθωτικά μέτρα δεν εγγυώνται τη χρηματοδότηση και τη συνέχιση της καθολικής υπηρεσίας, με συνεπακόλουθο αποτέλεσμα τον περιορισμό του εύρους της για λόγους οικονομικούς ή και την αύξηση του κόστους για τους καταναλωτές, ποια εφικτά και αποτελεσματικά μέτρα προτείνονται για επαρκή χρηματοδότηση της καθολικής υπηρεσίας σε περίπτωση κατάργησης της αποκλειστικότητας της υπηρεσίας το 2009 και ποιες είναι οι προβλεπόμενες επιπτώσεις από την πλήρη απελευθέρωση της ταχυδρομικής αγοράς στον τομέα της απασχόλησης, δεδομένου ότι το εργατικό κόστος αντιπροσωπεύει το 80% περίπου των λειτουργικών εξόδων της ταχυδρομικής υπηρεσίας με 5 εκατομμύρια θέσεις εργασίας;

On 18 October 2006, the Commission adopted a proposal for a Directive of the Parliament and of the Council amending Directive 97/67/EC concerning the full accomplishment of the internal market of Community postal services⁽³⁾. This Directive confirms the date of 2009 for the full accomplishment of the postal internal market and maintains the framework for ensuring a high quality and affordable universal service.

The preparatory work was based on numerous sector studies including two instigated by the Commission in 2005/2006. Furthermore, appropriate information about developments in the sector, particularly concerning economic, social, employment and technological aspects, as well as about quality of service is to be found in the third Report to the Council and the Parliament on the application of the Postal Directive⁽⁴⁾. This document contains a detailed Annex containing specific information on the issues raised by the Honourable Member. With regard to the effects of full market opening on the universal service, a Report to the Council and the Parliament ('Commission's prospective study on the impact on universal service of the full accomplishment of the postal internal market in 2009') was produced⁽⁵⁾. In addition, an Impact Assessment that accompanies the proposal for an amending Directive has been provided along with a more detailed Annex.

All these documents confirm that postal reform is well under way and assess that full market opening is feasible in all Member States in 2009. The available information and analysis suggests that in order to sustain the progress and results achieved to date, and to secure further improvements together with sustainable employment, the final step in the gradual process of market opening started a decade ago by Directive 97/67/EC should be taken. Employment aspects have been thoroughly examined and are set out in detail in the documents mentioned above. It should be noted that employment prospects are being influenced by a series of factors: these factors include, in particular, demand and changing customer needs, electronic substitution, new technologies and automation as well as organisational change. Positive effects of market opening on employment such as the creation of employment opportunities by new entrants and in adjacent sectors should also be borne in mind.

As far as financing instruments for possible net costs of the universal service are concerned, the Commission would like to draw the attention of the Honourable Member to the relevant provisions of the above proposed Directive and to its Article 7 in particular. The financing instruments – which include for example state aids, public procurement, compensation funds and cost sharing - have all been carefully considered. Without prejudice to the application of the EC competition rules, they may be applied by Member States should a need for financing net costs of universal service arise.

Does the European Commission support measures to be included in the plans being submitted by EU governments under the funding arrangements for the EU Rural Development Programme 2007-2013 to include initiatives to promote childcare facilities in rural areas?

The Commission does support the initiative to promote childcare facilities in Rural Development Programmes. These types of measures can be supported as part of Axis 3 of the European Agricultural Fund for Rural Development 'Diversification and quality of life in rural areas'.

In fact this type of measure is highlighted in the Community Strategic Guidelines for rural development⁽¹⁾ as a key action in encouraging women back into the labour market, where it is stated 'In many rural areas inadequate childcare provision creates specific barriers. Local initiatives to develop childcare facilities can facilitate access to the labour market.'

The Commission underlines that the European Social Fund may also finance actions in order to facilitate access to childcare (Article 3 1 b of Regulation 1081/2006).

Consequently, it will be important for Member States to inform the Commission on the complementarity and coordination between the programmes financed by the European Agricultural Fund for Rural Development and the European Social Fund.

In the north of Spain, Spanish fishing authorities prevented an Irish haulier from transporting fish from Spain to Ireland on the basis that the invoice which the Irish haulier presented to the Spanish fishing authority did not include a total price. As the fish in question were to be auctioned in Ireland, a prior total price could not be stated on the invoice as the fish had not yet gone to auction and therefore had not been sold.

Bearing in mind the right to the free movement of people, goods, services and capital within the EU, how can the European Commission account for the action of the Spanish fishing authority preventing the free movement of fish into Ireland? What policies or legislation exist at an EU level to prevent this happening? If no such legislation or policies exist, does the European Commission have any action plans to tackle this obstruction to the principle of the free movement of goods?

According to the rules of the Common Fisheries Policy, and apart from the sanitary rules that, in any case, must be respected, all fisheries products landed in or imported into the Community, for which a sales note or a take-over declaration has been not submitted and which are transported to a place other than that of landing or import, shall until the first sale has taken place be accompanied by a document drawn up by the transporter. This document obligess the transporter to provide a certain amount of information about the vessel supplying the fish and details of the consignment including its destination and the quantities and species of fish transported. There is no requirement for the transporter to provide any invoice stating the total price before the first sale has taken place.

For certain species of fish, specific provisions of Community rules exist, which are aimed at preventing trade of illegally caught species. The Common Fisheries Policy does not itself contain measures directed against a Member State that hinders the free movement of fish. The general rules on free movement of goods however apply.

The information given to the Commission by the Honourable Member is not sufficient to allow it to assess whether the Spanish authorities have infringed Community law. If the Commission is provided with the relevant information it will immediately take action if it finds that, in its view, there is a case of a breach of Community law.

Is the European Commission aware that the British Nuclear Group, which operates the Sellafield nuclear plant, was fined half a million pounds on 16 October 2006 for safety breaches?

This fine was imposed by the Carlisle Crown Court because 83 400 litres of radioactive liquid ended up in a secondary containment at the Thorp facility.

This latest incident only reflects the pattern of activity at the Thorp facility.

Will the European Commission investigate this matter further, and does the European Commission not believe that the time has come for the Thorp facility to be closed down?

The Commission is aware of the fact that the British Nuclear Group, which operates the Sellafield nuclear plant, was fined half a million pounds on 16 October 2006 for safety breaches.

As far as EU's competence is concerned, a distinction should be drawn between nuclear safety, which concerns measures taken to limit the risk of accidents in the operation of nuclear installations, and Euratom safeguards - a system designed to ensure that civil nuclear materials are not diverted from the civil uses for which they are intended.

1. Nuclear safety

Despite the judgment of the Court of Justice of the European Communities on 10 December 2002 in the C-29/99 case recognizing the competences of the European Atomic Energy Community to legislate in the field of the safety of nuclear installations, the lack of a qualified majority in the Council made it impossible to proceed with the so called "nuclear package"⁽¹⁾ which defined Community basic obligations and general principles in the field of the safety of the nuclear facilities.

2. Euratom safeguards

The Commission has investigated the implications of the incident at Thorp for the control of nuclear safeguards, according to its competence under the Euratom Treaty. After the investigation, the Commission has addressed a Decision based upon the provisions of Article 83 of the Euratom Treaty to the operator of the Sellafield site, British Nuclear Group, in February 2006. The Decision provides a formal warning to the operator and asks for the implementation of a set of measures aiming to improve safeguards control at the site. A summary of the Decision was published in the Official Journal L 255 of 19 September 2006.

Οι αρχές της τουρκικής πολιτικής αεροπορίας αρνούνται να έχουν οποιαδήποτε συνεργασία με τις αντίστοιχες αρχές της πολιτικής αεροπορίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μάλιστα, η Τουρκία αρνήθηκε να λάβει μέρος σε συνάντηση που είχαν συγκαλέσει η ICAO, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Eurocontrol τον περασμένο Απρίλιο. Αντιθέτως οι τουρκικές αρχές, διατηρούν σχέσεις με τις παράνομες "αρχές" του παράνομου αεροδρομίου της Τύμπου, που βρίσκεται στο κατεχόμενο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας (βλέπε σχετικές αποφάσεις Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, 541 και 550 ότι η λεγόμενη "Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου" και οι "αρχές" της είναι non-valid). Η στάση της τουρκικής πολιτικής αεροπορίας δημιουργεί κινδύνους στο FIR Λευκωσίας. Το θέμα ηγέρθη άλλωστε από την ΙΑΤΑ με επιστολή προς την ICAO τον Ιανουάριο του 2006.

Ποια μέτρα λαμβάνει ή προτίθεται να λάβει η Επιτροπή έναντι της Τουρκίας ώστε η χώρα αυτή να συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο, να συνεργαστεί με την Κυπριακή Δημοκρατία και να εξευρεθούν πρακτικοί τρόποι επίλυσης του προβλήματος της ασφάλειας των πτήσεων στην περιοχή;

The Commission is aware of the meeting organised together with the Internattional Civil Aviation Organisation and Eurocontrol referred to in the question of the Honourable Member.

The Commission believes that both Cyprus and Turkey have an interest to seek practical cooperation in the field of air safety management, notwithstanding the absence of political agreement on wider issues.

The Commission will continue to encourage both Turkey and Cyprus to seek a mutually acceptable solution on the issue of air traffic management. The Commission raises the need for co-operation on air safety at various occasions in all relevant contexts with the Turkish authorities, including Eurocontrol. The Commission in its 2006 Progress Report on Turkey's Accession to the EU reiterated the lack of progress on all aspects relating to the normalisation of relations between Turkey and Cyprus. In line with the Negotiating Framework and the EU declaration of 21 September 2005, this issue will be evaluated by the EU before the end of 2006.

The Commission will also continue to encourage Turkey to negotiate an air transport agreement with the Community, and stress the importance of creating a European Common Aviation Area that can operate smoothly and efficiently.

Ποια είναι τα τελευταία στοιχεία που διαθέτει η Επιτροπή για το ποσοστό των δημόσιων συμβάσεων που ανατέθηκαν σε ΜΜΕ στην ΕΕ (πχ. για το 2005 και το 2006); Υπάρχουν στοιχεία που μας ενημερώνουν ειδικότερα για το ανάλογο ποσοστό των μεσαίων και των μικρών επιχειρήσεων; Υπάρχουν στοιχεία ανά κράτος μέλος;

Οι ΗΠΑ έχουν τη δυνατότητα να δεσμεύουν για τις δημόσιες συμβάσεις ένα ποσοστό για τις ΜΜΕ και μάλιστα μέσα στα επιτρεπόμενα πλαίσια του ΠΟΕ. Ενόψει των διαπραγματεύσεων του ΠΟΕ και των νέων προτάσεων που θα προωθήσει η Επιτροπή, θα επιδιώξει η Ένωση ανάλογη δυνατότητα των κρατών μελών της να δεσμεύουν ένα ποσοστό για τις ΜΜΕ στις δημόσιες συμβάσεις, όπως μάλιστα έχει προτείνει η Γαλλία;

The most up to date information regarding the access of Small and Medium-sized Enterprises (SMEs) to public procurement available to the Commission are the results of a study contract launched in 2002 and published in early 2004.

This study shows that, of the contracts concluded and published in the Official Journal in 2001, 78% of the total was awarded to companies with less than 250 employees or with a turnover of less than €40 million. Taking into account the methodological uncertainties, involved in verifying independent ownership and the consolidated turnover of some of the companies covered by the survey, the study report leads to the conclusion that around two-thirds of the biggest contracts (i.e. above the procurement directive thresholds) in the EC were awarded to SMEs (defined in accordance with the EU definition) during that year⁽¹⁾.

These figures may have varied from one year to the next, but the Commission does not have any evidence that the situation has fundamentally changed. However, the Commission will launch a similar study in 2007 in order to update and complete the picture.

The issue of discriminatory measures in favour of domestic SMEs maintained under their existing commitments not only by the United States, but also by Canada, Korea and Japan in the World Trade Oraganisation Government Procurement Agreement (GPA), is part of the ongoing negotiations in the framework of the GPA review. From the start of these negotiations, the EC, supported by some other GPA members, and consistent with its general strategy aiming at further opening up GPA members' procurement markets, has been in favour of the elimination of any domestic preference.

Since 2003 the implementation of CAP reforms, and particularly the sharp reductions by the Commission of the dairy market support budgets beyond the initial CAP Reform plans, have contributed to price reductions of around 20% for Irish dairy farmers. Combined with high production cost inflation, this has created unprecedented pressure on dairy farm family incomes, not only in Ireland but across the EU.

In this context of a very real dairy income crisis for European dairy farms, how confident is the Commission that enough dairy farmers will continue to generate adequate incomes to justify remaining in production, and secure sufficient milk supplies to meet the needs of EU consumers?

In 2003, before the Common Agricultural Policy (CAP) reform, the average annual farm gate milk price for Irish farmers was 28.7 cent/litre. This price remained stable in 2004 and 2005. The first nine months of 2006 show a price which is only 1.5 cent/litre below the 2003 level. In 2006, Irish farmers will receive a compensation of 3.5 cent/litre of milk. This means a net gain of 2 cents/litre or an increase of 7%.

The current internal market situation is very favourable. Prices of skimmed milk powder are higher than before the reform. Prices of cheese are stable since the start of the reform. Currently, prices for whole milk powder, casein and butter are increasing. This should have a positive effect on farm gate prices.

The Commission does not see a real income crisis in dairying as yet. Not in Ireland and not in most other Member States.

Given that dairy production in Ireland is higher than in the previous year, even in the second year after introduction of decoupling, the Commission is confident that milk production will continue at a sufficient level.

Selon le dernier rapport du Secrétaire général des Nations unies (présenté au mois d’avril 2006), le PAM et le HCR ont conjointement décidé de réduire le nombre des bénéficiaires de l’aide humanitaire dans les camps de Tindouf de 158 000 à 90 000 personnes. L’absence, depuis 1982, d’un recensement fiable des populations des camps de Tindouf afin de disposer de données démographiques exactes sur le nombre et les origines de ces populations, selon les normes internationalement reconnues, empêche les organismes internationaux compétents de quantifier les besoins réels desdites populations en matière d’assistance humanitaire. En outre, cette situation anachronique favorise le détournement d’une partie de l’aide.

Quelles mesures la Commission compte-t-elle prendre pour amener l’Algérie à autoriser le HCR à s’acquitter de sa tâche et mettre ainsi fin aux incohérences des statistiques du HCR concernant les populations des camps de Tindouf?

La décision du HCR (Haut Commissariat pour les Refugiés) et du PAM (Programme Alimentaire Mondiale) à laquelle l'honorable parlementaire fait référence a été portée à l'attention des autorités algériennes dans une lettre du 22 août 2005, dans laquelle le HCR et le PAM réitèrent leur demande d'un enregistrement, en l'absence duquel les deux agences annoncent leur estimation du nombre de personnes vulnérables dans les camps à 90.000 personnes.

Sur le fond de la question, un enregistrement des bénéficiaires de l'aide –pratique courante dans des situations comme celle-ci - serait d'une grande utilité pour mieux calibrer l'aide, à la fois sur le plan quantitatif et sur le plan qualitatif (si l'enregistrement inclut des données démographiques telles que pyramide d'âge et répartition hommes/femmes). La Commission appuie cette demande du HCR et du PAM et a manifesté aux autorités algériennes la nécessité des donateurs de travailler dans un cadre mieux défini.

What are the Commission's plans concerning the unsatisfactory nature of cross-border arrangements for vehicle identification, which in the UK has left a number of non-UK registered vehicles free to violate UK traffic regulations knowing that there are insufficient reciprocal structures to enforce penalties across EU borders?

In an increasingly integrated and enlarged European Union, non-resident drivers make up more and more of the traffic flow, and some of them flout traffic laws when travelling abroad, without fear of being prosecuted in their country of residence.

In its Recommendation of 21 October 2003 on enforcement in the field of road safety⁽¹⁾, the Commission recommended putting in place a mechanism for cross-border enforcement of infringements of road traffic regulations. Its aim was to ensure that, at least for serious and repeated violations, traffic offences are reported to the competent authority of the Member State in which the vehicle is registered, via enforcement co-ordination points that Member States were asked to set up.

As the enforcement of traffic law is one of the most effective ways to reduce road casualties in Europe, the Commission committed itself to propose measures of a more binding nature to achieve the objective of reducing the annual number of road deaths in the EU by 20.000 fatalities (50%) in the year 2010, if measures taken would prove insufficient to attain that target.

Since it appears now that this objective will indeed not be achieved if the current trend (minus 35%) continues, the Commission has put on its Work Programme for 2007 to come up with legislation to this end. Such legislation should ensure that the enforcement of road traffic laws is applied equally to all citizens irrespective of their nationality or residence in the European Union. It would need to contain rules and electronic mechanisms, for instance to enable access to vehicle registration databases throughout the European Union. In addition, there would need to be cooperation between enforcement authorities from the different Member States on a structural basis.

The Commission launched an impact assessment study on road safety enforcement and cross-border cooperation and will shortly publish the consultation paper in this field.

Finally it should be noted that the 24 February 2005 Council Framework Decision on the application of the principle of mutual recognition to financial penalties⁽²⁾ gives Member States the power to enforce financial penalties on drivers who have committed a road traffic offence somewhere in the European Union. Member States have until March 2007 to take the steps necessary to implement this Framework Decision.

Κατά παράβαση της διεθνούς σύμβασης «Περί πρόληψης της ρύπανσης της θάλασσας από πλοία» (1973) και του Πρωτοκόλλου αυτής (MARPOL 1977/78), η ελληνική κυβέρνηση, με το Προεδρικό Διάταγμα 400/1996 (Α’268), έδωσε υπερπενταετή προθεσμία για την εγκατάσταση συστημάτων περισυλλογής αποβλήτων στα επιβατηγά πλοία, την οποία παρέτεινε με το Π.Δ. 374/2002 (Α’321) κατά τέσσερα ακόμη χρόνια. Ενώ έπρεπε να είχαν συμμορφωθεί όλοι οι πλοιοκτήτες προς τη σχετική υποχρέωση μέχρι τις 31.12.2005, η ελληνική κυβέρνηση, με το υπ’ αριθμό 1576/31.7.2006 έγγραφό της, προώθησε σχέδιο Π.Δ. για την «Τροποποίηση του Π.Δ. 374/2002 (ΦΕΚ 321 Α’) “Συμμόρφωση πλοίων προς τις απαιτήσεις της παραγράφου 2 του Π.Δ. 400/1996 (ΦΕΚ 268 Α’)”» στο Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο έκρινε ότι η επιπρόσθετη παράταση δύο χρόνων που περιλαμβάνεται στο σχέδιο του Π.Δ. «δεν προτείνεται νομίμως», αποκαλύπτοντας ότι η κυβέρνηση καλύπτει τις ναυτιλιακές εταιρείες που ρυπαίνουν το θαλάσσιο περιβάλλον και τους κινδύνους για τη δημόσια υγεία.

Πόσα πλοία δεν έχουν υλοποιήσει την σχετική υποχρέωση για την εγκατάσταση συστημάτων περισυλλογής αποβλήτων; Τι μέτρα προτίθεται να πάρει η Επιτροπή για την εφαρμογή της σχετικής διεθνούς νομοθεσίας για την προστασία της δημόσιας υγείας και του θαλάσσιου περιβάλλοντος;

La Commission remercie l'honorable parlementaire pour sa question relative à la prevention de la pollution maritime par les déchets des navires. S'agissant de l'annexe IV de la Convention Marpol 73/78 sur la prévention de la pollution par les eaux usées des navires, la directive 2000/59/CE⁽¹⁾ prévoit depuis le 28 septembre 2004, l'obligation pour les Etats membres de mettre à disposition des installations à terre qui répondent aux besoins des navires. Par contre, aucune disposition n'existe en droit communautaire quant à l'obligation d'équiper les navires de citernes de stockage ou de dispositifs de traitement. Il convient donc pour les Etats membres d'appliquer les règles internationales sur ce point. A noter que Marpol Annex IV autorise les rejets en mer des eaux usées non-traitées, non broyées et non désinfectées à une distance de plus de 12 milles marins des côtes.

Plus généralement, la Commission met d'importants moyens en œuvre afin d'assurer la prévention de la pollution maritime due aux déchets des navires notamment en veillant à une application stricte des dispositions de la directive 2000/59/CE.

La Commission suit de très près la mise en œuvre de la directive et procède à un contrôle systématique de sa transposition et de la conformité des législations nationales adoptées. En outre, avec l’aide de l’Agence européenne pour la sécurité maritime (EMSA)⁽²⁾ la Commission a entrepris une évaluation rigoureuse de l’application concrète sur le terrain de la directive.

In view of the adoption of the bans on animal testing and the sale of animal-tested products in the Cosmetics Directive 76/768/EEC⁽¹⁾ and the proposed new chemical regulation REACH, it is crucial the EU makes available more resources for the development and validation of alternative test methods.

The 7th Framework Research Programme foresees the promotion and enhancing of the development and validation of alternative strategies, and in particular non-animal methods in all relevant areas of research.

On the basis of those priorities and in comparison with the 6th Framework Research Programme, can the Commission confirm that more resources will be allocated to the alternatives, to the European Centre for the Validation of Alternative Methods (ECVAM – Joint Research Centre)?

The development, validation and use of validated alternative methods remain an important priority for the European Commission in the context of the cosmetics legislation and REACH as well as more broadly. The Commission pursues in particular three avenues:

1) partnership,

2) European Centre for the Validation of Alternative Methods (ECVAM),

3) funding through 7th Framework Research Programme (FP7).

Even if the resources for these activities will be kept at relatively a constant level in the FP7, they are expected to lead to better and quicker results.

Support by industry and other stakeholders in the framework of the European Partnership for Alternative Approaches to Animal Testing (EPAA) should significantly accelerate the rate at which alternatives are agreed, validated and put into practice. This partnership is an unprecedented collaboration between the Commission and major companies from seven industry sectors. The partners have committed to pooling knowledge, research and resources to accelerate the development, validation and acceptance of alternative approaches over an initial five-year period. An action programme to promote change has been agreed and progress against this will be regularly published⁽²⁾.

The ECVAM of the Joint Research Centre, Institute for Health and Consumer Protection, will continue to play a crucial role in steering the efforts to make alternative methods available. In FP7, the work of ECVAM will be supported by a similar workforce and expertise as in FP6, complemented by a group of scientists from another JRC-IHCP Unit (European Chemicals Bureau) pursuing developments in validation methods such as those in the category of 'in silico' (QSAR⁽³⁾). Laboratory activities are planned to be integrated within ECVAM in order to speed up the validation of alternative testing methods (especially for the 'me-too' tests).

Alternative methods are identified as a specific topic in the Cooperation Specific Programme of FP7. The work programme for the first call contains a series of topics to promote alternative testing. Proposals addressing these topics are evaluated by peer review following published criteria. The total amount of funding for alternative testing projects depends therefore on the quality of the proposals submitted.

All this builds on the Community Action Plan on the Protection and Welfare of Animals 2006-2010⁽⁴⁾, communicated to Council and the Parliament in January 2006. One of the Action Plan's objectives is to "Provide greater coordination of existing resources while identifying future needs; Support future trends in animal welfare research and continue to support the 3Rs principle: Replacement, Reduction and Refinement alternative approaches to animal testing".

The Commission restates its previous commitment that validation must not become the bottle-neck for the availability of alternative methods and will give it the necessary priority.

Extensive information on the bottlenecks in the availability and use of alternative methods can be found at http://ihcp.jrc.cec.eu.int/docs/20051107its.pdf - "Reach and the need for Intelligent Testing Strategies."

In de aanbeveling van de Commissie 66/462/EEG⁽¹⁾ aan de lidstaten "met betrekking tot de voorwaarden voor schadeloosstelling van door beroepsziekten getroffenen" spreekt paragraaf 9 alinea 2 over 'een reeks notities' die zullen worden gepubliceerd. In het Nederlands gaat het waarschijnlijk om het document "Medische Notities inzake de aandoeningen genoemd in de Europese lijst van beroepsziekten", met daarbij een referentienummer 1253/V/69-N.

Kan de Commissie meedelen of deze notities inderdaad zijn verschenen in alle toenmalige officiële talen, wanneer dat is gebeurd, onder welke vorm (bijlage bij de aanbeveling, los rapport, ...) en aan wie deze notities zijn bekendgemaakt (beleidsmakers, medici, ...)?

The Commission Recommendation 66/462/EEC⁽²⁾ to the Member States on the conditions for compensation of persons suffering from occupational diseases, mentioned by the Honourable Member, is based on Commission Recommendation 62/831⁽³⁾ to Member States concerning the adoption of a European List of occupational diseases. In 1990, the 1962 Recommendation was replaced by Commission Recommendation 90/326/EEC⁽⁴⁾ of 22 May 1990 to the Member States concerning the adoption of a European schedule of occupational diseases. The 1990 Recommendation was, in turn, replaced by Commission Recommendation 2003/670⁽⁵⁾ of 19 September 2003 concerning the European schedule of occupational diseases.

The attention of the Honourable Member is drawn to the fact that the memoranda referred to in the question have subsequently taken the form of a document called 'Information notices on diagnosis of occupational diseases' completed in 1994 and published as a separate report by the Commission. This report was published in English and French. The report is available from the Office of Publications of the European Communities in Luxembourg (see http://ec.europa.eu/employment_social/health_safety/docs_en.htm for reference).

As this report is available from the Office of Publications, no specific action has been taken to send copies to the stakeholders concerned. However, copies are made available on an ad hoc basis, inter alia, on the occasion of relevant meetings organised by the Commission.

Finally, the report 'Information notices on diagnosis of occupational diseases' is currently undergoing revision. A specific experts group has been set up in late 2004 to check, revise and update its content in the light of the latest technical and scientific progress in the field. On that basis, a new version of the report will be published in the course of 2007.

Európska komisia pripravila návrh reformy vinárskeho sektora s cieľom prispieť k plneniu Lisabonskej stratégie a zabezpečeniu konkurencieschopnosti produkcie vína v rozšírenej EÚ. Produkcia by tak mala reagovať na potreby európskeho a svetového trhu. Návrh sektorovej reformy vítam. Zaujímalo by ma však, prečo EK navrhuje klčovanie vinohradov, ktoré plánuje aj finančne kompenzovať, namiesto efektívnejšej reštrukturalizácie vinohradov a posilnenia vinohradníckeho a vinárskeho marketingu a informačných aktivít? Zaujímalo by ma tiež, prečo komisia navrhuje plošne zaviesť znevýhodňujúci zákaz používania sacharózy na obohacovanie vína a vo svojom návrhu neberie väčší ohľad na klimatické podmienky a tradície v jednotlivých členských krajinách EÚ? Nemyslí si EK, že uvedené dve opatrenia môžu poškodiť rôznorodosť a jedinečnosť vinohradníctva a vinárstva EÚ, čo v konečnom dôsledku môže viesť k ešte hlbšiemu narušeniu konkurencieschopnosti?

The Commission is grateful to the Honourable Member for putting down this question because it gives it an opportunity to update the house.

Grubbing-up: The Commission knows that grubbing-up is a controversial matter but it needs to look at it from a more social angle. The Commission will not be able to maintain status quo in the wine sector. Some wine producers will have to leave the sector because they will not be able to face competition. The question is should the Commission give the wine producer the possibility of an arranged exit from the sector or should the Commission do nothing? The Commission does not believe that the best option is to do nothing. The areas which have been grubbed up will be transferred into the single farm payment scheme which would mean that new requirements will avoid environmental damage after grubbing-up. Grubbing-up should not be seen in isolation but in combination with the abolition of market management measures and the establishment of national envelopes to finance more forward looking measures. This is to enable European producers to gain competitiveness and (re)conquer those market shares currently gained by new world producers.

Promotion: The Commission repeats its commitment to consider new opportunities for the promotion of responsible wine consumption. In addition, simpler and more transparent quality classes, via the more World Trade Organisation compatible geographic indications system and labelling rules can help to promote and market European wines. The Commission hopes to accomplish this with the help from the wine sector. However, the current Commission Regulations on the provision of information and the promotion of wine are not fully used.

Chaptalisation: In the Commission's Communication on a sustainable European wine sector, everything has been put on the table since it is important to have an in-depth discussion of all elements of the current common market organisation in wine. The Commission has indeed taken into account the climatic differences in the Community by encouraging the use of grape sugar rather than beet sugar to enhance the alcohol content of wine in certain cases. This is completely consistent with the Community and international definition of wine: "…a product obtained exclusively from the total or partial alcoholic fermentation of fresh grapes…". The excessive "chaptalisation" to increase the alcohol content of wine using beet sugar is even recognised by the profession.

The Commission will endeavour to ensure that EU vineyards and wines with a unique character, recognised by the market, are maintained. As the Commissioner in charge of Agriculture has said on numerous occasions she is looking, listening and learning in many regions of the Community. All of the issues raised by the Honourable Member are and will continue to be examined by the Commission in the coming months while it awaits the opinion of this institution before completing its legislative proposal.

Στις 31.8.2006 εγκρίθηκε από τον Πρόεδρο Μπούς και κοινοποιήθηκε στις αρχές Οκτώβρη, χωρίς να δοθεί δημοσιότητα ούτε στις ίδιες τις ΗΠΑ, έγγραφο με το νέο διαστημικό δόγμα των ΗΠΑ. Το νέο αμερικανικό δόγμα προετοιμάζει μία νέα γενιά διαστημικών όπλων, απορρίπτει κάθε συνθήκη που θα περιορίζει τη χρήση τους από τις ΗΠΑ, ενώ προωθεί και τις επιχειρηματικές δραστηριότητες στο διάστημα με τη διευκόλυνση της αδειοδότησης εμπορικών δραστηριοτήτων!

Καταδικάζει η Επιτροπή το αμερικανικό δόγμα και τη νέα κούρσα οπλικών συστημάτων στο διάστημα από τις ΗΠΑ, που θέτει σε τεράστιο κίνδυνο την παγκόσμια ειρήνη; Τι μέτρα σκοπεύει να πάρει απέναντι στην επιθετική πολιτική των ΗΠΑ, που απορρίπτουν κάθε συνομιλία και προοπτική σύναψης συνθήκης για τον έλεγχο και απαγόρευση ανάπτυξης οπλικών συστημάτων στο διάστημα, όπως έχουν ήδη ζητήσει 160 χώρες στα πλαίσια του ΟΗΕ;

The Commission has taken note of the United States (US) National Space Policy document referred to by the Honourable Member which was published in October 2006. It covers a full range of aspects, including national security, civil and commercial considerations. The US being a leading space actor, obviously the National Space Policy will be analysed carefully by the Commission.

It can be expected that space policy will be discussed in the framework of regular dialogue in the future.

The new US space policy is not about developing or deploying weapons in space. Weaponisation is not mentioned in the space policy document and senior officials of the White House stated publicly, that this policy is about defending space infrastructures not about weaponisation.

The Commission does have a dialogue on space issues with the US, the inaugural meeting of which was held in March 2006, after having been agreed in principle at the EU-US Summit of June 2005. The Commission should stress that this dialogue seeks to identify avenues for EU-US co-operation only in the area of civilian space activities.

In the civil domain, the Commission is in the process of elaborating, jointly with the European Space Agency, a European Space Policy, accompanied by a European Space Programme; these will be presented to the Space Council in the course of 2007.

More broadly, the EU pursues a policy of non-proliferation and actively supports international efforts towards disarmament. The Commission will support such efforts with the means at its disposal.

Gerade auf lokaler Ebene kann die Europakommunikation noch verbessert werden. Viele Europe Direct Relais spielen dabei eine wichtige Rolle. Welche Planungen gibt es auf Seiten der Kommission für die weitere finanzielle Unterstützung von Europe Direct Relais? Gibt es schon Überlegungen über die Höhe der Förderung der einzelnen Europe Direct Relais? Wann werden die überarbeiteten Vorschläge veröffentlicht und wann findet die nächste Ausschreibung statt? Welcher Etat ist im Ganzen und für einzelne Relais im Speziellen vorgesehen?

The Commission agrees with the Honourable Member that the Europe Direct relays play an important role in the provision at local level of information about the European Union. They are thus at the heart of its strategy of "going local".

Moreover the Commission would like to inform the Honourable Member that it is now at the mid-term of the current financial arrangements for Europe Direct relays (2005 - 2008). The aim is to launch, during November 2006, a further call for proposals for more relays to strengthen the network. The deadline for this call for proposals is planned for 31 December 2006.

The maximum grant amount will remain €24,000, to avoid discrimination with existing Europe Direct relays. The strengthening should bring the overall amount spent on these relays to €10 million per year across the 25 Member States.

The Europe Direct network comes up for renewal at the end of 2008, at which point the overall budget and individual maximum amounts will be reviewed.

Τη χρήση βομβών λευκού φωσφόρου από τον ισραηλινό στρατό εναντίον μαχητών της Χεζμπολάχ κατά τη διάρκεια της πρόσφατης ισραηλινής επίθεσης στο Λίβανο παραδέχτηκε ο Ισραηλινός Υπουργός Άμυνας, Αμίρ Πέρετζ, με επίσημες δηλώσεις του εκπροσώπου του, Τζέικομπ Εντερι.

Οι δηλώσεις αυτές επιβεβαιώνουν τις καταγγελίες του Λιβάνου για ύπαρξη πολλών αθώων θυμάτων από χρήση βομβών λευκού φωσφόρου, μεταξύ των οποίων και παιδιά.

Δεδομένου ότι η χρήση εμπρηστικών όπλων, περιλαμβανομένων των βομβών λευκού φωσφόρου, απαγορεύονται από το τρίτο πρωτόκολλο της Σύμβασης του ΟΗΕ (1980), καταδικάζει το η Επιτροπή την εγκληματική αυτή ενέργεια του ισραηλινού στρατού κατά του λιβανέζικου λαού;

The Commission is aware of the statements made by Mr Edery. The Israeli Government has admitted to using white phosphorus bombs, albeit according to international law.

The Commission, in line with the relevant Council conclusions, deplores the loss of civilian life on all sides. It has called on all parties to do everything possible to protect civilian populations and to refrain from actions in violation of international humanitarian law. 

According to Protocol III of the United Nations Convention on Certain Conventional Weapons (1980), the prohibition of phosphorous bombs refers to their use against civilians. Cabinet Minister Jacob Edery only confirmed the use of bombs against military targets.

In its meetings with Israeli authorities, the Commission on a number of occasions stressed the importance of compliance with international humanitarian law whilst recognising Israel’s right to self-defence.

What precise progress has been made across the EU in improving competitiveness? Which Member States are making best progress, and are the best-performing Member States being benchmarked for comparison purposes by other Member States? What role does the Commission have in promoting such benchmarking?

The emphasis since the 2005 mid-term review of the Lisbon Strategy for Growth and Jobs has been on establishing a partnership approach, combining action at national level (National Reform Programmes) with supporting measures at Community level (Community Lisbon programme).

The Commission is currently in the process of analysing the national progress reports submitted by Member States, outlining progress made since last year on their respective National Reform Programmes. This analysis will feed-into the Annual Lisbon Progress report, which the Commission foresees for adoption in December 2006. As it was the case in 2005, the Annual Progress Report will include a global assessment of EU progress towards the Lisbon objectives and targets, as well as individual country chapters analysing the situation in each Member State. This analysis takes account of progress made, inter alia, on a number of indicators relevant to competitiveness such as the share of R&D⁽¹⁾ in GDP⁽²⁾ and the employment rate (illustrating two key priorities of the Lisbon Strategy).

Concerning the promotion of benchmarking, the emphasis in the Lisbon process has moved from benchmarking in the sense of creating 'league tables' to assessing progress in relation to Member States' own starting points and conditions. Since 2005, the relaunched Lisbon Strategy for Growth and Jobs has put priority also on the national ownership of the reform process. Besides, the Commission promotes the exchange of best policies between Member States, whereby they can learn from each others' experiences.

The Commission remains much committed to actively lead and support the relaunched Lisbon Strategy by fostering joint ownership with Member States and main stakeholders, both in its analysis (through key underpinning analytical reports such as the EU Economic Review 2006, or the Competitiveness Report 2006) and in its benchmarking exercise and policy recommendations through its Annual Progress Report 2006 (due for adoption on 12 December 2006).

Πρόσφατα (18 Οκτωβρίου 2006), η Επιτροπή υπέβαλε πρόταση για το πλήρες άνοιγμα των ταχυδρομικών αγορών της Ε.Ε. στον ανταγωνισμό το αργότερο έως το 2009, με στόχο την ολοκλήρωση της εσωτερικής αγοράς, περισσότερες καινοτομίες, καλύτερες υπηρεσίες, ικανοποίηση των αναγκών των καταναλωτών αλλά και διατήρηση των σημερινών υποχρεώσεων των κρατών μελών για εξασφάλιση καθολικής υπηρεσίας υψηλής ποιότητας.

Σε ποια ποσοτικά και ποιοτικά στοιχεία βασίζεται η Επιτροπή για να υποστηρίξει την πρότασή της; Ορισμένα κράτη μέλη έχουν ήδη προβεί σε πλήρες άνοιγμα της ταχυδρομικής αγοράς, ενώ κάποια άλλα σχεδιάζουν να το κάνουν πριν το 2009. Διαθέτει η Επιτροπή μελέτη για τα αποτελέσματα του πλήρους ανοίγματος του ανταγωνισμού σε αυτά τα κράτη μέλη; Ποια είναι η συγκριμένη πρόταση της Επιτροπής για την ανάγκη εξασφάλισης καθολικής υπηρεσίας υψηλής ποιότητας και πώς εννοεί την ευέλικτη επιλογή μέσων για τη χρηματοδότηση αυτής;

The Commisison has just transmitted to the Parliament in all official langauges its proposal for an amending Directive on Postal Services and all the documents that support it. These include Commission Reports on the impact of full market opening on the universal postal service and on the application of the current postal Directive and an Impact Assessment which assesses the impact of the different policy options.

These documents are themselves accompanied and further developed by two detailed Commission staff working documents. The preparation of the Commission proposal has been based on the results of a public consultation and numerous external studies conducted on behalf of the Commission in the last years, the latest in 2006, as well as on other available information. All these documents can be found in the dedicated Commission website ⁽¹⁾ and contain detailed answers to the questions asked by the Honourable Member, in particular concerning the effects of full market opening in Member States and explanations of the options for financing and safeguarding the universal service.

Financial Times-lehden artikkelin (10.10.2006) mukaan komissaari Günter Verheugen arvioi EU-lainsäädännön aiheuttavan yrityksille vuosittain 600 miljardin euron kulutaakan. Mikä on komission arvio siitä, kuinka paljon EU-lainsäädännöllä lisätään yritysten tuloja ja tuottoja?

The Honourable Member asked how much does industry gain from EU legislation in the way of income and profits.

The benefits of EU legislation cannot be fully quantified yet the available evidence suggests that they are very significant. For example, the effects of the internal market programme have been estimated to at least 2% of Gross Domestic Product (GDP). Other studies put the effect of economic integration between EU-15 Member States at some 10% of GDP. A recent study on "EU accession and income growth"⁽¹⁾ indicates that the net benefits for the new Member States after EU membership may be as high as a 39% increase in total income and a 56% increase in overall trade. An analysis of previous enlargements produced similar data. Spain increased its production per capita from 74%, of the EU average, in 1986 to 84% in 2001, and Portugal increased it from 62% to 75% in the same period.

Regulation can burden businesses either by imposing heavy compliance costs or by requesting information in relation to the compliance with legislation. The latter are called administrative burdens. This distinction is important because the reduction of administrative burdens does not interfere in any way with the substance underlying the piece of legislation.

The Commission proposes a 25% reduction target in administrative burdens, in the entire European Union covering both European and national legislation. This is essentially a particular form of simplification aimed at information requirements both at Community and Member States levels that does not as such affect the underlying legislation. Recent simulations show that reaching this target would generate economic benefits of the order of 1.1 to 1.5% of GDP or around € 150 billion in the medium term⁽²⁾.

However, the burden associated with administrative reporting requirements has to be put into context. Firstly, these requirements have their origin in regional, national and EU level legislation. Therefore, it would be wrong to assume that if no reporting obligations emanated from the EU level, the figure would automatically be considerably lower. According to the principle of subsidiarity, the EU only acts where there is an added value to decisions being taken at the national level. It would be fair to assume that in the absence of regulation at EU level, there would exist, in most instances, a corresponding legislation at national level that would equally result in costs for the European economy. It is very likely that a situation in which 25 countries acted individually would actually lead to higher administrative burdens for businesses operating in the internal market. Finally, some of these legal obligations or reporting requirements are inevitable since they are needed in order to monitor compliance with consumer, health and environmental protection or meant to protect the Community's financial management.

Is the Commission planning to take up with the Pakistan Government the issue of the killing by Pakistani armed forces of veteran Baloch nationalist leader Nawab Akbar Bugti, murdered because he was fighting for a greater share in economic and political rights for the Baloch people?

The Commission has followed closely the situation in Balochistan and is fully aware of the challenges faced in the province by the Pakistan Government, which resulted in some much publicised security operations.

Following the preparation of two Government-sponsored Senate reports, the Commission would encourage the Government of Pakistan to engage in further efforts with the aim of finding a political solution in Baluchistan.

The European Union has raised the issue with the Pakistan authorities in the course of ongoing contacts.

Are there any Member States that currently have in place a system that recognises the official disabled status of citizens from other Member States, particularly with regard to discounts when purchasing goods and services? The current situation whereby the holder of a disability permit in the UK, for example, cannot benefit in Italy from a travel concession afforded to an Italian disabled person would appear to represent discrimination against non-Italian EU citizens. How would the Commission propose to resolve such discrimination in order to ensure that equal treatment is available to all citizens with disabilities throughout the EU?

The Commission is not aware of any mutual recognition of disability and consequent mutual recognition of related rights for people with disabilities in the EU. Moreover there is as yet no single definition of disability in the EU. This is a matter for individual Member States themselves to determine and at present the definition of disability varies widely between Member States in line with national traditions and rules. Similarly, the benefits both in cash and in kind, available to people with disabilities are matters within the competence of the Member States and such benefits also vary widely.

EU legislation prohibiting discrimination on grounds of disability currently only applies to employment, occupation and vocational training. The Commission has commissioned a study on the national measures which prohibit discrimination in other areas, which should be available in December 2006.

This being said, Council Recommendation of 4 June 1998 on a parking card for people with disabilities seeks to ensure the mutual recognition of parking cards for people with disabilities in the European Union and in the European Economic Area in order to facilitate the free movement of disabled people throughout Europe. Thus mutual recognition is facilitated by a standard European model outlined in the annex to this Council recommendation covering the practical dispositions of the card. These parking cards are issued in accordance with the respective national provisions – as the definition of disability and the rules for assigning parking cards to people with disabilities are the responsibility of Member States.

In Nederland zijn winkels of winkelcentra ook op zondag geopend. In België is dit niet mogelijk, tenzij een bepaalde gemeente een erkenning heeft als toeristisch centrum. In grensregio's heeft deze ongelijke situatie onmiskenbaar concurrentieverstorende effecten.

Hoe kijkt de Europese Commissie aan tegen deze zondagsopening in het kader van vrije concurrentie? En leidt dergelijke situatie niet onvermijdelijk tot een ongewenst opbod van zondagsopening, met weinig of geen netto-economische meerwaarde?

The Commission is aware of the fact that Member States may have different rules on shop openings on Sundays. To date, the Commission has no evidence that this difference of rules is giving rise to a general liberalisation of Sunday opening. Yet the difference can create situations, in border regions, where shops may be put in different competitive conditions according to the Member State in which they are established.

Nevertheless, the Commission will carefully examine complaints received from companies arguing that the different rules on Sunday opening create internal market problems, notably in border regions. For example, the Commission has recently received questions concerning the conditions applicable for the opening of shops on Sundays in tourist areas. In such cases, the Commission has to assess whether the national rules are compatible with the principles of the Treaty, in particular with Articles 43 and 49 CE which provide for the freedom of establishment and the free movement of services.

Μπορεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να μάς γνωρίσει εάν χρηματοδοτεί εφημερίδες και περιοδικά, με έδρα τις Βρυξέλλες, των οποίων η δημοσιογραφική ύλη είναι αφιερωμένη στα ευρωπαϊκά θέματα και στη λειτουργία των κοινοτικών θεσμών; Σε καταφατική περίπτωση, ποια είναι αυτά τα έντυπα; Ποια είναι η κυκλοφορία τους; Με ποια κριτήρια γίνεται η χρηματοδότησή τους; Έχει διερευνήσει η Επιτροπή τη σχέση "κόστους-ωφέλειας" ώστε να προστατεύει τα χρήματα των ευρωπαίων φορολογουμένων, προωθώντας, συγχρόνως, τις ευρωπαϊκές ιδέες;

The Commission would like to inform the Honourable Member that it does not provide any funding (i.e. give grants) to newspapers or periodicals based in Brussels whose articles are devoted to European issues and the functioning of the Community institutions.

The Commission's 2003 Action Plan on Forest Law Enforcement, Governance and Trade (FLEGT) relies largely on voluntary partnership agreements (VPAs) with a selection of tropical timber-producing countries. However, the Commission has itself acknowledged two major flaws in this approach: that some countries remain outside the system – such as Russia, which a recent investigation has revealed to be a major source of illegal timber on the EU market; and that circumvention is entirely possible – as is being witnessed with, for example, products made using illegal Russian timber being exported from China.

Does the Commission acknowledge the undermining effect these problems will have on the effectiveness of the Action Plan, and how does it propose to address them? How are the recommendations of the European Parliament Resolution of July 2005 being reflected in the Plan's implementation? What is the state of play and proposed timetable with the legislative options that the Parliament has requested the Commission to present; and is a public consultation envisaged?

The Commission acknowledged in its Action Plan on Forest Law Enforcement, Governance and Trade (FLEGT) that bilateral FLEGT Partnerships can not address the problem of circumvention through third countries or the non-participation of certain countries. The Commission intends to conduct an impact assessment on several options it has identified to improve the effectiveness of the FLEGT initiative, including further legislation. A series of meetings, both formal and informal, have been hosted by the Commission for various stakeholders and other interested parties, both from the EU as well as from non-EU countries. On the basis of the outcome of this exercise, the Commission will take a decision on whether public consultation need to be undertaken or further proposals.

The Commission concurs in general with the recommendations concerning improvement of governance and participation in the FLEGT Partnership negotiations. As regards the recommendations of the Parliament Resolution of July 2005 concerning the legal basis the Commission would like to state that it will only propose a legal base of any future Voluntary Partnership Agreements, once the text of any such specific agreement is finalised. In terms of financial assistance, the Commission anticipates that some funds will be set aside within the future Environment and Natural Resources Thematic Programme, as well as in the main "geographic" funds within the Development Cooperation Instrument and the European Development Fund.

The Commission will keep the Parliament informed of the state of FLEGT negotiations.

Eno temeljnih načel EU je zagotavljanje enakega izhodiščnega položaja vsem subjektom, da lahko enakovredno tekmujejo drug z drugim na trgu. Trenutno so nekatere države članice, bodisi zaradi omejitev pri prostem pretoku oseb ali schengenskem območju, v slabšem izhodiščnem položaju. Gre za države, ki po razvitosti večinoma že tako zaostajajo za povprečjem EU, te ovire pa zanje pomenijo še dodatno težavo pri hitrejšem razvoju.

Zato vas sprašujem, kaj bo Komisija storila, da bi pospešila odpravo teh ovir in ustvarila ustrezne razmere za zdravo konkurenčnost?

According to the Treaty of Accession, Member States have the right to apply certain restrictions regarding access to the labour market for workers from all of the 10 Member States that joined on 1 May 2004, except for workers from Cyprus and Malta. The transitional arrangements are divided into three distinct phases, according to the "2-plus-3-plus-2" formula for the period of seven years, different conditions apply during each of these phases.

In a report to the Council on the first phase of the transitional arrangements (1 May 2004 – 30 April 2006), the Commission concluded that there was no threat of negative impact of free movement of workers and that those Member States that had opened their labour markets were able to harness the positive effects of that decision. It urged Member States, when preparing the notification of their intentions for the second phase (1 May 2006 – 30 April 2009), to take due account of the statistical evidence and the conclusions contained in the Commission report.

The Commission welcomes the decision of a significant number of Member States that have lifted restrictions in the second phase: in addition to the United Kingdom, Ireland and Sweden which had already fully opened their markets during the first phase also Spain, Portugal, Greece and Finland decided to open their labour markets from 1 May 2004, and Italy from 21 July 2006. Together with the decisions of other Member States (Belgium, Denmark, France, Luxembourg, Netherlands) to allow easier access to certain sectors/professions through simplified procedures, it shows that most EU-15 Member States agree that the 2004 enlargement has had largely beneficial effects for the EU as a whole.

As far as the free movement within the Schengen area is concerned, it should be noted that the internal border control on persons between the Member States applying the Schengen acquis in full and the Member States which joined the EU in May 2004 are still in place, therefore persons crossing these borders are still submitted to border checks. However, it should be underlined that all EU-citizens have the right to cross these borders on the simple presentation of a valid passport or identity card.

La Commissione è membro effettivo del Consiglio superiore delle Scuole europee. Quale giudizio dà essa dell'operatività della Camera dei ricorsi istituita nell'ambito del sistema delle Scuole europee? E' essa consapevole che tutte le decisioni finora emanate dalla Camera dei ricorsi sono di inammissibilità per carenza di competenza della Camera stessa? E' essa a conoscenza che i giudici della Camera non si sono mai riuniti e che apparentemente le decisioni finora prese sono state adottate mediante procedure informali (contatti telefonici e e-mail)? E' vero che la Commissione, previo parere del proprio servizio giuridico, si è pronunciata, in seno al Consiglio superiore, contro l'estensione delle competenze decisionali della Camera dei ricorsi ? Cosa intende fare in concreto la Commissione affinché il sistema delle Scuole europee sia assoggettato al principio di legalità e come tale sia previsto il sindacato giurisdizionale sulle decisioni assunte dagli organi delle scuole europee in particolare in materia disciplinare e di diritto di iscrizione di alunni?

La Chambre de recours⁽¹⁾ est un organe juridictionnel indépendant du Conseil Supérieur des Ecoles européennes (EE). Ses membres sont choisis sur une liste établie à cet effet par la Cour de Justice des Communautés européennes parmi des personnalités offrant toutes les garanties d'indépendance et possédant des compétences juridiques notoires.

La Commission ne peut souscrire à l'affirmation de l'honorable parlementaire que toutes les décisions prises jusqu'à présent par la Chambre de recours évoquent l'irrecevabilité du recours en raison de l'absence de compétence de la Chambre. Celle-ci a été saisie de 35 litiges en 2005 et 2006, et seuls 9 cas ont été rejetés pour incompétence. Dans 11 cas la Chambre a pris une décision sur le fond. Les autres cas sont soit irrecevables pour des raisons de procédure, soit non encore tranchés. Il apparaît donc de ces statistiques que la Chambre se prononce sur le fond chaque fois que cela est possible.

Il est inexact que les juges qui constituent la Chambre ne se sont jamais réunis et que les décisions prises jusqu'à présent l'ont été selon des procédures informelles. La Chambre de recours fonctionne conformément aux règles fixées par le chapitre IV de son statut et se réunit régulièrement en audiences publiques, annoncées sur le site web des EE⁽²⁾, à son siège bruxellois. Par ailleurs, il appartient au Président de la Chambre d'utiliser sous sa propre responsabilité les moyens qu'il juge les plus adaptés pour communiquer avec les autres membres de la Chambre en dehors des sessions tenues à Bruxelles.

La Commission s'est effectivement prononcée au sein du Conseil Supérieur contre l'extension des compétences de la Chambre de recours à tous les litiges susceptibles de naître dans le système des EE. Elle a en effet relevé que les parties contractantes à la Convention portant statut des EE n'avaient pas souhaité accorder une pleine immunité de juridiction aux EE. Une extension de l'immunité de juridiction à d'autres questions que celles actuellement visées ne saurait résulter que d'une modification de la Convention elle-même, ou d'un accord additionnel entre les parties contractantes, et ne saurait dériver d'un acte unilatéral adopté par le Conseil Supérieur. Par ailleurs, le Conseil Supérieur et le Comité administratif et financier ont signalé que le fait de conférer à la Chambre de recours une compétence générale aurait des conséquences majeures sur sa structure et son mode de fonctionnement, entrainant des dépenses difficiles à évaluer mais probablement comparables à celles du Tribunal de première instance.

Pour répondre à la dernière question de l'honorable parlementaire il convient de noter que le système des EE n'est en aucun cas exclu de l'application du principe de légalité, puisque tout litige qui ne relèverait pas de la compétence de la Chambre de recours relève de la compétence des juridictions nationales.

Il y a lieu de préciser que les questions relatives à la discipline font l'objet d'une procédure clairement détaillée à l'article 44 du règlement général des EE, qui fait une large place au droit de la défense, et que toute exclusion de l'école de plus de 15 jours peut faire l'objet d'un recours administratif auprès du Secrétaire général des EE et, le cas échéant, de la Chambre de recours. En revanche, les litiges éventuels relatifs à l'inscription des élèves, qui relève actuellement de la responsabilité exclusive de chaque Directeur,⁽³⁾ en application de l'article 46 du Règlement Général des Ecoles Européennes ne sont pas de la compétence de la Chambre de recours mais doivent être portés devant les tribunaux nationaux.

Na ile zmieni się polityka regionalna UE po wejściu Bułgarii i Rumunii do Unii w kontekście rewitalizacji starych kamienic?

Upon accession the Regulations 1080/2006 on the European Regional Development Fund (ERDF) and 1083/2006 laying down general provisions on the European Regional Development Fund, the European Social Fund and the Cohesion Fund, adopted on 5 July 2006, will apply to the new Member States Romania and Bulgaria.

According to Article 7.2 of Regulation (EC) No. 1080/2006 on the European Regional Development Fund:

"2. Expenditure on housing shall be eligible only for those Member States that acceded to the European Union on or after 1 May 2004 and in the following circumstances:

(a) expenditure shall be programmed within the framework of an integrated urban development operation or priority axis for areas experiencing or threatened by physical deterioration and social exclusion;

(b) the allocation to housing expenditure shall be either a maximum of 3 % of the ERDF allocation to the operational programmes concerned or 2 % of the total ERDF allocation;

(c) expenditure shall be limited to:

- multi-family housing, or

-buildings owned by public authorities or non-profit operators for use as housing designated for low-income households or people with special needs".

The Commission Regulation setting out the rules for the implementation for the 2007-2013 period, will define a list of criteria needed for determining the areas referred to under point (a). The Commission Regulation is supposed to be adopted on 6 December 2006.

Bulgaria and Romania are presently, as all Member States, preparing and negotiating the programming documents (National Strategic Reference Framework and Operational Programs).

Within the framework of the allocations of Structural Funds, it is up to the Member State to decide the priority axis that will be financed by the funds in the different Operational Programs, taking into account the Community strategic guidelines on Cohesion and Council Regulations for each fund.

Accordingly, the new Member States will have to decide the amount of ERDF Fund, which will be allocated to urban development, and in particular to the financing of old tenement buildings under conditions defined above.

Considerando a importância da dimensão ambiental da agricultura europeia e da sua função no apoio ao desenvolvimento rural, e considerando que as medidas agro-ambientais são instrumentos privilegiados na promoção de boas práticas ambientais e do desenvolvimento rural, poderá a Comissão esclarecer qual o valor que considera terem as medidas agro-ambientais enquanto instrumentos de promoção de boas práticas agrícolas ambientais e no desenvolvimento rural?

Em que medida é que a não utilização das verbas comunitárias disponíveis para estas medidas prejudica a realização dos objectivos destas políticas? Que medidas estão previstas a nível comunitário para fazer face à discrepância entre as previsões apresentadas pelos Estados-Membros e a sua real execução? Esta discrepância preocupa a Comissão? Em que medida é que um Estado-Membro e/ou os seus agricultores podem ser prejudicados por essa discrepância? Quais as iniciativas/medidas da Comissão para evitar o não pagamento de medidas agro-ambientais previstas e orçamentadas a nível comunitário? Qual o montante do orçamento comunitário para medidas agro-ambientais previsto, disponível e não utilizado por Portugal nos anos de 2004 e 2005? Qual é a média europeia de não execução orçamental destas medidas agro-ambientais nos referidos anos?

The Commission gives a prominent role to the agri-environmental measures which support the sustainable development of rural areas and respond to society's increasing demand for environmental services. Council Regulation (EC) n° 1257/1999⁽¹⁾ provides for the means to encourage european farmers to serve society as a whole by continuing the use of environmental friendly practices in order to protect and improve the environment, natural resources, soil and genetic diversity and to maintain the landscape and countryside. Under Council Regulation (EC) n° 1698/2005⁽²⁾, measures aiming at improving the environment and the countryside, among which are agri-environmental measures, will continue to play a prominent role in the programming period 2007-2013, with at least 25% of the European Agricultural Fund for Rural Development (EAFRD) total contribution. Also the fact that the agri-environmental measures are, and will continue to be, the sole compulsory measures for the Member States within this policy show the highest priority the Commission attribute to them.

The rural development programmes approved by the Commission create the legal framework and provide for the necessary EU budgetary resources for concrete measures in order to achieve the overall EU environment and rural development objectives. Annually, the Commission decides the EU overall allocation for each Member State. The Member States are responsible for assigning this annual amount to each measure of their programmes taking into account their specific needs. As far as the agri-environmental measures are concerned, for example, the Member States have the possibility to amend the measures' allocation and/or content throughout the implementation period of the programmes in order to achieve a better uptake. Any discrepancy between the estimates done by the Member States and the actual implementation is the sole responsibility of the Member States and the Commission has no means to prevent their non-payment. Obviously, we are all eager to see that the results of these programmes are the best possible and it is always regrettable when some measures can not be financed in a Member State, hindering the full performance of the specific programmes.

For these reasons, it is not possible to indicate the EU average for non-implementation of the agri-environment measures in 2004 and 2005. However, the Commission can inform you that in the EU15 a total of €3.937,257 million of European Agricultural Guidance and Guarantee Fund (EAGGF), Guarantee section, were spent during those two years. Of this amount, €161,451 million were spent by Portugal.