Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τρίτη 19 Ιουνίου 2007 - Στρασβούργο

13. Συμπεράσματα της συνεδρίασης της G8 - Αναπτυξιακοί στόχοι της Χιλιετηρίδας - το ήμισυ της διαδρομής (συζήτηση)

  Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει την κοινή συζήτηση

– των δηλώσεων του Συμβουλίου και της Επιτροπής για τα συμπεράσματα της συνόδου κορυφής της G8, και

– της έκθεσης (A6-0220/2007) της κ. Kinnock, εξ ονόματος της Επιτροπής Ανάπτυξης, σχετικά με τους αναπτυξιακούς στόχους της Χιλιετίας – το ήμισυ της διαδρομής (2007/2103(INI)).

Δεν εκπροσωπείται το Συμβούλιο.

  Louis Michel, μέλος της Επιτροπής. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι βουλευτές, πρωτίστως θα προβώ σε ορισμένα σχόλια, όπως μου ζητήθηκε να πράξω, για την έκβαση της Διάσκεψης Κορυφής του Heiligendamm σχετικά με τα αναπτυξιακά θέματα και τα θέματα που αφορούν την Αφρική.

Και μόνο το γεγονός ότι αυτά τα θέματα θα πρέπει για μια ακόμη φορά να λάβουν ιδιαίτερη προσοχή ήταν αυτό καθαυτό καλό νέο. Η επαναβεβαίωση της Αφρικής ως σημαντικού θέματος στη διαδικασία του Ομίλου των 8 είναι καλό πράγμα, προφανώς όμως δεν σημαίνει και τίποτα το ιδιαίτερο, αν ληφθούν υπόψη τα πραγματικά αποτελέσματα. Αντιλαμβάνομαι τις επικρίσεις αυτών που είναι απογοητευμένοι με τις αναφορές στην αναπτυξιακή βοήθεια. Ο συμβιβασμός που εγκρίθηκε περιορίζεται να επαναλάβει απλώς τη δέσμευση του Gleneagles, και πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να είχαμε επιδείξει μεγαλύτερη φιλοδοξία.

Γνωρίζουμε ότι, από την πλευρά της, η Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 θα χρηματοδοτήσει μεταξύ του 80 με 100% των δεσμεύσεων του Ομίλου των 8 για την Αφρική. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στα μέλη του Ομίλου των 8 να παραμελήσουν την ίδια τους τη δέσμευση, η οποία, υπενθυμίζω, συνίστατο στον διπλασιασμό της βοήθειας στην Αφρική. Ορισμένα μέλη του Ομίλου των 8 κάθε άλλο παρά στον σωστό δρόμο είναι για να τιμήσουν αυτή τους τη δέσμευση. Συνολικά, η αμερικανική βοήθεια, λόγου χάρη, έχει μειωθεί κατά 20% της Ιαπωνίας κατά 10%, και πρέπει βεβαίως να πράξουν περισσότερα.

Όσον αφορά τα ζητήματα της διακυβέρνησης, όσο και τις βασικές αρχές της αναπτυξιακής πολιτικής, με χαροποιεί εύλογα το γεγονός ότι η προσέγγισή μας στο θέμα της καλής διακυβέρνησης, δηλαδή μια προσέγγιση που είναι πολυδιάστατη και έχει ολιστικό χαρακτήρα, όσο και η διατύπωση που προτείναμε, διατηρήθηκαν στην τελική δήλωση για την Αφρική. Η στρατηγική μας για τη διακυβέρνηση εστιάζεται στα αποτελέσματα και στην προσφορά κινήτρων για μεταρρυθμίσεις σε αυτές τις χώρες, που έχουν δεσμευτεί να προβούν σε ενδεδειγμένες και αξιόπιστες μεταρρυθμίσεις διακυβέρνησης, επί τη βάσει σταθερής πολιτικής βούλησης.

Χαίρομαι που επισημαίνω το γεγονός ότι το έργο της Συνόδου Κορυφής του Ομίλου των 8 φέτος επικεντρώθηκε κυρίως στην εκπαίδευση: αυτή είναι αναμφίβολα μια από τις πλέον πολύτιμες συμβολές. Η δήλωση εκφράζει σαφώς την ανάγκη χρηματοδότησης αυτών των αναγκών, οι οποίες δεν καλύπτονται και των οποίων εκτιμάται ότι η νομισματική αξία ανέρχεται σε 500 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ για το 2007 για όλες τις χώρες που συμμετέχουν στην Πρωτοβουλία «Εκπαίδευση για όλους».

Με χαροποιεί, επίσης, το τελικό κείμενο για τους χρηματοδοτικούς πόρους σε θέματα υγείας, για το Παγκόσμιο Ταμείο και για προγράμματα πρόληψης της μετάδοσης από τις μητέρες στα παιδιά. Τα 60 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ, για τα οποία δόθηκε υπόσχεση στα αμέσως επόμενα χρόνια για την καταπολέμηση του HIV/AIDS, της ελονοσίας και της φυματίωσης αντιπροσωπεύουν σαφή και αυστηρή δέσμευση σε σύγκριση με την επιφυλακτική γλώσσα, η οποία χρησιμοποιήθηκε αρχικώς και η οποία παρέλειπε οποιαδήποτε ρητή δέσμευση αναφορικά με τους απαιτούμενους χρηματοδοτικούς πόρους.

Θα συνοψίσω τις παρατηρήσεις μου για τον Όμιλο των 8 με μια παρατήρηση γενικότερης φύσεως. Ο διαγωνισμός ομορφιάς αριθμών και δηλώσεων, στον οποίο φαίνεται να επιδίδεται ο Όμιλος των 8 σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη, δεν έλκει τους αφρικανούς εταίρους μας. Τουναντίον μάλιστα, καθώς οι τελευταίοι μας προτάσσουν την έλλειψη επιτόπιων αποτελεσμάτων και, πρωτίστως, το γεγονός ότι δεν τηρούμε τις δεσμεύσεις μας. Μας τα προτάσσουν, μάλιστα, με όλως ιδιαίτερο σθένος, καθώς βρήκαν ένα εναλλακτικό μοντέλο στην Κίνα. Όχι μόνο η Κίνα αγοράζει τεράστιες ποσότητες πρώτων υλών από την Αφρική, αλλά κατασκευάζει δρόμους, υπουργεία και νοσοκομεία, μήνες μόλις μετά την υποβολή του αιτήματος που της υποβλήθηκε και την υπόσχεση που έδωσε. Αυτό είναι όντως σημαντικό επίτευγμα, όταν οι ίδιες μας οι διαδικασίες, οι οποίες επιπλέον κατά βάση θεσπίστηκαν από το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μας επιβάλλουν εκ των πραγμάτων χρονοδιαγράμματα αρκετών χρόνων από τη στιγμή που επετεύχθη η συμφωνία μέχρι την ώρα που εφαρμόστηκε στην πράξη.

Πρέπει, ωστόσο, να αντλήσουμε επίσης ένα δίδαγμα σε ό,τι αφορά τον Όμιλο των 8: ενώ η Αφρική αναπτύσσει ολοένα και περισσότερο σχέσεις με αναδυόμενες χώρες, ο διαγωνισμός ομορφιάς του Ομίλου των 8 θα καταστεί παράπλευρο θέαμα, το οποίο θα πείθει ολοένα και λιγότερο, αν δεν καταφέρουμε να συμπεριλάβουμε την Κίνα και τις άλλες αναδυόμενες χώρες σε διεθνείς πρωτοβουλίες για την Αφρική και την ανάπτυξη. Αυτός είναι, πράγματι, ο λόγος που θα μεταβώ στην Κίνα στις αρχές Ιουλίου: για να μιλήσω για την Αφρική με τους κινέζους συναδέλφους.

Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι βουλευτές, προτού ολοκληρώσω, θέλω να πω λίγα λόγια για την έκθεση της κ. Kinnock και, επομένως, για τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας στο ενδιάμεσο στάδιο, την τρέχουσα συνάφεια των οποίων θεωρώ αναντίρρητη. Παραμένω πεπεισμένος ότι οι Στόχοι της Χιλιετίας είναι εφικτοί, αρκεί, βέβαια, όλοι όσοι ενεργοποιούμαστε στο πεδίο της ανάπτυξης –όχι μόνο οι χορηγοί, αλλά και οι χώρες εταίροι– να τηρούμε τις δεσμεύσεις μας. Θέλω, επίσης, να δώσω έμφαση στη σταθερή και απόλυτη δέσμευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε αυτή την κρίσιμη περίοδο υλοποίησης των στόχων αυτών.

Σε αυτό το σημείο θέλω, λοιπόν, να προβώ σε ορισμένες παρατηρήσεις –και, μάλιστα, να εκφράσω ορισμένες επιφυλάξεις– όσον αφορά τις λεπτομέρειες του μηνύματος, το οποίο εμπεριέχεται στην έκθεση. Μολονότι, βεβαίως, συμφωνώ σε πολύ μεγάλο βαθμό με το περιεχόμενο αυτής της έκθεσης, παρά ταύτα με εκπλήσσει κάπως το συγκεχυμένο μήνυμα που στέλνει η έκθεση στον κόσμο όσον αφορά την απόδοση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως χορηγού βοήθειας. Θέλω να επισημάνω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι –και ας μην το λησμονούμε αυτό– ο κύριος πάροχος αναπτυξιακής βοήθειας σε ό,τι αφορά τον όγκο, όσο και το ποσοστό επί του ακαθάριστου εγχώριου εισοδήματος: αφιερώνουμε κατά κεφαλή 100 ευρώ σε αυτή, σε σύγκριση με τα μόλις 69 ευρώ που συνεισφέρει η Ιαπωνία και τα 53 ευρώ των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτός δεν είναι λόγος για την επίδειξη πομφολυγώδους αυταρέσκειας, βεβαίως, αφού η πρόοδος είναι προφανώς δυνατή και αναγκαία σε αυτόν τον τομέα. Αυτή η πρόοδος σχεδιάζεται, πάντως, καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση δεσμεύεται γι’ αυτό μέσω της ευρωπαϊκής κοινής αντίληψης για την ανάπτυξη.

Το Σώμα εκφράζει, στην έκθεση, τη λύπη του για το γεγονός ότι η αύξηση της βοήθειας από ορισμένα κράτη μέλη οφείλεται εν μέρει στη διαγραφή χρεών. Συμφωνώ, βεβαίως, με την αιχμηρότητα αυτής της παρατήρησης ή με αυτή την επιφύλαξη. Ούτως ειπείν, ακόμη και αν αφήσουμε κατά μέρος την ελάφρυνση του χρέους, αυξάνεται η βοήθεια που χορηγεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, κάτι που δεν συμβαίνει με τους άλλους μείζονες χορηγούς βοήθειας. Ωστόσο, προφανώς μας αγγίζει ιδιαίτερα αυτό το επιχείρημα και γι’ αυτό η Επιτροπή κάλεσε τα κράτη μέλη να θεσπίσουν, μέχρι τέλους του έτους, ένα εθνικό χρονοδιάγραμμα, που να δείχνει τις αυξήσεις του προϋπολογισμού, οι οποίες θα επιτρέψουν στα κράτη μέλη να επιτύχουν τους στόχους τους για την αναπτυξιακή βοήθεια μέχρι το 2010.

Επιπλέον, δεν πρέπει να υποτιμούμε ούτε την αποτελεσματικότητα των μέτρων, ούτε τον πολλαπλασιαστικό αντίκτυπο του επιμερισμού του έργου μεταξύ Επιτροπής και κρατών μελών. Ούτε πρέπει να υποτιμούμε την αξία της προσαρμογής μας στις στρατηγικές και στις διαδικασίες των χωρών-εταίρων, πόσο δε μάλλον, την αυξανόμενη προσφυγή στη δημοσιονομική στήριξη, η οποία είναι σημαντική. Σε αυτά τα πεδία, επίσης, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αδιαφιλονίκητα πρωτοπόρος. Σημειώνω, ωστόσο, μια κάποια δυσανασχέτηση όσον αφορά τη δημοσιονομική στήριξη, η οποία, πάντως, είναι το προτιμώμενο εργαλείο εταιρικής σχέσης, καθώς αντικατοπτρίζει την εμπιστοσύνη μεταξύ εταίρων που έχουν ισότιμα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Μέσω της στήριξης στις εθνικές πολιτικές και της συμμετοχής στη δημοσιονομική διαδικασία, θεσπίζουμε το μέσο που κατεξοχήν ενδείκνυται για αφομοίωση από τις χώρες-εταίρους, μια διευθέτηση που παρέχει επίσης προβλεπτικότητα και εξαιρετική ευελιξία. Βεβαίως, είναι δυνατή η περαιτέρω βελτίωση του μηχανισμού. Αυτός είναι ο σκοπός της σύμβασης για τους Στόχους της Χιλιετίας, την οποία επεξεργάζεται στην παρούσα φάση η Επιτροπή –ένα θέμα το οποίο έθιξα ακροθιγώς χθες, όταν απάντησα στην επιτροπή, στον συνάδελφό μας, τον κ. van den Berg– και θα έχουμε τη δυνατότητα, στις ερχόμενες εβδομάδες, να συζητήσουμε μαζί σας τα κριτήρια και τις προϋποθέσεις αυτής της σύμβασης για τους Στόχους της Χιλιετίας.

Αυτές είναι μερικές μόνο παρατηρήσεις. Επιπλέον, πιστεύω ότι είναι ζωτικής σημασίας να συνενώσουμε τις δυνάμεις μας προς επίτευξη των Στόχων της Χιλιετίας. Χάρη στην προσέγγισή μας, οι αναπτυσσόμενες χώρες θα λάβουν ένα σαφές μήνυμα αλληλεγγύης από την Ευρωπαϊκή Ένωση, που δεν μπορεί να είναι άλλο από την παροχή στήριξης σε αυτές προκειμένου να εκφράσουν τη δική τους αποφασιστικότητα.

Εν κατακλείδι, θέλω να ευχαριστήσω την κ. Kinnock γι’ αυτή την πολύ σημαντική έκθεση και να τη συγχαρώ σχετικά. Όντως θέτει τα πράγματα στο σωστό τους πλαίσιο. Πρόκειται για μια άκρως χρήσιμη συμβολή και σταθερή πηγή έμπνευσης για το έργο της Επιτροπής.

  Glenys Kinnock (PSE), εισηγητής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, σας ευχαριστώ πολύ για την παρουσία σας εδώ, με την οποία προσδίδετε το κύρος που αξίζουν αυτά τα θέματα στο Κοινοβούλιο. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω τον Επίτροπο για τα ευγενικά του σχόλια. Πιστεύω ότι πολλοί από εμάς εδώ λυπούνται για το γεγονός ότι το Συμβούλιο επέλεξε να μην παραστεί σήμερα εδώ στις συζητήσεις σχετικά με τη G8 και τους αναπτυξιακούς στόχους της Χιλιετίας. Λυπόμαστε που οι προτεραιότητες τους οδήγησαν αλλού.

Η έκθεσή μου είναι μια ευκαιρία να αξιολογήσουμε, στο ήμισυ της διαδρομής, την πρόοδο ή όχι όσον αφορά την επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας. Φυσικά η αλήθεια είναι ότι πολλές νοτίως της Σαχάρας χώρες δεν βρίσκονται σε πορεία επίτευξης ούτε ενός από τους ΑΣΧ. Σχεδόν καμία χώρα στην Αφρική δεν βρίσκεται σε πορεία επίτευξης των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας για την παιδική και μητρική υγεία. Γι’ αυτό, η επιτροπή μας συμφώνησε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να συνεχίσει να ηγείται των προσπαθειών στήριξης των δικαιωμάτων σεξουαλικής και αναπαραγωγικής υγείας μέσω χρηματοδότησης και άλλης στήριξης. Το 2005, οι ηγέτες του πλούσιου κόσμου συνεδρίασαν στη σύνοδο κορυφής των G8 στο Gleneagles και δεσμεύτηκαν να διπλασιάσουν την ετήσια ενίσχυση στις φτωχές χώρες σε 50 δισ. δολάρια ΗΠΑ και να παράσχουν 100% διαγραφή των χρεών.

Τον Μάιο του 2005, το Συμβούλιο της ΕΕ είχε ήδη καθορίσει την ατζέντα για τη σύνοδο κορυφής του Gleneagles, η οποία διεξήχθη τον Ιούλιο του 2005. Συμφώνησαν –και αυτό είναι σημαντικό– επί μιας χρονικά δεσμευτικής υπόσχεσης να επιτύχουν το 0,7% του ΑΕΕ και την πλήρη διαγραφή (100%) του χρέους. Όταν έγραφα την έκθεση μου, ήταν σαφές ότι υπήρχαν σοβαρά ερωτηματικά για την αξιοπιστία ορισμένων κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επί αυτού του θέματος διαφώνησα σοβαρά με τον Επίτροπο. Αν εξαιρέσουμε τη διαγραφή των χρεών, πολλά κράτη μέλη μένουν πίσω. Οι συμφωνίες μείωσης του χρέους με το Ιράκ και τη Νιγηρία καταμετρήθηκαν με τέτοιον τρόπο ώστε να αλλοιωθεί η αληθινή εικόνα για τα επίπεδα της πραγματικής βοήθειας. Εκτιμάται ότι το 2006 ανήλθε σε 13 δισ. δολάρια ΗΠΑ περίπου. Το 2010, όταν η βοήθεια στην Αφρική υποτίθεται ότι θα έχει φτάσει στα 50 δισ. δολάρια ΗΠΑ ετησίως, η μείωση του χρέους θα έχει αποσβεστεί σε μεγάλο βαθμό και συνεπώς δεν θα ενισχύει πλέον το ποσό βοήθειας που δίνει μια χώρα. Το έλλειμμα εκτιμάται τώρα από τον Oxfam ότι ανέρχεται στο απολύτως σκανδαλιστικό ποσό των 30 δισ. δολαρίων ΗΠΑ.

Στη σύνοδο των G8, είδαμε τις προσπάθειες ορισμένων κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να πιέσουν για την επίτευξη των δεσμεύσεων. Αλλά αυτό που είδαμε, όπως είπατε κύριε Επίτροπε, ήταν μια επανάληψη και επιβεβαίωση των υποσχέσεων του 2005 για αύξηση της βοήθειας. Ακόμα δεν έχουμε σαφή χρονοδιαγράμματα και πρακτικές δεσμεύσεις. Χρειαζόμαστε περισσότερες λεπτομέρειες και σαφείς χρηματοπιστωτικές δεσμεύσεις, οι οποίες θα γεμίσουν, για παράδειγμα, τα χρηματοδοτικά κενά για τις χώρες που ενέκριναν την πρωτοβουλία «Εκπαίδευση για όλους» (FTI).

Χρειαζόμαστε επίσης σαφήνεια στη δέσμευση για την ενίσχυση της καθολικής πρόσβασης στο HIV/Aids. Μιλούν για 5 εκατομμύρια ανθρώπους το 2010. Θέλουμε να μάθουμε αν αυτός ο αριθμός είναι παγκόσμιος, διότι, αν είναι, τότε θα έπρεπε να πλησιάζει τα 10 εκατομμύρια. Αν ισχύει μόνο για την Αφρική, τότε το ανακοινωθέν παρουσιάζει μια κάπως διαφορετική εικόνα. Φυσικά, δεν υπάρχει και πάλι συγκεκριμένη ημερομηνία στόχος. Η αλήθεια είναι ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες δεν θέλουν μια επιταγή από το ταχυδρομείο ή μια υποσχετική. Θέλουν να μπορούν να εφαρμόσουν αξιόπιστα και κοστολογημένα σχέδια, όπως κάνουν και οι δικές μας κυβερνήσεις.

Όσον αφορά την αλλαγή του κλίματος, όλες οι χώρες που ανήκουν στη G8 εκτός από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία συμφώνησαν να μειώσουν τις εκπομπές κατά το ήμισυ μέχρι το 2050. Η δέσμευση των ΗΠΑ να συνδράμει στις προσπάθειες του ΟΗΕ χαιρετίστηκε θετικά. Ωστόσο, και πάλι πρέπει να πω ότι δεν υπήρχαν σαφείς δεσμευτικοί στόχοι και ακόμα και ο στόχος του 50% μέχρι το 2050 δεν είχε κανένα έτος ως βάση που να συμφωνήθηκε από τη G8 στη Γερμανία. Δεν υπάρχει επίσης καμία συμφωνημένη πρόθεση να περιοριστεί η αλλαγή του κλίματος στους 2°C. Στο πλαίσιο της σημασίας που προσδίδουμε στη μείωση του χρέους και στις δεσμεύσεις για βοήθεια, ξέρουμε ότι το όλο θέμα του δίκαιου εμπορίου εξακολουθεί να μας ξεφεύγει. Πέρυσι στη σύνοδο της G8 στην Αγ. Πετρούπολη απηύθυναν έντονη έκκληση για την επιτυχή ολοκλήρωση του Γύρου της Ντόχα, αλλά αυτό που βλέπετε, στην πραγματικότητα, απέχει παρασάγγας από αυτό για το οποίο νόμιζαν οι αναπτυσσόμενες χώρες ότι συμφωνούσαν όταν αποφάσισαν να συμμετάσχουν στον αναπτυξιακό γύρο της Ντόχα. Το μόνο που έκαναν οι χώρες της G8 στη Γερμανία ήταν να επαναλάβουν αυτό που είπαν στην Αγ. Πετρούπολή πριν από ένα έτος.

Όσον αφορά τις ΣΟΕΣ, συνιστώ ιδιαίτερα την τροπολογία του κ. van den Berg, η οποία δυστυχώς παραλήφθηκε από το κείμενο που έχετε ανά χείρας διότι έγινε ένα λάθος κατά τη σύνθεση του κειμένου. Πιστεύω ότι αποτελεί μια ιδιαίτερα πολύτιμη προσθήκη στη συζήτηση για τις ΣΟΕΣ.

Τέλος, θέλω να πω ότι αυτό που πρέπει να δούμε τώρα είναι πλήρη αλλαγή ταχύτητας. Το 2005, χιλιάδες πολίτες μας σε όλο τον κόσμο διαδήλωναν υπό το σύνθημα «κάντε τη φτώχεια παρελθόν». Βλέπουμε ότι αυτή η βοήθεια είναι πραγματικά αποτελεσματική. Υπάρχουν αληθινές βελτιώσεις στη μείωση της φτώχειας, στην αύξηση των παιδιών που πηγαίνουν στο σχολείο, στη βελτίωση της υγείας και στη διάσωση ανθρώπινων ζωών. Ωστόσο, πρέπει να επιτευχθεί πραγματική κοινωνική και πολιτική αλλαγή, καθώς και η αύξηση της επίγνωσης ότι αυτό που ζητούμε εδώ δεν είναι ελεημοσύνη αλλά δικαιοσύνη για τις αναπτυσσόμενες χώρες του κόσμου.

(Χειροκροτήματα)

  Πρόεδρος. – Σας ευχαριστούμε για το εξαιρετικό έργο σας, κυρία Kinnock, και συγχαρητήρια για την έκθεσή σας.

  Maria Martens, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, οι αναπτυξιακοί στόχοι της Χιλιετίας, οι οποίοι καθορίστηκαν το 2000, αποτελούν φιλόδοξα σχέδια για τη δραστική μείωση της φτώχειας στον κόσμο μέχρι το 2015. Στα τέλη του τρέχοντος μήνα, θα είμαστε στο ήμισυ αυτής της περιόδου, αλλά όχι στο ήμισυ ως προς την επίτευξη αυτών των στόχων, δυστυχώς, ούτε κατά διάνοια. Η αναπτυξιακή ατζέντα έχει μείνει πολύ πίσω από το πρόγραμμά της. Υπάρχουν ακόμα πάρα πολύ άνθρωποι που πεθαίνουν από λιμό, πάρα πολλά παιδιά που δεν έχουν ακόμα πρόσβαση στο σχολείο, πάρα πολλές γυναίκες που βρίσκονται ακόμα σε μειονεκτική θέση και το AIDS, η ελονοσία και η φυματίωση εξακολουθούν να στερούν τη ζωή πάρα πολλών θυμάτων και δυστυχώς θα μπορούσα να συνεχίσω για πολλή ώρα ακόμα.

Είναι σημαντικό να βελτιωθεί η ποιότητα και η ποσότητα της ενίσχυσης και πολλά εξαρτώνται από την πολιτική βούληση των χωρών. Είναι περιττό να πούμε ότι όλες οι χώρες πρέπει πραγματοποιήσουν τη δέσμευσή τους και να διαθέσουν το 0,7% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος τους για την αναπτυξιακή βοήθεια. Ωστόσο, το θέμα δεν είναι μόνο τα χρήματα. Αφορά την καλύτερη και πιο αποτελεσματική βοήθεια και τον καλύτερο συντονισμό αυτής της βοήθειας. Η πλασματική βοήθεια στην οποία τα χρήματα δαπανώνται κυρίως σε συμβούλους, σε εκθέσεις αξιολόγησης και σε μελέτες, πρέπει να μειωθεί.

Εξ ονόματος της Ομάδας μου, θέλω να ανοίξω μια σειρά άλλων θεμάτων. Καταρχάς, θέλω να επιστήσω την προσοχή σας στη σημασία της διαφάνειας των χρηματοοικονομικών εισροών. Πρέπει να είναι σαφές το πού καταλήγουν τα χρήματα. Δεύτερον, όσον αφορά τη μείωση του χρέους, αν και τα χρέη αποτελούν μεγάλο πρόβλημα για πολλές χώρες, η μείωσή τους δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει ανταμοιβή για την κακοδιαχείριση από τις κυβερνήσεις. Γι’ αυτό η μείωση του χρέους είναι δυνατή μόνο υπό αυστηρούς όρους, όπως η καλή διαχείριση και η διαφάνεια. Πρέπει να διασφαλιστεί ότι οι πόροι που διατέθηκαν δαπανήθηκαν πραγματικά για την καταπολέμηση της φτώχειας. Τρίτον, θέλω να επιστήσω την προσοχή σας στη σημασία του εμπορίου. Το εμπόριο και το άνοιγμα των αγορών μπορεί, υπό ορισμένες συνθήκες, να γίνει μια τεράστια δύναμη ώθησης για οικονομική ανάπτυξη. Οι χώρες πρέπει να μπορούν να υπολογίζουν στην υποστήριξή μας σε αυτή την προσπάθεια.

Όσον αφορά τα δικαιώματα διανοητικής ιδιοκτησίας, θέλω να προειδοποιήσω να μην κάψουμε τα χλωρά μαζί με τα ξερά. Πρέπει να εξακολουθεί να είναι ελκυστική για τη βιομηχανία η έρευνα για την καταπολέμηση των ασθενειών που σχετίζονται με τη φτώχεια. Γι’ αυτό απαιτείται ένα ορισμένο επίπεδο προστασίας για τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας.

Τέλος, όσον αφορά τη σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία, πολλές γυναίκες στις αναπτυσσόμενες χώρες διατρέχουν υψηλό κίνδυνο, διακινδυνεύουν ακόμα και τη ζωή τους, κατά τη διάρκεια και μετά από μια εγκυμοσύνη. Πολλές γυναίκες πεθαίνουν αναίτια λόγω μιας εγκυμοσύνης. Η βοήθεια σε αυτόν τον τομέα είναι εξαιρετικά επείγουσα. Γι’ αυτό είμαστε υπέρ της παροχής περισσότερης βοήθειας γι’ αυτές τις γυναίκες.

  Margrietus van den Berg, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, δυστυχώς, το Συμβούλιο είναι απόν, κάτι για το οποίο η Σοσιαλιστική Ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι βαθύτατα απογοητευμένη. Το 2000, 191 ηγέτες του κόσμου δεσμεύτηκαν στη Διακήρυξη της Χιλιετίας να πατάξουν την ακραία φτώχεια στον κόσμο μέχρι το 2015 και να βελτιώσουν την υγεία και την ευημερία των φτωχότερων λαών. Επί του παρόντος, ένας στους πέντε ανθρώπους στον κόσμο δεν έχει πρόσβαση σε βασικές κοινωνικές ανάγκες, όπως η εκπαίδευση και το καθαρό πόσιμο νερό. Σε δυόμισι ακριβώς χρόνια θα βρισκόμαστε στο ήμισυ της διαδρομής για την επίτευξη των ΑΣΧ. Η άριστη έκθεση της κ. Kinnock, την οποία υποστηρίζουμε πλήρως, κάνει μια αποτίμηση των όσων έχουμε επιτύχει μέχρι στιγμής.

Τα τελευταία επτάμισι χρόνια, κάποιοι εργάστηκαν σκληρά για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι και σημειώθηκαν αρκετές μεγάλες επιτυχίες. Ειδικά στην Ασία, όπου η φτώχεια μειώθηκε σημαντικά. Ο αριθμός των ανθρώπων που πρέπει να επιβιώσουν με λιγότερο από 1 δολάριο ΗΠΑ ημερησίως μειώθηκε εκεί κατά πάνω από 250 000 από το 1990. Και στην κεντρική Ασία η κατάσταση βελτιώνεται αισθητά. Και στις δύο περιοχές, ο αριθμός των υποσιτισμένων παιδιών μειώθηκε δραματικά. Η παιδική θνησιμότητα ελαττώθηκε κατά πολλές ποσοστιαίες μονάδες. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι στην Κεντρική Αμερική και στην Ασία βγήκαν από τη φτώχεια, κάτι για το οποίο αυτές οι περιοχές και όλος ο κόσμος πρέπει να είναι υπερήφανοι.

Αυτό που εξακολουθεί να μην πηγαίνει καλά στην Ασία και στην Κεντρική Αμερική είναι το τεράστιο χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών. Πρέπει να βοηθήσουμε στην εφαρμογή στρατηγικών για πιο δίκαιη κατανομή των φυσικών πόρων και του εδάφους, για πιο δίκαιους φόρους, για λιγότερη διαφθορά και καλή διακυβέρνηση. Πάρα πολλοί άνθρωποι, παρά την ανάπτυξη και την πρόοδο, εξακολουθούν να στερούνται βασικές κοινωνικές ανάγκες. Αυτό θα έπρεπε να είναι το επίκεντρο των ευρωπαϊκών προγραμμάτων βοήθειας, μέσω της κοινωνίας των πολιτών.

Σε μία ήπειρο, οι Στόχοι της Χιλιετίας απομακρύνονται όλο και περισσότερο αντί να πλησιάζουν τα τελευταία χρόνια. Η Αφρική, παρά τα μεμονωμένα γενναία επιτεύγματα, παρά τις προσπάθειες πολλών, ακολουθεί καθοδική πορεία. Είναι σχεδόν αδύνατο να επιτευχθούν εκεί οι Στόχοι της Χιλιετίας εγκαίρως. Τα τρία τέταρτα του πληθυσμού πάσχουν από AIDS/HIV στη νοτίως της Σαχάρας Αφρική.

Ο αριθμός των ανθρώπων που λιμοκτονούν αυξήθηκε σε αυτή την περιοχή κατά δεκάδες εκατομμύρια. Πώς μπορούμε να αλλάξουμε τη νοοτροπία των ομάδων που είναι επιτυχημένες; Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τους αφρικανούς επιχειρηματίες, τις κοινοπραξίες γυναικών και τις τράπεζες μικροπίστωσης να βοηθήσουν ώστε να αναστραφεί το κλίμα; Καταρχάς, θέτοντας στο επίκεντρο όχι μόνο τα θύματα, αλλά και τις επιτυχίες, όπως για παράδειγμα το τέλος των πολέμων, στη Μοζαμβίκη μεταξύ άλλων περιοχών, καθώς και τους κορυφαίους αφρικανούς διπλωμάτες όπως τον Κόφι Ανάν, τους οίκους μόδας από την Αμπούτζα, τους οινοπαραγωγούς από τη Νότια Αφρική, τους πιλότους από τη Γκάνα, τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές από όλη την Αφρική και τις γυναίκες επιχειρηματίες στον τομέα της ΤΠΕ. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που θα αλλάξουν την Αφρική. Αυτοί είναι οι άνθρωποι με τους οποίους θέλω να διαμορφώσουμε εταιρικές σχέσεις. Αυτοί είναι οι άνθρωποι στους οποίους πρέπει να επικεντρώσουμε την ευρωπαϊκή μας βοήθεια. Αυτοί πρέπει να λάβουν εμπορικά οφέλη αντί να ασχολούνται με τα δικά μας απορριφθέντα αγαθά.

Είναι καιρός για ένα νέο ξεκίνημα. Ένα σημείο καμπής, αν και ανηφορικό. Εξάλλου, αν συνδυάσουμε την ποιότητα και τους εθνικούς πόρους με την ειλικρινή μας συνεργασία στους τομείς της βοήθειας και του εμπορίου, η Αφρική θα μπορέσει να αναγεννηθεί από τις στάχτες της. Ειλικρινής συνεργασία σημαίνει ότι πρέπει να στρέψουμε το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάπτυξη και τους προϋπολογισμούς ενίσχυσής μας περισσότερο προς τους Στόχους της Χιλιετίας, την εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη.

Έχετε δίκιο, κύριε Επίτροπε, οι συμβάσεις ΑΣΧ είναι ένας καλός τρόπος να επιτευχθεί αυτό. Σε αυτό περιλαμβάνεται επίσης και η ομάδα των G8, οι οποίοι θέτουν αληθινές προθεσμίες για σημαντικά έργα. Ειλικρινής συνεργασία σημαίνει γενναιόδωρες συμφωνίες οικονομικής εταιρικής σχέσης. Οι αφρικανοί επιχειρηματίες πρέπει να είναι σε θέση να διαθέσουν τα προϊόντα τους στις αγορές μας με προστιθέμενη αξία. Αν το ΣΓΠ+ μπορεί να βοηθήσει σε αυτό, τότε πρέπει να το κάνει. Ας δημιουργήσουμε μια αφρικανική ομάδα απαρτιζόμενη από καλούς παίκτες, από νικητές, και ας δώσουμε στην αφρικανική ομάδα την ευκαιρία να κερδίσει αυτόν τον ποδοσφαιρικό αγώνα στο δεύτερο ημίχρονο του παιχνιδιού για τους ΑΣΧ του 2015. Αυτό θα ωφελήσει την Αφρική, αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο.

  Johan Van Hecke, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, ίσως δεν είναι σύμπτωση το γεγονός ότι ακούγονται πολλά ολλανδικά σε μια συζήτηση για την αναπτυξιακή συνεργασία, κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα.

Κρίνοντας από τα αποτελέσματα της G8, μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι η διαδικασία επίτευξης των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας αρχίζει να εξελίσσεται σε μια περίπτωση όπου γίνεται ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω. Πράγματι, το θέμα της Αφρικής αναφέρθηκε εν συντομία στο Heiligendamm, έστω και αν η πρόθεση ήταν να μην αποξενωθούν ο Μπόνο και ο Μπομπ Γκέλντοφ. Αυτές οι υποσχέσεις από το 2005 επαναλήφθηκαν για άλλη μια φορά, αλλά δεν αναλήφθηκαν νέες δεσμεύσεις, πόσο μάλλον ένα χρονοδιάγραμμα. Συμμερίζομαι την ανησυχία της κ. Kinnock ότι, με αυτόν τον ρυθμό, δεν θα τα καταφέρουμε μέχρι το 2015. Επιπροσθέτως, η έκθεση Kinnock έχει γίνει ένα πολύ δίκαιο έγγραφο, στο οποίο οι ανησυχίες της Ομάδας μας λήφθηκαν επίσης υπόψη. Επιτρέψτε μου να σας τις αναφέρω εν συντομία.

Πρώτον, το 0,7% δεν πρέπει να γίνει εμμονή. Η ποιότητα και η αποτελεσματικότητα της χορηγούμενης βοήθειας είναι εξίσου σημαντικές με την ποσότητα. Οι λεγόμενες αναπτυξιακές δαπάνες ορισμένων κυβερνήσεων αφήνουν αναπάντητα πολλά ερωτήματα και ο συντονισμός είναι συχνά ελλιπής. Δεύτερον, η αύξηση της άμεσης δημοσιονομικής βοήθειας είναι αναπόφευκτη αν θέλουμε να επιτύχουμε τους ΑΣΧ, αλλά αυτό πρέπει να εξαρτάται κυρίως από τη χρηστή διακυβέρνηση και επίσης από τη διεξαγωγή του κοινοβουλευτικού ελέγχου ως θέμα ζωτικής σημασίας. Τρίτον, είμαστε υπέρ της περαιτέρω μείωσης του χρέους. Όχι γραμμικά, αλλά υπό όρους. Το κεφάλαιο που διατίθεται με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να κατατίθεται σε ένα ταμείο το οποίο θα διοχετεύεται κατά κύριο λόγο στην εκπαίδευση και στην υγειονομική περίθαλψη.

Θέλω να ολοκληρώσω λέγοντας ότι η συζήτηση για το αν πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στην επίτευξη των ΑΣΧ ή στη βοήθεια για το εμπόριο είναι ψευδοδίλλημα στο οποίο δεν θέλουμε να εμπλακούμε. Όσον αφορά εμάς, το θέμα δεν είναι να επιλέξουμε είτε το ένα είτε το άλλο, αλλά και το ένα και το άλλο.

  Konrad Szymański, εξ ονόματος της Ομάδας UEN. – (PL) Κύριε Πρόεδρε, μόνο μια κοινή, παγκόσμια προσπάθεια μπορεί να βοηθήσει την Αφρική σήμερα. Η επίμονη ευρωπαϊκή χρηματοδότηση για τα λεγόμενα αναπαραγωγικά δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένης της άμβλωσης, θέτει ένα θεμελιώδες εμπόδιο σε αυτή την ενότητα.

Τόσο από ηθικής όσο και από ιατρικής άποψης, η άμβλωση δεν είναι η απάντηση στο πρόβλημα των θανάτων που σχετίζονται με τον τοκετό στην Αφρική. Αν θέλουμε να βοηθήσουμε τις αφρικανές γυναίκες σε αυτόν τον τομέα, πρέπει να στείλουμε ιατρική βοήθεια, να παράσχουμε πόσιμο νερό, εκπαίδευση και υγειονομικές διευκολύνσεις. Η χρήση των πόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να χρηματοδοτηθεί η άμβλωση στην Αφρική αντίκειται στις αρχές της παροχής βοήθειας.

Υποχρεώνει όλους τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να εμπλακούν έμμεσα σε αυτό το θέμα. Είναι επίσης μια μορφή ηθικού ιμπεριαλισμού προς την Αφρική και αυτή η στάση δεν πρέπει να συγχωρείται σε αυτό το Σώμα. Γι’ αυτό σας ζητώ να καταψηφίσετε τα σημεία 40 και 41 της έκθεσης. Απευθύνω κυρίως αυτή την έκκληση στους Χριστιανοδημοκράτες βουλευτές του Κοινοβουλίου. Αν η έκκλησή μου δεν είναι επιτυχής, δεν θα μπορέσουμε να υποστηρίξουμε αυτή την έκθεση.

  Frithjof Schmidt, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, τώρα κάνουμε ενδιάμεση αναθεώρηση των μεγάλων προσπαθειών για την επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της χιλιετίας, και ο απολογισμός μας είναι κακός – αυτό φαίνεται καθαρά από την έκθεση της κ. Kinnock. Η Ομάδα μου υποστηρίζει θερμά την καλή αυτή έκθεση.

Αν συνεχιστεί έτσι η πολιτική κατάσταση, πολλές αναπτυσσόμενες χώρες, ιδίως στην Αφρική, δεν πρόκειται να επιτύχουν τους αναπτυξιακούς στόχους της χιλιετίας και πολλές βιομηχανικές χώρες δεν πρόκειται να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους για παροχή οικονομικής βοήθειας. Δυστυχώς, η σύνοδος της G8 στο Heiligendamm της Γερμανίας ήταν άλλο ένα παράδειγμα γι’ αυτό.

Από το 1999 δίδονται κάθε δύο χρόνια οι ίδιες υποσχέσεις, οι οποίες ποτέ δεν τηρούνται. Αυτό κλονίζει την εμπιστοσύνη πολλών αναπτυσσομένων χωρών στην ΕΕ. Τώρα οι υποσχέσεις του Heiligendamm συμψηφίζονται με τις υποσχέσεις του Gleneagles. 60 δις δολάρια για το Παγκόσμιο Ταμείο, που ωστόσο μας λένε ότι θα συμψηφιστούν με τις υποσχέσεις του Gleneagles που δεν τηρήθηκαν. Αυτό είναι αυτό που ονομάζεται τήρηση διπλών βιβλίων. Είναι μία απόπειρα δημιουργίας σύγχυσης με αριθμούς χωρίς να δεσμεύονται επιμέρους χώρες.

Θεωρώ πολύ καλό το γεγονός ότι ο Επίτροπος μίλησε εδώ με μεγάλη σαφήνεια. Αυτό ακριβώς χρειάζεται. Είναι ευθύνη του Σώματος να μιλάει ξεκάθαρα για τα πράγματα αυτά και να ασκήσει την ανάλογη πίεση προκειμένου να εξασφαλιστεί πως τουλάχιστον η ΕΕ θα τηρήσει το προοδευτικό της σχέδιο επίτευξης του στόχου του 0,7% για την Επίσημη Αναπτυξιακή Βοήθεια μέχρι το 2015 με ακρίβεια και χωρίς λογιστικά τεχνάσματα.

  Tobias Pflüger, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κάνουμε απολογισμό της συνόδου κορυφής της G8. Η σύνοδος κορυφής της G8 έκανε μία δήλωση για την αλλαγή του κλίματος που είναι ολοφάνερο πως δεν έχει καμία αξία. Υποστηρίζω τις δηλώσεις των περιβαλλοντικών οργανώσεων. Η Greenpeace τη χαρακτήρισε εντελώς ανεπαρκή και η γερμανική ένωση για την προστασία του περιβάλλοντος και της φύσης (Bund für Umwelt und Naturschutz) χαρακτήρισε ασαφείς τις υποσχέσεις που δόθηκαν. Δεν διατυπώθηκε καμία δεσμευτική υπόσχεση.

Συμφωνώ με τον Επίτροπο Michel που είπε ότι δεν συζητήθηκε όσο έπρεπε το θέμα της Αφρικής. Η διαγραφή των χρεών των φτωχότερων χωρών έπρεπε να έχει ήδη γίνει. Εφόσον όμως η συζήτηση αυτή αφορά και γενικά τη σύνοδο κορυφής της G8, θα ήθελα να υπενθυμίσω ξανά στο Σώμα πως οι χώρες της G8 δεν διαθέτουν καμία νομιμοποίηση. Έχουν αυτοανακηρυχθεί ηγέτες του κόσμου. Η σύνοδος κορυφής της G8 κόστισε 100 εκατομμύρια ευρώ, από τα οποία η περίφραξη του Heiligendamm και μόνο κόστισε 12,5 εκατ. ευρώ. Έγινε μια πολύ επιτυχημένη διαδήλωση 80 000 ατόμων κατά της συνόδου κορυφής της G8, και η αστυνομία χρησιμοποίησε τις ταραχές –που ήταν ένα λυπηρό σφάλμα– για να απομακρυνθεί εκ των υστέρων από το κράτος δικαίου. Για παράδειγμα, στο μεταξύ γνωρίζουμε ότι ανάμεσα στους διαδηλωτές βρίσκονταν μυστικοί αστυνομικοί ερευνητές που πιθανόν να τους παρακίνησαν σε πράξεις βίας. Επίσης, ήταν δύσκολο να επιτελέσουν το έργο τους οι δικηγόροι, ενώ οι δικαστές έγιναν προέκταση των αστυνομικών δυνάμεων. Οι δικηγόροι έπρεπε να δώσουν μακρό αγώνα ακόμα και για να τους επιτραπεί να επισκεφτούν τους κρατουμένους. Δημιουργήθηκαν κλωβοί για τους κρατουμένους, πράγμα που επέκρινε κατηγορηματικά η Διεθνής Αμνηστία και το χαρακτήρισε σφάλμα. Στο πλαίσιο της συνόδου αυτής ασκήθηκε καταστολή αντάξια αστυνομικού κράτους. Δεν είναι πάντα ανάγκη να κοιτάξει κανείς μακριά για να δει την καταστολή των πολιτών. Τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατήθηκαν στην καρδιά της ΕΕ, στο πλαίσιο αυτής της συνόδου κορυφής της G8.

  Γεώργιος Καρατζαφέρης, εξ ονόματος της Ομάδας IND/DEM. – Κύριε Πρόεδρε, καταρχήν δεν νομίζω ότι κανένας πολίτης του κόσμου έχει εμπιστοσύνη σε αυτή τη Σύνοδο των G8. Θυμίζει τους φεουδάρχες πριν από 400 χρόνια, που μαζεύονταν και αποφάσιζαν κάποια πράγματα ερήμην των λαών. Μια σύγχρονη φεουδαρχία είναι και αυτή. Θα συνεδριάζουν οι G8 και με κλήρωση θα πηγαίνουν και 8 εκπρόσωποι φτωχών χωρών. Μιλάμε για την Αφρική. Πείτε μου ένα μεγάλο νοσοκομείο που να υπάρχει σε όλη την Αφρική. Θα πηγαίνατε, εσείς κύριε Πρόεδρε, για ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας στην Τανζανία; Θα πηγαίνατε στη Γερμανία ή στην Αγγλία. Πείτε μου μια μεγάλη τράπεζα που να εδρεύει στην Αφρική. Όλες οι μεγάλες τράπεζες που εμπιστευόμαστε τα χρήματά μας, είναι του βορείου ημισφαιρίου. Υπάρχει ένας ιδιότυπος ρατσισμός. Ας τον ομολογήσουμε επί τέλους. Ή τουλάχιστον υπάρχει ανοχή, σε έναν ρατσισμό προς τις χώρες εκείνες. Αυτά που τους δίνουμε, είναι το «πουρμπουάρ» το οποίο δίνουμε σε κάποιον που μας καθαρίζει τα τζάμια.

Να υπάρξει μια απόφαση, μια ιδεολογία ότι όλοι οι πολίτες του κόσμου πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα και στη δημοκρατία και στην υγεία και στη συμμετοχή σε αποφάσεις που αφορούν αυτούς τους ίδιους. Αυτό το οποίο συμβαίνει σήμερα, κύριε Πρόεδρε, νομίζω ότι δεν είναι δημοκρατία. Μοιραζόμαστε τον πλούτο, δημιουργούμε καρκίνο σε όλον τον κόσμο, ενώ δεν συμφωνεί η υπερδύναμη –η Αμερική– να υποστηρίξει το Κιότο, με αποτέλεσμα ο θάνατος, και η υπερβολική θερμοκρασία να πλήττει όλον τον κόσμο – ερήμην αυτών των λαών. Χρειάζεται, λοιπόν, περισσότερη δημοκρατία, καλύτερη προσέγγιση και περισσότερος σεβασμός στους πολίτες, ιδίως σε εκείνες τις χώρες που ακόμα δεν έχει λάμψει επαρκώς η δημοκρατία. Πρέπει να προσέξουμε, διότι διαφορετικά θα μας έρθει από εκεί ένα νέο Aids, το οποίο θα είναι πιο καταστροφικό από αυτό το Aids που στέλνει στον άλλο κόσμο πολλούς πολίτες του Βόρειου ημισφαιρίου.

  Koenraad Dillen, εξ ονόματος της Ομάδας ITS. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, με χαρά βλέπω ότι ο Επίτροπος για την αναπτυξιακή συνεργασία και την ανθρωπιστική βοήθεια είναι και πάλι κοντά μας. Ξέρουμε πόσο απασχολημένος είναι. Η άδεια απουσίας του από το αξίωμα του Επιτρόπου για να διαδραματίσει ενεργό ρόλο στις βελγικές κοινοβουλευτικές εκλογές μπορεί να έχει ολοκληρωθεί – και αυτή η άδεια απουσίας ευρωπαίου Επιτρόπου σίγουρα δεν ήταν μάταιη για το κόμμα του και γι’ αυτό θα ήθελα να τον συγχαρώ. Εντούτοις, παρατηρούμε με θαυμασμό και με κάποια έκπληξη ότι παραμένει ενεργός σε δύο μέτωπα, ακόμα και μετά την άδειά του: εδώ σε αυτό το Σώμα ως Επίτροπος για την αναπτυξιακή συνεργασία, αλλά και στις Βρυξέλλες όπου η δραστηριότητά είναι πυρετώδης, καθώς σχηματίζεται σήμερα η νέα βελγική κυβέρνηση, ο Επίτροπος καλεί το γαλλόφωνο κόμμα των Πρασίνων της χώρας μου να συμμετάσχει στην κυβέρνηση. Πράγματι, δεν είναι εύκολο να συνδυάζει κανείς τη δουλειά του ευρωπαίου Επιτρόπου με αυτή ενός «πληροφοριοδότη» του Βελγίου που ερευνά εξ ονόματος του στέμματος αν θα επιτύχει ο προτεινόμενος σχηματισμός υπουργικού συμβουλίου. Επίσης, τίθεται ίσως το ερώτημα αν αυτός ο συνδυασμός μπορεί να οδηγήσει ή όχι σε πιθανή προκατάληψη και αν ως αποτέλεσμα η ουδετερότητα της Επιτροπής θα διατηρήσει την ισορροπία της.

Πέρα από αυτό το σχόλιο, θα ήταν καλύτερα –και τώρα αναφέρομαι στην έκθεση Kinnock– να στρέψουμε την προσοχή μας στο ερώτημα πόσο επιστημονική είναι η προσέγγισή μας για τους Στόχους της Χιλιετίας. Αυτό το προκλητικό ερώτημα τέθηκε από τον Amir Attaran, μια αυθεντία στην αναπτυξιακή συνεργασία στο πανεπιστήμιο της Οτάβα στον Καναδά. Μάλιστα, ο κ. Attaran αμφισβητεί ιδιαίτερα την επιστημονική βάση που διέπει αυτούς τους στόχους και πάνω απ’ όλα, τον τρόπο με τον οποίο μετράται η επίτευξή τους. Αναφέρει, επί παραδείγματι, τον στόχο σχετικά με την ελονοσία και δηλώνει ότι ακόμα και ιδρύματα όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας παραδέχονται ότι δεν είναι βέβαιοι για τα συναφή δεδομένα που παρέχονται. Σύμφωνα με τον κ. Attaran, αποδεχόμενος αμφίβολα στατιστικά στοιχεία ως αληθινά, ο ΟΗΕ χτίζει μια ομάδα Στόχων της Χιλιετίας στην άμμο. Η επιστημονική αξιοπιστία πρέπει να είναι το πρώτο μέλημα και στην αναπτυξιακή συνεργασία. Είναι καιρός να διεξαγάγουμε μια λεπτομερή συζήτηση σχετικά με αυτό ακριβώς το θέμα.

  Alessandro Battilocchio (NI). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ευχαριστώ καταρχάς την εισηγήτρια και τους συναδέλφους για την εξαίρετη εργασία που πραγματοποίησαν και για την υποστήριξη που εξέφρασαν αναφορικά με τις τροπολογίες μου στους κόλπους της Επιτροπής Ανάπτυξης.

Θα σταθώ σε ορισμένα σημεία. Ο αγώνας κατά του AIDS, κυρίως βάσει των τελευταίων εκθέσεων του ΟΗΕ και των ελάχιστων αποτελεσμάτων που έχουμε επιτύχει έως σήμερα όσον αφορά τους αναπτυξιακούς στόχους της Χιλιετίας, πρέπει να εξακολουθήσει να αποτελεί προτεραιότητα για τη διεθνή κοινότητα, απαράβατη δέσμευση και βαριά ευθύνη για τις εκβιομηχανισμένες χώρες, διότι είναι αδύνατον να συνεχίσουμε να μιλούμε για οικονομική ανάπτυξη, εκπαίδευση και υποδομές περίθαλψης, αν καταρχάς ο ενεργός πληθυσμός που είναι ικανός να πραγματοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις αυτές αποδεκατίζεται μέρα με τη μέρα, παρά τη συμβολή των φαρμάκων και των θεραπειών, η οποία προφανώς δεν είναι ακόμη επαρκής ή αρκετά αποτελεσματική.

Σύμφωνα με την έκθεση του UNAIDS (Κοινό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για τον ιό HIV και το AIDS), το 2006 υπήρξαν από 4 έως 6 εκατομμύρια νέων περιστατικών, με τρία εκατομμύρια αποθανόντων το ίδιο έτος, εκ των οποίων τα 2/3 στην υποσαχάρια Αφρική, μια περιοχή που ενδιαφέρει σε μεγάλο βαθμό τους αναπτυξιακούς στόχους της Χιλιετίας. Πρόκειται για περισσότερους από 8 000 νεκρούς ετησίως, ένα νούμερο πραγματικά τρομακτικό.

Όσον αφορά τον εν λόγω αγώνα καθώς και τον αγώνα κατά της φτώχειας εν γένει, απέχουμε πολύ από τον χάρτη πορείας μας και δεν μπορούμε πλέον να αποδεχθούμε τις δικαιολογίες των χωρών εκείνων, μεταξύ των οποίων βρίσκεται δυστυχώς και η δική μου, οι οποίες δεν έχουν ακόμη σεβαστεί τις πλέον ελάχιστες δεσμεύσεις –αυτό πρέπει να το υπενθυμίσουμε– τις οποίες ανέλαβαν σε διεθνές πλαίσιο. Επιπλέον, πρέπει να ζητήσουμε από τις κυβερνήσεις των χρηματοδοτριών χωρών να στοχεύσουν τόσο στη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα της αναπτυξιακής βοήθειας όσο και στη μέγιστη συνέπεια με τις εμπορικές τους πολιτικές, διότι στήριξη της ανάπτυξης σημαίνει προπάντων να παρέχουμε στις χώρες που βρίσκονται σε δυσμενή θέση τη δυνατότητα να αναπτυχθούν με τους δικούς τους πόρους.

Στον ορίζοντα λοιπόν υπάρχουν νέες προκλήσεις, στοιχήματα, δοκιμασίες και δεσμεύσεις. Ελπίζουμε ότι αυτή τη φορά η Ευρώπη θα μπορέσει πράγματι να διαδραματίσει τον ρόλο που της ανήκει.

  Gay Mitchell (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, στο τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν άνοιξαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, είπαμε «ποτέ ξανά»: ποτέ ξανά δεν θα υπήρχε παρόμοιο παράδειγμα βαρβαρότητας από άνθρωπο σε άνθρωπο. Εμείς σε αυτό το Σώμα, και όλοι εκείνοι στη G8 την περασμένη εβδομάδα, γνωρίζουμε ότι υπάρχουν εκατομμύρια παιδιά ηλικίας κάτω των 5 ετών που πεθαίνουν κάθε χρόνο λόγω έλλειψης εμβολίων που εμείς, στη λεγόμενη Δύση, είχαμε στα χέρια μας τα τελευταία 30 χρόνια. Αυτό είναι ακόμα μεγαλύτερη προσβολή από ό,τι συνέβη σε εκείνα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, διότι εμείς γνωρίζουμε τι συμβαίνει. Συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας. Και εμείς τι κάναμε; Εγκαταλείψαμε την ηγεσία. Εγκαταλείψαμε την ηγεσία στους αστέρες της ροκ – και ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτοί, διότι αν δεν υπήρχαν εκείνοι να ασκήσουν πίεση, ποιος θα το έκανε; Υπάρχει συντριπτική έλλειψη ηγεσίας στην Ευρώπη.

Όταν μιλάμε για παρουσίαση της Ευρώπης στους πολίτες, νομίζουμε ότι μπορούμε να μιλήσουμε στους ανθρώπους για συνταγματικές συνθήκες και όλα αυτά. Αυτά είναι ανοησίες. Όπως είπα και προηγουμένως, οι άνθρωποι δεν μιλούν για τις συνταγματικές συνθήκες στις παμπ στο Δουβλίνο ή στα εστιατόρια στη Γερμανία. Δείτε όμως τους ανθρώπους που πήγαν στο Gleneagles, που πήραν άδεια από τη δουλειά τους για να συμμετάσχουν στην πορεία στο Gleneagles, που πήγαν σε όλες αυτές τις ροκ συναυλίες για τον Τρίτο Κόσμο. Γιατί δεν δίνουμε σε αυτούς τους ανθρώπους την ηγεσία; Πού είναι τα δημόσια πρόσωπα της Ευρώπης; Το μόνο που έχουμε είναι πολιτικοί – και μάλιστα κακοί πολιτικοί. Κανέναν Ντελόρ, κανέναν Κολ.

Αυτό το θέμα απαιτεί ηγεσία και η G8 μας απογοήτευσε. Δεν ανέλαβαν την ηγεσία που απαιτεί αυτό το θέμα και το Κοινοβούλιο πρέπει να επιμείνει ώστε να μην συνεχιστεί αυτό το πρότυπο. Πρέπει να επιμείνουμε ώστε οι πολιτικοί στη Δύση, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στη G8 να αναλάβουν πραγματική ηγεσία όσον αφορά αυτό το θέμα. Τίποτε άλλο δεν είναι αποδεκτό, και εσείς, κύριε Πρόεδρε, μπορείτε να διαδραματίσετε έναν ρόλο σε αυτό. Μπορείτε να μας δώσετε ηγεσία σε αυτό το Σώμα. Μπορείτε να επηρεάσετε εκείνους που έχουν τη δυνατότητα να το αλλάξουν αυτό. Εμείς έχουμε τη δυνατότητα να το αλλάξουμε αυτό. Δεν πρέπει να δεχθούμε αυτά τα πρότυπα. Η G8 απογοήτευσε οικτρά τους πολίτες. Έδειξε ότι πραγματικά έχουμε έλλειψη δημοσίων προσώπων και ηγετών και ελπίζω ότι αυτό θα αλλάξει.

  Πρόεδρος. – Σας ευχαριστούμε, κ. Mitchell. Εκτιμώ το γεγονός ότι προσδίδετε σημασία στον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αλλά δεν προσκλήθηκε στο Heiligendamm.

  Ana Maria Gomes (PSE). – (PT) Η γενοκτονία στο Νταρφούρ, σοβαρές κρίσεις στη Ζιμπάμπουε, στη Σομαλία, στην Αιθιοπία και στη Νιγηρία, διαφθορά, πανδημίες, απερήμωση, ροή όπλων και η κούρσα του πετρελαίου και άλλων φυσικών πόρων· όλα αυτά αποτελούν παράγοντες που υποθάλπουν περισσότερο τη σύγκρουση στην Αφρική και αυξάνουν τον αριθμό των ανθρώπων που είναι αρκετά απελπισμένοι ώστε να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή τους για να φτάσουν στην Ευρώπη ή σε ένα μέρος όπου θα μπορέσουν να βρουν καλύτερες συνθήκες. Κατά συνέπεια, είναι απογοητευτικό να βλέπουμε την ομάδα G8 να περιορίζεται στην επανάληψη των υποσχέσεων του Gleneagles που δεν έχουν τηρηθεί. Στο ήμισυ της διαδρομής, όπως ορθά λέει η έκθεση της κ. Kinnock, οι Στόχοι της Χιλιετίας δεν έχουν ακόμα τεθεί σε ορθή προτεραιότητα από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και την Επιτροπή.

Στην Αφρική, συγκεκριμένα, οι Στόχοι της Χιλιετίας πρέπει να ενισχύουν κάθε στρατηγική ασφάλειας και ανάπτυξης και με τη σειρά της η κοινή στρατηγική συνεργασίας που θα εγκριθεί στη σύνοδο κορυφής ΕΕ-Αφρικής, η οποία θα διεξαχθεί τον Δεκέμβριο, δεν πρέπει να γίνει άλλη μια ευκαιρία για φωτογραφίες. Μετά τη σύνοδο κορυφής, οι ευρωπαϊκές και αφρικανικές αρχές πρέπει να αναλάβουν σταδιακές δεσμεύσεις για την επίτευξη των Στόχων της Χιλιετίας και πρέπει να προτείνουν στρατηγικές που να υπερβαίνουν τις κυβερνήσεις και να ξεπερνούν μια προκατειλημμένη, άτοπη εκδήλωση υπεροχής με την Κίνα.

Η ανάληψη δεσμεύσεων για την ενίσχυση των θεσμών της δημοκρατίας και της κοινωνίας των πολιτών στις αφρικανικές χώρες περιλαμβάνει επενδύσεις στις χώρες εκείνες που μάχονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για τα δικαιώματα των γυναικών και για τις πολιτικές ελευθερίες στην Αφρική. Επίσης πρέπει η ΕΕ και οι αφρικανοί εταίροι της να είναι αυστηροί ο ένας απέναντι στον άλλο όσον αφορά τη συμμόρφωση με ήδη δεσμευτικές συμφωνίες όπως η συμφωνία του Κοτονού. Χωρίς δικαιοσύνη και κράτος δικαίου, δεν θα υπάρχει χρηστή διακυβέρνηση, ούτε αειφόρος ανάπτυξη.

  Toomas Savi (ALDE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να κάνω δύο παρατηρήσεις σχετικά με το ήμισυ της διαδρομής για τους αναπτυξιακούς στόχους της Χιλιετίας.

Πρώτον, είναι προφανές ότι η εξάλειψη της φτώχειας στον κόσμο είναι μια από τις πιο σημαντικές προκλήσεις του 21ου αιώνα για όλη την ανθρωπότητα. Για μένα, ως γιατρό, είναι απολύτως σαφές ότι η φτώχεια και οι ασθένειες όπως το HIV/AIDS, η ελονοσία και η φυματίωση είναι αλληλένδετες, δημιουργώντας ένα «τσουνάμι» που εξολοθρεύει εκατομμύρια ζωές ετησίως. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι αυτή η φοβερή τραγωδία έχει γίνει τώρα ένα ήπιο, καθημερινό στατιστικό στοιχείο. Η εξάλειψη της φτώχειας προϋποθέτει την εξάλειψη αυτών των ασθενειών και την ενίσχυση του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης στην Αφρική μέσω της παροχής τουλάχιστον των προβλεπόμενων 60 δισ. δολαρίων ΗΠΑ τα προσεχή έτη από τις χώρες G8. Ο σημερινός κόσμος έχει μια ευκαιρία να κάνει αυτές τις ασθένειες παρελθόν και πρέπει να επιτύχουμε αυτόν τον στόχο.

Χαιρετίζω επίσης την απόφαση της ομάδας G8 να ακυρώσει πλήρως (100%) τις εκκρεμούσες υποχρεώσεις των φτωχών χωρών με υψηλό χρέος στο ΔΝΤ, στην Παγκόσμια Τράπεζα και στην Αφρικανή Τράπεζα Ανάπτυξης.

Οι ΑΣΧ μπορούν να επιτευχθούν μόνο με ειρηνικές συνθήκες, γεγονός που σημαίνει ότι πολλές τοπικές στρατιωτικές συγκρούσεις στην Αφρική πρέπει να σταματήσουν, ειδικά η μακροχρόνια κρίση στο Νταρφούρ που έχει παραβιάσει στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

Δεύτερον, θέλω να επισημάνω ότι τα νέα κράτη μέλη, τα οποία μόλις πρόσφατα ήταν δέκτες επίσημης αναπτυξιακής βοήθειας και τα οποία, για πολλά χρόνια, βίωσαν ραγδαία αύξηση του ΑΕγχΠ τους, πρέπει να αυξήσουν τις συνδρομές τους, όχι μόνο να επιτύχουν τους καθορισμένους στόχους τους. Φυσικά, υποστηρίζω την έκθεση Kinnock.

  Zbigniew Krzysztof Kuźmiuk (UEN). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να επιστήσω την προσοχή σας σε τρία θέματα. Δυστυχώς, το ύψος της βοήθειας που παρέχεται από μια Ένωση δεκαπέντε κρατών μελών, το οποίο υπολογίζεται ως ποσοστό του ΑΕγχΠ και προβλέπεται για τους στόχους της χιλιετίας, μειώνεται. Η πλειοψηφία των χωρών δεν έχουν επιτύχει ακόμα ούτε τον ενδιάμεσο στόχο του 0,33%, Στο μεταξύ, η χρηματοδότηση για βασικές εκπαιδευτικές ανάγκες ανέρχεται μόλις στο 23% και η χρηματοδότηση για υγειονομική περίθαλψη στο 36%.

Μόνο σε 18 από τις 60 φτωχές χώρες έγινε παραγραφή των ξένων χρεών τους. Αυτές οι αποφάσεις είναι σημαντικές, όχι μόνο διότι μειώνουν το συχνά αφόρητο οικονομικό βάρος που επωμίζονται αυτές οι χώρες, αλλά και διότι, όπως δήλωσε η Παγκόσμια Τράπεζα, οι χώρες των οποίων τα χρέη μειώθηκαν διπλασίασαν τις δαπάνες τους για την καταπολέμηση της φτώχειας.

Τρίτον, το πιο αποτελεσματικό μέσο βοήθειας για τις φτωχές χώρες είναι η διασφάλιση της πρόσβασής τους στις αγορές των πιο αναπτυγμένων χωρών του κόσμου, καθώς και η ενίσχυση της ανάπτυξης μικρών επιχειρήσεων και μικροεπιχειρήσεων στις φτωχές χώρες.

Τέλος, είναι επίσης σημαντικό να υποστηριχθεί η ανάπτυξη των τοπικών κυβερνήσεων, των ΜΚΟ και να καθιερωθεί ένα κεντρικό σύστημα διαχείρισης της βοήθειας από τον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα και ο περιορισμός της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς.

  Margrete Auken (Verts/ALE). – (DA) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να ευχαριστήσω την κ. Kinnock για μια εξαιρετική έκθεση σχετικά με την ενδιάμεση αναθεώρηση των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας. Είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένη διότι απαιτούμε μια επανεξέταση της εμπορικής, αναπτυξιακής και γεωργικής βοήθειας. Η επαίσχυντη πρακτική μας του να δίνουμε με το ένα χέρι και να παίρνουμε με το άλλο –παίρνοντας μάλιστα περισσότερα– πρέπει να σταματήσει. Ταυτόχρονα, η έκθεση αναφέρεται σε ένα πλήρες φάσμα εξαιρετικά συναφών τομέων βοήθειας. Τούτου λεχθέντος, με πολύ δυσκολία καταφέραμε να την περάσουμε στην Επιτροπή Ανάπτυξης. Πολλές τροπολογίες της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και των Ευρωπαίων Δημοκρατών καταψηφίστηκαν με μικρά περιθώρια και αν είχαν εγκριθεί θα καταλήγαμε σε μια πολύ πιο αποδυναμωμένη έκθεση.

Κατά τα άλλα, η έκθεση δεν περιέχει τίποτα περισσότερο από αυτά που, πριν από πολύ καιρό, τα κράτη μέλη, σοβαρά και με πολύ προσοχή επάνω τους, υποσχέθηκαν στους φτωχούς, μαζί με σοβαρές επικρίσεις του γεγονότος ότι οι υποσχέσεις δεν εκπληρώθηκαν. Η έκθεση επισημαίνει με σαφήνεια ότι η πρακτική της κατάργησης των χρεών ως έξυπνος τρόπος για την εκπλήρωση υποχρεώσεων είναι κατακριτέα. Τα χρέη ορθώς μειώνονται συχνά ή παραγράφονται πλήρως στις χώρες χορηγούς και ως αποτέλεσμα οι χώρες που λαμβάνουν χρήματα μέσω βοήθειας με αυτόν τον τρόπο είναι οι πλούσιες χώρες χορηγοί. Αν είμαστε αξιοπρεπείς, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να συμβαίνει αυτό και όλο το Κοινοβούλιο πρέπει να ενωθεί για την απόρριψη αυτής της απάτης.

Πρέπει να επιμείνουμε στην κριτική και στην αυτοκριτική. Η αξιοπιστία μας υφίσταται πλήγμα, καθώς οι υποσχέσεις πρέπει να τηρούνται. Οι αναπτυξιακοί στόχοι της Χιλιετίας, καθώς και οι στόχοι που καθορίστηκαν την περασμένη εβδομάδα στις πομπώδεις ομιλίες των G8 για τα προβλήματα της Αφρικής, είναι σημαντικοί και το γεγονός ότι το Συμβούλιο δεν μπήκε καν στον κόπο να παραστεί σε αυτή την Αίθουσα σήμερα δείχνει ασφαλώς κάτι για το πόσο σοβαρή στάση κρατά σε ό,τι αφορά τις υποσχέσεις του. Η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο να πάρουμε το Συμβούλιο στα σοβαρά όταν δεν παίρνει εκείνο τον εαυτό του στα σοβαρά.

Ωστόσο, δεν πρέπει να δοθεί προσοχή μόνο στο πώς τα κράτη μέλη θα αποφύγουν τις υποχρεώσεις τους ή θα ξεφύγουν όσο πιο ανώδυνα από την εκπλήρωση των απαιτήσεων. Αυτό για το οποίο πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι είναι ο τρόπος με τον οποίο θα πετύχουμε τον στόχο μας να μειώσουμε στο ήμισυ τη φτώχεια πριν από το 2015. Αν, επιπροσθέτως, θέλουμε να διατηρήσουμε την αξιοπιστία μας στις αναπτυσσόμενες χώρες, πρέπει επίσης να ελέγχουμε προσεκτικά αν κάνουμε στην πραγματικότητα αυτά που υποσχόμαστε. Πρέπει να προσπαθήσουμε να βρούμε τρόπους να εφαρμοστεί αυτός ο έλεγχος. Κανείς από εμάς δεν πρέπει να μπορεί να αγνοεί τις υποχρεώσεις μας απαρατήρητος.

  Vittorio Agnoletto (GUE/NGL). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η σύνοδος κορυφής των G8 υπήρξε μια παταγώδης αποτυχία όσον αφορά τον αγώνα κατά της φτώχειας και της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Η κουρασμένη τελετουργικότητα μιας συνόδου κορυφής, η οποία, πέρα από νόμιμη, είναι ήδη αντιϊστορική, λαμβάνοντας υπόψη την αντίσταση κατά της συμμετοχής των νέων αναδυόμενων χωρών, όπως η Βραζιλία, η Νότια Αφρική, η Κίνα και η Ινδία, αντικατοπτρίζεται στην ασυνέπεια των τελικών της δηλώσεων.

Το 2005, στη Σκωτία, οι πλούσιες χώρες δεσμεύτηκαν επίσημα να αυξήσουν την επίσημη αναπτυξιακή βοήθεια (ΕΑΒ) κατά 50 εκατομμύρια δολάρια ετησίως έως και το 2010, το ήμισυ της οποίας θα έπρεπε να κατευθύνεται στην Αφρική, έτσι ώστε να διασφαλιστεί η επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας που καθόρισαν τα Ηνωμένα Έθνη για το 2015.

Μετά από δύο χρόνια, όπως επεσήμανε η ομάδα εργασίας για την πρόοδο στην Αφρική (Africa Progress Panel) υπό την προεδρία του Kofi Annan, οι πραγματικές χρηματοδοτήσεις αντιπροσωπεύουν μόνο το 10% των υπεσχημένων. Σαν να μην ήταν τίποτε, στο Rostock οι χώρες της ομάδας των G8 ανέλαβαν τη νέα δέσμευση να παράσχουν χρηματοδοτήσεις 60 εκατομμυρίων δολαρίων για τον αγώνα κατά του AIDS, κατά τρόπο συγκεχυμένο και ηθελημένα απατηλό. Δεν καθόρισαν κάποιον προσωρινό στόχο και για το ήμισυ του ποσού ανακύκλωσαν στην ουσία τις δεσμεύσεις που ανέλαβε η αμερικανική διοίκηση για το 2013. Η αύξηση των 3 εκατομμυρίων ετησίως σε σχέση με τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν ήδη άλλες κυβερνήσεις, μεταξύ των οποίων οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, είναι στην πραγματικότητα ανεπαρκής για να αντιμετωπιστεί η ανθρωπιστική έκτακτη ανάγκη όσον αφορά το AIDS και τις άλλες πανδημικές ασθένειες.

Όσον αφορά την υπερθέρμανση του πλανήτη, χαιρετίστηκε ως επιτυχία μια μη απόφαση. Το αποτέλεσμα που προέκυψε μετά από τρεις ημέρες συναντήσεων, οι οποίες κόστισαν 120 εκατομμύρια ευρώ, ήταν να παραπεμφθεί στον ΟΗΕ μια ενδεχόμενη συμφωνία για τον περιορισμό των ποσοστώσεων του διοξειδίου του άνθρακα που πρέπει να εκπέμπεται προς την ατμόσφαιρα. Καμία υπόσχεση δεν θα μπορέσει να υλοποιηθεί, αν δεν συζητηθούν τα κυρίαρχα οικονομικά και κοινωνικά μοντέλα.

  Hélène Goudin (IND/DEM). – (SV) Κύριε Πρόεδρε, είναι ευχάριστο ότι η νομική υπηρεσία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου επαλήθευσε πως είναι λάθος να χρησιμοποιηθεί το μη επικυρωμένο Σύνταγμα της ΕΕ ως παραπομπή σε αυτή την έκθεση.

Η Λίστα του Ιουνίου, την οποία αντιπροσωπεύω, έχει τονίσει επανειλημμένα ότι δεν είναι σωστή η παραπομπή στο Σύνταγμα της ΕΕ, δεδομένου ότι οι πληθυσμοί σε δύο κράτη μέλη της ΕΕ το απέρριψαν σαφώς και κατηγορηματικώς στα δημοψηφίσματα. Για να μπορεί το Σύνταγμα να χρησιμοποιηθεί ως νομική βάση ή αναφορά, πρέπει να έχει επικυρωθεί ομόφωνα. Ζητώ από αυτό το Σώμα να σεβαστεί αυτή την κατάσταση στο μέλλον.

Οι πλούσιες χώρες του κόσμου έχουν ηθικό καθήκον να κατανείμουν ένα μέρος του πλούτου τους στις αναπτυσσόμενες χώρες. Συνεπώς, υποστηρίζω ολόψυχα τους επιτακτικούς στόχους που καθορίζονται στους αναπτυξιακούς στόχους της Χιλιετίας. Η Λίστα του Ιουνίου πιστεύει, ωστόσο, ότι τα θέματα της βοήθειας πρέπει να αντιμετωπίζονται αποκλειστικά από τα μεμονωμένα κράτη μέλη σε συνεργασία με οργανώσεις που έχουν ευρεία διεθνή νομιμότητα και μακρά εμπειρία.

Ο ρόλος της ΕΕ σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να είναι κυρίως αυτός της σταδιακής κατάργησης των καταστροφικών αλιευτικών συμφωνιών που συνάπτει η ΕΕ με τις φτωχές αναπτυσσόμενες χώρες και της δραστικής μεταρρύθμισης της προστατευτικής γεωργικής και εμπορικής πολιτικής. Αυτό καθιστά δύσκολο για τους αγρότες στις φτωχές αναπτυσσόμενες χώρες να πουλήσουν τα προϊόντα τους στην ευρωπαϊκή αγορά.

  Anna Ibrisagic (PPE-DE). – (SV) Κύριε Πρόεδρε, μιλάμε πολύ σε αυτό το Σώμα για το πόσο πολλά πληρώνουμε σε βοήθεια επί του παρόντος και για το πόσο πολλά θα πρέπει να πληρώνουμε στο μέλλον. Πάντα λέμε ότι παρέχονται ανεπαρκή ποσά χρημάτων για βοήθεια και ότι οι αναπτυξιακοί στόχοι της Χιλιετίας δεν θα επιτευχθούν. Δεν θα μπορέσουν να επιτευχθούν αν οι αναπτυσσόμενες χώρες δεν λάβουν τη βοήθεια εκείνη που θα τους δώσει τη δυνατότητα να αναπτύξουν τις οικονομίες τους και έτσι να βοηθήσουν τον εαυτό τους.

Όσοι με γνωρίζουν εδώ στο Κοινοβούλιο ξέρουν ότι αντιπροσωπεύω τη Σουηδία αλλά ότι ήρθα στη Σουηδία σχεδόν πριν από 14 χρόνια ως πρόσφυγας από τη Βοσνία. Ξέρω λοιπόν ότι όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε αδύναμη θέση και χρειάζονται βοήθεια, θέλουν το είδος της βοήθειας που θα τους δώσει τη δυνατότητα, σε σύντομο χρονικό διάστημα, να βοηθήσουν τον εαυτό τους και, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, να γίνουν ανεξάρτητοι και αυτόνομοι ώστε να μην χρειάζονται πλέον βοήθεια. Αυτό που σίγουρα δεν θέλουν είναι ανθρώπους που να τους λυπούνται και βοήθεια που θα τους οδηγήσει σε εξάρτηση από τη βοήθεια και στο μέλλον. Πρέπει λοιπόν να δούμε και υπό αυτό το πρίσμα την κριτική που κάνω για την έκθεση, στην οποία θέλω να δω ακόμα περισσότερη έμφαση στο εμπόριο και στη θετική σημασία του για την ανάπτυξη.

Ένα άλλο θέμα που δεν τονίστηκε επαρκώς από την έκθεση είναι η ελευθέρωση. Η άποψη ότι η βοήθεια πρέπει να αυξηθεί χωρίς να υποχρεωθούν οι αναπτυσσόμενες χώρες, για παράδειγμα, να μειώσουν τα χρέη τους σημαίνει ότι η βοήθεια παρέχεται χωρίς καμία απαίτηση είτε για ελευθέρωση είτε για εξυγίανση των χρεών. Χωρίς ελευθέρωση, τα χρέη αυξάνονται ακόμα περισσότερο, ωστόσο, και έτσι φτάνουμε στην κατάσταση που περιέγραψα στην αρχή της ομιλίας μου στην οποία η βοήθεια οδηγεί σε εξάρτηση από τη βοήθεια – μια κατάσταση που δεν πρέπει ποτέ να συμβεί.

  Πρόεδρος. – Ευχαριστώ πολύ, κυρία Ibrisagic. Κρίνοντας από το επώνυμό σας δεν θα φανταζόταν κανείς πως μιλάτε τόσο θαυμάσια τα σουηδικά. Αυτό αποτελεί ένα εξαίρετο παράδειγμα.

  Anne Van Lancker (PSE). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να συγχαρώ θερμά την κ. Kinnock για μια καίρια, αλλά και ιδιαίτερα συνεκτική έκθεση. Θέλω να ευχαριστήσω τον Επίτροπο για τις παρατηρήσεις του μετά τη σύνοδο κορυφής της ομάδας G8 στο Heiligendamm. Μάλιστα, μπορώ να σας πω, κύριε Επίτροπε, ότι συμμερίζομαι σε μεγάλο βαθμό τον σκεπτικισμό σας για το αποτέλεσμα.

Το 2005 όλοι συμφώνησαν ότι οι Στόχοι της Χιλιετίας θα μπορούσαν να εκπληρωθούν εφόσον υπήρχαν οι δεσμεύσεις και οι πόροι. Λιγότερο από δύο χρόνια μετά, αυτή η ιδέα αντιμετωπίζεται με πολύ λιγότερο ενθουσιασμό, καθώς οι αρχηγοί των κυβερνήσεων των G8 δεν προχωρούν πέρα από την επανάληψη των δεσμεύσεων του 2005. Όπως επεσήμαναν κάποιοι συνάδελφοι βουλευτές, οι χώρες G8 δεν κατάφεραν να εκπονήσουν ένα αναγκαίο χρονοδιάγραμμα για την εκπλήρωση των δεσμεύσεων. Δεν υπάρχει συγκεκριμένο χρηματοδοτικό σχέδιο που θα καθιστούσε τις χώρες υπεύθυνες για τις δεσμεύσεις τους και για τυχόν ελλείψεις και είναι ήδη προφανές ότι οι χώρες G8 δεν θα καταφέρουν να αυξήσουν την απαραίτητη ταχύτητα για να διπλασιάσουν τη βοήθεια μέχρι το 2010.

Μόνο για τον αγώνα καταπολέμησης του HIV/AIDS υπάρχει τεράστια έλλειψη χρηματοδότησης. Το 2007 το έλλειμμα ανέρχεται ήδη στα 9 δισεκατομμύρια. Οι υποσχέσεις που δόθηκαν στη σύνοδο κορυφής στο Gleneagles, δηλαδή για τη διασφάλιση καθολικής πρόσβασης στην πρόληψη του HIV, στη θεραπεία και στην περίθαλψη μέχρι το 2010 δεν τηρήθηκαν, ούτε κατά διάνοια. Μόνο ένας στους έξι ασθενείς του AIDS λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή. Κάθε δώδεκα δευτερόλεπτα, κάποιος πεθαίνει από AIDS και το 70% των νέων μολύνσεων με HIV σημειώνονται στη νοτίως της Σαχάρας Αφρική. Αυτό είναι απλώς απαράδεκτο. Κύριε Επίτροπε, 50 δισ. δολάρια ΗΠΑ για το HIV, το AIDS, τη φυματίωση και την ελονοσία απλώς δεν επαρκούν για να καταφέρει η G8 να εκπληρώσει την υπόσχεσή της στον τομέα της δημόσιας υγείας εγκαίρως.

Θα ήθελα να επισημάνω κάτι τελευταίο. Η επίτευξη των ΑΣΧ δεν είναι απλώς θέμα χρημάτων, αλλά και δικαιωμάτων. Χωρίς πρόσβαση, για παράδειγμα, στη σεξουαλική και αναπαραγωγική υγειονομική περίθαλψη για όλους, η φτώχεια δεν μπορεί να καταπολεμηθεί. Ελπίζω, κύριε Επίτροπε, ότι η Ευρώπη θα συνεχίσει να διαδραματίζει τον πρωτοπόρο ρόλο της σε αυτό το πλαίσιο.

  Ignasi Guardans Cambó (ALDE). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, το 2005, στο Gleneagles, οι ηγέτες της G8 έστειλαν ένα εντυπωσιακό μήνυμα με την υπόσχεση να διαθέσουν 42 000 εκατομμύρια σε ιατρική βοήθεια στην Αφρική, εστιάζοντας ιδιαίτερα στο AIDS, την ελονοσία και τη φυματίωση.

Το 2007 έχουμε μια νέα υπόσχεση 44 000 εκατομμυρίων ευρώ. Αυτή η δέσμευση είναι πραγματικά κάτι νέο; Δεν γνωρίζουμε. Ή είναι μόνο ένας νέος τρόπος να καλύψουν την αποτυχία τους να εκπληρώσουν την προηγούμενη υπόσχεσή τους, όπως ισχυρίζονται όλες οι ΜΚΟ που παρακολουθούν στενά αυτούς τους υπολογισμούς; Δεν υπάρχει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και δεν είναι σαφές πώς συνδέεται αυτή η νέα υπόσχεση με τις προηγούμενες υποσχέσεις.

Πρέπει να πούμε στους πολίτες ότι οι κυβερνήσεις μας δεν συμπεριφέρονται κατά τρόπο συνεπή με τα πράγματα που λένε. Οι ηγέτες που βλέπουν τον κόσμο να δραπετεύει τρομοκρατημένος στις χώρες τους από την Αφρική, διατεθειμένοι να ρισκάρουν τη ζωή τους μόνο για να πεθάνουν στη Μεσόγειο, εκφράζουν τη μεγάλη λύπη τους γι’ αυτές τις δραματικές εικόνες, αλλά δεν στέκονται στο ύψος των υποσχέσεών τους όταν έρχεται η στιγμή να τις μετατρέψουν σε πολιτικές αποφάσεις.

Πρέπει να υπάρχει δέσμευση για περισσότερη βοήθεια – ιδιαίτερα για την υγεία και την εκπαίδευση, αναμφισβήτητα. Ωστόσο, αυτή η δέσμευση πρέπει επίσης να αναληφθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Στο ανακοινωθέν της η G8 περιγράφει την επιτυχία του Γύρου της Ντόχα ως ζωτική για την οικονομική ανάπτυξη της αφρικανικής ηπείρου. Ζωτική, λέει η G8.

Λοιπόν, όταν μιλάμε για την Αφρική, θα ήταν υποκριτικό να διαχωρίσουμε τα πράγματα που λέμε για τα θέματα ανθρωπιστικής και οικονομικής βοήθειας από τη συμπεριφορά μας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων του Γύρου της Ντόχα, και δεν μιλάω μόνο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, μιλάω για το σύνολο του πρώτου κόσμου, αυτού του πρώτου κόσμου που έχει συνέλθει στο πλαίσιο της G8.

Δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε το ελεύθερο εμπόριο, την πραγματικότητα των εμπορικών συναλλαγών, την πραγματικότητα της σημασίας που μπορεί να έχει η Ντόχα γι’ αυτές τις χώρες, από τα πράγματα που λέμε για τα θέματα ανθρωπιστικής και οικονομικής βοήθειας. Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, οι υποσχέσεις μας πρέπει να μετατραπούν σε πολύ περισσότερα από αυτά που προσφέρονται σε μετρητά.

Τέλος, η βοήθεια πρέπει να είναι λογική. Πρέπει να χαιρετίσουμε τη στήριξη της G8 για την ICA (Infrastructures Consortium for Africa-Διεθνής Εταιρική Συνεργασία για Υποδομές στην Αφρική). Αυτό είναι ένα συγκεκριμένο μέτρο που θέλω να επισημάνω ιδιαίτερα.

  Eoin Ryan (UEN). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, καταρχάς θέλω να συγχαρώ την κ. Kinnock για την πολύ καλή έκθεσή της. Είναι δύσκολο να μιλήσω γι’ αυτό το θέμα σε ένα λεπτό, αλλά θα προσπαθήσω. Η δυσκολία, κατά τη γνώμη μου, δεν έγκειται μόνο στο ποσό των χρημάτων, ή στην έλλειψη χρημάτων, που χορηγούνται στην Αφρική από την ΕΕ ή τον δυτικό κόσμο. Το πρόβλημα έγκειται επίσης στη διαχείριση και στον συντονισμό αυτής της βοήθειας. Όλοι γνωρίζουμε τους περιορισμούς που δημιουργεί η αδύναμη διακυβέρνηση στις αφρικανικές χώρες. Η βοήθεια είναι αποτελεσματική σε πολλές περιπτώσεις, αλλά η βοήθεια που χορηγείται χωρίς χρηστή διακυβέρνηση δεν θα καταστήσει ποτέ τη φτώχεια παρελθόν.

Μια ιδέα που θα μπορούσε να εξεταστεί είναι η ανάγκη ανάληψης από τα μεμονωμένα ευρωπαϊκά κράτη, ή ομάδες κρατών μελών, ενός συντονιστικού ρόλου στη διαχείριση της βοήθειας προς τις μεμονωμένες αφρικανικές χώρες. Αυτό θα ήταν θεμελιώδες βήμα στην προσπάθεια να λογοδοτούν οι χώρες χορηγοί για τη βοήθεια που δαπανούν. Επίσης, θα αποτελούσε και βέλτιστη πρακτική όσον αφορά την εφαρμογή των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας.

Το λέω αυτό με βάση την εμπειρία μου ως Υπουργού στην ιρλανδική κυβέρνηση όσον αφορά την αντιμετώπιση των φτωχών κοινοτήτων στο Δουβλίνο και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, μέσω της οποίας μια κυβερνητική υπηρεσία ήταν υπεύθυνη για τον συντονισμό όλων των χρημάτων που δίναμε σε αυτές τις κοινότητες και ήταν πολύ επιτυχής. Πιστεύω ότι το ίδιο θα μπορούσε να γίνει σε ευρωπαϊκό ή παγκόσμιο επίπεδο όσον αφορά την Αφρική.

Δεν έχω αρκετό χρόνο να μιλήσω γι’ αυτό, αλλά το άλλο μεγάλο θέμα είναι το εμπόριο. Χωρίς εμπόριο, δεν υπάρχει περίπτωση να βγει η Αφρική από τη φτώχεια. Αυτό είναι άλλο ένα θέμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Εν πάση περιπτώσει, πιστεύω ότι χρειαζόμαστε πολύ μεγαλύτερο συντονισμό στον τρόπο με τον οποίο εφαρμόζουμε και δαπανούμε τα χρήματά μας στην Αφρική. Αν υπάρχει σωστός συντονισμός, θα μπορούσαμε να κάνουμε βελτιώσεις σε αυτόν τον τομέα. Όπως όλοι ξέρουμε, αυτό δεν είναι απλό και δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις, αλλά πρέπει να κάνουμε αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο χορηγούμε βοήθεια στις φτωχότερες χώρες της Αφρικής.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. ONESTA
Αντιπροέδρου

  Kathalijne Maria Buitenweg (Verts/ALE). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, αν και είναι καλό να εφιστάται προσοχή σήμερα εδώ στην πρόοδο που σημειώνεται σε ορισμένες περιοχές, η κατάσταση στη μαύρη Αφρική είναι απλώς τραγική, όπως επεσήμαναν οι προηγούμενοι ομιλητές, όπως και ο κ. Van den Berg. Πρέπει να γίνει μια διάκριση σε γεωγραφική βάση, αλλά και με βάση το φύλο. Ο πρόεδρος Μπους είναι τώρα πεπεισμένος ότι πρέπει να γίνουν περισσότερα για την καταπολέμηση του AIDS, καθώς πλήττει γυναίκες και άνδρες. Δεν μπορώ να απαλλαγώ από την εντύπωση ότι αυτό αποτελεί σημαντικό όρο πριν πέσουν τα χρήματα στο τραπέζι.

Εξ ορισμού, μόνο οι γυναίκες πεθαίνουν από μητρική θνησιμότητα. Δεν υπάρχει σημάδι βελτίωσης στον τομέα των σεξουαλικών και αναπαραγωγικών δικαιωμάτων. Φαίνεται ότι για πολλούς η ζωή μιας γυναίκας δεν είναι πολύτιμη. Στη νοτίως της Σαχάρας Αφρική, 1 στις 16 γυναίκες πεθαίνει λόγω εγκυμοσύνης, για παράδειγμα κατά τον τοκετό ή από επικίνδυνη άμβλωση. Η Σρι Λάνκα αποδεικνύει ότι οι επενδύσεις σώζουν στην κυριολεξία τις ζωές των γυναικών. Κύριε Szymánski, το νερό και τα φάρμακα μόνο δεν είναι αρκετά. Οι γυναίκες πρέπει να είναι σε θέση να αποφασίζουν οι ίδιες αν θέλουν να μείνουν έγκυες. Οι δύσκολες αποφάσεις για την άμβλωση, για παράδειγμα, πρέπει να λαμβάνονται σε μεμονωμένη βάση και όχι να αποτελούν μέρος μιας ευρείας και γενικής δήλωση που κάνουμε από την άνεση των πολυθρόνων μας.

Κύριε Επίτροπε, έχετε δίκιο ότι η ΕΕ είναι σημαντικός δανειοδότης και επίσης διαδραματίζει έναν σημαντικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια. Ωστόσο, ούτε οι χώρες της ΕΕ δεν εκπλήρωσαν τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν στο Κάιρο. Τι μηχανισμό προτίθεστε να θέσετε σε εφαρμογή γι’ αυτό;

  Luisa Morgantini (GUE/NGL). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ευχαριστώ την εισηγήτρια κ. Kinnock για την έκθεσή της, η οποία, αν είχε ψηφιστεί εγκαίρως, θα είχε αποστείλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα στους αρχηγούς κράτους που συναντήθηκαν στη σύνοδο κορυφής των G8 και σε όλη τη διεθνή κοινότητα σχετικά με την αναγκαιότητα ανάληψης αποφασιστικών δράσεων για αλλαγή πορείας.

Το ζητούν εκατομμύρια άτομα που πεθαίνουν ακόμη από την πείνα, τη δίψα και τις ασθένειες ή εξαιτίας των πολέμων. Θα ήταν πράγματι πολύ, αν και όχι επαρκές, αν οι χώρες της ομάδας των G8 και η διεθνής κοινότητα τηρούσαν τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν. Παρ’ όλα αυτά, αν δεν ληφθούν ενέργειες για την αντιμετώπιση των αιτιών της φτώχειας και της υπανάπτυξης, οι άνθρωποι θα εξακολουθήσουν να πεθαίνουν.

Ο Επίτροπος Michel έχει δίκιο όσον αφορά την ανάγκη χάραξης συντονισμένων και συνεκτικών στρατηγικών σε περισσότερους τομείς, όπως η ποσότητα και η ποιότητα της επίσημης αναπτυξιακής βοήθειας, η κατάργηση του χρέους και η αναθεώρηση των κανόνων του διεθνούς εμπορίου, καθώς και, αναμφίβολα, η ανάληψη της ευθύνης, η διαφάνεια και η καλή διακυβέρνηση από μέρους των αναπτυσσόμενων χωρών.

Θα ήθελα να υπογραμμίσω ορισμένα σημεία. Όσον αφορά την ποιότητα της βοήθειας, πρέπει προπάντων να θέσουμε τέλος στην ιδιαίτερα επιζήμια πρακτική της παροχής βοήθειας σύμφωνα με οικονομικά και γεωπολιτικά κριτήρια, καθώς και στην ασυνέπεια μεταξύ των αναπτυξιακών, εμπορικών και γεωργικών πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιπλέον, πρέπει να επανεξετάσουμε τις Υπηρεσίες Προστασίας του Περιβάλλοντος και να αναζητήσουμε εναλλακτικές οδούς που να είναι συμβατές με την επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας, ξεπερνώντας τα αδιέξοδα στις διαπραγματεύσεις του Γύρου της Ντόχα.

Οι τρεις αναπτυξιακοί στόχοι της Χιλιετίας όσον αφορά τα θέματα υγείας δεν θα επιτευχθούν ποτέ, αν δεν υπάρξει καθολική πρόσβαση στις θεραπείες και στα φάρμακα. Πολύ συχνά, η διεθνής νομοθεσία για τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας παραβιάζει την προτεραιότητα του δικαιώματος στην υγεία και στη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων σε σχέση με τα κέρδη των φαρμακευτικών πολυεθνικών επιχειρήσεων. Οι απατηλές συμφωνίες που συνήφθησαν στη σύνοδο κορυφής των G8 καταδεικνύουν επίσης τις αντιφάσεις των μεγάλων του κόσμου, οι οποίοι παρέχουν για την ανάπτυξη το 5% όσων δαπανούν σε όπλα καταστροφής και θανάτου.

  Μανώλης Μαυρομμάτης (PPE-DE). – Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα με τη σειρά μου να συγχαρώ τη συνάδελφο κ. Kinnock για την πρωτοβουλία της να συντάξει έκθεση για ένα τόσο σημαντικό θέμα.

Είναι ενδιαφέρον για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τώρα στη μέση του χρονικού διαστήματος που ορίσθηκε για την επίτευξη των στόχων της Χιλιετίας, να δει πόσο απέχουμε από την ολοκλήρωσή τους και κατά προέκταση να αναθεωρήσει κάποια από τα μέσα επίτευξής τους.

Είναι λυπηρό ότι πολλές χώρες στη φτωχότερη περιοχή του κόσμου, στην υπο-Σαχάρια Αφρική, απέχουν σημαντικά από την επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας. Είναι σαφές ότι οι στόχοι της Χιλιετίας δεν θα επιτευχθούν εάν οι φτωχότερες αναπτυσσόμενες χώρες δεν λάβουν αυξημένη και βελτιωμένη βοήθεια ως συμπλήρωμα της κινητοποίησης των δικών τους εγχώριων πόρων.

Τα Ηνωμένα Έθνη, η Αφρικανική Ένωση, η ομάδα G8 και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να ακολουθήσουν τις τρέχουσες εκτιμήσεις για αύξηση περίπου 3,7 δισεκατομμύρια ευρώ το έτος, όσον αφορά τη βοήθειά τους προς την Αφρική.

Επιπλέον, ως ο μεγαλύτερος δότης ανθρωπιστικής βοήθειας, η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να εμμείνει στην προσπάθεια διαγραφής του χρέους των αναπτυσσόμενων χωρών.

Ωστόσο, οφείλω να σας ομολογήσω ότι αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι η αδυναμία επίτευξης του στόχου που αφορά την εκπαίδευση. Εκατόν εικοσιένα εκατομμύρια παιδιά, κύριε Πρόεδρε και κύριε Επίτροπε, από τα οποία 65 εκατομμύρια είναι κορίτσια, δεν πήγαν ποτέ στο σχολείο. Εκτός από το στόχο 2 για υποχρεωτική και δωρεάν βασική εκπαίδευση για όλους, το 1990 στα συμπεράσματα της Παγκόσμιας Συνόδου για τα παιδιά, περιλαμβανόταν ο στόχος ότι μέχρι το 2000 όλα τα παιδιά του κόσμου θα έπρεπε να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση και τουλάχιστον το 80% από αυτά τη δυνατότητα ολοκλήρωσης της βασικής εκπαίδευσης. Αλλά, δυστυχώς, βρισκόμαστε πάρα πολύ μακριά από τον στόχο αυτό. Οι αναπτυσσόμενες χώρες πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι αν δεν επενδύσουν στην ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού τους, είναι καταδικασμένες στη διαιώνιση της κατάστασής τους όσον αφορά την ανάπτυξη.

  Linda McAvan (PSE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να μιλήσω για τη σύνοδο κορυφής της ομάδας G8 και να κάνω δύο παρατηρήσεις. Η πρώτη αφορά την αλλαγή του κλίματος. Εδώ τα νέα ήταν καλά, διότι οι ΗΠΑ συμφώνησαν να παραμείνουν εντός της διαδικασίας του ΟΗΕ, αλλά τα κακά νέα ήταν ότι δεν συμφωνήθηκαν δεσμευτικοί στόχοι και τα χειρότερα νέα, κατά κάποιον τρόπο, ήταν ότι δεν σημειώσαμε καθόλου πρόοδο στην ένταξή των αναδυόμενων οικονομιών, όπως η Ινδία, η Βραζιλία και η Κίνα, στη διαδικασία.

Κύριε Επίτροπε, έχουμε μεγάλο έργο μπροστά μας πριν από το Μπαλί. Ξέρω ότι δεν είστε ο βασικός Επίτροπος για την αλλαγή του κλίματος, αλλά ως Επίτροπος αρμόδιος για την ανάπτυξη, μπορείτε να διαδραματίσετε βασικό ρόλο στην προσπάθεια διατήρησης της ώθησης για την αλλαγή του κλίματος διότι, όπως γνωρίζετε, ο φτωχός και αναπτυσσόμενος κόσμος πληρώνει ήδη το τίμημα της αλλαγής του κλίματος. Συνεπώς, ελπίζω ότι θα το θέσετε αυτό στην κορυφή της ατζέντας σας.

Ενώ οι φτωχοί πληρώνουν το τίμημα, αν εξετάσουμε την άλλη βασική πτυχή της ομάδας G8, την εξωτερική βοήθεια, βλέπουμε τους πλούσιους να μένουν μόνο στα λόγια. Αν εξετάσουμε τα στοιχεία, διαπιστώνουμε ότι η ομάδα G8 βρίσκεται εντελώς εκτός πορείας όσον αφορά τη βοήθεια προς τον αναπτυσσόμενο κόσμο και, μεταξύ άλλων, οι χώρες της ΕΕ είναι μερικοί από τους χειρότερους εκτελεστές.

Κύριε Επίτροπε, η θεωρία μου είναι ότι θα επιστρέψουμε εδώ σε δύο ή τρία χρόνια, οδυρόμενοι ξανά για την αποτυχία επίτευξης προόδου όσον αφορά την εξωτερική βοήθεια. Η δέσμευση για διπλασιασμό της βοήθειας αναλήφθηκε σε μια σύνοδο κορυφής της ΕΕ. Κρατάτε έναν πίνακα αποτελεσμάτων γι’ αυτό το θέμα ή πρέπει να βασιστούμε στις ΜΚΟ για να μας δώσουν τα αποτελέσματα; Μάλιστα, θα έπρεπε να εξετάζουμε τους πίνακες αποτελεσμάτων για την αλλαγή του κλίματος και τη βοήθεια, διότι αυτό που είπε ο κ. Mitchell προηγουμένως για την αξιοπιστία και την ΕΕ είναι σωστό. Οι άνθρωποι εκεί έξω θα μας κρίνουν για την απόδοσή μας στα θέματα που πραγματικά τους ενδιαφέρουν: την αντιμετώπιση της αλλαγής του κλίματος και τη φτώχεια. Το θέμα του Συντάγματος είναι σημαντικό για εμάς, αλλά όχι για το κοινό. Συνεπώς, αν δεν εκπληρώσουμε τις δεσμεύσεις μας σχετικά με αυτά τα θέματα, δεν θα έχουμε μεγάλη αξιοπιστία στον έξω κόσμο.

  Feleknas Uca (GUE/NGL). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Michel, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα αρχικά να ευχαριστήσω την κ. Kinnock για την έκθεσή της. Εξαιτίας του περιορισμένου χρόνου θα αναφερθώ στο σημείο αυτό μόνο σε ένα σημείο που δυστυχώς δεν αναφέρεται σχεδόν καθόλου στην έκθεση. Κατά τη γνώμη μου, η αξιοπρεπής εργασία είναι ζωτικής σημασίας παράγων για την εξάλειψη της φτώχειας και διαδραματίζει τεράστιο ρόλο για την επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της χιλιετίας. Πού βρισκόμαστε σήμερα σε σχέση με τους σκοπούς αυτούς;

Κατά την άποψή μου, το αποτέλεσμα αυτής της ενδιάμεσης αξιολόγησης είναι καταστροφικό. Οι περισσότεροι από τους αναπτυξιακούς στόχους της χιλιετίας δεν έχουν καν αρχίσει να υλοποιούνται και σύμφωνα με ρεαλιστικές εκτιμήσεις δεν θα έχουν επιτευχθεί ούτε μέχρι το 2015. Την ευθύνη γι’ αυτό φέρουν οι δωρήτριες χώρες. Οι αναφορές των εφημερίδων για την υποτιθέμενη επιτυχία της συνόδου κορυφής της G8 δεν αλλάζει τίποτα σε αυτό.

  Nirj Deva (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, ως συνήθως, η κ. Kinnock εκπόνησε μια καλή έκθεση, αλλά η εκπόνηση μιας καλής έκθεσης, όπως κάνουμε όλοι στο Κοινοβούλιο, δεν είναι αρκετή.

Ανησυχώ ιδιαίτερα διότι στην παράγραφο 40 και, ειδικά, στην παράγραφο 41 της έκθεσής της, η κ. Kinnock αναφέρει το σχέδιο δράσης Μαπούτο. Το σχέδιο δράσης Μαπούτο, όπως το καταλαβαίνω, προωθεί την άμβλωση και ξεπερνά τη Διακήρυξη του Καΐρου. Η Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού δηλώνει ότι το παιδί, λόγω της σωματικής ή πνευματικής του ανωριμότητας, χρειάζεται ειδικές διασφαλίσεις και φροντίδα, συμπεριλαμβανομένης κατάλληλης νομικής προστασίας, τόσο πριν όσο και μετά τη γέννησή του.

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, περίπου 8,5 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πεθαίνουν ετησίως από λιμοκτονία. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τα 46 εκατομμύρια παιδιά που χάνονται από αμβλώσεις κάθε χρόνο σύμφωνα με τον ΠΟΥ. Αυτό αντιστοιχεί περίπου στον πληθυσμό της Ισπανίας. Αυτό σημαίνει ότι από τη στιγμή της σύλληψής του, υπάρχουν πέντε φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνει κανείς από άμβλωση παρά από λιμοκτονία. Αντιπαραβάλετε τα 46 εκατομμύρια αμβλώσεων με το σύνολο των 56 εκατομμυρίων ανθρώπων που πεθαίνουν στον κόσμο κάθε χρόνο.

Οι σαράντα έξι εκατομμύρια αμβλώσεις έρχονται επίσης σε αντίθεση με τις 70 000 γυναίκες που δυστυχώς κάνουν την επιλογή να προχωρήσουν σε παράνομη άμβλωση και να χάσουν τη ζωή τους εξαιτίας της. Συνεπώς, η αναλογία είναι ότι για κάθε μία γυναίκα που μένει έγκυος και κατόπιν πεθαίνει από παράνομη άμβλωση, 650 βιώσιμα παιδιά χάνονται από άμβλωση στη μήτρα – στο μέρος που, σύμφωνα με τη φύση, είναι ο ασφαλέστερος χώρος στον κόσμο για να αναπτυχθεί ένα βρέφος.

Καλώ μετ’ επιτάσεως τους συναδέλφους μου να καταψηφίσουν τις παραγράφους 40 και 41, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με τη μητρική θνησιμότητα που υποτίθεται ότι είναι το θέμα του ΑΣΧ 5. Ούτε έχουν αυτές οι παράγραφοι καμία σχέση με τα δικαιώματα είτε της σεξουαλικής είτε της αναπαραγωγικής υγείας, διότι η άμβλωση δεν έχει σχέση με τη σεξουαλικότητα: δεν είναι υγιεινή, δεν αφορά ασφαλώς την αναπαραγωγή –το ακριβώς αντίθετο μάλιστα– και, κατά τη γνώμη μου, σίγουρα δεν είναι σωστή.

  Åsa Westlund (PSE). – (SV) Κύριε Πρόεδρε, με συγκίνησε η ομιλία του προηγούμενου ομιλητή. Γι’ αυτό, δυσκολεύομαι να μιλήσω, αλλά θα προσπαθήσω να εμμείνω σε αυτά που σκόπευα να πω.

Όταν ήμουν στο σχολείο, έμαθα ότι οι άνθρωποι στην Αφρική πεινούσαν διότι είχαν κόψει τα δέντρα στα μέρη όπου ζούσαν και δεν είχαν πλέον τίποτα να καλλιεργήσουν εκεί. Κατά κάποιον τρόπο, δηλαδή, είχαν προκαλέσει οι ίδιοι αυτή την κατάσταση. Τώρα, όλο και περισσότερα στοιχεία υποδεικνύουν ότι στην πραγματικότητα εμείς στον πλούσιο κόσμο είμαστε εκείνοι που, με τον τρόπο ζωής μας και τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και άλλων αερίων που επηρεάζουν το κλίμα, προκαλέσαμε την αλλαγή του κλίματος στη νοτίως της Σαχάρας Αφρική και ως συνέπεια αυτού οι κάτοικοι αυτής της περιοχής δεν έχουν επαρκή τροφή και νερό για να ζήσουν. Αυτό αναμφισβήτητα μας κάνει να δούμε την παγκόσμια φτώχεια από διαφορετική σκοπιά. Η ευθύνη μας για την εξάλειψη της φτώχειας είναι πολύ μεγαλύτερη αν εμείς είμαστε αυτοί που την προκαλέσαμε.

Η κ. Kinnock έχει στην έκθεσή της ένα ειδικό τμήμα για την αλλαγή του κλίματος, στο οποίο τονίζει την ευθύνη μας να διασφαλίσουμε ότι οι δικές μας εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα δεν επηρεάζουν τους φτωχότερους ανθρώπους στη γη. Για να το καταφέρουμε αυτό, πρέπει να μειώσουμε δραστικά τις εκπομπές αερίων που επηρεάζουν το κλίμα και παράλληλα να υποστηρίξουμε τις αναπτυσσόμενες χώρες για να αντεπεξέλθουν με επιτυχία στην τεράστια προσαρμογή που πρέπει να κάνει ο κόσμος.

Το ζήτημα εδώ είναι να γίνουν πολλά, από την αντιμετώπιση, για παράδειγμα, της ανόδου των υδάτων μέχρι τη διασφάλιση ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες που μπορούν να παράγουν ανανεώσιμη ενέργεια έχουν την ευκαιρία να το κάνουν και συνεπώς έχουν την ευκαιρία να βγουν από τη φτώχεια.

Αν θέλουμε να επιτύχει ο κόσμος τους αναπτυξιακούς στόχους της Χιλιετίας, πρέπει να επικεντρωθούμε περισσότερο σε αυτά τα θέματα και να τα θέσουμε σε υψηλότερη προτεραιότητα. Επίσης, αν θέλουμε σοβαρά να μειώσουμε τη θνησιμότητα λόγω του HIV, του AIDS και των επικίνδυνων εγκυμοσυνών, δεν πρέπει να επιτρέψουμε στις θρησκευτικές αντιλήψεις να σταθούν εμπόδιο στην ελευθερία επιλογής των ανθρώπων και στη δυνατότητά τους να προστατευθούν από ασθένειες απειλητικές για τη ζωή και από ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες. Τα αναπαραγωγικά δικαιώματα, η ενημέρωση σχετικά με τη νόμιμη άμβλωση και η πρόσβαση σε μέσα αντισύλληψης είναι, και παραμένουν, απαραίτητα στοιχεία του έργου μας που αποσκοπεί στην επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας. Όλα τα άλλα είναι απλές προκαταλήψεις και εκπλήσσομαι που τις ακούω να εκφράζονται σε αυτό το Σώμα. Θα έπρεπε να είμαστε πιο διαφωτισμένοι.

  Tokia Saïfi (PPE-DE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, η σημερινή συζήτηση μας βοηθά να δούμε με καθαρή ματιά πόσο δρόμο έχουμε να διανύσουμε ακόμα μέχρι το 2015 προκειμένου να επιτύχουμε τους Στόχους της Χιλιετίας. Πρέπει να επισημανθεί εδώ στο Σώμα ότι αυτοί οι στόχοι είναι ζωτικής σημασίας στο πλαίσιο της αναπτυξιακής συνεργασίας και ότι πρέπει να ενθαρρύνουν τη βοήθεια που είναι αποτελεσματική και συνεκτική. Καθώς πλησιάζει η ημερομηνία-ορόσημο, τα ισχνά αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν, ιδίως στην Υποσαχάρια Αφρική, μας αναγκάζουν να είμαστε πιο απαιτητικοί και να πολλαπλασιάσουμε τις προσπάθειές μας προκειμένου να εκπληρώσουμε τις υποσχέσεις μας. Αντιμέτωπη με τα όσα διακυβεύονται, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να ανταποκριθεί πλήρως στον πολιτικό ρόλο της προκειμένου να ενισχύσει τα μέσα για την ανάπτυξη και την αποτελεσματικότητα της δράσης της στην αφρικανική ήπειρο.

Το 2015 σχεδόν έφθασε. Δεν είναι, λοιπόν, ώρα να ξεμείνουμε από ορμή ή να παραιτηθούμε από την προσπάθεια. Καθώς είναι πρωτοπόρος σε παγκόσμιο επίπεδο προμηθεύτρια δημόσιας αναπτυξιακής βοήθειας, η Ευρωπαϊκή Ένωση διαθέτει τα μέσα για να βοηθήσει τις χώρες του Νότου να επιτύχουν σταθερότητα και να επωφεληθούν της οικονομικής, κοινωνικής και ανθρώπινης ανάπτυξης. Εφόσον, επομένως, έχουμε τα μέσα, ας σκεφθούμε τώρα ποια εργαλεία είναι αποτελεσματικά, ούτως ώστε η χορηγούμενη βοήθεια να οδηγεί σε απτά και μόνιμα αποτελέσματα.

Αυτή η απαίτηση σημαίνει την κινητοποίηση όλων όσοι εμπλέκονται. Το ζητούμενο δεν είναι η ελεημοσύνης προς αυτές τις χώρες, αλλά η αναπτυξιακή βοήθεια. Οι υποσχέσεις που δόθηκαν αναφορικά με την υλοποίηση αυτών των θεμελιωδών στόχων είναι πολυάριθμες. Κάποιος μπορεί, συνεπώς, να σημειώσει τις δεσμεύσεις, οι οποίες αναλήφθηκαν στη διάρκεια της απογοητευτικής συνόδου κορυφής του Ομίλου των 8, όπου αποφασίστηκε να χορηγηθούν 44 δισεκατομμύρια ευρώ σε βοήθεια για την καταπολέμηση των πανδημιών στην Αφρική, πράγμα που αποτέλεσε επαναβεβαίωση της δέσμευσης του 2005.

Ας ελπίσουμε, μόνο, και ας προσευχηθούμε αυτές οι υποσχέσεις να μη μείνουν μόνο στα λόγια. Για να συμβεί αυτό, οι εν λόγω πρωτοβουλίες πρέπει τώρα να μεταφραστούν σε πρακτικές και μετρήσιμες δράσεις. Αποτελεί επιτακτική ανάγκη να αναλάβουμε δράση. Ας εντατικοποιήσουμε τις προσπάθειές μας σε πνεύμα εταιρικής σχέσης, ούτως ώστε να είμαστε συνεπείς στην καταληκτική ημερομηνία του 2015.

  Mairead McGuinness (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, ένα λεπτό είναι πολύ λίγο για να αναφερθώ σε ένα τεράστιο θέμα. Με στενοχώρησε κάπως η διάθεση αυτής της συζήτησης και αναρωτιέμαι, αν ρωτούσαμε τις γυναίκες της Αφρικής τι θέλουν, αν θα έδιναν ορισμένες από τις απαντήσεις που αναφέρθηκαν εδώ σήμερα. Οι γυναίκες στις οποίες μίλησα στο Μαλάουι αναφέρθηκαν φυσικά στην ανάγκη για εκπαίδευση, για τρόφιμα, για θέσεις εργασίας και για ελπίδα, και εγώ σκέφτηκα ότι αυτά θα τους έδιναν οι αναπτυξιακοί στόχοι της Χιλιετίας, αλλά είναι σαφές ότι δεν θα καταφέρουμε να φτάσουμε εκεί έγκαιρα.

Στα 30 δευτερόλεπτα που έχω στη διάθεσή μου θέλω να αναφερθώ, συγκεκριμένα, στην εμπορική πτυχή όλων αυτών: οι παράγραφοι 83 και 89 είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες. Υπάρχει μια σύσταση ότι οι διαπραγματεύσεις του ΠΟΕ μπορεί να είναι μια απάντηση για ορισμένα από τα προβλήματα της Αφρικής, ωστόσο η παράγραφος 89 αναφέρει με σαφήνεια ότι οι λιγότερο αναπτυγμένες χώρες (ΛΑΧ) θα ωφεληθούν πολύ λίγο από την εκτεταμένη ελευθέρωση του εμπορίου και πιστεύω ότι οι Αφρικανοί πρέπει να άρουν τους φραγμούς στο εμπόριο εντός της ηπείρου τους και να εξετάσουν πολύ προσεκτικά αυτό το θέμα, ενώ εμείς στην Ευρώπη θα τους βοηθούμε να αναπτύξουν το εμπόριο με τον υπόλοιπο κόσμο. Αλλά θα θέλαμε να μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερα και ελπίζω ότι αυτή η συζήτηση θα βοηθήσει σε αυτό.

  Louis Michel, μέλος της Επιτροπής. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι βουλευτές, προφανώς είναι πάντα απογοητευτικό να πρέπει να αντιδράσει κανείς σε πολύ μικρά χρονικά περιθώρια σε μια χιονοστιβάδα σκέψεων, που στην πλειονότητά τους ήταν ορθότατες: συμμερίζομαι πράγματι σε πολύ μεγάλο βαθμό τις σκέψεις, τις εκτιμήσεις και τις ιδέες που άκουσα.

Σε ό,τι καταρχάς αφορά τον Όμιλο των 8. Οφείλω να ομολογήσω ότι και εγώ απογοητεύτηκα οικτρά που αυτό πλέον καθίσταται ολοένα και περισσότερο μια κατά βάση τελετουργική πράξη και λυπούμαι για τον ακόλουθο λόγο: όσο πιο τελετουργική γίνεται η πράξη, τόσο λιγότερο αξιόπιστη είναι και μία των ημερών ο κόσμος θα αναρωτηθεί αν πραγματικά χρησιμεύει σε κάτι.

Άκουσα κάποιον, νομίζω από τα έδρανα της αριστερής πτέρυγας, να θέτει το ερώτημα της αντιπροσωπευτικότητας ή της αντιπροσωπευτικής νομιμοποίησης του Ομίλου των 8. Πιστεύω ότι πρόκειται για ένα ερώτημα, το οποίο πρέπει να τεθεί. Είναι προφανές ότι τεράστια τμήματα της γεωπολιτικής και δημογραφικής πραγματικότητας δεν εκπροσωπούνται και αυτό είναι κρίμα. Ολοένα και περισσότερο ο Όμιλος των 8 καθίσταται διαγωνισμός ομορφιάς και προφανώς μας θλίβει βαθύτατα να βλέπουμε αυτή την ίδια την έννοια να απαξιώνεται αφ’ ης στιγμής επανειλημμένες υποσχέσεις, χρόνο με τον χρόνο, μένουν ανεκπλήρωτες. Μπορούμε πάντα να αντλούμε ορισμένα θετικά στοιχεία από συναντήσεις αυτού του είδους, αυτό όμως δεν αρκεί για να εδραιώσει την πεποίθησή μας ότι είναι καθ’ όλα χρήσιμη και ειλικρινής.

Πρέπει κατ’ ανάγκη να υιοθετήσω μια ιμπρεσιονιστική προσέγγιση απαντώντας σε ορισμένα από τα πλέον αιχμηρά σχόλια που εκφράστηκαν. Καταρχάς, σε ό,τι αφορά το HIV/AIDS, θέλω να πω ότι οι δύο βασικοί δίαυλοι διοχέτευσης της χρηματοδοτικής βοήθειας της Ευρωπαϊκής Κοινότητας στον τομέα της καταπολέμησης του HIV/AIDS είναι η στήριξη των χωρών προκειμένου να ενισχύσουν τον τομέα της υγείας, ιδίως στην Αφρική, και η κατανομή πόρων μέσω θεματικών δημοσιονομικών γραμμών. Πιστέψτε με, επιστρατεύουμε όλα τα μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας. Τα τρέχοντα προγράμματα υγείας σε 21 αφρικανικές χώρες αντιστοιχούν σε 396 εκατομμύρια ευρώ, 62 δε συμπληρωματικά εκατομμύρια προβλέπονται στους προσεχείς μήνες. Δεν σας κρύβω ότι χάρη σε θεματικές γραμμές του προϋπολογισμού και στους πόρους για τις χώρες ΑΚΕ του ογδόου και του ενάτου ΕΤΑ συνεισφέρει η Κοινότητα στο παγκόσμιο ταμείο για την καταπολέμηση του AIDS, της φυματίωσης και της ελονοσίας, στο οποίο κατείχαμε τη θέση του αντιπροέδρου στο διοικητικό συμβούλιο. Μετά τη δημιουργία αυτού του Ταμείου το 2002, η Ευρωπαϊκή Κοινότητα κατέβαλε συνολικά 522,5 εκατομμύρια για την περίοδο 2002-2006. Με τη συνεισφορά των κρατών μελών, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ο μεγαλύτερος χορηγός πόρων στο παγκόσμιο ταμείο για την καταπολέμηση του AIDS, της φυματίωσης και της ελονοσίας.

Μια λέξη για την αλλαγή του κλίματος, για να απαντήσω σε ένα μέλος του ΕΚ: συμμερίζομαι πλήρως τον προβληματισμό σας σχετικά με την απειλή που συνιστά η αλλαγή του κλίματος για τις αναπτυσσόμενες χώρες και για τις προσπάθειές τους προς επίτευξη των στόχων της Χιλιετίας. Εκτιμώ ότι τα ζητήματα της αλλαγής του κλίματος πρέπει να συμπεριληφθούν στη συνεργασία για την ανάπτυξη. Ήδη από το 2003 εγκρίναμε ένα σχέδιο δράσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αλλαγή του κλίματος και την ανάπτυξη, το οποίο υλοποιούμε από κοινού με τα κράτη μέλη. Σε αυτή τη φάση εξετάζεται η πρόοδος της υλοποίησης αυτού του σχεδίου δράσης και φαίνεται πως μολονότι ήταν μια καλή βάση για την κοινή δράση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο τρόπος με τον οποίο υλοποιείται στην παρούσα φάση δεν αίρεται πραγματικά στο ύψος της σημασίας και του εύρους της πρόκλησης.

Επιδιώκω, κατά συνέπεια, να εκκινήσω μια στρατηγική για την εμβάθυνση της συνεργασίας μας με τις αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες πλήττονται κατεξοχήν από την αλλαγή του κλίματος. Το ζητούμενο είναι να συγκροτήσουμε μια παγκόσμια συμμαχία για την αλλαγή του κλίματος, η οποία θα ενισχύσει τον διάλογο και τη συνεργασία μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και αναπτυσσόμενων χωρών αναφορικά με τη μείωση των εκπομπών ρύπων και την προσαρμογή στην αλλαγή του κλίματος. Υπολογίζω ότι θα είμαι σύντομα σε θέση να σας παρουσιάσω αναλυτικά αυτή την πρόταση: αυτό είναι κάτι συγκεκριμένο.

Σε ό,τι αφορά τις συμφωνίες οικονομικής εταιρικής σχέσης, δεν θα προβώ σε βαθύ αναστοχασμό επί του θέματος. Μάθετε, μόνο, ότι συγκαταλέγομαι μεταξύ αυτών που είναι πεπεισμένοι πως δεν πρόκειται να υπάρξει πραγματική ανάπτυξη –υπό την έννοια της δημιουργίας πλούτου, ικανού να χρηματοδοτήσει τις κοινωνικές υπηρεσίες, να χρηματοδοτήσεις όλα τα κεντρικά σημεία πρόσβασης στις υπηρεσίες του κράτους– χωρίς πρόσβαση στο εμπόριο και χωρίς οικονομικό δυναμισμό. Επομένως, οι συμφωνίες οικονομικής εταιρικής σχέσης, όπως τις αντιμετωπίζουμε, όπως τις αντιλαμβανόμαστε και όπως τις υλοποιούμε, είναι αυστηρώς συμφωνίες αναπτυξιακής πολιτικής. Η προτεραιότητα δεν είναι στην εμπορική διάσταση, είναι στην ανάπτυξη!

Γνωρίζουμε τις διιστάμενες απόψεις που μπορούν να υπάρχουν μεταξύ εμού και ορισμένων σε αυτό το ζήτημα. Πιστεύω ότι πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Η απόφαση για ολοκλήρωση των συμφωνιών οικονομικής εταιρικής σχέσης πριν από το τέλος του 2007 ελήφθη από κοινού από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις χώρες Αφρικής, Καραϊβικής και Ειρηνικού. Η συζήτηση και η διαμάχη που προκάλεσε αυτή η απόφαση υπήρξαν χρήσιμες, διότι επέτρεψαν κυρίως να δεχθούμε μεγαλύτερες μεταβατικές περιόδους, να αναγνωρίσουμε την ιδιαιτερότητα ορισμένων ευαίσθητων προϊόντων, να αποδεχθούμε επίσης την αρχή της χρηματοδότησης των περιφερειακών ταμείων, για να αντισταθμιστούν οι απώλειες εσόδων λόγω της άρσης των δασμολογικών φραγμών. Είναι ένα ερώτημα, στο οποίο θα επανέλθουμε, πάντως, αναμφίβολα, χάρη ακριβώς στη συζήτηση που ξεκίνησε εδώ, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, κυρίως από την κ. Kinnock και άλλους, η Επιτροπή, οι εταίροι της και τα λοιπά ενδιαφερόμενα μέρη κατέληξαν σε πολύ πιο ευέλικτες προτάσεις, που λαμβάνουν πολύ περισσότερο υπόψη την πραγματικότητα.

Αποτελεί πεποίθησή μου ότι η ελάφρυνση του χρέους συμβάλλει στη χρηματοδότηση της ανάπτυξης. Αυτή η θέση δεν έχει κάτι το εξαιρετικό. Βασίζεται πολύ απλά στο κοινό πλαίσιο αναφοράς μας σε θέματα αναπτυξιακής πολιτικής, στην ευρωπαϊκή συναίνεση που ενέκριναν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η Επιτροπή μόλις πριν από ενάμιση χρόνο. Η ευρωπαϊκή συναίνεση αναφέρεται στον ορισμό του ΟΟΣΑ σε θέματα δημόσιας αναπτυξιακής βοήθειας και περιλαμβάνει τις ελαφρύνσεις του χρέους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεσμεύτηκε, επιπλέον, να βρει βιώσιμες λύσεις όσον αφορά τα δυσβάστακτα χρέη.

Με βάση τα παραπάνω, κυρία Kinnock, προφανώς έχετε δίκιο. Όλος ο κόσμος μπορεί να ελπίζει ότι αυτό προκύπτει ως κάτι επιπλέον, και πρώτος εγώ. Και έχετε δίκιο που λέτε ότι δεν είναι παρά μια ένεση και ότι κατ’ ανάγκη οι χώρες, αν θέλουν να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους πρέπει, στα ερχόμενα χρόνια, να αυξήσουν, σε πραγματικούς και απόλυτους όρους, τα ποσά που αφιερώνουν στην πολιτική τους για την αναπτυξιακή βοήθεια. Αυτό το μήνυμα απηύθυνε άλλωστε η Επιτροπή στα κράτη μέλη στην ανακοίνωσή της τον περασμένο Απρίλιο.

Όσον αφορά την τροποποίηση των κανόνων του ΟΟΣΑ –ζήτημα που τέθηκε τον τελευταίο καιρό– δεν τη θεωρώ αναγκαία. Θέλω να προσθέσω ότι τυχόν αμφισβήτηση αυτών των κανόνων θα σημάνει, κατά τη γνώμη μου, κίνδυνο να ανοίξει η συζήτηση για την επιλεξιμότητα άλλων χρηματοδοτικών εισφορών που δεν έχουν απολύτως καμία σχέση, κατά την άποψή μου, με τις πολιτικές για την ανάπτυξη. Δεν προτίθεμαι να επεκταθώ περισσότερο επί του θέματος. Όλοι γνωρίζουν πολύ καλά τι εννοώ.

Σε ό,τι αφορά τη σημαντική πτυχή της κοινωνικής και ανθρώπινης ανάπτυξης, θέλω να πω –το λέω μάλιστα με πολύ μεγαλύτερη άνεση, διότι ο κ. Deva, που παρενέβη σε αυτό το ζήτημα, είναι ένας άνθρωπος τον οποίο εκτιμώ τα μάλα– ότι δεν συμμερίζομαι τη γνώμη σας. Η Επιτροπή στηρίζει τις πολιτικές και τις δράσεις, οι οποίες επιτρέπουν στους άνδρες και στις γυναίκες να προβαίνουν σε ελεύθερες και ενημερωμένες επιλογές για τον αριθμό των παιδιών που έχουν και για το διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα στις γεννήσεις, και που τους επιτρέπουν να έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες οικογενειακού προγραμματισμού και ποιοτικής σεξουαλικής υγείας, καθώς και σε ειδικευμένο προσωπικό στη διάρκεια των γεννήσεων.

Δυστυχώς δεν συμμερίζομαι τη θέση σας, που μου φαίνεται υπερβολικά ριζοσπαστική και που θεωρώ ότι δεν λαμβάνει αρκούντως υπόψη την έννοια της ατομικής ελευθερίας. Υφίσταται εν προκειμένω μια φιλοσοφική διάσταση απόψεων, την οποία πρέπει να αναγνωρίσουμε. Είμαστε διαφορετικοί, κύριε Deva, δεν είμαστε όλοι κατ’ ανάγκη ίδιοι και θεωρώ ότι το επιχείρημα του κύρους και το επιχείρημα της μονόπλευρης υποταγής είναι δίκοπο μαχαίρι. Μολονότι καταλαβαίνω όταν λέτε πως είναι λάθος, καταρχήν και στην πράξη, να πραγματοποιούνται εκτρώσεις, δεν πιστεύω όμως ότι πρέπει να υποτασσόμαστε σε θρησκευτικές επιταγές. Αυτή, τουλάχιστον, είναι η άποψή μου.

Θέλω, επίσης, να αναφερθώ και σε ένα στοιχείο, το οποίο θεωρώ σημαντικό και το οποίο αφορά την αποτελεσματικότητα της βοήθειας. Κατά την άποψή μου, η βοήθεια –η διεθνής βοήθεια, η ευρωπαϊκή ή όποια άλλη βοήθεια– θα καταστεί πολύ πιο αποτελεσματική όταν δεν θα έχουμε τόση εμμονή, οι μεν και οι δε –άλλωστε, δεν επιδιώκω να επιρρίψω ευθύνες– με το να σείουμε ο καθένας τη σημαία του. Θεωρώ ότι όταν δούμε πραγματικά τον στόχο, τον στόχο της ανακούφισης από την εξαθλίωση και της παροχής βοήθειας προς τους πλέον φτωχούς του πλανήτη, αντί να βλέπουμε ποιος κάνει τι και με ποιόν τρόπο ο καθένας μας μπορεί να προβάλει ό,τι κάνει, θεωρώ ότι τότε θα είμαστε πολύ πιο αποτελεσματικοί. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο εργαζόμαστε και προωθούμε έναν δεοντολογικό κώδικα για να προσπαθήσουμε να πείσουμε τα κράτη μέλη να αποδεχθούν έναν μεγαλύτερο συντονισμό, μεγαλύτερη σύγκλιση, ούτως ώστε η κατανομή του έργου να έχει πιο συνεκτικό χαρακτήρα, διότι έτσι θα κερδίσουμε αναγκαστικά σε αποτελεσματικότητα.

Οφείλω, όμως, να σας πω με πάσα ειλικρίνεια –διότι σας ακούω καλά, σχεδόν όλοι συμμερίζονται αυτή την άποψη και, άλλωστε, οι κυβερνήσεις, οι υπουργοί, οι πρωθυπουργοί, όταν ακούμε τους λόγους τους, αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς τους, οριζόντιο θέμα στις ομιλίες τους– ότι στην πράξη, απέχουμε παρασάγγες από την επίτευξη αυτών των στόχων. Πραγματοποιήσαμε κοινές αναλύσεις εκ των προτέρων για τα εθνικά έγγραφα στρατηγικής και προτείναμε κοινούς προγραμματισμούς. Σήμερα, μπορώ να σας πω ότι για τον επιχειρησιακό προγραμματισμό του δέκατου Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάπτυξης, υπολογίζω λίγο-πολύ σε δέκα τα κράτη μέλη που αποφάσισαν να συμμετάσχουν σε κοινούς προγραμματισμούς, όμως και πάλι, όχι σε όλες τις διαδικασίες προγραμματισμού. Μπορώ να παραθέσω πολύ λίγες περιπτώσεις κοινών προγραμματισμών. Ωστόσο, ο στόχος είναι προφανώς αυτό. Στόχος δεν είναι να μάθουμε ποιος κάνει τι, στόχος είναι να μάθουμε ποιος κάνει ό,τι κάνει κατά τον καλύτερο τρόπο.

Είχα ήδη την ευκαιρία να το πω, η Επιτροπή δεν επιδιώκει να κινεί όλα τα νήματα. Η Επιτροπή είναι έτοιμη να εκχωρήσει ευθύνες και να συγχρηματοδοτήσει όσους αναλάβουν την ευθύνη, δηλαδή χώρες που αναλαμβάνουν πιλοτικά συγκεκριμένες θεματικές ενότητες ή συγκεκριμένα έργα, αφ’ ης στιγμής κομίζουν μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία σε σύγκριση με τη δική μας. Προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να προσπαθήσουμε να κινηθούμε. Παραμένω αισιόδοξος διότι πιστεύω ότι, καθώς προχωρούμε, θα αποδείξουμε ότι προϋπόθεση της αποτελεσματικότητας είναι ο καλύτερος συντονισμός, η σύγκλιση και η εναρμόνιση· αυτές είναι οι προϋποθέσεις της αποτελεσματικότητας.

  Πρόεδρος. – Η κοινή συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία επί της έκθεσης Glenys Kinnock θα διεξαχθεί αύριο.