Пълен протокол на разискванията

Понеделник, 21 май 2007 г. - Страсбург

20. Въздействието и последиците от структурните политики върху кохезията на ЕС (разискване)

  El Presidente. El siguiente punto es el informe Francisca Pleguezuelos Aguilar, en nombre de la Comisión de Desarrollo Regional sobre el impacto y las consecuencias de las políticas estructurales en la cohesión de la UE [2006/2181(INI)] (A6-0150/2007).

  Francisca Pleguezuelos Aguilar (PSE), Ponente. – Señor Presidente, permítame que comience felicitando a la Comisión Europea por la oportunidad que ofrece con este informe de iniciativa.

Oportunidad en el tiempo, tanto de cara al cuarto debate sobre la cohesión, como también al próximo debate sobre la revisión del presupuesto de la Unión Europea 2008-2009, ya que, probablemente, la política de cohesión será la mayor línea presupuestaria de la Unión Europea, en la que todos podremos constatar el valor añadido de esa política.

Por eso he pretendido, con este informe de impacto, recoger ese impacto en cuatro grandes áreas: la social, la económica, la territorial y la de la gobernanza, haciendo un conjunto de propuestas que persiguen varias objetivos.

En primer lugar, cómo no, optimizar la sinergia entre las diferentes políticas públicas de la Unión Europea y de los Estados miembros.

De otra parte, se pretende también reforzar la innovación y la dimensión territorial de la cohesión.

Pretendemos, también, medir con más precisión, con nuevos indicadores, la convergencia entre las regiones y el impacto de la política de cohesión.

Por último, se trata de mejorar la gobernanza y, sobre todo, de aumentar la visibilidad de la política de cohesión, porque se pretende acercar ésta a los ciudadanos y ciudadanas europeos.

En esa línea, yo quisiera destacar alguna de las propuestas que recoge el informe. Por una parte, la necesidad de reforzar la capacidad administrativa en la fase de aplicación de la nueva política de cohesión, con la creación de una red de formadores acreditados que nos permita asegurar todas las acciones de formación y, sobre todo, asegurarlo en todos los niveles, muy especialmente en el nivel local, que creo que es donde más hay que trabajar.

En cuanto a optimizar las sinergias entre las distintas políticas públicas, este informe pretende que la Comisión explore nuevas formas para combinar los Fondos Estructurales con otras políticas y otras ayudas comunitarias que permitan aumentar la competitividad, la investigación y la innovación.

Para ello se propone, además de promover, cómo no, las buenas prácticas y de medir el impacto de ese fondo, que se dote a ORATE de los recursos y de las funciones necesarias para que actúe como verdadero observatorio de buenas prácticas.

Por otra parte, pretendemos lograr un equilibrio territorial entre las zonas urbanas y las zona rurales, y de ahí que se proponga estimular el intercambio de las buenas prácticas en redes —en redes territoriales—, y que se apoyen, sobre todo, actividades económicas que son ajenas a los grandes centros urbanos.

También hay que trabajar en lo que es el leitmotiv de la dimensión territorial, el policentrismo y, cómo no, la utilización de las nuevas tecnologías.

En cuanto a la innovación, factor que implementa, sin ninguna duda, la política de cohesión, de una parte se pretende que se adopte el informe Aho, que pretende destinar, al menos, un 20 % de los Fondos Estructurales al fomento de la I+D+i, y que éste también atienda a proyectos no sólo de excelencia, sino también a proyectos de menor envergadura y, sobre todo, en regiones menos favorecidas.

Del mismo modo que, considerando que el tejido productivo europeo, en más de un 90 %, está formado por pequeñas y medianas empresas, pensamos que es fundamental facilitarles el acceso a las ayudas y a los programas europeos, especialmente en lo relativo a la innovación.

De ahí que hayamos propuesto la figura de los animadores tecnológicos a escala regional y local, que, asociados con los proyectos regionales y las redes, sin duda van a servir para dinamizar estas PYME.

Estas y otras medidas, Señorías, que se proponen en el informe, estoy segura de que permitirán aumentar la visibilidad de la política de cohesión y sus resultados prácticos para los ciudadanos y las ciudadanas europeas.

Por otra parte, permítanme mencionar que, casi de forma sobrevenida por los acontecimientos que últimamente se están produciendo respecto a posibles deslocalizaciones en todos los sectores productivos y en todos los países, incluido el mío, he presentado tres enmiendas a mi propio informe que insisten y, sobre todo, reiteran las medidas ya recogidas en resoluciones aprobadas por este Parlamento sobre las deslocalizaciones de empresas y la forma de garantizar que las empresas que reciben financiación comunitaria no deslocalicen su actividad. Y, sobre todo, que, si lo hacen, sean sancionadas.

Enmiendas para las que, sin duda, pido su apoyo, porque entiendo que ya se han debatido y aprobado en esta Cámara.

Finalmente, quisiera terminar expresando mi agradecimiento a todos los ponentes alternativos, a todos los diputados que han enriquecido con sus propuestas este informe del que espero su apoyo.

  Joe Borg, Member of the Commission. Mr President, it is a pleasure for me to come before Parliament to exchange views on the report by Mrs Pleguezuelos Aguilar, launched by the Committee on Regional Development. I am told by my colleague, Commissioner Hübner, who apologises for not being able to be here today, that, as in the case of the previous reports, it shows again how excellent and efficient our collaboration is.

I fully share the view that cohesion policy is essential to reducing internal EU disparities on the one hand and closing the gap between the European regions and the world-leading economies on the other. This is so because cohesion policy is based on a modern paradigm of sustainable development which may be best described as a conditional grant.

In order to benefit from the policy, Member States are required to draw up a medium-term strategy for the use of the resources, to cofinance European aid from national budgets, to work in partnership at national, regional and local level and to respect EU laws and policies. These conditions have resulted in the development of an efficient management system shared between European, national, regional and local levels – a system of multi-level governance.

On top of this, as the report correctly points out, cohesion policy makes a substantial contribution to the increase of commercial flows within the internal market and, as a result, has spill-over effects outside the regions and countries in which the policy is implemented. We all have to admit, however, that the impact of our policy has probably not been sufficiently measured, explained or appreciated.

Clearly, cohesion should be assessed on the basis of multiple dimensions and should not be limited only to GDP since, in the short- and medium-term, this fails to reflect many important aspects of the impact of European cohesion policy. Therefore, the fourth cohesion report will carry out a thorough analysis of economic, social and territorial cohesion in the European Union with the help of a wide range of indicators.

Certainly, one of the keys to its success lies in the fact that cohesion policy is an integrated, fully-fledged policy. It is not a bundle of sectoral approaches, but a policy that integrates different policies in the overriding context of development strategy. That is why it can deliver specific tailor-made solutions for each European region or territory. At the same time, it is a new policy that critically depends on coordination and synergies with other EU and national policies.

This brings me to the link between the strategy for growth and jobs, and cohesion policy. As early as this year, each Member State will set out how cohesion policy contributes to the implementation of the national reform programme. Equally, the Commission will, in its annual progress report to the Spring European Council, summarise the progress towards achieving the Union’s priorities of promoting competitiveness and creating jobs, including meeting the objectives of the integrated guidelines for growth and jobs for 2005-2008. We have also introduced an earmarking approach which assures that the predominant share of policy resources is invested in key Lisbon drivers.

As you know, the programming phase has not yet been finalised. However, according to the available data, we can already state that the reinforcement of the strategic approach of cohesion policy and its concentration on the growth in jobs agenda has been a success. In fact, around EUR 200 billion will be invested in Lisbon priorities between 2007 and 2013. If we add to this cofinancing and private resources leveraged by cohesion policy intervention, we may well see this figure double, and we need to compare this to EUR 150 billion in 2000 to 2006.

In addition, in the new 2007-2013 period, we have reinforced the coordination mechanisms inside the Commission, both in the context of the programming documents and in day-to-day operation. In a way, the preparation for the 2007-2013 programming period became a meeting point between different EU priorities. Take, for instance, research and development and innovation. At EU level, new synergies have been established between cohesion policy, the seventh Research and Development Framework Programme and the Competitiveness and Innovation Programme. The last two programmes will take more account of the specificities of the regions that are lagging behind. Cohesion policy, on the other hand, will significantly increase its contribution to the financing of R&D and innovation activities.

The departments within the Directorate-General for Regional Policy, in cooperation with those of Mr Potočnik, are working on a communication to provide information and advice on how to combine the resources of cohesion and RDT policy in order to increase their respective effectiveness, which is to be adopted in July.

  Nathalie Griesbeck (ALDE), rapporteur pour avis de la commission des budgets. – Monsieur le Président, je vous remercie de m'accorder la parole en qualité de rapporteur pour avis de la commission des budgets. En effet, la COBU a apporté, lors d'un vote exprimé à l'unanimité, une opinion relative à l'impact et aux conséquences des politiques structurelles sur la cohésion de l'Union.

Il n'est pas nécessaire, ici, de rappeler longuement que ces politiques constituent l'expression même de la solidarité du peuple européen. Mais si, dans les faits, il est évident qu'elles contribuent, par des effets de levier économique, à un alignement progressif des niveaux de vie des citoyens européens, nous constatons un manque d'indicateurs communs permettant d'en mesurer l'impact réel. Notre Parlement, qui, je le rappelle, partage l'autorité budgétaire, doit pouvoir disposer de tels indicateurs communs à l'ensemble des États membres, afin d'optimiser l'utilisation des ressources du budget communautaire et, aussi, d'améliorer le suivi de l'exécution du budget.

C'est pourquoi je voudrais une nouvelle fois insister sur la nécessité de créer un nouvel instrument de mesure, commun à l'ensemble des États membres et pondéré par les différents indicateurs, lesquels prendraient en compte à la fois - comme le soulignait à l'instant M. le commissaire, aux propos de qui je souscris tout à fait - la croissance économique, bien sûr, le chômage, le taux d'équipement, le niveau de recherche et d'innovation, mais également des points liés à la qualité de vie, comme l'espérance de vie, le taux de natalité ou encore le niveau de rémunération de nos concitoyens. On pourrait ainsi améliorer véritablement l'effet de levier pour le mieux-être de tous les Européens.

  Ambroise Guellec, au nom du groupe PPE-DE. – Monsieur le Président, Monsieur le Commissaire, mes chers collègues, en tant que rapporteur fictif pour le PPE, je voudrais tout d'abord saluer la très grande qualité du rapport de notre collègue, Mme Pleguezuelos. Je dirai aussi le plaisir que nous avons eu à travailler ensemble pour établir ce rapport. Je crois que le rapporteur a dit l'essentiel, ainsi que Mme Griesbeck, dont je partage tout à fait les propos. Je souhaiterais toutefois attirer simplement l'attention sur quatre points.

Premier point, il faut effectivement que nous évaluions bien la situation et, pour cela, les indicateurs, qui viennent d'être évoqués, apparaissent essentiels. Pour l'instant, nous n'avons que le PIB, qui est réellement insuffisant.

Deuxième point, il nous faut, aussi, bien intégrer les nouveaux défis territoriaux auxquels nous allons être, auxquels nous sommes déjà, confrontés. Je pense au vieillissement démographique, à l'énergie, au changement climatique et, aussi, à la politique agricole, qui influence sans conteste la politique de cohésion.

Troisième point, les politiques structurelles de l'Union représenteront très bientôt le premier budget de l'Union. C'est pourquoi une approche intégrée avec les autres politiques de l'Union, mais aussi avec celles qui se pratiquent dans chacun des États membres, est quelque chose d'extrêmement important.

Concernant le quatrième point, Monsieur le Commissaire, je crois qu'il faudra en discuter sérieusement: il s'agit de la politique structurelle et de la stratégie de Lisbonne. Bien sûr, la politique structurelle doit concourir à la concrétisation ou au succès de la stratégie de Lisbonne, mais faisons bien attention au développement équilibré des territoires. Il me paraît tout à fait évident que, en soi, la stratégie de Lisbonne n'est pas un facteur d'équilibre: je crois qu'il faudra que nous soyons très attentifs à cela. Nous aurons très bientôt une nouvelle occasion d'en parler: lors de la transmission au Parlement du quatrième rapport sur la cohésion et de nos travaux à ce sujet pour savoir comment faire évoluer cette politique à l'avenir.

  Constanze Angela Krehl, im Namen der PSE-Fraktion. – Herr Präsident, Herr Kommissar, liebe Kolleginnen und Kollegen! Ich möchte mich zunächst ganz herzlich bei der Berichterstatterin für die sehr engagierte Arbeit und für den guten Bericht bedanken, den sie vorgelegt hat.

Dieser Bericht gehört – wie auch einige andere, die wir zurzeit im Ausschuss für regionale Entwicklung behandeln – zu den Bausteinen der zukünftigen Struktur- und Kohäsionspolitik. Zukünftig heißt: Wir werden das in der Halbzeitbewertung 2009 überprüfen, aber wir werden 2014 mit einer Neugestaltung der Kohäsionspolitik beginnen müssen, die wir heute schon vorzubereiten haben.

Ich bin Frau Pleguezuelos Aguilar sehr dankbar, dass sie drei wichtige Punkte wieder in die Debatte eingebracht und verstärkt hat. Eine Herausforderung des 21. Jahrhunderts ist zweifelsohne die Frage der Wettbewerbssituation der gesamten Europäischen Union. Wie die Berichterstatterin zu Recht sagt, ist dabei die Entwicklung von Forschung und Technologie ein wesentliches Element, das natürlich auch im Bereich der Kohäsionspolitik die Grundlage für die Entwicklung – gerade auch der schwächer entwickelten Regionen – sein muss.

Die Frage der territorialen Zusammenarbeit ist ein zweiter Punkt, den wir gerade in einer Europäischen Union mit jetzt 27 Mitgliedstaaten noch stärker in das Zentrum unserer Politik stellen müssen. Gerade die Stadtzentren und die Frage, wie die Stadtzentren mit den ländlichen Regionen umgehen, sind eine Herausforderung, der wir uns in den nächsten Jahren intensiver stellen müssen.

Das dritte Problem, das Frau Pleguezuelos Aguilar angesprochen hat – und bei dem ich sie voll unterstütze –, ist, dass wir für die Regionen viel mehr tun müssen als bisher, die von Abwanderung betroffen sind und aus denen junge Menschen weggehen, weil sie dort keine Chancen mehr für sich sehen. Die Frage der gesamten demografischen Entwicklung in allen Mitgliedstaaten der Europäischen Union ist eine völlig neue Herausforderung an die Kohäsionspolitik. Zu Recht spricht die Berichterstatterin auch das Problem der Migration an.

Lassen Sie mich eine persönliche Bemerkung ganz am Schluss machen: Liebe Paca! Ich freue mich, dass du heute noch einmal hier sein und an der Debatte zu deinem Bericht teilnehmen kannst. Ich spreche im Namen unserer ganzen Fraktion, wenn ich dir für die nächsten Tage und die nächste Woche ganz viel Kraft und Energie wünsche, damit du mit guter Gesundheit und neuem Elan wiederkommst, um die Arbeit hier weiterzumachen.

  Mojca Drčar Murko, v imenu skupine ALDE. – Za države, ki so se Evropski uniji pridružile leta 2004 in pozneje, bo usklajevanje prizadevanj na področju strukturnih politik zahtevna administrativna preizkušnja. V interesu vseh je, da izvedba poteka čim bolj gladko.

Da bi lahko na koncu proračunskega obdobja govorili o uspehu integrirane evropske strukturne politike, je nujno spodbujati komunikacijo med akterji na nacionalnih in regionalnih ravneh, izmenjavo izkušenj in učenje na dobrih primerih. Poročevalka predlaga indikatorje, s katerimi bi posamezne prakse lahko primerjali med seboj. Tudi naša politična skupina meni, da je od tega, koliko sredstev strukturnih skladov bo namenjeno inovacijam, odvisno uresničevanje razvojnih ciljev celotne Evropske unije.

Usmeritev k obnovljivim energetskim virom je področje, kjer se nacionalni razvojni interesi prepletajo s cilji Skupnosti. Tudi trajnostni razvoj mest zahteva usklajeno razmišljanje o uporabi različnih orodij strukturnih politik, saj se dotika številnih ciljev, od stanovanj prek zaposlovanja do ravnanja z odpadki, kot posebnega vidika odnosa do naravnih virov.

Strinjamo se s poročevalko, da bi morali biti indikatorji za merjenje napredka taki, da bi izvajalce strukturnih politik spodbujali k iskanju sinergij na različnih področjih. Spodbujanje konkurenčnosti, zlasti še v kategoriji majhnih podjetij, je eden od takih možnih sinergetskih učinkov, ki jih je vredno natančno spremljati in analizirati.

Ob koncu se želim poročevalki, ge. Pleguezuelos, zahvaliti za njeno uspešno delo.

  Mieczysław Edmund Janowski, w imieniu grupy UEN. – Panie Przewodniczący! Panie Komisarzu! Komisja Rozwoju Regionalnego przedstawia ostatnio kilka ważnych raportów z inicjatywy własnej. Dziś będziemy debatować nad dokumentem, który przygotowała pani Pleguezuelos. Pragnę w tym miejscu, w imieniu grupy UEN, podziękować jej serdecznie za wykonaną pracę.

Wiele razy już mówiliśmy o spójności w naszej wspólnocie. Spójność oznacza nade wszystko niwelowanie różnic między najbogatszymi i najuboższymi regionami. Realizacja tej polityki jest zawsze związana z solidarnością wewnątrzunijną. Warto o tym pamiętać, wiedząc, iż w obecnej perspektywie finansowej przewidziano około 310 miliardów euro na politykę regionalną. To prawie 36 % unijnych wydatków. To są pieniądze naszych podatników i muszą być jak najracjonalniej wykorzystane.

Należy więc podkreślić celowość tworzenia zintegrowanej polityki strukturalnej, łączącej efekty działań prowadzonych w ramach funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności z pozostałymi obszarami polityki unijnej. Pan Komisarz wspomniał tutaj o badaniach naukowych, o siódmym programie. Musi być zapewniona pełna współpraca instytucji unijnych, państw członkowskich oraz władz regionalnych, przy czym należy dostrzegać specyfikę poszczególnych regionów, uwzględniając zarówno terytoria zapóźnione ekonomicznie, jak i obszary mające trudne uwarunkowania geograficzne czy społeczne.

Chodzi nie o to, aby dać wszystkim po równo, ale o to, aby promować równość szans. W szczególności równość szans w dostępie do edukacji, opieki medycznej, ochrony środowiska. Ta równość musi uwzględniać także osoby niepełnosprawne.

Na podkreślenie zasługuje osiągnięcie harmonijnego rozwoju obszarów miejskich, w których żyje około 80 % mieszkańców Unii. Również obszary wiejskie wymagają właściwego potraktowania tak, aby warunki życia na wsi nie odstawały rażąco od warunków miejskich.

W tym miejscu nie należy zapominać o konieczności uwzględnienia aspektów rodzinnych i polityki rodzinnej w całokształcie działań Unii.

Cieszę się z tego, że dostrzegamy walory współpracy międzyregionalnej i transgranicznej. Potrzebujemy więc polityki solidarnej wyrównywania i solidarnej polityki zrównoważonego rozwoju.

Mamy też pytania praktyczne: jakim wskaźnikiem mierzyć spójność? Dobrze, iż nie chcemy ograniczać się jedynie do PKB per capita.

Jestem przekonany, iż sprawozdanie to przyczyni się nie tylko i nie tyle do interesującej debaty, ale pozwoli wykorzystać dotychczasowe doświadczenia i dobre praktyki do faktycznej spójności gospodarczej, społecznej, terytorialnej i kulturowej Europy. Na to zasługujemy.

  Pedro Guerreiro, em nome do Grupo GUE/NGL. – Face aos relatórios de iniciativa que o Parlamento tem vindo a apresentar sobre o futuro da política estrutural da União Europeia, que antecipam um quarto relatório sobre a coesão e o debate sobre o orçamento comunitário previsto para 2008-2009, temos vindo a reafirmar que consideramos que a política de desenvolvimento regional deve ter como objectivo constituir o principal instrumento para uma redução eficaz das disparidades regionais e uma convergência real entre os diversos países através do crescimento económico e do emprego.

Para tal, o carácter redistributivo do orçamento comunitário deverá ser assegurado e reforçado, assim como se devem aumentar as verbas para a coesão e não subordiná-la a quaisquer outros objectivos como alguns dos inscritos na Estratégia de Lisboa.

Assim sendo, opomo-nos a toda a tentativa de subordinar a concessão de recursos no quadro da futura política de coesão à aplicação de políticas nacionais ditas de crescimento benéfico, como inscrito no presente relatório, pois discordamos que a concessão de fundos no âmbito da política de coesão seja condicionada por critérios de desempenho económico estabelecidos a nível comunitário como instrumento suplementar de pressão sobre o modo como os Estados-Membros definem as suas políticas económicas e sociais, o que significaria uma dupla penalização para os economicamente menos desenvolvidos.

  Jan Olbrycht (PPE-DE). – Panie Przewodniczący! Panie Komisarzu! Panie i Panowie Posłowie! Przede wszystkim chciałbym pogratulować pani poseł Pleguezuelos sprawozdania, które podejmuje ważne zagadnienie efektywności polityk strukturalnych.

Polityka spójności Unii Europejskiej wykorzystuje polityki strukturalne i jest stałym, trwałym elementem polityk Unii Europejskiej, podczas gdy jej treść i metody ulegają zmianie. Warto tu podkreślić, że taką polityką przejściową, tymczasową, jest strategia lizbońska. Natomiast polityka spójności jest polityką trwałą i stałą Unii Europejskiej.

Polityka spójności jest efektywna, gdy osiąga swoje cele, a więc zwiększa spójność gospodarczą, społeczną i terytorialną. Efektywność ta zależy jednak od kilku czynników.

Niezbędnym jest zapewnienie komplementarności poszczególnych polityk Unii Europejskiej, zarówno polityk wspólnotowych, jak i polityk narodowych, koordynowanych na poziomie unijnym.

Po drugie, polityka spójności powinna być dostosowywana do aktualnych wyzwań rozwojowych Unii Europejskiej, zmniejszając na przykład dysproporcje pomiędzy regionami pod względem rozwoju gospodarki opartej na wiedzy i stopnia innowacyjności.

Polityka spójności, po trzecie, wymaga zaangażowania wszystkich typów władzy publicznej w jej realizacji i dlatego z uznaniem należy podkreślić sposób, w jaki autorka odwołuje się w wielu miejscach sprawozdania do władz rządowych, regionalnych i lokalnych. Wielopoziomowe zarządzanie jest koniecznym warunkiem skutecznej polityki spójności.

Debata nad sprawozdaniem zbiega się w czasie z dokonaną przez Komisję Europejską prezentacją czwartego sprawozdania o spójności i stanowi polityczną rekomendację przydatną dla analizy danych zawartych w sprawozdaniu i dla konstruowania wniosków wynikających z zamieszczonych tam analiz.

  Zbigniew Krzysztof Kuźmiuk (UEN). – W sprawie nowej polityki spójności chcę zwrócić uwagę na następujące kwestie.

Po pierwsze, polityka spójności w rozpoczętym okresie programowania jest szczególnie ważna dla nowych krajów członkowskich, bo to właśnie do tych krajów skierowana jest większość środków z funduszy strukturalnych.

Po drugie, kraje te stawiają sobie w strategiach rozwojowych ambitne cele. Na przykład Polska w narodowych strategicznych ramach odniesienia przedstawiła jako jeden z celów strategicznych wzrost zatrudnienia z 50 % w chwili obecnej do 60 %.

Po trzecie, ważne jest osiągnięcie terytorialnego wymiaru spójności, a przede wszystkim dążenie do zmniejszania nierówności pomiędzy rozwojem terenów wiejskich i terenów miejskich.

Po czwarte wreszcie, potrzebne są nowe mierniki skutków polityki spójności. Sam poziom PKB na mieszkańca nie wystarczy. Bardzo często jest bowiem tak, na przykład w Polsce w województwie mazowieckim, z którego pochodzę, że poziom PKB zbliża się do średniego unijnego, a wiele obszarów tego województwa charakteryzuje bardzo duże zapóźnienie.

  Joe Borg, Member of the Commission. Mr President, I wish to begin by thanking the House for this debate and Members for their comments.

Let me make two points here. First, it is true that the cohesion policy is working, but we still need more visibility and more knowledge about its impact. We have already reinforced our communication strategy so as to enlarge the visibility of the interventions. The Commission also counts on Members of the European Parliament to help in this communications effort in your national and regional contexts, and the Commission is open to any new ideas coming from your side.

Secondly, globalisation entails new challenges but also opportunities. Consequently, cohesion policy must be able to face the former and to seize the latter. We must ensure that our labour force is adaptable to new challenges so that economic restructuring can take place as a continuous and low-intensity process, with no negative effects accumulated in space and time.

In addition, we must ensure that the approach to the competitiveness of our regions takes proper account of issues like population ageing, migration flows, climate change, energy and increased commercial competition. However, we should not be too pessimistic: there are many regions in the Union which rank among the most competitive and innovative regions in the world and which are benefiting from globalisation. This has been achieved by investing in new skills, building or attracting new reservoirs of talent and encouraging networks and clusters.

It is by building on these successes and development strategies that the Union can mobilise all its potential and place its economy on a high-growth, sustainable path.

On the point concerning the importance of research and development, I would like to stress that the R&D Framework Programme has evolved over time and now incorporates specific measures for the benefit of the regions, in particular those with the weakest R&D capacities. Likewise, the importance of an integrated EU approach to innovation, mobilising a mix of instruments from R&D to cohesion policy, has been acknowledged. Cohesion policy, on the other hand, has substantially increased its investments in R&D and innovation, up to almost EUR 50 billion in 2007-2013, in order to make it possible for all EU regions to have sufficient capacity to access the framework programme on a competitive basis.

Regarding the issue of new indicators, I wish to underline that the cohesion policy framework was fixed from 2007-2013. On 7 June 2007 Commissioner Hübner will present the fourth cohesion report in Parliament’s Regional Development Committee.

Finally, I would like to assure you that I have taken due note of your suggestions, ideas and concerns, which will be forwarded to Commissioner Hübner, who will certainly give them her full attention.

  El Presidente. Se cierra el debate.

La votación tendrá lugar el martes 22 de mayo.

Declaraciones por escrito (artículo 142 del Reglamento)

  Margie Sudre (PPE-DE), par écrit. – La politique de cohésion, qui va devenir le principal poste du budget de l'Union européenne, doit mieux combiner les interventions des Fonds structurels avec les autres politiques communautaires, dans l'objectif d'accroître les synergies pour promouvoir la compétitivité, la recherche et l'innovation dans nos régions.

Les politiques structurelles menées dans les RUP auraient un impact encore plus important si l'Union faisait preuve de davantage de souplesse en acceptant de s'affranchir, quand c'est nécessaire, de certains "dogmes communautaires", et en respectant les conditions particulières des RUP, dont les territoires sont exigus, éloignés du marché unique, et soumis à des cataclysmes naturels réguliers.

Une analyse de l'effet multiplicateur des Fonds structurels, en termes d'attraction des investissements privés, doit permettre de renforcer la coopération entre les secteurs public et privé, au bénéfice d'un développement durable, polycentrique et équilibré du territoire de l'Union.

Dans cet esprit, la politique structurelle de l'Union doit être un catalyseur de l'esprit d'initiative, pour développer, à partir des RUP, des pôles d'excellence en s'appuyant sur les secteurs qui valorisent leurs atouts et leurs savoir-faire, tels que la gestion des déchets, les énergies renouvelables, la mobilité des étudiants, la recherche dans le domaine climatique, ou encore la gestion des crises.