Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Δευτέρα 23 Απριλίου 2007 - Στρασβούργο

19. Συνέπειες των μελλοντικών διευρύνσεων στην αποτελεσματικότητα της πολιτικής συνοχής (συζήτηση)

  Πρόεδρος. Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη συζήτηση της έκθεσης (A6-0087/2007) του κ. Markus Pieper, εξ ονόματος της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης, σχετικά με τις επιπτώσεις των μελλοντικών διευρύνσεων στην αποτελεσματικότητα της πολιτικής συνοχής (2006/2107(INI)).

  Markus Pieper (PPE-DE), εισηγητής. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, η διαρθρωτική πολιτική είναι η πιο ισχυρή έκφραση της ευρωπαϊκής κοινωνίας αλληλεγγύης, αλλά τώρα που ολοκληρώθηκε η γεωργική μεταρρύθμιση, η πολιτική συνοχής αποτελεί την πιο μεγάλη θέση του προϋπολογισμού. Επομένως, ως προς το περιεχόμενο και τη χρηματοδότησή τους, οι διαρθρωτικές ενισχύσεις και η περιφερειακή πολιτική βρίσκονται στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης.

Οι κανόνες που θεσπίστηκαν για εμάς σε αυτόν τον τομέα μέχρι τώρα λειτούργησαν· από την άποψη της περιφερειακής πολιτικής, η προσχώρηση των κρατών μελών του Νότου και της Ιρλανδίας στέφθηκαν με εξαιρετική επιτυχία. Σκοπός μας είναι να έχουμε και άλλες τέτοιες επιτυχίες, αλλά οι προκλήσεις γίνονται όλο και μεγαλύτερες. Ενώ η παγκοσμιοποίηση τείνει μάλλον να υπογραμμίσει τις περιφερειακές ανισότητες, οι εξελίξεις στο δημογραφικό μέτωπο μάς προσφέρουν την προοπτική δυσμενών ηλικιακών πυραμίδων. Σε πλήρη αντίθεση με το πώς ήταν τα πράγματα στη Δυτική Ευρώπη πριν από 20 χρόνια, οι δημόσιοι προϋπολογισμοί είναι σήμερα εξαιρετικά ασταθείς, ενώ βρισκόμαστε ενώπιον νέων προκλήσεων όσον αφορά τα Δυτικά Βαλκάνια και –το κυριότερο απ’ όλα– την Τουρκία. Ουδέποτε στο παρελθόν ενσωματώθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση μία χώρα του μεγέθους της Τουρκίας, η οποία να είχε ξεκινήσει από μια τόσο αδύναμη οικονομική θέση και με τόσο κατάφωρες εσωτερικές ανισότητες.

Διαπιστώνετε, επομένως, ότι η διαρθρωτική πολιτική αντιμετωπίζει τεράστιες προκλήσεις εξαιτίας των πραγμάτων που πρέπει να υλοποιήσει και εξαιτίας των συνθηκών υπό τις οποίες πρέπει να τα υλοποιήσει, ενώ η αναγκαιότητα για πόρους μεγαλώνει λόγω των νέων κρατών μελών. Επιτρέψτε μου να αναφέρω έναν μόνον αριθμό για να το καταστήσω σαφές: εάν υπολογίσουμε πλήρως τις συνέπειες που επέφερε η ένταξη της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας στη διαρθρωτική πολιτική και συγχρόνως φανταστούμε ότι οι χώρες που λαμβάνουν προενταξιακή βοήθεια –δηλαδή οι χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, η Τουρκία και η Κροατία– είναι ήδη μέλη της Κοινότητας, τότε η διαρθρωτική πολιτική σύμφωνα με τους κανόνες που ισχύουν σήμερα και στην περίοδο που βρισκόμαστε θα κόστιζε 150 δισ. ευρώ επιπλέον από ό,τι κοστίζει σήμερα, με μόνο το 63% αυτού του –πραγματικά αδιανόητου– χρηματικού ποσού να προορίζεται για την Τουρκία. Γνωρίζουμε βέβαια ότι αυτές οι χώρες δεν θα ενταχθούν ταυτόχρονα στην ΕΕ, ενδιαφέρονται όμως να καταστούν μέλη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας το συντομότερο δυνατόν. Για τον λόγο αυτό, πρέπει σήμερα να ασχοληθούμε με τις πιθανές συνέπειες που θα έχει αυτό το γεγονός.

Οφείλω να ομολογήσω, με απόλυτη ειλικρίνεια, ότι είμαι απογοητευμένος από την Επιτροπή, η οποία πιστεύει ότι ο χρόνος δεν έχει ακόμα ωριμάσει για το συγκεκριμένο θέμα και θεωρεί ότι η διαπραγμάτευση για τα οικονομικά κεφάλαια θα πρέπει να πραγματοποιηθεί αργότερα. Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι αυτό το θέμα πρέπει να συζητηθεί πάραυτα. Δεν είναι δυνατόν να προχωρήσουμε με ενθουσιασμό σε ενταξιακές διαπραγματεύσεις και να διαπιστώσουμε στο τέλος ότι δεν μπορούμε ενδεχομένως να αντέξουμε άλλο μια διεύρυνση της ΕΕ με βάση το υφιστάμενο πλαίσιο.

Για τον λόγο αυτό, αυτή η έκθεση αναμένεται να ταρακουνήσει κάπως τα πράγματα. Τα συμφέροντα της περιφερειακής πολιτικής απαιτούν η ευρωπαϊκή πολιτική διεύρυνσης να μην συνεχίσει με τα πράγματα «ως έχουν». Απαιτούμε να ενημερωνόμαστε σχετικά με αυτό που μας επιφυλάσσει το μέλλον στο μέτωπο της διαρθρωτικής πολιτικής. Απαιτούμε επιτέλους από την Επιτροπή να καταθέσει προτάσεις για το πώς αξιολογεί τη στρατηγική της διεύρυνσης από την άποψη της περιφερειακής πολιτικής. Απαιτούμε επίσης να ζητείται η γνώμη του Κοινοβουλίου και να έχει ισότιμα δικαιώματα όσον αφορά το περιεχόμενο του τι καταλήγει στην προενταξιακή βοήθεια, διότι σε τελική ανάλυση η μόνη στρατηγική διεύρυνσης που θα αποδεχθούν οι λαοί της Ευρώπης είναι αυτή που θα είναι διαφανής και θα περιλαμβάνει τους εκλεγμένους εκπροσώπους τους.

Αυτό το Σώμα έχει προετοιμάσει το έδαφος σε τρεις τομείς. Πρώτον, καταλήξαμε ουσιαστικά στην κοινή πεποίθηση ότι υπάρχουν σημαντικές θεμελιώδεις αρχές της ευρωπαϊκής κοινωνίας που βασίζεται στην αλληλεγγύη και πρέπει να τηρηθούν, ότι αυτό απαιτεί τα διαρθρωτικά ταμεία να προικιστούν με τα κατάλληλα μέσα και ότι οι μελλοντικές διευρύνσεις δεν πρέπει να χρηματοδοτηθούν, αρνούμενοι σε συγκεκριμένες περιφέρειες τα δικαιώματά τους σε επιδοτήσεις, προτού βελτιωθεί πρώτα η οικονομική τους κατάσταση.

Δεύτερον, εάν η διαρθρωτική πολιτική θέλει να συνεχίσει να προσφέρει στις ευρωπαϊκές περιφέρειες μια προοπτική εξισορρόπησης και ανάπτυξης, τότε πρέπει να υπάρξουν ανάλογες μεταρρυθμίσεις σε άλλους τομείς, απαιτώντας για παράδειγμα οι περιφέρειες και τα κράτη να αναλάβουν μεγαλύτερη ιδία ευθύνη, ενδεχομένως μέσω μεγαλύτερης χρηματοδότησης δανείων, μέσω ελέγχου του πώς χρησιμοποιούνται οι ενισχύσεις σε περιφέρειες που ελάμβαναν μακροχρόνια στήριξη, εξετάζοντας τις επιδοτήσεις των επιχειρήσεων και ακόμα μέσω της σύνδεσης των ευρωπαϊκών επιχορηγήσεων με μια λογική εθνική οικονομική πολιτική.

Επομένως, η Επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης προτείνει θέματα που θα απαιτήσουν κάποια αλλαγή του τρόπου σκέψης σε πολλές ευρωπαϊκές περιφέρειες, κάτι που δεν είναι πάντοτε εύκολο. Στον βαθμό λοιπόν που απαιτούμε επίπονες μεταρρυθμίσεις σε σχέση με την πολιτική της συνοχής στην υπάρχουσα Κοινότητα, πρέπει επίσης να αποκτήσουμε μία άλλη στρατηγική διεύρυνσης. Θέλουμε και έχουμε τη δυνατότητα στις χώρες που λαμβάνουν προενταξιακή ενίσχυση να δώσουμε μια προοπτική, ούτως ώστε να ωφεληθούν από την περιφερειακή μας πολιτική.

Ωστόσο, πρέπει να επισημανθεί ότι οι τροπολογίες που κατατέθηκαν σε σχέση με την έκθεσή μου στην Επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης κατέστησαν απολύτως σαφές ότι η Τουρκία έχει ένα ιδιαίτερο μέγεθος. Ως εκ τούτου, για να αντιμετωπίσουμε μεγάλες προκλήσεις τέτοιου τύπου, προτείνουμε ένα κλιμακωτό πρότυπο περιφερειακής πολιτικής, με το οποίο επίσης η Τουρκία θα μπορέσει να συμμετάσχει περισσότερο στην ευρωπαϊκή συνοχή. Αντί για μια κανάτα αντισταθμιστικής πολιτικής, το κλιμακωτό πρότυπο προβλέπει καταρχήν τη στοχοθετημένη ενίσχυση της ανάπτυξης, επομένως την παροχή υποστήριξης σε περιφέρειες και τομείς προτεραιότητας με δυναμικό ανάπτυξης. Συνδέουμε επίσης την περιφερειακή πολιτική με κοινά αποδεκτές αξίες σε τομείς όπως θέματα ισότητας.

Αυτό το κλιμακωτό πρότυπο είναι εφικτό ανάλογα με την πρόοδο που έχει επιτευχθεί σε πολιτικό επίπεδο στις υποψήφιες για ένταξη χώρες, επομένως δεν υπάρχουν εμπόδια που δεν μπορούν να αρθούν από την ίδια την Τουρκία, μολονότι οι μηχανισμοί ένταξης της περιφερειακής πολιτικής δεν συνεπάγονται έναν μονόδρομο. Γνωρίζω ότι αυτό το πρότυπο της ανοιχτής έκβασης και της σταδιακής προετοιμασίας για ένταξη έχει επικριθεί από ορισμένα ευρωπαϊκά κόμματα, ωστόσο είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος που μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι η Τουρκία θα αναπτύξει μια ευρωπαϊκή σχέση και έτσι, χωρίς να της επιφυλαχθεί ειδική μεταχείριση, αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος –τουλάχιστον από άποψη περιφερειακής πολιτικής– που είναι δυνατόν να διαπραγματευθεί.

Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω τους πολλούς συναδέλφους που συνέβαλαν σε αυτήν την έκθεση με τις πολλές τροπολογίες τους, καθώς επίσης και την επιστημονική υπηρεσία του Σώματος, η οποία με τους πολλούς υπολογισμούς της αποδείχθηκε μια συνεπής και αξιόπιστη πηγή υποστήριξής μας. Με την προσμονή ότι η Επιτροπή θα λάβει επίσης υπόψη της τα θέματα της αύξησης της αποτελεσματικότητας και της διεύρυνσης από την άποψη της περιφερειακής πολιτικής, αναμένουμε με αγωνία την τέταρτη έκθεση για τη συνοχή και την αξιολόγηση διαρθρωτικής πολιτικής του προϋπολογισμού.

  Danuta Hübner, μέλος της Επιτροπής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, αξιότιμοι βουλευτές, η έκθεση αυτή είναι πολύ σημαντική και, στο τρίλεπτο των παρατηρήσεών μου, θέλω να θίξω τρία θέματα.

Πρώτα από όλα, συμμερίζομαι πλήρως την εκτίμησή σας για τη σημασία και την επιτυχή έκβαση της πολιτικής συνοχής στην καταστολή των ανισοτήτων μέσω επενδύσεων για την ενίσχυση της ανάπτυξης, στη συμβολή στην κοινωνική, οικονομική και εδαφική συνοχή της Ευρώπης και στη βελτίωση της διοίκησης και της δημόσιας διακυβέρνησης, ιδίως σε επίπεδο κατώτερο του εθνικού. Η τέταρτη έκθεση συνοχής, η οποία θα δημοσιευτεί στα τέλη Μαΐου, θα αναλύει την κατάσταση και τις τάσεις οικονομικής, κοινωνικής και εδαφικής συνοχής στην Ένωση, καθώς και τη συνεισφορά στη συνοχή της Ένωσης της ευρωπαϊκής πολιτικής συνοχής, των εθνικών πολιτικών και άλλων κοινοτικών πολιτικών. Σε αυτήν τη βάση, η έκθεση θα καθορίσει τις αρχικές σκέψεις για τη μελλοντική μορφή της ευρωπαϊκής πολιτικής συνοχής και ευελπιστούμε, ως εκ τούτου, ότι θα συμβάλει επίσης στη γενική αναθεώρηση χωρίς να προδικάζει τις επιλογές. Η πέμπτη έκθεση για τη συνοχή, η οποία αναμένεται το 2010, θα λαμβάνει υπόψη την αναθεώρηση του προϋπολογισμού και είναι πιθανόν να περιλαμβάνει τη λεπτομερή πρόταση της Επιτροπής για τη μεταρρύθμιση της πολιτικής συνοχής.

Δεύτερον, συμμερίζομαι πλήρως τις απόψεις σας για τις νέες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η πολιτική συνοχής, τόσο εσωτερικά όσο και ως αποτέλεσμα των παγκόσμιων τάσεων, ιδίως τις απόψεις σας για τις επιπτώσεις των δημογραφικών τάσεων, της κλιματικής αλλαγής και της αυξανόμενης πίεσης από δυναμικούς ανταγωνιστές. Επιτρέψτε μου επίσης να σας διαβεβαιώσω ότι θεωρώ θεμιτή την αμφιβολία σας για τις επιπτώσεις των πιθανών μελλοντικών διευρύνσεων στο πεδίο εφαρμογής της πολιτικής συνοχής. Επιτρέψτε μου όμως επίσης να τονίσω ότι ακριβώς με τον στόχο αντιμετώπισης όλων αυτών των προκλήσεων μεταρρυθμίσαμε και εκσυγχρονίσαμε την πολιτική συνοχής για την περίοδο 2007-2013.

Τρίτον, σε σχέση με τις επιπτώσεις της πιθανής προσχώρησης της Κροατίας και των Δυτικών Βαλκανίων, επιτρέψτε μου πρώτα από όλα να υπογραμμίσω ότι ο πιθανός αντίκτυπος της προσχώρησης της Κροατίας εκτιμάται να είναι μάλλον μικρός, με μείωση 0,5% του κατά κεφαλήν ΑΕγχΠ σε σύγκριση με αυτό της ΕΕ των 27. Ο δημοσιονομικός αντίκτυπος της πιθανής προσχώρησης της Κροατίας θα αξιολογηθεί από την Επιτροπή σε μεταγενέστερο στάδιο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Σύμφωνα με την προσέγγιση των προηγούμενων διευρύνσεων, την τελική απόφαση για το ύψος των κονδυλίων την λαμβάνει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Τέταρτον, όσον αφορά την Τουρκία, θέλω να τονίσω ότι σύμφωνα με το διαπραγματευτικό πλαίσιο της προσχώρησης, οι διαπραγματεύσεις αποτελούν μια ανοικτή διαδικασία, η έκβαση της οποίας δεν μπορεί να διασφαλιστεί εκ των προτέρων. Καθώς η προσχώρηση της Τουρκίας θα μπορούσε να έχει ουσιαστικές δημοσιονομικές επιπτώσεις, οι δημοσιονομικές πτυχές των ενταξιακών διαπραγματεύσεων μπορούν να ολοκληρωθούν μόνον μετά τη θέσπιση ενός δημοσιονομικού πλαισίου για την περίοδο μετά το 2013, μαζί με συνακόλουθες δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις. Οι τυχόν ρυθμίσεις πρέπει να διασφαλίζουν ότι οι οικονομικές επιβαρύνσεις επιμερίζονται πλήρως μεταξύ όλων των κρατών μελών. Εντούτοις, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η οικονομία της Τουρκίας ενδέχεται μεσοπρόθεσμα να διαφέρει σημαντικά από την παρούσα κατάστασή της.

Πέμπτον, συμφωνώ με τις προτάσεις σας όσον αφορά το ύψος των κονδυλίων, την αποτελεσματικότητα και τη χρηστή διαχείριση της πολιτικής συνοχής. Θεωρώ επίσης ότι ένα επαρκές ύψος κονδυλίων αποτελεί προϋπόθεση για την επιτυχία της πολιτικής. Ο αντίκτυπος της πολιτικής συνοχής εκτείνεται πέραν των οικονομικών πτυχών και περιλαμβάνει τη διακυβέρνηση, τη δικτύωση, τις βέλτιστες πρακτικές και την αύξηση της ανάπτυξης. Η μεταρρύθμιση της πολιτικής συνοχής έχει ήδη επικεντρωθεί στις αυξανόμενες επιπτώσεις μόχλευσης της πολιτικής, ενισχύοντας τη συμμετοχή του ιδιωτικού κεφαλαίου και χρησιμοποιώντας καινοτόμα χρηματοδοτικά μέσα. Συμφωνώ, ωστόσο, ότι είναι απαραίτητο να συντελεστεί επιπλέον έργο προς αυτήν την κατεύθυνση, με στόχο την περαιτέρω αύξηση του αντικτύπου της πολιτικής συνοχής για τη νέα συνοχή ανάπτυξης και την ανταγωνιστικότητα. Γνωρίζουμε επίσης καλά τη σημασία της ανάπτυξης διοικητικών ικανοτήτων, της εφαρμογής συστημάτων ορθού ελέγχου και διαχείρισης και της καταπολέμησης της διαφθοράς, ώστε να διασφαλιστεί η αποτελεσματικότητα της πολιτικής συνοχής.

Θα παρακολουθήσω προσεκτικά τη συζήτησή σας για την έκθεση.

  Nathalie Griesbeck (ALDE), συντάκτρια γνωμοδότησης της Επιτροπής Προϋπολογισμών. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, ο ρόλος της Επιτροπής Προϋπολογισμών ήταν να υποβάλει, κατά τη διάρκεια ομόφωνης ψήφου υπέρ, πλην μίας αποχής, γνωμοδότηση σχετικά κυρίως, όπως είναι φυσικό, με τις δημοσιονομικές επιπτώσεις των μελλοντικών διευρύνσεων στην αποτελεσματικότητα της πολιτικής συνοχής. Ωστόσο, ενώ η πολιτική συνοχής είναι, μαζί με όλες τις διαρθρωτικές πολιτικές, η υπέρτατη έκφραση αλληλεγγύης του ευρωπαϊκού λαού, είναι ανάγκη αυτή η επιθυμία για αλληλεγγύη να συνδυαστεί με κατάλληλους δημοσιονομικούς πόρους.

Με τον τρόπο αυτό, επιθυμώ να επισημάνω δύο σημαντικές ιδέες που διατύπωσε η Επιτροπή Ελέγχου των Προϋπολογισμών. Ο στόχος της πρώτης ιδέας είναι να ζητηθεί από την Επιτροπή και το Συμβούλιο να παρουσιάζουν με τρόπο συστηματικό δημοσιονομικά σενάρια πριν αποφασίσουν την έναρξη διαπραγματεύσεων με υποψήφια για ένταξη χώρα, και αναλυτικά δημοσιονομικά σενάρια καθ’ όλη τη διάρκεια της διαπραγματευτικής διαδικασίας. Ο στόχος της δεύτερης ιδέας είναι να επισημανθεί ότι, όπως είναι σήμερα το σύστημα πόρων της Ένωσης, οιεσδήποτε μελλοντικές διευρύνσεις δεν θα μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν χωρίς να υπονομευτεί η αποτελεσματικότητα των τρεχουσών πολιτικών.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο παροτρύνω το Συμβούλιο και την Επιτροπή απόψε να αρχίσουν ένα διαρκή, εποικοδομητικό διάλογο με το Κοινοβούλιό μας, το οποίο, θα σας υπενθυμίσω, είναι από κοινού αρμόδιο για τον προϋπολογισμό.

  Lambert van Nistelrooij, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, αυτή η έκθεση Pieper ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Έχουμε θεσπίσει μονομερείς κανονισμούς, γενικά αποδεκτούς στο παρόν Κοινοβούλιο, μεταξύ των θεσμικών οργάνων για την περίοδο 2007 έως 2013 και οι εργασίες όσον αφορά τα λειτουργικά προγράμματα βρίσκονται σε πλήρη δράση. Η πολιτική συνοχής αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της αλληλεγγύης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και της ανταγωνιστικότητας, κάτι από το οποίο μπορούν να επωφεληθούν όλες οι ευρωπαϊκές περιφέρειες χάρη στους τρεις στόχους για τους οποίους συμφωνήσαμε. Ωστόσο, παρόλο που υπήρξε επιτυχής, υπάρχει η ανάγκη έγκαιρης επανεξέτασης της βιωσιμότητας της εν λόγω πολιτικής. Όπως επεσήμανε η Επίτροπος Hübner προ ολίγου, η περιφερειακή πολιτική πρέπει να ετοιμαστεί αποτελεσματικά για την ενδιάμεση αξιολόγηση, και αυτό είναι απολύτως ρεαλιστικό όσον αφορά τα απαραίτητα δημοσιονομικά πλαίσια ως αποτέλεσμα της προταθείσας διεύρυνσης. Η έκθεση Pieper ανοίγει αυτήν τη συζήτηση και καλεί την Επιτροπή να ορίσει ειδικές δημοσιονομικές επιπτώσεις. Σύμφωνα με αυτήν την έκθεση, δεν είναι μόνο θέμα χρημάτων αλλά και περισσότερης ευελιξίας, ειδικού σχεδιασμού σε στάδια, περισσότερης δημιουργικότητας και διαφορετικής προσέγγισης της συγχρηματοδότησης.

Θα ήθελα να προσθέσω ότι η Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και των Ευρωπαίων Δημοκρατών, υπό την προϋπόθεση ότι τα θεμέλια της περιφερειακής πολιτικής παραμένουν στη θέση τους στα κράτη μέλη, προτίθεται να εξετάσει μία διαφορετική, περισσότερο ευέλικτη προσέγγιση, μία ευκαιρία που θα μας δοθεί στην τέταρτη έκθεση συνοχής, η οποία αναμένεται τον επόμενο μήνα, και αργότερα στο πλαίσιο της πέμπτης έκθεσης για τη συνοχή, αλλά το μήνυμα είναι σαφές: θα είναι ασφαλώς αδύνατον η πολιτική να παραμείνει αμετάβλητη σε όλες τις περιπτώσεις, και συνεπώς είναι καλό που το παρόν Κοινοβούλιο συμμετέχει στην έκθεση ιδίας πρωτοβουλίας σε αυτό το στάδιο ζωής του και που τους καταδεικνύει τις επιπτώσεις.

Θα ήθελα, όντως, να τελειώσω εκφράζοντας την επιθυμία το παρόν Κοινοβούλιο να συμμετάσχει πολύ περισσότερο ενεργά σε αυτήν τη συζήτηση, ιδίως τους επόμενους έξι μήνες, προτού προβούμε στην ενδιάμεση αξιολόγηση.

  Gábor Harangozó, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (HU) Θα ήθελα πρώτα από όλα να συγχαρώ τον εισηγητή, κ. Pieper, για την έκθεσή του ιδίας πρωτοβουλίας. Η ένταξη αυτού του ζητήματος στην ημερήσια διάταξη ήταν πολύ επίκαιρη. Ταυτόχρονα, θα ήθελα να τον ευχαριστήσω για την προθυμία του να συμβιβαστεί και για τον άπλετο χρόνο τον οποίο αφιέρωσε, προκειμένου να διασφαλίσει την ανάδειξη ενός κειμένου το οποίο θα ήταν αποδεκτό από όλους εμάς.

Ως συντάκτης μίας σοσιαλιστικής σκιώδους έκθεσης μετά την ψηφοφορία στην επιτροπή, είμαι ικανοποιημένος με την έκβαση και πιστεύω ότι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι μία ισορροπημένη έκθεση. Προκειμένου, εντούτοις, να μπορέσουμε να το απαιτήσουμε αυτό, πρέπει να προβούμε σε αλλαγές όσον αφορά το αρχικό σενάριο. Επειδή αυτό έλαβε ως αφετηρία του ότι κάθε υποψήφια χώρα και δυνάμει υποψήφια χώρα θα προσχωρήσει κάποτε στην ΕΕ. Αναλύοντας τις επιπτώσεις, έλαβε υπόψη δραματικές δημοσιονομικές επιπτώσεις, οι οποίες δεν ήταν όλες ρεαλιστικές.

Υπέβαλα πολυάριθμες προτεινόμενες τροπολογίες και επιχείρησα να επιτύχω συμβιβαστικές λύσεις οι οποίες θα μας δώσουν σαφή εικόνα των ορίων των μελλοντικών διευρύνσεων και θα μας επιτρέψουν να υιοθετήσουμε την ορθή και κατάλληλη προσέγγιση έναντι των υποψηφίων χωρών. Εάν εξετάσουμε μία προς μία τις επιπτώσεις της προσχώρησης μίας υποψήφιας χώρας στην ακολουθούμενη πολιτική συνοχής, θα παρατηρήσουμε ενδεχομένως τα ακόλουθα: ούτε η ένταξη της Κροατίας ούτε η ένταξη των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων αποτελεί άμεσο κίνδυνο για την πολιτική συνοχής της Ένωσης. Επειδή η είσοδος των εν λόγω χωρών δίνει πολύ περισσότερες δυνατότητες από την άποψη της συνοχής της Ευρώπης σε σχέση με τους κινδύνους τους οποίους ενέχει. Είμαι πεπεισμένος ότι η ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων το συντομότερο δυνατόν μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο, βοηθώντας τις όμορες περιφέρειες των υφιστάμενων κρατών μελών να καλύψουν την καθυστέρηση. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι οι περιφέρειες οι οποίες επωφελούνται επί του παρόντος από στήριξη για την πολιτική συνοχή τελούν υπό οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, δηλαδή μπορούν να καλύψουν τη διαφορά μέχρι τον μέσο όρο της Ένωσης. Η Ένωση πρέπει να εγγυηθεί ότι οι περιφέρειές της δεν θα απολέσουν την επιλεξιμότητά τους για χρηματοδότηση ως συνέπεια των στατιστικών αποτελεσμάτων της περαιτέρω διεύρυνσης. Όσον αφορά την ένταξη νέων κρατών μελών, πρέπει να λάβουμε υπόψη την ικανότητα της Ένωσης να τα αφομοιώσει, και εάν μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε τις πολιτικές μας στο διαθέσιμο δημοσιονομικό πλαίσιο.

Η Τουρκία είναι μία υποψήφια χώρα και η ολοκλήρωσή της εξαρτάται πρωτίστως από την ικανότητά της να ανταποκριθεί στις προϋποθέσεις και δευτερευόντως από την ικανότητα, και όχι την προθυμία, της Ένωσης να αφομοιώσει νέες χώρες. Ως εκ τούτου, κάθε ερωτηματικό και προϋπόθεση που τίθεται κατόπιν του γεγονότος είναι επιζήμια για την αξιοπιστία της Ένωσης. Επιτρέψτε μου να καταστήσω σαφές ότι σκοπός αυτής της έκθεσης ιδίας πρωτοβουλίας είναι να εξετάσει τις επιπτώσεις της μελλοντικής διεύρυνσης στην πολιτική συνοχής, και όχι να υιοθετήσει μία θέση σχετικά με την ένταξη οιασδήποτε χώρας ή δυνάμει υποψηφίων χωρών ή οποιανδήποτε μορφή προσχώρησης. Για αυτόν τον λόγο, η Σοσιαλιστική Ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρότεινε τη διαγραφή του σημείου 14 της έκθεσης. Πρέπει να αναγνωρίσουμε κατηγορηματικά ότι η ένταξη της Τουρκίας απαιτεί μία απολύτως νέα κλίμακα πολιτικής συνοχής, βάσει του μεγέθους της χώρας, του πληθυσμού και της οικονομικής ανάπτυξης. Συμφωνώ με οποιαδήποτε πρωτοβουλία η οποία προσφέρει περισσότερο στοχοθετημένη χρηματοδότηση, προκειμένου να δώσει στην Τουρκία τη δυνατότητα να ενταχθεί όσο το δυνατόν ταχύτερα και ομαλότερα, και ως εκ τούτου υποστηρίζω το σημείο 13 της έκθεσης.

Έχουμε τώρα στα χέρια μας μία έκθεση η οποία περιέχει συγκεκριμένες προτάσεις σχετικά με την κατεύθυνση στην οποία θα πρέπει να οδηγήσουμε την πολιτική συνοχής μας, προς όφελος της συνέχισης των ήδη δρομολογημένων διαδικασιών.

  Grażyna Staniszewska, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (PL) Κύριε Πρόεδρε, είναι προφανώς απαραίτητο να εξεταστούν οι επιπτώσεις των μελλοντικών διευρύνσεων στην αποτελεσματικότητα της πολιτικής συνοχής, θα ήταν όμως σκόπιμο να εξεταστούν όχι μόνον οι αρνητικές επιπτώσεις αλλά και οι θετικές. Δυστυχώς, έχω την εντύπωση ότι η έκθεση του κ. Pieper αποτελεί ουσιαστικά έκφραση δυσαρέσκειας και απογοήτευσης κατόπιν των τελευταίων διευρύνσεων και ότι ανεξαρτήτως των πολιτικών αποφάσεων επιχειρεί να θέσει δημοσιονομικούς φραγμούς ενάντια σε οποιαδήποτε ενδεχόμενη μελλοντική διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κυρίως κατά της Τουρκίας. Στην Τουρκία ασκείται ιδιαίτερα σκληρή μεταχείριση.

Η έκθεση αντιμετωπίζει τις μελλοντικές διευρύνσεις σχεδόν αποκλειστικά ως οικονομικές επιβαρύνσεις, και δεν κάνει καμία αναφορά σε τυχόν θετικές πτυχές. Δεν παρέχει μία απάντηση στο ερώτημα όσον αφορά τον καλύτερο δυνατό τρόπο χρηματοδότησης της πολιτικής συνοχής στο μέλλον.

Πιστεύω ότι πρόκειται για ένα πολύ αμφιλεγόμενο έγγραφο. Η Επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης κατέβαλε πολύ σκληρές προσπάθειες για να αλλάξει τον αρνητικό και καταστρεπτικό χαρακτήρα του στο πλαίσιο των εργασιών της. Δυστυχώς δεν ήμαστε απολύτως επιτυχείς.

Η Ομάδα της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη υποβάλλει τώρα μία δέσμη ουσιαστικών τροπολογιών. Εάν η δέσμη δεν ψηφιστεί, θα είμαστε, ωστόσο, υποχρεωμένοι να ψηφίσουμε την απόρριψη ολόκληρης της έκθεσης. Θεωρούμε ότι δεν μπορεί να μεταβληθεί η πολιτική ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης χωρίς διαβούλευση με την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων. Σε τελική ανάλυση, η εν λόγω επιτροπή είναι αρμόδια για τη διαδικασία διεύρυνσης.

  Ryszard Czarnecki, εξ ονόματος της Ομάδας UEN. – (PL) Κύριε Πρόεδρε, υπάρχει μία παλαιά πολωνική παροιμία σύμφωνα με την οποία εάν κάποιος θέλει να δείρει ένα σκυλί βρίσκει πάντα ένα ραβδί για να το κάνει. Εάν η ανώτερη τάξη της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αντιτίθεται στη διεύρυνση της Ένωσης προκειμένου να συμπεριλάβει νέες χώρες, θα είναι πάντα δυνατή η επινόηση μίας δικαιολογίας για την αποτροπή της διεύρυνσης.

Η πλέον κομψή μέθοδος για την καθυστέρηση της πρόσβασης ακόμη και των βαλκανικών κρατών, η αποκαλούμενη μέθοδος «με το γάντι», περιλαμβάνει τη δόλια εξάρτηση της διεύρυνσης των δομών της Ένωσης πρωτίστως από τη θεσμική μεταρρύθμιση της Ένωσης. Θα ήθελα να επισημάνω ότι δεν είναι τίποτα γνωστό σχετικά με το πότε θα συντελεστεί αυτή η μεταρρύθμιση και ποιος θα είναι ο χαρακτήρας της εάν όντως συντελεστεί. Δεύτερον, η διεύρυνση των δομών της Ένωσης εξαρτάται από τις αλλαγές των αρχών χρηματοδότησης των νέων μελών της Ένωσης. Αυτό πραγματεύεται λεπτομερώς η έκθεση.

Η ανακίνηση του θέματος των τεράστιων επιδοτήσεων στην Τουρκία εάν γίνει μέλος της Ένωσης στο μέλλον ισοδυναμεί με παραπλάνηση. Προφανώς, προτού επιτρέψουμε την είσοδο της Τουρκίας, πρέπει να καλωσορίσουμε στην ευρωπαϊκή μας οικογένεια χώρες όπως η Κροατία, το Μαυροβούνιο, η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, η Σερβία, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη και η Αλβανία. Θα ήθελα να διατυπώσω μία τελευταία παρατήρηση, ήτοι ότι δεν πρέπει να ικανοποιούμε τις εμμονές μας εις βάρος αυτών των χωρών.

  Gisela Kallenbach, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, είναι καλό που η Επιτροπή προετοιμάζεται εγκαίρως για τις περαιτέρω διευρύνσεις. Η προετοιμασία αυτή περιλαμβάνει την πραγματοποίηση θεσμικών μεταρρυθμίσεων που προωθούνται επί χρόνια, καθώς επίσης εμπεριστατωμένες αναλύσεις για την αποτελεσματικότητα της χρήσης των ευρωπαϊκών πόρων. Οι κανόνες που ίσχυαν για την ΕΕ των 15 δεν είναι εξίσου εφαρμόσιμοι σε μια ΕΕ των 27 ή ακόμη περισσότερων κρατών μελών – σε αυτό συμφωνούμε απόλυτα με τον εισηγητή. Θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου για την ουσιαστικά εποικοδομητική συνεργασία.

Ωστόσο, δεν καταφέραμε να συμφωνήσουμε σε ένα βασικό θέμα, δηλαδή την πολύ ιδιαίτερη, ασταθή εικόνα της Τουρκίας και σε κάποιον βαθμό επίσης των χωρών της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Η Επίτροπος Hübner μόλις τόνισε με έμφαση για μία ακόμη φορά ποιο θα είναι το αποτέλεσμα της ένταξης της Κροατίας. Γίνεται μια προσπάθεια να αξιολογηθεί η διεύρυνση και η ενοποίηση από μια αποκλειστικά δημοσιονομική οπτική γωνία. Η πρόοδος που θα μπορούσε να επιτευχθεί μέχρι το 2013 χάρη στην πολιτική συνοχής δεν λαμβάνεται ουσιαστικά υπόψη. Επιπλέον, παρά τις διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου, η έννοια της προνομιακής σχέσης πρέπει να αποκατασταθεί από την πίσω πόρτα. Θεωρώ ότι η Επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης υπερέβη σαφώς στην προκειμένη περίπτωση τις αρμοδιότητές της – όπως επίσης με τη δική της έκθεση πρωτοβουλίας.

Ωστόσο, δεν θεωρούμε αποδεκτή την προσπάθεια να επιβληθεί ένας νόμος στα υφιστάμενα κράτη μέλη της ΕΕ και ένας άλλος νόμος στα μελλοντικά μέλη. Είναι αλήθεια ότι χρειάζεται μια αναθεώρηση του προϋπολογισμού και επομένως της πολιτικής συνοχής – ωστόσο το αποτέλεσμα πρέπει να ισχύει για όλους. Δεν θα ήθελα να δω να υπάρχει ένα σύστημα για κράτη μέλη πρώτης και δεύτερης κατηγορίας.

  Κυριάκος Τριανταφυλλίδης, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – Κύριε Πρόεδρε, η έκθεση την οποία συζητάμε περιέχει μερικά μέτρια πολιτικά σημεία, τα οποία όμως επισκιάζονται από αρνητικά τεχνικά σημεία. Έτσι, μερικές από τις μνείες που υπάρχουν στην έκθεση, όπως η ριζική αναθεώρηση της πολιτικής συνοχής στα μέσα της προγραμματικής περιόδου, δεν είναι εφικτές.

Θα σταθώ επίσης σε άλλα τρία αρνητικά σημεία: πρώτον, γίνεται συνεχής μνεία για την Ένωση σαν την πιο ανταγωνιστική και δυναμική οικονομία. Κάτι τέτοιο, εκτός από κουραστικό είναι αναληθές και παράδοξο, αφού η ίδια η έκθεση δεν μνημονεύει αύξηση του προϋπολογισμού που θα επέτρεπε στην ευρωπαϊκή οικονομία να φτάσει όντως στα επίπεδα που αρέσκεται να διαφημίζει.

Δεύτερον, υπάρχει διαφωνία σχετικά με την αύξηση των κοινοτικών δαπανών για την πολιτική συνοχής. Το κείμενο κάνει μνεία για ένα «ταβάνι» στο 1,18% του ΑΕΠ. Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι το Κοινοβούλιο γίνεται βασιλικότερο του βασιλέως, αφού η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με βάση τα στοιχεία για την προγραμματική περίοδο 2000-2016 είχε επισημάνει ότι θα χρειαστούν 1,24% του ΑΕΠ. Περισσότερη Ευρώπη με λιγότερα λεφτά δεν γίνεται και αυτό είναι κάτι που πρέπει να επισημάνουμε.

Τρίτον, είναι το τεχνικό κομμάτι που προβλέπει μερικές ρυθμίσεις που θα δημιουργήσουν πολλά προβλήματα. Έτσι το κείμενο προβλέπει η Ένωση στο μέλλον να ξεφύγει από καθαρή χρηματοδότηση προς ένα σύστημα δανείων με ευνοϊκούς όρους. Κάτι τέτοιο είναι σαφέστατα προβληματικό, αφού θα ρίξει τις περιφέρειες της Ένωσης που αντιμετωπίζουν ήδη προβλήματα σε ακόμα μεγαλύτερα οικονομικά προβλήματα.

Επίσης, υπάρχει μνεία για την ανησυχία για το γεγονός ότι σε ορισμένες περιφέρειες η στοχοθέτηση της κοινοτικής ενίσχυσης είναι ανεπιτυχής, με αποτέλεσμα να μην επιτυγχάνεται βελτίωση της κατάστασης στις εν λόγω περιφέρειες παρά τη μακροχρόνια χρηματοδοτική υποστήριξη, με αποτέλεσμα τη σπατάλη των κοινοτικών πόρων. Ζητεί ορισμό μιας μέγιστης χρονικής περιόδου, κατά τη διάρκεια της οποίας οι περιφέρειες θα δύνανται να λαμβάνουν διαρθρωτική χρηματοδότηση, με στόχο την αποφυγή καταστάσεων κατά τις οποίες οι περιφέρειες που λαμβάνουν κοινοτική στήριξη για πολλά χρόνια εξακολουθούν να παραμένουν στο ίδιο χαμηλό επίπεδο ανάπτυξης. Με αυτόν τον τρόπο, προωθούμε την τακτική: «ο θάνατός σου, η ζωή μου», βάσει της οποίας οι περιφέρειες θα μπαίνουν σε ανταγωνισμό για να εξασφαλίζουν κοινοτική χρηματοδότηση. Κάτι τέτοιο δεν είναι βιώσιμο και σίγουρα δεν μπορούμε να το υποστηρίξουμε.

  Jens-Peter Bonde , εξ ονόματος της Ομάδας IND/DEM. – (DA) Κύριε Πρόεδρε, μόλις επέστρεψα από το φτωχότερο κράτος μέλος της ΕΕ, τη Ρουμανία. Με εξέπληξε και πάλι το γεγονός ότι η εγκαρδιότητα και η φιλοξενία είναι μεγαλύτερες όπου υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη. Εξακολουθεί, ωστόσο, να είναι γεγονός ότι ένα ταπεινό διαμέρισμα δεν μπορεί να πληρωθεί με τον μισθό ενός ρουμάνου εκπαιδευτικού ύψους 180 ευρώ. Στην περίπτωση των πλουσίων χωρών, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Σουηδία, οι Κάτω Χώρες, η Αυστρία και η Γερμανία, οι χώρες μας βρίσκονται απλώς σε διαδικασία επικύρωσης μίας ειδικής έκπτωσης των εισφορών τους. Φτωχές χώρες, όπως η Βουλγαρία και η Ρουμανία, πρέπει να βοηθήσουν στην καταβολή εισφορών των πλουσιότατων κρατών μελών. Ο σερίφης του Νότιγχαμ άρπαξε τον κορβανά της ΕΕ, που είναι όμως ο Ρομπέν των Δασών;

Όταν η Δανία προσχώρησε στην ΕΕ μαζί με το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία, επιτύχαμε μία έκπτωση. Κατεβάλαμε 20% το πρώτο έτος, 40% το επόμενο, εν συνεχεία 60% και μετέπειτα 80% και 100% μόνον το πέμπτο έτος. Ήμαστε πλούσιοι, και παρόλα αυτά μάς χορηγήθηκαν εκπτώσεις. Μαζί με τα άλλα νέα κράτη μέλη, η Ρουμανία και η Βουλγαρία πρέπει να καταβάλουν τις πλήρεις εισφορές τους. Σε ανταπόδοση, οι πληρωμές που λαμβάνουν είναι μειωμένες. Λαμβάνουν μόνο 25% των γεωργικών ενισχύσεών τους το πρώτο έτος, 30% το επόμενο, 35% το μεθεπόμενο έτος, κ.ο.κ. Πόσο φειδωλοί μπορούμε να είμαστε;

Θα μπορούσε η Επιτροπή Προϋπολογισμών να εξετάσει τις επιπτώσεις του κοινοτικού προϋπολογισμού και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης όσον αφορά την κατανομή και να προτείνει μία μεταρρύθμιση του προϋπολογισμού που θα ανακατανέμει πόρους από τους πλούσιους στους φτωχούς στην ΕΕ; Γιατί να μην προσφέρουμε δωρεάν προσχώρηση σε χώρες με, επί παραδείγματι, χαμηλότερο από το 75% του μέσου εισοδήματος; Γιατί να μην εξαλείψουμε όλες τις γεωργικές ενισχύσεις άνω, επί παραδείγματι, των 40 000 ευρώ; Γιατί να μην σταματήσουμε την καταβολή διαρθρωτικών κεφαλαίων στις χώρες που αποτελούν το πλουσιότερο τμήμα της ΕΕ και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, να επικεντρώσουμε την παροχή βοήθειας στις φτωχότερες χώρες; Ένας προϋπολογισμός σε αυτό το πλαίσιο θα σήμαινε χαμηλότερο εισόδημα για τη Δανία. Είμαι βέβαιος ότι οι ψηφοφόροι μας θα κατέβαλαν ευχαρίστως επιχορηγήσεις προκειμένου να βοηθήσουν τα νέα κράτη μέλη. Σε ανταπόδοση, όλη η βοήθεια προς τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία θα πρέπει να είναι διαφανής, ώστε να μπορούμε να δούμε εάν τα χρήματα δαπανήθηκαν για την ανάπτυξη ή προς όφελος μιας παλαιάς φρουράς διεφθαρμένων πολιτικών και των έμπιστών τους.

Μόλις διάβασα το βιβλίο του Cozmin Gusa για τη Ρουμανία, το οποίο διανεμήθηκε σε όλους τους βουλευτές του ΕΚ στα αγγλικά. Προσφέρει ένα συγκλονιστικό ανάγνωσμα για τη διαφθορά. Λίγα ακόμη λόγια, κύριε Πρόεδρε. Η Επιτροπή Ελέγχου των Προϋπολογισμών δεν θα έπρεπε να χάσει χρόνο, προκειμένου να εξετάσει εάν ευσταθούν οι ισχυρισμοί του κ. Gusa. Η αποπομπή του υπουργού Δικαιοσύνης και η βίαιη επίθεση κατά του κ. Gusa και του συναδέλφου του πριν από το σαββατοκύριακο καταδεικνύουν, δυστυχώς, ότι ο κ. Gusa έχει δίκιο. Η Ρουμανία πρέπει να ελέγχεται προσεκτικά, αλλά και να ενθαρρύνεται με έναν δικαιότερο προϋπολογισμό.

  Dumitru Gheorghe Mircea Coşea, în numele grupului ITS. – Încă de la început, vreau să subliniez utilitatea acestui raport şi vreau să-l felicit pe raportor pentru munca deosebit de interesantă pe care a depus-o. Consider că, în condiţiile în care în numai trei ani Uniunea Europeană s-a lărgit de la 15 state la 27, problema implicaţiilor extinderii devine din ce în ce mai importantă, mai interesantă şi mai presantă din punct de vedere financiar. Este evident că orice extindere costă, este evident că orice extindere costă mai mult şi, din acest punct de vedere, cred că raportul pe care îl discutăm astăzi este interesant nu numai pentru a ne explica ceea ce s-a întâmplat, ci şi pentru a putea preveni anumite dificultăţi în viitor. De aceea, cred că acest raport trebuie să fie sprijinit, trebuie să fie extins şi trebuie să fie în atenţia noastră şi în continuare pentru că, pe parcursul discuţiilor viitoare vom avea poate alte puncte de vedere nu numai în legătură cu Croaţia ci şi cu Turcia. Cred că la acest nivel însă, ar trebui să subliniem câteva elemente pe care eu le consider esenţiale din punct de vedere a ceea ce se va întâmpla în viitor cu ţări pe care antevorbitorii le-au menţionat, pe care le reprezint într-un fel, fiind deputat din partea României. În primul rând, cred că orice extindere trebuie să beneficieze de o analiză prealabilă foarte atentă în legătură cu posibilităţile bugetare şi financiare ale Uniunii, în acelaşi timp corelate cu posibilităţile de fonduri colaterale ale ţării respective. Numai după o astfel de analiză, trebuie să se treacă la o definitivare a actului de aderare. În al doilea rând, cred că trebuie să se realizeze cât mai curând posibil o revizuire a cadrului financiar al Uniunii, în primul rând prin analiza modului în care sunt folosite principalele fonduri şi, mă refer aici la Fondul European de Dezvoltare Regională, la Fondul Social European şi la Fondul de Coeziune. În al treilea rând, cred că trebuie definite sursele proprii bugetare. În al patrulea rând un lucru extrem de important din punctul meu de vedre este urmărirea mai atentă a modului în care sunt folosite fondurile şi aplicarea unui regim mai strict de sancţiuni în cazuri de folosire netransparentă sau coruptă a fondurilor. Această situaţie este încă foarte prezentă în multe ţări şi aduce daune considerabile situaţiei financiare a extinderii.

  Jana Bobošíková (NI). – (CS) Κυρίες και κύριοι, συζητούμε τις πιθανές επιπτώσεις της μελλοντικής διεύρυνσης στην αποτελεσματικότητα της πολιτικής γειτονίας. Η έκθεση εξετάζει τη διεύρυνση της Ένωσης προς τη Δύση και εκτιμά πως τα παρόντα κράτη μέλη θα πληρώσουν για αυτήν, εάν η θεσμική δομή παραμείνει αμετάβλητη και εάν δεν αυξηθεί η χρηματοδοτική συμμετοχή στον κοινό προϋπολογισμό.

Δεν θα υπάρχουν αρκετά χρήματα για την παροχή βοήθειας στα νέα κράτη μέλη και δεν θα απομείνει τίποτα για τις πλούσιες περιφέρειες. Δεν έχει νόημα να συζητούμε πώς επιμέρους συντελεστές του ΑΕγχΠ σημειώνουν πτώση σε χώρες που βρίσκονται επί του παρόντος υπό ένταξη στην Ένωση. Το πρόβλημα έγκειται αλλού, και πιστεύω ότι έγκειται σε αυτό που προσφέρει η Ένωση. Εάν επεκταθούμε μόνον στα εξαθλιωμένα βαλκανικά κράτη, το κόστος της διεύρυνσης θα είναι υψηλό και θα εναπόκειται στους πολίτες της ΕΕ των 27 να αποφασίσουν εάν θα επιδείξουν ή όχι αλληλεγγύη και θα πληρώσουν τον λογαριασμό. Προσωπικά πιστεύω ότι θα έπρεπε. Η διεύρυνση της ΕΕ δεν έχει μόνον οικονομική διάσταση, αλλά προπάντων –και θα ήθελα να τονίσω αυτό το θέμα– έχει πολιτική διάσταση.

Πιστεύω ότι θα έπρεπε επίσης να αναρωτηθούμε για ποιον λόγο χώρες οι οποίες δεν χρειάζονται την Ένωση ως πηγή αναπτυξιακής βοήθειας δεν επιθυμούν να ενστερνιστούν αξίες και πολιτικές της Ένωσης. Για ποιον λόγο, για παράδειγμα, η Νορβηγία, η Ελβετία και η Ισλανδία δεν σπεύδουν να προσχωρήσουν στην ΕΕ; Πιστεύω ότι όλα έγκεινται στην καθολική αλληλεγγύη της Ένωσης, την μπολσεβίκικη γεωργική πολιτική και την απόλυτη αποτυχία ενθάρρυνσης της ανταγωνιστικότητας.

Πιστεύω ακράδαντα ότι η περιορισμένη διεύρυνση δεν θα ενισχύσει στο ελάχιστο ούτε την οικονομία της ΕΕ ούτε την πολιτική της επιρροή στο παγκόσμιο προσκήνιο. Η ΕΕ μπορεί να ενισχυθεί μόνον με την ουσιαστική μετατόπιση από την υπερβολική έμφαση στην αλληλεγγύη στις υφιστάμενες πολιτικές, και μακριά από τον πατερναλισμό και τη ρύθμιση, μεταβαίνοντας αντίθετα προς μία πολιτική υγιούς ελεύθερου ανταγωνισμού. Σας ευχαριστώ.

  László Surján (PPE-DE). – (HU) Όταν εξετάζουμε τον αντίκτυπο της περαιτέρω διεύρυνσης στην πολιτική συνοχής της Ένωσης, ξεκινούμε από την εικασία ότι τα κράτη μέλη είναι αλληλέγγυα μεταξύ τους και ότι επιθυμούν να μειώσουν τις διαφορές μεταξύ των περιφερειών τους. Οι ικανότητές μας θέτουν, ωστόσο, όρια σε αυτήν την καλή πρόθεση.

Ο εισηγητής αξίζει τους επαίνους μας, επειδή μας έφερε αντιμέτωπους με τα πραγματικά προβλήματα. Θα καταστεί αδύνατη η χρηματοδότηση του τρέχοντος επιπέδου πολιτικής συνοχής, εάν πρέπει να εφαρμοστεί επίσης και στις παρούσες υποψήφιες προς ένταξη χώρες. Δεν μπορούμε, ωστόσο, να αντιμετωπίζουμε όλες τις υποψήφιες προς ένταξη χώρες το ίδιο. Η προσχώρηση της Κροατίας, επί παραδείγματι, δεν προκαλεί ανησυχία ούτε λόγω του μεγέθους της ούτε λόγω της οικονομικής της κατάστασης. Ας είμαστε ειλικρινείς! Είναι πρόβλημα εάν οι υποψήφιες προς ένταξη χώρες απογοητεύονται μόλις προσχωρήσουν. Εάν, προκειμένου να καλύψουμε τα κενά, περικόψουμε τα υφιστάμενα προγράμματα, οι πολίτες των παρόντων κρατών μελών θα αισθανθούν ότι εξαπατήθηκαν. Και στις δύο περιπτώσεις, η αίσθηση συνοχής εξασθενεί. Επιπλέον, όλα αυτά δεν αφορούν το μέλλον, αλλά υπάρχουν ήδη αδικαιολόγητες ανισότητες. Δεν υπάρχει τεχνικός λόγος για το γεγονός ότι κατά την πρώτη της επταετία η χώρα μου, η Ουγγαρία, θα έπρεπε να λαμβάνει τη διπλάσια κατά κεφαλήν αναπτυξιακή βοήθεια από τη γείτονά της, Ρουμανία. Μπορούμε να δούμε ότι η αναπόφευκτη συμβιβαστική λύση στην οποία συμφωνήσαμε σχετικά με το τρέχον πλαίσιο περιορίζει τις επιλογές.

Ατενίζοντας το μέλλον, αποτελεί σημαντικό δίδαγμα ότι η Ένωση δεν μπορεί να λειτουργήσει καλά σε επίπεδο χαμηλότερο από αυτό που προτείνει το Κοινοβούλιο αποδεχόμενο την έκθεση Böge. Ελπίζω ότι μετά το 2013 δεν θα είναι πολύ αργά για την εφαρμογή του οράματος της έκθεσης Böge.

  Constanze Angela Krehl (PSE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, εξ ονόματος της ομάδας μου, θα ήθελα να καταστήσω απολύτως σαφές για μία ακόμη φορά ότι η έκθεση Pieper δεν είναι μια έκθεση που αφορά τη διεύρυνση αλλά τη μελλοντική πολιτική συνοχής. Επιπλέον, έρχεται σε μία ακριβώς σωστή χρονική στιγμή· εάν χάσουμε την ευκαιρία που έχουμε να μεταρρυθμίσουμε την πολιτική συνοχής και περιμένουμε, ας πούμε, το 2011, το 2012 ή το 2013 για να εξετάσουμε το είδος της πολιτικής που θέλουμε για το προσεχές έτος, θα είναι πολύ αργά για τη μεταρρύθμιση.

Επίσης, αυτή η έκθεση δεν λαμβάνει κάποια απόφαση σχετικά με την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ ή κάποιας άλλης υποψήφιας χώρας ή μελλοντικής υποψήφιας προς ένταξη χώρας. Ωστόσο, για να διασκεδαστούν οποιεσδήποτε αμφιβολίες σχετικά με αυτό και για να αποκλειστεί κάθε πιθανότητα να υπάρξουν διαφωνίες, θα πρέπει να ψηφίσουμε για να απαλείψουμε την παράγραφο 14 από την έκθεση. Παρόλα αυτά, ξεκινώντας από σήμερα, πρέπει να είμαστε απολύτως ξεκάθαροι για το είδος της πολιτικής συνοχής που θέλουμε στο μέλλον. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι σωστό να ορίσουμε ένα σύνολο που θα αποτελείται από αποτελεσματικότητα, αλληλεγγύη, αειφόρο ανάπτυξη και θα έχει στο επίκεντρό της τους πολίτες. Όλα αυτά πρέπει να τα συγκεντρώσουμε μαζί και να δούμε πώς τα πράγματα που θέλουμε να κάνουμε μπορούν να εφαρμοστούν στην πράξη.

Ο εισηγητής έχει απόλυτο δίκιο να αναφέρει λέξεις-κλειδιά σχετικά, για παράδειγμα, με την αναθεώρηση του συστήματος ιδίων πόρων, με την απάλειψη των ανισοτήτων σε ολόκληρη την ΕΕ και όχι μόνον σε ένα τμήμα της, με την ιδία ευθύνη των κρατών μελών, με το ζήτημα του κατά πόσον, στο μέλλον, θα πρέπει να γίνει μεγαλύτερη χρήση της χρηματοδότησης δανείων και με το ζήτημα του πώς θα ενισχυθεί και θα αυξηθεί η χρήση της ιδιωτικής συγχρηματοδότησης. Διεύρυνση ή μη διεύρυνση, ενώ θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα της δημογραφικής αλλαγής.

Κατά συνέπεια, οι ιδέες που παρουσιάζονται στην έκθεση Pieper δίνουν το έναυσμα για συζήτηση και χρειαζόμαστε χρόνο, διότι θα προκαλέσουν αναμφισβήτητα διαφωνίες. Πιστεύω ότι η ενδιάμεση αναθεώρηση αποτελεί ένα περαιτέρω βήμα προς τη μεταρρύθμιση – ωστόσο η μεταρρύθμιση είναι επειγόντως απαραίτητη και, για τον λόγο αυτό, θα ήθελα να απευθύνω έκκληση για ευρεία στήριξη της έκθεσης Pieper.

  Jean Marie Beaupuy (ALDE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, κατά τη γνώμη μου, αυτή η έκθεση έχει ένα πλεονέκτημα και ένα μειονέκτημα. Έχει ένα πλεονέκτημα με την έννοια ότι θα μας επιτρέψει, το ελπίζω πολύ, να αποκτήσουμε μια καλύτερη αντίληψη για τις συνέπειες μελλοντικών διευρύνσεων. Θα μπορούσε να έχει ένα μειονέκτημα, αν λαμβάναμε υπόψη μόνον τις αρνητικές πτυχές αυτών των μελλοντικών διευρύνσεων, δεδομένου ότι ο συνάδελφός μας έχει όντως επισημάνει αριθμό μειονεκτημάτων, τα οποία ενδέχεται, παρεμπιπτόντως, να είναι μάλλον ανησυχητικά, και το κατανοώ αυτό.

Επίτροπε, αυτό που προσωπικά σας ζητώ είναι, όταν μας απαντήσετε –όπως πιστεύω δεν θα παραλείψετε να το κάνετε– να επικεντρωθείτε σε τρία σημεία. Πρέπει να μας ενημερώσετε για τις δημοσιονομικές συνέπειες όχι μόνον όσον αφορά τις δαπάνες αλλά επίσης όσον αφορά τα έσοδα, καθώς επίσης και να μας ενημερώσετε για τα άλλα είδη εσόδων από μια ανθρώπινη προοπτική, για παράδειγμα. Πρέπει να μας πείτε ποιες άλλες πολιτικές προοπτικές και συνέπειες υπάρχουν.

Ας μην κρύβουμε τα κεφάλια μας στην άμμο· το θέμα της Τουρκίας έχει εγερθεί. Δεν είμαι υπέρ της ένταξης της Τουρκίας, αλλά είμαι υπέρ του να εξετάσουμε αυτό το θέμα λίαν συντόμως, με διαύγεια και ρεαλισμό, και να βρούμε τις σωστές λύσεις προς το συμφέρον της ΕΕ και προς το συμφέρον της Τουρκίας και ολόκληρου του τουρκικού λαού. Θα σας ήμουν ευγνώμων, κυρία Επίτροπε, αν μας απαντούσατε σε αυτά τα τρία σημεία: έσοδα, δαπάνες και πολιτική εξέλιξη.

  Jan Tadeusz Masiel (UEN). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η πολιτική διεύρυνσης και η πολιτική συνοχής είναι αναμφίβολα δύο από τα πλέον πολύτιμα και ισχυρά μέσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μόνον όμως υπό την προϋπόθεση ότι χρησιμοποιούνται με σύνεση.

Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Απριλίου του 2006 ορίζει ότι, σε σχέση με την προσχώρηση των νέων κρατών μελών, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να είναι σε θέση να διατηρήσει την ορμή της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η έκθεση που βρίσκεται αυτήν τη στιγμή ενώπιόν μας καταδεικνύει σαφώς ότι η Ένωση δεν είναι έτοιμη για την προσχώρηση της Τουρκίας, και για δημοσιονομικούς λόγους επίσης. Θα αφήσω σήμερα κατά μέρος το πρόβλημα του πολιτιστικού σοκ και της απροθυμίας των ευρωπαίων πολιτών. Η προσχώρηση της Τουρκίας θα μειώσει το κατά κεφαλήν ΑΕγχΠ της Ένωσης κατά 10,5%. Η Ένωση δεν είναι σε θέση να το αφομοιώσει αυτό. Από οικονομικής άποψης, θα ήταν ευκολότερο για μας να συμπεριλάβουμε ταυτόχρονα το σύνολο των Δυτικών Βαλκανίων, την Ουκρανία και τη Λευκορωσία από το να αποδεχτούμε την Τουρκία.

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL). – (PT) Κύριε Πρόεδρε, η οικονομική και κοινωνική συνοχή, η οποία, σε τελική ανάλυση, ορίζεται στις Συνθήκες, θα έπρεπε να αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο των κοινοτικών πολιτικών, και θα έπρεπε να υλοποιείται, επί παραδείγματι, διασφαλίζοντας τον αναδιανεμητικό χαρακτήρα του κοινοτικού προϋπολογισμού. Κατά συνέπεια, η πολιτική περιφερειακής ανάπτυξης αποτελεί ζωτικό μέσο για την προώθηση της μείωσης των περιφερειακών ανισοτήτων και την ουσιαστική σύγκλιση, την οικονομική ανάπτυξη και τις θέσεις απασχόλησης. Αναμένεται να λειτουργήσει ως μορφή επανόρθωσης για τις λιγότερο αναπτυγμένες οικονομικά περιφέρειες, προκειμένου να αντισταθμίσει τον αντίκτυπο της εσωτερικής αγοράς, του ευρώ και της ελευθέρωσης των δημόσιων υπηρεσιών και της εμπορευματοποίησης των αγαθών και υπηρεσιών.

Θα ήθελα να επισημάνω ότι η τρέχουσα περιφερειακή πολιτική συνοχής έχει υποστεί αλλαγές όσον αφορά τους στόχους της και δραστικές οικονομικές περικοπές στο παρόν δημοσιονομικό πλαίσιο της περιόδου 2007-2013. Η έκθεση ενώπιόν μας επιτείνει αυτές τις επιζήμιες τάσεις, προτείνοντας κατευθυντήριες γραμμές οι οποίες, εάν εφαρμοστούν, θα στρεβλώσουν και θα υπονομεύσουν μία πραγματική πολιτική συνοχής.

Ως εκ τούτου, αντιτιθέμεθα στις προτάσεις σύμφωνα με τις οποίες, προκειμένου να διατηρηθούν οι τρέχοντες δημοσιονομικοί πόροι στο πλαίσιο της μελλοντικής διεύρυνσης, οι δημοσιονομικοί πόροι των περιφερειών και των χωρών συνοχής θα ανακατανεμηθούν μεταξύ των ίδιων αυτών περιφερειών και χωρών. Συνεπώς, οι λιγότερο αναπτυγμένες οικονομικά χώρες θα πληρώσουν και πάλι τον λογαριασμό για τη διεύρυνση, ενώ αυτοί που θα επωφεληθούν περισσότερο από τη διεύρυνση θα είναι οι πλέον ανεπτυγμένες οικονομικά χώρες. Προτείνεται επίσης να αντικατασταθεί τμήμα της χρηματοδότησης από κοινοτικά κονδύλια με αυξημένη εθνική συγχρηματοδότηση, πρόσβαση σε δάνεια ή ιδιωτική συγχρηματοδότηση· να θεσπιστεί μέγιστο χρονικό διάστημα κατά το οποίο οι περιφέρειες θα δύνανται να λαμβάνουν διαρθρωτικά κονδύλια· και να καταστήσει την πρόσβαση στην πολιτική συνοχής εξαρτώμενη από την εφαρμογή μίας εθνικής οικονομικής πολιτικής βάσει των κριτηρίων που προβλέπονται στη στρατηγική της Λισαβόνας και το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης.

Αντιτιθέμεθα σθεναρά και σε αυτές και σε άλλες επιδιώξεις, και έχουμε ως εκ τούτου υποβάλει αρκετές τροπολογίες σε αυτήν την έκθεση με στόχο την πραγματική προστασία της πολιτικής συνοχής. Ευελπιστούμε ότι αυτές οι τροπολογίες θα εγκριθούν.

  Jan Olbrycht (PPE-DE). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η έκθεση που συζητούμε σήμερα είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς ισοδυναμεί με πρόταση της πρώτης δήλωσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την πολιτική συνοχής μετά το 2013. Έχει καταστεί σαφές κατά τη διάρκεια της συζήτησης ότι το κάθε άτομο βλέπει κάτι διαφορετικό σε αυτήν την έκθεση. Ορισμένοι εντοπίζουν δηλώσεις για την πολιτική συνοχής, ενώ άλλοι θεωρούν ότι πραγματεύεται μόνον τη διεύρυνση και, συνεπώς, την εξωτερική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η έκθεση θέτει νέα ερωτήματα. Μας προκαλεί να καθορίσουμε τη μελλοντική πολιτική. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι για μία ακόμη φορά με ζητήματα που αφορούν την επανεθνικοποίηση της πολιτικής και επίσης με ζητήματα σχετικά με το εάν η πολιτική συνοχής θα έπρεπε να απευθύνεται μόνον στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες ή εάν θα έπρεπε να αποτελεί επίσης μηχανισμό στήριξης της οικονομικής ανάπτυξης και της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, όπως συμβαίνει επί του παρόντος. Στη δεύτερη περίπτωση, θα έπρεπε να είναι επίσης προσβάσιμη και στις πιο ενεργές χώρες.

Η πρώτη εναλλακτική λύση, να επικεντρωθεί η προσοχή στις φτωχότερες χώρες, για μία ακόμη φορά εγείρει θέματα σχετικά με τα κριτήρια προσδιορισμού των πλέον αδύνατων περιφερειών. Θα περιλαμβάνει συνεπώς επίσης τη μελλοντική συζήτηση της δημοσιονομικής προοπτικής. Θα χρειαστεί η λήψη απόφασης σχετικά με το εάν πρέπει να ξεκινήσει υπολογίζοντας τους πόρους που απαιτούνται βάσει των πολιτικών κατευθυντήριων γραμμών και βάσει των αναγκών που προκύπτουν από τα κριτήρια που εφαρμόζονται ή εναλλακτικά εάν πρέπει να ξεκινήσει καθορίζοντας ποιοι πόροι είναι διαθέσιμοι και εν συνεχεία να προσαρμόσει τα κριτήρια και τις μεθόδους ανακατανομής αντιστοίχως.

Κατά την περίοδο 2007-2013, θα καταστεί προφανώς σαφές ότι ήταν συνετή η διεύρυνση του πεδίου εφαρμογής της πολιτικής συνοχής, προκειμένου να συμπεριλάβει δράσεις υπέρ της στρατηγικής της Λισαβόνας, αλλά θα είναι δύσκολο να αναληφθούν εκτιμήσεις και να σχεδιαστούν αλλαγές της εν λόγω πολιτικής επί του παρόντος. Σαφώς, οι πολιτικές αποφάσεις σχετικά με τις μελλοντικές διευρύνσεις πρέπει να λάβουν υπόψη την άσκηση της πολιτικής συνοχής μετά από οποιαδήποτε τέτοια διεύρυνση.

Οι μελλοντικές διευρύνσεις θα επιφέρουν αλλαγές στην πολιτική συνοχής, το πεδίο εφαρμογής της και τα νομικά και χρηματοδοτικά της μέσα. Οι διευρύνσεις δεν αποτελούν απειλή για αυτήν την πολιτική. Δεν είναι απλώς μία δαπάνη. Οι διευρύνσεις αποφέρουν επίσης ορισμένα οφέλη σε κράτη που βρίσκονται ήδη στην Ένωση. Η αποτελεσματικότητα της πολιτικής συνοχής θα έπρεπε να χρησιμεύει ως κίνητρο για την υιοθέτηση μίας συνεκτικής πολιτικής όσον αφορά την ολοκλήρωση μέσω περαιτέρω διευρύνσεων. Οι τελευταίες θα πρέπει να είναι καλά προετοιμασμένες από την άποψη των δημοσιονομικών και νομικών μέσων.

  Σταύρος Αρναουτάκης (PSE). – Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, αγαπητοί συνάδελφοι, πενήντα χρόνια ευρωπαϊκής πορείας μάς διδάσκουν ότι η ειρήνη, η δημοκρατία, η ασφάλεια, η σταθερότητα και η ευημερία εδραιώνονται μέσα από τις διευρύνσεις. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν και πρέπει να παραμείνει ανοικτή σε μελλοντικές διευρύνσεις.

Για να μπορέσει όμως να ανταποκριθεί σ’ αυτήν την πρόκληση, οφείλει να είναι αποτελεσματική και λειτουργική. Η αποδοτικότητα και η αποτελεσματικότητα των κοινοτικών πολιτικών και, κυρίως, της πολιτικής συνοχής, της πολιτικής που εκφράζει την αρχή της αλληλεγγύης με τις πιο αδύναμες ομάδες σε περιοχές της Ένωσης, είναι απαραίτητη περισσότερο από ποτέ.

Ωστόσο, το κατά πόσο μια μελλοντική πολιτική συνοχής θα καταστεί αποτελεσματική και λειτουργική θα εξαρτηθεί από τους πόρους που θα έχει στη διάθεσή της. Αυτό θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο ενόψει της ενδιάμεσης αναθεώρησης των δημοσιονομικών προοπτικών του 2008-2009. Διότι η πολιτική συνοχής είναι η πολιτική που φέρνει την Ευρώπη πιο κοντά στον πολίτη και πρέπει να δώσουμε αυτά τα εφόδια για να την κάνουμε αποτελεσματική.

  Danutė Budreikaitė (ALDE). – (LT) Η σημασία της πολιτικής συνοχής και των αποτελεσμάτων της εφαρμογής της στη δημιουργία και την ευρύτερη ολοκλήρωση των οικονομιών των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και στην αύξηση της ανθρώπινης ευημερίας, είναι αδιαμφισβήτητη. Ωστόσο, η έκθεση η οποία εξετάζεται σήμερα απεικονίζει τον τελευταίο γύρο επέκτασης και τα μελλοντικά νέα μέλη της ΕΕ ως πηγή όλων των κακοτυχιών της ΕΕ.

Το αίτημα νομιμοποίησης των επιπτώσεων της εισόδου της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στην ΕΕ βάσει της πολιτικής συνοχής, αφού έχουν ήδη εισέλθει την ΕΕ, αντιβαίνει στην αρχή της αλληλεγγύης που διακηρύσσεται στην έκθεση.

Αυτό το οποίο είναι σημαντικό για την ΕΕ δεν είναι μόνο η πολιτική συνοχής αλλά επίσης οι επιπτώσεις που έχει η κοινή γεωργική πολιτική (ΚΓΠ) στην οικονομία και την κοινωνική ευημερία. Το ποσό των κονδυλίων που είναι διαθέσιμα να διανεμηθούν βάσει της πολιτικής συνοχής θα εξαρτηθεί από τη μεταρρύθμιση της ΚΓΠ, από τη μεταρρύθμιση του προϋπολογισμού της ΕΕ και από την εφαρμογή της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας.

Η έκθεση προτείνει τη θέσπιση νέων κριτηρίων συνοχής για τις υποψήφιες χώρες. Εντούτοις, αυτές οι χώρες έχουν ήδη εισέλθει σε ενταξιακές διαπραγματεύσεις βάσει των «κριτηρίων της Κοπεγχάγης», τα οποία είναι γνωστά σε όλους.

Αξιότιμοι συνάδελφοι, αυτή η έκθεση για την πολιτική συνοχής έχει εξετάσει τη συνοχή χωριστά από τις άλλες πολιτικές της ΕΕ, και προσανατολίζεται σκόπιμα κατά της επέκτασης, προστατεύοντας τα συμφέροντα των πλούσιων κρατών μελών της ΕΕ.

  Margie Sudre (PPE-DE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, από τον Οκτώβριο του 2005, η Ευρωπαϊκή Ένωση διεξάγει ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Κροατία και την Τουρκία χωρίς να προδικάζονται τα αποτελέσματα αυτής της διαδικασίας. Έχει επίσης αναγνωρίσει το καθεστώς της υποψήφιας προς ένταξη χώρας της ΠΓΔΜ και την επιθυμία άλλων βαλκανικών χωρών να καταστούν υποψήφιες προς ένταξη χώρες. Με εξαίρεση την ειδική περίπτωση της Τουρκίας, συμμερίζομαι αυτήν την προοπτική. Τούτου λεχθέντος, ενώ είμαι πεπεισμένη ότι, χωρίς τα Βαλκάνια η ευρωπαϊκή ενοποίηση θα παρέμενε ανολοκλήρωτη, πιστεύω ωστόσο ότι ο δρόμος θα είναι μακρύς και γεμάτος παγίδες και, προπαντός, ότι η πιθανότητα περαιτέρω διευρύνσεων μάς υποχρεώνει να παράσχουμε ακριβείς και επείγουσες λύσεις σε τρία θέματα κλειδιά που αφορούν τις θεσμικές πολιτικές και τις δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις τις οποίες η Ένωση χρειάζεται επειγόντως.

Πρώτον, χρειάζεται να ολοκληρώσουμε μια συζήτηση την οποία τα κράτη μέλη μας αποφεύγουν για πάρα πολύ καιρό και να καθορίσουμε ποια θα είναι τα οριστικά σύνορα της Ένωσης για το μέλλον. Αυτή η απόφαση θα μας έδινε τη δυνατότητα ταυτόχρονα να προσδιορίσουμε το περιεχόμενο της προνομιακής εταιρικής σχέσης που θα προτείνεται ως τμήμα μιας ενισχυμένης πολιτικής γειτονίας.

Το δεύτερο θέμα πρέπει να μας κάνει να αποσαφηνίσουμε το μέλλον της αρχής της οικονομικής και εδαφικής συνοχής εντός της Ένωσης. Είναι απαράδεκτο οι διαδοχικές διευρύνσεις να έχουν ως αποτέλεσμα ένας συνεχώς μεγαλύτερος αριθμός περιοχών να καθίσταται μη επιλέξιμος γα ευρωπαϊκή αλληλεγγύη απλώς λόγω στατιστικής χωρίς οι υφιστάμενες διαφορές να έχουν εξαλειφθεί. Πρέπει να εξετάσουμε το ενδεχόμενο θέσπισης ενός πιο προοδευτικού μοντέλου για την πολιτική συνοχής, με μεγαλύτερης χρονικής διάρκειας μεταβατικές περιόδους, τόσο για τους νέους δικαιούχους όσο και γι’ αυτούς οι οποίοι δεν είναι πλέον δικαιούχοι.

Τέλος, το τελευταίο θέμα φυσικά αφορά τη δημοσιονομική μεταρρύθμιση. Δεδομένης της τρέχουσας κατάστασης του προϋπολογισμού μας, οιεσδήποτε μελλοντικές διευρύνσεις δεν θα μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν χωρίς να απειληθεί η αποτελεσματικότητα των τρεχουσών πολιτικών συνοχής. Η Ένωση χρειάζεται νέους ίδιους πόρους και έναν προϋπολογισμό ο οποίος θα ανταποκρίνεται στις φιλοδοξίες της. Όλα αυτά τα θέματα μπορούν να συνοψιστούν σε ένα: θέλουμε να εξασφαλίσουμε στην Ένωση την ικανότητα να εντάσσει νέα κράτη μέλη; Πρέπει να λάβουμε μια απόφαση· έχουμε καθήκον ευθύνης έναντι των συμπολιτών μας και έναντι των χωρών που ζητούν να ενταχθούν στην ΕΕ.

  Miloš Koterec (PSE). – (SK) Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον εισηγητή για τη διεξοδική έκθεση σχετικά με αυτό το θέμα. Η πρωτοβουλία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε αυτόν τον τομέα επιβεβαιώνει μόνο πόσο σημαντική είναι για το Κοινοβούλιο η εύρυθμη λειτουργία των συστημάτων της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής συνοχής. Κατά τη γνώμη μου, ο σκοπός της έκθεσης δεν είναι να εξετάσει ειδικότερα κάποια διεύρυνση, αλλά αντίθετα τη διεύρυνση εν γένει. Ο τομέας τον οποίο πραγματεύεται η έκθεση θα πρέπει να εξεταστεί τουλάχιστον από δύο απόψεις, όπου η μία είναι η αποτελεσματικότητα της πολιτικής συνοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και η άλλη πώς θα την επηρεάσει ενδεχομένως η διεύρυνση, δηλαδή, πώς θα καθοριστεί η πολιτική συνοχής στο πλαίσιο της διεύρυνσης.

Ελλείψει τυχόν αξιόπιστης εκτίμησης του αντίκτυπου της κοινοτικής χρηματοδότησης περιφερειακής ανάπτυξης, μπορούμε να μιλήσουμε μόνον με γενικούς όρους για τις επιπτώσεις που ενδέχεται να έχει η διεύρυνση στη συνοχή. Ακόμη όμως και να είχαμε μία ορθή μεθοδολογία άσκησης, εφαρμογής και εκτίμησης της περιφερειακής πολιτικής, δεν θα μπορούσαμε να επιτύχουμε χωρίς μία επαγγελματική προσέγγιση εκ μέρους των κρατών μελών ως εγγυητών της δικαιοσύνης, και χωρίς διαφάνεια, ένα υψηλό επίπεδο διοίκησης και περιορισμών της κατάχρησης κονδυλίων. Θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε την ενδιάμεση αξιολόγηση της περιφερειακής πολιτικής κατά την περίοδο 2008-2009.

Τα κράτη μέλη πρέπει επίσης να εξεύρουν κατάλληλους τρόπους ορθής χρηματοδότησης της ευρωπαϊκής πολιτικής συνοχής. Δεν θα πρέπει να περιλαμβάνει περιφέρειες με χαμηλά επίπεδα ανάπτυξης που πρέπει να αγωνίζονται για το κάθε ευρώ. Η κοινοτική πολιτική θα πρέπει να είναι αρκετά αντικειμενική, προκειμένου να αποτραπεί η υποβάθμισή της στο ποιος παίρνει τι από ποιον. Αυτό, ωστόσο, απαιτεί επαρκή χρηματοδότηση. Σε ένα ψήφισμα του 2005, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δήλωσε κατηγορηματικά ότι ο προϋπολογισμός περιφερειακής ανάπτυξης πρέπει να αυξηθεί σημαντικά για την περίοδο 2007-2013.

Η λύση είναι η επαναξιολόγηση του τρόπου με τον οποίο είναι καταρτισμένος ο ευρωπαϊκός προϋπολογισμός, ελλείψει της οποίας θα είναι προφανώς απαραίτητο να επιδιωχθεί σημαντικότερη άμεση χρηματοδοτική συμμετοχή από τα κράτη μέλη που λαμβάνουν βοήθεια και αναμένεται να λάβουν στο μέλλον. Τι επιπτώσεις έχει όμως αυτό στην παροιμιώδη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη; Και τέλος, ακόμη μία παρατήρηση: η πολιτική συνοχής δεν πρέπει να καταστεί θύμα της διεύρυνσης, και ούτε η διεύρυνση πρέπει να καταστεί όμηρος της πολιτικής συνοχής. Τελικά, το μόνο σύστημα που λειτουργεί θα είναι αυτό το οποίο θα λαμβάνει υπόψη τις σχέσεις μεταξύ όλων των συστατικών μερών του, συμπεριλαμβανομένης της διεύρυνσης και της συνοχής.

  Valdis Dombrovskis (PPE-DE). – Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, κατά τη λήψη αποφάσεων σχετικά με τη διεύρυνση της ΕΕ, είναι σημαντικό να αποτιμώνται οι επιπτώσεις τους στον προϋπολογισμό της ΕΕ. Η ένταξη στην ΕΕ μεγάλων και λιγότερο οικονομικά ανεπτυγμένων χωρών, όπως η Τουρκία, θα είχε σημαντική επιρροή στην περιφερειακή πολιτική: είτε θα ήταν απαραίτητο να διανεμηθούν οι πόροι πάλι προς όφελος των νέων κρατών μελών, ή διαφορετικά θα ήταν απαραίτητο να αυξηθεί σημαντικά η χρηματοδότηση για την περιφερειακή πολιτική. Σε οποιαδήποτε περίπτωση η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα έπρεπε να υποβάλει λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με τον αναμενόμενο αντίκτυπο της διεύρυνσης στον προϋπολογισμό και πιθανές λύσεις για την περιφερειακή πολιτική της ΕΕ. Μία ορισμένη αύξηση των πόρων για την περιφερειακή πολιτική της ΕΕ είναι πιθανή. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει υποστηρίξει δαπάνες στην επόμενη δημοσιονομική προοπτική της τάξης του 1,18% του ΑΕΕ της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένου του 0,41% του ΑΕΕ της ΕΕ για τα ταμεία της ΕΕ, το οποίο είναι σημαντικά υψηλότερο από το τρέχον 0,37%. Υποθέτω ότι θα πρέπει να επανέλθουμε σε αυτό το ζήτημα κατά την ενδιάμεση αξιολόγηση της δημοσιονομικής προοπτικής στο πλαίσιο περαιτέρω διευρύνσεων της ΕΕ, όπως η ένταξη της Κροατίας. Η πρόταση του εισηγητή σχετικά με τη διαφοροποιημένη συγχρηματοδότηση πρέπει να χαιρετιστεί. Αυτή προβλέπει μεγαλύτερη ένταση ενίσχυσης για τις λιγότερο ανεπτυγμένες περιφέρειες και κράτη. Μία τέτοια προσέγγιση συνάδει πλήρως με τους στόχους της περιφερειακής πολιτικής της ΕΕ και έχει ήδη εγκριθεί στην έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τη δημοσιονομική προοπτική. Στο μέλλον, το κατά κεφαλήν ΑΕγχΠ των περιφερειών θα έπρεπε να χρησιμεύει ως το κύριο κριτήριο στον καθορισμό της διαθεσιμότητας των κονδυλίων της ΕΕ στις περιφέρειες και τα κράτη. Η πρόταση, ωστόσο, για την αύξηση του μεριδίου χρηματοδότησης από τα κράτη μέλη, καθ’ υπόθεση προκειμένου να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα της περιφερειακής πολιτικής, είναι ανησυχητική. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι το μερίδιο συγχρηματοδότησης των κρατών μελών αυξήθηκε όντως προσφάτως, όταν εξαιρέθηκαν οι δαπάνες μη επιστρεπτέου ΦΠΑ. Η εξασφάλιση κοινοτικής χρηματοδότησης ήδη συνεπάγεται πολύ γραφειοκρατία, και, συνεπώς, παρόλο που οι προτάσεις του εισηγητή που αφορούν περισσότερη σύνδεση μεταξύ των ταμείων της ΕΕ και των στόχων της στρατηγικής της Λισαβόνας, καθώς και μεγαλύτερη διαφάνεια, πρόκειται να εγκριθούν συνολικά, δεν πρέπει να δημιουργούν επιπλέον γραφειοκρατικά εμπόδια στην εξασφάλιση κοινοτικής χρηματοδότησης. Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.

  Andrzej Jan Szejna (PSE). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, οι περαιτέρω διευρύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι αναπόφευκτες. Ο αντίκτυπος των διαδοχικών διευρύνσεων της Ένωσης στην αποτελεσματικότητα της τρέχουσας πολιτικής συνοχής είναι ένα σημαντικό θέμα το οποίο συζητείται σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αναμφίβολα, τα μέτρα που αποσκοπούν στην αποδοχή περισσότερων νέων μελών στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα είναι σημαντικά για την αύξηση της ολοκλήρωσης στην ήπειρό μας.

Παρόλα αυτά, έχοντας κατά νου τις απαιτήσεις που προβάλλονται σε εμάς από την ατζέντα της Λισαβόνας, και το γεγονός ότι εξακολουθούν να υπάρχουν μεγάλες διαφορές στο επίπεδο οικονομικής ανάπτυξης και, συνεπώς, στο βιοτικό επίπεδο μεταξύ των παρόντων κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πρέπει να προσεγγίσουμε το ζήτημα των περαιτέρω διευρύνσεων με ιδιαίτερη προσοχή.

Ο προϋπολογισμός της Ένωσης δεν είναι λευκή επιταγή. Έχει ορισμένα όρια. Όλοι γνωρίζουμε πόση χρηματοδότηση έχει διατεθεί στην περιφερειακή πολιτική έως το 2013. Θα έπρεπε να δοθεί προτεραιότητα στη διατήρηση των διαδικασιών και των δράσεων που αναλαμβάνονται προς όφελος της συνοχής και της εξίσωσης των συνθηκών διαβίωσης στην Ένωση. Δεν πρέπει να επιτρέπεται στις περιφέρειες να χάνουν το δικαίωμά τους σε βοήθεια μόλις η ανταγωνιστικότητά τους και το επίπεδο διαρθρωτικής αλλαγής κριθεί απαραίτητο, ως αποτέλεσμα του στατιστικού αποτελέσματος. Στις χώρες που φιλοδοξούν να προσχωρήσουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να παρέχεται μία δελεαστική δέσμη προενταξιακής βοήθειας η οποία θα αποδειχθεί αποτελεσματική στην τόνωση της οικονομικής μεγέθυνσης και ανάπτυξής τους, καθώς και διαρθρωτικών αλλαγών, προτού καταστούν πλήρεις δικαιούχοι της πολιτικής συνοχής.

  Lidia Joanna Geringer de Oedenberg (PSE). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η έκθεση την οποία συζητούμε περιέχει προτάσεις εξορθολογισμού των δαπανών για την περιφερειακή ανάπτυξη και αξιολογεί τις πιθανές επιπτώσεις της ένταξης της Τουρκίας, της Κροατίας, της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας και των Δυτικών Βαλκανίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με τις μελέτες που αναλήφθηκαν, οι μελλοντικές διευρύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μπορούσαν να έχουν ως αποτέλεσμα, αφενός, αύξηση κατά 35% στην περιοχή της επικράτειας της Ένωσης, καθώς και αύξηση κατά 27% του αριθμού των πολιτών της και, αφετέρου, αύξηση του κοινοτικού ΑΕγχΠ μόλις κατά 4%. Αυτό ισοδυναμεί με πτώση της τάξεως του 18% στο κατά κεφαλήν ΑΕγχΠ. Πρέπει, συνεπώς, να εξεταστούν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα.

Παρόλα αυτά, η Ένωση θα έπρεπε να αναπτυχθεί. Θα έπρεπε να ληφθεί μία απόφαση για την υλοποίηση θεσμικής, δημοσιονομικής και πολιτικής μεταρρύθμισης της Ένωσης μετά την επανεξέταση του δημοσιονομικού πλαισίου μεταξύ του 2008 και του 2009. Η αξιολόγηση της έκβασης της τρέχουσας πολιτικής συνοχής θα καταστήσει δυνατό τον καθορισμό του πότε θα μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε στις επακόλουθες διευρύνσεις. Αξίζει, ωστόσο, να θυμόμαστε ότι κάθε διεύρυνση έως τώρα έχει επιφέρει προστιθέμενη αξία στην Ένωση. Είμαι βέβαιη ότι αυτό θα εξακολουθεί να ισχύει στο μέλλον.

  Danuta Hübner, μέλος της Επιτροπής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να καταστήσω σαφές ότι εκλαμβάνω αυτήν την έκθεση ως έκφραση ανησυχίας για την ανάγκη διατήρησης ή και βελτίωσης της αποτελεσματικότητας της ευρωπαϊκής πολιτικής συνοχής κατά την εφαρμογή της στρατηγικής διεύρυνσης της ΕΕ. Η συζήτησή σας προσέφερε επίσης πολλές ιδέες τις οποίες θα λάβω υπόψη.

Θέλω να τονίσω τρία θέματα τα οποία πρέπει να θυμόμαστε όταν συζητούμε την πολιτική συνοχής στο πλαίσιο της διεύρυνσης. Πρώτον, το δημοσιονομικό πλαίσιο και οι κανόνες επιλεξιμότητας για την περίοδο 2007-2013 έχουν αποφασιστεί και θα εφαρμόζονται καθ’ όλη αυτήν την περίοδο, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε περαιτέρω διεύρυνση.

Δεύτερον, την περίοδο 2008-2009, σύμφωνα με τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, θα υπάρξει αναθεώρηση η οποία θα καλύπτει όλες τις πτυχές των δαπανών και των πόρων της ΕΕ. Αυτή η αναθεώρηση θα εκτελεστεί σε στενή συνεργασία με το Κοινοβούλιο και θα διεξαχθεί επίσης εκτεταμένη διαδικασία διαβούλευσης.

Τρίτον, όσον αφορά τη διεύρυνση, θέλω να επαναλάβω ότι η Επιτροπή –στην ανακοίνωσή της για τη στρατηγική διεύρυνσης– και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου του 2006 επιβεβαίωσαν ότι η στρατηγική διεύρυνσης συνδυάζεται με την ικανότητα της ΕΕ να ενσωματώνει νέα μέλη. Επίσης, ο ρυθμός της ενταξιακής διαδικασίας θα εξαρτάται από τα αποτελέσματα των μεταρρυθμίσεων στη διαπραγματευόμενη χώρα. Η είσοδος νέων κρατών μελών θα βασίζεται πάντα στις επιδόσεις τους. Αυτή η αρχή θα γίνεται σεβαστή. Συμφωνήσαμε επίσης ότι η Ένωση θα απέχει από τον ορισμό προθεσμιών στόχων για την ένταξη, έως ότου ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις. Η Επιτροπή θα εκπονεί εκτιμήσεις αντικτύπου για τους βασικούς τομείς πολιτικής κατά την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων.

Είμαι ανοιχτή σε νέες ιδέες, ειδικά όσον αφορά την ανάγκη νέων μηχανισμών για τη βελτίωση της ανταπόκρισης της πολιτικής συνοχής σε ένα ραγδαία μεταβαλλόμενο περιβάλλον και την ανάγκη νέων τρόπων για την επίτευξη περαιτέρω συνεργιών μεταξύ των στρατηγικών ανάπτυξης που εφαρμόζονται σε κοινοτικό, εθνικό και περιφερειακό επίπεδο. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι η πολιτική συνοχής μας εναρμονίζεται με αυτήν την ευνοϊκή αειφόρο εθνική πολιτική ανάπτυξης, τη στρατηγική της Λισαβόνας και τις ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές ανάπτυξης και απασχόλησης. Συμφωνώ πλήρως με την άποψή σας ότι πρέπει να διερευνήσουμε περαιτέρω όλες αυτές τις σχέσεις.

Τέλος, θέλω να πω ότι δεν πρέπει να περιμένετε την υποστήριξή μου για οποιεσδήποτε ιδέες τείνουν να αποδυναμώσουν την κοινοτική πτυχή της πολιτικής συνοχής.

  Πρόεδρος. Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί την Τρίτη στις 12.00.

Γραπτές δηλώσεις (άρθρο 142)

  Antonio De Blasio (PPE-DE), γραπτώς. – (HU) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, θεωρώ πρωταρχικής σημασίας ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξετάζει τον αντίκτυπο των μελλοντικών διευρύνσεων από την άποψη της πολιτικής συνοχής και ότι, ως εκ τούτου, νέες, δημοσιονομικές εκτιμήσεις και θέσεις μπορούν επίσης να συμπεριληφθούν στη συζήτηση για τη διεύρυνση.

Η μελέτη καταγραφής της κατάστασης της έκθεσης έκρινε ότι σε μία Ευρωπαϊκή Ένωση 34 μελών, σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες, η Κροατία θα αντιστοιχεί μόνον στο 7% της πρόσθετης χρηματοδότησης στο πλαίσιο της πολιτικής συνοχής, ενώ η Τουρκία θα λαμβάνει το 63% των πρόσθετων κονδυλίων. Συνεπώς, κατά τη γνώμη μου, το δίδαγμα που μπορούμε να αντλήσουμε είναι ότι δεν υπάρχει τρόπος να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τα υπό ένταξη κράτη επί ίσοις όροις.

Θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι, δεδομένου του πληθυσμού της και του επιπέδου οικονομικής ανάπτυξης, η ένταξη της Κροατίας δεν θα επιφέρει σημαντική πρόσθετη επιβάρυνση στον κοινοτικό προϋπολογισμό. Από τις δυνάμει υποψήφιες χώρες που εξετάζονται στην έκθεση, μόνο η ένταξη της Κροατίας δεν θα προξενούσε στατιστικό αποτέλεσμα σε σχέση με τις επιλέξιμες περιοχές σε περιφερειακό και εθνικό επίπεδο, δηλαδή ούτε μία περιφέρεια που λαμβάνει επί του παρόντος στήριξη δεν θα έχανε το δικαίωμα της για κοινοτική χρηματοδοτική βοήθεια.

Προτείνω, συνεπώς, πριν από την εισδοχή της εκάστοτε υποψήφιας χώρας, να λαμβάνουμε υπόψη εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σε θέση να αφομοιώσει το εν λόγω κράτος, και να αναλύουμε λεπτομερώς τον βαθμό ετοιμότητάς μας για μία ολοκληρωμένη δημοσιονομική μεταρρύθμιση προς όφελος των μελλοντικών διευρύνσεων. Κατά τη γνώμη μου, η ολοκληρωμένη μεταρρύθμιση έχει νόημα μόνο εάν έχουμε ήδη επιτύχει τους τρέχοντες στόχους μας σε σχέση με την πολιτική συνοχής.

  Richard Seeber (PPE-DE), γραπτώς. – Ως μέλος της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης, θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τον εισηγητή, ο οποίος κατόρθωσε να προβεί σε μια κριτική της πτυχής της περιφερειακής πολιτικής που σχετίζεται με τις μελλοντικές διευρύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μια πολιτικά σημαντική αλλά συγχρόνως εξαιρετικά ευαίσθητη πτυχή.

Η ευρωπαϊκή περιφερειακή πολιτική δεν πρέπει μόνον να λάβει υπόψη την κρίση των δημοσίων προϋπολογισμών και την αυξανόμενη παγκόσμια πίεση εντός της ΕΕ των 27 κρατών μελών, αλλά επίσης να ανταποκριθεί στις προσδοκίες της ευρωπαϊκής διαρθρωτικής πολιτικής και της στρατηγικής της Λισαβόνας, διατηρώντας ταυτόχρονα την ικανότητά της για ανάληψη δράσης.

Θα ήθελα να εκφράσω τις ιδιαίτερες ευχαριστίες μου στον εισηγητή, διότι κατέδειξε με απόλυτη σαφήνεια ότι οι σημερινοί στόχοι της πολιτικής συνοχής μπορούν να επιτευχθούν μόνον με μια κλιμακωτή εκτέλεση της διαδικασίας διεύρυνσης και με μεταρρυθμίσεις που θα αυξήσουν την αποτελεσματικότητα. Σε αυτό το ιδιαίτερο πλαίσιο, η έννοια της «ενισχυμένης πολιτικής γειτονίας» πρέπει να οριστεί διεξοδικότερα και πρέπει να υπάρξει μια ανοιχτή συζήτηση –κυρίως όσον αφορά την Τουρκία– για το κατά πόσον η ένταξη ή μια προνομιακή σχέση θα είναι πιο χρήσιμη για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη.

Εμείς, ως μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ως εκπρόσωποι των πολιτών, το οφείλουμε στους πολίτες, όχι μόνον των νέων αλλά και των παλαιών κρατών μελών, να εφαρμόσουμε μια περιφερειακή πολιτική που θα συνεχίσει να επιτυγχάνει αποτελέσματα εξισορρόπησης και ανάπτυξης και έτσι να διασφαλίσουμε επίσης τη συνοχή της ΕΕ στο μέλλον.