Jörg Leichtfried (PSE), γραπτώς. (DE) Εγκρίνω τη σύσταση για την έγκριση συστημάτων διαχωρισμού για την προστασία των επιβατών από μετατοπιζόμενες αποσκευές, τα οποία παρέχονται ως μη γνήσιος εξοπλισμός οχήματος διότι έτσι, πρώτον, διευκολύνεται το εμπόριο μηχανοκίνητων οχημάτων μεταξύ διαφορετικών συμβαλλομένων και δεύτερον, εξασφαλίζεται υψηλό επίπεδο ασφάλειας και προστασίας του περιβάλλοντος.
Ως εκ τούτου, δεν μπορώ παρά να υποστηρίξω την εναρμόνιση των κανόνων που αφορούν τα μηχανοκίνητα οχήματα.
Jörg Leichtfried (PSE), γραπτώς. (DE) Εγκρίνω τον κανονισμό σχετικά με την έγκριση μηχανοκίνητων οχημάτων όσον αφορά το οπτικό πεδίο του οδηγού μηχανοκίνητων οχημάτων. Η εναρμόνιση των κανόνων που αφορούν τα μηχανοκίνητα οχήματα αφενός θα περιορίσει τα εμπόδια στο εμπόριο μεταξύ διαφορετικών συμβαλλομένων και αφετέρου θα εξασφαλίσει υψηλές προδιαγραφές ασφαλείας.
Το σχέδιο θα εξασφαλίσει επαρκές οπτικό πεδίο μέσω του παρμπρίζ και άλλων παραθύρων του οχήματος και αυτό πρέπει οπωσδήποτε να υποστηριχθεί για χάρη της γενικής ασφάλειας.
Glyn Ford (PSE), γραπτώς. (EN) Θα υποστηρίξω αυτήν την έκθεση που ενισχύει τη συμφωνία μας με τη Δημοκρατία της Κορέας για επιστημονική και τεχνολογική συνεργασία. Η Σεούλ αποτελεί έναν ολοένα και σημαντικότερο παγκόσμιο βιομηχανικό εταίρο και είναι ζωτικής σημασίας να συνεργαστεί η ΕΕ με αυτήν τη χώρα, η οποία παραδοσιακά διατηρούσε στενότερες σχέσεις με τις ΗΠΑ και όχι με εμάς. Πιστεύω ότι αυτή η συμφωνία θα καλύψει την επιστημονική και τεχνολογική έρευνα στη Βιομηχανική Ζώνη Kaesong, η οποία διοικείται από κοινού από τη Βόρεια και τη Νότια Κορέα και σε αυτό το πλαίσιο είμαι βέβαιος ότι η Δημοκρατία της Κορέας θα χαιρετίσει τη δέσμευσή μας, η οποία επί του παρόντος δεν παρέχεται από την Ουάσινγκτον.
Γεώργιος Τούσσας (GUE/NGL), γραπτώς. – Είμαστε ριζικά αντίθετοι με την πρόταση του Συμβουλίου σχετικά με την επιστημονική συνεργασία της ΕΕ με την Κορέα, γιατί ο προσανατολισμός και ο κατακερματισμός της έρευνας συμβάλλει στην κερδοφορία των μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων, γενικότερα δε του κεφαλαίου. Είναι σε αντίθεση με τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων. Οι λαοί έχουν συμφέρον να αντιπαλέψουν αυτή την αντιδραστική επιλογή για την έρευνα και παρόμοιες συμφωνίες, συνολικά δε την αντεργατική πολιτική και την ίδια την ΕΕ, και να αγωνιστούν για ριζικές αλλαγές προκειμένου η έρευνα να προσανατολιστεί στην ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής λαϊκής οικογένειας.
Jean-Pierre Audy (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Ψήφισα υπέρ της εξαίρετης έκθεσης της λιθουανής βουλευτού κ. Budreikaitė σχετικά με την ενσωμάτωση της διάστασης της αειφορίας στις πολιτικές αναπτυξιακής συνεργασίας. Η εισηγήτρια επισημαίνει ορθώς ότι η βιώσιμη ανάπτυξη βασίζεται στην ιδέα ότι οι ανάγκες της σημερινής γενιάς πρέπει να ικανοποιούνται χωρίς να διακυβεύεται η ικανότητα των μελλοντικών γενεών να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες. Είναι σωστό να ενσωματώνονται έννοιες της αειφόρου ανάπτυξης στη δημόσια πολιτική σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης και κρατών μελών, έννοιες που περιλαμβάνουν την οικονομική ευημερία, την κοινωνική συνοχή και τον σεβασμό για το περιβάλλον. Αυτό είναι αναγκαίο όσον αφορά την αναπτυξιακή συνεργασία, η οποία είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί δεδομένης της δημογραφικής ανάπτυξης του πλανήτη και της ανάγκης να εξαλειφθεί η φτώχεια. Η ΕΕ πρέπει να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της παγκόσμιας επιβεβαίωσης των εννοιών της αειφόρου ανάπτυξης. Αυτή, εξάλλου, είναι μία από τις βασικές αποστολές της ΕΕ.
Pedro Guerreiro (GUE/NGL), γραπτώς. (PT) Η έκθεση παραλείπει να αναφέρει τις βασικές αιτίες της διαρκώς εντονότερης κοινωνικής ανισότητας και των διαφορών στην ανάπτυξη, της ανεξέλεγκτης εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων και της μαζικής καταστροφής του περιβάλλοντος σε όλο τον κόσμο και δεν αναφέρει τον πραγματικό ένοχο που είναι ο καπιταλισμός. Παρά ταύτα, περιέχει ένα ευρύ φάσμα προτάσεων και σημείων που χαιρετίζουμε, όπως την έκκληση για την επίτευξη του στόχου του 0,7% του ΑΕΕ προκειμένου να επιτευχθεί αποτελεσματική αναπτυξιακή συνεργασία χαρακτηριζόμενη από αλληλεγγύη.
Ωστόσο, δεν μπορούμε να δεχθούμε τα παρακάτω σημεία, για παράδειγμα:
- επειδή «οι τοπικές αρχές στις αναπτυσσόμενες χώρες δεν είναι πάντα σε θέση να παράσχουν το ύψος της αναγκαίας χρηματοδότησης για σημαντικές επενδύσεις στην κατασκευή και τη διατήρηση δικτύων υποδομών, επί παραδείγματι για την υδροδότηση ή την αποχέτευση,», η έκθεση καταλήγει ότι η λύση είναι ότι «μόνον συμπληρωματικές εισφορές ιδιωτικών κεφαλαίων, μέσω συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, θα μπορέσουν να παράσχουν το απαιτούμενο ύψος χρηματοδότησης», παραδίδοντας έτσι αυτόν τον θεμελιώδη πόρο για πάντα στο ιδιωτικό κεφάλαιο·
- και καθιστώντας τη μείωση –και όχι την ακύρωση– των χρεών των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών εξαρτώμενη από τη λεγόμενη «χρηστή διακυβέρνηση», τα κριτήρια της οποίας υπαγορεύονται από τις ιδιοτροπίες των μεγάλων δυνάμεων.
Εξ ου και η ψήφος μας.
Andreas Mölzer (ITS), γραπτώς. (DE) Κατά τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια σημειώσαμε πρόοδο στην καταπολέμηση της φτώχειας, αν και πολύ μικρότερη από όσο ελπίζαμε, διότι ακόμα κι αν καταφέρουμε να προαγάγουμε την οικονομική ανάπτυξη μίας χώρας, αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι μειώνεται έτσι η φτώχεια. Οι πόροι που προορίζονται για εκείνους που ζουν σε μειονεκτικές συνθήκες δεν πρέπει να χάνονται μέσα σε διεφθαρμένα συστήματα ή να μπορούν να χρησιμοποιηθούν για σκοπούς όπως η αγορά όπλων ή η στήριξη δικτατορικών καθεστώτων.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να υπάρξει καλύτερος έλεγχος της αποτελεσματικότητας προκειμένου οι πόροι για την ανάπτυξη να χρησιμοποιηθούν στα σωστά σημεία και για τους σωστούς σκοπούς. Επίσης, αξίζει ίσως τον κόπο να επικεντρωθούν στις καίριες χώρες που μπορούν να δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη μίας ολόκληρης περιοχής. Επιπροσθέτως, πρέπει να είμαστε ανοιχτοί σε νέες προσεγγίσεις όπως για παράδειγμα η χρησιμοποίηση μικροπιστώσεων για να μπορέσουν οι φτωχοί να σταθούν οριστικά στα πόδια τους.
Ψήφισμα: Κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ντάλιτ στην Ινδία (B6-0021/2007)
Charles Tannock (PPE-DE). – (EN) Ήθελα απλώς να επεκταθώ σε αυτό που είπα νωρίτερα για τον τρόπο με τον οποίο πέρασε το ψήφισμα για τα ανθρώπινα δικαιώματα των ντάλιτ στο Σώμα χωρίς ευκαιρία τροποποίησής του, και ειδικά να επισημάνω ορισμένες πραγματολογικές ανακρίβειες στην έκθεση που δεν υποβλήθηκε ποτέ για γνωμοδότηση ούτε στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων ούτε στην Υποεπιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Θα ήθελα να διαμαρτυρηθώ για τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιείται το άρθρο 90, παράγραφος 4, από ορισμένους βουλευτές του Κοινοβουλίου. Για παράδειγμα, το ψήφισμα τονίζει τη συχνότητα των εγκλημάτων κατά των ντάλιτ και μιλά για συχνά ειδεχθή εγκλήματα εις βάρος τους, π.χ. δολοφονίες. Θα ήθελα, λοιπόν, να επισημάνω ότι στην πραγματικότητα η συχνότητα των δολοφονιών στην Ινδία κατά των ντάλιτ ανέρχεται σε 2,04%, ενώ αυτοί αποτελούν το 14% του πληθυσμού. Συνεπώς, αν είσαι ντάλιτ, είσαι πιο ασφαλής από ό,τι αν ανήκεις σε μία από τις άλλες κάστες.
Το ψήφισμα δεν αναφέρει τη λειτουργία του νόμου για την Πρόληψη των Φρικαλεοτήτων, ο οποίος είχε σκοπό να συμβάλει στην καταδίκη όσων επιτίθενται σε ντάλιτ και επίσης δεν αναφέρει το γεγονός ότι το ποσοστό αλφαβητισμού, αν και πολύ χαμηλό για τους ντάλιτ, προσεγγίζει πολύ τον εθνικό μέσο όρο. Δεν αναφέρει ότι υπάρχει εθνική ανταμοιβή από την κυβέρνηση, η οποία έχει βασικά σκοπό την εξάλειψη της πρακτικής των «άθικτων» («untouchables»), και ότι παρέχονται χρηματικά κίνητρα για την ενθάρρυνση των γάμων μεταξύ ατόμων από διαφορετικές κάστες.
Αυτή η έκθεση στερείται ισορροπίας. Είναι γεμάτη πραγματολογικές ανακρίβειες και λυπάμαι για το γεγονός, κύριε Πρόεδρε, ότι δεν ήσασταν σε θέση να την αναπέμψετε στην επιτροπή, αλλά αυτά είχα να πω.
Jean-Pierre Audy (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Ψήφισα υπέρ της πρότασης ψηφίσματος που κατέθεσε η Επιτροπή Ανάπτυξης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ντάλιτ στην Ινδία. Παρότι πιστεύω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να είναι προσεκτική όταν αναμιγνύεται σε θέματα που αφορούν συντάγματα χωρών, στηρίζω αυτό το ψήφισμα που καταγγέλλει την απαράδεκτη κατάσταση των ντάλιτ, η οποία οφείλεται στη μη εφαρμογή διαφόρων διατάξεων που απαγορεύουν τις διακρίσεις λόγω κάστας.
Σύμφωνα με την έκθεση και πολλές μελέτες, οι ντάλιτ πέφτουν θύματα εγκλημάτων και αδικημάτων που διαπράττονται ατιμωρητί. Σε αυτά προστίθεται η κακομεταχείριση παιδιών και γυναικών που είναι θύματα διπλής διάκρισης λόγω κάστας και λόγω φύλου σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους, περιλαμβανομένης και της σεξουαλικής κακοποίησης. Ναι, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ορθώς έπραξε να καταγγείλει αυτή την επονείδιστη κατάσταση.
David Martin (PSE), γραπτώς. (EN) Η μεταχείριση των ντάλιτ στην Ινδία προκαλεί σοβαρές ανησυχίες όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Θα έπρεπε να υπάρχει ένα οικουμενικό δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία και στην απαγόρευση των διακρίσεων και το σύστημα των καστών όπως ισχύει σήμερα στην Ινδία δεν διασφαλίζει κανένα από αυτά τα δικαιώματα για τους ντάλιτ. Καθώς τα θεμέλια καθαυτά της ΕΕ και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου βασίζονται στις κοινές αξίες, βασικό στοιχείο των οποίων αποτελεί η κατάργηση των διακρίσεων, είναι καθήκον μας να εκφράζουμε την ανησυχία μας οσάκις βλέπουμε ότι αυτές οι αξίες παραβιάζονται και αυτά τα δικαιώματα απαγορεύονται σε πολίτες σε τρίτες χώρες.
Margrietus van den Berg (PSE), γραπτώς. (NL) Το τεράστιο πρόβλημα που αφορά άτομα τα οποία θεωρούνται, μέχρι σήμερα, απόκληροι και συνεπώς «άθικτοι» είναι ανησυχητικό. Ο κοινωνικός διαχωρισμός που βιώνουν οι ντάλιτ μπορεί να συσχετιστεί με το απαρτχάιντ που υπήρχε στη Νότια Αφρική.
Η μεγαλύτερη ομάδα αυτών των «άθικτων» ζει στην Ινδία, όπου πλήττονται πάνω από 160 εκατομμύρια άνθρωποι. Συχνά στερούνται βασικές παροχές, όπως η εκπαίδευση, η υγειονομική περίθαλψη και το καθαρό πόσιμο νερό, και δεν επιτρέπεται να έχουν δική τους ιδιοκτησία, ενώ πέφτουν τακτικά θύματα βίας και εκμετάλλευσης.
Γι’ αυτό θα ψηφίσω υπέρ αυτού του ψηφίσματος, το οποίο επιμένει στην επιτάχυνση των προσπαθειών από την ινδική κυβέρνηση για την αποτελεσματική εξάλειψη των διακρίσεων λόγω κάστας και την προώθηση των ίσων ευκαιριών. Πρέπει να επικροτηθεί το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κάνει συγκεκριμένες προτάσεις προκειμένου να αντιμετωπιστούν αυτές οι διαρθρωτικές διακρίσεις εις βάρος ενός λαού.
Όπως είπε ο ίδιος ο ινδός Πρωθυπουργός στις 27 Δεκεμβρίου 2006: «Οι ντάλιτ υφίστανται ένα μοναδικό είδος διακρίσεων στην κοινωνία μας που διαφέρει θεμελιωδώς από τα προβλήματα των μειονοτικών ομάδων εν γένει. Το μόνο που μπορεί να παραλληλιστεί με την πρακτική των «άθικτων» ήταν το απαρτχάιντ στη Νότιο Αφρική». Ελπίζω ότι η ΕΕ θα συζητήσει αυτό το θέμα στις σχέσεις της με την Ινδία και θα βοηθήσει στην εξάλειψη αυτής της σοβαρής κοινωνικής αδικίας.
Josu Ortuondo Larrea (ALDE). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να εκφράσω την υποστήριξή μου για τη συμφωνία αλιευτικής σύμπραξης μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Δημοκρατίας της Γκαμπόν, καθώς και άλλες παρόμοιες συμφωνίες με άλλες χώρες ΑΚΕ (Αφρικής, Καραϊβικής και Ειρηνικού) και με ορισμένα άλλα κράτη.
Αυτές οι συμφωνίες βασίζονται στην αρχή της αμοιβαίας συνεργασίας και είναι σύμφωνες με την εταιρική προσέγγιση που εφαρμόζεται στην εξωτερική διάσταση της κοινής αλιευτικής μας πολιτικής. Μέσω αυτών των συμφωνιών, επιτυγχάνουμε έναν διπλό στόχο: καταρχάς, διασφαλίζουμε την προστασία των συμφερόντων του στόλου υπερπόντιας αλιείας της Ένωσης και, δεύτερον, βελτιώνουμε τις συνθήκες προκειμένου να επιτευχθεί αειφόρος αλιεία στα ύδατα των χωρών εταίρων.
Σε αυτό το πλαίσιο, θα ήθελα να τελειώσω υπογραμμίζοντας ότι η Ένωση και ο υπερπόντιος στόλος μας, σε αντίθεση με άλλους που λειτουργούν παράνομα– έχει δεσμευτεί να διασφαλίσει την αειφορία των παγκόσμιων αλιευτικών δραστηριοτήτων και έχει δεχτεί τον κώδικα ορθής συμπεριφοράς για μια υπεύθυνα ασκούμενη αλιεία του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ.
Πρέπει να υποστηρίξουμε αυτή και άλλες συμφωνίες, διότι προωθούν την ανάπτυξη των χωρών εταίρων μας.
Pedro Guerreiro (GUE/NGL), γραπτώς. (PT) Η νέα συμφωνία εταιρικής σχέσης με τη Δημοκρατία της Γκαμπόν, η οποία τέθηκε σε ισχύ στις 3 Δεκεμβρίου 2005, ισχύει για έξι έτη και περιέχει ένα πρωτόκολλο που θα οδηγήσει σε μείωση 40% στις αλιευτικές ευκαιρίες που παρέχονται στους στόλους των κρατών μελών της ΕΕ που δραστηριοποιούνται σε αυτά τα ύδατα, συμπεριλαμβανομένου του πορτογαλικού στόλου.
Επίσης, σύμφωνα και με άλλες συμφωνίες για την αλιεία τόνου, οι δασμοί για τους ιδιοκτήτες αλιευτικών σκαφών αυξήθηκαν από 25% σε 35% του συνολικού κόστους, προφανώς με τη μείωση της κοινοτικής συνδρομής.
Αυτό που μπορεί να συμβεί τώρα είναι μια χαμηλή λήψη των ευκαιριών που προσφέρονται από τις συμφωνίες και η διάλυση πολλών αλιευτικών σκαφών μεγάλων αποστάσεων, γεγονός που ήδη συμβαίνει στην Πορτογαλία.
Αυτή η κατάσταση μας οδηγεί στο ζήτημα του πραγματικού αντίκτυπου αυτών των συμφωνιών, το κόστος των οποίων αυξάνεται για τους αλιευτικούς στόλους ενώ οι αλιευτικές ευκαιρίες μειώνονται.
Είναι ανησυχητικό, ειδικά για τον πορτογαλικό στόλο, το γεγονός ότι αυτή η συμφωνία θα υπονομεύσει την αναλογικότητα και τη σχετική σταθερότητα της προηγούμενης όσον αφορά τους όρους κατανομής των αλιευτικών ευκαιριών με άλλους στόλους.
Η Πορτογαλία θα χάσει το 50% των αλιευτικών ευκαιριών για τα παραγαδιάρικα επιφανείας, με μόνο τρεις άδειες έναντι έξι βάσει της προηγούμενης συμφωνίας.
David Martin (PSE), γραπτώς. (EN) Υποστηρίζω αυτήν την έκθεση που τροποποιεί τη συμφωνία αλιευτικής σύμπραξης. Ειδικότερα υποστηρίζω την έκκληση για μεγαλύτερη κοινοβουλευτική συμμετοχή πριν από κάθε επέκταση της συμφωνίας. Χαίρομαι επίσης διότι λαμβάνονται υπόψη οι αναπτυξιακές ανάγκες των παράκτιων πληθυσμών.
Ψήφισμα: Δικαιοστάσιο για τη θανατική ποινή (B6-0032/2007)
Frank Vanhecke (ITS). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, περιττό να πω ότι ψήφισα υπέρ του ψηφίσματος σχετικά με ένα παγκόσμιο δικαιοστάσιο για τη θανατική ποινή, διότι είμαι ανυποχώρητος πολέμιος της θανατικής ποινής, ειδικά σε προσωπικό επίπεδο.
Θέλω, ωστόσο, να γίνω απολύτως σαφής. Μπορεί να είμαι αντίθετος στην θανατική ποινή, αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι πρέπει να είμαστε πολύ αυστηροί με το έγκλημα. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι λόγω της απάθειας και της δειλίας από την πλευρά πολλών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, όπως στην περίπτωση της χώρας μου, εγκληματίες του κοινού δικαίου, δολοφόνοι και βιαστές παιδιών απελευθερώνονται πρόωρα σε συστηματική βάση και ακριβώς λόγω αυτής της χαλαρότητας και αυτής της δειλίας οι πολίτες ζητούν την επανακαθιέρωση της θανατικής ποινής στην Ευρώπη. Ως πολέμιος της θανατικής ποινής, μπορώ να καταλάβω το σκεπτικό αυτών των ανθρώπων και η γνώμη μου είναι ότι πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη οι καταγγελίες τους.
Jean-Pierre Audy (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Ψήφισα υπέρ της κοινής πρότασης ψηφίσματος που κατέθεσαν οι πέντε πολιτικές ομάδες και η οποία αφορά πρωτοβουλία για ένα παγκόσμιο δικαιοστάσιο για τη θανατική ποινή. Σε μια στιγμή όπου διεξάγεται στο Παρίσι το τρίτο διεθνές συνέδριο κατά της θανατικής ποινής, ήταν λογικό η Ευρωπαϊκή Ένωση να επαναδιατυπώσει τις πεποιθήσεις της και να ζητήσει να γίνει το παν προκειμένου να επιτευχθεί παγκόσμιο δικαιοστάσιο για τις εκτελέσεις, με απώτερο στόχο την πλήρη κατάργηση της θανατικής ποινής.
Το γράφω αυτό με κάποιο αίσθημα υπερηφάνειας διότι ανήκω σε ένα κράτος μέλος το οποίο, κατόπιν πρότασης του Προέδρου του, του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας, κ. Σιράκ, και χάρη στη σύνεση των εκλεγμένων αντιπροσώπων του, θα τροποποιήσει σύντομα το Σύνταγμά του προκειμένου να περιλαμβάνει απαγόρευση της θανατικής ποινής, όπως ήδη ορίζεται από τον νόμο.
Edite Estrela (PSE), γραπτώς. (PT) Ψήφισα υπέρ αυτού του ψηφίσματος, διότι διαφωνώ με τη θανατική ποινή, η οποία, στον 21ο αιώνα, αποτελεί φρικτό παράδειγμα βαρβαρότητας και παραβίασης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Αυτή η κατάσταση δεν πρέπει να συνεχιστεί. Συνεπώς, συμφωνώ με την πρόταση να απευθυνθεί έκκληση για ένα παγκόσμιο δικαιοστάσιο για τη θανατική ποινή στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.
Hanna Foltyn-Kubicka (UEN), γραπτώς. (PL) Δεν υπέγραψα το σχέδιο κοινού ψηφίσματος που κατατέθηκε από πολλές πολιτικές ομάδες σχετικά με ένα παγκόσμιο δικαιοστάσιο για τη θανατική ποινή, ούτε πρόκειται να ψηφίσω υπέρ του.
Υποστηρίζω πλήρως τις δεσμεύσεις που ανέλαβε η Πολωνία στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου κατά την προσχώρηση στο Συμβούλιο της Ευρώπης και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά δεν θεωρώ ότι η κατάργηση της θανατικής ποινής σε άλλα μέρη του κόσμου αποτελεί λύση για το πρόβλημα της βίας και της βαρβαρότητας.
Πιστεύω ότι είναι σωστό να καταδικαστεί η κατάχρηση της θανατικής ποινής και η βάρβαρη εφαρμογή της, όπως έγινε στην εκτέλεση του Σαντάμ Χουσεΐν και του Μπαρζάν Ιμπραχίμ αλ-Τικρίτι.
Παρά ταύτα, η πλήρης κατάργηση της θανατικής ποινής για εγκληματίες, τρομοκράτες και αιμοδιψείς δικτάτορες στα πιο ασταθή και βίαια μέρη του κόσμου είναι μια ανεύθυνη, παράλογη και επιζήμια πρόταση.
Προσπαθώντας να επιτύχει την θέσπιση αυτού του παγκόσμιου δικαιοστασίου, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν καταφέρνει να προσφέρει στις χώρες που καταστρέφονται από τη βία σημαντική βοήθεια στον τομέα της δημόσιας ασφάλειας. Κατά συνέπεια, η πρωτοβουλία της ιταλικής κυβέρνησης, η οποία θα λάβει την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης σήμερα, θα μπορούσε επίσης να θεωρηθεί υποκριτική.
Glyn Ford (PSE), γραπτώς. (EN) Η ΕΕ θέτει ως μέρος των απαιτήσεών της προς τα κράτη μέλη της να μην ασκούν ή να μην προβλέπουν στη νομοθεσία τους τη θανατική ποινή. Είναι σωστό να προσπαθήσουμε να προωθήσουμε αυτήν την αντιμετώπιση σε ολόκληρο τον κόσμο.
Αποτελεί ντροπή από τις ΗΠΑ μέχρι την Κίνα, από την Κεντρική Ασία μέχρι την Κεντρική Αφρική. Το πρόβλημα είναι ότι επιδεικνύουμε έναν βαθμό υποκρισίας όταν ορισμένες εκτελέσεις είναι περισσότερο αποδεκτές από άλλες. Είναι εξίσου λάθος να εκτελείται ο Σαντάμ Χουσεΐν και ο Τίμοθι Μακβί, ο βομβιστής της Οκλαχόμα, όπως και ο Ken Sara-Wiwo, ο νιγηριανός στρατευμένος υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ή τα εκατοντάδες θύματα του βάναυσου, ολοκληρωτικού καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν. Ελπίζω μόνο ότι στο μέλλον θα αντιταχθούμε σε αυτά τα βάρβαρα δημόσια θεάματα όπως ακριβώς αντιτασσόμαστε στις εκτελέσεις της Κίνας, καθώς τώρα η σύγχρονη τεχνολογία επιτρέπει την αντικατάσταση των δημόσιων εκτελέσεων με τις εκτελέσεις που μεταδίδονται μέσω κινητού τηλεφώνου.
Marcin Libicki (UEN), γραπτώς. (PL) Δεν υπέγραψα το σχέδιο κοινού ψηφίσματος που κατατέθηκε από πολλές πολιτικές ομάδες σχετικά με ένα παγκόσμιο δικαιοστάσιο για τη θανατική ποινή, ούτε πρόκειται να ψηφίσω υπέρ του.
Υποστηρίζω πλήρως τις δεσμεύσεις που ανέλαβε η Πολωνία όσον αφορά το διεθνές δίκαιο κατά την προσχώρηση στο Συμβούλιο της Ευρώπης και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά δεν θεωρώ ότι η κατάργηση της θανατικής ποινής σε άλλα μέρη του κόσμου αποτελεί λύση για το πρόβλημα της βίας και της βαρβαρότητας.
Πιστεύω ότι είναι σωστό να καταδικαστεί η κατάχρηση της θανατικής ποινής και η βάρβαρη εφαρμογή της, όπως έγινε στην εκτέλεση του Σαντάμ Χουσεΐν και του Μπαρζάν Ιμπραχίμ αλ-Τικρίτι.
Παρά ταύτα, η πλήρης κατάργηση της θανατικής ποινής για εγκληματίες, τρομοκράτες και αιμοδιψείς δικτάτορες στα πιο ασταθή και βίαια μέρη του κόσμου είναι μια ανεύθυνη, παράλογη και επιζήμια πρόταση.
Προσπαθώντας να επιτύχει την θέσπιση αυτού του παγκόσμιου δικαιοστασίου, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν καταφέρνει να προσφέρει στις χώρες που καταστρέφονται από τη βία σημαντική βοήθεια στον τομέα της δημόσιας ασφάλειας. Κατά συνέπεια, η πρωτοβουλία της ιταλικής κυβέρνησης, η οποία θα λάβει την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης σήμερα, θα μπορούσε επίσης να θεωρηθεί υποκριτική.
David Martin (PSE), γραπτώς. (EN) Τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα αποτελούν βασικό μέρος του ρόλου και της ταυτότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ως θεσμικό όργανο της ΕΕ, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει καθήκον να υποστηρίζει τις προσπάθειες διάδοσης αυτών των αξιών έξω από τα σύνορα της Ένωσης. Η υποστήριξη του δικαιοστασίου για τη θανατική ποινή στέλνει το μήνυμα ότι ορισμένα ανθρώπινα δικαιώματα θα πρέπει να τηρούνται οικουμενικά. Συγκεκριμένα υποστηρίζω την αναφορά στο ψήφισμα στον επονείδιστο τρόπο με τον οποίο πραγματοποιήθηκε η εκτέλεση του Σαντάμ Χουσεΐν.
Jean-Claude Martinez (ITS), γραπτώς. – (FR) Φυσικά, υπάρχει η Γαλλία με τις μπερδεμένες δικαστικές καταστάσεις της· ναι, υπάρχει το Ιράκ, όπου οι επιφορτισμένοι να δικάσουν τον αρχηγό του κράτους εμφανίστηκαν ιππαστί στους πυραύλους των εισβολέων· και, φυσικά, υπάρχει η Κίνα, όπου τα πάντα πωλούνται, ακόμη και οι σφαίρες με τις οποίες οι άνθρωποι θα τινάξουν τα μυαλά τους στον αέρα. Έπειτα είναι η Λιβύη και η υπόθεση των βουλγάρων νοσοκόμων.
Τον 21ο αιώνα, όπου ολοένα και περισσότερο, τα θέματα συγχέονται ηθελημένα, η θανατική ποινή εφαρμόζεται σήμερα στα γαλλικά νοσοκομεία, όπου οι ηλικιωμένοι εξοντώνονται προκειμένου να ελευθερωθούν κλίνες και να ισοσκελιστούν οι λογαριασμοί. Εκτελείται στην Ευρώπη του Μάαστριχτ όπου, παύοντας τη χρηματοδότηση σε ζωτικής σημασίας επενδύσεις, σκοτώνουμε το μέλλον μας.
Η ιδεολογική μάστιγα του αιδεσιμότατου Malthus της μηδενικής ανάπτυξης και της διατηρήσιμης υποαπασχόλησης έχει μολύνει τους ημέτερους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων. Στο τραπέζι της συνεστίασης του ανθρώπινου γένους φαίνεται να μην υπάρχει αρκετός χώρος. Έτσι, αφήνουμε τους ηλικιωμένους στο έλεος καυσώνων και θανατηφόρων ενέσεων και συνταξιοδοτούμε τους ανθρώπους πρόωρα και μειώνουμε τις ώρες εργασίας τους. Η φορολογική νομοθεσία στραγγαλίζει, η εργατική νομοθεσία προκαλεί ασφυξία και η δημοσιονομική νομοθεσία μάς επιστρέφει λιγότερα ρέστα. Εν τω μεταξύ, στην κορυφή αυτής της κλίμακας μαλθουσιανών ποινών, το ποινικό δίκαιο επιστεγάζει αυτή την κοινωνία μας με την κουλτούρα θανάτου. Στη μαλθουσιανή οικονομία, το «κράτος ευθανασίας», η «αρχή της προφύλαξης» και η έσχατη τιμωρία της εκτέλεσης είναι οι ομόκλινοι της υπεροψίας και της αυταρέσκειας.
Frédérique Ries (ALDE), γραπτώς. – (FR) Υπάρχει μια μακρά λίστα χωρών που επιτρέπουν τη θανατική ποινή και η λίστα των θυμάτων δεν παραμένει πλέον αμετάβλητη. Μόνον το 2005, εκτελέστηκαν 2 148 άτομα.
Και στην Ευρώπη, ποια είναι η πραγματικότητα; Είναι δυνατόν να είναι ένα κράτος ευρωπαϊκό και ταυτόχρονα να επιτρέπει τη θανατική ποινή; Όχι, κατηγορηματικά όχι. Εξάλλου, χώρες που είναι υποψήφιες προς ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι όντως υποχρεωμένες να την καταργήσουν.
Εμείς οι βουλευτές του ΕΚ πιστεύουμε ακόμη ότι υπάρχει ανάγκη να προχωρήσουμε ακόμη περισσότερο. Αυτός είναι ο στόχος του ψηφίσματος που ενέκρινε σήμερα το Κοινοβούλιο. Με την προβλέψιμη εξαίρεση της άκρας δεξιάς, όλες οι πολιτικές ομάδες στο Κοινοβούλιο έχουν ήδη υπογράψει τη διακήρυξη υπέρ ενός δικαιοστασίου για τη θανατική ποινή με στόχο την παγκόσμια κατάργησή της.
Η απαιτούμενη πλειοψηφία για την έγκριση του ψηφίσματος έχει επιτευχθεί, συνιστώντας μια ασυνήθη συναίνεση στο Κοινοβούλιο. Αυτή η πλειοψηφία καθιστά σαφές ότι η ιδιότητα του μέλους της ΕΕ δεν έχει να κάνει μόνον με συμφωνίες για τις ποσοστώσεις αλιείας. Πάνω απ’ όλα, καθιστά σαφές ότι η Ευρώπη δεν συμβιβάζεται όσον αφορά τις βασικές αξίες της. Η Ευρώπη βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μάχης για την κατάργηση της θανατικής ποινής, γεγονός που πρέπει να επισημανθεί.
Konrad Szymański (UEN), γραπτώς. (PL) Δεν υπέγραψα το σχέδιο κοινού ψηφίσματος που κατατέθηκε από πολλές πολιτικές ομάδες σχετικά με ένα παγκόσμιο δικαιοστάσιο για τη θανατική ποινή, ούτε πρόκειται να ψηφίσω υπέρ του.
Υποστηρίζω πλήρως τις δεσμεύσεις που ανέλαβε η Πολωνία όσον αφορά το διεθνές δίκαιο κατά την προσχώρηση στο Συμβούλιο της Ευρώπης και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά δεν θεωρώ ότι η κατάργηση της θανατικής ποινής σε άλλα μέρη του κόσμου αποτελεί λύση για το πρόβλημα της βίας και της βαρβαρότητας.
Πιστεύω ότι είναι σωστό να καταδικαστεί η κατάχρηση της θανατικής ποινής και η βάρβαρη εφαρμογή της, όπως έγινε στην εκτέλεση του Σαντάμ Χουσεΐν και του Μπαρζάν Ιμπραχίμ αλ-Τικρίτι.
Παρά ταύτα, η πλήρης κατάργηση της θανατικής ποινής για εγκληματίες, τρομοκράτες και αιμοδιψείς δικτάτορες στα πιο ασταθή και βίαια μέρη του κόσμου είναι μια ανεύθυνη, παράλογη και επιζήμια πρόταση.
Προσπαθώντας να επιτύχει την θέσπιση αυτού του παγκόσμιου δικαιοστασίου, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν καταφέρνει να προσφέρει στις χώρες που καταστρέφονται από τη βία σημαντική βοήθεια στον τομέα της δημόσιας ασφάλειας. Κατά συνέπεια, η πρωτοβουλία της ιταλικής κυβέρνησης, η οποία θα λάβει την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης σήμερα, μπορεί να θεωρηθεί και υποκριτική.
Christofer Fjellner (PPE-DE). – (SV) Κύριε Πρόεδρε, η έκθεση της κ. Ries και η προσπάθεια καταπολέμησης της παχυσαρκίας εισβάλει σημαντικά σε θέματα που πιστεύω ότι υπόκεινται στην αρμοδιότητα των κρατών μελών. Επίσης, η έκθεση εξετάζει θέματα με τα οποία δεν θα έπρεπε καν να απασχολούνται οι πολιτικοί. Κατά τη γνώμη μου, η άποψη του ατόμου απουσιάζει εντελώς.
Το να αναφέρεται ότι η παχυσαρκία είναι χρόνια πάθηση δεν είναι μόνο λάθος αλλά αντιστοιχεί και στην αποδοχή της ευθύνης για τα υπέρβαρα άτομα ή, ακόμα χειρότερα, στη στέρηση από πολλά υπέρβαρα άτομα της ελπίδας ότι μπορούν να αλλάξουν την κατάστασή τους. Η παχυσαρκία μπορεί, στην πραγματικότητα, να είναι σύμπτωμα χρόνιας πάθησης, αλλά το να λέμε οτιδήποτε παραπάνω αντιστοιχεί στη δημιουργία του στίγματος που η έκθεση υποστηρίζει ότι θέλει να εξαλείψει.
Ωστόσο, το πιο σοβαρό, κατά τη γνώμη μου, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό: δηλαδή, η επιθυμία να οδηγηθούν τα μέσα ενημέρωσης προς μια κατεύθυνση που, στην παρούσα κατάσταση, είναι καιροσκοπική. Αυτό είναι απαράδεκτο και δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να κάνουν οι πολιτικοί. Μου προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι τόσοι πολλοί συνάδελφοι βουλευτές από τη Σουηδία ψήφισαν υπέρ αυτής της έκθεσης. Εμείς οι σουηδοί Συντηρητικοί καταψηφίσαμε φυσικά την έκθεση.
Jan Andersson, Anna Hedh, Inger Segelström και Åsa Westlund (PSE), γραπτώς. (SV) Δεν πιστεύουμε ότι η εκτίμηση του τι μπορεί να θεωρηθεί χρόνια παχυσαρκία αποτελεί πολιτικό ζήτημα. Αυτό πρέπει να είναι έργο της ιατρικής επιστήμης. Συνεπώς, απείχαμε στην ψηφοφορία επί αυτού του θέματος.
Jean-Pierre Audy (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Ψήφισα υπέρ της εξαιρετικής έκθεσης της συναδέλφου μου βουλευτού κ. Ries, σχετικά με μια ευρωπαϊκή διάσταση για την πρόληψη του υπερβολικού βάρους, της παχυσαρκίας και των χρόνιων παθήσεων. Ο αριθμός των ανθρώπων στην Ευρώπη που υποφέρουν από παχυσαρκία έχει αυξηθεί θεαματικά κατά τη διάρκεια των τελευταίων 30 ετών. Αυτή η εξέλιξη είναι συγκρίσιμη με αυτήν που σημειώθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990: σήμερα, στην Ευρώπη, το 27% των ανδρών και το 38% των γυναικών κατατάσσονται ως υπέρβαροι ή παχύσαρκοι.
Οι προτάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου βασίζονται στην υγιεινή διατροφή, στη σωματική άσκηση και στη θεραπεία από την παιδική ηλικία και καθόλη τη διάρκεια της ενήλικης ζωής. Οι επαγγελματίες στον τομέα της υγείας, η άθληση, η ποιότητα των αγροτικών προϊόντων, τα σχολικά κυλικεία, η παιδεία, η επικοινωνία και η αναγραφή των διατροφικών στοιχείων είναι όλοι παράγοντες, μεταξύ άλλων, στους οποίους η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να βασιστεί προκειμένου να καταπολεμήσει τη μάστιγα αυτή.
Είναι πολύ σημαντικό η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να διεξαγάγει μια κοινωνικοοικονομική μελέτη σχετικά με τις συνέπειες παθήσεων που συνδέονται με το γεγονός ότι κάποιος είναι υπέρβαρος, όχι μόνον στο επίπεδο των δαπανών ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, οι οποίες γνωρίζουμε ότι αντιπροσωπεύουν μεταξύ 4% και 7% των συνολικών δαπανών, αλλά επίσης και στο επίπεδο της απασχόλησης: ανεργία, απώλεια χρόνων απασχόλησης και αναπηρία.
Liam Aylward (UEN), γραπτώς. (EN) Στις αρχές αυτής της εβδομάδας ζήτησα από την ιρλανδική κυβέρνηση να υποβάλει προτάσεις που θα έχουν ως συνέπεια την πλήρη απαγόρευση των τηλεοπτικών διαφημίσεων προϊόντων τροφίμων και ποτών με υψηλή περιεκτικότητα σε λίπος, αλάτι και ζάχαρη και τα οποία απευθύνονται ειδικά σε παιδιά ηλικίας κάτω των 16 ετών.
Η παιδική παχυσαρκία αποτελεί σοβαρό πρόβλημα στην Ιρλανδία και στην Ευρώπη και αυτό το πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με δυναμικό τρόπο.
Μια απαγόρευση αντίστοιχη με αυτήν που ανέφερα θεσπίζεται στη Βρετανία ύστερα από τέσσερα χρόνια εκτεταμένης έρευνας και διαβούλευσης. Αυτή η έρευνα συμπεριέλαβε 2 000 συνεντεύξεις με παιδιά, γονείς και δασκάλους, καθώς και λεπτομέρειες των διατροφικών συνηθειών των οικογενειών οι οποίες επελέγησαν από μια ομάδα 11 000 ατόμων. Από αυτήν την έρευνα διαπιστώθηκε σαφώς ότι η τηλεοπτική διαφήμιση πράγματι επιδρά στις διατροφικές προτιμήσεις των παιδιών.
Εκτιμάται από τη βρετανική κυβέρνηση ότι στα νοικοκυριά όπου τα παιδιά παρακολουθούν έναν μεγάλο αριθμό προγραμμάτων που απευθύνονται σε ενήλικες καθώς και σε παιδιά και νέους, τα παιδιά βλέπουν 41% λιγότερες διαφημίσεις προϊόντων τροφίμων και ποτών με υψηλή περιεκτικότητα σε λίπος, αλάτι και ζάχαρη.
Μιλάμε για την προστασία των παιδιών μας και αυτό πρέπει να είναι πάντοτε το κυρίαρχο μέλημά μας.
Lena Ek και Olle Schmidt (ALDE), γραπτώς. (SV) Τα θέματα της δημόσιας υγείας είναι πολύ σημαντικά και τα άτομα με προβλήματα υγείας χρειάζονται όσο το δυνατόν μεγαλύτερη υποστήριξη.
Ωστόσο, κατά τη γνώμη μας, αυτό το ψήφισμα υπερβαίνει τα όρια της επικουρικότητας. Τα θέματα που εξετάζονται θα έπρεπε αντ’ αυτού να αντιμετωπιστούν σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο, γι’ αυτό επιλέξαμε να απόσχουμε από την ψηφοφορία.
Edite Estrela (PSE), γραπτώς. (PT) Ψήφισα υπέρ αυτής της έκθεσης, διότι η καταπολέμηση της παχυσαρκίας πρέπει να αποτελεί πολιτική προτεραιότητα για την ΕΕ. Εξάλλου, το 27% των ανδρών και το 38% των γυναικών στην Ευρώπη είναι υπέρβαροι.
Ακόμα πιο ανησυχητική είναι η παιδική παχυσαρκία. Πάνω από 5 εκατομμύρια παιδιά (στην ΕΕ των 25) είναι παχύσαρκα και περίπου 300 000 νέες περιπτώσεις έρχονται στο φως κάθε χρόνο. Αυτή είναι μια τάση που πρέπει να αναστραφεί επειγόντως.
Υποστηρίζω τα περισσότερα από τα μέτρα που προτείνονται, για παράδειγμα, την ενημέρωση των καταναλωτών από την παιδική ηλικία, τους περιορισμούς των τηλεοπτικών διαφημίσεων, την απαίτηση για αναγραφή των διατροφικών στοιχείων στην επισήμανση των τροφίμων και τη μεγαλύτερη συνέπεια μεταξύ της κοινής γεωργικής πολιτικής και των πολιτικών υγείας.
Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. (PT) Χαιρετίζουμε την έγκριση αυτής της έκθεσης, η οποία, μεταξύ άλλων σημείων, περιλαμβάνει τα εξής βασικά θέματα: την αναγνώριση ότι η προώθηση της υγιεινής διατροφής και της σωματικής άσκησης πρέπει να αποτελεί πολιτική προτεραιότητα για τα κράτη μέλη και την ΕΕ ως ζωτικό στοιχείο για την καταπολέμηση της παχυσαρκίας και τη σύσταση ότι η παχυσαρκία πρέπει αναγνωριστεί επίσημα ως χρόνια πάθηση.
Η παχυσαρκία είναι η πιο κοινή μορφή κακής διατροφής και οφείλεται στην υπερβολική συσσώρευση λίπους. Σχετίζεται με παθήσεις προοδευτικής εξασθένησης και συνιστά μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου στον υπόλοιπο πληθυσμό. Ως εκ τούτου, αποτελεί αυξανόμενο πρόβλημα δημόσιας υγείας.
Όπως λέει η έκθεση, σύμφωνα με στοιχεία από το 2006, πάνω από 300 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο είναι παχύσαρκοι, ένας αριθμός που υπερδιπλασιάστηκε τα τελευταία 15 χρόνια.
Συνεπώς, εκτός από την ενίσχυση της καταπολέμησης της πάθησης με την παροχή πρόσβασης των ασθενών σε υγειονομική περίθαλψη, φάρμακα, ψυχολογική υποστήριξη κλπ., πρέπει να υιοθετηθεί μια στρατηγική πρόληψης που περιλαμβάνει την προαγωγή της υγιεινής διατροφής και του τρόπου ζωής με ιδιαίτερη εστίαση στις γυναίκες και στα παιδιά, διότι, όπως έδειξαν οι μελέτες, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι σε αυτή την πάθηση.
Christa Klaß (PPE-DE), γραπτώς. (DE) Όλες μας οι προσπάθειες στους τομείς του περιβάλλοντος και της υγείας έχουν ως στόχο την προστασία της υγείας. Την ευθύνη γι’ αυτό φέρουν τα κράτη μέλη και έτσι πρέπει να μείνουν τα πράγματα. Η ιδέα της πρόληψης αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία. Η έκθεση Ries παρουσιάζει τους κινδύνους για την υγεία που οφείλονται στην παχυσαρκία, στο υπερβολικό βάρος και στις χρόνιες παθήσεις. Γιατί είναι υπέρβαρα τα παιδιά μας;
Ποια είναι τα αίτια; Τα θέματα αυτά πρέπει να συζητηθούν προκειμένου να ευαισθητοποιήσουμε ιδίως τις οικογένειες. Η ικανότητα να διατηρούμε το σώμα μας υγιές σε καθημερινή βάση πρέπει να διαδοθεί μέσω των σχολείων και της γενικής παιδείας. Για την πρόληψη αυτών των ασθενειών πρέπει να γίνουν ασφαλώς κοινωνικές αλλαγές, αυτό όμως δεν θα επιτευχθεί μόνο με απαγορεύσεις διαφημίσεων, με ενημέρωση για την υγεία και με το να προσφέρουμε αθλητικές τσάντες στα παιδιά που πρωτοπηγαίνουν στο σχολείο. Η κοινωνία μας ζει σε γρήγορους ρυθμούς. Όταν εργάζονται και οι δύο γονείς, συχνά λείπει ο χρόνος για την οικογένεια, για την ανατροφή των παιδιών και για το μαγείρεμα.
Αυτό καθιστά ακόμα πιο σημαντική την υποχρέωση της κοινωνίας για προληπτική δράση, και τα σχολεία και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα πρέπει να αναλάβουν να μεταβιβάζουν ικανότητες που αφορούν την καθημερινή ζωή. Παρ’ όλ’ αυτά, δεν πρέπει να σταματήσουμε να υπενθυμίζουμε στις οικογένειες ποια είναι τα δικά τους καθήκοντα και υποχρεώσεις και να τους δώσουμε τη δυνατότητα να τα εκπληρώνουν. Ακόμα και η ΕΕ δεν μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να είναι λεπτοί και να χαίρονται την υγεία και τη ζωή τους. Τα κράτη μέλη πρέπει να φροντίσουν για σχέδια δράσης και μέτρα, αλλά οι άνθρωποι πρέπει να τα εφαρμόσουν μόνοι τους.
Astrid Lulling (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Είναι προς τιμήν της το γεγονός ότι, προκειμένου να καταπολεμήσει το υπερβολικό βάρος, την παχυσαρκία και τις χρόνιες παθήσεις, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενδιαφέρεται ώστε ο καθένας να ακολουθεί υγιεινή διατροφή και να επιδίδεται σε δραστηριότητες σωματικής άσκησης.
Η μαραθώνια πρόταση ψηφίσματος, με τις 18 αιτιολογικές σκέψεις και τις 53 παραγράφους, που υπέβαλε η Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων είναι, ωστόσο, απαράδεκτη στον βαθμό που προτείνει διατάξεις που συστήνουν ασαφή παρέμβαση στις αρμοδιότητες των κρατών μελών, εν μέρει με τη μορφή κοινοτικού νομοθετικού πλαισίου.
Συμμερίζομαι φυσικά την προειδοποίηση που επιθυμούμε να ακουστεί, αντιμέτωποι με μια επιδημία παχυσαρκίας που πλήττει τρία εκατομμύρια παιδιά και ανάμεσα στο 20% και 30% των ενηλίκων σε μια εποχή όπου 14 εκατομμύρια παιδιά και το ήμισυ του ενηλίκου πληθυσμού είναι υπέρβαροι.
Στη μάχη για την προαγωγή υγιεινών διατροφικών συνηθειών και της χρήσης προϊόντων υψηλής ποιότητας, έχουμε συμμάχους μεγάλου διαμετρήματος στο πρόσωπο των Eurochefs ένα σύλλογο που αριθμεί 4 000 μαγείρους από 17 κράτη μέλη οι οποίοι τηρούν κώδικα τιμής, υπερασπίζονται την ουσιαστική ποιότητα του φαγητού και ενεργούν με γνώμονα την προστασία των αγροτικών προϊόντων.
Πιστεύω ότι πρέπει να εκμεταλλευτούμε και να επωφεληθούμε από τη γνώση τους και την προθυμία τους να προαγάγουν τις βέλτιστες πρακτικές...
(Η αιτιολόγηση ψήφου συντομεύτηκε κατ’ εφαρμογή του άρθρου 163, παράγραφος 1, του Κανονισμού)
David Martin (PSE), γραπτώς. (EN) Υποστηρίζω θερμά αυτήν την έκθεση, καθώς και το Πράσινο Βιβλίο της Επιτροπής με τίτλο «Προώθηση της υγιεινής διατροφής και της σωματικής άσκησης: ευρωπαϊκή διάσταση για την πρόληψη του υπερβολικού βάρους, της παχυσαρκίας και των χρόνιων παθήσεων», το οποίο εξετάζει η έκθεση. Τα θέματα δημόσιας υγείας προκαλούν ολοένα και μεγαλύτερη ανησυχία στην Ευρώπη και αυτή η έκθεση αποτελεί θετική συμβολή. Η έμφαση της έκθεσης στον βασικό ρόλο που διαδραματίζουν τα σχολεία πρέπει να επικροτηθεί, καθώς και η έκκληση για ανάληψη δράσης προς αντιμετώπιση της ανησυχητικής μείωσης της διατροφικής αξίας των οπωροκηπευτικών.
Andreas Mölzer (ITS), γραπτώς. (DE) Είναι γεγονός ότι όλοι γνωρίζουμε τι είναι υγιεινό και τι όχι, ακόμα και χωρίς την επισήμανση που επιβάλλει η ΕΕ. Παρ’ όλ’ αυτά, οι διατροφικές μας συνήθειες και οι συνήθειες της ζωής μας έχουν αλλάξει τόσο, ώστε η παχυσαρκία με όλες τις συνέπειές της για την υγεία μας έχει λάβει ανησυχητικές διαστάσεις. Ωστόσο, ο συνδυασμός της έλλειψης κίνησης, της κακής διατροφής και της υπερβολικής τηλεόρασης κάνει τους ανθρώπους και πιο επιθετικούς.
Εδώ και αρκετό καιρό εφαρμόζονται διάφορα σχέδια δράσης για την υγεία και είναι απόλυτα σωστό πως πρέπει να αρχίζουν στα πρώτα σχολικά χρόνια των παιδιών, γιατί τότε είναι πολύ μεγάλος ο κίνδυνος της ψυχαναγκαστικής υπερβολής στο φαγητό. Ωστόσο, τα διατροφικά πιστοποιητικά, οι παιδικοί σταθμοί που ενδιαφέρονται για την υγεία, ακόμα και οι απαγορεύσεις διαφημίσεων δεν πρόκειται να μας οδηγήσουν στον στόχο μας. Στην οικογένεια πρέπει να βιώσει το παιδί την αγάπη για τον αθλητισμό, που είναι τόσο σημαντικός για τον περιορισμό του στρες και της επιθετικότητας, και τις υγιεινές διατροφικές συνήθειες, και να ενθαρρυνθεί να ασχοληθεί με αυτά.
Ειδικά όμως αυτό το βασικό κύτταρο της κοινωνίας μας βάλλεται διαρκώς από τον σύγχρονο κόσμο της εργασίας με το ευέλικτο ωράριο, την εργασία το σαββατοκύριακο και το κυλιόμενο ωράριο, καθώς και το διαρκώς επαναλαμβανόμενο αίτημα για μεγαλύτερα ωράρια. Όταν οι άνθρωποι είναι εντελώς εξαντλημένοι από μία ημέρα με πολλή δουλειά, είναι πιο εύκολο να καταφύγουν στο έτοιμο φαγητό παρά να προσπαθήσουν να μαγειρέψουν. Θέλουν να ξεκουραστούν μπροστά στην τηλεόραση με τσιπς και ένα αναψυκτικό, και τα παιδιά τους μιμούνται τη συμπεριφορά τους.
Ενώ πρεσβεύουμε ότι οι άνθρωποι πρέπει να ασκούνται περισσότερο, περιορίζουμε το μάθημα της γυμναστικής για δημοσιονομικούς λόγους ή εξαιρούμε τα παιδιά των αλλοδαπών από αυτό για θρησκευτικούς λόγους, ενώ μειώνεται διαρκώς η υποστήριξη προς τους αθλητικούς συλλόγους.
Catherine Stihler (PSE), γραπτώς. (EN) Υποστηρίζω την έκθεση της κ. Ries για την προώθηση της υγιεινής διατροφής και της σωματικής άσκησης. Συμφωνώ ότι η καταπολέμηση της παιδικής παχυσαρκίας πρέπει να αποτελεί πολιτική προτεραιότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών μελών της. Πρέπει να λάβουμε επειγόντως μέτρα για να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να ακολουθούν έναν υγιεινό τρόπο ζωής και να καλέσουμε τα κράτη μέλη να αυξήσουν τον χρόνο που αφιερώνεται στη σωματική άσκηση στα σχολεία.
Με ικανοποίηση διαπιστώνω ότι η έκθεση αναγνωρίζει τη σημασία και τις δυνατότητες των συστημάτων επισήμανσης των τροφίμων που έχουν θεσπιστεί σε αρκετά κράτη μέλη. Χαιρετίζω τις εκκλήσεις προς την Επιτροπή για έρευνα και ανάπτυξη ενός επιστημονικού πανευρωπαϊκού προτύπου αναγραφής των διατροφικών στοιχείων στο μπροστινό μέρος της συσκευασίας. Πιστεύω ότι αυτός είναι ένας άμεσος αλλά πολύ αποτελεσματικός τρόπος ενθάρρυνσης των πολιτών να επιλέγουν πιο υγιεινά προϊόντα. Πρέπει να δράσουμε επειγόντως ενημερώνοντας τους πολίτες ότι η υγεία τους και η υγεία των μελλοντικών γενεών βρίσκεται στα χέρια τους.
Marianne Thyssen (PPE-DE), γραπτώς. (NL) Οι μακροχρόνιες κακές διατροφικές συνήθειες και η έλλειψη επαρκούς σωματικής άσκησης οδηγούν χιλιάδες ανθρώπους στην Ευρωπαϊκή Ένωση στην παχυσαρκία κάθε χρόνο. Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο πολλών σοβαρών παθήσεων, συμπεριλαμβανομένων των καρδιαγγειακών παθήσεων, της υψηλής αρτηριακής πίεσης και των αναπνευστικών παθήσεων.
Αυτό όχι μόνο επηρεάζει τη δημόσια υγεία αλλά και αυξάνει το κόστος των ασφαλιστών υγείας στα κράτη μέλη. Θα υποστήριζα λοιπόν έναν ολοκληρωμένο τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος. Παροχή ενημέρωσης, καθώς και εκπαίδευση των καταναλωτών, ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών μεταξύ των κρατών μελών, σαφής επισήμανση των τροφίμων ή εκστρατείες στα σχολεία για την προώθηση πιο υγιεινών τρόπων ζωής: όλοι αυτοί είναι τρόποι για την επίτευξη των απαραίτητων αλλαγών συμπεριφοράς.
Η μάχη κατά της παχυσαρκίας δεν γνωρίζει σύνορα. Εμείς στην Ευρώπη μπορούμε να συμβάλουμε θετικά και να μάθουμε από την ανταλλαγή τρόπων αντιμετώπισης του προβλήματος. Η συνεργασία με τα κράτη μέλη, τη βιομηχανία, τα μέσα ενημέρωσης, την εκπαίδευση και την κοινωνία των πολιτών θεωρώ ότι είναι ο σωστός τρόπος.
Lars Wohlin (PPE-DE), γραπτώς. (SV) Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η παχυσαρκία και το υπερβολικό βάρος αποτελούν σοβαρό πρόβλημα δημόσιας υγείας και στην Ευρώπη, το οποίο πρέπει να βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα μας. Δεν θα πρέπει, ωστόσο, να θεωρείται, όπως συμβαίνει στην έκθεση, χρόνια πάθηση. Είναι επίσης σημαντικό να δοθούν ευκαιρίες στους μαθητές για αθλητική εκπαίδευση και για σωματική άσκηση κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων. Ωστόσο, εναπόκειται σε κάθε κράτος μέλος να καθορίσει τι προτεραιότητα θα δώσει σε αυτό το θέμα. Υπό το πρίσμα της αρχής της επικουρικότητας, δεν μπορεί να μεταφερθεί σε κοινοτικό επίπεδο. Κατά συνέπεια, επέλεξα να καταψηφίσω την έκθεση στο σύνολό της.
Jean-Pierre Audy (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Ψήφισα υπέρ της άριστης έκθεσης της κ. Wallis, η οποία περιέχει ένα φάσμα συστάσεων σχετικά με τις προθεσμίες παραγραφής στις διασυνοριακές διαφορές που αφορούν τραυματισμούς προσώπων και θανατηφόρα ατυχήματα. Στο πλαίσιο της οικοδόμησης του ευρωπαϊκού μας χώρου, πρέπει να καταβάλουμε κάθε προσπάθεια για να κάνουμε τη ζωή των συμπολιτών μας ευκολότερη. Αυτό ισχύει στα χρονοδιαγράμματα για την εναρμόνιση των προθεσμιών παραγραφής. Η εισαγωγή της αρχής της χώρας προέλευσης, τουλάχιστον προσωρινά, είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα στον βαθμό που θα απονέμει στα θύματα δικαιώματα με τα οποία είναι εξοικειωμένα. Αυτή η έκθεση στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα στην Επιτροπή και αποδεικνύει ότι το Κοινοβούλιο αναμένει μια νομοθετική πρόταση που θα πρέπει να συνοδεύεται από μια μελέτη επί αυτού του θέματος.
Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. (PT) Όπως έχει αυξηθεί η διασυνοριακή κυκλοφορία, έτσι αυξήθηκε και ο αριθμός των ατυχημάτων που αφορούν άτομα από άλλα κράτη μέλη της ΕΕ. Μια έρευνα για τα αποτελέσματα της ύπαρξης διαφορετικών προθεσμιών παραγραφής και συγκεκριμένα για τον αριθμό των περιπτώσεων τραυματισμών προσώπων που αφορούν πολίτες σε διασυνοριακές περιοχές και για τις διαφορετικές προθεσμίες παραγραφής μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την κατάσταση.
Υπάρχουν προθεσμίες παραγραφής που κυμαίνονται από 12 μήνες σε ορισμένες χώρες μέχρι 30 χρόνια ή περισσότερα σε άλλες. Αυτό μπορεί να έχει ως συνέπεια να απολέσουν τα τραυματισμένα άτομα το δικαίωμα να εγείρουν αξίωση αποζημίωσης διότι δεν εκκίνησαν νομικές διαδικασίες σύμφωνα με τη διεθνή νομοθεσία για την παραγραφή.
Τα πιο ευάλωτα μέλη της κοινωνίας κινδυνεύουν λοιπόν να δουν τα δικαιώματά τους να περιορίζονται. Σε αυτά περιλαμβάνονται και εκείνα τα άτομα που έχουν υποστεί σοβαρό τραυματισμό ή που για κάποιον λόγο δεν είναι σε θέση να προστατεύσουν τα δικαιώματά τους επαρκώς.
Συνεπώς, ίσως θα ήταν καλύτερα να βρούμε μια δίκαιη και εφικτή λύση που θα βοηθά τα θύματα και τους εκπροσώπους τους χωρίς το ασφαλιστικό κόστος να γίνει απαγορευτικό και χωρίς να υπονομεύεται η αρχή της επικουρικότητας ή αυτή της αναζήτησης χωρών στις οποίες το κόστος για τις ασφαλιστικές εταιρείες είναι χαμηλότερο, όπως μπορεί να συμβεί όταν ισχύει για εκείνες η αρχή της χώρας προέλευσης.
David Martin (PSE), γραπτώς. (EN) Ψήφισα υπέρ των προτάσεων σχετικά με τις προθεσμίες παραγραφής στις διασυνοριακές διαφορές που αφορούν τραυματισμούς προσώπων και θανατηφόρα ατυχήματα. Πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να μπορούν οι ευρωπαίοι πολίτες να απολαμβάνουν την ελευθερία να ταξιδεύουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να γνωρίζουν με βεβαιότητα ότι αν προκύψουν προβλήματα δεν θα αντιμετωπίσουν περιττά εμπόδια όταν εγείρουν αξίωση αποζημίωσης διασυνοριακού χαρακτήρα. Αυτή η έκθεση θα συμβάλει σε αυτήν τη διασφάλιση. Καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να συντάξει μελέτη σχετικά με τις συνέπειες που έχει η ύπαρξη διαφορετικών προθεσμιών παραγραφής στην εσωτερική αγορά και ιδίως στους πολίτες που κάνουν χρήση των ελευθεριών τους βάσει της Συνθήκης. Είναι σημαντικό η νέα νομοθεσία σε αυτόν τον τομέα να βασίζεται σε αδιάσειστα στοιχεία, ιδίως προκειμένου να διασφαλιστεί ότι κάθε μελλοντικός νόμος θα θεσπίζει ειδικά και εστιασμένα μέτρα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων. Επομένως ψήφισα υπέρ της έκθεσης Wallis, η οποία ζητεί από την Επιτροπή να παράσχει τα αποδεικτικά στοιχεία προκειμένου να προχωρήσει αυτή η νομοθεσία.
Nina Škottová (PPE-DE). – (CS) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, αυτό που μου έκανε εντύπωση στην έκθεση ήταν η έμφαση στο γεγονός ότι οι γυναίκες επιτυγχάνουν σημαντικά λιγότερα ακαδημαϊκά προσόντα σε σύγκριση με τους άνδρες. Μόνο το 15% των καθηγητών είναι γυναίκες, ενώ ο αριθμός των γυναικών που αποφοιτούν από τα πανεπιστήμια είναι υψηλότερος από τον αριθμό των ανδρών και αντιστοιχεί στο 59% του συνόλου. Το χαμηλό ποσοστό γυναικών με ακαδημαϊκά προσόντα δεν μπορεί να αποδοθεί στις διακρίσεις σε βάρος των νέων γυναικών και των κοριτσιών σχετικά με την πρόσβαση στην εκπαίδευση. Υπάρχουν πολλοί άλλοι παράγοντες πίσω από αυτό το χαμηλό ποσοστό. Αν θέλουμε πραγματικά να αναστρέψουμε αυτή την τάση, είναι σημαντικό να προσδιορίσουμε και να αναλύσουμε αυτούς τους παράγοντες και να προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε το θέμα με στοχοθετημένο τρόπο. Για παράδειγμα, ας εξετάσουμε την ανάγκη εξάλειψης των στερεοτύπων στις οργανωτικές ιεραρχίες. Οι γυναίκες είναι ευπρόσδεκτες και γίνονται αποδεκτές ως μέλη ερευνητικών ομάδων. Οι ικανότητές τους, όμως, δεν τυγχάνουν της ίδιας εμπιστοσύνης όταν τίθεται θέμα ηγεσίας των ομάδων. Ωστόσο, ακριβώς αυτές οι θέσεις δίνουν τη δυνατότητα και επιτρέπουν τη δημιουργία επιστημονικών σχολών και συμβάλουν στην ανάπτυξη των τομέων και των ειδικοτήτων στα τμήματα του πανεπιστημίου. Η δήλωση κατά καιρούς ότι ο αριθμός των γυναικών σε ακαδημαϊκές θέσεις πρέπει να αυξηθεί είναι πολύ καλή, αλλά απέχει παρασάγγας από αυτό που πρέπει να γίνει. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να καθορίσουμε τις προϋποθέσεις της διαδικασίας προσεκτικά και να εργαστούμε για να τις βελτιώσουμε με τέτοιον τρόπο ώστε να συμμετάσχουν περισσότερες γυναίκες στον ακαδημαϊκό κλάδο. Σας ευχαριστώ.
Jean-Pierre Audy (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Ψήφισα υπέρ της έκθεσης της κ. Flasarová σχετικά με τις διακρίσεις σε βάρος των νέων γυναικών και των κοριτσιών στην εκπαίδευση. Η σημερινή κατάσταση, στην οποία λιγότερες γυναίκες έναντι των ανδρών αποκτούν μεταπτυχιακά προσόντα και επιλέγουν τη διά βίου μάθηση λόγω φύλου, πρέπει να καταπολεμηθεί συλλογικά. Η εκπαίδευση είναι μία από τις πιο βασικές προϋποθέσεις –αν και όχι η μόνη– για να απολαμβάνουν οι πολίτες τα άλλα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτιστικά και πολιτικά δικαιώματά τους και να αναλαμβάνουν όλα τα καθήκοντά τους ως πολίτες. Έχω μεγάλες ελπίδες για τις δραστηριότητες του μελλοντικού Ινστιτούτου για την Ισότητα των Φύλων. Είναι επίσης απαραίτητο να καταπολεμήσουμε τις διακρίσεις που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι γυναίκες, και ειδικά οι νέες γυναίκες, όταν ζουν σε κοινότητες όπου η ισότητα των φύλων δεν γίνεται σεβαστή, απορρίπτοντας όλες τις μορφές πολιτιστικού και θρησκευτικού σκεπτικισμού που θα μπορούσε να παραβιάσει τα θεμελιώδη δικαιώματα των γυναικών. Τα κορίτσια, καθώς και τα αγόρια, πρέπει να έχουν πρόσβαση στην υποχρεωτική εκπαίδευση.
Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. (PT) Όπως λέει η εισηγήτρια, αν και εδώ και πολύ καιρό υπάρχουν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι νέες γυναίκες και τα κορίτσια δεν υστερούν σε ικανότητες έναντι των ανδρών και των αγοριών όσον αφορά την εκπαίδευση, υπάρχει μια σειρά παραγόντων που συνεχίζει να τις θέτει σε μειονεκτική θέση, ειδικά στην ανώτερη εκπαίδευση και στη διά βίου μάθηση.
Το 2004, οκτώ από τα δέκα κορίτσια που φοιτούσαν στην ανώτερη εκπαίδευση στα κράτη μέλη της ΕΕ ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους. Αυτός ο αριθμός είναι υψηλότερος από τον αριθμό των αγοριών, εκ των οποίων μόνο τρία στα τέσσερα ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους, γεγονός που αποδεικνύει ότι τα κορίτσια δεν υστερούν σε κίνητρα ή σε ικανότητες ως προς την εκπαίδευση.
Ωστόσο, το ποσοστό των κοριτσιών που προχώρησαν τις σπουδές τους ή ξεκίνησαν ακαδημαϊκή καριέρα είναι χαμηλότερο. Αν και οι γυναίκες είναι περισσότερες από τους άνδρες στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση, με ποσοστό 59% έναντι 41%, μόνο το 43% των αποφοίτων διδακτορικών σπουδών και μόνο το 15% των πανεπιστημιακών καθηγητών είναι γυναίκες. Αυτά τα στοιχεία αποδεικνύουν τη μεγάλη ανισότητα ανάμεσα στα φύλα όσον αφορά τη διά βίου μάθηση και τη συνέχιση της επαγγελματικής εκπαίδευσης των γυναικών έξω από τον ακαδημαϊκό κόσμο, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι και τα δύο φαινόμενα έχουν τις ρίζες τους στη συνεχιζόμενη ανισότητα των φύλων, η οποία διαπιστώνεται ευκρινώς στις διακρίσεις ως προς την αμοιβή.
David Martin (PSE), γραπτώς. (EN) Ψήφισα υπέρ αυτής της έκθεσης, καθώς προσπαθεί να αντιμετωπίσει τις ανισότητες σε βάρος των γυναικών που εξακολουθούν να υπάρχουν, κυρίως όσον αφορά την πρόσβαση και την απόκτηση ανώτερων ακαδημαϊκών προσόντων, μεταξύ άλλων σε μεταπτυχιακό επίπεδο και στον τομέα της επιστημονικής έρευνας, καθώς και στον τομέα της διά βίου μάθησης.
Υπάρχει η ανάγκη αναμόρφωσης του περιεχομένου των σχολικών βιβλίων και διασφάλισης ότι η κατάρτιση των εργαζομένων στον εκπαιδευτικό τομέα προσανατολίζεται προς τον σεβασμό των απαιτήσεων μιας ισόρροπης πολιτικής ισότητας των φύλων. Πιστεύω ότι είναι σημαντικό η Επιτροπή και τα κράτη μέλη να εφαρμόσουν μια πολιτική για εθνικές, εθνοτικές και πολιτιστικές μειονότητες, δίδοντας ιδιαίτερη προσοχή στην πολυπολιτισμική προσέγγιση και επιτρέποντας την πρόσβαση στην ποιοτική εκπαίδευση με στόχο την καταπολέμηση των διπλών διακρίσεων.
Ψήφισα υπέρ αυτής της έκθεσης επειδή έχει τη δυνατότητα να εξαλείψει τα στερεότυπα που εισάγουν διακρίσεις ες βάρος των γυναικών στον χώρο εργασίας.
Bernadette Vergnaud (PSE), γραπτώς. – (FR) Η πρόοδος που έχει επιτευχθεί όσον αφορά την ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών στον τομέα της εκπαίδευσης είναι κυρίως ποσοτική. Εφεξής, πρέπει να αγωνιστούμε για μια ποιοτική βελτίωση και για μια αλλαγή στις συμπεριφορές, επιδεικνύοντας ιδιαίτερη προσοχή στην κατάσταση των κοριτσιών και των νέων γυναικών, οι οποίες είναι θύματα διπλής διάκρισης.
Κατά συνέπεια ψήφισα υπέρ της έκθεσης της κ. Flasarová, η οποία συστήνει στην Επιτροπή και στα κράτη μέλη να εφαρμόσουν πολιτική που θα επικεντρώνεται στις εθνικές, εθνοτικές και πολιτισμικές μειονότητες, διασφαλίζοντας ιδιαίτερα την υιοθέτηση μιας πολυπολιτισμικής προσέγγισης και επιτρέποντας την πρόσβαση στην εκπαίδευση υψηλής ποιότητας, και αυτό με σκοπό την πρόληψη της διπλής διάκρισης. Η έκθεση ζητεί επίσης από τα κράτη μέλη να καταστήσουν διαθέσιμη την επιλογή της διά βίου εκπαίδευσης σε γυναίκες και άνδρες που επιλέγουν να φροντίζουν τα παιδιά τους και να καταστήσουν ευχερέστερη για τις γυναίκες την ανάληψη θέσεων που συνεπάγονται ευθύνη και λήψη αποφάσεων.
Τέλος, τα κράτη μέλη και η Επιτροπή θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα που διαθέτουν για να εξαλείψουν τα στερεότυπα που συμβάλλουν στη διάκριση εις βάρος των γυναικών στον χώρο εργασίας.
Jean-Pierre Audy (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Ψήφισα υπέρ της εξαίρετης έκθεσης του βουλευτή του ΗΒ, κ. Deva, σχετικά με τις σχέσεις της ΕΕ με τις Νήσους του Ειρηνικού, η οποία απευθύνει έκκληση για μια στρατηγική για ενισχυμένη εταιρική σχέση. Η ΕΕ έχει σημαντική παρουσία στις Νήσους του Ειρηνικού, σε ένα πλαίσιο στο οποίο η πλειονότητα των νησιωτικών κρατών του Ειρηνικού απέκτησαν πρόσφατα την ανεξαρτησία τους. Η πολιτική της παροχής βοήθειας στις φτωχότερες νησιωτικές χώρες ώστε να επιτύχουν τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας αποτελεί μια ευγενή και εύλογη φιλοδοξία για την ΕΕ. Είτε μιλάμε για θέματα όπως η αλιεία, το πρόβλημα της αλλαγής του κλίματος, η προστασία της βιοποικιλότητας, η γεωργία και ο τουρισμός, η παροχή χρηματοδότησης για υποδομές, ή η υποστήριξη για την εκπαίδευση, η καταπολέμηση της διαφθοράς, η υποστήριξη της δημοκρατίας στα κοινοβούλια αυτών των χωρών και η χρήση του ευρώ, υπάρχουν πολλοί τομείς στους οποίους η παρουσία της ΕΕ μπορεί να επιφέρει αναμφίβολη προστιθέμενη αξία, αλλά υπάρχουν ακόμα πολλά που πρέπει να γίνουν.
Marie-Arlette Carlotti (PSE), γραπτώς. – (FR) Μετά από 30 χρόνια συνεργασίας ΕΕ-Νήσων του Ειρηνικού, είναι πλέον καιρός να προχωρήσουμε με μεγαλύτερη ταχύτητα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είμαι ευτυχής για την έγκριση αυτής της «στρατηγικής για ενισχυμένη εταιρική σχέση».
Αυτή η στρατηγική συνεπάγεται ενίσχυση του πολιτικού διαλόγου στον βαθμό που πρέπει να στηρίξουμε τους εταίρους μας των Νήσων του Ειρηνικού στις προσπάθειές τους να υπερβούν εθνοτικές εντάσεις, όπως στις Νήσους Φίτζι, ή να προαγάγουν τη συμφιλίωση μετά από εμφύλιο πόλεμο, όπως στις Νήσους Σολομώντα ή στο Ανατολικό Τιμόρ. Κατά τη διάρκεια των προσεχών ετών, αυτός ο πολιτικός διάλογος πρέπει επίσης να μας δώσει τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε μαζί μια σημαντική πρόκληση: την πρόκληση της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη. Για να αρχίσει αυτός ο ενισχυμένος πολιτικός διάλογος, μπορούμε σε συνεργασία με τους περιφερειακούς εταίρους μας να διοργανώσουμε «περιφερειακές διασκέψεις» που προβλέπονται από τη νέα Συμφωνία του Κοτονού.
Η στρατηγική συνεπάγεται κοινές απαντήσεις στα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα της περιοχής και, εδώ επίσης, η προτεραιότητα είναι να επιτευχθούν οι αναπτυξιακοί στόχοι της Χιλιετίας εντός των καθορισμένων χρονοδιαγραμμάτων. Από την άποψη αυτή οι συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις για τη σύναψη περιφερειακής εταιρικής σχέσης ΕΕ-Νήσων Ειρηνικού φαίνεται να έχουν ξεκινήσει άσχημα.
Οι περισσότερες από τις προτάσεις των χωρών της περιοχής έχουν απορριφθεί από την Επιτροπή. Θα ήταν αντιφατικό να ψηφίσουμε σήμερα υπέρ μιας στρατηγικής για μια ενισχυμένη εταιρική σχέση που θα στοχεύει στην ανάπτυξη για να διαπιστώσουμε μόνον ότι, αύριο, η σύναψη μιας κακής συμφωνίας οικονομικής εταιρικής σχέσης την άφησε κενή περιεχομένου.
David Martin (PSE), γραπτώς. (EN) Ψήφισα υπέρ αυτής της έκθεσης και χαιρετίζω το γεγονός ότι ζητεί την απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών και την αποπυρηνικοποίηση της περιοχής του Ειρηνικού.
José Ribeiro e Castro (PPE-DE), γραπτώς. (PT) Δεδομένου του γεγονότος ότι ορισμένα κράτη μέλη της ΕΕ έχουν ιστορική σχέση και συνεχείς δεσμούς με αυτή την περιοχή, είτε σε πολιτικό είτε σε πολιτιστικό και οικονομικό επίπεδο, η ΕΕ πρέπει να ενισχύσει αυτούς τους δεσμούς προς αμοιβαίο όφελος τόσο των χωρών της περιοχής όσο και των κρατών μελών της ΕΕ.
Δεδομένης της ετερογένειας της περιοχής, της κατανομής των κοινοτήτων της και των ειδικών προβλημάτων που ανακύπτουν από την απομονωμένο χαρακτήρα πολλών χωρών της περιοχής, πρέπει να αναπτυχθεί μια ευρωπαϊκή προσέγγιση ευέλικτη και ισορροπημένη, καθώς η Ευρώπη είναι ήδη ένας από τους μεγαλύτερους διεθνείς δωρητές.
Προερχόμενος από την Πορτογαλία, δεν μπορώ παρά να χαιρετήσω τις εκκλήσεις του εισηγητή προς την Επιτροπή να αναπτύξει προγράμματα με στόχο την καταπολέμηση της ελονοσίας στο Ανατολικό Τιμόρ. Εκτιμώ, ωστόσο, ότι αυτή η έκκληση πρέπει να επεκταθεί και σε άλλες μολυσματικές και μεταδοτικές ασθένειες που μαστίζουν τη χώρα.
Χαιρετίζω επίσης την προσοχή που δίνεται στα ειδικά προβλήματα του Τιμόρ και υποστηρίζω την έκκληση να στηρίξει η Επιτροπή τους ηγέτες του Τιμόρ στις προσπάθειές τους να οικοδομήσουν μια δημοκρατική, σταθερή, ειρηνική, ελεύθερη, πλούσια και δίκαιη κοινωνία.
Margie Sudre (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Στον Ειρηνικό Ωκεανό, η αλιεία αποτελεί πόρο ζωτικής σημασίας για τις τοπικές οικονομίες, ενώ σε αυτά τα ύδατα επιχειρούν πλοία από ολόκληρο τον κόσμο, και ειδικά από την Ευρώπη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ζητήθηκε η γνώμη της Επιτροπής Αλιείας, της οποίας είμαι μέλος, σχετικά με την έκθεση αυτή.
Η Επιτροπή Ανάπτυξης και ο εισηγητής της επεδίωξαν να μας επιβάλουν αυτή την έκθεση τον Οκτώβριο, χωρίς δυνατότητα τροποποίησής της, και το αίτημά της απορρίφθηκε. Η Επιτροπή Αλιείας είχε κατά συνέπεια τη δυνατότητα να προτείνει βελτιώσεις στην έκθεση με τη μορφή καλύτερης περιφερειακής συνεργασίας και, πάνω απ’ όλα, τη συμπερίληψη υπερπόντιων χωρών και εδαφών.
Η γνωμοδότηση της Επιτροπής Αλιείας εγκρίθηκε ομόφωνα από τα μέλη της τον Νοέμβριο. Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι ότι, την παραμονή της συζήτησης στην Ολομέλεια, μας είπαν ότι η γνωμοδότησή μας τελικά δεν θα συμπεριληφθεί και ότι μόνον μερικές αυθαίρετα επιλεγμένες πτυχές της γνωμοδότησής μας θα προταθούν ως νέες τροπολογίες.
Μπροστά στην αγανάκτησή μας, αποφασίστηκε να προστεθεί η γνωμοδότησή μας στην τελική έκθεση ως «παρόραμα/προσθήκη», χωρίς ψηφοφορία, κάτι που δεν συνιστά παρά ελάχιστη βελτίωση.
Η εν λόγω στρατηγική έχει σκοπό, συγκεκριμένα, να ενισχύσει τον πολιτικό διάλογο μεταξύ της ΕΕ και των Νήσων του Ειρηνικού. Περισσότερος διάλογος ανάμεσα στις κοινοβουλευτικές επιτροπές μας, οι οποίες, όσον τις αφορά, δεν απέχουν χιλιάδες χιλιόμετρα μεταξύ τους, θα ήταν βεβαίως εξίσου επιθυμητός.
Jan Andersson, Anna Hedh, Inger Segelström και Åsa Westlund (PSE), γραπτώς. (SV) Για να θεσπιστεί ένα νέο καταστατικό εταιρείας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, είναι σημαντικό να μην υπονομευθεί η ισχύουσα νομοθεσία των κρατών μελών όσον αφορά την επιρροή των εργαζομένων, τη συναπόφαση και την εκπροσώπηση στα συμβούλια. Όσον αφορά τις τροπολογίες που κατατέθηκαν πριν από την ψηφοφορία, επιλέξαμε συνεπώς να υποστηρίξουμε τις τροπολογίες της Συνομοσπονδιακής Ομάδας της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών και της Ομάδας των Πρασίνων/Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία, διότι είναι καλύτερες από την τροπολογία που κατέθεσε η Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και των Ευρωπαίων Δημοκρατών.
Jean-Pierre Audy (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Ψήφισα υπέρ της εξαιρετικής έκθεσης του κ. Lehne, η οποία στέλνει ένα πολύ σημαντικό μήνυμα στην Επιτροπή για την ανάγκη να παρασχεθεί στους επιχειρηματίες ένα μέσο για να διασφαλιστεί η λειτουργία και η ανάπτυξη των επιχειρήσεών τους στην εσωτερική αγορά. Όπως ο κ. Lehne, εκτιμώ ότι ήρθε η στιγμή να θεσπίσουμε νόμους για τη συγκρότηση της Ευρωπαϊκής Ιδιωτικής Εταιρείας ως αξιόπιστη νομική μορφή για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που συμμετέχουν σε διασυνοριακές δραστηριότητες. Δεν είναι δυνατόν, σε αειφόρο βάση, να προσπαθούμε να αναπτύξουμε την εσωτερική αγορά χωρίς να απλουστεύσουμε τη ζωή των ΜΜΕ που θέλουν να αναπτυχθούν. Η έκθεση περιέχει ορισμένες πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις, για παράδειγμα να επιτρέπεται στις ΜΜΕ με κεφάλαιο 10 000 ευρώ να συστήνουν μία ενιαία οντότητα που θα μπορεί να αναπτυχθεί σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες χωρίς να χρειάζεται να εγγραφεί σε κάθε κράτος μέλος και μέσω της οποίας θα τηρείται ένα ενιαίο σύνολο ευρωπαϊκών κανόνων, αντί για πολλοί εθνικοί κανονισμοί. Φυσικά, τα δικαιώματα των εργαζομένων δεν πλήττονται από αυτές τις προτάσεις, οι οποίες αφορούν αποκλειστικά την Ευρωπαϊκή Ιδιωτική Εταιρεία.
David Martin (PSE), γραπτώς. (EN) Ψήφισα υπέρ αυτής της έκθεσης επειδή στη δημόσια ακρόαση της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων που διεξήχθη στις 22 Ιουνίου 2006 υπογραμμίστηκε η ανάγκη της ευρωπαϊκής ιδιωτικής εταιρείας ως νομικής μορφής για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις με διασυνοριακή δραστηριότητα. Προκειμένου να εδραιωθεί η ενιαία αγορά και να επιτευχθεί έτσι η επιθυμητή βελτίωση στις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες στην Κοινότητα, μία σαφής προτεραιότητα είναι η άρση των φραγμών στο εμπόριο.