Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τρίτη 12 Δεκεμβρίου 2006 - Στρασβούργο

12. Πανηγυρική συνεδρίαση - Απονομή του Βραβείου Ζαχάρωφ 2006

  Πρόεδρος. Κυρίες και κύριοι, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, κυρίες και κύριοι Επίτροποι, με μεγάλη χαρά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υποδέχεται τον νικητή του Βραβείου Ζαχάρωφ 2006, κ. Milinkievitch, αρχηγό των Ενωμένων Δημοκρατικών Δυνάμεων της αντιπολίτευσης στη Λευκορωσία.

Παρακαλώ πιστέψτε με, κύριε Milinkievitch, ότι είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι που σας έχουμε εδώ μαζί μας σήμερα.

(Χειροκροτήματα)

Υπήρχαν στιγμές που πιστέψαμε ότι δεν θα καταφέρνατε να παραστείτε εδώ σήμερα. Οι νικητές του βραβείου Ζαχάρωφ συχνά δεν μπορούν να παραστούν εδώ για να παραλάβουν το βραβείο. Η Aung San Suu Kyi, ο Wei Jingsheng και οι Κυρίες στα Λευκά δυστυχώς δεν μπόρεσαν να παραστούν σε αυτή την τελετή.

Πρέπει να θυμόμαστε ότι εμείς οι Ευρωπαίοι, όντας συνηθισμένοι στις εδραιωμένες δημοκρατίες μας, συχνά θεωρούμε τα ανθρώπινα δικαιώματα δεδομένα, τα βλέπουμε ως κάτι φυσικό και αδιαμφισβήτητο, σαν το αέρα που αναπνέουμε. Απολαμβάνουμε τις πολιτικές και αστικές ελευθερίες μας, ξεχνώντας μερικές φορές το κόστος της απόκτησής τους και έχοντας συνηθίσει να τις ασκούμε. Συνηθίζουμε στα καλά πράγματα πολύ γρήγορα και ακόμη και χώρες που κατέκτησαν την ελευθερία τους αργότερα την απολαμβάνουν σαν να την είχαν πάντα και σαν να την είχαν όλοι.

Πρέπει να θυμόμαστε, ωστόσο, ότι δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη μας στερούνται την ελευθερία που εμείς απολαμβάνουμε.

Η Ένωσή μας βασίζεται στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η προάσπισή τους και η προώθησή τους σε όλο τον κόσμο είναι μέρος του λόγου ύπαρξής μας. Όχι μόνο για ηθικούς λόγους, αλλά και για το δικό μας συμφέρον. Όσον αφορά τα συμφέροντα της Ευρώπης, αποτελεί προτεραιότητα η άσκηση της ελευθερίας μας από το σύνολο της ανθρωπότητας.

Το Βραβείο Ζαχάρωφ είναι επομένως μια έκφραση της υπεράσπισης και της αφοσίωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα ανθρώπινα δικαιώματα και φέτος απονέμεται σε ένα πρόσωπο που έχει αφιερώσει τη ζωή του στον αγώνα για την ελευθερία στη χώρα του.

Όλοι γνωρίζουν ότι οι προεδρικές εκλογές στη Λευκορωσία τον Μάρτιο δεν ήταν ούτε ελεύθερες ούτε δίκαιες και ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπόρεσε να στείλει τους παρατηρητές της, καθώς τους απαγορεύτηκε η είσοδος στη χώρα.

Ο κ. Milinkievitch είχε το θάρρος να προκαλέσει την τελευταία δικτατορία στην Ευρώπη· κατάφερε να ενώσει τις δυνάμεις της δημοκρατικής αντιπολίτευσης προκειμένου να αποκατασταθούν τα πολιτικά δικαιώματα και οι ελευθερίες στη χώρα του.

Ηγήθηκε μαζικών διαδηλώσεων και συνελήφθη επειδή παρότρυνε τους συμπατριώτες του να υπερασπιστούν τα θεμελιώδη δικαιώματά τους.

Κύριε Milinkievitch, έχετε γίνει σύμβολο αντίστασης στην καταπίεση και ελπίδας για ένα δημοκρατικό μέλλον.

Συμμεριζόμαστε τη φιλοδοξία σας να αποκτήσει η κοινωνία της Λευκορωσίας το δικαίωμα να εκλέγει τους ηγέτες της δημοκρατικά, το δικαίωμα στην ανεξάρτητη ενημέρωση, το δικαίωμα δημιουργίας μη κυβερνητικών οργανώσεων και το δικαίωμα για μια ανεξάρτητη και αμερόληπτη δικαστική εξουσία.

Αυτό είναι κάτι που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υποστήριζε πάντα. Έχουμε διαμαρτυρηθεί για τη βία, για τις αυθαίρετες συλλήψεις και για τις καταδίκες με πολιτικά κίνητρα του καθεστώτος της Λευκορωσίας εις βάρος ανθρώπων που αγωνίζονται για τα θεμελιώδη δικαιώματα σε αυτή τη χώρα.

Το Βραβείο που σας απονέμεται σήμερα είναι μια απόδειξη της υποστήριξής μας προς όλους τους ανθρώπους που αγωνίζονται στο πλευρό σας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που απονέμουμε αυτό το βραβείο σε ανθρώπους από τη Λευκορωσία. Το 2004, το Κοινοβούλιο απένειμε το Βραβείο Ζαχάρωφ στην Ένωση Δημοσιογράφων της Λευκορωσίας, σε επαγγελματίες που διακινδύνευαν τη ζωή τους για να ανακαλύψουν την αλήθεια και να την κάνουν γνωστή.

Σήμερα, δύο χρόνια αργότερα, δείχνουμε για άλλη μια φορά την αμέριστη υποστήριξή μας στον αγώνα για τη δημοκρατία στη Λευκορωσία, διότι τα πράγματα δεν έχουν βελτιωθεί έκτοτε.

Η θανατική ποινή εξακολουθεί να εκτελείται τακτικά σε αυτή τη χώρα. Θα ήθελα να καταδικάσω τη σύλληψη και την καταδίκη του Aleksander Kazulin, ο οποίος αυτή τη στιγμή κάνει απεργία πείνας στη φυλακή, και θα ήθελα να σας πω ότι είμαστε πεπεισμένοι πως το μέλλον της Λευκορωσίας έγκειται στην κατάκτηση της ελευθερίας και της ευημερίας που απολαμβάνει η δημοκρατική Ευρώπη.

Κύριε Milinkievitch, είστε επιστήμονας, όπως ήταν και ο ίδιος ο Αντρέι Ζαχάρωφ. Και οι δυο σας μοιραστήκατε τις ίδιες απόψεις, τις ίδιες αξίες και την ίδια εκπαίδευση και βιώσατε τις ίδιες τραγικές συνέπειες της αντιμετώπισης ενός απολυταρχικού καθεστώτος.

Σήμερα, το βραβείο που φέρει το όνομα του επιστήμονα Ζαχάρωφ απονέμεται σε έναν άλλο επιστήμονα, αλλά πάνω απ’ όλα απονέμεται στην ελπίδα μιας δημοκρατικής Λευκορωσίας και σε όλους τους ανθρώπους που αγωνίζονται μαζί σας για να γίνει πραγματικότητα.

Κύριε Milinkievitch, έχετε τον λόγο.

(Παρατεταμένα χειροκροτήματα)

(Ο Πρόεδρος απονέμει το Βραβείο Ζαχάρωφ)

  M. Milinkievitch, ηγέτης της δημοκρατικής αντιπολίτευσης στη Λευκορωσία. (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι βουλευτές, θα μιλήσω στη μητρική μου γλώσσα, διότι θέλω να πω αυτό που σκέφτομαι και πάντα σκέφτομαι στα λευκορώσικα. Γι’ αυτό και θα μιλήσω στη γλώσσα που μου επιτρέπει καλύτερα να εκφράζω τα αισθήματά μου.

(Το Σώμα, όρθιο, χειροκροτεί τον κ. Milinkievitch)

(FR) (Ο ομιλητής συνεχίζει την ομιλία του στη μητρική του γλώσσα, το ακόλουθο κείμενο είναι μετάφραση)

Καταρχάς, επιτρέψτε μου να εκφράσω την πιο ειλικρινή ευγνωμοσύνη μου προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που μου απένειμε αυτή την υψηλή διάκριση, το βραβείο Αντρέι Ζαχάρωφ, το οποίο πήρε το όνομά του από τον λαμπρό φυσικό και διαπρύσιο κήρυκα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σας ευχαριστώ, επίσης, για την ευκαιρία που μου δίνετε να μιλήσω ενώπιόν σας.

Αυτό το βραβείο δεν ανήκει μόνο σε μένα! Μαζί με μένα, τιμώνται όλοι οι Λευκορώσοι, όλοι αυτοί που ήταν τον περασμένο Μάρτιο στην πλατεία του Μινσκ, οι οποίοι ρίχτηκαν στη φυλακή, εκδιώχθηκαν από τα πανεπιστήμια και τις εργασίες τους. Αυτό το βραβείο ανήκει σε όλους όσοι συνεχίζουν τον αγώνα. Είμαστε πολυάριθμοι! Είμαστε αυτοί που επιδιώκουν να επιστρέψει η Λευκορωσία στην οικογένεια των ευρωπαϊκών δημοκρατιών και που είναι έτοιμοι να θυσιάσουν την προσωπική ευημερία τους, την ελευθερία τους, ακόμη και τη ζωή τους γι’ αυτό.

Η Λευκορωσία ήταν ανέκαθεν ευρωπαϊκή χώρα. Έδωσε πολλά στην Ευρώπη, προβαίνοντας σε πολλές θυσίες. Τον 19ο αιώνα, έδωσε στην Ευρώπη ένα πρωτότυπο ενός πρώιμου δημοκρατικού συντάγματος, τον καταστατικό χάρτη του Μεγάλου Δουκάτου της Λιθουανίας. Έδωσε στον κόσμο πολλές εξέχουσες προσωπικότητες, όπως ο Γκιγιώμ Απολινέρ, ο Μαρκ Σαγκάλ, ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, ο Ντιμίτρι Σοστακόβιτς, ο Ταντέους Κοσιούσκο. Οι Λευκορώσοι ήταν οι δεύτεροι στην Ευρώπη που μετέφρασαν τη Βίβλο στη μητρική τους γλώσσα. Κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, στη Λευκορωσία αναπτύχθηκε το ισχυρότερο αντιστασιακό κίνημα στην Ευρώπη, με τίμημα τη ζωή του ενός στους τρεις κατοίκους. Από τα έξι εκατομμύρια Εβραίους που εξοντώθηκαν κατά το Ολοκαύτωμα, το ένα εκατομμύριο προερχόταν από τη Λευκορωσία.

Αν πρέπει να αξίζει κάποιος την ελευθερία, αυτός είμαστε εμείς! Χάρη σε όλη την ιστορία μας και τις θυσίες που κάναμε εν ονόματί της. Κάθε αιώνα, λόγω ατελείωτων πολέμων, η Λευκορωσία έχανε το ένα τέταρτο με ένα τρίτο των παιδιών της, έχανε την ελίτ της. Ο λαός μας βίωσε έναν καταναγκαστικό ξεριζωμό της εθνικής του ταυτότητας και τον ακρωτηριασμό της ιστορικής μνήμης του. Το 1991, χαρήκαμε που επιτέλους εξασφαλίσαμε την ανεξαρτησία μας. Δεν αντιληφθήκαμε όμως αμέσως ότι η ελευθερία και η ανεξαρτησία δεν είναι το ίδιο και το αυτό.

Σήμερα, αγωνιζόμαστε εκ νέου για την ελευθερία και υπερασπιζόμαστε την ανεξαρτησία μας. Το κάνουμε όχι μόνο για τους εαυτούς μας, αλλά και για τα παιδιά μας που, κατά το παράδειγμα των παιδιών της Γαλλίας, της Λιθουανίας, της Πολωνίας και της Βρετανίας δικαιούνται να ζουν σε μιαν ελεύθερη χώρα. Τα παιδιά μας ήταν αυτά που, μετά τις εκλογές της 19ης Μαρτίου, παραμένανε όρθια όλη τη νύχτα στην πλατεία του Μινσκ, όταν οι ενήλικες δεν μπορούσαν πλέον να αντέξουν το κρύο και επέστρεφαν σπίτια τους. Τα παιδιά μας ήταν αυτά που φορτώθηκαν σε κλειστά φορτηγά, τα οποία ήταν αποπνικτικά, και ρίχτηκαν στη φυλακή, ενώ οι γονείς τους τα αναζητούσαν επί ημέρες. Τα παιδιά μας ήταν αυτά που, αφού βγήκαν από τη φυλακή, εκδιώχθηκαν από τα πανεπιστήμια λόγω των επιλογών της συνείδησής τους. Ούτε στιγμή όμως, δεν αμφέβαλαν για τον δίκαιο χαρακτήρα της κοινής επιλογής μας. Είμαι υπερήφανος γι’ αυτά.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας μετά τις εκλογές, ενώ παραμέναμε στην πλατεία και διαμαρτυρόμασταν για τη χονδροειδή παραποίηση των αποτελεσμάτων αυτών των εκλογών, οι αρχές συνέλαβαν περισσότερα από χίλια άτομα. Οι φυλακές του Μινσκ ποτέ άλλοτε δεν είχαν γεμίσει τόσο ασφυκτικά: αυτό ακριβώς συνέβη εκείνη την εβδομάδα. Το καθεστώς κατάλαβε ότι δεν επρόκειτο να σταματήσει αυτό το κίνημα διαμαρτυρίας, ούτε καν με τη δύναμη των όπλων του. Γι’ αυτό και στη διάρκεια εκείνων των ημερών, οι αρχές συνέλαβαν όλους όσοι προσέρχονταν στην πλατεία, ακόμη και εκείνους που απλώς έφερναν νερό, τρόφιμα και ζεστά ρούχα στους κατοίκους της «πόλης των σκηνών».

Στις 19 Μαρτίου, οι αρχές δεν ανέμεναν να δουν να προσέρχονται δεκάδες χιλιάδες άτομα, παρά τις απειλές για αντίποινα. Αυτή ήταν η πρώτη νίκη μας. Αντιλαμβάνομαι ξεκάθαρα ότι θα χρειαστεί να πετύχουμε πολλές ανάλογες νίκες προτού θέσουμε ένα τέλος σε αυτό το παράνομο καθεστώς.

Σήμερα ο κ. Aliaksandr Kazulin, πρώην προεδρικός υποψήφιος, βρίσκεται στη φυλακή, καταδικασμένος σε πεντέμισι χρόνια κάθειρξη. Στην παρούσα φάση, πραγματοποιεί απεργία πείνας για πάνω από 50 ημέρες. Η κατάσταση της υγείας του είναι εξαιρετικά σοβαρή, έχει χάσει πάνω από 40 κιλά, η ζωή του απειλείται. Αυτό το βραβείο ανήκει και σε αυτόν όπως και στον Zmitser Dachkevitch, τον Pavel Seviarynets, τον Mikola Statkevitch, τον Andreï Klimaǔ και όλους τους άλλους πολιτικούς κρατούμενους της χώρας μου. Αυτό το βραβείο αποτελεί ένα μήνυμα ότι η Ευρώπη συνειδητοποιεί την κατάσταση στη Λευκορωσία. Αυτό το βραβείο είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα ηθικής πολιτικής. Αυτό το βραβείο αποτελεί δείγμα αναγνώρισης του ευρωπαϊκού μέλλοντος της Λευκορωσίας.

Σήμερα, αυτή την υψηλή διάκριση θα μπορούσε να την έχει λάβει ο επί πολλά έτη ηγέτης του λευκορωσικού δημοκρατικού κινήματος, ο καθηγητής Hienadź Karpienka. Ή ο πρώην Υπουργός Εσωτερικών Yury Zakharanka. Ή ο Viktar Hantchar, ο αντιπρόεδρος του τελευταίου νόμιμου κοινοβουλίου της Λευκορωσίας. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι ήρωες, οι μαχητές της ελευθερίας της Λευκορωσίας. Εξαφανίστηκαν όμως χωρίς να αφήσουν ίχνη ή δολοφονήθηκαν. Με αυτές τις μεθόδους, τόσο παλιές όσο και το ανθρώπινο μίσος και τόσο ξεπερασμένες όσο η Ιερά Εξέταση, οι αρχές της Λευκορωσίας κατατρέχουν σήμερα αυτούς που τις αντιπολιτεύονται.

Στην ομιλία του κατά την παραλαβή του βραβείου Νόμπελ ειρήνης, ο Αντρέι Ζαχάρωφ είπε: «Είμαι πεπεισμένος ότι η διεθνής εμπιστοσύνη, η αμοιβαία κατανόηση, ο αφοπλισμός και η διεθνής ασφάλεια δεν νοούνται χωρίς μια ανοικτή κοινωνία με ελευθερία στην ενημέρωση, ελευθερία συνείδησης, glasnost, το δικαίωμα να ταξιδεύει κανείς και να επιλέγει τη χώρα διαμονής του». Συμμερίζομαι αυτή τη θέση. Ο ακαδημαϊκός Ζαχάρωφ ανέκαθεν εκθείαζε τη μη βίαιη αντίσταση. Σε αυτό είμαι επίσης θιασώτης του. Και έχουμε ό,τι χρειάζεται για να κερδίσουμε: πίστη στο ευρωπαϊκό μέλλον της Λευκορωσίας, αλληλεγγύη, τόλμη και εμπειρία. Για πολλούς νέους ανθρώπους, το μπλε –το χρώμα της ευρωπαϊκής σημαίας– κατέστη σύμβολο. Τον περασμένο Μάρτιο, αυτή η σημαία υψώθηκε δίπλα-δίπλα με τα εθνικά μας χρώματα, λευκό-κόκκινο-λευκό. Ως σημάδι αλληλεγγύης προς εμάς υπήρχαν επίσης οι σημαίες της Λιθουανίας, της Ουκρανίας, της Πολωνίας, της Ρωσίας, της Εσθονίας, του Αζερμπαϊτζάν και της Γεωργίας.

Πρέπει να υπερβούμε τον φόβο που στη διάρκεια των τελευταίων δέκα ετών έχει διαποτίσει τη συνείδηση των ανθρώπων λόγω μιας συνεχούς προπαγάνδας. Ο Αντρέι Ζαχάρωφ προειδοποιούσε: «Η ελευθερία της σκέψης είναι η μόνη εγγύηση ενάντια στη μόλυνση των ανθρώπων από συλλογικούς μύθους που, στα χέρια των μοχθηρών υποκριτών και των δημαγωγών μπορεί να μεταμορφωθεί σε αιματηρή δικτατορία».

Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα στη Λευκορωσία. Επαναφέρουμε τα μνημεία προς δόξα του Στάλιν. Αναβιώνοντας τις «καλύτερες» παραδόσεις του σοβιετικού συστήματος, τα επίσημα μέσα ενημέρωσης πλημμυρίζουν ακατάπαυστα χείμαρρους ψευδών και συκοφαντιών, όπως την εποχή του Ζαχάρωφ. Ο βασικός εχθρός είναι η Δύση και οι τοπικοί δημοκράτες παρουσιάζονται ως οι πράκτορές της.

Το καθεστώς έχει σήμερα περιέλθει σε δυσχερή θέση, η σχεδιαζόμενη οικονομία του δεν είναι αποδοτική και η Ρωσία απειλεί να άρει το οικονομικό προτιμησιακό καθεστώς. Για τον λόγο αυτόν, η κυβέρνηση εκνευρίζεται και επιχειρεί να επιρρίψει την ευθύνη στους πολιτικούς της αντιπάλους. Στα τέλη Νοεμβρίου, κατά τη συνάντησή του με ουκρανούς δημοσιογράφους, ο κ. Λουκασένκο δήλωσε ότι «αυτή η αντιπολίτευση διαφεύγει στο εξωτερικό και ζητεί την επιβολή οικονομικών κυρώσεων κατά της χώρας και χαίρεται που αύριο θα αυξηθούν οι τιμές του φυσικού αερίου».

Δράττομαι της ευκαιρίας για να δηλώσω από αυτό εδώ το ευρωπαϊκό βήμα, με πλήρες αίσθημα ευθύνης και ενώπιον όλων, ιδίως ενώπιον του λαού της Λευκορωσίας, ότι αυτά είναι ψέματα! Ουδέποτε ζητήσαμε την επιβολή οικονομικών κυρώσεων σε βάρος της χώρας μας, αφού αντιλαμβανόμαστε απολύτως ότι αυτές οι κυρώσεις θα πλήξουν κατά κύριο λόγο τους απλούς πολίτες της Λευκορωσίας. Όσον αφορά το σημερινό καθεστώς, πάντα θα βρίσκει τα μέσα για να στηρίζει τους υπαλλήλους του. Δεν πάψαμε να επαναλαμβάνουμε ότι το ρωσικό φυσικό αέριο θα έπαυε να πωλείται φθηνά προς τη Λευκορωσία, ότι θα γινόταν ακριβό ακόμη και στην ίδια τη Ρωσία. Είναι κρίμα που οι λευκορώσοι ηγέτες δεν άδραξαν την ευκαιρία που παρουσιαζόταν και δεν εκμεταλλεύτηκαν τις δυνατότητες που είχαν για μεγάλο διάστημα να προβούν σε πραγματικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Τώρα ο λαός της Λευκορωσίας είναι αυτός που θα υποστεί τις συνέπειες.

Μεταξύ των βασικών όρων που επιβάλλει στην παρούσα φάση η Μόσχα στον Λουκασένκο σε αντάλλαγμα της επί μακρόν οικονομικής και πολιτικής της στήριξη περιλαμβάνεται η ένταξη στη νομισματική ένωση, εκ των πραγμάτων στο ρωσικό ρούβλι, και η υιοθέτηση της συνταγματικής πράξης που οι Ρώσοι αποκαλούν «Κατάσταση της Ένωσης». Η αποδοχή αυτών των όρων θα σημάνει για την Λευκορωσία την αναπόδραστη απώλεια κυριαρχίας.

Για την ώρα, οι λευκορώσοι πολιτικοί ηγέτες ανθίστανται ακόμη να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Το τελευταίο διάστημα, ο Λουκασένκο εκφράζει ανοικτά την ανησυχία του όσον αφορά την ανεξαρτησία της χώρας. Μιλά για τη διασύνδεση μεταξύ ανεξαρτησίας και ευημερίας στην οποία αναφέρονται επί μακρόν οι δημοκρατικές δυνάμεις της Λευκορωσίας. Στην περίπτωση Λουκασένκο όμως, δεν πρέπει να συγχέουμε την προάσπιση της ανεξαρτησίας με την προάσπιση των προσωπικών συμφερόντων του και με την επιθυμία του να διατηρήσει την εξουσία πάση θυσία. Ο ίδιος και το περιβάλλον του συνειδητοποιούν πλήρως ότι με την απώλεια της ανεξαρτησίας και την άφιξη του ρωσικού κεφαλαίου στη χώρα, ελάχιστοι από αυτούς θα διατηρήσουν τις θέσεις και τα πλούτη τους. Δεν μπορούμε όμως να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο, κινούμενη από ένστικτο αυτοσυντήρησης, το καθεστώς της Λευκορωσίας να αποδεχθεί τους προαναφερθέντες όρους της Μόσχας και να οργανώσει δημοψήφισμα για την έγκρισή τους. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι μόνο η δημοκρατία και όχι η δικτατορία δύναται να εγγυηθεί την ανεξαρτησία της Λευκορωσίας.

Το γεγονός ότι δεν καταφέραμε μέχρι στιγμής να βρούμε κοινή γλώσσα με τη Μόσχα δεν σημαίνει ότι οι δημοκρατικές δυνάμεις της Λευκορωσίας στρέφονται κατά της Ρωσίας. Θέλουμε να ζήσουμε σε ένα κυρίαρχο κράτος και να οικοδομήσουμε τις καλύτερες δυνατές σχέσεις με τη Ρωσία. Είμαστε έτοιμοι να λάβουμε υπόψη μας τα συμφέροντά της, υπό τον όρο όμως ότι αυτά δεν αντιβαίνουν στα δικά μας συμφέροντα. Η Ρωσία είναι για μας, όπως και για την ΕΕ, στρατηγικός εταίρος. Η δημοκρατική Λευκορωσία θα είναι αξιόπιστος και προβλέψιμος φίλος για τη Ρωσία.

Θεωρούμε ότι η απαγόρευση εισόδου στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης των ατόμων που παραβιάζουν το Σύνταγμα και συμμετέχουν στην καταστολή συνιστά λίαν αποτελεσματικό μέτρο. Ο κατάλογος αυτών των «εχθρών της δημοκρατίας» πρέπει να διευρυνθεί.

Ταυτόχρονα, σας καλώ να μην αυξήσετε το κόστος των θεωρήσεων Σένγκεν για τους πολίτες της Λευκορωσίας. Προβλέπεται ότι από 1ης Ιανουαρίου 2007 το κόστος της θεώρησης Σένγκεν θα είναι 60 ευρώ. Για τη συντριπτική πλειονότητα των Λευκορώσων, που νιώθουν την τεράστια ανάγκη ελεύθερων επαφών με τη Δύση, αυτό το κόστος είναι απαγορευτικό. Μετά από αυτή την απόφαση, υπάρχει κίνδυνος να ανεγερθεί ένα νέο «σιδηρούν παραπέτασμα». Ωστόσο, αυτά τα μέτρα θα ωφελήσουν τον Λουκασένκο, ο οποίος δεν παύει να επαναλαμβάνει στον λαό της Λευκορωσίας ότι «κανείς δεν μας θέλει στη Δύση».

Υποδεχθήκαμε λίαν θετικά τις προτάσεις τις οποίες έκανε τον περασμένο μήνα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Παρέχουν στην κυβέρνηση Λουκασένκο μια καλή ευκαιρία εξόδου από τη διεθνή αυτο-απομόνωση και την κακή οικονομική κατάσταση στην οποία τελματώθηκε. Ο ίδιος ο Αλεξάντρ Λουκασένκο υποχρεώθηκε να αναγνωρίσει, κατά τη συνεδρίαση της κυβέρνησης, ότι η ερχόμενη χρονιά θα είναι «καταστροφικά σκληρή». Αν αυτές οι προτάσεις γίνουν δεκτές από το καθεστώς, η Λευκορωσία θα μπορέσει να εξασφαλίσει σημαντική στήριξη για τη δρομολόγηση των πολιτικών και κοινωνικο-οικονομικών μεταρρυθμίσεων, οι οποίες επί μακρόν ήταν λίαν αναγκαίες, και για να αρχίσει μια πραγματική προσέγγιση με την Ευρώπη, μεταξύ άλλων μέσω της προοδευτικής οικονομικής ολοκλήρωσης.

Οι ελπίδες, όμως, να αποδεχθεί η κυβέρνηση της Λευκορωσίας την οδό της προσέγγισης με την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σχεδόν μηδαμινές. Υπήρξαν ήδη αρκετές παρόμοιες προτάσεις, το καθεστώς όμως ουδέποτε έδωσε σαφή θετική απάντηση. Οι πιστοί του καταλαβαίνουν απολύτως ότι μόλις ξεκινήσει ο εκδημοκρατισμός, αναπόφευκτα και ταχύτατα θα καταλήξει να τερματίσει τη χειραγώγηση που ασκούν. Ο τωρινός ηγέτης της Λευκορωσίας δεν πρόκειται ποτέ πια να κερδίσει ελεύθερες εκλογές.

Την ίδια ώρα, αυτή η προσφορά της Ευρωπαϊκής Ένωσης μας δίνει τη δυνατότητα να δώσουμε στους πολίτες της χώρας μας να καταλάβουν ότι παρά τα όσα λέει η κρατική προπαγάνδα, η Ευρώπη αφήνει ανοικτή την πόρτα στη Λευκορωσία, αλλά σε μια ελεύθερη και δημοκρατική Λευκορωσία. Αυτές οι προτάσεις εμφανίστηκαν σε μια πολύ πρόσφορη στιγμή, τη στιγμή του προεκλογικού αγώνα για τις τοπικές εκλογές. Δεν θα υπάρξουν πραγματικές εκλογές, όπως δεν υπάρχει πραγματική τοπική αυτοδιοίκηση στη Λευκορωσία. Στο πλαίσιο αυτής της εκστρατείας, διαχέουμε τις πληροφορίες σχετικά με τις προτάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εκτιμούμε πολύ τη βοήθειά σας και σας ευχαριστούμε θερμά. Θέλω, ωστόσο, να σας ζητήσω να την επεκτείνετε και να της προσδώσετε ευελιξία. Το ζητούμενο είναι πράγματα ήδη γνωστά: ενίσχυση στα ελεύθερα μέσα ενημέρωσης, στήριξη της κοινωνίας των πολιτών και των κατατρεγμένων. Τα υφιστάμενα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης καταρτίζονται για τις χώρες που βρίσκονται ήδη σε φάση εκδημοκρατισμού και μεταρρυθμίσεων. Δεν μπορούν, όμως, να λειτουργήσουν στην περίπτωση της Λευκορωσίας. Για τη στήριξη της δημοκρατίας σε χώρες όπως η δική μου, είναι πλέον καιρός να δημιουργηθεί ένα ευρωπαϊκό ταμείο για τη δημοκρατία, το οποίο να έχει πραγματικά μέσα για να παρεμβαίνει σε χώρες υπό δικτατορικό καθεστώς. Η Ευρώπη δεν πρέπει να κατεβάσει τα χέρια λέγοντας «τι μπορούμε να κάνουμε;». Μπορείτε να κάνετε πολλά! Μπορείτε να μας βοηθήσετε να διασπάσουμε τον αποκλεισμό στην ενημέρωση, να αλλάξουμε την κοντόθωρη θεώρηση του κόσμου, την οποία επιβάλλει στους συμπατριώτες μου η κυβερνητική προπαγάνδα, να δημιουργήσουμε έναν δημόσιο χώρο, πρόσφορο σε μια ανοικτή συζήτηση μεταξύ των πολιτών, όπου θα συναντώνται οι ανεξάρτητοι συγγραφείς, οι διανοούμενοι και οι επιφανείς φορείς ηθικού κύρους. Αυτό αναμφίβολα θα συμβάλει στην ταχύτερη ανάπτυξη της κοινωνίας των πολιτών στη Λευκορωσία.

Το πρόσφατο μήνυμα της Ευρώπης προς τον λαό της Λευκορωσίας ήταν ταυτόχρονα μια επίδειξη της αλληλεγγύης σας προς εμάς και μια υπενθύμιση προς το τωρινό καθεστώς για την ευθύνη που φέρει για τα εγκλήματά του. Το πλέον δε σημαντικό είναι ότι αυτό το μήνυμα πρέπει να καθιστά σαφές ότι η θέση της χώρας μας είναι στην Ευρώπη. Είμαι βαθιά πεπεισμένος ότι η Ευρώπη δεν θα είναι ποτέ πλήρης χωρίς τη Λευκορωσία. Γι’ αυτό και επαναλαμβάνουμε τα ίδια συνθήματα με τους προγόνους μου, που συμμετείχαν στην απελευθερωτική εξέγερση ενάντια στην τυραννία: «Για τη δική σας και τη δική μας ελευθερία».

Εγώ, ως Λευκορώσος και ως πολίτης μιας ευρωπαϊκής χώρας, σας ευχαριστώ ολόψυχα αλλά και εκ μέρους όλων όσοι τον περασμένο Μάρτιο ήταν στην πλατεία και εκ μέρους όλων όσοι ήταν, ή είναι ακόμη, στη φυλακή επειδή προασπίστηκαν το θεμελιώδες δικαίωμα τους να ζουν σε μια ελεύθερη χώρα. Σας ευχαριστώ που πιστεύετε στη νίκη μας. Υπόσχομαι ότι η νίκη μας δεν θα αργήσει. Η χώρα μου έχει αλλάξει, φοβάται πλέον λιγότερο και πιστεύει στις αλλαγές.

Οσονούπω η Λευκορωσία θα επανέλθει στην ευρωπαϊκή οικογένεια και θα ξαναγίνει ελεύθερο και δημοκρατικό κράτος. Ιστορικά, οι δικτατορίες δεν έχουν προοπτικές και όπως καταδεικνύει η ιστορία οι τύραννοι έχουν θλιβερή κατάληξη. Η μόνη πραγματική επιλογή σε συνθήκες δικτατορίας είναι ο αγώνας. Απλώς και μόνο διότι δεν έχουμε άλλη επιλογή. Σας ευχαριστώ για την υποστήριξή σας και ζήτω η Λευκορωσία!

(Το Σώμα, όρθιο, χειροκροτεί τον ομιλητή)

  Πρόεδρος. Σας ευχαριστώ πολύ, κυρίες και κύριοι. Σας ευχαριστούμε, κύριε Milinkievitch.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι υπερήφανο που σας απένειμε αυτό το Βραβείο και είμαστε βέβαιοι ότι τα λόγια που είπατε εδώ σήμερα θα μείνουν στην ιστορία.

(Χειροκροτήματα)

(Η συνεδρίαση διακόπτεται για μερικά λεπτά εν αναμονή της συνέχισης των ψηφοφοριών)

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. ONESTA
Αντιπροέδρου