Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Πέμπτη 24 Μαΐου 2007 - Στρασβούργο

14.3. Ανθρώπινα δικαιώματα στο Σουδάν

  Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη συζήτηση έξι προτάσεων ψηφίσματος σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Σουδάν⁽¹⁾.

  Karin Scheele (PSE), συντάκτρια. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, η Amouna Abdallah Daldoum, 23 ετών, και η Sadia Idries Fadul, 22 ετών, καταδικάστηκαν σε θάνατο δια λιθοβολισμού για μοιχεία στις 6 Μαρτίου και στις 13 Φεβρουαρίου 2007 αντίστοιχα. Και οι δύο κρίθηκαν ένοχες για μοιχεία από ποινικό δικαστήριο της επαρχίας Managil του κρατιδίου Gezira. Σύμφωνα με αναφορές, οι δύο γυναίκες δεν είχαν δικηγόρο κατά τη διεξαγωγή της δίκης και δεν μπόρεσαν καν να υπερασπιστούν οι ίδιες τον εαυτό τους γιατί μιλούν η καθεμία τη γλώσσα της εθνοτικής ομάδας που ανήκει. Η δίκη διεξήχθη στα αραβικά, αλλά δεν υπήρχε διερμηνέας για τις γυναίκες. Κατά της απόφασης έχει ασκηθεί έφεση.

Σύμφωνα με την πρεσβεία του Σουδάν στις Βρυξέλλες, το δικαστήριο ακύρωσε την απόφαση εξαιτίας της έλλειψης νομικής συνδρομής. Επιδοκιμάζουμε την ακύρωση της θανατικής ποινής εφόσον το επιβεβαιώσει πραγματικά αυτό το δικαστήριο, και ζητούμε από την κυβέρνηση του Σουδάν να εξασφαλίσει ότι οι δύο γυναίκες δεν θα υποστούν καμία σωματική ή ψυχική βλάβη.

Στις 3 Μαΐου, δύο δεκαεξάχρονοι καταδικάστηκαν σε θάνατο για φόνο και ληστεία. Η επιβολή της θανατικής ποινής σε νεαρούς δράστες απαγορεύεται από το διεθνές δίκαιο. Το Σουδάν έχει επικυρώσει τη σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα του παιδιού και επομένως έχει δεσμευτεί να μην προβαίνει σε εκτέλεση προσώπων κάτω των 18 ετών. Η κυβέρνηση του Σουδάν καλείται να ακυρώσει την θανατική ποινή των δύο ανηλίκων και να εξασφαλίσει ότι δεν θα υποστούν καμία σωματική ή ψυχική βλάβη.

Απευθύνουμε έκκληση προς την Επιτροπή, το Συμβούλιο και τα κράτη μέλη να καταδικάσουν τη θανατική ποινή, τη μαστίγωση και άλλες σκληρές και εξευτελιστικές ποινές.

  Ryszard Czarnecki (UEN), συντάκτης. – (PL) Κύριε Πρόεδρε, αυτή είναι η πρώτη μου θητεία ως βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αλλά θυμάμαι πως αυτή είναι η τρίτη συζήτησή μας όσον αφορά το θέμα του Σουδάν. Σε μια ιδανική κατάσταση, κατά την άποψη του λαού του Σουδάν, δεν θα υπήρχε ανάγκη της δικής μας συμμετοχής. Χαιρετίζω το γεγονός ότι οι έξι κυριότερες πολιτικές ομάδες στο Κοινοβούλιο συμφώνησαν όσον αφορά το θέμα του Σουδάν και ότι έχουμε μια κοινή θέση. Παραδόξως, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι τα προκαλούμενα δεινά και οι τρομερές ετυμηγορίες του συστήματος αδικίας, επαναλαμβάνω – του συστήματος αδικίας, σε αυτή τη χώρα, φαίνεται πως μας ενώνουν στην Ευρώπη.

Είναι απαράδεκτο στον 21ο αιώνα να συνεχίζεται μια κατάσταση όπου οι γυναίκες καταδικάζονται σε θάνατο δια λιθοβολισμού για μοιχεία ή όπου δεκαεξάχρονα παιδιά καταδικάζονται σε θάνατο δι’ απαγχονισμού. Ναι, παρεμβαίνουμε στις εσωτερικές υποθέσεις του Σουδάν. Επιπλέον, πρέπει να παρέμβουμε τόσο για ηθικούς όσο και για άλλους λόγους. Ένας από αυτούς τους λόγους είναι ότι έχουμε ήδη συμπεριλάβει 85 εκατομμύρια ευρώ για ανθρωπιστική βοήθεια σε αυτή τη χώρα, μόνο για αυτό το έτος. Το ποσό αυτό αυξήθηκε πριν δύο μήνες, καθώς αρχικά ανερχόταν σε 40 εκατ. ευρώ. Πρέπει επίσης να καταδικάσουμε έντονα τις βάναυσες πρακτικές, όπως τον ευνουχισμό νέων γυναικών, ο οποίος εφαρμόζεται επίσης σε αυτήν τη χώρα.

Προσωπικά πιστεύω πως τίποτα δεν αποσιωπεί το γεγονός ότι διεξάγεται συζήτηση στη χώρα μου όσον αφορά το ζήτημα της θανατικής ποινής. Προσωπικά, είμαι κατά της θανατικής ποινής. Τα γεγονότα στο Σουδάν επιβεβαιώνουν τις πεποιθήσεις μου, παρόλο που το πολιτιστικό πλαίσιο είναι ασφαλώς εντελώς διαφορετικό.

Θα ήθελα να τονίσω το γεγονός ότι πρέπει να επιδείξουμε αλληλεγγύη όσον αφορά αυτό το θέμα. Πρέπει να δράσουμε από κοινού, καθώς μόνο η αλληλεγγύη μας, η αλληλεγγύη της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνολικά, μπορεί να θέσει ένα τέλος σε αυτές τις παράλογες ετυμηγορίες.

  Μάριος Ματσάκης (ALDE), συντάκτης. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, το Σουδάν είναι ίσως περισσότερο γνωστό για τη σύγκρουση στο Νταρφούρ, όπου οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν προσλάβει γιγαντιαίες διαστάσεις. Ωστόσο, το Σουδάν είναι επίσης ένα κράτος στο οποίο ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι ιδιαιτέρως ανεπαρκής σε όλη τη χώρα.

Αυτή η πρόταση ψηφίσματος μας υπενθυμίζει και πάλι το αναχρονιστικό και πρωτόγονο δικαστικό σύστημα στο Σουδάν, ένα σύστημα που επιτρέπει την καταδίκη γυναικών σε θάνατο διά λιθοβολισμού αν κριθούν ένοχες για μοιχεία και την καταδίκη παιδιών σε θάνατο. Είναι πραγματικά δύσκολο να πιστέψουμε ότι στον 21ο αιώνα εξακολουθούν να υπάρχουν κυβερνήσεις οι οποίες συνεχίζουν να ανέχονται και να στηρίζουν παρόμοια εξαιρετικά βάρβαρα συστήματα.

Αντιλαμβανόμαστε ότι το Σουδάν είναι μια πολύ φτωχή χώρα, με πολλά πολιτικά και οικονομικά προβλήματα, αλλά τέτοιου είδους προβλήματα δεν πρέπει να αποτελούν δικαιολογία ώστε να μην ακολουθηθεί μια πορεία προόδου με βάση την κοινή λογική, για την τήρηση των καθολικών αρχών της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας. Επιπλέον, είναι δύσκολο να αποδεχτούμε ότι η θρησκεία μπορεί να παρεμβαίνει με τόσο δραστικό και ενίοτε σαδιστικό τρόπο σε ζητήματα ποινικού και αστικού δικαίου.

Θέλουμε να στείλουμε το ισχυρό μήνυμα στην κυβέρνηση του Σουδάν ότι η υπομονή μας εξαντλείται και τα όρια ανεκτικότητάς μας έχουν προ πολλού εξαντληθεί. Ζητούμε να εγκρίνει επείγουσα αναθεώρηση του δικαστικού συστήματος της χώρας, λαμβάνοντας υπόψη το διεθνές δίκαιο, τις συμβάσεις του ΟΗΕ και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του λαού του Σουδάν. Ελπίζουμε ότι αυτό θα γίνει σύντομα, έτσι ώστε να μην χρειαστεί να καταφύγουμε σε πιο δραστικά μέσα πειθούς.

  Bernd Posselt (PPE-DE), συντάκτης. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, συμφωνώ απόλυτα με τον κ. Ματσάκη εκτός από ένα σημείο. Υποστηρίζει ότι το Σουδάν είναι φτωχή χώρα, πράγμα που είναι βέβαια σωστό, όμως με τον πλούτο του σε πετρέλαιο και πολλά άλλα έχει το δυναμικό να γίνει μια πολύ πλούσια χώρα. Ωστόσο γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης και ασφαλώς διεθνείς δυνάμεις και επιχειρήσεις υποδαύλισαν τον πόλεμο στο Νταρφούρ και αλλού για να προωθήσουν τα ενεργειακά τους συμφέροντα.

Ωστόσο το Σουδάν με το ελαττωματικό πολιτικό του σύστημα βλάπτει και τον ίδιο του τον εαυτό, όχι μόνο εξαιτίας της σύγκρουσης βορρά και νότου, ανατολής και δύσης, χριστιανών και μουσουλμάνων –όπως λέγεται πάντα γενικεύοντας–- αλλά και εξαιτίας πολυάριθμων επιμέρους συγκρούσεων. Γι’ αυτό πρέπει να εμμείνουμε να γίνονται σεβαστά εκεί τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Όπως πολύ σωστά ειπώθηκε προ ολίγου, η Ευρώπη δεν δέχεται τη θανατική ποινή. Αναφέρθηκε η συζήτηση στην Πολωνία. Όπως γνωρίζουμε, η θανατική ποινή δεν είναι συμβατή με την ιδιότητα του μέλους της ΕΕ και του Συμβουλίου της Ευρώπη. Φυσικά, όμως, πρέπει να αναπτυχθούν σταδιακά παρόμοιες προδιαγραφές και στην Αφρική. Η νεαρή ακόμα Αφρικανική Ένωση πρέπει οπωσδήποτε όχι μόνο να αναπτυχθεί από αυτήν την άποψη, αλλά και να εφαρμόσει και να επιβάλει πολιτικά τις ανάλογες προδιαγραφές για τα ανθρώπινα δικαιώματα, σιγά-σιγά βέβαια – γνωρίζουμε ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη.

Για τον λόγο αυτόν απευθύνουμε έκκληση προς την κυβέρνηση του Σουδάν να σταματήσει όχι μόνο να εφαρμόζει τη θανατική ποινή –κυρίως σε ανήλικους, πράγμα που είναι πραγματικά σκάνδαλο– αλλά και να παρερμηνεύει τη σαρία όπως κάνει σήμερα –γιατί η πραγματική σαρία δεν έχει καμία σχέση με τα βάρβαρα έθιμα που εφαρμόζονται στη χώρα– και να επεκτείνει την εφαρμογή της σαρία σε μη ισλαμικές κοινότητες. Η χώρα πρέπει να εφαρμόζει ένα κανονικό αστικό δίκαιο που θα είναι σύμφωνο με τις προδιαγραφές του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), συντάκτης. – (ES) Από όλες τις φρικαλεότητες που μπορεί να υποστεί ο άνθρωπος, ο θάνατος διά λιθοβολισμού είναι αναμφισβήτητα μια από τις πιο αδιανόητες και πραγματικά απαράδεκτες τιμωρίες.

Η υπόθεση που συζητάμε σήμερα, η καταδίκη σε θάνατο διά λιθοβολισμού της Sadia Idris Fadul και της Amouna Abdallah Daldoum, έχει δύο εξίσου σημαντικές διαστάσεις. Αφενός, μας υποχρεώνει για άλλη μια φορά να δηλώσουμε την αντίθεσή μας στη θανατική ποινή ως μορφή τιμωρίας υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, και, αφετέρου, μας φέρνει αντιμέτωπους με μια άλλη περίπτωση κατάφωρης διάκρισης κατά των γυναικών, καθώς η εν λόγω καταδίκη βασίζεται σε ένα υποτιθέμενο έγκλημα –μοιχεία– που θεωρείται έγκλημα μόνο στην περίπτωση των γυναικών, και όχι στην περίπτωση των αντρών.

Δεν αρκεί, επομένως, να απαιτήσουμε τη συμμόρφωση με τη διεθνή νομοθεσία σχετικά με την θανατική ποινή κατά των ανηλίκων, ούτε καν να παροτρύνουμε όλες τις χώρες που διατηρούν αυτή την πρακτική να την εγκαταλείψουν στη δικαστική και πολιτική ιστορία. Σε αυτή την περίπτωση, πρέπει επίσης να παρουσιάσουμε αυτή την κατάσταση ως μια κατάσταση κραυγαλέου σεξισμού, ή επιλεκτικών δολοφονιών εξ ονόματος μιας πατριαρχικής κοινωνίας, πράγμα που είναι το ίδιο.

Αυτό που αντιμετωπίζουμε όταν πρόκειται γι’ αυτού του είδους τις ποινές που αφορούν μόνο τις γυναίκες είναι μια κατάσταση στην οποία αποδίδεται λιγότερη αξία στις ζωές των γυναικών σε σύγκριση με τις ζωές των αντρών. Αυτό δεν είναι αποδεκτό ούτε στο Σουδάν ούτε σε καμία άλλη χώρα του κόσμου.

Επομένως χαίρομαι για τον εξαιρετικά υψηλό βαθμό συναίνεσης σχετικά με αυτό το ψήφισμα και ελπίζω ότι θα συμβάλει όχι μόνο στην κατάργηση της θανατικής ποινής αλλά και της πρακτικής της διαφορετικής εκτίμησης της αξίας της ζωής των αντρών και των γυναικών.

  Erik Meijer (GUE/NGL), γραπτώς. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, ακόμη και την εποχή που το σημερινό κράτος του Σουδάν ήταν ακόμη γνωστό ως αγγλο-αιγυπτιακό Σουδάν, το ερώτημα ήταν αν αυτή η εκτεταμένη περιοχή με διαφορετικούς λαούς θα μπορούσε να κερδίσει την ανεξαρτησία ως ένα κράτος. Ένα ενωμένο κράτος θα ήταν κυρίως το κράτος του αραβικού λαού στα βόρεια, στα ανατολικά και στο κέντρο, γιατί θα ήταν δύσκολο για τους μαύρους μουσουλμάνους στα ανατολικά και τους μαύρους χριστιανούς και ανιμιστές στα νότια, να διασφαλίσουν μια ανάλογη θέση.

Αυτές οι περιοχές, οι οποίες ήταν πολύ λιγότερο ανεπτυγμένες, βρίσκονταν σε μια λογική απόσταση από τη θάλασσα και ήταν εντελώς άγνωστοι στη διεθνή κοινότητα. Τελικά τους αγνοούσαν όλοι. Μετά από πολλά έτη πολέμου, φάνηκε πως επετεύχθη συμβιβασμός για τον μη ισλαμικό νότο που απέκτησε αυτοδιοίκηση και εκπροσώπηση στην κεντρική κυβέρνηση. Όπως γνωρίζουμε, δεν συμβαίνει αυτό με το Νταρφούρ που βρίσκεται δυτικά.

Ο φανταμενταλισμός είναι η επικρατούσα δύναμη μεταξύ των κυρίαρχων αραβικών λαών και κυρίως μεταξύ αυτών που ασκούν εξουσία και ρυθμίζουν τη δικαιοσύνη, με τη θανατική ποινή, ακόμη και τον λιθοβολισμό, για αδικήματα που περιλαμβάνουν τη μοιχεία, να αποτελούν τις πιο εμφανείς ενδείξεις για αυτό. Το ψήφισμα εφιστά ορθά την προσοχή σε διεθνείς συμφωνίες και πρέπει να καταργήσει τη θανατική ποινή. Πρέπει να δοθεί επαρκής προσοχή σε αυτό το θέμα, γιατί η κατάσταση που αντιμετωπίζει το Σουδάν είναι τρομερή.

  Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η σύγκρουση στο Σουδάν, η οποία συνεχίζεται για περισσότερα από 50 έτη, είχε τουλάχιστον δύο εκατομμύρια θύματα. Η εξέλιξη σε έναν από τους πιο αιματηρούς πολέμους της σύγχρονης Αφρικής προέκυψε όταν υπογράφηκε μια ειρηνευτική συνθήκη στο Ναϊρόμπι το 2005. Ωστόσο, η σύγκρουση συνεχίζεται στο Νταρφούρ, στο δυτικό τμήμα της χώρας. Έως τώρα, η σύγκρουση είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 400 000 ανθρώπων και τον εκτοπισμό δύο εκατομμυρίων ανθρώπων. Οι κάτοικοι αυτής της περιοχής είναι θύματα της πιο σοβαρής κρίσης στον κόσμο σήμερα. Δεν έχουν φαγητό, νερό ή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Η κατάσταση στο Νταρφούρ παραμένει κρίσιμη εδώ και τέσσερα χρόνια. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει κάνει ακόμη αποτελεσματικά βήματα προκειμένου να υποχρεώσει την κυβέρνηση του Χαρτούμ να σταματήσει να διαπράττει εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Οι τελευταίες αναφορές σχετικά με την εκτέλεση ανηλίκων στο Σουδάν αποτελεί επιπλέον επιβεβαίωση του γεγονότος ότι αυτή η χώρα έχει παραβιάσει για μια ακόμη φορά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Παρόλο που το Σουδάν υπέγραψε πολλές διεθνείς συμφωνίες, συμπεριλαμβανόμενης της συμφωνίας του Κοτονού, τα αγνοεί παντελώς. Δεν μπορούμε πλέον απλώς να εκφράζουμε την ανησυχία μας σχετικά με την κατάσταση στο Σουδάν, όπως έκαναν τα τελευταία τρία χρόνια οι υπουργοί εξωτερικών σε 19 δηλώσεις όσον αφορά αυτό το ζήτημα. Έφτασε η στιγμή για αποτελεσματικές οικονομικές κυρώσεις, γεγονός που θα δείξει στους ηγέτες του Σουδάν ότι η εκστρατεία μαζικής βίας εις βάρος των πολιτών τους έχει πραγματικό τίμημα.

  Danutė Budreikaitė, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (LT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ο τετραετής πόλεμος στο Νταρφούρ προσφέρει μικρή ελπίδα ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα θα ληφθούν υπόψη στις χώρες που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση.

Παρόλο που έχουν υπογραφεί οι κατάλληλες συμφωνίες, οι δεσμεύσεις δεν έχουν τηρηθεί.

Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής σύγκρουσης στο Νταρφούρ, περίπου 200 000 άνθρωποι χάθηκαν και 2,5 εκατομμύρια κάτοικοι της επαρχίας έμειναν άστεγοι.

Η χώρα αντιμετωπίζει σε μεγάλη κλίμακα, σύγχυση και κυβερνητική ανοχή.

Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή στις συνθήκες που συνεχίζουν να προκαλούν στρατιωτικές συγκρούσεις και επιτρέπουν την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Σουδάν.

Σε ποιους ανήκουν τα όπλα που χρησιμοποιούνται για τη μάχη στο Νταρφούρ; Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, στο Νταρφούρ παρέχονται όπλα από την Κίνα και τη Ρωσία, παρόλο που το αρνούνται και έχουν στηρίξει το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που απαγορεύει την παροχή όπλων στο Νταρφούρ.

Επιπλέον, η Κίνα διατηρεί πολλά συμφέροντα όσον αφορά την ενέργεια και τις πρώτες ύλες στο Σουδάν. Έρχονται για να αποκτήσουν κέρδη και όπως φαίνεται, η ασταθής κατάσταση λειτουργεί προς όφελός τους.

Το ψήφισμα για τη σύγκρουση και την αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Σουδάν θα εξαρτηθεί από τη συνεργασία της ΕΕ με τα ενδιαφερόμενα μέρη και τους διεθνείς οργανισμούς και τις δεσμεύσεις τους, τις οποίες δεν τηρούν αυτές οι χώρες.

  Dalia Grybauskaitė, Επιτροπή. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, οι επιδόσεις του Σουδάν στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εξακολουθεί να δημιουργεί σοβαρή ανησυχία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την ΕΕ, κυρίως λαμβάνοντας υπόψη την επισφαλή και εξαιρετικά ρευστή κατάσταση που εξακολουθεί να επικρατεί σε περιθωριοποιημένες περιοχές όπως το Νταρφούρ. Σχεδόν δύο έτη μετά την υπογραφή της ολοκληρωμένης ειρηνευτικής συμφωνίας, η κυβέρνηση του Σουδάν απέχει πολύ από την τήρηση πολλών από τις δεσμεύσεις της υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων βάσει της ολοκληρωμένης συμφωνίας ειρήνης και του εσωτερικού ενδιάμεσου εθνικού συντάγματος, που υπογράφηκαν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Ιούλιο του 2005.

Στους κόλπους της διεθνούς κοινότητας, οι προσπάθειες της Ευρώπης για τη βελτίωση της προστασίας των αμάχων στο Σουδάν επικεντρώνονται στις πολιτικές δράσεις ασφάλειας και πολιτικής. Από το 2005 και μετά η Επιτροπή έχει χρηματοδοτήσει περίπου 35 έργα με στόχο την προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας στο Σουδάν με συνολικό προϋπολογισμό περίπου 6 εκατ. ευρώ.

Όσον αφορά τις περιπτώσεις δύο γυναικών που αναφέρονται στο ψήφισμα του Κοινοβουλίου, μπορώ να διαβεβαιώσω τους αξιότιμους βουλευτές του Κοινοβουλίου ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Επιτροπή παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς την υπόθεση. Η υπόθεση τέθηκε αρχικά από τη συνεδρίαση των αρχηγών αποστολών στις Κάτω Χώρες στα μέσα Μαρτίου και ακολούθησε η Τρόικα της ΕΕ στις 27 Μαρτίου, η οποία αποτελείτο από εκπροσώπους της Γερμανίας, της Ελλάδας και της Επιτροπής.

Πιο πρόσφατα η ΕΕ έθεσε το ζήτημα στην τελευταία συνεδρίαση της Συμβουλευτικής Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα που πραγματοποιήθηκε στις 16 Απριλίου. Το εφετείο διέταξε να παραπεμφθεί η υπόθεση εκ νέου στο δικαστήριο προέλευσης – το κρατικό δικαστήριο της Γκεζίρα. Παρόλο που παραμένουμε σταθερά αντίθετοι προς τη θανατική ποινή, το γεγονός ότι η υπόθεση παραπέμφθηκε εκ νέου σε δίκη είναι τουλάχιστον θετικό και ελπίζουμε να έχουν οι γυναίκες αυτές το δικαίωμα δίκαιης δίκης σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η τελευταία περίπτωση την οποία συζητάμε τώρα είναι η περίπτωση δύο αγοριών ηλικίας 16 ετών τα οποία καταδικάστηκαν σε θάνατο δι’ απαγχονισμού. Διάφορα κράτη μέλη και η Επιτροπή έθεσαν αυτό το ζήτημα στη γερμανική πρεσβεία και αναμένουν από την Προεδρία της ΕΕ να αναλάβει ηγετικό ρόλο ως προς αυτό το ζήτημα τις επόμενες ημέρες. Σε διαφορετική περίπτωση, η Επιτροπή σκοπεύει να θέσει το ζήτημα απευθείας μέσω επιστολής στις αρχές του Σουδάν, όπως για παράδειγμα στον υπουργό Δικαιοσύνης και τη Συμβουλευτική Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Η επόμενη συνάντηση για τον πολιτικό διάλογο μεταξύ ΕΕ και Σουδάν με τη Συμβουλευτική Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα θα διεξαχθεί στις αρχές Ιουνίου, και αυτό θα αποτελέσει μια καλή ευκαιρία να τεθεί και πάλι αυτό το θέμα.

  Πρόεδρος. – Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί μετά το τέλος των συζητήσεων.

Γραπτές δηλώσεις (άρθρο 142)

  Kathy Sinnott (IND/DEM), γραπτώς. – (EN) Πως είναι δυνατόν να συνεχίζεται μια τέτοια κατάσταση; Υπήρξαν τόσες πολλές γενοκτονίες τα τελευταία 100 χρόνια και κάθε φορά λέμε ότι δεν θα συμβεί ποτέ ξανά. Γνωρίζουμε όμως τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο Νταρφούρ, και ο κόσμος γνωρίζει ότι συμβαίνει – γιατί λοιπόν είμαστε τόσο ανήμποροι να θέσουμε τέρμα σε αυτή την κατάσταση;

Στη χώρα μου, την Ιρλανδία, καταφέραμε να σιγήσουν τα όπλα και να συμφιλιωθούν κοινότητες οι οποίες δεν είχαμε ποτέ φανταστεί ότι θα μπορούσαν να συμφιλιωθούν. Γιατί λοιπόν είμαστε τόσο ανήμποροι να σημειώσουμε πρόοδο σε αυτή την περιοχή του κόσμου;

Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, πρέπει να εξετάσουμε την κατάσταση στο Νταρφούρ με διαφορετικό τρόπο. Αν η συμπάθεια του κόσμου και τα ψηφίσματά μας κατάφερναν να επιτευχθεί ειρήνη και ανακούφιση στον λαό του Σουδάν, αυτό θα είχε συμβεί πολύ καιρό πριν. Μπορούμε να συνεχίσουμε να ζητούμε από μια απαθή κυβέρνηση του Σουδάν να αλλάξει την τακτική της, ή μπορούμε να εξετάσουμε γιατί συνεχίζεται η στήριξη της αδιαλλαξίας της. Πρέπει να κόψουμε τους δεσμούς που τροφοδοτούν την καταστροφή στο Νταρφούρ, όπως τα χρήματα από πετρέλαιο της Κίνας και τα ρωσικά όπλα. Αν προηγουμένως δεν αποφασίσουμε να αντιμετωπίσουμε κατά πρόσωπο αυτές τις δυνάμεις, τα ψηφίσματά μας θα παραμείνουν ανίσχυρα και αναποτελεσματικά.

(1) βλ. Συνοπτικά πρακτικά