Hartmut Nassauer (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να προτείνω να κάνουμε χρήση της δυνατότητας που δίνει το άρθρο 168 παράγραφος 2 του Κανονισμού μας και να γίνει αναπομπή αυτής της έκθεσης στην επιτροπή. Το λέω αυτό επειδή γνωρίζω το πρόβλημα του άρθρου 90. Η έκθεση ασφαλώς περιγράφει με ακρίβεια την κατάσταση των ντάλιτ, των επονομαζόμενων «άθικτων» της Ινδίας, και είναι επίσης προφανές ότι όλοι θεωρούμε αυτές τις συνθήκες απαράδεκτες και είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε ό,τι μπορούμε για το θέμα αυτό. Ωστόσο, φαίνεται επίσης ότι η Ινδία προέβαλε σοβαρές αντιρρήσεις για την έκθεση αυτή επειδή αναφέρεται στο σύστημα των καστών στην Ινδία και, ως εκ τούτου, ασχολείται με κάτι που αποτελεί μέρος της παράδοσης και του πολιτισμού της χώρας αυτής.
Γι’ αυτό, ζητώ να εξεταστεί μήπως θα ήταν σκόπιμο προς το συμφέρον αυτού που επιδιώκουμε να ξανασυζητηθεί το θέμα στην επιτροπή, ακόμη κι αν το αποτέλεσμα που θα προκύψει έτσι αργότερα δεν διαφέρει καθόλου από την παρούσα πρόταση ψηφίσματος. Θα ήταν, ωστόσο, σκόπιμο να μιλήσουμε ξανά με τις αρχές της Ινδίας, διότι συμβαίνει πολλές φορές να επισημαίνουμε εμείς οι Ευρωπαίοι τα λάθη άλλων και να τους λέμε τι να κάνουν και αυτό τείνει να μας εμποδίζει στην επίτευξη των στόχων μας. Για τον λόγο αυτόν υποστηρίζω ότι είναι πιο σοφό να ενεργήσουμε με αυτόν τον τρόπο.
Hannes Swoboda (PSE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, αν άκουσα καλά, είπατε ότι αυτή η πράξη, βάσει του άρθρου 90, εγκρίνεται διότι δεν υπήρξαν αντιρρήσεις.
Δεύτερον, οι πρεσβείες παρεμβαίνουν διαρκώς σε αυτά που κάνουμε, και αυτό κάνει τώρα και η πρεσβεία της Ινδίας, εμείς ωστόσο δεν μιλάμε εξ ονόματος οποιασδήποτε πρεσβείας, αλλά ενός λαού και συνεπώς θα πρέπει να παραμείνουμε στο ψήφισμα με τη σημερινή μορφή του.
Charles Tannock (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, έχω μια τελείως διαφορετική παρατήρηση να κάνω. Ήμουν Αντιπρόεδρος της Υποεπιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και αναπληρωτής συντονιστής στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων όταν ανατέθηκε αυτή η έκθεση στην Επιτροπή Ανάπτυξης. Πρόκειται κατά βάση για μια έκθεση για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν ζητήθηκε γνωμοδότηση ούτε από την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων ούτε από την Υποεπιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Δεν μας δόθηκε καμία ευκαιρία να την τροποποιήσουμε. Πρόκειται για μια έκθεση για τα ανθρώπινα δικαιώματα που ανατέθηκε στην Επιτροπή Ανάπτυξης. Δεν ανήκει στην αρμοδιότητα αυτής της επιτροπής.
Δεν είναι απλά θέμα της κυβέρνησης της Ινδίας, είναι θέμα διαδικασίας. Πώς μπορούμε να εξετάσουμε μια έκθεση στην Ολομέλεια χωρίς ψηφοφορία ή χωρίς μια ευκαιρία να την τροποποιήσουμε όταν οι καθ’ ύλην αρμόδιες επιτροπές δεν είδαν ποτέ την έκθεση, δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να διορθώσουν τις πραγματολογικές ανακρίβειες; Δεν είναι σωστό!
(Χειροκροτήματα)
Daniel Cohn-Bendit (Verts/ALE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, όπως είπε ο κ. Swoboda, έχει ήδη εγκριθεί και έτσι η συζήτηση τελείωσε και κάθε άλλη σκέψη είναι περιττή. Αν ο κ. Nassauer και ο κ. Tannock θέλουν να εκπονήσουν μια άλλη έκθεση, θα πρέπει να αρχίσουν από την αρχή και θα ψηφίσουμε γι’ αυτό μετά από πέντε χρόνια.
Nirj Deva (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, ως διαπραγματευτής επί αυτής της έκθεσης στην Επιτροπή Ανάπτυξης, αναγνωρίζω την παρατήρηση του συναδέλφου μου κ. Tannock, διότι αν έχουμε μια Υποεπιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η εν λόγω έκθεση θα έπρεπε να είχε παραπεμφθεί σε αυτήν την επιτροπή για σχολιασμό. Ανατέθηκε μόνο στην Επιτροπή Ανάπτυξης, αλλά θα έπρεπε να είχε παραπεμφθεί στην Υποεπιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα επειδή πρόκειται κατά κύριο λόγο για μια έκθεση σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Συνιστώ, επομένως, να αναπέμψουμε την έκθεση σε επιτροπή και να καλέσουμε την Υποεπιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων να γνωμοδοτήσει.
(Χειροκροτήματα)
Neena Gill (PSE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, ως πρόεδρος της Αντιπροσωπείας για τις σχέσεις με τις χώρες της Νότιας Ασίας και την Ένωση για την Περιφερειακή Συνεργασία της Νότιας Ασίας (SAARC), αναγνωρίζω ότι πρόκειται για μια πολύ ευαίσθητη έκθεση. Ωστόσο, οφείλουμε επίσης να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχουν ορισμένες πραγματολογικές ανακρίβειες σε αυτήν.
Για διαδικαστικούς λόγους, αυτή η έκθεση εγκρίθηκε από την Επιτροπή Ανάπτυξης στις 19 Δεκεμβρίου 2006 και η προθεσμία ήταν στις 15 Ιανουαρίου 2007. Το μεγαλύτερο μέρος της περιόδου που μεσολάβησε χάθηκε από τις διακοπές των Χριστουγέννων. Εξετάσαμε τα θέματα, διεξαγάγαμε αρκετές συνεδριάσεις, έχουμε γνώμες και ζητώ ως πρόεδρος αντιπροσωπείας να μας δοθεί η ευκαιρία να εκφράσουμε την άποψή μας. Υποστηρίζω την αναπομπή στην επιτροπή. Δεν μπορεί να υπάρξει έκθεση χωρίς συζήτηση ή ψηφοφορία. Αποτελεί βραχυκύκλωμα της διαδικασίας δημοκρατικού ελέγχου και πιστεύω ότι είναι σημαντικό να σεβαστούμε αυτό το Σώμα.
(Χειροκροτήματα)
Luisa Morgantini (GUE/NGL). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, θλίβομαι βαθύτατα από το παράδειγμα που δίνουμε όσον αφορά ένα ψήφισμα που συζητήσαμε διεξοδικά στην Επιτροπή Ανάπτυξης και επί του οποίου είχαμε τον χρόνο να καταθέσουμε τροπολογίες. Πρόκειται για ένα ζήτημα που δεν παρεμβαίνει –οπωσδήποτε όχι περισσότερο από πολλά άλλα, πολύ πιο ισχυρά ψηφίσματα που έχει υιοθετήσει το Σώμα– στις εσωτερικές υποθέσεις της Κίνας.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το ζήτημα των καστών είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο, αλλά ακούσαμε τους ντάλιτ, οι οποίοι δεν ζουν μόνο στην Ινδία αλλά και σε πολλές άλλες χώρες: πρόκειται για εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν σε εξευτελιστικές και απάνθρωπες συνθήκες.
Λυπάμαι αλλά πραγματικά νομίζω ότι το Κοινοβούλιό μας δίνει ένα πολύ άσχημο παράδειγμα και πιστεύω, όπως και για όλα τα άλλα ψηφίσματα που υποβάλλονται σε ψηφοφορία, ότι το εν λόγω ψήφισμα, όντας ένα ψήφισμα που έχει ψηφιστεί από την Επιτροπή Ανάπτυξης, πρέπει να υποβληθεί για ψηφοφορία στο Κοινοβούλιο, καθώς αφορά ένα πρόβλημα που έχει να κάνει με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το δικαίωμα εκατομμυρίων ανθρώπων να ζουν με σεβασμό προς τη ζωή και την αξιοπρέπειά τους.
(Χειροκροτήματα)
Πρόεδρος. Κυρίες και κύριοι, πρέπει να κάνουμε αυτό που λέει ο νόμος. Θα σας διαβάσω τώρα το άρθρο 90, παράγραφος 4. Σας παρακαλώ να ακούσετε με προσοχή γιατί πρόκειται για δύσκολη νομική γλώσσα, όμως αυτό είναι το άρθρο που οφείλει να τηρεί ο Πρόεδρος, γιατί πρέπει να τηρεί το ισχύον δίκαιο.
Το άρθρο 90 παράγραφος 4 αναφέρει τα εξής: «Οι συστάσεις που διατυπώνονται με τον τρόπο αυτό εγγράφονται στην ημερήσια διάταξη της περιόδου συνόδου που ακολουθεί αμέσως μετά την υποβολή τους. Σε περίπτωση κατεπείγοντος που αποφασίζεται από τον Πρόεδρο, οι συστάσεις μπορούν να εγγραφούν στην ημερήσια διάταξη της τρέχουσας περιόδου συνόδου. Οι συστάσεις θεωρούνται εγκριθείσες, εκτός εάν τουλάχιστον σαράντα βουλευτές εκφράσουν την αντίρρησή τους γραπτώς πριν από την έναρξη της περιόδου συνόδου· στην περίπτωση αυτή, οι συστάσεις της αρμόδιας επιτροπής τίθενται σε συζήτηση και ψηφοφορία στο πλαίσιο της ημερήσιας διάταξης της ίδιας περιόδου συνόδου. Μια πολιτική ομάδα ή σαράντα τουλάχιστον βουλευτές μπορούν να καταθέσουν τροπολογίες.
Στο σημείο αυτό πρέπει να πω –τηρώντας τον νόμο, όπως οφείλω– ότι δεν υποβλήθηκε πριν από τη συνεδρίαση αυτή γραπτή αίτηση και γι’ αυτό συνιστώ να συνεχίσουν οι αρμόδιες επιτροπές τη συζήτηση του θέματος –που είναι εξαιρετικά ευαίσθητο– και εάν καταλήξουν κάποια άλλη χρονική στιγμή σε κάποιο διαφορετικό αποτέλεσμα, εντάξει. Τώρα όμως πρέπει να ακολουθήσω αυτά που προβλέπει ο Κανονισμός του Σώματος.