Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2007 - Βρυξέλλες

15. Δικαιοστάσιο για τη θανατική ποινή (συζήτηση)

  Πρόεδρος. Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τις δηλώσεις του Συμβουλίου και της Επιτροπής σχετικά με το δικαιοστάσιο για τη θανατική ποινή.

  Günter Gloser, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, σήμερα θέλω να συζητήσω μαζί σας ένα από τα θεμελιώδη στοιχεία της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο επίκαιρος χαρακτήρας του ζητήματος αυτού φαίνεται και από τα πολυάριθμα ψηφίσματα που υπέβαλαν επ’ αυτού οι διάφορες Ομάδες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Με βάση τις κατευθυντήριες γραμμές που ενέκρινε το 1998 το Συμβούλιο Υπουργών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την πολιτική της Ένωσης απέναντι στις τρίτες χώρες όσον αφορά τη θανατική ποινή, η Ευρωπαϊκή Ένωση αγωνίζεται σε παγκόσμιο επίπεδο για να καταργηθεί οπωσδήποτε η θανατική ποινή. Εδώ και χρόνια, η διατύπωση δικαιοστασίων υπήρξε, βέβαια, μόνιμο στοιχείο του αγώνα για την κατάργηση της θανατικής ποινής, δεν είναι όμως ο κύριος στόχος αλλά ένα ενδιάμεσο στάδιο προς την οριστική κατάργησή της.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα συνεχίσει και υπό τη γερμανική Προεδρία του Συμβουλίου την πολιτική της για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και, συνεπώς, θα συνεχίσει να τάσσεται κατηγορηματικά υπέρ των δικαιοστασίων για την οριστική κατάργηση της θανατικής ποινής.

Αυτό σημαίνει, αφενός, ότι θα συνεχίσουμε με αποφασιστικότητα τη συζήτηση για αυτό το ζήτημα αρχής, τόσο στο πλαίσιο διμερών επαφών όσο και σε πολυμερή φόρα, ιδίως στα Ηνωμένα Έθνη. Αφετέρου, θα συνεχίσουμε την ενεργή προσέγγιση χωρών που βρίσκονται σε κάποια καμπή, όπου δηλαδή παρατηρείται είτε θετική είτε αρνητική τάση ως προς τη θανατική ποινή, και θα ασκήσουμε την ανάλογη επιρροή, συγκεκριμένα, με πολύ σαφή διαβήματα σε πολλές επείγουσες επιμέρους περιπτώσεις.

Γνωρίζω ότι και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ήταν ανέκαθεν υπέρ αυτής της πολιτικής και λέω με χαρά ότι έχουμε ήδη επιτύχει πολλά μαζί. Σήμερα, η θανατική ποινή έχει καταργηθεί διά νόμου ή εκ των πραγμάτων σχεδόν στα δύο τρίτα του συνόλου των κρατών του πλανήτη και αυτό είναι και αποτέλεσμα των συνεπών προσπαθειών όλων όσοι αγωνίζονται ενεργά ενάντια στην θανατική ποινή. Θέλω να υπογραμμίσω ότι σε αυτό συγκαταλέγεται και η ενεργός δράση στο πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης. Στο μεταξύ, 33 κράτη έχουν επικυρώσει το 13ο πρόσθετο πρωτόκολλο για την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με το οποίο απαγορεύεται πλέον η επιβολή θανατικής ποινής ακόμα και σε καιρό πολέμου.

Θα ήθελα, ωστόσο, να υπογραμμίσω επίσης ότι εξακολουθούν να υπάρχουν πάρα πολλά κράτη, συγκεκριμένα 66, όπου συνεχίζεται η εκτέλεση της θανατικής ποινής, δυστυχώς δε σημειώνονται και ορισμένες αρνητικές τάσεις ως προς την τήρηση των δικαιοστασίων. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας και να αγωνιστούμε στοχοθετημένα για την κατάργηση της θανατικής ποινής σε διεθνή φόρα και αλλού.

Με αυτό το πνεύμα, η Ευρωπαϊκή Ένωση υπέβαλλε από το 1999 ψηφίσματα στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μέχρις ότου αυτή διαλύθηκε το 2005. Με τα χρόνια κατέστη δυνατή η εξασφάλιση σταθερής πλειοψηφίας για τα ψηφίσματα αυτά. Μετά τη διάλυση του εν λόγω οργάνου πρέπει να αναζητήσουμε νέους τρόπους προώθησης της συζήτησης για την κατάργηση της θανατικής ποινής. Ωστόσο, εδώ δεν υπάρχουν απλές λύσεις. Αντίθετα, πρέπει να σκεφτόμαστε πολύ καλά τι κάνουμε, γιατί το θέμα είναι πρωτίστως να αποφύγουμε μια υπαναχώρηση σε σχέση με όσα έχουμε ήδη επιτύχει.

Μέχρι τώρα, υπάρχει σαφής ομοφωνία στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως προς τη γραμμή αυτή. Επειδή ο κίνδυνος να μην λάβει στήριξη εξακολουθεί να είναι πολύ μεγάλος, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υπέβαλε έως σήμερα ψήφισμα στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών.

Αντ’ αυτού, στις 19 Δεκεμβρίου, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών μετά από πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Ένωσης μονομερής δήλωση εναντίον της θανατικής ποινής, την οποία υποστήριξαν –αυτό είναι σημαντικό– 85 κράτη από όλα τα μέρη του κόσμου. Το αποτέλεσμα αυτό είναι βέβαια ενθαρρυντικό, αλλά επιβεβαιώνει επίσης ότι οι πιθανότητες επιτυχίας ενός ψηφίσματος της ΕΕ στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών δεν μπορούν ακόμα να θεωρηθούν απόλυτα εξασφαλισμένες.

Ποια θα είναι όμως η συνέχεια; Όλοι οι εταίροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης γνωρίζουν ότι σκοπεύουμε να συνεχίσουμε δραστήρια την προώθηση της εκστρατείας μας για την κατάργηση της θανατικής ποινής, και στα Ηνωμένα Έθνη και αλλού. Ταυτόχρονα, όμως, θα ήθελα να καταστήσω επίσης σαφές ότι ο τομέας αυτός εξακολουθεί να είναι πολύ δύσκολος, και γι’ αυτό ο αγώνας εναντίον της θανατικής ποινής μπορεί να έχει επιτυχία μόνο εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση προχωρεί βήμα-βήμα και αφού σκεφτεί την κάθε της ενέργεια.

Σύνθημά μας πρέπει να παραμείνει να αποκλείσουμε στο μέτρο του δυνατού την αποτυχία μιας νέας πρωτοβουλίας της ΕΕ, γιατί μια αποτυχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα ήταν επιτυχία των υπερμάχων της θανατικής ποινής και, κατά συνέπεια, μια οπισθοδρόμηση στον αγώνα ενάντια στην απάνθρωπη αυτή ποινή. Αυτό ούτε θέλουμε ούτε πρέπει να το επιτρέψουμε. Πιστεύω ότι θα έχουμε υποστήριξη. Ορισμένοι από τους κύριους φορείς μεταξύ των μη κυβερνητικών οργανώσεων, όπως για παράδειγμα η Διεθνής Αμνηστία, προειδοποιούν για τον λόγο αυτόν να μην κάνουμε εσπευσμένες ενέργειες και υπενθυμίζουν ότι θα μπορούσε να αποδειχθεί αντιπαραγωγικό για την Ευρωπαϊκή Ένωση να πιέσει και πάλι για συζήτηση του θέματος αυτού στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών.

Ως εκ τούτου, στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων στις 22 Ιανουαρίου υπήρξε συμφωνία να αναπτύξουμε πρώτα, μετά από σοβαρή εξέταση, μια προσέγγιση που θα μας δώσει τη δυνατότητα να παρουσιάσουμε βαθμιαία το αίτημά μας περισσότερο αποτελεσματικά στα Ηνωμένα Έθνη. Έτσι, δόθηκε εντολή στους πρέσβεις στη Νέα Υόρκη και τη Γενεύη να εξετάσουν άμεσα όλες τις δυνατότητες προώθησης της συζήτησης σε επίπεδο Ηνωμένων Εθνών.

Παράλληλα πρέπει να αξιοποιήσουμε την πείρα και τις σημερινές εκτιμήσεις των σχετικών ΜΚΟ για περαιτέρω βήματα στον αγώνα κατά της θανατικής ποινής σε επίπεδο Ηνωμένων Εθνών.

Σε αυτήν τη βάση, η Προεδρία του Συμβουλίου θα κάνει τον Φεβρουάριο προτάσεις στους εταίρους της ΕΕ για τον περαιτέρω τρόπο προσέγγισης. Θεωρώ ότι αυτό είναι ένα πρώτο σημαντικό βήμα και ελπίζω ότι η προσέγγιση αυτή θα τύχει υποστήριξης.

(Χειροκροτήματα)

  Benita Ferrero-Waldner, Μέλος της Επιτροπής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, χαιρετίζω και εγώ αυτήν την ευκαιρία ανταλλαγής απόψεων για το θέμα της θανατικής ποινής και για τα μέσα προώθησης της κατάργησης αυτής της φρικτής πρακτικής σε διεθνές επίπεδο.

Όπως γνωρίζετε, η κατάργηση της θανατικής ποινής παγκοσμίως αποτελεί κεντρικό στόχο της εξωτερικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ έχω δεσμευτεί προσωπικά να συνεχίσει η ΕΕ να διαδραματίζει ηγετικό ρόλο, όπως μόλις ακούσαμε, σε αυτήν την παγκόσμια προσπάθεια. Δεδομένου ότι όλοι όσοι βρισκόμαστε εδώ συμφωνούμε με των απώτερο στόχο των ενεργειών μας σε αυτόν τον τομέα, τη συνολική δηλαδή κατάργηση της θανατικής ποινής, θέλω να εκθέσω ορισμένες σκέψεις σχετικά με τη διαδικασία κατάργησης και τα μέσα επίτευξης του κοινού μας στόχου.

Πρώτον, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η κατάργηση της θανατικής ποινής στην ευρωπαϊκή ήπειρο πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο αργών, συχνά βασανιστικά αργών, και παρατεταμένων διαδικασιών, ενώ, για την πλειονότητα των κρατών μελών μας, προωθήθηκε από έναν συνδυασμό ισχυρής πολιτικής ηγεσίας και ωρίμου επιπέδου ανάπτυξης της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του κράτους δικαίου και των δημοκρατικών θεσμών. Με ορισμένες αξιοσημείωτες εξαιρέσεις, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και η Ιαπωνία, ο παγκόσμιος χάρτης των χωρών που τάσσονται υπέρ της κατάργησης της θανατικής ποινής ταυτίζεται σε μεγάλο βαθμό με τον χάρτη της δημοκρατικής πολυφωνίας. Οι οραματιστές ηγέτες και το πολιτικό θάρρος έχουν ουσιαστική σημασία για την κατάργηση της θανατικής ποινής. Αυτές οι προσπάθειες πρέπει συχνά να ενισχύονται μέσω δυναμικού και ανοικτού εθνικού διαλόγου προκειμένου να διασφαλιστεί ότι η τελική πολιτική απόφαση υπέρ της κατάργησης της θανατικής ποινής σε μια χώρα θα είναι επίσης μόνιμη.

Στις Φιλιππίνες, και σε κάποιο βαθμό και στην Κιργιζία, η πρόσφατη κατάργηση της θανατικής ποινής ήταν ακριβώς αποτέλεσμα αξιοσημείωτου θάρρους από πλευράς πολιτικής ηγεσίας και εις βάθος εθνικού διαλόγου, στον οποίο επιτεύχθηκε η ευρεία συμμετοχή εκπροσώπων της κοινωνίας των πολιτών –όπως αναφέρθηκε– και θεσμικών οργάνων. Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, υπάρχουν και ενθαρρυντικές τάσεις σε ορισμένες πολιτείες, όπως το New Jersey και το Maryland.

Από την άλλη πλευρά, δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο να διολισθήσει εκ νέου μια χώρα στην εφαρμογή της θανατικής ποινής, όπως, δυστυχώς, συνέβη στο Μπαχρέιν, και ευλόγως φοβόμαστε ότι μπορεί να συμβεί στο Περού. Άλλωστε, σε πολλές άλλες χώρες οι εκκλήσεις μας για την κατάργηση της θανατικής ποινής απευθύνονται μέχρι στιγμής σε ώτα μη ακουόντων.

Η εκτέλεση του Σαντάμ Χουσεΐν και των πρωτοπαλίκαρών του αναζωπύρωσε τον διάλογο σχετικά με τη θανατική ποινή. Τα φρικτά βίντεο από το μη αξιοπρεπές τέλος του ενόχλησαν ακόμη και ορισμένους υποστηρικτές της θανατικής ποινής. Δεν πρέπει, όμως, να λησμονούμε ότι κάθε χρόνο εκτελούνται χιλιάδες άνθρωποι, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι μάλλον καλύτεροι από τον Σαντάμ, ενώ πολλοί είναι αθώοι. Αυτοί οι θάνατοι πρέπει να μας εξοργίζουν πολύ περισσότερο!

Ενώ προφανώς η κατάργηση της θανατικής ποινής σε οποιαδήποτε χώρα είναι, για να παραθέσω τα λόγια του Robert Badinter, «μια νίκη της ανθρωπότητας απέναντι στον ίδιο της τον εαυτό», πρέπει κανείς να είναι ρεαλιστής όσον αφορά την επιρροή εξωτερικών παραγόντων, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, σε αυτήν τη διαδικασία, καθόσον πρόκειται για διαδικασία πρωτίστως εσωτερική.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να παραμένει αμέτοχη. Απεναντίας, η ΕΕ αγωνίζεται και θα συνεχίσει να αγωνίζεται από την πρώτη γραμμή των διεθνών προσπαθειών, κυρίως στους κόλπους των Ηνωμένων Εθνών, όπως ήδη αναφέρθηκε, για την κατάργηση της θανατικής ποινής. Τον περασμένο Δεκέμβριο, η ΕΕ παρουσίασε δήλωση σχετικά με τη θανατική ποινή στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, η οποία έτυχε της στήριξης 85 κρατών, αριθμός πρωτοφανής για αυτό το θέμα. Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές μας για τη θανατική ποινή, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει προβεί σε πολυάριθμα διαβήματα για συγκεκριμένες περιπτώσεις καταδίκης σε θανατική ποινή, μεταξύ άλλων σε χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, το Ιράν και η Ινδονησία, και θα συνεχίσει να το πράττει και στο μέλλον. Η ΕΕ είναι επίσης η σημαντικότερη πηγή χρηματοδότησης προσπαθειών υπέρ της κατάργησης οι οποίες οργανώνονται από την κοινωνία των πολιτών, καθώς την τελευταία δεκαετία διαθέσαμε 15 εκατ. ευρώ για την ενίσχυση τέτοιων προσπαθειών σε όλο τον κόσμο.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και οι φορείς της κοινωνίας των πολιτών έχουν διαδραματίσει ιστορικά κρίσιμο ρόλο τόσο στην ενίσχυση των προσπαθειών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την κατάργηση της θανατικής ποινής όσο και στην προαγωγή του διαλόγου σχετικά με τα μέσα ενίσχυσης της πολιτικής μας. Είναι άκρως σημαντικό να ακούμε προσεκτικά τις απόψεις αυτές όταν συζητούμε πιθανές πρωτοβουλίες σε διάφορα διεθνή φόρα, όπως πράττει επί του παρόντος το Συμβούλιο.

Αυτό κατέστη εμφανές προσφάτως από την ιταλική πρόταση για ένα παγκόσμιο δικαιοστάσιο για τη θανατική ποινή στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Χωρίς να προδικάζω το τελικό αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας περισυλλογής, θέλω να μοιραστώ μαζί σας ορισμένες παρατηρήσεις υποστηρικτών της κατάργησης της θανατικής ποινής σχετικά με το δικαιοστάσιο, οι οποίες θεώρησα ότι θα συνεισφέρουν στη σημερινή συζήτηση.

Αν και είναι κεντρικό στοιχείο της στρατηγικής της ΕΕ με σκοπό την παγκόσμια κατάργηση, σημαντικές ΜΚΟ έχουν υπογραμμίσει ότι ένα δικαιοστάσιο δεν αποτελεί πανάκεια. Υποστηρίζουν ότι είναι εκ των πραγμάτων ασταθές και ανατρέψιμο και πρέπει να ακολουθείται από την κατάργηση της θανατικής ποινής διά νόμου. Επικαλούνται το παράδειγμα της Κιργιζίας, όπου η τακτική ανανέωση του δικαιοστασίου ως προς τις εκτελέσεις δεν αποτρέπει την αύξηση του αριθμού των κρατουμένων στους οποίους επιβάλλεται η θανατική ποινή. Φρονώ ότι χρειαζόμαστε δικαιοστάσια τα οποία θα χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερη σταθερότητα.

Δεύτερον, ορισμένες ΜΚΟ υπογραμμίζουν το γεγονός ότι το δικαιοστάσιο είναι ένα μέτρο κατάργησης, αλλά όχι το μοναδικό. Συμφωνώ ότι, σε αυτό το πλαίσιο, η εργαλειοθήκη μας πρέπει να περιλαμβάνει την προώθηση του Δευτέρου Προαιρετικού Πρωτοκόλλου, το οποίο προβλέπει την κατάργηση, την υποστήριξη της παροχής νομικών συμβουλών σε άτομα καταδικασμένα σε θάνατο και άλλες παρόμοιες προσπάθειες. Ως εκ τούτου, δεν πρέπει να επιτρέψουμε η τρέχουσα συζήτηση σχετικά με το δικαιοστάσιο να επισκιάσει το γεγονός ότι η κατάργηση είναι πολυδιάστατη διαδικασία.

Τέλος, κατά την επαναφορά του θέματος στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ως προς το θετικό αποτέλεσμα. Είναι άκρως σημαντικό να διασφαλίσουμε ένα θετικό αποτέλεσμα. Δεν πρέπει να λησμονούμε, ωστόσο, ότι υπάρχει κίνδυνος να καταλήξουμε σε αόριστο ή ακόμη και αντιπαραγωγικό αποτέλεσμα –η Προεδρία του Συμβουλίου προέβη σε σχετική νύξη– δεδομένων των διεθνών διαφωνιών επί του θέματος. Η αποτυχία μιας τέτοιας προσπάθειες ενδέχεται να επιφέρει αρνητικές συνέπειες τις οποίες θα είναι δύσκολο να διορθώσουμε. Συνεπώς, πρέπει να εκτιμήσουμε προσεκτικά την κατάσταση και τα πιθανά σενάρια προτού προχωρήσουμε στις ενέργειές μας.

Εν κατακλείδι, θέλω να υπογραμμίσω τη σημασία της διατήρησης κοινής στάσης σε επίπεδο ΕΕ όσον αφορά την παγκόσμια κατάργηση της θανατικής ποινής. Η Επιτροπή θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια, σε συνεργασία με την Προεδρία του Συμβουλίου και με το Κοινοβούλιο, για την επίτευξη αυτού του στόχου.

  José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (ES) Πιστεύω ότι τα λόγια της Επιτρόπου Ferrero-Waldner καταδεικνύουν σαφώς το μοντέλο της Ευρώπης που θέλουμε να δούμε: μια Ευρώπη αξιών.

Αν έπρεπε να ζωγραφίσω γρήγορα έναν πίνακα που να απεικονίζει ποιο ήταν το ευρωπαϊκό όνειρο όλα αυτά τα χρόνια, δεν θα είχα κανένα δισταγμό να δηλώσω σε αυτήν τη συνεδρίαση, κυρία Πρόεδρε, ότι η ιδέα της Ευρώπης αποτελεί μια μόνιμη έκκληση για ειρήνη, κατανόηση, αρμονία και αλληλεγγύη· και ότι, εκτός από το θεμιτό όραμα της Ευρώπης, όπως είναι η Ευρώπη των δημοσιονομικών προοπτικών, η Ευρώπη του χειροπιαστού, η Ευρώπη του καθαρού ισοζυγίου και του καθαρού εισφορέα, πιστεύω ότι υπάρχει ένα υψηλότερο όραμα της Ευρώπης, που είναι η Ευρώπη των αξιών.

Και ακριβώς σε αυτό το πλαίσιο και σύμφωνα με αυτό το όραμα μιας Ευρώπης αξιών η πρωτοβουλία αυτή επιδιώκει ένα παγκόσμιο δικαιοστάσιο για την εφαρμογή της θανατικής ποινής.

Πρέπει να είναι παγκόσμιου χαρακτήρα, διότι τα θεμελιώδη δικαιώματα, και ιδιαίτερα το δικαίωμα στη ζωή, δεν πρέπει να διακηρύσσονται μόνο για μία περιοχή, μία χώρα ή μία ήπειρο, αλλά πρέπει να έχουν πραγματικά καθολικό και παγκόσμιο χαρακτήρα.

Πρέπει, επομένως, να χαιρετίσουμε το γεγονός ότι, το 2005 και το 2006, μια ολόκληρη σειρά χωρών, όπως η Λιβερία, το Μεξικό, οι Φιλιππίνες και η Μολδαβία, αποφάσισαν να καταργήσουν επισήμως τη θανατική ποινή. Πιστεύω ότι πρέπει να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε ακούραστα για να διασφαλίσουμε ότι οι εβδομήντα χώρες που εξακολουθούν να εφαρμόζουν τη θανατική ποινή θα ενωθούν με τις 128 χώρες που δεν την εφαρμόζουν πλέον.

Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα να πω ότι, αν η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να διατηρήσει αυτόν τον ηθικό και ενάρετο ρόλο που ασκεί, είναι σημαντικό να αγωνιστούμε για να διασφαλίσουμε ότι η δημοκρατία, το κράτος δικαίου και ο σεβασμός των θεμελιωδών δικαιωμάτων, και ιδιαίτερα του δικαιώματος στη ζωή, θα πρυτανεύσουν σε όλες τις περιοχές του κόσμου, αυτό το έτος και τα επόμενα.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ κ. ΚΡΑΤΣΑ-ΤΣΑΓΚΑΡΟΠΟΥΛΟΥ
Αντιπροέδρου

  Pasqualina Napoletano, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, το ψήφισμα επί του οποίου πρόκειται να ψηφίσουμε αύριο και η αποψινή συζήτηση εντάσσουν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο παγκόσμιο κίνημα που απευθύνει έκκληση στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, προκειμένου να καταστεί δυνατή η έγκριση ενός ψηφίσματος για ένα παγκόσμιο δικαιοστάσιο, το οποίο αποτελεί ένα πρώτο βήμα προς τη γενικευμένη κατάργηση της θανατικής ποινής από τις νομοθεσίες όλων των χωρών.

Όπως αναφέρθηκε, θα θέλαμε το Συμβούλιο των Υπουργών να αναλάβει ενεργό δράση για την επίτευξη του στόχου αυτού. Η Προεδρία έχει δεσμευθεί και ελπίζουμε το ζήτημα αυτό να παραμείνει μεταξύ των προτεραιοτήτων του εξαμήνου. Ανάλογη δέσμευση έχουν αναλάβει το Συμβούλιο της Ευρώπης και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Από τα λόγια της κ. Ferrero-Waldner, ωστόσο, διαπιστώνω πως δεν είναι απόλυτα πεπεισμένη ότι, ως πρώτο βήμα, είναι αναγκαία η θέσπιση του δικαιοστασίου. Εγώ, αντιθέτως, θα επέμενα σε αυτό το σημείο και θα ήθελα να ρωτήσω την κ. Ferrero-Waldner εάν χωρίς αυτό το βήμα θα συντομευτεί η οριστική κατάργηση. Πιστεύω πως όχι· θα μπορούσε, συνεπώς, να αποτελέσει ένα πρώτο βήμα, καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να εκμεταλλευθεί στις διεθνείς της σχέσεις τους ισχυρούς δεσμούς που έχει δημιουργήσει στο πλαίσιο της πολιτικής γειτονίας, τις συμφωνίες σύνδεσης και τη στρατηγική εταιρική σχέση και, κατά την άποψή μου, ανάλογες πρωτοβουλίες θα μπορούσαν να αναλάβουν και τα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα στα διεθνή φόρα για να εξασφαλίσουν ότι οι οργανώσεις τους θα ασκήσουν πίεση στις χώρες που συμμετέχουν.

Πιστεύω πως ο στόχος είναι η κατάργηση της θανατικής ποινής από τις νομοθεσίες όλων των χωρών, πράγμα που, μεταξύ άλλων, θα συνέβαλε στην αναγνώριση του κύρους των Ηνωμένων Εθνών ως ενός οργάνου που εγγυάται τα παγκοσμίως αναγνωρισμένα ανθρώπινα δικαιώματα.

  Marco Pannella, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (IT) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, θα σταθώ σε μια δήλωση και σε ένα σημείωμα που εξέδωσε η γερμανική Προεδρία σήμερα το πρωί. Στο σημείωμα αυτό αναφέρεται επί λέξει: «η γερμανική Προεδρία απευθύνει έκκληση στις ενδιαφερόμενες κυβερνήσεις για την άμεση θέσπιση και εφαρμογή ενός δικαιοστασίου για τη θανατική ποινή». Αυτό αναφέρει το σημείωμα της γερμανικής Προεδρίας. Αυτή ακριβώς είναι και η θέση μας.

Έχω την εντύπωση πως και ο κ. Barroso εξέδωσε μια δήλωση ανεπιφύλακτης υποστήριξης προς την ιταλική πρωτοβουλία, στόχος της οποίας είναι η παρουσίαση στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ μιας πρότασης δικαιοστασίου. Η πρόταση αυτή θα έχει σίγουρη επιτυχία: ήδη το 1999 επετεύχθη η απόλυτη πλειοψηφία για ένα ψήφισμα που δεν κατετέθη.

Δεν καταλαβαίνω λοιπόν –ή μάλλον, καταλαβαίνω πολύ καλά– πώς είναι δυνατόν να κωλυσιεργούμε, παρά τον ενθουσιασμό που διαπιστώνουμε σήμερα σε όλον τον κόσμο για την πρωτοβουλία μας –την πρωτοβουλία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των προέδρων των πολιτικών ομάδων που είχε προαναγγελθεί με σαφήνεια στο Στρασβούργο από τον κ. Watson και από άλλους συναδέλφους– τη στιγμή μάλιστα που η Γαλλία κάνει το απίστευτο βήμα να ενισχύσει την κατάργηση της θανατικής ποινής με την αλλαγή του συντάγματός της, πράγμα που πρόκειται να πράξει ακόμη και η Ρουάντα, όπως έπραξε μόλις εχθές η Κιργιζία. Παντού –όπως στη Συρία και στον Λίβανο– γίνονται δηλώσεις υπέρ της πρωτοβουλίας μας. Πιστεύω ότι, στο μέλλον, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπως έπραξε πριν από αυτό το Συμβούλιο της Ευρώπης, θα τεθεί επικεφαλής αυτού του κινήματος.

Κυρία Πρόεδρε, ολοκληρώνοντας την παρέμβασή μου θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι πριν από εξήντα χρόνια υπήρχε ένας άξονας Ρώμης-Βερολίνου. Εγώ ήμουν τότε δέκα ετών και το θυμάμαι καλά. Σήμερα, χάρη στη σύμπτωση της γερμανικής Προεδρίας με την ιταλική και τις πρόσφατες γαλλικές πρωτοβουλίες, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Πιστεύω πως είναι ιστορικής σημασίας το γεγονός ότι σήμερα το Βερολίνο και η Ρώμη εκφράζουν κατά κάποιον τρόπο μια σαφή θέση, χωρίς υποκρισίες και χωρίς τον φόβο της νίκης, καθώς υπάρχουν πολλοί που φοβούνται τη νίκη και όχι την ήττα.

  Hélène Flautre, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (FR) Κυρία Πρόεδρε, την περασμένη εβδομάδα, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την υπόθεση της Βεγγάζης, δηλώσαμε την απόλυτη αντίθεσή μας στη θανατική ποινή υπό οιεσδήποτε συνθήκες. Σήμερα, είναι σημαντικό να επαναβεβαιώσουμε αυτήν την αρχή, η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 2 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.

Η Ένωση τασσόταν ανέκαθεν υπέρ της κατάργησης της θανατικής ποινής, και έφτασε μάλιστα μέχρι του σημείου να την καταστήσει προϋπόθεση για την ένταξη και θεμελιώδη αρχή της εξωτερικής πολιτικής της. Επιπλέον, το 1998 εγκρίθηκαν κατευθυντήριες γραμμές, ενώ σχέδια της κοινωνίας των πολιτών χρηματοδοτούνται τακτικά στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας για τη Δημοκρατία και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Η προσπάθεια αυτή ανταμείφθηκε: ο αριθμός των εκτελέσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες μειώθηκε, και σε χώρες όπως το Μεξικό, η Λιβερία, οι Φιλιππίνες και η Μολδαβία η θανατική ποινή καταργήθηκε.

Δεν ισχύει το ίδιο παντού, ωστόσο. Ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ επέκτειναν το πεδίο εφαρμογής της θανατικής ποινής σε άλλα εγκλήματα πέρα της ανθρωποκτονίας· στη Σιγκαπούρη, ένα άτομο καταδικάζεται αυτόματα σε θάνατο για την κατοχή 15 γραμμαρίων ηρωίνης, και στην Κίνα εξακολουθούν να πραγματοποιούνται περισσότερες εκτελέσεις σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη χώρα. Επίσης, υπάρχουν χώρες όπως το Ιράκ και το Αφγανιστάν, που επανέφεραν τη θανατική ποινή. Το Περού προσπάθησε να κάνει το ίδιο στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, αλλά ευτυχώς αυτό δεν συνέβη τελικά.

Σε αυτό πλαίσιο και ενόψει του τρίτου παγκόσμιου συνεδρίου [κατά της θανατικής ποινής], η ΕΕ πρέπει να αυξήσει την επαγρύπνησή της. Η κινητοποίηση της διεθνούς γνώμης υπέρ ενός παγκόσμιου δικαιοστασίου για τη θανατική ποινή πρέπει να εξεταστεί στο πλαίσιο μιας πολιτικής υπέρ της κατάργησης. Η διασφάλιση της επικύρωσης του δεύτερου πρωτοκόλλου του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα που αποσκοπεί στην κατάργηση της θανατικής ποινής πρέπει, ως εκ τούτου, να αποτελέσει μία από τις προτεραιότητες της Ένωσης. Είναι καίριας σημασίας η Γαλλία, η Λετονία και η Πολωνία, που δεν έχουν επικυρώσει ακόμη το πρωτόκολλο, να το πράξουν το συντομότερο δυνατόν.

  Luisa Morgantini, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (IT) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, «κανείς δεν μπορεί να καταδικαστεί στην ποινή του θανάτου ούτε να εκτελεστεί· κανείς δεν μπορεί να απομακρυνθεί, να απελαθεί ή να εκδοθεί προς κράτος όπου διατρέχει σοβαρό κίνδυνο να του επιβληθεί η ποινή του θανάτου ή να υποβληθεί σε βασανιστήρια ή άλλη απάνθρωπη ή εξευτελιστική ποινή ή μεταχείριση». Αυτά ορίζει ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος με καθιστά, ή μάλλον, πιστεύω μας καθιστά όλους μας υπερήφανους που ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αφορά την υπεράσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και τη συνειδητοποίηση ότι κανείς δεν μπορεί να είναι κύριος της ζωής του άλλου και ότι δεν πρέπει να υπάρχει εκδίκηση αλλά δικαιοσύνη. Και αυτό πρέπει να ισχύει για όλα τα δικαστήρια, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών.

Σε πολλές χώρες ισχύει ακόμη η θανατική ποινή, και μεταξύ αυτών υπάρχουν μεγάλες χώρες όπως η Κίνα, αλλά και η μεγαλύτερη στρατιωτική και δημοκρατική δύναμη, οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες δεν κατόρθωσαν ακόμη να εγκαταλείψουν τη νοοτροπία της Άγριας Δύσης.

Ελπίζω το Συνέδριο κατά της θανατικής ποινής που θα διεξαχθεί στο Παρίσι, και στο οποίο θα συμμετάσχουμε ως Κοινοβούλιο, να αποτελέσει ένα ακόμη βήμα με τη θέσπιση του δικαιοστασίου προς την κατεύθυνση της κατάργησης της θανατικής ποινής και της εξάλειψης της φτώχειας σε όλο τον κόσμο. Ελπίζω επίσης το πλήθος που θα διαδηλώσει στους δρόμους του Παρισιού να αποτελέσει μια προειδοποίηση για όλους όσοι επιθυμούν να επαναφέρουν και στην Ευρώπη τη θανατική ποινή. Σε κάθε περίπτωση, αυτές οι διαδηλώσεις στους δρόμους θα οδηγήσουν στην πλήρη έγκριση του δικαιοστασίου από τον ΟΗΕ.

  Koenraad Dillen, εξ ονόματος της Ομάδας ITS. – (NL) Κυρία Πρόεδρε, οι χώρες στις οποίες εξακολουθεί να εφαρμόζεται η θανατική ποινή δεν αξίζουν να θεωρούνται τμήμα του πολιτισμένου κόσμου, ανεξαρτήτως του εάν οι χώρες αυτές είναι ισλαμικές, όπου οι μοιχαλίδες λιθοβολούνται, η Αμερική του Μπους, η Ινδία, η μεγαλύτερη δημοκρατία του κόσμου, ή η κομμουνιστική Κίνα. Δεν θα διστάσω, συνεπώς, να υποστηρίξω την έκκληση για την εφαρμογή παγκοσμίου δικαιοστασίου. Ένα δικαστικό σφάλμα, η ζωή ενός αθώου, αρκεί για να απορριφθεί η θανατική ποινή ως βάρβαρη. Επιτρέψτε μου, ωστόσο, να προσθέσω δύο επισημάνσεις.

Ο σεβασμός της ζωής δεν πρέπει να εμποδίζει ένα συνταγματικό κράτος δικαίου να επιβάλλει σε άτομα τα οποία έχουν διαπράξει σοβαρότατα αδικήματα αποτελεσματικές και μη ανασταλτικές ποινές φυλάκισης 30 ετών, ή ακόμη και ισόβιας κράτησης. Αυτός ο όρος πρέπει, και μπορεί, να ενισχύσει την απόρριψη της θανατικής ποινής από την κοινή γνώμη. Αυτή η ευρεία απόρριψη δεν θα επιτευχθεί εάν οι πολίτες μας, οι οποίοι έρχονται ολοένα και συχνότερα αντιμέτωποι με τις πιο βίαιες μορφές εγκλήματος, δεν προσθέσουν τη φωνή τους στην έκκληση για παγκόσμια κατάργηση της θανατικής ποινής.

Δεύτερον, ορισμένοι πολέμιοι της θανατικής ποινής πρέπει να επιδείξουν κάποιο βαθμό συνέπειας. Για παράδειγμα, σε πρόσφατη φιλική επίσκεψή της στην Κίνα, ένα μονοκομματικό κράτος, η σοσιαλίστρια υποψήφια για την Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας εξύμνησε την αποτελεσματικότητα του κινεζικού δικαστικού συστήματος. Αυτή η αποτελεσματικότητα περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την επιβάρυνση των οικογενειών των χιλιάδων ατόμων τα οποία καταδικάζονται σε θάνατο κάθε χρόνο με το κόστος των σφαιρών με τις οποίες φονεύθηκαν τα θύματα, όμως η Ségolène Royal δεν ασχολήθηκε καθόλου μαζί τους. Εξάλλου, δεν εξασφαλίζουν αυτές τα συμβόλαια, καθώς πρέπει να προστατευθούν τα εμπορικά συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων στην Κίνα, οπότε ορισμένοι ευρωπαίοι πολέμιοι της θανατικής ποινής χάνουν ξαφνικά τη μιλιά τους. Αν η Ευρώπη επιθυμεί να διατηρήσει την αξιοπιστία της, πρέπει να ασκεί πιέσεις σε χώρες όπως η Κίνα, ανεξαρτήτως του πολιτικού ή εμπορικού κόστους.

  Alessandro Battilocchio (NI). – (IT) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, λαμβάνω τον λόγο εξ ονόματος του νέου Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Η εκτέλεση του Σαντάμ Χουσεΐν επανέφερε στην επικαιρότητα τη συζήτηση για τη θανατική ποινή. Μια συζήτηση που είναι απολύτως επίκαιρη, μολονότι δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί για μικροπολιτικούς σκοπούς και προπαντός δεν πρέπει να αποτελέσει ένα ζήτημα που θα τίθεται κατά περίσταση. Η μάχη αυτή είναι καταρχάς μια μάχη πολιτισμού και προόδου.

Το ζήτημα δεν αφορά μόνο μια θεμελιώδη εγγύηση ανθρώπινου δικαιώματος και ένα αίτημα περαιτέρω ενίσχυσης του απαραβίαστου των δικαιωμάτων του ανθρώπου, αλλά και μια ιστορική και παγκόσμια ανάγκη, που θα αποτελέσει παγκόσμιο ορόσημο και γενικό στόχο για τον πολιτισμό του 21ου αιώνα.

Συμφωνώ με τη θέση που διατυπώθηκε ότι, μετά την κατάργηση της δουλείας τους περασμένους αιώνες και την απαγόρευση των βασανιστηρίων, το δικαίωμα μη στέρησης της ζωής μετά από δικαστική απόφαση πρέπει να αποτελέσει έναν άλλον κοινό παρονομαστή, μια νέα και απαράβατη διάσταση του ανθρώπου που μας καθιστά όλους μια κοινότητα. Σήμερα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκπέμπει ένα πρώτο και σαφές μήνυμα προς αυτήν την κατεύθυνση.

  Simon Coveney (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, στηρίζω τις σημερινές έντονες εκκλήσεις του Κοινοβουλίου –και την εκστρατεία που εκτυλίσσεται εκτός του Κοινοβουλίου– για την άνευ όρων και προϋποθέσεων θέσπιση παγκοσμίου δικαιοστασίου για τις εκτελέσεις μέσω ψηφίσματος της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών.

Επί σειρά ετών, η ΕΕ διατηρεί ως βασικό πυλώνα της πολιτικής της στους τομείς των εξωτερικών σχέσεων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τον στόχο του τερματισμού της εφαρμογής της θανατικής ποινής σε παγκόσμιο επίπεδο. Έχουμε σημειώσει ορισμένες επιτυχίες, ιδίως στο πλαίσιο της πολιτικής γειτονίας μας. Η σημερινή πρωτοβουλία είναι μια φιλόδοξη προσπάθεια προβολής της συζήτησης σχετικά με τη θανατική ποινή σε επίπεδο Ηνωμένων Εθνών και επηρεασμού των 66 χωρών οι οποίες αναφέρθηκαν ήδη και στις οποίες εφαρμόζεται ακόμη η θανατική ποινή. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι προσπάθειες για την εφαρμογή δικαιοστασίου ως προς τη θανατική ποινή πρέπει πάντα να συνδέονται με την επιδίωξη της νομοθετικής κατάργησης της θανατικής ποινής, όπως επεσήμαναν προηγούμενοι ομιλητές.

Το πραγματιστικό πρώτο βήμα είναι μια έκκληση για την εφαρμογή δικαιοστασίου, όμως πρέπει πάντα να αναζητούμε τρόπους προώθησης της κατάργησης όπου αυτό είναι δυνατόν. Όσον αφορά τις ενέργειες στις οποίες μπορούμε να προβούμε εδώ, στην ΕΕ, σε πολιτικό επίπεδο, απευθύνω έκκληση στο Συμβούλιο να αναθεωρήσει και να εκσυγχρονίσει τις κατευθυντήριες γραμμές για τη θανατική ποινή, οι οποίες χρονολογούνται από το 1998, έτσι ώστε να ληφθούν υπόψη νέες πτυχές και στρατηγικές οι οποίες αναπτύχθηκαν έκτοτε. Η Τρίτη Παγκόσμια Διάσκεψη για τη Θανατική Ποινή, η οποία θα πραγματοποιηθεί προσεχώς στο Παρίσι, προσφέρει ίσως μια καλή ευκαιρία για να επιδιώξουμε μια τέτοια αναθεώρηση.

Μέχρι στιγμής, η δυναμική πολιτική της ΕΕ σχετικά με τη θανατική ποινή έχει αποφέρει ορισμένα θετικά αποτελέσματα. Για παράδειγμα, προσφάτως, η επιτυχία των έντονων διαβημάτων της ΕΕ προς το Περού ενόψει προτάσεων για επέκταση της θανατικής ποινής σε αυτήν τη χώρα, κατά παράβαση του περουβιανού συντάγματος και της Αμερικανικής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, πρέπει να αναγνωριστεί και να επικροτηθεί. Η στάση της ΕΕ είχε αντίκτυπο στην απόφαση του περουβιανού Κογκρέσου να απορρίψει αυτό το σχέδιο νομοθεσίας. Συνεπώς, η ΕΕ έχει αποδείξει ότι μπορεί να ασκήσει σημαντική επιρροή σε εθνικές πολιτικές σχετικά με τη θανατική ποινή, και δεν πρέπει να διστάζουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την επιρροή.

  Elena Valenciano Martínez-Orozco (PSE). – (ES) Κυρία Πρόεδρε, εχθές, ο Robert Wilson, 24 ετών, καταδικάστηκε σε θάνατο από ένα σώμα ενόρκων στην Νέα Υόρκη. Αυτή είναι η πρώτη θανατική ποινή που επιβλήθηκε σε αυτήν την πολιτεία τα τελευταία 50 χρόνια.

Πρόκειται για ακόμη ένα τραγικό παράδειγμα της παρούσας απειλής στις παγκόσμιες αξίες που όλοι υπερασπιζόμαστε εδώ σήμερα, παρά την ιδιαίτερα αξιόλογη πρόοδο που έχει σημειωθεί σε χώρες όπως η Λιβερία, το Μεξικό, οι Φιλιππίνες και η Μολδαβία.

Πρέπει, ωστόσο, να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για να διασφαλίσουμε ότι κάποιες άλλες χώρες, όπως η Κίνα, με περίπου δύο χιλιάδες επίσημες εκτελέσεις ετησίως –οκτώ χιλιάδες, σύμφωνα με ανεπίσημα στοιχεία– θα προσχωρήσουν στο παγκόσμιο δικαιοστάσιο και θα αναστείλουν τις εκτελέσεις τους.

Πρέπει να υποστηρίξουμε την ιρανική κοινωνία των πολιτών, η οποία εξεγείρεται κατά της θανατικής ποινής. Το Ιράν έχει έναν από τους υψηλότερους αριθμούς εκτελέσεων: 177 το 2006. Επιπλέον, έχει παραβεί το δικαιοστάσιο για τους λιθοβολισμούς και έξι γυναίκες σήμερα στο Ιράν έχουν καταδικαστεί σε θάνατο διά λιθοβολισμού.

Πάνω από όλα, απευθύνουμε έκκληση στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια χώρα οι αποφάσεις της οποίας έχουν τεράστια επίδραση στην παγκόσμια πολιτική, να υποστηρίξει την ιταλική πρωτοβουλία για τη θέσπιση ενός παγκόσμιου δικαιοστασίου για τη θανατική ποινή η οποία θα εγκριθεί –με την υποστήριξη αυτού του Κοινοβουλίου, ελπίζω– στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών.

Όπως είπαν και άλλοι ομιλητές εδώ σήμερα, το δικαιοστάσιο είναι ένα ουσιαστικό πρώτο βήμα προς την κατάργηση. Αυτή είναι πιθανότατα μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα στις αρχές αυτού του αιώνα.

  Sarah Ludford (ALDE). – (EN) Κυρία Πρόεδρε, παγκοσμίως, 20 000 άτομα είναι καταδικασμένα σε θάνατο και περιμένουν να φονευθούν από τις ίδιες τις κυβερνήσεις τους. Δυστυχώς, από αυτά τα άτομα, περισσότερα από 3 000 βρίσκονται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν ξεχωρίζω τις ΗΠΑ επειδή είναι η χειρότερη χώρα σε αυτόν τον τομέα –η χειρότερη είναι η Κίνα, με 80% των εκτελέσεων– αλλά επειδή έχουμε υψηλές προσδοκίες για τους Αμερικανούς. Το μεγάλο επίτευγμα θα ήταν μια αλλαγή στάσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, και υπάρχουν τέτοιες ενδείξεις. Ο αριθμός των εκτελέσεων στις πολιτείες των ΗΠΑ έχει μειωθεί δραστικά μετά το 1999: το εν λόγω έτος οι εκτελέσεις ήταν 277, ενώ το 2005 ο αριθμός των εκτελέσεων ήταν 128. Δώδεκα πολιτείες έχουν πλέον καταργήσει τη θανατική ποινή, χωρίς να υπολογίζουμε το Τέξας, στο οποίο πραγματοποιήθηκε το ένα τρίτο των 1 100 εκτελέσεων στις ΗΠΑ τα τελευταία 30 χρόνια.

Φρονώ ότι η Επιτροπή και η Προεδρία πρέπει να είναι πιο δραστήριες και λιγότερο διστακτικές στην προσπάθεια εφαρμογής δικαιοστασίου και κατάργησης παγκοσμίως της θανατικής ποινής μέσω ψηφίσματος της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών. Όπως και σε άλλους τομείς της πολιτικής για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως για παράδειγμα οι έκτακτες μεταφορές κρατουμένων και οι καταχρήσεις στο πλαίσιο του αγώνα κατά της τρομοκρατίας, η ΕΕ δεν είναι πάντα όσο αποτελεσματική θα ήθελε το Κοινοβούλιο ως προς την πρακτική εφαρμογή των αρχών της.

  Κυριάκος Τριανταφυλλίδης (GUE/NGL). – Κυρία Πρόεδρε, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, όλα τα κράτη μέλη της Ένωσης έχουν επικυρώσει το Έκτο Πρωτόκολλο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την κατάργηση της θανατικής ποινής. Τρέφουμε, επίσης, την ελπίδα ότι η τελευταία θα καταργηθεί τόσο διά νόμου, αλλά και στην πράξη, σε όλες τις χώρες του κόσμου –είτε εν καιρώ ειρήνης είτε εν καιρώ πολέμου– με αποτέλεσμα να υπάρξει βελτίωση στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να ενισχυθεί η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αυτά άλλωστε τόνισαν το Συμβούλιο και η Επιτροπή σήμερα.

Επιτρέψτε μου όμως να σας ρωτήσω εάν μεριμνήσαμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια του δικτάτορα Σαντάμ Χουσεΐν και των συγκρατούμενών του, που έγιναν τροφή για τους ηδονοβλεψίες όλου του κόσμου. Αυτός είναι ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως παγκόσμιος παράγοντας σταθεροποίησης;

Τι να πει κανείς και για τις δηλώσεις της Υπουργού Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, κυρίας Becket, η οποία τόνισε ότι ο Χουσεΐν εισέπραξε απλά αυτό που έπρεπε και ότι αποδόθηκε δικαιοσύνη.

Τι να πιστέψει ο ευρωπαίος πολίτης όταν διαβάζει τις καταδικαστικές δηλώσεις του Συμβουλίου από τη μια, και, από την άλλη ακούει τα χλευαστικά σχόλια των Υπουργών που το απαρτίζουν; Ας σοβαρευτούμε, γιατί στο τέλος απλά κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας.

  Jim Allister (NI). – (EN) Κυρία Πρόεδρε, οφείλω να δηλώσω ότι η αλαζονεία αυτής της ΕΕ δεν έχει όρια. Δεν της αρκεί να στερεί από τα κράτη μέλη της το δικαίωμα να καταφεύγουν στο έσχατο αποτρεπτικό μέσο – τη θανατική ποινή. Θέλει τώρα να επιβάλει την ίδια άποψη και στον υπόλοιπο κόσμο.

Παρότι η κατάσταση όσον αφορά τις βουλγάρες νοσηλεύτριες στη Λιβύη είναι απαράδεκτη, και το Σώμα είναι εύλογο να διαμαρτύρεται έντονα για αυτήν την κατάσταση, δεν δικαιολογείται να απαιτούμε την παγκόσμια κατάργηση της θανατικής ποινής. Η παράνομη κράτηση είναι απαράδεκτη, όμως δεν μπορεί να οδηγήσει κανέναν λογικό άνθρωπο να αντιταχθεί σε κάθε μορφή κράτησης. Όχι, η άποψή μου είναι ότι, εφόσον υπάρχει ένα δίκαιο, διαφανές δικαστικό σύστημα το οποίο σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και προσφέρει αξιόπιστες διαδικασίες άσκησης έφεσης, ένα κυρίαρχο κράτος έχει σαφώς το δικαίωμα να εφαρμόζει τη θανατική ποινή για κακουργήματα, εφόσον αυτό ορίζει η δημοκρατικώς εκπεφρασμένη βούληση του λαού του. Αυτός, και όχι εμείς, έχει το δικαίωμα να επιλέγει τα μέτρα που θεωρεί κατάλληλα.

  Carlo Casini (PPE -DE). – (IT) Κυρία Πρόεδρε, χαίρομαι ιδιαίτερα που λαμβάνω τον λόγο καθώς κατάγομαι από την Τοσκάνη όπου στις 30 Νοεμβρίου 1786 καταργήθηκε για πρώτη φορά στην Ιστορία η θανατική ποινή. Αισθάνομαι ακόμη συγκίνηση όταν ενθυμούμαι ότι το 1987, μαζί με τη Διεθνή Αμνηστία και το Ιταλικό Κίνημα για τη Ζωή, πετύχαμε στις Ηνωμένες Πολιτείες τη μετατροπή της θανατικής ποινής για την Paula Cooper, μια δεκαεξάχρονη αφροαμερικανή που ήλθε αργότερα να με ευχαριστήσει.

Δεν ξεχνώ επίσης ότι, ως μέλος του ιταλικού κοινοβουλίου, κατέθεσα πρόταση με την οποία επετεύχθη η διά νόμου κατάργηση της θανατικής ποινής από τον στρατιωτικό πολεμικό κώδικα και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο με απασχόλησε πολύ το ζήτημα. Προσεγγίζω με αισιοδοξία την ιστορία του ανθρώπου, η οποία, παρά τις αρνητικές στιγμές της, αποτελεί μια επίπονη πορεία προς το καλό, υπό την ώθηση μιας ολοένα και πιο προφανούς και αποφασιστικής αξίας: της αξιοπρέπειας κάθε ανθρώπου. Η αξιοπρέπεια αυτή είναι τόσο ισχυρή που δεν επιδέχεται διαβαθμίσεις και, κατά συνέπεια, επιβάλλει την ισότητα όλων, όποιες και εάν είναι οι συνθήκες της ανθρώπινης ζωής. Η αξία αυτή είναι επίσης άφθαρτη: ούτε τα χέρια ενός εγκληματία δεν μπορούν να εξαλείψουν τα ίχνη της από το πρόσωπο του ίδιου του ανθρώπου που διέπραξε το έγκλημα.

Κανείς δεν μπορεί να αφαιρεί τη ζωή και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, ούτε τα μεμονωμένα κράτη. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο πρέπει να καταργηθεί η θανατική ποινή. Όλοι οι άλλοι πρακτικοί λόγοι, τους οποίους γνωρίζω καλά, μπορούν να αντικρουστούν, αλλά αυτός όχι. Η Ευρώπη που επιθυμεί να οικοδομήσει την ταυτότητά της βασιζόμενη κυρίως στην αξιοπρέπεια και στα ανθρώπινα δικαιώματα, και όχι τόσο στον ανταγωνισμό και στην αγορά, δεν μπορεί να σιωπά.

Αυτήν τη στιγμή δεν θέλω να αναφερθώ στις ανακολουθίες. Θα έλθει η ώρα που η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το συνεπακόλουθο δικαίωμα στη ζωή θα επεκταθούν και σε άλλες σφαίρες της ανθρώπινης ζωής, όπου σήμερα δυστυχώς επισκιάζονται ακόμη και στο εσωτερικό της Ένωσής μας: στις πλέον σημαντικές εκφάνσεις της φτώχειας και της ανθρώπινης αλλοτρίωσης που είναι η γέννηση και ο θάνατος.

  Ignasi Guardans Cambó (ALDE). – (ES) Κυρία Πρόεδρε, η απόρριψη της θανατικής ποινής δεν είναι θέμα ηθικής ανωτερότητας, ούτε κηρύγματος σε κάποιους, ούτε συλλογικού στόμφου εκ μέρους της Ευρώπης. Είναι συνεπής με μια βασική πίστη στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, με πολλά έτη εμπειρίας της απόλυτης ματαιότητας της θανατικής ποινής και του φόβου του σοβαρού και καλά τεκμηριωμένου κινδύνου της άδικης εφαρμογής της, ακόμη και αν πρόκειται για μία μόνο συγκεκριμένη περίπτωση (και υπήρξαν πολλές, δυστυχώς).

Η Ευρώπη πρέπει να συγκεντρωθεί σε αυτό που είναι εφικτό, χωρίς να ξεχνάει τον απώτερο στόχο. Αυτό που είναι εφικτό είναι να απαιτήσουμε θαρραλέα ένα δικαιοστάσιο, σε όλο τον κόσμο, αρχίζοντας από τους πλησιέστερους εταίρους μας, χωρίς να ξεχνάμε –επιμένω– τον απώτερο στόχο, ο οποίος θα ήταν η καθολική κατάργηση της θανατικής ποινής.

Πρέπει να διαμαρτυρηθούμε κατά της θανατικής ποινής, αλλά αυτό πρέπει να συμπεριλαμβάνει τη θανατική ποινή στον Σαντάμ Χουσεΐν, καθώς και τη θανατική ποινή στο άτομο που καταδικάστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, κατόπιν μιας δίκης ουσιαστικά χωρίς υπεράσπιση, για ένα έγκλημα που διέπραξε όταν ήταν ανήλικος.

Αυτές οι θανατικές ποινές, κυρία Επίτροπε, πρέπει να καταδικαστούν εξίσου απερίφραστα με τη θανατική ποινή που επιβλήθηκε στον Σαντάμ Χουσεΐν· δεν πρέπει να έχουμε δύο μέτρα και σταθμά, διότι αν αυτό που υποστηρίζουμε είναι η καταπολέμηση της θανατικής ποινής, εκείνοι οι λίγο-πολύ ανώνυμοι κρατούμενοι που δεν είχαν πρακτικά κανένα δικαίωμα υπεράσπισης αξίζουν την υποστήριξή μας ακόμη περισσότερο από ό,τι ένας εγκληματίας όπως ο Σαντάμ Χουσεΐν.

  Bogusław Sonik (PPE-DE). – (PL) Κυρία Πρόεδρε, η πολιτική, θρησκευτική και νομική συζήτηση για το κατά πόσον πρέπει να εφαρμόζεται ή όχι η θανατική ποινή βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και πολλές δεκαετίες και θα συνεχιστεί και στο μέλλον. Ο διάσημος συγγραφέας Αλμπέρ Καμύ τάχθηκε εναντίον της στην εποχή του, ενώ και ο Robert Badinter, πρώην υπουργός Δικαιοσύνης της Γαλλίας, είχε πρωτοστατήσει σε πολυετή νομικό αγώνα για την κατάργησή της σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Κατά κανόνα, σε τόσο θερμές συζητήσεις οι συνομιλητές επικαλούνται σοβαρά ηθικά επιχειρήματα, καθώς και το αναφαίρετο δικαίωμα στη ζωή. Παρατίθενται επίσης τρομακτικά στατιστικά στοιχεία σχετικά με τους αριθμούς των εκτελέσεων σε χώρες όπως η Κίνα ή η Ινδία. Η μεγαλύτερη δημοκρατία του κόσμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες, τοποθετείται στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Οι ρωμαιοκαθολικοί που αντιτίθενται στη θανατική ποινή και αυτοί που την υποστηρίζουν προσπαθούν να στηρίξουν απολύτως αντικρουόμενα μεταξύ τους επιχειρήματα στις ίδιες πηγές, δηλαδή στα Ευαγγέλια, στην Κατήχηση και σε παπικές εγκυκλίους. Είναι πολύ δύσκολο να δικαιολογήσει κανείς στις οικογένειες και τα προσφιλή πρόσωπα ανθρώπων, συχνά παιδιών, που έχουν δολοφονηθεί με άγριο τρόπο ότι δεν πρέπει να επιβληθεί η θανατική ποινή στους υπεύθυνους για τα εγκλήματα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, τα συναισθήματά τους τούς ωθούν να επιθυμούν διαφορετικές λύσεις.

Προέρχομαι από μια χώρα η οποία υπέφερε κάτω από τον βαρύ ζυγό του ολοκληρωτικού ναζιστικού καθεστώτος του Χίτλερ και, στη συνέχεια, υπό τον σοβιετικό κομμουνισμό. Θέλω να επισημάνω ότι η εφαρμογή της θανατικής ποινής αποτελεί κεντρικό στοιχείο κάθε δικτατορίας. Όταν ανατρέχω στα γεγονότα που σημάδεψαν τη χώρα μου, την Πολωνία, κατά την περίοδο στην οποία αναφέρθηκα προηγουμένως, βλέπω τις στρατιές ολόκληρες των καλύτερων γιων και θυγατέρων της Πολωνίας που δολοφονήθηκαν, μετά από καταδίκες που επιβλήθηκαν σε κομμουνιστικά ψευδοδικαστήρια. Έχοντας εξετάσει και τις δύο πλευρές όσον αφορά τη θανατική ποινή, οφείλω να δηλώσω ότι η κατάργησή της είναι επιβεβλημένη προκειμένου να σταματήσει η τρέλα των φανατικών που είναι διατεθειμένοι να χρησιμοποιήσουν το δικαστικό σύστημα για να εξοντώσουν τους αντιπάλους τους. Το καλύτερο που μπορούν να κάνουν οι συμπολίτες αυτών των δολοφονηθέντων ηρώων τόσα χρόνια μετά, μετά την αποκατάσταση της ελευθερίας, είναι να χτίσουν μνημεία προς τιμήν τους.

Αυτό μου δίδαξε η ιστορία της γενιάς των γονιών και των παππούδων μου, καθώς και της δικής μου γενιάς. Μόνο μία από τις 1 500 θανατικές καταδίκες που εκτελέστηκαν στην Πολωνία κατά τη διάρκεια του Σταλινισμού αφορούσε κοινό εγκληματία. Το τίμημα του περιορισμού της δράσης των δικτατόρων διαφόρων πολιτικών αποχρώσεων μπορεί κάλλιστα να είναι ότι, αντί να αποκεφαλιστούν, οι εγκληματίες που αξίζουν αυτήν την ύστατη των ποινών θα είναι υποχρεωμένοι να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους στη φυλακή, χωρίς δυνατότητα αναστολής. Εν τοιαύτη περιπτώσει, θεωρώ ότι είναι ένα τίμημα που αξίζει να καταβάλουμε, όσο οδυνηρό και αν μπορεί να φαίνεται.

  Justas Vincas Paleckis (PSE). – (LT) «Η θανατική ποινή είναι η πιο φοβερή μέθοδος δολοφονίας, διότι εκτελείται με τη συναίνεση της κοινότητας». Με αυτά τα λόγια του Τζορτζ Μπέρναρντ Σο, τα οποία ακούστηκαν σχεδόν πριν από έναν αιώνα, συμφωνεί όλο και μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων και η πλειονότητα των χωρών του κόσμου. Δυστυχώς, το φυσικό ανθρώπινο δικαίωμα στη ζωή εξακολουθεί να αγνοείται σε 68 χώρες. Η θανατική ποινή εκτελείται συχνότερα όχι μόνο στην Ασία αλλά και στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Θα έλεγα μάλιστα ότι η εκτέλεση του Σαντάμ Χουσεΐν έχει καταστεί σύμβολο ανικανότητας. Μας προσφέρεται τώρα η εξαιρετική ευκαιρία να συνεργαστούμε στενά με την ιταλική κυβέρνηση για να επιδιώξουμε την κατάργηση της θανατικής ποινής σε κάθε χώρα του κόσμου. Η αντίθεση στη θανατική ποινή είναι μία από τις αξίες που ενώνουν τις χώρες της ΕΕ· συνεπώς, η φωνή της Ένωσης σε αυτό το θέμα έχει κύρος. Ευελπιστώ ότι η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών θα στηρίξει το προτεινόμενο δικαιοστάσιο όσον αφορά την εφαρμογή της θανατικής ποινής, με απώτερο στόχο την κατάργησή της. Συγχρόνως, οφείλουμε να καταδικάσουμε τις δηλώσεις ορισμένων επισήμων εκπροσώπων των νέων χωρών της ΕΕ σχετικά με το ενδεχόμενο νομιμοποίησης της θανατικής ποινής. Η παγκόσμια κοινή γνώμη πρέπει να προσανατολιστεί προς την κατεύθυνση της Ευρώπης.

  Genowefa Grabowska (PSE). – (PL) Κυρία Πρόεδρε, το άρθρο 1 του πρόσθετου πρωτοκόλλου αριθ. VI στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών ορίζει: «Η θανατική ποινή καταργείται. Κανείς δεν μπορεί να καταδικαστεί σε μια τέτοια ποινή, ούτε να υποβληθεί στην εκτέλεσή της». Το εν λόγω πρωτόκολλο θεσπίστηκε το 1983 και αντικατοπτρίζει τον τρόπο σκέψης και δράσης των κρατών μελών της Ένωσης. Είναι επίσης η στάση την οποία έχουν υιοθετήσει τα περισσότερα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης. Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα από τα ευρωπαϊκά πρότυπα προάσπισης των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Το ερώτημα όσον αφορά το κατά πόσον η κατάργηση της θανατικής ποινής έχει αξία μόνο για την Ευρώπη είναι ρητορικό. Η απάντηση είναι σαφώς αρνητική. Κάθε άτομο έχει μόνο μία ζωή και αυτή η ζωή πρέπει να προστατεύεται. Πρέπει, συνεπώς, να στηρίξουμε το δικαιοστάσιο για τη θανατική ποινή στους κόλπους των Ηνωμένων Εθνών. Γνωρίζουμε ότι η θανατική ποινή είναι ριζωμένη σε μια νοοτροπία εκδίκησης και ανταπόδοσης από την οποία η ανθρωπότητα πρέπει να αποδεσμευτεί. Είναι πολύ εύκολο να διαγραφεί η θανατική ποινή από τους ποινικούς κώδικες. Το μόνο που απαιτείται είναι η βούληση των νομοθετών να το πράξουν. Μας είναι πολύ πιο δύσκολο να την απορρίψουμε σε συναισθηματικό επίπεδο, να αναγνωρίσουμε ότι αποτελεί μια ανήθικη ποινή και να την καταδικάσουμε για πάντα στην ανθρώπινη συνείδηση. Ωστόσο, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι, εάν αρνηθούμε να το πράξουμε, θα είμαστε υποχρεωμένοι να συνεχίσουμε να αναρωτιόμαστε αν, στον 21ο αιώνα, ο άνθρωπος μπορεί να σκοτώνει τον συνάνθρωπό του στο όνομα του νόμου.

  Józef Pinior (PSE). – (PL) Κυρία Πρόεδρε, η Ευρωπαϊκή Ένωση υποστηρίζει με συνέπεια την κατάργηση της θανατικής ποινής από το 1998 . Τον Οκτώβριο του 2003, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε ψήφισμα στο οποίο καλούσε τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και τα κράτη μέλη της Ένωσης να ασκήσουν πιέσεις στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών για τη θέσπιση δικαιοστασίου για την εφαρμογή της θανατικής ποινής. Τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και τα κράτη μέλη της Ένωσης πρέπει να διασφαλίσουν ότι το θέμα της θανατικής ποινής θα αντιμετωπιστεί εκ νέου στους κόλπους της τρέχουσας Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών. Δρώντας εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα κράτη μέλη πρέπει να επιδιώξουν την κατάθεση σχεδίου ψηφίσματος για την εφαρμογή γενικού δικαιοστασίου ως προς την εφαρμογή της θανατικής ποινής, με απώτερο σκοπό την πλήρη κατάργησή της. Πρέπει να εξασφαλίσουν τη μέγιστη δυνατή στήριξη αυτού του ψηφίσματος μεταξύ των κρατών μελών του ΟΗΕ. Τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και τα κράτη μέλη της Ένωσης πρέπει να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να εξασφαλίσουν, το ταχύτερο δυνατόν, μια ψηφοφορία με θετικό αποτέλεσμα στους κόλπους της τρέχουσας Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών.

  Παναγιώτης Μπεγλίτης (PSE). – Κυρία Πρόεδρε, το γεγονός ότι στη σημερινή συζήτηση επικρατεί η ευρύτερη συναίνεση των πολιτικών ομάδων, επιβεβαιώνει ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μπορεί να αποτελέσει τον εγγυητή του ευρωπαϊκού δημοκρατικού πολιτισμού, της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, του δικαιώματος στη ζωή.

Έχει αποδειχθεί, κυρία Πρόεδρε, ότι η θανατική ποινή όχι μόνον δεν αποτρέπει το έγκλημα αλλά τροφοδοτεί το μίσος και τη βία. Στη βαρβαρότητα μιας εγκληματικής πράξης ο πολιτισμένος κόσμος δεν μπορεί να απαντήσει με τη βαρβαρότητα του θανάτου.

Χαιρετίζουμε την πρωτοβουλία της Ιταλικής Κυβέρνησης Prodi, καθώς επίσης και την υποστήριξη που της παρέχει ο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Γιώργος Παπανδρέου. Θα πρέπει όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να επικυρώσουν ασφαλώς το προαιρετικό πρωτόκολλο του ΟΗΕ, το 13ο Πρωτόκολλο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Θα έλεγα, όμως, ότι όλα τα κράτη μέλη θα πρέπει να ενσωματώσουν στην εσωτερική συνταγματική τους τάξη, πρόνοια υπέρ της κατάργησης της θανατικής ποινής.

Τελειώνοντας, κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα να πω, ότι δεν πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός ότι σήμερα στις ευρωπαϊκές κοινωνίες υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό πολιτών που τάσσεται ακόμη υπέρ της θανατικής ποινής, και ως εκ τούτου πρέπει να δουλέψουμε και προς αυτήν την κατεύθυνση, μαζί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με προγράμματα μέσα από τη δημοκρατική διαβούλευση για να πειστούν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες.

  Günter Gloser, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (DE) Κυρία Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, αυτή η συζήτηση έδειξε πόσο μεγάλη συμφωνία υπάρχει στην Ευρωπαϊκή Ένωση για έναν από τους πιο βασικούς στόχους της πολιτικής για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στη συζήτηση αναφέρθηκε πολλές φορές η πρωτοβουλία της Ιταλίας, για την οποία δεν πρέπει να υπάρξει παρεξήγηση. Το θέμα δεν είναι αν θα υπάρξει αυτή η πρωτοβουλία ή ποιος είναι ο στόχος της, αλλά το πώς θα γίνει, καθώς–φυσικά– και το πότε, πρόκειται δηλαδή για τη διαδικασία και όχι για το περιεχόμενο.

Κυρία Επίτροπε, προηγουμένως διασαφηνίσατε ξεκάθαρα ότι στη Γενική Συνέλευση της 19ης Δεκεμβρίου 2006, 85 κράτη υποστήριξαν τη δήλωση που αναγνώσθηκε. Αυτό είναι ενθαρρυντικό, από την άλλη όμως πρέπει επίσης να διευκρινίσουμε και να εξετάσουμε αν μπορούμε γενικά να επιτύχουμε τον στόχο μας, γιατί μέχρι τώρα τη δήλωση αυτή υποστηρίζουν μόνο 21 από τα 47 μέλη του νέου Συμβουλίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στη Γενεύη. Αυτό σημαίνει απλά πως δεν έχουμε ακόμα πλειοψηφία.

Παρόμοια είναι η κατάσταση στην τρίτη επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών. Όπως είπα ήδη νωρίτερα στη δήλωσή μου, τώρα το θέμα είναι η ανάληψη πρωτοβουλιών σε διάφορους τομείς. Το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων και Εξωτερικών Σχέσεων ανέπτυξε επίσης μια στρατηγική για την επίτευξη του στόχου που αναφέρατε όλοι στις αγορεύσεις σας. Σήμερα δεν γνωρίζουμε ακόμα πότε θα μπορέσουμε να τον υλοποιήσουμε, όμως μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι θα υποστηρίξουμε τις προσπάθειές σας. Σε αυτό άλλωστε συμφωνεί η Προεδρία με την Επιτροπή, γιατί η οριστική κατάργηση της θανατικής ποινής είναι και δικό μας μέλημα.

  Benita Ferrero-Waldner, Μέλος της Επιτροπής. – (EN) Κυρία Πρόεδρε, συνυπογράφω τα όσα ανέφερε μόλις ο Προεδρεύων του Συμβουλίου. Φρονώ ότι επικρατεί ευρεία συναίνεση σε αυτό το Σώμα και σε όλα τα θεσμικά όργανα της ΕΕ όσον αφορά την ουσία της σημερινής συζήτησης και τους στόχους που επιδιώκουμε, αλλά οφείλουμε ενίοτε να εξετάζουμε ποιο πρέπει να είναι το επόμενο βήμα τακτικής.

Θέλω να διευκρινίσω ότι η Επιτροπή τάσσεται ασφαλώς υπέρ της εφαρμογής δικαιοστασίου, το οποίο μπορεί να αποτελέσει σημαντικό ενδιάμεσο βήμα με απώτερο στόχο την πλήρη κατάργηση της θανατικής ποινής. Στηρίζουμε, βεβαίως, την ιταλική πρωτοβουλία και την πρόταση ψηφίσματος του Κοινοβουλίου, όμως οφείλουμε να εξετάσουμε –και αυτό διακυβεύεται εν προκειμένω– την πτυχή της τακτικής. Πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι η σχεδιαζόμενη πρωτοβουλία στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών θα είναι επιτυχής; Πρέπει να μεριμνήσουμε για την πολύ καλή προετοιμασία του θέματος. Πρέπει να απευθυνθούμε σε όλα τα μέλη του ΟΗΕ, ενώ απαιτείται εύστοχος συγχρονισμός για την εκκίνηση της πρωτοβουλίας όσον αφορά ένα τέτοιο παγκόσμιο δικαιοστάσιο.

Αναπτύσσουμε επίσης έντονη δραστηριότητα όχι μόνο σε επίπεδο ΟΗΕ, αλλά και σε διμερές επίπεδο· καταβάλλουμε προσπάθειες είτε έχουμε να κάνουμε με την Κίνα είτε με το Περού. Για παράδειγμα, έχω απευθύνει επιστολή στον Πρόεδρο του Περού στην οποία του εξέφρασα τη βαθύτατη ανησυχία μας, και θεωρώ ότι υπάρχουν ακόμη ελπίδες να μην περάσει αυτό το μέτρο.

Θέλω επίσης να ευχαριστήσω το Κοινοβούλιο, το οποίο έχει δυνατότητες σε αυτόν τον τομέα. Τις έχει εκμεταλλευτεί στο παρελθόν, και ενδεχομένως μπορεί να τις εκμεταλλευτεί ακόμη περισσότερο συζητώντας με τις διάφορες αντιπροσωπείες. Πολύ συχνά, όπως ανέφερα και προηγουμένως, το θέμα αυτό έχει εσωτερικό χαρακτήρα, και όσο περισσότερο συνδιαλέγεται το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με τα εθνικά κοινοβούλια τόσο περισσότερο μπορούμε να επηρεάσουμε τις αποφάσεις στον τομέα αυτόν.

  Πρόεδρος. – Έχω λάβει έξι προτάσεις ψηφίσματος⁽¹⁾ σύμφωνα με το άρθρο 103, παράγραφος 2, του Κανονισμού.

Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί την Πέμπτη, στις 23.30 .

(1) βλ. συνοπτικά πρακτικά.