Пълен протокол на разискванията

Сряда, 14 март 2007 г. - Страсбург

18. Изчезналите в Кипър (разискване)

  Presidente. L'ordine del giorno reca in discussione la dichiarazione della Commissione sulle persone scomparse a Cipro.

In questo senso porgo il benvenuto ai membri del Comitato delle Nazioni Unite per le persone scomparse a Cipro, presenti nella tribuna d'onore per seguire la discussione su questo argomento e, segnatamente, al signor Christophe Girod delle Nazioni Unite, presidente del Comitato, al signor Elias Georgiadis, membro greco-cipriota del Comitato, e alla signora Gülden Plümer Küçük, membro turco-cipriota del Comitato stesso.

(Applausi)

  Peter Mandelson, Member of the Commission. Mr President, the Commission welcomes and supports the motion for a resolution on the Committee on Missing Persons. Like the honourable Members of this House, we believe that relatives have a fundamental right to know what became of missing persons. Since the unrest of the 1960s and 1970s, about 1500 Greek Cypriots and 500 Turkish Cypriots have been missing, presumed dead.

The Committee on Missing Persons is charged with finding and identifying the remains of the missing, of returning them to their families and of counselling the bereaved. The Committee has the support of both sides on the island and of the international community. It is currently the most important and successful bi-communal confidence-building and reconciliation measure in Cyprus. Recent exhumations and the establishment of an anthropological laboratory in the buffer zone show that, if there is a political will on the side of both communities, much can be achieved.

The Committee on Missing Persons can count not only on the Commission’s political support but also on the financial support of the European Union. Under the aid programme for the Turkish Cypriot community, EUR 1.5 million has been earmarked. This should come on stream shortly in line with the Committee’s needs, and I hope that the work of the Committee will help prepare the ground for the overall solution of the long-lasting conflict in Cyprus.

I take this opportunity to recall that monitoring of the implementation of the judgments of the European Court of Human Rights falls under the responsibility of the Committee of Ministers of the Council of Europe. The Commission follows the follow-up given to such judgments closely.

  Παναγιώτης Δημητρίου, εξ ονόματος της ομάδας PPE-DE. – Κύριε Πρόεδρε, θέλω κατ’ αρχάς να ευχαριστήσω τους προέδρους των πολιτικών ομάδων που έχουν περιλάβει εκτάκτως το ανθρωπιστικό θέμα των αγνοούμενων στην Κύπρο στην ημερήσια διάταξη της Ολομέλειας και όλες τις πολιτικές ομάδες που έχουν συνυπογράψει το σχετικό ψήφισμα, που αναμένεται να εγκριθεί αύριο. Ιδιαίτερες ευχαριστίες εκφράζω προς την κ. Rothe, τον κ. Guardans, τον κ. Lagendijk και την κ. Kaufmann, που από την αρχή έχουν στηρίξει την πρότασή μου για συζήτηση του θέματος και έκδοση σχετικού ψηφίσματος.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Επίτροπε, συζητούμε σήμερα ένα καθαρά ανθρωπιστικό θέμα: το θέμα των αγνοουμένων. Δεν συζητούμε απόψε το κυπριακό πρόβλημα. Δεν συζητούμε το πρόβλημα της στρατιωτικής κατοχής της Κύπρου από την Τουρκία. Δεν πολιτικοποιούμε το ζήτημα. Συζητούμε ένα ανθρώπινο δράμα· αυτό των χαμένων συνανθρώπων μας. Περισσότεροι από 2.000 άνθρωποι είναι καταγραμμένοι στον κατάλογο των αγνοουμένων· Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι κ.ά. Ισάριθμες περίπου οικογένειες, που μερικές έχουν δύο και τρεις αγνοούμενους, ζουν εδώ και δεκάδες χρόνια με την αγωνία και τον πόνο του χαμού των δικών τους. Έφθασε, επιτέλους, η ώρα να μάθουν, και έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα, όπως ανέφερε και ο Επίτροπος, να μάθουν αν ζουν ή πέθαναν οι δικοί τους και, σε περίπτωση που πέθαναν, πού είναι θαμμένοι. Έφθασε η ώρα όλα τα εμπλεκόμενα μέρη να αφήσουν κατά μέρος τις πολιτικές σκοπιμότητες, τις φοβίες και τις ενοχές και να συνεργαστούν με τη Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων.

Καλείται ιδιαίτερα η Τουρκική κυβέρνηση να δώσει τα στοιχεία και τις πληροφορίες που κατέχει στη Διερευνητική Επιτροπή. Να εφαρμόσει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Έφθασε όμως η ώρα να αναλάβει ενεργό ρόλο και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ψήφισμα που αναμένεται να εγκριθεί αύριο εγκαινιάζει την εμπλοκή της Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην ανθρωπιστική αυτή υπόθεση.

Τέλος, εκφράζω τη βαθειά μου εκτίμηση προς τα μέλη της Διερευνητικής Επιτροπής για το δύσκολο έργο που επιτελούν. Χαιρετίζω την παρουσία τους απόψε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και εύχομαι και ελπίζω να τερματιστεί το ανθρώπινο δράμα των συγγενών των αγνοουμένων το συντομότερο δυνατόν.

  Παναγιώτης Μπεγλίτης, εξ ονόματος της ομάδας PSE. – Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα κατ’ αρχάς να πω ότι είναι ιδιαίτερη τιμή που μιλώ και εξ ονόματος της συναδέλφου κ. Rothe, η οποία απουσιάζει απόψε. Θέλω να συγχαρώ για την παρέμβασή του τον Επίτροπο, κ. Mandelson, το συνάδελφο κ. Δημητρίου, ασφαλώς, για την πρωτοβουλία του και όλους τους συναδέλφους από όλες τις πολιτικές ομάδες, που συνέβαλαν καθοριστικά για να συζητήσουμε σήμερα αυτό το σημαντικό ανθρωπιστικό θέμα, το θέμα των αγνοουμένων της κυπριακής τραγωδίας.

Πιστεύω, κύριε Πρόεδρε, ότι αύριο κατά την ψηφοφορία όλοι οι βουλευτές, ανεξάρτητα από πολιτική ομάδα, θα δώσουν ενεργά το παρών και θα υπερψηφίσουν το σχέδιο ψηφίσματος, μια πράξη επιβεβαίωσης της υπεράσπισης των ανθρωπιστικών αρχών, ένα βαθιά ανθρωπιστικό πρόβλημα, όπως είναι αυτό των αγνοουμένων στην Κύπρο.

Κύριε Πρόεδρε, το 1981, υπό την αιγίδα του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, δημιουργήθηκε η Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοουμένους. Το 1995 είχαμε, εδώ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το πρώτο ψήφισμα, σημαντικό βήμα για την ευαισθητοποίηση της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης και της διεθνούς κοινής γνώμης. Το Μάιο του 2001 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εξέδωσε την απόφασή του σχετικά με τη διακρατική προσφυγή της Κυπριακής Δημοκρατίας κατά της Τουρκίας. Σε αυτή την απόφαση - και νομίζω αγαπητοί συνάδελφοι, είναι ενδιαφέρον να τη μελετήσουμε όλοι - επιβεβαιώνονται οι σαφείς παραβιάσεις των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από την πλευρά της Τουρκίας, και συγκεκριμένα του άρθρου 2, που αφορά το δικαίωμα στη ζωή, του άρθρου 3, που αφορά το δικαίωμα στην ελευθερία και στην ασφάλεια, και του άρθρου 4, που αφορά το δικαίωμα στη μη κακομεταχείριση. Παρ’ όλα αυτά είμαστε σήμερα στο 2007 και δυστυχώς πολύ λίγα αποτελέσματα έχουμε από τη διερεύνηση αυτού του προβλήματος.

Πιστεύω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι, ως Ευρωπαϊκή Ένωση και ιδιαίτερα ως Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έχουμε την ανθρωπιστική τουλάχιστον ευθύνη να υπερασπιστούμε το θεμελιώδες, όπως το χαρακτήρισε ο κ. Mandelson, δικαίωμα των οικογενειών των αγνοουμένων να γνωρίζουν την τύχη των συγγενών τους, και αυτήν την ευθύνη πρέπει να την εκφράσουμε αύριο με τον πιο απόλυτο τρόπο.

Θεωρώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ιδιαίτερα σημαντικό για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να υπενθυμίζει τις υποχρεώσεις όλων, διότι οι αγνοούμενοι είναι ένα ανθρωπιστικό πρόβλημα που αφορά τους Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, αφορά τους Έλληνες και τους Τούρκους. Είναι το αποτέλεσμα δραματικών εξελίξεων στην Κύπρο από τη δεκαετία του ’60, από το 1964 μετά τις διακοινοτικές συγκρούσεις, και βεβαίως είναι αποτέλεσμα της τουρκικής εισβολής του 1974.

Πιστεύω, όπως σωστά είπε ο κ. Mandelson, ότι η ενεργοποίηση της Διερευνητικής Επιτροπής για τους Αγνοουμένους είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα, όπως σημαντικό βήμα είναι η χρηματοδότηση της λειτουργίας της από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Επ’ αυτού θα ήθελα να επισημάνω ότι είναι και υποχρέωση των κρατών μελών να συμβάλουν χρηματοδοτικά στη λειτουργία αυτής της Διερευνητικής Επιτροπής. Χαίρομαι που ο κ. Mandelson υποστήριξε την ανάγκη χρηματοδότησης και επαναβεβαίωσε τη διαθεσιμότητα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να χρηματοδοτήσει τη λειτουργία της.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πιστεύω ότι με τη συζήτησή μας αυτή σήμερα δεν ενεργοποιούμε μόνο την ιστορική μνήμη αλλά κυρίως συμβάλλουμε στο να έλθουν οι δύο κοινότητες στην Κύπρο, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, πιο κοντά. Γι’ αυτό θεωρώ ότι η συζήτησή μας μπορεί να αποτελέσει μια γέφυρα για τη δημιουργία μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης στην κατεύθυνση της επανασυμφιλίωσης και επανένωσης των δύο κοινοτήτων στο πλαίσιο μιας ενιαίας Κυπριακής Δημοκρατίας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επίσης πιστεύω ότι εδώ όλοι, με την ανθρωπιστική ευαισθησία που μας χαρακτηρίζει, θα συνεχίσουμε να επιδεικνύουμε το ενδιαφέρον μας και, όπως αναφέρει και το σχέδιο ψηφίσματος, είναι πολύ σημαντικό να συμβάλει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις εξελίξεις ή να τις ελέγχει - αν θέλετε - μέσα από περιοδικές εκθέσεις που θα πρέπει να υποβάλλει η επιτροπή.

  Ignasi Guardans Cambó, en nombre del Grupo ALDE. – Señor Presidente, el problema de los desaparecidos es un drama que forma parte de la historia de distintos países del mundo. No es Chipre el único de ellos, pero sí es, sin duda, el más próximo a nosotros donde ese drama sigue siendo una parte no ya del pasado, sino absolutamente de su presente.

Por eso, es muy importante que reconozcamos el trabajo del Comité sobre las personas desaparecidas creado en el seno de las Naciones Unidas, e impulsado recientemente de nuevo por las propias Naciones Unidas, que está realizando una tarea absolutamente encomiable y una tarea que debe ser reconocida y que debe ser apoyada. Ése es el sentido real de la resolución que mañana va a ser votada. Una tarea en beneficio de las familias de esos desaparecidos que va mucho más allá del conflicto, va mucho más allá de la tensión política o del drama histórico que ha dividido a esa isla y que todavía la tiene dividida hoy.

Esta resolución, por tanto, intenta plantearse esa cuestión estrictamente desde ese ángulo. Desde el ángulo humanitario de las familias y del sufrimiento de las personas que tienen derecho a recuperar los restos de aquellas personas a las que amaron y que, fruto del conflicto, no pueden saber, sin el trabajo de los expertos y de los forenses del Comité sobre las personas desaparecidas, ni dónde están ni quiénes son, ni se pueden identificar. Eso es lo que pretende esta resolución. Exigir ese apoyo de las instituciones, incluido un apoyo financiero que nos consta necesita este Comité sobre las personas desaparecidas y ése es el mensaje que intentamos dar.

Con esto no se cerrará la herida que sufre en este momento Chipre, eso exige demasiado trabajo. Sabemos que no parece que se vaya a cerrar a corto plazo, a pesar de las actuaciones recientes que estamos viendo. Sin embargo, es importante que entre todos no contaminemos el debate del apoyo colectivo por parte de las dos comunidades a esta institución con lo que es y sigue siendo, desgraciadamente, la tensión política, que continuará, pero que no debería mezclarse para nada en el apoyo de todos al trabajo de este Comité.

  Cem Özdemir, im Namen der Verts/ALE-Fraktion. – Herr Präsident, Herr Kommissar, meine Damen und Herren! Seit über dreißig Jahren ist das Thema der verschwundenen Personen auf Zypern eine offene Wunde. Offiziell gelten noch immer 2000 Menschen auf beiden Seiten als vermisst. Jede Seite beschuldigt die andere, sich einer effektiven Kooperation für die Aufklärung der Fälle zu verweigern. Meine Bitte wäre, dass wir diese Vorwürfe wenigstens hier im Hause nicht fortsetzen. Währenddessen leben die Familien der Vermissten immer noch im Zweifel über das Schicksal ihrer Angehörigen. Aber die Tränen der Mütter, das sind dieselben Tränen, egal ob ihre Söhne griechischer oder türkischer Herkunft waren — sie waren alle Zyprioten, sie sind gestorben wegen Enossis und wegen Taksim. Das gehört zur Wahrheit dazu, wenn man sich über diesen Konflikt äußert.

Vor diesem Hintergrund spielt die Arbeit des Komitees für verschwundene Personen eine wichtige Rolle, und der Dank, den wir diesem Komitee aussprechen können, kann gar nicht groß genug sein. Es handelt sich primär um eine humanitäre Angelegenheit, und wir sollten ihm die Arbeit nicht erschweren, indem wir diese Arbeit politisieren. Die Arbeit, die vom Komitee geleistet wird, ist nicht nur wichtig für die Angehörigen der Verschwundenen, sondern sie dient auch beiden Bevölkerungsgruppen, sich anzunähern. Durch diese bikommunale Arbeit an den Massengräbern entsteht eine gemeinsame Erinnerungskultur und das Verständnis für die geschichtlichen Traumata der jeweils anderen Seite. Deshalb ist die finanzielle Unterstützung — da stimme ich meinen Kollegen zu — sehr wichtig.

Wünschenswert ist aber auch, dass wir weitere bikommunale Projekte auf der Insel unterstützen. Ich denke dabei an Projekte von Filmemachern, von Intellektuellen wie Panikos Chrysanthou und Niyazi Kizilyürek, aber auch an das bikommunale Kunstprojekt Manifesta 6 und viele andere Projekte, die wir unterstützen müssen, damit alles das, was wir in der Vergangenheit an schrecklichen Bildern auf Zypern gesehen haben, in der Vergangenheit bleibt und uns in der Zukunft nicht mehr treffen wird.

Der Abriss der Brücke an der Ledra-Straße ist ein Zeichen der Hoffnung. Die Antwort darauf, dass die Mauer, die durch Nikosia geht, ebenfalls abgerissen wurde, ist ein weiteres Zeichen der Hoffnung. Lasst uns gemeinsam dafür sorgen, dass diesen Zeichen der Hoffnung weitere Zeichen der Hoffnung folgen! Beide Seiten sind aufgefordert, sich konstruktiv und europäisch zu verhalten, damit dieser Konflikt in Europa der Vergangenheit angehört.

Wir können die Toten aus dem Reich der Toten nicht zurückholen, aber wir können dafür sorgen, dass der Nationalismus auf Zypern nie wieder eine Chance erhält.

  Κυριάκος Τριανταφυλλίδης, εξ ονόματος της ομάδας GUE/NGL. – Κύριε Πρόεδρε, στην Κύπρο εδώ και χρόνια βιώνουμε την τραγωδία της άγνοιας για την τύχη 2.000 περίπου αγνοουμένων Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων συμπατριωτών μας.

Η αρμόδια Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων, την οποία απαρτίζουν εκπρόσωποι των Τουρκοκυπρίων, των Ελληνοκυπρίων και του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, έχει ήδη σημειώσει πρόοδο στο θέμα της εκταφής και ταυτοποίησης λειψάνων. Είναι όμως αναγκαίο να επισπευσθούν οι εργασίες της και να δοθεί τέλος το συντομότερο στη δοκιμασία των συμπατριωτών μας.

Είναι ένα καθαρά ανθρωπιστικό ζήτημα, που αγγίζει το λαό μας στο σύνολό του, Τουρκοκύπριους και Ελληνοκύπριους, και το οποίο κανείς δεν πρέπει να χρησιμοποιήσει για να εξυπηρετήσει πολιτικές ή άλλες σκοπιμότητες. Θεωρούμε ότι τα κράτη μέλη πρέπει να ενισχύσουν το έργο της Επιτροπής, αυξάνοντας την οικονομική βοήθεια, και ζητάμε να συνεργαστούν όλες οι πλευρές για τη διακρίβωση της τύχης όλων των αγνοουμένων.

Η περίπτωση του μικρού Ελληνοκύπριου που μαρτυρείται ότι μεταφέρθηκε στην Τουρκία το 1974 αποτελεί ευκαιρία για ευόδωση μιας συνεργασίας. Πιστεύουμε ότι λύνοντας το ανθρωπιστικό αυτό ζήτημα θα έχουμε κάνει άλλο ένα βήμα στις προσπάθειές μας για λύση του Κυπριακού.

  Françoise Grossetête (PPE-DE). – Monsieur le Président, la question des personnes disparues à Chypre illustre plus que toute autre le drame humain qui s'est joué dans l'île, il y a plus de trente ans. Elle touche aussi bien les Chypriotes grecs que les Chypriotes turcs et ne concerne pas seulement les victimes de ces disparitions, mais également, aujourd'hui encore, les nombreuses familles de disparus.

En tant que coordinatrice du groupe de contact de haut niveau pour des relations avec la communauté chypriote turque du Nord de l'île, je peux témoigner de la sensibilité de cette question dans les esprits et de ses effets largement perceptibles sur le terrain. J'ai d'ailleurs prévu d'évoquer ce sujet, entre autres, à la Conférence des présidents, lors de la présentation de notre rapport écrit, demain matin.

La question des personnes disparues à Chypre fait partie de ce passé commun que les deux communautés tentent aujourd'hui de comprendre et de dépasser. Sur cette question difficile et sensible, il existe pourtant un projet conjoint qui symbolise la volonté de la part des deux communautés de construire un avenir commun.

Ce projet, c'est le comité pour les personnes disparues. Ce comité, qui effectue un travail humanitaire crucial au bénéfice des deux communautés en recherchant la trace d'environ 2 000 personnes toujours portées disparues, est placé sous l'égide de l'Organisation des Nations unies.

Je ne peux que me féliciter de l'intérêt de mes collègues pour la question des personnes disparues à Chypre. Je partage l'idée que le soutien politique au plus haut niveau est un ingrédient indispensable au succès de cette entreprise. Le travail sur la question des personnes disparues doit être interprété avant tout comme un travail humanitaire, ainsi que l'a toujours rappelé le Parlement européen. L'entreprise doit s'appuyer sur la bonne volonté des deux communautés et être réalisée en commun. Elle doit bien sûr être dotée de moyens matériels, financiers et humains appropriés.

Ce comité a rencontré beaucoup d'obstacles depuis sa création, mais aujourd'hui il est entré dans une nouvelle phase et il a engagé des démarches concrètes et utiles. C'est à ce titre d'ailleurs que je tiens à saluer et à encourager les efforts en cours de part et d'autre de la ligne verte, en vue d'ouvrir de nouveaux points de passage, notamment au niveau de la rue Ledra dans le cœur historique de Nicosie.

Le comité pour les personnes disparues n'est donc pas seulement un symbole, c'est un instrument du dialogue entre les deux communautés et donc une contribution essentielle à un règlement global de la question chypriote.

  Marios Matsakis (ALDE). – Mr President, I shall speak briefly only about the missing children of the 1974 Cyprus tragedy.

Christakis Georgiou, a five-year-old boy, was slightly injured after being shot inside his home by a Turkish solider during the 1974 invasion. He was taken to a Turkish military field hospital, and that was the last time he was seen by his mother. Evidence that came to light 33 years later – including eye-witness accounts by Turkish soldiers – strongly indicates that he was transported to Turkey, where he was adopted by a Turkish army officer who had no children of his own. The mother, who is now elderly, desperately wants to see him again before she dies.

Andreas Kyriakou, a five-year-old boy, and his three-year-old twin sisters, Maria and Kika, were forcibly separated from their mother by Turkish soldiers who attacked their village. They were taken, along with a group of other civilians, to a nearby field in the now occupied area of Cyprus, from where shortly afterwards gunfire was heard. It is feared that they might have been executed in a frenzied reprisal.

The Turkish army has never given any information as to what happened to them. Their mother hopes and prays that they might still be alive. If not, she begs to have their skeletal remains given to her so that she can give them a proper burial.

The above are 4 out of the 30 children and the more than 1500 persons missing in similar circumstances after being taken into custody by the Turkish army in 1974. The Turkish Government says nothing of their whereabouts or of the circumstances of their disappearance, despite the European Court of Human Rights ruling of 10 May 2001 condemning Turkey in the strongest possible terms for such behaviour, which, in the words of the Court’s ruling, ‘attains a level of severity which can only be categorised as inhuman treatment’.

Commissioner, the affair of the missing persons is not a necrology issue. The relatives still hope that their loved ones might still be alive.

  Karin Resetarits (ALDE). – Herr Präsident, sehr geehrter Herr Kommissar! Es gibt nicht nur griechisch-zypriotische Vermisste. Es gibt auch türkisch-zypriotische Vermisste. Die parlamentarische High Level Contact Group für Beziehungen zur türkisch-zypriotischen Bevölkerung hat sich nämlich mit eigenen Augen überzeugen können, wie vorbildlich das Komitee für vermiste Personen zusammenarbeitet. Es ist die einzige bikommunale Initiative auf Zypern, die reibungslos funktioniert. Die zypriotische Bevölkerung auf beiden Seiten hat großes Interesse, dieses wirklich dunkle Kapitel der gemeinsamen Geschichte aufzuarbeiten. Zeitzeugen geben den Wissenschaftlern Hinweise über mögliche Fundstellen. Wir haben mit eigenen Augen gesehen, wie professionell das internationale Team unter Leitung eines Argentiniers an der Identifizierung der menschlichen Überreste arbeitet.

Es ist gut, dass wir diesem Komitee nun Beachtung schenken und hoffentlich auch noch mehr finanzielle Mittel geben. Aber Vorsicht, ich warne vor einem politischen Missbrauch dieses Themas. Allzu leicht kann dadurch die mühevolle, behutsame Annäherung der beiden Bevölkerungsgruppen gestört und vieles mehr wieder zunichte gemacht werden. Es wäre nicht das erste Mal, denn die dringend notwendigen technischen Komitees, die für eine reibungslose Zusammenarbeit der beiden Bevölkerungsgruppen für alltägliche Notwendigkeiten wie Gesundheit, Verbrechensbekämpfung, Handelserleichterungen schon längst hätten eingerichtet werden sollen, scheitern schon seit drei Jahren. Warum wohl? Die Bürger Zyperns verweigern sich sicher nicht. Es ist der Geist der negativen Machtpolitik, der Verhinderungspolitik, der seit Jahrzehnten auf beiden Seiten ein Miteinander verhindert.

  Presidente. A conclusione della discussione ho ricevuto una proposta di risoluzione sulle persone scomparse a Cipro.⁽¹⁾

La discussione è chiusa.

La votazione si svolgerà giovedì alle 12.00.

(1) Vedasi processo verbale