Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2007 - Στρασβούργο

3. Δήλωση του Βερολίνου (συζήτηση)

  Πρόεδρος. Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τώρα τις δηλώσεις του Συμβουλίου και της Επιτροπής για τη δήλωση του Βερολίνου.

Πρώτα, όμως, θα ήθελα να κάνω μια σύντομη δήλωση που μου ζήτησαν ο πρόεδρος και οι συντονιστές της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων.

Η δήλωση για το μέλλον της Ευρώπης που θα εγκριθεί στις 25 Μαρτίου 2007 στο Βερολίνο θα μπορούσε να αποτελέσει ένα σημαντικό ορόσημο στην πορεία προς μια πιο ισχυρή και μελλοντοστραφή Ευρώπη. Η Διάσκεψη των Προέδρων μου ανέθεσε να εκπροσωπήσω το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις διαπραγματεύσεις για τη δήλωση του Βερολίνου. Αυτό γίνεται σε στενή συνεργασία και με διαρκή ενημέρωση του Προεδρείου του Σώματος, των προέδρων των Ομάδων και κυρίως του προέδρου και των συντονιστών της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων, τους οποίους θα συναντήσω σήμερα για τρίτη φορά για να συζητήσουμε για τα θέματα αυτά.

Η σημερινή συζήτηση στην Ολομέλεια έχει ως στόχο να συζητήσουμε το θέμα με όλους τους βουλευτές του Σώματος, καθώς και με το Συμβούλιο και την Επιτροπή. Για εμένα θα ήταν επίσης πολύ σημαντικό να μπορέσω να χρησιμοποιήσω ιδέες και συστάσεις από τη σημερινή συζήτηση στις επόμενες συνομιλίες με τη γερμανική Προεδρία.

Η δήλωση του Βερολίνου, για την οποία διεξάγονται ακόμα διαπραγματεύσεις, θα περιλαμβάνει τέσσερα κεφάλαια. Το πρώτο θα εκφράζει σύντομα την εκτίμηση όλων όσων επιτεύχθηκαν από το 1957, με ιδιαίτερη μνεία των κυριότερων επιτευγμάτων: της ειρήνης, της ευημερίας και της σταθερότητας, αλλά και της εδραίωσης της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου στο πλαίσιο της διεύρυνσης και του τερματισμού της διαίρεσης της ηπείρου μας.

Το δεύτερο κεφάλαιο θα είναι αφιερωμένο στα κύρια χαρακτηριστικά της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και συνεργασίας, που είναι: ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις για τα κράτη μέλη, καθώς και η διαφάνεια και η επικουρικότητα ως θεμελιώδη στοιχεία της κοινοτικής μεθόδου.

Το τρίτο κεφάλαιο θα είναι καθοριστικό σε σχέση με τις κύριες αξίες μας, πάνω στις οποίες είναι θεμελιωμένη η ευρωπαϊκή ενοποίηση. Θα δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στο γεγονός ότι στο επίκεντρο κάθε πολιτικής δράσης βρίσκεται ο άνθρωπος, του οποίου η αξιοπρέπεια είναι απαραβίαστη. Σε αυτό έδωσα μεγάλη βαρύτητα και στη συζήτηση κατά τη διάρκεια του δείπνου που έγινε στο πλαίσιο της διάσκεψης κορυφής με τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων την περασμένη Πέμπτη. Ο άνθρωπος είναι η αφετηρία και ο στόχος της πολιτικής. Επιπροσθέτως, ένα σημαντικό χαρακτηριστικό πρέπει να είναι η αρχή της αλληλεγγύης. Είναι ένα απολύτως απαραίτητο στοιχείο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και σήμερα αποτελεί επίκαιρη πρόκληση και στον τομέα της ενέργειας.

Τέλος, στο τέταρτο κεφάλαιο θα παρουσιαστούν οι προκλήσεις του μέλλοντος όπως η ενεργειακή πολιτική, η προστασία του κλίματος, η ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας, η εσωτερική ασφάλεια και τα δικαιώματα των πολιτών, καθώς και η διατήρηση, μέσω μεγαλύτερης οικονομικής επιτυχίας, μιας αντίληψης για την κοινωνία που θα την χαρακτηρίζει η κοινωνική ευθύνη.

Αναφορικά με τη δήλωση του Βερολίνου και τη συζήτηση για το μέλλον της Συνταγματικής Συνθήκης που θα ακολουθήσει, εμείς ως Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν πρέπει να αφήσουμε περιθώριο για αμφιβολίες ως προς το ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι υπέρ της Συνταγματικής Συνθήκης. Θέλουμε να γίνει νομική και πολιτική πραγματικότητα η ουσία της Συνταγματικής Συνθήκης, συμπεριλαμβανομένου και του κεφαλαίου για τις αξίες.

(Χειροκροτήματα)

Τελειώνοντας, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι η Διάσκεψη Κορυφής του Βερολίνου δεν είναι μόνο μια εκδήλωση των κυβερνήσεων όπως συνέβη πριν από 50 χρόνια. Είναι μια διάσκεψη στην οποία θα συμμετάσχουν τόσο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όσο και η Επιτροπή. Και τα τρία θεσμικά όργανα θα εκπροσωπηθούν από τους Προέδρους τους, που θα υπογράψουν τη δήλωση για το μέλλον της Ένωσης και θα μιλήσουν στη διάσκεψη.

Τα επιτεύγματα των τελευταίων 50 χρόνων είναι εξαιρετικά, όμως 50 χρόνια μετά, η Ευρώπη χρειάζεται ένα νέο ξεκίνημα. Τώρα πρέπει να βρούμε μαζί το θάρρος και τη βούληση να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις του 21ου αιώνα.

(Χειροκροτήματα)

  Frank-Walter Steinmeier, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, είναι μεγάλη μου χαρά και ιδιαίτερη τιμή να μιλάω σήμερα για πρώτη φορά ως εκπρόσωπος της Προεδρίας στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Όπως μόλις επεσήμανε ο Πρόεδρος, στις 25 Μαρτίου, η Ευρωπαϊκή Ένωση εορτάζει την πεντηκοστή επέτειο της υπογραφής της Συνθήκης της Ρώμης και πιστεύω ότι αυτή είναι μια ιδιαίτερη ημέρα, κατά την οποία πρέπει να σταματήσουμε για λίγες ώρες την καθημερινή πολιτική δραστηριότητα για να κοιτάξουμε προς τα πίσω, να δούμε την –κατά τη γνώμη μου– μοναδική ιστορία επιτυχίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αλλά και για να κοιτάξουμε εμπρός και να αναρωτηθούμε πώς θα καταφέρουμε εμείς οι Ευρωπαίοι να βρούμε απαντήσεις στα πιεστικά ερωτήματα του καιρού μας.

Μπορούμε να αισθανόμαστε υπερήφανοι για όσα πέτυχαν οι άνθρωποι στην Ευρώπη τα τελευταία 50 χρόνια. Η 25η Μαρτίου πρέπει, για τον λόγο αυτόν, να είναι πρωτίστως μια ημέρα αισιοδοξίας. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συμμετείχε σημαντικά στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Πολλές επιτυχίες θα ήταν αδύνατες αν δεν είχαν αγωνιστεί οι βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με επιμονή και ζήλο για περισσότερη ολοκλήρωση, περισσότερη δημοκρατία και διαφάνεια στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ως Προεδρία βασιζόμαστε σε μια καλή και γεμάτη εμπιστοσύνη συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Μέχρι τώρα μας υποστηρίξατε όσο μπορούσατε, και θα ήθελα στο σημείο αυτό να σας ευχαριστήσω θερμά για αυτό. Η υποστήριξη αυτή αναφέρεται και στην προετοιμασία της δήλωσης του Βερολίνου που θέλουμε να εγκρίνουμε στις 25 Μαρτίου ως κοινή δήλωση των τριών ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η Επιτροπή συμμετείχαν από την αρχή ενεργά και ένθερμα στην επεξεργασία της δήλωσης αυτής.

Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να ευχαριστήσω τόσο εσάς όσο και ολόκληρο το Σώμα για την εμπιστοσύνη που δείχνετε στην Προεδρία σε αυτό το σημαντικό ζήτημα και σας ευχαριστώ διότι εγκρίνατε τη διαδικασία που προτείναμε. Μετά από τις συζητήσεις μου στην Επιτροπή Συνταγματικών Υποθέσεων και στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων γνωρίζω πόσο δύσκολο ήταν για ορισμένους από εσάς να συμφωνήσουν με τη διαδικασία αυτή. Γι’ αυτό σας ευχαριστώ θερμά για την εμπιστοσύνη σας προς τη διαδικασία.

Η Προεδρία μας αποφάσισε να ενισχύσει την εμπιστοσύνη και τη υποστήριξη των πολιτών στην Ευρώπη. Για να το επιτύχουμε, χρειαζόμαστε τον διάλογο και γι’ αυτό ακούσαμε πολύ προσεκτικά τις τελευταίες εβδομάδες και μήνες. Προσκαλέσαμε σε πολύ επιτυχημένες διεθνείς διασκέψεις στο Βερολίνο πολίτες που επελέγησαν τυχαία, από τους οποίους θέλαμε να μάθουμε τι προσδοκούν από την ΕΕ. Μου φαίνεται ξεκάθαρο ότι αν θέλουμε να κερδίσουμε τους ανθρώπους για την Ευρώπη, πρέπει να τους δείξουμε με συγκεκριμένα παραδείγματα ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση τους είναι χρήσιμη. Πρέπει να εργαστούμε προκειμένου να αντιμετωπίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση τα καθήκοντα του μέλλοντος και να προσφέρουμε πειστικές λύσεις.

Όπως μόλις επεσήμανε ο Πρόεδρος, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 8ης και 9ης Μαρτίου έδειξε ότι η ΕΕ είναι ικανή για δράση ακόμη και με 27 κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένων των τομέων όπου το περιμένουν αυτό περισσότερο οι πολίτες, για παράδειγμα στην ενέργεια και στην προστασία του κλίματος. Η επιτυχία της εαρινής διάσκεψης κορυφής μας κάνει να αισιοδοξούμε για τη συνέχεια της Προεδρίας. Θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την ώθηση και για τη δήλωση του Βερολίνου. Είναι σωστό το μήνυμα της διάσκεψης κορυφής πως αν εμείς οι Ευρωπαίοι βρούμε τη δύναμη για κοινή δράση, μπορούμε να διαμορφώσουμε ενεργά το μέλλον.

Η καγκελάριος Μέρκελ παρουσίασε στις 8 Μαρτίου, στο δείπνο των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων –ήταν εκεί ο Πρόεδρος της Επιτροπής κ. Barroso και εσείς, κύριε Πρόεδρε– τις ιδέες μας όπως αναπτύχθηκαν στις διεξοδικές συζητήσεις με τους εκπροσώπους του Κοινοβουλίου, της Επιτροπής και των εθνικών κυβερνήσεων. Το κείμενο της δήλωσης δεν είναι ακόμα έτοιμο και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι αυτά που θα ακουστούν στη σημερινή συζήτηση, φυσικά, θα συμπεριληφθούν στις διαβουλεύσεις μας για την τελική εκδοχή.

Όπως ήδη είπα στις επιτροπές, θέλουμε το κείμενο της δήλωσής μας για την 50ή επέτειο της υπογραφής της Συνθήκης της Ρώμης να είναι σύντομο και σε κατανοητή γλώσσα για τους πολίτες. Ποιες θα είναι οι κεντρικές ιδέες; Στο πρώτο μέρος της δήλωσης θέλουμε να αποτίσουμε φόρο τιμής σε αυτά που επιτύχαμε μαζί τα τελευταία 50 χρόνια στην Ευρώπη. Σε αυτά συγκαταλέγονται φυσικά η ειρήνη, η σταθερότητα, η ευημερία, αλλά και το τέλος της διαίρεσης της ηπείρου μας. Χωρίς τη βούληση για ελευθερία των ανθρώπων της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, όλα αυτά θα ήταν αδύνατα, και αυτό θέλουμε να το τιμήσουμε ιδιαίτερα στη δήλωση.

(Χειροκροτήματα)

Κατά την άποψή μου, στις επιτυχίες της ευρωπαϊκής ενοποίησης συγκαταλέγονται και οι μορφές και οι αρχές της συνεργασίας μας εδώ στην Ευρώπη: η δημοκρατία και το κράτος δικαίου, η ισότητα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των κρατών μελών, η διαφάνεια και η επικουρικότητα. Οι αρχές αυτές ασφαλώς αποτελούν πρότυπο για την περιφερειακή συνεργασία σε άλλα μέρη του κόσμου, και μπορούμε να είμαστε κάπως υπερήφανοι και για αυτό. Το επόμενο μέρος της δήλωσης θα είναι μια κοινή ομολογία πίστης στις σημαντικότερες αρχές – στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ελευθερία και την ευθύνη, την αμοιβαία αλληλεγγύη, την πολυμορφία, την ανεκτικότητα και τον αμοιβαίο σεβασμό στις μεταξύ μας σχέσεις. Γνωρίζουμε ότι η ΕΕ είναι κάτι παραπάνω από ένας απλός κοινός οικονομικός χώρος. Είναι και μια κοινότητα αξιών, και αυτό το θεμέλιο των κοινών αξιών και ίσως και μιας κοινής αντίληψης για τη ζωή αποτελεί σημαντική προϋπόθεση για να διατηρήσει η Ευρώπη την ικανότητά της να δρα ως πολιτική οντότητα.

Φυσικά, το κεντρικό μέρος της δήλωσης θα ασχολείται με τις προκλήσεις του μέλλοντος, που πρέπει να αντιμετωπίσουμε και να ξεπεράσουμε μαζί στην Ευρώπη του 21ου αιώνα. Σε αυτά συγκαταλέγονται η ενέργεια και η προστασία του κλίματος, μια λειτουργική κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας καθώς και, φυσικά, το να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τις απειλές της τρομοκρατίας και του οργανωμένου εγκλήματος χωρίς να περιορίσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των πολιτών. Ασφαλώς, σε αυτά συγκαταλέγεται επίσης και η εύρεση κοινών λύσεων για την αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης.

Ένα μήνυμα μου φαίνεται, ωστόσο, ιδιαίτερα σημαντικό αν θέλουμε να ενισχύσουμε και πάλι την εμπιστοσύνη των πολιτών στην Ευρώπη: ότι η Ευρώπη αντικατοπτρίζει ένα κοινωνικό πρότυπο που συνδυάζει την οικονομική ανταγωνιστικότητα με την κοινωνική και περιβαλλοντική ευθύνη. Η επιχειρηματική ελευθερία είναι εξίσου μέρος της ευρωπαϊκής εμπειρίας με τα δικαιώματα και τις δυνατότητες για συμμετοχή των εργαζομένων. Η Ευρώπη έχει ένα κοινωνικό πρόσωπο και στη δήλωση θέλουμε να παρουσιάσουμε και την κοινωνική διάσταση της Ευρώπης. Οι ευρωπαίοι αρχηγοί κυβερνήσεων δήλωσαν κατηγορηματικά την αφοσίωσή τους σε αυτό και στα συμπεράσματα της περασμένης Παρασκευής.

Όλοι γνωρίζουμε ότι η διαδικασία μεταρρύθμισης και ανανέωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να συνεχιστεί. Σε περίπου δύο χρόνια θα γίνουν οι επόμενες εκλογές για το ΕΚ και οι ψηφοφόροι έχουν δικαίωμα να γνωρίζουν ποια μέσα και δυνατότητες δράσης θα έχει τότε η Ευρωπαϊκή Ένωση, και, για τον λόγο αυτόν, θέλουμε να περιλαμβάνει η δήλωση και μια κοινή δέσμευση να εργαστούμε για τη δημιουργία των απαραίτητων προϋποθέσεων για αυτό.

Επιτρέψτε μου να πω τελειώνοντας ότι αυτή η 50ή επέτειος είναι για όλους μας μια ευκαιρία, μια δυνατότητα για να αντλήσουμε δύναμη για τα καθήκοντα που έχουμε μπροστά μας. Αυτήν την ημέρα, ας δώσουμε έμφαση σε αυτά που μας ενώνουν. Ας χρησιμοποιήσουμε τον συμβολισμό αυτής της ημέρας για να δώσουμε το μήνυμα της ενότητας. «Η Ευρώπη θα επιτύχει ενωμένη!», αυτό είναι το σύνθημα της Προεδρίας μας. Οι άνθρωποι στην Ευρώπη περιμένουν από την ευρωπαϊκή πολιτική να δείξει τη βούληση, το θάρρος και την αποφασιστικότητα να ενεργεί ενωμένη.

Με αυτό το πνεύμα θέλουμε να προχωρήσουμε στο δεύτερο μισό της Προεδρίας μας και γι’ αυτό σας ζητώ να συνεχίσετε να μας υποστηρίζετε.

(Χειροκροτήματα)

  Margot Wallström, Αντιπρόεδρος της Επιτροπής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, αξιότιμοι βουλευτές, η συνεδρίαση της 25ης Μαρτίου στο Βερολίνο είναι γεγονός μείζονος σημασίας. Η συμπλήρωση πενήντα ετών ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης αξίζει σίγουρα να εορταστεί. Είναι επίσης μια ευκαιρία να υπογραμμιστούν όλα εκείνα που μας ενώνουν και να τονιστούν οι κοινές μας αξίες και αρχές.

Μπορούμε, όμως, να καταστήσουμε αυτήν την επέτειο ακόμη πιο σημαντική αν στρέψουμε το βλέμμα, εκτός από το παρελθόν, και προς το μέλλον. Είναι μια ευκαιρία να καταθέσουμε τις κοινές επιδιώξεις και φιλοδοξίες μας, να υπογραμμίσουμε τον αμοιβαίο σεβασμό και την αλληλεγγύη μας και να επαναλάβουμε τη βούλησή μας να οικοδομήσουμε μια καλύτερη και ισχυρότερη Ένωση προς όφελος όλων των Ευρωπαίων.

Γι’ αυτό η Επιτροπή ανέλαβε τον περασμένο Μάιο την πρωτοβουλία να προτείνει μια διοργανική δήλωση με την ευκαιρία της 50ής επετείου της υπογραφής της Συνθήκης της Ρώμης. Η γερμανική Προεδρία εργάζεται σκληρά για τη σύνταξη ενός κειμένου το οποίο θα ανταποκρίνεται σε μια σειρά από διαφορετικούς στόχους. Όλοι συμφωνούμε ότι το κείμενο πρέπει να είναι σύντομο και προσιτό, καθώς και ευανάγνωστο, ενώ η αξία του δεν πρέπει να εξαντλείται σε μερικές ημέρες ή εβδομάδες. Όλοι συμφωνούμε ότι πρέπει να τιμά τα επιτεύγματα των 50 ετών της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ενώ θα στρέφεται συγχρόνως προς τα εμπρός και θα εμπνέει τους Ευρωπαίους για το μέλλον. Όλοι θέλουμε να αντικατοπτρίζονται στο κείμενο τα στοιχεία εκείνα τα οποία καθιστούν την Ευρώπη σημαντική για τον καθέναν μας, όσον αφορά τις αξίες που μας συγκινούν και τον τρόπο με τον οποίο εργαζόμαστε. Αυτό το έργο δεν είναι καθόλου εύκολο, όμως βρίσκεται στα πολύ ικανά χέρια της καγκελαρίου Μέρκελ, του υπουργού Εξωτερικών Steinmeier και των ικανότατων συνεργατών τους.

Φρονώ ότι η απόφαση να μετάσχουν άμεσα τόσο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όσο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποδείχθηκε απολύτως δικαιολογημένη. Οι συζητήσεις που διεξήχθησαν μεταξύ του Κοινοβουλίου και της Επιτροπής αλλά και με εκπροσώπους της κοινωνίας των πολιτών προσέφεραν πολύ χρήσιμη τροφή για σκέψη, η οποία μπορεί να συμβάλει στους γενικότερους προβληματισμούς και στο αναγκαίο έργο της Προεδρίας. Οι διμερείς συνομιλίες και η ανταλλαγή απόψεων στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο την περασμένη εβδομάδα οδήγησαν σε ευρεία συναίνεση ως προς τους σκοπούς, το εύρος και το ύφος της δήλωσης. Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι μια πραγματικά ευρωπαϊκή δέσμευση να προχωρήσουμε προς τα εμπρός.

Μεγάλο μέρος των συζητήσεων τις τελευταίες αυτές ημέρες θα εστιάζεται στον καθορισμό του ενδεδειγμένου ύφους για το κείμενο που θα περιγράφει τις μελλοντικές φιλοδοξίες της Ένωσης. Τον Ιανουάριο, ο Πρόεδρος Barroso εξέθεσε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τις σκέψεις μας σχετικά με ορισμένα βασικά σημεία. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της περασμένης εβδομάδας πρέπει να μας δημιουργεί ανανεωμένη αυτοπεποίθηση την οποία δεν χρειάζεται να κρύβουμε. Μπορούμε να είμαστε ταυτοχρόνως φιλόδοξοι και αξιόπιστοι. Η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί και θα συνεχίσει να αποτελεί την κινητήρια δύναμη για θετικές αλλαγές στην Ευρώπη και στον κόσμο.

Θεωρούμε ότι το κείμενο πρέπει να είναι συγκροτημένο χωρίς να εξειδικεύει υπερβολικά. Πρέπει να αντικατοπτρίζει το πνεύμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιτυγχάνοντας την κατάλληλη ισορροπία μεταξύ του γενικού και του ειδικού, του κοινού και του ατομικού. Προωθούμε τη μεγέθυνση και την οικονομική ανάπτυξη σε ένα ισχυρό κοινωνικό πλαίσιο. Ενισχύουμε την ασφάλεια και προάγουμε τα ατομικά δικαιώματα. Εργαζόμαστε σκληρά για να υποστηρίξουμε τα συμφέροντα των Ευρωπαίων, αλλά διακατεχόμαστε συγχρόνως από έντονο αίσθημα ευθύνης απέναντι στη διεθνή κοινότητα, όπως μόλις εξήγησε και ο υπουργός κ. Steinmeier. Αυτό παρερμηνεύεται ενίοτε ως συνταγή για μια Ευρώπη του χαμηλότερου κοινού παρονομαστή. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Απεναντίας, αποτελεί πρακτική αναγνώριση του γεγονότος ότι σε έναν πολυσύνθετο κόσμο ο οποίος εξελίσσεται με μεγάλες ταχύτητες πρέπει να είμαστε γρήγοροι στις αντιδράσεις μας και να βρίσκουμε νέες λύσεις σε σοβαρότατες προκλήσεις. Αυτό ακριβώς πράττουμε τώρα στα θέματα της αλλαγής του κλίματος και της ενέργειας.

Είναι επίσης σημαντικό να γίνει αντιληπτό ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ορίζεται μόνο από το τι πράττει η Ευρώπη, αλλά και από το πώς λειτουργεί η Ένωση. Η δημοκρατία, η διαφάνεια και η λογοδοσία είναι σημαντικές κατευθυντήριες αρχές της σημερινής Ένωσης. Ένα σημαντικό μήνυμα θα ήταν να υπογραμμίσουν τα κράτη μέλη και τα θεσμικά όργανα την προσήλωση της Ένωσης στον δημοκρατικό τρόπο λειτουργίας.

Η διάσκεψη του Βερολίνου πραγματοποιείται ακριβώς στο μέσον της γερμανικής Προεδρίας και αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό βήμα στην πορεία επανεκκίνησης της διαδικασίας αναθεώρησης της συνθήκης για την ενίσχυση των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ακολουθεί μια εξαιρετικά επιτυχημένη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου την περασμένη εβδομάδα, ενός Ευρωπαϊκού Συμβουλίου το οποίο διέψευσε τους κινδυνολόγους και απέδειξε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 είναι εξίσου ισχυρή και τολμηρή όσο και οι προηγούμενες μορφές της. Η διεύρυνση ενίσχυσε την αποφασιστικότητα και τον δυναμισμό μας, και είμαι πεπεισμένη ότι μπορεί να συνεχίσει προς την ίδια κατεύθυνση.

Στο εγγύς μέλλον, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ιουνίου θα είναι η επόμενη σημαντική δοκιμασία. Μπορούμε να συμφωνήσουμε επί ενός σχεδίου για τη συζήτηση του Συντάγματος και των θεσμικών μεταρρυθμίσεων; Τα επιτεύγματα της περασμένης εβδομάδας θα είναι σίγουρα χρήσιμα. Έχουν ήδη χρησιμεύσει στην οριστική διάψευση του μύθου ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση εμμένει σε κάποια μορφή ομφαλοσκοπίας και είναι αποκομμένη από όσα πραγματικά απασχολούν τους πολίτες. Πρέπει να έχει καταστεί σαφές ότι το ενδιαφέρον μας για τα θεσμικά μας όργανα οφείλεται στην επιθυμία μας να λειτουργούν αποτελεσματικά, έτσι ώστε να μπορούμε να ανταποκρινόμαστε στις προσδοκίες των πολιτών μας και να εφαρμόζουμε υψηλά πρότυπα δημοκρατικής λειτουργίας.

Εν κατακλείδι, θεωρώ ότι είμαστε σε καλό δρόμο για την επικύρωση μιας δήλωσης του Βερολίνου στις 25 Μαρτίου, η οποία θα ανταποκρίνεται στους στόχους που περιγράφηκαν από την Επιτροπή τον περασμένο Μάιο, εγκρίθηκαν από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και έλαβαν τη στήριξη του Κοινοβουλίου. Θα προσφέρει νέα ώθηση και θα επισπεύσει τις προσπάθειες ολοκλήρωσης της συνταγματικής και θεσμικής συζήτησης. Θα ενθαρρύνει την υλοποίηση συνολικών προτεραιοτήτων, θα αποδείξει την ενότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως προς την επιδίωξή της να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των πολιτών μας και να υλοποιήσει το μελλοντικό έργο της Ένωσης με τον ίδιο δυναμισμό και επιτυχία που χαρακτήριζαν τα τελευταία 50 χρόνια της ευρωπαϊκής περιπέτειας.

(Χειροκροτήματα)

  Jo Leinen (PSE), Πρόεδρος της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, κυρία Αντιπρόεδρε της Επιτροπής, κυρίες και κύριοι, η Επιτροπή Συνταγματικών Υποθέσεων συζήτησε τρεις φορές για τη δήλωση του Βερολίνου και σας στείλαμε γραπτώς τα αποτελέσματα για τις διαπραγματεύσεις σας με τη γερμανική Προεδρία.

Πιστεύω ότι είναι εύκολο να επιτευχθεί συμφωνία για τα τρία από τα πέντε κεφάλαια. Οι επιτυχίες και τα επιτεύγματα του παρελθόντος μιλούν από μόνα τους. Η ΕΕ είναι ένα μεγάλο έργο ειρήνης και ελευθερίας και μια συνταγή που εγγυάται ευημερία και ασφάλεια στους πολίτες, και αυτό πρέπει να εκφράζεται και στη δήλωση.

Επίσης, ασφαλώς μπορεί κανείς να συμφωνήσει πολύ εύκολα και ως προς τις αξίες, που άλλωστε θεσπίζονται στη Συνταγματική Συνθήκη. Παράλληλα δε με τις κλασικές αξίες της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου, για εμάς είναι ιδιαίτερα σημαντικές η αλληλεγγύη και η ισότητα. Σχετικά με αυτό, στη δήλωση του Βερολίνου δεν θα πρέπει να γίνεται λόγος για έναν «ευρωπαϊκό τρόπο ζωής», αλλά για το ευρωπαϊκό κοινωνικό πρότυπο που θέλουμε να διατηρήσουμε και να συνεχίσουμε να εφαρμόζουμε στο μέλλον. Αυτό το ιδιαίτερο πρότυπο ατομικής ελευθερίας συνδυασμένης με συλλογική ασφάλεια είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των κοινωνικών προτύπων στην Ευρώπη.

Θεωρώ ότι και οι προκλήσεις του μέλλοντος είναι οφθαλμοφανείς. Αναφέρθηκαν ήδη και δεν χρειάζεται να αναφερθούν όλες. Έχουμε μπροστά μας λίγες σημαντικές και μεγάλες προκλήσεις – την τελευταία εβδομάδα δόθηκε άλλωστε μια εξαίρετη απάντηση στο θέμα της προστασίας του κλίματος.

Τα πράγματα είναι πιο δύσκολα ως προς την περιγραφή των ιδιαιτεροτήτων της ΕΕ. Εδώ η Επιτροπή Συνταγματικών Υποθέσεων και το Κοινοβούλιο θέλουν να υπάρχει στη δήλωση του Βερολίνου ομολογία πίστης στην κοινοτική μέθοδο. Αυτή η μέθοδος διακρίνει την ΕΕ από όλες τις άλλες διεθνείς οργανώσεις, γιατί παραχωρεί στο Σώμα ως άμεσα εκλεγμένη εκπροσώπηση 500 εκατομμυρίων πολιτών ισότιμο δικαίωμα λόγου με εκείνο του Συμβουλίου Υπουργών όποτε θεσπίζουμε νόμους, πρότυπα και κανόνες για τους πληθυσμούς των κρατών μελών μας. Θέλουμε η κοινοτική μέθοδος να γίνει η συνήθης μέθοδος και για τον δεύτερο και τρίτο πυλώνα και οι νόμοι να μην γίνονται μόνο από τις κυβερνήσεις, αλλά να συμμετέχει και το σώμα των εκπροσώπων των πολιτών.

Η λυδία λίθος για τη δήλωση του Βερολίνου είναι το πέμπτο μέρος που αφορά τις δεσμεύσεις των κυβερνήσεων. Εδώ θα φανεί αν όλα όσα γράφτηκαν πιο πάνω λαμβάνονται στα σοβαρά και η κοινή γνώμη θα το παρατηρήσει αυτό με ιδιαίτερη προσοχή. Θεωρώ ότι είναι αναγκαία η επιβεβαίωση ότι οι προηγούμενες συνθήκες δεν επαρκούν, ότι χρειαζόμαστε μια νέα βάση, νέα μέσα και δυνατότητες για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρέπει να δηλώσουμε την πίστη μας στη νέα Συνθήκη. Οτιδήποτε λιγότερο από αυτόν τον γενικό συμβιβασμό θα ήταν ανεπαρκές.

Η Πρόεδρος του Συμβουλίου έδειξε θάρρος την περασμένη εβδομάδα στη διάσκεψη κορυφής για την προστασία του κλίματος. Ελπίζω να δείξει το ίδιο θάρρος και για τη δήλωση του Βερολίνου, γιατί το θάρρος του Μαρτίου θα φέρει αποτελέσματα στη διάσκεψη κορυφής του Ιουνίου. Εύχομαι καλή επιτυχία στη γερμανική Προεδρία.

(Χειροκροτήματα)

  Joseph Daul, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, κυρία Αντιπρόεδρε της Επιτροπής, κυρίες και κύριοι, από τότε που σχηματίσθηκε, η Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και των Ευρωπαίων Δημοκρατών υποστήριζε πάντοτε μια πιο ολοκληρωμένη, πιο ενωμένη Ευρώπη. Εργαστήκαμε πάντοτε για να ενισχύσουμε την Ευρώπη και για να δημιουργήσουμε μια πολιτική, φιλόδοξη Ευρώπη. Αυτό που πάντα μας ένωνε είναι η διαφύλαξη αξιών και η προαγωγή των ελευθεριών, ιδιαίτερα δε της ελευθερίας άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητας, της εργασίας και της απολαβής των καρπών της εργασίας μας, καθώς και η εγγύηση της ασφάλειας.

Η Συνθήκη της Ρώμης είναι το θεμέλιο για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Αυτή είναι που διασφάλισε ότι εφεξής ο πόλεμος ανάμεσα στις χώρες μας είναι όχι μόνον αδύνατος αλλά και αδιανόητος. Για εμένα, ως παιδί, ο πόλεμος ήταν απλά μια πραγματικότητα. Είμαι ευτυχής και υπερήφανος για το γεγονός ότι, από τη δική μας πλευρά του κόσμου, και γιατί είχαμε τη θέληση να το πετύχουμε, η λέξη πόλεμος έγινε αφηρημένη έννοια. Όπως είπα στη νεολαία μας, τίποτε δεν κερδίζεται για πάντα, όπως ακριβώς και ποτέ τίποτε δεν χάνεται για πάντα.

Ωστόσο, δεν είμαστε όλοι ίσοι όσον αφορά αυτήν την επιτυχία. Ενώ όλα τα έθνη της Ευρώπης αγωνίστηκαν για την ελευθερία, την ειρήνη και την ευημερία, ορισμένα εξ αυτών έμελλε να υπομείνουν 50 χρόνια δικτατορίας, απώλεια ελευθερία και ανασφάλεια υπό τον κομμουνιστικό ζυγό. Οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης δεν έπαυσαν να αγωνίζονται έως ότου γεφύρωσαν αυτό το τεχνητό χάσμα, έχοντας ως στόχο να ενωθούν με τις φυσικές τους οικογένειές και να επιτρέψουν τελικά στην Ευρώπη να λειτουργήσει με πλήρη ισχύ.

Θα ήθελα από αυτό το βήμα να αποτίσω φόρο τιμής θαυμασμού και αγάπης στα έθνη και τους πολίτες αυτών των χωρών. Χωρίς αυτούς, χωρίς τις επαναστάσεις του 1956, του 1968 και του 1980, η Ευρώπη δεν θα είχε ποτέ τη δυνατότητα να ζήσει αυτήν τη «βελούδινη επανάσταση» του τέλους της δεκαετίας του 1980. Και το Τείχος του Βερολίνου χωρίς αμφιβολία θα ήταν ακόμη το αίσχος της ηπείρου μας.

Θα πρέπει επίσης να θυμηθούμε ότι το έτος 2007 σηματοδοτεί όχι μόνο την 50ή επέτειο της Συνθήκης της Ρώμης, αλλά επίσης την 60ή επέτειο του Σχεδίου Μάρσαλ. Χωρίς τη βοήθεια των Αμερικανών, χωρίς την αποφασιστική δέσμευσή τους να βοηθήσουν τους Ευρωπαίους, η Διακήρυξη Schuman και η Συνθήκη της Ρώμης θα είχαν συναντήσει περαιτέρω εμπόδια. Τα τελευταία 50 χρόνια υπήρξαν μια επιτυχία, και αυτή η ιστορία είχε αίσια έκβαση με την επανένωση της ηπείρου. Παρά ταύτα, πιστεύω ότι, αν το επιθυμούμε, αυτός ο αιώνας μπορεί να είναι και αυτός σε μεγάλο βαθμό ένας ευρωπαϊκός αιώνας. Ως θεμέλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Συνθήκη της Ρώμης είναι η πιο επιτυχής προσπάθεια της Ιστορίας από την άποψη της ενθάρρυνσης των λαών να ζήσουν μαζί. Η ήπειρός μας έχει έτσι καταστεί τόπος όχι διαίρεσης, αλλά ομοιοτήτων και συμφιλιώσεων.

Πράγματι, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν σημαίνει μόνον εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών. Είναι φορέας των αξιών μας. Δρούμε ως σταθεροποιητική δύναμη. Δεν ήταν άραγε η προοπτική στενότερης συνεργασίας που οδήγησε στην αποκατάσταση της ειρήνης στη Νότιο-Ανατολική Ευρώπη; Ωστόσο, τα επόμενα 50 χρόνια, θα είναι γεμάτα νέες προκλήσεις για όλες τις χώρες μας. Όμως, δεν αρχίζουμε από το μηδέν, κάθε άλλο.

Η πρώτη προϋπόθεση επιτυχίας είναι να ξαναβρούμε την εμπιστοσύνη μας, να συνειδητοποιήσουμε τα ισχυρά μας σημεία και να αντλήσουμε από τους πόρους μας. Η δεύτερη προϋπόθεση επιτυχίας, σε ένα ασταθή, παγκοσμιοποιημένο κόσμο, είναι να είμαστε ρεαλιστές, να καταβάλουμε σθεναρές, ενθουσιώδεις προσπάθειες για να προσαρμοζόμαστε και αυτό να το κάνουμε χωρίς καθυστέρηση. Ωστόσο, προσαρμογή δεν σημαίνει να υποκύπτουμε και να παραιτούμαστε από αυτό που είμαστε. Μεταρρύθμιση δεν σημαίνει να σκύψουμε και να αφήσουμε τον εαυτό μας να στερηθεί την ταυτότητά του. Οι Ευρωπαίοι έχουν μια ιδιαίτερα ανεπτυγμένη αίσθηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του σεβασμού για τον άνθρωπο. Επιπλέον, με την κοινωνική οικονομία της αγοράς, η Ευρώπη παρουσιάζει μια ιδέα για την οργάνωση της κοινωνίας η οποία απέχει πολύ από την προσέγγιση «ο καθένας για τον εαυτό του» και από τις υπερβολές της καταναλωτικής κοινωνίας.

Η απόφαση που εγκρίθηκε κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της περασμένης εβδομάδας είναι να τεθούν κοινοί και φιλόδοξοι στόχοι στον τομέα της ενέργειας και της αλλαγής του κλίματος.

Η παρούσα συγκυρία χαρακτηρίζεται από πέντε βασικές προκλήσεις: τα δημογραφικά δεδομένα, την παγκοσμιοποίηση, τους πολλούς πόλους, την ενέργεια και τη θέρμανση του πλανήτη, χωρίς να ξεχνούμε την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο στον οποίο αναδύονται ταχέως νέα σημεία επικέντρωσης του ενδιαφέροντος έχω κατά νου την Ασία, καθώς επίσης τη Βραζιλία η Ευρώπη πρέπει να αντιδράσει με οικονομικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Η Ευρώπη πρέπει να επωφεληθεί στο έπακρο από την Ιστορία της και να αναπτύξει το δικό της κοινωνικό μοντέλο. Σε έναν αβέβαιο κόσμο, στον οποίο η τρομοκρατία έχει γίνει καθημερινή πραγματικότητα, η Ευρώπη πρέπει να επιδείξει και σθεναρότητα και αποφασιστικότητα· δεν μπορεί να είναι όμηρος της τρομοκρατίας.

Κυρίες και κύριοι, αυτές είναι οι αξίες που καταθέτουμε μετά από 50 χρόνια ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Αυτές είναι οι προκλήσεις που πρέπει να απευθύνουμε από μια νέα προοπτική. Όσον αφορά εμάς, την Ομάδα ΕΛΚ-ΕΔ, φρονούμε ότι μόνο έχοντας εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους να δημιουργούν και να προσαρμόζονται οι μελλοντικές γενιές θα είναι σε θέση να εξελιχθούν και να ευδοκιμήσουν σε αυτόν τον νέο κόσμο. Βεβαίως, ο ρόλος μας είναι μικρός, αλλά είναι και απαιτητικός. Σε αυτήν τη μεταβατική περίοδο, ας αποφύγουμε τα αδιέξοδα, ας πάρουμε τον σωστό δρόμο και, μαζί, ας θέσουμε στέρεα θεμέλια. Ένα καθήκον όπως αυτό απαιτεί όχι μόνο καθαρή σκέψη, αλλά επίσης και πολιτικό σθένος.

(Χειροκροτήματα)

  Martin Schulz, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, δεν γνωρίζουμε ακόμα το κείμενο της δήλωσης του Βερολίνου και γι’ αυτό είναι εύλογο να μην συζητήσουμε για το κείμενο, αλλά για τα συμφραζόμενα της εν λόγω δήλωσης. Ακούγοντας τις ομιλίες του Προεδρεύοντος του Συμβουλίου, της κ. Wallström, αλλά και του κ. Daul ή του κ. Leinen, καταλαβαίνουμε όλοι ότι με το κείμενο αυτό συνδέεται κάποια ανασφάλεια, γιατί περιμένουμε πάρα πολλά από αυτό. Για ποιον λόγο; Γιατί έχουμε τόσες προσδοκίες από ένα κείμενο που ίσως είναι απλά ένα ανάμεσα σε πολλά; Απλά, επειδή όλοι αισθανόμαστε ότι βρισκόμαστε σε μια καμπή. Ίσως η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση συνεχιστεί με την ίδια επιτυχία που σημείωσε τα προηγούμενα 50 χρόνια, ίσως όμως και να ακολουθήσουμε έναν άλλο δρόμο, που θα μας απομακρύνει από την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση οδηγώντας μας στο αβέβαιο μέλλον της επανεθνικοποίησης και των κινδύνων που την συνοδεύουν.

Όλοι αισθανόμαστε ανασφάλεια, και γι’ αυτό η δήλωση του Βερολίνου πρέπει να επιτύχει κάτι που καθίσταται δυνατό με ένα πολύ σύντομο κείμενο, συγκεκριμένα να μεταδώσει ένα μήνυμα ελπίδας: ότι όλα αυτά που φέραμε σε πέρας με επιτυχία τα τελευταία 50 χρόνια θα συνεχίσουν να είναι δυνατά και στο μέλλον. Ένα, όμως, είναι βέβαιο: ότι δεν μπορούμε πλέον να αρκεστούμε στην περιγραφή των επιτυχιών των τελευταίων 50 χρόνων. Αυτό είναι λυπηρό, αλλά αληθινό. Θα σας πω γιατί πιστεύω ότι είναι λυπηρό και θα παραθέσω τα λόγια του πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου Jean-Claude Juncker, ο οποίος είπε όταν του απονεμήθηκε το βραβείο Καρλομάγνου στο Aachen: «Για τα παιδιά μου, ο Χίτλερ είναι τόσο μακριά όσο για εμένα ο Γουλιέλμος Β´». Αυτός είναι ο κίνδυνος. Όσο προχωρεί η Ιστορία, τόσο περισσότερο ξεθωριάζουν οι κίνδυνοι της έλλειψης ανεκτικότητας, του μίσους, του εθνοτικού αποκλεισμού, όλοι οι κίνδυνοι των εδαφικών επιδιώξεων που θεωρούσαμε ξεπερασμένους, οι οποίοι ωστόσο δεν έχουν ξεπεραστεί. Είναι ακόμα όλοι εδώ. Προπαγανδιστές αυτού του δαίμονα βρίσκονται ακόμα και εδώ στο Σώμα. Παρόλα αυτά, πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί η νέα γενιά δεν αγωνίζεται με τόσο ενθουσιασμό για το έργο της ολοκλήρωσης που ξεπέρασε αυτό το μίσος, όπως κάνει ο Joseph Daul: γιατί, απλά, είναι ιστορία.

Αν θέλουμε να αποφύγουμε να επαναληφθούν όλα αυτά, πρέπει να πούμε ειδικά στη νέα γενιά ότι αυτά είναι τα επιτεύγματά μας και είναι σωστό να μας ζητούν αυτά που μας ζητούν και να θεωρούν αυτονόητη την ειρήνη. Όμως, για να την εξασφαλίσουμε μακροπρόθεσμα, χρειαζόμαστε νέες μεθόδους. Η μακροπρόθεσμη εξασφάλιση της ειρήνης σημαίνει να διατηρήσουμε το κλίμα του πλανήτη. Αν ολοένα και πιο πολλές ζώνες του πλανήτη γίνονται ακατοίκητες, τότε θα αυξάνονται διαρκώς τα μεταναστευτικά ρεύματα που αποσταθεροποιούν όλο και πιο πολύ την ειρήνη. Στο παρελθόν, η εξασφάλιση της ειρήνης σήμαινε ολοκλήρωση. Στο μέλλον θα σημαίνει την αντιστροφή της κλιματικής αλλαγής. Κοινωνική σταθερότητα σημαίνει να είναι βέβαιοι οι νέοι πως έχουν τη ρεαλιστική δυνατότητα να βρουν μια αξιοπρεπή εργασία με ένα αξιοπρεπές εισόδημα που θα τους επιτρέπει μια αξιοπρεπή ζωή. Όπως και οι εκπρόσωποι της προηγούμενης γενιάς, έτσι και οι εκπρόσωποι της νέας γενιάς δεν ελπίζουν να γίνουν εκατομμυριούχοι – αυτό είναι ένα όμορφο όνειρο. Αυτό, όμως, που θέλουν οι άνθρωποι είναι να μπορούν να παντρευτούν ή να έχουν μια μακρόχρονη σχέση συμβίωσης και να κάνουν παιδιά που θα ξέρουν πως μπορούν να μεγαλώσουν με ειρήνη και να έχουν μια κοινωνική προοπτική όπως εμείς. Θέλουν να τους το προσφέρει αυτό η Ευρώπη μέσα στον κόσμο της παγκοσμιοποίησης.

Θέλουν και κάτι ακόμα: παιδεία και εξειδίκευση, γιατί όλοι γνωρίζουμε πως, αν στο παρελθόν η εξασφάλιση μιας αξιοπρεπούς σύνταξης και κοινωνικής ασφάλισης ήταν η βάση της διαβίωσης που έπρεπε να είναι εξασφαλισμένη, στο μέλλον αυτό θα είναι η πρόσβαση στην εξειδίκευση και στην εκπαίδευση. Αν η Ευρώπη θέλει να γίνει η ήπειρος που θα βασίζεται στη γνώση και θα έχει τη μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα, πρέπει να έχει ανθρώπους με καλή εκπαίδευση, που θα μαθαίνουν για όλη τους τη ζωή – δεν γίνεται αλλιώς. Έτσι, όμως, η εξειδίκευση και η εκπαίδευση θα γίνουν η πρώτη ύλη για ένα ασφαλές κοινωνικό μέλλον. Αυτό σημαίνει ότι αυτό που ήταν τα τελευταία 50 χρόνια το επίτευγμα της ολοκλήρωσης –εδαφικής και γεωγραφικής, οικονομικής και κοινωνικής– πρέπει τα επόμενα 50 χρόνια να γίνει η αλλαγή του κλίματος, η εξειδίκευση και η εκπαίδευση, καθώς και η αξιοπρεπής εργασία. Αυτά μπορούμε να τα συνοψίσουμε σε ένα σύντομο κείμενο, που όσο πιο σύντομο και περιεκτικό θα είναι τόσο ευκολότερα θα μεταδίδει το μήνυμά του. Η επιτυχία των τελευταίων 50 χρόνων έγινε με τον δικό της τρόπο, ωστόσο η επιτυχία των επόμενων 50 χρόνων πρέπει να γίνει με νέες μεθόδους. Αν καταφέρουμε να το εκφράσουμε αυτό στη δήλωση αυτή με την υποστήριξη της βούλησης 27 κρατών για ολοκλήρωση, τότε θα πάρουμε τον σωστό δρόμο τώρα που βρισκόμαστε στο σταυροδρόμι.

(Χειροκροτήματα)

  Graham Watson, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, οι σημαντικές επέτειοι αποτελούν επίσης θαυμάσιες ευκαιρίες αποτίμησης του παρελθόντος. Πριν από πενήντα χρόνια, κατά την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης, τι σκέφτονταν οι Ευρωπαίοι; Είχαν ελπίδες, αναμφίβολα· αισιοδοξία, ίσως· όμως, τη βεβαιότητα της επιτυχίας – επ’ ουδενί. Εντούτοις, η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί το θεμέλιο της ασφάλειας, της ευημερίας και των ευκαιριών τις οποίες απολαμβάνουν τώρα οι πολίτες μας.

Ζούμε σε μια Ευρώπη ελευθερίας και ασφάλειας, ευημερίας και ευκαιριών, και κοινωνιών και οικονομιών οι οποίες είναι σήμερα περισσότερο ανοικτές από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν. Η γενιά μας επεδίωξε και πέτυχε περισσότερα από όσα θα μπορούσαν να έχουν ποτέ ονειρευτεί οι γονείς μας. Όμως, η δήλωση του Βερολίνου πρέπει να αντικατοπτρίζει λιγότερο την υπερηφάνεια μας για το παρελθόν και περισσότερο την αποφασιστικότητά μας για το μέλλον.

Κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, η διαδικασία είναι ανησυχητικά αδιαφανής. Σε όλους αρέσουν οι εκπλήξεις στα γενέθλιά τους, όμως είναι παράδοξο να συζητούμε μια δήλωση την οποία δεν έχουμε στη διάθεσή μας ούτε καν σε μορφή προσχεδίου! Υπαινιχθήκατε ποιο θα μπορούσε να είναι το περιεχόμενό της, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου. Μας διαβεβαιώνετε ότι οι πολιτικοί σχεδιαστές της Ομοσπονδιακής Καγκελαρίας συνεχίζουν να εργάζονται εντατικά· έτσι, όμως, οι δυνατότητες συζήτησης του κειμένου θα είναι τουλάχιστον περιορισμένες, οπότε δεν πρέπει να σας εκπλήσσει το γεγονός ότι πολλοί από εμάς αισθανόμαστε παραγκωνισμένοι.

Επιθυμούμε μια δήλωση η οποία θα αναφέρεται στις προκλήσεις τις οποίες αντιμετωπίζουμε, η οποία θα μας προσφέρει την ευκαιρία να επαναβεβαιώσουμε την πίστη μας στις αξίες, στους στόχους, στο μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης – μια δήλωση η οποία θα αναζωπυρώνει το ενδιαφέρον των πολιτών μας για το ευρωπαϊκό εγχείρημα σε μια περίοδο κατά την οποία τα κράτη μας επιβάλλεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά να ενεργούν ενωμένα.

Μια διευρυμένη και ανοικτή Ευρώπη χρειάζεται περισσότερη αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών και των πολιτών της, οικονομική μεταρρύθμιση, όπως αναγνωρίστηκε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και μια ευρύτερη αποστολή για τη διάδοση των αξιών μας στον κόσμο. Έναντι των παγκοσμίων προκλήσεων της αύξησης του πληθυσμού του πλανήτη και της μετανάστευσης, της αλλαγής του κλίματος, του διεθνούς οργανωμένου εγκλήματος και της τρομοκρατίας, η δήλωση προσφέρει στα κράτη μέλη την ευκαιρία να εξηγήσουν στους πολίτες τους γιατί τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, είναι σημαντική η ΕΕ, γιατί πρέπει να συνεργαστούμε με χώρες πέρα από τα σύνορά μας και με πολιτισμούς οι οποίοι μας είναι άγνωστοι.

Όλα αυτά δεν πρέπει να φοβίζουν τους Ευρωπαίους. Η Ευρώπη έγινε ισχυρή λόγω του ανοικτού της χαρακτήρα. Η απόσυρση στο φρούριο Ευρώπη, η αναχρονιστική προσέγγιση των εθνικών κρατών και των προστατευμένων οικονομιών, ή του χριστιανικού φονταμενταλισμού, μπορούν μόνο να μας γυρίσουν πολύ πίσω στο παρελθόν: σε μια περίοδο κατά την οποία οι Ευρωπαίοι είχαν μόνο μία ιθαγένεια, μόνο μία εθνική ταυτότητα.

Η συμβουλή μας προς τη γερμανική Προεδρία είναι η εξής: το κείμενο πρέπει να είναι σύντομο και απλό – το είδος κειμένου που θα μπορούσε κανείς να καρφώσει στην εξώπορτα μιας εκκλησίας της Βυρτεμβέργης. Στην περίπτωση δε που η κ. Καγκελάριος είναι πολύ απασχολημένη για να φτάσει τόσο μακριά, να είναι τουλάχιστον άξιο του σταθμού Wittenbergplatz!

Πληροφορούμαι ότι το σχέδιο έχει φτάσει μέχρι στιγμής τις δύο σελίδες. Αν αυτό ισχύει, υπερβαίνει ήδη την επιθυμητή έκταση κατά μία σελίδα. Οι Φιλελεύθεροι και Δημοκράτες συνάδελφοί μου στην Επιτροπή των Περιφερειών έχουν εκπονήσει μια μονοσέλιδη δήλωση αποστολής για την Ευρωπαϊκή Ένωση, την οποία σας προτείνω να λάβετε υπόψη. Εννέα σημεία είναι αρκετά για να καλύψουν όλα όσα πρέπει να λεχθούν: ότι η επιτυχία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης είναι αποδεδειγμένη και πρέπει να συνεχιστεί.

(Χειροκροτήματα)

  Cristiana Muscardini, εξ ονόματος της Ομάδας UEN. – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, στις 9 Μαΐου 1950, στην ιστορική δήλωση προς τον Τύπο στο Salon de l’Horloge στο Παρίσι, ο Robert Schuman είχε πει: «Η Ευρώπη δεν θα δημιουργηθεί διαμιάς, ούτε σε ένα συνολικό οικοδόμημα: θα διαμορφωθεί μέσα από συγκεκριμένα επιτεύγματα που θα δημιουργήσουν πρώτα μια πραγματική αλληλεγγύη ».

Στα πενήντα χρόνια που μεσολάβησαν από την υπογραφή των συνθηκών, έχουν υλοποιηθεί πολλά έργα και κοινές πολιτικές. Απουσιάζει, ωστόσο, η πολιτική Ευρώπη, παρά τη διαρκώς εμφανέστερη ανάγκη υλοποίησής της, με σεβασμό προς τα εθνικά κράτη. Χωρίς μια εξωτερική πολιτική και πολιτική άμυνας η Ένωση θα παραμείνει αδύναμη: το διαπραγματευτικό της βάρος στις διεθνείς σχέσεις δεν ανταποκρίνεται στο μέγεθος και στο βάρος της οικονομίας μας. Σήμερα, πρώτος στόχος μας παραμένει η επανέναρξη της συζήτησης για μια νέα συνθήκη –τη νέα συνθήκη– χωρίς να λησμονούμε την απόρριψη δύο ιδρυτικών κρατών και την επικύρωση από την πλειοψηφία των κρατών μελών.

Μια Ένωση 27 κρατών δεν μπορεί να λειτουργήσει με κανόνες που ήταν ήδη ανεπαρκείς για τους Δεκαπέντε. Τα ζητήματα βελτίωσης της νομοθετικής λειτουργίας, της δυσκολίας λήψης αποφάσεων και της υπερβολικής πολυπλοκότητας των κανόνων πρέπει να βρουν λύση και να διευκρινισθούν οι ρόλοι. Θα πρέπει επίσης να επαναφέρουμε και να τονίσουμε το ζήτημα των αξιών μας και των ιστορικών και πολιτιστικών τους ριζών, από την ελληνορωμαϊκή ιστορία έως τις ιουδαϊκές και χριστιανικές παραδόσεις και την κατάκτηση του λαϊκού και φιλελεύθερου κράτους. Μόνο με τον διάλογο μεταξύ των πολιτισμών θα δημιουργηθούν οι εγγυήσεις για το μέλλον. Για να συζητήσουμε, ωστόσο, με τους άλλους θα πρέπει πρώτα να γνωρίζουμε και να αναγνωρίζουμε εμάς τους ίδιους.

Το μέλλον της Ευρώπης είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη διαπίστωση ότι η κατάσταση προ πεντηκονταετίας ήταν τελείως διαφορετική. Το πρόβλημα της μετανάστευσης και, προπαντός, της λαθρομετανάστευσης έχει αγγίξει επικίνδυνα όρια και έχει αλλάξει το πρόσωπο των πόλεών μας. Η παρουσία διαφορετικών πολιτισμών προϋποθέτει μεγαλύτερες προσπάθειες για να πετύχουμε τον διάλογο και να απαιτήσουμε τον σεβασμό των κανόνων. Είναι αναγκαία μια κοινή πολιτική και η βούληση των κρατών μελών για τη διαφύλαξη των συνόρων, της εσωτερικής τάξης και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το φαινόμενο της μετανάστευσης πρέπει να αντιμετωπισθεί στα πλαίσια της δημοκρατίας και της νομιμότητας, με σεβασμό στην αξιοπρέπεια των ανθρώπων και των κοινών κανόνων: δεν υπάρχει πραγματικός πολιτισμός εάν δεν αναγνωρίζεται η αξιοπρέπεια των ανθρώπων.

Άλλο σημαντικό ζήτημα για το μέλλον μας είναι ο αμοιβαίος σεβασμός των εμπορικών κανόνων. Τα φαινόμενα της παραποίησης και του ντάμπινγκ, το ζήτημα του σήματος προέλευσης και ο αμοιβαίος σεβασμός των κανόνων αποτελούν προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε και να διευθετήσουμε με αποφασιστικότητα, εάν θέλουμε να αποφύγουμε την καταστροφή των παραγωγικών τομέων της Ένωσης και τα μακροπρόθεσμα πλήγματα ακόμη και στις αναδυόμενες ή αναπτυσσόμενες χώρες από τον αθέμιτο ανταγωνισμό, με δραματικές συνέπειες για την απασχόληση και τις κοινωνικές πολιτικές.

Η ελευθέρωση του παγκόσμιου εμπορίου πρέπει να συμβαδίζει με τις εγγυήσεις ότι οι πολιτικές του κοινωνικού κράτους, που κατέκτησαν οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι, θα διατηρηθούν και θα μπορέσουν να εφαρμοσθούν σταδιακά αλλά σταθερά ακόμη και στις χώρες εκείνες από τις οποίες σήμερα απουσιάζουν.

«Η συμβολή της οργανωμένης και ζωντανής Ευρώπης στον πολιτισμό είναι απαραίτητη για τη διατήρηση των ειρηνικών σχέσεων», είχε πει ο Schuman το 1950, συνεχίζοντας: «Η παγκόσμια ειρήνη δεν θα μπορούσε να διατηρηθεί χωρίς δημιουργικές προσπάθειες ανάλογες των κινδύνων που την απειλούν». Η απειλή της τρομοκρατίας που τροφοδοτείται από τον φονταμενταλισμό της Τζιχάντ πλανάται πάνω από όλο τον κόσμο. Τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, οι προσπάθειές μας πρέπει να είναι τολμηρές και δημιουργικές.

  Daniel Cohn-Bendit, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Αντιπρόεδρε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, κυρίες και κύριοι, δεν καταλαβαίνω από πού αντλείτε την αισιοδοξία σας, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου. Ωστόσο, ασφαλώς μπορεί κανείς να μιλά για αισιοδοξία χωρίς να την έχει. Μιλάμε για τις επιτυχίες της Ευρώπης – συμφωνώ. Όμως, μια και μιλάμε για πλούτο και σταθερότητα, πρέπει να μιλήσουμε και για τη φτώχεια που υπάρχει ασφαλώς και στην Ευρώπη. Σήμερα δεν άκουσα ακόμα τίποτα για αυτό.

Και μιας και μιλάμε για κράτος δικαίου, πρέπει να μιλήσουμε και για τους πολίτες που δεν έχουν κανένα δικαίωμα στην Ευρώπη. Αυτό συχνά το ξεχνάμε και θα επανέλθω σε αυτό. Σχετικά με την εμπιστοσύνη για τη διαδικασία, ναι, εγώ ανήκω στην πολιτική ομάδα εκείνων που δεν έχουν εμπιστοσύνη στη διαδικασία. Η μυστικοπάθεια δεν ταιριάζει με τον διάλογο και τη δημοκρατική ανοιχτή στάση. Αυτό δεν γίνεται. Και θέλω να σας πω ότι εγώ δεν πιστεύω σε αυτούς τους Sherpas, ούτε σε εξομολογητές ή σε όλους αυτούς τους γελοίους, γιατί τελικά πρέπει να εξηγήσουμε στην κοινή γνώμη πού έγκεινται οι αντιθέσεις μεταξύ των πολιτών στην Ευρώπη.

Αυτό το είδαμε στο δημοψήφισμα στη Γαλλία, το είδαμε και στις Κάτω Χώρες. Αν δεν κερδίσουμε τους ανθρώπους στην Ευρώπη, αν δηλαδή δεν συζητάμε δημόσια πού υπάρχουν προβλήματα, τότε δεν θα έρθουν μαζί μας. Σας λέω ότι το κείμενο πρέπει βέβαια να είναι σύντομο και απλό, δεν πρέπει όμως να είναι κοινότυπο. Αυτός είναι ο κίνδυνος της στρατηγικής σας: η κοινοτυπία που θα προκύψει τελικά. Γι’ αυτό σας συμβουλεύω, αφού μιλήσατε για το κλίμα, να δείξετε θάρρος στον τομέα αυτόν. Να διατυπώσετε τους στόχους με τόση σαφήνεια ώστε να τους καταλάβουμε. Οι στόχοι είναι οι εξής: για το κλίμα, πρέπει να συμπεριληφθεί πως η αύξηση της θερμοκρασίας δεν πρέπει να είναι παραπάνω από 2 βαθμούς για τα επόμενα 50 χρόνια, ενώ χρειάζεται αποτελεσματικότερη χρήση των πόρων, όχι όμως μόνο της ενέργειας αλλά και του νερού, του χαρτιού, του χαλκού, του αλουμινίου. Επίσης, σε 50 χρόνια η Ευρώπη θα πρέπει να καλύπτει το 100% της ενέργειάς της από ανανεώσιμες πηγές. Για τέτοιους στόχους, οι άνθρωποι θα έλεγαν: Α, έχετε πραγματικά στόχους. Είμαι περίεργος να δω τι γράφει το κείμενό σας.

Και μιας και μιλάτε για κλίμα, πρέπει να πείτε επίσης ότι χρειαζόμαστε ένα σύμφωνο σταθερότητας. Πρέπει να δώσουμε τη δυνατότητα στην Επιτροπή να επεμβαίνει όταν κάποιες χώρες δεν τηρούν τους κανόνες, όπως συμβαίνει με το σύμφωνο σταθερότητας για το κοινό μας νόμισμα. Δεσμευτικοί στόχοι χωρίς κυρώσεις δεν υπάρχουν ούτε καν στη δική μου παιδαγωγική θεωρία, που είναι οπωσδήποτε πραγματικά φιλελεύθερη. Μόνο έτσι μπορεί να εξασφαλιστεί η συμμόρφωση.

Υπήρξε ένα πράγμα που με έκανε να σκιρτήσω, κύριε Πρόεδρε. Είπατε πως ένα από τα σημεία είναι η καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης. Μιλήσατε αμέσως για τους λαθρομετανάστες, πριν αναφέρετε έστω και μια λέξη για τα 50 εκατομμύρια νόμιμων μεταναστών που ζουν εδώ και χρειάζονται τα ίδια δικαιώματα στην Ευρώπη με όλους τους Ευρωπαίους. Αυτό είναι το πρόβλημα της Ευρώπης: ότι δεν αναγνωρίζουμε τους ανθρώπους αυτούς, ότι τους συνοψίζουμε πάντα με την έννοια του παράνομου. Μην θεωρείτε ασήμαντο το πρόβλημα αυτό. Υπάρχει μια μικρή ευρωπαϊκή χώρα που είναι πολύ περήφανη για τη γαλλική επανάσταση, και όμως, ένας από τους κύριους υποψηφίους πρότεινε πρόσφατα να δημιουργηθεί ένα υπουργείο μεταναστών και εθνικής ταυτότητας. Αυτός είναι ο κίνδυνος που απειλεί την Ευρώπη – ότι βλέπουμε τους μετανάστες σαν κίνδυνο για την ευρωπαϊκή μας ταυτότητα. Κουνάτε το κεφάλι – γιατί δεν πηγαίνετε μία φορά όχι μόνο στα υπουργεία αλλά και στις καφετέριες και τα μπαρ της Ευρώπης και ακούστε τι συζητείται εκεί. Εκεί βρίσκονται οι άνθρωποι της Ευρώπης. Κάνουμε λάθος μιλώντας διαρκώς μόνο για την παράνομη μετανάστευση και όχι για τους ανθρώπους που μπορούν να ενσωματωθούν στις χώρες μας. Όταν το άκουσα, σκίρτησα γιατί σκέφτηκα: άραγε τι θα πει τώρα;

Τελειώνοντας, θα ήθελα να σας πω ξεκάθαρα το εξής: πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για τις θεμελιώδεις αξίες που διατυπώσαμε στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Αυτό συμπεριλαμβάνει και το να είμαστε υπερήφανοι για τις αξίες αυτές: την ελευθερία σεξουαλικών προτιμήσεων, την ελευθερία των μειονοτήτων, την ελευθερία των ανθρώπων. Αυτά είναι θέματα που θέλω να υπάρχουν στη δήλωση του Βερολίνου, αντί για αναφορές στον Θεό ή οποιονδήποτε άλλον δεν μας ενδιαφέρει εδώ.

(Χειροκροτήματα)

  Francis Wurtz, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, κυρία Αντιπρόεδρε της Επιτροπής, το γεγονός ότι η Ένωση έχει αποφασίσει να εορτάσει την 50η επέτειο της οικοδόμησής της δεν είναι μόνο φυσιολογικό, κατά την άποψή μου, αλλά μπορεί επίσης να αποδειχθεί και χρήσιμο, δεδομένου ότι θα επωφεληθούμε αυτής της ευκαιρίας για να δούμε καθαρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί και να αντλήσουμε αναπόφευκτα αντιφατικά μαθήματα από αυτήν την εμπειρία. Από την άλλη πλευρά, αν αυτή η επέτειος επρόκειτο να λάβει τη μορφή ενός απλού εορτασμού ιωβηλαίου με σκοπό να εκθειασθούν όλες οι αποφάσεις που κυριάρχησαν στην οικοδόμηση της ΕΕ και να δοξάσουμε όλα τα αποτελέσματά της, χωρίς διάκριση, τότε, όσον αφορά την ιστορική ανάλυση, πολύ λίγη σημασία θα είχε ενώ, από την άποψη της πολιτικής αποτελεσματικότητας, θα ήταν σκέτη σπατάλη χρόνου.

Όμως, όλες οι ενδείξεις τείνουν στο συμπέρασμα ότι η πασίγνωστη δήλωση του Βερολίνου, σύμφωνα με το πνεύμα των εμπνευστών της, κλίνει προς τη δεύτερη εκδοχή, αρχίζοντας με τη μέθοδο που χρησιμοποιήθηκε για τη σύνταξή της: ενώ θα έπρεπε να έχει προηγηθεί διαβούλευση που θα ήταν ευρέως ανοικτή στους πολίτες, αποφασίστηκε ότι οι ηγέτες θα συζητούσαν λίγο ή πολύ κεκλεισμένων των θυρών. Κατά την άποψή μου, αυτό είναι λάθος. Ένα δεύτερο στοιχείο αφορά την ίδια την ουσία της δήλωσης. Φαίνεται ότι, στην πραγματικότητα, αυτό το οποίο μας επιφυλάσσουν είναι ένα πολύ γενικό κείμενο, το οποίο θα επικεντρώνεται στην αναπόφευκτα λαμπρή και υποδειγματική ανασκόπηση 50 ετών ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, πάνω σε φυσικά πολύ γενναιόδωρες κοινές αξίες και σε αναπόφευκτα φιλόδοξους στόχους, ιδιαίτερα στην κοινωνική σφαίρα.

Πιστεύετε πράγματι ότι η πραγματικότητα που βίωσαν οι συμπολίτες μας είναι τόσο άψογη; Από την πλευρά μου, πιστεύω ακράδαντα ότι καμία απολύτως συζήτηση για την Ευρώπη δεν θα έχει πραγματικό αντίκτυπο σήμερα αν δεν συνοδεύεται από ισχυρή δόση κριτικής όσον αφορά τις αιτίες της κρίσης εμπιστοσύνης που σοβεί επί αρκετά χρόνια τώρα σε όλους σχεδόν τους κύκλους της κοινής γνώμης και σε όλο το φάσμα των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων.

Δεν είναι πλέον μόνο η Ομάδα μου που καταλήγει σε αυτές τις διαπιστώσεις. Είναι οι εξέχοντες πολιτικοί αξιωματούχοι που συμμετέχουν στην εποπτεία των υποθέσεων της Ένωσης οι οποίοι, ιδιωτικά και σε μικρές ομάδες, αναγνωρίζουν ότι υπάρχει πρόβλημα, ανάμεσα στην Ευρώπη όπως αυτή αναπτύσσεται σήμερα και στους Ευρωπαίους. Ο τελευταίος εξ αυτών που ανεγνώρισε κάτι τέτοιο δεν ήταν άλλος από τον συνάδελφό σας, κύριε Πρόεδρε, τον Προεδρεύοντα του Συμβουλίου ECOFIN, τον κ. Steinbrück, οποίος πρόσφατα αναφέρθηκε στον κίνδυνο παραθέτω «κρίσης νομιμότητας του ευρωπαϊκού οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου», και έχει δίκιο. Κατά συνέπεια, πρέπει να συζητήσουμε σχετικά με αυτό, αν θέλουμε να ξαναδώσουμε νόημα στη μεγάλη ευρωπαϊκή περιπέτεια.

Έτσι, επειδή θέλω η Ένωση να εξασφαλίσει τα μέσα για να εξέλθει κερδισμένη από την παρούσα κρίση, η Ομάδα μου και εγώ ζητούμε να υπάρξει ένα ταρακούνημα, έτσι ώστε, όταν έλθει η στιγμή να εορτάσουμε την 50ή επέτειο της Συνθήκης της Ρώμης, η συζήτηση να περιστραφεί στις αλλαγές που απαιτούνται για την εξομάλυνση της πορείας για μια πραγματική αναγέννηση του ευρωπαϊκού σχεδίου.

(Χειροκροτήματα)

  Nigel Farage, εξ ονόματος της Ομάδας IND/DEM. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, είναι ένα τυπικό πρωινό στην Ευρωχώρα: όλοι είναι απασχολημένοι με το να αλληλοσυγχαίρονται για το πόσο εκπληκτικά επιτυχημένα ήταν τα τελευταία 50 χρόνια. Επικρατεί η σχεδόν θρησκευτική πεποίθηση ότι αυτά τα θεσμικά όργανα μπορούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα του κόσμου, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα ώστε ένας ή δύο ομιλητές να θεωρούν ότι η δήλωση του Βερολίνου μπορεί ακόμη και να ελέγξει τις καιρικές συνθήκες στο μέλλον!

Ωστόσο, παρατήρησα μια μικρή μεταστροφή του ενδιαφέροντος: όλοι μιλάτε πολύ περισσότερο για ελευθερία, δημοκρατία, δικαιώματα και αξίες, σαν να πιστεύατε ότι όλα αυτά τα επινόησε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Υποπτεύομαι ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν θέλετε να αναλύσετε ουσιαστικά και με κριτικό τρόπο το κατά πόσον λειτουργεί πραγματικά αυτό το οικοδόμημα.

Σκεφτείτε μόνο την πτυχή της οικονομίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής είχαν φτάσει στο σημερινό επίπεδο του κατά κεφαλήν ΑΕγχΠ της ΕΕ ήδη από το 1985. Ακόμη πιο σημαντικό είναι ίσως το γεγονός ότι οι ΗΠΑ είχαν φτάσει τα σημερινά επίπεδα της ΕΕ όσον αφορά τις κατά κεφαλήν επενδύσεις για την έρευνα και ανάπτυξη ήδη από το 1978. Βρισκόμαστε μια ολόκληρη οικονομική γενιά πίσω από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Το κοινωνικό πρότυπο δεν λειτουργεί· παρόλα αυτά, η λύση φαίνεται να είναι ότι επιθυμούμε την ακόμη μεγαλύτερη επέκτασή του –περισσότερες ρυθμίσεις, περισσότερους κανόνες– οπότε φοβούμαι ότι αυτό το εγχείρημα σημειώνει ακόμη μεγαλύτερη υστέρηση στον οικονομικό τομέα.

Σε πολιτικό επίπεδο, παραδέχομαι ότι έχετε τα μεγάλα γυαλιστερά κτίριά σας στις Βρυξέλλες, το Στρασβούργο και το Λουξεμβούργο, ενώ καταφέρατε να αναλάβετε περισσότερο από το 75% των νομοθετικών αρμοδιοτήτων των εθνικών κρατών. Ξεχάσατε, όμως, κάτι: ξεχάσατε τον λαό, ξεχάσατε την κοινή γνώμη. Χάνετε τα δημοψηφίσματα και επιλέγετε να αγνοείτε τα αποτελέσματά τους. Αυτή η απόπειρα εξαπάτησης στην οποία επιδίδεται κεκλεισμένων των θυρών η γερμανική Προεδρία για να δημιουργήσει ένα πακέτο το οποίο θα μπορεί να επιβληθεί στα κράτη μέλη χωρίς έγκριση μέσω δημοψηφίσματος αποτελεί συνταγή αποτυχίας. Αν συνεχίσετε αυτήν την πορεία, θα καλλιεργήσετε την έλλειψη ανεκτικότητας και τις ακραίες απόψεις που ισχυρίζεστε ότι θέλετε να εξαλείψετε. Σας απευθύνω, λοιπόν, έκκληση να ρωτήσετε τους λαούς της Ευρώπης αν επιθυμούν πραγματικά αυτό το σχέδιο.

(Χειροκροτήματα από την Ομάδα IND/DEM)

  Bruno Gollnisch, εξ ονόματος της Ομάδας ITS. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, πριν από 50 χρόνια, η Συνθήκη μεταξύ των έξι ιδρυτικών κρατών μελών της ΕΕ υπογράφηκε στη Ρώμη μέσα σε σχεδόν καθολικό ενθουσιασμό. Είναι αλήθεια ότι βγαίναμε από έναν παγκόσμιο πόλεμο, έναν πραγματικό ευρωπαϊκό εμφύλιο πόλεμο, και ότι οι άνθρωποι λαχταρούσαν για ειρήνη και ευημερία. Ωστόσο, μετά από 50 χρόνια, τι διαπιστώνουμε;

Από ένα βιβλίο συναντήσεων μεταξύ του κ. Rocard και του Επιτρόπου Bolkestein ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο, θα πρόσθετα προκύπτει ότι ο κ. Rocard δεν θέλει πλέον η Ένωση να αποκαλείται Ευρωπαϊκή. Η Ένωση έχει όντως προδώσει την Ευρώπη: η ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων, προϊόντων και προσώπων εντός της Ευρώπης συνεπαγόταν ότι θα υπήρχε ένα εύλογο σύνορο γύρω από αυτήν. Οι θυσίες στις οποίες υποβλήθηκαν οι λαοί των κρατών μελών απαιτούσαν να λειτουργήσει, σε ανταπόδοση, το κοινοτικό σύστημα προτιμήσεων η προτίμηση κάθε κράτους μέλους της ΕΕ για την παραγωγή κάθε άλλου κράτους μέλους της ΕΕ. Συνέβη όμως το αντίθετο, επειδή η Ευρώπη στο σύνολό της αφέθηκε στο έλεος των διεθνιστικών συμφερόντων, με όλες τις γνωστές συνέπειες. Οφείλουμε να έχουμε το σθένος να το πούμε. Είτε διεξάγουμε ελεύθερα εμπορικές συναλλαγές σε παγκόσμια κλίμακα είτε δημιουργούμε ένα περιφερειακό στρατόπεδο εντός της Ευρώπης, δεν μπορούμε να κάνουμε και τα δύο.

Τις συνέπειες τις γνωρίζουμε πολύ καλά: οι βιομηχανίες μας καταστρέφονται η μία μετά την άλλη, η γεωργία μας είναι καταδικασμένη σε θάνατο έως το 2013, και ακόμη και για τις υπηρεσίες μας οι ώρες τους είναι μετρημένες. Η Ευρώπη, με το απερίσκεπτο άνοιγμα των συνόρων της, έχει δημιουργήσει ανεργία, ανασφάλεια και φτώχεια. Έχει μεγάλη σημασία το γεγονός ότι ο κ. Schulz έχει θέσει στην Ευρώπη τον στόχο της διασφάλισης για τους νέους μιας θέσης εργασίας που να τους επιτρέπει να δημιουργήσουν οικογένεια και να αποκτήσουν ένα ελάχιστο επίπεδο πλούτου. Ωστόσο, αν ο κ. Schulz έχει φθάσει στο στάδιο να λέει αυτό και να ορίζει αυτό ως στόχο για την Ευρώπη, τότε είναι καλό που η Ευρώπη δεν πέτυχε αυτόν το ελάχιστο στόχο τα τελευταία 50 χρόνια, καθώς αυτό επιτυγχάνεται πολύ επιτυχέστερα οπουδήποτε αλλού στον κόσμο, όπου εκεί σημειώνονται πολύ σημαντικότερες εξελίξεις από ό,τι στην Ένωση.

Άρα λοιπόν, δεν έχουμε παρά να ξαναβρούμε την υπερηφάνειά μας στις ρίζες μας, στις παραδόσεις μας και στα κυρίαρχα έθνη μας! Αυτό δεν έχει καμιά σχέση με το μίσος, κύριε Schulz. Ας αποκαταστήσουμε την υγιή, καρποφόρα συνεργασία σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους τομείς. Το όνομα της Ομάδας μας Παράδοση, Ταυτότητα και Κυριαρχία είναι, ως προς τούτο, ένδειξη ότι μια νέα πολιτική άνοιξη πλησιάζει για την Ευρώπη.

  Roger Helmer (NI). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, αυτή η δήλωση του Βερολίνου αδυνατεί να αναγνωρίσει ότι η ΕΕ μας κάνει πιο φτωχούς και λιγότερο δημοκρατικούς και ελεύθερους. Έχει ως στόχο να παρακάμψει το τεράστιο ζήτημα που πραγματικά απασχολεί τους αρχηγούς των κυβερνήσεων σε όλη την ΕΕ: είναι το ζήτημα που κανείς δεν θέλει να αγγίξει, και αποκαλείται Ευρωπαϊκό Σύνταγμα.

Το 2005 οι λαοί της Γαλλίας και των Κάτω Χωρών καταψήφισαν αποφασιστικά το Σύνταγμα της ΕΕ, οπότε, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο ίδιο το κείμενο, έπρεπε να είναι τώρα νεκρό, τελειωμένο, καπούτ. Όπως, όμως, ο Δράκουλας ή ο Φρανκενστάιν, αρνείται να μείνει νεκρό. Η Προεδρεύουσα του Συμβουλίου μας, η γερμανίδα καγκελάριος Ανκέλα Μέρκελ, χωρίς να λογαριάσει καν τους ψηφοφόρους της Γαλλίας και των Κάτω Χωρών, είναι αποφασισμένη να επαναφέρει όλες τις ουσιαστικές παραμέτρους του εν λόγω κειμένου. Γνωρίζουμε τι σχεδιάζετε και θα φροντίσουμε να το πληροφορηθεί και ο λαός.

Πρώτον, το Συμβούλιο θα αφαιρέσει όλα τα στοιχεία που προκαλούν αντιδράσεις, αλλά αποτελούν απλώς τυπικές εκφράσεις της πραγματικής ουσίας. Γιατί να ανησυχούμε τους ψηφοφόρους με αναφορές στην υπερίσχυση της κοινοτικής νομοθεσίας όταν αυτό ισχύει ήδη στην πράξη; Η νέα λέξη που χρησιμοποιήθηκε –η λέξη «σύνταγμα»– προκαλεί από μόνη της ανησυχία, οπότε θα ισχυριστούν ότι πρόκειται για μια απλή συνθήκη, ενδεχομένως μάλιστα και μίνι συνθήκη. Θα χρησιμοποιήσουν κάθε διαδικαστικό τέχνασμα και εθνική συνταγματική διάταξη και χρονική συγκυρία, ώστε να διασφαλίσουν ότι δεν θα πραγματοποιηθεί κανένα δημοψήφισμα, ή ότι θα πραγματοποιηθούν μόνο σε ορισμένες μικρές χώρες όταν όλες οι μεγάλες χώρες θα έχουν ήδη επικυρώσει το κείμενο. Βλέπουμε ήδη την κυβέρνηση των Εργατικών στη Βρετανία να προετοιμάζει την κοινή γνώμη για την παραβίαση της επίσημης δέσμευσής της ότι θα διεξαχθεί δημοψήφισμα. «Πρόκειται για απλές διοικητικές λεπτομέρειες», θα ισχυριστούν, «δεν δικαιολογείται η διενέργεια δημοψηφίσματος».

Υπερηφανευόμαστε ότι είμαστε Ένωση αξιών η οποία στηρίζεται στη δημοκρατία και το κράτος δικαίου· σε αυτήν, όμως, τη διαδικασία επιδεικνύουμε εκπληκτική περιφρόνηση για τους πολίτες και τις απόψεις τους. Αδιαφορούμε για την ταυτότητά τους και για τις προσδοκίες τους. Περιφρονούμε το κράτος δικαίου και τη δημοκρατία, όμως κανείς δεν μπορεί να ξεγελά διαρκώς τους πάντες. Όταν έρθει η αντίδραση –και είναι σίγουρο ότι θα έρθει– θα σαρώσει ολοκληρωτικά αυτό το αποτυχημένο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

  Πρόεδρος. – Κύριε Helmer, ευχόμαστε να ζήσετε πολλά χρόνια, και οι εμπειρίες σας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα συμβάλουν σίγουρα σε αυτό· σας ευχόμαστε, λοιπόν, ό,τι καλύτερο.

  Proinsias De Rossa (PSE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, συγχωρήστε με που διακόπτω σε αυτό το σημείο· προτού, όμως, απαντήσουν η Επιτροπή και το Συμβούλιο στη σημερινή συζήτηση, θέλω να επιστήσω την προσοχή στο γεγονός ότι ούτε ένας ομιλητής δεν αναφέρθηκε στον αντιδογματικό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στο πόσο σημαντικό είναι να καθίσταται σαφές στη δήλωση ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση σέβεται όλες τις θρησκείες, ότι είναι κοσμικός οργανισμός και ότι, προκειμένου να διαφυλάξει τη συνοχή της, πρέπει να διατηρήσει τον δημοκρατικό και κοσμικό χαρακτήρα της.

  Πρόεδρος. Κύριε De Rossa, αυτή δεν ήταν παρατήρηση επί της διαδικασίας, παρόλα αυτά την σημειώνουμε.

  Frank-Walter Steinmeier, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (DE) Κύριε Πρόεδρε, ευχαριστώ θερμά που μου δίνετε άλλη μία φορά την ευκαιρία να λάβω τον λόγο. Δεν σκοπεύω να κάνω εκτενή σχόλια, αλλά πρωτίστως να σας ευχαριστήσω για τις αγορεύσεις σας.

Ωστόσο, κύριε Leinen, η συζήτηση κατέστησε ταυτόχρονα σαφές ότι η κοινή συμφωνία για το περιεχόμενο των αξιών που θα περιλαμβάνει αυτή η δήλωση του Βερολίνου δεν είναι και τόσο απλή. Το εύρος των προσδοκιών –που φθάνει από προσδοκίες που αφορούν περισσότερο τη διαδικασία, όπως αυτή που αφορά την κοινοτική μέθοδο, μέχρι τις προσδοκίες για φιλόδοξους στόχους για το κλίμα και την ελευθερία σεξουαλικών προτιμήσεων από την άλλη, κύριε Cohn-Bendit– δείχνει πόσο δύσκολο είναι να συμπεριληφθούν τα πάντα σε μια δισέλιδη δήλωση του Βερολίνου.

Μπορώ, ωστόσο, να σας διαβεβαιώσω ότι, αν προσπαθήσουμε να εκφράσουμε όλο το φάσμα της συζήτησης κάπως δίκαια και λαμβάνοντας υπόψη την ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα υπάρχει κάτι για τον καθένα εκεί. Μέσα σε αυτά τα 50 χρόνια δημιουργήσαμε κοινά έγγραφα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ως σημεία αναφοράς. Άλλωστε οι συζητήσεις μεταξύ Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Επιτροπής και κρατών μελών δεν γίνονται μόνο για την εκπόνηση μιας δήλωσης του Βερολίνου, αλλά και για να αξιοποιήσουμε την εμπειρία αυτή και για τη φιλόδοξη προσπάθεια να καταγράψουμε την κατάσταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τις προκλήσεις του μέλλοντος.

Θα ήθελα να πω κάτι στον κ. Cohn-Bendit, που μας προσέφερε εδώ ένα μικρό παράδειγμα δημαγωγίας. Ασφαλώς, δεν θα ήμουν ποτέ τόσο αφελής ώστε να μιλήσω στην αγόρευσή μου για καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης. Καταλαβαίνω, βέβαια, ότι το χρειαζόσασταν αυτό ως πρότυπο για να επικεντρώσετε σε αυτό την αγόρευσή σας, εγώ όμως μιλούσα για την ελευθερία των ανθρώπων και τα δικαιώματα των πολιτών και σε συνάρτηση με αυτό μίλησα και για την ανάγκη κοινής αντιμετώπισης της παράνομης μετανάστευσης και αυτό είναι πολύ διαφορετικό. Σας παρακαλώ, λοιπόν, να το θυμάστε αυτό μελλοντικά. Μπορείτε να είστε βέβαιος ότι κάποιος που δεν μένει τυχαία στο Βερολίνο, αλλά επειδή το αγαπάει, καταλαβαίνει κάπως τα προβλήματα και τις συνέπειες της μετανάστευσης και της εισροής μεταναστών και έχει κάποια συναίσθηση της ευθύνης που έχουμε ως εθνικά κράτη να κατευθύνουμε ανάλογα την πολιτική μας.

(Χειροκροτήματα)

Σε όλους τους άλλους θέλω να πω ότι η συζήτηση που άκουσα και πάλι σήμερα δεν απέχει πολύ από τη συζήτηση που κάνατε εσείς, κύριε Πρόεδρε, με τους αρχηγούς των κυβερνήσεων των κρατών μελών στο δείπνο της περασμένης εβδομάδας. Η εντύπωσή μου είναι ότι οι επιθυμίες και οι προσδοκίες που μας παρουσιάσατε ταυτίζονται κατά 90% με τις λέξεις-κλειδιά και τα αιτήματα που ακούστηκαν και στη συζήτηση που έγινε το βράδυ της περασμένης Πέμπτης. Έτσι, δεν υπάρχει ασφαλώς λόγος να ανησυχείτε ότι θα παραλειφθούν πολλά ουσιαστικά στοιχεία στη φιλόδοξη προσπάθειά μας να τα συνοψίσουμε διατυπώνοντας μια δήλωση του Βερολίνου. Φυσικά, όμως, καθήκον μας είναι να τους δώσουμε μια μορφή που θα ανταποκρίνεται στο αίτημα να είναι γενικά κατανοητή.

Κύριε Leinen, αυτό ισχύει και για την κοινοτική μέθοδο. Μολονότι καταλαβαίνω ότι η φράση «κοινοτική μέθοδος» συνδέεται με συνειρμούς που έχουν κάποια σημασία σε κύκλους ειδικών για ευρωπαϊκά ζητήματα, τέτοιες φράσεις δεν μπορούν να συμπεριληφθούν αυτούσιες στο κείμενο, αλλά πρέπει να «μεταφραστούν». Παρόλα αυτά, θα εξασφαλίσουμε ότι θα συμπεριληφθεί το πνεύμα τέτοιων προσδοκιών.

(Χειροκροτήματα)

  Πρόεδρος. Ευχαριστώ πολύ τον Πρόεδρο του Συμβουλίου. Αν μιλά για την ισχύ των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων, αυτό θα αντανακλάται εκεί.

  Margot Wallström, Αντιπρόεδρος της Επιτροπής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, αξιότιμοι βουλευτές, θέλω να προσθέσω δύο σύντομες επισημάνσεις στο πλαίσιο αυτής της ενδιαφέρουσας συμβολής στη συζήτηση σχετικά με το περιεχόμενο της δήλωσης του Βερολίνου.

Η πρώτη σχετίζεται με το γεγονός ότι το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, ή, αν θέλετε, το ευρωπαϊκό εγχείρημα, δεν είναι «έτοιμο» – και δεν θα είναι ποτέ εντελώς έτοιμο. Είναι ένα οικοδόμημα το οποίο τροποποιούμε διαρκώς, και νομίζω ότι η τρέχουσα διαδικασία αποτελεί παράδειγμα αυτής της πραγματικότητας. Με όλες τις επιτυχίες και τις αδυναμίες μας, αυτό ακριβώς συνεχίζουμε να πράττουμε. Προσθέτουμε ένα ακόμη κομμάτι στο παζλ ή σε αυτήν την αρχιτεκτονική της Ευρώπης, και φρονώ ότι είναι πολύ σημαντικό, όπως πολλοί από τους ομιλητές επεσήμαναν, να μην κοιτάζουμε μόνο προς το παρελθόν, αλλά να εστιαστούμε επίσης στις προσδοκίες μας για το μέλλον. Επιπλέον, τι σκέφτονται και ποια είναι τα όνειρα των σημερινών 20χρονων για το μέλλον; Πώς μπορούμε να τα περιγράψουμε; Πώς μπορούμε να προσφέρουμε ένα όραμα για το μέλλον;

Είστε οι άμεσα εκλεγμένοι αντιπρόσωποι των λαών της Ευρώπης. Οφείλετε να παρακολουθείτε τις διαθέσεις και τις απόψεις της κοινής γνώμης, και αυτό ακριβώς μεταφέρατε σήμερα σε αυτό το Σώμα: τις απόψεις που ακούσατε, τις εντυπώσεις που αποκομίσατε σχετικά με το τι είναι σημαντικό και πρέπει να συμπεριληφθεί σε αυτήν τη δήλωση.

Δεύτερον, δεν θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε να χτίζουμε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, την ευρωπαϊκή συνεργασία, αν δεν έχουμε τη στήριξη των πολιτών, αν δεν λειτουργούμε κατά τρόπο δημοκρατικό, ανοικτό και διαφανή. Αυτό είναι απολύτως σαφές και, όσο και αν διατυπώνετε επικρίσεις, αυτή ακριβώς είναι η ουσία της συζήτησης αυτής, έτσι δεν είναι; Είναι ανοικτή, είναι δημόσια, παρουσιάζεται από τα μέσα ενημέρωσης – όσα υποστηρίζετε εδώ ακούγονται δημοσίως. Αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είναι δυνατή η διαπραγμάτευση του περιεχομένου ενός δισέλιδου κειμένου με τα 450 εκατομμύρια των πολιτών, όμως μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι οι απόψεις που έχετε συγκεντρώσει και τα στοιχεία που θεωρούμε ότι είναι πιο σημαντικά, από διαφορετικές πολιτικές απόψεις, θα τεθούν στη διάθεση των ανθρώπων που συντάσσουν επί του παρόντος το κείμενο. Αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός αυτής της συζήτησης.

Συνεπώς, ένας από τους βασικούς στόχους μας πρέπει να είναι να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τη δημοκρατία, και η αναζήτηση σύγχρονων τρόπων διαλόγου με τους πολίτες πρέπει να αποτελεί σημαντικό στοιχείο της δήλωσης, για να δείξουμε ότι αυτό είναι εφικτό.

Όσο εξαιρετικά σημαντικές και αν θεωρούμε τις εθνικές μας ταυτότητες, δεν θεωρούμε ότι έρχονται σε αντίθεση με το αίσθημα ότι είμαστε επίσης Ευρωπαίοι, ή διεθνιστές, ή πολίτες του κόσμου, ή ό,τι άλλο προτιμά ο καθένας. Θεωρούμε ότι μπορούμε να ανοίξουμε τα μάτια μας και να διευρύνουμε τις προοπτικές μας, και γι’ αυτό πιστεύουμε σε αυτήν τη συνεργασία στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Ευελπιστώ ότι αυτός είναι ο λόγος που βρισκόμαστε σήμερα εδώ, για να προσπαθήσουμε να συνεισφέρουμε τα στοιχεία εκείνα της ιστορίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα οποία είμαστε υπερήφανοι και να περιγράψουμε τις ελπίδες μας για τα επόμενα 50 χρόνια ευρωπαϊκής συνεργασίας και ολοκλήρωσης.

  Πρόεδρος. Η συζήτηση έληξε.

Γραπτές δηλώσεις (άρθρο 142)

  Alexandra Dobolyi (PSE), γραπτώς. – (HU) Οφείλουμε να είμαστε σε θέση να προσφέρουμε στους πολίτες της Ευρώπης προοπτικές για το μέλλον. Η δήλωση του Βερολίνου πρέπει να διαθέτει τεράστιο πολιτικό κύρος. Δεν είναι πλέον αρκετό να μιλάμε για τις μεγάλες επιτυχίες των τελευταίων 50 ετών· πρέπει να κοιτάζουμε προς τα εμπρός και να μπορούμε να δείξουμε στους πολίτες της Ευρώπης μια κατεύθυνση για το μέλλον.

Η ολοκλήρωση της ΕΕ πρέπει να συνεχιστεί. Η Ουγγαρία θα βγει κερδισμένη από μια πιο ολοκληρωμένη Ευρώπη, η οποία έχει τη δυνατότητα να ανταποκριθεί στις προκλήσεις του 21ου αιώνα και να εγγυηθεί τη διαρκή ειρήνη, ανάπτυξη και ασφάλεια της ηπείρου.

Η Ευρώπη αντιμετωπίζει όλο και πιο δύσκολες προκλήσεις, εσωτερικές και εξωτερικές, οι οποίες απειλούν το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Φτώχεια, δημογραφικά προβλήματα, αλλαγή του κλίματος του πλανήτη, διεθνής τρομοκρατία, οργανωμένο έγκλημα, ενεργειακά θέματα: όλα αυτά συνιστούν κινδύνους οι οποίοι χρήζουν επαρκών και σύνθετων απαντήσεων και λύσεων. Αυτό μπορούμε να το επιτύχουμε μόνον εάν είμαστε πιο ισχυροί και πιο ενωμένοι ως Ευρωπαίοι.

Τέλος, είναι σημαντικό η δήλωση να αντικατοπτρίζει την προσήλωση των κρατών μελών σε ένα κοινό μέλλον και στον στόχο της ενίσχυσης της εσωτερικής συνοχής της Ένωσης και, πάνω από όλα, να λαμβάνει υπόψη την ασφάλεια και την ευημερία των πολιτών της.

  Διαμάντω Μανωλάκου (GUE/NGL), γραπτώς. – Οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Μάρτη αποτελούν ακόμη μία αδιάψευστη απόδειξη για τον ρόλο της ΕΕ ως μηχανισμού προώθησης των επιλογών του κεφαλαίου. Αντί να ληφθούν μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος λαμβάνονται μέτρα προστασίας των επιχειρήσεων και ενίσχυσης των μονοπωλίων.

Η ληστρική εκμετάλλευση των φυσικών πόρων από το κεφάλαιο αποτελεί την βασική γενεσιουργό αιτία των σημαντικών κλιματικών αλλαγών και του υπαρκτού κινδύνου οικολογικής καταστροφής του πλανήτη. Αντί όμως να ληφθούν γενναία μέτρα περιορισμού, τουλάχιστον, της ασυδοσίας των μονοπωλίων, λαμβάνονται αποφάσεις για την ενίσχυση του ανταγωνισμού στις αγορές ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου, την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας και την ολοκληρωτική παράδοση στο ιδιωτικό κεφάλαιο του στρατηγικού τομέα της παραγωγής, διακίνησης και διανομής ενέργειας.

Κεντροδεξιές και κεντροαριστερές κυβερνήσεις δεσμεύτηκαν ομόφωνα να επιταχύνουν την υλοποίηση της αντιλαϊκής στρατηγικής της Λισσαβόνας θέτοντας σαν πρώτους στόχους την εμπορευματοποίηση της Παιδείας και της Υγείας, την επίθεση στα Ασφαλιστικά Ταμεία, στα συνταξιοδοτικά, μισθολογικά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων. Ταυτόχρονα, επιταχύνεται η προώθηση σκληρότερων αντεργατικών μέτρων, της «προσαρμοστικότητας» της αγοράς εργασίας και της «ευελισφάλειας», με στόχο την συμπίεση του εργατικού κόστους, για την αύξηση της κερδοφορίας του ευρωενωσιακού κεφαλαίου.

Το ΚΚΕ παλεύει ενάντια σε αυτές τις επιλογές, αναδεικνύει τα δίκαια αιτήματα και αγωνίζεται μαζί με τους εργαζόμενους για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των λαϊκών στρωμάτων.