Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τετάρτη 9 Μαΐου 2007 - Βρυξέλλες

12. Σύνοδος Κορυφής ΕΕ/Ρωσίας (συζήτηση)

  Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τις δηλώσεις του Συμβουλίου και της Επιτροπής σχετικά με τη Σύνοδο Κορυφής ΕΕ/Ρωσίας.

  Günter Gloser, Προεδρεύων του Συμβουλίου. (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Αντιπρόεδρε της Επιτροπής, κυρίες και κύριοι, πριν ασχοληθώ με το καθαυτό θέμα μας θα ήθελα να αναφερθώ σύντομα στην προηγούμενη συζήτηση. Η Προεδρία του Συμβουλίου και, ως εκ τούτου, η Ευρωπαϊκή Ένωση αντέδρασαν έγκαιρα ενόψει της κρίσης –κυρίως επειδή έθιγε την κυριαρχία ενός κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης– ενώ ταυτόχρονα επέδειξαν και αλληλεγγύη και συνεισέφεραν στην αποκλιμάκωση – όπως υπογράμμισε η κ. Zimmer. Αυτό, φυσικά, θα εξακολουθήσει να αποτελεί καθήκον μας.

Σήμερα εορτάζουμε την 9η Μαΐου, την Ημέρα της Ευρώπης, που συμβολίζει την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Μετά από την πρόταση του Robert Schuman για την ίδρυση μιας Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα, η Ευρώπη διήνυσε έναν μακρύ, δύσκολο αλλά, κατά τη γνώμη μου, επιτυχημένο δρόμο μέχρι να φθάσει στη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση με τα 27 κράτη μέλη της. Σήμερα, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επιτύχει έναν βαθμό σταθερότητας και ευημερίας για τον οποίο μας ζηλεύει ολόκληρος ο κόσμος. Χωρίς πολιτική διορατικότητα και υπομονετική προσέγγιση της στρατηγικής δεν θα ήταν εφικτή αυτή η ιστορική επιτυχία.

Επίσης, αυτά χρειάζονται και τα δύο όταν πρόκειται για τη διαμόρφωση των σχέσεων μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ρωσίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση βλέπει δικαιολογημένα τη Ρωσία ως εταίρο και γείτονα με τον οποίο τη συνδέει στρατηγική συνεργασία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει με σχεδόν καμία άλλη χώρα τόσο ευρείες και βαθιές σχέσεις όσο με τη Ρωσία. Αποτελεί θεμελιώδη γνώση που συνάγεται από την ευρωπαϊκή ιστορία το γεγονός ότι η σταθερότητα και η ευημερία στην Ευρώπη μπορούν να εξασφαλιστούν μακροπρόθεσμα μόνο μαζί με τη Ρωσία. Και τις μεγάλες παγκόσμιες προκλήσεις μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε τελικά μόνο μαζί: την καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας, αλλά και την αποτροπή της διάδοσης όπλων μαζικής καταστροφής ή τον κίνδυνο παγκόσμιας αλλαγής του κλίματος. Στις διεθνείς κρίσεις –είτε πρόκειται για το Κοσσυφοπέδιο, είτε για το Ιράν, είτε για τη Μέση Ανατολή– η στενή συνεργασία μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ρωσίας είναι απολύτως απαραίτητη αν θέλουμε να έχουμε επιτυχία.

Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, τα κοινά μας συμφέροντα, αλλά και οι αμοιβαίες εξαρτήσεις μας είναι πολύ σημαντικότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Αυτό ισχύει για παράδειγμα για τον τομέα της ενέργειας. Εδώ συχνά ξεχνάμε ότι η Ρωσία εξαρτάται ως προς τις εξαγωγές της κατά 80% από την ΕΕ ως καταναλωτή. Η Ρωσία χρειάζεται τη συνεργασία με την ΕΕ για να επιτύχει τον επειγόντως απαραίτητο εκσυγχρονισμό της οικονομίας της. Αλλά και η ίδια η ΕΕ έχει τεράστιο συμφέρον να συνάψει στενότερους δεσμούς με τη Ρωσία. Αντίστροφα, η ΕΕ είναι ο ιδανικός εταίρος για τη Ρωσία, όπως έχει επαναλάβει πολλές φορές δικαιολογημένα ο πρόεδρος Πούτιν. Φυσικά, ως Ευρωπαϊκή Ένωση εννοεί και τα 27 κράτη μέλη.

Η πολιτική των «τεσσάρων χώρων» που συμφωνήθηκε με τη Ρωσία αποτελεί τη βάση για αυτήν τη συνεργασία, που βασίζεται στη διασύνδεση. Γι’ αυτό, η γερμανική Προεδρία της ΕΕ θέλει να χρησιμοποιήσει τη Σύνοδο Κορυφής ΕΕ/Ρωσίας που θα γίνει στις 18 Μαΐου στη Σαμάρα για να σταθεροποιήσει και να επεκτείνει ακόμα περισσότερο την εταιρική σχέση με τη Ρωσία. Σε αυτό το πλαίσιο δεν θέλουμε να περιοριστούμε σε μια απλή ανταλλαγή απόψεων, αλλά αντίθετα θέλουμε να δοθούν από αυτήν τη σύνοδο κορυφής θετικά μηνύματα για ενίσχυση της εταιρικής σχέσης και συνεργασίας με τη Ρωσία, και αυτό θα συνεχίσουμε να επιδιώκουμε. Ξέρουμε ότι πρέπει να αρχίσουμε, το αργότερο στη σύνοδο κορυφής, τις διαπραγματεύσεις για τη διάδοχη συμφωνία της υφιστάμενης συμφωνίας εταιρικής σχέσης και συνεργασίας.

Η γερμανική Προεδρία του Συμβουλίου συνεχίζει να καταβάλλει μαζί με την Επιτροπή τις μέγιστες δυνατές προσπάθειες για τη λύση του ανοιχτού ζητήματος της απαγόρευσης εισαγωγής πολωνικών γεωργικών προϊόντων εκ μέρους της Ρωσίας. Μετά από τις πολυάριθμες συνομιλίες μεταξύ Επιτροπής, Πολωνίας και Ρωσίας είναι πια καιρός να ορίσει η Ρωσία ημερομηνία για την άρση της απαγόρευσης εισαγωγών. Η έναρξη διαπραγματεύσεων για μια νέα, στρατηγική συμφωνία θα ήταν ένα σημαντικό πολιτικό μήνυμα ότι και οι δύο πλευρές συνεχίζουν να εργάζονται για την περαιτέρω ανάπτυξη της εταιρικής τους σχέσης και δεν πρέπει τελικά να επιτρέψουμε να απογοητευθούν εξαιτίας ενός τεχνικού ζητήματος.

Είναι προς το κοινό μας συμφέρον να βάλουμε σε νέα βάση τις σχέσεις ΕΕ/Ρωσίας και να διατυπώσουμε νέες κοινές προοπτικές. Αυτό ισχύει, για παράδειγμα, για την ανάπτυξη μιας ενεργειακής εταιρικής σχέσης μεταξύ ΕΕ και Ρωσίας που θα στηρίζεται σε αξιόπιστους κανόνες και όρους πλαίσιο. Ο πρόεδρος Πούτιν διαβεβαίωσε τον περασμένο Οκτώβριο στο Lahti ότι οι αρχές αυτές θα ενσωματωθούν στη νέα συμφωνία. Η Σύνοδος Κορυφής ΕΕ/Ρωσίας μας προσφέρει από νωρίς μια ευπρόσδεκτη ευκαιρία για να συζητήσουμε με τη ρωσική κυβέρνηση για το πώς μπορούμε να αποφύγουμε μελλοντικά τα σημεία τριβής στον τομέα των ενεργειακών σχέσεων και να προλάβουμε τις διακοπές του ενεργειακού εφοδιασμού. Σημαντική προϋπόθεση για αυτό θα ήταν η καθιέρωση ενός συστήματος έγκαιρης προειδοποίησης.

Η ενεργειακή πολιτική είναι στενά συνδεδεμένη με την πολιτική για το κλίμα, και γι’ αυτό η αλλαγή του κλίματος και η ασφάλεια είναι θέματα με τα οποία θα πρέπει να ασχοληθεί η σύνοδος κορυφής. Όπως γνωρίζετε, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι διατεθειμένη να μειώσει κατά 30% τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου μέχρι το 2020 εάν αναλάβουν παρόμοιες υποχρεώσεις και άλλα βιομηχανικά κράτη. Ως εκ τούτου, θα ήταν μεγάλη επιτυχία να κερδίσουμε τη συμπαράσταση της Ρωσίας για αυτήν την υπόθεση.

Η εταιρική σχέση ΕΕ/Ρωσίας, όμως, πηγαίνει μακρύτερα από τα ενεργειακά και οικονομικά θέματα. Η παιδεία, η έρευνα και ο πολιτισμός έχουν ένα μεγάλο δυναμικό που δεν έχει ακόμα εξαντληθεί σε καμία περίπτωση όσον αφορά την εντατικοποίηση των σχέσεων ΕΕ/Ρωσίας. Ειδικά σε τέτοιους τομείς του μέλλοντος, και οι δύο πλευρές μπορούν να κερδίσουν αν υπάρξει μεγαλύτερη διασύνδεση και δικτύωση. Εδώ προσφέρεται στην ΕΕ μια ιδιαίτερη ευκαιρία να καθοδηγήσει τον μετασχηματισμό της Ρωσίας βοηθώντας την να υιοθετήσει ευρωπαϊκές αξίες. Γι’ αυτό, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τη σύνοδο κορυφής προκειμένου να προωθήσουμε μια στενότερη συνεργασία σε αυτούς τους τομείς, για παράδειγμα με την ενίσχυση των ακαδημαϊκών ανταλλαγών και τη συνεργασία στον τομέα της έρευνας.

Η ενίσχυση της ασφάλειας στην Ευρώπη απαιτεί στενή και γεμάτη εμπιστοσύνη συνεργασία μεταξύ ΕΕ και Ρωσίας. Γνωρίζουμε ότι η συζήτηση με τη Ρωσία για το θέμα αυτό τον τελευταίο καιρό δεν ήταν πάντα εύκολη. Ακούσαμε με ανησυχία τις δηλώσεις της Ρωσίας για μορατόριουμ της συνθήκης ΔΑΣΕ. Τόσο εδώ όσο και στη συζήτηση για την αντιπυραυλική άμυνα, πρέπει να γίνουν τα πάντα για να αποφευχθεί μια νέα κλιμάκωση της δυσπιστίας, γιατί μόνο με την αμοιβαία εμπιστοσύνη και την έμπρακτη συνεργασία θα καταφέρουμε να εδραιώσουμε μόνιμα την ασφάλεια στην Ευρώπη.

Γι’ αυτό, θα συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας να πείσουμε τη Ρωσία να υποστηρίξει μια λύση για το μελλοντικό καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου βάσει του σχεδίου Ahtisaari. Αυτή θα ήταν μια σημαντική συμβολή της Ρωσίας στην ευρωπαϊκή ασφάλεια. Επίσης, η εποικοδομητική συνεργασία της Ρωσίας είναι καθοριστική και για τις προόδους των επονομαζομένων «παγωμένων διενέξεων» στη Μολδαβία και στον νότιο Καύκασο.

Στην πραγματική εταιρική σχέση συμπεριλαμβάνεται και ο διάλογος για επίμαχα ζητήματα. Γι’ αυτό, θα ήθελα να υπογραμμίσω εδώ ότι στη Σαμάρα θα συζητήσουμε και για την εσωτερική ανάπτυξη της Ρωσίας, που ειδικά τον τελευταίο καιρό δημιούργησε κρίσιμα ερωτήματα και προξένησε ανησυχίες. Αυτό ισχύει ιδίως για την κατάσταση των μέσων ενημέρωσης και της κοινωνίας των πολιτών. Η σκληρή αντιμετώπιση των διαδηλωτών στη Μόσχα, στην Αγία Πετρούπολη και στο Nizhni Novgorod εκ μέρους της αστυνομίας είναι ένα μόνο παράδειγμα μιας εξέλιξης που πολλοί θεωρούν γενικά προβληματική και που δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή με τη σημερινή μορφή της.

Στις 3 Μαΐου πραγματοποιήθηκαν στο Βερολίνο οι πέμπτες διαβουλεύσεις ΕΕ/Ρωσίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η ΕΕ εξέφρασε τις ανησυχίες της ιδίως αναφορικά με το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης γνώμης και το δικαίωμα του συνέρχεσθαι, ειδικά πριν από τις βουλευτικές και προεδρικές εκλογές στη Ρωσία, καθώς και σχετικά με την κατάσταση των ρωσικών ΜΚΟ και της κοινωνίας των πολιτών μετά από την έναρξη ισχύος του νόμου για τις δραστηριότητες των ΜΚΟ και του νόμου για τον εξτρεμισμό. Φυσικά, ασχολούμαστε και με συγκεκριμένες περιπτώσεις παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και με την κατάσταση στην Τσετσενία, καθώς και με τον αγώνα εναντίον των βασανιστηρίων και της κακομεταχείρισης. Και εδώ ισχύει ότι δεν κάνουμε κριτική ως αυτοσκοπό, αλλά επειδή μας ενδιαφέρει πολύ η εξέλιξη της Ρωσίας, που θέλουμε να την δούμε να ανθεί.

Η ΕΕ ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την ύπαρξη μιας σταθερής και δυνατής Ρωσίας που θα προσανατολίζει την ανάπτυξη της σε ευρωπαϊκές αξίες χωρίς να απαρνείται τις παραδόσεις της. Σε αυτό συγκαταλέγεται και η θετική σχέση της Ρωσίας με τους γείτονές της, που δεν θα χαρακτηρίζεται από πίεση, αλλά από ανοιχτό διάλογο και καλή συνεργασία. Σε αυτό το πλαίσιο, εργαστήκαμε ως Προεδρία του Συμβουλίου για μια επιτυχή αποκλιμάκωση, που δεν θα ωφελήσει μόνο εμάς, αλλά θα είναι και προς το συμφέρον των ρώσων εταίρων μας. Έτσι, με τη δική μας διαμεσολάβηση κατέστη δυνατόν να σταματήσουν οι απαράδεκτες συνθήκες που αφορούσαν την πρεσβεία της Εσθονίας στη Μόσχα. Θα συνεχίσουμε τον διάλογο με τη Ρωσία, ο οποίος δεν είναι πάντα απλός, ιδίως όσον αφορά τους γείτονές της στη Βαλτική.

Ο εκσυγχρονισμός της Ρωσίας θα έχει τελικά επιτυχία μόνον εάν ενισχυθούν και εκείνες οι αρχές της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου στις οποίες δήλωσαν από κοινού πίστη η ΕΕ και η Ρωσία στον ΟΗΕ, στο Συμβούλιο της Ευρώπης και στον ΟΑΣΕ. Η εμπειρία της Ευρώπης είναι πως προϋπόθεση για τη χρηστή διακυβέρνηση είναι το κράτος δικαίου και μια ζωντανή κοινωνία των πολιτών με κριτικό πνεύμα, και έτσι η μελλοντική ανάπτυξη ολόκληρης της Ευρώπης εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από την επιτυχία της ανάπτυξης μιας γενικευμένης στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ ΕΕ και Ρωσίας.

Πρόκειται για ένα ιστορικό σχέδιο που απαιτεί στρατηγική υπομονή και ρεαλισμό και από τις δύο πλευρές. Στον ρεαλισμό συγκαταλέγεται η κατανόηση του τι είναι εφικτό και η προσπάθεια για τη βαθμιαία κατάκτηση επιτυχιών, που δεν θα είναι απρόσκοπτη ούτε σε αυτόν ούτε σε άλλους τομείς. Παρόλα αυτά, ούτε η ΕΕ ούτε η Ρωσία έχουν κάποια ρεαλιστική εναλλακτική λύση για αυτόν τον δρόμο της εταιρικής σχέσης και συνεργασίας και, συνεπώς, είναι κοινή ευρωπαϊκή μας ευθύνη να τον ακολουθήσουμε.

(Χειροκροτήματα)

  Günter Verheugen, Αντιπρόεδρος της Επιτροπής. (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, κυρίες και κύριοι, ενόψει της μη ικανοποιητικής κατάστασης των σχέσεων ΕΕ/Ρωσίας, η Επιτροπή θεωρεί απαραίτητο να κάνει στη συζήτηση αυτή μερικές παρατηρήσεις για θέματα αρχής.

Πρώτον, η Ρωσία είναι ο πρώτος τη τάξει στρατηγικός μας εταίρος στην Ευρώπη. Δεύτερον, έχουμε κάθε συμφέρον να είναι η Ρωσία ένας σταθερός και αξιόπιστος εταίρος μας, και θέλουμε και εμείς να είμαστε ένας τέτοιος εταίρος για τη Ρωσία. Τρίτον, είμαστε πεπεισμένοι ότι η εταιρική μας σχέση μπορεί να αναπτυχθεί καλύτερα αν βασίζεται στην ξεκάθαρη ομολογία πίστης και των δύο πλευρών στη δημοκρατία, το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και στη σταθερή προσπάθεια υλοποίησής τους. Τέταρτον, οι σχέσεις μας με γείτονες χώρες και άλλους λαούς εκτός Ευρώπης δεν είναι κενές αξιών, αλλά αντίθετα, βασίζονται στις αξίες που έχουμε συμφωνήσει και συστηματοποιήσει. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Ευρώπη έχει γίνει ήπειρος της ελπίδας για τόσους πολλούς ανθρώπους που ζουν έξω από τα δικά μας σύνορα, και θέλουμε αυτό να εξακολουθήσει να ισχύει.

Η σύνοδος κορυφής διεξάγεται σε μια κρίσιμη στιγμή, γιατί ενόψει των επικειμένων βουλευτικών και προεδρικών εκλογών, η προσοχή της Μόσχας είναι στραμμένη στην απρόσκοπτη αλλαγή σκυτάλης στην εξουσία, και γι’ αυτό οι σχέσεις με τη Δύση γενικότερα, αλλά και οι σχέσεις με την ΕΕ, διέρχονται μια δύσκολη φάση.

Οι απόψεις μας διαφέρουν σε πολλά σημεία της σημερινής ημερήσιας διάταξης, όπως για παράδειγμα το θέμα του μέλλοντος του Κοσσυφοπεδίου, το θέμα της αντιπυραυλικής άμυνας και των συμβατικών ενόπλων δυνάμεων στην Ευρώπη, που όλα βρίσκονται ψηλά στην ημερήσια διάταξη. Φυσικά, τίθεται επίσης επανειλημμένα το θέμα της ασφάλειας του ενεργειακού εφοδιασμού όλων των κρατών μελών της ΕΕ.

Μέσα σε αυτήν την κατάσταση είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της ΕΕ στις σχέσεις της με τη Ρωσία. Δεν είμαστε μόνο γείτονες με μακρά κοινή ιστορία, αλλά έχουμε και αμοιβαία εξάρτηση σε πολλούς τομείς. Είμαστε μακράν η μεγαλύτερη αγορά για τις ρωσικές εξαγωγές και η Ρωσία είναι ο σημαντικότερος προμηθευτής ενέργειας για εμάς. Κανένα σημαντικό θέμα εξωτερικής πολιτικής δεν μπορεί να λυθεί στην Ευρώπη χωρίς την κοινή μας συναίνεση. Για τον σκοπό αυτόν, χρειαζόμαστε τον διαρκή και εποικοδομητικό διάλογο, στο πλαίσιο του οποίου έχουμε τη δυνατότητα να εκπροσωπούμε με αποφασιστικότητα τα συμφέροντα και τις αξίες μας, πρέπει όμως ταυτόχρονα και να εργαστούμε για να επιτύχουμε συμφωνία.

Στη σύνοδο κορυφής θα εξακολουθήσουμε να επιδιώκουμε τη δρομολόγηση διαπραγματεύσεων για μια νέα συμφωνία ΕΕ/Ρωσίας, που θα αντικαταστήσει την υφιστάμενη συμφωνία εταιρικής σχέσης και συνεργασίας. Και οι δύο πλευρές πρέπει να έχουν μεγάλο κοινό συμφέρον ως προς τη συμφωνία αυτή, που μπορεί και πρέπει να ανεβάσει τις σχέσεις μας σε ένα νέο, υψηλότερο επίπεδο και να καταστήσει δυνατή την πλήρη ανάπτυξή τους.

Η Επιτροπή κατέβαλε εντατικές προσπάθειες προκειμένου να επιτύχει την άρση της ρωσικής απαγόρευσης εισαγωγών κρέατος και οπωροκηπευτικών από την Πολωνία. Σχετικά με αυτό θα ήθελα να πω ότι θέση της Επιτροπής είναι πως η ρωσική απαγόρευση εισαγωγών είναι δυσανάλογη και αδικαιολόγητη. Γι’ αυτό, περιμένουμε τώρα από τη Ρωσία ένα σαφές και θετικό μήνυμα, δηλαδή έναν σαφή χρονικό ορίζοντα για την πλήρη άρση αυτών των μέτρων, ακόμη και αν χρειαστούν αρκετά βήματα για αυτό.

Η σύνοδος κορυφής δεν θα είναι το τέλος, αλλά μέρος μιας μακράς εξέλιξης και θα συνεχίσουμε να επιδιώκουμε προόδους στην υλοποίηση των κοινών χώρων που είχαμε συναποφασίσει εδώ και χρόνια. Στη σύνοδο κορυφής θα έχουμε και την ευκαιρία να εκφράσουμε την ανησυχία μας για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου στη Ρωσία. Ο περιορισμός της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης και οι επιθέσεις κατά δημοσιογράφων, ο περιορισμός της ελευθερίας δράσης των ΜΚΟ και των πολιτικών της αντιπολίτευσης, καθώς και η κατάσταση στην Τσετσενία και τον βόρειο Καύκασο συζητήθηκαν διεξοδικά την περασμένη εβδομάδα στο πλαίσιο των διαβουλεύσεων ΕΕ/Ρωσίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η πρόσκληση παρατηρητών του ΟΑΣΕ εκ μέρους της Ρωσίας για τις εκλογές.

Η ελεύθερη έκφραση γνώμης, η ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και του συνέρχεσθαι είναι ακρογωνιαίοι λίθοι της δημοκρατίας, και μάλιστα μιας δημοκρατίας χωρίς περαιτέρω ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, και περιμένουμε από τη Ρωσία να εγγυηθεί αυτές τις ελευθερίες ως μέλος της οικογένειας των δημοκρατικών εθνών.

Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να πω και κάτι για τη συζήτηση που έγινε εδώ προ ολίγου για την κρίση στις σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Εσθονίας. Πολλοί ομιλητές περιέγραψαν τι συνέβη και δεν χρειάζεται να το επαναλάβω. Σε κάθε κρίση ή αντιπαράθεσή της με τη Ρωσία, η Εσθονία μπορεί να υπολογίζει στην αλληλεγγύη των εταίρων της στην ΕΕ και στην αλληλεγγύη των κοινοτικών θεσμικών οργάνων –άλλωστε πιστεύω πως το αποδείξαμε αυτό. Πρέπει να διατηρήσουμε αυτήν την αλληλεγγύη εάν σημειωθούν περαιτέρω αναμίξεις στις εσωτερικές υποθέσεις της Εσθονίας, είτε με επιθέσεις στον κυβερνοχώρο είτε με την έκκληση για παραίτηση του πρωθυπουργού της Εσθονίας από αντιπροσωπείες της Δούμας.

Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε ποτέ πια να προσπαθήσει κάποιος να δημιουργήσει διχόνοια μεταξύ της ΕΕ και ενός από τα κράτη μέλη της. Η κρίση δείχνει ότι οι ευρωπαϊκοί πόλεμοι του παρελθόντος εξακολουθούν να ρίχνουν τη σκιά τους επάνω μας. Όλοι οι λαοί της Ευρώπης έχουν τις ιστορικές τους εμπειρίες και έχουν και τον δικό τους τρόπο να τις αντιμετωπίζουν. Το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι να γίνεται αυτό πάντα με σεβασμό για τις εμπειρίες των άλλων. Όπου υπάρχουν διαφορές αντιλήψεων, το μόνο που βοηθάει πραγματικά είναι ο διάλογος και τίποτα άλλο.

Η σύνοδος κορυφής είναι μια ευκαιρία για να δοθεί περαιτέρω ώθηση στη διαδικασία της προσχώρησης της Ρωσίας στον ΠΟΕ. Η ΕΕ είναι από τους πρώτους υπερασπιστές αυτού του στόχου που είναι σαφώς προς το συμφέρον και των δύο πλευρών. Στον ενεργειακό τομέα επιδιώκουμε να επιτύχουμε στη σύνοδο κορυφής συμφωνία για τη δημιουργία ενός μηχανισμού έγκαιρης προειδοποίησης και διαβούλευσης με τον οποίο θα εξασφαλιστεί ότι θα ανταλλάσσονται αρκετά έγκαιρα πληροφορίες για τον κίνδυνο ενδεχόμενης διακοπής του ενεργειακού εφοδιασμού, προκειμένου να αποφεύγονται οι κρίσεις ως προς τον εφοδιασμό. Εδώ πρέπει να συμπεριλάβουμε, εάν είναι απαραίτητο, και τις χώρες διέλευσης.

Στη σύνοδο κορυφής θα πρέπει επίσης να συμφωνηθεί ότι θα δοθεί προτεραιότητα στην αντιμετώπιση της αλλαγής του κλίματος. Είναι σημαντικό να εγκρίνει και να εκτελέσει η Ρωσία το συντομότερο δυνατόν κοινά έργα εφαρμογής με επενδυτές από την ΕΕ στο πλαίσιο του Πρωτοκόλλου του Κυότο. Ακόμα, θέλουμε να επιτύχουμε να συνεργαστούμε στη διάσκεψη του Μπαλί τον Δεκέμβριο για να επιτύχουμε την έναρξη διεθνών διαπραγματεύσεων για μια ευρεία συμφωνία σχετικά με το κλίμα για το διάστημα μετά από το 2012. Είναι προς το κοινό μας συμφέρον να συμπεριληφθούν σε αυτήν τη σημαντική διαπραγματευτική διαδικασία χώρες με μεγάλες εκπομπές ρύπων όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Ινδία, προκειμένου να καταστεί δυνατή η αντιμετώπιση της παγκόσμιας πρόκλησης.

Η Ρωσία είναι σημαντικός εταίρος στην επίλυση δύσκολων ζητημάτων της εξωτερικής πολιτικής. Στη σύνοδο κορυφής, οι συζητήσεις για διεθνή θέματα προφανώς θα περιστραφούν γύρω από τα θέματα του Κοσσυφοπεδίου, του Ιράν και της Μέσης Ανατολής. Εδώ πρέπει και οι δύο πλευρές να συνεισφέρουν εποικοδομητικά στα διάφορα πολυμερή φόρα προκειμένου να βρεθούν βιώσιμες λύσεις.

Όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις μας με τη Ρωσία ως γείτονα χώρα, θέλουμε να καταστήσουμε σαφές ότι η Δημοκρατία της Μολδαβίας και η Γεωργία είναι γείτονες της ΕΕ. Μας ενδιαφέρει περισσότερο παρά ποτέ να βρεθούν λύσεις για τις επονομαζόμενες «παγωμένες διενέξεις» και πρέπει να χρησιμοποιηθεί το διεθνές πλαίσιο, με τη συνεργασία τόσο της Ρωσίας όσο και της ΕΕ και πολλών από τα κράτη μέλη της. Ιδιαίτερη ελπίδα μας είναι ότι θα σημειωθούν πρόοδοι στις περιπτώσεις της Υπερδνειστερίας και του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Επιτρέψτε μου να υπογραμμίσω και πάλι ότι η Επιτροπή εξακολουθεί να επιδιώκει μια πολιτική εποικοδομητικής συνεργασίας με τη Ρωσία, που είναι στρατηγικός εταίρος και γείτονάς μας. Η πολιτική αυτή πρέπει να είναι θεμελιωμένη σε κοινά συμφέροντα και αξίες. Πιστεύουμε ότι είναι προς το καλώς εννοούμενο συμφέρον της Ρωσίας να συνεργαστεί σε αυτήν τη βάση τόσο με την ΕΕ όσο και με τα κράτη μέλη της.

  Joseph Daul, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Gloser, κύριε Verheugen, κυρίες και κύριοι, μπορούμε να είμαστε σταθεροί όσον αφορά τις αξίες και τις αρχές μας και ταυτόχρονα να συνεργαζόμαστε στενά σε καίρια θέματα, όπως η ενέργεια, η αλλαγή του κλίματος, η ένταξη στον ΠΟΕ, η πολιτική θεωρήσεων και η συνεργασία στην κοινή γειτονιά μας; Η απάντηση στην ερώτηση αυτή δεν πρέπει να διαφοροποιείται ανάλογα με τον εταίρο για τον οποίο μιλάμε όταν αναφερόμαστε στις σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης με αυτόν. Ναι, στις σχέσεις της με τη Ρωσία, η Ευρώπη πρέπει να υιοθετήσει μια ανοικτή στάση, επικεντρωμένη στον διάλογο, αλλά πρέπει επίσης να μοιραστεί τις ανησυχίες της –που συχνά είναι σοβαρές– στο θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και, ιδιαίτερα, στο θέμα της ελευθερίας της έκφρασης και της μεταχείρισης των μειονοτήτων.

Σήμερα, 9 Μαΐου, γιορτάζουμε την επέτειο της δήλωσης Schuman. Τι νόημα έχουν άραγε αυτοί οι εορτασμοί αν η Ευρώπη, στην ενοποιημένη της μορφή, δεν είναι σε θέση να υποστηρίξει τα ανθρωπιστικά δικαιώματά της; Στις σχέσεις μας με έναν στρατηγικό εταίρο όπως η Ρωσία, οι τελευταίες εξελίξεις στη χώρα αυτή συνιστούν πηγή σοβαρής ανησυχίας. Συνεπώς, η Ομάδα μου θεωρεί ότι η στάση της Μόσχας μετά την απομάκρυνση από τις αρχές της Εσθονίας ενός σοβιετικού μνημείου, είναι εντελώς απαράδεκτη. Η πράξη αυτή, από την πλευρά της Ρωσίας, συνιστά αληθινή παραβίαση της κυριαρχίας ενός κράτους μέλους της ΕΕ, και απαιτεί από εμάς μια πολύ σοβαρή αντίδραση. Αυτό κάναμε σήμερα. Η Ρωσία δεν πρέπει να νομίζει ότι, υιοθετώντας μια τέτοια στάση, θα καταφέρει να μας διχάσει: σήμερα, είμαστε όλοι Εσθονοί.

Επιπλέον, η Ομάδα μου καταδίκασε απερίφραστα την καταστολή των διαδηλώσεων στη Μόσχα. Καταδίκασε τη δολοφονία, στο τέλος του 2006, της δημοσιογράφου Anna Politkovskaya, τη δηλητηρίαση του Alexander Litvinenko και τις επαναλαμβανόμενες προσβολές της ελευθερίας τη έκφρασης, καθώς και της ελευθερίας του Τύπου. Τέλος, οι σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Δημοκρατία της Τσετσενίας, οι δολοφονίες, οι βίαιες εξαφανίσεις, τα βασανιστήρια, η σύλληψη ομήρων και οι αυθαίρετες κρατήσεις παραμένουν πραγματικότητες που η Ευρώπη δεν πρέπει να δεχθεί.

Κυρίες και κύριοι, σε όλα αυτά τα θέματα, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει καθήκον να μιλήσει ειλικρινά και να λάβει διευκρινίσεις και, κυρίως, να γίνει μάρτυρας μιας αλλαγής στις συμπεριφορές και τις πολιτικές. Αμοιβαίο καθήκον μας είναι να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για ισορροπημένες σχέσεις και να εργαστούμε προς την κατεύθυνση της διαμόρφωσης ενός σταθερού γεωπολιτικού περιβάλλοντος που θα είναι όσο το δυνατόν πιο αρμονικό. Ο κόσμος έχει αλλάξει. Δεν διανύουμε πλέον μια εποχή ψυχρού πολέμου, αλλά συνεργασίας και δημιουργίας συγκεκριμένων πολιτικών. Οι πολιτικές αυτές δεν μπορούν παρά να ωφελήσουν την ανάπτυξη, την απασχόληση και τη μακροπρόθεσμη σταθερότητα της ηπείρου μας.

Καλώ την Επιτροπή και το Συμβούλιο να αναπτύξουν κοινές πρωτοβουλίες με τη Ρωσία σε μια προσπάθεια να ενισχύουν την ασφάλεια σε επίπεδο γειτονιάς: συνδιαχείριση των κρίσεων στην Ουκρανία και τη Λευκορωσία και κοινές προσπάθειες για την επίλυση των συγκρούσεων στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, στη Μολδαβία και τη Γεωργία, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα την απόλυτη εδαφική ακεραιότητα των κρατών. Θα ήθελα επίσης να αρχίσουν εκ νέου το συντομότερο δυνατόν οι διαπραγματεύσεις για μια νέα συμφωνία πλαίσιο ΕΕ-Ρωσίας, στον βαθμό που η Ρωσία συμφωνήσει να συμπεριφερθεί σαν αληθινός εταίρος. Συγχαίρω τη γερμανική Προεδρία για τις εντατικές προσπάθειές της προς αυτήν την κατεύθυνση και καλώ τους ρώσους εταίρους μας να σταματήσουν να ασκούν οικονομικές πιέσεις στα κράτη μέλη μας.

Θα ήθελα να τονίσω τη σημασία της προσχώρησης της Ρωσίας στον ΠΟΕ στο εγγύς μέλλον. Η προσχώρηση αυτή θα στείλει ένα σημαντικό μήνυμα εμπιστοσύνης στους επενδυτές, θα τονώσει την ανάπτυξη στη Ρωσία και θα ενισχύσει επίσης το εμπόριό μας, ενώ θα αναγκάσει τη Ρωσία να συμμορφωθεί με τους κανόνες. Ωστόσο, η Ένωση θα μπορέσει να υποστηρίξει αυτήν την εξέλιξη μόνο αν διαπιστώσει μεγαλύτερη βελτίωση και ηρεμία στις σχέσεις. Ας μην χάσουμε αυτήν την ευκαιρία!

Θέλω επίσης να τονίσω ότι το στρατηγικό ζήτημα των συνομιλιών με τη Ρωσία σχετικά με την ενέργεια είναι πολύ σημαντικό. Θέλω να συγχαρώ τον Επίτροπο Piebalgs και τον ρώσο υπουργό Ενέργειας για τη συμφωνία που επιτεύχθηκε πρόσφατα όσον αφορά την εκ νέου διοργάνωση αυτών των συνομιλιών. Είναι καθήκον μας, αλλά και προς το κοινό συμφέρον μας, να εγγυηθούμε την ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού και της ζήτησης για ενέργεια σε ένα πλαίσιο αυξημένης ανεξαρτησίας. Η συνεργασία αυτή –το τονίζουμε αυτό το σημείο– πρέπει να βασίζεται στις αρχές που ορίζονται στον Ενεργειακό Χάρτη και, συγκεκριμένα, στο πρωτόκολλο για τη διαμετακόμιση που προσαρτάται σε αυτόν.

Υιοθετώντας αυτά τα πρακτικά μέτρα για να βοηθήσουμε τους λαούς της Ρωσίας και της Ευρώπης θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τις διαφορές μας. Μέσω του αληθινού διαλόγου θα καταφέρουμε να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης, οι θεμελιώδεις πτυχές της οποίας θα ενισχυθούν. Ελπίζω ότι εμείς θα τις ενισχύσουμε σε αμοιβαία βάση.

  Jan Marinus Wiersma, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, δεν είναι, κατά κάποιον τρόπο, συμβολικό το γεγονός ότι η ημέρα που συζητάμε τις σχέσεις μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ρωσίας είναι η 9η Μαΐου; Είναι η ημέρα κατά την οποία στοχαζόμαστε την ιστορία μας, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η ημέρα την οποία εορτάζουμε ως Ημέρα της Ευρώπης. Εφέτος, μπορούμε ειδικότερα να ανατρέξουμε στα 50 χρόνια ευρωπαϊκής συνεργασίας, ενώ η 9η Μαΐου είναι η ημέρα κατά την οποία η Ρωσία εορτάζει τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου – ενός πολέμου ο οποίος δίχασε την Ευρώπη, αλλά προσέφερε επίσης το κίνητρο για την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Ουσιαστικά, η 9η Μαΐου πρέπει να είναι η ημέρα κατά την οποία αναλογιζόμαστε τις κοινές εμπειρίες οι οποίες μας ενώνουν και οι οποίες μπορούν, επιπλέον, να χρησιμεύσουν ως βάση για το κοινό μας μέλλον.

Η κατάσταση δεν είναι, δυστυχώς, τόσο ελπιδοφόρα. Ενόψει της επικείμενης εξαμηνιαίας Συνόδου Κορυφής ΕΕ-Ρωσίας, η οποία θα διεξαχθεί στη Σαμάρα την επόμενη Παρασκευή, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι οι προοπτικές για εποικοδομητικό διάλογο –τον οποίο όλοι επιθυμούμε– δεν είναι ευοίωνες. Υπάρχουν, εντούτοις, αρκετά θέματα τα οποία μπορούμε να συζητήσουμε, ενώ παραμένουμε πεπεισμένοι –κάτι που υπογραμμίστηκε από τους προηγούμενους ομιλητές– ότι η στενή συνεργασία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ρωσίας είναι όντως η μόνη βιώσιμη επιλογή για το μέλλον, με δεδομένα τα κοινά συμφέροντα και στις δύο πλευρές της ηπείρου μας.

Υπάρχουν επίσης τομείς στους οποίους έχουμε ενώσει τις δυνάμεις μας τα τελευταία χρόνια, και τους οποίους θεωρούμε χρήσιμο να αναφέρουμε, όπως για παράδειγμα η σημασία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου στη Χάγη, οι πυρηνικές φιλοδοξίες του Ιράν και της Βόρειας Κορέας και οι τρόποι αντιμετώπισής τους, ή η συνεργασία σχετικά με το Πρωτόκολλο του Κυότο.

Όσον αφορά τις σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον επιχειρηματικό και τον οικονομικό τομέα, συχνά πληροφορούμαι ότι αναπτύσσονται ομαλά. Εντούτοις, η κατεύθυνση προς την οποία θα αναπτύξουμε περαιτέρω την εταιρική μας σχέση παραμένει σε ορισμένο βαθμό άδηλη.

Υπάρχουν σημαντικοί τομείς στους οποίους δεν έχουμε καταφέρει μέχρι στιγμής να σημειώσουμε πρόοδο. Πώς μπορούμε, λόγου χάρη, να εγγυηθούμε τις σαφείς και διαφανείς ενεργειακές σχέσεις τις οποίες επιδιώκουμε; Πώς μπορούν να ενταχθούν οι κοινές μας αξίες της δημοκρατίας και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη στρατηγική εταιρική σχέση ΕΕ-Ρωσίας; Όλα αυτά έχουν θεμελιώδη σημασία για εμάς και για την Ομάδα μου και δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο συμβιβασμού στο πλαίσιο του διαλόγου. Κατά τη γνώμη μας, εναπόκειται στην Ευρωπαϊκή Ένωση να καταστήσει σαφή τη θέση μας στη σύνοδο της Σαμάρας, ιδίως ενόψει των νέων διαπραγματεύσεων για τη μελλοντική σύναψη συμφωνίας εταιρικής σχέσης. Όπως πολλοί άλλοι, φοβούμαστε ότι η επικείμενη σύνοδος κορυφής θα προσφέρει λιγότερα αποτελέσματα από αυτά που αναμέναμε πριν από κάποιο διάστημα.

Μπορώ να αναφέρω πολλά ακόμη θέματα τα οποία περιλαμβάνονται επίσης στο κοινό ψήφισμα. Ένα στοιχείο που επιθυμώ να τονίσω, τουλάχιστον από την πλευρά της πολιτικής μου ομάδας, είναι ότι η εντεινόμενη πόλωση ενόψει των εκλογών για την ανάδειξη των μελών της Δούμας στα τέλη του τρέχοντος έτους μας γεμίζει με φόβο και ανησυχία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση επιβάλλεται να υπογραμμίσει ότι επιθυμούμε τη διενέργεια των εκλογών υπό συνθήκες ελευθερίας και δημοκρατίας, καθώς και ότι θα είναι απαράδεκτη η συνέχιση της καταστολής κατά των κομμάτων της αντιπολίτευσης η οποία ασκείται επί του παρόντος.

Δεν επιθυμώ να επαναλάβω τα όσα αναφέρθηκαν ήδη για το θέμα της Εσθονίας· άλλωστε, συμφωνώ πλήρως με όσα ανέφεραν επ’ αυτού οι προηγούμενοι ομιλητές. Ελπίζουμε ότι η στάση και η συμπεριφορά της Ρωσίας σε αυτήν την υπόθεση δεν αποτελεί σύμπτωμα μιας σοβαρότερης κατάστασης, ενώ πρέπει να καταστήσουμε απολύτως σαφές ότι θεωρούμε εντελώς απαράδεκτη τυχόν επανάληψή της.

Μέχρι το 1991, η Σαμάρα ήταν μια πόλη κλειστή, καθόσον μέρος της ήταν ενταγμένο σε μία από τις στρατηγικές ζώνες της Σοβιετικής Ένωσης. Ευελπιστούμε ότι δεν είναι ενδεικτική του τι μπορούμε να αναμένουμε από τη συνάντηση της επόμενης εβδομάδας. Φρονώ ότι και οι δύο εταίροι μπορούν να ωφεληθούν από την επανεξέταση των κοινών μας συμφερόντων, και αναφέρομαι κυρίως στην ΕΕ, χωρίς να παραβλέπουμε τις αξίες στις οποίες πρέπει να στηρίζεται η εταιρική μας σχέση, ήτοι στη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον σεβασμό των άλλων χωρών.

  Graham Watson, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, σαν σήμερα το 1945 η Ευρώπη εόρτασε τη ρωσική День Победы –την Ημέρα της Νίκης– και τη νίκη της ελευθερίας, του δικαίου και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας απέναντι στις δυνάμεις του ναζιστικού μίσους. Τότε, είχαμε αγωνιστεί μαζί για κοινούς στόχους. Τώρα, ένα σύμβολο αυτού του πολέμου που μας είχε φέρει τον ένα κοντά στον άλλον μας παγιδεύει σε μια αποσταθεροποιητική διαμάχη.

Γνωρίζω ότι η Επιτροπή συνιστά διάλογο για τον τερματισμό της αντιπαράθεσης μεταξύ του Ταλίν και της Μόσχας με αφορμή το ρωσικό πολεμικό μνημείο. Ωστόσο, «διάλογος δεν σημαίνει δύο μονολόγους», όπως είχε πει κάποτε ο Max Kampelman, πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στη ΔΑΣΕ.

Όταν ο εκφοβισμός κυριαρχεί αντί των διαπραγματεύσεων, δεν μπορούμε να συμπεριφερόμαστε σαν να μην συμβαίνει τίποτε στις σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη Ρωσία. Γι’ αυτό, η πολιτική μου ομάδα αποφάσισε σήμερα το πρωί να αποσύρει τη στήριξή της προς την πρόταση ψηφίσματος σχετικά με τη Σύνοδο Κορυφής ΕΕ-Ρωσίας. Το πρόβλημα δεν είναι αυτά που περιλαμβάνει, αλλά αυτά που παραλείπει. Οι Ρώσοι πρέπει να λάβουν το σαφές μήνυμα ότι δεν θα ανεχθούμε τη συνέχιση αυτής της κατάστασης.

(DE) Κύριε Gloser, κύριε Verheugen, μας προσφέρατε ωραία λόγια, που όμως είναι απλά λόγια και όχι πράξεις.

(Χειροκροτήματα)

(EN) Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να σας απευθύνω μια σαφή πρόταση: αναβάλετε τη σύνοδο κορυφής μέχρις ότου η Ρωσία δείξει ότι είναι διατεθειμένη να αναπτύξει με συνέπεια μια εποικοδομητική σχέση με την Ένωση και να καταδικάσει κάθε μορφή βίας κατά του προσωπικού και της ιδιοκτησίας της ΕΕ.

(Χειροκροτήματα)

Πρέπει να σταθούμε αλληλέγγυοι στο πλευρό της Εσθονίας. Πρέπει να σταθούμε αλληλέγγυοι στο πλευρό της Πολωνίας. Η δημοκρατική αλληλεγγύη είναι πιο σημαντική από διμερείς συμφωνίες για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο.

(Χειροκροτήματα)

Επιπλέον, δεν πρέπει να είμαστε οι πρώτοι που θα υπαναχωρήσουν, εάν επιθυμούμε σοβαρά τη διατήρηση της ρεαλιστικής συνεργασίας με την κυβέρνηση Πούτιν και την επίτευξη συμφωνίας σχετικά με το τελικό καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου.

Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλούν στους Φιλελεύθερους και Δημοκράτες οι επιδόσεις της Ρωσίας στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μόνον όταν η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και η ελευθερία έκφρασης πάψουν να αποτελούν απλά φραστικά σχήματα, μόνον όταν οι δημοσιογράφοι, τα κόμματα της αντιπολίτευσης και οι ΜΚΟ αποκτήσουν την ελευθερία να επιτελούν το έργο τους χωρίς τον φόβο αντιποίνων, τότε μόνο θα έχει αποδείξει η Ρωσία την προσήλωσή της στον στόχο της δημιουργίας ενός κοινού χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης, όπως προκύπτει από τη συμμετοχή της στο Συμβούλιο της Ευρώπης και όπως συμφώνησε με την υπογραφή της στη Σύνοδο Κορυφής της Αγίας Πετρούπολης.

Η σύλληψη και κράτηση αντιπολιτευτικών φωνών, είτε πρόκειται για τον Κασπάροφ είτε για τον Χοντορκόφσκι, δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση ένδειξη αλλαγής σελίδας. Οι εκλογές του Δεκεμβρίου για την εκλογή των μελών της Δούμας, και πολύ περισσότερο οι προεδρικές εκλογές το προσεχές έτος, θα αποτελέσουν λυδία λίθο σε αυτόν τον τομέα, όπως άλλωστε και η συμπεριφορά της Ρωσίας στην Τσετσενία, όπου τα βασανιστήρια και οι κρατήσεις σε μυστικές τοποθεσίες συνεχίζουν να προκαλούν ανησυχία.

Ο διάλογος προϋποθέτει την επίτευξη προόδου στον τομέα της ενεργειακής ασφάλειας, καθόσον το γεγονός ότι η Gazprom λειτουργεί περισσότερο με βάση πολιτικά κριτήρια παρά με κριτήριο το κέρδος σημαίνει ότι παραμένει ορατή η προοπτική εκ νέου χρησιμοποίησης εκβιαστικών τακτικών. Έχουμε χρέος απέναντι σε κράτη μέλη όπως η Λετονία και η Λιθουανία, τα οποία έπεσαν θύματα της ενεργειακής πολιτικής, να αντιδράσουμε με πιο πρακτικά μέτρα, παρά με φραστικές διακηρύξεις. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να επιμείνουμε στη σύνδεση των μελλοντικών συμφωνιών μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ρωσίας με τις αρχές της Συνθήκης για τον Ενεργειακό Χάρτη και της συμφωνίας του Κυότο προκειμένου να εξασφαλίσουμε ένα ασφαλέστερο και βιώσιμο μέλλον.

Πράγματι, υπάρχουν ορισμένες ενδείξεις προόδου στους τομείς της δικαιοσύνης και των εσωτερικών υποθέσεων, στους οποίους διαπραγματευόμαστε συνοριακές συμφωνίες με τις χώρες της Βαλτικής, τη δυνατότητα πραγματοποίησης ταξιδίων χωρίς θεώρηση και την επανεισδοχή παράνομων μεταναστών σύμφωνα με την κοινή μας στρατηγική.

Ωστόσο, οι καρποί του εποικοδομητικού διαλόγου είναι πολύ λίγοι και σπάνιοι. Η σημερινή «Ημέρα της Νίκης» πρέπει να μας υπενθυμίζει ότι, πριν από 60 μόλις χρόνια, η αλληλεξάρτηση μας βοήθησε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά κοινές προκλήσεις. Αυτό μπορεί να συμβεί και πάλι, αρκεί να έχουμε το θάρρος να αναλάβουμε δράση!

(Χειροκροτήματα)

  Hanna Foltyn-Kubicka, εξ ονόματος της Ομάδας UEN. – (PL) Κύριε Πρόεδρε, ως κυρίαρχο κράτος, η Εσθονία έχει κάθε δικαίωμα να αποφασίζει τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει η ίδια την ιστορία της. Έχει επίσης το δικαίωμα να μετακινήσει το μνημείο και τις στάχτες των σοβιετικών στρατιωτών σε ένα νεκροταφείο –όπου δικαιωματικά ανήκουν– επιδεικνύοντας συγχρόνως τον ενδεδειγμένο σεβασμό προς τους νεκρούς. Η υστερική αντίδραση της Ρωσίας απέναντι στην κυρίαρχη απόφαση της εσθονικής κυβέρνησης είναι προσεκτικά σχεδιασμένο τέχνασμα. Από τη μία πλευρά, το Κρεμλίνο θέλει να δει μέχρι ποιο σημείο μπορεί να ασκεί πίεση στην Ευρώπη, ενώ, από την άλλη πλευρά, προκαλεί συγκρούσεις όπως αυτές με την Πολωνία, τη Γεωργία ή την Ουκρανία. Στόχος είναι να δημιουργηθεί η εικόνα πολιορκημένου φρουρίου και, ως εκ τούτου, να συσπειρωθούν οι Ρώσοι γύρω από τον Πούτιν. Η επικείμενη σύνοδος κορυφής στη Σαμάρα θα αποτελέσει, συνεπώς, μια ευκαιρία να δοκιμαστεί ο βαθμός ενότητας της Ευρώπης. Το έχω αναφέρει επανειλημμένα από τούτο το βήμα, και το επαναλαμβάνω: η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να είναι ενωμένη, πρέπει να μιλά με μία φωνή, πρέπει να υπερασπίζεται με κάθε κόστος τα μέλη της, ενώ πρέπει επίσης να ανταποκρίνεται με δυναμισμό σε όλες τις προκλήσεις του κ. Πούτιν.

  Daniel Cohn-Bendit, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, πιστεύω ότι ο κ. Daul προσπάθησε να κάνει το σωστό, αλλά απλά δεν πέτυχε τον στόχο του. Πώς να διατηρήσει κανείς μια σχέση με μια πολιτική δύναμη σαν τη Ρωσία που βασικά βλέπει τις σχέσεις μόνο σαν μέσα για την επίτευξη κάποιου σκοπού; Η Ρωσία δεν είναι πλέον η Σοβιετική Ένωση, θέλει όμως να ασκήσει σε πολλούς τομείς την ίδια πολιτική με τη Σοβιετική Ένωση, συγκεκριμένα μια πολιτική ισχύος, όχι όμως στρατιωτικής αλλά οικονομικής ισχύος, και ένα από τα μέσα της είναι και ο ενεργειακός εφοδιασμός.

Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα πρέπει να έχουμε πολιτικές σχέσεις με τη Ρωσία, αλλά σημαίνει μόνο ότι δεν πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα διαφορετικά από ό,τι είναι. Οι πολιτικές σχέσεις με τη Ρωσία μέσω Επιτροπής και Συμβουλίου δεν είναι διάλογος. Διάλογος γίνεται όταν οι άνθρωποι μπορούν να μιλούν μεταξύ τους, να ταξιδεύουν, όταν υπάρχει ανταλλαγή μεταξύ των κοινωνιών των πολιτών. Οι πολιτικές δομές δεν διεξάγουν διάλογο αλλά πολιτικές διαπραγματεύσεις. Αυτά δεν πρέπει να τα συγχέουμε. Θεωρώ την προσέγγιση του κ. Watson σωστή. Υπάρχει κάποια δυνατότητα, ενόψει της σημερινής ρωσικής πολιτικής ισχύος που έχει ως μόνο γνώμονα τα συμφέροντα της Ρωσίας –και μάλιστα όχι της χώρας, αλλά της δομής της εξουσίας, του συστήματος Πούτιν και του οικονομικού συστήματος– να δείξουμε ως Ευρωπαϊκή Ένωση ότι δεν είναι αυτό το είδος της πολιτικής που θέλουμε;

Αυτό είναι δύσκολο. Δεν υποστηρίζω πως ξέρω τη λύση, όμως ένα είναι σίγουρο: το γεγονός ότι ένας πρώην καγκελάριος της Γερμανίας μπορεί να υποστηρίξει ότι η Ρωσία είναι μια άψογη δημοκρατία είναι ένα παράδειγμα της ανοησίας που αποδυναμώνει τόσο πολύ την πολιτική μας, γιατί δεν είμαστε σε θέση να δούμε τι είδους σύστημα κυβερνά τη Ρωσία. Πρέπει να έχουμε πολιτικές σχέσεις με τη Ρωσία ή τη Σαουδική Αραβία. Ασφαλώς κανένας λογικός πολιτικός δεν θα υποστήριζε πως η Σαουδική Αραβία είναι μια άψογη δημοκρατία γιατί εκεί κόβουν μόνο το ένα χέρι κάποιου που διαπράττει κάποιο παράπτωμα, ενώ σε άλλες ισλαμικές φονταμενταλιστικές χώρες του κόβουν και τα δύο.

Αυτό σημαίνει πως θα επιτύχουμε μια σωστή σχέση με τη Ρωσία μόνον εάν καταλήξουμε εδώ στο Σώμα σε μια σωστή εκτίμηση της Ρωσίας, της πολιτικής ισχύος της Ρωσίας και της απολυταρχικής πολιτικής του Πούτιν. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να αντιδράσουμε σωστά, και αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να διεξάγουμε διαπραγματεύσεις, αλλά σημαίνει πως εμείς και οι Ρώσοι δεν είμαστε φίλοι.

Εγώ δεν θέλω πολιτική φιλία με μια απολυταρχική και δικτατορική ηγεσία σαν αυτήν του Πούτιν. Μπορούμε και πρέπει να διατηρούμε πολιτικές σχέσεις με τη Ρωσία, όμως οι σχέσεις αυτές δεν μπορεί να είναι σχέσεις φιλίας στο πλαίσιο των οποίων θα λέμε: «Εντάξει, Πούτιν, μπορείς να συνεχίσεις να κάνεις τα ίδια πράγματα στον λαό σου». Εδώ πρέπει να πούμε «όχι»!

(Χειροκροτήματα)

  Esko Seppänen, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (FI) Κύριε Πρόεδρε, κατά κάποιον τρόπο μοιάζει σαν να προσπαθούμε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο, καθόσον ορισμένα κράτη μέλη της ΕΕ επιθυμούν να διατηρούμε ταυτοχρόνως καλές και κακές σχέσεις με τη Ρωσία. Οι καλές σχέσεις είναι απαραίτητες για την προμήθεια με φτηνό πετρέλαιο και φυσικό αέριο, οι κακές είναι χρήσιμες για την εσωτερική πολιτική.

Η πολιτική μας ομάδα επιθυμεί να διαπραγματευτεί η ΕΕ μια νέα συμφωνία εταιρικής σχέσης με τη Ρωσία. Δεδομένου ότι υπάρχουν 27 κράτη μέλη, αναπόφευκτα θα υπάρχουν και διαφορετικά συμφέροντα τα οποία πρέπει να ληφθούν υπόψη στις συνομιλίες. Είναι δύσκολο, ωστόσο, να κατανοήσουμε αυτόν τον εθνικισμό ο οποίος εμποδίζει την Κοινότητά μας, η οποία αποτελείται από μισό δισεκατομμύριο πολίτες, να διαχειρίζεται τις σχέσεις με έναν άμεσο γείτονα της ΕΕ κατά τρόπο οργανωμένο.

Ορισμένα κράτη μέλη δεν πρέπει να καταφέρονται με οργίλο τρόπο κατά της Ρωσίας, στηριζόμενα στην αλληλεγγύη των άλλων κρατών μελών, όταν συγχρόνως δεν επιτρέπουν σε άλλες χώρες να προάγουν τα κοινά συμφέροντά μας με τη Ρωσία. Η Ευρώπη δεν πρέπει να οδηγηθεί σε πόλωση, παρότι αυτή η διάθεση είναι διακριτή εντός του Σώματος. Για την Ομάδα μας, το κοινό ψήφισμα είναι αποδεκτό.

  Bastiaan Belder, εξ ονόματος της Ομάδας IND/DEM. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να αναφερθώ στην πρόσφατη πρωτοβουλία της Επιτροπής για την κατάρτιση ενός σχεδίου δράσης για τη Μαύρη Θάλασσα, το οποίο διαδραματίζει εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στις σχέσεις μας με τη Ρωσία. Στο επίκεντρο του εν λόγω σχεδίου βρίσκονται έντονοι και ήπιοι κίνδυνοι για την ασφάλεια, δεδομένου ότι η πρωτοβουλία της Επιτροπής για τη συνέργεια στη Μαύρη Θάλασσα σχετίζεται με τις υποβόσκουσες συγκρούσεις στην Υπερδνειστερία, τη Νότια Οσετία, την Αμπχαζία και το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, καθώς και με θέματα όπως η λαθρεμπορία όπλων και ναρκωτικών, η εμπορία ανθρώπων και η μετανάστευση, θέματα τα οποία είναι εξίσου σημαντικά. Αυτό σημαίνει ότι η πρωτοβουλία αυτή της Επιτροπής και του Συμβουλίου, η οποία θα αποτελέσει αντικείμενο περαιτέρω συζήτησης υπό τη γερμανική Προεδρία, είναι θετική.

Ωστόσο, η πρωτοβουλία της Επιτροπής μπορεί επίσης να ερμηνευθεί υπό το πρίσμα των ευρωπαϊκών προσπαθειών διαφοροποίησης του ενεργειακού εφοδιασμού και των αγωγών μεταφοράς ενέργειας. Αναφέρεται ότι η ρωσική κυβέρνηση δεν είναι καθόλου ενθουσιασμένη από το τρέχον σχέδιο δράσης για τη Μαύρη Θάλασσα το οποίο προτείνει η Επιτροπή. Παρεμπιπτόντως, το έγγραφο της γερμανικής Προεδρίας καταδεικνύει –και η Frankfurter Allgemeine Zeitung δημοσίευσε ένα ενδιαφέρον άρθρο σχετικά με αυτό ακριβώς το θέμα– ότι η συνεργασία της Μόσχας είναι απολύτως αναγκαία για την επιτυχία των σχεδίων της Ευρώπης. Εν ολίγοις, η Μόσχα δεν είναι καθόλου ενθουσιασμένη, όμως η συνεργασία της είναι απαραίτητη. Πώς σκοπεύουν να χειριστούν το Συμβούλιο και η Επιτροπή αυτό το γεωπολιτικό δίλημμα στη Σαμάρα;

  Jean-Marie Le Pen, εξ ονόματος της Ομάδας ITS. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, είναι αυτονόητο ότι τα δικαιώματα της Εσθονίας πρέπει να γίνουν σεβαστά. Τούτου λεχθέντος, η πιο δριμεία κριτική για τη σημερινή Ρωσία ασκείται συνήθως από εκείνους που ήταν άκρως υποχρεωτικοί απέναντι στη Σοβιετική Ένωση.

Επί δεκαετίες αρνούνταν, αφενός, τον κίνδυνο που αντιπροσώπευε ο σοβιετικός ιμπεριαλισμός για την ειρήνη και την ανεξαρτησία των εθνών μας και, αφετέρου, τον ολοκληρωτικό χαρακτήρα του κομμουνισμού. Οι κομμουνιστές, φυσικά, αλλά και πολλοί δυτικοευρωπαίοι ηγέτες, χαιρέτιζαν ως ευεργέτη της ανθρωπότητας τον ιδρυτή αυτού του τρομερού συστήματος: τον Λένιν. Ο κ. Ζισκάρ ντ’ Εστέν και ο κ. Σιράκ έφτασαν μέχρι του σημείου να εναποθέσουν ανθοδέσμη μπροστά στο μαυσωλείο του. Αντιθέτως, οι αντικομουνιστές που εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στους λαούς της Ευρώπης και της Ανατολής δαιμονοποιήθηκαν. Αυτή η υποχρεωτικότητα, και λυπάμαι που το λέω, δεν εξαφανίστηκε μαζί με την ΕΣΣΔ. Ένας μεγάλος αριθμός συναδέλφων μας, όπως ο κ. Cohn-Bendit, θα ήθελε, συνεπώς, να απαγορεύσει στους Πολωνούς να προβούν στην «απο-κομουνικοποίηση» της χώρας τους.

Σήμερα, η Ρωσία είναι ένα έθνος ελεύθερο και όχι λιγότερο δημοκρατικό από την Ευρώπη των Βρυξελλών, η οποία επιθυμεί να επιβάλει ένα συνταγματικό κείμενο που απορρίφθηκε το 2005 από τις Κάτω Χώρες και τη Γαλλία, από τους εκλογείς. Από την άλλη πλευρά, αντίθετα με τον λαό της Τουρκίας τον οποίο η ίδια Ευρώπη των Βρυξελλών θέλει να εντάξει στην Ένωση, οι Ρώσοι είναι ένα μεγάλο ευρωπαϊκό έθνος εκτεθειμένο στους ίδιους κινδύνους που απειλούν όλα τα έθνη της Ευρώπης: μετανάστευση και μείωση των ποσοστών γεννήσεων, ισλαμισμός και παγκοσμιοποίηση. Μπορούμε να φανούμε αντάξιοι αυτών των προκλήσεων, με την προϋπόθεση ότι θα δημιουργήσουμε μια διαφορετική Ευρώπη, τη μεγάλη Ευρώπη των εθνών, που θα στηρίζεται στην αρχή της εθνικής κυριαρχίας και θα εκτείνεται από τη Βρέστη ως το Βλαδιβοστόκ.

Πριν από 18 σχεδόν χρόνια, η καταστροφή του Σιδηρού Παραπετάσματος αποτελούσε το πρώτο στάδιο της επανένωσης της ηπείρου μας. Ένα άλλο χάσμα πρέπει να γεφυρωθεί: αυτό που, εδώ και πάνω από χίλια χρόνια, και στις δύο πλευρές της γραμμής του Θεοδοσίου, χωρίζει τους κληρονόμους του Αγίου Βενέδικτου στη Δύση από εκείνους του Αγίου Κυρίλλου στην Ανατολή.

  Gunnar Hökmark (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, ο καλύτερος τρόπος εορτασμού της 9ης Μαΐου θα είναι να καταστήσουμε απολύτως σαφές ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση στέκεται στο πλευρό όλων των μελών της όταν αυτά δέχονται απειλές και παρενοχλήσεις.

Αυτό πρέπει να αποτελεί κεντρικό θέμα των συζητήσεων για την προετοιμασία της επικείμενης συνόδου κορυφής. Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική, καθόσον η Εσθονία υπήρξε μία από τις χώρες που πρωτοστάτησαν στον μετασχηματισμό της παλαιάς Ευρώπης στη νέα, ειρηνική, δημοκρατική Ευρώπη. Της χρωστούμε όλοι ευγνωμοσύνη για αυτό. Το θέμα όμως δεν εξαντλείται εκεί, διότι η ελευθερία και η ανεξαρτησία της Εσθονίας αποτελεί σήμερα αναπόσπαστο τμήμα και της δικής μας ελευθερίας και ανεξαρτησίας. Εάν αυτή δεν είναι ανεξάρτητη, δεν μπορούμε ούτε εμείς να είμαστε ανεξάρτητοι. Αυτό πρέπει να αποτελέσει επίσης κεντρικό θέμα των συνομιλιών μας σχετικά με τις σχέσεις Ευρώπης-Ρωσίας.

Η επικείμενη σύνοδος κορυφής είναι σημαντική, όμως υπάρχουν τέσσερα στοιχεία τα οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να διασφαλίσει. Το πρώτο είναι να καταστεί σαφές ότι, όταν κάποιος δεν σέβεται την Εσθονία, δεν σέβεται την Ευρωπαϊκή Ένωση, κατά τρόπο που υποσκάπτει κάθε συμφωνία στην οποία μπορεί να καταλήξουμε. Οι θέσεις μας πρέπει να είναι σαφείς σε όλες τις συζητήσεις. Διαφορετικά, οι στόχοι τους οποίους μπορούμε να επιτύχουμε δεν θα έχουν την παραμικρή αξία.

Δεύτερον, δεν είναι δυνατόν να απειλεί κάποιος και να παρενοχλεί ένα από τα κράτη μέλη, ενώ συγχρόνως αναπτύσσει σχέσεις με τα υπόλοιπα. Δεν μπορούν να συναφθούν συμφωνίες για την ενέργεια, το εμπόριο και άλλους τομείς εάν δεν συμμετέχουν σε αυτές όλα τα κράτη μέλη με ίσα δικαιώματα και ίσες ευκαιρίες. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι η Ρωσία δεν θα θεωρήσει, και δεν θα έχει κανέναν λόγο να θεωρεί, ότι μπορεί να μας διχάζει κατ’ αυτόν τον τρόπο, προσφέροντας ενέργεια σε ένα κράτος, ενώ παρενοχλεί ένα άλλο.

Τρίτον, η συζήτηση σχετικά με τη Ρωσία και την Εσθονία δεν αφορά μόνο την Εσθονία. Αφορά τις πολιτικές εξελίξεις στη Ρωσία. Πρέπει να εξασφαλίσουμε την επίτευξη προόδου στη Ρωσία, προκειμένου να επιτευχθεί πρόοδος στις σχέσεις μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ρωσίας. Αν δεν υπερασπιστούμε την ανεξαρτησία μας, τότε θα χάσουμε όλοι μέρος αυτής της ανεξαρτησίας.

  Reino Paasilinna (PSE). – (FI) Κύριε Πρόεδρε, αντιλαμβάνομαι ότι η συζήτηση για την Εσθονία πρόκειται να διεξαχθεί την επόμενη περίοδο συνόδου στο Στρασβούργο. Θέλω, συνεπώς, να εστιάσω την προσοχή μου στα οικονομικά θέματα που περιλαμβάνονται στην ημερήσια διάταξη της συνόδου κορυφής στη Σαμάρα.

Πρώτον, στόχος της Ρωσίας είναι να μετατραπεί από πωλητή πρώτων υλών σε αγοραστή μεταποιημένων προϊόντων. Καταρχάς, πρέπει να γίνουν επενδύσεις στον εκσυγχρονισμό του ενεργειακού τομέα, και η Ρωσία δεν μπορεί να επιτύχει από μόνη της αυτόν τον στόχο: έχει ανάγκη τη βοήθειά μας. Δεύτερον, η εξαγωγική βιομηχανία χρειάζεται προώθηση σε διεθνές επίπεδο· και σε αυτόν τον τομέα η βοήθειά μας είναι αναγκαία. Επιπλέον, οι υποδομές της χώρας πρέπει να εκσυγχρονιστούν, και αυτός είναι ένας ακόμη τομέας στον οποίο είμαστε φυσικοί εταίροι.

Αυτοί είναι, λοιπόν, οι στόχοι της Ρωσίας, όμως δεν είναι σε θέση να τους επιτύχει με ικανοποιητική ταχύτητα χωρίς την Ευρωπαϊκή Ένωση: απεναντίας, θα σημειώσει ακόμη μεγαλύτερη υστέρηση σε σύγκριση με το διεθνές επίπεδο ανάπτυξης. Επιπλέον, επιθυμούμε να ενστερνιστεί η Ρωσία τις κοινές μας αξίες, το κράτος δικαίου και τη δημοκρατία. Αυτό ακριβώς ζητούμε, ενώ η Ρωσία έχει ανάγκη έναν πλούσιο αγοραστή, δηλαδή εμάς. Εμείς χρειαζόμαστε ενέργεια. Η αλληλεξάρτηση έχει, λοιπόν, αυξηθεί· δεν έχει μειωθεί.

Δεν θεωρώ ότι ο εκσυγχρονισμός της Ρωσίας θα συντελεστεί με επιτυχία χωρίς την ανάπτυξη της κοινωνίας των πολιτών και την εδραίωση της δημοκρατίας. Γιατί όχι; Επειδή η σύγχρονη τεχνολογία και μια κοινωνία η οποία αναπτύσσεται με βάση την τεχνολογία της πληροφορίας έχει ανάγκη από μεγάλο βαθμό δημιουργικότητας, και η δημιουργικότητα δεν ευδοκιμεί σε προβληματικό πολιτικό κλίμα ή υπό συνθήκες δικτατορίας.

Η δημιουργικότητα, η δημοκρατία και τα ελεύθερα μέσα ενημέρωσης έχουν ζωτική σημασία για την ανάπτυξη μιας σύγχρονης κοινωνίας, και αυτό ακριβώς επιδιώκει η Ρωσία. Προτείνω, συνεπώς, αυτοί οι στόχοι να καταστούν απολύτως σαφείς στις σχέσεις μας, αλλά και στη Σαμάρα, στην οποία θα μεταβεί και ο Επίτροπος Verheugen, ελπίζουμε με το μήνυμα ότι η ανάπτυξη την οποία επιδιώκει η Ρωσία είναι συμβατή με τους στόχους μας και ότι είναι ζωτική για την επιτυχία αυτής της ανάπτυξης.

  Toomas Savi (ALDE). – (ET) Θέλω να επιστήσω την προσοχή σας στη συμπεριφορά της Ρωσίας έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα τελευταία χρόνια. Τα γεγονότα στην Εσθονία, ήτοι η μετακίνηση του Μπρούτζινου Στρατιώτη και η εκταφή και μεταφορά σε νέο χώρο ταφής των λειψάνων των 12 πεσόντων στρατιωτών, ακολούθησαν τις επιταγές των Συμβάσεων της Γενεύης και αποτελούν εσωτερική υπόθεση της Εσθονίας.

Η Ρωσική Ομοσπονδία αντέδρασε με έναν πόλεμο προπαγάνδας, μετερχόμενη διαδικτυακές επιθέσεις και εμπορικούς περιορισμούς. Οι δηλώσεις ρώσων πολιτικών προκάλεσαν ξεσπάσματα βίας τόσο στο Ταλίν όσο και στην περιοχή γύρω από την πρεσβεία της Εσθονίας στη Μόσχα, με αποκορύφωνα την επίθεση κατά του πρέσβη μας.

Η απαίτηση της αντιπροσωπείας της ρωσικής Δούμας που επισκέφθηκε την Εσθονία να παραιτηθεί η εσθονική κυβέρνηση είναι άκρως ανησυχητική. Αυτή η συμπεριφορά είναι μία ακόμη ένδειξη της ευρωφοβικής πολιτικής της Ρωσίας, η οποία εκφράζεται επίσης στην άποψη του Προέδρου Πούτιν ότι η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης τον 20ό αιώνα ήταν η μεγαλύτερη γεωπολιτική καταστροφή.

Στην ομιλία του στο Μόναχο, ο κ. Πούτιν αναφέρθηκε στις προσπάθειες της Ρωσίας, παρά τις επιθυμίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να εδραιωθεί ως υπερδύναμη, ιδίως στο πλαίσιο των σχέσεων με τα νέα κράτη μέλη.

Κύριε Πρόεδρε, αν πραγματοποιηθεί όντως η σύνοδος κορυφής ΕΕ-Ρωσίας στις 18 Μαΐου στη Σαμάρα, η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να εκπροσωπήσει εκεί τα συμφέροντα όλων των κρατών μελών της, οφείλει δηλαδή να μιλήσει με μία φωνή.

  Inese Vaidere (UEN). – (LV) Κυρίες και κύριοι, σαν σήμερα πριν από εξήντα δύο χρόνια η Ευρώπη εόρταζε την απελευθέρωσή της από τη ναζιστική κατοχή, όμως την ίδια περίοδο για τις τρεις χώρες της Βαλτικής ξεκινούσε μια επιπλέον πεντηκονταετής περίοδος σοβιετικής κατοχής, τα αποτελέσματα της οποίας είναι ακόμη και σήμερα αισθητά.

Στη Ρωσία, τη χώρα που ανέλαβε ως διάδοχο κράτος τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της Σοβιετικής Ένωσης, η δημοκρατία βρίσκεται πλέον υπό διαρκή διωγμό. Οι παραβιάσεις των πολιτικών δικαιωμάτων και η καταπίεση της ελευθερίας έκφρασης καθίστανται καθημερινό φαινόμενο. Η εσωτερική πολιτική της Ρωσίας καθίσταται όλο και πιο επιθετική. Το ίδιο ισχύει και για την εξωτερική πολιτική της Ρωσίας, ιδίως απέναντι στα κράτη τα οποία επιθυμούσε από παλιά να θεωρεί τμήματα της αυτοκρατορίας της. Αυτό το επιβεβαίωσαν η επίσκεψη αντιπροσωπείας της ρωσικής Δούμας στην Εσθονία, η οποία απαίτησε την παραίτηση της κυβέρνησης της Εσθονίας, καθώς και οι ρωσικές δυνάμεις ασφαλείας, με τις ευλογίες των οποίων επιτεύχθηκε η περικύκλωση και η επίθεση εις βάρος της πρεσβείας της Εσθονίας. Είναι γεγονός ότι στην Εσθονία υπάρχουν άτομα τα οποία εμπλέκονται στις δραστηριότητες και τις ενέργειες του λεγομένου Πανευρωπαϊκού Ρωσικού Κόμματος και τα οποία αντιτίθενται ενεργά στην ανεξαρτησία των κρατών της Βαλτικής. Πρόκειται για σοβινιστές οι οποίοι αυτοαποκαλούνται μειονότητες και αντιφασίστες, απαξιώνοντας έτσι αυτήν τη λέξη. Το γεγονός αυτό δημιουργεί υποψίες όσον αφορά τους πραγματικούς στόχους του εν λόγω κόμματος και τον ρόλο του στην υποκίνηση αναταραχών.

Η ρωσικής έμπνευσης κατάσταση στην Εσθονία είναι μια δοκιμή: μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση να προστατέψει το κράτος μέλος της; Αν τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, η Προεδρία της ΕΕ και οι κυβερνήσεις των κρατών μελών δεν αντιδράσουν με αρκετή ταχύτητα και αποφασιστικότητα –υπενθυμίζοντας, μεταξύ άλλων, στη Ρωσία την ανάγκη να αναγνωρίσει τα γεγονότα όσον αφορά την κατοχή των χωρών της Βαλτικής– και αν δεν καταφέρουν να μιλήσουν με μία φωνή, μπορούμε να αναμένουμε την επανάληψη παρόμοιων περιστατικών σε άλλα κράτη. Σας ευχαριστώ.

  Bart Staes (Verts/ALE). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, ως βουλευτής και πρώην πρόεδρος της αντιπροσωπείας για τις σχέσεις με τη Ρωσία, αισθάνομαι θλίψη για την αναιμική, επαίσχυντη και κατά καιρούς ψοφοδεή στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης έναντι των ηγετών της Ρωσίας. Ενώ υποστηρίζουμε τα ανθρώπινα ή διεθνή δικαιώματα, την ενίσχυση της ελευθερίας του Τύπου και της ελευθερίας του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι, πολύ συχνά εθελοτυφλούμε ή διστάζουμε να λάβουμε σκληρά μέτρα. Πόσο ήπια είναι η κριτική που ασκεί το Συμβούλιο και η Επιτροπή για τη «Άλλη Ρωσία» στη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη! Είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει αυτό να αλλάξει κατά τη διάρκεια της επικείμενης συνόδου κορυφής.

Δείτε το παράδειγμα της Τσετσενίας. Η επισφαλής κατάσταση που επικρατεί σε αυτήν την περιοχή είναι προφανώς ένα θέμα το οποίο πρέπει να συζητηθεί στο ψήφισμα επί του οποίου θα κληθούμε να ψηφίσουμε αύριο· εντούτοις, αρνούμαστε να εκφράσουμε τη στήριξή μας και τη δέσμευσή μας υπέρ μιας γνήσιας ειρηνευτικής διαδικασίας και της διεξαγωγής σοβαρού διαλόγου με όλα τα στοιχεία της κοινωνίας της Τσετσενίας, περιλαμβανομένων των λεγομένων ανταρτών.

Ο συρφετός που περιβάλλει έναν εγκληματικό και διεφθαρμένο εικονικό ηγέτη όπως ο Καντίροφ δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αναγνωριστεί ως νόμιμος εκπρόσωπος του λαού της Τσετσενίας. Ένα από τα καθήκοντα της Προεδρίας του Συμβουλίου και της Επιτροπής κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής της Σαμάρας είναι να θίξουν τέτοιου είδους θέματα.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. DOS SANTOS
Αντιπροέδρου

  Vladimír Remek (GUE/NGL). – (CS) Κυρίες και κύριοι, δεν μπορεί να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι οι σχέσεις μεταξύ της ΕΕ και της Ρωσίας πρέπει να προοδεύσουν προς όφελος και των δύο πλευρών. Θα ήταν, λοιπόν, σκόπιμο να καλλιεργήσουμε περαιτέρω αυτές τις σχέσεις, με βάση προσεκτικά βήματα τα οποία πρέπει να πραγματοποιηθούν χωρίς συναισθηματισμό και επιπολαιότητα.

Αν αντιδρούμε βεβιασμένα σε οποιοδήποτε μήνυμα της ρωσικής πλευράς το οποίο έχει ως κύριο αποδέκτη την εθνική πολιτική σκηνή, δεν θα επιδεικνύουμε τη σύνεση ή την ισχύ μας· απεναντίας, θα δημιουργούμε εικόνα ανασφάλειας και αδυναμίας.

Η διαπραγμάτευση με έναν εταίρο δεν σημαίνει να καθόμαστε απλώς στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων· πρέπει επίσης να διεξάγουμε ουσιαστικό διάλογο. Οι διαπραγματεύσεις αυτές δεν διευκολύνονται καθόλου με το να τίθενται προϋποθέσεις στην άλλη πλευρά, χωρίς να έχουν προηγουμένως καταβληθεί προσπάθειες επίλυσης των πραγματικών προβλημάτων.

Για παράδειγμα, στην περίπτωση της επίλυσης –ή μάλλον της μη επίλυσης– του θέματος των λεγομένων μη πολιτών σε ορισμένα κράτη μέλη της ΕΕ, δεν υιοθετούμε τόσο ανυποχώρητη στάση όσο όταν ασκούμε πιέσεις στη Ρωσία. Φρονώ ότι πρέπει επιτέλους να οικοδομήσουμε τις σχέσεις μας με τη Ρωσία σε σταθερά θεμέλια, χωρίς προκαταλήψεις και χωρίς προσκόλληση στο παρελθόν.

  Γεώργιος Καρατζαφέρης (IND/DEM). – Κύριε Πρόεδρε, άκουσα με πολύ μεγάλη προσοχή όλους τους εισηγητές. Πράγματι, είναι άδικο αυτό που συνέβη στην Εσθονία – και μπράβο μας που υπερασπιζόμαστε την Εσθονία!

Την ίδια ευαισθησία όμως γιατί δεν τη δείξαμε για ό,τι έγινε στην Κύπρο; Και εκεί ένα αυταρχικό κράτος έκανε εισβολή και δεν μιλάει κανείς. Και, μάλιστα, οι σοσιαλιστές –πριν από λίγες ημέρες– ζήτησαν αναβάθμιση των εισβολέων! Το ίδιο πράγμα γίνεται και με την Κίνα και την Ταϊβάν. Δεν μπορεί η Ταϊβάν να μπει στον Διεθνή Οργανισμό Υγείας και να πάρει τα φάρμακα που χρειάζεται. Εκεί πάλι δεν αντιδράσαμε! Το ίδιο πράγμα έκανε η Αμερική, όταν μπήκε στο Ιράκ χωρίς να μας ρωτήσει. Και, εν συνεχεία, μας έθεσε το μεγάλο δίλημμα: «όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας». Και, εμείς, πάλι δεν είπαμε τίποτα σ’ αυτήν τη φασιστική αντιμετώπιση εκ μέρους του Προέδρου Μπούς! Και όταν μάλιστα κάποιοι ηγέτες της Ευρώπης κράτησαν απόσταση από την εισβολή, σας υπενθυμίζω την ανταπόκριση την οποίαν είχαν μετά από την επιρροή του κυρίου Μπους. Μήπως πρέπει να σας θυμίσω τον Πρόεδρο Σιράκ, ή να μιλήσω για τον Καγκελάριο της Γερμανίας; Γιατί λοιπόν τα βλέπουμε μονομερώς τα θέματα;

Πώς θα είναι ικανοποιημένη η Ρωσία, όταν εμείς επιτρέπουμε οι πύραυλοι της Αμερικής να βρεθούν στα σύνορά της; Δεν θα υπάρχει καχυποψία; Υπάρχει μια παροιμία στην Ελλάδα: «να τα’ χεις καλά με τον γείτονά σου, για να τα’ χει κι αυτός καλά μαζί σου». Κάνουμε αυτό που πρέπει, ή –αυτή τη στιγμή– υπηρετούμε μόνο αυτό που επιθυμεί ο Αμερικανός; Ο Αμερικανός θέλει τη Ρωσία αντίπαλό του και πρέπει να μας επιβάλει και σε εμάς να είναι αντίπαλος και της Ευρώπης. Όχι! Πρέπει να προχωρήσουμε σε έναν διάλογο, να σεβαστούμε το κράτος, να σεβαστούμε την κυβέρνηση, να σεβαστούμε επιτέλους τον λαό αυτής της χώρας. Όλα τα άλλα, νομίζω, ότι παρεκκλίνουν της δημοκρατίας.

  Dumitru Gheorghe Mircea Coşea (ITS). – Fără îndoială, relaţia cu Federaţia Rusă nu poate să nu aibă în vedere faptul că 60% din exporturile ruse de petrol şi 50% din exporturile ruse de gaze ajung în Uniunea Europeană. În pofida acestei situaţii, ţin să subliniez necesitatea eliminării din politica Uniunii şi mai ales din politica unor state membre a concepţiei conform căreia Europa este condamnată să fie dependentă de Rusia şi obligată, ca, în schimbul aprovizionării cu energie, să accepte unele compromisuri sau cedări în faţa unor tendinţe hegemonice ale Rusiei, în exterior, sau a încălcării unor drepturi democratice în interior.

Am convingerea că Uniunea Europeană are capacitatea tehnică şi de inovaţie pentru a micşora din ce în ce mai mult nivelul aprovizionării din Rusia. De aceea, relaţia de energie nu trebuie să depăşească limitele cadrului relaţiilor comerciale şi de cooperare tehnică În niciun caz ea nu trebuie să fie privită ca un argument politic în acceptarea de către Uniune a încălcării de către Rusia a unor principii şi valori europene dedicate libertăţii, democraţiei şi toleranţei.

În relaţia cu Rusia, nu trebuie uitat că Europa nu are petrol, dar are principii iar principiile nu se schimbă niciodată pe petrol.

  Charles Tannock (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, οι σχέσεις ΕΕ-Ρωσίας ενόψει της επικείμενης συνόδου κορυφής βρίσκονται σε κρίσιμο σημείο καμπής: αντιμετωπίζουμε σοβαρή κρίση σχετικά με τη μετακίνηση του σοβιετικού μνημείου στο Ταλίν.

Καθώς προέρχομαι από το Ηνωμένο Βασίλειο, μια χώρα η οποία είχε την καλή τύχη να μην αντιπαρατεθεί ποτέ κατά μέτωπο με τη σοβιετική ηγεμονία, μου είναι εύκολο να αμφισβητήσω τη σκοπιμότητα της πολιτικής απόφασης για μετακίνηση του αγάλματος, και μαζί με αυτό των πεσόντων ρώσων στρατιωτών, σε στρατιωτικό νεκροταφείο. Εντούτοις, αποτελεί σαφώς κυρίαρχο δικαίωμα της κυβέρνησης της Εσθονίας το οποίο ασκήθηκε νομίμως σύμφωνα με τους κανόνες του διεθνούς δικαίου. Είναι απαράδεκτο να ζητεί η Ρωσία την παραίτηση της κυβέρνησης της Εσθονίας ή να υποκινεί ταραχές –μέσω της ακραίας εθνικιστικής ομάδας Νάσι– κατά της εσθονικής διπλωματικής αποστολής στη Μόσχα. Διαμαρτυρήθηκα προσωπικά στον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών, όταν επισκέφθηκα τη Μόσχα πριν από μερικές εβδομάδες, διότι παρόμοια μεταχείριση είχε επιφυλαχθεί και στον βρετανό πρέσβη, Anthony Brenton, ο οποίος υπέστη παρενοχλήσεις λόγω της παρουσίας του στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας του κ. Κασπάροφ.

Η Ρωσία πρέπει πλέον να αντιληφθεί τη νέα γεωπολιτική πραγματικότητα, να αντιληφθεί δηλαδή ότι το λεγόμενο «εγγύς εξωτερικό», στο οποίο κινούσε η ίδια τα νήματα, έχει πάψει να υπάρχει. Τώρα οφείλει να σέβεται την εθνική κυριαρχία των νέων αυτών χωρών, όπως η Εσθονία, η Ουκρανία, η Μολδαβία, η Γεωργία κλπ.

Θεωρώ εαυτόν φίλο της Ρωσίας, και ειδικότερα της πλουσιότατης πολιτισμικής της κληρονομιάς, ενώ φρονώ ότι η ΕΕ χρειάζεται μια ισχυρή, ενωμένη Ρωσία –όπως και αυτή εμάς– μια Ρωσία, όμως, η οποία τηρεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις, ως μέλος του ΟΑΣΕ και του Συμβουλίου της Ευρώπης, όσον αφορά τον σεβασμό της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ιδίως στην Τσετσενία και στο θέμα της ελευθερίας του Τύπου. Η προσπάθεια εκφοβισμού των γειτόνων της δεν είναι εποικοδομητική, δεδομένου ιδίως ότι μπορούν τώρα να ζητήσουν την υποστήριξη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, στον βαθμό που διατηρούν τη σταθερή τους προσήλωση στην επίδειξη ισχυρής αλληλεγγύης για θέματα όπως η απαγόρευση των εισαγωγών κρέατος από την Πολωνία ή το θέμα του μνημείου στην Εσθονία που συζητούμε σήμερα.

Χρειαζόμαστε τη Ρωσία, όχι μόνο ως αξιόπιστο εμπορικό εταίρο για το πετρέλαιο και το φυσικό της αέριο, αλλά και για τη βοήθειά της στο Συμβούλιο Ασφαλείας όσον αφορά τον περιορισμό της διάδοσης των πυρηνικών στο Ιράν και τη Βόρεια Κορέα, την προσπάθεια επανέναρξης της αραβοϊσραηλινής ειρηνευτικής διαδικασίας, την εξεύρεση αποδεκτών λύσεων στις υποβόσκουσες συγκρούσεις, από την Υπερδνειστερία και τη Γεωργία ως το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, και την απομόνωση του δεσποτικού καθεστώτος της Λευκορωσίας. Προσδοκούμε επίσης ότι η Ρωσία θα συνυπογράψει μια στρατηγική περιορισμού των εκπομπών, ως εταίρος στη συμφωνία του Κυότο, καθόσον μας απειλούν όλους οι κοινοί κίνδυνοι που προκαλεί η υπερθέρμανση του πλανήτη, και η Ρωσία έχει, βεβαίως, έντονη παρουσία στην Αρκτική, η οποία θα επηρεαστεί σοβαρά από την υπερθέρμανση του πλανήτη.

Στηρίζουμε την επιθυμία της Ρωσίας να ενταχθεί στον ΠΟΕ, διότι θεωρούμε ότι η υπαγωγή της σε ένα σύστημα πολυμερούς εμπορίου που στηρίζεται σε κανόνες θα επιτρέψει την υποβολή ενστάσεων εφόσον προσπαθήσει να επιβάλει εκ νέου αυθαίρετες εμπορικές απαγορεύσεις, όπως στην περίπτωση της απαγόρευσης των εισαγωγών οίνου από τη Μολδαβία και μεταλλικού νερού από τη Γεωργία.

Αντιμετωπίζω με ευαισθησία τις ρωσικές ανησυχίες· είναι, πράγματι, σχεδόν παρανοϊκοί ενόψει της δημογραφικής κρίσης που θα αντιμετωπίσουν στο μέλλον –χάνουν περίπου 700 000 πολίτες κάθε έτος– ενώ πολλά κράτη μέλη της ΕΕ βρίσκονται επίσης αντιμέτωπα με παρόμοιες μελλοντικές προκλήσεις. Εντούτοις, έχω συγχρόνως την ακλόνητη πεποίθηση ότι, αν επιτρέψουμε στη Ρωσία να εκμεταλλευτεί τις αδυναμίες μας, διχάζοντας τα κράτη μέλη της ΕΕ, δεν θα εξυπηρετήσουμε τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά μας.

  Andres Tarand (PSE). – (ET) Θέλω να αναφερθώ εν συντομία στο άρθρο 4 του ψηφίσματος. Ορισμένοι συνάδελφοι υποστήριξαν ότι η μετακίνηση ενός αγάλματος στο Ταλίν ήταν προκλητική ενέργεια η οποία στρεφόταν κατά της Ρωσίας. Οφείλω να δηλώσω ότι επρόκειτο όντως για πρόκληση, μόνο που προερχόταν από τη ρωσική πλευρά. Επιτρέψτε μου να παραθέσω εν τάχει τα σχετικά στοιχεία.

Πρώτον, οι προετοιμασίες της Ρωσίας ξεκίνησαν πριν από πέντε έτη, ενώ πριν από ένα έτος οι εορτασμοί της ρωσικής Ημέρας της Νίκης στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στις 9 Μαΐου μπροστά στο άγαλμα στο Ταλίν μετατράπηκαν σε ευκαιρία για την κατανάλωση βότκας και την επίδειξη της σοβιετικής σημαίας, με πραγματικό στόχο την πρόκληση συγκρούσεων, οι οποίες εκδηλώθηκαν όντως σε κάποιο βαθμό. Μέχρι τότε, το άγαλμα παρέμενε στη θέση του επί δεκαετίες χωρίς να προκαλεί προβλήματα· αν μάλιστα η γειτονική μας χώρα δεν είχε ξεκινήσει πρώτη τις προκλητικές ενέργειες κοντά στον χώρο του μνημείου, πιθανότατα θα παρέμενε ακόμη και σήμερα στην ίδια θέση.

Δεύτερον, οι διαδηλώσεις της 26ης και 27ης Απριλίου οργανώθηκαν από υπαλλήλους της ρωσικής πρεσβείας στο Ταλίν. Τους τελευταίους μήνες, καταγράφηκαν πολυάριθμες συναντήσεις στις οποίες οι διοργανωτές των προσφάτων διαδηλώσεων συναντήθηκαν με υπαλλήλους της ρωσικής πρεσβείας, προφανώς για να τους δοθούν οδηγίες από επαγγελματίες του τομέα προκειμένου να σπείρουν την αστάθεια.

Τρίτον, οι διαδηλώσεις από νεαρούς μπροστά στην πρεσβεία της Εσθονίας στη Μόσχα οργανώθηκαν και εξοπλίστηκαν απευθείας από το Κρεμλίνο. Η Ρωσία αγνόησε σκοπίμως τη Σύμβαση της Βιέννης και δεν επέδειξε την παραμικρή επιθυμία να προστατέψει τους εσθονούς διπλωμάτες στη Μόσχα.

Τέταρτον, τα ίχνη μεγάλου αριθμού διαδικτυακών επιθέσεων εις βάρος των εσθονικών συστημάτων πληροφορικής οδηγούσαν απευθείας στο Κρεμλίνο και σε ρωσικά κυβερνητικά όργανα.

Πέμπτον, επιβλήθηκαν οικονομικές κυρώσεις εις βάρος της Εσθονίας. Ενώ μέχρι τώρα η Ρωσία εξήγαγε το 25% του πετρελαίου της μέσω των εσθονικών σιδηροδρόμων και λιμένων, την περασμένη εβδομάδα προέκυψε ανάγκη εκτάκτων επισκευών στη σιδηροδρομική γραμμή μεταξύ της Ρωσίας και της Εσθονίας. Αυτή η ξεκάθαρη δικαιολογία αποτελεί, φυσικά, συγκάλυψη της επιθυμίας να ασκηθεί οικονομική πίεση στην Εσθονία. Μια τέτοια κύρωση ενδέχεται να έχει επίσης άμεσες συνέπειες για τον ενεργειακό εφοδιασμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αξίζει επίσης να αναρωτηθούμε ποιας πλευράς τα συμφέροντα εξυπηρετούσε η διακοπή της λειτουργίας της σιδηροδρομικής γραμμής μεταξύ Αγίας Πετρούπολης και Ταλίν.

Τέλος, επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω τους πολυάριθμους υποστηρικτές της Εσθονίας.

  Alexander Lambsdorff (ALDE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, Επίτροπε Verheugen, είπατε προ ολίγου ότι η Ρωσία είναι ο υπ’ αριθμόν 1 στρατηγικός μας εταίρος στην Ευρώπη. Όμως, οι προϋποθέσεις για μια στρατηγική εταιρική σχέση είναι τα κοινά συμφέροντα, στόχοι και αξίες, και πιστεύω ότι εδώ υπάρχει ολοφάνερο έλλειμμα. Τι σημαίνει τελικά για τους Ρώσους μια εταιρική σχέση, τη στιγμή που θέτονται τέτοιοι όροι; Έχουν άραγε οι Ρώσοι κάποια ιδέα για το τι σημαίνει μια εποικοδομητική στρατηγική σχέση με την ΕΕ, τη στιγμή που η Ρωσία φέρεται στην Εσθονία με τον ίδιο τρόπο που φέρθηκε στο Κοσσυφοπέδιο και τη Μολδαβία; Ποια είναι η εποικοδομητική ατζέντα των Ρώσων για την εξωτερική πολιτική;

Ακόμα, κύριε Επίτροπε, ζητάτε από έναν στρατηγικό εταίρο της ΕΕ σαφή ομολογία πίστης στη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα και στη διαρκή προσπάθεια για την υλοποίησή τους. Μα δεν είδατε τις εικόνες των διαδηλώσεων στη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη; Επίσης, διεξάγετε με τη ρωσική πλευρά διάλογο για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο διάλογος αυτός στο μεταξύ έχει διαχωριστεί από την καθαυτό σύνοδο κορυφής, γιατί θα ήταν πολύ δύσκολο να συζητήσει κανείς με τους Ρώσους στην κανονική σύνοδο για τα ανθρώπινα δικαιώματα και κάτι τέτοιο θα επιβάρυνε υπερβολικά την κανονική ημερήσια διάταξη.

Μας λέτε, κύριε Επίτροπε, ότι θέλουμε να είναι η Ρωσία ένας ισχυρός εταίρος. Ακριβώς όπως και ο κ. Tannock, είμαι και εγώ φίλος της Ρωσίας και θέλω μια ισχυρή Ρωσία, θέλω όμως να είναι πραγματικά ισχυρή: μια Ρωσία που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα δικαιώματα των μειονοτήτων, το δικαίωμα του συνέρχεσθαι, την ελευθερία του Τύπου, και όχι μια Ρωσία του Ποτέμκιν, που η ισχύς της βασίζεται στο πετρέλαιο και στον απολυταρχισμό. Αν αντιμετωπίσουμε σοβαρά τη θεμελίωση της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής σε ορισμένες αξίες, τότε πρέπει τουλάχιστον να επανενώσουμε τις δύο συνόδους κορυφής, δηλαδή την καθαυτό σύνοδο κορυφής ΕΕ/Ρωσίας και τον διάλογο ΕΕ/Ρωσίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, που ως γνωστόν γίνεται μέχρι σήμερα πάντα –κρυφά σαν να είναι ντροπή– δύο εβδομάδες πριν από την καθαυτό σύνοδο κορυφής.

Επιθυμώ τον διάλογο ΕΕ/Ρωσίας, τον οποίο επιθυμεί και η ρωσική αντιπολίτευση που ήταν εδώ στο Σώμα την περασμένη εβδομάδα. Ελπίζω ότι αυτός ο διάλογος θα αποφέρει καρπούς. Οι μέχρι τώρα εμπειρίες, όμως, μου δημιουργούν μάλλον σκεπτικισμό. Επιτρέψτε μου να πω τελειώνοντας ότι χαίρομαι διότι αυτή η συζήτηση γίνεται στις Βρυξέλλες και όχι στο Στρασβούργο.

  Gintaras Didžiokas (UEN). – (LT) Πότε επιτέλους θα κατανοήσει ή θα αναγνωρίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση ότι το θέμα του πολωνικού κρέατος (εξαγωγές προς τη Ρωσία) δεν είναι κτηνιατρικό ή εμπορικό, αλλά αμιγώς πολιτικό θέμα; Κατά τον ίδιο τρόπο, η υποκινούμενη αντιπαράθεση στην Εσθονία δεν είναι θέμα που αφορά τη μετακίνηση μνημείων. Όλα αυτά είναι απλώς πολιτικά μέσα τα οποία χρησιμοποιούνται με σκοπό τη διάβρωση της αλληλεγγύης μεταξύ των μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε ορισμένες χώρες προσφέρεται το δέλεαρ κάποιου οικονομικού οφέλους, ενώ άλλες χώρες παρουσιάζονται ως οι κακοί της υπόθεσης – καθώς κατηγορούνται ότι εμποδίζουν την ανάπτυξη εταιρικών σχέσεων. Σκοπός είναι η αποδυνάμωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πότε επιτέλους θα καταλάβουν οι πολιτικοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης το πραγματικό νόημα των ενεργειών της Ρωσίας; Ένας τρόπος αντίστασης σε τέτοιες παρεμβατικές τακτικές είναι να μιλάμε αποφασιστικά με μία φωνή. Πρέπει να επιδείξουμε πραγματική αλληλεγγύη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όχι να την υποστηρίζουμε στα λόγια μόνο. Πρέπει να πούμε ξεκάθαρα στη Ρωσία ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα επιτρέψει τη χειραγώγηση της ενότητάς της, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα προδώσει τα ιδεώδη της και ότι η Ρωσία διαπράττει μέγα σφάλμα προσπαθώντας να επιτύχει το αντίθετο. Επιθυμούμε μια εταιρική σχέση η οποία θα είναι πολιτισμένη και θα στηρίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό, τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου.

  Angelika Beer (Verts/ALE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα να αναλύσω αναφερόμενη σε τρία σημεία γιατί η Ομάδα μου δεν θα υποστηρίξει την κοινή πρόταση ψηφίσματος για την οποία θα ψηφίσουμε αύριο. Θα υποβάλουμε τις ανάλογες τροπολογίες. Ως εκπρόσωπος της Ομάδας μου, της Ομάδας των Πρασίνων/Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία, για την πολιτική ασφαλείας θέλω να επισημάνω ότι, κατά την άποψή μας, είναι πια καιρός να μιλήσουμε έξω από τα δόντια, γιατί το θέμα δεν αφορά μια στρατηγική εταιρική σχέση, αλλά στην καλύτερη περίπτωση το να συμφωνήσουμε σε μια ρεαλιστική εταιρική σχέση και να την εντατικοποιήσουμε.

Η Ρωσία εμποδίζει σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς χωρίς λόγο μια ειρηνική λύση στο Κοσσυφοπέδιο απειλώντας με βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, και αυτό είναι εξίσου απαράδεκτο με την απειλή της να εγκαταλείψει τη συνθήκη ΔΑΣΕ που αποτελεί σημαντικό στοιχείο του ελέγχου των εξοπλισμών και του αφοπλισμού στην Ευρώπη.

Επιτρέψτε μου να θίξω ένα θέμα που μου προξενεί μεγάλη ανησυχία και του οποίου περιμένω ότι το Συμβούλιο και η Επιτροπή θα επιδιώξουν τη διαλεύκανση. Αν είναι σωστές οι μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων, οι γραπτές αναφορές της Διεθνούς Αμνηστίας και όσα λένε άλλοι που δραστηριοποιούνται στο Νταρφούρ, τότε η Ρωσία παρέδωσε μόνο το 2005 όπλα αξίας 15,4 δισ. ευρώ στο Σουδάν. Υπάρχουν αναφορές αυτοπτών μαρτύρων για το ότι μέρος των εν λόγω όπλων χρησιμοποιείται στο Νταρφούρ.

Δεν ξέρουμε βέβαια πώς να σταματήσουμε τη γενοκτονία στο Νταρφούρ, αλλά παρόλα αυτά πρέπει να κατευθύνουμε τις προσπάθειές μας στην εντατικοποίηση του διαλόγου και των διαπραγματεύσεων, στην ενίσχυση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τον τερματισμό της γενοκτονίας, καθώς και στο να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα μπορούν πλέον να επιβάλουν συγκεκριμένα κράτη μέλη τα πετρελαϊκά τους συμφέροντα. Απευθύνω έκκληση σε όλους μας να μην το επιτρέψουμε αυτό και να δείξουμε κόκκινη κάρτα στη Ρωσία. Αυτή η κατάσταση είναι απαράδεκτη.

  Gerard Batten (IND/DEM). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, άκουσα προηγουμένως το σχόλιο ότι η Ρωσία αποτελεί βασικό στρατηγικό εταίρο· είναι, όμως, αυτό επιθυμητό; Η Ρωσία είναι ένα κράτος γκανγκστερικό το οποίο οδεύει προς τη σταδιακή μετατροπή του σε κανονική δικτατορία. Η Ρωσία δεν έχει καμία σοβαρή διεθνή αξία πέρα από τους φυσικούς της πόρους και χρησιμοποιεί τεχνηέντως αυτούς τους πόρους για να δρομολογήσει την επάνοδό της στο προσκήνιο ως παγκόσμιας δύναμης. Η Ρωσία χρησιμοποιεί αυτούς τους ενεργειακούς πόρους για να προωθήσει τις διεθνείς γεωπολιτικές της επιδιώξεις, ενισχύοντας την εξάρτηση της Δύσης από τους πόρους αυτούς και δημιουργώντας διεθνείς συμμαχίες προσφοράς με κράτη τα οποία δεν είναι φιλικά προς τη Δύση.

Η δημοκρατική, διψασμένη για ενέργεια Δύση προχωρά σαν υπνωτισμένη προς τη ρωσική παγίδα, στην οποία το δόλωμα είναι τα ενεργειακά αποθέματα. Διαβάστε τις δηλώσεις του Προέδρου Πούτιν το 2003 στην εφημερίδα Novaya Gazeta: «Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καλά θα κάνει να ξεχάσει τις αυταπάτες της. Όσον αφορά το φυσικό αέριο, θα έχουν να κάνουν με το ρωσικό κράτος». Πρέπει να μας απασχολεί πολύ ο χαρακτήρας που έχει αυτό το κράτος. Είναι ένα κράτος στο οποίο οι υπηρεσίες ασφαλείας έχουν μετατραπεί σε γκανγκστερική τάξη η οποία κυβερνά χωρίς κανέναν φραγμό· ένα κράτος στο οποίο περισσότεροι από 300 δημοσιογράφοι έχουν δολοφονηθεί, προκειμένου να αποθαρρυνθούν οι υπόλοιποι από το να γράφουν την αλήθεια. Είναι ένα κράτος στο οποίο ρώσοι πολίτες μπορούν να δολοφονούν έναν επικριτικό βρετανό πολίτη σε βρετανικό έδαφος και να προστατεύονται από τη Ρωσία, χωρίς να φοβούνται τη δικαιοσύνη.

Η ευρωπαϊκή μύγα δεν πρέπει να δεχτεί καμία πρόσκληση στο καθιστικό της ρωσικής αράχνης. Το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να εξασφαλίσει την ανεξαρτησία του ενεργειακού του εφοδιασμού πραγματοποιώντας χωρίς καθυστέρηση περαιτέρω επενδύσεις στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας.

  Jacek Saryusz-Wolski (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, υπάρχει ουσιαστική ανάγκη εποικοδομητικής συνεργασίας με τη Ρωσία, όχι όμως με κάθε κόστος, ούτε με κόστος την ανεξαρτησία της ΕΕ ή των κρατών μελών της. Πρέπει να προχωρήσουμε πέρα από τα γενικά σχέδια συνεργασίας και την εύκολη ρητορική. Πάνω από όλα, πρέπει να αποφύγουμε τον εφησυχασμό και τη δημιουργία εσφαλμένων εντυπώσεων. Πρέπει να λέμε την αλήθεια, και η αλήθεια είναι ότι η ΕΕ και τα κράτη μέλη της δεν μπορούν να εστιάζονται αποκλειστικά στα οικονομικά συμφέροντα, αγνοώντας την επιδεινούμενη κατάσταση στη Ρωσία όσον αφορά τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα και παραβλέποντας τις πολιτικές διακρίσεων που εφαρμόζει η Ρωσία έναντι των γειτόνων της, περιλαμβανομένων αρκετών κρατών μελών της ΕΕ.

Όλοι επιθυμούμε τον εκδημοκρατισμό της Ρωσίας. Η Ρωσία είναι πραγματικός εταίρος μας. Πρέπει να αναπτύξουμε σχέσεις εμπιστοσύνης, όμως η εμπιστοσύνη στηρίζεται στη συμμόρφωση με τις αξίες και τις υποχρεώσεις τις οποίες αναλαμβάνουμε να τηρούμε. Πρωτίστως, η Ρωσία πρέπει να αντιληφθεί ότι οι προσπάθειές της να δημιουργήσει αντιπαραθέσεις μεταξύ κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι εντελώς αντιπαραγωγική. Η πολιτική του διχασμού της ΕΕ δεν πρόκειται να ευοδωθεί. Η Ένωση έχει θεμελιωθεί στην αρχή της αλληλεγγύης. Αλληλεγγύη σημαίνει «ένας για όλους και όλοι για έναν». Σήμερα αυτός ο «ένας» είναι η Εσθονία. Η συμπεριφορά της Ρωσίας έναντι της Εσθονίας εντάσσεται σε μια σειρά απαράδεκτων πρακτικών τις οποίες εφαρμόζει η Ρωσία, και αναμένονται πολύ περισσότερες παρόμοιες συμπεριφορές. Η Ένωση στέκεται στο πλευρό της Εσθονίας. Το Συμβούλιο και η Επιτροπή πρέπει να υιοθετήσουν πιο σαφή, ειλικρινή και δυναμική στάση.

Δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία: αν ένα κράτος μέλος αντιμετωπίζεται κατά τρόπο που απάδει προς τους κανόνες της διεθνούς κοινότητας σε όλους τους τομείς –είτε πρόκειται για το εμπόριο, είτε για την ενέργεια, είτε τις πολιτικές διακρίσεις– η Ένωσή μας θα παρέμβει συλλογικά τασσόμενη στο πλευρό του. Το Κοινοβούλιό μας είναι θεματοφύλακας αυτής της αλληλεγγύης. Το ζήτημα αυτό αποτελεί δοκιμασία όχι μόνο της Ένωσης ως πολιτικού εγχειρήματος, αλλά επίσης της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας, και θα περάσουμε με επιτυχία αυτήν τη δοκιμασία.

Αν η Ρωσία επιθυμεί να αντιμετωπίζεται ως σημαντικός διεθνής παράγοντας και έθνος με ρίζες στην Ευρώπη, πρέπει να μάθει να σέβεται όλες τις διεθνείς της υποχρεώσεις που απορρέουν από τη συμμετοχή της στο Συμβούλιο της Ευρώπης, από την υπογραφή του Ενεργειακού Χάρτη, από δεσμευτικές συμφωνίες αφοπλισμού ή από την ενδεχόμενη –και επ’ αυτού επικρατεί αβεβαιότητα– συμμετοχή της στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Αν επιθυμούμε να αναπτύξουμε εποικοδομητικές και ουσιαστικές σχέσεις συνεργασίας με τη Ρωσία –και το επιθυμούμε– πρέπει να εγκαινιάσουμε μια νέα εποχή με μια νέα Ρωσία, όχι να οπισθοδρομήσουμε στην περίοδο της ψυχροπολεμικής Σοβιετικής Ένωσης.

  Justas Vincas Paleckis (PSE). – (LT) Ακόμη και στον εικοστό πρώτο αιώνα, το χαρτί εξακολουθεί να αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο για την οικοδόμηση γεφυρών μεταξύ των εθνών. Η έλλειψη αυτού του στοιχείου και οι δυσκολίες ως προς την κατάρτιση ενός νέου εγγράφου που θα διέπει την εταιρική σχέση και τη συνεργασία μεταξύ τη ΕΕ και της Ρωσίας, αντικατοπτρίζουν, δυστυχώς, αυτήν τη θλιβερή πραγματικότητα. Από τη Μόσχα ακούμε δηλώσεις σύμφωνα με τις οποίες μια τέτοια συμφωνία είναι κατά βάση περιττή. Η τεχνητή κρίση στις σχέσεις μεταξύ Εσθονίας και Ρωσίας, και ως εκ τούτου στις σχέσεις μεταξύ ΕΕ και Ρωσίας, αποδεικνύει τη σοβαρή έλλειψη κατανόησης του γεγονότος ότι όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι συγχρόνως ίσα και εξίσου κυρίαρχα. Παρόλα αυτά, ο διάλογος είναι πλέον ακόμη πιο αναγκαίος, καθόσον η εναλλακτική θα ήταν η επιστροφή στα ανοιχτά ακόμη χαρακώματα του Ψυχρού Πολέμου. Μια τέτοια επιλογή δεν θα εξυπηρετούσε κανέναν στον ήδη ασταθή σημερινό κόσμο. Οι δύσκολες συνομιλίες στη Σαμάρα πρέπει να αποτελέσουν βήμα προόδου για μια σαφέστερη και ειλικρινέστερη δήλωση θέσεων και για την κατάρτιση πολιτικών κανόνων οι οποίοι ανταποκρίνονται στις νέες πραγματικότητες του διεθνούς παιχνιδιού.

Στο έγγραφο που εξετάζουμε ορθώς υπογραμμίζεται ότι μια νέα συμφωνία θα είναι πολύ σημαντική για την εμβάθυνση της οικονομικής συνεργασίας και την ενίσχυση της ασφάλειας και της σταθερότητας στην Ευρώπη. Η στρατηγική εταιρική σχέση με τη Ρωσία εξακολουθεί να αποτελεί στόχο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως τονίζεται στο σχέδιο ψηφίσματος. Εντούτοις, και οι δύο πλευρές πρέπει να επιδιώξουν την επίτευξη αυτού του στόχου μέσω της ενίσχυσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας και της ελευθερίας του λόγου, καθώς και της αποκήρυξης των φιλοδοξιών για τη δημιουργία υπερδυνάμεων και αυτοκρατοριών.

  Jeanine Hennis-Plasschaert (ALDE). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, «η Μόσχα δημιουργεί προβλήματα επειδή έχει αυτήν την πολυτέλεια». Αυτός ήταν ο τίτλος προσφάτου άρθρου σε γνωστή ολλανδική εφημερίδα, και είναι αλήθεια: παίζουν μαζί μας! Κατά την πρόσφατη επίσκεψή μας στη Μόσχα, μου υπενθύμισαν το γεγονός ότι, ενώ η Ευρώπη έχει την αλήθεια της, οι Ρώσοι προωθούν τη δική τους αλήθεια, η οποία ενισχύεται, μεταξύ άλλων, από την ανικανότητα της Ένωσης να μιλά με σαφήνεια και με μία φωνή, γεγονός που σημαίνει ότι παρουσιάζουμε εικόνα ατολμίας, ακόμη και διαίρεσης.

Δημιουργούμε την εντύπωση ότι εγκαταλείπουμε σταδιακά τον ρόλο υποδείγματος που θα μπορούσε να διαδραματίσει η ΕΕ. Κανείς δεν το κάνει αυτό εις βάρος μας· αποκλειστικά υπεύθυνοι είμαστε εμείς οι ίδιοι. Ο κ. Πούτιν, υποστηριζόμενος από την ταχέως αναπτυσσόμενη οικονομία της χώρας του, εκμεταλλεύεται πλήρως αυτό το γεγονός. Όταν αυτό τον εξυπηρετεί, μετατρέπει την ΕΕ σε καρικατούρα. Η Ρωσία είναι για μία ακόμη φορά υπολογίσιμη δύναμη, και η ΕΕ οφείλει να το αντιληφθεί. Η Ρωσία είναι σκοπίμως προκλητική.

Ο κατάλογος των επίμαχων θεμάτων, τα οποία έχουν όλα αναφερθεί, αυξάνεται, περιλαμβάνει δε τα αμερικανικά σχέδια για τη δημιουργία αντιπυραυλικής ασπίδας στην Πολωνία και την Τσεχική Δημοκρατία, την ανακοίνωση της πρόθεσης του κ. Πούτιν να αναστείλει την ισχύ της συνθήκης αφοπλισμού, μείζονα διεθνή θέματα όπως το Κοσσυφοπέδιο, καθώς και η Μέση Ανατολή και το Σουδάν, η ενεργειακή πολιτική ως εργαλείο γεωπολιτικής, το δημοκρατικό έλλειμμα, η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η Τσετσενία, και δεν πρέπει, ασφαλώς, να λησμονούμε την κρίση στην Εσθονία και την απαγόρευση των εισαγωγών πολωνικού κρέατος. Τέλος, υπάρχει το θέμα της εθνικής κυριαρχίας τρίτων χωρών. Ο κατάλογος διευρύνεται διαρκώς, το ίδιο και ο βαθμός δυσπιστίας.

Ενώ οι επιθυμίες και οι προσδοκίες είναι διαφορετικές, η αυξανόμενη αλληλεξάρτηση και η εγγύτητα της Ρωσίας καθιστούν αναγκαία τη θέσπιση προτεραιοτήτων. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι απολύτως κρίσιμο –και αυτό αποτελεί συγχρόνως ρητή έκκληση προς την Προεδρία του Συμβουλίου– να διατηρήσει η ΕΕ την εσωτερική της ομοφωνία. Δεν πρέπει να δώσουμε στη Ρωσία την ευκαιρία να γελοιοποιήσει την ΕΕ. Πρέπει να τακτοποιήσουμε τα του οίκου μας. Μόνο τότε θα μπορέσει η Ένωση να υιοθετήσει μια αποτελεσματική και σταθερή πολιτική απέναντι σε αυτήν τη χώρα.

  Mirosław Mariusz Piotrowski (UEN). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, είναι σαφές σε όλους μας σήμερα ότι οι αιτιάσεις της Ρωσίας όσον αφορά τον αποκλεισμό των εισαγωγών πολωνικού κρέατος είναι καθαρά πολιτικού χαρακτήρα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πολωνική πλευρά τηρεί με συνέπεια όλες τις υγειονομικές προδιαγραφές.

Η ρωσική κυβέρνηση δεν έχει καμία επιθυμία συμβιβασμού, αλλά ενισχύει μεθοδικά τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιπλέον, έχει λάβει το θάρρος να επεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις της Εσθονίας, ενός κυρίαρχου κράτους το οποίο είναι μέλος της ΕΕ. Η Ρωσία εφαρμόζει εξάλλου παρόμοιες μεθόδους έναντι και άλλων γειτονικών της χωρών οι οποίες υπήρξαν στο παρελθόν δορυφόροι της Σοβιετικής Ένωσης.

Ο διάλογος και οι διαπραγματεύσεις είναι σημαντικές αξίες. Υπό τις παρούσες, όμως, συνθήκες μια εντολή διαπραγμάτευσης στη σύνοδο κορυφής Ευρωπαϊκής Ένωσης-Ρωσίας δεν θα συνιστούσε απλώς επάνοδο στις πολιτικές πρακτικές του Ψυχρού Πολέμου, αλλά θα δημιουργούσε επίσης ένα επικίνδυνο προηγούμενο για το μέλλον.

  Ria Oomen-Ruijten (PPE-DE). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, έχει απολύτως ζωτική σημασία για την Ευρωπαϊκή Ένωση να σημειώσει πρόοδο και να εμβαθύνει τις σχέσεις της με τη Ρωσία. Η διατήρηση μιας καλής εταιρικής σχέσης, ωστόσο, σημαίνει επίσης ότι τα όποια προβλήματα και διαφορές πρέπει να μπορούν να συζητηθούν ανοικτά και οι εταίροι να είναι διατεθειμένοι να διδαχθούν από αυτήν τη διαδικασία προκειμένου οι σχέσεις τους να παραμείνουν βιώσιμες. Σε μια σχέση, οι δίαυλοι επικοινωνίας πρέπει να παραμένουν διαρκώς ανοικτοί. Ευελπιστώ, για χάρη όλων μας, ότι θα καταστεί δυνατό να ξεκινήσουν σύντομα οι διαπραγματεύσεις για μια νέα συμφωνία εταιρικής σχέσης – μια νέα συμφωνία η οποία, ενώ πρέπει να στηρίζεται στις εμπειρίες της περασμένης δεκαετίας, πρέπει επίσης να προετοιμάζει το έδαφος για νέο διάλογο τα προσεχή χρόνια.

Πρέπει να σταματήσουμε τις δημόσιες δηλώσεις και, αντ’ αυτών, να διεξαγάγουμε διαρθρωμένο διάλογο, χωρίς –σε κάθε περίπτωση– να αποφεύγουμε τα προβλήματα. Ούτως ή άλλως, η Ρωσία αντιμετωπίζει ήδη αρκετά προβλήματα: το θέμα της ελευθεροτυπίας, ο τρόπος λειτουργίας της δημοκρατίας, ο τρόπος θέσπισης των εκλογικών συστημάτων και επιλογής των υποψηφίων, η θέση των ΜΚΟ, καθώς και η κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων –και παραπέμπω το Σώμα στην έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Τσετσενία– όλα αυτά τα θέματα πρέπει να βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη.

Άλλωστε, και σε διεθνές επίπεδο, η Ευρώπη και η Ρωσία χρειάζονται η μία την άλλη· χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου. Η Ρωσία δεν μπορεί να ασκήσει έτσι απλά δικαίωμα αρνησικυρίας· κάτι τέτοιο δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της περιοχής. Επιπλέον, χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον για την αντιμετώπιση του Ιράν και της Βόρειας Κορέας.

Τέλος, θέλω να θίξω το θέμα της έντασης μεταξύ της Εσθονίας και της Ρωσίας, καθόσον η ένταση δεν έχει οξυνθεί μόνο στις δύο εν λόγω χώρες· έχει πλέον καταστεί, σε μεγάλο βαθμό λόγω της αντίδρασης της Ρωσίας, ευρωπαϊκό πρόβλημα. Ο κατάλογος των προβλημάτων μεταξύ των χωρών της Βαλτικής και της Ρωσίας μεγαλώνει διαρκώς. Τα προβλήματα πρέπει να λύνονται, όμως απουσιάζει εντελώς κάθε έννοια σύνεσης και διακριτικότητας στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλον.

Τάσσομαι σαφώς υπέρ της εφαρμογής ενεργού πολιτικής στην ανατολική Ευρώπη, όμως αυτή η πολιτική δεν μπορεί να εγκριθεί εάν δεν συμφωνήσουμε πρώτα το περιεχόμενό της στην ΕΕ. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχει την έγκριση και των κρατών μελών της Βαλτικής, οπότε είναι απαράδεκτο, ως Ευρωπαϊκή Ένωση, να ανεχόμαστε ενέργειες οι οποίες ισοδυναμούν με αντίποινα και οι οποίες στρέφονται κατά μελών της οικογένειάς μας. Δεν είναι ούτε προς το δικό μας συμφέρον ούτε προς το συμφέρον της Ρωσίας να επιτρέπουμε την κλιμάκωση της έντασης.

Είναι πλέον στο χέρι της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αναλάβει επιτέλους δράση. Το Συμβούλιο και η Επιτροπή πρέπει να ενώσουν τη φωνή τους με τη φωνή του Κοινοβουλίου και να ξεκαθαρίσουν ότι, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση αποκηρύσσει τις απειλές κατά μελών της ΕΕ, είμαστε επίσης διατεθειμένοι, όπου αυτό είναι εφικτό, να ταχθούμε με συνέπεια υπέρ της βελτίωσης του διαλόγου και της ανάπτυξης εποικοδομητικής συνεργασίας. Η γερμανική Προεδρία έχει υιοθετήσει την ενδεδειγμένη στάση ως προς αυτό το θέμα, και φρονώ ότι η σύνοδος κορυφής προσφέρει μια καλή ευκαιρία για την περαιτέρω προώθηση αυτών των στόχων.

  Józef Pinior (PSE). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η σημερινή συνεδρίαση της Ολομέλειας πραγματοποιείται την επέτειο του τερματισμού του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ως Πολωνός, θέλω να μνημονεύσω όλους τους σοβιετικούς στρατιώτες που χάθηκαν στον πόλεμο κατά του φασισμού. Όλοι θυμόμαστε την αυτοθυσία τους, όλοι θυμόμαστε αυτούς τους απλούς στρατιώτες, αυτούς τους γκρίζους πεζικάριους, όπως πολύ όμορφα τους περιέγραψε στο τραγούδι του ο Bulat Okudzhava.

Όλοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση επιθυμούμε καλές σχέσεις με τη Ρωσία. Αυτές οι καλές σχέσεις αποτελούν οικονομική, στρατηγική και γεωπολιτική αναγκαιότητα. Συγχρόνως, η Ρωσία δεν είναι εύκολος εταίρος για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Προφανώς, δεν είναι δυνατόν και δεν πρόκειται να ανεχθούμε καμία έκφραση νεοϊμπεριαλιστικής ρωσικής πολιτικής, όπως αυτή που ακολουθεί τις τελευταίες ημέρες η Ρωσία έναντι της Εσθονίας. Συνεπώς, τις επόμενες ημέρες πρέπει να προσφέρουμε την πλήρη στήριξή μας και να επιδείξουμε απόλυτη αλληλεγγύη προς την κυβέρνηση και τον λαό της Εσθονίας.

Κύριε Επίτροπε, κύριε υπουργέ, επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω την επιστολή που απηύθυνε η Διεθνής Αμνηστία στους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης πριν από τη συνδιάσκεψη της Σαμάρας, στην οποία τους εφιστά την προσοχή στην ανάγκη να θέσουν στον πρόεδρο Πούτιν το θέμα των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως οι περιορισμοί της ελευθερίας του συνέρχεσθαι, της ελευθερίας του λόγου και, κυρίως, της ελευθερίας του Τύπου, καθώς και το θέμα του αυξανόμενου αριθμού δολοφονιών δημοσιογράφων στη Ρωσία. Οι ηγέτες μας οφείλουν να θέσουν αυτά τα προβλήματα απευθείας στη ρωσική κυβέρνηση κατά τη σύνοδο κορυφής της Σαμάρας.

  Guntars Krasts (UEN). – (LV) Η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει τη Ρωσία ως χρήσιμο μακροπρόθεσμο εταίρο· χρησιμοποιεί, όμως, την επιρροή της ώστε να ενθαρρύνει τη Ρωσία να καταστεί δημοκρατικός και προβλέψιμος γείτονας; Αφότου η Ρωσία κατέστη σημαντικός ενεργειακός παράγοντας, η εσωτερική και εξωτερική πολιτική της αποκτά όλο και πιο δυσάρεστα χαρακτηριστικά. Ωστόσο, απέναντι στις νέες πολιτικές της Ρωσίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν λειτουργεί ως ενωμένη δύναμη αλλά ως επιμέρους κράτη μέλη, καθώς σε καταστάσεις αντιπαράθεσης με τη Ρωσία τα κράτη μέλη της ΕΕ καλούνται να επιλύσουν τις αντιπαραθέσεις σε διμερές επίπεδο. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η απροκάλυπτη παρέμβαση της Ρωσίας στις εσωτερικές υποθέσεις της Εσθονίας, ενός κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε βαθμό μάλιστα που να απαιτεί την παραίτηση του δημοκρατικά εκλεγμένου κοινοβουλίου και της κυβέρνησης της Εσθονίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχασε την ευκαιρία να παραμείνει σιωπηλή, σε αντίθεση, για παράδειγμα, με τον πρόεδρο και τη Γερουσία των ΗΠΑ, που εξέφρασαν την έντονη υποστήριξή τους προς την Εσθονία. Η Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιχειρεί να υποβαθμίσει την αντιπαράθεση σε θέμα το οποίο πρέπει να επιλυθεί διμερώς μεταξύ της Εσθονίας και της Ρωσίας. Δεν πρέπει να επιτραπεί στη Ρωσία να διαχωρίσει την Ευρωπαϊκή Ένωση σε μικρά και μεγάλα κράτη, νέα και παλαιά κράτη, κράτη εταίρους και αχάριστα παραμεθόρια κράτη. Η προσεχής σύνοδος κορυφής μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ρωσίας θα αποτελέσει, από πολλές απόψεις, σημαντική δοκιμασία της ικανότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης να λειτουργεί ως ένωση. Σας ευχαριστώ.

  József Szájer (PPE-DE). – (HU) Η Ρωσία είναι ευρωπαϊκή χώρα, με την οποία έχουμε κοινό πολιτισμό, και κοινωνικές, πολιτισμικές και πνευματικές ρίζες με ιστορία άνω των 1 000 ετών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ανάγκη μια δημοκρατική Ρωσία. Αυτό που χρειάζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια δημοκρατική Ρωσία. Βασική προϋπόθεση, ωστόσο, για μια εταιρική σχέση πρέπει να είναι η δημοκρατία και το κράτος δικαίου, καθώς και ο απαρέγκλιτος σεβασμός των αρχών των ίσων δικαιωμάτων.

Αυτό δεν συνάδει, όμως, με την τρέχουσα συμπεριφορά της Ρωσίας έναντι των εσθονών αδελφών μας. Δεν συνάδει με την παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Εσθονίας, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου και των διεθνώς αποδεκτών πρακτικών. Η Εσθονία είναι η Ένωση – και η Ένωση είναι η Εσθονία. Το θέμα αυτό δεν αφορά μία και μόνο χώρα, αλλά το σύνολο της Ένωσης. Δεν είναι θέμα απλής αλληλεγγύης, αλλά εθνικής κυριαρχίας.

Κυρίες και κύριοι, δεν είναι παράλογο το γεγονός ότι η Ένωση προετοιμάζεται τώρα για μια υψηλού επιπέδου σύνοδο με τους ηγέτες μιας τέτοιας χώρας και συζητά την ανάπτυξη μιας ισορροπημένης εταιρικής σχέσης, επιδιώκει τη χαλάρωση των απαιτήσεων για τη χορήγηση θεωρήσεων και υποστηρίζει την ένταξη στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου μιας χώρας η οποία συμπεριφέρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο απέναντι σε ένα από τα κράτη μέλη της ΕΕ, σαν να είχε το δικαίωμα να παρεμβαίνει ατιμώρητα στις εσωτερικές της υποθέσεις; Αυτή η κατάσταση είναι απαράδεκτη, και οφείλω να πω ότι αποτελεί θέμα αρχής, ένα θέμα αρχής στο οποίο δεν είναι δυνατόν να συμβιβαζόμαστε.

Απευθύνω, συνεπώς, έντονη έκκληση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Συμβούλιο να σταματήσουν τις προετοιμασίες για τη σύνοδο κορυφής ΕΕ-Ρωσίας μέχρις ότου η Ρωσία σταματήσει την άσκηση πίεσης στην Εσθονία. Η Ένωση πρέπει να στείλει ένα σαφές μήνυμα: ως εδώ και μη παρέκει!

  Monika Beňová (PSE). – (SK) Το 1945 απελευθερωθήκαμε χάρη στον Κόκκινο Στρατό. Φρονώ, λοιπόν, ότι του οφείλουμε κάποιο μέτρο σεβασμού και ευγνωμοσύνης.

Τα προβλήματα, εντούτοις, ξεκίνησαν όταν τμήματα αυτού του στρατού παρέμειναν στις χώρες μας, περιλαμβανομένης και της δικής μου χώρας, χρησιμοποιώντας διάφορα προσχήματα και προβάλλοντας ευγενείς στόχους όπως «οικονομική βοήθεια» ή «προστασία», και αυτά τα προσχήματα οδήγησαν εν τέλει στον αποκλεισμό των χωρών μας με συρματοπλέγματα, ενώ οι οικονομίες μας σημείωσαν τέτοια υστέρηση ώστε να είμαστε υποχρεωμένοι στις αρχές της δεκαετίας του 1990 να αρχίσουμε την ανάπτυξή τους εκ του μηδενός.

Ο λόγος για τον οποίο κάνω αυτήν τη σύντομη ιστορική αναφορά είναι ότι, όταν μιλάμε σήμερα για τη σύνοδο κορυφής ΕΕ-Ρωσίας τείνουμε να επικαλούμαστε πολλούς ευγενείς στόχους· δεν πρέπει, εντούτοις, να λησμονούμε ότι τα κέρδη της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα τελευταία 10 χρόνια υπήρξαν απώλειες για τη Ρωσία κατά την ίδια περίοδο. Η Ρωσία το γνωρίζει πολύ καλά αυτό και δεν την ευχαριστεί καθόλου. Αν θέλουμε να μιλάμε για ισότιμη εταιρική σχέση με τη Ρωσία, καλό είναι να μεριμνήσουμε ώστε η εταιρική αυτή σχέση να είναι όντως ισότιμη και να μην παρασυρθούμε από τα ωραία λόγια που παρέσυραν τις προηγούμενες γενιές πριν από 62 χρόνια.

  Wojciech Roszkowski (UEN). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, οι σχέσεις μεταξύ της ΕΕ και της Ρωσίας έχουν καταστεί δυσχερέστερες αφότου η Ρωσία στράφηκε εκ νέου στην παλαιότερη ιμπεριαλιστική της πολιτική, με εμφανέστερο παράδειγμα τα πρόσφατα γεγονότα στην Εσθονία. Η κυρίαρχη κυβέρνηση της Εσθονίας έχει το δικαίωμα, το καθήκον θα έλεγα, να εξαλείψει τα ίχνη της σοβιετικής καταπίεσης, και η ρωσική αντίδραση υποσκάπτει την εικόνα της ίδιας της Ρωσίας.

Το Κρεμλίνο έχει επίσης ξεκινήσει εκστρατεία σπίλωσης της Πολωνίας, στην οποία έχουν, δυστυχώς, υποκύψει ορισμένοι βουλευτές του παρόντος Σώματος εδώ στο Στρασβούργο. Παρότι η Πολωνία έχει φτάσει στα άκρα για να επιδείξει την καλή της θέληση, η Ρωσία όχι μόνο δεν έχει άρει την απαγόρευση στις εισαγωγές πολωνικού κρέατος, αλλά επεκτείνει ουσιαστικά τον εμπορικό της αποκλεισμό.

Ο Πρόεδρος Πούτιν επιθυμεί ακόμη και να εκδώσει διάταγμα για την προστασία των μνημείων εκτός της επικράτειας της Ρωσίας. Μήπως αυτό σημαίνει ότι η ισχύς της ρωσικής νομοθεσίας θα επεκταθεί στην επικράτεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Αυτή η συζήτηση καταδεικνύει ότι στη σύνοδο κορυφής της Σαμάρας η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να φανεί πολύ πιο αποφασιστική, ιδίως όσον αφορά την προάσπιση των συμφερόντων όλων των κρατών μελών, και όχι μόνον ορισμένων.

  Christopher Beazley (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να απευθύνω δύο ερωτήματα στον υπουργό Gloser, στα οποία τον παρακαλώ να απαντήσει σε αυτήν τη συζήτηση.

Είναι πολύ σαφές ότι, στη σύνοδο κορυφής της Σαμάρας, εφόσον βεβαίως πραγματοποιηθεί, το Συμβούλιο, η Προεδρία –οι συνάδελφοί του– και η ομοσπονδιακή καγκελάριος θα κληθούν να μεταφέρουν επίσης τις απόψεις που εκφράζονται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορούμε να συμπεριφερόμαστε σαν να μην συμβαίνει τίποτε απέναντι στη Ρωσία του προέδρου Πούτιν. Μπορεί επίσης ο κ. υπουργός να εξηγήσει στην απάντησή του με ποιον τρόπο θα αντικατοπτρίζονται στη σύνοδο κορυφής η ανησυχία μας και η άρνησή μας να συμφωνήσουμε με την άποψη ότι η Εσθονία είναι υπαίτια αυτής της κρίσης;

Μας λένε ότι δεν πρέπει να κλιμακώσουμε την κρίση, αλλά να την αποκλιμακώσουμε. Εμείς, όμως, η ΕΕ, δεν ξεκινήσαμε αυτήν την κρίση. Αν εξετάσετε το βίντεο των λεγομένων διαδηλώσεων στο Ταλίν, θα δείτε εικόνες άτακτων ομάδων νεαρών οι οποίοι σπάζουν προθήκες καταστημάτων και κλέβουν αγαθά πολυτελείας. Τι σχέση μπορεί να έχει αυτό με τον σεβασμό της μνήμης των εκατομμυρίων Ρώσων που έχασαν τη ζωή τους κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο; Απλούστατα, δεν μπορούμε να δεχτούμε την εκδοχή που προβάλλει ο πρόεδρος Πούτιν, η οποία έρχεται σε αντίθεση με αυτήν των προκατόχων του, Γιέλτσιν και Γκορμπατσόφ, οι οποίοι ξεκίνησαν το κίνημα των μεταρρυθμίσεων στο εσωτερικό της Ρωσίας.

Συνεπώς, κύριε υπουργέ, σας είναι εύκολο να μας ενημερώσετε στην απάντησή σας σχετικά με τα συγκεκριμένα διαβήματα στα οποία θα προβεί η Προεδρία κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής για να υπογραμμίσει το γεγονός ότι, χωρίς αμοιβαία κατανόηση, δεν μπορούν να υπάρξουν επιτυχείς διαπραγματεύσεις; Όπως έχει ήδη επισημανθεί, το θέμα δεν αφορά μόνο την Εσθονία: η Λετονία έχει δεχθεί επίσης επίθεση από τον πρόεδρο Πούτιν, όπως άλλωστε και η Τσεχική Δημοκρατία, η Πολωνία, ακόμη και ο πρέσβης της χώρας μου. Μπορείτε, λοιπόν, να μας προσφέρετε λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με το τι διαφορετικό θα γίνει σε αυτήν τη σύνοδο κορυφής ενόψει του τρόπου με τον οποίο έχει παρουσιάσει αυτό το πρόβλημα η ρωσική κυβέρνηση;

  Marianne Mikko (PSE). – (ET) Η επίθεση από πληροφορικούς πειρατές, οι οποίοι χρησιμοποίησαν ως βάση τη Ρωσία, εις βάρος των υποδομών της τεχνολογίας των πληροφοριών ενός κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Εσθονίας, διήρκεσε για περίπου δύο εβδομάδες. Αυτή η διαδικτυακή επίθεση σημαίνει ότι έχει εμποδιστεί πλήρως ή έχει δυσχερανθεί η πρόσβαση στους ιστοτόπους των εσθονικών μέσων ενημέρωσης. Οι εν λόγω πληροφορικοί πειρατές προσπάθησαν επίσης να εμποδίσουν τη λειτουργία των ιστοτόπων των υπουργείων της Εσθονίας. Την 3η Μαΐου, ο εξυπηρέτης του γραφείου του πρωθυπουργού δέχθηκε 90 000 χτυπήματα σε μία ώρα. Η Εσθονία κατάφερε να αντισταθεί στην επίθεση, όμως η ανοχή της Ρωσίας απέναντι στο γεγονός αποτελεί επιθετική πράξη η οποία χρήζει απαντήσεως.

Οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες έχουν χρησιμοποιήσει τη διακοπή της ροής πληροφοριών ως μέσο χειραγώγησης των μαζών ήδη από την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Τον 21ο αιώνα, η αδυναμία επικοινωνίας με μια χώρα μέσω του Διαδικτύου είναι πιο σοβαρή από το σπάσιμο ενός παραθύρου στην πρεσβεία της εν λόγω χώρας στη Μόσχα. Χαιρετίζω το γεγονός ότι στο ψήφισμά μας έχει προστεθεί ένα έντονα διατυπωμένο άρθρο στο οποίο υποστηρίζεται η Εσθονία.

Το θέμα της ασφάλειας στον κυβερνοχώρο πρέπει οπωσδήποτε να συζητηθεί με τη Ρωσία στη σύνοδο κορυφής της Σαμάρας. Η στρατηγική μας πρέπει να αποβλέπει στην αποφυγή ενός διαδικτυακού πολέμου με τον στρατηγικό μας εταίρο, τη Ρωσία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αντιμετωπίσει τη διαδικτυακή επίθεση εις βάρος ενός κράτους μέλους ως επίθεση κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνολικά. Αυτό πρέπει να καταστεί απολύτως σαφές στους Ρώσους.

  Jan Tadeusz Masiel (UEN). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η σύνοδος κορυφής ΕΕ-Ρωσίας πρέπει να αποτελέσει ευκαιρία βελτίωσης των σχέσεών μας, καθώς και προώθησης της μεγαλύτερης ολοκλήρωσης στο εσωτερικό της ΕΕ, μέσω της επίδειξης αλληλεγγύης προς την Εσθονία και την Πολωνία. Πρέπει να αποδώσουμε εύσημα στη Ρωσία στους τομείς στους οποίους αυτό είναι δικαιολογημένο και να την επαινέσουμε για τις επιτυχίες της, όμως πρέπει επίσης να την επικρίνουμε για τις αδικίες που διαπράττει. Δεν πρέπει να φοβόμαστε να ορθώσουμε το ανάστημά μας απέναντι στη Ρωσία όταν έχουμε την αλήθεια με το μέρος μας. Επικρίνουμε εντόνως την κυβέρνηση της Λευκορωσίας, όταν στην πραγματικότητα η ρωσική κυβέρνηση δεν διαφέρει σε πολύ μεγάλο βαθμό από αυτήν. Η Ρωσία οφείλει να αναγνωρίσει την κατοχή της Εσθονίας, της Λετονίας και της Λιθουανίας και, σε διαφορετικό επίπεδο, όλων των χωρών που υπάγονταν στον σοβιετικό συνασπισμό. Καλώ τους υπευθύνους για τις διαπραγματεύσεις στη σύνοδο κορυφής να δώσουν επιτέλους στη Ρωσία να καταλάβει ότι η Πολωνία είναι κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως ακριβώς και η Γερμανία ή η Βρετανία.

Τέλος, κύριε Επίτροπε, θέλω να σας ευχαριστήσω για όλες τις προσπάθειές σας, όμως απαιτείται μεγαλύτερη αποφασιστικότητα. Η Ρωσία πρέπει να άρει τον αποκλεισμό στις εισαγωγές κρέατος από την Πολωνία αμέσως – όχι σταδιακά. Μεταφέρετε, σας παρακαλώ, στον πρόεδρο Πούτιν τη βούληση αυτού του Σώματος.

  Πρόεδρος. – Σύμφωνα με το άρθρο 103, παράγραφος 2, του Κανονισμού, έχω λάβει έξι προτάσεις ψηφίσματος⁽¹⁾.

Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί αύριο, στις 11.00.

Γραπτές δηλώσεις (άρθρο 142)

  Αθανάσιος Παφίλης (GUE/NGL), γραπτώς. – Η συζήτηση για τα γεγονότα στην Εσθονία, 9 Μάη, ημέρα της αντιφασιστικής νίκης, δεν αποτελεί μόνο ασέβεια στη μνήμη των δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων που θυσίασαν τη ζωή τους για τη συντριβή του φασισμού. Δεν αποτελεί μόνο προσπάθεια πλαστογράφησης και διαστρέβλωσης της ιστορίας. Δεν αποτελεί το γνωστό πια αντικομουνιστικό παραλήρημα των υπηρετών της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Αποτελεί συνειδητή πολιτική στήριξης της αναβίωσης του φασισμού στις Βαλτικές και άλλες χώρες της Ευρώπης με κοινή πλεύση Ευρωπαϊκού λαϊκού, σοσιαλιστικού κόμματος, νεοφιλελευθέρων, πρασίνων μαζί με την ακροδεξιά πολιτική ομάδα.

Σε μια ενιαία συγχορδία δεξιοί, σοσιαλδημοκράτες, πράσινοι, Λε Πέν εξαπέλυσαν εμετικό αντικομουνισμό για Σοβιετική Ένωση και τον ηρωικό Κόκκινο Στρατό. Όλοι μαζί εξέφρασαν αλληλεγγύη στην Εσθονική Κυβέρνηση που χρόνια τώρα αποκαθιστά τους φασίστες καταδιώκοντας κομμουνιστές και αντιφασίστες.

Όλοι μαζί απέδειξαν αυτό που ιστορικά και πολιτικά είναι καταγεγραμμένο. Ότι δηλαδή, ο φασισμός είναι γνήσιο τέκνο του καπιταλισμού. Στη συζήτηση αυτό εκφράσθηκε και τυπικά, αποκαλύπτοντας το χαρακτήρα της ΕΕ, ως ένωσης των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Άλλωστε, ο φασισμός αποτελεί την ίδια εξουσία του κεφαλαίου χωρίς κοινοβουλευτικό μανδύα.

Επισημαίνουμε πως όσο οι λαοί αμφισβητούν, καταδικάζουν, αντιστέκονται και αγωνίζονται κατά της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας, τόσο ο αντικομουνισμός θα μεγαλώνει.

Η ιστορία απέδειξε πως εκείνοι που προσωρινά φαίνονται πανίσχυροι, συντρίφθηκαν από την πάλη των λαών.

Η 9 του Μάη 1945 παραμένει μια τέτοια συμβολική ημερομηνία.

  Alexander Stubb (PPE-DE), γραπτώς. – (FI) Η αντιπαράθεση σχετικά με το άγαλμα δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Σήμερα εορτάζουμε την Ημέρα της Ευρώπης. Εορτάζουμε τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη διαδικασία ειρήνευσης την οποία επέφερε η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Αυτή η ημέρα, όμως, έχει διπλή σημασία. Για τους Ρώσους, είναι η επέτειος της νίκης στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το μετακινηθέν άγαλμα είναι σύμβολο αυτής της νίκης. Εντούτοις, για πολλά από τα σημερινά κράτη μέλη της ΕΕ, ο εορτασμός της νίκης, και το άγαλμα στο Ταλίν, συμβολίζουν την απαρχή μιας μακράς περιόδου καταπίεσης στη Σοβιετική Ένωση.

Δεν πρέπει να προκαλεί, συνεπώς, έκπληξη η επιθυμία να μετακινηθεί το άγαλμα στο Ταλίν. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς φασίστας για να επιθυμεί την απομάκρυνση ενός συμβόλου καταπίεσης η μνήμη της οποίας είναι ακόμη νωπή.

Το θέμα δεν αφορά πλέον μόνο το εσωτερικό της Εσθονίας. Η Ρωσία, και η στάση την οποία τήρησε με την πολιτική της έναντι της «εγγύς γειτονίας» της κατέστησε τη διαμάχη για το άγαλμα θέμα που αφορά το σύνολο της ΕΕ.

Μιλάμε συχνά περί αλληλεγγύης. Θα ήταν επαίσχυντο να επικαλεστούμε την ημερήσια διάταξη και να αναβάλουμε τη συζήτηση του θέματος μέχρι την περίοδο συνόδου του Στρασβούργου. Οι κανόνες υπάρχουν για να υπηρετούν τις ανάγκες μας και όχι για να υπηρετούμε εμείς τους κανόνες. Εάν δεν μπορούμε να συζητήσουμε το θέμα αμέσως εξαιτίας των διατάξεων του Κανονισμού, τότε επιθυμώ την αλλαγή αυτών των διατάξεων.

Μπορούμε να εκφωνούμε λόγους περί αλληλεγγύης, όμως τώρα είναι καιρός για δράση: «Estlands sak är vår sak!».

(1) Βλ. συνοπτικά πρακτικά.