Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τρίτη 13 Μαρτίου 2007 - Στρασβούργο

12. Πυρηνικός αφοπλισμός και μη διάδοση των πυρηνικών όπλων (συζήτηση)

  Πρόεδρος. Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τις δηλώσεις του Συμβουλίου και της Επιτροπής σχετικά με τον πυρηνικό αφοπλισμό και τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων.

  Günter Gloser, Προεδρεύων του Συμβουλίου. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, η διάδοση των όπλων μαζικής καταστροφής και των μέσων εξάπλωσής τους αποτελούν δυνητικά τον μεγαλύτερο ίσως κίνδυνο για τη διεθνή ασφάλεια. Για τον λόγο αυτόν, η Ευρωπαϊκή Ένωση στην ολοκληρωμένη στρατηγική της για την καταπολέμησή τους, που χρονολογείται από το 2003, υπογράμμισε ότι σε αυτόν τον τομέα ο καλύτερος τρόπος για τη διατήρηση της ασφάλειας και της διεθνούς τάξης ήταν μια πολυμερής προσέγγιση που συνδυάζει τον αφοπλισμό και τη μη διάδοση σε ισότιμη βάση. Επομένως, στο πλαίσιο αυτό η συνθήκη περί μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων είναι, και παραμένει, ο σημαντικότερος ακρογωνιαίος λίθος του παγκόσμιου καθεστώτος για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση εγκρίνει τις διατάξεις της συνθήκης περί μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων και υποστηρίζει και επιδοκιμάζει τα μέτρα που αποσκοπούν στην περαιτέρω ενίσχυσή τους.

Ενόψει της πρώτης συνεδρίασης της προπαρασκευαστικής επιτροπής για τη διάσκεψη αναθεώρησης αυτής της συνθήκης το 2010, η Ευρωπαϊκή Ένωση ξεκίνησε ήδη να πραγματοποιεί εκτεταμένες εργασίες προετοιμασίας στο εσωτερικό της. Είμαστε απολύτως αποφασισμένοι να συνεχίσουμε, το 2007, να διαδραματίζουμε ενεργό και εποικοδομητικό ρόλο στις συζητήσεις στο πλαίσιο της προπαρασκευαστικής διάσκεψης. Δεδομένου ότι στόχος είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση να ξεκινήσει τον κύκλο της αναθεώρησης σε ένα εποικοδομητικό κλίμα, τάσσεται αναφανδόν υπέρ των σχεδίων που υποβλήθηκαν από τον ιάπωνα πρέσβη κ. Amano, ο οποίος έχει διοριστεί ως πρόεδρος της πρώτης προπαρασκευαστικής επιτροπής.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι της άποψης ότι και οι τρεις πυλώνες της συνθήκης περί μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων –δηλαδή η μη διάδοση των πυρηνικών, ο αφοπλισμός και η ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας– πρέπει να ληφθούν υπόψη και να διατηρηθούν σε ισορροπία στη συζήτηση για την αναθεώρηση. Μόνον αυτού του είδους η αμεροληψία θα καταστήσει δυνατή την επιτυχημένη πρόοδο του επικείμενου κύκλου αναθεώρησης της συνθήκης περί μη διάδοσης, ωστόσο αυτή αποτελεί προϋπόθεση για τις κοινές αποφάσεις που πρόκειται να ληφθούν στη διάσκεψη αναθεώρησης για την ενίσχυση της συνθήκης. Η κοινή θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία εγκρίθηκε με την ευκαιρία της διάσκεψης αναθεώρησης του 2005, παραμένει, χωρίς αλλαγές, η βάση αυτών των αμερόληπτων θέσεων της ΕΕ.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση απέδιδε ανέκαθεν μεγάλη σημασία στην άμεση θέση σε ισχύ της συνθήκης περί απαγόρευσης των πυρηνικών δοκιμών, κάτι που απέκτησε ακόμη μεγαλύτερη σημασία από τότε που η Βόρεια Κορέα πραγματοποίησε δοκιμή ατομικής βόμβας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση βοηθά ήδη στην υποστήριξη του καθεστώτος περί απαγόρευσης των πυρηνικών δοκιμών αναλαμβάνοντας κοινές δράσεις που αποσκοπούν, μεταξύ άλλων, στην περαιτέρω ενίσχυση του συστήματος επιβεβαίωσης της συνθήκης.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση απευθύνει επίσης έκκληση για άμεση έναρξη των διαπραγματεύσεων σχετικά με μια συνθήκη που θα απαγορεύει την παραγωγή σχάσιμου υλικού για πολεμικούς σκοπούς, καθώς και για τη διεξαγωγή αυτού του είδους των διαπραγματεύσεων χωρίς προαπαιτούμενα. Η σύναψη μιας τέτοιας συνθήκης θα αποτελούσε ένα σημαντικό βήμα στην πορεία προς τον έλεγχο των πυρηνικών όπλων και του πυρηνικού αφοπλισμού. Θα συνέβαλε επίσης αποφασιστικά στην εφαρμογή των θέσεων που συμφωνήθηκαν και εγκρίθηκαν από την Κοινότητα στις διασκέψεις αναθεώρησης του 1995 και του 2000.

Η εδραίωση και η ενίσχυση των όρων της συνθήκης περί μη διάδοσης εξακολουθούν να εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη δεσμευτική και πλήρη εκπλήρωση όλων των υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτήν, ενώ ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην περιφερειακή διάσταση σε αυτό το πλαίσιο. Θα γνωρίζετε ότι η ΕΕ συμμετέχει ενεργά στις προσπάθειες για την επίλυση της κρίσης που προκλήθηκε εξαιτίας του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος. Είμαστε πεπεισμένοι ότι η λύση μπορεί να επιτευχθεί μόνον με διπλωματικά μέσα και, για τον λόγο αυτόν, η Ευρωπαϊκή Ένωση κατέχει κεντρικό ρόλο στη διαμόρφωση της εξαιρετικά γενναιόδωρης προσφοράς προς το Ιράν τον Ιούνιο του 2006, ενώ θα ήθελα να υπογραμμίσω με έμφαση ότι αυτή υποστηρίχθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Ρωσία και την Κίνα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα συνεχίσει επίσης να εργάζεται υπέρ μιας ειρηνικής επίλυσης της κρίσης.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει πλήρη επίγνωση των κινδύνων που μπορεί να προκύψουν από μια περαιτέρω εξάπλωση των τεχνολογιών εμπλουτισμού και επανεπεξεργασίας και, ως εκ τούτου, υποστηρίζει τις προσπάθειες για πολυμερείς εγγυήσεις όσον αφορά την παροχή πυρηνικών καυσίμων. Πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση μπορούν επίσης να βοηθήσουν να πείσουμε τις χώρες με συμφέρον στην ανάπτυξη πυρηνικής ενέργειας ότι η ανάπτυξη του δικού τους κύκλου πυρηνικού καυσίμου δεν είναι απαραίτητη, υπό την προϋπόθεση ότι θα απέχουν εκουσίως και οικειοθελώς από την απόκτησή του.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα εντείνει τις προσπάθειές της να διατηρήσει και να ενισχύσει περαιτέρω τους όρους της συνθήκης περί μη διάδοσης, ούτως ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που περιέγραψα. Αυτές περιλαμβάνουν τη συζήτηση που ξεκίνησε κυρίως από την ΕΕ για την ενίσχυση των όρων της συνθήκης που σχετίζονται με τις συνέπειες τυχόν απόσυρσης από αυτήν. Είναι λυπηρό ότι το 2005 η διάσκεψη για την αναθεώρηση της συνθήκης δεν κατάφερε να συμφωνήσει σε ένα ουσιώδες τελικό κείμενο που θα αποτελούσε μια απάντηση στις πιο πιεστικές προκλήσεις της συνθήκης. Αυτή η εμπειρία πρέπει να αποτελέσει έναν ακόμα λόγο για την Ευρωπαϊκή Ένωση προκειμένου να καταβάλει κάθε προσπάθεια, ούτως ώστε η διαδικασία αναθεώρησης του 2010 να στεφθεί με επιτυχία.

  Benita Ferrero-Waldner, Μέλος της Επιτροπής. (EN) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, αξιότιμοι βουλευτές, η διάδοση των όπλων μαζικής καταστροφής, και μεταξύ αυτών και των πυρηνικών όπλων, αποτελεί ενδεχομένως τη μεγαλύτερη απειλή που αντιμετωπίζει η ευρωπαϊκή ασφάλεια. Η διάδοση των πυρηνικών όπλων είναι ένα θέμα που απασχολεί τους κύριους τίτλους των εφημερίδων, ειδικά όταν αφορά το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα.

Όσον αφορά το Ιράν, βρισκόμαστε ακόμα σε ευαίσθητο στάδιο. Διαβάσαμε με ανησυχία στην πρόσφατη έκθεση του Δρ. ElBaradei ότι το Ιράν δεν έχει αναστείλει ακόμα τις δραστηριότητες εμπλουτισμού και φαίνεται ότι δεν έχει λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να διασφαλίσει τη συμμόρφωση με το ψήφισμα 1737 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης μόλις ενέκρινε επίσημα μια κοινή θέση που ζητά να επιδειχθεί η αναγκαία αυστηρότητα από τη διεθνή κοινότητα. Υποστηρίζουμε σοβαρά τη διττή πολιτική, η οποία, όπως μόλις επεσήμανε ο κ. Gloser, εδραιώθηκε επίσης από τις πρόσφατες συνομιλίες μεταξύ εκπροσώπων έξι χωρών στο Λονδίνο. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να έχουμε ως στόχο τη διατήρηση του διαλόγου και την ενίσχυση των επαφών μας με την κοινωνία των πολιτών, αλλά και την άσκηση πίεσης. Οι συζητήσεις στη Νέα Υόρκη επικεντρώνονται τώρα στο πέρασμα από τις ισχύουσες κυρώσεις σε ένα νέο ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Όσον αφορά τη Βόρεια Κορέα, χαιρετίζουμε τα αποτελέσματα των εξαμερών συνομιλιών που διεξήχθησαν στο Πεκίνο στις 13 Φεβρουαρίου 2007. Η ΕΕ προχωρά σε διαβούλευση με τους Έξι, προσφέροντας τα καλύτερα μέσα με τα οποία μπορούμε να συμβάλουμε σε αυτή τη διαδικασία, παραμένοντας ταυτόχρονα αφοσιωμένη στην εφαρμογή του ψηφίσματος 1718 του Συμβουλίου Ασφαλείας. Υποστηρίζουμε πολύ θερμά την τρέχουσα αποστολή του Δρ. ElBaradei στη Βόρεια Κορέα που αποσκοπεί στην επιστροφή των εποπτών του ΔΟΑΕ στο πλαίσιο αυτής της συμφωνίας και συμμερίζομαι την εκτίμησή του ότι πρόκειται για μια κρίσιμη διαδικασία οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Ελπίζω ότι το κλείσιμο της πυρηνικής μονάδας του Yongbyon θα έχει προχωρήσει μέχρι τα μέσα Απριλίου.

Η Συνθήκη του 1970 για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων (ΣΜΔ) εδραίωσε το καθεστώς μη διάδοσης όπως το γνωρίζουμε σήμερα – με τη θεμελιώδη ισορροπία του μεταξύ του πυρηνικού αφοπλισμού, της μη διάδοσης και της ειρηνικής χρήσης της πυρηνικής ενέργειας. Από αυτό κατόπιν ακολούθησαν πολλές πτυχές μεγάλης σημασίας για την Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή η αρχή του ρυθμισμένου εμπορίου πυρηνικών υλών, οι πυρηνικές διασφαλίσεις και ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας, ο οποίος εποπτεύει τη συμμόρφωση. Η ενίσχυση της αποτελεσματικότητας της ΣΜΔ θα κάνει τον κόσμο πιο ασφαλή. Τα συμβαλλόμενα κράτη πρέπει να κληθούν να εργαστούν προς αυτή την κατεύθυνση ενόψει της προσεχούς διάσκεψης αναθεώρησης.

Αν και οι κύριοι τίτλοι εστιάζουν στις δυσκολίες του καθεστώτος, δεν πρέπει να υποτιμούμε την επιτυχία του. Η Νότια Αφρική, η Αργεντινή, η Βραζιλία, η Νότια Κορέα και η Λιβύη, για παράδειγμα, αποφάσισαν να αποποιηθούν τα προγράμματα πυρηνικών όπλων.

Η πρόσφατη επίσκεψή μου στην Ινδία μου έδωσε επίσης την ευκαιρία να τονίσω στην ινδική ηγεσία την ελπίδα μας ότι η Ινδία θα έλθει πιο κοντά στο καθεστώς της ΣΜΔ και θα προσχωρήσει στη Συνθήκη για τη συνολική απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών.

Προσβλέπουμε σε μια πολιτική πυρηνική συνεργασία με την Ινδία, μόλις εκπληρωθούν οι απαραίτητες προϋποθέσεις. Αυτές οι εξελίξεις θα αυξήσουν ενδεχομένως και τη βούληση του Πακιστάν να συνεργαστεί με τη διεθνή κοινότητα στο πλαίσιο της μη διάδοσης. Η μη διάδοση των πυρηνικών είναι ένας τομέας στον οποίο η συμβολή της Επιτροπής είναι σημαντική. Από το 1957, η Συνθήκη Ευρατόμ παρείχε στην Επιτροπή αρμοδιότητες ευρέος φάσματος. Οι δραστηριότητες διασφάλισης της Επιτροπής είναι στενά συντονισμένες με τον ΔΟΑΕ, αποδεσμεύοντας τους πόρους του για να χρησιμοποιηθούν στις πιο προβληματικές περιοχές του κόσμου. Διαδραματίζουμε επίσης τον ρόλο μας στη διασφάλιση ότι οι έλεγχοι εξαγωγής πυρηνικών υλών της ΕΕ είναι όσο το δυνατόν πιο αυστηροί, υποστηρίζοντας τον κανονισμό 1334 για τα διπλής χρήσης είδη από το έτος 2000. Βοηθούμε επίσης τρία κράτη να ενισχύσουν τους ελέγχους των εξαγωγών τους και να καταπολεμήσουν την παράνομη διακίνηση πυρηνικών και ραδιενεργών υλικών.

Η Επιτροπή παρέχει επίσης σημαντική βοήθεια στις διεθνείς προσπάθειες μη διάδοσης. Ένα σημαντικό παράδειγμα είναι η παγκόσμια εταιρική σχέση των μελών της G8 κατά της διασποράς των όπλων μαζικής καταστροφής, όπου έχουμε δεσμευτεί για ένα δισεκατομμύριο ευρώ ως βοήθεια προς την πρώην Σοβιετική Ένωση, εκ των οποίων τα 400 εκατ. έχουν ήδη δαπανηθεί.

Εδώ και πάνω από 25 χρόνια το Κοινό Κέντρο Ερευνών της Επιτροπής συνεργάζεται στενά με τον ΔΟΑΕ, παρέχοντάς του επιστημονική και τεχνολογική υποστήριξη.

Όπως είπα, στο μέλλον θα κάνουμε περισσότερα. Στο πλαίσιο του νέου μέσου σταθερότητας θα έχουμε τους πόρους να συνεχίσουμε και να ισχυροποιήσουμε το έργο, προκειμένου να ενισχύσουμε την ασφάλειά μας έναντι των απειλών της διάδοσης των πυρηνικών. Κλείνοντας, επιτρέψτε μου με αυτή την ευκαιρία να ευχαριστήσω το Κοινοβούλιο για άλλη μια φορά για την υποστήριξη που παρείχε στην Επιτροπή κατά την κατάρτιση μιας νέας γενιάς προγραμμάτων βοήθειας για τη μη διάδοση μέσω μιας σειράς πιλοτικών σχεδίων.

(Χειροκροτήματα)

  Stefano Zappalà, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (ΙΤ) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, από το 1970, έτος κατά το οποίο τέθηκε σε ισχύ, έως το τέλος του ψυχρού πολέμου, η Συνθήκη για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων συνέβαλε καθοριστικά στον περιορισμό της διάδοσης των πυρηνικών όπλων καθώς και στη μείωσή τους. Ιστορικά, η συνθήκη αυτή υπήρξε θεμελιώδους σημασίας για την πρόληψη της διάδοσης των πυρηνικών όπλων και για την προώθηση του πυρηνικού αφοπλισμού και, για αυτόν ακριβώς τον λόγο, παρατάθηκε το 1995 επ’ αόριστον και άνευ όρων.

Όπως δήλωσε ο Προεδρεύων του Συμβουλίου, η συνθήκη βασίζεται σε τρεις αρχές: στον αφοπλισμό, στη μη διάδοση και στην ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Αν λάβουμε και πάλι ως αφετηρία αυτές τις τρεις αρχές, προσαρμόζοντάς τις στη σημερινή διεθνή κατάσταση, μπορούμε να δώσουμε νέα ώθηση στη συνθήκη, λαμβάνοντας υπόψη ότι η ισορροπία που επιτεύχθηκε μέσω της εφαρμογής της συνθήκης από περισσότερες από 180 χώρες βρίσκεται σήμερα σε κίνδυνο. Σήμερα, η διεθνής κοινότητα αντιμετωπίζει νέες απειλές ως προς την ασφάλειά της.

Πρέπει να επαναβεβαιώσουμε με σθένος την αρχή, σύμφωνα με την οποία η συνθήκη αποτελεί το μοναδικό, απαραίτητο και πολυμερές εργαλείο για τη διατήρηση και την ενίσχυση της ειρήνης, της ασφάλειας και της διεθνούς σταθερότητας, καθώς καθορίζει το νομικό πλαίσιο για την πρόληψη της αυξανόμενης διάδοσης των πυρηνικών όπλων. Η Ευρωπαϊκή Στρατηγική Ασφάλειας και η ευρωπαϊκή στρατηγική για τα όπλα μαζικής καταστροφής τονίζουν τη σημασία της μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων, του αφοπλισμού καθώς και της ίδιας της συνθήκης, την οποία έχουν υπογράψει όλα τα κράτη μέλη.

Έχοντας συνοψίσει την κατάσταση, πιστεύω ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό να λάβει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σαφή θέση σχετικά με το μέλλον. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να συνεχίσει να δεσμεύεται για την εφαρμογή της συνθήκης και πρέπει να παρουσιάσει ένα ενωμένο μέτωπο στη Βιέννη, όπου θα γίνουν οι προετοιμασίες για τη διάσκεψη αναθεώρησης του 2010. Για αυτόν τον λόγο, είναι ιδιαίτερα σημαντική η ομόφωνη ψήφος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η οποία θα στείλει ένα ισχυρό μήνυμα στο Συμβούλιο και στην Επιτροπή, έτσι ώστε να μπορέσουν να έχουν στη Βιέννη το απαραίτητο κύρος προκειμένου να διαδραματίσουν ενεργό ρόλο στην ενίσχυση του ισχύοντος καθεστώτος της μη διάδοσης.

Για την επίτευξη των στόχων που ορίζονται στη συνθήκη, η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να συμβάλει, κατά τη διάσκεψη αναθεώρησης, στη διαρθρωμένη και ισορροπημένη αναθεώρηση του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί η συνθήκη. Αυτό πρέπει να περιλαμβάνει την εκπλήρωση των δεσμεύσεων που ανέλαβαν τα υπογράφοντα κράτη και τον προσδιορισμό των τομέων και των μεθόδων, μέσω των οποίων θα επιτευχθεί η μελλοντική πρόοδος, καθώς και την περαιτέρω ανάπτυξη του συστήματος επιθεώρησης, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι η πυρηνική ενέργεια χρησιμοποιείται αποκλειστικά για ειρηνικούς σκοπούς από τα κράτη που δεν έχουν στην κατοχή τους πυρηνικά όπλα και αναγνωρίζονται ως τέτοια.

Πρέπει να επαναβεβαιώσουμε την αρχή, σύμφωνα με την οποία κάθε δυνατή συνεργασία όσον αφορά την ανάπτυξη της πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς πρέπει να πραγματοποιείται βάσει της συνθήκης και, σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να συμβάλει καθοριστικά, καθώς κατέχει ηγετική θέση στον τομέα της έρευνας και της παραγωγής.

Η διεθνής κατάσταση απαιτεί να δεσμευθούμε για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων, τον αφοπλισμό και την ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Τέλος, ελπίζω ότι η Ευρώπη θα έχει ενιαία στρατηγική και όσον αφορά την καταπολέμηση των τρομοκρατικών οργανώσεων που θα μπορούσαν να αποκτήσουν πρόσβαση σε τέτοιου είδους όπλα.

  Martin Schulz, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ένα από τα αδιαμφισβήτητα επιτεύγματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η ενισχυμένη ασφάλεια που απολαμβάνει αυτή η ήπειρος ως αποτέλεσμα της ενοποίησης. Το έργο της συμφιλίωσης που έφερε στον κόσμο η Ευρώπη μάς μετέτρεψε σε μια ζώνη στην οποία επικρατεί η ειρήνη και στην οποία η ανάληψη στρατιωτικής δράσης μεταξύ των χωρών εταίρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης θεωρείται σχεδόν αδιανόητη. Αυτή είναι η βάση στην οποία πρέπει να στηριχθεί η φιλοσοφία της πολιτικής ασφάλειας για την Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή πρέπει να πάρουμε αυτό το μοντέλο ειρήνης, το οποίο υιοθετήσαμε στο εσωτερικό μας, και να το εξάγουμε και στον κόσμο.

Εμείς στη Σοσιαλιστική Ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο βασίζουμε αυτόν τον συλλογισμό σε μια έννοια ασφαλείας που στηρίζεται στον διάλογο, στη διπλωματία, στον αφοπλισμό, στην πρόληψη και στην αειφόρο και δίκαιη ανάπτυξη. Όλα αυτά τα στοιχεία συνταιριάζονται και συνδέονται μεταξύ τους με μια βιώσιμη επίλυση συγκρούσεων που είναι δυνατή μόνο στο πλαίσιο μιας συνολικής αντίληψης. Ναι μεν η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ διαδραματίζουν τον ρόλο τους σε αυτό, ωστόσο το ίδιο πράττουν και άλλοι –η Ρωσία για παράδειγμα– και αυτός είναι και ο λόγος που όταν συζητούμε για πρωτοβουλίες αφοπλισμού –για τις οποίες θα πω περισσότερα σε λίγο– πρέπει να αναρωτηθούμε εάν η Ρωσία είναι εταίρος μας ή αντίπαλός μας. Υπό το πρίσμα των όσων μόλις είπα, θα συνιστούσα να την προσεγγίσουμε ως εταίρο και να ξεκινήσουμε διάλογο μαζί της παρά να την περιθωριοποιήσουμε.

Ο αφοπλισμός είναι ένα από τα κεντρικά ζητήματα όσον αφορά τη συνύπαρξη των λαών, ενώ η αξιοπιστία των συμβαλλομένων στις συνθήκες είναι κομβικής σημασίας. Εάν κατά την αναθεώρηση της συνθήκης περί μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων ρίξουμε σήμερα μια πιο επισταμένη ματιά, θα διαπιστώσουμε ότι το ιστορικό είναι εντελώς επαίσχυντο, διότι, μετά την υπογραφή της συνθήκης, δεν διαδόθηκαν λιγότερα πυρηνικά όπλα στον κόσμο, αλλά μάλλον σημαντικά περισσότερα. Αυτό δεν μπορεί να οφείλεται στο ότι τα υπογράφοντα κράτη ή ορισμένα εξ αυτών έλαβαν αυτήν τη συνθήκη στα σοβαρά, διότι το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει.

Υπήρξαν πολλοί, οι οποίοι έχοντας υπογράψει αυτήν τη συνθήκη, αμέσως την αγνόησαν και, αντίθετα με όσα συμφωνήθηκαν, άρχισαν να εξάγουν πυρηνικά όπλα ή την τεχνολογία που είναι απαραίτητη για την παραγωγή τους σε όλο τον κόσμο. Εδώ είναι που πρέπει να υπάρξει μια πλήρης μεταστροφή. Θεμελιώδης σε οποιαδήποτε αναθεώρηση της συνθήκης είναι η πρόθεση να παραμείνουμε πιστοί σε αυτήν· για αυτόν τον λόγο, βασική προϋπόθεση για την ανανέωση της συνθήκης είναι αυτοί που θα την υπογράψουν να συμμορφωθούν με αυτήν, κάτι που οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής δεν ήταν οι μόνες που απέτυχαν να το πράξουν.

Ένας κόσμος χωρίς πυρηνικά όπλα μπορεί να ακούγεται σαν ουτοπία, καθώς άλλωστε δεν ζούμε σε έναν τέτοιο κόσμο – το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Πραγματοποιούμε μια συζήτηση σχετικά με την εξάπλωση της ειρηνικής χρήσης της πυρηνικής ενέργειας και το μόνο που μπορώ να πω γι’ αυτό είναι συγχαρητήρια. Σας ακούσαμε μόλις να μιλάτε για τις προσπάθειες που είναι απαραίτητες προκειμένου να εμποδίσουμε τη μετατροπή της πολιτικής χρήσης της πυρηνικής ενέργειας σε στρατιωτική, όπως συμβαίνει στην προκειμένη περίπτωση με το Ιράν. Σε όλον τον κόσμο κατασκευάζονται πολλά εργοστάσια παραγωγής πυρηνικής ενέργειας και μετά εκπλησσόμαστε που υπάρχει όχι μόνο ένα Ιράν, αλλά πολλά.

Μια πτυχή οποιασδήποτε αναθεώρησης της στρατιωτικής πυρηνικής πολιτικής πρέπει να θέτει κρίσιμα ερωτήματα όσον αφορά την πολιτική χρήση. Η γερμανική Προεδρία του Συμβουλίου έχει την ευκαιρία να θέσει αυτό το ζήτημα στην ημερήσια διάταξη του Συμβουλίου και επίσης της Ομάδας των 8. Επίσης πρέπει να τεθούν κρίσιμα ερωτήματα σε σχέση με το αντιπυραυλικό σύστημα που πρόκειται τώρα, κατ’ εντολή της αμερικανικής κυβέρνησης, να εγκατασταθεί στην Τσεχική Δημοκρατία και στην Πολωνία, σύμφωνα με τη φιλοσοφία της κυβέρνησης Μπους, η ασυνέπεια της οποίας πολύ δύσκολα μπορεί να υπερακοντιστεί, ο παραπλανητικός χαρακτήρας της οποίας αποδεικνύεται από πολλά παραδείγματα, και το οποίο αναμένεται να κοστίσει 58 δισεκατομμύρια δολάρια.

Έχω να υποβάλω μια πρόταση. Αντί εμείς οι Ευρωπαίοι να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας, για μία ακόμη φορά, να διχαστούμε –διότι τότε μπορούμε να ξεχάσουμε οποιαδήποτε ενιαία εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας, εάν δεν καταφέρουμε στην ΕΕ να συμφωνήσουμε σε κάτι τέτοιο– αυτά τα 58 δισεκατομμύρια δολάρια, αντί να δαπανηθούν για την εγκατάσταση αντιπυραυλικών συστημάτων, θα ήταν καλύτερα να επενδυθούν στην αειφόρο ανάπτυξη, η οποία θα συνέβαλε πολύ περισσότερο στην ειρήνη από την εγκατάσταση ενός αμφιλεγόμενου πυραυλικού συστήματος.

Κύριε Πρόεδρε, ο λόγος που τολμώ να το επισημάνω αυτό σε σχέση με τη συνθήκη περί μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων και την αναθεώρησή της είναι ότι αυτά τα πράγματα είναι αλληλένδετα, και ελπίζω ότι η κ. Merkel, έχοντας εξαγγείλει ότι αυτό το θέμα θα τεθεί στην ημερήσια διάταξη τόσο της Ομάδας των 8 όσο και της ΕΕ, θα μεριμνήσει ώστε να συμβεί.

(Χειροκροτήματα)

  Annemie Neyts-Uyttebroeck, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Gloser, κυρίες και κύριοι, η μη διάδοση και, πάνω απ’ όλα, η μη διάδοση των πυρηνικών αποτελεί πράγματι τον ακρογωνιαίο λίθο κάθε πολιτικής για την ειρήνη.

Ρίχνοντας μια ματιά σε παλαιότερα έγγραφα σχετικά με αυτό το θέμα, βρήκα τα 13 πρακτικά βήματα που συμφωνήθηκαν κατά τη διάρκεια της διάσκεψης για την αναθεώρηση της Συνθήκης μη διάδοσης το 2000, δηλαδή λιγότερα από επτά χρόνια πριν. Διαβάζοντας αυτά τα βήματα, δεν μπορώ, κι εγώ, παρά να συμπεράνω ότι πραγματικά δεν σημειώσαμε καθόλου πρόοδο, και αν μη τι άλλο, κάναμε το εντελώς αντίθετο.

Είναι προφανές ότι οι βάρβαρες επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 και ό,τι επακολούθησε οδήγησαν, στην πραγματικότητα, σε στασιμότητα τις σοβαρές προσπάθειες στον τομέα του αφοπλισμού εν γένει και του πυρηνικού αφοπλισμού ειδικότερα. Αυτό είναι κάτι που με λυπεί ιδιαίτερα. Ανησυχώ επίσης πάρα πολύ –και το λέω αυτό ως προσωπική άποψη– για την έλλειψη, μέχρι σήμερα, οποιασδήποτε θέσης των Ομάδων για τις πρωτοβουλίες όσον αφορά τα κράτη μέλη Πολωνία και Τσεχική Δημοκρατία. Αναρωτιέμαι μήπως αυτή θα μπορούσε να είναι η αρχή μιας νέας κούρσας εξοπλισμών, η οποία είναι ασφαλώς το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε.

Με ικανοποίηση άκουσα τη διαβεβαίωση της Προεδρίας για το σκληρό έργο που θα καταβληθεί για μια κοινή θέση όλων των κρατών μελών ενόψει της διάσκεψης τον προσεχή Απρίλιο. Ελπίζω, κύριε Πρόεδρε, ότι εσείς –ή μάλλον η Προεδρία– θα επιτύχετε σε αυτό, διότι το κακό αποτέλεσμα του 2005 αποδόθηκε στην έλλειψη πραγματικής ομοφωνίας μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ. Ελπίζω ότι η ιστορία δεν θα επαναληφθεί.

  Ģirts Valdis Kristovskis, εξ ονόματος της Ομάδας UEN. – (LV) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Ferrero-Waldner, εκπρόσωποι του Συμβουλίου, εκπρόσωποι της Επιτροπής, κυρίες και κύριοι, νομίζω ότι όλοι συμφωνούν πως η μη διάδοση των πυρηνικών όπλων και ο πυρηνικός αφοπλισμός αποτελεί ένα ιδιαίτερο στοιχείο της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι συνάδελφοί μου μόλις τώρα εξέφρασαν την άποψη σε αυτή την Αίθουσα ότι τα αποτελέσματα της εφαρμογής αυτής της πολιτικής μπορούν να θεωρηθούν και ως βήμα προς τα πίσω. Αν εξετάσουμε, ωστόσο, τα έγγραφα του Συμβουλίου και της Επιτροπής, πρέπει να πούμε ότι είναι πιο αισιόδοξα και, κατά τη γνώμη μου, αν αξιολογήσουμε τα πραγματικά επιτεύγματα τότε πρέπει να αναγνωρίσουμε την πρόοδο που σημειώθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνεργάζονται μόνιμα για να συντονίσουν το έργο τους. Φυσικά, ο Ύπατος Εκπρόσωπος για την ΚΕΠΠΑ εργάζεται εντατικά για τα θέματα της μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων και του πυρηνικού αφοπλισμού, εμείς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξετάζουμε τακτικά αυτά τα θέματα, υπάρχουν συζητήσεις μεταξύ των θεσμικών οργάνων και ανταλλαγές πληροφοριών με το κέντρο επιχειρήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τον συντονιστή αντιτρομοκρατικής δράσης. Αυτό σημαίνει ότι γίνεται πράγματι έργο, αλλά οι περιπτώσεις της Βόρειας Κορέας και του Ιράν, η ανεπιτυχής διάσκεψη το 2005 για την αναθεώρηση της Συνθήκης μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων (ΣΜΔ) και οι διαφορές ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, στην Κίνα και στη Ρωσία αποδεικνύουν ότι μένουν ακόμα πολλά που πρέπει να γίνουν. Συνεπώς, θα ήθελα να εκφράσω την εκτίμησή μου για τις γοργές προετοιμασίες για τη διάσκεψη του 2010 σχετικά με την αναθεώρηση της ΣΜΔ και θα ήθελα επίσης να ζητήσω από το Συμβούλιο να εξετάσει την επιθυμία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να διαδραματίσει ενεργό ρόλο σε αυτό το έργο, καθώς και την πρωτοβουλία που εκφράζεται στο ψήφισμα του Κοινοβουλίου, και στο εγγύτατο μέλλον να συμπεριλάβει βουλευτές του ΕΚ σε αυτή τη διάσκεψη που θα εργαστούν ως μέλη της αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Angelika Beer, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να ευχαριστήσω την Επίτροπο Ferrero-Waldner και τον κ. Gloser για όλα όσα είπαν, αλλά πρώτα επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω όλους τους συναδέλφους των άλλων Ομάδων, διότι χαιρέτισαν την πρωτοβουλία των Πρασίνων για αυτήν τη συζήτηση και ειδικά διότι μας διευκόλυναν, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου συνόδου, να εγκρίνουμε μια πρόταση συμβιβασμού με την οποία μπορούμε όλοι μας να ταυτιστούμε, κάτι που προσωπικά, ειδικά λόγω της τρέχουσας κατάστασης, θεωρώ καλή και σημαντική ένδειξη. Η Επίτροπος σκιαγράφησε ήδη τους διαφόρους τομείς προβλημάτων.

Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να ανατρέξω για λίγο στο παρελθόν πριν από είκοσι χρόνια, στις 8 Δεκεμβρίου του 1987, όταν ο κόσμος συγκλονίστηκε, διότι προτού καν ξεπεραστεί η πυρηνική απειλή του Ψυχρού Πολέμου, υπεγράφη η συνθήκη INF που αποτέλεσε μια ουσιαστική συμφωνία για τον πυρηνικό αφοπλισμό. Πού βρισκόμαστε σήμερα; Πρέπει, δυστυχώς, να πούμε ότι σε ορισμένους τομείς οπισθοχωρήσαμε, διότι τόσο ο Κόφι Ανάν όσο και ο Χένρι Κίσινγκερ είχαν δηλώσει ότι η εκστρατεία κατά της διάδοσης των πυρηνικών όπλων και οι προσπάθειες για τον πυρηνικό αφοπλισμό βρίσκονται στο χείλος της πλήρους και οριστικής αποτυχίας.

Τι μπορούμε να κάνουμε στην Ευρώπη σε αυτήν την κατάσταση; Έχουμε άραγε αρκετή εμπιστοσύνη για να εγείρουμε –πολυμερώς και σε διεθνή φόρουμ– ζητήματα στα οποία μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα υπάρξει πρόοδος; Δεν είναι άραγε πια καιρός να αξιοποιήσουμε την επικείμενη συνάντηση της ομάδας πυρηνικού εφοδιασμού στο Κέιπ Τάουν από τις 16 έως τις 20 Απριλίου ως μια ευκαιρία για να μιλήσουμε άφοβα κατά της σχεδιαζόμενης συμφωνίας ανάμεσα στην Ινδία και τις ΗΠΑ; Αν δεν το πράξουμε αυτό, τι είδους μήνυμα θα στείλουμε στα άλλα κράτη; Δεν θα είναι σαν να τους λέμε τότε «εκπονήστε πυρηνικά προγράμματα και κατασκευάστε πυρηνικά όπλα, ακόμα και εκτός της συνθήκης περί μη διάδοσης, και οι ΗΠΑ θα σας ανταμείψουν και θα σας υποστηρίξουν»; Τι είδους μήνυμα θα έστελνε άραγε αυτό στο Ιράν;

Αυτό το δηλώνω σκοπίμως και ως κάποια που εκφράζει μια σαφώς διαφορετική άποψη αυτών των πραγμάτων. Όσον αφορά το Ιράν, βρισκόμαστε σε αδιέξοδο στο οποίο φτάσαμε με δική μας ευθύνη. Όλοι οι εμπλεκόμενοι πρέπει να κάνουν ένα βήμα πίσω προκειμένου να βγουν από αυτήν την κατάσταση, διαφορετικά η κατάληξη θα είναι να σταλούν στρατεύματα.

Θέλουμε να βοηθήσουμε για να διατηρηθεί αυτή η συνθήκη ζωντανή. Την Πέμπτη, θα εγκρίνουμε ένα ψήφισμα προκειμένου να μεταβεί μια αποστολή στη Βιέννη για να παρακολουθήσει ενεργά αυτήν τη διαδικασία. Ελπίζω ότι εκεί θα διευκολύνουμε από κοινού αυτές τις σημαντικές διατάξεις της συνθήκης περί μη διάδοσης να δώσουν σημεία ζωής.

  Tobias Pflüger, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, η συνθήκη περί μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων αντιμετωπίζει κινδύνους σε πολλά μέτωπα ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται από τις τελευταίες αναφορές. Σύμφωνα με το φύλλο της 3ης Μαρτίου της Süddeutsche Zeitung, οι Αμερικανοί σχεδιάζουν νέες πυρηνικές κεφαλές, και αυτό είναι κάτι στο οποίο ασκούμε κριτική. Στο Ηνωμένο Βασίλειο –ένα κράτος μέλος της ΕΕ– ο κ. Μπλερ, ο Πρωθυπουργός, σκοπεύει να δαπανήσει 30 δισ. ευρώ για τον εκσυγχρονισμό των πυρηνικών όπλων των βρετανικών ενόπλων δυνάμεων. Η βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων πρόκειται να ψηφίσει αύριο επ’ αυτού. Αυτός είναι πυρηνικός επανεξοπλισμός και θέτει τη συνθήκη περί μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων σε κίνδυνο· ζητείται μια επικριτική δήλωση από τη γερμανική Προεδρία του Συμβουλίου.

Υποστηρίζουμε τις διαμαρτυρίες κατά του πυρηνικού προγράμματος με το οποίο οι ΗΠΑ σχεδιάζουν ένα πυραυλικό αμυντικό σύστημα στην Τσεχική Δημοκρατία, στην Πολωνία και στον Καύκασο, με το ΝΑΤΟ –σύμφωνα με τον κ. De Hoop Scheffer, όπως αναφέρθηκε εχθές– να σκοπεύει να συμμετάσχει με ένα δικό του αντίστοιχο σύστημα. Ο γερμανός Υπουργός Άμυνας κ. Jung θέλει να θέσει ολόκληρο το σύστημα υπό τον έλεγχο του ΝΑΤΟ. Είναι καιρός πλέον το Συμβούλιο και η Επιτροπή να ασκήσουν ευθεία κριτική σε αυτά τα αντιπυραυλικά σχέδια και, μαζί με δύο συναδέλφους, κατέθεσα μια δήλωση με την οποία εκφράζω την αντίθεσή μου σε αυτό το σύστημα.

Ταυτόχρονα, σύμφωνα με τον πρώην αρχιστράτηγο του ΝΑΤΟ Wesley Clark, έχουν αρχίσει προετοιμασίες για έναν πόλεμο κατά του Ιράν. Είναι υποκριτικό να επικρίνουμε το Ιράν, όταν εμείς οι ίδιοι κατέχουμε πυρηνικά όπλα και ασχολούμαστε με τον εκσυγχρονισμό τους. Η συνθήκη περί μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων απαιτεί την καταστροφή όλων των πυρηνικών όπλων. Γεγονός είναι ότι δεν υπάρχουν καλά πυρηνικά όπλα και αυτό που χρειαζόμαστε, εδώ και τώρα, είναι ο αφοπλισμός.

  Bastiaan Belder , εξ ονόματος της Ομάδας IND/DEM. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, οι πυρηνικές φιλοδοξίες της Πιονγκγιάνγκ και της Τεχεράνης συνιστούν άμεση απειλή για τη Συνθήκη Μη Διάδοσης (ΣΜΔ), καθώς οι αντίστοιχες γειτονικές χώρες τους στη Βορειοανατολική Ασία και στη Μέση Ανατολή ίσως αισθάνονται υποχρεωμένες να ενταχθούν στις πυρηνικές δυνάμεις.

Επιπλέον, σε περίπτωση που διαβρωθεί η ΣΜΔ, πρέπει να αναμένουμε αρνητικές επιπτώσεις παρόμοιες με αυτές σε σχέση με τα βιολογικά και τα χημικά όπλα. Εν συντομία, ολόκληρη η πολυμερής δομή ελέγχου όπλων κινδυνεύει να καταρρεύσει – πρόκειται πραγματικά για ένα φάσμα που απειλεί όλο τον κόσμο. Στο μεταξύ, προκύπτει το ερώτημα για το τι είδους εξουσία έχει απομείνει στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, όταν τα μέλη του ΟΗΕ συγκεντρώνουν αποθέματα πυρηνικών όπλων παρά τη ρητή βούλησή του.

Το Συμβούλιο και η Επιτροπή συμμερίζονται την άποψή μου ότι η κρίση της ΣΜΔ είναι επίσης μια κατάσταση κρίσης για την ανώτατη διεθνή αρχή; Δεδομένης αυτής της εξαιρετικά σοβαρής κατάστασης, περιμένω να καταβάλουν τη μέγιστη προσπάθεια να πείσουν το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να αποθαρρύνει την Πιονγκγιάνγκ και την Τεχεράνη από τη δυσοίωνη πυρηνική κούρσα τους, καθώς ο χρόνος πιέζει.

  Karl von Wogau (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η συνθήκη περί μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων ήταν ένα μεγάλο επίτευγμα, ωστόσο διαπιστώνουμε ότι τα πυρηνικά όπλα συνεχίζουν να διαδίδονται. Επίσης, δυστυχώς, δεν μπορούμε να μην διαπιστώσουμε ότι η διάσκεψη αναθεώρησης έχει προς το παρόν αποβεί άκαρπη και, για τον λόγο αυτόν, αυτή η προπαρασκευαστική διάσκεψη στη Βιέννη είναι τόσο σημαντική. Είναι επίσης εξαιρετικά σημαντικό να μπορέσει το Σώμα να εκφράσει τη γνώμη του σε αυτή, αλλά η αποτελεσματικότητα αυτού εξαρτάται από την ύπαρξη ενός ψηφίσματος που θα αποτελεί κοινή προσπάθεια και θα αντικατοπτρίζει τις απόψεις όλων μας. Ελπίζω ότι θα επιτύχουμε ένα τέτοιο αποτέλεσμα όταν θα φτάσουμε στην ψηφοφορία.

Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, όλοι μας πιστέψαμε ότι οι ημέρες της εξασφαλισμένης αμοιβαίας καταστροφής είχαν πλέον παρέλθει, ωστόσο σήμερα εγκυμονεί ο κίνδυνος, μολονότι αυτή μπορεί να έχει πλέον εκλείψει από την παγκόσμια σκηνή, να αρχίσει να εμφανίζεται σε περιφερειακό επίπεδο. Πρέπει από κοινού να πράξουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να αποτρέψουμε μια τέτοια εξέλιξη.

Θα ήθελα να αναφέρω κάτι για μία από τις προτάσεις, οι οποίες είναι πολλές, ήτοι για το διεθνές σύστημα για τον εμπλουτισμό του ουρανίου, που απέκτησε σήμερα εξαιρετικά μεγάλη σημασία, αλλά θα ήθελα επίσης να πω κάτι σχετικά με ένα άλλο ζήτημα που δεν συνδέεται άμεσα με αυτήν τη συζήτηση, μολονότι θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο δημόσιας συζήτησης· πρόκειται για το ζήτημα του αντιπυραυλικού συστήματος.

Εδώ στην Ευρώπη συζητούμε αυτήν την περίοδο για ένα αμερικανικό αντιπυραυλικό αμυντικό σύστημα και τις επιπτώσεις του σε εμάς, αλλά αυτό που πρέπει τελικά να μας ενδιαφέρει πραγματικά είναι η ασφάλεια της Ευρώπης. Οι ιρανικοί πύραυλοι, από τους οποίους θέλουν να προστατευθούν οι Αμερικανοί, βρίσκονται πολύ πιο κοντά στην Ευρώπη από ό,τι στην Αμερική. Μας επισημαίνεται, για παράδειγμα, ότι αυτοί οι ιρανικοί πύραυλοι είναι ήδη σε θέση να πλήξουν τη νότια Ιταλία και την Ελλάδα και, ως εκ τούτου, πρέπει να πραγματοποιήσουμε μια γενική συζήτηση για το εάν είναι απαραίτητο ένα τέτοιου είδους σύστημα, διότι εάν ναι, εμείς οι Ευρωπαίοι είμαστε εκείνοι που το χρειαζόμαστε εξίσου πολύ. Αυτό είναι κάτι άλλο που πρέπει να το συζητήσουμε σε αυτό το Σώμα και για το οποίο πρέπει να λάβουμε αποφάσεις.

  Jan Marinus Wiersma (PSE). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, η Συνθήκη μη διάδοσης είναι, στην πραγματικότητα, ο πιο σημαντικός πυλώνας της διεθνούς συναίνεσης ότι η διάδοση των πυρηνικών όπλων πρέπει να σταματήσει, με τελικό στόχο, φυσικά, όπως τόνισε ο πρόεδρος της Ομάδας μου πριν λίγο, να επιτευχθεί γενικός πυρηνικός αφοπλισμός. Καθώς η διάδοση των όπλων μαζικής καταστροφής αποτελεί μια αυξανόμενη απειλή για τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια, πρέπει να επανεξετάσουμε τη συνθήκη, να την ανανεώσουμε και να την ενισχύσουμε.

Είναι περιττό να πούμε ότι οι εξελίξεις στο Ιράν μας προκαλούν μεγάλη ανησυχία. Παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις από τη διεθνή κοινότητα, το Ιράν συνεχίζει τις προσπάθειές του στον τομέα του εμπλουτισμού ουρανίου. Ταυτόχρονα, γνωρίζουμε ότι υπάρχει πραγματικός κίνδυνος τρομοκρατικές ομάδες να έχουν πρόσβαση σε πυρηνικά ή παρόμοια όπλα.

Προκειμένου να σταματήσει η διάδοση των όπλων μαζικής καταστροφής, είναι απαραίτητη μια αποτελεσματική πολυμερής στάση. Επιπλέον, η επιτυχία της Συμφωνίας μη διάδοσης θα εξαρτηθεί από αυτή. Με ανεξάρτητη και μονομερή δράση, ωστόσο, όλες οι κοινές προσπάθειες σε αυτόν τον τομέα είναι καταδικασμένες να υπονομευτούν. Γι’ αυτό οι αναγνωρισμένες πυρηνικές δυνάμεις πρέπει να κάνουν μια ορατή επένδυση. Είναι, στην πραγματικότητα, κι εκείνες υπεύθυνες για την αξιοπιστία της Συνθήκης μη διάδοσης όπως ισχύει επί του παρόντος. Ακριβώς υπό αυτό το πρίσμα, θέτουμε ερωτηματικά στην πρόσφατη προσπάθεια των ΗΠΑ να πείσουν την Πολωνία και την Τσεχική Δημοκρατία να συμφωνήσουν για τη δημιουργία βάσης για τμήματα μιας αντιπυραυλικής ασπίδας στα εδάφη τους. Σύμφωνα με τους Αμερικανούς, το αντιπυραυλικό αμυντικό σύστημα προσφέρει προστασία από πιθανές επιθέσεις από τη Βόρεια Κορέα και το Ιράν. Αυτό, στην πραγματικότητα, αντιβαίνει στην πρόθεση να εμποδιστούν αυτές οι χώρες να αναπτύξουν πυρηνικό οπλοστάσιο.

Με την πρότασή τους, οι Αμερικανοί αγνοούν επίσης τις ανησυχίες της Ρωσίας, η οποία, καλώς ή κακώς, θεωρεί την αντιπυραυλική ασπίδα ως πρόκληση ή ακόμα και ως απειλή για την εσωτερική της ασφάλεια. Μια ασπίδα προστασίας που οδηγεί σε καχυποψία μεταξύ των τριών βασικών εταίρων –των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της ΕΕ– που θέλουν να σταματήσουν τη διάδοση, δεν αποτελεί ακριβώς την πολυμερή δράση που είχαμε υπόψη.

Επίσης, αναρωτιόμαστε πώς αυτή η διμερής συνεργασία εντάσσεται στην ευρωπαϊκή στρατηγική ασφάλειας και στην εταιρική σχέση με το ΝΑΤΟ. Γι’ αυτόν τον λόγο, έχουμε σοβαρές αντιρρήσεις για την κατάσταση αυτή και συνεπώς ζητούμε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και από τα εμπλεκόμενα κράτη μέλη της ΕΕ να επανεξετάσουν τα σχέδια και να αναζητήσουν πολυμερείς εναλλακτικές λύσεις οι οποίες θα συνάδουν με τις ρυθμίσεις ασφαλείας που συμφωνήσαμε αμοιβαία στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

  István Szent-Iványi (ALDE). – (HU) Ας μην ωραιοποιούμε τα πράγματα, η διάσκεψη αναθεώρησης της ΣΜΔ του 2005 ήταν αποτυχημένη. Δυστυχώς, η όλη ιστορία της ΣΜΔ παρουσιάζει ιδιαίτερη έλλειψη επιτυχιών. Η Βόρεια Κορέα αποσύρθηκε από το σύστημα και ξεκίνησε το δικό της στρατιωτικό πυρηνικό πρόγραμμα. Το Ιράν, επίσης, στράφηκε εναντίον του συστήματος και δεν γνωρίζουμε πόσο έχουν προχωρήσει τα πράγματα, αλλά οι προθέσεις του, εν πάση περιπτώσει, δεν είναι ευνοϊκές. Η Ινδία, το Πακιστάν και το Ισραήλ δεν δείχνουν καμία πρόθεση ένταξης.

Παρά ταύτα, υπάρχουν και ορισμένες θετικές εξελίξεις: στις 16 Φεβρουαρίου, οι εξαμερείς συνομιλίες στο Πεκίνο οδήγησαν σε συμφωνία. Σύντομα θα μάθουμε την αξία αυτής της συμφωνίας. Ο κ. El Baradei θα μεταβεί στη Βόρεια Κορέα αύριο και με την επίσκεψή του θα διαπιστωθεί χωρίς αμφιβολία αν οι προθέσεις της Βόρειας Κορέας είναι ειλικρινείς. Η τρέχουσα δράση είναι πολύ σημαντική. Διακυβεύεται ο σεβασμός για το σύνολο της ΣΜΔ. Πρέπει να συνδυάσουμε την ευελιξία με τη συνέπεια. Πρέπει να επιδείξουμε ευελιξία στις μεθόδους και στις προθεσμίες, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε ευέλικτοι ως προς τους στόχους. Οι στόχοι πρέπει να είναι σαφείς και ξεκάθαροι. Η Βόρεια Κορέα πρέπει να επιστρέψει στο σύστημα της ΣΜΔ και να θέσει αμέσως τέλος στο στρατιωτικό πυρηνικό πρόγραμμα. Ο τρόπος με τον οποίο θα χειριστούμε τα προβλήματα της Βόρειας Κορέας θα έχει άμεση επίδραση και στο Ιράν. Αν είμαστε επιτυχείς στη Βόρεια Κορέα, τότε θα επιτύχουμε και σε σχέση με το Ιράν. Αν δεν καταφέρουμε να σημειώσουμε επιτυχία εδώ, τότε θα υπάρχουν λόγοι να φοβόμαστε ότι δεν θα μπορέσουμε να κρατήσουμε στον ορθό δρόμο ούτε το Ιράν.

Οι προετοιμασίες για τη διάσκεψη αναθεώρησης θα είναι πραγματικές και επιτυχείς αν μπορέσουμε μέσω αυτών να αντιμετωπίσουμε αυτές τις δύο μεγάλες προκλήσεις, δηλαδή τη Βόρεια Κορέα και το Ιράν, και να επιλύσουμε επιτυχώς αυτά τα δύο προβλήματα. Τώρα υπάρχει μια μικρή πιθανότητα γι’ αυτό, αλλά μόνο αν είμαστε συνεπείς και αντιπροσωπεύουμε με συνέπεια τις αρχές μας.

  Caroline Lucas (Verts/ALE). – (EN) Κυρία Επίτροπε, είπατε ότι η διάδοση αποτελεί ενδεχομένως τη μεγαλύτερη απειλή για την ασφάλειά μας και συμφωνώ μαζί σας. Δεν είναι ειρωνικό, λοιπόν, ότι αύριο η κυβέρνηση του ΗΒ πιθανώς θα λάβει μια απόφαση για την αντικατάσταση του συστήματος πυρηνικών υποβρυχίων Trident που θα επιταχύνει αυτή ακριβώς τη διάδοση και συνεπώς θα υπονομεύσει τη συλλογική μας ασφάλεια; Κάνοντάς το αυτό, θα επιδείξει την πιο εκπληκτική υποκρισία: διατηρεί και αναπτύσσει περαιτέρω τα πυρηνικά όπλα του ΗΒ, ενώ παράλληλα εξαπολύει παράνομους πολέμους για να προσπαθήσει να σταματήσει τους άλλους από την απόκτησή τους. Τι ηθική αυθεντία νομίζει ότι έχει η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου για να παραδίδει μαθήματα σε χώρες όπως το Ιράν για τη μη ανάπτυξη πυρηνικών όπλων, όταν εμείς οι ίδιοι συνεχίζουμε να κάνουμε ακριβώς αυτό;

Η ΣΜΔ αποτελείται από δύο δεσμεύσεις: τα μη πυρηνικά κράτη συμφωνούν να μην αποκτήσουν πυρηνικά όπλα υπό τον όρο ότι τα πυρηνικά κράτη θα ξεκινήσουν μια σοβαρή διαδικασία απαλλαγής από τα δικά τους. Αν εμείς δεν τηρούμε το δικό μας μέρος αυτής της συμφωνίας, αν δεν τηρούμε το διεθνές δίκαιο, δεν πρέπει να εκπλησσόμεθα αν ούτε οι άλλοι τηρούν το δικό τους μέρος της συμφωνίας.

Η αναβάθμιση του συστήματος Trident από την κυβέρνηση του ΗΒ ουσιαστικά υπονομεύει τη συλλογική θέση της ΕΕ για τη μη διάδοση και, ως εκ τούτου, τόσο το ΗΒ όσο, ασφαλώς, και η Γαλλία πρέπει να αποδοκιμαστούν από το Συμβούλιο και από την Επιτροπή.

  Vittorio Agnoletto (GUE/NGL). – (ΙΤ) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, οι πυρηνικές κρίσεις στη Βόρεια Κορέα και στο Ιράν έχουν, για ακόμη μια φορά, εξαπλώσει τον φόβο σε ολόκληρο τον κόσμο και έχουν πυροδοτήσει τις υποψίες των εθνών και των λαών. Η διεθνής συζήτηση για τον πυρηνικό επανεξοπλισμό έχει θέσει εκ νέου σε αμφισβήτηση το μέλλον της ανθρωπότητας. Πρέπει να ξεκινήσουμε εκ νέου διαπραγματεύσεις με το Ιράν και να αποφύγουμε κάθε στρατιωτική ενέργεια, καθώς αυτό δεν θα κάνει τίποτε άλλο από το να επιδεινώσει την τρέχουσα κρίση. Για αυτόν τον λόγο, είναι σημαντικό να ξαναρχίσει η συζήτηση σχετικά με την ανανέωση της Συνθήκης για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων το 2010.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να ασκήσει τις κατάλληλες πολιτικές, οικονομικές και εμπορικές πιέσεις προς χώρες όπως η Ινδία, το Πακιστάν, το Ιράν και η Βόρεια Κορέα, καθώς και προς άλλες χώρες, όπως η Κίνα και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να προωθήσει, ως ζήτημα κατεπείγουσας σημασίας, την ιδέα μιας Μεσογείου απαλλαγμένης από πυρηνικά όπλα. Με τη βοήθεια των κατάλληλων οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών πρέπει να μετατρέψουμε τη Μεσόγειο σε μια ειρηνική θάλασσα – σε μια περιοχή που είναι εντελώς απαλλαγμένη από τα πυρηνικά όπλα. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, πρέπει να ασκήσουμε τις εν λόγω πιέσεις και προς το Ισραήλ, το οποίο έχει οπωσδήποτε το δικαίωμα να μεριμνά για την ασφάλειά του, δεν μπορεί όμως να στηρίζεται στον φόβο των πυρηνικών όπλων και στην καταστροφή άλλων λαών.

Επιπλέον, η πρόσφατη απόφαση του Πρόεδρου Μπους να εγκαταστήσει εκτοξευτές πυραύλων στην Τσεχική Δημοκρατία ή νέες στρατιωτικές εγκαταστάσεις στην Πολωνία για την παρακολούθηση των πυρηνικών όπλων δεν κάνει τίποτε άλλο από το να επιδεινώνει τις στρατιωτικές σχέσεις με τη Ρωσία. Την απόφαση αυτή του Προέδρου Μπους οφείλω να την καταδικάσω αμέσως.

  Achille Occhetto (PSE). – (ΙΤ) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, συμφωνούμε όλοι ότι χρειάζεται να δεσμευθούμε εκ νέου για τη μη διάδοση των θερμοπυρηνικών όπλων, όπως είπε στην ομιλία του ο κ. Schulz, ταυτόχρονα όμως πρέπει να αρχίσουμε να λέμε πιο ξεκάθαρα ότι δεν αρκεί να εμποδίσουμε τη διάδοση, αλλά πρέπει να αρχίσουμε να αγωνιζόμαστε και πάλι για έναν γενικό αφοπλισμό. Στην πραγματικότητα, δεν θα υπάρξει ποτέ πραγματική πλανητική δημοκρατία, αν ορισμένες χώρες μπορούν να κυριαρχήσουν στον κόσμο επειδή διαθέτουν τη δύναμη να τον καταστρέψουν ξανά και ξανά.

Στην πραγματικότητα, οι χώρες της πυρηνικής λέσχης, και ιδιαίτερα σήμερα το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία, θα έχουν την εξουσία και το ηθικό δικαίωμα να εμποδίσουν τη διάδοση των πυρηνικών όπλων από άλλες χώρες, αν αυτές οι ίδιες αρχίσουν να αφοπλίζονται και αν θέσουν στην ημερήσια διάταξη την απαγόρευση όλων των όπλων μαζικής καταστροφής.

Δυστυχώς, αν ρίξουμε μια ματιά στη μονομερή πολιτική που υιοθέτησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής –μια πολιτική που είναι επίσης αντίθετη προς το NATO–, θα διαπιστώσουμε ότι δεν είναι αυτή η πορεία που ακολουθείται. Οι Ηνωμένες Πολιτείες διαπραγματεύθηκαν κρυφά με ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, προκειμένου οι τελευταίες να φιλοξενήσουν αμερικανικά αντιπυραυλικά προγράμματα, και έχουμε καταθέσει μια συγκεκριμένη τροπολογία σχετικά με το εν λόγω θέμα. Πρέπει, επομένως, να εμποδίσουμε τα σχέδια αυτά, λέγοντας «Όχι» στη διάδοση, αλλά «Ναι» σε μια ευρωπαϊκή πρωτοβουλία που θα έχει σχεδιαστεί με στόχο τον γενικό αφοπλισμό.

  Jill Evans (Verts/ALE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, ενόψει τη διάσκεψης αναθεώρησης της Συνθήκης για τη μη διάδοση των πυρηνικών το 2010, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Συνθήκη υφίσταται ήδη σημαντική πίεση, ειδικά με τις συζητήσεις για το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα, συνεπώς δεν θα μπορούσε να υπάρχει χειρότερη στιγμή για να στείλει μια χώρα το μήνυμα ότι τα πυρηνικά όπλα είναι ουσιαστικά για την ασφάλεια οποιασδήποτε χώρας, όσο περιττά και αν είναι έναντι των πραγματικών απειλών που αντιμετωπίζουμε, όπως η αλλαγή του κλίματος και η τρομοκρατία. Αλλά αυτό ακριβώς προτείνει η βρετανική κυβέρνηση και, όπως ήδη ακούσαμε, αύριο στο Westminster οι βουλευτές θα ψηφίσουν για το αν θα ανανεωθεί το σύστημα πυρηνικών όπλων Trident και θα οδηγήσουν το ΗΒ και τον υπόλοιπο κόσμο σε μια νέα πυρηνική εποχή και σε μια νέα κούρσα πυρηνικών εξοπλισμών.

Στο πλαίσιο της ΣΜΔ θα έπρεπε να συζητάμε για ένα χρονοδιάγραμμα αφοπλισμού αυτών των παράνομων και ανήθικων όπλων και όχι για την ανανέωσή τους. Καλώ μετ’ επιτάσεως όλες τις Ομάδες του Κοινοβουλίου να υποστηρίξουν το ψήφισμα και τις τροπολογίες για να ενθαρρύνουν τους βουλευτές του ΗΒ αύριο να αντιταχθούν στην αντικατάσταση του Trident και να τιμήσουν τη δέσμευση που αναλήφθηκε πριν από 35 χρόνια με την υπογραφή της ΣΜΔ.

  Hubert Pirker (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, η πυρηνική απειλή είναι μια πραγματικότητα και, δυστυχώς, οξύνεται όλο και περισσότερο, όπως επισημάνατε και εσείς, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, κάνοντας αναφορά σε δύο καυτές περιοχές, το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία για την ανάγκη να αρχίσουμε, εδώ και τώρα, να προετοιμάζουμε εγκαίρως τη διάσκεψη αναθεώρησης, ούτως ώστε να θέσουμε σε αυτήν τις προτεραιότητες μας, όπως οφείλουμε να πράξουμε. Ωστόσο, ακόμη σημαντικότερο είναι να προσπαθήσουμε άμεσα να λάβουμε μέτρα για την ενίσχυση της αξιοπιστίας της διεθνούς κοινότητας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά την εφαρμογή και την επιβολή της συνθήκης περί μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων, διότι η ποιότητα αυτής της συνθήκης θα μετρηθεί με βάση τις επιτυχίες που θα επιφέρει πραγματικά. Στην παρούσα φάση, θεωρώ τις ευκαιρίες για την εφαρμογή αυτών των στρατηγικών ως πολύ θετικές, ειδικά λόγω των όσων διαπιστώνω για την κατάσταση στη Βόρεια Κορέα και των επαφών που διατηρούμε με τη Νότια και τη Βόρεια Κορέα, υπό την ιδιότητά μου ως πρόεδρος της αντιπροσωπείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τις σχέσεις με την Κορεατική Χερσόνησο.

Αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και το Κοινοβούλιο μας ειδικότερα, συνέβαλαν στην επανέναρξη των εξαμερών συνομιλιών, στις οποίες είμαστε καλοδεχούμενοι ως εταίροι, μολονότι δεν αποτελούμε μέρος των εξαμερών συνομιλιών, αλλά μας υποδέχθηκαν θερμά ως διαμεσολαβητή και ως έναν εξωτερικό υποστηρικτή και διαδραματίσαμε ρόλο στο να ξαναρχίσουν οι συζητήσεις στις 13 Φεβρουαρίου.

Είμαι συγκρατημένα αισιόδοξος. Αυτό που διακυβεύεται είναι η υλοποίηση του αφοπλισμού· μας διαβεβαίωσαν ότι θα πραγματοποιηθεί, και σήμερα ήρθε η ώρα για τη Βόρεια Κορέα να αναλάβει δράση, αλλά αντιθέτως είναι επίσης απαραίτητο να διαδραματίσουμε ως Ένωση τον ρόλο μας στην ανάληψη δράσης που θα μας βοηθήσει να επιφέρουμε την πολιτική αλλαγή στη Βόρεια Κορέα, υποστηρίζοντας, για παράδειγμα, τα προγράμματα επισιτιστικής ασφάλειας, περιφερειακής ασφάλειας και ανθρώπινης ασφάλειας, με απώτερο στόχο μια Κορεατική Χερσόνησο χωρίς πυρηνικά όπλα έτσι ώστε να εξαλειφθεί η σημερινή απειλή – και για την Ευρώπη.

  Ana Maria Gomes (PSE). – (PT) Η επερχόμενη διάσκεψη στη Βιέννη είναι μια ευκαιρία να αναλάβει ηγετικό ρόλο η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η θέση της Ευρώπης πρέπει να βασιστεί σε δύο κύριες ιδέες: ενίσχυση του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας και πίεση για συμμόρφωση με το άρθρο 6 της Συνθήκης για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων. Σε αυτό το πλαίσιο, συμφωνώ ότι η ανανέωση των όπλων Trident δεν συνάδει με το άρθρο 6 της ΣΜΔ και, καθώς αυτό αφορά το Ηνωμένο Βασίλειο, αφορά και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να υποστηρίξει την πολυμερή προσέγγιση στον εμπλουτισμό ουρανίου και να διασφαλίσει ότι όλες οι χώρες θα υπογράψουν το πρόσθετο πρωτόκολλο στη συμφωνία διασφαλίσεων. Έτσι μπορούν να αποτραπούν περαιτέρω προκλήσεις όπως αυτές που προκύπτουν από το Ιράν.

Επίσης, η ΕΕ πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί για να διασφαλίσει ότι τα 13 βήματα για τον αφοπλισμό που καθορίστηκαν στην Προπαρασκευαστική Επιτροπή 2000 θα εφαρμοστούν το ταχύτερο δυνατόν. Αν η Ευρώπη δεν αναλάβει να διατηρήσει την ουσιαστική ισορροπία στην οποία βασίζεται η ΣΜΔ, η Προπαρασκευαστική Επιτροπή 2007 ενδέχεται να σημάνει την αρχή του τέλους για τη Συνθήκη.

Κύριε Πρόεδρε, σε αυτό το πλαίσιο, το γεγονός ότι η Πολωνία, η Τσεχική Δημοκρατία και το Ηνωμένο Βασίλειο εξετάζουν μονομερώς το ενδεχόμενο να συμμετάσχουν στο αντιπυραυλικό αμυντικό σύστημα των ΗΠΑ αποτελεί σκανδαλώδη απειλή για τις ευρωπαϊκές δεσμεύσεις.

Ποιος είναι ο σκοπός της ύπαρξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή ακόμα και του ΝΑΤΟ αν δεν είναι για να συζητείται το στρατηγικό μέλλον της Ευρώπης;

  Jana Hybášková (PPE-DE). – (CS) Κυρία Επίτροπε, κύριε Πρόεδρε, στο τέλος του 20ού αιώνα υπήρχαν δύο σχολές σκέψης σχετικά με τα θέματα ασφάλειας. Σύμφωνα με τη μία, η μεγαλύτερη απειλή στον κόσμο ήταν ο αρνητικός αντίκτυπος της υψηλής παραγωγής πετρελαίου στη σταθερότητα της Μέσης Ανατολής και η δεύτερη σχολή αναφερόταν στους περιβαλλοντικούς παράγοντες και στην αλλαγή του κλίματος. Η 11η Σεπτεμβρίου και ο Τυφώνας Κατρίνα απέδειξαν ότι η πηγή του κινδύνου είναι ίδια: η ενεργειακή απληστία και η υπερβολική κατανάλωση ενέργειας. Η διασφάλιση ότι το 20% της ενέργειας που καταναλώνουμε προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές δεν αποτελεί ολοκληρωμένη λύση: η μόνη λύση με την οποία μπορούμε να αντιμετωπίσουμε και τις δύο απειλές, να μειώσουμε τις εκπομπές και την εξάρτηση από την ασταθή Μέση Ανατολή είναι η πυρηνική ενέργεια. Ας αντιμετωπίσουμε τους οικολόγους με τα δικά τους απαρχαιωμένα τώρα επιχειρήματα για τους κινδύνους της πυρηνικής ενέργειας. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να χρησιμοποιήσουν την κατάσταση στο Ιράν και αλλού για να μας κρατούν ομήρους με την πιθανότητα κατάχρησης της πυρηνικής ενέργειας. Έχουμε ένα μέσο στη διάθεσή μας για να το αντικρούσουμε αυτό: τη Συνθήκη για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων (ΣΜΔ).

Ένα θετικό αποτέλεσμα της διάσκεψης του 2010 θα είναι τα βασικά μέτρα ασφαλείας. Κατά την άποψή μας, τα κεντρικά θέματα είναι τα εξής: εμπλουτισμός και επανεπεξεργασία ουρανίου σύμφωνα με το άρθρο 4, καθώς και συζητήσεις για τα περιφερειακά κέντρα διανομής πυρηνικού καυσίμου, και δεύτερον η ανάγκη εξεύρεσης λύσεων για τις παράνομες αποχωρήσεις από το άρθρο 10 της Συνθήκης. Συνεπώς, ζητούμε από το Συμβούλιο και την Επιτροπή να αναλάβουν πρωτοβουλία στις διαπραγματεύσεις της προπαρασκευαστικής επιτροπής στη Βιέννη και να συμβάλουν ουσιαστικά σε ένα θετικό αποτέλεσμα στη διάσκεψη του 2010. Επίσης ζητούμε από εσάς μια έκθεση εφαρμογής για τα 43 μέτρα που προέκυψαν από την κοινή θέση του Συμβουλίου, τα οποία ίσχυαν ήδη στην ατυχή συζήτηση για τη Συνθήκη το 2005. Καλούμε επίσης τα κράτη μέλη να συμμορφωθούν πιστά με την αυστηρή διατύπωση των συναφών ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών σε σχέση με τη ΣΜΔ και σε αυτό περιλαμβάνονται και οι τραπεζικές επιχειρήσεις και επιχειρηματικές δραστηριότητες σε ορισμένα κράτη της νότιας Ευρώπης. Κυρία Επίτροπε, μια τελευταία λέξη αν μου επιτρέπετε. Πρέπει να αρχίσουμε να αναζητούμε έναν τρόπο για να καλέσουμε το Ισραήλ σε διαπραγματεύσεις για την αναθεώρηση της ΣΜΔ. Παρακαλώ συμβουλευτείτε μας και συνεργαστείτε μαζί μας.

  Bogdan Klich (PPE-DE). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, ζούμε υπό την απειλή της διάδοσης των όπλων μαζικής καταστροφής εδώ και πολλά χρόνια. Αποκτήσαμε ακόμα μεγαλύτερη επίγνωση αυτής της απειλής πρόσφατα, λόγω του κινδύνου να πέσουν σε χέρια τρομοκρατών σχάσιμα υλικά και χημικά ή βιολογικά όπλα.

Οι φόβοι οδήγησαν στην εκπόνηση στρατηγικών εγγράφων τόσο από την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και από άλλους διεθνείς οργανισμούς. Συγκεκριμένα, θέλω να επιστήσω προσοχή στη Γενική Πολιτική Καθοδήγηση που εγκρίθηκε από το ΝΑΤΟ στα τέλη του περασμένου έτους. Οι πυρηνικές φιλοδοξίες ορισμένων χωρών, ειδικά της Βόρειας Κορέας και του Ιράν, έχουν εγείρει επίσης ανησυχία όπως αναφέρθηκε νωρίτερα. Με ικανοποίηση διαπιστώνουμε ότι σημειώθηκε κάποια πρόοδος στις πολυμερείς διαπραγματεύσεις με τη Βόρεια Κορέα και εκφράζουμε την απογοήτευσή μας για την έλλειψη προόδου στις διαπραγματεύσεις με το Ιράν.

Φαίνεται ότι πρέπει να πληρούνται τέσσερις προϋποθέσεις προκειμένου να ξεπεραστεί η πολύ σοβαρή απειλή της διάδοσης. Πρώτον, το τρέχον καθεστώς μη διάδοσης στο πλαίσιο της Συνθήκης μη διάδοσης πρέπει να διατηρηθεί και ίσως ακόμα και να ενισχυθεί το 2010 με αφορμή τη διάσκεψη αναθεώρησης. Εγκρίνω την έκκληση προς τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μιλήσουν με μία φωνή σε αυτή τη διάσκεψη. Απαιτείται η αποφασιστικότητα και η συνεκτική προσέγγισή τους.

Δεύτερον, είναι σημαντικό η συμμαχία της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών να συνεχίσει να καταπολεμά την τρομοκρατία με συνέπεια.

Τρίτον, είναι σημαντικό οι διαπραγματεύσεις με τη Βόρεια Κορέα να αποδειχθούν αποτελεσματικές και να διατηρηθεί η διπλωματική προσέγγιση στο Ιράν.

Τέταρτον, αντίθετα με τις απόψεις ορισμένων βουλευτών της Αριστεράς, είναι σημαντικό να δημιουργηθεί μια αντιπυραυλική ασπίδα που θα προστατεύει όχι μόνο τις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και τους ευρωπαίους συμμάχους της από στρατηγικές πυραυλικές επιθέσεις. Είναι σημαντικό αυτή η ασπίδα να διαθέτει ένα διαλειτουργικό σύστημα προστασίας κατά των πυραύλων μικρού και μεσαίου βεληνεκούς και το σύστημα να είναι κοινό.

Το σχέδιο άμυνας θεάτρου κατά βαλλιστικών πυραύλων που πρόκειται να ολοκληρώσει το ΝΑΤΟ το 2010 είναι λοιπόν ζωτικής σημασίας.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. SIWIEC
Αντιπροέδρου

  Günter Gloser, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (DE) Κύριε Πρόεδρε, Επίτροπε Ferrero-Waldner, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα να εκφράσω τις θερμές μου ευχαριστίες για την υποστήριξή σας, διότι αποδεικνύεται εντέλει ότι συμφωνούμε σε πολλά πράγματα. Λαμβάνοντας ως αφετηρία την παρούσα κατάστασή μας, πρέπει να αφοσιωθούμε πιο δυναμικά στην επίτευξη, σε αυτό το προπαρασκευαστικό στάδιο, μιας κοινής θέσης για τα ζητήματα στα οποία διαπιστώσαμε οπισθοδρομήσεις το 2005. Θα ήθελα να καταστήσω σαφές ότι ενώ είναι πέραν πάσης αμφισβήτησης ότι η συνθήκη περί μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων υφίσταται πιέσεις από διαφορετικές πλευρές, ωστόσο –εφόσον την λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη και συμφωνήσαμε σε μια κοινή θέση το 2005– μας προσφέρει το υπόβαθρο πάνω στο οποίο μπορούμε και πρέπει να βασιστούμε στην τωρινή προπαρασκευαστική διάσκεψη.

Θα ήθελα βεβαίως να υπογραμμίσω κάτι που πολλοί εξ υμών, συμπεριλαμβανομένου του κ. Schulz, επεσήμαναν σχετικά με τη σπουδαιότητα του να δοθεί έμφαση στην πολυμερή προσέγγιση, διότι, όντως, όλοι μας γνωρίζουμε εκ πείρας ότι οι μονομερείς ενέργειες δεν θα μας οδηγήσουν πουθενά, ότι χρειαζόμαστε την πολυμερή προσέγγιση, καθώς και ότι όσο περισσότερο το απαιτούμε, τόσο πιο απαραίτητο γίνεται να υιοθετήσουμε, εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μια κοινή θέση προκειμένου να υπάρξει πρόοδος στο εν λόγω θέμα.

Η πορεία που έχει χαράξει η Ευρωπαϊκή Ένωση σε σχέση με το Ιράν είναι η σωστή, τόσο πολιτικά όσο και διπλωματικά, ενώ η προσφορά που επανέλαβε το Συμβούλιο πριν από μερικές εβδομάδες είναι η σωστή, μολονότι ορισμένοι ανυπομονούν – όχι ότι υπάρχουν πολλές διαθέσιμες εναλλακτικές λύσεις. Έχουμε και τα δύο – ένα ψήφισμα για την ασφάλεια με τις αντίστοιχες κυρώσεις, την ώρα που, στο ίδιο πλαίσιο, η πόρτα των διαπραγματεύσεων με το Ιράν είναι ακόμα ανοιχτή.

Επιτρέψτε μου να δώσω έμφαση για μια ακόμα φορά σε αυτό που είπα στην αρχή για τη μη διάδοση και τον αφοπλισμό. Αυτό το ζήτημα πρέπει, προς το συμφέρον της ειρηνικής χρήσης της πυρηνικής ενέργειας, να παραμείνει στην ημερήσια διάταξη, ακόμα κι αν οι απόψεις διίστανται σε κάποιον βαθμό αναφορικά με τους τρόπους με τους οποίους θα μπορέσουν να περιοριστούν οι κίνδυνοι.

Είναι σημαντικό να εξασφαλίσουμε τη στήριξη του Σώματός σας για τις επικείμενες συζητήσεις, οι οποίες είναι βέβαιο ότι δεν θα είναι απλές. Όσον αφορά την ανταλλαγή πληροφοριών ανάμεσα στο Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο, καθώς και τη συνεργασία μεταξύ τους, είμαι σε θέση, εξ ονόματος της Προεδρίας να προσφέρω, πρώτον, μια ενημέρωση για την αρμόδια επιτροπή μετά την πρώτη συνεδρίαση της προπαρασκευαστικής διάσκεψης και, δεύτερον, μια έκθεση προόδου που θα εκθέτει λεπτομερώς, αναφορικά με τα 43 σημεία που περιλαμβάνονται σε ένα προηγούμενο ψήφισμα, ποια από αυτά υλοποιήθηκαν και ποια όχι.

  Benita Ferrero-Waldner, Μέλος της Επιτροπής. (EN) Κύριε Πρόεδρε, αυτή ήταν μια πολύ χρήσιμη συζήτηση σε μια δύσκολη κατάσταση. Θα μελετήσουμε τις συστάσεις σας πολύ προσεκτικά, διότι η προπαρασκευαστική διάσκεψη στη Βιέννη μας δίνει μια σημαντική ευκαιρία να προετοιμαστούμε καλύτερα για τη διάσκεψη του 2010 και έτσι να επανορθώσουμε για μια πολύ δύσκολη διάσκεψη το 2005.

Γνωρίζουμε ότι η σοβαρότητα και η σημασία της κατάστασης όσον αφορά τη μη διάδοση υπερβαίνουν αυτά που είναι ευρέως γνωστά στους πολίτες μας. Συμπεραίνουμε επίσης από πρόσφατες έρευνες του Ευρωβαρομέτρου ότι οι πολίτες μας θέλουν θετική δράση. Συμφωνώ με τον κ. Zappalà και την κ. Neyts-Uyttebroeck, οι οποίοι λένε ότι η συμφωνία όσον αφορά τη σημασία της σύνδεσης μεταξύ των όπλων μαζικής καταστροφής, της διάδοσης και της τρομοκρατίας είναι αναγκαία. Αυτό πρέπει να τονιστεί στην ευρωπαϊκή στρατηγική ασφάλειας και πράγματι τονίζεται, αλλά τώρα πρέπει να το εφαρμόσουμε σωστά.

Πιστεύω επίσης ότι οι προσπάθειες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να προωθήσει τη συνοχή και την κοινή δράση είναι απολύτως καίριες. Όλοι ανέφεραν ότι είναι επίσης σημαντικό να μιλάμε με μία φωνή. Συνεπώς, η Επιτροπή χρειάζεται την πολύτιμη υποστήριξή σας για να μεγιστοποιήσει την επίδρασή της όσον αφορά τον κοινό στόχο. Ασφαλώς, θα συνδράμουμε στο έργο που θα γίνει στη Βιέννη διότι αυτό θα ενισχύσει την αξιοπιστία μας, όπως είπαν πολλοί.

Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω τον κ. Pirker και την αντιπροσωπεία του Κοινοβουλίου, ιδίως σε σχέση με τη Βόρεια Κορέα. Συμφωνώ ότι η Βόρεια Κορέα είναι σημαντική όχι μόνο αφ’ εαυτής αλλά και ως δυνητικό παράθυρο ευκαιρίας για πρόοδο αλλού. Ωστόσο, παραμένουμε αποφασισμένοι να μην εγκαταλείψουμε ποτέ τις προσπάθειες εφόσον αυτό είναι δυνατόν.

Στους κύριους τίτλους μας βλέπουμε ότι τα θέματα της μη διάδοσης αφορούν κυρίως μεμονωμένες χώρες. Ωστόσο, ας μην ξεχνάμε τη σημασία του θέματος, όπως είπε ο κ. Schulz, του διεθνούς συστήματος εν γένει στην πολυμερή προσέγγιση και την αποτελεσματικότητα.

Οι τέσσερις πιο σημαντικές αρχές που πρέπει να προσπαθήσουμε να ενισχύσουμε ξανά στην προπαρασκευαστική επιτροπή και κατόπιν στην προσεχή διάσκεψη αναθεώρησης είναι οι εξής: Πρώτον, το θέμα των μη συμβαλλόμενων μερών· νομίζω ότι υπάρχουν τρία κράτη που μέχρι στιγμής αρνούνται να προσχωρήσουν στη συνθήκη. Ας προσπαθήσουμε να τα εντάξουμε. Δεύτερον, σχετικά με τις αποχωρήσεις τον Ιανουάριο του 2003, η ΛΔΚ ανακοίνωσε ότι επρόκειτο να αποχωρήσει από τη ΣΜΔ – ήταν το πρώτο κράτος που το έκανε. Πολλά κράτη πιστεύουν ότι η ΛΔΚ εξακολουθεί να δεσμεύεται νομικά από τη συνθήκη και ότι δεν τήρησε τις ορθές νομικές διαδικασίες αποχώρησης. Ας προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το θέμα για τα μη συμμορφούμενα συμβαλλόμενα μέρη. Ορισμένα κράτη που προσχώρησαν στην ομάδα των κρατών που δεν διαθέτουν πυρηνικά όπλα προσπάθησαν, παρά ταύτα, να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα στο παρελθόν και αυτό, κατά συνέπεια, πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Τέλος, υπάρχει το θέμα της καλής πίστης. Αναφέρθηκε συχνά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το γεγονός ότι τα περισσότερα κράτη που δεν διαθέτουν πυρηνικά όπλα πιστεύουν ότι τα κράτη με πυρηνικά όπλα δεν έχουν κάνει αρκετά για να σημειώσουν πρόοδο προς τον στόχο του πυρηνικού αφοπλισμού – άρθρο 6. Πιστεύω ότι αυτό πρέπει να είναι το βασικό θέμα της διαφωνίας μας στις πενταετείς διασκέψεις αναθεώρησης. Κατά συνέπεια, βλέπουμε επίσης ότι απαιτείται μια ευρεία βάση για συναίνεση και όλες οι μεγάλες χώρες, όπως η Ρωσία και η Κίνα, πρέπει να συμπεριληφθούν σε αυτόν τον διάλογο.

  Πρόεδρος. Σύμφωνα με το άρθρο 103, παράγραφος 2, έλαβα έξι προτάσεις ψηφίσματος⁽¹⁾.

Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί την Τετάρτη στις 12.30.

Γραπτή δήλωση (άρθρο 142)

  Glyn Ford (PSE). – (EN) Πιστεύω ότι αυτή είναι μια σημαντική συζήτηση. Η διάδοση των πυρηνικών όπλων καθιστά τον κόσμο λιγότερο, και όχι περισσότερο, ασφαλή. Είτε πρόκειται για το Ισραήλ ή για την Ινδία, για το Πακιστάν ή για τη Βόρεια Κορέα, πρέπει να τους πιέσουμε να προσχωρήσουν στη Συνθήκη για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων. Εντούτοις, πρέπει να θυμόμαστε ότι η ΣΜΔ δεν αναφέρεται μόνο στη διακοπή της διασποράς των πυρηνικών όπλων, αλλά και στη δέσμευση των πυρηνικών δυνάμεων του κόσμου να μειώσουν και να άρουν τις δικές τους ικανότητες. Το πρώτο σκέλος λαμβάνει μεγαλύτερη προσοχή από ό,τι το δεύτερο.

Η τροπολογία των Σοσιαλιστών που καταδικάζει την αντιπυραυλική ασπίδα των ΗΠΑ είναι απολύτως αρμόζουσα. Όπως είδαμε στη βορειοανατολική Ασία, με την ανάπτυξη από την Ιαπωνία αμυντικού συστήματος πυραύλων θεάτρου και αμυντικού συστήματος θεάτρου επιχειρήσεων μεγάλου ύψους, αυτά τα συστήματα αποτελούν επιθετικές τεχνολογίες για το δόγμα της κυβέρνησης Μπους για προληπτική αναχαίτιση. Με την ανάπτυξή τους, οι ΗΠΑ θα είναι σε θέση να εξαπολύουν επίθεση σε χώρες με μικρότερο αριθμό πυρηνικών όπλων και να προστατεύονται από οποιονδήποτε αδέσποτο πύραυλο που χάνεται στην αρχική επίθεση.

Θα υποστηρίξω επίσης την τροπολογία 1 των Πρασίνων. Δεν είμαι υπέρ της μονομερούς κατάργησης του στόλου Trident της Βρετανίας, αλλά είμαι απολύτως πεπεισμένος για την ανάγκη, σε αυτό το στάδιο, ανανέωσής του.

(1) Βλ. συνοπτικά πρακτικά.